Livre, Chap. |
[3, 16] |
ποιήσεις,
ἂν
περὶ
μονομάχων
{λαλῇ{
|
ς} |
ἂν
περὶ
ἵππων,
ἂν
περὶ |
[3, 24] |
δεῖνα
θεραπεύειν;
ἐπὶ
{θύρα{
ι}
|
ς |
αὐτοῦ
πορεύεσθαι;
{Εἰ{
ς}
τοῦτο |
[3, 24] |
τὰς
ἐναντίας
φαντασίας
σαυτῷ
{πρό{
|
ς} |
βαλε.
τί
κακόν
ἐστι
μεταξὺ
|
[3, 12] |
μὴ
ἀχθεσθῆναι.
εἶθ´
οὕτως
{προ{
|
ς} |
βήσῃ,
ἵνα,
κἂν
πλήξῃ
σέ |
[3, 24] |
οὐκ
ἐμῶν·
τί
οὖν
πρὸς
|
{ς} |
ἐμέ;
εἶτα
τὸ
κυριώτατον
τίς |
[3, 22] |
μείζονα
πολιτείαν
ζητεῖς,
ἧς
{πολιτεύ{
|
ς} |
εται;
ἢ
ἐν
Ἀθηναίοις
παρελθὼν |
[3, 24] |
καὶ
ἔκλαιεν
ἐπὶ
{πέτρα{
ι}
|
ς |
καθεζόμενος.
(Σὺ
δ´
Ὁμήρῳ
πάντα |
[3, 12] |
θεατὰς
ζητοῦντος
τοὺς
ἐροῦντας
{ὦ{
|
ς} |
μεγάλου
ἀνθρώπου’
διὰ
τοῦτο
καλῶς |
[3, 22] |
ἐξουσίαν
ταύτην
παραδίδωσιν.
ὅταν
{ἴδῃ{
|
ς} |
ὅτι
ὑπερηγρύπνηκεν
ὑπὲρ
ἀνθρώπων
καὶ |
[3, 1] |
λέγε
αὐτῷ,
ἄν
σοι
{δόξῃ{
|
ς} |
σὺ
δὲ
τίς
εἶ;
καὶ |
[3, 3] |
ἔδωκεν
οἷον
εἶχεν
αὐτός,
{ἀκώλυ{
|
ς} |
τον,
ἀνανάγκαστον,
ἀπαραπόδιστον.
Ὅταν
οὖν |
[3, 24] |
ι}
ς
αὐτοῦ
πορεύεσθαι;
{Εἰ{
|
ς} |
τοῦτο
αἱρεῖ
λόγος,
ὑπὲρ
τῆς |
[3, 1] |
ἄλλῳ
τούτων
ἐμέλησεν·
ἐκείνῳ
{ἐπί{
|
ς} |
τρεψον.
(Τί
οὖν;
ἀκάθαρτον
δεῖ |
[3, 1] |
δ´
ἂν
τούτων
ἀμελῇς,
αἰσχρόν
|
ς´ |
εἶναι
ἀνάγκη,
κἂν
πάντα
μηχανᾷ |
[3, 1] |
ρ}
γὼ
δ´
οὐκ
ὠφελήσω
|
ς´ |
οὐδέν,
καὶ
σὺ
μὲν
ὡς |
[3, 9] |
τὰ
δόγματα,
δεῖξόν
μοι
τὰ
|
σὰ |
καὶ
οὕτως
λέγε
συμβεβληκέναι
μοι. |
[3, 5] |
σοι
καὶ
ἰδεῖν
ἔργα
τὰ
|
σὰ |
καὶ
τῇ
διοικήσει
σου
συμπαρακολουθῆσαι |
[3, 24] |
ἢ
ἐκκλίσεως
καὶ
ἔσται
τὰ
|
σὰ |
καλῶς.
τοῦτο
δ´
οὐκ
ἐν |
[3, 24] |
σὸν
ἡγημένος,
μόνα
δ´
ἐκεῖνα
|
σά, |
τὸ
κρῖναι
καλῶς,
τὸ
ὑπολαβεῖν, |
[3, 15] |
νῦν
δὲ
μονομάχους,
νῦν
δὲ
|
σαλπίζει, |
εἶτα
τραγῳδεῖ
ὅ
τι
ἂν
|
[3, 22] |
πυθοῦ
μου
καὶ
εἰ
πολιτεύσεται.
|
σαννίων, |
μείζονα
πολιτείαν
ζητεῖς,
ἧς
{πολιτεύ{ |
[3, 22] |
εὐδαιμονίας;
ὅπου
δ´
ἂν
ᾖ
|
σαπρὰ |
δόγματα,
ἐκεῖ
πάντα
ταῦτα
εἶναι |
[3, 16] |
ἰσχυρότεροι;
ὅτι
ἐκεῖνοι
μὲν
τὰ
|
σαπρὰ |
ταῦτα
ἀπὸ
δογμάτων
λαλοῦσιν,
ὑμεῖς |
[3, 22] |
Νέρων
ἂν
εὐδαίμων
ἐγένετο
καὶ
|
Σαρδανάπαλλος. |
ἀλλ´
οὐδ´
Ἀγαμέμνων
εὐδαίμων
ἦν |
[3, 22] |
εὐδαίμων
ἦν
καίτοι
κομψότερος
ὢν
|
Σαρδαναπάλλου |
καὶ
Νέρωνος,
ἀλλὰ
τῶν
ἄλλων |
[3, 7] |
τί
ἐροῦμεν
τοῖς
ἀνθρώποις;
τὴν
|
σάρκα; |
καὶ
διὰ
ταύτην
Μάξιμος
ἔπλευσεν |
[3, 7] |
τι
ἔπλευςεν
ἢ
διὰ
τὴν
|
σάρκα, |
τοῦτ´
ἔστι
διὰ
τὸ
κράτιστον. |
[3, 7] |
υἱοῦ
προπέμπων,
ἵν´
ἡσθῇ
τῇ
|
σαρκί; |
Ἀρνησαμένου
δ´
ἐκείνου
καὶ
εἰπόντος |
[3, 7] |
τὴν
ὕλην
δεῖ
τιμᾶν,
τὰ
|
σαρκίδια, |
ἀλλὰ
τὰ
προηγούμενα.
τίνα
ἐστὶ |
[3, 7] |
(Τί
οὖν
κρεῖσσον
ἔχομεν
τῆς
|
σαρκός; |
(Τὴν
ψυχήν,
ἔφη.
(Ἀγαθὰ
δὲ |
[3, 7] |
τέχνη;
χειρὸς
οὐσία
μὲν
ἡ
|
σάρξ, |
προηγούμενα
δὲ
τὰ
χειρὸς
ἔργα. |
[3, 22] |
ἁφὴν
καταπιεῖν.
Βούλευσαι
ἐπιμελέστερον,
γνῶθι
|
σαυτόν, |
ἀνάκρινον
τὸ
δαιμόνιον,
δίχα
θεοῦ |
[3, 13] |
ἀνθρώπους.
ποίαν
ὠφέλειαν;
τί
ποιεῖς;
|
σαυτὸν |
γὰρ
ὠφέλησας;
ἀλλὰ
προτρέψαι
αὐτοὺς |
[3, 1] |
τῶν
τριχῶν·
ποίησον
εἰς
ἅπαντα
|
σαυτὸν |
γυναῖκα,
ἵνα
μὴ
πλανώμεθα,
μὴ |
[3, 24] |
τι
ἕτερα;
τί
οὖν
Στωικὸν
|
σαυτὸν |
εἶναι
λέγεις;
εἶτα
οἱ
μὲν |
[3, 1] |
αὐτὸ
ἐρεῖς
τόθ´,
ὅταν
εἰς
|
σαυτὸν |
ἔλθῃς,
καὶ
γνώσει,
οἷόν
ἐστι |
[3, 17] |
εὑρήσεις·
ἀλλ´
ὅπου
κρείττων,
ἐκεῖ
|
σαυτὸν |
εὑρήσεις
πλέον
ἔχοντα.
κἀγώ
ποτ´
|
[3, 1] |
ἐγκρατεῖς.
(Οὐκοῦν
τοιοῦτόν
τινα
ποιῶν
|
σαυτὸν |
ἴσθι
ὅτι
καλὸν
ποιήσεις·
μέχρις |
[3, 24] |
ὤν’
εἶτ´
ἂν
ἐπιστρέφῃς
κατὰ
|
σαυτὸν |
καὶ
ζητήσῃς
τὴν
χώραν,
ἐξ
|
[3, 1] |
τί
δὲ
προγέγραπται
τὸ
γνῶθι
|
σαυτὸν
|
μηδενὸς
αὐτὸ
νοοῦντος;
Σωκράτης
πάντας |
[3, 9] |
εἰ
ἐμὲ
αἰσχύνῃ,
αὐτὸς
πρὸς
|
σαυτόν. |
ὅτε
παῖς
ἦς,
ἐξήταζες
τὰ |
[3, 22] |
ἐπιχειρεῖς.
Πρῶτον
ἐν
τοῖς
κατὰ
|
σαυτὸν |
οὐκέτι
δεῖ
σε
ὅμοιον
ἐν
|
[3, 26] |
δ´
οὕτως
ἄχρηστον
καὶ
ἀνωφελῆ
|
σαυτὸν |
παρεσκεύακας,
ἵνα
μηδείς
σε
εἰς |
[3, 4] |
πολλοῖς,
εἰς
ἴσον
ἐκείνοις
καθιστᾷς
|
σαυτόν. |
~Πρὸς
τοὺς
διὰ
νόσον
ἀπαλλαττομένους. |
[3, 12] |
εἰ
ἄρα,
καθήσεις
εὐκαίρως
αὐτὸς
|
σαυτὸν |
ὑπὲρ
τοῦ
γνῶναι,
εἰ
ὁμοίως |
[3, 26] |
ἐστιν,
καὶ
οὕτως
ἡμῖν
λέγε
|
σαυτὸν |
φιλόσοφον.
τὸ
νῦν
δὲ
μηδ´ |
[3, 24] |
φέρε
μοι
καὶ
σὺ
τὴν
|
σαυτοῦ
|
διατριβήν,
ἣν
ποθεῖς,
ζηλωτὰ
τῆς |
[3, 9] |
ὅτε
παῖς
ἦς,
ἐξήταζες
τὰ
|
σαυτοῦ |
δόγματα;
οὐχὶ
δ´
ὡς
πάντα |
[3, 9] |
τινα
καὶ
ἐπιμέλειαν
πεποίησαι
τῶν
|
σαυτοῦ |
δογμάτων.
καὶ
ὡς
νῦν
εἰς |
[3, 2] |
ὅτι
σὺ
τὴν
προαίρεσιν
τὴν
|
σαυτοῦ |
ἐν
οὐδενὶ
τίθεσαι,
ἔξω
δὲ |
[3, 15] |
ἡγεμονικόν
σε
δεῖ
ἐξεργάζεσθαι
τὸ
|
σαυτοῦ |
ἢ
τὰ
ἐκτός·
ἢ
περὶ |
[3, 22] |
τὸ
ἡγεμονικόν
σε
δεῖ
τὸ
|
σαυτοῦ |
καθαρὸν
ποιῆσαι
καὶ
τὴν
ἔνστασιν |
[3, 9] |
τοῦ
τὰ
δόγματα
ἐπισκέψασθαι
τὰ
|
σαυτοῦ
|
καὶ
εἴ
τι
φαῦλον
ἔχεις, |
[3, 24] |
οὕτως
καὶ
ἐνθάδ´,
ἐὰν
παιδίον
|
σαυτοῦ |
καταφιλῇς,
ἐὰν
ἀδελφόν,
ἐὰν
φίλον, |
[3, 21] |
καὶ
αὐτὸς
αἶσχος
φιλοσοφίᾳ
διὰ
|
σαυτοῦ, |
μηδὲ
γίνου
μέρος
τῶν
διαβαλλόντων |
[3, 22] |
εἶ·
ὅταν
ἐπιφανῇ
λέων,
τὰ
|
σαυτοῦ |
πρᾶσσε·
εἰ
δὲ
μή,
οἰμώξεις. |
[3, 5] |
ἀντ´
αὐτῶν
ἀναλαμβάνεις
καὶ
τὴν
|
σαυτοῦ |
στάσιν
μετατέθεικας
ἀπὸ
τῶν
ἀπροαιρέτων |
[3, 5] |
τῶν
πρὸς
τὴν
προαίρεσιν
τὴν
|
σαυτοῦ |
φερόντων,
ἵν´
ἐπανορθωθῇ;
εἰ
μὲν |
[3, 13] |
καὶ
μὴ
κατεξέρα
αὐτῶν
τὸ
|
σαυτοῦ |
φλέγμα.
~Σποράδην
τινά.
Ὡς
οἱ |
[3, 15] |
τὸ
πρᾶγμα,
εἶτα
καὶ
τὴν
|
σαυτοῦ |
φύσιν,
τί
δύνασαι
βαστάσαι.
εἰ
|
[3, 12] |
Ἀπολλώνιος
ἔλεγεν
ὅτι
ὅταν
θέλῃς
|
σαυτῷ |
ἀσκῆσαι,
διψῶν
ποτε
καύματος
ἐφέλκυσαι |
[3, 1] |
ἀκούσας
τῶν
λόγων
τούτων
ἀπελθὼν
|
σαυτῷ |
εἰπὲ
ταῦτά
μοι
Ἐπίκτητος
οὐκ |
[3, 24] |
χερσὶ
καὶ
τρίβων
αὐτὸς
παρὰ
|
σαυτῷ |
καὶ
πρόχειρα
ποιῶν
οὐδέποτε
δεήσῃ |
[3, 14] |
εἶ,
καὶ
μόνος
περιπάτησον
καὶ
|
σαυτῷ |
λάλησον
καὶ
μὴ
ἐν
τῷ |
[3, 5] |
τῶν
ἑξῆς.
εἰ
δὲ
παρακολουθεῖς
|
σαυτῷ, |
ὅτι
ἀποβάλλεις
τινὰ
δόγματα
φαῦλα |
[3, 9] |
τούτου
ἕνεκα;
ποῖον
χρόνον
ἐπέταξας
|
σαυτῷ, |
ποίαν
ἡλικίαν;
ἔπελθέ
σου
τοὺς |
[3, 24] |
δὲ
μόνον,
ἵνα
πράξῃς
τὸ
|
σαυτῷ |
πρέπον;
(Τί
οὖν
ἔτι
πορεύομαι; |
[3, 24] |
χαίρεις
τινί,
τὰς
ἐναντίας
φαντασίας
|
σαυτῷ |
{πρό{
ς}
βαλε.
τί
κακόν |
[3, 23] |
διαλεγομένους
ἐπιδεικτικῶς.
Τίς
εἶναι
θέλεις,
|
σαυτῷ |
πρῶτον
εἰπέ·
εἶθ´
οὕτως
ποίει |
[3, 24] |
μηδένα
μέμφῃ,
μηδενὶ
ἐγκαλῇς,
μηδείς
|
σε |
ἀδικῇ
καὶ
οὕτως
τὰς
σχέσεις
|
[3, 12] |
τοῦ
γνῶναι,
εἰ
ὁμοίως
ἡττῶσίν
|
σε |
αἱ
φαντασίαι.
τὰ
πρῶτα
δὲ |
[3, 1] |
ἐγκαλέσαι
σου
τῇ
φύσει;
ὅτι
|
σε |
ἄνδρα
ἐγέννησεν;
τί
οὖν;
πάσας |
[3, 26] |
μηδ´
ἂν
ἄλλος
τις
εἴπῃ
|
σε, |
ἀνέχου.
Αἰσχρόν
ἐστί
σοι
τὸ |
[3, 24] |
τίς
ποτε
οὗτος
ὁ
ἐξάγων
|
σε |
ἀπὸ
τῆς
συνήθους
σοι
διατριβῆς |
[3, 26] |
μετρήσεις
τὴν
σποδόν;
οὐ
ταῦτά
|
σε |
ἀποδεικνύειν
δεῖ,
ἃ
ποιεῖ
τοὺς |
[3, 24] |
εἶναι
αἴτιος.
οὐχ
ἱκανὸν
ἐκεῖ
|
σε |
ἀτυχεῖν,
ὅπου
αὐτὸς
εἶ,
ἀλλὰ |
[3, 18] |
ὁ
δεῖνα.
ἐμοί;
οὔ.
ψέγει
|
σε. |
αὐτὸς
ὄψεται,
πῶς
ποιεῖ
τὸ |
[3, 7] |
εἰ
δὲ
μή,
εἰς
φυλακήν
|
σε |
βαλῶ.
οὐκέτι
ὡς
λογικῶν
ἡ
|
[3, 14] |
πρᾶγμα,
σκέψαι
καὶ
ζήτησον.
οὐδέν
|
σε |
βλάψει
ἡ
ζήτησις
αὕτη·
καὶ |
[3, 24] |
ἴδια
ἡγήσατο;
διὰ
τί,
ὅτε
|
σε |
βλέπων
ἔχαιρεν,
οὐκ
ἐπελογίζετο,
ὅτι |
[3, 26] |
εὑρὼν
ἀναιρήσεται
καὶ
κέρδος
ἡγήσεται,
|
σὲ |
δ´
οὐδείς,
ἀλλὰ
πᾶς
ζημίαν. |
[3, 15] |
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
συμφωνεῖ·
ἕνα
|
σε
|
δεῖ
ἄνθρωπον
εἶναι
ἢ
ἀγαθὸν |
[3, 15] |
ἢ
κακόν·
ἢ
τὸ
ἡγεμονικόν
|
σε |
δεῖ
ἐξεργάζεσθαι
τὸ
σαυτοῦ
ἢ |
[3, 5] |
τί
ποτε
μὲν
γὰρ
ποιοῦντά
|
σε |
δεῖ
καταληφθῆναι.
εἴ
τι
ἔχεις |
[3, 22] |
σὺ
ἀλούτησον·
σὲ
δεῖ
τμηθῆναι,
|
σὲ |
δεῖ
καυθῆναι.
ποῦ
σχολὴ
τῷ |
[3, 7] |
ζῇς
ἐν
ἡγεμονούσῃ
πόλει·
ἄρχειν
|
σε |
δεῖ,
κρίνειν
δικαίως,
ἀπέχεσθαι
τῶν |
[3, 22] |
μὴ
πλακουντάριον.
ἐκεῖνο
γὰρ
εἰδέναι
|
σε |
δεῖ,
ὅτι
οἱ
ἄλλοι
ἄνθρωποι |
[3, 22] |
ἐγκαλοῦντα,
οὐκ
ἀνθρώπῳ·
ὄρεξιν
ἆραί
|
σε |
δεῖ
παντελῶς,
ἔκκλισιν
ἐπὶ
μόνα |
[3, 22] |
ἀνάτεινον,
σὺ
φάγε,
σὺ
ἀλούτησον·
|
σὲ |
δεῖ
τμηθῆναι,
σὲ
δεῖ
καυθῆναι. |
[3, 22] |
ἀδύνατον.
πρῶτον
οὖν
τὸ
ἡγεμονικόν
|
σε |
δεῖ
τὸ
σαυτοῦ
καθαρὸν
ποιῆσαι |
[3, 24] |
αὕτη
μακρὰ
καὶ
ποικίλη.
τηρεῖν
|
σε |
δεῖ
τὸ
τοῦ
στρατιώτου
καὶ |
[3, 24] |
ἵνα
ἀφεθῇς;
ἄνθρωπε,
εἰς
φυλακήν
|
σε |
δεῖ
χαίροντα
ἀπιέναι,
σπεύδοντα,
φθάνοντα
|
[3, 22] |
ἀδελφόν.
οὔ·
ἀλλ´
ἄν
τίς
|
σε |
δέρῃ,
κραύγαζε
στὰς
ἐν
τῷ |
[3, 24] |
ἐπ´
ἐμοὶ
γάρ
ἐστι
κωλῦσαί
|
σε |
διάγειν
ὡς
θέλεις,
ἐπ´
ἐμοὶ |
[3, 22] |
μὴ
προσέλθῃς,
οὐδέν
ἐστι
πρὸς
|
σέ. |
εἰ
δ´
οἷόν
ἐστι
φανταζόμενος |
[3, 26] |
ἀνωφελῆ
σαυτὸν
παρεσκεύακας,
ἵνα
μηδείς
|
σε |
εἰς
οἰκίαν
θέλῃ
δέξασθαι,
μηδεὶς |
[3, 23] |
πλὴν
ἐπ´
ἐμοῦ
παρεκαλοῦντο.
παρακαλῶ
|
σε |
ἐλθόντα
ἀκοῦσαι,
ὅτι
σοι
κακῶς |
[3, 4] |
αὐτοὺς
δεῖ
θεωρεῖν.
τί
οὖν
|
σε |
ἐλοιδόρουν;
ὅτι
πᾶς
ἄνθρωπος
μισεῖ |
[3, 24] |
γένοιτο·
καὶ
μέχρι
νῦν
διὰ
|
σὲ
|
ἔμενον,
δι´
ἄλλον
οὐδένα,
καὶ |
[3, 4] |
δὲ
δεῖ,
τί
χαλεπαίνεις,
εἴ
|
σε |
ἐμιμήσαντο;
τίνας
γὰρ
ἔχουσιν
μιμήσασθαι |
[3, 23] |
καὶ
παρακληθῆναι
τοὺς
ἀκουσομένους
καὶ
|
σὲ |
ἐν
κομψῷ
στολίῳ
ἢ
τριβωναρίῳ |
[3, 23] |
μᾶλλον
ἐπιμελῇ
ἢ
οὗ
δεῖ
|
σε |
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
ὅτι
ἀγνοεῖς
τὰ |
[3, 7] |
τῶν
Ἑλλήνων.
(Οἶδας
κρίνειν;
τί
|
σε |
ἐποίησεν
εἰδέναι;
(Καῖσάρ
μοι
κωδίκελλον |
[3, 15] |
λυσιτελῇ,
ἅπτου
τοῦ
ἔργου.
