Livre, Chap.
[6, 3]	δεινὸν μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ	ἑάλωκα.	ταῦτα ἅμα λέγων ἐνεπλήσθη δακρύων,
[6, 3]	μου καταγνῷς ἀκρασίαν. οὐχ οὕτως	ἑαλώκαμεν.	δείσας Ἀρταξάτης ὡς εἰπών τι
[6, 6]	τῶν γεγονότων· Καλλιρόη δὲ καθ´	ἑαυτὴν	γενομένη ταῦτα" φησὶν ἐγὼ προεμαντευόμην.
[6, 6]	τὸν βασιλέα τοῦ ἔρωτος, καὶ	ἑαυτὸν	ἐλευθερῶσαι διακονίας δυσχεροῦς. ~Παραυτίκα μὲν
[6, 9]	τοῖς πρώτοις καὶ φανερωτάτοις κατέταξεν	ἑαυτὸν	καὶ δῆλος ἦν πράξων τι
[6, 5]	τινι περὶ τοῦ δεσπότου, καὶ	ἑαυτὸν	συνιστᾶν, ἴδιον ἐκ τῆς ὁμιλίας
[6, 9]	οὐκ εὐκαταφρόνητον ἐκ τῶν μεθ´	ἑαυτοῦ,	ἐν τοῖς πρώτοις καὶ φανερωτάτοις
[6, 2]	ὦ τλῆμον, τὴν ἑκούσιον συμφοράν·	ἑαυτῷ	γὰρ αἴτιος εἶ τούτων. ἐξῆν
[6, 2]	τῇ ἑορτῇ κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´	ἑαυτῷ,	διότι Μίλητον κατέλιπε. φέρε" φησίν,
[6, 3]	τὴν κρείττονα καὶ βασιλικήν, ἀνταγωνιζόμενος	ἑαυτῷ·	δύνασαι γάρ, ὦ δέσποτα, σὺ
[6, 5]	οὐ βασιλεῖ μόνον, ἀλλ´ οὐδ´	ἑαυτῷ.	~Καταλειφθεὶς οὖν καὶ μηδὲ ἀποκρίσεως
[6, 6]	μὲν Καλλιρόῃ, λυπούμενος δὲ ἐφ´	ἑαυτῷ,	φοβούμενος δὲ βασιλέα· τάχα γὰρ
[6, 1]	ἀπόθηται τὴν παρακαταθήκην ὡς φορτίον·	ἐβάρει	γὰρ αὐτὴν τὸ κάλλος τῆς
[6, 4]	ὑλακτούντων, οὔτε ἀνθρώπων, πάντων βοώντων.	ἔβλεπε	δὲ Καλλιρόην μόνην τὴν μὴ
[6, 4]	ἡδύς. ἀλλὰ βασιλεὺς οὔτε ἵππον	ἔβλεπε,	τοσούτων ἱππέων αὐτῷ παραθεόντων, οὔτε
[6, 8]	ὧν εἰώθει τὰ μεγάλα χρηματίζειν,	ἐβουλεύετο	περὶ τῶν καθεστηκότων καὶ ἄλλος
[6, 8]	φίλους εὐθυμοτέρους ποιήσωσι, δείξαντες αὐτοῖς	ἐγγύθεν	τὴν βοήθειαν· βραδυνόντων δὲ εἰς
[6, 3]	βέλτιον ἢ τοῖς βασιλείοις καὶ	ἐγγὺς	εἶναι τοῦ πυρός. ~Ταῦτα ἤρεσε
[6, 1]	τὸ κάλλος τῆς γυναικὸς ἀντισυγκρινόμενον	ἐγγύς·	ὑπώπτευε δὲ καὶ βασιλέως τὰς
[6, 5]	ἀρχὴν τοῦ λόγου Καλλιρόη περιχαρὴς	ἐγένετο·	φύσει γὰρ ἄνθρωπος, ὃ βούλεται,
[6, 6]	διὰ σὲ ἐπράθην, διὰ σὲ	ἔγημα	μετὰ Χαιρέαν, διὰ σὲ εἰς
[6, 1]	σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον ἔσωσεν, εἶτα	ἔγημε·	Χαιρέας δὲ γήμας ἀπέκτεινε· μνημονεύειν
[6, 1]	ἔλεγον πρῶτος ἦν ἀνήρ, παρθένον	ἔγημεν	ἐρῶσαν ἐρῶν· πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ,
[6, 1]	Διονύσιος δὲ οὐκ ἔπεισεν, οὐκ	ἔγημεν.	λῃσταὶ ἐπώλησαν· οὐκ ἐξὸν δὲ
[6, 8]	ἀπροσδοκήτῳ πολέμῳ, καὶ ἐλέγετο καὶ	ἐγίνετο·	κίνησις γὰρ μεγάλη Ἀσίαν κατέλαβε.
[6, 4]	κατεφίλησε καὶ δικαίως ἄρα σε	ἐγὼ"	ἔφη πάντων προτιμῶ· σὺ γὰρ
[6, 6]	καθ´ ἑαυτὴν γενομένη ταῦτα" φησὶν	ἐγὼ	προεμαντευόμην. ἔχω σε μάρτυν, Εὐφρᾶτα.
[6, 1]	ἡ κρίσις· ὁ γὰρ προπετὴς	ἐγὼ	σύντομον ἔδωκα προθεσμίαν. τί οὖν
[6, 7]	σε παρακαλεῖ κελεῦσαι δυνάμενος. ἀλλ´	ἐγὼ	(τιμῶ γάρ σε) πρὸς ἐκεῖνον
[6, 6]	τὴν ὑπηρεσίαν χαριζόμενος τῇ βασιλίδι.	ἐδεδοίκει	δὲ μὴ καὶ πρὸς ἐκείνην
[6, 9]	τὰ ἄλλα διατάξας ὡς ἕκαστον	ἔδει	γενέσθαι, τελευταίας ἐμνημόνευσε Καλλιρόης ἀξιοπίστῳ
[6, 2]	Καλλιρόῃ τότε σοῦ μὴ θέλοντος	ἐδόθη.	τίς ἂν εἶδε; τίς ἂν
[6, 9]	ἄσμενος ἀπηλλαγμένος καθάπερ ἀγρίου θηρίου·	ἐδόκει	δ´ ἄν μοι καὶ χάριν
[6, 2]	συνέτρεχεν ἐπὶ τὰ βασίλεια, καὶ	ἐδονεῖτο	πᾶσα Βαβυλών. ὥσπερ δὲ ἐν
[6, 5]	τοῦτο καὶ οἴεται. τάχ´ οὖν	ἔδοξεν	ἀποδίδοσθαι Χαιρέᾳ καὶ ἔσπευδε τοῦτο
[6, 8]	ἐν χερσὶν ἕξει τοὺς ἀφεστῶτας.	ἔδοξεν	οὖν τὴν μὲν ἤδη περὶ
[6, 1]	ὁ γὰρ προπετὴς ἐγὼ σύντομον	ἔδωκα	προθεσμίαν. τί οὖν μέλλομεν πράττειν
[6, 1]	πειρατηρίου τὴν μέλλουσαν φονεύεσθαι· τάλαντον	ἔδωκεν	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον
[6, 1]	ἐρῶν· πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ, πατρὶς	ἔθαψε·	τοὺς γάμους οὐκ ἀπέλιπεν· οὐκ
[6, 3]	διαφθείρω. μέμνημαι νόμων οὓς αὐτὸς	ἔθηκα	καὶ δικαιοσύνης ἣν ἐν ἅπασιν
[6, 3]	χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι, πόλεις,	ἔθνη;	καλαὶ μὲν μυρίαι γυναῖκες, ἀλλὰ
[6, 5]	Ἰωνίαν καὶ Σικελίαν καὶ ἄλλα	ἔθνη	μείζονα χαρίσασθαι. θῦε δὴ τοῖς
[6, 8]	Περσῶν βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν τῶν	ἐθνῶν	εἰς πόλεμον ἱππείαν καὶ πόσην
[6, 8]	καὶ ὅσοι παρῆσαν ἡγεμόνες τῶν	ἐθνῶν,	μεθ´ ὧν εἰώθει τὰ μεγάλα
[6, 9]	ἔρωτα, ἐπενόησε δέ τι τοιοῦτον.	ἔθος	ἐστὶν αὐτῷ τε βασιλεῖ καὶ
[6, 2]	ἐκελάδει καὶ ᾄδοντος ἠκούετο μέλος·	ἐθυμιᾶτο	τὰ πρόθυρα καὶ πᾶς στενωπὸς
[6, 2]	βωμοῖς. τότε πρῶτον καὶ Ἔρωτι	ἔθυσε	καὶ πολλὰ παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην, ἵνα
[6, 7]	εὑρήσεις κἂν βραχύτατον ὁμιλίας λανθανούσης.	εἰ	γὰρ ἤθελον φανερῶς καὶ βίᾳ
[6, 2]	τοῦ τάφου καταλιποῦσα τὸν νεκρόν.	εἰ	δ´ οὖν, ἐκείμην ταύτῃ τὰ
[6, 1]	ἵνα καὶ τὸν πατέρα ἴδῃς·	εἰ	δὲ μή, ζήσεις ἐπὶ ξένης
[6, 7]	ἀλλὰ πρόσκαιρον αὐτῷ χάριν δώσεις·	εἰ	δὲ μή, πείσῃ ἄκουσα ἃ
[6, 2]	κατέχεις καὶ ἡδέως κολαζόμενον ὁρᾷς.	εἰ	δὲ φίλος ἦς, οὐκ ἂν
[6, 8]	σπεύδειν καὶ μηδὲ μίαν ἡμέραν,	εἰ	δυνατόν, ἀναβαλέσθαι δυοῖν ἕνεκεν· ἵνα
[6, 5]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον ὥρμησεν,	εἰ	δυνατόν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι
[6, 2]	καιροὺς εὐτυχίας ἀπολώλεκας; μακάριος ἦν,	εἰ	ἐν Συρακούσαις θαπτομένῃ Καλλιρόῃ συνετάφην·
[6, 2]	καὶ ἀπίστου πράγματος· κρίνεται Χαιρέας	εἰ	Καλλιρόης ἀνήρ ἐστιν. ἀλλ´ οὐδὲ
[6, 3]	ἐξουσία δὲ ἔρωτα καταλύει, πλὴν	εἰ	μή τις ἐξ οὐρανοῦ καταβέβηκε
[6, 4]	τῆς πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν	εἴ	που κἀκείνη θεᾶται τὴν πομπήν.
[6, 6]	ταύτην δὲ παρέμισγε τὴν παλινῳδίαν,	εἴ	πως ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν βασιλέα
[6, 3]	ἀπαλλαγείην τῆς ἀνίας. ζήτει πανταχόθεν	εἴ	τι ἄρα δυνατόν ἐστιν εὑρεῖν
[6, 1]	πρῶτον οὖν ἀπόκριναι σεαυτῷ. τίς	εἶ;	Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ δικαστής; μὴ
[6, 2]	ἑκούσιον συμφοράν· ἑαυτῷ γὰρ αἴτιος	εἶ	τούτων. ἐξῆν σοι Καλλιρόην ἔχειν
[6, 5]	πρῶτον εὐαγγέλιον ἔχεις· ἡδέως σε	εἶδε.	κἀγὼ δὲ αὐτὸν ἀναμιμνήσκω καὶ
[6, 2]	μὴ θέλοντος ἐδόθη. τίς ἂν	εἶδε;	τίς ἂν προσῆλθε; φέρων δὲ
[6, 4]	δὲ λοιπὸν ἅρμα βασιλικόν, χάριν	εἰδότων	ἀμφοτέρων αὐτῷ, Καλλιρόης δὲ μᾶλλον·
[6, 7]	γὰρ ἔξεστιν ἀντειπεῖν βασιλέως κελεύοντος.	εἰδὼς	δὲ ὅτι Καλλιρόη καιρὸν οὐ
[6, 2]	μέσους ἔρριψας τοὺς πολεμίους. καὶ	εἴθε	σεαυτὸν μόνον· νῦν δὲ καὶ
[6, 8]	τὰ εἰωθότα συμβαίνειν καὶ ὅσα	εἰκὸς	ἐν ἀπροσδοκήτῳ πολέμῳ, καὶ ἐλέγετο
[6, 5]	εἶναι πεισθῶ τοῦ μεγάλου βασιλέως.	εἰμὶ	δὲ θεραπαινίσιν ὁμοία Περσίδων γυναικῶν.
