HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 101 formes différentes pour 226 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[3, 24]   γένει, οἷόν ἐστι χύτρα, οἷον ὑάλινον ποτήριον, ἵν´ ὅταν καταγῇ, μεμνημένος

[3, 22]   αὐτὸν λοιδορεῖ, οὐδεὶς τύπτει, οὐδεὶς ὑβρίζει· τὸ σωμάτιον δ´ αὐτοῦ δέδωκεν

[3, 24]   περιελθεῖν τὴν οἰκουμένην ὅλην ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντα καὶ

[3, 20]   οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ βίου. ὑγεία ἀγαθόν, νόσος δὲ κακόν; οὔ,

[3, 20]   ἄνθρωπε. ἀλλὰ τί; τὸ καλῶς ὑγιαίνειν ἀγαθόν, τὸ κακῶς κακόν. (Ὥστε

[3, 10]   σοι ἀγαθὸν εἶπεν; ὅτε γὰρ ὑγίαινες, τί σοι ἦν ἀγαθόν; μηδ´

[3, 26]   βίον, ἐπεί τοι τὸν τῶν ὑγιαινόντων μάθε, πῶς οἱ δοῦλοι ζῶσιν,

[3, 5]   σου ἐπὶ τὸ κλινάριον· ἢ ὑγιαίνων ἄξιος εἶ ἐπὶ τοιούτου κατακεῖσθαι.

[3, 13]   ὡς ἄρρωστος, ἵνα ποθ´ ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς. ἀσίτησον, ὑδροπότησον· ἀπόσχου ποτὲ

[3, 24]   κἂν μηδεὶς αἰσθάνηται, ἀρκοῦ αὐτὸς ὑγιαίνων καὶ εὐδαιμονῶν. ~Πρὸς τοὺς ἀποπίπτοντας

[3, 23]   ἀλλ´ ἀλγήσαντας. ἔρχεσθε γὰρ οὐχ ὑγιεῖς, ἀλλ´ ὁ μὲν ὦμον ἐκβεβληκώς,

[3, 9]   ἀποτελούμενον. ἆρ´ οὖν πάντες ἔχομεν ὑγιῆ δόγματα καὶ σὺ καὶ ὁ

[3, 3]   ἡ αὐγὴ ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον αἱ φαντασίαι. ὅταν οὖν

[3, 13]   εἰς πνευμάτιον, ὅσον ὑδατίου, εἰς ὑδάτιον. οὐδεὶς Ἅιδης οὐδ´ Ἀχέρων οὐδὲ

[3, 13]   ὅσον πνευματίου, εἰς πνευμάτιον, ὅσον ὑδατίου, εἰς ὑδάτιον. οὐδεὶς Ἅιδης οὐδ´

[3, 3]   Οἷόν ἐστιν ἡ λεκάνη τοῦ ὕδατος, τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἷον ἡ

[3, 13]   ποθ´ ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς. ἀσίτησον, ὑδροπότησον· ἀπόσχου ποτὲ παντάπασιν ὀρέξεως, ἵνα

[3, 3]   αἱ φαντασίαι. ὅταν οὖν τὸ ὕδωρ κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ ἡ

[3, 14]   ὕδωρ πίνεις, διὰ γὰρ τὸ ὕδωρ πίνειν; ἄνθρωπε, εἴ σοι {λυσιτελεῖ{

[3, 14]   ὕδωρ πίνω. διὰ γὰρ τοῦτο ὕδωρ πίνεις, διὰ γὰρ τὸ ὕδωρ

[3, 14]   γνῷς, τίς εἶ. Ὅταν τις ὕδωρ πίνῃ ἢ ποιῇ τι ἀσκητικόν,

[3, 14]   λέγει αὐτὸ πρὸς πάντας. ἐγὼ ὕδωρ πίνω. διὰ γὰρ τοῦτο ὕδωρ

[3, 26]   γὰρ τῷ Ἡρακλεῖ παρεῖχεν, τῷ υἱεῖ τῷ ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἄλλος ἐβασίλευεν

[3, 21]   ἀδελφὸν ἀγνώμονα, ἔνεγκε πατέρα, ἔνεγκε υἱόν, γείτονα, σύνοδον. ταῦτα ἡμῖν δεῖξον,

[3, 13]   οὔτε ὅλως ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ ἔγγονον ἢ συγγενῆ’ ταῦτα

[3, 24]   μωρὸς εἶ. οὕτως κἂν τὸν υἱὸν ἢ τὸν φίλον τότε ποθῇς,

[3, 13]   γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν ἢ υἱὸν ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν

[3, 18]   μή, ἀπώλεσας καὶ σὺ τὸν υἱόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν γενναῖον. τί

[3, 2]   καὶ ἐπιθέτους ὡς εὐσεβῆ, ὡς υἱόν, ὡς ἀδελφόν, ὡς πατέρα, ὡς

[3, 8]   οὗ φαντασία καταληπτικὴ γίνεται. ὁ υἱὸς ἀπέθανε. τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς

[3, 8]   ἡμῖν καὶ αὗται ἐρωτήματα. ὁ υἱὸς ἀπέθανε τοῦ δεῖνος. ἀπόκριναι ἀπροαίρετον,

[3, 8]   υἱὸς ἀπέθανε. τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς ἀπέθανεν. ἄλλο οὐδέν; {οὐδ{ ε}

[3, 7]   μέχρι Κασσιόπης χειμῶνος μετὰ τοῦ υἱοῦ προπέμπων, ἵν´ ἡσθῇ τῇ σαρκί;

[3, 22]   πάντας ἀνθρώπους πεπαιδοποίηται, τοὺς ἄνδρας υἱοὺς ἔχει, τὰς γυναῖκας θυγατέρας· πᾶσιν

[3, 2]   γάρ, φησίν, καὶ ἐν ταῖς ὕλαις ταύταις γενόμενον διαφυλάξαι τὸ ἀνεξαπάτητον.

[3, 20]   παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τὰς ὕλας θαυμάζοντες, παύσασθ´ ἑαυτοὺς δούλους ποιοῦντες

[3, 22]   οὐ φαντάζεσθε; ἐν ποίᾳ οὖν ὕλῃ δεῖ ζητεῖν τὸ εὔρουν καὶ

[3, 3]   {ἀπ} ἀλείπτου, ὁ ἀγρὸς γεωργοῦ ὕλη· ἔργον δὲ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ

[3, 22]   τὴν ἔνστασιν ταύτην· νῦν ἐμοὶ ὕλη ἐστὶν ἡ ἐμὴ διάνοια, ὡς

[3, 3]   παρελθὼν ἐπαίρεις τοὺς σιφάρους. ~Τίς ὕλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸς τί

[3, 3]   καὶ πρὸς τί μάλιστ´ ἀσκητέον. Ὕλη τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ

[3, 7]   οὕτως καὶ ἀνθρώπου οὐ τὴν ὕλην δεῖ τιμᾶν, τὰ σαρκίδια, ἀλλὰ

[3, 4]   ἐμαυτοῦ προαίρεσιν ἐπὶ ταύτης τῆς ὕλης κατὰ φύσιν ἔχουσαν‘ ἐμοὶ παρ´

[3, 22]   ἐλεύθερον; μήποτε οὐδέν. καὶ τίς ὑμᾶς ἀναγκάσαι δύναται συγκαταθέσθαι τῷ ψευδεῖ

[3, 4]   οἱ πολλοὶ ἢ τοὺς ὑπερέχοντας ὑμᾶς; εἰς τίνας ἀπίδωσιν ἐλθόντες εἰς

[3, 23]   ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι’ ὥσπερ μειρακίῳ’ φησίν. ἔστι

[3, 16]   ἣ ἄνω κάτω θρυλεῖται. οὕτως ὑμᾶς οἱ ἰδιῶται νικῶσιν. πανταχοῦ γὰρ

[3, 4]   ἐλθόντες εἰς τὰ θέατρα ἢ ὑμᾶς; ὅρα πῶς ὁ ἐπίτροπος τοῦ

[3, 16]   ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς περιάγεσθαι. Διὰ τί οὖν ἐκεῖνοι

[3, 16]   ἄλλον ἀέρα καλῶς ποιοῦντες. καὶ ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν

[3, 16]   σαπρὰ ταῦτα ἀπὸ δογμάτων λαλοῦσιν, ὑμεῖς δὲ τὰ κομψὰ ἀπὸ τῶν

[3, 23]   λέγω νοημάτια καὶ ἐπιφωνημάτια, ἵν´ ὑμεῖς ἐπαινέσαντές με ἐξέλθητε, ὁ μὲν

[3, 13]   διαγωγῆς. ἐγὼ οὖν, ἂν πλεύσητε ὑμεῖς, μέλλω καθήμενος κλαίειν ὅτι μόνος

[3, 9]   περισπώμενος; τούτου τί ἀνθρωπικώτερον ἔχω; ὑμεῖς ὅταν μηδὲν ἔχητε, ταράσσεσθε, εἰς

[3, 22]   πῶς δ´ ἐντυγχάνω τούτοις, οὓς ὑμεῖς φοβεῖσθε καὶ θαυμάζετε; οὐχ ὡς

[3, 23]   πολλοὶ δύνανται παρακολουθεῖν, μὰ τὴν ὑμετέραν σωτηρίαν’ Φιλόσοφος δ´ ἐπ´ ἀκρόασιν

[3, 7]   ἐκτός, σχεδὸν οὐδεὶς ἀντιλέγει· λοιπὸν ὑμέτερόν ἐστιν ἀποκρίνασθαι, τί ἐστι τὸ

