Livre, Chap.
[52, 41]	χρόνῳ γενησόμενα. καὶ αὐτῷ καὶ	ὁ	Ἀγρίππας πρὸς πάντα, καίπερ τὴν
[52, 1]	τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ	ὁ	Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ
[52, 14]	τινι καὶ μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει,	ὁ	δ´ ἐκείνοις τά τε ἄλλα
[52, 21]	ὁ μὲν παντελῶς ἄοπλος ὤν,	ὁ	δ´ ὀλίγους τε στρατιώτας ἔχων
[52, 22]	καὶ τῶν ἰδιωτικῶν ὁμοίως προΐστασθαι.	ὁ	δ´ οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά τε
[52, 41]	~Μαικήνας μὲν ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο,	ὁ	δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν
[52, 2]	τῇ τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται.	ὁ	δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας
[52, 9]	ἥ τε γερουσία προεβούλευε καὶ	ὁ	δῆμος ἐπεκύρου τό τε στρατευόμενον
[52, 24]	ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´ ἂν καὶ	ὁ	ἕτερος αὐτῶν ἐπαίσθηταί τι τῷ
[52, 13]	καὶ Στράβων, ὅ τε Μάριος	ὁ	ἕτερος καὶ ὁ Σερτώριος, ὅ
[52, 26]	τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ	ὁ	ἰατρὸς καύσας τινὰ καὶ τεμών·
[52, 41]	αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ}	ὁ	Καῖσαρ, καὶ ὅσα ἄνω μοι
[52, 17]	αὐτὴν ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ σὸς
[52, 36]	μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα, ὧν	ὁ	καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου ἄν τινος
[52, 18]	τὸ ἐπιθύμημά ἐστι, καὶ καλὸς	ὁ	κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ τίς
[52, 7]	ἐκ τῶν ὁμοίων οὓς ἂν	ὁ	κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον τὰ
[52, 43]	καὶ τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι	ὁ	Λέπιδος μέρος τι αὐτῆς ἠρημώκει
[52, 2]	αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν	ὁ	λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ
[52, 17]	προσαπώλετο. πάντως δ´ ἂν καὶ	ὁ	Μάριος καὶ ὁ Σύλλας ὅμοια
[52, 34]	τάχ´ ἂν καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς.	ὁ	μὲν γὰρ νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ
[52, 21]	ἀρχῆς οὐδὲν ἂν δεινόν, ἅτε	ὁ	μὲν παντελῶς ἄοπλος ὤν, ὁ
[52, 14]	ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ διὰ τοῦτο	ὁ	μὲν τοῖς τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν
[52, 12]	ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ γὰρ	ὁ	ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα τό
[52, 10]	τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ	ὁ	ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ τε
[52, 17]	δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ	ὁ	πατὴρ ὁ σὸς τὸ αὐτὸ
[52, 24]	διὰ βίου, ὥσπερ που καὶ	ὁ	πολίαρχος ὅ θ´ ὑποτιμητής, τὴν
[52, 17]	ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ ὅτι καὶ	ὁ	Πομπήιος ἐκστὰς τῆς δυναστείας καὶ
[52, 2]	εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ	ὁ	προφέρων ἔν τινι πλέον ἀξιοῖ
[52, 13]	τε Μάριος ὁ ἕτερος καὶ	ὁ	Σερτώριος, ὅ τε Πομπήιος αὐτὸς
[52, 17]	καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ	ὁ	σὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιήσας
[52, 13]	προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ που καὶ	ὁ	Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ
[52, 17]	ἂν καὶ ὁ Μάριος καὶ	ὁ	Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ
[52, 8]	ὅτι ἂν μὲν μηδὲν δέον	ὁ	τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν
[52, 37]	τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν τι ἀρχήν,	ὅ	γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν
[52, 24]	ὥσπερ που καὶ ὁ πολίαρχος	ὅ	θ´ ὑποτιμητής, τὴν ἀρχὴν ἐχέτωσαν·
[52, 13]	Κίννας δὲ δὴ καὶ Στράβων,	ὅ	τε Μάριος ὁ ἕτερος καὶ
[52, 13]	ὁ ἕτερος καὶ ὁ Σερτώριος,	ὅ	τε Πομπήιος αὐτὸς μετὰ ταῦτα,
[52, 15]	καὶ νόμος εὐθὺς ᾖ πᾶν	ὅ	τι ἂν βουλευσαμένῳ σοι μετὰ
[52, 3]	ἀλόγως τι πρᾶξαι ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´	ὅ	τι ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις ἡμῖν
[52, 5]	τρόπον κανόνα τοῦ βίου ποιησάμενος,	ὅ	τι ποτ´ ἂν ἐλπίσῃ δι´
[52, 22]	καὶ κατὰ σοῦ τι πρᾶξαι.	ὃ	δ´ εἶπον, ὅτι τὸν ἕτερον
[52, 12]	κακίους γίγνοιντο. ὥστε σοι τοῦτο,	ὃ	μάλιστα ἄν τισιν ἐν ταῖς
[52, 37]	τάχ´ ἄν τι καὶ ἐξαμάρτοις,	ὃ	μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν
[52, 36]	φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι δρῶσι·	διὸ	καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ.