[6, 7]	πρῶτον πείσομαί τι δεινόν· ἔμπειρός	εἰμι	τοῦ δυστυχεῖν. τί με δύναται
[6, 4]	μήτε μοιχείαν, δεῖ γὰρ πρῶτον	εἶναι	ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον, εἶτα τὸν
[6, 1]	δικάζειν πότερον Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην	εἶναι	δεῖ ἢ Διονυσίου, μετέωρος ἦν
[6, 1]	εἶπεν ἄν τις ὅλην Βαβυλῶνα	εἶναι	δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη τελευταία πρὸ
[6, 2]	ἀλλοτρίαν γυναῖκα, καὶ ὁ τοιοῦτος	εἶναι	λέγει δικαστής. τοιαῦτα μὲν ὠδύρετο
[6, 9]	περὶ αὐτῆς, μὴ δόξῃ παιδαριώδης	εἶναι	παντάπασιν, ἐν πολέμῳ τηλικούτῳ γυναικὸς
[6, 5]	φησὶ μαινοίμην, ἵνα ἐμαυτὴν ἀξίαν	εἶναι	πεισθῶ τοῦ μεγάλου βασιλέως. εἰμὶ
[6, 5]	μου τῆς εὐεργεσίας· εὐχάριστον γὰρ	εἶναί	σε πιστεύω. πρὸς τὴν ἀρχὴν
[6, 3]	οὐχ ὁμολογεῖ· προσποιεῖται δὲ Ἑλληνὶς	εἶναι	Συρακοσία. καὶ τοῦτο δὲ τῆς
[6, 3]	ἢ τοῖς βασιλείοις καὶ ἐγγὺς	εἶναι	τοῦ πυρός. ~Ταῦτα ἤρεσε καὶ
[6, 7]	Καλλιρόης ἐξουσίαν δώσει. ποίησον οὕτως"	εἶπε	βασιλεύς. Ἐλθὼν δὲ Ἀρταξάτης καὶ
[6, 3]	ὡς ἀγωνιῶ μή τινα ἐπιβουλὴν	εἶπε	βασιλεὺς καὶ μεγίστην, ἀλλ´ οὐχ
[6, 2]	αὐτὸν ἀποκαρτερεῖν σύ μοι πάντων"	εἶπε	πολεμιώτατος ὑπάρχεις φίλου σχήματι· βασανιζόμενον
[6, 3]	Ἀρταξάτης ἐρυθήματος μεστὸν καὶ βουλόμενον	εἰπεῖν,	τί κρύπτεις" ἔφη δέσποτα, δοῦλον
[6, 9]	εἰσῆλθε τοῦ κάλλους· ᾐδεῖτο δὲ	εἰπεῖν	τι περὶ αὐτῆς, μὴ δόξῃ
[6, 5]	αὐτὴν καὶ μόνης λαβόμενος μεγάλων"	εἶπεν	ἀγαθῶν, ὦ γύναι, θησαυρόν σοι
[6, 9]	πρὸς μὲν Στάτειραν αὐτὴν οὐδὲν	εἶπεν,	ἀλλ´ οὐδὲ πρὸς τὸν εὐνοῦχον,
[6, 1]	τοιαῦτα διαλαλούντων ἦν ἀκούειν, ὥστε	εἶπεν	ἄν τις ὅλην Βαβυλῶνα εἶναι
[6, 7]	Καλλιρόη Χαιρέου λοιδορηθέντος καὶ εὐφήμησον"	εἶπεν,	ἄνθρωπε. Χαιρέας εὐγενής ἐστι, πόλεως
[6, 3]	σύ γε" ἔφη τοιοῦτο μηδὲν	εἴπῃς,	ἵνα γυναῖκα ἀλλοτρίαν διαφθείρω. μέμνημαι
[6, 3]	ἐλεγχθῆναι γὰρ οὐ βούλεται πόλιν	εἰποῦσα	οὐδεμίαν τῶν ὑφ´ ἡμᾶς, ἀλλ´
[6, 9]	καλέσας ὁ βασιλεύς, πολλὰ πρῶτον	εἰπὼν	καὶ τὰ ἄλλα διατάξας ὡς
[6, 3]	οὕτως ἑαλώκαμεν. δείσας Ἀρταξάτης ὡς	εἰπών	τι προπετές, μετέβαλε τὸν λόγον
[6, 5]	δὲ ὁ εὐνοῦχος ὅτι ἀσαφῶς	εἴρηκεν	ὃ ἤθελε καὶ οὐ νενόηκεν
[6, 9]	δίκην ἕξειν τέλος ἐκεῖ ταχείας	εἰρήνης	γενομένης.
[6, 6]	ἔγημα μετὰ Χαιρέαν, διὰ σὲ	εἰς	Βαβυλῶνα ἤχθην, διὰ σὲ παρέστην
[6, 5]	ἀξίαν οὔτ´ ἐραστήν, ἀλλ´ ἐνέπεσεν	εἰς	δύο, νησιώτην πένητα, καὶ ἕτερον,
[6, 3]	τι προπετές, μετέβαλε τὸν λόγον	εἰς	ἔπαινον. σεμνῶς" ἔφη διανοῇ, βασιλεῦ.
[6, 2]	ἂν προσῆλθε; φέρων δὲ σεαυτὸν	εἰς	μέσους ἔρριψας τοὺς πολεμίους. καὶ
[6, 1]	πράττειν ἕωθεν; ἄπεισι Καλλιρόη λοιπὸν	εἰς	Μίλητον ἢ εἰς Συρακούσας. ὀφθαλμοὶ
[6, 5]	πλουσιωτέρας σου. πλὴν οὐκ ἠμελήθης	εἰς	πάντα, ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί.
[6, 3]	ἄπαγε δὴ τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν	εἰς	πάσας ἡδονάς. μάλιστα δὲ κυνηγεσίοις
[6, 9]	καὶ Περσῶν τοῖς ἀρίστοις, ὅταν	εἰς	πόλεμον ἐξίωσιν, ἐπάγεσθαι καὶ γυναῖκας
[6, 8]	βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν τῶν ἐθνῶν	εἰς	πόλεμον ἱππείαν καὶ πόσην τὸν
[6, 1]	Καλλιρόη λοιπὸν εἰς Μίλητον ἢ	εἰς	Συρακούσας. ὀφθαλμοὶ δυστυχεῖς, μίαν ὥραν
[6, 4]	δὲ ἀνηρτημένος ταῖς ἐλπίσιν εἰσήλαυνεν	εἰς	τὰ βασίλεια χαίρων ὡς τὸ
[6, 1]	φιλοφροσύνας. πρότερον μὲν γὰρ σπανίως	εἰς	τὴν γυναικωνῖτιν εἰσῄει· ἀφ´ οὗ
[6, 3]	ἀλλὰ πάρεστιν ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν	εἰς	τὴν ἐμὴν ψυχὴν πολὺς καὶ
[6, 7]	θέλων ἔτρεψε τὴν αἰτίαν οὐκ	εἰς	τὴν φυλαττομένην ἀλλ´ εἰς τὴν
[6, 7]	οὐκ εἰς τὴν φυλαττομένην ἀλλ´	εἰς	τὴν φυλάττουσαν, καὶ ἄν σοι
[6, 7]	τὴν φωνήν· οἵα μὲν εἰσῆλθεν	εἰς	τὸ δικαστήριον, οἵα δὲ ἔστη,
[6, 1]	γνωστὸν δὲ καὶ Διονυσίῳ πρόσεστιν	εἰς	τὸ νικᾶν ὅτι τέκνον ἔχουσι
[6, 8]	ἐγγύθεν τὴν βοήθειαν· βραδυνόντων δὲ	εἰς	τοὐναντίον ἅπαντα χωρήσειν· τοὺς μὲν
[6, 4]	καὶ βεβουλευμένον, ὡς ᾤετο, καλῶς,	εἰς	τοὐναντίον τὴν τέχνην περιέτρεψεν αὐτῷ
[6, 8]	πάντα ὑπὸ πάντων, ὅσῳ κἂν	εἷς	ἀνὴρ παρεσκεύασε. ~Τῇ δὲ πέμπτῃ
[6, 1]	γὰρ σπανίως εἰς τὴν γυναικωνῖτιν	εἰσῄει·	ἀφ´ οὗ δὲ Καλλιρόην εἶχεν
[6, 4]	βασιλεὺς δὲ ἀνηρτημένος ταῖς ἐλπίσιν	εἰσήλαυνεν	εἰς τὰ βασίλεια χαίρων ὡς
[6, 9]	ἀδιηγήτῳ ταράχῳ μνήμη τις αὐτὸν	εἰσῆλθε	τοῦ κάλλους· ᾐδεῖτο δὲ εἰπεῖν
[6, 7]	βάδισμα, τὴν φωνήν· οἵα μὲν	εἰσῆλθεν	εἰς τὸ δικαστήριον, οἵα δὲ
[6, 6]	σε πάντες ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες δέ	εἰσι	μικραίτιοι καὶ λάλοι. περιβόητον αὐτοὶ
[6, 4]	πλῆρες. ἀληθῶς οἵη δ´ Ἄρτεμις	εἶσι	κατ´ οὔρεος ἰοχέαιρα, ἢ κατὰ
[6, 1]	δὲ καὶ βασιλέως τὰς πυκνὰς	εἰσόδους	καὶ τὰς ἀκαίρους φιλοφροσύνας. πρότερον
[6, 1]	λοιπὸν ἀπολαῦσαι τοῦ καλλίστου θεάματος·	εἶτα	γενήσεται δοῦλος ἐμὸς εὐτυχέστερος ἐμοῦ.
