Livre, Chap.
[6, 6]	μηδὲ ἀποκρίσεως καταξιωθεὶς ἀπηλλάττετο μυρίων	παθῶν	μεστός, ὀργιζόμενος μὲν Καλλιρόῃ, λυπούμενος
[6, 9]	τι περὶ αὐτῆς, μὴ δόξῃ	παιδαριώδης	εἶναι παντάπασιν, ἐν πολέμῳ τηλικούτῳ
[6, 9]	ἐν κινδύνῳ τοῦ δεσπότου καθεστηκότος	παιδιᾶς	ἐρωτικῆς μνημονεύειν, τὸ δὲ ἀληθὲς
[6, 5]	εὐαγγελίων ἀμείψασθαι τὸν εὐνοῦχον ὑπισχνουμένη.	πάλιν	δὲ ἐκεῖνος ἀναλαβὼν ἀπὸ προοιμίων
[6, 7]	δυσχεροῦς. ~Παραυτίκα μὲν οὖν ἔπεισε,	πάλιν	δὲ νυκτὸς γενομένης ἀνεκάετο καὶ
[6, 1]	οἱ δὲ Διονυσίῳ σπεύδοντες ἀντέλεγον	πάλιν	ἐξήγαγε πειρατηρίου τὴν μέλλουσαν φονεύεσθαι·
[6, 2]	τὸν δεύτερον Καλλιρόης γάμον. οἷον	πάλιν	καιρὸν ἀπώλεσάς μου τῆς ἀποκαρτερήσεως,
[6, 1]	τὸν ἀποκτείναντα· τί δὲ ἂν	πάλιν	ὀργισθῇ Χαιρέας; πάλιν τάφος; μὴ
[6, 1]	δὲ ἂν πάλιν ὀργισθῇ Χαιρέας;	πάλιν	τάφος; μὴ προδῷς τὸν υἱόν·
[6, 6]	δόξης. ταύτην δὲ παρέμισγε τὴν	παλινῳδίαν,	εἴ πως ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν
[6, 9]	καὶ ἐσθῆτα καὶ εὐνούχους καὶ	παλλακίδας	καὶ κύνας καὶ τραπέζας καὶ
[6, 5]	σου. πλὴν οὐκ ἠμελήθης εἰς	πάντα,	ἀλλὰ κήδονταί σου θεοί. διὰ
[6, 2]	δὲ εὐνοῦχος τὸ προσταχθὲν ἀπήγγειλε,	πάντα	δὲ εὐθὺς μεστὰ θυόντων, ἐστεφανωμένων.
[6, 3]	δέσποτα, ψυχῆς, ᾧ τὰ καλὰ	πάντα	δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι,
[6, 8]	μὲν ἀλλὰ καὶ νίκην προσημαίνειν.	πάντα	μὲν τὰ εἰωθότα συμβαίνειν καὶ
[6, 8]	πόσα. τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ	πάντα	ὑπὸ πάντων, ὅσῳ κἂν εἷς
[6, 9]	αὐτῆς, μὴ δόξῃ παιδαριώδης εἶναι	παντάπασιν,	ἐν πολέμῳ τηλικούτῳ γυναικὸς εὐμόρφου
[6, 3]	ἂν ἀπαλλαγείην τῆς ἀνίας. ζήτει	πανταχόθεν	εἴ τι ἄρα δυνατόν ἐστιν
[6, 2]	σου τιμιώτερον κτῆμα. διὰ τοῦτο	πανταχόθεν	σοι πόλεμος κεκίνηται. τί δοκεῖ
[6, 8]	αὐτὸν δύναμιν ἐξάγειν, διαπέμψαι δὲ	πανταχόσε	κελεύοντα τὴν στρατιὰν ἐπὶ ποταμὸν
[6, 4]	τῆς θήρας σύνθημα διεδόθη καὶ	πάντες	ἀνέστρεφον· βασιλεὺς δὲ ἀνηρτημένος ταῖς
[6, 7]	αὐτὸς οὕτω φρονῶν· καταπεπλήγασι γὰρ	πάντες	οἱ βάρβαροι καὶ θεὸν φανερὸν
[6, 1]	ἔφθην ἀναδέξασθαι τὴν κρίσιν καὶ	πάντες	τοῦτο ἴσασι. μάλιστα δὲ Στάτειραν
[6, 6]	Πέρσαις εὐδοκιμεῖν. διὰ τοῦτό σε	πάντες	ὑμνοῦσιν. Ἕλληνες δέ εἰσι μικραίτιοι
[6, 7]	πέπονθα διαθεῖναι χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην·	παντὸς	δεσμωτηρίου τάφος ἐστὶ στενότερος. λῃστῶν
[6, 9]	Βαβυλῶνος ὁ βασιλεύς, κοινῷ παραγγέλματι	πάντων	αὐτῷ συνακολουθούντων, ὅσοι τὴν στρατεύσιμον
[6, 4]	ἤκουε, τοσούτων ὑλακτούντων, οὔτε ἀνθρώπων,	πάντων	βοώντων. ἔβλεπε δὲ Καλλιρόην μόνην
[6, 2]	αὐτῷ βοηθῇ πρὸς τὸν υἱόν.	Πάντων	δὲ ἐν θυμηδίαις ὄντων μόνοι
[6, 6]	λῃσταῖς, θαλάττῃ, τάφῳ, δουλείᾳ, κρίσει.	πάντων	δέ μοι βαρύτατον ὁ ἔρως
[6, 4]	τῆς ἄλλης στρατιᾶς τὸ ἐπίλεκτον.	πάντων	δὲ ὄντων ἀξιοθεάτων διαπρεπέστατος ἦν
[6, 2]	κωλύοντος αὐτὸν ἀποκαρτερεῖν σύ μοι	πάντων"	εἶπε πολεμιώτατος ὑπάρχεις φίλου σχήματι·
[6, 6]	ὦ κάλλος ἐπίβουλον, σύ μοι	πάντων	κακῶν αἴτιον. διὰ σὲ ἀνῃρέθην,
[6, 8]	δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ πάντα ὑπὸ	πάντων,	ὅσῳ κἂν εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε.
