Discours, par.
[55, 5]	πυρὸς καὶ ἀνέμων καὶ θαλάττης	καὶ	ἀετῶν καὶ ταύρων καὶ λεόντων
[55, 15]	μαντικῆς, πρὸς δὲ τούτοις καιροῦ	καὶ	ἀκαιρίας ἔοικεν ὑποτίθεσθαι; ~ἐν δὲ
[55, 20]	γὰρ ἀλαζονίστατον πεποίηκε τῶν μνηστήρων	καὶ	ἀκολαστότατον· ὃς πρῶτον μὲν κατεφρόνει
[55, 5]	ὁρῶσι τοὺς αὐλητὰς καὶ ξύνεισι	καὶ	ἀκούουσιν ὁσημέραι, καὶ οὐδ´ ἂν
[55, 15]	ἆρ´ οὖν οὐ περὶ ἀπειθείας	καὶ	(ἀλαζονείας τότε λέγειν φαίνεται; πάλιν
[55, 20]	καὶ ἐρωμένων. {οὐ μέντοι ἀλλὰ	καὶ	ἄλλων ἐνίοτε παραδειγμάτων εὐπόρει, φίλους
[55, 15]	ἐπιπλήττοντα τῷ Ἀγαμέμνονι ὡς ἁμαρτόντι	καὶ	ἀναγκάζοντα δεῖσθαι τοῦ Ἀχιλλέως· ἢ
[55, 5]	εἰ ταῖς Ὁμήρου παραβολαῖς πυρὸς	καὶ	ἀνέμων καὶ θαλάττης καὶ ἀετῶν
[55, 5]	καὶ κατορθωμάτων καὶ περὶ ἀληθείας	καὶ	ἀπάτης καὶ ὅπως δοξάζουσιν οἱ
[55, 10]	γὰρ τῶν λόγων τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τοὺς λόγους
[55, 20]	Τηλέμαχος ξυνιείς. ὅμως δὲ τοῦτον	καὶ	ἀποθανόντα ἐποίησεν οὐκ εἰκῇ πληγέντα
[55, 15]	του δοκεῖ λέγειν ἢ δωροδοκίας	καὶ	ἀσεβείας καὶ τὸ ξύμπαν ἀφροσύνης;
[55, 5]	χρήσαντος ὡς εἴη σοφώτατος Ἑλλήνων	καὶ	βαρβάρων. τελευταῖον δὲ οὐδὲ τοὺς
[55, 10]	ἀναίσχυντον καὶ βδελυρόν, περὶ ἀναιδείας	καὶ	βδελυρίας· ὁπότε δὲ ἀγνώμονα καὶ
[55, 10]	ἀλαζονείας λέγειν· ὁπότε δὲ ἀναίσχυντον	καὶ	βδελυρόν, περὶ ἀναιδείας καὶ βδελυρίας·
[55, 20]	τὸν Πάνδαρον διὰ τῆς γλώττης.	καὶ	γὰρ εἰ τύχῃ τινὶ συμβαίνει
[55, 10]	καὶ τοῦτο παρ´ Ὁμήρου λαβεῖν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖνος, ὅταν μὲν διηγῆται
[55, 10]	καὶ ὑπὲρ ὧν μηδεὶς ἐπυνθάνετο	(καὶ	γὰρ τοὺς ἵππους ἐμήνυσε τοὺς
[55, 0]	ὁποία τυγχάνει οὖσα, μηδενὸς διδάξαντος	καὶ	γενέσθαι παρ´ αὑτοῦ σοφός. Ὁμήρου
[55, 20]	ποτηρίων καὶ τούτων οὐχ αὑτοῦ	καὶ	ἐδείπνει πολυτελῶς οὐκ ἐκ τῶν
[55, 5]	τούτοις ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐσπουδαζέτην	καὶ	ἐλεγέτην, ὁ μὲν διὰ τῆς
