>

Livre, fragment
[10, 4]	ἐπεβάλοντο πολυπραγμονεῖν, οὐδέποτε δὲ οὐδεὶς	μαθεῖν	ἠδυνήθη. Αἴτιον δὲ τοῦ διατηρεῖσθαι
[10, 4]	μέγιστον ἄν τις ἡγήσαιτο καὶ	μάλιστα	θαυμάσαι τὸ αἴτιον τῆς πρὸς
[10, 22]	τινὰς καθαιροῦντας ἀναθήματα χρυσᾶ, καὶ	μάλιστα	ἱμάτιον τοῦ Διὸς περιαιρουμένους ἐκ
[10, 23]	χρήματα ἀνδρὸς δεόμενα, πολὺ δὲ	μᾶλλον	ἄνδρα χρημάτων ἐνδεᾶ. Ἀποδεξαμένου δὲ
[10, 13]	παρακεκινηκὼς τοῖς λογισμοῖς, πολὺ δὲ	μᾶλλον	αὐτὸν ὠμὸν καὶ ὑπερήφανον ἐποίει
[10, 21]	τὴν φιλοτιμίαν τοὺς δούλους ἠλευθέρωσαν,	μᾶλλον	βουλόμενοι τοῖς οἰκέταις μεταδοῦναι τῆς
[10, 21]	ἰδίαν ἀπώλειαν κατέλιπον τοῦ πολὺ	μᾶλλον	δεῖν προσέχειν ἐν ταῖς ἰδίαις
[10, 18]	τὸ χαλάσαι τὸ δῆγμα, πολὺ	μᾶλλον	προσενεφύετο. Τέλος δ' οὐ δυνάμενοι
[10, 21]	κατὰ τὸν τῶν πρεσβευτῶν λόγον	μᾶλλον	προσήκει τῆς Μήδων ἀρχῆς κυριεύειν
[10, 18]	σώματος. Τοῦ δὲ τυράννου πολὺ	μᾶλλον	ταῖς βασάνοις προσεπιτείναντος, ὁ Ζήνων
[10, 4]	πρὸς τοῖς ἄλλοις παρήγγελλε τοῖς	μανθάνουσι	σπανίως μὲν ὀμνύναι, χρησαμένους δὲ
[10, 5]	δέλεαρ. ~Ὅτι Πυθαγόρας παρήγγελλε τοῖς	μανθάνουσι	σπανίως μὲν ὀμνύναι, χρησαμένους δὲ
[10, 4]	Εὔφορβος. Ἀπίστως δὲ διακειμένων καὶ	μανίαν	αὐτοῦ καταγινωσκόντων, σημεῖον ἐρεῖν ἔφησεν
[10, 3]	δὲ τοῦ ἐγγύου προπέτειαν καὶ	μανίαν	κατεγίνωσκον. Πρὸς δὲ τὴν τεταγμένην
[10, 13]	ὁ Καμβύσης ἦν μὲν φύσει	μανικὸς	καὶ παρακεκινηκὼς τοῖς λογισμοῖς, πολὺ
[10, 13]	Ἀμμωνίους, προστάξας τοῖς ἡγεμόσι τὸ	μαντεῖον	συλήσαντας ἐμπρῆσαι, τούς τε περιοικοῦντας
[10, 11]	Ὁ δὲ χρόνος ὁ πάντα	μαραίνων	τἄλλα ταύτας ἀθανάτους φυλάττει, καὶ
[10, 19]	ἀποτέλεσμα τῶν ἐπιτευγμάτων ἱκανόν ἐστι	μαρτύριον	τῶν προρρηθέντων. Ὅτι Δαρεῖος τῆς
[10, 19]	φίλου ὄντος Δαρείου τοῦ βασιλέως,	μαστιγώσαντος	δ' ἑαυτὸν καὶ τὰ περὶ
[10, 4]	ἐθισμοὶ ἢ τίς τρόπος ἐπιτηδευ	μάτων	ἢ τίς λόγου δεινότης, δι'
[10, 23]	ᾧ κεκοσμημένοι βαδίζουσιν εἰς τὰς	μάχας	ὡς γυναῖκες εἰς τοὺς γάμους,
[10, 21]	ἄνδρα κατεσχηκέναι. Ὁ δὲ πρὸς	μάχην	ἀκούσας ταῦτα παρεσκευάζετο. ~Ὅτι Ἱπποκράτης
[10, 21]	καὶ Χαλκιδεῖς, εὐθὺς ἀπὸ τῆς	μάχης	Χαλκίδος ἐκυρίευσαν. Ἐκ τῆς ὠφελείας
[10, 19]	Ὅτι οἱ Βαβυλώνιοι στρατηγὸν εἵλαντο	Μεγάβυζον,	ἀγνοοῦντες ὅτι τὴν εὐεργεσίαν τῆς