[52, 8]	αὔξειν, οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ	διάθοιο.	καὶ γὰρ εἰ αὐτὸς μόνος
[52, 31]	καὶ ἐνδέχεται, τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ	ποιοῖο.	λέγω δὲ ταῦτα χωρὶς ἢ
[52, 11]	οὔτ´ ἂν διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι	ἕλοιο.	προῄρημαί τε ἐγὼ νῦν οὐ
[52, 31]	ποιῇ, καὶ μηδὲν τὸ παράπαν	ἄλλο	ἐπὶ πάντας ὁμοίως φέρῃ πλὴν
[52, 37]	αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας ἢ καὶ	ἄλλο	τι ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος
[52, 26]	μήτε δι´ εὐγένειαν μήτε δι´	ἄλλο	τι ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ
[52, 37]	μήτε ἐπωνυμίας τινὰς κενὰς μήτ´	ἄλλο	τι ἐξ οὗ διενεχθήσονταί τισιν
[52, 30]	τις τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος	ἄλλο	τι χρησιμώτερον καὶ ἑαυτῷ καὶ
[52, 8]	δέομαί σοι σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι,	ἐκεῖνο	δὲ δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ,
[52, 25]	τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν,	ἐκεῖνο	δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε
[52, 6]	τὰς κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται.	ἐκεῖνο	μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ
[52, 29]	τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ	ἐκεῖνο	οἶδα ὅτι, ἂν μήτε προσεπηρεάζωνται
[52, 7]	πράγματά σοι παρέξει, ἕτερον δὲ	ἐκεῖνο.	πάντως μέν τινα δεῖ δίκην
[52, 28]	ἐγὼ καὶ τοῦτο διδάξω, σμικρὸν	ἐκεῖνο	ὑπειπών, ὅτι κἂν δημοκρατηθῶμεν, πάντως
[52, 5]	τούς τε ὑπηκόους, τοὺς μὲν	ἀπὸ	παλαιοῦ δημοκρατουμένους τοὺς δ´ ὑφ´
[52, 29]	πολλὴν χάριν εἴσονταί σοι, βραχέα	ἀπὸ	πολλῶν ὧν ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι
[52, 3]	ἡμῖν καὶ εἰ μηδὲν τοιοῦτον	ἀπὸ	πρώτης ἐνθυμηθέντες ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν
[52, 6]	ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ ἵνα γε	ἀπὸ	πρώτου τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι, χρήματά
[52, 2]	Καῖσαρ, εἰ μέλλω σε ἀποτρέπειν	ἀπὸ	τῆς μοναρχίας, καίπερ πολλὰ καὶ
[52, 18]	καί με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν	ἀπὸ	τῆς παρούσης ὑποθέσεως τὸν λόγον,
[52, 22]	τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους	ἀπὸ	τῆς πόλεως σταδίους οὖσαν, καὶ
[52, 21]	δεῖ. καὶ τό γε ὄνομα	ἀπὸ	τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ
[52, 18]	καὶ τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ, οὔτ´	ἀπὸ	τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου τὸ ἐπιθύμημά
[52, 23]	δὲ οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ	ἀπὸ	τῶν οἰκείων οἷόν τέ ἐστιν
[52, 25]	καὶ πενεστέρους τῶν βουλευτῶν ὄντας,	ἀπὸ	τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ
[52, 22]	ἐκκλήτους καὶ τὰς ἀναπομπίμους τὰς	ἀπὸ	τῶν στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω.
[52, 27]	χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί τε τοσοῦτον	ἀπὸ	τῶν τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι
[52, 31]	καὶ κατήγορον καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι)	ὑπὸ	δὲ δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν
[52, 34]	ἐσάγηται, κρῖνε, ὅσα δ´ ἂν	ὑπὸ	μηδενὸς αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι,
[52, 14]	ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί τι ῥᾳδίως	ὑπὸ	παρρησίας τοὺς οὐχ ὁμοίους δύνανται,
[52, 17]	ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων μὲν ὄντων τῶν	ὑπὸ	σοῦ λελυπημένων, πάντων δ´ ὡς
[52, 31]	ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν,	ὑπό	τε τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς μηδὲν
[52, 8]	καὶ αὐτῶν τῶν στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν	ὑπὸ	τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι; καὶ μὴν
[52, 43]	Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι τινὰ πρεσβευτὴν	ὑπὸ	τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου οἱ ὄντος
[52, 4]	ἄνω βλέπει, καὶ οὔτε ἐθέλει	ὑπὸ	τοῦ αὐτοῦ διὰ παντὸς ἄρχεσθαι,
[52, 34]	πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί πως τὰ	ὑπὸ	τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ οἱ
[52, 22]	καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός ἐστιν	ὑπὸ	τῶν ἐν τῷ ἄστει ἀρχόντων
[52, 2]	τῆς τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ	ὑπὸ	τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ
[52, 12]	κατ´ ἀξίαν ἑκάστου δῆλον ὅτι	πρὸ	πάντων προσκοπεῖ, καὶ τοὺς μὲν
[52, 20]	ἐστι τὰ μὲν οἰκεῖα μηδενὶ	πρὸ	ταύτης τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ
[52, 7]	σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ	πρὸ	τῆς ἀληθείας προπεταννύντας, ὀνόματι ἐννόμῳ
[52, 27]	στρατευομένους, ὥστε τι αὐτοῖς καὶ	πρὸ	τοῦ γήρως τῆς ἡλικίας περιεῖναι.
