HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δ´ 1
δαλοῦ 1
δάφνης 1
δὲ 52
δέ 2
δεῖ 1
δειλίας 1

Fréquences [« »]
27 μὲν
26 τοὺς
27 τῶν
52 δὲ
118 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur Homère et sur Socrate (discours 55; traduction anglaise)

δὲ

Discours, par.

[55, 10]   περὶ ἀναιδείας καὶ βδελυρίας· ὁπότε δὲ ἀγνώμονα καὶ ὀργίλον, ἀγνωμοσύνης καὶ

[55, 10]   εἰσάγει, περὶ ἀλαζονείας λέγειν· ὁπότε δὲ ἀναίσχυντον καὶ βδελυρόν, περὶ ἀναιδείας

[55, 20]   δὲ διὰ τῶν αἰδοίων, τοῦτον δὲ διὰ τοῦ στόματος. (μὴ οὖν

[55, 20]   γαστρὸς δεῖ πληγέντα ἀποθανεῖν, τοῦτον δὲ διὰ τῶν αἰδοίων, τοῦτον δὲ

[55, 20]   διαλέγοιτο, ἀμνίων καὶ κωδίων· Λύκωνι δὲ δικῶν καὶ συκοφαντημάτων, Μένωνι δὲ

[55, 10]   αὐτὸν ὤνησε τὸ τάχος, ὅπως δὲ ἐβάμβαινεν ὑπὸ τοῦ δέους καὶ

[55, 10]   καὶ συνεκρότει τοὺς ὀδόντας, ὅπως δὲ ἔλεγε τοῖς πολεμίοις, οὐ μόνον

[55, 0]   Φερεκύδης λέγεται διδάσκαλος γενέσθαι, Πυθαγόρας δὲ Ἐμπεδοκλέους καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν

[55, 20]   μὲν ἐν ῥάκεσιν ἦν, αὐτὸς δὲ ἐν πολυτελεῖ ἐσθῆτι καὶ ἔπινεν

[55, 10]   ἄλλως καὶ (φλυαρίαν ἡγοῦνται. Σωκράτης δὲ ἐνόμιζεν, ὁσάκις μὲν ἀλαζόνα ἄνθρωπον

[55, 20]   ὡς ἔνιοι τῶν νῦν· τελευτῶν δὲ ἐπεχείρει τοξεύειν, ἄπειρος ὢν τοξικῆς

[55, 15]   αὐτοῖς ἀπὸ τῆς στάσεως, ὕστερον δὲ ἐπιπλήττοντα τῷ Ἀγαμέμνονι ὡς ἁμαρτόντι

[55, 0]   ζητοῦντες αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον· (Ἡράκλειτος δὲ ἔτι γενναιότερον αὐτὸς ἐξευρεῖν τὴν

[55, 0]   ὅστις καθ´ Ὅμηρον ἐγένετο, μηδὲν δὲ ἤκουσε τῶν Ὁμήρου ἐπῶν ἢ

[55, 15]   ὑπὲρ τὸ τεῖχος ἐλάσειν, ἕτοιμος δὲ ἦν ἐμβαλὼν εἰς τὴν θάλατταν

[55, 10]   φαυλότατα εἶναι τῶν Ὁμήρου· μόνους δὲ θαυμάζεις τοὺς λέοντας καὶ τοὺς

[55, 5]   ἐοικέναι κατὰ τὴν ποίησιν. Σωκράτης δὲ κατὰ τί σοι δοκεῖ Ὁμήρῳ

[55, 5]   μὲν διὰ τῆς ποιήσεως, ὁ δὲ καταλογάδην· περὶ ἀρετῆς ἀνθρώπων καὶ

[55, 10]   ὃν οὐδεὶς ᾔδει ἀφιγμένον) ταῦτα δὲ λέγων οὕτω σφόδρα ἐναργῶς οὐ

[55, 20]   βυρσέων ἐμέμνητο καὶ σκυτοτόμων. εἰ δὲ Λυσικλεῖ διαλέγοιτο, ἀμνίων καὶ κωδίων·

