Chapitre
[3]	τὸ ἔσχατον ὅτι μὲν εἴη	ἄν	τι͵ δῆλον͵ ὅτι δὲ τοῦτ΄
[5]	καὶ τοῖς πικροῖς τὰς σαπρὰς	ἄν	τις ἀνάλογον εἴποι· διὸ ὥσπερ
[6]	χυμοὺς καὶ φθόγγους. Ἀπορήσειε δ΄	ἄν	τις͵ ἆρ΄ ἀφικνοῦν ται ἢ
[6]	τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἀπορήσειε δ΄	ἄν	τις͵ εἰ πᾶν σῶμα εἰς
[4]	ἐστίν· ἑπτὰ γὰρ ἀμφοτέρων εἴδη͵	ἄν	τις τιθῇ͵ ὥσπερ εὔλογον͵ τὸ
[7]	δὲ εἴδει. Ὥστε καὶ αἰσθάνοιτ΄	ἂν	ἅμα τῷ αὐτῷ καὶ ἑνί͵
[7]	τὴν ἐλάττω κίνησιν ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵	ἂν	ἅμα ὦσι͵ καὶ αὐτὴν ἧττον
[6]	ὀσφραίνεσθαι· τὸ γὰρ ἓν χωρὶς	ἂν	αὐτὸ αὑτοῦ εἶναι. Ἢ τοῦ
[4]	εἶναι τὸ ὕδωρ δι΄ οἵας	ἂν	γῆς πορεύηται. Καὶ τοῦτο δῆλόν
[7]	μία οὐ γίγνεται ἐξ αὐτῶν·	ἂν	δ΄ ἄνισοι͵ ἡ κρείττων αἴσθησιν
[5]	τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο͵ ῥῖνες	ἂν	διαγνοῖεν͵ καὶ πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ
[6]	ὥσπερ ἴσα ἐστίν· οὐθὲν γὰρ	ἂν	ἔδει που ἑκάτερον εἶναι· τοῖς
[7]	ἐστι͵ δῆλον ὅτι τότε λανθάνοι	ἂν	εἰ ἔστιν αὐτὸς αὑτόν͵ καὶ
[4]	μόνον͵ δῆλον ὅτι ἑτέρα τις	ἂν	εἴη αἰτία· οἱ γὰρ χυμοὶ
[7]	(καὶ εἰ αἰσθάνεται) Ἔτι οὐκ	ἂν	εἴη (οὔτε χρόνος οὔτε πρᾶγμα
[3]	τῷ πρότερον εἰρημένῳ· λόγος γὰρ	ἂν	εἴη τις τῶν ἐπιπολῆς πρὸς
[3]	ἐν πέρατι εἴη. Ὥστε χρῶμα	ἂν	εἴη τὸ τοῦ διαφανοῦς ἐν
[3]	ἀποστήματος ὁρατόν͵ καίτοι αὕτη τις	ἂν	εἴη χρωμάτων μίξις. Κἀκείνως δ΄
[6]	εἰ γὰρ μὴ οὕτως͵ ἐνδέχοιτ΄	ἂν	εἶναί τι σῶμα μηδὲν ἔχον
[5]	τῇ συνηθείᾳ τὴν ἡδονήν͵ ἕως	ἂν	ἐκ δύ΄ αἰσθήσεων γένηται τὸ
[3]	ἐν πέρατι ἡ χρόα͵ τούτου	ἂν	ἐν πέρατι εἴη. Ὥστε χρῶμα
[7]	οἷον γλυκὺ πικρῷ͵ τούτων οὐκ	ἂν	ἐνδέχοιτο αἰσθάνεσθαι ἅμα. Ὁμοίως δὲ
[6]	ἐπὶ τὴν γῆν; δόξειε δ΄	ἂν	εὐλόγως τοῦτο συμβαίνειν· τὸ γὰρ
[6]	πᾶν πήγνυσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ΄	ἂν	ᾖ πολὺ τὸ θερμαινόμενον ἢ
[5]	τὸ ὕδωρ ἄμφω ὑγρά͵ εἴη	ἂν	ἡ ἐν ὑγρῷ τοῦ ἐγχύμου
[2]	καὶ ἐν τῷ σκότει ἑώρα	ἂν	ἡ ὄψις; τὸ δ΄ ἀποσβέννυσθαι
[7]	Ἔτι μᾶλλον ἅμα δυοῖν αἴσθοιτ΄	ἂν	ἡ ψυχὴ τῇ μιᾷ αἰσθήσει
[7]	διαφέρει ἢ τὸ μέλαν) ἔτι	ἂν	ἧττον ἅμα ἐνδέχοιτο αὐτὰ αἰσθάνεσθαι
[5]	αἰσθήσεων γένηται τὸ ἡδὺ ὡς	ἂν	καὶ ἀπὸ μιᾶς. Τοῦτο μὲν
[6]	αἱ τηλικαῦται ὑπεροχαὶ εὐλόγως μὲν	ἂν	καὶ διαλύοιντο εἰς τὰ περιέχοντα͵
[6]	ἀλλοιοῦσθαι καὶ ἀθρόον. Ἦν δ΄	ἂν	καὶ τὸ γεύεσθαι ὥσπερ ἡ
[6]	ἄτομα ποιοῦσι μεγέθη· οὕτω γὰρ	ἂν	λύοιτο ὁ λόγος. Ἀλλ΄ ἀδύνατα·
[7]	ἐπὶ τῶν κεραννυμένων ἐν ᾧ	ἂν	μειχθῶσιν. Ἐπεὶ οὖν ἐκ μὲν
[7]	ἅμα δυοῖν οὐκ ἔστιν αἰσθάνεσθαι	ἂν	μὴ μειχθῇ (τὸ γὰρ μεῖγμα
[5]	καὶ τὰ ὑγρὰ ἄχυμα εἶναι͵	ἂν	μή τι μειγνύμενον ποιῇ. Διὸ
[5]	καθ΄ αὑτὰ δυσωδῶν τὴν ὀσμήν͵	ἂν	μή τι τύχῃ φθαρτικὸν ὄν͵
[7]	Ἔστι γὰρ ὅθεν μὲν οὐκ	ἂν	ὀφθείη ἄπειρον τὸ ἀπόστημα͵ ὅθεν
[3]	πέρατι ἡ χρόα͵ τούτου ἂν	ἐν	πέρατι εἴη. Ὥστε χρῶμα ἂν
[4]	αἴσθησιν ποιήσει͵ ὁ δ΄ οὐκ	ἂν	ποιήσειεν; καὶ περὶ μὲν τοῦ
[5]	ὥστ΄ εἰς τὸν ἀναπνευστικὸν βαδίζοι	ἂν	τόπον. Ὅτι μὲν οὖν οὐ
[6]	καὶ κίνησίς τις (οὐ γὰρ	ἂν	τοῦτο συνέβαινεν) οὔτ΄ ἄνευ σώματος.
[7]	λέγεται ἢ οὔ; τάχα γὰρ	ἂν	φαίη τις καὶ νῦν παρὰ
[7]	τὰ ἁπλᾶ μᾶλλον αἰσθητά ἐστιν.	Ἐὰν	ἄρα ἴσαι ὦσιν ἕτεραι οὖσαι͵
[7]	τὴν αὐτὴν αἴσθησιν ἅμα ἀδύνατον͵	ἐὰν	ᾗ δύο͵ δῆλον ὅτι ἧττον
[2]	ὁρώμενον. Διὸ καὶ οὐ γίγνεται͵	ἐὰν	μὴ ταχέως καὶ ἐν σκότει
[5]	φυομένων δυσώδεις ἔχει τὰς ὀσμάς)	ἐὰν	μή τι συμβάλληται πρὸς τὴν
[3]	λαττα· ἐν δὲ τοῖς σώμασιν͵	ἐὰν	μὴ τὸ περιέχον ποιῇ μεταβάλλειν͵
[7]	πασῶν καὶ τὸ διὰ πέντε)	ἐὰν	μὴ ὡς ἓν αἰσθάνηται. Οὕτως
[7]	ὑπὸ τὰ ὄμματα οὐκ αἰσθάνονται͵	ἐὰν	τύχωσι σφόδρα τι ἐννοῦντες ἢ
[4]	κατὰ δύναμιν ἀλλοιωτικὸν ὂν εἰς	ἐνέργειαν·	ἄγει γὰρ τὸ αἰσθητικὸν εἰς
[7]	αἰσθάνεται͵ ὅτι μιᾷ αἰσθήσει κατ΄	ἐνέργειαν	αἰσθάνεται· ἑνὸς μὲν γὰρ ἀριθμῷ
[3]	αὐτὸ ἢ ἕτερον ταῖς κατ΄	ἐνέργειαν	αἰσθήσεσιν͵ οἷον ὁράσει καὶ ἀκούσει͵
[7]	δύο ἔσονται αἰσθήσεις αἱ κατ΄	ἐνέργειαν.	Ἀλλὰ κατὰ μίαν δύναμιν καὶ
[7]	ᾗ μὲν ἀδιαίρετόν ἐστι κατ΄	ἐνέργειαν͵	ἕν τί ἐστι τὸ αἰσθητικὸν
[7]	τοίνυν ἡ αἴσθησις ἡ κατ΄	ἐνέργειαν͵	ἓν ἐκεῖνα ἐρεῖ. Μεμεῖχθαι ἄρα
[7]	ὅταν δὲ διαιρετὸν γένηται κατ΄	ἐνέργειαν͵	ἕτερον; ἢ ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[7]	μὲν γὰρ ἀριθμῷ ἡ κατ΄	ἐνέργειαν	μία͵ εἴδει δὲ ἡ κατὰ
[7]	χρόνον μίαν ἀνάγκη εἶναι τὴν	ἐνέργειαν·	μιᾶς γὰρ ἡ εἰσάπαξ μία
[3]	ποιήσει τὴν αἴσθησιν καὶ τὴν	ἐνέργειαν͵	νῦν λέγωμεν. Ὥσπερ οὖν εἴρηται
[5]	φύσιν αὐτῆς εἶναι καθ΄ αὑτὴν	ἡδεῖαν	ἢ λυπηράν. Αἴτιον δὲ τοῦ
[5]	τὴν εἰς τὸν θώρακα βοή	θειαν͵	ὡς παρέργῳ δ΄ ἐπὶ τὴν
[5]	ῥεύματα ποιεῖ) τοῖς ἀνθρώποις πρὸς	βοήθειαν	ὑγιείας γέγονε τὸ τοιοῦτον εἶδος
[5]	ὀσφραντόν͵ δῆλον· ὅτι μέντοι εἰς	ὑγίειαν͵	καὶ ἐκ τῆς αἰσθήσεως καὶ
[1]	πρώτας ἰδεῖν ἀρχάς· οὔτε γὰρ	ὑγίειαν	οὔτε νόσον οἷόν τε γίγνεσθαι
[5]	τὰ τρεφόμενα͵ τοῦτ΄ ἐστὶ πρὸς	ὑγίειαν	τὸ (ὀσφραντόν. Καθ΄ ἕκαστον μὲν
[4]	γὰρ ἄλλα πάθη τῶν χυμῶν	οἰκείαν	ἔχει τὴν σκέψιν ἐν τῇ
[3]	(διὸ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι τὴν	ἐπιφάνειαν	χρόαν ἐκάλουν) ἔστι μὲν γὰρ
[4]	δ΄ ὡς μὲν Ἐμπεδοκλῆς λέγει	λίαν	εὐσύνοπτον τὸ ψεῦδος· ὁρῶμεν γὰρ
[4]	δὲ διὰ τὸ ἀντισπᾶν τῷ	λίαν	τρόφιμον εἶναι τὸ γλυκὺ καὶ
[7]	(ὅτι) πρῶτον μὲν κατὰ τὴν	μίαν	αἴσθησιν͵ οἷον λέγω ὄψιν͵ εἰ
[7]	μίαν δύναμιν καὶ ἄτομον χρόνον	μίαν	ἀνάγκη εἶναι τὴν ἐνέργειαν· μιᾶς
[7]	αἱ κατ΄ ἐνέργειαν. Ἀλλὰ κατὰ	μίαν	δύναμιν καὶ ἄτομον χρόνον μίαν
[7]	δὲ τὴν αἴ σθησιν τὴν	μίαν	ἐναντία ἐστίν͵ οἷον γλυκὺ πικρῷ͵
[4]	δ΄ ἐξ ἄλλου μέρους͵ ἢ	μηδεμίαν	ἔχοντος διαφορὰν τοῦ ὕδατος τὸ
[4]	ἢ ὕλην τοιαύτην εἶναι οἷον	πανσπερμίαν	χυμῶν͵ καὶ ἅπαντα μὲν ἐξ
[5]	τροφὴν παρακαλοῦσιν͵ οὐδὲ συμβάλλονται πρὸς	ἐπιθυμίαν	οὐδέν͵ ἀλλὰ τοὐναντίον μᾶλλον· ἀληθὲς
[3]	κινούμενον ὑπὸ τοῦ ὑποκειμένου οὐχ	ὁμοίαν	ποιήσει τὴν κίνησιν. Διὸ καὶ
[3]	οὖν͵ ὥσπερ οἱ ἀρχαῖοι͵ λέγειν	ἀπόῤῥοιαν	εἶναι τὴν χρόαν καὶ ὁρᾶσθαι
[2]	καὶ τότε σκότος. Ἔχει δ΄	ἀπορίαν	τοῦτο καὶ ἑτέραν. Εἰ γὰρ
[3]	καὶ ταύτην τὴν αἰτίαν εἶναι	κυρίαν	τοῦ πολλὰς εἶναι χρόας͵ ἀλλὰ
[3]	χρόαν καὶ ὁρᾶσθαι διὰ τοιαύτην	αἰτίαν	ἄτοπον· πάντως γὰρ δι΄ ἁφῆς
[3]	τῶν μειγνυμένων. Διὰ τίνα δ΄	αἰτίαν	εἴδη τῶν χρωμάτων ἐστὶν ὡρισμένα
[3]	μείγνυσθαι͵ δῆλον͵ καὶ ταύτην τὴν	αἰτίαν	εἶναι κυρίαν τοῦ πολλὰς εἶναι
[1]	μὲν ἁφὴ διὰ τὴν εἰρημένην	αἰτίαν	ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς͵ ἡ
[2]	τὸ πάθους τινὸς ἀγνοεῖν τὴν	αἰτίαν·	θλιβομένου γὰρ καὶ κινουμένου τοῦ
[3]	ὀλίγ΄ ἄττα τοιαῦτα (δι΄ ἥνπερ	αἰτίαν	καὶ αἱ συμφωνίαι ὀλίγαι) τὰ
[6]	πάθη λανθάνει͵ καὶ διὰ τίν΄	αἰτίαν͵	καὶ πῶς αἰσθητὰ καὶ πῶς
[4]	ἐστὶ χρῶμα καὶ διὰ τίν΄	αἰτίαν	πολλαὶ χρόαι εἰσίν͵ εἴρηται· (Περὶ
[7]	ἑτέρῳ δὲ τῆς ψυχῆς αἰσθάνεσθαι͵	κἀν	(οὐ τῷ ἀτόμῳ) οὕτως ἀτόμῳ
[5]	αἰσθάνεται͵ οὐχ ὁμοίως φανερόν. Διὸ	κἂν	ἀπορήσειέ τις τίνι αἰσθάνονται τῆς
[6]	χρώματι τὸ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν͵	ἐν χυμῷ γλυκὺ καὶ πικρόν·
[3]	λευκὸν οἷόν τε φαίνεσθαι οὔτε	μέλαν·	ἐπεὶ δ΄ ἀνάγκη μέν τι
[7]	ἴσως τὸ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν͵	ἕτερον τῷ εἴδει ὄν͵ ἡ
[7]	τῷ εἴδει διαφέρει ἢ τὸ	μέλαν)	ἔτι ἂν ἧττον ἅμα ἐνδέχοιτο
[2]	τοῦ δ΄ ὀφθαλμοῦ (τὸ καλούμενον	μέλαν	καὶ μέσον λεῖον. Φαίνεται δὲ
[7]	(λευκόν͵ ὡς δ΄ αὕτη τὸ	μέλαν͵	οὕτως ἐκείνη τὸ πικρόν. Ἔτι
[3]	ἐγγίγνεται τὸ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν.	Περὶ δὲ τῶν ἄλλων χρωμάτων
[3]	παρὰ τὸ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν͵	πολλὰς δὲ τῷ λόγῳ (τρία
[4]	ἐκ τούτων. Καὶ ὥσπερ τὸ	μέλαν	στέρησις ἐν τῷ διαφανεῖ τοῦ
[4]	τιθῇ͵ ὥσπερ εὔλογον͵ τὸ φαιὸν	μέλαν	τι εἶναι· λείπεται γὰρ τὸ
[4]	τὸ γὰρ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν	τὸ μὲν τραχύ φησιν εἶναι
[3]	τιθέμενα τὸ λευκὸν καὶ τὸ	μέλαν͵	ὥσθ΄ ἑκάτερον μὲν εἶναι ἀόρατον
[3]	φαίνεται καὶ οὔτε λευκὸν οὔτε	μέλαν.	Ὥστ΄ εἰ μὴ ἐνδέχεται μηδὲν
[3]	καὶ οἱ Πυθαγόρειοι τὴν ἐπιφάνειαν	χρόαν	ἐκάλουν) ἔστι μὲν γὰρ ἐν
[3]	ἐνίοτε οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν͵ ἑτέραν	χρόαν	ἐφ΄ ἑτέραν ἐναργεστέραν ἐπαλείφοντες͵ ὥσπερ
[3]	ἀρχαῖοι͵ λέγειν ἀπόῤῥοιαν εἶναι τὴν	χρόαν	καὶ ὁρᾶσθαι διὰ τοιαύτην αἰτίαν
[3]	δ΄ οὐδὲν κωλύει φαίνεσθαί τινα	χρόαν	κοινὴν τοῖς πόῤῥωθεν· ὅτι γὰρ
[3]	καὶ προσιοῦσι καὶ πόῤῥωθεν ἔχει	χρόαν	οὔθ΄ ὁ ἀὴρ οὔθ΄ ἡ
[5]	καὶ τὸ τῶν ἐντόμων γένος	πᾶν	ἀκριβῶς καὶ πόῤῥωθεν αἰσθάνεται͵ διὰ
[6]	ἐντός· τὰ δ΄ ἐναντία ἔσχατα͵	πᾶν	δὲ τὸ αἰσθητὸν ἔχει ἐναντίωσιν͵
[6]	αἴσθησιν εἰς ἄπειρα διαιρεῖσθαι καὶ	πᾶν	εἶναι μέ γεθος αἰσθητόν (ἀδύνατον
[3]	μηδὲν εἶναι μέγεθος ἀόρατον͵ ἀλλὰ	πᾶν	ἔκ τινος ἀποστήματος ὁρατόν͵ καίτοι
[7]	αὐτῷ. Ὅτι δὲ τὸ αἰσθητὸν	πᾶν	ἐστι μέ γεθος καὶ οὐκ
[6]	πρότερον͵ οἷον τὸ ὕδωρ ἅμα	πᾶν	πήγνυσθαι. Οὐ μὴν ἀλλ΄ ἂν
[6]	~Ἀπορήσειε δ΄ ἄν τις͵ εἰ	πᾶν	σῶμα εἰς ἄπειρον διαιρεῖται͵ ἆρα
[6]	τῷ μεταξύ. Καὶ εἰ καὶ	ἅπαν	ἅμα ἀκούει καὶ ἀκήκοε͵ καὶ
[6]	τοῖς ἄλλοις αἰσθητοῖς τὰ μικρὰ	πάμπαν·	δυνάμει γὰρ ὁρατά͵ ἐνεργείᾳ δ΄
[2]	διαφθειρομένων͵ καὶ ἔν γε τοῖς	πάμπαν	ἐμβρύοις τῇ ψυχρότητι ὑπερβάλλον καὶ
[4]	ἡδύσματος͵ ταῦτα δὲ διὰ τὸ	ἀντισπᾶν	τῷ λίαν τρόφιμον εἶναι τὸ
[2]	ἠρέμα λανθάνει ἡμᾶς͵ ἔδει μεθ΄	ἡμέραν	γε καὶ ἐν τῷ ὕδατι
[7]	γίγνεται͵ τοιαῦτα δὲ τὰ ὑφ΄	ἑτέραν	αἴσθησιν (μείγνυνται γὰρ (ὧν τὰ
[7]	γὰρ ἡ ἑτέρα ὁμοίως τὴν	ἑτέραν͵	ἁπλῆς δ΄ οὐκ ἔστιν αἰσθάνεσθαι.
[2]	Ἔχει δ΄ ἀπορίαν τοῦτο καὶ	ἑτέραν.	Εἰ γὰρ μὴ ἔστι λανθάνειν
[3]	γραφεῖς ποιοῦσιν͵ ἑτέραν χρόαν ἐφ΄	ἑτέραν	ἐναργεστέραν ἐπαλείφοντες͵ ὥσπερ ὅταν ἐν
[3]	οἷον ἐνίοτε οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν͵	ἑτέραν	χρόαν ἐφ΄ ἑτέραν ἐναργεστέραν ἐπαλείφοντες͵
[3]	ποιοῦσιν͵ ἑτέραν χρόαν ἐφ΄ ἑτέραν	ἐναργεστέραν	ἐπαλείφοντες͵ ὥσπερ ὅταν ἐν ὕδατί
[5]	εἶναι καθ΄ αὑτὴν ἡδεῖαν ἢ	λυπηράν.	Αἴτιον δὲ τοῦ ἴδιον εἶναι
[2]	καλῶς͵ ὅτι δ΄ οἴεται τὸ	ὁρᾶν	εἶναι τὴν ἔμφασιν͵ οὐ καλῶς·
[2]	οὖν τοῦ ἄνευ φωτὸς μὴ	ὁρᾶν	εἴρηται ἐν ἄλλοις· ἀλλ΄ εἴτε
[2]	Τιμαίῳ γέγραπται͵ καὶ συνέβαινε τὸ	ὁρᾶν	ἐξιόντος ὥσπερ ἐκ λαμπτῆρος τοῦ
[6]	τὸ γὰρ φῶς ποιεῖ τὸ	ὁρᾶν.	~Ἔστι δ΄ ἀπορία καὶ ἄλλη
[2]	μέν͵ οὐ μέντοι συμβαίνει τὸ	ὁρᾶν	ᾗ ὕδωρ ἀλλ΄ ᾗ διαφανές·
[7]	νῦν παρὰ τοῦτο δοκεῖν ἅμα	ὁρᾶν	καὶ ἀκούειν͵ ὅτι οἱ μεταξὺ
[2]	τὸ ἐξιόντι τινὶ τὴν ὄψιν	ὁρᾶν͵	καὶ ἀποτείνεσθαι μέχρι τῶν ἄστρων͵
[2]	κίνησίς ἐστιν ἡ ποιοῦσα τὸ	ὁρᾶν.	Καὶ εὐλόγως τὸ ἐντός ἐστιν
[6]	ἄλλῳ τὸ αὐτὸ ἀκούειν καὶ	ὁρᾶν	καὶ ὀσφραίνεσθαι· οὐ γὰρ οἷόν
[6]	αἰσθητόν (ἀδύνατον γὰρ λευκὸν μὲν	ὁρᾶν͵	μὴ ποσὸν δέ) εἰ γὰρ
[5]	ὧν μὴ ἀνακαλυφθέντων οὐ δύναται	ὁρᾶν͵	τὰ δὲ σκληρόφθαλμα οὐκ ἔχει͵
[6]	αὐτὸ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ	ὁρᾶν·	τὸ γὰρ φῶς ποιεῖ τὸ
[2]	ὁρῶντα͵ ἀνάγκη ἄρ΄ αὐτὸν ἑαυτὸν	ὁρᾶν	τὸν ὀφθαλμόν. Διὰ τί οὖν
[2]	ἦεν. Ὁτὲ μὲν οὖν οὕτως	ὁρᾶν	φησίν͵ ὁτὲ δὲ ταῖς ἀποῤῥοίαις
[4]	ἄλλου μέρους͵ ἢ μηδεμίαν ἔχοντος	διαφορὰν	τοῦ ὕδατος τὸ ποιοῦν αἴτιον
[2]	τῶν ἄστρων͵ ἢ μέχρι τινὸς	ἐξιοῦσαν	συμφύεσθαι͵ καθάπερ λέγουσί τινες. Τούτου
[2]	ἀποσβέννυσθαι φάναι ἐν τῷ σκότει	ἐξιοῦσαν͵	ὥσπερ ὁ Τίμαιος λέγει͵ κενόν
[7]	ἐρεῖ. Μεμεῖχθαι ἄρα ἀνάγκη αὐτά.	Ὅταν	ἄρα μὴ ᾖ μεμειγμένα͵ δύο
[5]	χαλκὸς καὶ ὁ σίδηρος ὀσμώδη·	ὅταν	δ΄ ἐκκαυθῇ τὸ ὑγρόν͵ ἀοσμότεραι
[6]	αἰσθητὰ καὶ πῶς οὔ͵ εἴρηται.	Ὅταν	δὲ δὴ ἐνυπάρχῃ τούτῳ τοσαῦτα
[7]	τὸ αἰσθητικὸν γλυκέος καὶ λευκοῦ͵	ὅταν	δὲ διαιρετὸν γένηται κατ΄ ἐνέργειαν͵
[5]	ὕδατι (ἐπιπολάζει γὰρ ὁ ἀήρ͵	ὅταν	ἐγγένηται) οὔτ΄ αὐτὰ ἀναπνέοντα. Εἰ
[3]	ἐφ΄ ἑτέραν ἐναργεστέραν ἐπαλείφοντες͵ ὥσπερ	ὅταν	ἐν ὕδατί τι ἢ ἐν
[6]	(ὁποτέρως ποτὲ γίγνεται ἡ αἴσθησις)	ὅταν	ἐνεργῶσιν͵ εἰς τὸ μέσον πρῶτον͵
[3]	δὲ ἀτάκτους͵ καὶ αὐτὰς ταύτας͵	ὅταν	μὴ καθαραὶ ὦσι͵ διὰ τὸ
[6]	γὰρ ὁρατά͵ ἐνεργείᾳ δ΄ οὔ͵	ὅταν	μὴ χωρὶς ᾖ· καὶ γὰρ
[7]	ψόφοι͵ φαίνονται δέ͵ καὶ λανθάνει͵	ὅταν	ὁ χρόνος ᾖ ἀναίσθητος͵ πότερον
[7]	δή τι ἔστιν ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵	ὅταν	τεθῇ ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ ὅθεν
[5]	ὅπερ Εὐριπίδην σκώπτων εἶπε Στράττις͵	ὅταν	φακῆν ἕψητε͵ μὴ πιχεῖν μύρον.
[3]	ἐστὶ χρῶμα τοῦ διαφανοῦς κατὰ	συμβεβηκόςὅταν	γὰρ ᾖ τι πυρῶδες ἐν
[6]	καὶ ἀκαριαῖος χυμὸς εἰς τὴν	θάλατταν	ἐγχυθείς. Οὐ μὴν ἀλλ΄ ἐπειδὴ
[5]	ἐγχύμου ξηρότητος. Οὐ γὰρ μόνον	ἐν	ἀέρι ἀλλὰ καὶ ἐν ὕδατι
[3]	ὅταν ἐν ὕδατί τι ἢ	ἐν	ἀέρι βούλωνται ποιῆσαι φαινόμενον͵ καὶ
[5]	καὶ τοῦ ὁρατοῦ͵ διὸ καὶ	ἐν	ἀέρι καὶ ἐν ὕδατι ὀσμῶνται.
