Livre, Chap.
[52, 9]	οὕτως ἔχει καὶ πολλῷ κρείττους	αἱ	δημοκρατίαι τῶν μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ
[52, 23]	πλεῖον πέντε, τὸ μὲν ὅτι	αἱ	ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί
[52, 31]	νόμοι κεῖνται καὶ αἱ κρίσεις	αἱ	κατ´ αὐτοὺς γίγνονται, λέγω. τὸ
[52, 31]	οἵ τε νόμοι κεῖνται καὶ	αἱ	κρίσεις αἱ κατ´ αὐτοὺς γίγνονται,
[52, 6]	καὶ πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ καὶ	αἱ	λήψεις μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι δὲ
[52, 23]	αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ ὅτι	αἱ	μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως
[52, 30]	μόνους σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα μήτε	αἱ	πόλεις μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω
[52, 3]	γάρ τοι τῶν τε παρόντων	νικᾶσθαι	καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς
[52, 4]	ἐν μηδενὶ πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς	προτιμᾶσθαι;	ἥ τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας
[52, 28]	ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν, ἀναγκαῖον ἔσται	δαπανᾶσθαι·	κἀκ τούτου πρὸς πᾶν τὸ
[52, 35]	κρεῖττόν ἐστιν ἐς τὰ ἀναγκαῖα	δαπανᾶσθαι	(πλοῦτος γὰρ ἀκριβὴς οὐχ οὕτως
[52, 6]	μόνον ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι	δαπανᾶσθαι,	τὰς μὲν προσόδους αὐτοῦ ἑτοίμως
[52, 32]	ἐπὶ πάντας τὴν τοῦ τι	ἀποφήνασθαι	ἐξουσίαν ἐχέτωσαν, οἱ δ´ ἄλλοι
[52, 39]	καὶ τοῖς ἄλλοις αὐτὰ διδόναι	δύνασθαι;	~ταῦτά τε οὖν καὶ τἆλλα
[52, 17]	ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ	ἀμύνασθαί	σε ἐφ´ οἷς πεποίηκας οὔτ´
[52, 37]	καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ	ἀνακέσασθαι.	τιμᾶν μὲν οὖν σε τοὺς
[52, 31]	δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν	ἀπολογήσασθαί	τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον
[52, 9]	ὥστε καὶ ἐπάρατον τὸ πολίτευμα	ποιήσασθαι.	~χωρὶς δὲ τούτων, εἰ δεῖ
[52, 18]	πρὸς μὲν γὰρ τὸ τἀλλότρια	προσποιήσασθαι	καὶ πόνων καὶ κινδύνων δεῖ,
[52, 42]	καὶ ἄλλους ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα	μιμήσασθαί	σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε
[52, 42]	ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς	χρήσασθαι.	~τοῦτό τε οὖν οὕτως ἐποίησε
[52, 17]	τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι καὶ ἑαυτὸν	ἀναχρήσασθαι·	συχνὰ γοῦν τῶν νομοθετηθέντων ὑπ´
[52, 38]	ἁπάντων δέ σοι συμβουλεύω μήτ´	ἀποχρήσασθαί	ποτε τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι
[52, 18]	μακρῷ τὸ φυλάξαι τι τοῦ	κτήσασθαι	ῥᾷόν ἐστι· πρὸς μὲν γὰρ
[52, 28]	δύναται προσιέναι, καὶ μετὰ τοῦτο	ἀντιλογίσασθαι	μὴ μόνον τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ
[52, 28]	καὶ ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει. εἶτα	συλλογίσασθαι	ταῦτά τε καὶ τἆλλα ὅσα
[52, 36]	ἀπόδειξον, οἷς οἱ βουλόμενοί τι	κοινώσασθαι	συνέσονται· τοὺς δὲ δὴ μαγευτὰς
[52, 24]	ἢ καὶ ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν	προΐστασθαι	γένωνται. καὶ οὗτοι μὲν διὰ
[52, 22]	πολιτικῶν καὶ τῶν ἰδιωτικῶν ὁμοίως	προΐστασθαι.	ὁ δ´ οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά
[52, 25]	πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα	διάγεσθαι,	ὅπως καὶ ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ
[52, 20]	καὶ πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα·	~καταλέγεσθαι	δὲ χρὴ ἐς μὲν τὴν
[52, 27]	ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου μάλιστα δεομένους	καταλέγεσθαί	τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε
[52, 2]	τὸ σὸν τό τε κοινὸν	προϊδέσθαι	ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ καθ´ ἡσυχίαν
[52, 7]	δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ	βιάζεσθαι	δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν πιστεύει,
[52, 37]	σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου	ἐκβιάζεσθαί	τινας ἢ πρᾶξαί τι ἢ
[52, 33]	τοῖς προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι	παρρησιάζεσθαι,	ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα γραφομένας, οἷς
[52, 30]	οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον τέ τινα	ἀναγκάζεσθαι	παρ´ αὐτοῖς καὶ ὁτιοῦν ἀναλίσκειν,
[52, 31]	ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ	δικάζεσθαι	τὸν τοιοῦτόν που προσῆκεν, ἀλλ´
[52, 31]	προσῆκεν, ἀλλ´ ἐν πολεμίου μοίρᾳ	κολάζεσθαι.	~ταῦτά τε οὖν οὕτω, καὶ
[52, 25]	ἐστιν ἐν τῷ βουλευτικῷ τινας	ἐξετάζεσθαι·	ἐκ δὲ δὴ τῶν ἀπ´
[52, 38]	σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν	ὀργίζεσθαι.	τὸν δ´ ἄρχοντα χρὴ μὴ
[52, 34]	τρόπον, πλὴν τῶν πάνυ ἀνηκέστων,	μεταχειρίζεσθαι	παραινῶ, τὰ δ´ ὀρθῶς ὑπ´
[52, 20]	δὲ δημόσια καὶ νεωτέροις τισὶν	ἐγχειρίζεσθαι;	ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ
[52, 28]	ὅπως ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα, καὶ	ἀργυρίζεσθαί	τινα, οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν
[52, 35]	ἑκὼν τοιοῦτό τι τῷ κρατοῦντι	ψηφίζεσθαι	δοκεῖ, πάντα δὲ δή τις
[52, 28]	τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν ἡμᾶς	σώζεσθαι	οὔτ´ ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι. μὴ
[52, 19]	τοῦθ´ ὡς οὐκ ὀρθῶς εἰρημένον	ἀναθέσθαι,	ὥστε καὶ τῆς πολιτείας πᾶσί
[52, 1]	Καίσαρος βουλευσαμένου τά τε ὅπλα	καταθέσθαι	καὶ τὰ πράγματα τῇ τε
[52, 18]	καὶ πεπλημμέληται, ἀλλ´ οὔτι καὶ	μεταθέσθαι	ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε καὶ
[52, 34]	τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων	ἐφίεσθαι,	τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι
[52, 11]	τινὰ δι´ ἐκεῖνα καὶ τοῦτο	ἑλέσθαι,	ἄλλως τε καὶ μέλλοντα τὴν
[52, 2]	τρόπου φήσει τις δεῖν ἡμᾶς	ἑλέσθαι	αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ.
[52, 38]	μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´ ὅσα προσήκει	βούλεσθαι.	καὶ ἀεί γε αὐτὸς παρὰ
[52, 22]	πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς ἔχει τοῦτο	γίγνεσθαι·	ἂν δὲ δύο πολιτικὰ στρατεύματα
[52, 6]	πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει τῷ κρατοῦντι	γίγνεσθαι·	αὐτίκα γὰρ ἂν δόξαν παρὰ
[52, 4]	τι κακὸν οὐδενὶ τῶν πολιτῶν	γίγνεσθαι	βούλονται, καὶ πάντα τὰ κρείττω
[52, 21]	σφας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν τοῦτο	γίγνεσθαι·	ἐκεῖνοι δ´ ὑποστρατηγείτωσαν οἷς ἂν
[52, 33]	τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς	γίγνεσθαι,	εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω
[52, 8]	μὴν ὅσα ἐκ τούτου κακὰ	γίγνεσθαι	πέφυκε, τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν
[52, 25]	δυνάμεων καὶ τῶν χρημάτων κυρίους	γίγνεσθαι.	πρὸς δ´ ἔτι καὶ καλῶς
[52, 30]	παντάπασι μηδαμόθι ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα	γίγνεσθαι,	τὰ δὲ δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα,
[52, 33]	οὐκ ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ δίκην	γίγνεσθαι.	ταῦτά τε οὖν κρῖνε, καὶ
[52, 31]	αὐτὸν καὶ κατήγορον καὶ δικαστὴν	γίγνεσθαι)	ὑπὸ δὲ δὴ τὴν βουλὴν
[52, 12]	ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ συνειδότος σφῶν	προσγίγνεσθαι.	ὡς ἄν γέ τις τοῦτ´
[52, 10]	προϊδόμενος προβούλευσαι πρὶν ἐν αὐτοῖς	γενέσθαι·	αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ
[52, 8]	ἰσχυρῷ μήτ´ ἀνδρείῳ μήτε συνετῷ	γενέσθαι	ἐξείη; ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´
[52, 35]	ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς	γενέσθαι	(οὐ γὰρ μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ
[52, 36]	~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς	γενέσθαι,	ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ
[52, 42]	καὶ τοῦ βίου δικαστὰς ἑαυτοῖς	γενέσθαι	τὸ μὲν πρῶτον πεντήκοντά που
[52, 30]	ἢ καὶ τοὺς ἰδίους οἴκους	λυμαίνεσθαι,	ξένον τέ τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´
[52, 31]	τοὺς ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν	φαίνεσθαι)	ἔπειτα δὲ ἂν πάντα τὰ
[52, 8]	ἐναντίοι φύονται· καὶ αὐτοὺς οὔτ´	αὔξεσθαί	τις ἐῶν ἀσφαλῶς δύναται ζῆν,
[52, 24]	τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν	ἐπιτρέπεσθαι	σφαλερὸν καὶ τὸ πλείοσι ταραχῶδές
[52, 20]	μηδενὶ πρὸ ταύτης τῆς ἡλικίας	ἐπιτρέπεσθαι,	τὰ δὲ δημόσια καὶ νεωτέροις
[52, 17]	ἐφ´ οἷς πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον	ὑπολιπέσθαι	ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ ὅτι καὶ
[52, 32]	οὖν τὸ βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα	ἐσφέρεσθαί	φημι χρῆναι, καὶ περὶ μὲν
[52, 35]	οὖν τοὺς ἄλλους οὕτω σοι	προσφέρεσθαι	γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ
[52, 38]	μὴ ἐξ ὧν λέγουσί τινες	τεκμαίρεσθαι	τὴν διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ
[52, 12]	αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν τι	ἐπαυρέσθαι	παρὰ τοῦ δοῦναι δυναμένου βούλεται·
[52, 33]	αὐτὴν παρὰ τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν	ἔσεσθαι.	καὶ μέντοι καὶ πρὸς τὰς
[52, 2]	μὲν γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος	γενήσεσθαι	ἔμελλε, καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν
[52, 17]	πολλοὺς δὲ Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους	γενήσεσθαί	σοι προσδόκα. ~ταῦτά τε οὖν
[52, 34]	εὖ τι παθεῖν ἀξίους οἶμαι	γενήσεσθαι,	τοσαύτης σοῦ καὶ γῆς καὶ
[52, 3]	ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς	χρήσεσθαι;	ὡς οὖν μηδέτερον αὐτῶν πεπονθότες,
[52, 36]	ὀλίγοι δρῶσι· διὸ καὶ ἐκείνους	φυλάσσεσθαί	σοι παραινῶ. μὴ γὰρ ὅτι
[52, 22]	καὶ τοῖς ἄρχουσι τὰ δυνατὰ	προστάσσεσθαι.	~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν πάντες οὗτοι
[52, 12]	ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε	θεραπεύεσθαι	ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ
[52, 28]	ἡμᾶς σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί τινας	στρατεύεσθαι.	μὴ οὖν ὡς καὶ τῇ
[52, 17]	ὑπ´ αὐτοῦ ζῶντος ἔτ´ αὐτοῦ	λύεσθαι	ἤρξατο. ὥστε καὶ σὺ πολλοὺς
[52, 27]	ἡ χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ,	τρέφεσθαι	προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί τε
[52, 33]	ἐκδήλους αὐτὰς γίγνεσθαι, εὐθέως αὐτὰς	ἀπαλείφεσθαι	κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα
[52, 33]	ἀλλ´ οὐ τὴν οὐκ ἐπιτυχίαν	μέμφεσθαι.	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[52, 34]	ποιήσειας αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων	ἀπέχεσθαι,	τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν βελτιόνων
[52, 4]	ἀξιοῦσι, καὶ διὰ τοῦτο καὶ	ἄρχεσθαι	ἐν τῷ μέρει ὑπομένουσι· καὶ
[52, 8]	στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου τινὸς	ἄρχεσθαι;	καὶ μὴν ὅσα ἐκ τούτου
[52, 22]	ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς	ἄρχεσθαι·	κἀνταῦθα στρατιώτας ἐγκατάστησον, καὶ ἄρχοντας
[52, 4]	ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ διὰ παντὸς	ἄρχεσθαι,	οὔθ´ ὑπομένει τῶν μὲν πόνων
[52, 2]	καὶ κατορθώσας ἄδικον τὴν πλεονεξίαν	πεποιῆσθαι	καὶ σφαλεὶς δικαίαν τὴν κακοπραγίαν
[52, 2]	τὸν δῆμον τήν τε γερουσίαν	προβεβλῆσθαι,	οὐχ ἵνα αὐτοὺς τῶν ἐπιβουλευσάντων
[52, 31]	καὶ τὸ πιστὸν τῶν λεγομένων	εἰρῆσθαι	τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ καὶ τὸ
[52, 24]	ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι	χρῆσθαι,	ἅτε καὶ κολάσαι καὶ τιμῆσαί
[52, 27]	τῶν καιρῶν βοηθείαις τισὶν ἔτι	χρῆσθαι	δυνάμεθα, αὐτοί τε τοσοῦτον ἀπὸ
[52, 30]	στρατευόμενοι τοῖς ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως	χρῆσθαι	ἔχωσι. τοῦτο μὲν δὴ διὰ
[52, 9]	ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας	χρῆσθαι;	ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι
[52, 23]	καὶ ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι ὥσπερ νῦν	χρῆσθαι.	καὶ ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον ἐτῶν
[52, 33]	τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς σφισιν ἔχῃς	χρῆσθαι,	καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε
[52, 3]	τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ καλῶς	χρῆσθαι	πολὺ χεῖρόν ἐστι τοῦ ἐκ
[52, 27]	ἡλικίᾳ οὖσι καὶ τὰ ὅπλα	κεκτῆσθαι	καὶ τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν, στάσεις
[52, 2]	δόξομεν ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας	ἡττῆσθαι	καὶ ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι,
[52, 8]	οὐδὲν δέομαί σοι σαφῶς εἰδότι	διηγεῖσθαι,	ἐκεῖνο δὲ δὴ μόνον ἀναγκαίως
[52, 27]	ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν διὰ παντὸς	ποιεῖσθαι	δεῖ, χειμάδιά τε ἐν τοῖς
[52, 37]	οὗ διενεχθήσονταί τισιν ἐφιέναι σφίσι	ποιεῖσθαι.	ῥᾳδίως δέ σοι πάντες καὶ
[52, 31]	τούτου πολὺ πλείω καὶ χαλεπώτερα	λογοποιεῖσθαι	καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν. περὶ μὲν
[52, 26]	ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον	προσποιεῖσθαι.	πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ
[52, 31]	ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ	προσποιεῖσθαι,	ὡς πολλοί γε ἤδη διὰ
[52, 34]	ὢν τύχῃ, ὡς τὸ μήτ´	ἀδικεῖσθαι	καὶ προσέτι καὶ εὖ πάσχειν.
[52, 22]	ἐν τῷ ἄστει ἀρχόντων καλῶς	διοικεῖσθαι.	δεῖ γὰρ τοῖς τε δήμοις
[52, 32]	τά τε γὰρ κοινὰ κοινῶς	διοικεῖσθαι	δεῖ, καὶ ἔστι που πᾶσιν
[52, 15]	πολέμους πρὸς τὰ ὑμέτερα βουλήματα	διοικεῖσθαι,	πάντων αὐτίκα τῶν ἄλλων τὸ
[52, 21]	εἰκότως ἂν λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς	καλεῖσθαι.	ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ δύο
[52, 0]	μοναρχίαν ἀφεῖναι. β. Ὡς αὐτοκράτωρ	καλεῖσθαι	ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος τὰ λοιπὰ
[52, 26]	ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´ ἂν πρίν τι	πλημμελεῖσθαι,	προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι
[52, 12]	τιμώμενοι χείρους ἄν, ἤτοι καὶ	ἐπαινεῖσθαι	ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε
[52, 31]	ἐς ἔννοιάν ποτε μήτ´ αὐτὸν	ἀφικνεῖσθαι	μήτε τοὺς ἄλλους προάγειν ὅτι
[52, 17]	δῆμον ἀξιῶν, πάλαι σε ἡγοῦμαι	πεπεῖσθαι·	τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος
[52, 28]	ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα ἐσάπαξ	ἀπαιτεῖσθαι.	~καὶ οὐκ ἀγνοῶ μὲν ὅτι
[52, 30]	ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ τοιούτους μόνους	σιτεῖσθαι	δεῖ, ἵνα μήτε αἱ πόλεις
[52, 4]	ἐν τῷ μέρει ὑπομένουσι· καὶ	πλεονεκτεῖσθαι	οὐκ ἐθέλουσι, καὶ διὰ τοῦτο
[52, 37]	μὴ πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ	συκοφαντεῖσθαι	ἔα· μηδὲ ἔστω τινὶ αὐτῶν
[52, 18]	δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς	ἐφεῖσθαι.	πρῶτον μὲν γάρ, ἂν καὶ
[52, 1]	καὶ ἔπαθον· ἐκ δὲ τούτου	μοναρχεῖσθαι	αὖθις ἀκριβῶς ἤρξαντο, καίτοι τοῦ
[52, 17]	μὲν οὖν ὀρθῶς σοι παραινῶ,	μοναρχεῖσθαι	τὸν δῆμον ἀξιῶν, πάλαι σε
[52, 7]	διὰ σὲ δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος	κατεψηφίσθαι.	ἂν δ´ αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς
[52, 23]	μείζους ἡγεμονίας οἶμαί τισι προσήκειν	δίδοσθαι.	οὔτε γὰρ διαφέρει τι ἄν
[52, 12]	βούλεται· ἃ δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς	δίδοσθαι	(τιμάς τε καὶ ἀρχὰς λέγω,
[52, 30]	ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά τινα νικήσασι	δίδοσθαι.	τούς τε γὰρ εὐπόρους ἄλογόν
[52, 7]	ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ καὶ θανάτῳ	ζημιοῦσθαι,	οἷα ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ
[52, 12]	ἢ τῷ καὶ αὐτοί τινος	ἀξιοῦσθαι	χαίροιεν, κἀκ τούτου τήν τε
[52, 4]	οὐ δίκαιον καὶ τἆλλα πάντα	κοινοῦσθαι,	πῶς δ´ οὐκ ἄριστον ἐν
[52, 21]	τὰ δὲ δὴ μείζω σοὶ	ἐπικοινοῦσθαι.	βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ τῷ
[52, 40]	τοῦ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς ἐπιφθόνου	καρποῦσθαι.	~Μαικήνας μὲν ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο,
[52, 29]	ὑπὲρ τοῦ τὰ λοιπὰ ἀδεῶς	καρποῦσθαι	συνεσοίσουσι, καὶ προσέτι τὰ πλείω
[52, 2]	καὶ τὴν ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν	ἐσκῆφθαι	καὶ τὸν δῆμον τήν τε
[52, 22]	τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς στρατιώταις	ἐπιτετάχθαι	δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν μὲν
[52, 21]	μᾶλλον ἤ τινι τῶν ἱππέων	προστετάχθαι	τοῦτο δεῖ. καὶ τό γε
[52, 6]	ἀντιλαμβάνοντες· ἂν δέ που καὶ	ἀναγκαῖαι	παρὰ πάντων ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς
[52, 36]	τούτου καὶ συνωμοσίαι καὶ συστάσεις	ἑταιρεῖαί	τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ
[52, 36]	ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου καὶ	συνωμοσίαι	καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται,
[52, 9]	ἔχει καὶ πολλῷ κρείττους αἱ	δημοκρατίαι	τῶν μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ μὲν
[52, 2]	ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ πολλὰ	καὶ	ἀγαθὰ ἀπολαύσας ἂν ἀπ´ αὐτῆς
[52, 11]	σώζειν τινὰς ἄλλα τε πολλὰ	καὶ	ἀγαθὰ δρᾶν οἱ τοιοῦτοι δύνανται,
[52, 36]	καὶ Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου καλῶν	καὶ	ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε καὶ
[52, 32]	γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα	καὶ	ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα. ἐς μὲν
[52, 20]	νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε	καὶ	ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται
[52, 27]	αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε	καὶ	ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι. διὰ
[52, 24]	ἄσχολοι πρὸς τὰ ἀναγκαῖα ἢ	καὶ	ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται.
[52, 10]	γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ	καὶ	ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά τινα ἅπαξ
[52, 38]	προθυμοῦ πάνθ´ ὅσα προσήκει βούλεσθαι.	καὶ	ἀεί γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ
[52, 9]	ἔτι διαγόμενοι ἀεί τε δουλεύουσι	καὶ	ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ
[52, 28]	γενήσονται, τό τε δημόσιον διαρκῆ	καὶ	ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι
[52, 35]	τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ ἀκηράτους	καὶ	ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ
[52, 36]	μὴ γὰρ ὅτι καὶ Ἀρείου	καὶ	Ἀθηνοδώρου καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[52, 31]	ὧν οἵ τε νόμοι κεῖνται	καὶ	αἱ κρίσεις αἱ κατ´ αὐτοὺς
[52, 6]	ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ	καὶ	αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι
[52, 25]	τῶν καὶ φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων	καὶ	αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστόν ἐστιν ἐν
[52, 35]	αὐταῖς ταῖς τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς	καὶ	ἀκηράτους καὶ ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν
[52, 39]	κατορθώσεις, κἀκ τούτου καὶ ἥδιστα	καὶ	ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς μὲν γὰρ
[52, 18]	γε ἔμφρονι τὸ καὶ καλῶς	καὶ	ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ τοίνυν
[52, 2]	ἀλλ´ οἱ μὲν καὶ ἀνεπιφθόνως	καὶ	ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται,
[52, 3]	τὴν τοῦ συμφέροντός σφισι χρείαν	καὶ	ἄκοντες πλημμελεῖν, οἱ δ´ ἐθελονταὶ
[52, 25]	σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´ ὧν	καὶ	ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ
[52, 10]	δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ πανταχοῦ	καὶ	ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν
[52, 13]	ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι.	καὶ	ἀκούεις μὲν ὅτι τὸν Κάμιλλον
[52, 24]	πολλάκις τε ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ	καὶ	ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ
[52, 37]	ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας ἢ	καὶ	ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ
[52, 42]	ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα δὲ	καὶ	ἄλλους ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί
[52, 40]	χρώμενος αὐτάρχει. εἰ δ´ οὖν	καὶ	ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι
[52, 23]	ἐπὶ μακρότερον τοῦ δέοντος ἄρχωσι·	καὶ	ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ
[52, 4]	τὰ κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς συνεύχονται.	καὶ	ἄν τε τις αὐτὸς ἀρετήν
[52, 6]	ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες· ἂν δέ που	καὶ	ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων ἐσφοραὶ γένωνται,
[52, 37]	τῶν συνόντων σοι καὶ δεῖ	καὶ	ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ γὰρ κόσμον
[52, 28]	τῶν καὶ πάνυ χρησίμων σοι	καὶ	ἀναγκαίων, καὶ τὸ ἀργύριον τοῦτο
[52, 31]	τὰ δικαιώματα τἀκ τῶν νόμων	καὶ	ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα πᾶσιν ἅμα
[52, 26]	καὶ φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ	καὶ	ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν ὡς καὶ
[52, 12]	ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν, ἵνα μὴ	καὶ	ἀναξίους ἐν τούτῳ σφᾶς τοῦ
[52, 21]	ὧν εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους τε	καὶ	ἀναπομπίμους καὶ τὰς τοῦ θανάτου
[52, 8]	καὶ προσήκει που πάντας αὐτοὺς	καὶ	ἀνδρείους καὶ φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν
[52, 9]	ὅσῳ ἂν πλείους καὶ πλουτῶσι	καὶ	ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον αὐτοί τε
[52, 2]	σφῶν παρέχεται, ἀλλ´ οἱ μὲν	καὶ	ἀνεπιφθόνως καὶ ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα
[52, 42]	τοῖς γέ τι κεκτημένοις αὐτόθι	καὶ	ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν,
[52, 27]	ἄλλους πάντας ἄνευ τε ὅπλων	καὶ	ἄνευ τειχῶν ζῆν, τοὺς δὲ
[52, 31]	τε γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν	καὶ	ἀξιόλογόν ἐστι τό τε τὴν
[52, 28]	προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´ αὐτὴν	καὶ	ἀπ´ ἐκείνης ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´ ὡς
[52, 21]	δ´ ὑποστρατηγείτωσαν οἷς ἂν εἴπω,	καὶ	ἅπαξ καὶ δεύτερον) εἶθ´ οὕτως
[52, 41]	αὐτῶν τῶν ἔργων ἔλαβεν, ὥστε	καὶ	ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις ὄνομα αὐτοκράτορος
[52, 34]	αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ	καὶ	ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ πέρα τοῦ
[52, 13]	οὐδένες ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ μέντοι	καὶ	ἁπλῶς οὕτω συμβουλεύω σοι τὴν
[52, 13]	ἐνθυμηθεὶς φρόνησον ἕως ἔξεστί σοι,	καὶ	ἀπόδος τῷ δήμῳ καὶ τὰ
[52, 35]	εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν ἢ	καὶ	ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ
[52, 28]	ἡμῖν, ὅπως ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα,	καὶ	ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ
[52, 36]	σοι παραινῶ. μὴ γὰρ ὅτι	καὶ	Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου καλῶν καὶ
[52, 19]	τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει	καὶ	ἀρετῇ καὶ πλούτῳ φερομένους ἐς
[52, 12]	ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε	καὶ	ἀρχὰς λέγω, καὶ ἔστιν ὅτε
[52, 4]	πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	ἄρχεσθαι ἐν τῷ μέρει ὑπομένουσι·
[52, 23]	ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι ὥσπερ νῦν χρῆσθαι.	καὶ	ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν,
[52, 22]	αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας ἐγκατάστησον,	καὶ	ἄρχοντας καθ´ ἑκάστους ἕνα μὲν
[52, 4]	ἔχῃ, καὶ προφαίνει αὐτὴν προχείρως	καὶ	ἀσκεῖ προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα,
[52, 27]	βίου μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί τε	καὶ	ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ ἄμεινον
[52, 23]	τῇ ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ	καὶ	ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι ὥσπερ νῦν χρῆσθαι.
[52, 30]	ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον	καὶ	ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα
[52, 29]	ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι,	καὶ	ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ
[52, 37]	ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ γὰρ κόσμον	καὶ	ἀσφάλειάν σοι μεγάλην τοῦτο οἴσει.
[52, 11]	καλὸν καὶ σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς	καὶ	ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ δὴ
[52, 18]	μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ	καὶ	ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ
[52, 13]	ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ	καὶ	ἀσφαλέστατος· ἂν δ´ ἀναμείνῃς βίαν
[52, 26]	καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν ὡς	καὶ	ἀσφαλέστερον ἀπ´ αὐτῶν βιωσόμενοι· κἀκ
[52, 7]	σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς	καὶ	ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ καὶ θανάτῳ
[52, 33]	πρώτων, ὅταν περὶ θανατώσεως ἢ	καὶ	ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ
[52, 16]	κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει τε	καὶ	ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος
[52, 22]	τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας γε	καὶ	αὔταρκές ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς
[52, 24]	ἀξίων. ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα	καὶ	αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα
[52, 26]	τούτου ἐκεῖνοι μὲν ἐλεοῦνται ὡς	καὶ	αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ μὴ
[52, 37]	δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸ τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν
[52, 12]	ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ ὡς	καὶ	αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες,
[52, 31]	βελτίους γίγνωνται φόβῳ τοῦ μὴ	καὶ	αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα μέντοι
[52, 12]	ἐκείνους ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ τῷ	καὶ	αὐτοί τινος ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ
[52, 9]	τινὰ χρόνον χρώμενοι καὶ ἐλεύθεροι	καὶ	αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ τί
[52, 21]	τέ τις ἐκ τῶν ὁμοίων	καὶ	αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά τε
[52, 8]	δέ τι τῶν προσηκόντων ποιῇ,	καὶ	αὐτὸς ἄν σοι φοβερὸς ἐκφρονήσας
[52, 12]	ὀφείληται· πᾶς γάρ τις φύσει	καὶ	αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν τι
[52, 33]	ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ	καὶ	αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε ἐφέσιμα
[52, 34]	τὰ χείρω, ἀκούων λόγῳ κεκωλυμένα.	καὶ	αὐτὸς μὲν ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε,
[52, 27]	τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει,	καὶ	αὐτοὺς ἀεί τε ἐν τοῖς
[52, 8]	τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι φύονται·	καὶ	αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί τις ἐῶν
[52, 14]	δ´ ἐκείνοις τά τε ἄλλα	καὶ	αὐτοὺς τούτους καὶ μὴ βουλομένους
[52, 41]	μᾶλλον ἐν τῷ χρόνῳ γενησόμενα.	καὶ	αὐτῷ καὶ ὁ Ἀγρίππας πρὸς
[52, 1]	γὰρ πάντα τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου)	καὶ	αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε
[52, 22]	ἄρτι ἐκ τῆς πόλεως ἐξιόντα,	καὶ	αὐτῷ τά τε ἰδιωτικὰ πράγματα
[52, 42]	καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε.	καὶ	αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν οὐδένα, τὰ
[52, 8]	συμμάχων; τίς δ´ οὐκ ἂν	καὶ	αὐτῶν τῶν στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν ὑπὸ
[52, 26]	δ´ οὖν τις καὶ κακὸς	καὶ	ἀχάριστος γένηται, μηδὲν αὐτῷ τοιοῦτον
[52, 10]	πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι, καὶ Ἕλληνες	καὶ	βάρβαροί τινες οὐδὲ διδομένας σφίσι
[52, 31]	καὶ τὰς παρὰ τῶν ἐνσπόνδων	καὶ	βασιλέων καὶ δήμων ἀφικνουμένας ἐς
[52, 27]	τειχῶν ζῆν, τοὺς δὲ ἐρρωμενεστάτους	καὶ	βίου μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί τε
[52, 25]	διὰ πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε	καὶ	βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν αὐτὸν ἡ
[52, 8]	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο.	καὶ	γὰρ εἰ αὐτὸς μόνος πρός
[52, 13]	που καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε·	καὶ	γὰρ εἴ τινα αὐτῶν μετὰ
[52, 28]	καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν.	καὶ	γὰρ καὶ δίκαιον καὶ προσῆκόν
[52, 37]	καὶ δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι·	καὶ	γὰρ κόσμον καὶ ἀσφάλειάν σοι
[52, 12]	τυχεῖν ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι.	καὶ	γὰρ ὁ ὀρθῶς διδοὺς τὰ
[52, 7]	μάλιστα ὅσους ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς·	καὶ	γὰρ προσποίησίν τινα ἐξουσίας οἱ
[52, 35]	δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο·	καὶ	γάρ τοι τῶν μὲν ἄλλων
[52, 35]	ὅσον οὐκ ἔπαινον ἴσχει, ἀλλὰ	καὶ	γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν τε οὖν
[52, 19]	τοὺς γὰρ τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι	καὶ	γένει καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ
[52, 6]	ἄλλοι μὲν ὡς τὸ πολὺ	καὶ	γεωργοῦσι καὶ δημιουργοῦσι καὶ ναυτίλλονται
[52, 34]	ἀξίους οἶμαι γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ	καὶ	γῆς καὶ θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´
[52, 10]	ἀρχὴν ἔχοντα καὶ φροντίζειν πολλὰ	καὶ	δεδιέναι πολλά, καὶ τῶν μὲν
[52, 37]	τῶν ἄλλων τῶν συνόντων σοι	καὶ	δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ
[52, 9]	πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ	καὶ	δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς τε ἐλευθερίας
[52, 42]	ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο	καὶ	δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν γὰρ
[52, 21]	οἷς ἂν εἴπω, καὶ ἅπαξ	καὶ	δεύτερον) εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν
[52, 6]	ὡς τὸ πολὺ καὶ γεωργοῦσι	καὶ	δημιουργοῦσι καὶ ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται,
[52, 36]	αὐτοῖς εἶναι· μυρία γὰρ κακὰ	καὶ	δήμους καὶ ἰδιώτας τὸ πρόσχημά
[52, 31]	παρὰ τῶν ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων	καὶ	δήμων ἀφικνουμένας ἐς τὸ συνέδριον
[52, 30]	ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν ὅσα βούλονται,	καὶ	δι´ ἐκείνου σοι τὰς ἀξιώσεις,
[52, 19]	δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι	καὶ	διὰ πενίαν τινὰ ἀγαθόν γε
[52, 37]	ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ ταῦτα	καὶ	διὰ τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν τινας
[52, 16]	στρατόπεδα τὸ νόσημα τοῦτο προηγάγομεν.	καὶ	διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν,
[52, 37]	καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι	καὶ	διὰ ταῦτα καὶ διὰ τἆλλα
[52, 42]	γὰρ διά τε τὸ σύνεγγυς	καὶ	διὰ τὸ ἄοπλον τό τε
[52, 26]	προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ	καὶ	διὰ τοιοῦτό τι καὶ φθονηθῶσι
[52, 5]	αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως κερδανεῖν, μετέρχεται.	καὶ	διὰ τοῦθ´ οἱ πλείους σφῶν
[52, 37]	καὶ τὰ καλῶς πεπηγότα διαλύει.	καὶ	διὰ τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν τι
[52, 4]	ἄρχειν τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι,	καὶ	διὰ τοῦτο καὶ ἄρχεσθαι ἐν
[52, 14]	δὲ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς·	καὶ	διὰ τοῦτο ὁ μὲν τοῖς
[52, 4]	ὑπομένουσι· καὶ πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι,	καὶ	διὰ τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν
[52, 43]	Λέπιδος μέρος τι αὐτῆς ἠρημώκει	καὶ	διὰ τοῦτο τὰ δίκαια τῆς
[52, 31]	τἀκ τῶν νόμων καὶ ἀναμφίλογα	καὶ	διάδηλα πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο. τρίτον,
[52, 19]	τὸ βουλευτικὸν πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι	καὶ	διαλέξαι, ἐπειδή τινες οὐκ ἐπιτήδειοι
[52, 2]	τὴν τῆς ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται,	καὶ	διαμαρτών τινος τῇ τοῦ δαιμονίου
[52, 28]	πᾶσιν ὧν ἄρχομεν. καὶ γὰρ	καὶ	δίκαιον καὶ προσῆκόν ἐστι μηδένα
[52, 18]	ἠμύνω. καὶ ὅτι μὲν ὀρθῶς	καὶ	δικαίως πάντα ταῦτ´ ἐποίησας, οὐδεὶς
[52, 31]	γὰρ τὸν αὐτὸν καὶ κατήγορον	καὶ	δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ
[52, 37]	διὰ τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν τινας	καὶ	διοπτεύειν πάντα τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ
[52, 13]	τὰ συμφέροντα τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι	καὶ	δόγμασι καὶ νόμοις ἃ προσήκει
[52, 34]	τι πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτω	καὶ	δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί τινα, κἂν
[52, 18]	ἀλλ´ ἵνα ἀκριβῶς καταμάθῃς ὅτι	καὶ	δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον τῷ γε
[52, 38]	μᾶλλον πάνθ´ ὅσα ἂν βουληθῇς	καὶ	δυνήσῃ πρᾶξαι, τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ
[52, 26]	προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι	καὶ	ἑαυτοῖς καὶ σοὶ γενήσονται, καὶ
[52, 17]	τινες αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι	καὶ	ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ γοῦν τῶν
[52, 30]	ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο τι χρησιμώτερον	καὶ	ἑαυτῷ καὶ τῷ κοινῷ μετιέναι.
