Livre, Chap.
[6, 9]	βασιλεύς, πολλὰ πρῶτον εἰπὼν καὶ	τὰ	ἄλλα διατάξας ὡς ἕκαστον ἔδει
[6, 2]	τὸ δὲ πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ	τὰ	βασίλεια, καὶ ἐδονεῖτο πᾶσα Βαβυλών.
[6, 4]	ἀνηρτημένος ταῖς ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν εἰς	τὰ	βασίλεια χαίρων ὡς τὸ κάλλιστον
[6, 2]	κερδήσας, τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον,	τὰ	δεσμά, τὸν τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον
[6, 8]	καὶ νίκην προσημαίνειν. πάντα μὲν	τὰ	εἰωθότα συμβαίνειν καὶ ὅσα εἰκὸς
[6, 3]	σῆς κρατῆσαι, δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ	τὰ	καλὰ πάντα δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος,
[6, 7]	πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ δῶρα λήψῃ	τὰ	κάλλιστα καὶ ἄνδρα ὃν θέλεις·
[6, 8]	τῶν ἐθνῶν, μεθ´ ὧν εἰώθει	τὰ	μεγάλα χρηματίζειν, ἐβουλεύετο περὶ τῶν
[6, 8]	βασιλέως λογοποιοὶ καὶ μάντεις ἔφασκον	τὰ	μέλλοντα προειρηκέναι· θυσίας γὰρ ἀπαιτοῦντας
[6, 2]	εἰ δ´ οὖν, ἐκείμην ταύτῃ	τὰ	μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν πρᾶσιν,
[6, 4]	τὴν πομπήν. ταχέως δὲ ἐνεπλήσθη	τὰ	ὄρη βοώντων, θεόντων, κυνῶν ὑλασσόντων,
[6, 2]	καὶ ᾄδοντος ἠκούετο μέλος· ἐθυμιᾶτο	τὰ	πρόθυρα καὶ πᾶς στενωπὸς συμπόσιον
[6, 2]	καὶ δεῖ με πρῶτον ἐκτελέσαι	τὰ	τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν τριάκοντα
[6, 9]	οὗ τὴν κρίσιν ἀνεδεξάμην, σὺν	ταῖς	ἄλλαις γυναιξὶν ἀκολουθείτω. καὶ Καλλιρόη
[6, 4]	πάντες ἀνέστρεφον· βασιλεὺς δὲ ἀνηρτημένος	ταῖς	ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν εἰς τὰ βασίλεια
[6, 1]	παρεφύλαττε δὲ αὐτὸν καὶ ἐν	ταῖς	ὁμιλίαις ἡσυχῆ Καλλιρόην ὑποβλέποντα, καὶ
[6, 1]	ἐξήγαγε πειρατηρίου τὴν μέλλουσαν φονεύεσθαι·	τάλαντον	ἔδωκεν ὑπὲρ τῆς σωτηρίας αὐτῆς·
[6, 9]	ἀλλὰ ἐν ἐκείνῳ τῷ ἀδιηγήτῳ	ταράχῳ	μνήμη τις αὐτὸν εἰσῆλθε τοῦ
[6, 1]	βασιλέως τὰς πυκνὰς εἰσόδους καὶ	τὰς	ἀκαίρους φιλοφροσύνας. πρότερον μὲν γὰρ
[6, 8]	καὶ Φοινίκην κατατρέχειν, ὡς μηκέτι	τὰς	πόλεις ἀντέχειν, ὥσπερ χειμάρρου τινὸς
[6, 1]	ἐγγύς· ὑπώπτευε δὲ καὶ βασιλέως	τὰς	πυκνὰς εἰσόδους καὶ τὰς ἀκαίρους
[6, 7]	πῶς δὲ καλὸν τὸ πρόσωπον.	τὰς	τρίχας ἐπῄνει, τὸ βάδισμα, τὴν
[6, 7]	νικήσαντες τὸν μέγαν σου βασιλέα.	ταῦτα	ἅμα λέγουσα δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν·
[6, 3]	μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ ἑάλωκα.	ταῦτα	ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων, ὥστε
[6, 4]	τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι.	ταῦτα	ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο σφόδρα.
[6, 4]	καὶ ἐγγὺς εἶναι τοῦ πυρός.	~Ταῦτα	ἤρεσε καὶ θήρα κατηγγέλλετο μεγαλοπρεπής.
[6, 2]	οὖν, ἐκείμην ταύτῃ τὰ μετὰ	ταῦτα	κερδήσας, τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον,
[6, 4]	ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο σφόδρα.	ταῦτα	λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι" φησί,
[6, 2]	ὕπαρ οἱ θεοί με μισοῦσι.	ταῦτα	λέγων ὥρμησεν ἐπὶ ξίφος, κατέσχε
[6, 1]	νικᾶν ὅτι τέκνον ἔχουσι κοινόν.	ταῦτα	μὲν οὖν οἱ ἄνδρες· αἱ
[6, 5]	τῷ παραυτίκα μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ	ταῦτά	σοι χαλεπανεῖ, λογισάμενος ὅτι τὸν
[6, 6]	Καλλιρόη δὲ καθ´ ἑαυτὴν γενομένη	ταῦτα"	φησὶν ἐγὼ προεμαντευόμην. ἔχω σε
[6, 2]	νεκρόν. εἰ δ´ οὖν, ἐκείμην	ταύτῃ	τὰ μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν
[6, 6]	ἐποίησεν ἡ δίκη τῆς δόξης.	ταύτην	δὲ παρέμισγε τὴν παλινῳδίαν, εἴ
[6, 7]	χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς δεσμωτηρίου	τάφος	ἐστὶ στενότερος. λῃστῶν χερσὶ παρεδόθην.
[6, 1]	ἂν πάλιν ὀργισθῇ Χαιρέας; πάλιν	τάφος;	μὴ προδῷς τὸν υἱόν· τίμησον
[6, 2]	γὰρ οὐκ ἂν ἐξῆλθε τοῦ	τάφου	καταλιποῦσα τὸν νεκρόν. εἰ δ´
[6, 6]	ἀληθῶς Καλλιρόη τέθνηκεν. ἐκ τοῦ	τάφου	μὲν ἐξῆλθον, οὐκ ἐξάξει δέ
[6, 6]	πόσοις με παρέδωκας; λῃσταῖς, θαλάττῃ,	τάφῳ,	δουλείᾳ, κρίσει. πάντων δέ μοι
[6, 5]	ὃ βούλεται, τοῦτο καὶ οἴεται.	τάχ´	οὖν ἔδοξεν ἀποδίδοσθαι Χαιρέᾳ καὶ
[6, 6]	ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος δὲ βασιλέα·	τάχα	γὰρ οὐδὲ πιστεύσειν αὐτὸν ὅτι
[6, 2]	ἐκώλυσας καὶ ἀφείλω καλῆς συνοδίας·	τάχα	γὰρ οὐκ ἂν ἐξῆλθε τοῦ
[6, 9]	καὶ μεταβολὰς τοῖς δυστυχοῦσι βελτίονας,	τάχα	δὲ καὶ τὴν δίκην ἕξειν
[6, 7]	ἵνα καὶ τὸν ἄνδρα κομίσῃ;	τάχα	μὲν οὐδὲ Χαιρέας γνοίη τὸ
[6, 9]	τὴν δίκην ἕξειν τέλος ἐκεῖ	ταχείας	εἰρήνης γενομένης.
[6, 4]	που κἀκείνη θεᾶται τὴν πομπήν.	ταχέως	δὲ ἐνεπλήσθη τὰ ὄρη βοώντων,
[6, 5]	δὲ γυνὴ πεπαιδευμένη καὶ φρενήρης,	ταχέως	λογισαμένη καὶ τὸν τόπον καὶ
[6, 8]	σκέψιν καὶ πᾶσαν ἐρωτικὴν ὁμιλίαν	ταχέως	μετέβαλεν ἡ Τύχη, καινοτέρων εὑροῦσα
[6, 1]	μὲν βασιλὶς ηὔχετο ἡμέραν γενέσθαι	τάχιον,	ἵνα ἀπόθηται τὴν παρακαταθήκην ὡς
[6, 9]	τι τοιοῦτον. ἔθος ἐστὶν αὐτῷ	τε	βασιλεῖ καὶ Περσῶν τοῖς ἀρίστοις,
[6, 7]	ἠπίστατο μὲν καὶ εὐθὺς ὠχρά	τε	ἦν καὶ ἄφωνος, ἠκολούθει δὲ
[6, 8]	καὶ πόσα ἑκάστους ἅρματα ψιλά	τε	καὶ δρεπανηφόρα, καὶ ἐλέφαντας ὁπόθεν
[6, 3]	Ἔρως πρότερον ἤκουον ἐν μύθοις	τε	καὶ ποιήμασιν, ὅτι κρατεῖ πάντων
[6, 2]	πᾶσαν τὴν Ἀσίαν ἀφειμένην δικῶν	τε	καὶ πραγμάτων. ὁ δὲ εὐνοῦχος
[6, 1]	πᾶσα Βαβυλών, καὶ ἐν οἰκίαις	τε	πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν τοῖς
[6, 6]	ὄψομαι. νῦν ὡς ἀληθῶς Καλλιρόη	τέθνηκεν.	ἐκ τοῦ τάφου μὲν ἐξῆλθον,
[6, 5]	οἷα γὰρ ἐν μεγάλῃ τυραννίδι	τεθραμμένος	οὐδὲν ἀδύνατον ὑπελάμβανεν, οὐ βασιλεῖ
[6, 9]	ἐξίωσιν, ἐπάγεσθαι καὶ γυναῖκας καὶ	τέκνα	καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ
[6, 1]	πρόσεστιν εἰς τὸ νικᾶν ὅτι	τέκνον	ἔχουσι κοινόν. ταῦτα μὲν οὖν
[6, 1]	υἱόν· τίμησον τὸν πατέρα τοῦ	τέκνου.	τοιαῦτα διαλαλούντων ἦν ἀκούειν, ὥστε
[6, 2]	κρίσιν ὁ βάσκανος δαίμων ἐπιτρέπει	τελεσθῆναι.	καὶ ὄναρ καὶ ὕπαρ οἱ
[6, 1]	Βαβυλῶνα εἶναι δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη	τελευταία	πρὸ τῆς δίκης ἐφειστήκει· κατέκειντο
[6, 9]	διατάξας ὡς ἕκαστον ἔδει γενέσθαι,	τελευταίας	ἐμνημόνευσε Καλλιρόης ἀξιοπίστῳ τῷ προσώπῳ,
[6, 7]	κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη, τὸ δὲ	τελευταῖον	τῆς ὁμιλίας ἥψατο Καλλιρόης. ~Πᾶσαν
[6, 9]	δὲ καὶ τὴν δίκην ἕξειν	τέλος	ἐκεῖ ταχείας εἰρήνης γενομένης.