[55, 5]   ἐκεῖνος μὲν ἔπη ἐποίει, Στησίχορος δὲ μελοποιὸς ἦν. (Ναί· τοῦτό γε

[55, 5]   Ὁμήρου τὸν Σωκράτην καλεῖν, ζηλωτὴν (δὲ μόνον, οὐδέν μοι διοίσει. (Ἐμοὶ

[55, 20]   τὰ μὲν ἄλλ´ ἐῶ, ἑνὸς δὲ μόνου μνησθήσομαι, τοῦ Ἀντινόου. τοῦτον

[55, 0]   μὲν ὁ ἀγαλματοποιὸς Ἡγίου, Πολύγνωτος δὲ ὁ ζωγράφος καὶ ὁ ἀδελφὸς

[55, 5]   προσέχων ἀναλαμβάνει τὴν τέχνην. τὸ δὲ ὁρᾶν καὶ ξυνεῖναι οὐδέν ἐστι

[55, 5]   σοφώτατος Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. τελευταῖον δὲ οὐδὲ τοὺς λόγους αὐτὸς κατέλιπε

[55, 10]   ποτὲ μὲν σπουδάζειν ὁμολογῶν, ποτὲ δὲ παίζειν προσποιούμενος, τούτου ἕνεκεν ἀνθρώπους

[55, 15]   φοβουμένων αὐτὸν τῶν βελῶν. (ὅταν δὲ περὶ Ἀσίου τοῦ Ὑρτάκου, ὅτι

[55, 15]   καὶ φιλοδοξίας δοκεῖ διαλέγεσθαι; ~ὅταν δὲ περὶ τοῦ Πανδάρου, ὡς συνέχεε

[55, 0]   μήτε ξυγγενόμενον μήτε ἰδόντα, τῆς δὲ ποιήσεως ξυνέντα τῆς Ὁμήρου καὶ

[55, 10]   φιλοσόφοις καὶ τοῖς πεπαιδευμένοις. οἱ δὲ πολλοὶ μάτην οἴονται τὰ τοιαῦτα

[55, 10]   τούτου ἕνεκεν ἀνθρώπους ὠφέλει· ἴσως δὲ προσέκρουσε (τοῖς μυθολόγοις καὶ τοῖς

[55, 5]   κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον· οὐδὲν δὲ πώποτε εἶπεν ὑπὲρ αὑτοῦ μέγα

[55, 0]   τοῦτο ἄδηλον τοῖς Ἕλλησιν. ὁ δὲ Σωκράτης ὅτι μὲν παῖς ὢν

[55, 20]   μὲν τῆς Πηνελόπης ἐρᾶν, ἐμίγνυτο δὲ ταῖς δούλαις ταῖς τοῦ Ὀδυσσέως

[55, 20]   καὶ ἀκαιρίας ἔοικεν ὑποτίθεσθαι; ~ἐν δὲ τῇ Ὀδυσσείᾳ τὰ μὲν ἄλλ´

[55, 5]   Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν. Σωκράτης δὲ τὴν μὲν πατρίδα οὐχ οἷός

[55, 0]   τοῦ πατρὸς τέχνην ἀκηκόαμεν· τὸν δὲ τῆς σοφίας αὐτοῦ διδάσκαλον οὕτως

[55, 15]   πρᾶγμα ἐπιδεικνύντα ὡς ἐπικίνδυνον, ἅμα δὲ τὸν οἰωνὸν τὸν γενόμενον αὐτοῖς·

[55, 10]   τῶν ἵππων τῶν Ἀχιλλέως, ὅπως δὲ τοὺς πολεμίους ἀποφεύγειν δυνάμενος ἔστη

[55, 0]   ἐπιχειρεῖ ὅμοιον αὑτὸν ἀποφαίνειν. ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ ὁ μαθητὴς ποιεῖν

