Livre, Chap. |
[6, 5] |
ἧκε
πρὸς
αὐτὴν
καὶ
μόνης
|
λαβόμενος
|
μεγάλων"
εἶπεν
ἀγαθῶν,
ὦ
γύναι, |
[6, 4] |
γάρ
σε
καὶ
πεῖσαι
καὶ
|
λαθεῖν. |
Εὐθὺς
οὖν
ἀνακλητικὸν
τῆς
θήρας |
[6, 6] |
ἐκέλευσάς
μοι,
δέσποτα,
προνοεῖσθαι
τοῦ
|
λαθεῖν. |
ὀρθῶς
δὲ
προσέταξας·
ἀνείληφας
γὰρ |
[6, 6] |
Ἕλληνες
δέ
εἰσι
μικραίτιοι
καὶ
|
λάλοι. |
περιβόητον
αὐτοὶ
ποιήσουσι
τὴν
πρᾶξιν, |
[6, 5] |
γυναικὸς
ἀλλὰ
ἐλεεῖ.
παυσώμεθα
τοίνυν
|
λαλοῦντες, |
μὴ
καὶ
τῇ
βασιλίδι
τις |
[6, 4] |
καὶ
ἤκουεν
ἐκείνης
τῆς
μὴ
|
λαλούσης. |
συνεξῆλθε
γὰρ
ἐπὶ
τὴν
θήραν |
[6, 1] |
δὲ
οἱ
βασιλεῖς
οὐχ
ὁμοίους
|
λαμβάνοντες |
λογισμούς,
ἀλλὰ
ἡ
μὲν
βασιλὶς |
[6, 5] |
γέγονεν
ἐκ
τούτων
μέγα
καὶ
|
λαμπρόν; |
ποίαν
χώραν
ἔχεις
εὔφορον;
ποῖον |
[6, 2] |
τοῖς
βασιλείοις,
ἀλλ´
ἡσυχῆ
καὶ
|
λανθάνουσα
|
ὑπέστενε
καὶ
τῇ
ἑορτῇ
κατηρᾶτο· |
[6, 7] |
καιρὸν
εὑρήσεις
κἂν
βραχύτατον
ὁμιλίας
|
λανθανούσης. |
εἰ
γὰρ
ἤθελον
φανερῶς
καὶ |
[6, 2] |
γυναῖκα,
καὶ
ὁ
τοιοῦτος
εἶναι
|
λέγει |
δικαστής.
τοιαῦτα
μὲν
ὠδύρετο
Διονύσιος, |
[6, 7] |
ὅμως.
ἐπεὶ
δὲ
κατέστησαν
μόνοι,
|
λέγει |
πρὸς
αὐτὴν
ἑώρακας
τὴν
βασιλίδα |
[6, 5] |
νενόηκεν
ἡ
γυνή,
φανερώτερον
ἤρξατο
|
λέγειν. |
αὐτὸ
τοῦτο
εὐτύχηκας,
ὅτι
οὐκέτι |
[6, 3] |
δέ
σε
πῶς
ἐτόλμησας
Στάτειραν
|
λέγειν |
καλλίστην
ἁπασῶν,
Καλλιρόην
βλέπων.
σκεπτέον |
[6, 3] |
τοῦτο
ἴσως
ἀληθές
ἐστιν,
ὃ
|
λέγεις, |
ὅτι
θεῶν
τίς
ἐστιν
ἥδε |
[6, 4] |
καὶ
ἀναπλάττων
ἐξεκαίετο
σφόδρα.
ταῦτα
|
λέγοντος |
Ἀρταξάτης
ὑπολαβὼν
ἐπιλέλησαι"
φησί,
δέσποτα, |
[6, 7] |
μέγαν
σου
βασιλέα.
ταῦτα
ἅμα
|
λέγουσα |
δακρύων
πηγὰς
ἀφῆκεν·
ὁ
δὲ |
[6, 6] |
ἔρως
ὁ
βασιλέως.
