HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CASSIUS, L'Histoire romaine, livre LII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 15 formes différentes pour 224 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[52, 30]   ἐκκλησίαν τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν ἂν καὶ

[52, 35]   ἐς τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ ἀκριβὴς οὐχ οὕτως ἐκ τοῦ

[52, 31]   τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν

[52, 35]   λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ σοῦ

[52, 11]   ἐστί, δέομαί σοι λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως τοιοῦτος εἶ, οὔτ´ ἂν

[52, 27]   τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ ἄμεινον πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ τῷ

[52, 31]   ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς

[52, 8]   τοῖς μεγίστοις πταίσειας. τί μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς

[52, 6]   συμφέρει τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ ἂν δόξαν παρὰ τοῖς πολλοῖς

[52, 35]   μνημεῖα τῆς ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ

[52, 18]   τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν καὶ τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ,

[52, 34]   ἀξίαν τῶν ἔργων τιμᾶν· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς τῶν

[52, 15]   κακοὶ ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τά τε πραττόμενα

[52, 33]   εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τὴν ἑκάστου γνώμην

[52, 34]   καὶ λέγε καὶ ποίει. οὕτω γὰρ ἂν μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ

[52, 12]   ἁπλοῦν, ὥς τις οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς

[52, 19]   τοῦ πλήθους αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ ἂν πλείους εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί

[52, 36]   γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ πάντως τινὰς

[52, 10]   οὐκ ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα

[52, 37]   ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς πεπηγότα

[52, 12]   τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν γὰρ ἀξιοῦντές τι παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν

[52, 23]   μέσον δὲ οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν τέ

[52, 33]   μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ,

[52, 26]   πρὸς πᾶν ἔργον γενήσονται. τὸν γὰρ ἄρχοντα τὸν ἄριστον, οὗ τέ

[52, 11]   τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ κακόν τι ποιεῖν

[52, 33]   καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε γὰρ αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω τις

[52, 24]   βουλευτικοῦ ἄρχουσι προστεταγμένων. τούτους μὲν γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως

[52, 9]   παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ

[52, 3]   λέξω δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως ἄν τι εἰπεῖν

[52, 5]   οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν βούλεται (πολέμιον γὰρ αὐτῷ πᾶν ἐπὶ τούτῳ τὸ

[52, 7]   ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν

[52, 2]   μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν γὰρ βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν πως

[52, 22]   τῶν παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους γὰρ δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν

[52, 38]   αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ

[52, 13]   οὐδὲ ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ καὶ καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον

[52, 42]   ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ δὴ πλείω καὶ πάνυ ἐτήρει,

[52, 33]   δι´ ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ

[52, 33]   καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω,

[52, 26]   καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί

[52, 42]   ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά τε τὸ σύνεγγυς καὶ

[52, 33]   ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ διάνοιαν αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ´

[52, 23]   οἶμαί τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει τι ἄν τε ἐν

[52, 31]   τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν που προσῆκεν,

[52, 20]   ἀρχῆς χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω μὲν γὰρ δικαστήρια καὶ ἐκ τῶν ἄλλων

[52, 15]   πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι

[52, 8]   ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο. καὶ γὰρ εἰ αὐτὸς μόνος πρός τε

[52, 8]   παρὰ τῶν ἀρχομένων λάβοις· πῶς γάρ, εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς

[52, 13]   καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα

[52, 7]   τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ παραδειγμάτων

[52, 18]   ἄν τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς

[52, 33]   καὶ ἐπαίνει καὶ τίμα (τοῖς γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις) τοὺς

[52, 34]   ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί τινι τῆς ὅλης

[52, 37]   πάνυ πάντα διελέγχειν· βραδύνας μὲν γὰρ ἐν τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν

[52, 24]   σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν

[52, 14]   κατακόσμησον πρὸς τὸ σωφρονέστερον. τὸ γὰρ ἐξεῖναί τισι πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα

[52, 27]   γήρως τῆς ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν καιρῶν βοηθείαις τισὶν

[52, 22]   ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ ἐς μόνον τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα

[52, 16]   περὶ ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ ἐστι καὶ οὐδένα ἔτι χρόνον

[52, 13]   δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ ἐστι τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις

[52, 8]   καὶ τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ γὰρ ἔστιν οὔτ´ ἄνευ φρονήματος ἀξιόλογον

[52, 26]   ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω γὰρ εὐθὺς ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα

[52, 30]   τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε γὰρ εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω τι

[52, 12]   ὡς οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι (πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν

[52, 34]   νόμων τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ μὲν γὰρ ζῆλον τὸ δὲ φόβον ἔχει,