[52, 42]	καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ	δεῦρο	ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν γὰρ ὅτι
[52, 16]	φερομένη σαλεύει τε καὶ ᾄττει	δεῦρο	κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´
[52, 37]	τινος καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων ἀγνοῇς,	μέμνησο	ὅτι οὐ χρὴ πᾶσιν ἁπλῶς
[52, 31]	τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ πιστευθῇ	τὸ	ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ πολλοὶ
[52, 4]	χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται· καὶ	τὸ	ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ τε
[52, 25]	δὲ {τὸν} ἐλάττονα, πρός τε	τὸ	ἀξίωμα καὶ πρὸς τὸ μέγεθος
[52, 42]	τε τὸ σύνεγγυς καὶ διὰ	τὸ	ἄοπλον τό τε εἰρηναῖον τῶν
[52, 28]	χρησίμων σοι καὶ ἀναγκαίων, καὶ	τὸ	ἀργύριον τοῦτο πᾶν ἐπὶ μετρίοις
[52, 41]	τὴν ἐπὶ ταῖς νίκαις κατὰ	τὸ	ἀρχαῖον διδομένην τισίν (ἐκείνην γὰρ
[52, 43]	Καπρίαν παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ	τὸ	ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο.
[52, 17]	Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ σὸς	τὸ	αὐτὸ τοῦτο ποιήσας προσαπώλετο. πάντως
[52, 4]	ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ	τὸ	βεβιασμένον, κἂν καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται
[52, 32]	ὡς αὐθαίρετα. ἐς μὲν οὖν	τὸ	βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι
[52, 31]	θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό τε	τὸ	βουλευτήριον ὑπάγῃς μηδὲν προκαταγνούς, καὶ
[52, 19]	χρῆναί σε κατὰ πρώτας εὐθὺς	τὸ	βουλευτικὸν πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ
[52, 14]	καὶ κατακόσμησον πρὸς τὸ σωφρονέστερον.	τὸ	γὰρ ἐξεῖναί τισι πάνθ´ ἁπλῶς
[52, 31]	αἱ κατ´ αὐτοὺς γίγνονται, λέγω.	τὸ	γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε
[52, 3]	ἐνθυμηθέντες ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ.	τὸ	γάρ τοι τῶν τε παρόντων
[52, 21]	ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο δεῖ. καὶ	τό	γε ὄνομα ἀπὸ τῆς σῆς
[52, 42]	ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ οὕτως ὡς	τὸ	γενναῖον ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις
[52, 33]	οὐ τὴν οὐκ ἐπιτυχίαν μέμφεσθαι.	τὸ	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐπὶ
[52, 36]	πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι.	τὸ	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τῶν
[52, 6]	φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε.	τὸ	δ´ ἕτερον πάνυ τοὺς πολλοὺς
[52, 11]	καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν ἀναγκάζονται.	τὸ	δ´ ἕτερον, τό τινα ἀφθόνως
[52, 20]	ἄλλων βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων,	τὸ	δ´ ὅλον ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω.
[52, 40]	πρᾶγμα τὸ τῆς μοναρχίας αἱρῇ,	τὸ	δ´ ὄνομα τὸ τῆς βασιλείας
[52, 33]	τὸ μὲν ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον,	τὸ	δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο.
[52, 6]	τὴν μὲν ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι,	τὸ	δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν.
[52, 5]	πολλὰ τί δεῖ μηκύνειν λέγοντα;	τὸ	δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν
[52, 23]	ἀποπέμπουσι πρίν τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι,	τὸ	δὲ ὅτι αἱ μακρότεραι καὶ
[52, 34]	δειματώσειας· τὸ μὲν γὰρ ζῆλον	τὸ	δὲ φόβον ἔχει, καὶ ῥᾷόν
[52, 8]	οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν	τὸ	δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ
[52, 30]	ποιουμένης, μὴ μέντοι ὥστε καὶ	τὸ	δημόσιον ἢ καὶ τοὺς ἰδίους
[52, 34]	προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω τῶν ἐς	τὸ	δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν γὰρ
[52, 7]	δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν τι παρὰ	τὸ	δοκοῦν τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι· κἂν
[52, 0]	πλῆθος τὰ λοιπὰ τῆς Καίσαρος	τὸ	εʹ καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας.
[52, 9]	μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ μὲν καὶ	τὸ	Ἑλληνικόν· τέως μὲν γὰρ οὕτως
[52, 2]	φθόνοι καὶ κίνδυνοι συμβαίνουσιν, οὐ	τὸ	ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ ἐν
[52, 34]	ἀτιμώρητον καταλίποι, ἂν δ´ ἀνθρωπίνως	τὸ	ἐπιεικὲς τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´
[52, 18]	οὔτ´ ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου	τὸ	ἐπιθύμημά ἐστι, καὶ καλὸς ὁ
[52, 4]	τό τε πρόσρημα εὐώνυμον καὶ	τὸ	ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν τε
[52, 14]	τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ	τὸ	ἴσον ἅπασι κατὰ τὴν ἀξίαν
[52, 18]	καὶ ῥᾴδιον τῷ γε ἔμφρονι	τὸ	καὶ καλῶς καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι
[52, 28]	οὐκ ἐλαχίστην παρέξει· λέγω δὲ	τὸ	κατ´ ὀλίγον σφας ἐν ταῖς
[52, 15]	διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα τῶν ἄλλων	τὸ	κελευόμενον ποιούντων, τό τε τὰς
[52, 15]	πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς	τὸ	κοινὸν ἀναφερόμενα μήτε ἐν τῷ
[52, 41]	σχεῖν) ἀλλὰ τὴν ἑτέραν τὴν	τὸ	κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ τε
[52, 33]	πολλοὶ γοῦν τὸν παρὰ τῶν	τὸ	κράτος ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί
[52, 5]	γὰρ αὐτῷ πᾶν ἐπὶ τούτῳ	τὸ	κρατοῦν ὡς πλήθει γίγνεται) τὸν
