Livre, Chap. |
[6, 7] |
εἰ
δὲ
μή,
πείσῃ
ἄκουσα
|
ἃ |
πάσχουσιν
οἱ
βασιλέως
ἐχθροί,
μόνοις |
[6, 3] |
γάρ
σε
ὑφ´
ἡδονῆς
διημερεύοντα
|
ἄβρωτον, |
ἄποτον
ἐν
θήρᾳ.
θήρᾳ
δὲ |
[6, 4] |
σὺ
γὰρ
εὐνούστατος
καὶ
φύλαξ
|
ἀγαθὸς |
ἐμοί.
ἄπιθι
δὴ
καὶ
Καλλιρόην |
[6, 5] |
καὶ
μόνης
λαβόμενος
μεγάλων"
εἶπεν
|
ἀγαθῶν, |
ὦ
γύναι,
θησαυρόν
σοι
κεκόμικα· |
[6, 7] |
τὴν
εὐτυχίαν
οὐ
φέρεις,
οὐδὲ
|
ἀγαπᾷς |
ὅτι
σε
παρακαλεῖ
κελεῦσαι
δυνάμενος. |
[6, 9] |
πέμπτῃ
τῶν
ἡμερῶν
μετὰ
τὴν
|
ἀγγελίαν |
ἐξήλαυνε
Βαβυλῶνος
ὁ
βασιλεύς,
κοινῷ |
[6, 6] |
ποιήσει
γυνὴ
καὶ
δέσποινα
βάρβαρος;
|
ἄγε |
δή,
Καλλιρόη,
βούλευσαί
τι
γενναῖον, |
[6, 4] |
ἐμοί.
ἄπιθι
δὴ
καὶ
Καλλιρόην
|
ἄγε. |
δύο
δέ
σοι
προστάσσω,
μὴ |
[6, 3] |
ἄλλου
τινὸς
ἠράσθη·
προσεποιεῖτο
ὅμως
|
ἀγνοεῖν |
καὶ
ποῖον"
ἔφη
κάλλος
δύναται |
[6, 1] |
ἢ
δικαστής;
μὴ
ἐξαπάτα
σεαυτόν.
|
ἀγνοεῖς |
μέν,
ἀλλὰ
ἐρᾷς·
ἐλεγχθήσῃ
δὲ
|
[6, 5] |
θαυμάζω
δὲ
πῶς
συνετώτατος
ὑπάρχων
|
ἀγνοεῖς |
τὴν
βασιλέως
φιλανθρωπίαν,
ὅτι
οὐκ |
[6, 1] |
οὐκ
ἐξὸν
δὲ
τὴν
ἐλευθέραν
|
ἀγοράσαι. |
οἱ
δὲ
Διονυσίῳ
σπεύδοντες
ἀντέλεγον
|
[6, 9] |
δὲ
ἀληθὲς
ἄσμενος
ἀπηλλαγμένος
καθάπερ
|
ἀγρίου
|
θηρίου·
ἐδόκει
δ´
ἄν
μοι |
[6, 4] |
Ἔρωτα·
τέρψις
γὰρ
ἦν,
μετ´
|
ἀγωνίας |
καὶ
χαρά,
μετὰ
φόβου
καὶ |
[6, 3] |
τί
τηλικοῦτον
συμβέβηκε
δεινόν;
ὡς
|
ἀγωνιῶ |
μή
τινα
ἐπιβουλὴν
εἶπε
βασιλεὺς |
[6, 9] |
μὲν
οὖν
φέρειν
πόλεμον
καὶ
|
ἄδηλα, |
καὶ
μεταβολὰς
τοῖς
δυστυχοῦσι
βελτίονας, |
[6, 3] |
μὴν
οὐδὲ
ἀμφίβολον
ἦν
οὐδὲ
|
ἄδηλον |
ὅτι
Καλλιρόης
παρούσης
οὐκ
ἂν |
[6, 9] |
βασιλεύς,
ἀλλὰ
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
|
ἀδιηγήτῳ |
ταράχῳ
μνήμη
τις
αὐτὸν
εἰσῆλθε |
[6, 4] |
γὰρ
πρῶτον
εἶναι
ἄνδρα
τὸν
|
ἀδικούμενον, |
εἶτα
τὸν
ἀδικοῦντα
μοιχόν.
ἤρεσεν |
[6, 4] |
ἄνδρα
τὸν
ἀδικούμενον,
εἶτα
τὸν
|
ἀδικοῦντα
|
μοιχόν.
ἤρεσεν
ὁ
λόγος
τῷ |
[6, 3] |
τοῦτο
δὲ
ἄρα
καὶ
τὸ
|
ᾀδόμενον |
λόγιον
ἦν
ὅτι
ὁ
τρώσας |
[6, 2] |
ἤχει
καὶ
σύριγξ
ἐκελάδει
καὶ
|
ᾄδοντος |
ἠκούετο
μέλος·
ἐθυμιᾶτο
τὰ
πρόθυρα |
[6, 1] |
Χαιρέου
καὶ
Διονυσίου,
δούλων
ἐμῶν
|
ἀδόξων, |
ἵνα
βραβεύω
τοὺς
ἐκείνων
γάμους |
[6, 5] |
ἐν
μεγάλῃ
τυραννίδι
τεθραμμένος
οὐδὲν
|
ἀδύνατον |
ὑπελάμβανεν,
οὐ
βασιλεῖ
μόνον,
ἀλλ´ |
[6, 9] |
μὲν
οὕτως
ἐξῆλθε
Βαβυλῶνος
οὐκ
|
ἀηδῶς, |
ἤλπιζε
γὰρ
καὶ
Χαιρέαν
ἐξελεύσεσθαι· |
[6, 7] |
οὐκ
ἂν
ἠσπάσατο
γάμους,
οὐδὲ
|
ἀθανασίαν |
προετίμησεν
ἂν
ἡμέρας
μιᾶς
τῆς |
[6, 7] |
πρώτης,
ἣν
οὐκ
ἐνίκησαν
οὐδὲ
|
Ἀθηναῖοι |
οἱ
ἐν
Μαραθῶνι
καὶ
Σαλαμῖνι |
[6, 2] |
ὥσπερ
δὲ
ἐν
Ὀλυμπίοις
τοὺς
|
ἀθλητὰς
|
ἔστι
θεάσασθαι
παραγινομένους
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
σὺ
νικᾷς.
ἦν
δὲ
τὸ
|
ἆθλον |
οὐ
κότινος,
οὐ
μῆλα,
οὐ |
[6, 9] |
παρὰ
βασιλέως
καὶ
δίχα
κρίσεως
|
ἆθλον |
τῆς
ἀριστείας
τὴν
γυναῖκα.
Καλλιρόην |
[6, 8] |
τὴν
στρατιὰν
ἐπὶ
ποταμὸν
Εὐφράτην
|
ἀθροίζεσθαι. |
ῥᾴστη
δέ
ἐστι
Πέρσαις
ἡ |
[6, 1] |
ζήσεις
ἐπὶ
ξένης
ὡς
φυγάς·
|
αἱ |
δ´
ἕτεραι
τὸν
εὐεργέτην
ἑλοῦ, |
[6, 1] |
ταῦτα
μὲν
οὖν
οἱ
ἄνδρες·
|
αἱ |
δὲ
γυναῖκες
οὐκ
ἐρρητόρευον
μόνον, |
[6, 8] |
γὰρ
σατράπην
τὸν
βασιλικὸν
τοὺς
|
Αἰγυπτίους |
ἀνῃρηκέναι,
κεχειροτονηκέναι
δὲ
βασιλέα
τῶν |
[6, 8] |
ὑπόθεσιν·
βασιλεῖ
γὰρ
ἧκον
ἀπαγγέλλοντες
|
Αἴγυπτον |
ἀφεστάναι
μετὰ
μεγάλης
παρασκευῆς.
τὸν |
[6, 4] |
ἐρᾷς·
ὡς
μήτε
τοὺς
νόμους
|
αἰδοῦ, |
κεῖνται
γὰρ
ἐπὶ
τοῖς
γάμοις, |
[6, 1] |
τοῦτο
ἴσασι.
μάλιστα
δὲ
Στάτειραν
|
αἰδοῦμαι. |
μήτε
οὖν
δημοσίευε
τὸν
ἔρωτα |
[6, 7] |
καὶ
σεαυτῇ"
φησὶ
τῆς
βραδυτῆτος
|
αἰτία |
γίνῃ.
πῶς
οὖν
εὐμενῆ
τὸν |
[6, 7] |
δὴ
θεραπεῦσαι
θέλων
ἔτρεψε
τὴν
|
αἰτίαν |
οὐκ
εἰς
τὴν
φυλαττομένην
ἀλλ´ |
[6, 6] |
ἐπίβουλον,
σύ
μοι
πάντων
κακῶν
|
αἴτιον. |
διὰ
σὲ
ἀνῃρέθην,
διὰ
σὲ |
[6, 2] |
τὴν
ἑκούσιον
συμφοράν·
ἑαυτῷ
γὰρ
|
αἴτιος |
εἶ
τούτων.
ἐξῆν
σοι
Καλλιρόην |
[6, 8] |
ὥσπερ
χειμάρρου
τινὸς
ἢ
πυρὸς
|
αἰφνίδιον |
ἐπιρρυέντος
αὐταῖς.
πρὸς
δὲ
τὴν |
[6, 1] |
τὰς
πυκνὰς
εἰσόδους
καὶ
τὰς
|
ἀκαίρους |
φιλοφροσύνας.
πρότερον
μὲν
γὰρ
σπανίως |
[6, 4] |
καὶ
τιάραν
ὑακινθινοβαφῆ·
χρύσεον
δὲ
|
ἀκινάκην |
ὑπεζωσμένος
δύο
ἄκοντας
ἐκράτει,
καὶ |
[6, 9] |
ἀνεδεξάμην,
σὺν
ταῖς
ἄλλαις
γυναιξὶν
|
ἀκολουθείτω. |
καὶ
Καλλιρόη
μὲν
οὕτως
ἐξῆλθε |
[6, 4] |
χρύσεον
δὲ
ἀκινάκην
ὑπεζωσμένος
δύο
|
ἄκοντας |
ἐκράτει,
καὶ
φαρέτρα
καὶ
τόξον |
[6, 1] |
τοῦ
τέκνου.
