HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ν  =  80 formes différentes pour 175 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 23]   λόγος; καὶ καλῶς λέγει. {οὐδὲ{  ν}   γὰρ τῷ μουσικῷ, καθὸ μουσικός
[3, 1]   ὁρῶμεν κύνα πεφυκότα, πρὸς {ἄλλο{  ν}   δ´ ἵππον, πρὸς ἄλλο δ´
[3, 22]   τριβωνάριον. καὶ τί μοι {λείπει{  ν}   οὐκ εἰμὶ ἄλυπος, οὐκ εἰμὶ
[3, 26]   λίθος ἐπιπεσών, εἰς θάνατον. {τοῦτο{  ν}   οὖν οὐ πολλάκις σὺ αὐτὸς
[3, 14]   πίνειν; ἄνθρωπε, εἴ σοι {λυσιτελεῖ{  ν}   πίνειν, πῖνε· εἰ δὲ μή,
[3, 5]   ὥσπερ ἄλλος τις‘ φησίν, {χαίρει{  ν}   τὸν ἀγρὸν τὸν αὑτοῦ ποιῶν
[3, 1]   ἂν ἐγκαλῇς, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι;  ναί·   ἀλλ´ ἐρῶ καὶ οὐ πεισθήσεται.
[3, 17]   γνώσῃ, ὅτι κατὰ λόγον γέγονεν.  ναί,   ἀλλ´ ἄδικος πλέον ἔχει.
[3, 22]   μὴ ἀποκτείνωσιν, οὐ μὴ ἀποθάνωσιν;  ναί,   ἀλλ´ οὐχ´ ὑφ´ ἓν πάντες.
[3, 24]   στένουσιν μηδὲ ποθοῦσι τὰ πρῶτα.  (Ναί·   ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ ἄλογα εἶναι
[3, 26]   γε τὸ ἀποθανεῖν μετρίως ἔχεις;  (Ναί·   ἀλλὰ καὶ οἱ ἐμοὶ πεινήσουσιν.
[3, 22]   πῶς αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἀφαιρούμεθα.  (Ναί·   ἀλλὰ Κράτης ἔγημεν. (Περίστασίν μοι
[3, 1]   γυναικαρίοις; ὡς ἀνὴρ αὐτοῖς ἄρεσον.  ναί·   ἀλλὰ τοῖς λείοις χαίρουσιν. οὐκ
[3, 22]   πυρός, σιδήρου, παντὸς τοῦ ἰσχυροτέρου;  ναὶ   δοῦλον. πῶς οὖν ἔτι ἀνεμπόδιστον
[3, 22]   σωματίου δέ; ναί. καὶ κτησειδίου;  ναί·   καὶ ἀρχῶν καὶ τιμῶν. τί
[3, 22]   τύραννος οὐ γίνεται. σωματίου δέ;  ναί.   καὶ κτησειδίου; ναί· καὶ ἀρχῶν
[3, 23]   σήμερόν μου πολλῷ πλείονες ἤκουσαν.  ναί,   πολλοί. δοκοῦμεν ὅτι πεντακόσιοι. οὐδὲν
[3, 24]   πλουσίων, ὅταν τινὸς ὁμοίου δέῃ;  (Ναί·   τὸν σκυτέα γὰρ οὐ θαυμάζω.