[6, 4]	δικαίως ἄρα σε ἐγὼ" ἔφη	πάντων	προτιμῶ· σὺ γὰρ εὐνούστατος καὶ
[6, 3]	τε καὶ ποιήμασιν, ὅτι κρατεῖ	πάντων	τῶν θεῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ
[6, 7]	παραφύλαττε δι´ ὅλης τῆς ἡμέρας·	πάντως	γὰρ καιρὸν εὑρήσεις κἂν βραχύτατον
[6, 1]	ἀπελαύνεις τὸ δῶρον τοῦ θεοῦ;	πάνυ	γοῦν ἐμοὶ μέλει Χαιρέου καὶ
[6, 2]	τὸν εὐνοῦχον Ἀρταξάτην, ὃς ἦν	παρ´	αὐτῷ μέγιστος, ὄναρ μοι" φησὶν
[6, 5]	αὐτὸν ἀναμιμνήσκω καὶ ἐπαινῶ σε	παρ´	ἐκείνῳ. τοῦτο γὰρ προσέθηκεν· εἴωθε
[6, 3]	εὕρηται" φησὶ φάρμακον, βασιλεῦ, καὶ	παρ´	Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, τοῦτο ὅπερ
[6, 3]	δὲ ὅμως ὅτι δύναταί τις	παρ´	ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι δυνατώτερος. ἀλλὰ
[6, 6]	μέχρι γὰρ νῦν ὁμιλία ἐρωτικὴ	παρ´	εὐνούχου· ἂν δὲ βιαιότερόν τι
[6, 8]	ὁπόθεν καὶ πόσους, καὶ χρήματα	παρ´	ὧντινων, ποῖα καὶ πόσα. τοσούτῳ
[6, 9]	ἐν τῷ πολέμῳ φανῇ, λήψεται	παρὰ	βασιλέως καὶ δίχα κρίσεως ἆθλον
[6, 6]	πρόσωπον τοῦ δικαστοῦ καὶ θέλεις	παρὰ	Πέρσαις εὐδοκιμεῖν. διὰ τοῦτό σε
[6, 2]	πρῶτον ἐκτελέσαι τὰ τῆς εὐσεβείας.	παράγγειλον	οὖν τριάκοντα ἡμερῶν ἱερομηνίαν ἑορτάζειν
[6, 9]	ἐξήλαυνε Βαβυλῶνος ὁ βασιλεύς, κοινῷ	παραγγέλματι	πάντων αὐτῷ συνακολουθούντων, ὅσοι τὴν
[6, 2]	Ὀλυμπίοις τοὺς ἀθλητὰς ἔστι θεάσασθαι	παραγινομένους	ἐπὶ τὸ στάδιον μετὰ παραπομπῆς,
[6, 4]	ἵππον ἔβλεπε, τοσούτων ἱππέων αὐτῷ	παραθεόντων,	οὔτε θηρίον, τοσούτων διωκομένων, οὔτε
[6, 7]	φέρεις, οὐδὲ ἀγαπᾷς ὅτι σε	παρακαλεῖ	κελεῦσαι δυνάμενος. ἀλλ´ ἐγὼ (τιμῶ
[6, 1]	γενέσθαι τάχιον, ἵνα ἀπόθηται τὴν	παρακαταθήκην	ὡς φορτίον· ἐβάρει γὰρ αὐτὴν
[6, 2]	παραγινομένους ἐπὶ τὸ στάδιον μετὰ	παραπομπῆς,	οὕτω δὴ κἀκείνους. τὸ μὲν
[6, 8]	ποῖα καὶ πόσα. τοσούτῳ δὲ	παρασκευάζεται	χρόνῳ πάντα ὑπὸ πάντων, ὅσῳ
[6, 8]	ῥᾴστη δέ ἐστι Πέρσαις ἡ	παρασκευὴ	τῆς δυνάμεως. συντέτακται γὰρ ἀπὸ
[6, 8]	ἀπαγγέλλοντες Αἴγυπτον ἀφεστάναι μετὰ μεγάλης	παρασκευῆς.	τὸν μὲν γὰρ σατράπην τὸν
[6, 7]	καὶ ἑαυτὸν ἐλευθερῶσαι διακονίας δυσχεροῦς.	~Παραυτίκα	μὲν οὖν ἔπεισε, πάλιν δὲ
[6, 5]	καὶ γὰρ ἂν ἐν τῷ	παραυτίκα	μηδὲν ὀργισθῇ, μετὰ ταῦτά σοι
[6, 7]	τὸν εὐνοῦχον ἄπιθι" φησὶ καὶ	παραφύλαττε	δι´ ὅλης τῆς ἡμέρας· πάντως
[6, 7]	τάφος ἐστὶ στενότερος. λῃστῶν χερσὶ	παρεδόθην.	ἄρτι τὸ μέγιστον τῶν κακῶν
[6, 6]	σὲ παρέστην δικαστηρίῳ. πόσοις με	παρέδωκας;	λῃσταῖς, θαλάττῃ, τάφῳ, δουλείᾳ, κρίσει.
[6, 7]	τοὐναντίον δέ, ὑπεσχόμην ὑπὲρ σοῦ.	πάρεισιν	οὖν σοι δύο ὁδοί, ὁποτέραν
[6, 2]	καὶ Ἔρωτι ἔθυσε καὶ πολλὰ	παρεκάλεσεν	Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ βοηθῇ πρὸς
[6, 2]	καθημέραν θύει. ὢ τῆς ἀναισχυντίας·	παρέλκει	τις τὴν κρίσιν, ἔνδον ἔχων
[6, 6]	δίκη τῆς δόξης. ταύτην δὲ	παρέμισγε	τὴν παλινῳδίαν, εἴ πως ἀποστρέψαι
[6, 2]	τὸ μὲν δοκιμώτατον Περσῶν πλῆθος	παρέπεμπε	Διονύσιον, ὁ δὲ δῆμος Χαιρέαν.
[6, 9]	φύσει φιλότιμος ἀνὴρ καὶ οὐ	πάρεργον	τὴν ἀρετὴν τιθέμενος, ἀλλὰ τῶν
[6, 8]	πάντων, ὅσῳ κἂν εἷς ἀνὴρ	παρεσκεύασε.	~Τῇ δὲ πέμπτῃ τῶν ἡμερῶν
[6, 6]	εἰς Βαβυλῶνα ἤχθην, διὰ σὲ	παρέστην	δικαστηρίῳ. πόσοις με παρέδωκας; λῃσταῖς,
[6, 2]	καπνῷ· βασιλεὺς δὲ μεγαλοπρεπεῖς θυσίας	παρέστησε	τοῖς βωμοῖς. τότε πρῶτον καὶ
[6, 1]	ἐννοούμενος καθ´ αὑτὸν καὶ λέγων	πάρεστιν	ἡ κρίσις· ὁ γὰρ προπετὴς
[6, 3]	ἐμοὶ ἐμοῦ γενέσθαι δυνατώτερος. ἀλλὰ	πάρεστιν	ὁ θεός· ἐνδεδήμηκεν εἰς τὴν
[6, 7]	γὰρ ἀνέξεται βασιλεὺς ἐν ἔρωτι	παρευδοκιμούμενος.	κἀκεῖνος μὲν ἀπηλλάγη, τὸ δὲ
[6, 1]	Καλλιρόην εἶχεν ἔνδον, συνεχῶς ἐφοίτα.	παρεφύλαττε	δὲ αὐτὸν καὶ ἐν ταῖς
[6, 2]	χεῖρα Πολύχαρμος καὶ μονονουχὶ δήσας	παρεφύλαττεν	αὐτόν. ~Βασιλεὺς δὲ καλέσας τὸν
[6, 8]	καὶ πόσην τὸν ἀριθμὸν δεῖ	παρέχειν,	ποῖα δὲ πεζὴν στρατιὰν καὶ
[6, 8]	καθεστηκότων καὶ ἄλλος ἄλλο τι	παρῄνει·	πᾶσι δὲ ἤρεσκε τὸ σπεύδειν
[6, 4]	καὶ φαρέτρα καὶ τόξον αὐτῷ	παρήρτητο,	Σηρῶν ἔργον πολυτελέστατον. καθῆστο δὲ
[6, 1]	συνεβούλευον ὡς παρούσῃ Καλλιρόῃ μὴ	παρῇς	τὸν παρθένιον· ἑλοῦ τὸν πρῶτον
[6, 8]	Περσῶν τοὺς ὁμοτίμους καὶ ὅσοι	παρῆσαν	ἡγεμόνες τῶν ἐθνῶν, μεθ´ ὧν
[6, 1]	παρούσῃ Καλλιρόῃ μὴ παρῇς τὸν	παρθένιον·	ἑλοῦ τὸν πρῶτον φιλήσαντα, τὸν
[6, 1]	σπεύδοντες ἔλεγον πρῶτος ἦν ἀνήρ,	παρθένον	ἔγημεν ἐρῶσαν ἐρῶν· πατὴρ ἐξέδωκεν
[6, 7]	τὸ μέγιστον τῶν κακῶν πάσχω·	παρόντα	Χαιρέαν οὐ βλέπω. τοῦτο τὸ
[6, 6]	ἐστί σοι καιρὸς ἐπιδεῖξαι Χαιρέᾳ	παρόντι	τὴν πίστιν. Ὁ δ´ εὐνοῦχος
[6, 4]	δὲ Καλλιρόην μόνην τὴν μὴ	παροῦσαν,	καὶ ἤκουεν ἐκείνης τῆς μὴ
[6, 1]	μόνον, ἀλλὰ καὶ συνεβούλευον ὡς	παρούσῃ	Καλλιρόῃ μὴ παρῇς τὸν παρθένιον·