[52, 28]	δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου πρὸς πᾶν	τὸ	λεῖπον φόρον τε ἐπιτάξαι πᾶσιν
[52, 27]	ζῆν ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται, καὶ	τὸ	λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν
[52, 3]	ἐθελονταὶ ἀκράτορες ἑαυτῶν καὶ παρὰ	τὸ	λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς δὲ δὴ
[52, 18]	χρηστὸς εἶ. καὶ μή μοι	τὸ	μέγεθος τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ
[52, 10]	ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε	τὸ	μέγεθος τῆς ἐξουσίας μήθ´ ἡ
[52, 25]	τε τὸ ἀξίωμα καὶ πρὸς	τὸ	μέγεθος τῆς πράξεως φερέτωσαν, τοῦτο
[52, 15]	τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ	τὸ	μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε
[52, 30]	οἱ ἄνθρωποι κακῶς ἐκμαίνωνται, καὶ	τὸ	μέγιστον, ἵν´ οἱ στρατευόμενοι τοῖς
[52, 4]	βεβιασμένον, κἂν καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται	τὸ	μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ πάντες
[52, 30]	τὸν τρόπον διοικεῖν σοι παραινῶ.	τὸ	μὲν ἄστυ τοῦτο καὶ κατακόσμει
[52, 33]	ἢ καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ τούτου	τὸ	μὲν ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ
[52, 11]	εἶναι νομίζει, τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει.	τὸ	μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ κακόν
[52, 2]	ἐπὶ τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν;	τὸ	μὲν γὰρ βίαιόν τι τολμᾶν
[52, 34]	ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαις δειματώσειας·	τὸ	μὲν γὰρ ζῆλον τὸ δὲ
[52, 36]	τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι	τὸ	μὲν θεῖον πάντῃ πάντως αὐτός
[52, 23]	ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον πέντε,	τὸ	μὲν ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι καὶ
[52, 40]	καὶ προεστήσατο. ὡς εἴ γε	τὸ	μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς μοναρχίας
[52, 16]	ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ	τὸ	μὲν πρῶτον οἴκοι καὶ ἐντὸς
[52, 42]	τοῦ βίου δικαστὰς ἑαυτοῖς γενέσθαι	τὸ	μὲν πρῶτον πεντήκοντά που ἔπεισεν
[52, 26]	ὡς καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι,	τὸ	μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν ὀρθῶς
[52, 39]	πολλὰ γὰρ καὶ παραλείπω διὰ	τὸ	μὴ οἷόν τε εἶναι πάντα
[52, 25]	αὐτὸν ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς	τὸ	μὴ οὐ καὶ ἐς τὸ
[52, 37]	πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν,	τὸ	μηδὲν ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα
[52, 34]	κἂν ἐχθρὸς ὢν τύχῃ, ὡς	τὸ	μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ προσέτι καὶ
[52, 16]	δὲ καὶ ἐς τὰ στρατόπεδα	τὸ	νόσημα τοῦτο προηγάγομεν. καὶ διὰ
[52, 42]	ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ, ἀφῆκε	τὸ	ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι.
[52, 32]	ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι, καὶ	τὸ	πάντα τὰ μετὰ σφῶν τινι
[52, 34]	ὁρμαῖς δουλεύουσι. κἀκ τούτου οὔτε	τὸ	πάντας αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε
[52, 31]	δι´ αὐτῶν ποιῇ, καὶ μηδὲν	τὸ	παράπαν ἄλλο ἐπὶ πάντας ὁμοίως
[52, 33]	αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω τις	τὸ	παράπαν ἔστω ὥστε μὴ οὐκ
[52, 26]	σοὶ γενήσονται, καὶ μηδενί γε	τὸ	παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε διὰ
[52, 30]	τινος ἔστωσαν μήτε ἐς ἐκκλησίαν	τὸ	παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν
[52, 41]	τῷ ἔτει ἐκείνῳ ἐν ᾧ	τὸ	πέμπτον ὑπάτευσε, καὶ τὴν τοῦ
[52, 0]		~ΤΟ	ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε ἔνεστιν
[52, 34]	πάντας αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε	τὸ	περιορᾶν φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς
[52, 31]	μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν γὰρ	τὸ	πιστεύειν ὅτι τις μήτε τι
[52, 31]	ἐκ γὰρ τοῦ συνειδότος καὶ	τὸ	πιστὸν τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται·
[52, 33]	ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς	τὸ	πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως καὶ
[52, 24]	ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ	τὸ	πλείοσι ταραχῶδές ἐστι. δύο τε
[52, 21]	καὶ ἐν τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς	τὸ	πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ
[52, 42]	ἐβούλευον, ὥστε καὶ ἐς χιλίους	τὸ	πλήρωμα τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους
[52, 9]	Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε καὶ ἐπάρατον	τὸ	πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ τούτων,
[52, 5]	τῷ τοῖς δήμοις χαλεπὸν εἶναι	τὸ	πολίτευμα, πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ σοι
[52, 31]	πάντων κυρίαν δοκεῖν εἶναι, καὶ	τὸ	πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν
[52, 6]	ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι μὲν ὡς	τὸ	πολὺ καὶ γεωργοῦσι καὶ δημιουργοῦσι
[52, 11]	πάνθ´ ὅσα ἄν τις κακῶς	τὸ	πρᾶγμα μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´
[52, 6]	πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας μέρει	τὸ	πρᾶγμα ποιούμενοι καὶ τιμὰς ἀντ´
[52, 37]	καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε ἐς	τὸ	προέχον πᾶν ὑποπτεύων μήτε τῷ
[52, 12]	οἵ τε γὰρ πονηροὶ παρὰ	τὸ	προσῆκον τιμώμενοι χείρους ἄν, ἤτοι
[52, 36]	κακὰ καὶ δήμους καὶ ἰδιώτας	τὸ	πρόσχημά τινες τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι.
