Livre, Chap.
[3, 23]	ἵνα γένηται, δεῖ τεθῆναι χίλια	βάθρα	καὶ παρακληθῆναι τοὺς ἀκουσομένους καὶ
[3, 26]	ὦμον’ εἶτ´ ἐλθὼν ἐκ τοῦ	βαλανείου	εἰς οἶκον κραυγάσῃς οὐδεὶς φέρει
[3, 10]	ἀρίστου, ἐν βαλανείῳ τὰ περὶ	βαλανείου,	ἐν κοίτῃ τὰ περὶ κοίτης.
[3, 19]	ἂν μὴ εὕρωμεν φαγεῖν ἐκ	βαλανείου,	οὐδέποθ´ ἡμῶν καταστέλλει τὴν ἐπιθυμίαν
[3, 26]	τοὺς ἀκολουθήσοντας, ἵν´ ἐν τῷ	βαλανείῳ	ἐκδυσάμενος καὶ ἐκτείνας σεαυτὸν ὡς
[3, 10]	ἀρίστῳ τὰ περὶ ἀρίστου, ἐν	βαλανείῳ	τὰ περὶ βαλανείου, ἐν κοίτῃ
[3, 24]	ἐναντίας φαντασίας σαυτῷ {πρό{ ς}	βαλε.	τί κακόν ἐστι μεταξὺ καταφιλοῦντα
[3, 7]	δύναμαι ὃν θέλω εἰς φυλακὴν	βαλεῖν.	(Ὡς λίθον. (Ἀλλὰ δύναμαι ξυλοκοπῆσαι
[3, 7]	δὲ μή, εἰς φυλακήν σε	βαλῶ.	οὐκέτι ὡς λογικῶν ἡ ἀρχὴ
[3, 20]	ἆρον ὕπερον ἀμφοτέραις’ καὶ ὅσῳ	βαρύτερός	ἐστιν ἐκεῖνος, τοσούτῳ μᾶλλον ὠφελοῦμαι
[3, 15]	περιοδεύσας ὅλον τὸ πρᾶγμα οὐδὲ	βασανίσας,	ἀλλ´ εἰκῇ καὶ κατὰ ψυχρὰν
[3, 22]	τίς με ἰδὼν οὐχὶ τὸν	βασιλέα	τὸν ἑαυτοῦ ὁρᾶν οἴεται καὶ
[3, 22]	ἀτεκνίαν, ἡ δὲ τοῦ Κυνικοῦ	βασιλεία	οὐκ ἔσται ἀνταξία; μήποτε οὐκ
[3, 22]	οἴωνται καὶ ἐπικινδυνότερον ἔχειν. ἐν	βασιλείᾳ	οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ μή,
[3, 22]	τὸν Κυνικόν, πῶς αὐτοῦ τὴν	βασιλείαν	ἀφαιρούμεθα. (Ναί· ἀλλὰ Κράτης ἔγημεν.
[3, 22]	δεῖ τοῦ σκήπτρου καὶ τῆς	βασιλείας	καὶ διάκονον ἄξιον, εἰ μέλλει
[3, 22]	δὲ κηφὴν εἶ ἐπιδικαζόμενος τῆς	βασιλείας	τῶν μελισσῶν, οὐ δοκεῖς ὅτι
[3, 26]	μεγίστας ἄρξαντας καὶ αὐτοὺς τοὺς	βασιλεῖς	καὶ τυράννους δεῖ κατελθεῖν, καὶ
[3, 22]	ἔξεστιν. τί οὖν πενθεῖς; οὐᾶ,	βασιλεὺς	καὶ τὸ τοῦ Διὸς σκῆπτρον
[3, 22]	ποῦ μοι λοιπὸν ἐκεῖνος ὁ	βασιλεὺς	ὁ τοῖς κοινοῖς προσευκαιρῶν, ᾧ
[3, 26]	ἦν, οὔτε Ἄργους οὔτε Μυκηνῶν	βασιλεύς,	ὅς γ´ οὐδ´ αὐτὸς ἑαυτοῦ,
[3, 22]	τοῦ Διὸς σκῆπτρον ἔχων. ἀτυχὴς	βασιλεὺς	οὐ γίνεται· οὐ μᾶλλον ἢ
[3, 24]	ἢ Περδίκκας ἢ ὁ μέγας	βασιλεύς;	πόθεν αὐτοῖς; τὸν γὰρ ὑπ´
[3, 22]	ὅρα γάρ, οἷόν ἐστιν. τοῖς	βασιλεῦσι	τούτοις καὶ τυράννοις οἱ δορυφόροι
[3, 22]	εὐδαιμονίαν τὴν αὑτοῦ τῇ μεγάλου	βασιλέως;	μᾶλλον δ´ οὐδὲ συγκριτὸν ᾤετο
[3, 21]	χώραν ἔχειν, ὡς Διογένει τὴν	βασιλικὴν	καὶ ἐπιπληκτικήν, ὡς Ζήνωνι τὴν
[3, 22]	ὁ ταῦρος εἶ ἢ ἡ	βασίλισσα	τῶν μελισσῶν; δεῖξόν μοι τὰ
[3, 15]	τὴν σαυτοῦ φύσιν, τί δύνασαι	βαστάσαι.	εἰ παλαιστής, ἰδού σου τοὺς
[3, 26]	μέλλῃ τὰ βουλεύματα, κακῶς οἴει	βεβουλεῦσθαι.	Εἶτα φοβῇ λιμόν, ὡς δοκεῖς.