[5]	ἄλλῳ γένει τὸ ἔγχυμον ὑγρόν͵	ἐν	ἀέρι καὶ ὕδατι ὁμοίως. (Κοινὸν
[2]	ἄνευ φωτὸς μὴ ὁρᾶν εἴρηται	ἐν	ἄλλοις· ἀλλ΄ εἴτε φῶς εἴτ΄
[5]	ὑγρῷ τὸ ξηρόν͵ τοῦτο ποιεῖ	ἐν	ἄλλῳ γένει τὸ ἔγχυμον ὑγρόν͵
[7]	διαφέρει τὰ συστοίχως μὲν λεγόμενα	ἐν	ἄλλῳ δὲ γένει τῶν ἐν
[6]	δὴ πᾶσίν ἐστιν ἔσχατα τὰ	ἐν	αντία. Τὸ μὲν οὖν συνεχὲς
[3]	Ἀλλ΄ ἐκεῖ μὲν διὰ τὸ	ἐν	ἀορίστῳ οὐ τὴν αὐτὴν ἐγγύθεν
[3]	μὲν οὖν τοῦ φωτὸς φύσις	ἐν	ἀορίστῳ τῷ διαφανεῖ ἐστίν· τοῦ
[3]	ἢ καὶ πάσας τὰς χρόας	ἐν	ἀριθμοῖς εἶναι͵ τὰς μὲν τεταγμένας
[3]	καθαραὶ ὦσι͵ διὰ τὸ μὴ	ἐν	ἀριθμοῖς εἶναι τοιαύτας γίγνεσθαι. Εἷς
[3]	ταῖς συμφωνίαις· τὰ μὲν γὰρ	ἐν	ἀριθμοῖς εὐλογίστοις χρώματα͵ καθάπερ ἐκεῖ
[4]	τὴν ἡδονὴν ποιοῦντες μειγνύμενοι͵ οὗτοι	ἐν	ἀριθμοῖς μόνον· ὁ μὲν οὖν
[3]	τὰ μειγνύμενα͵ καὶ τὰ μὲν	ἐν	ἀριθμοῖς τὰ δὲ καθ΄ ὑπεροχὴν
[3]	συμφωνίαι ὀλίγαι) τὰ δὲ μὴ	ἐν	ἀριθμοῖς τἆλλα χρώματα· ἢ καὶ
[5]	πρὸς τὸν ἐγκέφαλον διὰ τὴν	ἐν	αὐταῖς τῆς θερμότητος κουφότητα ὑγιεινοτέρως
[5]	περιττώματα γίγνεται τῆς τροφῆς͵ ἢ	ἐν	αὐτοῖς ἢ ἔξω͵ ὥσπερ τοῖς
[4]	ὕδατος ἕλκειν τοιούτους γιγνομένους͵ ἀλλ΄	ἐν	αὐτῷ τῷ περικαρπίῳ μεταβάλλοντας͵ καὶ
[4]	ἄχυμος εἶναι· ἀνάγκη δ΄ ἢ	ἐν	αὑτῷ τὸ ὕδωρ ἔχειν τὰ
[3]	τις τῶν ἐπιπολῆς πρὸς τὰ	ἐν	βάθει͵ τὰ δὲ καὶ ὅλως
[3]	ἀὴρ οὔθ΄ ἡ θά λαττα·	ἐν	δὲ τοῖς σώμασιν͵ ἐὰν μὴ
[7]	ἐπέκεινα οὐκ ἐνδέχεται αἰσθάνεσθαι ὄντος͵	ἐν	δὲ τῷ ἐπὶ τάδε ἀνάγκη
[3]	διελομένοις ποσαχῶς ἐνδέχεται γίγνεσθαι͵ λεκτέον.	Ἐν	δέχεται μὲν γὰρ παρ΄ ἄλληλα
[3]	συμβεβηκόςὅταν γὰρ ᾖ τι πυρῶδες	ἐν	διαφανεῖ͵ ἡ μὲν παρουσία φῶς͵
[4]	οὐδέν· ᾗ δ΄ ὑπάρχει ἐναντιότης	ἐν	ἑκάστῳ͵ ταύτῃ πάντα καὶ ποιοῦσι
[3]	Ὥσπερ οὖν εἴρηται περὶ φωτὸς	ἐν	ἐκείνοις͵ ὅτι ἐστὶ χρῶμα τοῦ
[2]	ὄμμα λεῖον͵ καὶ ἔστιν οὐκ	ἐν	ἐκείνῳ ἀλλ΄ ἐν τῷ ὁρῶντι·
[7]	αἴσθησις ἔσται. Εἰ δὲ τούτων	ἐν	ἑνὶ καὶ ἀτόμῳ μὴ αἰσθάνεται͵
[7]	ἐνδέχεται. Τὸ δ΄ ἅμα λέγω	ἐν	ἑνὶ καὶ ἀτόμῳ χρόνῳ πρὸς
[4]	ζῴων τὴν ὄσφρησιν καὶ τῶν	ἐν	ἡμῖν αὐτοῖς αἰσθήσεων͵ τὴν δ΄
[3]	τὰ δὲ καὶ ὅλως οὐκ	ἐν	λόγῳ. Τὸ μὲν οὖν͵ ὥσπερ
[7]	δὴ ἀνάγκη ἀδιαίρετον εἶναι͵ οὗ	ἐν	μὲν τῷ ἐπέκεινα οὐκ ἐνδέχεται
[2]	ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν· ὣς δὲ τότ΄	ἐν	μήνιγξιν ἐεργμένον ὠγύγιον πῦρ (λεπτῇσιν
[2]	πρότερον εἴρηται. ~Τοῦ δὲ σώματος	ἐν	οἷς ἐγγίγνεσθαι πέφυκεν αἰσθητηρίοις͵ ἔνιοι
[2]	μόνον͵ τῶν δ΄ ἄλλων οὐδὲν	ἐν	οἷς ἐμφαίνεται τὰ εἴδωλα. Τὸ
[3]	(ὑπάρχει δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον	ἐν	πᾶσι) χρώματος ποιεῖ μετέχειν. Ἐπεὶ
[3]	χρώματος ποιεῖ μετέχειν. Ἐπεὶ δ΄	ἐν	πέρατι ἡ χρόα͵ τούτου ἂν
[2]	δῆλον· ἤδη γάρ τισι πληγεῖσιν	ἐν	πολέμῳ παρὰ τὸν κρόταφον οὕτως
[2]	γίγνεται͵ ἐὰν μὴ ταχέως καὶ	ἐν	σκότει τοῦτο συμβῇ· τὸ γὰρ
[7]	αὑτοῦ τις αἰσθάνεται ἢ ἄλλου	ἐν	συνεχεῖ χρόνῳ͵ μὴ ἐνδέχεται τότε
[3]	ἂν εἴη τὸ τοῦ διαφανοῦς	ἐν	σώματι ὡρισμένῳ πέρας. Καὶ αὐτῶν
[7]	ἐν ᾧ οὐκ ᾐσθάνετο. Οὐκοῦν	ἐν	ταύτης τινί ἢ ταύτης τι͵
[6]	οὐδὲ χωριστή (δυνάμει γὰρ ἐνυπάρχει	ἐν	τῇ ἀκριβεστέρᾳ ἡ ὑπεροχή) οὐδὲ
[2]	ὁρᾷ ὁ ὀφθαλμός͵ ὥσπερ καὶ	ἐν	τῇ ἀνακλάσει· Ἐπεὶ εἴ γε
[2]	Τούτου μὲν γὰρ βέλτιον τὸ	ἐν	τῇ ἀρχῇ συμφύεσθαι τοῦ ὄμματος.
[4]	τοῖς περικαρπίοις͵ (οὗτοι ὑπάρχοντες καὶ	ἐν	τῇ γῇ. Διὸ καὶ πολλοί
[7]	καὶ τῆς νήτης μόνης ἢ	ἐν	τῇ διὰ πασῶν͵ διὰ τὸ
[6]	ἡ ὄψις ἐπελήλυθεν͵ καὶ ὁ	ἐν	τῇ διέσει φθόγγος λανθάνει͵ καίτοι
[5]	τὸ σῶμα· τοῦ δ΄ ὀσφραντοῦ	ἐν	τῇ κεφαλῇ τὸ αἰσθητήριον͵ καὶ
[4]	τὸ ἔξω θερμόν͵ τοῦτο τὸ	ἐν	τῇ φύσει τῶν ζῴων καὶ
[4]	χυμῶν οἰκείαν ἔχει τὴν σκέψιν	ἐν	τῇ φυσιολογίᾳ τῇ περὶ τῶν
[4]	ἐστι͵ διὸ καὶ χαλεπώτερον φυλάξαι	ἐν	τῇ χειρὶ τὸ ὕδωρ ἤπερ
[7]	τις οὐδὲν κωλύειν οὕτω καὶ	ἐν	τῇ ψυχῇ͵ (ὅτι) ἴσως ἐκ
[7]	ἐπὶ τῆς ΑΓ· ἀεὶ γὰρ	ἐν	τινὶ καὶ τινός͵ ὅλου δ΄
[6]	ἐσχάτους λανθάνει. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις αἰσθητοῖς τὰ μικρὰ
[6]	χυμῷ γλυκὺ καὶ πικρόν· καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις δὴ πᾶσίν ἐστιν
[7]	δὲ τοῦ μέλανός ἐστιν͵ καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵ οἷον τῶν
[2]	ξηρόν (οἷον δοκεῖ τό τ΄	ἐν	τοῖς ἀνθρακώδεσιν εἶναι πῦρ καὶ
[4]	ἐστι τὸ αὐτὸ πάθος͵ οὐκ	ἐν	τοῖς αὐτοῖς δ΄ ἐστὶν ἑκάτερον
[7]	ἀδιαίρετον. Ἡ δ΄ αἰτία εἴρηται	ἐν	τοῖς ἔμπροσθεν περὶ τούτου. Ὅτι
[4]	διὰ τὸ βάρος. Ὃ δὴ	ἐν	τοῖς ἔξω σώμασι ποιεῖ τὸ
[2]	καὶ τὸ λευκὸν τοῦ ὄμματος	ἐν	τοῖς ἔχουσιν αἷμα πῖον καὶ
[6]	ἀδύνατα· εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν	ἐν	τοῖς λόγοις τοῖς περὶ κινήσεως.
[4]	ὀξὺ καὶ τὸ ἀμβλὺ τὸ	ἐν	τοῖς ὄγκοις͵ κοινὰ τῶν αἰσθήσεών
[2]	ὕδατι ἀποσβέννυσθαι τὸ φῶς καὶ	ἐν	τοῖς πάγοις μᾶλλον γίγνεσθαι σκότον·
[4]	μὲν οὖν διορίζειν περὶ τούτων	ἐν	τοῖς περὶ γενέσεως͵ νῦν δ΄
[3]	ἀλλ΄ ὅλως πάντη πάντως͵ ὥσπερ	ἐν	τοῖς περὶ μίξεως εἴρηται καθόλου
[3]	πῶς δὲ τοῦτο γίγνεσθαι δυνατόν͵	ἐν	τοῖς περὶ μίξεως εἴρηται πρότερον)
[4]	δὲ τὸ ξηρόν͵ ὥσπερ εἴρηται	ἐν	τοῖς περὶ στοιχείων. μὲν οὖν
[1]	ἁφὴ διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν	ἐν	τοῖς περὶ ψυχῆς͵ ἡ δὲ
[4]	ψόφου καὶ φωνῆς εἴρηται πρότερον	ἐν	τοῖς περὶ ψυχῆς· Περὶ δὲ
[3]	οἷον ὁράσει καὶ ἀκούσει͵ εἴρηται	ἐν	τοῖς περὶ ψυχῆς· τί δὲ
[3]	καὶ ἁφῆς͵ καθόλου μὲν εἴρηται	ἐν	τοῖς περὶ ψυχῆς͵ τί τὸ
[1]	τοῦτο τὸ πάθος͵ εἴρηται πρότερον	ἐν	τοῖς περὶ ψυχῆς. Τοῖς δὲ
[4]	δ΄ οἱ χυμοὶ ὅσοιπερ καὶ	ἐν	τοῖς περικαρπίοις͵ (οὗτοι ὑπάρχοντες καὶ
[3]	τῷ διαφανεῖ ἐστίν· τοῦ δ΄	ἐν	τοῖς σώμασι διαφανοῦς τὸ ἔσχατον
[3]	φῶς τὸ δὲ σκότος͵ οὕτως	ἐν	τοῖς σώμασιν ἐγγίγνεται τὸ λευκὸν
[3]	ἄρα διαφανὲς καθ΄ ὅσον ὑπάρχει	ἐν	τοῖς σώμασιν (ὑπάρχει δὲ μᾶλλον
[5]	ἐστίν. Ἔτι δ΄ εἴπερ ὁμοίως	ἐν	τοῖς ὑγροῖς ποιεῖ καὶ ἐν
[3]	οὐκ ἔστιν οὐδὲν μέγεθος ἀόρατον͵	ἐν	τοῖς ὕστερον ἐπισκεπτέον. Εἰ δ΄
[5]	αἵμα τος τοῦ περὶ αὐτὸν	ἐν	τοῖς φλεβίοις ὄντος λεπτοῦ μὲν
[4]	ἔχουσαι χυμοὺς ἄλλους. Εὐλόγως δ΄	ἐν	τοῖς φυομένοις τὸ τῶν χυμῶν
[3]	ἣ χωριστὴ μὲν οὐκ ἔστιν͵	ἐν	τούτοις δ΄ ἔστι͵ καὶ τοῖς
[6]	λεκτέον͵ ὑπάρχει δὲ συνέχεια ἀεὶ	ἐν	τούτοις͵ ληπτέον ὅτι τὸ δυνάμει
[7]	αὐτὸν συνεχῶς χρόνον͵ οὕτω͵ τῷ	ἐν	τούτου τινί͵ ἀφῃρήσθω τὸ ΓΒ͵
[7]	ᾧ͵ εἰ μὴ οὕτως͵ ὅτι	ἐν	τούτου τινὶ ἢ ὅτι τούτου
[7]	ΓΒ οὐδὲν αἰσθάνεται. Τῷ ἄρα	ἐν	τούτου τινὶ τοῦ ΑΒ αἰσθάνεσθαι
[5]	τῷ ὕδατι ὁ χυμός͵ τοῦτ΄	ἐν	τῷ ἀέρι καὶ ὕδατι ἡ
[5]	ἐν τοῖς ὑγροῖς ποιεῖ καὶ	ἐν	τῷ ἀέρι οἷον ἀποπλυνόμενον τὸ
[3]	τῷ διαφανεῖ τοῦθ΄ ὅπερ καὶ	ἐν	τῷ ἀέρι ποιεῖ φῶς͵ ἔστι
[5]	ἐστὶ πάθος τι (ταῦτα δ΄	ἐν	τῷ ἁπτῷ γένει) καὶ τοῦ
[7]	ταὐτά; καὶ γὰρ ἃ αἰσθάνεται	ἐν	τῷ αὐτῷ γένει ἐστίν. Εἰ
[7]	ἐν ἄλλῳ δὲ γένει τῶν	ἐν	τῷ αὐτῷ γένει (λέγω δ΄
[7]	ἐναντίαι͵ ἅμα δὲ τὰ ἐναντία	ἐν	τῷ αὐτῷ καὶ ἀτόμῳ οὐκ
[7]	πότερον ἐνδέχεται δυεῖν ἅμα αἰσθάνεσθαι	ἐν	τῷ αὐτῷ καὶ ἀτόμῳ χρόνῳ͵
[7]	τῷ μέρει αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν	ἐν	τῷ ΓΒ οὐδὲν αἰσθάνεται. Τῷ
[4]	Καὶ ὥσπερ τὸ μέλαν στέρησις	ἐν	τῷ διαφανεῖ τοῦ λευκοῦ͵ οὕτω
[3]	ὑπάρχει. Ἔστι μὲν οὖν ἐνεῖναι	ἐν	τῷ διαφανεῖ τοῦθ΄ ὅπερ καὶ
[7]	ὅλην͵ ὅτι τοδὶ αὐτῆς͵ καὶ	ἐν	τῷ ἐνιαυτῷ βαδίζει͵ ὅτι ἐν
[5]	φανερόν͵ ὥστε ὅπερ ὁ χυμὸς	ἐν	τῷ θρεπτικῷ καὶ πρὸς τὰ
[6]	ἀλλ΄ ἔτ΄ ἐφέρετο ἡ ἀκτὶς	ἐν	τῷ μεταξύ. Καὶ εἰ καὶ
[6]	τισις͵ ὡς γιγνομένης τῆς φορᾶς	ἐν	τῷ μεταξύ· οὐ γὰρ τὸ
[6]	εἶναι͵ καὶ μὴ μόνον ὅτι	ἐν	τῷ ὅλῳ ἀλλὰ καὶ χωρίς͵
[2]	ἔστιν οὐκ ἐν ἐκείνῳ ἀλλ΄	ἐν	τῷ ὁρῶντι· ἀνάκλασις γὰρ τὸ
[3]	φανερόν. Τὸ γὰρ χρῶμα ἢ	ἐν	τῷ πέρατί ἐστιν ἢ πέρας
[5]	ἀπολαύειν τὸ ὑγρόν͵ καὶ τὸ	ἐν	τῷ πνεύματι καὶ τὸ ἐν
[2]	ὄψις; τὸ δ΄ ἀποσβέννυσθαι φάναι	ἐν	τῷ σκότει ἐξιοῦσαν͵ ὥσπερ ὁ
[2]	φωτός͵ διὰ τί οὐ καὶ	ἐν	τῷ σκότει ἑώρα ἂν ἡ
[2]	ληπτέον. Τὰ γὰρ λεῖα πέφυκεν	ἐν	τῷ σκότει λάμπειν͵ οὐ μέντοι
[2]	τοῦτο συμβῇ· τὸ γὰρ λεῖον	ἐν	τῷ σκότει πέφυκε λάμπειν (οἷον
[2]	φαίνεται πῦρ ἐκλάμπειν· τοῦτο δ΄	ἐν	τῷ σκότει πέφυκε συμβαίνειν͵ ἢ
[7]	ὅτι ἔστιν͵ ἔστι δέ τις	ἐν	τῷ συνεχεῖ καὶ τοσοῦτος ὅσος
[2]	γὰρ ὑγρότατος καὶ ψυχρότατος τῶν	ἐν	τῷ σώματι μορίων ἐστίν) Τὸ
[2]	ἦν͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ καὶ	ἐν	τῷ Τιμαίῳ γέγραπται͵ καὶ συνέβαινε
[5]	κίνησις πρὸς τὴν ὑπερβολὴν τῆς	ἐν	τῷ τό πῳ ὑγρότητος καὶ
[3]	χρόαν ἐκάλουν) ἔστι μὲν γὰρ	ἐν	τῷ τοῦ σώματος πέρατι͵ ἀλλ΄
[4]	καὶ τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος	ἐν	τῷ τροφίμῳ ὑγρῷ. Διὸ καὶ
[4]	πάσχουσιν. Ὥσπερ οὖν οἱ ἐναποπλύνοντες	ἐν	τῷ ὑγρῷ τὰ χρώματα καὶ
[4]	ὑπὸ τοῦ εἰρημένου ξηροῦ πάθος	ἐν	τῷ ὑγρῷ͵ τῆς γεύσεως τῆς
[5]	τὰς ὀσμάς· ὅπερ γὰρ ποιεῖ	ἐν	τῷ ὑγρῷ τὸ ξηρόν͵ τοῦτο
[2]	ἔδει μεθ΄ ἡμέραν γε καὶ	ἐν	τῷ ὕδατι ἀποσβέννυσθαι τὸ φῶς
[5]	γὰρ ὀσφραινόμενα οὔτε ἀέρος ὄντος	ἐν	τῷ ὕδατι (ἐπιπολάζει γὰρ ὁ
[5]	ἐν τῷ πνεύματι καὶ τὸ	ἐν	τῷ ὕδατι͵ καὶ πάσχειν τι
[5]	ἐστιν. Δῆλον ἄρα ὅτι ὅπερ	ἐν	τῷ ὕδατι ὁ χυμός͵ τοῦτ΄
[5]	γενέσθαι· ὀσμᾶται δὲ καὶ τὰ	ἐν	τῷ ὕδατι͵ (ὥσπερ εἴρηται πρότερον.
[7]	ἐν τῷ ἐνιαυτῷ βαδίζει͵ ὅτι	ἐν	τῳδὶ τῷ μέρει αὐτοῦ. Ἀλλὰ
[6]	γεύεσθαι ὥσπερ ἡ ὀσμή͵ εἰ	ἐν	ὑγρῷ ἦμεν καὶ ποῤῥωτέρωθεν πρὶν
[5]	διὸ καὶ εὐλόγως παρείκασται ξηρότητος	ἐν	ὑγρῷ καὶ χυτῷ οἷον βαφή
[5]	ἄμφω ὑγρά͵ εἴη ἂν ἡ	ἐν	ὑγρῷ τοῦ ἐγχύμου ξηροῦ φύσις
[5]	ἡ δὲ καπνώδης ἀναθυμίασις ἀδύνατος	ἐν	ὕδατι γενέσθαι· ὀσμᾶται δὲ καὶ
[5]	διὸ καὶ ἐν ἀέρι καὶ	ἐν	ὕδατι ὀσμῶνται. Ὥστ΄ ἐστὶ τὸ
[3]	ἑτέραν ἐναργεστέραν ἐπαλείφοντες͵ ὥσπερ ὅταν	ἐν	ὕδατί τι ἢ ἐν ἀέρι
[5]	μόνον ἐν ἀέρι ἀλλὰ καὶ	ἐν	ὕδατι τὸ τῆς ὀσφρήσεώς ἐστιν.
[6]	τὸ αἰσθητὸν ἔχει ἐναντίωσιν͵ οἷον	ἐν	χρώματι τὸ λευκὸν καὶ τὸ
[4]	αἰσθητὰ πάντα ἔχει ἐναντίωσιν͵ οἷον	ἐν	χρώματι τῷ μέλανι τὸ λευκὸν
[4]	τῷ μέλανι τὸ λευκὸν καὶ	ἐν	χυμοῖς τῷ γλυκεῖ τὸ πικρόν·
[6]	τὸ λευκὸν καὶ τὸ μέλαν͵	ἐν	χυμῷ γλυκὺ καὶ πικρόν· καὶ
[7]	γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ τῶν κεραννυμένων	ἐν	ᾧ ἂν μειχθῶσιν. Ἐπεὶ οὖν
[7]	πρᾶγμα οὐδὲν ὃ αἰσθάνεται ἢ	ἐν	ᾧ͵ εἰ μὴ οὕτως͵ ὅτι
[6]	ἀνάγκη εἶναί τινα καὶ χρόνον	ἐν	ᾧ κινεῖται ἐκ θατέρου πρὸς
[7]	τούτου τινί͵ ἀφῃρήσθω τὸ ΓΒ͵	ἐν	ᾧ οὐκ ᾐσθάνετο. Οὐκοῦν ἐν
[2]	ὕδωρ τὸ ἐκρέον διαφθειρομένων͵ καὶ	ἔν	γε τοῖς πάμπαν ἐμβρύοις τῇ
[7]	ἕν τί ἐστιν ἢ οὐχ	ἕν.	Ἀλλ΄ ἀνάγκη ἕν· ἓν γάρ
[7]	ἑνός; οὐδὲν γὰρ ἐκ τούτων	ἕν.	Ἀνάγκη ἄρα ἕν τι εἶναι
[7]	οὐχ ἕν. Ἀλλ΄ ἀνάγκη ἕν·	ἓν	γάρ τι τὸ αἰσθητικόν ἐστι
[7]	ἢ οὐχ ἕν. Ἀλλ΄ ἀνάγκη	ἕν·	ἓν γάρ τι τὸ αἰσθητικόν
[7]	(ὅτι) ἴσως ἐκ μὲν τούτων	ἕν	τι γίγνεται καὶ μία ἡ
[7]	ἐκ τούτων ἕν. Ἀνάγκη ἄρα	ἕν	τι εἶναι τῆς ψυχῆς ᾧ
[7]	μὲν ἀδιαίρετόν ἐστι κατ΄ ἐνέργειαν͵	ἕν	τί ἐστι τὸ αἰσθητικὸν γλυκέος
[7]	μέρει͵ ἤτοι τὸ ἐκ τούτων	ἕν	τί ἐστιν ἢ οὐχ ἕν.
[2]	συμβαίνειν ὥσπερ δύο γίγνεσθαι τὸ	ἕν.	Τοῦτο δ΄ ἡ ταχυτὴς ποιεῖ
[7]	διὰ πέντε) ἐὰν μὴ ὡς	ἓν	αἰσθάνηται. Οὕτως δ΄ εἷς ὁ
[6]	εἶναι πολλοὺς καὶ χωρὶς ὄντας	ἓν	ἀκούειν καὶ ὀσφραίνεσθαι· τὸ γὰρ
[7]	ψυχῆς; τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ	ἓν	ἀριθμῷ λευκὸν καὶ γλυκύ ἐστι͵
[7]	μὴ μειχθῇ (τὸ γὰρ μεῖγμα	ἓν	βούλεται εἶναι͵ τοῦ δ΄ ἑνὸς
[7]	δ΄ ἐκ λευκοῦ καὶ ὀξέος	ἓν	γίγνεσθαι ἀλλ΄ ἢ κατὰ συμβεβηκός͵
[3]	λανθάνωσιν αἱ κινήσεις ἀφικνούμεναι καὶ	ἓν	δοκῇ εἶναι διὰ τὸ ἅμα
[7]	τῆς ψυχῆς τὸ αὐτὸ καὶ	ἓν	εἶναι ἀριθμῷ τὸ αἰσθητικὸν πάντων͵
[7]	ἡ αἴσθησις ἡ κατ΄ ἐνέργειαν͵	ἓν	ἐκεῖνα ἐρεῖ. Μεμεῖχθαι ἄρα ἀνάγκη
[7]	γὰρ τὸ μὲν τῷ ἀριθμῷ	ἓν	ἡ ψυχὴ οὐδενὶ ἑτέρῳ λέγειν
[2]	οὐ συμβαίνει ὥστε δοκεῖν ἅμα	ἓν	καὶ δύο εἶναι τό θ΄
[4]	τοῦ ξηροῦ· τροφὴ γὰρ οὐχ	ἓν	μόνον τοῖς ζῴοις͵ ἀλλὰ τὸ
[7]	ἅμα͵ τὸ δὲ τῷ εἴδει	ἓν	τῇ κρινούσῃ αἰσθήσει καὶ τῷ
[7]	αὐτῶν· ἐκεῖ δέ͵ εἰ μὲν	ἓν	τὸ ἐξ ἀμφοῖν͵ ἐκεῖνο τὸ
[6]	ἀκούειν καὶ ὀσφραίνεσθαι· τὸ γὰρ	ἓν	χωρὶς ἂν αὐτὸ αὑτοῦ εἶναι.
[5]	τούτων εἰσί͵ πεπληρωμένοις δὲ καὶ	μηδὲν	δεομένοις οὐχ ἡδεῖαι͵ οὐδ΄ ὅσοις
[3]	μέλαν. Ὥστ΄ εἰ μὴ ἐνδέχεται	μηδὲν	εἶναι μέγεθος ἀόρατον͵ ἀλλὰ πᾶν
[6]	ἐνδέχοιτ΄ ἂν εἶναί τι σῶμα	μηδὲν	ἔχον χρῶμα μηδὲ βάρος μηδ΄
[7]	Ἀλλὰ μὴν ἐν τῷ ΓΒ	οὐδὲν	αἰσθάνεται. Τῷ ἄρα ἐν τούτου
[5]	παρακαλοῦσιν͵ οὐδὲ συμβάλλονται πρὸς ἐπιθυμίαν	οὐδέν͵	ἀλλὰ τοὐναντίον μᾶλλον· ἀληθὲς γὰρ
[5]	τὸ τοιοῦτον εἶδος τῆς ὀσμῆς·	οὐδὲν	γὰρ ἄλλο ἔργον ἐστὶν αὐτῆς
[7]	μέρος. Τίνος οὖν ἐκεῖνο ἑνός;	οὐδὲν	γὰρ ἐκ τούτων ἕν. Ἀνάγκη
[5]	εἰσιν͵ οἷον αἱ τῶν ἀνθῶν·	οὐδὲν	γὰρ μᾶλλον οὐδ΄ ἧττον πρὸς
[6]	εἶναι· τοῖς γὰρ ἴσοις γιγνομένοις	οὐδὲν	διαφέρει ἢ ἐγγὺς ἢ πόῤῥω
[5]	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων ὁτιοῦν	οὐδὲν	δυσχεραίνει τῶν καθ΄ αὑτὰ δυσωδῶν
[2]	ὁρᾷ μόνον͵ τῶν δ΄ ἄλλων	οὐδὲν	ἐν οἷς ἐμφαίνεται τὰ εἴδωλα.
[4]	ποιεῖν καὶ πάσχειν͵ οὐδ΄ ἄλλο	οὐδέν·	ᾗ δ΄ ὑπάρχει ἐναντιότης ἐν
[6]	εἰσὶν ἄνευ τοῦ γίγνεσθαι͵ ὅμως	οὐδὲν	ἧττον͵ ὥσπερ ὁ ψόφος ἤδη
[3]	εἴη χρωμάτων μίξις. Κἀκείνως δ΄	οὐδὲν	κωλύει φαίνεσθαί τινα χρόαν κοινὴν
[7]	ὡς ὄμματα δύο͵ φαίη τις	οὐδὲν	κωλύειν οὕτω καὶ ἐν τῇ
[3]	πόῤῥωθεν· ὅτι γὰρ οὐκ ἔστιν	οὐδὲν	μέγεθος ἀόρατον͵ ἐν τοῖς ὕστερον
[7]	εἴη (οὔτε χρόνος οὔτε πρᾶγμα	οὐδὲν	ὃ αἰσθάνεται ἢ ἐν ᾧ͵
[4]	οὖν πῦρ καὶ ᾗ γῆ͵	οὐδὲν	πέφυκε ποιεῖν καὶ πάσχειν͵ οὐδ΄
[2]	περὶ τῶν ἐμφαινομένων καὶ ἀνακλάσεως	οὐδέν	πω δῆλον ἦν͵ ὡς ἔοικεν.
