HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  305 formes différentes pour 821 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 16]   ποιήσεις, ἂν περὶ μονομάχων {λαλῇ{  ς}   ἂν περὶ ἵππων, ἂν περὶ
[3, 24]   δεῖνα θεραπεύειν; ἐπὶ {θύρα{ ι}  ς   αὐτοῦ πορεύεσθαι; {Εἰ{ ς} τοῦτο
[3, 24]   τὰς ἐναντίας φαντασίας σαυτῷ {πρό{  ς}   βαλε. τί κακόν ἐστι μεταξὺ
[3, 12]   μὴ ἀχθεσθῆναι. εἶθ´ οὕτως {προ{  ς}   βήσῃ, ἵνα, κἂν πλήξῃ σέ
[3, 24]   οὐκ ἐμῶν· τί οὖν πρὸς  {ς}   ἐμέ; εἶτα τὸ κυριώτατον τίς
[3, 22]   μείζονα πολιτείαν ζητεῖς, ἧς {πολιτεύ{  ς}   εται; ἐν Ἀθηναίοις παρελθὼν
[3, 24]   καὶ ἔκλαιεν ἐπὶ {πέτρα{ ι}  ς   καθεζόμενος. (Σὺ δ´ Ὁμήρῳ πάντα
[3, 12]   θεατὰς ζητοῦντος τοὺς ἐροῦντας {ὦ{  ς}   μεγάλου ἀνθρώπου’ διὰ τοῦτο καλῶς
[3, 22]   ἐξουσίαν ταύτην παραδίδωσιν. ὅταν {ἴδῃ{  ς}   ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ
[3, 1]   λέγε αὐτῷ, ἄν σοι {δόξῃ{  ς}   σὺ δὲ τίς εἶ; καὶ
[3, 3]   ἔδωκεν οἷον εἶχεν αὐτός, {ἀκώλυ{  ς}   τον, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον. Ὅταν οὖν
[3, 24]   ι} ς αὐτοῦ πορεύεσθαι; {Εἰ{  ς}   τοῦτο αἱρεῖ λόγος, ὑπὲρ τῆς
[3, 1]   ἄλλῳ τούτων ἐμέλησεν· ἐκείνῳ {ἐπί{  ς}   τρεψον. (Τί οὖν; ἀκάθαρτον δεῖ
[3, 1]   δ´ ἂν τούτων ἀμελῇς, αἰσχρόν  ς´   εἶναι ἀνάγκη, κἂν πάντα μηχανᾷ
[3, 1]   ρ} γὼ δ´ οὐκ ὠφελήσω  ς´   οὐδέν, καὶ σὺ μὲν ὡς
[3, 9]   τὰ δόγματα, δεῖξόν μοι τὰ  σὰ   καὶ οὕτως λέγε συμβεβληκέναι μοι.
[3, 5]   σοι καὶ ἰδεῖν ἔργα τὰ  σὰ   καὶ τῇ διοικήσει σου συμπαρακολουθῆσαι
[3, 24]   ἐκκλίσεως καὶ ἔσται τὰ  σὰ   καλῶς. τοῦτο δ´ οὐκ ἐν
[3, 24]   σὸν ἡγημένος, μόνα δ´ ἐκεῖνα  σά,   τὸ κρῖναι καλῶς, τὸ ὑπολαβεῖν,
[3, 15]   νῦν δὲ μονομάχους, νῦν δὲ  σαλπίζει,   εἶτα τραγῳδεῖ τι ἂν
[3, 22]   πυθοῦ μου καὶ εἰ πολιτεύσεται.  σαννίων,   μείζονα πολιτείαν ζητεῖς, ἧς {πολιτεύ{
[3, 22]   εὐδαιμονίας; ὅπου δ´ ἂν  σαπρὰ   δόγματα, ἐκεῖ πάντα ταῦτα εἶναι
[3, 16]   ἰσχυρότεροι; ὅτι ἐκεῖνοι μὲν τὰ  σαπρὰ   ταῦτα ἀπὸ δογμάτων λαλοῦσιν, ὑμεῖς
[3, 22]   Νέρων ἂν εὐδαίμων ἐγένετο καὶ  Σαρδανάπαλλος.   ἀλλ´ οὐδ´ Ἀγαμέμνων εὐδαίμων ἦν
[3, 22]   εὐδαίμων ἦν καίτοι κομψότερος ὢν  Σαρδαναπάλλου   καὶ Νέρωνος, ἀλλὰ τῶν ἄλλων
[3, 7]   τί ἐροῦμεν τοῖς ἀνθρώποις; τὴν  σάρκα;   καὶ διὰ ταύτην Μάξιμος ἔπλευσεν
[3, 7]   τι ἔπλευςεν διὰ τὴν  σάρκα,   τοῦτ´ ἔστι διὰ τὸ κράτιστον.
[3, 7]   υἱοῦ προπέμπων, ἵν´ ἡσθῇ τῇ  σαρκί;   Ἀρνησαμένου δ´ ἐκείνου καὶ εἰπόντος
[3, 7]   τὴν ὕλην δεῖ τιμᾶν, τὰ  σαρκίδια,   ἀλλὰ τὰ προηγούμενα. τίνα ἐστὶ
[3, 7]   (Τί οὖν κρεῖσσον ἔχομεν τῆς  σαρκός;   (Τὴν ψυχήν, ἔφη. (Ἀγαθὰ δὲ
[3, 7]   τέχνη; χειρὸς οὐσία μὲν  σάρξ,   προηγούμενα δὲ τὰ χειρὸς ἔργα.
[3, 22]   ἁφὴν καταπιεῖν. Βούλευσαι ἐπιμελέστερον, γνῶθι  σαυτόν,   ἀνάκρινον τὸ δαιμόνιον, δίχα θεοῦ
[3, 13]   ἀνθρώπους. ποίαν ὠφέλειαν; τί ποιεῖς;  σαυτὸν   γὰρ ὠφέλησας; ἀλλὰ προτρέψαι αὐτοὺς
[3, 1]   τῶν τριχῶν· ποίησον εἰς ἅπαντα  σαυτὸν   γυναῖκα, ἵνα μὴ πλανώμεθα, μὴ
[3, 24]   τι ἕτερα; τί οὖν Στωικὸν  σαυτὸν   εἶναι λέγεις; εἶτα οἱ μὲν
[3, 1]   αὐτὸ ἐρεῖς τόθ´, ὅταν εἰς  σαυτὸν   ἔλθῃς, καὶ γνώσει, οἷόν ἐστι
[3, 17]   εὑρήσεις· ἀλλ´ ὅπου κρείττων, ἐκεῖ  σαυτὸν   εὑρήσεις πλέον ἔχοντα. κἀγώ ποτ´
[3, 1]   ἐγκρατεῖς. (Οὐκοῦν τοιοῦτόν τινα ποιῶν  σαυτὸν   ἴσθι ὅτι καλὸν ποιήσεις· μέχρις
[3, 24]   ὤν’ εἶτ´ ἂν ἐπιστρέφῃς κατὰ  σαυτὸν   καὶ ζητήσῃς τὴν χώραν, ἐξ
[3, 1]   τί δὲ προγέγραπται τὸ γνῶθι  σαυτὸν   μηδενὸς αὐτὸ νοοῦντος; Σωκράτης πάντας
[3, 9]   εἰ ἐμὲ αἰσχύνῃ, αὐτὸς πρὸς  σαυτόν.   ὅτε παῖς ἦς, ἐξήταζες τὰ
[3, 22]   ἐπιχειρεῖς. Πρῶτον ἐν τοῖς κατὰ  σαυτὸν   οὐκέτι δεῖ σε ὅμοιον ἐν
[3, 26]   δ´ οὕτως ἄχρηστον καὶ ἀνωφελῆ  σαυτὸν   παρεσκεύακας, ἵνα μηδείς σε εἰς
[3, 4]   πολλοῖς, εἰς ἴσον ἐκείνοις καθιστᾷς  σαυτόν.   ~Πρὸς τοὺς διὰ νόσον ἀπαλλαττομένους.
[3, 12]   εἰ ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως αὐτὸς  σαυτὸν   ὑπὲρ τοῦ γνῶναι, εἰ ὁμοίως
[3, 26]   ἐστιν, καὶ οὕτως ἡμῖν λέγε  σαυτὸν   φιλόσοφον. τὸ νῦν δὲ μηδ´
[3, 24]   φέρε μοι καὶ σὺ τὴν  σαυτοῦ   διατριβήν, ἣν ποθεῖς, ζηλωτὰ τῆς
[3, 9]   ὅτε παῖς ἦς, ἐξήταζες τὰ  σαυτοῦ   δόγματα; οὐχὶ δ´ ὡς πάντα
[3, 9]   τινα καὶ ἐπιμέλειαν πεποίησαι τῶν  σαυτοῦ   δογμάτων. καὶ ὡς νῦν εἰς
[3, 2]   ὅτι σὺ τὴν προαίρεσιν τὴν  σαυτοῦ   ἐν οὐδενὶ τίθεσαι, ἔξω δὲ
[3, 15]   ἡγεμονικόν σε δεῖ ἐξεργάζεσθαι τὸ  σαυτοῦ   τὰ ἐκτός· περὶ
[3, 22]   τὸ ἡγεμονικόν σε δεῖ τὸ  σαυτοῦ   καθαρὸν ποιῆσαι καὶ τὴν ἔνστασιν
[3, 9]   τοῦ τὰ δόγματα ἐπισκέψασθαι τὰ  σαυτοῦ   καὶ εἴ τι φαῦλον ἔχεις,
[3, 24]   οὕτως καὶ ἐνθάδ´, ἐὰν παιδίον  σαυτοῦ   καταφιλῇς, ἐὰν ἀδελφόν, ἐὰν φίλον,
[3, 21]   καὶ αὐτὸς αἶσχος φιλοσοφίᾳ διὰ  σαυτοῦ,   μηδὲ γίνου μέρος τῶν διαβαλλόντων
[3, 22]   εἶ· ὅταν ἐπιφανῇ λέων, τὰ  σαυτοῦ   πρᾶσσε· εἰ δὲ μή, οἰμώξεις.
[3, 5]   ἀντ´ αὐτῶν ἀναλαμβάνεις καὶ τὴν  σαυτοῦ   στάσιν μετατέθεικας ἀπὸ τῶν ἀπροαιρέτων
[3, 5]   τῶν πρὸς τὴν προαίρεσιν τὴν  σαυτοῦ   φερόντων, ἵν´ ἐπανορθωθῇ; εἰ μὲν
[3, 13]   καὶ μὴ κατεξέρα αὐτῶν τὸ  σαυτοῦ   φλέγμα. ~Σποράδην τινά. Ὡς οἱ
[3, 15]   τὸ πρᾶγμα, εἶτα καὶ τὴν  σαυτοῦ   φύσιν, τί δύνασαι βαστάσαι. εἰ
[3, 12]   Ἀπολλώνιος ἔλεγεν ὅτι ὅταν θέλῃς  σαυτῷ   ἀσκῆσαι, διψῶν ποτε καύματος ἐφέλκυσαι
[3, 1]   ἀκούσας τῶν λόγων τούτων ἀπελθὼν  σαυτῷ   εἰπὲ ταῦτά μοι Ἐπίκτητος οὐκ
[3, 24]   χερσὶ καὶ τρίβων αὐτὸς παρὰ  σαυτῷ   καὶ πρόχειρα ποιῶν οὐδέποτε δεήσῃ
[3, 14]   εἶ, καὶ μόνος περιπάτησον καὶ  σαυτῷ   λάλησον καὶ μὴ ἐν τῷ
[3, 5]   τῶν ἑξῆς. εἰ δὲ παρακολουθεῖς  σαυτῷ,   ὅτι ἀποβάλλεις τινὰ δόγματα φαῦλα
[3, 9]   τούτου ἕνεκα; ποῖον χρόνον ἐπέταξας  σαυτῷ,   ποίαν ἡλικίαν; ἔπελθέ σου τοὺς
[3, 24]   δὲ μόνον, ἵνα πράξῃς τὸ  σαυτῷ   πρέπον; (Τί οὖν ἔτι πορεύομαι;
[3, 24]   χαίρεις τινί, τὰς ἐναντίας φαντασίας  σαυτῷ   {πρό{ ς} βαλε. τί κακόν
[3, 23]   διαλεγομένους ἐπιδεικτικῶς. Τίς εἶναι θέλεις,  σαυτῷ   πρῶτον εἰπέ· εἶθ´ οὕτως ποίει
[3, 24]   μηδένα μέμφῃ, μηδενὶ ἐγκαλῇς, μηδείς  σε   ἀδικῇ καὶ οὕτως τὰς σχέσεις
[3, 12]   τοῦ γνῶναι, εἰ ὁμοίως ἡττῶσίν  σε   αἱ φαντασίαι. τὰ πρῶτα δὲ
[3, 1]   ἐγκαλέσαι σου τῇ φύσει; ὅτι  σε   ἄνδρα ἐγέννησεν; τί οὖν; πάσας
[3, 26]   μηδ´ ἂν ἄλλος τις εἴπῃ  σε,   ἀνέχου. Αἰσχρόν ἐστί σοι τὸ
[3, 24]   τίς ποτε οὗτος ἐξάγων  σε   ἀπὸ τῆς συνήθους σοι διατριβῆς
[3, 26]   μετρήσεις τὴν σποδόν; οὐ ταῦτά  σε   ἀποδεικνύειν δεῖ, ποιεῖ τοὺς
[3, 24]   εἶναι αἴτιος. οὐχ ἱκανὸν ἐκεῖ  σε   ἀτυχεῖν, ὅπου αὐτὸς εἶ, ἀλλὰ
[3, 18]   δεῖνα. ἐμοί; οὔ. ψέγει  σε.   αὐτὸς ὄψεται, πῶς ποιεῖ τὸ
[3, 7]   εἰ δὲ μή, εἰς φυλακήν  σε   βαλῶ. οὐκέτι ὡς λογικῶν
[3, 14]   πρᾶγμα, σκέψαι καὶ ζήτησον. οὐδέν  σε   βλάψει ζήτησις αὕτη· καὶ
[3, 24]   ἴδια ἡγήσατο; διὰ τί, ὅτε  σε   βλέπων ἔχαιρεν, οὐκ ἐπελογίζετο, ὅτι
[3, 26]   εὑρὼν ἀναιρήσεται καὶ κέρδος ἡγήσεται,  σὲ   δ´ οὐδείς, ἀλλὰ πᾶς ζημίαν.
[3, 15]   Καίσαρος. ταῦτα οὐ συμφωνεῖ· ἕνα  σε   δεῖ ἄνθρωπον εἶναι ἀγαθὸν
[3, 15]   κακόν· τὸ ἡγεμονικόν  σε   δεῖ ἐξεργάζεσθαι τὸ σαυτοῦ
[3, 5]   τί ποτε μὲν γὰρ ποιοῦντά  σε   δεῖ καταληφθῆναι. εἴ τι ἔχεις
[3, 22]   σὺ ἀλούτησον· σὲ δεῖ τμηθῆναι,  σὲ   δεῖ καυθῆναι. ποῦ σχολὴ τῷ
[3, 7]   ζῇς ἐν ἡγεμονούσῃ πόλει· ἄρχειν  σε   δεῖ, κρίνειν δικαίως, ἀπέχεσθαι τῶν
[3, 22]   μὴ πλακουντάριον. ἐκεῖνο γὰρ εἰδέναι  σε   δεῖ, ὅτι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι
[3, 22]   ἐγκαλοῦντα, οὐκ ἀνθρώπῳ· ὄρεξιν ἆραί  σε   δεῖ παντελῶς, ἔκκλισιν ἐπὶ μόνα
[3, 22]   ἀνάτεινον, σὺ φάγε, σὺ ἀλούτησον·  σὲ   δεῖ τμηθῆναι, σὲ δεῖ καυθῆναι.
[3, 22]   ἀδύνατον. πρῶτον οὖν τὸ ἡγεμονικόν  σε   δεῖ τὸ σαυτοῦ καθαρὸν ποιῆσαι
[3, 24]   αὕτη μακρὰ καὶ ποικίλη. τηρεῖν  σε   δεῖ τὸ τοῦ στρατιώτου καὶ
[3, 24]   ἵνα ἀφεθῇς; ἄνθρωπε, εἰς φυλακήν  σε   δεῖ χαίροντα ἀπιέναι, σπεύδοντα, φθάνοντα
[3, 22]   ἀδελφόν. οὔ· ἀλλ´ ἄν τίς  σε   δέρῃ, κραύγαζε στὰς ἐν τῷ
[3, 24]   ἐπ´ ἐμοὶ γάρ ἐστι κωλῦσαί  σε   διάγειν ὡς θέλεις, ἐπ´ ἐμοὶ
[3, 22]   μὴ προσέλθῃς, οὐδέν ἐστι πρὸς  σέ.   εἰ δ´ οἷόν ἐστι φανταζόμενος
[3, 26]   ἀνωφελῆ σαυτὸν παρεσκεύακας, ἵνα μηδείς  σε   εἰς οἰκίαν θέλῃ δέξασθαι, μηδεὶς
[3, 23]   πλὴν ἐπ´ ἐμοῦ παρεκαλοῦντο. παρακαλῶ  σε   ἐλθόντα ἀκοῦσαι, ὅτι σοι κακῶς
[3, 4]   αὐτοὺς δεῖ θεωρεῖν. τί οὖν  σε   ἐλοιδόρουν; ὅτι πᾶς ἄνθρωπος μισεῖ
[3, 24]   γένοιτο· καὶ μέχρι νῦν διὰ  σὲ   ἔμενον, δι´ ἄλλον οὐδένα, καὶ
[3, 4]   δὲ δεῖ, τί χαλεπαίνεις, εἴ  σε   ἐμιμήσαντο; τίνας γὰρ ἔχουσιν μιμήσασθαι
[3, 23]   καὶ παρακληθῆναι τοὺς ἀκουσομένους καὶ  σὲ   ἐν κομψῷ στολίῳ τριβωναρίῳ
[3, 23]   μᾶλλον ἐπιμελῇ οὗ δεῖ  σε   ἐπιμελεῖσθαι καὶ ὅτι ἀγνοεῖς τὰ
[3, 7]   τῶν Ἑλλήνων. (Οἶδας κρίνειν; τί  σε   ἐποίησεν εἰδέναι; (Καῖσάρ μοι κωδίκελλον
[3, 15]   λυσιτελῇ, ἅπτου τοῦ ἔργου. δεῖ  σε   εὐτακτεῖν, ἀναγκοφαγεῖν, ἀπέχεσθαι πεμμάτων, γυμνάζεσθαι
[3, 4]   ἐκείνου Οὕτως οὖν τις σπουδάζει;  Σέ,   ἔφη, βλέποντες τὸν αὐτῶν ἄρχοντα,
[3, 23]   τῇ τοῦ ἀγαθοῦ κατηγορίᾳ, τί  σε   ἔχω ἐπαινέσαι; εἰ ἀγαθόν ἐστι
[3, 24]   Καισαριανοὶ ὀρδινατίων δήξεταί  σε   οἱ ἐπιθύοντες ἐν τῷ
[3, 24]   πείθεσθαι ἐν παντί. εἶθ´ ὅταν  σε   φαντασία δάκνῃ (τοῦτο γὰρ
[3, 24]   σοι κακὸν ἐποίησεν φιλοσοφία; τί  σε   ἠδίκησε Χρύσιππος, ἵν´ αὐτοῦ τοὺς
[3, 23]   φράζειν· τούτου γὰρ ἕνεκα καὶ  σὲ   θαυμάζει. ἄκουσον αὐτοῦ, τίνα λέγει.