[3, 5]	καθ´ ἡμέραν χαίρω παρακολουθῶν ἐμαυτῷ	βελτίονι	γινομένῳ‘ (Πρὸς τί; μή τι
[3, 23]	λόγῳ, ὃς ἄν μοι σκοπουμένῳ	βέλτιστος	φαίνηται’ διὰ τοῦτο τίς ἤκουσέ
[3, 12]	ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως {προ{ ς}	βήσῃ,	ἵνα, κἂν πλήξῃ σέ τις,
[3, 24]	ἀνανάγκαστον· οὐδεὶς ἐμποδίσαι δύναται, οὐδεὶς	βιάσασθαι	ἄλλως χρήσασθαι ἢ ὡς θέλω.
[3, 21]	τι ἐφόδιον τοιοῦτον εἰς τὸν	βίον,	ἀφ´ οὗ ὁρμώμενοι φέρειν δυνήσονται
[3, 26]	μὴ οὐ δύνῃ ζῆν ἀρρώστου	βίον,	ἐπεί τοι τὸν τῶν ὑγιαινόντων
[3, 21]	καὶ ἡλικίαν εἶναι δεῖ καὶ	βίον	καὶ θεὸν ἡγεμόνα. οὔ· ἀλλ´
[3, 12]	γὰρ ὁ Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον	βίον	μὴ ζῆν, οὕτως ἀνεξέταστον φαντασίαν
[3, 22]	νῦν πλουσίους, ὅσης οἰμωγῆς ὁ	βίος	αὐτῶν μεστός ἐστιν. ἐν ἀρχῇ
[3, 24]	ἐνθάδε· στρατεία τίς ἐστιν ὁ	βίος	ἑκάστου καὶ αὕτη μακρὰ καὶ
[3, 21]	ἐπὶ παιδείᾳ καὶ ἐπανορθώσει τοῦ	βίου	κατεστάθη πάντα ταῦτα ὑπὸ τῶν
[3, 20]	οὖν οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ	βίου.	ὑγεία ἀγαθόν, νόσος δὲ κακόν;
[3, 10]	γάρ ἐστι καὶ τοῦτο τοῦ	βίου,	ὡς περίπατος, ὡς πλοῦς, ὡς
[3, 23]	φησί. (Τὸν διδάξοντα, πῶς δεῖ	βιοῦν;	οὔ, μωρέ· ἀλλὰ πῶς δεῖ
[3, 19]	ὁ {ἀγράμματ{ ικ} ος, ἐν	βίῳ	ὁ ἀπαίδευτος. ~Ὅτι ἀπὸ πάντων
[3, 7]	αἰδήμονα, τὸν κόσμιον. τούτων ἄλλας	βλάβας	μείζονας μὴ ζήτει. ~Πῶς πρὸς
[3, 7]	μὴ ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ, βλαβήσῃ’ ποίαν	βλάβην;	ἄλλην οὐδεμίαν, ἀλλὰ τὸ μὴ
[3, 7]	ἂν δὲ μὴ ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ,	βλαβήσῃ’	ποίαν βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν, ἀλλὰ
[3, 3]	χρήματα ὁ πατήρ. ἀλλ´ οὐ	βλάπτει.	ἕξει τὸ πλέον τοῦ ἀγροῦ
[3, 13]	τις εἶναι καὶ ἐκκείμενος τοῖς	βλάπτειν	βουλομένοις. διὰ τοῦτο, ὅταν ὁδεύωμεν,
[3, 4]	ἵν´ ἄλλος νικήσῃ κωμῳδῶν, ἐμὲ	βλάπτεσθαι.	(Τίνα οὖν θέλω νικῆσαι; (Τὸν
[3, 18]	τις ἁμαρτάνει, εἰς ἄλλο δὲ	βλάπτεται.	πάλιν σὸν ἔργον τὸ ἀπολογηθῆναι
[3, 23]	περιέχεται; μὴ ὡς πρόβατον, εἰ	βλαπτικῶς	καὶ ἐπιεικῶς, ὡς θηρίον. ἡ
[3, 19]	γὰρ οὐδὲν δύναται κωλῦσαι ἢ	βλάψαι	ἀπροαίρετον εἰ μὴ αὐτὴ ἑαυτήν.