[2]	σώματα πάσχει τοῦτο· νῦν δ΄	οὐδὲν	συμβαίνει τοιοῦτον. Ἐμπεδοκλῆς δ΄ ἔοικε
[4]	ἤπερ ἔλαιον) ἐπεὶ δὲ θερμαινόμενον	οὐδὲν	φαίνεται παχυνόμενον τὸ ὕδωρ αὐτὸ
[5]	δὲ καθ΄ αὑτὴν τῆς δυσωδίας	οὐδὲν	φροντίζουσιν (καίτοι πολλὰ τῶν φυομένων
[2]	δ΄ ἔξω διαθρῷσκον͵ ὅσον ταναώτερον	ἦεν͵	λάμπεσκεν κατὰ βηλὸν ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν·
[2]	δ΄ ἔξω διίεσκον͵ ὅσον ταναώτερον	ἦεν.	Ὁτὲ μὲν οὖν οὕτως ὁρᾶν
[7]	ἂν ὀφθείη ἄπειρον τὸ ἀπόστημα͵	ὅθεν	δὲ ὁρᾶται͵ πεπερασμένον· ὁμοίως δὲ
[7]	ὅταν τεθῇ ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ	ὅθεν	ἐστὶν ὕστατον μὲν οὐκ αἰσθητὸν
[7]	ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵ δῆλον. Ἔστι γὰρ	ὅθεν	μὲν οὐκ ἂν ὀφθείη ἄπειρον
[7]	ὅθεν οὐχ ὁρᾶται͵ καὶ πρῶτον	ὅθεν	ὁρᾶται. Τοῦτο δὴ ἀνάγκη ἀδιαίρετον
[7]	δή τι ἔσχατον τοῦ ἀποστήματος	ὅθεν	οὐχ ὁρᾶται͵ καὶ πρῶτον ὅθεν
[6]	συμβαίνειν· τὸ γὰρ κινούμενον κινεῖταί	ποθέν	ποι͵ ὥστ΄ ἀνάγκη εἶναί τινα
[3]	μία χρόα τῶν μεμειγμένων͵ ἀλλὰ	πάντοθεν.	Πολλαὶ δ΄ ἔσονται χρόαι διὰ
[7]	δ΄ αἰτία εἴρηται ἐν τοῖς	ἔμπροσθεν	περὶ τούτου. Ὅτι μὲν οὖν
[3]	θέσιν· οὐ γὰρ πόῤῥωθεν μὲν	ἐγγύθεν	δ΄ οὒ φαίνεται μία χρόα
[3]	ἐν ἀορίστῳ οὐ τὴν αὐτὴν	ἐγγύθεν	καὶ προσιοῦσι καὶ πόῤῥωθεν ἔχει
[2]	δοκεῖν πῦρ εἶναι τὴν ὄψιν͵	ἐντεῦθεν	ληπτέον. Τὰ γὰρ λεῖα πέφυκεν
[4]	εἰσὶν ἢ στέρησις͵ δεῖ λαβεῖν	ἐντεῦθεν͵	ὅτι οὔτε τὸ ξηρὸν ἄνευ
[6]	κέγχρου ὁρωμένης͵ καίτοι ἡ ὄψις	ἐπελήλυθεν͵	καὶ ὁ ἐν τῇ διέσει
[5]	ἀναπνεόντων συμβαῖνον πάντων) ἐκείνων δ΄	οὐθὲν	ἀναπνεῖ͵ αἰσθάνεται μέντοι͵ εἰ μή
[6]	δ΄ ὁρᾶται͵ ὥσπερ ἴσα ἐστίν·	οὐθὲν	γὰρ ἂν ἔδει που ἑκάτερον
[6]	τῷ μεταξύ· οὐ γὰρ τὸ	λεχθὲν	φαίνονται ἀκηκοότες διὰ τὸ μετασχηματίζεσθαι
[1]	πάθος. Αἱ δὲ διὰ τῶν	ἔξωθεν	αἰσθήσεις τοῖς πορευτικοῖς αὐτῶν͵ οἷον
[6]	εἰ ἐν ὑγρῷ ἦμεν καὶ	ποῤῥωτέρωθεν	πρὶν θιγεῖν αὐτοῦ ᾐσθανόμεθα. Εὐλόγως
[5]	ἐντόμων γένος πᾶν ἀκριβῶς καὶ	πόῤῥωθεν	αἰσθάνεται͵ διὰ τὸ θρεπτικὸν εἶδος
[7]	μέγεθος ὁρᾷ καὶ τὸ τετράπηχυ	πόῤῥωθεν͵	ἀλλ΄ οὐ φαίνεται ὅσον͵ ἀλλ΄
[3]	αὐτὴν ἐγγύθεν καὶ προσιοῦσι καὶ	πόῤῥωθεν	ἔχει χρόαν οὔθ΄ ὁ ἀὴρ
[3]	παρ΄ ἄλληλα θέσιν· οὐ γὰρ	πόῤῥωθεν	μὲν ἐγγύθεν δ΄ οὒ φαίνεται
[3]	φαίνεσθαί τινα χρόαν κοινὴν τοῖς	πόῤῥωθεν·	ὅτι γὰρ οὐκ ἔστιν οὐδὲν
[4]	ποιήσει͵ ὁ δ΄ οὐκ ἂν	ποιήσειεν;	καὶ περὶ μὲν τοῦ γευστοῦ
[5]	ὄντα καπνὸς γένοιτο͵ ῥῖνες ἂν	διαγνοῖεν͵	καὶ πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ τοῦτο
[1]	πᾶσι μὲν τοῖς ἔχουσι σωτηρίας	ἕνεκεν	ὑπάρχουσιν͵ ὅπως διώκωσί τε προαισθανόμενα
[5]	μὴν τοῦτό γε ἐπ΄ ἐνίων	συμβέβηκεν·	καὶ γὰρ δριμεῖαι καὶ γλυκεῖαί
[5]	ὀσμῆς) διὸ καὶ Ἡράκλειτος οὕτως	εἴρηκεν͵	ὡς εἰ πάντα τὰ ὄντα
[2]	τρόπον· ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου γὰρ	συνέστηκεν·	οὗτος γὰρ ὑγρότατος καὶ ψυχρότατος
[2]	οὐδέν πω δῆλον ἦν͵ ὡς	ἔοικεν.	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ μὴ
[5]	τι εἶδος. Ἀλλ΄ οὐδέτερον τούτων	ἔοικεν·	ἡ μὲν γὰρ ἀτμίς ἐστιν
[2]	ἔξω διαθρῷσκον͵ ὅσον ταναώτερον ἦεν͵	λάμπεσκεν	κατὰ βηλὸν ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν· ὣς
[2]	δὲ σώματος ἐν οἷς ἐγγίγνεσθαι	πέφυκεν	αἰσθητηρίοις͵ ἔνιοι μὲν ζητοῦσι κατὰ
[2]	ἐντεῦθεν ληπτέον. Τὰ γὰρ λεῖα	πέφυκεν	ἐν τῷ σκότει λάμπειν͵ οὐ
[3]	μεμεῖχθαι͵ ἅπερ καὶ μάλιστα μείγνυσθαι	πέφυκεν·	πῶς δὲ τοῦτο γίγνεσθαι δυνατόν͵
[5]	γένους τῆς ὀσμῆς τὴν αἴσθησιν	ἀποδέδωκεν	ἡ φύσις͵ ὅπως μὴ δύο
[7]	δι΄ ἄλλου. Ἆρ΄ οὖν ᾗ	μὲν	ἀδιαίρετόν ἐστι κατ΄ ἐνέργειαν͵ ἕν
[1]	τοῦ λόγου χωρίς. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	αἰσθήσεως καὶ τοῦ αἰσθάνεσθαι͵ τί
[4]	σχημάτων εἶναι κριτικωτάτην. Ἔτι τὰ	μὲν	αἰσθητὰ πάντα ἔχει ἐναντίωσιν͵ οἷον
[2]	ὑπάρχον. Εἰ δ΄ ἄρα ὑπάρχει	μὲν	ἀλλὰ διὰ τὸ ἠρέμα λανθάνει
[6]	δ΄ αἱ τηλικαῦται ὑπεροχαὶ εὐλόγως	μὲν	ἂν καὶ διαλύοιντο εἰς τὰ
[5]	αὐτὸν ἴσως τρόπον͵ ἀλλὰ τοῖς	μὲν	ἀναπνέουσι τὸ πνεῦμα ἀφαιρεῖ τὸ
[5]	γῆς ἐστι μᾶλλον. Ἔτι λίθος	μὲν	ἄοσμον͵ ἄχυμον γάρ͵ τὰ δὲ
[4]	προσφερομένης τροφῆς τοῖς ζῴοις τὰ	μὲν	ἁπτὰ τῶν αἰσθητῶν αὔξησιν ποιοῦντα
[5]	ἄμφω ταῦτα· ἔστι δ΄ ἡ	μὲν	ἀτμὶς ὑγρότης τις͵ ἡ δὲ
[1]	ἀκολουθεῖ πᾶσιν ἐξ ἀνάγκης͵ ἡ	μὲν	ἁφὴ διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν
[1]	δ΄ ἤδη καθ΄ ἕκαστον ἡ	μὲν	ἁφὴ καὶ γεῦσις ἀκολουθεῖ πᾶσιν
[7]	τὰς συμφωνίας͵ ὅτι οὐχ ἅμα	μὲν	ἀφικνοῦνται οἱ ψόφοι͵ φαίνονται δέ͵
[2]	τετρήατο θεσπεσίῃσιν· αἱ δ΄ ὕδατος	μὲν	βένθος ἀπέστεγον ἀμφιναέντος͵ πῦρ δ΄
[4]	αὔξησιν ποιοῦντα καὶ φθίσιν· τούτων	μὲν	γὰρ αἴτιον ᾗ θερμὸν καὶ
[3]	ἵππους ἢ τὰ σπέρματα· τῶν	μὲν	γὰρ ἀνθρώπων ἄνθρωπος ἐλάχιστον͵ τῶν
[7]	αἰσθήσει κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθάνεται· ἑνὸς	μὲν	γὰρ ἀριθμῷ ἡ κατ΄ ἐνέργειαν
[5]	Ἀλλ΄ οὐδέτερον τούτων ἔοικεν· ἡ	μὲν	γὰρ ἀτμίς ἐστιν ὕδατος͵ ἡ
[2]	συμφύεσθαι͵ καθάπερ λέγουσί τινες. Τούτου	μὲν	γὰρ βέλτιον τὸ ἐν τῇ
[3]	ἔχειν ταῦτα ταῖς συμφωνίαις· τὰ	μὲν	γὰρ ἐν ἀριθμοῖς εὐλογίστοις χρώματα͵
[3]	τὴν ἐπιφάνειαν χρόαν ἐκάλουν) ἔστι	μὲν	γὰρ ἐν τῷ τοῦ σώματος
[5]	καὶ πῶς οὐκ ἔστιν· τὸ	μὲν	γάρ ἐστι κατὰ τοὺς χυμοὺς
[6]	καὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν. Ὧν	μὲν	γάρ ἐστιν ἔσχατα͵ ἀνάγκη πεπεράνθαι
[3]	εἴρηται καθόλου περὶ πάντων (ἐκείνως	μὲν	γὰρ μείγνυται ταῦτα μόνον ὅσα
[5]	ἔνια ζῷα ταῖς ὀσμαῖς. Πρῶτον	μὲν	γὰρ ὁρῶμεν ὅτι τὴν τροφὴν
[7]	αἰσθάνεσθαι ἐνδέχεται αὐτῶν ἅμα. Ἴσαι	μὲν	γὰρ οὖσαι αἱ κινήσεις ἀφανιοῦσιν
[3]	ἐνδέχεται γίγνεσθαι͵ λεκτέον. Ἐν δέχεται	μὲν	γὰρ παρ΄ ἄλληλα τιθέμενα τὸ
[1]	κατὰ συμβεβηκὸς ἡ ἀκοή. Διαφορὰς	μὲν	γὰρ πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἡ
[2]	τὴν ἔμφασιν͵ οὐ καλῶς· τοῦτο	μὲν	γὰρ συμβαίνει ὅτι τὸ ὄμμα
[7]	οὐδὲ τὰ μὴ ἐναντία· τὰ	μὲν	γὰρ τοῦ λευκοῦ τὰ δὲ
[5]	Τοῦτο δὲ ποιεῖ φανερῶς· ἡ	μὲν	γὰρ τροφὴ ἡδεῖα οὖσα͵ καὶ
[6]	ἀλλοιώσεως ἔχει καὶ φορᾶς· αἱ	μὲν	γὰρ φοραὶ εὐλόγως εἰς τὸ
[7]	εἶναι ἕτερον καὶ ἕτερον τῶν	μὲν	γένει τῶν δὲ εἴδει. Ὥστε
[5]	αἰσθάνονται τῆς ὀσμῆς͵ εἴπερ ἀναπνέουσι	μὲν	γίγνεται τὸ ὀσμᾶσθαι μοναχῶς (τοῦτο
[7]	ἑτέρων. Εἰ δὲ δὴ ἄλλῳ	μὲν	γλυκέος ἄλλῳ δὲ λευκοῦ αἰ
[3]	αὐγὴ τοιοῦτόν ἐστιν. Ἀλλ΄ ἐκεῖ	μὲν	διὰ τὸ ἐν ἀορίστῳ οὐ
[5]	ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον· κἀκείνων	μέν͵	διὰ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς ἔχειν
[7]	καὶ τὸ πικρὸν ἡ αὐτὴ	μὲν	ἑαυτῇ͵ ἐκείνης δ΄ ἄλλη͵ ἀλλ΄
[3]	ἄλληλα θέσιν· οὐ γὰρ πόῤῥωθεν	μὲν	ἐγγύθεν δ΄ οὒ φαίνεται μία
[3]	σώμασι διαφανοῦς τὸ ἔσχατον ὅτι	μὲν	εἴη ἄν τι͵ δῆλον͵ ὅτι
[3]	καὶ τὸ μέλαν͵ ὥσθ΄ ἑκάτερον	μὲν	εἶναι ἀόρατον διὰ σμικρότητα͵ τὸ
[3]	καὶ χυμοῦ καὶ ἁφῆς͵ καθόλου	μὲν	εἴρηται ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς͵
[5]	καὶ γῆς· καὶ συνίσταται ἐκ	μὲν	ἐκείνης ὕδωρ͵ ἐκ δὲ ταύτης
[4]	φαίη τις. Τούτων δ΄ ὡς	μὲν	Ἐμπεδοκλῆς λέγει λίαν εὐσύνοπτον τὸ
[3]	ἀλλήλοις τὰ μειγνύμενα͵ καὶ τὰ	μὲν	ἐν ἀριθμοῖς τὰ δὲ καθ΄
[7]	ἐνέργεια αὐτῶν· ἐκεῖ δέ͵ εἰ	μὲν	ἓν τὸ ἐξ ἀμφοῖν͵ ἐκεῖνο
[3]	ἕκα στον διχῶς λεγόμενον͵ τὸ	μὲν	ἐνεργείᾳ τὸ δὲ δυνάμει. Τὸ
[7]	ἂν μειχθῶσιν. Ἐπεὶ οὖν ἐκ	μὲν	ἐνίων γίγνεταί τι͵ ἐκ δ΄
[4]	οἷον πανσπερμίαν χυμῶν͵ καὶ ἅπαντα	μὲν	ἐξ ὕδατος γίγνεσθαι͵ ἄλλο δ΄
[2]	Ἐμπεδοκλῆς δ΄ ἔοικε νομίζοντι ὁτὲ	μὲν	ἐξιόντος τοῦ φωτός͵ ὥσπερ εἴρηται
[5]	ἀναπνοῇ ἐπὶ δύο͵ ὡς ἔργῳ	μὲν	ἐπὶ τὴν εἰς τὸν θώρακα
[7]	οὖν ἆρ΄ ὧδ΄ ἐνδέχεται͵ ἅμα	μέν͵	ἑτέρῳ δὲ τῆς ψυχῆς αἰσθάνεσθαι͵
[5]	Τὰ δὲ μὴ ἀναπνέοντα ὅτι	μὲν	ἔχει αἴσθησιν τοῦ ὀσφραντοῦ͵ φανερόν·
[5]	καθάπερ ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ	μὲν	ἔχει βλέφαρα τῶν ζῴων͵ ὧν
[2]	οἷς ἐγγίγνεσθαι πέφυκεν αἰσθητηρίοις͵ ἔνιοι	μὲν	ζητοῦσι κατὰ τὰ στοιχεῖα τῶν
[1]	ψυχῆς. Τοῖς δὲ ζῴοις͵ ᾗ	μὲν	ζῷον ἕκαστον͵ ἀνάγκη ὑπάρχειν αἴσθησιν·
[5]	τοῦ θρεπτικοῦ πάθη εἶναι͵ ἐπιθυμούντων	μὲν	ἡδεῖαι αἱ ὀσμαὶ τούτων εἰσί͵
[5]	ἡδεῖα͵ οὐδὲ τούτοις) ὥστε αὗται	μέν͵	καθάπερ εἴπομεν͵ κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσι
[5]	ἐν τοῖς φλεβίοις ὄντος λεπτοῦ	μὲν	καὶ καθαροῦ͵ εὐψύκτου δέ (διὸ
[7]	ὄντι συνεχεῖ; ἢ (ὅτι) πρῶτον	μὲν	κατὰ τὴν μίαν αἴσθησιν͵ οἷον
[6]	αὐτὸ αὑτοῦ εἶναι. Ἢ τοῦ	μὲν	κινήσαντος πρώτου͵ οἷον τῆς κώδωνος
[5]	(Κοινὸν δὲ κατὰ τούτων νῦν	μὲν	λέγομεν τὸ διαφανές͵ ἔστι δ΄
[7]	ἀλλήλων καὶ διαφέρει τὰ συστοίχως	μὲν	λεγόμενα ἐν ἄλλῳ δὲ γένει
[3]	οἷον ὁ ἥλιος καθ΄ αὑτὸν	μὲν	λευκὸς φαίνεται͵ διὰ δ΄ ἀχλύος
[3]	κεῖσθαι· τὰ δ΄ ὅλως κατὰ	μὲν	λόγον μηδένα͵ καθ΄ ὑπεροχὴν δέ
[5]	ἄργυρος δὲ καὶ καττίτερος τῶν	μὲν	μᾶλλον ὀσμώδη τῶν δ΄ ἧττον·
[3]	τοῖς ἄλλοις σώμασιν ἐνυπάρχει͵ τοῖς	μὲν	μᾶλλον τοῖς δ΄ ἧττον· ὥσπερ
[6]	ἀὴρ καὶ τὸ ὕδωρ͵ συνεχῆ	μέν͵	μεμέρισται δ΄ ἀμφοτέρων ἡ κίνησις.
[1]	οὐκ ἄδηλον. Πάντα γὰρ τὰ	μὲν	μετ΄ αἰσθήσεως συμβαίνει͵ τὰ δὲ
[2]	αἰσθητηρίων ἑνὶ τῶν στοιχείων͵ τοῦ	μὲν	ὄμματος τὸ ὁρατικὸν ὕδατος ὑποληπτέον͵
[6]	δὴ τῷ πως ἔχειν τὸ	μὲν	ὁρᾷ τὸ δ΄ ὁρᾶται͵ ὥσπερ
[6]	γεθος αἰσθητόν (ἀδύνατον γὰρ λευκὸν	μὲν	ὁρᾶν͵ μὴ ποσὸν δέ) εἰ
[2]	τὴν ὄψιν εἶναι ὕδατος ἀληθὲς	μέν͵	οὐ μέντοι συμβαίνει τὸ ὁρᾶν
[7]	τῷ ἐσχάτῳ ὅθεν ἐστὶν ὕστατον	μὲν	οὐκ αἰσθητὸν πρῶτον δ΄ αἰσθητόν͵
[7]	αἰσθητόν͵ δῆλον. Ἔστι γὰρ ὅθεν	μὲν	οὐκ ἂν ὀφθείη ἄπειρον τὸ
[3]	φύσις καὶ δύναμις͵ ἣ χωριστὴ	μὲν	οὐκ ἔστιν͵ ἐν τούτοις δ΄
[7]	δ΄ οὐκ ἔστιν αἰσθάνεσθαι. Ἅπαντα	μὲν	οὖν αἰσθητά ἐστιν͵ ἀλλ΄ οὐ
[5]	ὑγίειαν τὸ (ὀσφραντόν. Καθ΄ ἕκαστον	μὲν	οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω τὸν τρόπον
[7]	ἀτόμῳ χρόνῳ πρὸς ἄλληλα. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἆρ΄ ὧδ΄ ἐνδέχεται͵ ἅμα
[4]	ἢ ἁπλῶς ἢ μεμειγμένῳ) Δεῖ	μὲν	οὖν διορίζειν περὶ τούτων ἐν
[5]	τις εἶναι καὶ πλύσις. Πῶς	μὲν	οὖν εἴδη δεῖ λέγειν καὶ
[1]	τίνες κοιναὶ πράξεις αὐτῶν. Τὰ	μὲν	οὖν εἰρημένα περὶ ψυχῆς ὑποκείσθω͵
[3]	καὶ πρῶτον περὶ χρώματος. Ἔστι	μὲν	οὖν ἕκα στον διχῶς λεγόμενον͵
[5]	καλῶς͵ οὐδ΄ αὕτη καλῶς. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐνδέχεται ἀπολαύειν τὸ ὑγρόν͵
[3]	ἔσχατον ὁμοίως πᾶσιν ὑπάρχει. Ἔστι	μὲν	οὖν ἐνεῖναι ἐν τῷ διαφανεῖ
[3]	ἐνεργείᾳ τὸ δὲ δυνάμει. Τὸ	μὲν	οὖν ἐνεργείᾳ χρῶμα καὶ ψόφος
[6]	καὶ ἐνεργείᾳ ἔσται προσγενόμενον. Ὅτι	μὲν	οὖν ἔνια μεγέθη καὶ πάθη
[4]	καὶ ψόφων͵ ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~Τί	μὲν	οὖν ἐστὶ χρῶμα καὶ διὰ
[4]	οὗτοι ἐν ἀριθμοῖς μόνον· ὁ	μὲν	οὖν λιπαρὸς τοῦ γλυκέος ἐστὶ
[5]	ἀναπνευστικὸν βαδίζοι ἂν τόπον. Ὅτι	μὲν	οὖν οὐ συμβάλλεται εἰς τροφὴν
[7]	τοῖς ἔμπροσθεν περὶ τούτου. Ὅτι	μὲν	οὖν οὐθείς ἐστι χρόνος ἀναίσθητος͵
[2]	διίεσκον͵ ὅσον ταναώτερον ἦεν. Ὁτὲ	μὲν	οὖν οὕτως ὁρᾶν φησίν͵ ὁτὲ
[3]	εἶδός τι χρόας ἕτερον. Ἔστι	μὲν	οὖν οὕτως ὑπολαβεῖν πλείους εἶναι
[4]	εἴρηται ἐν τοῖς περὶ στοιχείων.	μὲν	οὖν πῦρ καὶ ᾗ γῆ͵
[6]	ἔσχατα τὰ ἐν αντία. Τὸ	μὲν	οὖν συνεχὲς εἰς ἄπειρα τέμνεται
[2]	οἷς ἐμφαίνεται τὰ εἴδωλα. Τὸ	μὲν	οὖν τὴν ὄψιν εἶναι ὕδατος
[1]	τῶν ἐνεῶν καὶ κωφῶν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς δυνάμεως ἣν ἔχει
[5]	ἂν καὶ ἀπὸ μιᾶς. Τοῦτο	μὲν	οὖν τὸ ὀσφραντὸν ἴδιον ἀνθρώπου
[2]	γὰρ μῆνιγξ μεταξύ ἐστιν. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ ἄνευ φωτὸς μὴ
[4]	γεῦσις ἁφή τίς ἐστιν. Ἡ	μὲν	οὖν τοῦ ὕδατος φύσις βούλεται
[3]	εἶναι ἔσχατον͵ καὶ ταύτης ἡ	μὲν	οὖν τοῦ φωτὸς φύσις ἐν
[3]	ἀριθμοῖς εἶναι τοιαύτας γίγνεσθαι. Εἷς	μὲν	οὖν τρόπος τῆς γενέσεως τῶν
[7]	ἀόρατον· τοῦτο δ΄ ἀδύνατον. (Περὶ	μὲν	οὖν τῶν αἰσθητηρίων καὶ τῶν
[3]	καὶ μὴ ταῖς ἀποῤῥοίαις. Ἐπὶ	μὲν	οὖν τῶν παρ΄ ἄλληλα κειμένων
[3]	ὅλως οὐκ ἐν λόγῳ. Τὸ	μὲν	οὖν͵ ὥσπερ οἱ ἀρχαῖοι͵ λέγειν
[1]	δι΄ αἰσθήσεως͵ ἔνια δὲ τὰ	μὲν	πάθη ταύτης ὄντα τυγχάνει͵ τὰ
[6]	πεπερασμένα εἴδη. Ἐπεὶ οὖν τὰ	μὲν	πάθη ὡς εἴδη λεκτέον͵ ὑπάρχει
[1]	ζῴοις. Πρὸς δὲ τούτοις τὰ	μὲν	πάντων ἐστὶ τῶν μετεχόντων ζωῆς
[3]	τι πυρῶδες ἐν διαφανεῖ͵ ἡ	μὲν	παρουσία φῶς͵ ἡ δὲ στέρησίς
[4]	εἰσί τε κρῆναι πολλαὶ αἱ	μὲν	πικραί͵ αἱ δ΄ ὀξεῖαι͵ αἱ
[2]	λαμπτῆρας ἀμοργούς͵ οἵ τ΄ ἀνέμων	μὲν	πνεῦμα διασκιδνᾶσιν ἀέντων͵ πῦρ δ΄
[7]	οὔ͵ ἔσται γὰρ ἅμα ὁ	μὲν	πολλοῦ πρὸς ὀλίγον ἢ περιττοῦ
[1]	πρακτῶν. Αὐτῶν δὲ τούτων πρὸς	μὲν	τὰ ἀναγκαῖα κρείττων ἡ ὄψις
[1]	φιλοσοφωτέρως τὴν τέχνην μετιόντες͵ οἱ	μὲν	τελευτῶσιν εἰς τὰ περὶ ἰατρικῆς͵
[3]	χρόας ἐν ἀριθμοῖς εἶναι͵ τὰς	μὲν	τεταγμένας τὰς δὲ ἀτάκτους͵ καὶ
[3]	οὔτε μέλαν· ἐπεὶ δ΄ ἀνάγκη	μέν	τι ἔχειν χρῶμα͵ τούτων δ΄
[4]	τι τὸ ὕδωρ μεταβάλλειν. Ὅτι	μὲν	τοίνυν οὐχ ὑπὸ τῆς τοῦ
[1]	καὶ ἀκοὴ καὶ ὄψις͵ πᾶσι	μὲν	τοῖς ἔχουσι σωτηρίας ἕνεκεν ὑπάρχουσιν͵
[6]	πόῤῥω ἀλλήλων εἶναι. Ἢ περὶ	μὲν	τὸν ψόφον καὶ τὴν ὀσμὴν
[4]	οὐκ ἂν ποιήσειεν; καὶ περὶ	μὲν	τοῦ γευστοῦ καὶ χυμοῦ εἴρηται·
[7]	ὁμοίως͵ οἷον τῶν χυμῶν οἱ	μὲν	τοῦ γλυκέος οἱ δὲ τοῦ
[4]	εἶναι· λείπεται γὰρ τὸ ξανθὸν	μὲν	τοῦ λευκοῦ εἶναι ὥσπερ τὸ
[4]	καὶ ἁφῆς. Διὸ καὶ περὶ	μὲν	τούτων ἀπατῶνται͵ περὶ δὲ τῶν
[7]	τῇ ψυχῇ͵ (ὅτι) ἴσως ἐκ	μὲν	τούτων ἕν τι γίγνεται καὶ
[4]	λευκὸν καὶ τὸ μέλαν τὸ	μὲν	τραχύ φησιν εἶναι τὸ δὲ
[7]	καὶ γλυκύ. Φαίνεται γὰρ τὸ	μὲν	τῷ ἀριθμῷ ἓν ἡ ψυχὴ
[7]	ἀνάγκη ἀδιαίρετον εἶναι͵ οὗ ἐν	μὲν	τῷ ἐπέκεινα οὐκ ἐνδέχεται αἰσθάνεσθαι
[2]	θερμότατον τῶν μορίων. Καὶ περὶ	μὲν	τῶν αἰσθητικῶν τοῦ σώματος μορίων
[4]	ἀπείρους· διὰ τί γὰρ ὁ	μὲν	τῶν χυμῶν αἴσθησιν ποιήσει͵ ὁ
[2]	τῶν ὁρωμένων. Δημόκριτος δ΄ ὅτι	μὲν	ὕδωρ εἶναί φησι͵ λέγει καλῶς͵
[1]	περὶ τὴν τροφήν͵ ὥστε τὸ	μὲν	φεύγειν τὸ δὲ διώκειν͵ καὶ
[3]	ἐστερῆσθαι. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ	μὲν	φῶς τὸ δὲ σκότος͵ οὕτως
[5]	ἐπὶ τοῦτο περὶ ὀσμῆς͵ οἱ	μὲν	ὡς ἀτμίδα͵ οἱ δ΄ ὡς
[6]	ἡ κίνησις. Διὸ καὶ ἔστι	μὲν	ὡς τὸ αὐτὸ ἀκούει ὁ
[6]	ἡ ὀσμή͵ εἰ ἐν ὑγρῷ	ἦμεν	καὶ ποῤῥωτέρωθεν πρὶν θιγεῖν αὐτοῦ
[3]	στέρησίς ἐστι σκότος· ὃ δὲ	λέγομεν	διαφανὲς οὐκ ἔστιν ἴδιον ἀέρος
[3]	δὲ ἕνα ἑνὶ ἵππῳ οὐ	λέγομεν	μεμεῖχθαι· ὅσα δὲ μὴ διαιρεῖται
[5]	δὲ κατὰ τούτων νῦν μὲν	λέγομεν	τὸ διαφανές͵ ἔστι δ΄ (ὀσφραντὸν
[2]	εἴπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει καθάπερ	λέγομεν͵	φανερὸν ὡς εἰ δεῖ τοῦτον
[1]	ζῷον εἶναι καὶ μὴ ζῷον	διορίζομεν.	Ἰδίᾳ δ΄ ἤδη καθ΄ ἕκαστον
[5]	τοὺς χυμοὺς τεταγμένον αὐτῶν͵ ὥσπερ	εἴπομεν͵	καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ
[5]	τούτοις) ὥστε αὗται μέν͵ καθάπερ	εἴπομεν͵	κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ ἡδὺ
[4]	Τούτου δ΄ αἴτιον ὅτι χειρίστην	(ἔχομεν	τῶν ἄλλων ζῴων τὴν ὄσφρησιν
[4]	λαμβάνει ταύτην τὴν δύναμιν ἣν	καλοῦμεν	χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον γὰρ πάντων
[6]	γε τῶν μαθηματικῶν. Ἔτι τίνι	κρινοῦμεν	ταῦτα καὶ γνωσόμεθα; ἢ τῷ
[1]	ὑποκείσθω͵ περὶ δὲ τῶν λοιπῶν	λέγωμεν͵	καὶ πρῶτον περὶ τῶν πρώτων.