[6, 3]	ἦν οὐδὲ ἄδηλον ὅτι Καλλιρόης	παρούσης	οὐκ ἂν ἄλλου τινὸς ἠράσθη·
[6, 4]	θεραπείας ἐξέκαυσε τὴν ψυχήν, ἔνδον	παρὼν	καὶ λέγων οἷον ἦν ἐνθάδε
[6, 5]	τοῦτο γὰρ προσέθηκεν· εἴωθε γὰρ	πᾶς	δοῦλος, ὅταν διαλέγηταί τινι περὶ
[6, 2]	μέλος· ἐθυμιᾶτο τὰ πρόθυρα καὶ	πᾶς	στενωπὸς συμπόσιον ἦν, κνίση δ´
[6, 1]	δεῖ ἢ Διονυσίου, μετέωρος ἦν	πᾶσα	Βαβυλών, καὶ ἐν οἰκίαις τε
[6, 2]	ἐπὶ τὰ βασίλεια, καὶ ἐδονεῖτο	πᾶσα	Βαβυλών. ὥσπερ δὲ ἐν Ὀλυμπίοις
[6, 8]	τελευταῖον τῆς ὁμιλίας ἥψατο Καλλιρόης.	~Πᾶσαν	δὲ σκέψιν καὶ πᾶσαν ἐρωτικὴν
[6, 8]	Καλλιρόης. ~Πᾶσαν δὲ σκέψιν καὶ	πᾶσαν	ἐρωτικὴν ὁμιλίαν ταχέως μετέβαλεν ἡ
[6, 8]	κατεπλάγησαν δὲ Πέρσαι· κατήφεια δὲ	πᾶσαν	ἔσχε Βαβυλῶνα. τότε καὶ ὄναρ
[6, 2]	οὖν τριάκοντα ἡμερῶν ἱερομηνίαν ἑορτάζειν	πᾶσαν	τὴν Ἀσίαν ἀφειμένην δικῶν τε
[6, 3]	δὴ τὴν σεαυτοῦ ψυχὴν εἰς	πάσας	ἡδονάς. μάλιστα δὲ κυνηγεσίοις ἐξαιρέτως
[6, 5]	οὐκ ἐκαρπώσω. τὸ διὰ γῆς	πάσης	ἔνδοξον καὶ περιβόητον ὄνομα μέχρι
[6, 8]	καὶ ἄλλος ἄλλο τι παρῄνει·	πᾶσι	δὲ ἤρεσκε τὸ σπεύδειν καὶ
[6, 7]	δὲ μή, πείσῃ ἄκουσα ἃ	πάσχουσιν	οἱ βασιλέως ἐχθροί, μόνοις γὰρ
[6, 7]	ἄρτι τὸ μέγιστον τῶν κακῶν	πάσχω·	παρόντα Χαιρέαν οὐ βλέπω. τοῦτο
[6, 7]	ἐνόησεν ὅτι ἐρᾷ. ὦ" φησὶ	πασῶν	ἀνοητοτάτη γυναικῶν, τοῦ βασιλέως τὸν
[6, 6]	ὅτι οὐκέτι σε διαβήσομαι. ἔρρωσο,	πάτερ,	καὶ σύ, μῆτερ, καὶ Συρακοῦσαι
[6, 1]	τὸν πολίτην, ἵνα καὶ τὸν	πατέρα	ἴδῃς· εἰ δὲ μή, ζήσεις
[6, 1]	προδῷς τὸν υἱόν· τίμησον τὸν	πατέρα	τοῦ τέκνου. τοιαῦτα διαλαλούντων ἦν
[6, 1]	ἀνήρ, παρθένον ἔγημεν ἐρῶσαν ἐρῶν·	πατὴρ	ἐξέδωκεν αὐτῷ, πατρὶς ἔθαψε· τοὺς
[6, 1]	ἐρῶσαν ἐρῶν· πατὴρ ἐξέδωκεν αὐτῷ,	πατρὶς	ἔθαψε· τοὺς γάμους οὐκ ἀπέλιπεν·
[6, 6]	καὶ σύ, μῆτερ, καὶ Συρακοῦσαι	πατρίς·	οὐκέτι γὰρ ὑμᾶς ὄψομαι. νῦν
[6, 5]	ἐρᾷ δυστυχοῦς γυναικὸς ἀλλὰ ἐλεεῖ.	παυσώμεθα	τοίνυν λαλοῦντες, μὴ καὶ τῇ
[6, 8]	ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν, ποῖα δὲ	πεζὴν	στρατιὰν καὶ πόσην, τίνας δὲ
[6, 1]	Διονυσίῳ σπεύδοντες ἀντέλεγον πάλιν ἐξήγαγε	πειρατηρίου	τὴν μέλλουσαν φονεύεσθαι· τάλαντον ἔδωκεν
[6, 4]	φανερῶς· θέλω γάρ σε καὶ	πεῖσαι	καὶ λαθεῖν. Εὐθὺς οὖν ἀνακλητικὸν
[6, 7]	χάριν δώσεις· εἰ δὲ μή,	πείσῃ	ἄκουσα ἃ πάσχουσιν οἱ βασιλέως
[6, 7]	βούλει τρέπεσθαι. μηνύσω δὲ ἀμφοτέρας·	πεισθεῖσα	μὲν βασιλεῖ δῶρα λήψῃ τὰ
[6, 5]	μαινοίμην, ἵνα ἐμαυτὴν ἀξίαν εἶναι	πεισθῶ	τοῦ μεγάλου βασιλέως. εἰμὶ δὲ
[6, 7]	καὶ ἔφη οὐ νῦν πρῶτον	πείσομαί	τι δεινόν· ἔμπειρός εἰμι τοῦ
[6, 9]	εἷς ἀνὴρ παρεσκεύασε. ~Τῇ δὲ	πέμπτῃ	τῶν ἡμερῶν μετὰ τὴν ἀγγελίαν
[6, 5]	ἀλλ´ ἐνέπεσεν εἰς δύο, νησιώτην	πένητα,	καὶ ἕτερον, δοῦλον βασιλέως. τί
[6, 5]	εὐτύχηκας, ὅτι οὐκέτι δούλους καὶ	πένητας	ἔχεις ἐραστὰς ἀλλὰ τὸν μέγαν
[6, 5]	διαφθείροντος αὐτήν, οἷα δὲ γυνὴ	πεπαιδευμένη	καὶ φρενήρης, ταχέως λογισαμένη καὶ
[6, 7]	τί με δύναται βασιλεὺς ὧν	πέπονθα	διαθεῖναι χαλεπώτερον; ζῶσα κατεχώσθην· παντὸς
[6, 9]	κάλλους· ᾐδεῖτο δὲ εἰπεῖν τι	περὶ	αὐτῆς, μὴ δόξῃ παιδαριώδης εἶναι
[6, 3]	καὶ τὴν πολλὴν θάλασσαν τὸν	περὶ	αὑτῆς μῦθον ἐκπέμπει. προφάσει δὲ
[6, 8]	ἔδοξεν οὖν τὴν μὲν ἤδη	περὶ	αὐτὸν δύναμιν ἐξάγειν, διαπέμψαι δὲ
[6, 5]	σύ, δέομαί σου, μνημονεύσῃς ἔτι	περὶ	ἐμοῦ πρὸς τὸν δεσπότην. καὶ
[6, 2]	κνίση δ´ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη	περὶ	καπνῷ· βασιλεὺς δὲ μεγαλοπρεπεῖς θυσίας
[6, 9]	φησὶ τὸ γύναιον τὸ ξένον,	περὶ	οὗ τὴν κρίσιν ἀνεδεξάμην, σὺν
[6, 7]	σκέψεως καιρόν. σκέπτου δὲ μὴ	περὶ	σεαυτῆς μόνης, ἀλλὰ καὶ Χαιρέου
[6, 9]	οὐδὲ ἐπύθετο τί κελεύει γενέσθαι	περὶ	τῆς ξένης· ἀλλὰ καὶ Ἀρταξάτης
[6, 5]	πᾶς δοῦλος, ὅταν διαλέγηταί τινι	περὶ	τοῦ δεσπότου, καὶ ἑαυτὸν συνιστᾶν,
[6, 6]	πῶς ἂν ἀσφαλῶς ἀπαγγείλῃ βασιλεῖ	περὶ	τῶν γεγονότων· Καλλιρόη δὲ καθ´
[6, 8]	εἰώθει τὰ μεγάλα χρηματίζειν, ἐβουλεύετο	περὶ	τῶν καθεστηκότων καὶ ἄλλος ἄλλο
[6, 6]	δέ εἰσι μικραίτιοι καὶ λάλοι.	περιβόητον	αὐτοὶ ποιήσουσι τὴν πρᾶξιν, Καλλιρόη
[6, 5]	διὰ γῆς πάσης ἔνδοξον καὶ	περιβόητον	ὄνομα μέχρι σήμερον οὐχ εὗρεν
[6, 7]	γὰρ ἤθελον φανερῶς καὶ βίᾳ	περιγενέσθαι	τῆς ἐπιθυμίας, εἶχον δορυφόρους. προσκυνήσας
[6, 4]	διὰ τῆς πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν	περιέβλεπεν	εἴ που κἀκείνη θεᾶται τὴν
[6, 4]	καλῶς, εἰς τοὐναντίον τὴν τέχνην	περιέτρεψεν	αὐτῷ καὶ δι´ αὐτῆς τῆς
[6, 4]	οὔρεος ἰοχέαιρα, ἢ κατὰ Τηΰγετον	περιμήκετον	ἢ Ἐρύμανθον, τερπομένη κάπροισι καὶ
[6, 5]	τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου Καλλιρόη	περιχαρὴς	ἐγένετο· φύσει γὰρ ἄνθρωπος, ὃ
[6, 8]	μὲν ὁ βασιλεύς, κατεπλάγησαν δὲ	Πέρσαι·	κατήφεια δὲ πᾶσαν ἔσχε Βαβυλῶνα.
