>

Livre, fragment
[10, 23]	Πρὶν ἢ γὰρ ἀκοῦσαι τὴν	φάλαγγα,	φθάσομεν ἡμεῖς πράξαντες ἃ βουλόμεθα.
[10, 3]	ἀνάγκην. Θαυμαστῆς δὲ τῆς φιλίας	φανείσης	ἅπασιν, ἀπέλυσεν ὁ Διονύσιος τῆς
[10, 4]	τἀφανὲς ἀγαθὸν ζητεῖν ἀφέντα τὸ	φανερόν.	Κἂν μὲν δέῃ δημοκοπεῖν ἢ
[10, 17]	~Ὅτι ὁ Ἀριστογείτων πᾶσιν ἐποίησε	φανερὸν	ὡς ἡ τῆς ψυχῆς εὐγένεια
[10, 23]	καὶ τῶν ἀδήλων ὀρεγόμενοι τῶν	φανερῶν	μὴ κυριεύωμεν. Οὔ φημι καταπεπλῆχθαι
[10, 21]	οὖν ἄλλαι γυναῖ κες κἂν	φανερῶς	τι τῶν τοιούτων πράξωσι, κατακρύπτουσι
[10, 4]	ὧν ὤμοσε, τὸν δ' εὐορκήσαντα	φανερῶς	τὸ ἴδιον ἀπολλύντα. Τούτων γὰρ
[10, 19]	γενέσθαι καὶ Βαβυλῶνα προδοῦναι Πέρσαις,	φασὶ	βαρέως φέρειν τὸν Δαρεῖον καὶ
[10, 4]	δ' ἄγειν οὐ σχολάζοντας. Ὅτι	φασὶ	τὸν Ταραντῖνον Ἀρχύταν τὸν ὄντα
[10, 4]	ἀναιρεθέντα δὲ ὑπὸ Μενελάου. Ὅτι	φασὶν	αὐτὸν ἐν Ἄργει ποτὲ παρεπιδημήσαντα
[10, 1]	Σάμιος τὸ γένος· οἱ δέ	φασιν	ὅτι Τυρρηνός. Τοσαύτη δ' ἦν
[10, 6]	ὀλέθρου ποιητικὴν ἐνόμιζε. ~Ὅτι Πυθαγόραν	φασὶν	ὑπό τινος ἐρωτηθέντα πότε χρηστέον
[10, 4]	τὴν τῶν ἠθῶν ἐπισκευήν, ἀκαιρεῖν	φασιν,	ὥστε ἀσχολεῖσθαι μὲν εὐσχολοῦντας, σχολὴν
[10, 23]	ἰδεῖν ἔστι καταφρονοῦντα καὶ τὸν	φαυλότατον	ἰδιώτην πεπλουτηκότα, ἀλλ' ἔπαινον καὶ
[10, 11]	ἀδάπανον, ὁ δὲ ψόγος τιμωρία	φαυλότητος	ἄνευ πληγῆς. Καλὸν δὲ τοῖς
[10, 12]	εἰώθασιν ἔνιοι τὴν εὐτυχίαν μὴ	φέρειν	κατ' ἄνθρωπον. ~Ὅτι ὁ Καμβύσης
[10, 19]	Βαβυλῶνα προδοῦναι Πέρσαις, φασὶ βαρέως	φέρειν	τὸν Δαρεῖον καὶ εἰπεῖν βούλεσθαι
[10, 3]	ἀπεκτάνθη δέ. ~Ὅτι Πυθαγόρας πυθόμενος	Φερεκύδην	τὸν ἐπιστάτην αὐτοῦ γεγενημένον ἐν
[10, 3]	νόσου διασῶσαι. Κατισχυθέντος δὲ τοῦ	Φερεκύδου	διὰ τὸ γῆρας καὶ διὰ
[10, 13]	καὶ Πηλουσίου τὴν εὐτυχίαν οὐ	φέρων	ἀνθρωπίνως, τὸν Ἀμάσιος τοῦ πρότερον
[10, 16]	ἀπέδωκε χάριν. ~Ὅτι Λυδοί τινες	φεύγοντες	τὴν Ὀροίτου τοῦ σατράπου δυναστείαν
[10, 11]	αἳ πάντῃ φοιτῶσι διὰ τῆς	φήμης.	Ὁ δὲ χρόνος ὁ πάντα
[10, 23]	τῶν φανερῶν μὴ κυριεύωμεν. Οὔ	φημι	καταπεπλῆχθαι τὸ μέγεθος τῆς τῶν
[10, 4]	ἡμέρας, ἀπείπαιντ' ἂν τὴν φιλοσοφίαν,	φήσαντες	εὔηθες ὑπάρχειν τἀφανὲς ἀγαθὸν ζητεῖν
[10, 20]	ἅμα καὶ συγγένειαν. Ἑαυτῇ δὲ	φήσασα	μὴ προσήκειν ἐφορᾶν τὸν ἥλιον
[10, 2]	ὑπολαβών, Ἡ μὲν οὖν σή,	φησί,	τίς, ὃς δουλέκδουλος ὢν Ῥωμαίων
[10, 21]	ταῖς ταλαιπωρίαις. Ὅτι περὶ Ἡροδότου	φησὶν	ὁ Διόδωρος καὶ ταῦτα παρεξέβημεν
[10, 23]	ἢ γὰρ ἀκοῦσαι τὴν φάλαγγα,	φθάσομεν	ἡμεῖς πράξαντες ἃ βουλόμεθα.