δεῖ
|
σε |
εὐτακτεῖν,
ἀναγκοφαγεῖν,
ἀπέχεσθαι
πεμμάτων,
γυμνάζεσθαι |
[3, 4] |
ἐκείνου
Οὕτως
οὖν
τις
σπουδάζει;
|
Σέ, |
ἔφη,
βλέποντες
τὸν
αὐτῶν
ἄρχοντα, |
[3, 23] |
τῇ
τοῦ
ἀγαθοῦ
κατηγορίᾳ,
τί
|
σε |
ἔχω
ἐπαινέσαι;
εἰ
ἀγαθόν
ἐστι |
[3, 24] |
ἢ
Καισαριανοὶ
ἢ
ὀρδινατίων
δήξεταί
|
σε |
ἢ
οἱ
ἐπιθύοντες
ἐν
τῷ |
[3, 24] |
πείθεσθαι
ἐν
παντί.
εἶθ´
ὅταν
|
σε |
ἡ
φαντασία
δάκνῃ
(τοῦτο
γὰρ |
[3, 24] |
σοι
κακὸν
ἐποίησεν
φιλοσοφία;
τί
|
σε |
ἠδίκησε
Χρύσιππος,
ἵν´
αὐτοῦ
τοὺς |
[3, 23] |
φράζειν·
τούτου
γὰρ
ἕνεκα
καὶ
|
σὲ
|
θαυμάζει.
ἄκουσον
αὐτοῦ,
τίνα
λέγει. |
[3, 22] |
γὰρ
συμβουλεύσῃ,
ἴσθι
ὅτι
μέγαν
|
σε |
θέλει
γενέσθαι
ἢ
πολλὰς
πληγὰς |
[3, 26] |
σοι
τοῦτο;
τί
οὖν;
δεῖ
|
σε |
θέλειν
τὰ
μὴ
διδόμενα
ἢ |
[3, 22] |
εἶναι
θεούς;
καὶ
πῶς‘
ἔφη,
|
σὲ |
θεοῖς
ἐχθρὸν
νομίζων;
πάλιν
Ἀλεξάνδρῳ |
[3, 1] |
γυναῖκες
αἱ
ἀκόλαστοι
χαίρωσιν;
τοιοῦτόν
|
σε |
θῶμεν
πολίτην
Κορινθίων,
κἂν
οὕτως |
[3, 24] |
ἐπιποθεῖς
καὶ
μάμμην
καὶ
κάμπτει
|
σε |
καὶ
ἀποθηλύνει
κλαίοντα
γύναια
μωρά; |
[3, 1] |
γὰρ
λέγω
ἃ
φρονῶ,
ἀνιάσω
|
σε |
καὶ
ἐξελθὼν
τάχα
οὐδ´
εἰσελεύσῃ· |
[3, 3] |
ἔστι
δόκιμον·
ἀπόβαλε,
οὐδὲν
πρὸς
|
σέ. |
καὶ
τοῦτο
εἰ
ἐποιοῦμεν
καὶ |
[3, 18] |
τί
οὖν
πρὸς
σέ;
ὅτι
|
σε |
κακῶς
τις
λέγει·
τί
οὖν |
[3, 1] |
πάντα
μηχανᾷ
ὑπὲρ
τοῦ
φαίνεσθαί
|
σε |
καλόν.
Ἐντεῦθεν
οὐκέτι
ἔχω
σοι |
[3, 22] |
μελισσῶν,
οὐ
δοκεῖς
ὅτι
καὶ
|
σὲ |
{καταβαλ{
λ}
οῦσιν
οἱ
συμπολιτευόμενοι, |
[3, 18] |
ποιεῖ
τὸ
ἴδιον
ἔργον.
μέλλει
|
σε |
κατακρινεῖν
ἀδίκως.
ἄθλιος.
~Τίς
στάσις |
[3, 20] |
τί
γὰρ
ἄλλο
ἢ
ἵνα
|
σε |
κοσμήσῃ
ἢ
ἵνα
{δείξῃς{
ε} |
[3, 10] |
{ἐξ}
ἔστιν
ἐπὶ
σοί;
τίς
|
σε
|
κωλύσει;
ἀλλὰ
πιεῖν
μὲν
κωλύσει |
[3, 2] |
καὶ
ψοφήσῃ,
ἀπέθανες.
τοιοῦτος
γάρ
|
σε |
μένει
θάνατος,
οἷον
καὶ
τὸν |
[3, 24] |
σημαίνοντος
τὸ
ἀνακλητικόν·
οὐκ
ἀπολείπω
|
σε· |
μὴ
γένοιτο·
ἀλλ´
αἰσθάνομαι,
ὅτι |
[3, 22] |
τοῖς
κατὰ
σαυτὸν
οὐκέτι
δεῖ
|
σε |
ὅμοιον
ἐν
οὐδενὶ
φαίνεσθαι
οἷς |
[3, 18] |
τις
λέγει·
τί
οὖν
πρὸς
|
σέ; |
ὅτι
ὁ
πατὴρ
τάδε
τινὰ |
[3, 24] |
ἀβουλήτων,
εὐθὺς
ἐκεῖνο
πρῶτον
ἐπικουφίσει
|
σε, |
ὅτι
οὐκ
ἀπροσδόκητον.
μέγα
γὰρ |
[3, 18] |
ἀπέθανέν
τις·
τί
οὖν
πρὸς
|
σέ; |
ὅτι
σε
κακῶς
τις
λέγει· |
[3, 13] |
μοι
μόνῳ
ἀποσφάξῃ
με;
μωρέ,
|
σὲ |
οὔ,
ἀλλὰ
τὸ
σωμάτιον.
Ποία |
[3, 18] |
τὸ
κτησείδιον·
ἐσώθης,
οὐκ
ἐπὶ
|
σέ. |
{οὐκοῦν}
ἀλλ´
ὁ
κριτὴς
ἀποφαίνεται |
[3, 4] |
αὐτὸς
ὅσον
δύναμαι
κραυγάσω.
εἰδέναι
|
σε |
οὖν
δεῖ,
ὅταν
εἰσέρχῃ
εἰς |
[3, 19] |
μάγειρον.
ἄνθρωπε,
μὴ
γὰρ
ἐκείνου
|
σε |
παιδαγωγὸν
κατεστήσαμεν;
ἀλλὰ
τοῦ
παιδίου |
[3, 24] |
σοί,
τὸ
στράτευμα,
ὅτι
ἄν
|
σε |
πάντες
μιμήσωνται,
οὐ
τάφρον
σκάψει |
[3, 26] |
καὶ
τυράννους
δεῖ
κατελθεῖν,
καὶ
|
σὲ |
πεινῶντα,
ἂν
οὕτως
τύχῃ,
ἐκείνους |
[3, 24] |
λέγεις
πρὸς
τοῦτον
τὸν
δουλαγωγοῦντά
|
σε; |
ποῖον
αὐτῷ
καρπιστὴν
δίδως;
ἢ |
[3, 2] |
ἀφεῖναι
ταῦτα
τὰ
μηδὲν
πρὸς
|
σέ; |
πρέπει
ταῦτα
τοῖς
δυναμένοις
δίχα |
[3, 12] |
ς}
βήσῃ,
ἵνα,
κἂν
πλήξῃ
|
σέ |
τις,
εἴπῃς
αὐτὸς
πρὸς
αὑτὸν |
[3, 1] |
καὶ
ὠμόν
ἐστι
πρὸς
αὐτόν
|
σε |
τὸ
περιιδεῖν
ἀνεπανόρθωτον
ἄν
ποθ´ |
[3, 24] |
θέλεις,
ἐπ´
ἐμοὶ
τὸ
ἀνεῖναί
|
σε, |
τὸ
ταπεινοῦν·
ὅταν
θέλω,
πάλιν |
[3, 8] |
Ζεὺς
ποιεῖ.
διὰ
τί;
ὅτι
|
σε |
ὑπομενητικὸν
ἐποίησεν,
ὅτι
μεγαλόψυχον,
ὅτι |
[3, 21] |
διαβαλλόντων
τὸ
ἔργον.
ἀλλὰ
εἴ
|
σε |
ψυχαγωγεῖ
τὰ
θεωρήματα,
καθήμενος
αὐτὰ |
[3, 1] |
τίς
εἶ
καὶ
οὕτως
κόσμει
|
σεαυτόν. |
ἄνθρωπος
εἶ·
τοῦτο
δ´
ἐστὶ |
[3, 24] |
ἀντὶ
τίνος;
ἐπὶ
τί
κλάεις
|
σεαυτόν; |
ἢ
οὐδὲ
σὺ
ταῦτα
ἐμελέτησας, |
[3, 14] |
πίστις,
δικαιοσύνη;
τούτοις
δείκνυε
κρείττονα
|
σεαυτόν, |
ἵν´
ὡς
ἄνθρωπος
ᾖ
κρείττων. |
[3, 21] |
σεαυτοῦ·
φιλόσοφον
δὲ
μηδέποτ´
εἴπῃς
|
σεαυτὸν |
μηδ´
ἄλλου
ἀνάσχῃ
λέγοντος,
ἀλλὰ |
[3, 24] |
τοιοῦτόν
τι
καὶ
σὺ
ὑπομίμνῃσκε
|
σεαυτόν, |
ὅτι
θνητὸν
φιλεῖς,
οὐδὲν
τῶν |
[3, 22] |
οἷόν
ἐστι
φανταζόμενος
οὐκ
ἀπαξιοῖς
|
σεαυτόν, |
σκέψαι
ἡλίκῳ
πράγματι
ἐπιχειρεῖς.
Πρῶτον |
[3, 15] |
ἁπλῶς
ὡς
ἰατρῷ
{γὰρ}
παραδεδωκέναι
|
σεαυτὸν |
τῷ
ἐπιστάτῃ·
εἶτα
ἐν
τῷ |
[3, 26] |
τῷ
βαλανείῳ
ἐκδυσάμενος
καὶ
ἐκτείνας
|
σεαυτὸν |
ὡς
οἱ
ἐσταυρωμένοι
τρίβῃ
ἔνθεν |
[3, 26] |
τοῦτ´
ἔστι
τῇ
προαιρέσει
τῇ
|
σεαυτοῦ. |
διὰ
τί
δ´
οὕτως
ἄχρηστον |
[3, 26] |
τῶν
φαντασιῶν
διεβασάνισας
αὐτὸς
ἐπὶ
|
σεαυτοῦ |
δύναμαι
φέρειν
ἢ
οὐ
δύναμαι; |
[3, 21] |
ταῦτα
φρόνει
καὶ
λέγε
περὶ
|
σεαυτοῦ, |
εἰ
θέλεις
τὰ
κατ´
ἀξίαν |
[3, 1] |
μου
ὢν
καὶ
συγγενὴς
ἀμελεῖς
|
σεαυτοῦ |
καὶ
τῇ
πόλει
παρέχεις
πολίτην
|
[3, 13] |
αὐτοὺς
ὠφελῆσαι.
δεῖξον
αὐτοῖς
ἐπὶ
|
σεαυτοῦ, |
οἵους
ποιεῖ
φιλοσοφία,
καὶ
μὴ |
[3, 26] |
καὶ
μηδὲν
αὐτὸς
ἐλπίζειν
ἐκ
|
σεαυτοῦ; |
τοιγαροῦν
οἴμωζε
καὶ
στένε
καὶ |
[3, 24] |
ὅτι
θνητὸν
φιλεῖς,
οὐδὲν
τῶν
|
σεαυτοῦ |
φιλεῖς·
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
σοι |
[3, 21] |
καθήμενος
αὐτὰ
στρέφε
αὐτὸς
ἐπὶ
|
σεαυτοῦ· |
φιλόσοφον
δὲ
μηδέποτ´
εἴπῃς
σεαυτὸν |
[3, 21] |
ἡμῖν
μεταβολὴν
τοῦ
ἡγεμονικοῦ
τοῦ
|
σεαυτοῦ, |
ὡς
οἱ
ἀθληταὶ
τοὺς
ὤμους, |
[3, 7] |
καὶ
ἀποστραφησόμεθα.
ζηλωτὰς
ἡμᾶς
κατασκεύασον
|
σεαυτοῦ |
ὡς
Σωκράτης
ἑαυτοῦ.
ἐκεῖνος
ἦν |
[3, 13] |
εὐλόγως,
ὅταν
ἔχῃς
τι
ἐν
|
σεαυτῷ |
ἀγαθόν,
εὖ
ὀρεχθήσῃ.
οὔ·
ἀλλ´
|
[3, 7] |
ταῦτα;
πολιτεύεσθαι,
γαμεῖν,
παιδοποιεῖσθαι,
θεὸν
|
σέβειν, |
γονέων
ἐπιμελεῖσθαι,
καθόλου
ὀρέγεσθαι,
ἐκκλίνειν, |
[3, 11] |
ι
καὶ}
οὐδ´
εἰ
κακίων
|
σέθεν |
ἔλθοι,
ξεῖνον
ἀτιμῆσαι·
πρὸς
γὰρ |
[3, 11] |
θέμις
ἔστ´
οὐδ´
εἰ
κακίων
|
σέθεν |
ἔλθοι,
πατέρ´
ἀτιμῆσαι·
πρὸς
γὰρ |
[3, 13] |
ἐμοὶ
λῃστὴς
οὐκ
ἔστιν,
ἐμοὶ
|
σεισμὸς
|
οὐκ
ἔστιν,
πάντα
εἰρήνης
μεστά, |
[3, 13] |
καὶ
ἀπὸ
ἐμπρησμοῦ
ἢ
ἀπὸ
|
σεισμοῦ
|
ἢ
ἀπὸ
κεραυνοῦ;
ἄγε
ἀπ´ |
[3, 22] |
ἂν
ἀπέλθω,
ἐκεῖ
ἥλιος,
ἐκεῖ
|
σελήνη, |
ἐκεῖ
ἄστρα,
ἐνύπνια,
οἰωνοί,
ἡ |
[3, 13] |
καὶ
βλέπων
τὸν
ἥλιον
καὶ
|
σελήνην |
καὶ
ἄστρα
καὶ
γῆς
ἀπολαύων |
[3, 24] |
οἱ
ἄλλοι
ἐν
ταῖς
σχολαῖς
|
σεμνολογοῦσιν |
καὶ
παραδοξολογεῖν
δοκοῦσι,
ταῦτα
ἐγὼ |
[3, 20] |
ἐγὼ
αὐτὸ
ποιήσω
μακάριον,
εὐδαιμονικόν,
|
σεμνόν, |
ζηλωτόν.
Οὔ·
ἀλλὰ
βλέπε
μὴ |
[3, 24] |
πρὸς
λαχανοπώλην,
οὐδενὸς
μεγάλου
ἢ
|
σεμνοῦ |
ἔχοντα
τὴν
ἐξουσίαν,
κἂν
αὐτὸ |
[3, 24] |
τοὺς
δ´
οὕτως
μεγάλου
καὶ
|
σεμνοῦ |
καταψευδομένους
πράγματος
καὶ
ὀνόματος
ἀθῴους |
[3, 26] |
ἀγαθὸς
στρατηγὸς
τὸ
ἀνακλητικόν
μοι
|
σεσήμαγκεν; |
πείθομαι,
ἀκολουθῶ,
ἐπευφημῶν
τὸν
ἡγεμόνα, |
[3, 22] |
μέσῳ
ὦ
Καῖσαρ,
ἐν
τῇ
|
σῇ |
εἰρήνῃ
οἷα
πάσχω;
ἄγωμεν
ἐπὶ |
[3, 1] |
μὲν
οὕτως,
τοῖς
δ´
ἐκείνως
|
σημαίνει, |
περὶ
δὲ
τῶν
μεγίστων
καὶ |
[3, 13] |
μὴ
παρέχῃ
τἀναγκαῖα,
τὸ
ἀνακλητικὸν
|
σημαίνει, |
τὴν
θύραν
ἤνοιξεν
καὶ
λέγει |
[3, 1] |
καὶ
κυριωτάτων
διὰ
καλλίστου
ἀγγέλου
|
σημαίνει; |
τί
ἐστιν
ἄλλο,
ὃ
λέγει |
[3, 24] |
θερισθῆναι
τοὺς
στάχυας·
ἀπώλειαν
γὰρ
|
σημαίνει |
τῶν
σταχύων·
ἀλλ´
οὐχὶ
τοῦ |
[3, 5] |
εἴ
τι
ἐπιτάσσεις,
εἴ
τι
|
σημαίνεις; |
νῦν
με
θέλεις
ἀπελθεῖν
ἐκ |
[3, 1] |
ἀλλ´
ἂν
μὲν
κόραξ
κραυγάζων
|
σημαίνῃ |
σοί
τι,
οὐχ
ὁ
κόραξ |
[3, 1] |
ἂν
δὲ
δι´
ἀνθρωπίνης
φωνῆς
|
σημαίνῃ |
τι,
τὸν
ἄνθρωπον
ποιήσει
λέγειν |
[3, 24] |
ἔξειμι,
ἀλλ´
ὡς
σοῦ
μοι
|
σημαίνοντος |
τὸ
ἀνακλητικόν·
οὐκ
ἀπολείπω
σε· |
[3, 1] |
οὐχ
ὁ
κόραξ
ἐστὶν
ὁ
|
σημαίνων, |
ἀλλ´
ὁ
θεὸς
δι´
αὐτοῦ· |
[3, 24] |
ἄλλα
ἢ
τὰ
κακοῦ
τινος
|
σημαντικά; |
δύσφημόν
ἐστι
δειλία,
δύσφημον
ἀγέννεια, |
[3, 24] |
λέγεις
ὄνομα
φυσικοῦ
τινὸς
πράγματος
|
σημαντικόν; |
λέγε
δύσφημον
εἶναι
καὶ
τὸ |
[3, 23] |
ἀλλὰ
προσπέμπων
ἔλεγεν
ἄκουσόν
μου
|
σήμερον |
διαλεγομένου
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
τῇ |
[3, 23] |
ἀκούοντάς
σου
θέλεις
ἄλλους
ὠφελεῖν;
|
σήμερόν |
μου
πολλῷ
πλείονες
ἤκουσαν.
ναί, |
[3, 7] |
γυναῖκα
φαίνεσθαι
μηδεμίαν
ἢ
τὴν
|
σήν, |
καλὸν
παῖδα
μηδένα,
καλὸν
ἀργύρωμα |
[3, 22] |
ποδάγρας,
ὀφθαλμίας,
δυσεντερίας,
τυράννου,
πυρός,
|
σιδήρου, |
παντὸς
τοῦ
ἰσχυροτέρου;
ναὶ
δοῦλον. |
[3, 16] |
ἄτονά
ἐστι
καὶ
νεκρά,
καὶ
|
σικχᾶναι |
ἔστιν
ἀκούοντα
ὑμῶν
τοὺς
προτρεπτικοὺς
|
[3, 26] |
καὶ
ὅσον
αὐτὸ
τὸ
ἀναγκαῖον
|
σιτούμενοι
|
ἐγγὺς
ἥκουσιν
τῷ
μηδ´
ἀποθανεῖν |
[3, 2] |
σύ
μοι
παρελθὼν
ἐπαίρεις
τοὺς
|
σιφάρους. |
~Τίς
ὕλη
τοῦ
ἀγαθοῦ
καὶ |
[3, 14] |
δὲ
συμφέρει
σοι
καὶ
πίνεις,
|
σιώπα |
πρὸς
τοὺς
δυσαρεστοῦντας
τοῖς
ἀνθρώποις. |
[3, 22] |
παιδίῳ,
ἵν´
αὐτὸ
λούσῃ
εἰς
|
σκάφην· |
ἐρίδια
τεκούσῃ
τῇ
γυναικί,
ἔλαιον, |
[3, 24] |
σε
πάντες
μιμήσωνται,
οὐ
τάφρον
|
σκάψει |
τις,
οὐ
χάρακα
περιβαλεῖ,
οὐκ |
[3, 1] |
κόμην
καὶ
τίλλε
σου
τὰ
|
σκέλη‘ |
μὴ
γένοιτο·
ἀλλὰ
κόσμει
σου
|
[3, 7] |
ἄν
σοι
δόξῃ,
ἐκεῖνο
μόνον
|
σκεπτώμεθα, |
ἵνα
κεκρυμμένως,
ἵν´
ἀσφαλῶς,
ἵνα |
[3, 22] |
κραβάττιον,
ποτήριον
(γίνεται
ἤδη
πλείω
|
σκευάρια) |
τὴν
ἄλλην
ἀσχολίαν,
τὸν
περισπασμόν. |
[3, 9] |
ἀντὶ
τῶν
χρυσωμάτων.
σὺ
χρυσᾶ
|
σκεύη, |
ὀστράκινον
τὸν
λόγον,
τὰ
δόγματα, |
[3, 24] |
σου
κυβερνήτης;
οὐχὶ
δ´
ὡς
|
σκεῦος |
ἄχρηστον
ἐκβαλεῖ,
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ |
[3, 26] |
θέλῃ
δέξασθαι,
μηδεὶς
ἐπιμεληθῆναι;
ἀλλὰ
|
σκεῦος |
μὲν
ὁλόκληρον
καὶ
χρήσιμον
ἔξω |
[3, 23] |
εἶτ´
ἂν
εὕρῃς,
ὅτι
ἀναφέρεις,
|
σκέψαι, |
εἰ
ἐφ´
ὃ
δεῖ.
ὠφελῆσαι |
[3, 22] |
ἐστι
φανταζόμενος
οὐκ
ἀπαξιοῖς
σεαυτόν,
|
σκέψαι |
ἡλίκῳ
πράγματι
ἐπιχειρεῖς.
Πρῶτον
ἐν |
[3, 14] |
οὐκ
ἀδύνατόν
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα,
|
σκέψαι |
καὶ
ζήτησον.
οὐδέν
σε
βλάψει |
[3, 23] |
καὶ
ἀκούσατέ
μου
ἀναγιγνώσκοντος
ὑμῖν‘
|
σκέψαι |
πρῶτον
μὴ
εἰκῇ
αὐτὸ
ποιεῖν. |
[3, 15] |
θέλουσιν
καὶ
αὐτοὶ
φιλοσοφεῖν.