[55, 15]   καὶ στρατηγίας καὶ μαντικῆς, πρὸς δὲ τούτοις καιροῦ καὶ ἀκαιρίας ἔοικεν

[55, 15]   (ἀλαζονείας τότε λέγειν φαίνεται; πάλιν δὲ τούτοις παρατιθεὶς Πολυδάμαντα κελεύοντα εὐλαβηθῆναι

[55, 5]   Σωκράτης τε καὶ Ὅμηρος. πρὸς δὲ τούτοις ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐσπουδαζέτην

[55, 20]   πελέκεις ὁ Τηλέμαχος ξυνιείς. ὅμως δὲ τοῦτον καὶ ἀποθανόντα ἐποίησεν οὐκ

[55, 20]   δὲ δικῶν καὶ συκοφαντημάτων, Μένωνι δὲ τῷ Θετταλῷ περὶ ἐραστῶν καὶ

[55, 15]   ᾤετο ἀνέξεσθαι αὐτοῦ λέγοντος, σὺν δὲ τῷ οἰωνῷ τάχ´ ἂν πεῖσαι

[55, 0]   καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν ἄλλων δὲ τῶν πλείστων ἔχομεν εἰπεῖν τοὺς

[55, 15]   γενομένης διεφθάρησαν οἱ πλείους· ὁ δὲ ὑπὸ τῶν ἵππων ἐπαιρόμενος καὶ

[55, 0]   ἄμφω τοῦ πατρὸς Ἀγλαοφῶντος, Πυθαγόρου δὲ Φερεκύδης λέγεται διδάσκαλος γενέσθαι, Πυθαγόρας

[55, 5]   γέγονεν οἷος οὐδεὶς ἄλλος· Σωκράτης δὲ φιλόσοφος. (Εἶεν· οὕτως μὲν οὐδὲ

[55, 20]   πρὸς Λῦσιν διαλέγοιτο, περὶ σωφροσύνης δὲ Χαρμίδῃ διαλεγόμενος.

