Livre, Chap.
[3, 13]	πᾶσα ὁδός, πᾶσα πόλις, {πᾶς{	α}	σύνοδος, γείτων, κοινωνὸς ἀβλαβής. ἄλλος
[3, 24]	δὲ πάσης προφάσεως πρὸς τὸ	{ἀ{	γ} γεννεῖς εἶναι εὐποροῦμεν, οἱ
[3, 24]	ἐστιν ἄνθρωπος ὀρφανός, ἀλλὰ πάντων	{ἀ{	ι} εὶ καὶ διηνεκῶς ὁ
[3, 24]	ἄξια πᾶσιν οἷς ἔχαιρες ὡς	{ἀ{	ι} εὶ συνεσόμενος συνῆς, τοῖς
[3, 23]	οὔ’ καὶ ὅτι ὡς ἐγὼ	{ἀ{	ι} εὶ τοιοῦτος οἷος μηδενὶ
[3, 24]	οὖν αὐτό· δεῖ γάρ με	{ἀ{	ι} εὶ τῷ νόμῳ πείθεσθαι
[3, 12]	μὴ παρὰ ἄλλην τινὰ τοιαύτην	{ἀ}	συμμετρίαν. τρίτος ὁ περὶ τὰς
[3, 13]	χείρονας ἑαυτοὺς ποιῶμεν τῶν παιδαρίων;	ἅ	τινα ὅταν ἀπολειφθῇ μόνα, τί
[3, 7]	οὐδεμίαν, ἀλλὰ τὸ μὴ ποιῆσαι	ἃ	δεῖ· ἀπολέσεις τὸν πιστόν, τὸν
[3, 5]	τοιούτου κατακεῖσθαι. μὴ τοίνυν ἀπόλλυε,	ἃ	δύνασαι ἐκεῖ ποιεῖν. Ἀλλ´ ὁ
[3, 9]	δ´ ὡς πάντα ποιεῖς, ἐποίεις	ἃ	ἐποίεις; ὅτε δὲ μειράκιον ἤδη
[3, 24]	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ἀφορῶν ἔπραττεν	ἃ	ἔπραττεν. τοιγάρτοι πανταχοῦ ἐξῆν αὐτῷ
[3, 9]	Ἀποφάσκοντος. σοὶ πάντα μικρὰ φαίνεται	ἃ	ἔχεις, ἐμοὶ τὰ ἐμὰ πάντα
[3, 5]	ἐκφέρειν καὶ εἰσφέρειν; ταῦτα ἦν,	ἃ	ᾔδει ὁ Σωκράτης, καὶ ὅμως
[3, 24]	ἕκαστα· εἰ οἷόν τε, μαντευόμενον	ἃ	θέλει. οὐδὲ γὰρ ὅμοιος ἐκεῖνος
[3, 24]	γὰρ εὐδαιμονοῦν ἀπέχειν δεῖ πάντα	ἃ	θέλει, πεπληρωμένῳ τινὶ ἐοικέναι· οὐ
[3, 24]	ἀποπλῦναι, εἶτα γράψαι καὶ ἀναγνῶναι	ἃ	θέλουσιν, εἶτα φλυαρῆσαί τί ποτ´
[3, 4]	θέλεις, ἐκεῖνοι δὲ μηδ´ εἴπωσιν	ἃ	θέλουσιν; καὶ τί θαυμαστόν; οἱ
[3, 1]	τῷ ἐντυγχάνοντι προσελθὼν πεύσομαι ταῦτα	ἃ	καὶ νῦν πυνθάνομαι, πολὺ δὲ
[3, 7]	τί δὲ καὶ παιδεύσει αὐτούς;	ἃ	Λακεδαιμόνιοι ἐπαιδεύοντο ἢ Ἀθηναῖοι; λάβε
[3, 15]	ὅτι ὡς τὰ παιδία ἀναστραφήσῃ,	ἃ	νῦν μὲν ἀθλητὰς παίζει, νῦν
[3, 1]	τούτοις, ἵνα μηκέτι ταῦτα πράσσω	ἃ	νῦν, οὐκ ἀνέξομαι οὐδ´ ἀνήσω·
[3, 24]	αὐτὸν αὑτῷ δύνασθαι εἰπεῖν νῦν	ἃ	οἱ ἄλλοι ἐν ταῖς σχολαῖς
[3, 6]	ἀλλὰ τεχνική, οὕτως ἐστί τινα,	ἃ	οἱ μὴ παντάπασιν διεστραμμένοι τῶν
[3, 26]	τὰ πράγματα ὡς θέλουσιν, δι´	ἃ	οὐ δεῖ μέμφεσθαι οὐδενί, ἐγκαλεῖν
[3, 26]	ἃ ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους εὐδαίμονας,	ἃ	ποιεῖ προχωρεῖν αὐτοῖς τὰ πράγματα
[3, 26]	οὐ ταῦτά σε ἀποδεικνύειν δεῖ,	ἃ	ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους εὐδαίμονας, ἃ
[3, 23]	πρῶτον εἰπέ· εἶθ´ οὕτως ποίει	ἃ	ποιεῖς. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[3, 21]	δὲ μή, κύβευε καὶ ποίει	ἃ	ποιεῖς. ταῦτα γάρ σοι πρέπει.
[3, 17]	πῶς μακαρίζεις τὸν διὰ τούτων,	ἃ	σὺ ἀπεύχῃ, κτώμενον ἐκεῖνα; ἢ
[3, 1]	εἴπω· ἄν τε γὰρ λέγω	ἃ	φρονῶ, ἀνιάσω σε καὶ ἐξελθὼν
[3, 22]	οὐ φαντάζεσθε; ἀξιόλογον οὐ φαντάζεσθε;	ἀβλαβὲς	οὐ φαντάζεσθε; ἐν ποίᾳ οὖν
[3, 13]	{πᾶς{ α} σύνοδος, γείτων, κοινωνὸς	ἀβλαβής.	ἄλλος παρέχει τροφάς, ᾧ μέλει,
[3, 24]	οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίας, οὐχ ἵν´	ἀβλαβὴς	γενόμενος μηκέτι μηδένα μέμφῃ, μηδενὶ
[3, 13]	ἐστιν οὐ μᾶλλον ἢ καὶ	ἀβοήθητος.	τί οὖν; ἄν τις ἐπελθών
[3, 13]	ὁ ἔρημος κατὰ τὴν ἔννοιαν	ἀβοήθητός	τις εἶναι καὶ ἐκκείμενος τοῖς
[3, 13]	ἔρημος. Ἐρημία ἐστὶ κατάστασίς τις	ἀβοηθήτου.	οὐ γὰρ ὁ μόνος ὢν
[3, 24]	ἄν τι γένηται τῶν λεγομένων	ἀβουλήτων,	εὐθὺς ἐκεῖνο πρῶτον ἐπικουφίσει σε,
[3, 21]	ὄντι γίνεται, πρᾶγμ´ ἀκάθαρτον καὶ	ἄβρωτον.	ἀλλ´ ἀπ´ αὐτῶν ἀναδοθέντων δεῖξόν
[3, 7]	ἢ Ἀθηναῖοι; λάβε μοι νέον,	ἄγαγε	κατὰ τὰ δόγματά σου. πονηρά
[3, 7]	πραγμάτων οὕτως πιθανῶν πρὸς τὸ	ἀγαγεῖν	καὶ νικῆσαι. ἂν δὲ πρὸς
[3, 7]	τῆς σαρκός; (Τὴν ψυχήν, ἔφη.	(Ἀγαθὰ	δὲ τὰ τοῦ κρατίστου κρείττονά
[3, 24]	μάτην ἐπιθυμεῖτε ὧν ἐπιθυμεῖτε. τὰ	ἀγαθὰ	ἔξω μὴ ζητεῖτε, ἐν ἑαυτοῖς
[3, 23]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ὅτι ἀγνοεῖς τὰ	ἀγαθὰ	καὶ τὰ κακὰ καὶ κακοδαίμων
[3, 7]	(Τὰ τοῦ κρατίστου. (Ψυχῆς δὲ	ἀγαθὰ	πότερον προαιρετικά ἐστιν ἢ ἀπροαίρετα;
[3, 24]	καὶ αὐτῇ ἐγὼ πρὸς τὰ	ἀγαθὰ	τὰ ἐμαυτοῦ πέφυκα, πρὸς κακὰ
[3, 7]	εἰ γὰρ ἐπὶ τοῖς ψυχικοῖς	ἀγαθοῖς,	εὕρηται ἡ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ.
[3, 3]	πατήρ σου εἰμί. ἀλλ´ οὐκ	ἀγαθόν.	ἀδελφός σου εἰμί. ἀλλ´ οὐκ
[3, 22]	εἶναι ὑπ´ αὐτῶν καλὸν καὶ	ἀγαθόν,	ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ σώματος
[3, 7]	γὰρ δύναται ἄλλο μὲν εἶναι	ἀγαθόν,	ἄλλο δ´ ἐφ´ ᾧ εὐλόγως
[3, 3]	αὐτὸ τὸ τηρεῖν τὰς σχέσεις	ἀγαθὸν	γίνεται· καὶ λοιπὸν ὁ τῶν
[3, 3]	ἀδελφός σου εἰμί. ἀλλ´ οὐκ	ἀγαθόν.	ἐὰν δ´ ἐν ὀρθῇ προαιρέσει
[3, 7]	τὸ ἐπιγέννημα, τὸ προηγούμενον δεῖ	ἀγαθὸν	εἶναι. ἀλλ´ οὐ μὴ εἴπητε
[3, 7]	μὴ ὄντος ἀγαθοῦ τὸ ἐπιγέννημα	ἀγαθὸν	εἶναι. ἵνα γὰρ εὔλογον ᾖ
[3, 10]	ἔχεις’ ὑπερχαίρειν· τί γάρ σοι	ἀγαθὸν	εἶπεν; ὅτε γὰρ ὑγίαινες, τί
[3, 22]	Ἐν τίνι οὖν ἔστι τὸ	ἀγαθόν,	ἐπειδὴ ἐν τούτοις οὐκ ἔστιν;
[3, 23]	τί σε ἔχω ἐπαινέσαι; εἰ	ἀγαθόν	ἐστι τὸ φράζειν ὀρθῶς, δίδαξόν
[3, 23]	συντιθεῖς, ἄνθρωπε· καὶ τί σοι	ἀγαθόν	ἐστιν; ἀλλ´ ἐπαίνεσόν με. τί
[3, 24]	φιλοστοργίαν; ποίαν, ἄνθρωπε, φιλοστοργίαν; εἰ	ἀγαθόν	ἐστιν, οὐδενὸς κακοῦ αἴτιον γίνεται·
[3, 3]	τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου τὸ	ἀγαθὸν	ἕτερόν ἐστιν, οἴχεται καὶ πατὴρ
[3, 13]	ὅταν ἔχῃς τι ἐν σεαυτῷ	ἀγαθόν,	εὖ ὀρεχθήσῃ. οὔ· ἀλλ´ εὐθέως
[3, 15]	σε δεῖ ἄνθρωπον εἶναι ἢ	ἀγαθὸν	ἢ κακόν· ἢ τὸ ἡγεμονικόν
[3, 24]	φαίνεται τὸ εἶναι καλὸν καὶ	ἀγαθὸν	καὶ εὐδαίμονα; πρὸς ταῦτα ὑπὸ
[3, 7]	ἀγαθοῦ ἀποστῆναι. ὁ πλοῦτος δ´	ἀγαθὸν	καὶ οἱονανεὶ τὸ ποιητικώτατόν γε
[3, 22]	τούτου ἐπιμέλεσθε, ἐνταῦθα ζητεῖτε τὸ	ἀγαθόν.	Καὶ πῶς ἐνδέχεται μηδὲν ἔχοντα,
[3, 20]	θεωρητικῶν φαντασιῶν πάντες σχεδὸν τὸ	ἀγαθὸν	καὶ τὸ κακὸν ἐν ἡμῖν
[3, 24]	τοῖς φίλοις ἀπολέσαι καὶ πολίτην	ἀγαθὸν	καὶ φίλον. Ἀλλὰ δόξεις μὴ
[3, 8]	προαιρετικόν, κακόν. γενναίως ὑπέμεινεν. προαιρετικόν,	ἀγαθόν.	κἂν οὕτως ἐθιζώμεθα, προκόψομεν· οὐδέποτε
[3, 10]	γὰρ ὑγίαινες, τί σοι ἦν	ἀγαθόν;	μηδ´ ἂν εἴπῃ κακῶς ἔχεις’
[3, 23]	οὖν ἄνθρωπος συνειδὼς ἑαυτῷ μηθὲν	ἀγαθὸν	μήτε πεποιηκότι μήτ´ ἐνθυμουμένῳ εὕρῃ
[3, 20]	καὶ ἐπὶ τοῦ βίου. ὑγεία	ἀγαθόν,	νόσος δὲ κακόν; οὔ, ἄνθρωπε.
[3, 2]	δεῖ τὸν ἐσόμενον καλὸν καὶ	ἀγαθόν·	ὁ περὶ τὰς ὀρέξεις καὶ
[3, 3]	ἐπέχειν, οὕτως πρὸς μὲν τὸ	ἀγαθὸν	ὀρεκτικῶς κινεῖσθαι, πρὸς δὲ τὸ
[3, 3]	τοῦτο πάσης οἰκειότητος προκρίνεται τὸ	ἀγαθόν.	οὐδὲν ἐμοὶ καὶ τῷ πατρί,
[3, 3]	δὲ τὸ μήτε κακὸν μήτ´	ἀγαθὸν	οὐδετέρως. ὡς γὰρ τὸ τοῦ
[3, 10]	τῆς προαιρέσεως οὐδέν ἐστιν οὔτε	ἀγαθὸν	οὔτε κακὸν καὶ ὅτι οὐ
[3, 11]	ὃς ἂν ἄλλο τι ἡγήσηται	ἀγαθὸν	παρὰ τὰ προαιρετικά, φθονείτω, ἐπιθυμείτω,
[3, 1]	ποιοῦν καλὸν τοῦτο παλαιστὴν οὐκ	ἀγαθὸν	ποιεῖ, δρομέα δὲ καὶ γελοιότατον·
[3, 20]	ὃ θέλεις φέρε κἀγὼ αὐτὸ	ἀγαθὸν	ποιήσω. φέρε νόσον, φέρε θάνατον,
[3, 2]	ἀνεξαπάτητον. (Τίνα; τὸν καλὸν καὶ	ἀγαθόν.	σοὶ οὖν τοῦτο λείπει; τὰς
[3, 20]	καὶ περὶ αὐτὸ τὸ ψεῦδος	ἀγαθὸν	συνίστασθαι, τὴν ἐπιστήμην τοῦ ψεῦδος
[3, 20]	ἀλλὰ τί; τὴν μὲν ἐπιστήμην	ἀγαθόν,	τὴν δ´ ἀπάτην κακόν, ὥστε
[3, 22]	ἔχετε. ποῖόν τι φαντάζεσθε τὸ	ἀγαθόν;	τὸ εὔρουν, τὸ εὐδαιμονικόν, τὸ
[3, 20]	ἐν τοῖς ἐκτός. οὐδεὶς λέγει	ἀγαθὸν	τὸ ἡμέραν εἶναι, κακὸν τὸ
[3, 20]	ἀλλὰ τί; τὸ καλῶς ὑγιαίνειν	ἀγαθόν,	τὸ κακῶς κακόν. (Ὥστε καὶ
[3, 3]	πράγματα. ἀλλ´ ἐγὼ τὸ ἐμὸν	ἀγαθὸν	ὑπερίδω, ἵνα σὺ σχῇς, καὶ
[3, 3]	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς. τὸ	ἀγαθὸν	φανὲν εὐθὺς ἐκίνησεν ἐφ´ αὑτό,
[3, 20]	κακὸς γείτων; αὑτῷ· ἀλλ´ ἐμοὶ	ἀγαθός·	γυμνάζει μου τὸ εὔγνωμον, τὸ
[3, 24]	τίς δὲ καλός τε καὶ	ἀγαθὸς	δυστυχεῖ; τῷ ὄντι κακῶς διοικεῖται
[3, 24]	οὐκ ἦν ἀγαθός. τίς γὰρ	ἀγαθός	ἐστιν ὁ οὐκ εἰδώς, ὅς
[3, 24]	Διὰ τοῦτο ὁ καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	μεμνημένος, τίς τ´ ἐστὶ καὶ
[3, 26]	τοιοῦτος ὤν; Φοβεῖταί τις ἀνὴρ	ἀγαθός,	μὴ λείπωσιν αὐτῷ τροφαί; τοῖς
[3, 24]	οἶσθ´, ὅτι ἀνὴρ καλὸς καὶ	ἀγαθὸς	οὐδὲν ποιεῖ τοῦ δόξαι ἕνεκα,
[3, 26]	(Τί γὰρ ἄλλο ἢ ὡς	ἀγαθὸς	στρατηγὸς τὸ ἀνακλητικόν μοι σεσήμαγκεν;
[3, 24]	ἔκλαεν καὶ ὠδύρετο, οὐκ ἦν	ἀγαθός.	τίς γὰρ ἀγαθός ἐστιν ὁ
[3, 20]	κακὸς πατήρ; αὑτῷ· ἀλλ´ ἐμοὶ	ἀγαθός.	τοῦτ´ ἔστι τὸ τοῦ Ἑρμοῦ
[3, 16]	ὁ δεῖνα κακός, ὁ δεῖνα	ἀγαθός·	τοῦτο καλῶς ἐγένετο, τοῦτο κακῶς’
[3, 7]	οὕτως ἀδύνατόν ἐστι τοῦ φαινομένου	ἀγαθοῦ	ἀποστῆναι. ὁ πλοῦτος δ´ ἀγαθὸν
[3, 7]	ἕνεκα’ τί ἀπέχῃ τοῦ ἰδίου	ἀγαθοῦ;	ἄφρον ἐστὶ τοῦτο, ἠλίθιόν ἐστιν.
[3, 7]	γίνεται προηγούμενα καὶ οὐσία τοῦ	ἀγαθοῦ.	Διὰ τοῦτο ἀφρόνως ἐποίησε Μάξιμος,
[3, 24]	ἔργῳ τὰ τοῦ καλοῦ καὶ	ἀγαθοῦ	ἐκτελεῖς. οἷον γάρ ἐστιν αὐτὸν
[3, 7]	τινα ὑφεστάναι δεῖ οὐσίαν τοῦ	ἀγαθοῦ,	ἧς τυγχάνοντες ἡσθησόμεθα κατὰ ψυχήν.
[3, 3]	τοὺς σιφάρους. ~Τίς ὕλη τοῦ	ἀγαθοῦ	καὶ πρὸς τί μάλιστ´ ἀσκητέον.
[3, 22]	ἀλλαχοῦ ζητοῦσι τὴν οὐσίαν τοῦ	ἀγαθοῦ	καὶ τοῦ κακοῦ, ὅπου οὐκ
[3, 24]	ἴδια· τὴν δ´ οὐσίαν τοῦ	ἀγαθοῦ	καὶ τοῦ κακοῦ, ὥσπερ ἦν
[3, 23]	φιλόσοφοι τῶν ἐν τῇ τοῦ	ἀγαθοῦ	κατηγορίᾳ, τί σε ἔχω ἐπαινέσαι;
[3, 7]	ἀγαθοῖς, εὕρηται ἡ οὐσία τοῦ	ἀγαθοῦ.	οὐ γὰρ δύναται ἄλλο μὲν
[3, 22]	ἠμέληται; ἀγνοεῖ τὴν οὐσίαν τοῦ	ἀγαθοῦ	πρὸς ἣν πέφυκε καὶ τὴν
[3, 22]	σώσει τὸ τοῦ καλοῦ καὶ	ἀγαθοῦ	πρόσωπον, τηρῶν δ´ ἀπολεῖ τὸν
[3, 7]	οὐδὲ τοῦ προηγουμένου μὴ ὄντος	ἀγαθοῦ	τὸ ἐπιγέννημα ἀγαθὸν εἶναι. ἵνα
[3, 3]	ἀσκητέον. Ὕλη τοῦ καλοῦ καὶ	ἀγαθοῦ	τὸ ἴδιον ἡγεμονικόν, τὸ σῶμα
[3, 3]	ὕλη· ἔργον δὲ καλοῦ καὶ	ἀγαθοῦ	τὸ χρῆσθαι ταῖς φαντασίαις κατὰ
[3, 3]	ἐκτός τινων ἐκχωρῶν, οὗτος τοῦ	ἀγαθοῦ	τυγχάνει. αἴρει τὰ χρήματα ὁ
[3, 3]	κακὸν ἀφ´ αὑτοῦ. οὐδέποτε δ´	ἀγαθοῦ	φαντασίαν ἐναργῆ ἀποδοκιμάσει ψυχή, οὐ
[3, 26]	χωλοῖς οὐ λείπουσι· λείψουσιν ἀνδρὶ	ἀγαθῷ;	καὶ στρατιώτῃ μὲν ἀγαθῷ οὐ
[3, 26]	ἐργάτῃ οὐδὲ σκυτεῖ· τῷ δ´	ἀγαθῷ	λείψει; οὕτως ὁ θεὸς ἀμελεῖ
[3, 24]	(Σὺ δὲ ζητεῖς ἔπαθλον ἀνδρὶ	ἀγαθῷ	μεῖζον τοῦ τὰ καλὰ καὶ
[3, 26]	ἀνδρὶ ἀγαθῷ; καὶ στρατιώτῃ μὲν	ἀγαθῷ	οὐ λείπει ὁ μισθοδοτῶν οὐδ´
[3, 26]	ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ὅτι ἀνδρὶ	ἀγαθῷ	οὐδέν ἐστι κακὸν οὔτε ζῶντι
[3, 24]	οὐδὲν παρέβη τῶν πρεπόντων ἀνδρὶ	ἀγαθῷ	οὔτ´ ἀπολογούμενος οὐθ´ ὑποτιμώμενος οὔτ´
[3, 3]	καὶ τῷ πατρί, ἀλλὰ τῷ	ἀγαθῷ.	οὕτως εἶ σκληρός; οὕτως γὰρ
[3, 3]	περὶ τῶν ἀπροαιρέτων ὡς ὄντων	ἀγαθῶν	καὶ κακῶν. ταῦτά τις ἐπὶ
[3, 22]	καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους περὶ	ἀγαθῶν	καὶ κακῶν ὑποδείξων αὐτοῖς, ὅτι
[3, 22]	ἐγένετο καὶ Σαρδανάπαλλος. ἀλλ´ οὐδ´	Ἀγαμέμνων	εὐδαίμων ἦν καίτοι κομψότερος ὢν
[3, 22]	τοῦ στρατεύματος ἐπὶ Ἴλιον· ἴσθι	Ἀγαμέμνων.	σὺ δύνασαι τῷ Ἕκτορι μονομαχῆσαι·
[3, 22]	καὶ γυμναζόμενος μέλλει κεκραγέναι καὶ	ἀγανακτεῖν,	ἄξιος φορεῖν τὸ σκῆπτρον τὸ
[3, 17]	ἢ πλούσιον; Ὡμολόγει. Τί οὖν	ἀγανακτεῖς,	ἄνθρωπε, ἔχων τὸ κρεῖττον; μέμνησθε
[3, 17]	ἐκείνη ἡ ἡμέρα. (Τί οὖν	ἀγανακτεῖς,	εἰ λαμβάνει τι ἀνθ´ οὗ
[3, 17]	ᾧ κρείττων ἐστίν, καὶ οὐδέποτ´	ἀγανακτήσετε.	ἀλλ´ ἡ γυνή μοι κακῶς
[3, 17]	ἔχοντα. κἀγώ ποτ´ εἶπόν τινι	ἀγανακτοῦντι,	ὅτι Φιλόστοργος εὐτυχεῖ, Ἤθελες ἂν
[3, 4]	πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐλοιδορήθη, καὶ	ἀγανακτοῦντος	πρὸς τοὺς λοιδορήσαντας Καὶ τί
[3, 18]	τι γὰρ δύναταί σοί τις	ἀγγεῖλαι,	ὅτι κακῶς ὑπέλαβες ἢ κακῶς
[3, 22]	οὐκ ἔστιν; εἰπὲ ἡμῖν, κύριε	ἄγγελε	καὶ κατάσκοπε. ὅπου οὐ δοκεῖτε
[3, 18]	ταρακτικόν, ἐκεῖνο ἔχε πρόχειρον, ὅτι	ἀγγελία	περὶ οὐδενὸς προαιρετικοῦ γίνεται. μή
[3, 18]	~Ὅτι οὐ δεῖ πρὸς τὰς	ἀγγελίας	ταράσσεσθαι. Ὅταν σοί τι προσαγγελθῇ
[3, 22]	πρόσωπον, τηρῶν δ´ ἀπολεῖ τὸν	ἄγγελον	καὶ κατάσκοπον καὶ κήρυκα τῶν
[3, 22]	Κυνικόν, ἀλλ´ εἰδέναι δεῖ, ὅτι	ἄγγελος	ἀπὸ τοῦ Διὸς ἀπέσταλται καὶ
[3, 1]	μεγίστων καὶ κυριωτάτων διὰ καλλίστου	ἀγγέλου	σημαίνει; τί ἐστιν ἄλλο, ὃ
[3, 13]	ἀπὸ σεισμοῦ ἢ ἀπὸ κεραυνοῦ;	ἄγε	ἀπ´ ἔρωτος; οὐ δύναται. ἀπὸ
[3, 24]	τὸν ἐπὶ τοῦτο ἡμᾶς κατασκευάσαντα.	ἄγε,	Διογένης δ´ οὐκ ἐφίλει οὐδένα,
[3, 20]	ἀγεννῆ, τὸν μισόπατριν, τὸν φιλόψυχον;	ἄγε	δοκεῖ σοι μικρὰ ὠφεληθῆναι ἀποθανών;
[3, 14]	ὅτι ἔστω ταῦτα, τρέχωμεν οὖν’	ἄγε,	ἐπ´ ἀνθρώπου οὖν οὐδέν ἐστι
[3, 4]	εἰς τὸ θέατρον τοῦτο εἰπεῖν	ἄγε	ἵνα Σώφρων στεφανωθῇ‘ ἀλλ´ ἐκεῖνο
[3, 4]	ἵνα Σώφρων στεφανωθῇ‘ ἀλλ´ ἐκεῖνο	ἄγε	ἵνα τηρήσω τὴν ἐμαυτοῦ προαίρεσιν
[3, 1]	ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν ἢ ἀγωνοθέτην;	ἄγε	καὶ γαμήσας τίλλεσθαι μέλλεις; τίνι
[3, 25]	ὁ ἰατρὸς αὐτῷ ἔχῃ λέγειν	ἄγε,	λουσάμενος οὖν τί ἔπαθες; οὐκ
[3, 22]	εὔρουν, τὸ εὐδαιμονικόν, τὸ ἀπαραπόδιστον.	ἄγε,	μέγα δ´ αὐτὸ φυσικῶς οὐ
[3, 1]	οὐκ εἰωθότι λέγειν πρὸς οὐδένα.	ἄγε	οὖν τῷ θεῷ πεισθῶμεν, ἵνα
[3, 22]	ἐπιδείκνυται τὴν ἀρετὴν τὴν ἑαυτοῦ;	ἄγε,	περὶ πενίας δὲ τί λέγει,
[3, 23]	ἀποτυγχάνειν. τίς ἐκκλίσεως; μὴ περιπίπτειν.	ἄγε,	πληροῦμεν αὐτῶν τὴν ἐπαγγελίαν; εἰπέ
[3, 22]	αὐτὸν πορίσαι ἱματίδια τοῖς παιδίοις;	ἄγε,	πρὸς γραμματιστὴν ἀποστεῖλαι πινακίδια ἔχοντα,
[3, 1]	τῷ πλάσαντι ὡς αὐτὸς ἠθέλησεν.	ἄγε,	τίνας ἄλλας ἔχεις προσηγορίας; ἀνὴρ
[3, 24]	τις λέγοι; ἔξεστιν γὰρ τεκμαίρεσθαι.	ἄγε,	φέρε μοι καὶ σὺ τὴν
[3, 23]	(Οὐχὶ δ´ ὡς ὁ ἥλιος	ἄγει	αὐτὸς ἐφ´ ἑαυτὸν τὴν τροφήν,
[3, 24]	τούτοις με νῦν μὲν ἐνταῦθα	ἄγει,	νῦν δ´ ἐκεῖ πέμπει, πένητα
[3, 23]	τροφήν, οὕτως δὲ καὶ οὗτος	ἄγει	τοὺς ὠφεληθησομένους; ποῖος ἰατρὸς παρακαλεῖ,
[3, 16]	Σωκράτης, ὥστ´ ἐν πάσῃ συμπεριφορᾷ	ἄγειν	ἐπὶ τὸ αὑτοῦ τοὺς συνόντας;
[3, 24]	σημαντικά; δύσφημόν ἐστι δειλία, δύσφημον	ἀγέννεια,	πένθος, λύπη, ἀναισχυντία· ταῦτα τὰ
[3, 26]	σχῇς τίνα; τὴν δειλίαν, τὴν	ἀγέννειαν,	τὸν θαυμασμὸν τῶν πλουσίων, τὴν
[3, 26]	τῶν κακῶν τῷ ἀνθρώπῳ καὶ	ἀγεννείας	καὶ δειλίας οὐ θάνατός ἐστιν,
[3, 26]	Οὐκ αἰσχύνῃ δειλότερος ὢν καὶ	ἀγεννέστερος	τῶν δραπετῶν; πῶς ἐκεῖνοι φεύγοντες
[3, 20]	τὸν δειλὸν οὐκ ἀνελάμβανεν, τὸν	ἀγεννῆ,	τὸν μισόπατριν, τὸν φιλόψυχον; ἄγε
[3, 24]	ἕξεις συνήθεις. εἶτα ἂν οὕτως	ἀγεννῶς	ἔχῃς, πάλιν καὶ τούτων ἀπαλλαττόμενος
[3, 20]	πατὴρ μεγάλα ὠφελήθη ζήσας οὕτως	ἀγεννῶς	καὶ ἀθλίως; ὕστερον γὰρ οὐκ
[3, 6]	προτρέψαι ῥᾴδιον· οὐδὲ γὰρ τυρὸν	ἀγκίστρῳ	λαβεῖν· οἱ δ´ εὐφυεῖς, κἂν
[3, 21]	παρὰ τόπον, ἄνευ θυμάτων, ἄνευ	ἁγνείας·	οὐκ ἐσθῆτα ἔχεις ἣν δεῖ
[3, 22]	ὁρμῶμεν καὶ ἀφορμῶμεν. πῶς ἠμέληται;	ἀγνοεῖ	τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ πρὸς
[3, 23]	δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι καὶ ὅτι	ἀγνοεῖς	τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ
[3, 1]	ποιήσει λέγειν σοι ταῦτα, ἵν´	ἀγνοῇς	τὴν δύναμιν τοῦ δαιμονίου, ὅτι
[3, 21]	πολίτευσαι· ἀνάσχου λοιδορίας, ἔνεγκε ἀδελφὸν	ἀγνώμονα,	ἔνεγκε πατέρα, ἔνεγκε υἱόν, γείτονα,
[3, 2]	μεμφόμενον, πᾶσιν ἐγκαλοῦντα, μηδέποτε ἡσυχίαν	ἄγοντα,	πέρπερον· ταῦτα ἡμῖν ἔδειξας. ἄπελθε
[3, 5]	τὸν πατέρα γηροκομήσεις, ἐν τῇ	ἀγορᾷ	ἀναστραφήσῃ, ἄρξεις· κακὸς κακῶς τί
[3, 24]	κἄν σοι φανῇ, ἐν τῇ	ἀγορᾷ	καθίσας πρόγραψον ὡς οἱ φαρμακοπῶλαι.
[3, 3]	μοι τὸ πραγμάτιον‘ δὸς καὶ	ἀγόραζε.	ἄλλος περὶ παιδάρια ἐσπούδακεν. δὸς
[3, 22]	πανταχοῦ δ´ αὐτῷ πρόχειρον τὸ	ἄγου	δέ μ´ ὦ Ζεῦ καὶ
[3, 19]	ὁ ἄμουσος, ἐν γραμματικοῖς ὁ	{ἀγράμματ{	ικ} ος, ἐν βίῳ ὁ
[3, 5]	σχεῖν κατὰ φύσιν, τό γ´	ἀγρίδιον	δυνήσεται· τό γε κερμάτιον αὐξήσεις,
[3, 26]	φεύγοντες ἀπολείπουσι τοὺς δεσπότας, ποίοις	ἀγροῖς	πεποιθότες, ποίοις οἰκέταις; οὐχὶ δ´
[3, 6]	κρείσσων ἐστίν. εἰ κατὰ τὸν	ἀγρὸν	θέλεις, λάβε· λάβε τοὺς οἰκέτας,
[3, 9]	ἂν πρὸς τούτοις’ φησίν, ὦ,	ἀγρὸν	οὐχ ἕξω ὡς οὐδὲ σύ,
[3, 5]	τις‘ φησίν, {χαίρει{ ν} τὸν	ἀγρὸν	τὸν αὑτοῦ ποιῶν κρείσσονα, ἄλλος
[3, 3]	ἰατροῦ καὶ {ἀπ} ἀλείπτου, ὁ	ἀγρὸς	γεωργοῦ ὕλη· ἔργον δὲ καλοῦ
[3, 3]	βλάπτει. ἕξει τὸ πλέον τοῦ	ἀγροῦ	ὁ ἀδελφός. ὅσον καὶ θέλει.
[3, 17]	κρείττων ἐστίν, ὅτι κολακεύει, ἀναισχυντεῖ,	ἀγρυπνεῖ.	τί θαυμαστόν; ἀλλ´ ἐκεῖνο βλέπε,
[3, 26]	δίκας ὧν ἠμέλησας {φιλοσοφίας} τρέμεις,	ἀγρυπνεῖς,	μετὰ πάντων βουλεύῃ· κἂν μὴ
[3, 26]	τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τὰς νύκτας	ἀγρυπνεῖς.	ταλαίπωρε, οὕτως τυφλὸς εἶ καὶ
[3, 15]	πίνειν, ὁμοίως ὀργίζεσθαι, ὁμοίως δυσαρεστεῖν;	ἀγρυπνῆσαι	δεῖ, πονῆσαι, νικῆσαί τινας ἐπιθυμίας,
[3, 24]	τις, οὐ χάρακα περιβαλεῖ, οὐκ	ἀγρυπνήσει,	οὐ κινδυνεύσει, ἀλλὰ ἄχρηστος δόξει
[3, 2]	τί μοι λοιπόν; εὐσχολῶ, ἡσυχίαν	ἄγω.	ἴδωμεν, πῶς περὶ τὰς μεταπτώσεις
[3, 22]	αὐτοῦ δεῖ καθαρὸν εἶναι καὶ	ἀγωγόν.	Δεῖ δὲ καὶ χάριν πολλὴν
[3, 22]	τῇ σῇ εἰρήνῃ οἷα πάσχω;	ἄγωμεν	ἐπὶ τὸν ἀνθύπατον‘ Κυνικῷ δὲ
[3, 25]	ὑπὲρ πάλης καὶ παγκρατίου ὁ	ἀγὼν	πρόκειται, οὗ καὶ τυχόντι καὶ
[3, 4]	(Ἐν οἴκῳ ὅσους θέλεις ἀγῶνας	ἄγων	ἀνακήρυξον αὐτὸν Νέμεα, Πύθια, Ἴσθμια,
[3, 6]	περιπτωτικήν. εἰς τοῦτον μόνον τὸν	ἀγῶνα	καθίησιν τὸν περὶ τῶν προαιρετικῶν·
[3, 22]	οὖν εἰς τοῦτον καταβαίνει τὸν	ἀγῶνα,	ὅπου δύναται νικηθῆναι, ἀλλὰ τῶν
[3, 25]	ἀπώλισθες. οὐ γὰρ ἀποκνητέον τὸν	ἀγῶνα	τὸν μέγιστον ἀγωνιζομένοις, ἀλλὰ καὶ
[3, 22]	ἀπογράφεσθαι, ἄνθρωπε, οὐχί τινά ποτε	ἀγῶνα	ψυχρὸν καὶ ταλαίπωρον. οὐκ ἔστιν
[3, 4]	Σώφρονα. (Ἐν οἴκῳ ὅσους θέλεις	ἀγῶνας	ἄγων ἀνακήρυξον αὐτὸν Νέμεα, Πύθια,
[3, 15]	τῷ ἐπιστάτῃ· εἶτα ἐν τῷ	ἀγῶνι	παρορύσσεσθαι, ἔστιν ὅτε χεῖρα ἐκβαλεῖν,
[3, 2]	Ἀρχέδημον, ἀπέχεις ἅπαντα. τί ἔτι	ἀγωνιᾷς,	μὴ οὐ δείξῃς ἡμῖν, τίς
[3, 25]	τὴν αὐτὴν εἰσφέροντι προθυμίαν ἔξεστιν	ἀγωνίζεσθαι·	κἂν πάλιν ἀπείπῃς, πάλιν ἔξεστιν,
[3, 25]	ἀπαυδήσωμεν ἐνταῦθα, κωλύει τις πάλιν	ἀγωνίζεσθαι	οὐδὲ δεῖ περιμεῖναι τετραετίαν ἄλλην,
[3, 6]	σπουδαῖος ἀήττητος· ἢ γὰρ οὐκ	ἀγωνίζεται,	ὅπου μὴ κρείσσων, εἰ μὴ
[3, 25]	ἀποκνητέον τὸν ἀγῶνα τὸν μέγιστον	ἀγωνιζομένοις,	ἀλλὰ καὶ πληγὰς ληπτέον· οὐ
[3, 9]	μέλει. πλουσιώτερός σου εἰμί· οὐκ	ἀγωνιῶ,	τί φρονήσει περὶ ἐμοῦ ὁ
[3, 2]	αὐτὰ ταῦτα τρέμων μανθάνεις καὶ	ἀγωνιῶν,	μή τίς σου καταφρονήσῃ, καὶ
[3, 1]	ἢ ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν ἢ	ἀγωνοθέτην;	ἄγε καὶ γαμήσας τίλλεσθαι μέλλεις;
[3, 2]	ἀριστᾶν, ἂν οὕτως τύχῃ, καὶ	ᾄδειν	καὶ ὀρχεῖσθαι· βυθιζομένου δὲ τοῦ
[3, 21]	παιδοποίησον, πολίτευσαι· ἀνάσχου λοιδορίας, ἔνεγκε	ἀδελφὸν	ἀγνώμονα, ἔνεγκε πατέρα, ἔνεγκε υἱόν,
[3, 5]	λέγεις διὰ τὸν πατέρα, τὸν	ἀδελφόν,	ἀλλὰ δι´ ἐμέ‘ ἔτι ὑπολογίζῃ
[3, 24]	καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν	ἀδελφὸν	ἀπέλιπες, πατρίδα, φίλους, οἰκείους, ἵνα
[3, 24]	ἐὰν παιδίον σαυτοῦ καταφιλῇς, ἐὰν	ἀδελφόν,	ἐὰν φίλον, μηδέποτε ἐπιδῷς τὴν
[3, 13]	τὸν Ἀπόλλωνα οὔτε ὅλως ἢ	ἀδελφὸν	ἢ υἱὸν ἢ ἔγγονον ἢ
[3, 13]	ἔρημος. ὅταν γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ	ἀδελφὸν	ἢ υἱὸν ἢ φίλον, ᾧ
[3, 22]	δέροντας ὡς πατέρα πάντων, ὡς	ἀδελφόν.	οὔ· ἀλλ´ ἄν τίς σε
[3, 10]	ἔδει οὕτως μοι προσενεχθῆναι τὸν	ἀδελφόν.	οὔ· ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἐκεῖνος
[3, 19]	διὰ τὸ παιδάριον, διὰ τὸν	ἀδελφόν,	οὐαὶ διὰ τὸν πατέρα’ ὁ
[3, 2]	ὡς εὐσεβῆ, ὡς υἱόν, ὡς	ἀδελφόν,	ὡς πατέρα, ὡς πολίτην. Τρίτος
[3, 3]	ἐστιν, οἴχεται καὶ πατὴρ καὶ	ἀδελφὸς	καὶ πατρὶς καὶ πάντα τὰ
[3, 22]	ὡς πατὴρ αὐτὸ ποιεῖ, ὡς	ἀδελφὸς	καὶ τοῦ κοινοῦ πατρὸς ὑπηρέτης
[3, 3]	τὸ πλέον τοῦ ἀγροῦ ὁ	ἀδελφός.	ὅσον καὶ θέλει. μή τι
[3, 3]	σου εἰμί. ἀλλ´ οὐκ ἀγαθόν.	ἀδελφός	σου εἰμί. ἀλλ´ οὐκ ἀγαθόν.
[3, 22]	ἀφορμή; οὔ‘ φησίν, ἀλλὰ τοῦ	ἀδελφοῦ	μου τὸ γυναικάριον ἡρπάγη. οὐκ
[3, 24]	τὰ τοῦ πολίτου ἔργα, τὰ	ἀδελφοῦ,	τὰ φίλου. καὶ λοιπὸν μέμνησο,
[3, 24]	διὰ μητέρα, ἄλλοι δὲ δι´	ἀδελφούς.	δι´ οὐδένα δὲ προσήκει δυστυχεῖν,
[3, 22]	μὴ θαρρήσῃ παρρησιάζεσθαι πρὸς τοὺς	ἀδελφοὺς	τοὺς ἑαυτοῦ, πρὸς τὰ τέκνα,
[3, 11]	ἅπαντες τοῦ Πατρῴου· καὶ ἐπ´	ἀδελφῷ·	πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες
[3, 3]	τὸ ψεῦδος ἀνανεύειν, πρὸς τὸ	ἄδηλον	ἐπέχειν, οὕτως πρὸς μὲν τὸ
[3, 7]	γίνεται; πότερον ἐφ´ αὑτῇ; ἀλλ´	ἀδιανόητόν	ἐστιν· προηγουμένην γάρ τινα ὑφεστάναι
[3, 24]	μέμφῃ, μηδενὶ ἐγκαλῇς, μηδείς σε	ἀδικῇ	καὶ οὕτως τὰς σχέσεις ἀποσῴζῃς
[3, 26]	ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ἦν, καθαρτὴς	ἀδικίας	καὶ ἀνομίας, εἰσαγωγεὺς δὲ δικαιοσύνης
[3, 17]	λόγον γέγονεν. ναί, ἀλλ´ ὁ	ἄδικος	πλέον ἔχει. ἐν τίνι; ἐν
[3, 1]	πότερα τοὺς δικαίους ἢ τοὺς	ἀδίκους;	(Τοὺς δικαίους. (Πότερον τοὺς σώφρονας
[3, 18]	ἴδιον ἔργον. μέλλει σε κατακρινεῖν	ἀδίκως.	ἄθλιος. ~Τίς στάσις ἰδιώτου καὶ
[3, 20]	ἀποθανών; οὔ· ἀλλ´ ὁ τοῦ	Ἀδμήτου	πατὴρ μεγάλα ὠφελήθη ζήσας οὕτως
[3, 22]	ἔχοντα, γυμνόν, ἄοικον, ἀνέστιον, αὐχμῶντα,	ἄδουλον,	ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ ἀπέσταλκεν
[3, 22]	με, ἄοικός εἰμι, ἄπολις, ἀκτήμων,	ἄδουλος·	χαμαὶ κοιμῶμαι· οὐ γυνή, οὐ
[3, 7]	ι} ας’ καὶ οἱ Ἕλληνες	ἀδρανεῖς	εἰσιν· οὐδεὶς τολμήσει ἀναβῆναι τούτου
[3, 22]	παρασκευῆς συνῄσθετο καὶ τῆς ἐκείνης	ἀδυναμίας.	~Πρὸς τοὺς ἀναγιγνώσκοντας καὶ διαλεγομένους
[3, 7]	πίστιν περὶ τοῦ λαθεῖν λαβεῖν	ἀδύνατον,	διὰ τοῦτο λέγει μὴ κλέπτετε’
[3, 14]	ποιεῖ Σωκράτης. ὅτι δ´ οὐκ	ἀδύνατόν	ἐστι τὸ πρᾶγμα, σκέψαι καὶ
[3, 7]	ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς ἀπονεῦσαι, οὕτως	ἀδύνατόν	ἐστι τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ ἀποστῆναι.
[3, 7]	ἀπέχῃ, πιστεύσω σοι. ὡς γὰρ	ἀδύνατόν	ἐστι τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ συγκαταθέσθαι
[3, 22]	ἐπιστατεῖν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις; ἀμήχανον,	ἀδύνατον.	πρῶτον οὖν τὸ ἡγεμονικόν σε
[3, 24]	ἐν ταπεινῇ τινι χώρᾳ, ἀλλ´	ἀεὶ	βουλευτής. οὐκ οἶσθ´, ὅτι τὸν
[3, 24]	καὶ τὰ προστάγματα; Ταῦτα ἔχων	ἀεὶ	ἐν χερσὶ καὶ τρίβων αὐτὸς
[3, 5]	μέμψασθαι μηδένα· τὸ αὐτὸ πρόσωπον	ἀεὶ	καὶ ἐκφέρειν καὶ εἰσφέρειν; ταῦτα
[3, 17]	ἔχων τὸ κρεῖττον; μέμνησθε οὖν	ἀεὶ	καὶ πρόχειρον ἔχετε, ὅτι νόμος
[3, 4]	νικῆσαι; (Τὸν νικῶντα· καὶ οὕτως	ἀεὶ	νικήσει, ὃν θέλω. (Ἀλλὰ θέλω
[3, 15]	ὃ ἂν ἴδῃς μιμῇ καὶ	ἀεί	σοι ἄλλο ἐξ ἄλλου ἀρέσκει,
[3, 24]	ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ συνεῖναι οὐ δυνατὸν	ἀεί;	τί οὖν; τῶν μὴ δυνατῶν
[3, 1]	νέῳ καὶ πρεσβυτέρῳ καὶ ἁπλῶς	ἀεὶ	τῷ ἐντυγχάνοντι προσελθὼν πεύσομαι ταῦτα
[3, 16]	εἰς ἄλλην χώραν καὶ ἄλλον	ἀέρα	καλῶς ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε
[3, 25]	ἔψεξα; οὕτως ἡμῖν λαλεῖς ὡς	ἀζήμιος	ἐξεληλυθώς, οἱονεί τις τῷ ἰατρῷ
[3, 25]	ἡττηθεὶς δὲ τοῦ παιδισκαρίου ἀπῆλθες	ἀζήμιος;	τί οὖν τὰ πρῴην λέγεις;
[3, 1]	ἄλλο δ´ εἰ οὕτως τύχοι	ἀηδόνα,	καθόλου μὲν οὐκ ἀτόπως ἀποφήναιτ´
[3, 23]	γένοιτο. ἐγὼ μὲν οὐδὲ κιθαρῳδοῦ	ἀηδῶς	ἀκούω· μή τι οὖν τούτου
[3, 23]	με καὶ ἐπαινέσω. τί οὖν;	ἀηδῶς	δεῖ τῶν τοιούτων ἀκούειν; μὴ
[3, 6]	προαιρετικῶν· πῶς οὖν οὐ μέλλει	ἀήττητος	εἶναι; Πυθομένου δέ τινος, τί
[3, 6]	οὐδένα γὰρ εὑρήσεις. Ὁ σπουδαῖος	ἀήττητος·	ἢ γὰρ οὐκ ἀγωνίζεται, ὅπου
[3, 24]	πενθοῦντες διατελῶμεν; ἢ πάντες ἔστωσαν	ἀθάνατοι	καὶ μηδεὶς ἀποδημείτω, μηδ´ ἡμεῖς
[3, 22]	ἡγεμονικὸν καὶ μόνον ἀτημέλητον καὶ	ἀθεράπευτον.	μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν ὑπὸ τῶν Τρώων
[3, 7]	αὐτούς; ἃ Λακεδαιμόνιοι ἐπαιδεύοντο ἢ	Ἀθηναῖοι;	λάβε μοι νέον, ἄγαγε κατὰ
[3, 22]	πᾶσιν ἀνθρώποις διαλέγεσθαι, ἐπίσης μὲν	Ἀθηναίοις,	ἐπίσης δὲ Κορινθίοις, ἐπίσης δὲ
[3, 22]	{πολιτεύ{ ς} εται; ἢ ἐν	Ἀθηναίοις	παρελθὼν ἐρεῖ τις περὶ προσόδων
[3, 24]	ὅσῳ πρεσβύτερος τοσούτῳ γελοιότερος; Ἐν	Ἀθήναις	δ´ οὐδένα ἑώρας εἰς οἶκον
[3, 24]	ᾖς, μὴ ἀνάπλασσε τὴν ἐν	Ἀθήναις	διατριβήν, ἀλλὰ περὶ μόνης τῆς
[3, 24]	ὑποτέτακται; εἰ δ´ ἡδέως ἐν	Ἀθήναις	διῆγεν καὶ ἥττητο ταύτης τῆς
[3, 24]	θέλεις; ἐν Ῥώμῃ ἢ ἐν	Ἀθήναις	ἢ ἐν Θήβαις ἢ ἐν
[3, 24]	διῆγεν οὕτως ὡς πρόσθεν ἐν	Ἀθήναις	καὶ εἰς Περραιβοὺς δ´ ἂν
[3, 24]	καὶ Διογένους. τί θέλεις ἐν	Ἀθήναις	ποιεῖν; ταῦτα αὐτά; μή τι
[3, 24]	πόσους ἐν Ἄργει, πόσους ἐν	Ἀθήναις,	πόσους δὲ περιερχόμενος ἐκτήσατο, ὅς
[3, 22]	οἰκουμένης βλεπούσης δεῖ ἀσχημονῆσαι, οὐχὶ	Ἀθηναίων	μόνον ἢ Λακεδαιμονίων ἢ Νικοπολιτῶν,
[3, 24]	τοὺς πειρατὰς ἐκολάκευεν, ἵν´ αὐτὸν	Ἀθηναίων	τινὶ πωλήσωσιν, ἵν´ ἴδῃ ποτὲ
[3, 13]	τὴν Ἥραν ἔχω οὔτε τὴν	Ἀθηνᾶν	οὔτε τὸν Ἀπόλλωνα οὔτε ὅλως
[3, 24]	μέλλεις ἡμῶν κατακλαίειν, ὅτι τὰς	Ἀθήνας	οὐ μέλλεις βλέπειν καὶ ἐν
[3, 24]	καὶ ἁλοὺς οὐκ ἐπόθει τὰς	Ἀθήνας	οὐδὲ τοὺς ἐκεῖ συνήθεις καὶ
[3, 24]	εὐφραίνῃ καὶ μετέωρος πορεύῃ εἰς	Ἀθήνας’	τί λέγεις πρὸς τοῦτον τὸν
[3, 15]	ἔτι θέλῃς, ἔρχου ἐπὶ τὸ	ἀθλεῖν·	εἰ δὲ μή, ὅρα ὅτι
[3, 21]	ἡγεμονικοῦ τοῦ σεαυτοῦ, ὡς οἱ	ἀθληταὶ	τοὺς ὤμους, ἀφ´ ὧν ἐγυμνάσθησαν
[3, 15]	παιδία ἀναστραφήσῃ, ἃ νῦν μὲν	ἀθλητὰς	παίζει, νῦν δὲ μονομάχους, νῦν
[3, 20]	λοιδοροῦντος; (Τί δ´ ὠφελεῖ τὸν	ἀθλητὴν	ὁ προσγυμναζόμενος; τὰ μέγιστα. καὶ
[3, 15]	οὕτως καὶ σὺ νῦν μὲν	ἀθλητής,	νῦν δὲ μονομάχος, εἶτα φιλόσοφος,
[3, 25]	ποιεῖν· καὶ λοιπὸν ὡς κακὸς	ἀθλητὴς	περιέρχῃ νικώμενος τὴν περίοδον ὅμοιος
[3, 16]	ἂν περὶ ἵππων, ἂν περὶ	ἀθλητῶν,	ἂν τὸ ἔτι τούτων χεῖρον
[3, 22]	ἔφη, κεφαλαί, οὐ μενεῖτε; ἀλλ´	ἀθλητῶν	μὲν ὄλεθρον ἢ μάχην ὀψόμενοι
[3, 24]	δέδοται ὑπὸ τῶν θεῶν, ἵν´	ἄθλιοι,	ἵνα πενθοῦντες διατελῶμεν; ἢ πάντες
[3, 22]	ὑπὸ Εὐρυσθέως γυμναζόμενος οὐκ ἐνόμιζεν	ἄθλιος	εἶναι, ἀλλ´ ἀόκνως ἐπετέλει πάντα
[3, 24]	φιλοστοργίαν, δοῦλος μέλλεις εἶναι καὶ	ἄθλιος,	οὐ λυσιτελεῖ φιλόστοργον εἶναι. καὶ
[3, 3]	ἂν ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘ ἂν πένητα,	ἄθλιος,	οὐκ ἔχει πόθεν φάγῃ‘ ταῦτ´
[3, 18]	ἔργον. μέλλει σε κατακρινεῖν ἀδίκως.	ἄθλιος.	~Τίς στάσις ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου.
[3, 20]	ὠφελήθη ζήσας οὕτως ἀγεννῶς καὶ	ἀθλίως;	ὕστερον γὰρ οὐκ ἀπέθανεν; παύσασθε,
[3, 22]	τὴν δόξαν καὶ τὴν ἐπιφάνειαν	ἀθλιώτερον	οἴωνται καὶ ἐπικινδυνότερον ἔχειν. ἐν
[3, 24]	καὶ τῶν κοράκων καὶ κορωνῶν	ἀθλιώτερος	ᾖς, οἷς ἔξεστιν ἵπτασθαι, ὅπου
[3, 22]	οὗτος δ´ ὑπὸ τοῦ Διὸς	ἀθλούμενος	καὶ γυμναζόμενος μέλλει κεκραγέναι καὶ
[3, 23]	ἁπάντων οὕτως ὁρῶμεν γινόμενα. οἱ	ἀθλοῦντες	πρῶτον κρίνουσιν, τίνες εἶναι θέλουσιν,
[3, 10]	μηδ´ ἂν εἴπῃ κακῶς ἔχεις’	ἀθυμεῖν·	τί γάρ ἐστι τὸ κακῶς
[3, 24]	σεμνοῦ καταψευδομένους πράγματος καὶ ὀνόματος	ἀθῴους	ἀπαλλάττεσθαι δεῖ; ἢ τοῦτό γε
[3, 18]	τούτου ἕνεκα αὐτὸν {ἀπολές{ θ}	αι.	οὐδέποτε γὰρ ἐν ἄλλῳ μέν
[3, 1]	ἐγεννήθης, ἵνα σοι αἱ γυναῖκες	αἱ	ἀκόλαστοι χαίρωσιν; τοιοῦτόν σε θῶμεν
[3, 3]	τις, οὐχ αἱ τέχναι καὶ	αἱ	ἀρεταὶ συγχέονται, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα,
[3, 21]	δᾷδες· καὶ ἐνθάδε. αἱ φωναὶ	αἱ	αὐταί· τὰ γινόμενα τί διαφέρει
[3, 1]	ἐπὶ τοῦτο ἐγεννήθης, ἵνα σοι	αἱ	γυναῖκες αἱ ἀκόλαστοι χαίρωσιν; τοιοῦτόν
[3, 16]	ἂν οὖν παγῶσιν ἐν ὑμῖν	αἱ	κομψαὶ ὑπολήψεις καὶ δυναμίν τινα
[3, 22]	λ} οῦσιν οἱ συμπολιτευόμενοι, ὡς	αἱ	μέλισσαι τοὺς κηφῆνας; Τὸ μὲν
[3, 6]	ἐκπεπόνηται καὶ κατὰ τί μείζους	αἱ	προκοπαὶ τότε ἦσαν; καθὸ γὰρ
[3, 3]	ὅταν τοίνυν σκοτωθῇ τις, οὐχ	αἱ	τέχναι καὶ αἱ ἀρεταὶ συγχέονται,
[3, 3]	ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον	αἱ	φαντασίαι. ὅταν οὖν τὸ ὕδωρ
[3, 12]	γνῶναι, εἰ ὁμοίως ἡττῶσίν σε	αἱ	φαντασίαι. τὰ πρῶτα δὲ φεῦγε
[3, 1]	κύνα αἰσχρόν, εἴ γε διάφοροι	αἱ	φύσεις εἰσὶν αὐτῶν; (Ἔοικεν. (Καὶ
[3, 21]	δᾳδοῦχον. ἐκεῖ δᾷδες· καὶ ἐνθάδε.	αἱ	φωναὶ αἱ αὐταί· τὰ γινόμενα
[3, 21]	φωνὰς ἀνειληφὼς λέγεις. ἱεραί εἰσιν	αἱ	φωναὶ αὐταὶ καθ´ αὑτάς; Ἄλλον
[3, 17]	δίδωσιν; ἢ οὐκ ἔστι κρεῖττον	αἰδήμονα	εἶναι ἢ πλούσιον; Ὡμολόγει. Τί
[3, 18]	καὶ σὺ τὸν υἱόν, τὸν	αἰδήμονα,	τὸν γενναῖον. τί οὖν; ὁ
[3, 7]	δεῖ· ἀπολέσεις τὸν πιστόν, τὸν	αἰδήμονα,	τὸν κόσμιον. τούτων ἄλλας βλάβας
[3, 7]	ὡς ἐλεύθεροι, ὡς γενναῖοι, ὡς	αἰδήμονες.	ποῖον γὰρ ἄλλο ζῷον ἐρυθριᾷ,
[3, 13]	ἐξαιρεῖται ἐρημίας, ἀλλὰ πιστοῦ καὶ	αἰδήμονος	καὶ ὠφελίμου. ἐπεὶ εἰ τὸ
[3, 3]	θέλει. μή τι οὖν τοῦ	αἰδήμονος,	μή τι τοῦ πιστοῦ, μή
[3, 18]	σὸν ἔργον τὸ ἀπολογηθῆναι εὐσταθῶς,	αἰδημόνως,	ἀοργήτως. εἰ δὲ μή, ἀπώλεσας
[3, 23]	μή τι λέγει ὁ ἄνθρωπος	αἰδήμων	ἐστίν, οὗτος πιστός ἐστιν, οὗτος
[3, 17]	σου ἔχει, εἰ ἐν τῷ	αἰδήμων.	οὐ γὰρ εὑρήσεις· ἀλλ´ ὅπου
[3, 13]	ὅσον ὑδατίου, εἰς ὑδάτιον. οὐδεὶς	Ἅιδης	οὐδ´ Ἀχέρων οὐδὲ Κωκυτὸς οὐδὲ
[3, 22]	ἀντὶ πάντων τούτων ὀφείλει τὴν	αἰδῶ	προβεβλῆσθαι· εἰ δὲ μή, γυμνὸς
[3, 14]	καὶ ὁ κρείττων; μήποτ´ ἐστὶν	αἰδώς,	πίστις, δικαιοσύνη; τούτοις δείκνυε κρείττονα
[3, 22]	γεννήσας περικαθάρματα ἢ Δαναὸς ἢ	Αἴολος;	εἶτα στρατηγία μὲν ἢ σύνταγμά
[3, 3]	κανόνα. ὁ θάνατός ἐστιν ἀπροαίρετον·	αἶρε	ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ σοι
[3, 3]	κανόνα. ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον·	αἶρε	ἔξω. τί εἶδες; πενθοῦντ´ ἐπὶ
[3, 3]	ἐστίν; ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον·	αἶρε	καὶ τοῦτο, οὐκ ἔστι δόκιμον·
[3, 3]	ἐκχωρῶν, οὗτος τοῦ ἀγαθοῦ τυγχάνει.	αἴρει	τὰ χρήματα ὁ πατήρ. ἀλλ´
[3, 24]	αὐτοῦ πορεύεσθαι; {Εἰ{ ς} τοῦτο	αἱρεῖ	λόγος, ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ
[3, 24]	γενναῖος, ὡς εὐτυχής· οὐδέποτε γὰρ	αἱρεῖ	ὁ λόγος ταπεινὸν εἶναι οὐδὲ
[3, 7]	τίνι πέμψας δῶρα; εἶτα οὐκ	αἰσθάνῃ,	ὅτι τοσούτου ἄξιόν ἐστι κριτὴν
[3, 24]	τέλος ποιούμενοι τὴν ἡδονήν; Οὐκ	αἰσθάνῃ,	τίνων ἀνθρώπων φωνὴν ἀφῆκας; ὅτι
[3, 24]	ἀλλ´ ἔργῳ δείκνυε· κἂν μηδεὶς	αἰσθάνηται,	ἀρκοῦ αὐτὸς ὑγιαίνων καὶ εὐδαιμονῶν.