[3, 16]   μέχρις ἂν οὖν παγῶσιν ἐν ὑμῖν αἱ κομψαὶ ὑπολήψεις καὶ δυναμίν

[3, 16]   τὸ αὑτοῦ τοὺς συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν

[3, 1]   δείξωμεν καὶ τί προγράψωμεν; δείξω ὑμῖν ἄνδρα, ὃς θέλει μᾶλλον γυνὴ

[3, 2]   ἐστιν‘ ἔφη, ὁ δεῖνα· ἔδειξα ὑμῖν αὐτόν‘ ἄνθρωπος γὰρ δακτύλῳ οὐ

[3, 22]   καὶ ἤρχου; μή τι ὄρεξις ὑμῖν ἐκινδυνεύετο, μή τι ἔκκλισις, μή

[3, 22]   ὁρᾶτε, ὅτι ἔστι τι ἐν ὑμῖν ἐλεύθερον φύσει. ὀρέγεσθαι δ´ ἢ

[3, 21]   τίνων κατεξεράσεις. καὶ μὴν ἐγὼ ὑμῖν ἐξηγήσομαι τὰ Χρυσίππεια ὡς οὐδείς,

[3, 16]   τινα περιποιήσησθε πρὸς ἀσφάλειαν, συμβουλεύω ὑμῖν εὐλαβῶς τοῖς ἰδιώταις συγκαταβαίνειν· εἰ

[3, 23]   Ἀχιλλεὺς ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, καλὰ ὀνόματα καὶ πράγματα καταισχύνοντες,

[3, 23]   δὲ κεφαλαλγῶν. εἶτ´ ἐγὼ καθίσας ὑμῖν λέγω νοημάτια καὶ ἐπιφωνημάτια, ἵν´

[3, 22]   αὐτοῖς πολεμεῖτε; εἰ ἀφρόνων, τί ὑμῖν μέλει; Ἐν τίνι οὖν ἔστι

[3, 22]   ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ ἀπέσταλκεν ὑμῖν ὁ θεὸς τὸν δείξοντα ἔργῳ,

[3, 22]   ἠθέλετε, εὕρετε ἂν αὐτὸ ἐν ὑμῖν ὂν οὐδ´ ἂν ἔξω ἐπλάζεσθε

[3, 19]   αἴτιόν ἐστιν ἢ δόγμα, ὀμνύω ὑμῖν πάντας θεούς, ὅτι προεκόψαμεν. νῦν

[3, 23]   δεῦτε καὶ ἀκούσατέ μου ἀναγιγνώσκοντος ὑμῖν‘ σκέψαι πρῶτον μὴ εἰκῇ αὐτὸ

[3, 20]   οὐκ ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τὰς ὕλας θαυμάζοντες, παύσασθ´ ἑαυτοὺς

[3, 22]   δέ. τίσιν περὶ τούτου πιστεύσομεν; ὑμῖν τοῖς ἔξωθεν τὰ ἐκείνων βλέπουσιν

[3, 26]   μου τοῦτο τὸ ἔργον ἦν, ὑμνεῖν τὸν θεὸν καὶ αὐτὸν ἐπ´

[3, 24]   περὶ ἐμοῦ ζητοῦσιν καὶ ἐμὲ ὑμνοῦσιν· καὶ τούτου με ὁ Ζεὺς

[3, 26]   πείθομαι, ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα, ὑμνῶν αὐτοῦ τὰ ἔργα. καὶ γὰρ

[3, 7]   καὶ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖς ἄλλοις ὑμῶν δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ τοῖς

[3, 22]   ἢ παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι τίς ὑμῶν δύναται μὴ λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦς

[3, 16]   ὡς κηρὸς ἐν ἡλίῳ διατακήσεται, ὑμῶν εἴ τινα ἐν τῇ σχολῇ

[3, 22]   ἄφοβος, οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; πότε ὑμῶν εἶδέν μέ τις ἐν ὀρέξει

[3, 22]   πότ´ ἐνεκάλεσά τινι; μή τις ὑμῶν ἐσκυθρωπακότα με εἶδεν; πῶς δ´

[3, 5]   ἂν αὐτὸν ἀπήγαγεν· τίς οὖν ὑμῶν ἔχει ταύτην τὴν ἐπιβολήν; ἐπεί

[3, 5]   ἐπεινᾶτε καὶ ἀπεθνῄσκετε. εἴ τις ὑμῶν ἠράσθη κορασίου κομψοῦ, οἶδεν ὅτι

[3, 16]   περιάγεσθαι. Διὰ τί οὖν ἐκεῖνοι ὑμῶν ἰσχυρότεροι; ὅτι ἐκεῖνοι μὲν τὰ

[3, 16]   γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται; ἔχει τις ὑμῶν παρασκευὴν οἵαν ὁ κιθαριστικὸς τὴν

[3, 16]   ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε αὐταῖς. οὔ·

[3, 16]   νεκρά, καὶ σικχᾶναι ἔστιν ἀκούοντα ὑμῶν τοὺς προτρεπτικοὺς καὶ τὴν ἀρετὴν

[3, 7]   ἔφη, τοὺς ἰδιώτας ἡμᾶς παρ´ ὑμῶν τῶν φιλοσόφων πυνθάνεσθαι, καθάπερ τοὺς

[3, 1]   νῦν πυνθάνομαι, πολὺ δὲ μάλιστα ὑμῶν, φησί, τῶν πολιτῶν, ὅτι ἐγγυτέρω

[3, 24]   βασιλεύς; πόθεν αὐτοῖς; τὸν γὰρ ὑπ´ ἀνθρώπου μέλλοντα ἡττᾶσθαι πολὺ πρότερον

[3, 23]   ποῖος ἰατρὸς παρακαλεῖ, ἵνα τις ὑπ´ αὐτοῦ θεραπευθῇ; καίτοι νῦν ἀκούω

[3, 4]   Δία οὐ λοιδοροῦσιν, ὅταν ἐμποδίζωνται ὑπ´ αὐτοῦ; οἱ ναῦται οὐ λοιδοροῦσι;

[3, 24]   ἐζήτησάς τινι συμβαλεῖν, ἵν´ ὠφεληθῇς ὑπ´ αὐτοῦ; ποίαν ὠφέλειαν; συλλογισμοὺς ἵν´

[3, 23]   ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις ὑπ´ αὐτοῦ συσταθῆναι κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ

[3, 21]   τὰ συμπίπτοντα καλῶς καὶ κοσμεῖσθαι ὑπ´ αὐτῶν; καὶ πόθεν σοι μεταδιδόναι

[3, 22]   ἐνδέχεται δίχα τῶν θαυμαζομένων εἶναι ὑπ´ αὐτῶν καλὸν καὶ ἀγαθόν, ἀλλὰ

[3, 13]   ἕξω, οὐ σποδόν; ἀλλ´ ἐκεῖνα ὑπ´ ἀφροσύνης ταῦτα ποιεῖ, ἡμεῖς δ´

[3, 23]   καὶ ἐκκλίσει κατὰ φύσιν ἀναστρέφῃ; ὕπαγε, ἄλλον πεῖθε. τὸν δεῖνα δὲ

[3, 22]   τούτων αὐτὸν ἐκφοβῇ, λέγει αὐτῷ ὕπαγε, ζήτει τὰ παιδία· ἐκείνοις τὰ

[3, 21]   ἐλθόντες ἀκούσατέ μου σχόλια λέγοντος’ ὕπαγε, ζήτει τίνων κατεξεράσεις. καὶ μὴν

[3, 22]   σώματα τῶν ἀνθρώπων θερμαίνειν συμμέτρως· ὕπαγε, περιέρχου καὶ οὕτως διακίνει ἀπὸ

[3, 22]   ὁ Ἕκτωρ λέγει τῇ Ἀνδρομάχῃ· ὕπαγε‘ φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον καὶ

[3, 16]   ἀπὸ τοῦ ἡλίου πού ποτε ὑπάγετε, μέχρις ἂν κηρίνας τὰς ὑπολήψεις

[3, 22]   ἀπῆλθεν, ἀπώλεσε τὸν Κυνικόν, τὸν ὕπαιθρον, τὸν ἐλεύθερον, ἦρκταί τι τῶν

[3, 22]   ἡ ἀφελὴς καὶ λιτὴ καὶ ὕπαιθρος δίαιτα οὐδὲ τὸ σῶμα λυμαίνεται·

[3, 22]   δὲ μή, γυμνὸς καὶ ἐν ὑπαίθρῳ ἀσχημονήσει. τοῦτο οἰκία ἐστὶν αὐτῷ,

[3, 22]   πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν ὥστε νοσοκομηθῆναι ὑπακούσει, Ποῦ δὲ φίλον μοι δώσεις

[3, 3]   σοι ὕπατος; ἔπαγε τὸν κανόνα. ὑπατεία ποῖόν τι ἐστίν; ἀπροαίρετον ἢ

[3, 22]   στένωσιν, ὅταν δι´ αὐτὰς τὰς ὑπατείας καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν

[3, 14]   σοῦ· ὁ γὰρ πατήρ μου ὑπατικός ἐστιν. ἄλλος λέγει ἐγὼ δεδημάρχηκα,

[3, 3]   ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν ἀπώλετο‘ ἂν ὕπατον, μακάριος‘ ἂν ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘ ἂν

[3, 3]   ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ σοι ὕπατος; ἔπαγε τὸν κανόνα. ὑπατεία ποῖόν

[3, 22]   ἔδει τοὺς δὶς καὶ τρὶς ὑπάτους εὐδαίμονας εἶναι· οὐκ εἰσὶ δέ.

[3, 18]   σοί τις ἀγγεῖλαι, ὅτι κακῶς ὑπέλαβες ἢ κακῶς ὠρέχθης; (Οὐδαμῶς. (Ἀλλ´

[3, 8]   ἐπὶ τούτοις. προαιρετικόν, κακόν. γενναίως ὑπέμεινεν. προαιρετικόν, ἀγαθόν. κἂν οὕτως ἐθιζώμεθα,

[3, 24]   τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν, ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ τί μὴ ἀπέλθῃς;

[3, 22]   ὅταν {ἴδῃ{ ς} ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ πεπόνηκεν καὶ καθαρὸς

[3, 24]   οὐχ ὑπὲρ εὐσταθείας ἀπεδήμεις, οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίας, οὐχ ἵν´ ἀβλαβὴς γενόμενος

[3, 25]   ἔξεστι δὲ κακοδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἀλλ´ ὑπὲρ αὐτῆς εὐτυχίας καὶ εὐδαιμονίας. τί

[3, 12]   ἀπέχεσθαι καὶ πλακουνταρίου. εἶτά ποτε ὑπὲρ δοκιμασίας, εἰ ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως

[3, 24]   ταῦτα μαθὼν ἐπανέλθῃς; ὥστ´ οὐχ ὑπὲρ εὐσταθείας ἀπεδήμεις, οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίας,

[3, 2]   ἐν οἰνώσει μηδὲ μελαγχολῶντος. (Τοῦτο ὑπὲρ ἡμᾶς, φησίν, ἐστίν. (Οἱ δὲ

[3, 25]   καὶ πληγὰς ληπτέον· οὐ γὰρ ὑπὲρ πάλης καὶ παγκρατίου ὁ ἀγὼν

[3, 24]   {Εἰ{ ς} τοῦτο αἱρεῖ λόγος, ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν,

[3, 12]   ἡδονήν· ἀνατοιχήσω ἐπὶ τὸ ἐναντίον ὑπὲρ τὸ μέτρον τῆς ἀσκήσεως ἕνεκα.

