Livre, Chap.
[3, 5]	λέγει; ὥσπερ ἄλλος τις‘ φησίν,	{χαίρει{	ν} τὸν ἀγρὸν τὸν αὑτοῦ
[3, 22]	ἢ δοκεῖ σοι, ὅτι, ἂν	χαίρειν	αὐτῷ λέγῃ προσερχόμενος, φίλος ἐστὶν
[3, 1]	Λάιος; οὐκ ἀπελθὼν καὶ μεθυσθεὶς	χαίρειν	εἶπεν τῷ χρησμῷ; τί οὖν;
[3, 24]	καὶ λοιπὸν ἐν αὐτοῖς οἷς	χαίρεις	τινί, τὰς ἐναντίας φαντασίας σαυτῷ
[3, 24]	ἄνθρωπε, εἰς φυλακήν σε δεῖ	χαίροντα	ἀπιέναι, σπεύδοντα, φθάνοντα τοὺς ἀπάγοντας.
[3, 24]	δ´ ἀπαλλάττεσθαι, τοῖς μὲν συνοῦσι	χαίροντας,	τοῖς δ´ ἀπαλλαττομένοις μὴ ἀχθομένους.
[3, 1]	ἄρεσον. ναί· ἀλλὰ τοῖς λείοις	χαίρουσιν.	οὐκ ἀπάγξῃ; καὶ εἰ τοῖς
[3, 5]	ἵππον, οὕτως ἐγὼ καθ´ ἡμέραν	χαίρω	παρακολουθῶν ἐμαυτῷ βελτίονι γινομένῳ‘ (Πρὸς
[3, 5]	πένης ἐγενόμην σου θέλοντος, ἀλλὰ	χαίρων.	οὐκ ἦρξα, ὅτι σὺ οὐκ
[3, 22]	πρὸς Φίλιππον μετὰ τὴν ἐν	Χαιρωνείᾳ	μάχην κατάσκοπος εἶναι. τῷ γὰρ
[3, 1]	σοι αἱ γυναῖκες αἱ ἀκόλαστοι	χαίρωσιν;	τοιοῦτόν σε θῶμεν πολίτην Κορινθίων,
[3, 22]	πολλὰς ἐκ κεφαλῆς προθελύμνους ἕλκετο	χαίτας.	καὶ αὐτὸς τί λέγει; πλάζομαι
[3, 4]	σπούδαζε· εἰ δὲ δεῖ, τί	χαλεπαίνεις,	εἴ σε ἐμιμήσαντο; τίνας γὰρ
[3, 8]	φιλόσοφος εἶναι παρόντος ποτέ μου	χαλεπήνας	τοῖς ἰδίοις, ὡς ἀνήκεστα πάσχων,
[3, 23]	εἰ τέκτων, τοιαῦτα ἕξεις· εἰ	χαλκεύς,	τοιαῦτα. ἕκαστον γὰρ τῶν γινομένων
[3, 26]	νύκτας καὶ τὰς ἡμέρας καὶ	χαμαὶ	ἐρριμμένοι καὶ ὅσον αὐτὸ τὸ
[3, 22]	ἄοικός εἰμι, ἄπολις, ἀκτήμων, ἄδουλος·	χαμαὶ	κοιμῶμαι· οὐ γυνή, οὐ παιδία,
[3, 24]	οὐ τάφρον σκάψει τις, οὐ	χάρακα	περιβαλεῖ, οὐκ ἀγρυπνήσει, οὐ κινδυνεύσει,
[3, 22]	δεσπότην; Ἴδε κυνικαὶ φωναί, ἴδε	χαρακτήρ,	ἴδ´ ἐπιβολή. οὔ· ἀλλὰ πηρίδιον
[3, 23]	οὖν; οὐκ ἔστιν ὁ προτρεπτικὸς	χαρακτήρ;	(Τίς γὰρ οὐ λέγει; ὡς
[3, 22]	οὐδὲ φανταζόμεθα κατ´ ἀξίαν τὸν	χαρακτῆρα	τὸν Διογένους, ἀλλ´ εἰς τοὺς
[3, 22]	καὶ ἀγωγόν. Δεῖ δὲ καὶ	χάριν	πολλὴν προσεῖναι φυσικὴν τῷ Κυνικῷ