[3, 24]	ἀπολείπω σε· μὴ γένοιτο· ἀλλ´	αἰσθάνομαι,	ὅτι μου χρείαν οὐκ ἔχεις.
[3, 22]	οὐκ ἔσται ἀνταξία; μήποτε οὐκ	αἰσθανόμεθα	τοῦ μεγέθους αὐτοῦ οὐδὲ φανταζόμεθα
[3, 23]	τοσοῦτοι. πόθεν αὐτῷ; καὶ κομψῶς	αἰσθάνονται	λόγων. τὸ καλόν, κύριε, καὶ
[3, 13]	ᾧ μέλει, ἄλλος ἐσθῆτα, ἄλλος	αἰσθήσεις	ἔδωκεν, ἄλλος προλήψεις. ὅταν δὲ
[3, 5]	ἃς ἔδωκας; μή τι ταῖς	αἰσθήσεσιν	ἄλλως, μή τι ταῖς προλήψεσιν;
[3, 26]	παρθένους αἰτήσων τὰ ἀναγκαῖα, ὧν	αἴσχιστον	εἶναι δοκεῖ δεῖσθαι παρ´ ἄλλου;
[3, 1]	ὁ αὐτὸς οὗτος πρὸς πάλην	αἴσχιστος;	(Οὕτως, ἔφη. (Τί οὖν ποιεῖ
[3, 21]	κοσμοῦσι. μὴ προστρίβου καὶ αὐτὸς	αἶσχος	φιλοσοφίᾳ διὰ σαυτοῦ, μηδὲ γίνου
[3, 26]	(Μάθε οὖν πρῶτον, τίνα τὰ	αἰσχρά	ἐστιν, καὶ οὕτως ἡμῖν λέγε
[3, 26]	οὐκ ἐπαρκοῦσιν οὐδέν, σοὶ ταῦτα	αἰσχρά	ἐστιν; ταῦτα ἐμάνθανες παρὰ τοῖς
[3, 7]	διαστροφὴν ἔσῃ διεστραμμένος δογματίζων τὰ	αἰσχρά,	ποιῶν τὰ καλά. Τὸν θεόν
[3, 7]	λέγομεν τὰ καλά, ποιοῦμεν τὰ	αἰσχρά·	σὺ τὴν ἐναντίαν διαστροφὴν ἔσῃ
[3, 1]	οἱ μὲν καλοί, οἱ δ´	αἰσχροί;	(Πῶς γὰρ οὔ; (Πότερον οὖν
[3, 1]	δ´ ἵππον καλόν, τοῦτο κύνα	αἰσχρόν,	εἴ γε διάφοροι αἱ φύσεις
[3, 26]	οὐ θύραν ἀλλοτρίαν φυλάττειν; (Ἀλλ´	αἰσχρὸν	εἰς ταύτην ἐλθεῖν τὴν ἀνάγκην.
[3, 26]	ἄλλος τις εἴπῃ σε, ἀνέχου.	Αἰσχρόν	ἐστί σοι τὸ μὴ σὸν
[3, 1]	κύνα ποιεῖ καλόν, τοῦτο ἵππον	αἰσχρόν,	ὅπερ δ´ ἵππον καλόν, τοῦτο
[3, 1]	ἄνθρωπον, τὸν αἰσχρὸν ὡς ἄνθρωπον	αἰσχρόν.	ὅτι οὐκ εἶ κρέας οὐδὲ
[3, 24]	παραμυθουμένου, τοῦ ἐπιρρωννύντος. καὶ γὰρ	αἰσχρὸν	οὐ τὸ φαγεῖν μὴ ἔχειν,
[3, 1]	μέχρις δ´ ἂν τούτων ἀμελῇς,	αἰσχρόν	ς´ εἶναι ἀνάγκη, κἂν πάντα
[3, 26]	φιλοσόφοις; οὐδέποτε ἤκουσας, ὅτι τὸ	αἰσχρὸν	ψεκτόν ἐστιν, τὸ δὲ ψεκτὸν
[3, 1]	ἄνθρωπον ὡς καλὸν ἄνθρωπον, τὸν	αἰσχρὸν	ὡς ἄνθρωπον αἰσχρόν. ὅτι οὐκ
[3, 1]	οὐ τολμῶ σοι λέγειν, ὅτι	αἰσχρὸς	εἶ· δοκεῖς γάρ μοι πάντα
[3, 7]	γὰρ ἄλλο ζῷον ἐρυθριᾷ, ποῖον	αἰσχροῦ	φαντασίαν λαμβάνει; τὴν ἡδονὴν δ´
[3, 15]	ἐντεθυμημένος, ὕστερον δ´ ἀναφανέντων τινῶν	αἰσχρῶς	ἀποστήσῃ. θέλω Ὀλύμπια νικῆσαι. ἀλλὰ
[3, 1]	τοιοῦτον εἰσερχόμενον πρὸς αὐτὸν οὕτως	αἰσχρῶς	ἔχοντα περιίδῃ καὶ μηδέποτε μηδὲ
[3, 26]	διδόμενα ἢ μὴ τυγχάνοντα αὐτῶν	αἰσχύνεσθαι;	οὕτως δὲ καὶ εἰθίζου φιλοσοφῶν
[3, 9]	σου τοὺς χρόνους, εἰ ἐμὲ	αἰσχύνῃ,	αὐτὸς πρὸς σαυτόν. ὅτε παῖς
[3, 26]	τοὺς τὴν ἀπορίαν δεδοικότας. Οὐκ	αἰσχύνῃ	δειλότερος ὢν καὶ ἀγεννέστερος τῶν
[3, 24]	μὲν τὰς τοῦ σκυτέως οὐκ	αἰσχύνῃ	πορευόμενος, ὅταν δέῃ ὑποδημάτων, οὐδ´
[3, 22]	προσλήψομαι καὶ ξύλον καὶ περιερχόμενος	αἰτεῖν	ἄρξομαι τοὺς ἀπαντῶντας, λοιδορεῖν· κἂν
[3, 26]	πῶς ἀπῄει πρὸς τὰς παρθένους	αἰτήσων	τὰ ἀναγκαῖα, ὧν αἴσχιστον εἶναι
[3, 24]	φίλους, ἕξεις πλείονα τοῦ οἰμώζειν	αἴτια,	κἂν πρὸς ἄλλην χώραν προσπαθῇς.
[3, 9]	τὸ δόγμα. οὐκοῦν εἰ πάντων	αἴτια	τὰ δόγματα, φαῦλα δέ τις
[3, 24]	τὰ ἐκεῖ κακά, ὅσα εἶχες	αἴτια	τοῦ λυπεῖσθαι καὶ πενθεῖν, εἰ
[3, 24]	ὑποθετικούς; καὶ διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν	ἀδελφὸν ἀπέλιπες, πατρίδα, φίλους, οἰκείους,
[3, 9]	τιμῆς τῆς αὑτοῦ, πυθόμενος τὴν	αἰτίαν,	δι´ ἣν ἄνεισιν, ἐπερωτήσαντος ἐκείνου,
[3, 19]	αὐτοί, ὥσθ´ ὅταν δυσοδῶμεν, αὑτοὺς	αἰτιᾶσθαι	καὶ μεμνῆσθαι, ὅτι οὐδὲν ἄλλο
[3, 24]	εἰ ἀγαθόν ἐστιν, οὐδενὸς κακοῦ	αἴτιον	γίνεται· εἰ κακόν ἐστιν, οὐδέν
[3, 19]	οὐδὲν ἄλλο ταραχῆς ἢ ἀκαταστασίας	αἴτιόν	ἐστιν ἢ δόγμα, ὀμνύω ὑμῖν
[3, 9]	δόγματα, οἷον ἂν ᾖ τὸ	αἴτιον,	τοιοῦτον καὶ τὸ ἀποτελούμενον. ἆρ´
[3, 9]	δὲ φαῦλα, κακῶς. παντὶ γὰρ	αἴτιον	τοῦ πράσσειν τι δόγμα. τί
[3, 1]	ἆρον τί ποτ´ ἐκεῖνο; τὸ	αἴτιον	τῶν τριχῶν· ποίησον εἰς ἅπαντα
[3, 26]	μὴ σὸν ἔργον, οὗ σὺ	αἴτιος	οὐκ εἶ, ὃ ἄλλως ἀπήντησέν
[3, 24]	πᾶς τόπος δύναται δυστυχίας εἶναι	αἴτιος.	οὐχ ἱκανὸν ἐκεῖ σε ἀτυχεῖν,
[3, 1]	{ἐπί{ ς} τρεψον. (Τί οὖν;	ἀκάθαρτον	δεῖ εἶναι; (Μὴ γένοιτο· ἀλλ´
[3, 21]	ἔμετος τῷ ὄντι γίνεται, πρᾶγμ´	ἀκάθαρτον	καὶ ἄβρωτον. ἀλλ´ ἀπ´ αὐτῶν
[3, 1]	ἐκτίλωμεν τὴν κόμην, ἵνα μὴ	ἀκάθαρτος	ᾖ, καὶ τοῦ ἀλεκτρυόνος τὸν
[3, 22]	ἀποθησαυρίσαι ἢ τοῖς ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι	ἀκαίρως	ἢ καλὸν τὸν ὦμον δεικνύειν.
[3, 19]	ὅτι οὐδὲν ἄλλο ταραχῆς ἢ	ἀκαταστασίας	αἴτιόν ἐστιν ἢ δόγμα, ὀμνύω
[3, 23]	λέγοντα μεγαλοφυὴς καὶ ἁπλοῦς καὶ	ἀκέραιος’	τί δοκεῖς ἄλλο αὐτὸν λέγειν
[3, 23]	σοι τοσούτῳ χρόνῳ, διαλεγομένου σου	ἀκήκοεν,	ἀναγιγνώσκοντος ἀκήκοεν. κατέσταλται, ἐπέστραπται ἐφ´
[3, 23]	χρόνῳ, διαλεγομένου σου ἀκήκοεν, ἀναγιγνώσκοντος	ἀκήκοεν.	κατέσταλται, ἐπέστραπται ἐφ´ αὑτόν; ᾔσθηται,
[3, 23]	ἰδοὺ διάθεσις ὠφελήσοντος ἀνθρώπους· ἰδοὺ	ἀκηκοὼς	ἄνθρωπος λόγου, ἀνεγνωκὼς τὰ Σωκρατικὰ
[3, 18]	γενναῖον. τί οὖν; ὁ κριτὴς	ἀκίνδυνός	ἐστιν; οὔ· ἀλλὰ κἀκείνῳ τὰ
[3, 6]	νοῦς, Ὥσπερ, φησίν, κοινή τις	ἀκοὴ	λέγοιτ´ ἂν ἡ μόνον φωνῶν
[3, 1]	μήτ´ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι	ἄκοιτιν.	ὁ Ἑρμῆς καταβὰς ἔμελλεν αὐτῷ
[3, 1]	ἵνα σοι αἱ γυναῖκες αἱ	ἀκόλαστοι	χαίρωσιν; τοιοῦτόν σε θῶμεν πολίτην
[3, 1]	τινά ποτ´ ἀκούω Πολέμωνα ἐξ	ἀκολαστοτάτου	νεανίσκου τοσαύτην μεταβολὴν μεταβαλεῖν. ἔστω,
[3, 1]	(Πότερον τοὺς σώφρονας ἢ τοὺς	ἀκολάστους;	(Τοὺς σώφρονας. (Τοὺς ἐγκρατεῖς δ´
[3, 15]	τὰ καθηγούμενα αὐτοῦ καὶ τὰ	ἀκόλουθα·	καὶ οὕτως ἄν σοι λυσιτελῇ,
[3, 15]	σκόπει τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ	ἀκόλουθα	καὶ οὕτως ἔρχου ἐπ´ αὐτό.
[3, 7]	δεικνὺς ἡμῖν τὰ συμφέροντα καὶ	ἀκολουθήσομεν·	δείκνυε τὰ ἀσύμφορα καὶ ἀποστραφησόμεθα.
[3, 26]	ἄλλους τοὺς τρίψοντας, ἄλλους τοὺς	ἀκολουθήσοντας,	ἵν´ ἐν τῷ βαλανείῳ ἐκδυσάμενος
[3, 26]	τὸ ἀνακλητικόν μοι σεσήμαγκεν; πείθομαι,	ἀκολουθῶ,	ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα, ὑμνῶν αὐτοῦ
[3, 7]	δεῖ, εἴ γε τέλειος, εἰ	ἀκολουθῶν	σου τοῖς δόγμασιν· εἰ δὲ
[3, 4]	Τοῦ δ´ ἐπιτρόπου τῆς Ἠπείρου	ἀκοσμότερον	σπουδάσαντος κωμῳδῷ τινι καὶ ἐπὶ
[3, 22]	ἐξετάζῃ καὶ παραφυλάσσῃ καὶ τοὺς	ἀκοσμοῦντας	κολάζῃ. ἐὰν δ´ ὑπὸ μάλης
[3, 4]	δὲ καθίσταται κἀκεῖνα. ~Πρὸς τὸν	ἀκόσμως	ἐν θεάτρῳ σπουδάσαντα. Τοῦ δ´
[3, 24]	ἠλευθέρωσεν, οὐκέτι ἐδούλευσα’ πῶς ἠλευθέρωσεν;	ἄκουε,	τί λέγει· ἐδίδαξέν με τὰ
[3, 22]	φορεῖν τὸ σκῆπτρον τὸ Διογένους;	ἄκουε,	τί λέγει ἐκεῖνος πυρέσσων πρὸς
[3, 23]	οὖν; ἀηδῶς δεῖ τῶν τοιούτων	ἀκούειν;	μὴ γένοιτο. ἐγὼ μὲν οὐδὲ
[3, 1]	πόθεν; σὺ γὰρ τοιοῦτος οἷος	ἀκούειν	τἀληθῆ; ὤφελεν. ἀλλ´ ὅμως ἐπεί
[3, 23]	ὠφελῆσαι θέλεις ἢ ἐπαινεθῆναι; εὐθὺς	ἀκούεις	λέγοντος ἐμοὶ δὲ τοῦ παρὰ
[3, 16]	καὶ νεκρά, καὶ σικχᾶναι ἔστιν	ἀκούοντα	ὑμῶν τοὺς προτρεπτικοὺς καὶ τὴν
[3, 23]	τοὺς ἐπαινέσοντας καὶ ἀριθμῶν τοὺς	ἀκούοντάς	σου θέλεις ἄλλους ὠφελεῖν; σήμερόν
[3, 23]	ὅταν ὁ λέγων ἐμφαίνῃ τοῖς	ἀκούουσιν	ὅτι χρείαν αὐτῶν ἔχει. ἢ
[3, 1]	δοκεῖς γάρ μοι πάντα θέλειν	ἀκοῦσαι	ἢ τοῦτο. ἀλλ´ ὅρα, τί
[3, 2]	ζηλοτύπους ποιῶν, δι´ ὧν οὐδ´	ἀκοῦσαι	λόγου δυνάμεθα. δεύτερός ἐστιν ὁ
[3, 23]	ἐμοῦ παρεκαλοῦντο. παρακαλῶ σε ἐλθόντα	ἀκοῦσαι,	ὅτι σοι κακῶς ἐστι καὶ
[3, 15]	Οὕτως τινὲς ἰδόντες φιλόσοφον καὶ	ἀκούσαντές	τινος οὕτως λέγοντος, ὡς Εὐφράτης
[3, 1]	θεούς σοι, νεανίσκε· ἀλλ´ ἅπαξ	ἀκούσας	τῶν λόγων τούτων ἀπελθὼν σαυτῷ
[3, 22]	ἢ αὐτοῖς ἐκείνοις; τί λέγουσιν;	ἀκούσατε	αὐτῶν, ὅταν οἰμώζωσιν, ὅταν στένωσιν,
[3, 23]	ὅταν οὖν λέγῃς δεῦτε καὶ	ἀκούσατέ	μου ἀναγιγνώσκοντος ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον
[3, 21]	ἔρχεται ὁ τέκτων καὶ λέγει	ἀκούσατέ	μου διαλεγομένου περὶ τῶν τεκτονικῶν’
[3, 21]	τῶν φιλοσόφων. οὔ· ἀλλ´ ἐλθόντες	ἀκούσατέ	μου σχόλια λέγοντος’ ὕπαγε, ζήτει
[3, 3]	ὃν ἂν ἴδῃς, ὃν ἂν	ἀκούσῃς,	ἐξέταζε, ἀποκρίνου ὡς πρὸς ἐρώτημα.
[3, 23]	χίλια βάθρα καὶ παρακληθῆναι τοὺς	ἀκουσομένους	καὶ σὲ ἐν κομψῷ στολίῳ
[3, 23]	γὰρ ἕνεκα καὶ σὲ θαυμάζει.	ἄκουσον	αὐτοῦ, τίνα λέγει. οὗτος ὁ
[3, 8]	πρὸς φιλοσόφους ἂν θέλῃς γνῶναι,	ἄκουσον.	Ἰταλικὸς ὁ μάλιστα δοκῶν αὐτῶν
[3, 23]	συνίστανεν. οὔ· ἀλλὰ προσπέμπων ἔλεγεν	ἄκουσόν	μου σήμερον διαλεγομένου ἐν τῇ
[3, 23]	ἕνεκα κιθαρῳδεῖν με δεῖ στάντα;	ἄκουσον,	τί λέγει Σωκράτης· οὐδὲ γὰρ
[3, 23]	αὐτόν; (Εὐφυὴς νεανίσκος καὶ λόγων	ἀκουστικός.	(Πόθεν τοῦτο; (Ἐμὲ θαυμάζει. (Εἴρηκας
[3, 1]	οὐκ ἤμην; οὐκ ἤμην λόγου	ἀκουστικός;	πόσοι δ´ ἄλλοι νέοι ἐφ´
[3, 23]	οἰκίᾳ τῇ Κοδράτου’ τί σου	ἀκούσω;	ἐπιδεῖξαί μοι θέλεις, ὅτι κομψῶς
[3, 21]	ἵν´ ἐλθόντες λεξείδιά σου ἐξηγουμένου	ἀκούσωσιν;	οὐ δεῖ αὐτοὺς ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς,
[3, 23]	ἐγὼ μὲν οὐδὲ κιθαρῳδοῦ ἀηδῶς	ἀκούω·	μή τι οὖν τούτου ἕνεκα
[3, 23]	ὑπ´ αὐτοῦ θεραπευθῇ; καίτοι νῦν	ἀκούω	ὅτι καὶ οἱ ἰατροὶ παρακαλοῦσιν
[3, 1]	πολλὰ τοιαῦτα διαμαρτάνουσιν; τινά ποτ´	ἀκούω	Πολέμωνα ἐξ ἀκολαστοτάτου νεανίσκου τοσαύτην
[3, 23]	ἔχει. ἢ εἰπέ μοι, τίς	ἀκούων	ἀναγιγνώσκοντός σου ἢ διαλεγομένου περὶ
[3, 1]	(Τοὺς ἐγκρατεῖς δ´ ἢ τοὺς	ἀκρατεῖς;	(Τοὺς ἐγκρατεῖς. (Οὐκοῦν τοιοῦτόν τινα
[3, 1]	οὔτ´ εἰ μή· ἐκεῖνος δ´	ἀκριβέστατα	ᾔδει, ὅτι οὐ πεισθήσεται, καὶ
[3, 22]	τίνα πολέμια. καὶ δεῖ αὐτὸν	ἀκριβῶς	κατασκεψάμενον ἐλθόντ´ ἀπαγγεῖλαι τἀληθῆ μήθ´
[3, 2]	οὐκ ἔστιν ἄξιον τοῦ δεῖνος	ἀκροᾶσθαι·	τί γὰρ οἶδεν; τὰς πρώτας
[3, 23]	ὑμετέραν σωτηρίαν’ Φιλόσοφος δ´ ἐπ´	ἀκρόασιν	παρακαλεῖ; (Οὐχὶ δ´ ὡς ὁ
[3, 23]	ἐπὶ Πύλαις μάχην’ τοῦτό ἐστιν	ἀκρόασις	φιλοσόφου; ~Περὶ τοῦ μὴ δεῖν
[3, 23]	καὶ αὐτοὶ τρέχωμεν εἰς τὸ	ἀκροατήριόν	σου. νῦν δύναταί τις ὠφελῆσαι
[3, 23]	σοι πρῴην ψυχρότερόν σου τῶν	ἀκροατῶν	συνελθόντων καὶ μὴ ἐπιβοησάντων σοι
[3, 24]	τὰ μακρὰ τείχη καὶ τὴν	ἀκρόπολιν;	τίς ὢν {ε} ἴδῃς, ἀνδράποδον;
[3, 22]	ἴδετέ με, ἄοικός εἰμι, ἄπολις,	ἀκτήμων,	ἄδουλος· χαμαὶ κοιμῶμαι· οὐ γυνή,
[3, 3]	καὶ ἔδωκεν οἷον εἶχεν αὐτός,	{ἀκώλυ{	ς} τον, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον. Ὅταν
[3, 24]	ἀναγκαστὰ οὐκ ἴδια, τὰ δ´	ἀκώλυτα	ἴδια· τὴν δ´ οὐσίαν τοῦ
[3, 24]	σὺ ἠθέλησας· σὺ γάρ με	ἀκώλυτον	ἐποίησας ἐν τοῖς ἐμοῖς. ἀλλ´
[3, 24]	φαντασιῶν. ταύτην ἔδειξέν μοι ὅτι	ἀκώλυτον	ἔχω, ἀνανάγκαστον· οὐδεὶς ἐμποδίσαι δύναται,
[3, 22]	ἔχετε οὖν καὶ ἐν τούτοις	ἀκώλυτον	καὶ ἐλεύθερον. ταλαίπωροι, τοῦτο ἐξεργάζεσθε,
[3, 5]	τῆς ἐμῆς, ἵν´ ἀπαθής, ἵν´	ἀκώλυτος,	ἵν´ ἀνανάγκαστος, ἵν´ ἐλεύθερος. ταῦτα
[3, 26]	τοὺς ἐλευθέρους ποιοῦντα, τὰ τοὺς	ἀκωλύτους,	τὰ τὸν τράχηλον ἐπαίροντα τῶν
[3, 26]	θαρρεῖν ἐνδέχεται, τῷ πιστῷ, τῷ	ἀκωλύτῳ,	τῷ ἀναφαιρέτῳ, τοῦτ´ ἔστι τῇ
[3, 12]	προκείμενον ἐκπονηθῆναι; ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει	ἀκωλύτως	ἀναστρέφεσθαι. τοῦτο δὲ τί ἐστιν,
[3, 24]	μόνον μὴ πόμπευε αὐτὴν μηδ´	ἀλαζονεύου	ἐπ´ αὐτῇ, ἀλλ´ ἔργῳ δείκνυε·
[3, 24]	τὰ μηδὲν πρὸς αὐτὸν ἔστω	ἀλαζών,	ἔστω κενόδοξος· ὁ ἀπειθῶν τῇ
[3, 22]	λέγει; πλάζομαι ὧδε, φησίν, καὶ	ἀλαλύκτημαι·	κραδίη δέ μοι ἔξω στηθέων
[3, 23]	οὐ δεῖ ἡσθέντας ἐξελθεῖν, ἀλλ´	ἀλγήσαντας.	ἔρχεσθε γὰρ οὐχ ὑγιεῖς, ἀλλ´
[3, 26]	ἔνθεν καὶ ἔνθεν, εἶθ´ ὁ	ἀλείπτης	ἐπιστὰς λέγῃ μετάβηθι, δὸς πλευρόν,
[3, 20]	καταρτίζων ὠφελεῖ με καὶ ὁ	ἀλείπτης	καλῶς ποιῶν λέγει ἆρον ὕπερον
[3, 10]	δεῖ, εἰ ἐγυμνάσθης, εἰ τοῦ	ἀλείπτου	ἤκουσας’ εἶτ´ ἐπ´ αὐτοῦ τοῦ
[3, 3]	σῶμα δ´ ἰατροῦ καὶ {ἀπ}	ἀλείπτου,	ὁ ἀγρὸς γεωργοῦ ὕλη· ἔργον
[3, 1]	τοῦτον καθάριον εἶναι. ἀλλ´ ὡς	ἀλεκτρυόνα	καὶ ἐκεῖνον ὡς λέοντα καὶ
[3, 26]	κυνὸς δύνασαι χρείαν παρασχεῖν οὐδ´	ἀλεκτρυόνος.	τί οὖν ἔτι ζῆν θέλεις
[3, 1]	μὴ ἀκάθαρτος ᾖ, καὶ τοῦ	ἀλεκτρυόνος	τὸν λόφον· δεῖ γὰρ καὶ
[3, 24]	ἔχει μου ἐξουσίαν; Φίλιππος ἢ	Ἀλέξανδρος	ἢ Περδίκκας ἢ ὁ μέγας
[3, 22]	σὲ θεοῖς ἐχθρὸν νομίζων; πάλιν	Ἀλεξάνδρῳ	ἐπιστάντι αὐτῷ κοιμωμένῳ καὶ εἰπόντι
[3, 3]	δὲ πᾶσα ψυχὴ ὥσπερ τῷ	ἀληθεῖ	ἐπινεύειν, πρὸς τὸ ψεῦδος ἀνανεύειν,
[3, 22]	δὲ μὴ συγκαταθέσθαι τῷ φαινομένῳ	ἀληθεῖ;	οὐδείς. ἐνθάδ´ οὖν ὁρᾶτε, ὅτι
[3, 24]	μύθοις αὐτοῦ; ἢ εἰ ταῖς	ἀληθείαις	ἔκλαεν, τί ἄλλο ἢ ἐδυςτύχει;
[3, 22]	ἔστι τούτοις ἀρκεῖσθαι τὸν ταῖς	ἀληθείαις	Κυνικόν, ἀλλ´ εἰδέναι δεῖ, ὅτι
[3, 22]	τί οὖν εἶ; ποιμὴν ταῖς	ἀληθείαις·	οὕτως γὰρ κλάεις ὡς οἱ
[3, 21]	ἵν´ ἴδωμεν, ὅτι μεμάθηκας ταῖς	ἀληθείαις	τι τῶν φιλοσόφων. οὔ· ἀλλ´
[3, 1]	μάντις εἶναι καὶ πηγὴ τῆς	ἀληθείας	καὶ πρὸς αὐτὸν ἔρχεσθαι τοὺς
[3, 24]	διατριβήν, ἣν ποθεῖς, ζηλωτὰ τῆς	ἀληθείας	καὶ Σωκράτους καὶ Διογένους. τί
[3, 1]	εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἀπόλλων τὰς	ἀληθείας;	καίτοι ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα
[3, 5]	ἠράσθη κορασίου κομψοῦ, οἶδεν ὅτι	ἀληθῆ	λέγω. ~Σποράδην τινά. Πυθομένου δέ
[3, 7]	φαινομένῳ συγκαταθέσθαι καὶ ἀπὸ τοῦ	ἀληθοῦς	ἀπονεῦσαι, οὕτως ἀδύνατόν ἐστι τοῦ
[3, 26]	οὐδὲ χρήμασιν οὐδ´ ἀρχαῖς, ἀλλ´	ἀλκῇ	τῇ ἑαυτοῦ, τοῦτ´ ἔστι δόγμασι
[3, 1]	τῷ καλλίστῳ πάντων καὶ ὡραιοτάτῳ	Ἀλκιβιάδῃ·	πειρῶ οὖν καλὸς εἶναι‘ τί
[3, 7]	τίσιν γίνεται; πότερον ἐφ´ αὑτῇ;	ἀλλ´	ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ τινα
[3, 24]	οὐκ ἐν ταπεινῇ τινι χώρᾳ,	ἀλλ´	ἀεὶ βουλευτής. οὐκ οἶσθ´, ὅτι
[3, 22]	κακαί‘ ἔφη, κεφαλαί, οὐ μενεῖτε;	ἀλλ´	ἀθλητῶν μὲν ὄλεθρον ἢ μάχην
[3, 24]	οὐκ ἀπολείπω σε· μὴ γένοιτο·	ἀλλ´	αἰσθάνομαι, ὅτι μου χρείαν οὐκ
[3, 26]	παιδαγωγεῖν, οὐ θύραν ἀλλοτρίαν φυλάττειν;	(Ἀλλ´	αἰσχρὸν εἰς ταύτην ἐλθεῖν τὴν
[3, 23]	σχολεῖον· οὐ δεῖ ἡσθέντας ἐξελθεῖν,	ἀλλ´	ἀλγήσαντας. ἔρχεσθε γὰρ οὐχ ὑγιεῖς,
[3, 26]	δόξῃ οὐδὲ χρήμασιν οὐδ´ ἀρχαῖς,	ἀλλ´	ἀλκῇ τῇ ἑαυτοῦ, τοῦτ´ ἔστι
[3, 24]	(Οὐκέτι οὖν ἔσομαι; (Οὐκ ἔσει·	ἀλλ´	ἄλλο τι, οὗ νῦν ὁ
[3, 26]	παρεῖχεν, τῷ υἱεῖ τῷ ἑαυτοῦ,	ἀλλ´	ἄλλος ἐβασίλευεν Ἄργους καὶ Μυκηνῶν,
[3, 7]	δικαστὴς ὢν καὶ δυνάμενος λαμβάνειν.	ἀλλ´	ἄν σοι δόξῃ, ἐκεῖνο μόνον
[3, 22]	πατέρα πάντων, ὡς ἀδελφόν. οὔ·	ἀλλ´	ἄν τίς σε δέρῃ, κραύγαζε
[3, 3]	τῷ τραπεζίτῃ οὐδὲ τῷ λαχανοπώλῃ,	ἀλλ´	ἂν δείξῃς, θέλει οὐ θέλει,
[3, 10]	ἀναγιγνώσκεις; (Οὔ. (Οὕτως οὐδὲ πυρέσσων.	ἀλλ´	ἂν καλῶς περιπατῇς, ἔχεις τὸ
[3, 1]	ἵνα μὴ θεοχόλωτοι ὦμεν‘ οὔ·	ἀλλ´	ἂν μὲν κόραξ κραυγάζων σημαίνῃ
[3, 9]	τίνος γὰρ ἄλλου κριταὶ εἰσέρχεσθε;	ἀλλ´	ἂν πρὸς τούτοις’ φησίν, ὦ,
[3, 16]	αὑτοῦ τοὺς συνόντας; πόθεν ὑμῖν;	ἀλλ´	ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς
[3, 24]	προελθεῖν ἐφ´ ὅσον αὐτὴ θέλει,	ἀλλ´	ἀντίσπασον, κώλυσον, οἷον οἱ τοῖς
[3, 22]	γυμναζόμενος οὐκ ἐνόμιζεν ἄθλιος εἶναι,	ἀλλ´	ἀόκνως ἐπετέλει πάντα τὰ προσταττόμενα·
[3, 21]	γίνεται, πρᾶγμ´ ἀκάθαρτον καὶ ἄβρωτον.	ἀλλ´	ἀπ´ αὐτῶν ἀναδοθέντων δεῖξόν τινα
[3, 1]	Μή, τοὺς θεούς σοι, νεανίσκε·	ἀλλ´	ἅπαξ ἀκούσας τῶν λόγων τούτων
[3, 21]	βίον καὶ θεὸν ἡγεμόνα. οὔ·	ἀλλ´	ἀπὸ {λι{ πο} μένος μὲν
[3, 24]	πατρικῶς προιστάμενον, ἐν τοῖς ἰδίοις.	ἀλλ´	ἀποκεχώρηκα τοῦ δεῖνος καὶ ὀδυνᾶται.
[3, 24]	Ὀλυμπίᾳ δ´ οὐδεὶς ἄλλο οὐδέν,	ἀλλ´	ἀρκεῖν σοι δοκεῖ τὸ ἐστεφανῶσθαι
[3, 21]	ἡλικίαν, οὐχ ἥγνευκας ὡς ἐκεῖνος,	ἀλλ´	αὐτὰς μόνας τὰς φωνὰς ἀνειληφὼς
[3, 24]	τοὺς ἐκεῖ συνήθεις καὶ φίλους,	ἀλλ´	αὐτοῖς τοῖς πειραταῖς συνήθης ἐγίνετο
[3, 22]	κατὰ τοῦτο τοὺς ἀνθρώπους ἀποσοβεῖν,	ἀλλ´	αὐτὸν τὸν αὐχμὸν αὐτοῦ δεῖ
[3, 24]	ἀπειθείας οὐ παῖδες παίδων ἐκτίσουσιν,	ἀλλ´	αὐτὸς ἐγὼ μεθ´ ἡμέραν, νυκτὸς
[3, 1]	τὰ καλῶς ἔχοντα μηδὲ περιεργάζεσθαι,	ἀλλ´	ἀφεῖναι τὸν ἄνδρα ἄνδρα, τὴν
[3, 24]	δίδως; ἢ οὐδ´ ὅλως ἀντιβλέπεις,	ἀλλ´	ἀφεὶς τοὺς πολλοὺς λόγους ἱκετεύεις,
[3, 5]	ὅτε ἠθέλησας· καὶ οἱ ἄλλοι,	ἀλλ´	ἐγὼ ἑκών. πένης ἐγενόμην σου
[3, 7]	τοῖς κατὰ φύσιν ἔργοις παρακρατῇ.	Ἀλλ´	ἐγὼ πλούσιός εἰμι καὶ οὐδενὸς
[3, 7]	διὰ τοῦτο λέγει μὴ κλέπτετε’	ἀλλ´	ἐγώ σοι λέγω, ὅτι ἐὰν
[3, 3]	πατρὶς καὶ πάντα τὰ πράγματα.	ἀλλ´	ἐγὼ τὸ ἐμὸν ἀγαθὸν ὑπερίδω,
[3, 22]	ἀρκεῖσθαι τὸν ταῖς ἀληθείαις Κυνικόν,	ἀλλ´	εἰδέναι δεῖ, ὅτι ἄγγελος ἀπὸ
[3, 15]	ὅλον τὸ πρᾶγμα οὐδὲ βασανίσας,	ἀλλ´	εἰκῇ καὶ κατὰ ψυχρὰν ἐπιθυμίαν.
[3, 24]	οὐκ εἰς τὸ μὴ ὄν,	ἀλλ´	εἰς τὸ νῦν μὴ ὄν.
[3, 22]	ἀξίαν τὸν χαρακτῆρα τὸν Διογένους,	ἀλλ´	εἰς τοὺς νῦν ἀποβλέπομεν, τοὺς
[3, 10]	πληγὰς λαβὼν ἀποσταίη τοῦ παγκρατιάζειν.	ἀλλ´	ἐκεῖ μὲν ἔξεστι καταλῦσαι καὶ
[3, 24]	διάγοντι, ὅσαι γένοιντ´ ἂν ἐπανελθόντι·	ἀλλ´	ἐκεῖ τέτασο, ὅπως δεῖ τὸν
[3, 13]	οὐκ ὀστράκια ἕξω, οὐ σποδόν;	ἀλλ´	ἐκεῖνα ὑπ´ ἀφροσύνης ταῦτα ποιεῖ,
[3, 4]	εἰπεῖν ἄγε ἵνα Σώφρων στεφανωθῇ‘	ἀλλ´	ἐκεῖνο ἄγε ἵνα τηρήσω τὴν
[3, 17]	κολακεύει, ἀναισχυντεῖ, ἀγρυπνεῖ. τί θαυμαστόν;	ἀλλ´	ἐκεῖνο βλέπε, εἰ ἐν τῷ
[3, 23]	οὐκ ἂν πρὸς τούτοις ἐγίνεσθε,	ἀλλ´	ἐκεῖνο μᾶλλον ἐβλέπετε ἐμὲ δ´
[3, 21]	μου διαλεγομένου περὶ τῶν τεκτονικῶν’	ἀλλ´	ἐκμισθωσάμενος οἰκίαν ταύτην κατασκευάσας δείκνυσιν,
[3, 24]	καὶ τί σοι ὄφελος; (Οὔ·	ἀλλ´	ἐλεύθερος. (Δεῖξον, πῶς ἐλεύθερος. ἰδοὺ
[3, 21]	ἀληθείαις τι τῶν φιλοσόφων. οὔ·	ἀλλ´	ἐλθόντες ἀκούσατέ μου σχόλια λέγοντος’
[3, 20]	ἀνθρώπων ὠφελεῖσθαι. κακὸς γείτων; αὑτῷ·	ἀλλ´	ἐμοὶ ἀγαθός· γυμνάζει μου τὸ
[3, 20]	τὸ ἐπιεικές. κακὸς πατήρ; αὑτῷ·	ἀλλ´	ἐμοὶ ἀγαθός. τοῦτ´ ἔστι τὸ
[3, 24]	ἐν τῷ ἐπὶ θύραις στῆναι,	ἀλλ´	ἔνδον ἐν τοῖς δόγμασιν. ὅταν
[3, 16]	τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε αὐταῖς. οὔ·	ἀλλ´	ἔνθεν ἐπὶ θεωρίαν, εἰς μονομαχίαν,
[3, 13]	οὐδὲ λῃστήρια μεγάλα οὐδὲ πειρατικά,	ἀλλ´	ἔξεστιν πάσῃ ὥρᾳ ὁδεύειν, πλεῖν
[3, 3]	ὁ Ζεύς. οὐδὲ γὰρ ἠθέλησεν,	ἀλλ´	ἐπ´ ἐμοὶ αὐτὸ ἐποίησεν καὶ
[3, 23]	καὶ τί σοι ἀγαθόν ἐστιν;	ἀλλ´	ἐπαίνεσόν με. τί λέγεις τὸ
[3, 10]	οὐ δεῖ προηγεῖσθαι τῶν πραγμάτων,	ἀλλ´	ἐπακολουθεῖν. οὐκ ἔδει οὕτως μοι
[3, 5]	εἶ τὴν κεφαλὴν κρατούμενος νοσεῖν.	(Ἀλλ´	ἐπὶ κλιναρίου κομψοῦ ἐν οἴκῳ
[3, 24]	ἀνθρώπων, διὰ τί μὴ ἀπέλθῃς;	ἀλλ´	ἐπὶ μὲν τὰς τοῦ σκυτέως
[3, 18]	ἐπὶ τὴν προαίρεσιν; πόθεν δύναται;	ἀλλ´	ἐπὶ τὸ σωμάτιον, ἐπὶ τὸ
[3, 24]	αὐτὴν μηδ´ ἀλαζονεύου ἐπ´ αὐτῇ,	ἀλλ´	ἔργῳ δείκνυε· κἂν μηδεὶς αἰσθάνηται,
[3, 24]	τῷ θεῷ, ὅτι οὐ λόγῳ,	ἀλλ´	ἔργῳ τὰ τοῦ καλοῦ καὶ
[3, 1]	ἐγκαλῇς, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι; ναί·	ἀλλ´	ἐρῶ καὶ οὐ πεισθήσεται. τῷ
[3, 1]	χρήσομαί σοι ὠμῶς οὐδ´ ἀπογνωστικῶς,	ἀλλ´	ἐρῶ· νεανίσκε, τίνα θέλεις καλὸν
[3, 13]	σεαυτῷ ἀγαθόν, εὖ ὀρεχθήσῃ. οὔ·	ἀλλ´	εὐθέως ὡς σοφοὶ διάγειν ἐθέλομεν
[3, 25]	ἄλλην, ἵν´ ἔλθῃ ἄλλα Ὀλύμπια,	ἀλλ´	εὐθὺς ἀναλαβόντι καὶ ἀνακτησαμένῳ ἑαυτὸν
[3, 20]	εἰς οἶκον δ´ οὐδεὶς ἀποφέρει·	ἀλλ´	εὐθὺς πρὸς τὸ παιδάριον πόλεμος,
[3, 24]	ταλαιπωρίας τοῦ σώματος ἄσμενος ἀναδέχεσθαι;	ἀλλ´	ἐφίλει πῶς; ὡς τοῦ Διὸς
[3, 17]	κρείττων ἐστίν, καὶ οὐδέποτ´ ἀγανακτήσετε.	ἀλλ´	ἡ γυνή μοι κακῶς χρῆται.
[3, 24]	τε, τοῖς δόγμασι τοῖς ἑαυτοῦ.	Ἀλλ´	ἡ μήτηρ μου στένει μὴ
[3, 5]	ταῦτα ἀναγιγνώσκοντα καταλάβοι ὁ θάνατος.	Ἀλλ´	ἡ μήτηρ μου τὴν κεφαλὴν
[3, 6]	ἄλλο ἐκπονῇς, ἐν ἄλλῳ προκόπτειν.	ἀλλ´	ἴδε, εἴ τις ἡμῶν πρὸς
[3, 17]	ὅτι κατὰ λόγον γέγονεν. ναί,	ἀλλ´	ὁ ἄδικος πλέον ἔχει. ἐν
[3, 21]	πῶς οἱ τῷ ἠρωτῆσθαι περαίνοντες;	ἀλλ´	ὁ δεῖνα σχολὴν ἔχει· διὰ
[3, 1]	ὁ κόραξ ἐστὶν ὁ σημαίνων,	ἀλλ´	ὁ θεὸς δι´ αὐτοῦ· ἂν
[3, 18]	ἐσώθης, οὐκ ἐπὶ σέ. {οὐκοῦν}	ἀλλ´	ὁ κριτὴς ἀποφαίνεται ὅτι ἠσέβησας.
[3, 22]	τούτων, ὅτι ἐκεῖνος αὐτὸν γυμνάζει;	ἀλλ´	ὁ μὲν Ἡρακλῆς ὑπὸ Εὐρυσθέως
[3, 20]	τὸ ἀόργητον, τὸ πρᾷον. οὔ·	ἀλλ´	ὁ μὲν τοῦ τραχήλου καθάπτων
[3, 23]	ἀλγήσαντας. ἔρχεσθε γὰρ οὐχ ὑγιεῖς,	ἀλλ´	ὁ μὲν ὦμον ἐκβεβληκώς, ὁ
[3, 24]	ἢ τοῦτό γε οὐ δυνατόν,	ἀλλ´	ὁ νόμος θεῖος καὶ ἰσχυρὸς
[3, 24]	οὐ θεμιτὰ οὐδ´ ὅσια ἐνθυμηθῆναι,	ἀλλ´	ὁ Ὀδυσσεύς, εἰ μὲν ἔκλαεν
[3, 24]	δεῖ προσεῖναι αὐτῷ, οὐ λιμόν.	(Ἀλλ´	ὁ Ὀδυσσεὺς ἐπεπόνθει πρὸς τὴν
[3, 5]	ἀπόλλυε, ἃ δύνασαι ἐκεῖ ποιεῖν.	Ἀλλ´	ὁ Σωκράτης τί λέγει; ὥσπερ
[3, 20]	σοι μικρὰ ὠφεληθῆναι ἀποθανών; οὔ·	ἀλλ´	ὁ τοῦ Ἀδμήτου πατὴρ μεγάλα
[3, 20]	ἅψαι καὶ χρυσοῦν ἔσται’ οὔ·	ἀλλ´	ὃ θέλεις φέρε κἀγὼ αὐτὸ
[3, 13]	ἔρχου" ποῦ; εἰς οὐδὲν δεινόν,	ἀλλ´	ὅθεν ἐγένου, εἰς τὰ φίλα
[3, 1]	τοιοῦτος οἷος ἀκούειν τἀληθῆ; ὤφελεν.	ἀλλ´	ὅμως ἐπεί πως κατεκρίθην πώγωνα
[3, 1]	ἑαυτῶν; οὐδὲ τὸ χιλιοστὸν μέρος.	ἀλλ´	ὅμως ἐπειδὴ εἰς ταύτην τὴν
[3, 17]	τῷ αἰδήμων. οὐ γὰρ εὑρήσεις·	ἀλλ´	ὅπου κρείττων, ἐκεῖ σαυτὸν εὑρήσεις
[3, 1]	πάντα θέλειν ἀκοῦσαι ἢ τοῦτο.	ἀλλ´	ὅρα, τί λέγει Σωκράτης τῷ
[3, 1]	ἀκάθαρτον δεῖ εἶναι; (Μὴ γένοιτο·	ἀλλ´	ὃς εἶ καὶ πέφυκας, τοῦτον
[3, 2]	ὡς λίθος ἢ ὡς ξύλον,	ἀλλ´	ὅταν τις τὰ δόγματα αὐτοῦ
[3, 24]	ἐγένου οὐχ ὅτε σὺ ἠθέλησας,	ἀλλ´	ὅτε ὁ κόσμος χρείαν ἔσχεν.
[3, 18]	ὑπέλαβες ἢ κακῶς ὠρέχθης; (Οὐδαμῶς.	(Ἀλλ´	ὅτι ἀπέθανέν τις· τί οὖν
[3, 24]	ἐπιμελητέον τοῦ μὴ οἰμώζειν αὐτήν,	ἀλλ´	ὅτι οὐ δεῖ θέλειν τὰ
[3, 24]	(Καὶ γὰρ τῶν ἐπαοιδῶν ἔνιαι,	ἀλλ´	ὅτι ὠφελοῦσιν, οὐκ ἐπιστρέφομαι, μόνον
[3, 3]	αἴρει τὰ χρήματα ὁ πατήρ.	ἀλλ´	οὐ βλάπτει. ἕξει τὸ πλέον
[3, 7]	τὸ προηγούμενον δεῖ ἀγαθὸν εἶναι.	ἀλλ´	οὐ μὴ εἴπητε φρένας ἔχοντες·
[3, 10]	πεινᾶν δὲ καλῶς οὐ δύναται.	Ἀλλ´	οὐ φιλολογῶ; (Τίνος δ´ ἕνεκα
[3, 22]	ἂν εὐδαίμων ἐγένετο καὶ Σαρδανάπαλλος.	ἀλλ´	οὐδ´ Ἀγαμέμνων εὐδαίμων ἦν καίτοι
[3, 7]	ἄφρον ἐστὶ τοῦτο, ἠλίθιόν ἐστιν.	ἀλλ´	οὐδ´ ἂν λέγῃς μοι, ὅτι
[3, 7]	οὐδ´ ἐγώ· οὐ γὰρ γαμητέον.	ἀλλ´	οὐδὲ παιδοποιητέον, ἀλλ´ οὐδὲ πολιτευτέον.
[3, 7]	γὰρ γαμητέον. ἀλλ´ οὐδὲ παιδοποιητέον,	ἀλλ´	οὐδὲ πολιτευτέον. τί οὖν γένηται;
[3, 21]	ἔτυχεν οὐδὲ τῷ τυχόντι δεδομένον.	ἀλλ´	οὐδὲ σοφὸν εἶναι τυχὸν ἐξαρκεῖ
[3, 13]	φιλαλλήλου καὶ ἡδέως συναναστρέφεσθαι ἀνθρώποις.	ἀλλ´	οὐδὲν ἧττον δεῖ τινα καὶ
[3, 3]	ἀντὶ τίνος; πατήρ σου εἰμί.	ἀλλ´	οὐκ ἀγαθόν. ἀδελφός σου εἰμί.
[3, 3]	οὐκ ἀγαθόν. ἀδελφός σου εἰμί.	ἀλλ´	οὐκ ἀγαθόν. ἐὰν δ´ ἐν
[3, 1]	ἐκοσμοῦ, εἰ πάντες ἦσαν γυναῖκες;	ἀλλ´	οὐκ ἀρέσκει σοι τὸ πραγμάτιον·
[3, 8]	πέπραχεν’ ἐξ αὑτοῦ ἕκαστος προστίθησιν.	ἀλλ´	οὐκ ὀρθῶς ταῦτα ὁ Ζεὺς
[3, 24]	ἀκώλυτον ἐποίησας ἐν τοῖς ἐμοῖς.	ἀλλ´	οὐκέτι μου χρείαν ἔχεις; καλῶς
[3, 25]	πληγῶν, ἀπέχεσθαι τῶν αὐτῶν ἁμαρτημάτων.	ἀλλ´	οὐχ ὅμοιον· ἐνταῦθα μὲν γὰρ
[3, 22]	ἀποκτείνωσιν, οὐ μὴ ἀποθάνωσιν; ναί,	ἀλλ´	οὐχ´ ὑφ´ ἓν πάντες. τί
[3, 24]	ἀπώλειαν γὰρ σημαίνει τῶν σταχύων·	ἀλλ´	οὐχὶ τοῦ κόσμου. λέγε δύσφημον
[3, 13]	κατὰ δύναμιν, ἀλλὰ κατὰ φύσιν	ἀλλ´	οὐχὶ τῷ φθισικῷ. μελέτησόν ποτε
[3, 25]	εὐτυχεστάτῳ, ἔξεστι δὲ κακοδαιμονεστάτῳ εἶναι,	ἀλλ´	ὑπὲρ αὐτῆς εὐτυχίας καὶ εὐδαιμονίας.
[3, 24]	μηδὲ ποθοῦσι τὰ πρῶτα. (Ναί·	ἀλλ´	ὑπὸ τοῦ ἄλογα εἶναι πάσχει
[3, 13]	(πόθεν γὰρ αὐτῷ ταύτην κηρύξαι;	ἀλλ´	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκηρυγμένην διὰ
[3, 1]	γὰρ καὶ τοῦτον καθάριον εἶναι.	ἀλλ´	ὡς ἀλεκτρυόνα καὶ ἐκεῖνον ὡς
[3, 26]	θεός, οἱ φίλοι. (Σκληρῶς κατακείσομαι.	(Ἀλλ´	ὡς ἀνήρ. (Οἴκημα ἐπιτήδειον οὐχ
[3, 24]	ἐφίλει τοὺς παῖδας τοὺς ἑαυτοῦ;	ἀλλ´	ὡς ἐλεύθερος, ὡς μεμνημένος, ὅτι
[3, 7]	ὡς λογικῶν ἡ ἀρχὴ γίνεται.	ἀλλ´	ὡς ὁ Ζεὺς διέταξεν, τοῦτο
[3, 15]	ὅλῃ δὲ τῇ ψυχῇ οὐδέν,	ἀλλ´	ὡς ὁ πίθηκος πᾶν ὃ
[3, 26]	τί μοι τὸ λοιπόν ἐστιν;	ἀλλ´	ὡς πάντων ἐχόντων σοι καλῶς
[3, 9]	ἐμέ, ὡς πρὸς φιλόσοφον ἐλήλυθας,	ἀλλ´	ὡς πρὸς λαχανοπώλην, ἀλλ´ ὡς
[3, 9]	ἐλήλυθας, ἀλλ´ ὡς πρὸς λαχανοπώλην,	ἀλλ´	ὡς πρὸς σκυτέα. (Πρὸς τί
[3, 24]	ἀνθρώπων, οὐ σοὶ ἀπειθῶν ἔξειμι,	ἀλλ´	ὡς σοῦ μοι σημαίνοντος τὸ
[3, 24]	οὐκ ἀναφαίρετον οὐδ´ εἰς ἅπαν,	ἀλλ´	ὡς σῦκον, ὡς σταφυλή, τῇ
[3, 24]	ἢ οὐδὲ σὺ ταῦτα ἐμελέτησας,	ἀλλ´	ὡς τὰ γύναια τὰ οὐδενὸς
[3, 5]	ἀποβάλλεις τινὰ δόγματα φαῦλα καὶ	ἄλλ´	ἀντ´ αὐτῶν ἀναλαμβάνεις καὶ τὴν
[3, 23]	ὅτι οἶδά τι καὶ διδάσκω’	ἀλλὰ	ἄλλον ἀλλαχοῦ ἔπεμπεν. τοιγαροῦν ἤρχοντο
[3, 24]	ἐρριζῶσθαι μηδὲ προσπεφυκέναι τῇ γῇ,	ἀλλὰ	ἄλλοτ´ ἐπ´ ἄλλους ἵεσθαι τόπους
[3, 24]	περιβαλεῖ, οὐκ ἀγρυπνήσει, οὐ κινδυνεύσει,	ἀλλὰ	ἄχρηστος δόξει στρατεύεσθαι. πάλιν ἐν
[3, 20]	μακάριον, εὐδαιμονικόν, σεμνόν, ζηλωτόν. Οὔ·	ἀλλὰ	βλέπε μὴ νοσήσῃς· κακόν ἐστιν’
[3, 1]	περιελεῖν, ψιλούμενόν με παῦσαι ἠδύνατο,	ἀλλὰ	βλέπων με τίνος εἴπω; σχῆμα
[3, 22]	γυνή, οὐ παιδία, οὐ πραιτωρίδιον,	ἀλλὰ	γῆ μόνον καὶ οὐρανὸς καὶ
[3, 24]	οὐδὲ τῶν μικροτάτων τινὸς ἀμελεῖ,	ἀλλὰ	γυμνάζων καὶ μάρτυρι πρὸς τοὺς
[3, 26]	σὺ δ´ οὐ λιμὸν φοβῇ,	ἀλλὰ	δέδοικας μὴ οὐ σχῇς μάγειρον,
[3, 9]	τοῖς μαινομένοις. τοῦτο πονηρὸν κριτήριον.	ἀλλὰ	δεῖξόν μοι, ὅτι ἐπίσκεψίν τινα
[3, 19]	καταστέλλει τὴν ἐπιθυμίαν ὁ παιδαγωγός,	ἀλλὰ	δέρει τὸν μάγειρον. ἄνθρωπε, μὴ
[3, 5]	διὰ τὸν πατέρα, τὸν ἀδελφόν,	ἀλλὰ	δι´ ἐμέ‘ ἔτι ὑπολογίζῃ νόσον;
[3, 24]	καὶ πολίτην ἀγαθὸν καὶ φίλον.	Ἀλλὰ	δόξεις μὴ προτεθυμῆσθαι μὴ ἀνύσας.
[3, 7]	εἰς φυλακὴν βαλεῖν. (Ὡς λίθον.	(Ἀλλὰ	δύναμαι ξυλοκοπῆσαι ὃν θέλω. (Ὡς
[3, 7]	ἐστι κριτὴν εἶναι ὅσου Νουμήνιος;	(Ἀλλὰ	δύναμαι ὃν θέλω εἰς φυλακὴν
[3, 24]	ἐγὼ καὶ οὐκέτι ὀψόμεθα ἀλλήλους’	(Ἀλλὰ	δύσφημά ἐστι ταῦτα. (Καὶ γὰρ
[3, 21]	μέρος τῶν διαβαλλόντων τὸ ἔργον.	ἀλλὰ	εἴ σε ψυχαγωγεῖ τὰ θεωρήματα,
[3, 24]	δι´ οὐδένα δὲ προσήκει δυστυχεῖν,	ἀλλὰ	εὐτυχεῖν διὰ πάντας, μάλιστα δὲ
[3, 4]	οὕτως ἀεὶ νικήσει, ὃν θέλω.	(Ἀλλὰ	θέλω στεφανωθῆναι Σώφρονα. (Ἐν οἴκῳ
[3, 1]	οὐκ εἴρηκεν· πόθεν γὰρ ἐκείνῳ;	ἀλλὰ	θεός τίς ποτ´ εὐμενὴς δι´
[3, 22]	ὑπ´ αὐτῶν καλὸν καὶ ἀγαθόν,	ἀλλὰ	καὶ διὰ τοῦ σώματος ἐνδείκνυσθαι,
[3, 12]	περιπατεῖν καὶ οὐ μόνον δύσκολον,	ἀλλὰ	καὶ ἐπικίνδυνον. τούτου ἕνεκα δεῖ
[3, 24]	γάρ ἐστιν. (Τίς οὔ φησιν;	ἀλλὰ	καὶ ζωμὸς ἡδύς ἐστι καὶ
[3, 21]	γίνεται, ἀνδράποδον, οὐδ´ ὡς ἔτυχεν,	ἀλλὰ	καὶ ἡλικίαν εἶναι δεῖ καὶ
[3, 7]	ἀργυρώματα· τί σοι χρεία δογμάτων;	(Ἀλλὰ	καὶ κριτής εἰμι τῶν Ἑλλήνων.
