Livre, Chap.
[6, 9]	ἀπηλλαγμένος καθάπερ ἀγρίου θηρίου· ἐδόκει	δ´	ἄν μοι καὶ χάριν ἔχειν
[6, 4]	στῆθος ἀσταθμήτου πλῆρες. ἀληθῶς οἵη	δ´	Ἄρτεμις εἶσι κατ´ οὔρεος ἰοχέαιρα,
[6, 1]	ἄλλοτ´ ἐπὶ πλευρὰς κατακείμενος, ἄλλοτε	δ´	αὖτε ὕπτιος, ἄλλοτε δὲ πρηνής,
[6, 2]	καὶ τῇ ἑορτῇ κατηρᾶτο· Διονύσιος	δ´	ἑαυτῷ, διότι Μίλητον κατέλιπε. φέρε"
[6, 1]	ἐπὶ ξένης ὡς φυγάς· αἱ	δ´	ἕτεραι τὸν εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν
[6, 6]	Χαιρέᾳ παρόντι τὴν πίστιν. Ὁ	δ´	εὐνοῦχος ἐλθὼν πρὸς βασιλέα τὴν
[6, 2]	τάφου καταλιποῦσα τὸν νεκρόν. εἰ	δ´	οὖν, ἐκείμην ταύτῃ τὰ μετὰ
[6, 2]	πᾶς στενωπὸς συμπόσιον ἦν, κνίση	δ´	οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ·
[6, 2]	ἐφθόνεις μοι τῆς ἐλευθερίας ὑπὸ	δαίμονος	κακοῦ τυραννουμένῳ. πόσους μου καιροὺς
[6, 2]	τὴν ὁποιανδήποτε κρίσιν ὁ βάσκανος	δαίμων	ἐπιτρέπει τελεσθῆναι. καὶ ὄναρ καὶ
[6, 7]	σου βασιλέα. ταῦτα ἅμα λέγουσα	δακρύων	πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ δὲ εὐνοῦχος
[6, 3]	ἑάλωκα. ταῦτα ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη	δακρύων,	ὥστε μηκέτι τι δύνασθαι προσθεῖναι
[6, 4]	Βαβυλώνιον) καὶ τιάραν ὑακινθινοβαφῆ· χρύσεον	δὲ	ἀκινάκην ὑπεζωσμένος δύο ἄκοντας ἐκράτει,
[6, 9]	καθεστηκότος παιδιᾶς ἐρωτικῆς μνημονεύειν, τὸ	δὲ	ἀληθὲς ἄσμενος ἀπηλλαγμένος καθάπερ ἀγρίου
[6, 7]	ὁδοί, ὁποτέραν βούλει τρέπεσθαι. μηνύσω	δὲ	ἀμφοτέρας· πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ δῶρα
[6, 1]	σώσαντα, μὴ τὸν ἀποκτείναντα· τί	δὲ	ἂν πάλιν ὀργισθῇ Χαιρέας; πάλιν
[6, 4]	διεδόθη καὶ πάντες ἀνέστρεφον· βασιλεὺς	δὲ	ἀνηρτημένος ταῖς ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν εἰς
[6, 6]	Χαιρέας ὑπὸ ζηλοτυπίας. οὐκ ἔστι	δὲ	ἄξιον οὐδὲ τὴν βασιλίδα λυπῆσαι,
[6, 1]	κάλλιστον ὧν αὐτὸς ἐφορᾷ· σὺ	δὲ	ἀπελαύνεις τὸ δῶρον τοῦ θεοῦ;
[6, 3]	πλὴν αὐτὸς ὁ ἐρώμενος· τοῦτο	δὲ	ἄρα καὶ τὸ ᾀδόμενον λόγιον
[6, 7]	ποίησον οὕτως" εἶπε βασιλεύς. Ἐλθὼν	δὲ	Ἀρταξάτης καὶ προσκυνήσας τὴν βασιλίδα
[6, 5]	ἔχεις· ἡδέως σε εἶδε. κἀγὼ	δὲ	αὐτὸν ἀναμιμνήσκω καὶ ἐπαινῶ σε
[6, 3]	μὲν πρῶτον ᾐδεῖτο κἀκεῖνον· ἰδὼν	δὲ	αὐτὸν Ἀρταξάτης ἐρυθήματος μεστὸν καὶ
[6, 1]	εἶχεν ἔνδον, συνεχῶς ἐφοίτα. παρεφύλαττε	δὲ	αὐτὸν καὶ ἐν ταῖς ὁμιλίαις
[6, 6]	Καλλιρόη κατείπῃ τοὺς λόγους· Στάτειραν	δὲ	βαρυθυμοῦσαν μέγα τι βουλεύσειν αὐτῷ
[6, 6]	λυπούμενος δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος	δὲ	βασιλέα· τάχα γὰρ οὐδὲ πιστεύσειν
[6, 8]	βασιλικὸν τοὺς Αἰγυπτίους ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι	δὲ	βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων, ἐκεῖνον δὲ
[6, 6]	ὁμιλία ἐρωτικὴ παρ´ εὐνούχου· ἂν	δὲ	βιαιότερόν τι γένηται, τότε ἐστί
[6, 1]	πρῶτον ἔσωσεν, εἶτα ἔγημε· Χαιρέας	δὲ	γήμας ἀπέκτεινε· μνημονεύειν ὀφείλει Καλλιρόη
[6, 1]	μὲν οὖν οἱ ἄνδρες· αἱ	δὲ	γυναῖκες οὐκ ἐρρητόρευον μόνον, ἀλλὰ
[6, 5]	ἐξορύξαι τοῦ διαφθείροντος αὐτήν, οἷα	δὲ	γυνὴ πεπαιδευμένη καὶ φρενήρης, ταχέως
[6, 2]	Περσῶν πλῆθος παρέπεμπε Διονύσιον, ὁ	δὲ	δῆμος Χαιρέαν. συνευχαὶ δὲ καὶ
[6, 3]	περὶ αὑτῆς μῦθον ἐκπέμπει. προφάσει	δὲ	δίκης ἦλθεν ἐπ´ ἐμὲ καὶ
[6, 1]	δὲ τὴν ἐλευθέραν ἀγοράσαι. οἱ	δὲ	Διονυσίῳ σπεύδοντες ἀντέλεγον πάλιν ἐξήγαγε
[6, 3]	Ἔρως· δεινὸν μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς	δὲ	ἑάλωκα. ταῦτα ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη
[6, 9]	αὐτὸν εἰσῆλθε τοῦ κάλλους· ᾐδεῖτο	δὲ	εἰπεῖν τι περὶ αὐτῆς, μὴ
[6, 8]	αὐτοῖς ἐγγύθεν τὴν βοήθειαν· βραδυνόντων	δὲ	εἰς τοὐναντίον ἅπαντα χωρήσειν· τοὺς
[6, 6]	τοῦτό σε πάντες ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες	δέ	εἰσι μικραίτιοι καὶ λάλοι. περιβόητον
[6, 8]	δὲ βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων, ἐκεῖνον	δὲ	ἐκ Μέμφεως ὁρμώμενον διαβεβηκέναι μὲν
[6, 1]	κλέπτοντας μὲν τὴν θέαν, αὐτομάτως	δὲ	ἐκεῖ φερομένους. Στάτειρα μὲν οὖν
[6, 5]	ἀμείψασθαι τὸν εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη. πάλιν	δὲ	ἐκεῖνος ἀναλαβὼν ἀπὸ προοιμίων ἤρξατο
[6, 5]	φησὶν ἵλεῳ βασιλεῖ διαμένοιεν, σοὶ	δὲ	ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε γυναῖκα δυστυχῆ.