[6, 4]	κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον,	τερπομένη	κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι. ταῦτα
[6, 4]	ἐξέστησεν ἂν καὶ τὸν Ἔρωτα·	τέρψις	γὰρ ἦν, μετ´ ἀγωνίας καὶ
[6, 4]	ᾤετο, καλῶς, εἰς τοὐναντίον τὴν	τέχνην	περιέτρεψεν αὐτῷ καὶ δι´ αὐτῆς
[6, 5]	κρίσιν, ἵνα μηκέτι ἐνοχλῶ μηδὲ	τῇ	βασιλίδι. δόξας δὲ ὁ εὐνοῦχος
[6, 6]	δὲ καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν χαριζόμενος	τῇ	βασιλίδι. ἐδεδοίκει δὲ μὴ καὶ
[6, 5]	παυσώμεθα τοίνυν λαλοῦντες, μὴ καὶ	τῇ	βασιλίδι τις ἡμᾶς διαβαλεῖ. καὶ
[6, 7]	δὲ τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα	τῇ	βασιλίδι, τοῦτο δὴ θεραπεῦσαι θέλων
[6, 9]	ὅσῳ κἂν εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε.	~Τῇ	δὲ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν μετὰ
[6, 2]	ἡσυχῆ καὶ λανθάνουσα ὑπέστενε καὶ	τῇ	ἑορτῇ κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´ ἑαυτῷ,
[6, 1]	~Ἐπεὶ δὲ ἔμελλε βασιλεὺς	τῇ	ὑστεραίᾳ δικάζειν πότερον Χαιρέου γυναῖκα
[6, 3]	σοι καὶ σιωπᾶν δυνάμενον; τί	τηλικοῦτον	συμβέβηκε δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ μή
[6, 9]	παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν, ἐν πολέμῳ	τηλικούτῳ	γυναικὸς εὐμόρφου μνημονεύων. βιαζομένης δὲ
[6, 9]	δὲ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν μετὰ	τὴν	ἀγγελίαν ἐξήλαυνε Βαβυλῶνος ὁ βασιλεύς,
[6, 7]	τοῦτο δὴ θεραπεῦσαι θέλων ἔτρεψε	τὴν	αἰτίαν οὐκ εἰς τὴν φυλαττομένην
[6, 9]	φιλότιμος ἀνὴρ καὶ οὐ πάρεργον	τὴν	ἀρετὴν τιθέμενος, ἀλλὰ τῶν καλλίστων
[6, 5]	γὰρ εἶναί σε πιστεύω. πρὸς	τὴν	ἀρχὴν τοῦ λόγου Καλλιρόη περιχαρὴς
[6, 2]	τριάκοντα ἡμερῶν ἱερομηνίαν ἑορτάζειν πᾶσαν	τὴν	Ἀσίαν ἀφειμένην δικῶν τε καὶ
[6, 9]	χάριν ἔχειν τῷ πολέμῳ διακόψαντι	τὴν	βασιλέως ἐπιθυμίαν ὑπὸ ἀργίας τρεφομένην.
[6, 5]	δὲ πῶς συνετώτατος ὑπάρχων ἀγνοεῖς	τὴν	βασιλέως φιλανθρωπίαν, ὅτι οὐκ ἐρᾷ
[6, 7]	Ἐλθὼν δὲ Ἀρταξάτης καὶ προσκυνήσας	τὴν	βασιλίδα καλεῖ σε" φησίν, ὦ
[6, 6]	οὐκ ἔστι δὲ ἄξιον οὐδὲ	τὴν	βασιλίδα λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν
[6, 7]	μόνοι, λέγει πρὸς αὐτὴν ἑώρακας	τὴν	βασιλίδα πῶς ἀκούσασα τὸ βασιλέως
[6, 8]	εὐθυμοτέρους ποιήσωσι, δείξαντες αὐτοῖς ἐγγύθεν	τὴν	βοήθειαν· βραδυνόντων δὲ εἰς τοὐναντίον
[6, 9]	δίχα κρίσεως ἆθλον τῆς ἀριστείας	τὴν	γυναῖκα. Καλλιρόην δὲ ἡ μὲν
[6, 1]	πρότερον μὲν γὰρ σπανίως εἰς	τὴν	γυναικωνῖτιν εἰσῄει· ἀφ´ οὗ δὲ
[6, 7]	τὴν Καλλιρόην μόνην ἀπολελειμμένην, ἐμβαλὼν	τὴν	δεξιάν, ὡς δή τις φιλέλλην
[6, 1]	οὖν δημοσίευε τὸν ἔρωτα μήτε	τὴν	δίκην ἀπάρτιζε. ἀρκεῖ σοι Καλλιρόην
[6, 9]	δυστυχοῦσι βελτίονας, τάχα δὲ καὶ	τὴν	δίκην ἕξειν τέλος ἐκεῖ ταχείας
[6, 2]	μου τῆς ἀποκαρτερήσεως, τὸν μετὰ	τὴν	δίκην. ἰδὼν Καλλιρόην οὐ προσῆλθον,
[6, 5]	σε ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν εὑρόντες	τὴν	δίκην, ἵνα σε ὁ μέγας
[6, 2]	κατέλιπε. φέρε" φησίν, ὦ τλῆμον,	τὴν	ἑκούσιον συμφοράν· ἑαυτῷ γὰρ αἴτιος
[6, 1]	λῃσταὶ ἐπώλησαν· οὐκ ἐξὸν δὲ	τὴν	ἐλευθέραν ἀγοράσαι. οἱ δὲ Διονυσίῳ
[6, 3]	πάρεστιν ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν εἰς	τὴν	ἐμὴν ψυχὴν πολὺς καὶ σφοδρὸς
[6, 7]	ἄπεισι· σὺ δέ, ἡ δούλη,	τὴν	εὐτυχίαν οὐ φέρεις, οὐδὲ ἀγαπᾷς
[6, 1]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς κλέπτοντας μὲν	τὴν	θέαν, αὐτομάτως δὲ ἐκεῖ φερομένους.
[6, 4]	μὴ λαλούσης. συνεξῆλθε γὰρ ἐπὶ	τὴν	θήραν ὁ Ἔρως αὐτῷ, καί,
[6, 7]	αὐτόν. ὁ δὲ εὐνοῦχος ἰδὼν	τὴν	Καλλιρόην μόνην ἀπολελειμμένην, ἐμβαλὼν τὴν
[6, 5]	μνώμενος κέρδος. Καλλιρόη δὲ εὐθὺς	τὴν	καρδίαν ἐπλήγη ὥσπερ ὑπὸ ξίφους
[6, 3]	θεραπείαν τῷ Ἔρωτι προσαγάγῃς, ἀλλὰ	τὴν	κρείττονα καὶ βασιλικήν, ἀνταγωνιζόμενος ἑαυτῷ·
[6, 9]	γύναιον τὸ ξένον, περὶ οὗ	τὴν	κρίσιν ἀνεδεξάμην, σὺν ταῖς ἄλλαις
[6, 2]	ὢ τῆς ἀναισχυντίας· παρέλκει τις	τὴν	κρίσιν, ἔνδον ἔχων ἀλλοτρίαν γυναῖκα,
[6, 5]	ἀπαλλαξάτω με τῆς φροντίδος, ἀπαρτίσας	τὴν	κρίσιν, ἵνα μηκέτι ἐνοχλῶ μηδὲ
[6, 1]	προμνηστρίας γραΐδος. ἀλλὰ ἔφθην ἀναδέξασθαι	τὴν	κρίσιν καὶ πάντες τοῦτο ἴσασι.
[6, 1]	σοι Καλλιρόην κἂν βλέπειν· ὑπέρθου	τὴν	κρίσιν· τοῦτο γὰρ ἔξεστι καὶ
[6, 7]	σε) πρὸς ἐκεῖνον οὐ κατηγόρευσα	τὴν	μανίαν τὴν σήν, τοὐναντίον δέ,
[6, 1]	σπεύδοντες ἀντέλεγον πάλιν ἐξήγαγε πειρατηρίου	τὴν	μέλλουσαν φονεύεσθαι· τάλαντον ἔδωκεν ὑπὲρ
[6, 6]	δ´ εὐνοῦχος ἐλθὼν πρὸς βασιλέα	τὴν	μὲν ἀλήθειαν ἀπέκρυπτε τῶν γεγονότων,
[6, 8]	ἕξει τοὺς ἀφεστῶτας. ἔδοξεν οὖν	τὴν	μὲν ἤδη περὶ αὐτὸν δύναμιν
[6, 4]	βοώντων. ἔβλεπε δὲ Καλλιρόην μόνην	τὴν	μὴ παροῦσαν, καὶ ἤκουεν ἐκείνης
[6, 7]	καιρὸν οὐ δώσει, διακρούσεται δὲ	τὴν	ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα τῇ βασιλίδι,
[6, 3]	σεμνῶς" ἔφη διανοῇ, βασιλεῦ. μὴ	τὴν	ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις θεραπείαν
[6, 2]	Καλλιρόης ἀνήρ ἐστιν. ἀλλ´ οὐδὲ	τὴν	ὁποιανδήποτε κρίσιν ὁ βάσκανος δαίμων
[6, 5]	αὐτὴ καὶ τίς ὁ λέγων,	τὴν	ὀργὴν μετέβαλε καὶ κατειρωνεύσατο λοιπὸν
[6, 6]	τῆς δόξης. ταύτην δὲ παρέμισγε	τὴν	παλινῳδίαν, εἴ πως ἀποστρέψαι δύναιτο
[6, 1]	ἡμέραν γενέσθαι τάχιον, ἵνα ἀπόθηται	τὴν	παρακαταθήκην ὡς φορτίον· ἐβάρει γὰρ
[6, 6]	σοι καιρὸς ἐπιδεῖξαι Χαιρέᾳ παρόντι	τὴν	πίστιν. Ὁ δ´ εὐνοῦχος ἐλθὼν
[6, 3]	ἀλλ´ ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον καὶ	τὴν	πολλὴν θάλασσαν τὸν περὶ αὑτῆς
[6, 4]	περιέβλεπεν εἴ που κἀκείνη θεᾶται	τὴν	πομπήν. ταχέως δὲ ἐνεπλήσθη τὰ
[6, 6]	καὶ λάλοι. περιβόητον αὐτοὶ ποιήσουσι	τὴν	πρᾶξιν, Καλλιρόη μὲν ὑπ´ ἀλαζονείας
[6, 4]	Καλλιρόης δὲ μᾶλλον· ἔκρινε γὰρ	τὴν	πρᾶξιν ῥᾳδίαν, ὡς εὐνοῦχος, ὡς
[6, 2]	ταύτῃ τὰ μετὰ ταῦτα κερδήσας,	τὴν	πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον, τὰ δεσμά,
[6, 3]	κρατεῖν καὶ θεοῦ. ἄπαγε δὴ	τὴν	σεαυτοῦ ψυχὴν εἰς πάσας ἡδονάς.
