Livre, Chap.
[52, 0]	πεντηκοστῷ δευτέρῳ τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν.	α.	Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν
[52, 12]	παρὰ τοῦ δοῦναι δυναμένου βούλεται·	ἃ	δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς
[52, 31]	τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς τοιούτοις,	ἃ	εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν
[52, 35]	χρήματα ἐς τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται,	ἃ	κρεῖττόν ἐστιν ἐς τὰ ἀναγκαῖα
[52, 13]	~ταῦτά τε οὖν καὶ τἆλλα	ἃ	μικρῷ πρόσθεν εἶπον ἐνθυμηθεὶς φρόνησον
[52, 13]	προπρᾶξαι καὶ δόγμασι καὶ νόμοις	ἃ	προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ που καὶ
[52, 26]	δεῖ μὴ μόνον αὐτὸν πάνθ´	ἃ	προσήκει ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τῶν
[52, 19]	μὲν τούτου αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα	ἃ	χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ
[52, 37]	ἐν τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν	μέγα	ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´ ἄν
[52, 9]	μὲν γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν	μέγα	κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν
[52, 8]	ἄνδρα φῦναι, οὔτ´ αὖ φρόνημα	μέγα	λαβεῖν ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ
[52, 39]	ζῇς; ὥστ´ αὐτὸς παρὰ σαυτῷ	μέγα	φυλακτήριον ἐν τῷ μηδένα ποτὲ
[52, 31]	δικαιώματα τἀκ τῶν νόμων καὶ	ἀναμφίλογα	καὶ διάδηλα πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο.
[52, 37]	ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ	ἔργα	καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε ἐς
[52, 34]	ἀπειλάς σου φοβηθήσονται ἀλλὰ τὰ	ἔργα	μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ τῶν
[52, 19]	καὶ πλούτῳ φερομένους ἐς τὴν	ἱππάδα	κατάλεξον, τοσούτους ἑκατέρους ἀντεγγράψας ὅσοι
[52, 20]	δὲ χρὴ ἐς μὲν τὴν	ἱππάδα	ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ
[52, 16]	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τὰ	στρατόπεδα	τὸ νόσημα τοῦτο προηγάγομεν. καὶ
[52, 11]	τις διὰ ταῦτα σπουδῆς τὴν	τυραννίδα	εἶναι νομίζει, τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει.
[52, 29]	καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο	οἶδα	ὅτι, ἂν μήτε προσεπηρεάζωνται καὶ
[52, 3]	τι εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε σοὶ	σύνοιδα	τὰ ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως
[52, 16]	αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ προδῷς τὴν	πατρίδα,	ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ σὲ
[52, 18]	προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν	πατρίδα,	ἵνα μὴ δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος
[52, 37]	πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι	ἔα·	μηδὲ ἔστω τινὶ αὐτῶν αὐτὸ
[52, 29]	πάνυ πολλὴν χάριν εἴσονταί σοι,	βραχέα	ἀπὸ πολλῶν ὧν ἂν μηδὲν
[52, 2]	τῆς μοναρχίας, καίπερ πολλὰ καὶ	ἀγαθὰ	ἀπολαύσας ἂν ἀπ´ αὐτῆς σοῦ
[52, 11]	τινὰς ἄλλα τε πολλὰ καὶ	ἀγαθὰ	δρᾶν οἱ τοιοῦτοι δύνανται, καὶ
[52, 4]	πολιτεύωνται, {καὶ} κοινὰ μὲν τὰ	ἀγαθὰ	κοινὰ δὲ καὶ τὰ ἐναντία
[52, 3]	ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν	ἀγαθὰ	μετριάσαι δυναμένους πῶς ἄν τις
[52, 19]	χρῇ, ἀλλὰ τά τε ἄλλα	ἀγαθὰ	πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ
[52, 27]	καιρῶν βοηθείαις τισὶν ἔτι χρῆσθαι	δυνάμεθα,	αὐτοί τε τοσοῦτον ἀπὸ τῶν
[52, 18]	οὔτι καὶ μεταθέσθαι ἔτ´ ἀσφαλῶς	δυνάμεθα.	ὥστε καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα
[52, 16]	καὶ πᾶσαν ὀλίγου τὴν Ἰταλίαν	κατεστρεψάμεθα·	ἀφ´ οὗ δὲ ἔξω αὐτῆς
[52, 13]	πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι	προσκοποίμεθα,	ἀλογώτατα ἂν τὰς διχοστασίας τὰς
[52, 28]	κἂν δημοκρατηθῶμεν, πάντως που χρημάτων	δεησόμεθα·	οὐ γὰρ οἷόν τε οὔτ´
[52, 17]	οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι	βουλευόμεθα,	ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀπολέσαι
[52, 16]	τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς τε	ἐπολιτευόμεθα	καὶ πᾶσαν ὀλίγου τὴν Ἰταλίαν
[52, 19]	περὶ μὲν τούτου αὖθις ἀκριβέστερον	σκεψόμεθα	ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ
[52, 28]	ἀναγκαίας τῶν χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης	βαρυνώμεθα,	μηδὲ δι´ αὐτὴν καὶ ἀπ´
[52, 2]	ἂν ὁ λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ	τραπώμεθα·	οὐ γάρ που καὶ ἐξ
[52, 28]	δι´ αὐτὴν καὶ ἀπ´ ἐκείνης	ἀποτρεπώμεθα,	ἀλλ´ ὡς καὶ πάντως ἀναγκαῖον
[52, 3]	τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν διάγνωσιν αὐτοῦ	ποιησώμεθα.	λέξω δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε
[52, 19]	μὴ καὶ πάντα ἀθρόα αὐτοῖς	χαρισώμεθα·	~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς μὲν
[52, 2]	σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς	δουλωσώμεθα.	ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς μὲν
[52, 28]	πολιτευώμεθα, καὶ ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω	βουλευώμεθα.	φημὶ τοίνυν χρῆναί σε πρῶτον
[52, 28]	ὂν ἡμῖν, ὅπως ποτ´ ἂν	πολιτευώμεθα,	καὶ ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω βουλευώμεθα.
[52, 2]	τό τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα.	σκεψώμεθα	δὲ καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ
[52, 22]	ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι·	κἀνταῦθα	στρατιώτας ἐγκατάστησον, καὶ ἄρχοντας καθ´
[52, 30]	Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ τινα	ἐνταῦθα	ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ τοιούτους
[52, 30]	ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι ἄλλοθι πλὴν	ἐνταῦθα	γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ λοιπὰ
[52, 23]	ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί τινας τὰ	ἀναγκαῖα	ἀποπέμπουσι πρίν τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι,
[52, 35]	ἃ κρεῖττόν ἐστιν ἐς τὰ	ἀναγκαῖα	δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ ἀκριβὴς οὐχ
[52, 19]	ἀλλὰ καὶ χρήματα αὐτῷ τὰ	ἀναγκαῖα	δός. ἀντὶ δὲ δὴ τῶν
[52, 36]	συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ	ἀναγκαία	ἐστί, καὶ πάντως τινὰς καὶ
[52, 24]	δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς τὰ	ἀναγκαῖα	ἢ καὶ ἀδύνατοι πάντων αὐτῶν
[52, 25]	ἀεὶ ἀρίστοις πρὸς πάντα τὰ	ἀναγκαῖα	χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν μὲν
[52, 30]	πλήθεσιν ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ	τἀναγκαῖα	χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων πολλῶν καὶ
[52, 43]	ἠρημώκει καὶ διὰ τοῦτο τὰ	δίκαια	τῆς ἀποικίας σφῶν λελυκέναι ἐδόκει.
[52, 35]	πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει,	τρόπαιά	τέ τινα τῆς κακίας αὐτῶν
[52, 41]	τῇ πολυνοίᾳ καὶ ἐπὶ τῇ	πολυλογίᾳ	τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε,
[52, 21]	δὲ δὴ οἱ δύο οὗτοι	διὰ	βίου, ἄν γε μὴ κακυνθῇ
[52, 24]	προΐστασθαι γένωνται. καὶ οὗτοι μὲν	διὰ	βίου, ὥσπερ που καὶ ὁ
[52, 26]	σοι συμβουλεύειν ἔχω, καὶ νὴ	Δία	καὶ ἐκεῖνα, ἵνα ἕως τε
[52, 11]	οἱ τοιοῦτοι δύνανται, καὶ νὴ	Δία	καὶ ὑβρίζειν σφίσι καὶ κακῶς
[52, 27]	καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι.	διὰ	μὲν δὴ ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι
[52, 4]	οὔτε ἐθέλει ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ	διὰ	παντὸς ἄρχεσθαι, οὔθ´ ὑπομένει τῶν
[52, 27]	καὶ τὴν ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν	διὰ	παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά τε
[52, 19]	λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ	διὰ	πενίαν τινὰ ἀγαθόν γε ἄνδρα
[52, 25]	δ´ ἔτι καὶ καλῶς ἔχει	διὰ	πλειόνων πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ
[52, 26]	τὸ παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε	διὰ	πλοῦτον μήτε δι´ εὐγένειαν μήτε
[52, 25]	ὅστις δ´ ἂν τῶν ἱππέων	διὰ	πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε καὶ
[52, 7]	ποιήσωσι· κἂν ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται,	διὰ	σὲ δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι.
[52, 16]	τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν	διὰ	σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ
[52, 10]	τά τε πλήθη τῶν δορυφόρων	διὰ	τὰ πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται,
[52, 37]	ἐστι καὶ διὰ ταῦτα καὶ	διὰ	τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν τινας καὶ
[52, 37]	τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ	διὰ	τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός τε
[52, 19]	διαλέξαι, ἐπειδή τινες οὐκ ἐπιτήδειοι	διὰ	τὰς στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς
[52, 37]	πραγματευομένους μίσει, ἵνα τῶν μὲν	διὰ	τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ
[52, 16]	τὸ νόσημα τοῦτο προηγάγομεν. καὶ	διὰ	ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ
[52, 30]	χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο μὲν δὴ	διὰ	ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι ἄλλοθι
[52, 37]	ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ	διὰ	ταῦτα καὶ διὰ τἆλλα καὶ
[52, 9]	τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς	διὰ	ταῦτα μῖσος οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι
[52, 11]	ἄλλως τοιοῦτος εἶ, οὔτ´ ἂν	διὰ	ταῦτα μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί τε
[52, 11]	ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν τις	διὰ	ταῦτα σπουδῆς τὴν τυραννίδα εἶναι
[52, 42]	βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν. ἐκεῖσε γὰρ	διά	τε τὸ σύνεγγυς καὶ διὰ
[52, 43]	ὄνομα δὲ καὶ νῦν ἔτι	διὰ	τὴν τοῦ Τιβερίου ἐνοίκησιν ἔχουσα.
[52, 42]	διά τε τὸ σύνεγγυς καὶ	διὰ	τὸ ἄοπλον τό τε εἰρηναῖον
[52, 39]	πράττειν· πολλὰ γὰρ καὶ παραλείπω	διὰ	τὸ μὴ οἷόν τε εἶναι
[52, 26]	πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ καὶ	διὰ	τοιοῦτό τι καὶ φθονηθῶσι καὶ
[52, 5]	πλεονεκτήσας ἀκινδύνως κερδανεῖν, μετέρχεται. καὶ	διὰ	τοῦθ´ οἱ πλείους σφῶν τό
[52, 28]	ὄντα (πολλὰ δὲ ταῦτα ὁρῶ	διὰ	τοὺς πολέμους γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν
[52, 37]	τὰ καλῶς πεπηγότα διαλύει. καὶ	διὰ	τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν τι ἀρχήν,
[52, 4]	τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ	διὰ	τοῦτο καὶ ἄρχεσθαι ἐν τῷ
[52, 14]	ἐπὶ τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ	διὰ	τοῦτο ὁ μὲν τοῖς τοιούτοις
[52, 4]	καὶ πλεονεκτεῖσθαι οὐκ ἐθέλουσι, καὶ	διὰ	τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται.
[52, 43]	μέρος τι αὐτῆς ἠρημώκει καὶ	διὰ	τοῦτο τὰ δίκαια τῆς ἀποικίας
[52, 31]	προσποιεῖσθαι, ὡς πολλοί γε ἤδη	διὰ	τούτου πολὺ πλείω καὶ χαλεπώτερα
[52, 32]	τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ	Δία	τούτων τινὰ κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων,
[52, 35]	τε οὖν ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ	διὰ	τῶν ἀγαθῶν ἔργων παρασκεύαζε, καὶ
[52, 27]	πολεμικῶν διὰ παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ,	χειμάδιά	τε ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις
[52, 22]	δύο τοὺς ἐστρατηγηκότας καὶ ἐκείνων,	ἰδίᾳ	ἑκατέρου, καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[52, 6]	οὐκέθ´ ὁμοίως ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´	ἰδίᾳ	ἡδέως ἢ καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί
[52, 37]	καὶ ἐς τὰ ἄλλα καὶ	ἰδίᾳ	καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν
[52, 10]	δεῖ τι καὶ περὶ τῶν	ἰδίᾳ	σοὶ αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν, πῶς
[52, 33]	ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς	ἰδίᾳ	τά τε ἐφέσιμα καὶ τὰ
[52, 7]	δὴ ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´	ἰδίᾳ	τις ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν
[52, 30]	ἢ καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα	ἰδίᾳ	τις αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς
[52, 5]	οἰκείας ζημίας καὶ τὰς συμφορὰς	ἴδια	κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ
[52, 37]	ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός τε τὰ	οἰκεῖα	ἀμείνους καὶ πρὸς τὰ κοινὰ
[52, 9]	τί δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν	οἰκεῖα	ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ
[52, 32]	τινι γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν ὡς	οἰκεῖα	καὶ ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα. ἐς
[52, 20]	καὶ σφαλερόν ἐστι τὰ μὲν	οἰκεῖα	μηδενὶ πρὸ ταύτης τῆς ἡλικίας
[52, 29]	ἰδών σε πρὸς μὲν τὰ	οἰκεῖα	φειδωλότατον πρὸς δὲ τὰ κοινὰ
[52, 26]	ἔτι παῖδές εἰσιν, ἐς τὰ	διδασκαλεῖα	συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν ἐς μειράκια
[52, 30]	ἄστυ τοῦτο καὶ κατακόσμει πάσῃ	πολυτελείᾳ	καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει πανηγύρεων·
[52, 1]	~Ταῦτα μὲν ἔν τε τῇ	βασιλείᾳ	καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς
[52, 14]	ὄχλου ἐλευθερία τοῦ τε βελτίστου	δουλεία	πικροτάτη γίγνεται καὶ κοινὸν ἀμφοῖν
[52, 35]	τινα τῆς κακίας αὐτῶν καὶ	μνημεῖα	τῆς ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ
[52, 25]	συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ τε	θεραπεία	σου ἆθλόν τι ἀρετῆς ἔχῃ,
[52, 24]	Καισαρείων τῶν τε ἐν τῇ	θεραπείᾳ	σου ὄντων καὶ τῶν ἄλλων
[52, 19]	ἱππέων ποίησον. τοὺς γὰρ τὰ	δευτερεῖα	ἑκασταχόθι καὶ γένει καὶ ἀρετῇ
[52, 25]	ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ	χρεία	ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν ἱππέων
[52, 27]	ἕκαστον ἔθνος, ὅπως ἂν ἡ	χρεία	τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει,
[52, 33]	ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς	γραμματεῖα	γραφομένας, οἷς αὐτὸς μόνος ἐντυχών,
[52, 8]	ἔσται καὶ σοὶ καὶ τῇ	πολιτείᾳ	καταλυθῆναι· οὐ γὰρ ἔστιν οὔτ´
[52, 18]	δὲ τὸ τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι	βραχεῖα	φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ
[52, 30]	εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ	Πύθια	ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο·
[52, 26]	διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν ἐς	μειράκια	ἐκβάλωσιν, ἐπί τε τοὺς ἵππους
[52, 25]	βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν αὐτὸν ἡ	ἡλικία	ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ μὴ οὐ
[52, 20]	ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ	ἡλικίᾳ	μάλιστα ἥ τε τῶν σωμάτων
[52, 27]	ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν τῇ	ἡλικίᾳ	οὖσι καὶ τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι
[52, 13]	ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις ἐς τὰ	ἐπινίκια	ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ ὅτι τὸν
[52, 37]	μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ	ἀνωμαλία	καὶ τὰ καλῶς πεπηγότα διαλύει.