[3, 13]   παρασχεῖν, μή τι καὶ ἀπὸ  ναυαγίου,   μή τι καὶ ἀπὸ ἐμπρησμοῦ
[3, 26]   μόνος. δ´ Ὀδυσσεὺς ὅτε  ναυαγὸς   ἐξερρίφη, μή τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν
[3, 4]   ὅταν ἐμποδίζωνται ὑπ´ αὐτοῦ; οἱ  ναῦται   οὐ λοιδοροῦσι; τὸν Καίσαρα παύονται
[3, 24]   δόξει στρατεύεσθαι. πάλιν ἐν πλοίῳ  ναύτης   ἂν πλέῃς, μίαν χώραν κάτεχε
[3, 5]   τὸν γεωργὸν γεωργοῦντα καταλαμβάνουσι, τὸν  ναυτικὸν   πλέοντα. σὺ τί θέλεις ποιῶν
[3, 24]   καὶ κακὸν παράδειγμα τῶν ἄλλων  ναυτῶν;   οὕτως δὲ καὶ ἐνθάδε· στρατεία
[3, 1]   ἀνατρέφεσθαι; Μή, τοὺς θεούς σοι,  νεανίσκε·   ἀλλ´ ἅπαξ ἀκούσας τῶν λόγων
[3, 1]   ὠμῶς οὐδ´ ἀπογνωστικῶς, ἀλλ´ ἐρῶ·  νεανίσκε,   τίνα θέλεις καλὸν ποιεῖν; γνῶθι
[3, 1]   οὖν εἰ θέλεις καλὸς εἶναι,  νεανίσκε,   τοῦτο ἐκπόνει, τὴν ἀρετὴν τὴν
[3, 9]   σοι λείπειν ἐφαντάζου; ὅτε δὲ  νεανίσκος   καὶ ἤδη ἐπολιτεύου καὶ δίκας
[3, 23]   ἐπῄνεις καὶ περιεῖπες αὐτόν; (Εὐφυὴς  νεανίσκος   καὶ λόγων ἀκουστικός. (Πόθεν τοῦτο;
[3, 22]   εἶναι ἀνάγκη. Πυθομένου δὲ τοῦ  νεανίσκου,   εἰ νοσήσας ἀξιοῦντος φίλου πρὸς
[3, 1]   καλλωπισμοῦ. Εἰσιόντος τινὸς πρὸς αὐτὸν  νεανίσκου   ῥητορικοῦ περιεργότερον ἡρμοσμένου τὴν κόμην
[3, 1]   ποτ´ ἀκούω Πολέμωνα ἐξ ἀκολαστοτάτου  νεανίσκου   τοσαύτην μεταβολὴν μεταβαλεῖν. ἔστω, οὐκ
[3, 16]   διὰ τοῦτο ἄτονά ἐστι καὶ  νεκρά,   καὶ σικχᾶναι ἔστιν ἀκούοντα ὑμῶν
[3, 22]   μέγα ἀξιόλογον τὸ φύσει  νεκρόν,   γῆ, πηλός; τί
[3, 10]   τὸ οὐκ ἐμόν, τὸ φύσει  νεκρόν;   τούτων καιρός ἐστι τῷ
[3, 23]   ἐμποιῇ τοῦ φιλοσόφου λόγος,  νεκρός   ἐστι καὶ αὐτὸς καὶ
[3, 4]   θέλεις ἀγῶνας ἄγων ἀνακήρυξον αὐτὸν  Νέμεα,   Πύθια, Ἴσθμια, Ὀλύμπια· ἐν φανερῷ
[3, 12]   ἂν δὲ πρὸς ἐπίδειξιν, ἔξω  νενευκότος   ἐστὶ καὶ ἄλλο τι θηρωμένου
[3, 1]   λόγου ἀκουστικός; πόσοι δ´ ἄλλοι  νέοι   ἐφ´ ἡλικίας πολλὰ τοιαῦτα διαμαρτάνουσιν;
[3, 21]   Εἶτα τούτου ἕνεκα ἀπολίπωσιν οἱ  νέοι   τὰς πατρίδας καὶ τοὺς γονεῖς
[3, 7]   ἐπαιδεύοντο Ἀθηναῖοι; λάβε μοι  νέον,   ἄγαγε κατὰ τὰ δόγματά σου.
