HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CASSIUS, L'Histoire romaine, livre LII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 160 formes différentes pour 501 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[52, 25]   ἔχει διὰ πλειόνων πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ

[52, 27]   ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν

[52, 37]   τινας καὶ διοπτεύειν πάντα τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα, ἵνα μηδὲν

[52, 33]   ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς

[52, 24]   διέπειν φημὶ χρῆναι, τῶν δὲ δὴ ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους τῆς

[52, 15]   σὺ πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα καὶ

[52, 13]   τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ καὶ Στράβων, ὅ τε Μάριος

[52, 41]   ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ

[52, 26]   ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ δὴ καλῶς τραφέντες τε καὶ παιδευθέντες

[52, 32]   παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ πάντας,

[52, 6]   ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν

[52, 5]   δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν οὐδεὶς οὐδὲν

[52, 30]   πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους τὰς

[52, 30]   τούτων ὑπάρξειεν ἄν· τὰ δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον διοικεῖν

[52, 36]   τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει.

[52, 21]   κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ δὲ δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ

[52, 3]   τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν τῇ

[52, 35]   προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´ ὑπερήφανον

[52, 8]   σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι ἂν

[52, 36]   ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ καὶ

[52, 21]   ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ δύο οὗτοι διὰ βίου,

[52, 17]   σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως καὶ

[52, 3]   κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον

[52, 39]   ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη

[52, 26]   τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ τροφῆς

[52, 15]   καὶ κάτω φύρουσι· πλεῖστα δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ οὐκ

[52, 36]   μέν τινα ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι.

[52, 37]   κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις,

[52, 8]   οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι

[52, 9]   τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ ἐπὶ

[52, 42]   ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα τῆς

[52, 21]   τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν ἐν

[52, 27]   ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε τῶν

[52, 19]   μὲν ὄντως πόλιν τὰ δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας νομίζοντες

[52, 7]   ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν δὲ δὴ ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´ ἰδίᾳ

[52, 6]   ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις τό τε ἄρχον

[52, 11]   καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις πρῶτον μὲν οὐκ

[52, 5]   τῶν δήμων κατάστασις, ἐν δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία συμβαίνει.

[52, 31]   καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί

[52, 35]   κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα δὲ δή τις αὐτὰ αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ

[52, 21]   ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ δή τις ἔκ τε τῶν προηκόντων

[52, 31]   ὅτι σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ

[52, 21]   πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ δὴ τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν ἂν

[52, 40]   μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος αὐτάρχει.

[52, 41]   παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο. οὐ

[52, 8]   τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς

[52, 5]   ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ τούτων ὄντων οὐχ ὁρῶ τί

[52, 34]   τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν,

[52, 19]   τὰ ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ δὲ δὴ τῶν ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους

[52, 30]   τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον

[52, 25]   βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ δὲ δὴ τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν

[52, 24]   καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν τε δορυφόρων καὶ τῶν

[52, 8]   μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι τὰ

[52, 18]   ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ μή μοι

[52, 30]   τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς

[52, 34]   ἂν μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν

[52, 21]   ἀρίστῳ μετὰ τὸν πολίαρχον, μᾶλλον ἤ τινι τῶν ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο

[52, 8]   μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος ἐργάσαιτο; τίς δ´

[52, 37]   ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ

[52, 20]   ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας

[52, 7]   πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ

[52, 2]   ἂν μᾶλλον νῦν μισήσειεν ἡμᾶς ἢ εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν

[52, 30]   τὰ παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς ἢ εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ

[52, 31]   ποιοῖο. λέγω δὲ ταῦτα χωρὶς ἢ εἴ τις στράτευμά τι ἔχων

[52, 35]   ἄλλων μήτε παρὰ τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ δοθὲν

[52, 32]   ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά τινος τῶν

[52, 22]   στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν ὅσα ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ ἐς

[52, 24]   ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς τὰ ἀναγκαῖα ἢ καὶ ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν προΐστασθαι

[52, 37]   λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας ἢ καὶ ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον κατὰ

[52, 35]   καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι

[52, 33]   τῶν πρώτων, ὅταν περὶ θανατώσεως ἢ καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ

[52, 32]   τούτων τινὰ κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ ἐκείνων κατὰ τῶν ὑπατευκότων.

[52, 6]   ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως ἢ καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε

[52, 22]   ὀλίγοι τινὲς ἐν ξενικοῖς τείχεσιν ἢ καὶ ἐν ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται,

[52, 32]   ἄν τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι

[52, 9]   οἱ δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ ἐπὶ πλείω τινὰ χρόνον

[52, 26]   ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι.

[52, 42]   ἂν μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ

[52, 31]   γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον εἶπε,

[52, 31]   ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό

[52, 35]   παρὰ τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς

[52, 30]   ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν,

[52, 34]   ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν μὲν δόξαντες ἢ καὶ μετρίως πως νουθετηθέντες ἀμείνους

[52, 21]   κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ καὶ νοσώδης ἢ καὶ ὑπεργήρως

[52, 2]   καὶ ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν

[52, 34]   σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες

[52, 30]   ἀκεραίους τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης ἢ καὶ πραγματείας τινὸς λήψονται. ~καὶ

[52, 30]   ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ

[52, 30]   μέντοι ὥστε καὶ τὸ δημόσιον ἢ καὶ τοὺς ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι,

[52, 20]   καὶ μήτε ἐπὶ τῷ πλήθει ἢ καὶ τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ

[52, 21]   τρόπον τινὰ ἢ καὶ νοσώδης ἢ καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν

[52, 37]   τεχνωμένους τίμα, τοὺς δ´ ἀργοῦντας ἢ καὶ φλαῦρόν τι πραγματευομένους μίσει,

[52, 37]   γὰρ ὅσα ἂν ἢ καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται, καὶ

[52, 37]   διαβληθῆναι· πάντα γὰρ ὅσα ἂν ἢ καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ

[52, 33]   φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί τι μᾶλλον ἢ καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ τούτου τὸ

[52, 37]   κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως

[52, 26]   ἄλλο τι ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα

[52, 30]   δὲ νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ τις αὐτῶν ἐχέτω,

[52, 32]   μὴ πάντας, πλὴν ἄν τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν

[52, 32]   κατά τινος τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ Δία τούτων τινὰ κατὰ

[52, 34]   ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι,

[52, 5]   δυσχερέστερον αὐτῷ σοι γένοιτο ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ τε

[52, 12]   ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ

[52, 37]   τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ

[52, 30]   ἢ εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα

[52, 10]   κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν τινα μᾶλλον ἢ σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα μὲν τούτων

[52, 34]   γὰρ ἂν μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ ταῖς ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαις

[52, 3]   ἤτοι τῶν ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς

[52, 34]   ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα οἷς τοὺς ἀγαθόν τι

[52, 13]   δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον ἢ τὰς τυραννίδας τὰς ἐκ τῆς

[52, 9]   ὄγκον προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις τισὶν ἢ τοῖς ἐκ τῆς δημοκρατίας ἀγαθοῖς

[52, 12]   τῆς πρὸς ἐκείνους ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ τῷ καὶ αὐτοί τινος ἀξιοῦσθαι

[52, 12]   τῶν διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι μᾶλλον ἢ φιλία παρὰ τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν.

[52, 2]   σοῦ οὐδένα ἂν ὑπομείνειας εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι, οὐδ´ εἰ πάσης ἐκ

[52, 37]   τι ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς

[52, 31]   ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν,

[52, 34]   τὰ κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα, ἢ φυλάττεται τὰ χείρω, ἀκούων λόγῳ

[52, 34]   μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα οἷς τοὺς

[52, 2]   ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή, δόξομεν ἤτοι

[52, 15]   ὁρίζειν, ἵνα καὶ νόμος εὐθὺς ᾖ πᾶν ὅ τι ἂν βουλευσαμένῳ

[52, 37]   παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς

[52, 25]   καὶ βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν αὐτὸν ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ μὴ

[52, 35]   πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ

[52, 4]   ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ μὲν τοίνυν ἰσονομία τό τε

[52, 35]   τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ φέρει, σοὶ

[52, 10]   τὸ μέγεθος τῆς ἐξουσίας μήθ´ ἡ περιουσία τῶν κτημάτων, μὴ τὸ

[52, 16]   τοῦτο προηγάγομεν. καὶ διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη

[52, 14]   ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ τε

[52, 5]   αὐτῶν εἶναι νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ τῶν δήμων κατάστασις, ἐν δὲ

[52, 22]   τά τε ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν

[52, 20]   τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία καὶ ἡ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς

[52, 34]   μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ φύσις καὶ παρὰ τὸν νόμον

[52, 25]   τῶν ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν

[52, 27]   καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως ἂν ἡ χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι

[52, 4]   μηδενὶ πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται,

[52, 9]   δημοκρατίας ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ τε γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ

[52, 28]   τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις

[52, 25]   τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ τε θεραπεία σου ἆθλόν τι

[52, 5]   ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ τε πόλις καὶ τὰ πράγματα

[52, 20]   γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία

[52, 31]   δή τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν τι καὶ

[52, 7]   τ´ ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν δίκην παρὰ δικασταῖς ἴσοις

[52, 40]   τῆς βασιλείας ὡς καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ

[52, 28]   ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα,

[52, 35]   καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις

[52, 2]   ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ γάρ που καὶ

[52, 16]   τὸν λοιπὸν αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν οὖν ὀρθῶς σοι

[52, 7]   εὐτυχές) καὶ πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν·

[52, 7]   πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν

[52, 30]   ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο μὲν δὴ διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι

[52, 22]   παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους γὰρ δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς,