[6, 6]	τοῦ δικαστοῦ καὶ θέλεις παρὰ	Πέρσαις	εὐδοκιμεῖν. διὰ τοῦτό σε πάντες
[6, 8]	Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ ἐστι	Πέρσαις	ἡ παρασκευὴ τῆς δυνάμεως. συντέτακται
[6, 5]	βασιλέως. εἰμὶ δὲ θεραπαινίσιν ὁμοία	Περσίδων	γυναικῶν. μὴ σύ, δέομαί σου,
[6, 8]	γὰρ ἀπὸ Κύρου, τοῦ πρώτου	Περσῶν	βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν τῶν ἐθνῶν
[6, 4]	μεγαλοπρεπής. ἐξήλαυνον ἱππεῖς κεκοσμημένοι καὶ	Περσῶν	οἱ ἄριστοι καὶ τῆς ἄλλης
[6, 2]	δὴ κἀκείνους. τὸ μὲν δοκιμώτατον	Περσῶν	πλῆθος παρέπεμπε Διονύσιον, ὁ δὲ
[6, 9]	ἐστὶν αὐτῷ τε βασιλεῖ καὶ	Περσῶν	τοῖς ἀρίστοις, ὅταν εἰς πόλεμον
[6, 8]	κατέλαβε. συγκαλέσας οὖν ὁ βασιλεὺς	Περσῶν	τοὺς ὁμοτίμους καὶ ὅσοι παρῆσαν
[6, 7]	βασιλέα. ταῦτα ἅμα λέγουσα δακρύων	πηγὰς	ἀφῆκεν· ὁ δὲ εὐνοῦχος ἐπέθετο
[6, 8]	ἐκ Μέμφεως ὁρμώμενον διαβεβηκέναι μὲν	Πηλούσιον,	ἤδη δὲ Συρίαν καὶ Φοινίκην
[6, 6]	δὲ βασιλέα· τάχα γὰρ οὐδὲ	πιστεύσειν	αὐτὸν ὅτι ἀτυχῶς μέν, ἀλλὰ
[6, 3]	ἐκ θαλάττης ἀναβέβηκεν ἄλλη Θέτις.	πιστεύω	γὰρ ὅτι καὶ θεοὶ τῆς
[6, 5]	εὐεργεσίας· εὐχάριστον γὰρ εἶναί σε	πιστεύω.	πρὸς τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου
[6, 6]	καιρὸς ἐπιδεῖξαι Χαιρέᾳ παρόντι τὴν	πίστιν.	Ὁ δ´ εὐνοῦχος ἐλθὼν πρὸς
[6, 3]	τὸν εὐνοῦχον, ὃς ἦν αὐτῷ	πιστότατος	ἁπάντων, τὸ μὲν πρῶτον ᾐδεῖτο
[6, 2]	οὐ κότινος, οὐ μῆλα, οὐ	πίτυς,	ἀλλὰ κάλλος τὸ πρῶτον, ὑπὲρ
[6, 8]	πολεμίους ἐπίσχωσι τῆς πρὸς τὸ	πλεῖον	αὐξήσεως καὶ τοὺς φίλους εὐθυμοτέρους
[6, 7]	πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας δὲ τὸ	πλεῖστον	μέρος καὶ τοσοῦτον καταδραθὼν ὅσον
[6, 1]	δι´ ὅλης νυκτὸς ἄλλοτ´ ἐπὶ	πλευρὰς	κατακείμενος, ἄλλοτε δ´ αὖτε ὕπτιος,
[6, 2]	κἀκείνους. τὸ μὲν δοκιμώτατον Περσῶν	πλῆθος	παρέπεμπε Διονύσιον, ὁ δὲ δῆμος
[6, 2]	βασιλικὸν ἡτοίμαζον δικαστήριον· τὸ δὲ	πλῆθος	συνέτρεχεν ἐπὶ τὰ βασίλεια, καὶ
[6, 7]	φιλέλλην καὶ φιλάνθρωπος, ἀπήγαγε τοῦ	πλήθους	τῶν θεραπαινίδων. ἡ δὲ ἠπίστατο
[6, 3]	γὰρ ἕτερον Ἔρωτος οὐδέν ἐστι	πλὴν	αὐτὸς ὁ ἐρώμενος· τοῦτο δὲ
[6, 3]	μόνος. ἐξουσία δὲ ἔρωτα καταλύει,	πλὴν	εἰ μή τις ἐξ οὐρανοῦ
[6, 5]	Βαβυλώνιαι θεραπαινίδας ἔχουσι πλουσιωτέρας σου.	πλὴν	οὐκ ἠμελήθης εἰς πάντα, ἀλλὰ
[6, 3]	οὐδὲ γὰρ ἀνθρώπινον τὸ κάλλος·	πλὴν	οὐχ ὁμολογεῖ· προσποιεῖται δὲ Ἑλληνὶς
[6, 4]	γεγυμνωμένην, πρόσωπον ἐρυθήματος, στῆθος ἀσταθμήτου	πλῆρες.	ἀληθῶς οἵη δ´ Ἄρτεμις εἶσι
[6, 8]	Ἐκβατάνοις, ἀλλὰ ἐν Βαβυλῶνι κατειλῆφθαι,	πλησίον	τῆς Συρίας· διαβὰς γὰρ τὸν
[6, 5]	προσκυνοῦσι; γυναῖκες Βαβυλώνιαι θεραπαινίδας ἔχουσι	πλουσιωτέρας	σου. πλὴν οὐκ ἠμελήθης εἰς
[6, 5]	ἀρέσῃς μᾶλλον αὐτῷ, καὶ ὅταν	πλουτήσῃς	ἐμοῦ μνημόνευε. Καλλιρόη δὲ τὸ
[6, 9]	καὶ κύνας καὶ τραπέζας καὶ	πλοῦτον	πολυτελῆ καὶ τρυφήν. τὸν οὖν
[6, 3]	δὲ εὐθὺς μὲν Ἀρταξάτης ἠπίστατο	πόθεν	ἐτρώθη. οὐδὲ γὰρ πρότερον ἀνύποπτος
[6, 8]	πόσην τὸν ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν,	ποῖα	δὲ πεζὴν στρατιὰν καὶ πόσην,
[6, 8]	πόσους, καὶ χρήματα παρ´ ὧντινων,	ποῖα	καὶ πόσα. τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται
[6, 8]	Κύρου, τοῦ πρώτου Περσῶν βασιλεύσαντος,	ποῖα	μὲν τῶν ἐθνῶν εἰς πόλεμον
[6, 5]	ἐκ τούτων μέγα καὶ λαμπρόν;	ποίαν	χώραν ἔχεις εὔφορον; ποῖον κόσμον