[3, 5]	ἀπελθεῖν ἐκ τῆς πανηγύρεως· ἄπειμι,	χάριν	σοι ἔχω πᾶσαν, ὅτι ἠξίωσάς
[3, 19]	ἡ τιτθή, εἴ ποτε προσεπταίσαμεν	χάσκοντες,	οὐχὶ ἡμῖν ἐπέπλησσεν, ἀλλὰ τὸν
[3, 23]	Οὕτως οὖν κακῶς διακείμενος καὶ	χάσκων	περὶ τοὺς ἐπαινέσοντας καὶ ἀριθμῶν
[3, 24]	ἀναναγκάστως καὶ ἀναστάντες ἐφ´ ἡσυχίας	χασμήσασθαι	καὶ τὸ πρόσωπον ἀποπλῦναι, εἶτα
[3, 16]	δὲ τὰ κομψὰ ἀπὸ τῶν	χειλῶν·	διὰ τοῦτο ἄτονά ἐστι καὶ
[3, 24]	σῦκον ἐπιποθεῖς. οἷον γάρ ἐστι	χειμὼν	πρὸς σῦκον, τοιοῦτόν ἐστι πᾶσα
[3, 24]	ὥρᾳ τοῦ ἔτους· ἂν δὲ	χειμῶνος	ἐπιποθῇς, μωρὸς εἶ. οὕτως κἂν
[3, 9]	ἀνέρχῃ; τὸ δόγμα. καὶ μετὰ	χειμῶνος	καὶ κινδύνου καὶ ἀναλωμάτων; (Ἀνάγκη
[3, 7]	ταύτην Μάξιμος ἔπλευσεν μέχρι Κασσιόπης	χειμῶνος	μετὰ τοῦ υἱοῦ προπέμπων, ἵν´
[3, 24]	οὐ δέδοταί σοι, ἴσθι, ὅτι	χειμῶνος	σῦκον ἐπιποθεῖς. οἷον γάρ ἐστι
[3, 24]	ἔστω, διαλεχθήσομαι. ἀλλὰ καὶ τὴν	χεῖρα	δεῖ καταφιλῆσαι καὶ θωπεῦσαι δι´
[3, 15]	τῷ ἀγῶνι παρορύσσεσθαι, ἔστιν ὅτε	χεῖρα	ἐκβαλεῖν, σφυρὸν στρέψαι, πολλὴν ἁφὴν
[3, 9]	τοῦτο συμβαίνει· ἂν πληρώσῃ τὴν	χεῖρα,	ἐξενεγκεῖν οὐ δύναται, εἶτα κλάει.
[3, 9]	εἰς στενόβρογχον κεράμιον καθιεῖσιν τὴν	χεῖρα	καὶ ἐκφέρουσιν ἰσχαδοκάρυα τοῦτο συμβαίνει·
[3, 7]	πῶς κριτὴς ἐγένου; τὴν τίνος	χεῖρα	καταφιλήσας, τὴν Συμφόρου ἢ τὴν
[3, 26]	δύνασθαι, σὺ δ´ ὁλόκληρος ἄνθρωπος	χεῖρας	ἔχων καὶ πόδας περὶ λιμοῦ
[3, 22]	βούλεται. μέμνηται γάρ, ὅτι τὸ	χεῖρον	ἀνάγκη νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονος,
[3, 22]	νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ὅπου	χεῖρόν	ἐστιν, τὸ δὲ σωμάτιον τῶν
[3, 16]	ἀθλητῶν, ἂν τὸ ἔτι τούτων	χεῖρον	περὶ ἀνθρώπων· ὁ δεῖνα κακός,
[3, 22]	τὸ δὲ σωμάτιον τῶν πολλῶν	χεῖρον,	τὸ ἀσθενέστερον τῶν ἰσχυροτέρων. οὐδέποτ´
[3, 13]	ἔτι ἐρημία, ποία ἀπορία; τί	χείρονας	ἑαυτοὺς ποιῶμεν τῶν παιδαρίων; ἅ
[3, 17]	οὗτος φυσικὸς τὸν κρείττονα τοῦ	χείρονος	πλέον ἔχειν, ἐν ᾧ κρείττων