ἄνθρωπε,
|
σκέψαι |
πρῶτον
τί
ἐστι
τὸ
πρᾶγμα, |
[3, 25] |
~Πρὸς
τοὺς
ἀποπίπτοντας
ὧν
προέθεντο.
|
Σκέψαι, |
ὧν
προέθου
ἀρχόμενος,
τίνων
μὲν |
[3, 15] |
δ´
ἀπαρέσκει.
οὐ
γὰρ
μετὰ
|
σκέψεως |
ἦλθες
ἐπί
τι
οὐδὲ
περιοδεύσας
|
[3, 22] |
ἡ
πρόληψις
ἡ
τοῦ
πράγματος,
|
Σκεψόμεθα |
κατὰ
σχολήν.
τοσοῦτον
δ´
ἔχω |
[3, 22] |
ἂν
οὕτως
τύχῃ,
καὶ
ἐπὶ
|
σκηνὴν |
τραγικὴν
ἀνερχόμενον
λέγειν
τὸ
τοῦ |
[3, 22] |
βασιλεὺς
καὶ
τὸ
τοῦ
Διὸς
|
σκῆπτρον |
ἔχων.
ἀτυχὴς
βασιλεὺς
οὐ
γίνεται· |
[3, 22] |
καὶ
ἀγανακτεῖν,
ἄξιος
φορεῖν
τὸ
|
σκῆπτρον |
τὸ
Διογένους;
ἄκουε,
τί
λέγει |
[3, 22] |
κοινωνὸν
αὐτὸν
εἶναι
δεῖ
τοῦ
|
σκήπτρου
|
καὶ
τῆς
βασιλείας
καὶ
διάκονον |
[3, 3] |
ἀλλὰ
τῷ
ἀγαθῷ.
οὕτως
εἶ
|
σκληρός; |
οὕτως
γὰρ
πέφυκα·
τοῦτό
μοι |
[3, 22] |
τόθ´
ἕξω,
κοιμῶμαι
καὶ
νῦν
|
σκληρῶς |
καὶ
τότε
κοιμήσομαι,
πηρίδιον
προσλήψομαι |
[3, 26] |
θεραπεύσει;
(Ὁ
θεός,
οἱ
φίλοι.
|
(Σκληρῶς |
κατακείσομαι.
(Ἀλλ´
ὡς
ἀνήρ.
(Οἴκημα |
[3, 22] |
γενόμενα
ῥῖψαι
ἢ
οὕτως
ἀποκτεῖναι.
|
σκόπει, |
ποῦ
κατάγομεν
τὸν
Κυνικόν,
πῶς |
[3, 15] |
ἀποστήσῃ.
θέλω
Ὀλύμπια
νικῆσαι.
ἀλλὰ
|
σκόπει |
τὰ
καθηγούμενα
αὐτοῦ
καὶ
τὰ |
[3, 15] |
ἔρχεσθαι
ἐφ´
ἕκαστα.
Ἑκάστου
ἔργου
|
σκόπει |
τὰ
καθηγούμενα
καὶ
τὰ
ἀκόλουθα |
[3, 5] |
γὰρ
ἄνοσος
ἦς
σύ;
οὐ
|
σκοπεῖς, |
εἴ
τι
ποιεῖς
ἐνθάδε
τῶν |
[3, 23] |
τῷ
λόγῳ,
ὃς
ἄν
μοι
|
σκοπουμένῳ |
βέλτιστος
φαίνηται’
διὰ
τοῦτο
τίς |
[3, 22] |
καὶ
τὰς
οἰκίας
καὶ
τὸ
|
σκότος, |
ὅταν
τι
τῶν
τοιούτων
ποιῶσιν, |
[3, 22] |
οἱ
ἐπὶ
τοῦ
κοιτῶνος,
τοῦτο
|
σκότος. |
οὔτε
γὰρ
θέλειν
τι
δεῖ |
[3, 3] |
μέντοι
κινεῖται.
καὶ
ὅταν
τοίνυν
|
σκοτωθῇ |
τις,
οὐχ
αἱ
τέχναι
καὶ |
[3, 24] |
καὶ
λοιπὸν
μέμνησο,
ὅτι
πρὸς
|
ςκυτέα |
ἀφῖξαι,
πρὸς
λαχανοπώλην,
οὐδενὸς
μεγάλου
|
[3, 24] |
τινὸς
ὁμοίου
δέῃ;
(Ναί·
τὸν
|
σκυτέα |
γὰρ
οὐ
θαυμάζω.
(Μηδὲ
τὸν |
[3, 9] |
πρὸς
λαχανοπώλην,
ἀλλ´
ὡς
πρὸς
|
σκυτέα. |
(Πρὸς
τί
οὖν
ἔχουσιν
οἱ |
[3, 10] |
αὑτοῦ
ἀξίαν
αὐτῷ
ἀποδίδως,
ὡς
|
σκυτεῖ |
περὶ
τὸν
πόδα,
ὡς
τέκτονι |
[3, 22] |
τέκτονι
τὰ
ξύλα,
ὡς
τῷ
|
σκυτεῖ |
τὰ
δέρματα·
ἔργον
δ´
ὀρθὴ |
[3, 26] |
ὁ
μισθοδοτῶν
οὐδ´
ἐργάτῃ
οὐδὲ
|
σκυτεῖ· |
τῷ
δ´
ἀγαθῷ
λείψει;
οὕτως |
[3, 23] |
οὐδ´
εἰς
σκυτικὴν
ὁ
μὴ
|
σκυτεύς. |
Θέλεις
οὖν
γνῶναι,
εἰ
ὠφέλησαι; |
[3, 24] |
ἀλλ´
ἐπὶ
μὲν
τὰς
τοῦ
|
σκυτέως |
οὐκ
αἰσχύνῃ
πορευόμενος,
ὅταν
δέῃ |
[3, 23] |
ὁ
μὴ
τέκτων
οὐδ´
εἰς
|
σκυτικὴν |
ὁ
μὴ
σκυτεύς.
Θέλεις
οὖν |
[3, 16] |
ἐγένετο,
τοῦτο
κακῶς’
ἔτι
ἂν
|
σκώπτῃ, |
ἂν
γελοιάζῃ,
ἂν
κακοηθίζηται;
ἔχει |
[3, 14] |
μὴ
ἐν
τῷ
χορῷ
κρύπτου.
|
σκώφθητί
|
ποτε,
περίβλεψαι,
ἐνσείσθητι,
ἵνα
γνῷς, |
[3, 20] |
πρὸς
τοὺς
γείτονας,
πρὸς
τοὺς
|
σκώψαντας, |
πρὸς
τοὺς
καταγελάσαντας.
καλῶς
γένοιτο |
[3, 22] |
ὁ
κύριος
καὶ
ἰδὼν
αὐτὸν
|
σοβαρῶς
|
διατασσόμενον,
ἑλκύσας
ἔτεμεν.
οὕτως
γίνεται |
[3, 10] |
κομψῶς
ἔχεις’
ὑπερχαίρειν·
τί
γάρ
|
σοι |
ἀγαθὸν
εἶπεν;
ὅτε
γὰρ
ὑγίαινες, |
[3, 23] |
ὀνόματα;
συντιθεῖς,
ἄνθρωπε·
καὶ
τί
|
σοι |
ἀγαθόν
ἐστιν;
ἀλλ´
ἐπαίνεσόν
με. |
[3, 1] |
ἐστίν,
ἐπὶ
τοῦτο
ἐγεννήθης,
ἵνα
|
σοι |
αἱ
γυναῖκες
αἱ
ἀκόλαστοι
χαίρωσιν; |
[3, 15] |
ἂν
ἴδῃς
μιμῇ
καὶ
ἀεί
|
σοι |
ἄλλο
ἐξ
ἄλλου
ἀρέσκει,
τὸ |
[3, 24] |
δάκνῃ
(τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἐπὶ
|
σοί) |
ἀναμάχου
τῷ
λόγῳ,
καταγωνίζου
αὐτήν, |
[3, 3] |
ἵνα
σὺ
σχῇς,
καὶ
παραχωρήσω
|
σοι; |
ἀντὶ
τίνος;
πατήρ
σου
εἰμί. |
[3, 24] |
διεξαγωγὴ
οὐκ
ἔστιν
ἀνθρώπων,
οὐ
|
σοὶ |
ἀπειθῶν
ἔξειμι,
ἀλλ´
ὡς
σοῦ |
[3, 20] |
νόσου
ἔστιν
ὠφεληθῆναι;
(Τὸν
θεόν
|
σοι, |
ἀπὸ
θανάτου
γὰρ
οὐκ
ἔστιν; |
[3, 23] |
τὴν
ἀπόδειξιν.
εἶτα
τί
δοκεῖ
|
σοι; |
αὐτοί
σου
οὗτοι
οὐ
καταφρονοῦσιν
|
[3, 22] |
σὺ
ταῦρος
εἶ,
προσελθὼν
μάχου·
|
σοὶ |
γὰρ
τοῦτο
ἐπιβάλλει
καὶ
πρέπει |
[3, 24] |
οὐκέτι
μου
χρείαν
ἔχεις;
καλῶς
|
σοι |
γένοιτο·
καὶ
μέχρι
νῦν
διὰ |
[3, 22] |
χωρίζεσθαι
καὶ
ἡ
ψυχή;
οὐδέν.
|
σοὶ |
δὲ
ἀπολλυμένων
τῶν
Ἑλλήνων
ἡ |
[3, 24] |
σεαυτοῦ
φιλεῖς·
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος
|
σοι |
δέδοται,
οὐκ
ἀναφαίρετον
οὐδ´
εἰς |
[3, 24] |
ἐξάγων
σε
ἀπὸ
τῆς
συνήθους
|
σοι |
διατριβῆς
καὶ
λέγει
δοῦλος
ἐμὸς |
[3, 8] |
ἀποκληρονόμον
{ἀπέλ{
ε}
ιπεν.
τί
|
σοι |
δοκεῖ;
ἀπροαίρετον,
οὐ
κακόν.
Καῖσαρ |
[3, 5] |
ὃ
ἀσχολοῦνται
οἱ
φιλόσοφοι.
(Οὐδέν
|
σοι |
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
μηδέποτε
ἐγκαλέσαι |
[3, 20] |
ηρώσεως
γὰρ
οὐκ
ἔστιν,
μικρά
|
σοι |
δοκεῖ
ὁ
Μενοικεὺς
ὠφεληθῆναι,
ὅτ´ |
[3, 15] |
ἐν
δίκῃ.
ταῦτα
περισκεψάμενος,
εἴ
|
σοι |
δοκεῖ,
προσέρχου,
εἰ
θέλεις
ἀντικαταλλάξασθαι |
[3, 24] |
οὐδεὶς
ἄλλο
οὐδέν,
ἀλλ´
ἀρκεῖν
|
σοι |
δοκεῖ
τὸ
ἐστεφανῶσθαι
Ὀλύμπια.
οὕτως |
[3, 9] |
φύσιν
ἔχειν
καὶ
διεξάγειν.
μικρόν
|
σοι |
δοκεῖ
τοῦτο;
(Οὔ·
ἀλλὰ
τὸ |
[3, 22] |
πρὸς
αὐτὸν
εἰσελθεῖν;
ὥστε
ἄν
|
σοι |
δοκῇ
καὶ
ἐνθυμηθῇς
τι
τοιοῦτον, |
[3, 7] |
καὶ
δυνάμενος
λαμβάνειν.
ἀλλ´
ἄν
|
σοι |
δόξῃ,
ἐκεῖνο
μόνον
σκεπτώμεθα,
ἵνα |
[3, 22] |
πατρὸς
ὑπηρέτης
τοῦ
Διός.
Ἄν
|
σοι |
δόξῃ,
πυθοῦ
μου
καὶ
εἰ |
[3, 1] |
προσελθὼν
ἀνθίστηται,
λέγε
αὐτῷ,
ἄν
|
σοι |
{δόξῃ{
ς}
σὺ
δὲ
τίς |
[3, 22] |
τοιούτου
πράγματος
βουλεύῃ.
ὥστε
ἐάν
|
σοι |
δόξῃ,
τὸν
θεόν
σοι,
ὑπέρθου |
[3, 23] |
περιήρχου
καὶ
πᾶσιν
ἔλεγες
τί
|
σοι |
ἔδοξα;
θαυμαστῶς,
κύριε,
τὴν
ἐμήν |
[3, 22] |
κατὰ
σχολήν.
τοσοῦτον
δ´
ἔχω
|
σοι |
εἰπεῖν,
ὅτι
ὁ
δίχα
θεοῦ |
[3, 2] |
δείξῃς
ἡμῖν,
τίς
εἶ;
θέλεις
|
σοι |
εἴπω,
τίνα
ἡμῖν
ἔδειξας;
ἄνθρωπον |
[3, 4] |
τὸν
δεῖνα,
σὺ
ἕτερον·
ἐκεῖνοι
|
σοὶ |
ἐνεπόδιζον
καὶ
σὺ
ἐκείνοις.
σὺ |
[3, 26] |
τὸν
πατέρα
τοιοῦτον;
ἢ
ἔξεστίν
|
σοι |
ἐπανορθῶσαι
αὐτόν;
δίδοταί
σοι
τοῦτο; |
[3, 7] |
ποιῶν
τὰ
καλά.
Τὸν
θεόν
|
σοι, |
ἐπινοεῖς
Ἐπικουρείων
πόλιν;
ἐγὼ
οὐ
|
[3, 13] |
τὴν
θύραν
ἤνοιξεν
καὶ
λέγει
|
σοι |
ἔρχου"
ποῦ;
εἰς
οὐδὲν
δεινόν, |
[3, 9] |
αὐτὸς
ἔλεγες
καὶ
εὐδοκίμεις,
τίς
|
σοι |
ἔτι
ἴσος
ἐφαίνετο;
ποῦ
δ´ |
[3, 5] |
ἐκ
τῆς
πανηγύρεως·
ἄπειμι,
χάριν
|
σοι |
ἔχω
πᾶσαν,
ὅτι
ἠξίωσάς
με
|
[3, 10] |
εἶπεν;
ὅτε
γὰρ
ὑγίαινες,
τί
|
σοι |
ἦν
ἀγαθόν;
μηδ´
ἂν
εἴπῃ |
[3, 9] |
πονηρὰ
ἔχεις
δόγματα;
τί
οὖν
|
σοι |
θέλεις
εἴπω;
(Βοήθησόν
μοι
εἰς |
[3, 7] |
(Καῖσάρ
μοι
κωδίκελλον
ἔγραψεν.
(Γραψάτω
|
σοι, |
ἵνα
κρίνῃς
περὶ
τῶν
μουσικῶν· |
[3, 24] |
τότε
ποθῇς,
ὅτε
οὐ
δέδοταί
|
σοι, |
ἴσθι,
ὅτι
χειμῶνος
σῦκον
ἐπιποθεῖς. |
[3, 14] |
λέγῃς
ὅτι
μεγάλα
λακτίζω’
ἐρῶ
|
σοι |
κἀγὼ
ὅτι
ἐπὶ
ὄνου
ἔργῳ |
[3, 22] |
διὰ
χρόνου
χορτασθῆναι.
τί
οὖν
|
σοι
|
καὶ
ἐπιχειρεῖν
πράγματι
τηλικούτῳ;
Γάμος |
[3, 5] |
πᾶσαν,
ὅτι
ἠξίωσάς
με
συμπανηγυρίσαι
|
σοι |
καὶ
ἰδεῖν
ἔργα
τὰ
σὰ |
[3, 14] |
γελοίως
ποιεῖς.
εἰ
δὲ
συμφέρει
|
σοι |
καὶ
πίνεις,
σιώπα
πρὸς
τοὺς
|
[3, 22] |
ἐκεῖνο
ὃ
κέκλοφας;
τί
δὲ
|
σοὶ |
καὶ
τοῖς
ἀλλοτρίοις;
τίς
γὰρ |
[3, 18] |
φοβῇ,
τί
ἐκεῖνος
κρινεῖ;
τί
|
σοὶ |
καὶ
τῷ
ἀλλοτρίῳ
κακῷ;
σὸν |
[3, 9] |
ἢ
ἐκεῖνος;
διὰ
τί;
δοκεῖ
|
σοι. |
κἀκείνῳ
καὶ
τοῖς
μαινομένοις.
τοῦτο |
[3, 24] |
τὰ
θεωρήματα
ὡς
ἄχρηστα;
τί
|
σοι |
κακὸν
ἐποίησεν
φιλοσοφία;
τί
σε |
[3, 22] |
εἶ
καὶ
πολύχαλκος·
τί
οὖν
|
σοι |
κακόν
ἐστιν;
ἐκεῖνο,
ὅ
τι |
[3, 24] |
ἡμῖν.
Τὸ
ἄλλου
παρὰ
φύσιν
|
σοὶ |
κακὸν
μὴ
γινέσθω·
οὐ
γὰρ |
[3, 23] |
παρακαλῶ
σε
ἐλθόντα
ἀκοῦσαι,
ὅτι
|
σοι |
κακῶς
ἐστι
καὶ
πάντων
μᾶλλον |
[3, 7] |
κρίνειν
δικαίως,
ἀπέχεσθαι
τῶν
ἀλλοτρίων,
|
σοὶ
|
καλὴν
γυναῖκα
φαίνεσθαι
μηδεμίαν
ἢ |
[3, 26] |
ἐστιν;
ἀλλ´
ὡς
πάντων
ἐχόντων
|
σοι |
καλῶς
καὶ
ἀσφαλῶς
περὶ
τὸν |
[3, 26] |
τὰ
θεωρήματα
αὐτῆς
ὅσον
ἐπὶ
|
σοὶ |
κατῄσχυνας
ἄχρηστα
ἐπιδείξας
καὶ
ἀνωφελῆ |
[3, 1] |
μοι,
ἔφη,
εἰ
οὐ
δοκοῦσίν
|
σοι |
κύνες
τ´
εἶναι
καλοί
τινες |
[3, 10] |
ἐπὶ
τοῦτο
ἤσκουν’
ὁ
θεός
|
σοι |
λέγει
δός
μοι
ἀπόδειξιν,
εἰ |
[3, 9] |
ἀναλωμάτων;
(Ἀνάγκη
γάρ
ἐστιν.
(Τίς
|
σοι |
λέγει
τοῦτο;
τὸ
δόγμα.
οὐκοῦν |
[3, 1] |
μέχρι
δὲ
νῦν
οὐ
τολμῶ
|
σοι |
λέγειν,
ὅτι
αἰσχρὸς
εἶ·
δοκεῖς |
[3, 7] |
λέγει
μὴ
κλέπτετε’
ἀλλ´
ἐγώ
|
σοι |
λέγω,
ὅτι
ἐὰν
κομψῶς
καὶ |
[3, 24] |
τύχω
οὗ
δέομαι;
(Ἐγὼ
δέ
|
σοι |
λέγω
ὅτι
ὡς
τευξόμενος
ἀπέρχου’ |
[3, 2] |
οὐ
δάκνῃ;
νῦν
οὐδὲν
ἄλλο
|
σοι |
λείπει
ἢ
ἀμεταπτωσία;
τάλας,
αὐτὰ |
[3, 9] |
ἤκουες
καὶ
αὐτὸς
ἐμελέτας,
τί
|
σοι |
λείπειν
ἐφαντάζου;
ὅτε
δὲ
νεανίσκος |
[3, 26] |
ἀπέθανεν;
σὺ
δὲ
τρέμεις,
μή
|
σοι |
λείπῃ
τὰ
ἀναγκαῖα,
καὶ
τὰς |
[3, 14] |
τὸ
ὕδωρ
πίνειν;
ἄνθρωπε,
εἴ
|
σοι |
{λυσιτελεῖ{
ν}
πίνειν,
πῖνε·
εἰ |
[3, 15] |
τὰ
ἀκόλουθα·
καὶ
οὕτως
ἄν
|
σοι |
λυσιτελῇ,
ἅπτου
τοῦ
ἔργου.
δεῖ |
[3, 22] |
διασώσει
τὴν
κοινωνίαν;
(Τὸν
θεόν
|
σοι· |
μείζονα
δ´
εὐεργετοῦσιν
ἀνθρώπους
οἱ |
[3, 1] |
δὲ
τίς
εἶ;
καὶ
τί
|
σοὶ |
μέλει;
ἄνθρωπε,
ἐν
παντὶ
γένει |
[3, 18] |
ἀποφήνασθαι;
(Οὔ.
(Τί
οὖν
ἔτι
|
σοι |
μέλει;
ἔστι
τι
τοῦ
πατρός |
[3, 9] |
οὐ
πάτρων,
τί
μοι
μέλει;
|
σοὶ |
μέλει.
πλουσιώτερός
σου
εἰμί·
οὐκ |
[3, 1] |
Σώκρατες,
καὶ
πολυπράγμων;
τί
δέ
|
σοι |
μέλει,
τί
ποιοῦμεν;
οἷον
καὶ |
[3, 9] |
εἶναι
Κνωσίων
καὶ
οὐκ
ἐξαρκεῖ
|
σοι |
μένειν
ἐν
οἴκῳ
τὰς
τιμὰς |
[3, 21] |
κοσμεῖσθαι
ὑπ´
αὐτῶν;
καὶ
πόθεν
|
σοι |
μεταδιδόναι
τούτων
ὧν
οὐκ
ἔχεις; |
[3, 22] |
ἐπὶ
μόνα
μεταθεῖναι
τὰ
προαιρετικά·
|
σοὶ |
μὴ
ὀργὴν
εἶναι,
μὴ
μῆνιν, |
[3, 9] |
(Τίνος
οὖν
ἔχω
χρείαν;
(Τοῦ
|
σοὶ |
μὴ
παρόντος·
τοῦ
εὐσταθεῖν,
τοῦ |
[3, 8] |
σοι
τὴν
θύραν
ἤνοιξεν,
ὅταν
|
σοι |
μὴ
ποιῇ;
ἄνθρωπε,
ἔξελθε
καὶ |
[3, 20] |
μισόπατριν,
τὸν
φιλόψυχον;
ἄγε
δοκεῖ
|
σοι |
μικρὰ
ὠφεληθῆναι
ἀποθανών;
οὔ·
ἀλλ´ |
[3, 24] |
δοκεῖ
τὸ
ἐστεφανῶσθαι
Ὀλύμπια.