[52, 13]	Σύλλας καὶ Μέτελλος, καὶ Πομπήιος	τὸ	πρῶτον, ἐν κράτει τῶν πραγμάτων
[52, 9]	γὰρ αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως	τὸ	πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ
[52, 29]	καὶ ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ	τὸ	σὲ πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα
[52, 2]	οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ	τὸ	σὸν τό τε κοινὸν προϊδέσθαι
[52, 10]	ἡ περιουσία τῶν κτημάτων, μὴ	τὸ	στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ ὁ
[52, 9]	τό τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο καὶ	τὸ	στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν ἂν
[52, 12]	εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ,	τὸ	σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ
[52, 42]	ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά τε	τὸ	σύνεγγυς καὶ διὰ τὸ ἄοπλον
[52, 31]	βασιλέων καὶ δήμων ἀφικνουμένας ἐς	τὸ	συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε γὰρ
[52, 43]	Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε	τὸ	συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε.
[52, 25]	τὸ μὴ οὐ καὶ ἐς	τὸ	συνέδριον καταλεχθῆναι, ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν καὶ
[52, 20]	ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς δὲ	τὸ	συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ οὐκ
[52, 14]	μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ κατακόσμησον πρὸς	τὸ	σωφρονέστερον. τὸ γὰρ ἐξεῖναί τισι
[52, 8]	τὸ τὰ πολιτικὰ καὶ πρὸς	τὸ	τὰ πολεμικὰ καλῶς καὶ κατὰ
[52, 8]	εἰ αὐτὸς μόνος πρός τε	τὸ	τὰ πολιτικὰ καὶ πρὸς τὸ
[52, 37]	καλὸν μὲν οὖν ἐστι καὶ	τὸ	τὰ τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς
[52, 18]	καὶ κινδύνων δεῖ, πρὸς δὲ	τὸ	τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα φροντὶς
[52, 18]	ῥᾷόν ἐστι· πρὸς μὲν γὰρ	τὸ	τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ πόνων καὶ
[52, 15]	αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν εἶναι, καὶ	τὸ	τὰς τιμὰς τάς τε τιμωρίας
[52, 37]	ὡς τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον δὲ	τὸ	τὰς τῶν δήμων ὁρμὰς κολούειν,
[52, 27]	καὶ προφύλακάς σφων ἑτέρους ἔχοντες,	τό	τε ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον καὶ
[52, 31]	τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ	τό	τε ἀξίωμα τὸ τῆς ἀρχῆς
[52, 6]	ἐν δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις	τό	τε ἄρχον πάντες μόνον ὡς
[52, 24]	τῆς περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν·	τό	τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν
[52, 28]	ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται,	τό	τε δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον
[52, 42]	σύνεγγυς καὶ διὰ τὸ ἄοπλον	τό	τε εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται
[52, 5]	διὰ τοῦθ´ οἱ πλείους σφῶν	τό	τε καθ´ ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι
[52, 12]	ὁ ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα	τό	τε κατ´ ἀξίαν ἑκάστου δῆλον
[52, 2]	τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ σὸν	τό	τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα
[52, 15]	καὶ τῇ πόλει γένοιτο ἄν,	τό	τε πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν
[52, 42]	δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ	τό	τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν
[52, 15]	πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ	τό	τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ
[52, 4]	ἀκούοντι. ~ἡ μὲν τοίνυν ἰσονομία	τό	τε πρόσρημα εὐώνυμον καὶ τὸ
[52, 9]	προεβούλευε καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου	τό	τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο καὶ τὸ
[52, 14]	ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ	τό	τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ
[52, 15]	τῶν ἄλλων τὸ κελευόμενον ποιούντων,	τό	τε τὰς τῶν ἀρχόντων αἱρέσεις
[52, 31]	καὶ σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν ἐστι	τό	τε τὴν βουλὴν πάντων κυρίαν
[52, 42]	τὰς ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι.	τό	τε τῶν εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε,
[52, 31]	οὕτω γὰρ τό τε ἀξίωμα	τὸ	τῆς ἀρχῆς μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο,
[52, 40]	τινὶ προσρήσει, ὥστε σε πᾶν	τὸ	τῆς βασιλείας ἔργον ἄνευ τοῦ
[52, 40]	μοναρχίας αἱρῇ, τὸ δ´ ὄνομα	τὸ	τῆς βασιλείας ὡς καὶ ἐπάρατον
[52, 40]	εἴ γε τὸ μὲν πρᾶγμα	τὸ	τῆς μοναρχίας αἱρῇ, τὸ δ´
[52, 31]	μετριάσας ὡς οἷόν τέ ἐστι	τὸ	τιμώρημα, ἵνα καὶ πιστευθῇ τὸ
[52, 11]	πάσχειν ἀναγκάζονται. τὸ δ´ ἕτερον,	τό	τινα ἀφθόνως εὐεργετεῖν ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον
[52, 5]	ταράττεται; καὶ χαλεπὸν μέν ἐστι	τὸ	τὸν ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν
[52, 15]	ἀντιλέγοντος αὐτοῖς μήτ´ ἐναντιουμένου, καὶ	τὸ	τοὺς πολέμους πρὸς τὰ ὑμέτερα
[52, 5]	βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ καὶ	τὸ	τοὺς συμμάχους τούς τε ὑπηκόους,
[52, 28]	ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς πᾶν	τὸ	τῷ τῆς ἐπιτροπείας αὐτῶν χρόνῳ
[52, 18]	τὰ σώζοντα ἔχει, καὶ μακρῷ	τὸ	φυλάξαι τι τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν
[52, 32]	που πᾶσιν ἀνθρώποις ἔμφυτον καὶ	τὸ	χαίρειν ἐφ´ οἷς ἂν παρὰ
[52, 31]	εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ καὶ	τὸ	χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, ἃ
[52, 43]	τὸ ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει χώρας	ἠλλάξατο.	κεῖται δὲ οὐ πόρρω τῆς
[52, 40]	τύχην, ἥτις σε ἐκ πάντων	ἐπελέξατο	καὶ προεστήσατο. ὡς εἴ γε
[52, 0]	ἀφεῖναι. β. Ὡς αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι	ἤρξατο.	Χρόνου πλῆθος τὰ λοιπὰ τῆς
[52, 17]	αὐτοῦ ζῶντος ἔτ´ αὐτοῦ λύεσθαι	ἤρξατο.	ὥστε καὶ σὺ πολλοὺς μὲν
[52, 41]	ἐναντίαν σφίσι γνώμην δούς, προθυμότατα	συνήρατο,	ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἐσηγητὴς
[52, 1]	γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι.	ἐποιήσατο	δὲ τὴν διάγνωσιν μετά τε
[52, 13]	λευκοῖς ἵπποις ἐς τὰ ἐπινίκια	ἐχρήσατο,	ἀκούεις δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα
[52, 40]	σε ἐκ πάντων ἐπελέξατο καὶ	προεστήσατο.	ὡς εἴ γε τὸ μὲν
[52, 41]	καρποῦσθαι. ~Μαικήνας μὲν ταῦτα εἰπὼν	ἐπαύσατο,	ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους
[52, 0]	Δίωνος Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς Καῖσαρ	ἐβουλεύσατο	τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β. Ὡς
[52, 43]	τόν τε Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν	μετεπέμψατο,	ὅτι τινὰ πρεσβευτὴν ὑπὸ τοῦ
[52, 41]	καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν	ἐπέθετο.	λέγω δὲ οὐ τὴν ἐπὶ
[52, 41]	δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου μᾶλλον	εἵλετο.	οὐ μέντοι καὶ πάντα εὐθὺς
[52, 17]	σὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιήσας	προσαπώλετο.	πάντως δ´ ἂν καὶ ὁ
[52, 35]	χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς πώποτε θεὸς	ἐγένετο,	ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ τε
[52, 8]	ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος	ἐργάσαιτο;	τίς δ´ οὐκ ἂν καταφρονήσειεν
[52, 11]	τις κακῶς τὸ πρᾶγμα μεταχειριζόμενος	ἐξεργάσαιτο	εἰπεῖν, ἀλλ´ ὅσα καὶ οἱ
[52, 41]	μέντοι καὶ πάντα εὐθὺς ὥσπερ	ὑπετέθειτο	ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ
[52, 9]	στρατευόμενον προεθυμεῖτο καὶ τὸ στρατηγοῦν	ἐφιλοτιμεῖτο.	ὧν οὐδὲν ἂν ἐν τυραννίδι
[52, 9]	δῆμος ἐπεκύρου τό τε στρατευόμενον	προεθυμεῖτο	καὶ τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν
[52, 31]	τὸ τῆς ἀρχῆς μᾶλλον ἂν	βεβαιοῖτο,	καὶ τὰ δικαιώματα τἀκ τῶν
[52, 30]	Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα	ἀνέλοιτο·	τοὺς γὰρ τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι
[52, 31]	ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα πᾶσιν ἅμα	γίγνοιτο.	τρίτον, ἂν τούς τε βουλευτὰς
[52, 5]	πολίτευμα, πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ σοι	γένοιτο	ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως
[52, 15]	καὶ σοὶ καὶ τῇ πόλει	γένοιτο	ἄν, τό τε πάντα τὰ
[52, 31]	τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ	(γένοιτο	γὰρ ἄν τι καὶ τοιοῦτον)
[52, 8]	σοι φοβερὸς ἐκφρονήσας ὑπ´ ἀπαιδευσίας	γένοιτο.	~οὐ μέντοι καὶ ταῖς δημοκρατίαις
[52, 35]	ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ	προσγένοιτο·	καὶ γάρ τοι τῶν μὲν
[52, 42]	ἄκοντα τῆς δημαρχίας, ἐς ἣν	ἀπεδέδεικτο,	εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν
[52, 10]	τινες οὐδὲ διδομένας σφίσι βασιλείας	ἐδέξαντο.	ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος προβούλευσαι πρὶν
[52, 1]	δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις ἀκριβῶς	ἤρξαντο,	καίτοι τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου τά
[52, 9]	κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν	ἤρξαντο,	ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ καὶ
[52, 33]	τὸ δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις	προσετρίψαντο.	ὥστε αὐτὸς τὸ πλεῖον ἀπ´
[52, 21]	σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ πλεῖστον ἄρχων,	ἐργάσαιντο·	ἐκ δὲ δὴ τοῦ ἑτέρου
[52, 12]	γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες,	γίγνοιντο,	καὶ οἱ χρηστοὶ μηδὲν πλεῖον
[52, 12]	καρποῖντο καὶ οἱ λαμβάνοντες κακίους	γίγνοιντο.	ὥστε σοι τοῦτο, ὃ μάλιστα
[52, 12]	οἱ διδόντες αὐτὰς ἀγαθόν τι	καρποῖντο	καὶ οἱ λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο.
