HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CASSIUS, L'Histoire romaine, livre LII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 94 formes différentes pour 746 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[52, 0]   τὰ λοιπὰ τῆς Καίσαρος τὸ εʹ καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα

[52, 37]   καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ ταῦτα

[52, 19]   καὶ διὰ πενίαν τινὰ ἀγαθόν γε ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ

[52, 6]   πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ ἵνα γε ἀπὸ πρώτου τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι,

[52, 21]   βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ τῷ γε ἀρίστῳ μετὰ τὸν πολίαρχον, μᾶλλον

[52, 2]   ἀπολαύσας ἂν ἀπ´ αὐτῆς σοῦ γε αὐτὴν ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ

[52, 38]   ὅσα προσήκει βούλεσθαι. καὶ ἀεί γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε

[52, 19]   οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ τοσοῦτόν γε δέω τοῦθ´ ὡς οὐκ ὀρθῶς

[52, 42]   εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ δὴ

[52, 18]   ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν γε ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς παραινέσω σοι

[52, 18]   καὶ δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον τῷ γε ἔμφρονι τὸ καὶ καλῶς καὶ

[52, 31]   ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε ἤδη διὰ τούτου πολὺ πλείω

[52, 12]   ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο,

[52, 22]   τάς τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας γε καὶ αὔταρκές ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς

[52, 24]   ἐπαίσθηταί τι τῷ σώματι, μήτι γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε

[52, 31]   ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον γε καὶ ἐνδέχεται, τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ

[52, 33]   γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου,

[52, 21]   δεύτερον) εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν γε καὶ ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ μετὰ

[52, 20]   μὲν τάς τε πανηγύρεις, οἵ γε καὶ προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ

[52, 26]   δεινόν τι δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ τι, καὶ

[52, 18]   μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ χάριν γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ

[52, 37]   οὐδ´ αἰτεῖν τι ἀρχήν, ὅ γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις,

[52, 21]   δύο οὗτοι διὰ βίου, ἄν γε μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον

[52, 21]   προστετάχθαι τοῦτο δεῖ. καὶ τό γε ὄνομα ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας

[52, 26]   αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ, ἄν γε πάνθ´ ὅσα εἴρηκα πράττῃς. σὺ

[52, 13]   μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ τά γε πλείω καὶ μείζω διαμένει. καὶ

[52, 42]   εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς γέ τι κεκτημένοις αὐτόθι καὶ ἄνευ

[52, 25]   καὶ ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις

[52, 21]   τινῶν δυναστείαν προορώμενοι. καὶ μισθόν γέ τινα φερέτωσαν καὶ τῆς ἀσχολίας

[52, 12]   συνειδότος σφῶν προσγίγνεσθαι. ὡς ἄν γέ τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ

[52, 40]   ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο. ὡς εἴ γε τὸ μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς

[52, 26]   καὶ σοὶ γενήσονται, καὶ μηδενί γε τὸ παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε

[52, 42]   τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας δύο ἄνδρας ἐκ

[52, 38]   τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν γε τῷ φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς σφας

[52, 19]   τοὺς ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας

[52, 43]   καὶ ἔς τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν

[52, 34]   φρονεῖν καὶ πράττειν βούλει, καὶ λέγε καὶ ποίει. οὕτω γὰρ ἂν

[52, 13]   οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι. ὡς εἴγε πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι

[52, 34]   ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν τοὺς εὖ τι

[52, 34]   οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ

[52, 2]   μὲν ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος πεφρονηκότας; πῶς δ´ οὐκ

[52, 34]   μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν,

[52, 31]   τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ ἂν πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´

[52, 35]   πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς

[52, 19]   σοι τῆς ἀρχῆς γεγονότες. τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν

[52, 34]   ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα δὲ αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ τὰς ἀπειλάς

[52, 4]   τυχοῦσα μὲν αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται· καὶ τὸ ἀνθρώπειον πᾶν,

[52, 33]   μὲν ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε

[52, 24]   οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι, τῶν δὲ δὴ ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους

[52, 15]   ἂν σὺ πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα

[52, 13]   παρὰ τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ καὶ Στράβων, ὅ τε

[52, 41]   μὲν ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας

[52, 26]   ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ δὴ καλῶς τραφέντες τε καὶ

[52, 32]   τοὺς παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ

[52, 6]   μὲν ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν

[52, 5]   τί δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν οὐδεὶς

[52, 30]   ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους

[52, 30]   ἐκ τούτων ὑπάρξειεν ἄν· τὰ δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον

[52, 36]   βουλόμενοί τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι

[52, 21]   μεγάλων κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ δὲ δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ

[52, 3]   παρὰ τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν

[52, 35]   σοι προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´

[52, 8]   σοι σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι

[52, 36]   τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ

[52, 21]   λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ δύο οὗτοι διὰ

[52, 17]   πάλαι σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως

[52, 3]   τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν

[52, 39]   μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε

[52, 26]   καύσας τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ

[52, 15]   ἄνω καὶ κάτω φύρουσι· πλεῖστα δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ

[52, 36]   τὰ μέν τινα ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν

[52, 37]   δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς

[52, 8]   μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας

[52, 9]   ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ

[52, 42]   οὖν ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα

[52, 21]   σοι τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν

[52, 27]   τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε

[52, 19]   ταύτην μὲν ὄντως πόλιν τὰ δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας

[52, 7]   μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν δὲ δὴ ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´

[52, 6]   ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις τό τε

[52, 11]   εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις πρῶτον μὲν

[52, 5]   ἡ τῶν δήμων κατάστασις, ἐν δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία

[52, 31]   κατήγορον καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν

[52, 35]   τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα δὲ δή τις αὐτὰ αὐτὸς παρ´

[52, 21]   ὅλον ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ δή τις ἔκ τε τῶν

[52, 31]   φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν

[52, 21]   τὸ πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ δὴ τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν

[52, 40]   τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος

[52, 41]   τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο.

[52, 8]   πᾶν τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς,

[52, 5]   συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ τούτων ὄντων οὐχ ὁρῶ

[52, 34]   ἀλλὰ τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει

[52, 19]   αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ δὲ δὴ τῶν ἄλλων τούς τε

[52, 30]   πρὸς τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε.

[52, 25]   τῷ βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ δὲ δὴ τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων

[52, 24]   πολλὰ καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν τε δορυφόρων καὶ

[52, 8]   τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι

[52, 18]   καὶ ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ μή

[52, 20]   ταύτης τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ δημόσια καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι;

[52, 37]   διὰ τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ διὰ τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός

[52, 22]   καλῶς ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν δὲ δύο πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ

[52, 10]   μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ πανταχοῦ καὶ

[52, 8]   μήτε συνετῷ γενέσθαι ἐξείη; ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς ἕκαστα αὔξειν,

[52, 22]   ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι πέμπε, δύο δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων, τὸν μὲν

[52, 22]   τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ τῶν τοῦτο πεποιηκότων, ὃς

[52, 7]   ὂν πράγματά σοι παρέξει, ἕτερον δὲ ἐκεῖνο. πάντως μέν τινα δεῖ

[52, 5]   κρατοῦν ὡς πλήθει γίγνεται) τὸν δὲ ἐκείνου τις τρόπον κανόνα τοῦ

[52, 9]   ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο·

[52, 38]   τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ

[52, 27]   συμμάχων, τῇ μὲν πλείους τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως

[52, 35]   εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας δὲ ἐν αὐταῖς ταῖς τῶν ἀνθρώπων

[52, 25]   πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν τῇ πόλει καθ´

[52, 12]   τοῦ δοῦναι δυναμένου βούλεται· ἃ δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε

[52, 11]   τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις δώσειν τὴν δὲ ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν αὐτὸν ἕξειν,

[52, 2]   τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται. ὁ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας τοιοῦτό

[52, 16]   τὴν Ἰταλίαν κατεστρεψάμεθα· ἀφ´ οὗ δὲ ἔξω αὐτῆς ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ

[52, 14]   εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον γίγνεται, ἂν δὲ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ

[52, 29]   ἐκεῖνοι, οἱ μὲν ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι, λήψονται,

[52, 27]   καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν, τοὺς δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου μάλιστα δεομένους

[52, 6]   τῶν στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ ἔστι μὲν καὶ ἐν ταῖς

[52, 24]   ὑποτιμητής, τὴν ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος, καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου

[52, 8]   γένει οἱ δὲ πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ τινὶ ἐπαιρόμενοι, ἄλλως μὲν

[52, 39]   τί μὲν γὰρ ἥδιον, τί δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ πάντων τῶν

[52, 25]   καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως εἶδος, ἔξω δὲ καθ´ ἕκαστον ἔθνος, εἷς τις

[52, 2]   τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ προσόντα

[52, 10]   αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά τινα

[52, 42]   ἐθελοντὰς ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα δὲ καὶ ἄλλους ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα

[52, 34]   δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ πέρα

[52, 33]   καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε

[52, 16]   τείχους κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τὰ στρατόπεδα τὸ

[52, 26]   μὲν ἐς σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως

[52, 33]   βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ ἕτεροί τινες ἔκ τε

[52, 2]   τούτου τῆς οἰκουμένης ἄρξειας· ἔπειτα δὲ καὶ κατορθώσας ἄδικον τὴν πλεονεξίαν

[52, 14]   ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι

[52, 43]   ἠπείρου, χρηστὸν μὲν οὐδέν, ὄνομα δὲ καὶ νῦν ἔτι διὰ τὴν

[52, 42]   πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ παρὰ τὴν ἀξίαν

[52, 4]   κοινὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ κοινὰ δὲ καὶ τὰ ἐναντία νομίζοντες εἶναι,

[52, 9]   ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,

[52, 5]   ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ καὶ τὸ τοὺς συμμάχους τούς

[52, 31]   τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ καὶ τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς

[52, 41]   πολλάκις μὲν καὶ πρότερον πολλάκις δὲ καὶ ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν τῶν

[52, 2]   πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς δὲ καὶ φθόνοι καὶ κίνδυνοι συμβαίνουσιν,

[52, 15]   ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου τιμῶνται, οἱ δὲ κακοὶ ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω

[52, 4]   τῶν τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ

[52, 19]   τινα αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ

[52, 13]   δεινὸν μετὰ κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον δέ, Μάριος μὲν καὶ Σύλλας καὶ

[52, 3]   τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς

[52, 2]   κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή, δόξομεν ἤτοι τῆς τε

[52, 17]   τὴν προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´

[52, 37]   ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ.

[52, 30]   δεῖ, συνιέναι φημὶ χρῆναι. ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ

[52, 23]   ἄρχουσι τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν πάντες οὗτοι οἱ τὰς

[52, 30]   σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ ἢ

[52, 23]   πλείω μὲν οἱ μείζους, ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ

[52, 23]   ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ

[52, 14]   βουλεύωσι μὲν οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ

[52, 13]   τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι δὲ ὅπως τῷ πατρί σου προσηνέχθησαν,

[52, 23]   πρίν τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ ὅτι αἱ μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι

[52, 17]   οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ ὅτι καὶ ὁ Πομπήιος ἐκστὰς

[52, 25]   Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον

[52, 13]   ἐς τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή

[52, 43]   ἦν, ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο. κεῖται δὲ οὐ πόρρω τῆς κατὰ Συρρεντὸν

[52, 41]   τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν ἐπέθετο. λέγω δὲ οὐ τὴν ἐπὶ ταῖς νίκαις

[52, 7]   καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές) καὶ πάντως τινὰς

[52, 15]   ἔστιν ὅπως ἄλλως παύσεται. τεκμήριον δέ, πάμπολυς ἐξ οὗ χρόνος καὶ

[52, 37]   εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν

[52, 12]   καὶ τοὺς μὲν τιμᾷ τοὺς δὲ παρορᾷ, ὥστε καὶ ἐκ τῆς

[52, 8]   ἕτερος ἂν ἦν λόγος· νῦν δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς,

[52, 8]   ἀδικούντων, οἱ μὲν γένει οἱ δὲ πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ τινὶ

[52, 35]   μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι

[52, 6]   ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες· ἂν δέ που καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων

[52, 37]   μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ

[52, 33]   ἐθελήσῃς λόγῳ μὲν ἄλλοις ἔργῳ δὲ σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´ ὅσα τοὺς

[52, 40]   τῷ πατρί σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει,

[52, 17]   σὺ πολλοὺς μὲν Λεπίδους πολλοὺς δὲ Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί σοι

[52, 37]   τισιν ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ σοι πάντες καὶ ἐς ταῦτα

[52, 38]   περὶ ἐκείνων λέγω, καθ´ ἁπάντων δέ σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε

[52, 29]   ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ πάνυ πολλὴν

[52, 42]   μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ σφας ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ

[52, 29]   μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς δὲ τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ

[52, 6]   αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι δὲ τὰ ὅπλα ἔχουσι καὶ τὸν

[52, 6]   τινὰ αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι μὲν ὡς

[52, 28]   ἐν τῷ δημοσίῳ ὄντα (πολλὰ δὲ ταῦτα ὁρῶ διὰ τοὺς πολέμους

[52, 31]   τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω δὲ ταῦτα χωρὶς ἢ εἴ τις