[52, 25]	τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ	Ἰταλίᾳ	καὶ τὰς ἔξω πάσας οἱ
[52, 24]	λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν ἐν τῇ	Ἰταλίᾳ	πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν τοὺς
[52, 24]	δ´ ἄλλων τῶν ἐν τῇ	Ἰταλίᾳ	στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν,
[52, 12]	διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι μᾶλλον ἢ	φιλία	παρὰ τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ
[52, 12]	ὡς εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν	μηδεμία	εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς
[52, 27]	τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ τὰ	ἐμπολέμια	ἀσκεῖν, στάσεις καὶ πόλεμοι ἀπ´
[52, 26]	τῷ δ´ ἄρχοντι αὐτῶν καὶ	ζημία	ἅμα ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ
[52, 7]	ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς καὶ	ἀτιμίᾳ	καὶ φυγῇ καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι,
[52, 4]	ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ μὲν τοίνυν	ἰσονομία	τό τε πρόσρημα εὐώνυμον καὶ
[52, 4]	ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ	ἰσογονία	ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα μὲν
[52, 37]	καὶ διοπτεύειν πάντα τὰ τῇ	ἡγεμονίᾳ	σου προσήκοντα, ἵνα μηδὲν τῶν
[52, 36]	ἀλλ´ ὅτι καὶ καινά τινα	δαιμόνια	οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες πολλοὺς ἀναπείθουσιν
[52, 21]	ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε τινὸς τιμωρίας	ἄξιά	ἐστι καὶ παρορώμενα πολλῶν καὶ
[52, 26]	φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ	ἀνάξια	ἑαυτῶν ποιοῦσιν ὡς καὶ ἀσφαλέστερον
[52, 20]	ἥ τε τῶν σωμάτων αὐτῶν	εὐεξία	καὶ ἡ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης
[52, 35]	ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ	κακοδοξία	αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος
[52, 26]	ἅμα ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ	κακοδοξία	τῆς αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´ οὖν
[52, 7]	καὶ φυγῇ καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι,	οἷα	ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ
[52, 17]	ὁ Μάριος καὶ ὁ Σύλλας	ὅμοια	αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ προετεθνήκεσαν.
[52, 41]	μέν σφας καὶ ἐπὶ τῇ	πολυνοίᾳ	καὶ ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ
[52, 37]	τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ	ὁποῖα	ἂν ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς
[52, 30]	χωρὶς ἢ εἴ τις αὐτῶν	Ὀλύμπια	ἢ Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα
[52, 34]	τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ	φιλανθρωπίᾳ,	καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ
[52, 5]	ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν ἐν	ἐλευθερίᾳ	βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ καὶ
[52, 14]	μὲν γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου	ἐλευθερία	τοῦ τε βελτίστου δουλεία πικροτάτη
[52, 20]	χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω μὲν γὰρ	δικαστήρια	καὶ ἐκ τῶν ἄλλων βουλευτῶν
[52, 37]	τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ	σωτηρίᾳ	τῇ τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί
[52, 40]	τῇ δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος	προσηγορίᾳ	χρώμενος αὐτάρχει. εἰ δ´ οὖν
[52, 36]	αὐτός τε σέβου κατὰ τὰ	πάτρια	καὶ τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε,
[52, 23]	τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ	ἀλλοτρίᾳ	ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ
[52, 18]	ἐστι· πρὸς μὲν γὰρ τὸ	τἀλλότρια	προσποιήσασθαι καὶ πόνων καὶ κινδύνων
[52, 36]	φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι·	μυρία	γὰρ κακὰ καὶ δήμους καὶ
[52, 34]	καὶ τῶν βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ	μεγαλοδωρίᾳ.	μὴ γάρ τοι καταδείσῃς μήθ´
[52, 12]	εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία εὐθὺς	εὐεργεσία	αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς γάρ τις
[52, 41]	ἐπὶ τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε	παρρησίᾳ	ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε, τὰ δὲ δὴ
[52, 7]	δικασταῖς ἴσοις φεύγει, ἄν τε	δημοσίᾳ,	καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν ἐκ
[52, 20]	τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ	δημόσια	καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές
[52, 10]	μέγεθος τῆς ἐξουσίας μήθ´ ἡ	περιουσία	τῶν κτημάτων, μὴ τὸ στῖφος
[52, 38]	συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί ποτε τῇ	ἐξουσίᾳ,	μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν τινα αὐτῆς
[52, 32]	τῶν τῷ δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ	γερουσίᾳ	ἀνατίθει· τά τε γὰρ κοινὰ
[52, 1]	καὶ τὰ πράγματα τῇ τε	γερουσίᾳ	καὶ τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο
[52, 9]	ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ τε	γερουσία	προεβούλευε καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου
[52, 15]	ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ πᾶσα μὲν	δημοκρατία	ἔχει· οἱ γὰρ δυνατώτεροι, τῶν
[52, 1]	τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ	δημοκρατίᾳ	ταῖς τε δυναστείαις, πέντε τε
[52, 21]	παρορώμενα πολλῶν καὶ μεγάλων κακῶν	αἴτια	γίγνεται, τὰ δὲ δὴ μείζω
[52, 5]	δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα	τἀναντία	συμβαίνει. καὶ τὰ μὲν πολλὰ
[52, 4]	ἀγαθὰ κοινὰ δὲ καὶ τὰ	ἐναντία	νομίζοντες εἶναι, οὔτε τι κακὸν
[52, 15]	ἀρετῆς ἀλλὰ μὴ κλήρῳ καὶ	σπουδαρχίᾳ	ἀποδεικνύωνται, καὶ οἱ μὲν ἀγαθοὶ
[52, 28]	μὴ οὖν ὡς καὶ τῇ	μοναρχίᾳ	μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν χρημάτων
[52, 36]	ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα	μοναρχίᾳ	συμφέρει. μήτ´ οὖν ἀθέῳ τινὶ
[52, 33]	πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε ἐπὶ	δυστυχίᾳ	ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς τινὶ μήτε ἐπ´
[52, 33]	ἀκουσίῳ χαλεπήνῃς τινὶ μήτε ἐπ´	εὐτυχίᾳ	φθονήσῃς, ἵνα καὶ προθύμως καὶ
[52, 35]	τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν δοθείη,	ὑποψία	δ´ ἂν κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο·
[52, 8]	καὶ μὴν ὅσα ἐκ τούτου	κακὰ	γίγνεσθαι πέφυκε, τὰ μὲν ἄλλα
[52, 36]	ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι· μυρία γὰρ	κακὰ	καὶ δήμους καὶ ἰδιώτας τὸ
[52, 21]	τινα φερέτωσαν καὶ τῆς ἀσχολίας	ἕνεκα	καὶ τῆς ἀξιώσεως. περὶ μὲν
[52, 18]	δυνάμεθα. ὥστε καὶ ἡμῶν αὐτῶν	ἕνεκα	καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν τῇ
[52, 20]	τῆς τε τῶν πατρίων μνήμης	ἕνεκα	καὶ τοῦ μὴ παντελῶς τὴν
[52, 10]	τινα μᾶλλον ἢ σώσειαν. ὥσθ´	ἕνεκα	μὲν τούτων οὐδ´ ἂν εἷς
[52, 36]	κόλαζε, μὴ μόνον τῶν θεῶν	ἕνεκα,	ὧν ὁ καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου
[52, 40]	οὖν καὶ τἆλλα πάνθ´ ὅσα	εἴρηκα	ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ μὴ
[52, 26]	τούτῳ, ἄν γε πάνθ´ ὅσα	εἴρηκα	πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν
[52, 8]	πολιτικὰ καὶ πρὸς τὸ τὰ	πολεμικὰ	καλῶς καὶ κατὰ καιρὸν πράττειν
[52, 8]	μόνος πρός τε τὸ τὰ	πολιτικὰ	καὶ πρὸς τὸ τὰ πολεμικὰ
[52, 22]	τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν δὲ δύο	πολιτικὰ	στρατεύματα ἐν ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ
[52, 6]	οὔτε συμφέρει τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι·	αὐτίκα	γὰρ ἂν δόξαν παρὰ τοῖς
[52, 15]	τὰ ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων	αὐτίκα	τῶν ἄλλων τὸ κελευόμενον ποιούντων,
[52, 34]	ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα τὰ	ἰδιωτικὰ	ἴσθι μέν, ἵνα μὴ καὶ
[52, 22]	ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ τά τε	ἰδιωτικὰ	πράγματα καὶ ἡ τῶν ἐπιτηδείων
[52, 28]	τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον τὰ	στρατιωτικὰ	ἀλλὰ καὶ τἆλλα πάντα δι´
[52, 17]	Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί σοι	προσδόκα.	~ταῦτά τε οὖν ἰδὼν καὶ
[52, 15]	τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ	καλὰ	καὶ χρήσιμα καὶ σοὶ καὶ
[52, 31]	τῶν νόμων καὶ ἀναμφίλογα καὶ	διάδηλα	πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο. τρίτον, ἂν
[52, 30]	καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ	ἆθλα	τὰ παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς
[52, 37]	μέντοι καὶ ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν,	ἀλλὰ	ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε σε
[52, 7]	ἐκ παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται,	ἀλλὰ	ἀνάγκη πᾶσα αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ
[52, 13]	ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα,	ἀλλὰ	δεῖξαί σοι τοῦθ´ ὅτι τοιοῦτόν
[52, 37]	μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸ τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς
[52, 35]	οὐχ ὅσον οὐκ ἔπαινον ἴσχει,	ἀλλὰ	καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν τε
[52, 29]	καὶ τῶν τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται·	ἀλλὰ	καὶ ἐκεῖνο οἶδα ὅτι, ἂν
[52, 35]	γενέσθαι (οὐ γὰρ μόνον δαπανηραὶ	ἀλλὰ	καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν)
[52, 34]	οὔτε γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ	ἀλλὰ	καὶ μετὰ συχνῶν ἀεί τι
[52, 37]	οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς δεῖ,	ἀλλὰ	καὶ πάνυ πάντα διελέγχειν· βραδύνας
[52, 19]	μὴ μόνον ἐκ τῆς Ἰταλίας	ἀλλὰ	καὶ παρὰ τῶν συμμάχων τῶν
[52, 35]	ἐν ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ,	ἀλλὰ	καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ τινα
[52, 28]	ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον τὰ στρατιωτικὰ	ἀλλὰ	καὶ τἆλλα πάντα δι´ ὧν
[52, 18]	κακῶν τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς,	ἀλλὰ	καὶ τὴν κατάστασιν τῆς πολιτείας
[52, 26]	αὐτὸν πάνθ´ ἃ προσήκει ποιεῖν,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἄλλων, ὅπως ὡς
[52, 19]	ἀγαθόν γε ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς,	ἀλλὰ	καὶ χρήματα αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα
[52, 4]	δὲ κοινωνίας τῶν κρειττόνων στερόμενον,	ἀλλὰ	κἂν ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον ὑποστῆναι,
[52, 15]	τε τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´ ἀρετῆς	ἀλλὰ	μὴ κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται,
[52, 13]	συμβουλεύω σοι τὴν ἀρχὴν ἀφεῖναι,	ἀλλὰ	πάντα τὰ συμφέροντα τῷ δημοσίῳ
[52, 19]	ἀγροὺς καὶ κώμας νομίζοντες εἶναι.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτου αὖθις ἀκριβέστερον
[52, 13]	τινα αὐτῶν μετὰ ταῦτα ἀνετράπη,	ἀλλὰ	τά γε πλείω καὶ μείζω
[52, 14]	εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι,	ἀλλὰ	τὰ γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα
[52, 34]	οὐ τὰς ἀπειλάς σου φοβηθήσονται	ἀλλὰ	τὰ ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ
[52, 41]	ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας·	ἀλλὰ	τὰ μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ
[52, 19]	χείροσί πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ,	ἀλλὰ	τά τε ἄλλα ἀγαθὰ πάντα
[52, 41]	καὶ εἰκοσάκις ὄνομα αὐτοκράτορος σχεῖν)	ἀλλὰ	τὴν ἑτέραν τὴν τὸ κράτος
[52, 20]	μὴ τὰ αὐτὰ αὖθις γένηται,	ἀλλὰ	τὴν μὲν τιμὴν φύλαξον, τῆς
[52, 9]	ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν ὄντες.	ἀλλὰ	τί δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν
[52, 16]	ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν,	ἀλλὰ	τὸ μὲν πρῶτον οἴκοι καὶ
[52, 2]	ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις,	ἀλλὰ	τὸ σὸν τό τε κοινὸν
[52, 30]	μέτρα ἰδίᾳ τις αὐτῶν ἐχέτω,	ἀλλὰ	τοῖς ἡμετέροις καὶ ἐκεῖνοι πάντες
[52, 30]	τι διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν,	ἀλλὰ	τῷ τε ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν
[52, 20]	τινὶ αὐτῶν ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς,	ἀλλὰ	χρόνου διελθόντος, ὅσον ἂν αὐτάρκη
[52, 19]	οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά τε	ἄλλα	ἀγαθὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν
[52, 21]	ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά τε	ἄλλα	ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ, καὶ
[52, 2]	ἄλλα μὲν ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας,	ἄλλα	δὲ αἰσθανόμενος πεφρονηκότας; πῶς δ´
[52, 34]	σε ἄλλα μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα	ἄλλα	δὲ αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ τὰς
[52, 24]	τε ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ καὶ	ἄλλα	διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν
[52, 14]	ὁ δ´ ἐκείνοις τά τε	ἄλλα	καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ μὴ
[52, 20]	δὲ τοῦτο, ἂν τά τε	ἄλλα	καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς, καὶ
[52, 37]	ἐς ταῦτα καὶ ἐς τὰ	ἄλλα	καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν,
[52, 31]	συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε γὰρ	ἄλλα	καὶ σεμνὸν καὶ ἀξιόλογόν ἐστι
[52, 34]	ὥστ´ ἂν ἅπαξ καταμάθωσί σε	ἄλλα	μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα δὲ
[52, 2]	μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν	ἄλλα	μὲν ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα
[52, 8]	κακὰ γίγνεσθαι πέφυκε, τὰ μὲν	ἄλλα	οὐδὲν δέομαί σοι σαφῶς εἰδότι
[52, 28]	ἐς τούτους καὶ ἐς τὰ	ἄλλα	τὰ ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα ἔσται; ἐγὼ
[52, 34]	ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ	ἄλλα	τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν, ἵνα
[52, 27]	γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται τά τε	ἄλλα	τὰ τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι
[52, 11]	καὶ πλουτίζειν καὶ σώζειν τινὰς	ἄλλα	τε πολλὰ καὶ ἀγαθὰ δρᾶν
[52, 42]	ταῦτα τιμητεύσας σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ	ἄλλα	τέ τινα διώρθωσε καὶ τὴν
[52, 33]	τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ ὅσα	ἄλλα	τῇ τῆς ἀρχῆς διοικήσει προσήκει,
[52, 13]	συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν καὶ	τἆλλα	ἃ μικρῷ πρόσθεν εἶπον ἐνθυμηθεὶς
[52, 6]	νῦν οὔσας προσόδους πρός τε	τἆλλα	καὶ πρὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν
[52, 37]	καὶ διὰ ταῦτα καὶ διὰ	τἆλλα	καὶ ὠτακουστεῖν τινας καὶ διοπτεύειν
[52, 34]	σέ ποτε ἢ χρήματα ἢ	τἆλλα	οἷς τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας
[52, 28]	εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά τε καὶ	τἆλλα	ὅσα ἔκ τε μεταλλείας καὶ
[52, 40]	δύνασθαι; ~ταῦτά τε οὖν καὶ	τἆλλα	πάνθ´ ὅσα εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί
[52, 28]	μόνον τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ	τἆλλα	πάντα δι´ ὧν καλῶς πόλις
[52, 4]	πῶς μὲν οὐ δίκαιον καὶ	τἆλλα	πάντα κοινοῦσθαι, πῶς δ´ οὐκ
[52, 18]	~ταῦτά τε οὖν ἰδὼν καὶ	τἆλλα	πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ
[52, 22]	τῆς πόλεως σταδίους οὖσαν, καὶ	τἆλλα	πάντα τά τε ἐν ταῖς
[52, 32]	~ταῦτά τε οὖν οὕτω, καὶ	τἆλλα	τὰ πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν
[52, 31]	τινὸς λήψονται. ~καὶ μέντοι καὶ	τἆλλα	ὧδ´ ἄν μοι δοκεῖς ἄριστα
[52, 35]	λαμβάνειν ὡς ἐκ τοῦ μὴ	πολλὰ	ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ ἐς εὔκλειαν
[52, 34]	χρησάμενος, μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε.	πολλὰ	γὰρ ἡ φύσις καὶ παρὰ
[52, 39]	καὶ τὰ τοιαῦτα βούλομαι πράττειν·	πολλὰ	γὰρ καὶ παραλείπω διὰ τὸ
[52, 28]	τὰ ἐν τῷ δημοσίῳ ὄντα	(πολλὰ	δὲ ταῦτα ὁρῶ διὰ τοὺς
[52, 30]	~χρήματα μὲν δὴ καὶ πάνυ	πολλὰ	ἐκ τούτων ὑπάρξειεν ἄν· τὰ
[52, 6]	ἐκείναις μάλιστα μὲν ἑκόντες πολλοὶ	πολλὰ	ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας μέρει τὸ
[52, 2]	ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ	πολλὰ	καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας ἂν ἀπ´
[52, 11]	καὶ σώζειν τινὰς ἄλλα τε	πολλὰ	καὶ ἀγαθὰ δρᾶν οἱ τοιοῦτοι
[52, 24]	τῶν πολλάκις τε ἐστρατευμένων καὶ	πολλὰ	καὶ ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ
[52, 26]	τι καὶ φθονηθῶσι καὶ κινδυνεύσωσι,	πολλὰ	καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν ὡς
[52, 10]	τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα καὶ φροντίζειν	πολλὰ	καὶ δεδιέναι πολλά, καὶ τῶν
[52, 9]	τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ	πολλὰ	καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς τε
[52, 6]	τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι, χρήματά σοι	πολλὰ	καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν·
[52, 16]	ἔξω αὐτῆς ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ	πολλὰ	καὶ τῶν ἠπείρων καὶ τῶν
[52, 10]	καὶ φροντίζειν πολλὰ καὶ δεδιέναι	πολλά,	καὶ τῶν μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα
[52, 35]	ἀκριβὴς οὐχ οὕτως ἐκ τοῦ	πολλὰ	λαμβάνειν ὡς ἐκ τοῦ μὴ
[52, 10]	οἵ τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι	πολλὰ	πράγματα ἔχουσι, καὶ οἱ συχνὰ
[52, 5]	τἀναντία συμβαίνει. καὶ τὰ μὲν	πολλὰ	τί δεῖ μηκύνειν λέγοντα; τὸ
[52, 33]	ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ,	πολλὰ	ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ μὴ
[52, 18]	αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´ ἂν τὰ	ὅπλα	ἀντήρω, οὔτ´ ἂν τὰ στρατεύματα
[52, 6]	μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι δὲ τὰ	ὅπλα	ἔχουσι καὶ τὸν μισθὸν φέρουσιν.