[3, 23]	καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται,	βλάψαι	δ´ οὔ’ καὶ ὅτι ὡς
[3, 14]	σκέψαι καὶ ζήτησον. οὐδέν σε	βλάψει	ἡ ζήτησις αὕτη· καὶ σχεδὸν
[3, 20]	αὐτοῦ ὑπολάβω, πῶς ἔτι με	βλάψει;	οὐχὶ δὲ μᾶλλον καὶ ὠφελήσει;
[3, 17]	ἀγρυπνεῖ. τί θαυμαστόν; ἀλλ´ ἐκεῖνο	βλέπε,	εἰ ἐν τῷ πιστὸς εἶναι
[3, 20]	ἐστιν’ οἷον εἴ τις ἔλεγεν	βλέπε	μὴ λάβῃς ποτὲ φαντασίαν τοῦ
[3, 20]	εὐδαιμονικόν, σεμνόν, ζηλωτόν. Οὔ· ἀλλὰ	βλέπε	μὴ νοσήσῃς· κακόν ἐστιν’ οἷον
[3, 26]	αὐτά; οὐ θέλεις οὖν ἐκεῖ	βλέπειν	θαρρῶν πρὸς πᾶσαν ἀπορίαν καὶ
[3, 24]	ὅτι τὰς Ἀθήνας οὐ μέλλεις	βλέπειν	καὶ ἐν Λυκείῳ οὐ περιπατήσεις;
[3, 2]	ἐν οὐδενὶ τίθεσαι, ἔξω δὲ	βλέπεις	εἰς τὰ ἀπροαίρετα, τί ἐρεῖ
[3, 24]	ἐκάθισας, ὅτι μὴ τοὺς αὐτοὺς	βλέπεις	καὶ ἐν τοῖς αὐτοῖς τόποις
[3, 2]	τίς εἰμι, ὅτι μέγας φιλόσοφος‘	βλέπεται	ἐξ αὐτῶν τούτων. τί θέλεις
[3, 4]	οὖν τις σπουδάζει; Σέ, ἔφη,	βλέποντες	τὸν αὐτῶν ἄρχοντα, τοῦ Καίσαρος
[3, 22]	πρῶτον μὲν ὅλης τῆς οἰκουμένης	βλεπούσης	δεῖ ἀσχημονῆσαι, οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον
[3, 22]	ὑμῖν τοῖς ἔξωθεν τὰ ἐκείνων	βλέπουσιν	καὶ ὑπὸ τῆς φαντασίας περιλαμπομένοις
[3, 5]	(Τί ποιεῖς; (Καὶ μὴν οὐ	βλέπω,	τί ἐστιν ἄλλο, περὶ ὃ
[3, 2]	τότε αὐτὸν ὡς ἄνθρωπον ἔδειξεν.	Βλέπωμεν	καὶ σοῦ τὰ δόγματα. μὴ
[3, 24]	ἡγήσατο; διὰ τί, ὅτε σε	βλέπων	ἔχαιρεν, οὐκ ἐπελογίζετο, ὅτι θνητὸς
[3, 1]	ψιλούμενόν με παῦσαι ἠδύνατο, ἀλλὰ	βλέπων	με τίνος εἴπω; σχῆμα ἔχοντα
[3, 1]	ἐν ἐμοὶ ὁ Ἐπίκτητος, ἵνα	βλέπων	με τοιοῦτον εἰσερχόμενον πρὸς αὐτὸν
[3, 13]	ταῦτά τις ἐνθυμεῖσθαι ἔχων καὶ	βλέπων	τὸν ἥλιον καὶ σελήνην καὶ
[3, 24]	τι ἔχεις μοι πρὸς τοῦτο	βοηθῆσαι;	καὶ πάλιν ἄλλῳ προςελθεῖν καὶ
[3, 9]	τί οὖν σοι θέλεις εἴπω;	(Βοήθησόν	μοι εἰς τὸ πρᾶγμα. (Οὐκ
[3, 21]	τοῖς θεοῖς καὶ παρακαλέσας αὐτοὺς	βοηθοὺς	οὐδὲ σπείρουσιν ἄλλως οἱ ἄνθρωποι
[3, 1]	οὐδὲ γὰρ λέοντι τὸ τυχὸν	βοίδιον	τολμᾷ ἀντιστῆναι αὐτῷ· ἂν δ´