[52, 37]   τινα οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν τι καὶ ἐξαμάρτοις,

[52, 16]   πᾶσαν μὲν τὴν θάλασσαν πᾶσαν δὲ τὴν γῆν καὶ τοῦ ὀνόματος

[52, 1]   καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο δὲ τὴν διάγνωσιν μετά τε τοῦ

[52, 8]   σε τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ τι τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ

[52, 18]   καλὸς ὁ κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ τίς οὐκ οἶδε τὴν ἀνάγκην

[52, 28]   ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην παρέξει· λέγω δὲ τὸ κατ´ ὀλίγον σφας ἐν

[52, 20]   τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ

[52, 18]   πόνων καὶ κινδύνων δεῖ, πρὸς δὲ τὸ τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα

[52, 37]   αὐτῶν ὡς τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον δὲ τὸ τὰς τῶν δήμων ὁρμὰς

[52, 15]   καὶ πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων

[52, 14]   κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ τό τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα

[52, 25]   τι, οἱ μὲν πλείονα οἱ δὲ {τὸν} ἐλάττονα, πρός τε τὸ

[52, 20]   τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν τά τε ἄλλα

[52, 1]   οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἔπαθον· ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις ἀκριβῶς ἤρξαντο,

[52, 10]   ἐπάρατον τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ τούτων, εἰ δεῖ τι καὶ

[52, 2]   ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς μὲν γὰρ οὐκ

[52, 34]   τὸ μὲν γὰρ ζῆλον τὸ δὲ φόβον ἔχει, καὶ ῥᾷόν τις

[52, 20]   πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς μὲν τὴν ἱππάδα

[52, 31]   κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί

[52, 12]   τοῦ καλῶς πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´

[52, 12]   νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ ὡς καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν

[52, 1]   αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ

[52, 23]   διαλίπωσί τέ τινα χρόνον καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν

[52, 0]   ~ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ

[52, 37]   οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ ἔστω

[52, 18]   βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα

[52, 28]   τῶν χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´ αὐτὴν καὶ ἀπ´ ἐκείνης

[52, 37]   τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ ἔστω τινὶ αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο

[52, 35]   ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ μέντοι μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον.

[52, 31]   τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν μηδὲ περὶ ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς

[52, 34]   δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω τῶν ἐς

[52, 10]   τινα ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος

[52, 13]   τοιοῦτόν ἐστι τῇ φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί

[52, 18]   αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ τίς οὐκ οἶδε τὴν ἀνάγκην ὑφ´ ἧς ἐς

[52, 30]   ἄν· τὰ δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον διοικεῖν σοι παραινῶ.

[52, 34]   οὐχ οἷόν τέ σοι ἔσται οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ

[52, 31]   στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν που

[52, 6]   γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως

[52, 17]   ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν

[52, 10]   καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροί τινες οὐδὲ διδομένας σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´

[52, 25]   βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας,

[52, 2]   οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ

[52, 23]   καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας οἶμαί

[52, 13]   ἐκφυομένας. περὶ ὧν τῆς δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ

[52, 26]   ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ καὶ

[52, 37]   φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ

[52, 30]   συχνὰ ἂν ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ τὸν παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε

[52, 8]   ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας

[52, 22]   ταῦτα τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν

[52, 30]   τὰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι

[52, 36]   πάτρια καὶ τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς τι

[52, 33]   ὁμοίους καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά

[52, 36]   περὶ αὐτὸ καὶ μίσει καὶ κόλαζε, μὴ μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα,

[52, 34]   μέν, μὴ μέντοι καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα μὲν ἂν ὑφ´

[52, 38]   ἀεί γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε

[52, 37]   αὐτὰ τὰ ἔργα καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε ἐς τὸ προέχον πᾶν

[52, 35]   σαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν ἔργων παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν

[52, 5]   ὁρῶ τί ποτ´ ἂν εἰκότως ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ

[52, 12]   ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν γὰρ ἀξιοῦντές

[52, 3]   οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν καὶ εἰ μηδὲν

[52, 29]   τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι, καὶ ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν

[52, 12]   ἄν τισιν ἐν ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν

[52, 23]   ἐτῶν τριῶν, εἰ μή τις ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον πέντε, τὸ

[52, 6]   ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν

[52, 6]   καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε. τὸ δ´ ἕτερον πάνυ τοὺς

[52, 42]   τὰ δ´ ὀνόματα τῶν δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ

[52, 42]   ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ, ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ

[52, 8]   ὅσα ἐκ τούτου κακὰ γίγνεσθαι πέφυκε, τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν δέομαί

[52, 2]   γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα·

[52, 18]   ὡς παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς

[52, 33]   ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί σοι μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς

[52, 43]   τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν

[52, 33]   δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά τε οὖν κρῖνε, καὶ περὶ τῶν ἱππέων τῶν

[52, 34]   ἂν ὑφ´ ἑτέρων τινῶν ἐσάγηται, κρῖνε, ὅσα δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς

[52, 15]   πλεῖστα δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ οὐκ ἔστιν ὅπως ἄλλως

[52, 37]   ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε

[52, 30]   καὶ κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε

[52, 42]   εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι

[52, 41]   καὶ πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ τι,

[52, 30]   δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι μήτε

[52, 31]   ἢ καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός τινος

[52, 1]   καὶ αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ,

[52, 42]   ταῦτά τε οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν

[52, 22]   ἐκ τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι πέμπε, δύο δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων,

[52, 26]   μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ, ἄν

[52, 38]   πράττειν δόξειν, ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου σε ἀκούσῃς· μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ

[52, 34]   ἥδιστα, ὥστ´ ἂν ἅπαξ καταμάθωσί σε ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα

[52, 39]   δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι· τί

[52, 8]   ἦν λόγος· νῦν δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης

[52, 14]   μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς εὐπρεπείας

[52, 39]   οὐχ ὡς σωτῆρα καὶ προσόψονταί σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε

[52, 2]   θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ

[52, 19]   οἱ πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί σε ἅτε καὶ κοινωνοί σοι τῆς

[52, 7]   κἂν ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ σὲ δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι. ἂν

[52, 37]   ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ

[52, 24]   γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε εἴης· καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν

[52, 40]   μὴ πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις σε ἐκ πάντων ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο.

[52, 10]   ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος τῆς

[52, 17]   ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´ οἷς πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον

[52, 31]   τὸ γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον

[52, 17]   μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον ἀξιῶν, πάλαι σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ

[52, 31]   δύναταί τις ἀσελγᾶναί τι ἐς σέ, ἵν´ ὡς περὶ τῶν θεῶν,

[52, 16]   θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ

[52, 40]   πατρί σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε

[52, 31]   ὅτι τις μήτε τι ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ

[52, 39]   φρονεῖν αὐτοὺς εἰκός ἐστι. ~ταῦτά σε καὶ τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν·

[52, 19]   ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ τοίνυν χρῆναί σε κατὰ πρώτας εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν

[52, 15]   τε πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν σε μετὰ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν,

[52, 19]   ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´ ἂν ἀρέσωσί σε, μηδὲν περὶ τοῦ πλήθους αὐτῶν

[52, 37]   ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε σε μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα

[52, 16]   πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ τὸν

[52, 5]   τί ποτ´ ἂν εἰκότως ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ

[52, 39]   σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον

[52, 40]   καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε σε πᾶν τὸ τῆς βασιλείας ἔργον

[52, 30]   χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς σέ, πλὴν εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως

[52, 29]   ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ σὲ πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν

[52, 34]   τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα

[52, 21]   τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ σε προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει) εἰκότως

[52, 29]   τίς γὰρ οὐκ ἂν ἰδών σε πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον

[52, 28]   οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν χρῆναί σε πρῶτον μὲν ἁπάντων τὰ κτήματα

[52, 29]   διδόντες, ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν

[52, 37]   δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῶν ἀπελευθέρων

[52, 8]   τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν σε τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ

[52, 20]   τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ φημι χρῆναι. αὐτὸς μέντοι σὺ

[52, 38]   καὶ μή, τί τε πράττοντά σε φιλήσουσί τινες καὶ τί μή,

[52, 24]   δύο τοὺς ἀρίστους τῆς περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε γὰρ

[52, 31]   καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί σε χρή, καὶ μηδ´ ἐς ἔννοιάν

[52, 37]   τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον,

[52, 42]   ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν οὐδένα,

[52, 42]   τινα διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ

[52, 41]   πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου

[52, 13]   καθάπερ που καὶ ὁ Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ τινα αὐτῶν

[52, 42]   εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας

[52, 43]   χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι

[52, 41]   ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ δ´ ὕστερον, καί τινα

[52, 43]   ὄντος σταλέντα ἐς τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε τὸ συνέδριον

[52, 31]   λέγω. τὸ γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ ἕτερόν τι

[52, 16]   σαλεύει τε καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´ οὖν

[52, 42]   οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά τε τὸ σύνεγγυς

[52, 31]   ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ

[52, 42]   Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ

[52, 42]   τὴν Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε

[52, 26]   τῆς αὐτῆς τοῖς ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ μὲν οὖν τοὺς

[52, 41]   ἐκείνῳ ἐν ᾧ τὸ πέμπτον ὑπάτευσε, καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν

[52, 42]   τό τε τῶν εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης

[52, 42]   τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ τινα διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ

[52, 42]   μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν οὐδένα, τὰ δ´ ὀνόματα

[52, 24]   καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου τῆς τε ἀγορᾶς τῆς λοιπῆς ἕτερος ἔκ

[52, 31]   διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ τε ἀδικοῦντές τι ἐν πᾶσι τοῖς

[52, 27]   προφύλακάς σφων ἑτέρους ἔχοντες, τό τε ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον καὶ ἐκ

[52, 19]   ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά τε ἄλλα ἀγαθὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα

[52, 21]   ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά τε ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ,

[52, 14]   ὀρέγει, ὁ δ´ ἐκείνοις τά τε ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ

[52, 20]   ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν τά τε ἄλλα καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς,

[52, 27]   ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα

[52, 25]   τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω

[52, 13]   καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος·

[52, 26]   τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς καὶ τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν

[52, 7]   μὲν ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε ἂν διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα ὅσους

[52, 43]   ἀποικίας σφῶν λελυκέναι ἐδόκει. τόν τε Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι

[52, 31]   ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ τό τε ἀξίωμα τὸ τῆς ἀρχῆς μᾶλλον

[52, 37]   κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ

[52, 7]   καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει

[52, 25]   πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ τε ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ

[52, 6]   δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις τό τε ἄρχον πάντες μόνον ὡς καὶ

[52, 30]   ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν ὅσα βούλονται,

[52, 2]   ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς τε αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς φίλοις σφῶν

[52, 14]   ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ τε βελτίστου δουλεία πικροτάτη γίγνεται καὶ

[52, 31]   ἅμα γίγνοιτο. τρίτον, ἂν τούς τε βουλευτὰς τοὺς ἐκ τῆς γερουσίας

[52, 31]   ἐς τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ

[52, 27]   καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ ἄμεινον πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ

[52, 33]   σοι μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´

[52, 24]   περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι

[52, 30]   ἀγῶνά τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε γὰρ εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω

[52, 30]   ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν

[52, 4]   πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ

[52, 22]   μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός

[52, 31]   αἰτιαζομένων ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω τε γὰρ καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως

[52, 32]   προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ,

[52, 33]   ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα διαχωρήσει,

[52, 4]   λάβηται, τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ

[52, 15]   τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη

[52, 18]   μέγεθος τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω

[52, 10]   ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα

[52, 12]   ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον

[52, 20]   δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς

[52, 4]   τὸ ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν τε γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν τινας

[52, 22]   ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε γένη καὶ ἔθνη, τάς τε

[52, 21]   καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά τε γένη καὶ τὰς οὐσίας τούς

[52, 8]   μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ τά τε γένη σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς

[52, 19]   δὲ δὴ τῶν ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους τούς

[52, 42]   σφας ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ τε γένους καὶ τοῦ βίου δικαστὰς

[52, 1]   καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα τῇ τε γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι.

[52, 9]   ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ τε γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ δῆμος

[52, 2]   ἐσκῆφθαι καὶ τὸν δῆμον τήν τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα αὐτοὺς

[52, 28]   τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς

[52, 36]   καὶ συνωμοσίαι καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει.

[52, 31]   γερουσίας καὶ τοὺς παῖδας τάς τε γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα

[52, 4]   πόνων καὶ τῶν κινδύνων τῶν τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας

[52, 22]   καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς τε δήμοις τὸν ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι

[52, 15]   οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι, τόν τε δῆμον καὶ τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ,

[52, 7]   παρὰ δικασταῖς ἴσοις φεύγει, ἄν τε δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν

[52, 28]   ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον

[52, 29]   τε κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα.