[10, 19]	Δαρεῖον καὶ εἰπεῖν βούλεσθαι τὸν	Μεγάβυζον,	εἰ δυνατὸν ἦν, ἄρτιον γενόμενον
[10, 19]	ἐλέγχουσα τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν. Ὅτι	Μεγαβύζου	τοῦ καὶ Ζωπύρου, φίλου ὄντος
[10, 20]	ἔπαθλον τῆς χάριτος δωρεάς τε	μεγάλας	καὶ τὴν μετ' αὐτοῦ συμβίωσιν
[10, 11]	τῷ συστήματι τῶν Πυθαγορείων, ἑταιρείαν	μεγάλην	συνεστήσατο, καὶ διετέλει πάντα καὶ
[10, 16]	τυραννίδα, καὶ τὴν ἰσότητα ζηλώσας	μεγάλης	ἀποδοχῆς ἠξιοῦτο παρὰ τοῖς πολίταις·
[10, 4]	Ἀρχύταν τὸν ὄντα Πυθαγόρειον ἐπὶ	μεγάλοις	ἀδικήμασιν οἰκέταις ὀργισθῆναι, καὶ κατεξαναστάντα
[10, 12]	οἰκουμένην. Τῶν γὰρ δυνατῶν καὶ	μεγάλων	ἐθνῶν καταπεπολεμημένων ἐνόμιζε μηδένα μήτε
[10, 1]	ἐν τῷ λέγειν δύναμιν ἐφαίνετο	μέγας,	ἀλλὰ καὶ ψυχῆς ἐνέφαινεν ἦθος
[10, 19]	ἐπιθυμίας ἀπλήστους ἔχων καὶ τῷ	μεγέθει	τῆς Περσικῆς δυνάμεως πεποιθώς, περιελάμβανε
[10, 13]	ὑπερήφανον ἐποίει τὸ τῆς βασιλείας	μέγεθος.	Ὅτι Καμβύσης ὁ Πέρσης μετὰ
[10, 23]	τὴν συμμαχίαν παρεκρούετο, τὸ δὲ	μέγεθος	τῆς βοηθείας καὶ ὁ τῶν
[10, 3]	τὸ γῆρας καὶ διὰ τὸ	μέγεθος	τῆς νόσου, περιέστειλεν αὐτὸν κηδεμονικῶς,
[10, 23]	κυριεύωμεν. Οὔ φημι καταπεπλῆχθαι τὸ	μέγεθος	τῆς τῶν Περσῶν στρατιᾶς· ἀρετῇ
[10, 16]	ἐν τοῖς φοβερωτάτοις καιροῖς δύο	μέγιστα	διετήρησε, τήν τε πρὸς τοὺς
[10, 19]	βεβασιλευκότας καταδεεστέρας ἀφορμὰς κτησαμένους τὰ	μέγιστα	τῶν ἐθνῶν καταπεπολεμηκέναι, αὐτὸν δὲ
[10, 17]	τῆς ψυχῆς εὐγένεια κατισχύει τὰς	μεγίστας	τοῦ σώματος ἀλγηδόνας. Ὅτι Ζήνωνος
[10, 3]	οἱ Πυθαγόρειοι καὶ τῆς μνήμης	μεγίστην	γυμνασίαν ἐποιοῦντο, τοιοῦτόν τινα τρόπον
[10, 4]	ἔτυχεν ὀργιζόμενος. Ὅτι οἱ Πυθαγόρειοι	μεγίστην	ἐποιοῦντο πρόνοιαν τῆς πρὸς τοὺς
[10, 4]	ἐν τῷ βίῳ διειληφότες. Ὅτι	μέγιστον	ἄν τις ἡγήσαιτο καὶ μάλιστα
[10, 21]	προλαβοῦσα τῆς αἰσχύνης ἀλλάξηται τοὺς	μεγίστους	ἐπαίνους. Τοιγαροῦν οὐ μόνον θνητοῦ
[10, 23]	μισθὸς γάρ ἐστιν ἡ δόξα	μείζων	ἀργυρίου. Παραλαμβάνουσι γὰρ οἱ Σπαρτιᾶται
[10, 16]	εἰς τοὺς Ἀθηναίους, καί τινος	μειρακίου	διαφόρου τὴν ὄψιν Ἵππαρχος ἐρασθείς,
[10, 3]	ἐποιοῦντο, τοιοῦτόν τινα τρόπον τῆς	μελέτης	ὑποστησάμενοι. Οὐ πρότερον ἐκ τῆς
[10, 18]	πολλὰ γὰρ εἶναι τῶν λέγεσθαι	μελλόντων	ἃ συνοίσει τηρεῖν ἐν ἀπορρήτῳ.