οὕτως
|
σοι |
μικρὸν
καὶ
οὐδενὸς
ἄξιον
εἶναι |
[3, 22] |
καί,
εἰ
ἄρξει·
πάλιν
ἐρῶ
|
σοι· |
μωρέ,
ποίαν
ἀρχὴν
μείζονα,
ἧς |
[3, 1] |
καὶ
ἀνατρέφεσθαι;
Μή,
τοὺς
θεούς
|
σοι, |
νεανίσκε·
ἀλλ´
ἅπαξ
ἀκούσας
τῶν |
[3, 1] |
ἔμελλεν
αὐτῷ
λέγειν
ταῦτα
καὶ
|
σοὶ
|
νῦν
λέγουσιν
οἱ
θεοὶ
ταῦτα |
[3, 18] |
οὕτως
κακὸν
ἄλλου
ἐστίν.
ἀπειλεῖ
|
σοι |
ὁ
δεῖνα.
ἐμοί;
οὔ.
ψέγει |
[3, 22] |
ὡς
Κράτης
Διογένους.
ἢ
δοκεῖ
|
σοι, |
ὅτι,
ἂν
χαίρειν
αὐτῷ
λέγῃ |
[3, 2] |
λέγει.
κἄν
τις
ἐλθὼν
εἴπῃ
|
σοι |
ὅτι
λόγου
γινομένου,
τίς
ἄριστός |
[3, 22] |
ἔχων
πλακουντάριον
ἐπιτιμᾷς
ἄλλοις,
ἐρῶ
|
σοι· |
οὐ
θέλεις
μᾶλλον
ἀπελθὼν
εἰς |
[3, 23] |
συγγενεῖς
καὶ
τὸ
κτησίδιον,
ἵνα
|
σοι |
οὐᾶ’
φῶσιν
ἐπιφωνημάτια
λέγοντι;
τοῦτο |
[3, 2] |
(Τίνα;
τὸν
καλὸν
καὶ
ἀγαθόν.
|
σοὶ |
οὖν
τοῦτο
λείπει;
τὰς
ἄλλας |
[3, 7] |
περὶ
τῶν
μουσικῶν·
καὶ
τί
|
σοι |
ὄφελος;
ὅμως
δὲ
πῶς
κριτὴς |
[3, 24] |
δοῦλος
καὶ
ταπεινός·
καὶ
τί
|
σοι |
ὄφελος;
(Οὔ·
ἀλλ´
ἐλεύθερος.
(Δεῖξον, |
[3, 9] |
μούρρινα,
ἐγὼ
τὰ
τοῦ
Ἀποφάσκοντος.
|
σοὶ |
πάντα
μικρὰ
φαίνεται
ἃ
ἔχεις, |
[3, 24] |
μόνον
μή
τι
κακόν.
οὕτως
|
σοι |
πᾶς
τόπος
δύναται
δυστυχίας
εἶναι |
[3, 8] |
τὸ
εἶναι
κακά,
ὅτι
ἔξεστίν
|
σοι |
πάσχοντι
ταῦτα
εὐδαιμονεῖν,
ὅτι
σοι |
[3, 24] |
δι´
ἄλλον
οὐδένα,
καὶ
νῦν
|
σοι |
πειθόμενος
ἀπέρχομαι.
πῶς
ἀπέρχῃ;
πάλιν |
[3, 5] |
τι
ταῖς
προλήψεσιν;
μή
τί
|
σοί |
ποτ´
ἐνεκάλεσα;
μή
τι
ἐμεμψάμην |
[3, 5] |
στυγνότερον
εἶδες;
μὴ
οὐ
προσῆλθόν
|
σοί
|
ποτε
φαιδρῷ
τῷ
προσώπῳ,
ἕτοιμος |
[3, 21] |
ποίει
ἃ
ποιεῖς.
ταῦτα
γάρ
|
σοι |
πρέπει.
~Περὶ
Κυνισμοῦ.
Πυθομένου
δὲ |
[3, 21] |
ῥᾳδιουργεῖς,
τί
ἐπιχειρεῖς
πράγματι
μηδέν
|
σοι |
προσήκοντι;
ἄφες
αὐτὸ
τοῖς
δυναμένοις, |
[3, 24] |
μακροτάτω
τἀλλότρια,
οἷς
κοσμῇ
μηδέν
|
σοι |
προσήκουσιν;
ἢ
τί
ἄλλο
θέλουσιν |
[3, 24] |
τοῦ
στρατηγοῦ
ἐγκαλεῖς,
ὅταν
τί
|
σοι |
προσταχθῇ
τραχύτερον,
καὶ
οὐ
παρακολουθεῖς, |
[3, 23] |
τἀληθῆ·
ἂν
δὲ
ψεύσῃ,
ἐρῶ
|
σοι
|
πρῴην
ψυχρότερόν
σου
τῶν
ἀκροατῶν |
[3, 22] |
θεόν
σοι,
ὑπέρθου
καὶ
ἰδού
|
σοι |
πρῶτον
τὴν
παρασκευήν.
ἰδοὺ
γάρ, |
[3, 13] |
τὰ
στοιχεῖα.
ὅσον
ἦν
ἐν
|
σοὶ |
πυρός,
εἰς
πῦρ
ἄπεισιν,
ὅσον |
[3, 1] |
σε
καλόν.
Ἐντεῦθεν
οὐκέτι
ἔχω
|
σοι |
πῶς
εἴπω·
ἄν
τε
γὰρ |
[3, 26] |
δείκνυε.
ἰδοὺ
δεικνύω,
φησίν,
ἀναλύσω
|
σοι |
συλλογισμούς.
τοῦτο
τὸ
μετροῦν
ἐστιν, |
[3, 24] |
κακόν.
τί
δὲ
κακὸν
ἐκεῖ
|
σοι |
συμβῆναι
δύναται,
ὅπου
μὴ
εἶ; |
[3, 23] |
ἔδοξα;
θαυμαστῶς,
κύριε,
τὴν
ἐμήν
|
σοι |
σωτηρίαν.
πῶς
δ´
εἶπον
ἐκεῖνο; |
[3, 24] |
αὐτὸς
ἀχρήστους
ἐξελέγχῃς;
οὐκ
ἤρκει
|
σοι |
τὰ
ἐκεῖ
κακά,
ὅσα
εἶχες |
[3, 24] |
καὶ
διὰ
γραμμάτων;
οὕτως
ἀσφαλῶς
|
σοι |
τὰ
πράγματα
ἔχει;
(Τί
οὖν, |
[3, 26] |
καὶ
ζῶντες
οὐκ
ἐπαρκοῦσιν
οὐδέν,
|
σοὶ |
ταῦτα
αἰσχρά
ἐστιν;
ταῦτα
ἐμάνθανες
|
[3, 1] |
τι,
τὸν
ἄνθρωπον
ποιήσει
λέγειν
|
σοι |
ταῦτα,
ἵν´
ἀγνοῇς
τὴν
δύναμιν |
[3, 5] |
καὶ
τῇ
διοικήσει
σου
συμπαρακολουθῆσαι
|
{σοί} |
ταῦτά
με
ἐνθυμούμενον,
ταῦτα
γράφοντα, |
[3, 23] |
ἀκροατῶν
συνελθόντων
καὶ
μὴ
ἐπιβοησάντων
|
σοι |
τεταπεινωμένος
ἐξῆλθες·
πρῴην
ἐπαινεθεὶς
περιήρχου |
[3, 8] |
σοι
πάσχοντι
ταῦτα
εὐδαιμονεῖν,
ὅτι
|
σοι |
τὴν
θύραν
ἤνοιξεν,
ὅταν
σοι |
[3, 1] |
ἂν
μὲν
κόραξ
κραυγάζων
σημαίνῃ
|
σοί
|
τι,
οὐχ
ὁ
κόραξ
ἐστὶν |
[3, 18] |
πρὸς
τὰς
ἀγγελίας
ταράσσεσθαι.
Ὅταν
|
σοί |
τι
προσαγγελθῇ
ταρακτικόν,
ἐκεῖνο
ἔχε |
[3, 18] |
γίνεται.
μή
τι
γὰρ
δύναταί
|
σοί |
τις
ἀγγεῖλαι,
ὅτι
κακῶς
ὑπέλαβες
|
[3, 10] |
καλῶς.
οὐκ
{ἐξ}
ἔστιν
ἐπὶ
|
σοί; |
τίς
σε
κωλύσει;
ἀλλὰ
πιεῖν |
[3, 1] |
ἔχαιρον,
ἐγένου
ἂν
κίναιδος;
τοῦτό
|
σοι |
τὸ
ἔργον
ἐστίν,
ἐπὶ
τοῦτο |
[3, 26] |
εἴπῃ
σε,
ἀνέχου.
Αἰσχρόν
ἐστί
|
σοι |
τὸ
μὴ
σὸν
ἔργον,
οὗ |
[3, 1] |
ἦσαν
γυναῖκες;
ἀλλ´
οὐκ
ἀρέσκει
|
σοι |
τὸ
πραγμάτιον·
ὅλον
δι´
ὅλων |
[3, 24] |
παρακολουθεῖς,
οἷον
ἀποφαίνεις,
ὅσον
ἐπὶ
|
σοί, |
τὸ
στράτευμα,
ὅτι
ἄν
σε |
[3, 23] |
μεγαλοφυοῦς
ἔργον
ἐπιδέδεικται;
ἰδοὺ
σύνεστί
|
σοι |
τοσούτῳ
χρόνῳ,
διαλεγομένου
σου
ἀκήκοεν, |
[3, 1] |
καὶ
τί
ἂν
ὄφελος
ἦν
|
σοι |
τοῦ
κοσμεῖσθαι;
τίνι
ἂν
ἐκοσμοῦ, |
[3, 26] |
ἔξεστίν
σοι
ἐπανορθῶσαι
αὐτόν;
δίδοταί
|
σοι |
τοῦτο;
τί
οὖν;
δεῖ
σε |
[3, 22] |
ἐπιμελῶς·
οὐκ
ἔστιν
οἷον
δοκεῖ
|
σοι. |
τριβώνιον
καὶ
νῦν
φορῶ
καὶ |
[3, 24] |
τὸ
ἄλυπον
καὶ
ἄφοβον,
ἔτι
|
σοι |
τύραννος
ἔσται
τις
ἢ
δορυφόρος |
[3, 3] |
αἶρε
ἐκ
τοῦ
μέσου.
ἀπήντησέ
|
σοι |
ὕπατος;
ἔπαγε
τὸν
κανόνα.
ὑπατεία |
[3, 22] |
ἐάν
σοι
δόξῃ,
τὸν
θεόν
|
σοι, |
ὑπέρθου
καὶ
ἰδού
σοι
πρῶτον |
[3, 22] |
φθόνον,
μὴ
ἔλεον·
μὴ
κοράσιόν
|
σοι
|
φαίνεσθαι
καλόν,
μὴ
δοξάριον,
μὴ |
[3, 23] |
πρῴην
οὐκ
ἐπῄνεις
παρὰ
τὸ
|
σοὶ
|
φαινόμενον;
τὸν
δεῖνα
δ´
οὐκ |
[3, 24] |
καὶ
μεταπίπτοντας
καὶ
ὑποθετικούς·
κἄν
|
σοι |
φανῇ,
ἐν
τῇ
ἀγορᾷ
καθίσας |
[3, 1] |
εἶ;
εἰ
δὲ
μή,
ἐρεῖ
|
σοι |
φωνήν
ποθεν
λαβὸν
ἐγώ
εἰμι
|
[3, 7] |
χρυσώματα
καὶ
τὰ
ἀργυρώματα·
τί
|
σοι |
χρεία
δογμάτων;
(Ἀλλὰ
καὶ
κριτής |
[3, 1] |
ὡς
πρὸς
φιλόσοφον,
οὐ
χρήσομαί
|
σοι
|
ὠμῶς
οὐδ´
ἀπογνωστικῶς,
ἀλλ´
ἐρῶ· |
[3, 7] |
λέγῃς
μοι,
ὅτι
ἀπέχῃ,
πιστεύσω
|
σοι. |
ὡς
γὰρ
ἀδύνατόν
ἐστι
τῷ |
[3, 26] |
οὐκ
εἶ,
ὃ
ἄλλως
ἀπήντησέν
|
σοι, |
ὡς
κεφαλαλγία,
ὡς
πυρετός;
εἴ |
[3, 1] |
φιλόσοφον,
ἐγὼ
δ´
οὐδὲν
ἐρῶ
|
σοι
|
ὡς
φιλόσοφος.
πῶς
δὲ
καὶ |
[3, 24] |
ἂν
οὗ
διατρίβω
ἐν
τοῖς
|
σοῖς, |
τίνα
με
θέλεις
εἶναι;
ἄρχοντα |
[3, 18] |
ἀπεφήναντο
οἱ
δικασταί;
μή
τι
|
σὸν |
ἔργον
ἐστὶ
τὸ
ἐκεῖνον
ἀποφήνασθαι; |
[3, 26] |
Αἰσχρόν
ἐστί
σοι
τὸ
μὴ
|
σὸν |
ἔργον,
οὗ
σὺ
αἴτιος
οὐκ
|
[3, 18] |
εἰς
ἄλλο
δὲ
βλάπτεται.
πάλιν
|
σὸν |
ἔργον
τὸ
ἀπολογηθῆναι
εὐσταθῶς,
αἰδημόνως, |
[3, 24] |
ἠτιμακὼς
ᾖς
καὶ
μηδὲν
αὐτῶν
|
σὸν |
ἡγημένος,
μόνα
δ´
ἐκεῖνα
σά, |
[3, 18] |
σοὶ
καὶ
τῷ
ἀλλοτρίῳ
κακῷ;
|
σὸν |
κακόν
ἐστι
τὸ
κακῶς
ἀπολογηθῆναι· |
[3, 24] |
διατριβή,
πάντα
ταῦτα
ὅτι
ἀλλότρια.
|
σὸν |
οὖν
τί;
χρῆσις
φαντασιῶν.
ταύτην |
[3, 24] |
ἠθέλησας,
ὡς
ἐλεύθερος,
ὡς
ὑπηρέτης
|
σός, |
ὡς
ᾐσθημένος
σου
τῶν
προσταγμάτων |
[3, 23] |
σύνεστί
σοι
τοσούτῳ
χρόνῳ,
διαλεγομένου
|
σου |
ἀκήκοεν,
ἀναγιγνώσκοντος
ἀκήκοεν.
κατέσταλται,
ἐπέστραπται |
[3, 23] |
τῇ
οἰκίᾳ
τῇ
Κοδράτου’
τί
|
σου |
ἀκούσω;
ἐπιδεῖξαί
μοι
θέλεις,
ὅτι |
[3, 10] |
ἀλλὰ
ὁ
κόσμος
μέλλει
ἀνατρέπεσθαι
|
σοῦ |
ἀποθανόντος;
τί
οὖν
κολακεύεις
τὸν |
[3, 22] |
δὲ
πρόβατά
εἰσιν
οἱ
ὑπὸ
|
σοῦ |
ἀρχόμενοι.
τί
δὲ
καὶ
ἤρχου; |
[3, 3] |
παραχωρήσω
σοι;
ἀντὶ
τίνος;
πατήρ
|
σου |
εἰμί.
ἀλλ´
οὐκ
ἀγαθόν.
ἀδελφός
|
[3, 3] |
εἰμί.
ἀλλ´
οὐκ
ἀγαθόν.
ἀδελφός
|
σου |
εἰμί.
ἀλλ´
οὐκ
ἀγαθόν.
ἐὰν |
[3, 9] |
μοι
μέλει;
σοὶ
μέλει.
πλουσιώτερός
|
σου |
εἰμί·
οὐκ
ἀγωνιῶ,
τί
φρονήσει |
[3, 21] |
τοὺς
αὑτῶν,
ἵν´
ἐλθόντες
λεξείδιά
|
σου
|
ἐξηγουμένου
ἀκούσωσιν;
οὐ
δεῖ
αὐτοὺς |
[3, 5] |
κομψοῦ
ἐν
οἴκῳ
κατεκείμην.
(Ἄπιθί
|
σου |
ἐπὶ
τὸ
κλινάριον·
ἢ
ὑγιαίνων |
[3, 18] |
μέλει;
ἔστι
τι
τοῦ
πατρός
|
σου |
ἔργον,
ὃ
ἂν
μὴ
ἐκπληρώσῃ, |
[3, 9] |
τὰ
ἐμὰ
πάντα
μεγάλα.
ἀπλήρωτός
|
σου |
ἐστὶν
ἡ
ἐπιθυμία,
ἡ
ἐμὴ |
[3, 17] |
ἐν
τῷ
πιστὸς
εἶναι
πλέον
|
σου |
ἔχει,
εἰ
ἐν
τῷ
αἰδήμων. |
[3, 23] |
εἰπέ
μοι,
τίς
ἀκούων
ἀναγιγνώσκοντός
|
σου |
ἢ
διαλεγομένου
περὶ
αὑτοῦ
ἠγωνίασεν |
[3, 23] |
ἐπαινέσοντας
καὶ
ἀριθμῶν
τοὺς
ἀκούοντάς
|
σου |
θέλεις
ἄλλους
ὠφελεῖν;
σήμερόν
μου |
[3, 5] |
ἀλλ´
ἐγὼ
ἑκών.
πένης
ἐγενόμην
|
σου |
θέλοντος,
ἀλλὰ
χαίρων.
οὐκ
ἦρξα, |
[3, 22] |
ἐκεῖνο,
ὅ
τι
ποτὲ
ἠμέληταί
|
σου |
καὶ
κατέφθαρται,
ᾧ
ὀρεγόμεθα,
ᾧ |
[3, 9] |
καὶ
σὺ
καὶ
ὁ
ἀντίδικός
|
σου; |
καὶ
πῶς
διαφέρεσθε;
ἀλλὰ
σὺ |
[3, 2] |
μανθάνεις
καὶ
ἀγωνιῶν,
μή
τίς
|
σου |
καταφρονήσῃ,
καὶ
πυνθανόμενος,
μή
τίς |
[3, 2] |
τῇ
φαντασίᾳ;
ἂν
ὁ
γείτων
|
σου |
κληρονομήσῃ,
οὐ
δάκνῃ;
νῦν
οὐδὲν |
[3, 17] |
ἐν
ἀργυρίῳ·
πρὸς
γὰρ
τοῦτό
|
σου |
κρείττων
ἐστίν,
ὅτι
κολακεύει,
ἀναισχυντεῖ, |
[3, 24] |
μὴ
θέλε·
καὶ
τίς
ἀνέξεταί
|
σου |
κυβερνήτης;
οὐχὶ
δ´
ὡς
σκεῦος |
[3, 2] |
πυνθανόμενος,
μή
τίς
τι
περὶ
|
σοῦ |
λέγει.
κἄν
τις
ἐλθὼν
εἴπῃ |
[3, 14] |
κομψὰ
περιτραχήλια’
εἰ
οὖν
ταῦτά
|
σου |
λέγοντος
εἶπον
ὅτι
ἔστω
ταῦτα, |
[3, 24] |
σοὶ
ἀπειθῶν
ἔξειμι,
ἀλλ´
ὡς
|
σοῦ |
μοι
σημαίνοντος
τὸ
ἀνακλητικόν·
οὐκ |
[3, 19] |
λίθος;
διὰ
τὴν
τοῦ
παιδίου
|
σου |
μωρίαν
ἔδει
μεταβῆναι
αὐτόν;
πάλιν |
[3, 23] |
αὐτοὶ
τρέχωμεν
εἰς
τὸ
ἀκροατήριόν
|
σου. |
νῦν
δύναταί
τις
ὠφελῆσαι
ἄλλους |
[3, 14] |
χρῆσθαι
καὶ
ἐκκλίσει.
Κρείσσων
εἰμὶ
|
σοῦ· |
ὁ
γὰρ
πατήρ
μου
ὑπατικός |
[3, 26] |
ὡς
κεφαλαλγία,
ὡς
πυρετός;
εἴ
|
σου |
οἱ
γονεῖς
πένητες
ἦσαν
ἢ |
[3, 23] |
εἶτα
τί
δοκεῖ
σοι;
αὐτοί
|
σου |
οὗτοι
οὐ
καταφρονοῦσιν
λεληθότως;
ὅταν |
[3, 7] |
νέον,
ἄγαγε
κατὰ
τὰ
δόγματά
|
σου. |
πονηρά
ἐστι
τὰ
δόγματα,
ἀνατρεπτικὰ |
[3, 17] |
κακῶς
χρῆται.
καλῶς.
ἄν
τίς
|
σου |
πυνθάνηται,
τί
ἐστι
τοῦτο,
λέγε |
[3, 5] |
τὰ
σὰ
καὶ
τῇ
διοικήσει
|
σου |
συμπαρακολουθῆσαι
{σοί}
ταῦτά
με
ἐνθυμούμενον, |
[3, 2] |
ὡς
ἄνθρωπον
ἔδειξεν.
Βλέπωμεν
καὶ
|
σοῦ |
τὰ
δόγματα.
μὴ
γὰρ
οὐ |
[3, 23] |
οὖν
γνῶναι,
εἰ
ὠφέλησαι;
φέρε
|
σου |
τὰ
δόγματα,
φιλόσοφε.
τίς
ἐπαγγελία |
[3, 23] |
οὐκ
ἐκολάκευες
τὸν
συγκλητικόν;
ἤθελές
|
σου |
τὰ
παιδία
εἶναι
τοιαῦτα;
(Μὴ |
[3, 1] |
σου
τὴν
κόμην
καὶ
τίλλε
|
σου |
τὰ
σκέλη‘
μὴ
γένοιτο·
ἀλλὰ |
[3, 5] |
τῷ
θεῷ
μή
τι
παρέβην
|
σου |
τὰς
ἐντολάς;
μή
τι
πρὸς |
[3, 1] |
ποιοῦσιν.