[6, 6]	μηδὲ δύνασθαι Καλλιρόῃ προσελθεῖν· σὺ	δὲ	ἐκέλευσάς μοι, δέσποτα, προνοεῖσθαι τοῦ
[6, 3]	κάλλος· πλὴν οὐχ ὁμολογεῖ· προσποιεῖται	δὲ	Ἑλληνὶς εἶναι Συρακοσία. καὶ τοῦτο
[6, 1]	~Ἐπεὶ	δὲ	ἔμελλε βασιλεὺς τῇ ὑστεραίᾳ δικάζειν
[6, 2]	βοηθῇ πρὸς τὸν υἱόν. Πάντων	δὲ	ἐν θυμηδίαις ὄντων μόνοι τρεῖς
[6, 2]	καὶ ἐδονεῖτο πᾶσα Βαβυλών. ὥσπερ	δὲ	ἐν Ὀλυμπίοις τοὺς ἀθλητὰς ἔστι
[6, 3]	ἄβρωτον, ἄποτον ἐν θήρᾳ. θήρᾳ	δὲ	ἐνδιατρίβειν βέλτιον ἢ τοῖς βασιλείοις
[6, 4]	κἀκείνη θεᾶται τὴν πομπήν. ταχέως	δὲ	ἐνεπλήσθη τὰ ὄρη βοώντων, θεόντων,
[6, 3]	ἥλιον, ἧς ἀπολαύεις μόνος. ἐξουσία	δὲ	ἔρωτα καταλύει, πλὴν εἰ μή
[6, 6]	ἀλήθειαν ἀπέκρυπτε τῶν γεγονότων, ἀσχολίαν	δὲ	ἐσκήπτετο καὶ τήρησιν ἀκριβῆ τῆς
[6, 7]	εἰσῆλθεν εἰς τὸ δικαστήριον, οἵα	δὲ	ἔστη, πῶς ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε,
[6, 8]	ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη	δέ	ἐστι Πέρσαις ἡ παρασκευὴ τῆς
[6, 3]	δύνασθαι προσθεῖναι τοῖς λόγοις· ἀποσιωπήσαντος	δὲ	εὐθὺς μὲν Ἀρταξάτης ἠπίστατο πόθεν
[6, 2]	εὐνοῦχος τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα	δὲ	εὐθὺς μεστὰ θυόντων, ἐστεφανωμένων. αὐλὸς
[6, 5]	τῆς ὁμιλίας μνώμενος κέρδος. Καλλιρόη	δὲ	εὐθὺς τὴν καρδίαν ἐπλήγη ὥσπερ
[6, 7]	λέγουσα δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ	δὲ	εὐνοῦχος ἐπέθετο μᾶλλον καὶ σεαυτῇ"
[6, 7]	σπουδῆς ἀπῄει πρὸς αὐτόν. ὁ	δὲ	εὐνοῦχος ἰδὼν τὴν Καλλιρόην μόνην
[6, 2]	δικῶν τε καὶ πραγμάτων. ὁ	δὲ	εὐνοῦχος τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα
[6, 6]	μεστός, ὀργιζόμενος μὲν Καλλιρόῃ, λυπούμενος	δὲ	ἐφ´ ἑαυτῷ, φοβούμενος δὲ βασιλέα·
[6, 4]	κάλλιστον θήραμα θηράσας. καὶ Ἀρταξάτης	δὲ	ἔχαιρε νομίζων πρὸς ὑπηρεσίαν ὑπεσχῆσθαι,
[6, 7]	προσεκύνησε καὶ τρέχουσα ἄπεισι· σὺ	δέ,	ἡ δούλη, τὴν εὐτυχίαν οὐ
[6, 4]	γὰρ ἄνδρα οὐκ ἔχει, μένει	δὲ	ἡ κρίσις, τίνι ὀφείλει γαμηθῆναι.
[6, 9]	τῆς ἀριστείας τὴν γυναῖκα. Καλλιρόην	δὲ	ἡ μὲν βασιλὶς οὐκ ἤθελεν
[6, 1]	γάμοι. τίς εὐτυχέστερος ἄρα; διέσχιστο	δὲ	ἡ πόλις, καὶ οἱ μὲν
[6, 4]	καὶ προμετωπίδια καὶ προστερνίδια· πορφύραν	δὲ	ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ δὲ ὕφασμα
[6, 7]	τοῦ πλήθους τῶν θεραπαινίδων. ἡ	δὲ	ἠπίστατο μὲν καὶ εὐθὺς ὠχρά
[6, 8]	ἄλλος ἄλλο τι παρῄνει· πᾶσι	δὲ	ἤρεσκε τὸ σπεύδειν καὶ μηδὲ
[6, 5]	πεισθῶ τοῦ μεγάλου βασιλέως. εἰμὶ	δὲ	θεραπαινίσιν ὁμοία Περσίδων γυναικῶν. μὴ
[6, 6]	βασιλεῖ περὶ τῶν γεγονότων· Καλλιρόη	δὲ	καθ´ ἑαυτὴν γενομένη ταῦτα" φησὶν
[6, 7]	φανερὸν νομίζουσι τὸν βασιλέα. Καλλιρόη	δὲ	καὶ αὐτοῦ τοῦ Διὸς οὐκ
[6, 1]	τῆς γυναικὸς ἀντισυγκρινόμενον ἐγγύς· ὑπώπτευε	δὲ	καὶ βασιλέως τὰς πυκνὰς εἰσόδους
[6, 1]	ὀφείλει Καλλιρόη τοῦ γάμου· γνωστὸν	δὲ	καὶ Διονυσίῳ πρόσεστιν εἰς τὸ
[6, 9]	ἀλλὰ τῶν καλλίστων ἀξιῶν. τότε	δὲ	καὶ ἐλπίδος εἶχέ τι κούφης,
[6, 2]	ὁ δὲ δῆμος Χαιρέαν. συνευχαὶ	δὲ	καὶ ἐπιβοήσεις μυρίαι τῶν σπευδόντων
[6, 9]	μεταβολὰς τοῖς δυστυχοῦσι βελτίονας, τάχα	δὲ	καὶ τὴν δίκην ἕξειν τέλος
[6, 2]	καὶ εἴθε σεαυτὸν μόνον· νῦν	δὲ	καὶ τὸ τῆς ψυχῆς σου
[6, 6]	ὅτι αὐτῆς βασιλεὺς ἐρᾷ, Διονύσιος	δὲ	καὶ Χαιρέας ὑπὸ ζηλοτυπίας. οὐκ
[6, 2]	ἂν ἤρισαν καὶ θεοί. βασιλεὺς	δὲ	καλέσας τὸν εὐνοῦχον Ἀρταξάτην, ὃς
[6, 3]	μονονουχὶ δήσας παρεφύλαττεν αὐτόν. ~Βασιλεὺς	δὲ	καλέσας τὸν εὐνοῦχον, ὃς ἦν
[6, 1]	τὴν γυναικωνῖτιν εἰσῄει· ἀφ´ οὗ	δὲ	Καλλιρόην εἶχεν ἔνδον, συνεχῶς ἐφοίτα.