Discours, par.
[55, 10]	περὶ ἀναιδείας καὶ βδελυρίας· ὁπότε	δὲ	ἀγνώμονα καὶ ὀργίλον, ἀγνωμοσύνης καὶ
[55, 10]	εἰσάγει, περὶ ἀλαζονείας λέγειν· ὁπότε	δὲ	ἀναίσχυντον καὶ βδελυρόν, περὶ ἀναιδείας
[55, 20]	δὲ διὰ τῶν αἰδοίων, τοῦτον	δὲ	διὰ τοῦ στόματος. (μὴ οὖν
[55, 20]	γαστρὸς δεῖ πληγέντα ἀποθανεῖν, τοῦτον	δὲ	διὰ τῶν αἰδοίων, τοῦτον δὲ
[55, 20]	διαλέγοιτο, ἀμνίων καὶ κωδίων· Λύκωνι	δὲ	δικῶν καὶ συκοφαντημάτων, Μένωνι δὲ
[55, 10]	αὐτὸν ὤνησε τὸ τάχος, ὅπως	δὲ	ἐβάμβαινεν ὑπὸ τοῦ δέους καὶ
[55, 10]	καὶ συνεκρότει τοὺς ὀδόντας, ὅπως	δὲ	ἔλεγε τοῖς πολεμίοις, οὐ μόνον
[55, 0]	Φερεκύδης λέγεται διδάσκαλος γενέσθαι, Πυθαγόρας	δὲ	Ἐμπεδοκλέους καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν
[55, 20]	μὲν ἐν ῥάκεσιν ἦν, αὐτὸς	δὲ	ἐν πολυτελεῖ ἐσθῆτι καὶ ἔπινεν
[55, 10]	ἄλλως καὶ (φλυαρίαν ἡγοῦνται. Σωκράτης	δὲ	ἐνόμιζεν, ὁσάκις μὲν ἀλαζόνα ἄνθρωπον
[55, 20]	ὡς ἔνιοι τῶν νῦν· τελευτῶν	δὲ	ἐπεχείρει τοξεύειν, ἄπειρος ὢν τοξικῆς
[55, 15]	αὐτοῖς ἀπὸ τῆς στάσεως, ὕστερον	δὲ	ἐπιπλήττοντα τῷ Ἀγαμέμνονι ὡς ἁμαρτόντι
[55, 0]	ζητοῦντες αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον· (Ἡράκλειτος	δὲ	ἔτι γενναιότερον αὐτὸς ἐξευρεῖν τὴν
[55, 0]	ὅστις καθ´ Ὅμηρον ἐγένετο, μηδὲν	δὲ	ἤκουσε τῶν Ὁμήρου ἐπῶν ἢ
[55, 15]	ὑπὲρ τὸ τεῖχος ἐλάσειν, ἕτοιμος	δὲ	ἦν ἐμβαλὼν εἰς τὴν θάλατταν
[55, 10]	φαυλότατα εἶναι τῶν Ὁμήρου· μόνους	δὲ	θαυμάζεις τοὺς λέοντας καὶ τοὺς
[55, 5]	ἐοικέναι κατὰ τὴν ποίησιν. Σωκράτης	δὲ	κατὰ τί σοι δοκεῖ Ὁμήρῳ
[55, 5]	μὲν διὰ τῆς ποιήσεως, ὁ	δὲ	καταλογάδην· περὶ ἀρετῆς ἀνθρώπων καὶ
[55, 10]	ὃν οὐδεὶς ᾔδει ἀφιγμένον) ταῦτα	δὲ	λέγων οὕτω σφόδρα ἐναργῶς οὐ
[55, 20]	βυρσέων ἐμέμνητο καὶ σκυτοτόμων. εἰ	δὲ	Λυσικλεῖ διαλέγοιτο, ἀμνίων καὶ κωδίων·
[55, 5]	ἐκεῖνος μὲν ἔπη ἐποίει, Στησίχορος	δὲ	μελοποιὸς ἦν. (Ναί· τοῦτό γε
[55, 5]	Ὁμήρου τὸν Σωκράτην καλεῖν, ζηλωτὴν	(δὲ	μόνον, οὐδέν μοι διοίσει. (Ἐμοὶ
[55, 20]	τὰ μὲν ἄλλ´ ἐῶ, ἑνὸς	δὲ	μόνου μνησθήσομαι, τοῦ Ἀντινόου. τοῦτον
[55, 0]	μὲν ὁ ἀγαλματοποιὸς Ἡγίου, Πολύγνωτος	δὲ	ὁ ζωγράφος καὶ ὁ ἀδελφὸς
[55, 5]	προσέχων ἀναλαμβάνει τὴν τέχνην. τὸ	δὲ	ὁρᾶν καὶ ξυνεῖναι οὐδέν ἐστι
[55, 5]	σοφώτατος Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. τελευταῖον	δὲ	οὐδὲ τοὺς λόγους αὐτὸς κατέλιπε
[55, 10]	ποτὲ μὲν σπουδάζειν ὁμολογῶν, ποτὲ	δὲ	παίζειν προσποιούμενος, τούτου ἕνεκεν ἀνθρώπους