[10, 19]	ἀγνοοῦντες ὅτι τὴν εὐεργεσίαν τῆς	μελλούσης	ἀκολουθεῖν ἀπωλείας οἱονεὶ δέλεαρ αὐτοῖς
[10, 3]	τις Πυθαγόρειος ἐπιβεβουλευκὼς τῷ τυράννῳ,	μέλλων	δὲ τῆς τιμωρίας τυγχάνειν, ᾐτήσατο
[10, 13]	τὸν πάλαι προτετελευτηκότα. Ὅτι Καμβύσης	μέλλων	στρατεύειν ἐπ' Αἰθιοπίαν ἔπεμψε μέρος
[10, 4]	ἔφασκεν ἐπὶ τῶν Τρωικῶν χρόνων	μεμνῆσθαι	γεγενημένον Εὔφορβον τὸν Πάνθου μὲν
[10, 13]	ὁ Πέρσης μετὰ τὴν ἅλωσιν	Μέμφεως	καὶ Πηλουσίου τὴν εὐτυχίαν οὐ
[10, 15]	τὰ ληφθέντα. Πρὸς δὲ τοὺς	μεμφομένους	τῶν συνήθων ἔλεγεν, ὡς πάντες
[10, 11]	τὰ καλῶς ς πραχθέντα τοὺς	μὲν	ἀγαθοὺς κοσμεῖ, τοὺς δὲ πονηροὺς
[10, 3]	δὲ τῆς ὥρας συγκλειούσης πάντες	μὲν	ἀπεγίνωσκον, ὁ δὲ Φιντίας ἀνελπίστως
[10, 4]	Δημάδῃ τῷ Ἀθηναίῳ, ὧν ὁ	μὲν	ἀπεφαίνετο τοὺς μὲν παῖδας δεῖν
[10, 21]	σύνθοινος, προσεποιήθη μωρὸς εἶναι, ἅμα	μὲν	βουλόμενος τὸν ὑπὲρ τοῦ δύνασθαί
[10, 21]	Δᾶτιν τῆς Ἀθηναίων πόλεως· τὴν	μὲν	γὰρ τῶν Μήδων βασιλείαν Ἀθηναῖον
[10, 23]	τῆς δόξης τῷ Γέλωνι. Ἡ	μὲν	γὰρ τῶν Περσῶν ὑπεροχὴ πρὸς
[10, 4]	ζητεῖν ἀφέντα τὸ φανερόν. Κἂν	μὲν	δέῃ δημοκοπεῖν ἢ πολυπραγμονεῖν περὶ
[10, 6]	ἐνιαυτὸν τῶν ὡρῶν μεταβολαῖς, τὸ	μὲν	ἔαρ τῷ παιδὶ διδόντες, τὸ
[10, 23]	γὰρ ὑπὸ τῶν πατέρων ζῆν	μὲν	ἑαυτοῖς, τελευτᾶν δ' ὅταν χρεία
[10, 11]	καὶ ψόγων. Ἔστι δ' ὁ	μὲν	ἔπαινος, ὡς ἄν τις εἴποι,
[10, 4]	βίου κοινωνίαν; Ταῦτα γὰρ πολλοὶ	μὲν	ἐπιθυμήσαντες γνῶναι τῶν ἔξωθεν ἐπεβάλοντο
[10, 22]	πολλοῦ κατεσκευασμένον χρυσοῦ. Καὶ τούτοις	μὲν	ἐπιπλήξας ὡς ἱεροσύλοις ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν
[10, 4]	τῶν ἐν γεωμετρίᾳ προβλημάτων τὰ	μὲν	εὗρε, τὰ δὲ ἐκ τῆς
[10, 4]	ἐπισκευήν, ἀκαιρεῖν φασιν, ὥστε ἀσχολεῖσθαι	μὲν	εὐσχολοῦντας, σχολὴν δ' ἄγειν οὐ