[52, 25]   ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι. ~τάς τε διοικήσεις τῶν χρημάτων, τῶν τε

[52, 24]   διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν τε δορυφόρων καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν

[52, 9]   καὶ νῦν ἔτι διαγόμενοι ἀεί τε δουλεύουσι καὶ ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν

[52, 25]   ἐστί σοι τοὺς αὐτοὺς τῶν τε δυνάμεων καὶ τῶν χρημάτων κυρίους

[52, 1]   καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε τε καὶ εἴκοσι

[52, 21]   φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι πρᾶξαι, τήν τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ τὴν ἄλλων

[52, 11]   διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί τε ἐγὼ νῦν οὐ πάνθ´ ὅσα

[52, 39]   παραλείπω διὰ τὸ μὴ οἷόν τε εἶναι πάντα αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα

[52, 42]   καὶ διὰ τὸ ἄοπλον τό τε εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς

[52, 24]   τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν τῶν τε ἑκατοντάρχων καὶ τῶν ἄλλων τῶν

[52, 33]   καὶ περὶ τῶν ἱππέων τῶν τε ἑκατοντάρχων τῶν ἐκ τοῦ καταλόγου

[52, 42]   Καίσαρι καὶ τοῖς παισὶ τοῖς τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ μετὰ ταῦτα

[52, 22]   προσέτι καὶ τὰς δίκας τάς τε ἐκκλήτους καὶ τὰς ἀναπομπίμους τὰς

[52, 14]   τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη

[52, 9]   πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες αὐτὴν

[52, 19]   συνῶσί σοι, τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός τε ἐν δέοντι πάντα διοικήσεις, καὶ

[52, 22]   οὖσαν, καὶ τἆλλα πάντα τά τε ἐν ταῖς νήσοις καὶ τὰ

[52, 24]   προσέτι καὶ τῶν Καισαρείων τῶν τε ἐν τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων

[52, 21]   καὶ τὰς τοῦ θανάτου τοῖς τε ἐν τῇ πόλει, πλὴν ὧν

[52, 27]   διὰ παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά τε ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους

[52, 27]   τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί τε ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι καὶ

[52, 23]   οὔτε γὰρ διαφέρει τι ἄν τε ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν

[52, 14]   οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες,

[52, 2]   εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ τὴν

[52, 33]   καὶ πρὸς τὰς δίκας τάς τε ἐπιστολὰς καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν

[52, 28]   πρὸς πᾶν τὸ λεῖπον φόρον τε ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἐπικαρπίαν

[52, 12]   ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ τούτου τήν τε ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων ἐῷεν ἂν

[52, 27]   πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ

[52, 16]   τινὶ τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν ὀλίγου τὴν

[52, 17]   τίς γάρ σου φείσεται, ἄν τε ἐς τὸν δῆμον τὰ πράγματ´

[52, 31]   ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν τέ ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ

[52, 25]   τοῦτο μὲν ὅτι οὐχ οἷόν τέ ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους

[52, 23]   γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ

[52, 24]   καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν πολλάκις τε ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ καὶ ἄλλα

[52, 13]   ἐστι τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων ἀνθρώπων

[52, 26]   Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως τε ἔτι παῖδές εἰσιν, ἐς τὰ

[52, 5]   πάντας τοὺς ἄλλους μισοῦσι, τάς τε εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας ζημίας καὶ

[52, 2]   δὲ μή, δόξομεν ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ τῶν

[52, 33]   δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε ἐφέσιμα καὶ τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα

[52, 37]   δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας αὐτῶν καὶ τὰς φιλοτιμίας

[52, 33]   χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε ἤθεσι καὶ τοῖς βουλεύμασί σου

[52, 25]   τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ τε θεραπεία σου ἆθλόν τι ἀρετῆς

[52, 4]   τὸ ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ τε θεῶν γεγονὸς καὶ ἐς θεοὺς

[52, 14]   γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα τήν τε θρασύτητα τοῦ ὁμίλου παῦσαι καὶ

[52, 22]   πόλεως ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ τά τε ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ τῶν

[52, 26]   μὲν οὖν τοὺς βουλευτὰς τούς τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ

[52, 26]   μὲν οὖν τῶν βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω,

[52, 20]   ἐκ τῶν ἄλλων βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων, τὸ δ´ ὅλον ἐς

[52, 14]   στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω

[52, 22]   γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα

[52, 5]   τοῦθ´ οἱ πλείους σφῶν τό τε καθ´ ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι καὶ

[52, 20]   καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν,

[52, 27]   παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι.

[52, 21]   πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους τε καὶ ἀναπομπίμους καὶ τὰς τοῦ

[52, 12]   δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε καὶ ἀρχὰς λέγω, καὶ ἔστιν

[52, 27]   καὶ βίου μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ

[52, 16]   ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει τε καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ

[52, 1]   δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε τε καὶ εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι,

[52, 13]   χρήματα. ἂν μὲν γὰρ ἤδη τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός

[52, 4]   προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν τε καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ

[52, 7]   ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ

[52, 23]   ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν τε καὶ ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ

[52, 21]   τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ μὲν

[52, 17]   δῆμον τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν τε καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων

[52, 11]   ἐκεῖνα καὶ τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως τε καὶ μέλλοντα τὴν μὲν ἐκ

[52, 33]   ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ.

[52, 41]   καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ, καὶ ὅσα

[52, 25]   ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν οὗτοί τε καὶ οἱ ἄλλοι πάντες οἱ

[52, 24]   μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά τε καὶ οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι,

[52, 26]   οἱ δὲ δὴ καλῶς τραφέντες τε καὶ παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον τινὰ

[52, 22]   ὁ δ´ οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά τε καὶ προσέτι καὶ τὰς δίκας

[52, 28]   πρόσοδον ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά τε καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ τε

[52, 14]   τὴν διοίκησιν τῶν κοινῶν ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις

[52, 29]   μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες, ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως τε

[52, 12]   ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα τό τε κατ´ ἀξίαν ἑκάστου δῆλον ὅτι

[52, 22]   τῶν τοῦτο πεποιηκότων, ὃς τά τε κοινὰ τῶν πόλεων διοικήσει καὶ

[52, 2]   ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ σὸν τό τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ

[52, 13]   δὲ δὴ καὶ Στράβων, ὅ τε Μάριος ὁ ἕτερος καὶ ὁ

[52, 28]   τε καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ τε μεταλλείας καὶ εἰ δή ποθεν

[52, 34]   πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες τά τε νενομισμένα πάντα συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι,

[52, 31]   τῶν ἀδικημάτων, περὶ ὧν οἵ τε νόμοι κεῖνται καὶ αἱ κρίσεις

[52, 21]   βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν τε ὁμοίως καὶ παίδων γυναικῶν τε

[52, 35]   ἐγένετο, ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ τε ὄντι καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα

[52, 1]   καίτοι τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου τά τε ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα

[52, 27]   τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἄνευ τε ὅπλων καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν,

[52, 35]   ἀλλὰ καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν τε οὖν ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ διὰ

[52, 42]   ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι

[52, 24]   τὸ πλείοσι ταραχῶδές ἐστι. δύο τε οὖν ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι οὗτοι,

[52, 18]   Κασσίους γενήσεσθαί σοι προσδόκα. ~ταῦτά τε οὖν ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα

[52, 13]   μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν καὶ τἆλλα ἃ μικρῷ

[52, 40]   ἄλλοις αὐτὰ διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά τε οὖν καὶ τἆλλα πάνθ´ ὅσα

[52, 33]   ἀπ´ αὐτοῦ δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά τε οὖν κρῖνε, καὶ περὶ τῶν

[52, 32]   ἐν πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι. ~ταῦτά τε οὖν οὕτω, καὶ τἆλλα τὰ

[52, 43]   ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν

[52, 28]   χρημάτων δεησόμεθα· οὐ γὰρ οἷόν τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν ἡμᾶς σώζεσθαι

[52, 36]   ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι τὸ

[52, 12]   πρὸς τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως ἔχοντος ἔχθος ἂν αὐτῷ

[52, 20]   πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι μὲν τάς τε πανηγύρεις, οἵ γε καὶ προσήκοντές

[52, 15]   τῇ πόλει γένοιτο ἄν, τό τε πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν σε

[52, 21]   προστατῇ, καὶ τὰς δίκας τάς τε παρὰ πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων

[52, 3]   καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς τε παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ

[52, 31]   πρῶτον μὲν τὰς πρεσβείας τάς τε παρὰ τῶν πολεμίων καὶ τὰς

[52, 3]   αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς

[52, 41]   καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ

[52, 33]   σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε παρρησίαν παντὶ τῷ βουλομένῳ καὶ

[52, 2]   καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν τε πατέρα καὶ τὴν ἐς αὐτὸν

[52, 41]   τὸ κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι καὶ

[52, 6]   παρὰ πάντων ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες

[52, 42]   ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ

[52, 10]   κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ τὰ

[52, 15]   καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ

[52, 19]   γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ

[52, 31]   τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας

[52, 22]   τε γένη καὶ ἔθνη, τάς τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας γε καὶ

[52, 33]   καὶ παρὰ τῶν ἐπιτρόπων, τοῦ τε πολιάρχου καὶ τοῦ ὑποτιμητοῦ καὶ

[52, 5]   ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ τε πόλις καὶ τὰ πράγματα αὐτῆς

[52, 6]   ταῖς δημοκρατίαις· οὐ γὰρ οἷόν τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ δαπάνης συστῆναι.

[52, 22]   ἑκατέρου, καὶ τῶν ἄλλων τῶν τε πολιτικῶν καὶ τῶν ἰδιωτικῶν ὁμοίως

[52, 11]   πλουτίζειν καὶ σώζειν τινὰς ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀγαθὰ δρᾶν οἱ

[52, 19]   ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ σύ τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ, καὶ τοὺς

[52, 42]   ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι καὶ τῶν βουλευτῶν

[52, 13]   ἕτερος καὶ ὁ Σερτώριος, ὅ τε Πομπήιος αὐτὸς μετὰ ταῦτα, τῆς

[52, 15]   οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τά τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς

[52, 38]   ποιεῖς εἴτε καὶ μή, τί τε πράττοντά σε φιλήσουσί τινες καὶ

[52, 4]   ~ἡ μὲν τοίνυν ἰσονομία τό τε πρόσρημα εὐώνυμον καὶ τὸ ἔργον

[52, 15]   ἔχει· οἱ γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους

[52, 36]   μὲν θεῖον πάντῃ πάντως αὐτός τε σέβου κατὰ τὰ πάτρια καὶ

[52, 34]   θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ οὐχ οἷόν τέ σοι ἔσται οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι

[52, 8]   ἂν μὲν τοιούτοις τισὶ τά τε στρατεύματα καὶ τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς,

[52, 9]   καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου τό τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο καὶ τὸ στρατηγοῦν

[52, 21]   ἄοπλος ὤν, ὁ δ´ ὀλίγους τε στρατιώτας ἔχων καὶ ἐν τοῖς

[52, 27]   πολιτῶν κἀκ τῶν ὑπηκόων τῶν τε συμμάχων, τῇ μὲν πλείους τῇ

[52, 14]   ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ τό τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ τὸ

[52, 37]   διὰ τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός τε τὰ οἰκεῖα ἀμείνους καὶ πρὸς

[52, 6]   τὰς νῦν οὔσας προσόδους πρός τε τἆλλα καὶ πρὸς τὴν τῶν

[52, 28]   καὶ προσέτι καὶ ὅσα ἔς τε τὰς αἰφνιδίους στρατείας καὶ ἐς

[52, 15]   ἄλλων τὸ κελευόμενον ποιούντων, τό τε τὰς τῶν ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´

[52, 1]   Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα μὲν ἔν τε τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ

[52, 31]   σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν ἐστι τό τε τὴν βουλὴν πάντων κυρίαν δοκεῖν

[52, 42]   φυλάσσεται· πλὴν γὰρ ὅτι ἔς τε τὴν Σικελίαν καὶ ἐς τὴν

[52, 15]   καὶ κατὰ καιρὸν πολεμῶνται, οἵ τε τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς ἀλλὰ

[52, 2]   τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν, καὶ κατορθώσας τέ τι ἐς τὴν τῆς ψυχῆς

[52, 26]   γὰρ ἄρχοντα τὸν ἄριστον, οὗ τέ τι ὄφελός ἐστι, δεῖ μὴ

[52, 37]   καὶ τοὺς μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ τι τεχνωμένους τίμα, τοὺς δ´

[52, 4]   οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται. ταῖς τε τιμαῖς ταῖς παρὰ τῶν ὁμοτίμων

[52, 15]   καὶ τὸ τὰς τιμὰς τάς τε τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα καὶ

[52, 30]   τοὺς ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον τέ τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς καὶ

[52, 42]   τιμητεύσας σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ τινα διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν

[52, 42]   ἄνδρας ἐκ τῶν βουλευόντων, Κλούουιόν τέ τινα καὶ Φούρνιον Γαΐους, ἐγκατέλεξεν,

[52, 35]   ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ τινα τῆς κακίας αὐτῶν καὶ

[52, 23]   καὶ ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ τινα χρόνον καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι

[52, 42]   ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς

[52, 33]   τῆς ἀρχῆς διοικήσει προσήκει, συνεργούς τέ τινας καὶ ὑπηρέτας ἐκ τῶν

[52, 4]   πᾶσιν αὐτοῖς συνεύχονται. καὶ ἄν τε τις αὐτὸς ἀρετήν τινα ἔχῃ,

[52, 21]   ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός τέ τις ἐκ τῶν ὁμοίων καὶ

[52, 26]   μήτ´ αὖ δείσῃς ὅτι τραφείς τέ τις καὶ παιδευθεὶς ὡς ἐγὼ

[52, 25]   οἱ δὲ {τὸν} ἐλάττονα, πρός τε τὸ ἀξίωμα καὶ πρὸς τὸ

[52, 31]   καὶ θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό τε τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς μηδὲν προκαταγνούς,

[52, 42]   ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ διά τε τὸ σύνεγγυς καὶ διὰ τὸ

[52, 43]   τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα

[52, 8]   γὰρ εἰ αὐτὸς μόνος πρός τε τὸ τὰ πολιτικὰ καὶ πρὸς

[52, 4]   καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους καὶ

[52, 33]   ὑποτιμητοῦ καὶ τῶν ἐπάρχων τοῦ τε τὸν σῖτον ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ

[52, 27]   τισὶν ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί τε τοσοῦτον ἀπὸ τῶν τῆς ἀρχῆς

[52, 1]   ἐποιήσατο δὲ τὴν διάγνωσιν μετά τε τοῦ Ἀγρίππου καὶ μετὰ τοῦ

[52, 25]   τε διοικήσεις τῶν χρημάτων, τῶν τε τοῦ δήμου καὶ τῶν τῆς

[52, 26]   ἐπειδὰν ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί τε τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ τὰ

[52, 32]   ἐχέτωσαν, οἱ δ´ ἄλλοι ἐπί τε τοὺς ὁμοίους καὶ ἐπὶ τοὺς

[52, 30]   πως καὶ τὰ τοιαῦτα πρός τε τοὺς συμμάχους αἰδῶ καὶ πρὸς

[52, 33]   ἄλλοι ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ τε τοὺς τρόπους αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν

[52, 21]   γένη καὶ τὰς οὐσίας τούς τε τρόπους καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ

[52, 26]   καὶ πάντων ἥκιστα τὸν τῆς τε τροφῆς καὶ τῆς παιδείας αὐτῶν

[52, 37]   ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί τινας ἢ

[52, 22]   ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν περί τε τῶν ἑκατοντάρχων τῶν ἐν τοῖς

[52, 42]   ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό τε τῶν εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε, τῆς

[52, 33]   τὰ ψηφίσματα τῶν πόλεων τάς τε τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ ὅσα

[52, 25]   ἂν ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν ἱππέων καὶ ἐκ τῶν

[52, 24]   ἀγορᾶς τῆς λοιπῆς ἕτερος ἔκ τε τῶν ἱππέων τῶν πρώτων μετ´

[52, 33]   τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν παρά τε τῶν μειζόνων ἀρχόντων καὶ παρὰ

[52, 20]   τῶν ὑπάτων μόνας οἴκοι, τῆς τε τῶν πατρίων μνήμης ἕνεκα καὶ

[52, 27]   δὲ δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε τῶν πολιτῶν κἀκ τῶν ὑπηκόων

[52, 21]   ~πολίαρχος δὲ δή τις ἔκ τε τῶν προηκόντων καὶ ἐκ τῶν

[52, 21]   τε ὁμοίως καὶ παίδων γυναικῶν τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε

[52, 20]   ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε τῶν σωμάτων αὐτῶν εὐεξία καὶ

[52, 33]   δὲ καὶ ἕτεροί τινες ἔκ τε τῶν ὑπατευκότων καὶ ἐκ τῶν

[52, 5]   καὶ τὸ τοὺς συμμάχους τούς τε ὑπηκόους, τοὺς μὲν ἀπὸ παλαιοῦ

[52, 19]   καὶ παρὰ τῶν συμμάχων τῶν τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ σύ

[52, 9]   καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ μᾶλλον αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν πόλιν αὔξουσι,

[52, 29]   ἀγνοῶ μὲν ὅτι τινὲς τῶν τε φόρων καὶ τῶν τελῶν καθισταμένων

[52, 8]   καὶ τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς τά τε φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν

[52, 34]   ἂν μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ

[52, 4]   ἄχθεται· καὶ τὸ ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ τε θεῶν γεγονὸς καὶ

[52, 19]   πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί σε ἅτε καὶ κοινωνοί σοι τῆς ἀρχῆς

[52, 24]   δικαιούτωσαν, ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι, ἅτε καὶ κολάσαι καὶ τιμῆσαί σφας

[52, 25]   οὐχ οἷόν τέ ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους τῶν βουλευτῶν ὄντας,

[52, 28]   εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε καὶ τῆς ὠφελίας τῆς ἀπ´

[52, 14]   ὁμοίους δύνανται, κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε

[52, 12]   τῷ διδόντι αὐτὸ χάριν ἔχειν ἅτε μηδὲν παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ

[52, 21]   χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν ἂν δεινόν, ἅτε ὁ μὲν παντελῶς ἄοπλος ὤν,

[52, 8]   πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα, ἔχειν, καὶ

[52, 30]   τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα μήτε αἱ πόλεις μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε

[52, 33]   ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε γὰρ αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω

[52, 8]   ἀρχομένων λάβοις· πῶς γάρ, εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς μήτε πλουτῆσαι

[52, 36]   συμφέρει. μήτ´ οὖν ἀθέῳ τινὶ μήτε γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν

[52, 30]   καὶ σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ

[52, 26]   διὰ πλοῦτον μήτε δι´ εὐγένειαν μήτε δι´ ἄλλο τι ἀρετῆς ἐχόμενον,

[52, 26]   πρόφασιν παρέχῃς, μήτε διὰ πλοῦτον μήτε δι´ εὐγένειαν μήτε δι´ ἄλλο

[52, 26]   γε τὸ παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε διὰ πλοῦτον μήτε δι´ εὐγένειαν

[52, 31]   μὲν μηδὲ περὶ ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ

[52, 25]   πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον ἐστί σοι

[52, 3]   τῶν τε παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς τε παρὰ

[52, 37]   παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί

[52, 15]   μήτε {ἐν} τοῖς παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα, καὶ τῶν

[52, 27]   τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς σφων

[52, 23]   ὥσπερ νῦν χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν, εἰ μή

[52, 15]   μήτε ἐν τῷ φανερῷ βουλευόμενα μήτε {ἐν} τοῖς παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε

[52, 20]   καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς, καὶ μήτε ἐν τῷ τῆς ἀρχῆς καιρῷ

[52, 15]   μήτε ἐς τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα μήτε ἐν τῷ φανερῷ βουλευόμενα μήτε

[52, 35]   γνώμην δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´ ὑπερήφανον μήτε

[52, 30]   μήτε αἱ πόλεις μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω τις τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ,

[52, 33]   ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς τινὶ μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς, ἵνα καὶ

[52, 31]   μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν γὰρ τὸ

[52, 33]   ἐπὶ τῶν πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς τινὶ

[52, 20]   σὺ πάντας αὐτοὺς αἱροῦ, καὶ μήτε ἐπὶ τῷ πλήθει ἢ καὶ

[52, 20]   τινὰ αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε ἐπὶ τῷ συνεδρίῳ, διασπουδάσονται γάρ.

[52, 37]   ὅπως μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε, εἰ

[52, 37]   πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ μήτε ἐπωνυμίας τινὰς κενὰς μήτ´ ἄλλο

[52, 30]   δῆμοι μήτε κύριοί τινος ἔστωσαν μήτε ἐς ἐκκλησίαν τὸ παράπαν φοιτάτωσαν·

[52, 15]   τά τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα μήτε

[52, 37]   τὰ ἔργα καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε ἐς τὸ προέχον πᾶν ὑποπτεύων

[52, 20]   καιρῷ ὅπλα τινὶ αὐτῶν ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου διελθόντος, ὅσον

[52, 30]   δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι μήτε κύριοί τινος ἔστωσαν μήτε ἐς

[52, 35]   ὑπερήφανον μήτε παρὰ τῶν ἄλλων μήτε παρὰ τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ

[52, 35]   μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´ ὑπερήφανον μήτε παρὰ τῶν ἄλλων μήτε παρὰ

[52, 16]   ὁρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ

[52, 23]   εἰ μή τις ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον πέντε, τὸ μὲν ὅτι

[52, 39]   ὄντα, ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς τι μήτε πλεονεκτῇς, ὅταν ἐκ τοῦ ὁμοίου

[52, 8]   εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ καλῶς μήτε πλουτῆσαι δικαίως, μήτ´ ἰσχυρῷ μήτ´

[52, 15]   ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε στάσεις ἀνοσίους

[52, 30]   ἡμετέροις καὶ ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς σέ, πλὴν

[52, 31]   περὶ ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ τὸν αὐτὸν

[52, 31]   ἂν οὕτως αὐτῶν τύχοις, εἰ μήτε πρὸς ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´

[52, 29]   καὶ ἐκεῖνο οἶδα ὅτι, ἂν μήτε προσεπηρεάζωνται καὶ τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν

[52, 30]   καὶ παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις

[52, 15]   ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ

[52, 25]   ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον ἐστί σοι τοὺς αὐτοὺς

[52, 8]   δικαίως, μήτ´ ἰσχυρῷ μήτ´ ἀνδρείῳ μήτε συνετῷ γενέσθαι ἐξείη; ἂν δὲ

[52, 3]   τινα ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι

[52, 31]   γὰρ τὸ πιστεύειν ὅτι τις μήτε τι ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα

[52, 21]   τὰ μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε τινὸς τιμωρίας ἄξιά ἐστι καὶ

[52, 10]   αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος τῆς ἐξουσίας μήθ´

[52, 20]   δ´ ἰσχύος παράλυσον τοσοῦτον ὅσον μήτε τοῦ ἀξιώματός τι αὐτῶν ἀφαιρήσει

[52, 31]   ἔννοιάν ποτε μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς ἄλλους προάγειν ὅτι δύναταί

[52, 37]   ἐς τὸ προέχον πᾶν ὑποπτεύων μήτε τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ πιστεύων. καὶ

[52, 30]   ἵνα μήτε σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν

[52, 7]   ἀνθρώπους φέρειν, μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι πεπονθέναι.

[52, 30]   τινὶ πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´

[52, 38]   ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε καὶ μή, τί τε πράττοντά

[52, 38]   γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε καὶ

[52, 1]   τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε τε καὶ εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις

[52, 23]   τις ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον πέντε, τὸ μὲν ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι

[52, 12]   καὶ ἀρχὰς λέγω, καὶ ἔστιν ὅτε καὶ χρήματα) πάνυ ἂν εὐαρίθμητα

[52, 33]   καὶ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων ἄλλοι ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ τε τοὺς

[52, 39]   μέγα φυλακτήριον ἐν τῷ μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων θάρσει, καὶ πίστευέ

[52, 34]   διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ μετὰ συχνῶν ἀεί

[52, 34]   μέν, ἵνα μὴ καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ πρός τι

[52, 10]   τίνι δ´ ἂν ἀκριβῶς ἡσθείης, πότε δ´ οὐκ ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης;

[52, 15]   μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐγώ ποτε εἰπεῖν οὔτ´ ἂν σὺ πρᾶξαι

[52, 34]   καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα οἷς

[52, 22]   οὕτω τινὰ αὐτῶν φοβῶνται ὥστε ποτὲ καὶ κατὰ σοῦ τι πρᾶξαι.

[52, 31]   τι ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν

[52, 33]   τοὺς δ´ ἁμαρτόντας μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ διάνοιαν

[52, 31]   χρή, καὶ μηδ´ ἐς ἔννοιάν ποτε μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς

[52, 39]   μοι λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ

[52, 35]   δημιούργει. μὴ μέντοι μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ

[52, 38]   δέ σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν

[52, 31]   τάς τε γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε τὸν

[52, 26]   αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´ οὖν περιίδῃς ποτὲ τοῦτο πραχθέν, μήτ´ αὖ δείσῃς

[52, 38]   μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε σοι φανερῶς τι ἐξονειδίσαι.

[52, 35]   χρυσᾶς μὲν ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ γὰρ μόνον

[52, 37]   πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία

[52, 35]   πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς πώποτε θεὸς ἐγένετο, ὥστε σοὶ μὲν

[52, 33]   δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς τὸ πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων

[52, 28]   ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς πᾶν τὸ τῷ τῆς

[52, 14]   ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι κήδῃ τῆς πατρίδος,

[52, 18]   ἐς τὰ πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι,

[52, 41]   ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων ἔλαβεν, ὥστε καὶ ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις ὄνομα

[52, 25]   ἱππέων διὰ πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε καὶ βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν αὐτὸν

[52, 12]   μὲν τιμᾷ τοὺς δὲ παρορᾷ, ὥστε καὶ ἐκ τῆς ἐκείνου γνώμης

[52, 9]   μῖσος οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε καὶ ἐπάρατον τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι.