[52, 13]	ἀπόδος τῷ δήμῳ καὶ τὰ	ὅπλα	καὶ τὰ ἔθνη καὶ τὰς
[52, 1]	τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου τά τε	ὅπλα	καταθέσθαι καὶ τὰ πράγματα τῇ
[52, 27]	τῇ ἡλικίᾳ οὖσι καὶ τὰ	ὅπλα	κεκτῆσθαι καὶ τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν,
[52, 20]	ἐν τῷ τῆς ἀρχῆς καιρῷ	ὅπλα	τινὶ αὐτῶν ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς,
[52, 26]	τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ τὰ	ὅπλα	τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους
[52, 26]	δ´ ἄρχοντι αὐτῶν καὶ ζημία	ἅμα	ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ κακοδοξία
[52, 13]	ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε	ἅμα	ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν
[52, 31]	καὶ ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα πᾶσιν	ἅμα	γίγνοιτο. τρίτον, ἂν τούς τε
[52, 25]	προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως καὶ ὠφελῶνται	ἅμα	συχνοὶ καὶ ἔμπειροι τῶν πραγμάτων
[52, 18]	ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ τι	αἰτίαμα	αὐτῆς ἐστι, τοῖς τοῦ πατρός
[52, 13]	καὶ καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω	πρᾶγμα	ἠθέλησα, ἀλλὰ δεῖξαί σοι τοῦθ´
[52, 11]	ὅσα ἄν τις κακῶς τὸ	πρᾶγμα	μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´ ὅσα
[52, 6]	ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας μέρει τὸ	πρᾶγμα	ποιούμενοι καὶ τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν
[52, 30]	τινὰ πρὸς σέ, πλὴν εἰ	πρᾶγμά	τι διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν,
[52, 40]	ὡς εἴ γε τὸ μὲν	πρᾶγμα	τὸ τῆς μοναρχίας αἱρῇ, τὸ
[52, 31]	τιμώρημα, ἵνα καὶ πιστευθῇ τὸ	ἀδίκημα.	χαλεπώτατα γὰρ οἱ πολλοὶ πείθονται
[52, 37]	ἔστω τινὶ αὐτῶν αὐτὸ τοῦτο	ἔγκλημα,	ὅτι δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ.
[52, 18]	ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου τρόπου τὸ	ἐπιθύμημά	ἐστι, καὶ καλὸς ὁ κίνδυνος
[52, 8]	ἀξιόλογον ἄνδρα φῦναι, οὔτ´ αὖ	φρόνημα	μέγα λαβεῖν ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως,
[52, 12]	τῆς ἐκείνου γνώμης τοῖς μὲν	φρόνημα	τοῖς δ´ ἀγανάκτησιν ὑπ´ αὐτοῦ
[52, 4]	μὲν τοίνυν ἰσονομία τό τε	πρόσρημα	εὐώνυμον καὶ τὸ ἔργον δικαιότατον
[52, 37]	εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως καὶ	παραχρῆμα	κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε ἀναγκαῖόν
[52, 41]	ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ μὲν	παραχρῆμα	μετεκόσμησε τὰ δ´ ὕστερον, καί
[52, 34]	ὥστε καὶ εὖ εἰδὼς ὅτι	παραχρῆμα	πάντες καὶ ὅσα ἂν εἴπῃς
[52, 31]	ὡς οἷόν τέ ἐστι τὸ	τιμώρημα,	ἵνα καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα.
[52, 16]	καὶ ἐς τὰ στρατόπεδα τὸ	νόσημα	τοῦτο προηγάγομεν. καὶ διὰ ταῦθ´
[52, 7]	πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται πάντες αὐτοὺς	σχῆμα	καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ
[52, 36]	καὶ δήμους καὶ ἰδιώτας τὸ	πρόσχημά	τινες τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ
[52, 30]	μήτε δὲ νομίσματα ἢ καὶ	σταθμὰ	ἢ μέτρα ἰδίᾳ τις αὐτῶν
[52, 33]	τά τε ἐφέσιμα καὶ τὰ	ἀναπόμπιμα,	ὅσα ἂν παρά τε τῶν
[52, 33]	καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ τά τε	ἐφέσιμα	καὶ τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν
[52, 15]	δὲ δὴ καὶ καλὰ καὶ	χρήσιμα	καὶ σοὶ καὶ τῇ πόλει
[52, 4]	ἑτοίμως καὶ συναύξει σπουδαίως καὶ	τιμᾷ	λαμπρότατα. καὶ μέντοι κἂν κακύνηταί
[52, 33]	τῆς γνώμης καὶ ἐπαίνει καὶ	τίμα	(τοῖς γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς
[52, 37]	ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ τι τεχνωμένους	τίμα,	τοὺς δ´ ἀργοῦντας ἢ καὶ
[52, 12]	πάντων προσκοπεῖ, καὶ τοὺς μὲν	τιμᾷ	τοὺς δὲ παρορᾷ, ὥστε καὶ
[52, 21]	τοῦτο δεῖ. καὶ τό γε	ὄνομα	ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας (πάντως
[52, 41]	ὥστε καὶ ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις	ὄνομα	αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ τὴν ἑτέραν
[52, 43]	Συρρεντὸν ἠπείρου, χρηστὸν μὲν οὐδέν,	ὄνομα	δὲ καὶ νῦν ἔτι διὰ
[52, 40]	τῆς μοναρχίας αἱρῇ, τὸ δ´	ὄνομα	τὸ τῆς βασιλείας ὡς καὶ
[52, 16]	ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ	ἕρμα	περιρραγῆναι ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ ἐστι
[52, 42]	εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ, ἀφῆκε τὸ	ὀνείδισμα,	ὥστ´ αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι
[52, 35]	καλῶς ἄρχοντι πᾶσα μὲν γῆ	τεμένισμα	ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί,
[52, 31]	ταῦτα χωρὶς ἢ εἴ τις	στράτευμά	τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ
[52, 9]	ἔσχον ὥστε καὶ ἐπάρατον τὸ	πολίτευμα	ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ τούτων, εἰ
[52, 5]	τοῖς δήμοις χαλεπὸν εἶναι τὸ	πολίτευμα,	πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ σοι γένοιτο
[52, 33]	αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ δὴ	ζημίωμα	ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς τὸ
[52, 25]	{τὸν} ἐλάττονα, πρός τε τὸ	ἀξίωμα	καὶ πρὸς τὸ μέγεθος τῆς
[52, 31]	δογμάτων· οὕτω γὰρ τό τε	ἀξίωμα	τὸ τῆς ἀρχῆς μᾶλλον ἂν
[52, 42]	ὥστε καὶ ἐς χιλίους τὸ	πλήρωμα	τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους οὖν
[52, 22]	ἐγκατάστησον, καὶ ἄρχοντας καθ´ ἑκάστους	ἕνα	μὲν ἐκ τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ
[52, 28]	καὶ δίκαιον καὶ προσῆκόν ἐστι	μηδένα	αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην,
[52, 19]	καὶ οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι	μηδένα	ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα, καὶ οἱ
[52, 39]	σαυτῷ μέγα φυλακτήριον ἐν τῷ	μηδένα	ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων θάρσει, καὶ
[52, 34]	τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ	οὐδένα	ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι, ἂν
[52, 2]	εὖ οἶδ´ ὅτι περὶ σοῦ	οὐδένα	ἂν ὑπομείνειας εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι,
[52, 42]	οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς μὲν	οὐδένα	αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ σφας
[52, 16]	ἐάσῃς, σαθρὰ γάρ ἐστι καὶ	οὐδένα	ἔτι χρόνον ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´
[52, 42]	ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν	οὐδένα,	τὰ δ´ ὀνόματα τῶν δευτέρων
[52, 30]	τὰ ἆθλα τὰ παρ´ ἑκάστοις	τιθέμενα,	χωρὶς ἢ εἴ τις αὐτῶν
[52, 11]	αἰσχρὰ οὔθ´ ὡς σφαλερὰ καὶ	μεμισημένα	καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς
[52, 14]	ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ τὰ	γιγνόμενα	ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα τήν τε
[52, 34]	μιμεῖται τὰ κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ	γιγνόμενα,	ἢ φυλάττεται τὰ χείρω, ἀκούων
[52, 34]	πως τὰ ὑπὸ τῶν ἀρχόντων	γιγνόμενα	καὶ οἱ λοιποὶ πάντες ἥδιστα,
[52, 34]	τὰ δ´ ὀρθῶς ὑπ´ αὐτῶν	γιγνόμενα	καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τῶν
[52, 35]	αὐτῶν καὶ μνημεῖα τῆς ἀδικίας	γιγνόμενα·	ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ πλεῖον
[52, 15]	βουλευόμενα μήτε {ἐν} τοῖς παρακελευστοῖς	ἐπιτρεπόμενα	μήτε ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα, καὶ
[52, 15]	διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ κοινὸν	ἀναφερόμενα	μήτε ἐν τῷ φανερῷ βουλευόμενα
[52, 28]	ἐς τὰ ἄλλα τὰ ἀναγκαίως	ἀναλωθησόμενα	ἔσται; ἐγὼ καὶ τοῦτο διδάξω,
[52, 41]	καιρὸν μᾶλλον ἐν τῷ χρόνῳ	γενησόμενα.	καὶ αὐτῷ καὶ ὁ Ἀγρίππας
[52, 15]	γὰρ ἂν μάλιστα τά τε	πραττόμενα	ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ
[52, 15]	ἀναφερόμενα μήτε ἐν τῷ φανερῷ	βουλευόμενα	μήτε {ἐν} τοῖς παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα
[52, 15]	παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ φιλοτιμίας	κινδυνευόμενα,	καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν
[52, 34]	τοῦ μετρίου κολασθέντες τά τε	νενομισμένα	πάντα συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι, καὶ
[52, 34]	φυλάττεται τὰ χείρω, ἀκούων λόγῳ	κεκωλυμένα.	καὶ αὐτὸς μὲν ἀκριβῶς πάντα
[52, 31]	ἔπειτα δὲ ἂν πάντα τὰ	νομοθετούμενα	δι´ αὐτῶν ποιῇ, καὶ μηδὲν
[52, 21]	τινὸς τιμωρίας ἄξιά ἐστι καὶ	παρορώμενα	πολλῶν καὶ μεγάλων κακῶν αἴτια
[52, 18]	τινὸς ἄλλως τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´	ἵνα	ἀκριβῶς καταμάθῃς ὅτι καὶ δυνατὸν
[52, 21]	τὰ καθήκοντα προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω, οὐχ	ἵνα	ἀποδημησάντων που τῶν ὑπάτων ἄρχῃ,
[52, 24]	μὲν γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν,	ἵνα	ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι, ἅτε καὶ
[52, 2]	τήν τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ	ἵνα	αὐτοὺς τῶν ἐπιβουλευσάντων σφίσιν ἀπαλλάξωμεν,
[52, 14]	τοῖς ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι,	ἵνα	βουλεύωσι μὲν οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι
[52, 6]	πέριξ πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ	ἵνα	γε ἀπὸ πρώτου τοῦ βραχυτάτου
[52, 2]	τῶν ἐπιβουλευσάντων σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´	ἵνα	ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον.