[3, 1]	νῦν, οὐκ ἀνέξομαι οὐδ´ ἀνήσω·	ἀλλὰ	καὶ νέῳ καὶ πρεσβυτέρῳ καὶ
[3, 26]	τὸ ἀποθανεῖν μετρίως ἔχεις; (Ναί·	ἀλλὰ	καὶ οἱ ἐμοὶ πεινήσουσιν. (Τί
[3, 24]	σε ἀτυχεῖν, ὅπου αὐτὸς εἶ,	ἀλλὰ	καὶ πέραν θαλάσσης καὶ διὰ
[3, 25]	τὸν ἀγῶνα τὸν μέγιστον ἀγωνιζομένοις,	ἀλλὰ	καὶ πληγὰς ληπτέον· οὐ γὰρ
[3, 1]	φησιν αὐτός, κατετάχθη, μηκέτι ἐξέλιπεν.	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τοὺς δικαστὰς τί
[3, 24]	τοῦ διαλεχθῆναι οὕτως· ἔστω, διαλεχθήσομαι.	ἀλλὰ	καὶ τὴν χεῖρα δεῖ καταφιλῆσαι
[3, 1]	γυναῖκα, παιδίον ὡς παιδίον. οὔ·	ἀλλὰ	καὶ τοῦ λέοντος ἐκτίλωμεν τὴν
[3, 18]	ὁ κριτὴς ἀκίνδυνός ἐστιν; οὔ·	ἀλλὰ	κἀκείνῳ τὰ ἴσα κινδυνεύεται. τί
[3, 13]	δεῖ τὰ τοιαῦτα κατὰ δύναμιν,	ἀλλὰ	κατὰ φύσιν ἀλλ´ οὐχὶ τῷ
[3, 1]	σου τὰ σκέλη‘ μὴ γένοιτο·	ἀλλὰ	κόσμει σου τὴν προαίρεσιν, ἔξαιρε
[3, 22]	αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἀφαιρούμεθα. (Ναί·	ἀλλὰ	Κράτης ἔγημεν. (Περίστασίν μοι λέγεις
[3, 21]	σεαυτὸν μηδ´ ἄλλου ἀνάσχῃ λέγοντος,	ἀλλὰ	λέγε πεπλάνηται· ἐγὼ γὰρ οὔτ´
[3, 12]	οὕτως ἀνεξέταστον φαντασίαν μὴ παραδέχεσθαι,	ἀλλὰ	λέγειν ἔκδεξαι, ἄφες ἴδω, τίς
[3, 9]	τὰς τιμὰς ἔχοντι ἃς εἶχες,	ἀλλὰ	μείζονός τινος ἐπιθυμεῖς καὶ ἐπιφανεστέρου,
[3, 24]	ἀποδημείτω, μηδ´ ἡμεῖς ποῦ ἀποδημῶμεν,	ἀλλὰ	μένωμεν ὡς τὰ φυτὰ προσερριζωμένοι·
[3, 14]	τραγῳδοὶ μόνοι ᾆσαι οὐ δύνανται,	ἀλλὰ	μετὰ πολλῶν, οὕτως ἔνιοι μόνοι
[3, 24]	τούτου οὐχ ἑνός, οὐ δυεῖν,	ἀλλὰ	μυρίων ἐπὶ μυρίοις. Ταῦτα ἤκουες
[3, 10]	μὴ ἐγγίσῃς, ὕστερον οὐκ ἐγγιεῖς;	ἀλλὰ	ὁ κόσμος μέλλει ἀνατρέπεσθαι σοῦ
[3, 13]	Ἀχέρων οὐδὲ Κωκυτὸς οὐδὲ Πυριφλεγέθων,	ἀλλὰ	πάντα θεῶν μεστὰ καὶ δαιμόνων’
[3, 24]	ὅτι οὐδείς ἐστιν ἄνθρωπος ὀρφανός,	ἀλλὰ	πάντων {ἀ{ ι} εὶ καὶ
[3, 9]	τοῦτό ἐστι φιλοσόφῳ συμβάλλειν. οὔ·	ἀλλὰ	πάροδός ἐστι καὶ ἕως τὸ
[3, 26]	κέρδος ἡγήσεται, σὲ δ´ οὐδείς,	ἀλλὰ	πᾶς ζημίαν. οὕτως οὐδὲ κυνὸς
[3, 22]	οὐδὲ περὶ εἰρήνης ἢ πολέμου,	ἀλλὰ	περὶ εὐδαιμονίας {ἢ} καὶ κακοδαιμονίας,
[3, 24]	ἀνάπλασσε τὴν ἐν Ἀθήναις διατριβήν,	ἀλλὰ	περὶ μόνης τῆς ἐκεῖ μελέτα.
[3, 26]	σὺ δ´ οὐκ ἐξελεύσῃ θαρρῶν,	ἀλλὰ	περιτρέμων τοῖς ἱματιδίοις καὶ τοῖς
[3, 22]	ἴδε χαρακτήρ, ἴδ´ ἐπιβολή. οὔ·	ἀλλὰ	πηρίδιον καὶ ξύλον καὶ γνάθοι
[3, 10]	ἐπὶ σοί; τίς σε κωλύσει;	ἀλλὰ	πιεῖν μὲν κωλύσει ὁ ἰατρός,
[3, 13]	γὰρ ἀνθρώπου ὄψις ἐξαιρεῖται ἐρημίας,	ἀλλὰ	πιστοῦ καὶ αἰδήμονος καὶ ὠφελίμου.
[3, 24]	πενθεῖν, εἰ καὶ μὴ ἀπεδήμησας,	ἀλλὰ	πλείω προσέλαβες; κἂν ἄλλους πάλιν
[3, 22]	ἔχει. τὸ σῶμα; οὐκ ἔχει.	ἀλλὰ	πολύχρυσος εἶ καὶ πολύχαλκος· τί
[3, 1]	οὐκ εἶ κρέας οὐδὲ τρίχες,	ἀλλὰ	προαίρεσις· ταύτην ἂν σχῇς καλήν,
[3, 23]	κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ συνίστανεν. οὔ·	ἀλλὰ	προσπέμπων ἔλεγεν ἄκουσόν μου σήμερον
[3, 13]	τί ποιεῖς; σαυτὸν γὰρ ὠφέλησας;	ἀλλὰ	προτρέψαι αὐτοὺς θέλεις. σὺ γὰρ
[3, 12]	περὶ τοῦτο ἐπαρίστεροι ἀσκηταί εἰσιν)	ἀλλὰ	πρῶτον εἰς τὸ ἀποσχέσθαι, καὶ
[3, 22]	Ὀλυμπίοις νικηθῆναι μόνον καὶ ἐξελθεῖν,	ἀλλὰ	πρῶτον μὲν ὅλης τῆς οἰκουμένης
[3, 26]	ἡ ἀπορία, μή τι ἐπέκλασεν;	ἀλλὰ	πῶς ἀπῄει πρὸς τὰς παρθένους
[3, 23]	πῶς δεῖ βιοῦν; οὔ, μωρέ·	ἀλλὰ	πῶς δεῖ φράζειν· τούτου γὰρ
[3, 26]	γέροντα; τίνα δ´ οὐκ ἐσχατόγηρων;	ἀλλὰ	ῥιγῶντες τὰς νύκτας καὶ τὰς
[3, 26]	οἰκίαν θέλῃ δέξασθαι, μηδεὶς ἐπιμεληθῆναι;	ἀλλὰ	σκεῦος μὲν ὁλόκληρον καὶ χρήσιμον
[3, 15]	αἰσχρῶς ἀποστήσῃ. θέλω Ὀλύμπια νικῆσαι.	ἀλλὰ	σκόπει τὰ καθηγούμενα αὐτοῦ καὶ
[3, 9]	ἀντίδικός σου; καὶ πῶς διαφέρεσθε;	ἀλλὰ	σὺ μᾶλλον ἢ ἐκεῖνος; διὰ
[3, 26]	θυρωρὸς καθίσταται ἐπὶ οὐδεμιᾷ θύρᾳ;	ἀλλὰ	σὺ μελετᾷς ἀποδεικνύειν δύνασθαι· τίνα;
[3, 24]	γὰρ συνταπεινοῦσθαι πέφυκας οὐδὲ συνατυχεῖν,	ἀλλὰ	συνευτυχεῖν. ἂν δέ τις ἀτυχῇ,
[3, 22]	πολυπραγμονεῖ, ὅταν τὰ ἀνθρώπινα ἐπισκοπῇ,	ἀλλὰ	τὰ ἴδια. εἰ δὲ μή,
[3, 7]	ὕλην δεῖ τιμᾶν, τὰ σαρκίδια,	ἀλλὰ	τὰ προηγούμενα. τίνα ἐστὶ ταῦτα;
[3, 2]	με εἶναι ἀπαθῆ ὡς ἀνδριάντα,	ἀλλὰ	τὰς σχέσεις τηροῦντα τὰς φυσικὰς
[3, 24]	ἵν´ ὦσιν ὅμοιοι αὐτῷ, εὐδαίμονες.	ἀλλὰ	ταῦτα οὐ θεμιτὰ οὐδ´ ὅσια
[3, 24]	εἰς ἕτερα μεταβολαί· οὐκ ἀπώλεια,	ἀλλὰ	τεταγμένη τις οἰκονομία καὶ διοίκησις.
[3, 6]	δὲ τῶν φθόγγων οὐκέτι κοινή,	ἀλλὰ	τεχνική, οὕτως ἐστί τινα, ἃ
[3, 23]	περὶ τὸν Ξέρξην’ ἄλλος οὔ·	ἀλλὰ	τὴν ἐπὶ Πύλαις μάχην’ τοῦτό
[3, 20]	καὶ τἀγαθὰ δεῖ με ζητεῖν;	ἀλλὰ	τί; ταῦτα μέχρι ὧδε, εἰς
[3, 20]	κακῶν τὸ τρία τέσσαρα εἶναι.	ἀλλὰ	τί; τὴν μὲν ἐπιστήμην ἀγαθόν,
[3, 10]	τὸ ἐλάδιον οὔτε τὸ σωμάτιον,	ἀλλὰ	τί; τὸ ἴδιον ἡγεμονικόν. τὰ
[3, 20]	νόσος δὲ κακόν; οὔ, ἄνθρωπε.	ἀλλὰ	τί; τὸ καλῶς ὑγιαίνειν ἀγαθόν,
[3, 23]	ἐθαύμασα, τίσιν ποτὲ λόγοις. οὔ·	ἀλλὰ	τίνι ποτὲ λόγῳ· τοῦτ´ ἐκείνου
[3, 24]	τινὶ προσπάσχῃς, οὐδενὶ τῶν ἀναφαιρέτων,	ἀλλά	τινι τοιούτῳ γένει, οἷόν ἐστι
[3, 17]	οὐ δεῖ τὴν πενίαν ἐκβάλλειν,	ἀλλὰ	τὸ δόγμα τὸ περὶ αὐτῆς,
[3, 7]	οὐδ´ αὐτὸς Ἐπίκουρος ἀποφαίνει κακόν,	ἀλλὰ	τὸ ἐμπεσεῖν· καὶ ὅτι πίστιν
[3, 24]	οὐ τὸ φαγεῖν μὴ ἔχειν,	ἀλλὰ	τὸ λόγον μὴ ἔχειν ἀρκοῦντα
[3, 9]	μικρόν σοι δοκεῖ τοῦτο; (Οὔ·	ἀλλὰ	τὸ μέγιστον. (Τί οὖν; ὀλίγου
[3, 7]	βλαβήσῃ’ ποίαν βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν,	ἀλλὰ	τὸ μὴ ποιῆσαι ἃ δεῖ·
[3, 3]	τέχναι καὶ αἱ ἀρεταὶ συγχέονται,	ἀλλὰ	τὸ πνεῦμα, ἐφ´ οὗ εἰσιν·
[3, 12]	καὶ ἐπικίνδυνον ἐπιτήδειον πρὸς ἄσκησιν,	ἀλλὰ	τὸ πρόσφορον τῷ προκειμένῳ ἐκπονηθῆναι.
[3, 13]	ἀποσφάξῃ με; μωρέ, σὲ οὔ,	ἀλλὰ	τὸ σωμάτιον. Ποία οὖν ἔτι
[3, 1]	ὡς ἀνὴρ αὐτοῖς ἄρεσον. ναί·	ἀλλὰ	τοῖς λείοις χαίρουσιν. οὐκ ἀπάγξῃ;
[3, 19]	προσεπταίσαμεν χάσκοντες, οὐχὶ ἡμῖν ἐπέπλησσεν,	ἀλλὰ	τὸν λίθον ἔτυπτεν. τί γὰρ
[3, 22]	μή τι ἀφορμή; οὔ‘ φησίν,	ἀλλὰ	τοῦ ἀδελφοῦ μου τὸ γυναικάριον
[3, 19]	γὰρ ἐκείνου σε παιδαγωγὸν κατεστήσαμεν;	ἀλλὰ	τοῦ παιδίου ἡμῶν· τοῦτο ἐπανόρθου,
[3, 24]	οὐδὲν ποιεῖ τοῦ δόξαι ἕνεκα,	ἀλλὰ	τοῦ πεπρᾶχθαι καλῶς; (Τί οὖν
[3, 10]	μοι προσενεχθῆναι τὸν ἀδελφόν. οὔ·	ἀλλὰ	τοῦτο μὲν ἐκεῖνος ὄψεται. ἐγὼ
[3, 3]	οὐδὲν ἐμοὶ καὶ τῷ πατρί,	ἀλλὰ	τῷ ἀγαθῷ. οὕτως εἶ σκληρός;
[3, 22]	τὸν ἀγῶνα, ὅπου δύναται νικηθῆναι,	ἀλλὰ	τῶν ἀλλοτρίων εὐθὺς ἐξίσταται, τῶν
[3, 22]	κομψότερος ὢν Σαρδαναπάλλου καὶ Νέρωνος,	ἀλλὰ	τῶν ἄλλων ῥεγκόντων ἐκεῖνος τί
[3, 5]	ἑκών. πένης ἐγενόμην σου θέλοντος,	ἀλλὰ	χαίρων. οὐκ ἦρξα, ὅτι σὺ
[3, 9]	ἴσως ἀρκεῖ ἐκεῖνο εἰπεῖν ὅτι	ἀλλὰ	χρείαν αὐτῶν οὐκ ἔχω· σὺ
[3, 7]	καὶ αὐτοὶ γὰρ ἄλλα λέγομεν,	ἄλλα	δὲ ποιοῦμεν. ἡμεῖς λέγομεν τὰ
[3, 16]	καλῶς ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε	ἄλλα	ἔθη· πήξατε ὑμῶν τὰς ὑπολήψεις,
[3, 5]	τὰς ἐντολάς; μή τι πρὸς	ἄλλα	ἐχρησάμην ταῖς ἀφορμαῖς ἃς ἔδωκας;
[3, 24]	ὠφελείτω. σὺ δὲ δύσφημα καλεῖς	ἄλλα	ἢ τὰ κακοῦ τινος σημαντικά;
[3, 7]	λεγομένων Στωικῶν· καὶ αὐτοὶ γὰρ	ἄλλα	λέγομεν, ἄλλα δὲ ποιοῦμεν. ἡμεῖς
[3, 12]	καθ´ ὃ καὶ ἄλλῳ πρὸς	ἄλλα	μᾶλλον ἀσκητέον. τί οὖν ὧδε
[3, 25]	περιμεῖναι τετραετίαν ἄλλην, ἵν´ ἔλθῃ	ἄλλα	Ὀλύμπια, ἀλλ´ εὐθὺς ἀναλαβόντι καὶ
[3, 21]	ἢ πρότερον οὐδ´ ὁρμῶ ἐπ´	ἄλλα	οὐδὲ συγκατατίθεμαι ἄλλοις οὐδ´ ὅλως
[3, 24]	ζῇς; ἵνα λύπας ἄλλας ἐπ´	ἄλλαις	περιβάλῃ, δι´ ἃς ἀτυχεῖς; εἶτά
[3, 7]	τὸν αἰδήμονα, τὸν κόσμιον. τούτων	ἄλλας	βλάβας μείζονας μὴ ζήτει. ~Πῶς
[3, 2]	σοὶ οὖν τοῦτο λείπει; τὰς	ἄλλας	ἐκπεπόνηκας; περὶ κερμάτιον ἀνεξαπάτητος εἶ;
[3, 24]	τί οὖν ζῇς; ἵνα λύπας	ἄλλας	ἐπ´ ἄλλαις περιβάλῃ, δι´ ἃς
[3, 1]	ὡς αὐτὸς ἠθέλησεν. ἄγε, τίνας	ἄλλας	ἔχεις προσηγορίας; ἀνὴρ εἶ ἢ
[3, 11]	Ὁμογνίου. καὶ οὕτως κατὰ τὰς	ἄλλας	σχέσεις εὑρήσομεν ἐπόπτην τὸν Δία.
[3, 23]	γὰρ τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν φέροντα,	ἀλλαχοῦ	δ´ αὐτὰ ζητοῦσι. τοῦτο ἵνα
[3, 23]	τι καὶ διδάσκω’ ἀλλὰ ἄλλον	ἀλλαχοῦ	ἔπεμπεν. τοιγαροῦν ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν
[3, 22]	ὁδὸν ἀπέρχεσθε τὴν οὖσαν ἀπολελοιπότες,	ἀλλαχοῦ	ζητεῖτε τὸ εὔρουν καὶ τὸ
[3, 22]	ὑποδείξων αὐτοῖς, ὅτι πεπλάνηνται καὶ	ἀλλαχοῦ	ζητοῦσι τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ
[3, 26]	τι καὶ ὁ ἐκείνων λιμὸς	ἀλλαχοῦ	που φέρει; οὐχὶ καὶ ἡ
[3, 22]	γὰρ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἔσται	ἄλλη	τοιαύτη καὶ ὁ πενθερὸς ἄλλος
[3, 24]	καὶ δεῖ τοὺς μὲν παρεῖναι	ἀλλήλοις,	τοὺς δ´ ἀπαλλάττεσθαι, τοῖς μὲν
[3, 24]	ἢ ἐγὼ καὶ οὐκέτι ὀψόμεθα	ἀλλήλους’	(Ἀλλὰ δύσφημά ἐστι ταῦτα. (Καὶ
[3, 9]	οὕτως λέγε συμβεβληκέναι μοι. ἐλέγξωμεν	ἀλλήλους·	εἴ τι ἔχω κακὸν δόγμα,
[3, 24]	εἶτα καὶ ἀνθρώπων φύσει πρὸς	ἀλλήλους	ᾠκειωμένων· καὶ δεῖ τοὺς μὲν
[3, 22]	(γίνεται ἤδη πλείω σκευάρια) τὴν	ἄλλην	ἀσχολίαν, τὸν περισπασμόν. ποῦ μοι
[3, 26]	γῆς ἢ καὶ θαλάττης φέρονται	ἄλλην	ἐξ ἄλλης ἀφορμὴν πρὸς τὸ
[3, 25]	ἀγωνίζεσθαι οὐδὲ δεῖ περιμεῖναι τετραετίαν	ἄλλην,	ἵν´ ἔλθῃ ἄλλα Ὀλύμπια, ἀλλ´
[3, 22]	τυφλοὶ ἄνω καὶ κάτω κυλίεσθε·	ἄλλην	ὁδὸν ἀπέρχεσθε τὴν οὖσαν ἀπολελοιπότες,
[3, 19]	θεούς, ὅτι προεκόψαμεν. νῦν δ´	ἄλλην	ὁδὸν ἐξ ἀρχῆς ἐληλύθαμεν. εὐθὺς
[3, 7]	ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ, βλαβήσῃ’ ποίαν βλάβην;	ἄλλην	οὐδεμίαν, ἀλλὰ τὸ μὴ ποιῆσαι
[3, 1]	ἡρμοσμένου τὴν κόμην καὶ τὴν	ἄλλην	περιβολὴν κατακοσμοῦντος Εἰπέ μοι, ἔφη,
[3, 12]	μὴ παρὰ τόπον, μὴ παρὰ	ἄλλην	τινὰ τοιαύτην {ἀ} συμμετρίαν. τρίτος
[3, 16]	ἰατροὶ τοὺς μακρονοσοῦντας ἐκπέμπουσιν εἰς	ἄλλην	χώραν καὶ ἄλλον ἀέρα καλῶς
[3, 24]	τοῦ οἰμώζειν αἴτια, κἂν πρὸς	ἄλλην	χώραν προσπαθῇς. τί οὖν ζῇς;
[3, 26]	καὶ θαλάττης φέρονται ἄλλην ἐξ	ἄλλης	ἀφορμὴν πρὸς τὸ διατρέφεσθαι φιλοτεχνοῦντες;
[3, 23]	ἁπλοῦς καὶ ἀκέραιος’ τί δοκεῖς	ἄλλο	αὐτὸν λέγειν ἢ οὗτός τινά
[3, 1]	{ἄλλο{ ν} δ´ ἵππον, πρὸς	ἄλλο	δ´ εἰ οὕτως τύχοι ἀηδόνα,
[3, 7]	δύναται ἄλλο μὲν εἶναι ἀγαθόν,	ἄλλο	δ´ ἐφ´ ᾧ εὐλόγως ἐπαιρόμεθα,
[3, 22]	{ὅ} τι ἄρα πόρδωνες γίνονται,	ἄλλο	δ´ οὐδέν; ἐπεὶ οὐκ ἂν
[3, 22]	(εἰ δὲ μή, μύξα γίνεται,	ἄλλο	δ´ οὐδέν) ἵνα ἑτοίμως δύνηται
[3, 18]	ἄλλῳ μέν τις ἁμαρτάνει, εἰς	ἄλλο	δὲ βλάπτεται. πάλιν σὸν ἔργον
[3, 18]	πατέρα, τὸν φιλόστοργον, τὸν ἥμερον.	ἄλλο	δὲ μηδὲν ζήτει τούτου ἕνεκα
[3, 6]	οὖν ἐνάλλασσε μηδὲ ζήτει, ὅταν	ἄλλο	ἐκπονῇς, ἐν ἄλλῳ προκόπτειν. ἀλλ´
[3, 15]	ἴδῃς μιμῇ καὶ ἀεί σοι	ἄλλο	ἐξ ἄλλου ἀρέσκει, τὸ σύνηθες
[3, 23]	γράφει, Δίωνος πολὺ κάλλιον. ὅλον	ἄλλο	ἐστίν. μή τι λέγει ὁ
[3, 20]	οὐκ εὔξομαι ἀποθανεῖν. τί ἔτι	ἄλλο	ζητεῖς; πᾶν ὃ ἂν δῷς,
[3, 7]	γενναῖοι, ὡς αἰδήμονες. ποῖον γὰρ	ἄλλο	ζῷον ἐρυθριᾷ, ποῖον αἰσχροῦ φαντασίαν
[3, 22]	ἐπιβαλλόμενος θεοχόλωτός ἐστι καὶ οὐδὲν	ἄλλο	ἢ δημοσίᾳ θέλει ἀσχημονεῖν. οὐδὲ
[3, 24]	εἰ ταῖς ἀληθείαις ἔκλαεν, τί	ἄλλο	ἢ ἐδυςτύχει; τίς δὲ καλός
[3, 24]	ὡς σκεῦος ἄχρηστον ἐκβαλεῖ, οὐδὲν	ἄλλο	ἢ ἐμπόδιον καὶ κακὸν παράδειγμα
[3, 20]	θάνατον τί ποιήσεις; τί γὰρ	ἄλλο	ἢ ἵνα σε κοσμήσῃ ἢ
[3, 24]	ἐκεῖ φίλοι; (Τί γὰρ ἂν	ἄλλο	ἢ οἱ θνητοὶ ἀπέθανον; ἢ
[3, 26]	μὴ παρέχῃ τροφάς; (Τί γὰρ	ἄλλο	ἢ ὡς ἀγαθὸς στρατηγὸς τὸ
[3, 24]	μηδέν σοι προσήκουσιν; ἢ τί	ἄλλο	θέλουσιν ἐκεῖνοι ἢ καθεύδειν ἀπαραποδίστως
[3, 11]	ἐπιθυμείτω, κολακευέτω, ταρασσέσθω· ὃς ἂν	ἄλλο	κακόν, λυπείσθω, πενθείτω, θρηνείτω, δυστυχείτω’
[3, 24]	γυνὴ καλὴ ἡδύ ἐστιν. τί	ἄλλο	λέγουσιν οἱ τέλος ποιούμενοι τὴν
[3, 7]	τοῦ ἀγαθοῦ. οὐ γὰρ δύναται	ἄλλο	μὲν εἶναι ἀγαθόν, ἄλλο δ´
[3, 1]	δ´ ὄψει αὐτό. ἐπειδὴ πρὸς	ἄλλο	μὲν ὁρῶμεν κύνα πεφυκότα, πρὸς
[3, 1]	μὲν ὁρῶμεν κύνα πεφυκότα, πρὸς	{ἄλλο{	ν} δ´ ἵππον, πρὸς ἄλλο
[3, 1]	καλλίστου ἀγγέλου σημαίνει; τί ἐστιν	ἄλλο,	ὃ λέγει ὁ ποιητής; ἐπεὶ
[3, 13]	ποτε, εἶτα καταστρέφει καὶ πάλιν	ἄλλο	οἰκοδομεῖ· καὶ οὕτως οὐδέποτε ἀπορεῖ
[3, 24]	πράττειν; ἐν Ὀλυμπίᾳ δ´ οὐδεὶς	ἄλλο	οὐδέν, ἀλλ´ ἀρκεῖν σοι δοκεῖ
[3, 21]	δογματικήν. σὺ δ´ ἰατρεῖον ἀνοίγεις	ἄλλο	οὐδὲν ἔχων ἢ φάρμακα, ποῦ
[3, 3]	ταῦτα πάντα δόγματά ἐστι καὶ	ἄλλο	οὐδὲν καὶ δόγματα περὶ τῶν
[3, 8]	τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς ἀπέθανεν.	ἄλλο	οὐδέν; {οὐδ{ ε} έν. τὸ
[3, 17]	ἡ γυνή μοι κακῶς χρῆται’	ἄλλο	οὖν οὐδέν; οὐδέν. ὁ πατήρ
[3, 5]	μὴν οὐ βλέπω, τί ἐστιν	ἄλλο,	περὶ ὃ ἀσχολοῦνται οἱ φιλόσοφοι.
[3, 21]	τούτῳ προσιόντες εὐτυχῶς προσελεύσονται; τί	ἄλλο	ποιεῖς, ἄνθρωπε, ἢ τὰ μυστήρια
[3, 2]	κληρονομήσῃ, οὐ δάκνῃ; νῦν οὐδὲν	ἄλλο	σοι λείπει ἢ ἀμεταπτωσία; τάλας,
[3, 19]	αἰτιᾶσθαι καὶ μεμνῆσθαι, ὅτι οὐδὲν	ἄλλο	ταραχῆς ἢ ἀκαταστασίας αἴτιόν ἐστιν
[3, 7]	ἀφρόνως ἐποίησε Μάξιμος, εἰ δι´	ἄλλο	τι ἔπλευςεν ἢ διὰ τὴν
[3, 21]	ὧν οὐκ ἔχεις; αὐτὸς γὰρ	ἄλλο	τι ἐποίησας ἐξ ἀρχῆς ἢ
[3, 26]	καὶ τὸ πέρας τῆς νόσου;	(Ἄλλο	τι ἢ θάνατος; ἆρ´ οὖν
[3, 11]	τῇ θείᾳ διοικήσει· ὃς ἂν	ἄλλο	τι ἡγήσηται ἀγαθὸν παρὰ τὰ
[3, 12]	ἐπίδειξιν, ἔξω νενευκότος ἐστὶ καὶ	ἄλλο	τι θηρωμένου καὶ θεατὰς ζητοῦντος
[3, 22]	ὁμοίως κακόν ἐστιν. μή τι	ἄλλο	τι μέλλει γίνεσθαι ἢ τὸ
[3, 24]	οὖν ἔσομαι; (Οὐκ ἔσει· ἀλλ´	ἄλλο	τι, οὗ νῦν ὁ κόσμος
[3, 15]	τὴν ὀσφῦν. ἄλλος γὰρ πρὸς	ἄλλο	τι πέφυκεν. δοκεῖς ὅτι ταῦτα
[3, 3]	ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον. Ὅταν οὖν ἄλλῳ	ἄλλο	τὸ νόμισμα ᾖ, ἐκεῖνό τις
[3, 5]	ἐνόσησα, ὅτε ἠθέλησας· καὶ οἱ	ἄλλοι,	ἀλλ´ ἐγὼ ἑκών. πένης ἐγενόμην
[3, 22]	εἰδέναι σε δεῖ, ὅτι οἱ	ἄλλοι	ἄνθρωποι τοὺς τοίχους προβέβληνται καὶ
[3, 24]	παῖδα, οἱ δὲ διὰ μητέρα,	ἄλλοι	δὲ δι´ ἀδελφούς. δι´ οὐδένα
[3, 24]	δύνασθαι εἰπεῖν νῦν ἃ οἱ	ἄλλοι	ἐν ταῖς σχολαῖς σεμνολογοῦσιν καὶ
[3, 1]	ἤμην λόγου ἀκουστικός; πόσοι δ´	ἄλλοι	νέοι ἐφ´ ἡλικίας πολλὰ τοιαῦτα
[3, 23]	γυμνασία· εἰ σταδιοδρόμος, πάντα ταῦτα	ἀλλοῖα·	εἰ πένταθλος, ἔτι ἀλλοιότερα. οὕτως
[3, 23]	ταῦτα ἀλλοῖα· εἰ πένταθλος, ἔτι	ἀλλοιότερα.	οὕτως εὑρήσεις καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 22]	ἐξ ὅλης ψυχῆς ἐπιστατεῖν τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις; ἀμήχανον, ἀδύνατον. πρῶτον οὖν
[3, 24]	πολίτην οἷον δεῖ, καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἀνθρώποις προάγειν με μάρτυρα τῶν
[3, 22]	ὑπὸ μάλης ἔχων πλακουντάριον ἐπιτιμᾷς	ἄλλοις,	ἐρῶ σοι· οὐ θέλεις μᾶλλον
[3, 1]	μ´ ἀξίου ὅμοιον εἶναι τοῖς	ἄλλοις	ἢ τῇ φύσει μου μέμφου,
[3, 24]	τινα εἶναι καὶ παραχώρησιν ἄλλων	ἄλλοις	καὶ τὰ μὲν διαλύεσθαι, τὰ
[3, 22]	τινι αὐτὸς κακῷ ἐπιτιμήσει τοῖς	ἄλλοις.	ὅρα γάρ, οἷόν ἐστιν. τοῖς
[3, 21]	ὁρμῶ ἐπ´ ἄλλα οὐδὲ συγκατατίθεμαι	ἄλλοις	οὐδ´ ὅλως ἐν χρήσει φαντασιῶν
[3, 26]	τὰ τροφεῖα; (Οἱ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ποιοῦντες· ὡς Μάνης νοσήσεις. (Τί
[3, 4]	κανὼν εἰσέρχῃ καὶ παράδειγμα τοῖς	ἄλλοις,	πῶς αὐτοὺς δεῖ θεωρεῖν. τί
[3, 22]	τινα τῷ πενθερῷ, ἀποδιδόναι τοῖς	ἄλλοις	συγγενέσι τῆς γυναικός, αὐτῇ τῇ
[3, 7]	ἐρεῖτε καὶ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ὑμῶν δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ
[3, 16]	ἐκπέμπουσιν εἰς ἄλλην χώραν καὶ	ἄλλον	ἀέρα καλῶς ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς
[3, 23]	οἶδά τι καὶ διδάσκω’ ἀλλὰ	ἄλλον	ἀλλαχοῦ ἔπεμπεν. τοιγαροῦν ἤρχοντο πρὸς
[3, 24]	ἐξώρισαν, τὸν δ´ εἰς πρεσβείαν,	ἄλλον	δ´ εἰς στρατείαν ἐνέβαλον. κάθησο
[3, 22]	Κυνικοῦ; ἔφη. δεῖ γὰρ αὐτὸν	ἄλλον	εἶναι τοιοῦτον, ἵν´ ἄξιος ᾖ
[3, 22]	ἔρωτος γενομένην καὶ γυναῖκα τιθεῖς	ἄλλον	Κράτητα. ἡμεῖς δὲ περὶ τῶν
[3, 24]	νῦν διὰ σὲ ἔμενον, δι´	ἄλλον	οὐδένα, καὶ νῦν σοι πειθόμενος
[3, 26]	σχῇς μάγειρον, μὴ οὐ σχῇς	ἄλλον	ὀψωνητήν, ἄλλον τὸν ὑποδήσοντα, ἄλλον
[3, 23]	ἐκκλίσει κατὰ φύσιν ἀναστρέφῃ; ὕπαγε,	ἄλλον	πεῖθε. τὸν δεῖνα δὲ πρῴην
[3, 22]	καὶ ᾧ λατρεύει, ὁ Ζεύς;	ἄλλον	τινὰ ἐπικαλεῖται ἢ ἐκεῖνον; οὐ
[3, 26]	ἄλλον ὀψωνητήν, ἄλλον τὸν ὑποδήσοντα,	ἄλλον	τὸν ἐνδύσοντα, ἄλλους τοὺς τρίψοντας,
[3, 26]	μὴ οὐ σχῇς ἄλλον ὀψωνητήν,	ἄλλον	τὸν ὑποδήσοντα, ἄλλον τὸν ἐνδύσοντα,
[3, 24]	κατὰ φύσιν διεξαγωγή, οὐ ζητήσω	ἄλλον	τόπον ἢ ἐν ᾧ εἰμὶ
[3, 21]	αἱ φωναὶ αὐταὶ καθ´ αὑτάς;	Ἄλλον	τρόπον δεῖ ἐπὶ ταῦτα ἐλθεῖν·
[3, 22]	ὄντας πολεμίους δεῖξαι, μήτε τινὰ	ἄλλον	τρόπον ὑπὸ τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα
[3, 13]	τροφάς, ᾧ μέλει, ἄλλος ἐσθῆτα,	ἄλλος	αἰσθήσεις ἔδωκεν, ἄλλος προλήψεις. ὅταν
[3, 3]	πωλήσει ἀντ´ αὐτοῦ ὃ θέλεις.	ἄλλος	γὰρ αὐτὸν ἀναγκάζει ἔσωθεν, ὁ
[3, 15]	ὤμους, τοὺς μηρούς, τὴν ὀσφῦν.	ἄλλος	γὰρ πρὸς ἄλλο τι πέφυκεν.
[3, 26]	τῷ υἱεῖ τῷ ἑαυτοῦ, ἀλλ´	ἄλλος	ἐβασίλευεν Ἄργους καὶ Μυκηνῶν, ὁ
[3, 13]	ἄλλος παρέχει τροφάς, ᾧ μέλει,	ἄλλος	ἐσθῆτα, ἄλλος αἰσθήσεις ἔδωκεν, ἄλλος
[3, 22]	τί ἐστιν ἢ ἀνθύπατος ἢ	ἄλλος	ἢ ὁ καταπεπομφὼς αὐτὸν καὶ
[3, 14]	γὰρ πατήρ μου ὑπατικός ἐστιν.	ἄλλος	λέγει ἐγὼ δεδημάρχηκα, σὺ δ´
[3, 4]	φίλτερος οὐδείς· γελοῖον οὖν, ἵν´	ἄλλος	νικήσῃ κωμῳδῶν, ἐμὲ βλάπτεσθαι. (Τίνα
[3, 23]	ἔφρασεν τὰ περὶ τὸν Ξέρξην’	ἄλλος	οὔ· ἀλλὰ τὴν ἐπὶ Πύλαις
[3, 13]	α} σύνοδος, γείτων, κοινωνὸς ἀβλαβής.	ἄλλος	παρέχει τροφάς, ᾧ μέλει, ἄλλος
[3, 2]	ἀντὶ δακτυλιαίου δίπηχυ. ἂν δ´	ἄλλος	παρὼν εἴπῃ οὐδὲν εἴρηκας, οὐκ
[3, 3]	τὸ πραγμάτιον‘ δὸς καὶ ἀγόραζε.	ἄλλος	περὶ παιδάρια ἐσπούδακεν. δὸς αὐτῷ
[3, 13]	ἄλλος ἐσθῆτα, ἄλλος αἰσθήσεις ἔδωκεν,	ἄλλος	προλήψεις. ὅταν δὲ μὴ παρέχῃ
[3, 26]	τὸ νῦν δὲ μηδ´ ἂν	ἄλλος	τις εἴπῃ σε, ἀνέχου. Αἰσχρόν
[3, 5]	ὁ Σωκράτης τί λέγει; ὥσπερ	ἄλλος	τις‘ φησίν, {χαίρει{ ν} τὸν
[3, 22]	ἄλλη τοιαύτη καὶ ὁ πενθερὸς	ἄλλος	τοιοῦτος καὶ τὰ παιδία οὕτως
[3, 5]	ἀγρὸν τὸν αὑτοῦ ποιῶν κρείσσονα,	ἄλλος	τὸν ἵππον, οὕτως ἐγὼ καθ´
[3, 3]	νόμισμα καὶ λάβε ὃ θέλεις.	ἄλλος	φιλόθηρος. δὸς ἱππάριον καλὸν ἢ
[3, 24]	μηδὲ προσπεφυκέναι τῇ γῇ, ἀλλὰ	ἄλλοτ´	ἐπ´ ἄλλους ἵεσθαι τόπους ποτὲ
[3, 24]	ὅτι οὐ δεῖ θέλειν τὰ	ἀλλότρια	ἐξ ἅπαντος. λύπη δ´ ἡ
[3, 24]	ὀδυνᾶται. διὰ τί γὰρ τὰ	ἀλλότρια	ἴδια ἡγήσατο; διὰ τί, ὅτε
[3, 22]	οὕτω διακείμενος· οὐ γὰρ τὰ	ἀλλότρια	πολυπραγμονεῖ, ὅταν τὰ ἀνθρώπινα ἐπισκοπῇ,
[3, 24]	τόποι, διατριβή, πάντα ταῦτα ὅτι	ἀλλότρια.	σὸν οὖν τί; χρῆσις φαντασιῶν.
[3, 24]	ἴδια δοὺς ἑκάστῳ, τὰ δ´	ἀλλότρια·	τὰ μὲν κωλυτὰ καὶ ἀφαιρετὰ
[3, 22]	ἐπλάζεσθε οὐδ´ ἂν ἐζητεῖτε τὰ	ἀλλότρια	ὡς ἴδια. ἐπιστρέψατε αὐτοὶ ἐφ´
[3, 26]	γράφειν, οὐ παιδαγωγεῖν, οὐ θύραν	ἀλλοτρίαν	φυλάττειν; (Ἀλλ´ αἰσχρὸν εἰς ταύτην
[3, 22]	τί δὲ σοὶ καὶ τοῖς	ἀλλοτρίοις;	τίς γὰρ εἶ; ὁ ταῦρος
[3, 24]	ἅπαντος. λύπη δ´ ἡ ἄλλου	ἀλλότριόν	ἐστιν, ἡ δ´ ἐμὴ ἐμόν.
[3, 22]	τί ἴδιον ἔχει καὶ τί	ἀλλότριον.	καὶ ὅταν τι τῶν ἀλλοτρίων
[3, 24]	ἐμοὶ γάρ ἐστιν· τὸ δ´	ἀλλότριον	πειράσομαι κατὰ δύναμιν, ἐξ ἅπαντος
[3, 10]	γὰρ ἐμόν ἐστιν, ἐκεῖνο δ´	ἀλλότριον·	τοῦτο οὐδεὶς κωλῦσαι δύναται, ἐκεῖνο
[3, 18]	κρινεῖ; τί σοὶ καὶ τῷ	ἀλλοτρίῳ	κακῷ; σὸν κακόν ἐστι τὸ
[3, 7]	ποιεῖ καὶ εἰ ἀπέχεται τῶν	ἀλλοτρίων	δικαστὴς ὢν καὶ δυνάμενος λαμβάνειν.
[3, 22]	ὅπου δύναται νικηθῆναι, ἀλλὰ τῶν	ἀλλοτρίων	εὐθὺς ἐξίσταται, τῶν δούλων οὐκ
[3, 24]	πᾶσαν ἀπαγγελίαν τρέμων, ἐξ ἐπιστολῶν	ἀλλοτρίων	ἠρτημένην ἔχων τὴν ἐμαυτοῦ ἀπάθειαν.
[3, 22]	ἀλλότριον. καὶ ὅταν τι τῶν	ἀλλοτρίων	κακῶς ἔχῃ, λέγει οὐαί μοι,
[3, 10]	ὀργῆς; ποῦ φόβου περὶ τῶν	ἀλλοτρίων,	περὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων; δύο
[3, 7]	δεῖ, κρίνειν δικαίως, ἀπέχεσθαι τῶν	ἀλλοτρίων,	σοὶ καλὴν γυναῖκα φαίνεσθαι μηδεμίαν
[3, 24]	ἐξ ἅπαντος. λύπη δ´ ἡ	ἄλλου	ἀλλότριόν ἐστιν, ἡ δ´ ἐμὴ
[3, 21]	δὲ μηδέποτ´ εἴπῃς σεαυτὸν μηδ´	ἄλλου	ἀνάσχῃ λέγοντος, ἀλλὰ λέγε πεπλάνηται·
[3, 15]	καὶ ἀεί σοι ἄλλο ἐξ	ἄλλου	ἀρέσκει, τὸ σύνηθες δ´ ἀπαρέσκει.
[3, 22]	εὐδαιμονικόν, ὅπου οὐκ ἔστιν, οὐδ´	ἄλλου	δεικνύοντος πιστεύετε. τί αὐτὸ ἔξω
[3, 16]	οὐκ ἐᾷ ἀρχὴν γενέσθαι τινὰ	ἄλλου	ἐθισμοῦ, οὐδὲ φέρομεν τοὺς ἀπαντῶντας
[3, 5]	μὲν γὰρ καταληφθῆναι γένοιτο μηδενὸς	ἄλλου	ἐπιμελουμένῳ ἢ τῆς προαιρέσεως τῆς
[3, 18]	ἄλλου ἐστὶν ἔργον, οὕτως κακὸν	ἄλλου	ἐστίν. ἀπειλεῖ σοι ὁ δεῖνα.
[3, 18]	δ´ ἢ μὴ κριθῆναι ὥσπερ	ἄλλου	ἐστὶν ἔργον, οὕτως κακὸν ἄλλου
[3, 24]	ἐπτοημένος, πενθῶν, ἀτυχῶν, δυστυχῶν, ἐξ	ἄλλου	ἠρτημένος καὶ τούτου οὐχ ἑνός,
[3, 24]	εἶναι οὐδὲ κατακλᾶσθαι οὐδ´ ἐξ	ἄλλου	κρέμασθαι οὐδὲ μέμψασθαί ποτε θεὸν
[3, 9]	Ἐπίκτητος, ἐσολοίκιζεν, ἐβαρβάριζεν’ τίνος γὰρ	ἄλλου	κριταὶ εἰσέρχεσθε; ἀλλ´ ἂν πρὸς
[3, 24]	τοῖς οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τὸ	ἄλλου	παρὰ φύσιν σοὶ κακὸν μὴ
[3, 26]	αἴσχιστον εἶναι δοκεῖ δεῖσθαι παρ´	ἄλλου;	ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος. τίνι
[3, 24]	ἢ ἐν ᾧ εἰμὶ ἢ	ἄλλους	ἀνθρώπους ἢ μεθ´ ὧν εἰμί.
[3, 26]	ἦσαν ἢ πλούσιοι μὲν ἦσαν,	ἄλλους	δὲ κληρονόμους ἀπέλιπον καὶ ζῶντες
[3, 22]	τόσσα μέμηλεν· ὃν δεῖ τοὺς	ἄλλους	ἐπισκοπεῖν, τοὺς γεγαμηκότας, τοὺς πεπαιδοποιημένους,
[3, 1]	ὅτι με διαφέροντα παρὰ τοὺς	ἄλλους	ἐποίησεν‘ Τί οὖν; ἐγὼ τοιοῦτος;
[3, 24]	τῇ γῇ, ἀλλὰ ἄλλοτ´ ἐπ´	ἄλλους	ἵεσθαι τόπους ποτὲ μὲν χρειῶν
[3, 26]	καὶ εἰθίζου φιλοσοφῶν ἀφορᾶν εἰς	ἄλλους	καὶ μηδὲν αὐτὸς ἐλπίζειν ἐκ
[3, 23]	σου. νῦν δύναταί τις ὠφελῆσαι	ἄλλους	μὴ αὐτὸς ὠφελημένος; οὔ. οὐδὲ
[3, 24]	ἀπεδήμησας, ἀλλὰ πλείω προσέλαβες; κἂν	ἄλλους	πάλιν ἔχῃς συνήθεις καὶ φίλους,
[3, 26]	τὸν ἐνδύσοντα, ἄλλους τοὺς τρίψοντας,	ἄλλους	τοὺς ἀκολουθήσοντας, ἵν´ ἐν τῷ
[3, 26]	τὸν ὑποδήσοντα, ἄλλον τὸν ἐνδύσοντα,	ἄλλους	τοὺς τρίψοντας, ἄλλους τοὺς ἀκολουθήσοντας,
[3, 24]	γυμνάζων καὶ μάρτυρι πρὸς τοὺς	ἄλλους	χρώμενος. εἰς τοιαύτην ὑπηρεσίαν κατατεταγμένος
[3, 23]	ἀριθμῶν τοὺς ἀκούοντάς σου θέλεις	ἄλλους	ὠφελεῖν; σήμερόν μου πολλῷ πλείονες
[3, 3]	τον, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον. Ὅταν οὖν	ἄλλῳ	ἄλλο τὸ νόμισμα ᾖ, ἐκεῖνό
[3, 24]	καὶ πάλιν ἄλλῳ προςελθεῖν καὶ	ἄλλῳ.	εἶτα ἄν τι γένηται τῶν
[3, 18]	θ} αι. οὐδέποτε γὰρ ἐν	ἄλλῳ	μέν τις ἁμαρτάνει, εἰς ἄλλο
[3, 6]	ζήτει, ὅταν ἄλλο ἐκπονῇς, ἐν	ἄλλῳ	προκόπτειν. ἀλλ´ ἴδε, εἴ τις
[3, 12]	τοῖς δυσκαταπονήτοις. καθ´ ὃ καὶ	ἄλλῳ	πρὸς ἄλλα μᾶλλον ἀσκητέον. τί
[3, 24]	πρὸς τοῦτο βοηθῆσαι; καὶ πάλιν	ἄλλῳ	προςελθεῖν καὶ ἄλλῳ. εἶτα ἄν
[3, 8]	οὕτως ἐθιζώμεθα, προκόψομεν· οὐδέποτε γὰρ	ἄλλῳ	συγκαταθησόμεθα ἢ οὗ φαντασία καταληπτικὴ
[3, 1]	σωμάτιον οὖν πῶς; ὡς πέφυκεν.	ἄλλῳ	τούτων ἐμέλησεν· ἐκείνῳ {ἐπί{ ς}
[3, 24]	περίοδόν τινα εἶναι καὶ παραχώρησιν	ἄλλων	ἄλλοις καὶ τὰ μὲν διαλύεσθαι,
[3, 24]	ἐκεῖ μελέτα. Εἶτ´ ἀντὶ τῶν	ἄλλων	ἁπασῶν διαχύσεων ἐκείνην ἀντείσαγε, τὴν
[3, 2]	αὐτῶν τούτων. τί θέλεις ἐξ	ἄλλων	δεῖξαι; οὐκ οἶδας, ὅτι Διογένης
[3, 13]	αὐτοὺς ἑαυτοῖς λαλεῖν, μὴ προσδεῖσθαι	ἄλλων,	διαγωγῆς μὴ ἀπορεῖν· ἐφιστάνειν τῇ
[3, 22]	προσοχὴ καὶ σύντασις, τῶν δ´	ἄλλων	ἕνεκα ὕπτιος ῥέγκει· εἰρήνη πᾶσα.
[3, 1]	καὶ ἵπποι καὶ οὕτως τῶν	ἄλλων	ζῴων ἕκαστον; (Δοκοῦσιν, ἔφη. (Οὐκοῦν
[3, 24]	ἐμπόδιον καὶ κακὸν παράδειγμα τῶν	ἄλλων	ναυτῶν; οὕτως δὲ καὶ ἐνθάδε·
[3, 22]	Σαρδαναπάλλου καὶ Νέρωνος, ἀλλὰ τῶν	ἄλλων	ῥεγκόντων ἐκεῖνος τί ποιεῖ; πολλὰς
[3, 23]	ποιεῖς. καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	σχεδὸν ἁπάντων οὕτως ὁρῶμεν γινόμενα.
[3, 9]	σὺ δ´ ἂν πολλὰ κτήσῃ,	ἄλλων	χρείαν ἔχεις, θέλεις οὐ θέλεις,
[3, 26]	σὺ αἴτιος οὐκ εἶ, ὃ	ἄλλως	ἀπήντησέν σοι, ὡς κεφαλαλγία, ὡς
[3, 23]	τοῦτ´ ἐκείνου λειότερον. μὴ γὰρ	ἄλλως	αὐτὰ ἀνεγνώκατε ἢ ὡς ᾠδάρια;
[3, 21]	πεπλάνηται· ἐγὼ γὰρ οὔτ´ ὀρέγομαι	ἄλλως	ἢ πρότερον οὐδ´ ὁρμῶ ἐπ´
[3, 5]	ἔδωκας; μή τι ταῖς αἰσθήσεσιν	ἄλλως,	μή τι ταῖς προλήψεσιν; μή
[3, 21]	παρακαλέσας αὐτοὺς βοηθοὺς οὐδὲ σπείρουσιν	ἄλλως	οἱ ἄνθρωποι εἰ μὴ τὴν
[3, 2]	περὶ τὰ πάθη· πάθος γὰρ	ἄλλως	οὐ γίνεται εἰ μὴ ὀρέξεως
[3, 24]	οὐδεὶς ἐμποδίσαι δύναται, οὐδεὶς βιάσασθαι	ἄλλως	χρήσασθαι ἢ ὡς θέλω. τίς
[3, 24]	πρῶτα. (Ναί· ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ	ἄλογα	εἶναι πάσχει αὐτά. (Ἡμῖν οὖν
[3, 10]	ἔξω πῶς; μέχρι τοῦ μὴ	ἀλογίστως	κατὰ ταῦτα ἀναστρέφεσθαι. ποῦ οὖν
[3, 24]	μόνῳ, ἐξαίρετος δ´ οὐδεμία· καὶ	ἁλοὺς	οὐκ ἐπόθει τὰς Ἀθήνας οὐδὲ
[3, 22]	σὺ ἀνάτεινον, σὺ φάγε, σὺ	ἀλούτησον·	σὲ δεῖ τμηθῆναι, σὲ δεῖ
[3, 24]	ἔχειν ἀρκοῦντα πρὸς ἀφοβίαν, πρὸς	ἀλυπίαν.	ἂν δ´ ἅπαξ περιποιήσῃ τὸ
[3, 24]	ἂν δ´ ἅπαξ περιποιήσῃ τὸ	ἄλυπον	καὶ ἄφοβον, ἔτι σοι τύραννος
[3, 22]	μοι {λείπει{ ν} οὐκ εἰμὶ	ἄλυπος,	οὐκ εἰμὶ ἄφοβος, οὐκ εἰμὶ
[3, 24]	διάκονον ἔδει, ἅμα μὲν κηδόμενος,	ἅμα	δ´ ὡς τῷ θεῷ ὑποτεταγμένος.
[3, 24]	πῶς ἅμα μὲν γηρᾶσαι θέλεις,	ἅμα	δὲ μηδενὸς τῶν στεργομένων μὴ
[3, 24]	οἱ θνητοὶ ἀπέθανον; ἢ πῶς	ἅμα	μὲν γηρᾶσαι θέλεις, ἅμα δὲ
[3, 24]	ὡς τοῦ Διὸς διάκονον ἔδει,	ἅμα	μὲν κηδόμενος, ἅμα δ´ ὡς
[3, 26]	παίδων, πῶς Διογένης, πῶς Κλεάνθης	ἅμα	σχολάζων καὶ ἀντλῶν. ταῦτα ἂν
[3, 18]	γὰρ ἐν ἄλλῳ μέν τις	ἁμαρτάνει,	εἰς ἄλλο δὲ βλάπτεται. πάλιν
[3, 22]	καὶ δύνασθαι καὶ κολάζειν τοὺς	ἁμαρτάνοντας	καὶ αὐτοῖς οὖσι κακοῖς, τῷ
[3, 24]	κολάσεις παρὰ τῶν τὰ μέγιστα	ἁμαρτανόντων;	τί γὰρ λέγει; ὁ προσποιούμενος
[3, 25]	τῶν πληγῶν, ἀπέχεσθαι τῶν αὐτῶν	ἁμαρτημάτων.	ἀλλ´ οὐχ ὅμοιον· ἐνταῦθα μὲν
[3, 25]	μνήμην ποιεῖ, ἐπὶ δὲ τῶν	ἁμαρτημάτων	ποῖος πόνος, ποία ζημία; πότε
[3, 24]	πάντας ἐν τῷ αὐτῷ οὐδ´	ἄμεινον.	σὺ δ´ ἀφεὶς ἐκτελεῖν τὰ
[3, 24]	γε οὐδὲ τῶν μικροτάτων τινὸς	ἀμελεῖ,	ἀλλὰ γυμνάζων καὶ μάρτυρι πρὸς
[3, 26]	διοικεῖ τὰ ὅλα καὶ οὐκ	ἀμελεῖ	τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ὅτι
[3, 26]	ἀγαθῷ λείψει; οὕτως ὁ θεὸς	ἀμελεῖ	τῶν αὑτοῦ ἐπιτευγμάτων, τῶν διακόνων,
[3, 1]	κοινωνός μου ὢν καὶ συγγενὴς	ἀμελεῖς	σεαυτοῦ καὶ τῇ πόλει παρέχεις
[3, 1]	ποιήσεις· μέχρις δ´ ἂν τούτων	ἀμελῇς,	αἰσχρόν ς´ εἶναι ἀνάγκη, κἂν
[3, 2]	προκόψοντα καὶ ὅτι τῶν κυριωτάτων	ἀμελοῦμεν.	Τρεῖς εἰσι τόποι, περὶ οὓς
[3, 22]	πῶς διάγουσιν, τίνος ἐπιμελοῦνται, τίνος	ἀμελοῦσι	παρὰ τὸ προσῆκον; καὶ Θηβαίους
[3, 24]	τῶν ὑπηρετῶν τῶν ἑαυτοῦ; οὐδ´	ἀμελῶν,	ὅς γε οὐδὲ τῶν μικροτάτων
[3, 2]	τάξει, ἵνα εὐλογίστως, ἵνα μὴ	ἀμελῶς·	τρίτος ἐστὶν ὁ περὶ τὴν
[3, 2]	οὐδὲν ἄλλο σοι λείπει ἢ	ἀμεταπτωσία;	τάλας, αὐτὰ ταῦτα τρέμων μανθάνεις
[3, 26]	τελευταῖον κατεγίνου τόπον, τὸν τῆς	ἀμεταπτωσίας,	ἵν´ ἀμετάπτωτα σχῇς τίνα; τὴν
[3, 26]	τόπον, τὸν τῆς ἀμεταπτωσίας, ἵν´	ἀμετάπτωτα	σχῇς τίνα; τὴν δειλίαν, τὴν
[3, 22]	ψυχῆς ἐπιστατεῖν τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις;	ἀμήχανον,	ἀδύνατον. πρῶτον οὖν τὸ ἡγεμονικόν
[3, 16]	τὰς τοιαύτας συμπεριφορὰς μεμνημένους, ὅτι	ἀμήχανον	τὸν συνανατριβόμενον τῷ ἠσβολωμένῳ μὴ
[3, 19]	παῖς γὰρ ἐν μουσικοῖς ὁ	ἄμουσος,	ἐν γραμματικοῖς ὁ {ἀγράμματ{ ικ}
[3, 20]	καλῶς ποιῶν λέγει ἆρον ὕπερον	ἀμφοτέραις’	καὶ ὅσῳ βαρύτερός ἐστιν ἐκεῖνος,
[3, 1]	πρὸς τοὺς δικαστὰς τί λέγει;	ἄν	μ´ ἀφῆτε‘ φησίν, ἐπὶ τούτοις,
[3, 24]	Γυάροις; μόνον ἐκεῖ μου μέμνησο.	ἄν	μ´ ἐκεῖ πέμπῃς, ὅπου κατὰ
[3, 14]	ἵν´ ὡς ἄνθρωπος ᾖ κρείττων.	ἄν	μοι λέγῃς ὅτι μεγάλα λακτίζω’
[3, 13]	εἰρήνην παρέχειν. καὶ τί λέγει;	ἄν	μοι προσέχητε, ὦ ἄνθρωποι, ὅπου
[3, 23]	ἐμῶν ἢ τῷ λόγῳ, ὃς	ἄν	μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνηται’ διὰ
[3, 22]	προηγουμένως παραληφθήσονται ὑπὸ τοῦ Κυνικοῦ;	(Ἄν	μοι σοφῶν, ἔφη, δῷς πόλιν,
[3, 1]	αὐτόν σε τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον	ἄν	ποθ´ ὕστερον φρένας σχῇς, εὐλόγως
[3, 19]	διὰ τὸν πατέρα’ ὁ δ´,	ἄν	ποτ´ εἰπεῖν ἀναγκασθῇ, οὐαί μοι’
[3, 21]	τὴν λέξιν διαλύσω καθαρώτατα, προσθήσω	ἄν	που καὶ Ἀντιπάτρου καὶ Ἀρχεδήμου
[3, 24]	ἐπὶ σοί, τὸ στράτευμα, ὅτι	ἄν	σε πάντες μιμήσωνται, οὐ τάφρον
[3, 22]	τοῦ πρὸς αὐτὸν εἰσελθεῖν; ὥστε	ἄν	σοι δοκῇ καὶ ἐνθυμηθῇς τι
[3, 7]	ὢν καὶ δυνάμενος λαμβάνειν. ἀλλ´	ἄν	σοι δόξῃ, ἐκεῖνο μόνον σκεπτώμεθα,
[3, 22]	κοινοῦ πατρὸς ὑπηρέτης τοῦ Διός.	Ἄν	σοι δόξῃ, πυθοῦ μου καὶ
[3, 1]	ταῦρος προσελθὼν ἀνθίστηται, λέγε αὐτῷ,	ἄν	σοι {δόξῃ{ ς} σὺ δὲ
[3, 15]	καὶ τὰ ἀκόλουθα· καὶ οὕτως	ἄν	σοι λυσιτελῇ, ἅπτου τοῦ ἔργου.