[52, 42]   ἐκ τῶν ἐμφυλίων πολέμων ἐβούλευον, ὥστε καὶ ἐς χιλίους τὸ πλήρωμα

[52, 34]   πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ νέμων, ὥστε καὶ εὖ εἰδὼς ὅτι παραχρῆμα

[52, 18]   καὶ μεταθέσθαι ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα καὶ

[52, 24]   τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν

[52, 15]   καὶ ταῦτα ἐς τοσοῦτον προῆκται ὥστε καὶ πάνυ δυσχερῶς ἂν διοικηθῆναι.

[52, 17]   ζῶντος ἔτ´ αὐτοῦ λύεσθαι ἤρξατο. ὥστε καὶ σὺ πολλοὺς μὲν Λεπίδους

[52, 19]   ὡς οὐκ ὀρθῶς εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ τῆς πολιτείας πᾶσί σφισι

[52, 30]   παρ´ ἡμῖν ποιουμένης, μὴ μέντοι ὥστε καὶ τὸ δημόσιον ἢ καὶ

[52, 33]   οὕτω τις τὸ παράπαν ἔστω ὥστε μὴ οὐκ ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ

[52, 42]   δὴ πλείω καὶ πάνυ ἐτήρει, ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι.

[52, 13]   ὅτι τοιοῦτόν ἐστι τῇ φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε

[52, 22]   μὴ οὕτω τινὰ αὐτῶν φοβῶνται ὥστε ποτὲ καὶ κατὰ σοῦ τι

[52, 7]   οὓς ἂν ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν

[52, 37]   ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε σε μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι·

[52, 40]   σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε σε πᾶν τὸ τῆς βασιλείας

[52, 35]   δ´ οὐδεὶς πώποτε θεὸς ἐγένετο, ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ τε ὄντι

[52, 12]   καὶ οἱ λαμβάνοντες κακίους γίγνοιντο. ὥστε σοι τοῦτο, ὃ μάλιστα ἄν

[52, 38]   ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε σοι φανερῶς τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο

[52, 21]   τῶν ὁμοίων καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά τε γένη καὶ τὰς

[52, 27]   κατεσκευασμένους καὶ χρόνον τακτὸν στρατευομένους, ὥστε τι αὐτοῖς καὶ πρὸ τοῦ

[52, 11]   ἀντάξιον τῶν ἄλλων τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ δι´ ἐκεῖνα καὶ τοῦτο

[52, 31]   ἄν ποτέ τινα αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ

[52, 6]   πλήθει οἱ τὰ χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον τινὰ αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν·

[52, 21]   τιμήσεων προσήκει) εἰκότως ἂν λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ

[52, 33]   τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ

[52, 36]   ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι τὸ μὲν θεῖον

[52, 34]   καὶ αὐτὸς μὲν ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ νέμων, ὥστε

[52, 30]   ἐς ἐκκλησίαν τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν ἂν

[52, 11]   ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί σοι λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως τοιοῦτος εἶ, οὔτ´

[52, 12]   οὐδ´ ἁπλοῦν, ὥς τις οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις

[52, 23]   καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν

[52, 3]   ποιησώμεθα. λέξω δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως ἄν τι

[52, 23]   ἡγεμονίας οἶμαί τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει τι ἄν τε

[52, 7]   δίκην τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ

[52, 27]   τοῦ γήρως τῆς ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν καιρῶν βοηθείαις

[52, 34]   ἔσται οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ

[52, 4]   θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω βλέπει, καὶ οὔτε ἐθέλει ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ διὰ

[52, 7]   διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται,

[52, 19]   ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι μηδένα ἐλλόγιμον

[52, 39]   λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ οὕτως

[52, 30]   ἐς δικαστήριον οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς ἄλλον τινὰ τοιοῦτον σύλλογον

[52, 30]   ἡμῖν δῆμον οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς ἄλλον

[52, 30]   οὐδὲ τὸν παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας,

[52, 33]   ὅτι οὔτε πταίσαντές τι κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν τὸν

[52, 16]   μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ τινὶ τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν,

[52, 17]   τῆς μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´ οἷς

[52, 39]   καὶ πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου

[52, 14]   ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί τι ῥᾳδίως ὑπὸ παρρησίας

[52, 16]   τὰ γεγονότα. τέως μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ τινὶ

[52, 33]   ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι οὔτε πταίσαντές τι κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες

[52, 3]   ἄλλως ἄν τι εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ ψευδῆ μετὰ

[52, 6]   οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα

[52, 6]   ἢ καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε τὰς κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται.

[52, 39]   ἐθελήσῃς, ταῦτα αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ πάντα κατορθώσεις,

[52, 4]   καὶ τὰ ἐναντία νομίζοντες εἶναι, οὔτε τι κακὸν οὐδενὶ τῶν πολιτῶν

[52, 20]   σφῶν νομίσῃς εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι ἐν

[52, 34]   φύσεως ὁρμαῖς δουλεύουσι. κἀκ τούτου οὔτε τὸ πάντας αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον,

[52, 34]   τὸ πάντας αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ περιορᾶν φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας

[52, 14]   τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς καταδέουσί

[52, 19]   καὶ τοὺς ἀρχομένους πείσεις ὅτι οὔτε ὡς δούλοις σφίσιν οὔθ´ ὡς

[52, 33]   αὐτὰς γίγνεσθαι, εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα τὴν

[52, 9]   ἐξ ὧν ἥ τε γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου τό

[52, 36]   καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε καὶ τοὺς ἄλλους πάντας τοὺς

[52, 39]   ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων θάρσει, καὶ πίστευέ μοι λέγοντι ὅτι οὔτε μισηθήσῃ

[52, 34]   τι χρησάμενος, μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ φύσις καὶ

[52, 33]   καὶ ὑπηρέτας ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως ὡς

[52, 37]   ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ

[52, 42]   βουληθεὶς αὐτὸς μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ σφας ἐκ τοῦ