[10, 6]	τῷ παιδὶ διδόντες, τὸ δὲ	φθινόπωρον	τῷ ἀνδρί, τὸν δὲ χειμῶνα
[10, 21]	τὸν ὑπὲρ τοῦ δύνασθαί τι	φθόνον	ἐκκλίνειν, ἅμα δ' ἀνυπονοήτως παρατηρεῖν
[10, 21]	τοῖς πολλοῖς κατὰ τῶν πολιτῶν	φθόνος	τὸν ἔμπροσθεν χρόνον ἐγκρυπτόμενος, ἐπειδὴ
[10, 10]	οὕτω συνέστηκεν ὥστε μηδεμίαν αὐτῷ	φθοράν	τε καὶ διάλυσιν γεννῆσαι τὸν
[10, 11]	καὶ τόπον ἕνα κατέχει καὶ	φθορᾶς	ὀξείας τυγχάνει, ἀλλὰ περὶ λόγον
[10, 21]	ἐπαίνων προτιμών των, τὴν τῶν	φιλαιτίων	ἀπέκοψε κατηγορίαν, αἰσχρὸν εἶναι νομίζουσα
[10, 22]	καὶ τῇ πρὸς τὸ πλῆθος	φιλανθρωπίᾳ	πολὺ προεῖχεν οὐ μόνον τῶν
[10, 3]	ἄνδρας τρίτον ἑαυτὸν εἰς τὴν	φιλίαν	προσλαβέσθαι. Ὅτι οἱ Πυθαγόρειοι καὶ
[10, 3]	τὴν ἀνάγκην. Θαυμαστῆς δὲ τῆς	φιλίας	φανείσης ἅπασιν, ἀπέλυσεν ὁ Διονύσιος
[10, 22]	αὐτὸς δὲ τῶν ἀναθημάτων ἀπέσχετο,	φιλοδοξῆσαι	θέλων καὶ νομίζων δεῖν τὸν
[10, 23]	ἡ μὲν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας	φιλοδοξία	τὴν συμμαχίαν παρεκρούετο, τὸ δὲ
[10, 15]	συνήθων ἔλεγεν, ὡς πάντες οἱ	φίλοι	πλείονα χάριν ἕξουσιν ἀπολαβόντες ἅπερ
[10, 3]	δυνάστου θαυμάσαντος, εἰ τοιοῦτός ἐστι	φίλος	ὃς ἑαυτὸν εἰς τὴν εἱρκτὴν
[10, 10]	τοῖς Κροτωνιάταις ἐτιμᾶτο. ~Ὅτι Πυθαγόρας	φιλοσοφίαν,	ἀλλ' οὐ σοφίαν ἐκάλει τὴν
[10, 4]	ὀλίγας ἡμέρας, ἀπείπαιντ' ἂν τὴν	φιλοσοφίαν,	φήσαντες εὔηθες ὑπάρχειν τἀφανὲς ἀγαθὸν
[10, 11]	ἄλλων ἀρετῶν ἐκ τῆς Πυθαγορείου	φιλοσοφίας	ἐναύσματα λαβών, οὐ μόνον Θηβαίων,
[10, 3]	ὁ Φιντίας, Δάμωνα ὄνομα, Πυθαγόρειον	φιλόσοφον,	ὃς οὐδὲ διστάσας ἔγγυος εὐθὺς
[10, 1]	ἑξηκοστὴν πρώτην Ὀλυμπιάδα Πυθαγόρας ὁ	φιλόσοφος	ἐγνωρίζετο, προκεκοφὼς ἤδη ἐν παιδείᾳ·
[10, 10]	τε καὶ βίον προσηκόντως ἂν	φιλόσοφος	ὀνομάζοιτο. Ἀλλ' ὅμως τηλικαύτης προκοπῆς
[10, 17]	σώματος ἀλγηδόνας. Ὅτι Ζήνωνος τοῦ	φιλοσόφου	διὰ τὴν ἐπιβουλὴν τὴν κατὰ