[55, 15]	φοβουμένων αὐτὸν τῶν βελῶν. (ὅταν	δὲ	περὶ Ἀσίου τοῦ Ὑρτάκου, ὅτι
[55, 15]	καὶ φιλοδοξίας δοκεῖ διαλέγεσθαι; ~ὅταν	δὲ	περὶ τοῦ Πανδάρου, ὡς συνέχεε
[55, 0]	μήτε ξυγγενόμενον μήτε ἰδόντα, τῆς	δὲ	ποιήσεως ξυνέντα τῆς Ὁμήρου καὶ
[55, 10]	φιλοσόφοις καὶ τοῖς πεπαιδευμένοις. οἱ	δὲ	πολλοὶ μάτην οἴονται τὰ τοιαῦτα
[55, 10]	τούτου ἕνεκεν ἀνθρώπους ὠφέλει· ἴσως	δὲ	προσέκρουσε (τοῖς μυθολόγοις καὶ τοῖς
[55, 5]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον· οὐδὲν	δὲ	πώποτε εἶπεν ὑπὲρ αὑτοῦ μέγα
[55, 0]	τοῦτο ἄδηλον τοῖς Ἕλλησιν. ὁ	δὲ	Σωκράτης ὅτι μὲν παῖς ὢν
[55, 20]	μὲν τῆς Πηνελόπης ἐρᾶν, ἐμίγνυτο	δὲ	ταῖς δούλαις ταῖς τοῦ Ὀδυσσέως
[55, 20]	καὶ ἀκαιρίας ἔοικεν ὑποτίθεσθαι; ~ἐν	δὲ	τῇ Ὀδυσσείᾳ τὰ μὲν ἄλλ´
[55, 5]	Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν. Σωκράτης	δὲ	τὴν μὲν πατρίδα οὐχ οἷός
[55, 0]	τοῦ πατρὸς τέχνην ἀκηκόαμεν· τὸν	δὲ	τῆς σοφίας αὐτοῦ διδάσκαλον οὕτως
[55, 15]	πρᾶγμα ἐπιδεικνύντα ὡς ἐπικίνδυνον, ἅμα	δὲ	τὸν οἰωνὸν τὸν γενόμενον αὐτοῖς·
[55, 10]	τῶν ἵππων τῶν Ἀχιλλέως, ὅπως	δὲ	τοὺς πολεμίους ἀποφεύγειν δυνάμενος ἔστη
[55, 0]	ἐπιχειρεῖ ὅμοιον αὑτὸν ἀποφαίνειν. ταὐτὸ	δὲ	τοῦτο καὶ ὁ μαθητὴς ποιεῖν
[55, 15]	καὶ στρατηγίας καὶ μαντικῆς, πρὸς	δὲ	τούτοις καιροῦ καὶ ἀκαιρίας ἔοικεν
[55, 15]	(ἀλαζονείας τότε λέγειν φαίνεται; πάλιν	δὲ	τούτοις παρατιθεὶς Πολυδάμαντα κελεύοντα εὐλαβηθῆναι
[55, 5]	Σωκράτης τε καὶ Ὅμηρος. πρὸς	δὲ	τούτοις ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐσπουδαζέτην
[55, 20]	πελέκεις ὁ Τηλέμαχος ξυνιείς. ὅμως	δὲ	τοῦτον καὶ ἀποθανόντα ἐποίησεν οὐκ
[55, 20]	δὲ δικῶν καὶ συκοφαντημάτων, Μένωνι	δὲ	τῷ Θετταλῷ περὶ ἐραστῶν καὶ
[55, 15]	ᾤετο ἀνέξεσθαι αὐτοῦ λέγοντος, σὺν	δὲ	τῷ οἰωνῷ τάχ´ ἂν πεῖσαι
[55, 0]	καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν ἄλλων	δὲ	τῶν πλείστων ἔχομεν εἰπεῖν τοὺς
[55, 15]	γενομένης διεφθάρησαν οἱ πλείους· ὁ	δὲ	ὑπὸ τῶν ἵππων ἐπαιρόμενος καὶ
[55, 0]	ἄμφω τοῦ πατρὸς Ἀγλαοφῶντος, Πυθαγόρου	δὲ	Φερεκύδης λέγεται διδάσκαλος γενέσθαι, Πυθαγόρας
[55, 5]	γέγονεν οἷος οὐδεὶς ἄλλος· Σωκράτης	δὲ	φιλόσοφος. (Εἶεν· οὕτως μὲν οὐδὲ
[55, 20]	πρὸς Λῦσιν διαλέγοιτο, περὶ σωφροσύνης	δὲ	Χαρμίδῃ διαλεγόμενος.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/12/2007