[52, 26]	καὶ νὴ Δία καὶ ἐκεῖνα,	ἵνα	ἕως τε ἔτι παῖδές εἰσιν,
[52, 25]	καὶ τοιούτους τινὰς συζευγνύναι σφίσιν,	ἵνα	ἥ τε θεραπεία σου ἆθλόν
[52, 15]	τάς τε τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν,	ἵνα	καὶ νόμος εὐθὺς ᾖ πᾶν
[52, 31]	οἷόν τέ ἐστι τὸ τιμώρημα,	ἵνα	καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα. χαλεπώτατα
[52, 33]	τινὶ μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς,	ἵνα	καὶ προθύμως καὶ ἡδέως πάντες
[52, 19]	πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί φημι δεῖν,	ἵνα	καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι
[52, 18]	καὶ σεαυτὸν καὶ τὴν πατρίδα,	ἵνα	μὴ δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος τῆς
[52, 12]	προσέτι καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο ποιεῖν,	ἵνα	μὴ καὶ ἀναξίους ἐν τούτῳ
[52, 13]	ὅτι καὶ ὣς στασιάσουσί τινες,	ἵνα	μὴ καὶ ἐγὼ αὖθις εἴπω
[52, 19]	ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι,	ἵνα	μὴ καὶ πάντα ἀθρόα αὐτοῖς
[52, 24]	καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται,	ἵνα	μὴ καὶ πλείω πράγματα ὧν
[52, 34]	ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν,	ἵνα	μὴ καὶ σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ
[52, 22]	ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς,	ἵνα	μὴ οὕτω τινὰ αὐτῶν φοβῶνται
[52, 20]	δυνάμεις σφῶν τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς,	ἵνα	μὴ τὰ αὐτὰ αὖθις γένηται,
[52, 33]	καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου,	ἵνα	μὴ τοῖς προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι
[52, 37]	τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα,	ἵνα	μηδὲν τῶν φυλακῆς τινος καὶ
[52, 30]	γὰρ τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι δεῖ,	ἵνα	μήτε αἱ πόλεις μάτην ἐπιτρίβωνται
[52, 30]	πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν,	ἵνα	μήτε σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε
[52, 33]	τῶν ἐστρατηγηκότων ἄλλοι ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν,	ἵνα	σύ τε τοὺς τρόπους αὐτῶν
[52, 38]	φιλήσουσί τινες καὶ τί μή,	ἵνα	τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν τὰ
[52, 21]	που τῶν ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´	ἵνα	τά τε ἄλλα ἀεὶ τῆς
[52, 37]	καὶ φλαῦρόν τι πραγματευομένους μίσει,	ἵνα	τῶν μὲν διὰ τὰς ὠφελίας
[52, 36]	τινος προτιμήσειεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ	καινά	τινα δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες
[52, 9]	πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ καὶ	δεινὰ	ἐπάσχομεν, τῆς τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν
[52, 15]	οὔτ´ ἂν σὺ πρᾶξαι τολμήσειας·	ἐκεῖνα	δὲ δὴ καὶ καλὰ καὶ
[52, 26]	ἔχω, καὶ νὴ Δία καὶ	ἐκεῖνα,	ἵνα ἕως τε ἔτι παῖδές
[52, 11]	τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ δι´	ἐκεῖνα	καὶ τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως τε
[52, 18]	προσήκει, δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι	ἐκεῖνα	μὲν ἄλλοι καὶ ἐτάραξαν καὶ
[52, 19]	ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε	ἐκεῖνα	νεοχμώσει τι μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην
[52, 29]	οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς δὲ τὰ	κοινὰ	ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι,
[52, 4]	{καὶ} κοινὰ μὲν τὰ ἀγαθὰ	κοινὰ	δὲ καὶ τὰ ἐναντία νομίζοντες
[52, 32]	γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε γὰρ	κοινὰ	κοινῶς διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ ἔστι
[52, 4]	ἐπαινοῦσι. κἂν οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ}	κοινὰ	μὲν τὰ ἀγαθὰ κοινὰ δὲ
[52, 37]	οἰκεῖα ἀμείνους καὶ πρὸς τὰ	κοινὰ	συμφορώτεροί σοι γίγνωνται. καλὸν μὲν
[52, 22]	τοῦτο πεποιηκότων, ὃς τά τε	κοινὰ	τῶν πόλεων διοικήσει καὶ τῶν
[52, 19]	μὴ μέντοι καὶ διὰ πενίαν	τινὰ	ἀγαθόν γε ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς,
[52, 26]	τε καὶ παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον	τινὰ	ἀδικεῖν προαιροῦνται, καὶ πάντων ἥκιστα
[52, 31]	τε γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ	τινα	αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε τὸν ἁλόντα
[52, 36]	πολλάκις οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν	τινα	ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ πλείω
[52, 30]	ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον τέ	τινα	ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς καὶ ὁτιοῦν
[52, 6]	οὐ γὰρ οἷόν τε πολιτείαν	τινὰ	ἄνευ δαπάνης συστῆναι. ἀλλ´ ἐν
[52, 10]	δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά	τινα	ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ
[52, 39]	ἂν γὰρ ὅσα ἂν ἕτερόν	τινα	ἄρξαντά σου ποιεῖν ἐθελήσῃς, ταῦτα
[52, 21]	οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν	τινα	ἀρχὴν ἐν τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν
[52, 6]	τὰ χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον	τινὰ	αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ
[52, 38]	τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν	τινα	αὐτῆς εἶναι ἂν μὴ πάντα
[52, 19]	βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς μὲν ἀρετήν	τινα	αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς δὲ
[52, 13]	Σύλλας ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ	τινα	αὐτῶν μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ
[52, 20]	ἢ καὶ τῷ δήμῳ ἔτι	τινὰ	αὐτῶν ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε
[52, 22]	κολάζειν ἐπιτρέψῃς, ἵνα μὴ οὕτω	τινὰ	αὐτῶν φοβῶνται ὥστε ποτὲ καὶ
[52, 11]	ἀναγκάζονται. τὸ δ´ ἕτερον, τό	τινα	ἀφθόνως εὐεργετεῖν ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον μέν,
[52, 36]	προτιμήσειεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ καινά	τινα	δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες πολλοὺς
[52, 7]	ἕτερον δὲ ἐκεῖνο. πάντως μέν	τινα	δεῖ δίκην τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα
[52, 11]	τῶν ἄλλων τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε	τινὰ	δι´ ἐκεῖνα καὶ τοῦτο ἑλέσθαι,
[52, 42]	σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ	τινα	διώρθωσε καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε.
[52, 38]	σε ἀκούσῃς· μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω	τινὰ	ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε σοι φανερῶς
[52, 3]	τοὺς δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά	τινα	ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε
[52, 30]	αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ	τινα	ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ
[52, 7]	ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ γὰρ προσποίησίν	τινα	ἐξουσίας οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν
[52, 4]	ἄν τε τις αὐτὸς ἀρετήν	τινα	ἔχῃ, καὶ προφαίνει αὐτὴν προχείρως
[52, 21]	μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν τρόπον	τινὰ	ἢ καὶ νοσώδης ἢ καὶ
[52, 34]	μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ	τινα	ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον
[52, 20]	ὀνομάτων φρονήματι γενόμενοι, καὶ χρόνον	τινὰ	ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι μὲν
[52, 26]	ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας	τινὰ	καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ
[52, 41]	μετεκόσμησε τὰ δ´ ὕστερον, καί	τινα	καὶ τοῖς μετὰ ταῦτα ἄρξουσι
[52, 42]	ἐκ τῶν βουλευόντων, Κλούουιόν τέ	τινα	καὶ Φούρνιον Γαΐους, ἐγκατέλεξεν, ὅτι
[52, 34]	οὕτω καὶ δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί	τινα,	κἂν ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς ὢν
[52, 32]	φέρειν, ἢ νὴ Δία τούτων	τινὰ	κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ
[52, 12]	ὡς καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν	τινὰ	καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ
[52, 26]	ἢ μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν	τινα	κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι
[52, 10]	καὶ οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν	τινα	μᾶλλον ἢ σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα
[52, 37]	δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν	τινα	μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ
[52, 19]	πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ	τινὰ	μίαν τὴν ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες,
[52, 30]	ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά	τινα	νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε γὰρ
[52, 3]	ἐστι τοῦ ἐκ κακοπραγίας ἀδικεῖν	τινα·	οἱ μὲν γὰρ ὑπ´ αὐτῶν
[52, 37]	μὲν γὰρ ἐν τῷ πιστεῦσαί	τινα	οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ
[52, 28]	ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα, καὶ ἀργυρίζεσθαί	τινα,	οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν χρῆναί
[52, 13]	ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή	τινα	πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι δὲ
[52, 43]	Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι	τινὰ	πρεσβευτὴν ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου
[52, 30]	ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν	τινὰ	πρὸς σέ, πλὴν εἰ πρᾶγμά
[52, 13]	ἀσφαλέστατος· ἂν δ´ ἀναμείνῃς βίαν	τινά	σοι προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν τι
[52, 42]	καὶ ὡς ἀληθῶς γε διεφθάρκει	τινά·	τὰ γὰρ δὴ πλείω καὶ
[52, 37]	δήμων ὁρμὰς κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί	τινα	τῇ τε ἀρχῇ καὶ τῇ
[52, 35]	ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ	τινα	τῆς κακίας αὐτῶν καὶ μνημεῖα
[52, 30]	ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς ἄλλον	τινὰ	τοιοῦτον σύλλογον ἐν ᾧ τι
[52, 28]	ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἐπικαρπίαν	τινὰ	τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι, καὶ
[52, 13]	τῷ πατρί σου προσηνέχθησαν, ὅτι	τινὰ	ὑποψίαν ἐς αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον.
[52, 21]	δυναστείαν προορώμενοι. καὶ μισθόν γέ	τινα	φερέτωσαν καὶ τῆς ἀσχολίας ἕνεκα
[52, 23]	ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ	τινα	χρόνον καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ
[52, 9]	ἐπετησίοις ἢ καὶ ἐπὶ πλείω	τινὰ	χρόνον χρώμενοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ
[52, 43]	οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν	Καρχηδόνα	ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ Λέπιδος μέρος
[52, 25]	τέλους διοικοῦντές τι, οἱ μὲν	πλείονα	οἱ δὲ {τὸν} ἐλάττονα, πρός
[52, 16]	οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες αὐτὴν καὶ	ἐπιγνώμονά	σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν,
[52, 5]	τὸν δὲ ἐκείνου τις τρόπον	κανόνα	τοῦ βίου ποιησάμενος, ὅ τι
[52, 25]	μὲν πλείονα οἱ δὲ {τὸν}	ἐλάττονα,	πρός τε τὸ ἀξίωμα καὶ
[52, 30]	ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν ἂν καὶ	συχνὰ	ἂν ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ
[52, 10]	ἔχουσι, καὶ οἱ συχνὰ κεκτημένοι	συχνὰ	ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη
[52, 17]	φοβηθέντα φθῆναι καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι·	συχνὰ	γοῦν τῶν νομοθετηθέντων ὑπ´ αὐτοῦ
[52, 10]	πολλὰ πράγματα ἔχουσι, καὶ οἱ	συχνὰ	κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά
[52, 42]	ἐς τὴν Γαλατίαν τὴν περὶ	Νάρβωνα,	οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι ἔξεστιν.
[52, 30]	ἢ Πύθια ἤ τινα ἐνταῦθα	ἀγῶνα	ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ τοιούτους μόνους
[52, 30]	σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς	ἀγῶνά	τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε
[52, 16]	ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ τὸν λοιπὸν	αἰῶνα	μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν
[52, 13]	ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ ὅτι τὸν	Σκιπίωνα	κατέλυσαν, ἐπειδή τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ
[52, 19]	πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ πάντα	ἀθρόα	αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ
[52, 29]	σφῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ τὰ	λοιπὰ	ἀδεῶς καρποῦσθαι συνεσοίσουσι, καὶ προσέτι
[52, 30]	ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ	λοιπὰ	ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους τὰς ἀπολαύσεις
[52, 28]	αἰφνιδίους στρατείας καὶ ἐς τὰ	λοιπὰ	ὅσα εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν,
[52, 0]	καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος τὰ	λοιπὰ	τῆς Καίσαρος τὸ εʹ καὶ
[52, 30]	ὑπάρξειεν ἄν· τὰ δὲ δὴ	λοιπὰ	τόνδε τὸν τρόπον διοικεῖν σοι
[52, 42]	μετὰ ταῦτα τιμητεύσας σὺν τῷ	Ἀγρίππᾳ	ἄλλα τέ τινα διώρθωσε καὶ
[52, 7]	δοκοῦν τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι· κἂν	ἄρα	τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ σὲ δόξουσιν
[52, 7]	ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν δίκην	παρὰ	δικασταῖς ἴσοις φεύγει, ἄν τε
[52, 12]	αὐτὸ χάριν ἔχειν ἅτε μηδὲν	παρὰ	δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι καὶ
[52, 37]	ἢ πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι	παρὰ	δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς
[52, 6]	ἂν δέ που καὶ ἀναγκαῖαι	παρὰ	πάντων ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς τε
[52, 21]	καὶ τὰς δίκας τάς τε	παρὰ	πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους
[52, 28]	αὐτὰ παρέχουσι, καὶ τέλη καταστῆσαι	παρὰ	πᾶσιν ὧν ἄρχομεν. καὶ γὰρ
[52, 38]	βούλεσθαι. καὶ ἀεί γε αὐτὸς	παρὰ	σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς τι
[52, 39]	ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´ αὐτὸς	παρὰ	σαυτῷ μέγα φυλακτήριον ἐν τῷ
[52, 35]	μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον ἡ	παρὰ	σοῦ τιμὴ φέρει, σοὶ δ´
[52, 37]	καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν	παρὰ	ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ
[52, 33]	καὶ τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν	παρά	τε τῶν μειζόνων ἀρχόντων καὶ
[52, 42]	ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ	παρὰ	τὴν ἀξίαν ἐκ τῶν ἐμφυλίων
[52, 35]	μήτε παρὰ τῶν ἄλλων μήτε	παρὰ	τῆς βουλῆς ἢ ἔργῳ ἢ
[52, 3]	μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς τε	παρὰ	τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ καλῶς
[52, 7]	οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν τι	παρὰ	τὸ δοκοῦν τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι·
[52, 3]	δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες ἑαυτῶν καὶ	παρὰ	τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται. τοὺς δὲ
[52, 12]	ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ πονηροὶ	παρὰ	τὸ προσῆκον τιμώμενοι χείρους ἄν,
[52, 33]	γνώμην διακριβώσειας, εἰ ἀνέλεγκτον αὐτὴν	παρὰ	τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ
[52, 6]	γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ ἂν δόξαν	παρὰ	τοῖς πολλοῖς ὡς καὶ φιλόπολις
[52, 34]	πολλὰ γὰρ ἡ φύσις καὶ	παρὰ	τὸν νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει,
[52, 12]	ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν τι ἐπαυρέσθαι	παρὰ	τοῦ δοῦναι δυναμένου βούλεται· ἃ
[52, 32]	τὸ χαίρειν ἐφ´ οἷς ἂν	παρὰ	τοῦ κρείττονος ὡς καὶ ἰσότιμοι
[52, 13]	οὔτ´ ἠθέλησαν δυναστεῦσαι οὔτ´ ἔπαθον	παρὰ	τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας δὲ
[52, 38]	γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως τι	παρὰ	τοῦτο πράττειν δόξειν, ἂν μηδενὸς
[52, 35]	ἔξαλλόν τι μήθ´ ὑπερήφανον μήτε	παρὰ	τῶν ἄλλων μήτε παρὰ τῆς
[52, 8]	φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν	παρὰ	τῶν ἀρχομένων λάβοις· πῶς γάρ,
[52, 12]	οὕτως ἔχοντος ἔχθος ἂν αὐτῷ	παρὰ	τῶν διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι μᾶλλον
[52, 31]	παρὰ τῶν πολεμίων καὶ τὰς	παρὰ	τῶν ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων καὶ
[52, 33]	τε τῶν μειζόνων ἀρχόντων καὶ	παρὰ	τῶν ἐπιτρόπων, τοῦ τε πολιάρχου
[52, 43]	καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν Καπρίαν	παρὰ	τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον
[52, 4]	ἀναγκάζονται. ταῖς τε τιμαῖς ταῖς	παρὰ	τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ τὰς
[52, 31]	μὲν τὰς πρεσβείας τάς τε	παρὰ	τῶν πολεμίων καὶ τὰς παρὰ
[52, 19]	ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ καὶ	παρὰ	τῶν συμμάχων τῶν τε ὑπηκόων
[52, 33]	κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν τὸν	παρὰ	τῶν τὸ κράτος ἐχόντων φθόνον
[52, 12]	ὧν χρῄζουσι μᾶλλον ἢ φιλία	παρὰ	τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ μὲν
[52, 19]	διὰ πενίαν τινὰ ἀγαθόν γε	ἄνδρα	ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ χρήματα
[52, 8]	ἔστιν οὔτ´ ἄνευ φρονήματος ἀξιόλογον	ἄνδρα	φῦναι, οὔτ´ αὖ φρόνημα μέγα
[52, 38]	οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ	σφόδρα	ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ
[52, 11]	οὔθ´ ὡς αἰσχρὰ οὔθ´ ὡς	σφαλερὰ	καὶ μεμισημένα καὶ πρὸς θεῶν
[52, 34]	δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ	πέρα	τοῦ μετρίου κολασθέντες τά τε
[52, 2]	πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι τόν τε	πατέρα	καὶ τὴν ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν
[52, 39]	πῶς μὲν γὰρ οὐχ ὡς	πατέρα,	πῶς δ´ οὐχ ὡς σωτῆρα
[52, 40]	ἔδωκαν, σεβιοῦσι δέ σε καὶ	ἑτέρᾳ	τινὶ προσρήσει, ὥστε σε πᾶν
[52, 15]	τὸ τοὺς πολέμους πρὸς τὰ	ὑμέτερα	βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα τῶν
[52, 19]	ὄντως πόλιν τὰ δὲ δὴ	σφέτερα	ἀγροὺς καὶ κώμας νομίζοντες εἶναι.