[3, 22]   γὰρ συμβουλεύσῃ, ἴσθι ὅτι μέγαν  σε   θέλει γενέσθαι πολλὰς πληγὰς
[3, 26]   σοι τοῦτο; τί οὖν; δεῖ  σε   θέλειν τὰ μὴ διδόμενα
[3, 22]   εἶναι θεούς; καὶ πῶς‘ ἔφη,  σὲ   θεοῖς ἐχθρὸν νομίζων; πάλιν Ἀλεξάνδρῳ
[3, 1]   γυναῖκες αἱ ἀκόλαστοι χαίρωσιν; τοιοῦτόν  σε   θῶμεν πολίτην Κορινθίων, κἂν οὕτως
[3, 24]   ἐπιποθεῖς καὶ μάμμην καὶ κάμπτει  σε   καὶ ἀποθηλύνει κλαίοντα γύναια μωρά;
[3, 1]   γὰρ λέγω φρονῶ, ἀνιάσω  σε   καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ´ εἰσελεύσῃ·
[3, 3]   ἔστι δόκιμον· ἀπόβαλε, οὐδὲν πρὸς  σέ.   καὶ τοῦτο εἰ ἐποιοῦμεν καὶ
[3, 18]   τί οὖν πρὸς σέ; ὅτι  σε   κακῶς τις λέγει· τί οὖν
[3, 1]   πάντα μηχανᾷ ὑπὲρ τοῦ φαίνεσθαί  σε   καλόν. Ἐντεῦθεν οὐκέτι ἔχω σοι
[3, 22]   μελισσῶν, οὐ δοκεῖς ὅτι καὶ  σὲ   {καταβαλ{ λ} οῦσιν οἱ συμπολιτευόμενοι,
[3, 18]   ποιεῖ τὸ ἴδιον ἔργον. μέλλει  σε   κατακρινεῖν ἀδίκως. ἄθλιος. ~Τίς στάσις
[3, 20]   τί γὰρ ἄλλο ἵνα  σε   κοσμήσῃ ἵνα {δείξῃς{ ε}
[3, 10]   {ἐξ} ἔστιν ἐπὶ σοί; τίς  σε   κωλύσει; ἀλλὰ πιεῖν μὲν κωλύσει
[3, 2]   καὶ ψοφήσῃ, ἀπέθανες. τοιοῦτος γάρ  σε   μένει θάνατος, οἷον καὶ τὸν
[3, 24]   σημαίνοντος τὸ ἀνακλητικόν· οὐκ ἀπολείπω  σε·   μὴ γένοιτο· ἀλλ´ αἰσθάνομαι, ὅτι
[3, 22]   τοῖς κατὰ σαυτὸν οὐκέτι δεῖ  σε   ὅμοιον ἐν οὐδενὶ φαίνεσθαι οἷς
[3, 18]   τις λέγει· τί οὖν πρὸς  σέ;   ὅτι πατὴρ τάδε τινὰ
[3, 24]   ἀβουλήτων, εὐθὺς ἐκεῖνο πρῶτον ἐπικουφίσει  σε,   ὅτι οὐκ ἀπροσδόκητον. μέγα γὰρ
[3, 18]   ἀπέθανέν τις· τί οὖν πρὸς  σέ;   ὅτι σε κακῶς τις λέγει·
[3, 13]   μοι μόνῳ ἀποσφάξῃ με; μωρέ,  σὲ   οὔ, ἀλλὰ τὸ σωμάτιον. Ποία
[3, 18]   τὸ κτησείδιον· ἐσώθης, οὐκ ἐπὶ  σέ.   {οὐκοῦν} ἀλλ´ κριτὴς ἀποφαίνεται
[3, 4]   αὐτὸς ὅσον δύναμαι κραυγάσω. εἰδέναι  σε   οὖν δεῖ, ὅταν εἰσέρχῃ εἰς
[3, 19]   μάγειρον. ἄνθρωπε, μὴ γὰρ ἐκείνου  σε   παιδαγωγὸν κατεστήσαμεν; ἀλλὰ τοῦ παιδίου
[3, 24]   σοί, τὸ στράτευμα, ὅτι ἄν  σε   πάντες μιμήσωνται, οὐ τάφρον σκάψει
[3, 26]   καὶ τυράννους δεῖ κατελθεῖν, καὶ  σὲ   πεινῶντα, ἂν οὕτως τύχῃ, ἐκείνους
[3, 24]   λέγεις πρὸς τοῦτον τὸν δουλαγωγοῦντά  σε;   ποῖον αὐτῷ καρπιστὴν δίδως;
[3, 2]   ἀφεῖναι ταῦτα τὰ μηδὲν πρὸς  σέ;   πρέπει ταῦτα τοῖς δυναμένοις δίχα
[3, 12]   ς} βήσῃ, ἵνα, κἂν πλήξῃ  σέ   τις, εἴπῃς αὐτὸς πρὸς αὑτὸν
[3, 1]   καὶ ὠμόν ἐστι πρὸς αὐτόν  σε   τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον ἄν ποθ´
[3, 24]   θέλεις, ἐπ´ ἐμοὶ τὸ ἀνεῖναί  σε,   τὸ ταπεινοῦν· ὅταν θέλω, πάλιν
[3, 8]   Ζεὺς ποιεῖ. διὰ τί; ὅτι  σε   ὑπομενητικὸν ἐποίησεν, ὅτι μεγαλόψυχον, ὅτι
[3, 21]   διαβαλλόντων τὸ ἔργον. ἀλλὰ εἴ  σε   ψυχαγωγεῖ τὰ θεωρήματα, καθήμενος αὐτὰ
[3, 1]   τίς εἶ καὶ οὕτως κόσμει  σεαυτόν.   ἄνθρωπος εἶ· τοῦτο δ´ ἐστὶ
[3, 24]   ἀντὶ τίνος; ἐπὶ τί κλάεις  σεαυτόν;   οὐδὲ σὺ ταῦτα ἐμελέτησας,
[3, 14]   πίστις, δικαιοσύνη; τούτοις δείκνυε κρείττονα  σεαυτόν,   ἵν´ ὡς ἄνθρωπος κρείττων.
[3, 21]   σεαυτοῦ· φιλόσοφον δὲ μηδέποτ´ εἴπῃς  σεαυτὸν   μηδ´ ἄλλου ἀνάσχῃ λέγοντος, ἀλλὰ
[3, 24]   τοιοῦτόν τι καὶ σὺ ὑπομίμνῃσκε  σεαυτόν,   ὅτι θνητὸν φιλεῖς, οὐδὲν τῶν
[3, 22]   οἷόν ἐστι φανταζόμενος οὐκ ἀπαξιοῖς  σεαυτόν,   σκέψαι ἡλίκῳ πράγματι ἐπιχειρεῖς. Πρῶτον
[3, 15]   ἁπλῶς ὡς ἰατρῷ {γὰρ} παραδεδωκέναι  σεαυτὸν   τῷ ἐπιστάτῃ· εἶτα ἐν τῷ
[3, 26]   τῷ βαλανείῳ ἐκδυσάμενος καὶ ἐκτείνας  σεαυτὸν   ὡς οἱ ἐσταυρωμένοι τρίβῃ ἔνθεν
[3, 26]   τοῦτ´ ἔστι τῇ προαιρέσει τῇ  σεαυτοῦ.   διὰ τί δ´ οὕτως ἄχρηστον
[3, 26]   τῶν φαντασιῶν διεβασάνισας αὐτὸς ἐπὶ  σεαυτοῦ   δύναμαι φέρειν οὐ δύναμαι;
[3, 21]   ταῦτα φρόνει καὶ λέγε περὶ  σεαυτοῦ,   εἰ θέλεις τὰ κατ´ ἀξίαν
[3, 1]   μου ὢν καὶ συγγενὴς ἀμελεῖς  σεαυτοῦ   καὶ τῇ πόλει παρέχεις πολίτην
[3, 13]   αὐτοὺς ὠφελῆσαι. δεῖξον αὐτοῖς ἐπὶ  σεαυτοῦ,   οἵους ποιεῖ φιλοσοφία, καὶ μὴ
[3, 26]   καὶ μηδὲν αὐτὸς ἐλπίζειν ἐκ  σεαυτοῦ;   τοιγαροῦν οἴμωζε καὶ στένε καὶ
[3, 24]   ὅτι θνητὸν φιλεῖς, οὐδὲν τῶν  σεαυτοῦ   φιλεῖς· ἐπὶ τοῦ παρόντος σοι
[3, 21]   καθήμενος αὐτὰ στρέφε αὐτὸς ἐπὶ  σεαυτοῦ·   φιλόσοφον δὲ μηδέποτ´ εἴπῃς σεαυτὸν
[3, 21]   ἡμῖν μεταβολὴν τοῦ ἡγεμονικοῦ τοῦ  σεαυτοῦ,   ὡς οἱ ἀθληταὶ τοὺς ὤμους,
[3, 7]   καὶ ἀποστραφησόμεθα. ζηλωτὰς ἡμᾶς κατασκεύασον  σεαυτοῦ   ὡς Σωκράτης ἑαυτοῦ. ἐκεῖνος ἦν
[3, 13]   εὐλόγως, ὅταν ἔχῃς τι ἐν  σεαυτῷ   ἀγαθόν, εὖ ὀρεχθήσῃ. οὔ· ἀλλ´
[3, 7]   ταῦτα; πολιτεύεσθαι, γαμεῖν, παιδοποιεῖσθαι, θεὸν  σέβειν,   γονέων ἐπιμελεῖσθαι, καθόλου ὀρέγεσθαι, ἐκκλίνειν,
[3, 11]   ι καὶ} οὐδ´ εἰ κακίων  σέθεν   ἔλθοι, ξεῖνον ἀτιμῆσαι· πρὸς γὰρ
[3, 11]   θέμις ἔστ´ οὐδ´ εἰ κακίων  σέθεν   ἔλθοι, πατέρ´ ἀτιμῆσαι· πρὸς γὰρ
[3, 13]   ἐμοὶ λῃστὴς οὐκ ἔστιν, ἐμοὶ  σεισμὸς   οὐκ ἔστιν, πάντα εἰρήνης μεστά,
[3, 13]   καὶ ἀπὸ ἐμπρησμοῦ ἀπὸ  σεισμοῦ   ἀπὸ κεραυνοῦ; ἄγε ἀπ´
[3, 22]   ἂν ἀπέλθω, ἐκεῖ ἥλιος, ἐκεῖ  σελήνη,   ἐκεῖ ἄστρα, ἐνύπνια, οἰωνοί,
[3, 13]   καὶ βλέπων τὸν ἥλιον καὶ  σελήνην   καὶ ἄστρα καὶ γῆς ἀπολαύων
[3, 24]   οἱ ἄλλοι ἐν ταῖς σχολαῖς  σεμνολογοῦσιν   καὶ παραδοξολογεῖν δοκοῦσι, ταῦτα ἐγὼ
[3, 20]   ἐγὼ αὐτὸ ποιήσω μακάριον, εὐδαιμονικόν,  σεμνόν,   ζηλωτόν. Οὔ· ἀλλὰ βλέπε μὴ
[3, 24]   πρὸς λαχανοπώλην, οὐδενὸς μεγάλου  σεμνοῦ   ἔχοντα τὴν ἐξουσίαν, κἂν αὐτὸ
[3, 24]   τοὺς δ´ οὕτως μεγάλου καὶ  σεμνοῦ   καταψευδομένους πράγματος καὶ ὀνόματος ἀθῴους
[3, 26]   ἀγαθὸς στρατηγὸς τὸ ἀνακλητικόν μοι  σεσήμαγκεν;   πείθομαι, ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα,
[3, 22]   μέσῳ Καῖσαρ, ἐν τῇ  σῇ   εἰρήνῃ οἷα πάσχω; ἄγωμεν ἐπὶ
[3, 1]   μὲν οὕτως, τοῖς δ´ ἐκείνως  σημαίνει,   περὶ δὲ τῶν μεγίστων καὶ
[3, 13]   μὴ παρέχῃ τἀναγκαῖα, τὸ ἀνακλητικὸν  σημαίνει,   τὴν θύραν ἤνοιξεν καὶ λέγει
[3, 1]   καὶ κυριωτάτων διὰ καλλίστου ἀγγέλου  σημαίνει;   τί ἐστιν ἄλλο, λέγει
[3, 24]   θερισθῆναι τοὺς στάχυας· ἀπώλειαν γὰρ  σημαίνει   τῶν σταχύων· ἀλλ´ οὐχὶ τοῦ
[3, 5]   εἴ τι ἐπιτάσσεις, εἴ τι  σημαίνεις;   νῦν με θέλεις ἀπελθεῖν ἐκ
[3, 1]   ἀλλ´ ἂν μὲν κόραξ κραυγάζων  σημαίνῃ   σοί τι, οὐχ κόραξ
[3, 1]   ἂν δὲ δι´ ἀνθρωπίνης φωνῆς  σημαίνῃ   τι, τὸν ἄνθρωπον ποιήσει λέγειν
[3, 24]   ἔξειμι, ἀλλ´ ὡς σοῦ μοι  σημαίνοντος   τὸ ἀνακλητικόν· οὐκ ἀπολείπω σε·
[3, 1]   οὐχ κόραξ ἐστὶν  σημαίνων,   ἀλλ´ θεὸς δι´ αὐτοῦ·
[3, 24]   ἄλλα τὰ κακοῦ τινος  σημαντικά;   δύσφημόν ἐστι δειλία, δύσφημον ἀγέννεια,
[3, 24]   λέγεις ὄνομα φυσικοῦ τινὸς πράγματος  σημαντικόν;   λέγε δύσφημον εἶναι καὶ τὸ
[3, 23]   ἀλλὰ προσπέμπων ἔλεγεν ἄκουσόν μου  σήμερον   διαλεγομένου ἐν τῇ οἰκίᾳ τῇ
[3, 23]   ἀκούοντάς σου θέλεις ἄλλους ὠφελεῖν;  σήμερόν   μου πολλῷ πλείονες ἤκουσαν. ναί,
[3, 7]   γυναῖκα φαίνεσθαι μηδεμίαν τὴν  σήν,   καλὸν παῖδα μηδένα, καλὸν ἀργύρωμα
[3, 22]   ποδάγρας, ὀφθαλμίας, δυσεντερίας, τυράννου, πυρός,  σιδήρου,   παντὸς τοῦ ἰσχυροτέρου; ναὶ δοῦλον.
[3, 16]   ἄτονά ἐστι καὶ νεκρά, καὶ  σικχᾶναι   ἔστιν ἀκούοντα ὑμῶν τοὺς προτρεπτικοὺς
[3, 26]   καὶ ὅσον αὐτὸ τὸ ἀναγκαῖον  σιτούμενοι   ἐγγὺς ἥκουσιν τῷ μηδ´ ἀποθανεῖν
[3, 2]   σύ μοι παρελθὼν ἐπαίρεις τοὺς  σιφάρους.   ~Τίς ὕλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ
[3, 14]   δὲ συμφέρει σοι καὶ πίνεις,  σιώπα   πρὸς τοὺς δυσαρεστοῦντας τοῖς ἀνθρώποις.
[3, 22]   παιδίῳ, ἵν´ αὐτὸ λούσῃ εἰς  σκάφην·   ἐρίδια τεκούσῃ τῇ γυναικί, ἔλαιον,
[3, 24]   σε πάντες μιμήσωνται, οὐ τάφρον  σκάψει   τις, οὐ χάρακα περιβαλεῖ, οὐκ
[3, 1]   κόμην καὶ τίλλε σου τὰ  σκέλη‘   μὴ γένοιτο· ἀλλὰ κόσμει σου
[3, 7]   ἄν σοι δόξῃ, ἐκεῖνο μόνον  σκεπτώμεθα,   ἵνα κεκρυμμένως, ἵν´ ἀσφαλῶς, ἵνα
[3, 22]   κραβάττιον, ποτήριον (γίνεται ἤδη πλείω  σκευάρια)   τὴν ἄλλην ἀσχολίαν, τὸν περισπασμόν.
[3, 9]   ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων. σὺ χρυσᾶ  σκεύη,   ὀστράκινον τὸν λόγον, τὰ δόγματα,
[3, 24]   σου κυβερνήτης; οὐχὶ δ´ ὡς  σκεῦος   ἄχρηστον ἐκβαλεῖ, οὐδὲν ἄλλο
[3, 26]   θέλῃ δέξασθαι, μηδεὶς ἐπιμεληθῆναι; ἀλλὰ  σκεῦος   μὲν ὁλόκληρον καὶ χρήσιμον ἔξω
[3, 23]   εἶτ´ ἂν εὕρῃς, ὅτι ἀναφέρεις,  σκέψαι,   εἰ ἐφ´ δεῖ. ὠφελῆσαι
[3, 22]   ἐστι φανταζόμενος οὐκ ἀπαξιοῖς σεαυτόν,  σκέψαι   ἡλίκῳ πράγματι ἐπιχειρεῖς. Πρῶτον ἐν
[3, 14]   οὐκ ἀδύνατόν ἐστι τὸ πρᾶγμα,  σκέψαι   καὶ ζήτησον. οὐδέν σε βλάψει
[3, 23]   καὶ ἀκούσατέ μου ἀναγιγνώσκοντος ὑμῖν‘  σκέψαι   πρῶτον μὴ εἰκῇ αὐτὸ ποιεῖν.