τοιαῦτα
διαλαλούντων
ἦν
|
ἀκούειν, |
ὥστε
εἶπεν
ἄν
τις
ὅλην |
[6, 7] |
δώσεις·
εἰ
δὲ
μή,
πείσῃ
|
ἄκουσα |
ἃ
πάσχουσιν
οἱ
βασιλέως
ἐχθροί, |
[6, 5] |
ἀποδίδοσθαι
Χαιρέᾳ
καὶ
ἔσπευδε
τοῦτο
|
ἀκοῦσαι, |
καὶ
τῶν
εὐαγγελίων
ἀμείψασθαι
τὸν |
[6, 4] |
δύο
δέ
σοι
προστάσσω,
μὴ
|
ἄκουσαν, |
μήτε
φανερῶς·
θέλω
γάρ
σε |
[6, 7] |
φησίν,
ὦ
δέσποινα,
ὁ
ἀνήρ.
|
ἀκούσασα |
ἡ
Στάτειρα
προσεκύνησε
καὶ
μετὰ |
[6, 7] |
αὐτὴν
ἑώρακας
τὴν
βασιλίδα
πῶς
|
ἀκούσασα |
τὸ
βασιλέως
ὄνομα
προσεκύνησε
καὶ
|
[6, 3] |
ἅπασιν
ἀσκῶ.
μηδεμίαν
μου
καταγνῷς
|
ἀκρασίαν. |
οὐχ
οὕτως
ἑαλώκαμεν.
δείσας
Ἀρταξάτης
|
[6, 6] |
ἀσχολίαν
δὲ
ἐσκήπτετο
καὶ
τήρησιν
|
ἀκριβῆ |
τῆς
βασιλίδος,
ὥστε
μηδὲ
δύνασθαι |
[6, 6] |
τὴν
πρᾶξιν,
Καλλιρόη
μὲν
ὑπ´
|
ἀλαζονείας |
ὅτι
αὐτῆς
βασιλεὺς
ἐρᾷ,
Διονύσιος |
[6, 6] |
ἐλθὼν
πρὸς
βασιλέα
τὴν
μὲν
|
ἀλήθειαν |
ἀπέκρυπτε
τῶν
γεγονότων,
ἀσχολίαν
δὲ |
[6, 9] |
παιδιᾶς
ἐρωτικῆς
μνημονεύειν,
τὸ
δὲ
|
ἀληθὲς |
ἄσμενος
ἀπηλλαγμένος
καθάπερ
ἀγρίου
θηρίου· |
[6, 3] |
συνουσίας.
ἀπεκρίνατο
βασιλεὺς
τοῦτο
ἴσως
|
ἀληθές |
ἐστιν,
ὃ
λέγεις,
ὅτι
θεῶν |
[6, 3] |
σφοδρὸς
Ἔρως·
δεινὸν
μὲν
ὁμολογεῖν,
|
ἀληθῶς |
δὲ
ἑάλωκα.
ταῦτα
ἅμα
λέγων |
[6, 6] |
γὰρ
ὑμᾶς
ὄψομαι.
νῦν
ὡς
|
ἀληθῶς |
Καλλιρόη
τέθνηκεν.
ἐκ
τοῦ
τάφου |
[6, 4] |
πρόσωπον
ἐρυθήματος,
στῆθος
ἀσταθμήτου
πλῆρες.
|
ἀληθῶς
|
οἵη
δ´
Ἄρτεμις
εἶσι
κατ´ |
[6, 7] |
ὅτι
σε
παρακαλεῖ
κελεῦσαι
δυνάμενος.
|
ἀλλ´ |
ἐγὼ
(τιμῶ
γάρ
σε)
πρὸς |
[6, 7] |
αἰτίαν
οὐκ
εἰς
τὴν
φυλαττομένην
|
ἀλλ´ |
εἰς
τὴν
φυλάττουσαν,
καὶ
ἄν |
[6, 5] |
ἄνδρα
κατ´
ἀξίαν
οὔτ´
ἐραστήν,
|
ἀλλ´ |
ἐνέπεσεν
εἰς
δύο,
νησιώτην
πένητα, |
[6, 1] |
ἐξεδέχετο,
βασιλεὺς
δὲ
οὐχ
ὁμοίαν,
|
ἀλλ´ |
ἠγρύπνει
δι´
ὅλης
νυκτὸς
ἄλλοτ´ |
[6, 2] |
λυπεῖσθαι
φανερῶς
ἐν
τοῖς
βασιλείοις,
|
ἀλλ´ |
ἡσυχῆ
καὶ
λανθάνουσα
ὑπέστενε
καὶ |
[6, 5] |
ἀδύνατον
ὑπελάμβανεν,
οὐ
βασιλεῖ
μόνον,
|
ἀλλ´ |
οὐδ´
ἑαυτῷ.
~Καταλειφθεὶς
οὖν
καὶ |
[6, 9] |
μὲν
Στάτειραν
αὐτὴν
οὐδὲν
εἶπεν,
|
ἀλλ´ |
οὐδὲ
πρὸς
τὸν
εὐνοῦχον,
ἐπειδὴ |
[6, 2] |
Χαιρέας
εἰ
Καλλιρόης
ἀνήρ
ἐστιν.
|
ἀλλ´ |
οὐδὲ
τὴν
ὁποιανδήποτε
κρίσιν
ὁ
|
[6, 3] |
ἐπιβουλὴν
εἶπε
βασιλεὺς
καὶ
μεγίστην,
|
ἀλλ´ |
οὐχ
ὑπ´
ἀνθρώπων,
ἀλλ´
ὑπὸ |
[6, 3] |
εἰποῦσα
οὐδεμίαν
τῶν
ὑφ´
ἡμᾶς,
|
ἀλλ´ |
ὑπὲρ
τὸν
Ἰόνιον
καὶ
τὴν |
[6, 3] |
μεγίστην,
ἀλλ´
οὐχ
ὑπ´
ἀνθρώπων,
|
ἀλλ´ |
ὑπὸ
θεοῦ.
τίς
γάρ
ἐστιν |
[6, 4] |
μετὰ
φόβου
καὶ
κίνδυνος
ἡδύς.
|
ἀλλὰ |
βασιλεὺς
οὔτε
ἵππον
ἔβλεπε,
τοσούτων |
[6, 6] |
πιστεύσειν
αὐτὸν
ὅτι
ἀτυχῶς
μέν,
|
ἀλλὰ |
διελέχθη·
δόξει
δὲ
καταπροδιδόναι
τὴν
|
[6, 5] |
ὅτι
οὐκ
ἐρᾷ
δυστυχοῦς
γυναικὸς
|
ἀλλὰ |
ἐλεεῖ.
παυσώμεθα
τοίνυν
λαλοῦντες,
μὴ |
[6, 8] |
ἐν
Βάκτροις
μήτε
ἐν
Ἐκβατάνοις,
|
ἀλλὰ |
ἐν
Βαβυλῶνι
κατειλῆφθαι,
πλησίον
τῆς |
[6, 9] |
οὐ
μὴν
Καλλιρόης
ἐπελέληστο
βασιλεύς,
|
ἀλλὰ |
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
ἀδιηγήτῳ
ταράχῳ |
[6, 1] |
μὴ
ἐξαπάτα
σεαυτόν.
ἀγνοεῖς
μέν,
|
ἀλλὰ |
ἐρᾷς·
ἐλεγχθήσῃ
δὲ
μᾶλλον,
ὅταν |
[6, 1] |
βασιλεὺς
ἔργον
διαπράττωμαι
προμνηστρίας
γραΐδος.
|
ἀλλὰ |
ἔφθην
ἀναδέξασθαι
τὴν
κρίσιν
καὶ |
[6, 1] |
βασιλεῖς
οὐχ
ὁμοίους
λαμβάνοντες
λογισμούς,
|
ἀλλὰ |
ἡ
μὲν
βασιλὶς
ηὔχετο
ἡμέραν |
[6, 3] |
οὐδὲ
γὰρ
πρότερον
ἀνύποπτος
ἦν,
|
ἀλλὰ
|
ᾐσθάνετο
μὲν
τυφομένου
τοῦ
πυρός, |
[6, 9] |
κελεύει
γενέσθαι
περὶ
τῆς
ξένης·
|
ἀλλὰ |
καὶ
Ἀρταξάτης
κατεσιώπησεν,
ὡς
δῆτα
|
[6, 7] |
δὲ
προσέθηκεν
οὐχὶ
δι´
ἐκείνην
|
ἀλλὰ |
καὶ
αὐτὸς
οὕτω
φρονῶν·
καταπεπλήγασι |
[6, 7] |
οὐδὲ
Χαιρέας
γνοίη
τὸ
πραχθέν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
γνοὺς
οὐ
ζηλοτυπήσει
τὸν
|
[6, 6] |
κακὸν
ὡς
οὐχ
ὑπηρετοῦντι
μόνον
|
ἀλλὰ |
καὶ
κατασκευάζοντι
τὸν
ἔρωτα.
καὶ |
[6, 8] |
ἀπαιτοῦντας
τοὺς
θεοὺς
κίνδυνον
μὲν
|
ἀλλὰ |
καὶ
νίκην
προσημαίνειν.
πάντα
μὲν |
[6, 3] |
ἔθνη;
καλαὶ
μὲν
μυρίαι
γυναῖκες,
|
ἀλλὰ |
καὶ
Στάτειρα
καλλίστη
τῶν
ὑπὸ |
[6, 1] |
δὲ
γυναῖκες
οὐκ
ἐρρητόρευον
μόνον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
συνεβούλευον
ὡς
παρούσῃ
Καλλιρόῃ
|
[6, 2] |
ἐν
Συρακούσαις
θαπτομένῃ
Καλλιρόῃ
συνετάφην·
|
ἀλλὰ |
καὶ
τότε
σύ
με
βουλόμενον |
[6, 7] |
δὲ
μὴ
περὶ
σεαυτῆς
μόνης,
|
ἀλλὰ
|
καὶ
Χαιρέου
κινδυνεύοντος
ἀπολέσθαι
τὸν |
[6, 2] |
κότινος,
οὐ
μῆλα,
οὐ
πίτυς,
|
ἀλλὰ |
κάλλος
τὸ
πρῶτον,
ὑπὲρ
οὗ |
[6, 5] |
πλὴν
οὐκ
ἠμελήθης
εἰς
πάντα,
|
ἀλλὰ |
κήδονταί
σου
θεοί.
