Livre, Chap. |
[3, 23] |
λόγος;
καὶ
καλῶς
λέγει.
{οὐδὲ{
|
ν} |
γὰρ
τῷ
μουσικῷ,
καθὸ
μουσικός
|
[3, 1] |
ὁρῶμεν
κύνα
πεφυκότα,
πρὸς
{ἄλλο{
|
ν} |
δ´
ἵππον,
πρὸς
ἄλλο
δ´ |
[3, 22] |
τριβωνάριον.
καὶ
τί
μοι
{λείπει{
|
ν} |
οὐκ
εἰμὶ
ἄλυπος,
οὐκ
εἰμὶ |
[3, 26] |
λίθος
ἐπιπεσών,
εἰς
θάνατον.
{τοῦτο{
|
ν} |
οὖν
οὐ
πολλάκις
σὺ
αὐτὸς |
[3, 14] |
πίνειν;
ἄνθρωπε,
εἴ
σοι
{λυσιτελεῖ{
|
ν} |
πίνειν,
πῖνε·
εἰ
δὲ
μή, |
[3, 5] |
ὥσπερ
ἄλλος
τις‘
φησίν,
{χαίρει{
|
ν} |
τὸν
ἀγρὸν
τὸν
αὑτοῦ
ποιῶν |
[3, 1] |
ἂν
ἐγκαλῇς,
τί
ἕξω
ἀπολογήσασθαι;
|
ναί· |
ἀλλ´
ἐρῶ
καὶ
οὐ
πεισθήσεται. |
[3, 17] |
γνώσῃ,
ὅτι
κατὰ
λόγον
γέγονεν.
|
ναί, |
ἀλλ´
ὁ
ἄδικος
πλέον
ἔχει. |
[3, 22] |
μὴ
ἀποκτείνωσιν,
οὐ
μὴ
ἀποθάνωσιν;
|
ναί, |
ἀλλ´
οὐχ´
ὑφ´
ἓν
πάντες. |
[3, 24] |
στένουσιν
μηδὲ
ποθοῦσι
τὰ
πρῶτα.
|
(Ναί· |
ἀλλ´
ὑπὸ
τοῦ
ἄλογα
εἶναι |
[3, 26] |
γε
τὸ
ἀποθανεῖν
μετρίως
ἔχεις;
|
(Ναί· |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
ἐμοὶ
πεινήσουσιν. |
[3, 22] |
πῶς
αὐτοῦ
τὴν
βασιλείαν
ἀφαιρούμεθα.
|
(Ναί· |
ἀλλὰ
Κράτης
ἔγημεν.
(Περίστασίν
μοι |
[3, 1] |
γυναικαρίοις;
ὡς
ἀνὴρ
αὐτοῖς
ἄρεσον.
|
ναί· |
ἀλλὰ
τοῖς
λείοις
χαίρουσιν.
οὐκ |
[3, 22] |
πυρός,
σιδήρου,
παντὸς
τοῦ
ἰσχυροτέρου;
|
ναὶ |
δοῦλον.
πῶς
οὖν
ἔτι
ἀνεμπόδιστον |
[3, 22] |
σωματίου
δέ;
ναί.
καὶ
κτησειδίου;
|
ναί· |
καὶ
ἀρχῶν
καὶ
τιμῶν.
τί |
[3, 22] |
τύραννος
οὐ
γίνεται.
σωματίου
δέ;
|
ναί. |
καὶ
κτησειδίου;
ναί·
καὶ
ἀρχῶν |
[3, 23] |
σήμερόν
μου
πολλῷ
πλείονες
ἤκουσαν.
|
ναί, |
πολλοί.
δοκοῦμεν
ὅτι
πεντακόσιοι.
οὐδὲν |
[3, 24] |
πλουσίων,
ὅταν
τινὸς
ὁμοίου
δέῃ;
|
(Ναί· |
τὸν
σκυτέα
γὰρ
οὐ
θαυμάζω. |
[3, 13] |
παρασχεῖν,
μή
τι
καὶ
ἀπὸ
|
ναυαγίου, |
μή
τι
καὶ
ἀπὸ
ἐμπρησμοῦ |
[3, 26] |
μόνος.
ὁ
δ´
Ὀδυσσεὺς
ὅτε
|
ναυαγὸς |
ἐξερρίφη,
μή
τι
ἐταπείνωσεν
αὐτὸν |
[3, 4] |
ὅταν
ἐμποδίζωνται
ὑπ´
αὐτοῦ;
οἱ
|
ναῦται |
οὐ
λοιδοροῦσι;
τὸν
Καίσαρα
παύονται |
[3, 24] |
δόξει
στρατεύεσθαι.