[3]	αἴσθησιν καὶ τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν	λέγωμεν.	Ὥσπερ οὖν εἴρηται περὶ φωτὸς
[4]	λέγει λίαν εὐσύνοπτον τὸ ψεῦδος·	ὁρῶμεν	γὰρ μεταβάλλοντας ὑπὸ τοῦ θερμοῦ
[5]	ταῖς ὀσμαῖς. Πρῶτον μὲν γὰρ	ὁρῶμεν	ὅτι τὴν τροφὴν δεῖ εἶναι
[4]	ἀδύνατον· ἐκ τοῦ αὐτοῦ γὰρ	ὁρῶμεν	ὡς (ἐκ τῆς αὐτῆς) τροφῆς
[6]	τις (οὐ γὰρ ἂν τοῦτο	συνέβαινεν)	οὔτ΄ ἄνευ σώματος. Περὶ δὲ
[2]	πω τὸ ἐντὸς τῶν βλεφάρων	ἐῤῥίγωσεν.	Τῶν δ΄ ἀναίμων σκληρόδερμοι οἱ
[7]	αἰσθητὴν εἶναι ἢ εἰ μόνη	ἦν·	ἀφαιρεῖται γάρ τι ἡ ἐλάττων
[6]	ἀνάγκη ἅμα ἀλλοιοῦσθαι καὶ ἀθρόον.	Ἦν	δ΄ ἂν καὶ τὸ γεύεσθαι
[2]	ἀνακλάσει· Ἐπεὶ εἴ γε πῦρ	ἦν͵	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ καὶ ἐν
[6]	δὲ (χρόνος πᾶς διαιρετός͵ ὥστε	ἦν	ὅτε οὔ πω ἑωρᾶτο ἀλλ΄
[2]	καὶ ἀνακλάσεως οὐδέν πω δῆλον	ἦν͵	ὡς ἔοικεν. Ἄτοπον δὲ καὶ
[1]	Περὶ μὲν οὖν τῆς δυνάμεως	ἣν	ἔχει τῶν αἰσθήσεων ἑκάστη͵ πρότερον
[4]	δυνάμεως λαμβάνει ταύτην τὴν δύναμιν	ἣν	καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον γὰρ
[6]	τὴν ὄψιν ἢ ἐπὶ τὴν	γῆν;	δόξειε δ΄ ἂν εὐλόγως τοῦτο
[7]	ἢ ταύτης τι͵ ὥσπερ τὴν	γῆν	ὁρᾷ ὅλην͵ ὅτι τοδὶ αὐτῆς͵
[5]	τοὐναντίον μᾶλλον· ἀληθὲς γὰρ ὅπερ	Εὐριπίδην	σκώπτων εἶπε Στράττις͵ ὅταν φακῆν
[5]	πρὸς τὴν γεῦσιν ἢ τὴν	ἐδωδὴν	αὐτοῖς. Ἔοικε δ΄ ἡ αἴσθησις
[2]	τις πρόοδον νοέων ὡπλίσσατο λύχνον	χειμερίην	διὰ νύκατα͵ πυρὸς σέλας αἰθομένοιο͵
[5]	Εὐριπίδην σκώπτων εἶπε Στράττις͵ ὅταν	φακῆν	ἕψητε͵ μὴ πιχεῖν μύρον. Οἱ
[7]	τοῦ ὅλου αἰσθάνεσθαι καὶ τὴν	ὅλην.	Ὁ δ΄ αὐτὸς λόγος καὶ
[7]	διὰ μικρότητα· εἰ γὰρ τὴν	ὅλην	ὁρᾷ͵ καὶ αἰσθάνεται τὸν αὐτὸν
[7]	τι͵ ὥσπερ τὴν γῆν ὁρᾷ	ὅλην͵	ὅτι τοδὶ αὐτῆς͵ καὶ ἐν
[5]	καὶ ἡ κίνησις πρὸς τὴν	ὑπερβολὴν	τῆς ἐν τῷ τό πῳ
[6]	αἰσθητηρίου͵ οὐχ ἅμα πάντα πάσχει͵	πλὴν	ἐπὶ τοῦ φωτὸς διὰ τὸ
[4]	τὸ πανσπερμίας εἶναι τὸ ὕδωρ	ὕλην	ἀδύνατον· ἐκ τοῦ αὐτοῦ γὰρ
[4]	μικρότητα͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησίν͵ ἢ	ὕλην	τοιαύτην εἶναι οἷον πανσπερμίαν χυμῶν͵
[6]	ὕδωρ ἅμα πᾶν πήγνυσθαι. Οὐ	μὴν	ἀλλ΄ ἂν ᾖ πολὺ τὸ
[6]	εἰς τὴν θάλατταν ἐγχυθείς. Οὐ	μὴν	ἀλλ΄ ἐπειδὴ οὐδ΄ ἡ τῆς
[7]	αἰσθάνεσθαι τῇ μιᾷ αἰσθήσει. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ τὰ ὑπὸ τὴν αὐτὴν
[7]	τῳδὶ τῷ μέρει αὐτοῦ. Ἀλλὰ	μὴν	ἐν τῷ ΓΒ οὐδὲν αἰσθάνεται.
[5]	τὰς ὀσμὰς τοῖς χυμοῖς. Ἀλλὰ	μὴν	τοῦτό γε ἐπ΄ ἐνίων συμβέβηκεν·
[5]	τῶν καθ΄ αὑτὰ δυσωδῶν τὴν	ὀσμήν͵	ἂν μή τι τύχῃ φθαρτικὸν
[5]	ὡς παρέργῳ δ΄ ἐπὶ τὴν	ὀσμήν·	ἀναπνέοντος γὰρ ὥσπερ ἐκ παρόδου
[5]	ἴδιον εἶναι ἀνθρώπου τὴν τοιαύτην	ὀσμὴν	διὰ τὴν ἕξιν τὴν περὶ
[5]	Διὸ καὶ ἡ θάλαττα ἔχει	ὀσμήν	(ἔχει γὰρ χυμὸν καὶ ξηρότητα)
[3]	ἢ τί ψόφον ἢ τί	ὀσμὴν	ἢ χυμόν͵ ὁμοίως δὲ καὶ
[5]	αἰσθάνεται τῆς τροφῆς διὰ τὴν	ὀσμήν.	Ὅτῳ δὲ αἰσθάνεται͵ οὐχ ὁμοίως
[5]	τῶν ἐχόντων καὶ μὴ ἐχόντων	ὀσμήν·	τά τε γὰρ στοιχεῖα ἄοσμα͵
[6]	μὲν τὸν ψόφον καὶ τὴν	ὀσμὴν	τοῦτο συμβαίνειν εὔλογον· ὥσπερ γὰρ
[1]	ἡ μὲν ἁφὴ διὰ τὴν	εἰρημένην	αἰτίαν ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς͵
[2]	τινα ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵ τὴν	καλουμένην	κόρην. Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ τούτων
[3]	οὐδὲν κωλύει φαίνεσθαί τινα χρόαν	κοινὴν	τοῖς πόῤῥωθεν· ὅτι γὰρ οὐκ
[5]	δυνάμεις βιάζονται τῇ συνηθείᾳ τὴν	ἡδονήν͵	ἕως ἂν ἐκ δύ΄ αἰσθήσεων
[4]	καὶ ἀορίστως͵ οἱ δὲ τὴν	ἡδονὴν	ποιοῦντες μειγνύμενοι͵ οὗτοι ἐν ἀριθμοῖς
[1]	τῶν ἰατρῶν οἱ φιλοσοφωτέρως τὴν	τέχνην	μετιόντες͵ οἱ μὲν τελευτῶσιν εἰς
[2]	εἰσι͵ καὶ τοῦτο ποιεῖ τὴν	σκέπην.	Ἄλογον δὲ ὅλως τὸ ἐξιόντι
[2]	ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵ τὴν καλουμένην	κόρην.	Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει
[2]	(λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο κύκλοπα	κούρην·	αἳ χοάνῃσι δίαντα τετρήατο θεσπεσίῃσιν·
[4]	διακρίνειν περὶ ἕκαστον γένος͵ ὥστε	ἐχρῆν	τὴν γεῦσιν καὶ τῶν ἄλλων
[7]	οὐκ ἐνδέχεται ὑπάρχειν͵ ὑπὸ δὲ	τὴν	αἴ σθησιν τὴν μίαν ἐναντία
[2]	τὸ γὰρ αἰσθητὸν ἐνεργεῖν ποιεῖ	τὴν	αἴ σθησιν͵ ὥσθ΄ ὑπάρχειν ἀναγκαῖον
[3]	τιθεμένων͵ ἀδήλων δ΄ ἡμῖν διὰ	τὴν	αἴσθησιν͵ ἀλλ΄ ὅλως πάντη πάντως͵
[5]	τοῦ ἑτέρου γένους τῆς ὀσμῆς	τὴν	αἴσθησιν ἀποδέδωκεν ἡ φύσις͵ ὅπως
[3]	αἰσθήσεως ὑπὸ τοῦ αἰσθητοῦ γίγνεσθαι	τὴν	αἴσθησιν͵ ἁφῇ καὶ μὴ ταῖς
[6]	ἀνάγκη͵ εἰ ἡ δύναμις͵ καὶ	τὴν	αἴσθησιν εἰς ἄπειρα διαιρεῖσθαι καὶ
[3]	δὲ ἕκαστον αὐτῶν ὂν ποιήσει	τὴν	αἴσθησιν καὶ τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν
[3]	δι΄ ἁφῆς ἀναγκαῖον αὐτοῖς ποιεῖν	τὴν	αἴσθησιν͵ ὥστ΄ εὐθὺς κρεῖττον φάναι
[3]	χρόας μείγνυσθαι͵ δῆλον͵ καὶ ταύτην	τὴν	αἰτίαν εἶναι κυρίαν τοῦ πολλὰς
[2]	διὰ τὸ πάθους τινὸς ἀγνοεῖν	τὴν	αἰτίαν· θλιβομένου γὰρ καὶ κινουμένου
[7]	Ἀλλὰ μὴν εἰ τὰ ὑπὸ	τὴν	αὐτὴν αἴσθησιν ἅμα ἀδύνατον͵ ἐὰν
[3]	διὰ τὸ ἐν ἀορίστῳ οὐ	τὴν	αὐτὴν ἐγγύθεν καὶ προσιοῦσι καὶ
[3]	τὸ τοῦ σώματος πέρας͵ ἀλλὰ	τὴν	αὐτὴν φύσιν δεῖ νομίζειν ἥπερ
[5]	ἐὰν μή τι συμβάλληται πρὸς	τὴν	γεῦσιν ἢ τὴν ἐδωδὴν αὐτοῖς.
[4]	περὶ ἕκαστον γένος͵ ὥστε ἐχρῆν	τὴν	γεῦσιν καὶ τῶν ἄλλων κοινῶν
[6]	πρὸς τὴν ὄψιν ἢ ἐπὶ	τὴν	γῆν; δόξειε δ΄ ἂν εὐλόγως
[7]	τινί ἢ ταύτης τι͵ ὥσπερ	τὴν	γῆν ὁρᾷ ὅλην͵ ὅτι τοδὶ
[4]	τοῦ ὕδατος τὸ ἔλαιον διὰ	τὴν	γλισχρότητα· τὸ δ΄ ὕδωρ ψαθυρόν
[4]	τῶν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς αἰσθήσεων͵	τὴν	δ΄ ἁφὴν ἀκριβεστάτην τῶν ἄλλων
[4]	θερμοῦ μόνον δυνάμεως λαμβάνει ταύτην	τὴν	δύναμιν ἣν καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν.
[5]	συμβάλληται πρὸς τὴν γεῦσιν ἢ	τὴν	ἐδωδὴν αὐτοῖς. Ἔοικε δ΄ ἡ
[1]	ἀνάγκης͵ ἡ μὲν ἁφὴ διὰ	τὴν	εἰρημένην αἰτίαν ἐν τοῖς περὶ
[5]	δύο͵ ὡς ἔργῳ μὲν ἐπὶ	τὴν	εἰς τὸν θώρακα βοή θειαν͵
[7]	δὴ ἀεὶ ἡ μείζων κίνησις	τὴν	ἐλάττω ἐκκρούειδιὸ ὑποφερομένων ὑπὸ τὰ
[7]	γίγνεται. Εἰ δὴ ἡ μείζων	τὴν	ἐλάττω κίνησιν ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵ ἂν
[2]	δ΄ οἴεται τὸ ὁρᾶν εἶναι	τὴν	ἔμφασιν͵ οὐ καλῶς· τοῦτο μὲν
[5]	ὀσμῶν πρὸς τὸν ἐγκέφαλον διὰ	τὴν	ἐν αὐταῖς τῆς θερμότητος κουφότητα
[7]	ἄτομον χρόνον μίαν ἀνάγκη εἶναι	τὴν	ἐνέργειαν· μιᾶς γὰρ ἡ εἰσάπαξ
[3]	ὂν ποιήσει τὴν αἴσθησιν καὶ	τὴν	ἐνέργειαν͵ νῦν λέγωμεν. Ὥσπερ οὖν
[5]	ἀνθρώπου τὴν τοιαύτην ὀσμὴν διὰ	τὴν	ἕξιν τὴν περὶ τὸν ἐγκέφαλον.
[3]	πολλὰς εἶναι χρόας͵ ἀλλὰ μὴ	τὴν	ἐπιπόλασιν μηδὲ τὴν παρ΄ ἄλληλα
[1]	μόριον αὐτῆς͵ ἐχόμενόν ἐστι ποιήσασθαι	τὴν	ἐπίσκεψιν περὶ τῶν ζῴων καὶ
[3]	πέρας (διὸ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι	τὴν	ἐπιφάνειαν χρόαν ἐκάλουν) ἔστι μὲν
[7]	ἀφανιεῖ γὰρ ἡ ἑτέρα ὁμοίως	τὴν	ἑτέραν͵ ἁπλῆς δ΄ οὐκ ἔστιν
[5]	τοιαύτας δυνάμεις βιάζονται τῇ συνηθείᾳ	τὴν	ἡδονήν͵ ἕως ἂν ἐκ δύ΄
[4]	εἴτε καὶ ἀορίστως͵ οἱ δὲ	τὴν	ἡδονὴν ποιοῦντες μειγνύμενοι͵ οὗτοι ἐν
[6]	ὥσπερ καὶ ἀκαριαῖος χυμὸς εἰς	τὴν	θάλατταν ἐγχυθείς. Οὐ μὴν ἀλλ΄
[2]	λαμπτῆρά τινα ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵	τὴν	καλουμένην κόρην. Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ
[3]	τοῦ ὑποκειμένου οὐχ ὁμοίαν ποιήσει	τὴν	κίνησιν. Διὸ καὶ ἕτερον φαίνεται
[5]	παρόδου ποιεῖται διὰ τῶν μυκτήρων	τὴν	κίνησιν. Ἴδιον δὲ τῆς τοῦ
[7]	ἢ (ὅτι) πρῶτον μὲν κατὰ	τὴν	μίαν αἴσθησιν͵ οἷον λέγω ὄψιν͵
[7]	ὑπὸ δὲ τὴν αἴ σθησιν	τὴν	μίαν ἐναντία ἐστίν͵ οἷον γλυκὺ
[7]	λέγεται τοῦ ὅλου αἰσθάνεσθαι καὶ	τὴν	ὅλην. Ὁ δ΄ αὐτὸς λόγος
[7]	ὅλως διὰ μικρότητα· εἰ γὰρ	τὴν	ὅλην ὁρᾷ͵ καὶ αἰσθάνεται τὸν
[5]	δυσχεραίνει τῶν καθ΄ αὑτὰ δυσωδῶν	τὴν	ὀσμήν͵ ἂν μή τι τύχῃ
[5]	θειαν͵ ὡς παρέργῳ δ΄ ἐπὶ	τὴν	ὀσμήν· ἀναπνέοντος γὰρ ὥσπερ ἐκ
[5]	ὀξέως αἰσθάνεται τῆς τροφῆς διὰ	τὴν	ὀσμήν. Ὅτῳ δὲ αἰσθάνεται͵ οὐχ
[6]	περὶ μὲν τὸν ψόφον καὶ	τὴν	ὀσμὴν τοῦτο συμβαίνειν εὔλογον· ὥσπερ
[4]	χειρίστην (ἔχομεν τῶν ἄλλων ζῴων	τὴν	ὄσφρησιν καὶ τῶν ἐν ἡμῖν
[2]	τῶν ψόφων αἰσθητικόν͵ πυρὸς δὲ	τὴν	ὄσφρησιν (ὃ γὰρ ἐνεργείᾳ ἡ
[2]	τὰ εἴδωλα. Τὸ μὲν οὖν	τὴν	ὄψιν εἶναι ὕδατος ἀληθὲς μέν͵
[2]	καὶ τοῦ δοκεῖν πῦρ εἶναι	τὴν	ὄψιν͵ ἐντεῦθεν ληπτέον. Τὰ γὰρ
[6]	εἰς τὸ μεταξὺ πρὶν πρὸς	τὴν	ὄψιν ἢ ἐπὶ τὴν γῆν;
[2]	δὲ ὅλως τὸ ἐξιόντι τινὶ	τὴν	ὄψιν ὁρᾶν͵ καὶ ἀποτείνεσθαι μέχρι
[2]	τῆς πέμπτης. Ποιοῦσι δὲ πάντες	τὴν	ὄψιν πυρὸς διὰ τὸ πάθους
[3]	ἀλλὰ μὴ τὴν ἐπιπόλασιν μηδὲ	τὴν	παρ΄ ἄλληλα θέσιν· οὐ γὰρ
[5]	τοιαύτην ὀσμὴν διὰ τὴν ἕξιν	τὴν	περὶ τὸν ἐγκέφαλον. Ψυχροῦ γὰρ
[2]	ὀφθαλμοί εἰσι͵ καὶ τοῦτο ποιεῖ	τὴν	σκέπην. Ἄλογον δὲ ὅλως τὸ
[4]	πάθη τῶν χυμῶν οἰκείαν ἔχει	τὴν	σκέψιν ἐν τῇ φυσιολογίᾳ τῇ
[1]	καὶ τῶν ἰατρῶν οἱ φιλοσοφωτέρως	τὴν	τέχνην μετιόντες͵ οἱ μὲν τελευτῶσιν
[5]	δὲ τοῦ ἴδιον εἶναι ἀνθρώπου	τὴν	τοιαύτην ὀσμὴν διὰ τὴν ἕξιν
[5]	Πρῶτον μὲν γὰρ ὁρῶμεν ὅτι	τὴν	τροφὴν δεῖ εἶναι συνθετήν (καὶ
[1]	ὑπάρχουσιν͵ ὅπως διώκωσί τε προαισθανόμενα	τὴν	τροφὴν καὶ τὰ φαῦλα καὶ
[4]	γὰρ θερμὸν αὐξάνει͵ καὶ δημιουργεῖ	τὴν	τροφήν͵ καὶ τὸ κοῦφον ἕλκει͵
[5]	γὰρ μᾶλλον οὐδ΄ ἧττον πρὸς	τὴν	τροφὴν παρακαλοῦσιν͵ οὐδὲ συμβάλλονται πρὸς
[1]	ψυχῆς͵ ἡ δὲ γεῦσις διὰ	τὴν	τροφήν· τὸ γὰρ ἡδὺ διακρίνει
[4]	δ΄ οἱ ἄλλοι χυμοὶ εἰς	τὴν	τροφὴν τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ
[1]	καὶ τὸ λυπηρὸν αὐτῇ περὶ	τὴν	τροφήν͵ ὥστε τὸ μὲν φεύγειν
[5]	θερμότης καὶ ἡ κίνησις πρὸς	τὴν	ὑπερβολὴν τῆς ἐν τῷ τό
[5]	ταύτης δ΄ οὐκέτι͵ διὰ τὸ	τὴν	φύσιν αὐτῆς εἶναι καθ΄ αὑτὴν
[5]	καὶ γὰρ ὁ ἀὴρ ὑγρὸν	τὴν	φύσιν ἐστίν. Ἔτι δ΄ εἴπερ
[5]	γὰρ τῆς ὀσμῆς δύναμις θερμὴ	τὴν	φύσιν ἐστίν. Κατακέχρηται δ΄ ἡ
[5]	τὸν ἐγκέφαλον. Ψυχροῦ γὰρ ὄντος	τὴν	φύσιν τοῦ ἐγκεφάλου͵ καὶ τοῦ
[3]	οἱ ἀρχαῖοι͵ λέγειν ἀπόῤῥοιαν εἶναι	τὴν	χρόαν καὶ ὁρᾶσθαι διὰ τοιαύτην
[4]	αὐτοῖς αἰσθήσεων͵ τὴν δ΄ ἁφὴν	ἀκριβεστάτην	τῶν ἄλλων ζῴων· ἡ δὲ
[4]	μάλιστα καὶ τῶν σχημάτων εἶναι	κριτικωτάτην.	Ἔτι τὰ μὲν αἰσθητὰ πάντα
[5]	ὅτι τὴν τροφὴν δεῖ εἶναι	συνθετήν	(καὶ γὰρ τὰ τρεφόμενα οὐχ
[7]	ἅμα ὦσι͵ καὶ αὐτὴν ἧττον	αἰσθητὴν	εἶναι ἢ εἰ μόνη ἦν·
[4]	ὀσμῆς. Τούτου δ΄ αἴτιον ὅτι	χειρίστην	(ἔχομεν τῶν ἄλλων ζῴων τὴν
[7]	μὴν εἰ τὰ ὑπὸ τὴν	αὐτὴν	αἴσθησιν ἅμα ἀδύνατον͵ ἐὰν ᾗ
[2]	αἴ σθησιν͵ ὥσθ΄ ὑπάρχειν ἀναγκαῖον	αὐτὴν	δυνάμει πρότερον. Ἡ δ΄ ὀσμὴ
[3]	τὸ ἐν ἀορίστῳ οὐ τὴν	αὐτὴν	ἐγγύθεν καὶ προσιοῦσι καὶ πόῤῥωθεν
[7]	ἡ ἐνέργεια ἄνευ τῆς κατ΄	αὐτὴν	ἔσται δυνάμεως͵ οὔτ΄ ἄνευ ταύτης
[7]	ἀνάγκη͵ ἂν ἅμα ὦσι͵ καὶ	αὐτὴν	ἧττον αἰσθητὴν εἶναι ἢ εἰ
[6]	αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι γὰρ κινεῖν	αὐτὴν	λέγεται πάντα) ὥστ΄ ἀνάγκη͵ εἰ
[3]	τοῦ σώματος πέρας͵ ἀλλὰ τὴν	αὐτὴν	φύσιν δεῖ νομίζειν ἥπερ καὶ
[6]	ἡ τῆς αἰσθήσεως ὑπεροχὴ καθ΄	αὑτὴν	αἰσθητὴ οὐδὲ χωριστή (δυνάμει γὰρ
[1]	~Ἐπεὶ δὲ περὶ ψυχῆς καθ΄	αὑτὴν	διώρισται πρότερον καὶ περὶ τῶν
[5]	τὴν φύσιν αὐτῆς εἶναι καθ΄	αὑτὴν	ἡδεῖαν ἢ λυπηράν. Αἴτιον δὲ
[5]	ἀπὸ τῆς ὀσμῆς τῆς καθ΄	αὑτὴν	ἡδείας εὐωδία ὁπωσοῦν ἔχουσιν ὠφέλιμος
[1]	ἀναγκαῖα κρείττων ἡ ὄψις καθ΄	αὑτήν͵	πρὸς δὲ νοῦν κατὰ συμβεβηκὸς
[5]	τὸ πάθος. Αὐτῆς δὲ καθ΄	αὑτὴν	τῆς δυσωδίας οὐδὲν φροντίζουσιν (καίτοι
[3]	τὴν χρόαν καὶ ὁρᾶσθαι διὰ	τοιαύτην	αἰτίαν ἄτοπον· πάντως γὰρ δι΄
[4]	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησίν͵ ἢ ὕλην	τοιαύτην	εἶναι οἷον πανσπερμίαν χυμῶν͵ καὶ
[5]	τοῦ ἴδιον εἶναι ἀνθρώπου τὴν	τοιαύτην	ὀσμὴν διὰ τὴν ἕξιν τὴν
[3]	νομίζειν ἥπερ καὶ ἔξω (χρωματίζεται͵	ταύτην	καὶ ἐντός. Φαίνεται δὲ καὶ
[3]	τὰς χρόας μείγνυσθαι͵ δῆλον͵ καὶ	ταύτην	τὴν αἰτίαν εἶναι κυρίαν τοῦ
[4]	τοῦ θερμοῦ μόνον δυνάμεως λαμβάνει	ταύτην	τὴν δύναμιν ἣν καλοῦμεν χυμόν͵
[4]	ἡμῖν αὐτοῖς αἰσθήσεων͵ τὴν δ΄	ἁφὴν	ἀκριβεστάτην τῶν ἄλλων ζῴων· ἡ
[5]	μὲν γὰρ ὁρῶμεν ὅτι τὴν	τροφὴν	δεῖ εἶναι συνθετήν (καὶ γὰρ
[1]	ὅπως διώκωσί τε προαισθανόμενα τὴν	τροφὴν	καὶ τὰ φαῦλα καὶ τὰ
[4]	θερμὸν αὐξάνει͵ καὶ δημιουργεῖ τὴν	τροφήν͵	καὶ τὸ κοῦφον ἕλκει͵ τὸ
[5]	μᾶλλον οὐδ΄ ἧττον πρὸς τὴν	τροφὴν	παρακαλοῦσιν͵ οὐδὲ συμβάλλονται πρὸς ἐπιθυμίαν
[1]	ἡ δὲ γεῦσις διὰ τὴν	τροφήν·	τὸ γὰρ ἡδὺ διακρίνει καὶ
[5]	μὲν οὖν οὐ συμβάλλεται εἰς	τροφὴν	τὸ ὀσφραντόν͵ ᾗ ὀσφραντόν͵ δῆλον·
[4]	οἱ ἄλλοι χυμοὶ εἰς τὴν	τροφὴν	τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ ἁλμυρῷ
[1]	τὸ λυπηρὸν αὐτῇ περὶ τὴν	τροφήν͵	ὥστε τὸ μὲν φεύγειν τὸ
[3]	κατὰ μὲν λόγον μηδένα͵ καθ΄	ὑπεροχὴν	δέ τινα καὶ ἔλλειψιν ἀσύμμετρον)
[3]	ἐν ἀριθμοῖς τὰ δὲ καθ΄	ὑπεροχὴν	μόνον. Καὶ τἆλλα δὴ τὸν
[1]	περὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν	ζωὴν	ἐχόντων ἁπάντων͵ τίνες εἰσὶν ἴδιαι
[4]	πάθος εἰσὶν ἢ στέρησις͵ δεῖ	λαβεῖν	ἐντεῦθεν͵ ὅτι οὔτε τὸ ξηρὸν
[3]	ἕτερον. Ἔστι μὲν οὖν οὕτως	ὑπολαβεῖν	πλείους εἶναι χρόας παρὰ τὸ
[2]	δὲ πρὸς τέτταρα πέντ΄ οὔσας	συνάγειν͵	γλίχονται περὶ τῆς πέμπτης. Ποιοῦσι
[7]	ἓν ἡ ψυχὴ οὐδενὶ ἑτέρῳ	λέγειν	ἀλλ΄ ἢ τῷ ἅμα͵ τὸ
[3]	μὲν οὖν͵ ὥσπερ οἱ ἀρχαῖοι͵	λέγειν	ἀπόῤῥοιαν εἶναι τὴν χρόαν καὶ
[3]	τιθεμένων χρωμάτων ἢ ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται	λέγειν	καὶ περὶ τῶν μειγνυμένων. Διὰ
[5]	Πῶς μὲν οὖν εἴδη δεῖ	λέγειν	καὶ πῶς οὐ δεῖ τοῦ
[3]	αἰσθητηρίων. Τί δέ ποτε δεῖ	λέγειν	ὁτιοῦν αὐτῶν͵ οἷον τί χρῶμα
[6]	ὑγρῷ ἦμεν καὶ ποῤῥωτέρωθεν πρὶν	θιγεῖν	αὐτοῦ ᾐσθανόμεθα. Εὐλόγως δὴ ὧν
[3]	ἔργον αὐτῶν καὶ τί τὸ	ἐνεργεῖν	καθ΄ ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων. Τί
[2]	τὸ ὀσφραντικόν· τὸ γὰρ αἰσθητὸν	ἐνεργεῖν	ποιεῖ τὴν αἴ σθησιν͵ ὥσθ΄
[1]	τὴν τροφήν͵ ὥστε τὸ μὲν	φεύγειν	τὸ δὲ διώκειν͵ καὶ ὅλως
[1]	ὑγιείας καὶ νόσου τὰς πρώτας	ἰδεῖν	ἀρχάς· οὔτε γὰρ ὑγίειαν οὔτε
[4]	δ΄ ὅτι ἀδύνατον͵ οὐ χαλεπὸν	συνιδεῖν.	Ἔτι δὲ τοῖς κοινοῖς τῶν
[3]	ἀλλὰ τὴν αὐτὴν φύσιν δεῖ	νομίζειν	ἥπερ καὶ ἔξω (χρωματίζεται͵ ταύτην
[7]	τῇ διὰ πασῶν͵ διὰ τὸ	ἀφανίζειν	ἄλληλα. Τοῦτο δὲ ποιεῖ ἐξ
[4]	ἢ μεμειγμένῳ) Δεῖ μὲν οὖν	διορίζειν	περὶ τούτων ἐν τοῖς περὶ
[4]	μᾶλλον τῆς ὄψεως τὰ κοινὰ	γνωρίζειν.	Εἰ δ΄ ἄρα τῆς γεύσεως
[2]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ μὴ	ἐπελθεῖν	αὐτῷ ἀπορῆσαι διὰ τί ὁ
[4]	καὶ ᾗ γῆ͵ οὐδὲν πέφυκε	ποιεῖν	καὶ πάσχειν͵ οὐδ΄ ἄλλο οὐδέν·
[3]	γὰρ δι΄ ἁφῆς ἀναγκαῖον αὐτοῖς	ποιεῖν	τὴν αἴσθησιν͵ ὥστ΄ εὐθὺς κρεῖττον
[2]	λάμπειν͵ οὐ μέντοι φῶς γε	ποιεῖν͵	τοῦ δ΄ ὀφθαλμοῦ (τὸ καλούμενον
[4]	οὐ τῷ ἐκ τοῦ ὕδατος	ἕλκειν	τοιούτους γιγνομένους͵ ἀλλ΄ ἐν αὐτῷ
[2]	τοῦ ὄμματος οὐ συμβαίνει ὥστε	δοκεῖν	ἅμα ἓν καὶ δύο εἶναι
[7]	τις καὶ νῦν παρὰ τοῦτο	δοκεῖν	ἅμα ὁρᾶν καὶ ἀκούειν͵ ὅτι
[2]	ταχυτὴς ποιεῖ τῆς κινήσεως͵ ὥστε	δοκεῖν	ἕτερον εἶναι τὸ ὁρῶν καὶ
[2]	καὶ τῆς ἀπορίας καὶ τοῦ	δοκεῖν	πῦρ εἶναι τὴν ὄψιν͵ ἐντεῦθεν
[1]	τὸ μὲν φεύγειν τὸ δὲ	διώκειν͵	καὶ ὅλως ὁ χυμός ἐστι
[3]	μείγνυται ταῦτα μόνον ὅσα ἐνδέχεται	διελεῖν	εἰς τὰ ἐλάχιστα͵ καθάπερ ἀνθρώπους
[4]	τῷ πάσχειν τι τὸ ὕδωρ	μεταβάλλειν.	Ὅτι μὲν τοίνυν οὐχ ὑπὸ
[3]	ἐὰν μὴ τὸ περιέχον ποιῇ	μεταβάλλειν͵	ὥρισται καὶ ἡ φαντασία τῆς
[3]	κειμένων ἀνάγκη ὥσπερ καὶ μέγεθος	λαμβάνειν	ἀόρατον͵ οὕτω καὶ χρόνον ἀναίσθητον͵
[7]	χρόνον εἶναι ἀναίσθητον οὐδένα οὐδὲ	λανθάνειν͵	ἀλλὰ παντὸς ἐνδέχεται αἰσθάνεσθαι; εἰ
[2]	ἑτέραν. Εἰ γὰρ μὴ ἔστι	λανθάνειν	μὴ αἰσθανόμενον καὶ ὁρῶντα͵ ἀνάγκη
[7]	συνεχεῖ χρόνῳ͵ μὴ ἐνδέχεται τότε	λανθάνειν	ὅτι ἔστιν͵ ἔστι δέ τις
[4]	προϋπάρχον· οὐ γὰρ κατὰ τὸ	μανθάνειν	ἀλλὰ κατὰ τὸ θεωρεῖν ἐστι
[2]	διὰ τοῦτ΄ ἐστί͵ πρὸς τὸ	διαμένειν	τὸ ὑγρὸν ἄπηκτον͵ καὶ διὰ
[6]	ψόφον καὶ τὴν ὀσμὴν τοῦτο	συμβαίνειν	εὔλογον· ὥσπερ γὰρ ὁ ἀὴρ
[2]	δ΄ ἐν τῷ σκότει πέφυκε	συμβαίνειν͵	ἢ τῶν βλεφάρων ἐπικεκαλυμμένων· γίγνεται
[6]	δόξειε δ΄ ἂν εὐλόγως τοῦτο	συμβαίνειν·	τὸ γὰρ κινούμενον κινεῖταί ποθέν
[2]	κινουμένου τοῦ ὄμματος διὰ τὸ	συμβαίνειν	ὥσπερ δύο γίγνεσθαι τὸ ἕν.