[52, 13]	ὣς στασιάσουσί τινες, ἵνα μὴ	καὶ	ἐγὼ αὖθις εἴπω ὅτι πολλῷ
[52, 22]	κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε γένη	καὶ	ἔθνη, τάς τε πόλεις ἁπάσας,
[52, 28]	τἆλλα ὅσα ἔκ τε μεταλλείας	καὶ	εἰ δή ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως
[52, 3]	ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν	καὶ	εἰ μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης
[52, 35]	διὰ τῶν ἀγαθῶν ἔργων παρασκεύαζε,	καὶ	εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν ἢ
[52, 41]	ἔργων ἔλαβεν, ὥστε καὶ ἅπαξ	καὶ	εἰκοσάκις ὄνομα αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ
[52, 1]	ταῖς τε δυναστείαις, πέντε τε	καὶ	εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ
[52, 27]	τό τε ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον	καὶ	ἐκ λῃστείας μάλιστα ζῆν ἀναγκαζόμενον
[52, 12]	τιμᾷ τοὺς δὲ παρορᾷ, ὥστε	καὶ	ἐκ τῆς ἐκείνου γνώμης τοῖς
[52, 20]	δικαζέτωσαν· συναγέσθω μὲν γὰρ δικαστήρια	καὶ	ἐκ τῶν ἄλλων βουλευτῶν τῶν
[52, 25]	ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν ἱππέων	καὶ	ἐκ τῶν ἐξελευθέρων σου ἔχων·
[52, 33]	τινες ἔκ τε τῶν ὑπατευκότων	καὶ	ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων ἄλλοι ἄλλοτε
[52, 21]	τις ἔκ τε τῶν προηκόντων	καὶ	ἐκ τῶν πάντα τὰ καθήκοντα
[52, 18]	ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι καὶ ἐτάραξαν	καὶ	ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ χρηστὸς
[52, 26]	συμβουλεύειν ἔχω, καὶ νὴ Δία	καὶ	ἐκεῖνα, ἵνα ἕως τε ἔτι
[52, 9]	τὴν πόλιν αὔξουσι, καί σφισι	καὶ	ἐκείνη κέχρηται καὶ χαίρει, πλὴν
[52, 29]	τῶν τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ	καὶ	ἐκεῖνο οἶδα ὅτι, ἂν μήτε
[52, 28]	ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα,	καὶ	ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται,
[52, 30]	αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς ἡμετέροις	καὶ	ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν
[52, 33]	προκαταμανθάνων ὀρθῶς σφισιν ἔχῃς χρῆσθαι,	καὶ	ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε ἤθεσι
[52, 28]	τῶν προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ	καὶ	ἐκείνοις ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν ποιήσει
[52, 36]	προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι δρῶσι· διὸ	καὶ	ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ
[52, 7]	ἴσοις φεύγει, ἄν τε δημοσίᾳ,	καὶ	ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν ἐκ τῶν
[52, 31]	τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς μηδὲν προκαταγνούς,	καὶ	ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν περὶ αὐτῶν
[52, 22]	που τοὺς δύο τοὺς ἐστρατηγηκότας	καὶ	ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ τῶν
[52, 32]	τινὰ κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ	καὶ	ἐκείνων κατὰ τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´
[52, 6]	καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως ἢ	καὶ	ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε τὰς
[52, 13]	ἂν μὲν γὰρ ἤδη τε	καὶ	ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε
[52, 26]	γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ τι,	καὶ	ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ
[52, 9]	ἐπὶ πλείω τινὰ χρόνον χρώμενοι	καὶ	ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες.
[52, 10]	ποιεῖν καὶ πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι,	καὶ	Ἕλληνες καὶ βάρβαροί τινες οὐδὲ
[52, 25]	ὅπως καὶ ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ	καὶ	ἔμπειροι τῶν πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω
[52, 22]	τινὲς ἐν ξενικοῖς τείχεσιν ἢ	καὶ	ἐν ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς
[52, 4]	καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν τε	καὶ	ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ προάγει
[52, 7]	πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως τε	καὶ	ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν.
[52, 23]	τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν τε	καὶ	ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ μακρότερον
[52, 7]	οἷα ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ	καὶ	ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως
[52, 6]	ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ ἔστι μὲν	καὶ	ἐν ταῖς δημοκρατίαις· οὐ γὰρ
[52, 1]	μὲν ἔν τε τῇ βασιλείᾳ	καὶ	ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε
[52, 4]	τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους	καὶ	ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους,
[52, 21]	δ´ ὀλίγους τε στρατιώτας ἔχων	καὶ	ἐν τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ
[52, 32]	τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ	καὶ	ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν
[52, 24]	τι τῷ σώματι, μήτι γε	καὶ	ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε εἴης·
[52, 31]	μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον γε	καὶ	ἐνδέχεται, τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο.
[52, 20]	τοῦτο, ἂν τά τε ἄλλα	καὶ	ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς, καὶ μήτε
[52, 16]	ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον οἴκοι	καὶ	ἐντὸς τοῦ τείχους κατὰ συστάσεις
[52, 2]	ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ γάρ που	καὶ	ἐξ ἅπαντος τρόπου φήσει τις
[52, 25]	τὸ συνέδριον καταλεχθῆναι, ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν	καὶ	ἐξ ἐκείνων, κἂν λελοχαγηκότες τινὲς
[52, 37]	σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν τι	καὶ	ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι.
[52, 34]	πρός τι χρησάμενος, μὴ μέντοι	καὶ	ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ φύσις
[52, 1]	ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν οἱ Ῥωμαῖοι	καὶ	ἔπαθον· ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι
[52, 33]	τοὺς μὲν τυχόντας τῆς γνώμης	καὶ	ἐπαίνει καὶ τίμα (τοῖς γὰρ
[52, 38]	σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον	καὶ	ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν γε τῷ
[52, 32]	τὰ μετὰ σφῶν τινι γνωσθέντα	καὶ	ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν
[52, 12]	προσῆκον τιμώμενοι χείρους ἄν, ἤτοι	καὶ	ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως
[52, 37]	ἵνα μηδὲν τῶν φυλακῆς τινος	καὶ	ἐπανορθώσεως δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι
[52, 9]	οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε	καὶ	ἐπάρατον τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς
[52, 40]	ὄνομα τὸ τῆς βασιλείας ὡς	καὶ	ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ
[52, 17]	ἐκστὰς τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη	καὶ	ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´ αὐτὴν
[52, 26]	εἰσιν, ἐς τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι,	καὶ	ἐπειδὰν ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί
[52, 37]	μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ.	καὶ	ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ
[52, 9]	δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ	καὶ	ἐπὶ πλείω τινὰ χρόνον χρώμενοι
[52, 16]	οὗ δὲ ἔξω αὐτῆς ἐξήχθημεν,	καὶ	ἐπὶ πολλὰ καὶ τῶν ἠπείρων
[52, 26]	ἐκβάλωσιν, ἐπί τε τοὺς ἵππους	καὶ	ἐπὶ τὰ ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους
[52, 41]	σφας καὶ ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ	καὶ	ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε
[52, 41]	δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας	καὶ	ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ
[52, 2]	εὐθὺς τήν τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν	καὶ	ἐπὶ τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν;
[52, 24]	ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος,	καὶ	ἐπὶ τοῦ σίτου τῆς τε
[52, 32]	ἄλλοι ἐπί τε τοὺς ὁμοίους	καὶ	ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ
[52, 19]	γεγονότες. τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα	καὶ	ἐπὶ τῶν ἱππέων ποίησον. τοὺς
[52, 33]	μέμφεσθαι. τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τῶν πολεμικῶν φύλαττε, καὶ
[52, 16]	ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν	καὶ	ἐπιγνώμονά σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς
[52, 4]	αὐτὴν προχείρως καὶ ἀσκεῖ προθύμως	καὶ	ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν τε καὶ
[52, 30]	τοῦτο καὶ κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ	καὶ	ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει
[52, 33]	αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι γε	καὶ	ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα
[52, 21]	τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε	καὶ	ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ μὲν αὐτὸν
[52, 16]	ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά σε	καὶ	ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ προδῷς
[52, 26]	ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ	καὶ	ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ
[52, 42]	μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ	καὶ	ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ δεῦρο
[52, 25]	φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν	καὶ	ἐπονείδιστόν ἐστιν ἐν τῷ βουλευτικῷ
[52, 1]	καὶ εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι,	καὶ	ἔπραξαν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἔπαθον·
[52, 1]	δυναστείαις, πέντε τε καὶ εἴκοσι	καὶ	ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν οἱ
[52, 22]	Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα	καὶ	ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς πόλεως σταδίους
[52, 21]	τοῖς ἔξω αὐτῆς μέχρι πεντήκοντα	καὶ	ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός
[52, 35]	τοῦ μὴ πολλὰ ἀναλίσκειν ἀθροίζεται)	καὶ	ἐς εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν
[52, 4]	ἅτε ἔκ τε θεῶν γεγονὸς	καὶ	ἐς θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω βλέπει,
[52, 23]	καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως πολλοὺς	καὶ	ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ
[52, 37]	σοι πάντες καὶ ἐς ταῦτα	καὶ	ἐς τὰ ἄλλα καὶ ἰδίᾳ
[52, 28]	οὖν χρήματα καὶ ἐς τούτους	καὶ	ἐς τὰ ἄλλα τὰ ἀναγκαίως
[52, 28]	ἔς τε τὰς αἰφνιδίους στρατείας	καὶ	ἐς τὰ λοιπὰ ὅσα εἴωθεν
[52, 16]	κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ	καὶ	ἐς τὰ στρατόπεδα τὸ νόσημα
[52, 24]	ἱππέων τῶν πρώτων μετ´ ἐκείνους	καὶ	ἐς τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ
[52, 37]	ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ σοι πάντες	καὶ	ἐς ταῦτα καὶ ἐς τὰ
[52, 42]	ὅτι ἔς τε τὴν Σικελίαν	καὶ	ἐς τὴν Γαλατίαν τὴν περὶ
[52, 42]	ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται)	καὶ	ἐς τὴν ποίησιν τῶν πατρίων
[52, 25]	ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ μὴ οὐ	καὶ	ἐς τὸ συνέδριον καταλεχθῆναι, ἀλλ´
[52, 26]	ἐς σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα δὲ	καὶ	ἐς τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν
[52, 28]	ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν οὖν χρήματα	καὶ	ἐς τούτους καὶ ἐς τὰ
[52, 42]	τῶν ἐμφυλίων πολέμων ἐβούλευον, ὥστε	καὶ	ἐς χιλίους τὸ πλήρωμα τῆς
[52, 42]	ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε,	καὶ	ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας δύο
[52, 43]	σταλέντα ἐς τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε,	καὶ	ἔς τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε
[52, 41]	προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ ἂν εἰ	καὶ	ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά τε
[52, 32]	γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ,	καὶ	ἔστι που πᾶσιν ἀνθρώποις ἔμφυτον
[52, 12]	(τιμάς τε καὶ ἀρχὰς λέγω,	καὶ	ἔστιν ὅτε καὶ χρήματα) πάνυ
[52, 18]	ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι	καὶ	ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ
[52, 40]	σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ σε	καὶ	ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε σε
[52, 33]	καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ	καὶ	ἕτεροί τινες ἔκ τε τῶν
[52, 31]	ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ	καὶ	ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´
[52, 17]	τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν τε	καὶ	ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων μὲν
[52, 17]	τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος	καὶ	ἑτοίμως καὶ προθύμως τὴν προστασίαν
[52, 34]	μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ νέμων, ὥστε	καὶ	εὖ εἰδὼς ὅτι παραχρῆμα πάντες
[52, 34]	τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ προσέτι	καὶ	εὖ πάσχειν. ~πρὸς μὲν οὖν
[52, 35]	(οὐ γὰρ μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ	καὶ	εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας
[52, 31]	τις μήτε τι ἀδικοῦντά σε	καὶ	εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ μόνοι
[52, 11]	γιγνόμενον καὶ καλὸν καὶ σεμνὸν	καὶ	εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν
[52, 29]	ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι, καὶ ἀσφάλειαν	καὶ	εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ σὲ πλουτεῖν
[52, 42]	ὑπόπτως πρὸς αὑτὸν διακειμένους ἑώρα,	καὶ	ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα
[52, 26]	ζῆν, τῷ δ´ ἄρχοντι αὐτῶν	καὶ	ζημία ἅμα ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ
[52, 35]	ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον	καὶ	ἡ κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´
[52, 22]	αὐτῷ τά τε ἰδιωτικὰ πράγματα	καὶ	ἡ τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω,
[52, 20]	τε τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία	καὶ	ἡ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται,
[52, 39]	οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη	καὶ	ἡδέως βιῶναι· τί μὲν γὰρ
[52, 33]	εὐτυχίᾳ φθονήσῃς, ἵνα καὶ προθύμως	καὶ	ἡδέως πάντες ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι,
[52, 39]	καὶ πάντα κατορθώσεις, κἀκ τούτου	καὶ	ἥδιστα καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς
[52, 18]	μεταθέσθαι ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε	καὶ	ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῆς
[52, 34]	γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ καὶ γῆς	καὶ	θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι τινὲς
[52, 31]	σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ	καὶ	θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό τε
[52, 24]	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε	καὶ	θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν
[52, 7]	αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ	καὶ	θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε
[52, 30]	ἐχέτωσαν μὲν γὰρ καὶ πανηγύρεις	καὶ	θεωρίας τινάς, χωρὶς τῆς ἱπποδρομίας
[52, 37]	ταῦτα καὶ ἐς τὰ ἄλλα	καὶ	ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν
[52, 36]	μυρία γὰρ κακὰ καὶ δήμους	καὶ	ἰδιώτας τὸ πρόσχημά τινες τοῦτο
[52, 23]	τινα χρόνον καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι	καὶ	ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν δὴ οὖν
[52, 36]	ἀναγκαία ἐστί, καὶ πάντως τινὰς	καὶ	ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς
[52, 6]	τοσούτων πέριξ πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων.	~καὶ	ἵνα γε ἀπὸ πρώτου τοῦ
[52, 32]	ἂν παρὰ τοῦ κρείττονος ὡς	καὶ	ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι, καὶ
[52, 27]	ἑτέρους ἔχοντες, τό τε ἀκμαιότατον	καὶ	ἰσχυρότατον καὶ ἐκ λῃστείας μάλιστα
[52, 24]	ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε εἴης·	καὶ	καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν πολλάκις τε
[52, 36]	ἄν τινος προτιμήσειεν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	καινά τινα δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι
[52, 26]	ζημία ἅμα ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ	καὶ	κακοδοξία τῆς αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´
[52, 2]	πρῶτον μὲν δολερὸς καὶ σκολιὸς	καὶ	κακοήθης καὶ κακότροπος εἶναι νομίζεται,
[52, 11]	ἁμαρτάνει. τὸ μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν	καὶ	κακόν τι ποιεῖν οὔθ´ ὡς
[52, 26]	ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´ οὖν τις	καὶ	κακὸς καὶ ἀχάριστος γένηται, μηδὲν
[52, 2]	δολερὸς καὶ σκολιὸς καὶ κακοήθης	καὶ	κακότροπος εἶναι νομίζεται, ἅπερ εὖ
[52, 2]	προστίθεται. ὁ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς	καὶ	κακουργίας τοιοῦτό τι ποιῶν πρῶτον
[52, 11]	νὴ Δία καὶ ὑβρίζειν σφίσι	καὶ	κακῶς ποιεῖν ὃν ἂν ἐθελήσωσιν
[52, 15]	πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ δὴ	καὶ	καλὰ καὶ χρήσιμα καὶ σοὶ
[52, 11]	ἀλλ´ ἐν μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον	καὶ	καλὸν καὶ σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς
[52, 18]	ἀνθρωπείου τρόπου τὸ ἐπιθύμημά ἐστι,	καὶ	καλὸς ὁ κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα
[52, 35]	σοὶ μὲν ἀγαθῷ τε ὄντι	καὶ	καλῶς ἄρχοντι πᾶσα μὲν γῆ
[52, 25]	κυρίους γίγνεσθαι. πρὸς δ´ ἔτι	καὶ	καλῶς ἔχει διὰ πλειόνων πάντα
[52, 18]	ῥᾴδιον τῷ γε ἔμφρονι τὸ	καὶ	καλῶς καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί.
[52, 41]	ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς	καὶ	κατὰ καιρὸν μᾶλλον ἐν τῷ
[52, 15]	ἀρέσῃ, καὶ οἱ πολέμιοι κρύφα	καὶ	κατὰ καιρὸν πολεμῶνται, οἵ τε
[52, 8]	πρὸς τὸ τὰ πολεμικὰ καλῶς	καὶ	κατὰ καιρὸν πράττειν ἐξήρκεις, καὶ
[52, 22]	τινὰ αὐτῶν φοβῶνται ὥστε ποτὲ	καὶ	κατὰ σοῦ τι πρᾶξαι. ὃ
[52, 39]	ἓν δ´ οὖν ἐν κεφαλαίῳ	καὶ	κατὰ τῶν εἰρημένων καὶ κατὰ
[52, 39]	κεφαλαίῳ καὶ κατὰ τῶν εἰρημένων	καὶ	κατὰ τῶν λοιπῶν φράσω. ἂν
[52, 13]	τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ	καὶ	καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα
[52, 30]	παραινῶ. τὸ μὲν ἄστυ τοῦτο	καὶ	κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε
[52, 14]	ἡδέως ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν	καὶ	κατακόσμησον πρὸς τὸ σωφρονέστερον. τὸ
[52, 34]	τά τε νενομισμένα πάντα συγχέουσι	καὶ	καταπατοῦσι, καὶ μόναις ταῖς τῆς
[52, 43]	ἔς τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε	καὶ	καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν Καπρίαν
[52, 17]	ὁ Πομπήιος ἐκστὰς τῆς δυναστείας	καὶ	κατεφρονήθη καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου
[52, 31]	προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ τὸν αὐτὸν	καὶ	κατήγορον καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ
[52, 2]	τῆς οἰκουμένης ἄρξειας· ἔπειτα δὲ	καὶ	κατορθώσας ἄδικον τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι
[52, 2]	πλέον ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν,	καὶ	κατορθώσας τέ τι ἐς τὴν
[52, 15]	τοὺς ἀσθενεστέρους μισθούμενοι, πάντα ἄνω	καὶ	κάτω φύρουσι· πλεῖστα δὲ δὴ
[52, 17]	τοῦ μὴ ἀπολέσαι καὶ προσέτι	καὶ	κινδυνεῦσαι. τίς γάρ σου φείσεται,
[52, 26]	διὰ τοιοῦτό τι καὶ φθονηθῶσι	καὶ	κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν
[52, 2]	καρποῦνται, τοῖς δὲ καὶ φθόνοι	καὶ	κίνδυνοι συμβαίνουσιν, οὐ τὸ ἐμαυτοῦ
[52, 18]	τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ πόνων	καὶ	κινδύνων δεῖ, πρὸς δὲ τὸ
[52, 4]	νόμων ἐπαινοῦσι. κἂν οὕτω πολιτεύωνται,	{καὶ}	κοινὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ κοινὰ
[52, 37]	ἐς τὰ ἄλλα καὶ ἰδίᾳ	καὶ	κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν παρὰ
[52, 4]	ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους,	καὶ	κοινὴν καὶ τὴν τῶν σωμάτων
[52, 14]	τε βελτίστου δουλεία πικροτάτη γίγνεται	καὶ	κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη
[52, 19]	παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί σε ἅτε	καὶ	κοινωνοί σοι τῆς ἀρχῆς γεγονότες.
[52, 36]	τι περὶ αὐτὸ καὶ μίσει	καὶ	κόλαζε, μὴ μόνον τῶν θεῶν
[52, 24]	ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι, ἅτε	καὶ	κολάσαι καὶ τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν
[52, 26]	ὣς νεοχμώσῃ τι, καὶ ἐλεγχθήτω	καὶ	κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς
[52, 19]	τὰ δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς	καὶ	κώμας νομίζοντες εἶναι. ἀλλὰ περὶ
[52, 9]	ἐπάσχομεν, τῆς τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν	καὶ	λαβόντες αὐτὴν πρὸς τοσοῦτον ὄγκον
[52, 25]	μὲν γὰρ τῶν καὶ φορμοφορησάντων	καὶ	λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστόν
[52, 34]	καὶ φρονεῖν καὶ πράττειν βούλει,	καὶ	λέγε καὶ ποίει. οὕτω γὰρ
[52, 14]	ἁπλῶς ὅσα βούλονται καὶ ποιεῖν	καὶ	λέγειν, ἂν μὲν ἐπὶ τῶν
[52, 18]	στρατεύματα συνελέξω, οὔτ´ ἂν Ἀντωνίῳ	καὶ	Λεπίδῳ συνέθου, οὔτ´ ἂν αὐτοὺς
[52, 35]	τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ ἢ	καὶ	λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς μὲν
[52, 26]	χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν	καὶ	μαθόντες καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι
[52, 14]	ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ δή τινι	καὶ	μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει, ὁ δ´
[52, 18]	πλείω καὶ τὰ σώζοντα ἔχει,	καὶ	μακρῷ τὸ φυλάξαι τι τοῦ
[52, 6]	ἕτερον πάνυ τοὺς πολλοὺς βαρύνει,	καὶ	μάλισθ´ ὅτι τὴν μὲν ζημίαν
[52, 7]	καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε ἂν διασπευδόμενοι,	καὶ	μάλιστα ὅσους ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς·
[52, 18]	αὐτὴν ὡς παραινέσω σοι διοικῆσαι.	καί	με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ
[52, 21]	ἄξιά ἐστι καὶ παρορώμενα πολλῶν	καὶ	μεγάλων κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ
[52, 30]	δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ	καὶ	μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´
[52, 32]	οὕτω, καὶ τἆλλα τὰ πλεῖστα	καὶ	μέγιστα τῶν τῷ δημοσίῳ προσηκόντων,
[52, 10]	πῶς μὲν ἂν ὑπομείνειας τοσαῦτα	καὶ	μεθ´ ἡμέραν καὶ νύκτωρ διοικῶν,
[52, 13]	ἀνετράπη, ἀλλὰ τά γε πλείω	καὶ	μείζω διαμένει. καὶ μὴ εἴπῃς
[52, 26]	αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες	καὶ	μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς πᾶν
[52, 11]	καὶ τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως τε	καὶ	μέλλοντα τὴν μὲν ἐκ τούτου
[52, 11]	ὡς αἰσχρὰ οὔθ´ ὡς σφαλερὰ	καὶ	μεμισημένα καὶ πρὸς θεῶν καὶ
[52, 33]	παρὰ τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι.	καὶ	μέντοι καὶ πρὸς τὰς δίκας
[52, 31]	ἢ καὶ πραγματείας τινὸς λήψονται.	~καὶ	μέντοι καὶ τἆλλα ὧδ´ ἄν
[52, 4]	συναύξει σπουδαίως καὶ τιμᾷ λαμπρότατα.	καὶ	μέντοι κἂν κακύνηταί τις, πᾶς
[52, 27]	ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι ἀεὶ γενήσονται.	καὶ	μέντοι κἂν κωλύσαντές σφας ταῦτα
[52, 34]	γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ	καὶ	μετὰ συχνῶν ἀεί τι πράξεις,
[52, 21]	ἄν γε καὶ ὀρθῶς διάρξωσι,	καὶ	μετὰ ταῦτα τὰς μείζους ἡγεμονίας
[52, 42]	παισὶ τοῖς τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο.	καὶ	μετὰ ταῦτα τιμητεύσας σὺν τῷ
[52, 1]	διάγνωσιν μετά τε τοῦ Ἀγρίππου	καὶ	μετὰ τοῦ Μαικήνου (τούτοις γὰρ
[52, 28]	ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως δύναται προσιέναι,	καὶ	μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον
[52, 18]	τι καὶ πεπλημμέληται, ἀλλ´ οὔτι	καὶ	μεταθέσθαι ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε
[52, 13]	δέ, Μάριος μὲν καὶ Σύλλας	καὶ	Μέτελλος, καὶ Πομπήιος τὸ πρῶτον,
[52, 34]	τινὲς λανθάνειν μὲν δόξαντες ἢ	καὶ	μετρίως πως νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται,
[52, 39]	ἐκ τοῦ ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ,	καὶ	μὴ αὐτὸς μὲν πλουτῇς τοὺς
[52, 14]	τε ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους	καὶ	μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ
[52, 28]	ταῖς τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν,	καὶ	μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα
[52, 13]	γε πλείω καὶ μείζω διαμένει.	καὶ	μὴ εἴπῃς ὅτι καὶ ὣς
[52, 22]	τῶν στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω.	καὶ	μὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ τὴν
[52, 37]	τισιν, ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές τινας	καὶ	μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς
[52, 18]	σὺ δὲ δὴ χρηστὸς εἶ.	καὶ	μή μοι τὸ μέγεθος τῆς
[52, 33]	αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν τε	καὶ	μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ
[52, 40]	ὅσα εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί μοι,	καὶ	μὴ πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις
[52, 38]	εἴτε ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε	καὶ	μή, τί τε πράττοντά σε
[52, 31]	πάσης ὕβρεως εἶναί σε χρή,	καὶ	μηδ´ ἐς ἔννοιάν ποτε μήτ´
[52, 33]	δὴ τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω,	καὶ	μηδεὶς ἄλλος περὶ αὐτῶν αὐτὸς
[52, 29]	ὁρῶσί σε σωφρόνως τε διαιτώμενον	καὶ	μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα. τίς γὰρ
[52, 31]	τὰ νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν ποιῇ,	καὶ	μηδὲν τὸ παράπαν ἄλλο ἐπὶ
[52, 26]	καὶ ἑαυτοῖς καὶ σοὶ γενήσονται,	καὶ	μηδενί γε τὸ παράπαν πρόφασιν
[52, 8]	καὶ κατὰ καιρὸν πράττειν ἐξήρκεις,	καὶ	μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς μηδὲν αὐτῶν
[52, 8]	ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι;	καὶ	μὴν ὅσα ἐκ τούτου κακὰ
[52, 3]	τοι τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι	καὶ	μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς τε
[52, 20]	ἄλλα καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς,	καὶ	μήτε ἐν τῷ τῆς ἀρχῆς
[52, 33]	καὶ ἐπὶ τῶν πολεμικῶν φύλαττε,	καὶ	μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς
[52, 20]	μέντοι σὺ πάντας αὐτοὺς αἱροῦ,	καὶ	μήτε ἐπὶ τῷ πλήθει ἢ
[52, 37]	τὰς πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν,	καὶ	μήτε ἐπωνυμίας τινὰς κενὰς μήτ´
[52, 36]	δὴ ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ	καὶ	μίσει καὶ κόλαζε, μὴ μόνον
[52, 21]	τὴν ἄλλων τινῶν δυναστείαν προορώμενοι.	καὶ	μισθόν γέ τινα φερέτωσαν καὶ
[52, 25]	ἔξω πάσας οἱ ἱππῆς διαχειριζέτωσαν,	καὶ	μισθὸν οὗτοί τε καὶ οἱ
[52, 14]	δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ	καὶ	μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι καὶ
[52, 35]	τέ τινα τῆς κακίας αὐτῶν	καὶ	μνημεῖα τῆς ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ
[52, 34]	νενομισμένα πάντα συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι,	καὶ	μόναις ταῖς τῆς φύσεως ὁρμαῖς
[52, 31]	σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε,	καὶ	μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ κακῶς
[52, 31]	ἄοπλος ὢν ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ·	καὶ	μόνως ἂν οὕτως αὐτῶν τύχοις,
[52, 6]	πολὺ καὶ γεωργοῦσι καὶ δημιουργοῦσι	καὶ	ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ
[52, 27]	καὶ οἱ λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι	καὶ	ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα τὰ
[52, 6]	ὡς καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη	καὶ	νεωτερίσειε. τὸ δ´ ἕτερον πάνυ
[52, 20]	ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ δημόσια	καὶ	νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε
[52, 26]	ἱππέων ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω,	καὶ	νὴ Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα
[52, 11]	ἀγαθὰ δρᾶν οἱ τοιοῦτοι δύνανται,	καὶ	νὴ Δία καὶ ὑβρίζειν σφίσι
[52, 13]	τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι καὶ δόγμασι	καὶ	νόμοις ἃ προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ
[52, 15]	τε τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα	καὶ	νόμος εὐθὺς ᾖ πᾶν ὅ
[52, 21]	τις αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ	καὶ	νοσώδης ἢ καὶ ὑπεργήρως γένηται.
[52, 10]	ὑπομείνειας τοσαῦτα καὶ μεθ´ ἡμέραν	καὶ	νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´ ἂν
[52, 43]	χρηστὸν μὲν οὐδέν, ὄνομα δὲ	καὶ	νῦν ἔτι διὰ τὴν τοῦ
[52, 9]	ὧν οἱ μὲν ἐν τυραννίσι	καὶ	νῦν ἔτι διαγόμενοι ἀεί τε
[52, 5]	καὶ τὰ πράγματα αὐτῆς ἔτι	καὶ	νῦν ταράττεται; καὶ χαλεπὸν μέν
[52, 41]	τῷ χρόνῳ γενησόμενα. καὶ αὐτῷ	καὶ	ὁ Ἀγρίππας πρὸς πάντα, καίπερ
[52, 9]	ὧν ἥ τε γερουσία προεβούλευε	καὶ	ὁ δῆμος ἐπεκύρου τό τε
[52, 24]	οἱ ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´ ἂν	καὶ	ὁ ἕτερος αὐτῶν ἐπαίσθηταί τι
[52, 41]	ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά τε	{καὶ}	ὁ Καῖσαρ, καὶ ὅσα ἄνω
[52, 17]	μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη,	καὶ	ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ
[52, 17]	ποιήσας προσαπώλετο. πάντως δ´ ἂν	καὶ	ὁ Μάριος καὶ ὁ Σύλλας
[52, 24]	μὲν διὰ βίου, ὥσπερ που	καὶ	ὁ πολίαρχος ὅ θ´ ὑποτιμητής,
[52, 17]	ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ ὅτι	καὶ	ὁ Πομπήιος ἐκστὰς τῆς δυναστείας
[52, 13]	ὅ τε Μάριος ὁ ἕτερος	καὶ	ὁ Σερτώριος, ὅ τε Πομπήιος
[52, 13]	ἃ προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ που	καὶ	ὁ Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ
[52, 17]	δ´ ἂν καὶ ὁ Μάριος	καὶ	ὁ Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν,
[52, 25]	διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν οὗτοί τε	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες οἱ ἐκ
[52, 31]	κολάζωνται χωρὶς τοῦ σοῦ φθόνου,	καὶ	οἱ ἄλλοι ταῦθ´ ὁρῶντες βελτίους
[52, 10]	τὰ πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται,	καὶ	οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν τινα
[52, 12]	διδόντες αὐτὰς ἀγαθόν τι καρποῖντο	καὶ	οἱ λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο. ὥστε
[52, 34]	τὰ ὑπὸ τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα	καὶ	οἱ λοιποὶ πάντες ἥδιστα, ὥστ´
[52, 27]	τούτῳ μόνῳ τῷ ἔργῳ σχολάζοντες,	καὶ	οἱ λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ
[52, 15]	μὴ κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται,	καὶ	οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου
[52, 11]	μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´ ὅσα	καὶ	οἱ πάνυ ἄριστα αὐτῷ χρώμενοι
[52, 14]	καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι	καὶ	οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά
[52, 15]	σοι μετὰ τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ,	καὶ	οἱ πολέμιοι κρύφα καὶ κατὰ
[52, 19]	τι μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα,	καὶ	οἱ πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί
[52, 10]	πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα ἔχουσι,	καὶ	οἱ συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν
[52, 12]	θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο,	καὶ	οἱ χρηστοὶ μηδὲν πλεῖον αὐτῶν
[52, 23]	ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ τινα χρόνον	καὶ	οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς
[52, 34]	οὐδὲν γὰρ οὕτω καὶ δουλοῖ	καὶ	οἰκειοῦταί τινα, κἂν ἀλλότριος κἂν
[52, 36]	καὶ πάντως τινὰς καὶ ἱερόπτας	καὶ	οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς οἱ βουλόμενοί
[52, 21]	ἐκ δὲ δὴ τοῦ ἑτέρου	καὶ	ὀκνήσειαν ἂν προσκροῦσαί τινι καὶ
[52, 12]	παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι	καὶ	ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν, ἵνα μὴ
[52, 23]	τὸ μὲν ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι	καὶ	ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί τινας τὰ
[52, 35]	μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι	καὶ	ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας δὲ ἐν
[52, 4]	φύσιν τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας	καὶ	ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε
[52, 2]	ἡσυχίαν πάντα τὰ προσόντα αὐτῇ,	καὶ	ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς
[52, 10]	ἀεὶ καὶ πανταχοῦ καὶ ἀκούειν	καὶ	ὁρᾶν καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν.
[52, 21]	εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν γε	καὶ	ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ μετὰ ταῦτα
[52, 33]	τάς τε τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις,	καὶ	ὅσα ἄλλα τῇ τῆς ἀρχῆς
[52, 34]	εὖ εἰδὼς ὅτι παραχρῆμα πάντες	καὶ	ὅσα ἂν εἴπῃς καὶ ὅσα
[52, 34]	πάντες καὶ ὅσα ἂν εἴπῃς	καὶ	ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ
[52, 41]	ταῦτά τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ,	καὶ	ὅσα ἄνω μοι τοῦ λόγου
[52, 28]	καλῶς πόλις οἰκεῖται, καὶ προσέτι	καὶ	ὅσα ἔς τε τὰς αἰφνιδίους
[52, 18]	οὔτ´ ἂν αὐτοὺς ἐκείνους ἠμύνω.	καὶ	ὅτι μὲν ὀρθῶς καὶ δικαίως
[52, 9]	ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι.	καὶ	ὅτι ταῦθ´ οὕτως ἔχει καὶ
[52, 16]	καὶ πάνυ δυσχερῶς ἂν διοικηθῆναι.	~καὶ	ὅτι ταῦτα ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ
[52, 30]	τέ τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς	καὶ	ὁτιοῦν ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν ἀθάνατον
[52, 33]	τε παρρησίαν παντὶ τῷ βουλομένῳ	καὶ	ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί σοι μετὰ ἀδείας
[52, 16]	περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ ἐστι	καὶ	οὐδένα ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται·
[52, 29]	χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι.	~καὶ	οὐκ ἀγνοῶ μὲν ὅτι τινὲς
[52, 15]	δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε,	καὶ	οὐκ ἔστιν ὅπως ἄλλως παύσεται.