Livre, Chap.
[52, 0]	τὰ λοιπὰ τῆς Καίσαρος τὸ	εʹ	καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα
[52, 37]	καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή	γε	ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ ταῦτα
[52, 19]	καὶ διὰ πενίαν τινὰ ἀγαθόν	γε	ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ
[52, 6]	πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ ἵνα	γε	ἀπὸ πρώτου τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι,
[52, 21]	βουλευτῇ γάρ τινι, καὶ τῷ	γε	ἀρίστῳ μετὰ τὸν πολίαρχον, μᾶλλον
[52, 2]	ἀπολαύσας ἂν ἀπ´ αὐτῆς σοῦ	γε	αὐτὴν ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ
[52, 38]	ὅσα προσήκει βούλεσθαι. καὶ ἀεί	γε	αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε
[52, 19]	οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ τοσοῦτόν	γε	δέω τοῦθ´ ὡς οὐκ ὀρθῶς
[52, 42]	εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς ἀληθῶς	γε	διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ δὴ
[52, 18]	ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν	γε	ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς παραινέσω σοι
[52, 18]	καὶ δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον τῷ	γε	ἔμφρονι τὸ καὶ καλῶς καὶ
[52, 31]	ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί	γε	ἤδη διὰ τούτου πολὺ πλείω
[52, 12]	ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ πάντως	γε	θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο,
[52, 22]	τάς τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας	γε	καὶ αὔταρκές ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς
[52, 24]	ἐπαίσθηταί τι τῷ σώματι, μήτι	γε	καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε
[52, 31]	ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον	γε	καὶ ἐνδέχεται, τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ
[52, 33]	γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι	γε	καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου,
[52, 21]	δεύτερον) εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν	γε	καὶ ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ μετὰ
[52, 20]	μὲν τάς τε πανηγύρεις, οἵ	γε	καὶ προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ
[52, 26]	δεινόν τι δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν	γε	καὶ ὣς νεοχμώσῃ τι, καὶ
[52, 18]	μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ χάριν	γε	μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ
[52, 37]	οὐδ´ αἰτεῖν τι ἀρχήν, ὅ	γε	μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις,
[52, 21]	δύο οὗτοι διὰ βίου, ἄν	γε	μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον
[52, 21]	προστετάχθαι τοῦτο δεῖ. καὶ τό	γε	ὄνομα ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας
[52, 26]	αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ, ἄν	γε	πάνθ´ ὅσα εἴρηκα πράττῃς. σὺ
[52, 13]	μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ τά	γε	πλείω καὶ μείζω διαμένει. καὶ
[52, 42]	εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς	γέ	τι κεκτημένοις αὐτόθι καὶ ἄνευ
[52, 25]	καὶ ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν, ἄν	γέ	τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις
[52, 21]	τινῶν δυναστείαν προορώμενοι. καὶ μισθόν	γέ	τινα φερέτωσαν καὶ τῆς ἀσχολίας
[52, 12]	συνειδότος σφῶν προσγίγνεσθαι. ὡς ἄν	γέ	τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ
[52, 40]	ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο. ὡς εἴ	γε	τὸ μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς
[52, 26]	καὶ σοὶ γενήσονται, καὶ μηδενί	γε	τὸ παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε
[52, 42]	τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς	γε	τοὺς ὑπατευκότας δύο ἄνδρας ἐκ
[52, 38]	τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν	γε	τῷ φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς σφας
[52, 19]	τοὺς ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους	ἀντεσάγαγε,	μὴ μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας
[52, 43]	καὶ ἔς τε τὸ συνέδριον	ἐσήγαγε	καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν
[52, 34]	φρονεῖν καὶ πράττειν βούλει, καὶ	λέγε	καὶ ποίει. οὕτω γὰρ ἂν
[52, 13]	οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι. ὡς	εἴγε	πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι
[52, 34]	ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον	ἔγωγε	ἐλάττους αὐτῶν τοὺς εὖ τι
[52, 34]	οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ	δὲ	αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ
[52, 2]	μὲν ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα	δὲ	αἰσθανόμενος πεφρονηκότας; πῶς δ´ οὐκ
[52, 34]	μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ	δὲ	ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν,
[52, 31]	τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα	δὲ	ἂν πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´
[52, 35]	πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί, πάντες	δὲ	ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς
[52, 19]	σοι τῆς ἀρχῆς γεγονότες. τὰ	δὲ	αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν
[52, 34]	ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα	δὲ	αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ τὰς ἀπειλάς
[52, 4]	τυχοῦσα μὲν αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα	δὲ	ἄχθεται· καὶ τὸ ἀνθρώπειον πᾶν,
[52, 33]	μὲν ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ	δὲ	δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε
[52, 24]	οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι, τῶν	δὲ	δὴ ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους
[52, 15]	ἂν σὺ πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα	δὲ	δὴ καὶ καλὰ καὶ χρήσιμα
[52, 13]	παρὰ τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας	δὲ	δὴ καὶ Στράβων, ὅ τε
[52, 41]	μὲν ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ	δὲ	δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν σφας
[52, 26]	ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ	δὲ	δὴ καλῶς τραφέντες τε καὶ
[52, 32]	τοὺς παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν	δὲ	δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ
[52, 6]	μὲν ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ	δὲ	δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν
[52, 5]	τί δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ	δὲ	δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν οὐδεὶς
[52, 30]	ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ	δὲ	δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους
[52, 30]	ἐκ τούτων ὑπάρξειεν ἄν· τὰ	δὲ	δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον
[52, 36]	βουλόμενοί τι κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς	δὲ	δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι
[52, 21]	μεγάλων κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ	δὲ	δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι. βουλευτῇ
[52, 3]	παρὰ τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς	δὲ	δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα ἐν
[52, 35]	σοι προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι· σαυτῷ	δὲ	δὴ μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´
[52, 8]	σοι σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο	δὲ	δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι
[52, 36]	τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς	δὲ	δὴ ξενίζοντάς τι περὶ αὐτὸ
[52, 21]	λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν	δὲ	δὴ οἱ δύο οὗτοι διὰ
[52, 17]	πάλαι σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου	δὲ	δὴ οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως
[52, 3]	τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου	δὲ	δὴ οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν
[52, 39]	μισηθήσῃ ποτὲ οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου	δὲ	δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά σε
[52, 26]	καύσας τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον	δὲ	δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ
[52, 15]	ἄνω καὶ κάτω φύρουσι· πλεῖστα	δὲ	δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ
[52, 36]	τὰ μέν τινα ἀληθῆ τὰ	δὲ	δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες, νεοχμοῦν
[52, 37]	δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς	δὲ	δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς
[52, 8]	μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ	δὲ	δὴ προαιρέσει τῇ τῆς μοναρχίας
[52, 9]	ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ	δὲ	δὴ προστατείαις ἐπετησίοις ἢ καὶ
[52, 42]	οὖν ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον	δὲ	δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα
[52, 21]	σοι τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ	δὲ	δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν
[52, 27]	τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς	δὲ	δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε
[52, 19]	ταύτην μὲν ὄντως πόλιν τὰ	δὲ	δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας
[52, 7]	μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν	δὲ	δὴ ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´
[52, 6]	ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν	δὲ	δὴ ταῖς δυναστείαις τό τε
[52, 11]	εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν	δὲ	δὴ ταῖς μοναρχίαις πρῶτον μὲν
[52, 5]	ἡ τῶν δήμων κατάστασις, ἐν	δὲ	δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα τἀναντία
[52, 31]	κατήγορον καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ	δὲ	δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν
[52, 35]	τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα	δὲ	δή τις αὐτὰ αὐτὸς παρ´
[52, 21]	ὅλον ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος	δὲ	δή τις ἔκ τε τῶν
[52, 31]	φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς εἶ. ἂν	δὲ	δή τις ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν
[52, 21]	τὸ πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ	δὲ	δὴ τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν
[52, 40]	τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς, τῇ	δὲ	δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ χρώμενος
[52, 41]	τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ	δὲ	δὴ τοῦ Μαικήνου μᾶλλον εἵλετο.
[52, 8]	πᾶν τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν	δὲ	δὴ τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς,
[52, 5]	συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων	δὲ	δὴ τούτων ὄντων οὐχ ὁρῶ
[52, 34]	ἀλλὰ τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν	δὲ	δὴ τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει
[52, 19]	αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ	δὲ	δὴ τῶν ἄλλων τούς τε
[52, 30]	πρὸς τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ	δὲ	δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε.
[52, 25]	τῷ βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ	δὲ	δὴ τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων
[52, 24]	πολλὰ καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν	δὲ	δὴ τῶν τε δορυφόρων καὶ
[52, 8]	τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς	δὲ	δὴ φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι
[52, 18]	καὶ ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν, σὺ	δὲ	δὴ χρηστὸς εἶ. καὶ μή
[52, 20]	ταύτης τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ	δὲ	δημόσια καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι;
[52, 37]	διὰ τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν	δὲ	διὰ τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός
[52, 22]	καλῶς ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν	δὲ	δύο πολιτικὰ στρατεύματα ἐν ταὐτῷ
[52, 10]	μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ	δὲ	δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ πανταχοῦ καὶ
[52, 8]	μήτε συνετῷ γενέσθαι ἐξείη; ἂν	δὲ	ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς ἕκαστα αὔξειν,
[52, 22]	ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι πέμπε, δύο	δὲ	ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων, τὸν μὲν
[52, 22]	τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν	δὲ	ἐκ τῶν τοῦτο πεποιηκότων, ὃς
[52, 7]	ὂν πράγματά σοι παρέξει, ἕτερον	δὲ	ἐκεῖνο. πάντως μέν τινα δεῖ
[52, 5]	κρατοῦν ὡς πλήθει γίγνεται) τὸν	δὲ	ἐκείνου τις τρόπον κανόνα τοῦ
[52, 9]	ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ	δὲ	ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο·
[52, 38]	τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν τὰ	δὲ	ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ
[52, 27]	συμμάχων, τῇ μὲν πλείους τῇ	δὲ	ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως
[52, 35]	εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας	δὲ	ἐν αὐταῖς ταῖς τῶν ἀνθρώπων
[52, 25]	πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη	δὲ	ἐν μὲν τῇ πόλει καθ´
[52, 12]	τοῦ δοῦναι δυναμένου βούλεται· ἃ	δὲ	ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε
[52, 11]	τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις δώσειν τὴν	δὲ	ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν αὐτὸν ἕξειν,
[52, 2]	τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται. ὁ	δὲ	ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας τοιοῦτό
[52, 16]	τὴν Ἰταλίαν κατεστρεψάμεθα· ἀφ´ οὗ	δὲ	ἔξω αὐτῆς ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ
[52, 14]	εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον γίγνεται, ἂν	δὲ	ἐπὶ τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ
[52, 29]	ἐκεῖνοι, οἱ μὲν ἄρχοντες οἱ	δὲ	ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ στρατευόμενοι, λήψονται,
[52, 27]	καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν, τοὺς	δὲ	ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου μάλιστα δεομένους
[52, 6]	τῶν στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο	δὲ	ἔστι μὲν καὶ ἐν ταῖς
[52, 24]	ὑποτιμητής, τὴν ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ	δὲ	ἕτερος, καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου
[52, 8]	γένει οἱ δὲ πλούτῳ οἱ	δὲ	ἑτέρῳ τινὶ ἐπαιρόμενοι, ἄλλως μὲν
[52, 39]	τί μὲν γὰρ ἥδιον, τί	δὲ	εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ πάντων τῶν
[52, 25]	καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως εἶδος, ἔξω	δὲ	καθ´ ἕκαστον ἔθνος, εἷς τις
[52, 2]	τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα	δὲ	καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ προσόντα
[52, 10]	αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον	δὲ	καὶ ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά τινα
[52, 42]	ἐθελοντὰς ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα	δὲ	καὶ ἄλλους ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα
[52, 34]	δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες	δὲ	καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ πέρα
[52, 33]	καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε	δὲ	καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε
[52, 16]	τείχους κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα	δὲ	καὶ ἐς τὰ στρατόπεδα τὸ
[52, 26]	μὲν ἐς σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα	δὲ	καὶ ἐς τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως
[52, 33]	βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη	δὲ	καὶ ἕτεροί τινες ἔκ τε
[52, 2]	τούτου τῆς οἰκουμένης ἄρξειας· ἔπειτα	δὲ	καὶ κατορθώσας ἄδικον τὴν πλεονεξίαν
[52, 14]	ἄρχωσι δὲ οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται	δὲ	καὶ μισθοφορῶσιν οἵ τε ἰσχυρότατοι
[52, 43]	ἠπείρου, χρηστὸν μὲν οὐδέν, ὄνομα	δὲ	καὶ νῦν ἔτι διὰ τὴν
[52, 42]	πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ	δὲ	καὶ πεζοὶ παρὰ τὴν ἀξίαν
[52, 4]	κοινὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ κοινὰ	δὲ	καὶ τὰ ἐναντία νομίζοντες εἶναι,
[52, 9]	ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ	δὲ	καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,
[52, 5]	ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν	δὲ	καὶ τὸ τοὺς συμμάχους τούς
[52, 31]	τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν	δὲ	καὶ τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς
[52, 41]	πολλάκις μὲν καὶ πρότερον πολλάκις	δὲ	καὶ ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν τῶν
[52, 2]	πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς	δὲ	καὶ φθόνοι καὶ κίνδυνοι συμβαίνουσιν,
[52, 15]	ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου τιμῶνται, οἱ	δὲ	κακοὶ ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω
[52, 4]	τῶν τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς	δὲ	κοινωνίας τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ
[52, 19]	τινα αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς	δὲ	λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ
[52, 13]	δεινὸν μετὰ κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον	δέ,	Μάριος μὲν καὶ Σύλλας καὶ
[52, 3]	τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω	δὲ	μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς
[52, 2]	κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ	δὲ	μή, δόξομεν ἤτοι τῆς τε
[52, 17]	τὴν προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον	δὲ	μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ οὐδ´
[52, 37]	ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί σε, εἰ	δὲ	μή, ῥᾳδίως καὶ παραχρῆμα κολασθῇ.
[52, 30]	δεῖ, συνιέναι φημὶ χρῆναι. ἔπειτα	δὲ	μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ
[52, 23]	ἄρχουσι τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν	δὲ	μισθὸν πάντες οὗτοι οἱ τὰς
[52, 30]	σωφρονέστερον καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε	δὲ	νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ ἢ
[52, 23]	πλείω μὲν οἱ μείζους, ἐλάττω	δὲ	οἱ καταδεέστεροι, μέσον δὲ οἱ
[52, 23]	ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι, μέσον	δὲ	οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ
[52, 14]	βουλεύωσι μὲν οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι	δὲ	οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ
[52, 13]	τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι	δὲ	ὅπως τῷ πατρί σου προσηνέχθησαν,
[52, 23]	πρίν τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ	δὲ	ὅτι αἱ μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι
[52, 17]	οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον	δὲ	ὅτι καὶ ὁ Πομπήιος ἐκστὰς
[52, 25]	Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο	δὲ	ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε συμφέρον
[52, 13]	ἐς τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις	δὲ	ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή
[52, 43]	ἦν, ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο. κεῖται	δὲ	οὐ πόρρω τῆς κατὰ Συρρεντὸν
[52, 41]	τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν ἐπέθετο. λέγω	δὲ	οὐ τὴν ἐπὶ ταῖς νίκαις
[52, 7]	καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο	δὲ	οὐκ εὐτυχές) καὶ πάντως τινὰς
[52, 15]	ἔστιν ὅπως ἄλλως παύσεται. τεκμήριον	δέ,	πάμπολυς ἐξ οὗ χρόνος καὶ
[52, 37]	εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή, ταῖς	δὲ	παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν
[52, 12]	καὶ τοὺς μὲν τιμᾷ τοὺς	δὲ	παρορᾷ, ὥστε καὶ ἐκ τῆς
[52, 8]	ἕτερος ἂν ἦν λόγος· νῦν	δὲ	πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς,
[52, 8]	ἀδικούντων, οἱ μὲν γένει οἱ	δὲ	πλούτῳ οἱ δὲ ἑτέρῳ τινὶ
[52, 35]	μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι	δὲ	πόλεις ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι
[52, 6]	ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες· ἂν	δέ	που καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων
[52, 37]	μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε	δὲ	ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ
[52, 33]	ἐθελήσῃς λόγῳ μὲν ἄλλοις ἔργῳ	δὲ	σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´ ὅσα τοὺς
[52, 40]	τῷ πατρί σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι	δέ	σε καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει,
[52, 17]	σὺ πολλοὺς μὲν Λεπίδους πολλοὺς	δὲ	Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί σοι
[52, 37]	τισιν ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως	δέ	σοι πάντες καὶ ἐς ταῦτα
[52, 38]	περὶ ἐκείνων λέγω, καθ´ ἁπάντων	δέ	σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε
[52, 29]	ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ	δὲ	στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ πάνυ πολλὴν
[52, 42]	μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος	δέ	σφας ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ
[52, 29]	μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς	δὲ	τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ
[52, 6]	αἱ λήψεις μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι	δὲ	τὰ ὅπλα ἔχουσι καὶ τὸν
[52, 6]	τινὰ αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν	δὲ	ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι μὲν ὡς
[52, 28]	ἐν τῷ δημοσίῳ ὄντα (πολλὰ	δὲ	ταῦτα ὁρῶ διὰ τοὺς πολέμους
[52, 31]	τὴν τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω	δὲ	ταῦτα χωρὶς ἢ εἴ τις
[52, 37]	τινα οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας	δὲ	τάχ´ ἄν τι καὶ ἐξαμάρτοις,
[52, 16]	πᾶσαν μὲν τὴν θάλασσαν πᾶσαν	δὲ	τὴν γῆν καὶ τοῦ ὀνόματος
[52, 1]	καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο	δὲ	τὴν διάγνωσιν μετά τε τοῦ
[52, 8]	σε τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν	δέ	τι τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ
[52, 18]	καλὸς ὁ κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα	δὲ	τίς οὐκ οἶδε τὴν ἀνάγκην
[52, 28]	ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην παρέξει· λέγω	δὲ	τὸ κατ´ ὀλίγον σφας ἐν
[52, 20]	τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς	δὲ	τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ
[52, 18]	πόνων καὶ κινδύνων δεῖ, πρὸς	δὲ	τὸ τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα
[52, 37]	αὐτῶν ὡς τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον	δὲ	τὸ τὰς τῶν δήμων ὁρμὰς
[52, 15]	καὶ πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν. αἴτιον	δὲ	τό τε πλῆθος τῶν ἀνθρώπων
[52, 14]	κοινὸν ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη	δὲ	τό τε σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα
[52, 25]	τι, οἱ μὲν πλείονα οἱ	δὲ	{τὸν} ἐλάττονα, πρός τε τὸ
[52, 20]	τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται	δὲ	τοῦτο, ἂν τά τε ἄλλα
[52, 1]	οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἔπαθον· ἐκ	δὲ	τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις ἀκριβῶς ἤρξαντο,
[52, 10]	ἐπάρατον τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς	δὲ	τούτων, εἰ δεῖ τι καὶ
[52, 2]	ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον	δὲ	ὑπαίτιον. τίς μὲν γὰρ οὐκ
[52, 34]	τὸ μὲν γὰρ ζῆλον τὸ	δὲ	φόβον ἔχει, καὶ ῥᾷόν τις
[52, 20]	πάντα ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι	δὲ	χρὴ ἐς μὲν τὴν ἱππάδα
[52, 31]	κρεῖττόν ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ	δὲ	ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί
[52, 12]	τοῦ καλῶς πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ	δὲ	ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´
[52, 12]	νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο	δὲ	ὡς καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν
[52, 1]	αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας πρότερος εἶπε	τοιάδε·	~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ
[52, 23]	διαλίπωσί τέ τινα χρόνον καὶ	οἴκαδε	ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν
[52, 0]	~ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ.	Τάδε	ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ
[52, 37]	οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα	μηδὲ	αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ ἔστω
[52, 18]	βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι	μηδὲ	δείσῃς ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα
[52, 28]	τῶν χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα,	μηδὲ	δι´ αὐτὴν καὶ ἀπ´ ἐκείνης
[52, 37]	τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα·	μηδὲ	ἔστω τινὶ αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο
[52, 35]	ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ μέντοι	μηδὲ	ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον.
[52, 31]	τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν	μηδὲ	περὶ ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς
[52, 34]	δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς αἰτιάζηται,	μηδὲ	προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω τῶν ἐς
[52, 10]	τινα ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι.	μηδέ	σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος
[52, 13]	τοιοῦτόν ἐστι τῇ φύσει ὥστε	μηδὲ	τοὺς χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί
[52, 18]	αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ τίς οὐκ	οἶδε	τὴν ἀνάγκην ὑφ´ ἧς ἐς
[52, 30]	ἄν· τὰ δὲ δὴ λοιπὰ	τόνδε	τὸν τρόπον διοικεῖν σοι παραινῶ.
[52, 34]	οὐχ οἷόν τέ σοι ἔσται	οὐδὲ	βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ
[52, 31]	στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη·	οὐδὲ	γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν που
[52, 6]	γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις	(οὐδὲ	γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως
[52, 17]	ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ προῇ.	οὐδὲ	γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν
[52, 10]	καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροί τινες	οὐδὲ	διδομένας σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´
[52, 25]	βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ τῶν οἰκείων,	οὐδὲ	ἐν τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας,
[52, 2]	οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ	οὐδὲ	ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ
[52, 23]	καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ	οὐδὲ	ἐπαλλήλας τὰς μείζους ἡγεμονίας οἶμαί
[52, 13]	ἐκφυομένας. περὶ ὧν τῆς δεινότητος	οὐδὲ	ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ
[52, 26]	ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ	οὐδὲ	ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ καὶ
[52, 37]	φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς	οὐδὲ	ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ
[52, 30]	συχνὰ ἂν ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν	οὐδὲ	τὸν παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε
[52, 8]	ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν	οὐδὲ	φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας
[52, 22]	ταῦτα τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν.	~ὧδε	γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν
[52, 30]	τὰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων	ὧδε	δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι
[52, 36]	πάτρια καὶ τοὺς ἄλλους τιμᾶν	ἀνάγκαζε,	τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς τι
[52, 33]	ὁμοίους καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους.	~δίκαζε	δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά
[52, 36]	περὶ αὐτὸ καὶ μίσει καὶ	κόλαζε,	μὴ μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα,
[52, 34]	μέν, μὴ μέντοι καὶ χαλεπῶς	ἐξέταζε,	ἀλλ´ ὅσα μὲν ἂν ὑφ´
[52, 38]	ἀεί γε αὐτὸς παρὰ σαυτῷ	ἐξέταζε,	εἴτε ὀρθῶς τι ποιεῖς εἴτε
[52, 37]	αὐτὰ τὰ ἔργα καθ´ ἑαυτὰ	ἐξέταζε,	μήτε ἐς τὸ προέχον πᾶν
[52, 35]	σαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν ἔργων	παρασκεύαζε,	καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς μὲν
[52, 5]	ὁρῶ τί ποτ´ ἂν εἰκότως	ἐπάρειέ	σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ
[52, 12]	ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς	ἐπαρκέσειέ	τις. οἱ μὲν γὰρ ἀξιοῦντές
[52, 3]	οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον	ἐπικαλέσειέ	τις ἡμῖν καὶ εἰ μηδὲν
[52, 29]	τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ	συντελέσειέ	τι, καὶ ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν
[52, 12]	ἄν τισιν ἐν ταῖς μοναρχίαις	ἀρέσειε,	δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν
[52, 23]	ἐτῶν τριῶν, εἰ μή τις	ἀδικήσειέ	τι, μήτε πλεῖον πέντε, τὸ
[52, 6]	ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν	ἐθελήσειέ	τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν
[52, 6]	καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ	νεωτερίσειε.	τὸ δ´ ἕτερον πάνυ τοὺς
[52, 42]	τὰ δ´ ὀνόματα τῶν δευτέρων	ἐξέθηκε·	τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ
[52, 42]	ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ,	ἀφῆκε	τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´ αὐτοὺς μὴ
[52, 8]	ὅσα ἐκ τούτου κακὰ γίγνεσθαι	πέφυκε,	τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν δέομαί
[52, 2]	γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι	ἔμελλε,	καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα·
[52, 18]	ὡς παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί	με	μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς
[52, 33]	ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί σοι μετὰ ἀδείας	νέμε·	ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς
[52, 43]	τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα	ἀπέκτεινε.	καὶ τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν
[52, 33]	δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά τε οὖν	κρῖνε,	καὶ περὶ τῶν ἱππέων τῶν
[52, 34]	ἂν ὑφ´ ἑτέρων τινῶν ἐσάγηται,	κρῖνε,	ὅσα δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς
[52, 15]	πλεῖστα δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν	γέγονε,	καὶ οὐκ ἔστιν ὅπως ἄλλως
[52, 37]	ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς	ἄμυνε	μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε
[52, 30]	καὶ κατακόσμει πάσῃ πολυτελείᾳ καὶ	ἐπιλάμπρυνε	παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε
[52, 42]	εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε οὖν	ἔπραξε,	καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι
[52, 41]	καὶ πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο	ἔπραξε,	φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ τι,
[52, 30]	δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε	δίεπε.	πρῶτον μὲν οἱ δῆμοι μήτε
[52, 31]	ἢ καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον	εἶπε,	μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός τινος
[52, 1]	καὶ αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας πρότερος	εἶπε	τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ,
[52, 42]	ταῦτά τε οὖν ἔπραξε, καὶ	προσαπεῖπε	πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν
[52, 22]	ἐκ τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι	πέμπε,	δύο δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων,
[52, 26]	μὴ γὰρ δὴ φοβηθῇς ὅτι	σὲ	αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ, ἄν
[52, 38]	πράττειν δόξειν, ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου	σε	ἀκούσῃς· μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ
[52, 34]	ἥδιστα, ὥστ´ ἂν ἅπαξ καταμάθωσί	σε	ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα
[52, 39]	δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος πᾶσά	σε	ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι· τί
[52, 8]	ἦν λόγος· νῦν δὲ πᾶσά	σε	ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης
[52, 14]	μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ καὶ	σὲ	ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς εὐπρεπείας
[52, 39]	οὐχ ὡς σωτῆρα καὶ προσόψονταί	σε	ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε
[52, 2]	θαυμάσῃς, ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω	σε	ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ
[52, 19]	οἱ πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί	σε	ἅτε καὶ κοινωνοί σοι τῆς
[52, 7]	κἂν ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ	σὲ	δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι. ἂν
[52, 37]	ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις ἀδικῆσαί	σε,	εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ
[52, 24]	γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός	σε	εἴης· καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν
[52, 40]	μὴ πρόῃ τὴν τύχην, ἥτις	σε	ἐκ πάντων ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο.
[52, 10]	ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ	σε	ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος τῆς
[52, 17]	ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί	σε	ἐφ´ οἷς πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον
[52, 31]	τὸ γὰρ ὅτι τις ἐλοιδόρησέ	σε	ἢ καὶ ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον
[52, 17]	μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον ἀξιῶν, πάλαι	σε	ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ
[52, 31]	δύναταί τις ἀσελγᾶναί τι ἐς	σέ,	ἵν´ ὡς περὶ τῶν θεῶν,
[52, 16]	θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά	σε	καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ
[52, 40]	πατρί σου ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ	σε	καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε
[52, 31]	ὅτι τις μήτε τι ἀδικοῦντά	σε	καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε, καὶ
[52, 39]	φρονεῖν αὐτοὺς εἰκός ἐστι. ~ταῦτά	σε	καὶ τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν·
[52, 19]	ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ τοίνυν χρῆναί	σε	κατὰ πρώτας εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν
[52, 15]	τε πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν	σε	μετὰ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν,
[52, 19]	ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´ ἂν ἀρέσωσί	σε,	μηδὲν περὶ τοῦ πλήθους αὐτῶν
[52, 37]	ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε	σε	μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα
[52, 16]	πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ	σὲ	μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ τὸν
[52, 5]	τί ποτ´ ἂν εἰκότως ἐπάρειέ	σε	μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ
[52, 39]	σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν, ὅταν	σε	ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον
[52, 40]	καὶ ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε	σε	πᾶν τὸ τῆς βασιλείας ἔργον
[52, 30]	χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς	σέ,	πλὴν εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως
[52, 29]	ἀσφάλειαν καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ	σὲ	πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν
[52, 34]	τοι καταδείσῃς μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει	σέ	ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα
[52, 21]	τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ	σε	προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει) εἰκότως
[52, 29]	τίς γὰρ οὐκ ἂν ἰδών	σε	πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον
[52, 28]	οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν χρῆναί	σε	πρῶτον μὲν ἁπάντων τὰ κτήματα
[52, 29]	διδόντες, ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί	σε	σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν
[52, 37]	δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν	σε	τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῶν ἀπελευθέρων
[52, 8]	τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν	σε	τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ
[52, 20]	τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι	σέ	φημι χρῆναι. αὐτὸς μέντοι σὺ
[52, 38]	καὶ μή, τί τε πράττοντά	σε	φιλήσουσί τινες καὶ τί μή,
[52, 24]	δύο τοὺς ἀρίστους τῆς περὶ	σὲ	φρουρᾶς ἄρχειν· τό τε γὰρ
[52, 31]	καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως εἶναί	σε	χρή, καὶ μηδ´ ἐς ἔννοιάν
[52, 37]	τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί	σε	χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον,
[52, 42]	ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας	ἠνάγκασε.	καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν οὐδένα,
[52, 42]	τινα διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν	ἐξήτασε.	πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς πολλοὶ
[52, 41]	πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς	ἐπῄνεσε,	τὰ δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου
[52, 13]	καθάπερ που καὶ ὁ Σύλλας	ἐποίησε·	καὶ γὰρ εἴ τινα αὐτῶν
[52, 42]	εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν	ἐποίησε,	καὶ ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας
[52, 43]	χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν οὕτως	ἐποίησε	καὶ τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι
[52, 41]	ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ μὲν παραχρῆμα	μετεκόσμησε	τὰ δ´ ὕστερον, καί τινα
[52, 43]	ὄντος σταλέντα ἐς τὴν Ῥώμην	ἐδολοφόνησε,	καὶ ἔς τε τὸ συνέδριον
[52, 31]	λέγω. τὸ γὰρ ὅτι τις	ἐλοιδόρησέ	σε ἢ καὶ ἕτερόν τι
[52, 16]	σαλεύει τε καὶ ᾄττει δεῦρο	κἀκεῖσε,	καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´ οὖν
[52, 42]	οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν.	ἐκεῖσε	γὰρ διά τε τὸ σύνεγγυς
[52, 31]	ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας	προεπηλάκισε,	καὶ μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ
[52, 42]	Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε	ἄλλοσε	βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ
[52, 42]	τὴν Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα,	οὐδαμόσε	ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε
[52, 26]	τῆς αὐτῆς τοῖς ἄλλοις μετασχὼν	ἐπεβούλευσέ	σοι. περὶ μὲν οὖν τοὺς
[52, 41]	ἐκείνῳ ἐν ᾧ τὸ πέμπτον	ὑπάτευσε,	καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν
[52, 42]	τό τε τῶν εὐπατριδῶν γένος	συνεπλήθυσε,	τῆς βουλῆς οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης
[52, 42]	τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ τινα	διώρθωσε	καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ
[52, 42]	μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν	ἠτίμωσε	μὲν οὐδένα, τὰ δ´ ὀνόματα
[52, 24]	καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου τῆς	τε	ἀγορᾶς τῆς λοιπῆς ἕτερος ἔκ
[52, 31]	διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ	τε	ἀδικοῦντές τι ἐν πᾶσι τοῖς