[52, 12]	ἐκ τῆς πρὸς ἐκείνους ἰσομοιρίας	λυποῖντο	ἢ τῷ καὶ αὐτοί τινος
[52, 7]	ἂν μὲν ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς,	ἀπολύοιντό	τε ἂν διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα
[52, 12]	καὶ τὴν ζήλωσιν τῶν χειρόνων	μετέρχοιντο,	καὶ οὕτω κἂν ἐξ αὐτῶν
[52, 13]	ὅτι πολλῷ μᾶλλον οὐκ ἂν	ἀνάσχοιντο	μοναρχούμενοι. ὡς εἴγε πάνθ´ ὅσα
[52, 33]	σφαλῆναί τι μᾶλλον ἢ καταπρᾶξαι	προείλοντο,	κἀκ τούτου τὸ μὲν ἀσφαλὲς
[52, 13]	ταῦτα, τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς	ἀπώλοντο.	δυσχερὲς γάρ ἐστι τὴν πόλιν
[52, 9]	δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι	ἐγένοντο·	δηλοῖ δὲ καὶ τὰ τῶν
[52, 9]	Ἑλληνικόν· τέως μὲν γὰρ οὕτως	ἐπολιτεύοντο,	οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ
[52, 42]	τοῖς παισὶ τοῖς τε ἐκγόνοις	ἐψήφιστο.	καὶ μετὰ ταῦτα τιμητεύσας σὺν
[52, 18]	σου σφαγεῦσι δικαιότατα ἄν τις	αὐτὸ	ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´
[52, 36]	δὲ δὴ ξενίζοντάς τι περὶ	αὐτὸ	καὶ μίσει καὶ κόλαζε, μὴ
[52, 13]	γὰρ ἤδη τε καὶ ἑκὼν	αὐτὸ	ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων
[52, 26]	ἐκεῖνοι μὲν ἐλεοῦνται ὡς καὶ	αὐτὸ	τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ μὴ δοκεῖν
[52, 37]	ἔα· μηδὲ ἔστω τινὶ αὐτῶν	αὐτὸ	τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι δύναται, κἂν
[52, 33]	οὐκ ἐπιτυχίαν μέμφεσθαι. τὸ δ´	αὐτὸ	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν πολεμικῶν
[52, 36]	λέγοντες, νεοχμοῦν ἐπαίρουσι. τὸ δ´	αὐτὸ	τοῦτο καὶ τῶν φιλοσοφεῖν προσποιουμένων
[52, 17]	ὁ πατὴρ ὁ σὸς τὸ	αὐτὸ	τοῦτο ποιήσας προσαπώλετο. πάντως δ´
[52, 37]	ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸ	τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς
[52, 17]	καίτοι τὸν Σύλλαν φασί τινες	αὐτὸ	τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι καὶ ἑαυτὸν
[52, 12]	μεγάλην οἴονται δεῖν τῷ διδόντι	αὐτὸ	χάριν ἔχειν ἅτε μηδὲν παρὰ
[52, 26]	γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ	τοιοῦτό	τι καὶ φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι,
[52, 2]	δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας	τοιοῦτό	τι ποιῶν πρῶτον μὲν δολερὸς
[52, 9]	~οὐ μέντοι καὶ ταῖς δημοκρατίαις	τοιοῦτό	τι πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ ἂν
[52, 35]	τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν	τοιοῦτό	τι τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ,
[52, 12]	πάνυ ἂν εὐαρίθμητα ὡς πρὸς	τοσοῦτο	πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως
[52, 26]	μὲν ἐλεοῦνται ὡς καὶ αὐτὸ	τοῦτο	ἀδικούμενοι, τὸ μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί
[52, 20]	ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ	τοῦτο,	ἂν τά τε ἄλλα καὶ
[52, 28]	βεβαίως δύναται προσιέναι, καὶ μετὰ	τοῦτο	ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον τὰ στρατιωτικὰ
[52, 28]	ἐξ ἁπασῶν τῶν προσόδων ἐσπράττειν.	τοῦτο	γὰρ καὶ ἐκείνοις ῥᾴω τὴν
[52, 22]	ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς ἔχει	τοῦτο	γίγνεσθαι· ἂν δὲ δύο πολιτικὰ
[52, 21]	στρατηγῆσαί σφας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν	τοῦτο	γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´ ὑποστρατηγείτωσαν οἷς
[52, 26]	ὡς ὅτι βέλτιστοι γίγνωνται, προνοεῖν.	τοῦτο	δ´ ὑπάρξειεν ἄν σοι οὐκ
[52, 6]	τὴν τῶν στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι.	τοῦτο	δὲ ἔστι μὲν καὶ ἐν
[52, 7]	ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν	(τοῦτο	δὲ οὐκ εὐτυχές) καὶ πάντως
[52, 12]	ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι)	τοῦτο	δὲ ὡς καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν
[52, 21]	ἤ τινι τῶν ἱππέων προστετάχθαι	τοῦτο	δεῖ. καὶ τό γε ὄνομα
[52, 13]	ἠθέλησαν δυναστεῦσαι οὔτ´ ἔπαθον παρὰ	τοῦτο	δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ
[52, 28]	ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα ἔσται; ἐγὼ καὶ	τοῦτο	διδάξω, σμικρὸν ἐκεῖνο ὑπειπών, ὅτι
[52, 37]	μηδὲ ἔστω τινὶ αὐτῶν αὐτὸ	τοῦτο	ἔγκλημα, ὅτι δύναται, κἂν μηδὲν
[52, 11]	ὥστε τινὰ δι´ ἐκεῖνα καὶ	τοῦτο	ἑλέσθαι, ἄλλως τε καὶ μέλλοντα
[52, 4]	γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ	τοῦτο	καὶ ἄρχεσθαι ἐν τῷ μέρει