[3, 15]   θέλουσιν καὶ αὐτοὶ φιλοσοφεῖν. ἄνθρωπε,  σκέψαι   πρῶτον τί ἐστι τὸ πρᾶγμα,
[3, 25]   ~Πρὸς τοὺς ἀποπίπτοντας ὧν προέθεντο.  Σκέψαι,   ὧν προέθου ἀρχόμενος, τίνων μὲν
[3, 15]   δ´ ἀπαρέσκει. οὐ γὰρ μετὰ  σκέψεως   ἦλθες ἐπί τι οὐδὲ περιοδεύσας
[3, 22]   πρόληψις τοῦ πράγματος,  Σκεψόμεθα   κατὰ σχολήν. τοσοῦτον δ´ ἔχω
[3, 22]   ἂν οὕτως τύχῃ, καὶ ἐπὶ  σκηνὴν   τραγικὴν ἀνερχόμενον λέγειν τὸ τοῦ
[3, 22]   βασιλεὺς καὶ τὸ τοῦ Διὸς  σκῆπτρον   ἔχων. ἀτυχὴς βασιλεὺς οὐ γίνεται·
[3, 22]   καὶ ἀγανακτεῖν, ἄξιος φορεῖν τὸ  σκῆπτρον   τὸ Διογένους; ἄκουε, τί λέγει
[3, 22]   κοινωνὸν αὐτὸν εἶναι δεῖ τοῦ  σκήπτρου   καὶ τῆς βασιλείας καὶ διάκονον
[3, 3]   ἀλλὰ τῷ ἀγαθῷ. οὕτως εἶ  σκληρός;   οὕτως γὰρ πέφυκα· τοῦτό μοι
[3, 22]   τόθ´ ἕξω, κοιμῶμαι καὶ νῦν  σκληρῶς   καὶ τότε κοιμήσομαι, πηρίδιον προσλήψομαι
[3, 26]   θεραπεύσει; (Ὁ θεός, οἱ φίλοι.  (Σκληρῶς   κατακείσομαι. (Ἀλλ´ ὡς ἀνήρ. (Οἴκημα
[3, 22]   γενόμενα ῥῖψαι οὕτως ἀποκτεῖναι.  σκόπει,   ποῦ κατάγομεν τὸν Κυνικόν, πῶς
[3, 15]   ἀποστήσῃ. θέλω Ὀλύμπια νικῆσαι. ἀλλὰ  σκόπει   τὰ καθηγούμενα αὐτοῦ καὶ τὰ
[3, 15]   ἔρχεσθαι ἐφ´ ἕκαστα. Ἑκάστου ἔργου  σκόπει   τὰ καθηγούμενα καὶ τὰ ἀκόλουθα
[3, 5]   γὰρ ἄνοσος ἦς σύ; οὐ  σκοπεῖς,   εἴ τι ποιεῖς ἐνθάδε τῶν
[3, 23]   τῷ λόγῳ, ὃς ἄν μοι  σκοπουμένῳ   βέλτιστος φαίνηται’ διὰ τοῦτο τίς
[3, 22]   καὶ τὰς οἰκίας καὶ τὸ  σκότος,   ὅταν τι τῶν τοιούτων ποιῶσιν,
[3, 22]   οἱ ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος, τοῦτο  σκότος.   οὔτε γὰρ θέλειν τι δεῖ
[3, 3]   μέντοι κινεῖται. καὶ ὅταν τοίνυν  σκοτωθῇ   τις, οὐχ αἱ τέχναι καὶ
[3, 24]   καὶ λοιπὸν μέμνησο, ὅτι πρὸς  ςκυτέα   ἀφῖξαι, πρὸς λαχανοπώλην, οὐδενὸς μεγάλου
[3, 24]   τινὸς ὁμοίου δέῃ; (Ναί· τὸν  σκυτέα   γὰρ οὐ θαυμάζω. (Μηδὲ τὸν
[3, 9]   πρὸς λαχανοπώλην, ἀλλ´ ὡς πρὸς  σκυτέα.   (Πρὸς τί οὖν ἔχουσιν οἱ
[3, 10]   αὑτοῦ ἀξίαν αὐτῷ ἀποδίδως, ὡς  σκυτεῖ   περὶ τὸν πόδα, ὡς τέκτονι
[3, 22]   τέκτονι τὰ ξύλα, ὡς τῷ  σκυτεῖ   τὰ δέρματα· ἔργον δ´ ὀρθὴ
[3, 26]   μισθοδοτῶν οὐδ´ ἐργάτῃ οὐδὲ  σκυτεῖ·   τῷ δ´ ἀγαθῷ λείψει; οὕτως
[3, 23]   οὐδ´ εἰς σκυτικὴν μὴ  σκυτεύς.   Θέλεις οὖν γνῶναι, εἰ ὠφέλησαι;
[3, 24]   ἀλλ´ ἐπὶ μὲν τὰς τοῦ  σκυτέως   οὐκ αἰσχύνῃ πορευόμενος, ὅταν δέῃ
[3, 23]   μὴ τέκτων οὐδ´ εἰς  σκυτικὴν   μὴ σκυτεύς. Θέλεις οὖν
[3, 16]   ἐγένετο, τοῦτο κακῶς’ ἔτι ἂν  σκώπτῃ,   ἂν γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται; ἔχει
[3, 14]   μὴ ἐν τῷ χορῷ κρύπτου.  σκώφθητί   ποτε, περίβλεψαι, ἐνσείσθητι, ἵνα γνῷς,
[3, 20]   πρὸς τοὺς γείτονας, πρὸς τοὺς  σκώψαντας,   πρὸς τοὺς καταγελάσαντας. καλῶς γένοιτο
[3, 22]   κύριος καὶ ἰδὼν αὐτὸν  σοβαρῶς   διατασσόμενον, ἑλκύσας ἔτεμεν. οὕτως γίνεται
[3, 10]   κομψῶς ἔχεις’ ὑπερχαίρειν· τί γάρ  σοι   ἀγαθὸν εἶπεν; ὅτε γὰρ ὑγίαινες,
[3, 23]   ὀνόματα; συντιθεῖς, ἄνθρωπε· καὶ τί  σοι   ἀγαθόν ἐστιν; ἀλλ´ ἐπαίνεσόν με.
[3, 1]   ἐστίν, ἐπὶ τοῦτο ἐγεννήθης, ἵνα  σοι   αἱ γυναῖκες αἱ ἀκόλαστοι χαίρωσιν;
[3, 15]   ἂν ἴδῃς μιμῇ καὶ ἀεί  σοι   ἄλλο ἐξ ἄλλου ἀρέσκει, τὸ
[3, 24]   δάκνῃ (τοῦτο γὰρ οὐκ ἐπὶ  σοί)   ἀναμάχου τῷ λόγῳ, καταγωνίζου αὐτήν,
[3, 3]   ἵνα σὺ σχῇς, καὶ παραχωρήσω  σοι;   ἀντὶ τίνος; πατήρ σου εἰμί.
[3, 24]   διεξαγωγὴ οὐκ ἔστιν ἀνθρώπων, οὐ  σοὶ   ἀπειθῶν ἔξειμι, ἀλλ´ ὡς σοῦ
[3, 20]   νόσου ἔστιν ὠφεληθῆναι; (Τὸν θεόν  σοι,   ἀπὸ θανάτου γὰρ οὐκ ἔστιν;
[3, 23]   τὴν ἀπόδειξιν. εἶτα τί δοκεῖ  σοι;   αὐτοί σου οὗτοι οὐ καταφρονοῦσιν
[3, 22]   σὺ ταῦρος εἶ, προσελθὼν μάχου·  σοὶ   γὰρ τοῦτο ἐπιβάλλει καὶ πρέπει
[3, 24]   οὐκέτι μου χρείαν ἔχεις; καλῶς  σοι   γένοιτο· καὶ μέχρι νῦν διὰ
[3, 22]   χωρίζεσθαι καὶ ψυχή; οὐδέν.  σοὶ   δὲ ἀπολλυμένων τῶν Ἑλλήνων
[3, 24]   σεαυτοῦ φιλεῖς· ἐπὶ τοῦ παρόντος  σοι   δέδοται, οὐκ ἀναφαίρετον οὐδ´ εἰς
[3, 24]   ἐξάγων σε ἀπὸ τῆς συνήθους  σοι   διατριβῆς καὶ λέγει δοῦλος ἐμὸς
[3, 8]   ἀποκληρονόμον {ἀπέλ{ ε} ιπεν. τί  σοι   δοκεῖ; ἀπροαίρετον, οὐ κακόν. Καῖσαρ
[3, 5]   ἀσχολοῦνται οἱ φιλόσοφοι. (Οὐδέν  σοι   δοκεῖ εἶναι τὸ μηδέποτε ἐγκαλέσαι
[3, 20]   ηρώσεως γὰρ οὐκ ἔστιν, μικρά  σοι   δοκεῖ Μενοικεὺς ὠφεληθῆναι, ὅτ´
[3, 15]   ἐν δίκῃ. ταῦτα περισκεψάμενος, εἴ  σοι   δοκεῖ, προσέρχου, εἰ θέλεις ἀντικαταλλάξασθαι
[3, 24]   οὐδεὶς ἄλλο οὐδέν, ἀλλ´ ἀρκεῖν  σοι   δοκεῖ τὸ ἐστεφανῶσθαι Ὀλύμπια. οὕτως
[3, 9]   φύσιν ἔχειν καὶ διεξάγειν. μικρόν  σοι   δοκεῖ τοῦτο; (Οὔ· ἀλλὰ τὸ
[3, 22]   πρὸς αὐτὸν εἰσελθεῖν; ὥστε ἄν  σοι   δοκῇ καὶ ἐνθυμηθῇς τι τοιοῦτον,
[3, 7]   καὶ δυνάμενος λαμβάνειν. ἀλλ´ ἄν  σοι   δόξῃ, ἐκεῖνο μόνον σκεπτώμεθα, ἵνα
[3, 22]   πατρὸς ὑπηρέτης τοῦ Διός. Ἄν  σοι   δόξῃ, πυθοῦ μου καὶ εἰ
[3, 1]   προσελθὼν ἀνθίστηται, λέγε αὐτῷ, ἄν  σοι   {δόξῃ{ ς} σὺ δὲ τίς
[3, 22]   τοιούτου πράγματος βουλεύῃ. ὥστε ἐάν  σοι   δόξῃ, τὸν θεόν σοι, ὑπέρθου
[3, 23]   περιήρχου καὶ πᾶσιν ἔλεγες τί  σοι   ἔδοξα; θαυμαστῶς, κύριε, τὴν ἐμήν
[3, 22]   κατὰ σχολήν. τοσοῦτον δ´ ἔχω  σοι   εἰπεῖν, ὅτι δίχα θεοῦ
[3, 2]   δείξῃς ἡμῖν, τίς εἶ; θέλεις  σοι   εἴπω, τίνα ἡμῖν ἔδειξας; ἄνθρωπον
[3, 4]   τὸν δεῖνα, σὺ ἕτερον· ἐκεῖνοι  σοὶ   ἐνεπόδιζον καὶ σὺ ἐκείνοις. σὺ
[3, 26]   τὸν πατέρα τοιοῦτον; ἔξεστίν  σοι   ἐπανορθῶσαι αὐτόν; δίδοταί σοι τοῦτο;
[3, 7]   ποιῶν τὰ καλά. Τὸν θεόν  σοι,   ἐπινοεῖς Ἐπικουρείων πόλιν; ἐγὼ οὐ
[3, 13]   τὴν θύραν ἤνοιξεν καὶ λέγει  σοι   ἔρχου" ποῦ; εἰς οὐδὲν δεινόν,
[3, 9]   αὐτὸς ἔλεγες καὶ εὐδοκίμεις, τίς  σοι   ἔτι ἴσος ἐφαίνετο; ποῦ δ´
[3, 5]   ἐκ τῆς πανηγύρεως· ἄπειμι, χάριν  σοι   ἔχω πᾶσαν, ὅτι ἠξίωσάς με
[3, 10]   εἶπεν; ὅτε γὰρ ὑγίαινες, τί  σοι   ἦν ἀγαθόν; μηδ´ ἂν εἴπῃ
[3, 9]   πονηρὰ ἔχεις δόγματα; τί οὖν  σοι   θέλεις εἴπω; (Βοήθησόν μοι εἰς
[3, 7]   (Καῖσάρ μοι κωδίκελλον ἔγραψεν. (Γραψάτω  σοι,   ἵνα κρίνῃς περὶ τῶν μουσικῶν·
[3, 24]   τότε ποθῇς, ὅτε οὐ δέδοταί  σοι,   ἴσθι, ὅτι χειμῶνος σῦκον ἐπιποθεῖς.