[6, 3]	ἤκουον ἐν μύθοις τε καὶ	ποιήμασιν,	ὅτι κρατεῖ πάντων τῶν θεῶν
[6, 9]	κοσμησάμενος δὲ ὅπλοις καλλίστοις καὶ	ποιήσας	στῖφος οὐκ εὐκαταφρόνητον ἐκ τῶν
[6, 6]	ἤνεγκε Χαιρέας, ἀνὴρ Ἕλλην. τί	ποιήσει	γυνὴ καὶ δέσποινα βάρβαρος; ἄγε
[6, 7]	ἐκείνης ἀπουσία Καλλιρόης ἐξουσίαν δώσει.	ποίησον	οὕτως" εἶπε βασιλεύς. Ἐλθὼν δὲ
[6, 6]	μικραίτιοι καὶ λάλοι. περιβόητον αὐτοὶ	ποιήσουσι	τὴν πρᾶξιν, Καλλιρόη μὲν ὑπ´
[6, 8]	αὐξήσεως καὶ τοὺς φίλους εὐθυμοτέρους	ποιήσωσι,	δείξαντες αὐτοῖς ἐγγύθεν τὴν βοήθειαν·
[6, 3]	ἠράσθη· προσεποιεῖτο ὅμως ἀγνοεῖν καὶ	ποῖον"	ἔφη κάλλος δύναται τῆς σῆς
[6, 5]	λαμπρόν; ποίαν χώραν ἔχεις εὔφορον;	ποῖον	κόσμον πολυτελῆ; τίνων πόλεων ἄρχεις;
[6, 8]	Φοινίκην κατατρέχειν, ὡς μηκέτι τὰς	πόλεις	ἀντέχειν, ὥσπερ χειμάρρου τινὸς ἢ
[6, 3]	δουλεύει, χρυσός, ἄργυρος, ἐσθής, ἵπποι,	πόλεις,	ἔθνη; καλαὶ μὲν μυρίαι γυναῖκες,
[6, 8]	δυοῖν ἕνεκεν· ἵνα καὶ τοὺς	πολεμίους	ἐπίσχωσι τῆς πρὸς τὸ πλεῖον
[6, 2]	σεαυτὸν εἰς μέσους ἔρριψας τοὺς	πολεμίους.	καὶ εἴθε σεαυτὸν μόνον· νῦν
[6, 8]	ἅπαντα χωρήσειν· τοὺς μὲν γὰρ	πολεμίους	καταφρονήσειν ὡς δεδιότων, τοὺς δὲ
[6, 2]	ἀποκαρτερεῖν σύ μοι πάντων" εἶπε	πολεμιώτατος	ὑπάρχεις φίλου σχήματι· βασανιζόμενον γάρ
[6, 9]	Περσῶν τοῖς ἀρίστοις, ὅταν εἰς	πόλεμον	ἐξίωσιν, ἐπάγεσθαι καὶ γυναῖκας καὶ
[6, 8]	ποῖα μὲν τῶν ἐθνῶν εἰς	πόλεμον	ἱππείαν καὶ πόσην τὸν ἀριθμὸν
[6, 9]	ἐξελεύσεσθαι· πολλὰ μὲν οὖν φέρειν	πόλεμον	καὶ ἄδηλα, καὶ μεταβολὰς τοῖς
[6, 2]	κτῆμα. διὰ τοῦτο πανταχόθεν σοι	πόλεμος	κεκίνηται. τί δοκεῖ σοι, ἀνόητε;
[6, 9]	μοι καὶ χάριν ἔχειν τῷ	πολέμῳ	διακόψαντι τὴν βασιλέως ἐπιθυμίαν ὑπὸ
[6, 8]	καὶ ὅσα εἰκὸς ἐν ἀπροσδοκήτῳ	πολέμῳ,	καὶ ἐλέγετο καὶ ἐγίνετο· κίνησις
[6, 9]	δόξῃ παιδαριώδης εἶναι παντάπασιν, ἐν	πολέμῳ	τηλικούτῳ γυναικὸς εὐμόρφου μνημονεύων. βιαζομένης
[6, 9]	ὅτι χρήσιμος ἢν ἐν τῷ	πολέμῳ	φανῇ, λήψεται παρὰ βασιλέως καὶ
[6, 5]	εὔφορον; ποῖον κόσμον πολυτελῆ; τίνων	πόλεων	ἄρχεις; πόσοι δοῦλοί σε προσκυνοῦσι;
[6, 4]	Καλλιρόης ὁραθῆναι, καὶ διὰ τῆς	πόλεως	ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν εἴ που
[6, 7]	εἶπεν, ἄνθρωπε. Χαιρέας εὐγενής ἐστι,	πόλεως	πρώτης, ἣν οὐκ ἐνίκησαν οὐδὲ
[6, 3]	σημεῖον. ἐλεγχθῆναι γὰρ οὐ βούλεται	πόλιν	εἰποῦσα οὐδεμίαν τῶν ὑφ´ ἡμᾶς,
[6, 1]	εὐτυχέστερος ἄρα; διέσχιστο δὲ ἡ	πόλις,	καὶ οἱ μὲν Χαιρέᾳ σπεύδοντες
[6, 1]	ἑλοῦ τὸν πρῶτον φιλήσαντα, τὸν	πολίτην,	ἵνα καὶ τὸν πατέρα ἴδῃς·
[6, 9]	ἤλπιζε γὰρ καὶ Χαιρέαν ἐξελεύσεσθαι·	πολλὰ	μὲν οὖν φέρειν πόλεμον καὶ
[6, 2]	πρῶτον καὶ Ἔρωτι ἔθυσε καὶ	πολλὰ	παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ βοηθῇ
[6, 9]	τούτων διάκονον καλέσας ὁ βασιλεύς,	πολλὰ	πρῶτον εἰπὼν καὶ τὰ ἄλλα
[6, 3]	ὑπὲρ τὸν Ἰόνιον καὶ τὴν	πολλὴν	θάλασσαν τὸν περὶ αὑτῆς μῦθον
[6, 3]	ἐνδεδήμηκεν εἰς τὴν ἐμὴν ψυχὴν	πολὺς	καὶ σφοδρὸς Ἔρως· δεινὸν μὲν
[6, 4]	τόξον αὐτῷ παρήρτητο, Σηρῶν ἔργον	πολυτελέστατον.	καθῆστο δὲ σοβαρός· ἔστι γὰρ
[6, 9]	κύνας καὶ τραπέζας καὶ πλοῦτον	πολυτελῆ	καὶ τρυφήν. τὸν οὖν ἐπὶ
[6, 5]	χώραν ἔχεις εὔφορον; ποῖον κόσμον	πολυτελῆ;	τίνων πόλεων ἄρχεις; πόσοι δοῦλοί
[6, 2]	ξίφος, κατέσχε δὲ τὴν χεῖρα	Πολύχαρμος	καὶ μονονουχὶ δήσας παρεφύλαττεν αὐτόν.