[3, 1]	οὐκέτι ἔχω σοι πῶς εἴπω·	ἄν	τε γὰρ λέγω ἃ φρονῶ,
[3, 22]	τὸ ἀποθανεῖν, ἄν τε ὁμοῦ	ἄν	τε καθ´ ἕνα ὁμοίως κακόν
[3, 1]	καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ´ εἰσελεύσῃ·	ἄν	τε μὴ λέγω, ὅρα οἷον
[3, 22]	γὰρ κακόν ἐστι τὸ ἀποθανεῖν,	ἄν	τε ὁμοῦ ἄν τε καθ´
[3, 24]	ἄλλῳ προςελθεῖν καὶ ἄλλῳ. εἶτα	ἄν	τι γένηται τῶν λεγομένων ἀβουλήτων,
[3, 3]	ἐξ ὄρθρου μέχρι νυκτός, ἐγίνετο	ἄν	τι, νὴ τοὺς θεούς. νῦν
[3, 1]	καθόλου μὲν οὐκ ἀτόπως ἀποφήναιτ´	ἄν	τις ἕκαστον τηνικαῦτα καλὸν εἶναι,
[3, 22]	ἕστακέν τινα πρὸ τοῦ κοιτῶνος·	ἄν	τις ἔλθῃ, λέγε ὅτι ἔξω
[3, 13]	ἢ καὶ ἀβοήθητος. τί οὖν;	ἄν	τις ἐπελθών μοι μόνῳ ἀποσφάξῃ
[3, 24]	καθεύδειν τοὺς τοιούτους εἰκός τί	ἄν	τις λέγοι; ἔξεστιν γὰρ τεκμαίρεσθαι.
[3, 22]	πάντων, ὡς ἀδελφόν. οὔ· ἀλλ´	ἄν	τίς σε δέρῃ, κραύγαζε στὰς
[3, 17]	γυνή μοι κακῶς χρῆται. καλῶς.	ἄν	τίς σου πυνθάνηται, τί ἐστι
[3, 3]	προελθὼν ὃν ἂν ἴδῃς, ὃν	ἂν	ἀκούσῃς, ἐξέταζε, ἀποκρίνου ὡς πρὸς
[3, 24]	οἱ ἐκεῖ φίλοι; (Τί γὰρ	ἂν	ἄλλο ἢ οἱ θνητοὶ ἀπέθανον;
[3, 11]	φθονείτω, ἐπιθυμείτω, κολακευέτω, ταρασσέσθω· ὃς	ἂν	ἄλλο κακόν, λυπείσθω, πενθείτω, θρηνείτω,
[3, 11]	ἀπειθοῦσι τῇ θείᾳ διοικήσει· ὃς	ἂν	ἄλλο τι ἡγήσηται ἀγαθὸν παρὰ
[3, 26]	φιλόσοφον. τὸ νῦν δὲ μηδ´	ἂν	ἄλλος τις εἴπῃ σε, ἀνέχου.
[3, 25]	καὶ εὐδαιμονίας. τί οὖν; οὐδ´	ἂν	ἀπαυδήσωμεν ἐνταῦθα, κωλύει τις πάλιν
[3, 22]	κόσμου οὐ δύναται. ὅπου δ´	ἂν	ἀπέλθω, ἐκεῖ ἥλιος, ἐκεῖ σελήνη,
[3, 24]	Ἀθήναις καὶ εἰς Περραιβοὺς δ´	ἂν	ἀπελθὼν ὡσαύτως εἶχεν. οὕτως ἐλευθερία
[3, 9]	θεωρήματα; (Πρὸς τοῦτο, ὅ τι	ἂν	ἀποβῇ, τὸ ἡγεμονικὸν ἡμῶν κατὰ
[3, 24]	τὰ πράγματα ἔχει; (Τί οὖν,	ἂν	ἀποθάνωσιν οἱ ἐκεῖ φίλοι; (Τί
[3, 22]	αὐτό. εἰ γὰρ ἠθέλετε, εὕρετε	ἂν	αὐτὸ ἐν ὑμῖν ὂν οὐδ´
[3, 5]	ζητῶν ἐλήλυθεν, πρὸς τὸν κηπουρὸν	ἂν	αὐτὸν ἀπήγαγεν· τίς οὖν ὑμῶν
[3, 23]	εἰ δὲ καὶ ἔλεγεν, εἶπον	ἂν	αὐτῷ ἐπειδὴ οὗτος πιστός ἐστιν,
[3, 22]	δαιμόνιον, δίχα θεοῦ μὴ ἐπιχειρήσῃς.	ἂν	γὰρ συμβουλεύσῃ, ἴσθι ὅτι μέγαν
[3, 16]	τοῦτο κακῶς’ ἔτι ἂν σκώπτῃ,	ἂν	γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται; ἔχει τις
[3, 2]	τὸ ψυχάριον ἀντὶ δακτυλιαίου δίπηχυ.	ἂν	δ´ ἄλλος παρὼν εἴπῃ οὐδὲν
[3, 24]	ἀρκοῦντα πρὸς ἀφοβίαν, πρὸς ἀλυπίαν.	ἂν	δ´ ἅπαξ περιποιήσῃ τὸ ἄλυπον
[3, 22]	γὰρ αὑτὸν ἀποκρύψῃ ἢ πῶς;	ἂν	δ´ ἀπὸ τύχης ἐμπέσῃ ὁ
[3, 1]	φύσει μὴ ἔχῃ, τέρας ἐστίν,	ἂν	δ´ αὐτὸς ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ
[3, 22]	ἀποθνῄσκειν ὑπὸ τῶν Τρώων ἀναιρεθέντες.	ἂν	δ´ αὐτοὺς οἱ Τρῶες μὴ
[3, 24]	χώραν κάτεχε καὶ ταύτην προσλιπάρει·	ἂν	δ´ ἐπὶ τὸν ἱστὸν ἀναβῆναι
[3, 1]	τυχὸν βοίδιον τολμᾷ ἀντιστῆναι αὐτῷ·	ἂν	δ´ ὁ ταῦρος προσελθὼν ἀνθίστηται,
[3, 1]	ἀλλ´ ὁ θεὸς δι´ αὐτοῦ·	ἂν	δὲ δι´ ἀνθρωπίνης φωνῆς σημαίνῃ
[3, 24]	ὅτι μου χρείαν οὐκ ἔχεις.	ἂν	δὲ διδῶται κατὰ φύσιν διεξαγωγή,
[3, 7]	ὁ Ζεὺς διέταξεν, τοῦτο ποίησον·	ἂν	δὲ μὴ ποιήσῃς, ζημιωθήσῃ, βλαβήσῃ’
[3, 12]	εἴη ἂν καὶ αὐτὰ ἀσκητικά·	ἂν	δὲ πρὸς ἐπίδειξιν, ἔξω νενευκότος
[3, 7]	πρὸς τὸ ἀγαγεῖν καὶ νικῆσαι.	ἂν	δὲ πρὸς τῇ πιθανότητι τῇ
[3, 24]	μένωμεν ὡς τὰ φυτὰ προσερριζωμένοι·	ἂν	δέ τις ἀποδημήσῃ τῶν συνήθων,
[3, 24]	πέφυκας οὐδὲ συνατυχεῖν, ἀλλὰ συνευτυχεῖν.	ἂν	δέ τις ἀτυχῇ, μέμνησο, ὅτι
[3, 7]	γυναῖκα διαφθείρωμεν, ἂν δυνώμεθα λαθεῖν,	ἂν	δὲ φλυαρῇ ὁ ἀνήρ, καὶ
[3, 24]	τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ τοῦ ἔτους·	ἂν	δὲ χειμῶνος ἐπιποθῇς, μωρὸς εἶ.
[3, 23]	τὴν ἐπαγγελίαν; εἰπέ μοι τἀληθῆ·	ἂν	δὲ ψεύσῃ, ἐρῶ σοι πρῴην
[3, 3]	τραπεζίτῃ οὐδὲ τῷ λαχανοπώλῃ, ἀλλ´	ἂν	δείξῃς, θέλει οὐ θέλει, προέσθαι
[3, 24]	ἂν ἦν λυπῆσαι αὐτόν. πῶς	ἂν	δοκεῖς τοὺς πειρατὰς ἐκολάκευεν, ἵν´
[3, 7]	τὴν τοῦ γείτονος γυναῖκα διαφθείρωμεν,	ἂν	δυνώμεθα λαθεῖν, ἂν δὲ φλυαρῇ
[3, 20]	ἔτι ἄλλο ζητεῖς; πᾶν ὃ	ἂν	δῷς, ἐγὼ αὐτὸ ποιήσω μακάριον,
[3, 22]	μεγάλαι· καταφαγεῖν πᾶν ὃ {ε}	ἂν	δῷς ἢ ἀποθησαυρίσαι ἢ τοῖς
[3, 1]	αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι. Τοῦτό μοι ὕστερον	ἂν	ἐγκαλῇς, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι; ναί·
[3, 10]	πυρέξωμεν, ἀφιέναι πάντα καὶ ἐπιλανθάνεσθαι·	ἂν	ἐγὼ ἔτι φιλοσοφήσω, ὃ θέλει
[3, 22]	οὐδ´ ἂν ἔξω ἐπλάζεσθε οὐδ´	ἂν	ἐζητεῖτε τὰ ἀλλότρια ὡς ἴδια.
[3, 10]	τί σοι ἦν ἀγαθόν; μηδ´	ἂν	εἴπῃ κακῶς ἔχεις’ ἀθυμεῖν· τί
[3, 10]	μὴ φοβεῖσθαι, τί εἴπῃ, μηδ´	ἂν	εἴπῃ κομψῶς ἔχεις’ ὑπερχαίρειν· τί
[3, 24]	ἱστὸν ἀναβῆναι δέῃ, μὴ θέλε,	ἂν	εἰς τὴν πρῴραν διαδραμεῖν, μὴ
[3, 1]	ἦν σοι τοῦ κοσμεῖσθαι; τίνι	ἂν	ἐκοσμοῦ, εἰ πάντες ἦσαν γυναῖκες;
[3, 24]	συνήθων, καθήμενοι κλαίωμεν καὶ πάλιν,	ἂν	ἔλθῃ, ὀρχώμεθα καὶ κροτῶμεν ὡς
[3, 24]	ὅσα θέλει καὶ ὡς θέλει.	ἂν	ἐν Γυάροις ᾖς, μὴ ἀνάπλασσε
[3, 22]	αὐτὸ ἐν ὑμῖν ὂν οὐδ´	ἂν	ἔξω ἐπλάζεσθε οὐδ´ ἂν ἐζητεῖτε
[3, 3]	λέγομεν ἀπώλετο‘ ἂν ὕπατον, μακάριος‘	ἂν	ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘ ἂν πένητα, ἄθλιος,
[3, 24]	ἦσαν ἐκεῖ διάγοντι, ὅσαι γένοιντ´	ἂν	ἐπανελθόντι· ἀλλ´ ἐκεῖ τέτασο, ὅπως
[3, 22]	ἂν ἡμᾶς ἐκίνει ταῦτα οὐδ´	ἂν	ἐπεθαυμάζομεν, εἰ μὴ γαμήσει ἢ
[3, 1]	εὐμενὴς δι´ ἐκείνου. οὐδὲ γὰρ	ἂν	ἐπῆλθεν Ἐπικτήτῳ ταῦτα εἰπεῖν οὐκ
[3, 24]	εἰς φυλακὴν ἀπότακτος ὤν’ εἶτ´	ἂν	ἐπιστρέφῃς κατὰ σαυτὸν καὶ ζητήσῃς
[3, 10]	οὖν, ὅτι τοιοῦτόν τι λέγεις	ἂν	ἔτι ἐγὼ παρασκευάσωμαι πρὸς τὸ
[3, 15]	ἔσθ´ ὅτε νικηθῆναι. ταῦτα λογισάμενος,	ἂν	ἔτι θέλῃς, ἔρχου ἐπὶ τὸ
[3, 22]	ἀντεποιεῖτο τῆς ἀρχῆς, ἢ οὐκ	ἂν	ἔτυχεν ἢ τυχὼν ἂν ἠσχημόνησεν
[3, 22]	ἔστιν. εἰ δὲ μή, Νέρων	ἂν	εὐδαίμων ἐγένετο καὶ Σαρδανάπαλλος. ἀλλ´
[3, 23]	μὴ εἰκῇ αὐτὸ ποιεῖν. εἶτ´	ἂν	εὕρῃς, ὅτι ἀναφέρεις, σκέψαι, εἰ
[3, 3]	αὐτὸν ἐγγυῶμαι ὅτι εὐσταθήσει, ὡς	ἂν	ἔχῃ τὰ περὶ αὐτόν. Οἷόν
[3, 22]	ἐκεῖ πάροδος εὐδαιμονίας; ὅπου δ´	ἂν	ᾖ σαπρὰ δόγματα, ἐκεῖ πάντα
[3, 9]	δέ τις ἔχει δόγματα, οἷον	ἂν	ᾖ τὸ αἴτιον, τοιοῦτον καὶ
[3, 6]	φησίν, κοινή τις ἀκοὴ λέγοιτ´	ἂν	ἡ μόνον φωνῶν διακριτική, ἡ
[3, 5]	τοι εἰ εἴχετε, καὶ ἐνοσεῖτε	ἂν	ἡδέως καὶ ἐπεινᾶτε καὶ ἀπεθνῄσκετε.
[3, 22]	ἄλλο δ´ οὐδέν; ἐπεὶ οὐκ	ἂν	ἡμᾶς ἐκίνει ταῦτα οὐδ´ ἂν
[3, 24]	ἐκείνου πράγματα, ὁ ἰσχυρότερος κύριος	ἂν	ἦν λυπῆσαι αὐτόν. πῶς ἂν
[3, 24]	ταύτης τῆς διατριβῆς, ἐπὶ παντὶ	ἂν	ἦν τὰ ἐκείνου πράγματα, ὁ
[3, 9]	ἔτι ἴσος ἐφαίνετο; ποῦ δ´	ἂν	ἠνέσχου ὑπό τινος ἐξεταζόμενος, ὅτι
[3, 22]	οὐκ ἂν ἔτυχεν ἢ τυχὼν	ἂν	ἠσχημόνησεν ἐν πλείοσι μάρτυσι. Καὶ
[3, 13]	μοι προσέχητε, ὦ ἄνθρωποι, ὅπου	ἂν	ἦτε, ὅ τι ἂν ποιῆτε,
[3, 8]	Πῶς ἔχουσι Ῥωμαῖοι πρὸς φιλοσόφους	ἂν	θέλῃς γνῶναι, ἄκουσον. Ἰταλικὸς ὁ
[3, 26]	ἅμα σχολάζων καὶ ἀντλῶν. ταῦτα	ἂν	θέλῃς ἔχειν, ἕξεις πανταχοῦ καὶ
[3, 13]	ἐστὶν ἔτι τὰ θλίβοντα· πῶς	ἂν	θεραπευθῇ καὶ ταῦτα, πῶς ἐξαιρεθῇ·
[3, 16]	αὑτοῦ. καὶ γὰρ ἄνθρακα ἀπεσβεσμένον	ἂν	θῇ παρὰ τὸν καιόμενον, ἢ
[3, 15]	σαλπίζει, εἶτα τραγῳδεῖ ὅ τι	ἂν	ἴδῃ καὶ θαυμάσῃ. οὕτως καὶ
[3, 15]	ὡς ὁ πίθηκος πᾶν ὃ	ἂν	ἴδῃς μιμῇ καὶ ἀεί σοι
[3, 3]	γυμναστέον. εὐθὺς ὄρθρου προελθὼν ὃν	ἂν	ἴδῃς, ὃν ἂν ἀκούσῃς, ἐξέταζε,
[3, 3]	μικρόν τι διεγειρόμεθα· εἶτ´ ἐξελθόντες	ἂν	ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν ἀπώλετο‘ ἂν
[3, 12]	πρὸς ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν, εἴη	ἂν	καὶ αὐτὰ ἀσκητικά· ἂν δὲ
[3, 16]	ἔτι ἂν σκώπτῃ, ἂν γελοιάζῃ,	ἂν	κακοηθίζηται; ἔχει τις ὑμῶν παρασκευὴν
[3, 10]	(Οὔ. (Οὕτως οὐδὲ πυρέσσων. ἀλλ´	ἂν	καλῶς περιπατῇς, ἔχεις τὸ τοῦ
[3, 10]	περιπατῇς, ἔχεις τὸ τοῦ περιπατοῦντος·	ἂν	καλῶς πυρέξῃς, ἔχεις τὰ τοῦ
[3, 10]	καὶ μὴ δέρεσθαι, ἐνθάδε δ´	ἂν	καταλύσωμεν φιλοσοφοῦντες, τί ὄφελος; τί
[3, 2]	καὶ ἀναγίγνωσκε Ἀρχέδημον· εἶτα μῦς	ἂν	καταπέσῃ καὶ ψοφήσῃ, ἀπέθανες. τοιοῦτος
[3, 16]	ἡλίου πού ποτε ὑπάγετε, μέχρις	ἂν	κηρίνας τὰς ὑπολήψεις ἔχητε. διὰ
[3, 1]	εἰ τοῖς κιναίδοις ἔχαιρον, ἐγένου	ἂν	κίναιδος; τοῦτό σοι τὸ ἔργον
[3, 7]	τοῦτο, ἠλίθιόν ἐστιν. ἀλλ´ οὐδ´	ἂν	λέγῃς μοι, ὅτι ἀπέχῃ, πιστεύσω
[3, 24]	ὑπὸ τῶν φίλων, ὅ τι	ἂν	λέγωσιν, εἶτα εἰς περίπατον προελθόντες
[3, 23]	δεῖ ταῦτα ποιεῖν’ οὐχὶ δ´,	ἂν	λίαν εὐδοκιμῇς, λέγει πρός τινα
[3, 23]	γὰρ τῶν γινομένων ὑφ´ ἡμῶν	ἂν	μὲν ἐπὶ μηδὲν ἀναφέρωμεν, εἰκῇ
[3, 1]	μὴ θεοχόλωτοι ὦμεν‘ οὔ· ἀλλ´	ἂν	μὲν κόραξ κραυγάζων σημαίνῃ σοί
[3, 12]	προσάγεται ὑπὸ τῶν γυμναζόντων αὐτό,	ἂν	μὲν ὧδέ που ῥέπῃ πρὸς
[3, 18]	τοῦ πατρός σου ἔργον, ὃ	ἂν	μὴ ἐκπληρώσῃ, ἀπώλεσεν τὸν πατέρα,
[3, 19]	μωρίαν ἔδει μεταβῆναι αὐτόν; πάλιν	ἂν	μὴ εὕρωμεν φαγεῖν ἐκ βαλανείου,
[3, 23]	δυστυχής. κομψὴ παράκλησις. καὶ μὴν	ἂν	μὴ ταῦτα ἐμποιῇ ὁ τοῦ
[3, 26]	μέχρι νῦν χρόνον; Τί οὖν,	ἂν	νοσήσω; (Νοσήσεις καλῶς. (Τίς με
[3, 2]	κοράσιον καλόν, ἀντέχεις τῇ φαντασίᾳ;	ἂν	ὁ γείτων σου κληρονομήσῃ, οὐ
[3, 22]	ἰδεῖν οὐ βούλεσθε; ταχύ γ´	ἂν	ὁ τοιοῦτος ἐνεκάλεσεν τῷ θεῷ
[3, 20]	κακόν ἐστιν’ ἄνθρωπε, πῶς κακόν;	ἂν	ὃ δεῖ περὶ αὐτοῦ ὑπολάβω,
[3, 14]	εἰ δ´ ἵπποι ἦμεν, ἔλεγες	ἂν	ὅτι ὁ πατήρ μου ὠκύτερος
[3, 23]	εἰ μὴ εἶχεν εἰπεῖν, προσέθηκα	ἂν	ὅτι πρῶτον μάθε, τί λέγεις,
[3, 24]	προσταγμάτων καὶ ἀπαγορευμάτων. μέχρι δ´	ἂν	οὗ διατρίβω ἐν τοῖς σοῖς,
[3, 19]	ἀπροαίρετον εἰ μὴ αὐτὴ ἑαυτήν.	ἂν	οὖν ἐπὶ τοῦτο ῥέψωμεν καὶ
[3, 25]	λέγοι πρῴην γὰρ οὐκ ἐλουσάμην;	ἂν	οὖν ὁ ἰατρὸς αὐτῷ ἔχῃ
[3, 16]	δόγμα, ἀνίκητον τὸ δόγμα. μέχρις	ἂν	οὖν παγῶσιν ἐν ὑμῖν αἱ
[3, 20]	οὐχὶ δὲ μᾶλλον καὶ ὠφελήσει;	ἂν	οὖν περὶ πενίας ὃ δεῖ
[3, 24]	τούτους πάλιν ἕξεις συνήθεις. εἶτα	ἂν	οὕτως ἀγεννῶς ἔχῃς, πάλιν καὶ
[3, 26]	δεῖ κατελθεῖν, καὶ σὲ πεινῶντα,	ἂν	οὕτως τύχῃ, ἐκείνους δὲ διαρραγέντας
[3, 2]	παθοῦσι πρέπει πῦρ καίειν, ἀριστᾶν,	ἂν	οὕτως τύχῃ, καὶ ᾄδειν καὶ
[3, 22]	Δεῖ οὖν αὐτὸν δύνασθαι ἀνατεινάμενον,	ἂν	οὕτως τύχῃ, καὶ ἐπὶ σκηνὴν
[3, 1]	ἔδει γυναῖκας γεννῆσαι; καὶ τί	ἂν	ὄφελος ἦν σοι τοῦ κοσμεῖσθαι;
[3, 4]	τί οὖν ποιεῖ; οἶδεν ὅτι,	ἂν	πάντας τοὺς λοιδοροῦντας κολάζῃ, οὐχ
[3, 22]	οὐ πέπεισται δ´, ὅ τι	ἂν	πάσχῃ τούτων, ὅτι ἐκεῖνος αὐτὸν
[3, 3]	ὕπατον, μακάριος‘ ἂν ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘	ἂν	πένητα, ἄθλιος, οὐκ ἔχει πόθεν
[3, 16]	{λαλῇ{ ς} ἂν περὶ ἵππων,	ἂν	περὶ ἀθλητῶν, ἂν τὸ ἔτι
[3, 20]	δεῖ ὑπολάβω, ἂν περὶ νόσου,	ἂν	περὶ ἀναρχίας, οὐκ ἀρκεῖ μοι;
[3, 16]	ἂν περὶ μονομάχων {λαλῇ{ ς}	ἂν	περὶ ἵππων, ἂν περὶ ἀθλητῶν,
[3, 16]	τῆς ἀσβόλης· τί γὰρ ποιήσεις,	ἂν	περὶ μονομάχων {λαλῇ{ ς} ἂν
[3, 20]	περὶ πενίας ὃ δεῖ ὑπολάβω,	ἂν	περὶ νόσου, ἂν περὶ ἀναρχίας,
[3, 24]	στρατεύεσθαι. πάλιν ἐν πλοίῳ ναύτης	ἂν	πλέῃς, μίαν χώραν κάτεχε καὶ
[3, 13]	οὐδέποτε ἀπορεῖ διαγωγῆς. ἐγὼ οὖν,	ἂν	πλεύσητε ὑμεῖς, μέλλω καθήμενος κλαίειν
[3, 9]	καὶ ἐκφέρουσιν ἰσχαδοκάρυα τοῦτο συμβαίνει·	ἂν	πληρώσῃ τὴν χεῖρα, ἐξενεγκεῖν οὐ
[3, 13]	ὅπου ἂν ἦτε, ὅ τι	ἂν	ποιῆτε, οὐ λυπηθήσεσθε, οὐκ ὀργισθήσεσθε,
[3, 9]	αὐτῶν οὐκ ἔχω· σὺ δ´	ἂν	πολλὰ κτήσῃ, ἄλλων χρείαν ἔχεις,
[3, 23]	τί λέγει Σωκράτης· οὐδὲ γὰρ	ἂν	πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε τῇ
[3, 23]	γε ἀνεγιγνώσκετε ὡς δεῖ, οὐκ	ἂν	πρὸς τούτοις ἐγίνεσθε, ἀλλ´ ἐκεῖνο
[3, 9]	γὰρ ἄλλου κριταὶ εἰσέρχεσθε; ἀλλ´	ἂν	πρὸς τούτοις’ φησίν, ὦ, ἀγρὸν
[3, 10]	ἐκεῖνος ὄψεται. ἐγὼ δ´, ὡς	ἂν	προσενεχθῇ, αὐτὸς ὡς δεῖ χρήσομαι
[3, 10]	πυρετῷ τὰ πρὸς τοῦτο· μή,	ἂν	πυρέξωμεν, ἀφιέναι πάντα καὶ ἐπιλανθάνεσθαι·
[3, 16]	καλῶς ἐγένετο, τοῦτο κακῶς’ ἔτι	ἂν	σκώπτῃ, ἂν γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται;
[3, 17]	ἀγανακτοῦντι, ὅτι Φιλόστοργος εὐτυχεῖ, Ἤθελες	ἂν	σὺ μετὰ Σούρα κοιμᾶσθαι; (Μὴ
[3, 1]	οὐδὲ τρίχες, ἀλλὰ προαίρεσις· ταύτην	ἂν	σχῇς καλήν, τότ´ ἔστι καλός.
[3, 10]	ὁ καιρός ἐστι τῷ πυρέσσοντι·	ἂν	ταῦτα ἐκπληρώσῃ, ἔχει τὰ αὑτοῦ.
[3, 16]	περὶ ἵππων, ἂν περὶ ἀθλητῶν,	ἂν	τὸ ἔτι τούτων χεῖρον περὶ
[3, 1]	ὅτι καλὸν ποιήσεις· μέχρις δ´	ἂν	τούτων ἀμελῇς, αἰσχρόν ς´ εἶναι
[3, 3]	ἂν ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν ἀπώλετο‘	ἂν	ὕπατον, μακάριος‘ ἂν ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘
[3, 22]	ταύτην τὴν διεξαγωγήν; ὅμως δ´	ἂν	ὑποθώμεθα, οὐδὲν κωλύσει καὶ γῆμαι
[3, 22]	ποιοῦ τῷ τοιούτῳ. ἐπεί τοι	ἂν	φθισικὸς προέρχηται, λεπτὸς καὶ ὠχρός,
[3, 22]	Διογένους. ἢ δοκεῖ σοι, ὅτι,	ἂν	χαίρειν αὐτῷ λέγῃ προσερχόμενος, φίλος
[3, 24]	στρατηγόν, παιδευτὴν ἢ οἰκοδεσπότην; ἣν	ἂν	χώραν καὶ τάξιν ἐγχειρίσῃς, ὡς
[3, 6]	ὅτι ὡς ὁ λίθος, κἂν	ἀναβάλῃς,	ἐνεχθήσεται κάτω ἐπὶ γῆν κατὰ
[3, 23]	ἐν κομψῷ στολίῳ ἢ τριβωναρίῳ	ἀναβάντα	ἐπὶ πούλβινον διαγράφειν, πῶς Ἀχιλλεὺς
[3, 24]	ἂν δ´ ἐπὶ τὸν ἱστὸν	ἀναβῆναι	δέῃ, μὴ θέλε, ἂν εἰς
[3, 7]	Ἕλληνες ἀδρανεῖς εἰσιν· οὐδεὶς τολμήσει	ἀναβῆναι	τούτου ἕνεκα’ τί ἀπέχῃ τοῦ
[3, 21]	{λι{ πο} μένος μὲν οὐδεὶς	ἀνάγεται	μὴ θύσας τοῖς θεοῖς καὶ
[3, 2]	ἡμῖν ἔδειξας. ἄπελθε νῦν καὶ	ἀναγίγνωσκε	Ἀρχέδημον· εἶτα μῦς ἂν καταπέσῃ
[3, 24]	πρόχειρα ἔστω· ταῦτα γράφειν, ταῦτα	ἀναγιγνώσκειν·	περὶ τούτων τοὺς λόγους ποιεῖσθαι,
[3, 10]	καὶ πυρετός. μή τι περιπατῶν	ἀναγιγνώσκεις;	(Οὔ. (Οὕτως οὐδὲ πυρέσσων. ἀλλ´
[3, 23]	ἀναγνῶναι ἢ εἰπεῖν καὶ μεταξὺ	ἀναγιγνώσκοντα	ἐπιφθέγξασθαι ὅτι τούτοις οὐ πολλοὶ
[3, 5]	με ἐνθυμούμενον, ταῦτα γράφοντα, ταῦτα	ἀναγιγνώσκοντα	καταλάβοι ὁ θάνατος. Ἀλλ´ ἡ
[3, 23]	τῆς ἐκείνης ἀδυναμίας. ~Πρὸς τοὺς	ἀναγιγνώσκοντας	καὶ διαλεγομένους ἐπιδεικτικῶς. Τίς εἶναι
[3, 23]	τοσούτῳ χρόνῳ, διαλεγομένου σου ἀκήκοεν,	ἀναγιγνώσκοντος	ἀκήκοεν. κατέσταλται, ἐπέστραπται ἐφ´ αὑτόν;
[3, 23]	ἢ εἰπέ μοι, τίς ἀκούων	ἀναγιγνώσκοντός	σου ἢ διαλεγομένου περὶ αὑτοῦ
[3, 23]	λέγῃς δεῦτε καὶ ἀκούσατέ μου	ἀναγιγνώσκοντος	ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον μὴ εἰκῇ
[3, 3]	ὃ θέλεις. ἄλλος γὰρ αὐτὸν	ἀναγκάζει	ἔσωθεν, ὁ τὸ νόμισμα τοῦτο
[3, 2]	οὐ φθονῶ, οὐ κωλύομαι, οὐκ	ἀναγκάζομαι.	τί μοι λοιπόν; εὐσχολῶ, ἡσυχίαν
[3, 26]	τρέμεις, μή σοι λείπῃ τὰ	ἀναγκαῖα,	καὶ τὰς νύκτας ἀγρυπνεῖς. ταλαίπωρε,
[3, 26]	πρὸς τὰς παρθένους αἰτήσων τὰ	ἀναγκαῖα,	ὧν αἴσχιστον εἶναι δοκεῖ δεῖσθαι
[3, 26]	ἐρριμμένοι καὶ ὅσον αὐτὸ τὸ	ἀναγκαῖον	σιτούμενοι ἐγγὺς ἥκουσιν τῷ μηδ´
[3, 26]	ὁρᾷς, ὅποι φέρει ἡ τῶν	ἀναγκαίων	ἔνδεια; ποῦ γὰρ φέρει; ὅπου
[3, 22]	μήποτε οὐδέν. καὶ τίς ὑμᾶς	ἀναγκάσαι	δύναται συγκαταθέσθαι τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ;
[3, 19]	ὁ δ´, ἄν ποτ´ εἰπεῖν	ἀναγκασθῇ,	οὐαί μοι’ ἐπιστήσας λέγει δι´
[3, 13]	οὐ λυπηθήσεσθε, οὐκ ὀργισθήσεσθε, οὐκ	ἀναγκασθήσεσθε,	οὐ κωλυθήσεσθε, ἀπαθεῖς δὲ καὶ
[3, 24]	μὲν κωλυτὰ καὶ ἀφαιρετὰ καὶ	ἀναγκαστὰ	οὐκ ἴδια, τὰ δ´ ἀκώλυτα
[3, 9]	χειμῶνος καὶ κινδύνου καὶ ἀναλωμάτων;	(Ἀνάγκη	γάρ ἐστιν. (Τίς σοι λέγει
[3, 22]	ἡλίου· εἰ δὲ μή, κυβευτὴν	ἀνάγκη	καὶ ῥᾳδιουργόν, ὅστις ἐνεχόμενός τινι
[3, 1]	τούτων ἀμελῇς, αἰσχρόν ς´ εἶναι	ἀνάγκη,	κἂν πάντα μηχανᾷ ὑπὲρ τοῦ
[3, 22]	μέμνηται γάρ, ὅτι τὸ χεῖρον	ἀνάγκη	νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ὅπου
[3, 24]	ἐξ ἧς δεδημιούργηται, μία καὶ	ἀνάγκη	περίοδόν τινα εἶναι καὶ παραχώρησιν
[3, 22]	δόγματα, ἐκεῖ πάντα ταῦτα εἶναι	ἀνάγκη.	Πυθομένου δὲ τοῦ νεανίσκου, εἰ
[3, 22]	κοινός, ὁ παιδαγωγός, οἷα πάσχειν	ἀνάγκη;	ταῦτ´ οὖν δεδοικότα ἐπιθαρρεῖν οἷόν
[3, 16]	εὐλαβῶς δεῖ συγκαθιέναι εἰς συμπεριφοράν.	Ἀνάγκη	τὸν συγκαθιέντα τισὶν ἐπιπλέον ἢ
[3, 24]	χρόνῳ πολλὰ καὶ ποικίλα ἀποβαίνειν	ἀνάγκη,	τοῦ μὲν πυρετὸν γενέσθαι κρείττονα,
[3, 16]	τοὺς συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´	ἀνάγκη	ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς περιάγεσθαι.
[3, 26]	αἰσχρὸν εἰς ταύτην ἐλθεῖν τὴν	ἀνάγκην.	(Μάθε οὖν πρῶτον, τίνα τὰ
[3, 15]	ἀναγκοφαγεῖν, ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς	ἀνάγκην,	ὥρᾳ τεταγμένῃ, ἐν καύματι, ἐν
[3, 15]	τοῦ ἔργου. δεῖ σε εὐτακτεῖν,	ἀναγκοφαγεῖν,	ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς ἀνάγκην,
[3, 24]	πρόσωπον ἀποπλῦναι, εἶτα γράψαι καὶ	ἀναγνῶναι	ἃ θέλουσιν, εἶτα φλυαρῆσαί τί
[3, 23]	ταῦτα συνθεῖναι καὶ παρελθόντα εὐφυῶς	ἀναγνῶναι	ἢ εἰπεῖν καὶ μεταξὺ ἀναγιγνώσκοντα
[3, 26]	λόγοι πάντες, τὰ ἀσκήματα, τὰ	ἀναγνώσματα,	καὶ εἴσῃ, ὅτι οὕτως μόνως
[3, 22]	τὸ κυνίζειν. τίνων γὰρ ἕνεκα	ἀναδέξηται	ταύτην τὴν διεξαγωγήν; ὅμως δ´
[3, 24]	καὶ ταλαιπωρίας τοῦ σώματος ἄσμενος	ἀναδέχεσθαι;	ἀλλ´ ἐφίλει πῶς; ὡς τοῦ
[3, 21]	καὶ ἄβρωτον. ἀλλ´ ἀπ´ αὐτῶν	ἀναδοθέντων	δεῖξόν τινα ἡμῖν μεταβολὴν τοῦ
[3, 22]	μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν ὑπὸ τῶν Τρώων	ἀναιρεθέντες.	ἂν δ´ αὐτοὺς οἱ Τρῶες
[3, 26]	ἔξω ἐρριμμένον πᾶς τις εὑρὼν	ἀναιρήσεται	καὶ κέρδος ἡγήσεται, σὲ δ´
[3, 24]	περίστασις πρὸς τὰ κατ´ αὐτὴν	ἀναιρούμενα.	καὶ λοιπὸν ἐν αὐτοῖς οἷς
[3, 22]	δεῖ τὸν Κυνικόν, ὥστ´ αὐτὸν	ἀναίσθητον	δοκεῖν τοῖς πολλοῖς καὶ λίθον·
[3, 17]	σου κρείττων ἐστίν, ὅτι κολακεύει,	ἀναισχυντεῖ,	ἀγρυπνεῖ. τί θαυμαστόν; ἀλλ´ ἐκεῖνο
[3, 24]	δειλία, δύσφημον ἀγέννεια, πένθος, λύπη,	ἀναισχυντία·	ταῦτα τὰ ὀνόματα δύσφημά ἐστιν.
[3, 4]	οἴκῳ ὅσους θέλεις ἀγῶνας ἄγων	ἀνακήρυξον	αὐτὸν Νέμεα, Πύθια, Ἴσθμια, Ὀλύμπια·
[3, 26]	ἢ ὡς ἀγαθὸς στρατηγὸς τὸ	ἀνακλητικόν	μοι σεσήμαγκεν; πείθομαι, ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν
[3, 24]	ὡς σοῦ μοι σημαίνοντος τὸ	ἀνακλητικόν·	οὐκ ἀπολείπω σε· μὴ γένοιτο·
[3, 13]	δὲ μὴ παρέχῃ τἀναγκαῖα, τὸ	ἀνακλητικὸν	σημαίνει, τὴν θύραν ἤνοιξεν καὶ
[3, 7]	οὐ μὴ εἴπητε φρένας ἔχοντες·	ἀνακόλουθα	γὰρ ἐρεῖτε καὶ Ἐπικούρῳ καὶ
[3, 22]	καταπιεῖν. Βούλευσαι ἐπιμελέστερον, γνῶθι σαυτόν,	ἀνάκρινον	τὸ δαιμόνιον, δίχα θεοῦ μὴ
[3, 25]	Ὀλύμπια, ἀλλ´ εὐθὺς ἀναλαβόντι καὶ	ἀνακτησαμένῳ	ἑαυτὸν καὶ τὴν αὐτὴν εἰσφέροντι
[3, 25]	δ´ ἄχθῃ, καὶ εἰ δυνατόν,	ἀνάλαβε	κἀκεῖνα ὧν ἀπώλισθες. οὐ γὰρ
[3, 21]	ἔφαγον, ὡς οἱ τὰς τέχνας	ἀναλαβόντες,	ἀφ´ ὧν ἔμαθον. οὐκ ἔρχεται
[3, 21]	σοφιστεύειν ἐρχομένους. Ὅτι τὰ θεωρήματα	ἀναλαβόντες	ψιλὰ εὐθὺς αὐτὰ ἐξεμέσαι θέλουσιν
[3, 25]	ἔλθῃ ἄλλα Ὀλύμπια, ἀλλ´ εὐθὺς	ἀναλαβόντι	καὶ ἀνακτησαμένῳ ἑαυτὸν καὶ τὴν
[3, 5]	φαῦλα καὶ ἄλλ´ ἀντ´ αὐτῶν	ἀναλαμβάνεις	καὶ τὴν σαυτοῦ στάσιν μετατέθεικας
[3, 26]	ἄχρηστα ἐπιδείξας καὶ ἀνωφελῆ τοῖς	ἀναλαμβάνουσιν·	οὐδέποτε δ´ εὐσταθείας ὠρέχθης, ἀταραξίας,
[3, 6]	καὶ νῦν μὲν ὥστε συλλογισμοὺς	ἀναλύειν	ἐκπεπόνηται καὶ προκοπαὶ γίνονται· τότε
[3, 9]	ταράσσεσθε, εἰς θέατρον εἰσέρχεσθε ἢ	ἀναλύετε·	διὰ τί ὁ φιλόσοφος μὴ
[3, 21]	ταῦτα κατετρίβης, πῶς οἱ συλλογισμοὶ	ἀναλυθήσονται,	πῶς οἱ μεταπίπτοντες, πῶς οἱ
[3, 24]	αὐτοῦ; ποίαν ὠφέλειαν; συλλογισμοὺς ἵν´	ἀναλύσῃς	ἑκτικώτερον ἢ ἐφοδεύσης ὑποθετικούς; καὶ
[3, 26]	μοι δείκνυε. ἰδοὺ δεικνύω, φησίν,	ἀναλύσω	σοι συλλογισμούς. τοῦτο τὸ μετροῦν
[3, 9]	μετὰ χειμῶνος καὶ κινδύνου καὶ	ἀναλωμάτων;	(Ἀνάγκη γάρ ἐστιν. (Τίς σοι
[3, 24]	(τοῦτο γὰρ οὐκ ἐπὶ σοί)	ἀναμάχου	τῷ λόγῳ, καταγωνίζου αὐτήν, μὴ
[3, 25]	πῶς ἐφ´ οἷς μὲν εὐφραίνῃ	ἀναμιμνῃσκόμενος,	ἐφ´ οἷς δ´ ἄχθῃ, καὶ
[3, 24]	ἧς ἐστι τὸ συμβεβηκός, εὐθὺς	ἀναμνησθήσῃ,	ὅτι ἐκ τῆς τῶν ἀπροαιρέτων,
[3, 3]	εἶχεν αὐτός, {ἀκώλυ{ ς} τον,	ἀνανάγκαστον,	ἀπαραπόδιστον. Ὅταν οὖν ἄλλῳ ἄλλο
[3, 24]	ἔδειξέν μοι ὅτι ἀκώλυτον ἔχω,	ἀνανάγκαστον·	οὐδεὶς ἐμποδίσαι δύναται, οὐδεὶς βιάσασθαι
[3, 5]	ἵν´ ἀπαθής, ἵν´ ἀκώλυτος, ἵν´	ἀνανάγκαστος,	ἵν´ ἐλεύθερος. ταῦτα ἐπιτηδεύων θέλω
[3, 24]	ἐκεῖνοι ἢ καθεύδειν ἀπαραποδίστως καὶ	ἀναναγκάστως	καὶ ἀναστάντες ἐφ´ ἡσυχίας χασμήσασθαι
[3, 3]	ἀληθεῖ ἐπινεύειν, πρὸς τὸ ψεῦδος	ἀνανεύειν,	πρὸς τὸ ἄδηλον ἐπέχειν, οὕτως
[3, 4]	θεωρεῖ· κέκραγεν· κἀγὼ τοίνυν κραυγάσω.	ἀναπηδᾷ·	κἀγὼ ἀναπηδήσω. οἱ δοῦλοι αὐτοῦ
[3, 4]	κἀγὼ τοίνυν κραυγάσω. ἀναπηδᾷ· κἀγὼ	ἀναπηδήσω.	οἱ δοῦλοι αὐτοῦ διακάθηνται κραυγάζοντες·
[3, 24]	κἂν ἐν Ῥώμῃ ᾖς, μὴ	ἀνάπλασσε	τὴν ἐν Ἀθήναις διατριβήν, ἀλλὰ
[3, 24]	ἂν ἐν Γυάροις ᾖς, μὴ	ἀνάπλασσε	τὴν ἐν Ῥώμῃ διατριβὴν καὶ
[3, 24]	μηδὲ προάγειν ἐπὶ τὰ ἑξῆς	ἀναπλάσσουσαν	ὅσα θέλει καὶ ὡς θέλει.
[3, 24]	νόμος θεῖος καὶ ἰσχυρὸς καὶ	ἀναπόδραστος	οὗτός ἐστιν ὁ τὰς μεγίστας
[3, 12]	δεῖ. ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν	ἀναπότευκτον	σχεῖν τὴν ὄρεξιν καὶ τὴν
[3, 20]	ἂν περὶ νόσου, ἂν περὶ	ἀναρχίας,	οὐκ ἀρκεῖ μοι; οὐκ ὠφέλιμα
[3, 24]	καθεύδειν ἀπαραποδίστως καὶ ἀναναγκάστως καὶ	ἀναστάντες	ἐφ´ ἡσυχίας χασμήσασθαι καὶ τὸ
[3, 15]	ὅρα ὅτι ὡς τὰ παιδία	ἀναστραφήσῃ,	ἃ νῦν μὲν ἀθλητὰς παίζει,
[3, 5]	πατέρα γηροκομήσεις, ἐν τῇ ἀγορᾷ	ἀναστραφήσῃ,	ἄρξεις· κακὸς κακῶς τί ποτε
[3, 2]	τὰς μεταπτώσεις τῶν λόγων δεῖ	ἀναστρέφεσθαι·	ἴδωμεν, πῶς ὑπόθεσίν τις λαβὼν
[3, 10]	τοῦ μὴ ἀλογίστως κατὰ ταῦτα	ἀναστρέφεσθαι.	ποῦ οὖν ἔτι καιρὸς τοῦ
[3, 12]	ἐκπονηθῆναι; ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει ἀκωλύτως	ἀναστρέφεσθαι.	τοῦτο δὲ τί ἐστιν, μήτε
[3, 23]	ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει κατὰ φύσιν	ἀναστρέφῃ;	ὕπαγε, ἄλλον πεῖθε. τὸν δεῖνα
[3, 21]	μηδέποτ´ εἴπῃς σεαυτὸν μηδ´ ἄλλου	ἀνάσχῃ	λέγοντος, ἀλλὰ λέγε πεπλάνηται· ἐγὼ
[3, 21]	ἄνθρωπος, κοσμήθητι, γάμησον, παιδοποίησον, πολίτευσαι·	ἀνάσχου	λοιδορίας, ἔνεγκε ἀδελφὸν ἀγνώμονα, ἔνεγκε
[3, 22]	συγχυθέντα. Δεῖ οὖν αὐτὸν δύνασθαι	ἀνατεινάμενον,	ἂν οὕτως τύχῃ, καὶ ἐπὶ
[3, 22]	σὺ κεφαλαλγεῖς, σὺ ποδαγρᾷς· σὺ	ἀνάτεινον,	σὺ φάγε, σὺ ἀλούτησον· σὲ
[3, 12]	ἀσκητικόν. Ἑτεροκλινῶς ἔχω πρὸς ἡδονήν·	ἀνατοιχήσω	ἐπὶ τὸ ἐναντίον ὑπὲρ τὸ
[3, 13]	πάσῃ ὥρᾳ ὁδεύειν, πλεῖν ἀπ´	ἀνατολῶν	ἐπὶ δυσμάς. μή τι οὖν
[3, 22]	τοιοῦτος καὶ τὰ παιδία οὕτως	ἀνατραφήσεται.	τοιαύτης δ´ οὔσης καταστάσεως, οἵα
[3, 10]	ἐγγιεῖς; ἀλλὰ ὁ κόσμος μέλλει	ἀνατρέπεσθαι	σοῦ ἀποθανόντος; τί οὖν κολακεύεις
[3, 7]	σου. πονηρά ἐστι τὰ δόγματα,	ἀνατρεπτικὰ	πόλεως, λυμαντικὰ οἴκων, οὐδὲ γυναιξὶ
[3, 1]	νέους εὔχεσθαι ἡμῖν φύεσθαι καὶ	ἀνατρέφεσθαι;	Μή, τοὺς θεούς σοι, νεανίσκε·
[3, 24]	τοῦ παρόντος σοι δέδοται, οὐκ	ἀναφαίρετον	οὐδ´ εἰς ἅπαν, ἀλλ´ ὡς
[3, 26]	τῷ πιστῷ, τῷ ἀκωλύτῳ, τῷ	ἀναφαιρέτῳ,	τοῦτ´ ἔστι τῇ προαιρέσει τῇ
[3, 24]	ὅταν τινὶ προσπάσχῃς, οὐδενὶ τῶν	ἀναφαιρέτων,	ἀλλά τινι τοιούτῳ γένει, οἷόν
[3, 15]	τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος, ὕστερον δ´	ἀναφανέντων	τινῶν αἰσχρῶς ἀποστήσῃ. θέλω Ὀλύμπια
[3, 23]	ποιεῖν. εἶτ´ ἂν εὕρῃς, ὅτι	ἀναφέρεις,	σκέψαι, εἰ ἐφ´ ὃ δεῖ.
[3, 23]	ἡμῶν ἂν μὲν ἐπὶ μηδὲν	ἀναφέρωμεν,	εἰκῇ ποιήσομεν· ἐὰν δ´ ἐφ´
[3, 23]	ἡ μέν τίς ἐστι κοινὴ	ἀναφορά,	ἡ δ´ ἰδία. πρῶτον ἵν´
[3, 10]	χρηστικῶς, οὐχ ἵνα δι´ αὐτῶν	ἀναφωνῶμεν,	ὡς διὰ τοῦ Παιὰν Ἄπολλον.
[3, 1]	μηδὲ περιεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἀφεῖναι τὸν	ἄνδρα	ἄνδρα, τὴν γυναῖκα γυναῖκα, τὸν
[3, 1]	σου τῇ φύσει; ὅτι σε	ἄνδρα	ἐγέννησεν; τί οὖν; πάσας ἔδει
[3, 22]	οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον	ἄνδρα‘	ἔνυπνος ἔτι ὢν ἀπήντησεν ᾧ
[3, 1]	πέφυκας, τοῦτον κάθαιρε, ἄνδρα ὡς	ἄνδρα	καθάριον εἶναι, γυναῖκα ὡς γυναῖκα,
[3, 1]	καὶ τί προγράψωμεν; δείξω ὑμῖν	ἄνδρα,	ὃς θέλει μᾶλλον γυνὴ εἶναι
[3, 1]	ἀνὴρ εἶ ἢ γυνή; (Ἀνήρ.	(Ἄνδρα	οὖν καλλώπιζε, μὴ γυναῖκα. ἐκείνη
[3, 1]	περιεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἀφεῖναι τὸν ἄνδρα	ἄνδρα,	τὴν γυναῖκα γυναῖκα, τὸν καλὸν
[3, 1]	εἶ καὶ πέφυκας, τοῦτον κάθαιρε,	ἄνδρα	ὡς ἄνδρα καθάριον εἶναι, γυναῖκα
[3, 22]	φοβεῖσθε καὶ θαυμάζετε; οὐχ ὡς	ἀνδραπόδοις;	τίς με ἰδὼν οὐχὶ τὸν
[3, 24]	ἀκρόπολιν; τίς ὢν {ε} ἴδῃς,	ἀνδράποδον;	δοῦλος καὶ ταπεινός· καὶ τί
[3, 21]	σχῶ; οὐκ εἰκῇ ταῦτα γίνεται,	ἀνδράποδον,	οὐδ´ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ καὶ
[3, 10]	φιλολογῶ; (Τίνος δ´ ἕνεκα φιλολογεῖς;	ἀνδράποδον,	οὐχ ἵνα εὐροῇς; οὐχ ἵνα
[3, 26]	συλλογισμούς. τοῦτο τὸ μετροῦν ἐστιν,	ἀνδράποδον·	τὸ μετρούμενον δ´ οὐκ ἔστιν.
[3, 24]	οὖν; τῶν μὴ δυνατῶν ἐφίεσθαι	ἀνδραποδῶδες,	ἠλίθιον, ξένου θεομαχοῦντος, ὡς μόνον
[3, 22]	ἄνθρωπε, πάντας ἀνθρώπους πεπαιδοποίηται, τοὺς	ἄνδρας	υἱοὺς ἔχει, τὰς γυναῖκας θυγατέρας·
[3, 23]	οὐδὲ γὰρ ἂν πρέποι, ὦ	ἄνδρες,	τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ μειρακίῳ
[3, 23]	τὰ ἑκάστου κακά. ἰατρεῖόν ἐστιν,	ἄνδρες,	τὸ τοῦ φιλοσόφου σχολεῖον· οὐ
[3, 22]	οἶκον καὶ ὕφαινε· πόλεμος δ´	ἄνδρεσσι	μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ´ ἐμοί.
[3, 26]	τοῖς χωλοῖς οὐ λείπουσι· λείψουσιν	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ; καὶ στρατιώτῃ μὲν ἀγαθῷ
[3, 24]	οὐδέν; (Σὺ δὲ ζητεῖς ἔπαθλον	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ μεῖζον τοῦ τὰ καλὰ
[3, 26]	τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ὅτι	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ οὐδέν ἐστι κακὸν οὔτε
[3, 24]	τοῦτο οὐδὲν παρέβη τῶν πρεπόντων	ἀνδρὶ	ἀγαθῷ οὔτ´ ἀπολογούμενος οὐθ´ ὑποτιμώμενος
[3, 2]	γάρ με εἶναι ἀπαθῆ ὡς	ἀνδριάντα,	ἀλλὰ τὰς σχέσεις τηροῦντα τὰς
[3, 12]	αὐτὸς πρὸς αὑτὸν ὅτι δόξον	ἀνδριάντα	περιειληφέναι’ εἶτα καὶ οἰναρίῳ κομψῶς
[3, 12]	περιπατεῖν ἢ φοίνικα ἱστάνειν ἢ	ἀνδριάντας	περιλαμβάνειν; οὐδαμῶς. οὐκ ἔστι τὸ
[3, 9]	ον Ἐπικτήτῳ ὡς λίθῳ, ὡς	ἀνδριάντι’	εἶδες γάρ με καὶ πλέον
[3, 22]	καὶ ὁ Ἕκτωρ λέγει τῇ	Ἀνδρομάχῃ·	ὕπαγε‘ φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον
[3, 24]	ταύτην εἰσηγμένος καὶ ἤδη τῶν	ἀνδρὸς	ἔργων ὀφείλων ἅπτεσθαι τιτθὰς ἐπιποθεῖς
[3, 1]	Ῥώμῃ δείκνυται. τοῦτο δ´ ἐπ´	ἀνδρός	ἐστι τὸ μὴ ἔχειν· κἂν
[3, 1]	πλανώμεθα, μὴ τὸ μὲν ἥμισυ	ἀνδρός,	τὸ δ´ ἥμισυ γυναικός. τίνι
[3, 23]	ὡς ᾠδάρια; ὡς εἴ γε	ἀνεγιγνώσκετε	ὡς δεῖ, οὐκ ἂν πρὸς
[3, 23]	λειότερον. μὴ γὰρ ἄλλως αὐτὰ	ἀνεγνώκατε	ἢ ὡς ᾠδάρια; ὡς εἴ
[3, 2]	δόξεις, εἰ φιλόλογος, εἰ Χρύσιππον	ἀνεγνωκὼς	ἢ Ἀντίπατρον; εἰ μὲν γὰρ
[3, 23]	ἀνθρώπους· ἰδοὺ ἀκηκοὼς ἄνθρωπος λόγου,	ἀνεγνωκὼς	τὰ Σωκρατικὰ ὡς Σωκρατικά, οὐχὶ
[3, 26]	πρὸς τοὺς ἑταίρους, πολλὰ δ´	ἀνέγνως	τοιαῦτα, πολλὰ δ´ ἔγραφες; ποσάκις
[3, 2]	ὁ περὶ τὴν ἀνεξαπατησίαν καὶ	ἀνεικαιότητα	καὶ ὅλως ὁ περὶ τὰς
[3, 21]	ἀλλ´ αὐτὰς μόνας τὰς φωνὰς	ἀνειληφὼς	λέγεις. ἱεραί εἰσιν αἱ φωναὶ
[3, 24]	ὡς θέλεις, ἐπ´ ἐμοὶ τὸ	ἀνεῖναί	σε, τὸ ταπεινοῦν· ὅταν θέλω,
[3, 9]	πυθόμενος τὴν αἰτίαν, δι´ ἣν	ἄνεισιν,	ἐπερωτήσαντος ἐκείνου, τίνα γνώμην ἔχει
[3, 20]	οὗτος ἐμοῦ προγυμναστὴς γίνεται· τὸ	ἀνεκτικόν	μου γυμνάζει, τὸ ἀόργητον, τὸ
[3, 22]	τοὺς κηφῆνας; Τὸ μὲν γὰρ	ἀνεκτικὸν	τοσοῦτον ἔχειν δεῖ τὸν Κυνικόν,
[3, 21]	ἀκούσωσιν; οὐ δεῖ αὐτοὺς ὑποστρέψαι	ἀνεκτικούς,	συνεργητικούς, ἀπαθεῖς, ἀταράχους, ἔχοντάς τι
[3, 20]	τὰ ἐναντία; τὸν δειλὸν οὐκ	ἀνελάμβανεν,	τὸν ἀγεννῆ, τὸν μισόπατριν, τὸν
[3, 24]	καὶ ὁδοιπορίαι καὶ πλοῦς καὶ	ἄνεμοι	καὶ περιστάσεις ποικίλαι· τὸν μὲν
[3, 22]	καρποὺς αὔξειν καὶ τρέφειν καὶ	ἀνέμους	κινεῖν καὶ ἀνιέναι καὶ τὰ
[3, 22]	ναὶ δοῦλον. πῶς οὖν ἔτι	ἀνεμπόδιστον	εἶναί τι δύναται τῶν τοῦ
[3, 2]	τρίτος ἐστὶν ὁ περὶ τὴν	ἀνεξαπατησίαν	καὶ ἀνεικαιότητα καὶ ὅλως ὁ
[3, 2]	ὕλαις ταύταις γενόμενον διαφυλάξαι τὸ	ἀνεξαπάτητον.	(Τίνα; τὸν καλὸν καὶ ἀγαθόν.