[3, 14]   λέγῃς ὅτι μεγάλα λακτίζω’ ἐρῶ  σοι   κἀγὼ ὅτι ἐπὶ ὄνου ἔργῳ
[3, 22]   διὰ χρόνου χορτασθῆναι. τί οὖν  σοι   καὶ ἐπιχειρεῖν πράγματι τηλικούτῳ; Γάμος
[3, 5]   πᾶσαν, ὅτι ἠξίωσάς με συμπανηγυρίσαι  σοι   καὶ ἰδεῖν ἔργα τὰ σὰ
[3, 14]   γελοίως ποιεῖς. εἰ δὲ συμφέρει  σοι   καὶ πίνεις, σιώπα πρὸς τοὺς
[3, 22]   ἐκεῖνο κέκλοφας; τί δὲ  σοὶ   καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις; τίς γὰρ
[3, 18]   φοβῇ, τί ἐκεῖνος κρινεῖ; τί  σοὶ   καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ κακῷ; σὸν
[3, 9]   ἐκεῖνος; διὰ τί; δοκεῖ  σοι.   κἀκείνῳ καὶ τοῖς μαινομένοις. τοῦτο
[3, 24]   τὰ θεωρήματα ὡς ἄχρηστα; τί  σοι   κακὸν ἐποίησεν φιλοσοφία; τί σε
[3, 22]   εἶ καὶ πολύχαλκος· τί οὖν  σοι   κακόν ἐστιν; ἐκεῖνο, τι
[3, 24]   ἡμῖν. Τὸ ἄλλου παρὰ φύσιν  σοὶ   κακὸν μὴ γινέσθω· οὐ γὰρ
[3, 23]   παρακαλῶ σε ἐλθόντα ἀκοῦσαι, ὅτι  σοι   κακῶς ἐστι καὶ πάντων μᾶλλον
[3, 7]   κρίνειν δικαίως, ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων,  σοὶ   καλὴν γυναῖκα φαίνεσθαι μηδεμίαν
[3, 26]   ἐστιν; ἀλλ´ ὡς πάντων ἐχόντων  σοι   καλῶς καὶ ἀσφαλῶς περὶ τὸν
[3, 26]   τὰ θεωρήματα αὐτῆς ὅσον ἐπὶ  σοὶ   κατῄσχυνας ἄχρηστα ἐπιδείξας καὶ ἀνωφελῆ
[3, 1]   μοι, ἔφη, εἰ οὐ δοκοῦσίν  σοι   κύνες τ´ εἶναι καλοί τινες
[3, 10]   ἐπὶ τοῦτο ἤσκουν’ θεός  σοι   λέγει δός μοι ἀπόδειξιν, εἰ
[3, 9]   ἀναλωμάτων; (Ἀνάγκη γάρ ἐστιν. (Τίς  σοι   λέγει τοῦτο; τὸ δόγμα. οὐκοῦν
[3, 1]   μέχρι δὲ νῦν οὐ τολμῶ  σοι   λέγειν, ὅτι αἰσχρὸς εἶ· δοκεῖς
[3, 7]   λέγει μὴ κλέπτετε’ ἀλλ´ ἐγώ  σοι   λέγω, ὅτι ἐὰν κομψῶς καὶ
[3, 24]   τύχω οὗ δέομαι; (Ἐγὼ δέ  σοι   λέγω ὅτι ὡς τευξόμενος ἀπέρχου’
[3, 2]   οὐ δάκνῃ; νῦν οὐδὲν ἄλλο  σοι   λείπει ἀμεταπτωσία; τάλας, αὐτὰ
[3, 9]   ἤκουες καὶ αὐτὸς ἐμελέτας, τί  σοι   λείπειν ἐφαντάζου; ὅτε δὲ νεανίσκος
[3, 26]   ἀπέθανεν; σὺ δὲ τρέμεις, μή  σοι   λείπῃ τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τὰς
[3, 14]   τὸ ὕδωρ πίνειν; ἄνθρωπε, εἴ  σοι   {λυσιτελεῖ{ ν} πίνειν, πῖνε· εἰ
[3, 15]   τὰ ἀκόλουθα· καὶ οὕτως ἄν  σοι   λυσιτελῇ, ἅπτου τοῦ ἔργου. δεῖ
[3, 22]   διασώσει τὴν κοινωνίαν; (Τὸν θεόν  σοι·   μείζονα δ´ εὐεργετοῦσιν ἀνθρώπους οἱ
[3, 1]   δὲ τίς εἶ; καὶ τί  σοὶ   μέλει; ἄνθρωπε, ἐν παντὶ γένει
[3, 18]   ἀποφήνασθαι; (Οὔ. (Τί οὖν ἔτι  σοι   μέλει; ἔστι τι τοῦ πατρός
[3, 9]   οὐ πάτρων, τί μοι μέλει;  σοὶ   μέλει. πλουσιώτερός σου εἰμί· οὐκ
[3, 1]   Σώκρατες, καὶ πολυπράγμων; τί δέ  σοι   μέλει, τί ποιοῦμεν; οἷον καὶ
[3, 9]   εἶναι Κνωσίων καὶ οὐκ ἐξαρκεῖ  σοι   μένειν ἐν οἴκῳ τὰς τιμὰς
[3, 21]   κοσμεῖσθαι ὑπ´ αὐτῶν; καὶ πόθεν  σοι   μεταδιδόναι τούτων ὧν οὐκ ἔχεις;
[3, 22]   ἐπὶ μόνα μεταθεῖναι τὰ προαιρετικά·  σοὶ   μὴ ὀργὴν εἶναι, μὴ μῆνιν,
[3, 9]   (Τίνος οὖν ἔχω χρείαν; (Τοῦ  σοὶ   μὴ παρόντος· τοῦ εὐσταθεῖν, τοῦ
[3, 8]   σοι τὴν θύραν ἤνοιξεν, ὅταν  σοι   μὴ ποιῇ; ἄνθρωπε, ἔξελθε καὶ
[3, 20]   μισόπατριν, τὸν φιλόψυχον; ἄγε δοκεῖ  σοι   μικρὰ ὠφεληθῆναι ἀποθανών; οὔ· ἀλλ´
[3, 24]   δοκεῖ τὸ ἐστεφανῶσθαι Ὀλύμπια. οὕτως  σοι   μικρὸν καὶ οὐδενὸς ἄξιον εἶναι
[3, 22]   καί, εἰ ἄρξει· πάλιν ἐρῶ  σοι·   μωρέ, ποίαν ἀρχὴν μείζονα, ἧς
[3, 1]   καὶ ἀνατρέφεσθαι; Μή, τοὺς θεούς  σοι,   νεανίσκε· ἀλλ´ ἅπαξ ἀκούσας τῶν
[3, 1]   ἔμελλεν αὐτῷ λέγειν ταῦτα καὶ  σοὶ   νῦν λέγουσιν οἱ θεοὶ ταῦτα
[3, 18]   οὕτως κακὸν ἄλλου ἐστίν. ἀπειλεῖ  σοι   δεῖνα. ἐμοί; οὔ. ψέγει
[3, 22]   ὡς Κράτης Διογένους. δοκεῖ  σοι,   ὅτι, ἂν χαίρειν αὐτῷ λέγῃ
[3, 2]   λέγει. κἄν τις ἐλθὼν εἴπῃ  σοι   ὅτι λόγου γινομένου, τίς ἄριστός
[3, 22]   ἔχων πλακουντάριον ἐπιτιμᾷς ἄλλοις, ἐρῶ  σοι·   οὐ θέλεις μᾶλλον ἀπελθὼν εἰς
[3, 23]   συγγενεῖς καὶ τὸ κτησίδιον, ἵνα  σοι   οὐᾶ’ φῶσιν ἐπιφωνημάτια λέγοντι; τοῦτο
[3, 2]   (Τίνα; τὸν καλὸν καὶ ἀγαθόν.  σοὶ   οὖν τοῦτο λείπει; τὰς ἄλλας
[3, 7]   περὶ τῶν μουσικῶν· καὶ τί  σοι   ὄφελος; ὅμως δὲ πῶς κριτὴς
[3, 24]   δοῦλος καὶ ταπεινός· καὶ τί  σοι   ὄφελος; (Οὔ· ἀλλ´ ἐλεύθερος. (Δεῖξον,
[3, 9]   μούρρινα, ἐγὼ τὰ τοῦ Ἀποφάσκοντος.  σοὶ   πάντα μικρὰ φαίνεται ἔχεις,
[3, 24]   μόνον μή τι κακόν. οὕτως  σοι   πᾶς τόπος δύναται δυστυχίας εἶναι
[3, 8]   τὸ εἶναι κακά, ὅτι ἔξεστίν  σοι   πάσχοντι ταῦτα εὐδαιμονεῖν, ὅτι σοι
[3, 24]   δι´ ἄλλον οὐδένα, καὶ νῦν  σοι   πειθόμενος ἀπέρχομαι. πῶς ἀπέρχῃ; πάλιν
[3, 5]   τι ταῖς προλήψεσιν; μή τί  σοί   ποτ´ ἐνεκάλεσα; μή τι ἐμεμψάμην
[3, 5]   στυγνότερον εἶδες; μὴ οὐ προσῆλθόν  σοί   ποτε φαιδρῷ τῷ προσώπῳ, ἕτοιμος
[3, 21]   ποίει ποιεῖς. ταῦτα γάρ  σοι   πρέπει. ~Περὶ Κυνισμοῦ. Πυθομένου δὲ
[3, 21]   ῥᾳδιουργεῖς, τί ἐπιχειρεῖς πράγματι μηδέν  σοι   προσήκοντι; ἄφες αὐτὸ τοῖς δυναμένοις,
[3, 24]   μακροτάτω τἀλλότρια, οἷς κοσμῇ μηδέν  σοι   προσήκουσιν; τί ἄλλο θέλουσιν
[3, 24]   τοῦ στρατηγοῦ ἐγκαλεῖς, ὅταν τί  σοι   προσταχθῇ τραχύτερον, καὶ οὐ παρακολουθεῖς,
[3, 23]   τἀληθῆ· ἂν δὲ ψεύσῃ, ἐρῶ  σοι   πρῴην ψυχρότερόν σου τῶν ἀκροατῶν
[3, 22]   θεόν σοι, ὑπέρθου καὶ ἰδού  σοι   πρῶτον τὴν παρασκευήν. ἰδοὺ γάρ,
[3, 13]   τὰ στοιχεῖα. ὅσον ἦν ἐν  σοὶ   πυρός, εἰς πῦρ ἄπεισιν, ὅσον
[3, 1]   σε καλόν. Ἐντεῦθεν οὐκέτι ἔχω  σοι   πῶς εἴπω· ἄν τε γὰρ
[3, 26]   δείκνυε. ἰδοὺ δεικνύω, φησίν, ἀναλύσω  σοι   συλλογισμούς. τοῦτο τὸ μετροῦν ἐστιν,
[3, 24]   κακόν. τί δὲ κακὸν ἐκεῖ  σοι   συμβῆναι δύναται, ὅπου μὴ εἶ;
[3, 23]   ἔδοξα; θαυμαστῶς, κύριε, τὴν ἐμήν  σοι   σωτηρίαν. πῶς δ´ εἶπον ἐκεῖνο;
[3, 24]   αὐτὸς ἀχρήστους ἐξελέγχῃς; οὐκ ἤρκει  σοι   τὰ ἐκεῖ κακά, ὅσα εἶχες
[3, 24]   καὶ διὰ γραμμάτων; οὕτως ἀσφαλῶς  σοι   τὰ πράγματα ἔχει; (Τί οὖν,
[3, 26]   καὶ ζῶντες οὐκ ἐπαρκοῦσιν οὐδέν,  σοὶ   ταῦτα αἰσχρά ἐστιν; ταῦτα ἐμάνθανες
[3, 1]   τι, τὸν ἄνθρωπον ποιήσει λέγειν  σοι   ταῦτα, ἵν´ ἀγνοῇς τὴν δύναμιν
[3, 5]   καὶ τῇ διοικήσει σου συμπαρακολουθῆσαι  {σοί}   ταῦτά με ἐνθυμούμενον, ταῦτα γράφοντα,
[3, 23]   ἀκροατῶν συνελθόντων καὶ μὴ ἐπιβοησάντων  σοι   τεταπεινωμένος ἐξῆλθες· πρῴην ἐπαινεθεὶς περιήρχου
[3, 8]   σοι πάσχοντι ταῦτα εὐδαιμονεῖν, ὅτι  σοι   τὴν θύραν ἤνοιξεν, ὅταν σοι
[3, 1]   ἂν μὲν κόραξ κραυγάζων σημαίνῃ  σοί   τι, οὐχ κόραξ ἐστὶν
[3, 18]   πρὸς τὰς ἀγγελίας ταράσσεσθαι. Ὅταν  σοί   τι προσαγγελθῇ ταρακτικόν, ἐκεῖνο ἔχε
[3, 18]   γίνεται. μή τι γὰρ δύναταί  σοί   τις ἀγγεῖλαι, ὅτι κακῶς ὑπέλαβες
[3, 10]   καλῶς. οὐκ {ἐξ} ἔστιν ἐπὶ  σοί;   τίς σε κωλύσει; ἀλλὰ πιεῖν
[3, 1]   ἔχαιρον, ἐγένου ἂν κίναιδος; τοῦτό  σοι   τὸ ἔργον ἐστίν, ἐπὶ τοῦτο
[3, 26]   εἴπῃ σε, ἀνέχου. Αἰσχρόν ἐστί  σοι   τὸ μὴ σὸν ἔργον, οὗ
[3, 1]   ἦσαν γυναῖκες; ἀλλ´ οὐκ ἀρέσκει  σοι   τὸ πραγμάτιον· ὅλον δι´ ὅλων
[3, 24]   παρακολουθεῖς, οἷον ἀποφαίνεις, ὅσον ἐπὶ  σοί,   τὸ στράτευμα, ὅτι ἄν σε
[3, 23]   μεγαλοφυοῦς ἔργον ἐπιδέδεικται; ἰδοὺ σύνεστί  σοι   τοσούτῳ χρόνῳ, διαλεγομένου σου ἀκήκοεν,
[3, 1]   καὶ τί ἂν ὄφελος ἦν  σοι   τοῦ κοσμεῖσθαι; τίνι ἂν ἐκοσμοῦ,
[3, 26]   ἔξεστίν σοι ἐπανορθῶσαι αὐτόν; δίδοταί  σοι   τοῦτο; τί οὖν; δεῖ σε
[3, 22]   ἐπιμελῶς· οὐκ ἔστιν οἷον δοκεῖ  σοι.   τριβώνιον καὶ νῦν φορῶ καὶ
[3, 24]   τὸ ἄλυπον καὶ ἄφοβον, ἔτι  σοι   τύραννος ἔσται τις δορυφόρος
[3, 3]   αἶρε ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ  σοι   ὕπατος; ἔπαγε τὸν κανόνα. ὑπατεία
[3, 22]   ἐάν σοι δόξῃ, τὸν θεόν  σοι,   ὑπέρθου καὶ ἰδού σοι πρῶτον
[3, 22]   φθόνον, μὴ ἔλεον· μὴ κοράσιόν  σοι   φαίνεσθαι καλόν, μὴ δοξάριον, μὴ
[3, 23]   πρῴην οὐκ ἐπῄνεις παρὰ τὸ  σοὶ   φαινόμενον; τὸν δεῖνα δ´ οὐκ
[3, 24]   καὶ μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς· κἄν  σοι   φανῇ, ἐν τῇ ἀγορᾷ καθίσας
[3, 1]   εἶ; εἰ δὲ μή, ἐρεῖ  σοι   φωνήν ποθεν λαβὸν ἐγώ εἰμι
[3, 7]   χρυσώματα καὶ τὰ ἀργυρώματα· τί  σοι   χρεία δογμάτων; (Ἀλλὰ καὶ κριτής
[3, 1]   ὡς πρὸς φιλόσοφον, οὐ χρήσομαί  σοι   ὠμῶς οὐδ´ ἀπογνωστικῶς, ἀλλ´ ἐρῶ·
[3, 7]   λέγῃς μοι, ὅτι ἀπέχῃ, πιστεύσω  σοι.   ὡς γὰρ ἀδύνατόν ἐστι τῷ
[3, 26]   οὐκ εἶ, ἄλλως ἀπήντησέν  σοι,   ὡς κεφαλαλγία, ὡς πυρετός; εἴ
[3, 1]   φιλόσοφον, ἐγὼ δ´ οὐδὲν ἐρῶ  σοι   ὡς φιλόσοφος. πῶς δὲ καὶ
[3, 24]   ἂν οὗ διατρίβω ἐν τοῖς  σοῖς,   τίνα με θέλεις εἶναι; ἄρχοντα
[3, 18]   ἀπεφήναντο οἱ δικασταί; μή τι  σὸν   ἔργον ἐστὶ τὸ ἐκεῖνον ἀποφήνασθαι;
[3, 26]   Αἰσχρόν ἐστί σοι τὸ μὴ  σὸν   ἔργον, οὗ σὺ αἴτιος οὐκ
[3, 18]   εἰς ἄλλο δὲ βλάπτεται. πάλιν  σὸν   ἔργον τὸ ἀπολογηθῆναι εὐσταθῶς, αἰδημόνως,
[3, 24]   ἠτιμακὼς ᾖς καὶ μηδὲν αὐτῶν  σὸν   ἡγημένος, μόνα δ´ ἐκεῖνα σά,
[3, 18]   σοὶ καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ κακῷ;  σὸν   κακόν ἐστι τὸ κακῶς ἀπολογηθῆναι·
[3, 24]   διατριβή, πάντα ταῦτα ὅτι ἀλλότρια.  σὸν   οὖν τί; χρῆσις φαντασιῶν. ταύτην
[3, 24]   ἠθέλησας, ὡς ἐλεύθερος, ὡς ὑπηρέτης  σός,   ὡς ᾐσθημένος σου τῶν προσταγμάτων
[3, 23]   σύνεστί σοι τοσούτῳ χρόνῳ, διαλεγομένου  σου   ἀκήκοεν, ἀναγιγνώσκοντος ἀκήκοεν. κατέσταλται, ἐπέστραπται
[3, 23]   τῇ οἰκίᾳ τῇ Κοδράτου’ τί  σου   ἀκούσω; ἐπιδεῖξαί μοι θέλεις, ὅτι
[3, 10]   ἀλλὰ κόσμος μέλλει ἀνατρέπεσθαι  σοῦ   ἀποθανόντος; τί οὖν κολακεύεις τὸν
[3, 22]   δὲ πρόβατά εἰσιν οἱ ὑπὸ  σοῦ   ἀρχόμενοι. τί δὲ καὶ ἤρχου;
[3, 3]   παραχωρήσω σοι; ἀντὶ τίνος; πατήρ  σου   εἰμί. ἀλλ´ οὐκ ἀγαθόν. ἀδελφός
[3, 3]   εἰμί. ἀλλ´ οὐκ ἀγαθόν. ἀδελφός  σου   εἰμί. ἀλλ´ οὐκ ἀγαθόν. ἐὰν
[3, 9]   μοι μέλει; σοὶ μέλει. πλουσιώτερός  σου   εἰμί· οὐκ ἀγωνιῶ, τί φρονήσει
[3, 21]   τοὺς αὑτῶν, ἵν´ ἐλθόντες λεξείδιά  σου   ἐξηγουμένου ἀκούσωσιν; οὐ δεῖ αὐτοὺς
[3, 5]   κομψοῦ ἐν οἴκῳ κατεκείμην. (Ἄπιθί  σου   ἐπὶ τὸ κλινάριον· ὑγιαίνων
[3, 18]   μέλει; ἔστι τι τοῦ πατρός  σου   ἔργον, ἂν μὴ ἐκπληρώσῃ,
[3, 9]   τὰ ἐμὰ πάντα μεγάλα. ἀπλήρωτός  σου   ἐστὶν ἐπιθυμία, ἐμὴ
[3, 17]   ἐν τῷ πιστὸς εἶναι πλέον  σου   ἔχει, εἰ ἐν τῷ αἰδήμων.
[3, 23]   εἰπέ μοι, τίς ἀκούων ἀναγιγνώσκοντός  σου   διαλεγομένου περὶ αὑτοῦ ἠγωνίασεν
[3, 23]   ἐπαινέσοντας καὶ ἀριθμῶν τοὺς ἀκούοντάς  σου   θέλεις ἄλλους ὠφελεῖν; σήμερόν μου
[3, 5]   ἀλλ´ ἐγὼ ἑκών. πένης ἐγενόμην  σου   θέλοντος, ἀλλὰ χαίρων. οὐκ ἦρξα,
[3, 22]   ἐκεῖνο, τι ποτὲ ἠμέληταί  σου   καὶ κατέφθαρται, ὀρεγόμεθα,
[3, 9]   καὶ σὺ καὶ ἀντίδικός  σου;   καὶ πῶς διαφέρεσθε; ἀλλὰ σὺ
[3, 2]   μανθάνεις καὶ ἀγωνιῶν, μή τίς  σου   καταφρονήσῃ, καὶ πυνθανόμενος, μή τίς
[3, 2]   τῇ φαντασίᾳ; ἂν γείτων  σου   κληρονομήσῃ, οὐ δάκνῃ; νῦν οὐδὲν
[3, 17]   ἐν ἀργυρίῳ· πρὸς γὰρ τοῦτό  σου   κρείττων ἐστίν, ὅτι κολακεύει, ἀναισχυντεῖ,
[3, 24]   μὴ θέλε· καὶ τίς ἀνέξεταί  σου   κυβερνήτης; οὐχὶ δ´ ὡς σκεῦος
[3, 2]   πυνθανόμενος, μή τίς τι περὶ  σοῦ   λέγει. κἄν τις ἐλθὼν εἴπῃ
[3, 14]   κομψὰ περιτραχήλια’ εἰ οὖν ταῦτά  σου   λέγοντος εἶπον ὅτι ἔστω ταῦτα,
[3, 24]   σοὶ ἀπειθῶν ἔξειμι, ἀλλ´ ὡς  σοῦ   μοι σημαίνοντος τὸ ἀνακλητικόν· οὐκ
[3, 19]   λίθος; διὰ τὴν τοῦ παιδίου  σου   μωρίαν ἔδει μεταβῆναι αὐτόν; πάλιν
[3, 23]   αὐτοὶ τρέχωμεν εἰς τὸ ἀκροατήριόν  σου.   νῦν δύναταί τις ὠφελῆσαι ἄλλους
[3, 14]   χρῆσθαι καὶ ἐκκλίσει. Κρείσσων εἰμὶ  σοῦ·   γὰρ πατήρ μου ὑπατικός
[3, 26]   ὡς κεφαλαλγία, ὡς πυρετός; εἴ  σου   οἱ γονεῖς πένητες ἦσαν
[3, 23]   εἶτα τί δοκεῖ σοι; αὐτοί  σου   οὗτοι οὐ καταφρονοῦσιν λεληθότως; ὅταν
[3, 7]   νέον, ἄγαγε κατὰ τὰ δόγματά  σου.   πονηρά ἐστι τὰ δόγματα, ἀνατρεπτικὰ
[3, 17]   κακῶς χρῆται. καλῶς. ἄν τίς  σου   πυνθάνηται, τί ἐστι τοῦτο, λέγε
[3, 5]   τὰ σὰ καὶ τῇ διοικήσει  σου   συμπαρακολουθῆσαι {σοί} ταῦτά με ἐνθυμούμενον,
[3, 2]   ὡς ἄνθρωπον ἔδειξεν. Βλέπωμεν καὶ  σοῦ   τὰ δόγματα. μὴ γὰρ οὐ
[3, 23]   οὖν γνῶναι, εἰ ὠφέλησαι; φέρε  σου   τὰ δόγματα, φιλόσοφε. τίς ἐπαγγελία
[3, 23]   οὐκ ἐκολάκευες τὸν συγκλητικόν; ἤθελές  σου   τὰ παιδία εἶναι τοιαῦτα; (Μὴ
[3, 1]   σου τὴν κόμην καὶ τίλλε  σου   τὰ σκέλη‘ μὴ γένοιτο· ἀλλὰ
[3, 5]   τῷ θεῷ μή τι παρέβην  σου   τὰς ἐντολάς; μή τι πρὸς
[3, 1]   ποιοῦσιν. ἄνθρωπε, τί ἔχεις ἐγκαλέσαι  σου   τῇ φύσει; ὅτι σε ἄνδρα
[3, 5]   ποτ´ ἐνεκάλεσα; μή τι ἐμεμψάμην  σου   τὴν διοίκησιν; ἐνόσησα, ὅτε ἠθέλησας·
[3, 25]   ἔπραξας; οὐ φλυάρου; οὐκ ἔθρεψάς  σου   τὴν ἕξιν ταύτην παραβάλλων αὐτῇ
[3, 1]   εἶναι‘ τί αὐτῷ λέγει; πλάσσε  σου   τὴν κόμην καὶ τίλλε σου
[3, 1]   σκέλη‘ μὴ γένοιτο· ἀλλὰ κόσμει  σου   τὴν προαίρεσιν, ἔξαιρε τὰ φαῦλα
[3, 24]   (Δεῖξον, πῶς ἐλεύθερος. ἰδοὺ ἐπείληπταί  σου   τίς ποτε οὗτος ἐξάγων
[3, 5]   οἴκῳ. εἰ γὰρ μὴ δύναταί  σου   τὸ ἡγεμονικὸν σχεῖν κατὰ φύσιν,
[3, 2]   εἷς φιλόσοφος δεῖνα‘ γέγονέ  σου   τὸ ψυχάριον ἀντὶ δακτυλιαίου δίπηχυ.