[3, 7]	ἡ σάρξ, προηγούμενα δὲ τὰ	χειρὸς	ἔργα. οὐκοῦν καὶ καθήκοντα τρισσά·
[3, 7]	ὁ ἄργυρος ἢ ἡ τέχνη;	χειρὸς	οὐσία μὲν ἡ σάρξ, προηγούμενα
[3, 9]	γάρ ἐστιν, ὃ ἐπεθύμησας προστάτης	χειροτονηθῆναι	Κνωσίων; τὸ δόγμα. τί ἐστιν,
[3, 14]	δρόμος, ἐξ οὗ γνωσθήσεται ὁ	χείρων	καὶ ὁ κρείττων; μήποτ´ ἐστὶν
[3, 24]	προστάγματα; Ταῦτα ἔχων ἀεὶ ἐν	χερσὶ	καὶ τρίβων αὐτὸς παρὰ σαυτῷ
[3, 23]	τοῦτο ἵνα γένηται, δεῖ τεθῆναι	χίλια	βάθρα καὶ παρακληθῆναι τοὺς ἀκουσομένους
[3, 1]	προσιόντας ἐπιμελεῖσθαι ἑαυτῶν; οὐδὲ τὸ	χιλιοστὸν	μέρος. ἀλλ´ ὅμως ἐπειδὴ εἰς
[3, 23]	πεντακόσιοι. οὐδὲν λέγεις· θὲς αὐτοὺς	χιλίους.	Δίωνος οὐδέποτ´ ἤκουσαν τοσοῦτοι. πόθεν
[3, 16]	λαβών, ὥστ´ εὐθὺς ἁψάμενος τῶν	χορδῶν	γνῶναι τὰς ἀσυμφώνους καὶ ἁρμόσασθαι
[3, 22]	οἶκόν τινος ἀπελθὼν διὰ χρόνου	χορτασθῆναι.	τί οὖν σοι καὶ ἐπιχειρεῖν
[3, 14]	ἐγὼ ἔχω πολλὰς κριθὰς καὶ	χόρτον’	ἢ ὅτι κομψὰ περιτραχήλια’ εἰ
[3, 14]	λάλησον καὶ μὴ ἐν τῷ	χορῷ	κρύπτου. σκώφθητί ποτε, περίβλεψαι, ἐνσείσθητι,
[3, 7]	καὶ τὰ ἀργυρώματα· τί σοι	χρεία	δογμάτων; (Ἀλλὰ καὶ κριτής εἰμι
[3, 22]	ποίαν ἀρχὴν μείζονα, ἧς ἄρχει;	Χρεία	μέντοι καὶ σώματος ποιοῦ τῷ
[3, 7]	ἐγὼ πλούσιός εἰμι καὶ οὐδενὸς	χρεία	μοί ἐστιν. (Τί οὖν ἔτι
[3, 10]	νόσους. Ἑκάστου δόγματος ὅταν ἡ	χρεία	παρῇ, πρόχειρον αὐτὸ ἔχειν δεῖ·
[3, 23]	λέγων ἐμφαίνῃ τοῖς ἀκούουσιν ὅτι	χρείαν	αὐτῶν ἔχει. ἢ εἰπέ μοι,
[3, 9]	ἀρκεῖ ἐκεῖνο εἰπεῖν ὅτι ἀλλὰ	χρείαν	αὐτῶν οὐκ ἔχω· σὺ δ´
[3, 24]	ἠθέλησας, ἀλλ´ ὅτε ὁ κόσμος	χρείαν	ἔσχεν. Διὰ τοῦτο ὁ καλὸς
[3, 23]	ἢ οὗτός τινά ποτέ μου	χρείαν	ἔχει’ ἢ εἰπέ μοι, τί
[3, 24]	τι, οὗ νῦν ὁ κόσμος	χρείαν	ἔχει. καὶ γὰρ σὺ ἐγένου
[3, 9]	μέγιστον. (Τί οὖν; ὀλίγου χρόνου	χρείαν	ἔχει καὶ ἔστι παρερχόμενον αὐτὸ
[3, 22]	τι τῶν ἐντὸς φοβεῖσθαι, ἦρκται	χρείαν	ἔχειν τοῦ ἀποκρύψοντος) οὔτε ὅταν
[3, 9]	δ´ ἂν πολλὰ κτήσῃ, ἄλλων	χρείαν	ἔχεις, θέλεις οὐ θέλεις, πτωχότερός