[6]	τῆς αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι γὰρ	κινεῖν	αὐτὴν λέγεται πάντα) ὥστ΄ ἀνάγκη͵
[4]	ἐλάχιστα τῆς ἀκριβεστάτης ἐστὶν αἰσθήσεως	διακρίνειν	περὶ ἕκαστον γένος͵ ὥστε ἐχρῆν
[5]	ὅσα πνεύμονα ἔχει διὰ τοῦ	ἀναπνεῖν	τοῦ ἑτέρου γένους τῆς ὀσμῆς
[2]	πυρὸς διὰ τὸ πάθους τινὸς	ἀγνοεῖν	τὴν αἰτίαν· θλιβομένου γὰρ καὶ
[2]	τοῦ φωτός͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον͵	βλέπειν·	λέγει γοῦν οὕτως· ὡς δ΄
[5]	εὐωδία ὁπωσοῦν ἔχουσιν ὠφέλιμος ὡς	εἰπεῖν	αἰεί. Καὶ διὰ τοῦτο γίγνεται
[5]	γὰρ τοῦτο καὶ μόνον ὡς	εἰπεῖν	αἰσθάνεται τῶν ζῴων ἄνθρωπος καὶ
[4]	τὰ γένη τῶν χυμῶν ὡς	εἰπεῖν	μεταβάλλοντας. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[2]	λεῖον ἐν τῷ σκότει πέφυκε	λάμπειν	(οἷον κεφαλαὶ ἰχθύων τινῶν καὶ
[2]	λεῖα πέφυκεν ἐν τῷ σκότει	λάμπειν͵	οὐ μέντοι φῶς γε ποιεῖν͵
[2]	κινουμένου τοῦ ὀφθαλμοῦ φαίνεται πῦρ	ἐκλάμπειν·	τοῦτο δ΄ ἐν τῷ σκότει
[6]	εἰ ταῦτ΄ ἔχει οὕτως͵ ἔοικε	μαρτυρεῖν	τοῖς τὰ ἄτομα ποιοῦσι μεγέθη·
[4]	τὸ μανθάνειν ἀλλὰ κατὰ τὸ	θεωρεῖν	ἐστι τὸ αἰσθάνεσθαι. Ὅτι δ΄
[2]	τοῦτον τὸν τρόπον ἀποδιδόναι καὶ	προσάπτειν	ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων ἑνὶ τῶν
[5]	καλῶς. Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται	ἀπολαύειν	τὸ ὑγρόν͵ καὶ τὸ ἐν
[7]	περὶ τὰς αἰσθήσεις͵ πότερον ἐνδέχεται	δυεῖν	ἅμα αἰσθάνεσθαι ἐν τῷ αὐτῷ
[7]	σκεπτέον περὶ μνήμης καὶ τοῦ	μνημονεύειν.
[7]	ὄμματα δύο͵ φαίη τις οὐδὲν	κωλύειν	οὕτω καὶ ἐν τῇ ψυχῇ͵
[6]	τινες ἄλλον ἄλλῳ τὸ αὐτὸ	ἀκούειν	καὶ ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι· οὐ
[6]	πολλοὺς καὶ χωρὶς ὄντας ἓν	ἀκούειν	καὶ ὀσφραίνεσθαι· τὸ γὰρ ἓν
[7]	τοῦτο δοκεῖν ἅμα ὁρᾶν καὶ	ἀκούειν͵	ὅτι οἱ μεταξὺ χρόνοι λανθάνουσιν.
[4]	χρώματα καὶ τοὺς χυμοὺς τοιοῦτον	ἔχειν	ποιοῦσι τὸ ὕδωρ͵ οὕτως καὶ
[4]	ἢ ἐν αὑτῷ τὸ ὕδωρ	ἔχειν	τὰ γένη τῶν χυμῶν ἀναίσθητα
[3]	καὶ τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον	ἔχειν	ταῦτα ταῖς συμφωνίαις· τὰ μὲν
[5]	μέν͵ διὰ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς	ἔχειν	τὸ ἡδύ͵ διῄρηται τὰ εἴδη
[6]	οὐ γὰρ δὴ τῷ πως	ἔχειν	τὸ μὲν ὁρᾷ τὸ δ΄
[5]	τὸ πλεῖστον ἐγκέφαλον καὶ ὑγρότατον	ἔχειν	τῶν ἄλλων ζῴων ὡς κατὰ
[3]	ἐπεὶ δ΄ ἀνάγκη μέν τι	ἔχειν	χρῶμα͵ τούτων δ΄ οὐδέτερον δυνατόν͵
[3]	ἧττον ἐν πᾶσι) χρώματος ποιεῖ	μετέχειν.	Ἐπεὶ δ΄ ἐν πέρατι ἡ
[1]	διὰ τὸ πάντα τὰ σώματα	μετέχειν	χρώματος͵ ὥστε καὶ τὰ κοινὰ
[5]	Στράττις͵ ὅταν φακῆν ἕψητε͵ μὴ	πιχεῖν	μύρον. Οἱ δὲ νῦν μειγνύν
[1]	ᾗ μὲν ζῷον ἕκαστον͵ ἀνάγκη	ὑπάρχειν	αἴσθησιν· τούτῳ γὰρ τὸ ζῷον
[2]	ποιεῖ τὴν αἴ σθησιν͵ ὥσθ΄	ὑπάρχειν	ἀναγκαῖον αὐτὴν δυνάμει πρότερον. Ἡ
[3]	καὶ ὅσοις φαίνεται χρῶμα ἴδιον	ὑπάρχειν͵	κατὰ τὸ ἔσχατον ὁμοίως πᾶσιν
[2]	φῶς͵ ἢ πῶς οἷόν θ΄	ὑπάρχειν	(οὐ γὰρ τῷ (τυχόντι συμφύεται
[7]	αὐτῷ καὶ ἀτόμῳ οὐκ ἐνδέχεται	ὑπάρχειν͵	ὑπὸ δὲ τὴν αἴ σθησιν
[4]	τῶν χυμῶν γίγνεται γένος μάλιστα.	Πάσχειν	γὰρ πέφυκε τὸ ὑγρόν͵ ὥσπερ
[4]	γῆ͵ οὐδὲν πέφυκε ποιεῖν καὶ	πάσχειν͵	οὐδ΄ ἄλλο οὐδέν· ᾗ δ΄
[4]	ἑτέρους χυμούς. Λείπεται δὴ τῷ	πάσχειν	τι τὸ ὕδωρ μεταβάλλειν. Ὅτι
[5]	τὸ ἐν τῷ ὕδατι͵ καὶ	πάσχειν	τι ὑπὸ τῆς ἐγχύμου ξηρότητος͵
[4]	ὑγρῷ͵ τῆς γεύσεως τῆς κατὰ	δύναμιν	ἀλλοιωτικὸν ὂν εἰς ἐνέργειαν· ἄγει
[4]	μόνον δυνάμεως λαμβάνει ταύτην τὴν	δύναμιν	ἣν καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον
[7]	κατ΄ ἐνέργειαν. Ἀλλὰ κατὰ μίαν	δύναμιν	καὶ ἄτομον χρόνον μίαν ἀνάγκη
[7]	μία͵ εἴδει δὲ ἡ κατὰ	δύναμιν	μία· καὶ εἰ μία τοίνυν
[4]	τὴν ὄσφρησιν καὶ τῶν ἐν	ἡμῖν	αὐτοῖς αἰσθήσεων͵ τὴν δ΄ ἁφὴν
[3]	τῶν ἐλαχίστων τιθεμένων͵ ἀδήλων δ΄	ἡμῖν	διὰ τὴν αἴσθησιν͵ ἀλλ΄ ὅλως
[4]	ἐστὶν ἑκάτερον αὐτῶν. Ἐναργέστερον δ΄	ἡμῖν	ἐστι τὸ τῶν χυμῶν γένος
[2]	ἀκτίνεσσιν· ὣς δὲ τότ΄ ἐν	μήνιγξιν	ἐεργμένον ὠγύγιον πῦρ (λεπτῇσιν τ΄
[5]	τὴν τοιαύτην ὀσμὴν διὰ τὴν	ἕξιν	τὴν περὶ τὸν ἐγκέφαλον. Ψυχροῦ
[3]	τὸ ἐλάχιστον͵ τούτων οὐκ ἐνδέχεται	μίξιν	γενέσθαι τὸν τρόπον τοῦτον ἀλλὰ
[7]	τῇ μιᾶς αὐτὴ ἑαυτῇ ἢ	τοῖν	δυοῖν͵ οἷον ὄψεως καὶ ἀκοῆς)
[7]	αἴσθησιν ἐμποιήσει. Ἔτι μᾶλλον ἅμα	δυοῖν	αἴσθοιτ΄ ἂν ἡ ψυχὴ τῇ
[7]	ἡ δύναμις. Οὐκ ἄρα ἐνδέχεται	δυοῖν	ἅμα αἰσθάνεσθαι τῇ μιᾷ αἰσθήσει.
[7]	μιᾶς αὐτὴ ἑαυτῇ ἢ τοῖν	δυοῖν͵	οἷον ὄψεως καὶ ἀκοῆς) τῇ
[7]	ἀκοῆς) τῇ μιᾷ δὲ ἅμα	δυοῖν	οὐκ ἔστιν αἰσθάνεσθαι ἂν μὴ
[7]	εἰ μὲν ἓν τὸ ἐξ	ἀμφοῖν͵	ἐκεῖνο τὸ αἰσθανόμενον ἔσται͵ εἰ
[7]	ἔσται αἴσθησις͵ ἢ ἄλλη ἐξ	ἀμφοῖν·	ὅπερ καὶ γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ
[3]	διὰ σμικρότητα͵ τὸ δ΄ ἐξ	ἀμφοῖν	ὁρατόν͵ οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο γὰρ
[6]	ἐν ὑγρῷ ἦμεν καὶ ποῤῥωτέρωθεν	πρὶν	θιγεῖν αὐτοῦ ᾐσθανόμεθα. Εὐλόγως δὴ
[6]	ἡλίου φῶς εἰς τὸ μεταξὺ	πρὶν	πρὸς τὴν ὄψιν ἢ ἐπὶ
[5]	ὡς ἀτμίδα͵ οἱ δ΄ ὡς	ἀναθυμίασιν͵	οἱ δ΄ ὡς ἄμφω ταῦτα·
[3]	εἶναι χρόας͵ ἀλλὰ μὴ τὴν	ἐπιπόλασιν	μηδὲ τὴν παρ΄ ἄλληλα θέσιν·
[3]	θά λαττα· ἐν δὲ τοῖς	σώμασιν͵	ἐὰν μὴ τὸ περιέχον ποιῇ
[3]	δὲ σκότος͵ οὕτως ἐν τοῖς	σώμασιν	ἐγγίγνεται τὸ λευκὸν καὶ τὸ
[3]	δ΄ ἔστι͵ καὶ τοῖς ἄλλοις	σώμασιν	ἐνυπάρχει͵ τοῖς μὲν μᾶλλον τοῖς
[3]	καθ΄ ὅσον ὑπάρχει ἐν τοῖς	σώμασιν	(ὑπάρχει δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον
[2]	οἵ τ΄ ἀνέμων μὲν πνεῦμα	διασκιδνᾶσιν	ἀέντων͵ πῦρ δ΄ ἔξω διαθρῷσκον͵
[5]	γίγνεται διὰ τῆς ἀναπνοῆς͵ οὐ	πᾶσιν	ἀλλὰ τοῖς ἀνθρώποις καὶ τῶν
[1]	μὲν ἁφὴ καὶ γεῦσις ἀκολουθεῖ	πᾶσιν	ἐξ ἀνάγκης͵ ἡ μὲν ἁφὴ
[5]	σωματοῦσθαι) πρὸς δὲ τούτοις͵ ὅτι	πᾶσιν	ἔστι τοῖς ζῴοις τόπος δεκτικὸς
[6]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις δὴ	πᾶσίν	ἐστιν ἔσχατα τὰ ἐν αντία.
[3]	ὑπάρχειν͵ κατὰ τὸ ἔσχατον ὁμοίως	πᾶσιν	ὑπάρχει. Ἔστι μὲν οὖν ἐνεῖναι
[5]	οὐκ ἔστιν εὔλογον· τρέφεσθαι γάρ	φασιν	ἔνια ζῷα ταῖς ὀσμαῖς. Πρῶτον
[5]	ἐστίν· οὐ γάρ͵ ὥσπερ τινές	φασιν͵	οὐκ ἔστιν εἴδη τοῦ ὀσφραντοῦ͵
[2]	οἴεται τὸ ὁρᾶν εἶναι τὴν	ἔμφασιν͵	οὐ καλῶς· τοῦτο μὲν γὰρ
[2]	δοκεῖ τό τ΄ ἐν τοῖς	ἀνθρακώδεσιν	εἶναι πῦρ καὶ ἡ φλόξ)
[3]	ἐπιπόλασιν μηδὲ τὴν παρ΄ ἄλληλα	θέσιν·	οὐ γὰρ πόῤῥωθεν μὲν ἐγγύθεν
[2]	ταναώτερον ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ βηλὸν	ἀτειρέσιν	ἀκτίνεσσιν· ὣς δὲ τότ΄ ἐν
[3]	ἢ ἕτερον ταῖς κατ΄ ἐνέργειαν	αἰσθήσεσιν͵	οἷον ὁράσει καὶ ἀκούσει͵ εἴρηται
[7]	ὑπάρχειν͵ ὑπὸ δὲ τὴν αἴ	σθησιν	τὴν μίαν ἐναντία ἐστίν͵ οἷον
[2]	αἰσθητὸν ἐνεργεῖν ποιεῖ τὴν αἴ	σθησιν͵	ὥσθ΄ ὑπάρχειν ἀναγκαῖον αὐτὴν δυνάμει
[3]	ἀδήλων δ΄ ἡμῖν διὰ τὴν	αἴσθησιν͵	ἀλλ΄ ὅλως πάντη πάντως͵ ὥσπερ
[7]	εἰ τὰ ὑπὸ τὴν αὐτὴν	αἴσθησιν	ἅμα ἀδύνατον͵ ἐὰν ᾗ δύο͵
[5]	ἑτέρου γένους τῆς ὀσμῆς τὴν	αἴσθησιν	ἀποδέδωκεν ἡ φύσις͵ ὅπως μὴ
[3]	ὑπὸ τοῦ αἰσθητοῦ γίγνεσθαι τὴν	αἴσθησιν͵	ἁφῇ καὶ μὴ ταῖς ἀποῤῥοίαις.
[6]	εἰ ἡ δύναμις͵ καὶ τὴν	αἴσθησιν	εἰς ἄπειρα διαιρεῖσθαι καὶ πᾶν
[7]	ἂν δ΄ ἄνισοι͵ ἡ κρείττων	αἴσθησιν	ἐμποιήσει. Ἔτι μᾶλλον ἅμα δυοῖν
[3]	ἕκαστον αὐτῶν ὂν ποιήσει τὴν	αἴσθησιν	καὶ τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν λέγωμεν.
[7]	τοιαῦτα δὲ τὰ ὑφ΄ ἑτέραν	αἴσθησιν	(μείγνυνται γὰρ (ὧν τὰ ἔσχατα
[7]	πρῶτον μὲν κατὰ τὴν μίαν	αἴσθησιν͵	οἷον λέγω ὄψιν͵ εἰ ἔσται
[4]	γὰρ ὁ μὲν τῶν χυμῶν	αἴσθησιν	ποιήσει͵ ὁ δ΄ οὐκ ἂν
[5]	μὴ ἀναπνέοντα ὅτι μὲν ἔχει	αἴσθησιν	τοῦ ὀσφραντοῦ͵ φανερόν· καὶ γὰρ
[1]	μὲν ζῷον ἕκαστον͵ ἀνάγκη ὑπάρχειν	αἴσθησιν·	τούτῳ γὰρ τὸ ζῷον εἶναι
[3]	ἁφῆς ἀναγκαῖον αὐτοῖς ποιεῖν τὴν	αἴσθησιν͵	ὥστ΄ εὐθὺς κρεῖττον φάναι τῷ
[2]	κούρην· αἳ χοάνῃσι δίαντα τετρήατο	θεσπεσίῃσιν·	αἱ δ΄ ὕδατος μὲν βένθος
[1]	(λέγω δὲ κοινὰ μέγεθος͵ σχῆμα͵	κίνησιν͵	ἀριθμόν) ἡ δ΄ ἀκοὴ τὰς
[3]	ὑποκειμένου οὐχ ὁμοίαν ποιήσει τὴν	κίνησιν.	Διὸ καὶ ἕτερον φαίνεται καὶ
[7]	δὴ ἡ μείζων τὴν ἐλάττω	κίνησιν	ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵ ἂν ἅμα ὦσι͵
[5]	ποιεῖται διὰ τῶν μυκτήρων τὴν	κίνησιν.	Ἴδιον δὲ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
[1]	φωνῆς· κατὰ συμβεβηκὸς δὲ πρὸς	φρόνησιν	ἡ ἀκοὴ πλεῖστον συμβάλλεται μέρος.
[4]	προσφερόμενον (ταῦτα γὰρ ποιεῖ καὶ	(αὔξησιν	καὶ φθίσιν) τρέφει δὲ ᾗ
[4]	τὰ μὲν ἁπτὰ τῶν αἰσθητῶν	αὔξησιν	ποιοῦντα καὶ φθίσιν· τούτων μὲν
[4]	(ἔχομεν τῶν ἄλλων ζῴων τὴν	ὄσφρησιν	καὶ τῶν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς
[2]	ψόφων αἰσθητικόν͵ πυρὸς δὲ τὴν	ὄσφρησιν	(ὃ γὰρ ἐνεργείᾳ ἡ ὄσφρησις͵
[2]	ἐν μήνιγξιν ἐεργμένον ὠγύγιον πῦρ	(λεπτῇσιν	τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο κύκλοπα κούρην·
[6]	τὸ φῶς͵ καθάπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς	φησιν	ἀφικνεῖσθαι πρότερον τὸ ἀπὸ τοῦ
[4]	τὸ μέλαν τὸ μὲν τραχύ	φησιν	εἶναι τὸ δὲ λεῖον͵ Εἰς
[4]	ἀναίσθητα διὰ μικρότητα͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς	φησίν͵	ἢ ὕλην τοιαύτην εἶναι οἷον
[2]	Ὁτὲ μὲν οὖν οὕτως ὁρᾶν	φησίν͵	ὁτὲ δὲ ταῖς ἀποῤῥοίαις ταῖς
[6]	μή ἐστι γένεσις αὐτῶν͵ ἀλλ΄	εἰσὶν	ἄνευ τοῦ γίγνεσθαι͵ ὅμως οὐδὲν
[7]	τὰ μεμειγμένα ἅμα (λόγοι γάρ	εἰσιν	ἀντικειμένων͵ οἷον τὸ διὰ πασῶν
[4]	διὰ τίν΄ αἰτίαν πολλαὶ χρόαι	εἰσίν͵	εἴρηται· (Περὶ δὲ ψόφου καὶ
[4]	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον ἕκαστοί	εἰσιν͵	εἴτε κατ΄ ἀριθμούς τινας τῆς
[1]	φρονιμώτεροι τῶν ἐκ γενετῆς ἐστερημένων	εἰσὶν	ἑκατέρας τῆς αἰσθήσεως οἱ τυφλοὶ
[4]	τροφίμου οἱ χυμοὶ ἢ πάθος	εἰσὶν	ἢ στέρησις͵ δεῖ λαβεῖν ἐντεῦθεν͵
[1]	τῶν ζωὴν ἐχόντων ἁπάντων͵ τίνες	εἰσὶν	ἴδιαι καὶ τίνες κοιναὶ πράξεις
[4]	γὰρ ἅλες γῆς τι εἶδός	εἰσιν.	Καὶ τὰ διὰ τῆς τέφρας
[5]	καθ΄ αὑτὰς ἡδεῖαι τῶν ὀσμῶν	εἰσιν͵	οἷον αἱ τῶν ἀνθῶν· οὐδὲν
[5]	καὶ γὰρ δριμεῖαι καὶ γλυκεῖαί	εἰσιν	ὀσμαὶ καὶ αὐστηραὶ καὶ στρυφναὶ
[2]	συμβαινόντων δῆλον· ἤδη γάρ τισι	πληγεῖσιν	ἐν πολέμῳ παρὰ τὸν κρόταφον
[4]	τῶν αἰσθητῶν αὔξησιν ποιοῦντα καὶ	φθίσιν·	τούτων μὲν γὰρ αἴτιον ᾗ
[4]	γὰρ ποιεῖ καὶ (αὔξησιν καὶ	φθίσιν)	τρέφει δὲ ᾗ γευστὸν τὸ
[6]	δ΄ ὡς οὔ. Δοκεῖ δέ	τισιν	εἶναι ἀπορία καὶ περὶ τούτων·
[2]	ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ βηλὸν ἀτειρέσιν	ἀκτίνεσσιν·	ὣς δὲ τότ΄ ἐν μήνιγξιν
[5]	μή τι συμβάλληται πρὸς τὴν	γεῦσιν	ἢ τὴν ἐδωδὴν αὐτοῖς. Ἔοικε
[4]	ἕκαστον γένος͵ ὥστε ἐχρῆν τὴν	γεῦσιν	καὶ τῶν ἄλλων κοινῶν αἰσθάνεσθαι
[4]	δὲ τὰ ἴδια εἰς ταῦτα	ἀνάγουσιν͵	ὥσπερ Δημόκριτος· τὸ γὰρ λευκὸν
[5]	μὴ ἀναπνέοντα) τοῖς δὲ μὴ	ἀναπνέουσιν	ἀφῄρηται τοῦτο͵ καθάπερ ἐπὶ τῶν
[5]	ἀπόχρη γάρ͵ ἐπείπερ καὶ ὣς	ἀναπνέουσιν͵	ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις ἀμφοτέρων τῶν
[5]	θερμὸν τὸ κινοῦν καὶ δημιουργοῦν	ἀφανίζουσιν	ἡ ψύξις καὶ ἡ πῆξις.