[6, 7]	ἐκεῖνον οὐ κατηγόρευσα τὴν μανίαν	τὴν	σήν, τοὐναντίον δέ, ὑπεσχόμην ὑπὲρ
[6, 9]	παραγγέλματι πάντων αὐτῷ συνακολουθούντων, ὅσοι	τὴν	στρατεύσιμον εἶχον ἡλικίαν. ἐν δὲ
[6, 8]	ἐξάγειν, διαπέμψαι δὲ πανταχόσε κελεύοντα	τὴν	στρατιὰν ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι.
[6, 4]	ὡς ᾤετο, καλῶς, εἰς τοὐναντίον	τὴν	τέχνην περιέτρεψεν αὐτῷ καὶ δι´
[6, 6]	βασιλέως ὀργήν· φοβερωτέραν γὰρ ἡγοῦμαι	τὴν	τῆς βασιλίδος ζηλοτυπίαν, ἣν οὐκ
[6, 6]	ὁ βασιλέως. καὶ οὔπω λέγω	τὴν	τοῦ βασιλέως ὀργήν· φοβερωτέραν γὰρ
[6, 6]	ἀλλὰ διελέχθη· δόξει δὲ καταπροδιδόναι	τὴν	ὑπηρεσίαν χαριζόμενος τῇ βασιλίδι. ἐδεδοίκει
[6, 8]	αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς. πρὸς δὲ	τὴν	φήμην ἐταράχθη μὲν ὁ βασιλεύς,
[6, 7]	ἔτρεψε τὴν αἰτίαν οὐκ εἰς	τὴν	φυλαττομένην ἀλλ´ εἰς τὴν φυλάττουσαν,
[6, 7]	εἰς τὴν φυλαττομένην ἀλλ´ εἰς	τὴν	φυλάττουσαν, καὶ ἄν σοι δοκῇ"
[6, 7]	ὁ γὰρ εὐνοῦχος δεινὸς ὢν	τὴν	φύσιν ἐνόησεν ὅτι ἐρᾷ. ὦ"
[6, 7]	τὰς τρίχας ἐπῄνει, τὸ βάδισμα,	τὴν	φωνήν· οἵα μὲν εἰσῆλθεν εἰς
[6, 2]	ὥρμησεν ἐπὶ ξίφος, κατέσχε δὲ	τὴν	χεῖρα Πολύχαρμος καὶ μονονουχὶ δήσας
[6, 4]	δι´ αὐτῆς τῆς θεραπείας ἐξέκαυσε	τὴν	ψυχήν, ἔνδον παρὼν καὶ λέγων
[6, 6]	γεγονότων, ἀσχολίαν δὲ ἐσκήπτετο καὶ	τήρησιν	ἀκριβῆ τῆς βασιλίδος, ὥστε μηδὲ
[6, 4]	καὶ Περσῶν οἱ ἄριστοι καὶ	τῆς	ἄλλης στρατιᾶς τὸ ἐπίλεκτον. πάντων
[6, 2]	θυσίας οἷς καθημέραν θύει. ὢ	τῆς	ἀναισχυντίας· παρέλκει τις τὴν κρίσιν,
[6, 3]	σκεπτέον οὖν πῶς ἂν ἀπαλλαγείην	τῆς	ἀνίας. ζήτει πανταχόθεν εἴ τι
[6, 3]	εἶναι Συρακοσία. καὶ τοῦτο δὲ	τῆς	ἀπάτης ἐστὶ σημεῖον. ἐλεγχθῆναι γὰρ
[6, 7]	ἀποθανεῖν θέλουσιν ἔξεστι. κατεγέλασε Καλλιρόη	τῆς	ἀπειλῆς καὶ ἔφη οὐ νῦν
[6, 2]	οἷον πάλιν καιρὸν ἀπώλεσάς μου	τῆς	ἀποκαρτερήσεως, τὸν μετὰ τὴν δίκην.
[6, 9]	βασιλέως καὶ δίχα κρίσεως ἆθλον	τῆς	ἀριστείας τὴν γυναῖκα. Καλλιρόην δὲ
[6, 6]	ὀργήν· φοβερωτέραν γὰρ ἡγοῦμαι τὴν	τῆς	βασιλίδος ζηλοτυπίαν, ἣν οὐκ ἤνεγκε
[6, 6]	δὲ ἐσκήπτετο καὶ τήρησιν ἀκριβῆ	τῆς	βασιλίδος, ὥστε μηδὲ δύνασθαι Καλλιρόῃ
[6, 7]	ἐπέθετο μᾶλλον καὶ σεαυτῇ" φησὶ	τῆς	βραδυτῆτος αἰτία γίνῃ. πῶς οὖν
[6, 1]	ἐβάρει γὰρ αὐτὴν τὸ κάλλος	τῆς	γυναικὸς ἀντισυγκρινόμενον ἐγγύς· ὑπώπτευε δὲ
[6, 1]	δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη τελευταία πρὸ	τῆς	δίκης ἐφειστήκει· κατέκειντο δὲ οἱ
[6, 6]	ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν ἡ δίκη	τῆς	δόξης. ταύτην δὲ παρέμισγε τὴν
[6, 8]	δέ ἐστι Πέρσαις ἡ παρασκευὴ	τῆς	δυνάμεως. συντέτακται γὰρ ἀπὸ Κύρου,
[6, 2]	ἦς, οὐκ ἂν ἐφθόνεις μοι	τῆς	ἐλευθερίας ὑπὸ δαίμονος κακοῦ τυραννουμένῳ.
[6, 7]	ἤθελον φανερῶς καὶ βίᾳ περιγενέσθαι	τῆς	ἐπιθυμίας, εἶχον δορυφόρους. προσκυνήσας ὁ
[6, 5]	καὶ σὺ δὲ μνημόνευέ μου	τῆς	εὐεργεσίας· εὐχάριστον γὰρ εἶναί σε
[6, 2]	δεῖ με πρῶτον ἐκτελέσαι τὰ	τῆς	εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν τριάκοντα ἡμερῶν
[6, 7]	φησὶ καὶ παραφύλαττε δι´ ὅλης	τῆς	ἡμέρας· πάντως γὰρ καιρὸν εὑρήσεις
[6, 4]	περιέτρεψεν αὐτῷ καὶ δι´ αὐτῆς	τῆς	θεραπείας ἐξέκαυσε τὴν ψυχήν, ἔνδον
[6, 4]	καὶ λαθεῖν. Εὐθὺς οὖν ἀνακλητικὸν	τῆς	θήρας σύνθημα διεδόθη καὶ πάντες
[6, 1]	στενωποῖς οἱ ἀπαντῶντες ἔλεγον αὔριον	τῆς	Καλλιρόης οἱ γάμοι. τίς εὐτυχέστερος
[6, 7]	ἀθανασίαν προετίμησεν ἂν ἡμέρας μιᾶς	τῆς	μετὰ Χαιρέου. μηδὲν οὖν ἀνύσαι
[6, 4]	μὴ παροῦσαν, καὶ ἤκουεν ἐκείνης	τῆς	μὴ λαλούσης. συνεξῆλθε γὰρ ἐπὶ
[6, 9]	ἐπύθετο τί κελεύει γενέσθαι περὶ	τῆς	ξένης· ἀλλὰ καὶ Ἀρταξάτης κατεσιώπησεν,
[6, 7]	μὲν ἀπηλλάγη, τὸ δὲ τελευταῖον	τῆς	ὁμιλίας ἥψατο Καλλιρόης. ~Πᾶσαν δὲ
[6, 5]	καὶ ἑαυτὸν συνιστᾶν, ἴδιον ἐκ	τῆς	ὁμιλίας μνώμενος κέρδος. Καλλιρόη δὲ
[6, 9]	γυναικὸς εὐμόρφου μνημονεύων. βιαζομένης δὲ	τῆς	ὁρμῆς πρὸς μὲν Στάτειραν αὐτὴν
[6, 4]	ὑπὸ Καλλιρόης ὁραθῆναι, καὶ διὰ	τῆς	πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν εἴ
[6, 8]	ἵνα καὶ τοὺς πολεμίους ἐπίσχωσι	τῆς	πρὸς τὸ πλεῖον αὐξήσεως καὶ
[6, 3]	πιστεύω γὰρ ὅτι καὶ θεοὶ	τῆς	σῆς ἐρῶσι συνουσίας. ἀπεκρίνατο βασιλεὺς
[6, 3]	καὶ ποῖον" ἔφη κάλλος δύναται	τῆς	σῆς κρατῆσαι, δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ
[6, 8]	ἀλλὰ ἐν Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι, πλησίον	τῆς	Συρίας· διαβὰς γὰρ τὸν Εὐφράτην
[6, 1]	μέλλουσαν φονεύεσθαι· τάλαντον ἔδωκεν ὑπὲρ	τῆς	σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον ἔσωσεν, εἶτα
[6, 4]	εὐγενὲς καὶ μάλιστα τὸ Καλλιρόης	τῆς	σώφρονος καὶ φιλάνδρου. ~Καιρὸν οὖν
[6, 5]	δυστυχῆ. δέομαι, θᾶττον ἀπαλλαξάτω με	τῆς	φροντίδος, ἀπαρτίσας τὴν κρίσιν, ἵνα
[6, 2]	μόνον· νῦν δὲ καὶ τὸ	τῆς	ψυχῆς σου τιμιώτερον κτῆμα. διὰ
[6, 4]	κατ´ οὔρεος ἰοχέαιρα, ἢ κατὰ	Τηΰγετον	περιμήκετον ἢ Ἐρύμανθον, τερπομένη κάπροισι
[6, 5]	μὲν θεῖον εὐτύχησας, μέγα δέ	τι	ἀπ´ αὐτοῦ καὶ σεμνὸν οὐκ
[6, 3]	τῆς ἀνίας. ζήτει πανταχόθεν εἴ	τι	ἄρα δυνατόν ἐστιν εὑρεῖν φάρμακον.