[3, 12]   γυμνάσω πρὸς τοῦτο τὰς φαντασίας ὑπὲρ τοῦ ἀποστῆναι τὴν ἔκκλισιν ἀπὸ

[3, 12]   ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως αὐτὸς σαυτὸν ὑπὲρ τοῦ γνῶναι, εἰ ὁμοίως ἡττῶσίν

[3, 24]   ἥμερος ἦν καὶ φιλάνθρωπος, ὥστε ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων τοσούτους

[3, 9]   καὶ ἐπιφανεστέρου, πότε οὕτως ἔπλευσας ὑπὲρ τοῦ τὰ δόγματα ἐπισκέψασθαι τὰ

[3, 1]   εἶναι ἀνάγκη, κἂν πάντα μηχανᾷ ὑπὲρ τοῦ φαίνεσθαί σε καλόν. Ἐντεῦθεν

[3, 24]   αἱρεῖ λόγος, ὑπὲρ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν, ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ

[3, 24]   οὐδὲ ταῦτα ὀκνεῖν δεῖ φθέγγεσθαι ὑπὲρ φυλακῆς τῶν πραγμάτων. δύσφημον δέ

[3, 4]   μιμήσασθαι οἱ πολλοὶ ἢ τοὺς ὑπερέχοντας ὑμᾶς; εἰς τίνας ἀπίδωσιν ἐλθόντες

[3, 22]   παραδίδωσιν. ὅταν {ἴδῃ{ ς} ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ πεπόνηκεν καὶ

[3, 22]   σοι δόξῃ, τὸν θεόν σοι, ὑπέρθου καὶ ἰδού σοι πρῶτον τὴν

[3, 3]   ἀλλ´ ἐγὼ τὸ ἐμὸν ἀγαθὸν ὑπερίδω, ἵνα σὺ σχῇς, καὶ παραχωρήσω

[3, 20]   ἀλείπτης καλῶς ποιῶν λέγει ἆρον ὕπερον ἀμφοτέραις’ καὶ ὅσῳ βαρύτερός ἐστιν

[3, 12]   στέγην δερματίνην καὶ ὅλμον καὶ ὕπερον περιφέρειν; ἄνθρωπε, ἄσκησον, εἰ γοργὸς

[3, 24]   οὔτε κατὰ τὴν τοῦ ἤθους ὑπεροχήν. τέταξαι ἐν πόλει ἡγεμονίᾳ καὶ

[3, 23]   τὸν Πᾶνα καὶ τὰς Νύμφας. ὑπερφυῶς. εἶτά μοι λέγεις, ἐν ὀρέξει

[3, 10]   μηδ´ ἂν εἴπῃ κομψῶς ἔχεις’ ὑπερχαίρειν· τί γάρ σοι ἀγαθὸν εἶπεν;

[3, 24]   τοὺς ἄλλους χρώμενος. εἰς τοιαύτην ὑπηρεσίαν κατατεταγμένος ἔτι φροντίζω, ποῦ εἰμι

[3, 24]   σὺ ἠθέλησας, ὡς ἐλεύθερος, ὡς ὑπηρέτης σός, ὡς ᾐσθημένος σου τῶν

[3, 22]   ἀδελφὸς καὶ τοῦ κοινοῦ πατρὸς ὑπηρέτης τοῦ Διός. Ἄν σοι δόξῃ,

[3, 22]   ὡς φίλος τοῖς θεοῖς, ὡς ὑπηρέτης, ὡς μετέχων τῆς ἀρχῆς τοῦ

[3, 7]   ὑπόταξαι τούτοις ὡς διάκονον, ὡς ὑπηρέτιν, ἵνα προθυμίας ἐκκαλέσηται, ἵν´ ἐν

[3, 24]   ἀποδημεῖν ἄρχοντα ἢ ἀρχόμενον ἢ ὑπηρετοῦντά τινι ἀρχῇ ἢ στρατευόμενον ἢ

[3, 24]   δὲ μισεῖ τὸν ἄριστον τῶν ὑπηρετῶν τῶν ἑαυτοῦ; οὐδ´ ἀμελῶν, ὅς

[3, 13]   δὲ λόγος ὁ τῶν φιλοσόφων ὑπισχνεῖται καὶ ἀπὸ τούτων εἰρήνην παρέχειν.

[3, 2]   τούτων ἀσφάλειαν, ἵνα μηδ´ ἐν ὕπνοις λάθῃ τις ἀνεξέταστος παρελθοῦσα φαντασία

[3, 10]   κοίτῃ τὰ περὶ κοίτης. μηδ´ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ´ ὄμμασι προσδέξασθαι, πρὶν

[3, 22]   καθαρώτερον δ´ αὐτὸν ἔτι ὁ ὕπνος ἀφῆκεν, ἐντεθύμηται δ´, ὅσα ἐντεθύμηται

[3, 26]   οὕτως τύχῃ, ἐκείνους δὲ διαρραγέντας ὑπὸ ἀπεψιῶν καὶ μέθης; τίνα πώποτ´

[3, 25]   τῷ μηδέποτε ἀπειπόντι. μόνον μὴ ὑπὸ ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως αὐτὸ

[3, 22]   γυμνάζει; ἀλλ´ ὁ μὲν Ἡρακλῆς ὑπὸ Εὐρυσθέως γυμναζόμενος οὐκ ἐνόμιζεν ἄθλιος

[3, 24]   ἀγαθὸν καὶ εὐδαίμονα; πρὸς ταῦτα ὑπὸ θεῶν εἰς τὴν πόλιν ταύτην

[3, 22]   τοὺς ἀκοσμοῦντας κολάζῃ. ἐὰν δ´ ὑπὸ μάλης ἔχων πλακουντάριον ἐπιτιμᾷς ἄλλοις,

[3, 15]   ἐπιθυμίας, ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν οἰκείων, ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων

[3, 3]   τοὺς θεούς. νῦν δ´ εὐθὺς ὑπὸ πάσης φαντασίας κεχηνότες λαμβανόμεθα καὶ

[3, 22]   πάντων κήδεται. ἢ σὺ δοκεῖς ὑπὸ περιεργίας λοιδορεῖσθαι τοῖς ἀπαντῶσιν; ὡς

[3, 22]   οὗτοι δὲ πρόβατά εἰσιν οἱ ὑπὸ σοῦ ἀρχόμενοι. τί δὲ καὶ

[3, 22]   ἔξωθεν τὰ ἐκείνων βλέπουσιν καὶ ὑπὸ τῆς φαντασίας περιλαμπομένοις ἢ αὐτοῖς

[3, 24]   ἐστὶ καὶ πόθεν ἐλήλυθεν καὶ ὑπὸ τίνος γέγονεν, πρὸς μόνῳ τούτῳ

[3, 9]   ἐφαίνετο; ποῦ δ´ ἂν ἠνέσχου ὑπό τινος ἐξεταζόμενος, ὅτι πονηρὰ ἔχεις

[3, 24]   ποθοῦσι τὰ πρῶτα. (Ναί· ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ ἄλογα εἶναι πάσχει αὐτά.

[3, 1]   ἐπειδὴ εἰς ταύτην τὴν τάξιν ὑπὸ τοῦ δαιμονίου, ὥς φησιν αὐτός,

[3, 22]   πάντα τὰ προσταττόμενα· οὗτος δ´ ὑπὸ τοῦ Διὸς ἀθλούμενος καὶ γυμναζόμενος

[3, 13]   γὰρ αὐτῷ ταύτην κηρύξαι; ἀλλ´ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκηρυγμένην διὰ τοῦ

[3, 13]   τις ἔχων {οὐχὶ} κεκηρυγμένην οὐχ ὑπὸ τοῦ Καίσαρος (πόθεν γὰρ αὐτῷ

[3, 22]   ὅτι τὸ χεῖρον ἀνάγκη νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ὅπου χεῖρόν ἐστιν,

[3, 22]   ἔφη, καὶ παῖδες προηγουμένως παραληφθήσονται ὑπὸ τοῦ Κυνικοῦ; (Ἄν μοι σοφῶν,

[3, 15]   τῶν οἰκείων, ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων καταγελασθῆναι, ἐν παντὶ

[3, 10]   μέμψασθαι, μὴ ἄνθρωπον, μὴ θλιβῆναι ὑπὸ τῶν γινομένων, εὖ καὶ καλῶς

[3, 12]   λοιπὸν ὅσα τῷ σώματι προσάγεται ὑπὸ τῶν γυμναζόντων αὐτό, ἂν μὲν

[3, 24]   ἐπὶ ἀτυχίᾳ καὶ κακοδαιμονίᾳ δέδοται ὑπὸ τῶν θεῶν, ἵν´ ἄθλιοι, ἵνα

[3, 16]   συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς περιάγεσθαι. Διὰ

[3, 21]   τοῦ βίου κατεστάθη πάντα ταῦτα ὑπὸ τῶν παλαιῶν. σὺ δ´ ἐξαγγέλλεις

[3, 24]   ἀνθρώπου μέλλοντα ἡττᾶσθαι πολὺ πρότερον ὑπὸ τῶν πραγμάτων δεῖ ἡττᾶσθαι’ οὗτινος

[3, 22]   ἀτημέλητον καὶ ἀθεράπευτον. μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν ὑπὸ τῶν Τρώων ἀναιρεθέντες. ἂν δ´

[3, 22]   στερηθῆναι μοιχικοῦ γυναικαρίου; καταφρονηθῶμεν οὖν ὑπὸ τῶν Τρώων; τίνων ὄντων; φρονίμων

[3, 22]   δεῖξαι, μήτε τινὰ ἄλλον τρόπον ὑπὸ τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα ἢ συγχυθέντα.