[3, 24]	τοῖς ἐμοῖς. ἀλλ´ οὐκέτι μου	χρείαν	ἔχεις; καλῶς σοι γένοιτο· καὶ
[3, 24]	γένοιτο· ἀλλ´ αἰσθάνομαι, ὅτι μου	χρείαν	οὐκ ἔχεις. ἂν δὲ διδῶται
[3, 26]	ζημίαν. οὕτως οὐδὲ κυνὸς δύνασαι	χρείαν	παρασχεῖν οὐδ´ ἀλεκτρυόνος. τί οὖν
[3, 9]	πτωχότερός μου’ (Τίνος οὖν ἔχω	χρείαν;	(Τοῦ σοὶ μὴ παρόντος· τοῦ
[3, 24]	ἄλλους ἵεσθαι τόπους ποτὲ μὲν	χρειῶν	τινων ἐπειγουσῶν, ποτὲ δὲ καὶ
[3, 24]	γράφοντι τὸ Δίωνος ὄνομα, ὡς	χρὴ	γράφειν; αὐτὸ τὸ γράψαι. (Ἔπαθλον
[3, 22]	αὐτῷ κοιμωμένῳ καὶ εἰπόντι οὐ	χρὴ	παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα‘ ἔνυπνος
[3, 24]	οὐκ οἶσθ´, ὅτι στρατεία τὸ	χρῆμά	ἐστιν; τὸν μὲν δεῖ φυλάττειν,
[3, 26]	τίνι πεποιθώς; οὐ δόξῃ οὐδὲ	χρήμασιν	οὐδ´ ἀρχαῖς, ἀλλ´ ἀλκῇ τῇ
[3, 3]	τοῦ ἀγαθοῦ τυγχάνει. αἴρει τὰ	χρήματα	ὁ πατήρ. ἀλλ´ οὐ βλάπτει.
[3, 24]	ἐμποδίσαι δύναται, οὐδεὶς βιάσασθαι ἄλλως	χρήσασθαι	ἢ ὡς θέλω. τίς οὖν
[3, 21]	συγκατατίθεμαι ἄλλοις οὐδ´ ὅλως ἐν	χρήσει	φαντασιῶν παρήλλαχά τι ἀπὸ τῆς
[3, 12]	ὁ μελετῶν ὀρέξει μὲν μὴ	χρῆσθαι,	ἐκκλίσει δὲ πρὸς μόνα τὰ
[3, 14]	ζητεῖν, πῶς ἐνδέχεται ἀπαραποδίστως ὀρέξει	χρῆσθαι	καὶ ἐκκλίσει. Κρείσσων εἰμὶ σοῦ·
[3, 12]	δὲ πρὸς μόνα τὰ προαιρετικὰ	χρῆσθαι	καὶ μελετῶν μᾶλλον ἐν τοῖς
[3, 12]	περιειληφέναι’ εἶτα καὶ οἰναρίῳ κομψῶς	χρῆσθαι,	μὴ εἰς τὸ πολὺ πίνειν
[3, 12]	πρὸς μόνα ταῦτα εἰθισμένων ἡμῶν	χρῆσθαι	ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει, δεῖ τῷ
[3, 3]	δὲ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ	χρῆσθαι	ταῖς φαντασίαις κατὰ φύσιν. πέφυκεν
[3, 22]	σωμάτιον δ´ αὐτοῦ δέδωκεν αὐτὸς	χρῆσθαι	τῷ θέλοντι ὡς βούλεται. μέμνηται
[3, 26]	ἀλλὰ σκεῦος μὲν ὁλόκληρον καὶ	χρήσιμον	ἔξω ἐρριμμένον πᾶς τις εὑρὼν
[3, 22]	ἀντιποιεῖται. ὅπου δὲ προαίρεσις καὶ	χρῆσις	τῶν φαντασιῶν, ἐκεῖ ὄψει, ὅσα