[52, 12]	ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´	ἀμφότερα,	τοῦτο μὲν ὡς οἰκείου τινὸς
[52, 31]	διὰ τούτου πολὺ πλείω καὶ	χαλεπώτερα	λογοποιεῖσθαι καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν. περὶ
[52, 39]	πατέρα, πῶς δ´ οὐχ ὡς	σωτῆρα	καὶ προσόψονταί σε ἅπαντες καὶ
[52, 16]	μήτε περὶ ἕρμα περιρραγῆναι ἐάσῃς,	σαθρὰ	γάρ ἐστι καὶ οὐδένα ἔτι
[52, 31]	που προσῆκεν, ἀλλ´ ἐν πολεμίου	μοίρᾳ	κολάζεσθαι. ~ταῦτά τε οὖν οὕτω,
[52, 12]	τοὺς μὲν τιμᾷ τοὺς δὲ	παρορᾷ,	ὥστε καὶ ἐκ τῆς ἐκείνου
[52, 2]	διαμαρτών τινος τῇ τοῦ δαιμονίου	φορᾷ	προστίθεται. ὁ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς
[52, 30]	νομίσματα ἢ καὶ σταθμὰ ἢ	μέτρα	ἰδίᾳ τις αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ
[52, 34]	ὁ μὲν γὰρ νόμος, καίτοι	ἰσχυρὰ	τὰ κολάσματα ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ
[52, 11]	κακόν τι ποιεῖν οὔθ´ ὡς	αἰσχρὰ	οὔθ´ ὡς σφαλερὰ καὶ μεμισημένα
[52, 42]	σπουδασάντων ὑπόπτως πρὸς αὑτὸν διακειμένους	ἑώρα,	καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι,
[52, 2]	ἔμελλε, καὶ πάνυ ἂν αὐτὴν	ἐσπούδασα·	ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον τοῖς
[52, 30]	γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ λοιπὰ	ἐμετρίασα,	ἵν´ εὐδαπάνους τὰς ἀπολαύσεις καὶ
[52, 7]	οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη	πᾶσα	αὐτοὺς καὶ ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ
[52, 10]	δ´ οὐκ ἂν ἰσχυρῶς λυπηθείης;	πᾶσα	γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν
[52, 35]	τε ὄντι καὶ καλῶς ἄρχοντι	πᾶσα	μὲν γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι
[52, 15]	στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ	πᾶσα	μὲν δημοκρατία ἔχει· οἱ γὰρ
[52, 39]	τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος	πᾶσά	σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι·
[52, 8]	ἂν ἦν λόγος· νῦν δὲ	πᾶσά	σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε
[52, 13]	καταδραμεῖν ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα	ἠθέλησα,	ἀλλὰ δεῖξαί σοι τοῦθ´ ὅτι
[52, 13]	περὶ ὧν τῆς δεινότητος οὐδὲ	ἐπεχείρησά	τι εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ
[52, 28]	γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς	δοθεῖσα,	καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες εὐπορώτεροι
[52, 33]	τε τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ	ὅσα	ἄλλα τῇ τῆς ἀρχῆς διοικήσει
[52, 11]	τε ἐγὼ νῦν οὐ πάνθ´	ὅσα	ἄν τις κακῶς τὸ πρᾶγμα
[52, 38]	ποιήσῃς· ἀλλ´ ὅσῳ μᾶλλον πάνθ´	ὅσα	ἂν βουληθῇς καὶ δυνήσῃ πρᾶξαι,
[52, 34]	εἰδὼς ὅτι παραχρῆμα πάντες καὶ	ὅσα	ἂν εἴπῃς καὶ ὅσα ἂν
[52, 39]	τῶν λοιπῶν φράσω. ἂν γὰρ	ὅσα	ἂν ἕτερόν τινα ἄρξαντά σου
[52, 37]	ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα γὰρ	ὅσα	ἂν ἢ καλῶς ἢ κακῶς
[52, 33]	τε ἐφέσιμα καὶ τὰ ἀναπόμπιμα,	ὅσα	ἂν παρά τε τῶν μειζόνων
[52, 34]	καὶ ὅσα ἂν εἴπῃς καὶ	ὅσα	ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ
[52, 41]	τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ, καὶ	ὅσα	ἄνω μοι τοῦ λόγου εἴρηται,
[52, 26]	πρίν τι πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´	ὅσα	ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι καὶ ἑαυτοῖς καὶ
[52, 22]	καὶ τῶν στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν	ὅσα	ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα
[52, 30]	τῷ τε ἄρχοντί σφων δηλούτωσαν	ὅσα	βούλονται, καὶ δι´ ἐκείνου σοι
[52, 14]	γὰρ ἐξεῖναί τισι πάνθ´ ἁπλῶς	ὅσα	βούλονται καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν,
[52, 26]	σοι οὐκ ἂν ἐάσας αὐτοὺς	ὅσα	βούλονται πράττειν, ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς τοῖς
[52, 34]	ὑφ´ ἑτέρων τινῶν ἐσάγηται, κρῖνε,	ὅσα	δ´ ἂν ὑπὸ μηδενὸς αἰτιάζηται,
[52, 38]	εἶναι ἂν μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς	ὅσα	δύνασαι καὶ ποιήσῃς· ἀλλ´ ὅσῳ
[52, 2]	καὶ ἀνεπιφθόνως καὶ ἀκινδύνως πάνθ´	ὅσα	ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς δὲ καὶ
[52, 40]	τε οὖν καὶ τἆλλα πάνθ´	ὅσα	εἴρηκα ἐννοήσας πείσθητί μοι, καὶ
[52, 26]	ἐπὶ τούτῳ, ἄν γε πάνθ´	ὅσα	εἴρηκα πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ
[52, 28]	στρατείας καὶ ἐς τὰ λοιπὰ	ὅσα	εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν, ἀναγκαῖον
[52, 8]	τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι; καὶ μὴν	ὅσα	ἐκ τούτου κακὰ γίγνεσθαι πέφυκε,
[52, 28]	συλλογίσασθαι ταῦτά τε καὶ τἆλλα	ὅσα	ἔκ τε μεταλλείας καὶ εἰ
[52, 13]	ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι. ὡς εἴγε πάνθ´	ὅσα	ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα
[52, 28]	πόλις οἰκεῖται, καὶ προσέτι καὶ	ὅσα	ἔς τε τὰς αἰφνιδίους στρατείας
[52, 11]	πρᾶγμα μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´	ὅσα	καὶ οἱ πάνυ ἄριστα αὐτῷ
[52, 34]	μέντοι καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´	ὅσα	μὲν ἂν ὑφ´ ἑτέρων τινῶν
[52, 21]	καὶ τὰ μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν	ὅσα	μήτε τινὸς τιμωρίας ἄξιά ἐστι
[52, 28]	ὀλίγον σφας ἐν ταῖς τάξεσιν	ὅσα	ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ μή, βραχὺν
[52, 38]	πρᾶξαι, τόσῳ μᾶλλον προθυμοῦ πάνθ´	ὅσα	προσήκει βούλεσθαι. καὶ ἀεί γε
[52, 34]	ἔργῳ δὲ σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´	ὅσα	τοὺς ἀρχομένους καὶ φρονεῖν καὶ
[52, 26]	γὰρ εὐθὺς ἐκ παίδων πάνθ´	ὅσα	χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν
[52, 22]	πολλή τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος	οὖσα	ἀδύνατός ἐστιν ὑπὸ τῶν ἐν
[52, 16]	ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος	οὖσα.	μήτ´ οὖν χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν
[52, 2]	ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ	λυσιτελοῦσα	ᾖ. εἰ δὲ μή, δόξομεν
[52, 14]	ἴσον ἅπασι κατὰ τὴν ἀξίαν	ἀπονέμουσα	πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους
[52, 4]	καὶ τυχοῦσα μὲν αὐτῆς χαίρει,	διαμαρτοῦσα	δὲ ἄχθεται· καὶ τὸ ἀνθρώπειον
[52, 43]	διὰ τὴν τοῦ Τιβερίου ἐνοίκησιν	ἔχουσα.
[52, 4]	γὰρ ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ	τυχοῦσα	μὲν αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ
[52, 2]	σὸν τό τε κοινὸν προϊδέσθαι	ἐδικαίωσα.	σκεψώμεθα δὲ καθ´ ἡσυχίαν πάντα
[52, 14]	δὲ τό τε σῶφρον πανταχοῦ	προτιμῶσα	καὶ τὸ ἴσον ἅπασι κατὰ
[52, 4]	οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ} κοινὰ μὲν	τὰ	ἀγαθὰ κοινὰ δὲ καὶ τὰ
[52, 30]	δαπανᾶν, καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη	τὰ	ἆθλα τὰ παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα,
[52, 26]	γὰρ τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς καὶ	τὰ	αἴσχιστα καὶ τὰ δεινότατα, πρῶτον
[52, 37]	καὶ ἐς ταῦτα καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ
[52, 28]	καὶ ἐς τούτους καὶ ἐς	τὰ	ἄλλα τὰ ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα ἔσται;
[52, 23]	καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί τινας	τὰ	ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν τι αὐτῶν
[52, 35]	ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν ἐστιν ἐς	τὰ	ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ ἀκριβὴς
[52, 19]	ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ χρήματα αὐτῷ	τὰ	ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ δὲ δὴ
[52, 24]	φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς	τὰ	ἀναγκαῖα ἢ καὶ ἀδύνατοι πάντων
[52, 25]	τοῖς ἀεὶ ἀρίστοις πρὸς πάντα	τὰ	ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν
[52, 28]	τούτους καὶ ἐς τὰ ἄλλα	τὰ	ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα ἔσται; ἐγὼ καὶ
[52, 33]	ἰδίᾳ τά τε ἐφέσιμα καὶ	τὰ	ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν παρά τε
[52, 7]	ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον	τὰ	ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν τοὺς ἀνθρώπους
[52, 1]	τοῦ Μαικήνου (τούτοις γὰρ πάντα	τὰ	ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ ὁ
[52, 20]	τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα μὴ	τὰ	αὐτὰ αὖθις γένηται, ἀλλὰ τὴν
[52, 42]	ὡς ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά·	τὰ	γὰρ δὴ πλείω καὶ πάνυ
[52, 13]	αὐτῶν μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ	τά	γε πλείω καὶ μείζω διαμένει.
[52, 16]	ὅτι ταῦτα ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ	τὰ	γεγονότα. τέως μὲν γὰρ οὔτε
[52, 15]	ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ	τὰ	γένη καὶ τὰς φύσεις ὄντες
[52, 14]	τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ	τὰ	γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα τήν
[52, 42]	μὴ νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη	τὰ	γράμματα τὰ ἐν τοῖς κιβωτίοις
[52, 6]	μὲν προσόδους αὐτοῦ ἑτοίμως ἐξερευνώμενοι,	τὰ	δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´ ὁμοίως ἐκλογιζόμενοι·
[52, 42]	καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν οὐδένα,	τὰ	δ´ ὀνόματα τῶν δευτέρων ἐξέθηκε·
[52, 34]	τῶν πάνυ ἀνηκέστων, μεταχειρίζεσθαι παραινῶ,	τὰ	δ´ ὀρθῶς ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα
[52, 41]	ἀλλὰ τὰ μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε	τὰ	δ´ ὕστερον, καί τινα καὶ
[52, 34]	κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει·	τὰ	δὲ ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι
[52, 19]	κοινωνοί σοι τῆς ἀρχῆς γεγονότες.	τὰ	δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ
[52, 30]	μηδαμόθι ἄλλοθι πλὴν ἐνταῦθα γίγνεσθαι,	τὰ	δὲ δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´
[52, 30]	πολλὰ ἐκ τούτων ὑπάρξειεν ἄν·	τὰ	δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν
[52, 21]	καὶ μεγάλων κακῶν αἴτια γίγνεται,	τὰ	δὲ δὴ μείζω σοὶ ἐπικοινοῦσθαι.