[3, 24]   εἶτα φλυαρῆσαί τί ποτ´ ἐπαινούμενοι ὑπὸ τῶν φίλων, ὅ τι ἂν

[3, 22]   κατασκεψάμενον ἐλθόντ´ ἀπαγγεῖλαι τἀληθῆ μήθ´ ὑπὸ φόβου ἐκπλαγέντα, ὥστε τοὺς μὴ

[3, 13]   ἀφροσύνης ταῦτα ποιεῖ, ἡμεῖς δ´ ὑπὸ φρονήσεως δυστυχοῦμεν; Πᾶσα μεγάλη δύναμις

[3, 22]   ἀνθρώπους περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὑποδείξων αὐτοῖς, ὅτι πεπλάνηνται καὶ ἀλλαχοῦ

[3, 24]   οὐκ αἰσχύνῃ πορευόμενος, ὅταν δέῃ ὑποδημάτων, οὐδ´ ἐπὶ τὰς τοῦ κηπουροῦ,

[3, 26]   σχῇς ἄλλον ὀψωνητήν, ἄλλον τὸν ὑποδήσοντα, ἄλλον τὸν ἐνδύσοντα, ἄλλους τοὺς

[3, 2]   λόγων δεῖ ἀναστρέφεσθαι· ἴδωμεν, πῶς ὑπόθεσίν τις λαβὼν εἰς οὐδὲν ἄτοπον

[3, 24]   ἵν´ ἀναλύσῃς ἑκτικώτερον ἢ ἐφοδεύσης ὑποθετικούς; καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν

[3, 24]   ἐμπορίαν, συλλογισμοὺς καὶ μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς· κἄν σοι φανῇ, ἐν τῇ

[3, 2]   τὸν τρίτον· μεταπίπτοντας, ἠρωτῆσθαι περαίνοντας, ὑποθετικούς, ψευδομένους. (Δεῖ γάρ, φησίν, καὶ

[3, 22]   τὴν διεξαγωγήν; ὅμως δ´ ἂν ὑποθώμεθα, οὐδὲν κωλύσει καὶ γῆμαι αὐτὸν

[3, 24]   σά, τὸ κρῖναι καλῶς, τὸ ὑπολαβεῖν, τὸ ὁρμῆσαι, τὸ ὀρεχθῆναι, τὸ

[3, 20]   οὖν περὶ πενίας ὃ δεῖ ὑπολάβω, ἂν περὶ νόσου, ἂν περὶ

[3, 20]   ἂν ὃ δεῖ περὶ αὐτοῦ ὑπολάβω, πῶς ἔτι με βλάψει; οὐχὶ

[3, 14]   μηδενὸς προσδεῖσθαι, ἀπιστία δὲ τὸ ὑπολαμβάνειν μὴ δυνατὸν εἶναι εὐροεῖν τοσούτων

[3, 7]   καὶ τοῖς ἄλλοις ὑμῶν δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ τοῖς σωματικοῖς ἥδεσθαι

[3, 16]   ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε αὐταῖς. οὔ· ἀλλ´ ἔνθεν

[3, 16]   ὑπάγετε, μέχρις ἂν κηρίνας τὰς ὑπολήψεις ἔχητε. διὰ τοῦτο καὶ τῶν

[3, 16]   παγῶσιν ἐν ὑμῖν αἱ κομψαὶ ὑπολήψεις καὶ δυναμίν τινα περιποιήσησθε πρὸς

[3, 5]   ἀδελφόν, ἀλλὰ δι´ ἐμέ‘ ἔτι ὑπολογίζῃ νόσον; οὐκ οἶδας, ὅτι καὶ

[3, 8]   ποιεῖ. διὰ τί; ὅτι σε ὑπομενητικὸν ἐποίησεν, ὅτι μεγαλόψυχον, ὅτι ἀφεῖλεν

[3, 24]   εἰσιν. τοιοῦτόν τι καὶ σὺ ὑπομίμνῃσκε σεαυτόν, ὅτι θνητὸν φιλεῖς, οὐδὲν

[3, 24]   τοῖς θριαμβεύουσιν ἐφεστῶτες ὄπισθεν καὶ ὑπομιμνῄσκοντες, ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν. τοιοῦτόν τι

[3, 21]   ἐξηγουμένου ἀκούσωσιν; οὐ δεῖ αὐτοὺς ὑποστρέψαι ἀνεκτικούς, συνεργητικούς, ἀπαθεῖς, ἀταράχους, ἔχοντάς

[3, 7]   φαντασίαν λαμβάνει; τὴν ἡδονὴν δ´ ὑπόταξαι τούτοις ὡς διάκονον, ὡς ὑπηρέτιν,

[3, 24]   ἅμα δ´ ὡς τῷ θεῷ ὑποτεταγμένος. διὰ τοῦτο πᾶσα γῆ πατρὶς

[3, 24]   ἔτι οὗτος δοῦλός ἐστιν, τίνι ὑποτέτακται; εἰ δ´ ἡδέως ἐν Ἀθήναις

[3, 7]   ὡς ἀνθρώπων ἄρχων, ὁ κατεσκευακὼς ὑποτεταχότας αὐτῷ τὴν ὄρεξιν τὴν αὑτῶν,

[3, 24]   ἀνδρὶ ἀγαθῷ οὔτ´ ἀπολογούμενος οὐθ´ ὑποτιμώμενος οὔτ´ ἔτι πρόσθεν βουλεύων ἢ

[3, 22]   σύντασις, τῶν δ´ ἄλλων ἕνεκα ὕπτιος ῥέγκει· εἰρήνη πᾶσα. λῃστὴς προαιρέσεως

[3, 1]   τίνες αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι. Τοῦτό μοι ὕστερον ἂν ἐγκαλῇς, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι;

[3, 20]   ζήσας οὕτως ἀγεννῶς καὶ ἀθλίως; ὕστερον γὰρ οὐκ ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς

[3, 15]   ἅτε μηδὲν τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος, ὕστερον δ´ ἀναφανέντων τινῶν αἰσχρῶς ἀποστήσῃ.

[3, 15]   τὰ παιδία νῦν μὲν φιλόσοφος, ὕστερον δὲ τελώνης, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα

[3, 26]   τὰς πρώτας ἡμέρας ὑφελόμενοι εἶθ´ ὕστερον διὰ γῆς ἢ καὶ θαλάττης

[3, 24]   καὶ ἐπανορθοῦν ἐπειρᾶτο. καὶ πραθεὶς ὕστερον ἐν Κορίνθῳ διῆγεν οὕτως ὡς

[3, 10]   ἐστιν; ἐὰν νῦν μὴ ἐγγίσῃς, ὕστερον οὐκ ἐγγιεῖς; ἀλλὰ ὁ κόσμος

[3, 1]   τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον ἄν ποθ´ ὕστερον φρένας σχῇς, εὐλόγως μοι ἐγκαλέσεις·

[3, 22]   μὴ ἀποθάνωσιν; ναί, ἀλλ´ οὐχ´ ὑφ´ ἓν πάντες. τί οὖν διαφέρει;

[3, 23]   τοιαῦτα. ἕκαστον γὰρ τῶν γινομένων ὑφ´ ἡμῶν ἂν μὲν ἐπὶ μηδὲν

[3, 22]   φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον καὶ ὕφαινε· πόλεμος δ´ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι,

[3, 4]   φανερῷ δὲ μὴ πλεονέκτει μηδ´ ὑφάρπαζε τὸ κοινόν. εἰ δὲ μή,

[3, 26]   ὅσον πρὸς τὰς πρώτας ἡμέρας ὑφελόμενοι εἶθ´ ὕστερον διὰ γῆς ἢ

[3, 7]   ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ τινα ὑφεστάναι δεῖ οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, ἧς