[10, 21]	ἄθρους ἐξερράγη. Διὰ δὲ τὴν	φιλοτιμίαν	τοὺς δούλους ἠλευθέρωσαν, μᾶλλον βουλόμενοι
[10, 21]	αὐτοὺς ἐπιλαθέσθαι τῆς πρὸς ἀλλήλους	φιλοτιμίας,	πρὸς δὲ τὸ πληροῦν τὰς
[10, 22]	τὸ ὄφλημα. Ὅτι ὁ Κίμων	φιλότιμος	ὢν εἰς τὴν τῶν κοινῶν
[10, 19]	Ὅτι Μεγαβύζου τοῦ καὶ Ζωπύρου,	φίλου	ὄντος Δαρείου τοῦ βασιλέως, μαστιγώσαντος
[10, 4]	ἐποιοῦντο πρόνοιαν τῆς πρὸς τοὺς	φίλους	βεβαιότητος, τὴν τῶν φίλων εὔνοιαν
[10, 4]	τὸ αἴτιον τῆς πρὸς τοὺς	φίλους	εὐνοίας. Τίνες γάρ ποτε ἦσαν
[10, 3]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς πρὸς τοὺς	φίλους	εὐνοίας, τινὲς δὲ τοῦ ἐγγύου
[10, 16]	διετήρησε, τήν τε πρὸς τοὺς	φίλους	πίστιν καὶ τὴν πρὸς τοὺς
[10, 16]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον αὐτοὺς	φιλοφρόνως	ὑπεδέξατο, μετ' ὀλίγον δὲ πάντας
[10, 21]	τοιοῦτο παθοῦσα τὸν πλείω χρόνον	φιλοψυχεῖν,	ἵνα τὸν πάντως ὀφειλόμενον παρὰ
[10, 3]	ἔφησεν ἐγγυητὴν τοῦ θανάτου τῶν	φίλων	ἕνα. Τοῦ δὲ δυνάστου θαυμάσαντος,
[10, 4]	τοὺς φίλους βεβαιότητος, τὴν τῶν	φίλων	εὔνοιαν ἀξιολογώτατον ἀγαθὸν εἶναι τῶν
[10, 3]	πάντες μὲν ἀπεγίνωσκον, ὁ δὲ	Φιντίας	ἀνελπίστως ἐπὶ τῆς ἐσχάτης τοῦ
[10, 3]	προεκαλέσατό τινα τῶν γνωρίμων ὁ	Φιντίας,	Δάμωνα ὄνομα, Πυθαγόρειον φιλόσοφον, ὃς
[10, 3]	συνεκινδύνευον. Καὶ γὰρ Διονυσίου τυραννοῦντος	Φιντίας	τις Πυθαγόρειος ἐπιβεβουλευκὼς τῷ τυράννῳ,
[10, 23]	δόξαν, ἀλλὰ καὶ πλοῦτον; Οὐ	φοβεῖται	γὰρ ἡ ἀρετὴ χρυσόν, ὃν
[10, 16]	τὸν Ἀριστογείτονα, ὃς ἐν τοῖς	φοβερωτάτοις	καιροῖς δύο μέγιστα διετήρησε, τήν
[10, 20]	τὸ παράδοξον ἐκπλαγὴς γενομένη, καὶ	φοβηθεῖσα	μήποτε ταῖς ἀληθείαις δόξῃ διὰ
[10, 23]	χρεία ταῖς πατρίσιν ἐπῇ. Τί	φοβηθῶμεν	τὸν χρυσὸν ᾧ κεκοσμημένοι βαδίζουσιν
[10, 19]	Τυρρηνοὶ διὰ τὸν τῶν Περσῶν	φόβον	ἐκλιπόντες τὴν Λῆμνον ἔφασκον ὡς