[10, 20]	καὶ σπασάμενος τὸ ξίφος, παρασκευάσασθαι	μὲν	ἔφησεν οἰκέτην ἐπιτήδειον εἰς ἀναίρεσιν,
[10, 20]	διὰ τὴν μοιχείαν ἀνῃρῆσθαι, τότε	μὲν	ἡσυχίαν ἔσχεν· ἡμέρας δὲ γενομένης
[10, 5]	Πυθαγόρας παρήγγελλε τοῖς μανθάνουσι σπανίως	μὲν	ὀμνύναι, χρησαμένους δὲ τοῖς ὅρκοις
[10, 4]	ἄλλοις παρήγγελλε τοῖς μανθάνουσι σπανίως	μὲν	ὀμνύναι, χρησαμένους δὲ τοῖς ὅρκοις
[10, 10]	ἑπτὰ σοφοὺς ἔλεγεν, ὡς σοφὸς	μὲν	οὐδείς ἐστιν ἄνθρωπος ὢν καὶ
[10, 23]	σωτηρίας φύλαξ ἡ ἀπιστία. Παῖδες	μὲν	οὖν ἀδικούμενοι πρὸς πατέρας καταφεύγουσι,
[10, 21]	πρὸς ἐπιτετευγμένον ἀρχέτυπον παραβάλωνται. Αἱ	μὲν	οὖν ἄλλαι γυναῖ κες κἂν
[10, 21]	Ἀσίαν κτίσαι τὴν Μηδίαν. Ἂν	μὲν	οὖν αὐτῷ τὴν ἀρχὴν ἀποδῶσιν,
[10, 3]	εὐθὺς ἐγενήθη τοῦ θανάτου. Τινὲς	μὲν	οὖν ἐπῄνουν τὴν ὑπερβολὴν τῆς
[10, 16]	ἐρασθείς, διὰ τοῦτο ἐκινδύνευσεν Ἡ	μὲν	οὖν ἐπὶ τοὺς τυράννους ἐπίθεσις
[10, 2]	Ταρκύνιε; Ὁ δὲ ὑπολαβών, Ἡ	μὲν	οὖν σή, φησί, τίς, ὃς
[10, 4]	ὧν ὁ μὲν ἀπεφαίνετο τοὺς	μὲν	παῖδας δεῖν ἐξαπατᾶν τοῖς ἀστραγάλοις,
[10, 11]	ἡ τῶν βίων ἀναγραφὴ δυσκολίαν	μὲν	παρέχεται τοῖς γράφουσιν, ὠφελεῖ δ'
[10, 16]	ἱκέται ἐγίνοντο. Ὁ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον αὐτοὺς φιλοφρόνως ὑπεδέξατο, μετ'
[10, 11]	Βοιωτίας γενόμενος διδάσκαλος Ἐπαμινώνδου, τοῦτον	μὲν	τέλειον ἄνδρα πρὸς ἀρετὴν κατέστησε,
[10, 20]	γυναῖκα Λουκρητίαν, ἥτις ἦν εὐπρεπὴς	μὲν	τὴν ὄψιν, σώφρων δὲ τὸν
[10, 18]	βασάνοις προσεπιτείναντος, ὁ Ζήνων μέχρι	μέν	τινος διεκαρτέρει· μετὰ δὲ ταῦτα
[10, 5]	ἐκλογιζόμενος τὸ συμφέρον παρήγγελλε κατὰ	μὲν	τὸ θέρος μὴ πλησιάζειν γυναιξί,
[10, 4]	μεμνῆσθαι γεγενημένον Εὔφορβον τὸν Πάνθου	μὲν	υἱόν, ἀναιρεθέντα δὲ ὑπὸ Μενελάου.