[52, 14]   τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ

[52, 34]   μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ φύσις καὶ παρὰ τὸν

[52, 28]   μετρίοις τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται,

[52, 13]   καὶ τὰ χρήματα. ἂν μὲν γὰρ ἤδη τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ

[52, 39]   καὶ ἡδέως βιῶναι· τί μὲν γὰρ ἥδιον, τί δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι

[52, 30]   παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν πᾶσι

[52, 42]   τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ

[52, 4]   ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα

[52, 35]   ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´

[52, 9]   ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ ὅτι ταῦθ´

[52, 28]   παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν. καὶ γὰρ καὶ δίκαιον καὶ προσῆκόν ἐστι

[52, 28]   ἁπασῶν τῶν προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ καὶ ἐκείνοις ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν

[52, 30]   φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν γὰρ καὶ πανηγύρεις καὶ θεωρίας τινάς,

[52, 39]   τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν· πολλὰ γὰρ καὶ παραλείπω διὰ τὸ μὴ

[52, 22]   νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός ἐστιν

[52, 24]   τῶν λόγου τινὸς ἀξίων. ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς

[52, 2]   γε αὐτὴν ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε,

[52, 25]   τῶν ἐξελευθέρων σου ἔχων· δεῖ γὰρ καὶ τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν,

[52, 31]   ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω τε γὰρ καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί

[52, 36]   λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι· μυρία γὰρ κακὰ καὶ δήμους καὶ ἰδιώτας

[52, 34]   οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ

[52, 32]   τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ

[52, 37]   δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ γὰρ κόσμον καὶ ἀσφάλειάν σοι μεγάλην

[52, 10]   πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι

[52, 34]   ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν τοὺς

[52, 20]   μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ. μὴ μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις

[52, 20]   ἔτι τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται

[52, 35]   ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ γὰρ μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι

[52, 34]   καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ μὲν γὰρ νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα

[52, 12]   ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ γὰρ ὁ ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα

[52, 2]   πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ προφέρων ἔν τινι πλέον

[52, 37]   ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ, οἱ μὲν μισοῦντές τινας, οἱ

[52, 31]   καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ πολλοὶ πείθονται ὅτι τις

[52, 25]   ἔμπειροι τῶν πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί

[52, 28]   πάντως που χρημάτων δεησόμεθα· οὐ γὰρ οἷόν τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν

[52, 6]   καὶ ἐν ταῖς δημοκρατίαις· οὐ γὰρ οἷόν τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ

[52, 39]   κατὰ τῶν λοιπῶν φράσω. ἂν γὰρ ὅσα ἂν ἕτερόν τινα ἄρξαντά

[52, 37]   μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα γὰρ ὅσα ἂν ἢ καλῶς ἢ

[52, 42]   καὶ δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν γὰρ ὅτι ἔς τε τὴν Σικελίαν

[52, 36]   ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ γὰρ ὅτι καὶ Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου

[52, 31]   κατ´ αὐτοὺς γίγνονται, λέγω. τὸ γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ

[52, 6]   οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως πλουτεῖν)

[52, 17]   μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι

[52, 38]   φανερῶς τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν γὰρ οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ

[52, 26]   ὅσα εἴρηκα πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος,

[52, 20]   δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν ἐστι

[52, 2]   ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν

[52, 29]   καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα. τίς γὰρ οὐκ ἂν ἰδών σε πρὸς

[52, 15]   βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐγώ ποτε εἰπεῖν

[52, 6]   συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ

[52, 30]   ὅσας ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί τι οὔτ´ αἰσχρῶς

[52, 16]   μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα. τέως μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ

[52, 20]   ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι

[52, 34]   εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτω καὶ δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί

[52, 9]   καὶ τὸ Ἑλληνικόν· τέως μὲν γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν,

[52, 33]   τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα διαχωρήσει, καὶ

[52, 42]   τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ οὕτως ὡς τὸ γενναῖον ἐν

[52, 39]   καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς μὲν γὰρ οὐχ ὡς πατέρα, πῶς δ´

[52, 35]   ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα

[52, 1]   καὶ μετὰ τοῦ Μαικήνου (τούτοις γὰρ πάντα τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ

[52, 4]   τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ τοῦτο

[52, 15]   μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη καὶ

[52, 15]   μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ

[52, 18]   τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω καὶ

[52, 41]   τὸ ἀρχαῖον διδομένην τισίν (ἐκείνην γὰρ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον πολλάκις

[52, 36]   πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει. πολλοὺς γὰρ πολλάκις οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν

[52, 10]   ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα ἔχουσι,

[52, 12]   τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον τιμώμενοι

[52, 2]   λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ γάρ που καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου

[52, 18]   σοι περὶ αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ γάρ που καὶ ὑπ´ ἀδολεσχίας τινὸς

[52, 7]   ὅσους ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ γὰρ προσποίησίν τινα ἐξουσίας οἱ δικάζοντες

[52, 42]   ὀνόματα τῶν δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´

[52, 21]   ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ σε προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει)

[52, 17]   καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι. τίς γάρ σου φείσεται, ἄν τε ἐς

[52, 21]   ἀρχὴν ἐν τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί σφας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν

[52, 19]   τῶν τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ,

[52, 22]   τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν τε

[52, 19]   ἐπὶ τῶν ἱππέων ποίησον. τοὺς γὰρ τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει

[52, 8]   πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ τά τε γένη σφῶν καθέλῃς

[52, 14]   ἰσχυρότατοι καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι

[52, 35]   πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´

[52, 6]   κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν γὰρ ταῖς δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται ὡς

[52, 20]   στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς τῶν

[52, 6]   πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ τὰς νῦν οὔσας προσόδους πρός

[52, 20]   μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ

[52, 34]   τὸ δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν γὰρ τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς

[52, 21]   καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν γὰρ τῆς χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν ἂν

[52, 21]   δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ τῷ γε ἀρίστῳ

[52, 12]   εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς γάρ τις φύσει καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ

[52, 31]   τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν γὰρ τὸ πιστεύειν ὅτι τις μήτε

[52, 18]   κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι· πρὸς μὲν γὰρ τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ πόνων

[52, 31]   πλὴν τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ τό τε ἀξίωμα τὸ τῆς

[52, 34]   βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει

[52, 15]   τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι,

[52, 35]   ἂν κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶς

[52, 3]   ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι

[52, 26]   ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς καὶ τὰ

[52, 30]   τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα

[52, 22]   ἄστει ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς τε δήμοις τὸν ἄρχοντα

[52, 31]   μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ τὸν αὐτὸν καὶ κατήγορον καὶ

[52, 32]   τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν κρίνηται. ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα

[52, 31]   ποιοῦσιν οἱ κακῶς ἄρχοντες· ἐκ γὰρ τοῦ συνειδότος καὶ τὸ πιστὸν

[52, 38]   οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν

[52, 26]   λέγω νεώτερόν τι τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς καὶ

[52, 22]   ἐν ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω γὰρ τούτων οὐκ ἂν συμβουλεύσαιμί σοι

[52, 5]   ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ τοῖς δήμοις χαλεπὸν εἶναι

[52, 25]   τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων μὲν γὰρ τῶν καὶ φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων

[52, 3]   κακοπραγίας ἀδικεῖν τινα· οἱ μὲν γὰρ ὑπ´ αὐτῶν τῶν συμφορῶν πολλάκις

[52, 26]   ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό

[52, 4]   ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν τε γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας

[52, 12]   τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ μὲν γάρ, ὡς καὶ ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες,

[52, 16]   χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ

[52, 41]   εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ ἐπὶ

[52, 0]   τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β.

[52, 2]   εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ

[52, 41]   ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ, καὶ ὅσα ἄνω μοι τοῦ

[52, 17]   ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ σὸς τὸ

[52, 33]   αὐτῶν αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν, δι´ ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ

[52, 2]   κακοήθης καὶ κακότροπος εἶναι νομίζεται, ἅπερ εὖ οἶδ´ ὅτι περὶ σοῦ

[52, 36]   καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´ οὖν

[52, 16]   τε καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´ οὖν χειμαζομένην

[52, 34]   καὶ ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί τινι τῆς

[52, 24]   καὶ ἐς τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ οἱ ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι.

[52, 13]   καὶ νόμοις ἃ προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ που καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε·

[52, 16]   ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ

[52, 2]   σε ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας ἂν

[52, 41]   καὶ ὁ Ἀγρίππας πρὸς πάντα, καίπερ τὴν ἐναντίαν σφίσι γνώμην δούς,

[52, 36]   ἡ κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά

[52, 18]   τὰ πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι, τοῖς

[52, 6]   καὶ ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ καὶ αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται,

[52, 43]   τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει χώρας

[52, 14]   τούτους καὶ μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς

[52, 23]   πολλοὺς καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας

[52, 41]   σφίσι γνώμην δούς, προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν

[52, 40]   μέν σοι τὴν τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ καὶ τῷ πατρί σου ἔδωκαν,