[6, 4]	οὔτε ἀνθρώπων, πάντων βοώντων. ἔβλεπε	δὲ	Καλλιρόην μόνην τὴν μὴ παροῦσαν,
[6, 7]	μὲν ὀφθαλμοὺς ἔχει Καλλιρόη, πῶς	δὲ	καλὸν τὸ πρόσωπον. τὰς τρίχας
[6, 6]	ἀτυχῶς μέν, ἀλλὰ διελέχθη· δόξει	δὲ	καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν χαριζόμενος τῇ
[6, 7]	ἄφωνος, ἠκολούθει δὲ ὅμως. ἐπεὶ	δὲ	κατέστησαν μόνοι, λέγει πρὸς αὐτὴν
[6, 3]	ψυχὴν εἰς πάσας ἡδονάς. μάλιστα	δὲ	κυνηγεσίοις ἐξαιρέτως χαίρεις· οἶδα γάρ
[6, 4]	νομίζων πρὸς ὑπηρεσίαν ὑπεσχῆσθαι, βραβεύσειν	δὲ	λοιπὸν ἅρμα βασιλικόν, χάριν εἰδότων
[6, 4]	χάριν εἰδότων ἀμφοτέρων αὐτῷ, Καλλιρόης	δὲ	μᾶλλον· ἔκρινε γὰρ τὴν πρᾶξιν
[6, 1]	ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ ἐρᾷς· ἐλεγχθήσῃ	δὲ	μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν μὴ βλέπῃς.
[6, 6]	τάφου μὲν ἐξῆλθον, οὐκ ἐξάξει	δέ	με ἐντεῦθεν λοιπὸν οὐδὲ Θήρων
[6, 2]	ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ· βασιλεὺς	δὲ	μεγαλοπρεπεῖς θυσίας παρέστησε τοῖς βωμοῖς.
[6, 8]	οἰκείους ἐνδώσειν ὡς ἀμελουμένους. εὐτύχημα	δὲ	μέγιστον βασιλεῖ γεγονέναι τὸ μήτε
[6, 4]	ἴδιον Ἔρωτος τὸ φιλόκοσμον· ἤθελε	δὲ	μέσος ὑπὸ Καλλιρόης ὁραθῆναι, καὶ
[6, 1]	καὶ τὸν πατέρα ἴδῃς· εἰ	δὲ	μή, ζήσεις ἐπὶ ξένης ὡς
[6, 6]	ὑπηρεσίαν χαριζόμενος τῇ βασιλίδι. ἐδεδοίκει	δὲ	μὴ καὶ πρὸς ἐκείνην Καλλιρόη
[6, 7]	πρόσκαιρον αὐτῷ χάριν δώσεις· εἰ	δὲ	μή, πείσῃ ἄκουσα ἃ πάσχουσιν
[6, 7]	ὦ γύναι, σκέψεως καιρόν. σκέπτου	δὲ	μὴ περὶ σεαυτῆς μόνης, ἀλλὰ
[6, 5]	ὑπὸ ξίφους τοῦ λόγου· προσεποιεῖτο	δὲ	μὴ συνιέναι καὶ θεοὶ" φησὶν
[6, 5]	θησαυρόν σοι κεκόμικα· καὶ σὺ	δὲ	μνημόνευέ μου τῆς εὐεργεσίας· εὐχάριστον
[6, 6]	θαλάττῃ, τάφῳ, δουλείᾳ, κρίσει. πάντων	δέ	μοι βαρύτατον ὁ ἔρως ὁ
[6, 7]	~Παραυτίκα μὲν οὖν ἔπεισε, πάλιν	δὲ	νυκτὸς γενομένης ἀνεκάετο καὶ ὁ
[6, 5]	καὶ ἡ μὲν ἀπέδραμεν, ἔστη	δὲ	ὁ εὐνοῦχος ἀχανής· οἷα γὰρ
[6, 5]	ἐνοχλῶ μηδὲ τῇ βασιλίδι. δόξας	δὲ	ὁ εὐνοῦχος ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκεν
[6, 1]	πρὸ τῆς δίκης ἐφειστήκει· κατέκειντο	δὲ	οἱ βασιλεῖς οὐχ ὁμοίους λαμβάνοντες
[6, 8]	πολεμίους καταφρονήσειν ὡς δεδιότων, τοὺς	δὲ	οἰκείους ἐνδώσειν ὡς ἀμελουμένους. εὐτύχημα
[6, 7]	τε ἦν καὶ ἄφωνος, ἠκολούθει	δὲ	ὅμως. ἐπεὶ δὲ κατέστησαν μόνοι,
[6, 3]	καὶ αὐτοῦ τοῦ Διός· ἠπίστουν	δὲ	ὅμως ὅτι δύναταί τις παρ´
[6, 4]	ἄλλης στρατιᾶς τὸ ἐπίλεκτον. πάντων	δὲ	ὄντων ἀξιοθεάτων διαπρεπέστατος ἦν αὐτὸς
[6, 9]	τῶν ὑπηκόων μένειν ἐξῆν. κοσμησάμενος	δὲ	ὅπλοις καλλίστοις καὶ ποιήσας στῖφος
[6, 7]	ἔξεστιν ἀντειπεῖν βασιλέως κελεύοντος. εἰδὼς	δὲ	ὅτι Καλλιρόη καιρὸν οὐ δώσει,
[6, 1]	οὐκ ἀπέλιπεν· οὐκ ἀπελείφθη. Διονύσιος	δὲ	οὐκ ἔπεισεν, οὐκ ἔγημεν. λῃσταὶ
[6, 2]	καὶ πρὸ τούτων Χαιρέας. Καλλιρόη	δὲ	οὐκ ἠδύνατο λυπεῖσθαι φανερῶς ἐν
[6, 2]	τοιαῦτα μὲν ὠδύρετο Διονύσιος, Χαιρέας	δὲ	οὐχ ἥπτετο τροφῆς, οὐδὲ ὅλως
[6, 1]	οὖν ἡδεῖαν ἡμέραν ἐξεδέχετο, βασιλεὺς	δὲ	οὐχ ὁμοίαν, ἀλλ´ ἠγρύπνει δι´
[6, 8]	περὶ αὐτὸν δύναμιν ἐξάγειν, διαπέμψαι	δὲ	πανταχόσε κελεύοντα τὴν στρατιὰν ἐπὶ
[6, 8]	ὧντινων, ποῖα καὶ πόσα. τοσούτῳ	δὲ	παρασκευάζεται χρόνῳ πάντα ὑπὸ πάντων,
[6, 6]	ἡ δίκη τῆς δόξης. ταύτην	δὲ	παρέμισγε τὴν παλινῳδίαν, εἴ πως
[6, 8]	βασιλεύς, κατεπλάγησαν δὲ Πέρσαι· κατήφεια	δὲ	πᾶσαν ἔσχε Βαβυλῶνα. τότε καὶ
[6, 8]	τὸν ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν, ποῖα	δὲ	πεζὴν στρατιὰν καὶ πόσην, τίνας
[6, 9]	κἂν εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε. ~Τῇ	δὲ	πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν μετὰ τὴν
[6, 8]	ἐταράχθη μὲν ὁ βασιλεύς, κατεπλάγησαν	δὲ	Πέρσαι· κατήφεια δὲ πᾶσαν ἔσχε
[6, 2]	τὸ βασιλικὸν ἡτοίμαζον δικαστήριον· τὸ	δὲ	πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ τὰ βασίλεια,
[6, 1]	ἄλλοτε δ´ αὖτε ὕπτιος, ἄλλοτε	δὲ	πρηνής, ἐννοούμενος καθ´ αὑτὸν καὶ
[6, 7]	τιμιωτέραν, ὡς ἀρέσασαν βασιλεῖ. τοῦτο	δὲ	προσέθηκεν οὐχὶ δι´ ἐκείνην ἀλλὰ
[6, 6]	δέσποτα, προνοεῖσθαι τοῦ λαθεῖν. ὀρθῶς	δὲ	προσέταξας· ἀνείληφας γὰρ τὸ σεμνότατον
[6, 5]	κύριον ὑπέρριψας Διονυσίου δούλῃ. θαυμάζω	δὲ	πῶς συνετώτατος ὑπάρχων ἀγνοεῖς τὴν
[6, 3]	δρᾶμα τοῦτο ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω	δέ	σε πῶς ἐτόλμησας Στάτειραν λέγειν
[6, 7]	οὐ ζηλοτυπήσει τὸν κρείττονα· δόξει	δέ	σε τιμιωτέραν, ὡς ἀρέσασαν βασιλεῖ.