[10, 23]	δήμους. Ὅτι τυράννου πλεονεξία τοῖς	μὲν	ὑπάρχουσιν οὐκ ἀρκεῖται, τῶν δὲ
[10, 23]	τὴν κατὰ θάλατταν παρέξουσιν, ἡ	μὲν	ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας φιλοδοξία τὴν
[10, 13]	ἄνθρωπον. ~Ὅτι ὁ Καμβύσης ἦν	μὲν	φύσει μανικὸς καὶ παρακεκινηκὼς τοῖς
[10, 4]	μὲν υἱόν, ἀναιρεθέντα δὲ ὑπὸ	Μενελάου.	Ὅτι φασὶν αὐτὸν ἐν Ἄργει
[10, 6]	ἡλικίας τῶν ἀνθρώπων εἰς τέσσαρα	μέρη,	παιδός, νέου, νεανίσκου, γέροντος, καὶ
[10, 8]	εὔχεσθαι τἀγαθά, καὶ μὴ κατὰ	μέρος	ὀνομάζειν, οἷον ἐξουσίαν, κάλλος, πλοῦτον,
[10, 13]	μέλλων στρατεύειν ἐπ' Αἰθιοπίαν ἔπεμψε	μέρος	τῆς δυνάμεως ἐπ' Ἀμμωνίους, προστάξας
[10, 4]	ἔχειν· ἐκ τοῦ γὰρ ἐντὸς	μέρους	ἐπιγεγράφθαι τὴν ἀσπίδα γράμμασιν ἀρχαίοις
[10, 20]	δωρεάς τε μεγάλας καὶ τὴν	μετ'	αὐτοῦ συμβίωσιν καὶ γενήσεσθαι βασίλισσαν,
[10, 10]	τε Πυθαγόραν αὐτὸν καὶ τοὺς	μετ'	ἐκεῖνον Πυθαγορείους, καὶ τοσούτων ἀγαθῶν
[10, 16]	μὲν πρῶτον αὐτοὺς φιλοφρόνως ὑπεδέξατο,	μετ'	ὀλίγον δὲ πάντας ἀποσφάξας τῶν
[10, 21]	τὴν συγγνώμην προβαλλομένων, αὕτη τὴν	μετὰ	βίας ὕβριν ἐτιμήσατο θανάτου, ἵνα
[10, 18]	Ζήνων μέχρι μέν τινος διεκαρτέρει·	μετὰ	δὲ ταῦτα σπεύδων ἀπολυθῆναί ποτε
[10, 21]	τοὺς Ἀθηναίους εἰπεῖν ὡς πάρεστι	μετὰ	δυνάμεως ἀπαιτήσων τὴν ἀρχὴν τὴν
[10, 4]	πάντων τῶν ζῴων τὰς ψυχὰς	μετὰ	θάνατον εἰς ἕτερα ζῷα λέγων
[10, 11]	οὐ μετρίως τὸν κοινὸν βίον.	Μετὰ	παρρησίας γὰρ δηλοῦσα τὰ καλῶς
[10, 16]	σατράπου δυναστείαν κατέπλευσαν εἰς Σάμον	μετὰ	πολλῶν χρημάτων καὶ τοῦ Πολυκράτους
[10, 13]	μέγεθος. Ὅτι Καμβύσης ὁ Πέρσης	μετὰ	τὴν ἅλωσιν Μέμφεως καὶ Πηλουσίου
[10, 23]	ἀπόγονοι οἳ τὰς αὑτῶν ἀρετὰς	μετὰ	τὸν θάνατον ἀθανάτους τῇ δόξῃ
[10, 11]	τις ἕληται ζῶν, τοιαύτης ἀξιωθήσεται	μετὰ	τὸν θάνατον μνήμης, ἵνα μὴ
[10, 21]	ἐφεδρεύειν καιροῖς. Ὅτι οἱ Συβαρῖται	μετὰ	τριάκοντα μυριάδων ἐκστρατεύσαντες ἐπὶ τοὺς
[10, 3]	ἐκ τῆς Ἰταλίας εἰς Κυρήνην	μετὰ	χρημάτων ἱκανῶν, καὶ τὴν οὐσίαν
[10, 6]	κατὰ τὸν ἐνιαυτὸν τῶν ὡρῶν	μεταβολαῖς,	τὸ μὲν ἔαρ τῷ παιδὶ
[10, 21]	ἐπιδοῦσαν ἑκουσίως τὸ ζῆν τοῖς	μεταγενεστέροις	εἰς καλὸν ζῆλον προσηκόντως ἂν
[10, 11]	ἄνευ πληγῆς. Καλὸν δὲ τοῖς	μεταγενεστέροις	ὑποκεῖσθαι, διότι βίον οἷον ἄν
[10, 23]	ὁ τῶν πολεμίων φόβος προέτρεπε	μεταδοῦναι	τῆς δόξης τῷ Γέλωνι. Ἡ