[52, 27]	προφύλακάς σφων ἑτέρους ἔχοντες, τό	τε	ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον καὶ ἐκ
[52, 19]	ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά	τε	ἄλλα ἀγαθὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα
[52, 21]	ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά	τε	ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ,
[52, 14]	ὀρέγει, ὁ δ´ ἐκείνοις τά	τε	ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ
[52, 20]	ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν τά	τε	ἄλλα καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς,
[52, 27]	ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται τά	τε	ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα
[52, 25]	τὰς ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ	τε	ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω
[52, 13]	καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός	τε	ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος·
[52, 26]	τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς	τε	ἀμαθεῖς καὶ τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν
[52, 7]	μὲν ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό	τε	ἂν διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα ὅσους
[52, 43]	ἀποικίας σφῶν λελυκέναι ἐδόκει. τόν	τε	Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι
[52, 31]	ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ τό	τε	ἀξίωμα τὸ τῆς ἀρχῆς μᾶλλον
[52, 37]	κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ	τε	ἀρχῇ καὶ τῇ σωτηρίᾳ τῇ
[52, 7]	καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα ἔν	τε	ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει
[52, 25]	πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ	τε	ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ
[52, 6]	δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις τό	τε	ἄρχον πάντες μόνον ὡς καὶ
[52, 30]	ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ	τε	ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν ὅσα βούλονται,
[52, 2]	ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς	τε	αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς φίλοις σφῶν
[52, 14]	ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία τοῦ	τε	βελτίστου δουλεία πικροτάτη γίγνεται καὶ
[52, 31]	ἅμα γίγνοιτο. τρίτον, ἂν τούς	τε	βουλευτὰς τοὺς ἐκ τῆς γερουσίας
[52, 31]	ἐς τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά	τε	γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ
[52, 27]	καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί	τε	γὰρ ἄμεινον πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ
[52, 33]	σοι μετὰ ἀδείας νέμε· ἄν	τε	γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´
[52, 24]	περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό	τε	γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι
[52, 30]	ἀγῶνά τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς	τε	γὰρ εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω
[52, 30]	ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων· προσήκει	τε	γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν
[52, 4]	πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ	τε	γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ
[52, 22]	μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή	τε	γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός
[52, 31]	αἰτιαζομένων ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω	τε	γὰρ καὶ ὑψηλότερον πάσης ὕβρεως
[52, 32]	προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά	τε	γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ,
[52, 33]	ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν	τε	γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα διαχωρήσει,
[52, 4]	λάβηται, τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον. ἄρχειν	τε	γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ διὰ
[52, 15]	τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί	τε	γὰρ παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη
[52, 18]	μέγεθος τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ	τε	γὰρ πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω
[52, 10]	ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων. οἵ	τε	γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ πράγματα
[52, 12]	ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ	τε	γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον
[52, 20]	δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας	τε	γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[52, 4]	τὸ ἔργον δικαιότατον ἔχει. τήν	τε	γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν τινας
[52, 22]	ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά	τε	γένη καὶ ἔθνη, τάς τε
[52, 21]	καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά	τε	γένη καὶ τὰς οὐσίας τούς
[52, 8]	μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ τά	τε	γένη σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς
[52, 19]	δὲ δὴ τῶν ἄλλων τούς	τε	γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους τούς
[52, 42]	σφας ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ	τε	γένους καὶ τοῦ βίου δικαστὰς
[52, 1]	καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα τῇ	τε	γερουσίᾳ καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι.
[52, 9]	ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ	τε	γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ δῆμος
[52, 2]	ἐσκῆφθαι καὶ τὸν δῆμον τήν	τε	γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα αὐτοὺς
[52, 28]	τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ	τε	γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς
[52, 36]	καὶ συνωμοσίαι καὶ συστάσεις ἑταιρεῖαί	τε	γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει.
[52, 31]	γερουσίας καὶ τοὺς παῖδας τάς	τε	γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα
[52, 4]	πόνων καὶ τῶν κινδύνων τῶν	τε	δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας
[52, 22]	καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς	τε	δήμοις τὸν ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι
[52, 15]	οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι, τόν	τε	δῆμον καὶ τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ,
[52, 7]	παρὰ δικασταῖς ἴσοις φεύγει, ἄν	τε	δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν
[52, 28]	ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται, τό	τε	δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον
[52, 29]	τε κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως	τε	διαιτώμενον καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα.
[52, 25]	ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι. ~τάς	τε	διοικήσεις τῶν χρημάτων, τῶν τε
[52, 24]	διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν	τε	δορυφόρων καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν
[52, 9]	καὶ νῦν ἔτι διαγόμενοι ἀεί	τε	δουλεύουσι καὶ ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν
[52, 25]	ἐστί σοι τοὺς αὐτοὺς τῶν	τε	δυνάμεων καὶ τῶν χρημάτων κυρίους
[52, 1]	καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς	τε	δυναστείαις, πέντε τε καὶ εἴκοσι
[52, 21]	φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι πρᾶξαι, τήν	τε	ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ τὴν ἄλλων
[52, 11]	διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί	τε	ἐγὼ νῦν οὐ πάνθ´ ὅσα
[52, 39]	παραλείπω διὰ τὸ μὴ οἷόν	τε	εἶναι πάντα αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα
[52, 42]	καὶ διὰ τὸ ἄοπλον τό	τε	εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς
[52, 24]	τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν τῶν	τε	ἑκατοντάρχων καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[52, 33]	καὶ περὶ τῶν ἱππέων τῶν	τε	ἑκατοντάρχων τῶν ἐκ τοῦ καταλόγου
[52, 42]	Καίσαρι καὶ τοῖς παισὶ τοῖς	τε	ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ μετὰ ταῦτα
[52, 22]	προσέτι καὶ τὰς δίκας τάς	τε	ἐκκλήτους καὶ τὰς ἀναπομπίμους τὰς
[52, 14]	τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν	τε	ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη
[52, 9]	πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς	τε	ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες αὐτὴν
[52, 19]	συνῶσί σοι, τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός	τε	ἐν δέοντι πάντα διοικήσεις, καὶ
[52, 22]	οὖσαν, καὶ τἆλλα πάντα τά	τε	ἐν ταῖς νήσοις καὶ τὰ
[52, 24]	προσέτι καὶ τῶν Καισαρείων τῶν	τε	ἐν τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων
[52, 21]	καὶ τὰς τοῦ θανάτου τοῖς	τε	ἐν τῇ πόλει, πλὴν ὧν
[52, 27]	διὰ παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά	τε	ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους
[52, 27]	τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί	τε	ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι καὶ
[52, 23]	οὔτε γὰρ διαφέρει τι ἄν	τε	ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν
[52, 14]	οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά	τε	ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες,
[52, 2]	εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν	τε	ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ τὴν
[52, 33]	καὶ πρὸς τὰς δίκας τάς	τε	ἐπιστολὰς καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν
[52, 28]	πρὸς πᾶν τὸ λεῖπον φόρον	τε	ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἐπικαρπίαν
[52, 12]	ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ τούτου τήν	τε	ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων ἐῷεν ἂν
[52, 27]	πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν	τε	ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ
[52, 16]	τινὶ τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς	τε	ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν ὀλίγου τὴν
[52, 17]	τίς γάρ σου φείσεται, ἄν	τε	ἐς τὸν δῆμον τὰ πράγματ´
[52, 31]	ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν	τέ	ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα καὶ
[52, 25]	τοῦτο μὲν ὅτι οὐχ οἷόν	τέ	ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους
[52, 23]	γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν	τέ	ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ
[52, 24]	καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν πολλάκις	τε	ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ καὶ ἄλλα
[52, 13]	ἐστι τὴν πόλιν ταύτην, τοσούτοις	τε	ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων ἀνθρώπων
[52, 26]	Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως	τε	ἔτι παῖδές εἰσιν, ἐς τὰ
[52, 5]	πάντας τοὺς ἄλλους μισοῦσι, τάς	τε	εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας ζημίας καὶ
[52, 2]	δὲ μή, δόξομεν ἤτοι τῆς	τε	εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ τῶν
[52, 33]	δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά	τε	ἐφέσιμα καὶ τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα
[52, 37]	δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς	τε	ἔχθρας αὐτῶν καὶ τὰς φιλοτιμίας
[52, 33]	χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς	τε	ἤθεσι καὶ τοῖς βουλεύμασί σου
[52, 25]	τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ	τε	θεραπεία σου ἆθλόν τι ἀρετῆς
[52, 4]	τὸ ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ	τε	θεῶν γεγονὸς καὶ ἐς θεοὺς
[52, 14]	γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα τήν	τε	θρασύτητα τοῦ ὁμίλου παῦσαι καὶ
[52, 22]	πόλεως ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ τά	τε	ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ τῶν
[52, 26]	μὲν οὖν τοὺς βουλευτὰς τούς	τε	ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ
[52, 26]	μὲν οὖν τῶν βουλευτῶν τῶν	τε	ἱππέων ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω,
[52, 20]	ἐκ τῶν ἄλλων βουλευτῶν τῶν	τε	ἱππέων, τὸ δ´ ὅλον ἐς
[52, 14]	στρατεύωνται δὲ καὶ μισθοφορῶσιν οἵ	τε	ἰσχυρότατοι καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω
[52, 22]	γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν	τε	Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα
[52, 5]	τοῦθ´ οἱ πλείους σφῶν τό	τε	καθ´ ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι καὶ
[52, 20]	καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές	τε	καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν,
[52, 27]	παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις	τε	καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι.
[52, 21]	πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους	τε	καὶ ἀναπομπίμους καὶ τὰς τοῦ
[52, 12]	δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς	τε	καὶ ἀρχὰς λέγω, καὶ ἔστιν
[52, 27]	καὶ βίου μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί	τε	καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ
[52, 16]	ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει	τε	καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ
[52, 1]	δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις, πέντε	τε	καὶ εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι,
[52, 13]	χρήματα. ἂν μὲν γὰρ ἤδη	τε	καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός
[52, 4]	προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν	τε	καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ
[52, 7]	ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως	τε	καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ
[52, 23]	ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν	τε	καὶ ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ
[52, 21]	τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν	τε	καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ μὲν
[52, 17]	δῆμον τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν	τε	καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων
[52, 11]	ἐκεῖνα καὶ τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως	τε	καὶ μέλλοντα τὴν μὲν ἐκ
[52, 33]	ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν	τε	καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ.
[52, 41]	καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά	τε	{καὶ} ὁ Καῖσαρ, καὶ ὅσα
[52, 25]	ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν οὗτοί	τε	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες οἱ
[52, 24]	μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά	τε	καὶ οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι,
[52, 26]	οἱ δὲ δὴ καλῶς τραφέντες	τε	καὶ παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον τινὰ
[52, 22]	ὁ δ´ οὖν ὑπατευκὼς ταῦτά	τε	καὶ προσέτι καὶ τὰς δίκας
[52, 28]	πρόσοδον ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά	τε	καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ τε
[52, 14]	τὴν διοίκησιν τῶν κοινῶν ἑαυτῷ	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις
[52, 29]	μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες, ἄλλως	τε	κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως τε
[52, 12]	ὀρθῶς διδοὺς τὰ τοιαῦτα τό	τε	κατ´ ἀξίαν ἑκάστου δῆλον ὅτι
[52, 22]	τῶν τοῦτο πεποιηκότων, ὃς τά	τε	κοινὰ τῶν πόλεων διοικήσει καὶ
[52, 2]	ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ σὸν τό	τε	κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ
[52, 13]	δὲ δὴ καὶ Στράβων, ὅ	τε	Μάριος ὁ ἕτερος καὶ ὁ
[52, 28]	τε καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ	τε	μεταλλείας καὶ εἰ δή ποθεν
[52, 34]	πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες τά	τε	νενομισμένα πάντα συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι,
[52, 31]	τῶν ἀδικημάτων, περὶ ὧν οἵ	τε	νόμοι κεῖνται καὶ αἱ κρίσεις
[52, 21]	βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν	τε	ὁμοίως καὶ παίδων γυναικῶν τε
[52, 35]	ἐγένετο, ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ	τε	ὄντι καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα
[52, 1]	καίτοι τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου τά	τε	ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα
[52, 27]	τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἄνευ	τε	ὅπλων καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν,
[52, 35]	ἀλλὰ καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν	τε	οὖν ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ διὰ
[52, 42]	ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι νομίζονται. ταῦτά	τε	οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι
[52, 24]	τὸ πλείοσι ταραχῶδές ἐστι. δύο	τε	οὖν ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι οὗτοι,
[52, 18]	Κασσίους γενήσεσθαί σοι προσδόκα. ~ταῦτά	τε	οὖν ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα
[52, 13]	μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά	τε	οὖν καὶ τἆλλα ἃ μικρῷ
[52, 40]	ἄλλοις αὐτὰ διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά	τε	οὖν καὶ τἆλλα πάνθ´ ὅσα
[52, 33]	ἀπ´ αὐτοῦ δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά	τε	οὖν κρῖνε, καὶ περὶ τῶν
[52, 32]	ἐν πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι. ~ταῦτά	τε	οὖν οὕτω, καὶ τἆλλα τὰ
[52, 43]	ὀκνῆσαι ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό	τε	οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν
[52, 28]	χρημάτων δεησόμεθα· οὐ γὰρ οἷόν	τε	οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν ἡμᾶς σώζεσθαι
[52, 36]	ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά	τε	οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι τὸ
[52, 12]	πρὸς τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου	τε	οὕτως ἔχοντος ἔχθος ἂν αὐτῷ
[52, 20]	πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι μὲν τάς	τε	πανηγύρεις, οἵ γε καὶ προσήκοντές
[52, 15]	τῇ πόλει γένοιτο ἄν, τό	τε	πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν σε
[52, 21]	προστατῇ, καὶ τὰς δίκας τάς	τε	παρὰ πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων
[52, 3]	καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς	τε	παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ
[52, 31]	πρῶτον μὲν τὰς πρεσβείας τάς	τε	παρὰ τῶν πολεμίων καὶ τὰς
[52, 3]	αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι τῶν	τε	παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς
[52, 41]	καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ	τε	παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ
[52, 33]	σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν	τε	παρρησίαν παντὶ τῷ βουλομένῳ καὶ
[52, 2]	καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν	τε	πατέρα καὶ τὴν ἐς αὐτὸν
[52, 41]	τὸ κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ	τε	πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι καὶ
[52, 6]	παρὰ πάντων ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς	τε	πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες
[52, 42]	ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό	τε	πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ
[52, 10]	κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά	τε	πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ τὰ
[52, 15]	καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό	τε	πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ
[52, 19]	γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους τούς	τε	πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 28/09/2006