[6, 2]	εἶδε; τίς ἂν προσῆλθε; φέρων	δὲ	σεαυτὸν εἰς μέσους ἔρριψας τοὺς
[6, 8]	τῆς ὁμιλίας ἥψατο Καλλιρόης. ~Πᾶσαν	δὲ	σκέψιν καὶ πᾶσαν ἐρωτικὴν ὁμιλίαν
[6, 4]	παρήρτητο, Σηρῶν ἔργον πολυτελέστατον. καθῆστο	δὲ	σοβαρός· ἔστι γὰρ ἴδιον Ἔρωτος
[6, 4]	δὴ καὶ Καλλιρόην ἄγε. δύο	δέ	σοι προστάσσω, μὴ ἄκουσαν, μήτε
[6, 1]	καὶ πάντες τοῦτο ἴσασι. μάλιστα	δὲ	Στάτειραν αἰδοῦμαι. μήτε οὖν δημοσίευε
[6, 8]	ὁρμώμενον διαβεβηκέναι μὲν Πηλούσιον, ἤδη	δὲ	Συρίαν καὶ Φοινίκην κατατρέχειν, ὡς
[6, 7]	παρευδοκιμούμενος. κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη, τὸ	δὲ	τελευταῖον τῆς ὁμιλίας ἥψατο Καλλιρόης.
[6, 1]	ἔγημεν. λῃσταὶ ἐπώλησαν· οὐκ ἐξὸν	δὲ	τὴν ἐλευθέραν ἀγοράσαι. οἱ δὲ
[6, 7]	Καλλιρόη καιρὸν οὐ δώσει, διακρούσεται	δὲ	τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα τῇ
[6, 8]	πυρὸς αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς. πρὸς	δὲ	τὴν φήμην ἐταράχθη μὲν ὁ
[6, 2]	λέγων ὥρμησεν ἐπὶ ξίφος, κατέσχε	δὲ	τὴν χεῖρα Πολύχαρμος καὶ μονονουχὶ
[6, 3]	Ἑλληνὶς εἶναι Συρακοσία. καὶ τοῦτο	δὲ	τῆς ἀπάτης ἐστὶ σημεῖον. ἐλεγχθῆναι
[6, 9]	τηλικούτῳ γυναικὸς εὐμόρφου μνημονεύων. βιαζομένης	δὲ	τῆς ὁρμῆς πρὸς μὲν Στάτειραν
[6, 5]	κάλλος μὲν θεῖον εὐτύχησας, μέγα	δέ	τι ἀπ´ αὐτοῦ καὶ σεμνὸν
[6, 9]	αὐτῷ συνῄδει τὸν ἔρωτα, ἐπενόησε	δέ	τι τοιοῦτον. ἔθος ἐστὶν αὐτῷ
[6, 2]	σὺ κρείττων, σὺ νικᾷς. ἦν	δὲ	τὸ ἆθλον οὐ κότινος, οὐ
[6, 5]	ὅταν πλουτήσῃς ἐμοῦ μνημόνευε. Καλλιρόη	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον ὥρμησεν, εἰ
[6, 7]	πῶς ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας	δὲ	τὸ πλεῖστον μέρος καὶ τοσοῦτον
[6, 8]	πεζὴν στρατιὰν καὶ πόσην, τίνας	δὲ	τοξότας καὶ πόσα ἑκάστους ἅρματα
[6, 2]	οὐδὲ ὅλως ἤθελε ζῆν. Πολυχάρμου	δὲ	τοῦ φίλου κωλύοντος αὐτὸν ἀποκαρτερεῖν
[6, 9]	τὴν στρατεύσιμον εἶχον ἡλικίαν. ἐν	δὲ	τούτοις ἐξῆλθε καὶ Διονύσιος· Ἴων
[6, 7]	τὴν μανίαν τὴν σήν, τοὐναντίον	δέ,	ὑπεσχόμην ὑπὲρ σοῦ. πάρεισιν οὖν
[6, 4]	πορφύραν δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ	δὲ	ὕφασμα Βαβυλώνιον) καὶ τιάραν ὑακινθινοβαφῆ·
[6, 4]	μεγίστῳ χρύσεον ἔχοντι χαλινόν, χρύσεα	δὲ	φάλαρα καὶ προμετωπίδια καὶ προστερνίδια·
[6, 2]	καὶ ἡδέως κολαζόμενον ὁρᾷς. εἰ	δὲ	φίλος ἦς, οὐκ ἂν ἐφθόνεις
[6, 4]	δοῦλος, ὡς βάρβαρος. οὐκ ᾔδει	δὲ	φρόνημα Ἑλληνικὸν εὐγενὲς καὶ μάλιστα
[6, 8]	μὲν γὰρ πολεμίους καταφρονήσειν ὡς	δεδιότων,	τοὺς δὲ οἰκείους ἐνδώσειν ὡς
[6, 4]	ἐπὶ τοῖς γάμοις, μήτε μοιχείαν,	δεῖ	γὰρ πρῶτον εἶναι ἄνδρα τὸν
[6, 1]	πότερον Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην εἶναι	δεῖ	ἢ Διονυσίου, μετέωρος ἦν πᾶσα
[6, 2]	βασίλειοι θεοὶ θυσίας ἀπαιτοῦσι καὶ	δεῖ	με πρῶτον ἐκτελέσαι τὰ τῆς
[6, 8]	ἱππείαν καὶ πόσην τὸν ἀριθμὸν	δεῖ	παρέχειν, ποῖα δὲ πεζὴν στρατιὰν
[6, 7]	οὐ νῦν πρῶτον πείσομαί τι	δεινόν·	ἔμπειρός εἰμι τοῦ δυστυχεῖν. τί
[6, 3]	ψυχὴν πολὺς καὶ σφοδρὸς Ἔρως·	δεινὸν	μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ ἑάλωκα.
[6, 3]	σιωπᾶν δυνάμενον; τί τηλικοῦτον συμβέβηκε	δεινόν;	ὡς ἀγωνιῶ μή τινα ἐπιβουλὴν
[6, 7]	προέδωκεν αὐτήν· ὁ γὰρ εὐνοῦχος	δεινὸς	ὢν τὴν φύσιν ἐνόησεν ὅτι
[6, 8]	καὶ τοὺς φίλους εὐθυμοτέρους ποιήσωσι,	δείξαντες	αὐτοῖς ἐγγύθεν τὴν βοήθειαν· βραδυνόντων
[6, 3]	καταγνῷς ἀκρασίαν. οὐχ οὕτως ἑαλώκαμεν.	δείσας	Ἀρταξάτης ὡς εἰπών τι προπετές,
[6, 7]	Καλλιρόην μόνην ἀπολελειμμένην, ἐμβαλὼν τὴν	δεξιάν,	ὡς δή τις φιλέλλην καὶ
[6, 5]	ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε γυναῖκα δυστυχῆ.	δέομαι,	θᾶττον ἀπαλλαξάτω με τῆς φροντίδος,
[6, 5]	ὁμοία Περσίδων γυναικῶν. μὴ σύ,	δέομαί	σου, μνημονεύσῃς ἔτι περὶ ἐμοῦ
[6, 2]	τὴν πρᾶσιν, τὸ λῃστήριον, τὰ	δεσμά,	τὸν τοῦ σταυροῦ χαλεπώτερον βασιλέα.