ἄνθρωπε,
τί
ἔχεις
ἐγκαλέσαι
|
σου |
τῇ
φύσει;
ὅτι
σε
ἄνδρα |
[3, 5] |
ποτ´
ἐνεκάλεσα;
μή
τι
ἐμεμψάμην
|
σου |
τὴν
διοίκησιν;
ἐνόσησα,
ὅτε
ἠθέλησας· |
[3, 25] |
ἔπραξας;
οὐ
φλυάρου;
οὐκ
ἔθρεψάς
|
σου |
τὴν
ἕξιν
ταύτην
παραβάλλων
αὐτῇ |
[3, 1] |
εἶναι‘
τί
αὐτῷ
λέγει;
πλάσσε
|
σου |
τὴν
κόμην
καὶ
τίλλε
σου |
[3, 1] |
σκέλη‘
μὴ
γένοιτο·
ἀλλὰ
κόσμει
|
σου
|
τὴν
προαίρεσιν,
ἔξαιρε
τὰ
φαῦλα |
[3, 24] |
(Δεῖξον,
πῶς
ἐλεύθερος.
ἰδοὺ
ἐπείληπταί
|
σου |
τίς
ποτε
οὗτος
ὁ
ἐξάγων |
[3, 5] |
οἴκῳ.
εἰ
γὰρ
μὴ
δύναταί
|
σου |
τὸ
ἡγεμονικὸν
σχεῖν
κατὰ
φύσιν, |
[3, 2] |
εἷς
φιλόσοφος
ὁ
δεῖνα‘
γέγονέ
|
σου |
τὸ
ψυχάριον
ἀντὶ
δακτυλιαίου
δίπηχυ. |
[3, 7] |
εἴ
γε
τέλειος,
εἰ
ἀκολουθῶν
|
σου |
τοῖς
δόγμασιν·
εἰ
δὲ
μή, |
[3, 9] |
ἐπέταξας
σαυτῷ,
ποίαν
ἡλικίαν;
ἔπελθέ
|
σου |
τοὺς
χρόνους,
εἰ
ἐμὲ
αἰσχύνῃ, |
[3, 22] |
ἐγχειρεῖν;
ἔσοπτρον
πρῶτον
λάβε,
ἴδε
|
σου |
τοὺς
ὤμους,
κατάμαθε
τὴν
ὀσφύν, |
[3, 15] |
δύνασαι
βαστάσαι.
εἰ
παλαιστής,
ἰδού
|
σου |
τοὺς
ὤμους,
τοὺς
μηρούς,
τὴν
|
[3, 23] |
ψεύσῃ,
ἐρῶ
σοι
πρῴην
ψυχρότερόν
|
σου |
τῶν
ἀκροατῶν
συνελθόντων
καὶ
μὴ |
[3, 24] |
ὡς
ὑπηρέτης
σός,
ὡς
ᾐσθημένος
|
σου |
τῶν
προσταγμάτων
καὶ
ἀπαγορευμάτων.
μέχρι |
[3, 17] |
εὐτυχεῖ,
Ἤθελες
ἂν
σὺ
μετὰ
|
Σούρα |
κοιμᾶσθαι;
(Μὴ
γένοιτο’
φησίν,
ἐκείνη |
[3, 26] |
τίνα;
μελετᾷς
μὴ
ἀποσαλεύεσθαι
διὰ
|
σοφισμάτων· |
ἀπὸ
τίνων;
δεῖξόν
μοι
πρῶτον, |
[3, 21] |
~Πρὸς
τοὺς
εὐκόλως
ἐπὶ
τὸ
|
σοφιστεύειν |
ἐρχομένους.
Ὅτι
τὰ
θεωρήματα
ἀναλαβόντες |
[3, 8] |
Ὡς
πρὸς
τὰ
ἐρωτήματα
τὰ
|
σοφιστικὰ |
γυμναζόμεθα,
οὕτως
καὶ
πρὸς
τὰς |
[3, 2] |
οὐκ
οἶδας,
ὅτι
Διογένης
τῶν
|
σοφιστῶν
|
τινα
οὕτως
ἔδειξεν
ἐκτείνας
τὸν |
[3, 13] |
ὀρεχθήσῃ.
οὔ·
ἀλλ´
εὐθέως
ὡς
|
σοφοὶ |
διάγειν
ἐθέλομεν
καὶ
ὠφελεῖν
ἀνθρώπους. |
[3, 21] |
τῷ
τυχόντι
δεδομένον.
ἀλλ´
οὐδὲ
|
σοφὸν |
εἶναι
τυχὸν
ἐξαρκεῖ
πρὸς
τὸ |
[3, 22] |
ὑπὸ
τοῦ
Κυνικοῦ;
(Ἄν
μοι
|
σοφῶν, |
ἔφη,
δῷς
πόλιν,
τάχα
μὲν |
[3, 21] |
καὶ
παρακαλέσας
αὐτοὺς
βοηθοὺς
οὐδὲ
|
σπείρουσιν |
ἄλλως
οἱ
ἄνθρωποι
εἰ
μὴ |
[3, 24] |
φυλακήν
σε
δεῖ
χαίροντα
ἀπιέναι,
|
σπεύδοντα, |
φθάνοντα
τοὺς
ἀπάγοντας.
εἶτά
μοι |
[3, 26] |
φαγεῖν;
εἶτ´
ἆρον
τὰς
τραπέζας’
|
σπόγγισον’ |
τοῦτο
φοβῇ,
μὴ
οὐ
δύνῃ |
[3, 13] |
οὕτως;
οὐκ
ὀστράκια
ἕξω,
οὐ
|
σποδόν; |
ἀλλ´
ἐκεῖνα
ὑπ´
ἀφροσύνης
ταῦτα |
[3, 13] |
τί
ποιεῖ;
ἄραντα
ὀστράκια
καὶ
|
σποδὸν |
οἰκοδομεῖ
τί
ποτε,
εἶτα
καταστρέφει |
[3, 26] |
ἢ
μέχρι
τίνος
μετρήσεις
τὴν
|
σποδόν; |
οὐ
ταῦτά
σε
ἀποδεικνύειν
δεῖ, |
[3, 11] |
οὐδεὶς
κωλῦσαι
δύναται,
ἐκεῖνο
κωλύεται.
|
~Σποράδην |
τινά.
Εἰσί
τινες
ὡς
ἐκ |
[3, 6] |
κομψοῦ,
οἶδεν
ὅτι
ἀληθῆ
λέγω.
|
~Σποράδην |
τινά.
Πυθομένου
δέ
τινος,
πῶς |
[3, 14] |
κατεξέρα
αὐτῶν
τὸ
σαυτοῦ
φλέγμα.
|
~Σποράδην |
τινά.
Ὡς
οἱ
κακοὶ
τραγῳδοὶ |
[3, 4] |
δεῖ
οὕτως
σπουδάζειν,
μηδὲ
σὺ
|
σπούδαζε· |
εἰ
δὲ
δεῖ,
τί
χαλεπαίνεις, |
[3, 4] |
δ´
ἐκείνου
Οὕτως
οὖν
τις
|
σπουδάζει; |
Σέ,
ἔφη,
βλέποντες
τὸν
αὐτῶν |
[3, 4] |
οὐκ
ἔμελλον
καὶ
αὐτοὶ
οὕτως
|
σπουδάζειν; |
εἰ
γὰρ
μὴ
δεῖ
οὕτως
|
[3, 4] |
εἰ
γὰρ
μὴ
δεῖ
οὕτως
|
σπουδάζειν, |
μηδὲ
σὺ
σπούδαζε·
εἰ
δὲ |
[3, 4] |
Καίσαρος
φίλον
καὶ
ἐπίτροπον,
οὕτως
|
σπουδάζοντα |
οὐκ
ἔμελλον
καὶ
αὐτοὶ
οὕτως |
[3, 6] |
προκόπτει.
οὐδένα
γὰρ
εὑρήσεις.
Ὁ
|
σπουδαῖος |
ἀήττητος·
ἢ
γὰρ
οὐκ
ἀγωνίζεται, |
[3, 4] |
~Πρὸς
τὸν
ἀκόσμως
ἐν
θεάτρῳ
|
σπουδάσαντα. |
Τοῦ
δ´
ἐπιτρόπου
τῆς
Ἠπείρου |
[3, 4] |
δ´
ἐπιτρόπου
τῆς
Ἠπείρου
ἀκοσμότερον
|
σπουδάσαντος |
κωμῳδῷ
τινι
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ |
[3, 23] |
τοιαύτη
τρῖψις,
τοιαύτη
γυμνασία·
εἰ
|
σταδιοδρόμος, |
πάντα
ταῦτα
ἀλλοῖα·
εἰ
πένταθλος, |
[3, 23] |
τούτου
ἕνεκα
κιθαρῳδεῖν
με
δεῖ
|
στάντα; |
ἄκουσον,
τί
λέγει
Σωκράτης·
οὐδὲ |
[3, 22] |
ἄν
τίς
σε
δέρῃ,
κραύγαζε
|
στὰς |
ἐν
τῷ
μέσῳ
ὦ
Καῖσαρ, |
[3, 15] |
τὰ
ἔξω·
τοῦτ´
ἔστι
φιλοσόφου
|
στάσιν |
ἔχειν
ἢ
ἰδιώτου.
Ῥούφῳ
τις |
[3, 5] |
αὐτῶν
ἀναλαμβάνεις
καὶ
τὴν
σαυτοῦ
|
στάσιν |
μετατέθεικας
ἀπὸ
τῶν
ἀπροαιρέτων
ἐπὶ |
[3, 19] |
σε
κατακρινεῖν
ἀδίκως.
ἄθλιος.
~Τίς
|
στάσις |
ἰδιώτου
καὶ
φιλοσόφου.
Ἡ
πρώτη |
[3, 3] |
δόγμα.
τί
δυστυχία;
δόγμα.
τί
|
στάσις, |
τί
διχόνοια,
τί
μέμψις,
τί
|
[3, 24] |
ἅπαν,
ἀλλ´
ὡς
σῦκον,
ὡς
|
σταφυλή, |
τῇ
τεταγμένῃ
ὥρᾳ
τοῦ
ἔτους· |
[3, 24] |
ἀντὶ
σύκου
καὶ
ἀσταφίδας
ἐκ
|
σταφυλῆς. |
πάντα
γὰρ
ταῦτα
τῶν
προτέρων |
[3, 24] |
εἶναι
καὶ
τὸ
θερισθῆναι
τοὺς
|
στάχυας· |
ἀπώλειαν
γὰρ
σημαίνει
τῶν
σταχύων· |
[3, 24] |
στάχυας·
ἀπώλειαν
γὰρ
σημαίνει
τῶν
|
σταχύων· |
ἀλλ´
οὐχὶ
τοῦ
κόσμου.
λέγε
|
[3, 12] |
τὸ
φοίνικα
στῆσαι
ἢ
τὸ
|
στέγην
|
δερματίνην
καὶ
ὅλμον
καὶ
ὕπερον |
[3, 26] |
ἐκ
σεαυτοῦ;
τοιγαροῦν
οἴμωζε
καὶ
|
στένε |
καὶ
ἔσθιε
δεδοικώς,
μὴ
οὐ |
[3, 24] |
καὶ
τούτων
ἀπαλλαττόμενος
κλαῖε
καὶ
|
στένε. |
Πῶς
οὖν
γένωμαι
φιλόστοργος;
(Ὡς |
[3, 24] |
ἑαυτοῦ.
Ἀλλ´
ἡ
μήτηρ
μου
|
στένει |
μὴ
ὁρῶσά
με.
(Διὰ
τί
|
[3, 9] |
ἐμὴ
πεπλήρωται.
τοῖς
παιδίοις
εἰς
|
στενόβρογχον |
κεράμιον
καθιεῖσιν
τὴν
χεῖρα
καὶ |
[3, 24] |
καὶ
τὰ
πελάγη
διαπερᾶν
μὴ
|
στένουσιν |
μηδὲ
ποθοῦσι
τὰ
πρῶτα.
(Ναί· |
[3, 24] |
καὶ
τοὺς
παῖδας
ἀπέλειπεν
οὐ
|
στένων |
οὐδὲ
ποθῶν
οὐδ´
ὡς
ὀρφανοὺς
|
[3, 3] |
καλὸν
ἢ
κυνάριον·
οἰμώζων
καὶ
|
στένων |
πωλήσει
ἀντ´
αὐτοῦ
ὃ
θέλεις. |
[3, 22] |
ἀκούσατε
αὐτῶν,
ὅταν
οἰμώζωσιν,
ὅταν
|
στένωσιν, |
ὅταν
δι´
αὐτὰς
τὰς
ὑπατείας |
[3, 24] |
θέλεις,
ἅμα
δὲ
μηδενὸς
τῶν
|
στεργομένων |
μὴ
{ε}
ἰδεῖν
θάνατον;
οὐκ |
[3, 22] |
ἡρπάγη.
οὐκ
οὖν
κέρδος
μέγα
|
στερηθῆναι |
μοιχικοῦ
γυναικαρίου;
καταφρονηθῶμεν
οὖν
ὑπὸ |
[3, 4] |
τοῦτο
εἰπεῖν
ἄγε
ἵνα
Σώφρων
|
στεφανωθῇ‘ |
ἀλλ´
ἐκεῖνο
ἄγε
ἵνα
τηρήσω |
[3, 4] |
ἄνθρωπος
μισεῖ
τὸ
ἐμποδίζον.
ἐκεῖνοι
|
στεφανωθῆναι |
ἤθελον
τὸν
δεῖνα,
σὺ
ἕτερον· |
[3, 4] |
νικήσει,
ὃν
θέλω.
(Ἀλλὰ
θέλω
|
στεφανωθῆναι |
Σώφρονα.
(Ἐν
οἴκῳ
ὅσους
θέλεις |
[3, 22] |
ἀλαλύκτημαι·
κραδίη
δέ
μοι
ἔξω
|
στηθέων |
ἐκθρῴσκει.
τάλας,
τί
τῶν
σῶν |
[3, 24] |
οὐδ´
ἐν
τῷ
ἐπὶ
θύραις
|
στῆναι, |
ἀλλ´
ἔνδον
ἐν
τοῖς
δόγμασιν. |
[3, 12] |
οὖν
ὧδε
ποιεῖ
τὸ
φοίνικα
|
στῆσαι |
ἢ
τὸ
στέγην
δερματίνην
καὶ |
[3, 22] |
τὸ
ἐμόν.
ὡς
Διογένης
ἐποίει·
|
στίλβων |
γὰρ
περιήρχετο
καὶ
κατ´
αὐτὸ |
[3, 10] |
δὲ
τέρπου.
καὶ
τούτους
τοὺς
|
στίχους |
κατέχειν
χρηστικῶς,
οὐχ
ἵνα
δι´ |
[3, 13] |
φίλα
καὶ
συγγενῆ,
εἰς
τὰ
|
στοιχεῖα. |
ὅσον
ἦν
ἐν
σοὶ
πυρός, |
[3, 23] |
ἀκουσομένους
καὶ
σὲ
ἐν
κομψῷ
|
στολίῳ |
ἢ
τριβωναρίῳ
ἀναβάντα
ἐπὶ
πούλβινον
|
[3, 21] |
αὐτὰ
ἐξεμέσαι
θέλουσιν
ὡς
οἱ
|
στομαχικοὶ |
τὴν
τροφήν.
πρῶτον
αὐτὸ
πέψον, |
[3, 24] |
ναυτῶν;
οὕτως
δὲ
καὶ
ἐνθάδε·
|
στρατεία |
τίς
ἐστιν
ὁ
βίος
ἑκάστου |
[3, 24] |
ταῦτ´
ἐμάνθανες;
οὐκ
οἶσθ´,
ὅτι
|
στρατεία |
τὸ
χρῆμά
ἐστιν;
τὸν
μὲν
|
[3, 24] |
εἰς
πρεσβείαν,
ἄλλον
δ´
εἰς
|
στρατείαν |
ἐνέβαλον.
κάθησο
τοίνυν
πρὸς
πάντα |
[3, 24] |
οὐ
κινδυνεύσει,
ἀλλὰ
ἄχρηστος
δόξει
|
στρατεύεσθαι. |
πάλιν
ἐν
πλοίῳ
ναύτης
ἂν |
[3, 24] |
ἀποφαίνεις,
ὅσον
ἐπὶ
σοί,
τὸ
|
στράτευμα, |
ὅτι
ἄν
σε
πάντες
μιμήσωνται, |
[3, 22] |
ποιεῖν.
σὺ
δύνασαι
ἡγεῖσθαι
τοῦ
|
στρατεύματος |
ἐπὶ
Ἴλιον·
ἴσθι
Ἀγαμέμνων.
σὺ |
[3, 24] |
ἢ
ὑπηρετοῦντά
τινι
ἀρχῇ
ἢ
|
στρατευόμενον |
ἢ
δικάζοντα;
εἶτά
μοι
θέλεις |
[3, 24] |
οὔτ´
ἔτι
πρόσθεν
βουλεύων
ἢ
|
στρατευόμενος. |
ἡμεῖς
δὲ
πάσης
προφάσεως
πρὸς |
[3, 22] |
ἢ
Δαναὸς
ἢ
Αἴολος;
εἶτα
|
στρατηγία |
μὲν
ἢ
σύνταγμά
τινα
ἀπείρξει |
[3, 1] |
τύχῃ,
ἀστυνόμον
ἢ
ἐφήβαρχον
ἢ
|
στρατηγὸν |
ἢ
ἀγωνοθέτην;
ἄγε
καὶ
γαμήσας |
[3, 24] |
βουλευτὴν
ἢ
δημότην,
στρατιώτην
ἢ
|
στρατηγόν, |
παιδευτὴν
ἢ
οἰκοδεσπότην;
ἣν
ἂν |
[3, 22] |
δὲ
μή,
λέγε
καὶ
τὸν
|
στρατηγὸν |
πολυπράγμονα,
ὅταν
τοὺς
στρατιώτας
ἐπισκοπῇ |
[3, 24] |
ἐπιπέπομφεν;
ὁ
ἡγεμὼν
ἢ
ὁ
|
στρατηγός, |
ἡ
πόλις,
ὁ
τῆς
πόλεως |
[3, 24] |
οὐδὲ
γὰρ
ὅμοιος
ἐκεῖνος
ὁ
|
στρατηγὸς |
καὶ
οὗτος
οὔτε
κατὰ
τὴν |
[3, 26] |
γὰρ
ἄλλο
ἢ
ὡς
ἀγαθὸς
|
στρατηγὸς |
τὸ
ἀνακλητικόν
μοι
σεσήμαγκεν;
πείθομαι, |
[3, 24] |
ἀφεὶς
ἐκτελεῖν
τὰ
προστάγματα
τοῦ
|
στρατηγοῦ |
ἐγκαλεῖς,
ὅταν
τί
σοι
προσταχθῇ |
[3, 24] |
τὸ
τοῦ
στρατιώτου
καὶ
τοῦ
|
στρατηγοῦ |
πρὸς
νεῦμα
πράσσειν
ἕκαστα·
εἰ
|
[3, 22] |
τὸν
στρατηγὸν
πολυπράγμονα,
ὅταν
τοὺς
|
στρατιώτας |
ἐπισκοπῇ
καὶ
ἐξετάζῃ
καὶ
παραφυλάσσῃ
|
[3, 26] |
λείπουσι·
λείψουσιν
ἀνδρὶ
ἀγαθῷ;
καὶ
|
στρατιώτῃ |
μὲν
ἀγαθῷ
οὐ
λείπει
ὁ |
[3, 24] |
ἢ
ἰδιώτην,
βουλευτὴν
ἢ
δημότην,
|
στρατιώτην |
ἢ
στρατηγόν,
παιδευτὴν
ἢ
οἰκοδεσπότην; |
[3, 24] |
αὐτὸς
δὲ
γνῶναι,
εἰ
ἔχει
|
στρατιώτην |
οἷον
δεῖ,
πολίτην
οἷον
δεῖ, |
[3, 24] |
τηρεῖν
σε
δεῖ
τὸ
τοῦ
|
στρατιώτου
|
καὶ
τοῦ
στρατηγοῦ
πρὸς
νεῦμα |
[3, 21] |
ψυχαγωγεῖ
τὰ
θεωρήματα,
καθήμενος
αὐτὰ
|
στρέφε |
αὐτὸς
ἐπὶ
σεαυτοῦ·
φιλόσοφον
δὲ |
[3, 15] |
ἔστιν
ὅτε
χεῖρα
ἐκβαλεῖν,
σφυρὸν
|
στρέψαι, |
πολλὴν
ἁφὴν
καταπιεῖν,
μαστιγωθῆναι·
καὶ |
[3, 21] |
τὸν
ἱεροφάντην,
οὐ
κόμην,
οὐ
|
στρόφιον |
οἷον
δεῖ,
οὐ
φωνήν,
οὐχ |
[3, 5] |
μή
τί
με
τούτου
ἕνεκα
|
στυγνότερον |
εἶδες;
μὴ
οὐ
προσῆλθόν
σοί
|
[3, 24] |
μή
τι
ἕτερα;
τί
οὖν
|
Στωικὸν |
σαυτὸν
εἶναι
λέγεις;
εἶτα
οἱ |
[3, 7] |
οὐδὲν
διοίσεις
ἡμῶν
τῶν
λεγομένων
|
Στωικῶν· |
καὶ
αὐτοὶ
γὰρ
ἄλλα
λέγομεν, |
[3, 26] |
τὸ
μὴ
σὸν
ἔργον,
οὗ
|
σὺ |
αἴτιος
οὐκ
εἶ,
ὃ
ἄλλως |
[3, 22] |
ποδαγρᾷς·
σὺ
ἀνάτεινον,
σὺ
φάγε,
|
σὺ |
ἀλούτησον·
σὲ
δεῖ
τμηθῆναι,
σὲ |
[3, 22] |
πυρέττεις,
σὺ
κεφαλαλγεῖς,
σὺ
ποδαγρᾷς·
|
σὺ |
ἀνάτεινον,
σὺ
φάγε,
σὺ
ἀλούτησον· |
[3, 17] |
μακαρίζεις
τὸν
διὰ
τούτων,
ἃ
|
σὺ |
ἀπεύχῃ,
κτώμενον
ἐκεῖνα;
ἢ
τί |
[3, 26] |
{τοῦτο{
ν}
οὖν
οὐ
πολλάκις
|
σὺ
|
αὐτὸς
εἶπες
πρὸς
τοὺς
ἑταίρους, |
[3, 9] |
ἐξ
αὐτῶν
καὶ
ἐξοίσεις.