[52, 42]	κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ	τοῦτο	καὶ δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν
[52, 33]	ἐπιτυχίαν μέμφεσθαι. τὸ δ´ αὐτὸ	τοῦτο	καὶ ἐπὶ τῶν πολεμικῶν φύλαττε,
[52, 30]	σοι παραινῶ. τὸ μὲν ἄστυ	τοῦτο	καὶ κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ
[52, 36]	νεοχμοῦν ἐπαίρουσι. τὸ δ´ αὐτὸ	τοῦτο	καὶ τῶν φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ
[52, 38]	ὥστε σοι φανερῶς τι ἐξονειδίσαι.	τοῦτο	μὲν γὰρ οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν,
[52, 15]	καὶ τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ.	τοῦτο	μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐγώ
[52, 30]	ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι.	τοῦτο	μὲν δὴ διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω
[52, 40]	βασιλείας ὡς καὶ ἐπάρατον φοβῇ,	τοῦτο	μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ
[52, 25]	τὸ μέγεθος τῆς πράξεως φερέτωσαν,	τοῦτο	μὲν ὅτι οὐχ οἷόν τέ
[52, 12]	ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα,	τοῦτο	μὲν ὡς οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι
[52, 14]	τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ διὰ	τοῦτο	ὁ μὲν τοῖς τοιούτοις τὴν
[52, 12]	λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο. ὥστε σοι	τοῦτο,	ὃ μάλιστα ἄν τισιν ἐν
[52, 37]	κόσμον καὶ ἀσφάλειάν σοι μεγάλην	τοῦτο	οἴσει. μὴ μέντοι καὶ ὑπέρογκόν
[52, 4]	πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι, καὶ διὰ	τοῦτο	οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται. ταῖς
[52, 28]	καὶ ἀναγκαίων, καὶ τὸ ἀργύριον	τοῦτο	πᾶν ἐπὶ μετρίοις τισὶ τόκοις
[52, 22]	προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ τῶν	τοῦτο	πεποιηκότων, ὃς τά τε κοινὰ
[52, 12]	εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι καὶ ὀκνοῦσι	τοῦτο	ποιεῖν, ἵνα μὴ καὶ ἀναξίους
[52, 8]	οὔτ´ αὖ κολούειν ἐπιχειρῶν δικαίως	τοῦτο	ποιεῖν. τί ποτ´ οὖν τούτοις
[52, 42]	τῆς βουλῆς οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης	τοῦτο	ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν
[52, 17]	πατὴρ ὁ σὸς τὸ αὐτὸ	τοῦτο	ποιήσας προσαπώλετο. πάντως δ´ ἂν
[52, 18]	καὶ ὑπ´ ἀδολεσχίας τινὸς ἄλλως	τοῦτο	ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα ἀκριβῶς καταμάθῃς
[52, 31]	εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ μόνοι	τοῦτο	ποιοῦσιν οἱ κακῶς ἄρχοντες· ἐκ
[52, 38]	δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ	τοῦτο	πράττειν δόξειν, ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου
[52, 26]	συμβαίνει. μήτ´ οὖν περιίδῃς ποτὲ	τοῦτο	πραχθέν, μήτ´ αὖ δείσῃς ὅτι
[52, 36]	καὶ ἰδιώτας τὸ πρόσχημά τινες	τοῦτο	προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν
[52, 16]	ἐς τὰ στρατόπεδα τὸ νόσημα	τοῦτο	προηγάγομεν. καὶ διὰ ταῦθ´ ἡ
[52, 37]	σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ	τοῦτο	πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν,
[52, 43]	τι αὐτῆς ἠρημώκει καὶ διὰ	τοῦτο	τὰ δίκαια τῆς ἀποικίας σφῶν
[52, 43]	μηδ´ ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι.	~τοῦτό	τε οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ
[52, 18]	πρῶτον μὲν γάρ, ἂν καὶ	τοῦτό	τις ὑποπτεύσῃ, οὔτ´ ἀπὸ τοῦ
[52, 7]	μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν μὲν δὴ	τοῦτο	τοιοῦτον ὂν πράγματά σοι παρέξει,
[52, 17]	τὸν Σύλλαν φασί τινες αὐτὸ	τοῦτο	φοβηθέντα φθῆναι καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι·
[52, 42]	καὶ ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας	δύο	ἄνδρας ἐκ τῶν βουλευόντων, Κλούουιόν
[52, 22]	τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι πέμπε,	δύο	δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων, τὸν
[52, 21]	καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ	δύο	οὗτοι διὰ βίου, ἄν γε
[52, 22]	ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν δὲ	δύο	πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ ἔθνει
[52, 24]	καὶ τὸ πλείοσι ταραχῶδές ἐστι.	δύο	τε οὖν ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι
[52, 24]	χρῆναι, τῶν δὲ δὴ ἱππέων	δύο	τοὺς ἀρίστους τῆς περὶ σὲ
[52, 22]	ἄρχοντι ἐπιτρέψαι) δεήσει που τοὺς	δύο	τοὺς ἐστρατηγηκότας καὶ ἐκείνων, ἰδίᾳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/09/2006