διὰ
τοῦτό |
[6, 6] |
γενναῖον,
Ἑρμοκράτους
ἄξιον·
ἀπόσφαξον
σεαυτήν.
|
ἀλλὰ |
μήπω·
μέχρι
γὰρ
νῦν
ὁμιλία |
[6, 3] |
παρ´
ἐμοὶ
ἐμοῦ
γενέσθαι
δυνατώτερος.
|
ἀλλὰ
|
πάρεστιν
ὁ
θεός·
ἐνδεδήμηκεν
εἰς |
[6, 7] |
γάρ
σε
αὐτὸς
μέλλει
γαμεῖν
|
ἀλλὰ |
πρόσκαιρον
αὐτῷ
χάριν
δώσεις·
εἰ |
[6, 3] |
ἀνθρώποις
θεραπείαν
τῷ
Ἔρωτι
προσαγάγῃς,
|
ἀλλὰ |
τὴν
κρείττονα
καὶ
βασιλικήν,
ἀνταγωνιζόμενος |
[6, 5] |
δούλους
καὶ
πένητας
ἔχεις
ἐραστὰς
|
ἀλλὰ |
τὸν
μέγαν
βασιλέα,
τὸν
δυνάμενόν |
[6, 9] |
οὐ
πάρεργον
τὴν
ἀρετὴν
τιθέμενος,
|
ἀλλὰ |
τῶν
καλλίστων
ἀξιῶν.
τότε
δὲ |
[6, 9] |
πολλὰ
πρῶτον
εἰπὼν
καὶ
τὰ
|
ἄλλα |
διατάξας
ὡς
ἕκαστον
ἔδει
γενέσθαι, |
[6, 5] |
ὅλην
Ἰωνίαν
καὶ
Σικελίαν
καὶ
|
ἄλλα |
ἔθνη
μείζονα
χαρίσασθαι.
θῦε
δὴ |
[6, 9] |
τὴν
κρίσιν
ἀνεδεξάμην,
σὺν
ταῖς
|
ἄλλαις |
γυναιξὶν
ἀκολουθείτω.
καὶ
Καλλιρόη
μὲν |
[6, 3] |
ἄνωθεν
ἢ
ἐκ
θαλάττης
ἀναβέβηκεν
|
ἄλλη |
Θέτις.
πιστεύω
γὰρ
ὅτι
καὶ |
[6, 1] |
καὶ
ἐν
οἰκίαις
τε
πρὸς
|
ἀλλήλους |
καὶ
ἐν
τοῖς
στενωποῖς
οἱ |
[6, 4] |
Περσῶν
οἱ
ἄριστοι
καὶ
τῆς
|
ἄλλης |
στρατιᾶς
τὸ
ἐπίλεκτον.
πάντων
δὲ |
[6, 8] |
περὶ
τῶν
καθεστηκότων
καὶ
ἄλλος
|
ἄλλο |
τι
παρῄνει·
πᾶσι
δὲ
ἤρεσκε |
[6, 3] |
βασιλεῦ.
μὴ
τὴν
ὁμοίαν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀνθρώποις
θεραπείαν
τῷ
Ἔρωτι
προσαγάγῃς, |
[6, 1] |
σαυτὴν
γενοῦ·
σύμβουλον
οὐκ
ἔχεις
|
ἄλλον· |
ἐρῶντος
σύμβουλός
ἐστιν
αὐτὸς
ὁ |
[6, 8] |
ἐβουλεύετο
περὶ
τῶν
καθεστηκότων
καὶ
|
ἄλλος |
ἄλλο
τι
παρῄνει·
πᾶσι
δὲ |
[6, 1] |
ἀλλ´
ἠγρύπνει
δι´
ὅλης
νυκτὸς
|
ἄλλοτ´ |
ἐπὶ
πλευρὰς
κατακείμενος,
ἄλλοτε
δ´ |
[6, 1] |
νυκτὸς
ἄλλοτ´
ἐπὶ
πλευρὰς
κατακείμενος,
|
ἄλλοτε |
δ´
αὖτε
ὕπτιος,
ἄλλοτε
δὲ |
[6, 1] |
κατακείμενος,
ἄλλοτε
δ´
αὖτε
ὕπτιος,
|
ἄλλοτε |
δὲ
πρηνής,
ἐννοούμενος
καθ´
αὑτὸν |
[6, 2] |
τις
τὴν
κρίσιν,
ἔνδον
ἔχων
|
ἀλλοτρίαν |
γυναῖκα,
καὶ
ὁ
τοιοῦτος
εἶναι |
[6, 3] |
τοιοῦτο
μηδὲν
εἴπῃς,
ἵνα
γυναῖκα
|
ἀλλοτρίαν |
διαφθείρω.
μέμνημαι
νόμων
οὓς
αὐτὸς |
[6, 3] |
ὅτι
Καλλιρόης
παρούσης
οὐκ
ἂν
|
ἄλλου |
τινὸς
ἠράσθη·
προσεποιεῖτο
ὅμως
ἀγνοεῖν |
[6, 7] |
τὸν
μέγαν
σου
βασιλέα.
ταῦτα
|
ἅμα |
λέγουσα
δακρύων
πηγὰς
ἀφῆκεν·
ὁ |
[6, 3] |
ὁμολογεῖν,
ἀληθῶς
δὲ
ἑάλωκα.
ταῦτα
|
ἅμα |
λέγων
ἐνεπλήσθη
δακρύων,
ὥστε
μηκέτι |
[6, 5] |
τοῦτο
ἀκοῦσαι,
καὶ
τῶν
εὐαγγελίων
|
ἀμείψασθαι |
τὸν
εὐνοῦχον
ὑπισχνουμένη.
πάλιν
δὲ |
[6, 8] |
τοὺς
δὲ
οἰκείους
ἐνδώσειν
ὡς
|
ἀμελουμένους. |
εὐτύχημα
δὲ
μέγιστον
βασιλεῖ
γεγονέναι
|
[6, 3] |
πυρός,
ἔτι
γε
μὴν
οὐδὲ
|
ἀμφίβολον
|
ἦν
οὐδὲ
ἄδηλον
ὅτι
Καλλιρόης |
[6, 7] |
ὁποτέραν
βούλει
τρέπεσθαι.
μηνύσω
δὲ
|
ἀμφοτέρας· |
πεισθεῖσα
μὲν
βασιλεῖ
δῶρα
λήψῃ |
[6, 4] |
λοιπὸν
ἅρμα
βασιλικόν,
χάριν
εἰδότων
|
ἀμφοτέρων |
αὐτῷ,
Καλλιρόης
δὲ
μᾶλλον·
ἔκρινε |
[6, 9] |
καθάπερ
ἀγρίου
θηρίου·
ἐδόκει
δ´
|
ἄν |
μοι
καὶ
χάριν
ἔχειν
τῷ |
[6, 7] |
ἀλλ´
εἰς
τὴν
φυλάττουσαν,
καὶ
|
ἄν |
σοι
δοκῇ"
φησίν,
ὦ
δέσποτα, |
[6, 1] |
διαλαλούντων
ἦν
ἀκούειν,
ὥστε
εἶπεν
|
ἄν |
τις
ὅλην
Βαβυλῶνα
εἶναι
δικαστήριον. |
[6, 3] |
ἄδηλον
ὅτι
Καλλιρόης
παρούσης
οὐκ
|
ἂν |
ἄλλου
τινὸς
ἠράσθη·
προσεποιεῖτο
ὅμως |
[6, 3] |
Καλλιρόην
βλέπων.
σκεπτέον
οὖν
πῶς
|
ἂν |
ἀπαλλαγείην
τῆς
ἀνίας.
ζήτει
πανταχόθεν |
[6, 6] |
ὁ
μὲν
εὐνοῦχος
ἐσκέπτετο
πῶς
|
ἂν
|
ἀσφαλῶς
ἀπαγγείλῃ
βασιλεῖ
περὶ
τῶν |
[6, 6] |
νῦν
ὁμιλία
ἐρωτικὴ
παρ´
εὐνούχου·
|
ἂν |
δὲ
βιαιότερόν
τι
γένηται,
τότε |
[6, 2] |
σοῦ
μὴ
θέλοντος
ἐδόθη.
τίς
|
ἂν |
εἶδε;
τίς
ἂν
προσῆλθε;
φέρων |
[6, 5] |
πρὸς
τὸν
δεσπότην.
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ἐν
τῷ
παραυτίκα
μηδὲν
ὀργισθῇ, |
[6, 2] |
καλῆς
συνοδίας·
τάχα
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
ἐξῆλθε
τοῦ
τάφου
καταλιποῦσα
τὸν |
[6, 2] |
εἰ
δὲ
φίλος
ἦς,
οὐκ
|
ἂν |
ἐφθόνεις
μοι
τῆς
ἐλευθερίας
ὑπὸ |
[6, 7] |
ἠσπάσατο
γάμους,
οὐδὲ
ἀθανασίαν
προετίμησεν
|
ἂν |
ἡμέρας
μιᾶς
τῆς
μετὰ
Χαιρέου. |
[6, 2] |
τὸ
πρῶτον,
ὑπὲρ
οὗ
δικαίως
|
ἂν |
ἤρισαν
καὶ
θεοί.
βασιλεὺς
δὲ |
[6, 7] |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
Διὸς
οὐκ
|
ἂν |
ἠσπάσατο
γάμους,
οὐδὲ
ἀθανασίαν
προετίμησεν |
[6, 4] |
ὁ
θόρυβος
ἐκεῖνος
αὐτῶν
ἐξέστησεν
|
ἂν |
καὶ
τὸν
Ἔρωτα·
τέρψις
γὰρ |
[6, 1] |
μὴ
τὸν
ἀποκτείναντα·
τί
δὲ
|
ἂν |
πάλιν
ὀργισθῇ
Χαιρέας;
πάλιν
τάφος; |
[6, 2] |
ἐδόθη.
τίς
ἂν
εἶδε;
τίς
|
ἂν |
προσῆλθε;
φέρων
δὲ
σεαυτὸν
εἰς |
[6, 8] |
μηδὲ
μίαν
ἡμέραν,
εἰ
δυνατόν,
|
ἀναβαλέσθαι |
δυοῖν
ἕνεκεν·
ἵνα
καὶ
τοὺς |
[6, 3] |
τῶν
ἄνωθεν
ἢ
ἐκ
θαλάττης
|
ἀναβέβηκεν |
ἄλλη
Θέτις.