Livre, Chap.
[3, 24]	γένει, οἷόν ἐστι χύτρα, οἷον	ὑάλινον	ποτήριον, ἵν´ ὅταν καταγῇ, μεμνημένος
[3, 22]	αὐτὸν λοιδορεῖ, οὐδεὶς τύπτει, οὐδεὶς	ὑβρίζει·	τὸ σωμάτιον δ´ αὐτοῦ δέδωκεν
[3, 24]	περιελθεῖν τὴν οἰκουμένην ὅλην ἀνθρώπων	ὕβριν	τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντα καὶ
[3, 20]	οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ βίου.	ὑγεία	ἀγαθόν, νόσος δὲ κακόν; οὔ,
[3, 20]	ἄνθρωπε. ἀλλὰ τί; τὸ καλῶς	ὑγιαίνειν	ἀγαθόν, τὸ κακῶς κακόν. (Ὥστε
[3, 10]	σοι ἀγαθὸν εἶπεν; ὅτε γὰρ	ὑγίαινες,	τί σοι ἦν ἀγαθόν; μηδ´
[3, 26]	βίον, ἐπεί τοι τὸν τῶν	ὑγιαινόντων	μάθε, πῶς οἱ δοῦλοι ζῶσιν,
[3, 5]	σου ἐπὶ τὸ κλινάριον· ἢ	ὑγιαίνων	ἄξιος εἶ ἐπὶ τοιούτου κατακεῖσθαι.
[3, 13]	ὡς ἄρρωστος, ἵνα ποθ´ ὡς	ὑγιαίνων	διαγάγῃς. ἀσίτησον, ὑδροπότησον· ἀπόσχου ποτὲ
[3, 24]	κἂν μηδεὶς αἰσθάνηται, ἀρκοῦ αὐτὸς	ὑγιαίνων	καὶ εὐδαιμονῶν. ~Πρὸς τοὺς ἀποπίπτοντας
[3, 23]	ἀλλ´ ἀλγήσαντας. ἔρχεσθε γὰρ οὐχ	ὑγιεῖς,	ἀλλ´ ὁ μὲν ὦμον ἐκβεβληκώς,
[3, 9]	ἀποτελούμενον. ἆρ´ οὖν πάντες ἔχομεν	ὑγιῆ	δόγματα καὶ σὺ καὶ ὁ
[3, 3]	ἡ αὐγὴ ἡ προσπίπτουσα τῷ	ὕδατι,	τοιοῦτον αἱ φαντασίαι. ὅταν οὖν
[3, 13]	εἰς πνευμάτιον, ὅσον ὑδατίου, εἰς	ὑδάτιον.	οὐδεὶς Ἅιδης οὐδ´ Ἀχέρων οὐδὲ
[3, 13]	ὅσον πνευματίου, εἰς πνευμάτιον, ὅσον	ὑδατίου,	εἰς ὑδάτιον. οὐδεὶς Ἅιδης οὐδ´
[3, 3]	Οἷόν ἐστιν ἡ λεκάνη τοῦ	ὕδατος,	τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἷον ἡ
[3, 13]	ποθ´ ὡς ὑγιαίνων διαγάγῃς. ἀσίτησον,	ὑδροπότησον·	ἀπόσχου ποτὲ παντάπασιν ὀρέξεως, ἵνα
[3, 3]	αἱ φαντασίαι. ὅταν οὖν τὸ	ὕδωρ	κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ ἡ
[3, 14]	ὕδωρ πίνεις, διὰ γὰρ τὸ	ὕδωρ	πίνειν; ἄνθρωπε, εἴ σοι {λυσιτελεῖ{
[3, 14]	ὕδωρ πίνω. διὰ γὰρ τοῦτο	ὕδωρ	πίνεις, διὰ γὰρ τὸ ὕδωρ
[3, 14]	γνῷς, τίς εἶ. Ὅταν τις	ὕδωρ	πίνῃ ἢ ποιῇ τι ἀσκητικόν,
[3, 14]	λέγει αὐτὸ πρὸς πάντας. ἐγὼ	ὕδωρ	πίνω. διὰ γὰρ τοῦτο ὕδωρ
[3, 26]	γὰρ τῷ Ἡρακλεῖ παρεῖχεν, τῷ	υἱεῖ	τῷ ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἄλλος ἐβασίλευεν
[3, 21]	ἀδελφὸν ἀγνώμονα, ἔνεγκε πατέρα, ἔνεγκε	υἱόν,	γείτονα, σύνοδον. ταῦτα ἡμῖν δεῖξον,
[3, 13]	οὔτε ὅλως ἢ ἀδελφὸν ἢ	υἱὸν	ἢ ἔγγονον ἢ συγγενῆ’ ταῦτα
[3, 24]	μωρὸς εἶ. οὕτως κἂν τὸν	υἱὸν	ἢ τὸν φίλον τότε ποθῇς,
[3, 13]	γοῦν ἀπολέσωμεν ἢ ἀδελφὸν ἢ	υἱὸν	ἢ φίλον, ᾧ προσαναπαυόμεθα, λέγομεν
[3, 18]	μή, ἀπώλεσας καὶ σὺ τὸν	υἱόν,	τὸν αἰδήμονα, τὸν γενναῖον. τί
[3, 2]	καὶ ἐπιθέτους ὡς εὐσεβῆ, ὡς	υἱόν,	ὡς ἀδελφόν, ὡς πατέρα, ὡς
[3, 8]	οὗ φαντασία καταληπτικὴ γίνεται. ὁ	υἱὸς	ἀπέθανε. τί ἐγένετο; ὁ υἱὸς
[3, 8]	ἡμῖν καὶ αὗται ἐρωτήματα. ὁ	υἱὸς	ἀπέθανε τοῦ δεῖνος. ἀπόκριναι ἀπροαίρετον,
[3, 8]	υἱὸς ἀπέθανε. τί ἐγένετο; ὁ	υἱὸς	ἀπέθανεν. ἄλλο οὐδέν; {οὐδ{ ε}
[3, 7]	μέχρι Κασσιόπης χειμῶνος μετὰ τοῦ	υἱοῦ	προπέμπων, ἵν´ ἡσθῇ τῇ σαρκί;
[3, 22]	πάντας ἀνθρώπους πεπαιδοποίηται, τοὺς ἄνδρας	υἱοὺς	ἔχει, τὰς γυναῖκας θυγατέρας· πᾶσιν
[3, 2]	γάρ, φησίν, καὶ ἐν ταῖς	ὕλαις	ταύταις γενόμενον διαφυλάξαι τὸ ἀνεξαπάτητον.
[3, 20]	παύσασθε, τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τὰς	ὕλας	θαυμάζοντες, παύσασθ´ ἑαυτοὺς δούλους ποιοῦντες
[3, 22]	οὐ φαντάζεσθε; ἐν ποίᾳ οὖν	ὕλῃ	δεῖ ζητεῖν τὸ εὔρουν καὶ
[3, 3]	{ἀπ} ἀλείπτου, ὁ ἀγρὸς γεωργοῦ	ὕλη·	ἔργον δὲ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ
[3, 22]	τὴν ἔνστασιν ταύτην· νῦν ἐμοὶ	ὕλη	ἐστὶν ἡ ἐμὴ διάνοια, ὡς
[3, 3]	παρελθὼν ἐπαίρεις τοὺς σιφάρους. ~Τίς	ὕλη	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸς τί
[3, 3]	καὶ πρὸς τί μάλιστ´ ἀσκητέον.	Ὕλη	τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ
[3, 7]	οὕτως καὶ ἀνθρώπου οὐ τὴν	ὕλην	δεῖ τιμᾶν, τὰ σαρκίδια, ἀλλὰ
[3, 4]	ἐμαυτοῦ προαίρεσιν ἐπὶ ταύτης τῆς	ὕλης	κατὰ φύσιν ἔχουσαν‘ ἐμοὶ παρ´
[3, 22]	ἐλεύθερον; μήποτε οὐδέν. καὶ τίς	ὑμᾶς	ἀναγκάσαι δύναται συγκαταθέσθαι τῷ ψευδεῖ
[3, 4]	οἱ πολλοὶ ἢ τοὺς ὑπερέχοντας	ὑμᾶς;	εἰς τίνας ἀπίδωσιν ἐλθόντες εἰς
[3, 23]	ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς	ὑμᾶς	εἰσιέναι’ ὥσπερ μειρακίῳ’ φησίν. ἔστι
[3, 16]	ἣ ἄνω κάτω θρυλεῖται. οὕτως	ὑμᾶς	οἱ ἰδιῶται νικῶσιν. πανταχοῦ γὰρ
[3, 4]	ἐλθόντες εἰς τὰ θέατρα ἢ	ὑμᾶς;	ὅρα πῶς ὁ ἐπίτροπος τοῦ
[3, 16]	ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν	ὑμᾶς	περιάγεσθαι. Διὰ τί οὖν ἐκεῖνοι
[3, 16]	ἄλλον ἀέρα καλῶς ποιοῦντες. καὶ	ὑμεῖς	ἀντεισαγάγετε ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν
[3, 16]	σαπρὰ ταῦτα ἀπὸ δογμάτων λαλοῦσιν,	ὑμεῖς	δὲ τὰ κομψὰ ἀπὸ τῶν
[3, 23]	λέγω νοημάτια καὶ ἐπιφωνημάτια, ἵν´	ὑμεῖς	ἐπαινέσαντές με ἐξέλθητε, ὁ μὲν
[3, 13]	διαγωγῆς. ἐγὼ οὖν, ἂν πλεύσητε	ὑμεῖς,	μέλλω καθήμενος κλαίειν ὅτι μόνος
[3, 9]	περισπώμενος; τούτου τί ἀνθρωπικώτερον ἔχω;	ὑμεῖς	ὅταν μηδὲν ἔχητε, ταράσσεσθε, εἰς
[3, 22]	πῶς δ´ ἐντυγχάνω τούτοις, οὓς	ὑμεῖς	φοβεῖσθε καὶ θαυμάζετε; οὐχ ὡς
[3, 23]	πολλοὶ δύνανται παρακολουθεῖν, μὰ τὴν	ὑμετέραν	σωτηρίαν’ Φιλόσοφος δ´ ἐπ´ ἀκρόασιν
[3, 7]	ἐκτός, σχεδὸν οὐδεὶς ἀντιλέγει· λοιπὸν	ὑμέτερόν	ἐστιν ἀποκρίνασθαι, τί ἐστι τὸ
[3, 16]	μέχρις ἂν οὖν παγῶσιν ἐν	ὑμῖν	αἱ κομψαὶ ὑπολήψεις καὶ δυναμίν