[6, 2]	τροφῆς, οὐδὲ ὅλως ἤθελε ζῆν.	Πολυχάρμου	δὲ τοῦ φίλου κωλύοντος αὐτὸν
[6, 4]	εἴ που κἀκείνη θεᾶται τὴν	πομπήν.	ταχέως δὲ ἐνεπλήσθη τὰ ὄρη
[6, 4]	φάλαρα καὶ προμετωπίδια καὶ προστερνίδια·	πορφύραν	δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ δὲ
[6, 8]	πόσην, τίνας δὲ τοξότας καὶ	πόσα	ἑκάστους ἅρματα ψιλά τε καὶ
[6, 8]	χρήματα παρ´ ὧντινων, ποῖα καὶ	πόσα.	τοσούτῳ δὲ παρασκευάζεται χρόνῳ πάντα
[6, 8]	ποῖα δὲ πεζὴν στρατιὰν καὶ	πόσην,	τίνας δὲ τοξότας καὶ πόσα
[6, 8]	ἐθνῶν εἰς πόλεμον ἱππείαν καὶ	πόσην	τὸν ἀριθμὸν δεῖ παρέχειν, ποῖα
[6, 5]	κόσμον πολυτελῆ; τίνων πόλεων ἄρχεις;	πόσοι	δοῦλοί σε προσκυνοῦσι; γυναῖκες Βαβυλώνιαι
[6, 6]	ἤχθην, διὰ σὲ παρέστην δικαστηρίῳ.	πόσοις	με παρέδωκας; λῃσταῖς, θαλάττῃ, τάφῳ,
[6, 8]	δρεπανηφόρα, καὶ ἐλέφαντας ὁπόθεν καὶ	πόσους,	καὶ χρήματα παρ´ ὧντινων, ποῖα
[6, 2]	ἐλευθερίας ὑπὸ δαίμονος κακοῦ τυραννουμένῳ.	πόσους	μου καιροὺς εὐτυχίας ἀπολώλεκας; μακάριος
[6, 8]	πανταχόσε κελεύοντα τὴν στρατιὰν ἐπὶ	ποταμὸν	Εὐφράτην ἀθροίζεσθαι. ῥᾴστη δέ ἐστι
[6, 1]	ἔμελλε βασιλεὺς τῇ ὑστεραίᾳ δικάζειν	πότερον	Χαιρέου γυναῖκα Καλλιρόην εἶναι δεῖ
[6, 4]	πόλεως ἁπάσης ἐξιὼν περιέβλεπεν εἴ	που	κἀκείνη θεᾶται τὴν πομπήν. ταχέως
[6, 2]	κατεφίλησα. ὢ καινοῦ καὶ ἀπίστου	πράγματος·	κρίνεται Χαιρέας εἰ Καλλιρόης ἀνήρ
[6, 2]	Ἀσίαν ἀφειμένην δικῶν τε καὶ	πραγμάτων.	ὁ δὲ εὐνοῦχος τὸ προσταχθὲν
[6, 8]	μετέβαλεν ἡ Τύχη, καινοτέρων εὑροῦσα	πραγμάτων	ὑπόθεσιν· βασιλεῖ γὰρ ἧκον ἀπαγγέλλοντες
[6, 1]	εὐτυχέστερος ἐμοῦ. σκέψαι τί σοι	πρακτέον	ἐστίν, ὦ ψυχή· κατὰ σαυτὴν
[6, 6]	λάλοι. περιβόητον αὐτοὶ ποιήσουσι τὴν	πρᾶξιν,	Καλλιρόη μὲν ὑπ´ ἀλαζονείας ὅτι
[6, 4]	δὲ μᾶλλον· ἔκρινε γὰρ τὴν	πρᾶξιν	ῥᾳδίαν, ὡς εὐνοῦχος, ὡς δοῦλος,
[6, 9]	κατέταξεν ἑαυτὸν καὶ δῆλος ἦν	πράξων	τι γενναῖον, οἷα δὴ καὶ
[6, 2]	τὰ μετὰ ταῦτα κερδήσας, τὴν	πρᾶσιν,	τὸ λῃστήριον, τὰ δεσμά, τὸν
[6, 1]	ἔδωκα προθεσμίαν. τί οὖν μέλλομεν	πράττειν	ἕωθεν; ἄπεισι Καλλιρόη λοιπὸν εἰς
[6, 7]	μὲν οὐδὲ Χαιρέας γνοίη τὸ	πραχθέν,	ἀλλὰ καὶ γνοὺς οὐ ζηλοτυπήσει
[6, 1]	δ´ αὖτε ὕπτιος, ἄλλοτε δὲ	πρηνής,	ἐννοούμενος καθ´ αὑτὸν καὶ λέγων
[6, 1]	εἶναι δικαστήριον. Νὺξ ἐκείνη τελευταία	πρὸ	τῆς δίκης ἐφειστήκει· κατέκειντο δὲ
[6, 2]	τρεῖς ἐλυποῦντο, Καλλιρόη, Διονύσιος, καὶ	πρὸ	τούτων Χαιρέας. Καλλιρόη δὲ οὐκ
[6, 1]	ὀργισθῇ Χαιρέας; πάλιν τάφος; μὴ	προδῷς	τὸν υἱόν· τίμησον τὸν πατέρα
[6, 7]	οὐ βλέπω. τοῦτο τὸ ῥῆμα	προέδωκεν	αὐτήν· ὁ γὰρ εὐνοῦχος δεινὸς
[6, 6]	προεμαντευόμην. ἔχω σε μάρτυν, Εὐφρᾶτα.	προεῖπον	ὅτι οὐκέτι σε διαβήσομαι. ἔρρωσο,
[6, 8]	καὶ μάντεις ἔφασκον τὰ μέλλοντα	προειρηκέναι·	θυσίας γὰρ ἀπαιτοῦντας τοὺς θεοὺς
[6, 6]	ἑαυτὴν γενομένη ταῦτα" φησὶν ἐγὼ	προεμαντευόμην.	ἔχω σε μάρτυν, Εὐφρᾶτα. προεῖπον
[6, 7]	ἂν ἠσπάσατο γάμους, οὐδὲ ἀθανασίαν	προετίμησεν	ἂν ἡμέρας μιᾶς τῆς μετὰ
[6, 1]	γὰρ προπετὴς ἐγὼ σύντομον ἔδωκα	προθεσμίαν.	τί οὖν μέλλομεν πράττειν ἕωθεν;
[6, 2]	ᾄδοντος ἠκούετο μέλος· ἐθυμιᾶτο τὰ	πρόθυρα	καὶ πᾶς στενωπὸς συμπόσιον ἦν,
[6, 4]	χαλινόν, χρύσεα δὲ φάλαρα καὶ	προμετωπίδια	καὶ προστερνίδια· πορφύραν δὲ ἠμφίεστο
[6, 1]	ὁ μέγας βασιλεὺς ἔργον διαπράττωμαι	προμνηστρίας	γραΐδος. ἀλλὰ ἔφθην ἀναδέξασθαι τὴν
[6, 6]	σὺ δὲ ἐκέλευσάς μοι, δέσποτα,	προνοεῖσθαι	τοῦ λαθεῖν. ὀρθῶς δὲ προσέταξας·
[6, 5]	πάλιν δὲ ἐκεῖνος ἀναλαβὼν ἀπὸ	προοιμίων	ἤρξατο σύ, γύναι, κάλλος μὲν
[6, 1]	οὖν σεαυτὸν θέλεις λυπεῖν; Ἥλιος	προπάτωρ	σὸς ἐξεῖλέ σοι τοῦτο τὸ
[6, 3]	δείσας Ἀρταξάτης ὡς εἰπών τι	προπετές,	μετέβαλε τὸν λόγον εἰς ἔπαινον.