πιστεύω
γὰρ
ὅτι |
[6, 1] |
διαπράττωμαι
προμνηστρίας
γραΐδος.
ἀλλὰ
ἔφθην
|
ἀναδέξασθαι |
τὴν
κρίσιν
καὶ
πάντες
τοῦτο
|
[6, 4] |
κάπροισι
καὶ
ὠκείῃς
ἐλάφοισι.
ταῦτα
|
ἀναζωγραφῶν |
καὶ
ἀναπλάττων
ἐξεκαίετο
σφόδρα.
ταῦτα |
[6, 2] |
οἷς
καθημέραν
θύει.
ὢ
τῆς
|
ἀναισχυντίας· |
παρέλκει
τις
τὴν
κρίσιν,
ἔνδον |
[6, 4] |
πεῖσαι
καὶ
λαθεῖν.
Εὐθὺς
οὖν
|
ἀνακλητικὸν |
τῆς
θήρας
σύνθημα
διεδόθη
καὶ |
[6, 5] |
εὐνοῦχον
ὑπισχνουμένη.
πάλιν
δὲ
ἐκεῖνος
|
ἀναλαβὼν
|
ἀπὸ
προοιμίων
ἤρξατο
σύ,
γύναι, |
[6, 5] |
σε
εἶδε.
κἀγὼ
δὲ
αὐτὸν
|
ἀναμιμνήσκω |
καὶ
ἐπαινῶ
σε
παρ´
ἐκείνῳ. |
[6, 4] |
ὠκείῃς
ἐλάφοισι.
ταῦτα
ἀναζωγραφῶν
καὶ
|
ἀναπλάττων |
ἐξεκαίετο
σφόδρα.
ταῦτα
λέγοντος
Ἀρταξάτης |
[6, 5] |
μέχρι
σήμερον
οὐχ
εὗρεν
οὔτ´
|
ἄνδρα
|
κατ´
ἀξίαν
οὔτ´
ἐραστήν,
ἀλλ´ |
[6, 7] |
σχεῖν
κάλλιον}
ἵνα
καὶ
τὸν
|
ἄνδρα |
κομίσῃ;
τάχα
μὲν
οὐδὲ
Χαιρέας |
[6, 7] |
δῶρα
λήψῃ
τὰ
κάλλιστα
καὶ
|
ἄνδρα |
ὃν
θέλεις·
οὐ
δήπου
γάρ |
[6, 4] |
δέσποτα,
τῶν
γεγονότων·
Καλλιρόη
γὰρ
|
ἄνδρα |
οὐκ
ἔχει,
μένει
δὲ
ἡ
|
[6, 4] |
μοιχείαν,
δεῖ
γὰρ
πρῶτον
εἶναι
|
ἄνδρα |
τὸν
ἀδικούμενον,
εἶτα
τὸν
ἀδικοῦντα
|
[6, 1] |
κοινόν.
ταῦτα
μὲν
οὖν
οἱ
|
ἄνδρες· |
αἱ
δὲ
γυναῖκες
οὐκ
ἐρρητόρευον |
[6, 9] |
ξένον,
περὶ
οὗ
τὴν
κρίσιν
|
ἀνεδεξάμην, |
σὺν
ταῖς
ἄλλαις
γυναιξὶν
ἀκολουθείτω. |
[6, 4] |
ἦν
ἐνθάδε
Καλλιρόην
ἰδεῖν,
κνήμας
|
ἀνεζωσμένην |
καὶ
βραχίονας
γεγυμνωμένην,
πρόσωπον
ἐρυθήματος, |
[6, 6] |
τοῦ
λαθεῖν.
ὀρθῶς
δὲ
προσέταξας·
|
ἀνείληφας |
γὰρ
τὸ
σεμνότατον
πρόσωπον
τοῦ |
[6, 7] |
ἔπεισε,
πάλιν
δὲ
νυκτὸς
γενομένης
|
ἀνεκάετο
|
καὶ
ὁ
Ἔρως
αὐτὸν
ἀνεμίμνησκεν |
[6, 7] |
ἀνεκάετο
καὶ
ὁ
Ἔρως
αὐτὸν
|
ἀνεμίμνησκεν |
οἵους
μὲν
ὀφθαλμοὺς
ἔχει
Καλλιρόη, |
[6, 7] |
τὸν
οἴκτιστον
μόρον·
οὐ
γὰρ
|
ἀνέξεται |
βασιλεὺς
ἐν
ἔρωτι
παρευδοκιμούμενος.
κἀκεῖνος |
[6, 4] |
θήρας
σύνθημα
διεδόθη
καὶ
πάντες
|
ἀνέστρεφον· |
βασιλεὺς
δὲ
ἀνηρτημένος
ταῖς
ἐλπίσιν |
[6, 7] |
σε"
φησίν,
ὦ
δέσποινα,
ὁ
|
ἀνήρ. |
ἀκούσασα
ἡ
Στάτειρα
προσεκύνησε
καὶ |
[6, 6] |
ζηλοτυπίαν,
ἣν
οὐκ
ἤνεγκε
Χαιρέας,
|
ἀνὴρ |
Ἕλλην.
τί
ποιήσει
γυνὴ
καὶ |
[6, 2] |
πράγματος·
κρίνεται
Χαιρέας
εἰ
Καλλιρόης
|
ἀνήρ |
ἐστιν.
ἀλλ´
οὐδὲ
τὴν
ὁποιανδήποτε |
[6, 9] |
οἷα
δὴ
καὶ
φύσει
φιλότιμος
|
ἀνὴρ |
καὶ
οὐ
πάρεργον
τὴν
ἀρετὴν |
[6, 8] |
ὑπὸ
πάντων,
ὅσῳ
κἂν
εἷς
|
ἀνὴρ |
παρεσκεύασε.
~Τῇ
δὲ
πέμπτῃ
τῶν |
[6, 1] |
Χαιρέᾳ
σπεύδοντες
ἔλεγον
πρῶτος
ἦν
|
ἀνήρ, |
παρθένον
ἔγημεν
ἐρῶσαν
ἐρῶν·
πατὴρ |
[6, 6] |
πάντων
κακῶν
αἴτιον.
διὰ
σὲ
|
ἀνῃρέθην, |
διὰ
σὲ
ἐπράθην,
διὰ
σὲ |
[6, 8] |
σατράπην
τὸν
βασιλικὸν
τοὺς
Αἰγυπτίους
|
ἀνῃρηκέναι, |
κεχειροτονηκέναι
δὲ
βασιλέα
τῶν
ἐπιχωρίων, |
[6, 4] |
καὶ
πάντες
ἀνέστρεφον·
βασιλεὺς
δὲ
|
ἀνηρτημένος |
ταῖς
ἐλπίσιν
εἰσήλαυνεν
εἰς
τὰ |
[6, 7] |
Χαιρέου
λοιδορηθέντος
καὶ
εὐφήμησον"
εἶπεν,
|
ἄνθρωπε. |
Χαιρέας
εὐγενής
ἐστι,
πόλεως
πρώτης, |
[6, 3] |
ἥδε
ἡ
γυνή·
οὐδὲ
γὰρ
|
ἀνθρώπινον |
τὸ
κάλλος·
πλὴν
οὐχ
ὁμολογεῖ· |
[6, 3] |
μὴ
τὴν
ὁμοίαν
τοῖς
ἄλλοις
|
ἀνθρώποις
|
θεραπείαν
τῷ
Ἔρωτι
προσαγάγῃς,
ἀλλὰ |
[6, 5] |
Καλλιρόη
περιχαρὴς
ἐγένετο·
φύσει
γὰρ
|
ἄνθρωπος, |
ὃ
βούλεται,
τοῦτο
καὶ
οἴεται. |
[6, 3] |
καὶ
μεγίστην,
ἀλλ´
οὐχ
ὑπ´
|
ἀνθρώπων, |
ἀλλ´
ὑπὸ
θεοῦ.
τίς
γάρ |
[6, 4] |
κυνὸς
ἤκουε,
τοσούτων
ὑλακτούντων,
οὔτε
|
ἀνθρώπων, |
πάντων
βοώντων.
ἔβλεπε
δὲ
Καλλιρόην |
[6, 3] |
οὖν
πῶς
ἂν
ἀπαλλαγείην
τῆς
|
ἀνίας. |
ζήτει
πανταχόθεν
εἴ
τι
ἄρα |
[6, 2] |
πόλεμος
κεκίνηται.
τί
δοκεῖ
σοι,
|
ἀνόητε; |
Χαιρέαν
ἀντίδικον
ἔχεις·
κατεσκεύασας
σεαυτῷ |
[6, 7] |
ὅτι
ἐρᾷ.
ὦ"
φησὶ
πασῶν
|
ἀνοητοτάτη |
γυναικῶν,
τοῦ
βασιλέως
τὸν
Μιθριδάτου
|
[6, 3] |
ἀλλὰ
τὴν
κρείττονα
καὶ
βασιλικήν,
|
ἀνταγωνιζόμενος |
ἑαυτῷ·
δύνασαι
γάρ,
ὦ
δέσποτα, |
[6, 7] |
εὐνοῦχος
ὑπέσχετο·
οὐδενὶ
γὰρ
ἔξεστιν
|
ἀντειπεῖν
|
βασιλέως
κελεύοντος.
εἰδὼς
δὲ
ὅτι |
[6, 1] |
ἀγοράσαι.
οἱ
δὲ
Διονυσίῳ
σπεύδοντες
|
ἀντέλεγον
|
πάλιν
ἐξήγαγε
πειρατηρίου
τὴν
μέλλουσαν |
[6, 2] |
ἀντίδικον
ἔχεις·
κατεσκεύασας
σεαυτῷ
δεσπότην
|
ἀντεραστήν. |
νῦν
βασιλεὺς
καὶ
ὀνείρατα
βλέπει, |
[6, 8] |
κατατρέχειν,
ὡς
μηκέτι
τὰς
πόλεις
|
ἀντέχειν, |
ὥσπερ
χειμάρρου
τινὸς
ἢ
πυρὸς |
[6, 2] |
τί
δοκεῖ
σοι,
ἀνόητε;
Χαιρέαν
|
ἀντίδικον |
ἔχεις·
κατεσκεύασας
σεαυτῷ
δεσπότην
ἀντεραστήν. |
[6, 1] |
αὐτὴν
τὸ
κάλλος
τῆς
γυναικὸς
|
ἀντισυγκρινόμενον |
ἐγγύς·
ὑπώπτευε
δὲ
καὶ
βασιλέως |
[6, 4] |
καί,
ἅτε
δὴ
φιλόνεικος
θεός,
|
ἀντιταττόμενον |
ἰδὼν
καὶ
βεβουλευμένον,
ὡς
ᾤετο, |
[6, 3] |
πόθεν
ἐτρώθη.
