>Livre, fragment |
[10, 23] |
ἐπῇ.
Τί
φοβηθῶμεν
τὸν
χρυσὸν
|
ᾧ |
κεκοσμημένοι
βαδίζουσιν
εἰς
τὰς
μάχας |
[10, 8] |
εἰς
στέρν'
ἀδελφοῦ
τῆσδ'
ἀπ'
|
ὠλένης |
βαλεῖν.
Οὗτοι
γὰρ
δοκοῦντες
ἑαυτοῖς |
[10, 13] |
λογισμοῖς,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
αὐτὸν
|
ὠμὸν |
καὶ
ὑπερήφανον
ἐποίει
τὸ
τῆς |
[10, 4] |
παραχρῆμα
ταῦτ'
ἔχοντα
περὶ
ὧν
|
ὤμοσε, |
τὸν
δ'
εὐορκήσαντα
φανερῶς
τὸ |
[10, 4] |
γὰρ
νόσων
τῶν
πλείστων
ἐξ
|
ὠμότητος |
γινομένων,
αὐτὴν
ταύτην
ἐκ
τῆς |
[10, 3] |
τῶν
ἐκ
τοῦ
προειρημένου
συστήματος
|
ὤν, |
πυθόμενος
Πρῶρον
τὸν
Κυρηναῖον
διά |
[10, 21] |
Ταρκυνίου
πλεονεξίαν
ὑπώπτευεν·
ἀδελφιδοῦς
δ'
|
ὢν |
αὐτοῦ
καὶ
παρ'
ἕκαστα
τῷ |
[10, 11] |
τῶν
πολιτῶν,
ἐπεθύμησε
Πυθαγόρειος
γενέσθαι.
|
Ὢν |
δὲ
χαλεπὸς
καὶ
βίαιος
τὸν |
[10, 22] |
ὄφλημα.
Ὅτι
ὁ
Κίμων
φιλότιμος
|
ὢν |
εἰς
τὴν
τῶν
κοινῶν
διοίκησιν, |
[10, 21] |
αὐτῶν.
Διόπερ
Λεύκιος
Ἰούνιος,
ὀρφανὸς
|
ὢν |
καὶ
πάντων
Ῥωμαίων
πλουσιώτατος,
δι' |
[10, 10] |
σοφὸς
μὲν
οὐδείς
ἐστιν
ἄνθρωπος
|
ὢν |
καὶ
πολλάκις
διὰ
τὴν
ἀσθένειαν |
[10, 2] |
σή,
φησί,
τίς,
ὃς
δουλέκδουλος
|
ὢν |
Ῥωμαίων
βασιλεύειν
ἐτόλμησας
καὶ
τῆς |
[10, 21] |
ὁ
τῶν
Περσῶν
στρατηγός,
Μῆδος
|
ὢν |
τὸ
γένος
καὶ
παρὰ
τῶν |
[10, 4] |
καὶ
πρὸς
τέλος
ἄγειν
ὑπὲρ
|
ὧν |
ἄν
τις
ὀμόσῃ
πραγμάτων,
οὐχ |
[10, 8] |
τὸν
Πολυνείκην
εὔχονται
τοῖς
θεοῖς,
|
ὧν |
ἡ
ἀρχὴ
βλέψας
ἐς
Ἄργος, |
[10, 21] |
ἐν
ἀχλυόεντι
σιδηρέῳ
ἔσβεσαν
ὕβριν·
|
ὧν |
ἵππους
δεκάτην
Παλλάδι
τάσδ'
ἔθεσαν. |
[10, 21] |
Τοῦ
δὲ
εἰπόντος,
μήποτε
ὑπὲρ
|
ὧν |
καταπολεμηθέντες
κακῶς
ἔπαθον
μνησικακήσωσιν,
Οὐκοῦν, |
[10, 4] |
κωνι
καὶ
Δημάδῃ
τῷ
Ἀθηναίῳ,
|
ὧν |
ὁ
μὲν
ἀπεφαίνετο
τοὺς
μὲν |
[10, 21] |
ἑτέρου
παρανόμως
ἐπειράθη,
καὶ
καθ'
|
ὧν |
οἱ
νόμοι
τοῖς
πράξασι
θάνατον |
[10, 4] |
ἐπιορκήσαντα
παραχρῆμα
ταῦτ'
ἔχοντα
περὶ
|
ὧν |
ὤμοσε,
τὸν
δ'
εὐορκήσαντα
φανερῶς |
[10, 3] |
κατεγίνωσκον.