[52, 6]	δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´ ὁμοίως ἐκλογιζόμενοι·	καὶ	οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως ἢ καὶ
[52, 4]	ἐς θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω βλέπει,	καὶ	οὔτε ἐθέλει ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ
[52, 19]	τῶν ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ,	καὶ	οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι μηδένα
[52, 24]	ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται.	καὶ	οὗτοι μὲν διὰ βίου, ὥσπερ
[52, 20]	καὶ χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται.	καὶ	οὗτοι μὲν τάς τε πανηγύρεις,
[52, 24]	δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά τε	καὶ	οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι, τῶν
[52, 12]	τὴν ζήλωσιν τῶν χειρόνων μετέρχοιντο,	καὶ	οὕτω κἂν ἐξ αὐτῶν τῶν
[52, 34]	τῆς ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ,	καὶ	οὐχ οἷόν τέ σοι ἔσται
[52, 12]	ὑπάρξειεν. οἱ μὲν γάρ, ὡς	καὶ	ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως
[52, 26]	πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ τροφῆς	καὶ	παιδείας τῆς αὐτῆς τοῖς ἄλλοις
[52, 26]	δείσῃς ὅτι τραφείς τέ τις	καὶ	παιδευθεὶς ὡς ἐγὼ λέγω νεώτερόν
[52, 26]	δὲ δὴ καλῶς τραφέντες τε	καὶ	παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον τινὰ ἀδικεῖν
[52, 21]	τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν τε ὁμοίως	καὶ	παίδων γυναικῶν τε τῶν προσηκουσῶν
[52, 2]	ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ	καὶ	πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν τε
[52, 8]	γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι	καὶ	πᾶν τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν
[52, 30]	ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν γὰρ	καὶ	πανηγύρεις καὶ θεωρίας τινάς, χωρὶς
[52, 19]	ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ	καὶ	πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι
[52, 41]	Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο. οὐ μέντοι	καὶ	πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε,
[52, 39]	αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ	καὶ	πάντα κατορθώσεις, κἀκ τούτου καὶ
[52, 4]	οὐδενὶ τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται,	καὶ	πάντα τὰ κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς
[52, 5]	τε καθ´ ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι	καὶ	πάντας τοὺς ἄλλους μισοῦσι, τάς
[52, 6]	βραχυτάτου ἄρξωμαι, χρήματά σοι πολλὰ	καὶ	πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον
[52, 10]	ἀπολαύειν, τὰ δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ	καὶ	πανταχοῦ καὶ ἀκούειν καὶ ὁρᾶν
[52, 30]	τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων πολλῶν	καὶ	παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε
[52, 26]	οὔτ´ ἄλλον τινὰ ἀδικεῖν προαιροῦνται,	καὶ	πάντων ἥκιστα τὸν τῆς τε
[52, 18]	καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ	καὶ	πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν
[52, 28]	ἀπ´ ἐκείνης ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´ ὡς	καὶ	πάντως ἀναγκαῖον ὂν ἡμῖν, ὅπως
[52, 7]	κολάζειν (τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές)	καὶ	πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον
[52, 36]	μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί,	καὶ	πάντως τινὰς καὶ ἱερόπτας καὶ
[52, 42]	ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ Στατίλιον	καὶ	πάνυ ἄκοντα τῆς δημαρχίας, ἐς
[52, 2]	καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε,	καὶ	πάνυ ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα· ἐπειδὴ
[52, 15]	ταῦτα ἐς τοσοῦτον προῆκται ὥστε	καὶ	πάνυ δυσχερῶς ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ
[52, 42]	τινά· τὰ γὰρ δὴ πλείω	καὶ	πάνυ ἐτήρει, ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι
[52, 37]	ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ	καὶ	πάνυ πάντα διελέγχειν· βραδύνας μὲν
[52, 30]	εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν δὴ	καὶ	πάνυ πολλὰ ἐκ τούτων ὑπάρξειεν
[52, 29]	ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι, λήψονται,	καὶ	πάνυ πολλὴν χάριν εἴσονταί σοι,
[52, 28]	γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν ὀλίγων τῶν	καὶ	πάνυ χρησίμων σοι καὶ ἀναγκαίων,
[52, 3]	οἱ δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες ἑαυτῶν	καὶ	παρὰ τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς
[52, 34]	ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ φύσις	καὶ	παρὰ τὸν νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν
[52, 33]	παρά τε τῶν μειζόνων ἀρχόντων	καὶ	παρὰ τῶν ἐπιτρόπων, τοῦ τε
[52, 19]	μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ	καὶ	παρὰ τῶν συμμάχων τῶν τε
[52, 39]	τοιαῦτα βούλομαι πράττειν· πολλὰ γὰρ	καὶ	παραλείπω διὰ τὸ μὴ οἷόν
[52, 37]	σε, εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως	καὶ	παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε
[52, 21]	μήτε τινὸς τιμωρίας ἄξιά ἐστι	καὶ	παρορώμενα πολλῶν καὶ μεγάλων κακῶν
[52, 16]	ἠπείρων καὶ τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν,	καὶ	πᾶσαν μὲν τὴν θάλασσαν πᾶσαν
[52, 16]	πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα	καὶ	πᾶσαν ὀλίγου τὴν Ἰταλίαν κατεστρεψάμεθα·
[52, 11]	ἄριστα αὐτῷ χρώμενοι καὶ ποιεῖν	καὶ	πάσχειν ἀναγκάζονται. τὸ δ´ ἕτερον,
[52, 10]	ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν	καὶ	πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι, καὶ Ἕλληνες
[52, 42]	μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ	καὶ	πεζοὶ παρὰ τὴν ἀξίαν ἐκ
[52, 25]	οἷόν τέ ἐστιν αὐτούς, ἅτε	καὶ	πενεστέρους τῶν βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ
[52, 18]	ἀγνοεῖ· εἰ δ´ οὖν τι	καὶ	πεπλημμέληται, ἀλλ´ οὔτι καὶ μεταθέσθαι
[52, 34]	φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ	καὶ	πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες τά
[52, 32]	τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι,	καὶ	περὶ μὲν τῶν ἄλλων πάντας
[52, 31]	ὡς περὶ τῶν θεῶν, οὕτω	καὶ	περὶ σοῦ φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς
[52, 10]	δὲ τούτων, εἰ δεῖ τι	καὶ	περὶ τῶν ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ
[52, 22]	τῶν ἐν τοῖς καταλόγοις ὄντων	καὶ	περὶ τῶν ἰδιωτῶν τῶν παρ´
[52, 33]	γίγνεσθαι. ταῦτά τε οὖν κρῖνε,	καὶ	περὶ τῶν ἱππέων τῶν τε
[52, 39]	μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων θάρσει,	καὶ	πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι οὔτε
[52, 31]	τέ ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα	καὶ	πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ
[52, 24]	αὐτοῖς διάγειν ἔσται, ἵνα μὴ	καὶ	πλείω πράγματα ὧν καλῶς φέρειν
[52, 4]	ἄρχεσθαι ἐν τῷ μέρει ὑπομένουσι·	καὶ	πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι, καὶ διὰ
[52, 16]	πόλις ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη	καὶ	πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου,
[52, 11]	αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ δ´ ὅτι	καὶ	πλουτίζειν καὶ σώζειν τινὰς ἄλλα
[52, 19]	ἑκασταχόθι καὶ γένει καὶ ἀρετῇ	καὶ	πλούτῳ φερομένους ἐς τὴν ἱππάδα
[52, 9]	πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ ἂν πλείους	καὶ	πλουτῶσι καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον
[52, 34]	καὶ πράττειν βούλει, καὶ λέγε	καὶ	ποίει. οὕτω γὰρ ἂν μᾶλλον
[52, 14]	τισι πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα βούλονται	καὶ	ποιεῖν καὶ λέγειν, ἂν μὲν
[52, 11]	οἱ πάνυ ἄριστα αὐτῷ χρώμενοι	καὶ	ποιεῖν καὶ πάσχειν ἀναγκάζονται. τὸ
[52, 10]	πανταχοῦ καὶ ἀκούειν καὶ ὁρᾶν	καὶ	ποιεῖν καὶ πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι,
[52, 38]	μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι	καὶ	ποιήσῃς· ἀλλ´ ὅσῳ μᾶλλον πάνθ´
[52, 15]	γένη καὶ τὰς φύσεις ὄντες	καὶ	ποικίλας καὶ τὰς ὀργὰς καὶ
[52, 27]	τῶν τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι	καὶ	πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν
[52, 27]	καὶ τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν, στάσεις	καὶ	πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι ἀεὶ
[52, 15]	δέ, πάμπολυς ἐξ οὗ χρόνος	καὶ	πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ
[52, 6]	γεωργοῦσι καὶ δημιουργοῦσι καὶ ναυτίλλονται	καὶ	πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ καὶ αἱ
[52, 24]	ἐκ τῶν πολλάκις τε ἐστρατευμένων	καὶ	πολλὰ καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν
[52, 9]	καὶ ὅτι ταῦθ´ οὕτως ἔχει	καὶ	πολλῷ κρείττους αἱ δημοκρατίαι τῶν
[52, 22]	σοι παραινῶ· πολλή τε γὰρ	καὶ	πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός ἐστιν ὑπὸ
[52, 34]	μετὰ συχνῶν ἀεί τι πράξεις,	καὶ	πολυπραγμονοῦσί πως τὰ ὑπὸ τῶν
[52, 23]	τὸ δὲ ὅτι αἱ μακρότεραι	καὶ	πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως πολλοὺς καὶ
[52, 13]	μὲν καὶ Σύλλας καὶ Μέτελλος,	καὶ	Πομπήιος τὸ πρῶτον, ἐν κράτει
[52, 18]	μὲν γὰρ τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι	καὶ	πόνων καὶ κινδύνων δεῖ, πρὸς
[52, 30]	τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης ἢ	καὶ	πραγματείας τινὸς λήψονται. ~καὶ μέντοι
[52, 34]	ὅσα τοὺς ἀρχομένους καὶ φρονεῖν	καὶ	πράττειν βούλει, καὶ λέγε καὶ
[52, 27]	τακτὸν στρατευομένους, ὥστε τι αὐτοῖς	καὶ	πρὸ τοῦ γήρως τῆς ἡλικίας
[52, 4]	τε καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ,	καὶ	προάγει ἑτοίμως καὶ συναύξει σπουδαίως
[52, 40]	ἥτις σε ἐκ πάντων ἐπελέξατο	καὶ	προεστήσατο. ὡς εἴ γε τὸ
[52, 33]	μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς, ἵνα	καὶ	προθύμως καὶ ἡδέως πάντες ὑπὲρ
[52, 17]	δὴ οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως	καὶ	προθύμως τὴν προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι,
[52, 11]	καὶ μεμισημένα καὶ πρὸς θεῶν	καὶ	πρὸς ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί σοι
[52, 11]	οὔθ´ ὡς σφαλερὰ καὶ μεμισημένα	καὶ	πρὸς θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων
[52, 37]	πρός τε τὰ οἰκεῖα ἀμείνους	καὶ	πρὸς τὰ κοινὰ συμφορώτεροί σοι
[52, 33]	ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ μέντοι	καὶ	πρὸς τὰς δίκας τάς τε
[52, 6]	οὔσας προσόδους πρός τε τἆλλα	καὶ	πρὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν τροφὴν
[52, 25]	ἐλάττονα, πρός τε τὸ ἀξίωμα	καὶ	πρὸς τὸ μέγεθος τῆς πράξεως
[52, 8]	πρός τε τὸ τὰ πολιτικὰ	καὶ	πρὸς τὸ τὰ πολεμικὰ καλῶς
[52, 30]	πρός τε τοὺς συμμάχους αἰδῶ	καὶ	πρὸς τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ
[52, 42]	νομίζονται. ταῦτά τε οὖν ἔπραξε,	καὶ	προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ
[52, 35]	ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ	καὶ	προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ τινα τῆς
[52, 34]	τύχῃ, ὡς τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι	καὶ	προσέτι καὶ εὖ πάσχειν. ~πρὸς
[52, 17]	ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσαι	καὶ	προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι. τίς γάρ
[52, 12]	ἅτε μηδὲν παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι,	καὶ	προσέτι καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν,
[52, 28]	δι´ ὧν καλῶς πόλις οἰκεῖται,	καὶ	προσέτι καὶ ὅσα ἔς τε
[52, 22]	δ´ οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά τε	καὶ	προσέτι καὶ τὰς δίκας τάς
[52, 24]	ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες,	καὶ	προσέτι καὶ τῶν Καισαρείων τῶν
[52, 29]	τὰ λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι συνεσοίσουσι,	καὶ	προσέτι τὰ πλείω αὐτῶν οὐχ
[52, 36]	γενέσθαι, ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε,	καὶ	προσέτι τὸ μὲν θεῖον πάντῃ
[52, 8]	ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα, ἔχειν,	καὶ	προσήκει που πάντας αὐτοὺς καὶ
[52, 28]	ἄρχομεν. καὶ γὰρ καὶ δίκαιον	καὶ	προσῆκόν ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ
[52, 24]	λόγου τινὸς ἀξίων. ταῦτα γὰρ	καὶ	προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν
[52, 20]	τάς τε πανηγύρεις, οἵ γε	καὶ	προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς
[52, 39]	πῶς δ´ οὐχ ὡς σωτῆρα	καὶ	προσόψονταί σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν,
[52, 41]	τισίν (ἐκείνην γὰρ πολλάκις μὲν	καὶ	πρότερον πολλάκις δὲ καὶ ὕστερον
[52, 4]	τις αὐτὸς ἀρετήν τινα ἔχῃ,	καὶ	προφαίνει αὐτὴν προχείρως καὶ ἀσκεῖ
[52, 27]	προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι	καὶ	προφύλακάς σφων ἑτέρους ἔχοντες, τό
[52, 18]	ἀκριβῶς καταμάθῃς ὅτι καὶ δυνατὸν	καὶ	ῥᾴδιον τῷ γε ἔμφρονι τὸ
[52, 34]	ζῆλον τὸ δὲ φόβον ἔχει,	καὶ	ῥᾷόν τις μιμεῖται τὰ κρείττω,
[52, 14]	καὶ μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ	καὶ	σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς
[52, 18]	τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ	καὶ	σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα, ἵνα
[52, 31]	ἐσάγῃς (τά τε γὰρ ἄλλα	καὶ	σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν ἐστι τό
[52, 11]	μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ καλὸν	καὶ	σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές
[52, 0]	λοιπὰ τῆς Καίσαρος τὸ εʹ	καὶ	Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα μὲν
[52, 30]	παρ´ αὐτοῖς καὶ ὁτιοῦν ἀναλίσκειν,	καὶ	σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς
[52, 7]	ἀλλ´ οἴονται πάντες αὐτοὺς σχῆμα	καὶ	σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ τῆς
[52, 2]	τι ποιῶν πρῶτον μὲν δολερὸς	καὶ	σκολιὸς καὶ κακοήθης καὶ κακότροπος
[52, 26]	ὅσα ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι καὶ ἑαυτοῖς	καὶ	σοὶ γενήσονται, καὶ μηδενί γε
[52, 15]	δὴ καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα	καὶ	σοὶ καὶ τῇ πόλει γένοιτο
[52, 8]	τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται	καὶ	σοὶ καὶ τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι·
[52, 2]	αὐτὴν ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ	καὶ	σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ
[52, 15]	ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ μὴ κλήρῳ	καὶ	σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ οἱ μὲν
[52, 30]	διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα ἢ	καὶ	σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ τις
[52, 15]	ἐξ οὗ χρόνος καὶ πολεμοῦμεν	καὶ	στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό τε
[52, 13]	δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ	καὶ	Στράβων, ὅ τε Μάριος ὁ
[52, 6]	ἐν μὲν γὰρ ταῖς δημοκρατίαις	καὶ	στρατεύονται ὡς πλήθει οἱ τὰ
[52, 25]	ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι,	καὶ	σὺ ἀφθονώτατα τοῖς ἀεὶ ἀρίστοις
[52, 25]	σου ἆθλόν τι ἀρετῆς ἔχῃ,	καὶ	σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´ ὧν
[52, 33]	γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα διαχωρήσει,	καὶ	σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´
[52, 17]	ἔτ´ αὐτοῦ λύεσθαι ἤρξατο. ὥστε	καὶ	σὺ πολλοὺς μὲν Λεπίδους πολλοὺς
[52, 13]	πάθοις. τεκμήριον δέ, Μάριος μὲν	καὶ	Σύλλας καὶ Μέτελλος, καὶ Πομπήιος
[52, 4]	ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ προάγει ἑτοίμως	καὶ	συναύξει σπουδαίως καὶ τιμᾷ λαμπρότατα.
[52, 36]	πολλοὺς ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου	καὶ	συνωμοσίαι καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε
[52, 36]	ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου καὶ συνωμοσίαι	καὶ	συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ
[52, 30]	γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν ἂν	καὶ	συχνὰ ἂν ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν
[52, 2]	κατορθώσας ἄδικον τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι	καὶ	σφαλεὶς δικαίαν τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι
[52, 20]	πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν	καὶ	σφαλερόν ἐστι τὰ μὲν οἰκεῖα
[52, 41]	ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ	καὶ	σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς
[52, 34]	ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν, ἵνα μὴ	καὶ	σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ
[52, 9]	φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν πόλιν αὔξουσι,	καί	σφισι καὶ ἐκείνη κέχρηται καὶ
[52, 28]	αὐτῶν ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπολαύσοντας.	καί	σφων ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι
[52, 11]	~εἰ δ´ ὅτι καὶ πλουτίζειν	καὶ	σώζειν τινὰς ἄλλα τε πολλὰ
[52, 30]	τῶν ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι	καὶ	σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε
[52, 34]	τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´ ἂν	καὶ	σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ μὲν γὰρ
[52, 26]	μὲν γὰρ τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς	καὶ	τὰ αἴσχιστα καὶ τὰ δεινότατα,
[52, 33]	αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε ἐφέσιμα	καὶ	τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν παρά
[52, 15]	πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ	καὶ	τὰ γένη καὶ τὰς φύσεις
[52, 26]	πάντα ἁπλῶς καὶ τὰ αἴσχιστα	καὶ	τὰ δεινότατα, πρῶτον μὲν ἐς
[52, 31]	τῆς ἀρχῆς μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο,	καὶ	τὰ δικαιώματα τἀκ τῶν νόμων
[52, 13]	τῷ δήμῳ καὶ τὰ ὅπλα	καὶ	τὰ ἔθνη καὶ τὰς ἀρχὰς
[52, 27]	οὖσι καὶ τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι	καὶ	τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν, στάσεις καὶ
[52, 22]	τά τε ἐν ταῖς νήσοις	καὶ	τὰ ἐν ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα
[52, 4]	μὲν τὰ ἀγαθὰ κοινὰ δὲ	καὶ	τὰ ἐναντία νομίζοντες εἶναι, οὔτε
[52, 37]	συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία	καὶ	τὰ καλῶς πεπηγότα διαλύει. καὶ
[52, 21]	αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε καὶ ἐπισκοπεῖν,	καὶ	τὰ μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα
[52, 5]	ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία συμβαίνει.	καὶ	τὰ μὲν πολλὰ τί δεῖ
[52, 13]	σοι, καὶ ἀπόδος τῷ δήμῳ	καὶ	τὰ ὅπλα καὶ τὰ ἔθνη
[52, 27]	τοῖς ἐν τῇ ἡλικίᾳ οὖσι	καὶ	τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ τὰ
[52, 5]	ὁρᾷς ὅπως ἥ τε πόλις	καὶ	τὰ πράγματα αὐτῆς ἔτι καὶ
[52, 1]	βουλευσαμένου τά τε ὅπλα καταθέσθαι	καὶ	τὰ πράγματα τῇ τε γερουσίᾳ
[52, 18]	γὰρ πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω	καὶ	τὰ σώζοντα ἔχει, καὶ μακρῷ
[52, 39]	αὐτοὺς εἰκός ἐστι. ~ταῦτά σε	καὶ	τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν· πολλὰ
[52, 30]	πάντων ὑπερέχειν, καὶ φέρει πως	καὶ	τὰ τοιαῦτα πρός τε τοὺς
[52, 9]	ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ	καὶ	τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν
[52, 13]	τὰ ἔθνη καὶ τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰ χρήματα. ἂν μὲν γὰρ
[52, 33]	τὰς δίκας τάς τε ἐπιστολὰς	καὶ	τὰ ψηφίσματα τῶν πόλεων τάς
[52, 9]	ὑπ´ ἀπαιδευσίας γένοιτο. ~οὐ μέντοι	καὶ	ταῖς δημοκρατίαις τοιοῦτό τι πρόσεστιν,
[52, 13]	δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν	καὶ	τἆλλα ἃ μικρῷ πρόσθεν εἶπον
[52, 28]	ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά τε	καὶ	τἆλλα ὅσα ἔκ τε μεταλλείας
[52, 40]	διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά τε οὖν	καὶ	τἆλλα πάνθ´ ὅσα εἴρηκα ἐννοήσας
[52, 28]	μὴ μόνον τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ	καὶ	τἆλλα πάντα δι´ ὧν καλῶς
[52, 4]	παρέχοντας, πῶς μὲν οὐ δίκαιον	καὶ	τἆλλα πάντα κοινοῦσθαι, πῶς δ´
[52, 18]	προσδόκα. ~ταῦτά τε οὖν ἰδὼν	καὶ	τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ
[52, 22]	ἀπὸ τῆς πόλεως σταδίους οὖσαν,	καὶ	τἆλλα πάντα τά τε ἐν
[52, 32]	κολάζεσθαι. ~ταῦτά τε οὖν οὕτω,	καὶ	τἆλλα τὰ πλεῖστα καὶ μέγιστα
[52, 31]	πραγματείας τινὸς λήψονται. ~καὶ μέντοι	καὶ	τἆλλα ὧδ´ ἄν μοι δοκεῖς
[52, 22]	τὰς δίκας τάς τε ἐκκλήτους	καὶ	τὰς ἀναπομπίμους τὰς ἀπὸ τῶν
[52, 8]	τοιούτοις τισὶ τά τε στρατεύματα	καὶ	τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται
[52, 13]	τὰ ὅπλα καὶ τὰ ἔθνη	καὶ	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ χρήματα.
[52, 20]	γε καὶ προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν,	καὶ	τὰς δίκας πάντες ὡς ἕκαστοι,
[52, 22]	ὑπατευκὼς ταῦτά τε καὶ προσέτι	καὶ	τὰς δίκας τάς τε ἐκκλήτους
[52, 21]	ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ,	καὶ	τὰς δίκας τάς τε παρὰ
[52, 20]	συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ. μὴ μέντοι	καὶ	τὰς δυνάμεις σφῶν τὰς ἀρχαίας
[52, 25]	καὶ τῶν τῆς ἀρχῆς λέγω,	καὶ	τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ
[52, 25]	Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ	καὶ	τὰς ἔξω πάσας οἱ ἱππῆς
[52, 15]	καὶ ποικίλας καὶ τὰς ὀργὰς	καὶ	τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ ταῦτα
[52, 15]	τὰς φύσεις ὄντες καὶ ποικίλας	καὶ	τὰς ὀργὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας
[52, 21]	αἱρείσθω ὥστε τά τε γένη	καὶ	τὰς οὐσίας τούς τε τρόπους
[52, 31]	τάς τε παρὰ τῶν πολεμίων	καὶ	τὰς παρὰ τῶν ἐνσπόνδων καὶ
[52, 5]	τε εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας ζημίας	καὶ	τὰς συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι.
[52, 4]	ταῖς παρὰ τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι,	καὶ	τὰς τιμωρίας τὰς ἐκ τῶν
[52, 21]	ἀρχόντων ἐφεσίμους τε καὶ ἀναπομπίμους	καὶ	τὰς τοῦ θανάτου τοῖς τε
[52, 20]	ταύτας τε γὰρ τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰς τῶν ὑπάτων μόνας οἴκοι,
[52, 37]	ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας αὐτῶν	καὶ	τὰς φιλοτιμίας τὰς πρὸς ἀλλήλους
[52, 15]	γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη	καὶ	τὰς φύσεις ὄντες καὶ ποικίλας
[52, 14]	ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες,	καὶ	τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες,
[52, 15]	ὀργὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι,	καὶ	ταῦτα ἐς τοσοῦτον προῆκται ὥστε
[52, 31]	τοῦ μὴ καὶ αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι.	καὶ	ταῦτα μέντοι περὶ ἐκείνων τῶν
[52, 19]	μίαν τὴν ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες,	καὶ	ταύτην μὲν ὄντως πόλιν τὰ
[52, 19]	σφισι μεταδοθῆναί φημι δεῖν, ἵνα	καὶ	ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν
[52, 28]	τινὰ τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι,	καὶ	τέλη καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν ὧν
[52, 26]	οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ	καὶ	τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες
[52, 42]	ἔπειτα δὲ καὶ ἄλλους ἑκατὸν	καὶ	τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ
[52, 28]	τινας στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς	καὶ	τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας
[52, 15]	καλὰ καὶ χρήσιμα καὶ σοὶ	καὶ	τῇ πόλει γένοιτο ἄν, τό
[52, 8]	ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται καὶ σοὶ	καὶ	τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ γὰρ
[52, 37]	ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε ἀρχῇ	καὶ	τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ
[52, 4]	τῆς πόλεως καὶ τὴν ζημίαν	καὶ	τὴν αἰσχύνην τὴν ἀπ´ αὐτῶν
[52, 21]	πρᾶξαι, τήν τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν	καὶ	τὴν ἄλλων τινῶν δυναστείαν προορώμενοι.
[52, 27]	τε ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι	καὶ	τὴν ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν διὰ
[52, 15]	τυραννῆσαί σοι, τόν τε δῆμον	καὶ	τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο
[52, 42]	Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ τινα διώρθωσε	καὶ	τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν
[52, 14]	ἐν οἷς καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται,	καὶ	τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν
[52, 14]	τε θρασύτητα τοῦ ὁμίλου παῦσαι	καὶ	τὴν διοίκησιν τῶν κοινῶν ἑαυτῷ
[52, 2]	αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν τε πατέρα	καὶ	τὴν ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι
[52, 12]	ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων ἐῷεν ἂν	καὶ	τὴν ζήλωσιν τῶν χειρόνων μετέρχοιντο,
[52, 4]	πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς πόλεως	καὶ	τὴν ζημίαν καὶ τὴν αἰσχύνην
[52, 19]	ἀγαθὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν	καὶ	τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως
[52, 22]	κρινέτω. καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ	καὶ	τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη νεῖμαί
[52, 43]	συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε.	καὶ	τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν,
[52, 43]	~τοῦτό τε οὖν οὕτως ἐποίησε	καὶ	τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ
[52, 18]	τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ	καὶ	τὴν κατάστασιν τῆς πολιτείας ἐπὶ
[52, 18]	λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν	καὶ	τὴν πατρίδα, ἵνα μὴ δόξῃς
[52, 9]	τόσῳ μᾶλλον αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται	καὶ	τὴν πόλιν αὔξουσι, καί σφισι
[52, 41]	ἐν ᾧ τὸ πέμπτον ὑπάτευσε,	καὶ	τὴν τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν ἐπέθετο.
[52, 4]	ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν	καὶ	τὴν τῶν σωμάτων καὶ τὴν
[52, 4]	κοινὴν καὶ τὴν τῶν σωμάτων	καὶ	τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ
[52, 14]	τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς	καὶ	τὴν ψυχὴν ἡδέως ἂν ἐπιδοίης,
[52, 21]	φερέτωσαν καὶ τῆς ἀσχολίας ἕνεκα	καὶ	τῆς ἀξιώσεως. περὶ μὲν δὴ
[52, 21]	καὶ μισθόν γέ τινα φερέτωσαν	καὶ	τῆς ἀσχολίας ἕνεκα καὶ τῆς
[52, 16]	τὴν γῆν καὶ τοῦ ὀνόματος	καὶ	τῆς δυνάμεως ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς
[52, 26]	ἥκιστα τὸν τῆς τε τροφῆς	καὶ	τῆς παιδείας αὐτῶν ἐπιμεληθέντα. ἂν
[52, 18]	ὥστε καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα	καὶ	τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ
[52, 19]	οὐκ ὀρθῶς εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε	καὶ	τῆς πολιτείας πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί
[52, 28]	μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε	καὶ	τῆς ὠφελίας τῆς ἀπ´ αὐτῶν
[52, 38]	τε πράττοντά σε φιλήσουσί τινες	καὶ	τί μή, ἵνα τὰ μὲν
[52, 4]	προάγει ἑτοίμως καὶ συναύξει σπουδαίως	καὶ	τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ μέντοι κἂν
[52, 33]	τυχόντας τῆς γνώμης καὶ ἐπαίνει	καὶ	τίμα (τοῖς γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν
[52, 6]	φιλοτιμίας μέρει τὸ πρᾶγμα ποιούμενοι	καὶ	τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες·
[52, 24]	σφίσι χρῆσθαι, ἅτε καὶ κολάσαι	καὶ	τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν ἔχοντες, δύνωνται·
[52, 41]	παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ δ´ ὕστερον,	καί	τινα καὶ τοῖς μετὰ ταῦτα
[52, 4]	αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται·	καὶ	τὸ ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ
[52, 28]	πάνυ χρησίμων σοι καὶ ἀναγκαίων,	καὶ	τὸ ἀργύριον τοῦτο πᾶν ἐπὶ
[52, 21]	τῶν ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο δεῖ.	καὶ	τό γε ὄνομα ἀπὸ τῆς
[52, 30]	ἡμῖν ποιουμένης, μὴ μέντοι ὥστε	καὶ	τὸ δημόσιον ἢ καὶ τοὺς
[52, 9]	τῶν μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ μὲν	καὶ	τὸ Ἑλληνικόν· τέως μὲν γὰρ
[52, 4]	ἰσονομία τό τε πρόσρημα εὐώνυμον	καὶ	τὸ ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν
[52, 14]	τό τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα	καὶ	τὸ ἴσον ἅπασι κατὰ τὴν
[52, 27]	μάλιστα ζῆν ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται,	καὶ	τὸ λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται.
[52, 15]	τό τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων	καὶ	τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί
[52, 30]	μήθ´ οἱ ἄνθρωποι κακῶς ἐκμαίνωνται,	καὶ	τὸ μέγιστον, ἵν´ οἱ στρατευόμενοι
[52, 32]	καὶ ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι,	καὶ	τὸ πάντα τὰ μετὰ σφῶν
[52, 31]	ἄρχοντες· ἐκ γὰρ τοῦ συνειδότος	καὶ	τὸ πιστὸν τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι
[52, 24]	ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν	καὶ	τὸ πλείοσι ταραχῶδές ἐστι. δύο
[52, 31]	βουλὴν πάντων κυρίαν δοκεῖν εἶναι,	καὶ	τὸ πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους τοῖς
[52, 9]	ἐπεκύρου τό τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο	καὶ	τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν
[52, 37]	γίγνωνται. καλὸν μὲν οὖν ἐστι	καὶ	τὸ τὰ τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα
[52, 15]	ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν εἶναι,	καὶ	τὸ τὰς τιμὰς τάς τε
[52, 15]	μήτ´ ἀντιλέγοντος αὐτοῖς μήτ´ ἐναντιουμένου,	καὶ	τὸ τοὺς πολέμους πρὸς τὰ
[52, 5]	ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ	καὶ	τὸ τοὺς συμμάχους τούς τε
[52, 32]	ἔστι που πᾶσιν ἀνθρώποις ἔμφυτον	καὶ	τὸ χαίρειν ἐφ´ οἷς ἂν
[52, 31]	λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ	καὶ	τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις,
[52, 31]	λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν τι	καὶ	τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν μηδὲ περὶ
[52, 37]	ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται,	καὶ	τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ
[52, 25]	ἐξελευθέρων σου ἔχων· δεῖ γὰρ	καὶ	τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα
[52, 30]	τι τῶν πατρίδων ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν,	καὶ	τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ ἆθλα
[52, 39]	ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα	καὶ	τοῖς ἄλλοις αὐτὰ διδόναι δύνασθαι;
[52, 14]	διοίκησιν τῶν κοινῶν ἑαυτῷ τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι,
[52, 22]	δήμοις τὸν ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι	καὶ	τοῖς ἄρχουσι τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι.
[52, 33]	ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε ἤθεσι	καὶ	τοῖς βουλεύμασί σου οὕτως ἐς
[52, 28]	ἐκείνοις ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν ποιήσει	καὶ	τοῖς διδοῦσί τι ὠφελίαν οὐκ
[52, 21]	πόλει, πλὴν ὧν ἂν εἴπω,	καὶ	τοῖς ἔξω αὐτῆς μέχρι πεντήκοντα
[52, 41]	τὰ δ´ ὕστερον, καί τινα	καὶ	τοῖς μετὰ ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι
[52, 20]	τοῦ ἀξιώματός τι αὐτῶν ἀφαιρήσει	καὶ	τοῖς νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι μὴ
[52, 42]	τε πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι	καὶ	τοῖς παισὶ τοῖς τε ἐκγόνοις
[52, 8]	ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ φαύλοις	καὶ	τοῖς τυχοῦσι τὰ πράγματα προστάσσῃς,
[52, 2]	οὐδὲν ὅμοιον τοῖς τε αὐταρχοῦσι	καὶ	τοῖς φίλοις σφῶν παρέχεται, ἀλλ´
[52, 2]	τὴν ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι	καὶ	τὸν δῆμον τήν τε γερουσίαν
[52, 16]	διὰ σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω	καὶ	τὸν λοιπὸν αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας
[52, 6]	ἄλλοι δὲ τὰ ὅπλα ἔχουσι	καὶ	τὸν μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν μὲν
[52, 19]	ὅπως ὡς οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι.	καὶ	τοσοῦτόν γε δέω τοῦθ´ ὡς
[52, 13]	ταύτην, τοσούτοις τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην	καὶ	τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι
[52, 42]	τοῦ συνειδότος τοῦ τε γένους	καὶ	τοῦ βίου δικαστὰς ἑαυτοῖς γενέσθαι
[52, 20]	τε τῶν πατρίων μνήμης ἕνεκα	καὶ	τοῦ μὴ παντελῶς τὴν πολιτείαν
[52, 33]	τοῦ τε τὸν σῖτον ἐπισκοποῦντος	καὶ	τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε γὰρ
[52, 16]	θάλασσαν πᾶσαν δὲ τὴν γῆν	καὶ	τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς δυνάμεως
[52, 33]	τῶν ἐπιτρόπων, τοῦ τε πολιάρχου	καὶ	τοῦ ὑποτιμητοῦ καὶ τῶν ἐπάρχων
[52, 36]	καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε	καὶ	τοὺς ἄλλους πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν
[52, 36]	τε σέβου κατὰ τὰ πάτρια	καὶ	τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς
[52, 19]	τῶν ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους	καὶ	τοὺς ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους
[52, 19]	τε ἐν δέοντι πάντα διοικήσεις,	καὶ	τοὺς ἀρχομένους πείσεις ὅτι οὔτε
[52, 26]	γὰρ τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς	καὶ	τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ
[52, 15]	δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι	καὶ	τοὺς ἀσθενεστέρους μισθούμενοι, πάντα ἄνω
[52, 30]	ὥστε καὶ τὸ δημόσιον ἢ	καὶ	τοὺς ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον
[52, 19]	σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ,	καὶ	τοὺς κορυφαίους ἐξ ἁπάντων τῶν
[52, 19]	ἐπιτήδειοι διὰ τὰς στάσεις βεβουλεύκασι,	καὶ	τοὺς μὲν ἀρετήν τινα αὐτῶν
[52, 37]	μήτε τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ πιστεύων.	καὶ	τοὺς μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ
[52, 12]	δῆλον ὅτι πρὸ πάντων προσκοπεῖ,	καὶ	τοὺς μὲν τιμᾷ τοὺς δὲ
[52, 33]	καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ.	καὶ	τοὺς μὲν τυχόντας τῆς γνώμης
[52, 31]	βουλευτὰς τοὺς ἐκ τῆς γερουσίας	καὶ	τοὺς παῖδας τάς τε γυναῖκας
[52, 8]	τά τε γένη σφῶν καθέλῃς	καὶ	τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς τά τε
[52, 28]	τὰ ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα ἔσται; ἐγὼ	καὶ	τοῦτο διδάξω, σμικρὸν ἐκεῖνο ὑπειπών,
[52, 11]	ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ δι´ ἐκεῖνα	καὶ	τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως τε καὶ
[52, 42]	τινι κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ.	καὶ	τοῦτο καὶ δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται·
[52, 18]	ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν	καὶ	τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ, οὔτ´ ἀπὸ
[52, 26]	δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι	καὶ	τροφῆς καὶ παιδείας τῆς αὐτῆς
[52, 4]	τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται,	καὶ	τυχοῦσα μὲν αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα
[52, 21]	σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ τινι,	καὶ	τῷ γε ἀρίστῳ μετὰ τὸν
[52, 1]	τὰ πράγματα τῇ τε γερουσίᾳ	καὶ	τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο δὲ
[52, 20]	μήτε ἐπὶ τῷ πλήθει ἢ	καὶ	τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ αὐτῶν
[52, 29]	οἶδα ὅτι, ἂν μήτε προσεπηρεάζωνται	καὶ	τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν ὅτι πάντα
[52, 30]	ἄλλο τι χρησιμώτερον καὶ ἑαυτῷ	καὶ	τῷ κοινῷ μετιέναι. περὶ μὲν
[52, 37]	δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν γνώμῃ	καὶ	τῷ μηδενὸς πλείονος τῶν ὑπαρχόντων
[52, 40]	σοι τὴν τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ	καὶ	τῷ πατρί σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι
[52, 30]	τὰς ἀπολαύσεις καὶ τῶν θεωρημάτων	καὶ	τῶν ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι
[52, 26]	πάνθ´ ἃ προσήκει ποιεῖν, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἄλλων, ὅπως ὡς ὅτι
[52, 24]	ἐν τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν λόγου τινὸς
[52, 37]	τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῶν ἀπελευθέρων	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν συνόντων σοι
[52, 42]	πολλοὺς ἔτι καὶ τῶν βουλευτῶν	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τὰ τοῦ
[52, 22]	ἐστρατηγηκότας καὶ ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου,	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τε πολιτικῶν
[52, 24]	αὐτῶν πλὴν τῶν τε ἑκατοντάρχων	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοῖς ἐκ
[52, 33]	ἀμφοτέρων ὁμοίως καὶ τῶν χειρόνων	καὶ	τῶν ἀμεινόνων ἀπολαύσων, μηδέποτ´ ἐθελήσῃς
[52, 37]	μὲν οὖν σε τοὺς ἀγαθοὺς	καὶ	τῶν ἀπελευθέρων καὶ τῶν ἄλλων
[52, 34]	τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ,	καὶ	τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ.