οὐδὲ
γὰρ
πρότερον
|
ἀνύποπτος |
ἦν,
ἀλλὰ
ᾐσθάνετο
μὲν
τυφομένου |
[6, 7] |
τῆς
μετὰ
Χαιρέου.
μηδὲν
οὖν
|
ἀνύσαι |
δυνάμενος
ὁ
εὐνοῦχος
δίδωμί
σοι" |
[6, 3] |
τις
ἐξ
οὐρανοῦ
καταβέβηκε
τῶν
|
ἄνωθεν |
ἢ
ἐκ
θαλάττης
ἀναβέβηκεν
ἄλλη |
[6, 5] |
οὕτω"
φησὶ
μαινοίμην,
ἵνα
ἐμαυτὴν
|
ἀξίαν |
εἶναι
πεισθῶ
τοῦ
μεγάλου
βασιλέως. |
[6, 5] |
οὐχ
εὗρεν
οὔτ´
ἄνδρα
κατ´
|
ἀξίαν |
οὔτ´
ἐραστήν,
ἀλλ´
ἐνέπεσεν
εἰς |
[6, 4] |
τὸ
ἐπίλεκτον.
πάντων
δὲ
ὄντων
|
ἀξιοθεάτων |
διαπρεπέστατος
ἦν
αὐτὸς
ὁ
βασιλεύς. |
[6, 6] |
Καλλιρόη,
βούλευσαί
τι
γενναῖον,
Ἑρμοκράτους
|
ἄξιον· |
ἀπόσφαξον
σεαυτήν.
ἀλλὰ
μήπω·
μέχρι |
[6, 6] |
ὑπὸ
ζηλοτυπίας.
οὐκ
ἔστι
δὲ
|
ἄξιον
|
οὐδὲ
τὴν
βασιλίδα
λυπῆσαι,
ἣν |
[6, 9] |
ἔδει
γενέσθαι,
τελευταίας
ἐμνημόνευσε
Καλλιρόης
|
ἀξιοπίστῳ |
τῷ
προσώπῳ,
ὡς
οὐδὲν
αὐτῷ |
[6, 9] |
ἀρετὴν
τιθέμενος,
ἀλλὰ
τῶν
καλλίστων
|
ἀξιῶν. |
τότε
δὲ
καὶ
ἐλπίδος
εἶχέ |
[6, 5] |
θεῖον
εὐτύχησας,
μέγα
δέ
τι
|
ἀπ´ |
αὐτοῦ
καὶ
σεμνὸν
οὐκ
ἐκαρπώσω. |
[6, 6] |
εὐνοῦχος
ἐσκέπτετο
πῶς
ἂν
ἀσφαλῶς
|
ἀπαγγείλῃ |
βασιλεῖ
περὶ
τῶν
γεγονότων·
Καλλιρόη |
[6, 8] |
πραγμάτων
ὑπόθεσιν·
βασιλεῖ
γὰρ
ἧκον
|
ἀπαγγέλλοντες |
Αἴγυπτον
ἀφεστάναι
μετὰ
μεγάλης
παρασκευῆς. |
[6, 3] |
σὺ
μόνος
κρατεῖν
καὶ
θεοῦ.
|
ἄπαγε |
δὴ
τὴν
σεαυτοῦ
ψυχὴν
εἰς |
[6, 8] |
τὰ
μέλλοντα
προειρηκέναι·
θυσίας
γὰρ
|
ἀπαιτοῦντας |
τοὺς
θεοὺς
κίνδυνον
μὲν
ἀλλὰ |
[6, 2] |
φησὶν
ἐπιστὰν
βασίλειοι
θεοὶ
θυσίας
|
ἀπαιτοῦσι |
καὶ
δεῖ
με
πρῶτον
ἐκτελέσαι |
[6, 2] |
βασιλεὺς
καὶ
ὀνείρατα
βλέπει,
καὶ
|
ἀπαιτοῦσιν |
αὐτὸν
θυσίας
οἷς
καθημέραν
θύει. |
[6, 3] |
βλέπων.
σκεπτέον
οὖν
πῶς
ἂν
|
ἀπαλλαγείην |
τῆς
ἀνίας.
ζήτει
πανταχόθεν
εἴ
|
[6, 5] |
ἐλεεῖτε
γυναῖκα
δυστυχῆ.
δέομαι,
θᾶττον
|
ἀπαλλαξάτω
|
με
τῆς
φροντίδος,
ἀπαρτίσας
τὴν |
[6, 8] |
βοήθειαν·
βραδυνόντων
δὲ
εἰς
τοὐναντίον
|
ἅπαντα |
χωρήσειν·
τοὺς
μὲν
γὰρ
πολεμίους |
[6, 3] |
εὐνοῦχον,
ὃς
ἦν
αὐτῷ
πιστότατος
|
ἁπάντων, |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ᾐδεῖτο
κἀκεῖνον· |
[6, 1] |
καὶ
ἐν
τοῖς
στενωποῖς
οἱ
|
ἀπαντῶντες |
ἔλεγον
αὔριον
τῆς
Καλλιρόης
οἱ |
[6, 1] |
τὸν
ἔρωτα
μήτε
τὴν
δίκην
|
ἀπάρτιζε. |
ἀρκεῖ
σοι
Καλλιρόην
κἂν
βλέπειν· |
[6, 5] |
θᾶττον
ἀπαλλαξάτω
με
τῆς
φροντίδος,
|
ἀπαρτίσας |
τὴν
κρίσιν,
ἵνα
μηκέτι
ἐνοχλῶ |
[6, 4] |
ὁραθῆναι,
καὶ
διὰ
τῆς
πόλεως
|
ἁπάσης |
ἐξιὼν
περιέβλεπεν
εἴ
που
κἀκείνη |
[6, 5] |
χαλεπανεῖ,
λογισάμενος
ὅτι
τὸν
γῆς
|
ἁπάσης |
κύριον
ὑπέρριψας
Διονυσίου
δούλῃ.
θαυμάζω
|
[6, 3] |
ἔθηκα
καὶ
δικαιοσύνης
ἣν
ἐν
|
ἅπασιν |
ἀσκῶ.
μηδεμίαν
μου
καταγνῷς
ἀκρασίαν. |
[6, 3] |
πῶς
ἐτόλμησας
Στάτειραν
λέγειν
καλλίστην
|
ἁπασῶν, |
Καλλιρόην
βλέπων.
σκεπτέον
οὖν
πῶς |
[6, 3] |
Συρακοσία.
καὶ
τοῦτο
δὲ
τῆς
|
ἀπάτης
|
ἐστὶ
σημεῖον.
ἐλεγχθῆναι
γὰρ
οὐ |
[6, 5] |
ἡμᾶς
διαβαλεῖ.
καὶ
ἡ
μὲν
|
ἀπέδραμεν, |
ἔστη
δὲ
ὁ
εὐνοῦχος
ἀχανής· |
[6, 7] |
θέλουσιν
ἔξεστι.
κατεγέλασε
Καλλιρόη
τῆς
|
ἀπειλῆς |
καὶ
ἔφη
οὐ
νῦν
πρῶτον |
[6, 1] |
τί
οὖν
μέλλομεν
πράττειν
ἕωθεν;
|
ἄπεισι |
Καλλιρόη
λοιπὸν
εἰς
Μίλητον
ἢ |
[6, 7] |
βασιλέως
ὄνομα
προσεκύνησε
καὶ
τρέχουσα
|
ἄπεισι· |
σὺ
δέ,
ἡ
δούλη,
τὴν |
[6, 3] |
θεοὶ
τῆς
σῆς
ἐρῶσι
συνουσίας.
|
ἀπεκρίνατο |
βασιλεὺς
τοῦτο
ἴσως
ἀληθές
ἐστιν, |
[6, 6] |
πρὸς
βασιλέα
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
|
ἀπέκρυπτε
|
τῶν
γεγονότων,
ἀσχολίαν
δὲ
ἐσκήπτετο |
[6, 1] |
εἶτα
ἔγημε·
Χαιρέας
δὲ
γήμας
|
ἀπέκτεινε· |
μνημονεύειν
ὀφείλει
Καλλιρόη
τοῦ
γάμου· |
[6, 1] |
ὧν
αὐτὸς
ἐφορᾷ·
σὺ
δὲ
|
ἀπελαύνεις |
τὸ
δῶρον
τοῦ
θεοῦ;
πάνυ |
[6, 1] |
τοὺς
γάμους
οὐκ
ἀπέλιπεν·
οὐκ
|
ἀπελείφθη. |
Διονύσιος
δὲ
οὐκ
ἔπεισεν,
οὐκ |
[6, 1] |
πατρὶς
ἔθαψε·
τοὺς
γάμους
οὐκ
|
ἀπέλιπεν· |
οὐκ
ἀπελείφθη.
Διονύσιος
δὲ
οὐκ |
[6, 7] |
δή
τις
φιλέλλην
καὶ
φιλάνθρωπος,
|
ἀπήγαγε |
τοῦ
πλήθους
τῶν
θεραπαινίδων.
ἡ |
[6, 2] |
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος
τὸ
προσταχθὲν
|
ἀπήγγειλε, |
πάντα
δὲ
εὐθὺς
μεστὰ
θυόντων, |
[6, 7] |
Στάτειρα
προσεκύνησε
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
|
ἀπῄει |
πρὸς
αὐτόν.
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος |
[6, 7] |
ἐν
ἔρωτι
παρευδοκιμούμενος.
κἀκεῖνος
μὲν
|
ἀπηλλάγη, |
τὸ
δὲ
τελευταῖον
τῆς
ὁμιλίας |
[6, 9] |
μνημονεύειν,
τὸ
δὲ
ἀληθὲς
ἄσμενος
|
ἀπηλλαγμένος |
καθάπερ
ἀγρίου
θηρίου·
ἐδόκει
δ´ |
[6, 6] |
οὖν
καὶ
μηδὲ
ἀποκρίσεως
καταξιωθεὶς
|
ἀπηλλάττετο
|
μυρίων
παθῶν
μεστός,
ὀργιζόμενος
μὲν |
[6, 4] |
εὐνούστατος
καὶ
φύλαξ
ἀγαθὸς
ἐμοί.
|
ἄπιθι |
δὴ
καὶ
Καλλιρόην
ἄγε.