[3, 22]	τὰ δέρματα· ἔργον δ´ ὀρθὴ	χρῆσις	τῶν φαντασιῶν. τὸ σωμάτιον δὲ
[3, 24]	ὅτι ἀλλότρια. σὸν οὖν τί;	χρῆσις	φαντασιῶν. ταύτην ἔδειξέν μοι ὅτι
[3, 1]	καὶ μεθυσθεὶς χαίρειν εἶπεν τῷ	χρησμῷ;	τί οὖν; παρὰ τοῦτο οὐκ
[3, 1]	Ἀπόλλων ἐστίν; διὰ τί δὲ	χρησμῳδεῖ;	διὰ τί δ´ εἰς ταύτην
[3, 1]	ἐμὲ ὡς πρὸς φιλόσοφον, οὐ	χρήσομαί	σοι ὠμῶς οὐδ´ ἀπογνωστικῶς, ἀλλ´
[3, 10]	ἂν προσενεχθῇ, αὐτὸς ὡς δεῖ	χρήσομαι	τοῖς πρὸς ἐκεῖνον. τοῦτο γὰρ
[3, 10]	μετέπειτα δειλὰ μὲν ῥέξας ἐπιπλήσσεο,	χρηστὰ	δὲ τέρπου. καὶ τούτους τοὺς
[3, 21]	οὖν καὶ τὴν δύναμιν τὴν	χρηστικὴν	αὐτοῖς; μή τι οἶδας καὶ
[3, 1]	τοῦτο δ´ ἐστὶ θνητὸν ζῷον	χρηστικὸν	φαντασίαις λογικῶς. τὸ δὲ λογικῶς
[3, 1]	οὔ. τὸ θνητόν; οὔ. τὸ	χρηστικὸν	φαντασίαις; οὔ. τὸ λογικὸν ἔχεις
[3, 10]	καὶ τούτους τοὺς στίχους κατέχειν	χρηστικῶς,	οὐχ ἵνα δι´ αὐτῶν ἀναφωνῶμεν,
[3, 17]	λέγε ἡ γυνή μοι κακῶς	χρῆται’	ἄλλο οὖν οὐδέν; οὐδέν. ὁ
[3, 3]	ἐπαρχίαν κλέπτης ἀνθύπατος. τίνι νομίσματι	χρῆται;	ἀργυρίῳ. δεῖξον καὶ ἀπόφερε ὃ
[3, 17]	ἀλλ´ ἡ γυνή μοι κακῶς	χρῆται.	καλῶς. ἄν τίς σου πυνθάνηται,
[3, 3]	θέλεις. ἐλήλυθεν μοιχός. τίνι νομίσματι	χρῆται;	κορασιδίοις. λάβε‘ φησίν, τὸ νόμισμα
[3, 26]	διακόνων, τῶν μαρτύρων, οἷς μόνοις	χρῆται	παραδείγμασιν πρὸς τοὺς ἀπαιδεύτους, ὅτι
[3, 22]	γεγαμηκότας, τοὺς πεπαιδοποιημένους, τίς καλῶς	χρῆται	τῇ αὑτοῦ γυναικί, τίς κακῶς,
[3, 9]	τίνι προσελήλυθας τούτου ἕνεκα; ποῖον	χρόνον	ἐπέταξας σαυτῷ, ποίαν ἡλικίαν; ἔπελθέ
[3, 26]	οὕτως ἀπώλεσας τὸν μέχρι νῦν	χρόνον;	Τί οὖν, ἂν νοσήσω; (Νοσήσεις
[3, 22]	εἰς οἶκόν τινος ἀπελθὼν διὰ	χρόνου	χορτασθῆναι. τί οὖν σοι καὶ
[3, 9]	τὸ μέγιστον. (Τί οὖν; ὀλίγου	χρόνου	χρείαν ἔχει καὶ ἔστι παρερχόμενον
[3, 9]	ποίαν ἡλικίαν; ἔπελθέ σου τοὺς	χρόνους,	εἰ ἐμὲ αἰσχύνῃ, αὐτὸς πρὸς
[3, 23]	ἐπιδέδεικται; ἰδοὺ σύνεστί σοι τοσούτῳ	χρόνῳ,	διαλεγομένου σου ἀκήκοεν, ἀναγιγνώσκοντος ἀκήκοεν.