[52, 42]	ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι	καὶ	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἄλλων
[52, 33]	σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ ἐντιμότατοι	καὶ	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων,
[52, 21]	τὰς οὐσίας τούς τε τρόπους	καὶ	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων,
[52, 33]	τε πολιάρχου καὶ τοῦ ὑποτιμητοῦ	καὶ	τῶν ἐπάρχων τοῦ τε τὸν
[52, 16]	αὐτῆς ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ πολλὰ	καὶ	τῶν ἠπείρων καὶ τῶν νήσων
[52, 30]	ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους τὰς ἀπολαύσεις	καὶ	τῶν θεωρημάτων καὶ τῶν ἀκουσμάτων
[52, 22]	τῶν ἄλλων τῶν τε πολιτικῶν	καὶ	τῶν ἰδιωτικῶν ὁμοίως προΐστασθαι. ὁ
[52, 33]	ἑκατοντάρχων τῶν ἐκ τοῦ καταλόγου	καὶ	τῶν ἰδιωτῶν τῶν πρώτων, ὅταν
[52, 21]	τε τρόπους καὶ τῶν βουλευτῶν	καὶ	τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν τε ὁμοίως
[52, 33]	οἱ ἐντιμότατοι καὶ τῶν βουλευτῶν	καὶ	τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ
[52, 24]	προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ προσέτι	καὶ	τῶν Καισαρείων τῶν τε ἐν
[52, 4]	οὔθ´ ὑπομένει τῶν μὲν πόνων	καὶ	τῶν κινδύνων τῶν τε δαπανημάτων
[52, 24]	δὲ δὴ τῶν τε δορυφόρων	καὶ	τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν ἐν
[52, 10]	φροντίζειν πολλὰ καὶ δεδιέναι πολλά,	καὶ	τῶν μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν,
[52, 16]	ἐπὶ πολλὰ καὶ τῶν ἠπείρων	καὶ	τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν
[52, 7]	δ´ αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ	καὶ	τῶν ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο δὲ
[52, 22]	τε κοινὰ τῶν πόλεων διοικήσει	καὶ	τῶν στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν ὅσα
[52, 29]	ὅτι τινὲς τῶν τε φόρων	καὶ	τῶν τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ
[52, 25]	χρημάτων, τῶν τε τοῦ δήμου	καὶ	τῶν τῆς ἀρχῆς λέγω, καὶ
[52, 15]	ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα,	καὶ	τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως
[52, 36]	ἐπαίρουσι. τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	τῶν φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι
[52, 33]	τὸ πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως	καὶ	τῶν χειρόνων καὶ τῶν ἀμεινόνων
[52, 25]	τοὺς αὐτοὺς τῶν τε δυνάμεων	καὶ	τῶν χρημάτων κυρίους γίγνεσθαι. πρὸς
[52, 11]	τοιοῦτοι δύνανται, καὶ νὴ Δία	καὶ	ὑβρίζειν σφίσι καὶ κακῶς ποιεῖν
[52, 18]	αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ γάρ που	καὶ	ὑπ´ ἀδολεσχίας τινὸς ἄλλως τοῦτο
[52, 6]	ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες	καὶ	ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν
[52, 34]	δ´ ὀρθῶς ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα	καὶ	ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τῶν ἔργων
[52, 29]	ἔργῳ πεισθῶσιν ὅτι πάντα ταῦτα	καὶ	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν καὶ
[52, 29]	καὶ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν	καὶ	ὑπὲρ τοῦ τὰ λοιπὰ ἀδεῶς
[52, 21]	τινὰ ἢ καὶ νοσώδης ἢ	καὶ	ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν γὰρ
[52, 37]	μεγάλην τοῦτο οἴσει. μὴ μέντοι	καὶ	ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς
[52, 6]	τε ἄρχον πάντες μόνον ὡς	καὶ	ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι, τὰς μὲν
[52, 33]	διοικήσει προσήκει, συνεργούς τέ τινας	καὶ	ὑπηρέτας ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε·
[52, 2]	ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι	καὶ	ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ
[52, 41]	μὲν καὶ πρότερον πολλάκις δὲ	καὶ	ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων
[52, 31]	ἐγὼ φρονῶ· κρείττω τε γὰρ	καὶ	ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί σε
[52, 30]	ἄρχοντας ἐν πᾶσι πάντων ὑπερέχειν,	καὶ	φέρει πως καὶ τὰ τοιαῦτα
[52, 26]	μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό τι	καὶ	φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ
[52, 2]	ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς δὲ	καὶ	φθόνοι καὶ κίνδυνοι συμβαίνουσιν, οὐ
[52, 39]	σωτῆρα καὶ προσόψονταί σε ἅπαντες	καὶ	φιλήσουσιν, ὅταν σε ὁρῶσι κόσμιον
[52, 6]	δόξαν παρὰ τοῖς πολλοῖς ὡς	καὶ	φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε.
[52, 37]	τίμα, τοὺς δ´ ἀργοῦντας ἢ	καὶ	φλαῦρόν τι πραγματευομένους μίσει, ἵνα
[52, 21]	καὶ ὀκνήσειαν ἂν προσκροῦσαί τινι	καὶ	φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι πρᾶξαι, τήν
[52, 25]	ἐστρατευμένων. τούτων μὲν γὰρ τῶν	καὶ	φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν
[52, 42]	τῶν βουλευόντων, Κλούουιόν τέ τινα	καὶ	Φούρνιον Γαΐους, ἐγκατέλεξεν, ὅτι προαποδεδειγμένοι
[52, 34]	φθονῆσαι. ~πάνθ´ ὅσα τοὺς ἀρχομένους	καὶ	φρονεῖν καὶ πράττειν βούλει, καὶ
[52, 8]	που πάντας αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους	καὶ	φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν ἂν μὲν
[52, 10]	ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα	καὶ	φροντίζειν πολλὰ καὶ δεδιέναι πολλά,
[52, 7]	ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ	καὶ	φυγῇ καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα
[52, 19]	πρώτας εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν πᾶν	καὶ	φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι, ἐπειδή τινες
[52, 9]	καί σφισι καὶ ἐκείνη κέχρηται	καὶ	χαίρει, πλὴν ἄν τις τυραννίδος
[52, 5]	αὐτῆς ἔτι καὶ νῦν ταράττεται;	καὶ	χαλεπὸν μέν ἐστι τὸ τὸν
[52, 34]	βίον ἐπισκόπει μέν, μὴ μέντοι	καὶ	χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα μὲν
[52, 31]	ἤδη διὰ τούτου πολὺ πλείω	καὶ	χαλεπώτερα λογοποιεῖσθαι καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν.
[52, 18]	τῇ τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ.	καὶ	χάριν γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν,
[52, 19]	γε ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ	καὶ	χρήματα αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα δός.
[52, 12]	ἀρχὰς λέγω, καὶ ἔστιν ὅτε	καὶ	χρήματα) πάνυ ἂν εὐαρίθμητα ὡς
[52, 30]	τοιοῦτον σύλλογον ἐν ᾧ τι	καὶ	χρηματισθῆναι δεῖ, συνιέναι φημὶ χρῆναι.
[52, 15]	ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ καλὰ	καὶ	χρήσιμα καὶ σοὶ καὶ τῇ
[52, 27]	ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους	καὶ	χρόνον τακτὸν στρατευομένους, ὥστε τι
[52, 20]	τῷ τῶν ὀνομάτων φρονήματι γενόμενοι,	καὶ	χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ
[52, 42]	τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι.	καὶ	ὡς ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά·
[52, 26]	τι δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν γε	καὶ	ὣς νεοχμώσῃ τι, καὶ ἐλεγχθήτω
[52, 13]	διαμένει. καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι	καὶ	ὣς στασιάσουσί τινες, ἵνα μὴ
[52, 37]	διὰ ταῦτα καὶ διὰ τἆλλα	καὶ	ὠτακουστεῖν τινας καὶ διοπτεύειν πάντα
[52, 25]	τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως	καὶ	ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ καὶ ἔμπειροι
[52, 2]	τῶν κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ	πάλαι	αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν τε πατέρα
[52, 9]	αὐτῆς διὰ ταῦτα μῖσος οἱ	πάλαι	Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε καὶ ἐπάρατον
[52, 17]	παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον ἀξιῶν,	πάλαι	σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ
[52, 11]	ἂν διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι ἕλοιο.	προῄρημαί	τε ἐγὼ νῦν οὐ πάνθ´
[52, 22]	καὶ τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη	νεῖμαί	σοι παραινῶ· πολλή τε γὰρ
[52, 34]	τοὺς εὖ τι παθεῖν ἀξίους	οἶμαι	γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ καὶ γῆς
[52, 10]	καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν. ὅθεν,	οἶμαι,	καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροί τινες
[52, 23]	οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας	οἶμαί	τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ
[52, 11]	θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων ἐστί,	δέομαί	σοι λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως
[52, 8]	πέφυκε, τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν	δέομαί	σοι σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο
[52, 39]	~ταῦτά σε καὶ τὰ τοιαῦτα	βούλομαι	πράττειν· πολλὰ γὰρ καὶ παραλείπω
[52, 30]	τῶν γυμνικῶν ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ	ἡγοῦμαι	δεῖν ἄλλῃ τινὶ πόλει ποιεῖν
[52, 21]	(πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί σφας οὐχ	ἡγοῦμαι	δεῖν τοῦτο γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´
[52, 17]	τὸν δῆμον ἀξιῶν, πάλαι σε	ἡγοῦμαι	πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ οὕτως
[52, 27]	διὰ μὲν δὴ ταῦτα γνώμην	ποιοῦμαι	τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἄνευ
[52, 6]	γε ἀπὸ πρώτου τοῦ βραχυτάτου	ἄρξωμαι,	χρήματά σοι πολλὰ καὶ πανταχόθεν
[52, 31]	ἄλλους προάγειν ὅτι δύναταί τις	ἀσελγᾶναί	τι ἐς σέ, ἵν´ ὡς
[52, 7]	ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν	ἀποπιμπλάναι.	ἐν μὲν οὖν ταῖς μοναρχίαις
[52, 21]	σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ σε	προεστάναι	τῶν τιμήσεων προσήκει) εἰκότως ἂν
[52, 37]	τὰς διαλύσεις αὐτῶν ὡς τάχιστα	καθιστάναι,	κάλλιστον δὲ τὸ τὰς τῶν
[52, 34]	ὑπὸ μηδενὸς αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ	εἰδέναι,	ἔξω τῶν ἐς τὸ δημόσιον
[52, 5]	χρηστὸν μὲν οὐδεὶς οὐδὲν οὔτ´	εἰδέναι	οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν βούλεται (πολέμιον
[52, 7]	μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι	πεπονθέναι.	~ἔτι τοίνυν πολλοὶ χωρὶς τῶν
[52, 10]	ἔχοντα καὶ φροντίζειν πολλὰ καὶ	δεδιέναι	πολλά, καὶ τῶν μὲν ἡδίστων
[52, 30]	ᾧ τι καὶ χρηματισθῆναι δεῖ,	συνιέναι	φημὶ χρῆναι. ἔπειτα δὲ μήτ´
[52, 42]	ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν,	ἀπιέναι.	ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι καὶ
[52, 28]	δή ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως δύναται	προσιέναι,	καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ
[52, 30]	καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ κοινῷ	μετιέναι.	περὶ μὲν οὖν τούτων ταῦτα
[52, 37]	τι ἐξ οὗ διενεχθήσονταί τισιν	ἐφιέναι	σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ σοι
[52, 2]	ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων	ἐκπεφρονηκέναι,	ἢ καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι
[52, 42]	ἐν τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα	κατακεκαυκέναι.	καὶ ὡς ἀληθῶς γε διεφθάρκει
[52, 43]	τὰ δίκαια τῆς ἀποικίας σφῶν	λελυκέναι	ἐδόκει. τόν τε Ἀντίοχον τὸν
[52, 2]	καὶ σφαλεὶς δικαίαν τὴν κακοπραγίαν	εἰληφέναι	δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ οὕτως
[52, 12]	ἐν ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον	συμβῆναι.	~ταῦτά τε οὖν καὶ τἆλλα
[52, 16]	ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ ἕρμα	περιρραγῆναι	ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ ἐστι καὶ
[52, 38]	ἀποχρήσασθαί ποτε τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´	οἰηθῆναι	μείωσίν τινα αὐτῆς εἶναι ἂν
[52, 15]	ὥστε καὶ πάνυ δυσχερῶς ἂν	διοικηθῆναι.	~καὶ ὅτι ταῦτα ἀληθῆ λέγω,
[52, 37]	ὥστε σε μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν	διαβληθῆναι·	πάντα γὰρ ὅσα ἂν ἢ
[52, 8]	λάβοις· πῶς γάρ, εἰ μήτε	γεννηθῆναί	τῳ καλῶς μήτε πλουτῆσαι δικαίως,
[52, 42]	χιλίους τὸ πλήρωμα τῆς γερουσίας	αὐξηθῆναι.	τούτους οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς
[52, 14]	τὰς εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα	ἀπατηθῆναι,	ἀλλὰ τὰ γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν
[52, 19]	καὶ τῆς πολιτείας πᾶσί σφισι	μεταδοθῆναί	φημι δεῖν, ἵνα καὶ ταύτης
[52, 30]	σύλλογον ἐν ᾧ τι καὶ	χρηματισθῆναι	δεῖ, συνιέναι φημὶ χρῆναι. ἔπειτα
[52, 31]	φόβῳ τοῦ μὴ καὶ αὐτοὶ	ἐκδημοσιευθῆναι.	καὶ ταῦτα μέντοι περὶ ἐκείνων
[52, 42]	τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ	ἐκδημοσιευθῆναι.	οὗτοι μὲν οὖν ἑκούσιοι δῆθεν
[52, 8]	καὶ σοὶ καὶ τῇ πολιτείᾳ	καταλυθῆναι·	οὐ γὰρ ἔστιν οὔτ´ ἄνευ
[52, 17]	φασί τινες αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα	φθῆναι	καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ γοῦν
[52, 13]	δ´ ἀναμείνῃς βίαν τινά σοι	προσαχθῆναι,	τάχ´ ἄν τι δεινὸν μετὰ
[52, 34]	ἀμείνους γίγνονται, οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι	ἐλεγχθῆναι	οἱ δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι,
[52, 25]	οὐ καὶ ἐς τὸ συνέδριον	καταλεχθῆναι,	ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν καὶ ἐξ ἐκείνων,
[52, 13]	εἴγε πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί τισι	συνενεχθῆναι	προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν τὰς διχοστασίας
[52, 23]	ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν τι αὐτῶν	ἀποδειχθῆναι,	τὸ δὲ ὅτι αἱ μακρότεραι
[52, 33]	τὸ κράτος ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι	σφαλῆναί	τι μᾶλλον ἢ καταπρᾶξαι προείλοντο,
[52, 34]	ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ αἰδούμενοι πάλιν	σφαλῆναι,	φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ
[52, 20]	μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ φημι	χρῆναι.	αὐτὸς μέντοι σὺ πάντας αὐτοὺς
[52, 30]	καὶ χρηματισθῆναι δεῖ, συνιέναι φημὶ	χρῆναι.	ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν
[52, 32]	βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι	χρῆναι,	καὶ περὶ μὲν τῶν ἄλλων
[52, 19]	ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ τοίνυν	χρῆναί	σε κατὰ πρώτας εὐθὺς τὸ
[52, 28]	τινα, οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν	χρῆναί	σε πρῶτον μὲν ἁπάντων τὰ
[52, 24]	τε καὶ οὕτω διέπειν φημὶ	χρῆναι,	τῶν δὲ δὴ ἱππέων δύο
[52, 42]	πρῶτον πεντήκοντά που ἔπεισεν ἐθελοντὰς	ἐκστῆναι	τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα δὲ καὶ
[52, 4]	ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον	ὑποστῆναι,	μισεῖ τὸ βεβιασμένον, κἂν καιροῦ
[52, 6]	τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ δαπάνης	συστῆναι.	ἀλλ´ ἐν μὲν ἐκείναις μάλιστα
[52, 19]	σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας νομίζοντες	εἶναι.	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου αὖθις
[52, 38]	μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν τινα αὐτῆς	εἶναι	ἂν μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα
[52, 2]	τῶν ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν	εἶναι	δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ
[52, 27]	ἀεί τε ἐν τοῖς ὅπλοις	εἶναι	καὶ τὴν ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν
[52, 31]	τὴν βουλὴν πάντων κυρίαν δοκεῖν	εἶναι,	καὶ τὸ πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους
[52, 15]	τῶν ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν	εἶναι,	καὶ τὸ τὰς τιμὰς τάς
[52, 36]	ἀθέῳ τινὶ μήτε γόητι συγχωρήσῃς	εἶναι.	μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί,
[52, 28]	προσῆκόν ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ	εἶναι,	μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε
[52, 36]	τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς	εἶναι·	μυρία γὰρ κακὰ καὶ δήμους
[52, 11]	διὰ ταῦτα σπουδῆς τὴν τυραννίδα	εἶναι	νομίζει, τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ
[52, 2]	σκολιὸς καὶ κακοήθης καὶ κακότροπος	εἶναι	νομίζεται, ἅπερ εὖ οἶδ´ ὅτι
[52, 42]	ποίησιν τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ	εἶναι	νομίζονται. ταῦτά τε οὖν ἔπραξε,
[52, 4]	τὴν αἰσχύνην τὴν ἀπ´ αὐτῶν	εἶναι	νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ τῶν
[52, 29]	εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ σὲ πλουτεῖν	εἶναι	νομίζων; ~χρήματα μὲν δὴ καὶ
[52, 8]	αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους καὶ φρονίμους	εἶναι.	οὐκοῦν ἂν μὲν τοιούτοις τισὶ
[52, 4]	δὲ καὶ τὰ ἐναντία νομίζοντες	εἶναι,	οὔτε τι κακὸν οὐδενὶ τῶν
[52, 20]	ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς	εἶναι.	οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι,
[52, 39]	διὰ τὸ μὴ οἷόν τε	εἶναι	πάντα αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα εἰπεῖν.
[52, 36]	δὲ δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ	εἶναι	προσήκει. πολλοὺς γὰρ πολλάκις οἱ
[52, 31]	γὰρ καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως	εἶναί	σε χρή, καὶ μηδ´ ἐς
[52, 37]	πλείονος τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον	εἶναί	σε χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς
[52, 5]	γὰρ τῷ τοῖς δήμοις χαλεπὸν	εἶναι	τὸ πολίτευμα, πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ
[52, 14]	καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις	προσθεῖναι,	ἵνα βουλεύωσι μὲν οἱ φρονιμώτατοι,
[52, 27]	πρὸ τοῦ γήρως τῆς ἡλικίας	περιεῖναι.	οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν καιρῶν
[52, 26]	τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ μὴ δοκεῖν	ἐξεῖναί	σφισιν ὀρθῶς ζῆν, τῷ δ´
[52, 14]	πρὸς τὸ σωφρονέστερον. τὸ γὰρ	ἐξεῖναί	τισι πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα βούλονται
[52, 22]	τε δήμοις τὸν ἄρχοντα ἀεὶ	παρεῖναι	καὶ τοῖς ἄρχουσι τὰ δυνατὰ
[52, 13]	οὕτω συμβουλεύω σοι τὴν ἀρχὴν	ἀφεῖναι,	ἀλλὰ πάντα τὰ συμφέροντα τῷ
[52, 0]	Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν	ἀφεῖναι.	β. Ὡς αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι ἤρξατο.
[52, 42]	τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους οὖν	ἐκκρῖναι	βουληθεὶς αὐτὸς μὲν οὐδένα αὐτῶν
[52, 39]	ἀπολαύοντα καὶ τοῖς ἄλλοις αὐτὰ	διδόναι	δύνασθαι; ~ταῦτά τε οὖν καὶ
[52, 32]	πάντας ὁμοίως τοὺς παρόντας γνώμην	διδόναι,	ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί τις
[52, 7]	δεῖ δίκην τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα	διδόναι·	οὔτε γὰρ ἐκ νουθεσίας οὔτε
[52, 10]	παρακύψαντά τινα ἅπαξ ἐς αὐτὰ	ἀναδῦναι.	μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ
[52, 25]	δεῖ γὰρ καὶ τοιούτους τινὰς	συζευγνύναι	σφίσιν, ἵνα ἥ τε θεραπεία
[52, 20]	παντελῶς τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν,	ἀποδεικνύναι	σέ φημι χρῆναι. αὐτὸς μέντοι
[52, 12]	κἀγαθόν τι ἐπαυρέσθαι παρὰ τοῦ	δοῦναι	δυναμένου βούλεται· ἃ δὲ ἐνδέχεται
[52, 8]	οὔτ´ ἄνευ φρονήματος ἀξιόλογον ἄνδρα	φῦναι,	οὔτ´ αὖ φρόνημα μέγα λαβεῖν
[52, 39]	πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως	βιῶναι·	τί μὲν γὰρ ἥδιον, τί
[52, 18]	σώζοντα ἔχει, καὶ μακρῷ τὸ	φυλάξαι	τι τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι·
[52, 3]	αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως τι	πρᾶξαι	ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´ ὅ τι ποτ´
[52, 19]	αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ χρὴ	πρᾶξαι,	ἵνα μὴ καὶ πάντα ἀθρόα
[52, 22]	ποτὲ καὶ κατὰ σοῦ τι	πρᾶξαι.	ὃ δ´ εἶπον, ὅτι τὸν
[52, 21]	τινι καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι	πρᾶξαι,	τήν τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ
[52, 37]	τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ	πρᾶξαί	τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν
[52, 15]	ποτε εἰπεῖν οὔτ´ ἂν σὺ	πρᾶξαι	τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ
[52, 38]	ὅσα ἂν βουληθῇς καὶ δυνήσῃ	πρᾶξαι,	τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´ ὅσα
[52, 33]	φοβούμενοι σφαλῆναί τι μᾶλλον ἢ	καταπρᾶξαι	προείλοντο, κἀκ τούτου τὸ μὲν
[52, 13]	πάντα τὰ συμφέροντα τῷ δημοσίῳ	προπρᾶξαι	καὶ δόγμασι καὶ νόμοις ἃ
[52, 31]	ὧδ´ ἄν μοι δοκεῖς ἄριστα	διατάξαι,	ἂν πρῶτον μὲν τὰς πρεσβείας
[52, 22]	λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι	διατάξαι.	τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν
[52, 28]	πᾶν τὸ λεῖπον φόρον τε	ἐπιτάξαι	πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἐπικαρπίαν τινὰ
[52, 17]	καὶ προθύμως τὴν προστασίαν αὐτοῦ	ἀνάδεξαι,	μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ
[52, 19]	βουλευτικὸν πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ	διαλέξαι,	ἐπειδή τινες οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ
[52, 13]	εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα, ἀλλὰ	δεῖξαί	σοι τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι
[52, 18]	τὸ καὶ καλῶς καὶ ἀκινδύνως	ἄρξαι	ἐστί. ~φημὶ τοίνυν χρῆναί σε
[52, 23]	ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ ὅτι αἱ	μακρότεραι	καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως πολλοὺς
[52, 23]	δὲ ὅτι αἱ μακρότεραι καὶ	πολυχρονιώτεραι	ἐπαίρουσί πως πολλοὺς καὶ ἐς
[52, 35]	ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ γὰρ μόνον	δαπανηραὶ	ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί
[52, 6]	που καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων	ἐσφοραὶ	γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ
[52, 3]	μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ	μετριάσαι	δυναμένους πῶς ἄν τις προσδοκήσειεν
[52, 24]	ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι, ἅτε καὶ	κολάσαι	καὶ τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν ἔχοντες,
[52, 38]	ἂν μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα	δύνασαι	καὶ ποιήσῃς· ἀλλ´ ὅσῳ μᾶλλον
[52, 23]	αἱ ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ	διδάξασαί	τινας τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν
[52, 35]	πᾶσα μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται,	πᾶσαι	δὲ πόλεις ναοί, πάντες δὲ
[52, 26]	ἐπιτρέψῃς ἐξ οὗ δεινόν τι	δρᾶσαι	δυνήσεται· κἄν γε καὶ ὣς
[52, 36]	Ἀθηνοδώρου καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν	πεπείρασαι,	πίστευε καὶ τοὺς ἄλλους πάντας
[52, 6]	πρὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν τροφὴν	ἐξαρκέσαι.	τοῦτο δὲ ἔστι μὲν καὶ
[52, 17]	βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ	ἀπολέσαι	καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι. τίς
[52, 21]	ἐν τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ	στρατηγῆσαί	σφας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν τοῦτο
[52, 42]	βουλῆς οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο	ποιῆσαι,	ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν σφων
[52, 41]	καὶ τοῖς μετὰ ταῦτα ἄρξουσι	ποιῆσαι	κατέλιπεν ὡς καὶ κατὰ καιρὸν
[52, 28]	σφων ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι	ποιῆσαι,	ὥστε αὐτοὺς πᾶν τὸ τῷ
[52, 39]	φυλακτήριον ἐν τῷ μηδένα ποτὲ	ἀδικῆσαι	ἔχων θάρσει, καὶ πίστευέ μοι
[52, 37]	μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις	ἀδικῆσαί	σε, εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως
[52, 18]	ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς παραινέσω σοι	διοικῆσαι.	καί με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν
[52, 13]	τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι	ἐθελῆσαι.	καὶ ἀκούεις μὲν ὅτι τὸν
[52, 28]	ὁρῶ διὰ τοὺς πολέμους γεγονότα)	πωλῆσαι,	πλὴν ὀλίγων τῶν καὶ πάνυ
[52, 42]	περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ	ἀποδημῆσαι	ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά τε
[52, 24]	χρῆσθαι, ἅτε καὶ κολάσαι καὶ	τιμῆσαί	σφας ἐξουσίαν ἔχοντες, δύνωνται· τῶν
[52, 8]	φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας	ἐπιθυμῆσαι	καὶ πᾶν τὸ δεσπόζον μισῆσαι.
[52, 5]	ἂν εἰκότως ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι	ἐπιθυμῆσαι.	πρὸς γὰρ τῷ τοῖς δήμοις
[52, 19]	εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν πᾶν καὶ	φυλοκρινῆσαι	καὶ διαλέξαι, ἐπειδή τινες οὐκ
[52, 42]	καὶ πάνυ ἐτήρει, ὥστε μηδ´	ὀκνῆσαι	ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό τε
[52, 13]	ἐπειδή τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν,	μέμνησαι	δὲ ὅπως τῷ πατρί σου
[52, 15]	~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι	τυραννῆσαί	σοι, τόν τε δῆμον καὶ
[52, 33]	μὲν ἄλλοις ἔργῳ δὲ σαυτῷ	φθονῆσαι.	~πάνθ´ ὅσα τοὺς ἀρχομένους καὶ
[52, 2]	οὐδένα ἂν ὑπομείνειας εἰπεῖν ἢ	φρονῆσαι,	οὐδ´ εἰ πάσης ἐκ τούτου
[52, 38]	ἀκούσῃς· μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ	ἐκφρονῆσαί	ποτε ὥστε σοι φανερῶς τι
[52, 8]	ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν τὸ δεσπόζον	μισῆσαι.	ἂν δὲ δὴ τούτοις μὲν
[52, 28]	κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι, καὶ τέλη	καταστῆσαι	παρὰ πᾶσιν ὧν ἄρχομεν. καὶ
[52, 5]	αὐτῶν ἠλευθερωμένους, ἐς δουλείαν αὖθις	καταστῆσαι,	τοσούτων πέριξ πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων.
[52, 8]	μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς μήτε	πλουτῆσαι	δικαίως, μήτ´ ἰσχυρῷ μήτ´ ἀνδρείῳ
[52, 11]	εἶ, οὔτ´ ἂν διὰ ταῦτα	μοναρχῆσαι	ἕλοιο. προῄρημαί τε ἐγὼ νῦν
[52, 5]	ποτ´ ἂν εἰκότως ἐπάρειέ σε	μοναρχῆσαι	ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ τοῖς
[52, 10]	οὐδ´ ἂν εἷς εὖ φρονῶν	αὐταρχῆσαι	ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ δ´ ὅτι καὶ
[52, 38]	ποτε ὥστε σοι φανερῶς τι	ἐξονειδίσαι.	τοῦτο μὲν γὰρ οὐδεὶς ἂν
[52, 13]	δόγμασι καὶ νόμοις ἃ προσήκει	κατακλεῖσαι,	καθάπερ που καὶ ὁ Σύλλας
[52, 28]	πᾶν ἐπὶ μετρίοις τισὶ τόκοις	ἐκδανεῖσαι.	οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ
[52, 14]	μηδὲ τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε	πεῖσαί	τι ῥᾳδίως ὑπὸ παρρησίας τοὺς
[52, 41]	μὴ καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως	μεταρρυθμίσαι	τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ
[52, 20]	τι αὐτῶν ἀφαιρήσει καὶ τοῖς	νεωτερίσαι	τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται
[52, 33]	μέντοι γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς,	ὅσαι	γε καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται,
[52, 14]	τήν τε θρασύτητα τοῦ ὁμίλου	παῦσαι	καὶ τὴν διοίκησιν τῶν κοινῶν
[52, 25]	πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε καὶ	βουλεῦσαι	γένηται, μηδὲν αὐτὸν ἡ ἡλικία
[52, 33]	παντὶ τῷ βουλομένῳ καὶ ὁτιοῦν	συμβουλεῦσαί	σοι μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν
[52, 10]	βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος	προβούλευσαι	πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν
[52, 13]	δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν,	δουλεῦσαί	τινι ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις μὲν
[52, 17]	μὴ ἀπολέσαι καὶ προσέτι καὶ	κινδυνεῦσαι.	τίς γάρ σου φείσεται, ἄν
[52, 42]	τινῶν τὰς ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων,	ὑπατεῦσαι.	τό τε τῶν εὐπατριδῶν γένος
[52, 13]	τῶν πραγμάτων γενόμενοι οὔτ´ ἠθέλησαν	δυναστεῦσαι	οὔτ´ ἔπαθον παρὰ τοῦτο δεινὸν
[52, 37]	βραδύνας μὲν γὰρ ἐν τῷ	πιστεῦσαί	τινα οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας
[52, 5]	τοσούτοις ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα,	καταλῦσαι,	χαλεπὸν δὲ καὶ τὸ τοὺς
[52, 21]	τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν ἂν	προσκροῦσαί	τινι καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι
[52, 37]	τινας ἢ πρᾶξαί τι ἢ	ἀναλῶσαι	παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν,
[52, 18]	πρὸς δὲ τὸ τὰ ὑπάρχοντα	σῶσαι	βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι
[52, 4]	ἥ τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας	ὀριγνᾶται,	καὶ τυχοῦσα μὲν αὐτῆς χαίρει,
[52, 8]	οὔτ´ αὔξεσθαί τις ἐῶν ἀσφαλῶς	δύναται	ζῆν, οὔτ´ αὖ κολούειν ἐπιχειρῶν
[52, 37]	αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι	δύναται,	κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ
[52, 28]	εἰ δή ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως	δύναται	προσιέναι, καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι
[52, 34]	τὰ κολάσματα ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ	δύναται	τῆς φύσεως ἀεὶ κρατεῖν· τῶν
[52, 31]	μήτε τοὺς ἄλλους προάγειν ὅτι	δύναταί	τις ἀσελγᾶναί τι ἐς σέ,
[52, 2]	καὶ κακοήθης καὶ κακότροπος εἶναι	νομίζεται,	ἅπερ εὖ οἶδ´ ὅτι περὶ
[52, 35]	ἐκ τοῦ μὴ πολλὰ ἀναλίσκειν	ἀθροίζεται)	καὶ ἐς εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´
[52, 10]	διὰ τὰ πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων	ἀθροίζεται,	καὶ οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν
[52, 2]	τινος τῇ τοῦ δαιμονίου φορᾷ	προστίθεται.	ὁ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ
[52, 4]	μὲν αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ	ἄχθεται·	καὶ τὸ ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε
[52, 12]	δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν, ὥς τις	οἴεται.	οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι τοῖς
[52, 35]	παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα	ἀναλίσκεται,	ἃ κρεῖττόν ἐστιν ἐς τὰ
[52, 42]	γενναῖον ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις	ἀναλίσκεται)	καὶ ἐς τὴν ποίησιν τῶν
[52, 12]	ἐπαυρέσθαι παρὰ τοῦ δοῦναι δυναμένου	βούλεται·	ἃ δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι
[52, 5]	οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν	βούλεται	(πολέμιον γὰρ αὐτῷ πᾶν ἐπὶ
[52, 14]	φρονούντων ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον	γίγνεται,	ἂν δὲ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων,
[52, 7]	οὖν ταῖς μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω	γίγνεται·	ἐν δὲ δὴ ταῖς δημοκρατίαις,
[52, 14]	τοῦ τε βελτίστου δουλεία πικροτάτη	γίγνεται	καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει,
[52, 21]	πολλῶν καὶ μεγάλων κακῶν αἴτια	γίγνεται,	τὰ δὲ δὴ μείζω σοὶ
[52, 34]	περιορᾶν φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς	γίγνεται.	τὰ μὲν δὴ οὖν ἁμαρτήματα
[52, 5]	τούτῳ τὸ κρατοῦν ὡς πλήθει	γίγνεται)	τὸν δὲ ἐκείνου τις τρόπον
[52, 35]	ἐς εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν	προσγίγνεται.	ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς
[52, 20]	καὶ ἡ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης	διαφαίνεται,	ἐς δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις·
[52, 2]	ἐς τὴν τῆς ψυχῆς ἰσχὺν	ἀναφέρεται,	καὶ διαμαρτών τινος τῇ τοῦ
[52, 26]	γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ	αἰτιάσεταί	τις ἐπὶ τούτῳ, ἄν γε
[52, 37]	καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ	προστεθήσεται,	καὶ τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων
[52, 16]	καὶ οὐδένα ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν	δυνήσεται·	ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες
[52, 26]	ἐξ οὗ δεινόν τι δρᾶσαι	δυνήσεται·	κἄν γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ
[52, 12]	αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν	ἁμαρτήσεται·	οἵ τε γὰρ πονηροὶ παρὰ
[52, 27]	λῃστείας μάλιστα ζῆν ἀναγκαζόμενον ἀλύπως	τραφήσεται,	καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως
[52, 17]	καὶ κινδυνεῦσαι. τίς γάρ σου	φείσεται,	ἄν τε ἐς τὸν δῆμον
[52, 42]	καὶ τοῦτο καὶ δεῦρο ἀεὶ	φυλάσσεται·	πλὴν γὰρ ὅτι ἔς τε
[52, 15]	καὶ οὐκ ἔστιν ὅπως ἄλλως	παύσεται.	τεκμήριον δέ, πάμπολυς ἐξ οὗ
[52, 27]	καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως	βιώσεται.	~πόθεν οὖν χρήματα καὶ ἐς
[52, 34]	κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα, ἢ	φυλάττεται	τὰ χείρω, ἀκούων λόγῳ κεκωλυμένα.