δύο |
[6, 7] |
ἰδεῖν,
ἕωθεν
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον
|
ἄπιθι" |
φησὶ
καὶ
παραφύλαττε
δι´
ὅλης |
[6, 2] |
οὐ
κατεφίλησα.
ὢ
καινοῦ
καὶ
|
ἀπίστου |
πράγματος·
κρίνεται
Χαιρέας
εἰ
Καλλιρόης |
[6, 8] |
παρασκευὴ
τῆς
δυνάμεως.
συντέτακται
γὰρ
|
ἀπὸ |
Κύρου,
τοῦ
πρώτου
Περσῶν
βασιλεύσαντος, |
[6, 5] |
ὑπισχνουμένη.
πάλιν
δὲ
ἐκεῖνος
ἀναλαβὼν
|
ἀπὸ |
προοιμίων
ἤρξατο
σύ,
γύναι,
κάλλος |
[6, 5] |
καὶ
οἴεται.
τάχ´
οὖν
ἔδοξεν
|
ἀποδίδοσθαι |
Χαιρέᾳ
καὶ
ἔσπευδε
τοῦτο
ἀκοῦσαι, |
[6, 2] |
καὶ
τότε
σύ
με
βουλόμενον
|
ἀποθανεῖν |
ἐκώλυσας
καὶ
ἀφείλω
καλῆς
συνοδίας· |
[6, 7] |
ἐχθροί,
μόνοις
γὰρ
τούτοις
οὐδὲ
|
ἀποθανεῖν |
θέλουσιν
ἔξεστι.
κατεγέλασε
Καλλιρόη
τῆς
|
[6, 1] |
ηὔχετο
ἡμέραν
γενέσθαι
τάχιον,
ἵνα
|
ἀπόθηται |
τὴν
παρακαταθήκην
ὡς
φορτίον·
ἐβάρει |
[6, 2] |
δὲ
τοῦ
φίλου
κωλύοντος
αὐτὸν
|
ἀποκαρτερεῖν |
σύ
μοι
πάντων"
εἶπε
πολεμιώτατος |
[6, 2] |
πάλιν
καιρὸν
ἀπώλεσάς
μου
τῆς
|
ἀποκαρτερήσεως, |
τὸν
μετὰ
τὴν
δίκην.
ἰδὼν |
[6, 1] |
αὐτὸς
ὁ
Ἔρως.
πρῶτον
οὖν
|
ἀπόκριναι |
σεαυτῷ.
τίς
εἶ;
Καλλιρόης
ἐραστὴς |
[6, 6] |
ἑαυτῷ.
~Καταλειφθεὶς
οὖν
καὶ
μηδὲ
|
ἀποκρίσεως |
καταξιωθεὶς
ἀπηλλάττετο
μυρίων
παθῶν
μεστός, |
[6, 1] |
ἑλοῦ,
τὸν
σώσαντα,
μὴ
τὸν
|
ἀποκτείναντα· |
τί
δὲ
ἂν
πάλιν
ὀργισθῇ |
[6, 3] |
τῶν
ὑπὸ
τὸν
ἥλιον,
ἧς
|
ἀπολαύεις |
μόνος.
ἐξουσία
δὲ
ἔρωτα
καταλύει, |
[6, 1] |
δυστυχεῖς,
μίαν
ὥραν
ἔχετε
λοιπὸν
|
ἀπολαῦσαι |
τοῦ
καλλίστου
θεάματος·
εἶτα
γενήσεται |
[6, 7] |
εὐνοῦχος
ἰδὼν
τὴν
Καλλιρόην
μόνην
|
ἀπολελειμμένην, |
ἐμβαλὼν
τὴν
δεξιάν,
ὡς
δή |
[6, 7] |
μόνης,
ἀλλὰ
καὶ
Χαιρέου
κινδυνεύοντος
|
ἀπολέσθαι |
τὸν
οἴκτιστον
μόρον·
οὐ
γὰρ
|
[6, 2] |
τυραννουμένῳ.
πόσους
μου
καιροὺς
εὐτυχίας
|
ἀπολώλεκας; |
μακάριος
ἦν,
εἰ
ἐν
Συρακούσαις |
[6, 3] |
τι
δύνασθαι
προσθεῖναι
τοῖς
λόγοις·
|
ἀποσιωπήσαντος |
δὲ
εὐθὺς
μὲν
Ἀρταξάτης
ἠπίστατο |
[6, 6] |
παρέμισγε
τὴν
παλινῳδίαν,
εἴ
πως
|
ἀποστρέψαι
|
δύναιτο
τὸν
βασιλέα
τοῦ
ἔρωτος, |
[6, 6] |
βούλευσαί
τι
γενναῖον,
Ἑρμοκράτους
ἄξιον·
|
ἀπόσφαξον
|
σεαυτήν.
ἀλλὰ
μήπω·
μέχρι
γὰρ |
[6, 3] |
σε
ὑφ´
ἡδονῆς
διημερεύοντα
ἄβρωτον,
|
ἄποτον |
ἐν
θήρᾳ.
θήρᾳ
δὲ
ἐνδιατρίβειν |
[6, 7] |
αὐτήν·
ἐμοὶ
γὰρ
ἡ
ἐκείνης
|
ἀπουσία |
Καλλιρόης
ἐξουσίαν
δώσει.
ποίησον
οὕτως" |
[6, 8] |
συμβαίνειν
καὶ
ὅσα
εἰκὸς
ἐν
|
ἀπροσδοκήτῳ |
πολέμῳ,
καὶ
ἐλέγετο
καὶ
ἐγίνετο· |
[6, 2] |
Καλλιρόης
γάμον.
οἷον
πάλιν
καιρὸν
|
ἀπώλεσάς |
μου
τῆς
ἀποκαρτερήσεως,
τὸν
μετὰ |
[6, 1] |
Καλλιρόης
οἱ
γάμοι.
τίς
εὐτυχέστερος
|
ἄρα; |
διέσχιστο
δὲ
ἡ
πόλις,
καὶ |
[6, 3] |
ἀνίας.
ζήτει
πανταχόθεν
εἴ
τι
|
ἄρα |
δυνατόν
ἐστιν
εὑρεῖν
φάρμακον.
εὕρηται" |
[6, 3] |
αὐτὸς
ὁ
ἐρώμενος·
τοῦτο
δὲ
|
ἄρα |
καὶ
τὸ
ᾀδόμενον
λόγιον
ἦν |
[6, 4] |
τὸν
εὐνοῦχον
κατεφίλησε
καὶ
δικαίως
|
ἄρα |
σε
ἐγὼ"
ἔφη
πάντων
προτιμῶ· |
[6, 9] |
διακόψαντι
τὴν
βασιλέως
ἐπιθυμίαν
ὑπὸ
|
ἀργίας |
τρεφομένην.
οὐ
μὴν
Καλλιρόης
ἐπελέληστο |
[6, 9] |
καὶ
τέκνα
καὶ
χρυσὸν
καὶ
|
ἄργυρον |
καὶ
ἐσθῆτα
καὶ
εὐνούχους
καὶ |
[6, 3] |
τὰ
καλὰ
πάντα
δουλεύει,
χρυσός,
|
ἄργυρος, |
ἐσθής,
ἵπποι,
πόλεις,
ἔθνη;
καλαὶ |
[6, 7] |
δόξει
δέ
σε
τιμιωτέραν,
ὡς
|
ἀρέσασαν |
βασιλεῖ.
τοῦτο
δὲ
προσέθηκεν
οὐχὶ |
[6, 5] |
μακάριζε
σεαυτήν,
καὶ
νύττε
ὅπως
|
ἀρέσῃς |
μᾶλλον
αὐτῷ,
καὶ
ὅταν
πλουτήσῃς |
[6, 9] |
ἀνὴρ
καὶ
οὐ
πάρεργον
τὴν
|
ἀρετὴν |
τιθέμενος,
ἀλλὰ
τῶν
καλλίστων
ἀξιῶν. |
[6, 8] |
πόλεμον
ἱππείαν
καὶ
πόσην
τὸν
|
ἀριθμὸν |
δεῖ
παρέχειν,
ποῖα
δὲ
πεζὴν |
[6, 9] |
καὶ
δίχα
κρίσεως
ἆθλον
τῆς
|
ἀριστείας |
τὴν
γυναῖκα.
Καλλιρόην
δὲ
ἡ |
[6, 4] |
ἱππεῖς
κεκοσμημένοι
καὶ
Περσῶν
οἱ
|
ἄριστοι |
καὶ
τῆς
ἄλλης
στρατιᾶς
τὸ |
[6, 9] |
τε
βασιλεῖ
καὶ
Περσῶν
τοῖς
|
ἀρίστοις, |
ὅταν
εἰς
πόλεμον
ἐξίωσιν,
ἐπάγεσθαι |
[6, 1] |
ἔρωτα
μήτε
τὴν
δίκην
ἀπάρτιζε.
|
ἀρκεῖ |
σοι
Καλλιρόην
κἂν
βλέπειν·
ὑπέρθου |
[6, 4] |
ὑπηρεσίαν
ὑπεσχῆσθαι,
βραβεύσειν
δὲ
λοιπὸν
|
ἅρμα |
βασιλικόν,
χάριν
εἰδότων
ἀμφοτέρων
αὐτῷ, |
[6, 8] |
δὲ
τοξότας
καὶ
πόσα
ἑκάστους
|
ἅρματα |
ψιλά
τε
καὶ
δρεπανηφόρα,
καὶ |
[6, 2] |
βασιλεὺς
δὲ
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον
|
Ἀρταξάτην, |
ὃς
ἦν
παρ´
αὐτῷ
μέγιστος, |
[6, 4] |
τὸ
κάλλιστον
θήραμα
θηράσας.
καὶ
|
Ἀρταξάτης |
δὲ
ἔχαιρε
νομίζων
πρὸς
ὑπηρεσίαν |
[6, 3] |
ᾐδεῖτο
κἀκεῖνον·
ἰδὼν
δὲ
αὐτὸν
|
Ἀρταξάτης
|
ἐρυθήματος
μεστὸν
καὶ
βουλόμενον
εἰπεῖν, |
[6, 3] |
λόγοις·
ἀποσιωπήσαντος
δὲ
εὐθὺς
μὲν
|
Ἀρταξάτης
|
ἠπίστατο
πόθεν
ἐτρώθη.