[55, 10]	ὀργίλον, ἀγνωμοσύνης καὶ ὀργῆς ἀποτρέπειν.	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίως τὰ
[55, 20]	αὐτὸς δὲ ἐν πολυτελεῖ ἐσθῆτι	καὶ	ἔπινεν ἐκ χρυσῶν ποτηρίων καὶ
[55, 10]	ἢ τέφρας ἢ κυάμων τε	καὶ	ἐρεβίνθων ἢ λικμῶντας ἀνθρώπους πεποίηκεν,
[55, 20]	δὲ τῷ Θετταλῷ περὶ ἐραστῶν	καὶ	ἐρωμένων. {οὐ μέντοι ἀλλὰ καὶ
[55, 5]	καταλιπόντων. οὕτως ἄγαν κεκολασμένω ἤστην	καὶ	ἐσωφρονείτην ἄμφω τὼ ἄνδρε. (ἔπειτα
[55, 0]	διδάσκαλος γενέσθαι, Πυθαγόρας δὲ Ἐμπεδοκλέους	καὶ	ἑτέρων, καὶ τῶν ἄλλων δὲ
[55, 20]	ἀλλὰ παρασιτῶν ἐπ´ οἰκίας ἀδεσπότου·	καὶ	ἔφη μὲν τῆς Πηνελόπης ἐρᾶν,
[55, 15]	ὃς καὶ τοῖς βέλεσι κατηρᾶτο	καὶ	ἠπείλει διακλάσειν αὐτὰ καὶ κατακαύσειν,
[55, 0]	δίχα γε Ἡρακλείτου τοῦ Ἐφεσίου	καὶ	Ἡσιόδου τοῦ Ἀσκραίου. ὁ μὲν
[55, 5]	Ὁμήρου παραβολαῖς πυρὸς καὶ ἀνέμων	καὶ	θαλάττης καὶ ἀετῶν καὶ ταύρων
[55, 10]	ὥσπερ Ὅμηρος διά τε μύθων	καὶ	ἱστορίας ἐπεχείρησε τοὺς ἀνθρώπους παιδεύειν,
[55, 5]	δὲ καταλογάδην· περὶ ἀρετῆς ἀνθρώπων	καὶ	κακίας καὶ περὶ ἁμαρτημάτων καὶ
[55, 0]	σοφίας αὐτοῦ διδάσκαλον οὕτως ὠφελίμου	καὶ	καλῆς γενομένης (σὺ ἡμῖν σαφῶς
[55, 15]	κατηρᾶτο καὶ ἠπείλει διακλάσειν αὐτὰ	καὶ	κατακαύσειν, ὡς φοβουμένων αὐτὸν τῶν
[55, 5]	καὶ κακίας καὶ περὶ ἁμαρτημάτων	καὶ	κατορθωμάτων καὶ περὶ ἀληθείας καὶ
[55, 20]	εἰ δὲ Λυσικλεῖ διαλέγοιτο, ἀμνίων	καὶ	κωδίων· Λύκωνι δὲ δικῶν καὶ
[55, 5]	θαλάττης καὶ ἀετῶν καὶ ταύρων	καὶ	λεόντων καὶ τῶν ἄλλων, οἷς
[55, 15]	τὴν γλῶτταν ἀποτμηθείς, πρὶν ἢ	καὶ	λόγῳ φῆσαι τὸν Ἀλέξανδρον αὐτῷ
[55, 0]	συγγενομένων; (Ἔγωγε. (Εἴπερ οὖν ζηλωτής,	καὶ	μαθητὴς εἴη ἄν. ὁ γὰρ
[55, 10]	τὰ ὀνόματα· ἀλλὰ ᾔδει τούτῳ	καὶ	μάλιστα ὀνήσων τοὺς ἀκούοντας, εἴ
[55, 15]	οὐ περὶ φρονήσεως καὶ στρατηγίας	καὶ	μαντικῆς, πρὸς δὲ τούτοις καιροῦ
[55, 5]	Ὁμήρῳ ἐοικέναι; (Τὸ μὲν πρῶτον	καὶ	μέγιστον κατὰ τὸ ἦθος. οὐδέτερος