[6, 7]	διαθεῖναι χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς	δεσμωτηρίου	τάφος ἐστὶ στενότερος. λῃστῶν χερσὶ
[6, 6]	Ἕλλην. τί ποιήσει γυνὴ καὶ	δέσποινα	βάρβαρος; ἄγε δή, Καλλιρόη, βούλευσαί
[6, 7]	βασιλίδα καλεῖ σε" φησίν, ὦ	δέσποινα,	ὁ ἀνήρ. ἀκούσασα ἡ Στάτειρα
[6, 3]	βουλόμενον εἰπεῖν, τί κρύπτεις" ἔφη	δέσποτα,	δοῦλον σόν, εὔνουν σοι καὶ
[6, 7]	ἄν σοι δοκῇ" φησίν, ὦ	δέσποτα,	μετάπεμψαι Στάτειραν, ὡς ἰδιολογήσασθαί τι
[6, 6]	προσελθεῖν· σὺ δὲ ἐκέλευσάς μοι,	δέσποτα,	προνοεῖσθαι τοῦ λαθεῖν. ὀρθῶς δὲ
[6, 3]	ἀνταγωνιζόμενος ἑαυτῷ· δύνασαι γάρ, ὦ	δέσποτα,	σὺ μόνος κρατεῖν καὶ θεοῦ.
[6, 4]	λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν ἐπιλέλησαι" φησί,	δέσποτα,	τῶν γεγονότων· Καλλιρόη γὰρ ἄνδρα
[6, 3]	κάλλος δύναται τῆς σῆς κρατῆσαι,	δέσποτα,	ψυχῆς, ᾧ τὰ καλὰ πάντα
[6, 2]	Χαιρέαν ἀντίδικον ἔχεις· κατεσκεύασας σεαυτῷ	δεσπότην	ἀντεραστήν. νῦν βασιλεὺς καὶ ὀνείρατα
[6, 5]	ἔτι περὶ ἐμοῦ πρὸς τὸν	δεσπότην.	καὶ γὰρ ἂν ἐν τῷ
[6, 9]	μὴ θαρρῶν ἐν κινδύνῳ τοῦ	δεσπότου	καθεστηκότος παιδιᾶς ἐρωτικῆς μνημονεύειν, τὸ
[6, 5]	ὅταν διαλέγηταί τινι περὶ τοῦ	δεσπότου,	καὶ ἑαυτὸν συνιστᾶν, ἴδιον ἐκ
[6, 2]	καλοῦ, μεθ´ ὃν ἤκουσα τὸν	δεύτερον	Καλλιρόης γάμον. οἷον πάλιν καιρὸν
[6, 7]	ἐξεπίτηδες συνοῦσα τῇ βασιλίδι, τοῦτο	δὴ	θεραπεῦσαι θέλων ἔτρεψε τὴν αἰτίαν
[6, 4]	καὶ φύλαξ ἀγαθὸς ἐμοί. ἄπιθι	δὴ	καὶ Καλλιρόην ἄγε. δύο δέ
[6, 9]	ἦν πράξων τι γενναῖον, οἷα	δὴ	καὶ φύσει φιλότιμος ἀνὴρ καὶ
[6, 2]	τὸ στάδιον μετὰ παραπομπῆς, οὕτω	δὴ	κἀκείνους. τὸ μὲν δοκιμώτατον Περσῶν
[6, 6]	γυνὴ καὶ δέσποινα βάρβαρος; ἄγε	δή,	Καλλιρόη, βούλευσαί τι γενναῖον, Ἑρμοκράτους
[6, 3]	μόνος κρατεῖν καὶ θεοῦ. ἄπαγε	δὴ	τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν εἰς πάσας
[6, 7]	ἀπολελειμμένην, ἐμβαλὼν τὴν δεξιάν, ὡς	δή	τις φιλέλλην καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε
[6, 5]	ἄλλα ἔθνη μείζονα χαρίσασθαι. θῦε	δὴ	τοῖς θεοῖς καὶ μακάριζε σεαυτήν,
[6, 4]	ὁ Ἔρως αὐτῷ, καί, ἅτε	δὴ	φιλόνεικος θεός, ἀντιταττόμενον ἰδὼν καὶ
[6, 9]	καὶ φανερωτάτοις κατέταξεν ἑαυτὸν καὶ	δῆλος	ἦν πράξων τι γενναῖον, οἷα
[6, 2]	πλῆθος παρέπεμπε Διονύσιον, ὁ δὲ	δῆμος	Χαιρέαν. συνευχαὶ δὲ καὶ ἐπιβοήσεις
[6, 1]	δὲ Στάτειραν αἰδοῦμαι. μήτε οὖν	δημοσίευε	τὸν ἔρωτα μήτε τὴν δίκην
[6, 7]	καὶ ἄνδρα ὃν θέλεις· οὐ	δήπου	γάρ σε αὐτὸς μέλλει γαμεῖν
[6, 2]	τὴν χεῖρα Πολύχαρμος καὶ μονονουχὶ	δήσας	παρεφύλαττεν αὐτόν. ~Βασιλεὺς δὲ καλέσας
[6, 9]	ἀλλὰ καὶ Ἀρταξάτης κατεσιώπησεν, ὡς	δῆτα	μὴ θαρρῶν ἐν κινδύνῳ τοῦ
[6, 4]	τὴν τέχνην περιέτρεψεν αὐτῷ καὶ	δι´	αὐτῆς τῆς θεραπείας ἐξέκαυσε τὴν
[6, 7]	βασιλεῖ. τοῦτο δὲ προσέθηκεν οὐχὶ	δι´	ἐκείνην ἀλλὰ καὶ αὐτὸς οὕτω
[6, 1]	δὲ οὐχ ὁμοίαν, ἀλλ´ ἠγρύπνει	δι´	ὅλης νυκτὸς ἄλλοτ´ ἐπὶ πλευρὰς
[6, 7]	εὐνοῦχον ἄπιθι" φησὶ καὶ παραφύλαττε	δι´	ὅλης τῆς ἡμέρας· πάντως γὰρ
[6, 5]	καὶ σεμνὸν οὐκ ἐκαρπώσω. τὸ	διὰ	γῆς πάσης ἔνδοξον καὶ περιβόητον
[6, 6]	σύ μοι πάντων κακῶν αἴτιον.	διὰ	σὲ ἀνῃρέθην, διὰ σὲ ἐπράθην,
[6, 6]	σὲ ἀνῃρέθην, διὰ σὲ ἐπράθην,	διὰ	σὲ ἔγημα μετὰ Χαιρέαν, διὰ
[6, 6]	διὰ σὲ ἔγημα μετὰ Χαιρέαν,	διὰ	σὲ εἰς Βαβυλῶνα ἤχθην, διὰ
[6, 6]	κακῶν αἴτιον. διὰ σὲ ἀνῃρέθην,	διὰ	σὲ ἐπράθην, διὰ σὲ ἔγημα
[6, 6]	διὰ σὲ εἰς Βαβυλῶνα ἤχθην,	διὰ	σὲ παρέστην δικαστηρίῳ. πόσοις με
[6, 4]	μέσος ὑπὸ Καλλιρόης ὁραθῆναι, καὶ	διὰ	τῆς πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν
[6, 9]	μὲν βασιλὶς οὐκ ἤθελεν ἐπάγεσθαι·	διὰ	τοῦτο οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς πρὸς
[6, 2]	τῆς ψυχῆς σου τιμιώτερον κτῆμα.	διὰ	τοῦτο πανταχόθεν σοι πόλεμος κεκίνηται.