[3, 22]	ἐν ᾗ πυρέξεις, ἀποσκέπουσαν τὸν	βορέαν,	ἵνα μὴ περιψυγῇς. σὺ δέ
[3, 24]	τοῦτον θέλε ὁρᾶν καὶ ὃν	βούλει	ὄψει· μόνον μὴ ταπεινῶς, μὴ
[3, 22]	καὶ ἀνθρώπου μάχην ἰδεῖν οὐ	βούλεσθε;	ταχύ γ´ ἂν ὁ τοιοῦτος
[3, 22]	αὐτὸς χρῆσθαι τῷ θέλοντι ὡς	βούλεται.	μέμνηται γάρ, ὅτι τὸ χεῖρον
[3, 26]	{φιλοσοφίας} τρέμεις, ἀγρυπνεῖς, μετὰ πάντων	βουλεύῃ·	κἂν μὴ πᾶσιν ἀρέσκειν μέλλῃ
[3, 22]	οὐδὲν ἔχει‘ Περὶ τοιούτου πράγματος	βουλεύῃ.	ὥστε ἐάν σοι δόξῃ, τὸν
[3, 26]	μὴ πᾶσιν ἀρέσκειν μέλλῃ τὰ	βουλεύματα,	κακῶς οἴει βεβουλεῦσθαι. Εἶτα φοβῇ
[3, 22]	διψῆσαι, καυματισθῆναι, πολλὴν ἁφὴν καταπιεῖν.	Βούλευσαι	ἐπιμελέστερον, γνῶθι σαυτόν, ἀνάκρινον τὸ
[3, 22]	πλείοσι μάρτυσι. Καὶ {σὺ{ μ}	βούλευσαι	περὶ πράγματος ἐπιμελῶς· οὐκ ἔστιν
[3, 24]	θέλεις εἶναι; ἄρχοντα ἢ ἰδιώτην,	βουλευτὴν	ἢ δημότην, στρατιώτην ἢ στρατηγόν,
[3, 1]	τὸ πολίτευμα; καλὸς πολίτης καὶ	βουλευτὴς	καὶ ῥήτωρ. τοιούτους δεῖ νέους
[3, 24]	ταπεινῇ τινι χώρᾳ, ἀλλ´ ἀεὶ	βουλευτής.	οὐκ οἶσθ´, ὅτι τὸν τοιοῦτον
[3, 24]	οὐθ´ ὑποτιμώμενος οὔτ´ ἔτι πρόσθεν	βουλεύων	ἢ στρατευόμενος. ἡμεῖς δὲ πάσης
[3, 20]	αὐτοῦ, τί ἐστιν ἄνθρωπος τῷ	βουλήματι	τῆς φύσεως παρακολουθῶν; τὴν νόσον
[3, 22]	εἰπόντι οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν	βουληφόρον	ἄνδρα‘ ἔνυπνος ἔτι ὢν ἀπήντησεν
[3, 5]	ἀπαλλαττομένους. Νοσῶ, φησίν, ἐνθάδε καὶ	βούλομαι	ἀπιέναι εἰς οἶκον. (Ἐν οἴκῳ
[3, 13]	εἶναι καὶ ἐκκείμενος τοῖς βλάπτειν	βουλομένοις.	διὰ τοῦτο, ὅταν ὁδεύωμεν, τότε
[3, 1]	γένει φύεταί τι ἐξαίρετον· ἐν	βουσίν,	ἐν κυσίν, ἐν μελίσσαις, ἐν
[3, 24]	τί τοὺς συνήθεις τόπους; ἔκδεξαι	βραχὺ	καὶ τούτους πάλιν ἕξεις συνήθεις.
[3, 12]	ἀσκῆσαι, διψῶν ποτε καύματος ἐφέλκυσαι	βρόγχον	ψυχροῦ καὶ ἔκπτυσον καὶ μηδενὶ
[3, 2]	τύχῃ, καὶ ᾄδειν καὶ ὀρχεῖσθαι·	βυθιζομένου	δὲ τοῦ πλοίου σύ μοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/06/2007