[6, 1]	τῆς σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον ἔσωσεν,	εἶτα	ἔγημε· Χαιρέας δὲ γήμας ἀπέκτεινε·
[6, 4]	πρῶτον εἶναι ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον,	εἶτα	τὸν ἀδικοῦντα μοιχόν. ἤρεσεν ὁ
[6, 9]	ἀξιῶν. τότε δὲ καὶ ἐλπίδος	εἶχέ	τι κούφης, ὅτι χρήσιμος ἢν
[6, 1]	εἰσῄει· ἀφ´ οὗ δὲ Καλλιρόην	εἶχεν	ἔνδον, συνεχῶς ἐφοίτα. παρεφύλαττε δὲ
[6, 7]	καὶ βίᾳ περιγενέσθαι τῆς ἐπιθυμίας,	εἶχον	δορυφόρους. προσκυνήσας ὁ εὐνοῦχος ὑπέσχετο·
[6, 9]	αὐτῷ συνακολουθούντων, ὅσοι τὴν στρατεύσιμον	εἶχον	ἡλικίαν. ἐν δὲ τούτοις ἐξῆλθε
[6, 5]	παρ´ ἐκείνῳ. τοῦτο γὰρ προσέθηκεν·	εἴωθε	γὰρ πᾶς δοῦλος, ὅταν διαλέγηταί
[6, 8]	ἡγεμόνες τῶν ἐθνῶν, μεθ´ ὧν	εἰώθει	τὰ μεγάλα χρηματίζειν, ἐβουλεύετο περὶ
[6, 8]	νίκην προσημαίνειν. πάντα μὲν τὰ	εἰωθότα	συμβαίνειν καὶ ὅσα εἰκὸς ἐν
[6, 3]	οὐρανοῦ καταβέβηκε τῶν ἄνωθεν ἢ	ἐκ	θαλάττης ἀναβέβηκεν ἄλλη Θέτις. πιστεύω
[6, 8]	βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων, ἐκεῖνον δὲ	ἐκ	Μέμφεως ὁρμώμενον διαβεβηκέναι μὲν Πηλούσιον,
[6, 5]	δεσπότου, καὶ ἑαυτὸν συνιστᾶν, ἴδιον	ἐκ	τῆς ὁμιλίας μνώμενος κέρδος. Καλλιρόη
[6, 6]	νῦν ὡς ἀληθῶς Καλλιρόη τέθνηκεν.	ἐκ	τοῦ τάφου μὲν ἐξῆλθον, οὐκ
[6, 5]	δοῦλον βασιλέως. τί σοι γέγονεν	ἐκ	τούτων μέγα καὶ λαμπρόν; ποίαν
[6, 9]	καὶ ποιήσας στῖφος οὐκ εὐκαταφρόνητον	ἐκ	τῶν μεθ´ ἑαυτοῦ, ἐν τοῖς
[6, 5]	ἀπ´ αὐτοῦ καὶ σεμνὸν οὐκ	ἐκαρπώσω.	τὸ διὰ γῆς πάσης ἔνδοξον
[6, 9]	καὶ τὰ ἄλλα διατάξας ὡς	ἕκαστον	ἔδει γενέσθαι, τελευταίας ἐμνημόνευσε Καλλιρόης
[6, 8]	τίνας δὲ τοξότας καὶ πόσα	ἑκάστους	ἅρματα ψιλά τε καὶ δρεπανηφόρα,
[6, 2]	καὶ ἐπιβοήσεις μυρίαι τῶν σπευδόντων	ἑκατέροις,	ἐπευφημούντων σὺ κρείττων, σὺ νικᾷς.
[6, 8]	μήτε ἐν Βάκτροις μήτε ἐν	Ἐκβατάνοις,	ἀλλὰ ἐν Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι, πλησίον
[6, 9]	καὶ τὴν δίκην ἕξειν τέλος	ἐκεῖ	ταχείας εἰρήνης γενομένης.
[6, 1]	μὲν τὴν θέαν, αὐτομάτως δὲ	ἐκεῖ	φερομένους. Στάτειρα μὲν οὖν ἡδεῖαν
[6, 2]	τὸν νεκρόν. εἰ δ´ οὖν,	ἐκείμην	ταύτῃ τὰ μετὰ ταῦτα κερδήσας,
[6, 3]	καὶ ὅλον τὸ δρᾶμα τοῦτο	ἐκείνη	κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ σε πῶς
[6, 1]	ὅλην Βαβυλῶνα εἶναι δικαστήριον. Νὺξ	ἐκείνη	τελευταία πρὸ τῆς δίκης ἐφειστήκει·
[6, 7]	τοῦτο δὲ προσέθηκεν οὐχὶ δι´	ἐκείνην	ἀλλὰ καὶ αὐτὸς οὕτω φρονῶν·
[6, 6]	ἐδεδοίκει δὲ μὴ καὶ πρὸς	ἐκείνην	Καλλιρόη κατείπῃ τοὺς λόγους· Στάτειραν
[6, 7]	πρὸς αὐτήν· ἐμοὶ γὰρ ἡ	ἐκείνης	ἀπουσία Καλλιρόης ἐξουσίαν δώσει. ποίησον
[6, 4]	τὴν μὴ παροῦσαν, καὶ ἤκουεν	ἐκείνης	τῆς μὴ λαλούσης. συνεξῆλθε γὰρ
[6, 8]	κεχειροτονηκέναι δὲ βασιλέα τῶν ἐπιχωρίων,	ἐκεῖνον	δὲ ἐκ Μέμφεως ὁρμώμενον διαβεβηκέναι
[6, 7]	ἐγὼ (τιμῶ γάρ σε) πρὸς	ἐκεῖνον	οὐ κατηγόρευσα τὴν μανίαν τὴν
[6, 5]	τὸν εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη. πάλιν δὲ	ἐκεῖνος	ἀναλαβὼν ἀπὸ προοιμίων ἤρξατο σύ,
[6, 4]	ἡ σπουδὴ καὶ ὁ θόρυβος	ἐκεῖνος	αὐτῶν ἐξέστησεν ἂν καὶ τὸν
[6, 5]	ἵλεῳ βασιλεῖ διαμένοιεν, σοὶ δὲ	ἐκεῖνος,	ὅτι ἐλεεῖτε γυναῖκα δυστυχῆ. δέομαι,
[6, 5]	ἀναμιμνήσκω καὶ ἐπαινῶ σε παρ´	ἐκείνῳ.	τοῦτο γὰρ προσέθηκεν· εἴωθε γὰρ
[6, 9]	Καλλιρόης ἐπελέληστο βασιλεύς, ἀλλὰ ἐν	ἐκείνῳ	τῷ ἀδιηγήτῳ ταράχῳ μνήμη τις
[6, 1]	ἐμῶν ἀδόξων, ἵνα βραβεύω τοὺς	ἐκείνων	γάμους καὶ ὁ μέγας βασιλεὺς
[6, 2]	ἐστεφανωμένων. αὐλὸς ἤχει καὶ σύριγξ	ἐκελάδει	καὶ ᾄδοντος ἠκούετο μέλος· ἐθυμιᾶτο
[6, 6]	δύνασθαι Καλλιρόῃ προσελθεῖν· σὺ δὲ	ἐκέλευσάς	μοι, δέσποτα, προνοεῖσθαι τοῦ λαθεῖν.
[6, 7]	πῶς ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη, πῶς	ἔκλαυσε.	διαγρυπνήσας δὲ τὸ πλεῖστον μέρος
[6, 2]	φέρε" φησίν, ὦ τλῆμον, τὴν	ἑκούσιον	συμφοράν· ἑαυτῷ γὰρ αἴτιος εἶ
[6, 3]	θάλασσαν τὸν περὶ αὑτῆς μῦθον	ἐκπέμπει.	προφάσει δὲ δίκης ἦλθεν ἐπ´
[6, 4]	δὲ ἀκινάκην ὑπεζωσμένος δύο ἄκοντας	ἐκράτει,	καὶ φαρέτρα καὶ τόξον αὐτῷ
[6, 4]	ἀμφοτέρων αὐτῷ, Καλλιρόης δὲ μᾶλλον·	ἔκρινε	γὰρ τὴν πρᾶξιν ῥᾳδίαν, ὡς
[6, 2]	ἀπαιτοῦσι καὶ δεῖ με πρῶτον	ἐκτελέσαι	τὰ τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον οὖν
[6, 2]	τότε σύ με βουλόμενον ἀποθανεῖν	ἐκώλυσας	καὶ ἀφείλω καλῆς συνοδίας· τάχα
[6, 7]	δικαστήριον, οἵα δὲ ἔστη, πῶς	ἐλάλησε,	πῶς ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη, πῶς
[6, 4]	κυνῶν ὑλασσόντων, ἵππων χρεμετιζόντων, θηρῶν	ἐλαυνομένων.	ἡ σπουδὴ καὶ ὁ θόρυβος
[6, 4]	Ἐρύμανθον, τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς	ἐλάφοισι.	ταῦτα ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων ἐξεκαίετο
[6, 8]	εἰκὸς ἐν ἀπροσδοκήτῳ πολέμῳ, καὶ	ἐλέγετο	καὶ ἐγίνετο· κίνησις γὰρ μεγάλη
[6, 1]	ἐν τοῖς στενωποῖς οἱ ἀπαντῶντες	ἔλεγον	αὔριον τῆς Καλλιρόης οἱ γάμοι.
[6, 1]	καὶ οἱ μὲν Χαιρέᾳ σπεύδοντες	ἔλεγον	πρῶτος ἦν ἀνήρ, παρθένον ἔγημεν
[6, 3]	δὲ τῆς ἀπάτης ἐστὶ σημεῖον.	ἐλεγχθῆναι	γὰρ οὐ βούλεται πόλιν εἰποῦσα
[6, 1]	σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ ἐρᾷς·	ἐλεγχθήσῃ	δὲ μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν μὴ
[6, 5]	οὐκ ἐρᾷ δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ	ἐλεεῖ.	παυσώμεθα τοίνυν λαλοῦντες, μὴ καὶ
[6, 5]	διαμένοιεν, σοὶ δὲ ἐκεῖνος, ὅτι	ἐλεεῖτε	γυναῖκα δυστυχῆ. δέομαι, θᾶττον ἀπαλλαξάτω
[6, 1]	ἐπώλησαν· οὐκ ἐξὸν δὲ τὴν	ἐλευθέραν	ἀγοράσαι. οἱ δὲ Διονυσίῳ σπεύδοντες
[6, 2]	οὐκ ἂν ἐφθόνεις μοι τῆς	ἐλευθερίας	ὑπὸ δαίμονος κακοῦ τυραννουμένῳ. πόσους
[6, 6]	βασιλέα τοῦ ἔρωτος, καὶ ἑαυτὸν	ἐλευθερῶσαι	διακονίας δυσχεροῦς. ~Παραυτίκα μὲν οὖν
[6, 8]	ψιλά τε καὶ δρεπανηφόρα, καὶ	ἐλέφαντας	ὁπόθεν καὶ πόσους, καὶ χρήματα
[6, 7]	δώσει. ποίησον οὕτως" εἶπε βασιλεύς.	Ἐλθὼν	δὲ Ἀρταξάτης καὶ προσκυνήσας τὴν
[6, 6]	τὴν πίστιν. Ὁ δ´ εὐνοῦχος	ἐλθὼν	πρὸς βασιλέα τὴν μὲν ἀλήθειαν
[6, 2]	ἦν, κνίση δ´ οὐρανὸν ἷκεν	ἑλισσομένη	περὶ καπνῷ· βασιλεὺς δὲ μεγαλοπρεπεῖς
[6, 6]	ἣν οὐκ ἤνεγκε Χαιρέας, ἀνὴρ	Ἕλλην.	τί ποιήσει γυνὴ καὶ δέσποινα
[6, 6]	διὰ τοῦτό σε πάντες ὑμνοῦσιν.	Ἕλληνες	δέ εἰσι μικραίτιοι καὶ λάλοι.
[6, 4]	βάρβαρος. οὐκ ᾔδει δὲ φρόνημα	Ἑλληνικὸν	εὐγενὲς καὶ μάλιστα τὸ Καλλιρόης
[6, 3]	πλὴν οὐχ ὁμολογεῖ· προσποιεῖται δὲ	Ἑλληνὶς	εἶναι Συρακοσία. καὶ τοῦτο δὲ
[6, 3]	φησὶ φάρμακον, βασιλεῦ, καὶ παρ´	Ἕλλησι	καὶ βαρβάροις, τοῦτο ὅπερ ζητεῖς.