[6, 6]	λόγους· Στάτειραν δὲ βαρυθυμοῦσαν μέγα	τι	βουλεύσειν αὐτῷ κακὸν ὡς οὐχ
[6, 7]	δέσποτα, μετάπεμψαι Στάτειραν, ὡς ἰδιολογήσασθαί	τι	βουλόμενος πρὸς αὐτήν· ἐμοὶ γὰρ
[6, 6]	παρ´ εὐνούχου· ἂν δὲ βιαιότερόν	τι	γένηται, τότε ἐστί σοι καιρὸς
[6, 6]	βάρβαρος; ἄγε δή, Καλλιρόη, βούλευσαί	τι	γενναῖον, Ἑρμοκράτους ἄξιον· ἀπόσφαξον σεαυτήν.
[6, 9]	ἑαυτὸν καὶ δῆλος ἦν πράξων	τι	γενναῖον, οἷα δὴ καὶ φύσει
[6, 1]	τὸν σώσαντα, μὴ τὸν ἀποκτείναντα·	τί	δὲ ἂν πάλιν ὀργισθῇ Χαιρέας;
[6, 7]	ἔφη οὐ νῦν πρῶτον πείσομαί	τι	δεινόν· ἔμπειρός εἰμι τοῦ δυστυχεῖν.
[6, 2]	τοῦτο πανταχόθεν σοι πόλεμος κεκίνηται.	τί	δοκεῖ σοι, ἀνόητε; Χαιρέαν ἀντίδικον
[6, 3]	λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων, ὥστε μηκέτι	τι	δύνασθαι προσθεῖναι τοῖς λόγοις· ἀποσιωπήσαντος
[6, 9]	αὐτῆς πρὸς βασιλέα οὐδὲ ἐπύθετο	τί	κελεύει γενέσθαι περὶ τῆς ξένης·
[6, 9]	τότε δὲ καὶ ἐλπίδος εἶχέ	τι	κούφης, ὅτι χρήσιμος ἢν ἐν
[6, 3]	ἐρυθήματος μεστὸν καὶ βουλόμενον εἰπεῖν,	τί	κρύπτεις" ἔφη δέσποτα, δοῦλον σόν,
[6, 7]	δεινόν· ἔμπειρός εἰμι τοῦ δυστυχεῖν.	τί	με δύναται βασιλεὺς ὧν πέπονθα
[6, 1]	προπετὴς ἐγὼ σύντομον ἔδωκα προθεσμίαν.	τί	οὖν μέλλομεν πράττειν ἕωθεν; ἄπεισι
[6, 1]	μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν μὴ βλέπῃς.	τί	οὖν σεαυτὸν θέλεις λυπεῖν; Ἥλιος
[6, 8]	τῶν καθεστηκότων καὶ ἄλλος ἄλλο	τι	παρῄνει· πᾶσι δὲ ἤρεσκε τὸ
[6, 9]	τοῦ κάλλους· ᾐδεῖτο δὲ εἰπεῖν	τι	περὶ αὐτῆς, μὴ δόξῃ παιδαριώδης
[6, 6]	οὐκ ἤνεγκε Χαιρέας, ἀνὴρ Ἕλλην.	τί	ποιήσει γυνὴ καὶ δέσποινα βάρβαρος;
[6, 3]	ἑαλώκαμεν. δείσας Ἀρταξάτης ὡς εἰπών	τι	προπετές, μετέβαλε τὸν λόγον εἰς
[6, 5]	πένητα, καὶ ἕτερον, δοῦλον βασιλέως.	τί	σοι γέγονεν ἐκ τούτων μέγα
[6, 1]	δοῦλος ἐμὸς εὐτυχέστερος ἐμοῦ. σκέψαι	τί	σοι πρακτέον ἐστίν, ὦ ψυχή·
[6, 3]	εὔνουν σοι καὶ σιωπᾶν δυνάμενον;	τί	τηλικοῦτον συμβέβηκε δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ
[6, 9]	συνῄδει τὸν ἔρωτα, ἐπενόησε δέ	τι	τοιοῦτον. ἔθος ἐστὶν αὐτῷ τε
[6, 4]	(τὸ δὲ ὕφασμα Βαβυλώνιον) καὶ	τιάραν	ὑακινθινοβαφῆ· χρύσεον δὲ ἀκινάκην ὑπεζωσμένος
[6, 9]	καὶ οὐ πάρεργον τὴν ἀρετὴν	τιθέμενος,	ἀλλὰ τῶν καλλίστων ἀξιῶν. τότε
[6, 1]	τάφος; μὴ προδῷς τὸν υἱόν·	τίμησον	τὸν πατέρα τοῦ τέκνου. τοιαῦτα
[6, 7]	τὸν κρείττονα· δόξει δέ σε	τιμιωτέραν,	ὡς ἀρέσασαν βασιλεῖ. τοῦτο δὲ
[6, 2]	καὶ τὸ τῆς ψυχῆς σου	τιμιώτερον	κτῆμα. διὰ τοῦτο πανταχόθεν σοι
[6, 7]	παρακαλεῖ κελεῦσαι δυνάμενος. ἀλλ´ ἐγὼ	(τιμῶ	γάρ σε) πρὸς ἐκεῖνον οὐ
[6, 3]	συμβέβηκε δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ μή	τινα	ἐπιβουλὴν εἶπε βασιλεὺς καὶ μεγίστην,
[6, 8]	δὲ πεζὴν στρατιὰν καὶ πόσην,	τίνας	δὲ τοξότας καὶ πόσα ἑκάστους
[6, 4]	ἔχει, μένει δὲ ἡ κρίσις,	τίνι	ὀφείλει γαμηθῆναι. μέμνησο οὖν ὅτι
[6, 5]	γὰρ πᾶς δοῦλος, ὅταν διαλέγηταί	τινι	περὶ τοῦ δεσπότου, καὶ ἑαυτὸν
[6, 8]	τὰς πόλεις ἀντέχειν, ὥσπερ χειμάρρου	τινὸς	ἢ πυρὸς αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς.
[6, 3]	Καλλιρόης παρούσης οὐκ ἂν ἄλλου	τινὸς	ἠράσθη· προσεποιεῖτο ὅμως ἀγνοεῖν καὶ
[6, 5]	ἔχεις εὔφορον; ποῖον κόσμον πολυτελῆ;	τίνων	πόλεων ἄρχεις; πόσοι δοῦλοί σε
[6, 2]	τότε σοῦ μὴ θέλοντος ἐδόθη.	τίς	ἂν εἶδε; τίς ἂν προσῆλθε;
[6, 2]	θέλοντος ἐδόθη. τίς ἂν εἶδε;	τίς	ἂν προσῆλθε; φέρων δὲ σεαυτὸν
[6, 9]	ἐκείνῳ τῷ ἀδιηγήτῳ ταράχῳ μνήμη	τις	αὐτὸν εἰσῆλθε τοῦ κάλλους· ᾐδεῖτο
[6, 3]	ὑπ´ ἀνθρώπων, ἀλλ´ ὑπὸ θεοῦ.	τίς	γάρ ἐστιν Ἔρως πρότερον ἤκουον
[6, 1]	Ἔρως. πρῶτον οὖν ἀπόκριναι σεαυτῷ.	τίς	εἶ; Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ δικαστής;
[6, 3]	ἔρωτα καταλύει, πλὴν εἰ μή	τις	ἐξ οὐρανοῦ καταβέβηκε τῶν ἄνωθεν
[6, 5]	λογισαμένη καὶ τὸν τόπον καὶ	τίς	ἐστιν αὐτὴ καὶ τίς ὁ
[6, 3]	ἐστιν, ὃ λέγεις, ὅτι θεῶν	τίς	ἐστιν ἥδε ἡ γυνή· οὐδὲ
[6, 1]	αὔριον τῆς Καλλιρόης οἱ γάμοι.	τίς	εὐτυχέστερος ἄρα; διέσχιστο δὲ ἡ
[6, 5]	λαλοῦντες, μὴ καὶ τῇ βασιλίδι	τις	ἡμᾶς διαβαλεῖ. καὶ ἡ μὲν
[6, 5]	καὶ τίς ἐστιν αὐτὴ καὶ	τίς	ὁ λέγων, τὴν ὀργὴν μετέβαλε
[6, 1]	ἦν ἀκούειν, ὥστε εἶπεν ἄν	τις	ὅλην Βαβυλῶνα εἶναι δικαστήριον. Νὺξ
[6, 3]	ἠπίστουν δὲ ὅμως ὅτι δύναταί	τις	παρ´ ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι δυνατώτερος.