[3, 12]   μάχη κορασιδίῳ κομψῷ πρὸς  νέον   ἀρχόμενον φιλοσοφεῖν· χύτρα, φασί, καὶ
[3, 1]   ῥῆμα εἴπῃ; οὕτως μου ἀπέγνω;  νέος   οὐκ ἤμην; οὐκ ἤμην λόγου
[3, 24]   ὅπου θέλουσιν, καὶ μετοικοδομεῖν τὰς  νεοσσιὰς   καὶ τὰ πελάγη διαπερᾶν μὴ
[3, 1]   βουλευτὴς καὶ ῥήτωρ. τοιούτους δεῖ  νέους   εὔχεσθαι ἡμῖν φύεσθαι καὶ ἀνατρέφεσθαι;
[3, 22]   οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ μή,  Νέρων   ἂν εὐδαίμων ἐγένετο καὶ Σαρδανάπαλλος.
[3, 22]   καίτοι κομψότερος ὢν Σαρδαναπάλλου καὶ  Νέρωνος,   ἀλλὰ τῶν ἄλλων ῥεγκόντων ἐκεῖνος
[3, 6]   ἀποκρούεταί τις αὐτόν, τοσούτῳ μᾶλλον  νεύει   ἐφ´ πέφυκεν. ~Πρὸς τὸν
[3, 26]   τοῦτον οὖν μοι γυμνάζου, ἐνταῦθα  νευέτωσαν   οἱ λόγοι πάντες, τὰ ἀσκήματα,
[3, 24]   στρατιώτου καὶ τοῦ στρατηγοῦ πρὸς  νεῦμα   πράσσειν ἕκαστα· εἰ οἷόν τε,
[3, 1]   ἀνέξομαι οὐδ´ ἀνήσω· ἀλλὰ καὶ  νέῳ   καὶ πρεσβυτέρῳ καὶ ἁπλῶς ἀεὶ
[3, 21]   τυχὸν ἐξαρκεῖ πρὸς τὸ ἐπιμεληθῆναι  νέων·   δεῖ δὲ καὶ προχειρότητά τινα
[3, 6]   κατάστασις κοινὸς νοῦς καλεῖται. Τῶν  νέων   τοὺς μαλακοὺς οὐκ ἔστι προτρέψαι
[3, 23]   εἶτα τούτου ἕνεκα ἀποδημήσωσιν ἄνθρωποι  νεώτεροι   καὶ τοὺς γονεῖς τοὺς αὑτῶν
[3, 25]   ἔξεστι δὲ ὀλίγου εἶναι καὶ  νὴ   Δία ἔξεστιν μὲν εὐτυχεστάτῳ, ἔξεστι
[3, 21]   εἶναι καὶ ἐπιτηδειότητα πρὸς τοῦτο,  νὴ   τὸν Δία, καὶ σῶμα ποιὸν
[3, 1]   οὐδεὶς οὐχὶ θαυμάσει τὴν προγραφήν·  νὴ   τὸν Δία, οἶμαι ὅτι αὐτοὶ
[3, 3]   μέχρι νυκτός, ἐγίνετο ἄν τι,  νὴ   τοὺς θεούς. νῦν δ´ εὐθὺς
[3, 24]   οὕτως οὐδέποτε παύσει παιδίον· ὢν  νήπιον;   οὐκ οἶσθ´, ὅτι τὰ
[3, 22]   γάρ, ὅτι τὸ χεῖρον ἀνάγκη  νικᾶσθαι   ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ὅπου χεῖρόν
[3, 22]   καταβαίνει τὸν ἀγῶνα, ὅπου δύναται  νικηθῆναι,   ἀλλὰ τῶν ἀλλοτρίων εὐθὺς ἐξίσταται,
[3, 22]   ταλαίπωρον. οὐκ ἔστιν ἐν Ὀλυμπίοις  νικηθῆναι   μόνον καὶ ἐξελθεῖν, ἀλλὰ πρῶτον
[3, 15]   μετὰ τούτων πάντων ἔσθ´ ὅτε  νικηθῆναι.   ταῦτα λογισάμενος, ἂν ἔτι θέλῃς,
[3, 15]   τινῶν αἰσχρῶς ἀποστήσῃ. θέλω Ὀλύμπια  νικῆσαι.   ἀλλὰ σκόπει τὰ καθηγούμενα αὐτοῦ
[3, 7]   πιθανῶν πρὸς τὸ ἀγαγεῖν καὶ  νικῆσαι.   ἂν δὲ πρὸς τῇ πιθανότητι
[3, 15]   ὁμοίως δυσαρεστεῖν; ἀγρυπνῆσαι δεῖ, πονῆσαι,  νικῆσαί   τινας ἐπιθυμίας, ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν
[3, 4]   ἐμὲ βλάπτεσθαι. (Τίνα οὖν θέλω  νικῆσαι;   (Τὸν νικῶντα· καὶ οὕτως ἀεὶ
[3, 4]   (Τὸν νικῶντα· καὶ οὕτως ἀεὶ  νικήσει,   ὃν θέλω. (Ἀλλὰ θέλω στεφανωθῆναι
[3, 4]   οὐδείς· γελοῖον οὖν, ἵν´ ἄλλος  νικήσῃ   κωμῳδῶν, ἐμὲ βλάπτεσθαι. (Τίνα οὖν
[3, 25]   ἀπείπῃς, πάλιν ἔξεστιν, κἂν ἅπαξ  νικήσῃς,   ὅμοιος εἶ τῷ μηδέποτε ἀπειπόντι.