[10, 21]	ἠλευθέρωσαν, μᾶλλον βουλόμενοι τοῖς οἰκέταις	μεταδοῦναι	τῆς ἐλευθερίας ἢ τοῖς ἐλευθέροις
[10, 3]	πάντας τοὺς τῶν πραγμάτων τούτων	μετασχόντας.	Ὅτι Κλεινίας, Ταραντῖνος τὸ γένος,
[10, 4]	παρατεθέντων ἐχωρίζοντο. ~Ὅτι ὁ Πυθαγόρας	μετεμψύχωσιν	ἐδόξαζε καὶ κρε οφαγίαν ὡς
[10, 11]	τοῖς γράφουσιν, ὠφελεῖ δ' οὐ	μετρίως	τὸν κοινὸν βίον. Μετὰ παρρησίας
[10, 18]	ταῖς βασάνοις προσεπιτείναντος, ὁ Ζήνων	μέχρι	μέν τινος διεκαρτέρει· μετὰ δὲ
[10, 4]	ἐγενήθησαν ἀθῷοι τηλικαῦτα ἁμαρτήσαντες, εἰ	μὴ	ἔτυχεν ὀργιζόμενος. Ὅτι οἱ Πυθαγόρειοι
[10, 22]	τῇ δημοσίᾳ φυλακῇ διὰ τὸ	μὴ	ἰσχῦσαι ἐκτῖσαι τὸ ὄφλημα, ἵνα
[10, 8]	εὐχαῖς ἁπλῶς εὔχεσθαι τἀγαθά, καὶ	μὴ	κατὰ μέρος ὀνομάζειν, οἷον ἐξουσίαν,
[10, 23]	τῶν ἀδήλων ὀρεγόμενοι τῶν φανερῶν	μὴ	κυριεύωμεν. Οὔ φημι καταπεπλῆχθαι τὸ
[10, 23]	τοὺς γάμους, ὥστε τὴν νίκην	μὴ	μόνον ἔπαθλον ἔχειν δόξαν, ἀλλὰ
[10, 7]	καθαρὰς ἔχοντας ἐσθῆτας, ὁμοίως δὲ	μὴ	μόνον τὸ σῶμα καθαρὸν παρεχομένους
[10, 15]	εὐεργετουμένων ἔπαινον· καὶ γὰρ ἂν	μὴ	πάντες, εἷς γε τῶν εὖ
[10, 11]	μετὰ τὸν θάνατον μνήμης, ἵνα	μὴ	περὶ τὰς τῶν λιθίνων μνημείων
[10, 20]	ἐκάλεσε τοὺς οἰκείους, καὶ ἠξίου	μὴ	περιιδεῖν ἀτιμώρητον τὸν ἀσεβήσαντα εἰς
[10, 5]	παρήγγελλε κατὰ μὲν τὸ θέρος	μὴ	πλησιάζειν γυναιξί, κατὰ δὲ τὸν
[10, 7]	τοὺς θεοὺς προσιέναι τοὺς θύοντας	μὴ	πολυτελεῖς, ἀλλὰ λαμπρὰς καὶ καθαρὰς
[10, 20]	καὶ συγγένειαν. Ἑαυτῇ δὲ φήσασα	μὴ	προσήκειν ἐφορᾶν τὸν ἥλιον τηλικαύτης
[10, 23]	ἀγαθὰ δεύτερα τίθεσθαι τῆς δόξης.	Μὴ	τῶν ξενικῶν δυνάμεων ἐπιθυμοῦντες τὰς
[10, 12]	ὄντων εἰώθασιν ἔνιοι τὴν εὐτυχίαν	μὴ	φέρειν κατ' ἄνθρωπον. ~Ὅτι ὁ
[10, 23]	εὑρεῖν πλούσιον, παρεκελεύσατο αὐτῷ ζητεῖν	μὴ	χρήματα ἀνδρὸς δεόμενα, πολὺ δὲ
[10, 21]	βίας ὕβριν ἐτιμήσατο θανάτου, ἵνα	μηδ'	εἴ τις ἐπιθυμοίη βλασφημεῖν, τὴν
[10, 19]	οὐδεὶς τῶν πρὸ αὐτοῦ ἔσχε	μηδεμίαν	ἀξιόλογον πρᾶξιν κατειργάσθαι. Ὅτι οἱ
[10, 10]	ἀνθρώποις καλῶν οὕτω συνέστηκεν ὥστε	μηδεμίαν	αὐτῷ φθοράν τε καὶ διάλυσιν
[10, 15]	ἅπερ ἀπέ βαλον ἤπερ ἀρχὴν	μηδὲν	ἀποβαλόντες. Ὅτι ταῖς ἀδίκοις πράξεσιν
[10, 4]	τὸ τοὺς Πυθαγορείους ὑπόστασιν ἔχειν	μηδὲν	τοιοῦτο ποιεῖν ἔγγραφον, ἀλλὰ διὰ
[10, 12]	καὶ μεγάλων ἐθνῶν καταπεπολεμημένων ἐνόμιζε	μηδένα	μήτε βασιλέα μήτε δῆμον ὑποστήσεσθαι
[10, 21]	ἄνδρα συστήσασθαι, τὰς δὲ Ἀθήνας	μηδέποτε	Μῆδον τὸ γένος ἄνδρα κατεσχηκέναι.