[3, 7]   εἴ γε τέλειος, εἰ ἀκολουθῶν  σου   τοῖς δόγμασιν· εἰ δὲ μή,
[3, 9]   ἐπέταξας σαυτῷ, ποίαν ἡλικίαν; ἔπελθέ  σου   τοὺς χρόνους, εἰ ἐμὲ αἰσχύνῃ,
[3, 22]   ἐγχειρεῖν; ἔσοπτρον πρῶτον λάβε, ἴδε  σου   τοὺς ὤμους, κατάμαθε τὴν ὀσφύν,
[3, 15]   δύνασαι βαστάσαι. εἰ παλαιστής, ἰδού  σου   τοὺς ὤμους, τοὺς μηρούς, τὴν
[3, 23]   ψεύσῃ, ἐρῶ σοι πρῴην ψυχρότερόν  σου   τῶν ἀκροατῶν συνελθόντων καὶ μὴ
[3, 24]   ὡς ὑπηρέτης σός, ὡς ᾐσθημένος  σου   τῶν προσταγμάτων καὶ ἀπαγορευμάτων. μέχρι
[3, 17]   εὐτυχεῖ, Ἤθελες ἂν σὺ μετὰ  Σούρα   κοιμᾶσθαι; (Μὴ γένοιτο’ φησίν, ἐκείνη
[3, 26]   τίνα; μελετᾷς μὴ ἀποσαλεύεσθαι διὰ  σοφισμάτων·   ἀπὸ τίνων; δεῖξόν μοι πρῶτον,
[3, 21]   ~Πρὸς τοὺς εὐκόλως ἐπὶ τὸ  σοφιστεύειν   ἐρχομένους. Ὅτι τὰ θεωρήματα ἀναλαβόντες
[3, 8]   Ὡς πρὸς τὰ ἐρωτήματα τὰ  σοφιστικὰ   γυμναζόμεθα, οὕτως καὶ πρὸς τὰς
[3, 2]   οὐκ οἶδας, ὅτι Διογένης τῶν  σοφιστῶν   τινα οὕτως ἔδειξεν ἐκτείνας τὸν
[3, 13]   ὀρεχθήσῃ. οὔ· ἀλλ´ εὐθέως ὡς  σοφοὶ   διάγειν ἐθέλομεν καὶ ὠφελεῖν ἀνθρώπους.
[3, 21]   τῷ τυχόντι δεδομένον. ἀλλ´ οὐδὲ  σοφὸν   εἶναι τυχὸν ἐξαρκεῖ πρὸς τὸ
[3, 22]   ὑπὸ τοῦ Κυνικοῦ; (Ἄν μοι  σοφῶν,   ἔφη, δῷς πόλιν, τάχα μὲν
[3, 21]   καὶ παρακαλέσας αὐτοὺς βοηθοὺς οὐδὲ  σπείρουσιν   ἄλλως οἱ ἄνθρωποι εἰ μὴ
[3, 24]   φυλακήν σε δεῖ χαίροντα ἀπιέναι,  σπεύδοντα,   φθάνοντα τοὺς ἀπάγοντας. εἶτά μοι
[3, 26]   φαγεῖν; εἶτ´ ἆρον τὰς τραπέζας’  σπόγγισον’   τοῦτο φοβῇ, μὴ οὐ δύνῃ
[3, 13]   οὕτως; οὐκ ὀστράκια ἕξω, οὐ  σποδόν;   ἀλλ´ ἐκεῖνα ὑπ´ ἀφροσύνης ταῦτα
[3, 13]   τί ποιεῖ; ἄραντα ὀστράκια καὶ  σποδὸν   οἰκοδομεῖ τί ποτε, εἶτα καταστρέφει
[3, 26]   μέχρι τίνος μετρήσεις τὴν  σποδόν;   οὐ ταῦτά σε ἀποδεικνύειν δεῖ,
[3, 11]   οὐδεὶς κωλῦσαι δύναται, ἐκεῖνο κωλύεται.  ~Σποράδην   τινά. Εἰσί τινες ὡς ἐκ
[3, 6]   κομψοῦ, οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγω.  ~Σποράδην   τινά. Πυθομένου δέ τινος, πῶς
[3, 14]   κατεξέρα αὐτῶν τὸ σαυτοῦ φλέγμα.  ~Σποράδην   τινά. Ὡς οἱ κακοὶ τραγῳδοὶ
[3, 4]   δεῖ οὕτως σπουδάζειν, μηδὲ σὺ  σπούδαζε·   εἰ δὲ δεῖ, τί χαλεπαίνεις,
[3, 4]   δ´ ἐκείνου Οὕτως οὖν τις  σπουδάζει;   Σέ, ἔφη, βλέποντες τὸν αὐτῶν
[3, 4]   οὐκ ἔμελλον καὶ αὐτοὶ οὕτως  σπουδάζειν;   εἰ γὰρ μὴ δεῖ οὕτως
[3, 4]   εἰ γὰρ μὴ δεῖ οὕτως  σπουδάζειν,   μηδὲ σὺ σπούδαζε· εἰ δὲ
[3, 4]   Καίσαρος φίλον καὶ ἐπίτροπον, οὕτως  σπουδάζοντα   οὐκ ἔμελλον καὶ αὐτοὶ οὕτως
[3, 6]   προκόπτει. οὐδένα γὰρ εὑρήσεις.  σπουδαῖος   ἀήττητος· γὰρ οὐκ ἀγωνίζεται,
[3, 4]   ~Πρὸς τὸν ἀκόσμως ἐν θεάτρῳ  σπουδάσαντα.   Τοῦ δ´ ἐπιτρόπου τῆς Ἠπείρου
[3, 4]   δ´ ἐπιτρόπου τῆς Ἠπείρου ἀκοσμότερον  σπουδάσαντος   κωμῳδῷ τινι καὶ ἐπὶ τούτῳ
[3, 23]   τοιαύτη τρῖψις, τοιαύτη γυμνασία· εἰ  σταδιοδρόμος,   πάντα ταῦτα ἀλλοῖα· εἰ πένταθλος,
[3, 23]   τούτου ἕνεκα κιθαρῳδεῖν με δεῖ  στάντα;   ἄκουσον, τί λέγει Σωκράτης· οὐδὲ
[3, 22]   ἄν τίς σε δέρῃ, κραύγαζε  στὰς   ἐν τῷ μέσῳ Καῖσαρ,
[3, 15]   τὰ ἔξω· τοῦτ´ ἔστι φιλοσόφου  στάσιν   ἔχειν ἰδιώτου. Ῥούφῳ τις
[3, 5]   αὐτῶν ἀναλαμβάνεις καὶ τὴν σαυτοῦ  στάσιν   μετατέθεικας ἀπὸ τῶν ἀπροαιρέτων ἐπὶ
[3, 19]   σε κατακρινεῖν ἀδίκως. ἄθλιος. ~Τίς  στάσις   ἰδιώτου καὶ φιλοσόφου. πρώτη
[3, 3]   δόγμα. τί δυστυχία; δόγμα. τί  στάσις,   τί διχόνοια, τί μέμψις, τί
[3, 24]   ἅπαν, ἀλλ´ ὡς σῦκον, ὡς  σταφυλή,   τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ τοῦ ἔτους·
[3, 24]   ἀντὶ σύκου καὶ ἀσταφίδας ἐκ  σταφυλῆς.   πάντα γὰρ ταῦτα τῶν προτέρων
[3, 24]   εἶναι καὶ τὸ θερισθῆναι τοὺς  στάχυας·   ἀπώλειαν γὰρ σημαίνει τῶν σταχύων·
[3, 24]   στάχυας· ἀπώλειαν γὰρ σημαίνει τῶν  σταχύων·   ἀλλ´ οὐχὶ τοῦ κόσμου. λέγε
[3, 12]   τὸ φοίνικα στῆσαι τὸ  στέγην   δερματίνην καὶ ὅλμον καὶ ὕπερον
[3, 26]   ἐκ σεαυτοῦ; τοιγαροῦν οἴμωζε καὶ  στένε   καὶ ἔσθιε δεδοικώς, μὴ οὐ
[3, 24]   καὶ τούτων ἀπαλλαττόμενος κλαῖε καὶ  στένε.   Πῶς οὖν γένωμαι φιλόστοργος; (Ὡς
[3, 24]   ἑαυτοῦ. Ἀλλ´ μήτηρ μου  στένει   μὴ ὁρῶσά με. (Διὰ τί
[3, 9]   ἐμὴ πεπλήρωται. τοῖς παιδίοις εἰς  στενόβρογχον   κεράμιον καθιεῖσιν τὴν χεῖρα καὶ
[3, 24]   καὶ τὰ πελάγη διαπερᾶν μὴ  στένουσιν   μηδὲ ποθοῦσι τὰ πρῶτα. (Ναί·
[3, 24]   καὶ τοὺς παῖδας ἀπέλειπεν οὐ  στένων   οὐδὲ ποθῶν οὐδ´ ὡς ὀρφανοὺς
[3, 3]   καλὸν κυνάριον· οἰμώζων καὶ  στένων   πωλήσει ἀντ´ αὐτοῦ θέλεις.
[3, 22]   ἀκούσατε αὐτῶν, ὅταν οἰμώζωσιν, ὅταν  στένωσιν,   ὅταν δι´ αὐτὰς τὰς ὑπατείας
[3, 24]   θέλεις, ἅμα δὲ μηδενὸς τῶν  στεργομένων   μὴ {ε} ἰδεῖν θάνατον; οὐκ
[3, 22]   ἡρπάγη. οὐκ οὖν κέρδος μέγα  στερηθῆναι   μοιχικοῦ γυναικαρίου; καταφρονηθῶμεν οὖν ὑπὸ
[3, 4]   τοῦτο εἰπεῖν ἄγε ἵνα Σώφρων  στεφανωθῇ‘   ἀλλ´ ἐκεῖνο ἄγε ἵνα τηρήσω
[3, 4]   ἄνθρωπος μισεῖ τὸ ἐμποδίζον. ἐκεῖνοι  στεφανωθῆναι   ἤθελον τὸν δεῖνα, σὺ ἕτερον·
[3, 4]   νικήσει, ὃν θέλω. (Ἀλλὰ θέλω  στεφανωθῆναι   Σώφρονα. (Ἐν οἴκῳ ὅσους θέλεις
[3, 22]   ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι ἔξω  στηθέων   ἐκθρῴσκει. τάλας, τί τῶν σῶν
[3, 24]   οὐδ´ ἐν τῷ ἐπὶ θύραις  στῆναι,   ἀλλ´ ἔνδον ἐν τοῖς δόγμασιν.
[3, 12]   οὖν ὧδε ποιεῖ τὸ φοίνικα  στῆσαι   τὸ στέγην δερματίνην καὶ
[3, 22]   τὸ ἐμόν. ὡς Διογένης ἐποίει·  στίλβων   γὰρ περιήρχετο καὶ κατ´ αὐτὸ
[3, 10]   δὲ τέρπου. καὶ τούτους τοὺς  στίχους   κατέχειν χρηστικῶς, οὐχ ἵνα δι´
[3, 13]   φίλα καὶ συγγενῆ, εἰς τὰ  στοιχεῖα.   ὅσον ἦν ἐν σοὶ πυρός,
[3, 23]   ἀκουσομένους καὶ σὲ ἐν κομψῷ  στολίῳ   τριβωναρίῳ ἀναβάντα ἐπὶ πούλβινον
[3, 21]   αὐτὰ ἐξεμέσαι θέλουσιν ὡς οἱ  στομαχικοὶ   τὴν τροφήν. πρῶτον αὐτὸ πέψον,
[3, 24]   ναυτῶν; οὕτως δὲ καὶ ἐνθάδε·  στρατεία   τίς ἐστιν βίος ἑκάστου
[3, 24]   ταῦτ´ ἐμάνθανες; οὐκ οἶσθ´, ὅτι  στρατεία   τὸ χρῆμά ἐστιν; τὸν μὲν
[3, 24]   εἰς πρεσβείαν, ἄλλον δ´ εἰς  στρατείαν   ἐνέβαλον. κάθησο τοίνυν πρὸς πάντα
[3, 24]   οὐ κινδυνεύσει, ἀλλὰ ἄχρηστος δόξει  στρατεύεσθαι.   πάλιν ἐν πλοίῳ ναύτης ἂν
[3, 24]   ἀποφαίνεις, ὅσον ἐπὶ σοί, τὸ  στράτευμα,   ὅτι ἄν σε πάντες μιμήσωνται,
[3, 22]   ποιεῖν. σὺ δύνασαι ἡγεῖσθαι τοῦ  στρατεύματος   ἐπὶ Ἴλιον· ἴσθι Ἀγαμέμνων. σὺ
[3, 24]   ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ  στρατευόμενον   δικάζοντα; εἶτά μοι θέλεις
[3, 24]   οὔτ´ ἔτι πρόσθεν βουλεύων  στρατευόμενος.   ἡμεῖς δὲ πάσης προφάσεως πρὸς
[3, 22]   Δαναὸς Αἴολος; εἶτα  στρατηγία   μὲν σύνταγμά τινα ἀπείρξει
[3, 1]   τύχῃ, ἀστυνόμον ἐφήβαρχον  στρατηγὸν   ἀγωνοθέτην; ἄγε καὶ γαμήσας
[3, 24]   βουλευτὴν δημότην, στρατιώτην  στρατηγόν,   παιδευτὴν οἰκοδεσπότην; ἣν ἂν
[3, 22]   δὲ μή, λέγε καὶ τὸν  στρατηγὸν   πολυπράγμονα, ὅταν τοὺς στρατιώτας ἐπισκοπῇ
[3, 24]   ἐπιπέπομφεν; ἡγεμὼν  στρατηγός,   πόλις, τῆς πόλεως
[3, 24]   οὐδὲ γὰρ ὅμοιος ἐκεῖνος  στρατηγὸς   καὶ οὗτος οὔτε κατὰ τὴν
[3, 26]   γὰρ ἄλλο ὡς ἀγαθὸς  στρατηγὸς   τὸ ἀνακλητικόν μοι σεσήμαγκεν; πείθομαι,
[3, 24]   ἀφεὶς ἐκτελεῖν τὰ προστάγματα τοῦ  στρατηγοῦ   ἐγκαλεῖς, ὅταν τί σοι προσταχθῇ
[3, 24]   τὸ τοῦ στρατιώτου καὶ τοῦ  στρατηγοῦ   πρὸς νεῦμα πράσσειν ἕκαστα· εἰ
[3, 22]   τὸν στρατηγὸν πολυπράγμονα, ὅταν τοὺς  στρατιώτας   ἐπισκοπῇ καὶ ἐξετάζῃ καὶ παραφυλάσσῃ
[3, 26]   λείπουσι· λείψουσιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ; καὶ  στρατιώτῃ   μὲν ἀγαθῷ οὐ λείπει
[3, 24]   ἰδιώτην, βουλευτὴν δημότην,  στρατιώτην   στρατηγόν, παιδευτὴν οἰκοδεσπότην;
[3, 24]   αὐτὸς δὲ γνῶναι, εἰ ἔχει  στρατιώτην   οἷον δεῖ, πολίτην οἷον δεῖ,
[3, 24]   τηρεῖν σε δεῖ τὸ τοῦ  στρατιώτου   καὶ τοῦ στρατηγοῦ πρὸς νεῦμα
[3, 21]   ψυχαγωγεῖ τὰ θεωρήματα, καθήμενος αὐτὰ  στρέφε   αὐτὸς ἐπὶ σεαυτοῦ· φιλόσοφον δὲ
[3, 15]   ἔστιν ὅτε χεῖρα ἐκβαλεῖν, σφυρὸν  στρέψαι,   πολλὴν ἁφὴν καταπιεῖν, μαστιγωθῆναι· καὶ
[3, 21]   τὸν ἱεροφάντην, οὐ κόμην, οὐ  στρόφιον   οἷον δεῖ, οὐ φωνήν, οὐχ
[3, 5]   μή τί με τούτου ἕνεκα  στυγνότερον   εἶδες; μὴ οὐ προσῆλθόν σοί
[3, 24]   μή τι ἕτερα; τί οὖν  Στωικὸν   σαυτὸν εἶναι λέγεις; εἶτα οἱ
[3, 7]   οὐδὲν διοίσεις ἡμῶν τῶν λεγομένων  Στωικῶν·   καὶ αὐτοὶ γὰρ ἄλλα λέγομεν,
[3, 26]   τὸ μὴ σὸν ἔργον, οὗ  σὺ   αἴτιος οὐκ εἶ, ἄλλως
[3, 22]   ποδαγρᾷς· σὺ ἀνάτεινον, σὺ φάγε,  σὺ   ἀλούτησον· σὲ δεῖ τμηθῆναι, σὲ
[3, 22]   πυρέττεις, σὺ κεφαλαλγεῖς, σὺ ποδαγρᾷς·  σὺ   ἀνάτεινον, σὺ φάγε, σὺ ἀλούτησον·
[3, 17]   μακαρίζεις τὸν διὰ τούτων,  σὺ   ἀπεύχῃ, κτώμενον ἐκεῖνα; τί
[3, 26]   {τοῦτο{ ν} οὖν οὐ πολλάκις  σὺ   αὐτὸς εἶπες πρὸς τοὺς ἑταίρους,
[3, 9]   ἐξ αὐτῶν καὶ ἐξοίσεις. καὶ  σὺ   ἄφες τὴν ὄρεξιν· μὴ πολλῶν
[3, 22]   δέ μ´ Ζεῦ καὶ  σύ   γ´ Πεπρωμένη, καὶ ὅτι
[3, 24]   ὡς γενναῖος, ὡς σὺ ἠθέλησας·  σὺ   γάρ με ἀκώλυτον ἐποίησας ἐν
[3, 13]   ὠφέλησας; ἀλλὰ προτρέψαι αὐτοὺς θέλεις.  σὺ   γὰρ προτέτρεψαι; θέλεις αὐτοὺς ὠφελῆσαι.