[6, 2]	θύει. ὢ τῆς ἀναισχυντίας· παρέλκει	τις	τὴν κρίσιν, ἔνδον ἔχων ἀλλοτρίαν
[6, 7]	ἐμβαλὼν τὴν δεξιάν, ὡς δή	τις	φιλέλλην καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε τοῦ
[6, 2]	Μίλητον κατέλιπε. φέρε" φησίν, ὦ	τλῆμον,	τὴν ἑκούσιον συμφοράν· ἑαυτῷ γὰρ
[6, 3]	ἐρώμενος· τοῦτο δὲ ἄρα καὶ	τὸ	ᾀδόμενον λόγιον ἦν ὅτι ὁ
[6, 2]	κρείττων, σὺ νικᾷς. ἦν δὲ	τὸ	ἆθλον οὐ κότινος, οὐ μῆλα,
[6, 7]	τὸ πρόσωπον. τὰς τρίχας ἐπῄνει,	τὸ	βάδισμα, τὴν φωνήν· οἵα μὲν
[6, 7]	ἑώρακας τὴν βασιλίδα πῶς ἀκούσασα	τὸ	βασιλέως ὄνομα προσεκύνησε καὶ τρέχουσα
[6, 2]	οὖν φανείσης οἱ μὲν ὑπηρέται	τὸ	βασιλικὸν ἡτοίμαζον δικαστήριον· τὸ δὲ
[6, 9]	οὐδὲν αὐτῷ μέλον. κἀκεῖνο" φησὶ	τὸ	γύναιον τὸ ξένον, περὶ οὗ
[6, 9]	δεσπότου καθεστηκότος παιδιᾶς ἐρωτικῆς μνημονεύειν,	τὸ	δὲ ἀληθὲς ἄσμενος ἀπηλλαγμένος καθάπερ
[6, 2]	ὑπηρέται τὸ βασιλικὸν ἡτοίμαζον δικαστήριον·	τὸ	δὲ πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ τὰ
[6, 7]	ἔρωτι παρευδοκιμούμενος. κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη,	τὸ	δὲ τελευταῖον τῆς ὁμιλίας ἥψατο
[6, 4]	προστερνίδια· πορφύραν δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν	(τὸ	δὲ ὕφασμα Βαβυλώνιον) καὶ τιάραν
[6, 5]	αὐτοῦ καὶ σεμνὸν οὐκ ἐκαρπώσω.	τὸ	διὰ γῆς πάσης ἔνδοξον καὶ
[6, 7]	φωνήν· οἵα μὲν εἰσῆλθεν εἰς	τὸ	δικαστήριον, οἵα δὲ ἔστη, πῶς
[6, 3]	ἦλθεν ἐπ´ ἐμὲ καὶ ὅλον	τὸ	δρᾶμα τοῦτο ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω
[6, 1]	αὐτὸς ἐφορᾷ· σὺ δὲ ἀπελαύνεις	τὸ	δῶρον τοῦ θεοῦ; πάνυ γοῦν
[6, 4]	ἄριστοι καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς	τὸ	ἐπίλεκτον. πάντων δὲ ὄντων ἀξιοθεάτων
[6, 1]	προπάτωρ σὸς ἐξεῖλέ σοι τοῦτο	τὸ	ζῶον, κάλλιστον ὧν αὐτὸς ἐφορᾷ·
[6, 4]	φρόνημα Ἑλληνικὸν εὐγενὲς καὶ μάλιστα	τὸ	Καλλιρόης τῆς σώφρονος καὶ φιλάνδρου.
[6, 4]	εἰς τὰ βασίλεια χαίρων ὡς	τὸ	κάλλιστον θήραμα θηράσας. καὶ Ἀρταξάτης
[6, 3]	ἡ γυνή· οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπινον	τὸ	κάλλος· πλὴν οὐχ ὁμολογεῖ· προσποιεῖται
[6, 1]	ὡς φορτίον· ἐβάρει γὰρ αὐτὴν	τὸ	κάλλος τῆς γυναικὸς ἀντισυγκρινόμενον ἐγγύς·
[6, 2]	μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν πρᾶσιν,	τὸ	λῃστήριον, τὰ δεσμά, τὸν τοῦ
[6, 7]	στενότερος. λῃστῶν χερσὶ παρεδόθην. ἄρτι	τὸ	μέγιστον τῶν κακῶν πάσχω· παρόντα
[6, 2]	μετὰ παραπομπῆς, οὕτω δὴ κἀκείνους.	τὸ	μὲν δοκιμώτατον Περσῶν πλῆθος παρέπεμπε
[6, 3]	ὃς ἦν αὐτῷ πιστότατος ἁπάντων,	τὸ	μὲν πρῶτον ᾐδεῖτο κἀκεῖνον· ἰδὼν
[6, 5]	πλουτήσῃς ἐμοῦ μνημόνευε. Καλλιρόη δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον ὥρμησεν, εἰ δυνατόν,
[6, 8]	εὐτύχημα δὲ μέγιστον βασιλεῖ γεγονέναι	τὸ	μήτε ἐν Βάκτροις μήτε ἐν
[6, 1]	δὲ καὶ Διονυσίῳ πρόσεστιν εἰς	τὸ	νικᾶν ὅτι τέκνον ἔχουσι κοινόν.
[6, 9]	μέλον. κἀκεῖνο" φησὶ τὸ γύναιον	τὸ	ξένον, περὶ οὗ τὴν κρίσιν
[6, 8]	τοὺς πολεμίους ἐπίσχωσι τῆς πρὸς	τὸ	πλεῖον αὐξήσεως καὶ τοὺς φίλους
[6, 7]	ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας δὲ	τὸ	πλεῖστον μέρος καὶ τοσοῦτον καταδραθὼν
[6, 7]	τάχα μὲν οὐδὲ Χαιρέας γνοίη	τὸ	πραχθέν, ἀλλὰ καὶ γνοὺς οὐ
[6, 2]	καὶ πραγμάτων. ὁ δὲ εὐνοῦχος	τὸ	προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα δὲ εὐθὺς
[6, 7]	ἔχει Καλλιρόη, πῶς δὲ καλὸν	τὸ	πρόσωπον. τὰς τρίχας ἐπῄνει, τὸ
[6, 2]	μῆλα, οὐ πίτυς, ἀλλὰ κάλλος	τὸ	πρῶτον, ὑπὲρ οὗ δικαίως ἂν
[6, 7]	παρόντα Χαιρέαν οὐ βλέπω. τοῦτο	τὸ	ῥῆμα προέδωκεν αὐτήν· ὁ γὰρ
[6, 6]	ὀρθῶς δὲ προσέταξας· ἀνείληφας γὰρ	τὸ	σεμνότατον πρόσωπον τοῦ δικαστοῦ καὶ
[6, 8]	τι παρῄνει· πᾶσι δὲ ἤρεσκε	τὸ	σπεύδειν καὶ μηδὲ μίαν ἡμέραν,
[6, 2]	ἀθλητὰς ἔστι θεάσασθαι παραγινομένους ἐπὶ	τὸ	στάδιον μετὰ παραπομπῆς, οὕτω δὴ
[6, 2]	σεαυτὸν μόνον· νῦν δὲ καὶ	τὸ	τῆς ψυχῆς σου τιμιώτερον κτῆμα.
[6, 4]	σοβαρός· ἔστι γὰρ ἴδιον Ἔρωτος	τὸ	φιλόκοσμον· ἤθελε δὲ μέσος ὑπὸ
[6, 1]	τίμησον τὸν πατέρα τοῦ τέκνου.	τοιαῦτα	διαλαλούντων ἦν ἀκούειν, ὥστε εἶπεν
[6, 2]	ὁ τοιοῦτος εἶναι λέγει δικαστής.	τοιαῦτα	μὲν ὠδύρετο Διονύσιος, Χαιρέας δὲ
[6, 5]	δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ. παυσώμεθα	τοίνυν	λαλοῦντες, μὴ καὶ τῇ βασιλίδι
[6, 3]	καὶ μὴ σύ γε" ἔφη	τοιοῦτο	μηδὲν εἴπῃς, ἵνα γυναῖκα ἀλλοτρίαν
[6, 9]	τὸν ἔρωτα, ἐπενόησε δέ τι	τοιοῦτον.	ἔθος ἐστὶν αὐτῷ τε βασιλεῖ
[6, 2]	ἔχων ἀλλοτρίαν γυναῖκα, καὶ ὁ	τοιοῦτος	εἶναι λέγει δικαστής. τοιαῦτα μὲν
[6, 3]	διανοῇ, βασιλεῦ. μὴ τὴν ὁμοίαν	τοῖς	ἄλλοις ἀνθρώποις θεραπείαν τῷ Ἔρωτι
[6, 9]	αὐτῷ τε βασιλεῖ καὶ Περσῶν	τοῖς	ἀρίστοις, ὅταν εἰς πόλεμον ἐξίωσιν,
[6, 2]	οὐκ ἠδύνατο λυπεῖσθαι φανερῶς ἐν	τοῖς	βασιλείοις, ἀλλ´ ἡσυχῆ καὶ λανθάνουσα
[6, 3]	θήρᾳ δὲ ἐνδιατρίβειν βέλτιον ἢ	τοῖς	βασιλείοις καὶ ἐγγὺς εἶναι τοῦ
[6, 2]	βασιλεὺς δὲ μεγαλοπρεπεῖς θυσίας παρέστησε	τοῖς	βωμοῖς. τότε πρῶτον καὶ Ἔρωτι
[6, 4]	νόμους αἰδοῦ, κεῖνται γὰρ ἐπὶ	τοῖς	γάμοις, μήτε μοιχείαν, δεῖ γὰρ
[6, 9]	πόλεμον καὶ ἄδηλα, καὶ μεταβολὰς	τοῖς	δυστυχοῦσι βελτίονας, τάχα δὲ καὶ
[6, 5]	ἔθνη μείζονα χαρίσασθαι. θῦε δὴ	τοῖς	θεοῖς καὶ μακάριζε σεαυτήν, καὶ
[6, 3]	ὥστε μηκέτι τι δύνασθαι προσθεῖναι	τοῖς	λόγοις· ἀποσιωπήσαντος δὲ εὐθὺς μὲν
[6, 9]	ἐκ τῶν μεθ´ ἑαυτοῦ, ἐν	τοῖς	πρώτοις καὶ φανερωτάτοις κατέταξεν ἑαυτὸν
[6, 1]	τε πρὸς ἀλλήλους καὶ ἐν	τοῖς	στενωποῖς οἱ ἀπαντῶντες ἔλεγον αὔριον
[6, 7]	τοσοῦτον καταδραθὼν ὅσον καὶ ἐν	τοῖς	ὕπνοις Καλλιρόην ἰδεῖν, ἕωθεν καλέσας
[6, 4]	δεῖ γὰρ πρῶτον εἶναι ἄνδρα	τὸν	ἀδικούμενον, εἶτα τὸν ἀδικοῦντα μοιχόν.