[52, 36]	τοιοῦτοι, τὰ μέν τινα ἀληθῆ	τὰ	δὲ δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες,
[52, 19]	καὶ ταύτην μὲν ὄντως πόλιν	τὰ	δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ
[52, 41]	τῇ τε παρρησίᾳ ἰσχυρῶς ἐπῄνεσε,	τὰ	δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου μᾶλλον
[52, 30]	καὶ πρὸς τοὺς πολεμίους κατάπληξιν.	τὰ	δὲ δὴ τῶν ἄλλων ὧδε
[52, 20]	πρὸ ταύτης τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι,	τὰ	δὲ δημόσια καὶ νεωτέροις τισὶν
[52, 10]	τῶν μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν,	τὰ	δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ πανταχοῦ
[52, 38]	ἵνα τὰ μὲν ποιῇς αὐτῶν	τὰ	δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ
[52, 26]	ἁπλῶς καὶ τὰ αἴσχιστα καὶ	τὰ	δεινότατα, πρῶτον μὲν ἐς σφᾶς
[52, 19]	τῶν ἱππέων ποίησον. τοὺς γὰρ	τὰ	δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ γένει καὶ
[52, 26]	τε ἔτι παῖδές εἰσιν, ἐς	τὰ	διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν ἐς
[52, 43]	αὐτῆς ἠρημώκει καὶ διὰ τοῦτο	τὰ	δίκαια τῆς ἀποικίας σφῶν λελυκέναι
[52, 31]	ἀρχῆς μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο, καὶ	τὰ	δικαιώματα τἀκ τῶν νόμων καὶ
[52, 3]	ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε	τὰ	δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους
[52, 22]	ἀεὶ παρεῖναι καὶ τοῖς ἄρχουσι	τὰ	δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν
[52, 13]	δήμῳ καὶ τὰ ὅπλα καὶ	τὰ	ἔθνη καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ
[52, 27]	καὶ τὰ ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ	τὰ	ἐμπολέμια ἀσκεῖν, στάσεις καὶ πόλεμοι
[52, 22]	τε ἐν ταῖς νήσοις καὶ	τὰ	ἐν ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν,
[52, 42]	τι, πάντα ἔφη τὰ γράμματα	τὰ	ἐν τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα
[52, 28]	πρῶτον μὲν ἁπάντων τὰ κτήματα	τὰ	ἐν τῷ δημοσίῳ ὄντα (πολλὰ
[52, 4]	τὰ ἀγαθὰ κοινὰ δὲ καὶ	τὰ	ἐναντία νομίζοντες εἶναι, οὔτε τι
[52, 13]	ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις ἐς	τὰ	ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ ὅτι
[52, 37]	δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ	τὰ	ἔργα καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε
[52, 34]	τὰς ἀπειλάς σου φοβηθήσονται ἀλλὰ	τὰ	ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ
[52, 34]	τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα	τὰ	ἰδιωτικὰ ἴσθι μέν, ἵνα μὴ
[52, 21]	προηκόντων καὶ ἐκ τῶν πάντα	τὰ	καθήκοντα προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω, οὐχ ἵνα
[52, 37]	τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ	τὰ	καλῶς πεπηγότα διαλύει. καὶ διὰ
[52, 29]	τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς δὲ	τὰ	κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ
[52, 37]	τὰ οἰκεῖα ἀμείνους καὶ πρὸς	τὰ	κοινὰ συμφορώτεροί σοι γίγνωνται. καλὸν
[52, 34]	μὲν γὰρ νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ	τὰ	κολάσματα ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ δύναται
[52, 35]	ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´ ἄλλως πως	τὰ	κράτη διέποντας οὐ μόνον οὐ
[52, 34]	ἔχει, καὶ ῥᾷόν τις μιμεῖται	τὰ	κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα, ἢ
[52, 4]	πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται, καὶ πάντα	τὰ	κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς συνεύχονται. καὶ
[52, 28]	χρῆναί σε πρῶτον μὲν ἁπάντων	τὰ	κτήματα τὰ ἐν τῷ δημοσίῳ
[52, 29]	σωτηρίας σφῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ	τὰ	λοιπὰ ἀδεῶς καρποῦσθαι συνεσοίσουσι, καὶ
[52, 28]	τὰς αἰφνιδίους στρατείας καὶ ἐς	τὰ	λοιπὰ ὅσα εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ
[52, 0]	αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος	τὰ	λοιπὰ τῆς Καίσαρος τὸ εʹ
[52, 8]	ἐκ τούτου κακὰ γίγνεσθαι πέφυκε,	τὰ	μὲν ἄλλα οὐδὲν δέομαί σοι
[52, 21]	ἐξετάζειν τε καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ	τὰ	μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε
[52, 34]	φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται.	τὰ	μὲν δὴ οὖν ἁμαρτήματα τῶν
[52, 20]	οὐκ αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν ἐστι	τὰ	μὲν οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ ταύτης
[52, 41]	μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ	τὰ	μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ δ´
[52, 38]	τινες καὶ τί μή, ἵνα	τὰ	μὲν ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ
[52, 5]	τυραννίσι πάντα τἀναντία συμβαίνει. καὶ	τὰ	μὲν πολλὰ τί δεῖ μηκύνειν
[52, 36]	πολλοὺς γὰρ πολλάκις οἱ τοιοῦτοι,	τὰ	μέν τινα ἀληθῆ τὰ δὲ
[52, 32]	ὄντες ἀξιωθῶσι, καὶ τὸ πάντα	τὰ	μετὰ σφῶν τινι γνωσθέντα καὶ
[52, 31]	φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ ἂν πάντα	τὰ	νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν ποιῇ, καὶ
[52, 37]	τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός τε	τὰ	οἰκεῖα ἀμείνους καὶ πρὸς τὰ
[52, 29]	ἂν ἰδών σε πρὸς μὲν	τὰ	οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς δὲ τὰ
[52, 18]	οὕτως αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´ ἂν	τὰ	ὅπλα ἀντήρω, οὔτ´ ἂν τὰ
[52, 6]	λήψεις μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι δὲ	τὰ	ὅπλα ἔχουσι καὶ τὸν μισθὸν
[52, 13]	καὶ ἀπόδος τῷ δήμῳ καὶ	τὰ	ὅπλα καὶ τὰ ἔθνη καὶ
[52, 27]	ἐν τῇ ἡλικίᾳ οὖσι καὶ	τὰ	ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ τὰ ἐμπολέμια
[52, 26]	τε τοὺς ἵππους καὶ ἐπὶ	τὰ	ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων δημοσιεύοντας
[52, 30]	τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ ἆθλα	τὰ	παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς ἢ
[52, 36]	πάντως αὐτός τε σέβου κατὰ	τὰ	πάτρια καὶ τοὺς ἄλλους τιμᾶν
[52, 32]	τε οὖν οὕτω, καὶ τἆλλα	τὰ	πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν τῷ
[52, 29]	ἀδεῶς καρποῦσθαι συνεσοίσουσι, καὶ προσέτι	τὰ	πλείω αὐτῶν οὐχ ἕτεροί τινες
[52, 10]	τε πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ	τὰ	πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ
[52, 17]	ἄν τε ἐς τὸν δῆμον	τὰ	πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν τε καὶ
[52, 5]	ὅπως ἥ τε πόλις καὶ	τὰ	πράγματα αὐτῆς ἔτι καὶ νῦν
[52, 8]	δὴ φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι	τὰ	πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα μὲν ἂν
[52, 18]	τὴν ἀνάγκην ὑφ´ ἧς ἐς	τὰ	πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ
[52, 1]	τά τε ὅπλα καταθέσθαι καὶ	τὰ	πράγματα τῇ τε γερουσίᾳ καὶ
[52, 15]	γένοιτο ἄν, τό τε πάντα	τὰ	προσήκοντα αὐτόν σε μετὰ τῶν
[52, 2]	σκεψώμεθα δὲ καθ´ ἡσυχίαν πάντα	τὰ	προσόντα αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´
[52, 18]	τὰ ὅπλα ἀντήρω, οὔτ´ ἂν	τὰ	στρατεύματα συνελέξω, οὔτ´ ἂν Ἀντωνίῳ
[52, 28]	μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον	τὰ	στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ τἆλλα πάντα
[52, 16]	ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς	τὰ	στρατόπεδα τὸ νόσημα τοῦτο προηγάγομεν.
[52, 13]	τὴν ἀρχὴν ἀφεῖναι, ἀλλὰ πάντα	τὰ	συμφέροντα τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι καὶ
[52, 18]	πλείων ὑπάρχει, τόσῳ πλείω καὶ	τὰ	σώζοντα ἔχει, καὶ μακρῷ τὸ
[52, 19]	πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ, ἀλλὰ	τά	τε ἄλλα ἀγαθὰ πάντα τὰ
[52, 21]	τῶν ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα	τά	τε ἄλλα ἀεὶ τῆς πόλεως
[52, 14]	ξίφος ὀρέγει, ὁ δ´ ἐκείνοις	τά	τε ἄλλα καὶ αὐτοὺς τούτους
[52, 20]	ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο, ἂν	τά	τε ἄλλα καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς
[52, 27]	λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται	τά	τε ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ
[52, 31]	ἀφικνουμένας ἐς τὸ συνέδριον ἐσάγῃς	(τά	τε γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν
[52, 32]	δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει·	τά	τε γὰρ κοινὰ κοινῶς διοικεῖσθαι
[52, 21]	ὁμοίων καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε	τά	τε γένη καὶ τὰς οὐσίας
[52, 8]	αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ	τά	τε γένη σφῶν καθέλῃς καὶ
[52, 22]	σταδίους οὖσαν, καὶ τἆλλα πάντα	τά	τε ἐν ταῖς νήσοις καὶ
[52, 14]	καὶ οἱ πενέστατοι. οὕτω γὰρ	τά	τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι προθύμως
[52, 33]	~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ	τά	τε ἐφέσιμα καὶ τὰ ἀναπόμπιμα,
[52, 22]	τῆς πόλεως ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ	τά	τε ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ
[52, 22]	ἐκ τῶν τοῦτο πεποιηκότων, ὃς	τά	τε κοινὰ τῶν πόλεων διοικήσει
[52, 34]	καὶ πέρα τοῦ μετρίου κολασθέντες	τά	τε νενομισμένα πάντα συγχέουσι καὶ
[52, 1]	ἤρξαντο, καίτοι τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου	τά	τε ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ
[52, 10]	συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται,	τά	τε πλήθη τῶν δορυφόρων διὰ
[52, 15]	κολάζωνται. οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα	τά	τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε
[52, 8]	οὐκοῦν ἂν μὲν τοιούτοις τισὶ	τά	τε στρατεύματα καὶ τὰς ἀρχὰς
[52, 8]	καθέλῃς καὶ τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς	τά	τε φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν
[52, 25]	καλῶς ἔχει διὰ πλειόνων πάντα	τὰ	τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι, ὅπως
[52, 27]	καὶ ναυτιλοῦνται τά τε ἄλλα	τὰ	τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε
[52, 37]	ὠτακουστεῖν τινας καὶ διοπτεύειν πάντα	τὰ	τῇ ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα, ἵνα
[52, 35]	μάτην γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς	τὰ	τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν ἐστιν
[52, 39]	εἰκός ἐστι. ~ταῦτά σε καὶ	τὰ	τοιαῦτα βούλομαι πράττειν· πολλὰ γὰρ
[52, 32]	ἐς μὲν οὖν τὸ βουλευτήριον	τὰ	τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι, καὶ
[52, 35]	διέποντας οὐ μόνον οὐ σεμνύνει	τὰ	τοιαῦτα, κἂν ἐν ἁπάσαις ταῖς
[52, 33]	τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ	τὰ	τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω, καὶ μηδεὶς
[52, 30]	ὑπερέχειν, καὶ φέρει πως καὶ	τὰ	τοιαῦτα πρός τε τοὺς συμμάχους
[52, 12]	καὶ γὰρ ὁ ὀρθῶς διδοὺς	τὰ	τοιαῦτα τό τε κατ´ ἀξίαν
[52, 42]	βουλευτῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τὰ	τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων ὑπόπτως πρὸς
[52, 9]	ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ καὶ	τὰ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν οἱ
[52, 15]	καὶ τὸ τοὺς πολέμους πρὸς	τὰ	ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα
[52, 19]	τά τε ἄλλα ἀγαθὰ πάντα	τὰ	ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ τὴν ἡγεμονίαν
[52, 34]	τι πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί πως	τὰ	ὑπὸ τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ
[52, 34]	ὁρῶν ἔργῳ γιγνόμενα, ἢ φυλάττεται	τὰ	χείρω, ἀκούων λόγῳ κεκωλυμένα. καὶ
[52, 13]	ἔθνη καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰ	χρήματα. ἂν μὲν γὰρ ἤδη
[52, 6]	καὶ στρατεύονται ὡς πλήθει οἱ	τὰ	χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον τινὰ
[52, 3]	εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα	τὰ	ψευδῆ μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι.
[52, 33]	δίκας τάς τε ἐπιστολὰς καὶ	τὰ	ψηφίσματα τῶν πόλεων τάς τε
[52, 41]	ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς καὶ	κατὰ	καιρὸν μᾶλλον ἐν τῷ χρόνῳ
[52, 15]	καὶ οἱ πολέμιοι κρύφα καὶ	κατὰ	καιρὸν πολεμῶνται, οἵ τε τι
[52, 8]	τὸ τὰ πολεμικὰ καλῶς καὶ	κατὰ	καιρὸν πράττειν ἐξήρκεις, καὶ μηδενὸς
[52, 34]	βραχύτατον ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ	κατὰ	μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ μετὰ
[52, 19]	ἐστί. ~φημὶ τοίνυν χρῆναί σε	κατὰ	πρώτας εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν πᾶν
[52, 22]	αὐτῶν φοβῶνται ὥστε ποτὲ καὶ	κατὰ	σοῦ τι πρᾶξαι. ὃ δ´
[52, 43]	κεῖται δὲ οὐ πόρρω τῆς	κατὰ	Συρρεντὸν ἠπείρου, χρηστὸν μὲν οὐδέν,
[52, 16]	οἴκοι καὶ ἐντὸς τοῦ τείχους	κατὰ	συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ καὶ
[52, 36]	πάντῃ πάντως αὐτός τε σέβου	κατὰ	τὰ πάτρια καὶ τοὺς ἄλλους
[52, 22]	ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι	κατά	τε γένη καὶ ἔθνη, τάς
[52, 14]	προτιμῶσα καὶ τὸ ἴσον ἅπασι	κατὰ	τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως
[52, 32]	μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον	κατά	τινος τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ
[52, 41]	οὐ τὴν ἐπὶ ταῖς νίκαις	κατὰ	τὸ ἀρχαῖον διδομένην τισίν (ἐκείνην
[52, 37]	ἢ καὶ ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον	κατὰ	τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας ἢ
[52, 39]	δ´ οὖν ἐν κεφαλαίῳ καὶ	κατὰ	τῶν εἰρημένων καὶ κατὰ τῶν
[52, 32]	ἢ νὴ Δία τούτων τινὰ	κατὰ	τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ ἐκείνων
[52, 39]	καὶ κατὰ τῶν εἰρημένων καὶ	κατὰ	τῶν λοιπῶν φράσω. ἂν γὰρ
[52, 32]	τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ ἐκείνων	κατὰ	τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι μὲν
[52, 5]	ἥ τε πόλις καὶ τὰ	πράγματα	αὐτῆς ἔτι καὶ νῦν ταράττεται;
[52, 10]	τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι πολλὰ	πράγματα	ἔχουσι, καὶ οἱ συχνὰ κεκτημένοι
[52, 22]	καὶ αὐτῷ τά τε ἰδιωτικὰ	πράγματα	καὶ ἡ τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ
[52, 8]	φαύλοις καὶ τοῖς τυχοῦσι τὰ	πράγματα	προστάσσῃς, τάχιστα μὲν ἂν ὀργὴν
[52, 7]	μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτον ὂν	πράγματά	σοι παρέξει, ἕτερον δὲ ἐκεῖνο.
[52, 18]	ἀνάγκην ὑφ´ ἧς ἐς τὰ	πράγματα	ταῦτα προήχθης; ὥστε εἴπερ τι
[52, 1]	τε ὅπλα καταθέσθαι καὶ τὰ	πράγματα	τῇ τε γερουσίᾳ καὶ τῷ
[52, 24]	ἔσται, ἵνα μὴ καὶ πλείω	πράγματα	ὧν καλῶς φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες
[52, 15]	τοὺς πολέμους πρὸς τὰ ὑμέτερα	βουλήματα	διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα τῶν ἄλλων
[52, 8]	τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς τά τε	φρονήματα	ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν παρὰ
[52, 37]	ἔχουσιν, ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι	χρήματα	αἰτήσαντές τινας καὶ μὴ λαβόντες,
[52, 13]	καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ	χρήματα.	ἂν μὲν γὰρ ἤδη τε
[52, 19]	ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ	χρήματα	αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ
[52, 35]	σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ παμπληθῆ	χρήματα	ἐς τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ
[52, 34]	ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε ἢ	χρήματα	ἢ τἆλλα οἷς τοὺς ἀγαθόν
[52, 28]	πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν οὖν	χρήματα	καὶ ἐς τούτους καὶ ἐς
[52, 30]	τὸ σὲ πλουτεῖν εἶναι νομίζων;	~χρήματα	μὲν δὴ καὶ πάνυ πολλὰ
[52, 30]	πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε	χρήματα	παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ
[52, 12]	λέγω, καὶ ἔστιν ὅτε καὶ	χρήματα)	πάνυ ἂν εὐαρίθμητα ὡς πρὸς
[52, 6]	ἀπὸ πρώτου τοῦ βραχυτάτου ἄρξωμαι,	χρήματά	σοι πολλὰ καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον
[52, 6]	στρατεύονται ὡς πλήθει οἱ τὰ	χρήματα	συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον τινὰ αὖθις
[52, 37]	καὶ τὸ τὰ τῶν ἰδιωτῶν	ἀμφισβητήματα	ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς διαλύσεις
[52, 28]	σε πρῶτον μὲν ἁπάντων τὰ	κτήματα	τὰ ἐν τῷ δημοσίῳ ὄντα
[52, 34]	γίγνεται. τὰ μὲν δὴ οὖν	ἁμαρτήματα	τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν σοι τὸν
[52, 35]	πόλεις ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι	ἀγάλματα	(ἐν γὰρ ταῖς γνώμαις αὐτῶν
[52, 42]	νεοχμώσωσί τι, πάντα ἔφη τὰ	γράμματα	τὰ ἐν τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ
[52, 42]	ἠτίμωσε μὲν οὐδένα, τὰ δ´	ὀνόματα	τῶν δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ
[52, 34]	γὰρ νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ τὰ	κολάσματα	ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ δύναται τῆς
[52, 30]	καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ	νομίσματα	ἢ καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα
[52, 33]	τάς τε ἐπιστολὰς καὶ τὰ	ψηφίσματα	τῶν πόλεων τάς τε τῶν
[52, 22]	γίγνεσθαι· ἂν δὲ δύο πολιτικὰ	στρατεύματα	ἐν ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω
[52, 8]	μὲν τοιούτοις τισὶ τά τε	στρατεύματα	καὶ τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος
[52, 18]	ὅπλα ἀντήρω, οὔτ´ ἂν τὰ	στρατεύματα	συνελέξω, οὔτ´ ἂν Ἀντωνίῳ καὶ
[52, 31]	μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο, καὶ τὰ	δικαιώματα	τἀκ τῶν νόμων καὶ ἀναμφίλογα
[52, 6]	αὐτοῦ ἑτοίμως ἐξερευνώμενοι, τὰ δ´	ἀναλώματα	οὐκέθ´ ὁμοίως ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´
[52, 22]	παρεῖναι καὶ τοῖς ἄρχουσι τὰ	δυνατὰ	προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν πάντες
[52, 18]	τοῖς τοῦ πατρός σου σφαγεῦσι	δικαιότατα	ἄν τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ
[52, 41]	τὴν ἐναντίαν σφίσι γνώμην δούς,	προθυμότατα	συνήρατο, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ
[52, 26]	καὶ τὰ αἴσχιστα καὶ τὰ	δεινότατα,	πρῶτον μὲν ἐς σφᾶς αὐτοὺς
[52, 39]	κἀκ τούτου καὶ ἥδιστα καὶ	ἀκινδυνότατα	βιώσῃ. πῶς μὲν γὰρ οὐχ
[52, 4]	καὶ συναύξει σπουδαίως καὶ τιμᾷ	λαμπρότατα.	καὶ μέντοι κἂν κακύνηταί τις,
[52, 18]	μηδὲ δείσῃς ὅτι οὐχὶ καὶ	ἀσφαλέστατα	ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων
[52, 4]	καὶ ἀσκεῖ προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν	ἀσμενέστατα,	ἄν τε καὶ ἐν ἑτέρῳ
[52, 10]	ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ δὲ	δυσχερέστατα	ἀεὶ καὶ πανταχοῦ καὶ ἀκούειν
[52, 13]	ὅσα ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα,	ἀλογώτατα	ἂν τὰς διχοστασίας τὰς ἐκ
[52, 25]	κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι, καὶ σὺ	ἀφθονώτατα	τοῖς ἀεὶ ἀρίστοις πρὸς πάντα
[52, 31]	ἵνα καὶ πιστευθῇ τὸ ἀδίκημα.	χαλεπώτατα	γὰρ οἱ πολλοὶ πείθονται ὅτι
[52, 39]	ἀλλ´ ἐς πάντα δὴ πάντως	ὁμοιοτροπώτατα	αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´ αὐτὸς παρὰ
[52, 33]	βουλομένῳ καὶ ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί σοι	μετὰ	ἀδείας νέμε· ἄν τε γὰρ
[52, 33]	ἑαυτόν, δι´ ἅπερ εἶπον, δικαζέτω.	μετὰ	γὰρ δὴ σοῦ ἀεὶ μὲν
[52, 13]	προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν τι δεινὸν	μετὰ	κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον δέ, Μάριος
[52, 3]	οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ ψευδῆ	μετὰ	κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ μὲν
[52, 3]	διάγνωσιν αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω δὲ	μετὰ	παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως
[52, 34]	κατὰ μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ	μετὰ	συχνῶν ἀεί τι πράξεις, καὶ
[52, 32]	ἀξιωθῶσι, καὶ τὸ πάντα τὰ	μετὰ	σφῶν τινι γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν
[52, 13]	καὶ γὰρ εἴ τινα αὐτῶν	μετὰ	ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ τά γε
[52, 41]	ὕστερον, καί τινα καὶ τοῖς	μετὰ	ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς
[52, 21]	γε καὶ ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ	μετὰ	ταῦτα τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν.