καὶ
|
σὺ |
ἄφες
τὴν
ὄρεξιν·
μὴ
πολλῶν
|
[3, 22] |
δέ
μ´
ὦ
Ζεῦ
καὶ
|
σύ |
γ´
ἡ
Πεπρωμένη,
καὶ
ὅτι |
[3, 24] |
ὡς
γενναῖος,
ὡς
σὺ
ἠθέλησας·
|
σὺ |
γάρ
με
ἀκώλυτον
ἐποίησας
ἐν |
[3, 13] |
ὠφέλησας;
ἀλλὰ
προτρέψαι
αὐτοὺς
θέλεις.
|
σὺ |
γὰρ
προτέτρεψαι;
θέλεις
αὐτοὺς
ὠφελῆσαι. |
[3, 1] |
Τί
οὖν;
ἐγὼ
τοιοῦτος;
πόθεν;
|
σὺ |
γὰρ
τοιοῦτος
οἷος
ἀκούειν
τἀληθῆ; |
[3, 9] |
ἀλλὰ
χρείαν
αὐτῶν
οὐκ
ἔχω·
|
σὺ |
δ´
ἂν
πολλὰ
κτήσῃ,
ἄλλων |
[3, 24] |
τίνει
δίκας
τῆς
αὑτοῦ
μωρίας.
|
σὺ |
δ´
ἀντὶ
τίνος;
ἐπὶ
τί |
[3, 1] |
τίνος
ἐστὶ
τὸ
σχῆμα
τοῦτο·
|
σὺ |
δ´
αὐτὸ
ἐρεῖς
τόθ´,
ὅταν |
[3, 24] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
οὐδ´
ἄμεινον.
|
σὺ |
δ´
ἀφεὶς
ἐκτελεῖν
τὰ
προστάγματα |
[3, 21] |
πάντα
ταῦτα
ὑπὸ
τῶν
παλαιῶν.
|
σὺ |
δ´
ἐξαγγέλλεις
αὐτὰ
καὶ
ἐξορχῇ |
[3, 21] |
Ζήνωνι
τὴν
διδασκαλικὴν
καὶ
δογματικήν.
|
σὺ |
δ´
ἰατρεῖον
ἀνοίγεις
ἄλλο
οὐδὲν
|
[3, 26] |
ἥκουσιν
τῷ
μηδ´
ἀποθανεῖν
δύνασθαι,
|
σὺ |
δ´
ὁλόκληρος
ἄνθρωπος
χεῖρας
ἔχων |
[3, 24] |
ἐπὶ
{πέτρα{
ι}
ς
καθεζόμενος.
|
(Σὺ |
δ´
Ὁμήρῳ
πάντα
προσέχεις
καὶ |
[3, 26] |
Εἶτα
φοβῇ
λιμόν,
ὡς
δοκεῖς.
|
σὺ |
δ´
οὐ
λιμὸν
φοβῇ,
ἀλλὰ |
[3, 14] |
ἐστιν.
ἄλλος
λέγει
ἐγὼ
δεδημάρχηκα,
|
σὺ |
δ´
οὔ’
εἰ
δ´
ἵπποι |
[3, 26] |
τοῦ
φιλοσόφου
δῶρον
τοῦτο
ἦν,
|
σὺ |
δ´
οὐκ
ἐξελεύσῃ
θαρρῶν,
ἀλλὰ |
[3, 24] |
ὠφελοῦσιν,
οὐκ
ἐπιστρέφομαι,
μόνον
ὠφελείτω.
|
σὺ
|
δὲ
δύσφημα
καλεῖς
ἄλλα
ἢ |
[3, 24] |
τὸ
γράψαι.
(Ἔπαθλον
οὖν
οὐδέν;
|
(Σὺ |
δὲ
ζητεῖς
ἔπαθλον
ἀνδρὶ
ἀγαθῷ |
[3, 22] |
τὸν
βορέαν,
ἵνα
μὴ
περιψυγῇς.
|
σὺ |
δέ
μοι
δοκεῖς
θέλειν
εἰς |
[3, 1] |
αὐτῷ,
ἄν
σοι
{δόξῃ{
ς}
|
σὺ |
δὲ
τίς
εἶ;
καὶ
τί |
[3, 26] |
τίς
πώποτε
δραπέτης
λιμῷ
ἀπέθανεν;
|
σὺ |
δὲ
τρέμεις,
μή
σοι
λείπῃ |
[3, 22] |
προσέρχεται,
οὕτως
πάντων
κήδεται.
ἢ
|
σὺ |
δοκεῖς
ὑπὸ
περιεργίας
λοιδορεῖσθαι
τοῖς |
[3, 22] |
πρέπει
καὶ
δύνασαι
αὐτὸ
ποιεῖν.
|
σὺ |
δύνασαι
ἡγεῖσθαι
τοῦ
στρατεύματος
ἐπὶ |
[3, 22] |
στρατεύματος
ἐπὶ
Ἴλιον·
ἴσθι
Ἀγαμέμνων.
|
σὺ |
δύνασαι
τῷ
Ἕκτορι
μονομαχῆσαι·
ἴσθι |
[3, 24] |
κόσμος
χρείαν
ἔχει.
καὶ
γὰρ
|
σὺ |
ἐγένου
οὐχ
ὅτε
σὺ
ἠθέλησας, |
[3, 9] |
ἔχω
πρὸς
τοῦτο
θεωρήματα·
οὐδὲ
|
σύ, |
εἰ
τούτου
ἕνεκα
ἐλήλυθας
πρὸς |
[3, 22] |
ὡς
Διογένης
πρὸς
τὸν
εἰπόντα
|
σὺ |
εἶ
ὁ
Διογένης
ὁ
μὴ |
[3, 4] |
ἐσπούδαζον
καὶ
οὗτοι
ὡς
καὶ
|
σύ. |
εἰπόντος
δ´
ἐκείνου
Οὕτως
οὖν |
[3, 1] |
ἔχειν
πολιὸν
καὶ
τρίβωνα
καὶ
|
σὺ |
εἰσέρχῃ
πρὸς
ἐμὲ
ὡς
πρὸς |
[3, 4] |
ἕτερον·
ἐκεῖνοι
σοὶ
ἐνεπόδιζον
καὶ
|
σὺ |
ἐκείνοις.
σὺ
εὑρίσκου
ἰσχυρότερος·
ἐκεῖνοι |
[3, 4] |
ἐκεῖνοι
στεφανωθῆναι
ἤθελον
τὸν
δεῖνα,
|
σὺ |
ἕτερον·
ἐκεῖνοι
σοὶ
ἐνεπόδιζον
καὶ |
[3, 4] |
σοὶ
ἐνεπόδιζον
καὶ
σὺ
ἐκείνοις.
|
σὺ |
εὑρίσκου
ἰσχυρότερος·
ἐκεῖνοι
ὃ
ἐδύναντο |
[3, 26] |
μὴ
φύγῃ,
μὴ
ἀποθάνῃ.
οὕτως
|
σὺ |
ζῆθι
καὶ
μὴ
παύσῃ
μηδέποτε, |
[3, 24] |
φίλῳ
ὡσαύτως
αὔριον
ἀποδημήσεις
ἢ
|
σὺ
|
ἢ
ἐγὼ
καὶ
οὐκέτι
ὀψόμεθα |
[3, 24] |
γὰρ
σὺ
ἐγένου
οὐχ
ὅτε
|
σὺ |
ἠθέλησας,
ἀλλ´
ὅτε
ὁ
κόσμος |
[3, 24] |
ὡς
ἐλεύθερος,
ὡς
γενναῖος,
ὡς
|
σὺ |
ἠθέλησας·
σὺ
γάρ
με
ἀκώλυτον |
[3, 24] |
ἀπέρχομαι.
πῶς
ἀπέρχῃ;
πάλιν
ὡς
|
σὺ |
ἠθέλησας,
ὡς
ἐλεύθερος,
ὡς
ὑπηρέτης |
[3, 22] |
ἐνθάδ´
οἰκοδεσπότης
ἕκαστα
ὁ
διατάσσων.
|
σὺ |
ἥλιος
εἶ·
δύνασαι
περιερχόμενος
ἐνιαυτὸν |
[3, 10] |
τὸν
ἰατρόν;
τί
λέγεις
ἐὰν
|
σὺ |
θέλῃς,
κύριε,
καλῶς
ἕξω’
τί |
[3, 9] |
πάντες
ἔχομεν
ὑγιῆ
δόγματα
καὶ
|
σὺ |
καὶ
ὁ
ἀντίδικός
σου;
καὶ |
[3, 22] |
τῶν
σφυγμῶν
ἁπτόμενον;
σὺ
πυρέττεις,
|
σὺ |
κεφαλαλγεῖς,
σὺ
ποδαγρᾷς·
σὺ
ἀνάτεινον, |
[3, 9] |
μὴ
ἐξεργάσηται
τὸν
αὑτοῦ
λόγον;
|
σὺ |
κρυστάλλινα,
ἐγὼ
τὰ
τοῦ
Ψευδομένου· |
[3, 9] |
ἀργυρᾶ
οὐχ
ἕξω
ὡς
οὐδὲ
|
σύ, |
κτήνη
καλὰ
ὡς
οὐδὲ
σύ. |
[3, 22] |
ἠσχημόνησεν
ἐν
πλείοσι
μάρτυσι.
Καὶ
|
{σὺ{ |
μ}
βούλευσαι
περὶ
πράγματος
ἐπιμελῶς· |
[3, 9] |
σου;
καὶ
πῶς
διαφέρεσθε;
ἀλλὰ
|
σὺ |
μᾶλλον
ἢ
ἐκεῖνος;
διὰ
τί; |
[3, 26] |
καθίσταται
ἐπὶ
οὐδεμιᾷ
θύρᾳ;
ἀλλὰ
|
σὺ |
μελετᾷς
ἀποδεικνύειν
δύνασθαι·
τίνα;
μελετᾷς |
[3, 24] |
φθάνοντα
τοὺς
ἀπάγοντας.
εἶτά
μοι
|
σὺ |
μὲν
ἐν
Ῥώμῃ
διάγειν
ὀκνεῖς, |
[3, 1] |
λέγω,
ὅρα
οἷον
ποιήσω,
εἰ
|
σὺ |
μὲν
ἔρχῃ
πρὸς
ἐμὲ
ὠφεληθησόμενος, |
[3, 4] |
ἐμποδίζον.
τί
οὖν
θέλεις;
ἵνα
|
σὺ |
μὲν
ποιῇς
ὃ
θέλεις,
ἐκεῖνοι |
[3, 1] |
οὐκ
ὠφελήσω
ς´
οὐδέν,
καὶ
|
σὺ |
μὲν
ὡς
πρὸς
φιλόσοφον,
ἐγὼ |
[3, 17] |
ὅτι
Φιλόστοργος
εὐτυχεῖ,
Ἤθελες
ἂν
|
σὺ |
μετὰ
Σούρα
κοιμᾶσθαι;
(Μὴ
γένοιτο’ |
[3, 2] |
ὀρχεῖσθαι·
βυθιζομένου
δὲ
τοῦ
πλοίου
|
σύ |
μοι
παρελθὼν
ἐπαίρεις
τοὺς
σιφάρους. |
[3, 22] |
τῶν
μεγίστων
ἐπὶ
τὰ
μικρότατα.
|
σὺ |
μοσχάριον
εἶ·
ὅταν
ἐπιφανῇ
λέων, |
[3, 22] |
ἐλευθερίας;
τηλικαύτην
πολιτείαν
πολιτευομένου
ἀνθρώπου
|
σύ |
μου
πυνθάνῃ
εἰ
πολιτεύσεται;
πυθοῦ |
[3, 9] |
κρυστάλλινα,
ἐγὼ
τὰ
τοῦ
Ψευδομένου·
|
σὺ |
μούρρινα,
ἐγὼ
τὰ
τοῦ
Ἀποφάσκοντος. |
[3, 15] |
ἴδῃ
καὶ
θαυμάσῃ.
οὕτως
καὶ
|
σὺ |
νῦν
μὲν
ἀθλητής,
νῦν
δὲ |
[3, 5] |
(Ἐν
οἴκῳ
γὰρ
ἄνοσος
ἦς
|
σύ; |
οὐ
σκοπεῖς,
εἴ
τι
ποιεῖς
|
[3, 5] |
ἀλλὰ
χαίρων.
οὐκ
ἦρξα,
ὅτι
|
σὺ
|
οὐκ
ἠθέλησας·
οὐδέποτ´
ἐπεθύμησα
ἀρχῆς. |
[3, 1] |
ἀρετὴ
ἡ
ἀνθρώπου
παροῦσα;
καὶ
|
σὺ |
οὖν
εἰ
θέλεις
καλὸς
εἶναι, |
[3, 26] |
ἔργῳ,
ὃ
αὐτὸς
οὐκ
ἐποίησεν;
|
σὺ
|
οὖν
ἐποίησας
τοῦτο,
τὸν
πατέρα |
[3, 1] |
μὴ
δὴ
λέγε
τῷ
ἐξαιρέτῳ
|
σὺ |
οὖν
τί
εἶ;
εἰ
δὲ |
[3, 1] |
συγγενῆ
καὶ
τοῖς
γείτοσι
γείτονα.
|
σὺ |
οὖν
τίς
εἶ;
ἐνταῦθα
μέγα |
[3, 22] |
ἁπτόμενον;
σὺ
πυρέττεις,
σὺ
κεφαλαλγεῖς,
|
σὺ |
ποδαγρᾷς·
σὺ
ἀνάτεινον,
σὺ
φάγε, |
[3, 21] |
τὴν
τέχνην.
τοιοῦτόν
τι
καὶ
|
σὺ |
ποίησον·
φάγε
ὡς
ἄνθρωπος,
πίε |
[3, 9] |
ἀγρὸν
οὐχ
ἕξω
ὡς
οὐδὲ
|
σύ, |
ποτήρια
ἀργυρᾶ
οὐχ
ἕξω
ὡς |
[3, 9] |
σύ,
κτήνη
καλὰ
ὡς
οὐδὲ
|
σύ. |
πρὸς
ταῦτα
ἴσως
ἀρκεῖ
ἐκεῖνο |
[3, 22] |
περιερχόμενον
καὶ
τῶν
σφυγμῶν
ἁπτόμενον;
|
σὺ |
πυρέττεις,
σὺ
κεφαλαλγεῖς,
σὺ
ποδαγρᾷς· |
[3, 4] |
μὴ
δεῖ
οὕτως
σπουδάζειν,
μηδὲ
|
σὺ |
σπούδαζε·
εἰ
δὲ
δεῖ,
τί |
[3, 3] |
τὸ
ἐμὸν
ἀγαθὸν
ὑπερίδω,
ἵνα
|
σὺ |
σχῇς,
καὶ
παραχωρήσω
σοι;
ἀντὶ
|
[3, 22] |
πρᾶσσε·
εἰ
δὲ
μή,
οἰμώξεις.
|
σὺ |
ταῦρος
εἶ,
προσελθὼν
μάχου·
σοὶ |
[3, 24] |
τί
κλάεις
σεαυτόν;
ἢ
οὐδὲ
|
σὺ |
ταῦτα
ἐμελέτησας,
ἀλλ´
ὡς
τὰ |
[3, 7] |
τὰ
καλά,
ποιοῦμεν
τὰ
αἰσχρά·
|
σὺ |
τὴν
ἐναντίαν
διαστροφὴν
ἔσῃ
διεστραμμένος |
[3, 2] |
γὰρ
οὐ
δῆλόν
ἐστιν,
ὅτι
|
σὺ |
τὴν
προαίρεσιν
τὴν
σαυτοῦ
ἐν |
[3, 24] |
τεκμαίρεσθαι.
ἄγε,
φέρε
μοι
καὶ
|
σὺ |
τὴν
σαυτοῦ
διατριβήν,
ἣν
ποθεῖς, |
[3, 5] |
γεωργοῦντα
καταλαμβάνουσι,
τὸν
ναυτικὸν
πλέοντα.
|
σὺ |
τί
θέλεις
ποιῶν
καταληφθῆναι;
τί |
[3, 18] |
εἰ
δὲ
μή,
ἀπώλεσας
καὶ
|
σὺ |
τὸν
υἱόν,
τὸν
αἰδήμονα,
τὸν |
[3, 24] |
ἄνθρωποί
εἰσιν.
τοιοῦτόν
τι
καὶ
|
σὺ |
ὑπομίμνῃσκε
σεαυτόν,
ὅτι
θνητὸν
φιλεῖς, |
[3, 22] |
κεφαλαλγεῖς,
σὺ
ποδαγρᾷς·
σὺ
ἀνάτεινον,
|
σὺ |
φάγε,
σὺ
ἀλούτησον·
σὲ
δεῖ |
[3, 9] |
τῶν
ἀργυρωμάτων,
ἀντὶ
τῶν
χρυσωμάτων.
|
σὺ |
χρυσᾶ
σκεύη,
ὀστράκινον
τὸν
λόγον, |
[3, 25] |
οὐκ
ἐπύρεξας;
οὐκ
ἐκεφαλάλγησας;
καὶ
|
σὺ |
ψέξας
πρῴην
τινὰ
οὐ
κακοήθους |
[3, 22] |
τὰ
τέκνα,
ἁπλῶς
πρὸς
τοὺς
|
συγγενεῖς; |
διὰ
τοῦτο
οὔτε
περίεργος
οὔτε |
[3, 23] |
καὶ
τοὺς
φίλους
καὶ
τοὺς
|
συγγενεῖς |
καὶ
τὸ
κτησίδιον,
ἵνα
σοι |
[3, 24] |
οὐκ
ἐμά.
κτῆσις
οὐκ
ἐμή·
|
συγγενεῖς, |
οἰκεῖοι,
φίλοι,
φήμη,
συνήθεις
τόποι, |
[3, 1] |
παρέχεις
πολίτην
κακὸν
καὶ
τοῖς
|
συγγενέσι |
συγγενῆ
καὶ
τοῖς
γείτοσι
γείτονα. |
[3, 22] |
τῷ
πενθερῷ,
ἀποδιδόναι
τοῖς
ἄλλοις
|
συγγενέσι |
τῆς
γυναικός,
αὐτῇ
τῇ
γυναικί· |
[3, 13] |
ἐγένου,
εἰς
τὰ
φίλα
καὶ
|
συγγενῆ, |
εἰς
τὰ
στοιχεῖα.
ὅσον
ἦν |
[3, 1] |
πολίτην
κακὸν
καὶ
τοῖς
συγγενέσι
|
συγγενῆ |
καὶ
τοῖς
γείτοσι
γείτονα.
σὺ |
[3, 13] |
ἢ
υἱὸν
ἢ
ἔγγονον
ἢ
|
συγγενῆ’ |
ταῦτα
καὶ
λέγουσί
τινες
ὅτι |
[3, 1] |
λέγεις;
κοινωνός
μου
ὢν
καὶ
|
συγγενὴς |
ἀμελεῖς
σεαυτοῦ
καὶ
τῇ
πόλει |
[3, 24] |
ὑπὲρ
τῆς
πατρίδος,
ὑπὲρ
τῶν
|
συγγενῶν, |
ὑπὲρ
ἀνθρώπων,
διὰ
τί
μὴ |
[3, 16] |
κόσμος
διοικεῖται;
~Ὅτι
εὐλαβῶς
δεῖ
|
συγκαθιέναι |
εἰς
συμπεριφοράν.
Ἀνάγκη
τὸν
συγκαθιέντα |
[3, 16] |
συγκαθιέναι
εἰς
συμπεριφοράν.
Ἀνάγκη
τὸν
|
συγκαθιέντα |
τισὶν
ἐπιπλέον
ἢ
εἰς
λαλιὰν
|
[3, 16] |
ὄντος
εὐλαβῶς
δεῖ
τοῖς
ἰδιώταις
|
συγκαθίεσθαι |
εἰς
τὰς
τοιαύτας
συμπεριφορὰς
μεμνημένους, |
[3, 16] |
συμβουλεύω
ὑμῖν
εὐλαβῶς
τοῖς
ἰδιώταις
|
συγκαταβαίνειν· |
εἰ
δὲ
μή,
καθ´
ἡμέραν
|
[3, 12] |
συμμετρίαν.
τρίτος
ὁ
περὶ
τὰς
|
συγκαταθέσεις, |
ὁ
πρὸς
τὰ
πιθανὰ
καὶ |
[3, 9] |
τὸν
λόγον,
τὰ
δόγματα,
τὰς
|
συγκαταθέσεις, |
τὰς
ὁρμάς,
τὰς
ὀρέξεις.
ὅταν |
[3, 2] |
καὶ
ὅλως
ὁ
περὶ
τὰς
|
συγκαταθέσεις. |
τούτων
κυριώτατος
καὶ
μάλιστα
ἐπείγων |
[3, 7] |
ἀδύνατόν
ἐστι
τῷ
ψευδεῖ
φαινομένῳ
|
συγκαταθέσθαι |
καὶ
ἀπὸ
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀπονεῦσαι, |
[3, 22] |
φαινομένῳ;
οὐδείς.
τίς
δὲ
μὴ
|
συγκαταθέσθαι
|
τῷ
φαινομένῳ
ἀληθεῖ;
οὐδείς.