[6, 4]	εἶναι ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον, εἶτα	τὸν	ἀδικοῦντα μοιχόν. ἤρεσεν ὁ λόγος
[6, 7]	{ἢ σχεῖν κάλλιον} ἵνα καὶ	τὸν	ἄνδρα κομίσῃ; τάχα μὲν οὐδὲ
[6, 1]	εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν σώσαντα, μὴ	τὸν	ἀποκτείναντα· τί δὲ ἂν πάλιν
[6, 8]	εἰς πόλεμον ἱππείαν καὶ πόσην	τὸν	ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν, ποῖα δὲ
[6, 7]	βάρβαροι καὶ θεὸν φανερὸν νομίζουσι	τὸν	βασιλέα. Καλλιρόη δὲ καὶ αὐτοῦ
[6, 6]	παλινῳδίαν, εἴ πως ἀποστρέψαι δύναιτο	τὸν	βασιλέα τοῦ ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν
[6, 8]	παρασκευῆς. τὸν μὲν γὰρ σατράπην	τὸν	βασιλικὸν τοὺς Αἰγυπτίους ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι
[6, 5]	ταῦτά σοι χαλεπανεῖ, λογισάμενος ὅτι	τὸν	γῆς ἁπάσης κύριον ὑπέρριψας Διονυσίου
[6, 5]	μνημονεύσῃς ἔτι περὶ ἐμοῦ πρὸς	τὸν	δεσπότην. καὶ γὰρ ἂν ἐν
[6, 2]	θανάτου καλοῦ, μεθ´ ὃν ἤκουσα	τὸν	δεύτερον Καλλιρόης γάμον. οἷον πάλιν
[6, 7]	αἰτία γίνῃ. πῶς οὖν εὐμενῆ	τὸν	δικαστὴν ἕξεις, {ἢ σχεῖν κάλλιον}
[6, 5]	ἐραστὰς ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα,	τὸν	δυνάμενόν σοι Μίλητον αὐτὴν καὶ
[6, 9]	τὸν εὐνοῦχον, ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει	τὸν	ἔρωτα, ἐπενόησε δέ τι τοιοῦτον.
[6, 6]	ὑπηρετοῦντι μόνον ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντι	τὸν	ἔρωτα. καὶ ὁ μὲν εὐνοῦχος
[6, 1]	Στάτειραν αἰδοῦμαι. μήτε οὖν δημοσίευε	τὸν	ἔρωτα μήτε τὴν δίκην ἀπάρτιζε.
[6, 4]	ἐκεῖνος αὐτῶν ἐξέστησεν ἂν καὶ	τὸν	Ἔρωτα· τέρψις γὰρ ἦν, μετ´
[6, 1]	ὡς φυγάς· αἱ δ´ ἕτεραι	τὸν	εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν σώσαντα, μὴ
[6, 7]	ὕπνοις Καλλιρόην ἰδεῖν, ἕωθεν καλέσας	τὸν	εὐνοῦχον ἄπιθι" φησὶ καὶ παραφύλαττε
[6, 2]	καὶ θεοί. βασιλεὺς δὲ καλέσας	τὸν	εὐνοῦχον Ἀρταξάτην, ὃς ἦν παρ´
[6, 9]	οὐδὲν εἶπεν, ἀλλ´ οὐδὲ πρὸς	τὸν	εὐνοῦχον, ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει τὸν
[6, 4]	ἦν, καὶ προσλαβόμενος ὑπὸ χεῖρα	τὸν	εὐνοῦχον κατεφίλησε καὶ δικαίως ἄρα
[6, 3]	παρεφύλαττεν αὐτόν. ~Βασιλεὺς δὲ καλέσας	τὸν	εὐνοῦχον, ὃς ἦν αὐτῷ πιστότατος
[6, 5]	ἀκοῦσαι, καὶ τῶν εὐαγγελίων ἀμείψασθαι	τὸν	εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη. πάλιν δὲ ἐκεῖνος
[6, 8]	πλησίον τῆς Συρίας· διαβὰς γὰρ	τὸν	Εὐφράτην εὐθὺς ἐν χερσὶν ἕξει
[6, 3]	καὶ Στάτειρα καλλίστη τῶν ὑπὸ	τὸν	ἥλιον, ἧς ἀπολαύεις μόνος. ἐξουσία
[6, 3]	τῶν ὑφ´ ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπὲρ	τὸν	Ἰόνιον καὶ τὴν πολλὴν θάλασσαν
[6, 7]	ἀλλὰ καὶ γνοὺς οὐ ζηλοτυπήσει	τὸν	κρείττονα· δόξει δέ σε τιμιωτέραν,
[6, 3]	ὡς εἰπών τι προπετές, μετέβαλε	τὸν	λόγον εἰς ἔπαινον. σεμνῶς" ἔφη
[6, 3]	τρώσας αὐτὸς ἰάσεται. κατῃδέσθη βασιλεὺς	τὸν	λόγον καὶ μὴ σύ γε"
[6, 5]	καὶ πένητας ἔχεις ἐραστὰς ἀλλὰ	τὸν	μέγαν βασιλέα, τὸν δυνάμενόν σοι
[6, 7]	ἐν Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι νικήσαντες	τὸν	μέγαν σου βασιλέα. ταῦτα ἅμα
[6, 8]	Αἴγυπτον ἀφεστάναι μετὰ μεγάλης παρασκευῆς.	τὸν	μὲν γὰρ σατράπην τὸν βασιλικὸν
[6, 2]	καιρὸν ἀπώλεσάς μου τῆς ἀποκαρτερήσεως,	τὸν	μετὰ τὴν δίκην. ἰδὼν Καλλιρόην
[6, 7]	πασῶν ἀνοητοτάτη γυναικῶν, τοῦ βασιλέως	τὸν	Μιθριδάτου δοῦλον προτιμᾷς; ἠγανάκτησε Καλλιρόη
[6, 2]	ἂν ἐξῆλθε τοῦ τάφου καταλιποῦσα	τὸν	νεκρόν. εἰ δ´ οὖν, ἐκείμην
[6, 7]	ἀλλὰ καὶ Χαιρέου κινδυνεύοντος ἀπολέσθαι	τὸν	οἴκτιστον μόρον· οὐ γὰρ ἀνέξεται
[6, 9]	καὶ πλοῦτον πολυτελῆ καὶ τρυφήν.	τὸν	οὖν ἐπὶ τούτων διάκονον καλέσας
[6, 1]	ὡς παρούσῃ Καλλιρόῃ μὴ παρῇς	τὸν	παρθένιον· ἑλοῦ τὸν πρῶτον φιλήσαντα,
[6, 1]	φιλήσαντα, τὸν πολίτην, ἵνα καὶ	τὸν	πατέρα ἴδῃς· εἰ δὲ μή,
[6, 1]	μὴ προδῷς τὸν υἱόν· τίμησον	τὸν	πατέρα τοῦ τέκνου. τοιαῦτα διαλαλούντων
[6, 3]	Ἰόνιον καὶ τὴν πολλὴν θάλασσαν	τὸν	περὶ αὑτῆς μῦθον ἐκπέμπει. προφάσει
[6, 1]	παρθένιον· ἑλοῦ τὸν πρῶτον φιλήσαντα,	τὸν	πολίτην, ἵνα καὶ τὸν πατέρα
[6, 1]	μὴ παρῇς τὸν παρθένιον· ἑλοῦ	τὸν	πρῶτον φιλήσαντα, τὸν πολίτην, ἵνα
[6, 1]	δ´ ἕτεραι τὸν εὐεργέτην ἑλοῦ,	τὸν	σώσαντα, μὴ τὸν ἀποκτείναντα· τί
[6, 5]	καὶ φρενήρης, ταχέως λογισαμένη καὶ	τὸν	τόπον καὶ τίς ἐστιν αὐτὴ
[6, 2]	πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον, τὰ δεσμά,	τὸν	τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον βασιλέα. ὢ
[6, 2]	Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ βοηθῇ πρὸς	τὸν	υἱόν. Πάντων δὲ ἐν θυμηδίαις
[6, 1]	Χαιρέας; πάλιν τάφος; μὴ προδῷς	τὸν	υἱόν· τίμησον τὸν πατέρα τοῦ
[6, 4]	ἄκοντας ἐκράτει, καὶ φαρέτρα καὶ	τόξον	αὐτῷ παρήρτητο, Σηρῶν ἔργον πολυτελέστατον.
[6, 8]	στρατιὰν καὶ πόσην, τίνας δὲ	τοξότας	καὶ πόσα ἑκάστους ἅρματα ψιλά
[6, 5]	φρενήρης, ταχέως λογισαμένη καὶ τὸν	τόπον	καὶ τίς ἐστιν αὐτὴ καὶ
[6, 7]	δὲ τὸ πλεῖστον μέρος καὶ	τοσοῦτον	καταδραθὼν ὅσον καὶ ἐν τοῖς
[6, 8]	παρ´ ὧντινων, ποῖα καὶ πόσα.	τοσούτῳ	δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ πάντα ὑπὸ
[6, 4]	ἱππέων αὐτῷ παραθεόντων, οὔτε θηρίον,	τοσούτων	διωκομένων, οὔτε κυνὸς ἤκουε, τοσούτων
[6, 4]	ἀλλὰ βασιλεὺς οὔτε ἵππον ἔβλεπε,	τοσούτων	ἱππέων αὐτῷ παραθεόντων, οὔτε θηρίον,
[6, 4]	τοσούτων διωκομένων, οὔτε κυνὸς ἤκουε,	τοσούτων	ὑλακτούντων, οὔτε ἀνθρώπων, πάντων βοώντων.