[52, 16]   μὴ προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν,

[52, 23]   οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι ὥσπερ νῦν χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε

[52, 16]   διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη καὶ πλήρης ὄχλου

[52, 2]   συμβαίνουσιν, οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ

[52, 26]   οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ

[52, 24]   καὶ οὗτοι μὲν διὰ βίου, ὥσπερ που καὶ ὁ πολίαρχος ὅ

[52, 18]   σοὶ πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ προσήκει, δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι

[52, 19]   ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ τινὰ μίαν τὴν ἡμετέραν πόλιν

[52, 41]   ἑτέραν τὴν τὸ κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ

[52, 41]   οὐ μέντοι καὶ πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ

[52, 6]   γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ

[52, 14]   ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς καὶ τὴν ψυχὴν ἡδέως

[52, 14]   εἴ τι κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ

[52, 22]   τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς

[52, 33]   καὶ προθύμως καὶ ἡδέως πάντες ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι οὔτε

[52, 30]   οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων πολλῶν

[52, 34]   ὀρθῶς ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τῶν ἔργων τιμᾶν·

[52, 29]   πεισθῶσιν ὅτι πάντα ταῦτα καὶ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν καὶ ὑπὲρ

[52, 17]   μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι βουλευόμεθα, ἀλλ´

[52, 17]   τοῦ λαβεῖν τι βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσαι καὶ προσέτι

[52, 33]   γραφομένας, οἷς αὐτὸς μόνος ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς

[52, 29]   ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ τὰ λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι

[52, 17]   ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ σὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο

[52, 0]   τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β. Ὡς αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος τὰ

[52, 10]   τοσαῦτα καὶ μεθ´ ἡμέραν καὶ νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´ ἂν μὴ