[3, 22]   Ἀθηναίων μόνον Λακεδαιμονίων  Νικοπολιτῶν,   εἶτα καὶ δέρεσθαι δεῖ τὸν
[3, 25]   λοιπὸν ὡς κακὸς ἀθλητὴς περιέρχῃ  νικώμενος   τὴν περίοδον ὅμοιος τοῖς ἀποφυγοῦσιν
[3, 4]   (Τίνα οὖν θέλω νικῆσαι; (Τὸν  νικῶντα·   καὶ οὕτως ἀεὶ νικήσει, ὃν
[3, 16]   θρυλεῖται. οὕτως ὑμᾶς οἱ ἰδιῶται  νικῶσιν.   πανταχοῦ γὰρ ἰσχυρὸν τὸ δόγμα,
[3, 23]   εἶτ´ ἐγὼ καθίσας ὑμῖν λέγω  νοημάτια   καὶ ἐπιφωνημάτια, ἵν´ ὑμεῖς ἐπαινέσαντές
[3, 22]   πῶς‘ ἔφη, σὲ θεοῖς ἐχθρὸν  νομίζων;   πάλιν Ἀλεξάνδρῳ ἐπιστάντι αὐτῷ κοιμωμένῳ
[3, 10]   λέγει δός μοι ἀπόδειξιν, εἰ  νομίμως   ἤθλησας, εἰ ἔφαγες ὅσα δεῖ,
[3, 3]   γὰρ πέφυκα· τοῦτό μοι τὸ  νόμισμα   δέδωκεν θεός. διὰ τοῦτο,
[3, 3]   οὐ μᾶλλον τὸ Καίσαρος  νόμισμα.   ἔνθεν ἐξήρτηται πᾶσα κίνησις καὶ
[3, 3]   Ὅταν οὖν ἄλλῳ ἄλλο τὸ  νόμισμα   ᾖ, ἐκεῖνό τις δείξας ἔχει
[3, 3]   παιδάρια ἐσπούδακεν. δὸς αὐτῷ τὸ  νόμισμα   καὶ λάβε θέλεις. ἄλλος
[3, 3]   χρῆται; κορασιδίοις. λάβε‘ φησίν, τὸ  νόμισμα   καὶ πώλησόν μοι τὸ πραγμάτιον‘
[3, 3]   ὡς γὰρ τὸ τοῦ Καίσαρος  νόμισμα   οὐκ ἔξεστιν ἀποδοκιμάσαι τῷ τραπεζίτῃ
[3, 3]   αὐτὸν ἀναγκάζει ἔσωθεν, τὸ  νόμισμα   τοῦτο τεταχώς. Πρὸς τοῦτο μάλιστα
[3, 3]   τὴν ἐπαρχίαν κλέπτης ἀνθύπατος. τίνι  νομίσματι   χρῆται; ἀργυρίῳ. δεῖξον καὶ ἀπόφερε
[3, 3]   θέλεις. ἐλήλυθεν μοιχός. τίνι  νομίσματι   χρῆται; κορασιδίοις. λάβε‘ φησίν, τὸ
[3, 24]   πόλις, τῆς πόλεως  νόμος.   δὸς οὖν αὐτό· δεῖ γάρ
[3, 24]   γε οὐ δυνατόν, ἀλλ´  νόμος   θεῖος καὶ ἰσχυρὸς καὶ ἀναπόδραστος
[3, 17]   ἀεὶ καὶ πρόχειρον ἔχετε, ὅτι  νόμος   οὗτος φυσικὸς τὸν κρείττονα τοῦ
[3, 11]   τινά. Εἰσί τινες ὡς ἐκ  νόμου   διατεταγμέναι κολάσεις τοῖς ἀπειθοῦσι τῇ
[3, 24]   με {ἀ{ ι} εὶ τῷ  νόμῳ   πείθεσθαι ἐν παντί. εἶθ´ ὅταν