[6, 1]	Καλλιρόῃ μὴ παρῇς τὸν παρθένιον·	ἑλοῦ	τὸν πρῶτον φιλήσαντα, τὸν πολίτην,
[6, 1]	αἱ δ´ ἕτεραι τὸν εὐεργέτην	ἑλοῦ,	τὸν σώσαντα, μὴ τὸν ἀποκτείναντα·
[6, 9]	καλλίστων ἀξιῶν. τότε δὲ καὶ	ἐλπίδος	εἶχέ τι κούφης, ὅτι χρήσιμος
[6, 4]	ἀνέστρεφον· βασιλεὺς δὲ ἀνηρτημένος ταῖς	ἐλπίσιν	εἰσήλαυνεν εἰς τὰ βασίλεια χαίρων
[6, 2]	ἐν θυμηδίαις ὄντων μόνοι τρεῖς	ἐλυποῦντο,	Καλλιρόη, Διονύσιος, καὶ πρὸ τούτων
[6, 5]	γὰρ οὕτω" φησὶ μαινοίμην, ἵνα	ἐμαυτὴν	ἀξίαν εἶναι πεισθῶ τοῦ μεγάλου
[6, 7]	ἰδὼν τὴν Καλλιρόην μόνην ἀπολελειμμένην,	ἐμβαλὼν	τὴν δεξιάν, ὡς δή τις
[6, 3]	προφάσει δὲ δίκης ἦλθεν ἐπ´	ἐμὲ	καὶ ὅλον τὸ δρᾶμα τοῦτο
[6, 1]	~Ἐπεὶ δὲ	ἔμελλε	βασιλεὺς τῇ ὑστεραίᾳ δικάζειν πότερον
[6, 3]	ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν εἰς τὴν	ἐμὴν	ψυχὴν πολὺς καὶ σφοδρὸς Ἔρως·
[6, 9]	ὡς ἕκαστον ἔδει γενέσθαι, τελευταίας	ἐμνημόνευσε	Καλλιρόης ἀξιοπίστῳ τῷ προσώπῳ, ὡς
[6, 9]	ἤθελεν ἐπάγεσθαι· διὰ τοῦτο οὐδὲ	ἐμνημόνευσεν	αὐτῆς πρὸς βασιλέα οὐδὲ ἐπύθετο
[6, 4]	γὰρ εὐνούστατος καὶ φύλαξ ἀγαθὸς	ἐμοί.	ἄπιθι δὴ καὶ Καλλιρόην ἄγε.
[6, 7]	ἰδιολογήσασθαί τι βουλόμενος πρὸς αὐτήν·	ἐμοὶ	γὰρ ἡ ἐκείνης ἀπουσία Καλλιρόης
[6, 3]	ὅμως ὅτι δύναταί τις παρ´	ἐμοὶ	ἐμοῦ γενέσθαι δυνατώτερος. ἀλλὰ πάρεστιν
[6, 1]	δῶρον τοῦ θεοῦ; πάνυ γοῦν	ἐμοὶ	μέλει Χαιρέου καὶ Διονυσίου, δούλων
[6, 1]	καλλίστου θεάματος· εἶτα γενήσεται δοῦλος	ἐμὸς	εὐτυχέστερος ἐμοῦ. σκέψαι τί σοι
[6, 3]	ὅτι δύναταί τις παρ´ ἐμοὶ	ἐμοῦ	γενέσθαι δυνατώτερος. ἀλλὰ πάρεστιν ὁ
[6, 5]	μᾶλλον αὐτῷ, καὶ ὅταν πλουτήσῃς	ἐμοῦ	μνημόνευε. Καλλιρόη δὲ τὸ μὲν
[6, 5]	δέομαί σου, μνημονεύσῃς ἔτι περὶ	ἐμοῦ	πρὸς τὸν δεσπότην. καὶ γὰρ
[6, 1]	εἶτα γενήσεται δοῦλος ἐμὸς εὐτυχέστερος	ἐμοῦ.	σκέψαι τί σοι πρακτέον ἐστίν,
[6, 7]	νῦν πρῶτον πείσομαί τι δεινόν·	ἔμπειρός	εἰμι τοῦ δυστυχεῖν. τί με
[6, 1]	μέλει Χαιρέου καὶ Διονυσίου, δούλων	ἐμῶν	ἀδόξων, ἵνα βραβεύω τοὺς ἐκείνων
[6, 3]	αὐτὸς ἔθηκα καὶ δικαιοσύνης ἣν	ἐν	ἅπασιν ἀσκῶ. μηδεμίαν μου καταγνῷς
[6, 8]	εἰωθότα συμβαίνειν καὶ ὅσα εἰκὸς	ἐν	ἀπροσδοκήτῳ πολέμῳ, καὶ ἐλέγετο καὶ
[6, 8]	Βάκτροις μήτε ἐν Ἐκβατάνοις, ἀλλὰ	ἐν	Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι, πλησίον τῆς Συρίας·
[6, 8]	μέγιστον βασιλεῖ γεγονέναι τὸ μήτε	ἐν	Βάκτροις μήτε ἐν Ἐκβατάνοις, ἀλλὰ
[6, 9]	ὅσοι τὴν στρατεύσιμον εἶχον ἡλικίαν.	ἐν	δὲ τούτοις ἐξῆλθε καὶ Διονύσιος·
[6, 8]	τὸ μήτε ἐν Βάκτροις μήτε	ἐν	Ἐκβατάνοις, ἀλλὰ ἐν Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι,
[6, 9]	μὴν Καλλιρόης ἐπελέληστο βασιλεύς, ἀλλὰ	ἐν	ἐκείνῳ τῷ ἀδιηγήτῳ ταράχῳ μνήμη
[6, 7]	μόρον· οὐ γὰρ ἀνέξεται βασιλεὺς	ἐν	ἔρωτι παρευδοκιμούμενος. κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη,
[6, 3]	ὑφ´ ἡδονῆς διημερεύοντα ἄβρωτον, ἄποτον	ἐν	θήρᾳ. θήρᾳ δὲ ἐνδιατρίβειν βέλτιον
[6, 2]	πρὸς τὸν υἱόν. Πάντων δὲ	ἐν	θυμηδίαις ὄντων μόνοι τρεῖς ἐλυποῦντο,
[6, 9]	κατεσιώπησεν, ὡς δῆτα μὴ θαρρῶν	ἐν	κινδύνῳ τοῦ δεσπότου καθεστηκότος παιδιᾶς
[6, 7]	οὐκ ἐνίκησαν οὐδὲ Ἀθηναῖοι οἱ	ἐν	Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι νικήσαντες τὸν
[6, 5]	ὁ εὐνοῦχος ἀχανής· οἷα γὰρ	ἐν	μεγάλῃ τυραννίδι τεθραμμένος οὐδὲν ἀδύνατον
[6, 2]	καὶ Χαιρέου ζῶντος. σὺ ἦς	ἐν	Μιλήτῳ κύριος, καὶ οὐδὲ ἡ
[6, 3]	γάρ ἐστιν Ἔρως πρότερον ἤκουον	ἐν	μύθοις τε καὶ ποιήμασιν, ὅτι
[6, 1]	μετέωρος ἦν πᾶσα Βαβυλών, καὶ	ἐν	οἰκίαις τε πρὸς ἀλλήλους καὶ
[6, 2]	ἐδονεῖτο πᾶσα Βαβυλών. ὥσπερ δὲ	ἐν	Ὀλυμπίοις τοὺς ἀθλητὰς ἔστι θεάσασθαι
[6, 9]	μὴ δόξῃ παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν,	ἐν	πολέμῳ τηλικούτῳ γυναικὸς εὐμόρφου μνημονεύων.
[6, 2]	εὐτυχίας ἀπολώλεκας; μακάριος ἦν, εἰ	ἐν	Συρακούσαις θαπτομένῃ Καλλιρόῃ συνετάφην· ἀλλὰ
[6, 1]	ἐφοίτα. παρεφύλαττε δὲ αὐτὸν καὶ	ἐν	ταῖς ὁμιλίαις ἡσυχῆ Καλλιρόην ὑποβλέποντα,
[6, 2]	δὲ οὐκ ἠδύνατο λυπεῖσθαι φανερῶς	ἐν	τοῖς βασιλείοις, ἀλλ´ ἡσυχῆ καὶ
[6, 9]	εὐκαταφρόνητον ἐκ τῶν μεθ´ ἑαυτοῦ,	ἐν	τοῖς πρώτοις καὶ φανερωτάτοις κατέταξεν
[6, 1]	οἰκίαις τε πρὸς ἀλλήλους καὶ	ἐν	τοῖς στενωποῖς οἱ ἀπαντῶντες ἔλεγον
[6, 7]	καὶ τοσοῦτον καταδραθὼν ὅσον καὶ	ἐν	τοῖς ὕπνοις Καλλιρόην ἰδεῖν, ἕωθεν
[6, 5]	τὸν δεσπότην. καὶ γὰρ ἂν	ἐν	τῷ παραυτίκα μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ
[6, 9]	τι κούφης, ὅτι χρήσιμος ἢν	ἐν	τῷ πολέμῳ φανῇ, λήψεται παρὰ
[6, 8]	διαβὰς γὰρ τὸν Εὐφράτην εὐθὺς	ἐν	χερσὶν ἕξει τοὺς ἀφεστῶτας. ἔδοξεν
[6, 3]	δυνατώτερος. ἀλλὰ πάρεστιν ὁ θεός·	ἐνδεδήμηκεν	εἰς τὴν ἐμὴν ψυχὴν πολὺς
[6, 3]	ἄποτον ἐν θήρᾳ. θήρᾳ δὲ	ἐνδιατρίβειν	βέλτιον ἢ τοῖς βασιλείοις καὶ
[6, 2]	ἀναισχυντίας· παρέλκει τις τὴν κρίσιν,	ἔνδον	ἔχων ἀλλοτρίαν γυναῖκα, καὶ ὁ
[6, 4]	τῆς θεραπείας ἐξέκαυσε τὴν ψυχήν,	ἔνδον	παρὼν καὶ λέγων οἷον ἦν
[6, 1]	ἀφ´ οὗ δὲ Καλλιρόην εἶχεν	ἔνδον,	συνεχῶς ἐφοίτα. παρεφύλαττε δὲ αὐτὸν
[6, 5]	ἐκαρπώσω. τὸ διὰ γῆς πάσης	ἔνδοξον	καὶ περιβόητον ὄνομα μέχρι σήμερον
[6, 8]	ὡς δεδιότων, τοὺς δὲ οἰκείους	ἐνδώσειν	ὡς ἀμελουμένους. εὐτύχημα δὲ μέγιστον
[6, 8]	ἡμέραν, εἰ δυνατόν, ἀναβαλέσθαι δυοῖν	ἕνεκεν·	ἵνα καὶ τοὺς πολεμίους ἐπίσχωσι
[6, 5]	κατ´ ἀξίαν οὔτ´ ἐραστήν, ἀλλ´	ἐνέπεσεν	εἰς δύο, νησιώτην πένητα, καὶ
[6, 3]	δὲ ἑάλωκα. ταῦτα ἅμα λέγων	ἐνεπλήσθη	δακρύων, ὥστε μηκέτι τι δύνασθαι
[6, 4]	θεᾶται τὴν πομπήν. ταχέως δὲ	ἐνεπλήσθη	τὰ ὄρη βοώντων, θεόντων, κυνῶν
[6, 5]	σου θεοί. διὰ τοῦτό σε	ἐνθάδε	ἤγαγον, πρόφασιν εὑρόντες τὴν δίκην,
[6, 4]	παρὼν καὶ λέγων οἷον ἦν	ἐνθάδε	Καλλιρόην ἰδεῖν, κνήμας ἀνεζωσμένην καὶ
[6, 7]	ἐστι, πόλεως πρώτης, ἣν οὐκ	ἐνίκησαν	οὐδὲ Ἀθηναῖοι οἱ ἐν Μαραθῶνι
[6, 1]	αὖτε ὕπτιος, ἄλλοτε δὲ πρηνής,	ἐννοούμενος	καθ´ αὑτὸν καὶ λέγων πάρεστιν
[6, 7]	εὐνοῦχος δεινὸς ὢν τὴν φύσιν	ἐνόησεν	ὅτι ἐρᾷ. ὦ" φησὶ πασῶν
[6, 5]	ἀπαρτίσας τὴν κρίσιν, ἵνα μηκέτι	ἐνοχλῶ	μηδὲ τῇ βασιλίδι. δόξας δὲ
[6, 6]	ἐξῆλθον, οὐκ ἐξάξει δέ με	ἐντεῦθεν	λοιπὸν οὐδὲ Θήρων ὁ λῃστής.