[52, 38]   τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ τοῦτο

[52, 13]   ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ καὶ καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω

[52, 30]   πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν δὴ καὶ πάνυ πολλὰ ἐκ τούτων

[52, 34]   ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ μὲν δὴ οὖν ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν

[52, 24]   ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά τε καὶ

[52, 37]   ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα

[52, 39]   ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς πάντα δὴ πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´

[52, 42]   γε διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ δὴ πλείω καὶ πάνυ ἐτήρει, ὥστε

[52, 28]   ἔκ τε μεταλλείας καὶ εἰ δή ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως δύναται προσιέναι,

[52, 33]   ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ ἐντιμότατοι

[52, 33]   ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω, καὶ

[52, 27]   στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι. διὰ μὲν δὴ ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι τοὺς μὲν

[52, 14]   τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ δή τινι καὶ μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει,

[52, 7]   τὸν μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτον ὂν πράγματά σοι

[52, 21]   καὶ τῆς ἀξιώσεως. περὶ μὲν δὴ τούτων ταύτην σοι τὴν γνώμην

[52, 26]   ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί τις

[52, 16]   ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου, πολλὰς ἤδη γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη

[52, 33]   τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ ἕτεροί τινες ἔκ

[52, 31]   μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε ἤδη διὰ τούτου πολὺ πλείω καὶ

[52, 12]   τινὸς στερισκόμενοι (πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο

[52, 13]   τὰ χρήματα. ἂν μὲν γὰρ ἤδη τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς,

[52, 14]   σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους

[52, 4]   ἄν τε καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ προάγει ἑτοίμως καὶ συναύξει

[52, 37]   ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ

[52, 2]   καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς τε

[52, 9]   οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι

[52, 13]   μὲν ὅτι τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις ἐς τὰ ἐπινίκια

[52, 9]   ἄλλως τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς

[52, 42]   παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι καὶ τῶν

[52, 13]   δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι

[52, 19]   πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι, ἐπειδή τινες οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ τὰς

[52, 42]   οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει

[52, 25]   τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι,

[52, 5]   ζημίας καὶ τὰς συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ τούτων

[52, 36]   ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι. τὸ δ´

[52, 3]   δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ

[52, 31]   ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε

[52, 40]   οὖν καὶ ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι μέν σοι τὴν τοῦ

[52, 22]   πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω γὰρ τούτων οὐκ ἂν

[52, 35]   κἂν ἐν ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ

[52, 42]   πρὸς αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη

[52, 31]   τοῖς τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν,

[52, 16]   ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ ὅτι ταῦτα ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα. τέως

[52, 36]   οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν τινα ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ

[52, 14]   ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ

[52, 25]   τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν

[52, 10]   συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη

[52, 10]   πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ οἱ

[52, 30]   ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι

[52, 35]   περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται,

[52, 17]   Πομπήιος ἐκστὰς τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´

[52, 21]   διὰ βίου, ἄν γε μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ

[52, 4]   τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ

[52, 37]   δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι

[52, 17]   τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν

[52, 31]   ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ

[52, 31]   ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν τέ

[52, 31]   τις στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν

[52, 31]   τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ

[52, 30]   εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί

[52, 12]   εὐαρίθμητα ὡς πρὸς τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως ἔχοντος ἔχθος

[52, 38]   ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν

[52, 15]   μάλιστα τά τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα

[52, 35]   μὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ

[52, 9]   ὧν οὐδὲν ἂν ἐν τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς διὰ ταῦτα

[52, 6]   πολλοῖς ὡς καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε. τὸ δ´ ἕτερον

[52, 8]   μήτ´ ἀνδρείῳ μήτε συνετῷ γενέσθαι ἐξείη; ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς

[52, 34]   οἷς ἂν μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ οὐδένα ἂν

[52, 8]   ἂν δέ τι τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ αὐτὸς ἄν σοι φοβερὸς

[52, 31]   πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν ποιῇ, καὶ μηδὲν τὸ παράπαν ἄλλο

[52, 39]   δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι· τί μὲν

[52, 7]   παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ

[52, 8]   λόγος· νῦν δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης

[52, 10]   ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα καὶ

[52, 30]   ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι κακῶς

[52, 36]   τινὶ μήτε γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ

[52, 2]   ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ προφέρων

[52, 28]   εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει. εἶτα

[52, 24]   ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα μὴ

[52, 20]   ἀλλὰ χρόνου διελθόντος, ὅσον ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς εἶναι. οὕτω

[52, 30]   μήτε ἔξω τις τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο τι χρησιμώτερον καὶ

[52, 16]   ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη καὶ πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς

[52, 34]   τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα

[52, 41]   ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους

[52, 14]   ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ

[52, 28]   τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι, καὶ τέλη καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν.

[52, 28]   καὶ προσῆκόν ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον,

[52, 25]   ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω πάσας

[52, 30]   ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ τινὶ πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως

[52, 35]   δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι τῶν

[52, 22]   τοιαῦτα μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα

[52, 7]   τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις δ´

[52, 17]   μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´ οἷς πεποίηκας

[52, 17]   τι βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσαι καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι.

[52, 25]   τι ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´ ὧν καὶ ἀκόντων

[52, 39]   τοῦ ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ, καὶ μὴ αὐτὸς μὲν πλουτῇς τοὺς δ´

[52, 42]   ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ

[52, 14]   ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ σὲ

[52, 28]   τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα

[52, 38]   ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι

[52, 26]   τι, καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ

[52, 36]   καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ γὰρ ὅτι καὶ Ἀρείου καὶ

[52, 34]   τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι

[52, 15]   εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί

[52, 28]   αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε καὶ τῆς ὠφελίας

[52, 26]   καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν ὀρθῶς ζῆν,

[52, 38]   τοὺς ἀδικοῦντάς σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα

[52, 18]   σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα, ἵνα μὴ δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς

[52, 2]   μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή, δόξομεν ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας

[52, 37]   ἄν τι καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν

[52, 37]   αἰτεῖν τι ἀρχήν, ὅ γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ

[52, 13]   πλείω καὶ μείζω διαμένει. καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι καὶ ὣς στασιάσουσί

[52, 42]   καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν

[52, 42]   ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν οὖν ἑκούσιοι

[52, 38]   ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα χρὴ μὴ ἐξ ὧν λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι

[52, 37]   ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας αὐτῶν

[52, 20]   καὶ τοῖς νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν

[52, 42]   ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ,

[52, 22]   στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω. καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν

[52, 2]   ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω

[52, 28]   ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε καὶ

[52, 38]   σε φιλήσουσί τινες καὶ τί μή, ἵνα τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν

[52, 12]   καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν, ἵνα μὴ καὶ ἀναξίους ἐν τούτῳ σφᾶς

[52, 31]   ὁρῶντες βελτίους γίγνωνται φόβῳ τοῦ μὴ καὶ αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα

[52, 26]   κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό τι καὶ

[52, 13]   καὶ ὣς στασιάσουσί τινες, ἵνα μὴ καὶ ἐγὼ αὖθις εἴπω ὅτι

[52, 19]   σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα·

[52, 24]   αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα μὴ καὶ πλείω πράγματα ὧν καλῶς

[52, 41]   εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι

[52, 34]   τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν, ἵνα μὴ καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ

[52, 21]   οὗτοι διὰ βίου, ἄν γε μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον τινὰ

[52, 3]   τε παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ καλῶς χρῆσθαι πολὺ χεῖρόν ἐστι

[52, 15]   τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ μὴ κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ

[52, 37]   ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές τινας καὶ μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας

[52, 2]   δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή,

[52, 19]   κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ διὰ πενίαν τινὰ

[52, 34]   τινὶ ὑπηρέτῃ πρός τι χρησάμενος, μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ

[52, 20]   ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ. μὴ μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις σφῶν

[52, 37]   ἀσφάλειάν σοι μεγάλην τοῦτο οἴσει. μὴ μέντοι καὶ ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν,

[52, 34]   τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν, μὴ μέντοι καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´

[52, 18]   ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ

[52, 35]   καὶ ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ μέντοι μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς

[52, 30]   ἱπποδρομίας τῆς παρ´ ἡμῖν ποιουμένης, μὴ μέντοι ὥστε καὶ τὸ δημόσιον

[52, 18]   δὲ δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ μή μοι τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς

[52, 26]   τέ τι ὄφελός ἐστι, δεῖ μὴ μόνον αὐτὸν πάνθ´ ἃ προσήκει

[52, 19]   ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ

[52, 28]   προσιέναι, καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ

[52, 36]   αὐτὸ καὶ μίσει καὶ κόλαζε, μὴ μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα, ὧν

[52, 18]   γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον τῶν κακῶν τῶν ἐμφυλίων

[52, 42]   αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη τὰ

[52, 18]   παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς παρούσης

[52, 10]   μὴ τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ

[52, 39]   γὰρ καὶ παραλείπω διὰ τὸ μὴ οἷόν τε εἶναι πάντα αὐτὰ

[52, 14]   δύνανται, κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ

[52, 25]   ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ μὴ οὐ καὶ ἐς τὸ συνέδριον

[52, 8]   οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν

[52, 33]   τις τὸ παράπαν ἔστω ὥστε μὴ οὐκ ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ δίκην

[52, 28]   σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ

[52, 22]   μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς, ἵνα μὴ οὕτω τινὰ αὐτῶν φοβῶνται ὥστε

[52, 38]   μείωσίν τινα αὐτῆς εἶναι ἂν μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι καὶ

[52, 32]   δὲ δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ πάντας, πλὴν ἄν τις ἢ

[52, 20]   πατρίων μνήμης ἕνεκα καὶ τοῦ μὴ παντελῶς τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν,

[52, 33]   πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς

[52, 37]   τοὺς μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι

[52, 31]   μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ

[52, 35]   πολλὰ λαμβάνειν ὡς ἐκ τοῦ μὴ πολλὰ ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ ἐς

[52, 16]   σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ

[52, 17]   Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν Σύλλαν φασί

[52, 18]   ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν

[52, 17]   προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ

[52, 40]   εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ μὴ πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις σε

[52, 14]   σώζει. διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων

[52, 37]   πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´

[52, 40]   καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ

[52, 31]   μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε ἤδη

[52, 37]   τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ

[52, 20]   σφῶν τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ αὖθις γένηται, ἀλλὰ

[52, 38]   ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε καὶ μή, τί τε πράττοντά σε φιλήσουσί

[52, 23]   μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν, εἰ μή τις ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον

[52, 10]   μήθ´ ἡ περιουσία τῶν κτημάτων, μὴ τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ

[52, 33]   ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα μὴ τοῖς προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι

[52, 12]   καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ μὴ τυχεῖν ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι.