πάλιν
ἐν
πλοίῳ
|
ναύτης |
ἂν
πλέῃς,
μίαν
χώραν
κάτεχε |
[3, 5] |
τὸν
γεωργὸν
γεωργοῦντα
καταλαμβάνουσι,
τὸν
|
ναυτικὸν |
πλέοντα.
σὺ
τί
θέλεις
ποιῶν
|
[3, 24] |
καὶ
κακὸν
παράδειγμα
τῶν
ἄλλων
|
ναυτῶν; |
οὕτως
δὲ
καὶ
ἐνθάδε·
στρατεία |
[3, 1] |
ἀνατρέφεσθαι;
Μή,
τοὺς
θεούς
σοι,
|
νεανίσκε· |
ἀλλ´
ἅπαξ
ἀκούσας
τῶν
λόγων |
[3, 1] |
ὠμῶς
οὐδ´
ἀπογνωστικῶς,
ἀλλ´
ἐρῶ·
|
νεανίσκε, |
τίνα
θέλεις
καλὸν
ποιεῖν;
γνῶθι |
[3, 1] |
οὖν
εἰ
θέλεις
καλὸς
εἶναι,
|
νεανίσκε, |
τοῦτο
ἐκπόνει,
τὴν
ἀρετὴν
τὴν
|
[3, 9] |
σοι
λείπειν
ἐφαντάζου;
ὅτε
δὲ
|
νεανίσκος |
καὶ
ἤδη
ἐπολιτεύου
καὶ
δίκας |
[3, 23] |
ἐπῄνεις
καὶ
περιεῖπες
αὐτόν;
(Εὐφυὴς
|
νεανίσκος |
καὶ
λόγων
ἀκουστικός.
(Πόθεν
τοῦτο; |
[3, 22] |
εἶναι
ἀνάγκη.
Πυθομένου
δὲ
τοῦ
|
νεανίσκου, |
εἰ
νοσήσας
ἀξιοῦντος
φίλου
πρὸς |
[3, 1] |
καλλωπισμοῦ.
Εἰσιόντος
τινὸς
πρὸς
αὐτὸν
|
νεανίσκου |
ῥητορικοῦ
περιεργότερον
ἡρμοσμένου
τὴν
κόμην |
[3, 1] |
ποτ´
ἀκούω
Πολέμωνα
ἐξ
ἀκολαστοτάτου
|
νεανίσκου |
τοσαύτην
μεταβολὴν
μεταβαλεῖν.
ἔστω,
οὐκ |
[3, 16] |
διὰ
τοῦτο
ἄτονά
ἐστι
καὶ
|
νεκρά, |
καὶ
σικχᾶναι
ἔστιν
ἀκούοντα
ὑμῶν |
[3, 22] |
μέγα
ἢ
ἀξιόλογον
τὸ
φύσει
|
νεκρόν, |
ἡ
γῆ,
ὁ
πηλός;
τί |
[3, 10] |
τὸ
οὐκ
ἐμόν,
τὸ
φύσει
|
νεκρόν; |
τούτων
ὁ
καιρός
ἐστι
τῷ |
[3, 23] |
ἐμποιῇ
ὁ
τοῦ
φιλοσόφου
λόγος,
|
νεκρός |
ἐστι
καὶ
αὐτὸς
καὶ
ὁ |
[3, 4] |
θέλεις
ἀγῶνας
ἄγων
ἀνακήρυξον
αὐτὸν
|
Νέμεα, |
Πύθια,
Ἴσθμια,
Ὀλύμπια·
ἐν
φανερῷ |
[3, 12] |
ἂν
δὲ
πρὸς
ἐπίδειξιν,
ἔξω
|
νενευκότος |
ἐστὶ
καὶ
ἄλλο
τι
θηρωμένου |
[3, 1] |
λόγου
ἀκουστικός;
πόσοι
δ´
ἄλλοι
|
νέοι |
ἐφ´
ἡλικίας
πολλὰ
τοιαῦτα
διαμαρτάνουσιν; |
[3, 21] |
Εἶτα
τούτου
ἕνεκα
ἀπολίπωσιν
οἱ
|
νέοι |
τὰς
πατρίδας
καὶ
τοὺς
γονεῖς |
[3, 7] |
ἐπαιδεύοντο
ἢ
Ἀθηναῖοι;
λάβε
μοι
|
νέον, |
ἄγαγε
κατὰ
τὰ
δόγματά
σου. |
[3, 12] |
ἡ
μάχη
κορασιδίῳ
κομψῷ
πρὸς
|
νέον |
ἀρχόμενον
φιλοσοφεῖν·
χύτρα,
φασί,
καὶ |
[3, 1] |
ῥῆμα
εἴπῃ;
οὕτως
μου
ἀπέγνω;
|
νέος |
οὐκ
ἤμην;
οὐκ
ἤμην
λόγου |
[3, 24] |
ὅπου
θέλουσιν,
καὶ
μετοικοδομεῖν
τὰς
|
νεοσσιὰς |
καὶ
τὰ
πελάγη
διαπερᾶν
μὴ
|
[3, 1] |
βουλευτὴς
καὶ
ῥήτωρ.