[6, 3]	καταλύει, πλὴν εἰ μή τις	ἐξ	οὐρανοῦ καταβέβηκε τῶν ἄνωθεν ἢ
[6, 8]	μὲν ἤδη περὶ αὐτὸν δύναμιν	ἐξάγειν,	διαπέμψαι δὲ πανταχόσε κελεύοντα τὴν
[6, 3]	πάσας ἡδονάς. μάλιστα δὲ κυνηγεσίοις	ἐξαιρέτως	χαίρεις· οἶδα γάρ σε ὑφ´
[6, 6]	τοῦ τάφου μὲν ἐξῆλθον, οὐκ	ἐξάξει	δέ με ἐντεῦθεν λοιπὸν οὐδὲ
[6, 1]	Καλλιρόης ἐραστὴς ἢ δικαστής; μὴ	ἐξαπάτα	σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ ἐρᾷς·
[6, 1]	Στάτειρα μὲν οὖν ἡδεῖαν ἡμέραν	ἐξεδέχετο,	βασιλεὺς δὲ οὐχ ὁμοίαν, ἀλλ´
[6, 1]	παρθένον ἔγημεν ἐρῶσαν ἐρῶν· πατὴρ	ἐξέδωκεν	αὐτῷ, πατρὶς ἔθαψε· τοὺς γάμους
[6, 8]	τὸν Εὐφράτην εὐθὺς ἐν χερσὶν	ἕξει	τοὺς ἀφεστῶτας. ἔδοξεν οὖν τὴν
[6, 1]	θέλεις λυπεῖν; Ἥλιος προπάτωρ σὸς	ἐξεῖλέ	σοι τοῦτο τὸ ζῶον, κάλλιστον
[6, 9]	τάχα δὲ καὶ τὴν δίκην	ἕξειν	τέλος ἐκεῖ ταχείας εἰρήνης γενομένης.
[6, 7]	πῶς οὖν εὐμενῆ τὸν δικαστὴν	ἕξεις,	{ἢ σχεῖν κάλλιον} ἵνα καὶ
[6, 4]	ἐλάφοισι. ταῦτα ἀναζωγραφῶν καὶ ἀναπλάττων	ἐξεκαίετο	σφόδρα. ταῦτα λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν
[6, 4]	καὶ δι´ αὐτῆς τῆς θεραπείας	ἐξέκαυσε	τὴν ψυχήν, ἔνδον παρὼν καὶ
[6, 9]	ἀηδῶς, ἤλπιζε γὰρ καὶ Χαιρέαν	ἐξελεύσεσθαι·	πολλὰ μὲν οὖν φέρειν πόλεμον
[6, 7]	δώσει, διακρούσεται δὲ τὴν ὁμιλίαν	ἐξεπίτηδες	συνοῦσα τῇ βασιλίδι, τοῦτο δὴ
[6, 4]	καὶ ὁ θόρυβος ἐκεῖνος αὐτῶν	ἐξέστησεν	ἂν καὶ τὸν Ἔρωτα· τέρψις
[6, 1]	ὑπέρθου τὴν κρίσιν· τοῦτο γὰρ	ἔξεστι	καὶ ἰδιώτῃ δικαστῇ. ~Ἡμέρας οὖν
[6, 7]	γὰρ τούτοις οὐδὲ ἀποθανεῖν θέλουσιν	ἔξεστι.	κατεγέλασε Καλλιρόη τῆς ἀπειλῆς καὶ
[6, 7]	ὁ εὐνοῦχος ὑπέσχετο· οὐδενὶ γὰρ	ἔξεστιν	ἀντειπεῖν βασιλέως κελεύοντος. εἰδὼς δὲ
[6, 1]	δὲ Διονυσίῳ σπεύδοντες ἀντέλεγον πάλιν	ἐξήγαγε	πειρατηρίου τὴν μέλλουσαν φονεύεσθαι· τάλαντον
[6, 9]	τῶν ἡμερῶν μετὰ τὴν ἀγγελίαν	ἐξήλαυνε	Βαβυλῶνος ὁ βασιλεύς, κοινῷ παραγγέλματι
[6, 4]	ἤρεσε καὶ θήρα κατηγγέλλετο μεγαλοπρεπής.	ἐξήλαυνον	ἱππεῖς κεκοσμημένοι καὶ Περσῶν οἱ
[6, 9]	ἀκολουθείτω. καὶ Καλλιρόη μὲν οὕτως	ἐξῆλθε	Βαβυλῶνος οὐκ ἀηδῶς, ἤλπιζε γὰρ
[6, 9]	εἶχον ἡλικίαν. ἐν δὲ τούτοις	ἐξῆλθε	καὶ Διονύσιος· Ἴων γὰρ ἦν
[6, 2]	συνοδίας· τάχα γὰρ οὐκ ἂν	ἐξῆλθε	τοῦ τάφου καταλιποῦσα τὸν νεκρόν.
[6, 6]	τέθνηκεν. ἐκ τοῦ τάφου μὲν	ἐξῆλθον,	οὐκ ἐξάξει δέ με ἐντεῦθεν
[6, 9]	καὶ οὐδενὶ τῶν ὑπηκόων μένειν	ἐξῆν.	κοσμησάμενος δὲ ὅπλοις καλλίστοις καὶ
[6, 2]	ἑαυτῷ γὰρ αἴτιος εἶ τούτων.	ἐξῆν	σοι Καλλιρόην ἔχειν καὶ Χαιρέου
[6, 4]	καὶ διὰ τῆς πόλεως ἁπάσης	ἐξιὼν	περιέβλεπεν εἴ που κἀκείνη θεᾶται
[6, 9]	τοῖς ἀρίστοις, ὅταν εἰς πόλεμον	ἐξίωσιν,	ἐπάγεσθαι καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα
[6, 1]	οὐκ ἔγημεν. λῃσταὶ ἐπώλησαν· οὐκ	ἐξὸν	δὲ τὴν ἐλευθέραν ἀγοράσαι. οἱ
[6, 5]	εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐξορύξαι	τοῦ διαφθείροντος αὐτήν, οἷα δὲ
[6, 3]	τὸν ἥλιον, ἧς ἀπολαύεις μόνος.	ἐξουσία	δὲ ἔρωτα καταλύει, πλὴν εἰ
[6, 7]	γὰρ ἡ ἐκείνης ἀπουσία Καλλιρόης	ἐξουσίαν	δώσει. ποίησον οὕτως" εἶπε βασιλεύς.
[6, 2]	παράγγειλον οὖν τριάκοντα ἡμερῶν ἱερομηνίαν	ἑορτάζειν	πᾶσαν τὴν Ἀσίαν ἀφειμένην δικῶν
[6, 2]	καὶ λανθάνουσα ὑπέστενε καὶ τῇ	ἑορτῇ	κατηρᾶτο· Διονύσιος δ´ ἑαυτῷ, διότι
[6, 3]	ἐκπέμπει. προφάσει δὲ δίκης ἦλθεν	ἐπ´	ἐμὲ καὶ ὅλον τὸ δρᾶμα
[6, 9]	ἡ μὲν βασιλὶς οὐκ ἤθελεν	ἐπάγεσθαι·	διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς
[6, 9]	ἀρίστοις, ὅταν εἰς πόλεμον ἐξίωσιν,	ἐπάγεσθαι	καὶ γυναῖκας καὶ τέκνα καὶ
[6, 3]	προπετές, μετέβαλε τὸν λόγον εἰς	ἔπαινον.	σεμνῶς" ἔφη διανοῇ, βασιλεῦ. μὴ
[6, 5]	κἀγὼ δὲ αὐτὸν ἀναμιμνήσκω καὶ	ἐπαινῶ	σε παρ´ ἐκείνῳ. τοῦτο γὰρ
[6, 7]	πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ δὲ εὐνοῦχος	ἐπέθετο	μᾶλλον καὶ σεαυτῇ" φησὶ τῆς
[6, 1]		~Ἐπεὶ	δὲ ἔμελλε βασιλεὺς τῇ ὑστεραίᾳ
[6, 7]	καὶ ἄφωνος, ἠκολούθει δὲ ὅμως.	ἐπεὶ	δὲ κατέστησαν μόνοι, λέγει πρὸς
[6, 9]	ἀλλ´ οὐδὲ πρὸς τὸν εὐνοῦχον,	ἐπειδὴ	αὐτῷ συνῄδει τὸν ἔρωτα, ἐπενόησε
[6, 7]	διακονίας δυσχεροῦς. ~Παραυτίκα μὲν οὖν	ἔπεισε,	πάλιν δὲ νυκτὸς γενομένης ἀνεκάετο
[6, 1]	οὐκ ἀπελείφθη. Διονύσιος δὲ οὐκ	ἔπεισεν,	οὐκ ἔγημεν. λῃσταὶ ἐπώλησαν· οὐκ
[6, 9]	ἀργίας τρεφομένην. οὐ μὴν Καλλιρόης	ἐπελέληστο	βασιλεύς, ἀλλὰ ἐν ἐκείνῳ τῷ
[6, 9]	ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει τὸν ἔρωτα,	ἐπενόησε	δέ τι τοιοῦτον. ἔθος ἐστὶν
[6, 2]	ἐπιβοήσεις μυρίαι τῶν σπευδόντων ἑκατέροις,	ἐπευφημούντων	σὺ κρείττων, σὺ νικᾷς. ἦν
[6, 7]	καλὸν τὸ πρόσωπον. τὰς τρίχας	ἐπῄνει,	τὸ βάδισμα, τὴν φωνήν· οἵα
[6, 1]	ἴδῃς· εἰ δὲ μή, ζήσεις	ἐπὶ	ξένης ὡς φυγάς· αἱ δ´
[6, 2]	με μισοῦσι. ταῦτα λέγων ὥρμησεν	ἐπὶ	ξίφος, κατέσχε δὲ τὴν χεῖρα
[6, 1]	ἠγρύπνει δι´ ὅλης νυκτὸς ἄλλοτ´	ἐπὶ	πλευρὰς κατακείμενος, ἄλλοτε δ´ αὖτε
[6, 8]	δὲ πανταχόσε κελεύοντα τὴν στρατιὰν	ἐπὶ	ποταμὸν Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ
[6, 2]	δικαστήριον· τὸ δὲ πλῆθος συνέτρεχεν	ἐπὶ	τὰ βασίλεια, καὶ ἐδονεῖτο πᾶσα
[6, 4]	τῆς μὴ λαλούσης. συνεξῆλθε γὰρ	ἐπὶ	τὴν θήραν ὁ Ἔρως αὐτῷ,
[6, 2]	τοὺς ἀθλητὰς ἔστι θεάσασθαι παραγινομένους	ἐπὶ	τὸ στάδιον μετὰ παραπομπῆς, οὕτω
[6, 4]	τοὺς νόμους αἰδοῦ, κεῖνται γὰρ	ἐπὶ	τοῖς γάμοις, μήτε μοιχείαν, δεῖ
[6, 9]	πολυτελῆ καὶ τρυφήν. τὸν οὖν	ἐπὶ	τούτων διάκονον καλέσας ὁ βασιλεύς,
[6, 2]	δῆμος Χαιρέαν. συνευχαὶ δὲ καὶ	ἐπιβοήσεις	μυρίαι τῶν σπευδόντων ἑκατέροις, ἐπευφημούντων
[6, 3]	δεινόν; ὡς ἀγωνιῶ μή τινα	ἐπιβουλὴν	εἶπε βασιλεὺς καὶ μεγίστην, ἀλλ´
[6, 6]	Θήρων ὁ λῃστής. ὦ κάλλος	ἐπίβουλον,	σύ μοι πάντων κακῶν αἴτιον.