[3, 16]	τὸ αὑτοῦ τοὺς συνόντας; πόθεν	ὑμῖν;	ἀλλ´ ἀνάγκη ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν
[3, 1]	δείξωμεν καὶ τί προγράψωμεν; δείξω	ὑμῖν	ἄνδρα, ὃς θέλει μᾶλλον γυνὴ
[3, 2]	ἐστιν‘ ἔφη, ὁ δεῖνα· ἔδειξα	ὑμῖν	αὐτόν‘ ἄνθρωπος γὰρ δακτύλῳ οὐ
[3, 22]	καὶ ἤρχου; μή τι ὄρεξις	ὑμῖν	ἐκινδυνεύετο, μή τι ἔκκλισις, μή
[3, 22]	ὁρᾶτε, ὅτι ἔστι τι ἐν	ὑμῖν	ἐλεύθερον φύσει. ὀρέγεσθαι δ´ ἢ
[3, 21]	τίνων κατεξεράσεις. καὶ μὴν ἐγὼ	ὑμῖν	ἐξηγήσομαι τὰ Χρυσίππεια ὡς οὐδείς,
[3, 16]	τινα περιποιήσησθε πρὸς ἀσφάλειαν, συμβουλεύω	ὑμῖν	εὐλαβῶς τοῖς ἰδιώταις συγκαταβαίνειν· εἰ
[3, 23]	Ἀχιλλεὺς ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς θεοὺς	ὑμῖν,	καλὰ ὀνόματα καὶ πράγματα καταισχύνοντες,
[3, 23]	δὲ κεφαλαλγῶν. εἶτ´ ἐγὼ καθίσας	ὑμῖν	λέγω νοημάτια καὶ ἐπιφωνημάτια, ἵν´
[3, 22]	αὐτοῖς πολεμεῖτε; εἰ ἀφρόνων, τί	ὑμῖν	μέλει; Ἐν τίνι οὖν ἔστι
[3, 22]	ἄπολιν διεξάγειν εὐρόως; ἰδοὺ ἀπέσταλκεν	ὑμῖν	ὁ θεὸς τὸν δείξοντα ἔργῳ,
[3, 22]	ἠθέλετε, εὕρετε ἂν αὐτὸ ἐν	ὑμῖν	ὂν οὐδ´ ἂν ἔξω ἐπλάζεσθε
[3, 19]	αἴτιόν ἐστιν ἢ δόγμα, ὀμνύω	ὑμῖν	πάντας θεούς, ὅτι προεκόψαμεν. νῦν
[3, 23]	δεῦτε καὶ ἀκούσατέ μου ἀναγιγνώσκοντος	ὑμῖν‘	σκέψαι πρῶτον μὴ εἰκῇ αὐτὸ
[3, 20]	οὐκ ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς θεοὺς	ὑμῖν,	τὰς ὕλας θαυμάζοντες, παύσασθ´ ἑαυτοὺς
[3, 22]	δέ. τίσιν περὶ τούτου πιστεύσομεν;	ὑμῖν	τοῖς ἔξωθεν τὰ ἐκείνων βλέπουσιν
[3, 26]	μου τοῦτο τὸ ἔργον ἦν,	ὑμνεῖν	τὸν θεὸν καὶ αὐτὸν ἐπ´
[3, 24]	περὶ ἐμοῦ ζητοῦσιν καὶ ἐμὲ	ὑμνοῦσιν·	καὶ τούτου με ὁ Ζεὺς
[3, 26]	πείθομαι, ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα,	ὑμνῶν	αὐτοῦ τὰ ἔργα. καὶ γὰρ
[3, 7]	καὶ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖς ἄλλοις	ὑμῶν	δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ τοῖς
[3, 22]	ἢ παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι τίς	ὑμῶν	δύναται μὴ λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦς
[3, 16]	ὡς κηρὸς ἐν ἡλίῳ διατακήσεται,	ὑμῶν	εἴ τινα ἐν τῇ σχολῇ
[3, 22]	ἄφοβος, οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; πότε	ὑμῶν	εἶδέν μέ τις ἐν ὀρέξει
[3, 22]	πότ´ ἐνεκάλεσά τινι; μή τις	ὑμῶν	ἐσκυθρωπακότα με εἶδεν; πῶς δ´
[3, 5]	ἂν αὐτὸν ἀπήγαγεν· τίς οὖν	ὑμῶν	ἔχει ταύτην τὴν ἐπιβολήν; ἐπεί
[3, 5]	ἐπεινᾶτε καὶ ἀπεθνῄσκετε. εἴ τις	ὑμῶν	ἠράσθη κορασίου κομψοῦ, οἶδεν ὅτι
[3, 16]	περιάγεσθαι. Διὰ τί οὖν ἐκεῖνοι	ὑμῶν	ἰσχυρότεροι; ὅτι ἐκεῖνοι μὲν τὰ
[3, 16]	γελοιάζῃ, ἂν κακοηθίζηται; ἔχει τις	ὑμῶν	παρασκευὴν οἵαν ὁ κιθαριστικὸς τὴν
[3, 16]	ὑμεῖς ἀντεισαγάγετε ἄλλα ἔθη· πήξατε	ὑμῶν	τὰς ὑπολήψεις, ἐναθλεῖτε αὐταῖς. οὔ·
[3, 16]	νεκρά, καὶ σικχᾶναι ἔστιν ἀκούοντα	ὑμῶν	τοὺς προτρεπτικοὺς καὶ τὴν ἀρετὴν
[3, 7]	ἔφη, τοὺς ἰδιώτας ἡμᾶς παρ´	ὑμῶν	τῶν φιλοσόφων πυνθάνεσθαι, καθάπερ τοὺς
[3, 1]	νῦν πυνθάνομαι, πολὺ δὲ μάλιστα	ὑμῶν,	φησί, τῶν πολιτῶν, ὅτι ἐγγυτέρω
[3, 24]	βασιλεύς; πόθεν αὐτοῖς; τὸν γὰρ	ὑπ´	ἀνθρώπου μέλλοντα ἡττᾶσθαι πολὺ πρότερον
[3, 23]	ποῖος ἰατρὸς παρακαλεῖ, ἵνα τις	ὑπ´	αὐτοῦ θεραπευθῇ; καίτοι νῦν ἀκούω
[3, 4]	Δία οὐ λοιδοροῦσιν, ὅταν ἐμποδίζωνται	ὑπ´	αὐτοῦ; οἱ ναῦται οὐ λοιδοροῦσι;
[3, 24]	ἐζήτησάς τινι συμβαλεῖν, ἵν´ ὠφεληθῇς	ὑπ´	αὐτοῦ; ποίαν ὠφέλειαν; συλλογισμοὺς ἵν´
[3, 23]	ἤρχοντο πρὸς αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις	ὑπ´	αὐτοῦ συσταθῆναι κἀκεῖνος ἀπῆγεν καὶ
[3, 21]	τὰ συμπίπτοντα καλῶς καὶ κοσμεῖσθαι	ὑπ´	αὐτῶν; καὶ πόθεν σοι μεταδιδόναι
[3, 22]	ἐνδέχεται δίχα τῶν θαυμαζομένων εἶναι	ὑπ´	αὐτῶν καλὸν καὶ ἀγαθόν, ἀλλὰ
[3, 13]	ἕξω, οὐ σποδόν; ἀλλ´ ἐκεῖνα	ὑπ´	ἀφροσύνης ταῦτα ποιεῖ, ἡμεῖς δ´
[3, 23]	καὶ ἐκκλίσει κατὰ φύσιν ἀναστρέφῃ;	ὕπαγε,	ἄλλον πεῖθε. τὸν δεῖνα δὲ
[3, 22]	τούτων αὐτὸν ἐκφοβῇ, λέγει αὐτῷ	ὕπαγε,	ζήτει τὰ παιδία· ἐκείνοις τὰ
[3, 21]	ἐλθόντες ἀκούσατέ μου σχόλια λέγοντος’	ὕπαγε,	ζήτει τίνων κατεξεράσεις. καὶ μὴν
[3, 22]	σώματα τῶν ἀνθρώπων θερμαίνειν συμμέτρως·	ὕπαγε,	περιέρχου καὶ οὕτως διακίνει ἀπὸ
[3, 22]	ὁ Ἕκτωρ λέγει τῇ Ἀνδρομάχῃ·	ὕπαγε‘	φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον καὶ
[3, 16]	ἀπὸ τοῦ ἡλίου πού ποτε	ὑπάγετε,	μέχρις ἂν κηρίνας τὰς ὑπολήψεις
[3, 22]	ἀπῆλθεν, ἀπώλεσε τὸν Κυνικόν, τὸν	ὕπαιθρον,	τὸν ἐλεύθερον, ἦρκταί τι τῶν
[3, 22]	ἡ ἀφελὴς καὶ λιτὴ καὶ	ὕπαιθρος	δίαιτα οὐδὲ τὸ σῶμα λυμαίνεται·
[3, 22]	δὲ μή, γυμνὸς καὶ ἐν	ὑπαίθρῳ	ἀσχημονήσει. τοῦτο οἰκία ἐστὶν αὐτῷ,
[3, 22]	πρὸς αὐτὸν ἐλθεῖν ὥστε νοσοκομηθῆναι	ὑπακούσει,	Ποῦ δὲ φίλον μοι δώσεις
[3, 3]	σοι ὕπατος; ἔπαγε τὸν κανόνα.	ὑπατεία	ποῖόν τι ἐστίν; ἀπροαίρετον ἢ
[3, 22]	στένωσιν, ὅταν δι´ αὐτὰς τὰς	ὑπατείας	καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν
[3, 14]	σοῦ· ὁ γὰρ πατήρ μου	ὑπατικός	ἐστιν. ἄλλος λέγει ἐγὼ δεδημάρχηκα,
[3, 3]	ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν ἀπώλετο‘ ἂν	ὕπατον,	μακάριος‘ ἂν ἐξωρισμένον, ταλαίπωρος‘ ἂν
[3, 3]	ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ σοι	ὕπατος;	ἔπαγε τὸν κανόνα. ὑπατεία ποῖόν
[3, 22]	ἔδει τοὺς δὶς καὶ τρὶς	ὑπάτους	εὐδαίμονας εἶναι· οὐκ εἰσὶ δέ.