τοιούτους
δεῖ
|
νέους
|
εὔχεσθαι
ἡμῖν
φύεσθαι
καὶ
ἀνατρέφεσθαι; |
[3, 22] |
οὐκ
ἔστιν.
εἰ
δὲ
μή,
|
Νέρων |
ἂν
εὐδαίμων
ἐγένετο
καὶ
Σαρδανάπαλλος. |
[3, 22] |
καίτοι
κομψότερος
ὢν
Σαρδαναπάλλου
καὶ
|
Νέρωνος, |
ἀλλὰ
τῶν
ἄλλων
ῥεγκόντων
ἐκεῖνος |
[3, 6] |
ἀποκρούεταί
τις
αὐτόν,
τοσούτῳ
μᾶλλον
|
νεύει |
ἐφ´
ὃ
πέφυκεν.
~Πρὸς
τὸν |
[3, 26] |
τοῦτον
οὖν
μοι
γυμνάζου,
ἐνταῦθα
|
νευέτωσαν |
οἱ
λόγοι
πάντες,
τὰ
ἀσκήματα, |
[3, 24] |
στρατιώτου
καὶ
τοῦ
στρατηγοῦ
πρὸς
|
νεῦμα |
πράσσειν
ἕκαστα·
εἰ
οἷόν
τε, |
[3, 1] |
ἀνέξομαι
οὐδ´
ἀνήσω·
ἀλλὰ
καὶ
|
νέῳ |
καὶ
πρεσβυτέρῳ
καὶ
ἁπλῶς
ἀεὶ |
[3, 21] |
τυχὸν
ἐξαρκεῖ
πρὸς
τὸ
ἐπιμεληθῆναι
|
νέων· |
δεῖ
δὲ
καὶ
προχειρότητά
τινα
|
[3, 6] |
κατάστασις
κοινὸς
νοῦς
καλεῖται.
Τῶν
|
νέων |
τοὺς
μαλακοὺς
οὐκ
ἔστι
προτρέψαι |
[3, 23] |
εἶτα
τούτου
ἕνεκα
ἀποδημήσωσιν
ἄνθρωποι
|
νεώτεροι |
καὶ
τοὺς
γονεῖς
τοὺς
αὑτῶν |
[3, 25] |
ἔξεστι
δὲ
ὀλίγου
εἶναι
καὶ
|
νὴ |
Δία
ἔξεστιν
μὲν
εὐτυχεστάτῳ,
ἔξεστι |
[3, 21] |
εἶναι
καὶ
ἐπιτηδειότητα
πρὸς
τοῦτο,
|
νὴ |
τὸν
Δία,
καὶ
σῶμα
ποιὸν |
[3, 1] |
οὐδεὶς
οὐχὶ
θαυμάσει
τὴν
προγραφήν·
|
νὴ |
τὸν
Δία,
οἶμαι
ὅτι
αὐτοὶ |
[3, 3] |
μέχρι
νυκτός,
ἐγίνετο
ἄν
τι,
|
νὴ |
τοὺς
θεούς.
νῦν
δ´
εὐθὺς |
[3, 24] |
οὕτως
οὐδέποτε
παύσει
παιδίον·
ὢν
|
νήπιον; |
οὐκ
οἶσθ´,
ὅτι
ὁ
τὰ |
[3, 22] |
γάρ,
ὅτι
τὸ
χεῖρον
ἀνάγκη
|
νικᾶσθαι |
ὑπὸ
τοῦ
κρείττονος,
ὅπου
χεῖρόν |
[3, 22] |
καταβαίνει
τὸν
ἀγῶνα,
ὅπου
δύναται
|
νικηθῆναι, |
ἀλλὰ
τῶν
ἀλλοτρίων
εὐθὺς
ἐξίσταται, |
[3, 22] |
ταλαίπωρον.
οὐκ
ἔστιν
ἐν
Ὀλυμπίοις
|
νικηθῆναι |
μόνον
καὶ
ἐξελθεῖν,
ἀλλὰ
πρῶτον |
[3, 15] |
μετὰ
τούτων
πάντων
ἔσθ´
ὅτε
|
νικηθῆναι. |
ταῦτα
λογισάμενος,
ἂν
ἔτι
θέλῃς, |
[3, 15] |
τινῶν
αἰσχρῶς
ἀποστήσῃ.