[3, 2]	τὰς ἄλλας ἐκπεπόνηκας; περὶ κερμάτιον	ἀνεξαπάτητος	εἶ; ἐὰν ἴδῃς κοράσιον καλόν,
[3, 24]	διαδραμεῖν, μὴ θέλε· καὶ τίς	ἀνέξεταί	σου κυβερνήτης; οὐχὶ δ´ ὡς
[3, 12]	ὡς γὰρ ὁ Σωκράτης ἔλεγεν	ἀνεξέταστον	βίον μὴ ζῆν, οὕτως ἀνεξέταστον
[3, 12]	ἀνεξέταστον βίον μὴ ζῆν, οὕτως	ἀνεξέταστον	φαντασίαν μὴ παραδέχεσθαι, ἀλλὰ λέγειν
[3, 2]	μηδ´ ἐν ὕπνοις λάθῃ τις	ἀνεξέταστος	παρελθοῦσα φαντασία μηδ´ ἐν οἰνώσει
[3, 1]	ταῦτα πράσσω ἃ νῦν, οὐκ	ἀνέξομαι	οὐδ´ ἀνήσω· ἀλλὰ καὶ νέῳ
[3, 1]	πρὸς αὐτόν σε τὸ περιιδεῖν	ἀνεπανόρθωτον	ἄν ποθ´ ὕστερον φρένας σχῇς,
[3, 9]	δι´ ὃ νῦν εἰς Ῥώμην	ἀνέρχῃ;	τὸ δόγμα. καὶ μετὰ χειμῶνος
[3, 22]	τύχῃ, καὶ ἐπὶ σκηνὴν τραγικὴν	ἀνερχόμενον	λέγειν τὸ τοῦ Σωκράτους ἰὼ
[3, 22]	ἐνδέχεται μηδὲν ἔχοντα, γυμνόν, ἄοικον,	ἀνέστιον,	αὐχμῶντα, ἄδουλον, ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως;
[3, 21]	καιρόν, παρὰ τόπον, ἄνευ θυμάτων,	ἄνευ	ἁγνείας· οὐκ ἐσθῆτα ἔχεις ἣν
[3, 21]	τηλικούτου δ´ ἔργου ἁψάμενός τις	ἄνευ	θεῶν ἀσφαλῶς ἅψεται καὶ οἱ
[3, 21]	ἐξορχῇ παρὰ καιρόν, παρὰ τόπον,	ἄνευ	θυμάτων, ἄνευ ἁγνείας· οὐκ ἐσθῆτα
[3, 12]	ὄρεξιν καὶ τὴν ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον	ἄνευ	μεγάλης καὶ συνεχοῦς ἀσκήσεως, ἴσθι
[3, 12]	ἄσκησον, εἰ γοργὸς εἶ, λοιδορούμενος	ἀνέχεσθαι,	ἀτιμασθεὶς μὴ ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως
[3, 13]	τοὺς πίνοντας, εἴκων πᾶσι, παραχωρῶν,	ἀνεχόμενος,	οὕτως αὐτοὺς ὠφέλει καὶ μὴ
[3, 26]	ἂν ἄλλος τις εἴπῃ σε,	ἀνέχου.	Αἰσχρόν ἐστί σοι τὸ μὴ
[3, 4]	τὸ κοινόν. εἰ δὲ μή,	ἀνέχου	λοιδορούμενος· ὡς, ὅταν ταὐτὰ ποιῇς
[3, 9]	πρὸς αὐτόν, ὃς εἰς Ῥώμην	ἀνῄει	δίκην ἔχων περὶ τιμῆς τῆς
[3, 8]	μου χαλεπήνας τοῖς ἰδίοις, ὡς	ἀνήκεστα	πάσχων, Οὐ δύναμαι’ ἔφη, φέρειν·
[3, 26]	θέλεις τοιοῦτος ὤν; Φοβεῖταί τις	ἀνὴρ	ἀγαθός, μὴ λείπωσιν αὐτῷ τροφαί;
[3, 1]	προσηγορίας; ἀνὴρ εἶ ἢ γυνή;	(Ἀνήρ.	(Ἄνδρα οὖν καλλώπιζε, μὴ γυναῖκα.
[3, 1]	θέλεις ἀρέσαι; τοῖς γυναικαρίοις; ὡς	ἀνὴρ	αὐτοῖς ἄρεσον. ναί· ἀλλὰ τοῖς
[3, 1]	ἄγε, τίνας ἄλλας ἔχεις προσηγορίας;	ἀνὴρ	εἶ ἢ γυνή; (Ἀνήρ. (Ἄνδρα
[3, 7]	λαθεῖν, ἂν δὲ φλυαρῇ ὁ	ἀνήρ,	καὶ αὐτὸν προσεκτραχηλίσωμεν; εἰ θέλεις
[3, 24]	ἕνεκα ἐλήλυθας; οὐκ οἶσθ´, ὅτι	ἀνὴρ	καλὸς καὶ ἀγαθὸς οὐδὲν ποιεῖ
[3, 26]	φίλοι. (Σκληρῶς κατακείσομαι. (Ἀλλ´ ὡς	ἀνήρ.	(Οἴκημα ἐπιτήδειον οὐχ ἕξω. (Ἐν
[3, 1]	θέλει μᾶλλον γυνὴ εἶναι ἢ	ἀνήρ‘	ὦ δεινοῦ θεάματος· οὐδεὶς οὐχὶ
[3, 1]	ἃ νῦν, οὐκ ἀνέξομαι οὐδ´	ἀνήσω·	ἀλλὰ καὶ νέῳ καὶ πρεσβυτέρῳ
[3, 22]	δύο ἢ τρία κακόρυγχα παιδία	ἀνθ´	αὑτῶν εἰσάγοντες ἢ οἱ ἐπισκοποῦντες
[3, 17]	οὖν ἀγανακτεῖς, εἰ λαμβάνει τι	ἀνθ´	οὗ πωλεῖ; ἢ πῶς μακαρίζεις
[3, 1]	ἂν δ´ ὁ ταῦρος προσελθὼν	ἀνθίστηται,	λέγε αὐτῷ, ἄν σοι {δόξῃ{
[3, 16]	ἐπὶ τὰ αὑτοῦ. καὶ γὰρ	ἄνθρακα	ἀπεσβεσμένον ἂν θῇ παρὰ τὸν
[3, 20]	ἀγαθόν, νόσος δὲ κακόν; οὔ,	ἄνθρωπε.	ἀλλὰ τί; τὸ καλῶς ὑγιαίνειν
[3, 12]	καὶ ὅλμον καὶ ὕπερον περιφέρειν;	ἄνθρωπε,	ἄσκησον, εἰ γοργὸς εἶ, λοιδορούμενος
[3, 14]	διὰ γὰρ τὸ ὕδωρ πίνειν;	ἄνθρωπε,	εἴ σοι {λυσιτελεῖ{ ν} πίνειν,
[3, 14]	ἔνιοι μόνοι περιπατῆσαι οὐ δύνανται.	ἄνθρωπε,	εἴ τις εἶ, καὶ μόνος
[3, 24]	πολλοὺς λόγους ἱκετεύεις, ἵνα ἀφεθῇς;	ἄνθρωπε,	εἰς φυλακήν σε δεῖ χαίροντα
[3, 1]	εἶ; καὶ τί σοὶ μέλει;	ἄνθρωπε,	ἐν παντὶ γένει φύεταί τι
[3, 8]	ἤνοιξεν, ὅταν σοι μὴ ποιῇ;	ἄνθρωπε,	ἔξελθε καὶ μὴ ἐγκάλει. Πῶς
[3, 5]	τί; μή τι πρὸς λεξείδια;	(Ἄνθρωπε,	εὐφήμει. (Μή τι πρὸς θεωρημάτια;
[3, 17]	πλούσιον; Ὡμολόγει. Τί οὖν ἀγανακτεῖς,	ἄνθρωπε,	ἔχων τὸ κρεῖττον; μέμνησθε οὖν
[3, 7]	οὐδὲ γυναιξὶ πρέποντα. ἄφες ταῦτ´,	ἄνθρωπε.	ζῇς ἐν ἡγεμονούσῃ πόλει· ἄρχειν
[3, 21]	εὐτυχῶς προσελεύσονται; τί ἄλλο ποιεῖς,	ἄνθρωπε,	ἢ τὰ μυστήρια ἐξορχῇ καὶ
[3, 23]	κομψῶς συντιθεῖς τὰ ὀνόματα; συντιθεῖς,	ἄνθρωπε·	καὶ τί σοι ἀγαθόν ἐστιν;
[3, 19]	παιδαγωγός, ἀλλὰ δέρει τὸν μάγειρον.	ἄνθρωπε,	μὴ γὰρ ἐκείνου σε παιδαγωγὸν
[3, 21]	τί διαφέρει ταῦτα ἐκείνων’ ἀσεβέστατε	ἄνθρωπε,	οὐδὲν διαφέρει; καὶ παρὰ τόπον
[3, 20]	{ἢ} οἷα ἐκεῖνος ὠφελήθη. (Ἔα,	ἄνθρωπε,	οὐκ ἐτήρησεν τὸν φιλόπατριν, τὸν
[3, 22]	τοὺς μηρούς. Ὀλύμπια μέλλεις ἀπογράφεσθαι,	ἄνθρωπε,	οὐχί τινά ποτε ἀγῶνα ψυχρὸν
[3, 22]	εἰ μὴ γαμήσει ἢ παιδοποιήσεται.	ἄνθρωπε,	πάντας ἀνθρώπους πεπαιδοποίηται, τοὺς ἄνδρας
[3, 20]	τρία τέσσαρα εἶναι· κακόν ἐστιν’	ἄνθρωπε,	πῶς κακόν; ἂν ὃ δεῖ
[3, 15]	ἐκεῖνος; θέλουσιν καὶ αὐτοὶ φιλοσοφεῖν.	ἄνθρωπε,	σκέψαι πρῶτον τί ἐστι τὸ
[3, 1]	αὐτό ἐστιν, ὃ ποιοῦσιν, ποιοῦσιν.	ἄνθρωπε,	τί ἔχεις ἐγκαλέσαι σου τῇ
[3, 24]	μοι καλεῖς τοῦτο φιλοστοργίαν; ποίαν,	ἄνθρωπε,	φιλοστοργίαν; εἰ ἀγαθόν ἐστιν, οὐδενὸς
[3, 1]	τοῦτο ἐκπόνει, τὴν ἀρετὴν τὴν	ἀνθρωπικήν.	(Τίς δ´ ἐστὶν αὕτη; (Ὅρα,
[3, 9]	ποιήσω μὴ περισπώμενος; τούτου τί	ἀνθρωπικώτερον	ἔχω; ὑμεῖς ὅταν μηδὲν ἔχητε,
[3, 22]	τὰ ἀλλότρια πολυπραγμονεῖ, ὅταν τὰ	ἀνθρώπινα	ἐπισκοπῇ, ἀλλὰ τὰ ἴδια. εἰ
[3, 1]	δι´ αὐτοῦ· ἂν δὲ δι´	ἀνθρωπίνης	φωνῆς σημαίνῃ τι, τὸν ἄνθρωπον
[3, 26]	ὅλα καὶ οὐκ ἀμελεῖ τῶν	ἀνθρωπίνων	πραγμάτων καὶ ὅτι ἀνδρὶ ἀγαθῷ
[3, 26]	εἴσῃ, ὅτι οὕτως μόνως ἐλευθεροῦνται	ἄνθρωποι.
[3, 21]	βοηθοὺς οὐδὲ σπείρουσιν ἄλλως οἱ	ἄνθρωποι	εἰ μὴ τὴν Δήμητρα ἐπικαλεσάμενοι·
[3, 24]	ἐφεστῶτες ὄπισθεν καὶ ὑπομιμνῄσκοντες, ὅτι	ἄνθρωποί	εἰσιν. τοιοῦτόν τι καὶ σὺ
[3, 23]	ἀπόστημα; εἶτα τούτου ἕνεκα ἀποδημήσωσιν	ἄνθρωποι	νεώτεροι καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς
[3, 1]	ἕκαστον; (Δοκοῦσιν, ἔφη. (Οὐκοῦν καὶ	ἄνθρωποι	οἱ μὲν καλοί, οἱ δ´
[3, 13]	λέγει; ἄν μοι προσέχητε, ὦ	ἄνθρωποι,	ὅπου ἂν ἦτε, ὅ τι
[3, 22]	λέγειν τὸ τοῦ Σωκράτους ἰὼ	ἄνθρωποι,	ποῖ φέρεσθε; τί ποιεῖτε, ὦ
[3, 22]	σε δεῖ, ὅτι οἱ ἄλλοι	ἄνθρωποι	τοὺς τοίχους προβέβληνται καὶ τὰς
[3, 13]	καὶ φιλαλλήλου καὶ ἡδέως συναναστρέφεσθαι	ἀνθρώποις.	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον δεῖ τινα
[3, 22]	ὅλης ψυχῆς ἐπιστατεῖν τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις;	ἀμήχανον, ἀδύνατον. πρῶτον οὖν τὸ
[3, 22]	ἢ πόρων, ὃν δεῖ πᾶσιν	ἀνθρώποις	διαλέγεσθαι, ἐπίσης μὲν Ἀθηναίοις, ἐπίσης
[3, 24]	ἐκεῖ πέμπει, πένητα δείκνυσι τοῖς	ἀνθρώποις,	δίχα ἀρχῆς, νοσοῦντα· εἰς Γύαρα
[3, 22]	τῇ διακονίᾳ τοῦ θεοῦ, ἐπιφοιτᾶν	ἀνθρώποις	δυνάμενον, οὐ προσδεδεμένον καθήκουσιν ἰδιωτικοῖς
[3, 24]	οἷον δεῖ, καὶ τοῖς ἄλλοις	ἀνθρώποις	προάγειν με μάρτυρα τῶν ἀπροαιρέτων.
[3, 24]	συνεσόμενος συνῆς, τοῖς τόποις, τοῖς	ἀνθρώποις,	ταῖς διατριβαῖς; καὶ νῦν κλαίων
[3, 7]	τὸ κράτιστον. τί ἐροῦμεν τοῖς	ἀνθρώποις;	τὴν σάρκα; καὶ διὰ ταύτην
[3, 14]	σιώπα πρὸς τοὺς δυσαρεστοῦντας τοῖς	ἀνθρώποις.	τί οὖν; αὐτοῖς τούτοις ἀρέσκειν
[3, 22]	Κυνικὸς τοῦ τίνα ἐστὶ τοῖς	ἀνθρώποις	φίλα καὶ τίνα πολέμια. καὶ
[3, 1]	καλὸν ἄνθρωπον, τὸν αἰσχρὸν ὡς	ἄνθρωπον	αἰσχρόν. ὅτι οὐκ εἶ κρέας
[3, 24]	ὅτι φθαρτὰ τὰ γενόμενα καὶ	ἄνθρωπον	ἀνθρώπῳ συνεῖναι οὐ δυνατὸν ἀεί;
[3, 2]	αὐτοῦ δείξῃ, τότε αὐτὸν ὡς	ἄνθρωπον	ἔδειξεν. Βλέπωμεν καὶ σοῦ τὰ
[3, 15]	οὐ συμφωνεῖ· ἕνα σε δεῖ	ἄνθρωπον	εἶναι ἢ ἀγαθὸν ἢ κακόν·
[3, 1]	(Οὕτως, ἔφη. (Τί οὖν ποιεῖ	ἄνθρωπον	καλὸν ἢ ὅπερ τῷ γένει
[3, 10]	πυρέσσειν; μὴ θεὸν μέμψασθαι, μὴ	ἄνθρωπον,	μὴ θλιβῆναι ὑπὸ τῶν γινομένων,
[3, 1]	ἡ ἵππου παροῦσα. τί οὖν	ἄνθρωπον;	μή ποθ´ ἡ ἀρετὴ ἡ
[3, 24]	οὐδὲ μέμψασθαί ποτε θεὸν ἢ	ἄνθρωπον.	οὕτως μοι γίνου φιλόστοργος ὡς
[3, 2]	σοι εἴπω, τίνα ἡμῖν ἔδειξας;	ἄνθρωπον	παριόντα ταπεινόν, μεμψίμοιρον, ὀξύθυμον, δειλόν,
[3, 1]	ἀνθρωπίνης φωνῆς σημαίνῃ τι, τὸν	ἄνθρωπον	ποιήσει λέγειν σοι ταῦτα, ἵν´
[3, 22]	πότ´ ἐμεμψάμην ἢ θεὸν ἢ	ἄνθρωπον,	πότ´ ἐνεκάλεσά τινι; μή τις
[3, 1]	τὸν καλὸν ἄνθρωπον ὡς καλὸν	ἄνθρωπον,	τὸν αἰσχρὸν ὡς ἄνθρωπον αἰσχρόν.
[3, 7]	γὰρ τρία ἐστὶ περὶ τὸν	ἄνθρωπον,	ψυχὴ καὶ σῶμα καὶ τὰ
[3, 1]	τὴν γυναῖκα γυναῖκα, τὸν καλὸν	ἄνθρωπον	ὡς καλὸν ἄνθρωπον, τὸν αἰσχρὸν
[3, 23]	ἐστίν. μή τι λέγει ὁ	ἄνθρωπος	αἰδήμων ἐστίν, οὗτος πιστός ἐστιν,
[3, 2]	ὁ δεῖνα· ἔδειξα ὑμῖν αὐτόν‘	ἄνθρωπος	γὰρ δακτύλῳ οὐ δείκνυται ὡς
[3, 1]	εἶ καὶ οὕτως κόσμει σεαυτόν.	ἄνθρωπος	εἶ· τοῦτο δ´ ἐστὶ θνητὸν
[3, 23]	δ´ ἰδία. πρῶτον ἵν´ ὡς	ἄνθρωπος.	ἐν τούτῳ τί περιέχεται; μὴ
[3, 14]	δείκνυε κρείττονα σεαυτόν, ἵν´ ὡς	ἄνθρωπος	ᾖ κρείττων. ἄν μοι λέγῃς
[3, 21]	φάγε ὡς ἄνθρωπος, πίε ὡς	ἄνθρωπος,	κοσμήθητι, γάμησον, παιδοποίησον, πολίτευσαι· ἀνάσχου
[3, 23]	διάθεσις ὠφελήσοντος ἀνθρώπους· ἰδοὺ ἀκηκοὼς	ἄνθρωπος	λόγου, ἀνεγνωκὼς τὰ Σωκρατικὰ ὡς
[3, 4]	οὖν σε ἐλοιδόρουν; ὅτι πᾶς	ἄνθρωπος	μισεῖ τὸ ἐμποδίζον. ἐκεῖνοι στεφανωθῆναι
[3, 24]	ᾔδει γάρ, ὅτι οὐδείς ἐστιν	ἄνθρωπος	ὀρφανός, ἀλλὰ πάντων {ἀ{ ι}
[3, 23]	αὐτοῦ, τίνα λέγει. οὗτος ὁ	ἄνθρωπος	πάνυ τεχνικώτατα γράφει, Δίωνος πολὺ
[3, 21]	καὶ σὺ ποίησον· φάγε ὡς	ἄνθρωπος,	πίε ὡς ἄνθρωπος, κοσμήθητι, γάμησον,
[3, 24]	ἀπαλλαττομένοις μὴ ἀχθομένους. ὁ δ´	ἄνθρωπος	πρὸς τῷ φύσει μεγαλόφρων εἶναι
[3, 23]	οὐ καταφρονοῦσιν λεληθότως; ὅταν οὖν	ἄνθρωπος	συνειδὼς ἑαυτῷ μηθὲν ἀγαθὸν μήτε
[3, 20]	ἔργῳ δι´ αὐτοῦ, τί ἐστιν	ἄνθρωπος	τῷ βουλήματι τῆς φύσεως παρακολουθῶν;
[3, 26]	ἀποθανεῖν δύνασθαι, σὺ δ´ ὁλόκληρος	ἄνθρωπος	χεῖρας ἔχων καὶ πόδας περὶ
[3, 12]	τοὺς ἐροῦντας {ὦ{ ς} μεγάλου	ἀνθρώπου’	διὰ τοῦτο καλῶς ὁ Ἀπολλώνιος
[3, 3]	ἔνθεν ἐξήρτηται πᾶσα κίνησις καὶ	ἀνθρώπου	καὶ θεοῦ. Διὰ τοῦτο πάσης
[3, 22]	εἰς Ὀλυμπίαν· πυρετοῦ δὲ καὶ	ἀνθρώπου	μάχην ἰδεῖν οὐ βούλεσθε; ταχύ
[3, 24]	πόθεν αὐτοῖς; τὸν γὰρ ὑπ´	ἀνθρώπου	μέλλοντα ἡττᾶσθαι πολὺ πρότερον ὑπὸ
[3, 7]	αὐτὰ τὰ προηγούμενα. οὕτως καὶ	ἀνθρώπου	οὐ τὴν ὕλην δεῖ τιμᾶν,
[3, 14]	ταῦτα, τρέχωμεν οὖν’ ἄγε, ἐπ´	ἀνθρώπου	οὖν οὐδέν ἐστι τοιοῦτον οἷον
[3, 13]	εἰς λῃστὰς ἐμπέσωμεν. οὐ γὰρ	ἀνθρώπου	ὄψις ἐξαιρεῖται ἐρημίας, ἀλλὰ πιστοῦ
[3, 1]	μή ποθ´ ἡ ἀρετὴ ἡ	ἀνθρώπου	παροῦσα; καὶ σὺ οὖν εἰ
[3, 22]	καὶ ἐλευθερίας; τηλικαύτην πολιτείαν πολιτευομένου	ἀνθρώπου	σύ μου πυνθάνῃ εἰ πολιτεύσεται;
[3, 22]	ὡς μηδὲ κατὰ τοῦτο τοὺς	ἀνθρώπους	ἀποσοβεῖν, ἀλλ´ αὐτὸν τὸν αὐχμὸν
[3, 24]	ἀτυχεῖ. ὁ γὰρ θεὸς πάντας	ἀνθρώπους	ἐπὶ τὸ εὐδαιμονεῖν, ἐπὶ τὸ
[3, 26]	ἀποδεικνύειν δεῖ, ἃ ποιεῖ τοὺς	ἀνθρώπους	εὐδαίμονας, ἃ ποιεῖ προχωρεῖν αὐτοῖς
[3, 24]	ἐν ᾧ εἰμὶ ἢ ἄλλους	ἀνθρώπους	ἢ μεθ´ ὧν εἰμί. Ταῦτα
[3, 23]	φωναὶ φιλοσόφου, ἰδοὺ διάθεσις ὠφελήσοντος	ἀνθρώπους·	ἰδοὺ ἀκηκοὼς ἄνθρωπος λόγου, ἀνεγνωκὼς
[3, 22]	θεόν σοι· μείζονα δ´ εὐεργετοῦσιν	ἀνθρώπους	οἱ ἢ δύο ἢ τρία
[3, 22]	γαμήσει ἢ παιδοποιήσεται. ἄνθρωπε, πάντας	ἀνθρώπους	πεπαιδοποίηται, τοὺς ἄνδρας υἱοὺς ἔχει,
[3, 22]	Διὸς ἀπέσταλται καὶ πρὸς τοὺς	ἀνθρώπους	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὑποδείξων
[3, 13]	σοφοὶ διάγειν ἐθέλομεν καὶ ὠφελεῖν	ἀνθρώπους.	ποίαν ὠφέλειαν; τί ποιεῖς; σαυτὸν
[3, 22]	οἱ ἐπισκοποῦντες πάντας κατὰ δύναμιν	ἀνθρώπους,	τί ποιοῦσιν, πῶς διάγουσιν, τίνος
[3, 9]	γάρ με καὶ πλέον οὐδέν.	ἀνθρώπῳ	δ´ ὡς ἀνθρώπῳ συμβάλλει ὁ
[3, 26]	τοῦτο πάντων τῶν κακῶν τῷ	ἀνθρώπῳ	καὶ ἀγεννείας καὶ δειλίας οὐ
[3, 5]	ἐγκαλέσαι τινί, μὴ θεῷ, μὴ	ἀνθρώπῳ·	μὴ μέμψασθαι μηδένα· τὸ αὐτὸ
[3, 22]	ποιεῖς, οὐ θεῷ ἐγκαλοῦντα, οὐκ	ἀνθρώπῳ·	ὄρεξιν ἆραί σε δεῖ παντελῶς,
[3, 9]	πλέον οὐδέν. ἀνθρώπῳ δ´ ὡς	ἀνθρώπῳ	συμβάλλει ὁ τὰ δόγματα αὐτοῦ
[3, 24]	φθαρτὰ τὰ γενόμενα καὶ ἄνθρωπον	ἀνθρώπῳ	συνεῖναι οὐ δυνατὸν ἀεί; τί
[3, 7]	(Ὡς ὄνον. οὐκ ἔστι τοῦτο	ἀνθρώπων	ἀρχή. ὡς λογικῶν ἡμῶν ἄρξον
[3, 7]	ἑαυτοῦ. ἐκεῖνος ἦν ὁ ὡς	ἀνθρώπων	ἄρχων, ὁ κατεσκευακὼς ὑποτεταχότας αὐτῷ
[3, 24]	πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν, ὑπὲρ	ἀνθρώπων,	διὰ τί μὴ ἀπέλθῃς; ἀλλ´
[3, 22]	ἀνιέναι καὶ τὰ σώματα τῶν	ἀνθρώπων	θερμαίνειν συμμέτρως· ὕπαγε, περιέρχου καὶ
[3, 24]	τοιοῦτόν τι ἦν· πολλῶν δ´	ἀνθρώπων	ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω·
[3, 22]	{ἴδῃ{ ς} ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ	ἀνθρώπων	καὶ πεπόνηκεν καὶ καθαρὸς μὲν
[3, 6]	οἱ μὴ παντάπασιν διεστραμμένοι τῶν	ἀνθρώπων	κατὰ τὰς κοινὰς ἀφορμὰς ὁρῶσιν.
[3, 16]	τὸ ἔτι τούτων χεῖρον περὶ	ἀνθρώπων·	ὁ δεῖνα κακός, ὁ δεῖνα
[3, 14]	ἔνστασιν. Δύο ταῦτα ἐξελεῖν τῶν	ἀνθρώπων,	οἴησιν καὶ ἀπιστίαν. οἴησις μὲν
[3, 24]	πατήρ ἐστιν ὁ Ζεὺς τῶν	ἀνθρώπων,	ὅς γε καὶ αὑτοῦ πατέρα
[3, 24]	κατὰ φύσιν διεξαγωγὴ οὐκ ἔστιν	ἀνθρώπων,	οὐ σοὶ ἀπειθῶν ἔξειμι, ἀλλ´
[3, 1]	οὗτός εἰμι, ᾧ δεῖ μέλειν	ἀνθρώπων.	οὐδὲ γὰρ λέοντι τὸ τυχὸν
[3, 24]	ὥστε ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ τῶν	ἀνθρώπων	τοσούτους πόνους καὶ ταλαιπωρίας τοῦ
[3, 20]	εἶτα δι´ αὐτὰ καὶ τῶν	ἀνθρώπων	τῶν ταῦτα περιποιεῖν ἢ ἀφαιρεῖσθαι
[3, 24]	Ἡρακλεῖ περιελθεῖν τὴν οἰκουμένην ὅλην	ἀνθρώπων	ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντα
[3, 24]	πρῶτα μὲν θεῶν, εἶτα καὶ	ἀνθρώπων	φύσει πρὸς ἀλλήλους ᾠκειωμένων· καὶ
[3, 24]	τὴν ἡδονήν; Οὐκ αἰσθάνῃ, τίνων	ἀνθρώπων	φωνὴν ἀφῆκας; ὅτι Ἐπικουρείων καὶ
[3, 20]	ἔστι τὸ μὴ εἰδέναι ἀπ´	ἀνθρώπων	ὠφελεῖσθαι. κακὸς γείτων; αὑτῷ· ἀλλ´
[3, 22]	οἷα πάσχω; ἄγωμεν ἐπὶ τὸν	ἀνθύπατον‘	Κυνικῷ δὲ Καῖσαρ τί ἐστιν
[3, 22]	δὲ Καῖσαρ τί ἐστιν ἢ	ἀνθύπατος	ἢ ἄλλος ἢ ὁ καταπεπομφὼς
[3, 3]	ἐλήλυθεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν κλέπτης	ἀνθύπατος.	τίνι νομίσματι χρῆται; ἀργυρίῳ. δεῖξον
[3, 1]	τε γὰρ λέγω ἃ φρονῶ,	ἀνιάσω	σε καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ´
[3, 22]	τρέφειν καὶ ἀνέμους κινεῖν καὶ	ἀνιέναι	καὶ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων
[3, 16]	πανταχοῦ γὰρ ἰσχυρὸν τὸ δόγμα,	ἀνίκητον	τὸ δόγμα. μέχρις ἂν οὖν
[3, 9]	δείξας ἐμέ. ~Πρός τινα ῥήτορα	ἀνιόντα	εἰς Ῥώμην ἐπὶ δίκῃ. Εἰσελθόντος
[3, 12]	φεῦγε μακρὰν ἀπὸ τῶν ἰσχυροτέρων.	ἄνισος	ἡ μάχη κορασιδίῳ κομψῷ πρὸς
[3, 21]	καὶ δογματικήν. σὺ δ´ ἰατρεῖον	ἀνοίγεις	ἄλλο οὐδὲν ἔχων ἢ φάρμακα,
[3, 26]	ἡγεμὼν ἦν, καθαρτὴς ἀδικίας καὶ	ἀνομίας,	εἰσαγωγεὺς δὲ δικαιοσύνης καὶ ὁσιότητος·
[3, 5]	εἰς οἶκον. (Ἐν οἴκῳ γὰρ	ἄνοσος	ἦς σύ; οὐ σκοπεῖς, εἴ
[3, 3]	κυνάριον· οἰμώζων καὶ στένων πωλήσει	ἀντ´	αὐτοῦ ὃ θέλεις. ἄλλος γὰρ
[3, 3]	ἐκεῖνό τις δείξας ἔχει τὸ	ἀντ´	αὐτοῦ πιπρασκόμενον. ἐλήλυθεν εἰς τὴν
[3, 3]	θέλει, προέσθαι αὐτὸν δεῖ τὸ	ἀντ´	αὐτοῦ πωλούμενον, οὕτως ἔχει καὶ
[3, 5]	τινὰ δόγματα φαῦλα καὶ ἄλλ´	ἀντ´	αὐτῶν ἀναλαμβάνεις καὶ τὴν σαυτοῦ
[3, 22]	παιδοποιίας καὶ οὐ δόξει οὗτος	ἀντ´	οὐδενὸς ἠλλάχθαι τὴν ἀτεκνίαν, ἡ
[3, 22]	τοῦ Κυνικοῦ βασιλεία οὐκ ἔσται	ἀνταξία;	μήποτε οὐκ αἰσθανόμεθα τοῦ μεγέθους
[3, 16]	ἀέρα καλῶς ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς	ἀντεισαγάγετε	ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν τὰς
[3, 24]	τῶν ἄλλων ἁπασῶν διαχύσεων ἐκείνην	ἀντείσαγε,	τὴν ἀπὸ τοῦ παρακολουθεῖν, ὅτι
[3, 24]	ἐκβάλλοντα καὶ καθαίροντα, τὴν δ´	ἀντεισάγοντα.	καίτοι πόσους οἴει φίλους ἔσχεν
[3, 22]	Ἀχιλλεύς. εἰ δὲ Θερσίτης παρελθὼν	ἀντεποιεῖτο	τῆς ἀρχῆς, ἢ οὐκ ἂν
[3, 2]	εἶ; ἐὰν ἴδῃς κοράσιον καλόν,	ἀντέχεις	τῇ φαντασίᾳ; ἂν ὁ γείτων
[3, 2]	δεῖνα‘ γέγονέ σου τὸ ψυχάριον	ἀντὶ	δακτυλιαίου δίπηχυ. ἂν δ´ ἄλλος
[3, 4]	ἐγὼ δ´ οὐκ ἔχω δούλους·	ἀντὶ	πάντων αὐτὸς ὅσον δύναμαι κραυγάσω.
[3, 22]	οὐ σχολάζει. ὁ Κυνικὸς δ´	ἀντὶ	πάντων τούτων ὀφείλει τὴν αἰδῶ
[3, 24]	φυλλορροεῖν καὶ τὸ ἰσχάδα γίνεσθαι	ἀντὶ	σύκου καὶ ἀσταφίδας ἐκ σταφυλῆς.
[3, 24]	τῆς αὑτοῦ μωρίας. σὺ δ´	ἀντὶ	τίνος; ἐπὶ τί κλάεις σεαυτόν;
[3, 3]	σὺ σχῇς, καὶ παραχωρήσω σοι;	ἀντὶ	τίνος; πατήρ σου εἰμί. ἀλλ´
[3, 24]	μόνης τῆς ἐκεῖ μελέτα. Εἶτ´	ἀντὶ	τῶν ἄλλων ἁπασῶν διαχύσεων ἐκείνην
[3, 9]	κολακεύω τούτου ἕνεκα. ταῦτα ἔχω	ἀντὶ	τῶν ἀργυρωμάτων, ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων.
[3, 22]	αὐτοῖς οὖσι κακοῖς, τῷ Κυνικῷ	ἀντὶ	τῶν ὅπλων καὶ τῶν δορυφόρων
[3, 9]	ταῦτα ἔχω ἀντὶ τῶν ἀργυρωμάτων,	ἀντὶ	τῶν χρυσωμάτων. σὺ χρυσᾶ σκεύη,
[3, 26]	τράχηλον ἐπαίροντα τῶν τεταπεινομένων, τὰ	ἀντιβλέπειν	ποιοῦντα ὀρθοῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς πρὸς
[3, 24]	καρπιστὴν δίδως; ἢ οὐδ´ ὅλως	ἀντιβλέπεις,	ἀλλ´ ἀφεὶς τοὺς πολλοὺς λόγους
[3, 24]	θεομαχήσω, ἀντιθήσω πρὸς τὸν Δία,	ἀντιδιατάξομαι	αὐτῷ πρὸς τὰ ὅλα. καὶ
[3, 9]	δόγματα καὶ σὺ καὶ ὁ	ἀντίδικός	σου; καὶ πῶς διαφέρεσθε; ἀλλὰ
[3, 12]	τῷ ἔθει τούτῳ ἐναντίον ἔθος	ἀντιθεῖναι	καὶ ὅπου ὁ πολὺς ὄλισθος
[3, 24]	πειράσομαι. εἰ δὲ μή, θεομαχήσω,	ἀντιθήσω	πρὸς τὸν Δία, ἀντιδιατάξομαι αὐτῷ
[3, 15]	σοι δοκεῖ, προσέρχου, εἰ θέλεις	ἀντικαταλλάξασθαι	τούτων ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν. εἰ
[3, 7]	καὶ τὰ ἐκτός, σχεδὸν οὐδεὶς	ἀντιλέγει·	λοιπὸν ὑμέτερόν ἐστιν ἀποκρίνασθαι, τί
[3, 2]	φιλόλογος, εἰ Χρύσιππον ἀνεγνωκὼς ἢ	Ἀντίπατρον;	εἰ μὲν γὰρ καὶ Ἀρχέδημον,
[3, 21]	καθαρώτατα, προσθήσω ἄν που καὶ	Ἀντιπάτρου	καὶ Ἀρχεδήμου φοράν. Εἶτα τούτου
[3, 22]	εὐθὺς ἐξίσταται, τῶν δούλων οὐκ	ἀντιποιεῖται.	ὅπου δὲ προαίρεσις καὶ χρῆσις
[3, 24]	ἔλεγεν ὅτι ἐξ οὗ μ´	Ἀντισθένης	ἠλευθέρωσεν, οὐκέτι ἐδούλευσα’ πῶς ἠλευθέρωσεν;
[3, 22]	μέλλει φιλίας ἀξιωθήσεσθαι, ὡς Διογένης	Ἀντισθένους	ἐγένετο, ὡς Κράτης Διογένους. ἢ
[3, 24]	ἐφ´ ὅσον αὐτὴ θέλει, ἀλλ´	ἀντίσπασον,	κώλυσον, οἷον οἱ τοῖς θριαμβεύουσιν
[3, 1]	λέοντι τὸ τυχὸν βοίδιον τολμᾷ	ἀντιστῆναι	αὐτῷ· ἂν δ´ ὁ ταῦρος
[3, 12]	πολὺς ὄλισθος τῶν φαντασιῶν, ἐκεῖ	ἀντιτιθέναι	τὸ ἀσκητικόν. Ἑτεροκλινῶς ἔχω πρὸς
[3, 26]	περὶ λιμοῦ δέδοικας οὕτως; οὐκ	ἀντλεῖν	δύνασθαι, οὐ γράφειν, οὐ παιδαγωγεῖν,
[3, 26]	πῶς Κλεάνθης ἅμα σχολάζων καὶ	ἀντλῶν.	ταῦτα ἂν θέλῃς ἔχειν, ἕξεις
[3, 5]	ἐπανορθωθῇ; εἰ μὲν γὰρ μηδὲν	ἀνύεις,	περισσῶς καὶ ἦλθες. ἄπιθι, ἐπιμελοῦ
[3, 24]	Ἀλλὰ δόξεις μὴ προτεθυμῆσθαι μὴ	ἀνύσας.	πάλιν ἐπελάθου, τίνος ἕνεκα ἐλήλυθας;
[3, 23]	ἐκεῖνο μᾶλλον ἐβλέπετε ἐμὲ δ´	Ἄνυτος	καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται,
[3, 22]	ποιεῖτε, ὦ ταλαίπωροι; ὡς τυφλοὶ	ἄνω	καὶ κάτω κυλίεσθε· ἄλλην ὁδὸν
[3, 16]	τὴν ἀρετὴν τὴν ταλαίπωρον, ἣ	ἄνω	κάτω θρυλεῖται. οὕτως ὑμᾶς οἱ
[3, 24]	τοῦτο ἄσκησις; πρῶτον μὲν ἡ	ἀνωτάτω	καὶ κυριωτάτη καὶ εὐθὺς ὥσπερ
[3, 26]	τί δ´ οὕτως ἄχρηστον καὶ	ἀνωφελῆ	σαυτὸν παρεσκεύακας, ἵνα μηδείς σε
[3, 26]	σοὶ κατῄσχυνας ἄχρηστα ἐπιδείξας καὶ	ἀνωφελῆ	τοῖς ἀναλαμβάνουσιν· οὐδέποτε δ´ εὐσταθείας
[3, 24]	ὡς τὰ γύναια τὰ οὐδενὸς	ἄξια	πᾶσιν οἷς ἔχαιρες ὡς {ἀ{
[3, 10]	ὀφρῦν; οὐχὶ δὲ τὴν αὑτοῦ	ἀξίαν	αὐτῷ ἀποδίδως, ὡς σκυτεῖ περὶ
[3, 22]	θεῷ καταπεπομφότι αὐτὸν ὡς παρ´	ἀξίαν	αὐτῷ χρωμένῳ, ὅς γε ἐνεκαλλωπίζετο
[3, 22]	μεγέθους αὐτοῦ οὐδὲ φανταζόμεθα κατ´	ἀξίαν	τὸν χαρακτῆρα τὸν Διογένους, ἀλλ´
[3, 21]	σεαυτοῦ, εἰ θέλεις τὰ κατ´	ἀξίαν	φρονεῖν· εἰ δὲ μή, κύβευε
[3, 22]	δ´ αὐτὸ φυσικῶς οὐ φαντάζεσθε;	ἀξιόλογον	οὐ φαντάζεσθε; ἀβλαβὲς οὐ φαντάζεσθε;
[3, 22]	σώματος; πῶς δὲ μέγα ἢ	ἀξιόλογον	τὸ φύσει νεκρόν, ἡ γῆ,
[3, 22]	καὶ τῆς βασιλείας καὶ διάκονον	ἄξιον,	εἰ μέλλει φιλίας ἀξιωθήσεσθαι, ὡς
[3, 24]	οὕτως σοι μικρὸν καὶ οὐδενὸς	ἄξιον	εἶναι φαίνεται τὸ εἶναι καλὸν
[3, 7]	εἶτα οὐκ αἰσθάνῃ, ὅτι τοσούτου	ἄξιόν	ἐστι κριτὴν εἶναι ὅσου Νουμήνιος;
[3, 26]	ψεκτόν ἐστιν, τὸ δὲ ψεκτὸν	ἄξιόν	ἐστι τοῦ ψέγεσθαι; τίνα ἐπὶ
[3, 7]	αὐτὸν (ἦν δ´ οὗτος Ἐπικούρειος)	Ἄξιον,	ἔφη, τοὺς ἰδιώτας ἡμᾶς παρ´
[3, 22]	φίλος ἐστὶν αὐτοῦ κἀκεῖνος αὐτὸν	ἄξιον	ἡγήσεται τοῦ πρὸς αὐτὸν εἰσελθεῖν;
[3, 24]	κἀνταῦθα. τοῦ ἐπὶ θύρας ἐλθεῖν	ἄξιον	τὸ πρᾶγμα· ἔστω, ἀφίξομαι. τοῦ
[3, 24]	καὶ τοῦ κακοῦ, ὥσπερ ἦν	ἄξιον	τὸν κηδόμενον ἡμῶν καὶ πατρικῶς
[3, 2]	εἴπῃ οὐδὲν εἴρηκας, οὐκ ἔστιν	ἄξιον	τοῦ δεῖνος ἀκροᾶσθαι· τί γὰρ
[3, 5]	(Ἄπιθι τοίνυν πρὸς τὴν μητέρα·	ἄξιος	γὰρ εἶ τὴν κεφαλὴν κρατούμενος
[3, 5]	ἐπὶ τὸ κλινάριον· ἢ ὑγιαίνων	ἄξιος	εἶ ἐπὶ τοιούτου κατακεῖσθαι. μὴ
[3, 24]	αὐτοῖς τόποις διατρίβεις. τούτου γὰρ	ἄξιος	εἶ, ἵνα καὶ τῶν κοράκων
[3, 22]	αὐτὸν ἄλλον εἶναι τοιοῦτον, ἵν´	ἄξιος	ᾖ φίλος αὐτοῦ ἀριθμεῖσθαι. κοινωνὸν
[3, 22]	γυμναζόμενος μέλλει κεκραγέναι καὶ ἀγανακτεῖν,	ἄξιος	φορεῖν τὸ σκῆπτρον τὸ Διογένους;
[3, 1]	ἐν ἱματίῳ πορφύρα· μή μ´	ἀξίου	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις ἢ
[3, 23]	ἔπεμπεν. τοιγαροῦν ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν	ἀξιοῦντες	φιλοσόφοις ὑπ´ αὐτοῦ συσταθῆναι κἀκεῖνος
[3, 22]	δὲ τοῦ νεανίσκου, εἰ νοσήσας	ἀξιοῦντος	φίλου πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν ὥστε
[3, 25]	μὴ τυχόντι ἔξεστιν μὲν πλείστου	ἀξίῳ,	ἔξεστι δὲ ὀλίγου εἶναι καὶ
[3, 22]	διάκονον ἄξιον, εἰ μέλλει φιλίας	ἀξιωθήσεσθαι,	ὡς Διογένης Ἀντισθένους ἐγένετο, ὡς
[3, 10]	τῶν ἀλλοτρίων, περὶ τῶν μηδενὸς	ἀξίων;	δύο γὰρ ταῦτα πρόχειρα ἔχειν
[3, 22]	πῶς ἐνδέχεται μηδὲν ἔχοντα, γυμνόν,	ἄοικον,	ἀνέστιον, αὐχμῶντα, ἄδουλον, ἄπολιν διεξάγειν
[3, 22]	ἔργῳ, ὅτι ἐνδέχεται. ἴδετέ με,	ἄοικός	εἰμι, ἄπολις, ἀκτήμων, ἄδουλος· χαμαὶ
[3, 22]	οὐκ ἐνόμιζεν ἄθλιος εἶναι, ἀλλ´	ἀόκνως	ἐπετέλει πάντα τὰ προσταττόμενα· οὗτος
[3, 20]	ἐγώ· εἰ δέ τις πρὸς	ἀοργησίαν	με γυμνάζει, οὐκ ὠφελεῖ με;
[3, 20]	τὸ ἀνεκτικόν μου γυμνάζει, τὸ	ἀόργητον,	τὸ πρᾷον. οὔ· ἀλλ´ ὁ
[3, 18]	ἔργον τὸ ἀπολογηθῆναι εὐσταθῶς, αἰδημόνως,	ἀοργήτως.	εἰ δὲ μή, ἀπώλεσας καὶ
[3, 3]	τὸ σῶμα δ´ ἰατροῦ καὶ	{ἀπ}	ἀλείπτου, ὁ ἀγρὸς γεωργοῦ ὕλη·
[3, 13]	ἔξεστιν πάσῃ ὥρᾳ ὁδεύειν, πλεῖν	ἀπ´	ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμάς. μή τι
[3, 20]	τοῦτ´ ἔστι τὸ μὴ εἰδέναι	ἀπ´	ἀνθρώπων ὠφελεῖσθαι. κακὸς γείτων; αὑτῷ·
[3, 22]	τι φαντάζῃ τὸ πρᾶγμα, μακρὰν	ἀπ´	αὐτοῦ· μὴ προσέλθῃς, οὐδέν ἐστι
[3, 21]	πρᾶγμ´ ἀκάθαρτον καὶ ἄβρωτον. ἀλλ´	ἀπ´	αὐτῶν ἀναδοθέντων δεῖξόν τινα ἡμῖν
[3, 13]	σεισμοῦ ἢ ἀπὸ κεραυνοῦ; ἄγε	ἀπ´	ἔρωτος; οὐ δύναται. ἀπὸ πένθους;
[3, 13]	δύναται. ἀπὸ φθόνου; οὐ δύναται.	ἀπ´	οὐδενὸς ἁπλῶς τούτων· ὁ δὲ
[3, 22]	δεῖ αὐτὸν ἀκριβῶς κατασκεψάμενον ἐλθόντ´	ἀπαγγεῖλαι	τἀληθῆ μήθ´ ὑπὸ φόβου ἐκπλαγέντα,
[3, 4]	τούτῳ δημοσίᾳ λοιδορηθέντος, εἶτα ἑξῆς	ἀπαγγείλαντος	πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐλοιδορήθη, καὶ
[3, 24]	ἐνυπνίων ἐκπηδῶν, ταρασσόμενος, πρὸς πᾶσαν	ἀπαγγελίαν	τρέμων, ἐξ ἐπιστολῶν ἀλλοτρίων ἠρτημένην
[3, 4]	ὁ Ζεύς; τῷ Καίσαρι οὐκ	ἀπαγγέλλονται	τὰ λεγόμενα; τί οὖν ποιεῖ;
[3, 24]	καταφιλῆσαι καὶ θωπεῦσαι δι´ ἐπαίνου.	ἄπαγε,	ταλάντου ἐστίν· οὐ λυσιτελεῖ μοι
[3, 1]	ἀλλὰ τοῖς λείοις χαίρουσιν. οὐκ	ἀπάγξῃ;	καὶ εἰ τοῖς κιναίδοις ἔχαιρον,
[3, 24]	χαίροντα ἀπιέναι, σπεύδοντα, φθάνοντα τοὺς	ἀπάγοντας.	εἶτά μοι σὺ μὲν ἐν
[3, 24]	ᾐσθημένος σου τῶν προσταγμάτων καὶ	ἀπαγορευμάτων.	μέχρι δ´ ἂν οὗ διατρίβω
[3, 24]	ἀλλοτρίων ἠρτημένην ἔχων τὴν ἐμαυτοῦ	ἀπάθειαν.	ἀπὸ Ῥώμης τις ἥκει. μόνον
[3, 15]	προσέρχου, εἰ θέλεις ἀντικαταλλάξασθαι τούτων	ἀπάθειαν,	ἐλευθερίαν, ἀταραξίαν. εἰ δὲ μή,
[3, 26]	οὐδέποτε δ´ εὐσταθείας ὠρέχθης, ἀταραξίας,	ἀπαθείας·	οὐδένα τούτου ἕνεκα ἐθεράπευσας, συλλογισμῶν
[3, 21]	δεῖ αὐτοὺς ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς, συνεργητικούς,	ἀπαθεῖς,	ἀταράχους, ἔχοντάς τι ἐφόδιον τοιοῦτον
[3, 13]	ὀργισθήσεσθε, οὐκ ἀναγκασθήσεσθε, οὐ κωλυθήσεσθε,	ἀπαθεῖς	δὲ καὶ ἐλεύθεροι διάξετε ἀπὸ
[3, 2]	οὐ δεῖ γάρ με εἶναι	ἀπαθῆ	ὡς ἀνδριάντα, ἀλλὰ τὰς σχέσεις
[3, 5]	τῆς προαιρέσεως τῆς ἐμῆς, ἵν´	ἀπαθής,	ἵν´ ἀκώλυτος, ἵν´ ἀνανάγκαστος, ἵν´
[3, 19]	ικ} ος, ἐν βίῳ ὁ	ἀπαίδευτος.	~Ὅτι ἀπὸ πάντων τῶν ἐκτὸς
[3, 26]	μόνοις χρῆται παραδείγμασιν πρὸς τοὺς	ἀπαιδεύτους,	ὅτι καὶ ἔστι καὶ καλῶς
[3, 24]	καταψευδομένους πράγματος καὶ ὀνόματος ἀθῴους	ἀπαλλάττεσθαι	δεῖ; ἢ τοῦτό γε οὐ
[3, 24]	μὲν παρεῖναι ἀλλήλοις, τοὺς δ´	ἀπαλλάττεσθαι,	τοῖς μὲν συνοῦσι χαίροντας, τοῖς
[3, 24]	μὲν συνοῦσι χαίροντας, τοῖς δ´	ἀπαλλαττομένοις	μὴ ἀχθομένους. ὁ δ´ ἄνθρωπος
[3, 24]	ἀγεννῶς ἔχῃς, πάλιν καὶ τούτων	ἀπαλλαττόμενος	κλαῖε καὶ στένε. Πῶς οὖν
[3, 5]	σαυτόν. ~Πρὸς τοὺς διὰ νόσον	ἀπαλλαττομένους.	Νοσῶ, φησίν, ἐνθάδε καὶ βούλομαι
[3, 24]	δέδοται, οὐκ ἀναφαίρετον οὐδ´ εἰς	ἅπαν,	ἀλλ´ ὡς σῦκον, ὡς σταφυλή,
[3, 24]	μηδέποτε ἐπιδῷς τὴν φαντασίαν εἰς	ἅπαν	μηδὲ τὴν διάχυσιν ἐάσῃς προελθεῖν
[3, 1]	αἴτιον τῶν τριχῶν· ποίησον εἰς	ἅπαντα	σαυτὸν γυναῖκα, ἵνα μὴ πλανώμεθα,
[3, 2]	μὲν γὰρ καὶ Ἀρχέδημον, ἀπέχεις	ἅπαντα.	τί ἔτι ἀγωνιᾷς, μὴ οὐ
[3, 22]	καὶ παρακειμένως πρὸς τὰ ἐμπίπτοντα	ἀπαντᾶν.	ὡς Διογένης πρὸς τὸν εἰπόντα
[3, 11]	ἀτιμῆσαι· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν	ἅπαντες	ξεῖνοί τε πτωχοί τε. τοῦτο
[3, 11]	ἀδελφῷ· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν	ἅπαντες	τοῦ Ὁμογνίου. καὶ οὕτως κατὰ
[3, 11]	ἀτιμῆσαι· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν	ἅπαντες	τοῦ Πατρῴου· καὶ ἐπ´ ἀδελφῷ·
[3, 24]	ἀλλότριον πειράσομαι κατὰ δύναμιν, ἐξ	ἅπαντος	δ´ οὐ πειράσομαι. εἰ δὲ
[3, 24]	τὸ μὲν ἐμὸν παύσω ἐξ	ἅπαντος,	ἐπ´ ἐμοὶ γάρ ἐστιν· τὸ
[3, 24]	δεῖ θέλειν τὰ ἀλλότρια ἐξ	ἅπαντος.	λύπη δ´ ἡ ἄλλου ἀλλότριόν
[3, 23]	γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων σχεδὸν	ἁπάντων	οὕτως ὁρῶμεν γινόμενα. οἱ ἀθλοῦντες
[3, 16]	ἄλλου ἐθισμοῦ, οὐδὲ φέρομεν τοὺς	ἀπαντῶντας	καὶ λέγοντας {ε} ἴδ´ ὁ
[3, 22]	καὶ περιερχόμενος αἰτεῖν ἄρξομαι τοὺς	ἀπαντῶντας,	λοιδορεῖν· κἂν ἴδω τινὰ δρωπακιζόμενον,
[3, 13]	Ῥώμῃ ὄντες, τοσούτου ὄχλου ἡμῖν	ἀπαντῶντος	καὶ τοσούτων συνοικούντων, ἔσθ´ ὅτε
[3, 15]	ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν	ἀπαντώντων	καταγελασθῆναι, ἐν παντὶ ἔλασσον ἔχειν,
[3, 22]	δῷς ἢ ἀποθησαυρίσαι ἢ τοῖς	ἀπαντῶσι	λοιδορεῖσθαι ἀκαίρως ἢ καλὸν τὸν
[3, 22]	δοκεῖς ὑπὸ περιεργίας λοιδορεῖσθαι τοῖς	ἀπαντῶσιν;	ὡς πατὴρ αὐτὸ ποιεῖ, ὡς
[3, 1]	τοὺς θεούς σοι, νεανίσκε· ἀλλ´	ἅπαξ	ἀκούσας τῶν λόγων τούτων ἀπελθὼν
[3, 25]	πάλιν ἀπείπῃς, πάλιν ἔξεστιν, κἂν	ἅπαξ	νικήσῃς, ὅμοιος εἶ τῷ μηδέποτε
[3, 24]	ἀφοβίαν, πρὸς ἀλυπίαν. ἂν δ´	ἅπαξ	περιποιήσῃ τὸ ἄλυπον καὶ ἄφοβον,
[3, 22]	δ´ οἷόν ἐστι φανταζόμενος οὐκ	ἀπαξιοῖς	σεαυτόν, σκέψαι ἡλίκῳ πράγματι ἐπιχειρεῖς.
[3, 22]	τὸ εὔρουν, τὸ εὐδαιμονικόν, τὸ	ἀπαραπόδιστον.	ἄγε, μέγα δ´ αὐτὸ φυσικῶς
[3, 22]	δεῖ ζητεῖν τὸ εὔρουν καὶ	ἀπαραπόδιστον;	ἐν τῇ δούλῃ ἢ ἐν
[3, 3]	αὐτός, {ἀκώλυ{ ς} τον, ἀνανάγκαστον,	ἀπαραπόδιστον.	Ὅταν οὖν ἄλλῳ ἄλλο τὸ
[3, 24]	ἄλλο θέλουσιν ἐκεῖνοι ἢ καθεύδειν	ἀπαραποδίστως	καὶ ἀναναγκάστως καὶ ἀναστάντες ἐφ´
[3, 24]	καὶ οὕτως τὰς σχέσεις ἀποσῴζῃς	ἀπαραποδίστως;	καλὴν ἐστείλω ταύτην τὴν ἐμπορίαν,
[3, 14]	τοῦτ´ ἔστι, ζητεῖν, πῶς ἐνδέχεται	ἀπαραποδίστως	ὀρέξει χρῆσθαι καὶ ἐκκλίσει. Κρείσσων
[3, 15]	ἄλλου ἀρέσκει, τὸ σύνηθες δ´	ἀπαρέσκει.	οὐ γὰρ μετὰ σκέψεως ἦλθες
[3, 26]	αὐτὸς ἑαυτοῦ, ὁ δ´ Ἡρακλῆς	ἁπάσης	γῆς καὶ θαλάττης ἄρχων καὶ
[3, 24]	μελέτα. Εἶτ´ ἀντὶ τῶν ἄλλων	ἁπασῶν	διαχύσεων ἐκείνην ἀντείσαγε, τὴν ἀπὸ
[3, 20]	μὲν ἐπιστήμην ἀγαθόν, τὴν δ´	ἀπάτην	κακόν, ὥστε καὶ περὶ αὐτὸ
[3, 25]	εὐδαιμονίας. τί οὖν; οὐδ´ ἂν	ἀπαυδήσωμεν	ἐνταῦθα, κωλύει τις πάλιν ἀγωνίζεσθαι
[3, 22]	ἐνθυμοῦνται, καὶ ὡς ὁ Διογένης	ἀπαχθεὶς	πρὸς Φίλιππον μετὰ τὴν ἐν
[3, 2]	τις λαβὼν εἰς οὐδὲν ἄτοπον	ἀπαχθήσεται‘	ἐκείνων ἐστὶ ταῦτα. τοῖς εὖ
[3, 1]	μηδὲ ῥῆμα εἴπῃ; οὕτως μου	ἀπέγνω;	νέος οὐκ ἤμην; οὐκ ἤμην
[3, 24]	ἐπανέλθῃς; ὥστ´ οὐχ ὑπὲρ εὐσταθείας	ἀπεδήμεις,	οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίας, οὐχ ἵν´
[3, 24]	καὶ πενθεῖν, εἰ καὶ μὴ	ἀπεδήμησας,	ἀλλὰ πλείω προσέλαβες; κἂν ἄλλους
[3, 24]	Λυκείῳ οὐ περιπατήσεις; ἐπὶ τοῦτο	ἀπεδήμησας;	τούτου ἕνεκα ἐζήτησάς τινι συμβαλεῖν,
[3, 8]	φαντασία καταληπτικὴ γίνεται. ὁ υἱὸς	ἀπέθανε.	τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς ἀπέθανεν.
[3, 8]	καὶ αὗται ἐρωτήματα. ὁ υἱὸς	ἀπέθανε	τοῦ δεῖνος. ἀπόκριναι ἀπροαίρετον, οὐ
[3, 8]	ἀπέθανε. τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς	ἀπέθανεν.	ἄλλο οὐδέν; {οὐδ{ ε} έν.
[3, 23]	ἐπὶ πούλβινον διαγράφειν, πῶς Ἀχιλλεὺς	ἀπέθανεν;	παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, καλὰ
[3, 20]	καὶ ἀθλίως; ὕστερον γὰρ οὐκ	ἀπέθανεν;	παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τὰς
[3, 26]	καὶ τίς πώποτε δραπέτης λιμῷ	ἀπέθανεν;	σὺ δὲ τρέμεις, μή σοι
[3, 18]	κακῶς ὠρέχθης; (Οὐδαμῶς. (Ἀλλ´ ὅτι	ἀπέθανέν	τις· τί οὖν πρὸς σέ;
[3, 2]	μῦς ἂν καταπέσῃ καὶ ψοφήσῃ,	ἀπέθανες.	τοιοῦτος γάρ σε μένει θάνατος,
[3, 24]	ἂν ἄλλο ἢ οἱ θνητοὶ	ἀπέθανον;	ἢ πῶς ἅμα μὲν γηρᾶσαι
[3, 20]	δοκεῖ ὁ Μενοικεὺς ὠφεληθῆναι, ὅτ´	ἀπέθνῃσκεν;	(Τοιαῦτά τις εἰπὼν ὠφεληθείη {ἢ}
[3, 5]	ἂν ἡδέως καὶ ἐπεινᾶτε καὶ	ἀπεθνῄσκετε.	εἴ τις ὑμῶν ἠράσθη κορασίου
[3, 24]	τἀπίχειρα τῆς θεομαχίας ταύτης καὶ	ἀπειθείας	οὐ παῖδες παίδων ἐκτίσουσιν, ἀλλ´
[3, 11]	ἐκ νόμου διατεταγμέναι κολάσεις τοῖς	ἀπειθοῦσι	τῇ θείᾳ διοικήσει· ὃς ἂν
[3, 24]	οὐκ ἔστιν ἀνθρώπων, οὐ σοὶ	ἀπειθῶν	ἔξειμι, ἀλλ´ ὡς σοῦ μοι
[3, 24]	ἔστω ἀλαζών, ἔστω κενόδοξος· ὁ	ἀπειθῶν	τῇ θείᾳ διοικήσει ἔστω ταπεινός,
[3, 18]	ἔργον, οὕτως κακὸν ἄλλου ἐστίν.	ἀπειλεῖ	σοι ὁ δεῖνα. ἐμοί; οὔ.