[5]	καθ΄ αὑτὴν τῆς δυσωδίας οὐδὲν	φροντίζουσιν	(καίτοι πολλὰ τῶν φυομένων δυσώδεις
[7]	μὲν γὰρ οὖσαι αἱ κινήσεις	ἀφανιοῦσιν	ἀλλήλας͵ ἐπεὶ μία οὐ γίγνεται
[3]	ἀλλήλων͵ οἷον ἐνίοτε οἱ γραφεῖς	ποιοῦσιν͵	ἑτέραν χρόαν ἐφ΄ ἑτέραν ἐναργεστέραν
[4]	πάντα γὰρ τὰ αἰσθητὰ ἁπτὰ	ποιοῦσιν.	Καίτοι εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει͵
[4]	λέγουσι περὶ αἰσθήσεως͵ ἀτοπώτατόν τι	(ποιοῦσιν·	πάντα γὰρ τὰ αἰσθητὰ ἁπτὰ
[5]	οὐδ΄ ἧττον πρὸς τὴν τροφὴν	παρακαλοῦσιν͵	οὐδὲ συμβάλλονται πρὸς ἐπιθυμίαν οὐδέν͵
[7]	ἀκούειν͵ ὅτι οἱ μεταξὺ χρόνοι	λανθάνουσιν.	Ἢ τοῦτ΄ οὐκ ἀληθές͵ οὐδ΄
[6]	πολλοὶ ὁρῶσι καὶ ὀσμῶνται καὶ	ἀκούουσιν;	ἔστι δ΄ οὔτε σώματα ταῦτα͵
[2]	λευκὸν τοῦ ὄμματος ἐν τοῖς	ἔχουσιν	αἷμα πῖον καὶ λιπαρόν· ὅπερ
[5]	καὶ τὸ λυπηρὸν κατὰ συμβεβηκὸς	ἔχουσιν	(διὰ γὰρ τὸ τοῦ θρεπτικοῦ
[5]	καθ΄ αὑτὴν ἡδείας εὐωδία ὁπωσοῦν	ἔχουσιν	ὠφέλιμος ὡς εἰπεῖν αἰεί. Καὶ
[1]	μὲν τοῖς ἔχουσι σωτηρίας ἕνεκεν	ὑπάρχουσιν͵	ὅπως διώκωσί τε προαισθανόμενα τὴν
[4]	ταύτῃ πάντα καὶ ποιοῦσι καὶ	πάσχουσιν.	Ὥσπερ οὖν οἱ ἐναποπλύνοντες ἐν
[5]	δ΄ οὐκέτι͵ διὰ τὸ τὴν	φύσιν	αὐτῆς εἶναι καθ΄ αὑτὴν ἡδεῖαν
[3]	σώματος πέρας͵ ἀλλὰ τὴν αὐτὴν	φύσιν	δεῖ νομίζειν ἥπερ καὶ ἔξω
[5]	γὰρ ὁ ἀὴρ ὑγρὸν τὴν	φύσιν	ἐστίν. Ἔτι δ΄ εἴπερ ὁμοίως
[5]	τῆς ὀσμῆς δύναμις θερμὴ τὴν	φύσιν	ἐστίν. Κατακέχρηται δ΄ ἡ φύσις
[5]	ἐγκέφαλον. Ψυχροῦ γὰρ ὄντος τὴν	φύσιν	τοῦ ἐγκεφάλου͵ καὶ τοῦ αἵμα
[7]	αἰσθητά ἐστιν. Ἐὰν ἄρα ἴσαι	ὦσιν	ἕτεραι οὖσαι͵ οὐδετέρας ἔσται αἴσθησις·
[6]	ποτὲ γίγνεται ἡ αἴσθησις) ὅταν	ἐνεργῶσιν͵	εἰς τὸ μέσον πρῶτον͵ οἷον
[7]	τῶν κεραννυμένων ἐν ᾧ ἂν	μειχθῶσιν.	Ἐπεὶ οὖν ἐκ μὲν ἐνίων
[6]	πᾶν δὲ τὸ αἰσθητὸν ἔχει	ἐναντίωσιν͵	οἷον ἐν χρώματι τὸ λευκὸν
[4]	τὰ μὲν αἰσθητὰ πάντα ἔχει	ἐναντίωσιν͵	οἷον ἐν χρώματι τῷ μέλανι
[3]	οὕτω καὶ χρόνον ἀναίσθητον͵ ἵνα	λανθάνωσιν	αἱ κινήσεις ἀφικνούμεναι καὶ ἓν
[1]	τὴν τέχνην μετιόντες͵ οἱ μὲν	τελευτῶσιν	εἰς τὰ περὶ ἰατρικῆς͵ (οἱ
[6]	καὶ πάθη λανθάνει͵ καὶ διὰ	τίν΄	αἰτίαν͵ καὶ πῶς αἰσθητὰ καὶ
[4]	οὖν ἐστὶ χρῶμα καὶ διὰ	τίν΄	αἰτίαν πολλαὶ χρόαι εἰσίν͵ εἴρηται·
[4]	τὰ γοῦν ἐλάχιστα τῆς ἀκριβεστάτης	ἐστὶν	αἰσθήσεως διακρίνειν περὶ ἕκαστον γένος͵
[3]	καὶ γὰρ ἡ αὐγὴ τοιοῦτόν	ἐστιν.	Ἀλλ΄ ἐκεῖ μὲν διὰ τὸ
[2]	καὶ ἐπὶ τοῦ ἀέρος κοινόν	ἐστιν.	Ἀλλ΄ εὐφυλακτότερον καὶ εὐπιλητότερον τὸ
[6]	ἐνεῖναι γάρ τι τὸ φῶς	ἐστιν͵	ἀλλ΄ οὐ κίνησίς τις. Ὅλως
[7]	αἰσθάνεσθαι. Ἅπαντα μὲν οὖν αἰσθητά	ἐστιν͵	ἀλλ΄ οὐ φαίνεται ὅσα ἐστίν·
[2]	ἢ τῆς ψυχῆς τὸ αἰσθητικόν	ἐστιν͵	ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐντός· διόπερ
[2]	Ἡ δ΄ ὀσμὴ καπνώδης τίς	ἐστιν	ἀναθυμίασις͵ ἡ δ΄ ἀναθυμίασις ἡ
[5]	ὀσμῆς· οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἔργον	ἐστὶν	αὐτῆς ἢ τοῦτο. Τοῦτο δὲ
[5]	ἐκεῖνα δυσκατάποτα͵ τὰ σαπρὰ δυσανάπνευστά	ἐστιν.	Δῆλον ἄρα ὅτι ὅπερ ἐν
[5]	ἐν ὕδατι τὸ τῆς ὀσφρήσεώς	ἐστιν.	Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν ἰχθύων
[5]	γὰρ τὰ τρεφόμενα οὐχ ἁπλᾶ	ἐστιν͵	διὸ καὶ περιττώματα γίγνεται τῆς
[1]	τῶν δ΄ ὀνομάτων ἕκαστον σύμβολόν	ἐστιν.	Διόπερ φρονιμώτεροι τῶν ἐκ γενετῆς
[7]	ἅπαντα τὰ ἁπλᾶ μᾶλλον αἰσθητά	ἐστιν.	Ἐὰν ἄρα ἴσαι ὦσιν ἕτεραι
[4]	τοῖς ὄγκοις͵ κοινὰ τῶν αἰσθήσεών	ἐστιν͵	εἰ δὲ μὴ πασῶν͵ ἀλλ΄
[7]	αἰσθάνεται ἐν τῷ αὐτῷ γένει	ἐστίν.	Εἰ δέ͵ (ὅτι) ὡς ὄμματα
[6]	μαλακόν͵ ἢ ἀδύνατον. Ποιητικὸν γάρ	ἐστιν	ἕκαστον αὐτῶν τῆς αἰσθήσεως (τῷ
[4]	οὐκ ἐν τοῖς αὐτοῖς δ΄	ἐστὶν	ἑκάτερον αὐτῶν. Ἐναργέστερον δ΄ ἡμῖν
[4]	γῆς πορεύηται. Καὶ τοῦτο δῆλόν	ἐστιν	ἐπὶ τῶν ἁλμυρῶν ὑδάτων μάλιστα·
[4]	εἴδη καὶ τὰ τῶν χρωμάτων	ἐστίν·	ἑπτὰ γὰρ ἀμφοτέρων εἴδη͵ ἄν
[6]	ἄλλων αἰσθητῶν. Ὧν μὲν γάρ	ἐστιν	ἔσχατα͵ ἀνάγκη πεπεράνθαι τὰ ἐντός·
[6]	ἐν τοῖς ἄλλοις δὴ πᾶσίν	ἐστιν	ἔσχατα τὰ ἐν αντία. Τὸ
[5]	ὁ ἀὴρ ὑγρὸν τὴν φύσιν	ἐστίν.	Ἔτι δ΄ εἴπερ ὁμοίως ἐν
[7]	τὸ ἐκ τούτων ἕν τί	ἐστιν	ἢ οὐχ ἕν. Ἀλλ΄ ἀνάγκη
[3]	χρῶμα ἢ ἐν τῷ πέρατί	ἐστιν	ἢ πέρας (διὸ καὶ οἱ
[5]	καὶ ἡ ὑγρά͵ πολλάκις νοσώδης	ἐστίν͵	ἡ δ΄ ἀπὸ τῆς ὀσμῆς
[5]	οὖν τὸ ὀσφραντὸν ἴδιον ἀνθρώπου	ἐστίν͵	ἡ δὲ κατὰ τοὺς χυμοὺς
[4]	ἡ δὲ γεῦσις ἁφή τίς	ἐστιν.	Ἡ μὲν οὖν τοῦ ὕδατος
[2]	ὄμματος͵ ἡ διὰ τούτου κίνησίς	ἐστιν	ἡ ποιοῦσα τὸ ὁρᾶν. Καὶ
[6]	ἔσται αἰσθητόν· δυνάμει τε γάρ	ἐστιν	ἤδη͵ καὶ ἐνεργείᾳ ἔσται προσγενόμενον.
[2]	τόπῳ τὸ τῆς ὀσφρήσεως αἰσθητήριόν	ἐστιν	ἴδιον· δυνάμει γὰρ θερμὴ ἡ
[2]	δὲ (γευστικὸν εἶδός τι ἁφῆς	ἐστίν.	Καὶ διὰ τοῦτο πρὸς τῇ
[7]	λευκοῦ τὰ δὲ τοῦ μέλανός	ἐστιν͵	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵
[2]	θερμὴ ἡ τοῦ ψυχροῦ ὕλη	ἐστίν.	Καὶ ἡ τοῦ ὄμμα τος
[5]	ὀσμῆς δύναμις θερμὴ τὴν φύσιν	ἐστίν.	Κατακέχρηται δ΄ ἡ φύσις τῇ
[7]	αἴ σθησιν τὴν μίαν ἐναντία	ἐστίν͵	οἷον γλυκὺ πικρῷ͵ τούτων οὐκ
[5]	Εἴδη δὲ τοῦ ὀσφραντοῦ δύο	ἐστίν·	οὐ γάρ͵ ὥσπερ τινές φασιν͵
[2]	τοῦ σώματος ἀῤῥιγότατον ὁ ὀφθαλμός	ἐστιν·	οὐδεὶς γάρ πω τὸ ἐντὸς
[6]	τὸ δ΄ ὁρᾶται͵ ὥσπερ ἴσα	ἐστίν·	οὐθὲν γὰρ ἂν ἔδει που
[4]	ἐκ λευκοῦ καὶ μέλανος μίξεώς	ἐστιν͵	οὕτως οἱ χυμοὶ ἐκ γλυκέος
[2]	πῶς; ἡ γὰρ μῆνιγξ μεταξύ	ἐστιν.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ ἄνευ
[2]	παντελῶς· τίς γὰρ ἀπόσβεσις φωτός	ἐστιν;	σβέννυται γὰρ ἢ ὑγρῷ ἢ
[3]	κἀκεῖ κἀνθάδε δεκτικὸν τῆς χρόας	ἐστίν.	Τὸ ἄρα διαφανὲς καθ΄ ὅσον
[2]	τῶν ἐν τῷ σώματι μορίων	ἐστίν)	Τὸ δ΄ ἁπτικὸν γῆς͵ τὸ
[5]	τό πῳ ὑγρότητος καὶ ψυχρότητός	ἐστιν.	Τοῖς δ΄ ἄλλοις ὅσα πνεύμονα
[7]	ἐστιν͵ ἀλλ΄ οὐ φαίνεται ὅσα	ἐστίν·	τοῦ γὰρ ἡλίου τὸ μέγεθος
[3]	φύσις ἐν ἀορίστῳ τῷ διαφανεῖ	ἐστίν·	τοῦ δ΄ ἐν τοῖς σώμασι
[4]	ἄλλων αἰσθήσεων ἑκάστη ἁφή τίς	ἐστιν·	τοῦτο δ΄ ὅτι ἀδύνατον͵ οὐ
[2]	κόρη καὶ τὸ ὄμμα ὕδατός	ἐστιν.	Τοῦτο δὲ καὶ ἐπ΄ αὐτῶν
[2]	ὁρᾶν. Καὶ εὐλόγως τὸ ἐντός	ἐστιν	ὕδατος· διαφανὲς γὰρ τὸ ὕδωρ͵
[5]	ἔοικεν· ἡ μὲν γὰρ ἀτμίς	ἐστιν	ὕδατος͵ ἡ δὲ καπνώδης ἀναθυμίασις
[7]	τεθῇ ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ ὅθεν	ἐστὶν	ὕστατον μὲν οὐκ αἰσθητὸν πρῶτον
[3]	δ΄ αἰτίαν εἴδη τῶν χρωμάτων	ἐστὶν	ὡρισμένα καὶ οὐκ ἄπειρα͵ καὶ
[7]	ἐστι μέ γεθος καὶ οὐκ	ἔστιν	ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵ δῆλον. Ἔστι γὰρ
[7]	ἀνάγκη αἰσθάνεσθαι. Εἰ δή τι	ἔστιν	ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵ ὅταν τεθῇ ἐπὶ
[7]	μιᾷ δὲ ἅμα δυοῖν οὐκ	ἔστιν	αἰσθάνεσθαι ἂν μὴ μειχθῇ (τὸ
[7]	καὶ τινός͵ ὅλου δ΄ οὐκ	ἔστιν	αἰσθάνεσθαι. Ἅπαντα μὲν οὖν αἰσθητά
[7]	ὑποκείσθω͵ καὶ ὅτι ἑκάστου μᾶλλον	ἔστιν	αἰσθάνεσθαι ἁπλοῦ ὄντος ἢ κεκραμένου͵
[7]	τὴν ἑτέραν͵ ἁπλῆς δ΄ οὐκ	ἔστιν	αἰσθάνεσθαι. Ὥστε ἢ οὐδεμία ἔσται
[7]	ὅτι τότε λανθάνοι ἂν εἰ	ἔστιν	αὐτὸς αὑτόν͵ καὶ εἰ ὁρᾷ
[5]	ἔστιν εἴδη τοῦ ὀσφραντοῦ͵ ἀλλ΄	ἔστιν.	Διοριστέον δὲ πῶς ἔστι καὶ
[5]	γάρ͵ ὥσπερ τινές φασιν͵ οὐκ	ἔστιν	εἴδη τοῦ ὀσφραντοῦ͵ ἀλλ΄ ἔστιν.
[3]	δύναμις͵ ἣ χωριστὴ μὲν οὐκ	ἔστιν͵	ἐν τούτοις δ΄ ἔστι͵ καὶ
[7]	μὴ ἐνδέχεται τότε λανθάνειν ὅτι	ἔστιν͵	ἔστι δέ τις ἐν τῷ
[5]	λέγουσί τινες τῶν Πυθαγορείων͵ οὐκ	ἔστιν	εὔλογον· τρέφεσθαι γάρ φασιν ἔνια
[3]	ὃ δὲ λέγομεν διαφανὲς οὐκ	ἔστιν	ἴδιον ἀέρος ἢ ὕδατος οὐδ΄
[3]	τοῖς πόῤῥωθεν· ὅτι γὰρ οὐκ	ἔστιν	οὐδὲν μέγεθος ἀόρατον͵ ἐν τοῖς
[2]	ὅτι τὸ ὄμμα λεῖον͵ καὶ	ἔστιν	οὐκ ἐν ἐκείνῳ ἀλλ΄ ἐν
[5]	πῶς ἔστι καὶ πῶς οὐκ	ἔστιν·	τὸ μὲν γάρ ἐστι κατὰ
[4]	τῶν χυμῶν οἰκείαν ἔχει τὴν	σκέψιν	ἐν τῇ φυσιολογίᾳ τῇ περὶ
[1]	αὐτῆς͵ ἐχόμενόν ἐστι ποιήσασθαι τὴν	ἐπίσκεψιν	περὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν
[3]	καθ΄ ὑπεροχὴν δέ τινα καὶ	ἔλλειψιν	ἀσύμμετρον) καὶ τὸν αὐτὸν δὴ
[7]	τὴν μίαν αἴσθησιν͵ οἷον λέγω	ὄψιν͵	εἰ ἔσται ἄλλῳ αἰσθανομένη ἄλλου
[2]	εἴδωλα. Τὸ μὲν οὖν τὴν	ὄψιν	εἶναι ὕδατος ἀληθὲς μέν͵ οὐ
[2]	τοῦ δοκεῖν πῦρ εἶναι τὴν	ὄψιν͵	ἐντεῦθεν ληπτέον. Τὰ γὰρ λεῖα
[6]	τὸ μεταξὺ πρὶν πρὸς τὴν	ὄψιν	ἢ ἐπὶ τὴν γῆν; δόξειε
[2]	ὅλως τὸ ἐξιόντι τινὶ τὴν	ὄψιν	ὁρᾶν͵ καὶ ἀποτείνεσθαι μέχρι τῶν
[2]	πέμπτης. Ποιοῦσι δὲ πάντες τὴν	ὄψιν	πυρὸς διὰ τὸ πάθους τινὸς
[7]	τὸ μέλαν͵ ἕτερον τῷ εἴδει	ὄν͵	ἡ αὐτὴ κρίνει͵ καὶ τὸ
[5]	ἂν μή τι τύχῃ φθαρτικὸν	ὄν͵	ὑπὸ τούτων δ΄ ὁμοίως φθαρεῖται
[4]	γεύσεως τῆς κατὰ δύναμιν ἀλλοιωτικὸν	ὂν	εἰς ἐνέργειαν· ἄγει γὰρ τὸ
[3]	ἀλλὰ τὸ ἐπιπολῆς χρῶμα ἀκίνητον	ὂν	καὶ κινούμενον ὑπὸ τοῦ ὑποκειμένου
[3]	ψυχῆς· τί δὲ ἕκαστον αὐτῶν	ὂν	ποιήσει τὴν αἴσθησιν καὶ τὴν
[5]	ὕδωρ ἐθέλει αὐτὸ μόνον ἄμεικτον	ὂν	τρέφεινσω ματῶδες γάρ τι δεῖ
[2]	αἱ δ΄ ὕδατος μὲν βένθος	ἀπέστεγον	ἀμφιναέντος͵ πῦρ δ΄ ἔξω διίεσκον͵
[7]	ἅμα ὁ μὲν πολλοῦ πρὸς	ὀλίγον	ἢ περιττοῦ πρὸς ἄρτιον͵ ὁ
[4]	γλυκέος καὶ πικροῦ͵ καὶ κατὰ	λόγον	δ΄ ἢ τῷ μᾶλλον καὶ
[3]	τὰ δ΄ ὅλως κατὰ μὲν	λόγον	μηδένα͵ καθ΄ ὑπεροχὴν δέ τινα
[2]	καὶ τοῦτο ποιεῖ τὴν σκέπην.	Ἄλογον	δὲ ὅλως τὸ ἐξιόντι τινὶ
[5]	τὸ ξηρόν͵ φανερὸν ὅτι δεῖ	ἀνάλογον	εἶναι τὰς ὀσμὰς τοῖς χυμοῖς.
[5]	πικροῖς τὰς σαπρὰς ἄν τις	ἀνάλογον	εἴποι· διὸ ὥσπερ ἐκεῖνα δυσκατάποτα͵
[4]	εἴδη͵ ἄν τις τιθῇ͵ ὥσπερ	εὔλογον͵	τὸ φαιὸν μέλαν τι εἶναι·
[5]	εἶναι τὸ συστησόμενονἔτι πολὺ ἧττον	εὔλογον	τὸν ἀέρα σωματοῦσθαι) πρὸς δὲ
[5]	τινες τῶν Πυθαγορείων͵ οὐκ ἔστιν	εὔλογον·	τρέφεσθαι γάρ φασιν ἔνια ζῷα
[6]	καὶ τὴν ὀσμὴν τοῦτο συμβαίνειν	εὔλογον·	ὥσπερ γὰρ ὁ ἀὴρ καὶ
[3]	τοῖς περὶ ψυχῆς͵ τί τὸ	ἔργον	αὐτῶν καὶ τί τὸ ἐνεργεῖν
[5]	τῆς ὀσμῆς· οὐδὲν γὰρ ἄλλο	ἔργον	ἐστὶν αὐτῆς ἢ τοῦτο. Τοῦτο
[4]	γλυκέος͵ τὸ φοινικοῦν δὲ καὶ	ἁλουργὸν	καὶ πράσινον καὶ κυανοῦν μεταξὺ
[3]	χρωμάτων εἶναι δοκοῦντα͵ οἷον (τὸ	ἁλουργὸν	καὶ τὸ φοινικοῦν καὶ ὀλίγ΄
[4]	δὲ ὀσμῆς καὶ χυμοῦ λεκτέον.	Σχεδὸν	γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ πάθος͵
[4]	στρυφνὸς καὶ ὀξὺς ἀνὰ μέσον.	Σχεδὸν	γὰρ ἴσα καὶ τὰ τῶν
[4]	τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ πικρὸν	σχεδὸν	τὸ αὐτό͵ ὁ δὲ δριμὺς
[1]	γίγνεσθαι τοῖς ἐστερημένοις ζωῆς. Διὸ	σχεδὸν	τῶν περὶ φύσεως οἱ πλεῖστοι
[1]	καὶ λύπη· καὶ γὰρ ταῦτα	σχεδὸν	ὑπάρχει πᾶσι τοῖς ζῴοις. Πρὸς
[2]	οὕτως· ὡς δ΄ ὅτε τις	πρόοδον	νοέων ὡπλίσσατο λύχνον χειμερίην διὰ
[4]	τοῦ ἐλαίου (ἀλλ΄ ἐπεκτείνεται ἐπὶ	πλέον	τοῦ ὕδατος τὸ ἔλαιον διὰ
[2]	δῆλον· φαίνεται γὰρ ὕδωρ τὸ	ἐκρέον	διαφθειρομένων͵ καὶ ἔν γε τοῖς
[7]	εἶναι ἕτερον ἑκάστῳ. Ὁμοίως τοίνυν	θετέον	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸ
[1]	ζωὴ καὶ θάνατος· Περὶ ὧν	θεωρητέον͵	τί τε ἕκαστον αὐτῶν͵ καὶ
[3]	ἤδη͵ διελομένοις ποσαχῶς ἐνδέχεται γίγνεσθαι͵	λεκτέον.	Ἐν δέχεται μὲν γὰρ παρ΄
[4]	Περὶ δὲ ὀσμῆς καὶ χυμοῦ	λεκτέον.	Σχεδὸν γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ
[6]	τὰ μὲν πάθη ὡς εἴδη	λεκτέον͵	ὑπάρχει δὲ συνέχεια ἀεὶ ἐν
[7]	ται· τῶν δὲ λοιπῶν πρῶτον	σκεπτέον	περὶ μνήμης καὶ τοῦ μνημονεύειν.
[7]	δὲ τῆς πρότερον λεχθείσης ἀπορίας	σκεπτέον͵	πότερον ἐνδέχεται ἅμα πλειόνων αἰσθάνεσθαι
[3]	μέγεθος ἀόρατον͵ ἐν τοῖς ὕστερον	ἐπισκεπτέον.	Εἰ δ΄ ἔστι μίξις τῶν
[3]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ἁφῆς͵	ἐπισκεπτέον͵	καὶ πρῶτον περὶ χρώματος. Ἔστι
[3]	καὶ χυμῶν καὶ ψόφων͵ ὕστερον	ἐπισκεπτέον.	~Τί μὲν οὖν ἐστὶ χρῶμα
[6]	δὲ συνέχεια ἀεὶ ἐν τούτοις͵	ληπτέον	ὅτι τὸ δυνάμει καὶ τὸ
[2]	πῦρ εἶναι τὴν ὄψιν͵ ἐντεῦθεν	ληπτέον.	Τὰ γὰρ λεῖα πέφυκεν ἐν
[2]	μὲν ὄμματος τὸ ὁρατικὸν ὕδατος	ὑποληπτέον͵	ἀέρος δὲ τὸ τῶν ψόφων
[5]	εἴδη τοῦ ὀσφραντοῦ͵ ἀλλ΄ ἔστιν.	Διοριστέον	δὲ πῶς ἔστι καὶ πῶς
[4]	τι εἶναι· λείπεται γὰρ τὸ	ξανθὸν	μὲν τοῦ λευκοῦ εἶναι ὥσπερ
[2]	τὴν αἴ σθησιν͵ ὥσθ΄ ὑπάρχειν	ἀναγκαῖον	αὐτὴν δυνάμει πρότερον. Ἡ δ΄
[3]	ἄτοπον· πάντως γὰρ δι΄ ἁφῆς	ἀναγκαῖον	αὐτοῖς ποιεῖν τὴν αἴσθησιν͵ ὥστ΄
[4]	περὶ γενέσεως͵ νῦν δ΄ ὅσον	ἀναγκαῖον	ἅψασθαι αὐτῶν. Τὸ γὰρ θερμὸν
[4]	ἔτι ἀπείρων ὄντων τῶν σχημάτων	ἀναγκαῖον	καὶ τοὺς χυμοὺς εἶναι ἀπείρους·
[6]	συγκείμενον οὐκ ἐξ αἰσθητῶν. Ἀλλ΄	ἀναγκαῖον·	οὐ γὰρ δὴ ἔκ γε
[4]	ἐπὶ πλέον τοῦ ὕδατος τὸ	ἔλαιον	διὰ τὴν γλισχρότητα· τὸ δ΄
[4]	τῇ χειρὶ τὸ ὕδωρ ἤπερ	ἔλαιον)	ἐπεὶ δὲ θερμαινόμενον οὐδὲν φαίνεται
[5]	δὲ τὸ ἐξικμαζόμενον ἐξ αὐτῶν	ἔλαιον)	τὸ δὲ νίτρον γῆς ἐστι
[4]	τις τιθῇ͵ ὥσπερ εὔλογον͵ τὸ	φαιὸν	μέλαν τι εἶναι· λείπεται γὰρ
[2]	δὲ τότ΄ ἐν μήνιγξιν ἐεργμένον	ὠγύγιον	πῦρ (λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο
[3]	δὲ λέγομεν διαφανὲς οὐκ ἔστιν	ἴδιον	ἀέρος ἢ ὕδατος οὐδ΄ ἄλλου
[5]	Τοῦτο μὲν οὖν τὸ ὀσφραντὸν	ἴδιον	ἀνθρώπου ἐστίν͵ ἡ δὲ κατὰ
[5]	διὰ τῶν μυκτήρων τὴν κίνησιν.	Ἴδιον	δὲ τῆς τοῦ ἀνθρώπου φύσεώς
[2]	τὸ τῆς ὀσφρήσεως αἰσθητήριόν ἐστιν	ἴδιον·	δυνάμει γὰρ θερμὴ ἡ τοῦ
[5]	ἢ λυπηράν. Αἴτιον δὲ τοῦ	ἴδιον	εἶναι ἀνθρώπου τὴν τοιαύτην ὀσμὴν
[4]	ἡ τοῦ πυρὸς φύσις. Ἀλλ΄	ἴδιον	τοῦ πυρὸς τὸ θερμόν ἐστι͵
[3]	τοιοῦτον͵ καὶ ὅσοις φαίνεται χρῶμα	ἴδιον	ὑπάρχειν͵ κατὰ τὸ ἔσχατον ὁμοίως
[4]	τραχύ φησιν εἶναι τὸ δὲ	λεῖον͵	Εἰς δὲ τὰ σχήματα ἀνάγει
[2]	σκότει τοῦτο συμβῇ· τὸ γὰρ	λεῖον	ἐν τῷ σκότει πέφυκε λάμπειν
[4]	καὶ τὸ τραχὺ καὶ τὸ	λεῖον͵	ἔτι δὲ τὸ ὀξὺ καὶ
[2]	γὰρ συμβαίνει ὅτι τὸ ὄμμα	λεῖον͵	καὶ ἔστιν οὐκ ἐν ἐκείνῳ
[2]	(τὸ καλούμενον μέλαν καὶ μέσον	λεῖον.	Φαίνεται δὲ τοῦτο κινουμένου τοῦ
[7]	ἀρτίου πρὸς περιττόν. Εἰ οὖν	πλεῖον	ἔτι ἀπέχει ἀλλήλων καὶ διαφέρει
[7]	τὸ γλυκὺ δὲ τοῦ λευκοῦ	πλεῖον	ἔτι τῷ εἴδει διαφέρει ἢ
[4]	ἀφαιρουμένων τῶν περικαρπίων (εἰς τὸν	ἥλιον)	καὶ πυρουμένων͵ ὡς οὐ τῷ
[4]	εἰ τὸ θερμὸν καὶ τὸν	ἥλιον	φαίη τις. Τούτων δ΄ ὡς
[5]	αὑτὰς ἡδεῖαι τῶν ὀσμῶν εἰσιν͵	οἷον	αἱ τῶν ἀνθῶν· οὐδὲν γὰρ
[5]	ἀπέχοντα πολὺ τῆς οἰκείας τροφῆς͵	οἷον	αἵ τε μέλιτται (ποιοῦσι πρὸς
[1]	ψυχῆς ὄντα καὶ τοῦ σώματος͵	οἷον	αἴσθησις καὶ μνήμη καὶ θυμὸς
[5]	ποιεῖ καὶ ἐν τῷ ἀέρι	οἷον	ἀποπλυνόμενον τὸ ξηρόν͵ φανερὸν ὅτι
[5]	μέση εἶναι τῶν τε ἁπτικῶν͵	οἷον	ἁφῆς καὶ γεύσεως͵ καὶ τῶν
[5]	ξηρότητος ἐν ὑγρῷ καὶ χυτῷ	οἷον	βαφή τις εἶναι καὶ πλύσις.
[7]	σθησιν τὴν μίαν ἐναντία ἐστίν͵	οἷον	γλυκὺ πικρῷ͵ τούτων οὐκ ἂν
[2]	ψυχρῷ τὸ θερμὸν καὶ ξηρόν	(οἷον	δοκεῖ τό τ΄ ἐν τοῖς
[1]	τέτταρες οὖσαι συζυγίαι τὸν ἀριθμόν͵	οἷον	ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος͵ καὶ νεότης
[4]	ὕδατος τὸ ποιοῦν αἴτιον εἶναι͵	οἷον	εἰ τὸ θερμὸν καὶ τὸν
[6]	δὲ τὸ αἰσθητὸν ἔχει ἐναντίωσιν͵	οἷον	ἐν χρώματι τὸ λευκὸν καὶ
[4]	μὲν αἰσθητὰ πάντα ἔχει ἐναντίωσιν͵	οἷον	ἐν χρώματι τῷ μέλανι τὸ
[3]	δὲ τὸ φαίνεσθαι δι΄ ἀλλήλων͵	οἷον	ἐνίοτε οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν͵ ἑτέραν
[4]	δὲ τῶν ἰδίων οὐκ ἀπατῶνται͵	οἷον	ἡ ὄψις περὶ χρώματος καὶ
[6]	ἐνεργῶσιν͵ εἰς τὸ μέσον πρῶτον͵	οἷον	ἥ τε ὀσμὴ φαίνεται ποιοῦσα
[2]	φωτὶ πρὸς φῶς͵ ἢ πῶς	οἷόν	θ΄ ὑπάρχειν (οὐ γὰρ τῷ
[2]	ἐν τῷ σκότει πέφυκε λάμπειν	(οἷον	κεφαλαὶ ἰχθύων τινῶν καὶ ὁ
[2]	ὥσπερ λύχνου ἀποσβεσθέντος͵ διὰ τὸ	οἷον	λαμπτῆρά τινα ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵
[7]	μὲν κατὰ τὴν μίαν αἴσθησιν͵	οἷον	λέγω ὄψιν͵ εἰ ἔσται ἄλλῳ
[3]	αἰσθητῶν τῶν καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον͵	οἷον	λέγω χρώματος καὶ ψόφου καὶ
[7]	δύο αἰσθήσεις ἐνδέχεται ἅμα αἰσθάνεσθαι͵	οἷον	λευκὸν καὶ γλυκύ. Φαίνεται γὰρ
[3]	ἀέρι βούλωνται ποιῆσαι φαινόμενον͵ καὶ	οἷον	ὁ ἥλιος καθ΄ αὑτὸν μὲν
[7]	αἰσθάνεσθαι ἁπλοῦ ὄντος ἢ κεκραμένου͵	οἷον	οἴνου ἀκράτου ἢ κεκραμένου͵ καὶ
[7]	μιᾷ αἰσθήσει ὧν μία αἴσθησις͵	οἷον	ὀξέος καὶ βαρέος (μᾶλλον γὰρ
[3]	ἕτερον ταῖς κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεσιν͵	οἷον	ὁράσει καὶ ἀκούσει͵ εἴρηται ἐν
[1]	ἔξωθεν αἰσθήσεις τοῖς πορευτικοῖς αὐτῶν͵	οἷον	ὄσφρησις καὶ ἀκοὴ καὶ ὄψις͵
[5]	καὶ τῶν δι΄ ἄλλου αἰσθητικῶν͵	οἷον	ὄψεως καὶ ἀκοῆς. Διὸ καὶ
[7]	αὐτὴ ἑαυτῇ ἢ τοῖν δυοῖν͵	οἷον	ὄψεως καὶ ἀκοῆς) τῇ μιᾷ
[4]	φησίν͵ ἢ ὕλην τοιαύτην εἶναι	οἷον	πανσπερμίαν χυμῶν͵ καὶ ἅπαντα μὲν
[5]	τά τε γὰρ στοιχεῖα ἄοσμα͵	οἷον	πῦρ ἀὴρ γῆ ὕδωρ͵ διὰ
[6]	ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι· οὐ γὰρ	οἷόν	τ΄ εἶναι πολλοὺς καὶ χωρὶς
[1]	οὔτε γὰρ ὑγίειαν οὔτε νόσον	οἷόν	τε γίγνεσθαι τοῖς ἐστερημένοις ζωῆς.