[6, 6]	γένηται, τότε ἐστί σοι καιρὸς	ἐπιδεῖξαι	Χαιρέᾳ παρόντι τὴν πίστιν. Ὁ
[6, 9]	τῷ πολέμῳ διακόψαντι τὴν βασιλέως	ἐπιθυμίαν	ὑπὸ ἀργίας τρεφομένην. οὐ μὴν
[6, 7]	φανερῶς καὶ βίᾳ περιγενέσθαι τῆς	ἐπιθυμίας,	εἶχον δορυφόρους. προσκυνήσας ὁ εὐνοῦχος
[6, 4]	καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς τὸ	ἐπίλεκτον.	πάντων δὲ ὄντων ἀξιοθεάτων διαπρεπέστατος
[6, 4]	σφόδρα. ταῦτα λέγοντος Ἀρταξάτης ὑπολαβὼν	ἐπιλέλησαι"	φησί, δέσποτα, τῶν γεγονότων· Καλλιρόη
[6, 8]	χειμάρρου τινὸς ἢ πυρὸς αἰφνίδιον	ἐπιρρυέντος	αὐταῖς. πρὸς δὲ τὴν φήμην
[6, 2]	αὐτῷ μέγιστος, ὄναρ μοι" φησὶν	ἐπιστὰν	βασίλειοι θεοὶ θυσίας ἀπαιτοῦσι καὶ
[6, 2]	Μιλήτῳ κύριος, καὶ οὐδὲ ἡ	ἐπιστολὴ	Καλλιρόῃ τότε σοῦ μὴ θέλοντος
[6, 8]	ἕνεκεν· ἵνα καὶ τοὺς πολεμίους	ἐπίσχωσι	τῆς πρὸς τὸ πλεῖον αὐξήσεως
[6, 5]	σώφρονος καὶ φιλάνδρου. ~Καιρὸν οὖν	ἐπιτηρήσας	ἧκε πρὸς αὐτὴν καὶ μόνης
[6, 2]	ὁποιανδήποτε κρίσιν ὁ βάσκανος δαίμων	ἐπιτρέπει	τελεσθῆναι. καὶ ὄναρ καὶ ὕπαρ
[6, 8]	ἀνῃρηκέναι, κεχειροτονηκέναι δὲ βασιλέα τῶν	ἐπιχωρίων,	ἐκεῖνον δὲ ἐκ Μέμφεως ὁρμώμενον
[6, 5]	Καλλιρόη δὲ εὐθὺς τὴν καρδίαν	ἐπλήγη	ὥσπερ ὑπὸ ξίφους τοῦ λόγου·
[6, 6]	τὴν βασιλίδα λυπῆσαι, ἣν εὐμορφοτέραν	ἐποίησεν	ἡ δίκη τῆς δόξης. ταύτην
[6, 6]	διὰ σὲ ἀνῃρέθην, διὰ σὲ	ἐπράθην,	διὰ σὲ ἔγημα μετὰ Χαιρέαν,
[6, 9]	ἐμνημόνευσεν αὐτῆς πρὸς βασιλέα οὐδὲ	ἐπύθετο	τί κελεύει γενέσθαι περὶ τῆς
[6, 1]	οὐκ ἔπεισεν, οὐκ ἔγημεν. λῃσταὶ	ἐπώλησαν·	οὐκ ἐξὸν δὲ τὴν ἐλευθέραν
[6, 6]	ὑπ´ ἀλαζονείας ὅτι αὐτῆς βασιλεὺς	ἐρᾷ,	Διονύσιος δὲ καὶ Χαιρέας ὑπὸ
[6, 5]	τὴν βασιλέως φιλανθρωπίαν, ὅτι οὐκ	ἐρᾷ	δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ. παυσώμεθα
[6, 7]	ὢν τὴν φύσιν ἐνόησεν ὅτι	ἐρᾷ.	ὦ" φησὶ πασῶν ἀνοητοτάτη γυναικῶν,
[6, 1]	ἐξαπάτα σεαυτόν. ἀγνοεῖς μέν, ἀλλὰ	ἐρᾷς·	ἐλεγχθήσῃ δὲ μᾶλλον, ὅταν αὐτὴν
[6, 4]	γαμηθῆναι. μέμνησο οὖν ὅτι χήρας	ἐρᾷς·	ὡς μήτε τοὺς νόμους αἰδοῦ,
[6, 5]	οὐκέτι δούλους καὶ πένητας ἔχεις	ἐραστὰς	ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα, τὸν
[6, 5]	οὔτ´ ἄνδρα κατ´ ἀξίαν οὔτ´	ἐραστήν,	ἀλλ´ ἐνέπεσεν εἰς δύο, νησιώτην
[6, 1]	ἀπόκριναι σεαυτῷ. τίς εἶ; Καλλιρόης	ἐραστὴς	ἢ δικαστής; μὴ ἐξαπάτα σεαυτόν.
[6, 1]	γάμους καὶ ὁ μέγας βασιλεὺς	ἔργον	διαπράττωμαι προμνηστρίας γραΐδος. ἀλλὰ ἔφθην
[6, 4]	καὶ τόξον αὐτῷ παρήρτητο, Σηρῶν	ἔργον	πολυτελέστατον. καθῆστο δὲ σοβαρός· ἔστι
[6, 6]	δή, Καλλιρόη, βούλευσαί τι γενναῖον,	Ἑρμοκράτους	ἄξιον· ἀπόσφαξον σεαυτήν. ἀλλὰ μήπω·
[6, 1]	ἄνδρες· αἱ δὲ γυναῖκες οὐκ	ἐρρητόρευον	μόνον, ἀλλὰ καὶ συνεβούλευον ὡς
[6, 2]	φέρων δὲ σεαυτὸν εἰς μέσους	ἔρριψας	τοὺς πολεμίους. καὶ εἴθε σεαυτὸν
[6, 6]	προεῖπον ὅτι οὐκέτι σε διαβήσομαι.	ἔρρωσο,	πάτερ, καὶ σύ, μῆτερ, καὶ
[6, 3]	κἀκεῖνον· ἰδὼν δὲ αὐτὸν Ἀρταξάτης	ἐρυθήματος	μεστὸν καὶ βουλόμενον εἰπεῖν, τί
[6, 4]	ἀνεζωσμένην καὶ βραχίονας γεγυμνωμένην, πρόσωπον	ἐρυθήματος,	στῆθος ἀσταθμήτου πλῆρες. ἀληθῶς οἵη
[6, 4]	ἢ κατὰ Τηΰγετον περιμήκετον ἢ	Ἐρύμανθον,	τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισι.
[6, 3]	οὐδέν ἐστι πλὴν αὐτὸς ὁ	ἐρώμενος·	τοῦτο δὲ ἄρα καὶ τὸ
[6, 1]	ἦν ἀνήρ, παρθένον ἔγημεν ἐρῶσαν	ἐρῶν·	πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ, πατρὶς ἔθαψε·
[6, 1]	γενοῦ· σύμβουλον οὐκ ἔχεις ἄλλον·	ἐρῶντος	σύμβουλός ἐστιν αὐτὸς ὁ Ἔρως.
[6, 7]	νυκτὸς γενομένης ἀνεκάετο καὶ ὁ	Ἔρως	αὐτὸν ἀνεμίμνησκεν οἵους μὲν ὀφθαλμοὺς
[6, 4]	γὰρ ἐπὶ τὴν θήραν ὁ	Ἔρως	αὐτῷ, καί, ἅτε δὴ φιλόνεικος
[6, 3]	ἐμὴν ψυχὴν πολὺς καὶ σφοδρὸς	Ἔρως·	δεινὸν μὲν ὁμολογεῖν, ἀληθῶς δὲ
[6, 6]	πάντων δέ μοι βαρύτατον ὁ	ἔρως	ὁ βασιλέως. καὶ οὔπω λέγω
[6, 3]	ὑπὸ θεοῦ. τίς γάρ ἐστιν	Ἔρως	πρότερον ἤκουον ἐν μύθοις τε
[6, 1]	ἐρῶντος σύμβουλός ἐστιν αὐτὸς ὁ	Ἔρως.	πρῶτον οὖν ἀπόκριναι σεαυτῷ. τίς
[6, 1]	πρῶτος ἦν ἀνήρ, παρθένον ἔγημεν	ἐρῶσαν	ἐρῶν· πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ, πατρὶς
[6, 3]	ὅτι καὶ θεοὶ τῆς σῆς	ἐρῶσι	συνουσίας. ἀπεκρίνατο βασιλεὺς τοῦτο ἴσως
[6, 9]	εὐνοῦχον, ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει τὸν	ἔρωτα,	ἐπενόησε δέ τι τοιοῦτον. ἔθος
[6, 6]	μόνον ἀλλὰ καὶ κατασκευάζοντι τὸν	ἔρωτα.	καὶ ὁ μὲν εὐνοῦχος ἐσκέπτετο
[6, 3]	ἧς ἀπολαύεις μόνος. ἐξουσία δὲ	ἔρωτα	καταλύει, πλὴν εἰ μή τις
[6, 1]	αἰδοῦμαι. μήτε οὖν δημοσίευε τὸν	ἔρωτα	μήτε τὴν δίκην ἀπάρτιζε. ἀρκεῖ
[6, 4]	αὐτῶν ἐξέστησεν ἂν καὶ τὸν	Ἔρωτα·	τέρψις γὰρ ἦν, μετ´ ἀγωνίας
[6, 2]	τοῖς βωμοῖς. τότε πρῶτον καὶ	Ἔρωτι	ἔθυσε καὶ πολλὰ παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην,
[6, 7]	οὐ γὰρ ἀνέξεται βασιλεὺς ἐν	ἔρωτι	παρευδοκιμούμενος. κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη, τὸ
[6, 3]	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις θεραπείαν τῷ	Ἔρωτι	προσαγάγῃς, ἀλλὰ τὴν κρείττονα καὶ
[6, 6]	μήπω· μέχρι γὰρ νῦν ὁμιλία	ἐρωτικὴ	παρ´ εὐνούχου· ἂν δὲ βιαιότερόν
[6, 8]	~Πᾶσαν δὲ σκέψιν καὶ πᾶσαν	ἐρωτικὴν	ὁμιλίαν ταχέως μετέβαλεν ἡ Τύχη,
[6, 9]	κινδύνῳ τοῦ δεσπότου καθεστηκότος παιδιᾶς	ἐρωτικῆς	μνημονεύειν, τὸ δὲ ἀληθὲς ἄσμενος
[6, 6]	ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν βασιλέα τοῦ	ἔρωτος,	καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι διακονίας δυσχεροῦς.