θέλω
Ὀλύμπια
|
νικῆσαι. |
ἀλλὰ
σκόπει
τὰ
καθηγούμενα
αὐτοῦ |
[3, 7] |
πιθανῶν
πρὸς
τὸ
ἀγαγεῖν
καὶ
|
νικῆσαι. |
ἂν
δὲ
πρὸς
τῇ
πιθανότητι |
[3, 15] |
ὁμοίως
δυσαρεστεῖν;
ἀγρυπνῆσαι
δεῖ,
πονῆσαι,
|
νικῆσαί
|
τινας
ἐπιθυμίας,
ἀπελθεῖν
ἀπὸ
τῶν |
[3, 4] |
ἐμὲ
βλάπτεσθαι.
(Τίνα
οὖν
θέλω
|
νικῆσαι; |
(Τὸν
νικῶντα·
καὶ
οὕτως
ἀεὶ |
[3, 4] |
(Τὸν
νικῶντα·
καὶ
οὕτως
ἀεὶ
|
νικήσει, |
ὃν
θέλω.
(Ἀλλὰ
θέλω
στεφανωθῆναι |
[3, 4] |
οὐδείς·
γελοῖον
οὖν,
ἵν´
ἄλλος
|
νικήσῃ |
κωμῳδῶν,
ἐμὲ
βλάπτεσθαι.
(Τίνα
οὖν |
[3, 25] |
ἀπείπῃς,
πάλιν
ἔξεστιν,
κἂν
ἅπαξ
|
νικήσῃς, |
ὅμοιος
εἶ
τῷ
μηδέποτε
ἀπειπόντι. |
[3, 22] |
Ἀθηναίων
μόνον
ἢ
Λακεδαιμονίων
ἢ
|
Νικοπολιτῶν, |
εἶτα
καὶ
δέρεσθαι
δεῖ
τὸν |
[3, 25] |
λοιπὸν
ὡς
κακὸς
ἀθλητὴς
περιέρχῃ
|
νικώμενος |
τὴν
περίοδον
ὅμοιος
τοῖς
ἀποφυγοῦσιν |
[3, 4] |
(Τίνα
οὖν
θέλω
νικῆσαι;
(Τὸν
|
νικῶντα· |
καὶ
οὕτως
ἀεὶ
νικήσει,
ὃν |
[3, 16] |
θρυλεῖται.
οὕτως
ὑμᾶς
οἱ
ἰδιῶται
|
νικῶσιν. |
πανταχοῦ
γὰρ
ἰσχυρὸν
τὸ
δόγμα, |
[3, 23] |
εἶτ´
ἐγὼ
καθίσας
ὑμῖν
λέγω
|
νοημάτια
|
καὶ
ἐπιφωνημάτια,
ἵν´
ὑμεῖς
ἐπαινέσαντές |
[3, 22] |
πῶς‘
ἔφη,
σὲ
θεοῖς
ἐχθρὸν
|
νομίζων; |
πάλιν
Ἀλεξάνδρῳ
ἐπιστάντι
αὐτῷ
κοιμωμένῳ |
[3, 10] |
λέγει
δός
μοι
ἀπόδειξιν,
εἰ
|
νομίμως |
ἤθλησας,
εἰ
ἔφαγες
ὅσα
δεῖ, |
[3, 3] |
γὰρ
πέφυκα·
τοῦτό
μοι
τὸ
|
νόμισμα |
δέδωκεν
ὁ
θεός.
διὰ
τοῦτο, |
[3, 3] |
οὐ
μᾶλλον
ἢ
τὸ
Καίσαρος
|
νόμισμα. |
ἔνθεν
ἐξήρτηται
πᾶσα
κίνησις
καὶ |
[3, 3] |
Ὅταν
οὖν
ἄλλῳ
ἄλλο
τὸ
|
νόμισμα |
ᾖ,
ἐκεῖνό
τις
δείξας
ἔχει |
[3, 3] |
παιδάρια
ἐσπούδακεν.
δὸς
αὐτῷ
τὸ
|
νόμισμα |
καὶ
λάβε
ὃ
θέλεις.
ἄλλος |
[3, 3] |
χρῆται;
κορασιδίοις.
λάβε‘
φησίν,
τὸ
|
νόμισμα |
καὶ
πώλησόν
μοι
τὸ
πραγμάτιον‘ |
[3, 3] |
ὡς
γὰρ
τὸ
τοῦ
Καίσαρος
|
νόμισμα |
οὐκ
ἔξεστιν
ἀποδοκιμάσαι
τῷ
τραπεζίτῃ |
[3, 3] |
αὐτὸν
ἀναγκάζει
ἔσωθεν,
ὁ
τὸ
|
νόμισμα |
τοῦτο
τεταχώς.
Πρὸς
τοῦτο
μάλιστα |
[3, 3] |
τὴν
ἐπαρχίαν
κλέπτης
ἀνθύπατος.
τίνι
|
νομίσματι |
χρῆται;
ἀργυρίῳ.
δεῖξον
καὶ
ἀπόφερε |
[3, 3] |
ὃ
θέλεις.
ἐλήλυθεν
μοιχός.