[52, 5]	πράγματα αὐτῆς ἔτι καὶ νῦν	ταράττεται;	καὶ χαλεπὸν μέν ἐστι τὸ
[52, 22]	πλὴν ὅσα ἀτιμίας ἢ θανάτου	ἔχεται.	ταῦτα γὰρ ἐς μόνον τὸν
[52, 12]	δοῦναι δυναμένου βούλεται· ἃ δὲ	ἐνδέχεται	αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε καὶ
[52, 31]	ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον γε καὶ	ἐνδέχεται,	τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω
[52, 13]	μοναρχούμενοι. ὡς εἴγε πάνθ´ ὅσα	ἐνδέχεταί	τισι συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν
[52, 2]	αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς φίλοις σφῶν	παρέχεται,	ἀλλ´ οἱ μὲν καὶ ἀνεπιφθόνως
[52, 5]	δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως κερδανεῖν,	μετέρχεται.	καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ πλείους
[52, 4]	μισεῖ τὸ βεβιασμένον, κἂν καιροῦ	λάβηται,	τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε
[52, 34]	μὲν ἂν ὑφ´ ἑτέρων τινῶν	ἐσάγηται,	κρῖνε, ὅσα δ´ ἂν ὑπὸ
[52, 34]	ὅσα δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς	αἰτιάζηται,	μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω τῶν
[52, 24]	ἂν καὶ ὁ ἕτερος αὐτῶν	ἐπαίσθηταί	τι τῷ σώματι, μήτι γε
[52, 18]	κατάστασιν τῆς πολιτείας ἐπὶ σοὶ	πεποίηται,	ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ προσήκει,
[52, 18]	εἰ δ´ οὖν τι καὶ	πεπλημμέληται,	ἀλλ´ οὔτι καὶ μεταθέσθαι ἔτ´
[52, 12]	κἂν μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς	ὀφείληται·	πᾶς γάρ τις φύσει καὶ
[52, 20]	ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ αὖθις	γένηται,	ἀλλὰ τὴν μὲν τιμὴν φύλαξον,
[52, 21]	καὶ νοσώδης ἢ καὶ ὑπεργήρως	γένηται.	ἐκ μὲν γὰρ τῆς χρονίου
[52, 25]	διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε καὶ βουλεῦσαι	γένηται,	μηδὲν αὐτὸν ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω
[52, 26]	τις καὶ κακὸς καὶ ἀχάριστος	γένηται,	μηδὲν αὐτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέψῃς ἐξ
[52, 32]	ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν	κρίνηται.	ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα
[52, 33]	σῖτον ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος,	ἀφικνῆται·	μήτε γὰρ αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς
[52, 4]	τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ μέντοι κἂν	κακύνηταί	τις, πᾶς αὐτὸν μισεῖ, κἂν
[52, 41]	ὅσα ἄνω μοι τοῦ λόγου	εἴρηται,	ἔπραξεν ἐν τῷ ἔτει ἐκείνῳ
[52, 32]	γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ δὴ	κατηγορῆταί	τις αὐτῶν, μὴ πάντας, πλὴν
[52, 9]	αὔξουσι, καί σφισι καὶ ἐκείνη	κέχρηται	καὶ χαίρει, πλὴν ἄν τις
[52, 30]	ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ	παραπολλύηται	μήθ´ οἱ ἄνθρωποι κακῶς ἐκμαίνωνται,
[52, 43]	ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο.	κεῖται	δὲ οὐ πόρρω τῆς κατὰ
[52, 28]	πάντα δι´ ὧν καλῶς πόλις	οἰκεῖται,	καὶ προσέτι καὶ ὅσα ἔς
[52, 34]	φόβον ἔχει, καὶ ῥᾷόν τις	μιμεῖται	τὰ κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα,
[52, 4]	τὸ βεβιασμένον, κἂν καιροῦ λάβηται,	τιμωρεῖται	τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ
[52, 15]	ἔχουσι, καὶ ταῦτα ἐς τοσοῦτον	προῆκται	ὥστε καὶ πάνυ δυσχερῶς ἂν
[52, 11]	καὶ ἀγαθὰ δρᾶν οἱ τοιοῦτοι	δύνανται,	καὶ νὴ Δία καὶ ὑβρίζειν
[52, 14]	ὑπὸ παρρησίας τοὺς οὐχ ὁμοίους	δύνανται,	κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ
[52, 31]	περὶ ὧν οἵ τε νόμοι	κεῖνται	καὶ αἱ κρίσεις αἱ κατ´
[52, 26]	ἐς τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν	προάγονται,	οἱ δὲ δὴ καλῶς τραφέντες
[52, 33]	ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας	δέονται,	διαπυνθάνου, ἵνα μὴ τοῖς προήκουσί
[52, 38]	τῷ φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς σφας	ἀναγκάζονται,	ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν
[52, 3]	ὑπ´ αὐτῶν τῶν συμφορῶν πολλάκις	ἀναγκάζονται	πρὸς τὴν τοῦ συμφέροντός σφισι
[52, 10]	οἱ συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν	ἀναγκάζονται,	τά τε πλήθη τῶν δορυφόρων
[52, 4]	διὰ τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν	ἀναγκάζονται.	ταῖς τε τιμαῖς ταῖς παρὰ
[52, 11]	χρώμενοι καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν	ἀναγκάζονται.	τὸ δ´ ἕτερον, τό τινα
[52, 42]	τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι	νομίζονται.	ταῦτά τε οὖν ἔπραξε, καὶ
[52, 7]	οὔτε ἐκ παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ	σωφρονίζονται,	ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς καὶ
[52, 31]	ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ πολλοὶ	πείθονται	ὅτι τις ἄοπλος ὢν ἐπιβουλεύει
[52, 12]	τι λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως μεγάλην	οἴονται	δεῖν τῷ διδόντι αὐτὸ χάριν
[52, 7]	οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´	οἴονται	πάντες αὐτοὺς σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν
[52, 3]	καὶ ἄκοντες πλημμελεῖν, οἱ δ´	ἐθελονταὶ	ἀκράτορες ἑαυτῶν καὶ παρὰ τὸ
[52, 6]	καὶ γεωργοῦσι καὶ δημιουργοῦσι καὶ	ναυτίλλονται	καὶ πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ καὶ
[52, 30]	τε ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν ὅσα	βούλονται,	καὶ δι´ ἐκείνου σοι τὰς
[52, 4]	κακὸν οὐδενὶ τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι	βούλονται,	καὶ πάντα τὰ κρείττω πᾶσιν
[52, 14]	ἐξεῖναί τισι πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα	βούλονται	καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν, ἂν
[52, 26]	οὐκ ἂν ἐάσας αὐτοὺς ὅσα	βούλονται	πράττειν, ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς τοῖς ἁμαρτάνουσιν,
[52, 6]	ὧνπερ καὶ αἱ λήψεις μάλιστα	γίγνονται,	ἄλλοι δὲ τὰ ὅπλα ἔχουσι
[52, 36]	συνωμοσίαι καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε	γίγνονται,	ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´
[52, 23]	τοῦ δέοντος ἄρχωσι· καὶ ἀμείνονες	γίγνονται,	ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ τινα χρόνον
[52, 31]	αἱ κρίσεις αἱ κατ´ αὐτοὺς	γίγνονται,	λέγω. τὸ γὰρ ὅτι τις
[52, 34]	καὶ μετρίως πως νουθετηθέντες ἀμείνους	γίγνονται,	οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ
[52, 3]	ἑαυτῶν καὶ παρὰ τὸ λυσιτελοῦν	γίγνονται.	τοὺς δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά
[52, 30]	οὔτ´ ἀναλώσουσί τι οὔτ´ αἰσχρῶς	διαπράξονται,	ἀλλ´ ἀκεραίους τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ
[52, 31]	τὸ πιστὸν τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι	τεκμαίρονται·	δεινὸν δὲ καὶ τὸ χαλεπαίνειν
[52, 20]	γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ,	διασπουδάσονται	γάρ. μὴ μέντοι καὶ τὰς
[52, 36]	οἷς οἱ βουλόμενοί τι κοινώσασθαι	συνέσονται·	τοὺς δὲ δὴ μαγευτὰς πάνυ
[52, 34]	εἴπῃς καὶ ὅσα ἂν ποιήσῃς	μαθήσονται.	καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί τινι
[52, 34]	ποιοῦντα, οὐ τὰς ἀπειλάς σου	φοβηθήσονται	ἀλλὰ τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν
[52, 20]	γενόμενοι, καὶ χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες	πεπανθήσονται.	καὶ οὗτοι μὲν τάς τε
[52, 33]	πιστεύοντες ὅτι οὔτε πταίσαντές τι	κολασθήσονται	οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν
[52, 29]	φόρων καὶ τῶν τελῶν καθισταμένων	ἀχθεσθήσονται·	ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο οἶδα ὅτι,
[52, 14]	ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς καταδέουσί τινων,	ἐπαισθήσονται,	καὶ τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ
[52, 33]	πταίσαντές τι κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες	ἐπιβουλευθήσονται.	πολλοὶ γοῦν τὸν παρὰ τῶν
[52, 37]	μήτ´ ἄλλο τι ἐξ οὗ	διενεχθήσονταί	τισιν ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως
[52, 34]	σου φοβηθήσονται ἀλλὰ τὰ ἔργα	μιμήσονται.	τὸν δὲ δὴ τῶν ἄλλων
[52, 27]	πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι ἀεὶ	γενήσονται.	καὶ μέντοι κἂν κωλύσαντές σφας
[52, 26]	χρησιμώτεροι καὶ ἑαυτοῖς καὶ σοὶ	γενήσονται,	καὶ μηδενί γε τὸ παράπαν
[52, 28]	καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι	γενήσονται,	τό τε δημόσιον διαρκῆ καὶ
[52, 26]	ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς πᾶν ἔργον	γενήσονται.	τὸν γὰρ ἄρχοντα τὸν ἄριστον,
[52, 24]	πλείω πράγματα ὧν καλῶς φέρειν	δυνήσονται	ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς τὰ ἀναγκαῖα
[52, 14]	τήν τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ	κτήσονται·	ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ τοῦ
[52, 29]	λήψονται, καὶ πάνυ πολλὴν χάριν	εἴσονταί	σοι, βραχέα ἀπὸ πολλῶν ὧν
[52, 6]	μὲν γὰρ ταῖς δημοκρατίαις καὶ	στρατεύονται	ὡς πλήθει οἱ τὰ χρήματα
[52, 6]	καὶ δημιουργοῦσι καὶ ναυτίλλονται καὶ	πολιτεύονται,	παρ´ ὧνπερ καὶ αἱ λήψεις
[52, 8]	προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι	φύονται·	καὶ αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί τις
[52, 6]	πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες	ἀνέχονται.	ἐν δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις
[52, 4]	πάντα τὰ κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς	συνεύχονται.	καὶ ἄν τε τις αὐτὸς
[52, 30]	δαπάνης ἢ καὶ πραγματείας τινὸς	λήψονται.	~καὶ μέντοι καὶ τἆλλα ὧδ´
[52, 29]	δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι,	λήψονται,	καὶ πάνυ πολλὴν χάριν εἴσονταί
[52, 39]	δ´ οὐχ ὡς σωτῆρα καὶ	προσόψονταί	σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν
[52, 26]	βιωσόμενοι· κἀκ τούτου ἐκεῖνοι μὲν	ἐλεοῦνται	ὡς καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι,
[52, 6]	οὔτε τὰς κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους	ποιοῦνται.	ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν
[52, 27]	οἱ λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ	ναυτιλοῦνται	τά τε ἄλλα τὰ τῇ
[52, 9]	ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον αὐτοί τε	φιλοτιμοῦνται	καὶ τὴν πόλιν αὔξουσι, καί
[52, 2]	καὶ ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι	καρποῦνται,	τοῖς δὲ καὶ φθόνοι καὶ
[52, 12]	οἱ δὲ ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες	λυποῦνται	κατ´ ἀμφότερα, τοῦτο μὲν ὡς
[52, 26]	παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον τινὰ ἀδικεῖν	προαιροῦνται,	καὶ πάντων ἥκιστα τὸν τῆς
[52, 30]	ἵνα μήτε αἱ πόλεις μάτην	ἐπιτρίβωνται	μήτε ἔξω τις τῶν ἀξιονίκων
[52, 22]	ἵνα μὴ οὕτω τινὰ αὐτῶν	φοβῶνται	ὥστε ποτὲ καὶ κατὰ σοῦ
[52, 29]	ἐκεῖνο οἶδα ὅτι, ἂν μήτε	προσεπηρεάζωνται	καὶ τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν ὅτι
[52, 15]	οἱ δὲ κακοὶ ἄνευ συστάσεως	κολάζωνται.	οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τά
[52, 31]	ἐν πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι	κολάζωνται	χωρὶς τοῦ σοῦ φθόνου, καὶ
[52, 33]	θανατώσεως ἢ καὶ ἀτιμίας τινὸς	ἀγωνίζωνται.	σοὶ γὰρ δὴ τὰ τοιαῦτα
[52, 9]	ἂν πλείους καὶ πλουτῶσι καὶ	ἀνδρίζωνται,	τόσῳ μᾶλλον αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται
[52, 7]	κρατοῦντι ποιήσωσι· κἂν ἄρα τινὲς	ἁλίσκωνται,	διὰ σὲ δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος
[52, 25]	ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ	ὠφελῶνται	ἅμα συχνοὶ καὶ ἔμπειροι τῶν
[52, 30]	ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις	πολεμῶνται.	ἐχέτωσαν μὲν γὰρ καὶ πανηγύρεις
[52, 15]	πολέμιοι κρύφα καὶ κατὰ καιρὸν	πολεμῶνται,	οἵ τε τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´
[52, 15]	οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου	τιμῶνται,	οἱ δὲ κακοὶ ἄνευ συστάσεως
[52, 37]	πρὸς τὰ κοινὰ συμφορώτεροί σοι	γίγνωνται.	καλὸν μὲν οὖν ἐστι καὶ
[52, 25]	συχνοὶ καὶ ἔμπειροι τῶν πραγμάτων	γίγνωνται·	οὕτω γὰρ οἵ τε ἀρχόμενοι
[52, 26]	ἄλλων, ὅπως ὡς ὅτι βέλτιστοι	γίγνωνται,	προνοεῖν. τοῦτο δ´ ὑπάρξειεν ἄν
[52, 31]	οἱ ἄλλοι ταῦθ´ ὁρῶντες βελτίους	γίγνωνται	φόβῳ τοῦ μὴ καὶ αὐτοὶ
[52, 6]	καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων ἐσφοραὶ	γένωνται,	ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ
[52, 24]	καὶ ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν προΐστασθαι	γένωνται.	καὶ οὗτοι μὲν διὰ βίου,
[52, 30]	παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι κακῶς	ἐκμαίνωνται,	καὶ τὸ μέγιστον, ἵν´ οἱ
[52, 24]	καὶ τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν ἔχοντες,	δύνωνται·	τῶν δ´ ἄλλων τῶν ἐν
[52, 26]	ἵππους καὶ ἐπὶ τὰ ὅπλα	τρέπωνται,	διδασκάλους ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες.
[52, 29]	πολλῶν ὧν ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι	καρπῶνται	διδόντες, ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί
[52, 14]	φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι,	στρατεύωνται	δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε
[52, 22]	ἢ καὶ ἐν ἑνὶ πολιτικῷ	στρατεύωνται,	καλῶς ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν
[52, 4]	τῶν νόμων ἐπαινοῦσι. κἂν οὕτω	πολιτεύωνται,	{καὶ} κοινὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ
[52, 15]	ἀλλὰ μὴ κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ	ἀποδεικνύωνται,	καὶ οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἄνευ
[52, 30]	δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε σπουδαῖς ματαίαις	ἐκτρύχωνται	μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν
[52, 42]	τό τε εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων	δέδοται	τοῖς γέ τι κεκτημένοις αὐτόθι
[52, 7]	ἄν τε δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ	δικασταὶ	καθίζουσιν ἐκ τῶν ὁμοίων οὓς
[52, 28]	εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν, ἀναγκαῖον	ἔσται	δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου πρὸς πᾶν
[52, 20]	νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει.	ἔσται	δὲ τοῦτο, ἂν τά τε
[52, 28]	γὰρ ἥ τε γῆ ἐνεργὸς	ἔσται,	δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι
[52, 28]	τὰ ἄλλα τὰ ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα	ἔσται;	ἐγὼ καὶ τοῦτο διδάξω, σμικρὸν
[52, 24]	προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν	ἔσται,	ἵνα μὴ καὶ πλείω πράγματα
[52, 8]	καὶ τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος	ἔσται	καὶ σοὶ καὶ τῇ πολιτείᾳ
[52, 34]	καὶ οὐχ οἷόν τέ σοι	ἔσται	οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε
[52, 35]	ἄρχοντι πᾶσα μὲν γῆ τεμένισμα	ἔσται,	πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί, πάντες
[52, 6]	σοι πολλὰ καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον	ἔσται	πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ τὰς νῦν
[52, 2]	φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ,	πεπίστευται·	πᾶς γὰρ ὁ προφέρων ἔν
[52, 34]	γὰρ οὕτω καὶ δουλοῖ καὶ	οἰκειοῦταί	τινα, κἂν ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς
[52, 20]	καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν,	τριακοντοῦται	γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ τὰς
[52, 23]	ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι	ἀρχαὶ	διδάξασαί τινας τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι
[52, 22]	συμβουλεύσαιμί σοι τῷ αὐτῷ ἄρχοντι	ἐπιτρέψαι)	δεήσει που τοὺς δύο τοὺς
[52, 1]	τε γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ	ἐπιτρέψαι.	ἐποιήσατο δὲ τὴν διάγνωσιν μετά
[52, 19]	ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς	ἀπαλεῖψαι.	μὴ μέντοι καὶ διὰ πενίαν
[52, 14]	τοῖς τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς	παιδὶ	δή τινι καὶ μαινομένῳ ξίφος
[52, 9]	ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν ἂν ἐν	τυραννίδι	πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς διὰ
[52, 4]	τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ	πατρίδι	παρέχοντας, πῶς μὲν οὐ δίκαιον
[52, 33]	μάλιστα τὴν ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας,	εἰ	ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ τοῖς ἄλλοις
[52, 8]	ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο. καὶ γὰρ	εἰ	αὐτὸς μόνος πρός τε τὸ
[52, 18]	δικαιότατα ἄν τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν·	εἰ	γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως μήτ´
[52, 11]	εἷς εὖ φρονῶν αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν·	~εἰ	δ´ ὅτι καὶ πλουτίζειν καὶ
[52, 40]	τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος αὐτάρχει.	εἰ	δ´ οὖν καὶ ἄλλων τινῶν
[52, 18]	πάντα ταῦτ´ ἐποίησας, οὐδεὶς ἀγνοεῖ·	εἰ	δ´ οὖν τι καὶ πεπλημμέληται,
[52, 2]	αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ.	εἰ	δὲ μή, δόξομεν ἤτοι τῆς
[52, 37]	μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε,	εἰ	δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα
[52, 31]	εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν,	εἰ	δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς
[52, 10]	πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ τούτων,	εἰ	δεῖ τι καὶ περὶ τῶν
[52, 28]	ὅσα ἔκ τε μεταλλείας καὶ	εἰ	δή ποθεν ἄλλοθεν βεβαίως δύναται
[52, 41]	δούς, προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ ἂν	εἰ	καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά
[52, 22]	φοιτώσας κρινέτω. καὶ μὴ θαυμάσῃς	εἰ	καὶ τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη
[52, 2]	μᾶλλον νῦν μισήσειεν ἡμᾶς ἢ	εἰ	κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν τε
[52, 2]	τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ,	εἰ	μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς
[52, 31]	χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, ἃ	εἰ	μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι
[52, 2]	αὐτῆς σοῦ γε αὐτὴν ἔχοντος.	εἰ	μὲν γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος
[52, 17]	ὁ Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν,	εἰ	μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν Σύλλαν
[52, 23]	ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν,	εἰ	μή τις ἀδικήσειέ τι, μήτε
[52, 3]	ἧττον ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν καὶ	εἰ	μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες
[52, 8]	τῶν ἀρχομένων λάβοις· πῶς γάρ,	εἰ	μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς μήτε
[52, 31]	μόνως ἂν οὕτως αὐτῶν τύχοις,	εἰ	μήτε πρὸς ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως,
[52, 2]	ὑπομείνειας εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι, οὐδ´	εἰ	πάσης ἐκ τούτου τῆς οἰκουμένης
[52, 30]	πρεσβείαν τινὰ πρὸς σέ, πλὴν	εἰ	πρᾶγμά τι διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη,
[52, 38]	γὰρ οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν, οὐδ´	εἰ	σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον
[52, 40]	πάντων ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο. ὡς	εἴ	γε τὸ μὲν πρᾶγμα τὸ
[52, 14]	μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε	εἴ	τι κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ
[52, 13]	ὁ Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ	εἴ	τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα ἀνετράπη,
[52, 30]	παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς ἢ	εἴ	τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια
[52, 31]	λέγω δὲ ταῦτα χωρὶς ἢ	εἴ	τις στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς
[52, 31]	περὶ σοῦ φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς	εἶ.	ἂν δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν
[52, 18]	ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ χρηστὸς	εἶ.	καὶ μή μοι τὸ μέγεθος
[52, 11]	λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως τοιοῦτος	εἶ,	οὔτ´ ἂν διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι
[52, 25]	καρπούμενοι, καὶ σὺ ἀφθονώτατα τοῖς	ἀεὶ	ἀρίστοις πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα
[52, 38]	πάνθ´ ὅσα προσήκει βούλεσθαι. καὶ	ἀεί	γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε,
[52, 27]	καὶ πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι	ἀεὶ	γενήσονται. καὶ μέντοι κἂν κωλύσαντές
[52, 42]	τὴν ποίησιν τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι	ἀεὶ	εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε οὖν
[52, 10]	ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ δὲ δυσχερέστατα	ἀεὶ	καὶ πανταχοῦ καὶ ἀκούειν καὶ
[52, 7]	μέν τινα δεῖ δίκην τὸν	ἀεὶ	κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ
[52, 34]	ποιούμενος, οὐ δύναται τῆς φύσεως	ἀεὶ	κρατεῖν· τῶν δ´ ἀνθρώπων τινὲς
[52, 33]	δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ σοῦ	ἀεὶ	μὲν οἱ ἐντιμότατοι καὶ τῶν
[52, 35]	(ἐν γὰρ ταῖς γνώμαις αὐτῶν	ἀεὶ	μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´
[52, 22]	τοῖς τε δήμοις τὸν ἄρχοντα	ἀεὶ	παρεῖναι καὶ τοῖς ἄρχουσι τὰ
[52, 30]	φρονήσειαν ἂν καὶ συχνὰ ἂν	ἀεὶ	ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ τὸν παρ´
[52, 9]	τυραννίσι καὶ νῦν ἔτι διαγόμενοι	ἀεί	τε δουλεύουσι καὶ ἀεὶ τοῖς
[52, 27]	ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς	ἀεί	τε ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι
[52, 21]	ἀλλ´ ἵνα τά τε ἄλλα	ἀεὶ	τῆς πόλεως προστατῇ, καὶ τὰς
[52, 34]	ποτὲ ἀλλὰ καὶ μετὰ συχνῶν	ἀεί	τι πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί πως
[52, 9]	διαγόμενοι ἀεί τε δουλεύουσι καὶ	ἀεὶ	τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ
[52, 42]	ἐπιτρέψῃ. καὶ τοῦτο καὶ δεῦρο	ἀεὶ	φυλάσσεται· πλὴν γὰρ ὅτι ἔς
[52, 27]	ἀπείροις τε καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις	ἀεὶ	χρώμενοι. διὰ μὲν δὴ ταῦτα
[52, 34]	παρὰ τὸν νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν	ἐξάγει,	οἷς ἂν μὲν ἀκριβῶς τις
[52, 4]	καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ	προάγει	ἑτοίμως καὶ συναύξει σπουδαίως καὶ
[52, 14]	δή τινι καὶ μαινομένῳ ξίφος	ὀρέγει,	ὁ δ´ ἐκείνοις τά τε
[52, 35]	ἀκηράτους καὶ ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν	δημιούργει.	μὴ μέντοι μηδὲ ναόν ποτε
[52, 7]	ἰδίαν δίκην παρὰ δικασταῖς ἴσοις	φεύγει,	ἄν τε δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ
[52, 37]	εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς	δεῖ,	ἀλλὰ καὶ πάνυ πάντα διελέγχειν·
[52, 25]	ἐκ τῶν ἐξελευθέρων σου ἔχων·	δεῖ	γὰρ καὶ τοιούτους τινὰς συζευγνύναι
[52, 22]	τῷ ἄστει ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι.	δεῖ	γὰρ τοῖς τε δήμοις τὸν
[52, 7]	δὲ ἐκεῖνο. πάντως μέν τινα	δεῖ	δίκην τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι·
[52, 9]	αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ τί	δεῖ	ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας
[52, 30]	τοὺς γὰρ τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι	δεῖ,	ἵνα μήτε αἱ πόλεις μάτην
[52, 37]	ἄλλων τῶν συνόντων σοι καὶ	δεῖ	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ γὰρ
[52, 32]	τε γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι	δεῖ,	καὶ ἔστι που πᾶσιν ἀνθρώποις
[52, 21]	τινι τῶν ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο	δεῖ.	καὶ τό γε ὄνομα ἀπὸ
[52, 26]	οὗ τέ τι ὄφελός ἐστι,	δεῖ	μὴ μόνον αὐτὸν πάνθ´ ἃ
[52, 5]	καὶ τὰ μὲν πολλὰ τί	δεῖ	μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ δὴ
[52, 26]	ἀμαθεῖς καὶ τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν	δεῖ·	οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι πάντα
[52, 18]	προσποιήσασθαι καὶ πόνων καὶ κινδύνων	δεῖ,	πρὸς δὲ τὸ τὰ ὑπάρχοντα
[52, 33]	αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ διάνοιαν αὐτῶν	δεῖ	σκοπεῖν, ἀλλ´ οὐ τὴν οὐκ
[52, 30]	ἐν ᾧ τι καὶ χρηματισθῆναι	δεῖ,	συνιέναι φημὶ χρῆναι. ἔπειτα δὲ
[52, 10]	ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ τούτων, εἰ	δεῖ	τι καὶ περὶ τῶν ἰδίᾳ
[52, 22]	ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι	δεῖ,	τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν μὲν ὀλίγοι
[52, 27]	τῶν πολεμικῶν διὰ παντὸς ποιεῖσθαι	δεῖ,	χειμάδιά τε ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις
[52, 30]	πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ	εἴδει	πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς
[52, 4]	αὐτὸν μισεῖ, κἂν δυστυχῇ, πᾶς	ἐλεεῖ,	κοινὴν τῆς πόλεως καὶ τὴν
[52, 11]	ταῦτα σπουδῆς τὴν τυραννίδα εἶναι	νομίζει,	τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ μὲν
[52, 14]	αὐτοὺς τούτους καὶ μὴ βουλομένους	σώζει.	διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ
[52, 7]	τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν	πλήθει	ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ
[52, 5]	ἐπὶ τούτῳ τὸ κρατοῦν ὡς	πλήθει	γίγνεται) τὸν δὲ ἐκείνου τις
[52, 20]	αἱροῦ, καὶ μήτε ἐπὶ τῷ	πλήθει	ἢ καὶ τῷ δήμῳ ἔτι
[52, 6]	ταῖς δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται ὡς	πλήθει	οἱ τὰ χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε
[52, 32]	τῷ δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ	ἀνατίθει·	τά τε γὰρ κοινὰ κοινῶς
[52, 14]	ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ	ποιεῖ.	~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι
[52, 34]	πράττειν βούλει, καὶ λέγε καὶ	ποίει.	οὕτω γὰρ ἂν μᾶλλον παιδεύσειας
[52, 35]	ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς	ποιεῖ,	χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς πώποτε θεὸς
[52, 38]	τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´ ὅσα	προσήκει	βούλεσθαι. καὶ ἀεί γε αὐτὸς
[52, 18]	πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ	προσήκει,	δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα
[52, 21]	γάρ σε προεστάναι τῶν τιμήσεων	προσήκει)	εἰκότως ἂν λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς
[52, 27]	χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι	προσήκει,	καὶ αὐτοὺς ἀεί τε ἐν
[52, 13]	καὶ δόγμασι καὶ νόμοις ἃ	προσήκει	κατακλεῖσαι, καθάπερ που καὶ ὁ
[52, 26]	μὴ μόνον αὐτὸν πάνθ´ ἃ	προσήκει	ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων,
[52, 36]	δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι	προσήκει.	πολλοὺς γὰρ πολλάκις οἱ τοιοῦτοι,
[52, 8]	τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα, ἔχειν, καὶ	προσήκει	που πάντας αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους
[52, 33]	ἄλλα τῇ τῆς ἀρχῆς διοικήσει	προσήκει,	συνεργούς τέ τινας καὶ ὑπηρέτας
[52, 30]	καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων·	προσήκει	τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας
[52, 35]	τοιοῦτό τι τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι	δοκεῖ,	πάντα δὲ δή τις αὐτὰ
[52, 2]	σφαλεὶς δικαίαν τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι	δοκεῖ.	~τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος,
[52, 43]	δίκαια τῆς ἀποικίας σφῶν λελυκέναι	ἐδόκει.	τόν τε Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν
[52, 18]	τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα φροντὶς	ἀρκεῖ.	μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι
[52, 42]	κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς ἀληθῶς γε	διεφθάρκει	τινά· τὰ γὰρ δὴ πλείω
[52, 4]	καὶ προφαίνει αὐτὴν προχείρως καὶ	ἀσκεῖ	προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν
[52, 12]	τις φύσει καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ	ἀρέσκει,	κἀγαθόν τι ἐπαυρέσθαι παρὰ τοῦ
[52, 43]	ὁ Λέπιδος μέρος τι αὐτῆς	ἠρημώκει	καὶ διὰ τοῦτο τὰ δίκαια
[52, 19]	ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν ἐν	ἀσφαλεῖ	ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει
[52, 4]	ἀφῆξον, ἄνω βλέπει, καὶ οὔτε	ἐθέλει	ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ διὰ παντὸς
[52, 9]	οὐδὲν ἂν ἐν τυραννίδι πραχθείη.	ἀμέλει	τοσοῦτον αὐτῆς διὰ ταῦτα μῖσος
[52, 34]	ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν	ὀφείλει·	τὰ δὲ ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ
[52, 7]	τε καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας,	φιλεῖ	συμβαίνειν. τούτοις δ´ ἂν μὲν
[52, 35]	ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ	προσδιαβάλλει,	τρόπαιά τέ τινα τῆς κακίας
[52, 15]	χρήσιμα καὶ σοὶ καὶ τῇ	πόλει	γένοιτο ἄν, τό τε πάντα
[52, 25]	ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ	πόλει	καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως εἶδος, ἔξω
[52, 21]	θανάτου τοῖς τε ἐν τῇ	πόλει,	πλὴν ὧν ἂν εἴπω, καὶ
[52, 30]	οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ τινὶ	πόλει	ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα
[52, 34]	ἀρχομένους καὶ φρονεῖν καὶ πράττειν	βούλει,	καὶ λέγε καὶ ποίει. οὕτω
[52, 42]	ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν σφων	ἀπωλώλει	(οὐδὲν γὰρ οὕτως ὡς τὸ
[52, 30]	τὸ μὲν ἄστυ τοῦτο καὶ	κατακόσμει	πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ
[52, 35]	ἔπαινον ἴσχει, ἀλλὰ καὶ γέλωτα	προσοφλισκάνει.	τήν τε οὖν ἄλλην λαμπρότητα
[52, 11]	τυραννίδα εἶναι νομίζει, τοῦ παντὸς	ἁμαρτάνει.	τὸ μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ
[52, 19]	γὰρ τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ	γένει	καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ φερομένους
[52, 8]	τῶν τι ἀδικούντων, οἱ μὲν	γένει	οἱ δὲ πλούτῳ οἱ δὲ
[52, 13]	τά γε πλείω καὶ μείζω	διαμένει.	καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι καὶ
[52, 35]	μᾶλλον καὶ ἡ κακοδοξία αὐτῶν	διαμένει.	~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς
[52, 4]	αὐτοῦ διὰ παντὸς ἄρχεσθαι, οὔθ´	ὑπομένει	τῶν μὲν πόνων καὶ τῶν
[52, 23]	ἄν τε ἐν τῷ αὐτῷ	ἔθνει	ἄν τε καὶ ἐν πλείοσιν
[52, 22]	δύο πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ	ἔθνει	χειμάζῃ (πλείω γὰρ τούτων οὐκ
[52, 5]	δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία	συμβαίνει.	καὶ τὰ μὲν πολλὰ τί
[52, 26]	στερομένῳ καὶ κακοδοξία τῆς αἰτιάσεως	συμβαίνει.	μήτ´ οὖν περιίδῃς ποτὲ τοῦτο
[52, 33]	μὲν τυχόντας τῆς γνώμης καὶ	ἐπαίνει	καὶ τίμα (τοῖς γὰρ ἐκείνων
[52, 4]	αὐτὸς ἀρετήν τινα ἔχῃ, καὶ	προφαίνει	αὐτὴν προχείρως καὶ ἀσκεῖ προθύμως
[52, 41]	ἂν εἰ καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν	ἐγεγόνει.	ταῦτά τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ,
[52, 35]	κράτη διέποντας οὐ μόνον οὐ	σεμνύνει	τὰ τοιαῦτα, κἂν ἐν ἁπάσαις
[52, 6]	δ´ ἕτερον πάνυ τοὺς πολλοὺς	βαρύνει,	καὶ μάλισθ´ ὅτι τὴν μὲν
[52, 28]	δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον	ἕξει.	εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά τε καὶ
[52, 7]	τοῦτο τοιοῦτον ὂν πράγματά σοι	παρέξει,	ἕτερον δὲ ἐκεῖνο. πάντως μέν
[52, 28]	διδοῦσί τι ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην	παρέξει·	λέγω δὲ τὸ κατ´ ὀλίγον
[52, 22]	πόλεων διοικήσει καὶ τῶν στρατιωτῶν	ἄρξει,	πλὴν ὅσα ἀτιμίας ἢ θανάτου
[52, 4]	ἴδῃ, καὶ προάγει ἑτοίμως καὶ	συναύξει	σπουδαίως καὶ τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ
[52, 18]	δικαίως πάντα ταῦτ´ ἐποίησας, οὐδεὶς	ἀγνοεῖ·	εἰ δ´ οὖν τι καὶ
[52, 4]	καὶ ἐς θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω	βλέπει,	καὶ οὔτε ἐθέλει ὑπὸ τοῦ
[52, 34]	δὲ δὴ τῶν ἄλλων βίον	ἐπισκόπει	μέν, μὴ μέντοι καὶ χαλεπῶς
[52, 12]	ἑκάστου δῆλον ὅτι πρὸ πάντων	προσκοπεῖ,	καὶ τοὺς μὲν τιμᾷ τοὺς
[52, 6]	πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας	μέρει	τὸ πρᾶγμα ποιούμενοι καὶ τιμὰς
[52, 4]	τοῦτο καὶ ἄρχεσθαι ἐν τῷ	μέρει	ὑπομένουσι· καὶ πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι,
[52, 14]	γίγνεται καὶ κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον	φέρει,	αὕτη δὲ τό τε σῶφρον
[52, 30]	ἐν πᾶσι πάντων ὑπερέχειν, καὶ	φέρει	πως καὶ τὰ τοιαῦτα πρός
[52, 35]	κόσμον ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ	φέρει,	σοὶ δ´ αὐτῷ μεῖζον μὲν
[52, 23]	τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ	διαφέρει	τι ἄν τε ἐν τῷ
[52, 36]	τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ	συμφέρει.	μήτ´ οὖν ἀθέῳ τινὶ μήτε
[52, 6]	ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως πλουτεῖν) οὔτε	συμφέρει	τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ
[52, 42]	γὰρ δὴ πλείω καὶ πάνυ	ἐτήρει,	ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς
[52, 4]	ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα μὲν αὐτῆς	χαίρει,	διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται· καὶ τὸ
[52, 9]	σφισι καὶ ἐκείνη κέχρηται καὶ	χαίρει,	πλὴν ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ·
[52, 16]	~καὶ ὅτι ταῦτα ἀληθῆ λέγω,	μαρτυρεῖ	τὰ γεγονότα. τέως μὲν γὰρ
[52, 8]	κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ	προαιρέσει	τῇ τῆς μοναρχίας ἐναντίοι φύονται·
[52, 22]	σοι τῷ αὐτῷ ἄρχοντι ἐπιτρέψαι)	δεήσει	που τοὺς δύο τοὺς ἐστρατηγηκότας
[52, 28]	καὶ ἐκείνοις ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν	ποιήσει	καὶ τοῖς διδοῦσί τι ὠφελίαν
[52, 22]	τά τε κοινὰ τῶν πόλεων	διοικήσει	καὶ τῶν στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν
[52, 33]	ὅσα ἄλλα τῇ τῆς ἀρχῆς	διοικήσει	προσήκει, συνεργούς τέ τινας καὶ
[52, 17]	οἷς πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι	ἐθελήσει.	τεκμήριον δὲ ὅτι καὶ ὁ
[52, 26]	ὡς ἐγὼ λέγω νεώτερόν τι	τολμήσει.	πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς τε
[52, 20]	μήτε τοῦ ἀξιώματός τι αὐτῶν	ἀφαιρήσει	καὶ τοῖς νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι
[52, 40]	δέ σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ	προσρήσει,	ὥστε σε πᾶν τὸ τῆς
[52, 33]	τε γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα	διαχωρήσει,	καὶ σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ
[52, 2]	που καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου	φήσει	τις δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν,
[52, 37]	ἢ καὶ φλαῦρόν τι πραγματευομένους	μίσει,	ἵνα τῶν μὲν διὰ τὰς
[52, 36]	ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ καὶ	μίσει	καὶ κόλαζε, μὴ μόνον τῶν
[52, 4]	κἂν κακύνηταί τις, πᾶς αὐτὸν	μισεῖ,	κἂν δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν
[52, 4]	κἂν ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον ὑποστῆναι,	μισεῖ	τὸ βεβιασμένον, κἂν καιροῦ λάβηται,
[52, 37]	καὶ ἀσφάλειάν σοι μεγάλην τοῦτο	οἴσει.	μὴ μέντοι καὶ ὑπέρογκόν τι
[52, 43]	Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον ἦν,	ἀντιδόσει	χώρας ἠλλάξατο. κεῖται δὲ οὐ
[52, 39]	τῷ μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων	θάρσει,	καὶ πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι
[52, 12]	αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς γάρ τις	φύσει	καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν
[52, 2]	προσήκειν πως τῇ τῶν ἀνθρώπων	φύσει,	κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται·
[52, 13]	τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι τῇ	φύσει	ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας
[52, 7]	τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ	δικαιώσει	δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ βιάζεσθαι
[52, 19]	ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα	νεοχμώσει	τι μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα,
[52, 13]	καὶ Πομπήιος τὸ πρῶτον, ἐν	κράτει	τῶν πραγμάτων γενόμενοι οὔτ´ ἠθέλησαν
[52, 41]	λόγου εἴρηται, ἔπραξεν ἐν τῷ	ἔτει	ἐκείνῳ ἐν ᾧ τὸ πέμπτον
[52, 22]	ἐστιν ὑπὸ τῶν ἐν τῷ	ἄστει	ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ
[52, 16]	πολλῷ φερομένη σαλεύει τε καὶ	ᾄττει	δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα.