[3, 1]   Τί οὖν; ἐγὼ τοιοῦτος; πόθεν;  σὺ   γὰρ τοιοῦτος οἷος ἀκούειν τἀληθῆ;
[3, 9]   ἀλλὰ χρείαν αὐτῶν οὐκ ἔχω·  σὺ   δ´ ἂν πολλὰ κτήσῃ, ἄλλων
[3, 24]   τίνει δίκας τῆς αὑτοῦ μωρίας.  σὺ   δ´ ἀντὶ τίνος; ἐπὶ τί
[3, 1]   τίνος ἐστὶ τὸ σχῆμα τοῦτο·  σὺ   δ´ αὐτὸ ἐρεῖς τόθ´, ὅταν
[3, 24]   ἐν τῷ αὐτῷ οὐδ´ ἄμεινον.  σὺ   δ´ ἀφεὶς ἐκτελεῖν τὰ προστάγματα
[3, 21]   πάντα ταῦτα ὑπὸ τῶν παλαιῶν.  σὺ   δ´ ἐξαγγέλλεις αὐτὰ καὶ ἐξορχῇ
[3, 21]   Ζήνωνι τὴν διδασκαλικὴν καὶ δογματικήν.  σὺ   δ´ ἰατρεῖον ἀνοίγεις ἄλλο οὐδὲν
[3, 26]   ἥκουσιν τῷ μηδ´ ἀποθανεῖν δύνασθαι,  σὺ   δ´ ὁλόκληρος ἄνθρωπος χεῖρας ἔχων
[3, 24]   ἐπὶ {πέτρα{ ι} ς καθεζόμενος.  (Σὺ   δ´ Ὁμήρῳ πάντα προσέχεις καὶ
[3, 26]   Εἶτα φοβῇ λιμόν, ὡς δοκεῖς.  σὺ   δ´ οὐ λιμὸν φοβῇ, ἀλλὰ
[3, 14]   ἐστιν. ἄλλος λέγει ἐγὼ δεδημάρχηκα,  σὺ   δ´ οὔ’ εἰ δ´ ἵπποι
[3, 26]   τοῦ φιλοσόφου δῶρον τοῦτο ἦν,  σὺ   δ´ οὐκ ἐξελεύσῃ θαρρῶν, ἀλλὰ
[3, 24]   ὠφελοῦσιν, οὐκ ἐπιστρέφομαι, μόνον ὠφελείτω.  σὺ   δὲ δύσφημα καλεῖς ἄλλα
[3, 24]   τὸ γράψαι. (Ἔπαθλον οὖν οὐδέν;  (Σὺ   δὲ ζητεῖς ἔπαθλον ἀνδρὶ ἀγαθῷ
[3, 22]   τὸν βορέαν, ἵνα μὴ περιψυγῇς.  σὺ   δέ μοι δοκεῖς θέλειν εἰς
[3, 1]   αὐτῷ, ἄν σοι {δόξῃ{ ς}  σὺ   δὲ τίς εἶ; καὶ τί
[3, 26]   τίς πώποτε δραπέτης λιμῷ ἀπέθανεν;  σὺ   δὲ τρέμεις, μή σοι λείπῃ
[3, 22]   προσέρχεται, οὕτως πάντων κήδεται.  σὺ   δοκεῖς ὑπὸ περιεργίας λοιδορεῖσθαι τοῖς
[3, 22]   πρέπει καὶ δύνασαι αὐτὸ ποιεῖν.  σὺ   δύνασαι ἡγεῖσθαι τοῦ στρατεύματος ἐπὶ
[3, 22]   στρατεύματος ἐπὶ Ἴλιον· ἴσθι Ἀγαμέμνων.  σὺ   δύνασαι τῷ Ἕκτορι μονομαχῆσαι· ἴσθι
[3, 24]   κόσμος χρείαν ἔχει. καὶ γὰρ  σὺ   ἐγένου οὐχ ὅτε σὺ ἠθέλησας,
[3, 9]   ἔχω πρὸς τοῦτο θεωρήματα· οὐδὲ  σύ,   εἰ τούτου ἕνεκα ἐλήλυθας πρὸς
[3, 22]   ὡς Διογένης πρὸς τὸν εἰπόντα  σὺ   εἶ Διογένης μὴ
[3, 4]   ἐσπούδαζον καὶ οὗτοι ὡς καὶ  σύ.   εἰπόντος δ´ ἐκείνου Οὕτως οὖν
[3, 1]   ἔχειν πολιὸν καὶ τρίβωνα καὶ  σὺ   εἰσέρχῃ πρὸς ἐμὲ ὡς πρὸς
[3, 4]   ἕτερον· ἐκεῖνοι σοὶ ἐνεπόδιζον καὶ  σὺ   ἐκείνοις. σὺ εὑρίσκου ἰσχυρότερος· ἐκεῖνοι
[3, 4]   ἐκεῖνοι στεφανωθῆναι ἤθελον τὸν δεῖνα,  σὺ   ἕτερον· ἐκεῖνοι σοὶ ἐνεπόδιζον καὶ
[3, 4]   σοὶ ἐνεπόδιζον καὶ σὺ ἐκείνοις.  σὺ   εὑρίσκου ἰσχυρότερος· ἐκεῖνοι ἐδύναντο
[3, 26]   μὴ φύγῃ, μὴ ἀποθάνῃ. οὕτως  σὺ   ζῆθι καὶ μὴ παύσῃ μηδέποτε,
[3, 24]   φίλῳ ὡσαύτως αὔριον ἀποδημήσεις  σὺ   ἐγὼ καὶ οὐκέτι ὀψόμεθα
[3, 24]   γὰρ σὺ ἐγένου οὐχ ὅτε  σὺ   ἠθέλησας, ἀλλ´ ὅτε κόσμος
[3, 24]   ὡς ἐλεύθερος, ὡς γενναῖος, ὡς  σὺ   ἠθέλησας· σὺ γάρ με ἀκώλυτον
[3, 24]   ἀπέρχομαι. πῶς ἀπέρχῃ; πάλιν ὡς  σὺ   ἠθέλησας, ὡς ἐλεύθερος, ὡς ὑπηρέτης
[3, 22]   ἐνθάδ´ οἰκοδεσπότης ἕκαστα διατάσσων.  σὺ   ἥλιος εἶ· δύνασαι περιερχόμενος ἐνιαυτὸν
[3, 10]   τὸν ἰατρόν; τί λέγεις ἐὰν  σὺ   θέλῃς, κύριε, καλῶς ἕξω’ τί
[3, 9]   πάντες ἔχομεν ὑγιῆ δόγματα καὶ  σὺ   καὶ ἀντίδικός σου; καὶ
[3, 22]   τῶν σφυγμῶν ἁπτόμενον; σὺ πυρέττεις,  σὺ   κεφαλαλγεῖς, σὺ ποδαγρᾷς· σὺ ἀνάτεινον,
[3, 9]   μὴ ἐξεργάσηται τὸν αὑτοῦ λόγον;  σὺ   κρυστάλλινα, ἐγὼ τὰ τοῦ Ψευδομένου·
[3, 9]   ἀργυρᾶ οὐχ ἕξω ὡς οὐδὲ  σύ,   κτήνη καλὰ ὡς οὐδὲ σύ.
[3, 22]   ἠσχημόνησεν ἐν πλείοσι μάρτυσι. Καὶ  {σὺ{   μ} βούλευσαι περὶ πράγματος ἐπιμελῶς·
[3, 9]   σου; καὶ πῶς διαφέρεσθε; ἀλλὰ  σὺ   μᾶλλον ἐκεῖνος; διὰ τί;
[3, 26]   καθίσταται ἐπὶ οὐδεμιᾷ θύρᾳ; ἀλλὰ  σὺ   μελετᾷς ἀποδεικνύειν δύνασθαι· τίνα; μελετᾷς
[3, 24]   φθάνοντα τοὺς ἀπάγοντας. εἶτά μοι  σὺ   μὲν ἐν Ῥώμῃ διάγειν ὀκνεῖς,
[3, 1]   λέγω, ὅρα οἷον ποιήσω, εἰ  σὺ   μὲν ἔρχῃ πρὸς ἐμὲ ὠφεληθησόμενος,
[3, 4]   ἐμποδίζον. τί οὖν θέλεις; ἵνα  σὺ   μὲν ποιῇς θέλεις, ἐκεῖνοι
[3, 1]   οὐκ ὠφελήσω ς´ οὐδέν, καὶ  σὺ   μὲν ὡς πρὸς φιλόσοφον, ἐγὼ
[3, 17]   ὅτι Φιλόστοργος εὐτυχεῖ, Ἤθελες ἂν  σὺ   μετὰ Σούρα κοιμᾶσθαι; (Μὴ γένοιτο’
[3, 2]   ὀρχεῖσθαι· βυθιζομένου δὲ τοῦ πλοίου  σύ   μοι παρελθὼν ἐπαίρεις τοὺς σιφάρους.
[3, 22]   τῶν μεγίστων ἐπὶ τὰ μικρότατα.  σὺ   μοσχάριον εἶ· ὅταν ἐπιφανῇ λέων,
[3, 22]   ἐλευθερίας; τηλικαύτην πολιτείαν πολιτευομένου ἀνθρώπου  σύ   μου πυνθάνῃ εἰ πολιτεύσεται; πυθοῦ
[3, 9]   κρυστάλλινα, ἐγὼ τὰ τοῦ Ψευδομένου·  σὺ   μούρρινα, ἐγὼ τὰ τοῦ Ἀποφάσκοντος.
[3, 15]   ἴδῃ καὶ θαυμάσῃ. οὕτως καὶ  σὺ   νῦν μὲν ἀθλητής, νῦν δὲ
[3, 5]   (Ἐν οἴκῳ γὰρ ἄνοσος ἦς  σύ;   οὐ σκοπεῖς, εἴ τι ποιεῖς
[3, 5]   ἀλλὰ χαίρων. οὐκ ἦρξα, ὅτι  σὺ   οὐκ ἠθέλησας· οὐδέποτ´ ἐπεθύμησα ἀρχῆς.
[3, 1]   ἀρετὴ ἀνθρώπου παροῦσα; καὶ  σὺ   οὖν εἰ θέλεις καλὸς εἶναι,
[3, 26]   ἔργῳ, αὐτὸς οὐκ ἐποίησεν;  σὺ   οὖν ἐποίησας τοῦτο, τὸν πατέρα
[3, 1]   μὴ δὴ λέγε τῷ ἐξαιρέτῳ  σὺ   οὖν τί εἶ; εἰ δὲ
[3, 1]   συγγενῆ καὶ τοῖς γείτοσι γείτονα.  σὺ   οὖν τίς εἶ; ἐνταῦθα μέγα
[3, 22]   ἁπτόμενον; σὺ πυρέττεις, σὺ κεφαλαλγεῖς,  σὺ   ποδαγρᾷς· σὺ ἀνάτεινον, σὺ φάγε,
[3, 21]   τὴν τέχνην. τοιοῦτόν τι καὶ  σὺ   ποίησον· φάγε ὡς ἄνθρωπος, πίε
[3, 9]   ἀγρὸν οὐχ ἕξω ὡς οὐδὲ  σύ,   ποτήρια ἀργυρᾶ οὐχ ἕξω ὡς
[3, 9]   σύ, κτήνη καλὰ ὡς οὐδὲ  σύ.   πρὸς ταῦτα ἴσως ἀρκεῖ ἐκεῖνο
[3, 22]   περιερχόμενον καὶ τῶν σφυγμῶν ἁπτόμενον;  σὺ   πυρέττεις, σὺ κεφαλαλγεῖς, σὺ ποδαγρᾷς·
[3, 4]   μὴ δεῖ οὕτως σπουδάζειν, μηδὲ  σὺ   σπούδαζε· εἰ δὲ δεῖ, τί
[3, 3]   τὸ ἐμὸν ἀγαθὸν ὑπερίδω, ἵνα  σὺ   σχῇς, καὶ παραχωρήσω σοι; ἀντὶ
[3, 22]   πρᾶσσε· εἰ δὲ μή, οἰμώξεις.  σὺ   ταῦρος εἶ, προσελθὼν μάχου· σοὶ
[3, 24]   τί κλάεις σεαυτόν; οὐδὲ  σὺ   ταῦτα ἐμελέτησας, ἀλλ´ ὡς τὰ
[3, 7]   τὰ καλά, ποιοῦμεν τὰ αἰσχρά·  σὺ   τὴν ἐναντίαν διαστροφὴν ἔσῃ διεστραμμένος
[3, 2]   γὰρ οὐ δῆλόν ἐστιν, ὅτι  σὺ   τὴν προαίρεσιν τὴν σαυτοῦ ἐν
[3, 24]   τεκμαίρεσθαι. ἄγε, φέρε μοι καὶ  σὺ   τὴν σαυτοῦ διατριβήν, ἣν ποθεῖς,
[3, 5]   γεωργοῦντα καταλαμβάνουσι, τὸν ναυτικὸν πλέοντα.  σὺ   τί θέλεις ποιῶν καταληφθῆναι; τί
[3, 18]   εἰ δὲ μή, ἀπώλεσας καὶ  σὺ   τὸν υἱόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν
[3, 24]   ἄνθρωποί εἰσιν. τοιοῦτόν τι καὶ  σὺ   ὑπομίμνῃσκε σεαυτόν, ὅτι θνητὸν φιλεῖς,
[3, 22]   κεφαλαλγεῖς, σὺ ποδαγρᾷς· σὺ ἀνάτεινον,  σὺ   φάγε, σὺ ἀλούτησον· σὲ δεῖ
[3, 9]   τῶν ἀργυρωμάτων, ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων.  σὺ   χρυσᾶ σκεύη, ὀστράκινον τὸν λόγον,
[3, 25]   οὐκ ἐπύρεξας; οὐκ ἐκεφαλάλγησας; καὶ  σὺ   ψέξας πρῴην τινὰ οὐ κακοήθους
[3, 22]   τὰ τέκνα, ἁπλῶς πρὸς τοὺς  συγγενεῖς;   διὰ τοῦτο οὔτε περίεργος οὔτε
[3, 23]   καὶ τοὺς φίλους καὶ τοὺς  συγγενεῖς   καὶ τὸ κτησίδιον, ἵνα σοι
[3, 24]   οὐκ ἐμά. κτῆσις οὐκ ἐμή·  συγγενεῖς,   οἰκεῖοι, φίλοι, φήμη, συνήθεις τόποι,
[3, 1]   παρέχεις πολίτην κακὸν καὶ τοῖς  συγγενέσι   συγγενῆ καὶ τοῖς γείτοσι γείτονα.
[3, 22]   τῷ πενθερῷ, ἀποδιδόναι τοῖς ἄλλοις  συγγενέσι   τῆς γυναικός, αὐτῇ τῇ γυναικί·
[3, 13]   ἐγένου, εἰς τὰ φίλα καὶ  συγγενῆ,   εἰς τὰ στοιχεῖα. ὅσον ἦν
[3, 1]   πολίτην κακὸν καὶ τοῖς συγγενέσι  συγγενῆ   καὶ τοῖς γείτοσι γείτονα. σὺ
[3, 13]   υἱὸν ἔγγονον  συγγενῆ’   ταῦτα καὶ λέγουσί τινες ὅτι
[3, 1]   λέγεις; κοινωνός μου ὢν καὶ  συγγενὴς   ἀμελεῖς σεαυτοῦ καὶ τῇ πόλει
[3, 24]   ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν  συγγενῶν,   ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ τί μὴ
[3, 16]   κόσμος διοικεῖται; ~Ὅτι εὐλαβῶς δεῖ  συγκαθιέναι   εἰς συμπεριφοράν. Ἀνάγκη τὸν συγκαθιέντα
[3, 16]   συγκαθιέναι εἰς συμπεριφοράν. Ἀνάγκη τὸν  συγκαθιέντα   τισὶν ἐπιπλέον εἰς λαλιὰν
[3, 16]   ὄντος εὐλαβῶς δεῖ τοῖς ἰδιώταις  συγκαθίεσθαι   εἰς τὰς τοιαύτας συμπεριφορὰς μεμνημένους,
[3, 16]   συμβουλεύω ὑμῖν εὐλαβῶς τοῖς ἰδιώταις  συγκαταβαίνειν·   εἰ δὲ μή, καθ´ ἡμέραν
[3, 12]   συμμετρίαν. τρίτος περὶ τὰς  συγκαταθέσεις,   πρὸς τὰ πιθανὰ καὶ
[3, 9]   τὸν λόγον, τὰ δόγματα, τὰς  συγκαταθέσεις,   τὰς ὁρμάς, τὰς ὀρέξεις. ὅταν
[3, 2]   καὶ ὅλως περὶ τὰς  συγκαταθέσεις.   τούτων κυριώτατος καὶ μάλιστα ἐπείγων
[3, 7]   ἀδύνατόν ἐστι τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ  συγκαταθέσθαι   καὶ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς ἀπονεῦσαι,
[3, 22]   φαινομένῳ; οὐδείς. τίς δὲ μὴ  συγκαταθέσθαι   τῷ φαινομένῳ ἀληθεῖ; οὐδείς. ἐνθάδ´
[3, 22]   καὶ τίς ὑμᾶς ἀναγκάσαι δύναται  συγκαταθέσθαι   τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ; οὐδείς. τίς
[3, 22]   ἦν πρὸς αὐτόν. μή που  συγκατάθεσις   προπετής, μή που ὁρμὴ εἰκαία,
[3, 8]   ἐθιζώμεθα, προκόψομεν· οὐδέποτε γὰρ ἄλλῳ  συγκαταθησόμεθα   οὗ φαντασία καταληπτικὴ γίνεται.