[6, 5]	πάντα, ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί.	διὰ	τοῦτό σε ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν
[6, 6]	καὶ θέλεις παρὰ Πέρσαις εὐδοκιμεῖν.	διὰ	τοῦτό σε πάντες ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες
[6, 5]	καὶ τῇ βασιλίδι τις ἡμᾶς	διαβαλεῖ.	καὶ ἡ μὲν ἀπέδραμεν, ἔστη
[6, 8]	Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι, πλησίον τῆς Συρίας·	διαβὰς	γὰρ τὸν Εὐφράτην εὐθὺς ἐν
[6, 8]	ἐκεῖνον δὲ ἐκ Μέμφεως ὁρμώμενον	διαβεβηκέναι	μὲν Πηλούσιον, ἤδη δὲ Συρίαν
[6, 6]	Εὐφρᾶτα. προεῖπον ὅτι οὐκέτι σε	διαβήσομαι.	ἔρρωσο, πάτερ, καὶ σύ, μῆτερ,
[6, 7]	ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε.	διαγρυπνήσας	δὲ τὸ πλεῖστον μέρος καὶ
[6, 7]	με δύναται βασιλεὺς ὧν πέπονθα	διαθεῖναι	χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς δεσμωτηρίου
[6, 6]	τοῦ ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι	διακονίας	δυσχεροῦς. ~Παραυτίκα μὲν οὖν ἔπεισε,
[6, 9]	τρυφήν. τὸν οὖν ἐπὶ τούτων	διάκονον	καλέσας ὁ βασιλεύς, πολλὰ πρῶτον
[6, 9]	καὶ χάριν ἔχειν τῷ πολέμῳ	διακόψαντι	τὴν βασιλέως ἐπιθυμίαν ὑπὸ ἀργίας
[6, 7]	ὅτι Καλλιρόη καιρὸν οὐ δώσει,	διακρούσεται	δὲ τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες συνοῦσα
[6, 1]	τὸν πατέρα τοῦ τέκνου. τοιαῦτα	διαλαλούντων	ἦν ἀκούειν, ὥστε εἶπεν ἄν
[6, 5]	εἴωθε γὰρ πᾶς δοῦλος, ὅταν	διαλέγηταί	τινι περὶ τοῦ δεσπότου, καὶ
[6, 5]	καὶ θεοὶ" φησὶν ἵλεῳ βασιλεῖ	διαμένοιεν,	σοὶ δὲ ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε
[6, 3]	λόγον εἰς ἔπαινον. σεμνῶς" ἔφη	διανοῇ,	βασιλεῦ. μὴ τὴν ὁμοίαν τοῖς
[6, 8]	ἤδη περὶ αὐτὸν δύναμιν ἐξάγειν,	διαπέμψαι	δὲ πανταχόσε κελεύοντα τὴν στρατιὰν
[6, 1]	καὶ ὁ μέγας βασιλεὺς ἔργον	διαπράττωμαι	προμνηστρίας γραΐδος. ἀλλὰ ἔφθην ἀναδέξασθαι
[6, 4]	ἐπίλεκτον. πάντων δὲ ὄντων ἀξιοθεάτων	διαπρεπέστατος	ἦν αὐτὸς ὁ βασιλεύς. καθῆστο
[6, 9]	πρῶτον εἰπὼν καὶ τὰ ἄλλα	διατάξας	ὡς ἕκαστον ἔδει γενέσθαι, τελευταίας
[6, 5]	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι τοῦ	διαφθείροντος	αὐτήν, οἷα δὲ γυνὴ πεπαιδευμένη
[6, 3]	μηδὲν εἴπῃς, ἵνα γυναῖκα ἀλλοτρίαν	διαφθείρω.	μέμνημαι νόμων οὓς αὐτὸς ἔθηκα
[6, 7]	οὖν ἀνύσαι δυνάμενος ὁ εὐνοῦχος	δίδωμί	σοι" φησίν, ὦ γύναι, σκέψεως
[6, 4]	οὖν ἀνακλητικὸν τῆς θήρας σύνθημα	διεδόθη	καὶ πάντες ἀνέστρεφον· βασιλεὺς δὲ
[6, 6]	αὐτὸν ὅτι ἀτυχῶς μέν, ἀλλὰ	διελέχθη·	δόξει δὲ καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν
[6, 1]	οἱ γάμοι. τίς εὐτυχέστερος ἄρα;	διέσχιστο	δὲ ἡ πόλις, καὶ οἱ
[6, 3]	οἶδα γάρ σε ὑφ´ ἡδονῆς	διημερεύοντα	ἄβρωτον, ἄποτον ἐν θήρᾳ. θήρᾳ
[6, 1]	δὲ ἔμελλε βασιλεὺς τῇ ὑστεραίᾳ	δικάζειν	πότερον Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην εἶναι
[6, 3]	νόμων οὓς αὐτὸς ἔθηκα καὶ	δικαιοσύνης	ἣν ἐν ἅπασιν ἀσκῶ. μηδεμίαν
[6, 2]	κάλλος τὸ πρῶτον, ὑπὲρ οὗ	δικαίως	ἂν ἤρισαν καὶ θεοί. βασιλεὺς
[6, 4]	χεῖρα τὸν εὐνοῦχον κατεφίλησε καὶ	δικαίως	ἄρα σε ἐγὼ" ἔφη πάντων
[6, 1]	τοῦτο γὰρ ἔξεστι καὶ ἰδιώτῃ	δικαστῇ.	~Ἡμέρας οὖν φανείσης οἱ μὲν
[6, 7]	γίνῃ. πῶς οὖν εὐμενῆ τὸν	δικαστὴν	ἕξεις, {ἢ σχεῖν κάλλιον} ἵνα
[6, 1]	ἄν τις ὅλην Βαβυλῶνα εἶναι	δικαστήριον.	Νὺξ ἐκείνη τελευταία πρὸ τῆς
[6, 7]	οἵα μὲν εἰσῆλθεν εἰς τὸ	δικαστήριον,	οἵα δὲ ἔστη, πῶς ἐλάλησε,
[6, 2]	μὲν ὑπηρέται τὸ βασιλικὸν ἡτοίμαζον	δικαστήριον·	τὸ δὲ πλῆθος συνέτρεχεν ἐπὶ
[6, 6]	Βαβυλῶνα ἤχθην, διὰ σὲ παρέστην	δικαστηρίῳ.	πόσοις με παρέδωκας; λῃσταῖς, θαλάττῃ,
[6, 1]	τίς εἶ; Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ	δικαστής;	μὴ ἐξαπάτα σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν,
[6, 2]	καὶ ὁ τοιοῦτος εἶναι λέγει	δικαστής.	τοιαῦτα μὲν ὠδύρετο Διονύσιος, Χαιρέας
[6, 6]	γὰρ τὸ σεμνότατον πρόσωπον τοῦ	δικαστοῦ	καὶ θέλεις παρὰ Πέρσαις εὐδοκιμεῖν.