[6, 1]	πάρεστιν ἡ κρίσις· ὁ γὰρ	προπετὴς	ἐγὼ σύντομον ἔδωκα προθεσμίαν. τί
[6, 1]	Βαβυλών, καὶ ἐν οἰκίαις τε	πρὸς	ἀλλήλους καὶ ἐν τοῖς στενωποῖς
[6, 7]	Στάτειραν, ὡς ἰδιολογήσασθαί τι βουλόμενος	πρὸς	αὐτήν· ἐμοὶ γὰρ ἡ ἐκείνης
[6, 7]	ἐπεὶ δὲ κατέστησαν μόνοι, λέγει	πρὸς	αὐτὴν ἑώρακας τὴν βασιλίδα πῶς
[6, 5]	φιλάνδρου. ~Καιρὸν οὖν ἐπιτηρήσας ἧκε	πρὸς	αὐτὴν καὶ μόνης λαβόμενος μεγάλων"
[6, 7]	προσεκύνησε καὶ μετὰ σπουδῆς ἀπῄει	πρὸς	αὐτόν. ὁ δὲ εὐνοῦχος ἰδὼν
[6, 9]	διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐμνημόνευσεν αὐτῆς	πρὸς	βασιλέα οὐδὲ ἐπύθετο τί κελεύει
[6, 6]	πίστιν. Ὁ δ´ εὐνοῦχος ἐλθὼν	πρὸς	βασιλέα τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀπέκρυπτε
[6, 8]	ἢ πυρὸς αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς.	πρὸς	δὲ τὴν φήμην ἐταράχθη μὲν
[6, 6]	βασιλίδι. ἐδεδοίκει δὲ μὴ καὶ	πρὸς	ἐκείνην Καλλιρόη κατείπῃ τοὺς λόγους·
[6, 7]	ἀλλ´ ἐγὼ (τιμῶ γάρ σε)	πρὸς	ἐκεῖνον οὐ κατηγόρευσα τὴν μανίαν
[6, 4]	ἤρεσεν ὁ λόγος τῷ βασιλεῖ,	πρὸς	ἡδονὴν γὰρ ἦν, καὶ προσλαβόμενος
[6, 9]	μνημονεύων. βιαζομένης δὲ τῆς ὁρμῆς	πρὸς	μὲν Στάτειραν αὐτὴν οὐδὲν εἶπεν,
[6, 5]	εὐχάριστον γὰρ εἶναί σε πιστεύω.	πρὸς	τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου Καλλιρόη
[6, 8]	καὶ τοὺς πολεμίους ἐπίσχωσι τῆς	πρὸς	τὸ πλεῖον αὐξήσεως καὶ τοὺς
[6, 5]	σου, μνημονεύσῃς ἔτι περὶ ἐμοῦ	πρὸς	τὸν δεσπότην. καὶ γὰρ ἂν
[6, 9]	αὐτὴν οὐδὲν εἶπεν, ἀλλ´ οὐδὲ	πρὸς	τὸν εὐνοῦχον, ἐπειδὴ αὐτῷ συνῄδει
[6, 2]	παρεκάλεσεν Ἀφροδίτην, ἵνα αὐτῷ βοηθῇ	πρὸς	τὸν υἱόν. Πάντων δὲ ἐν
[6, 4]	καὶ Ἀρταξάτης δὲ ἔχαιρε νομίζων	πρὸς	ὑπηρεσίαν ὑπεσχῆσθαι, βραβεύσειν δὲ λοιπὸν
[6, 3]	ἄλλοις ἀνθρώποις θεραπείαν τῷ Ἔρωτι	προσαγάγῃς,	ἀλλὰ τὴν κρείττονα καὶ βασιλικήν,
[6, 5]	σε παρ´ ἐκείνῳ. τοῦτο γὰρ	προσέθηκεν·	εἴωθε γὰρ πᾶς δοῦλος, ὅταν
[6, 7]	ὡς ἀρέσασαν βασιλεῖ. τοῦτο δὲ	προσέθηκεν	οὐχὶ δι´ ἐκείνην ἀλλὰ καὶ
[6, 7]	ὁ ἀνήρ. ἀκούσασα ἡ Στάτειρα	προσεκύνησε	καὶ μετὰ σπουδῆς ἀπῄει πρὸς
[6, 7]	πῶς ἀκούσασα τὸ βασιλέως ὄνομα	προσεκύνησε	καὶ τρέχουσα ἄπεισι· σὺ δέ,
[6, 6]	βασιλίδος, ὥστε μηδὲ δύνασθαι Καλλιρόῃ	προσελθεῖν·	σὺ δὲ ἐκέλευσάς μοι, δέσποτα,
[6, 5]	ὥσπερ ὑπὸ ξίφους τοῦ λόγου·	προσεποιεῖτο	δὲ μὴ συνιέναι καὶ θεοὶ"
[6, 3]	οὐκ ἂν ἄλλου τινὸς ἠράσθη·	προσεποιεῖτο	ὅμως ἀγνοεῖν καὶ ποῖον" ἔφη
[6, 1]	γάμου· γνωστὸν δὲ καὶ Διονυσίῳ	πρόσεστιν	εἰς τὸ νικᾶν ὅτι τέκνον
[6, 6]	προνοεῖσθαι τοῦ λαθεῖν. ὀρθῶς δὲ	προσέταξας·	ἀνείληφας γὰρ τὸ σεμνότατον πρόσωπον
[6, 2]	τίς ἂν εἶδε; τίς ἂν	προσῆλθε;	φέρων δὲ σεαυτὸν εἰς μέσους
[6, 2]	τὴν δίκην. ἰδὼν Καλλιρόην οὐ	προσῆλθον,	οὐ κατεφίλησα. ὢ καινοῦ καὶ
[6, 8]	κίνδυνον μὲν ἀλλὰ καὶ νίκην	προσημαίνειν.	πάντα μὲν τὰ εἰωθότα συμβαίνειν
[6, 3]	δακρύων, ὥστε μηκέτι τι δύνασθαι	προσθεῖναι	τοῖς λόγοις· ἀποσιωπήσαντος δὲ εὐθὺς
[6, 7]	σε αὐτὸς μέλλει γαμεῖν ἀλλὰ	πρόσκαιρον	αὐτῷ χάριν δώσεις· εἰ δὲ
[6, 7]	περιγενέσθαι τῆς ἐπιθυμίας, εἶχον δορυφόρους.	προσκυνήσας	ὁ εὐνοῦχος ὑπέσχετο· οὐδενὶ γὰρ
[6, 7]	βασιλεύς. Ἐλθὼν δὲ Ἀρταξάτης καὶ	προσκυνήσας	τὴν βασιλίδα καλεῖ σε" φησίν,
[6, 5]	πόλεων ἄρχεις; πόσοι δοῦλοί σε	προσκυνοῦσι;	γυναῖκες Βαβυλώνιαι θεραπαινίδας ἔχουσι πλουσιωτέρας
[6, 4]	πρὸς ἡδονὴν γὰρ ἦν, καὶ	προσλαβόμενος	ὑπὸ χεῖρα τὸν εὐνοῦχον κατεφίλησε
[6, 3]	τὸ κάλλος· πλὴν οὐχ ὁμολογεῖ·	προσποιεῖται	δὲ Ἑλληνὶς εἶναι Συρακοσία. καὶ
[6, 4]	Καλλιρόην ἄγε. δύο δέ σοι	προστάσσω,	μὴ ἄκουσαν, μήτε φανερῶς· θέλω
[6, 2]	πραγμάτων. ὁ δὲ εὐνοῦχος τὸ	προσταχθὲν	ἀπήγγειλε, πάντα δὲ εὐθὺς μεστὰ
[6, 4]	δὲ φάλαρα καὶ προμετωπίδια καὶ	προστερνίδια·	πορφύραν δὲ ἠμφίεστο Τυρίαν (τὸ
[6, 4]	κνήμας ἀνεζωσμένην καὶ βραχίονας γεγυμνωμένην,	πρόσωπον	ἐρυθήματος, στῆθος ἀσταθμήτου πλῆρες. ἀληθῶς
