Discours, par. |
[55, 15] |
τὸν
Ὀδυσσέα
ἐπανορθούμενον
τὸ
ἁμάρτημα
|
τοῦ |
Ἀγαμέμνονος,
δι´
οὗ
πεῖραν
βουλόμενος |
[55, 20] |
ἐῶ,
ἑνὸς
δὲ
μόνου
μνησθήσομαι,
|
τοῦ |
Ἀντινόου.
τοῦτον
γὰρ
ἀλαζονίστατον
πεποίηκε |
[55, 5] |
οὐδὲ
προσεποιεῖτο
σοφίαν
οὐδεμίαν,
καίτοι
|
τοῦ |
Ἀπόλλωνος
χρήσαντος
ὡς
εἴη
σοφώτατος |
[55, 15] |
ἐμβαλὼν
εἰς
τὴν
θάλατταν
ἀπὸ
|
τοῦ |
ἅρματος
μάχεσθαι·
ἆρ´
οὖν
οὐ |
[55, 0] |
Ἡρακλείτου
τοῦ
Ἐφεσίου
καὶ
Ἡσιόδου
|
τοῦ |
Ἀσκραίου.
ὁ
μὲν
γάρ
φησιν |
[55, 15] |
ὡς
ἁμαρτόντι
καὶ
ἀναγκάζοντα
δεῖσθαι
|
τοῦ |
Ἀχιλλέως·
ἢ
τὸν
Ὀδυσσέα
ἐπανορθούμενον |
[55, 5] |
καὶ
τὸ
ὄνομα
ἠγνοοῦμεν
ἂν
|
(τοῦ |
γράψαντος
τὴν
Ἰλιάδα
καὶ
τὴν |
[55, 10] |
τάχος,
ὅπως
δὲ
ἐβάμβαινεν
ὑπὸ
|
τοῦ |
δέους
καὶ
συνεκρότει
τοὺς
ὀδόντας, |
[55, 15] |
ἵππων
ἐπαιρόμενος
καὶ
τῷ
κάλλει
|
τοῦ |
δίφρου
ᾤετο
μὲν
ὑπὲρ
τὸ |
[55, 10] |
τοὺς
πολεμίους
ἀποφεύγειν
δυνάμενος
ἔστη
|
τοῦ |
δόρατος
ἐγγὺς
παγέντος
καὶ
οὐδὲν |
[55, 0] |
ἄξιος
ἐγένετο
δίχα
γε
Ἡρακλείτου
|
τοῦ
|
Ἐφεσίου
καὶ
Ἡσιόδου
τοῦ
Ἀσκραίου. |
[55, 20] |
ἐποίησεν
οὐκ
εἰκῇ
πληγέντα
διὰ
|
τοῦ |
λαιμοῦ,
οὐχ
ὅπου
ἔτυχεν,
ὥσπερ |
[55, 20] |
ἐμίγνυτο
δὲ
ταῖς
δούλαις
ταῖς
|
τοῦ |
Ὀδυσσέως
καὶ
τἄλλα
ἦν
ἀκόλαστος, |
[55, 20] |
τις
ἐπιχρίσειε
στέαρ,
καὶ
ταῦτα
|
τοῦ |
Ὀδυσσέως
ὁρῶντος
καὶ
τῆς
ἐρωμένης
|
[55, 20] |
ἀκολαστότατον·
ὃς
πρῶτον
μὲν
κατεφρόνει
|
τοῦ |
Ὀδυσσέως,
ὅτι
ἐκεῖνος
μὲν
ἐν |
[55, 15] |
δοκεῖ
διαλέγεσθαι;
~ὅταν
δὲ
περὶ
|
τοῦ |
Πανδάρου,
ὡς
συνέχεε
τὰς
σπονδάς, |
[55, 0] |
ἔτι
γενναιότερον
αὐτὸς
ἐξευρεῖν
τὴν
|
τοῦ |
παντὸς
φύσιν
ὁποία
τυγχάνει
οὖσα, |
[55, 0] |
ζωγράφος
καὶ
ὁ
ἀδελφὸς
ἄμφω
|
τοῦ |
πατρὸς
Ἀγλαοφῶντος,
Πυθαγόρου
δὲ
Φερεκύδης |
[55, 0] |
παῖς
ὢν
ἐμάνθανε
{λιθοξόος}
τὴν
|
τοῦ |
πατρὸς
τέχνην
ἀκηκόαμεν·
τὸν
δὲ
|
[55, 15] |
τοῦ
στρατοῦ,
πῶς
φέροιεν
τὴν
|
τοῦ
|
πολέμου
τριβήν,
ὀλίγου
φυγεῖν
αὐτοὺς |
[55, 15] |
σπονδάς,
ἐλπίσας
δῶρα
παρὰ
Ἀλεξάνδρου
|
τοῦ |
Πριάμου,
καὶ
οὔτε
ἀπέκτεινε
τὸν |
[55, 20] |
τῶν
αἰδοίων,
τοῦτον
δὲ
διὰ
|
τοῦ |
στόματος.
(μὴ
οὖν
ὑμῖν
εἰκῇ |
[55, 15] |
περὶ
Ἀσίου
τοῦ
Ὑρτάκου,
ὅτι
|
τοῦ |
στρατηγοῦ
κελεύσαντος
ἔξω
τῆς
τάφρου |
[55, 15] |
δι´
οὗ
πεῖραν
βουλόμενος
λαβεῖν
|
τοῦ |
στρατοῦ,
πῶς
φέροιεν
τὴν
τοῦ
|
[55, 15] |
βελῶν.
(ὅταν
δὲ
περὶ
Ἀσίου
|
τοῦ |
Ὑρτάκου,
ὅτι
τοῦ
στρατηγοῦ
κελεύσαντος |