[52, 16]	γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη	σαλεύει	τε καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε,
[52, 31]	πείθονται ὅτι τις ἄοπλος ὢν	ἐπιβουλεύει	τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ μόνως ἂν
[52, 7]	βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν	πιστεύει,	ἀλλ´ οἴονται πάντες αὐτοὺς σχῆμα
[52, 37]	ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς πεπηγότα	διαλύει.	καὶ διὰ τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν
[52, 25]	τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν	κωλύει	τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ
[52, 25]	πρὸς δ´ ἔτι καὶ καλῶς	ἔχει	διὰ πλειόνων πάντα τὰ τῇ
[52, 18]	τόσῳ πλείω καὶ τὰ σώζοντα	ἔχει,	καὶ μακρῷ τὸ φυλάξαι τι
[52, 9]	κολάζουσι. καὶ ὅτι ταῦθ´ οὕτως	ἔχει	καὶ πολλῷ κρείττους αἱ δημοκρατίαι
[52, 34]	γὰρ ζῆλον τὸ δὲ φόβον	ἔχει,	καὶ ῥᾷόν τις μιμεῖται τὰ
[52, 15]	ταῦτα γὰρ πᾶσα μὲν δημοκρατία	ἔχει·	οἱ γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε
[52, 4]	εὐώνυμον καὶ τὸ ἔργον δικαιότατον	ἔχει.	τήν τε γὰρ φύσιν τὴν
[52, 22]	ἐν ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς	ἔχει	τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν δὲ δύο
[52, 18]	φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ πλείων	ὑπάρχει,	τόσῳ πλείω καὶ τὰ σώζοντα
[52, 40]	δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος	αὐτάρχει.	εἰ δ´ οὖν καὶ ἄλλων
[52, 35]	λαμβάνων οὐχ ὅσον οὐκ ἔπαινον	ἴσχει,	ἀλλὰ καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν
[52, 20]	τοῖς νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι μὴ	ἐπιτρέψει.	ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν τά
[52, 34]	γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι	ἐπιλείψει	σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ
[52, 30]	διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι	ἄλλοθι	πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ
[52, 30]	δὴ διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι	μηδαμόθι	ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ
[52, 42]	δέδοται τοῖς γέ τι κεκτημένοις	αὐτόθι	καὶ ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν
[52, 19]	ποίησον. τοὺς γὰρ τὰ δευτερεῖα	ἑκασταχόθι	καὶ γένει καὶ ἀρετῇ καὶ
[52, 22]	ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον	ἑκασταχόθι	κατά τε γένη καὶ ἔθνη,
[52, 28]	καί σφων ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας	ἑκασταχόθι	ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς πᾶν τὸ
[52, 27]	ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους	ἑκασταχόθι	προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν τε ἐπιτρέψωμεν
[52, 34]	τὰ δὲ ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ	ἴσθι	μέν, ἵνα μὴ καὶ σφαλῇς
[52, 28]	ἄνευ στρατιωτῶν ἡμᾶς σώζεσθαι οὔτ´	ἀμισθί	τινας στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς
[52, 19]	τῆς πολιτείας πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί	φημι	δεῖν, ἵνα καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες
[52, 19]	καλῶς καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί.	~φημὶ	τοίνυν χρῆναί σε κατὰ πρώτας
[52, 28]	καὶ ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω βουλευώμεθα.	φημὶ	τοίνυν χρῆναί σε πρῶτον μὲν
[52, 20]	πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ	φημι	χρῆναι. αὐτὸς μέντοι σὺ πάντας
[52, 30]	τι καὶ χρηματισθῆναι δεῖ, συνιέναι	φημὶ	χρῆναι. ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων
[52, 32]	τὸ βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί	φημι	χρῆναι, καὶ περὶ μὲν τῶν
[52, 24]	ταῦτά τε καὶ οὕτω διέπειν	φημὶ	χρῆναι, τῶν δὲ δὴ ἱππέων
[52, 22]	(πλείω γὰρ τούτων οὐκ ἂν	συμβουλεύσαιμί	σοι τῷ αὐτῷ ἄρχοντι ἐπιτρέψαι)
[52, 21]	τούτων ταύτην σοι τὴν γνώμην	δίδωμι,	οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν
[52, 35]	ἄλλους οὕτω σοι προσφέρεσθαι γνώμην	δίδωμι·	σαυτῷ δὲ δὴ μήτε ἔξαλλόν
[52, 24]	φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε γὰρ	ἑνὶ	ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ
[52, 22]	ξενικοῖς τείχεσιν ἢ καὶ ἐν	ἑνὶ	πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς ἔχει τοῦτο
[52, 34]	ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν	ἑνί	τινι τῆς ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ
[52, 33]	αὐτὸς μόνος ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ	μηδενὶ	ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς γίγνεσθαι, εὐθέως
[52, 22]	πρώτων· τούτους γὰρ δὴ ἑκατέρους	μηδενὶ	ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς, ἵνα μὴ
[52, 26]	ἑαυτοῖς καὶ σοὶ γενήσονται, καὶ	μηδενί	γε τὸ παράπαν πρόφασιν παρέχῃς,
[52, 4]	πῶς δ´ οὐκ ἄριστον ἐν	μηδενὶ	πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ
[52, 20]	σφαλερόν ἐστι τὰ μὲν οἰκεῖα	μηδενὶ	πρὸ ταύτης τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι,
[52, 4]	νομίζοντες εἶναι, οὔτε τι κακὸν	οὐδενὶ	τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται, καὶ
[52, 37]	αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ ἔστω	τινὶ	αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι
[52, 20]	τῷ τῆς ἀρχῆς καιρῷ ὅπλα	τινὶ	αὐτῶν ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς, ἀλλὰ
[52, 32]	τὸ πάντα τὰ μετὰ σφῶν	τινι	γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα
[52, 10]	δ´ ἂν στερόμενος αὐτῶν εὐδαιμονήσειας;	τίνι	δ´ ἂν ἀκριβῶς ἡσθείης, πότε
[52, 13]	καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί	τινι	ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις μὲν ὅτι
[52, 8]	δὲ πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ	τινὶ	ἐπαιρόμενοι, ἄλλως μὲν οὐ κακοὶ
[52, 17]	ἀνώσῃς, ἄν τε καὶ ἑτέρῳ	τινὶ	ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων μὲν ὄντων τῶν
[52, 37]	μηδὲν παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς	τινί·	ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ
[52, 14]	τὴν ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ δή	τινι	καὶ μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει, ὁ
[52, 21]	μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ	τινι,	καὶ τῷ γε ἀρίστῳ μετὰ
[52, 21]	ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν ἂν προσκροῦσαί	τινι	καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι πρᾶξαι,
[52, 42]	τῆς Ἰταλίας, ἂν μὴ αὐτός	τινι	κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ. καὶ
[52, 36]	μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´ οὖν ἀθέῳ	τινὶ	μήτε γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ
[52, 33]	μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς	τινὶ	μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς, ἵνα
[52, 2]	πᾶς γὰρ ὁ προφέρων ἔν	τινι	πλέον ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν,
[52, 30]	ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ	τινὶ	πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε
[52, 40]	σεβιοῦσι δέ σε καὶ ἑτέρᾳ	τινὶ	προσρήσει, ὥστε σε πᾶν τὸ
[52, 34]	μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί	τινι	τῆς ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ,
[52, 21]	μετὰ τὸν πολίαρχον, μᾶλλον ἤ	τινι	τῶν ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο δεῖ.
[52, 16]	οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ	τινὶ	τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς τε
[52, 34]	μὴ καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ	τινὶ	ὑπηρέτῃ πρός τι χρησάμενος, μὴ
[52, 18]	δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον τῷ γε	ἔμφρονι	τὸ καὶ καλῶς καὶ ἀκινδύνως
[52, 16]	κυβερνήτου, πολλὰς ἤδη γενεὰς ἐν	κλύδωνι	πολλῷ φερομένη σαλεύει τε καὶ
[52, 25]	καὶ μισθὸν οὗτοί τε καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες οἱ ἐκ τοῦ
[52, 31]	χωρὶς τοῦ σοῦ φθόνου, καὶ	οἱ	ἄλλοι ταῦθ´ ὁρῶντες βελτίους γίγνωνται
[52, 30]	χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´	οἱ	ἄνθρωποι κακῶς ἐκμαίνωνται, καὶ τὸ
[52, 42]	μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν	οἱ,	ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς
[52, 36]	ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς	οἱ	βουλόμενοί τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς
[52, 15]	γὰρ πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει·	οἱ	γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων
[52, 32]	τοῦ τι ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν ἐχέτωσαν,	οἱ	δ´ ἄλλοι ἐπί τε τοὺς
[52, 3]	σφισι χρείαν καὶ ἄκοντες πλημμελεῖν,	οἱ	δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες ἑαυτῶν καὶ
[52, 37]	γάρ, οἱ μὲν μισοῦντές τινας,	οἱ	δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν ἔχουσιν, ἄλλοι
[52, 34]	γίγνονται, οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι	οἱ	δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες
[52, 26]	τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται,	οἱ	δὲ δὴ καλῶς τραφέντες τε
[52, 9]	καὶ ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν,	οἱ	δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ
[52, 21]	ταύτην σοι τὴν γνώμην δίδωμι,	οἱ	δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα
[52, 29]	αὐτοὶ ἐκεῖνοι, οἱ μὲν ἄρχοντες	οἱ	δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι,
[52, 8]	μὲν γένει οἱ δὲ πλούτῳ	οἱ	δὲ ἑτέρῳ τινὶ ἐπαιρόμενοι, ἄλλως
[52, 15]	μὲν ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου τιμῶνται,	οἱ	δὲ κακοὶ ἄνευ συστάσεως κολάζωνται.
[52, 8]	τι ἀδικούντων, οἱ μὲν γένει	οἱ	δὲ πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ
[52, 29]	μὲν ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες	οἱ	δὲ στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ πάνυ
[52, 25]	διοικοῦντές τι, οἱ μὲν πλείονα	οἱ	δὲ {τὸν} ἐλάττονα, πρός τε
[52, 12]	σφᾶς τοῦ καλῶς πάσχειν ἀποφήνωσιν·	οἱ	δὲ ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται
[52, 42]	εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς	οἱ	δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ
[52, 30]	ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν	οἱ	δῆμοι μήτε κύριοί τινος ἔστωσαν
[52, 12]	ἐξ αὐτῶν τῶν τιμῶν οὔθ´	οἱ	διδόντες αὐτὰς ἀγαθόν τι καρποῖντο
[52, 7]	καὶ γὰρ προσποίησίν τινα ἐξουσίας	οἱ	δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν τι παρὰ
[52, 21]	ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ	οἱ	δύο οὗτοι διὰ βίου, ἄν
[52, 25]	τε καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	οἱ	ἐκ τοῦ αὐτοῦ τέλους διοικοῦντές
[52, 24]	ἐς τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ	οἱ	ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι. ~τάς
[52, 33]	γὰρ δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν	οἱ	ἐντιμότατοι καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ
[52, 24]	τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν	οἱ	ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες,
[52, 24]	ἐστι. δύο τε οὖν ἔστωσαν	οἱ	ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´ ἂν καὶ
[52, 16]	χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ	οἱ	θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά
[52, 25]	Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω πάσας	οἱ	ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν οὗτοί
[52, 31]	προεπηλάκισε, καὶ μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν	οἱ	κακῶς ἄρχοντες· ἐκ γὰρ τοῦ
[52, 23]	μὲν οἱ μείζους, ἐλάττω δὲ	οἱ	καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ μέσοι·
[52, 10]	πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ	οἱ	κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν τινα μᾶλλον
[52, 12]	αὐτὰς ἀγαθόν τι καρποῖντο καὶ	οἱ	λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο. ὥστε σοι
[52, 34]	ὑπὸ τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ	οἱ	λοιποὶ πάντες ἥδιστα, ὥστ´ ἂν
[52, 27]	μόνῳ τῷ ἔργῳ σχολάζοντες, καὶ	οἱ	λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται
[52, 23]	πόλεως ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι, πλείω μὲν	οἱ	μείζους, ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι,
[52, 15]	κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ	οἱ	μὲν ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου τιμῶνται,
[52, 34]	μετρίως πως νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται,	οἱ	μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ
[52, 29]	ἕτεροί τινες ἀλλ´ αὐτοὶ ἐκεῖνοι,	οἱ	μὲν ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες
[52, 12]	τοῖς δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ τις.	οἱ	μὲν γὰρ ἀξιοῦντές τι παρ´
[52, 26]	καὶ τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ·	οἱ	μὲν γὰρ τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς
[52, 3]	τοῦ ἐκ κακοπραγίας ἀδικεῖν τινα·	οἱ	μὲν γὰρ ὑπ´ αὐτῶν τῶν
[52, 12]	φιλία παρὰ τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν.	οἱ	μὲν γάρ, ὡς καὶ ὀφειλόμενόν
[52, 8]	πολλοὶ χωρὶς τῶν τι ἀδικούντων,	οἱ	μὲν γένει οἱ δὲ πλούτῳ
[52, 9]	τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν	οἱ	μὲν ἐν τυραννίσι καὶ νῦν
[52, 2]	τοῖς φίλοις σφῶν παρέχεται, ἀλλ´	οἱ	μὲν καὶ ἀνεπιφθόνως καὶ ἀκινδύνως
[52, 37]	ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ,	οἱ	μὲν μισοῦντές τινας, οἱ δ´
[52, 25]	τοῦ αὐτοῦ τέλους διοικοῦντές τι,	οἱ	μὲν πλείονα οἱ δὲ {τὸν}
[52, 23]	δὲ οἱ καταδεέστεροι, μέσον δὲ	οἱ	μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν
[52, 43]	πρεσβευτὴν ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου	οἱ	ὄντος σταλέντα ἐς τὴν Ῥώμην
[52, 9]	τοσοῦτον αὐτῆς διὰ ταῦτα μῖσος	οἱ	πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε καὶ
[52, 11]	ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´ ὅσα καὶ	οἱ	πάνυ ἄριστα αὐτῷ χρώμενοι καὶ
[52, 14]	μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι καὶ	οἱ	πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά τε
[52, 5]	κερδανεῖν, μετέρχεται. καὶ διὰ τοῦθ´	οἱ	πλείους σφῶν τό τε καθ´
[52, 15]	μετὰ τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ	οἱ	πολέμιοι κρύφα καὶ κατὰ καιρὸν
[52, 31]	πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ	οἱ	πολλοὶ πείθονται ὅτι τις ἄοπλος
[52, 7]	ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ παραδειγμάτων	οἱ	πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα
[52, 19]	μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα, καὶ	οἱ	πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί σε
[52, 9]	ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ	οἱ	Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι,
[52, 1]	καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν	οἱ	Ῥωμαῖοι καὶ ἔπαθον· ἐκ δὲ
[52, 30]	ἐκμαίνωνται, καὶ τὸ μέγιστον, ἵν´	οἱ	στρατευόμενοι τοῖς ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως
[52, 14]	μὲν οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ	οἱ	στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν
[52, 10]	δυνάμενοι πολλὰ πράγματα ἔχουσι, καὶ	οἱ	συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται,
[52, 6]	δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται ὡς πλήθει	οἱ	τὰ χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον
[52, 23]	~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν πάντες οὗτοι	οἱ	τὰς ἔξω τῆς πόλεως ἀρχὰς
[52, 36]	ὅτι καὶ καινά τινα δαιμόνια	οἱ	τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες πολλοὺς ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν,
[52, 11]	τε πολλὰ καὶ ἀγαθὰ δρᾶν	οἱ	τοιοῦτοι δύνανται, καὶ νὴ Δία
[52, 36]	εἶναι προσήκει. πολλοὺς γὰρ πολλάκις	οἱ	τοιοῦτοι, τὰ μέν τινα ἀληθῆ
[52, 8]	πολεμίων; τίς δ´ ἂν πειθαρχήσειέν	οἱ	τῶν συμμάχων; τίς δ´ οὐκ
[52, 14]	ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι μὲν	οἱ	φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι,
[52, 12]	ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ	οἱ	χρηστοὶ μηδὲν πλεῖον αὐτῶν εὑρισκόμενοι,
[52, 20]	οὗτοι μὲν τάς τε πανηγύρεις,	οἵ	γε καὶ προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν,
[52, 31]	αὐτῶν διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´	οἵ	τε ἀδικοῦντές τι ἐν πᾶσι
[52, 25]	τῶν πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ	οἵ	τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι,
[52, 10]	μὴ ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων.	οἵ	τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ
[52, 12]	διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται·	οἵ	τε γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ
[52, 14]	στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν	οἵ	τε ἰσχυρότατοι καὶ οἱ πενέστατοι.
[52, 31]	ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων, περὶ ὧν	οἵ	τε νόμοι κεῖνται καὶ αἱ
[52, 15]	κρύφα καὶ κατὰ καιρὸν πολεμῶνται,	οἵ	τε τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς
[52, 35]	τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις	ναοί,	πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν
[52, 21]	τῶν τιμήσεων προσήκει) εἰκότως ἂν	λάβοι,	ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ
[52, 36]	καὶ τῶν φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ	ὀλίγοι	δρῶσι· διὸ καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί
[52, 22]	δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν μὲν	ὀλίγοι	τινὲς ἐν ξενικοῖς τείχεσιν ἢ
[52, 16]	ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ	θεοὶ	ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά σε
[52, 42]	γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ	πεζοὶ	παρὰ τὴν ἀξίαν ἐκ τῶν
[52, 15]	σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ οἱ μὲν	ἀγαθοὶ	ἄνευ φθόνου τιμῶνται, οἱ δὲ
[52, 12]	ἄν, ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς	ἀγαθοὶ	ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς
[52, 42]	ἐς τὴν ποίησιν τῶν πατρίων	ἀναγκαῖοι	ἀεὶ εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε
[52, 9]	χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ οἱ	Ῥωμαῖοι	ἄλλως τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα
[52, 9]	διὰ ταῦτα μῖσος οἱ πάλαι	Ῥωμαῖοι	ἔσχον ὥστε καὶ ἐπάρατον τὸ
[52, 1]	ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν οἱ	Ῥωμαῖοι	καὶ ἔπαθον· ἐκ δὲ τούτου
[52, 19]	καὶ διαλέξαι, ἐπειδή τινες οὐκ	ἐπιτήδειοι	διὰ τὰς στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ
[52, 27]	στάσεις καὶ πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν	ἐμφύλιοι	ἀεὶ γενήσονται. καὶ μέντοι κἂν
[52, 15]	τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ οἱ	πολέμιοι	κρύφα καὶ κατὰ καιρὸν πολεμῶνται,
[52, 23]	μὲν ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι καὶ	ὀλιγοχρόνιοι	ἀρχαὶ διδάξασαί τινας τὰ ἀναγκαῖα
[52, 35]	δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ	ὀλιγοχρόνιοί	εἰσιν) ἄλλας δὲ ἐν αὐταῖς
[52, 2]	ὁ προφέρων ἔν τινι πλέον	ἀξιοῖ	τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν, καὶ κατορθώσας
[52, 20]	γὰρ οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι, στρατοπέδων	κύριοι	ἐν τῷ τῶν ὀνομάτων φρονήματι
[52, 30]	πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι μήτε	κύριοί	τινος ἔστωσαν μήτε ἐς ἐκκλησίαν
[52, 23]	πέντε, τὸ μὲν ὅτι αἱ	ἐνιαύσιοι	καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί τινας
[52, 42]	μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν οὖν	ἑκούσιοι	δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ
[52, 8]	δὴ προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας	ἐναντίοι	φύονται· καὶ αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί
[52, 8]	τινὶ ἐπαιρόμενοι, ἄλλως μὲν οὐ	κακοὶ	ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει
[52, 15]	ἄνευ φθόνου τιμῶνται, οἱ δὲ	κακοὶ	ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω γὰρ
[52, 16]	μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον	οἴκοι	καὶ ἐντὸς τοῦ τείχους κατὰ
[52, 20]	καὶ τὰς τῶν ὑπάτων μόνας	οἴκοι,	τῆς τε τῶν πατρίων μνήμης
[52, 9]	ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο·	δηλοῖ	δὲ καὶ τὰ τῶν ἄλλων
[52, 9]	αἱ δημοκρατίαι τῶν μοναρχιῶν εἰσι,	δηλοῖ	μὲν καὶ τὸ Ἑλληνικόν· τέως
[52, 33]	ὑπατευκότων καὶ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων	ἄλλοι	ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ τε
[52, 13]	τούτων μὲν ἀμείνους ἄνδρες οὐδένες	ἄλλοι	γεγόνασιν. οὐ μέντοι καὶ ἁπλῶς
[52, 6]	καὶ αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται,	ἄλλοι	δὲ τὰ ὅπλα ἔχουσι καὶ
[52, 32]	ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν ἐχέτωσαν, οἱ δ´	ἄλλοι	ἐπί τε τοὺς ὁμοίους καὶ
[52, 18]	ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα μὲν	ἄλλοι	καὶ ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ
[52, 6]	ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ ταῖς μοναρχίαις	ἄλλοι	μὲν ὡς τὸ πολὺ καὶ
[52, 25]	μισθὸν οὗτοί τε καὶ οἱ	ἄλλοι	πάντες οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[52, 31]	τοῦ σοῦ φθόνου, καὶ οἱ	ἄλλοι	ταῦθ´ ὁρῶντες βελτίους γίγνωνται φόβῳ
[52, 37]	οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν ἔχουσιν,	ἄλλοι	χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές
[52, 37]	ὧν ἔχουσιν, ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν,	ἄλλοι	χρήματα αἰτήσαντές τινας καὶ μὴ
[52, 26]	καὶ ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι.	πολλοὶ	γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ
[52, 31]	δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς	πολλοί	γε ἤδη διὰ τούτου πολὺ
[52, 33]	τι κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται.	πολλοὶ	γοῦν τὸν παρὰ τῶν τὸ
[52, 42]	ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς	πολλοὶ	δὲ καὶ πεζοὶ παρὰ τὴν
[52, 38]	πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν	πολλοὶ	ἔν γε τῷ φανερῷ τοὺς
[52, 16]	γεγονότα. τέως μὲν γὰρ οὔτε	πολλοὶ	ἦμεν οὔτε μεγάλῳ τινὶ τῶν
[52, 42]	διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε.	πολλοὶ	μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ
[52, 31]	τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα γὰρ οἱ	πολλοὶ	πείθονται ὅτι τις ἄοπλος ὢν
[52, 6]	μὲν ἐκείναις μάλιστα μὲν ἑκόντες	πολλοὶ	πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας μέρει
[52, 7]	νουθεσίας οὔτε ἐκ παραδειγμάτων οἱ	πολλοὶ	σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς
[52, 8]	νομίζοντάς τι πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν	πολλοὶ	χωρὶς τῶν τι ἀδικούντων, οἱ
[52, 24]	ὧν καλῶς φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες	ἄσχολοι	πρὸς τὰ ἀναγκαῖα ἢ καὶ
[52, 34]	πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτω καὶ	δουλοῖ	καὶ οἰκειοῦταί τινα, κἂν ἀλλότριος
[52, 31]	μέντοι καὶ τἆλλα ὧδ´ ἄν	μοι	δοκεῖς ἄριστα διατάξαι, ἂν πρῶτον
[52, 40]	πάνθ´ ὅσα εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί	μοι,	καὶ μὴ πρόῃ τὴν τύχην,
[52, 39]	ἀδικῆσαι ἔχων θάρσει, καὶ πίστευέ	μοι	λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ
[52, 18]	δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ μή	μοι	τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς.
[52, 41]	ὁ Καῖσαρ, καὶ ὅσα ἄνω	μοι	τοῦ λόγου εἴρηται, ἔπραξεν ἐν
[52, 27]	τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν, στάσεις καὶ	πόλεμοι	ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι ἀεὶ γενήσονται.
[52, 30]	ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ	δῆμοι	μήτε κύριοί τινος ἔστωσαν μήτε
[52, 19]	ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ ἂν πλείους	εὐδόκιμοι	ἄνδρες συνῶσί σοι, τοσούτῳ ῥᾷον
[52, 32]	παρὰ τοῦ κρείττονος ὡς καὶ	ἰσότιμοι	αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι, καὶ τὸ
[52, 31]	ἀδικημάτων, περὶ ὧν οἵ τε	νόμοι	κεῖνται καὶ αἱ κρίσεις αἱ
[52, 9]	χρόνον χρώμενοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ	αὐτόνομοι	διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ τί δεῖ
[52, 10]	θεραπευόντων. οἵ τε γὰρ πολὺ	δυνάμενοι	πολλὰ πράγματα ἔχουσι, καὶ οἱ
[52, 42]	καὶ Φούρνιον Γαΐους, ἐγκατέλεξεν, ὅτι	προαποδεδειγμένοι	οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων τινῶν τὰς
[52, 2]	ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ πάλαι αὐτῆς	ἐφιέμενοι	τόν τε πατέρα καὶ τὴν
[52, 10]	πράγματα ἔχουσι, καὶ οἱ συχνὰ	κεκτημένοι	συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε
[52, 27]	ἀπὸ τῶν τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν	ἀπηρτημένοι	καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες·
[52, 12]	εὑρισκόμενοι, ἀλλ´ ἐξ ἴσου σφίσιν	ἀγόμενοι,	μᾶλλον ἂν ἐκ τῆς πρὸς
[52, 9]	ἐν τυραννίσι καὶ νῦν ἔτι	διαγόμενοι	ἀεί τε δουλεύουσι καὶ ἀεὶ
[52, 15]	γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων	ὀρεγόμενοι	καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους μισθούμενοι, πάντα
[52, 7]	δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε ἂν	διασπευδόμενοι,	καὶ μάλιστα ὅσους ἂν ἐχθραίνειν
[52, 29]	ἀπὸ πολλῶν ὧν ἂν μηδὲν	ἐπηρεαζόμενοι	καρπῶνται διδόντες, ἄλλως τε κἂν
[52, 27]	εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν	ἀναγκαζόμενοι	καὶ προφύλακάς σφων ἑτέρους ἔχοντες,
[52, 6]	τὰ δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´ ὁμοίως	ἐκλογιζόμενοι·	καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως ἢ
[52, 38]	φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς σφας ἀναγκάζονται,	ἀνταγωνιζόμενοι	μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´
[52, 37]	δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν ἔχουσιν, ἄλλοι	χαριζόμενοί	τισιν, ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές τινας
[52, 15]	καιρὸν πολεμῶνται, οἵ τε τι	ἐγχειριζόμενοι	ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ μὴ κλήρῳ
[52, 24]	καθάπερ οἱ ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ	προχειριζόμενοι.	~τάς τε διοικήσεις τῶν χρημάτων,
[52, 12]	τοῦτο μὲν ὡς οἰκείου τινὸς	στερισκόμενοι	(πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν
[52, 12]	οἱ χρηστοὶ μηδὲν πλεῖον αὐτῶν	εὑρισκόμενοι,	ἀλλ´ ἐξ ἴσου σφίσιν ἀγόμενοι,
[52, 12]	ἔχειν ἅτε μηδὲν παρὰ δόξαν	εὑρισκόμενοι,	καὶ προσέτι καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο
[52, 36]	ἰδιώτας τὸ πρόσχημά τινες τοῦτο	προβαλλόμενοι	δρῶσι. ~τῇ μὲν οὖν γνώμῃ
[52, 36]	καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς οἱ	βουλόμενοί	τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ
[52, 33]	σφισιν ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι	προσυγγιγνόμενοι	τοῖς τε ἤθεσι καὶ τοῖς
[52, 20]	ἐν τῷ τῶν ὀνομάτων φρονήματι	γενόμενοι,	καὶ χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται.
[52, 13]	πρῶτον, ἐν κράτει τῶν πραγμάτων	γενόμενοι	οὔτ´ ἠθέλησαν δυναστεῦσαι οὔτ´ ἔπαθον
[52, 20]	ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται	γενόμενοι.	ταύτας τε γὰρ τὰς ἀρχὰς
[52, 34]	νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται, οἱ μὲν	αἰσχυνόμενοι	ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ αἰδούμενοι πάλιν
[52, 23]	τὰς ἔξω τῆς πόλεως ἀρχὰς	ἐπιτρεπόμενοι,	πλείω μὲν οἱ μείζους, ἐλάττω
[52, 33]	ἵνα μὴ τοῖς προήκουσί σφων	ἐφεπόμενοι	κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα
[52, 8]	πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ τινὶ	ἐπαιρόμενοι,	ἄλλως μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες,
[52, 3]	βουλευσαμένοις ἡμῖν ἄριστον φανῇ τοῦθ´	αἱρησόμενοι,	τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω
[52, 26]	ὡς καὶ ἀσφαλέστερον ἀπ´ αὐτῶν	βιωσόμενοι·	κἀκ τούτου ἐκεῖνοι μὲν ἐλεοῦνται
[52, 29]	οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ	στρατευόμενοι,	λήψονται, καὶ πάνυ πολλὴν χάριν
[52, 30]	καὶ τὸ μέγιστον, ἵν´ οἱ	στρατευόμενοι	τοῖς ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι
[52, 9]	οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ πρῶτον	πολιτευόμενοι,	ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ καὶ δεινὰ
[52, 31]	τι ἐν πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις	ἐλεγχόμενοι	κολάζωνται χωρὶς τοῦ σοῦ φθόνου,
[52, 37]	τῶν δὲ διὰ τὰς ζημίας	ἀπεχόμενοι,	πρός τε τὰ οἰκεῖα ἀμείνους
[52, 25]	γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ τε	ἀρχόμενοι	μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν
[52, 37]	τῶν δήμων ὁρμὰς κολούειν, κἂν	ἐπευχόμενοί	τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ
[52, 26]	τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ	φοβούμενοι	μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό τι
[52, 33]	τῶν τὸ κράτος ἐχόντων φθόνον	φοβούμενοι	σφαλῆναί τι μᾶλλον ἢ καταπρᾶξαι
[52, 34]	μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ	αἰδούμενοι	πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ
[52, 15]	πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους	μισθούμενοι,	πάντα ἄνω καὶ κάτω φύρουσι·
[52, 30]	καὶ τῶν ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι	ποιούμενοι	καὶ σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι.
[52, 6]	ἐν φιλοτιμίας μέρει τὸ πρᾶγμα	ποιούμενοι	καὶ τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας
[52, 15]	πολέμους ἐπικινδύνους μήτε στάσεις ἀνοσίους	ποιούμενοι.	ταῦτα γὰρ πᾶσα μὲν δημοκρατία
[52, 5]	καὶ τὰς συμφορὰς ἴδια κέρδη	ποιούμενοι.	τοιούτων δὲ δὴ τούτων ὄντων
[52, 26]	ἐλεοῦνται ὡς καὶ αὐτὸ τοῦτο	ἀδικούμενοι,	τὸ μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν
[52, 25]	πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν ἀγαθῶν	καρπούμενοι,	καὶ σὺ ἀφθονώτατα τοῖς ἀεὶ
[52, 13]	πολλῷ μᾶλλον οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο	μοναρχούμενοι.	ὡς εἴγε πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί
[52, 12]	γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον	τιμώμενοι	χείρους ἄν, ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι
[52, 37]	τῶν μὲν διὰ τὰς ὠφελίας	ὀριγνώμενοι,	τῶν δὲ διὰ τὰς ζημίας
[52, 6]	τὰς μὲν προσόδους αὐτοῦ ἑτοίμως	ἐξερευνώμενοι,	τὰ δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´ ὁμοίως
[52, 21]	καὶ τὴν ἄλλων τινῶν δυναστείαν	προορώμενοι.	καὶ μισθόν γέ τινα φερέτωσαν
[52, 27]	τε καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ	χρώμενοι.	διὰ μὲν δὴ ταῦτα γνώμην
[52, 9]	καὶ ἐπὶ πλείω τινὰ χρόνον	χρώμενοι	καὶ ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν
[52, 11]	καὶ οἱ πάνυ ἄριστα αὐτῷ	χρώμενοι	καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν ἀναγκάζονται.
[52, 28]	ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ	ἐκεῖνοι	ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται, τό
[52, 21]	οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν τοῦτο γίγνεσθαι·	ἐκεῖνοι	δ´ ὑποστρατηγείτωσαν οἷς ἂν εἴπω,
[52, 24]	προστεταγμένων. τούτους μὲν γὰρ αὐτοὶ	ἐκεῖνοι	δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι,
[52, 26]	ἀπ´ αὐτῶν βιωσόμενοι· κἀκ τούτου	ἐκεῖνοι	μὲν ἐλεοῦνται ὡς καὶ αὐτὸ
[52, 18]	τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ	ἐκεῖνοι	μήτ´ ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς οὕτως
[52, 29]	οὐχ ἕτεροί τινες ἀλλ´ αὐτοὶ	ἐκεῖνοι,	οἱ μὲν ἄρχοντες οἱ δὲ
[52, 30]	ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς ἡμετέροις καὶ	ἐκεῖνοι	πάντες χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ
[52, 24]	τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι	ἐκεῖνοι	προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ προσέτι
[52, 33]	ὀρθῶς σφισιν ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ	ἐκεῖνοι	προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε ἤθεσι καὶ
[52, 15]	καὶ τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων·	ἐκεῖνοί	τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ
[52, 19]	ἡμῖν καὶ τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς	κοινοῖ,	ὅπως ὡς οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι.