Livre, Chap.
[52, 30]	ἐκκλησίαν τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε	γὰρ	ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν ἂν καὶ
[52, 35]	ἐς τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος	γὰρ	ἀκριβὴς οὐχ οὕτως ἐκ τοῦ
[52, 31]	τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε	γὰρ	ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν
[52, 35]	λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς μὲν	γὰρ	ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ σοῦ
[52, 11]	ἐστί, δέομαί σοι λέγειν· οὔτε	γὰρ	ἄλλως τοιοῦτος εἶ, οὔτ´ ἂν
[52, 27]	τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε	γὰρ	ἄμεινον πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ τῷ
[52, 31]	ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο	γὰρ	ἄν τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς
[52, 8]	τοῖς μεγίστοις πταίσειας. τί μὲν	γὰρ	ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς
[52, 6]	συμφέρει τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα	γὰρ	ἂν δόξαν παρὰ τοῖς πολλοῖς
[52, 35]	μνημεῖα τῆς ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ	γὰρ	ἂν ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ
[52, 18]	τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν	γάρ,	ἂν καὶ τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ,
[52, 34]	ἀξίαν τῶν ἔργων τιμᾶν· οὕτω	γὰρ	ἂν μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς τῶν
[52, 15]	κακοὶ ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω	γὰρ	ἂν μάλιστα τά τε πραττόμενα
[52, 33]	εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω	γὰρ	ἂν μάλιστα τὴν ἑκάστου γνώμην
[52, 34]	καὶ λέγε καὶ ποίει. οὕτω	γὰρ	ἂν μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ
[52, 12]	ἁπλοῦν, ὥς τις οἴεται. οὔτε	γὰρ	ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς
[52, 19]	τοῦ πλήθους αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ	γὰρ	ἂν πλείους εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί
[52, 36]	γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν	γὰρ	ἀναγκαία ἐστί, καὶ πάντως τινὰς
[52, 10]	οὐκ ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα	γὰρ	ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα
[52, 37]	ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ	γὰρ	ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς πεπηγότα
[52, 12]	τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν	γὰρ	ἀξιοῦντές τι παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν
[52, 23]	μέσον δὲ οἱ μέσοι· οὔτε	γὰρ	ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν τέ
[52, 33]	μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν τε	γὰρ	ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ,
[52, 26]	πρὸς πᾶν ἔργον γενήσονται. τὸν	γὰρ	ἄρχοντα τὸν ἄριστον, οὗ τέ
[52, 11]	τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ μὲν	γὰρ	ἀσελγαίνειν καὶ κακόν τι ποιεῖν
[52, 33]	καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε	γὰρ	αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω τις
[52, 24]	βουλευτικοῦ ἄρχουσι προστεταγμένων. τούτους μὲν	γὰρ	αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως
[52, 9]	παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς	γὰρ	αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ
[52, 3]	λέξω δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε	γὰρ	αὐτὸς ἄλλως ἄν τι εἰπεῖν
[52, 5]	οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν βούλεται (πολέμιον	γὰρ	αὐτῷ πᾶν ἐπὶ τούτῳ τὸ
[52, 7]	ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς	γὰρ	βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν
[52, 2]	μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν	γὰρ	βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν πως
[52, 22]	τῶν παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους	γὰρ	δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν
[52, 38]	αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ	γὰρ	δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ
[52, 13]	οὐδὲ ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ	γὰρ	δὴ καὶ καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον
[52, 42]	ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά· τὰ	γὰρ	δὴ πλείω καὶ πάνυ ἐτήρει,
[52, 33]	δι´ ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ	γὰρ	δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ
[52, 33]	καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ	γὰρ	δὴ τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω,
[52, 26]	καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ	γὰρ	δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί
[52, 42]	ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε	γὰρ	διά τε τὸ σύνεγγυς καὶ
[52, 33]	ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν	γὰρ	διάνοιαν αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ´
[52, 23]	οἶμαί τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε	γὰρ	διαφέρει τι ἄν τε ἐν
[52, 31]	τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ	γὰρ	δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν που προσῆκεν,
[52, 20]	ἀρχῆς χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω μὲν	γὰρ	δικαστήρια καὶ ἐκ τῶν ἄλλων
[52, 15]	πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ	γὰρ	δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι
[52, 8]	ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο. καὶ	γὰρ	εἰ αὐτὸς μόνος πρός τε
[52, 8]	παρὰ τῶν ἀρχομένων λάβοις· πῶς	γάρ,	εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς
[52, 13]	καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε· καὶ	γὰρ	εἴ τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα
[52, 7]	τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε	γὰρ	ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ παραδειγμάτων
[52, 18]	ἄν τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ	γὰρ	ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς
[52, 33]	καὶ ἐπαίνει καὶ τίμα (τοῖς	γὰρ	ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις) τοὺς
[52, 34]	ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ	γὰρ	ἐν ἑνί τινι τῆς ὅλης
[52, 37]	πάνυ πάντα διελέγχειν· βραδύνας μὲν	γὰρ	ἐν τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν
[52, 24]	σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε	γὰρ	ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν
[52, 14]	κατακόσμησον πρὸς τὸ σωφρονέστερον. τὸ	γὰρ	ἐξεῖναί τισι πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα
[52, 27]	γήρως τῆς ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε	γὰρ	ἐπὶ τῶν καιρῶν βοηθείαις τισὶν