[3, 18]	σοί τις ἀγγεῖλαι, ὅτι κακῶς	ὑπέλαβες	ἢ κακῶς ὠρέχθης; (Οὐδαμῶς. (Ἀλλ´
[3, 8]	ἐπὶ τούτοις. προαιρετικόν, κακόν. γενναίως	ὑπέμεινεν.	προαιρετικόν, ἀγαθόν. κἂν οὕτως ἐθιζώμεθα,
[3, 24]	τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν,	ὑπὲρ	ἀνθρώπων, διὰ τί μὴ ἀπέλθῃς;
[3, 22]	ὅταν {ἴδῃ{ ς} ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν	ὑπὲρ	ἀνθρώπων καὶ πεπόνηκεν καὶ καθαρὸς
[3, 24]	οὐχ ὑπὲρ εὐσταθείας ἀπεδήμεις, οὐχ	ὑπὲρ	ἀταραξίας, οὐχ ἵν´ ἀβλαβὴς γενόμενος
[3, 25]	ἔξεστι δὲ κακοδαιμονεστάτῳ εἶναι, ἀλλ´	ὑπὲρ	αὐτῆς εὐτυχίας καὶ εὐδαιμονίας. τί
[3, 12]	ἀπέχεσθαι καὶ πλακουνταρίου. εἶτά ποτε	ὑπὲρ	δοκιμασίας, εἰ ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως
[3, 24]	ταῦτα μαθὼν ἐπανέλθῃς; ὥστ´ οὐχ	ὑπὲρ	εὐσταθείας ἀπεδήμεις, οὐχ ὑπὲρ ἀταραξίας,
[3, 2]	ἐν οἰνώσει μηδὲ μελαγχολῶντος. (Τοῦτο	ὑπὲρ	ἡμᾶς, φησίν, ἐστίν. (Οἱ δὲ
[3, 25]	καὶ πληγὰς ληπτέον· οὐ γὰρ	ὑπὲρ	πάλης καὶ παγκρατίου ὁ ἀγὼν
[3, 24]	{Εἰ{ ς} τοῦτο αἱρεῖ λόγος,	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος, ὑπὲρ τῶν συγγενῶν,
[3, 12]	ἡδονήν· ἀνατοιχήσω ἐπὶ τὸ ἐναντίον	ὑπὲρ	τὸ μέτρον τῆς ἀσκήσεως ἕνεκα.
[3, 12]	γυμνάσω πρὸς τοῦτο τὰς φαντασίας	ὑπὲρ	τοῦ ἀποστῆναι τὴν ἔκκλισιν ἀπὸ
[3, 12]	ἄρα, καθήσεις εὐκαίρως αὐτὸς σαυτὸν	ὑπὲρ	τοῦ γνῶναι, εἰ ὁμοίως ἡττῶσίν
[3, 24]	ἥμερος ἦν καὶ φιλάνθρωπος, ὥστε	ὑπὲρ	τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων τοσούτους
[3, 9]	καὶ ἐπιφανεστέρου, πότε οὕτως ἔπλευσας	ὑπὲρ	τοῦ τὰ δόγματα ἐπισκέψασθαι τὰ
[3, 1]	εἶναι ἀνάγκη, κἂν πάντα μηχανᾷ	ὑπὲρ	τοῦ φαίνεσθαί σε καλόν. Ἐντεῦθεν
[3, 24]	αἱρεῖ λόγος, ὑπὲρ τῆς πατρίδος,	ὑπὲρ	τῶν συγγενῶν, ὑπὲρ ἀνθρώπων, διὰ
[3, 24]	οὐδὲ ταῦτα ὀκνεῖν δεῖ φθέγγεσθαι	ὑπὲρ	φυλακῆς τῶν πραγμάτων. δύσφημον δέ
[3, 4]	μιμήσασθαι οἱ πολλοὶ ἢ τοὺς	ὑπερέχοντας	ὑμᾶς; εἰς τίνας ἀπίδωσιν ἐλθόντες
[3, 22]	παραδίδωσιν. ὅταν {ἴδῃ{ ς} ὅτι	ὑπερηγρύπνηκεν	ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ πεπόνηκεν καὶ
[3, 22]	σοι δόξῃ, τὸν θεόν σοι,	ὑπέρθου	καὶ ἰδού σοι πρῶτον τὴν
[3, 3]	ἀλλ´ ἐγὼ τὸ ἐμὸν ἀγαθὸν	ὑπερίδω,	ἵνα σὺ σχῇς, καὶ παραχωρήσω
[3, 20]	ἀλείπτης καλῶς ποιῶν λέγει ἆρον	ὕπερον	ἀμφοτέραις’ καὶ ὅσῳ βαρύτερός ἐστιν
[3, 12]	στέγην δερματίνην καὶ ὅλμον καὶ	ὕπερον	περιφέρειν; ἄνθρωπε, ἄσκησον, εἰ γοργὸς
[3, 24]	οὔτε κατὰ τὴν τοῦ ἤθους	ὑπεροχήν.	τέταξαι ἐν πόλει ἡγεμονίᾳ καὶ
[3, 23]	τὸν Πᾶνα καὶ τὰς Νύμφας.	ὑπερφυῶς.	εἶτά μοι λέγεις, ἐν ὀρέξει
[3, 10]	μηδ´ ἂν εἴπῃ κομψῶς ἔχεις’	ὑπερχαίρειν·	τί γάρ σοι ἀγαθὸν εἶπεν;
[3, 24]	τοὺς ἄλλους χρώμενος. εἰς τοιαύτην	ὑπηρεσίαν	κατατεταγμένος ἔτι φροντίζω, ποῦ εἰμι
[3, 24]	σὺ ἠθέλησας, ὡς ἐλεύθερος, ὡς	ὑπηρέτης	σός, ὡς ᾐσθημένος σου τῶν
[3, 22]	ἀδελφὸς καὶ τοῦ κοινοῦ πατρὸς	ὑπηρέτης	τοῦ Διός. Ἄν σοι δόξῃ,
[3, 22]	ὡς φίλος τοῖς θεοῖς, ὡς	ὑπηρέτης,	ὡς μετέχων τῆς ἀρχῆς τοῦ
[3, 7]	ὑπόταξαι τούτοις ὡς διάκονον, ὡς	ὑπηρέτιν,	ἵνα προθυμίας ἐκκαλέσηται, ἵν´ ἐν
[3, 24]	ἀποδημεῖν ἄρχοντα ἢ ἀρχόμενον ἢ	ὑπηρετοῦντά	τινι ἀρχῇ ἢ στρατευόμενον ἢ
[3, 24]	δὲ μισεῖ τὸν ἄριστον τῶν	ὑπηρετῶν	τῶν ἑαυτοῦ; οὐδ´ ἀμελῶν, ὅς
[3, 13]	δὲ λόγος ὁ τῶν φιλοσόφων	ὑπισχνεῖται	καὶ ἀπὸ τούτων εἰρήνην παρέχειν.
[3, 2]	τούτων ἀσφάλειαν, ἵνα μηδ´ ἐν	ὕπνοις	λάθῃ τις ἀνεξέταστος παρελθοῦσα φαντασία
[3, 10]	κοίτῃ τὰ περὶ κοίτης. μηδ´	ὕπνον	μαλακοῖσιν ἐπ´ ὄμμασι προσδέξασθαι, πρὶν
[3, 22]	καθαρώτερον δ´ αὐτὸν ἔτι ὁ	ὕπνος	ἀφῆκεν, ἐντεθύμηται δ´, ὅσα ἐντεθύμηται
[3, 26]	οὕτως τύχῃ, ἐκείνους δὲ διαρραγέντας	ὑπὸ	ἀπεψιῶν καὶ μέθης; τίνα πώποτ´
[3, 25]	τῷ μηδέποτε ἀπειπόντι. μόνον μὴ	ὑπὸ	ἔθους τοῦ αὐτοῦ ἡδέως αὐτὸ
[3, 22]	γυμνάζει; ἀλλ´ ὁ μὲν Ἡρακλῆς	ὑπὸ	Εὐρυσθέως γυμναζόμενος οὐκ ἐνόμιζεν ἄθλιος
[3, 24]	ἀγαθὸν καὶ εὐδαίμονα; πρὸς ταῦτα	ὑπὸ	θεῶν εἰς τὴν πόλιν ταύτην
[3, 22]	τοὺς ἀκοσμοῦντας κολάζῃ. ἐὰν δ´	ὑπὸ	μάλης ἔχων πλακουντάριον ἐπιτιμᾷς ἄλλοις,
[3, 15]	ἐπιθυμίας, ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν οἰκείων,	ὑπὸ	παιδαρίου καταφρονηθῆναι, ὑπὸ τῶν ἀπαντώντων
[3, 3]	τοὺς θεούς. νῦν δ´ εὐθὺς	ὑπὸ	πάσης φαντασίας κεχηνότες λαμβανόμεθα καὶ
[3, 22]	πάντων κήδεται. ἢ σὺ δοκεῖς	ὑπὸ	περιεργίας λοιδορεῖσθαι τοῖς ἀπαντῶσιν; ὡς
[3, 22]	οὗτοι δὲ πρόβατά εἰσιν οἱ	ὑπὸ	σοῦ ἀρχόμενοι. τί δὲ καὶ
[3, 22]	ἔξωθεν τὰ ἐκείνων βλέπουσιν καὶ	ὑπὸ	τῆς φαντασίας περιλαμπομένοις ἢ αὐτοῖς
[3, 24]	ἐστὶ καὶ πόθεν ἐλήλυθεν καὶ	ὑπὸ	τίνος γέγονεν, πρὸς μόνῳ τούτῳ
[3, 9]	ἐφαίνετο; ποῦ δ´ ἂν ἠνέσχου	ὑπό	τινος ἐξεταζόμενος, ὅτι πονηρὰ ἔχεις
[3, 24]	ποθοῦσι τὰ πρῶτα. (Ναί· ἀλλ´	ὑπὸ	τοῦ ἄλογα εἶναι πάσχει αὐτά.
[3, 1]	ἐπειδὴ εἰς ταύτην τὴν τάξιν	ὑπὸ	τοῦ δαιμονίου, ὥς φησιν αὐτός,
[3, 22]	πάντα τὰ προσταττόμενα· οὗτος δ´	ὑπὸ	τοῦ Διὸς ἀθλούμενος καὶ γυμναζόμενος
[3, 13]	γὰρ αὐτῷ ταύτην κηρύξαι; ἀλλ´	ὑπὸ	τοῦ θεοῦ κεκηρυγμένην διὰ τοῦ
[3, 13]	τις ἔχων {οὐχὶ} κεκηρυγμένην οὐχ	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος (πόθεν γὰρ αὐτῷ
[3, 22]	ὅτι τὸ χεῖρον ἀνάγκη νικᾶσθαι	ὑπὸ	τοῦ κρείττονος, ὅπου χεῖρόν ἐστιν,
