Livre, Chap. |
[6, 2] |
τὸν
τοῦ
σταυροῦ
χαλεπώτερον
βασιλέα.
|
ὢ |
θανάτου
καλοῦ,
μεθ´
ὃν
ἤκουσα |
[6, 2] |
Καλλιρόην
οὐ
προσῆλθον,
οὐ
κατεφίλησα.
|
ὢ |
καινοῦ
καὶ
ἀπίστου
πράγματος·
κρίνεται |
[6, 2] |
αὐτὸν
θυσίας
οἷς
καθημέραν
θύει.
|
ὢ |
τῆς
ἀναισχυντίας·
παρέλκει
τις
τὴν |
[6, 5] |
μόνης
λαβόμενος
μεγάλων"
εἶπεν
ἀγαθῶν,
|
ὦ |
γύναι,
θησαυρόν
σοι
κεκόμικα·
καὶ
|
[6, 7] |
ὁ
εὐνοῦχος
δίδωμί
σοι"
φησίν,
|
ὦ
|
γύναι,
σκέψεως
καιρόν.
σκέπτου
δὲ |
[6, 7] |
τὴν
βασιλίδα
καλεῖ
σε"
φησίν,
|
ὦ |
δέσποινα,
ὁ
ἀνήρ.
ἀκούσασα
ἡ |
[6, 7] |
καὶ
ἄν
σοι
δοκῇ"
φησίν,
|
ὦ |
δέσποτα,
μετάπεμψαι
Στάτειραν,
ὡς
ἰδιολογήσασθαί |
[6, 3] |
βασιλικήν,
ἀνταγωνιζόμενος
ἑαυτῷ·
δύνασαι
γάρ,
|
ὦ |
δέσποτα,
σὺ
μόνος
κρατεῖν
καὶ |
[6, 6] |
λοιπὸν
οὐδὲ
Θήρων
ὁ
λῃστής.
|
ὦ |
κάλλος
ἐπίβουλον,
σύ
μοι
πάντων |
[6, 2] |
διότι
Μίλητον
κατέλιπε.
φέρε"
φησίν,
|
ὦ |
τλῆμον,
τὴν
ἑκούσιον
συμφοράν·
ἑαυτῷ |
[6, 7] |
τὴν
φύσιν
ἐνόησεν
ὅτι
ἐρᾷ.
|
ὦ" |
φησὶ
πασῶν
ἀνοητοτάτη
γυναικῶν,
τοῦ |
[6, 1] |
σκέψαι
τί
σοι
πρακτέον
ἐστίν,
|
ὦ |
ψυχή·
κατὰ
σαυτὴν
γενοῦ·
σύμβουλον |
[6, 3] |
τῆς
σῆς
κρατῆσαι,
δέσποτα,
ψυχῆς,
|
ᾧ |
τὰ
καλὰ
πάντα
δουλεύει,
χρυσός, |
[6, 2] |
εἶναι
λέγει
δικαστής.
τοιαῦτα
μὲν
|
ὠδύρετο |
Διονύσιος,
Χαιρέας
δὲ
οὐχ
ἥπτετο |
[6, 4] |
ἀντιταττόμενον
ἰδὼν
καὶ
βεβουλευμένον,
ὡς
|
ᾤετο, |
καλῶς,
εἰς
τοὐναντίον
τὴν
τέχνην |
[6, 4] |
ἢ
Ἐρύμανθον,
τερπομένη
κάπροισι
καὶ
|
ὠκείῃς |
ἐλάφοισι.
ταῦτα
ἀναζωγραφῶν
καὶ
ἀναπλάττων |
[6, 7] |
αὐτήν·
ὁ
γὰρ
εὐνοῦχος
δεινὸς
|
ὢν |
τὴν
φύσιν
ἐνόησεν
ὅτι
ἐρᾷ. |
[6, 1] |
σοι
τοῦτο
τὸ
ζῶον,
κάλλιστον
|
ὧν |
αὐτὸς
ἐφορᾷ·
σὺ
δὲ
ἀπελαύνεις |
[6, 8] |
παρῆσαν
ἡγεμόνες
τῶν
ἐθνῶν,
μεθ´
|
ὧν |
εἰώθει
τὰ
μεγάλα
χρηματίζειν,
ἐβουλεύετο |
[6, 7] |
δυστυχεῖν.