[52, 22]	ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα	γὰρ	ἐς μόνον τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα
[52, 16]	περὶ ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ	γάρ	ἐστι καὶ οὐδένα ἔτι χρόνον
[52, 13]	δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς	γάρ	ἐστι τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις
[52, 8]	καὶ τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ	γὰρ	ἔστιν οὔτ´ ἄνευ φρονήματος ἀξιόλογον
[52, 26]	ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω	γὰρ	εὐθὺς ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα
[52, 30]	τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε	γὰρ	εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω τι
[52, 12]	ὡς οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι (πάντες	γὰρ	ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν
[52, 34]	νόμων τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ μὲν	γὰρ	ζῆλον τὸ δὲ φόβον ἔχει,
[52, 14]	τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν	γὰρ	ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ
[52, 34]	μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ	γὰρ	ἡ φύσις καὶ παρὰ τὸν
[52, 28]	μετρίοις τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω	γὰρ	ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται,
[52, 13]	καὶ τὰ χρήματα. ἂν μὲν	γὰρ	ἤδη τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ
[52, 39]	καὶ ἡδέως βιῶναι· τί μὲν	γὰρ	ἥδιον, τί δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι
[52, 30]	παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε	γὰρ	ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν πᾶσι
[52, 42]	τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν	γὰρ	ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ
[52, 4]	ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε	γὰρ	ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα
[52, 35]	ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν	γὰρ	ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´
[52, 9]	ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον	γὰρ	ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ ὅτι ταῦθ´
[52, 28]	παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν. καὶ	γὰρ	καὶ δίκαιον καὶ προσῆκόν ἐστι
[52, 28]	ἁπασῶν τῶν προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο	γὰρ	καὶ ἐκείνοις ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν
[52, 30]	φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν	γὰρ	καὶ πανηγύρεις καὶ θεωρίας τινάς,
[52, 39]	τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν· πολλὰ	γὰρ	καὶ παραλείπω διὰ τὸ μὴ
[52, 22]	νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε	γὰρ	καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός ἐστιν
[52, 24]	τῶν λόγου τινὸς ἀξίων. ταῦτα	γὰρ	καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς
[52, 2]	γε αὐτὴν ἔχοντος. εἰ μὲν	γὰρ	καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε,
[52, 25]	τῶν ἐξελευθέρων σου ἔχων· δεῖ	γὰρ	καὶ τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν,
[52, 31]	ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω τε	γὰρ	καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί
[52, 36]	λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι· μυρία	γὰρ	κακὰ καὶ δήμους καὶ ἰδιώτας
[52, 34]	οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε	γὰρ	κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ
[52, 32]	τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε	γὰρ	κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ
[52, 37]	δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ	γὰρ	κόσμον καὶ ἀσφάλειάν σοι μεγάλην
[52, 10]	πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν	γάρ,	μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι
[52, 34]	ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ	γὰρ	μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν τοὺς
[52, 20]	μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται	γάρ.	μὴ μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις
[52, 20]	ἔτι τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι	γάρ,	μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται
[52, 35]	ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ	γὰρ	μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι
[52, 34]	καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ μὲν	γὰρ	νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα
[52, 12]	ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ	γὰρ	ὁ ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα
[52, 2]	πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς	γὰρ	ὁ προφέρων ἔν τινι πλέον
[52, 37]	ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ	γάρ,	οἱ μὲν μισοῦντές τινας, οἱ
[52, 31]	καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα	γὰρ	οἱ πολλοὶ πείθονται ὅτι τις
[52, 25]	ἔμπειροι τῶν πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω	γὰρ	οἵ τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί
[52, 28]	πάντως που χρημάτων δεησόμεθα· οὐ	γὰρ	οἷόν τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν
[52, 6]	καὶ ἐν ταῖς δημοκρατίαις· οὐ	γὰρ	οἷόν τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ
[52, 39]	κατὰ τῶν λοιπῶν φράσω. ἂν	γὰρ	ὅσα ἂν ἕτερόν τινα ἄρξαντά
[52, 37]	μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα	γὰρ	ὅσα ἂν ἢ καλῶς ἢ
[52, 42]	καὶ δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν	γὰρ	ὅτι ἔς τε τὴν Σικελίαν
[52, 36]	ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ	γὰρ	ὅτι καὶ Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου
[52, 31]	κατ´ αὐτοὺς γίγνονται, λέγω. τὸ	γὰρ	ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ
[52, 6]	οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ	γὰρ	οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως πλουτεῖν)
[52, 17]	μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ	γὰρ	οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι
[52, 38]	φανερῶς τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν	γὰρ	οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ
[52, 26]	ὅσα εἴρηκα πράττῃς. σὺ μὲν	γὰρ	οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος,
[52, 20]	δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς	γὰρ	οὐκ αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν ἐστι
[52, 2]	ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς μὲν	γὰρ	οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν
[52, 29]	καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα. τίς	γὰρ	οὐκ ἂν ἰδών σε πρὸς
[52, 15]	βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο μὲν	γὰρ	οὔτ´ ἂν ἐγώ ποτε εἰπεῖν