[3, 22]	ἔφη, καὶ παῖδες προηγουμένως παραληφθήσονται	ὑπὸ	τοῦ Κυνικοῦ; (Ἄν μοι σοφῶν,
[3, 15]	τῶν οἰκείων, ὑπὸ παιδαρίου καταφρονηθῆναι,	ὑπὸ	τῶν ἀπαντώντων καταγελασθῆναι, ἐν παντὶ
[3, 10]	μέμψασθαι, μὴ ἄνθρωπον, μὴ θλιβῆναι	ὑπὸ	τῶν γινομένων, εὖ καὶ καλῶς
[3, 12]	λοιπὸν ὅσα τῷ σώματι προσάγεται	ὑπὸ	τῶν γυμναζόντων αὐτό, ἂν μὲν
[3, 24]	ἐπὶ ἀτυχίᾳ καὶ κακοδαιμονίᾳ δέδοται	ὑπὸ	τῶν θεῶν, ἵν´ ἄθλιοι, ἵνα
[3, 16]	συνόντας; πόθεν ὑμῖν; ἀλλ´ ἀνάγκη	ὑπὸ	τῶν ἰδιωτῶν ὑμᾶς περιάγεσθαι. Διὰ
[3, 21]	τοῦ βίου κατεστάθη πάντα ταῦτα	ὑπὸ	τῶν παλαιῶν. σὺ δ´ ἐξαγγέλλεις
[3, 24]	ἀνθρώπου μέλλοντα ἡττᾶσθαι πολὺ πρότερον	ὑπὸ	τῶν πραγμάτων δεῖ ἡττᾶσθαι’ οὗτινος
[3, 22]	ἀτημέλητον καὶ ἀθεράπευτον. μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν	ὑπὸ	τῶν Τρώων ἀναιρεθέντες. ἂν δ´
[3, 22]	στερηθῆναι μοιχικοῦ γυναικαρίου; καταφρονηθῶμεν οὖν	ὑπὸ	τῶν Τρώων; τίνων ὄντων; φρονίμων
[3, 22]	δεῖξαι, μήτε τινὰ ἄλλον τρόπον	ὑπὸ	τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα ἢ συγχυθέντα.
[3, 24]	εἶτα φλυαρῆσαί τί ποτ´ ἐπαινούμενοι	ὑπὸ	τῶν φίλων, ὅ τι ἂν
[3, 22]	κατασκεψάμενον ἐλθόντ´ ἀπαγγεῖλαι τἀληθῆ μήθ´	ὑπὸ	φόβου ἐκπλαγέντα, ὥστε τοὺς μὴ
[3, 13]	ἀφροσύνης ταῦτα ποιεῖ, ἡμεῖς δ´	ὑπὸ	φρονήσεως δυστυχοῦμεν; Πᾶσα μεγάλη δύναμις
[3, 22]	ἀνθρώπους περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν	ὑποδείξων	αὐτοῖς, ὅτι πεπλάνηνται καὶ ἀλλαχοῦ
[3, 24]	οὐκ αἰσχύνῃ πορευόμενος, ὅταν δέῃ	ὑποδημάτων,	οὐδ´ ἐπὶ τὰς τοῦ κηπουροῦ,
[3, 26]	σχῇς ἄλλον ὀψωνητήν, ἄλλον τὸν	ὑποδήσοντα,	ἄλλον τὸν ἐνδύσοντα, ἄλλους τοὺς
[3, 2]	λόγων δεῖ ἀναστρέφεσθαι· ἴδωμεν, πῶς	ὑπόθεσίν	τις λαβὼν εἰς οὐδὲν ἄτοπον
[3, 24]	ἵν´ ἀναλύσῃς ἑκτικώτερον ἢ ἐφοδεύσης	ὑποθετικούς;	καὶ διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν
[3, 24]	ἐμπορίαν, συλλογισμοὺς καὶ μεταπίπτοντας καὶ	ὑποθετικούς·	κἄν σοι φανῇ, ἐν τῇ
[3, 2]	τὸν τρίτον· μεταπίπτοντας, ἠρωτῆσθαι περαίνοντας,	ὑποθετικούς,	ψευδομένους. (Δεῖ γάρ, φησίν, καὶ
[3, 22]	τὴν διεξαγωγήν; ὅμως δ´ ἂν	ὑποθώμεθα,	οὐδὲν κωλύσει καὶ γῆμαι αὐτὸν
[3, 24]	σά, τὸ κρῖναι καλῶς, τὸ	ὑπολαβεῖν,	τὸ ὁρμῆσαι, τὸ ὀρεχθῆναι, τὸ
[3, 20]	οὖν περὶ πενίας ὃ δεῖ	ὑπολάβω,	ἂν περὶ νόσου, ἂν περὶ
[3, 20]	ἂν ὃ δεῖ περὶ αὐτοῦ	ὑπολάβω,	πῶς ἔτι με βλάψει; οὐχὶ
[3, 14]	μηδενὸς προσδεῖσθαι, ἀπιστία δὲ τὸ	ὑπολαμβάνειν	μὴ δυνατὸν εἶναι εὐροεῖν τοσούτων
[3, 7]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὑμῶν δόγμασιν.	ὑπολείπεται	λοιπὸν ἐπὶ τοῖς σωματικοῖς ἥδεσθαι
[3, 16]	ἄλλα ἔθη· πήξατε ὑμῶν τὰς	ὑπολήψεις,	ἐναθλεῖτε αὐταῖς. οὔ· ἀλλ´ ἔνθεν
[3, 16]	ὑπάγετε, μέχρις ἂν κηρίνας τὰς	ὑπολήψεις	ἔχητε. διὰ τοῦτο καὶ τῶν
[3, 16]	παγῶσιν ἐν ὑμῖν αἱ κομψαὶ	ὑπολήψεις	καὶ δυναμίν τινα περιποιήσησθε πρὸς
[3, 5]	ἀδελφόν, ἀλλὰ δι´ ἐμέ‘ ἔτι	ὑπολογίζῃ	νόσον; οὐκ οἶδας, ὅτι καὶ
[3, 8]	ποιεῖ. διὰ τί; ὅτι σε	ὑπομενητικὸν	ἐποίησεν, ὅτι μεγαλόψυχον, ὅτι ἀφεῖλεν
[3, 24]	εἰσιν. τοιοῦτόν τι καὶ σὺ	ὑπομίμνῃσκε	σεαυτόν, ὅτι θνητὸν φιλεῖς, οὐδὲν
[3, 24]	τοῖς θριαμβεύουσιν ἐφεστῶτες ὄπισθεν καὶ	ὑπομιμνῄσκοντες,	ὅτι ἄνθρωποί εἰσιν. τοιοῦτόν τι
[3, 21]	ἐξηγουμένου ἀκούσωσιν; οὐ δεῖ αὐτοὺς	ὑποστρέψαι	ἀνεκτικούς, συνεργητικούς, ἀπαθεῖς, ἀταράχους, ἔχοντάς
[3, 7]	φαντασίαν λαμβάνει; τὴν ἡδονὴν δ´	ὑπόταξαι	τούτοις ὡς διάκονον, ὡς ὑπηρέτιν,
[3, 24]	ἅμα δ´ ὡς τῷ θεῷ	ὑποτεταγμένος.	διὰ τοῦτο πᾶσα γῆ πατρὶς
[3, 24]	ἔτι οὗτος δοῦλός ἐστιν, τίνι	ὑποτέτακται;	εἰ δ´ ἡδέως ἐν Ἀθήναις
[3, 7]	ὡς ἀνθρώπων ἄρχων, ὁ κατεσκευακὼς	ὑποτεταχότας	αὐτῷ τὴν ὄρεξιν τὴν αὑτῶν,
[3, 24]	ἀνδρὶ ἀγαθῷ οὔτ´ ἀπολογούμενος οὐθ´	ὑποτιμώμενος	οὔτ´ ἔτι πρόσθεν βουλεύων ἢ
[3, 22]	σύντασις, τῶν δ´ ἄλλων ἕνεκα	ὕπτιος	ῥέγκει· εἰρήνη πᾶσα. λῃστὴς προαιρέσεως
[3, 1]	τίνες αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι. Τοῦτό μοι	ὕστερον	ἂν ἐγκαλῇς, τί ἕξω ἀπολογήσασθαι;
[3, 20]	ζήσας οὕτως ἀγεννῶς καὶ ἀθλίως;	ὕστερον	γὰρ οὐκ ἀπέθανεν; παύσασθε, τοὺς
[3, 15]	ἅτε μηδὲν τῶν ἑξῆς ἐντεθυμημένος,	ὕστερον	δ´ ἀναφανέντων τινῶν αἰσχρῶς ἀποστήσῃ.
[3, 15]	τὰ παιδία νῦν μὲν φιλόσοφος,	ὕστερον	δὲ τελώνης, εἶτα ῥήτωρ, εἶτα
[3, 26]	τὰς πρώτας ἡμέρας ὑφελόμενοι εἶθ´	ὕστερον	διὰ γῆς ἢ καὶ θαλάττης
[3, 24]	καὶ ἐπανορθοῦν ἐπειρᾶτο. καὶ πραθεὶς	ὕστερον	ἐν Κορίνθῳ διῆγεν οὕτως ὡς
[3, 10]	ἐστιν; ἐὰν νῦν μὴ ἐγγίσῃς,	ὕστερον	οὐκ ἐγγιεῖς; ἀλλὰ ὁ κόσμος
[3, 1]	τὸ περιιδεῖν ἀνεπανόρθωτον ἄν ποθ´	ὕστερον	φρένας σχῇς, εὐλόγως μοι ἐγκαλέσεις·
[3, 22]	μὴ ἀποθάνωσιν; ναί, ἀλλ´ οὐχ´	ὑφ´	ἓν πάντες. τί οὖν διαφέρει;
[3, 23]	τοιαῦτα. ἕκαστον γὰρ τῶν γινομένων	ὑφ´	ἡμῶν ἂν μὲν ἐπὶ μηδὲν
[3, 22]	φησίν, μᾶλλον εἰς οἶκον καὶ	ὕφαινε·	πόλεμος δ´ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι,
[3, 4]	φανερῷ δὲ μὴ πλεονέκτει μηδ´	ὑφάρπαζε	τὸ κοινόν. εἰ δὲ μή,
[3, 26]	ὅσον πρὸς τὰς πρώτας ἡμέρας	ὑφελόμενοι	εἶθ´ ὕστερον διὰ γῆς ἢ
[3, 7]	ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ τινα	ὑφεστάναι	δεῖ οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, ἧς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/06/2007