ἐνθάδ´ |
[3, 22] |
καὶ
τίς
ὑμᾶς
ἀναγκάσαι
δύναται
|
συγκαταθέσθαι |
τῷ
ψευδεῖ
φαινομένῳ;
οὐδείς.
τίς |
[3, 22] |
ἦν
πρὸς
αὐτόν.
μή
που
|
συγκατάθεσις |
προπετής,
μή
που
ὁρμὴ
εἰκαία, |
[3, 8] |
ἐθιζώμεθα,
προκόψομεν·
οὐδέποτε
γὰρ
ἄλλῳ
|
συγκαταθησόμεθα |
ἢ
οὗ
φαντασία
καταληπτικὴ
γίνεται. |
[3, 21] |
οὐδ´
ὁρμῶ
ἐπ´
ἄλλα
οὐδὲ
|
συγκατατίθεμαι |
ἄλλοις
οὐδ´
ὅλως
ἐν
χρήσει
|
[3, 23] |
δεῖνα
δ´
οὐκ
ἐκολάκευες
τὸν
|
συγκλητικόν; |
ἤθελές
σου
τὰ
παιδία
εἶναι |
[3, 22] |
μεγάλου
βασιλέως;
μᾶλλον
δ´
οὐδὲ
|
συγκριτὸν |
ᾤετο
εἶναι.
ὅπου
γὰρ
ταραχαὶ |
[3, 3] |
αἱ
τέχναι
καὶ
αἱ
ἀρεταὶ
|
συγχέονται, |
ἀλλὰ
τὸ
πνεῦμα,
ἐφ´
οὗ |
[3, 22] |
ὑπὸ
τῶν
φαντασιῶν
παραταραχθέντα
ἢ
|
συγχυθέντα. |
Δεῖ
οὖν
αὐτὸν
δύνασθαι
ἀνατεινάμενον, |
[3, 24] |
δέδοταί
σοι,
ἴσθι,
ὅτι
χειμῶνος
|
σῦκον |
ἐπιποθεῖς.
οἷον
γάρ
ἐστι
χειμὼν |
[3, 24] |
οἷον
γάρ
ἐστι
χειμὼν
πρὸς
|
σῦκον, |
τοιοῦτόν
ἐστι
πᾶσα
ἡ
ἀπὸ
|
[3, 24] |
οὐδ´
εἰς
ἅπαν,
ἀλλ´
ὡς
|
σῦκον, |
ὡς
σταφυλή,
τῇ
τεταγμένῃ
ὥρᾳ |
[3, 24] |
καὶ
τὸ
ἰσχάδα
γίνεσθαι
ἀντὶ
|
σύκου |
καὶ
ἀσταφίδας
ἐκ
σταφυλῆς.
πάντα |
[3, 21] |
περὶ
ταῦτα
κατετρίβης,
πῶς
οἱ
|
συλλογισμοὶ |
ἀναλυθήσονται,
πῶς
οἱ
μεταπίπτοντες,
πῶς |
[3, 6] |
εὑρεθήσονται.
καὶ
νῦν
μὲν
ὥστε
|
συλλογισμοὺς
|
ἀναλύειν
ἐκπεπόνηται
καὶ
προκοπαὶ
γίνονται· |
[3, 24] |
ὠφεληθῇς
ὑπ´
αὐτοῦ;
ποίαν
ὠφέλειαν;
|
συλλογισμοὺς |
ἵν´
ἀναλύσῃς
ἑκτικώτερον
ἢ
ἐφοδεύσης |
[3, 24] |
καλὴν
ἐστείλω
ταύτην
τὴν
ἐμπορίαν,
|
συλλογισμοὺς |
καὶ
μεταπίπτοντας
καὶ
ὑποθετικούς·
κἄν |
[3, 26] |
ἰδοὺ
δεικνύω,
φησίν,
ἀναλύσω
σοι
|
συλλογισμούς. |
τοῦτο
τὸ
μετροῦν
ἐστιν,
ἀνδράποδον· |
[3, 26] |
ἀπαθείας·
οὐδένα
τούτου
ἕνεκα
ἐθεράπευσας,
|
συλλογισμῶν |
δ´
ἕνεκα
πολλούς·
οὐδέποτε
τούτων |
[3, 9] |
χεῖρα
καὶ
ἐκφέρουσιν
ἰσχαδοκάρυα
τοῦτο
|
συμβαίνει· |
ἂν
πληρώσῃ
τὴν
χεῖρα,
ἐξενεγκεῖν |
[3, 10] |
πρὸς
τὸ
πρᾴως
φέρειν
τὰ
|
συμβαίνοντα, |
ὃ
θέλει
γινέσθω’
οἷον
εἴ |
[3, 10] |
ἐστιν;
οὐχὶ
παρασκευάσασθαι
πρὸς
τὰ
|
συμβαίνοντα; |
οὐ
παρακολουθεῖς
οὖν,
ὅτι
τοιοῦτόν
|
[3, 13] |
πῶς
πρότερον
εἴχομεν
πρὸς
τὰ
|
συμβαίνοντα, |
πῶς
νῦν·
τίνα
ἐστὶν
ἔτι |
[3, 24] |
ἀπεδήμησας;
τούτου
ἕνεκα
ἐζήτησάς
τινι
|
συμβαλεῖν, |
ἵν´
ὠφεληθῇς
ὑπ´
αὐτοῦ;
ποίαν |
[3, 9] |
οὐδέν.
ἀνθρώπῳ
δ´
ὡς
ἀνθρώπῳ
|
συμβάλλει |
ὁ
τὰ
δόγματα
αὐτοῦ
καταμανθάνων
|
[3, 9] |
τὸ
μέσον.
τοῦτό
ἐστι
φιλοσόφῳ
|
συμβάλλειν. |
οὔ·
ἀλλὰ
πάροδός
ἐστι
καὶ |
[3, 24] |
ἕνεκα.
Καὶ
τῷ
Ὀδυσσεῖ
τὸ
|
συμβὰν |
τοιοῦτόν
τι
ἦν·
πολλῶν
δ´ |
[3, 24] |
χώραν,
ἐξ
ἧς
ἐστι
τὸ
|
συμβεβηκός, |
εὐθὺς
ἀναμνησθήσῃ,
ὅτι
ἐκ
τῆς
|
[3, 9] |
τὰ
σὰ
καὶ
οὕτως
λέγε
|
συμβεβληκέναι |
μοι.
ἐλέγξωμεν
ἀλλήλους·
εἴ
τι |
[3, 24] |
τί
δὲ
κακὸν
ἐκεῖ
σοι
|
συμβῆναι |
δύναται,
ὅπου
μὴ
εἶ;
ἀπὸ |
[3, 13] |
νῦν
ἐμοὶ
κακὸν
οὐδὲν
δύναται
|
συμβῆναι, |
ἐμοὶ
λῃστὴς
οὐκ
ἔστιν,
ἐμοὶ |
[3, 16] |
εἰς
συμπόσια
ἢ
ἁπλῶς
εἰς
|
συμβίωσιν |
ἢ
αὐτὸν
ἐκείνοις
ἐξομοιωθῆναι
ἢ |
[3, 22] |
τῶν
μελισσῶν;
δεῖξόν
μοι
τὰ
|
σύμβολα |
τῆς
ἡγεμονίας,
οἷα
ἐκείνη
ἐκ |
[3, 12] |
ἔχεις
τὸ
παρὰ
τῆς
φύσεως
|
σύμβολον, |
ὃ
δεῖ
τὴν
παραδεχθησομένην
ἔχειν
|
[3, 21] |
καὶ
πρὸ
πάντων
τὸν
θεὸν
|
συμβουλεύειν
|
ταύτην
τὴν
χώραν
κατασχεῖν,
ὡς |
[3, 16] |
διὰ
τοῦτο
καὶ
τῶν
πατρίδων
|
συμβουλεύουσιν |
ἀποχωρεῖν
οἱ
φιλόσοφοι,
ὅτι
τὰ |
[3, 22] |
θεοῦ
μὴ
ἐπιχειρήσῃς.
ἂν
γὰρ
|
συμβουλεύσῃ, |
ἴσθι
ὅτι
μέγαν
σε
θέλει |
[3, 16] |
δυναμίν
τινα
περιποιήσησθε
πρὸς
ἀσφάλειαν,
|
συμβουλεύω |
ὑμῖν
εὐλαβῶς
τοῖς
ἰδιώταις
συγκαταβαίνειν· |
[3, 12] |
παρὰ
ἄλλην
τινὰ
τοιαύτην
{ἀ}
|
συμμετρίαν. |
τρίτος
ὁ
περὶ
τὰς
συγκαταθέσεις, |
[3, 22] |
τὰ
σώματα
τῶν
ἀνθρώπων
θερμαίνειν
|
συμμέτρως· |
ὕπαγε,
περιέρχου
καὶ
οὕτως
διακίνει |
[3, 5] |
ἔχω
πᾶσαν,
ὅτι
ἠξίωσάς
με
|
συμπανηγυρίσαι |
σοι
καὶ
ἰδεῖν
ἔργα
τὰ |
[3, 5] |
σὰ
καὶ
τῇ
διοικήσει
σου
|
συμπαρακολουθῆσαι |
{σοί}
ταῦτά
με
ἐνθυμούμενον,
ταῦτα |
[3, 16] |
δύναμιν
Σωκράτης,
ὥστ´
ἐν
πάσῃ
|
συμπεριφορᾷ |
ἄγειν
ἐπὶ
τὸ
αὑτοῦ
τοὺς |
[3, 16] |
~Ὅτι
εὐλαβῶς
δεῖ
συγκαθιέναι
εἰς
|
συμπεριφοράν. |
Ἀνάγκη
τὸν
συγκαθιέντα
τισὶν
ἐπιπλέον |
[3, 14] |
κατ´
οἰκονομίαν,
τὰ
δὲ
κατὰ
|
συμπεριφοράν, |
τὰ
δὲ
κατ´
ἔνστασιν.
Δύο |
[3, 16] |
ἰδιώταις
συγκαθίεσθαι
εἰς
τὰς
τοιαύτας
|
συμπεριφορὰς
|
μεμνημένους,
ὅτι
ἀμήχανον
τὸν
συνανατριβόμενον
|
[3, 21] |
οὗ
ὁρμώμενοι
φέρειν
δυνήσονται
τὰ
|
συμπίπτοντα |
καλῶς
καὶ
κοσμεῖσθαι
ὑπ´
αὐτῶν; |
[3, 22] |
σὲ
{καταβαλ{
λ}
οῦσιν
οἱ
|
συμπολιτευόμενοι, |
ὡς
αἱ
μέλισσαι
τοὺς
κηφῆνας; |
[3, 16] |
ἢ
εἰς
λαλιὰν
ἢ
εἰς
|
συμπόσια |
ἢ
ἁπλῶς
εἰς
συμβίωσιν
ἢ |
[3, 14] |
μή,
γελοίως
ποιεῖς.
εἰ
δὲ
|
συμφέρει |
σοι
καὶ
πίνεις,
σιώπα
πρὸς |
[3, 7] |
ἡμῶν
ἄρξον
δεικνὺς
ἡμῖν
τὰ
|
συμφέροντα |
καὶ
ἀκολουθήσομεν·
δείκνυε
τὰ
ἀσύμφορα |
[3, 7] |
τὴν
τίνος
χεῖρα
καταφιλήσας,
τὴν
|
Συμφόρου |
ἢ
τὴν
Νουμηνίου;
τίνος
πρὸ |
[3, 7] |
ἀργύρωμα
μηδέν,
χρύσωμα
μηδέν.
τούτοις
|
σύμφωνα |
δόγματα
ζήτησον,
ἀφ´
ὧν
ὁρμώμενος
|
[3, 15] |
εἶτα
ἐπίτροπος
Καίσαρος.
ταῦτα
οὐ
|
συμφωνεῖ· |
ἕνα
σε
δεῖ
ἄνθρωπον
εἶναι |
[3, 12] |
χύτρα,
φασί,
καὶ
πέτρα
οὐ
|
συμφωνεῖ. |
Μετὰ
τὴν
ὄρεξιν
καὶ
τὴν |
[3, 13] |
εἶναι
καὶ
φιλαλλήλου
καὶ
ἡδέως
|
συναναστρέφεσθαι
|
ἀνθρώποις.
ἀλλ´
οὐδὲν
ἧττον
δεῖ |
[3, 16] |
συμπεριφορὰς
μεμνημένους,
ὅτι
ἀμήχανον
τὸν
|
συνανατριβόμενον
|
τῷ
ἠσβολωμένῳ
μὴ
καὶ
αὐτὸν |
[3, 24] |
οὐ
γὰρ
συνταπεινοῦσθαι
πέφυκας
οὐδὲ
|
συνατυχεῖν, |
ἀλλὰ
συνευτυχεῖν.
ἂν
δέ
τις |
[3, 9] |
εἰ
δύνασαι,
λάμβανε.
Εἶτ´
ἐρεῖς
|
{συνέβαλ{ |
λ}
ον
Ἐπικτήτῳ
ὡς
λίθῳ, |
[3, 22] |
καὶ
Ὁμήρου
πλείονα
τῇ
κοινωνίᾳ
|
συνεβάλετο |
Πρίαμος
ὁ
πεντήκοντα
γεννήσας
περικαθάρματα |
[3, 21] |
τὴν
χώραν
κατασχεῖν,
ὡς
Σωκράτει
|
συνεβούλευεν |
τὴν
ἐλεγκτικὴν
χώραν
ἔχειν,
ὡς |
[3, 22] |
ὅπλων
καὶ
τῶν
δορυφόρων
τὸ
|
συνειδὸς |
τὴν
ἐξουσίαν
ταύτην
παραδίδωσιν.
ὅταν |
[3, 23] |
καταφρονοῦσιν
λεληθότως;
ὅταν
οὖν
ἄνθρωπος
|
συνειδὼς |
ἑαυτῷ
μηθὲν
ἀγαθὸν
μήτε
πεποιηκότι |
[3, 24] |
τὰ
γενόμενα
καὶ
ἄνθρωπον
ἀνθρώπῳ
|
συνεῖναι
|
οὐ
δυνατὸν
ἀεί;
τί
οὖν; |
[3, 13] |
ἑαυτῷ
ἀρκεῖν,
δύνασθαι
αὐτὸν
ἑαυτῷ
|
συνεῖναι· |
ὡς
ὁ
Ζεὺς
αὐτὸς
ἑαυτῷ
|
[3, 22] |
περὶ
θανάτου,
περὶ
πόνου;
πῶς
|
συνέκρινεν |
τὴν
εὐδαιμονίαν
τὴν
αὑτοῦ
τῇ |
[3, 23] |
πρῴην
ψυχρότερόν
σου
τῶν
ἀκροατῶν
|
συνελθόντων |
καὶ
μὴ
ἐπιβοησάντων
σοι
τεταπεινωμένος |
[3, 7] |
τινά
ποτε
ταύτην
ἐξευρηκότες
ὦμεν
|
συνεπωθοῦσαν |
ἡμᾶς
ἐπ´
αὐτὰ
καὶ
ἐπιρρωννύουσαν, |
[3, 21] |
οὐ
δεῖ
αὐτοὺς
ὑποστρέψαι
ἀνεκτικούς,
|
συνεργητικούς, |
ἀπαθεῖς,
ἀταράχους,
ἔχοντάς
τι
ἐφόδιον |
[3, 13] |
καὶ
μὴ
φλυάρει.
ἐσθίων
τοὺς
|
συνεσθίοντας |
ὠφέλει,
πίνων
τοὺς
πίνοντας,
εἴκων |
[3, 24] |
ἔχαιρες
ὡς
{ἀ{
ι}
εὶ
|
συνεσόμενος |
συνῆς,
τοῖς
τόποις,
τοῖς
ἀνθρώποις, |
[3, 23] |
τί
μεγαλοφυοῦς
ἔργον
ἐπιδέδεικται;
ἰδοὺ
|
σύνεστί |
σοι
τοσούτῳ
χρόνῳ,
διαλεγομένου
σου |
[3, 13] |
ὡς
ὁ
Ζεὺς
αὐτὸς
ἑαυτῷ
|
σύνεστιν |
καὶ
ἡσυχάζει
ἐφ´
ἑαυτοῦ
καὶ |
[3, 24] |
συνταπεινοῦσθαι
πέφυκας
οὐδὲ
συνατυχεῖν,
ἀλλὰ
|
συνευτυχεῖν. |
ἂν
δέ
τις
ἀτυχῇ,
μέμνησο, |
[3, 12] |
ἔκκλισιν
ἀπερίπτωτον
ἄνευ
μεγάλης
καὶ
|
συνεχοῦς |
ἀσκήσεως,
ἴσθι
ὅτι,
ἐὰν
ἔξω |
[3, 24] |
βραχὺ
καὶ
τούτους
πάλιν
ἕξεις
|
συνήθεις. |
εἶτα
ἂν
οὕτως
ἀγεννῶς
ἔχῃς, |
[3, 24] |
τὰς
Ἀθήνας
οὐδὲ
τοὺς
ἐκεῖ
|
συνήθεις |
καὶ
φίλους,
ἀλλ´
αὐτοῖς
τοῖς |
[3, 24] |
προσέλαβες;
κἂν
ἄλλους
πάλιν
ἔχῃς
|
συνήθεις
|
καὶ
φίλους,
ἕξεις
πλείονα
τοῦ |
[3, 24] |
ἐμή·
συγγενεῖς,
οἰκεῖοι,
φίλοι,
φήμη,
|
συνήθεις |
τόποι,
διατριβή,
πάντα
ταῦτα
ὅτι |
[3, 24] |
ἡσυχίαν
τὴν
ἐκεῖ,
τί
τοὺς
|
συνήθεις |
τόπους;
ἔκδεξαι
βραχὺ
καὶ
τούτους |
[3, 15] |
ἄλλο
ἐξ
ἄλλου
ἀρέσκει,
τὸ
|
σύνηθες |
δ´
ἀπαρέσκει.
οὐ
γὰρ
μετὰ |
[3, 24] |
φίλους,
ἀλλ´
αὐτοῖς
τοῖς
πειραταῖς
|
συνήθης |
ἐγίνετο
καὶ
ἐπανορθοῦν
ἐπειρᾶτο.
καὶ
|
[3, 24] |
ὁ
ἐξάγων
σε
ἀπὸ
τῆς
|
συνήθους |
σοι
διατριβῆς
καὶ
λέγει
δοῦλος |
[3, 24] |
ἂν
δέ
τις
ἀποδημήσῃ
τῶν
|
συνήθων, |
καθήμενοι
κλαίωμεν
καὶ
πάλιν,
ἂν |
[3, 24] |
ὡς
{ἀ{
ι}
εὶ
συνεσόμενος
|
συνῆς, |
τοῖς
τόποις,
τοῖς
ἀνθρώποις,
ταῖς |
[3, 22] |
οὕτως
καὶ
τῆς
ἰδίας
παρασκευῆς
|
συνῄσθετο |
καὶ
τῆς
ἐκείνης
ἀδυναμίας.
~Πρὸς |
[3, 23] |
τεχνίον
ἐκλέξαι
ὀνομάτια
καὶ
ταῦτα
|
συνθεῖναι |
καὶ
παρελθόντα
εὐφυῶς
ἀναγνῶναι
ἢ |
[3, 12] |
οἱ
νυκτοφύλακες
δεῖξόν
μοι
τὰ
|
συνθήματα’ |
ἔχεις
τὸ
παρὰ
τῆς
φύσεως |
[3, 23] |
αὐτοῦ
συσταθῆναι
κἀκεῖνος
ἀπῆγεν
καὶ
|
συνίστανεν. |
οὔ·
ἀλλὰ
προσπέμπων
ἔλεγεν
ἄκουσόν
|
[3, 20] |
περὶ
αὐτὸ
τὸ
ψεῦδος
ἀγαθὸν
|
συνίστασθαι, |
τὴν
ἐπιστήμην
τοῦ
ψεῦδος
εἶναι |
[3, 21] |
ἔνεγκε
πατέρα,
ἔνεγκε
υἱόν,
γείτονα,
|
σύνοδον. |
ταῦτα
ἡμῖν
δεῖξον,
ἵν´
ἴδωμεν, |
[3, 13] |
ὁδός,
πᾶσα
πόλις,
{πᾶς{
α}
|
σύνοδος, |
γείτων,
κοινωνὸς
ἀβλαβής.
ἄλλος
παρέχει |
[3, 13] |
ὄχλου
ἡμῖν
ἀπαντῶντος
καὶ
τοσούτων
|
συνοικούντων, |
ἔσθ´
ὅτε
πλῆθος
δούλων
ἔχοντες. |
[3, 16] |
ἄγειν
ἐπὶ
τὸ
αὑτοῦ
τοὺς
|
συνόντας; |
πόθεν
ὑμῖν;
ἀλλ´
ἀνάγκη
ὑπὸ |
[3, 24] |
γὰρ
τὸ
περιέχον,
τοιοῦτον
οἱ
|
συνόντες, |
ψύχη
καὶ
καύματα
καὶ
τροφαὶ |
[3, 24] |
τοὺς
δ´
ἀπαλλάττεσθαι,
τοῖς
μὲν
|
συνοῦσι
|
χαίροντας,
τοῖς
δ´
ἀπαλλαττομένοις
μὴ |
[3, 22] |
Αἴολος;
εἶτα
στρατηγία
μὲν
ἢ
|
σύνταγμά |
τινα
ἀπείρξει
γάμου
ἢ
παιδοποιίας |
[3, 24] |
κακὸν
μὴ
γινέσθω·
οὐ
γὰρ
|
συνταπεινοῦσθαι |
πέφυκας
οὐδὲ
συνατυχεῖν,
ἀλλὰ
συνευτυχεῖν. |
[3, 22] |
ὧδε
ἡ
πολλὴ
προσοχὴ
καὶ
|
σύντασις, |
τῶν
δ´
ἄλλων
ἕνεκα
ὕπτιος |
[3, 3] |
τὰ
πονηρὰ
δόγματα,
περὶ
τοῦτο
|
συντετάσθαι. |
τί
γάρ
ἐστι
τὸ
κλαίειν |
[3, 23] |
ὅτι
κομψῶς
συντιθεῖς
τὰ
ὀνόματα;
|
συντιθεῖς, |
ἄνθρωπε·
καὶ
τί
σοι
ἀγαθόν |
[3, 23] |
ἐπιδεῖξαί
μοι
θέλεις,
ὅτι
κομψῶς
|
συντιθεῖς |
τὰ
ὀνόματα;
συντιθεῖς,
ἄνθρωπε·
καὶ |
[3, 23] |
δ´
ἀπόστημα
ἔχων,
ὁ
δὲ
|
σύριγγα, |
ὁ
δὲ
κεφαλαλγῶν.