τίνι
|
νομίσματι |
χρῆται;
κορασιδίοις.
λάβε‘
φησίν,
τὸ
|
[3, 24] |
ἡ
πόλις,
ὁ
τῆς
πόλεως
|
νόμος. |
δὸς
οὖν
αὐτό·
δεῖ
γάρ |
[3, 24] |
γε
οὐ
δυνατόν,
ἀλλ´
ὁ
|
νόμος |
θεῖος
καὶ
ἰσχυρὸς
καὶ
ἀναπόδραστος |
[3, 17] |
ἀεὶ
καὶ
πρόχειρον
ἔχετε,
ὅτι
|
νόμος |
οὗτος
φυσικὸς
τὸν
κρείττονα
τοῦ |
[3, 11] |
τινά.
Εἰσί
τινες
ὡς
ἐκ
|
νόμου |
διατεταγμέναι
κολάσεις
τοῖς
ἀπειθοῦσι
τῇ |
[3, 24] |
με
{ἀ{
ι}
εὶ
τῷ
|
νόμῳ |
πείθεσθαι
ἐν
παντί.
εἶθ´
ὅταν |
[3, 24] |
δ´
ἀνθρώπων
ἴδεν
ἄστεα
καὶ
|
νόον |
ἔγνω·
καὶ
ἔτι
πρόσθεν
τῷ |
[3, 1] |
τὸ
γνῶθι
σαυτὸν
μηδενὸς
αὐτὸ
|
νοοῦντος; |
Σωκράτης
πάντας
ἔπειθε
τοὺς
προσιόντας |
[3, 5] |
γὰρ
εἶ
τὴν
κεφαλὴν
κρατούμενος
|
νοσεῖν. |
(Ἀλλ´
ἐπὶ
κλιναρίου
κομψοῦ
ἐν |
[3, 22] |
Πυθομένου
δὲ
τοῦ
νεανίσκου,
εἰ
|
νοσήσας |
ἀξιοῦντος
φίλου
πρὸς
αὐτὸν
ἐλθεῖν |
[3, 26] |
χρόνον;
Τί
οὖν,
ἂν
νοσήσω;
|
(Νοσήσεις |
καλῶς.
(Τίς
με
θεραπεύσει;
(Ὁ |
[3, 26] |
τοῖς
ἄλλοις
ποιοῦντες·
ὡς
Μάνης
|
νοσήσεις. |
(Τί
δὲ
καὶ
τὸ
πέρας |
[3, 26] |
οὐχ
ἕξω.
(Ἐν
ἐπιτηδείῳ
οὐ
|
νοσήσεις; |
(Τίς
μοι
ποιήσει
τὰ
τροφεῖα; |
[3, 20] |
ζηλωτόν.
Οὔ·
ἀλλὰ
βλέπε
μὴ
|
νοσήσῃς· |
κακόν
ἐστιν’
οἷον
εἴ
τις |
[3, 26] |
νῦν
χρόνον;
Τί
οὖν,
ἂν
|
νοσήσω; |
(Νοσήσεις
καλῶς.
(Τίς
με
θεραπεύσει; |
[3, 22] |
φίλου
πρὸς
αὐτὸν
ἐλθεῖν
ὥστε
|
νοσοκομηθῆναι |
ὑπακούσει,
Ποῦ
δὲ
φίλον
μοι |
[3, 22] |
γυναικός,
αὐτῇ
τῇ
γυναικί·
εἰς
|
νοσοκομίας |
λοιπὸν
ἐκκλείεται,
εἰς
πορισμόν.
ἵνα |
[3, 5] |
καθιστᾷς
σαυτόν.
~Πρὸς
τοὺς
διὰ
|
νόσον |
ἀπαλλαττομένους.
Νοσῶ,
φησίν,
ἐνθάδε
καὶ |
[3, 5] |
ἀλλὰ
δι´
ἐμέ‘
ἔτι
ὑπολογίζῃ
|
νόσον; |
οὐκ
οἶδας,
ὅτι
καὶ
νόσος |
[3, 20] |
βουλήματι
τῆς
φύσεως
παρακολουθῶν;
τὴν
|
νόσον |
τί
ποιήσεις;
δείξω
αὐτῆς
τὴν |
[3, 20] |
κἀγὼ
αὐτὸ
ἀγαθὸν
ποιήσω.
φέρε
|
νόσον, |
φέρε
θάνατον,
φέρε
ἀπορίαν,
φέρε |
[3, 20] |
ἐπὶ
τοῦ
βίου.
ὑγεία
ἀγαθόν,
|
νόσος |
δὲ
κακόν;
οὔ,
ἄνθρωπε.