Πρὸς
δὲ
τὴν
τεταγμένην
|
ὥραν |
ἅπας
ὁ
δῆμος
συνέδραμεν,
καραδοκῶν |
[10, 3] |
ὁ
καταστήσας.
Ἤδη
δὲ
τῆς
|
ὥρας |
συγκλειούσης
πάντες
μὲν
ἀπεγίνωσκον,
ὁ |
[10, 20] |
νυκτὸς
ἐγερθεὶς
ἐκ
τοῦ
κοιτῶνος
|
ὥρμησεν |
ἐπὶ
τὴν
γυναῖκα
κοιμωμένην
ἐν |
[10, 6] |
ταῖς
κατὰ
τὸν
ἐνιαυτὸν
τῶν
|
ὡρῶν |
μεταβολαῖς,
τὸ
μὲν
ἔαρ
τῷ |
[10, 11] |
Ἔστι
δ'
ὁ
μὲν
ἔπαινος,
|
ὡς |
ἄν
τις
εἴποι,
ἔπαθλον
ἀρετῆς |
[10, 4] |
μετεμψύχωσιν
ἐδόξαζε
καὶ
κρε
οφαγίαν
|
ὡς |
ἀποτρόπαιον
ἡγεῖτο,
πάντων
τῶν
ζῴων |
[10, 23] |
κεκοσμημένοι
βαδίζουσιν
εἰς
τὰς
μάχας
|
ὡς |
γυναῖκες
εἰς
τοὺς
γάμους,
ὥστε |
[10, 18] |
Ἄνετε,
ἐρῶ
γὰρ
πᾶσαν
ἀλήθειαν.
|
Ὡς |
δ'
ἀνῆκαν,
ἠξίωσεν
αὐτὸν
ἀκοῦσαι |
[10, 19] |
φόβον
ἐκλιπόντες
τὴν
Λῆμνον
ἔφασκον
|
ὡς |
διά
τινας
χρησμοὺς
τοῦτο
ποιεῖν, |
[10, 21] |
ἐξουσίαν
ἔχοι
κατηγορεῖν
τῆς
προαιρέσεως
|
ὡς |
ἑκουσίου
γεγενημένης.
Τῶν
γὰρ
ἀνθρώπων |
[10, 20] |
εἰς
ἀναίρεσιν,
συγκατασφάξειν
δὲ
κἀκείνην,
|
ὡς |
ἐπὶ
μοιχείᾳ
κατειλημμένην
καὶ
τετευχυῖαν |
[10, 15] |
ἀποβαλόντες.
Ὅτι
ταῖς
ἀδίκοις
πράξεσιν
|
ὡς |
ἐπίπαν
ἀκολουθεῖ
τις
νέμεσις
οἰκείους |
[10, 17] |
ὁ
Ἀριστογείτων
πᾶσιν
ἐποίησε
φανερὸν
|
ὡς |
ἡ
τῆς
ψυχῆς
εὐγένεια
κατισχύει |
[10, 22] |
χρυσοῦ.
Καὶ
τούτοις
μὲν
ἐπιπλήξας
|
ὡς |
ἱεροσύλοις
ἐκέλευσεν
ἀπελθεῖν
εἰς
τὴν |
[10, 1] |
αὐτοῦ
λόγοις
πειθὼ
καὶ
χάρις,
|
ὡς |
καὶ
τῆς
πό
λεως
σχεδὸν |
[10, 19] |
τοῖς
ἐπί
τινων
πραγμάτων
διοριζομένοις
|
ὡς |
οὐκ
ἄν
ποτε
πραχθησομένων
ἔοικεν |
[10, 4] |
καὶ
κατεξαναστάντα
τοῦ
πάθους
εἰπεῖν,
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
ἐγενήθησαν
ἀθῷοι
τηλικαῦτα |
[10, 15] |
τοὺς
μεμφομένους
τῶν
συνήθων
ἔλεγεν,
|
ὡς |
πάντες
οἱ
φίλοι
πλείονα
χάριν |
[10, 21] |
ἀπέστειλε
πρὸς
τοὺς
Ἀθηναίους
εἰπεῖν
|
ὡς |
πάρεστι
μετὰ
δυνάμεως
ἀπαιτήσων
τὴν |
[10, 3] |
ἐκπέσοιεν,
διῃροῦντο
τὰ
χρήματα
αὐτῶν
|
ὡς |
πρὸς
ἀδελφούς.