[6, 3]	ὅπερ ζητεῖς. φάρμακον γὰρ ἕτερον	Ἔρωτος	οὐδέν ἐστι πλὴν αὐτὸς ὁ
[6, 4]	δὲ σοβαρός· ἔστι γὰρ ἴδιον	Ἔρωτος	τὸ φιλόκοσμον· ἤθελε δὲ μέσος
[6, 3]	καλὰ πάντα δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος,	ἐσθής,	ἵπποι, πόλεις, ἔθνη; καλαὶ μὲν
[6, 9]	καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον καὶ	ἐσθῆτα	καὶ εὐνούχους καὶ παλλακίδας καὶ
[6, 7]	δὲ ἔστη, πῶς ἐλάλησε, πῶς	ἐσίγησε,	πῶς ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας
[6, 6]	ἔρωτα. καὶ ὁ μὲν εὐνοῦχος	ἐσκέπτετο	πῶς ἂν ἀσφαλῶς ἀπαγγείλῃ βασιλεῖ
[6, 6]	ἀπέκρυπτε τῶν γεγονότων, ἀσχολίαν δὲ	ἐσκήπτετο	καὶ τήρησιν ἀκριβῆ τῆς βασιλίδος,
[6, 5]	οὖν ἔδοξεν ἀποδίδοσθαι Χαιρέᾳ καὶ	ἔσπευδε	τοῦτο ἀκοῦσαι, καὶ τῶν εὐαγγελίων
[6, 2]	πάντα δὲ εὐθὺς μεστὰ θυόντων,	ἐστεφανωμένων.	αὐλὸς ἤχει καὶ σύριγξ ἐκελάδει
[6, 5]	διαβαλεῖ. καὶ ἡ μὲν ἀπέδραμεν,	ἔστη	δὲ ὁ εὐνοῦχος ἀχανής· οἷα
[6, 7]	εἰς τὸ δικαστήριον, οἵα δὲ	ἔστη,	πῶς ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε, πῶς
[6, 8]	ποταμὸν Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ	ἐστι	Πέρσαις ἡ παρασκευὴ τῆς δυνάμεως.
[6, 3]	φάρμακον γὰρ ἕτερον Ἔρωτος οὐδέν	ἐστι	πλὴν αὐτὸς ὁ ἐρώμενος· τοῦτο
[6, 7]	εὐφήμησον" εἶπεν, ἄνθρωπε. Χαιρέας εὐγενής	ἐστι,	πόλεως πρώτης, ἣν οὐκ ἐνίκησαν
[6, 3]	καὶ τοῦτο δὲ τῆς ἀπάτης	ἐστὶ	σημεῖον. ἐλεγχθῆναι γὰρ οὐ βούλεται
[6, 6]	δὲ βιαιότερόν τι γένηται, τότε	ἐστί	σοι καιρὸς ἐπιδεῖξαι Χαιρέᾳ παρόντι
[6, 7]	ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς δεσμωτηρίου τάφος	ἐστὶ	στενότερος. λῃστῶν χερσὶ παρεδόθην. ἄρτι
[6, 4]	ἔργον πολυτελέστατον. καθῆστο δὲ σοβαρός·	ἔστι	γὰρ ἴδιον Ἔρωτος τὸ φιλόκοσμον·
[6, 6]	καὶ Χαιρέας ὑπὸ ζηλοτυπίας. οὐκ	ἔστι	δὲ ἄξιον οὐδὲ τὴν βασιλίδα
[6, 2]	δὲ ἐν Ὀλυμπίοις τοὺς ἀθλητὰς	ἔστι	θεάσασθαι παραγινομένους ἐπὶ τὸ στάδιον
[6, 2]	κρίνεται Χαιρέας εἰ Καλλιρόης ἀνήρ	ἐστιν.	ἀλλ´ οὐδὲ τὴν ὁποιανδήποτε κρίσιν
[6, 5]	καὶ τὸν τόπον καὶ τίς	ἐστιν	αὐτὴ καὶ τίς ὁ λέγων,
[6, 1]	οὐκ ἔχεις ἄλλον· ἐρῶντος σύμβουλός	ἐστιν	αὐτὸς ὁ Ἔρως. πρῶτον οὖν
[6, 9]	ἐπενόησε δέ τι τοιοῦτον. ἔθος	ἐστὶν	αὐτῷ τε βασιλεῖ καὶ Περσῶν
[6, 3]	ἀλλ´ ὑπὸ θεοῦ. τίς γάρ	ἐστιν	Ἔρως πρότερον ἤκουον ἐν μύθοις
[6, 3]	πανταχόθεν εἴ τι ἄρα δυνατόν	ἐστιν	εὑρεῖν φάρμακον. εὕρηται" φησὶ φάρμακον,
[6, 3]	ὃ λέγεις, ὅτι θεῶν τίς	ἐστιν	ἥδε ἡ γυνή· οὐδὲ γὰρ
[6, 3]	ἀπεκρίνατο βασιλεὺς τοῦτο ἴσως ἀληθές	ἐστιν,	ὃ λέγεις, ὅτι θεῶν τίς
[6, 1]	ἐμοῦ. σκέψαι τί σοι πρακτέον	ἐστίν,	ὦ ψυχή· κατὰ σαυτὴν γενοῦ·
[6, 8]	δὲ Πέρσαι· κατήφεια δὲ πᾶσαν	ἔσχε	Βαβυλῶνα. τότε καὶ ὄναρ βασιλέως
[6, 1]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας αὐτῆς· πρῶτον	ἔσωσεν,	εἶτα ἔγημε· Χαιρέας δὲ γήμας
[6, 8]	αὐταῖς. πρὸς δὲ τὴν φήμην	ἐταράχθη	μὲν ὁ βασιλεύς, κατεπλάγησαν δὲ
[6, 1]	ξένης ὡς φυγάς· αἱ δ´	ἕτεραι	τὸν εὐεργέτην ἑλοῦ, τὸν σώσαντα,
[6, 5]	εἰς δύο, νησιώτην πένητα, καὶ	ἕτερον,	δοῦλον βασιλέως. τί σοι γέγονεν
[6, 3]	τοῦτο ὅπερ ζητεῖς. φάρμακον γὰρ	ἕτερον	Ἔρωτος οὐδέν ἐστι πλὴν αὐτὸς
[6, 3]	ᾐσθάνετο μὲν τυφομένου τοῦ πυρός,	ἔτι	γε μὴν οὐδὲ ἀμφίβολον ἦν
[6, 5]	μὴ σύ, δέομαί σου, μνημονεύσῃς	ἔτι	περὶ ἐμοῦ πρὸς τὸν δεσπότην.
[6, 3]	κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ σε πῶς	ἐτόλμησας	Στάτειραν λέγειν καλλίστην ἁπασῶν, Καλλιρόην
[6, 7]	βασιλίδι, τοῦτο δὴ θεραπεῦσαι θέλων	ἔτρεψε	τὴν αἰτίαν οὐκ εἰς τὴν
[6, 3]	εὐθὺς μὲν Ἀρταξάτης ἠπίστατο πόθεν	ἐτρώθη.	οὐδὲ γὰρ πρότερον ἀνύποπτος ἦν,
[6, 5]	βασιλεὺς θεάσηται. καὶ τοῦτο πρῶτον	εὐαγγέλιον	ἔχεις· ἡδέως σε εἶδε. κἀγὼ
[6, 5]	ἔσπευδε τοῦτο ἀκοῦσαι, καὶ τῶν	εὐαγγελίων	ἀμείψασθαι τὸν εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη. πάλιν
[6, 4]	οὐκ ᾔδει δὲ φρόνημα Ἑλληνικὸν	εὐγενὲς	καὶ μάλιστα τὸ Καλλιρόης τῆς
[6, 7]	καὶ εὐφήμησον" εἶπεν, ἄνθρωπε. Χαιρέας	εὐγενής	ἐστι, πόλεως πρώτης, ἣν οὐκ
[6, 6]	δικαστοῦ καὶ θέλεις παρὰ Πέρσαις	εὐδοκιμεῖν.	διὰ τοῦτό σε πάντες ὑμνοῦσιν.
[6, 5]	σὺ δὲ μνημόνευέ μου τῆς	εὐεργεσίας·	εὐχάριστον γὰρ εἶναί σε πιστεύω.
[6, 1]	φυγάς· αἱ δ´ ἕτεραι τὸν	εὐεργέτην	ἑλοῦ, τὸν σώσαντα, μὴ τὸν
[6, 8]	πλεῖον αὐξήσεως καὶ τοὺς φίλους	εὐθυμοτέρους	ποιήσωσι, δείξαντες αὐτοῖς ἐγγύθεν τὴν
[6, 8]	Συρίας· διαβὰς γὰρ τὸν Εὐφράτην	εὐθὺς	ἐν χερσὶν ἕξει τοὺς ἀφεστῶτας.
[6, 3]	προσθεῖναι τοῖς λόγοις· ἀποσιωπήσαντος δὲ	εὐθὺς	μὲν Ἀρταξάτης ἠπίστατο πόθεν ἐτρώθη.
[6, 2]	τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα δὲ	εὐθὺς	μεστὰ θυόντων, ἐστεφανωμένων. αὐλὸς ἤχει
[6, 4]	σε καὶ πεῖσαι καὶ λαθεῖν.	Εὐθὺς	οὖν ἀνακλητικὸν τῆς θήρας σύνθημα
[6, 5]	ὁμιλίας μνώμενος κέρδος. Καλλιρόη δὲ	εὐθὺς	τὴν καρδίαν ἐπλήγη ὥσπερ ὑπὸ
[6, 7]	ἡ δὲ ἠπίστατο μὲν καὶ	εὐθὺς	ὠχρά τε ἦν καὶ ἄφωνος,
[6, 9]	καλλίστοις καὶ ποιήσας στῖφος οὐκ	εὐκαταφρόνητον	ἐκ τῶν μεθ´ ἑαυτοῦ, ἐν
[6, 7]	βραδυτῆτος αἰτία γίνῃ. πῶς οὖν	εὐμενῆ	τὸν δικαστὴν ἕξεις, {ἢ σχεῖν
[6, 6]	οὐδὲ τὴν βασιλίδα λυπῆσαι, ἣν	εὐμορφοτέραν	ἐποίησεν ἡ δίκη τῆς δόξης.