[52, 2]	ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς δὲ καὶ	φθόνοι	καὶ κίνδυνοι συμβαίνουσιν, οὐ τὸ
[52, 31]	καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ	μόνοι	τοῦτο ποιοῦσιν οἱ κακῶς ἄρχοντες·
[52, 2]	τοῖς δὲ καὶ φθόνοι καὶ	κίνδυνοι	συμβαίνουσιν, οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον,
[52, 37]	πιστεύειν, ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν.	συχνοὶ	γάρ, οἱ μὲν μισοῦντές τινας,
[52, 25]	διάγεσθαι, ὅπως καὶ ὠφελῶνται ἅμα	συχνοὶ	καὶ ἔμπειροι τῶν πραγμάτων γίγνωνται·
[52, 19]	αὐτοῖς φιλήσουσί σε ἅτε καὶ	κοινωνοί	σοι τῆς ἀρχῆς γεγονότες. τὰ
[52, 15]	τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ	παντοδαποὶ	καὶ τὰ γένη καὶ τὰς
[52, 34]	ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον	καταλίποι,	ἂν δ´ ἀνθρωπίνως τὸ ἐπιεικὲς
[52, 34]	τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ οἱ	λοιποὶ	πάντες ἥδιστα, ὥστ´ ἂν ἅπαξ
[52, 27]	τῷ ἔργῳ σχολάζοντες, καὶ οἱ	λοιποὶ	ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται τά
[52, 35]	δὲ πόλεις ναοί, πάντες δὲ	ἄνθρωποι	ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς γνώμαις
[52, 30]	παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ	ἄνθρωποι	κακῶς ἐκμαίνωνται, καὶ τὸ μέγιστον,
[52, 12]	λαμβάνειν πάντες ὡς εἰπεῖν εἰσιν	ἄνθρωποι,	κἂν μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς
[52, 10]	ὅθεν, οἶμαι, καὶ Ἕλληνες καὶ	βάρβαροί	τινες οὐδὲ διδομένας σφίσι βασιλείας
[52, 12]	ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς	φοβεροὶ	δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ οἱ χρηστοὶ
[52, 9]	πλείω τινὰ χρόνον χρώμενοι καὶ	ἐλεύθεροι	καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ
[52, 6]	ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ κέρδος	ἕτεροι	λαμβάνουσιν. ἐν μὲν γὰρ ταῖς
[52, 29]	προσέτι τὰ πλείω αὐτῶν οὐχ	ἕτεροί	τινες ἀλλ´ αὐτοὶ ἐκεῖνοι, οἱ
[52, 33]	τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ	ἕτεροί	τινες ἔκ τε τῶν ὑπατευκότων
[52, 26]	ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες καὶ μελετήσαντες	ἐπιτηδειότεροί	σοι πρὸς πᾶν ἔργον γενήσονται.
[52, 23]	οἱ μείζους, ἐλάττω δὲ οἱ	καταδεέστεροι,	μέσον δὲ οἱ μέσοι· οὔτε
[52, 26]	πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες	χρησιμώτεροι	καὶ ἑαυτοῖς καὶ σοὶ γενήσονται,
[52, 28]	δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες	εὐπορώτεροι	γενήσονται, τό τε δημόσιον διαρκῆ
[52, 37]	ἀμείνους καὶ πρὸς τὰ κοινὰ	συμφορώτεροί	σοι γίγνωνται. καλὸν μὲν οὖν
[52, 15]	μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ γὰρ	δυνατώτεροι,	τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ
[52, 12]	σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ	πονηροὶ	παρὰ τὸ προσῆκον τιμώμενοι χείρους
[52, 25]	καὶ ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ καὶ	ἔμπειροι	τῶν πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ
[52, 31]	ἂν δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν	σοι	αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν
[52, 10]	τι καὶ περὶ τῶν ἰδίᾳ	σοὶ	αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν, πῶς μὲν
[52, 29]	καὶ πάνυ πολλὴν χάριν εἴσονταί	σοι,	βραχέα ἀπὸ πολλῶν ὧν ἂν
[52, 33]	ἢ καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται.	σοὶ	γὰρ δὴ τὰ τοιαῦτα μόνῳ
[52, 26]	ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι καὶ ἑαυτοῖς καὶ	σοὶ	γενήσονται, καὶ μηδενί γε τὸ
[52, 5]	τὸ πολίτευμα, πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ	σοι	γένοιτο ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς
[52, 37]	καὶ πρὸς τὰ κοινὰ συμφορώτεροί	σοι	γίγνωνται. καλὸν μὲν οὖν ἐστι
[52, 35]	ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ φέρει,	σοὶ	δ´ αὐτῷ μεῖζον μὲν τῶν
[52, 22]	ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω	σοι	διατάξαι. τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν
[52, 18]	τῇ τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν	σοι	διδούσῃ. καὶ χάριν γε μεγάλην
[52, 18]	γε ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς παραινέσω	σοι	διοικῆσαι. καί με μὴ νομίσῃς
[52, 21]	γίγνεται, τὰ δὲ δὴ μείζω	σοὶ	ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ
[52, 34]	ζήσῃ, καὶ οὐχ οἷόν τέ	σοι	ἔσται οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν·
[52, 28]	ὀλίγων τῶν καὶ πάνυ χρησίμων	σοι	καὶ ἀναγκαίων, καὶ τὸ ἀργύριον
[52, 13]	εἶπον ἐνθυμηθεὶς φρόνησον ἕως ἔξεστί	σοι,	καὶ ἀπόδος τῷ δήμῳ καὶ
[52, 37]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν συνόντων	σοι	καὶ δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι·
[52, 15]	καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα καὶ	σοὶ	καὶ τῇ πόλει γένοιτο ἄν,
[52, 8]	ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται καὶ	σοὶ	καὶ τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ
[52, 11]	καὶ πρὸς ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί	σοι	λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως τοιοῦτος
[52, 37]	καὶ γὰρ κόσμον καὶ ἀσφάλειάν	σοι	μεγάλην τοῦτο οἴσει. μὴ μέντοι
[52, 35]	οὐδεὶς πώποτε θεὸς ἐγένετο, ὥστε	σοὶ	μὲν ἀγαθῷ τε ὄντι καὶ
[52, 33]	τῷ βουλομένῳ καὶ ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί	σοι	μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν τε
[52, 15]	πᾶν ὅ τι ἂν βουλευσαμένῳ	σοι	μετὰ τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ
[52, 26]	προνοεῖν. τοῦτο δ´ ὑπάρξειεν ἄν	σοι	οὐκ ἂν ἐάσας αὐτοὺς ὅσα
[52, 37]	ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ	σοι	πάντες καὶ ἐς ταῦτα καὶ
[52, 36]	δρῶσι· διὸ καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί	σοι	παραινῶ. μὴ γὰρ ὅτι καὶ
[52, 17]	διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν οὖν ὀρθῶς	σοι	παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον ἀξιῶν,
[52, 22]	τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη νεῖμαί	σοι	παραινῶ· πολλή τε γὰρ καὶ
[52, 30]	λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον διοικεῖν	σοι	παραινῶ. τὸ μὲν ἄστυ τοῦτο
[52, 7]	δὴ τοῦτο τοιοῦτον ὂν πράγματά	σοι	παρέξει, ἕτερον δὲ ἐκεῖνο. πάντως
[52, 18]	τὴν κατάστασιν τῆς πολιτείας ἐπὶ	σοὶ	πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ
[52, 18]	τὸν λόγον, ἂν ἐπὶ πλεῖόν	σοι	περὶ αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ γάρ
[52, 26]	αὐτῆς τοῖς ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ	σοι.	περὶ μὲν οὖν τοὺς βουλευτὰς
[52, 6]	πρώτου τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι, χρήματά	σοι	πολλὰ καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται
[52, 25]	οἵ τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί	σοι,	πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν ἀγαθῶν
[52, 26]	καὶ μαθόντες καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί	σοι	πρὸς πᾶν ἔργον γενήσονται. τὸν
[52, 13]	ἂν δ´ ἀναμείνῃς βίαν τινά	σοι	προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν τι δεινὸν
[52, 17]	δὲ Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί	σοι	προσδόκα. ~ταῦτά τε οὖν ἰδὼν
[52, 37]	ἢ καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι,	σοὶ	προστεθήσεται, καὶ τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´
[52, 35]	μὲν οὖν τοὺς ἄλλους οὕτω	σοι	προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ
[52, 8]	τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν δέομαί	σοι	σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ
[52, 26]	βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων ταῦτά	σοι	συμβουλεύειν ἔχω, καὶ νὴ Δία
[52, 38]	ἐκείνων λέγω, καθ´ ἁπάντων δέ	σοι	συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε τῇ
[52, 3]	ἄν τι εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε	σοὶ	σύνοιδα τὰ ψευδῆ μετὰ κολακείας
[52, 30]	ὅσα βούλονται, καὶ δι´ ἐκείνου	σοι	τὰς ἀξιώσεις, ὅσας ἂν δοκιμάσῃ,
[52, 13]	μέντοι καὶ ἁπλῶς οὕτω συμβουλεύω	σοι	τὴν ἀρχὴν ἀφεῖναι, ἀλλὰ πάντα
[52, 21]	περὶ μὲν δὴ τούτων ταύτην	σοι	τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ
[52, 40]	τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι μέν	σοι	τὴν τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ καὶ
[52, 19]	φιλήσουσί σε ἅτε καὶ κοινωνοί	σοι	τῆς ἀρχῆς γεγονότες. τὰ δὲ
[52, 15]	γάρ τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί	σοι,	τόν τε δῆμον καὶ τὴν
[52, 34]	οὖν ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν	σοι	τὸν τρόπον, πλὴν τῶν πάνυ
[52, 19]	ἂν πλείους εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί	σοι,	τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός τε ἐν
[52, 13]	οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα, ἀλλὰ δεῖξαί	σοι	τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι τῇ
[52, 25]	μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον ἐστί	σοι	τοὺς αὐτοὺς τῶν τε δυνάμεων
[52, 12]	οἱ λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο. ὥστε	σοι	τοῦτο, ὃ μάλιστα ἄν τισιν
[52, 22]	γὰρ τούτων οὐκ ἂν συμβουλεύσαιμί	σοι	τῷ αὐτῷ ἄρχοντι ἐπιτρέψαι) δεήσει
[52, 38]	οὕτω τινὰ ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε	σοι	φανερῶς τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν
[52, 8]	προσηκόντων ποιῇ, καὶ αὐτὸς ἄν	σοι	φοβερὸς ἐκφρονήσας ὑπ´ ἀπαιδευσίας γένοιτο.
[52, 2]	ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ καὶ	σοὶ	ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ πάνυ
[52, 23]	οἱ καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ	μέσοι·	οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων
[52, 19]	ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους ἑκατέρους ἀντεγγράψας	ὅσοι	ποτ´ ἂν ἀρέσωσί σε, μηδὲν
[52, 34]	ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ	τοι	καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ
[52, 15]	χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ	τοι	οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι, τόν
[52, 35]	κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ	τοι	τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν
[52, 3]	νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ γάρ	τοι	τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι καὶ
[52, 24]	πρὸς τὰ ἀναγκαῖα ἢ καὶ	ἀδύνατοι	πάντων αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται. καὶ
[52, 33]	δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν οἱ	ἐντιμότατοι	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν
[52, 14]	δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε	ἰσχυρότατοι	καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ
[52, 9]	ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο,	ὀνομαστότατοι	ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ καὶ τὰ
[52, 14]	οἵ τε ἰσχυρότατοι καὶ οἱ	πενέστατοι.	οὕτω γὰρ τά τε ἐπιβάλλοντά
[52, 14]	οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ οἱ	στρατηγικώτατοι,	στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ
[52, 14]	προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι μὲν οἱ	φρονιμώτατοι,	ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται
[52, 12]	τὸ προσῆκον τιμώμενοι χείρους ἄν,	ἤτοι	καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ
[52, 2]	ᾖ. εἰ δὲ μή, δόξομεν	ἤτοι	τῆς τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ
[52, 3]	δυναμένους πῶς ἄν τις προσδοκήσειεν	ἤτοι	τῶν ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ
[52, 34]	αὐτούς. ὁ μὲν γὰρ νόμος,	καίτοι	ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα ἀναγκαίως ποιούμενος,
[52, 17]	αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ προετεθνήκεσαν.	καίτοι	τὸν Σύλλαν φασί τινες αὐτὸ
[52, 1]	τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις ἀκριβῶς ἤρξαντο,	καίτοι	τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου τά τε
[52, 13]	ὑποψίαν ἐς αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον.	καίτοι	τούτων μὲν ἀμείνους ἄνδρες οὐδένες
[52, 33]	τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς	μέντοι	γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι
[52, 13]	ἄνδρες οὐδένες ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ	μέντοι	καὶ ἁπλῶς οὕτω συμβουλεύω σοι
[52, 19]	τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ	μέντοι	καὶ διὰ πενίαν τινὰ ἀγαθόν
[52, 34]	ὑπηρέτῃ πρός τι χρησάμενος, μὴ	μέντοι	καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ
[52, 41]	τοῦ Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο. οὐ	μέντοι	καὶ πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο
[52, 33]	τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ	μέντοι	καὶ πρὸς τὰς δίκας τάς
[52, 9]	ἐκφρονήσας ὑπ´ ἀπαιδευσίας γένοιτο. ~οὐ	μέντοι	καὶ ταῖς δημοκρατίαις τοιοῦτό τι
[52, 31]	καὶ πραγματείας τινὸς λήψονται. ~καὶ	μέντοι	καὶ τἆλλα ὧδ´ ἄν μοι
[52, 20]	τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ. μὴ	μέντοι	καὶ τὰς δυνάμεις σφῶν τὰς
[52, 37]	σοι μεγάλην τοῦτο οἴσει. μὴ	μέντοι	καὶ ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ
[52, 34]	ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν, μὴ	μέντοι	καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα
[52, 4]	σπουδαίως καὶ τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ	μέντοι	κἂν κακύνηταί τις, πᾶς αὐτὸν
[52, 27]	αὐτῶν ἐμφύλιοι ἀεὶ γενήσονται. καὶ	μέντοι	κἂν κωλύσαντές σφας ταῦτα ποιεῖν
[52, 18]	σῶσαι βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ	μέντοι	μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ καὶ
[52, 35]	ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ	μέντοι	μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ
[52, 31]	καὶ αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα	μέντοι	περὶ ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων, περὶ
[52, 20]	ἀποδεικνύναι σέ φημι χρῆναι. αὐτὸς	μέντοι	σὺ πάντας αὐτοὺς αἱροῦ, καὶ
[52, 30]	τῆς παρ´ ἡμῖν ποιουμένης, μὴ	μέντοι	ὥστε καὶ τὸ δημόσιον ἢ
[52, 20]	καὶ τὰς δίκας πάντες ὡς	ἕκαστοι,	πλὴν τῶν φονικῶν, ἐν τῷ
[52, 30]	θεωρημάτων καὶ τῶν ἀκουσμάτων ὡς	ἕκαστοι	ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον
[52, 14]	γὰρ τά τε ἐπιβάλλοντά σφισιν	ἕκαστοι	προθύμως ποιοῦντες, καὶ τὰς ὠφελίας
[52, 12]	φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ οἱ	χρηστοὶ	μηδὲν πλεῖον αὐτῶν εὑρισκόμενοι, ἀλλ´
[52, 19]	δεῖν, ἵνα καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες	πιστοὶ	σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ τινὰ
[52, 26]	τῶν ἄλλων, ὅπως ὡς ὅτι	βέλτιστοι	γίγνωνται, προνοεῖν. τοῦτο δ´ ὑπάρξειεν
[52, 12]	ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ ὡς καὶ	αὐτοὶ	ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες, ἂν
[52, 31]	γίγνωνται φόβῳ τοῦ μὴ καὶ	αὐτοὶ	ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα μέντοι περὶ
[52, 24]	ἄρχουσι προστεταγμένων. τούτους μὲν γὰρ	αὐτοὶ	ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι
[52, 29]	αὐτῶν οὐχ ἕτεροί τινες ἀλλ´	αὐτοὶ	ἐκεῖνοι, οἱ μὲν ἄρχοντες οἱ
[52, 33]	κἀκ τούτου τὸ μὲν ἀσφαλὲς	αὐτοὶ	ἔσχον, τὸ δὲ δὴ ζημίωμα
[52, 9]	οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ	αὐτοὶ	οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ πρῶτον
[52, 4]	ἐθέλουσι, καὶ διὰ τοῦτο οὐδ´	αὐτοὶ	πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται. ταῖς τε τιμαῖς
[52, 27]	δεομένους καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν.	αὐτοί	τε γὰρ ἄμεινον πολεμήσουσι τούτῳ
[52, 27]	βοηθείαις τισὶν ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα,	αὐτοί	τε τοσοῦτον ἀπὸ τῶν τῆς
[52, 9]	πλουτῶσι καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον	αὐτοί	τε φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν πόλιν
[52, 12]	ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ τῷ καὶ	αὐτοί	τινος ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ τούτου
[52, 6]	μάλισθ´ ὅτι τὴν μὲν ζημίαν	αὐτοὶ	ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ κέρδος
[52, 35]	γὰρ μόνον δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ	εὐεπιβούλευτοι	καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας δὲ
[52, 21]	ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ δύο	οὗτοι	διὰ βίου, ἄν γε μὴ
[52, 24]	τε οὖν ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι	οὗτοι,	ἵν´ ἂν καὶ ὁ ἕτερος
[52, 24]	πάντων αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται. καὶ	οὗτοι	μὲν διὰ βίου, ὥσπερ που
[52, 32]	ἐκείνων κατὰ τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´	οὗτοι	μὲν ἐπὶ πάντας τὴν τοῦ
[52, 42]	ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι.	οὗτοι	μὲν οὖν ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν,
[52, 20]	χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ	οὗτοι	μὲν τάς τε πανηγύρεις, οἵ
[52, 23]	προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν πάντες	οὗτοι	οἱ τὰς ἔξω τῆς πόλεως
[52, 25]	οἱ ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν	οὗτοί	τε καὶ οἱ ἄλλοι πάντες
[52, 36]	καὶ καινά τινα δαιμόνια οἱ	τοιοῦτοι	ἀντεσφέροντες πολλοὺς ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ
[52, 11]	πολλὰ καὶ ἀγαθὰ δρᾶν οἱ	τοιοῦτοι	δύνανται, καὶ νὴ Δία καὶ
[52, 26]	ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ μὲν γὰρ	τοιοῦτοι	πάντα ἁπλῶς καὶ τὰ αἴσχιστα
[52, 36]	προσήκει. πολλοὺς γὰρ πολλάκις οἱ	τοιοῦτοι,	τὰ μέν τινα ἀληθῆ τὰ
[52, 19]	ἵνα καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ	σύμμαχοι	ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ τινὰ μίαν
[52, 24]	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ	ἔπαρχοι	ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ
[52, 24]	δύο τε οὖν ἔστωσαν οἱ	ἔπαρχοι	οὗτοι, ἵν´ ἂν καὶ ὁ
[52, 33]	τῶν πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε	ἐπὶ	δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς τινὶ μήτε
[52, 28]	ἐς τὰ λοιπὰ ὅσα εἴωθεν	ἐπὶ	καιροῦ συμβαίνειν, ἀναγκαῖον ἔσται δαπανᾶσθαι·
[52, 23]	τε καὶ ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς	ἐπὶ	μακρότερον τοῦ δέοντος ἄρχωσι· καὶ
[52, 28]	καὶ τὸ ἀργύριον τοῦτο πᾶν	ἐπὶ	μετρίοις τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω
[52, 31]	καὶ μηδὲν τὸ παράπαν ἄλλο	ἐπὶ	πάντας ὁμοίως φέρῃ πλὴν τῶν
[52, 32]	τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι μὲν	ἐπὶ	πάντας τὴν τοῦ τι ἀποφήνασθαι
[52, 22]	ἕνα μὲν ἐκ τῶν ὑπατευκότων	ἐπὶ	πᾶσι πέμπε, δύο δὲ ἐκ
[52, 35]	ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ ἂν	ἐπὶ	πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ
[52, 18]	παρούσης ὑποθέσεως τὸν λόγον, ἂν	ἐπὶ	πλεῖόν σοι περὶ αὐτῆς διαλεχθῶ·
[52, 9]	δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ	ἐπὶ	πλείω τινὰ χρόνον χρώμενοι καὶ
[52, 16]	δὲ ἔξω αὐτῆς ἐξήχθημεν, καὶ	ἐπὶ	πολλὰ καὶ τῶν ἠπείρων καὶ
[52, 18]	καὶ τὴν κατάστασιν τῆς πολιτείας	ἐπὶ	σοὶ πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς
[52, 26]	ἐπί τε τοὺς ἵππους καὶ	ἐπὶ	τὰ ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων
[52, 41]	ἐπέθετο. λέγω δὲ οὐ τὴν	ἐπὶ	ταῖς νίκαις κατὰ τὸ ἀρχαῖον
[52, 26]	καὶ ἐπειδὰν ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν,	ἐπί	τε τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ
[52, 32]	ἐξουσίαν ἐχέτωσαν, οἱ δ´ ἄλλοι	ἐπί	τε τοὺς ὁμοίους καὶ ἐπὶ
[52, 41]	καὶ ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ	ἐπὶ	τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ
[52, 41]	Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας καὶ	ἐπὶ	τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ
[52, 2]	τήν τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ	ἐπὶ	τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ
[52, 22]	ὅτι τὸν ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων	ἐπὶ	τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν
[52, 31]	δεινὸν δὲ καὶ τὸ χαλεπαίνειν	ἐπὶ	τοῖς τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν
[52, 24]	ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος, καὶ	ἐπὶ	τοῦ σίτου τῆς τε ἀγορᾶς
[52, 32]	ἐπί τε τοὺς ὁμοίους καὶ	ἐπὶ	τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ
[52, 26]	φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί τις	ἐπὶ	τούτῳ, ἄν γε πάνθ´ ὅσα
[52, 5]	βούλεται (πολέμιον γὰρ αὐτῷ πᾶν	ἐπὶ	τούτῳ τὸ κρατοῦν ὡς πλήθει
[52, 12]	ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως	ἐπὶ	τῷ μὴ τυχεῖν ὧν ἂν
[52, 20]	πάντας αὐτοὺς αἱροῦ, καὶ μήτε	ἐπὶ	τῷ πλήθει ἢ καὶ τῷ
[52, 20]	αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε	ἐπὶ	τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ. μὴ
[52, 14]	ἅπασιν αἴτιον γίγνεται, ἂν δὲ	ἐπὶ	τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ διὰ
[52, 14]	ποιεῖν καὶ λέγειν, ἂν μὲν	ἐπὶ	τῶν εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας
[52, 19]	τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ	ἐπὶ	τῶν ἱππέων ποίησον. τοὺς γὰρ
[52, 27]	τῆς ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ	ἐπὶ	τῶν καιρῶν βοηθείαις τισὶν ἔτι
[52, 33]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ	ἐπὶ	τῶν πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε
[52, 42]	τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ	Καίσαρι	καὶ τοῖς παισὶ τοῖς τε
[52, 24]	ἄρχειν· τό τε γὰρ ἑνὶ	ἀνδρὶ	αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ τὸ
[52, 18]	λόγον, ἂν ἐπὶ πλεῖόν σοι	περὶ	αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ γάρ που
[52, 36]	τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς τι	περὶ	αὐτὸ καὶ μίσει καὶ κόλαζε,
[52, 33]	μόνῳ προσκείσθω, καὶ μηδεὶς ἄλλος	περὶ	αὐτῶν αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν, δι´
[52, 31]	προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν	περὶ	αὐτῶν διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´
[52, 31]	καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν μηδὲ	περὶ	ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς μήτε
[52, 38]	ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα μὲν	περὶ	ἐκείνων λέγω, καθ´ ἁπάντων δέ
[52, 31]	αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα μέντοι	περὶ	ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων, περὶ ὧν
[52, 16]	γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε	περὶ	ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ
[52, 33]	τῶν ἰδιωτῶν τῶν πρώτων, ὅταν	περὶ	θανατώσεως ἢ καὶ ἀτιμίας τινὸς
[52, 21]	ἀσχολίας ἕνεκα καὶ τῆς ἀξιώσεως.	περὶ	μὲν δὴ τούτων ταύτην σοι
[52, 26]	τοῖς ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι.	περὶ	μὲν οὖν τοὺς βουλευτὰς τούς
[52, 30]	ἑαυτῷ καὶ τῷ κοινῷ μετιέναι.	περὶ	μὲν οὖν τούτων ταῦτα γιγνώσκω,
[52, 26]	κωλύει τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν.	~περὶ	μὲν οὖν τῶν βουλευτῶν τῶν
[52, 31]	χαλεπώτερα λογοποιεῖσθαι καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν.	περὶ	μὲν οὖν τῶν λόγῳ τι
[52, 19]	καὶ κώμας νομίζοντες εἶναι. ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτου αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα
[52, 32]	τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι, καὶ	περὶ	μὲν τῶν ἄλλων πάντας ὁμοίως
[52, 42]	καὶ ἐς τὴν Γαλατίαν τὴν	περὶ	Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι
[52, 24]	ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους τῆς	περὶ	σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε
[52, 2]	νομίζεται, ἅπερ εὖ οἶδ´ ὅτι	περὶ	σοῦ οὐδένα ἂν ὑπομείνειας εἰπεῖν
[52, 31]	περὶ τῶν θεῶν, οὕτω καὶ	περὶ	σοῦ φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς εἶ.
[52, 22]	τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν	περί	τε τῶν ἑκατοντάρχων τῶν ἐν
[52, 19]	ποτ´ ἂν ἀρέσωσί σε, μηδὲν	περὶ	τοῦ πλήθους αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ
[52, 31]	τι ἐς σέ, ἵν´ ὡς	περὶ	τῶν θεῶν, οὕτω καὶ περὶ
[52, 10]	τούτων, εἰ δεῖ τι καὶ	περὶ	τῶν ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ συμφερόντων
[52, 22]	ἐν τοῖς καταλόγοις ὄντων καὶ	περὶ	τῶν ἰδιωτῶν τῶν παρ´ ἑκάστοις
[52, 33]	ταῦτά τε οὖν κρῖνε, καὶ	περὶ	τῶν ἱππέων τῶν τε ἑκατοντάρχων
[52, 31]	μέντοι περὶ ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων,	περὶ	ὧν οἵ τε νόμοι κεῖνται
[52, 13]	τὰς ἐκ τῆς μοναρχίας ἐκφυομένας.	περὶ	ὧν τῆς δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά
[52, 41]	κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ τε	πατρὶ	αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι καὶ τοῖς
[52, 40]	τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ καὶ τῷ	πατρί	σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ σε
[52, 13]	κατέγνωσαν, μέμνησαι δὲ ὅπως τῷ	πατρί	σου προσηνέχθησαν, ὅτι τινὰ ὑποψίαν
[52, 21]	εἴπω, καὶ τοῖς ἔξω αὐτῆς	μέχρι	πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι
[52, 19]	οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ τὰς στάσεις	βεβουλεύκασι,	καὶ τοὺς μὲν ἀρετήν τινα
[52, 13]	συμφέροντα τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι καὶ	δόγμασι	καὶ νόμοις ἃ προσήκει κατακλεῖσαι,
[52, 33]	τοῖς τε ἤθεσι καὶ τοῖς	βουλεύμασί	σου οὕτως ἐς τὰς τῶν
[52, 30]	μήτ´ ἀγώνων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν	ἀναλώμασι	δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε σπουδαῖς ματαίαις
[52, 6]	ἰδίᾳ ἡδέως ἢ καὶ ἑκόντες	ἐπιδιδόασί	τι, οὔτε τὰς κοινὰς συντελείας
[52, 30]	γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν	πᾶσι	πάντων ὑπερέχειν, καὶ φέρει πως
[52, 22]	μὲν ἐκ τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ	πᾶσι	πέμπε, δύο δὲ ἐκ τῶν
[52, 19]	ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ τῆς πολιτείας	πᾶσί	σφισι μεταδοθῆναί φημι δεῖν, ἵνα
[52, 42]	τε οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε	πᾶσι	τοῖς βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν ἔξω
[52, 12]	τις οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν	πᾶσι	τοῖς δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ τις.