[3, 24]   δ´ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ  νόον   ἔγνω· καὶ ἔτι πρόσθεν τῷ
[3, 1]   τὸ γνῶθι σαυτὸν μηδενὸς αὐτὸ  νοοῦντος;   Σωκράτης πάντας ἔπειθε τοὺς προσιόντας
[3, 5]   γὰρ εἶ τὴν κεφαλὴν κρατούμενος  νοσεῖν.   (Ἀλλ´ ἐπὶ κλιναρίου κομψοῦ ἐν
[3, 22]   Πυθομένου δὲ τοῦ νεανίσκου, εἰ  νοσήσας   ἀξιοῦντος φίλου πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν
[3, 26]   χρόνον; Τί οὖν, ἂν νοσήσω;  (Νοσήσεις   καλῶς. (Τίς με θεραπεύσει; (Ὁ
[3, 26]   τοῖς ἄλλοις ποιοῦντες· ὡς Μάνης  νοσήσεις.   (Τί δὲ καὶ τὸ πέρας
[3, 26]   οὐχ ἕξω. (Ἐν ἐπιτηδείῳ οὐ  νοσήσεις;   (Τίς μοι ποιήσει τὰ τροφεῖα;
[3, 20]   ζηλωτόν. Οὔ· ἀλλὰ βλέπε μὴ  νοσήσῃς·   κακόν ἐστιν’ οἷον εἴ τις
[3, 26]   νῦν χρόνον; Τί οὖν, ἂν  νοσήσω;   (Νοσήσεις καλῶς. (Τίς με θεραπεύσει;
[3, 22]   φίλου πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν ὥστε  νοσοκομηθῆναι   ὑπακούσει, Ποῦ δὲ φίλον μοι
[3, 22]   γυναικός, αὐτῇ τῇ γυναικί· εἰς  νοσοκομίας   λοιπὸν ἐκκλείεται, εἰς πορισμόν. ἵνα
[3, 5]   καθιστᾷς σαυτόν. ~Πρὸς τοὺς διὰ  νόσον   ἀπαλλαττομένους. Νοσῶ, φησίν, ἐνθάδε καὶ
[3, 5]   ἀλλὰ δι´ ἐμέ‘ ἔτι ὑπολογίζῃ  νόσον;   οὐκ οἶδας, ὅτι καὶ νόσος
[3, 20]   βουλήματι τῆς φύσεως παρακολουθῶν; τὴν  νόσον   τί ποιήσεις; δείξω αὐτῆς τὴν
[3, 20]   κἀγὼ αὐτὸ ἀγαθὸν ποιήσω. φέρε  νόσον,   φέρε θάνατον, φέρε ἀπορίαν, φέρε
[3, 20]   ἐπὶ τοῦ βίου. ὑγεία ἀγαθόν,  νόσος   δὲ κακόν; οὔ, ἄνθρωπε. ἀλλὰ
[3, 5]   νόσον; οὐκ οἶδας, ὅτι καὶ  νόσος   καὶ θάνατος καταλαβεῖν ἡμᾶς ὀφείλουσίν
[3, 26]   δὲ καὶ τὸ πέρας τῆς  νόσου;   (Ἄλλο τι θάνατος; ἆρ´
[3, 20]   δεῖ ὑπολάβω, ἂν περὶ  νόσου,   ἂν περὶ ἀναρχίας, οὐκ ἀρκεῖ
[3, 20]   κακῶς κακόν. (Ὥστε καὶ ἀπὸ  νόσου   ἔστιν ὠφεληθῆναι; (Τὸν θεόν σοι,