[6, 6]	λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν ἐποίησεν ἡ	δίκη	τῆς δόξης. ταύτην δὲ παρέμισγε
[6, 1]	δημοσίευε τὸν ἔρωτα μήτε τὴν	δίκην	ἀπάρτιζε. ἀρκεῖ σοι Καλλιρόην κἂν
[6, 9]	βελτίονας, τάχα δὲ καὶ τὴν	δίκην	ἕξειν τέλος ἐκεῖ ταχείας εἰρήνης
[6, 2]	τῆς ἀποκαρτερήσεως, τὸν μετὰ τὴν	δίκην.	ἰδὼν Καλλιρόην οὐ προσῆλθον, οὐ
[6, 5]	ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν εὑρόντες τὴν	δίκην,	ἵνα σε ὁ μέγας βασιλεὺς
[6, 1]	Νὺξ ἐκείνη τελευταία πρὸ τῆς	δίκης	ἐφειστήκει· κατέκειντο δὲ οἱ βασιλεῖς
[6, 3]	αὑτῆς μῦθον ἐκπέμπει. προφάσει δὲ	δίκης	ἦλθεν ἐπ´ ἐμὲ καὶ ὅλον
[6, 2]	ἑορτάζειν πᾶσαν τὴν Ἀσίαν ἀφειμένην	δικῶν	τε καὶ πραγμάτων. ὁ δὲ
[6, 2]	μὲν δοκιμώτατον Περσῶν πλῆθος παρέπεμπε	Διονύσιον,	ὁ δὲ δῆμος Χαιρέαν. συνευχαὶ
[6, 2]	ὑπέστενε καὶ τῇ ἑορτῇ κατηρᾶτο·	Διονύσιος	δ´ ἑαυτῷ, διότι Μίλητον κατέλιπε.
[6, 6]	ἀλαζονείας ὅτι αὐτῆς βασιλεὺς ἐρᾷ,	Διονύσιος	δὲ καὶ Χαιρέας ὑπὸ ζηλοτυπίας.
[6, 1]	γάμους οὐκ ἀπέλιπεν· οὐκ ἀπελείφθη.	Διονύσιος	δὲ οὐκ ἔπεισεν, οὐκ ἔγημεν.
[6, 9]	ἐν δὲ τούτοις ἐξῆλθε καὶ	Διονύσιος·	Ἴων γὰρ ἦν καὶ οὐδενὶ
[6, 2]	ὄντων μόνοι τρεῖς ἐλυποῦντο, Καλλιρόη,	Διονύσιος,	καὶ πρὸ τούτων Χαιρέας. Καλλιρόη
[6, 2]	λέγει δικαστής. τοιαῦτα μὲν ὠδύρετο	Διονύσιος,	Χαιρέας δὲ οὐχ ἥπτετο τροφῆς,
[6, 5]	τὸν γῆς ἁπάσης κύριον ὑπέρριψας	Διονυσίου	δούλῃ. θαυμάζω δὲ πῶς συνετώτατος
[6, 1]	γοῦν ἐμοὶ μέλει Χαιρέου καὶ	Διονυσίου,	δούλων ἐμῶν ἀδόξων, ἵνα βραβεύω
[6, 1]	γυναῖκα Καλλιρόην εἶναι δεῖ ἢ	Διονυσίου,	μετέωρος ἦν πᾶσα Βαβυλών, καὶ
[6, 1]	τοῦ γάμου· γνωστὸν δὲ καὶ	Διονυσίῳ	πρόσεστιν εἰς τὸ νικᾶν ὅτι
[6, 1]	τὴν ἐλευθέραν ἀγοράσαι. οἱ δὲ	Διονυσίῳ	σπεύδοντες ἀντέλεγον πάλιν ἐξήγαγε πειρατηρίου
[6, 3]	τῶν θεῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ	Διός·	ἠπίστουν δὲ ὅμως ὅτι δύναταί
[6, 7]	Καλλιρόη δὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ	Διὸς	οὐκ ἂν ἠσπάσατο γάμους, οὐδὲ
[6, 2]	ἑορτῇ κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´ ἑαυτῷ,	διότι	Μίλητον κατέλιπε. φέρε" φησίν, ὦ
[6, 9]	φανῇ, λήψεται παρὰ βασιλέως καὶ	δίχα	κρίσεως ἆθλον τῆς ἀριστείας τὴν
[6, 4]	αὐτῷ παραθεόντων, οὔτε θηρίον, τοσούτων	διωκομένων,	οὔτε κυνὸς ἤκουε, τοσούτων ὑλακτούντων,
[6, 2]	πανταχόθεν σοι πόλεμος κεκίνηται. τί	δοκεῖ	σοι, ἀνόητε; Χαιρέαν ἀντίδικον ἔχεις·
[6, 7]	τὴν φυλάττουσαν, καὶ ἄν σοι	δοκῇ"	φησίν, ὦ δέσποτα, μετάπεμψαι Στάτειραν,
[6, 2]	οὕτω δὴ κἀκείνους. τὸ μὲν	δοκιμώτατον	Περσῶν πλῆθος παρέπεμπε Διονύσιον, ὁ
[6, 5]	μηκέτι ἐνοχλῶ μηδὲ τῇ βασιλίδι.	δόξας	δὲ ὁ εὐνοῦχος ὅτι ἀσαφῶς
[6, 6]	ὅτι ἀτυχῶς μέν, ἀλλὰ διελέχθη·	δόξει	δὲ καταπροδιδόναι τὴν ὑπηρεσίαν χαριζόμενος
[6, 7]	γνοὺς οὐ ζηλοτυπήσει τὸν κρείττονα·	δόξει	δέ σε τιμιωτέραν, ὡς ἀρέσασαν
[6, 9]	εἰπεῖν τι περὶ αὐτῆς, μὴ	δόξῃ	παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν, ἐν πολέμῳ
[6, 6]	εὐμορφοτέραν ἐποίησεν ἡ δίκη τῆς	δόξης.	ταύτην δὲ παρέμισγε τὴν παλινῳδίαν,
[6, 7]	βίᾳ περιγενέσθαι τῆς ἐπιθυμίας, εἶχον	δορυφόρους.	προσκυνήσας ὁ εὐνοῦχος ὑπέσχετο· οὐδενὶ
[6, 6]	με παρέδωκας; λῃσταῖς, θαλάττῃ, τάφῳ,	δουλείᾳ,	κρίσει. πάντων δέ μοι βαρύτατον
[6, 3]	ψυχῆς, ᾧ τὰ καλὰ πάντα	δουλεύει,	χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι, πόλεις,
[6, 5]	γῆς ἁπάσης κύριον ὑπέρριψας Διονυσίου	δούλῃ.	θαυμάζω δὲ πῶς συνετώτατος ὑπάρχων
[6, 7]	τρέχουσα ἄπεισι· σὺ δέ, ἡ	δούλη,	τὴν εὐτυχίαν οὐ φέρεις, οὐδὲ
[6, 5]	πολυτελῆ; τίνων πόλεων ἄρχεις; πόσοι	δοῦλοί	σε προσκυνοῦσι; γυναῖκες Βαβυλώνιαι θεραπαινίδας
[6, 5]	δύο, νησιώτην πένητα, καὶ ἕτερον,	δοῦλον	βασιλέως. τί σοι γέγονεν ἐκ
[6, 7]	γυναικῶν, τοῦ βασιλέως τὸν Μιθριδάτου	δοῦλον	προτιμᾷς; ἠγανάκτησε Καλλιρόη Χαιρέου λοιδορηθέντος