[3]	γίγνεσθαι. Τοῦτο γὰρ οὔτε λευκὸν	οἷόν	τε φαίνεσθαι οὔτε μέλαν· ἐπεὶ
[6]	Ἢ τοῦ μὲν κινήσαντος πρώτου͵	οἷον	τῆς κώδωνος ἢ λιβανωτοῦ ἢ
[3]	ποτε δεῖ λέγειν ὁτιοῦν αὐτῶν͵	οἷον	τί χρῶμα ἢ τί ψόφον
[3]	ἥδιστα τῶν χρωμάτων εἶναι δοκοῦντα͵	οἷον	(τὸ ἁλουργὸν καὶ τὸ φοινικοῦν
[7]	τῷ αὐτῷ γένει (λέγω δ΄	οἷον	τὸ γλυκὺ καὶ τὸ λευκὸν
[7]	ἅμα (λόγοι γάρ εἰσιν ἀντικειμένων͵	οἷον	τὸ διὰ πασῶν καὶ τὸ
[6]	καὶ μὴ τὸ ἥμισυ πρότερον͵	οἷον	τὸ ὕδωρ ἅμα πᾶν πήγνυσθαι.
[5]	τοῖς ἀνθρώποις καὶ τῶν ἐναίμων	οἷον	τοῖς τετράποσι καὶ ὅσα μετέχει
[7]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵	οἷον	τῶν χυμῶν οἱ μὲν τοῦ
[3]	Καὶ αὐτῶν δὲ τῶν διαφανῶν͵	οἷον	ὕδατος καὶ εἴ τι ἄλλο
[6]	καὶ τὰ παθήματα τὰ αἰσθητά͵	οἷον	χρῶμα καὶ χυμὸς καὶ ὀσμὴ
[7]	δ΄ αὔτως ἑαυταῖς τὰ σύστοιχα͵	οἷον	ὡς ἡ γεῦσις τὸ γλυκύ͵
[4]	διηθοῦσα καὶ κινοῦσα τῷ θερμῷ	ποιόν	τι τὸ ὑγρὸν παρασκευάζει. Καὶ
[2]	ὄμματος ἐν τοῖς ἔχουσιν αἷμα	πῖον	καὶ λιπαρόν· ὅπερ διὰ τοῦτ΄
[2]	τοῦτο πρὸς τῇ καρδίᾳ τὸ	αἰσθητήριον	αὐτῶν͵ τῆς γεύσεως καὶ τῆς
[5]	(ὀσφραντόν. Καθ΄ ἕκαστον μὲν οὖν	αἰσθητήριον	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἀπορήσειε
[7]	καὶ κοινῇ καὶ καθ΄ ἕκαστον	αἰσθητήριον	εἴρη ται· τῶν δὲ λοιπῶν
[2]	ἐγκέφαλον τόπῳ τὸ τῆς ὀσφρήσεως	αἰσθητήριόν	ἐστιν ἴδιον· δυνάμει γὰρ θερμὴ
[5]	ὀσφραντοῦ ἐν τῇ κεφαλῇ τὸ	αἰσθητήριον͵	καὶ μετὰ πνευματώδους εἰσέρχεται ἀναθυμιά
[3]	τῶν αἰσθητῶν τῶν καθ΄ ἕκαστον	αἰσθητήριον͵	οἷον λέγω χρώματος καὶ ψόφου
[1]	περὶ τῶν δυνάμεων ἑκάστης κατὰ	μόριον	αὐτῆς͵ ἐχόμενόν ἐστι ποιήσασθαι τὴν
[6]	ἕτερον· καὶ διὰ τοῦτο τὸ	μυριοστημόριον	λανθάνει (τῆς κέγχρου ὁρωμένης͵ καίτοι
[5]	καθ΄ αὑτὴν ἡδεῖαν ἢ λυπηράν.	Αἴτιον	δὲ τοῦ ἴδιον εἶναι ἀνθρώπου
[4]	διαφορὰν τοῦ ὕδατος τὸ ποιοῦν	αἴτιον	εἶναι͵ οἷον εἰ τὸ θερμὸν
[4]	καὶ φθίσιν· τούτων μὲν γὰρ	αἴτιον	ᾗ θερμὸν καὶ ψυχρὸν τὸ
[4]	τὸ τῆς ὀσμῆς. Τούτου δ΄	αἴτιον	ὅτι χειρίστην (ἔχομεν τῶν ἄλλων
[2]	τοῦτ΄ οὐ συμβαίνει; Τὸ δ΄	αἴτιον	τούτου͵ καὶ τῆς ἀπορίας καὶ
[4]	ἔχουσι μᾶλλον· τὸ δὲ θερμὸν	συναίτιον.	Φαίνονται δ΄ οἱ χυμοὶ ὅσοιπερ
[2]	λέγουσί τινες. Τούτου μὲν γὰρ	βέλτιον	τὸ ἐν τῇ ἀρχῇ συμφύεσθαι
[4]	καὶ τἆλλα͵ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου·	ἐναντίον	δὲ τὸ ξηρόν. Διὸ καὶ
[4]	γὰρ τῶν πολυγώνων τὸ περιφερὲς	ἐναντίον;	ἔτι ἀπείρων ὄντων τῶν σχημάτων
[4]	δὲ σχήματι οὐ δοκεῖ εἶναι	ἐναντίον·	τίνι γὰρ τῶν πολυγώνων τὸ
[5]	συμβάλλονται πρὸς ἐπιθυμίαν οὐδέν͵ ἀλλὰ	τοὐναντίον	μᾶλλον· ἀληθὲς γὰρ ὅπερ Εὐριπίδην
[7]	πρὸς ὀλίγον ἢ περιττοῦ πρὸς	ἄρτιον͵	ὁ δ΄ ὀλίγου πρὸς πολὺ
[6]	καὶ ψυχρόν͵ καὶ σκληρὸν καὶ	μαλακόν͵	ἢ ἀδύνατον. Ποιητικὸν γάρ ἐστιν
[2]	στοιχείων͵ τοῦ μὲν ὄμματος τὸ	ὁρατικὸν	ὕδατος ὑποληπτέον͵ ἀέρος δὲ τὸ
[7]	ἐνέργειαν͵ ἕν τί ἐστι τὸ	αἰσθητικὸν	γλυκέος καὶ λευκοῦ͵ ὅταν δὲ
[4]	εἰς ἐνέργειαν· ἄγει γὰρ τὸ	αἰσθητικὸν	εἰς τοῦτο δυνάμει προϋπάρχον· οὐ
[7]	ἕν· ἓν γάρ τι τὸ	αἰσθητικόν	ἐστι μέρος. Τίνος οὖν ἐκεῖνο
[2]	ψυχὴ ἢ τῆς ψυχῆς τὸ	αἰσθητικόν	ἐστιν͵ ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἐντός·
[7]	καὶ ἓν εἶναι ἀριθμῷ τὸ	αἰσθητικὸν	πάντων͵ τὸ μέντοι εἶναι ἕτερον
[2]	ἀέρος δὲ τὸ τῶν ψόφων	αἰσθητικόν͵	πυρὸς δὲ τὴν ὄσφρησιν (ὃ
[6]	σκληρὸν καὶ μαλακόν͵ ἢ ἀδύνατον.	Ποιητικὸν	γάρ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν τῆς
[3]	ὅτι τὸ αὐτὸ κἀκεῖ κἀνθάδε	δεκτικὸν	τῆς χρόας ἐστίν. Τὸ ἄρα
[2]	διόπερ ἀνάγκη διαφανὲς εἶναι καὶ	δεκτικὸν	φωτὸς τὸ ἐντὸς τοῦ ὄμματος.
[2]	ἡ ὄσφρησις͵ τοῦτο δυνάμει τὸ	ὀσφραντικόν·	τὸ γὰρ αἰσθητὸν ἐνεργεῖν ποιεῖ
[2]	σώματι μορίων ἐστίν) Τὸ δ΄	ἁπτικὸν	γῆς͵ τὸ δὲ (γευστικὸν εἶδός
[5]	καὶ πόῤῥωθεν αἰσθάνεται͵ διὰ τὸ	θρεπτικὸν	εἶδος τῆς ὀσμῆς͵ ἀπέχοντα πολὺ
[5]	διαφανές͵ ἀλλ΄ ᾗ πλυτικὸν καὶ	ῥυπτικὸν	ἐγχύμου ξηρότητος. Οὐ γὰρ μόνον
[5]	ὀσμήν͵ ἂν μή τι τύχῃ	φθαρτικὸν	ὄν͵ ὑπὸ τούτων δ΄ ὁμοίως
[4]	τρόφιμον εἶναι τὸ γλυκὺ καὶ	ἐπιπολαστικόν.	Ὥσπερ δὲ τὰ χρώματα ἐκ
[2]	δ΄ ἁπτικὸν γῆς͵ τὸ δὲ	(γευστικὸν	εἶδός τι ἁφῆς ἐστίν. Καὶ
[5]	ἀναθυμιά σεως͵ ὥστ΄ εἰς τὸν	ἀναπνευστικὸν	βαδίζοι ἂν τόπον. Ὅτι μὲν
[5]	οὐχ ᾗ διαφανές͵ ἀλλ΄ ᾗ	πλυτικὸν	καὶ ῥυπτικὸν ἐγχύμου ξηρότητος. Οὐ
[4]	τῆς γεύσεως τῆς κατὰ δύναμιν	ἀλλοιωτικὸν	ὂν εἰς ἐνέργειαν· ἄγει γὰρ
[5]	δεκτικὸς τῆς τροφῆς͵ ἐξ οὗ	ἕλκον	λαμβάνει τὸ σῶμα· τοῦ δ΄
[2]	ἀπέστεγον ἀμφιναέντος͵ πῦρ δ΄ ἔξω	διίεσκον͵	ὅσον ταναώτερον ἦεν. Ὁτὲ μὲν
[2]	διασκιδνᾶσιν ἀέντων͵ πῦρ δ΄ ἔξω	διαθρῷσκον͵	ὅσον ταναώτερον ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ
[7]	γὰρ αὐτὸ καὶ ἓν ἀριθμῷ	λευκὸν	καὶ γλυκύ ἐστι͵ καὶ ἄλλα
[7]	αἰσθήσεις ἐνδέχεται ἅμα αἰσθάνεσθαι͵ οἷον	λευκὸν	καὶ γλυκύ. Φαίνεται γὰρ τὸ
[4]	ἐν χρώματι τῷ μέλανι τὸ	λευκὸν	καὶ ἐν χυμοῖς τῷ γλυκεῖ
[6]	ἐναντίωσιν͵ οἷον ἐν χρώματι τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ἐν χυμῷ
[7]	δὲ τοῦτο͵ ὅτι ἴσως τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ἕτερον τῷ
[3]	ἐν τοῖς σώμασιν ἐγγίγνεται τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν. Περὶ δὲ
[3]	πλείους εἶναι χρόας παρὰ τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ πολλὰς δὲ
[4]	ἀνάγουσιν͵ ὥσπερ Δημόκριτος· τὸ γὰρ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν τὸ μὲν
[3]	γὰρ παρ΄ ἄλληλα τιθέμενα τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ὥσθ΄ ἑκάτερον
[7]	οἷον τὸ γλυκὺ καὶ τὸ	λευκὸν	καλῶ σύστοιχα͵ γένει δ΄ ἕτερα͵
[6]	μέ γεθος αἰσθητόν (ἀδύνατον γὰρ	λευκὸν	μὲν ὁρᾶν͵ μὴ ποσὸν δέ)
[3]	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο γὰρ οὔτε	λευκὸν	οἷόν τε φαίνεσθαι οὔτε μέλαν·
[3]	καὶ ἕτερον φαίνεται καὶ οὔτε	λευκὸν	οὔτε μέλαν. Ὥστ΄ εἰ μὴ
[2]	καὶ τῇ λαμπρότητι͵ καὶ τὸ	λευκὸν	τοῦ ὄμματος ἐν τοῖς ἔχουσιν
[7]	γλυκύ͵ οὕτως ἡ ὄψις τὸ	(λευκόν͵	ὡς δ΄ αὕτη τὸ μέλαν͵
[5]	γὰρ τῶν ὀσμῶν πρὸς τὸν	ἐγκέφαλον	διὰ τὴν ἐν αὐταῖς τῆς
[5]	τοιαύτης γένος διὰ τὸ πλεῖστον	ἐγκέφαλον	καὶ ὑγρότατον ἔχειν τῶν ἄλλων
[2]	Διὸ καὶ τῷ περὶ τὸν	ἐγκέφαλον	τόπῳ τὸ τῆς ὀσφρήσεως αἰσθητήριόν
[5]	τὴν ἕξιν τὴν περὶ τὸν	ἐγκέφαλον.	Ψυχροῦ γὰρ ὄντος τὴν φύσιν
[2]	ὅσον ταναώτερον ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ	βηλὸν	ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν· ὣς δὲ τότ΄
[5]	δυσκατάποτα͵ τὰ σαπρὰ δυσανάπνευστά ἐστιν.	Δῆλον	ἄρα ὅτι ὅπερ ἐν τῷ
[3]	καὶ ἡ φαντασία τῆς χρόας.	Δῆλον	ἄρα ὅτι τὸ αὐτὸ κἀκεῖ
[5]	ὕδατι τὸ τῆς ὀσφρήσεώς ἐστιν.	Δῆλον	δ΄ ἐπὶ τῶν ἰχθύων καὶ
[5]	ἀπ΄ ἐγχύμου ἐστὶ τὸ πάθος͵	δῆλον	ἐκ τῶν ἐχόντων καὶ μὴ
[6]	δὲ τῆς λύσεως αὐτῶν ἅμα	δῆλον	ἔσται καὶ διὰ τί πεπέρανται
[7]	καὶ οὐκ ἔστιν ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵	δῆλον.	Ἔστι γὰρ ὅθεν μὲν οὐκ
[4]	ἂν γῆς πορεύηται. Καὶ τοῦτο	δῆλόν	ἐστιν ἐπὶ τῶν ἁλμυρῶν ὑδάτων
[2]	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν συμβαινόντων	δῆλον·	ἤδη γάρ τισι πληγεῖσιν ἐν
[2]	ἐμφαινομένων καὶ ἀνακλάσεως οὐδέν πω	δῆλον	ἦν͵ ὡς ἔοικεν. Ἄτοπον δὲ
[1]	διὰ σώματος γίγνεται τῇ ψυχῇ͵	δῆλον	καὶ διὰ τοῦ λόγου καὶ
[3]	μειγνυμένων καὶ τὰς χρόας μείγνυσθαι͵	δῆλον͵	καὶ ταύτην τὴν αἰτίαν εἶναι
[3]	ὅτι μὲν εἴη ἄν τι͵	δῆλον͵	ὅτι δὲ τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ
[2]	ψυχῆς τὸ αἰσθητικόν ἐστιν͵ ἀλλὰ	δῆλον	ὅτι ἐντός· διόπερ ἀνάγκη διαφανὲς
[4]	παχυνόμενον τὸ ὕδωρ αὐτὸ μόνον͵	δῆλον	ὅτι ἑτέρα τις ἂν εἴη
[7]	ἅμα ἀδύνατον͵ ἐὰν ᾗ δύο͵	δῆλον	ὅτι ἧττον ἔτι τὰ κατὰ
[7]	ἑνὶ καὶ ἀτόμῳ μὴ αἰσθάνεται͵	δῆλον	ὅτι καὶ τῶν ἄλλων· μᾶλλον
[5]	τροφὴν τὸ ὀσφραντόν͵ ᾗ ὀσφραντόν͵	δῆλον·	ὅτι μέντοι εἰς ὑγίειαν͵ καὶ
[7]	ἐνδέχοιτο αἰσθάνεσθαι ἅμα. Ὁμοίως δὲ	δῆλον	ὅτι οὐδὲ τὰ μὴ ἐναντία·
[7]	τοσοῦτος ὅσος ὅλως ἀναίσθητός ἐστι͵	δῆλον	ὅτι τότε λανθάνοι ἂν εἰ
[2]	καὶ ἐπ΄ αὐτῶν τῶν ἔργων	δῆλον·	φαίνεται γὰρ ὕδωρ τὸ ἐκρέον
[4]	Καίτοι εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει͵	δῆλον	ὡς καὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων
[5]	ὑπὸ τῆς ἐγχύμου ξηρότητος͵ οὐκ	ἄδηλον·	καὶ γὰρ ὁ ἀὴρ ὑγρὸν
[1]	ἐστὶ καὶ τοῦ σώματος͵ οὐκ	ἄδηλον.	Πάντα γὰρ τὰ μὲν μετ΄
[6]	τούτων· ἀδύνατον γάρ φασί τινες	ἄλλον	ἄλλῳ τὸ αὐτὸ ἀκούειν καὶ
[2]	τοῖς πάμπαν ἐμβρύοις τῇ ψυχρότητι	ὑπερβάλλον	καὶ τῇ λαμπρότητι͵ καὶ τὸ
[7]	μειγνυμένη͵ εἴπερ ἅπαντα τὰ ἁπλᾶ	μᾶλλον	αἰσθητά ἐστιν. Ἐὰν ἄρα ἴσαι
[5]	πρὸς ἐπιθυμίαν οὐδέν͵ ἀλλὰ τοὐναντίον	μᾶλλον·	ἀληθὲς γὰρ ὅπερ Εὐριπίδην σκώπτων
[7]	ἡ κρείττων αἴσθησιν ἐμποιήσει. Ἔτι	μᾶλλον	ἅμα δυοῖν αἴσθοιτ΄ ἂν ἡ
[7]	αἴσθησις͵ οἷον ὀξέος καὶ βαρέος	(μᾶλλον	γὰρ ἅμα ἡ κίνησις τῇ
[7]	δῆλον ὅτι καὶ τῶν ἄλλων·	μᾶλλον	γὰρ ἐνεδέχετο τούτων ἅμα πλειόνων
[2]	φῶς καὶ ἐν τοῖς πάγοις	μᾶλλον	γίγνεσθαι σκότον· ἡ γοῦν φλὸξ
[7]	δὴ ὑποκείσθω͵ καὶ ὅτι ἑκάστου	μᾶλλον	ἔστιν αἰσθάνεσθαι ἁπλοῦ ὄντος ἢ
[5]	τὸ δὲ νίτρον γῆς ἐστι	μᾶλλον.	Ἔτι λίθος μὲν ἄοσμον͵ ἄχυμον
[4]	κατὰ λόγον δ΄ ἢ τῷ	μᾶλλον	καὶ ἧττον ἕκαστοί εἰσιν͵ εἴτε
[3]	ἐν τοῖς σώμασιν (ὑπάρχει δὲ	μᾶλλον	καὶ ἧττον ἐν πᾶσι) χρώματος
[5]	χυμὸν καὶ ξηρότητα) καὶ ἅλες	μᾶλλον	νίτρου ὀσμώδεις (δηλοῖ δὲ τὸ
[5]	δὲ καὶ καττίτερος τῶν μὲν	μᾶλλον	ὀσμώδη τῶν δ΄ ἧττον· ὑδατώδη
[5]	αἱ τῶν ἀνθῶν· οὐδὲν γὰρ	μᾶλλον	οὐδ΄ ἧττον πρὸς τὴν τροφὴν
[4]	Εἰ δ΄ ἄρα τῆς γεύσεως	μᾶλλον͵	τὰ γοῦν ἐλάχιστα τῆς ἀκριβεστάτης
[4]	χυμούς. Καίτοι ἢ οὐδεμιᾶς ἢ	μᾶλλον	τῆς ὄψεως τὰ κοινὰ γνωρίζειν.
[5]	τοῖς τετράποσι καὶ ὅσα μετέχει	μᾶλλον	τῆς τοῦ ἀέρος φύσεως· ἀναφερομένων
[4]	γὰρ χυμοὶ πάντες πάχος ἔχουσι	μᾶλλον·	τὸ δὲ θερμὸν συναίτιον. Φαίνονται
[3]	ἄλλοις σώμασιν ἐνυπάρχει͵ τοῖς μὲν	μᾶλλον	τοῖς δ΄ ἧττον· ὥσπερ οὖν
[1]	σύγκειται͵ τῶν δ΄ ὀνομάτων ἕκαστον	σύμβολόν	ἐστιν. Διόπερ φρονιμώτεροι τῶν ἐκ
[1]	δὲ κοινὰ μέγεθος͵ σχῆμα͵ κίνησιν͵	ἀριθμόν)	ἡ δ΄ ἀκοὴ τὰς τοῦ
[6]	χωρίς͵ πεπερασμένα ἀνάγκη εἶναι τὸν	ἀριθμόν͵	καὶ χρώματα καὶ χυμοὺς καὶ
[1]	μέγιστα τέτταρες οὖσαι συζυγίαι τὸν	ἀριθμόν͵	οἷον ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος͵ καὶ
[4]	πικρὰ πάντων· ἐξίκμασται γὰρ τὸ	πότιμον	ἐξ αὐτῶν. Δημόκριτος δὲ καὶ
[4]	διὰ τὸ ἀντισπᾶν τῷ λίαν	τρόφιμον	εἶναι τὸ γλυκὺ καὶ ἐπιπολαστικόν.
[2]	ἄρ΄ αὐτὸν ἑαυτὸν ὁρᾶν τὸν	ὀφθαλμόν.	Διὰ τί οὖν ἠρεμοῦντι τοῦτ΄
[7]	Ἀλλὰ κατὰ μίαν δύναμιν καὶ	ἄτομον	χρόνον μίαν ἀνάγκη εἶναι τὴν
[4]	ἀναγκαῖον ἅψασθαι αὐτῶν. Τὸ γὰρ	θερμὸν	αὐξάνει͵ καὶ δημιουργεῖ τὴν τροφήν͵
[4]	Ἀλλ΄ ἴδιον τοῦ πυρὸς τὸ	θερμόν	ἐστι͵ γῆς δὲ τὸ ξηρόν͵
[2]	ἢ ὑγρῷ ἢ ψυχρῷ τὸ	θερμὸν	καὶ ξηρόν (οἷον δοκεῖ τό
[4]	αἴτιον εἶναι͵ οἷον εἰ τὸ	θερμὸν	καὶ τὸν ἥλιον φαίη τις.
[6]	καὶ βαρῦ καὶ κοῦφον͵ καὶ	θερμὸν	καὶ ψυχρόν͵ καὶ σκληρὸν καὶ
[4]	τούτων μὲν γὰρ αἴτιον ᾗ	θερμὸν	καὶ ψυχρὸν τὸ προσφερόμενον (ταῦτα
[4]	πάχος ἔχουσι μᾶλλον· τὸ δὲ	θερμὸν	συναίτιον. Φαίνονται δ΄ οἱ χυμοὶ
[5]	τὰς ὀσμὰς ἀφανίζει· τὸ γὰρ	θερμὸν	τὸ κινοῦν καὶ δημιουργοῦν ἀφανίζουσιν
[4]	ἔξω σώμασι ποιεῖ τὸ ἔξω	θερμόν͵	τοῦτο τὸ ἐν τῇ φύσει
[5]	Ἔτι ἐπὶ τῶν μεταλλευομένων χρυσὸς	ἄοσμον͵	ἄχυμον γάρ͵ ὁ δὲ χαλκὸς
[5]	ἐστι μᾶλλον. Ἔτι λίθος μὲν	ἄοσμον͵	ἄχυμον γάρ͵ τὰ δὲ ξύλα
[4]	πικρᾶς οὔσης πικρὸν ποιεῖ τὸν	χυμόν͵	εἰσί τε κρῆναι πολλαὶ αἱ
[5]	θάλαττα ἔχει ὀσμήν (ἔχει γὰρ	χυμὸν	καὶ ξηρότητα) καὶ ἅλες μᾶλλον
[3]	ψόφον ἢ τί ὀσμὴν ἢ	χυμόν͵	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ἁφῆς͵
[4]	ταύτην τὴν δύναμιν ἣν καλοῦμεν	χυμόν͵	φανερόν. Λεπτότατον γὰρ πάντων τῶν
[5]	ἐπὶ τῶν μεταλλευομένων χρυσὸς ἄοσμον͵	ἄχυμον	γάρ͵ ὁ δὲ χαλκὸς καὶ
[5]	μᾶλλον. Ἔτι λίθος μὲν ἄοσμον͵	ἄχυμον	γάρ͵ τὰ δὲ ξύλα ὀσμώδη͵
[5]	ποιεῖ ἐν ἄλλῳ γένει τὸ	ἔγχυμον	ὑγρόν͵ ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι
[2]	ἐξιοῦσαν͵ ὥσπερ ὁ Τίμαιος λέγει͵	κενόν	ἐστι παντελῶς· τίς γὰρ ἀπόσβεσις
[5]	γάρ ἐστι κατὰ τοὺς χυμοὺς	τεταγμένον	αὐτῶν͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ καὶ τὸ
[4]	μόνον τοῖς ζῴοις͵ ἀλλὰ τὸ	μεμειγμένον.	Καὶ ἔστι τῆς προσφερομένης τροφῆς
[2]	ὣς δὲ τότ΄ ἐν μήνιγξιν	ἐεργμένον	ὠγύγιον πῦρ (λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι
[6]	ἐπὶ τοῦ φωτὸς διὰ τὸ	εἰρημένον͵	διὰ τὸ αὐτὸ δὲ καὶ
[6]	αἰσθητά. Τὸ ἄρ΄ αἰσθητὸν ἔσται	συγκείμενον	οὐκ ἐξ αἰσθητῶν. Ἀλλ΄ ἀναγκαῖον·
[5]	ἀναπνέουσι τὸ πνεῦμα ἀφαιρεῖ τὸ	ἐπικείμενον	ὥσπερ πῶμά τι (διὸ οὐκ
[3]	μὲν οὖν ἕκα στον διχῶς	λεγόμενον͵	τὸ μὲν ἐνεργείᾳ τὸ δὲ
[5]	νίτρου ὀσμώδεις (δηλοῖ δὲ τὸ	ἐξικμαζόμενον	ἐξ αὐτῶν ἔλαιον) τὸ δὲ
[7]	τὸ ἐξ ἀμφοῖν͵ ἐκεῖνο τὸ	αἰσθανόμενον	ἔσται͵ εἰ δὲ χωρίς͵ οὐχ
[2]	γὰρ μὴ ἔστι λανθάνειν μὴ	αἰσθανόμενον	καὶ ὁρῶντα͵ ἀνάγκη ἄρ΄ αὐτὸν
[4]	Καὶ ἔστι τοῦτο χυμός͵ τὸ	γιγνόμενον	ὑπὸ τοῦ εἰρημένου ξηροῦ πάθος
[6]	ἐστιν ἤδη͵ καὶ ἐνεργείᾳ ἔσται	προσγενόμενον.	Ὅτι μὲν οὖν ἔνια μεγέθη
[6]	ἀλλ΄ ἂν ᾖ πολὺ τὸ	θερμαινόμενον	ἢ πηγνύμενον͵ τὸ ἐχόμενον ὑπὸ
[4]	ὕδωρ ἤπερ ἔλαιον) ἐπεὶ δὲ	θερμαινόμενον	οὐδὲν φαίνεται παχυνόμενον τὸ ὕδωρ
[3]	ἢ ἐν ἀέρι βούλωνται ποιῆσαι	φαινόμενον͵	καὶ οἷον ὁ ἥλιος καθ΄
[5]	καὶ ἐν τῷ ἀέρι οἷον	ἀποπλυνόμενον	τὸ ξηρόν͵ φανερὸν ὅτι δεῖ
[4]	ἐπεὶ δὲ θερμαινόμενον οὐδὲν φαίνεται	παχυνόμενον	τὸ ὕδωρ αὐτὸ μόνον͵ δῆλον
[6]	φαίνονται ἀκηκοότες διὰ τὸ μετασχηματίζεσθαι	φερόμενον	τὸν ἀέρα ἆρ΄ οὖν οὕτω
[4]	τρέφει δὲ ᾗ γευστὸν τὸ	προσφερόμενον	(πάντα γὰρ τρέφεται τῷ γλυκεῖ͵
[4]	ᾗ θερμὸν καὶ ψυχρὸν τὸ	προσφερόμενον	(ταῦτα γὰρ ποιεῖ καὶ (αὔξησιν
[1]	δυνάμεων ἑκάστης κατὰ μόριον αὐτῆς͵	ἐχόμενόν	ἐστι ποιήσασθαι τὴν ἐπίσκεψιν περὶ
[6]	τὸ θερμαινόμενον ἢ πηγνύμενον͵ τὸ	ἐχόμενον	ὑπὸ τοῦ ἐχομένου πάσχει͵ τὸ
[7]	τὸ ἀπόστημα͵ ὅθεν δὲ ὁρᾶται͵	πεπερασμένον·	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὀσφραντὸν
[6]	ᾖ πολὺ τὸ θερμαινόμενον ἢ	πηγνύμενον͵	τὸ ἐχόμενον ὑπὸ τοῦ ἐχομένου
[5]	ἄχυμα εἶναι͵ ἂν μή τι	μειγνύμενον	ποιῇ. Διὸ καὶ ἡ θάλαττα
[2]	ποιεῖν͵ τοῦ δ΄ ὀφθαλμοῦ (τὸ	καλούμενον	μέλαν καὶ μέσον λεῖον. Φαίνεται
[6]	εὐλόγως τοῦτο συμβαίνειν· τὸ γὰρ	κινούμενον	κινεῖταί ποθέν ποι͵ ὥστ΄ ἀνάγκη
[3]	ἐπιπολῆς χρῶμα ἀκίνητον ὂν καὶ	κινούμενον	ὑπὸ τοῦ ὑποκειμένου οὐχ ὁμοίαν
[2]	εἶναι τὸ ὁρῶν καὶ τὸ	ὁρώμενον.	Διὸ καὶ οὐ γίγνεται͵ ἐὰν
[2]	τό θ΄ ὁρῶν καὶ τὸ	ὁρώμενον.	Ἐκείνως δ΄ αὐτὸς αὑτὸν ὁρᾷ
[6]	Ἆρ΄ οὖν οὕτω καὶ τὸ	ὁρώμενον	καὶ τὸ φῶς͵ καθάπερ καὶ
[5]	γὰρ φαίνεται ἐπὶ τῶν ἀναπνεόντων	συμβαῖνον	πάντων) ἐκείνων δ΄ οὐθὲν ἀναπνεῖ͵
[5]	δὲ καπνώδης ἀναθυμίασις͵ ὥσπερ εἴρηται͵	κοινὸν	ἀέρος καὶ γῆς· καὶ συνίσταται
[5]	ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι ὁμοίως.	(Κοινὸν	δὲ κατὰ τούτων νῦν μὲν
[2]	ὃ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀέρος	κοινόν	ἐστιν. Ἀλλ΄ εὐφυλακτότερον καὶ εὐπιλητότερον
[5]	ὀσμῶνται. Ὥστ΄ ἐστὶ τὸ ὀσφραντὸν	κοινόν	τι τούτων ἀμφοτέρων͵ καὶ τῷ
[4]	φοινικοῦν δὲ καὶ ἁλουργὸν καὶ	πράσινον	καὶ κυανοῦν μεταξὺ τοῦ λευκοῦ
[5]	οὐδὲ τὸ ὕδωρ ἐθέλει αὐτὸ	μόνον	ἄμεικτον ὂν τρέφεινσω ματῶδες γάρ
[4]	φαίνεται παχυνόμενον τὸ ὕδωρ αὐτὸ	μόνον͵	δῆλον ὅτι ἑτέρα τις ἂν
[4]	οὐχ ὑπὸ τῆς τοῦ θερμοῦ	μόνον	δυνάμεως λαμβάνει ταύτην τὴν δύναμιν
[5]	ῥυπτικὸν ἐγχύμου ξηρότητος. Οὐ γὰρ	μόνον	ἐν ἀέρι ἀλλὰ καὶ ἐν
[3]	ἀριθμοῖς τὰ δὲ καθ΄ ὑπεροχὴν	μόνον.	Καὶ τἆλλα δὴ τὸν αὐτὸν
[4]	ποιοῦντες μειγνύμενοι͵ οὗτοι ἐν ἀριθμοῖς	μόνον·	ὁ μὲν οὖν λιπαρὸς τοῦ
[1]	ἀκοὴ τὰς τοῦ ψόφου διαφορὰς	μόνον͵	ὀλίγοις δὲ καὶ τὰς τῆς
[3]	(ἐκείνως μὲν γὰρ μείγνυται ταῦτα	μόνον	ὅσα ἐνδέχεται διελεῖν εἰς τὰ
[6]	αἰ σθητὰ εἶναι͵ καὶ μὴ	μόνον	ὅτι ἐν τῷ ὅλῳ ἀλλὰ
[4]	ξηροῦ· τροφὴ γὰρ οὐχ ἓν	μόνον	τοῖς ζῴοις͵ ἀλλὰ τὸ μεμειγμένον.