[6, 9]	παντάπασιν, ἐν πολέμῳ τηλικούτῳ γυναικὸς	εὐμόρφου	μνημονεύων. βιαζομένης δὲ τῆς ὁρμῆς
[6, 3]	κρύπτεις" ἔφη δέσποτα, δοῦλον σόν,	εὔνουν	σοι καὶ σιωπᾶν δυνάμενον; τί
[6, 4]	ἔφη πάντων προτιμῶ· σὺ γὰρ	εὐνούστατος	καὶ φύλαξ ἀγαθὸς ἐμοί. ἄπιθι
[6, 7]	Καλλιρόην ἰδεῖν, ἕωθεν καλέσας τὸν	εὐνοῦχον	ἄπιθι" φησὶ καὶ παραφύλαττε δι´
[6, 2]	θεοί. βασιλεὺς δὲ καλέσας τὸν	εὐνοῦχον	Ἀρταξάτην, ὃς ἦν παρ´ αὐτῷ
[6, 9]	εἶπεν, ἀλλ´ οὐδὲ πρὸς τὸν	εὐνοῦχον,	ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει τὸν ἔρωτα,
[6, 4]	καὶ προσλαβόμενος ὑπὸ χεῖρα τὸν	εὐνοῦχον	κατεφίλησε καὶ δικαίως ἄρα σε
[6, 3]	αὐτόν. ~Βασιλεὺς δὲ καλέσας τὸν	εὐνοῦχον,	ὃς ἦν αὐτῷ πιστότατος ἁπάντων,
[6, 5]	καὶ τῶν εὐαγγελίων ἀμείψασθαι τὸν	εὐνοῦχον	ὑπισχνουμένη. πάλιν δὲ ἐκεῖνος ἀναλαβὼν
[6, 5]	μὲν ἀπέδραμεν, ἔστη δὲ ὁ	εὐνοῦχος	ἀχανής· οἷα γὰρ ἐν μεγάλῃ
[6, 7]	ῥῆμα προέδωκεν αὐτήν· ὁ γὰρ	εὐνοῦχος	δεινὸς ὢν τὴν φύσιν ἐνόησεν
[6, 7]	μηδὲν οὖν ἀνύσαι δυνάμενος ὁ	εὐνοῦχος	δίδωμί σοι" φησίν, ὦ γύναι,
[6, 6]	παρόντι τὴν πίστιν. Ὁ δ´	εὐνοῦχος	ἐλθὼν πρὸς βασιλέα τὴν μὲν
[6, 7]	δακρύων πηγὰς ἀφῆκεν· ὁ δὲ	εὐνοῦχος	ἐπέθετο μᾶλλον καὶ σεαυτῇ" φησὶ
[6, 6]	τὸν ἔρωτα. καὶ ὁ μὲν	εὐνοῦχος	ἐσκέπτετο πῶς ἂν ἀσφαλῶς ἀπαγγείλῃ
[6, 7]	ἀπῄει πρὸς αὐτόν. ὁ δὲ	εὐνοῦχος	ἰδὼν τὴν Καλλιρόην μόνην ἀπολελειμμένην,
[6, 5]	τῇ βασιλίδι. δόξας δὲ ὁ	εὐνοῦχος	ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκεν ὃ ἤθελε
[6, 2]	τε καὶ πραγμάτων. ὁ δὲ	εὐνοῦχος	τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε, πάντα δὲ
[6, 7]	ἐπιθυμίας, εἶχον δορυφόρους. προσκυνήσας ὁ	εὐνοῦχος	ὑπέσχετο· οὐδενὶ γὰρ ἔξεστιν ἀντειπεῖν
[6, 4]	γὰρ τὴν πρᾶξιν ῥᾳδίαν, ὡς	εὐνοῦχος,	ὡς δοῦλος, ὡς βάρβαρος. οὐκ
[6, 6]	γὰρ νῦν ὁμιλία ἐρωτικὴ παρ´	εὐνούχου·	ἂν δὲ βιαιότερόν τι γένηται,
[6, 9]	καὶ ἄργυρον καὶ ἐσθῆτα καὶ	εὐνούχους	καὶ παλλακίδας καὶ κύνας καὶ
[6, 3]	εἴ τι ἄρα δυνατόν ἐστιν	εὑρεῖν	φάρμακον. εὕρηται" φησὶ φάρμακον, βασιλεῦ,
[6, 5]	περιβόητον ὄνομα μέχρι σήμερον οὐχ	εὗρεν	οὔτ´ ἄνδρα κατ´ ἀξίαν οὔτ´
[6, 7]	τῆς ἡμέρας· πάντως γὰρ καιρὸν	εὑρήσεις	κἂν βραχύτατον ὁμιλίας λανθανούσης. εἰ
[6, 3]	ἄρα δυνατόν ἐστιν εὑρεῖν φάρμακον.	εὕρηται"	φησὶ φάρμακον, βασιλεῦ, καὶ παρ´
[6, 5]	τοῦτό σε ἐνθάδε ἤγαγον, πρόφασιν	εὑρόντες	τὴν δίκην, ἵνα σε ὁ
[6, 8]	ταχέως μετέβαλεν ἡ Τύχη, καινοτέρων	εὑροῦσα	πραγμάτων ὑπόθεσιν· βασιλεῖ γὰρ ἧκον
[6, 2]	με πρῶτον ἐκτελέσαι τὰ τῆς	εὐσεβείας.	παράγγειλον οὖν τριάκοντα ἡμερῶν ἱερομηνίαν
[6, 1]	τῆς Καλλιρόης οἱ γάμοι. τίς	εὐτυχέστερος	ἄρα; διέσχιστο δὲ ἡ πόλις,
[6, 1]	θεάματος· εἶτα γενήσεται δοῦλος ἐμὸς	εὐτυχέστερος	ἐμοῦ. σκέψαι τί σοι πρακτέον
[6, 5]	φανερώτερον ἤρξατο λέγειν. αὐτὸ τοῦτο	εὐτύχηκας,	ὅτι οὐκέτι δούλους καὶ πένητας
[6, 8]	δὲ οἰκείους ἐνδώσειν ὡς ἀμελουμένους.	εὐτύχημα	δὲ μέγιστον βασιλεῖ γεγονέναι τὸ
[6, 5]	σύ, γύναι, κάλλος μὲν θεῖον	εὐτύχησας,	μέγα δέ τι ἀπ´ αὐτοῦ
[6, 7]	σὺ δέ, ἡ δούλη, τὴν	εὐτυχίαν	οὐ φέρεις, οὐδὲ ἀγαπᾷς ὅτι
[6, 2]	κακοῦ τυραννουμένῳ. πόσους μου καιροὺς	εὐτυχίας	ἀπολώλεκας; μακάριος ἦν, εἰ ἐν
[6, 7]	ἠγανάκτησε Καλλιρόη Χαιρέου λοιδορηθέντος καὶ	εὐφήμησον"	εἶπεν, ἄνθρωπε. Χαιρέας εὐγενής ἐστι,
[6, 5]	καὶ λαμπρόν; ποίαν χώραν ἔχεις	εὔφορον;	ποῖον κόσμον πολυτελῆ; τίνων πόλεων
[6, 6]	ἐγὼ προεμαντευόμην. ἔχω σε μάρτυν,	Εὐφρᾶτα.	προεῖπον ὅτι οὐκέτι σε διαβήσομαι.
[6, 8]	κελεύοντα τὴν στρατιὰν ἐπὶ ποταμὸν	Εὐφράτην	ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ ἐστι Πέρσαις
[6, 8]	τῆς Συρίας· διαβὰς γὰρ τὸν	Εὐφράτην	εὐθὺς ἐν χερσὶν ἕξει τοὺς
[6, 5]	δὲ μνημόνευέ μου τῆς εὐεργεσίας·	εὐχάριστον	γὰρ εἶναί σε πιστεύω. πρὸς
[6, 6]	ὀργιζόμενος μὲν Καλλιρόῃ, λυπούμενος δὲ	ἐφ´	ἑαυτῷ, φοβούμενος δὲ βασιλέα· τάχα
[6, 8]	ὄναρ βασιλέως λογοποιοὶ καὶ μάντεις	ἔφασκον	τὰ μέλλοντα προειρηκέναι· θυσίας γὰρ
[6, 1]	ἐκείνη τελευταία πρὸ τῆς δίκης	ἐφειστήκει·	κατέκειντο δὲ οἱ βασιλεῖς οὐχ
[6, 3]	καὶ βουλόμενον εἰπεῖν, τί κρύπτεις"	ἔφη	δέσποτα, δοῦλον σόν, εὔνουν σοι
[6, 3]	τὸν λόγον εἰς ἔπαινον. σεμνῶς"	ἔφη	διανοῇ, βασιλεῦ. μὴ τὴν ὁμοίαν
[6, 3]	προσεποιεῖτο ὅμως ἀγνοεῖν καὶ ποῖον"	ἔφη	κάλλος δύναται τῆς σῆς κρατῆσαι,
[6, 7]	κατεγέλασε Καλλιρόη τῆς ἀπειλῆς καὶ	ἔφη	οὐ νῦν πρῶτον πείσομαί τι
[6, 4]	καὶ δικαίως ἄρα σε ἐγὼ"	ἔφη	πάντων προτιμῶ· σὺ γὰρ εὐνούστατος
[6, 3]	λόγον καὶ μὴ σύ γε"	ἔφη	τοιοῦτο μηδὲν εἴπῃς, ἵνα γυναῖκα
[6, 1]	ἔργον διαπράττωμαι προμνηστρίας γραΐδος. ἀλλὰ	ἔφθην	ἀναδέξασθαι τὴν κρίσιν καὶ πάντες
[6, 2]	δὲ φίλος ἦς, οὐκ ἂν	ἐφθόνεις	μοι τῆς ἐλευθερίας ὑπὸ δαίμονος
[6, 1]	δὲ Καλλιρόην εἶχεν ἔνδον, συνεχῶς	ἐφοίτα.	παρεφύλαττε δὲ αὐτὸν καὶ ἐν
[6, 1]	τὸ ζῶον, κάλλιστον ὧν αὐτὸς	ἐφορᾷ·	σὺ δὲ ἀπελαύνεις τὸ δῶρον
[6, 4]	θήραμα θηράσας. καὶ Ἀρταξάτης δὲ	ἔχαιρε	νομίζων πρὸς ὑπηρεσίαν ὑπεσχῆσθαι, βραβεύσειν
[6, 7]	αὐτὸν ἀνεμίμνησκεν οἵους μὲν ὀφθαλμοὺς	ἔχει	Καλλιρόη, πῶς δὲ καλὸν τὸ
[6, 4]	γεγονότων· Καλλιρόη γὰρ ἄνδρα οὐκ	ἔχει,	μένει δὲ ἡ κρίσις, τίνι
[6, 2]	εἶ τούτων. ἐξῆν σοι Καλλιρόην	ἔχειν	καὶ Χαιρέου ζῶντος. σὺ ἦς
[6, 9]	δ´ ἄν μοι καὶ χάριν	ἔχειν	τῷ πολέμῳ διακόψαντι τὴν βασιλέως
[6, 1]	κατὰ σαυτὴν γενοῦ· σύμβουλον οὐκ	ἔχεις	ἄλλον· ἐρῶντος σύμβουλός ἐστιν αὐτὸς
[6, 5]	ὅτι οὐκέτι δούλους καὶ πένητας	ἔχεις	ἐραστὰς ἀλλὰ τὸν μέγαν βασιλέα,
[6, 5]	μέγα καὶ λαμπρόν; ποίαν χώραν	ἔχεις	εὔφορον; ποῖον κόσμον πολυτελῆ; τίνων
[6, 5]	θεάσηται. καὶ τοῦτο πρῶτον εὐαγγέλιον	ἔχεις·	ἡδέως σε εἶδε. κἀγὼ δὲ
[6, 2]	δοκεῖ σοι, ἀνόητε; Χαιρέαν ἀντίδικον	ἔχεις·	κατεσκεύασας σεαυτῷ δεσπότην ἀντεραστήν. νῦν
[6, 1]	Συρακούσας. ὀφθαλμοὶ δυστυχεῖς, μίαν ὥραν	ἔχετε	λοιπὸν ἀπολαῦσαι τοῦ καλλίστου θεάματος·
[6, 7]	ἄκουσα ἃ πάσχουσιν οἱ βασιλέως	ἐχθροί,	μόνοις γὰρ τούτοις οὐδὲ ἀποθανεῖν
[6, 4]	Νισαίῳ καλλίστῳ καὶ μεγίστῳ χρύσεον	ἔχοντι	χαλινόν, χρύσεα δὲ φάλαρα καὶ
[6, 1]	εἰς τὸ νικᾶν ὅτι τέκνον	ἔχουσι	κοινόν. ταῦτα μὲν οὖν οἱ
[6, 5]	σε προσκυνοῦσι; γυναῖκες Βαβυλώνιαι θεραπαινίδας	ἔχουσι	πλουσιωτέρας σου. πλὴν οὐκ ἠμελήθης
[6, 6]	γενομένη ταῦτα" φησὶν ἐγὼ προεμαντευόμην.	ἔχω	σε μάρτυν, Εὐφρᾶτα. προεῖπον ὅτι
[6, 2]	παρέλκει τις τὴν κρίσιν, ἔνδον	ἔχων	ἀλλοτρίαν γυναῖκα, καὶ ὁ τοιοῦτος
[6, 1]	προθεσμίαν. τί οὖν μέλλομεν πράττειν	ἕωθεν;	ἄπεισι Καλλιρόη λοιπὸν εἰς Μίλητον
[6, 7]	ἐν τοῖς ὕπνοις Καλλιρόην ἰδεῖν,	ἕωθεν	καλέσας τὸν εὐνοῦχον ἄπιθι" φησὶ
[6, 7]	κατέστησαν μόνοι, λέγει πρὸς αὐτὴν	ἑώρακας	τὴν βασιλίδα πῶς ἀκούσασα τὸ