[6, 9]	τιθέμενος, ἀλλὰ τῶν καλλίστων ἀξιῶν.	τότε	δὲ καὶ ἐλπίδος εἶχέ τι
[6, 6]	ἂν δὲ βιαιότερόν τι γένηται,	τότε	ἐστί σοι καιρὸς ἐπιδεῖξαι Χαιρέᾳ
[6, 8]	κατήφεια δὲ πᾶσαν ἔσχε Βαβυλῶνα.	τότε	καὶ ὄναρ βασιλέως λογοποιοὶ καὶ
[6, 2]	μεγαλοπρεπεῖς θυσίας παρέστησε τοῖς βωμοῖς.	τότε	πρῶτον καὶ Ἔρωτι ἔθυσε καὶ
[6, 2]	καὶ οὐδὲ ἡ ἐπιστολὴ Καλλιρόῃ	τότε	σοῦ μὴ θέλοντος ἐδόθη. τίς
[6, 2]	θαπτομένῃ Καλλιρόῃ συνετάφην· ἀλλὰ καὶ	τότε	σύ με βουλόμενον ἀποθανεῖν ἐκώλυσας
[6, 5]	ὀργὴν μετέβαλε καὶ κατειρωνεύσατο λοιπὸν	τοῦ	βαρβάρου. μὴ γὰρ οὕτω" φησὶ
[6, 6]	βασιλέως. καὶ οὔπω λέγω τὴν	τοῦ	βασιλέως ὀργήν· φοβερωτέραν γὰρ ἡγοῦμαι
[6, 7]	ὦ" φησὶ πασῶν ἀνοητοτάτη γυναικῶν,	τοῦ	βασιλέως τὸν Μιθριδάτου δοῦλον προτιμᾷς;
[6, 1]	γήμας ἀπέκτεινε· μνημονεύειν ὀφείλει Καλλιρόη	τοῦ	γάμου· γνωστὸν δὲ καὶ Διονυσίῳ
[6, 9]	δῆτα μὴ θαρρῶν ἐν κινδύνῳ	τοῦ	δεσπότου καθεστηκότος παιδιᾶς ἐρωτικῆς μνημονεύειν,
[6, 5]	δοῦλος, ὅταν διαλέγηταί τινι περὶ	τοῦ	δεσπότου, καὶ ἑαυτὸν συνιστᾶν, ἴδιον
[6, 5]	δυνατόν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι	τοῦ	διαφθείροντος αὐτήν, οἷα δὲ γυνὴ
[6, 6]	ἀνείληφας γὰρ τὸ σεμνότατον πρόσωπον	τοῦ	δικαστοῦ καὶ θέλεις παρὰ Πέρσαις
[6, 3]	πάντων τῶν θεῶν καὶ αὐτοῦ	τοῦ	Διός· ἠπίστουν δὲ ὅμως ὅτι
[6, 7]	βασιλέα. Καλλιρόη δὲ καὶ αὐτοῦ	τοῦ	Διὸς οὐκ ἂν ἠσπάσατο γάμους,
[6, 7]	πείσομαί τι δεινόν· ἔμπειρός εἰμι	τοῦ	δυστυχεῖν. τί με δύναται βασιλεὺς
[6, 6]	πως ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν βασιλέα	τοῦ	ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι διακονίας
[6, 1]	σὺ δὲ ἀπελαύνεις τὸ δῶρον	τοῦ	θεοῦ; πάνυ γοῦν ἐμοὶ μέλει
[6, 1]	μίαν ὥραν ἔχετε λοιπὸν ἀπολαῦσαι	τοῦ	καλλίστου θεάματος· εἶτα γενήσεται δοῦλος
[6, 9]	ταράχῳ μνήμη τις αὐτὸν εἰσῆλθε	τοῦ	κάλλους· ᾐδεῖτο δὲ εἰπεῖν τι
[6, 6]	δὲ ἐκέλευσάς μοι, δέσποτα, προνοεῖσθαι	τοῦ	λαθεῖν. ὀρθῶς δὲ προσέταξας· ἀνείληφας
[6, 5]	σε πιστεύω. πρὸς τὴν ἀρχὴν	τοῦ	λόγου Καλλιρόη περιχαρὴς ἐγένετο· φύσει
[6, 5]	καρδίαν ἐπλήγη ὥσπερ ὑπὸ ξίφους	τοῦ	λόγου· προσεποιεῖτο δὲ μὴ συνιέναι
[6, 5]	ἵνα ἐμαυτὴν ἀξίαν εἶναι πεισθῶ	τοῦ	μεγάλου βασιλέως. εἰμὶ δὲ θεραπαινίσιν
[6, 7]	τις φιλέλλην καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε	τοῦ	πλήθους τῶν θεραπαινίδων. ἡ δὲ
[6, 8]	δυνάμεως. συντέτακται γὰρ ἀπὸ Κύρου,	τοῦ	πρώτου Περσῶν βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν
[6, 3]	ἦν, ἀλλὰ ᾐσθάνετο μὲν τυφομένου	τοῦ	πυρός, ἔτι γε μὴν οὐδὲ
[6, 3]	τοῖς βασιλείοις καὶ ἐγγὺς εἶναι	τοῦ	πυρός. ~Ταῦτα ἤρεσε καὶ θήρα
[6, 2]	τὸ λῃστήριον, τὰ δεσμά, τὸν	τοῦ	σταυροῦ χαλεπώτερον βασιλέα. ὢ θανάτου
[6, 2]	τάχα γὰρ οὐκ ἂν ἐξῆλθε	τοῦ	τάφου καταλιποῦσα τὸν νεκρόν. εἰ
[6, 6]	ὡς ἀληθῶς Καλλιρόη τέθνηκεν. ἐκ	τοῦ	τάφου μὲν ἐξῆλθον, οὐκ ἐξάξει
[6, 1]	τὸν υἱόν· τίμησον τὸν πατέρα	τοῦ	τέκνου. τοιαῦτα διαλαλούντων ἦν ἀκούειν,
[6, 2]	ὅλως ἤθελε ζῆν. Πολυχάρμου δὲ	τοῦ	φίλου κωλύοντος αὐτὸν ἀποκαρτερεῖν σύ
[6, 8]	τὴν βοήθειαν· βραδυνόντων δὲ εἰς	τοὐναντίον	ἅπαντα χωρήσειν· τοὺς μὲν γὰρ
[6, 7]	κατηγόρευσα τὴν μανίαν τὴν σήν,	τοὐναντίον	δέ, ὑπεσχόμην ὑπὲρ σοῦ. πάρεισιν
[6, 4]	βεβουλευμένον, ὡς ᾤετο, καλῶς, εἰς	τοὐναντίον	τὴν τέχνην περιέτρεψεν αὐτῷ καὶ
[6, 2]	Βαβυλών. ὥσπερ δὲ ἐν Ὀλυμπίοις	τοὺς	ἀθλητὰς ἔστι θεάσασθαι παραγινομένους ἐπὶ
[6, 8]	μὲν γὰρ σατράπην τὸν βασιλικὸν	τοὺς	Αἰγυπτίους ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι δὲ βασιλέα
[6, 8]	Εὐφράτην εὐθὺς ἐν χερσὶν ἕξει	τοὺς	ἀφεστῶτας. ἔδοξεν οὖν τὴν μὲν
[6, 1]	πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ, πατρὶς ἔθαψε·	τοὺς	γάμους οὐκ ἀπέλιπεν· οὐκ ἀπελείφθη.
[6, 8]	γὰρ πολεμίους καταφρονήσειν ὡς δεδιότων,	τοὺς	δὲ οἰκείους ἐνδώσειν ὡς ἀμελουμένους.
[6, 1]	δούλων ἐμῶν ἀδόξων, ἵνα βραβεύω	τοὺς	ἐκείνων γάμους καὶ ὁ μέγας
[6, 8]	μέλλοντα προειρηκέναι· θυσίας γὰρ ἀπαιτοῦντας	τοὺς	θεοὺς κίνδυνον μὲν ἀλλὰ καὶ
[6, 6]	καὶ πρὸς ἐκείνην Καλλιρόη κατείπῃ	τοὺς	λόγους· Στάτειραν δὲ βαρυθυμοῦσαν μέγα
[6, 8]	δὲ εἰς τοὐναντίον ἅπαντα χωρήσειν·	τοὺς	μὲν γὰρ πολεμίους καταφρονήσειν ὡς
[6, 4]	ὅτι χήρας ἐρᾷς· ὡς μήτε	τοὺς	νόμους αἰδοῦ, κεῖνται γὰρ ἐπὶ
[6, 8]	συγκαλέσας οὖν ὁ βασιλεὺς Περσῶν	τοὺς	ὁμοτίμους καὶ ὅσοι παρῆσαν ἡγεμόνες
[6, 5]	πρῶτον ὥρμησεν, εἰ δυνατόν, καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι τοῦ διαφθείροντος αὐτήν,
[6, 1]	ὁμιλίαις ἡσυχῆ Καλλιρόην ὑποβλέποντα, καὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς κλέπτοντας μὲν τὴν θέαν,
[6, 8]	ἀναβαλέσθαι δυοῖν ἕνεκεν· ἵνα καὶ	τοὺς	πολεμίους ἐπίσχωσι τῆς πρὸς τὸ
[6, 2]	δὲ σεαυτὸν εἰς μέσους ἔρριψας	τοὺς	πολεμίους. καὶ εἴθε σεαυτὸν μόνον·
[6, 8]	πρὸς τὸ πλεῖον αὐξήσεως καὶ	τοὺς	φίλους εὐθυμοτέρους ποιήσωσι, δείξαντες αὐτοῖς
[6, 5]	ἔδοξεν ἀποδίδοσθαι Χαιρέᾳ καὶ ἔσπευδε	τοῦτο	ἀκοῦσαι, καὶ τῶν εὐαγγελίων ἀμείψασθαι
[6, 1]	κἂν βλέπειν· ὑπέρθου τὴν κρίσιν·	τοῦτο	γὰρ ἔξεστι καὶ ἰδιώτῃ δικαστῇ.
[6, 5]	καὶ ἐπαινῶ σε παρ´ ἐκείνῳ.	τοῦτο	γὰρ προσέθηκεν· εἴωθε γὰρ πᾶς
[6, 3]	ἐστι πλὴν αὐτὸς ὁ ἐρώμενος·	τοῦτο	δὲ ἄρα καὶ τὸ ᾀδόμενον
[6, 7]	σε τιμιωτέραν, ὡς ἀρέσασαν βασιλεῖ.	τοῦτο	δὲ προσέθηκεν οὐχὶ δι´ ἐκείνην
[6, 3]	δὲ Ἑλληνὶς εἶναι Συρακοσία. καὶ	τοῦτο	δὲ τῆς ἀπάτης ἐστὶ σημεῖον.
[6, 7]	ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα τῇ βασιλίδι,	τοῦτο	δὴ θεραπεῦσαι θέλων ἔτρεψε τὴν
[6, 3]	ἐμὲ καὶ ὅλον τὸ δρᾶμα	τοῦτο	ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ σε
[6, 5]	γυνή, φανερώτερον ἤρξατο λέγειν. αὐτὸ	τοῦτο	εὐτύχηκας, ὅτι οὐκέτι δούλους καὶ
[6, 1]	ἀναδέξασθαι τὴν κρίσιν καὶ πάντες	τοῦτο	ἴσασι. μάλιστα δὲ Στάτειραν αἰδοῦμαι.