[3, 24]	οἶσθ´, ὅτι ἐν τῷ μακρῷ	χρόνῳ	πολλὰ καὶ ποικίλα ἀποβαίνειν ἀνάγκη,
[3, 9]	ἀργυρωμάτων, ἀντὶ τῶν χρυσωμάτων. σὺ	χρυσᾶ	σκεύη, ὀστράκινον τὸν λόγον, τὰ
[3, 21]	μὴν ἐγὼ ὑμῖν ἐξηγήσομαι τὰ	Χρυσίππεια	ὡς οὐδείς, τὴν λέξιν διαλύσω
[3, 2]	εἶναι δόξεις, εἰ φιλόλογος, εἰ	Χρύσιππον	ἀνεγνωκὼς ἢ Ἀντίπατρον; εἰ μὲν
[3, 24]	ἐποίησεν φιλοσοφία; τί σε ἠδίκησε	Χρύσιππος,	ἵν´ αὐτοῦ τοὺς πόνους ἔργῳ
[3, 20]	οὗ θέλεις’ φησίν, ἅψαι καὶ	χρυσοῦν	ἔσται’ οὔ· ἀλλ´ ὃ θέλεις
[3, 7]	παῖδα μηδένα, καλὸν ἀργύρωμα μηδέν,	χρύσωμα	μηδέν. τούτοις σύμφωνα δόγματα ζήτησον,
[3, 7]	ἔτι προσποιῇ φιλοσοφεῖν; ἀρκεῖ τὰ	χρυσώματα	καὶ τὰ ἀργυρώματα· τί σοι
[3, 9]	ἀντὶ τῶν ἀργυρωμάτων, ἀντὶ τῶν	χρυσωμάτων.	σὺ χρυσᾶ σκεύη, ὀστράκινον τὸν
[3, 16]	ἐφ´ αὑτὸν καὶ παρατήρησις πῶς	χρῶμαι	ταῖς προσπιπτούσαις φαντασίαις; κατὰ φύσιν
[3, 24]	καὶ μάρτυρι πρὸς τοὺς ἄλλους	χρώμενος.	εἰς τοιαύτην ὑπηρεσίαν κατατεταγμένος ἔτι
[3, 6]	τὰ πολλὰ ἀπέτρεπεν τούτῳ δοκιμαστηρίῳ	χρώμενος	τῶν εὐφυῶν καὶ ἀφυῶν. ἔλεγε
[3, 22]	αὐτὸν ὡς παρ´ ἀξίαν αὐτῷ	χρωμένῳ,	ὅς γε ἐνεκαλλωπίζετο ταῖς περιστάσεσι
[3, 24]	τινι τοιούτῳ γένει, οἷόν ἐστι	χύτρα,	οἷον ὑάλινον ποτήριον, ἵν´ ὅταν
[3, 12]	κομψῷ πρὸς νέον ἀρχόμενον φιλοσοφεῖν·	χύτρα,	φασί, καὶ πέτρα οὐ συμφωνεῖ.
[3, 26]	τοῖς τυφλοῖς οὐ λείπουσι, τοῖς	χωλοῖς	οὐ λείπουσι· λείψουσιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ;
[3, 24]	καὶ οὐκ ἐν ταπεινῇ τινι	χώρᾳ,	ἀλλ´ ἀεὶ βουλευτής. οὐκ οἶσθ´,
[3, 1]	τί δ´ εἰς ταύτην τὴν	χώραν	ἑαυτὸν κατατέταχεν, ὥστε μάντις εἶναι
[3, 24]	τούτῳ ἐστίν, πῶς τὴν αὑτοῦ	χώραν	ἐκπληρώσῃ εὐτάκτως καὶ εὐπειθῶς τῷ
[3, 24]	κατὰ σαυτὸν καὶ ζητήσῃς τὴν	χώραν,	ἐξ ἧς ἐστι τὸ συμβεβηκός,
[3, 21]	ὡς Σωκράτει συνεβούλευεν τὴν ἐλεγκτικὴν	χώραν	ἔχειν, ὡς Διογένει τὴν βασιλικὴν
[3, 16]	τοὺς μακρονοσοῦντας ἐκπέμπουσιν εἰς ἄλλην	χώραν	καὶ ἄλλον ἀέρα καλῶς ποιοῦντες.
[3, 24]	παιδευτὴν ἢ οἰκοδεσπότην; ἣν ἂν	χώραν	καὶ τάξιν ἐγχειρίσῃς, ὡς λέγει
[3, 21]	τὸν θεὸν συμβουλεύειν ταύτην τὴν	χώραν	κατασχεῖν, ὡς Σωκράτει συνεβούλευεν τὴν
[3, 24]	πλοίῳ ναύτης ἂν πλέῃς, μίαν	χώραν	κάτεχε καὶ ταύτην προσλιπάρει· ἂν
[3, 24]	οἰμώζειν αἴτια, κἂν πρὸς ἄλλην	χώραν	προσπαθῇς. τί οὖν ζῇς; ἵνα
[3, 22]	μέλλει γίνεσθαι ἢ τὸ σωμάτιον	χωρίζεσθαι	καὶ ἡ ψυχή; οὐδέν. σοὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/06/2007