[3, 26]	ἦλθον, ὅτ´ ἐκείνῳ ἔδοξεν, καὶ	ἄπειμι	πάλιν ἐκείνῳ δοκοῦν καὶ ζῶντός
[3, 5]	θέλεις ἀπελθεῖν ἐκ τῆς πανηγύρεως·	ἄπειμι,	χάριν σοι ἔχω πᾶσαν, ὅτι
[3, 25]	προθυμίαν ἔξεστιν ἀγωνίζεσθαι· κἂν πάλιν	ἀπείπῃς,	πάλιν ἔξεστιν, κἂν ἅπαξ νικήσῃς,
[3, 25]	νικήσῃς, ὅμοιος εἶ τῷ μηδέποτε	ἀπειπόντι.	μόνον μὴ ὑπὸ ἔθους τοῦ
[3, 22]	στρατηγία μὲν ἢ σύνταγμά τινα	ἀπείρξει	γάμου ἢ παιδοποιίας καὶ οὐ
[3, 13]	ἐν σοὶ πυρός, εἰς πῦρ	ἄπεισιν,	ὅσον ἦν γῃδίου, εἰς γῄδιον,
[3, 8]	ὁ πατὴρ τὸν δεῖνα ἀποκληρονόμον	{ἀπέλ{	ε} ιπεν. τί σοι δοκεῖ;
[3, 24]	καὶ ἐπαιδοποιεῖτο καὶ τοὺς παῖδας	ἀπέλειπεν	οὐ στένων οὐδὲ ποθῶν οὐδ´
[3, 13]	μέλλω καθήμενος κλαίειν ὅτι μόνος	ἀπελείφθην	καὶ ἔρημος οὕτως; οὐκ ὀστράκια
[3, 2]	ἄγοντα, πέρπερον· ταῦτα ἡμῖν ἔδειξας.	ἄπελθε	νῦν καὶ ἀναγίγνωσκε Ἀρχέδημον· εἶτα
[3, 15]	δεῖ, πονῆσαι, νικῆσαί τινας ἐπιθυμίας,	ἀπελθεῖν	ἀπὸ τῶν οἰκείων, ὑπὸ παιδαρίου
[3, 5]	τι σημαίνεις; νῦν με θέλεις	ἀπελθεῖν	ἐκ τῆς πανηγύρεως· ἄπειμι, χάριν
[3, 24]	τὸ σωμάτιον ὅλον προσπτύσας τινὶ	ἀπελθεῖν,	τίνος ἔτι οὗτος δοῦλός ἐστιν,
[3, 24]	ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ τί μὴ	ἀπέλθῃς;	ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τὰς τοῦ
[3, 24]	(Τί οὖν ἔτι πορεύομαι; (Ἵν´	ἀπέλθῃς,	ἵνα ἀποδεδωκὼς ᾖς τὰ τοῦ
[3, 10]	ὃ θέλει γινέσθω. πού ποτ´	ἀπελθόντα	τοῦ σωματίου ἐπιμελεῖσθαι εἴ τε
[3, 22]	οὐ δύναται. ὅπου δ´ ἂν	ἀπέλθω,	ἐκεῖ ἥλιος, ἐκεῖ σελήνη, ἐκεῖ
[3, 22]	δοκεῖς θέλειν εἰς οἶκόν τινος	ἀπελθὼν	διὰ χρόνου χορτασθῆναι. τί οὖν
[3, 22]	ἐρῶ σοι· οὐ θέλεις μᾶλλον	ἀπελθὼν	εἰς γωνίαν καταφαγεῖν ἐκεῖνο ὃ
[3, 1]	Ἀπόλλωνι ἐπείσθη ὁ Λάιος; οὐκ	ἀπελθὼν	καὶ μεθυσθεὶς χαίρειν εἶπεν τῷ
[3, 1]	ἅπαξ ἀκούσας τῶν λόγων τούτων	ἀπελθὼν	σαυτῷ εἰπὲ ταῦτά μοι Ἐπίκτητος
[3, 24]	καὶ εἰς Περραιβοὺς δ´ ἂν	ἀπελθὼν	ὡσαύτως εἶχεν. οὕτως ἐλευθερία γίνεται.
[3, 24]	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἀδελφὸν	ἀπέλιπες,	πατρίδα, φίλους, οἰκείους, ἵνα ταῦτα
[3, 26]	μὲν ἦσαν, ἄλλους δὲ κληρονόμους	ἀπέλιπον	καὶ ζῶντες οὐκ ἐπαρκοῦσιν οὐδέν,
[3, 20]	καὶ τὸ κακὸν ἐν ἡμῖν	ἀπέλιπον,	οὐχὶ δ´ ἐν τοῖς ἐκτός.
[3, 12]	τὴν ὄρεξιν καὶ τὴν ἔκκλισιν	ἀπερίπτωτον	ἄνευ μεγάλης καὶ συνεχοῦς ἀσκήσεως,
[3, 12]	ἐπιτευκτικὴν ἕξεις οὔτε τὴν ἔκκλισιν	ἀπερίπτωτον.	καὶ ἐπεὶ τὸ ἔθος ἰσχυρὸν
[3, 22]	ὡς ἐν παρατάξει, μή ποτ´	ἀπερίσπαστον	εἶναι δεῖ τὸν Κυνικόν, ὅλον
[3, 22]	περὶ τῶν κοινῶν γάμων καὶ	ἀπεριστάτων	ζητοῦμεν καὶ οὕτως ζητοῦντες οὐχ
[3, 22]	καὶ κάτω κυλίεσθε· ἄλλην ὁδὸν	ἀπέρχεσθε	τὴν οὖσαν ἀπολελοιπότες, ἀλλαχοῦ ζητεῖτε
[3, 24]	πωλῇ. ὡς ἐπὶ τὰς θίδρακας	ἀπέρχῃ·	ὀβολοῦ γάρ εἰσιν, ταλάντου δ´
[3, 24]	νῦν σοι πειθόμενος ἀπέρχομαι. πῶς	ἀπέρχῃ;	πάλιν ὡς σὺ ἠθέλησας, ὡς
[3, 24]	οὐδένα, καὶ νῦν σοι πειθόμενος	ἀπέρχομαι.	πῶς ἀπέρχῃ; πάλιν ὡς σὺ
[3, 24]	σοι λέγω ὅτι ὡς τευξόμενος	ἀπέρχου’	οὐχὶ δὲ μόνον, ἵνα πράξῃς
[3, 16]	τὰ αὑτοῦ. καὶ γὰρ ἄνθρακα	ἀπεσβεσμένον	ἂν θῇ παρὰ τὸν καιόμενον,
[3, 22]	ἄδουλον, ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ	ἀπέσταλκεν	ὑμῖν ὁ θεὸς τὸν δείξοντα
[3, 22]	ὅτι ἄγγελος ἀπὸ τοῦ Διὸς	ἀπέσταλται	καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους περὶ
[3, 6]	καὶ ὁ Ῥοῦφος τὰ πολλὰ	ἀπέτρεπεν	τούτῳ δοκιμαστηρίῳ χρώμενος τῶν εὐφυῶν
[3, 17]	τὸν διὰ τούτων, ἃ σὺ	ἀπεύχῃ,	κτώμενον ἐκεῖνα; ἢ τί κακὸν
[3, 18]	ἠσέβησας. περὶ Σωκράτους δ´ οὐκ	ἀπεφήναντο	οἱ δικασταί; μή τι σὸν
[3, 24]	οὐ παρόντων τὸ γὰρ εὐδαιμονοῦν	ἀπέχειν	δεῖ πάντα ἃ θέλει, πεπληρωμένῳ
[3, 2]	εἰ μὲν γὰρ καὶ Ἀρχέδημον,	ἀπέχεις	ἅπαντα. τί ἔτι ἀγωνιᾷς, μὴ
[3, 12]	εἰς τὸ ἀποσχέσθαι, καὶ κορασιδίου	ἀπέχεσθαι	καὶ πλακουνταρίου. εἶτά ποτε ὑπὲρ
[3, 15]	ἔργου. δεῖ σε εὐτακτεῖν, ἀναγκοφαγεῖν,	ἀπέχεσθαι	πεμμάτων, γυμνάζεσθαι πρὸς ἀνάγκην, ὥρᾳ
[3, 7]	ἄρχειν σε δεῖ, κρίνειν δικαίως,	ἀπέχεσθαι	τῶν ἀλλοτρίων, σοὶ καλὴν γυναῖκα
[3, 25]	ὡς οἱ δοῦλοι τῶν πληγῶν,	ἀπέχεσθαι	τῶν αὐτῶν ἁμαρτημάτων. ἀλλ´ οὐχ
[3, 7]	ἀφρόνως δὲ ποιεῖ καὶ εἰ	ἀπέχεται	τῶν ἀλλοτρίων δικαστὴς ὢν καὶ
[3, 7]	οὐδ´ ἂν λέγῃς μοι, ὅτι	ἀπέχῃ,	πιστεύσω σοι. ὡς γὰρ ἀδύνατόν
[3, 7]	τολμήσει ἀναβῆναι τούτου ἕνεκα’ τί	ἀπέχῃ	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ; ἄφρον ἐστὶ
[3, 26]	τύχῃ, ἐκείνους δὲ διαρραγέντας ὑπὸ	ἀπεψιῶν	καὶ μέθης; τίνα πώποτ´ ἐπαίτην
[3, 5]	πρὸς τὸν κηπουρὸν ἂν αὐτὸν	ἀπήγαγεν·	τίς οὖν ὑμῶν ἔχει ταύτην
[3, 23]	φιλοσόφοις ὑπ´ αὐτοῦ συσταθῆναι κἀκεῖνος	ἀπῆγεν	καὶ συνίστανεν. οὔ· ἀλλὰ προσπέμπων
[3, 5]	τις λεξείδια ᾔτει ἢ θεωρημάτια,	ἀπῆγεν	πρὸς Πρωταγόραν, πρὸς Ἱππίαν. καὶ
[3, 26]	μή τι ἐπέκλασεν; ἀλλὰ πῶς	ἀπῄει	πρὸς τὰς παρθένους αἰτήσων τὰ
[3, 22]	τῶν ἑαυτοῦ (εἰ δὲ μή,	ἀπῆλθεν,	ἀπώλεσε τὸν Κυνικόν, τὸν ὕπαιθρον,
[3, 25]	ἔργα; ἡττηθεὶς δὲ τοῦ παιδισκαρίου	ἀπῆλθες	ἀζήμιος; τί οὖν τὰ πρῴην
[3, 3]	ἀπροαίρετον· αἶρε ἐκ τοῦ μέσου.	ἀπήντησέ	σοι ὕπατος; ἔπαγε τὸν κανόνα.
[3, 26]	αἴτιος οὐκ εἶ, ὃ ἄλλως	ἀπήντησέν	σοι, ὡς κεφαλαλγία, ὡς πυρετός;
[3, 22]	βουληφόρον ἄνδρα‘ ἔνυπνος ἔτι ὢν	ἀπήντησεν	ᾧ λαοί τ´ ἐπιτετράφαται καὶ
[3, 8]	τὸ πλοῖον ἀπώλετο. εἰς φυλακὴν	ἀπήχθη.	τί γέγονεν; εἰς φυλακὴν ἀπήχθη.
[3, 8]	ἀπήχθη. τί γέγονεν; εἰς φυλακὴν	ἀπήχθη.	τὸ δ´ ὅτι κακῶς πέπραχεν’
[3, 4]	τοὺς ὑπερέχοντας ὑμᾶς; εἰς τίνας	ἀπίδωσιν	ἐλθόντες εἰς τὰ θέατρα ἢ
[3, 5]	Νοσῶ, φησίν, ἐνθάδε καὶ βούλομαι	ἀπιέναι	εἰς οἶκον. (Ἐν οἴκῳ γὰρ
[3, 24]	εἰς φυλακήν σε δεῖ χαίροντα	ἀπιέναι,	σπεύδοντα, φθάνοντα τοὺς ἀπάγοντας. εἶτά
[3, 5]	μηδὲν ἀνύεις, περισσῶς καὶ ἦλθες.	ἄπιθι,	ἐπιμελοῦ τῶν ἐν οἴκῳ. εἰ
[3, 5]	κλιναρίου κομψοῦ ἐν οἴκῳ κατεκείμην.	(Ἄπιθί	σου ἐπὶ τὸ κλινάριον· ἢ
[3, 5]	τὴν κεφαλὴν νοσοῦντος οὐ κρατήσει.	(Ἄπιθι	τοίνυν πρὸς τὴν μητέρα· ἄξιος
[3, 22]	κτήσει οὐκ ἔστιν. εἰ δ´	ἀπιστεῖτε,	ἴδετε Κροῖσον, ἴδετε τοὺς νῦν
[3, 22]	ἐν σώματι οὐκ ἔστιν. εἰ	ἀπιστεῖτε,	ἴδετε Μύρωνα, ἴδετε Ὀφέλλιον. ἐν
[3, 14]	ἐστι τὸ δοκεῖν μηδενὸς προσδεῖσθαι,	ἀπιστία	δὲ τὸ ὑπολαμβάνειν μὴ δυνατὸν
[3, 14]	ἐξελεῖν τῶν ἀνθρώπων, οἴησιν καὶ	ἀπιστίαν.	οἴησις μὲν οὖν ἐστι τὸ
[3, 22]	μὲν ὄλεθρον ἢ μάχην ὀψόμενοι	ἄπιτε	ὁδὸν τοσαύτην εἰς Ὀλυμπίαν· πυρετοῦ
[3, 9]	ἐμοὶ τὰ ἐμὰ πάντα μεγάλα.	ἀπλήρωτός	σου ἐστὶν ἡ ἐπιθυμία, ἡ
[3, 23]	φιλόσοφον τὸν λέγοντα μεγαλοφυὴς καὶ	ἁπλοῦς	καὶ ἀκέραιος’ τί δοκεῖς ἄλλο
[3, 1]	καὶ νέῳ καὶ πρεσβυτέρῳ καὶ	ἁπλῶς	ἀεὶ τῷ ἐντυγχάνοντι προσελθὼν πεύσομαι
[3, 16]	λαλιὰν ἢ εἰς συμπόσια ἢ	ἁπλῶς	εἰς συμβίωσιν ἢ αὐτὸν ἐκείνοις
[3, 2]	τὰς ὁρμὰς καὶ ἀφορμὰς καὶ	ἁπλῶς	ὁ περὶ τὸ καθῆκον, ἵνα
[3, 22]	τοὺς ἑαυτοῦ, πρὸς τὰ τέκνα,	ἁπλῶς	πρὸς τοὺς συγγενεῖς; διὰ τοῦτο
[3, 13]	φθόνου; οὐ δύναται. ἀπ´ οὐδενὸς	ἁπλῶς	τούτων· ὁ δὲ λόγος ὁ
[3, 15]	πίνειν, μὴ οἶνον ὅτ´ ἔτυχεν·	ἁπλῶς	ὡς ἰατρῷ {γὰρ} παραδεδωκέναι σεαυτὸν
[3, 15]	δὲ Μὴ παρέργως ποτ´’ ἔφη,	ἀπὸ	Γάλβα κατεσκεύασα, ὅτι προνοίᾳ ὁ
[3, 16]	ἐκεῖνοι μὲν τὰ σαπρὰ ταῦτα	ἀπὸ	δογμάτων λαλοῦσιν, ὑμεῖς δὲ τὰ
[3, 13]	ἀπὸ ναυαγίου, μή τι καὶ	ἀπὸ	ἐμπρησμοῦ ἢ ἀπὸ σεισμοῦ ἢ
[3, 20]	ἔστιν ὠφεληθῆναι; (Τὸν θεόν σοι,	ἀπὸ	θανάτου γὰρ οὐκ ἔστιν; ἀπὸ
[3, 13]	ἐμπρησμοῦ ἢ ἀπὸ σεισμοῦ ἢ	ἀπὸ	κεραυνοῦ; ἄγε ἀπ´ ἔρωτος; οὐ
[3, 21]	καὶ θεὸν ἡγεμόνα. οὔ· ἀλλ´	ἀπὸ	{λι{ πο} μένος μὲν οὐδεὶς
[3, 13]	εἰρήνην παρασχεῖν, μή τι καὶ	ἀπὸ	ναυαγίου, μή τι καὶ ἀπὸ
[3, 20]	τὸ κακῶς κακόν. (Ὥστε καὶ	ἀπὸ	νόσου ἔστιν ὠφεληθῆναι; (Τὸν θεόν
[3, 20]	ἀπὸ θανάτου γὰρ οὐκ ἔστιν;	ἀπὸ	{π{ λ} ηρώσεως γὰρ οὐκ
[3, 12]	ὑπὲρ τοῦ ἀποστῆναι τὴν ἔκκλισιν	ἀπὸ	παντὸς τοῦ τοιούτου. τίς γάρ
[3, 20]	Ἔστιν οὖν ἀπὸ τούτων ὠφεληθῆναι;	(Ἀπὸ	πάντων. (Καὶ ἀπὸ τοῦ λοιδοροῦντος;
[3, 13]	ἀπαθεῖς δὲ καὶ ἐλεύθεροι διάξετε	ἀπὸ	πάντων’ ταύτην τὴν εἰρήνην τις
[3, 20]	ἐν βίῳ ὁ ἀπαίδευτος. ~Ὅτι	ἀπὸ	πάντων τῶν ἐκτὸς ἔστιν ὠφελεῖσθαι.
[3, 13]	ἄγε ἀπ´ ἔρωτος; οὐ δύναται.	ἀπὸ	πένθους; οὐ δύναται. ἀπὸ φθόνου;
[3, 13]	δυσμάς. μή τι οὖν καὶ	ἀπὸ	πυρετοῦ δύναται ἡμῖν εἰρήνην παρασχεῖν,
[3, 24]	ἠρτημένην ἔχων τὴν ἐμαυτοῦ ἀπάθειαν.	ἀπὸ	Ῥώμης τις ἥκει. μόνον μή
[3, 13]	τι καὶ ἀπὸ ἐμπρησμοῦ ἢ	ἀπὸ	σεισμοῦ ἢ ἀπὸ κεραυνοῦ; ἄγε
[3, 24]	συμβῆναι δύναται, ὅπου μὴ εἶ;	ἀπὸ	τῆς Ἑλλάδος. μόνον μή τι
[3, 21]	ἐν χρήσει φαντασιῶν παρήλλαχά τι	ἀπὸ	τῆς πρότερον καταστάσεως’ ταῦτα φρόνει
[3, 24]	ποτε οὗτος ὁ ἐξάγων σε	ἀπὸ	τῆς συνήθους σοι διατριβῆς καὶ
[3, 13]	γὰρ ἐπινοοῦσι διεξαγωγὴν μόνου καὶ	ἀπό	τινος φυσικοῦ ὁρμώμενοι, ἀπὸ τοῦ
[3, 26]	μελετᾷς μὴ ἀποσαλεύεσθαι διὰ σοφισμάτων·	ἀπὸ	τίνων; δεῖξόν μοι πρῶτον, τί
[3, 7]	τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ συγκαταθέσθαι καὶ	ἀπὸ	τοῦ ἀληθοῦς ἀπονεῦσαι, οὕτως ἀδύνατόν
[3, 22]	ἀλλ´ εἰδέναι δεῖ, ὅτι ἄγγελος	ἀπὸ	τοῦ Διὸς ἀπέσταλται καὶ πρὸς
[3, 16]	τῇ σχολῇ ἐγγράφετε. μακρὰν οὖν	ἀπὸ	τοῦ ἡλίου πού ποτε ὑπάγετε,
[3, 20]	τούτων ὠφεληθῆναι; (Ἀπὸ πάντων. (Καὶ	ἀπὸ	τοῦ λοιδοροῦντος; (Τί δ´ ὠφελεῖ
[3, 24]	ἁπασῶν διαχύσεων ἐκείνην ἀντείσαγε, τὴν	ἀπὸ	τοῦ παρακολουθεῖν, ὅτι πείθῃ τῷ
[3, 10]	ἐγγίζειν τῷ διαλυθῆναι τὴν ψυχὴν	ἀπὸ	τοῦ σώματος. τί οὖν δεινόν
[3, 13]	καὶ ἀπό τινος φυσικοῦ ὁρμώμενοι,	ἀπὸ	τοῦ φύσει κοινωνικοῦ εἶναι καὶ
[3, 10]	δέον οὐ τετέλεσται; ἀρξάμενος δ´	ἀπὸ	τοῦδε ἐπέξιθι· καὶ μετέπειτα δειλὰ
[3, 13]	ὁ τῶν φιλοσόφων ὑπισχνεῖται καὶ	ἀπὸ	τούτων εἰρήνην παρέχειν. καὶ τί
[3, 20]	ἢ ἀφαιρεῖσθαι δυναμένων. Ἔστιν οὖν	ἀπὸ	τούτων ὠφεληθῆναι; (Ἀπὸ πάντων. (Καὶ
[3, 22]	ἀποκρύψῃ ἢ πῶς; ἂν δ´	ἀπὸ	τύχης ἐμπέσῃ ὁ παιδευτὴς ὁ
[3, 5]	καὶ τὴν σαυτοῦ στάσιν μετατέθεικας	ἀπὸ	τῶν ἀπροαιρέτων ἐπὶ τὰ προαιρετικά,
[3, 12]	τὰ πρῶτα δὲ φεῦγε μακρὰν	ἀπὸ	τῶν ἰσχυροτέρων. ἄνισος ἡ μάχη
[3, 22]	ὕπαγε, περιέρχου καὶ οὕτως διακίνει	ἀπὸ	τῶν μεγίστων ἐπὶ τὰ μικρότατα.
[3, 15]	πονῆσαι, νικῆσαί τινας ἐπιθυμίας, ἀπελθεῖν	ἀπὸ	τῶν οἰκείων, ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι,
[3, 24]	σῦκον, τοιοῦτόν ἐστι πᾶσα ἡ	ἀπὸ	τῶν ὅλων περίστασις πρὸς τὰ
[3, 16]	λαλοῦσιν, ὑμεῖς δὲ τὰ κομψὰ	ἀπὸ	τῶν χειλῶν· διὰ τοῦτο ἄτονά
[3, 13]	δύναται. ἀπὸ πένθους; οὐ δύναται.	ἀπὸ	φθόνου; οὐ δύναται. ἀπ´ οὐδενὸς
[3, 24]	μακρῷ χρόνῳ πολλὰ καὶ ποικίλα	ἀποβαίνειν	ἀνάγκη, τοῦ μὲν πυρετὸν γενέσθαι
[3, 3]	καὶ τοῦτο, οὐκ ἔστι δόκιμον·	ἀπόβαλε,	οὐδὲν πρὸς σέ. καὶ τοῦτο
[3, 5]	εἰ δὲ παρακολουθεῖς σαυτῷ, ὅτι	ἀποβάλλεις	τινὰ δόγματα φαῦλα καὶ ἄλλ´
[3, 23]	ᾔσθηται, ἐν οἵοις κακοῖς ἐστιν;	ἀποβέβληκεν	οἴησιν; ζητεῖ τὸν διδάξοντα; (Ζητεῖ,
[3, 9]	(Πρὸς τοῦτο, ὅ τι ἂν	ἀποβῇ,	τὸ ἡγεμονικὸν ἡμῶν κατὰ φύσιν
[3, 22]	Διογένους, ἀλλ´ εἰς τοὺς νῦν	ἀποβλέπομεν,	τοὺς τραπεζῆας πυλαωρούς, οἳ οὐδὲν
[3, 24]	κροτῶμεν ὡς τὰ παιδία; Οὐκ	ἀπογαλακτίσομεν	ἤδη ποθ´ ἑαυτοὺς καὶ μεμνησόμεθα
[3, 1]	οὐ χρήσομαί σοι ὠμῶς οὐδ´	ἀπογνωστικῶς,	ἀλλ´ ἐρῶ· νεανίσκε, τίνα θέλεις
[3, 22]	ὀσφύν, τοὺς μηρούς. Ὀλύμπια μέλλεις	ἀπογράφεσθαι,	ἄνθρωπε, οὐχί τινά ποτε ἀγῶνα
[3, 24]	ἔτι πορεύομαι; (Ἵν´ ἀπέλθῃς, ἵνα	ἀποδεδωκὼς	ᾖς τὰ τοῦ πολίτου ἔργα,
[3, 26]	τὴν σποδόν; οὐ ταῦτά σε	ἀποδεικνύειν	δεῖ, ἃ ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους
[3, 26]	οὐδεμιᾷ θύρᾳ; ἀλλὰ σὺ μελετᾷς	ἀποδεικνύειν	δύνασθαι· τίνα; μελετᾷς μὴ ἀποσαλεύεσθαι
[3, 22]	θεῶν; ὅρα γάρ, ὅτι αὐτὸν	ἀποδεικνύναι	δεῖ τινα τῷ πενθερῷ, ἀποδιδόναι
[3, 10]	θεός σοι λέγει δός μοι	ἀπόδειξιν,	εἰ νομίμως ἤθλησας, εἰ ἔφαγες
[3, 23]	τοῦτο; (Ἐμὲ θαυμάζει. (Εἴρηκας τὴν	ἀπόδειξιν.	εἶτα τί δοκεῖ σοι; αὐτοί
[3, 24]	Ζεὺς αὐτὸν παρ´ ἐμαυτοῦ λαβεῖν	ἀπόδειξιν	ἠθέλησεν καὶ αὐτὸς δὲ γνῶναι,
[3, 24]	δεῖ οἰκονομεῖν, τὰ πολλὰ δ´	ἀποδημεῖν	ἄρχοντα ἢ ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά
[3, 24]	πάντες ἔστωσαν ἀθάνατοι καὶ μηδεὶς	ἀποδημείτω,	μηδ´ ἡμεῖς ποῦ ἀποδημῶμεν, ἀλλὰ
[3, 24]	ἀποθανῇ’ τῷ φίλῳ ὡσαύτως αὔριον	ἀποδημήσεις	ἢ σὺ ἢ ἐγὼ καὶ
[3, 24]	φυτὰ προσερριζωμένοι· ἂν δέ τις	ἀποδημήσῃ	τῶν συνήθων, καθήμενοι κλαίωμεν καὶ
[3, 23]	τὸ ἀπόστημα; εἶτα τούτου ἕνεκα	ἀποδημήσωσιν	ἄνθρωποι νεώτεροι καὶ τοὺς γονεῖς
[3, 24]	φιλεῖν τινα ὡς θνητόν, ὡς	ἀποδημητικόν;	ἢ Σωκράτης οὐκ ἐφίλει τοὺς
[3, 24]	οὐκ ἐπελογίζετο, ὅτι θνητὸς εἶ,	ἀποδημητικὸς	εἶ; τοιγαροῦν τίνει δίκας τῆς
[3, 24]	ὅτι ᾔδειν θνητὸς ὤν’ ᾔδειν	ἀποδημητικὸς	ὤν’ ᾔδειν ἔκβλητος ὤν’ ᾔδειν
[3, 24]	οἰκονομία καὶ διοίκησις. τοῦτ´ ἔστιν	ἀποδημία,	{καὶ} μεταβολὴ μικρά· τοῦτο θάνατος,
[3, 24]	μηδεὶς ἀποδημείτω, μηδ´ ἡμεῖς ποῦ	ἀποδημῶμεν,	ἀλλὰ μένωμεν ὡς τὰ φυτὰ
[3, 22]	ἀποδεικνύναι δεῖ τινα τῷ πενθερῷ,	ἀποδιδόναι	τοῖς ἄλλοις συγγενέσι τῆς γυναικός,
[3, 10]	δὲ τὴν αὑτοῦ ἀξίαν αὐτῷ	ἀποδίδως,	ὡς σκυτεῖ περὶ τὸν πόδα,
[3, 3]	τοῦ Καίσαρος νόμισμα οὐκ ἔξεστιν	ἀποδοκιμάσαι	τῷ τραπεζίτῃ οὐδὲ τῷ λαχανοπώλῃ,
[3, 3]	οὐδέποτε δ´ ἀγαθοῦ φαντασίαν ἐναργῆ	ἀποδοκιμάσει	ψυχή, οὐ μᾶλλον ἢ τὸ
[3, 22]	εἰ γὰρ κακόν ἐστι τὸ	ἀποθανεῖν,	ἄν τε ὁμοῦ ἄν τε
[3, 26]	σιτούμενοι ἐγγὺς ἥκουσιν τῷ μηδ´	ἀποθανεῖν	δύνασθαι, σὺ δ´ ὁλόκληρος ἄνθρωπος
[3, 22]	ἡ θύρα κέκλεισται; οὐκ ἔξεστιν	ἀποθανεῖν;	ἔξεστιν. τί οὖν πενθεῖς; οὐᾶ,
[3, 26]	ἠλαζονεύσω, ὅτι πρός γε τὸ	ἀποθανεῖν	μετρίως ἔχεις; (Ναί· ἀλλὰ καὶ
[3, 20]	ἰατρὸν οὐ κολακεύσω, οὐκ εὔξομαι	ἀποθανεῖν.	τί ἔτι ἄλλο ζητεῖς; πᾶν
[3, 26]	κλέψῃ τι, μὴ φύγῃ, μὴ	ἀποθάνῃ.	οὕτως σὺ ζῆθι καὶ μὴ
[3, 24]	τὸ παιδίον ἐπιψελλίζοντα λέγειν αὔριον	ἀποθανῇ’	τῷ φίλῳ ὡσαύτως αὔριον ἀποδημήσεις
[3, 26]	ἐστι κακὸν οὔτε ζῶντι οὔτ´	ἀποθανόντι;	(Τί οὖν, ὅταν μὴ παρέχῃ
[3, 22]	αὐτοῖς κατέλιπον Ἐπαμινώνδου τοῦ ἀτέκνου	ἀποθανόντος;	καὶ Ὁμήρου πλείονα τῇ κοινωνίᾳ
[3, 10]	ὁ κόσμος μέλλει ἀνατρέπεσθαι σοῦ	ἀποθανόντος;	τί οὖν κολακεύεις τὸν ἰατρόν;
[3, 24]	ὡς λέγει ὁ Σωκράτης, μυριάκις	ἀποθανοῦμαι	πρότερον ἢ ταύτην ἐγκαταλείψω. ποῦ
[3, 20]	ἄγε δοκεῖ σοι μικρὰ ὠφεληθῆναι	ἀποθανών;	οὔ· ἀλλ´ ὁ τοῦ Ἀδμήτου
[3, 22]	Τρῶες μὴ ἀποκτείνωσιν, οὐ μὴ	ἀποθάνωσιν;	ναί, ἀλλ´ οὐχ´ ὑφ´ ἓν
[3, 24]	πράγματα ἔχει; (Τί οὖν, ἂν	ἀποθάνωσιν	οἱ ἐκεῖ φίλοι; (Τί γὰρ
[3, 24]	μάμμην καὶ κάμπτει σε καὶ	ἀποθηλύνει	κλαίοντα γύναια μωρά; οὕτως οὐδέποτε
[3, 22]	ὃ {ε} ἂν δῷς ἢ	ἀποθησαυρίσαι	ἢ τοῖς ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι ἀκαίρως
[3, 24]	τὴν Ἑλλάδα ποθεῖς; ὅταν δ´	ἀποθνῄσκειν	δέῃ, καὶ τότε μέλλεις ἡμῶν
[3, 22]	μόνον ἀτημέλητον καὶ ἀθεράπευτον. μέλλουσιν	ἀποθνῄσκειν	ὑπὸ τῶν Τρώων ἀναιρεθέντες. ἂν
[3, 24]	προιστάμενον, ἐν τοῖς ἰδίοις. ἀλλ´	ἀποκεχώρηκα	τοῦ δεῖνος καὶ ὀδυνᾶται. διὰ
[3, 8]	κακόν’ ὁ πατὴρ τὸν δεῖνα	ἀποκληρονόμον	{ἀπέλ{ ε} ιπεν. τί σοι
[3, 25]	κἀκεῖνα ὧν ἀπώλισθες. οὐ γὰρ	ἀποκνητέον	τὸν ἀγῶνα τὸν μέγιστον ἀγωνιζομένοις,
[3, 8]	ὁ υἱὸς ἀπέθανε τοῦ δεῖνος.	ἀπόκριναι	ἀπροαίρετον, οὐ κακόν’ ὁ πατὴρ
[3, 7]	οὐδεὶς ἀντιλέγει· λοιπὸν ὑμέτερόν ἐστιν	ἀποκρίνασθαι,	τί ἐστι τὸ κράτιστον. τί
[3, 3]	ἴδῃς, ὃν ἂν ἀκούσῃς, ἐξέταζε,	ἀποκρίνου	ὡς πρὸς ἐρώτημα. τί εἶδες;
[3, 16]	φύσιν ἢ παρὰ φύσιν; πῶς	ἀποκρίνωμαι	πρὸς αὐτάς; ὡς δεῖ ἢ
[3, 6]	καὶ ὁ εὐφυής, ὅσῳ μᾶλλον	ἀποκρούεταί	τις αὐτόν, τοσούτῳ μᾶλλον νεύει
[3, 22]	οὔτε γὰρ θέλειν τι δεῖ	ἀποκρύπτειν	αὐτὸν τῶν ἑαυτοῦ (εἰ δὲ
[3, 22]	θέλῃ δύναται. ποῦ γὰρ αὑτὸν	ἀποκρύψῃ	ἢ πῶς; ἂν δ´ ἀπὸ
[3, 22]	φοβεῖσθαι, ἦρκται χρείαν ἔχειν τοῦ	ἀποκρύψοντος)	οὔτε ὅταν θέλῃ δύναται. ποῦ
[3, 23]	ἐμὲ δ´ Ἄνυτος καὶ Μέλητος	ἀποκτεῖναι	μὲν δύνανται, βλάψαι δ´ οὔ’
[3, 22]	αὐτὰ γενόμενα ῥῖψαι ἢ οὕτως	ἀποκτεῖναι.	σκόπει, ποῦ κατάγομεν τὸν Κυνικόν,
[3, 22]	δ´ αὐτοὺς οἱ Τρῶες μὴ	ἀποκτείνωσιν,	οὐ μὴ ἀποθάνωσιν; ναί, ἀλλ´
[3, 16]	τῷ ἠσβολωμένῳ μὴ καὶ αὐτὸν	ἀπολαῦσαι	τῆς ἀσβόλης· τί γὰρ ποιήσεις,
[3, 13]	σελήνην καὶ ἄστρα καὶ γῆς	ἀπολαύων	καὶ θαλάσσης ἔρημός ἐστιν οὐ
[3, 22]	καὶ ἀγαθοῦ πρόσωπον, τηρῶν δ´	ἀπολεῖ	τὸν ἄγγελον καὶ κατάσκοπον καὶ
[3, 26]	τῶν δραπετῶν; πῶς ἐκεῖνοι φεύγοντες	ἀπολείπουσι	τοὺς δεσπότας, ποίοις ἀγροῖς πεποιθότες,
[3, 24]	μοι σημαίνοντος τὸ ἀνακλητικόν· οὐκ	ἀπολείπω	σε· μὴ γένοιτο· ἀλλ´ αἰσθάνομαι,
[3, 13]	τῶν παιδαρίων; ἅ τινα ὅταν	ἀπολειφθῇ	μόνα, τί ποιεῖ; ἄραντα ὀστράκια
[3, 13]	ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν	ἀπολελεῖφθαι	ἔρημοι, πολλάκις ἐν Ῥώμῃ ὄντες,
[3, 22]	ἄλλην ὁδὸν ἀπέρχεσθε τὴν οὖσαν	ἀπολελοιπότες,	ἀλλαχοῦ ζητεῖτε τὸ εὔρουν καὶ
[3, 18]	μηδὲν ζήτει τούτου ἕνεκα αὐτὸν	{ἀπολές{	θ} αι. οὐδέποτε γὰρ ἐν
[3, 24]	τῇ πόλει οὐδὲ τοῖς φίλοις	ἀπολέσαι	καὶ πολίτην ἀγαθὸν καὶ φίλον.
[3, 7]	τὸ μὴ ποιῆσαι ἃ δεῖ·	ἀπολέσεις	τὸν πιστόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν
[3, 13]	ὢν οὐκ ἔρημος. ὅταν γοῦν	ἀπολέσωμεν	ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ
[3, 22]	γυμνόν, ἄοικον, ἀνέστιον, αὐχμῶντα, ἄδουλον,	ἄπολιν	διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ ἀπέσταλκεν ὑμῖν
[3, 23]	καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς αὑτῶν	ἀπολίπωσιν	καὶ τοὺς φίλους καὶ τοὺς
[3, 21]	Ἀρχεδήμου φοράν. Εἶτα τούτου ἕνεκα	ἀπολίπωσιν	οἱ νέοι τὰς πατρίδας καὶ
[3, 22]	ἐνδέχεται. ἴδετέ με, ἄοικός εἰμι,	ἄπολις,	ἀκτήμων, ἄδουλος· χαμαὶ κοιμῶμαι· οὐ
[3, 10]	ἀναφωνῶμεν, ὡς διὰ τοῦ Παιὰν	Ἄπολλον.	πάλιν ἐν πυρετῷ τὰ πρὸς
[3, 5]	ἐπὶ τοιούτου κατακεῖσθαι. μὴ τοίνυν	ἀπόλλυε,	ἃ δύνασαι ἐκεῖ ποιεῖν. Ἀλλ´
[3, 22]	ἡ ψυχή; οὐδέν. σοὶ δὲ	ἀπολλυμένων	τῶν Ἑλλήνων ἡ θύρα κέκλεισται;
[3, 8]	πάσχων, Οὐ δύναμαι’ ἔφη, φέρειν·	ἀπόλλυτέ	με, ποιήσετέ με τοιοῦτον γενέσθαι’
[3, 1]	δ´ εἶπεν; (Διὰ τί δὲ	Ἀπόλλων	ἐστίν; διὰ τί δὲ χρησμῳδεῖ;
[3, 1]	τοῦτο οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ	Ἀπόλλων	τὰς ἀληθείας; καίτοι ἐγὼ μὲν
[3, 13]	οὔτε τὴν Ἀθηνᾶν οὔτε τὸν	Ἀπόλλωνα	οὔτε ὅλως ἢ ἀδελφὸν ἢ
[3, 1]	καὶ οὐ πεισθήσεται. τῷ γὰρ	Ἀπόλλωνι	ἐπείσθη ὁ Λάιος; οὐκ ἀπελθὼν
[3, 12]	ἀνθρώπου’ διὰ τοῦτο καλῶς ὁ	Ἀπολλώνιος	ἔλεγεν ὅτι ὅταν θέλῃς σαυτῷ
[3, 18]	βλάπτεται. πάλιν σὸν ἔργον τὸ	ἀπολογηθῆναι	εὐσταθῶς, αἰδημόνως, ἀοργήτως. εἰ δὲ
[3, 18]	σὸν κακόν ἐστι τὸ κακῶς	ἀπολογηθῆναι·	τοῦτο φυλάσσου μόνον· κριθῆναι δ´
[3, 1]	ὕστερον ἂν ἐγκαλῇς, τί ἕξω	ἀπολογήσασθαι;	ναί· ἀλλ´ ἐρῶ καὶ οὐ
[3, 24]	τῶν πρεπόντων ἀνδρὶ ἀγαθῷ οὔτ´	ἀπολογούμενος	οὐθ´ ὑποτιμώμενος οὔτ´ ἔτι πρόσθεν
[3, 7]	συγκαταθέσθαι καὶ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς	ἀπονεῦσαι,	οὕτως ἀδύνατόν ἐστι τοῦ φαινομένου
[3, 25]	ὑγιαίνων καὶ εὐδαιμονῶν. ~Πρὸς τοὺς	ἀποπίπτοντας	ὧν προέθεντο. Σκέψαι, ὧν προέθου
[3, 24]	ἡσυχίας χασμήσασθαι καὶ τὸ πρόσωπον	ἀποπλῦναι,	εἶτα γράψαι καὶ ἀναγνῶναι ἃ
[3, 13]	ἄλλο οἰκοδομεῖ· καὶ οὕτως οὐδέποτε	ἀπορεῖ	διαγωγῆς. ἐγὼ οὖν, ἂν πλεύσητε
[3, 13]	μὴ προσδεῖσθαι ἄλλων, διαγωγῆς μὴ	ἀπορεῖν·	ἐφιστάνειν τῇ θείᾳ διοικήσει, τῇ
[3, 26]	μή τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν ἡ	ἀπορία,	μή τι ἐπέκλασεν; ἀλλὰ πῶς
[3, 13]	Ποία οὖν ἔτι ἐρημία, ποία	ἀπορία;	τί χείρονας ἑαυτοὺς ποιῶμεν τῶν
[3, 26]	κακῶς ἐνεργῆσαι; ~Πρὸς τοὺς τὴν	ἀπορίαν	δεδοικότας. Οὐκ αἰσχύνῃ δειλότερος ὢν
[3, 26]	ἐκεῖ βλέπειν θαρρῶν πρὸς πᾶσαν	ἀπορίαν	καὶ ἔνδειαν, ὅπου καὶ τοὺς
[3, 20]	φέρε νόσον, φέρε θάνατον, φέρε	ἀπορίαν,	φέρε λοιδορίαν, δίκην τὴν περὶ
[3, 24]	τοὺς Ζήνωνος καὶ Σωκράτους; οὐκ	ἀπορρίψεις	ὡς μακροτάτω τἀλλότρια, οἷς κοσμῇ
[3, 26]	ἀποδεικνύειν δύνασθαι· τίνα; μελετᾷς μὴ	ἀποσαλεύεσθαι	διὰ σοφισμάτων· ἀπὸ τίνων; δεῖξόν
[3, 16]	τὸν καιόμενον, ἢ αὐτὸς ἐκεῖνον	ἀποσβέσει	ἢ ἐκεῖνος τοῦτον ἐκκαύσει. τηλικούτου
[3, 22]	περιβλέπου κομψήν, ἐν ᾗ πυρέξεις,	ἀποσκέπουσαν	τὸν βορέαν, ἵνα μὴ περιψυγῇς.
[3, 22]	μηδὲ κατὰ τοῦτο τοὺς ἀνθρώπους	ἀποσοβεῖν,	ἀλλ´ αὐτὸν τὸν αὐχμὸν αὐτοῦ
[3, 10]	οἷον εἴ τις πληγὰς λαβὼν	ἀποσταίη	τοῦ παγκρατιάζειν. ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[3, 22]	τοῖς παιδίοις; ἄγε, πρὸς γραμματιστὴν	ἀποστεῖλαι	πινακίδια ἔχοντα, γραφεῖα, τιτλάρια, καὶ
[3, 24]	δίχα ἀρχῆς, νοσοῦντα· εἰς Γύαρα	ἀποστέλλει,	εἰς δεσμωτήριον εἰσάγει. οὐ μισῶν·
[3, 23]	τὴν σύριγγα, ὁ δὲ τὸ	ἀπόστημα;	εἶτα τούτου ἕνεκα ἀποδημήσωσιν ἄνθρωποι
[3, 23]	μὲν ὦμον ἐκβεβληκώς, ὁ δ´	ἀπόστημα	ἔχων, ὁ δὲ σύριγγα, ὁ
[3, 7]	ἀδύνατόν ἐστι τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ	ἀποστῆναι.	ὁ πλοῦτος δ´ ἀγαθὸν καὶ
[3, 11]	καὶ ὅμως οὕτως πικρῶς κολαζόμενοι	ἀποστῆναι	οὐ δυνάμεθα. Μέμνησο, τί λέγει
[3, 12]	τοῦτο τὰς φαντασίας ὑπὲρ τοῦ	ἀποστῆναι	τὴν ἔκκλισιν ἀπὸ παντὸς τοῦ
[3, 15]	ὕστερον δ´ ἀναφανέντων τινῶν αἰσχρῶς	ἀποστήσῃ.	θέλω Ὀλύμπια νικῆσαι. ἀλλὰ σκόπει
[3, 7]	ἀκολουθήσομεν· δείκνυε τὰ ἀσύμφορα καὶ	ἀποστραφησόμεθα.	ζηλωτὰς ἡμᾶς κατασκεύασον σεαυτοῦ ὡς
[3, 12]	ἴσθι ὅτι, ἐὰν ἔξω ἐάσῃς	ἀποστρέφεσθαι	αὐτὴν ἐπὶ τὰ ἀπροαίρετα, οὔτε
[3, 22]	δὲ Κυνικὸς ἐπαίτης δοκεῖ· πάντες	ἀποστρέφονται,	πάντες προσκόπτουσιν. οὐδὲ γὰρ ῥυπαρὸν
[3, 13]	ἄν τις ἐπελθών μοι μόνῳ	ἀποσφάξῃ	με; μωρέ, σὲ οὔ, ἀλλὰ
[3, 12]	εἰσιν) ἀλλὰ πρῶτον εἰς τὸ	ἀποσχέσθαι,	καὶ κορασιδίου ἀπέχεσθαι καὶ πλακουνταρίου.
[3, 13]	ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς. ἀσίτησον, ὑδροπότησον·	ἀπόσχου	ποτὲ παντάπασιν ὀρέξεως, ἵνα ποτὲ
[3, 24]	ἀδικῇ καὶ οὕτως τὰς σχέσεις	ἀποσῴζῃς	ἀπαραποδίστως; καλὴν ἐστείλω ταύτην τὴν
[3, 24]	ἔκβλητος ὤν’ ᾔδειν εἰς φυλακὴν	ἀπότακτος	ὤν’ εἶτ´ ἂν ἐπιστρέφῃς κατὰ
[3, 9]	τὸ αἴτιον, τοιοῦτον καὶ τὸ	ἀποτελούμενον.	ἆρ´ οὖν πάντες ἔχομεν ὑγιῆ
[3, 22]	ὁρμὴ εἰκαία, μή που ὄρεξις	ἀποτευκτική,	μή που ἔκκλισις περιπτωτική, μή
[3, 26]	πλουσίων, τὴν ἀτελῆ ὄρεξιν, τὴν	ἀποτευκτικὴν	ἔκκλισιν· περὶ τῆς τούτων ἀσφαλείας
[3, 6]	τὴν δ´ ὄρεξιν οὐ ποιήσεις	ἀποτευκτικὴν	οὐδὲ τὴν ἔκκλισιν περιπτωτικήν. εἰς
[3, 9]	Ῥώμῃ, φησίν, πότερον κατορθώσεις ἢ	ἀποτεύξῃ,	θεώρημα πρὸς τοῦτο οὐκ ἔχω·
[3, 1]	δ´ αὐτὸς ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ	ἀποτίλλῃ,	τί αὐτὸν ποιήσωμεν; ποῦ αὐτὸν
[3, 6]	λαβεῖν· οἱ δ´ εὐφυεῖς, κἂν	ἀποτρέπῃς,	ἔτι μᾶλλον ἔχονται τοῦ λόγου.
[3, 12]	δὲ τί ἐστιν, μήτε ὀρεγόμενον	ἀποτυγχάνειν	μήτ´ ἐκκλίνοντα περιπίπτειν. πρὸς τοῦτο
[3, 23]	φιλόσοφε. τίς ἐπαγγελία ὀρέξεως; μὴ	ἀποτυγχάνειν.	τίς ἐκκλίσεως; μὴ περιπίπτειν. ἄγε,
[3, 2]	τὰς ἐκκλίσεις, ἵνα μήτ´ ὀρεγόμενος	ἀποτυγχάνῃ	μήτ´ ἐκκλίνων περιπίπτῃ· ὁ περὶ
[3, 22]	μέ τις ἐν ὀρέξει {με}	ἀποτυγχάνοντα,	πότ´ ἐν ἐκκλίσει περιπίπτοντα; πότ´
[3, 2]	οὐ γίνεται εἰ μὴ ὀρέξεως	ἀποτυγχανούσης	ἢ ἐκκλίσεως περιπιπτούσης. οὗτός ἐστιν
[3, 7]	γὰρ κλέψαι οὐδ´ αὐτὸς Ἐπίκουρος	ἀποφαίνει	κακόν, ἀλλὰ τὸ ἐμπεσεῖν· καὶ
[3, 24]	τραχύτερον, καὶ οὐ παρακολουθεῖς, οἷον	ἀποφαίνεις,	ὅσον ἐπὶ σοί, τὸ στράτευμα,
[3, 18]	σέ. {οὐκοῦν} ἀλλ´ ὁ κριτὴς	ἀποφαίνεται	ὅτι ἠσέβησας. περὶ Σωκράτους δ´
[3, 9]	σὺ μούρρινα, ἐγὼ τὰ τοῦ	Ἀποφάσκοντος.	σοὶ πάντα μικρὰ φαίνεται ἃ
[3, 3]	νομίσματι χρῆται; ἀργυρίῳ. δεῖξον καὶ	ἀπόφερε	ὃ θέλεις. ἐλήλυθεν μοιχός. τίνι
[3, 20]	ὧδε, εἰς οἶκον δ´ οὐδεὶς	ἀποφέρει·	ἀλλ´ εὐθὺς πρὸς τὸ παιδάριον
[3, 1]	ἀηδόνα, καθόλου μὲν οὐκ ἀτόπως	ἀποφήναιτ´	ἄν τις ἕκαστον τηνικαῦτα καλὸν
[3, 18]	σὸν ἔργον ἐστὶ τὸ ἐκεῖνον	ἀποφήνασθαι;	(Οὔ. (Τί οὖν ἔτι σοι
[3, 25]	νικώμενος τὴν περίοδον ὅμοιος τοῖς	ἀποφυγοῦσιν	ὄρτυξιν. ἡττᾷ με φαντασία παιδισκαρίου
[3, 16]	τοῦτο καὶ τῶν πατρίδων συμβουλεύουσιν	ἀποχωρεῖν	οἱ φιλόσοφοι, ὅτι τὰ παλαιὰ
[3, 24]	δόγμασιν. ὅταν τὰ ἐκτὸς καὶ	ἀπροαίρετα	ἠτιμακὼς ᾖς καὶ μηδὲν αὐτῶν
[3, 12]	ἐάσῃς ἀποστρέφεσθαι αὐτὴν ἐπὶ τὰ	ἀπροαίρετα,	οὔτε τὴν ὄρεξιν ἐπιτευκτικὴν ἕξεις
[3, 7]	ἀγαθὰ πότερον προαιρετικά ἐστιν ἢ	ἀπροαίρετα;	(Προαιρετικά. (Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν ἡ
[3, 2]	ἔξω δὲ βλέπεις εἰς τὰ	ἀπροαίρετα,	τί ἐρεῖ ὁ δεῖνα καὶ
[3, 16]	ὡς οὐ δεῖ; ἐπιλέγω τοῖς	ἀπροαιρέτοις,	ὅτι οὐδὲν πρὸς ἐμέ; εἰ
[3, 3]	τὸν κανόνα. ὁ θάνατός ἐστιν	ἀπροαίρετον·	αἶρε ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ
[3, 3]	τὸν κανόνα. ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν;	ἀπροαίρετον·	αἶρε ἔξω. τί εἶδες; πενθοῦντ´
[3, 3]	τι ἐστίν; ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν;	ἀπροαίρετον·	αἶρε καὶ τοῦτο, οὐκ ἔστι
[3, 19]	οὐδὲν δύναται κωλῦσαι ἢ βλάψαι	ἀπροαίρετον	εἰ μὴ αὐτὴ ἑαυτήν. ἂν
[3, 3]	ἢ καλήν; ἔπαγε τὸν κανόνα.	ἀπροαίρετον	ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε ἔξω.
[3, 3]	κανόνα. ὑπατεία ποῖόν τι ἐστίν;	ἀπροαίρετον	ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε καὶ
[3, 8]	οὐ κακόν. Καῖσαρ αὐτὸν κατέκρινεν.	ἀπροαίρετον,	οὐ κακόν. ἐλυπήθη ἐπὶ τούτοις.
[3, 8]	ε} ιπεν. τί σοι δοκεῖ;	ἀπροαίρετον,	οὐ κακόν. Καῖσαρ αὐτὸν κατέκρινεν.
[3, 8]	υἱὸς ἀπέθανε τοῦ δεῖνος. ἀπόκριναι	ἀπροαίρετον,	οὐ κακόν’ ὁ πατὴρ τὸν
[3, 5]	σαυτοῦ στάσιν μετατέθεικας ἀπὸ τῶν	ἀπροαιρέτων	ἐπὶ τὰ προαιρετικά, κἄν ποτ´
[3, 24]	ἀνθρώποις προάγειν με μάρτυρα τῶν	ἀπροαιρέτων.	ἴδετε, ὅτι εἰκῇ φοβεῖσθε, μάτην
[3, 24]	μεγαλόφρων εἶναι καὶ πάντων τῶν	ἀπροαιρέτων	καταφρονητικὸς ἔτι κἀκεῖνο ἔσχηκε τὸ
[3, 24]	ἀναμνησθήσῃ, ὅτι ἐκ τῆς τῶν	ἀπροαιρέτων,	τῶν οὐκ ἐμῶν· τί οὖν
[3, 3]	οὐδὲν καὶ δόγματα περὶ τῶν	ἀπροαιρέτων	ὡς ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν.
[3, 24]	πρῶτον ἐπικουφίσει σε, ὅτι οὐκ	ἀπροσδόκητον.	μέγα γὰρ ἐπὶ πάντων τὸ
[3, 24]	ἤδη τῶν ἀνδρὸς ἔργων ὀφείλων	ἅπτεσθαι	τιτθὰς ἐπιποθεῖς καὶ μάμμην καὶ
[3, 22]	ἰατρὸν περιερχόμενον καὶ τῶν σφυγμῶν	ἁπτόμενον;	σὺ πυρέττεις, σὺ κεφαλαλγεῖς, σὺ
[3, 15]	καὶ οὕτως ἄν σοι λυσιτελῇ,	ἅπτου	τοῦ ἔργου. δεῖ σε εὐτακτεῖν,
[3, 24]	εἰσὶν εἰς ἕτερα μεταβολαί· οὐκ	ἀπώλεια,	ἀλλὰ τεταγμένη τις οἰκονομία καὶ
[3, 24]	καὶ τὸ θερισθῆναι τοὺς στάχυας·	ἀπώλειαν	γὰρ σημαίνει τῶν σταχύων· ἀλλ´
[3, 24]	καὶ περιστάσεις ποικίλαι· τὸν μὲν	ἀπώλεσαν,	τὸν δ´ ἐξώρισαν, τὸν δ´
[3, 18]	αἰδημόνως, ἀοργήτως. εἰ δὲ μή,	ἀπώλεσας	καὶ σὺ τὸν υἱόν, τὸν
[3, 26]	καὶ τοῖς ἀργυρωματίοις; δύστηνε, οὕτως	ἀπώλεσας	τὸν μέχρι νῦν χρόνον; Τί
[3, 22]	ἑαυτοῦ (εἰ δὲ μή, ἀπῆλθεν,	ἀπώλεσε	τὸν Κυνικόν, τὸν ὕπαιθρον, τὸν
[3, 18]	ἔργον, ὃ ἂν μὴ ἐκπληρώσῃ,	ἀπώλεσεν	τὸν πατέρα, τὸν φιλόστοργον, τὸν
[3, 3]	ἐξελθόντες ἂν ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν	ἀπώλετο‘	ἂν ὕπατον, μακάριος‘ ἂν ἐξωρισμένον,
[3, 8]	ἀπώλετο. τί ἐγένετο; τὸ πλοῖον	ἀπώλετο.	εἰς φυλακὴν ἀπήχθη. τί γέγονεν;
[3, 8]	{οὐδ{ ε} έν. τὸ πλοῖον	ἀπώλετο.	τί ἐγένετο; τὸ πλοῖον ἀπώλετο.
[3, 25]	εἰ δυνατόν, ἀνάλαβε κἀκεῖνα ὧν	ἀπώλισθες.	οὐ γὰρ ἀποκνητέον τὸν ἀγῶνα
[3, 20]	τὸν γενναῖον; ἐπιζήσας δὲ οὐκ	ἀπώλλυεν	ταῦτα πάντα; οὐ περιεποιεῖτο τὰ
[3, 26]	νόσου; (Ἄλλο τι ἢ θάνατος;	ἆρ´	οὖν ἐνθυμῇ, ὅτι κεφάλαιον τοῦτο
[3, 9]	αἴτιον, τοιοῦτον καὶ τὸ ἀποτελούμενον.	ἆρ´	οὖν πάντες ἔχομεν ὑγιῆ δόγματα
[3, 3]	κεχηνότες λαμβανόμεθα καὶ μόνον, εἴπερ	ἄρα,	ἐν τῇ σχολῇ μικρόν τι
[3, 12]	εἶτά ποτε ὑπὲρ δοκιμασίας, εἰ	ἄρα,	καθήσεις εὐκαίρως αὐτὸς σαυτὸν ὑπὲρ
[3, 22]	ἐκείνους ἢ εἴ {ὅ} τι	ἄρα	πόρδωνες γίνονται, ἄλλο δ´ οὐδέν;
[3, 22]	θεῷ ἐγκαλοῦντα, οὐκ ἀνθρώπῳ· ὄρεξιν	ἆραί	σε δεῖ παντελῶς, ἔκκλισιν ἐπὶ
[3, 13]	ὅταν ἀπολειφθῇ μόνα, τί ποιεῖ;	ἄραντα	ὀστράκια καὶ σποδὸν οἰκοδομεῖ τί
[3, 24]	ἔσχεν ἐν Θήβαις, πόσους ἐν	Ἄργει,	πόσους ἐν Ἀθήναις, πόσους δὲ
[3, 1]	θεοὶ ταῦτα Ἑρμείαν πέμψαντες διάκτορον	ἀργειφόντην	μὴ ἐκστρέφειν τὰ καλῶς ἔχοντα
[3, 1]	εἴπομεν ἡμεῖς, Ἑρμείαν πέμψαντες ἐύσκοπον	ἀργειφόντην,	μήτ´ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι
[3, 22]	ὄμματα ἔχει, ἵν´ εἴπῃς, ὅτι	Ἄργος	τυφλὸς ἦν πρὸς αὐτόν. μή
[3, 26]	τῷ ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἄλλος ἐβασίλευεν	Ἄργους	καὶ Μυκηνῶν, ὁ δ´ ἐπετάσσετο
[3, 26]	Εὐρυσθεὺς μέν, ὃς ἦν, οὔτε	Ἄργους	οὔτε Μυκηνῶν βασιλεύς, ὅς γ´
[3, 9]	ἕξω ὡς οὐδὲ σύ, ποτήρια	ἀργυρᾶ	οὐχ ἕξω ὡς οὐδὲ σύ,
[3, 3]	κλέπτης ἀνθύπατος. τίνι νομίσματι χρῆται;	ἀργυρίῳ.	δεῖξον καὶ ἀπόφερε ὃ θέλεις.