[3, 21]   οὐδ´ ὁρμῶ ἐπ´ ἄλλα οὐδὲ  συγκατατίθεμαι   ἄλλοις οὐδ´ ὅλως ἐν χρήσει
[3, 23]   δεῖνα δ´ οὐκ ἐκολάκευες τὸν  συγκλητικόν;   ἤθελές σου τὰ παιδία εἶναι
[3, 22]   μεγάλου βασιλέως; μᾶλλον δ´ οὐδὲ  συγκριτὸν   ᾤετο εἶναι. ὅπου γὰρ ταραχαὶ
[3, 3]   αἱ τέχναι καὶ αἱ ἀρεταὶ  συγχέονται,   ἀλλὰ τὸ πνεῦμα, ἐφ´ οὗ
[3, 22]   ὑπὸ τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα  συγχυθέντα.   Δεῖ οὖν αὐτὸν δύνασθαι ἀνατεινάμενον,
[3, 24]   δέδοταί σοι, ἴσθι, ὅτι χειμῶνος  σῦκον   ἐπιποθεῖς. οἷον γάρ ἐστι χειμὼν
[3, 24]   οἷον γάρ ἐστι χειμὼν πρὸς  σῦκον,   τοιοῦτόν ἐστι πᾶσα ἀπὸ
[3, 24]   οὐδ´ εἰς ἅπαν, ἀλλ´ ὡς  σῦκον,   ὡς σταφυλή, τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ
[3, 24]   καὶ τὸ ἰσχάδα γίνεσθαι ἀντὶ  σύκου   καὶ ἀσταφίδας ἐκ σταφυλῆς. πάντα
[3, 21]   περὶ ταῦτα κατετρίβης, πῶς οἱ  συλλογισμοὶ   ἀναλυθήσονται, πῶς οἱ μεταπίπτοντες, πῶς
[3, 6]   εὑρεθήσονται. καὶ νῦν μὲν ὥστε  συλλογισμοὺς   ἀναλύειν ἐκπεπόνηται καὶ προκοπαὶ γίνονται·
[3, 24]   ὠφεληθῇς ὑπ´ αὐτοῦ; ποίαν ὠφέλειαν;  συλλογισμοὺς   ἵν´ ἀναλύσῃς ἑκτικώτερον ἐφοδεύσης
[3, 24]   καλὴν ἐστείλω ταύτην τὴν ἐμπορίαν,  συλλογισμοὺς   καὶ μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς· κἄν
[3, 26]   ἰδοὺ δεικνύω, φησίν, ἀναλύσω σοι  συλλογισμούς.   τοῦτο τὸ μετροῦν ἐστιν, ἀνδράποδον·
[3, 26]   ἀπαθείας· οὐδένα τούτου ἕνεκα ἐθεράπευσας,  συλλογισμῶν   δ´ ἕνεκα πολλούς· οὐδέποτε τούτων
[3, 9]   χεῖρα καὶ ἐκφέρουσιν ἰσχαδοκάρυα τοῦτο  συμβαίνει·   ἂν πληρώσῃ τὴν χεῖρα, ἐξενεγκεῖν
[3, 10]   πρὸς τὸ πρᾴως φέρειν τὰ  συμβαίνοντα,   θέλει γινέσθω’ οἷον εἴ
[3, 10]   ἐστιν; οὐχὶ παρασκευάσασθαι πρὸς τὰ  συμβαίνοντα;   οὐ παρακολουθεῖς οὖν, ὅτι τοιοῦτόν
[3, 13]   πῶς πρότερον εἴχομεν πρὸς τὰ  συμβαίνοντα,   πῶς νῦν· τίνα ἐστὶν ἔτι
[3, 24]   ἀπεδήμησας; τούτου ἕνεκα ἐζήτησάς τινι  συμβαλεῖν,   ἵν´ ὠφεληθῇς ὑπ´ αὐτοῦ; ποίαν
[3, 9]   οὐδέν. ἀνθρώπῳ δ´ ὡς ἀνθρώπῳ  συμβάλλει   τὰ δόγματα αὐτοῦ καταμανθάνων
[3, 9]   τὸ μέσον. τοῦτό ἐστι φιλοσόφῳ  συμβάλλειν.   οὔ· ἀλλὰ πάροδός ἐστι καὶ
[3, 24]   ἕνεκα. Καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ τὸ  συμβὰν   τοιοῦτόν τι ἦν· πολλῶν δ´
[3, 24]   χώραν, ἐξ ἧς ἐστι τὸ  συμβεβηκός,   εὐθὺς ἀναμνησθήσῃ, ὅτι ἐκ τῆς
[3, 9]   τὰ σὰ καὶ οὕτως λέγε  συμβεβληκέναι   μοι. ἐλέγξωμεν ἀλλήλους· εἴ τι
[3, 24]   τί δὲ κακὸν ἐκεῖ σοι  συμβῆναι   δύναται, ὅπου μὴ εἶ; ἀπὸ
[3, 13]   νῦν ἐμοὶ κακὸν οὐδὲν δύναται  συμβῆναι,   ἐμοὶ λῃστὴς οὐκ ἔστιν, ἐμοὶ
[3, 16]   εἰς συμπόσια ἁπλῶς εἰς  συμβίωσιν   αὐτὸν ἐκείνοις ἐξομοιωθῆναι
[3, 22]   τῶν μελισσῶν; δεῖξόν μοι τὰ  σύμβολα   τῆς ἡγεμονίας, οἷα ἐκείνη ἐκ
[3, 12]   ἔχεις τὸ παρὰ τῆς φύσεως  σύμβολον,   δεῖ τὴν παραδεχθησομένην ἔχειν
[3, 21]   καὶ πρὸ πάντων τὸν θεὸν  συμβουλεύειν   ταύτην τὴν χώραν κατασχεῖν, ὡς
[3, 16]   διὰ τοῦτο καὶ τῶν πατρίδων  συμβουλεύουσιν   ἀποχωρεῖν οἱ φιλόσοφοι, ὅτι τὰ
[3, 22]   θεοῦ μὴ ἐπιχειρήσῃς. ἂν γὰρ  συμβουλεύσῃ,   ἴσθι ὅτι μέγαν σε θέλει
[3, 16]   δυναμίν τινα περιποιήσησθε πρὸς ἀσφάλειαν,  συμβουλεύω   ὑμῖν εὐλαβῶς τοῖς ἰδιώταις συγκαταβαίνειν·
[3, 12]   παρὰ ἄλλην τινὰ τοιαύτην {ἀ}  συμμετρίαν.   τρίτος περὶ τὰς συγκαταθέσεις,
[3, 22]   τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων θερμαίνειν  συμμέτρως·   ὕπαγε, περιέρχου καὶ οὕτως διακίνει
[3, 5]   ἔχω πᾶσαν, ὅτι ἠξίωσάς με  συμπανηγυρίσαι   σοι καὶ ἰδεῖν ἔργα τὰ
[3, 5]   σὰ καὶ τῇ διοικήσει σου  συμπαρακολουθῆσαι   {σοί} ταῦτά με ἐνθυμούμενον, ταῦτα
[3, 16]   δύναμιν Σωκράτης, ὥστ´ ἐν πάσῃ  συμπεριφορᾷ   ἄγειν ἐπὶ τὸ αὑτοῦ τοὺς
[3, 16]   ~Ὅτι εὐλαβῶς δεῖ συγκαθιέναι εἰς  συμπεριφοράν.   Ἀνάγκη τὸν συγκαθιέντα τισὶν ἐπιπλέον
[3, 14]   κατ´ οἰκονομίαν, τὰ δὲ κατὰ  συμπεριφοράν,   τὰ δὲ κατ´ ἔνστασιν. Δύο
[3, 16]   ἰδιώταις συγκαθίεσθαι εἰς τὰς τοιαύτας  συμπεριφορὰς   μεμνημένους, ὅτι ἀμήχανον τὸν συνανατριβόμενον
[3, 21]   οὗ ὁρμώμενοι φέρειν δυνήσονται τὰ  συμπίπτοντα   καλῶς καὶ κοσμεῖσθαι ὑπ´ αὐτῶν;
[3, 22]   σὲ {καταβαλ{ λ} οῦσιν οἱ  συμπολιτευόμενοι,   ὡς αἱ μέλισσαι τοὺς κηφῆνας;
[3, 16]   εἰς λαλιὰν εἰς  συμπόσια   ἁπλῶς εἰς συμβίωσιν
[3, 14]   μή, γελοίως ποιεῖς. εἰ δὲ  συμφέρει   σοι καὶ πίνεις, σιώπα πρὸς
[3, 7]   ἡμῶν ἄρξον δεικνὺς ἡμῖν τὰ  συμφέροντα   καὶ ἀκολουθήσομεν· δείκνυε τὰ ἀσύμφορα
[3, 7]   τὴν τίνος χεῖρα καταφιλήσας, τὴν  Συμφόρου   τὴν Νουμηνίου; τίνος πρὸ
[3, 7]   ἀργύρωμα μηδέν, χρύσωμα μηδέν. τούτοις  σύμφωνα   δόγματα ζήτησον, ἀφ´ ὧν ὁρμώμενος
[3, 15]   εἶτα ἐπίτροπος Καίσαρος. ταῦτα οὐ  συμφωνεῖ·   ἕνα σε δεῖ ἄνθρωπον εἶναι
[3, 12]   χύτρα, φασί, καὶ πέτρα οὐ  συμφωνεῖ.   Μετὰ τὴν ὄρεξιν καὶ τὴν
[3, 13]   εἶναι καὶ φιλαλλήλου καὶ ἡδέως  συναναστρέφεσθαι   ἀνθρώποις. ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον δεῖ
[3, 16]   συμπεριφορὰς μεμνημένους, ὅτι ἀμήχανον τὸν  συνανατριβόμενον   τῷ ἠσβολωμένῳ μὴ καὶ αὐτὸν
[3, 24]   οὐ γὰρ συνταπεινοῦσθαι πέφυκας οὐδὲ  συνατυχεῖν,   ἀλλὰ συνευτυχεῖν. ἂν δέ τις
[3, 9]   εἰ δύνασαι, λάμβανε. Εἶτ´ ἐρεῖς  {συνέβαλ{   λ} ον Ἐπικτήτῳ ὡς λίθῳ,
[3, 22]   καὶ Ὁμήρου πλείονα τῇ κοινωνίᾳ  συνεβάλετο   Πρίαμος πεντήκοντα γεννήσας περικαθάρματα
[3, 21]   τὴν χώραν κατασχεῖν, ὡς Σωκράτει  συνεβούλευεν   τὴν ἐλεγκτικὴν χώραν ἔχειν, ὡς
[3, 22]   ὅπλων καὶ τῶν δορυφόρων τὸ  συνειδὸς   τὴν ἐξουσίαν ταύτην παραδίδωσιν. ὅταν
[3, 23]   καταφρονοῦσιν λεληθότως; ὅταν οὖν ἄνθρωπος  συνειδὼς   ἑαυτῷ μηθὲν ἀγαθὸν μήτε πεποιηκότι
[3, 24]   τὰ γενόμενα καὶ ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ  συνεῖναι   οὐ δυνατὸν ἀεί; τί οὖν;
[3, 13]   ἑαυτῷ ἀρκεῖν, δύνασθαι αὐτὸν ἑαυτῷ  συνεῖναι·   ὡς Ζεὺς αὐτὸς ἑαυτῷ
[3, 22]   περὶ θανάτου, περὶ πόνου; πῶς  συνέκρινεν   τὴν εὐδαιμονίαν τὴν αὑτοῦ τῇ
[3, 23]   πρῴην ψυχρότερόν σου τῶν ἀκροατῶν  συνελθόντων   καὶ μὴ ἐπιβοησάντων σοι τεταπεινωμένος
[3, 7]   τινά ποτε ταύτην ἐξευρηκότες ὦμεν  συνεπωθοῦσαν   ἡμᾶς ἐπ´ αὐτὰ καὶ ἐπιρρωννύουσαν,
[3, 21]   οὐ δεῖ αὐτοὺς ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς,  συνεργητικούς,   ἀπαθεῖς, ἀταράχους, ἔχοντάς τι ἐφόδιον
[3, 13]   καὶ μὴ φλυάρει. ἐσθίων τοὺς  συνεσθίοντας   ὠφέλει, πίνων τοὺς πίνοντας, εἴκων
[3, 24]   ἔχαιρες ὡς {ἀ{ ι} εὶ  συνεσόμενος   συνῆς, τοῖς τόποις, τοῖς ἀνθρώποις,
[3, 23]   τί μεγαλοφυοῦς ἔργον ἐπιδέδεικται; ἰδοὺ  σύνεστί   σοι τοσούτῳ χρόνῳ, διαλεγομένου σου
[3, 13]   ὡς Ζεὺς αὐτὸς ἑαυτῷ  σύνεστιν   καὶ ἡσυχάζει ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ
[3, 24]   συνταπεινοῦσθαι πέφυκας οὐδὲ συνατυχεῖν, ἀλλὰ  συνευτυχεῖν.   ἂν δέ τις ἀτυχῇ, μέμνησο,
[3, 12]   ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον ἄνευ μεγάλης καὶ  συνεχοῦς   ἀσκήσεως, ἴσθι ὅτι, ἐὰν ἔξω
[3, 24]   βραχὺ καὶ τούτους πάλιν ἕξεις  συνήθεις.   εἶτα ἂν οὕτως ἀγεννῶς ἔχῃς,
[3, 24]   τὰς Ἀθήνας οὐδὲ τοὺς ἐκεῖ  συνήθεις   καὶ φίλους, ἀλλ´ αὐτοῖς τοῖς
[3, 24]   προσέλαβες; κἂν ἄλλους πάλιν ἔχῃς  συνήθεις   καὶ φίλους, ἕξεις πλείονα τοῦ
[3, 24]   ἐμή· συγγενεῖς, οἰκεῖοι, φίλοι, φήμη,  συνήθεις   τόποι, διατριβή, πάντα ταῦτα ὅτι
[3, 24]   ἡσυχίαν τὴν ἐκεῖ, τί τοὺς  συνήθεις   τόπους; ἔκδεξαι βραχὺ καὶ τούτους
[3, 15]   ἄλλο ἐξ ἄλλου ἀρέσκει, τὸ  σύνηθες   δ´ ἀπαρέσκει. οὐ γὰρ μετὰ
[3, 24]   φίλους, ἀλλ´ αὐτοῖς τοῖς πειραταῖς  συνήθης   ἐγίνετο καὶ ἐπανορθοῦν ἐπειρᾶτο. καὶ
[3, 24]   ἐξάγων σε ἀπὸ τῆς  συνήθους   σοι διατριβῆς καὶ λέγει δοῦλος
[3, 24]   ἂν δέ τις ἀποδημήσῃ τῶν  συνήθων,   καθήμενοι κλαίωμεν καὶ πάλιν, ἂν
[3, 24]   ὡς {ἀ{ ι} εὶ συνεσόμενος  συνῆς,   τοῖς τόποις, τοῖς ἀνθρώποις, ταῖς
[3, 22]   οὕτως καὶ τῆς ἰδίας παρασκευῆς  συνῄσθετο   καὶ τῆς ἐκείνης ἀδυναμίας. ~Πρὸς
[3, 23]   τεχνίον ἐκλέξαι ὀνομάτια καὶ ταῦτα  συνθεῖναι   καὶ παρελθόντα εὐφυῶς ἀναγνῶναι
[3, 12]   οἱ νυκτοφύλακες δεῖξόν μοι τὰ  συνθήματα’   ἔχεις τὸ παρὰ τῆς φύσεως
[3, 23]   αὐτοῦ συσταθῆναι κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ  συνίστανεν.   οὔ· ἀλλὰ προσπέμπων ἔλεγεν ἄκουσόν
[3, 20]   περὶ αὐτὸ τὸ ψεῦδος ἀγαθὸν  συνίστασθαι,   τὴν ἐπιστήμην τοῦ ψεῦδος εἶναι
[3, 21]   ἔνεγκε πατέρα, ἔνεγκε υἱόν, γείτονα,  σύνοδον.   ταῦτα ἡμῖν δεῖξον, ἵν´ ἴδωμεν,
[3, 13]   ὁδός, πᾶσα πόλις, {πᾶς{ α}  σύνοδος,   γείτων, κοινωνὸς ἀβλαβής. ἄλλος παρέχει
[3, 13]   ὄχλου ἡμῖν ἀπαντῶντος καὶ τοσούτων  συνοικούντων,   ἔσθ´ ὅτε πλῆθος δούλων ἔχοντες.
[3, 16]   ἄγειν ἐπὶ τὸ αὑτοῦ τοὺς  συνόντας;   πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ
[3, 24]   γὰρ τὸ περιέχον, τοιοῦτον οἱ  συνόντες,   ψύχη καὶ καύματα καὶ τροφαὶ
[3, 24]   τοὺς δ´ ἀπαλλάττεσθαι, τοῖς μὲν  συνοῦσι   χαίροντας, τοῖς δ´ ἀπαλλαττομένοις μὴ
[3, 22]   Αἴολος; εἶτα στρατηγία μὲν  σύνταγμά   τινα ἀπείρξει γάμου παιδοποιίας
[3, 24]   κακὸν μὴ γινέσθω· οὐ γὰρ  συνταπεινοῦσθαι   πέφυκας οὐδὲ συνατυχεῖν, ἀλλὰ συνευτυχεῖν.