οὐδὲ
γὰρ |
[6, 7] |
οὕτως"
εἶπε
βασιλεύς.
Ἐλθὼν
δὲ
|
Ἀρταξάτης |
καὶ
προσκυνήσας
τὴν
βασιλίδα
καλεῖ |
[6, 9] |
περὶ
τῆς
ξένης·
ἀλλὰ
καὶ
|
Ἀρταξάτης |
κατεσιώπησεν,
ὡς
δῆτα
μὴ
θαρρῶν |
[6, 4] |
ἀναπλάττων
ἐξεκαίετο
σφόδρα.
ταῦτα
λέγοντος
|
Ἀρταξάτης |
ὑπολαβὼν
ἐπιλέλησαι"
φησί,
δέσποτα,
τῶν |
[6, 3] |
ἀκρασίαν.
οὐχ
οὕτως
ἑαλώκαμεν.
δείσας
|
Ἀρταξάτης
|
ὡς
εἰπών
τι
προπετές,
μετέβαλε |
[6, 4] |
ἀσταθμήτου
πλῆρες.
ἀληθῶς
οἵη
δ´
|
Ἄρτεμις |
εἶσι
κατ´
οὔρεος
ἰοχέαιρα,
ἢ |
[6, 7] |
ἐστὶ
στενότερος.
λῃστῶν
χερσὶ
παρεδόθην.
|
ἄρτι |
τὸ
μέγιστον
τῶν
κακῶν
πάσχω· |
[6, 5] |
ποῖον
κόσμον
πολυτελῆ;
τίνων
πόλεων
|
ἄρχεις; |
πόσοι
δοῦλοί
σε
προσκυνοῦσι;
γυναῖκες |
[6, 5] |
εἶναί
σε
πιστεύω.
πρὸς
τὴν
|
ἀρχὴν |
τοῦ
λόγου
Καλλιρόη
περιχαρὴς
ἐγένετο· |
[6, 5] |
δόξας
δὲ
ὁ
εὐνοῦχος
ὅτι
|
ἀσαφῶς |
εἴρηκεν
ὃ
ἤθελε
καὶ
οὐ
|
[6, 2] |
ἡμερῶν
ἱερομηνίαν
ἑορτάζειν
πᾶσαν
τὴν
|
Ἀσίαν |
ἀφειμένην
δικῶν
τε
καὶ
πραγμάτων. |
[6, 8] |
καὶ
ἐγίνετο·
κίνησις
γὰρ
μεγάλη
|
Ἀσίαν |
κατέλαβε.
συγκαλέσας
οὖν
ὁ
βασιλεὺς |
[6, 3] |
καὶ
δικαιοσύνης
ἣν
ἐν
ἅπασιν
|
ἀσκῶ. |
μηδεμίαν
μου
καταγνῷς
ἀκρασίαν.
οὐχ |
[6, 9] |
ἐρωτικῆς
μνημονεύειν,
τὸ
δὲ
ἀληθὲς
|
ἄσμενος |
ἀπηλλαγμένος
καθάπερ
ἀγρίου
θηρίου·
ἐδόκει |
[6, 4] |
βραχίονας
γεγυμνωμένην,
πρόσωπον
ἐρυθήματος,
στῆθος
|
ἀσταθμήτου |
πλῆρες.
ἀληθῶς
οἵη
δ´
Ἄρτεμις |
[6, 6] |
μὲν
εὐνοῦχος
ἐσκέπτετο
πῶς
ἂν
|
ἀσφαλῶς |
ἀπαγγείλῃ
βασιλεῖ
περὶ
τῶν
γεγονότων· |
[6, 6] |
μὲν
ἀλήθειαν
ἀπέκρυπτε
τῶν
γεγονότων,
|
ἀσχολίαν |
δὲ
ἐσκήπτετο
καὶ
τήρησιν
ἀκριβῆ |
[6, 4] |
θήραν
ὁ
Ἔρως
αὐτῷ,
καί,
|
ἅτε |
δὴ
φιλόνεικος
θεός,
ἀντιταττόμενον
ἰδὼν |
[6, 6] |
γὰρ
οὐδὲ
πιστεύσειν
αὐτὸν
ὅτι
|
ἀτυχῶς |
μέν,
ἀλλὰ
διελέχθη·
δόξει
δὲ |
[6, 2] |
δὲ
εὐθὺς
μεστὰ
θυόντων,
ἐστεφανωμένων.
|
αὐλὸς |
ἤχει
καὶ
σύριγξ
ἐκελάδει
καὶ |
[6, 8] |
ἐπίσχωσι
τῆς
πρὸς
τὸ
πλεῖον
|
αὐξήσεως |
καὶ
τοὺς
φίλους
εὐθυμοτέρους
ποιήσωσι, |
[6, 1] |
τοῖς
στενωποῖς
οἱ
ἀπαντῶντες
ἔλεγον
|
αὔριον |
τῆς
Καλλιρόης
οἱ
γάμοι.
τίς |
[6, 8] |
τινὸς
ἢ
πυρὸς
αἰφνίδιον
ἐπιρρυέντος
|
αὐταῖς. |
πρὸς
δὲ
τὴν
φήμην
ἐταράχθη
|
[6, 1] |
ἐπὶ
πλευρὰς
κατακείμενος,
ἄλλοτε
δ´
|
αὖτε
|
ὕπτιος,
ἄλλοτε
δὲ
πρηνής,
ἐννοούμενος |
[6, 5] |
τὸν
τόπον
καὶ
τίς
ἐστιν
|
αὐτὴ |
καὶ
τίς
ὁ
λέγων,
τὴν |
[6, 7] |
ὡς
ἰδιολογήσασθαί
τι
βουλόμενος
πρὸς
|
αὐτήν· |
ἐμοὶ
γὰρ
ἡ
ἐκείνης
ἀπουσία |
[6, 7] |
δὲ
κατέστησαν
μόνοι,
λέγει
πρὸς
|
αὐτὴν |
ἑώρακας
τὴν
βασιλίδα
πῶς
ἀκούσασα |
[6, 5] |
~Καιρὸν
οὖν
ἐπιτηρήσας
ἧκε
πρὸς
|
αὐτὴν |
καὶ
μόνης
λαβόμενος
μεγάλων"
εἶπεν |
[6, 5] |
βασιλέα,
τὸν
δυνάμενόν
σοι
Μίλητον
|
αὐτὴν |
καὶ
ὅλην
Ἰωνίαν
καὶ
Σικελίαν |
[6, 1] |
ἐρᾷς·
ἐλεγχθήσῃ
δὲ
μᾶλλον,
ὅταν
|
αὐτὴν |
μὴ
βλέπῃς.
τί
οὖν
σεαυτὸν |
[6, 7] |
βλέπω.
τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
προέδωκεν
|
αὐτήν· |
ὁ
γὰρ
εὐνοῦχος
δεινὸς
ὢν |
[6, 5] |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἐξορύξαι
τοῦ
διαφθείροντος
|
αὐτήν, |
οἷα
δὲ
γυνὴ
πεπαιδευμένη
καὶ |
[6, 9] |
τῆς
ὁρμῆς
πρὸς
μὲν
Στάτειραν
|
αὐτὴν |
οὐδὲν
εἶπεν,
ἀλλ´
οὐδὲ
πρὸς |
[6, 1] |
παρακαταθήκην
ὡς
φορτίον·
ἐβάρει
γὰρ
|
αὐτὴν |
τὸ
κάλλος
τῆς
γυναικὸς
ἀντισυγκρινόμενον |
[6, 6] |
Καλλιρόη
μὲν
ὑπ´
ἀλαζονείας
ὅτι
|
αὐτῆς |
βασιλεὺς
ἐρᾷ,
Διονύσιος
δὲ
καὶ |
[6, 9] |
ᾐδεῖτο
δὲ
εἰπεῖν
τι
περὶ
|
αὐτῆς, |
μὴ
δόξῃ
παιδαριώδης
εἶναι
παντάπασιν, |
[6, 9] |
ἐπάγεσθαι·
διὰ
τοῦτο
οὐδὲ
ἐμνημόνευσεν
|
αὐτῆς |
πρὸς
βασιλέα
οὐδὲ
ἐπύθετο
τί |
[6, 1] |
τάλαντον
ἔδωκεν
ὑπὲρ
τῆς
σωτηρίας
|
αὐτῆς· |
πρῶτον
ἔσωσεν,
εἶτα
ἔγημε·
Χαιρέας |
[6, 4] |
τέχνην
περιέτρεψεν
αὐτῷ
καὶ
δι´
|
αὐτῆς
|
τῆς
θεραπείας
ἐξέκαυσε
τὴν
ψυχήν, |
[6, 3] |
τὴν
πολλὴν
θάλασσαν
τὸν
περὶ
|
αὑτῆς |
μῦθον
ἐκπέμπει.
προφάσει
δὲ
δίκης |
[6, 5] |
ἡ
γυνή,
φανερώτερον
ἤρξατο
λέγειν.
|
αὐτὸ |
τοῦτο
εὐτύχηκας,
ὅτι
οὐκέτι
δούλους |
[6, 6] |
εἰσι
μικραίτιοι
καὶ
λάλοι.
περιβόητον
|
αὐτοὶ |
ποιήσουσι
τὴν
πρᾶξιν,
Καλλιρόη
μὲν |
[6, 8] |
τοὺς
φίλους
εὐθυμοτέρους
ποιήσωσι,
δείξαντες
|
αὐτοῖς |
ἐγγύθεν
τὴν
βοήθειαν·
βραδυνόντων
δὲ |
[6, 1] |
ὀφθαλμοὺς
κλέπτοντας
μὲν
τὴν
θέαν,
|
αὐτομάτως |
δὲ
ἐκεῖ
φερομένους.
Στάτειρα
μὲν |
[6, 5] |
ἡδέως
σε
εἶδε.