[6, 7]	Καλλιρόη, πῶς δὲ καλὸν τὸ	πρόσωπον.	τὰς τρίχας ἐπῄνει, τὸ βάδισμα,
[6, 6]	προσέταξας· ἀνείληφας γὰρ τὸ σεμνότατον	πρόσωπον	τοῦ δικαστοῦ καὶ θέλεις παρὰ
[6, 9]	τελευταίας ἐμνημόνευσε Καλλιρόης ἀξιοπίστῳ τῷ	προσώπῳ,	ὡς οὐδὲν αὐτῷ μέλον. κἀκεῖνο"
[6, 3]	ἠπίστατο πόθεν ἐτρώθη. οὐδὲ γὰρ	πρότερον	ἀνύποπτος ἦν, ἀλλὰ ᾐσθάνετο μὲν
[6, 3]	θεοῦ. τίς γάρ ἐστιν Ἔρως	πρότερον	ἤκουον ἐν μύθοις τε καὶ
[6, 1]	εἰσόδους καὶ τὰς ἀκαίρους φιλοφροσύνας.	πρότερον	μὲν γὰρ σπανίως εἰς τὴν
[6, 7]	τοῦ βασιλέως τὸν Μιθριδάτου δοῦλον	προτιμᾷς;	ἠγανάκτησε Καλλιρόη Χαιρέου λοιδορηθέντος καὶ
[6, 4]	ἄρα σε ἐγὼ" ἔφη πάντων	προτιμῶ·	σὺ γὰρ εὐνούστατος καὶ φύλαξ
[6, 3]	τὸν περὶ αὑτῆς μῦθον ἐκπέμπει.	προφάσει	δὲ δίκης ἦλθεν ἐπ´ ἐμὲ
[6, 5]	διὰ τοῦτό σε ἐνθάδε ἤγαγον,	πρόφασιν	εὑρόντες τὴν δίκην, ἵνα σε
[6, 7]	ἄνθρωπε. Χαιρέας εὐγενής ἐστι, πόλεως	πρώτης,	ἣν οὐκ ἐνίκησαν οὐδὲ Ἀθηναῖοι
[6, 9]	τῶν μεθ´ ἑαυτοῦ, ἐν τοῖς	πρώτοις	καὶ φανερωτάτοις κατέταξεν ἑαυτὸν καὶ
[6, 4]	γάμοις, μήτε μοιχείαν, δεῖ γὰρ	πρῶτον	εἶναι ἄνδρα τὸν ἀδικούμενον, εἶτα
[6, 9]	διάκονον καλέσας ὁ βασιλεύς, πολλὰ	πρῶτον	εἰπὼν καὶ τὰ ἄλλα διατάξας
[6, 2]	θυσίας ἀπαιτοῦσι καὶ δεῖ με	πρῶτον	ἐκτελέσαι τὰ τῆς εὐσεβείας. παράγγειλον
[6, 1]	ἔδωκεν ὑπὲρ τῆς σωτηρίας αὐτῆς·	πρῶτον	ἔσωσεν, εἶτα ἔγημε· Χαιρέας δὲ
[6, 5]	μέγας βασιλεὺς θεάσηται. καὶ τοῦτο	πρῶτον	εὐαγγέλιον ἔχεις· ἡδέως σε εἶδε.
[6, 3]	αὐτῷ πιστότατος ἁπάντων, τὸ μὲν	πρῶτον	ᾐδεῖτο κἀκεῖνον· ἰδὼν δὲ αὐτὸν
[6, 2]	θυσίας παρέστησε τοῖς βωμοῖς. τότε	πρῶτον	καὶ Ἔρωτι ἔθυσε καὶ πολλὰ
[6, 1]	σύμβουλός ἐστιν αὐτὸς ὁ Ἔρως.	πρῶτον	οὖν ἀπόκριναι σεαυτῷ. τίς εἶ;
[6, 7]	ἀπειλῆς καὶ ἔφη οὐ νῦν	πρῶτον	πείσομαί τι δεινόν· ἔμπειρός εἰμι
[6, 2]	οὐ πίτυς, ἀλλὰ κάλλος τὸ	πρῶτον,	ὑπὲρ οὗ δικαίως ἂν ἤρισαν
[6, 1]	παρῇς τὸν παρθένιον· ἑλοῦ τὸν	πρῶτον	φιλήσαντα, τὸν πολίτην, ἵνα καὶ
[6, 5]	μνημόνευε. Καλλιρόη δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ὥρμησεν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς
[6, 1]	οἱ μὲν Χαιρέᾳ σπεύδοντες ἔλεγον	πρῶτος	ἦν ἀνήρ, παρθένον ἔγημεν ἐρῶσαν
[6, 8]	συντέτακται γὰρ ἀπὸ Κύρου, τοῦ	πρώτου	Περσῶν βασιλεύσαντος, ποῖα μὲν τῶν
[6, 1]	ὑπώπτευε δὲ καὶ βασιλέως τὰς	πυκνὰς	εἰσόδους καὶ τὰς ἀκαίρους φιλοφροσύνας.
[6, 8]	ἀντέχειν, ὥσπερ χειμάρρου τινὸς ἢ	πυρὸς	αἰφνίδιον ἐπιρρυέντος αὐταῖς. πρὸς δὲ
[6, 3]	ἀλλὰ ᾐσθάνετο μὲν τυφομένου τοῦ	πυρός,	ἔτι γε μὴν οὐδὲ ἀμφίβολον
[6, 3]	βασιλείοις καὶ ἐγγὺς εἶναι τοῦ	πυρός.	~Ταῦτα ἤρεσε καὶ θήρα κατηγγέλλετο
[6, 7]	πρὸς αὐτὴν ἑώρακας τὴν βασιλίδα	πῶς	ἀκούσασα τὸ βασιλέως ὄνομα προσεκύνησε
[6, 3]	ἁπασῶν, Καλλιρόην βλέπων. σκεπτέον οὖν	πῶς	ἂν ἀπαλλαγείην τῆς ἀνίας. ζήτει
[6, 6]	καὶ ὁ μὲν εὐνοῦχος ἐσκέπτετο	πῶς	ἂν ἀσφαλῶς ἀπαγγείλῃ βασιλεῖ περὶ
[6, 6]	δὲ παρέμισγε τὴν παλινῳδίαν, εἴ	πως	ἀποστρέψαι δύναιτο τὸν βασιλέα τοῦ
[6, 7]	οἵους μὲν ὀφθαλμοὺς ἔχει Καλλιρόη,	πῶς	δὲ καλὸν τὸ πρόσωπον. τὰς
[6, 7]	ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη,	πῶς	ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας δὲ τὸ πλεῖστον
[6, 7]	τὸ δικαστήριον, οἵα δὲ ἔστη,	πῶς	ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη,
[6, 7]	οἵα δὲ ἔστη, πῶς ἐλάλησε,	πῶς	ἐσίγησε, πῶς ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε.
[6, 3]	ἐκείνη κατεσκεύασε. θαυμάζω δέ σε	πῶς	ἐτόλμησας Στάτειραν λέγειν καλλίστην ἁπασῶν,
[6, 7]	ἔστη, πῶς ἐλάλησε, πῶς ἐσίγησε,	πῶς	ᾐδέσθη, πῶς ἔκλαυσε. διαγρυπνήσας δὲ
[6, 7]	φησὶ τῆς βραδυτῆτος αἰτία γίνῃ.	πῶς	οὖν εὐμενῆ τὸν δικαστὴν ἕξεις,
[6, 5]	ὑπέρριψας Διονυσίου δούλῃ. θαυμάζω δὲ	πῶς	συνετώτατος ὑπάρχων ἀγνοεῖς τὴν βασιλέως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/12/2006