ἀλλὰ |
[3, 5] |
νόσον;
οὐκ
οἶδας,
ὅτι
καὶ
|
νόσος |
καὶ
θάνατος
καταλαβεῖν
ἡμᾶς
ὀφείλουσίν
|
[3, 26] |
δὲ
καὶ
τὸ
πέρας
τῆς
|
νόσου; |
(Ἄλλο
τι
ἢ
θάνατος;
ἆρ´ |
[3, 20] |
ὃ
δεῖ
ὑπολάβω,
ἂν
περὶ
|
νόσου, |
ἂν
περὶ
ἀναρχίας,
οὐκ
ἀρκεῖ |
[3, 20] |
κακῶς
κακόν.
(Ὥστε
καὶ
ἀπὸ
|
νόσου |
ἔστιν
ὠφεληθῆναι;
(Τὸν
θεόν
σοι, |
[3, 24] |
δείκνυσι
τοῖς
ἀνθρώποις,
δίχα
ἀρχῆς,
|
νοσοῦντα· |
εἰς
Γύαρα
ἀποστέλλει,
εἰς
δεσμωτήριον |
[3, 5] |
ἡ
μήτηρ
μου
τὴν
κεφαλὴν
|
νοσοῦντος |
οὐ
κρατήσει.
(Ἄπιθι
τοίνυν
πρὸς |
[3, 10] |
οἴσεις.
~Πῶς
φέρειν
δεῖ
τὰς
|
νόσους. |
Ἑκάστου
δόγματος
ὅταν
ἡ
χρεία |
[3, 5] |
~Πρὸς
τοὺς
διὰ
νόσον
ἀπαλλαττομένους.
|
Νοσῶ, |
φησίν,
ἐνθάδε
καὶ
βούλομαι
ἀπιέναι |
[3, 7] |
ἄξιόν
ἐστι
κριτὴν
εἶναι
ὅσου
|
Νουμήνιος; |
(Ἀλλὰ
δύναμαι
ὃν
θέλω
εἰς |
[3, 7] |
καταφιλήσας,
τὴν
Συμφόρου
ἢ
τὴν
|
Νουμηνίου; |
τίνος
πρὸ
τοῦ
κοιτῶνος
κοιμηθείς; |
[3, 6] |
ὁρῶσιν.
ἡ
τοιαύτη
κατάστασις
κοινὸς
|
νοῦς |
καλεῖται.
Τῶν
νέων
τοὺς
μαλακοὺς |
[3, 6] |
τινος,
τί
ἐστιν
ὁ
κοινὸς
|
νοῦς, |
Ὥσπερ,
φησίν,
κοινή
τις
ἀκοὴ |
[3, 20] |
τὸ
ἡμέραν
εἶναι,
κακὸν
τὸ
|
νύκτα |
εἶναι,
μέγιστον
δὲ
κακῶν
τὸ |
[3, 26] |
λείπῃ
τὰ
ἀναγκαῖα,
καὶ
τὰς
|
νύκτας |
ἀγρυπνεῖς.
ταλαίπωρε,
οὕτως
τυφλὸς
εἶ |
[3, 26] |
οὐκ
ἐσχατόγηρων;
ἀλλὰ
ῥιγῶντες
τὰς
|
νύκτας |
καὶ
τὰς
ἡμέρας
καὶ
χαμαὶ
|
[3, 24] |
ἀλλ´
αὐτὸς
ἐγὼ
μεθ´
ἡμέραν,
|
νυκτὸς
|
διὰ
τῶν
ἐνυπνίων
ἐκπηδῶν,
ταρασσόμενος, |
[3, 3] |
καθ´
ἡμέραν
ἐξ
ὄρθρου
μέχρι
|
νυκτός, |
ἐγίνετο
ἄν
τι,
νὴ
τοὺς |
[3, 24] |
ἢ
μεθ´
ὧν
εἰμί.
Ταῦτα
|
νυκτός, |
ταῦτα
ἡμέρας
πρόχειρα
ἔστω·
ταῦτα
|
[3, 12] |
καὶ
πόθεν
ἔρχῃ’
ὡς
οἱ
|
νυκτοφύλακες |
δεῖξόν
μοι
τὰ
συνθήματα’
ἔχεις |
[3, 23] |
διέγραψα
τὸν
Πᾶνα
καὶ
τὰς
|
Νύμφας. |
ὑπερφυῶς.