εἶτ´
ἐγὼ |
[3, 23] |
ὡσαύτως
ἔχουσαν,
ὁ
δὲ
τὴν
|
σύριγγα, |
ὁ
δὲ
τὸ
ἀπόστημα;
εἶτα |
[3, 23] |
αὐτὸν
ἀξιοῦντες
φιλοσόφοις
ὑπ´
αὐτοῦ
|
συσταθῆναι |
κἀκεῖνος
ἀπῆγεν
καὶ
συνίστανεν.
οὔ· |
[3, 15] |
ἰδιώτου.
Ῥούφῳ
τις
ἔλεγεν
Γάλβα
|
σφαγέντος |
ὅτι
Νῦν
προνοίᾳ
ὁ
κόσμος |
[3, 22] |
ὡς
ἰατρὸν
περιερχόμενον
καὶ
τῶν
|
σφυγμῶν |
ἁπτόμενον;
σὺ
πυρέττεις,
σὺ
κεφαλαλγεῖς, |
[3, 15] |
παρορύσσεσθαι,
ἔστιν
ὅτε
χεῖρα
ἐκβαλεῖν,
|
σφυρὸν |
στρέψαι,
πολλὴν
ἁφὴν
καταπιεῖν,
μαστιγωθῆναι· |
[3, 23] |
καὶ
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
|
σχεδὸν |
ἁπάντων
οὕτως
ὁρῶμεν
γινόμενα.
οἱ |
[3, 7] |
καὶ
σῶμα
καὶ
τὰ
ἐκτός,
|
σχεδὸν |
οὐδεὶς
ἀντιλέγει·
λοιπὸν
ὑμέτερόν
ἐστιν |
[3, 20] |
Ἐπὶ
τῶν
θεωρητικῶν
φαντασιῶν
πάντες
|
σχεδὸν |
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
κακὸν |
[3, 14] |
βλάψει
ἡ
ζήτησις
αὕτη·
καὶ
|
σχεδὸν |
τὸ
φιλοσοφεῖν
τοῦτ´
ἔστι,
ζητεῖν, |
[3, 5] |
μὴ
δύναταί
σου
τὸ
ἡγεμονικὸν
|
σχεῖν |
κατὰ
φύσιν,
τό
γ´
ἀγρίδιον |
[3, 12] |
ἐπεὶ
γὰρ
οὐκ
ἔστιν
ἀναπότευκτον
|
σχεῖν |
τὴν
ὄρεξιν
καὶ
τὴν
ἔκκλισιν |
[3, 13] |
διοικήσει,
τῇ
αὑτῶν
πρὸς
τἆλλα
|
σχέσει· |
ἐπιβλέπειν,
πῶς
πρότερον
εἴχομεν
πρὸς |
[3, 3] |
θῶμεν,
αὐτὸ
τὸ
τηρεῖν
τὰς
|
σχέσεις |
ἀγαθὸν
γίνεται·
καὶ
λοιπὸν
ὁ |
[3, 24] |
σε
ἀδικῇ
καὶ
οὕτως
τὰς
|
σχέσεις
|
ἀποσῴζῃς
ἀπαραποδίστως;
καλὴν
ἐστείλω
ταύτην |
[3, 11] |
καὶ
οὕτως
κατὰ
τὰς
ἄλλας
|
σχέσεις
|
εὑρήσομεν
ἐπόπτην
τὸν
Δία.
~Περὶ |
[3, 2] |
ἀπαθῆ
ὡς
ἀνδριάντα,
ἀλλὰ
τὰς
|
σχέσεις |
τηροῦντα
τὰς
φυσικὰς
καὶ
ἐπιθέτους |
[3, 22] |
προσδεδεμένον
καθήκουσιν
ἰδιωτικοῖς
οὐδ´
ἐμπεπλεγμένον
|
σχέσεσιν, |
ἃς
παραβαίνων
οὐκέτι
σώσει
τὸ |
[3, 1] |
ἀλλὰ
βλέπων
με
τίνος
εἴπω;
|
σχῆμα |
ἔχοντα
ἐσιώπα.
ἐγὼ
οὐ
λέγω, |
[3, 1] |
οὐ
λέγω,
τίνος
ἐστὶ
τὸ
|
σχῆμα |
τοῦτο·
σὺ
δ´
αὐτὸ
ἐρεῖς
|
[3, 26] |
οὐ
σχῇς
μάγειρον,
μὴ
οὐ
|
σχῇς |
ἄλλον
ὀψωνητήν,
ἄλλον
τὸν
ὑποδήσοντα, |
[3, 1] |
ἀνεπανόρθωτον
ἄν
ποθ´
ὕστερον
φρένας
|
σχῇς, |
εὐλόγως
μοι
ἐγκαλέσεις·
τί
εἶδεν |
[3, 3] |
ἐμὸν
ἀγαθὸν
ὑπερίδω,
ἵνα
σὺ
|
σχῇς, |
καὶ
παραχωρήσω
σοι;
ἀντὶ
τίνος; |
[3, 1] |
τρίχες,
ἀλλὰ
προαίρεσις·
ταύτην
ἂν
|
σχῇς |
καλήν,
τότ´
ἔστι
καλός.
μέχρι |
[3, 26] |
φοβῇ,
ἀλλὰ
δέδοικας
μὴ
οὐ
|
σχῇς |
μάγειρον,
μὴ
οὐ
σχῇς
ἄλλον
|
[3, 26] |
τὸν
τῆς
ἀμεταπτωσίας,
ἵν´
ἀμετάπτωτα
|
σχῇς |
τίνα;
τὴν
δειλίαν,
τὴν
ἀγέννειαν, |
[3, 26] |
καὶ
ἔσθιε
δεδοικώς,
μὴ
οὐ
|
σχῇς |
τροφὰς
αὔριον·
περὶ
τῶν
δουλαρίων |
[3, 12] |
δεῖ
καὶ
ἡμᾶς
μελετᾶν
ἐπὶ
|
σχοινίου |
περιπατεῖν
ἢ
φοίνικα
ἱστάνειν
ἢ |
[3, 12] |
γάρ
ἐστι
καὶ
τὸ
ἐπὶ
|
σχοινίου |
περιπατεῖν
καὶ
οὐ
μόνον
δύσκολον, |
[3, 22] |
λέγε
ὅτι
ἔξω
ἐστίν,
οὐ
|
σχολάζει. |
ὁ
Κυνικὸς
δ´
ἀντὶ
πάντων |
[3, 26] |
πῶς
Διογένης,
πῶς
Κλεάνθης
ἅμα
|
σχολάζων |
καὶ
ἀντλῶν.
ταῦτα
ἂν
θέλῃς |
[3, 24] |
ἃ
οἱ
ἄλλοι
ἐν
ταῖς
|
σχολαῖς |
σεμνολογοῦσιν
καὶ
παραδοξολογεῖν
δοκοῦσι,
ταῦτα |
[3, 23] |
ἐστιν,
ἄνδρες,
τὸ
τοῦ
φιλοσόφου
|
σχολεῖον· |
οὐ
δεῖ
ἡσθέντας
ἐξελθεῖν,
ἀλλ´ |
[3, 16] |
ὑμῶν
εἴ
τινα
ἐν
τῇ
|
σχολῇ |
ἐγγράφετε.
μακρὰν
οὖν
ἀπὸ
τοῦ |
[3, 3] |
μόνον,
εἴπερ
ἄρα,
ἐν
τῇ
|
σχολῇ |
μικρόν
τι
διεγειρόμεθα·
εἶτ´
ἐξελθόντες |
[3, 22] |
τμηθῆναι,
σὲ
δεῖ
καυθῆναι.
ποῦ
|
σχολὴ |
τῷ
εἰς
τὰ
ἰδιωτικὰ
καθήκοντα
|
[3, 21] |
ἠρωτῆσθαι
περαίνοντες;
ἀλλ´
ὁ
δεῖνα
|
σχολὴν |
ἔχει·
διὰ
τί
μὴ
κἀγὼ |
[3, 22] |
ἡ
τοῦ
πράγματος,
Σκεψόμεθα
κατὰ
|
σχολήν. |
τοσοῦτον
δ´
ἔχω
σοι
εἰπεῖν, |
[3, 21] |
οὔ·
ἀλλ´
ἐλθόντες
ἀκούσατέ
μου
|
σχόλια |
λέγοντος’
ὕπαγε,
ζήτει
τίνων
κατεξεράσεις. |
[3, 21] |
ἔχει·
διὰ
τί
μὴ
κἀγὼ
|
σχῶ; |
οὐκ
εἰκῇ
ταῦτα
γίνεται,
ἀνδράποδον, |
[3, 21] |
ταύτην
τὴν
χώραν
κατασχεῖν,
ὡς
|
Σωκράτει |
συνεβούλευεν
τὴν
ἐλεγκτικὴν
χώραν
ἔχειν, |
[3, 1] |
ἐστέ.
οὕτως
περίεργος
εἶ,
ὦ
|
Σώκρατες, |
καὶ
πολυπράγμων;
τί
δέ
σοι |
[3, 7] |
ζηλωτὰς
ἡμᾶς
κατασκεύασον
σεαυτοῦ
ὡς
|
Σωκράτης |
ἑαυτοῦ.
ἐκεῖνος
ἦν
ὁ
ὡς |
[3, 26] |
πῶς
οἱ
γνησίως
φιλοσοφοῦντες,
πῶς
|
Σωκράτης |
ἔζησεν,
ἐκεῖνος
μὲν
καὶ
μετὰ |
[3, 12] |
καὶ
ἑλκυστικά.
ὡς
γὰρ
ὁ
|
Σωκράτης |
ἔλεγεν
ἀνεξέταστον
βίον
μὴ
ζῆν, |
[3, 23] |
οὐᾶ’
φῶσιν
ἐπιφωνημάτια
λέγοντι;
τοῦτο
|
Σωκράτης |
ἐποίει,
τοῦτο
Ζήνων,
τοῦτο
Κλεάνθης; |
[3, 5] |
ταῦτα
ἦν,
ἃ
ᾔδει
ὁ
|
Σωκράτης, |
καὶ
ὅμως
οὐδέποτε
εἶπεν,
ὅτι |
[3, 24] |
τάξιν
ἐγχειρίσῃς,
ὡς
λέγει
ὁ
|
Σωκράτης, |
μυριάκις
ἀποθανοῦμαι
πρότερον
ἢ
ταύτην |
[3, 14] |
ἐξαιρεῖ,
καὶ
τοῦτο
πρῶτον
ποιεῖ
|
Σωκράτης. |
ὅτι
δ´
οὐκ
ἀδύνατόν
ἐστι |
[3, 23] |
δεῖ
στάντα;
ἄκουσον,
τί
λέγει
|
Σωκράτης· |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
πρέποι,
ὦ |
[3, 24] |
ὡς
θνητόν,
ὡς
ἀποδημητικόν;
ἢ
|
Σωκράτης |
οὐκ
ἐφίλει
τοὺς
παῖδας
τοὺς |
[3, 1] |
γνῶθι
σαυτὸν
μηδενὸς
αὐτὸ
νοοῦντος;
|
Σωκράτης |
πάντας
ἔπειθε
τοὺς
προσιόντας
ἐπιμελεῖσθαι |
[3, 5] |
δύνασαι
ἐκεῖ
ποιεῖν.
Ἀλλ´
ὁ
|
Σωκράτης |
τί
λέγει;
ὥσπερ
ἄλλος
τις‘ |
[3, 1] |
τοῦτο.
ἀλλ´
ὅρα,
τί
λέγει
|
Σωκράτης |
τῷ
καλλίστῳ
πάντων
καὶ
ὡραιοτάτῳ |
[3, 16] |
τὸ
ὄργανον;
οἵαν
εἶχεν
δύναμιν
|
Σωκράτης, |
ὥστ´
ἐν
πάσῃ
συμπεριφορᾷ
ἄγειν |
[3, 23] |
λόγου,
ἀνεγνωκὼς
τὰ
Σωκρατικὰ
ὡς
|
Σωκρατικά, |
οὐχὶ
δ´
ὡς
Λυσίου
καὶ |
[3, 23] |
ἀκηκοὼς
ἄνθρωπος
λόγου,
ἀνεγνωκὼς
τὰ
|
Σωκρατικὰ |
ὡς
Σωκρατικά,
οὐχὶ
δ´
ὡς |
[3, 18] |
κριτὴς
ἀποφαίνεται
ὅτι
ἠσέβησας.
περὶ
|
Σωκράτους |
δ´
οὐκ
ἀπεφήναντο
οἱ
δικασταί; |
[3, 22] |
τραγικὴν
ἀνερχόμενον
λέγειν
τὸ
τοῦ
|
Σωκράτους |
ἰὼ
ἄνθρωποι,
ποῖ
φέρεσθε;
τί
|
[3, 24] |
ποθεῖς,
ζηλωτὰ
τῆς
ἀληθείας
καὶ
|
Σωκράτους |
καὶ
Διογένους.
τί
θέλεις
ἐν |
[3, 23] |
διὰ
τοῦτο
τίς
ἤκουσέ
ποτε
|
Σωκράτους |
λέγοντος
ὅτι
οἶδά
τι
καὶ |
[3, 24] |
ἡμῖν
λέγεις
τοὺς
Ζήνωνος
καὶ
|
Σωκράτους; |
οὐκ
ἀπορρίψεις
ὡς
μακροτάτω
τἀλλότρια, |
[3, 3] |
ἀγαθοῦ
τὸ
ἴδιον
ἡγεμονικόν,
τὸ
|
σῶμα |
δ´
ἰατροῦ
καὶ
{ἀπ}
ἀλείπτου, |
[3, 22] |
περιήρχετο
καὶ
κατ´
αὐτὸ
τὸ
|
σῶμα |
ἐπέστρεφε
τοὺς
πολλούς.
ἐλεούμενος
δὲ |
[3, 7] |
περὶ
τὸν
ἄνθρωπον,
ψυχὴ
καὶ
|
σῶμα |
καὶ
τὰ
ἐκτός,
σχεδὸν
οὐδεὶς |
[3, 22] |
καὶ
ὕπαιθρος
δίαιτα
οὐδὲ
τὸ
|
σῶμα |
λυμαίνεται·
ἰδοὺ
καὶ
τούτου
μάρτυς
|
[3, 22] |
ἡ
κτῆσις;
οὐκ
ἔχει.
τὸ
|
σῶμα; |
οὐκ
ἔχει.
ἀλλὰ
πολύχρυσος
εἶ |
[3, 21] |
τοῦτο,
νὴ
τὸν
Δία,
καὶ
|
σῶμα |
ποιὸν
καὶ
πρὸ
πάντων
τὸν |
[3, 22] |
μάρτυς
εἰμὶ
ἐγὼ
καὶ
τὸ
|
σῶμα |
τὸ
ἐμόν.
ὡς
Διογένης
ἐποίει· |
[3, 22] |
κινεῖν
καὶ
ἀνιέναι
καὶ
τὰ
|
σώματα |
τῶν
ἀνθρώπων
θερμαίνειν
συμμέτρως·
ὕπαγε, |
[3, 22] |
τί
αὐτὸ
ἔξω
ζητεῖτε;
ἐν
|
σώματι |
οὐκ
ἔστιν.
εἰ
ἀπιστεῖτε,
ἴδετε |
[3, 12] |
φαντασίαν;
καὶ
λοιπὸν
ὅσα
τῷ
|
σώματι |
προσάγεται
ὑπὸ
τῶν
γυμναζόντων
αὐτό, |
[3, 7] |
δόγμασιν.
ὑπολείπεται
λοιπὸν
ἐπὶ
τοῖς
|
σωματικοῖς
|
ἥδεσθαι
τὴν
κατὰ
ψυχὴν
ἡδονήν· |
[3, 10] |
οὔτε
τὸ
ἐλάδιον
οὔτε
τὸ
|
σωμάτιον, |
ἀλλὰ
τί;
τὸ
ἴδιον
ἡγεμονικόν. |
[3, 22] |
οὐδεὶς
τύπτει,
οὐδεὶς
ὑβρίζει·
τὸ
|
σωμάτιον |
δ´
αὐτοῦ
δέδωκεν
αὐτὸς
χρῆσθαι
|
[3, 22] |
ὀρθὴ
χρῆσις
τῶν
φαντασιῶν.
τὸ
|
σωμάτιον |
δὲ
οὐδὲν
πρὸς
ἐμέ·
τὰ |
[3, 18] |
πόθεν
δύναται;
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ
|
σωμάτιον, |
ἐπὶ
τὸ
κτησείδιον·
ἐσώθης,
οὐκ |
[3, 24] |
δ´,
ὅταν
αὐτῷ
δόξῃ,
τὸ
|
σωμάτιον |
ὅλον
προσπτύσας
τινὶ
ἀπελθεῖν,
τίνος |
[3, 22] |
ἐλευθέρᾳ;
ἐν
τῇ
ἐλευθέρᾳ.
τὸ
|
σωμάτιον |
οὖν
ἐλεύθερον
ἔχετε
ἢ
δοῦλον; |
[3, 1] |
ἔξαιρε
τὰ
φαῦλα
δόγματα‘
τὸ
|
σωμάτιον |
οὖν
πῶς;
ὡς
πέφυκεν.
ἄλλῳ |
[3, 13] |
μωρέ,
σὲ
οὔ,
ἀλλὰ
τὸ
|
σωμάτιον. |
Ποία
οὖν
ἔτι
ἐρημία,
ποία |
[3, 6] |
λάβε
τὴν
ἀρχήν,
λάβε
τὸ
|
σωμάτιον. |
τὴν
δ´
ὄρεξιν
οὐ
ποιήσεις |
[3, 10] |
καὶ
τῷ
ἰατρῷ
περὶ
τὸ
|
σωμάτιον, |
τὸ
οὐκ
ἐμόν,
τὸ
φύσει |
[3, 22] |
ὅπου
χεῖρόν
ἐστιν,
τὸ
δὲ
|
σωμάτιον |
τῶν
πολλῶν
χεῖρον,
τὸ
ἀσθενέστερον
|
[3, 22] |
τι
μέλλει
γίνεσθαι
ἢ
τὸ
|
σωμάτιον |
χωρίζεσθαι
καὶ
ἡ
ψυχή;
οὐδέν. |
[3, 22] |
οὐ
γίνεται,
τύραννος
οὐ
γίνεται.
|
σωματίου |
δέ;
ναί.
καὶ
κτησειδίου;
ναί· |
[3, 10] |
γινέσθω.
πού
ποτ´
ἀπελθόντα
τοῦ
|
σωματίου |
ἐπιμελεῖσθαι
εἴ
τε
καὶ
πυρετὸς |
[3, 24] |
τοσούτους
πόνους
καὶ
ταλαιπωρίας
τοῦ
|
σώματος |
ἄσμενος
ἀναδέχεσθαι;
ἀλλ´
ἐφίλει
πῶς; |
[3, 22] |
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
τοῦ
|
σώματος
|
ἐνδείκνυσθαι,
ὅτι
ἡ
ἀφελὴς
καὶ |
[3, 22] |
ἧς
ἄρχει;
Χρεία
μέντοι
καὶ
|
σώματος |
ποιοῦ
τῷ
τοιούτῳ.
ἐπεί
τοι |
[3, 22] |
εἶναί
τι
δύναται
τῶν
τοῦ
|
σώματος; |
πῶς
δὲ
μέγα
ἢ
ἀξιόλογον |
[3, 10] |
διαλυθῆναι
τὴν
ψυχὴν
ἀπὸ
τοῦ
|
σώματος. |
τί
οὖν
δεινόν
ἐστιν;
ἐὰν |
[3, 22] |
στηθέων
ἐκθρῴσκει.
τάλας,
τί
τῶν
|
σῶν |
ἔχει
κακῶς;
ἡ
κτῆσις;
οὐκ |
[3, 22] |
ἐμπεπλεγμένον
σχέσεσιν,
ἃς
παραβαίνων
οὐκέτι
|
σώσει |
τὸ
τοῦ
καλοῦ
καὶ
ἀγαθοῦ |
[3, 23] |
θαυμαστῶς,
κύριε,
τὴν
ἐμήν
σοι
|
σωτηρίαν. |
πῶς
δ´
εἶπον
ἐκεῖνο;
τὸ |
[3, 23] |
δύνανται
παρακολουθεῖν,
μὰ
τὴν
ὑμετέραν
|
σωτηρίαν’ |
Φιλόσοφος
δ´
ἐπ´
ἀκρόασιν
παρακαλεῖ; |
[3, 4] |
ὃν
θέλω.
(Ἀλλὰ
θέλω
στεφανωθῆναι
|
Σώφρονα. |
(Ἐν
οἴκῳ
ὅσους
θέλεις
ἀγῶνας |
[3, 1] |
ἀδίκους;
(Τοὺς
δικαίους.
(Πότερον
τοὺς
|
σώφρονας |
ἢ
τοὺς
ἀκολάστους;
(Τοὺς
σώφρονας. |
[3, 1] |
σώφρονας
ἢ
τοὺς
ἀκολάστους;
(Τοὺς
|
σώφρονας. |
(Τοὺς
ἐγκρατεῖς
δ´
ἢ
τοὺς |
[3, 4] |
θέατρον
τοῦτο
εἰπεῖν
ἄγε
ἵνα
|
Σώφρων |
στεφανωθῇ‘
ἀλλ´
ἐκεῖνο
ἄγε
ἵνα |