καὶ
οὔπω
|
λέγω |
τὴν
τοῦ
βασιλέως
ὀργήν·
φοβερωτέραν
|
[6, 3] |
ἀληθῶς
δὲ
ἑάλωκα.
ταῦτα
ἅμα
|
λέγων |
ἐνεπλήσθη
δακρύων,
ὥστε
μηκέτι
τι |
[6, 4] |
τὴν
ψυχήν,
ἔνδον
παρὼν
καὶ
|
λέγων |
οἷον
ἦν
ἐνθάδε
Καλλιρόην
ἰδεῖν, |
[6, 1] |
πρηνής,
ἐννοούμενος
καθ´
αὑτὸν
καὶ
|
λέγων |
πάρεστιν
ἡ
κρίσις·
ὁ
γὰρ
|
[6, 5] |
ἐστιν
αὐτὴ
καὶ
τίς
ὁ
|
λέγων, |
τὴν
ὀργὴν
μετέβαλε
καὶ
κατειρωνεύσατο |
[6, 2] |
οἱ
θεοί
με
μισοῦσι.
ταῦτα
|
λέγων |
ὥρμησεν
ἐπὶ
ξίφος,
κατέσχε
δὲ |
[6, 1] |
δὲ
οὐκ
ἔπεισεν,
οὐκ
ἔγημεν.
|
λῃσταὶ |
ἐπώλησαν·
οὐκ
ἐξὸν
δὲ
τὴν |
[6, 6] |
παρέστην
δικαστηρίῳ.
πόσοις
με
παρέδωκας;
|
λῃσταῖς, |
θαλάττῃ,
τάφῳ,
δουλείᾳ,
κρίσει.
πάντων |
[6, 2] |
ταῦτα
κερδήσας,
τὴν
πρᾶσιν,
τὸ
|
λῃστήριον, |
τὰ
δεσμά,
τὸν
τοῦ
σταυροῦ
|
[6, 6] |
ἐντεῦθεν
λοιπὸν
οὐδὲ
Θήρων
ὁ
|
λῃστής. |
ὦ
κάλλος
ἐπίβουλον,
σύ
μοι |
[6, 7] |
παντὸς
δεσμωτηρίου
τάφος
ἐστὶ
στενότερος.
|
λῃστῶν |
χερσὶ
παρεδόθην.
ἄρτι
τὸ
μέγιστον |
[6, 9] |
ἢν
ἐν
τῷ
πολέμῳ
φανῇ,
|
λήψεται |
παρὰ
βασιλέως
καὶ
δίχα
κρίσεως
|
[6, 7] |
ἀμφοτέρας·
πεισθεῖσα
μὲν
βασιλεῖ
δῶρα
|
λήψῃ |
τὰ
κάλλιστα
καὶ
ἄνδρα
ὃν |
[6, 3] |
δὲ
ἄρα
καὶ
τὸ
ᾀδόμενον
|
λόγιον |
ἦν
ὅτι
ὁ
τρώσας
αὐτὸς |
[6, 5] |
γυνὴ
πεπαιδευμένη
καὶ
φρενήρης,
ταχέως
|
λογισαμένη |
καὶ
τὸν
τόπον
καὶ
τίς |
[6, 5] |
ὀργισθῇ,
μετὰ
ταῦτά
σοι
χαλεπανεῖ,
|
λογισάμενος
|
ὅτι
τὸν
γῆς
ἁπάσης
κύριον |
[6, 1] |
οἱ
βασιλεῖς
οὐχ
ὁμοίους
λαμβάνοντες
|
λογισμούς, |
ἀλλὰ
ἡ
μὲν
βασιλὶς
ηὔχετο |
[6, 3] |
μηκέτι
τι
δύνασθαι
προσθεῖναι
τοῖς
|
λόγοις· |
ἀποσιωπήσαντος
δὲ
εὐθὺς
μὲν
Ἀρταξάτης
|
[6, 3] |
εἰπών
τι
προπετές,
μετέβαλε
τὸν
|
λόγον |
εἰς
ἔπαινον.