[10, 21]	ὅτι Μήδου τοῦ συστησαμένου τὴν	Μηδίαν	Ἀθηναῖοι κατέστησαν ἀπόγονοι, ἀπέστειλε πρὸς
[10, 21]	εἰς τὴν Ἀσίαν κτίσαι τὴν	Μηδίαν.	Ἂν μὲν οὖν αὐτῷ τὴν
[10, 21]	ἀπαιτήσων τὴν ἀρχὴν τὴν προγονικήν·	Μῆδον	γὰρ τῶν ἑαυτοῦ προγόνων πρεσβύτερον
[10, 21]	συστήσασθαι, τὰς δὲ Ἀθήνας μηδέποτε	Μῆδον	τὸ γένος ἄνδρα κατεσχηκέναι. Ὁ
[10, 21]	Δᾶτις ὁ τῶν Περσῶν στρατηγός,	Μῆδος	ὢν τὸ γένος καὶ παρὰ
[10, 21]	παρὰ τῶν προγόνων παρειληφὼς ὅτι	Μήδου	τοῦ συστησαμένου τὴν Μηδίαν Ἀθηναῖοι
[10, 21]	πρεσβευτῶν λόγον μᾶλλον προσήκει τῆς	Μήδων	ἀρχῆς κυριεύειν Ἀθηναίους ἢ Δᾶτιν
[10, 21]	πόλεως· τὴν μὲν γὰρ τῶν	Μήδων	βασιλείαν Ἀθηναῖον ἄνδρα συστήσασθαι, τὰς
[10, 12]	ἐπειδὴ τῶν Βαβυλωνίων καὶ τῶν	Μήδων	τὴν χώραν κατεπολέμησε, ταῖς ἐλπίσι
[10, 22]	δεῖν τὸν τηλικοῦτον ἐπαναιρούμενον πόλεμον	μηθὲν	ἐξαμαρτάνειν εἰς τὸ θεῖον, ἅμα
[10, 4]	τε σκαληνὰ καὶ κύκλων ἑπτὰ	μήκη	Δίδαξε νηστεύειν τῶν ἐμπνεόντων· οἱ
[10, 21]	ποτ' ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι. Οὐ	μὴν	ἀλλ' ὁ φόβος ἐγγὺς κείμενος
[10, 20]	παράδοξον ἐκπλαγὴς γενομένη, καὶ φοβηθεῖσα	μήποτε	ταῖς ἀληθείαις δόξῃ διὰ τὴν
[10, 21]	ὁ Ἀρταφέρνης. Τοῦ δὲ εἰπόντος,	μήποτε	ὑπὲρ ὧν καταπολεμηθέντες κακῶς ἔπαθον
[10, 12]	μεγάλων ἐθνῶν καταπεπολεμημένων ἐνόμιζε μηδένα	μήτε	βασιλέα μήτε δῆμον ὑποστήσεσθαι τὴν
[10, 12]	καταπεπολεμημένων ἐνόμιζε μηδένα μήτε βασιλέα	μήτε	δῆμον ὑποστήσεσθαι τὴν ἰδίαν δύναμιν·
[10, 23]	δὲ τυραννικὴ πλεονεξία καὶ τὰ	μικρὰ	τῶν λημμάτων οὐ παρίησιν. Βεβαιοτάτη
[10, 21]	ἀνεῖλεν, πάλαι ποτ' ἦσαν ἄλκιμοι	Μιλήσιοι.	Οὐ μὴν ἀλλ' ὁ φόβος
[10, 21]	τάχος συνηνάγκαζεν. Ὅτι Ἑκαταῖος ὁ	Μιλήσιος	πρεσβευτὴς ἀπεσταλμένος ὑπὸ τῶν Ἰώνων,
[10, 21]	ἐπηρώτησαν περὶ συμμαχίας εἰ προσλάβοιντο	Μιλησίους	συμμάχους. Ὁ δὲ ἀνεῖλεν, πάλαι
[10, 19]	τοῦτο ποιεῖν, καὶ ταύτην τῷ	Μιλτιάδῃ	παρέ δωκαν. Ταῦτα δὲ πράξαντος
[10, 21]	πείσεσθαι τῶν Ἐρετριέων. Ὁ δὲ	Μιλτιάδης	ἀπεκρίθη ἀπὸ τῆς τῶν δέκα
[10, 22]	πάντων τῶν Σικελιωτῶν. Ὅτι τοῦ	Μιλτιάδου	υἱὸς ὁ Κίμων, τελευτήσαντος τοῦ
[10, 1]	ἐνέφαινεν ἦθος κατεσταλμένον καὶ πρὸς	μίμησιν	βίου σώφρονος τοῖς νέοις θαυμαστὸν
[10, 23]	τῶν ἀνθρώπων οὐκ ὀκνοῦσιν ἀποθνήσκειν·	μισθὸς	γάρ ἐστιν ἡ δόξα μείζων