τί
με
δύναται
βασιλεὺς
|
ὧν |
πέπονθα
διαθεῖναι
χαλεπώτερον;
ζῶσα
κατεχώσθην· |
[6, 8] |
καὶ
πόσους,
καὶ
χρήματα
παρ´
|
ὧντινων, |
ποῖα
καὶ
πόσα.
τοσούτῳ
δὲ |
[6, 1] |
εἰς
Συρακούσας.
ὀφθαλμοὶ
δυστυχεῖς,
μίαν
|
ὥραν |
ἔχετε
λοιπὸν
ἀπολαῦσαι
τοῦ
καλλίστου |
[6, 5] |
Καλλιρόη
δὲ
τὸ
μὲν
πρῶτον
|
ὥρμησεν, |
εἰ
δυνατόν,
καὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς |
[6, 2] |
θεοί
με
μισοῦσι.
ταῦτα
λέγων
|
ὥρμησεν |
ἐπὶ
ξίφος,
κατέσχε
δὲ
τὴν
|
[6, 3] |
δυνάμενον;
τί
τηλικοῦτον
συμβέβηκε
δεινόν;
|
ὡς |
ἀγωνιῶ
μή
τινα
ἐπιβουλὴν
εἶπε |
[6, 6] |
οὐκέτι
γὰρ
ὑμᾶς
ὄψομαι.
νῦν
|
ὡς |
ἀληθῶς
Καλλιρόη
τέθνηκεν.
ἐκ
τοῦ |
[6, 8] |
δεδιότων,
τοὺς
δὲ
οἰκείους
ἐνδώσειν
|
ὡς |
ἀμελουμένους.
εὐτύχημα
δὲ
μέγιστον
βασιλεῖ |
[6, 7] |
κρείττονα·
δόξει
δέ
σε
τιμιωτέραν,
|
ὡς |
ἀρέσασαν
βασιλεῖ.
τοῦτο
δὲ
προσέθηκεν |
[6, 4] |
ῥᾳδίαν,
ὡς
εὐνοῦχος,
ὡς
δοῦλος,
|
ὡς |
βάρβαρος.
οὐκ
ᾔδει
δὲ
φρόνημα |
[6, 8] |
τοὺς
μὲν
γὰρ
πολεμίους
καταφρονήσειν
|
ὡς |
δεδιότων,
τοὺς
δὲ
οἰκείους
ἐνδώσειν |
[6, 7] |
μόνην
ἀπολελειμμένην,
ἐμβαλὼν
τὴν
δεξιάν,
|
ὡς |
δή
τις
φιλέλλην
καὶ
φιλάνθρωπος, |
[6, 9] |
ξένης·
ἀλλὰ
καὶ
Ἀρταξάτης
κατεσιώπησεν,
|
ὡς |
δῆτα
μὴ
θαρρῶν
ἐν
κινδύνῳ |
[6, 4] |
τὴν
πρᾶξιν
ῥᾳδίαν,
ὡς
εὐνοῦχος,
|
ὡς |
δοῦλος,
ὡς
βάρβαρος.
οὐκ
ᾔδει |
[6, 3] |
οὐχ
οὕτως
ἑαλώκαμεν.