[52, 6]	συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν	γὰρ	οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ
[52, 30]	ὅσας ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω	γὰρ	οὔτ´ ἀναλώσουσί τι οὔτ´ αἰσχρῶς
[52, 16]	μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα. τέως μὲν	γὰρ	οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ
[52, 20]	ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς εἶναι. οὕτω	γὰρ	οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι
[52, 34]	εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι πράξουσιν· οὐδὲν	γὰρ	οὕτω καὶ δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί
[52, 9]	καὶ τὸ Ἑλληνικόν· τέως μὲν	γὰρ	οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν,
[52, 33]	τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε	γὰρ	οὕτως ὡς ἕκαστα διαχωρήσει, καὶ
[52, 42]	τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν	γὰρ	οὕτως ὡς τὸ γενναῖον ἐν
[52, 39]	καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς μὲν	γὰρ	οὐχ ὡς πατέρα, πῶς δ´
[52, 35]	ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην	γὰρ	παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα
[52, 1]	καὶ μετὰ τοῦ Μαικήνου (τούτοις	γὰρ	πάντα τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ
[52, 4]	τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε	γὰρ	πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ τοῦτο
[52, 15]	μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε	γὰρ	παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη καὶ
[52, 15]	μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα	γὰρ	πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ
[52, 18]	τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε	γὰρ	πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω καὶ
[52, 41]	τὸ ἀρχαῖον διδομένην τισίν (ἐκείνην	γὰρ	πολλάκις μὲν καὶ πρότερον πολλάκις
[52, 36]	πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει. πολλοὺς	γὰρ	πολλάκις οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν
[52, 10]	ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ τε	γὰρ	πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα ἔχουσι,
[52, 12]	τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε	γὰρ	πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον τιμώμενοι
[52, 2]	λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ	γάρ	που καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου
[52, 18]	σοι περὶ αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ	γάρ	που καὶ ὑπ´ ἀδολεσχίας τινὸς
[52, 7]	ὅσους ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ	γὰρ	προσποίησίν τινα ἐξουσίας οἱ δικάζοντες
[52, 42]	ὀνόματα τῶν δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς	γὰρ	προτέροις, ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´
[52, 21]	ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως	γάρ	σε προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει)
[52, 17]	καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι. τίς	γάρ	σου φείσεται, ἄν τε ἐς
[52, 21]	ἀρχὴν ἐν τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν	γὰρ	στρατηγῆσαί σφας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν
[52, 19]	τῶν τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω	γὰρ	σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ,
[52, 22]	τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε	γὰρ	συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν τε
[52, 19]	ἐπὶ τῶν ἱππέων ποίησον. τοὺς	γὰρ	τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει
[52, 8]	πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν	γὰρ	τά τε γένη σφῶν καθέλῃς
[52, 14]	ἰσχυρότατοι καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω	γὰρ	τά τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι
[52, 35]	πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν	γὰρ	ταῖς γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´
[52, 6]	κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν	γὰρ	ταῖς δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται ὡς
[52, 20]	στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε	γὰρ	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς τῶν
[52, 6]	πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον	γὰρ	τὰς νῦν οὔσας προσόδους πρός
[52, 20]	μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν	γὰρ	ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ
[52, 34]	τὸ δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν	γὰρ	τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς
[52, 21]	καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν	γὰρ	τῆς χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν ἂν
[52, 21]	δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ	γάρ	τινι, καὶ τῷ γε ἀρίστῳ
[52, 12]	εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς	γάρ	τις φύσει καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ
[52, 31]	τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν	γὰρ	τὸ πιστεύειν ὅτι τις μήτε
[52, 18]	κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι· πρὸς μὲν	γὰρ	τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ πόνων
[52, 31]	πλὴν τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω	γὰρ	τό τε ἀξίωμα τὸ τῆς
[52, 34]	βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ	γάρ	τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει
[52, 15]	τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ	γάρ	τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι,
[52, 35]	ἂν κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο· καὶ	γάρ	τοι τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶς
[52, 3]	ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ	γάρ	τοι τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι
[52, 26]	ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ μὲν	γὰρ	τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς καὶ τὰ
[52, 30]	τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς	γὰρ	τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα
[52, 22]	ἄστει ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ	γὰρ	τοῖς τε δήμοις τὸν ἄρχοντα
[52, 31]	μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον	γὰρ	τὸν αὐτὸν καὶ κατήγορον καὶ
[52, 32]	τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν κρίνηται. ἄτοπον	γὰρ	τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα
[52, 31]	ποιοῦσιν οἱ κακῶς ἄρχοντες· ἐκ	γὰρ	τοῦ συνειδότος καὶ τὸ πιστὸν
[52, 38]	οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν	γὰρ	τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν
[52, 26]	λέγω νεώτερόν τι τολμήσει. πᾶν	γὰρ	τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς καὶ