[3, 17]	πλέον ἔχει. ἐν τίνι; ἐν	ἀργυρίῳ·	πρὸς γὰρ τοῦτό σου κρείττων
[3, 7]	τορεύματι τί κράτιστόν ἐστιν, ὁ	ἄργυρος	ἢ ἡ τέχνη; χειρὸς οὐσία
[3, 7]	σήν, καλὸν παῖδα μηδένα, καλὸν	ἀργύρωμα	μηδέν, χρύσωμα μηδέν. τούτοις σύμφωνα
[3, 7]	ἀρκεῖ τὰ χρυσώματα καὶ τὰ	ἀργυρώματα·	τί σοι χρεία δογμάτων; (Ἀλλὰ
[3, 26]	περιτρέμων τοῖς ἱματιδίοις καὶ τοῖς	ἀργυρωματίοις;	δύστηνε, οὕτως ἀπώλεσας τὸν μέχρι
[3, 9]	ἕνεκα. ταῦτα ἔχω ἀντὶ τῶν	ἀργυρωμάτων,	ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων. σὺ χρυσᾶ
[3, 1]	δ´ ἥμισυ γυναικός. τίνι θέλεις	ἀρέσαι;	τοῖς γυναικαρίοις; ὡς ἀνὴρ αὐτοῖς
[3, 1]	πάντες ἦσαν γυναῖκες; ἀλλ´ οὐκ	ἀρέσκει	σοι τὸ πραγμάτιον· ὅλον δι´
[3, 15]	ἀεί σοι ἄλλο ἐξ ἄλλου	ἀρέσκει,	τὸ σύνηθες δ´ ἀπαρέσκει. οὐ
[3, 14]	ἀνθρώποις. τί οὖν; αὐτοῖς τούτοις	ἀρέσκειν	θέλεις; Τῶν πραττομένων τὰ μὲν
[3, 26]	πάντων βουλεύῃ· κἂν μὴ πᾶσιν	ἀρέσκειν	μέλλῃ τὰ βουλεύματα, κακῶς οἴει
[3, 1]	τοῖς γυναικαρίοις; ὡς ἀνὴρ αὐτοῖς	ἄρεσον.	ναί· ἀλλὰ τοῖς λείοις χαίρουσιν.
[3, 3]	οὐχ αἱ τέχναι καὶ αἱ	ἀρεταὶ	συγχέονται, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα, ἐφ´
[3, 24]	ἐπιτελῶ· κἀκεῖνοι καθήμενοι τὰς ἐμὰς	ἀρετὰς	ἐξηγοῦνται καὶ περὶ ἐμοῦ ζητοῦσιν
[3, 1]	οὖν ἄνθρωπον; μή ποθ´ ἡ	ἀρετὴ	ἡ ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ σὺ
[3, 1]	κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον; ἡ	ἀρετὴ	ἡ ἵππου παροῦσα. τί οὖν
[3, 1]	οὖν ποιεῖ κύνα καλόν; ἡ	ἀρετὴ	ἡ κυνὸς παροῦσα. τί ἵππον;
[3, 1]	εἶναι, νεανίσκε, τοῦτο ἐκπόνει, τὴν	ἀρετὴν	τὴν ἀνθρωπικήν. (Τίς δ´ ἐστὶν
[3, 22]	κατηγορεῖ; ὅτι λαμπροτέραν ἐπιδείκνυται τὴν	ἀρετὴν	τὴν ἑαυτοῦ; ἄγε, περὶ πενίας
[3, 16]	ὑμῶν τοὺς προτρεπτικοὺς καὶ τὴν	ἀρετὴν	τὴν ταλαίπωρον, ἣ ἄνω κάτω
[3, 22]	ἵν´ ἄξιος ᾖ φίλος αὐτοῦ	ἀριθμεῖσθαι.	κοινωνὸν αὐτὸν εἶναι δεῖ τοῦ
[3, 23]	χάσκων περὶ τοὺς ἐπαινέσοντας καὶ	ἀριθμῶν	τοὺς ἀκούοντάς σου θέλεις ἄλλους
[3, 2]	εὖ παθοῦσι πρέπει πῦρ καίειν,	ἀριστᾶν,	ἂν οὕτως τύχῃ, καὶ ᾄδειν
[3, 24]	γένοιτο· τίς δὲ μισεῖ τὸν	ἄριστον	τῶν ὑπηρετῶν τῶν ἑαυτοῦ; οὐδ´
[3, 2]	σοι ὅτι λόγου γινομένου, τίς	ἄριστός	ἐστι τῶν φιλοσόφων, παρών τις
[3, 10]	δεῖ· ἐπ´ ἀρίστῳ τὰ περὶ	ἀρίστου,	ἐν βαλανείῳ τὰ περὶ βαλανείου,
[3, 10]	πρόχειρον αὐτὸ ἔχειν δεῖ· ἐπ´	ἀρίστῳ	τὰ περὶ ἀρίστου, ἐν βαλανείῳ
[3, 9]	οὐδὲ σύ. πρὸς ταῦτα ἴσως	ἀρκεῖ	ἐκεῖνο εἰπεῖν ὅτι ἀλλὰ χρείαν
[3, 20]	νόσου, ἂν περὶ ἀναρχίας, οὐκ	ἀρκεῖ	μοι; οὐκ ὠφέλιμα ἔσται; πῶς
[3, 13]	ἐπεὶ εἰ τὸ μόνον εἶναι	ἀρκεῖ	πρὸς τὸ ἔρημον εἶναι, λέγε
[3, 7]	(Τί οὖν ἔτι προσποιῇ φιλοσοφεῖν;	ἀρκεῖ	τὰ χρυσώματα καὶ τὰ ἀργυρώματα·
[3, 13]	ἔχειν τὸ δύνασθαι αὐτὸν ἑαυτῷ	ἀρκεῖν,	δύνασθαι αὐτὸν ἑαυτῷ συνεῖναι· ὡς
[3, 24]	δ´ οὐδεὶς ἄλλο οὐδέν, ἀλλ´	ἀρκεῖν	σοι δοκεῖ τὸ ἐστεφανῶσθαι Ὀλύμπια.
[3, 22]	οὕτως παρασκευασάμενον οὐκ ἔστι τούτοις	ἀρκεῖσθαι	τὸν ταῖς ἀληθείαις Κυνικόν, ἀλλ´
[3, 13]	κεκηρυγμένην διὰ τοῦ λόγου οὐκ	ἀρκεῖται,	ὅταν ᾖ μόνος, ἐπιβλέπων καὶ
[3, 24]	ἔργῳ δείκνυε· κἂν μηδεὶς αἰσθάνηται,	ἀρκοῦ	αὐτὸς ὑγιαίνων καὶ εὐδαιμονῶν. ~Πρὸς
[3, 24]	ἀλλὰ τὸ λόγον μὴ ἔχειν	ἀρκοῦντα	πρὸς ἀφοβίαν, πρὸς ἀλυπίαν. ἂν
[3, 16]	χορδῶν γνῶναι τὰς ἀσυμφώνους καὶ	ἁρμόσασθαι	τὸ ὄργανον; οἵαν εἶχεν δύναμιν
[3, 7]	προπέμπων, ἵν´ ἡσθῇ τῇ σαρκί;	Ἀρνησαμένου	δ´ ἐκείνου καὶ εἰπόντος Μὴ
[3, 24]	πρόγραψον ὡς οἱ φαρμακοπῶλαι. οὐκ	ἀρνήσῃ	καὶ ὅσα ἔμαθες εἰδέναι, ἵνα
[3, 10]	τί μοι δέον οὐ τετέλεσται;	ἀρξάμενος	δ´ ἀπὸ τοῦδε ἐπέξιθι· καὶ
[3, 26]	καὶ τὰς ἀρχὰς τὰς μεγίστας	ἄρξαντας	καὶ αὐτοὺς τοὺς βασιλεῖς καὶ
[3, 16]	φεύγετε τοὺς ἰδιώτας, εἰ θέλετε	ἄρξασθαί	ποτέ τινες εἶναι. ~Περὶ προνοίας.
[3, 22]	πολιτεύσεται; πυθοῦ μου καί, εἰ	ἄρξει·	πάλιν ἐρῶ σοι· μωρέ, ποίαν
[3, 4]	λοιδοροῦντας κολάζῃ, οὐχ ἕξει τίνων	ἄρξει.	τί οὖν; ἔδει εἰσερχόμενον εἰς
[3, 5]	γηροκομήσεις, ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀναστραφήσῃ,	ἄρξεις·	κακὸς κακῶς τί ποτε ποιήσεις
[3, 25]	ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως αὐτὸ	ἄρξῃ	ποιεῖν· καὶ λοιπὸν ὡς κακὸς
[3, 22]	καὶ ξύλον καὶ περιερχόμενος αἰτεῖν	ἄρξομαι	τοὺς ἀπαντῶντας, λοιδορεῖν· κἂν ἴδω
[3, 7]	ἀνθρώπων ἀρχή. ὡς λογικῶν ἡμῶν	ἄρξον	δεικνὺς ἡμῖν τὰ συμφέροντα καὶ
[3, 26]	κραυγάσῃς οὐδεὶς φέρει φαγεῖν; εἶτ´	ἆρον	τὰς τραπέζας’ σπόγγισον’ τοῦτο φοβῇ,
[3, 1]	ὅλον δι´ ὅλων αὐτὸ ποίησον·	ἆρον	τί ποτ´ ἐκεῖνο; τὸ αἴτιον
[3, 20]	ὁ ἀλείπτης καλῶς ποιῶν λέγει	ἆρον	ὕπερον ἀμφοτέραις’ καὶ ὅσῳ βαρύτερός
[3, 22]	ὡς οἱ ποιμένες, ὅταν λύκος	ἁρπάσῃ	τι τῶν προβάτων αὐτῶν· καὶ
[3, 13]	φθισικῷ. μελέτησόν ποτε διαγωγὴν ὡς	ἄρρωστος,	ἵνα ποθ´ ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς.
[3, 26]	φοβῇ, μὴ οὐ δύνῃ ζῆν	ἀρρώστου	βίον, ἐπεί τοι τὸν τῶν
[3, 26]	οὐ δόξῃ οὐδὲ χρήμασιν οὐδ´	ἀρχαῖς,	ἀλλ´ ἀλκῇ τῇ ἑαυτοῦ, τοῦτ´
[3, 26]	καὶ τοὺς πλουσιωτάτους καὶ τὰς	ἀρχὰς	τὰς μεγίστας ἄρξαντας καὶ αὐτοὺς
[3, 2]	Ἀντίπατρον; εἰ μὲν γὰρ καὶ	Ἀρχέδημον,	ἀπέχεις ἅπαντα. τί ἔτι ἀγωνιᾷς,
[3, 2]	ἔδειξας. ἄπελθε νῦν καὶ ἀναγίγνωσκε	Ἀρχέδημον·	εἶτα μῦς ἂν καταπέσῃ καὶ
[3, 2]	ἐκεῖνος μέγα ἐφρόνει, ὅτι ἐνόει	Ἀρχέδημον.	τάλας, οὐ θέλεις ἀφεῖναι ταῦτα
[3, 21]	ἄν που καὶ Ἀντιπάτρου καὶ	Ἀρχεδήμου	φοράν. Εἶτα τούτου ἕνεκα ἀπολίπωσιν
[3, 22]	μωρέ, ποίαν ἀρχὴν μείζονα, ἧς	ἄρχει;	Χρεία μέντοι καὶ σώματος ποιοῦ
[3, 7]	ἄνθρωπε. ζῇς ἐν ἡγεμονούσῃ πόλει·	ἄρχειν	σε δεῖ, κρίνειν δικαίως, ἀπέχεσθαι
[3, 7]	βαλῶ. οὐκέτι ὡς λογικῶν ἡ	ἀρχὴ	γίνεται. ἀλλ´ ὡς ὁ Ζεὺς
[3, 15]	ἐν παντὶ ἔλασσον ἔχειν, ἐν	ἀρχῇ,	ἐν τιμῇ, ἐν δίκῃ. ταῦτα
[3, 24]	ἢ ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι	ἀρχῇ	ἢ στρατευόμενον ἢ δικάζοντα; εἶτά
[3, 22]	βίος αὐτῶν μεστός ἐστιν. ἐν	ἀρχῇ	οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ μή
[3, 7]	ὄνον. οὐκ ἔστι τοῦτο ἀνθρώπων	ἀρχή.	ὡς λογικῶν ἡμῶν ἄρξον δεικνὺς
[3, 16]	ἔθη περισπᾷ καὶ οὐκ ἐᾷ	ἀρχὴν	γενέσθαι τινὰ ἄλλου ἐθισμοῦ, οὐδὲ
[3, 6]	λάβε τοὺς οἰκέτας, λάβε τὴν	ἀρχήν,	λάβε τὸ σωμάτιον. τὴν δ´
[3, 22]	πάλιν ἐρῶ σοι· μωρέ, ποίαν	ἀρχὴν	μείζονα, ἧς ἄρχει; Χρεία μέντοι
[3, 24]	ἐπὶ τοῖς ὀπτικίοις τὸν τηλικαύτην	ἀρχὴν	παρὰ τοῦ Διὸς εἰληφότα; μόνον
[3, 19]	νῦν δ´ ἄλλην ὁδὸν ἐξ	ἀρχῆς	ἐληλύθαμεν. εὐθὺς ἔτι παίδων ἡμῶν
[3, 22]	δὲ Θερσίτης παρελθὼν ἀντεποιεῖτο τῆς	ἀρχῆς,	ἢ οὐκ ἂν ἔτυχεν ἢ
[3, 21]	γὰρ ἄλλο τι ἐποίησας ἐξ	ἀρχῆς	ἢ περὶ ταῦτα κατετρίβης, πῶς
[3, 5]	σὺ οὐκ ἠθέλησας· οὐδέποτ´ ἐπεθύμησα	ἀρχῆς.	μή τί με τούτου ἕνεκα
[3, 24]	πένητα δείκνυσι τοῖς ἀνθρώποις, δίχα	ἀρχῆς,	νοσοῦντα· εἰς Γύαρα ἀποστέλλει, εἰς
[3, 22]	ὡς ὑπηρέτης, ὡς μετέχων τῆς	ἀρχῆς	τοῦ Διός, πανταχοῦ δ´ αὐτῷ
[3, 22]	πρόβατά εἰσιν οἱ ὑπὸ σοῦ	ἀρχόμενοι.	τί δὲ καὶ ἤρχου; μή
[3, 24]	πολλὰ δ´ ἀποδημεῖν ἄρχοντα ἢ	ἀρχόμενον	ἢ ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ ἢ
[3, 12]	μάχη κορασιδίῳ κομψῷ πρὸς νέον	ἀρχόμενον	φιλοσοφεῖν· χύτρα, φασί, καὶ πέτρα
[3, 25]	ὧν προέθεντο. Σκέψαι, ὧν προέθου	ἀρχόμενος,	τίνων μὲν ἐκράτησας, τίνων δ´
[3, 13]	Πᾶσα μεγάλη δύναμις ἐπισφαλὴς τῷ	ἀρχομένῳ.	φέρειν οὖν δεῖ τὰ τοιαῦτα
[3, 24]	οἰκονομεῖν, τὰ πολλὰ δ´ ἀποδημεῖν	ἄρχοντα	ἢ ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι
[3, 24]	σοῖς, τίνα με θέλεις εἶναι;	ἄρχοντα	ἢ ἰδιώτην, βουλευτὴν ἢ δημότην,
[3, 4]	Σέ, ἔφη, βλέποντες τὸν αὐτῶν	ἄρχοντα,	τοῦ Καίσαρος φίλον καὶ ἐπίτροπον,
[3, 22]	ναί. καὶ κτησειδίου; ναί· καὶ	ἀρχῶν	καὶ τιμῶν. τί οὖν αὐτῷ
[3, 26]	Ἡρακλῆς ἁπάσης γῆς καὶ θαλάττης	ἄρχων	καὶ ἡγεμὼν ἦν, καθαρτὴς ἀδικίας
[3, 7]	ἐκεῖνος ἦν ὁ ὡς ἀνθρώπων	ἄρχων,	ὁ κατεσκευακὼς ὑποτεταχότας αὐτῷ τὴν
[3, 7]	ἔχομεν δυνατοὺς καὶ {φίλ{ ι}	ας’	καὶ οἱ Ἕλληνες ἀδρανεῖς εἰσιν·
[3, 24]	ἄλλας ἐπ´ ἄλλαις περιβάλῃ, δι´	ἃς	ἀτυχεῖς; εἶτά μοι καλεῖς τοῦτο
[3, 5]	πρὸς ἄλλα ἐχρησάμην ταῖς ἀφορμαῖς	ἃς	ἔδωκας; μή τι ταῖς αἰσθήσεσιν
[3, 9]	ἐν οἴκῳ τὰς τιμὰς ἔχοντι	ἃς	εἶχες, ἀλλὰ μείζονός τινος ἐπιθυμεῖς
[3, 22]	ἐφ´ ἑαυτούς, καταμάθετε τὰς προλήψεις	ἃς	ἔχετε. ποῖόν τι φαντάζεσθε τὸ
[3, 22]	καθήκουσιν ἰδιωτικοῖς οὐδ´ ἐμπεπλεγμένον σχέσεσιν,	ἃς	παραβαίνων οὐκέτι σώσει τὸ τοῦ
[3, 14]	Ὡς οἱ κακοὶ τραγῳδοὶ μόνοι	ᾆσαι	οὐ δύνανται, ἀλλὰ μετὰ πολλῶν,
[3, 16]	μὴ καὶ αὐτὸν ἀπολαῦσαι τῆς	ἀσβόλης·	τί γὰρ ποιήσεις, ἂν περὶ
[3, 3]	τί μέμψις, τί κατηγορία, τί	ἀσέβεια,	τί φλυαρία; ταῦτα πάντα δόγματά
[3, 21]	γινόμενα τί διαφέρει ταῦτα ἐκείνων’	ἀσεβέστατε	ἄνθρωπε, οὐδὲν διαφέρει; καὶ παρὰ
[3, 22]	σωμάτιον τῶν πολλῶν χεῖρον, τὸ	ἀσθενέστερον	τῶν ἰσχυροτέρων. οὐδέποτ´ οὖν εἰς
[3, 13]	ἵνα ποθ´ ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς.	ἀσίτησον,	ὑδροπότησον· ἀπόσχου ποτὲ παντάπασιν ὀρέξεως,
[3, 2]	κύνα ὡς κυνηγετικόν. ~Περὶ τίνα	ἀσκεῖσθαι	δεῖ τὸν προκόψοντα καὶ ὅτι
[3, 2]	Τρεῖς εἰσι τόποι, περὶ οὓς	ἀσκηθῆναι	δεῖ τὸν ἐσόμενον καλὸν καὶ
[3, 26]	νευέτωσαν οἱ λόγοι πάντες, τὰ	ἀσκήματα,	τὰ ἀναγνώσματα, καὶ εἴσῃ, ὅτι
[3, 12]	ἔλεγεν ὅτι ὅταν θέλῃς σαυτῷ	ἀσκῆσαι,	διψῶν ποτε καύματος ἐφέλκυσαι βρόγχον
[3, 12]	τὸν Δία. ~Περὶ ἀσκήσεως. Τὰς	ἀσκήσεις	οὐ δεῖ διὰ τῶν παρὰ
[3, 12]	ἐναντίον ὑπὲρ τὸ μέτρον τῆς	ἀσκήσεως	ἕνεκα. ἐκκλιτικῶς ἔχω πόνου· τρίψω
[3, 12]	ἀπερίπτωτον ἄνευ μεγάλης καὶ συνεχοῦς	ἀσκήσεως,	ἴσθι ὅτι, ἐὰν ἔξω ἐάσῃς
[3, 12]	εὑρήσομεν ἐπόπτην τὸν Δία. ~Περὶ	ἀσκήσεως.	Τὰς ἀσκήσεις οὐ δεῖ διὰ
[3, 12]	πᾶν καὶ ἐπικίνδυνον ἐπιτήδειον πρὸς	ἄσκησιν,	ἀλλὰ τὸ πρόσφορον τῷ προκειμένῳ
[3, 12]	πρὸς τοῦτο οὖν καὶ τὴν	ἄσκησιν	ῥέπειν δεῖ. ἐπεὶ γὰρ οὐκ
[3, 24]	Τίς οὖν ἡ πρὸς τοῦτο	ἄσκησις;	πρῶτον μὲν ἡ ἀνωτάτω καὶ
[3, 12]	ὅλμον καὶ ὕπερον περιφέρειν; ἄνθρωπε,	ἄσκησον,	εἰ γοργὸς εἶ, λοιδορούμενος ἀνέχεσθαι,
[3, 12]	(καὶ γὰρ περὶ τοῦτο ἐπαρίστεροι	ἀσκηταί	εἰσιν) ἀλλὰ πρῶτον εἰς τὸ
[3, 12]	καὶ ἄλλῳ πρὸς ἄλλα μᾶλλον	ἀσκητέον.	τί οὖν ὧδε ποιεῖ τὸ
[3, 3]	ἀγαθοῦ καὶ πρὸς τί μάλιστ´	ἀσκητέον.	Ὕλη τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[3, 12]	τοῦ τοιούτου. τίς γάρ ἐστιν	ἀσκητής;	ὁ μελετῶν ὀρέξει μὲν μὴ
[3, 12]	ἔκκλισιν, εἴη ἂν καὶ αὐτὰ	ἀσκητικά·	ἂν δὲ πρὸς ἐπίδειξιν, ἔξω
[3, 14]	ὕδωρ πίνῃ ἢ ποιῇ τι	ἀσκητικόν,	ἐκ πάσης ἀφορμῆς λέγει αὐτὸ
[3, 12]	τῶν φαντασιῶν, ἐκεῖ ἀντιτιθέναι τὸ	ἀσκητικόν.	Ἑτεροκλινῶς ἔχω πρὸς ἡδονήν· ἀνατοιχήσω
[3, 24]	πόνους καὶ ταλαιπωρίας τοῦ σώματος	ἄσμενος	ἀναδέχεσθαι; ἀλλ´ ἐφίλει πῶς; ὡς
[3, 24]	ἰσχάδα γίνεσθαι ἀντὶ σύκου καὶ	ἀσταφίδας	ἐκ σταφυλῆς. πάντα γὰρ ταῦτα
[3, 24]	ἦν· πολλῶν δ´ ἀνθρώπων ἴδεν	ἄστεα	καὶ νόον ἔγνω· καὶ ἔτι
[3, 22]	ἐκεῖ ἥλιος, ἐκεῖ σελήνη, ἐκεῖ	ἄστρα,	ἐνύπνια, οἰωνοί, ἡ πρὸς θεοὺς
[3, 13]	τὸν ἥλιον καὶ σελήνην καὶ	ἄστρα	καὶ γῆς ἀπολαύων καὶ θαλάσσης
[3, 1]	πολίτην Κορινθίων, κἂν οὕτως τύχῃ,	ἀστυνόμον	ἢ ἐφήβαρχον ἢ στρατηγὸν ἢ
[3, 24]	ψύχη καὶ καύματα καὶ τροφαὶ	ἀσύμμετροι	καὶ ὁδοιπορίαι καὶ πλοῦς καὶ
[3, 7]	συμφέροντα καὶ ἀκολουθήσομεν· δείκνυε τὰ	ἀσύμφορα	καὶ ἀποστραφησόμεθα. ζηλωτὰς ἡμᾶς κατασκεύασον
[3, 16]	ἁψάμενος τῶν χορδῶν γνῶναι τὰς	ἀσυμφώνους	καὶ ἁρμόσασθαι τὸ ὄργανον; οἵαν
[3, 2]	ὁ περὶ τὴν αὐτῶν τούτων	ἀσφάλειαν,	ἵνα μηδ´ ἐν ὕπνοις λάθῃ
[3, 26]	λόγου, εἶτα τούτῳ περιποιεῖν τὴν	ἀσφάλειαν;	καὶ τίνα πώποτ´ εἶδες τριγχὸν
[3, 16]	καὶ δυναμίν τινα περιποιήσησθε πρὸς	ἀσφάλειαν,	συμβουλεύω ὑμῖν εὐλαβῶς τοῖς ἰδιώταις
[3, 26]	ἀποτευκτικὴν ἔκκλισιν· περὶ τῆς τούτων	ἀσφαλείας	ἐφρόντιζες. Οὐκ ἔδει προσκτήσασθαι πρῶτον
[3, 21]	ἔργου ἁψάμενός τις ἄνευ θεῶν	ἀσφαλῶς	ἅψεται καὶ οἱ τούτῳ προσιόντες
[3, 7]	μόνον σκεπτώμεθα, ἵνα κεκρυμμένως, ἵν´	ἀσφαλῶς,	ἵνα μή τις γνῷ. τὸ
[3, 26]	πάντων ἐχόντων σοι καλῶς καὶ	ἀσφαλῶς	περὶ τὸν τελευταῖον κατεγίνου τόπον,
[3, 24]	θαλάσσης καὶ διὰ γραμμάτων; οὕτως	ἀσφαλῶς	σοι τὰ πράγματα ἔχει; (Τί
[3, 22]	οὐδὲν ἄλλο ἢ δημοσίᾳ θέλει	ἀσχημονεῖν.	οὐδὲ γὰρ ἐν οἰκίᾳ καλῶς
[3, 22]	ὅλης τῆς οἰκουμένης βλεπούσης δεῖ	ἀσχημονῆσαι,	οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον ἢ Λακεδαιμονίων
[3, 22]	μή, γυμνὸς καὶ ἐν ὑπαίθρῳ	ἀσχημονήσει.	τοῦτο οἰκία ἐστὶν αὐτῷ, τοῦτο
[3, 22]	ἤδη πλείω σκευάρια) τὴν ἄλλην	ἀσχολίαν,	τὸν περισπασμόν. ποῦ μοι λοιπὸν
[3, 5]	τί ἐστιν ἄλλο, περὶ ὃ	ἀσχολοῦνται	οἱ φιλόσοφοι. (Οὐδέν σοι δοκεῖ
[3, 15]	θέλεις ἀντικαταλλάξασθαι τούτων ἀπάθειαν, ἐλευθερίαν,	ἀταραξίαν.	εἰ δὲ μή, μὴ πρόσαγε,
[3, 26]	ἀναλαμβάνουσιν· οὐδέποτε δ´ εὐσταθείας ὠρέχθης,	ἀταραξίας,	ἀπαθείας· οὐδένα τούτου ἕνεκα ἐθεράπευσας,
[3, 24]	ὑπὲρ εὐσταθείας ἀπεδήμεις, οὐχ ὑπὲρ	ἀταραξίας,	οὐχ ἵν´ ἀβλαβὴς γενόμενος μηκέτι
[3, 13]	ἔστιν, πάντα εἰρήνης μεστά, πάντα	ἀταραξίας·	πᾶσα ὁδός, πᾶσα πόλις, {πᾶς{
[3, 23]	ἐστίν, οὗτος πιστός ἐστιν, οὗτος	ἀτάραχός	ἐστιν’ εἰ δὲ καὶ ἔλεγεν,
[3, 21]	αὐτοὺς ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς, συνεργητικούς, ἀπαθεῖς,	ἀταράχους,	ἔχοντάς τι ἐφόδιον τοιοῦτον εἰς
[3, 15]	τὴν μὲν πρώτην ἥξεις προθύμως	ἅτε	μηδὲν τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος, ὕστερον
[3, 22]	οὗτος ἀντ´ οὐδενὸς ἠλλάχθαι τὴν	ἀτεκνίαν,	ἡ δὲ τοῦ Κυνικοῦ βασιλεία
[3, 22]	τεκνία αὐτοῖς κατέλιπον Ἐπαμινώνδου τοῦ	ἀτέκνου	ἀποθανόντος; καὶ Ὁμήρου πλείονα τῇ
[3, 22]	λῦπαι καὶ φόβοι καὶ ὀρέξεις	ἀτελεῖς	καὶ ἐκκλίσεις περιπίπτουσαι καὶ φθόνοι
[3, 26]	τὸν θαυμασμὸν τῶν πλουσίων, τὴν	ἀτελῆ	ὄρεξιν, τὴν ἀποτευκτικὴν ἔκκλισιν· περὶ
[3, 22]	ἔκκλισις περιπτωτική, μή που ἐπιβολὴ	ἀτελής,	μή που μέμψις, μή που
[3, 22]	κινδυνεύουσι‘ ταλαίπωρον ἡγεμονικὸν καὶ μόνον	ἀτημέλητον	καὶ ἀθεράπευτον. μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν ὑπὸ
[3, 12]	εἰ γοργὸς εἶ, λοιδορούμενος ἀνέχεσθαι,	ἀτιμασθεὶς	μὴ ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως {προ{
[3, 11]	εἰ κακίων σέθεν ἔλθοι, πατέρ´	ἀτιμῆσαι·	πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες
[3, 11]	εἰ κακίων σέθεν ἔλθοι, ξεῖνον	ἀτιμῆσαι·	πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες
[3, 16]	ἀπὸ τῶν χειλῶν· διὰ τοῦτο	ἄτονά	ἐστι καὶ νεκρά, καὶ σικχᾶναι
[3, 2]	ὑπόθεσίν τις λαβὼν εἰς οὐδὲν	ἄτοπον	ἀπαχθήσεται‘ ἐκείνων ἐστὶ ταῦτα. τοῖς
[3, 1]	τύχοι ἀηδόνα, καθόλου μὲν οὐκ	ἀτόπως	ἀποφήναιτ´ ἄν τις ἕκαστον τηνικαῦτα
[3, 24]	ἀτυχῇ, μέμνησο, ὅτι παρ´ αὑτὸν	ἀτυχεῖ.	ὁ γὰρ θεὸς πάντας ἀνθρώπους
[3, 24]	αἴτιος. οὐχ ἱκανὸν ἐκεῖ σε	ἀτυχεῖν,	ὅπου αὐτὸς εἶ, ἀλλὰ καὶ
[3, 24]	ἐπ´ ἄλλαις περιβάλῃ, δι´ ἃς	ἀτυχεῖς;	εἶτά μοι καλεῖς τοῦτο φιλοστοργίαν;
[3, 24]	ἀλλὰ συνευτυχεῖν. ἂν δέ τις	ἀτυχῇ,	μέμνησο, ὅτι παρ´ αὑτὸν ἀτυχεῖ.
[3, 22]	τὸ τοῦ Διὸς σκῆπτρον ἔχων.	ἀτυχὴς	βασιλεὺς οὐ γίνεται· οὐ μᾶλλον
[3, 22]	οὐ γίνεται· οὐ μᾶλλον ἢ	ἀτυχὴς	θεός. τί οὖν εἶ; ποιμὴν
[3, 24]	αὐτά. (Ἡμῖν οὖν λόγος ἐπὶ	ἀτυχίᾳ	καὶ κακοδαιμονίᾳ δέδοται ὑπὸ τῶν
[3, 2]	οὗτός ἐστιν ὁ ταραχάς, θορύβους,	ἀτυχίας,	ὁ δυστυχίας ἐπιφέρων, ὁ πένθη,
[3, 24]	πρὸς πάντα ταῦτα ἐπτοημένος, πενθῶν,	ἀτυχῶν,	δυστυχῶν, ἐξ ἄλλου ἠρτημένος καὶ
[3, 3]	τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἷον ἡ	αὐγὴ	ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον
[3, 3]	κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ ἡ	αὐγὴ	κινεῖσθαι, οὐ μέντοι κινεῖται. καὶ
[3, 22]	καὶ ὥρας καὶ τοὺς καρποὺς	αὔξειν	καὶ τρέφειν καὶ ἀνέμους κινεῖν
[3, 19]	ἐπανόρθου, τοῦτο ὠφέλει. οὕτως καὶ	αὐξηθέντες	φαινόμεθα παιδία. παῖς γὰρ ἐν
[3, 5]	ἀγρίδιον δυνήσεται· τό γε κερμάτιον	αὐξήσεις,	τὸν πατέρα γηροκομήσεις, ἐν τῇ
[3, 24]	αὔριον ἀποθανῇ’ τῷ φίλῳ ὡσαύτως	αὔριον	ἀποδημήσεις ἢ σὺ ἢ ἐγὼ
[3, 24]	καταφιλοῦντα τὸ παιδίον ἐπιψελλίζοντα λέγειν	αὔριον	ἀποθανῇ’ τῷ φίλῳ ὡσαύτως αὔριον
[3, 26]	δεδοικώς, μὴ οὐ σχῇς τροφὰς	αὔριον·	περὶ τῶν δουλαρίων τρέμε, μὴ
[3, 23]	ἐκείνου λειότερον. μὴ γὰρ ἄλλως	αὐτὰ	ἀνεγνώκατε ἢ ὡς ᾠδάρια; ὡς
[3, 12]	καὶ ἔκκλισιν, εἴη ἂν καὶ	αὐτὰ	ἀσκητικά· ἂν δὲ πρὸς ἐπίδειξιν,
[3, 22]	εἰ δὲ μή, κρεῖσσον ἦν	αὐτὰ	γενόμενα ῥῖψαι ἢ οὕτως ἀποκτεῖναι.
[3, 21]	τὰ θεωρήματα ἀναλαβόντες ψιλὰ εὐθὺς	αὐτὰ	ἐξεμέσαι θέλουσιν ὡς οἱ στομαχικοὶ
[3, 23]	πρὸς εὐδαιμονίαν φέροντα, ἀλλαχοῦ δ´	αὐτὰ	ζητοῦσι. τοῦτο ἵνα γένηται, δεῖ
[3, 24]	ὑπὸ τοῦ ἄλογα εἶναι πάσχει	αὐτά.	(Ἡμῖν οὖν λόγος ἐπὶ ἀτυχίᾳ
[3, 21]	τῶν παλαιῶν. σὺ δ´ ἐξαγγέλλεις	αὐτὰ	καὶ ἐξορχῇ παρὰ καιρόν, παρὰ
[3, 7]	ἐξευρηκότες ὦμεν συνεπωθοῦσαν ἡμᾶς ἐπ´	αὐτὰ	καὶ ἐπιρρωννύουσαν, τί γένηται; ἐν
[3, 20]	πρῶτον τῶν πραγμάτων, εἶτα δι´	αὐτὰ	καὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν ταῦτα
[3, 2]	ταῦτα τοῖς δυναμένοις δίχα ταραχῆς	αὐτὰ	μανθάνειν, οἷς ἔξεστιν εἰπεῖν οὐκ
[3, 24]	θέλεις ἐν Ἀθήναις ποιεῖν; ταῦτα	αὐτά;	μή τι ἕτερα; τί οὖν
[3, 26]	που κάθοδος; τὰ κάτω τὰ	αὐτά;	οὐ θέλεις οὖν ἐκεῖ βλέπειν
[3, 21]	σε ψυχαγωγεῖ τὰ θεωρήματα, καθήμενος	αὐτὰ	στρέφε αὐτὸς ἐπὶ σεαυτοῦ· φιλόσοφον
[3, 7]	τὸ ποιὰ εἶναι, τὰ δ´	αὐτὰ	τὰ προηγούμενα. οὕτως καὶ ἀνθρώπου
[3, 2]	σοι λείπει ἢ ἀμεταπτωσία; τάλας,	αὐτὰ	ταῦτα τρέμων μανθάνεις καὶ ἀγωνιῶν,
[3, 21]	λέγεις. ἱεραί εἰσιν αἱ φωναὶ	αὐταὶ	καθ´ αὑτάς; Ἄλλον τρόπον δεῖ
[3, 21]	καὶ ἐνθάδε. αἱ φωναὶ αἱ	αὐταί·	τὰ γινόμενα τί διαφέρει ταῦτα
[3, 8]	γυμνάζεσθαι· προτείνουσι γὰρ ἡμῖν καὶ	αὗται	ἐρωτήματα. ὁ υἱὸς ἀπέθανε τοῦ
[3, 16]	πήξατε ὑμῶν τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε	αὐταῖς.	οὔ· ἀλλ´ ἔνθεν ἐπὶ θεωρίαν,
[3, 21]	οὐχ ἥγνευκας ὡς ἐκεῖνος, ἀλλ´	αὐτὰς	μόνας τὰς φωνὰς ἀνειληφὼς λέγεις.
[3, 22]	οἰμώζωσιν, ὅταν στένωσιν, ὅταν δι´	αὐτὰς	τὰς ὑπατείας καὶ τὴν δόξαν
[3, 16]	παρὰ φύσιν; πῶς ἀποκρίνωμαι πρὸς	αὐτάς;	ὡς δεῖ ἢ ὡς οὐ
[3, 21]	εἰσιν αἱ φωναὶ αὐταὶ καθ´	αὑτάς;	Ἄλλον τρόπον δεῖ ἐπὶ ταῦτα
[3, 24]	πόμπευε αὐτὴν μηδ´ ἀλαζονεύου ἐπ´	αὐτῇ,	ἀλλ´ ἔργῳ δείκνυε· κἂν μηδεὶς
[3, 19]	ἢ βλάψαι ἀπροαίρετον εἰ μὴ	αὐτὴ	ἑαυτήν. ἂν οὖν ἐπὶ τοῦτο
[3, 24]	κακόν ἐστιν, οὐδέν μοι καὶ	αὐτῇ	ἐγὼ πρὸς τὰ ἀγαθὰ τὰ
[3, 20]	αὐτῆς τὴν φύσιν, διαπρέψω ἐν	αὐτῇ,	εὐσταθήσω, εὐροήσω, τὸν ἰατρὸν οὐ
[3, 24]	διάχυσιν ἐάσῃς προελθεῖν ἐφ´ ὅσον	αὐτὴ	θέλει, ἀλλ´ ἀντίσπασον, κώλυσον, οἷον
[3, 26]	που φέρει; οὐχὶ καὶ ἡ	αὐτή	που κάθοδος; τὰ κάτω τὰ
[3, 25]	σου τὴν ἕξιν ταύτην παραβάλλων	αὐτῇ	τὰ οἰκεῖα ἔργα; ἡττηθεὶς δὲ
[3, 22]	τοῖς ἄλλοις συγγενέσι τῆς γυναικός,	αὐτῇ	τῇ γυναικί· εἰς νοσοκομίας λοιπὸν
[3, 7]	ἐπὶ τίσιν γίνεται; πότερον ἐφ´	αὑτῇ;	ἀλλ´ ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ
[3, 7]	ἡ ἡδονὴ ἡ ψυχική; (Ἔφη.	(Αὕτη	δ´ ἐπὶ τίσιν γίνεται; πότερον
[3, 14]	οὐδέν σε βλάψει ἡ ζήτησις	αὕτη·	καὶ σχεδὸν τὸ φιλοσοφεῖν τοῦτ´
[3, 24]	ἐστιν ὁ βίος ἑκάστου καὶ	αὕτη	μακρὰ καὶ ποικίλη. τηρεῖν σε
[3, 1]	τὴν ἀνθρωπικήν. (Τίς δ´ ἐστὶν	αὕτη;	(Ὅρα, τίνας αὐτὸς ἐπαινεῖς, ὅταν
[3, 24]	οὐκ ἐπιμελητέον τοῦ μὴ οἰμώζειν	αὐτήν,	ἀλλ´ ὅτι οὐ δεῖ θέλειν
[3, 24]	ὅλων περίστασις πρὸς τὰ κατ´	αὐτὴν	ἀναιρούμενα. καὶ λοιπὸν ἐν αὐτοῖς
[3, 25]	καὶ ἀνακτησαμένῳ ἑαυτὸν καὶ τὴν	αὐτὴν	εἰσφέροντι προθυμίαν ἔξεστιν ἀγωνίζεσθαι· κἂν
[3, 12]	ὅτι, ἐὰν ἔξω ἐάσῃς ἀποστρέφεσθαι	αὐτὴν	ἐπὶ τὰ ἀπροαίρετα, οὔτε τὴν
[3, 24]	σοί) ἀναμάχου τῷ λόγῳ, καταγωνίζου	αὐτήν,	μὴ ἐάσῃς ἐνισχύειν μηδὲ προάγειν
[3, 24]	Διὸς εἰληφότα; μόνον μὴ πόμπευε	αὐτὴν	μηδ´ ἀλαζονεύου ἐπ´ αὐτῇ, ἀλλ´
[3, 25]	δὲ κακοδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἀλλ´ ὑπὲρ	αὐτῆς	εὐτυχίας καὶ εὐδαιμονίας. τί οὖν;
[3, 17]	ἀλλὰ τὸ δόγμα τὸ περὶ	αὐτῆς,	καὶ οὕτως εὐροήσομεν. ~Ὅτι οὐ
[3, 26]	φιλοσοφίαν προσῆλθες καὶ τὰ θεωρήματα	αὐτῆς	ὅσον ἐπὶ σοὶ κατῄσχυνας ἄχρηστα
[3, 20]	τὴν νόσον τί ποιήσεις; δείξω	αὐτῆς	τὴν φύσιν, διαπρέψω ἐν αὐτῇ,
[3, 24]	τινων ἐπειγουσῶν, ποτὲ δὲ καὶ	αὐτῆς	τῆς θέας ἕνεκα. Καὶ τῷ
[3, 20]	ἀλλ´ ὃ θέλεις φέρε κἀγὼ	αὐτὸ	ἀγαθὸν ποιήσω. φέρε νόσον, φέρε
[3, 12]	σώματι προσάγεται ὑπὸ τῶν γυμναζόντων	αὐτό,	ἂν μὲν ὧδέ που ῥέπῃ
[3, 25]	ὑπὸ ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως	αὐτὸ	ἄρξῃ ποιεῖν· καὶ λοιπὸν ὡς
[3, 26]	τριγχὸν περιοικοδομοῦντα μηδενὶ τειχίον περιβαλλόμενον	αὐτὸ	αὐτοῦ; ποῖος δὲ θυρωρὸς καθίσταται
[3, 24]	τῆς πόλεως νόμος. δὸς οὖν	αὐτό·	δεῖ γάρ με {ἀ{ ι}
[3, 20]	τὴν ἐπιστήμην τοῦ ψεῦδος εἶναι	αὐτό.	ἔδει οὖν οὕτως καὶ ἐπὶ
[3, 22]	οὐ δοκεῖτε οὐδὲ θέλετε ζητῆσαι	αὐτό.	εἰ γὰρ ἠθέλετε, εὕρετε ἂν
[3, 15]	ἀκόλουθα καὶ οὕτως ἔρχου ἐπ´	αὐτό.	εἰ δὲ μή, τὴν μὲν
[3, 9]	τι ἔχω κακὸν δόγμα, ἄφελε	αὐτό·	εἴ τι ἔχεις, θὲς εἰς
[3, 1]	οὔ; (Πότερον οὖν κατὰ τὸ	αὐτὸ	ἕκαστα τούτων ἐν τῷ αὐτῷ
[3, 24]	ἐστὶν οἷόν τ´ εἰς τὸ	αὐτὸ	ἐλθεῖν εὐδαιμονίαν καὶ πόθον τῶν
[3, 22]	εἰ γὰρ ἠθέλετε, εὕρετε ἂν	αὐτὸ	ἐν ὑμῖν ὂν οὐδ´ ἂν
[3, 22]	οὐδ´ ἄλλου δεικνύοντος πιστεύετε. τί	αὐτὸ	ἔξω ζητεῖτε; ἐν σώματι οὐκ
[3, 1]	ἰδίως ἕκαστον; οὕτως δ´ ὄψει	αὐτό.	ἐπειδὴ πρὸς ἄλλο μὲν ὁρῶμεν
[3, 1]	γνώσει, οἷόν ἐστι καὶ τίνες	αὐτὸ	ἐπιτηδεύουσι. Τοῦτό μοι ὕστερον ἂν
[3, 3]	γὰρ ἠθέλησεν, ἀλλ´ ἐπ´ ἐμοὶ	αὐτὸ	ἐποίησεν καὶ ἔδωκεν οἷον εἶχεν
[3, 1]	τὸ σχῆμα τοῦτο· σὺ δ´	αὐτὸ	ἐρεῖς τόθ´, ὅταν εἰς σαυτὸν
[3, 1]	τιλλόμενοι οὐ παρακολουθοῦντες, ὅτι τοῦτ´	αὐτό	ἐστιν, ὃ ποιοῦσιν, ποιοῦσιν. ἄνθρωπε,
[3, 10]	ὅταν ἡ χρεία παρῇ, πρόχειρον	αὐτὸ	ἔχειν δεῖ· ἐπ´ ἀρίστῳ τὰ
[3, 24]	εἶτα τὸ κυριώτατον τίς δ´	αὐτὸ	καὶ ἐπιπέπομφεν; ὁ ἡγεμὼν ἢ
[3, 9]	χρείαν ἔχει καὶ ἔστι παρερχόμενον	αὐτὸ	λαβεῖν; εἰ δύνασαι, λάμβανε. Εἶτ´
[3, 22]	θερμὸν ποιήσει τῷ παιδίῳ, ἵν´	αὐτὸ	λούσῃ εἰς σκάφην· ἐρίδια τεκούσῃ
[3, 1]	προγέγραπται τὸ γνῶθι σαυτὸν μηδενὸς	αὐτὸ	νοοῦντος; Σωκράτης πάντας ἔπειθε τοὺς
[3, 21]	οἱ στομαχικοὶ τὴν τροφήν. πρῶτον	αὐτὸ	πέψον, εἶθ´ οὕτω μὴ ἐξεμέσῃς·
[3, 22]	λοιδορεῖσθαι τοῖς ἀπαντῶσιν; ὡς πατὴρ	αὐτὸ	ποιεῖ, ὡς ἀδελφὸς καὶ τοῦ
[3, 23]	ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον μὴ εἰκῇ	αὐτὸ	ποιεῖν. εἶτ´ ἂν εὕρῃς, ὅτι
[3, 22]	ἐπιβάλλει καὶ πρέπει καὶ δύνασαι	αὐτὸ	ποιεῖν. σὺ δύνασαι ἡγεῖσθαι τοῦ
[3, 1]	τὸ πραγμάτιον· ὅλον δι´ ὅλων	αὐτὸ	ποίησον· ἆρον τί ποτ´ ἐκεῖνο;
[3, 20]	πᾶν ὃ ἂν δῷς, ἐγὼ	αὐτὸ	ποιήσω μακάριον, εὐδαιμονικόν, σεμνόν, ζηλωτόν.
[3, 24]	σεμνοῦ ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν, κἂν	αὐτὸ	πολλοῦ πωλῇ. ὡς ἐπὶ τὰς
[3, 14]	ἀσκητικόν, ἐκ πάσης ἀφορμῆς λέγει	αὐτὸ	πρὸς πάντας. ἐγὼ ὕδωρ πίνω.
[3, 5]	ἀνθρώπῳ· μὴ μέμψασθαι μηδένα· τὸ	αὐτὸ	πρόσωπον ἀεὶ καὶ ἐκφέρειν καὶ
[3, 26]	καὶ χαμαὶ ἐρριμμένοι καὶ ὅσον	αὐτὸ	τὸ ἀναγκαῖον σιτούμενοι ἐγγὺς ἥκουσιν
[3, 24]	Δίωνος ὄνομα, ὡς χρὴ γράφειν;	αὐτὸ	τὸ γράψαι. (Ἔπαθλον οὖν οὐδέν;
[3, 22]	στίλβων γὰρ περιήρχετο καὶ κατ´	αὐτὸ	τὸ σῶμα ἐπέστρεφε τοὺς πολλούς.
[3, 3]	δ´ ἐν ὀρθῇ προαιρέσει θῶμεν,	αὐτὸ	τὸ τηρεῖν τὰς σχέσεις ἀγαθὸν
[3, 20]	ἀπάτην κακόν, ὥστε καὶ περὶ	αὐτὸ	τὸ ψεῦδος ἀγαθὸν συνίστασθαι, τὴν
[3, 21]	πράγματι μηδέν σοι προσήκοντι; ἄφες	αὐτὸ	τοῖς δυναμένοις, τοῖς κοσμοῦσι. μὴ
[3, 22]	τὸ ἀπαραπόδιστον. ἄγε, μέγα δ´	αὐτὸ	φυσικῶς οὐ φαντάζεσθε; ἀξιόλογον οὐ
[3, 3]	ἀγαθὸν φανὲν εὐθὺς ἐκίνησεν ἐφ´	αὑτό,	τὸ κακὸν ἀφ´ αὑτοῦ. οὐδέποτε
[3, 7]	ἡμῶν τῶν λεγομένων Στωικῶν· καὶ	αὐτοὶ	γὰρ ἄλλα λέγομεν, ἄλλα δὲ
[3, 22]	τὰ ἀλλότρια ὡς ἴδια. ἐπιστρέψατε	αὐτοὶ	ἐφ´ ἑαυτούς, καταμάθετε τὰς προλήψεις
[3, 7]	ἐστιν ἐν κόσμῳ, ἵνα καὶ	αὐτοὶ	ἱστορήσαντες μετίωμεν, ὡς ἐκεῖνοι τὰ
[3, 16]	καὶ πάλιν ἔνθεν ἐκεῖ οἱ	αὐτοί.	καὶ ἔθος κομψὸν οὐδέν, οὔτε
[3, 1]	νὴ τὸν Δία, οἶμαι ὅτι	αὐτοὶ	οἱ τιλλόμενοι οὐ παρακολουθοῦντες, ὅτι
[3, 4]	οὕτως σπουδάζοντα οὐκ ἔμελλον καὶ	αὐτοὶ	οὕτως σπουδάζειν; εἰ γὰρ μὴ
[3, 23]	ἀπόδειξιν. εἶτα τί δοκεῖ σοι;	αὐτοί	σου οὗτοι οὐ καταφρονοῦσιν λεληθότως;
[3, 23]	εἰπὲ καὶ ἡμῖν, ἵνα καὶ	αὐτοὶ	τρέχωμεν εἰς τὸ ἀκροατήριόν σου.
[3, 15]	εἰπεῖν ὡς ἐκεῖνος; θέλουσιν καὶ	αὐτοὶ	φιλοσοφεῖν. ἄνθρωπε, σκέψαι πρῶτον τί
[3, 19]	οὖν ἐπὶ τοῦτο ῥέψωμεν καὶ	αὐτοί,	ὥσθ´ ὅταν δυσοδῶμεν, αὑτοὺς αἰτιᾶσθαι
[3, 1]	ἀρέσαι; τοῖς γυναικαρίοις; ὡς ἀνὴρ	αὐτοῖς	ἄρεσον. ναί· ἀλλὰ τοῖς λείοις
[3, 22]	ὑπὸ τῆς φαντασίας περιλαμπομένοις ἢ	αὐτοῖς	ἐκείνοις; τί λέγουσιν; ἀκούσατε αὐτῶν,
[3, 13]	προτέτρεψαι; θέλεις αὐτοὺς ὠφελῆσαι. δεῖξον	αὐτοῖς	ἐπὶ σεαυτοῦ, οἵους ποιεῖ φιλοσοφία,
[3, 22]	Θηβαίους μείζονα ὠφέλησαν ὅσοι τεκνία	αὐτοῖς	κατέλιπον Ἐπαμινώνδου τοῦ ἀτέκνου ἀποθανόντος;
[3, 21]	καὶ τὴν δύναμιν τὴν χρηστικὴν	αὐτοῖς;	μή τι οἶδας καὶ πότε
[3, 24]	αὐτὴν ἀναιρούμενα. καὶ λοιπὸν ἐν	αὐτοῖς	οἷς χαίρεις τινί, τὰς ἐναντίας
[3, 22]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὑποδείξων	αὐτοῖς,	ὅτι πεπλάνηνται καὶ ἀλλαχοῦ ζητοῦσι
[3, 22]	καὶ κολάζειν τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ	αὐτοῖς	οὖσι κακοῖς, τῷ Κυνικῷ ἀντὶ
[3, 22]	ἢ ἀφρόνων; εἰ φρονίμων, τί	αὐτοῖς	πολεμεῖτε; εἰ ἀφρόνων, τί ὑμῖν
[3, 26]	ἀνθρώπους εὐδαίμονας, ἃ ποιεῖ προχωρεῖν	αὐτοῖς	τὰ πράγματα ὡς θέλουσιν, δι´
[3, 24]	ἐκεῖ συνήθεις καὶ φίλους, ἀλλ´	αὐτοῖς	τοῖς πειραταῖς συνήθης ἐγίνετο καὶ
[3, 24]	ἢ ὁ μέγας βασιλεύς; πόθεν	αὐτοῖς;	τὸν γὰρ ὑπ´ ἀνθρώπου μέλλοντα
[3, 24]	αὐτοὺς βλέπεις καὶ ἐν τοῖς	αὐτοῖς	τόποις διατρίβεις. τούτου γὰρ ἄξιος
[3, 24]	θέλεις ὡς φυτὸν προσηρτῆσθαι τοῖς	αὐτοῖς	τόποις καὶ προσερριζῶσθαι; (Ἡδὺ γάρ
[3, 14]	δυσαρεστοῦντας τοῖς ἀνθρώποις. τί οὖν;	αὐτοῖς	τούτοις ἀρέσκειν θέλεις; Τῶν πραττομένων
[3, 24]	δοκεῖς τοὺς πειρατὰς ἐκολάκευεν, ἵν´	αὐτὸν	Ἀθηναίων τινὶ πωλήσωσιν, ἵν´ ἴδῃ
[3, 22]	καὶ τίνα πολέμια. καὶ δεῖ	αὐτὸν	ἀκριβῶς κατασκεψάμενον ἐλθόντ´ ἀπαγγεῖλαι τἀληθῆ
[3, 22]	δώσεις Κυνικοῦ; ἔφη. δεῖ γὰρ	αὐτὸν	ἄλλον εἶναι τοιοῦτον, ἵν´ ἄξιος
[3, 3]	αὐτοῦ ὃ θέλεις. ἄλλος γὰρ	αὐτὸν	ἀναγκάζει ἔσωθεν, ὁ τὸ νόμισμα
[3, 22]	ἔχειν δεῖ τὸν Κυνικόν, ὥστ´	αὐτὸν	ἀναίσθητον δοκεῖν τοῖς πολλοῖς καὶ
[3, 2]	ἔφη, ὁ δεῖνα· ἔδειξα ὑμῖν	αὐτόν‘	ἄνθρωπος γὰρ δακτύλῳ οὐ δείκνυται
[3, 22]	προσερχόμενος, φίλος ἐστὶν αὐτοῦ κἀκεῖνος	αὐτὸν	ἄξιον ἡγήσεται τοῦ πρὸς αὐτὸν
[3, 23]	ἀλλαχοῦ ἔπεμπεν. τοιγαροῦν ἤρχοντο πρὸς	αὐτὸν	ἀξιοῦντες φιλοσόφοις ὑπ´ αὐτοῦ συσταθῆναι
[3, 5]	ἐλήλυθεν, πρὸς τὸν κηπουρὸν ἂν	αὐτὸν	ἀπήγαγεν· τίς οὖν ὑμῶν ἔχει
[3, 22]	τῶν θεῶν; ὅρα γάρ, ὅτι	αὐτὸν	ἀποδεικνύναι δεῖ τινα τῷ πενθερῷ,
[3, 16]	συνανατριβόμενον τῷ ἠσβολωμένῳ μὴ καὶ	αὐτὸν	ἀπολαῦσαι τῆς ἀσβόλης· τί γὰρ
[3, 18]	δὲ μηδὲν ζήτει τούτου ἕνεκα	αὐτὸν	{ἀπολές{ θ} αι. οὐδέποτε γὰρ
[3, 24]	ἀγαθοῦ ἐκτελεῖς. οἷον γάρ ἐστιν	αὐτὸν	αὑτῷ δύνασθαι εἰπεῖν νῦν ἃ
[3, 22]	ἂν πάσχῃ τούτων, ὅτι ἐκεῖνος	αὐτὸν	γυμνάζει; ἀλλ´ ὁ μὲν Ἡρακλῆς
[3, 3]	δείξῃς, θέλει οὐ θέλει, προέσθαι	αὐτὸν	δεῖ τὸ ἀντ´ αὐτοῦ πωλούμενον,
[3, 22]	πάντες προσκόπτουσιν. οὐδὲ γὰρ ῥυπαρὸν	αὐτὸν	δεῖ φαίνεσθαι, ὡς μηδὲ κατὰ
[3, 22]	κομψὸν τῷ Κυνικῷ παραπέπλεκται· δέρεσθαι	αὐτὸν	δεῖ ὡς ὄνον καὶ δερόμενον
[3, 1]	ἀποτίλλῃ, τί αὐτὸν ποιήσωμεν; ποῦ	αὐτὸν	δείξωμεν καὶ τί προγράψωμεν; δείξω
[3, 7]	ἡδονῶν. διὰ τί μὴ περιποιήσῃ	αὐτόν;	διὰ τί δὲ μὴ τὴν
[3, 23]	καθήμενον οἴεσθαι, ὅτι τίς ποτε	αὐτὸν	διαβέβληκεν· οὕτως ἥπτετο τῶν γιγνομένων,
[3, 26]	τοιοῦτον; ἢ ἔξεστίν σοι ἐπανορθῶσαι	αὐτόν;	δίδοταί σοι τοῦτο; τί οὖν;
[3, 22]	παραταραχθέντα ἢ συγχυθέντα. Δεῖ οὖν	αὐτὸν	δύνασθαι ἀνατεινάμενον, ἂν οὕτως τύχῃ,
[3, 13]	τοῦτο παρασκευὴν ἔχειν τὸ δύνασθαι	αὐτὸν	ἑαυτῷ ἀρκεῖν, δύνασθαι αὐτὸν ἑαυτῷ
[3, 13]	δύνασθαι αὐτὸν ἑαυτῷ ἀρκεῖν, δύνασθαι	αὐτὸν	ἑαυτῷ συνεῖναι· ὡς ὁ Ζεὺς
[3, 3]	ἐπὶ τὰ προαιρετικὰ μεταθέτω, κἀγὼ	αὐτὸν	ἐγγυῶμαι ὅτι εὐσταθήσει, ὡς ἂν
[3, 22]	ᾖ φίλος αὐτοῦ ἀριθμεῖσθαι. κοινωνὸν	αὐτὸν	εἶναι δεῖ τοῦ σκήπτρου καὶ
[3, 22]	αὐτὸν ἄξιον ἡγήσεται τοῦ πρὸς	αὐτὸν	εἰσελθεῖν; ὥστε ἄν σοι δοκῇ
[3, 16]	ἢ ἁπλῶς εἰς συμβίωσιν ἢ	αὐτὸν	ἐκείνοις ἐξομοιωθῆναι ἢ ἐκείνους μεταθεῖναι
[3, 22]	ὅταν οὖν τις διὰ τούτων	αὐτὸν	ἐκφοβῇ, λέγει αὐτῷ ὕπαγε, ζήτει
[3, 22]	εἰ νοσήσας ἀξιοῦντος φίλου πρὸς	αὐτὸν	ἐλθεῖν ὥστε νοσοκομηθῆναι ὑπακούσει, Ποῦ
[3, 26]	ἦν, ὑμνεῖν τὸν θεὸν καὶ	αὐτὸν	ἐπ´ ἐμαυτοῦ καὶ πρὸς ἕνα
[3, 1]	πηγὴ τῆς ἀληθείας καὶ πρὸς	αὐτὸν	ἔρχεσθαι τοὺς ἐκ τῆς οἰκουμένης;
[3, 24]	ὁ προσποιούμενος τὰ μηδὲν πρὸς	αὐτὸν	ἔστω ἀλαζών, ἔστω κενόδοξος· ὁ
[3, 22]	καθαρὸς μὲν κεκοίμηται, καθαρώτερον δ´	αὐτὸν	ἔτι ὁ ὕπνος ἀφῆκεν, ἐντεθύμηται
[3, 23]	οὖν ἕνεκα ἐπῄνεις καὶ περιεῖπες	αὐτόν;	(Εὐφυὴς νεανίσκος καὶ λόγων ἀκουστικός.