[6, 3]	σῆς ἐρῶσι συνουσίας. ἀπεκρίνατο βασιλεὺς	τοῦτο	ἴσως ἀληθές ἐστιν, ὃ λέγεις,
[6, 5]	φύσει γὰρ ἄνθρωπος, ὃ βούλεται,	τοῦτο	καὶ οἴεται. τάχ´ οὖν ἔδοξεν
[6, 3]	καὶ παρ´ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις,	τοῦτο	ὅπερ ζητεῖς. φάρμακον γὰρ ἕτερον
[6, 9]	βασιλὶς οὐκ ἤθελεν ἐπάγεσθαι· διὰ	τοῦτο	οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς πρὸς βασιλέα
[6, 2]	ψυχῆς σου τιμιώτερον κτῆμα. διὰ	τοῦτο	πανταχόθεν σοι πόλεμος κεκίνηται. τί
[6, 5]	ὁ μέγας βασιλεὺς θεάσηται. καὶ	τοῦτο	πρῶτον εὐαγγέλιον ἔχεις· ἡδέως σε
[6, 5]	ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί. διὰ	τοῦτό	σε ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν εὑρόντες
[6, 6]	θέλεις παρὰ Πέρσαις εὐδοκιμεῖν. διὰ	τοῦτό	σε πάντες ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες δέ
[6, 1]	Ἥλιος προπάτωρ σὸς ἐξεῖλέ σοι	τοῦτο	τὸ ζῶον, κάλλιστον ὧν αὐτὸς
[6, 7]	πάσχω· παρόντα Χαιρέαν οὐ βλέπω.	τοῦτο	τὸ ῥῆμα προέδωκεν αὐτήν· ὁ
[6, 9]	στρατεύσιμον εἶχον ἡλικίαν. ἐν δὲ	τούτοις	ἐξῆλθε καὶ Διονύσιος· Ἴων γὰρ
[6, 7]	οἱ βασιλέως ἐχθροί, μόνοις γὰρ	τούτοις	οὐδὲ ἀποθανεῖν θέλουσιν ἔξεστι. κατεγέλασε
[6, 9]	καὶ τρυφήν. τὸν οὖν ἐπὶ	τούτων	διάκονον καλέσας ὁ βασιλεύς, πολλὰ
[6, 2]	συμφοράν· ἑαυτῷ γὰρ αἴτιος εἶ	τούτων.	ἐξῆν σοι Καλλιρόην ἔχειν καὶ
[6, 5]	βασιλέως. τί σοι γέγονεν ἐκ	τούτων	μέγα καὶ λαμπρόν; ποίαν χώραν
[6, 2]	ἐλυποῦντο, Καλλιρόη, Διονύσιος, καὶ πρὸ	τούτων	Χαιρέας. Καλλιρόη δὲ οὐκ ἠδύνατο
[6, 9]	καὶ παλλακίδας καὶ κύνας καὶ	τραπέζας	καὶ πλοῦτον πολυτελῆ καὶ τρυφήν.
[6, 2]	δὲ ἐν θυμηδίαις ὄντων μόνοι	τρεῖς	ἐλυποῦντο, Καλλιρόη, Διονύσιος, καὶ πρὸ
[6, 7]	σοι δύο ὁδοί, ὁποτέραν βούλει	τρέπεσθαι.	μηνύσω δὲ ἀμφοτέρας· πεισθεῖσα μὲν
[6, 9]	τὴν βασιλέως ἐπιθυμίαν ὑπὸ ἀργίας	τρεφομένην.	οὐ μὴν Καλλιρόης ἐπελέληστο βασιλεύς,
[6, 7]	τὸ βασιλέως ὄνομα προσεκύνησε καὶ	τρέχουσα	ἄπεισι· σὺ δέ, ἡ δούλη,
[6, 2]	τὰ τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν	τριάκοντα	ἡμερῶν ἱερομηνίαν ἑορτάζειν πᾶσαν τὴν
[6, 7]	δὲ καλὸν τὸ πρόσωπον. τὰς	τρίχας	ἐπῄνει, τὸ βάδισμα, τὴν φωνήν·
[6, 2]	Διονύσιος, Χαιρέας δὲ οὐχ ἥπτετο	τροφῆς,	οὐδὲ ὅλως ἤθελε ζῆν. Πολυχάρμου
[6, 9]	τραπέζας καὶ πλοῦτον πολυτελῆ καὶ	τρυφήν.	τὸν οὖν ἐπὶ τούτων διάκονον
[6, 3]	ᾀδόμενον λόγιον ἦν ὅτι ὁ	τρώσας	αὐτὸς ἰάσεται. κατῃδέσθη βασιλεὺς τὸν
[6, 5]	ἀχανής· οἷα γὰρ ἐν μεγάλῃ	τυραννίδι	τεθραμμένος οὐδὲν ἀδύνατον ὑπελάμβανεν, οὐ
[6, 2]	τῆς ἐλευθερίας ὑπὸ δαίμονος κακοῦ	τυραννουμένῳ.	πόσους μου καιροὺς εὐτυχίας ἀπολώλεκας;
[6, 4]	καὶ προστερνίδια· πορφύραν δὲ ἠμφίεστο	Τυρίαν	(τὸ δὲ ὕφασμα Βαβυλώνιον) καὶ
[6, 3]	ἀνύποπτος ἦν, ἀλλὰ ᾐσθάνετο μὲν	τυφομένου	τοῦ πυρός, ἔτι γε μὴν
[6, 8]	ἐρωτικὴν ὁμιλίαν ταχέως μετέβαλεν ἡ	Τύχη,	καινοτέρων εὑροῦσα πραγμάτων ὑπόθεσιν· βασιλεῖ
[6, 9]	ἐπελέληστο βασιλεύς, ἀλλὰ ἐν ἐκείνῳ	τῷ	ἀδιηγήτῳ ταράχῳ μνήμη τις αὐτὸν
[6, 4]	ἀδικοῦντα μοιχόν. ἤρεσεν ὁ λόγος	τῷ	βασιλεῖ, πρὸς ἡδονὴν γὰρ ἦν,
[6, 3]	ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις θεραπείαν	τῷ	Ἔρωτι προσαγάγῃς, ἀλλὰ τὴν κρείττονα
[6, 5]	δεσπότην. καὶ γὰρ ἂν ἐν	τῷ	παραυτίκα μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ ταῦτά
[6, 9]	ἄν μοι καὶ χάριν ἔχειν	τῷ	πολέμῳ διακόψαντι τὴν βασιλέως ἐπιθυμίαν
[6, 9]	κούφης, ὅτι χρήσιμος ἢν ἐν	τῷ	πολέμῳ φανῇ, λήψεται παρὰ βασιλέως
[6, 9]	γενέσθαι, τελευταίας ἐμνημόνευσε Καλλιρόης ἀξιοπίστῳ	τῷ	προσώπῳ, ὡς οὐδὲν αὐτῷ μέλον.
[6, 3]	μή τις ἐξ οὐρανοῦ καταβέβηκε	τῶν	ἄνωθεν ἢ ἐκ θαλάττης ἀναβέβηκεν
[6, 6]	βασιλέα τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀπέκρυπτε	τῶν	γεγονότων, ἀσχολίαν δὲ ἐσκήπτετο καὶ
[6, 4]	Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι" φησί, δέσποτα,	τῶν	γεγονότων· Καλλιρόη γὰρ ἄνδρα οὐκ
[6, 6]	ἂν ἀσφαλῶς ἀπαγγείλῃ βασιλεῖ περὶ	τῶν	γεγονότων· Καλλιρόη δὲ καθ´ ἑαυτὴν
[6, 8]	πρώτου Περσῶν βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν	τῶν	ἐθνῶν εἰς πόλεμον ἱππείαν καὶ
[6, 8]	ὁμοτίμους καὶ ὅσοι παρῆσαν ἡγεμόνες	τῶν	ἐθνῶν, μεθ´ ὧν εἰώθει τὰ
[6, 8]	Αἰγυπτίους ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι δὲ βασιλέα	τῶν	ἐπιχωρίων, ἐκεῖνον δὲ ἐκ Μέμφεως
[6, 5]	καὶ ἔσπευδε τοῦτο ἀκοῦσαι, καὶ	τῶν	εὐαγγελίων ἀμείψασθαι τὸν εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη.
[6, 9]	ἀνὴρ παρεσκεύασε. ~Τῇ δὲ πέμπτῃ	τῶν	ἡμερῶν μετὰ τὴν ἀγγελίαν ἐξήλαυνε
[6, 7]	καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε τοῦ πλήθους	τῶν	θεραπαινίδων. ἡ δὲ ἠπίστατο μὲν
[6, 3]	καὶ ποιήμασιν, ὅτι κρατεῖ πάντων	τῶν	θεῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ Διός·
[6, 8]	τὰ μεγάλα χρηματίζειν, ἐβουλεύετο περὶ	τῶν	καθεστηκότων καὶ ἄλλος ἄλλο τι
[6, 7]	χερσὶ παρεδόθην. ἄρτι τὸ μέγιστον	τῶν	κακῶν πάσχω· παρόντα Χαιρέαν οὐ
[6, 9]	πάρεργον τὴν ἀρετὴν τιθέμενος, ἀλλὰ	τῶν	καλλίστων ἀξιῶν. τότε δὲ καὶ
[6, 9]	ποιήσας στῖφος οὐκ εὐκαταφρόνητον ἐκ	τῶν	μεθ´ ἑαυτοῦ, ἐν τοῖς πρώτοις
[6, 2]	συνευχαὶ δὲ καὶ ἐπιβοήσεις μυρίαι	τῶν	σπευδόντων ἑκατέροις, ἐπευφημούντων σὺ κρείττων,
[6, 9]	Ἴων γὰρ ἦν καὶ οὐδενὶ	τῶν	ὑπηκόων μένειν ἐξῆν. κοσμησάμενος δὲ
[6, 3]	γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ Στάτειρα καλλίστη	τῶν	ὑπὸ τὸν ἥλιον, ἧς ἀπολαύεις
[6, 3]	οὐ βούλεται πόλιν εἰποῦσα οὐδεμίαν	τῶν	ὑφ´ ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπὲρ τὸν