[52, 22]	ἐν ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω	γὰρ	τούτων οὐκ ἂν συμβουλεύσαιμί σοι
[52, 5]	ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς	γὰρ	τῷ τοῖς δήμοις χαλεπὸν εἶναι
[52, 25]	τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων μὲν	γὰρ	τῶν καὶ φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων
[52, 3]	κακοπραγίας ἀδικεῖν τινα· οἱ μὲν	γὰρ	ὑπ´ αὐτῶν τῶν συμφορῶν πολλάκις
[52, 26]	ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ	γὰρ	φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό
[52, 4]	ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν τε	γὰρ	φύσιν τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας
[52, 12]	τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ μὲν	γάρ,	ὡς καὶ ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες,
[52, 16]	χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς	γὰρ	ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ
[52, 41]	εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ	Καῖσαρ	ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ ἐπὶ
[52, 0]	τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς	Καῖσαρ	ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β.
[52, 2]	εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ	Καῖσαρ,	εἰ μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ
[52, 41]	ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ} ὁ	Καῖσαρ,	καὶ ὅσα ἄνω μοι τοῦ
[52, 17]	ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ	Καῖσαρ	ὁ πατὴρ ὁ σὸς τὸ
[52, 33]	αὐτῶν αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν, δι´	ἅπερ	εἶπον, δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ
[52, 2]	κακοήθης καὶ κακότροπος εἶναι νομίζεται,	ἅπερ	εὖ οἶδ´ ὅτι περὶ σοῦ
[52, 36]	καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται,	ἅπερ	ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´ οὖν
[52, 16]	τε καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε,	καθάπερ	ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´ οὖν χειμαζομένην
[52, 34]	καὶ ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται.	καθάπερ	γὰρ ἐν ἑνί τινι τῆς
[52, 24]	καὶ ἐς τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν,	καθάπερ	οἱ ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι.
[52, 13]	καὶ νόμοις ἃ προσήκει κατακλεῖσαι,	καθάπερ	που καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε·
[52, 16]	ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´	ἐπειδήπερ	οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ
[52, 2]	σε ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς μοναρχίας,	καίπερ	πολλὰ καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας ἂν
[52, 41]	καὶ ὁ Ἀγρίππας πρὸς πάντα,	καίπερ	τὴν ἐναντίαν σφίσι γνώμην δούς,
[52, 36]	ἡ κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´	εἴπερ	ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά
[52, 18]	τὰ πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε	εἴπερ	τι αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι, τοῖς
[52, 6]	καὶ ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται, παρ´	ὧνπερ	καὶ αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται,
[52, 43]	τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν,	ὧνπερ	τὸ ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει χώρας
[52, 14]	τούτους καὶ μὴ βουλομένους σώζει.	διόπερ	καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς
[52, 23]	πολλοὺς καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι.	διόπερ	οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας
[52, 41]	σφίσι γνώμην δούς, προθυμότατα συνήρατο,	ὥσπερ	ἂν εἰ καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν
[52, 40]	μέν σοι τὴν τοῦ αὐτοκράτορος,	ὥσπερ	καὶ τῷ πατρί σου ἔδωκαν,
[52, 16]	μὴ προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´	ὥσπερ	νῦν διὰ σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν,
[52, 23]	οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι	ὥσπερ	νῦν χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε
[52, 16]	διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν,	ὥσπερ	ὁλκὰς μεγάλη καὶ πλήρης ὄχλου
[52, 2]	συμβαίνουσιν, οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον,	ὥσπερ	οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ
[52, 26]	οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος,	ὥσπερ	οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ
[52, 24]	καὶ οὗτοι μὲν διὰ βίου,	ὥσπερ	που καὶ ὁ πολίαρχος ὅ
[52, 18]	σοὶ πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς	ὥσπερ	προσήκει, δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι
[52, 19]	ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν,	ὥσπερ	τινὰ μίαν τὴν ἡμετέραν πόλιν
[52, 41]	ἑτέραν τὴν τὸ κράτος διασημαίνουσαν,	ὥσπερ	τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ
[52, 41]	οὐ μέντοι καὶ πάντα εὐθὺς	ὥσπερ	ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ
[52, 6]	γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ	ὑπὲρ	ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ
[52, 14]	ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας,	ὑπὲρ	ἧς καὶ τὴν ψυχὴν ἡδέως
[52, 14]	εἴ τι κήδῃ τῆς πατρίδος,	ὑπὲρ	ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ
[52, 22]	τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν	ὑπὲρ	πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς
[52, 33]	καὶ προθύμως καὶ ἡδέως πάντες	ὑπὲρ	σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι οὔτε
[52, 30]	οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ μεγέθεσιν	ὑπὲρ	τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων πολλῶν
[52, 34]	ὀρθῶς ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα καὶ	ὑπὲρ	τὴν ἀξίαν τῶν ἔργων τιμᾶν·
[52, 29]	πεισθῶσιν ὅτι πάντα ταῦτα καὶ	ὑπὲρ	τῆς σωτηρίας σφῶν καὶ ὑπὲρ
[52, 17]	μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´	ὑπὲρ	τοῦ λαβεῖν τι βουλευόμεθα, ἀλλ´
[52, 17]	τοῦ λαβεῖν τι βουλευόμεθα, ἀλλ´	ὑπὲρ	τοῦ μὴ ἀπολέσαι καὶ προσέτι
[52, 33]	γραφομένας, οἷς αὐτὸς μόνος ἐντυχών,	ὑπὲρ	τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς
[52, 29]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν καὶ	ὑπὲρ	τοῦ τὰ λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι
[52, 17]	ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ	πατὴρ	ὁ σὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο
[52, 0]	τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β. Ὡς	αὐτοκράτωρ	καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος τὰ
[52, 10]	τοσαῦτα καὶ μεθ´ ἡμέραν καὶ	νύκτωρ	διοικῶν, πῶς δ´ ἂν μὴ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/09/2006