[10, 11]	μὴ περὶ τὰς τῶν λιθίνων	μνημείων	κατασκευὰς σπουδάζωσιν, ἃ καὶ τόπον
[10, 4]	τοιοῦτο ποιεῖν ἔγγραφον, ἀλλὰ διὰ	μνήμης	ἔχειν τὰ παραγγελλόμενα. Ὅτι ὁ
[10, 11]	τοιαύτης ἀξιωθήσεται μετὰ τὸν θάνατον	μνήμης,	ἵνα μὴ περὶ τὰς τῶν
[10, 3]	Ὅτι οἱ Πυθαγόρειοι καὶ τῆς	μνήμης	μεγίστην γυμνασίαν ἐποιοῦντο, τοιοῦτόν τινα
[10, 3]	ἐμπειρίαν τε τοῦ δύνασθαι πολλὰ	μνημονεύειν	Ὅτι ἐποιοῦντο καὶ τῆς ἐγκρατείας
[10, 11]	ὥσπερ νῦν ὄντες ὑπὸ πάντων	μνημονεύονται.	~Ὅτι Κῦρος ὁ τῶν Περσῶν
[10, 21]	ὑπὲρ ὧν καταπολεμηθέντες κακῶς ἔπαθον	μνησικακήσωσιν,	Οὐκοῦν, ἔφησεν, εἰ τὸ πεπονθέναι
[10, 20]	συγκατασφάξειν δὲ κἀκείνην, ὡς ἐπὶ	μοιχείᾳ	κατειλημμένην καὶ τετευχυῖαν τῆς προσηκούσης
[10, 20]	ταῖς ἀληθείαις δόξῃ διὰ τὴν	μοιχείαν	ἀνῃρῆσθαι, τότε μὲν ἡσυχίαν ἔσχεν·
[10, 21]	ἑαυτῆς ἐτελεύτησεν. ~Ὅτι τῆς Λουκρητίας	μοιχευθείσης	παρὰ Σέξτου καὶ ἑαυτὴν ἀνελούσης
[10, 15]	ἅπαντας τοὺς πλέοντας, ἀπεδίδου δὲ	μόνοις	τοῖς συμμάχοις τὰ ληφθέντα. Πρὸς
[10, 3]	τὸ παραπλήσιον πεποιηκότες διαμνηνονεύονται. Οὐ	μόνον	δὲ ἐν τῇ τῶν χρημάτων
[10, 1]	συντρέχειν ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν. Οὐ	μόνον	δὲ περὶ τὴν ἐν τῷ
[10, 3]	αὐτῶν ὡς πρὸς ἀδελφούς. Οὐ	μόνον	δὲ πρὸς τοὺς καθ' ἡμέραν
[10, 16]	τῆς τῶν δεινῶν ὑπομονῆς περὶ	μόνον	ἐγενήθη τὸν Ἀριστογείτονα, ὃς ἐν
[10, 2]	τὴν καθ' ἑαυτοῦ παρασκευήν, τοσοῦτον	μόνον	εἶπε, Τίς ἡ τόλμα, Ταρκύνιε;
[10, 23]	γάμους, ὥστε τὴν νίκην μὴ	μόνον	ἔπαθλον ἔχειν δόξαν, ἀλλὰ καὶ
[10, 11]	Πυθαγορείου φιλοσοφίας ἐναύσματα λαβών, οὐ	μόνον	Θηβαίων, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν
[10, 21]	τοὺς μεγίστους ἐπαίνους. Τοιγαροῦν οὐ	μόνον	θνητοῦ βίου δόξαν ἀθάνατον ἀντικατηλλάξατο
[10, 3]	οὐδέποτε τοῦτον ἑωρακώς, ἀκούων δὲ	μόνον	ὅτι Πυθαγόρειος ἦν. Καὶ ἄλλοι
[10, 7]	ἔχοντας ἐσθῆτας, ὁμοίως δὲ μὴ	μόνον	τὸ σῶμα καθαρὸν παρεχομένους πάσης
[10, 22]	πλῆθος φιλανθρωπίᾳ πολὺ προεῖχεν οὐ	μόνον	τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ καὶ πάντων
[10, 21]	Ὅτι οἱ Συβαρῖται μετὰ τριάκοντα	μυριάδων	ἐκστρατεύσαντες ἐπὶ τοὺς Κροτωνιάτας καὶ
[10, 21]	ἕκαστα τῷ βασιλεῖ σύνθοινος, προσεποιήθη	μωρὸς	εἶναι, ἅμα μὲν βουλόμενος τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/01/2009