[55, 15]	τούτοις παρατιθεὶς Πολυδάμαντα κελεύοντα εὐλαβηθῆναι	καὶ	μὴ διαβαίνειν τὴν τάφρον, ἅμα
[55, 0]	γενομένης (σὺ ἡμῖν σαφῶς εἰπὲ	καὶ	μὴ φθονήσῃς. (Ἀλλὰ τοῦτό γε
[55, 5]	καὶ ὅπως ἐπίστανται οἱ φρόνιμοι.	καὶ	μὴν εἰκάσαι καὶ παραβαλεῖν ἱκανώτατοι
[55, 10]	τὰ παιδία διηγούμεναι τὴν Λάμιαν.	καὶ	μὴν ὥσπερ Ὅμηρος διά τε
[55, 0]	ἐπίσταται δήπου ἐκεῖνον ὁποῖος ἦν	καὶ	μιμούμενος τὰ ἔργα καὶ τοὺς
[55, 15]	δυσχωρίαν τάφρου τε καὶ τείχους	καὶ	νεῶν εἰσελαύνων, ὅπου γε μηδὲ
[55, 5]	τὴν τέχνην. τὸ δὲ ὁρᾶν	καὶ	ξυνεῖναι οὐδέν ἐστι πρὸς τὸ
[55, 5]	γὰρ καὶ ὁρῶσι τοὺς αὐλητὰς	καὶ	ξύνεισι καὶ ἀκούουσιν ὁσημέραι, καὶ
[55, 0]	Ἡγίου, Πολύγνωτος δὲ ὁ ζωγράφος	καὶ	ὁ ἀδελφὸς ἄμφω τοῦ πατρὸς
[55, 0]	αὑτὸν ἀποφαίνειν. ταὐτὸ δὲ τοῦτο	καὶ	ὁ μαθητὴς ποιεῖν ἔοικε· ~μιμούμενος
[55, 5]	κτήσεως χρημάτων ὁμοίως Σωκράτης τε	καὶ	Ὅμηρος. πρὸς δὲ τούτοις ὑπὲρ
[55, 15]	οὔ νύ τι κάλλιόν ἐστι·	(καὶ	ὃν τρόπον ἀπέθανεν οὐ μετὰ
[55, 5]	καὶ περὶ ἀληθείας καὶ ἀπάτης	καὶ	ὅπως δοξάζουσιν οἱ πολλοὶ καὶ
[55, 5]	καὶ ὅπως δοξάζουσιν οἱ πολλοὶ	καὶ	ὅπως ἐπίστανται οἱ φρόνιμοι. καὶ
[55, 10]	δὲ ἀγνώμονα καὶ ὀργίλον, ἀγνωμοσύνης	καὶ	ὀργῆς ἀποτρέπειν. καὶ ἐπὶ τῶν
[55, 10]	καὶ βδελυρίας· ὁπότε δὲ ἀγνώμονα	καὶ	ὀργίλον, ἀγνωμοσύνης καὶ ὀργῆς ἀποτρέπειν.
[55, 5]	πρὸς τὸ μανθάνειν· πολλοὶ γὰρ	καὶ	ὁρῶσι τοὺς αὐλητὰς καὶ ξύνεισι
[55, 5]	καὶ ξύνεισι καὶ ἀκούουσιν ὁσημέραι,	καὶ	οὐδ´ ἂν ἐμφυσῆσαι τοῖς αὐλοῖς
[55, 10]	ἔστη τοῦ δόρατος ἐγγὺς παγέντος	καὶ	οὐδὲν αὐτὸν ὤνησε τὸ τάχος,
[55, 10]	λέουσι καὶ ταῖς παρδάλεσι παραβάλλομεν	καὶ	οὐδὲν ἢ μὴ πολὺ ἀποδεῖν
[55, 15]	δῶρα παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Πριάμου,	καὶ	οὔτε ἀπέκτεινε τὸν Μενέλεων βαλών,
[55, 15]	κακὰς ὑπὸ κῆρας ἀλύξας, ἵπποισιν	καὶ	ὄχεσφιν ἀγαλλόμενος παρὰ νηῶν ἂψ
[55, 10]	μάτην οἴονται τὰ τοιαῦτα λέγεσθαι	καὶ	ὄχλον ἄλλως καὶ (φλυαρίαν ἡγοῦνται.