εἶτά
μοι
λέγεις,
ἐν
|
[3, 24] |
ἐστιν
αὐτὸν
αὑτῷ
δύνασθαι
εἰπεῖν
|
νῦν |
ἃ
οἱ
ἄλλοι
ἐν
ταῖς |
[3, 23] |
τις
ὑπ´
αὐτοῦ
θεραπευθῇ;
καίτοι
|
νῦν
|
ἀκούω
ὅτι
καὶ
οἱ
ἰατροὶ |
[3, 22] |
τὸν
Διογένους,
ἀλλ´
εἰς
τοὺς
|
νῦν |
ἀποβλέπομεν,
τοὺς
τραπεζῆας
πυλαωρούς,
οἳ |
[3, 19] |
ὑμῖν
πάντας
θεούς,
ὅτι
προεκόψαμεν.
|
νῦν |
δ´
ἄλλην
ὁδὸν
ἐξ
ἀρχῆς |
[3, 24] |
με
νῦν
μὲν
ἐνταῦθα
ἄγει,
|
νῦν |
δ´
ἐκεῖ
πέμπει,
πένητα
δείκνυσι |
[3, 3] |
ἄν
τι,
νὴ
τοὺς
θεούς.
|
νῦν |
δ´
εὐθὺς
ὑπὸ
πάσης
φαντασίας |
[3, 26] |
ἡμῖν
λέγε
σαυτὸν
φιλόσοφον.
τὸ
|
νῦν |
δὲ
μηδ´
ἂν
ἄλλος
τις |
[3, 15] |
καὶ
σὺ
νῦν
μὲν
ἀθλητής,
|
νῦν |
δὲ
μονομάχος,
εἶτα
φιλόσοφος,
εἶτα |
[3, 15] |
ἃ
νῦν
μὲν
ἀθλητὰς
παίζει,
|
νῦν |
δὲ
μονομάχους,
νῦν
δὲ
σαλπίζει, |
[3, 15] |
ἀθλητὰς
παίζει,
νῦν
δὲ
μονομάχους,
|
νῦν |
δὲ
σαλπίζει,
εἶτα
τραγῳδεῖ
ὅ |
[3, 24] |
καλῶς
σοι
γένοιτο·
καὶ
μέχρι
|
νῦν |
διὰ
σὲ
ἔμενον,
δι´
ἄλλον |
[3, 23] |
τρέχωμεν
εἰς
τὸ
ἀκροατήριόν
σου.
|
νῦν |
δύναταί
τις
ὠφελῆσαι
ἄλλους
μὴ
|
[3, 9] |
δόγμα.
τί
ἐστιν,
δι´
ὃ
|
νῦν |
εἰς
Ῥώμην
ἀνέρχῃ;
τὸ
δόγμα. |
[3, 9] |
τῶν
σαυτοῦ
δογμάτων.
καὶ
ὡς
|
νῦν |
εἰς
Ῥώμην
πλεῖς
ἐπὶ
τῷ |
[3, 6] |
προκοπαὶ
τότε
ἦσαν;
καθὸ
γὰρ
|
νῦν |
ἐκπεπόνηται,
κατὰ
τοῦτο
καὶ
προκοπαὶ |
[3, 13] |
ᾖ
μόνος,
ἐπιβλέπων
καὶ
ἐνθυμούμενος
|
νῦν |
ἐμοὶ
κακὸν
οὐδὲν
δύναται
συμβῆναι, |
[3, 22] |
ποιῆσαι
καὶ
τὴν
ἔνστασιν
ταύτην·
|
νῦν |
ἐμοὶ
ὕλη
ἐστὶν
ἡ
ἐμὴ |
[3, 22] |
τοιαύτης
δ´
οὔσης
καταστάσεως,
οἵα
|
νῦν |
ἐστιν,
ὡς
ἐν
παρατάξει,
μή |
[3, 6] |
ἐκπεπόνηται,
κατὰ
τοῦτο
καὶ
προκοπαὶ
|
νῦν |
εὑρεθήσονται.
καὶ
νῦν
μὲν
ὥστε |
[3, 2] |
πέρπερον·
ταῦτα
ἡμῖν
ἔδειξας.
ἄπελθε
|
νῦν |
καὶ
ἀναγίγνωσκε
Ἀρχέδημον·
εἶτα
μῦς |
[3, 24] |
τοῖς
ἀνθρώποις,
ταῖς
διατριβαῖς;
καὶ
|
νῦν |
κλαίων
ἐκάθισας,
ὅτι
μὴ
τοὺς |
[3, 1] |
αὐτῷ
λέγειν
ταῦτα
καὶ
σοὶ
|
νῦν |
λέγουσιν
οἱ
θεοὶ
ταῦτα
Ἑρμείαν |
[3, 6] |
τινά.
Πυθομένου
δέ
τινος,
πῶς
|
νῦν |
μᾶλλον
ἐκπεπονημένου
τοῦ
λόγου
πρότερον |
[3, 5] |
τι
ἐπιτάσσεις,
εἴ
τι
σημαίνεις;
|
νῦν |
με
θέλεις
ἀπελθεῖν
ἐκ
τῆς |
[3, 15] |
ὡς
τὰ
παιδία
ἀναστραφήσῃ,
ἃ
|
νῦν |
μὲν
ἀθλητὰς
παίζει,
νῦν
δὲ
|
[3, 15] |
καὶ
θαυμάσῃ.