δείσας
Ἀρταξάτης
|
ὡς |
εἰπών
τι
προπετές,
μετέβαλε
τὸν |
[6, 9] |
εἰπὼν
καὶ
τὰ
ἄλλα
διατάξας
|
ὡς |
ἕκαστον
ἔδει
γενέσθαι,
τελευταίας
ἐμνημόνευσε |
[6, 4] |
ἔκρινε
γὰρ
τὴν
πρᾶξιν
ῥᾳδίαν,
|
ὡς |
εὐνοῦχος,
ὡς
δοῦλος,
ὡς
βάρβαρος. |
[6, 7] |
φησίν,
ὦ
δέσποτα,
μετάπεμψαι
Στάτειραν,
|
ὡς |
ἰδιολογήσασθαί
τι
βουλόμενος
πρὸς
αὐτήν· |
[6, 8] |
δὲ
Συρίαν
καὶ
Φοινίκην
κατατρέχειν,
|
ὡς |
μηκέτι
τὰς
πόλεις
ἀντέχειν,
ὥσπερ |
[6, 4] |
μέμνησο
οὖν
ὅτι
χήρας
ἐρᾷς·
|
ὡς
|
μήτε
τοὺς
νόμους
αἰδοῦ,
κεῖνται |
[6, 9] |
ἐμνημόνευσε
Καλλιρόης
ἀξιοπίστῳ
τῷ
προσώπῳ,
|
ὡς |
οὐδὲν
αὐτῷ
μέλον.
κἀκεῖνο"
φησὶ |
[6, 6] |
μέγα
τι
βουλεύσειν
αὐτῷ
κακὸν
|
ὡς |
οὐχ
ὑπηρετοῦντι
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
|
[6, 1] |
ἐρρητόρευον
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
συνεβούλευον
|
ὡς |
παρούσῃ
Καλλιρόῃ
μὴ
παρῇς
τὸν |
[6, 4] |
εἰσήλαυνεν
εἰς
τὰ
βασίλεια
χαίρων
|
ὡς |
τὸ
κάλλιστον
θήραμα
θηράσας.
καὶ |
[6, 1] |
τάχιον,
ἵνα
ἀπόθηται
τὴν
παρακαταθήκην
|
ὡς |
φορτίον·
ἐβάρει
γὰρ
αὐτὴν
τὸ |
[6, 1] |
δὲ
μή,
ζήσεις
ἐπὶ
ξένης
|
ὡς |
φυγάς·
αἱ
δ´
ἕτεραι
τὸν |
[6, 4] |
θεός,
ἀντιταττόμενον
ἰδὼν
καὶ
βεβουλευμένον,
|
ὡς |
ᾤετο,
καλῶς,
εἰς
τοὐναντίον
τὴν |
[6, 2] |
βασίλεια,
καὶ
ἐδονεῖτο
πᾶσα
Βαβυλών.
|
ὥσπερ |
δὲ
ἐν
Ὀλυμπίοις
τοὺς
ἀθλητὰς
|
[6, 5] |
δὲ
εὐθὺς
τὴν
καρδίαν
ἐπλήγη
|
ὥσπερ |
ὑπὸ
ξίφους
τοῦ
λόγου·
προσεποιεῖτο |
[6, 8] |
ὡς
μηκέτι
τὰς
πόλεις
ἀντέχειν,
|
ὥσπερ |
χειμάρρου
τινὸς
ἢ
πυρὸς
αἰφνίδιον |
[6, 1] |
τέκνου.
τοιαῦτα
διαλαλούντων
ἦν
ἀκούειν,
|
ὥστε |
εἶπεν
ἄν
τις
ὅλην
Βαβυλῶνα |
[6, 6] |
καὶ
τήρησιν
ἀκριβῆ
τῆς
βασιλίδος,
|
ὥστε |
μηδὲ
δύνασθαι
Καλλιρόῃ
προσελθεῖν·
σὺ |
[6, 3] |
ταῦτα
ἅμα
λέγων
ἐνεπλήσθη
δακρύων,
|
ὥστε |
μηκέτι
τι
δύνασθαι
προσθεῖναι
τοῖς |
[6, 7] |
δὲ
ἠπίστατο
μὲν
καὶ
εὐθὺς
|
ὠχρά |
τε
ἦν
καὶ
ἄφωνος,
ἠκολούθει |