[55, 5]	οἱ φρόνιμοι. καὶ μὴν εἰκάσαι	καὶ	παραβαλεῖν ἱκανώτατοι ἦσαν. (Τοῦτο μὲν
[55, 15]	καίτοι τοξότης ἱκανὸς εἶναι δοκῶν,	καὶ	παραβὰς τὰ ὅρκια τοὺς Τρῶας
[55, 5]	καὶ περὶ ἁμαρτημάτων καὶ κατορθωμάτων	καὶ	περὶ ἀληθείας καὶ ἀπάτης καὶ
[55, 5]	περὶ ἀρετῆς ἀνθρώπων καὶ κακίας	καὶ	περὶ ἁμαρτημάτων καὶ κατορθωμάτων καὶ
[55, 15]	Ἀχιλλέα λοιδορουμένους παύοντα τῆς ὀργῆς	καὶ	προλέγοντα φανερῶς τὰ συμβησόμενα αὐτοῖς
[55, 5]	ποιεῖν ἔοικε· ~μιμούμενος τὸν διδάσκαλον	καὶ	προσέχων ἀναλαμβάνει τὴν τέχνην. τὸ
[55, 20]	Ἀνύτῳ μὲν διαλεγόμενος βυρσέων ἐμέμνητο	καὶ	σκυτοτόμων. εἰ δὲ Λυσικλεῖ διαλέγοιτο,
[55, 15]	αὐτοὺς ἐποίησεν· οὐ περὶ φρονήσεως	καὶ	στρατηγίας καὶ μαντικῆς, πρὸς δὲ
[55, 20]	καὶ κωδίων· Λύκωνι δὲ δικῶν	καὶ	συκοφαντημάτων, Μένωνι δὲ τῷ Θετταλῷ
[55, 10]	δὲ ἐβάμβαινεν ὑπὸ τοῦ δέους	καὶ	συνεκρότει τοὺς ὀδόντας, ὅπως δὲ
[55, 5]	Ἕλληνες, Στησίχορον Ὁμήρου ζηλωτὴν γενέσθαι	καὶ	σφόδρα γε ἐοικέναι κατὰ τὴν
[55, 10]	παιδεύειν, σφόδρα ἐργώδεις ὄντας παιδευθῆναι,	καὶ	Σωκράτης πολλάκις ἐχρῆτο τῷ τοιούτῳ,
[55, 10]	τῶν ἄλλων ὁμοίως τὰ πάθη	καὶ	τὰ νοσήματα ἐπ´ αὐτῶν τῶν
[55, 10]	τὴν Ἀρχιλόχου ἀλώπεκα τοῖς λέουσι	καὶ	ταῖς παρδάλεσι παραβάλλομεν καὶ οὐδὲν
[55, 20]	ταῖς δούλαις ταῖς τοῦ Ὀδυσσέως	καὶ	τἄλλα ἦν ἀκόλαστος, (οὐχ ὡς
[55, 0]	ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. (Ἐπεὶ φαίνῃ	καὶ	τἄλλα Σωκράτους ὢν ἐπαινέτης καὶ
[55, 10]	τοὺς λέοντας καὶ τοὺς ἀετοὺς	καὶ	τὰς Σκύλλας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
[55, 20]	ἐπεχείρει τοξεύειν, ἄπειρος ὢν τοξικῆς	καὶ	τὰς χεῖρας οὕτως ὑπὸ τρυφῆς
[55, 5]	ἀνέμων καὶ θαλάττης καὶ ἀετῶν	καὶ	ταύρων καὶ λεόντων καὶ τῶν
[55, 20]	εἰ μή τις ἐπιχρίσειε στέαρ,	καὶ	ταῦτα τοῦ Ὀδυσσέως ὁρῶντος καὶ
[55, 5]	τοὺς λόγους αὐτὸς κατέλιπε γράψας,	καὶ	ταύτῃ γε ὑπερέβαλε τὸν Ὅμηρον.
[55, 15]	(εἰς τοσαύτην δυσχωρίαν τάφρου τε	καὶ	τείχους καὶ νεῶν εἰσελαύνων, ὅπου
[55, 10]	σκυτοτόμους. ~(Εἴπερ γε, ὦ μακάριε,	καὶ	τὴν Ἀρχιλόχου ἀλώπεκα τοῖς λέουσι
[55, 5]	ἂν (τοῦ γράψαντος τὴν Ἰλιάδα	καὶ	τὴν Ὀδύσσειαν. Σωκράτης δὲ τὴν
[55, 20]	καὶ ταῦτα τοῦ Ὀδυσσέως ὁρῶντος	καὶ	τῆς ἐρωμένης παρούσης, ἐν ἀνθρώποις
[55, 0]	δὲ ποιήσεως ξυνέντα τῆς Ὁμήρου	καὶ	τῆς ὅλης διανοίας ἔμπειρον γενόμενον