Οὐ
μόνον
δὲ |
[10, 10] |
αὐτοῦ
κεκλημένους
ἑπτὰ
σοφοὺς
ἔλεγεν,
|
ὡς |
σοφὸς
μὲν
οὐδείς
ἐστιν
ἄνθρωπος |
[10, 21] |
οὐχ
οὕτως
Ἡροδότου
κατηγορῆσαι
βουληθέντες
|
ὡς |
ὑποδεῖξαι
ὅτι
τῶν
λόγων
οἱ |
[10, 19] |
ἄν
ποτε
πραχθησομένων
ἔοικεν
ἐπακολουθεῖν
|
ὡσανεί |
τις
νέμεσις
ἐλέγχουσα
τὴν
ἀνθρωπίνην |
[10, 3] |
κηδεμονικῶς,
καὶ
τῶν
νομιζομένων
ἀξιώσας
|
ὡσανεί |
τις
υἱὸς
πατέρα
πάλιν
ἐπανῆλθεν |
[10, 4] |
διαβεβαιούμενος
ὅτι
δεῖ
τὸ
λυσιτελέστατον
|
ὥσπερ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
οὕτω
καὶ |
[10, 11] |
τὸ
προειρημένον·
πάλαι
γὰρ
γεγονότες
|
ὥσπερ |
νῦν
ὄντες
ὑπὸ
πάντων
μνημονεύονται. |
[10, 23] |
Σπαρτιᾶται
παρὰ
τῶν
πατέρων
οὐχ
|
ὥσπερ |
οἱ
λοιποὶ
πλοῦτον,
ἀλλὰ
προθύμως |
[10, 17] |
οἱ
συνειδότες,
Ὤφελον
γάρ,
ἔφη,
|
ὥσπερ |
τῆς
γλώττης
εἰμὶ
κύριος,
οὕτω |
[10, 18] |
οἱ
συνειδότες,
Ὤφελον
γάρ,
ἔφησεν,
|
ὥσπερ |
τῆς
γλώττης
εἰμὶ
κύριος,
οὕτως |
[10, 1] |
ἐπ'
αὐτὸν
ἐπιστρεφούσης
καθ'
ἡμέραν
|
ὡσπερεὶ |
πρός
τινος
θεοῦ
παρουσίαν
ἅπαντας |
[10, 4] |
τῶν
ἠθῶν
ἐπισκευήν,
ἀκαιρεῖν
φασιν,
|
ὥστε |
ἀσχολεῖσθαι
μὲν
εὐσχολοῦντας,
σχολὴν
δ' |
[10, 10] |
παρ'
ἀνθρώποις
καλῶν
οὕτω
συνέστηκεν
|
ὥστε |
μηδεμίαν
αὐτῷ
φθοράν
τε
καὶ |
[10, 23] |
προθύμως
τελευτᾶν
περὶ
τῆς
ἐλευθερίας,
|
ὥστε |
πάντα
τὰ
κατὰ
τὸν
βίον |
[10, 23] |
ὡς
γυναῖκες
εἰς
τοὺς
γάμους,
|
ὥστε |
τὴν
νίκην
μὴ
μόνον
ἔπαθλον |
[10, 3] |
ἄνδρα
γηροτροφήσας,
πᾶσαν
εἰσηνέγκατο
σπουδὴν
|
ὥστε |
τὸν
πρεσβύτην
ἐκ
τῆς
νόσου |
[10, 11] |
δυσκολίαν
μὲν
παρέχεται
τοῖς
γράφουσιν,
|
ὠφελεῖ |
δ'
οὐ
μετρίως
τὸν
κοινὸν |
[10, 21] |
μάχης
Χαλκίδος
ἐκυρίευσαν.
Ἐκ
τῆς
|
ὠφελείας |
τῆς
τῶν
Βοιωτῶν
δεκάτην
ἅρμα |
[10, 17] |
Νεάρχου
τίνες
ἦσαν
οἱ
συνειδότες,
|
Ὤφελον |
γάρ,
ἔφη,
ὥσπερ
τῆς
γλώττης |
[10, 18] |
Νεάρχου
τίνες
ἦσαν
οἱ
συνειδότες,
|
Ὤφελον |
γάρ,
ἔφησεν,
ὥσπερ
τῆς
γλώττης |