[10, 21]	Μιλήσιοι. Οὐ μὴν ἀλλ' ὁ	φόβος	ἐγγὺς κείμενος ἐποίησεν αὐτοὺς ἐπιλαθέσθαι
[10, 23]	βοηθείας καὶ ὁ τῶν πολεμίων	φόβος	προέτρεπε μεταδοῦναι τῆς δόξης τῷ
[10, 8]	ἐπιστήσας τοῖς ἐν ταῖς Εὐριπίδου	Φοινίσσαις	στίχοις, ἐν οἷς οἱ περὶ
[10, 11]	τὰς ἄλλας ἀρετάς, αἳ πάντῃ	φοιτῶσι	διὰ τῆς φήμης. Ὁ δὲ
[10, 21]	νόμους ταῖς πόλεσι καὶ τακτοὺς	φόρους	κατὰ δύναμιν ἐπέταξεν. Ὁ γὰρ
[10, 3]	προσανελάμβανον. Τοῦτο πρὸς ἐπιστήμην καὶ	φρόνησιν,	ἔτι δὲ τῶν πάντων ἐμπειρίαν
[10, 8]	εὔχεσθαι δεῖν τὰ ἀγαθὰ τοὺς	φρονίμους	ὑπὲρ τῶν ἀφρόνων· τοὺς γὰρ
[10, 4]	ἐν οἷς λέγει ὅτι ἐξεῦρε	Φρὺξ	Εὔφορβος, ὅστις ἀνθρώποις τρίγωνά τε
[10, 2]	χωλεύων διὰ τὸ πτῶμα ἐπεχείρησε	φυγεῖν,	ἀπεκτάνθη δέ. ~Ὅτι Πυθαγόρας πυθόμενος
[10, 22]	πατρὸς αὐτοῦ ἐν τῇ δημοσίᾳ	φυλακῇ	διὰ τὸ μὴ ἰσχῦσαι ἐκτῖσαι
[10, 22]	εἰς ταφήν, ἑαυτὸν εἰς τὴν	φυλακὴν	παρέδωκε καὶ διεδέξατο τὸ ὄφλημα.
[10, 23]	Κίμων εὐπορήσας χρημάτων ἀπελύθη τῆς	φυλακῆς,	καὶ τοὺς κατακλείσαντας ἄρχοντας εὐθύνας
[10, 23]	παρίησιν. Βεβαιοτάτη γὰρ τῆς σωτηρίας	φύλαξ	ἡ ἀπιστία. Παῖδες μὲν οὖν
[10, 3]	ὁ δῆμος συνέδραμεν, καραδοκῶν εἰ	φυλάξει	τὴν πίστιν ὁ καταστήσας. Ἤδη
[10, 11]	πάντα μαραίνων τἄλλα ταύτας ἀθανάτους	φυλάττει,	καὶ πρεσβύτερος γενόμενος αὐτὸς ταύτας
[10, 13]	~Ὅτι ὁ Καμβύσης ἦν μὲν	φύσει	μανικὸς καὶ παρακεκινηκὼς τοῖς λογισμοῖς,
[10, 21]	ἑκουσίου γεγενημένης. Τῶν γὰρ ἀνθρώπων	φύσει	τὰς λοιδορίας ἐπαίνων προτιμών των,
[10, 3]	διὰ τῆς θέας τὰς τῆς	φύσεως	ἐπιθυμίας πρὸς τὴν ἀπόλαυσιν ἐκκαλεσάμενοι
[10, 21]	τὸν πάντως ὀφειλόμενον παρὰ τῆς	φύσεως	θάνατον βραχὺ προλαβοῦσα τῆς αἰσχύνης
[10, 10]	πολλάκις διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς	φύσεως	οὐκ ἰσχύων πάντα κατορθοῦν, ὁ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/01/2009