[52, 27]	προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν τε ἐπιτρέψωμεν	πᾶσι	τοῖς ἐν τῇ ἡλικίᾳ οὖσι
[52, 31]	οἵ τε ἀδικοῦντές τι ἐν	πᾶσι	τοῖς ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι κολάζωνται χωρὶς
[52, 14]	πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ τὸ ἴσον	ἅπασι	κατὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας
[52, 30]	μὲν δὴ διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω	παντάπασι	μηδαμόθι ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι,
[52, 30]	πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά τινα	νικήσασι	δίδοσθαι. τούς τε γὰρ εὐπόρους
[52, 17]	μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν Σύλλαν	φασί	τινες αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι
[52, 33]	καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε	ἤθεσι	καὶ τοῖς βουλεύμασί σου οὕτως
[52, 4]	ὄντας, ἔν τε τοῖς αὐτοῖς	ἤθεσι	τεθραμμένους καὶ ἐν τοῖς ὁμοίοις
[52, 13]	τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις τε	ἔτεσι	δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν,
[52, 1]	τε καὶ εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις	ἔτεσι,	καὶ ἔπραξαν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ
[52, 42]	αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι καὶ τοῖς	παισὶ	τοῖς τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ
[52, 9]	κρείττους αἱ δημοκρατίαι τῶν μοναρχιῶν	εἰσι,	δηλοῖ μὲν καὶ τὸ Ἑλληνικόν·
[52, 3]	τοῖς τε παρὰ τῆς τύχης	δοθεῖσι	μὴ καλῶς χρῆσθαι πολὺ χεῖρόν
[52, 9]	ἀνθρώπων, ὧν οἱ μὲν ἐν	τυραννίσι	καὶ νῦν ἔτι διαγόμενοι ἀεί
[52, 5]	κατάστασις, ἐν δὲ δὴ ταῖς	τυραννίσι	πάντα τἀναντία συμβαίνει. καὶ τὰ
[52, 14]	τὸ σωφρονέστερον. τὸ γὰρ ἐξεῖναί	τισι	πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα βούλονται καὶ
[52, 23]	ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας οἶμαί	τισι	προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει
[52, 13]	ὡς εἴγε πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί	τισι	συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν τὰς
[52, 8]	εἶναι. οὐκοῦν ἂν μὲν τοιούτοις	τισὶ	τά τε στρατεύματα καὶ τὰς
[52, 28]	ἀργύριον τοῦτο πᾶν ἐπὶ μετρίοις	τισὶ	τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ
[52, 10]	καὶ βάρβαροί τινες οὐδὲ διδομένας	σφίσι	βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος
[52, 41]	πρὸς πάντα, καίπερ τὴν ἐναντίαν	σφίσι	γνώμην δούς, προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ
[52, 9]	καὶ τὴν πόλιν αὔξουσι, καί	σφισι	καὶ ἐκείνη κέχρηται καὶ χαίρει,
[52, 11]	καὶ νὴ Δία καὶ ὑβρίζειν	σφίσι	καὶ κακῶς ποιεῖν ὃν ἂν
[52, 19]	ὥστε καὶ τῆς πολιτείας πᾶσί	σφισι	μεταδοθῆναί φημι δεῖν, ἵνα καὶ
[52, 37]	ἐξ οὗ διενεχθήσονταί τισιν ἐφιέναι	σφίσι	ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ σοι πάντες
[52, 39]	πλεονεκτῇς, ὅταν ἐκ τοῦ ὁμοίου	σφίσι	προσφέρῃ, καὶ μὴ αὐτὸς μὲν
[52, 3]	ἀναγκάζονται πρὸς τὴν τοῦ συμφέροντός	σφισι	χρείαν καὶ ἄκοντες πλημμελεῖν, οἱ
[52, 24]	αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως	σφίσι	χρῆσθαι, ἅτε καὶ κολάσαι καὶ
[52, 24]	αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ τὸ	πλείοσι	ταραχῶδές ἐστι. δύο τε οὖν
[52, 1]	τε δυναστείαις, πέντε τε καὶ	εἴκοσι	καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν
[52, 19]	ὡς δούλοις σφίσιν οὔθ´ ὡς	χείροσί	πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ
[52, 18]	ἐστι, τοῖς τοῦ πατρός σου	σφαγεῦσι	δικαιότατα ἄν τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν·
[52, 27]	πᾶσι τοῖς ἐν τῇ ἡλικίᾳ	οὖσι	καὶ τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ
[52, 19]	οὔθ´ ὡς χείροσί πῃ ἡμῶν	οὖσι	χρῇ, ἀλλὰ τά τε ἄλλα
[52, 23]	πως πολλοὺς καὶ ἐς νεωτεροποιίαν	ἐξάγουσι.	διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους
[52, 38]	ἄρχοντα χρὴ μὴ ἐξ ὧν	λέγουσί	τινες τεκμαίρεσθαι τὴν διάνοιαν αὐτῶν,
[52, 6]	τὸ πολὺ καὶ γεωργοῦσι καὶ	δημιουργοῦσι	καὶ ναυτίλλονται καὶ πολιτεύονται, παρ´
[52, 6]	μὲν ὡς τὸ πολὺ καὶ	γεωργοῦσι	καὶ δημιουργοῦσι καὶ ναυτίλλονται καὶ
[52, 28]	τὴν ἔσπραξιν ποιήσει καὶ τοῖς	διδοῦσί	τι ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην παρέξει·
[52, 5]	τό τε καθ´ ἑαυτοὺς μόνον	σπεύδουσι	καὶ πάντας τοὺς ἄλλους μισοῦσι,
[52, 14]	οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς	καταδέουσί	τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν δημοκρατίαν
[52, 34]	κολασθέντες τά τε νενομισμένα πάντα	συγχέουσι	καὶ καταπατοῦσι, καὶ μόναις ταῖς
[52, 9]	τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς	κολάζουσι.	καὶ ὅτι ταῦθ´ οὕτως ἔχει
[52, 12]	αὐτῷ παρὰ τῶν διαμαρτανόντων ὧν	χρῄζουσι	μᾶλλον ἢ φιλία παρὰ τῶν
[52, 40]	καὶ τῷ πατρί σου ἔδωκαν,	σεβιοῦσι	δέ σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ
[52, 6]	πάντες μόνον ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν	ἀξιοῦσι	δαπανᾶσθαι, τὰς μὲν προσόδους αὐτοῦ
[52, 4]	μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ πάντες	ἀξιοῦσι,	καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἄρχεσθαι
[52, 33]	δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα μὴ τοῖς	προήκουσί	σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´
[52, 21]	μέχρι πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων σταδίων	οἰκοῦσι	κρίνῃ. ἕτερός τέ τις ἐκ
[52, 4]	μέρει ὑπομένουσι· καὶ πλεονεκτεῖσθαι οὐκ	ἐθέλουσι,	καὶ διὰ τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ
[52, 2]	ἀνεπιφθόνως καὶ ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα	ἐθέλουσι	καρποῦνται, τοῖς δὲ καὶ φθόνοι
[52, 4]	καὶ ἄρχεσθαι ἐν τῷ μέρει	ὑπομένουσι·	καὶ πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι, καὶ
[52, 6]	ὅτι τὴν μὲν ζημίαν αὐτοὶ	ὑπομένουσι,	τὸ δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι
[52, 4]	τιμωρίας τὰς ἐκ τῶν νόμων	ἐπαινοῦσι.	κἂν οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ} κοινὰ
[52, 12]	δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι καὶ	ὀκνοῦσι	τοῦτο ποιεῖν, ἵνα μὴ καὶ
[52, 34]	συχνῶν ἀεί τι πράξεις, καὶ	πολυπραγμονοῦσί	πως τὰ ὑπὸ τῶν ἀρχόντων
[52, 27]	ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα	πράξουσι	μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς
[52, 41]	τινα καὶ τοῖς μετὰ ταῦτα	ἄρξουσι	ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς καὶ κατὰ
[52, 9]	τε φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν πόλιν	αὔξουσι,	καί σφισι καὶ ἐκείνη κέχρηται
[52, 23]	ἀρχαὶ διδάξασαί τινας τὰ ἀναγκαῖα	ἀποπέμπουσι	πρίν τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ
[52, 23]	ὅτι αἱ μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι	ἐπαίρουσί	πως πολλοὺς καὶ ἐς νεωτεροποιίαν
[52, 36]	δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν	ἐπαίρουσι.	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[52, 4]	τιμαῖς ταῖς παρὰ τῶν ὁμοτίμων	χαίρουσι,	καὶ τὰς τιμωρίας τὰς ἐκ
[52, 15]	μισθούμενοι, πάντα ἄνω καὶ κάτω	φύρουσι·	πλεῖστα δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν
[52, 20]	δήμῳ ἔτι τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ,	στασιάσουσι	γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ,
[52, 13]	μὴ εἴπῃς ὅτι καὶ ὣς	στασιάσουσί	τινες, ἵνα μὴ καὶ ἐγὼ
[52, 27]	σχολάζοντες, καὶ οἱ λοιποὶ ῥᾷον	γεωργήσουσι	καὶ ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα
[52, 20]	ἀφαιρήσει καὶ τοῖς νεωτερίσαι τι	ἐθελήσουσι	μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο,
[52, 19]	καὶ οἱ πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς	φιλήσουσί	σε ἅτε καὶ κοινωνοί σοι
[52, 38]	μή, τί τε πράττοντά σε	φιλήσουσί	τινες καὶ τί μή, ἵνα
[52, 27]	ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ ἄμεινον	πολεμήσουσι	τούτῳ μόνῳ τῷ ἔργῳ σχολάζοντες,
[52, 25]	γὰρ οἵ τε ἀρχόμενοι μᾶλλον	εὐνοήσουσί	σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν
[52, 5]	σπεύδουσι καὶ πάντας τοὺς ἄλλους	μισοῦσι,	τάς τε εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας
[52, 29]	τοῦ τὰ λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι	συνεσοίσουσι,	καὶ προσέτι τὰ πλείω αὐτῶν
[52, 40]	καὶ ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ,	δώσουσι	μέν σοι τὴν τοῦ αὐτοκράτορος,
[52, 30]	δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´	ἀναλώσουσί	τι οὔτ´ αἰσχρῶς διαπράξονται, ἀλλ´
[52, 20]	εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς	νεοχμώσουσι,	στρατοπέδων κύριοι ἐν τῷ τῶν
[52, 34]	τε νενομισμένα πάντα συγχέουσι καὶ	καταπατοῦσι,	καὶ μόναις ταῖς τῆς φύσεως
[52, 42]	ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς	βουλεύουσι	μὴ ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας,
[52, 9]	νῦν ἔτι διαγόμενοι ἀεί τε	δουλεύουσι	καὶ ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν,
[52, 34]	μόναις ταῖς τῆς φύσεως ὁρμαῖς	δουλεύουσι.	κἀκ τούτου οὔτε τὸ πάντας
[52, 10]	γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα	ἔχουσι,	καὶ οἱ συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ
[52, 15]	τὰς ὀργὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας	ἔχουσι,	καὶ ταῦτα ἐς τοσοῦτον προῆκται
[52, 6]	γίγνονται, ἄλλοι δὲ τὰ ὅπλα	ἔχουσι	καὶ τὸν μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν
[52, 28]	ἐπικαρπίαν τινὰ τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ	παρέχουσι,	καὶ τέλη καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν
[52, 24]	τῶν τοῖς ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ	ἄρχουσι	προστεταγμένων. τούτους μὲν γὰρ αὐτοὶ
[52, 22]	ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι καὶ τοῖς	ἄρχουσι	τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ
[52, 2]	δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς τε	αὐταρχοῦσι	καὶ τοῖς φίλοις σφῶν παρέχεται,
[52, 8]	δὲ δὴ φαύλοις καὶ τοῖς	τυχοῦσι	τὰ πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα μὲν
[52, 25]	τινὲς ἐν τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις	ὦσι,	πλὴν τῶν ἐν τῷ τεταγμένῳ
[52, 30]	ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον	διάγωσι.	μήτε δὲ νομίσματα ἢ καὶ
[52, 19]	κοινοῖ, ὅπως ὡς οἰκείαν αὐτὴν	σπουδάζωσι.	καὶ τοσοῦτόν γε δέω τοῦθ´
[52, 34]	πάντες ἥδιστα, ὥστ´ ἂν ἅπαξ	καταμάθωσί	σε ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα
[52, 26]	καὶ διὰ τοιοῦτό τι καὶ	φθονηθῶσι	καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ ἀνάξια
[52, 23]	τέ τινα χρόνον καὶ οἴκαδε	ἐπανέλθωσι	καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν δὴ
[52, 32]	ὡς καὶ ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες	ἀξιωθῶσι,	καὶ τὸ πάντα τὰ μετὰ
[52, 33]	ἐς τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας	ἐξίωσι.	τὰς μέντοι γνώμας αὐτῶν μὴ
[52, 33]	μὴ τοῖς προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι	κατοκνῶσι	παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα γραφομένας,
[52, 19]	γὰρ ἂν πλείους εὐδόκιμοι ἄνδρες	συνῶσί	σοι, τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός τε
[52, 37]	ἂν ἢ καλῶς ἢ κακῶς	πράξωσι,	σοὶ προστεθήσεται, καὶ τοιοῦτος αὐτὸς
[52, 21]	ὑπατευέτωσαν, ἄν γε καὶ ὀρθῶς	διάρξωσι,	καὶ μετὰ ταῦτα τὰς μείζους
[52, 23]	ἄρχωσι· καὶ ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν	διαλίπωσί	τέ τινα χρόνον καὶ οἴκαδε
[52, 36]	τῶν φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι	δρῶσι·	διὸ καὶ ἐκείνους φυλάσσεσθαί σοι
[52, 36]	τὸ πρόσχημά τινες τοῦτο προβαλλόμενοι	δρῶσι.	~τῇ μὲν οὖν γνώμῃ καὶ
[52, 12]	μὴ τυχεῖν ὧν ἂν προσδοκήσωσι	φέρωσι.	καὶ γὰρ ὁ ὀρθῶς διδοὺς
[52, 37]	τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν	ἐπιχειρῶσι,	μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας
[52, 39]	ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε	ὁρῶσι	κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον ὄντα,
[52, 29]	καρπῶνται διδόντες, ἄλλως τε κἂν	ὁρῶσί	σε σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ
[52, 19]	ἑκατέρους ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´ ἂν	ἀρέσωσί	σε, μηδὲν περὶ τοῦ πλήθους
[52, 7]	παρὰ τὸ δοκοῦν τῷ κρατοῦντι	ποιήσωσι·	κἂν ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ
[52, 12]	τῷ μὴ τυχεῖν ὧν ἂν	προσδοκήσωσι	φέρωσι. καὶ γὰρ ὁ ὀρθῶς
[52, 12]	ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν	ἐπιθυμήσωσι)	τοῦτο δὲ ὡς καὶ αὐτοὶ
[52, 26]	τοιοῦτό τι καὶ φθονηθῶσι καὶ	κινδυνεύσωσι,	πολλὰ καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν
[52, 23]	χρόνον καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ	ἰδιωτεύσωσι.	~τοὺς μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς
[52, 42]	διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ	νεοχμώσωσί	τι, πάντα ἔφη τὰ γράμματα
[52, 26]	παῖδές εἰσιν, ἐς τὰ διδασκαλεῖα	συμφοιτῶσι,	καὶ ἐπειδὰν ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν,
[52, 9]	ἀλλ´ ὅσῳ ἂν πλείους καὶ	πλουτῶσι	καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον αὐτοί
[52, 14]	ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα	βουλεύωσι	μὲν οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ
[52, 33]	καὶ ἡδέως πάντες ὑπὲρ σοῦ	κινδυνεύωσι,	πιστεύοντες ὅτι οὔτε πταίσαντές τι
[52, 30]	τοῖς ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι	ἔχωσι.	τοῦτο μὲν δὴ διὰ ταῦτ´
[52, 14]	ἵνα βουλεύωσι μὲν οἱ φρονιμώτατοι,	ἄρχωσι	δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ
[52, 23]	ἐφεξῆς ἐπὶ μακρότερον τοῦ δέοντος	ἄρχωσι·	καὶ ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί
[52, 31]	τὸ πιστεύειν ὅτι τις μήτε	τι	ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας
[52, 8]	~ἔτι τοίνυν πολλοὶ χωρὶς τῶν	τι	ἀδικούντων, οἱ μὲν γένει οἱ
[52, 41]	ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ	τι,	ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας·
[52, 18]	πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ	τι	αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι, τοῖς τοῦ
[52, 39]	ταῦτα αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε	τι	ἁμαρτήσῃ καὶ πάντα κατορθώσεις, κἀκ
[52, 23]	προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει	τι	ἄν τε ἐν τῷ αὐτῷ
[52, 15]	νόμος εὐθὺς ᾖ πᾶν ὅ	τι	ἂν βουλευσαμένῳ σοι μετὰ τῶν
[52, 31]	ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ ἕτερόν	τι	ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ
[52, 37]	ὡς νεωτερίζοντας ἢ καὶ ἄλλο	τι	ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ
[52, 32]	μὲν ἐπὶ πάντας τὴν τοῦ	τι	ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν ἐχέτωσαν, οἱ δ´
[52, 25]	ἥ τε θεραπεία σου ἆθλόν	τι	ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ μὴ
[52, 26]	δι´ εὐγένειαν μήτε δι´ ἄλλο	τι	ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν
[52, 37]	καὶ διὰ τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν	τι	ἀρχήν, ὅ γε μὴ δώσεις,
[52, 43]	ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ Λέπιδος μέρος	τι	αὐτῆς ἠρημώκει καὶ διὰ τοῦτο
[52, 27]	καὶ χρόνον τακτὸν στρατευομένους, ὥστε	τι	αὐτοῖς καὶ πρὸ τοῦ γήρως
[52, 23]	τινας τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν	τι	αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ ὅτι
[52, 20]	τοσοῦτον ὅσον μήτε τοῦ ἀξιώματός	τι	αὐτῶν ἀφαιρήσει καὶ τοῖς νεωτερίσαι
[52, 17]	γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν	τι	βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ
[52, 39]	βιῶναι· τί μὲν γὰρ ἥδιον,	τί	δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ πάντων
[52, 9]	καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ	τί	δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα
[52, 5]	συμβαίνει. καὶ τὰ μὲν πολλὰ	τί	δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ
[52, 13]	τινά σοι προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν	τι	δεινὸν μετὰ κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον
[52, 30]	πρὸς σέ, πλὴν εἰ πρᾶγμά	τι	διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ
[52, 26]	τοιοῦτον ἐπιτρέψῃς ἐξ οὗ δεινόν	τι	δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν γε καὶ
[52, 15]	κατὰ καιρὸν πολεμῶνται, οἵ τε	τι	ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ μὴ
[52, 20]	αὐτῶν ἀφαιρήσει καὶ τοῖς νεωτερίσαι	τι	ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ
[52, 3]	οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως ἄν	τι	εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα
[52, 13]	ὧν τῆς δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά	τι	εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ καὶ
[52, 31]	ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ τε ἀδικοῦντές	τι	ἐν πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι
[52, 37]	ἐπωνυμίας τινὰς κενὰς μήτ´ ἄλλο	τι	ἐξ οὗ διενεχθήσονταί τισιν ἐφιέναι
[52, 38]	ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε σοι φανερῶς	τι	ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν γὰρ οὐδεὶς
[52, 12]	καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν	τι	ἐπαυρέσθαι παρὰ τοῦ δοῦναι δυναμένου
[52, 31]	προάγειν ὅτι δύναταί τις ἀσελγᾶναί	τι	ἐς σέ, ἵν´ ὡς περὶ
[52, 2]	καταδεεστέρου ἔχειν, καὶ κατορθώσας τέ	τι	ἐς τὴν τῆς ψυχῆς ἰσχὺν
[52, 31]	χωρὶς ἢ εἴ τις στράτευμά	τι	ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ
[52, 37]	σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ πρᾶξαί	τι	ἢ ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι,
[52, 37]	οἴσει. μὴ μέντοι καὶ ὑπέρογκόν	τι	ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν,
[52, 29]	κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ	τι,	καὶ ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ
[52, 26]	κἄν γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ	τι,	καὶ ἐλεγχθήτω καὶ κολασθήτω. μὴ
[52, 37]	ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν	τι	καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ
[52, 18]	οὐδεὶς ἀγνοεῖ· εἰ δ´ οὖν	τι	καὶ πεπλημμέληται, ἀλλ´ οὔτι καὶ
[52, 10]	~χωρὶς δὲ τούτων, εἰ δεῖ	τι	καὶ περὶ τῶν ἰδίᾳ σοὶ
[52, 31]	αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν	τι	καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν μηδὲ
[52, 26]	φοβούμενοι μὴ καὶ διὰ τοιοῦτό	τι	καὶ φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ
[52, 30]	τινὰ τοιοῦτον σύλλογον ἐν ᾧ	τι	καὶ χρηματισθῆναι δεῖ, συνιέναι φημὶ
[52, 4]	τὰ ἐναντία νομίζοντες εἶναι, οὔτε	τι	κακὸν οὐδενὶ τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι
[52, 12]	οὔθ´ οἱ διδόντες αὐτὰς ἀγαθόν	τι	καρποῖντο καὶ οἱ λαμβάνοντες κακίους
[52, 42]	τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς γέ	τι	κεκτημένοις αὐτόθι καὶ ἄνευ παραιτήσεως,
[52, 14]	ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ	τι	κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς
[52, 36]	οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς οἱ βουλόμενοί	τι	κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ δὴ
[52, 33]	κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι οὔτε πταίσαντές	τι	κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ
[52, 12]	μὲν γάρ, ὡς καὶ ὀφειλόμενόν	τι	λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως μεγάλην οἴονται
[52, 33]	κράτος ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί	τι	μᾶλλον ἢ καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ
[52, 8]	ἂν ἐν τοῖς μεγίστοις πταίσειας.	τί	μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς
[52, 39]	σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι·	τί	μὲν γὰρ ἥδιον, τί δὲ
[52, 38]	πράττοντά σε φιλήσουσί τινες καὶ	τί	μή, ἵνα τὰ μὲν ποιῇς
[52, 19]	ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει	τι	μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα, καὶ
[52, 35]	σαυτῷ δὲ δὴ μήτε ἔξαλλόν	τι	μήθ´ ὑπερήφανον μήτε παρὰ τῶν
[52, 31]	αὐτὸς μὲν μηδὲ περὶ ἐκείνου	τι	μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον
[52, 23]	τριῶν, εἰ μή τις ἀδικήσειέ	τι,	μήτε πλεῖον πέντε, τὸ μὲν
[52, 39]	εἰρηναῖον ὄντα, ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς	τι	μήτε πλεονεκτῇς, ὅταν ἐκ τοῦ
[52, 25]	ἐκ τοῦ αὐτοῦ τέλους διοικοῦντές	τι,	οἱ μὲν πλείονα οἱ δὲ
[52, 30]	προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί	τι	οὔτ´ αἰσχρῶς διαπράξονται, ἀλλ´ ἀκεραίους
[52, 6]	ἡδέως ἢ καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί	τι,	οὔτε τὰς κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους
[52, 26]	ἄρχοντα τὸν ἄριστον, οὗ τέ	τι	ὄφελός ἐστι, δεῖ μὴ μόνον
[52, 34]	ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν τοὺς εὖ	τι	παθεῖν ἀξίους οἶμαι γενήσεσθαι, τοσαύτης
[52, 42]	ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί	τι,	πάντα ἔφη τὰ γράμματα τὰ
[52, 12]	τις. οἱ μὲν γὰρ ἀξιοῦντές	τι	παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν πάντες ὡς
[52, 7]	ἐξουσίας οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν	τι	παρὰ τὸ δοκοῦν τῷ κρατοῦντι
[52, 38]	μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως	τι	παρὰ τοῦτο πράττειν δόξειν, ἂν
[52, 7]	δικαστοῦ μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς	τι	πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν πολλοὶ χωρὶς
[52, 36]	ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς	τι	περὶ αὐτὸ καὶ μίσει καὶ
[52, 26]	τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´ ἂν πρίν	τι	πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες
[52, 25]	ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ	τι	πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´
[52, 11]	μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ κακόν	τι	ποιεῖν οὔθ´ ὡς αἰσχρὰ οὔθ´
[52, 38]	παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς	τι	ποιεῖς εἴτε καὶ μή, τί
[52, 34]	ἢ τἆλλα οἷς τοὺς ἀγαθόν	τι	ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον
[52, 2]	ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας τοιοῦτό	τι	ποιῶν πρῶτον μὲν δολερὸς καὶ
[52, 3]	τι πρᾶξαι ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´ ὅ	τι	ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις ἡμῖν ἄριστον
[52, 5]	δὴ τούτων ὄντων οὐχ ὁρῶ	τί	ποτ´ ἂν εἰκότως ἐπάρειέ σε
[52, 5]	κανόνα τοῦ βίου ποιησάμενος, ὅ	τι	ποτ´ ἂν ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ
[52, 8]	κολούειν ἐπιχειρῶν δικαίως τοῦτο ποιεῖν.	τί	ποτ´ οὖν τούτοις χρήσῃ; πῶς
[52, 37]	δ´ ἀργοῦντας ἢ καὶ φλαῦρόν	τι	πραγματευομένους μίσει, ἵνα τῶν μὲν
[52, 3]	μηδέτερον αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως	τι	πρᾶξαι ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´ ὅ τι
[52, 22]	ὥστε ποτὲ καὶ κατὰ σοῦ	τι	πρᾶξαι. ὃ δ´ εἶπον, ὅτι
[52, 21]	προσκροῦσαί τινι καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως	τι	πρᾶξαι, τήν τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν
[52, 34]	ἀλλὰ καὶ μετὰ συχνῶν ἀεί	τι	πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί πως τὰ
[52, 34]	μήθ´ ὅτι τινὲς εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως	τι	πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτω καὶ
[52, 25]	οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ	τι	πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ ὅτι
[52, 31]	περὶ μὲν οὖν τῶν λόγῳ	τι	προπηλακίζειν αἰτιαζομένων ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ·
[52, 9]	μέντοι καὶ ταῖς δημοκρατίαις τοιοῦτό	τι	πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ ἂν πλείους
[52, 14]	τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί	τι	ῥᾳδίως ὑπὸ παρρησίας τοὺς οὐχ
[52, 38]	τι ποιεῖς εἴτε καὶ μή,	τί	τε πράττοντά σε φιλήσουσί τινες
[52, 37]	τοὺς μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ	τι	τεχνωμένους τίμα, τοὺς δ´ ἀργοῦντας
[52, 4]	κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ	τι	τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ βεβιασμένον,
[52, 2]	ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν γὰρ βίαιόν	τι	τολμᾶν προσήκειν πως τῇ τῶν
[52, 26]	παιδευθεὶς ὡς ἐγὼ λέγω νεώτερόν	τι	τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς
[52, 18]	ἔχει, καὶ μακρῷ τὸ φυλάξαι	τι	τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι· πρὸς
[52, 35]	μὲν ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν τοιοῦτό	τι	τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα
[52, 24]	καὶ ὁ ἕτερος αὐτῶν ἐπαίσθηταί	τι	τῷ σώματι, μήτι γε καὶ
[52, 30]	γὰρ εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω	τι	τῶν πατρίδων ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ
[52, 8]	τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ	τι	τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ αὐτὸς
[52, 34]	ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ πρός	τι	χρησάμενος, μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε.
[52, 30]	τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο	τι	χρησιμώτερον καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ
[52, 28]	ἔσπραξιν ποιήσει καὶ τοῖς διδοῦσί	τι	ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην παρέξει· λέγω
[52, 20]	κύριοι ἐν τῷ τῶν ὀνομάτων	φρονήματι	γενόμενοι, καὶ χρόνον τινὰ ἰδιωτεύσαντες
[52, 7]	αἰσχύνῃ πρὸ τῆς ἀληθείας προπεταννύντας,	ὀνόματι	ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν
[52, 23]	ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ	ἀναλώματι	ὥσπερ νῦν χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν
[52, 24]	ἕτερος αὐτῶν ἐπαίσθηταί τι τῷ	σώματι,	μήτι γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ
[52, 43]	οὐδέν, ὄνομα δὲ καὶ νῦν	ἔτι	διὰ τὴν τοῦ Τιβερίου ἐνοίκησιν
[52, 9]	μὲν ἐν τυραννίσι καὶ νῦν	ἔτι	διαγόμενοι ἀεί τε δουλεύουσι καὶ
[52, 25]	χρημάτων κυρίους γίγνεσθαι. πρὸς δ´	ἔτι	καὶ καλῶς ἔχει διὰ πλειόνων
[52, 5]	πόλις καὶ τὰ πράγματα αὐτῆς	ἔτι	καὶ νῦν ταράττεται; καὶ χαλεπὸν
[52, 42]	ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς	ἔτι	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν
[52, 26]	καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως τε	ἔτι	παῖδές εἰσιν, ἐς τὰ διδασκαλεῖα
[52, 20]	πλήθει ἢ καὶ τῷ δήμῳ	ἔτι	τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ,
[52, 8]	χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι πεπονθέναι.	~ἔτι	τοίνυν πολλοὶ χωρὶς τῶν τι
[52, 27]	ἐπὶ τῶν καιρῶν βοηθείαις τισὶν	ἔτι	χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί τε τοσοῦτον
[52, 16]	σαθρὰ γάρ ἐστι καὶ οὐδένα	ἔτι	χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ
[52, 32]	ἢ καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν	ἔτι	ὢν κρίνηται. ἄτοπον γὰρ τὸν
[52, 34]	ὡς τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ	προσέτι	καὶ εὖ πάσχειν. ~πρὸς μὲν
[52, 17]	ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσαι καὶ	προσέτι	καὶ κινδυνεῦσαι. τίς γάρ σου
[52, 12]	μηδὲν παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ	προσέτι	καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν, ἵνα
[52, 28]	ὧν καλῶς πόλις οἰκεῖται, καὶ	προσέτι	καὶ ὅσα ἔς τε τὰς
[52, 22]	οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά τε καὶ	προσέτι	καὶ τὰς δίκας τάς τε
[52, 24]	ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ	προσέτι	καὶ τῶν Καισαρείων τῶν τε
[52, 29]	λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι συνεσοίσουσι, καὶ	προσέτι	τὰ πλείω αὐτῶν οὐχ ἕτεροί
[52, 36]	ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ	προσέτι	τὸ μὲν θεῖον πάντῃ πάντως
[52, 40]	τἆλλα πάνθ´ ὅσα εἴρηκα ἐννοήσας	πείσθητί	μοι, καὶ μὴ πρόῃ τὴν
[52, 24]	αὐτῶν ἐπαίσθηταί τι τῷ σώματι,	μήτι	γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός
[52, 36]	μήτ´ οὖν ἀθέῳ τινὶ μήτε	γόητι	συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ
[52, 7]	φέρειν, μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε	χάριτι	ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι πεπονθέναι. ~ἔτι
[52, 19]	χρήματα αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα δός.	ἀντὶ	δὲ δὴ τῶν ἄλλων τούς
[52, 30]	κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε	παντὶ	εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ
[52, 37]	πᾶν ὑποπτεύων μήτε τῷ καταδεεστέρῳ	παντὶ	πιστεύων. καὶ τοὺς μὲν ἐργαζομένους
[52, 33]	αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε παρρησίαν	παντὶ	τῷ βουλομένῳ καὶ ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί
[52, 35]	ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ τε	ὄντι	καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα μὲν
[52, 39]	ἔχων θάρσει, καὶ πίστευέ μοι	λέγοντι	ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε
[52, 12]	ἄλλως μεγάλην οἴονται δεῖν τῷ	διδόντι	αὐτὸ χάριν ἔχειν ἅτε μηδὲν
[52, 19]	τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός τε ἐν	δέοντι	πάντα διοικήσεις, καὶ τοὺς ἀρχομένους
[52, 29]	δὲ τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα,	ἐθελοντὶ	συντελέσειέ τι, καὶ ἀσφάλειαν καὶ
[52, 34]	τέ σοι ἔσται οὐδὲ βραχύτατον	ἁμαρτόντι	διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ μόνας
[52, 3]	τὰ ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως	ἀκούοντι.	~ἡ μὲν τοίνυν ἰσονομία τό
[52, 26]	σφισιν ὀρθῶς ζῆν, τῷ δ´	ἄρχοντι	αὐτῶν καὶ ζημία ἅμα ἀγαθῶν
[52, 22]	ἂν συμβουλεύσαιμί σοι τῷ αὐτῷ	ἄρχοντι	ἐπιτρέψαι) δεήσει που τοὺς δύο
[52, 35]	ἀγαθῷ τε ὄντι καὶ καλῶς	ἄρχοντι	πᾶσα μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται,
[52, 30]	εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε	ἄρχοντί	σφων δηλούτωσαν ὅσα βούλονται, καὶ
[52, 6]	ῥᾳδίως πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει τῷ	κρατοῦντι	γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ ἂν δόξαν
[52, 7]	τι παρὰ τὸ δοκοῦν τῷ	κρατοῦντι	ποιήσωσι· κἂν ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται,
[52, 35]	οὐδεὶς ἑκὼν τοιοῦτό τι τῷ	κρατοῦντι	ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα δὲ δή
[52, 23]	μήτε πλεῖον πέντε, τὸ μὲν	ὅτι	αἱ ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ
[52, 23]	τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ	ὅτι	αἱ μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί
[52, 8]	δὲ δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ,	ὅτι	ἂν μὲν μηδὲν δέον ὁ
[52, 29]	ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο οἶδα	ὅτι,	ἂν μήτε προσεπηρεάζωνται καὶ τῷ
[52, 26]	καὶ τῶν ἄλλων, ὅπως ὡς	ὅτι	βέλτιστοι γίγνωνται, προνοεῖν. τοῦτο δ´
[52, 37]	τινὶ αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο ἔγκλημα,	ὅτι	δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς
[52, 31]	ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς ἄλλους προάγειν	ὅτι	δύναταί τις ἀσελγᾶναί τι ἐς
[52, 18]	ὥσπερ προσήκει, δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις	ὅτι	ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι καὶ ἐτάραξαν
[52, 34]	μὴ γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´	ὅτι	ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα
[52, 42]	δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν γὰρ	ὅτι	ἔς τε τὴν Σικελίαν καὶ
[52, 36]	φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ γὰρ	ὅτι	καὶ Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου καλῶν
[52, 18]	ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα ἀκριβῶς καταμάθῃς	ὅτι	καὶ δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον τῷ
[52, 36]	ἄλλου ἄν τινος προτιμήσειεν, ἀλλ´	ὅτι	καὶ καινά τινα δαιμόνια οἱ
[52, 17]	ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ	ὅτι	καὶ ὁ Πομπήιος ἐκστὰς τῆς
[52, 11]	φρονῶν αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ δ´	ὅτι	καὶ πλουτίζειν καὶ σώζειν τινὰς
[52, 26]	ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν,	ὅτι	καὶ τροφῆς καὶ παιδείας τῆς
[52, 13]	μείζω διαμένει. καὶ μὴ εἴπῃς	ὅτι	καὶ ὣς στασιάσουσί τινες, ἵνα
[52, 28]	τοῦτο διδάξω, σμικρὸν ἐκεῖνο ὑπειπών,	ὅτι	κἂν δημοκρατηθῶμεν, πάντως που χρημάτων
[52, 18]	ἂν αὐτοὺς ἐκείνους ἠμύνω. καὶ	ὅτι	μὲν ὀρθῶς καὶ δικαίως πάντα
[52, 17]	λοιπὸν αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ.	~ὅτι	μὲν οὖν ὀρθῶς σοι παραινῶ,
[52, 42]	δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις,	ὅτι	μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν
[52, 18]	χάριν γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν,	ὅτι	μὴ μόνον τῶν κακῶν τῶν
[52, 25]	τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ	ὅτι	μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον ἐστί
[52, 43]	ἐποίησε καὶ τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν,	ὅτι	ὁ Λέπιδος μέρος τι αὐτῆς
[52, 37]	καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο	ὅτι	οὐ χρὴ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς
[52, 39]	θάρσει, καὶ πίστευέ μοι λέγοντι	ὅτι	οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ.
[52, 33]	πάντες ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες	ὅτι	οὔτε πταίσαντές τι κολασθήσονται οὔτε
[52, 19]	διοικήσεις, καὶ τοὺς ἀρχομένους πείσεις	ὅτι	οὔτε ὡς δούλοις σφίσιν οὔθ´
[52, 25]	τῆς πράξεως φερέτωσαν, τοῦτο μὲν	ὅτι	οὐχ οἷόν τέ ἐστιν αὐτούς,
[52, 18]	ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς	ὅτι	οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ
[52, 29]	προσεπηρεάζωνται καὶ τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν	ὅτι	πάντα ταῦτα καὶ ὑπὲρ τῆς
[52, 34]	νέμων, ὥστε καὶ εὖ εἰδὼς	ὅτι	παραχρῆμα πάντες καὶ ὅσα ἂν
[52, 2]	εἶναι νομίζεται, ἅπερ εὖ οἶδ´	ὅτι	περὶ σοῦ οὐδένα ἂν ὑπομείνειας
[52, 13]	μὴ καὶ ἐγὼ αὖθις εἴπω	ὅτι	πολλῷ μᾶλλον οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο
[52, 12]	τε κατ´ ἀξίαν ἑκάστου δῆλον	ὅτι	πρὸ πάντων προσκοπεῖ, καὶ τοὺς
[52, 42]	τινα καὶ Φούρνιον Γαΐους, ἐγκατέλεξεν,	ὅτι	προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων τινῶν
[52, 26]	κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς	ὅτι	σὲ αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ,
[52, 31]	οὕτω καὶ περὶ σοῦ φρονῶσιν	ὅτι	σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ δή
[52, 9]	τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ	ὅτι	ταῦθ´ οὕτως ἔχει καὶ πολλῷ
[52, 16]	πάνυ δυσχερῶς ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ	ὅτι	ταῦτα ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ τὰ
[52, 6]	τοὺς πολλοὺς βαρύνει, καὶ μάλισθ´	ὅτι	τὴν μὲν ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι,
[52, 43]	τε Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο,	ὅτι	τινὰ πρεσβευτὴν ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ
[52, 13]	ὅπως τῷ πατρί σου προσηνέχθησαν,	ὅτι	τινὰ ὑποψίαν ἐς αὐτὸν μοναρχίας
[52, 34]	γῆς καὶ θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´	ὅτι	τινὲς εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι πράξουσιν·
[52, 29]	ἀπαιτεῖσθαι. ~καὶ οὐκ ἀγνοῶ μὲν	ὅτι	τινὲς τῶν τε φόρων καὶ
[52, 31]	χαλεπώτατα γὰρ οἱ πολλοὶ πείθονται	ὅτι	τις ἄοπλος ὢν ἐπιβουλεύει τῷ
[52, 31]	αὐτοὺς γίγνονται, λέγω. τὸ γὰρ	ὅτι	τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ
[52, 31]	αἰσχρὸν μὲν γὰρ τὸ πιστεύειν	ὅτι	τις μήτε τι ἀδικοῦντά σε
[52, 13]	ἠθέλησα, ἀλλὰ δεῖξαί σοι τοῦθ´	ὅτι	τοιοῦτόν ἐστι τῇ φύσει ὥστε
[52, 22]	τι πρᾶξαι. ὃ δ´ εἶπον,	ὅτι	τὸν ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ
[52, 13]	τινι ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις μὲν	ὅτι	τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς
[52, 13]	τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ	ὅτι	τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή τινα
[52, 26]	τοῦτο πραχθέν, μήτ´ αὖ δείσῃς	ὅτι	τραφείς τέ τις καὶ παιδευθεὶς
[52, 15]	ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι οἰηθῇς	ὅτι	τυραννῆσαί σοι, τόν τε δῆμον
[52, 8]	ἄλλα οὐδὲν δέομαί σοι σαφῶς	εἰδότι	διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ μόνον
[52, 22]	ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων, τὸν μὲν	ἄρτι	ἐκ τῆς πόλεως ἐξιόντα, καὶ
[52, 26]	ἄριστον, οὗ τέ τι ὄφελός	ἐστι,	δεῖ μὴ μόνον αὐτὸν πάνθ´
[52, 11]	πρὸς θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων	ἐστί,	δέομαί σοι λέγειν· οὔτε γὰρ
[52, 24]	σφαλερὸν καὶ τὸ πλείοσι ταραχῶδές	ἐστι.	δύο τε οὖν ἔστωσαν οἱ
[52, 37]	σοι καὶ δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν	ἐστι·	καὶ γὰρ κόσμον καὶ ἀσφάλειάν
[52, 37]	κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν	ἐστι	καὶ διὰ ταῦτα καὶ διὰ
[52, 18]	τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου τὸ ἐπιθύμημά	ἐστι,	καὶ καλὸς ὁ κίνδυνος αὐτοῦ·
[52, 16]	ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ	ἐστι	καὶ οὐδένα ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν
[52, 36]	εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία	ἐστί,	καὶ πάντως τινὰς καὶ ἱερόπτας
[52, 21]	ὅσα μήτε τινὸς τιμωρίας ἄξιά	ἐστι	καὶ παρορώμενα πολλῶν καὶ μεγάλων
[52, 37]	σοι γίγνωνται. καλὸν μὲν οὖν	ἐστι	καὶ τὸ τὰ τῶν ἰδιωτῶν
[52, 31]	εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν	ἐστι	μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ,
[52, 28]	γὰρ καὶ δίκαιον καὶ προσῆκόν	ἐστι	μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ
[52, 16]	περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός	ἐστι,	μήτε περὶ ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς,
[52, 10]	γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν	ἐστι	παρακύψαντά τινα ἅπαξ ἐς αὐτὰ
[52, 18]	φυλάξαι τι τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν	ἐστι·	πρὸς μὲν γὰρ τὸ τἀλλότρια
[52, 25]	ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον	ἐστί	σοι τοὺς αὐτοὺς τῶν τε
[52, 20]	γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν	ἐστι	τὰ μὲν οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ
[52, 38]	ἐξ ὧν φρονεῖν αὐτοὺς εἰκός	ἐστι.	~ταῦτά σε καὶ τὰ τοιαῦτα
[52, 13]	δεῖξαί σοι τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν	ἐστι	τῇ φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς
[52, 13]	ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ	ἐστι	τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις τε
[52, 31]	ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν	ἐστι	τό τε τὴν βουλὴν πάντων
[52, 31]	κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν τέ	ἐστι	τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ πιστευθῇ
[52, 5]	νῦν ταράττεται; καὶ χαλεπὸν μέν	ἐστι	τὸ τὸν ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις
[52, 18]	ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα αὐτῆς	ἐστι,	τοῖς τοῦ πατρός σου σφαγεῦσι
[52, 3]	μὴ καλῶς χρῆσθαι πολὺ χεῖρόν	ἐστι	τοῦ ἐκ κακοπραγίας ἀδικεῖν τινα·
[52, 39]	γὰρ ἥδιον, τί δὲ εὐδαιμονέστερόν	ἐστι	τοῦ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις
[52, 18]	καὶ καλῶς καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι	ἐστί.	~φημὶ τοίνυν χρῆναί σε κατὰ
[52, 6]	στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ	ἔστι	μὲν καὶ ἐν ταῖς δημοκρατίαις·
[52, 32]	κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ	ἔστι	που πᾶσιν ἀνθρώποις ἔμφυτον καὶ
[52, 13]	πρόσθεν εἶπον ἐνθυμηθεὶς φρόνησον ἕως	ἔξεστί	σοι, καὶ ἀπόδος τῷ δήμῳ
[52, 18]	οὖν τι καὶ πεπλημμέληται, ἀλλ´	οὔτι	καὶ μεταθέσθαι ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα.
[52, 7]	αὐτῶν τοὺς ἀνθρώπους φέρειν, μήτ´	ἰσχύι	δικαστοῦ μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς
[52, 18]	μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι	οὐχὶ	καὶ ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