[52, 13]	Σερτώριος, ὅ τε Πομπήιος αὐτὸς	μετὰ	ταῦτα, τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς
[52, 42]	τοῖς τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ	μετὰ	ταῦτα τιμητεύσας σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ
[52, 1]	ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο δὲ τὴν διάγνωσιν	μετά	τε τοῦ Ἀγρίππου καὶ μετὰ
[52, 21]	τινι, καὶ τῷ γε ἀρίστῳ	μετὰ	τὸν πολίαρχον, μᾶλλον ἤ τινι
[52, 1]	μετά τε τοῦ Ἀγρίππου καὶ	μετὰ	τοῦ Μαικήνου (τούτοις γὰρ πάντα
[52, 28]	ἄλλοθεν βεβαίως δύναται προσιέναι, καὶ	μετὰ	τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ μόνον τὰ
[52, 15]	πάντα τὰ προσήκοντα αὐτόν σε	μετὰ	τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν, μηδενὸς
[52, 15]	ὅ τι ἂν βουλευσαμένῳ σοι	μετὰ	τῶν ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ οἱ
[52, 32]	ὡς οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν ὡς	αὐθαίρετα.	ἐς μὲν οὖν τὸ βουλευτήριον
[52, 12]	ὅτε καὶ χρήματα) πάνυ ἂν	εὐαρίθμητα	ὡς πρὸς τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη.
[52, 1]	Μαικήνου (τούτοις γὰρ πάντα τὰ	ἀπόρρητα	ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας
[52, 3]	γίγνονται. τοὺς δὲ δὴ μήθ´	ἁπλότητά	τινα ἐν τῇ ψυχῇ ἔχοντας
[52, 35]	προσοφλισκάνει. τήν τε οὖν ἄλλην	λαμπρότητα	σαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν ἔργων
[52, 14]	ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα τήν τε	θρασύτητα	τοῦ ὁμίλου παῦσαι καὶ τὴν
[52, 28]	διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει.	εἶτα	συλλογίσασθαι ταῦτά τε καὶ τἆλλα
[52, 12]	ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν αὐτὸν ἕξειν,	~ἔπειτα	δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν, ὥς τις
[52, 31]	ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι)	ἔπειτα	δὲ ἂν πάντα τὰ νομοθετούμενα
[52, 42]	ἔπεισεν ἐθελοντὰς ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου,	ἔπειτα	δὲ καὶ ἄλλους ἑκατὸν καὶ
[52, 16]	τοῦ τείχους κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν,	ἔπειτα	δὲ καὶ ἐς τὰ στρατόπεδα
[52, 26]	πρῶτον μὲν ἐς σφᾶς αὐτοὺς	ἔπειτα	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους,
[52, 2]	ἐκ τούτου τῆς οἰκουμένης ἄρξειας·	ἔπειτα	δὲ καὶ κατορθώσας ἄδικον τὴν
[52, 30]	χρηματισθῆναι δεῖ, συνιέναι φημὶ χρῆναι.	ἔπειτα	δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ
[52, 18]	καὶ καλὸς ὁ κίνδυνος αὐτοῦ·	ἔπειτα	δὲ τίς οὐκ οἶδε τὴν
[52, 9]	Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι,	ἔπειτα	ἐπειδὴ πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν,
[52, 3]	μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες	ἔπειτα	νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ γάρ
[52, 27]	κἂν κωλύσαντές σφας ταῦτα ποιεῖν	ἔπειτα	συμμαχίας τινὸς παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν,
[52, 39]	γὰρ ὅσα ἂν ἕτερόν τινα	ἄρξαντά	σου ποιεῖν ἐθελήσῃς, ταῦτα αὐτὸς
[52, 19]	χρὴ πρᾶξαι, ἵνα μὴ καὶ	πάντα	ἀθρόα αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ
[52, 15]	ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους μισθούμενοι,	πάντα	ἄνω καὶ κάτω φύρουσι· πλεῖστα
[52, 38]	τινα αὐτῆς εἶναι ἂν μὴ	πάντα	ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι καὶ ποιήσῃς·
[52, 26]	δεῖ· οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι	πάντα	ἁπλῶς καὶ τὰ αἴσχιστα καὶ
[52, 39]	τὸ μὴ οἷόν τε εἶναι	πάντα	αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα εἰπεῖν. ἓν
[52, 37]	σε μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι·	πάντα	γὰρ ὅσα ἂν ἢ καλῶς
[52, 35]	τι τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι δοκεῖ,	πάντα	δὲ δή τις αὐτὰ αὐτὸς
[52, 39]	δ´ ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς	πάντα	δὴ πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς;
[52, 28]	τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ τἆλλα	πάντα	δι´ ὧν καλῶς πόλις οἰκεῖται,
[52, 37]	αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ καὶ πάνυ	πάντα	διελέγχειν· βραδύνας μὲν γὰρ ἐν
[52, 19]	ῥᾷον αὐτός τε ἐν δέοντι	πάντα	διοικήσεις, καὶ τοὺς ἀρχομένους πείσεις
[52, 28]	μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα	πάντα	ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι. ~καὶ οὐκ ἀγνοῶ
[52, 41]	μᾶλλον εἵλετο. οὐ μέντοι καὶ	πάντα	εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς
[52, 42]	καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί τι,	πάντα	ἔφη τὰ γράμματα τὰ ἐν
[52, 41]	αὐτῷ καὶ ὁ Ἀγρίππας πρὸς	πάντα,	καίπερ τὴν ἐναντίαν σφίσι γνώμην
[52, 39]	πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ	πάντα	κατορθώσεις, κἀκ τούτου καὶ ἥδιστα
[52, 4]	μὲν οὐ δίκαιον καὶ τἆλλα	πάντα	κοινοῦσθαι, πῶς δ´ οὐκ ἄριστον
[52, 18]	τε οὖν ἰδὼν καὶ τἆλλα	πάντα	λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν
[52, 34]	κεκωλυμένα. καὶ αὐτὸς μὲν ἀκριβῶς	πάντα	πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ νέμων,
[52, 34]	μετρίου κολασθέντες τά τε νενομισμένα	πάντα	συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι, καὶ μόναις
[52, 25]	ἀφθονώτατα τοῖς ἀεὶ ἀρίστοις πρὸς	πάντα	τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ
[52, 1]	μετὰ τοῦ Μαικήνου (τούτοις γὰρ	πάντα	τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ
[52, 21]	τῶν προηκόντων καὶ ἐκ τῶν	πάντα	τὰ καθήκοντα προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω, οὐχ
[52, 4]	τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται, καὶ	πάντα	τὰ κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς συνεύχονται.
[52, 32]	αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι, καὶ τὸ	πάντα	τὰ μετὰ σφῶν τινι γνωσθέντα
[52, 31]	αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ ἂν	πάντα	τὰ νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν ποιῇ,
[52, 15]	πόλει γένοιτο ἄν, τό τε	πάντα	τὰ προσήκοντα αὐτόν σε μετὰ
[52, 2]	ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ καθ´ ἡσυχίαν	πάντα	τὰ προσόντα αὐτῇ, καὶ ὅπῃ
[52, 13]	σοι τὴν ἀρχὴν ἀφεῖναι, ἀλλὰ	πάντα	τὰ συμφέροντα τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι
[52, 22]	πόλεως σταδίους οὖσαν, καὶ τἆλλα	πάντα	τά τε ἐν ταῖς νήσοις
[52, 25]	καὶ καλῶς ἔχει διὰ πλειόνων	πάντα	τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι,
[52, 37]	καὶ ὠτακουστεῖν τινας καὶ διοπτεύειν	πάντα	τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα,
[52, 19]	ἀλλὰ τά τε ἄλλα ἀγαθὰ	πάντα	τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ τὴν
[52, 5]	ἐν δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι	πάντα	τἀναντία συμβαίνει. καὶ τὰ μὲν
[52, 18]	ὅτι μὲν ὀρθῶς καὶ δικαίως	πάντα	ταῦτ´ ἐποίησας, οὐδεὶς ἀγνοεῖ· εἰ
[52, 29]	καὶ τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν ὅτι	πάντα	ταῦτα καὶ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας
[52, 26]	μὲν γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν	ἀδικήσαντα	τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς
[52, 14]	ἀλλὰ τὰ γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν	προσκοπήσαντα	τήν τε θρασύτητα τοῦ ὁμίλου
[52, 14]	πρὸς τὰς εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων	ἀποβλέψαντα	ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ τὰ γιγνόμενα ἐξ
[52, 10]	μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι	παρακύψαντά	τινα ἅπαξ ἐς αὐτὰ ἀναδῦναι.
[52, 42]	τὰ ἐν τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ	εὑρεθέντα	κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς ἀληθῶς γε
[52, 17]	Σύλλαν φασί τινες αὐτὸ τοῦτο	φοβηθέντα	φθῆναι καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ
[52, 26]	τροφῆς καὶ τῆς παιδείας αὐτῶν	ἐπιμεληθέντα.	ἂν δ´ οὖν τις καὶ
[52, 3]	τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ	δοθέντα	σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους πῶς
[52, 43]	τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ	καταψηφισθέντα	ἀπέκτεινε. καὶ τὴν Καπρίαν παρὰ
[52, 32]	πάντα τὰ μετὰ σφῶν τινι	γνωσθέντα	καὶ ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα καὶ
[52, 28]	καὶ μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον,	ἐπικεφαλαιωθέντα	πάντα ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι. ~καὶ οὐκ
[52, 43]	τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου οἱ ὄντος	σταλέντα	ἐς τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ
[52, 19]	πενίαν τινὰ ἀγαθόν γε ἄνδρα	ὄντα	ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ καὶ χρήματα αὐτῷ
[52, 29]	πρὸς δὲ τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον	ὄντα,	ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι, καὶ ἀσφάλειαν
[52, 39]	ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον	ὄντα,	ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς τι μήτε
[52, 28]	κτήματα τὰ ἐν τῷ δημοσίῳ	ὄντα	(πολλὰ δὲ ταῦτα ὁρῶ διὰ
[52, 39]	τε εἶναι πάντα αὐτὰ καθάπαξ	συλλαβόντα	εἰπεῖν. ἓν δ´ οὖν ἐν
[52, 5]	μὲν πολλὰ τί δεῖ μηκύνειν	λέγοντα;	τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν
[52, 18]	ὑπάρχει, τόσῳ πλείω καὶ τὰ	σώζοντα	ἔχει, καὶ μακρῷ τὸ φυλάξαι
[52, 22]	μὲν ἄρτι ἐκ τῆς πόλεως	ἐξιόντα,	καὶ αὐτῷ τά τε ἰδιωτικὰ
[52, 42]	δὲ δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ	ἄκοντα	τῆς δημαρχίας, ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο,
[52, 42]	δὲ καὶ ἄλλους ἑκατὸν καὶ	τεσσαράκοντα	μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν
[52, 21]	καὶ ἐκ τῶν πάντα τὰ	καθήκοντα	προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω, οὐχ ἵνα ἀποδημησάντων
[52, 15]	ἄν, τό τε πάντα τὰ	προσήκοντα	αὐτόν σε μετὰ τῶν ἀρίστων
[52, 25]	πλειόνων πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ	προσήκοντα	διάγεσθαι, ὅπως καὶ ὠφελῶνται ἅμα
[52, 37]	πάντα τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ σου	προσήκοντα,	ἵνα μηδὲν τῶν φυλακῆς τινος
[52, 24]	τινὸς ἀξίων. ταῦτα γὰρ καὶ	προσήκοντα	καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς διάγειν ἔσται,
[52, 27]	τε ἄλλα τὰ τῇ εἰρήνῃ	προσήκοντα	πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ
[52, 22]	τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ	πεντήκοντα	καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς πόλεως
[52, 21]	καὶ τοῖς ἔξω αὐτῆς μέχρι	πεντήκοντα	καὶ ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ.