οὕτως
καὶ
σὺ
|
νῦν |
μὲν
ἀθλητής,
νῦν
δὲ
μονομάχος, |
[3, 24] |
οὐχ
εὑρήσετε.
ἐπὶ
τούτοις
με
|
νῦν |
μὲν
ἐνταῦθα
ἄγει,
νῦν
δ´ |
[3, 15] |
πρόσαγε,
μὴ
ὡς
τὰ
παιδία
|
νῦν |
μὲν
φιλόσοφος,
ὕστερον
δὲ
τελώνης, |
[3, 6] |
καὶ
προκοπαὶ
νῦν
εὑρεθήσονται.
καὶ
|
νῦν |
μὲν
ὥστε
συλλογισμοὺς
ἀναλύειν
ἐκπεπόνηται |
[3, 10] |
τί
οὖν
δεινόν
ἐστιν;
ἐὰν
|
νῦν |
μὴ
ἐγγίσῃς,
ὕστερον
οὐκ
ἐγγιεῖς; |
[3, 24] |
μὴ
ὄν,
ἀλλ´
εἰς
τὸ
|
νῦν |
μὴ
ὄν.
(Οὐκέτι
οὖν
ἔσομαι; |
[3, 24] |
ἔσει·
ἀλλ´
ἄλλο
τι,
οὗ
|
νῦν |
ὁ
κόσμος
χρείαν
ἔχει.
καὶ |
[3, 24] |
θάνατος,
μεταβολὴ
μείζων
ἐκ
τοῦ
|
νῦν |
ὄντος
οὐκ
εἰς
τὸ
μὴ |
[3, 1] |
τότ´
ἔστι
καλός.
μέχρι
δὲ
|
νῦν |
οὐ
τολμῶ
σοι
λέγειν,
ὅτι |
[3, 2] |
γείτων
σου
κληρονομήσῃ,
οὐ
δάκνῃ;
|
νῦν |
οὐδὲν
ἄλλο
σοι
λείπει
ἢ |
[3, 1] |
ἵνα
μηκέτι
ταῦτα
πράσσω
ἃ
|
νῦν, |
οὐκ
ἀνέξομαι
οὐδ´
ἀνήσω·
ἀλλὰ |
[3, 22] |
ἀπιστεῖτε,
ἴδετε
Κροῖσον,
ἴδετε
τοὺς
|
νῦν |
πλουσίους,
ὅσης
οἰμωγῆς
ὁ
βίος |
[3, 22] |
ὅμοιον
ἐν
οὐδενὶ
φαίνεσθαι
οἷς
|
νῦν |
ποιεῖς,
οὐ
θεῷ
ἐγκαλοῦντα,
οὐκ |
[3, 15] |
τις
ἔλεγεν
Γάλβα
σφαγέντος
ὅτι
|
Νῦν |
προνοίᾳ
ὁ
κόσμος
διοικεῖται;
ὁ |
[3, 1] |
προσελθὼν
πεύσομαι
ταῦτα
ἃ
καὶ
|
νῦν |
πυνθάνομαι,
πολὺ
δὲ
μάλιστα
ὑμῶν, |
[3, 22] |
καὶ
τόθ´
ἕξω,
κοιμῶμαι
καὶ
|
νῦν |
σκληρῶς
καὶ
τότε
κοιμήσομαι,
πηρίδιον |
[3, 24] |
ἔμενον,
δι´
ἄλλον
οὐδένα,
καὶ
|
νῦν |
σοι
πειθόμενος
ἀπέρχομαι.
πῶς
ἀπέρχῃ; |
[3, 13] |
εἴχομεν
πρὸς
τὰ
συμβαίνοντα,
πῶς
|
νῦν· |
τίνα
ἐστὶν
ἔτι
τὰ
θλίβοντα· |
[3, 26] |
δ´
οὐκ
ἔστιν.
διὰ
ταῦτα
|
νῦν |
τίνεις
δίκας
ὧν
ἠμέλησας
{φιλοσοφίας} |
[3, 10] |
ἐπ´
αὐτοῦ
τοῦ
ἔργου
καταμαλακίζῃ;
|
νῦν |
τοῦ
πυρέττειν
καιρός
ἐστιν,
τοῦτο |
[3, 2] |
ἡμᾶς,
φησίν,
ἐστίν.
(Οἱ
δὲ
|
νῦν |
φιλόσοφοι
ἀφέντες
τὸν
πρῶτον
τόπον |
[3, 22] |
οἷον
δοκεῖ
σοι.
τριβώνιον
καὶ
|
νῦν |
φορῶ
καὶ
τόθ´
ἕξω,
κοιμῶμαι |
[3, 26] |
δύστηνε,
οὕτως
ἀπώλεσας
τὸν
μέχρι
|
νῦν |
χρόνον;
Τί
οὖν,
ἂν
νοσήσω; |