[3, 22]   ὧδε πολλὴ προσοχὴ καὶ  σύντασις,   τῶν δ´ ἄλλων ἕνεκα ὕπτιος
[3, 3]   τὰ πονηρὰ δόγματα, περὶ τοῦτο  συντετάσθαι.   τί γάρ ἐστι τὸ κλαίειν
[3, 23]   ὅτι κομψῶς συντιθεῖς τὰ ὀνόματα;  συντιθεῖς,   ἄνθρωπε· καὶ τί σοι ἀγαθόν
[3, 23]   ἐπιδεῖξαί μοι θέλεις, ὅτι κομψῶς  συντιθεῖς   τὰ ὀνόματα; συντιθεῖς, ἄνθρωπε· καὶ
[3, 23]   δ´ ἀπόστημα ἔχων, δὲ  σύριγγα,   δὲ κεφαλαλγῶν. εἶτ´ ἐγὼ
[3, 23]   ὡσαύτως ἔχουσαν, δὲ τὴν  σύριγγα,   δὲ τὸ ἀπόστημα; εἶτα
[3, 23]   αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις ὑπ´ αὐτοῦ  συσταθῆναι   κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ συνίστανεν. οὔ·
[3, 15]   ἰδιώτου. Ῥούφῳ τις ἔλεγεν Γάλβα  σφαγέντος   ὅτι Νῦν προνοίᾳ κόσμος
[3, 22]   ὡς ἰατρὸν περιερχόμενον καὶ τῶν  σφυγμῶν   ἁπτόμενον; σὺ πυρέττεις, σὺ κεφαλαλγεῖς,
[3, 15]   παρορύσσεσθαι, ἔστιν ὅτε χεῖρα ἐκβαλεῖν,  σφυρὸν   στρέψαι, πολλὴν ἁφὴν καταπιεῖν, μαστιγωθῆναι·
[3, 23]   καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων  σχεδὸν   ἁπάντων οὕτως ὁρῶμεν γινόμενα. οἱ
[3, 7]   καὶ σῶμα καὶ τὰ ἐκτός,  σχεδὸν   οὐδεὶς ἀντιλέγει· λοιπὸν ὑμέτερόν ἐστιν
[3, 20]   Ἐπὶ τῶν θεωρητικῶν φαντασιῶν πάντες  σχεδὸν   τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακὸν
[3, 14]   βλάψει ζήτησις αὕτη· καὶ  σχεδὸν   τὸ φιλοσοφεῖν τοῦτ´ ἔστι, ζητεῖν,
[3, 5]   μὴ δύναταί σου τὸ ἡγεμονικὸν  σχεῖν   κατὰ φύσιν, τό γ´ ἀγρίδιον
[3, 12]   ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν ἀναπότευκτον  σχεῖν   τὴν ὄρεξιν καὶ τὴν ἔκκλισιν
[3, 13]   διοικήσει, τῇ αὑτῶν πρὸς τἆλλα  σχέσει·   ἐπιβλέπειν, πῶς πρότερον εἴχομεν πρὸς
[3, 3]   θῶμεν, αὐτὸ τὸ τηρεῖν τὰς  σχέσεις   ἀγαθὸν γίνεται· καὶ λοιπὸν
[3, 24]   σε ἀδικῇ καὶ οὕτως τὰς  σχέσεις   ἀποσῴζῃς ἀπαραποδίστως; καλὴν ἐστείλω ταύτην
[3, 11]   καὶ οὕτως κατὰ τὰς ἄλλας  σχέσεις   εὑρήσομεν ἐπόπτην τὸν Δία. ~Περὶ
[3, 2]   ἀπαθῆ ὡς ἀνδριάντα, ἀλλὰ τὰς  σχέσεις   τηροῦντα τὰς φυσικὰς καὶ ἐπιθέτους
[3, 22]   προσδεδεμένον καθήκουσιν ἰδιωτικοῖς οὐδ´ ἐμπεπλεγμένον  σχέσεσιν,   ἃς παραβαίνων οὐκέτι σώσει τὸ
[3, 1]   ἀλλὰ βλέπων με τίνος εἴπω;  σχῆμα   ἔχοντα ἐσιώπα. ἐγὼ οὐ λέγω,
[3, 1]   οὐ λέγω, τίνος ἐστὶ τὸ  σχῆμα   τοῦτο· σὺ δ´ αὐτὸ ἐρεῖς
[3, 26]   οὐ σχῇς μάγειρον, μὴ οὐ  σχῇς   ἄλλον ὀψωνητήν, ἄλλον τὸν ὑποδήσοντα,
[3, 1]   ἀνεπανόρθωτον ἄν ποθ´ ὕστερον φρένας  σχῇς,   εὐλόγως μοι ἐγκαλέσεις· τί εἶδεν
[3, 3]   ἐμὸν ἀγαθὸν ὑπερίδω, ἵνα σὺ  σχῇς,   καὶ παραχωρήσω σοι; ἀντὶ τίνος;
[3, 1]   τρίχες, ἀλλὰ προαίρεσις· ταύτην ἂν  σχῇς   καλήν, τότ´ ἔστι καλός. μέχρι
[3, 26]   φοβῇ, ἀλλὰ δέδοικας μὴ οὐ  σχῇς   μάγειρον, μὴ οὐ σχῇς ἄλλον
[3, 26]   τὸν τῆς ἀμεταπτωσίας, ἵν´ ἀμετάπτωτα  σχῇς   τίνα; τὴν δειλίαν, τὴν ἀγέννειαν,
[3, 26]   καὶ ἔσθιε δεδοικώς, μὴ οὐ  σχῇς   τροφὰς αὔριον· περὶ τῶν δουλαρίων
[3, 12]   δεῖ καὶ ἡμᾶς μελετᾶν ἐπὶ  σχοινίου   περιπατεῖν φοίνικα ἱστάνειν
[3, 12]   γάρ ἐστι καὶ τὸ ἐπὶ  σχοινίου   περιπατεῖν καὶ οὐ μόνον δύσκολον,
[3, 22]   λέγε ὅτι ἔξω ἐστίν, οὐ  σχολάζει.   Κυνικὸς δ´ ἀντὶ πάντων
[3, 26]   πῶς Διογένης, πῶς Κλεάνθης ἅμα  σχολάζων   καὶ ἀντλῶν. ταῦτα ἂν θέλῃς
[3, 24]   οἱ ἄλλοι ἐν ταῖς  σχολαῖς   σεμνολογοῦσιν καὶ παραδοξολογεῖν δοκοῦσι, ταῦτα
[3, 23]   ἐστιν, ἄνδρες, τὸ τοῦ φιλοσόφου  σχολεῖον·   οὐ δεῖ ἡσθέντας ἐξελθεῖν, ἀλλ´
[3, 16]   ὑμῶν εἴ τινα ἐν τῇ  σχολῇ   ἐγγράφετε. μακρὰν οὖν ἀπὸ τοῦ
[3, 3]   μόνον, εἴπερ ἄρα, ἐν τῇ  σχολῇ   μικρόν τι διεγειρόμεθα· εἶτ´ ἐξελθόντες
[3, 22]   τμηθῆναι, σὲ δεῖ καυθῆναι. ποῦ  σχολὴ   τῷ εἰς τὰ ἰδιωτικὰ καθήκοντα
[3, 21]   ἠρωτῆσθαι περαίνοντες; ἀλλ´ δεῖνα  σχολὴν   ἔχει· διὰ τί μὴ κἀγὼ
[3, 22]   τοῦ πράγματος, Σκεψόμεθα κατὰ  σχολήν.   τοσοῦτον δ´ ἔχω σοι εἰπεῖν,
[3, 21]   οὔ· ἀλλ´ ἐλθόντες ἀκούσατέ μου  σχόλια   λέγοντος’ ὕπαγε, ζήτει τίνων κατεξεράσεις.
[3, 21]   ἔχει· διὰ τί μὴ κἀγὼ  σχῶ;   οὐκ εἰκῇ ταῦτα γίνεται, ἀνδράποδον,
[3, 21]   ταύτην τὴν χώραν κατασχεῖν, ὡς  Σωκράτει   συνεβούλευεν τὴν ἐλεγκτικὴν χώραν ἔχειν,
[3, 1]   ἐστέ. οὕτως περίεργος εἶ,  Σώκρατες,   καὶ πολυπράγμων; τί δέ σοι
[3, 7]   ζηλωτὰς ἡμᾶς κατασκεύασον σεαυτοῦ ὡς  Σωκράτης   ἑαυτοῦ. ἐκεῖνος ἦν ὡς
[3, 26]   πῶς οἱ γνησίως φιλοσοφοῦντες, πῶς  Σωκράτης   ἔζησεν, ἐκεῖνος μὲν καὶ μετὰ
[3, 12]   καὶ ἑλκυστικά. ὡς γὰρ  Σωκράτης   ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ ζῆν,
[3, 23]   οὐᾶ’ φῶσιν ἐπιφωνημάτια λέγοντι; τοῦτο  Σωκράτης   ἐποίει, τοῦτο Ζήνων, τοῦτο Κλεάνθης;
[3, 5]   ταῦτα ἦν, ᾔδει  Σωκράτης,   καὶ ὅμως οὐδέποτε εἶπεν, ὅτι
[3, 24]   τάξιν ἐγχειρίσῃς, ὡς λέγει  Σωκράτης,   μυριάκις ἀποθανοῦμαι πρότερον ταύτην
[3, 14]   ἐξαιρεῖ, καὶ τοῦτο πρῶτον ποιεῖ  Σωκράτης.   ὅτι δ´ οὐκ ἀδύνατόν ἐστι
[3, 23]   δεῖ στάντα; ἄκουσον, τί λέγει  Σωκράτης·   οὐδὲ γὰρ ἂν πρέποι,
[3, 24]   ὡς θνητόν, ὡς ἀποδημητικόν;  Σωκράτης   οὐκ ἐφίλει τοὺς παῖδας τοὺς
[3, 1]   γνῶθι σαυτὸν μηδενὸς αὐτὸ νοοῦντος;  Σωκράτης   πάντας ἔπειθε τοὺς προσιόντας ἐπιμελεῖσθαι
[3, 5]   δύνασαι ἐκεῖ ποιεῖν. Ἀλλ´  Σωκράτης   τί λέγει; ὥσπερ ἄλλος τις‘
[3, 1]   τοῦτο. ἀλλ´ ὅρα, τί λέγει  Σωκράτης   τῷ καλλίστῳ πάντων καὶ ὡραιοτάτῳ
[3, 16]   τὸ ὄργανον; οἵαν εἶχεν δύναμιν  Σωκράτης,   ὥστ´ ἐν πάσῃ συμπεριφορᾷ ἄγειν
[3, 23]   λόγου, ἀνεγνωκὼς τὰ Σωκρατικὰ ὡς  Σωκρατικά,   οὐχὶ δ´ ὡς Λυσίου καὶ
[3, 23]   ἀκηκοὼς ἄνθρωπος λόγου, ἀνεγνωκὼς τὰ  Σωκρατικὰ   ὡς Σωκρατικά, οὐχὶ δ´ ὡς
[3, 18]   κριτὴς ἀποφαίνεται ὅτι ἠσέβησας. περὶ  Σωκράτους   δ´ οὐκ ἀπεφήναντο οἱ δικασταί;
[3, 22]   τραγικὴν ἀνερχόμενον λέγειν τὸ τοῦ  Σωκράτους   ἰὼ ἄνθρωποι, ποῖ φέρεσθε; τί
[3, 24]   ποθεῖς, ζηλωτὰ τῆς ἀληθείας καὶ  Σωκράτους   καὶ Διογένους. τί θέλεις ἐν
[3, 23]   διὰ τοῦτο τίς ἤκουσέ ποτε  Σωκράτους   λέγοντος ὅτι οἶδά τι καὶ
[3, 24]   ἡμῖν λέγεις τοὺς Ζήνωνος καὶ  Σωκράτους;   οὐκ ἀπορρίψεις ὡς μακροτάτω τἀλλότρια,
[3, 3]   ἀγαθοῦ τὸ ἴδιον ἡγεμονικόν, τὸ  σῶμα   δ´ ἰατροῦ καὶ {ἀπ} ἀλείπτου,
[3, 22]   περιήρχετο καὶ κατ´ αὐτὸ τὸ  σῶμα   ἐπέστρεφε τοὺς πολλούς. ἐλεούμενος δὲ
[3, 7]   περὶ τὸν ἄνθρωπον, ψυχὴ καὶ  σῶμα   καὶ τὰ ἐκτός, σχεδὸν οὐδεὶς
[3, 22]   καὶ ὕπαιθρος δίαιτα οὐδὲ τὸ  σῶμα   λυμαίνεται· ἰδοὺ καὶ τούτου μάρτυς
[3, 22]   κτῆσις; οὐκ ἔχει. τὸ  σῶμα;   οὐκ ἔχει. ἀλλὰ πολύχρυσος εἶ
[3, 21]   τοῦτο, νὴ τὸν Δία, καὶ  σῶμα   ποιὸν καὶ πρὸ πάντων τὸν
[3, 22]   μάρτυς εἰμὶ ἐγὼ καὶ τὸ  σῶμα   τὸ ἐμόν. ὡς Διογένης ἐποίει·
[3, 22]   κινεῖν καὶ ἀνιέναι καὶ τὰ  σώματα   τῶν ἀνθρώπων θερμαίνειν συμμέτρως· ὕπαγε,
[3, 22]   τί αὐτὸ ἔξω ζητεῖτε; ἐν  σώματι   οὐκ ἔστιν. εἰ ἀπιστεῖτε, ἴδετε
[3, 12]   φαντασίαν; καὶ λοιπὸν ὅσα τῷ  σώματι   προσάγεται ὑπὸ τῶν γυμναζόντων αὐτό,
[3, 7]   δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ τοῖς  σωματικοῖς   ἥδεσθαι τὴν κατὰ ψυχὴν ἡδονήν·
[3, 10]   οὔτε τὸ ἐλάδιον οὔτε τὸ  σωμάτιον,   ἀλλὰ τί; τὸ ἴδιον ἡγεμονικόν.
[3, 22]   οὐδεὶς τύπτει, οὐδεὶς ὑβρίζει· τὸ  σωμάτιον   δ´ αὐτοῦ δέδωκεν αὐτὸς χρῆσθαι
[3, 22]   ὀρθὴ χρῆσις τῶν φαντασιῶν. τὸ  σωμάτιον   δὲ οὐδὲν πρὸς ἐμέ· τὰ
[3, 18]   πόθεν δύναται; ἀλλ´ ἐπὶ τὸ  σωμάτιον,   ἐπὶ τὸ κτησείδιον· ἐσώθης, οὐκ
[3, 24]   δ´, ὅταν αὐτῷ δόξῃ, τὸ  σωμάτιον   ὅλον προσπτύσας τινὶ ἀπελθεῖν, τίνος
[3, 22]   ἐλευθέρᾳ; ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ. τὸ  σωμάτιον   οὖν ἐλεύθερον ἔχετε δοῦλον;
[3, 1]   ἔξαιρε τὰ φαῦλα δόγματα‘ τὸ  σωμάτιον   οὖν πῶς; ὡς πέφυκεν. ἄλλῳ
[3, 13]   μωρέ, σὲ οὔ, ἀλλὰ τὸ  σωμάτιον.   Ποία οὖν ἔτι ἐρημία, ποία
[3, 6]   λάβε τὴν ἀρχήν, λάβε τὸ  σωμάτιον.   τὴν δ´ ὄρεξιν οὐ ποιήσεις
[3, 10]   καὶ τῷ ἰατρῷ περὶ τὸ  σωμάτιον,   τὸ οὐκ ἐμόν, τὸ φύσει
[3, 22]   ὅπου χεῖρόν ἐστιν, τὸ δὲ  σωμάτιον   τῶν πολλῶν χεῖρον, τὸ ἀσθενέστερον
[3, 22]   τι μέλλει γίνεσθαι τὸ  σωμάτιον   χωρίζεσθαι καὶ ψυχή; οὐδέν.
[3, 22]   οὐ γίνεται, τύραννος οὐ γίνεται.  σωματίου   δέ; ναί. καὶ κτησειδίου; ναί·
[3, 10]   γινέσθω. πού ποτ´ ἀπελθόντα τοῦ  σωματίου   ἐπιμελεῖσθαι εἴ τε καὶ πυρετὸς
[3, 24]   τοσούτους πόνους καὶ ταλαιπωρίας τοῦ  σώματος   ἄσμενος ἀναδέχεσθαι; ἀλλ´ ἐφίλει πῶς;
[3, 22]   ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ  σώματος   ἐνδείκνυσθαι, ὅτι ἀφελὴς καὶ
[3, 22]   ἧς ἄρχει; Χρεία μέντοι καὶ  σώματος   ποιοῦ τῷ τοιούτῳ. ἐπεί τοι
[3, 22]   εἶναί τι δύναται τῶν τοῦ  σώματος;   πῶς δὲ μέγα ἀξιόλογον
[3, 10]   διαλυθῆναι τὴν ψυχὴν ἀπὸ τοῦ  σώματος.   τί οὖν δεινόν ἐστιν; ἐὰν
[3, 22]   στηθέων ἐκθρῴσκει. τάλας, τί τῶν  σῶν   ἔχει κακῶς; κτῆσις; οὐκ
[3, 22]   ἐμπεπλεγμένον σχέσεσιν, ἃς παραβαίνων οὐκέτι  σώσει   τὸ τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[3, 23]   θαυμαστῶς, κύριε, τὴν ἐμήν σοι  σωτηρίαν.   πῶς δ´ εἶπον ἐκεῖνο; τὸ
[3, 23]   δύνανται παρακολουθεῖν, μὰ τὴν ὑμετέραν  σωτηρίαν’   Φιλόσοφος δ´ ἐπ´ ἀκρόασιν παρακαλεῖ;
[3, 4]   ὃν θέλω. (Ἀλλὰ θέλω στεφανωθῆναι  Σώφρονα.   (Ἐν οἴκῳ ὅσους θέλεις ἀγῶνας
[3, 1]   ἀδίκους; (Τοὺς δικαίους. (Πότερον τοὺς  σώφρονας   τοὺς ἀκολάστους; (Τοὺς σώφρονας.
[3, 1]   σώφρονας τοὺς ἀκολάστους; (Τοὺς  σώφρονας.   (Τοὺς ἐγκρατεῖς δ´ τοὺς
[3, 4]   θέατρον τοῦτο εἰπεῖν ἄγε ἵνα  Σώφρων   στεφανωθῇ‘ ἀλλ´ ἐκεῖνο ἄγε ἵνα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 21/06/2007