[6, 3]	εἰπεῖν, τί κρύπτεις" ἔφη δέσποτα,	δοῦλον	σόν, εὔνουν σοι καὶ σιωπᾶν
[6, 1]	τοῦ καλλίστου θεάματος· εἶτα γενήσεται	δοῦλος	ἐμὸς εὐτυχέστερος ἐμοῦ. σκέψαι τί
[6, 5]	γὰρ προσέθηκεν· εἴωθε γὰρ πᾶς	δοῦλος,	ὅταν διαλέγηταί τινι περὶ τοῦ
[6, 4]	πρᾶξιν ῥᾳδίαν, ὡς εὐνοῦχος, ὡς	δοῦλος,	ὡς βάρβαρος. οὐκ ᾔδει δὲ
[6, 5]	αὐτὸ τοῦτο εὐτύχηκας, ὅτι οὐκέτι	δούλους	καὶ πένητας ἔχεις ἐραστὰς ἀλλὰ
[6, 1]	ἐμοὶ μέλει Χαιρέου καὶ Διονυσίου,	δούλων	ἐμῶν ἀδόξων, ἵνα βραβεύω τοὺς
[6, 3]	ἐπ´ ἐμὲ καὶ ὅλον τὸ	δρᾶμα	τοῦτο ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ
[6, 8]	ἑκάστους ἅρματα ψιλά τε καὶ	δρεπανηφόρα,	καὶ ἐλέφαντας ὁπόθεν καὶ πόσους,
[6, 6]	τὴν παλινῳδίαν, εἴ πως ἀποστρέψαι	δύναιτο	τὸν βασιλέα τοῦ ἔρωτος, καὶ
[6, 5]	ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα, τὸν	δυνάμενόν	σοι Μίλητον αὐτὴν καὶ ὅλην
[6, 3]	σόν, εὔνουν σοι καὶ σιωπᾶν	δυνάμενον;	τί τηλικοῦτον συμβέβηκε δεινόν; ὡς
[6, 7]	ἀγαπᾷς ὅτι σε παρακαλεῖ κελεῦσαι	δυνάμενος.	ἀλλ´ ἐγὼ (τιμῶ γάρ σε)
[6, 7]	μετὰ Χαιρέου. μηδὲν οὖν ἀνύσαι	δυνάμενος	ὁ εὐνοῦχος δίδωμί σοι" φησίν,
[6, 8]	ἐστι Πέρσαις ἡ παρασκευὴ τῆς	δυνάμεως.	συντέτακται γὰρ ἀπὸ Κύρου, τοῦ
[6, 8]	τὴν μὲν ἤδη περὶ αὐτὸν	δύναμιν	ἐξάγειν, διαπέμψαι δὲ πανταχόσε κελεύοντα
[6, 3]	κρείττονα καὶ βασιλικήν, ἀνταγωνιζόμενος ἑαυτῷ·	δύνασαι	γάρ, ὦ δέσποτα, σὺ μόνος
[6, 6]	ἀκριβῆ τῆς βασιλίδος, ὥστε μηδὲ	δύνασθαι	Καλλιρόῃ προσελθεῖν· σὺ δὲ ἐκέλευσάς
[6, 3]	ἐνεπλήσθη δακρύων, ὥστε μηκέτι τι	δύνασθαι	προσθεῖναι τοῖς λόγοις· ἀποσιωπήσαντος δὲ
[6, 7]	εἰμι τοῦ δυστυχεῖν. τί με	δύναται	βασιλεὺς ὧν πέπονθα διαθεῖναι χαλεπώτερον;
[6, 3]	ἀγνοεῖν καὶ ποῖον" ἔφη κάλλος	δύναται	τῆς σῆς κρατῆσαι, δέσποτα, ψυχῆς,
[6, 3]	Διός· ἠπίστουν δὲ ὅμως ὅτι	δύναταί	τις παρ´ ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι
[6, 8]	καὶ μηδὲ μίαν ἡμέραν, εἰ	δυνατόν,	ἀναβαλέσθαι δυοῖν ἕνεκεν· ἵνα καὶ
[6, 3]	ζήτει πανταχόθεν εἴ τι ἄρα	δυνατόν	ἐστιν εὑρεῖν φάρμακον. εὕρηται" φησὶ
[6, 5]	τὸ μὲν πρῶτον ὥρμησεν, εἰ	δυνατόν,	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι τοῦ
[6, 3]	τις παρ´ ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι	δυνατώτερος.	ἀλλὰ πάρεστιν ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν
[6, 4]	ὑακινθινοβαφῆ· χρύσεον δὲ ἀκινάκην ὑπεζωσμένος	δύο	ἄκοντας ἐκράτει, καὶ φαρέτρα καὶ
[6, 4]	ἄπιθι δὴ καὶ Καλλιρόην ἄγε.	δύο	δέ σοι προστάσσω, μὴ ἄκουσαν,
[6, 5]	οὔτ´ ἐραστήν, ἀλλ´ ἐνέπεσεν εἰς	δύο,	νησιώτην πένητα, καὶ ἕτερον, δοῦλον
[6, 7]	ὑπὲρ σοῦ. πάρεισιν οὖν σοι	δύο	ὁδοί, ὁποτέραν βούλει τρέπεσθαι. μηνύσω
[6, 8]	μίαν ἡμέραν, εἰ δυνατόν, ἀναβαλέσθαι	δυοῖν	ἕνεκεν· ἵνα καὶ τοὺς πολεμίους
[6, 7]	τι δεινόν· ἔμπειρός εἰμι τοῦ	δυστυχεῖν.	τί με δύναται βασιλεὺς ὧν
[6, 1]	Μίλητον ἢ εἰς Συρακούσας. ὀφθαλμοὶ	δυστυχεῖς,	μίαν ὥραν ἔχετε λοιπὸν ἀπολαῦσαι
[6, 5]	δὲ ἐκεῖνος, ὅτι ἐλεεῖτε γυναῖκα	δυστυχῆ.	δέομαι, θᾶττον ἀπαλλαξάτω με τῆς
[6, 5]	βασιλέως φιλανθρωπίαν, ὅτι οὐκ ἐρᾷ	δυστυχοῦς	γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ. παυσώμεθα τοίνυν
[6, 9]	καὶ ἄδηλα, καὶ μεταβολὰς τοῖς	δυστυχοῦσι	βελτίονας, τάχα δὲ καὶ τὴν
[6, 6]	ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι διακονίας	δυσχεροῦς.	~Παραυτίκα μὲν οὖν ἔπεισε, πάλιν
[6, 7]	δὲ ἀμφοτέρας· πεισθεῖσα μὲν βασιλεῖ	δῶρα	λήψῃ τὰ κάλλιστα καὶ ἄνδρα
[6, 1]	ἐφορᾷ· σὺ δὲ ἀπελαύνεις τὸ	δῶρον	τοῦ θεοῦ; πάνυ γοῦν ἐμοὶ
[6, 7]	δὲ ὅτι Καλλιρόη καιρὸν οὐ	δώσει,	διακρούσεται δὲ τὴν ὁμιλίαν ἐξεπίτηδες
[6, 7]	ἡ ἐκείνης ἀπουσία Καλλιρόης ἐξουσίαν	δώσει.	ποίησον οὕτως" εἶπε βασιλεύς. Ἐλθὼν
[6, 7]	γαμεῖν ἀλλὰ πρόσκαιρον αὐτῷ χάριν	δώσεις·	εἰ δὲ μή, πείσῃ ἄκουσα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/12/2006