[3, 24]   δείκνυσι τοῖς ἀνθρώποις, δίχα ἀρχῆς,  νοσοῦντα·   εἰς Γύαρα ἀποστέλλει, εἰς δεσμωτήριον
[3, 5]   μήτηρ μου τὴν κεφαλὴν  νοσοῦντος   οὐ κρατήσει. (Ἄπιθι τοίνυν πρὸς
[3, 10]   οἴσεις. ~Πῶς φέρειν δεῖ τὰς  νόσους.   Ἑκάστου δόγματος ὅταν χρεία
[3, 5]   ~Πρὸς τοὺς διὰ νόσον ἀπαλλαττομένους.  Νοσῶ,   φησίν, ἐνθάδε καὶ βούλομαι ἀπιέναι
[3, 7]   ἄξιόν ἐστι κριτὴν εἶναι ὅσου  Νουμήνιος;   (Ἀλλὰ δύναμαι ὃν θέλω εἰς
[3, 7]   καταφιλήσας, τὴν Συμφόρου τὴν  Νουμηνίου;   τίνος πρὸ τοῦ κοιτῶνος κοιμηθείς;
[3, 6]   ὁρῶσιν. τοιαύτη κατάστασις κοινὸς  νοῦς   καλεῖται. Τῶν νέων τοὺς μαλακοὺς
[3, 6]   τινος, τί ἐστιν κοινὸς  νοῦς,   Ὥσπερ, φησίν, κοινή τις ἀκοὴ
[3, 20]   τὸ ἡμέραν εἶναι, κακὸν τὸ  νύκτα   εἶναι, μέγιστον δὲ κακῶν τὸ
[3, 26]   λείπῃ τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τὰς  νύκτας   ἀγρυπνεῖς. ταλαίπωρε, οὕτως τυφλὸς εἶ
[3, 26]   οὐκ ἐσχατόγηρων; ἀλλὰ ῥιγῶντες τὰς  νύκτας   καὶ τὰς ἡμέρας καὶ χαμαὶ
[3, 24]   ἀλλ´ αὐτὸς ἐγὼ μεθ´ ἡμέραν,  νυκτὸς   διὰ τῶν ἐνυπνίων ἐκπηδῶν, ταρασσόμενος,
[3, 3]   καθ´ ἡμέραν ἐξ ὄρθρου μέχρι  νυκτός,   ἐγίνετο ἄν τι, νὴ τοὺς
[3, 24]   μεθ´ ὧν εἰμί. Ταῦτα  νυκτός,   ταῦτα ἡμέρας πρόχειρα ἔστω· ταῦτα
[3, 12]   καὶ πόθεν ἔρχῃ’ ὡς οἱ  νυκτοφύλακες   δεῖξόν μοι τὰ συνθήματα’ ἔχεις
[3, 23]   διέγραψα τὸν Πᾶνα καὶ τὰς  Νύμφας.   ὑπερφυῶς. εἶτά μοι λέγεις, ἐν
[3, 24]   ἐστιν αὐτὸν αὑτῷ δύνασθαι εἰπεῖν  νῦν   οἱ ἄλλοι ἐν ταῖς
[3, 23]   τις ὑπ´ αὐτοῦ θεραπευθῇ; καίτοι  νῦν   ἀκούω ὅτι καὶ οἱ ἰατροὶ
[3, 22]   τὸν Διογένους, ἀλλ´ εἰς τοὺς  νῦν   ἀποβλέπομεν, τοὺς τραπεζῆας πυλαωρούς, οἳ
[3, 19]   ὑμῖν πάντας θεούς, ὅτι προεκόψαμεν.  νῦν   δ´ ἄλλην ὁδὸν ἐξ ἀρχῆς
[3, 24]   με νῦν μὲν ἐνταῦθα ἄγει,  νῦν   δ´ ἐκεῖ πέμπει, πένητα δείκνυσι