[3, 10]	ὄφελος; τί οὖν δεῖ λέγειν	αὐτὸν	ἐφ´ ἑκάστου τῶν τραχέων; ὅτι
[3, 26]	ναυαγὸς ἐξερρίφη, μή τι ἐταπείνωσεν	αὐτὸν	ἡ ἀπορία, μή τι ἐπέκλασεν;
[3, 7]	Τοῦ δὲ διορθωτοῦ εἰσελθόντος πρὸς	αὐτὸν	(ἦν δ´ οὗτος Ἐπικούρειος) Ἄξιον,
[3, 24]	γε καὶ αὑτοῦ πατέρα ᾤετο	αὐτὸν	καὶ ἐκάλει καὶ πρὸς ἐκεῖνον
[3, 22]	ὑποθώμεθα, οὐδὲν κωλύσει καὶ γῆμαι	αὐτὸν	καὶ παιδοποιήσασθαι. καὶ γὰρ ἡ
[3, 22]	ἢ ἄλλος ἢ ὁ καταπεπομφὼς	αὐτὸν	καὶ ᾧ λατρεύει, ὁ Ζεύς;
[3, 8]	δοκεῖ; ἀπροαίρετον, οὐ κακόν. Καῖσαρ	αὐτὸν	κατέκρινεν. ἀπροαίρετον, οὐ κακόν. ἐλυπήθη
[3, 22]	πορισμόν. ἵνα τἆλλα ἀφῶ, δεῖ	αὐτὸν	κουκκούμιον, ὅπου θερμὸν ποιήσει τῷ
[3, 1]	Ἑρμείαν πέμψαντες ἐύσκοπον ἀργειφόντην, μήτ´	αὐτὸν	κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν. ὁ
[3, 23]	καὶ ἀκέραιος’ τί δοκεῖς ἄλλο	αὐτὸν	λέγειν ἢ οὗτός τινά ποτέ
[3, 22]	τοῖς πολλοῖς καὶ λίθον· οὐδεὶς	αὐτὸν	λοιδορεῖ, οὐδεὶς τύπτει, οὐδεὶς ὑβρίζει·
[3, 22]	ὅτι Ἄργος τυφλὸς ἦν πρὸς	αὐτόν.	μή που συγκατάθεσις προπετής, μή
[3, 1]	~Περὶ καλλωπισμοῦ. Εἰσιόντος τινὸς πρὸς	αὐτὸν	νεανίσκου ῥητορικοῦ περιεργότερον ἡρμοσμένου τὴν
[3, 4]	ὅσους θέλεις ἀγῶνας ἄγων ἀνακήρυξον	αὐτὸν	Νέμεα, Πύθια, Ἴσθμια, Ὀλύμπια· ἐν
[3, 3]	ὡς ἂν ἔχῃ τὰ περὶ	αὐτόν.	Οἷόν ἐστιν ἡ λεκάνη τοῦ
[3, 9]	δίκῃ. Εἰσελθόντος δέ τινος πρὸς	αὐτόν,	ὃς εἰς Ῥώμην ἀνῄει δίκην
[3, 4]	λοιδορηθέντος, εἶτα ἑξῆς ἀπαγγείλαντος πρὸς	αὐτόν,	ὅτι ἐλοιδορήθη, καὶ ἀγανακτοῦντος πρὸς
[3, 22]	μαρτυρία αὐτοῦ ἔχει. δεῖ γὰρ	αὐτὸν	οὐ μόνον τὰ τῆς ψυχῆς
[3, 1]	βλέπων με τοιοῦτον εἰσερχόμενον πρὸς	αὐτὸν	οὕτως αἰσχρῶς ἔχοντα περιίδῃ καὶ
[3, 19]	παιδίου σου μωρίαν ἔδει μεταβῆναι	αὐτόν;	πάλιν ἂν μὴ εὕρωμεν φαγεῖν
[3, 24]	καὶ τούτου με ὁ Ζεὺς	αὐτὸν	παρ´ ἐμαυτοῦ λαβεῖν ἀπόδειξιν ἠθέλησεν
[3, 1]	ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ ἀποτίλλῃ, τί	αὐτὸν	ποιήσωμεν; ποῦ αὐτὸν δείξωμεν καὶ
[3, 22]	ἰδιωτικὰ καθήκοντα ἐνδεδεμένῳ; οὐ δεῖ	αὐτὸν	πορίσαι ἱματίδια τοῖς παιδίοις; ἄγε,
[3, 24]	περὶ τούτων τοὺς λόγους ποιεῖσθαι,	αὐτὸν	πρὸς αὑτόν, πρὸς ἕτερον μή
[3, 7]	δὲ φλυαρῇ ὁ ἀνήρ, καὶ	αὐτὸν	προσεκτραχηλίσωμεν; εἰ θέλεις εἶναι φιλόσοφος
[3, 24]	ἰσχυρότερος κύριος ἂν ἦν λυπῆσαι	αὐτόν.	πῶς ἂν δοκεῖς τοὺς πειρατὰς
[3, 1]	δὲ καὶ ὠμόν ἐστι πρὸς	αὐτόν	σε τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον ἄν
[3, 22]	ἐπιστραφεὶς ὁ κύριος καὶ ἰδὼν	αὐτὸν	σοβαρῶς διατασσόμενον, ἑλκύσας ἔτεμεν. οὕτως
[3, 22]	τοῦτο τοὺς ἀνθρώπους ἀποσοβεῖν, ἀλλ´	αὐτὸν	τὸν αὐχμὸν αὐτοῦ δεῖ καθαρὸν
[3, 6]	εὐφυής, ὅσῳ μᾶλλον ἀποκρούεταί τις	αὐτόν,	τοσούτῳ μᾶλλον νεύει ἐφ´ ὃ
[3, 22]	γὰρ θέλειν τι δεῖ ἀποκρύπτειν	αὐτὸν	τῶν ἑαυτοῦ (εἰ δὲ μή,
[3, 2]	τὰ δόγματα αὐτοῦ δείξῃ, τότε	αὐτὸν	ὡς ἄνθρωπον ἔδειξεν. Βλέπωμεν καὶ
[3, 22]	τοιοῦτος ἐνεκάλεσεν τῷ θεῷ καταπεπομφότι	αὐτὸν	ὡς παρ´ ἀξίαν αὐτῷ χρωμένῳ,
[3, 22]	ὅταν θέλῃ δύναται. ποῦ γὰρ	αὑτὸν	ἀποκρύψῃ ἢ πῶς; ἂν δ´
[3, 24]	τις ἀτυχῇ, μέμνησο, ὅτι παρ´	αὑτὸν	ἀτυχεῖ. ὁ γὰρ θεὸς πάντας
[3, 3]	Πρὸς τοῦτο μάλιστα τὸ εἶδος	αὑτὸν	γυμναστέον. εὐθὺς ὄρθρου προελθὼν ὃν
[3, 23]	αὑτοῦ ἠγωνίασεν ἢ ἐπεστράφη· εἰς	αὑτὸν	ἢ ἐξελθὼν εἶπεν ὅτι καλῶς
[3, 23]	ἀναγιγνώσκοντος ἀκήκοεν. κατέσταλται, ἐπέστραπται ἐφ´	αὑτόν;	ᾔσθηται, ἐν οἵοις κακοῖς ἐστιν;
[3, 16]	οὔτε προσοχὴ οὔτ´ ἐπιστροφὴ ἐφ´	αὑτὸν	καὶ παρατήρησις πῶς χρῶμαι ταῖς
[3, 12]	σέ τις, εἴπῃς αὐτὸς πρὸς	αὑτὸν	ὅτι δόξον ἀνδριάντα περιειληφέναι’ εἶτα
[3, 24]	τοὺς λόγους ποιεῖσθαι, αὐτὸν πρὸς	αὑτόν,	πρὸς ἕτερον μή τι ἔχεις
[3, 21]	τοῖς κοσμοῦσι. μὴ προστρίβου καὶ	αὐτὸς	αἶσχος φιλοσοφίᾳ διὰ σαυτοῦ, μηδὲ
[3, 3]	ἐποίησεν καὶ ἔδωκεν οἷον εἶχεν	αὐτός,	{ἀκώλυ{ ς} τον, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον.
[3, 24]	ἵν´ αὐτοῦ τοὺς πόνους ἔργῳ	αὐτὸς	ἀχρήστους ἐξελέγχῃς; οὐκ ἤρκει σοι
[3, 21]	μεταδιδόναι τούτων ὧν οὐκ ἔχεις;	αὐτὸς	γὰρ ἄλλο τι ἐποίησας ἐξ
[3, 24]	ἐμαυτοῦ λαβεῖν ἀπόδειξιν ἠθέλησεν καὶ	αὐτὸς	δὲ γνῶναι, εἰ ἔχει στρατιώτην
[3, 1]	ἔχῃ, τέρας ἐστίν, ἂν δ´	αὐτὸς	ἑαυτοῦ ἐκκόπτῃ καὶ ἀποτίλλῃ, τί
[3, 26]	Μυκηνῶν βασιλεύς, ὅς γ´ οὐδ´	αὐτὸς	ἑαυτοῦ, ὁ δ´ Ἡρακλῆς ἁπάσης
[3, 13]	ἐκπυρώσει ἔρημός ἐστι καὶ κατακλαίει	αὐτὸς	ἑαυτοῦ· τάλας ἐγώ, οὔτε τὴν
[3, 22]	οἰκίᾳ καλῶς οἰκουμένῃ παρελθών τις	αὐτὸς	ἑαυτῷ λέγει ἐμὲ δεῖ οἰκονόμον
[3, 13]	ἑαυτῷ συνεῖναι· ὡς ὁ Ζεὺς	αὐτὸς	ἑαυτῷ σύνεστιν καὶ ἡσυχάζει ἐφ´
[3, 24]	οὐ παῖδες παίδων ἐκτίσουσιν, ἀλλ´	αὐτὸς	ἐγὼ μεθ´ ἡμέραν, νυκτὸς διὰ
[3, 24]	ἱκανὸν ἐκεῖ σε ἀτυχεῖν, ὅπου	αὐτὸς	εἶ, ἀλλὰ καὶ πέραν θαλάσσης
[3, 26]	ν} οὖν οὐ πολλάκις σὺ	αὐτὸς	εἶπες πρὸς τοὺς ἑταίρους, πολλὰ
[3, 16]	θῇ παρὰ τὸν καιόμενον, ἢ	αὐτὸς	ἐκεῖνον ἀποσβέσει ἢ ἐκεῖνος τοῦτον
[3, 9]	καὶ ἤδη ἐπολιτεύου καὶ δίκας	αὐτὸς	ἔλεγες καὶ εὐδοκίμεις, τίς σοι
[3, 26]	ἀφορᾶν εἰς ἄλλους καὶ μηδὲν	αὐτὸς	ἐλπίζειν ἐκ σεαυτοῦ; τοιγαροῦν οἴμωζε
[3, 9]	καὶ τῶν ῥητόρων ἤκουες καὶ	αὐτὸς	ἐμελέτας, τί σοι λείπειν ἐφαντάζου;
[3, 1]	δ´ ἐστὶν αὕτη; (Ὅρα, τίνας	αὐτὸς	ἐπαινεῖς, ὅταν δίχα πάθους τινὰς
[3, 26]	τούτων τινὰ τῶν φαντασιῶν διεβασάνισας	αὐτὸς	ἐπὶ σεαυτοῦ δύναμαι φέρειν ἢ
[3, 21]	τὰ θεωρήματα, καθήμενος αὐτὰ στρέφε	αὐτὸς	ἐπὶ σεαυτοῦ· φιλόσοφον δὲ μηδέποτ´
[3, 7]	γνῷ. τὸ γὰρ κλέψαι οὐδ´	αὐτὸς	Ἐπίκουρος ἀποφαίνει κακόν, ἀλλὰ τὸ
[3, 23]	δ´ ὡς ὁ ἥλιος ἄγει	αὐτὸς	ἐφ´ ἑαυτὸν τὴν τροφήν, οὕτως
[3, 1]	δ´ ἄφες τῷ πλάσαντι ὡς	αὐτὸς	ἠθέλησεν. ἄγε, τίνας ἄλλας ἔχεις
[3, 23]	φιλοσόφου λόγος, νεκρός ἐστι καὶ	αὐτὸς	καὶ ὁ λέγων. εἴωθε λέγειν
[3, 22]	καὶ ῥᾳδιουργόν, ὅστις ἐνεχόμενός τινι	αὐτὸς	κακῷ ἐπιτιμήσει τοῖς ἄλλοις. ὅρα
[3, 1]	ὑπὸ τοῦ δαιμονίου, ὥς φησιν	αὐτός,	κατετάχθη, μηκέτι ἐξέλιπεν. ἀλλὰ καὶ
[3, 4]	οὐκ ἔχω δούλους· ἀντὶ πάντων	αὐτὸς	ὅσον δύναμαι κραυγάσω. εἰδέναι σε
[3, 26]	τῷ μὴ αὑτοῦ ἔργῳ, ὃ	αὐτὸς	οὐκ ἐποίησεν; σὺ οὖν ἐποίησας
[3, 1]	ὁ πρὸς πενταθλίαν καλὸς ὁ	αὐτὸς	οὗτος πρὸς πάλην αἴσχιστος; (Οὕτως,
[3, 18]	δεῖνα. ἐμοί; οὔ. ψέγει σε.	αὐτὸς	ὄψεται, πῶς ποιεῖ τὸ ἴδιον
[3, 24]	ἀεὶ ἐν χερσὶ καὶ τρίβων	αὐτὸς	παρὰ σαυτῷ καὶ πρόχειρα ποιῶν
[3, 12]	κἂν πλήξῃ σέ τις, εἴπῃς	αὐτὸς	πρὸς αὑτὸν ὅτι δόξον ἀνδριάντα
[3, 9]	τοὺς χρόνους, εἰ ἐμὲ αἰσχύνῃ,	αὐτὸς	πρὸς σαυτόν. ὅτε παῖς ἦς,
[3, 12]	δοκιμασίας, εἰ ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως	αὐτὸς	σαυτὸν ὑπὲρ τοῦ γνῶναι, εἰ
[3, 22]	κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο χαίτας. καὶ	αὐτὸς	τί λέγει; πλάζομαι ὧδε, φησίν,
[3, 24]	δείκνυε· κἂν μηδεὶς αἰσθάνηται, ἀρκοῦ	αὐτὸς	ὑγιαίνων καὶ εὐδαιμονῶν. ~Πρὸς τοὺς
[3, 22]	τὸ σωμάτιον δ´ αὐτοῦ δέδωκεν	αὐτὸς	χρῆσθαι τῷ θέλοντι ὡς βούλεται.
[3, 10]	ἐγὼ δ´, ὡς ἂν προσενεχθῇ,	αὐτὸς	ὡς δεῖ χρήσομαι τοῖς πρὸς
[3, 23]	δύναταί τις ὠφελῆσαι ἄλλους μὴ	αὐτὸς	ὠφελημένος; οὔ. οὐδὲ γὰρ εἰς
[3, 1]	σημαίνων, ἀλλ´ ὁ θεὸς δι´	αὐτοῦ·	ἂν δὲ δι´ ἀνθρωπίνης φωνῆς
[3, 22]	τοιοῦτον, ἵν´ ἄξιος ᾖ φίλος	αὐτοῦ	ἀριθμεῖσθαι. κοινωνὸν αὐτὸν εἶναι δεῖ
[3, 22]	οὐδεὶς ὑβρίζει· τὸ σωμάτιον δ´	αὐτοῦ	δέδωκεν αὐτὸς χρῆσθαι τῷ θέλοντι
[3, 22]	ἀποσοβεῖν, ἀλλ´ αὐτὸν τὸν αὐχμὸν	αὐτοῦ	δεῖ καθαρὸν εἶναι καὶ ἀγωγόν.
[3, 22]	Πρὸ πάντων δὲ τὸ ἡγεμονικὸν	αὐτοῦ	δεῖ καθαρώτερον εἶναι τοῦ ἡλίου·
[3, 2]	ἀλλ´ ὅταν τις τὰ δόγματα	αὐτοῦ	δείξῃ, τότε αὐτὸν ὡς ἄνθρωπον
[3, 4]	ἀναπηδᾷ· κἀγὼ ἀναπηδήσω. οἱ δοῦλοι	αὐτοῦ	διακάθηνται κραυγάζοντες· ἐγὼ δ´ οὐκ
[3, 22]	παιδοποιήσασθαι. καὶ γὰρ ἡ γυνὴ	αὐτοῦ	ἔσται ἄλλη τοιαύτη καὶ ὁ
[3, 22]	οὐκέτι ὁμοίαν ἔμφασιν ἡ μαρτυρία	αὐτοῦ	ἔχει. δεῖ γὰρ αὐτὸν οὐ
[3, 24]	πάντα προσέχεις καὶ τοῖς μύθοις	αὐτοῦ;	ἢ εἰ ταῖς ἀληθείαις ἔκλαεν,
[3, 25]	μόνον μὴ ὑπὸ ἔθους τοῦ	αὐτοῦ	ἡδέως αὐτὸ ἄρξῃ ποιεῖν· καὶ
[3, 23]	ἰατρὸς παρακαλεῖ, ἵνα τις ὑπ´	αὐτοῦ	θεραπευθῇ; καίτοι νῦν ἀκούω ὅτι
[3, 15]	νικῆσαι. ἀλλὰ σκόπει τὰ καθηγούμενα	αὐτοῦ	καὶ τὰ ἀκόλουθα· καὶ οὕτως
[3, 22]	αὐτῷ λέγῃ προσερχόμενος, φίλος ἐστὶν	αὐτοῦ	κἀκεῖνος αὐτὸν ἄξιον ἡγήσεται τοῦ
[3, 9]	ἀνθρώπῳ συμβάλλει ὁ τὰ δόγματα	αὐτοῦ	καταμανθάνων καὶ ἐν τῷ μέρει
[3, 26]	λέγῃ μετάβηθι, δὸς πλευρόν, κεφαλὴν	αὐτοῦ	λάβε, παράθες τὸν ὦμον’ εἶτ´
[3, 22]	φαντάζῃ τὸ πρᾶγμα, μακρὰν ἀπ´	αὐτοῦ·	μὴ προσέλθῃς, οὐδέν ἐστι πρὸς
[3, 3]	οἰμώζων καὶ στένων πωλήσει ἀντ´	αὐτοῦ	ὃ θέλεις. ἄλλος γὰρ αὐτὸν
[3, 4]	οὐ λοιδοροῦσιν, ὅταν ἐμποδίζωνται ὑπ´	αὐτοῦ;	οἱ ναῦται οὐ λοιδοροῦσι; τὸν
[3, 22]	Πυθομένου δὲ τῶν γνωρίμων τινὸς	αὐτοῦ,	ὃς ἐφαίνετο ἐπιρρεπῶς ἔχων πρὸς
[3, 22]	μήποτε οὐκ αἰσθανόμεθα τοῦ μεγέθους	αὐτοῦ	οὐδὲ φανταζόμεθα κατ´ ἀξίαν τὸν
[3, 2]	τὸν μέσον δάκτυλον, εἶτα ἐκμανέντος	αὐτοῦ	Οὗτός ἐστιν‘ ἔφη, ὁ δεῖνα·
[3, 3]	τις δείξας ἔχει τὸ ἀντ´	αὐτοῦ	πιπρασκόμενον. ἐλήλυθεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν
[3, 24]	τινι συμβαλεῖν, ἵν´ ὠφεληθῇς ὑπ´	αὐτοῦ;	ποίαν ὠφέλειαν; συλλογισμοὺς ἵν´ ἀναλύσῃς
[3, 26]	περιοικοδομοῦντα μηδενὶ τειχίον περιβαλλόμενον αὐτὸ	αὐτοῦ;	ποῖος δὲ θυρωρὸς καθίσταται ἐπὶ
[3, 24]	θεραπεύειν; ἐπὶ {θύρα{ ι} ς	αὐτοῦ	πορεύεσθαι; {Εἰ{ ς} τοῦτο αἱρεῖ
[3, 3]	προέσθαι αὐτὸν δεῖ τὸ ἀντ´	αὐτοῦ	πωλούμενον, οὕτως ἔχει καὶ ἐπὶ
[3, 23]	πρὸς αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις ὑπ´	αὐτοῦ	συσταθῆναι κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ συνίστανεν.
[3, 26]	ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα, ὑμνῶν	αὐτοῦ	τὰ ἔργα. καὶ γὰρ ἦλθον,
[3, 22]	ποῦ κατάγομεν τὸν Κυνικόν, πῶς	αὐτοῦ	τὴν βασιλείαν ἀφαιρούμεθα. (Ναί· ἀλλὰ
[3, 20]	ἵνα {δείξῃς{ ε} ἔργῳ δι´	αὐτοῦ,	τί ἐστιν ἄνθρωπος τῷ βουλήματι
[3, 23]	ἕνεκα καὶ σὲ θαυμάζει. ἄκουσον	αὐτοῦ,	τίνα λέγει. οὗτος ὁ ἄνθρωπος
[3, 10]	τοῦ ἀλείπτου ἤκουσας’ εἶτ´ ἐπ´	αὐτοῦ	τοῦ ἔργου καταμαλακίζῃ; νῦν τοῦ
[3, 24]	τί σε ἠδίκησε Χρύσιππος, ἵν´	αὐτοῦ	τοὺς πόνους ἔργῳ αὐτὸς ἀχρήστους
[3, 20]	κακόν; ἂν ὃ δεῖ περὶ	αὐτοῦ	ὑπολάβω, πῶς ἔτι με βλάψει;
[3, 24]	δ´ οὐδένα ἑώρας εἰς οἶκον	αὐτοῦ	φοιτῶν; (Ὃν ἐβουλόμην. (Καὶ ἐνθάδε
[3, 10]	ἐπᾶραι ὀφρῦν; οὐχὶ δὲ τὴν	αὑτοῦ	ἀξίαν αὐτῷ ἀποδίδως, ὡς σκυτεῖ
[3, 22]	πεπαιδοποιημένους, τίς καλῶς χρῆται τῇ	αὑτοῦ	γυναικί, τίς κακῶς, τίς διαφέρεται,
[3, 8]	δ´ ὅτι κακῶς πέπραχεν’ ἐξ	αὑτοῦ	ἕκαστος προστίθησιν. ἀλλ´ οὐκ ὀρθῶς
[3, 26]	οὕτως ὁ θεὸς ἀμελεῖ τῶν	αὑτοῦ	ἐπιτευγμάτων, τῶν διακόνων, τῶν μαρτύρων,
[3, 26]	ψέγεσθαι; τίνα ἐπὶ τῷ μὴ	αὑτοῦ	ἔργῳ, ὃ αὐτὸς οὐκ ἐποίησεν;
[3, 23]	ἀναγιγνώσκοντός σου ἢ διαλεγομένου περὶ	αὑτοῦ	ἠγωνίασεν ἢ ἐπεστράφη· εἰς αὑτὸν
[3, 16]	ἢ ἐκείνους μεταθεῖναι ἐπὶ τὰ	αὑτοῦ.	καὶ γὰρ ἄνθρακα ἀπεσβεσμένον ἂν
[3, 6]	κάτω ἐπὶ γῆν κατὰ τὴν	αὑτοῦ	κατασκευήν, οὕτως καὶ ὁ εὐφυής,
[3, 9]	ὁ φιλόσοφος μὴ ἐξεργάσηται τὸν	αὑτοῦ	λόγον; σὺ κρυστάλλινα, ἐγὼ τὰ
[3, 24]	εἶ; τοιγαροῦν τίνει δίκας τῆς	αὑτοῦ	μωρίας. σὺ δ´ ἀντὶ τίνος;
[3, 10]	ἂν ταῦτα ἐκπληρώσῃ, ἔχει τὰ	αὑτοῦ.	οὐ γάρ ἐστιν ἔργον τοῦ
[3, 3]	ἐφ´ αὑτό, τὸ κακὸν ἀφ´	αὑτοῦ.	οὐδέποτε δ´ ἀγαθοῦ φαντασίαν ἐναργῆ
[3, 24]	τῶν ἀνθρώπων, ὅς γε καὶ	αὑτοῦ	πατέρα ᾤετο αὐτὸν καὶ ἐκάλει
[3, 5]	{χαίρει{ ν} τὸν ἀγρὸν τὸν	αὑτοῦ	ποιῶν κρείσσονα, ἄλλος τὸν ἵππον,
[3, 9]	δίκην ἔχων περὶ τιμῆς τῆς	αὑτοῦ,	πυθόμενος τὴν αἰτίαν, δι´ ἣν
[3, 22]	πῶς συνέκρινεν τὴν εὐδαιμονίαν τὴν	αὑτοῦ	τῇ μεγάλου βασιλέως; μᾶλλον δ´
[3, 16]	πάσῃ συμπεριφορᾷ ἄγειν ἐπὶ τὸ	αὑτοῦ	τοὺς συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´
[3, 1]	καλὸν εἶναι, ὁπότε κατὰ τὴν	αὑτοῦ	φύσιν κράτιστ´ ἔχοι· ἐπεὶ δ´
[3, 24]	μόνῳ τούτῳ ἐστίν, πῶς τὴν	αὑτοῦ	χώραν ἐκπληρώσῃ εὐτάκτως καὶ εὐπειθῶς
[3, 7]	γυμνασίαρχος; τί δὲ καὶ παιδεύσει	αὐτούς;	ἃ Λακεδαιμόνιοι ἐπαιδεύοντο ἢ Ἀθηναῖοι;
[3, 24]	κλαίων ἐκάθισας, ὅτι μὴ τοὺς	αὐτοὺς	βλέπεις καὶ ἐν τοῖς αὐτοῖς
[3, 21]	θύσας τοῖς θεοῖς καὶ παρακαλέσας	αὐτοὺς	βοηθοὺς οὐδὲ σπείρουσιν ἄλλως οἱ
[3, 4]	καὶ παράδειγμα τοῖς ἄλλοις, πῶς	αὐτοὺς	δεῖ θεωρεῖν. τί οὖν σε
[3, 13]	ἑαυτῷ, οὕτως καὶ ἡμᾶς δύνασθαι	αὐτοὺς	ἑαυτοῖς λαλεῖν, μὴ προσδεῖσθαι ἄλλων,
[3, 13]	σαυτὸν γὰρ ὠφέλησας; ἀλλὰ προτρέψαι	αὐτοὺς	θέλεις. σὺ γὰρ προτέτρεψαι; θέλεις
[3, 22]	τῶν Τρώων ἀναιρεθέντες. ἂν δ´	αὐτοὺς	οἱ Τρῶες μὴ ἀποκτείνωσιν, οὐ
[3, 7]	γένηται; πόθεν οἱ πολῖται; τίς	αὐτοὺς	παιδεύσει; τίς ἐφήβαρχος, τίς γυμνασίαρχος;
[3, 26]	ἀρχὰς τὰς μεγίστας ἄρξαντας καὶ	αὐτοὺς	τοὺς βασιλεῖς καὶ τυράννους δεῖ
[3, 22]	ὡς ὄνον καὶ δερόμενον φιλεῖν	αὐτοὺς	τοὺς δέροντας ὡς πατέρα πάντων,
[3, 21]	σου ἐξηγουμένου ἀκούσωσιν; οὐ δεῖ	αὐτοὺς	ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς, συνεργητικούς, ἀπαθεῖς, ἀταράχους,
[3, 23]	ὅτι πεντακόσιοι. οὐδὲν λέγεις· θὲς	αὐτοὺς	χιλίους. Δίωνος οὐδέποτ´ ἤκουσαν τοσοῦτοι.
[3, 13]	εἴκων πᾶσι, παραχωρῶν, ἀνεχόμενος, οὕτως	αὐτοὺς	ὠφέλει καὶ μὴ κατεξέρα αὐτῶν
[3, 13]	θέλεις. σὺ γὰρ προτέτρεψαι; θέλεις	αὐτοὺς	ὠφελῆσαι. δεῖξον αὐτοῖς ἐπὶ σεαυτοῦ,
[3, 19]	καὶ αὐτοί, ὥσθ´ ὅταν δυσοδῶμεν,	αὑτοὺς	αἰτιᾶσθαι καὶ μεμνῆσθαι, ὅτι οὐδὲν
[3, 1]	ὁ ταῦρος προσελθὼν ἀνθίστηται, λέγε	αὐτῷ,	ἄν σοι {δόξῃ{ ς} σὺ
[3, 1]	τὸ τυχὸν βοίδιον τολμᾷ ἀντιστῆναι	αὐτῷ·	ἂν δ´ ὁ ταῦρος προσελθὼν
[3, 10]	οὐχὶ δὲ τὴν αὑτοῦ ἀξίαν	αὐτῷ	ἀποδίδως, ὡς σκυτεῖ περὶ τὸν
[3, 10]	κύριε, καλῶς ἕξω’ τί παρέχεις	αὐτῷ	ἀφορμὴν τοῦ ἐπᾶραι ὀφρῦν; οὐχὶ
[3, 1]	αὐτὸ ἕκαστα τούτων ἐν τῷ	αὐτῷ	γένει καλὰ προσαγορεύομεν ἢ ἰδίως
[3, 17]	δὲ κακόν ἐστιν, τοῦτο ἔσωθεν	αὐτῷ	δεῖ προςθεῖναι καὶ προσκαταψεύσασθαι; διὰ
[3, 2]	ἐξέστηκας, ὠχρίακας, εὐθὺς κέκραγας ἐγὼ	αὐτῷ	δείξω, τίς εἰμι, ὅτι μέγας
[3, 24]	ἃ ἔπραττεν. τοιγάρτοι πανταχοῦ ἐξῆν	αὐτῷ	διάγειν εὐδαιμόνως. οὐδέποτε δ´ ἐστὶν
[3, 24]	οὐ πλοῦτος, δύναται δ´, ὅταν	αὐτῷ	δόξῃ, τὸ σωμάτιον ὅλον προσπτύσας
[3, 23]	δὲ καὶ ἔλεγεν, εἶπον ἂν	αὐτῷ	ἐπειδὴ οὗτος πιστός ἐστιν, οὗτος
[3, 24]	ἑαυτοῦ πολιτῶν, ἵν´ ὦσιν ὅμοιοι	αὐτῷ,	εὐδαίμονες. ἀλλὰ ταῦτα οὐ θεμιτὰ
[3, 25]	ἐλουσάμην; ἂν οὖν ὁ ἰατρὸς	αὐτῷ	ἔχῃ λέγειν ἄγε, λουσάμενος οὖν
[3, 24]	καὶ ἐγάμει, ὅπου καιρὸς ἐφάνη	αὐτῷ,	καὶ ἐπαιδοποιεῖτο καὶ τοὺς παῖδας
[3, 23]	Δίωνος οὐδέποτ´ ἤκουσαν τοσοῦτοι. πόθεν	αὐτῷ;	καὶ κομψῶς αἰσθάνονται λόγων. τὸ
[3, 22]	κἂν ἴδω τινὰ δρωπακιζόμενον, ἐπιτιμήσω	αὐτῷ,	κἂν τὸ κόμιον πεπλακότα ἢ
[3, 24]	τοῦτον τὸν δουλαγωγοῦντά σε; ποῖον	αὐτῷ	καρπιστὴν δίδως; ἢ οὐδ´ ὅλως
[3, 22]	ἐχθρὸν νομίζων; πάλιν Ἀλεξάνδρῳ ἐπιστάντι	αὐτῷ	κοιμωμένῳ καὶ εἰπόντι οὐ χρὴ
[3, 1]	πειρῶ οὖν καλὸς εἶναι‘ τί	αὐτῷ	λέγει; πλάσσε σου τὴν κόμην
[3, 1]	ἄκοιτιν. ὁ Ἑρμῆς καταβὰς ἔμελλεν	αὐτῷ	λέγειν ταῦτα καὶ σοὶ νῦν
[3, 22]	δοκεῖ σοι, ὅτι, ἂν χαίρειν	αὐτῷ	λέγῃ προσερχόμενος, φίλος ἐστὶν αὐτοῦ
[3, 1]	οὖν; παρὰ τοῦτο οὐκ εἶπεν	αὐτῷ	ὁ Ἀπόλλων τὰς ἀληθείας; καίτοι
[3, 24]	ἐοικέναι· οὐ δίψος δεῖ προσεῖναι	αὐτῷ,	οὐ λιμόν. (Ἀλλ´ ὁ Ὀδυσσεὺς
[3, 24]	τ´ εἶναι πάντας ἐν τῷ	αὐτῷ	οὐδ´ ἄμεινον. σὺ δ´ ἀφεὶς
[3, 24]	ἀντιθήσω πρὸς τὸν Δία, ἀντιδιατάξομαι	αὐτῷ	πρὸς τὰ ὅλα. καὶ τἀπίχειρα
[3, 22]	ἀρχῆς τοῦ Διός, πανταχοῦ δ´	αὐτῷ	πρόχειρον τὸ ἄγου δέ μ´
[3, 24]	τὰ μὲν μένειν ἐν τῷ	αὐτῷ,	τὰ δὲ κινεῖσθαι. πάντα δὲ
[3, 13]	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος (πόθεν γὰρ	αὐτῷ	ταύτην κηρύξαι; ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ
[3, 7]	ἀνθρώπων ἄρχων, ὁ κατεσκευακὼς ὑποτεταχότας	αὐτῷ	τὴν ὄρεξιν τὴν αὑτῶν, τὴν
[3, 3]	ἄλλος περὶ παιδάρια ἐσπούδακεν. δὸς	αὐτῷ	τὸ νόμισμα καὶ λάβε ὃ
[3, 24]	πεπρᾶχθαι καλῶς; (Τί οὖν ὄφελος	αὐτῷ	τοῦ πρᾶξαι καλῶς; (Τί δ´
[3, 22]	ὑπαίθρῳ ἀσχημονήσει. τοῦτο οἰκία ἐστὶν	αὐτῷ,	τοῦτο θύρα, τοῦτο οἱ ἐπὶ
[3, 22]	ἀρχῶν καὶ τιμῶν. τί οὖν	αὐτῷ	τούτων μέλει; ὅταν οὖν τις
[3, 26]	τις ἀνὴρ ἀγαθός, μὴ λείπωσιν	αὐτῷ	τροφαί; τοῖς τυφλοῖς οὐ λείπουσι,
[3, 22]	διὰ τούτων αὐτὸν ἐκφοβῇ, λέγει	αὐτῷ	ὕπαγε, ζήτει τὰ παιδία· ἐκείνοις
[3, 22]	καταπεπομφότι αὐτὸν ὡς παρ´ ἀξίαν	αὐτῷ	χρωμένῳ, ὅς γε ἐνεκαλλωπίζετο ταῖς
[3, 20]	ἀπ´ ἀνθρώπων ὠφελεῖσθαι. κακὸς γείτων;	αὑτῷ·	ἀλλ´ ἐμοὶ ἀγαθός· γυμνάζει μου
[3, 20]	εὔγνωμον, τὸ ἐπιεικές. κακὸς πατήρ;	αὑτῷ·	ἀλλ´ ἐμοὶ ἀγαθός. τοῦτ´ ἔστι
[3, 24]	ἐκτελεῖς. οἷον γάρ ἐστιν αὐτὸν	αὑτῷ	δύνασθαι εἰπεῖν νῦν ἃ οἱ
[3, 26]	μὴ διδόμενα ἢ μὴ τυγχάνοντα	αὐτῶν	αἰσχύνεσθαι; οὕτως δὲ καὶ εἰθίζου
[3, 25]	δοῦλοι τῶν πληγῶν, ἀπέχεσθαι τῶν	αὐτῶν	ἁμαρτημάτων. ἀλλ´ οὐχ ὅμοιον· ἐνταῦθα
[3, 21]	ἀκάθαρτον καὶ ἄβρωτον. ἀλλ´ ἀπ´	αὐτῶν	ἀναδοθέντων δεῖξόν τινα ἡμῖν μεταβολὴν
[3, 5]	δόγματα φαῦλα καὶ ἄλλ´ ἀντ´	αὐτῶν	ἀναλαμβάνεις καὶ τὴν σαυτοῦ στάσιν
[3, 10]	κατέχειν χρηστικῶς, οὐχ ἵνα δι´	αὐτῶν	ἀναφωνῶμεν, ὡς διὰ τοῦ Παιὰν
[3, 4]	σπουδάζει; Σέ, ἔφη, βλέποντες τὸν	αὐτῶν	ἄρχοντα, τοῦ Καίσαρος φίλον καὶ
[3, 1]	γε διάφοροι αἱ φύσεις εἰσὶν	αὐτῶν;	(Ἔοικεν. (Καὶ γὰρ τὸ παγκρατιαστὴν
[3, 23]	ἐμφαίνῃ τοῖς ἀκούουσιν ὅτι χρείαν	αὐτῶν	ἔχει. ἢ εἰπέ μοι, τίς
[3, 24]	εἴ γε μὴ ὡς ἐπαοιδῶν	αὐτῶν	ἠκούομεν, ὅτι ὁ κόσμος οὗτος
[3, 9]	εἶτα κλάει. ἄφες ὀλίγα ἐξ	αὐτῶν	καὶ ἐξοίσεις. καὶ σὺ ἄφες
[3, 22]	λύκος ἁρπάσῃ τι τῶν προβάτων	αὐτῶν·	καὶ οὗτοι δὲ πρόβατά εἰσιν
[3, 21]	συμπίπτοντα καλῶς καὶ κοσμεῖσθαι ὑπ´	αὐτῶν;	καὶ πόθεν σοι μεταδιδόναι τούτων
[3, 1]	διαφόρως εἶναί μοι δοκεῖ ἕκαστον	αὐτῶν	καλόν· ἢ γὰρ οὔ; (Ὡμολόγει.
[3, 22]	δίχα τῶν θαυμαζομένων εἶναι ὑπ´	αὐτῶν	καλὸν καὶ ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ
[3, 13]	ἐξεργασίας δεῖται τούτων, κατὰ τὸν	αὐτῶν	λόγον ἐξεργάζεσθαι. Ὁρᾶτε γάρ, ὅτι
[3, 22]	πλουσίους, ὅσης οἰμωγῆς ὁ βίος	αὐτῶν	μεστός ἐστιν. ἐν ἀρχῇ οὐκ
[3, 22]	αὐτοῖς ἐκείνοις; τί λέγουσιν; ἀκούσατε	αὐτῶν,	ὅταν οἰμώζωσιν, ὅταν στένωσιν, ὅταν
[3, 9]	ἐκεῖνο εἰπεῖν ὅτι ἀλλὰ χρείαν	αὐτῶν	οὐκ ἔχω· σὺ δ´ ἂν
[3, 24]	ἀπροαίρετα ἠτιμακὼς ᾖς καὶ μηδὲν	αὐτῶν	σὸν ἡγημένος, μόνα δ´ ἐκεῖνα
[3, 23]	ἐκκλίσεως; μὴ περιπίπτειν. ἄγε, πληροῦμεν	αὐτῶν	τὴν ἐπαγγελίαν; εἰπέ μοι τἀληθῆ·
[3, 8]	ἐποίησεν, ὅτι μεγαλόψυχον, ὅτι ἀφεῖλεν	αὐτῶν	τὸ εἶναι κακά, ὅτι ἔξεστίν
[3, 13]	αὐτοὺς ὠφέλει καὶ μὴ κατεξέρα	αὐτῶν	τὸ σαυτοῦ φλέγμα. ~Σποράδην τινά.
[3, 2]	προκόπτουσιν ἐπιβάλλων, ὁ περὶ τὴν	αὐτῶν	τούτων ἀσφάλειαν, ἵνα μηδ´ ἐν
[3, 2]	ὅτι μέγας φιλόσοφος‘ βλέπεται ἐξ	αὐτῶν	τούτων. τί θέλεις ἐξ ἄλλων
[3, 8]	ἄκουσον. Ἰταλικὸς ὁ μάλιστα δοκῶν	αὐτῶν	φιλόσοφος εἶναι παρόντος ποτέ μου
[3, 23]	νεώτεροι καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς	αὑτῶν	ἀπολίπωσιν καὶ τοὺς φίλους καὶ
[3, 22]	ἢ τρία κακόρυγχα παιδία ἀνθ´	αὑτῶν	εἰσάγοντες ἢ οἱ ἐπισκοποῦντες πάντας
[3, 21]	πατρίδας καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς	αὑτῶν,	ἵν´ ἐλθόντες λεξείδιά σου ἐξηγουμένου
[3, 13]	ἐφιστάνειν τῇ θείᾳ διοικήσει, τῇ	αὑτῶν	πρὸς τἆλλα σχέσει· ἐπιβλέπειν, πῶς
[3, 7]	ὑποτεταχότας αὐτῷ τὴν ὄρεξιν τὴν	αὑτῶν,	τὴν ἔκκλισιν, τὴν ὁρμήν, τὴν
[3, 22]	ἀνθρώπους ἀποσοβεῖν, ἀλλ´ αὐτὸν τὸν	αὐχμὸν	αὐτοῦ δεῖ καθαρὸν εἶναι καὶ
[3, 22]	μηδὲν ἔχοντα, γυμνόν, ἄοικον, ἀνέστιον,	αὐχμῶντα,	ἄδουλον, ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ
[3, 3]	ἐκίνησεν ἐφ´ αὑτό, τὸ κακὸν	ἀφ´	αὑτοῦ. οὐδέποτε δ´ ἀγαθοῦ φαντασίαν
[3, 21]	ἐφόδιον τοιοῦτον εἰς τὸν βίον,	ἀφ´	οὗ ὁρμώμενοι φέρειν δυνήσονται τὰ
[3, 21]	ὡς οἱ ἀθληταὶ τοὺς ὤμους,	ἀφ´	ὧν ἐγυμνάσθησαν καὶ ἔφαγον, ὡς
[3, 21]	ὡς οἱ τὰς τέχνας ἀναλαβόντες,	ἀφ´	ὧν ἔμαθον. οὐκ ἔρχεται ὁ
[3, 7]	μηδέν. τούτοις σύμφωνα δόγματα ζήτησον,	ἀφ´	ὧν ὁρμώμενος ἡδέως ἀφέξῃ πραγμάτων
[3, 20]	ἀνθρώπων τῶν ταῦτα περιποιεῖν ἢ	ἀφαιρεῖσθαι	δυναμένων. Ἔστιν οὖν ἀπὸ τούτων
[3, 24]	ἀλλότρια· τὰ μὲν κωλυτὰ καὶ	ἀφαιρετὰ	καὶ ἀναγκαστὰ οὐκ ἴδια, τὰ
[3, 22]	Κυνικόν, πῶς αὐτοῦ τὴν βασιλείαν	ἀφαιρούμεθα.	(Ναί· ἀλλὰ Κράτης ἔγημεν. (Περίστασίν
[3, 24]	τοὺς πολλοὺς λόγους ἱκετεύεις, ἵνα	ἀφεθῇς;	ἄνθρωπε, εἰς φυλακήν σε δεῖ
[3, 8]	ὑπομενητικὸν ἐποίησεν, ὅτι μεγαλόψυχον, ὅτι	ἀφεῖλεν	αὐτῶν τὸ εἶναι κακά, ὅτι
[3, 2]	ἐνόει Ἀρχέδημον. τάλας, οὐ θέλεις	ἀφεῖναι	ταῦτα τὰ μηδὲν πρὸς σέ;
[3, 1]	καλῶς ἔχοντα μηδὲ περιεργάζεσθαι, ἀλλ´	ἀφεῖναι	τὸν ἄνδρα ἄνδρα, τὴν γυναῖκα
[3, 24]	αὐτῷ οὐδ´ ἄμεινον. σὺ δ´	ἀφεὶς	ἐκτελεῖν τὰ προστάγματα τοῦ στρατηγοῦ
[3, 24]	ἢ οὐδ´ ὅλως ἀντιβλέπεις, ἀλλ´	ἀφεὶς	τοὺς πολλοὺς λόγους ἱκετεύεις, ἵνα
[3, 9]	εἴ τι ἔχω κακὸν δόγμα,	ἄφελε	αὐτό· εἴ τι ἔχεις, θὲς
[3, 22]	τοῦ σώματος ἐνδείκνυσθαι, ὅτι ἡ	ἀφελὴς	καὶ λιτὴ καὶ ὕπαιθρος δίαιτα
[3, 2]	ἐστίν. (Οἱ δὲ νῦν φιλόσοφοι	ἀφέντες	τὸν πρῶτον τόπον καὶ τὸν
[3, 7]	ζήτησον, ἀφ´ ὧν ὁρμώμενος ἡδέως	ἀφέξῃ	πραγμάτων οὕτως πιθανῶν πρὸς τὸ
[3, 21]	ἐπιχειρεῖς πράγματι μηδέν σοι προσήκοντι;	ἄφες	αὐτὸ τοῖς δυναμένοις, τοῖς κοσμοῦσι.
[3, 12]	μὴ παραδέχεσθαι, ἀλλὰ λέγειν ἔκδεξαι,	ἄφες	ἴδω, τίς εἶ καὶ πόθεν
[3, 9]	ἐξενεγκεῖν οὐ δύναται, εἶτα κλάει.	ἄφες	ὀλίγα ἐξ αὐτῶν καὶ ἐξοίσεις.
[3, 7]	λυμαντικὰ οἴκων, οὐδὲ γυναιξὶ πρέποντα.	ἄφες	ταῦτ´, ἄνθρωπε. ζῇς ἐν ἡγεμονούσῃ
[3, 9]	αὐτῶν καὶ ἐξοίσεις. καὶ σὺ	ἄφες	τὴν ὄρεξιν· μὴ πολλῶν ἐπιθύμει
[3, 1]	καὶ καλλώπιζε· τὴν κόμην δ´	ἄφες	τῷ πλάσαντι ὡς αὐτὸς ἠθέλησεν.
[3, 24]	Οὐκ αἰσθάνῃ, τίνων ἀνθρώπων φωνὴν	ἀφῆκας;	ὅτι Ἐπικουρείων καὶ κιναίδων; εἶτα
[3, 22]	δ´ αὐτὸν ἔτι ὁ ὕπνος	ἀφῆκεν,	ἐντεθύμηται δ´, ὅσα ἐντεθύμηται ὡς
[3, 22]	τοῦ δαρῆναι διψῆσαι, καυματισθῆναι, πολλὴν	ἁφὴν	καταπιεῖν. Βούλευσαι ἐπιμελέστερον, γνῶθι σαυτόν,
[3, 15]	χεῖρα ἐκβαλεῖν, σφυρὸν στρέψαι, πολλὴν	ἁφὴν	καταπιεῖν, μαστιγωθῆναι· καὶ μετὰ τούτων
[3, 1]	δικαστὰς τί λέγει; ἄν μ´	ἀφῆτε‘	φησίν, ἐπὶ τούτοις, ἵνα μηκέτι
[3, 26]	οὐ παρέχει μοι πολλά, οὐκ	ἄφθονα,	τρυφᾶν με οὐ θέλει οὐδὲ
[3, 24]	οὐδὲ ποθῶν οὐδ´ ὡς ὀρφανοὺς	ἀφιείς;	ᾔδει γάρ, ὅτι οὐδείς ἐστιν
[3, 10]	πρὸς τοῦτο· μή, ἂν πυρέξωμεν,	ἀφιέναι	πάντα καὶ ἐπιλανθάνεσθαι· ἂν ἐγὼ
[3, 24]	λοιπὸν μέμνησο, ὅτι πρὸς ςκυτέα	ἀφῖξαι,	πρὸς λαχανοπώλην, οὐδενὸς μεγάλου ἢ
[3, 24]	ἐλθεῖν ἄξιον τὸ πρᾶγμα· ἔστω,	ἀφίξομαι.	τοῦ διαλεχθῆναι οὕτως· ἔστω, διαλεχθήσομαι.
[3, 24]	λόγον μὴ ἔχειν ἀρκοῦντα πρὸς	ἀφοβίαν,	πρὸς ἀλυπίαν. ἂν δ´ ἅπαξ
[3, 24]	ἅπαξ περιποιήσῃ τὸ ἄλυπον καὶ	ἄφοβον,	ἔτι σοι τύραννος ἔσται τις
[3, 22]	οὐκ εἰμὶ ἄλυπος, οὐκ εἰμὶ	ἄφοβος,	οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; πότε ὑμῶν
[3, 26]	οὕτως δὲ καὶ εἰθίζου φιλοσοφῶν	ἀφορᾶν	εἰς ἄλλους καὶ μηδὲν αὐτὸς
[3, 5]	τι πρὸς ἄλλα ἐχρησάμην ταῖς	ἀφορμαῖς	ἃς ἔδωκας; μή τι ταῖς
[3, 22]	ἢ ἐκκλίνειν ἢ ὁρμᾶν ἢ	ἀφορμᾶν	ἢ παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι τίς
[3, 7]	ἐπιμελεῖσθαι, καθόλου ὀρέγεσθαι, ἐκκλίνειν, ὁρμᾶν,	ἀφορμᾶν,	ὡς ἕκαστον τούτων δεῖ ποιεῖν,
[3, 24]	τὸ εὐσταθεῖν ἐποίησεν. πρὸς τοῦτο	ἀφορμὰς	ἔδωκεν, τὰ μὲν ἴδια δοὺς
[3, 2]	τί γὰρ οἶδεν; τὰς πρώτας	ἀφορμὰς	ἔχει, πλέον δ´ οὐδέν‘ ἐξέστηκας,
[3, 2]	ὁ περὶ τὰς ὁρμὰς καὶ	ἀφορμὰς	καὶ ἁπλῶς ὁ περὶ τὸ
[3, 6]	τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰς κοινὰς	ἀφορμὰς	ὁρῶσιν. ἡ τοιαύτη κατάστασις κοινὸς
[3, 22]	μή τι ὁρμή, μή τι	ἀφορμή;	οὔ‘ φησίν, ἀλλὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[3, 12]	ὁ περὶ τὴν ὁρμὴν καὶ	ἀφορμήν·	ἵν´ εὐπειθὴς τῷ λόγῳ, ἵνα
[3, 26]	θαλάττης φέρονται ἄλλην ἐξ ἄλλης	ἀφορμὴν	πρὸς τὸ διατρέφεσθαι φιλοτεχνοῦντες; καὶ
[3, 10]	καλῶς ἕξω’ τί παρέχεις αὐτῷ	ἀφορμὴν	τοῦ ἐπᾶραι ὀφρῦν; οὐχὶ δὲ
[3, 7]	τὴν ἔκκλισιν, τὴν ὁρμήν, τὴν	ἀφορμήν.	τοῦτο ποίησον, τοῦτο μὴ ποιήσῃς·
[3, 14]	ποιῇ τι ἀσκητικόν, ἐκ πάσης	ἀφορμῆς	λέγει αὐτὸ πρὸς πάντας. ἐγὼ
[3, 22]	ᾧ ἐκκλίνομεν, ᾧ ὁρμῶμεν καὶ	ἀφορμῶμεν.	πῶς ἠμέληται; ἀγνοεῖ τὴν οὐσίαν
[3, 24]	καὶ ἐκάλει καὶ πρὸς ἐκεῖνον	ἀφορῶν	ἔπραττεν ἃ ἔπραττεν. τοιγάρτοι πανταχοῦ
[3, 7]	τί ἀπέχῃ τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ;	ἄφρον	ἐστὶ τοῦτο, ἠλίθιόν ἐστιν. ἀλλ´
[3, 22]	Τρώων; τίνων ὄντων; φρονίμων ἢ	ἀφρόνων;	εἰ φρονίμων, τί αὐτοῖς πολεμεῖτε;
[3, 22]	φρονίμων, τί αὐτοῖς πολεμεῖτε; εἰ	ἀφρόνων,	τί ὑμῖν μέλει; Ἐν τίνι
[3, 7]	τοῦτ´ ἔστι διὰ τὸ κράτιστον.	ἀφρόνως	δὲ ποιεῖ καὶ εἰ ἀπέχεται
[3, 7]	οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ. Διὰ τοῦτο	ἀφρόνως	ἐποίησε Μάξιμος, εἰ δι´ ἄλλο
[3, 13]	οὐ σποδόν; ἀλλ´ ἐκεῖνα ὑπ´	ἀφροσύνης	ταῦτα ποιεῖ, ἡμεῖς δ´ ὑπὸ
[3, 6]	δοκιμαστηρίῳ χρώμενος τῶν εὐφυῶν καὶ	ἀφυῶν.	ἔλεγε γὰρ ὅτι ὡς ὁ
[3, 22]	ἐκκλείεται, εἰς πορισμόν. ἵνα τἆλλα	ἀφῶ,	δεῖ αὐτὸν κουκκούμιον, ὅπου θερμὸν
[3, 13]	εἰς ὑδάτιον. οὐδεὶς Ἅιδης οὐδ´	Ἀχέρων	οὐδὲ Κωκυτὸς οὐδὲ Πυριφλεγέθων, ἀλλὰ
[3, 12]	εἶ, λοιδορούμενος ἀνέχεσθαι, ἀτιμασθεὶς μὴ	ἀχθεσθῆναι.	εἶθ´ οὕτως {προ{ ς} βήσῃ,
[3, 25]	εὐφραίνῃ ἀναμιμνῃσκόμενος, ἐφ´ οἷς δ´	ἄχθῃ,	καὶ εἰ δυνατόν, ἀνάλαβε κἀκεῖνα
[3, 24]	χαίροντας, τοῖς δ´ ἀπαλλαττομένοις μὴ	ἀχθομένους.	ὁ δ´ ἄνθρωπος πρὸς τῷ
[3, 23]	ἀναβάντα ἐπὶ πούλβινον διαγράφειν, πῶς	Ἀχιλλεὺς	ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν,
[3, 22]	δύνασαι τῷ Ἕκτορι μονομαχῆσαι· ἴσθι	Ἀχιλλεύς.	εἰ δὲ Θερσίτης παρελθὼν ἀντεποιεῖτο
[3, 26]	αὐτῆς ὅσον ἐπὶ σοὶ κατῄσχυνας	ἄχρηστα	ἐπιδείξας καὶ ἀνωφελῆ τοῖς ἀναλαμβάνουσιν·
[3, 24]	μὴ διαβάλῃς τὰ θεωρήματα ὡς	ἄχρηστα;	τί σοι κακὸν ἐποίησεν φιλοσοφία;
[3, 24]	κυβερνήτης; οὐχὶ δ´ ὡς σκεῦος	ἄχρηστον	ἐκβαλεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ ἐμπόδιον
[3, 26]	σεαυτοῦ. διὰ τί δ´ οὕτως	ἄχρηστον	καὶ ἀνωφελῆ σαυτὸν παρεσκεύακας, ἵνα
[3, 24]	οὐκ ἀγρυπνήσει, οὐ κινδυνεύσει, ἀλλὰ	ἄχρηστος	δόξει στρατεύεσθαι. πάλιν ἐν πλοίῳ
[3, 24]	αὐτοῦ τοὺς πόνους ἔργῳ αὐτὸς	ἀχρήστους	ἐξελέγχῃς; οὐκ ἤρκει σοι τὰ
[3, 20]	Ἑρμοῦ ῥαβδίον· οὗ θέλεις’ φησίν,	ἅψαι	καὶ χρυσοῦν ἔσται’ οὔ· ἀλλ´
[3, 21]	Δήμητρα ἐπικαλεσάμενοι· τηλικούτου δ´ ἔργου	ἁψάμενός	τις ἄνευ θεῶν ἀσφαλῶς ἅψεται
[3, 16]	τὴν λύραν λαβών, ὥστ´ εὐθὺς	ἁψάμενος	τῶν χορδῶν γνῶναι τὰς ἀσυμφώνους
[3, 21]	ἁψάμενός τις ἄνευ θεῶν ἀσφαλῶς	ἅψεται	καὶ οἱ τούτῳ προσιόντες εὐτυχῶς