[55, 15]	λέγειν ἢ δωροδοκίας καὶ ἀσεβείας	καὶ	τὸ ξύμπαν ἀφροσύνης; ὃς καὶ
[55, 5]	ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ ὅσον ἐπ´ ἐκείνῳ	καὶ	τὸ ὄνομα ἠγνοοῦμεν ἂν (τοῦ
[55, 5]	ἦν ἀποκρύψασθαι διὰ τὸ μέγεθος	καὶ	τὸ σφόδρα ἐνδόξους εἶναι τὰς
[55, 15]	καὶ τὸ ξύμπαν ἀφροσύνης; ὃς	καὶ	τοῖς βέλεσι κατηρᾶτο καὶ ἠπείλει
[55, 10]	ῥᾴδιον ἄλλοις ἢ τοῖς φιλοσόφοις	καὶ	τοῖς πεπαιδευμένοις. οἱ δὲ πολλοὶ
[55, 10]	ἴσως δὲ προσέκρουσε (τοῖς μυθολόγοις	καὶ	τοῖς συγγραφεῦσιν. οὐ τοίνυν οὐδὲ
[55, 0]	καὶ τἄλλα Σωκράτους ὢν ἐπαινέτης	καὶ	τὸν ἄνδρα ἐκπληττόμενος ἐν τοῖς
[55, 15]	Νέστορα τοὺς περὶ τὸν Ἀγαμέμνονα	καὶ	τὸν Ἀχιλλέα λοιδορουμένους παύοντα τῆς
[55, 10]	τοὺς ἵππους ἐμήνυσε τοὺς Θρᾳκικοὺς	καὶ	τὸν Ῥῆσον, ὃν οὐδεὶς ᾔδει
[55, 10]	μόνους δὲ θαυμάζεις τοὺς λέοντας	καὶ	τοὺς ἀετοὺς καὶ τὰς Σκύλλας
[55, 10]	τοὺς ἀετοὺς καὶ τὰς Σκύλλας	καὶ	τοὺς Κύκλωπας, οἷς ἐκεῖνος ἐκήλει
[55, 5]	παρ´ ἑτέρων ἀκούοντες ἴσμεν, οὕτω	καὶ	τοὺς λόγους τοὺς Σωκράτους ἄλλων
[55, 0]	ἦν καὶ μιμούμενος τὰ ἔργα	καὶ	τοὺς λόγους ὡς οἷόν τε
[55, 5]	παραβαλεῖν ἀξιώσεις τοὺς Σωκράτους κεραμέας	καὶ	{τοὺς} σκυτοτόμους. ~(Εἴπερ γε, ὦ
[55, 0]	τὰ ἄλλα τὰ περὶ αὐτόν,	καὶ	τοῦτο ἄδηλον τοῖς Ἕλλησιν. ὁ
[55, 10]	ψιλοὺς ἔλεγε. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	τοῦτο παρ´ Ὁμήρου λαβεῖν. καὶ
[55, 20]	καὶ ἔπινεν ἐκ χρυσῶν ποτηρίων	καὶ	τούτων οὐχ αὑτοῦ καὶ ἐδείπνει
[55, 15]	δὲ ὑπὸ τῶν ἵππων ἐπαιρόμενος	καὶ	τῷ κάλλει τοῦ δίφρου ᾤετο
[55, 0]	Πυθαγόρας δὲ Ἐμπεδοκλέους καὶ ἑτέρων,	καὶ	τῶν ἄλλων δὲ τῶν πλείστων
[55, 5]	ἀετῶν καὶ ταύρων καὶ λεόντων	καὶ	τῶν ἄλλων, οἷς ἐκόσμησε τὴν
[55, 5]	σφόδρα ἐνδόξους εἶναι τὰς Ἀθήνας	καὶ	τῶν Ἑλλήνων ἄρχειν κατ´ ἐκεῖνον
[55, 10]	ἀποδεῖν φαμεν. ἀλλὰ γὰρ ἴσως	καὶ	τῶν Ὁμήρου τὰ τοιαῦτα ἀποδοκιμάζεις,
[55, 10]	μόνον εἴ τι ἐρωτῷεν, ἀλλὰ	καὶ	ὑπὲρ ὧν μηδεὶς ἐπυνθάνετο (καὶ
[55, 20]	παραδειγμάτων εὐπόρει, φίλους μὲν ὀνομάζων	καὶ	φιλίαν, ὅτε πρὸς Λῦσιν διαλέγοιτο,
[55, 10]	ἐναργῶς οὐ περὶ δειλίας ὑμῖν	καὶ	φιλοδοξίας δοκεῖ διαλέγεσθαι; ~ὅταν δὲ
[55, 10]	τοιαῦτα λέγεσθαι καὶ ὄχλον ἄλλως	καὶ	(φλυαρίαν ἡγοῦνται. Σωκράτης δὲ ἐνόμιζεν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007