κἀγὼ
δὲ
|
αὐτὸν |
ἀναμιμνήσκω
καὶ
ἐπαινῶ
σε
παρ´ |
[6, 7] |
γενομένης
ἀνεκάετο
καὶ
ὁ
Ἔρως
|
αὐτὸν |
ἀνεμίμνησκεν
οἵους
μὲν
ὀφθαλμοὺς
ἔχει |
[6, 2] |
Πολυχάρμου
δὲ
τοῦ
φίλου
κωλύοντος
|
αὐτὸν |
ἀποκαρτερεῖν
σύ
μοι
πάντων"
εἶπε |
[6, 3] |
πρῶτον
ᾐδεῖτο
κἀκεῖνον·
ἰδὼν
δὲ
|
αὐτὸν |
Ἀρταξάτης
ἐρυθήματος
μεστὸν
καὶ
βουλόμενον |
[6, 2] |
Πολύχαρμος
καὶ
μονονουχὶ
δήσας
παρεφύλαττεν
|
αὐτόν. |
~Βασιλεὺς
δὲ
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον, |
[6, 8] |
οὖν
τὴν
μὲν
ἤδη
περὶ
|
αὐτὸν |
δύναμιν
ἐξάγειν,
διαπέμψαι
δὲ
πανταχόσε |
[6, 9] |
τῷ
ἀδιηγήτῳ
ταράχῳ
μνήμη
τις
|
αὐτὸν |
εἰσῆλθε
τοῦ
κάλλους·
ᾐδεῖτο
δὲ |
[6, 2] |
καὶ
ὀνείρατα
βλέπει,
καὶ
ἀπαιτοῦσιν
|
αὐτὸν |
θυσίας
οἷς
καθημέραν
θύει.
ὢ |
[6, 1] |
ἔνδον,
συνεχῶς
ἐφοίτα.
παρεφύλαττε
δὲ
|
αὐτὸν |
καὶ
ἐν
ταῖς
ὁμιλίαις
ἡσυχῆ |
[6, 7] |
καὶ
μετὰ
σπουδῆς
ἀπῄει
πρὸς
|
αὐτόν. |
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος
ἰδὼν
τὴν |
[6, 6] |
βασιλέα·
τάχα
γὰρ
οὐδὲ
πιστεύσειν
|
αὐτὸν
|
ὅτι
ἀτυχῶς
μέν,
ἀλλὰ
διελέχθη· |
[6, 1] |
ἄλλοτε
δὲ
πρηνής,
ἐννοούμενος
καθ´
|
αὑτὸν |
καὶ
λέγων
πάρεστιν
ἡ
κρίσις· |
[6, 3] |
ἀλλοτρίαν
διαφθείρω.
μέμνημαι
νόμων
οὓς
|
αὐτὸς |
ἔθηκα
καὶ
δικαιοσύνης
ἣν
ἐν |
[6, 1] |
τοῦτο
τὸ
ζῶον,
κάλλιστον
ὧν
|
αὐτὸς
|
ἐφορᾷ·
σὺ
δὲ
ἀπελαύνεις
τὸ |
[6, 3] |
λόγιον
ἦν
ὅτι
ὁ
τρώσας
|
αὐτὸς |
ἰάσεται.
κατῃδέσθη
βασιλεὺς
τὸν
λόγον |
[6, 7] |
θέλεις·
οὐ
δήπου
γάρ
σε
|
αὐτὸς |
μέλλει
γαμεῖν
ἀλλὰ
πρόσκαιρον
αὐτῷ |
[6, 4] |
δὲ
ὄντων
ἀξιοθεάτων
διαπρεπέστατος
ἦν
|
αὐτὸς |
ὁ
βασιλεύς.
καθῆστο
γὰρ
ἵππῳ |
[6, 3] |
ἕτερον
Ἔρωτος
οὐδέν
ἐστι
πλὴν
|
αὐτὸς |
ὁ
ἐρώμενος·
τοῦτο
δὲ
ἄρα |
[6, 1] |
ἔχεις
ἄλλον·
ἐρῶντος
σύμβουλός
ἐστιν
|
αὐτὸς |
ὁ
Ἔρως.
πρῶτον
οὖν
ἀπόκριναι |
[6, 7] |
οὐχὶ
δι´
ἐκείνην
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτὸς |
οὕτω
φρονῶν·
καταπεπλήγασι
γὰρ
πάντες |
[6, 5] |
εὐτύχησας,
μέγα
δέ
τι
ἀπ´
|
αὐτοῦ |
καὶ
σεμνὸν
οὐκ
ἐκαρπώσω.
τὸ |
[6, 3] |
κρατεῖ
πάντων
τῶν
θεῶν
καὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Διός·
ἠπίστουν
δὲ
ὅμως |
[6, 7] |
τὸν
βασιλέα.
Καλλιρόη
δὲ
καὶ
|
αὐτοῦ |
τοῦ
Διὸς
οὐκ
ἂν
ἠσπάσατο |
[6, 2] |
καὶ
πολλὰ
παρεκάλεσεν
Ἀφροδίτην,
ἵνα
|
αὐτῷ |
βοηθῇ
πρὸς
τὸν
υἱόν.
Πάντων |
[6, 4] |
ἐπὶ
τὴν
θήραν
ὁ
Ἔρως
|
αὐτῷ, |
καί,
ἅτε
δὴ
φιλόνεικος
θεός, |
[6, 4] |
εἰς
τοὐναντίον
τὴν
τέχνην
περιέτρεψεν
|
αὐτῷ |
καὶ
δι´
αὐτῆς
τῆς
θεραπείας |
[6, 5] |
καὶ
νύττε
ὅπως
ἀρέσῃς
μᾶλλον
|
αὐτῷ, |
καὶ
ὅταν
πλουτήσῃς
ἐμοῦ
μνημόνευε. |
[6, 6] |
δὲ
βαρυθυμοῦσαν
μέγα
τι
βουλεύσειν
|
αὐτῷ |
κακὸν
ὡς
οὐχ
ὑπηρετοῦντι
μόνον |
[6, 4] |
ἅρμα
βασιλικόν,
χάριν
εἰδότων
ἀμφοτέρων
|
αὐτῷ, |
Καλλιρόης
δὲ
μᾶλλον·
ἔκρινε
γὰρ |
[6, 2] |
εὐνοῦχον
Ἀρταξάτην,
ὃς
ἦν
παρ´
|
αὐτῷ |
μέγιστος,
ὄναρ
μοι"
φησὶν
ἐπιστὰν |
[6, 9] |
ἀξιοπίστῳ
τῷ
προσώπῳ,
ὡς
οὐδὲν
|
αὐτῷ |
μέλον.
κἀκεῖνο"
φησὶ
τὸ
γύναιον |
[6, 4] |
οὔτε
ἵππον
ἔβλεπε,
τοσούτων
ἱππέων
|
αὐτῷ |
παραθεόντων,
οὔτε
θηρίον,
τοσούτων
διωκομένων, |
[6, 4] |
ἐκράτει,
καὶ
φαρέτρα
καὶ
τόξον
|
αὐτῷ |
παρήρτητο,
Σηρῶν
ἔργον
πολυτελέστατον.
καθῆστο |
[6, 1] |
ἔγημεν
ἐρῶσαν
ἐρῶν·
πατὴρ
ἐξέδωκεν
|
αὐτῷ, |
πατρὶς
ἔθαψε·
τοὺς
γάμους
οὐκ |
[6, 3] |
καλέσας
τὸν
εὐνοῦχον,
ὃς
ἦν
|
αὐτῷ |
πιστότατος
ἁπάντων,
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[6, 9] |
ὁ
βασιλεύς,
κοινῷ
παραγγέλματι
πάντων
|
αὐτῷ |
συνακολουθούντων,
ὅσοι
τὴν
στρατεύσιμον
εἶχον |
[6, 9] |
οὐδὲ
πρὸς
τὸν
εὐνοῦχον,
ἐπειδὴ
|
αὐτῷ |
συνῄδει
τὸν
ἔρωτα,
ἐπενόησε
δέ |
[6, 9] |
δέ
τι
τοιοῦτον.
ἔθος
ἐστὶν
|
αὐτῷ |
τε
βασιλεῖ
καὶ
Περσῶν
τοῖς |
[6, 7] |
αὐτὸς
μέλλει
γαμεῖν
ἀλλὰ
πρόσκαιρον
|
αὐτῷ |
χάριν
δώσεις·
εἰ
δὲ
μή, |
[6, 4] |
σπουδὴ
καὶ
ὁ
θόρυβος
ἐκεῖνος
|
αὐτῶν |
ἐξέστησεν
ἂν
καὶ
τὸν
Ἔρωτα· |
[6, 1] |
σπανίως
εἰς
τὴν
γυναικωνῖτιν
εἰσῄει·
|
ἀφ´ |
οὗ
δὲ
Καλλιρόην
εἶχεν
ἔνδον, |
[6, 2] |
με
βουλόμενον
ἀποθανεῖν
ἐκώλυσας
καὶ
|
ἀφείλω |
καλῆς
συνοδίας·
τάχα
γὰρ
οὐκ |
[6, 2] |
ἱερομηνίαν
ἑορτάζειν
πᾶσαν
τὴν
Ἀσίαν
|
ἀφειμένην |
δικῶν
τε
καὶ
πραγμάτων.
ὁ |
[6, 8] |
βασιλεῖ
γὰρ
ἧκον
ἀπαγγέλλοντες
Αἴγυπτον
|
ἀφεστάναι |
μετὰ
μεγάλης
παρασκευῆς.
τὸν
μὲν |
[6, 8] |
εὐθὺς
ἐν
χερσὶν
ἕξει
τοὺς
|
ἀφεστῶτας. |
ἔδοξεν
οὖν
τὴν
μὲν
ἤδη |
[6, 7] |
ταῦτα
ἅμα
λέγουσα
δακρύων
πηγὰς
|
ἀφῆκεν· |
ὁ
δὲ
εὐνοῦχος
ἐπέθετο
μᾶλλον |
[6, 2] |
Ἔρωτι
ἔθυσε
καὶ
πολλὰ
παρεκάλεσεν
|
Ἀφροδίτην, |
ἵνα
αὐτῷ
βοηθῇ
πρὸς
τὸν |
[6, 7] |
εὐθὺς
ὠχρά
τε
ἦν
καὶ
|
ἄφωνος, |
ἠκολούθει
δὲ
ὅμως.
ἐπεὶ
δὲ |
[6, 5] |
ἀπέδραμεν,
ἔστη
δὲ
ὁ
εὐνοῦχος
|
ἀχανής· |
οἷα
γὰρ
ἐν
μεγάλῃ
τυραννίδι |