[52, 10]   νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´ ἂν μὴ ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας; τίνος δ´ ἂν

[52, 33]   ἐξίωσι. τὰς μέντοι γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως

[52, 33]   οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε παρρησίαν παντὶ τῷ

[52, 35]   ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ φέρει, σοὶ δ´ αὐτῷ μεῖζον

[52, 37]   προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν γνώμῃ καὶ τῷ μηδενὸς πλείονος τῶν

[52, 25]   λέγω, καὶ τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ

[52, 25]   τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ

[52, 26]   ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω, καὶ νὴ Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως

[52, 11]   δρᾶν οἱ τοιοῦτοι δύνανται, καὶ νὴ Δία καὶ ὑβρίζειν σφίσι καὶ

[52, 32]   τινος τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ Δία τούτων τινὰ κατὰ τῶν

[52, 37]   ἔγκλημα, ὅτι δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε

[52, 3]   ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις ἡμῖν ἄριστον φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ

[52, 22]   ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε γένη καὶ ἔθνη, τάς τε πόλεις

[52, 21]   αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά τε γένη καὶ τὰς οὐσίας τούς τε

[52, 15]   τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη καὶ τὰς φύσεις ὄντες καὶ

[52, 8]   ἂν μὲν γὰρ τά τε γένη σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς πλούτους

[52, 16]   ἤδη γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει τε καὶ ᾄττει δεῦρο

[52, 27]   τά τε ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι

[52, 13]   καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὰ ἔθνη καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ

[52, 22]   ἑκασταχόθι κατά τε γένη καὶ ἔθνη, τάς τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας

[52, 9]   πόλιν αὔξουσι, καί σφισι καὶ ἐκείνη κέχρηται καὶ χαίρει, πλὴν ἄν

[52, 14]   τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου

[52, 37]   τὰ ἄλλα καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν παρὰ ταῦτα

[52, 21]   πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός τέ τις ἐκ τῶν

[52, 28]   οὖν ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν χρημάτων ἀθροίσεως

[52, 7]   αὐτοὺς σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ τῆς ἀληθείας προπεταννύντας, ὀνόματι

[52, 7]   ὁμοίων οὓς ἂν ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´

[52, 18]   καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα,

[52, 17]   αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ

[52, 40]   ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ μὴ πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις σε ἐκ

[52, 19]   δούλοις σφίσιν οὔθ´ ὡς χείροσί πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά

[52, 13]   εἴ τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ τά γε πλείω καὶ

[52, 2]   πάντα τὰ προσόντα αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς ἡμᾶς

[52, 17]   τούτου μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ

[52, 22]   εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε

[52, 31]   παράπαν ἄλλο ἐπὶ πάντας ὁμοίως φέρῃ πλὴν τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω

[52, 39]   ὅταν ἐκ τοῦ ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ, καὶ μὴ αὐτὸς μὲν πλουτῇς

[52, 40]   μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς μοναρχίας αἱρῇ, τὸ δ´ ὄνομα τὸ τῆς

[52, 19]   ὡς χείροσί πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά τε ἄλλα ἀγαθὰ

[52, 26]   εὐθὺς ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ

[52, 20]   ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις,

[52, 31]   ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί σε χρή, καὶ μηδ´ ἐς ἔννοιάν ποτε

[52, 38]   δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα χρὴ μὴ ἐξ ὧν λέγουσί τινες

[52, 37]   δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι οὐ χρὴ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς λεγομένοις ὑπ´

[52, 19]   τούτου αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ πάντα

[52, 37]   ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως

[52, 25]   πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ πόλει

[52, 30]   ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ ἆθλα τὰ παρ´ ἑκάστοις

[52, 33]   ἁμαρτόντας μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ διάνοιαν αὐτῶν δεῖ

[52, 30]   σοι τὰς ἀξιώσεις, ὅσας ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί

[52, 30]   μὲν ἄστυ τοῦτο καὶ κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει

[52, 13]   ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν δ´ ἀναμείνῃς

[52, 35]   ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ κακοδοξία

[52, 15]   βουλευσαμένῳ σοι μετὰ τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ οἱ πολέμιοι κρύφα καὶ

[52, 33]   τε καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς μὲν τυχόντας τῆς

[52, 38]   δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ τοῦτο πράττειν

[52, 34]   τινι τῆς ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ οὐχ οἷόν τέ σοι

[52, 37]   τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν τι

[52, 37]   τι καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν σε

[52, 39]   πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ

[52, 7]   ἂν δ´ αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο

[52, 37]   καὶ τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς.

[52, 39]   ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος

[52, 35]   γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´ ἄλλως πως τὰ

[52, 19]   ἁπάντων τῶν ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι

[52, 20]   τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ

[52, 33]   διαχωρήσει, καὶ σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε

[52, 37]   πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε,

[52, 12]   τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε

[52, 33]   τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ μὴ πεισθῇς,

[52, 9]   χαίρει, πλὴν ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ

[52, 25]   ἄν γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν τῶν ἱππέων

[52, 38]   πάνθ´ ὅσα ἂν βουληθῇς καὶ δυνήσῃ πρᾶξαι, τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´

[52, 37]   μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ

[52, 25]   ἀρίστοις πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ

[52, 19]   γὰρ σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ, καὶ τοὺς κορυφαίους ἐξ ἁπάντων

[52, 8]   ποιεῖν. τί ποτ´ οὖν τούτοις χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν

[52, 10]   ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος τῆς ἐξουσίας

[52, 39]   αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ πάντα κατορθώσεις, κἀκ τούτου

[52, 26]   πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ

[52, 5]   ποιησάμενος, ὅ τι ποτ´ ἂν ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως κερδανεῖν,

[52, 8]   οὖν τούτοις χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ τά τε

[52, 42]   Ἰταλίας, ἂν μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο

[52, 18]   γάρ, ἂν καὶ τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ, οὔτ´ ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου

[52, 18]   τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ χάριν γε μεγάλην αὐτῇ

[52, 18]   οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις

[52, 39]   τούτου καὶ ἥδιστα καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς μὲν γὰρ οὐχ ὡς

[52, 26]   δυνήσεται· κἄν γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ τι, καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω.

[52, 23]   οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ

[52, 1]   ὑπατείας. ~Ταῦτα μὲν ἔν τε τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ

[52, 32]   μέγιστα τῶν τῷ δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε γὰρ

[52, 8]   ἄλλως μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς

[52, 40]   φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ

[52, 27]   τε συμμάχων, τῇ μὲν πλείους τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος,

[52, 1]   τε τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε

[52, 38]   σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν τινα

[52, 20]   ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε τῶν

[52, 27]   τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ ἡλικίᾳ οὖσι καὶ τὰ ὅπλα

[52, 24]   τῶν Καισαρείων τῶν τε ἐν τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων καὶ τῶν

[52, 24]   τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν

[52, 24]   τῶν δ´ ἄλλων τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι

[52, 34]   φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι καταδείσῃς

[52, 37]   πρόσχημά τινες τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν γνώμῃ καὶ τῷ

[52, 27]   τῶν ὑπηκόων τῶν τε συμμάχων, τῇ μὲν πλείους τῇ δὲ ἐλάττους,

[52, 28]   στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν

[52, 4]   καὶ τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας, πῶς μὲν οὐ

[52, 15]   καὶ χρήσιμα καὶ σοὶ καὶ τῇ πόλει γένοιτο ἄν, τό τε

[52, 25]   χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ πόλει καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως εἶδος,

[52, 21]   τοῦ θανάτου τοῖς τε ἐν τῇ πόλει, πλὴν ὧν ἂν εἴπω,

[52, 8]   κίνδυνος ἔσται καὶ σοὶ καὶ τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ γὰρ ἔστιν

[52, 41]   ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς

[52, 41]   ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ

[52, 25]   ἀρχῆς λέγω, καὶ τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ

[52, 25]   ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο

[52, 37]   τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου

[52, 25]   καὶ τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς

[52, 37]   ὁρμὰς κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ

[52, 1]   ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα τῇ τε γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ

[52, 41]   πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ

[52, 37]   τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας

[52, 18]   τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ

[52, 33]   ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ ὅσα ἄλλα τῇ τῆς ἀρχῆς διοικήσει προσήκει, συνεργούς

[52, 8]   ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι φύονται· καὶ

[52, 2]   ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών τινος τῇ τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται. ὁ

[52, 18]   ἕνεκα καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι

[52, 2]   βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν πως τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν

[52, 34]   αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι,

[52, 13]   σοι τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι τῇ φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς

[52, 3]   δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα

[52, 35]   τοὺς δ´ ἄλλως πως τὰ κράτη διέποντας οὐ μόνον οὐ σεμνύνει

[52, 14]   ἐλευθερία τοῦ τε βελτίστου δουλεία πικροτάτη γίγνεται καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον

[52, 21]   τε ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ, καὶ τὰς δίκας τάς τε

[52, 19]   δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ φερομένους ἐς τὴν

[52, 35]   εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ,

[52, 34]   καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ πρός τι χρησάμενος, μὴ μέντοι

[52, 25]   ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν ἱππέων καὶ

[52, 27]   ἂν ἡ χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί

[52, 36]   καὶ προσέτι τὸ μὲν θεῖον πάντῃ πάντως αὐτός τε σέβου κατὰ

[52, 7]   μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν

[52, 8]   μὲν μηδὲν δέον ὁ τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν σε τῶν

[52, 18]   ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων τῶν ἐν

[52, 18]   διδούσῃ. καὶ χάριν γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον τῶν

[52, 2]   καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ προσόντα αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ

[52, 14]   πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς

[52, 14]   καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ τό τε σῶφρον πανταχοῦ

[52, 5]   τὴν ἀπ´ αὐτῶν εἶναι νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ τῶν δήμων κατάστασις,

[52, 7]   ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ,

[52, 20]   τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε

[52, 42]   τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά

[52, 21]   δὲ δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ τῷ γε

[52, 11]   ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´ ἐν μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ καλὸν καὶ σεμνὸν

[52, 22]   πράγματα καὶ ἡ τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ τῶν

[52, 32]   πλὴν ἄν τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν

[52, 34]   ἀνθρωπίνως τὸ ἐπιεικὲς τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´ ἂν καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς.

[52, 42]   ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη τὰ γράμματα τὰ ἐν τοῖς

[52, 4]   τε τις αὐτὸς ἀρετήν τινα ἔχῃ, καὶ προφαίνει αὐτὴν προχείρως καὶ

[52, 25]   θεραπεία σου ἆθλόν τι ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´

[52, 37]   κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε

[52, 25]   διὰ πλειόνων πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ ὠφελῶνται

[52, 7]   θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει ἀνθρώπων

[52, 21]   ἵνα ἀποδημησάντων που τῶν ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά τε ἄλλα

[52, 37]   καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί

[52, 18]   καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ.

[52, 34]   κἂν ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς ὢν τύχῃ, ὡς τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ

[52, 4]   τις, πᾶς αὐτὸν μισεῖ, κἂν δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς πόλεως