σεμνῶς"
ἔφη
διανοῇ, |
[6, 3] |
αὐτὸς
ἰάσεται.
κατῃδέσθη
βασιλεὺς
τὸν
|
λόγον |
καὶ
μὴ
σύ
γε"
ἔφη |
[6, 8] |
Βαβυλῶνα.
τότε
καὶ
ὄναρ
βασιλέως
|
λογοποιοὶ |
καὶ
μάντεις
ἔφασκον
τὰ
μέλλοντα |
[6, 4] |
τὸν
ἀδικοῦντα
μοιχόν.
ἤρεσεν
ὁ
|
λόγος |
τῷ
βασιλεῖ,
πρὸς
ἡδονὴν
γὰρ |
[6, 5] |
πιστεύω.
πρὸς
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
|
λόγου |
Καλλιρόη
περιχαρὴς
ἐγένετο·
φύσει
γὰρ |
[6, 5] |
ἐπλήγη
ὥσπερ
ὑπὸ
ξίφους
τοῦ
|
λόγου· |
προσεποιεῖτο
δὲ
μὴ
συνιέναι
καὶ |
[6, 6] |
πρὸς
ἐκείνην
Καλλιρόη
κατείπῃ
τοὺς
|
λόγους· |
Στάτειραν
δὲ
βαρυθυμοῦσαν
μέγα
τι |
[6, 7] |
δοῦλον
προτιμᾷς;
ἠγανάκτησε
Καλλιρόη
Χαιρέου
|
λοιδορηθέντος
|
καὶ
εὐφήμησον"
εἶπεν,
ἄνθρωπε.
Χαιρέας |
[6, 1] |
ὀφθαλμοὶ
δυστυχεῖς,
μίαν
ὥραν
ἔχετε
|
λοιπὸν |
ἀπολαῦσαι
τοῦ
καλλίστου
θεάματος·
εἶτα |
[6, 4] |
πρὸς
ὑπηρεσίαν
ὑπεσχῆσθαι,
βραβεύσειν
δὲ
|
λοιπὸν |
ἅρμα
βασιλικόν,
χάριν
εἰδότων
ἀμφοτέρων |
[6, 1] |
μέλλομεν
πράττειν
ἕωθεν;
ἄπεισι
Καλλιρόη
|
λοιπὸν |
εἰς
Μίλητον
ἢ
εἰς
Συρακούσας. |
[6, 6] |
οὐκ
ἐξάξει
δέ
με
ἐντεῦθεν
|
λοιπὸν |
οὐδὲ
Θήρων
ὁ
λῃστής.
ὦ |
[6, 5] |
τὴν
ὀργὴν
μετέβαλε
καὶ
κατειρωνεύσατο
|
λοιπὸν |
τοῦ
βαρβάρου.
μὴ
γὰρ
οὕτω" |
[6, 1] |
βλέπῃς.
τί
οὖν
σεαυτὸν
θέλεις
|
λυπεῖν; |
Ἥλιος
προπάτωρ
σὸς
ἐξεῖλέ
σοι |
[6, 2] |
Χαιρέας.
Καλλιρόη
δὲ
οὐκ
ἠδύνατο
|
λυπεῖσθαι |
φανερῶς
ἐν
τοῖς
βασιλείοις,
ἀλλ´ |
[6, 6] |
δὲ
ἄξιον
οὐδὲ
τὴν
βασιλίδα
|
λυπῆσαι, |
ἣν
εὐμορφοτέραν
ἐποίησεν
ἡ
δίκη |
[6, 6] |
παθῶν
μεστός,
ὀργιζόμενος
μὲν
Καλλιρόῃ,
|
λυπούμενος |
δὲ
ἐφ´
ἑαυτῷ,
φοβούμενος
δὲ |