[3, 3]   ἄν τι, νὴ τοὺς θεούς.  νῦν   δ´ εὐθὺς ὑπὸ πάσης φαντασίας
[3, 26]   ἡμῖν λέγε σαυτὸν φιλόσοφον. τὸ  νῦν   δὲ μηδ´ ἂν ἄλλος τις
[3, 15]   καὶ σὺ νῦν μὲν ἀθλητής,  νῦν   δὲ μονομάχος, εἶτα φιλόσοφος, εἶτα
[3, 15]   νῦν μὲν ἀθλητὰς παίζει,  νῦν   δὲ μονομάχους, νῦν δὲ σαλπίζει,
[3, 15]   ἀθλητὰς παίζει, νῦν δὲ μονομάχους,  νῦν   δὲ σαλπίζει, εἶτα τραγῳδεῖ
[3, 24]   καλῶς σοι γένοιτο· καὶ μέχρι  νῦν   διὰ σὲ ἔμενον, δι´ ἄλλον
[3, 23]   τρέχωμεν εἰς τὸ ἀκροατήριόν σου.  νῦν   δύναταί τις ὠφελῆσαι ἄλλους μὴ
[3, 9]   δόγμα. τί ἐστιν, δι´  νῦν   εἰς Ῥώμην ἀνέρχῃ; τὸ δόγμα.
[3, 9]   τῶν σαυτοῦ δογμάτων. καὶ ὡς  νῦν   εἰς Ῥώμην πλεῖς ἐπὶ τῷ
[3, 6]   προκοπαὶ τότε ἦσαν; καθὸ γὰρ  νῦν   ἐκπεπόνηται, κατὰ τοῦτο καὶ προκοπαὶ
[3, 13]   μόνος, ἐπιβλέπων καὶ ἐνθυμούμενος  νῦν   ἐμοὶ κακὸν οὐδὲν δύναται συμβῆναι,
[3, 22]   ποιῆσαι καὶ τὴν ἔνστασιν ταύτην·  νῦν   ἐμοὶ ὕλη ἐστὶν ἐμὴ
[3, 22]   τοιαύτης δ´ οὔσης καταστάσεως, οἵα  νῦν   ἐστιν, ὡς ἐν παρατάξει, μή
[3, 6]   ἐκπεπόνηται, κατὰ τοῦτο καὶ προκοπαὶ  νῦν   εὑρεθήσονται. καὶ νῦν μὲν ὥστε
[3, 2]   πέρπερον· ταῦτα ἡμῖν ἔδειξας. ἄπελθε  νῦν   καὶ ἀναγίγνωσκε Ἀρχέδημον· εἶτα μῦς
[3, 24]   τοῖς ἀνθρώποις, ταῖς διατριβαῖς; καὶ  νῦν   κλαίων ἐκάθισας, ὅτι μὴ τοὺς
[3, 1]   αὐτῷ λέγειν ταῦτα καὶ σοὶ  νῦν   λέγουσιν οἱ θεοὶ ταῦτα Ἑρμείαν
[3, 6]   τινά. Πυθομένου δέ τινος, πῶς  νῦν   μᾶλλον ἐκπεπονημένου τοῦ λόγου πρότερον
[3, 5]   τι ἐπιτάσσεις, εἴ τι σημαίνεις;  νῦν   με θέλεις ἀπελθεῖν ἐκ τῆς
[3, 15]   ὡς τὰ παιδία ἀναστραφήσῃ,  νῦν   μὲν ἀθλητὰς παίζει, νῦν δὲ
[3, 15]   καὶ θαυμάσῃ. οὕτως καὶ σὺ  νῦν   μὲν ἀθλητής, νῦν δὲ μονομάχος,
[3, 24]   οὐχ εὑρήσετε. ἐπὶ τούτοις με  νῦν   μὲν ἐνταῦθα ἄγει, νῦν δ´