[52, 3]   μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν

[52, 42]   αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ δεῦρο ἀεὶ

[52, 34]   οἷς τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους

Livre, Chap.
[52, 25]	ἔχει διὰ πλειόνων πάντα τὰ	τῇ	ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ
[52, 27]	ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα τὰ	τῇ	εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν
[52, 37]	τινας καὶ διοπτεύειν πάντα τὰ	τῇ	ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα, ἵνα μηδὲν
[52, 33]	ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ	δὴ	ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς
[52, 24]	διέπειν φημὶ χρῆναι, τῶν δὲ	δὴ	ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους τῆς
[52, 15]	σὺ πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ	δὴ	καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα καὶ
[52, 13]	τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ	δὴ	καὶ Στράβων, ὅ τε Μάριος
[52, 41]	ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ	δὴ	Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ
[52, 26]	ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ	δὴ	καλῶς τραφέντες τε καὶ παιδευθέντες
[52, 32]	παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ	δὴ	κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ πάντας,
[52, 6]	ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ	δὴ	κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν
[52, 5]	δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ	δὴ	κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν οὐδεὶς οὐδὲν
[52, 30]	πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ	δὴ	λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους τὰς
[52, 30]	τούτων ὑπάρξειεν ἄν· τὰ δὲ	δὴ	λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον διοικεῖν
[52, 36]	τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ	δὴ	μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει.
[52, 21]	κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ δὲ	δὴ	μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ
[52, 3]	τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς δὲ	δὴ	μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν τῇ
[52, 35]	προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ	δὴ	μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´ ὑπερήφανον
[52, 8]	σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ	δὴ	μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι ἂν
[52, 36]	ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ	δὴ	ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ καὶ
[52, 21]	ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ	δὴ	οἱ δύο οὗτοι διὰ βίου,
[52, 17]	σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ	δὴ	οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως καὶ
[52, 3]	κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ	δὴ	οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον
[52, 39]	ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ	δὴ	οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη
[52, 26]	τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ	δὴ	πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ τροφῆς
[52, 15]	καὶ κάτω φύρουσι· πλεῖστα δὲ	δὴ	παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ οὐκ
[52, 36]	μέν τινα ἀληθῆ τὰ δὲ	δὴ	πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι.
[52, 37]	κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ	δὴ	πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις,
[52, 8]	οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ	δὴ	προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι
[52, 9]	τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ	δὴ	προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ ἐπὶ
[52, 42]	ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ	δὴ	Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα τῆς
[52, 21]	τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ	δὴ	στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν ἐν
[52, 27]	ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ	δὴ	στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε τῶν
[52, 19]	μὲν ὄντως πόλιν τὰ δὲ	δὴ	σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας νομίζοντες
[52, 7]	ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν δὲ	δὴ	ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´ ἰδίᾳ
[52, 6]	ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ	δὴ	ταῖς δυναστείαις τό τε ἄρχον
[52, 11]	καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ	δὴ	ταῖς μοναρχίαις πρῶτον μὲν οὐκ
[52, 5]	τῶν δήμων κατάστασις, ἐν δὲ	δὴ	ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία συμβαίνει.
[52, 31]	καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ	δὴ	τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί
[52, 35]	κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα δὲ	δή	τις αὐτὰ αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ
[52, 21]	ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ	δή	τις ἔκ τε τῶν προηκόντων
[52, 31]	ὅτι σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ	δή	τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ
[52, 21]	πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ	δὴ	τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν ἂν
[52, 40]	μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ	δὴ	τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος αὐτάρχει.
[52, 41]	παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ	δὴ	τοῦ Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο. οὐ
[52, 8]	τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ	δὴ	τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς
[52, 5]	ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ	δὴ	τούτων ὄντων οὐχ ὁρῶ τί
[52, 34]	τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ	δὴ	τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν,
[52, 19]	τὰ ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ δὲ	δὴ	τῶν ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους
[52, 30]	τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ	δὴ	τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον
[52, 25]	βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ δὲ	δὴ	τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν
[52, 24]	καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ	δὴ	τῶν τε δορυφόρων καὶ τῶν
[52, 8]	μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ	δὴ	φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι τὰ
[52, 18]	ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ	δὴ	χρηστὸς εἶ. καὶ μή μοι
[52, 30]	τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια	ἤ	τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς
[52, 34]	ἂν μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ,	ἤ	τινα ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν
[52, 21]	ἀρίστῳ μετὰ τὸν πολίαρχον, μᾶλλον	ἤ	τινι τῶν ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο
[52, 8]	μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς	ἢ	ἀγεννὴς ἄνθρωπος ἐργάσαιτο; τίς δ´
[52, 37]	ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί τι	ἢ	ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ
[52, 20]	ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες	ἢ	δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας
[52, 7]	πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον	ἢ	δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ
[52, 2]	ἂν μᾶλλον νῦν μισήσειεν ἡμᾶς	ἢ	εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν
[52, 30]	τὰ παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς	ἢ	εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ
[52, 31]	ποιοῖο. λέγω δὲ ταῦτα χωρὶς	ἢ	εἴ τις στράτευμά τι ἔχων
[52, 35]	ἄλλων μήτε παρὰ τῆς βουλῆς	ἢ	ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ δοθὲν
[52, 32]	ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα	ἢ	ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά τινος τῶν
[52, 22]	στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν ὅσα ἀτιμίας	ἢ	θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ ἐς
[52, 24]	ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς τὰ ἀναγκαῖα	ἢ	καὶ ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν προΐστασθαι
[52, 37]	λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας	ἢ	καὶ ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον κατὰ
[52, 35]	καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν	ἢ	καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι
[52, 33]	τῶν πρώτων, ὅταν περὶ θανατώσεως	ἢ	καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ
[52, 32]	τούτων τινὰ κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων,	ἢ	καὶ ἐκείνων κατὰ τῶν ὑπατευκότων.
[52, 6]	ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως	ἢ	καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε
[52, 22]	ὀλίγοι τινὲς ἐν ξενικοῖς τείχεσιν	ἢ	καὶ ἐν ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται,
[52, 32]	ἄν τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ	ἢ	καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι
[52, 9]	οἱ δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις	ἢ	καὶ ἐπὶ πλείω τινὰ χρόνον
[52, 26]	ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν	ἢ	καὶ ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι.
[52, 42]	ἂν μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ	ἢ	καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ
[52, 31]	γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε	ἢ	καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον εἶπε,
[52, 31]	ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν	ἢ	καὶ θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό
[52, 35]	παρὰ τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ	ἢ	καὶ λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς
[52, 30]	ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν	ἢ	καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν,
[52, 34]	ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν μὲν δόξαντες	ἢ	καὶ μετρίως πως νουθετηθέντες ἀμείνους
[52, 21]	κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον τινὰ	ἢ	καὶ νοσώδης ἢ καὶ ὑπεργήρως
[52, 2]	καὶ ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι,	ἢ	καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν
[52, 34]	σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες	ἢ	καὶ πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες
[52, 30]	ἀκεραίους τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης	ἢ	καὶ πραγματείας τινὸς λήψονται. ~καὶ
[52, 30]	ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα	ἢ	καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ
[52, 30]	μέντοι ὥστε καὶ τὸ δημόσιον	ἢ	καὶ τοὺς ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι,
[52, 20]	καὶ μήτε ἐπὶ τῷ πλήθει	ἢ	καὶ τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ
[52, 21]	τρόπον τινὰ ἢ καὶ νοσώδης	ἢ	καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν
[52, 37]	τεχνωμένους τίμα, τοὺς δ´ ἀργοῦντας	ἢ	καὶ φλαῦρόν τι πραγματευομένους μίσει,
[52, 37]	γὰρ ὅσα ἂν ἢ καλῶς	ἢ	κακῶς πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται, καὶ
[52, 37]	διαβληθῆναι· πάντα γὰρ ὅσα ἂν	ἢ	καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ
[52, 33]	φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί τι μᾶλλον	ἢ	καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ τούτου τὸ
[52, 37]	κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας	ἢ	λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως
[52, 26]	ἄλλο τι ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν	ἢ	μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα
[52, 30]	δὲ νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ	ἢ	μέτρα ἰδίᾳ τις αὐτῶν ἐχέτω,
[52, 32]	μὴ πάντας, πλὴν ἄν τις	ἢ	μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν
[52, 32]	κατά τινος τῶν τοιούτων φέρειν,	ἢ	νὴ Δία τούτων τινὰ κατὰ
[52, 34]	ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα	ἢ	οὐδένα ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι,
[52, 5]	δυσχερέστερον αὐτῷ σοι γένοιτο ἄν.	ἢ	οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ τε
[52, 12]	ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ	ἢ	πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ
[52, 37]	τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας	ἢ	πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ
[52, 30]	ἢ εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια	ἢ	Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα
[52, 10]	κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν τινα μᾶλλον	ἢ	σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα μὲν τούτων
[52, 34]	γὰρ ἂν μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς	ἢ	ταῖς ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαις
[52, 3]	ἤτοι τῶν ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν	ἢ	ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς
[52, 34]	ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα	ἢ	τἆλλα οἷς τοὺς ἀγαθόν τι
[52, 13]	δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον	ἢ	τὰς τυραννίδας τὰς ἐκ τῆς
[52, 9]	ὄγκον προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις τισὶν	ἢ	τοῖς ἐκ τῆς δημοκρατίας ἀγαθοῖς
[52, 12]	τῆς πρὸς ἐκείνους ἰσομοιρίας λυποῖντο	ἢ	τῷ καὶ αὐτοί τινος ἀξιοῦσθαι
[52, 12]	τῶν διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι μᾶλλον	ἢ	φιλία παρὰ τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν.
[52, 2]	σοῦ οὐδένα ἂν ὑπομείνειας εἰπεῖν	ἢ	φρονῆσαι, οὐδ´ εἰ πάσης ἐκ
[52, 37]	τι ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος	ἢ	φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς
[52, 31]	ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν	ἢ	φυγὴν ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν,
[52, 34]	τὰ κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα,	ἢ	φυλάττεται τὰ χείρω, ἀκούων λόγῳ
[52, 34]	μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε	ἢ	χρήματα ἢ τἆλλα οἷς τοὺς
[52, 2]	ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα	ᾖ.	εἰ δὲ μή, δόξομεν ἤτοι
[52, 15]	ὁρίζειν, ἵνα καὶ νόμος εὐθὺς	ᾖ	πᾶν ὅ τι ἂν βουλευσαμένῳ
[52, 37]	παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί·	ἡ	γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς
[52, 25]	καὶ βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν αὐτὸν	ἡ	ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ μὴ
[52, 35]	πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ	ἡ	κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ
[52, 4]	ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι.	~ἡ	μὲν τοίνυν ἰσονομία τό τε
[52, 35]	τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον	ἡ	παρὰ σοῦ τιμὴ φέρει, σοὶ
[52, 10]	τὸ μέγεθος τῆς ἐξουσίας μήθ´	ἡ	περιουσία τῶν κτημάτων, μὴ τὸ
[52, 16]	τοῦτο προηγάγομεν. καὶ διὰ ταῦθ´	ἡ	πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη
[52, 14]	ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ	ἡ	τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ τε
[52, 5]	αὐτῶν εἶναι νομίζων. ~αὕτη μὲν	ἡ	τῶν δήμων κατάστασις, ἐν δὲ
[52, 22]	τά τε ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ	ἡ	τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν
[52, 20]	τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία καὶ	ἡ	τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς
[52, 34]	μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ	ἡ	φύσις καὶ παρὰ τὸν νόμον
[52, 25]	τῶν ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους ἂν	ἡ	χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν
[52, 27]	καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως ἂν	ἡ	χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι
[52, 4]	μηδενὶ πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι;	ἥ	τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται,
[52, 9]	δημοκρατίας ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν	ἥ	τε γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ
[52, 28]	τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ	ἥ	τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις
[52, 25]	τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα	ἥ	τε θεραπεία σου ἆθλόν τι
[52, 5]	ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως	ἥ	τε πόλις καὶ τὰ πράγματα
[52, 20]	γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα	ἥ	τε τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία
[52, 31]	δή τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν	λάβῃ	(γένοιτο γὰρ ἄν τι καὶ
[52, 7]	τ´ ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν αἰτίαν	λάβῃ,	ἰδίαν δίκην παρὰ δικασταῖς ἴσοις
[52, 40]	τῆς βασιλείας ὡς καὶ ἐπάρατον	φοβῇ,	τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ
[52, 28]	ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε	γῆ	ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα,
[52, 35]	καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα μὲν	γῆ	τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις
[52, 2]	ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς ἡμᾶς	ἀγάγῃ	τραπώμεθα· οὐ γάρ που καὶ
[52, 16]	τὸν λοιπὸν αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας	διαγάγῃ.	~ὅτι μὲν οὖν ὀρθῶς σοι
[52, 7]	εὐτυχές) καὶ πάντως τινὰς αὐτῶν	ὀργῇ	μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν·
[52, 7]	πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ	φυγῇ	καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν
[52, 30]	ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο μὲν	δὴ	διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι
[52, 22]	παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους γὰρ	δὴ	ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς,
[52, 38]	τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ	δὴ	ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ τοῦτο
[52, 13]	ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ	δὴ	καὶ καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω
[52, 30]	πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν	δὴ	καὶ πάνυ πολλὰ ἐκ τούτων
[52, 34]	ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ μὲν	δὴ	οὖν ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν
[52, 24]	ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν	δὴ	οὖν βουλευτὰς ταῦτά τε καὶ
[52, 37]	ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν	δὴ	οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα
[52, 39]	ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς πάντα	δὴ	πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´
[52, 42]	γε διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ	δὴ	πλείω καὶ πάνυ ἐτήρει, ὥστε
[52, 28]	ἔκ τε μεταλλείας καὶ εἰ	δή	ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως δύναται προσιέναι,
[52, 33]	ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ γὰρ	δὴ	σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ ἐντιμότατοι
[52, 33]	ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ	δὴ	τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω, καὶ
[52, 27]	στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι. διὰ μὲν	δὴ	ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι τοὺς μὲν
[52, 14]	τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ	δή	τινι καὶ μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει,
[52, 7]	τὸν μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν μὲν	δὴ	τοῦτο τοιοῦτον ὂν πράγματά σοι
[52, 21]	καὶ τῆς ἀξιώσεως. περὶ μὲν	δὴ	τούτων ταύτην σοι τὴν γνώμην
[52, 26]	ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ	δὴ	φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί τις
[52, 16]	ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου, πολλὰς	ἤδη	γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη
[52, 33]	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων,	ἤδη	δὲ καὶ ἕτεροί τινες ἔκ
[52, 31]	μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε	ἤδη	διὰ τούτου πολὺ πλείω καὶ
[52, 12]	τινὸς στερισκόμενοι (πάντες γὰρ ἔχειν	ἤδη	νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο
[52, 13]	τὰ χρήματα. ἂν μὲν γὰρ	ἤδη	τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς,
[52, 14]	σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι	κήδῃ	τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους
[52, 4]	ἄν τε καὶ ἐν ἑτέρῳ	ἴδῃ,	καὶ προάγει ἑτοίμως καὶ συναύξει
[52, 37]	ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ	ἐπειδή	γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ
[52, 2]	καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα·	ἐπειδὴ	δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς τε
[52, 9]	οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν,	ἐπειδὴ	δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι
[52, 13]	μὲν ὅτι τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν,	ἐπειδὴ	λευκοῖς ἵπποις ἐς τὰ ἐπινίκια
[52, 9]	ἄλλως τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα	ἐπειδὴ	πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς
[52, 42]	παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι.	ἐπειδή	τε πολλοὺς ἔτι καὶ τῶν
[52, 13]	δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν,	ἐπειδή	τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι
[52, 19]	πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι,	ἐπειδή	τινες οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ τὰς
[52, 42]	οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι,	ἐπειδὴ	τό τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει
[52, 25]	τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι,	πολυειδῆ	ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι,
[52, 5]	ζημίας καὶ τὰς συμφορὰς ἴδια	κέρδη	ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ τούτων
[52, 36]	ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω	ψευδῆ	λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι. τὸ δ´
[52, 3]	δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ	ψευδῆ	μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ
[52, 31]	ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ	ψευδῆ,	μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε
[52, 40]	οὖν καὶ ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων	προσδέῃ,	δώσουσι μέν σοι τὴν τοῦ
[52, 22]	πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ ἔθνει	χειμάζῃ	(πλείω γὰρ τούτων οὐκ ἂν
[52, 35]	κἂν ἐν ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν	ἐξαιρεθῇ,	ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ
[52, 42]	πρὸς αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ	ἐφοβήθη	μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη
[52, 31]	τοῖς τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν	ἀληθῆ	εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν,
[52, 16]	ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ ὅτι ταῦτα	ἀληθῆ	λέγω, μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα. τέως
[52, 36]	οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν τινα	ἀληθῆ	τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ
[52, 14]	ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν δημοκρατίαν τὴν	ἀληθῆ	τήν τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ
[52, 25]	τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ τι	πλημμεληθῇ,	μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν
[52, 10]	συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε	πλήθη	τῶν δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη
[52, 10]	πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ τὰ	πλήθη	τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ οἱ
[52, 30]	ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα	παμπληθῆ	εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι
[52, 35]	περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ	παμπληθῆ	χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται,
[52, 17]	Πομπήιος ἐκστὰς τῆς δυναστείας καὶ	κατεφρονήθη	καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´
[52, 21]	διὰ βίου, ἄν γε μὴ	κακυνθῇ	τις αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ
[52, 4]	τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ κἂν	ἀναγκασθῇ	τι τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ
[52, 37]	δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα	κολασθῇ.	καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι
[52, 17]	τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη καὶ	ἐπεβουλεύθη,	κἀκ τούτου μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν
[52, 31]	ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ	πιστευθῇ	τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ
[52, 31]	ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν	ἐλεγχθῇ,	κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν τέ
[52, 31]	τις στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς	ἐπανασταίη·	οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν
[52, 31]	τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ	εἴη,	κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ
[52, 30]	εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως ἐχόμενον	εἴη,	πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί
[52, 12]	εὐαρίθμητα ὡς πρὸς τοσοῦτο πλῆθος	εὑρεθείη.	τούτου τε οὕτως ἔχοντος ἔχθος
[52, 38]	ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ σφόδρα	ἀδικηθείη·	πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν
[52, 15]	μάλιστα τά τε πραττόμενα ὀρθῶς	διοικηθείη,	μήτε ἐς τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα
[52, 35]	μὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν	δοθείη,	ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ
[52, 9]	ὧν οὐδὲν ἂν ἐν τυραννίδι	πραχθείη.	ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς διὰ ταῦτα
[52, 6]	πολλοῖς ὡς καὶ φιλόπολις ἔχων	ὀγκωθείη	καὶ νεωτερίσειε. τὸ δ´ ἕτερον
[52, 8]	μήτ´ ἀνδρείῳ μήτε συνετῷ γενέσθαι	ἐξείη;	ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς
[52, 34]	οἷς ἂν μὲν ἀκριβῶς τις	ἐπεξίῃ,	ἤ τινα ἢ οὐδένα ἂν
[52, 8]	ἂν δέ τι τῶν προσηκόντων	ποιῇ,	καὶ αὐτὸς ἄν σοι φοβερὸς
[52, 31]	πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν	ποιῇ,	καὶ μηδὲν τὸ παράπαν ἄλλο
[52, 39]	δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε	ἀνάγκη	καὶ ἡδέως βιῶναι· τί μὲν
[52, 7]	παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ	ἀνάγκη	πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ
[52, 8]	λόγος· νῦν δὲ πᾶσά σε	ἀνάγκη	συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης
[52, 10]	ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα γὰρ	ἀνάγκη	τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα καὶ
[52, 30]	ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ	εἰκῇ	παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι κακῶς
[52, 36]	τινὶ μήτε γόητι συγχωρήσῃς εἶναι.	μαντικὴ	μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ
[52, 2]	ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι	δοκῇ,	πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ προφέρων
[52, 28]	εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε δημόσιον	διαρκῆ	καὶ ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει. εἶτα
[52, 24]	ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ	αὐτάρκη	αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα μὴ
[52, 20]	ἀλλὰ χρόνου διελθόντος, ὅσον ἂν	αὐτάρκη	ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς εἶναι. οὕτω
[52, 30]	μήτε ἔξω τις τῶν ἀξιονίκων	ἀσκῇ,	δυνάμενος ἄλλο τι χρησιμώτερον καὶ
[52, 16]	ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς	μεγάλη	καὶ πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς
[52, 34]	τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς	ἐγκαλῇ,	τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα
[52, 41]	ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ	σφαλῇ	τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους
[52, 14]	ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν τὴν	ἀσφαλῆ	κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ
[52, 28]	τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι, καὶ	τέλη	καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν.
[52, 28]	καὶ προσῆκόν ἐστι μηδένα αὐτῶν	ἀτελῆ	εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον,
[52, 25]	ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε	ἄλλῃ	Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω πάσας
[52, 30]	ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν	ἄλλῃ	τινὶ πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως
[52, 35]	δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας	πολλὴ	προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι τῶν
[52, 22]	τοιαῦτα μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ·	πολλή	τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα
[52, 7]	τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ ἐν	μεταβολῇ	πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις δ´
[52, 17]	μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε	μὴ	ἀμύνασθαί σε ἐφ´ οἷς πεποίηκας
[52, 17]	τι βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ	μὴ	ἀπολέσαι καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι.