[52, 42]	ἑαυτοῖς γενέσθαι τὸ μὲν πρῶτον	πεντήκοντά	που ἔπεισεν ἐθελοντὰς ἐκστῆναι τοῦ
[52, 29]	τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν μάτην	παραναλίσκοντα.	τίς γὰρ οὐκ ἂν ἰδών
[52, 31]	τινα αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε τὸν	ἁλόντα	σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ
[52, 14]	πενέστατοι. οὕτω γὰρ τά τε	ἐπιβάλλοντά	σφισιν ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες, καὶ
[52, 11]	τοῦτο ἑλέσθαι, ἄλλως τε καὶ	μέλλοντα	τὴν μὲν ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν
[52, 7]	κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον τὰ	ἀποβαίνοντα	ἀπ´ αὐτῶν τοὺς ἀνθρώπους φέρειν,
[52, 13]	ἀρχὴν ἀφεῖναι, ἀλλὰ πάντα τὰ	συμφέροντα	τῷ δημοσίῳ προπρᾶξαι καὶ δόγμασι
[52, 2]	δὲ καθ´ ἡσυχίαν πάντα τὰ	προσόντα	αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν
[52, 38]	εἴτε καὶ μή, τί τε	πράττοντά	σε φιλήσουσί τινες καὶ τί
[52, 39]	ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς	ἀπολαύοντα	καὶ τοῖς ἄλλοις αὐτὰ διδόναι
[52, 34]	καταμάθωσί σε ἄλλα μὲν αὐτοῖς	προαγορεύοντα	ἄλλα δὲ αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ
[52, 19]	νεοχμώσει τι μηδένα ἐλλόγιμον προστάτην	ἔχοντα,	καὶ οἱ πρωτεύοντες παρ´ αὐτοῖς
[52, 10]	γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν	ἔχοντα	καὶ φροντίζειν πολλὰ καὶ δεδιέναι
[52, 22]	γὰρ τοῖς τε δήμοις τὸν	ἄρχοντα	ἀεὶ παρεῖναι καὶ τοῖς ἄρχουσι
[52, 22]	γὰρ ἐς μόνον τὸν ὑπατευκότα	ἄρχοντα	ἀνηκέτω, πλὴν περί τε τῶν
[52, 8]	συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης	ἄρχοντα,	ἔχειν, καὶ προσήκει που πάντας
[52, 26]	πᾶν ἔργον γενήσονται. τὸν γὰρ	ἄρχοντα	τὸν ἄριστον, οὗ τέ τι
[52, 38]	μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι. τὸν δ´	ἄρχοντα	χρὴ μὴ ἐξ ὧν λέγουσί
[52, 19]	τε ἄλλα ἀγαθὰ πάντα τὰ	ὑπάρχοντα	ἡμῖν καὶ τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς
[52, 18]	δεῖ, πρὸς δὲ τὸ τὰ	ὑπάρχοντα	σῶσαι βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ
[52, 22]	καὶ τὰ ἐν ταῖς ἠπείροις	ὁμολογοῦντα	ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε
[52, 7]	τινα δεῖ δίκην τὸν ἀεὶ	κακουργοῦντα	διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ νουθεσίας
[52, 34]	αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα δὲ αὐτὸν	ποιοῦντα,	οὐ τὰς ἀπειλάς σου φοβηθήσονται
[52, 37]	τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα	ποιοῦντα	τὰς διαλύσεις αὐτῶν ὡς τάχιστα
[52, 31]	πιστεύειν ὅτι τις μήτε τι	ἀδικοῦντά	σε καὶ εὐεργετοῦντα πάντας προεπηλάκισε,
[52, 31]	μήτε τι ἀδικοῦντά σε καὶ	εὐεργετοῦντα	πάντας προεπηλάκισε, καὶ μόνοι τοῦτο
[52, 37]	γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ καλῶς	πεπηγότα	διαλύει. καὶ διὰ τοῦτ´ οὐδ´
[52, 32]	γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ	ἠγορανομηκότα	ψῆφον κατά τινος τῶν τοιούτων
[52, 32]	κρίνηται. ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω	δεδημαρχηκότα	ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά τινος
[52, 22]	ταῦτα γὰρ ἐς μόνον τὸν	ὑπατευκότα	ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν περί τε
[52, 5]	ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ	βεβιωκότα,	καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ καὶ τὸ
[52, 28]	ταῦτα ὁρῶ διὰ τοὺς πολέμους	γεγονότα)	πωλῆσαι, πλὴν ὀλίγων τῶν καὶ
[52, 16]	ταῦτα ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ τὰ	γεγονότα.	τέως μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ
[52, 8]	ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς	ἕκαστα	αὔξειν, οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ
[52, 33]	ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως ὡς	ἕκαστα	διαχωρήσει, καὶ σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν
[52, 32]	καὶ τἆλλα τὰ πλεῖστα καὶ	μέγιστα	τῶν τῷ δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ
[52, 39]	πάντα κατορθώσεις, κἀκ τούτου καὶ	ἥδιστα	καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς μὲν
[52, 34]	γιγνόμενα καὶ οἱ λοιποὶ πάντες	ἥδιστα,	ὥστ´ ἂν ἅπαξ καταμάθωσί σε
[52, 15]	πάντα ἄνω καὶ κάτω φύρουσι·	πλεῖστα	δὲ δὴ παρ´ ἡμῖν γέγονε,
[52, 32]	οὖν οὕτω, καὶ τἆλλα τὰ	πλεῖστα	καὶ μέγιστα τῶν τῷ δημοσίῳ
[52, 36]	συστάσεις ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ	ἥκιστα	μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´ οὖν ἀθέῳ
[52, 26]	τινὰ ἀδικεῖν προαιροῦνται, καὶ πάντων	ἥκιστα	τὸν τῆς τε τροφῆς καὶ
[52, 12]	γίγνοιντο. ὥστε σοι τοῦτο, ὃ	μάλιστα	ἄν τισιν ἐν ταῖς μοναρχίαις
[52, 6]	παρ´ ὧνπερ καὶ αἱ λήψεις	μάλιστα	γίγνονται, ἄλλοι δὲ τὰ ὅπλα
[52, 27]	τοὺς δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου	μάλιστα	δεομένους καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν.
[52, 27]	καὶ ἰσχυρότατον καὶ ἐκ λῃστείας	μάλιστα	ζῆν ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται, καὶ
[52, 20]	ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ	μάλιστα	ἥ τε τῶν σωμάτων αὐτῶν
[52, 6]	συστῆναι. ἀλλ´ ἐν μὲν ἐκείναις	μάλιστα	μὲν ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν,
[52, 37]	ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως	μάλιστα	μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ
[52, 7]	ἀπολύοιντό τε ἂν διασπευδόμενοι, καὶ	μάλιστα	ὅσους ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ
[52, 34]	ἔργων τιμᾶν· οὕτω γὰρ ἂν	μάλιστα	ποιήσειας αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων
[52, 15]	συστάσεως κολάζωνται. οὕτω γὰρ ἂν	μάλιστα	τά τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη,
[52, 33]	ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν	μάλιστα	τὴν ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας, εἰ
[52, 11]	ἀλλ´ ὅσα καὶ οἱ πάνυ	ἄριστα	αὐτῷ χρώμενοι καὶ ποιεῖν καὶ
[52, 31]	τἆλλα ὧδ´ ἄν μοι δοκεῖς	ἄριστα	διατάξαι, ἂν πρῶτον μὲν τὰς
[52, 10]	πολλά, καὶ τῶν μὲν ἡδίστων	ἐλάχιστα	ἀπολαύειν, τὰ δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ
[52, 37]	τὰ τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς	ἐλάχιστα	ποιοῦντα τὰς διαλύσεις αὐτῶν ὡς
[52, 8]	παρ´ ἐκείνων ὡς ἀπιστουμένων λάβοις,	τάχιστα	δ´ ἂν ἐν τοῖς μεγίστοις
[52, 37]	ποιοῦντα τὰς διαλύσεις αὐτῶν ὡς	τάχιστα	καθιστάναι, κάλλιστον δὲ τὸ τὰς
[52, 8]	τοῖς τυχοῦσι τὰ πράγματα προστάσσῃς,	τάχιστα	μὲν ἂν ὀργὴν παρ´ ἐκείνων
[52, 26]	τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς καὶ τὰ	αἴσχιστα	καὶ τὰ δεινότατα, πρῶτον μὲν
[52, 10]	ἐστι παρακύψαντά τινα ἅπαξ ἐς	αὐτὰ	ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε
[52, 6]	συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον τινὰ αὖθις	αὐτὰ	ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ ταῖς μοναρχίαις
[52, 20]	ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα μὴ τὰ	αὐτὰ	αὖθις γένηται, ἀλλὰ τὴν μὲν
[52, 35]	δοκεῖ, πάντα δὲ δή τις	αὐτὰ	αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ λαμβάνων οὐχ
[52, 8]	ἕκαστα αὔξειν, οὐκ ἂν ῥᾳδίως	αὐτὰ	διάθοιο. καὶ γὰρ εἰ αὐτὸς
[52, 12]	γέ τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως	αὐτὰ	διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται·
[52, 37]	ὑπ´ αὐτῶν πιστεύειν, ἀλλ´ ἀκριβῶς	αὐτὰ	διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ, οἱ μὲν
[52, 39]	ἀρετῆς ἀπολαύοντα καὶ τοῖς ἄλλοις	αὐτὰ	διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά τε οὖν
[52, 39]	μὴ οἷόν τε εἶναι πάντα	αὐτὰ	καθάπαξ συλλαβόντα εἰπεῖν. ἓν δ´
[52, 28]	τοῖς ἐπικαρπίαν τινὰ τῷ κεκτημένῳ	αὐτὰ	παρέχουσι, καὶ τέλη καταστῆσαι παρὰ
[52, 37]	πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις, ἀλλ´	αὐτὰ	τὰ ἔργα καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε,
[52, 19]	τῆς ἀρχῆς γεγονότες. τὰ δὲ	αὐτὰ	ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν ἱππέων
[52, 37]	ἀλλ´ αὐτὰ τὰ ἔργα καθ´	ἑαυτὰ	ἐξέταζε, μήτε ἐς τὸ προέχον
[52, 35]	γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ	τοιαῦτα	ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν ἐστιν ἐς
[52, 39]	ἐστι. ~ταῦτά σε καὶ τὰ	τοιαῦτα	βούλομαι πράττειν· πολλὰ γὰρ καὶ
[52, 32]	μὲν οὖν τὸ βουλευτήριον τὰ	τοιαῦτα	ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι, καὶ περὶ
[52, 35]	οὐ μόνον οὐ σεμνύνει τὰ	τοιαῦτα,	κἂν ἐν ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν
[52, 22]	θαυμάσῃς εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν	τοιαῦτα	μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ· πολλή
[52, 33]	ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ τὰ	τοιαῦτα	μόνῳ προσκείσθω, καὶ μηδεὶς ἄλλος
[52, 30]	καὶ φέρει πως καὶ τὰ	τοιαῦτα	πρός τε τοὺς συμμάχους αἰδῶ
[52, 12]	γὰρ ὁ ὀρθῶς διδοὺς τὰ	τοιαῦτα	τό τε κατ´ ἀξίαν ἑκάστου
[52, 10]	εἰπεῖν, πῶς μὲν ἂν ὑπομείνειας	τοσαῦτα	καὶ μεθ´ ἡμέραν καὶ νύκτωρ
[52, 16]	δυσχερῶς ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ ὅτι	ταῦτα	ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα.
[52, 13]	γὰρ εἴ τινα αὐτῶν μετὰ	ταῦτα	ἀνετράπη, ἀλλὰ τά γε πλείω
[52, 41]	καί τινα καὶ τοῖς μετὰ	ταῦτα	ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς καὶ
[52, 39]	τινα ἄρξαντά σου ποιεῖν ἐθελήσῃς,	ταῦτα	αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι
[52, 22]	ὅσα ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται.	ταῦτα	γὰρ ἐς μόνον τὸν ὑπατευκότα
[52, 24]	ἄλλων τῶν λόγου τινὸς ἀξίων.	ταῦτα	γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη
[52, 15]	ἐπικινδύνους μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι.	ταῦτα	γὰρ πᾶσα μὲν δημοκρατία ἔχει·
[52, 26]	τοὺς βουλευτὰς τούς τε ἱππέας	ταῦτα	γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ στρατιώτας
[52, 30]	μετιέναι. περὶ μὲν οὖν τούτων	ταῦτα	γιγνώσκω, τὰς δ´ ἱπποδρομίας τὰς
[52, 27]	ἀεὶ χρώμενοι. διὰ μὲν δὴ	ταῦτα	γνώμην ποιοῦμαι τοὺς μὲν ἄλλους
[52, 41]	αὐτῆς ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας μὲν	ταῦτα	εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ
[52, 15]	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ	ταῦτα	ἐς τοσοῦτον προῆκται ὥστε καὶ
[52, 37]	γε ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ διὰ	ταῦτα	καὶ διὰ τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν
[52, 19]	ἀρχῆς γεγονότες. τὰ δὲ αὐτὰ	ταῦτα	καὶ ἐπὶ τῶν ἱππέων ποίησον.
[52, 37]	δέ σοι πάντες καὶ ἐς	ταῦτα	καὶ ἐς τὰ ἄλλα καὶ
[52, 29]	τῷ ἔργῳ πεισθῶσιν ὅτι πάντα	ταῦτα	καὶ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας σφῶν
[52, 34]	τῶν ἐς τὸ δημόσιον πλημμελουμένων.	ταῦτα	μὲν γὰρ τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς,
[52, 1]	εʹ καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας.	~Ταῦτα	μὲν ἔν τε τῇ βασιλείᾳ
[52, 38]	τὸ μηδὲν ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων.	~ταῦτα	μὲν περὶ ἐκείνων λέγω, καθ´
[52, 31]	μὴ καὶ αὐτοὶ ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ	ταῦτα	μέντοι περὶ ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων,
[52, 37]	κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν μηδὲν παρὰ	ταῦτα	μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί· ἡ γὰρ
[52, 9]	πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς διὰ	ταῦτα	μῖσος οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον
[52, 11]	τοιοῦτος εἶ, οὔτ´ ἂν διὰ	ταῦτα	μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί τε ἐγὼ
[52, 28]	τῷ δημοσίῳ ὄντα (πολλὰ δὲ	ταῦτα	ὁρῶ διὰ τοὺς πολέμους γεγονότα)
[52, 27]	καὶ μέντοι κἂν κωλύσαντές σφας	ταῦτα	ποιεῖν ἔπειτα συμμαχίας τινὸς παρ´
[52, 18]	ὑφ´ ἧς ἐς τὰ πράγματα	ταῦτα	προήχθης; ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα
[52, 39]	ὧν φρονεῖν αὐτοὺς εἰκός ἐστι.	~ταῦτά	σε καὶ τὰ τοιαῦτα βούλομαι
[52, 26]	τῶν βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων	ταῦτά	σοι συμβουλεύειν ἔχω, καὶ νὴ
[52, 11]	ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν τις διὰ	ταῦτα	σπουδῆς τὴν τυραννίδα εἶναι νομίζει,
[52, 21]	καὶ ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ μετὰ	ταῦτα	τὰς μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε
[52, 41]	εἰ καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει.	ταῦτά	τε {καὶ} ὁ Καῖσαρ, καὶ
[52, 24]	~τοὺς μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς	ταῦτά	τε καὶ οὕτω διέπειν φημὶ
[52, 22]	προΐστασθαι. ὁ δ´ οὖν ὑπατευκὼς	ταῦτά	τε καὶ προσέτι καὶ τὰς
[52, 28]	ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι	ταῦτά	τε καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ
[52, 42]	πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι νομίζονται.	ταῦτά	τε οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε
[52, 18]	Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί σοι προσδόκα.	~ταῦτά	τε οὖν ἰδὼν καὶ τἆλλα
[52, 13]	ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι.	~ταῦτά	τε οὖν καὶ τἆλλα ἃ
[52, 40]	τοῖς ἄλλοις αὐτὰ διδόναι δύνασθαι;	~ταῦτά	τε οὖν καὶ τἆλλα πάνθ´
[52, 33]	ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ δίκην γίγνεσθαι.	ταῦτά	τε οὖν κρῖνε, καὶ περὶ
[52, 32]	ἀλλ´ ἐν πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι.	~ταῦτά	τε οὖν οὕτω, καὶ τἆλλα
[52, 36]	εἴπερ ἀθάνατος ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι,	ταῦτά	τε οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι
[52, 13]	ὅ τε Πομπήιος αὐτὸς μετὰ	ταῦτα,	τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο.
[52, 42]	τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ μετὰ	ταῦτα	τιμητεύσας σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα
[52, 31]	τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω δὲ	ταῦτα	χωρὶς ἢ εἴ τις στράτευμά
[52, 35]	οὐκ ἔπαινον ἴσχει, ἀλλὰ καὶ	γέλωτα	προσοφλισκάνει. τήν τε οὖν ἄλλην
[52, 15]	ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ οἱ πολέμιοι	κρύφα	καὶ κατὰ καιρὸν πολεμῶνται, οἵ
[52, 8]	τὰ πολιτικὰ καὶ πρὸς τὸ	τὰ	πολεμικὰ καλῶς καὶ κατὰ καιρὸν
[52, 8]	αὐτὸς μόνος πρός τε τὸ	τὰ	πολιτικὰ καὶ πρὸς τὸ τὰ
[52, 37]	μὲν οὖν ἐστι καὶ τὸ	τὰ	τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα
[52, 18]	κινδύνων δεῖ, πρὸς δὲ τὸ	τὰ	ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα φροντὶς ἀρκεῖ.