[3, 15]   πρόσαγε, μὴ ὡς τὰ παιδία  νῦν   μὲν φιλόσοφος, ὕστερον δὲ τελώνης,
[3, 6]   καὶ προκοπαὶ νῦν εὑρεθήσονται. καὶ  νῦν   μὲν ὥστε συλλογισμοὺς ἀναλύειν ἐκπεπόνηται
[3, 10]   τί οὖν δεινόν ἐστιν; ἐὰν  νῦν   μὴ ἐγγίσῃς, ὕστερον οὐκ ἐγγιεῖς;
[3, 24]   μὴ ὄν, ἀλλ´ εἰς τὸ  νῦν   μὴ ὄν. (Οὐκέτι οὖν ἔσομαι;
[3, 24]   ἔσει· ἀλλ´ ἄλλο τι, οὗ  νῦν   κόσμος χρείαν ἔχει. καὶ
[3, 24]   θάνατος, μεταβολὴ μείζων ἐκ τοῦ  νῦν   ὄντος οὐκ εἰς τὸ μὴ
[3, 1]   τότ´ ἔστι καλός. μέχρι δὲ  νῦν   οὐ τολμῶ σοι λέγειν, ὅτι
[3, 2]   γείτων σου κληρονομήσῃ, οὐ δάκνῃ;  νῦν   οὐδὲν ἄλλο σοι λείπει
[3, 1]   ἵνα μηκέτι ταῦτα πράσσω  νῦν,   οὐκ ἀνέξομαι οὐδ´ ἀνήσω· ἀλλὰ
[3, 22]   ἀπιστεῖτε, ἴδετε Κροῖσον, ἴδετε τοὺς  νῦν   πλουσίους, ὅσης οἰμωγῆς βίος
[3, 22]   ὅμοιον ἐν οὐδενὶ φαίνεσθαι οἷς  νῦν   ποιεῖς, οὐ θεῷ ἐγκαλοῦντα, οὐκ
[3, 15]   τις ἔλεγεν Γάλβα σφαγέντος ὅτι  Νῦν   προνοίᾳ κόσμος διοικεῖται;
[3, 1]   προσελθὼν πεύσομαι ταῦτα καὶ  νῦν   πυνθάνομαι, πολὺ δὲ μάλιστα ὑμῶν,
[3, 22]   καὶ τόθ´ ἕξω, κοιμῶμαι καὶ  νῦν   σκληρῶς καὶ τότε κοιμήσομαι, πηρίδιον
[3, 24]   ἔμενον, δι´ ἄλλον οὐδένα, καὶ  νῦν   σοι πειθόμενος ἀπέρχομαι. πῶς ἀπέρχῃ;
[3, 13]   εἴχομεν πρὸς τὰ συμβαίνοντα, πῶς  νῦν·   τίνα ἐστὶν ἔτι τὰ θλίβοντα·
[3, 26]   δ´ οὐκ ἔστιν. διὰ ταῦτα  νῦν   τίνεις δίκας ὧν ἠμέλησας {φιλοσοφίας}
[3, 10]   ἐπ´ αὐτοῦ τοῦ ἔργου καταμαλακίζῃ;  νῦν   τοῦ πυρέττειν καιρός ἐστιν, τοῦτο
[3, 2]   ἡμᾶς, φησίν, ἐστίν. (Οἱ δὲ  νῦν   φιλόσοφοι ἀφέντες τὸν πρῶτον τόπον
[3, 22]   οἷον δοκεῖ σοι. τριβώνιον καὶ  νῦν   φορῶ καὶ τόθ´ ἕξω, κοιμῶμαι
[3, 26]   δύστηνε, οὕτως ἀπώλεσας τὸν μέχρι  νῦν   χρόνον; Τί οὖν, ἂν νοσήσω;




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/06/2007