[52, 25]	τι ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ	μὴ	ἀπορῇς παρ´ ὧν καὶ ἀκόντων
[52, 39]	τοῦ ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ, καὶ	μὴ	αὐτὸς μὲν πλουτῇς τοὺς δ´
[52, 42]	ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν	μὴ	αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ
[52, 14]	ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ	μὴ	βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ σὲ
[52, 28]	τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ	μή,	βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα
[52, 38]	ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς.	μὴ	γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι
[52, 26]	τι, καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω.	μὴ	γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ
[52, 36]	καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ.	μὴ	γὰρ ὅτι καὶ Ἀρείου καὶ
[52, 34]	τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ.	μὴ	γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι
[52, 15]	εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ.	~μὴ	γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί
[52, 28]	αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην,	μὴ	δῆμον, ἅτε καὶ τῆς ὠφελίας
[52, 26]	καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ	μὴ	δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν ὀρθῶς ζῆν,
[52, 38]	τοὺς ἀδικοῦντάς σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι	μὴ	δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα
[52, 18]	σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα, ἵνα	μὴ	δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς
[52, 2]	μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ	μή,	δόξομεν ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας
[52, 37]	ἄν τι καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ	μὴ	δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν
[52, 37]	αἰτεῖν τι ἀρχήν, ὅ γε	μὴ	δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ
[52, 13]	πλείω καὶ μείζω διαμένει. καὶ	μὴ	εἴπῃς ὅτι καὶ ὣς στασιάσουσί
[52, 42]	καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι	μὴ	ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν
[52, 42]	ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς	μὴ	ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν οὖν ἑκούσιοι
[52, 38]	ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα χρὴ	μὴ	ἐξ ὧν λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι
[52, 37]	ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι,	μὴ	ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας αὐτῶν
[52, 20]	καὶ τοῖς νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι	μὴ	ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν
[52, 42]	ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι	μὴ	ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ,
[52, 22]	στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω. καὶ	μὴ	θαυμάσῃς εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν
[52, 2]	ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε·	~μὴ	θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω
[52, 28]	ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι,	μὴ	ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε καὶ
[52, 38]	σε φιλήσουσί τινες καὶ τί	μή,	ἵνα τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν
[52, 12]	καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν, ἵνα	μὴ	καὶ ἀναξίους ἐν τούτῳ σφᾶς
[52, 31]	ὁρῶντες βελτίους γίγνωνται φόβῳ τοῦ	μὴ	καὶ αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα
[52, 26]	κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι	μὴ	καὶ διὰ τοιοῦτό τι καὶ
[52, 13]	καὶ ὣς στασιάσουσί τινες, ἵνα	μὴ	καὶ ἐγὼ αὖθις εἴπω ὅτι
[52, 19]	σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα	μὴ	καὶ πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα·
[52, 24]	αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα	μὴ	καὶ πλείω πράγματα ὧν καλῶς
[52, 41]	εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς	μὴ	καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι
[52, 34]	τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν, ἵνα	μὴ	καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ
[52, 21]	οὗτοι διὰ βίου, ἄν γε	μὴ	κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον τινὰ
[52, 3]	τε παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι	μὴ	καλῶς χρῆσθαι πολὺ χεῖρόν ἐστι
[52, 15]	τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ	μὴ	κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ
[52, 37]	ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές τινας καὶ	μὴ	λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας
[52, 2]	δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν	μὴ	λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή,
[52, 19]	κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι.	μὴ	μέντοι καὶ διὰ πενίαν τινὰ
[52, 34]	τινὶ ὑπηρέτῃ πρός τι χρησάμενος,	μὴ	μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ
[52, 20]	ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ.	μὴ	μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις σφῶν
[52, 37]	ἀσφάλειάν σοι μεγάλην τοῦτο οἴσει.	μὴ	μέντοι καὶ ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν,
[52, 34]	τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν,	μὴ	μέντοι καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´
[52, 18]	ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ.	μὴ	μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ
[52, 35]	καὶ ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει.	μὴ	μέντοι μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς
[52, 30]	ἱπποδρομίας τῆς παρ´ ἡμῖν ποιουμένης,	μὴ	μέντοι ὥστε καὶ τὸ δημόσιον
[52, 18]	δὲ δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ	μή	μοι τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς
[52, 26]	τέ τι ὄφελός ἐστι, δεῖ	μὴ	μόνον αὐτὸν πάνθ´ ἃ προσήκει
[52, 19]	ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε,	μὴ	μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ
[52, 28]	προσιέναι, καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι	μὴ	μόνον τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ
[52, 36]	αὐτὸ καὶ μίσει καὶ κόλαζε,	μὴ	μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα, ὧν
[52, 18]	γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι	μὴ	μόνον τῶν κακῶν τῶν ἐμφυλίων
[52, 42]	αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη	μὴ	νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη τὰ
[52, 18]	παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί με	μὴ	νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς παρούσης
[52, 10]	μὴ τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων,	μὴ	ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ
[52, 39]	γὰρ καὶ παραλείπω διὰ τὸ	μὴ	οἷόν τε εἶναι πάντα αὐτὰ
[52, 14]	δύνανται, κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε	μὴ	ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ
[52, 25]	ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ	μὴ	οὐ καὶ ἐς τὸ συνέδριον
[52, 8]	οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον	μὴ	οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν
[52, 33]	τις τὸ παράπαν ἔστω ὥστε	μὴ	οὐκ ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ δίκην
[52, 28]	σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι.	μὴ	οὖν ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ
[52, 22]	μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς, ἵνα	μὴ	οὕτω τινὰ αὐτῶν φοβῶνται ὥστε
[52, 38]	μείωσίν τινα αὐτῆς εἶναι ἂν	μὴ	πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι καὶ
[52, 32]	δὲ δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν,	μὴ	πάντας, πλὴν ἄν τις ἢ
[52, 20]	πατρίων μνήμης ἕνεκα καὶ τοῦ	μὴ	παντελῶς τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν,
[52, 33]	πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ	μὴ	πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς
[52, 37]	τοὺς μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς	μὴ	πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι
[52, 31]	μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι	μὴ	ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ
[52, 35]	πολλὰ λαμβάνειν ὡς ἐκ τοῦ	μὴ	πολλὰ ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ ἐς
[52, 16]	σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν,	μὴ	προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ
[52, 17]	Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ	μὴ	προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν Σύλλαν φασί
[52, 18]	ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος,	μὴ	προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν
[52, 17]	προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ	μὴ	προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ
[52, 40]	εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ	μὴ	πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις σε
[52, 14]	σώζει. διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ	μὴ	πρὸς τὰς εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων
[52, 37]	πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις,	μὴ	πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´
[52, 40]	καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν	μὴ	προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ
[52, 31]	μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ,	μὴ	προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε ἤδη
[52, 37]	τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ	μή,	ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ
[52, 20]	σφῶν τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα	μὴ	τὰ αὐτὰ αὖθις γένηται, ἀλλὰ
[52, 38]	ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε καὶ	μή,	τί τε πράττοντά σε φιλήσουσί
[52, 23]	μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν, εἰ	μή	τις ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον
[52, 10]	μήθ´ ἡ περιουσία τῶν κτημάτων,	μὴ	τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ
[52, 33]	ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα	μὴ	τοῖς προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι
[52, 12]	καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ	μὴ	τυχεῖν ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι.
[52, 10]	νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´ ἂν	μὴ	ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας; τίνος δ´ ἂν
[52, 33]	ἐξίωσι. τὰς μέντοι γνώμας αὐτῶν	μὴ	φανερῶς, ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως
[52, 33]	οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν	ἐκκαμῇ.	τήν τε παρρησίαν παντὶ τῷ
[52, 35]	ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ σοῦ	τιμὴ	φέρει, σοὶ δ´ αὐτῷ μεῖζον
[52, 37]	προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν	γνώμῃ	καὶ τῷ μηδενὸς πλείονος τῶν
[52, 25]	λέγω, καὶ τὰς ἐν τῇ	Ῥώμῃ	τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ
[52, 25]	τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ	Ῥώμῃ	τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ
[52, 26]	ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω, καὶ	νὴ	Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως
[52, 11]	δρᾶν οἱ τοιοῦτοι δύνανται, καὶ	νὴ	Δία καὶ ὑβρίζειν σφίσι καὶ
[52, 32]	τινος τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ	νὴ	Δία τούτων τινὰ κατὰ τῶν
[52, 37]	ἔγκλημα, ὅτι δύναται, κἂν μηδὲν	ἁμαρτάνῃ.	τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε
[52, 3]	ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις ἡμῖν ἄριστον	φανῇ	τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ
[52, 22]	ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε	γένη	καὶ ἔθνη, τάς τε πόλεις
[52, 21]	αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά τε	γένη	καὶ τὰς οὐσίας τούς τε
[52, 15]	τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ	γένη	καὶ τὰς φύσεις ὄντες καὶ
[52, 8]	ἂν μὲν γὰρ τά τε	γένη	σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς πλούτους
[52, 16]	ἤδη γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ	φερομένη	σαλεύει τε καὶ ᾄττει δεῦρο
[52, 27]	τά τε ἄλλα τὰ τῇ	εἰρήνῃ	προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι
[52, 13]	καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὰ	ἔθνη	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ
[52, 22]	ἑκασταχόθι κατά τε γένη καὶ	ἔθνη,	τάς τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας
[52, 9]	πόλιν αὔξουσι, καί σφισι καὶ	ἐκείνη	κέχρηται καὶ χαίρει, πλὴν ἄν
[52, 14]	τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται·	ἐκείνη	μὲν γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου
[52, 37]	τὰ ἄλλα καὶ ἰδίᾳ καὶ	κοινῇ	πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν παρὰ ταῦτα
[52, 21]	πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι	κρίνῃ.	ἕτερός τέ τις ἐκ τῶν
[52, 28]	οὖν ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ	μόνῃ	τῆς ἀναγκαίας τῶν χρημάτων ἀθροίσεως
[52, 7]	αὐτοὺς σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας	αἰσχύνῃ	πρὸ τῆς ἀληθείας προπεταννύντας, ὀνόματι
[52, 7]	ὁμοίων οὓς ἂν ὁ κλῆρος	ἀποδείξῃ,	ὥστε ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´
[52, 18]	καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ	προῇ	καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα,
[52, 17]	αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ	προῇ.	οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ
[52, 40]	ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ μὴ	πρόῃ	τὴν τύχην, ἥτις σε ἐκ
[52, 19]	δούλοις σφίσιν οὔθ´ ὡς χείροσί	πῃ	ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά
[52, 13]	εἴ τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα	ἀνετράπη,	ἀλλὰ τά γε πλείω καὶ
[52, 2]	πάντα τὰ προσόντα αὐτῇ, καὶ	ὅπῃ	ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς ἡμᾶς
[52, 17]	τούτου μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς	ἐφθάρη,	καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ
[52, 22]	εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα	μέρη	νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε
[52, 31]	παράπαν ἄλλο ἐπὶ πάντας ὁμοίως	φέρῃ	πλὴν τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω
[52, 39]	ὅταν ἐκ τοῦ ὁμοίου σφίσι	προσφέρῃ,	καὶ μὴ αὐτὸς μὲν πλουτῇς
[52, 40]	μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς μοναρχίας	αἱρῇ,	τὸ δ´ ὄνομα τὸ τῆς
[52, 19]	ὡς χείροσί πῃ ἡμῶν οὖσι	χρῇ,	ἀλλὰ τά τε ἄλλα ἀγαθὰ
[52, 26]	εὐθὺς ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα	χρὴ	ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ
[52, 20]	ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ	χρὴ	ἐς μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις,
[52, 31]	ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί σε	χρή,	καὶ μηδ´ ἐς ἔννοιάν ποτε
[52, 38]	δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα	χρὴ	μὴ ἐξ ὧν λέγουσί τινες
[52, 37]	δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι οὐ	χρὴ	πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς λεγομένοις ὑπ´
[52, 19]	τούτου αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ	χρὴ	πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ πάντα
[52, 37]	ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε	χρή,	ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως
[52, 25]	πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ.	ἀπόχρη	δὲ ἐν μὲν τῇ πόλει
[52, 30]	ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς	ἀπόχρη	τὰ ἆθλα τὰ παρ´ ἑκάστοις
[52, 33]	ἁμαρτόντας μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´	αἰτιάσῃ·	τὴν γὰρ διάνοιαν αὐτῶν δεῖ
[52, 30]	σοι τὰς ἀξιώσεις, ὅσας ἂν	δοκιμάσῃ,	προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί
[52, 30]	μὲν ἄστυ τοῦτο καὶ κατακόσμει	πάσῃ	πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει
[52, 13]	ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων	ἔσῃ	καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν δ´ ἀναμείνῃς
[52, 35]	ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ πλεῖον	ἀνταρκέσῃ,	τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ κακοδοξία
[52, 15]	βουλευσαμένῳ σοι μετὰ τῶν ὁμοτίμων	ἀρέσῃ,	καὶ οἱ πολέμιοι κρύφα καὶ
[52, 33]	τε καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν	βλαβήσῃ.	καὶ τοὺς μὲν τυχόντας τῆς
[52, 38]	δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ	ἡγήσῃ	δεόντως τι παρὰ τοῦτο πράττειν
[52, 34]	τινι τῆς ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ	ζήσῃ,	καὶ οὐχ οἷόν τέ σοι
[52, 37]	τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν μέγα	ἀδικηθήσῃ,	σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν τι
[52, 37]	τι καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ	δυνηθήσῃ	ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν σε
[52, 39]	πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι οὔτε	μισηθήσῃ	ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ
[52, 7]	ἂν δ´ αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς	ἀναγκασθήσῃ	καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο
[52, 37]	καὶ τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων	νομισθήσῃ	ὁποῖα ἂν ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς.
[52, 39]	ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε	ἐπιβουλευθήσῃ.	τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος
[52, 35]	γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας	ἐνιδρυθήσῃ)	τοὺς δ´ ἄλλως πως τὰ
[52, 19]	ἁπάντων τῶν ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ	ποιήσῃ,	καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι
[52, 20]	τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ αὐτῶν	ποιήσῃ,	στασιάσουσι γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ
[52, 33]	διαχωρήσει, καὶ σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν	σφαλήσῃ	οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε
[52, 37]	πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν μήτε	ἐθελήσῃ	μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε,
[52, 12]	τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν	ἐθελήσῃ,	τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε
[52, 33]	τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ	ὠφελήσῃ,	ἄν τε καὶ μὴ πεισθῇς,
[52, 9]	χαίρει, πλὴν ἄν τις τυραννίδος	ἐπιθυμήσῃ·	τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ
[52, 25]	ἄν γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν	δυνήσῃ.	ὅστις δ´ ἂν τῶν ἱππέων
[52, 38]	πάνθ´ ὅσα ἂν βουληθῇς καὶ	δυνήσῃ	πρᾶξαι, τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´
[52, 37]	μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε	ἐπιχειρήσῃ	τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ
[52, 25]	ἀρίστοις πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα	χρήσῃ.	ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ
[52, 19]	γὰρ σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς	χρήσῃ,	καὶ τοὺς κορυφαίους ἐξ ἁπάντων
[52, 8]	ποιεῖν. τί ποτ´ οὖν τούτοις	χρήσῃ;	πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν
[52, 10]	ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε	ἐξαπατήσῃ	μήτε τὸ μέγεθος τῆς ἐξουσίας
[52, 39]	αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι	ἁμαρτήσῃ	καὶ πάντα κατορθώσεις, κἀκ τούτου
[52, 26]	πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν	ἁμαρτήσῃ	τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ
[52, 5]	ποιησάμενος, ὅ τι ποτ´ ἂν	ἐλπίσῃ	δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως κερδανεῖν,
[52, 8]	οὖν τούτοις χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς	μεταχειρίσῃ;	ἂν μὲν γὰρ τά τε
[52, 42]	Ἰταλίας, ἂν μὴ αὐτός τινι	κελεύσῃ	ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο
[52, 18]	γάρ, ἂν καὶ τοῦτό τις	ὑποπτεύσῃ,	οὔτ´ ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου
[52, 18]	τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι	διδούσῃ.	καὶ χάριν γε μεγάλην αὐτῇ
[52, 18]	οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ	βιώσῃ	καὶ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις
[52, 39]	τούτου καὶ ἥδιστα καὶ ἀκινδυνότατα	βιώσῃ.	πῶς μὲν γὰρ οὐχ ὡς
[52, 26]	δυνήσεται· κἄν γε καὶ ὣς	νεοχμώσῃ	τι, καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω.
[52, 23]	οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν	τῇ	ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ
[52, 1]	ὑπατείας. ~Ταῦτα μὲν ἔν τε	τῇ	βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ
[52, 32]	μέγιστα τῶν τῷ δημοσίῳ προσηκόντων,	τῇ	γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε γὰρ
[52, 8]	ἄλλως μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες,	τῇ	δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς
[52, 40]	φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς,	τῇ	δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ
[52, 27]	τε συμμάχων, τῇ μὲν πλείους	τῇ	δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος,
[52, 1]	τε τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν	τῇ	δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε
[52, 38]	σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε	τῇ	ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν τινα
[52, 20]	ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ	τῇ	ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε τῶν
[52, 27]	τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν	τῇ	ἡλικίᾳ οὖσι καὶ τὰ ὅπλα
[52, 24]	τῶν Καισαρείων τῶν τε ἐν	τῇ	θεραπείᾳ σου ὄντων καὶ τῶν
[52, 24]	τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν ἐν	τῇ	Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν
[52, 24]	τῶν δ´ ἄλλων τῶν ἐν	τῇ	Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι
[52, 34]	φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι,	τῇ	μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι καταδείσῃς
[52, 37]	πρόσχημά τινες τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι.	~τῇ	μὲν οὖν γνώμῃ καὶ τῷ
[52, 27]	τῶν ὑπηκόων τῶν τε συμμάχων,	τῇ	μὲν πλείους τῇ δὲ ἐλάττους,
[52, 28]	στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς καὶ	τῇ	μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν
[52, 4]	καὶ τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν	τῇ	πατρίδι παρέχοντας, πῶς μὲν οὐ
[52, 15]	καὶ χρήσιμα καὶ σοὶ καὶ	τῇ	πόλει γένοιτο ἄν, τό τε
[52, 25]	χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν	τῇ	πόλει καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως εἶδος,
[52, 21]	τοῦ θανάτου τοῖς τε ἐν	τῇ	πόλει, πλὴν ὧν ἂν εἴπω,
[52, 8]	κίνδυνος ἔσται καὶ σοὶ καὶ	τῇ	πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ γὰρ ἔστιν
[52, 41]	ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ	τῇ	πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς
[52, 41]	ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ ἐπὶ	τῇ	πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ
[52, 25]	ἀρχῆς λέγω, καὶ τὰς ἐν	τῇ	Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ
[52, 25]	ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν	τῇ	Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο
[52, 37]	τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ	τῇ	σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου
[52, 25]	καὶ τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ	τῇ	τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς
[52, 37]	ὁρμὰς κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα	τῇ	τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ
[52, 1]	ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα	τῇ	τε γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ
[52, 41]	πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ	τῇ	τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ
[52, 37]	τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ	τῇ	τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας
[52, 18]	τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ	τῇ	τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ
[52, 33]	ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ ὅσα ἄλλα	τῇ	τῆς ἀρχῆς διοικήσει προσήκει, συνεργούς
[52, 8]	ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει	τῇ	τῆς μοναρχίας ἐναντίοι φύονται· καὶ
[52, 2]	ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών τινος	τῇ	τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται. ὁ
[52, 18]	ἕνεκα καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν	τῇ	τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν σοι
[52, 2]	βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν πως	τῇ	τῶν ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν
[52, 34]	αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι,	τῇ	φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι,
[52, 13]	σοι τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι	τῇ	φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς
[52, 3]	δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν	τῇ	ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα
[52, 35]	τοὺς δ´ ἄλλως πως τὰ	κράτη	διέποντας οὐ μόνον οὐ σεμνύνει
[52, 14]	ἐλευθερία τοῦ τε βελτίστου δουλεία	πικροτάτη	γίγνεται καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον
[52, 21]	τε ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως	προστατῇ,	καὶ τὰς δίκας τάς τε
[52, 19]	δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει καὶ	ἀρετῇ	καὶ πλούτῳ φερομένους ἐς τὴν
[52, 35]	εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται.	ἀρετὴ	μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ,
[52, 34]	καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ	ὑπηρέτῃ	πρός τι χρησάμενος, μὴ μέντοι
[52, 25]	ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ χρεία	ἀπαιτῇ	ἔκ τε τῶν ἱππέων καὶ
[52, 27]	ἂν ἡ χρεία τῶν πραγμάτων	ἀπαιτῇ,	τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί
[52, 36]	καὶ προσέτι τὸ μὲν θεῖον	πάντῃ	πάντως αὐτός τε σέβου κατὰ
[52, 7]	μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε χάριτι	ἀναγκαστῇ	νομίζοντάς τι πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν
[52, 8]	μὲν μηδὲν δέον ὁ τοιοῦτος	πράττῃ,	πολὺ πλείω ἄν σε τῶν
[52, 18]	ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν	αὐτῇ	βιώσῃ καὶ πάντων τῶν ἐν
[52, 18]	διδούσῃ. καὶ χάριν γε μεγάλην	αὐτῇ	ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον τῶν
[52, 2]	καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ προσόντα	αὐτῇ,	καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ
[52, 14]	πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους	αὐτῇ	ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς
[52, 14]	καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει,	αὕτη	δὲ τό τε σῶφρον πανταχοῦ
[52, 5]	τὴν ἀπ´ αὐτῶν εἶναι νομίζων.	~αὕτη	μὲν ἡ τῶν δήμων κατάστασις,
[52, 7]	ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε ἀρχῇ	τηλικαύτῃ	καὶ ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ,
[52, 20]	τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ	ταύτῃ	τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε
[52, 42]	τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε	βουλευτῇ	ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά
[52, 21]	δὲ δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι.	βουλευτῇ	γάρ τινι, καὶ τῷ γε
[52, 11]	ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´ ἐν μὲν	ἰδιώτῃ	γιγνόμενον καὶ καλὸν καὶ σεμνὸν
[52, 22]	πράγματα καὶ ἡ τῶν ἐπιτηδείων	παρασκευὴ	προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ τῶν
[52, 32]	πλὴν ἄν τις ἢ μηδέπω	βουλεύῃ	ἢ καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν
[52, 34]	ἀνθρωπίνως τὸ ἐπιεικὲς τῷ νενομισμένῳ	παραμιγνύῃ,	τάχ´ ἂν καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς.
[52, 42]	ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα	ἔφη	τὰ γράμματα τὰ ἐν τοῖς
[52, 4]	τε τις αὐτὸς ἀρετήν τινα	ἔχῃ,	καὶ προφαίνει αὐτὴν προχείρως καὶ
[52, 25]	θεραπεία σου ἆθλόν τι ἀρετῆς	ἔχῃ,	καὶ σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´
[52, 37]	κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε	ἀρχῇ	καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε
[52, 25]	διὰ πλειόνων πάντα τὰ τῇ	ἀρχῇ	προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ ὠφελῶνται
[52, 7]	θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε	ἀρχῇ	τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει ἀνθρώπων
[52, 21]	ἵνα ἀποδημησάντων που τῶν ὑπάτων	ἄρχῃ,	ἀλλ´ ἵνα τά τε ἄλλα
[52, 37]	καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε	τύχῃ	σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί
[52, 18]	καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ	τύχῃ	τῇ τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ.
[52, 34]	κἂν ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς ὢν	τύχῃ,	ὡς τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ
[52, 4]	τις, πᾶς αὐτὸν μισεῖ, κἂν	δυστυχῇ,	πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς πόλεως
[52, 3]	μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν τῇ	ψυχῇ	ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν
[52, 42]	αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ καὶ	ἐπιτρέψῃ.	καὶ τοῦτο καὶ δεῦρο ἀεὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/09/2006