[3]	ἔστι μίξις τῶν σωμάτων (μὴ	μόνον	τὸν τρόπον τοῦτον ὅνπερ οἴονταί
[2]	διὰ τί ὁ ὀφθαλμὸς ὁρᾷ	μόνον͵	τῶν δ΄ ἄλλων οὐδὲν ἐν
[5]	μέγεθος· διὰ γὰρ τοῦτο καὶ	μόνον	ὡς εἰπεῖν αἰσθάνεται τῶν ζῴων
[3]	μέγεθος λαμβάνειν ἀόρατον͵ οὕτω καὶ	χρόνον	ἀναίσθητον͵ ἵνα λανθάνωσιν αἱ κινήσεις
[4]	δὲ καὶ κειμένους διὰ τὸν	χρόνον	αὐστηροὺς ἐκ γλυκέων καὶ πικροὺς
[7]	τοῦτ΄ οὐκ ἀληθές͵ οὐδ΄ ἐνδέχεται	χρόνον	εἶναι ἀναίσθητον οὐδένα οὐδὲ λανθάνειν͵
[6]	ὥστ΄ ἀνάγκη εἶναί τινα καὶ	χρόνον	ἐν ᾧ κινεῖται ἐκ θατέρου
[7]	κατὰ μίαν δύναμιν καὶ ἄτομον	χρόνον	μίαν ἀνάγκη εἶναι τὴν ἐνέργειαν·
[7]	καὶ αἰσθάνεται τὸν αὐτὸν συνεχῶς	χρόνον͵	οὕτω͵ τῷ ἐν τούτου τινί͵
[2]	ὅτε τις πρόοδον νοέων ὡπλίσσατο	λύχνον	χειμερίην διὰ νύκατα͵ πυρὸς σέλας
[6]	ἀλλοιοῦται͵ οὐκέτι ὁμοίως· ἐνδέχεται γὰρ	ἀθρόον	ἀλλοιοῦσθαι͵ καὶ μὴ τὸ ἥμισυ
[6]	καὶ ἀνάγκη ἅμα ἀλλοιοῦσθαι καὶ	ἀθρόον.	Ἦν δ΄ ἂν καὶ τὸ
[4]	τοῦτο δ΄ ὅτι ἀδύνατον͵ οὐ	χαλεπὸν	συνιδεῖν. Ἔτι δὲ τοῖς κοινοῖς
[5]	ἀλλ΄ οὐ τὸν αὐτὸν ἴσως	τρόπον͵	ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀναπνέουσι τὸ
[2]	τος γένεσις τὸν αὐτὸν ἔχει	τρόπον·	ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου γὰρ συνέστηκεν·
[2]	ὡς εἰ δεῖ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν ἕκαστον τῶν
[5]	τῶν φυτῶν. ~Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	δεῖ νοῆσαι καὶ περὶ τὰς
[2]	σώματος μορίων ἔστω τοῦτον τὸν	τρόπον	διωρισμένα. ~Περὶ δὲ τῶν αἰσθητῶν
[7]	αἰσθητηρίων καὶ τῶν αἰσθητῶν τίνα	τρόπον	ἔχει καὶ κοινῇ καὶ καθ΄
[3]	ἀσύμμετρον) καὶ τὸν αὐτὸν δὴ	τρόπον	ἔχειν ταῦτα ταῖς συμφωνίαις· τὰ
[3]	Καὶ τἆλλα δὴ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ὅνπερ ἐπὶ τῶν παρ΄ ἄλληλα
[3]	οὐκ ἐνδέχεται μίξιν γενέσθαι τὸν	τρόπον	τοῦτον ἀλλὰ τῷ πάντη μεμεῖχθαι͵
[5]	μὲν οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον. ~Ἀπορήσειε δ΄ ἄν τις͵
[3]	τῶν σωμάτων (μὴ μόνον τὸν	τρόπον	τοῦτον ὅνπερ οἴονταί τινες͵ παρ΄
[4]	εἰς τὴν τροφὴν τὸν αὐτὸν	τρόπον	τῷ ἁλμυρῷ καὶ ὀξεῖ͵ ἀντὶ
[3]	οὕτως ἔσονται χρόαι τὸν αὐτὸν	τρόπον	τῷ πρότερον εἰρημένῳ· λόγος γὰρ
[5]	εἰς τὸν ἀναπνευστικὸν βαδίζοι ἂν	τόπον.	Ὅτι μὲν οὖν οὐ συμβάλλεται
[5]	τροφῆς ἀναθυμίασις ψυχομένη διὰ τὸν	τόπον	τὰ νοσηματικὰ ῥεύματα ποιεῖ) τοῖς
[5]	ὑγιεινοτέρως ἔχει τὰ περὶ τὸν	τόπον	τοῦτον· ἡ γὰρ τῆς ὀσμῆς
[2]	πω δῆλον ἦν͵ ὡς ἔοικεν.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ μὴ ἐπελθεῖν
[3]	καὶ ὁρᾶσθαι διὰ τοιαύτην αἰτίαν	ἄτοπον·	πάντως γὰρ δι΄ ἁφῆς ἀναγκαῖον
[3]	τὸ πλῆθος μέμεικται τῶν συναμφοτέρων·	ἄνθρωπον	δὲ ἕνα ἑνὶ ἵππῳ οὐ
[2]	τοῖς ἔχουσιν αἷμα πῖον καὶ	λιπαρόν·	ὅπερ διὰ τοῦτ΄ ἐστί͵ πρὸς
[4]	τοῦ λευκοῦ εἶναι ὥσπερ τὸ	λιπαρὸν	τοῦ γλυκέος͵ τὸ φοινικοῦν δὲ
[4]	ἄνευ τοῦ ὑγροῦ οὔτε τὸ	ὑγρὸν	ἄνευ τοῦ ξηροῦ· τροφὴ γὰρ
[5]	ὀσμώδη· ὅταν δ΄ ἐκκαυθῇ τὸ	ὑγρόν͵	ἀοσμότεραι αἱ σκωρίαι γίγνονται πάντων·
[2]	ἐστί͵ πρὸς τὸ διαμένειν τὸ	ὑγρὸν	ἄπηκτον͵ καὶ διὰ τοῦτο τοῦ
[5]	ἐν ἄλλῳ γένει τὸ ἔγχυμον	ὑγρόν͵	ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι ὁμοίως.
[5]	μὲν οὖν ἐνδέχεται ἀπολαύειν τὸ	ὑγρόν͵	καὶ τὸ ἐν τῷ πνεύματι
[4]	τῷ θερμῷ ποιόν τι τὸ	ὑγρὸν	παρασκευάζει. Καὶ ἔστι τοῦτο χυμός͵
[5]	ἄδηλον· καὶ γὰρ ὁ ἀὴρ	ὑγρὸν	τὴν φύσιν ἐστίν. Ἔτι δ΄
[4]	μάλιστα. Πάσχειν γὰρ πέφυκε τὸ	ὑγρόν͵	ὥσπερ καὶ τἆλλα͵ ὑπὸ τοῦ
[5]	Ὅτῳ δὲ αἰσθάνεται͵ οὐχ ὁμοίως	φανερόν.	Διὸ κἂν ἀπορήσειέ τις τίνι
[5]	μὲν ἔχει αἴσθησιν τοῦ ὀσφραντοῦ͵	φανερόν·	καὶ γὰρ ἰχθύες καὶ τὸ
[4]	τὴν δύναμιν ἣν καλοῦμεν χυμόν͵	φανερόν.	Λεπτότατον γὰρ πάντων τῶν οὕτως
[5]	ἀέρι οἷον ἀποπλυνόμενον τὸ ξηρόν͵	φανερὸν	ὅτι δεῖ ἀνάλογον εἶναι τὰς
[7]	ἐστι χρόνος ἀναίσθητος͵ ἐκ τούτων	φανερόν·	περὶ δὲ τῆς πρότερον λεχθείσης
[3]	τὸ χρῶμα͵ ἐκ τῶν συμβαινόντων	φανερόν.	Τὸ γὰρ χρῶμα ἢ ἐν
[2]	ἐπὶ τούτων συμβαίνει καθάπερ λέγομεν͵	φανερὸν	ὡς εἰ δεῖ τοῦτον τὸν
[5]	αἰσθήσεως καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων	φανερόν͵	ὥστε ὅπερ ὁ χυμὸς ἐν
[6]	ᾧ κινεῖται ἐκ θατέρου πρὸς	θάτερον·	ὁ δὲ (χρόνος πᾶς διαιρετός͵
[4]	ἐν τοῖς αὐτοῖς δ΄ ἐστὶν	ἑκάτερον	αὐτῶν. Ἐναργέστερον δ΄ ἡμῖν ἐστι
[6]	οὐθὲν γὰρ ἂν ἔδει που	ἑκάτερον	εἶναι· τοῖς γὰρ ἴσοις γιγνομένοις
[3]	λευκὸν καὶ τὸ μέλαν͵ ὥσθ΄	ἑκάτερον	μὲν εἶναι ἀόρατον διὰ σμικρότητα͵
[7]	ἐκείνης δ΄ ἄλλη͵ ἀλλ΄ ἑτέρως	ἑκάτερον	τῶν ἐναντίων͵ ὡς δ΄ αὔτως
[2]	ποιεῖ τῆς κινήσεως͵ ὥστε δοκεῖν	ἕτερον	εἶναι τὸ ὁρῶν καὶ τὸ
[7]	πάθη ἀλλήλων͵ ἀλλὰ τὸ εἶναι	ἕτερον	ἑκάστῳ. Ὁμοίως τοίνυν θετέον καὶ
[3]	εἶναι καὶ εἶδός τι χρόας	ἕτερον.	Ἔστι μὲν οὖν οὕτως ὑπολαβεῖν
[7]	δὲ διαιρετὸν γένηται κατ΄ ἐνέργειαν͵	ἕτερον;	ἢ ὥσπερ ἐπὶ τῶν πραγμάτων
[6]	τὸ δυνάμει καὶ τὸ ἐνεργείᾳ	ἕτερον·	καὶ διὰ τοῦτο τὸ μυριοστημόριον
[7]	αἰσθητικὸν πάντων͵ τὸ μέντοι εἶναι	ἕτερον	καὶ ἕτερον τῶν μὲν γένει
[3]	πῶς ἐστὶ τὸ αὐτὸ ἢ	ἕτερον	ταῖς κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεσιν͵ οἷον
[7]	τὸ λευκὸν καὶ τὸ μέλαν͵	ἕτερον	τῷ εἴδει ὄν͵ ἡ αὐτὴ
[7]	τὸ μέντοι εἶναι ἕτερον καὶ	ἕτερον	τῶν μὲν γένει τῶν δὲ
[3]	ποιήσει τὴν κίνησιν. Διὸ καὶ	ἕτερον	φαίνεται καὶ οὔτε λευκὸν οὔτε
[3]	τι ἔχειν χρῶμα͵ τούτων δ΄	οὐδέτερον	δυνατόν͵ ἀνάγκη μεικτόν τι εἶναι
[5]	ταύτης γῆς τι εἶδος. Ἀλλ΄	οὐδέτερον	τούτων ἔοικεν· ἡ μὲν γὰρ
[2]	ἡ φλόξ) ὧν τῷ φωτὶ	οὐδέτερον	φαίνεται ὑπάρχον. Εἰ δ΄ ἄρα
[7]	τῆς πρότερον λεχθείσης ἀπορίας σκεπτέον͵	πότερον	ἐνδέχεται ἅμα πλειόνων αἰσθάνεσθαι ἢ
[7]	τις τοιάδε περὶ τὰς αἰσθήσεις͵	πότερον	ἐνδέχεται δυεῖν ἅμα αἰσθάνεσθαι ἐν
[7]	ὅταν ὁ χρόνος ᾖ ἀναίσθητος͵	πότερον	ὀρθῶς λέγεται ἢ οὔ; τάχα
[3]	ἐν τοῖς περὶ μίξεως εἴρηται	πρότερον)	ἀλλ΄ ὅτι ἀνάγκη μειγνυμένων καὶ
[7]	ἅπαντα αἰσθάνεται͵ καθάπερ εἴρη ται	πρότερον͵	ἄλλο δὲ γένος δι΄ ἄλλου.
[2]	ἐξιόντος τοῦ φωτός͵ ὥσπερ εἴρηται	πρότερον͵	βλέπειν· λέγει γοῦν οὕτως· ὡς
[6]	φαίνεται ποιοῦσα καὶ ὁ ψόφος·	πρότερον	γὰρ ὁ ἐγγὺς αἰσθάνεται τῆς
[3]	χρόαι τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ	πρότερον	εἰρημένῳ· λόγος γὰρ ἂν εἴη
[1]	ἣν ἔχει τῶν αἰσθήσεων ἑκάστη͵	πρότερον	εἴρηται. ~Τοῦ δὲ σώματος ἐν
[4]	δὲ ψόφου καὶ φωνῆς εἴρηται	πρότερον	ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς· Περὶ
[1]	ζῴοις τοῦτο τὸ πάθος͵ εἴρηται	πρότερον	ἐν τοῖς περὶ ψυχῆς. Τοῖς
[5]	ἐν τῷ ὕδατι͵ (ὥσπερ εἴρηται	πρότερον.	Ἔτι ἡ ἀναθυμίασις ὁμοίως λέγεται
[2]	ὥσθ΄ ὑπάρχειν ἀναγκαῖον αὐτὴν δυνάμει	πρότερον.	Ἡ δ΄ ὀσμὴ καπνώδης τίς
[1]	περὶ ψυχῆς καθ΄ αὑτὴν διώρισται	πρότερον	καὶ περὶ τῶν δυνάμεων ἑκάστης
[5]	τῶν ἄλλων ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται	πρότερον·	κἀκείνων μέν͵ διὰ τὸ κατὰ
[7]	τούτων φανερόν· περὶ δὲ τῆς	πρότερον	λεχθείσης ἀπορίας σκεπτέον͵ πότερον ἐνδέχεται
[6]	ἀλλοιοῦσθαι͵ καὶ μὴ τὸ ἥμισυ	πρότερον͵	οἷον τὸ ὕδωρ ἅμα πᾶν
[6]	καθάπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς φησιν ἀφικνεῖσθαι	πρότερον	τὸ ἀπὸ τοῦ ἡλίου φῶς
[2]	κοινόν ἐστιν. Ἀλλ΄ εὐφυλακτότερον καὶ	εὐπιλητότερον	τὸ ὕδωρ τοῦ ἀέρος· διόπερ
[2]	τοῦ ἀέρος κοινόν ἐστιν. Ἀλλ΄	εὐφυλακτότερον	καὶ εὐπιλητότερον τὸ ὕδωρ τοῦ
[4]	αὐτοῖς δ΄ ἐστὶν ἑκάτερον αὐτῶν.	Ἐναργέστερον	δ΄ ἡμῖν ἐστι τὸ τῶν
[6]	τῆς ὀσμῆς͵ καὶ ὁ ψόφος	ὕστερον	ἀφικνεῖται τῆς πληγῆς. Ἆρ΄ οὖν
[3]	οὐδὲν μέγεθος ἀόρατον͵ ἐν τοῖς	ὕστερον	ἐπισκεπτέον. Εἰ δ΄ ἔστι μίξις
[3]	ἄπειρα͵ καὶ χυμῶν καὶ ψόφων͵	ὕστερον	ἐπισκεπτέον. ~Τί μὲν οὖν ἐστὶ
[2]	πῦρ δ΄ ἔξω διαθρῷσκον͵ ὅσον	ταναώτερον	ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ βηλὸν ἀτειρέσιν
[2]	πῦρ δ΄ ἔξω διίεσκον͵ ὅσον	ταναώτερον	ἦεν. Ὁτὲ μὲν οὖν οὕτως
[4]	ὕδωρ ψαθυρόν ἐστι͵ διὸ καὶ	χαλεπώτερον	φυλάξαι ἐν τῇ χειρὶ τὸ
[6]	καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν͵ καὶ	σκληρὸν	καὶ μαλακόν͵ ἢ ἀδύνατον. Ποιητικὸν
[4]	λαβεῖν ἐντεῦθεν͵ ὅτι οὔτε τὸ	ξηρὸν	ἄνευ τοῦ ὑγροῦ οὔτε τὸ
[4]	τοῦ ἐναντίου· ἐναντίον δὲ τὸ	ξηρόν.	Διὸ καὶ ὑπὸ τοῦ πυρὸς
[4]	οὕτως καὶ ἡ φύσις τὸ	ξηρὸν	καὶ γεῶδες͵ καὶ διὰ τοῦ
[2]	ἢ ψυχρῷ τὸ θερμὸν καὶ	ξηρόν	(οἷον δοκεῖ τό τ΄ ἐν
[5]	ποιεῖ ἐν τῷ ὑγρῷ τὸ	ξηρόν͵	τοῦτο ποιεῖ ἐν ἄλλῳ γένει
[5]	τῷ ἀέρι οἷον ἀποπλυνόμενον τὸ	ξηρόν͵	φανερὸν ὅτι δεῖ ἀνάλογον εἶναι
[4]	θερμόν ἐστι͵ γῆς δὲ τὸ	ξηρόν͵	ὥσπερ εἴρηται ἐν τοῖς περὶ
[1]	γὰρ ἡδὺ διακρίνει καὶ τὸ	λυπηρὸν	αὐτῇ περὶ τὴν τροφήν͵ ὥστε
[5]	συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ ἡδὺ καὶ	λυπηρόν͵	διὸ καὶ πάντων εἰσὶ κοιναὶ
[5]	καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ	λυπηρὸν	κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσιν (διὰ γὰρ
[6]	τις͵ εἰ πᾶν σῶμα εἰς	ἄπειρον	διαιρεῖται͵ ἆρα καὶ τὰ παθήματα
[7]	ὅθεν μὲν οὐκ ἂν ὀφθείη	ἄπειρον	τὸ ἀπόστημα͵ ὅθεν δὲ ὁρᾶται͵
[7]	τὸ μέλαν͵ οὕτως ἐκείνη τὸ	πικρόν.	Ἔτι εἰ αἱ τῶν ἐναντίων
[7]	καὶ τὸ γλυκὺ καὶ τὸ	πικρὸν	ἡ αὐτὴ μὲν ἑαυτῇ͵ ἐκείνης
[6]	μέλαν͵ ἐν χυμῷ γλυκὺ καὶ	πικρόν·	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις δὴ
[4]	ἕλκει͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ	πικρὸν	καταλείπει διὰ τὸ βάρος. Ὃ
[4]	τῆς τέφρας διηθούμενα πικρᾶς οὔσης	πικρὸν	ποιεῖ τὸν χυμόν͵ εἰσί τε
[4]	χυμός͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ	πικρὸν	σχεδὸν τὸ αὐτό͵ ὁ δὲ
[4]	ἐν χυμοῖς τῷ γλυκεῖ τὸ	πικρόν·	σχῆμα δὲ σχήματι οὐ δοκεῖ
[4]	οὕτω τὸ ἁλμυρὸν καὶ τὸ	πικρὸν	τοῦ γλυκέος ἐν τῷ τροφίμῳ
[3]	ὑπεροχὴν δέ τινα καὶ ἔλλειψιν	ἀσύμμετρον)	καὶ τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον
[5]	ἐξ αὐτῶν ἔλαιον) τὸ δὲ	νίτρον	γῆς ἐστι μᾶλλον. Ἔτι λίθος
[4]	τὴν γλισχρότητα· τὸ δ΄ ὕδωρ	ψαθυρόν	ἐστι͵ διὸ καὶ χαλεπώτερον φυλάξαι
[5]	ὅταν φακῆν ἕψητε͵ μὴ πιχεῖν	μύρον.	Οἱ δὲ νῦν μειγνύν (τες
[4]	τὸ κοῦφον ἕλκει͵ τὸ δ΄	ἁλμυρὸν	καὶ πικρὸν καταλείπει διὰ τὸ
[4]	γλυκέος ἐστὶ χυμός͵ τὸ δ΄	ἁλμυρὸν	καὶ πικρὸν σχεδὸν τὸ αὐτό͵
[4]	διαφανεῖ τοῦ λευκοῦ͵ οὕτω τὸ	ἁλμυρὸν	καὶ τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος
[5]	ὀσμή. Καὶ διὰ τοῦτο τὸ	ψυχρὸν	καὶ ἡ πῆξις καὶ τοὺς
[6]	καὶ κοῦφον͵ καὶ θερμὸν καὶ	ψυχρόν͵	καὶ σκληρὸν καὶ μαλακόν͵ ἢ
[4]	γὰρ αἴτιον ᾗ θερμὸν καὶ	ψυχρὸν	τὸ προσφερόμενον (ταῦτα γὰρ ποιεῖ
[2]	ὀφθαλμοῦ (τὸ καλούμενον μέλαν καὶ	μέσον	λεῖον. Φαίνεται δὲ τοῦτο κινουμένου
[6]	αἴσθησις) ὅταν ἐνεργῶσιν͵ εἰς τὸ	μέσον	πρῶτον͵ οἷον ἥ τε ὀσμὴ
[4]	καὶ στρυφνὸς καὶ ὀξὺς ἀνὰ	μέσον.	Σχεδὸν γὰρ ἴσα καὶ τὰ
[5]	αἰσθήσεων καὶ τοῦ ἀριθμοῦ ἔχοντος	μέσον	τοῦ περιττοῦ͵ καὶ αὐτὴ μέση
[7]	τετράπηχυ πόῤῥωθεν͵ ἀλλ΄ οὐ φαίνεται	ὅσον͵	ἀλλ΄ ἐνίοτε ἀδιαίρετον͵ ὃ ὁρᾷ
[4]	τοῖς περὶ γενέσεως͵ νῦν δ΄	ὅσον	ἀναγκαῖον ἅψασθαι αὐτῶν. Τὸ γὰρ
[2]	ἀέντων͵ πῦρ δ΄ ἔξω διαθρῷσκον͵	ὅσον	ταναώτερον ἦεν͵ λάμπεσκεν κατὰ βηλὸν
[2]	ἀμφιναέντος͵ πῦρ δ΄ ἔξω διίεσκον͵	ὅσον	ταναώτερον ἦεν. Ὁτὲ μὲν οὖν
[3]	ἐστίν. Τὸ ἄρα διαφανὲς καθ΄	ὅσον	ὑπάρχει ἐν τοῖς σώμασιν (ὑπάρχει
[1]	ἀρχάς· οὔτε γὰρ ὑγίειαν οὔτε	νόσον	οἷόν τε γίγνεσθαι τοῖς ἐστερημένοις
[6]	γὰρ λευκὸν μὲν ὁρᾶν͵ μὴ	ποσὸν	δέ) εἰ γὰρ μὴ οὕτως͵
[6]	ἀκηκοότες διὰ τὸ μετασχηματίζεσθαι φερόμενον	τὸν	ἀέρα ἆρ΄ οὖν οὕτω καὶ
[5]	Εἰ οὖν τις θείη καὶ	τὸν	ἀέρα καὶ τὸ ὕδωρ ἄμφω
[5]	τὸ συστησόμενονἔτι πολὺ ἧττον εὔλογον	τὸν	ἀέρα σωματοῦσθαι) πρὸς δὲ τούτοις͵
[5]	εἰσέρχεται ἀναθυμιά σεως͵ ὥστ΄ εἰς	τὸν	ἀναπνευστικὸν βαδίζοι ἂν τόπον. Ὅτι
[6]	καὶ χωρίς͵ πεπερασμένα ἀνάγκη εἶναι	τὸν	ἀριθμόν͵ καὶ χρώματα καὶ χυμοὺς
[1]	τὰ μέγιστα τέτταρες οὖσαι συζυγίαι	τὸν	ἀριθμόν͵ οἷον ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος͵
[5]	φυσιολογίᾳ τῇ περὶ τῶν φυτῶν.	~Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον δεῖ νοῆσαι
[3]	τινα καὶ ἔλλειψιν ἀσύμμετρον) καὶ	τὸν	αὐτὸν δὴ τρόπον ἔχειν ταῦτα
[2]	ἡ τοῦ ὄμμα τος γένεσις	τὸν	αὐτὸν ἔχει τρόπον· ἀπὸ τοῦ
[5]	δὲ τούτου αἰσθάνεται͵ ἀλλ΄ οὐ	τὸν	αὐτὸν ἴσως τρόπον͵ ἀλλὰ τοῖς
[7]	τὴν ὅλην ὁρᾷ͵ καὶ αἰσθάνεται	τὸν	αὐτὸν συνεχῶς χρόνον͵ οὕτω͵ τῷ
[3]	ὑπεροχὴν μόνον. Καὶ τἆλλα δὴ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἐπὶ τῶν
[4]	ἄλλοι χυμοὶ εἰς τὴν τροφὴν	τὸν	αὐτὸν τρόπον τῷ ἁλμυρῷ καὶ
[3]	δὲ καὶ οὕτως ἔσονται χρόαι	τὸν	αὐτὸν τρόπον τῷ πρότερον εἰρημένῳ·
[5]	ἀναφερομένων γὰρ τῶν ὀσμῶν πρὸς	τὸν	ἐγκέφαλον διὰ τὴν ἐν αὐταῖς
[2]	πυρός. Διὸ καὶ τῷ περὶ	τὸν	ἐγκέφαλον τόπῳ τὸ τῆς ὀσφρήσεως
[5]	διὰ τὴν ἕξιν τὴν περὶ	τὸν	ἐγκέφαλον. Ψυχροῦ γὰρ ὄντος τὴν
[4]	χυμοὺς ἀφαιρουμένων τῶν περικαρπίων (εἰς	τὸν	ἥλιον) καὶ πυρουμένων͵ ὡς οὐ
[4]	οἷον εἰ τὸ θερμὸν καὶ	τὸν	ἥλιον φαίη τις. Τούτων δ΄
[5]	ἔργῳ μὲν ἐπὶ τὴν εἰς	τὸν	θώρακα βοή θειαν͵ ὡς παρέργῳ
[2]	τισι πληγεῖσιν ἐν πολέμῳ παρὰ	τὸν	κρόταφον οὕτως ὥστ΄ ἀποτμηθῆναι τοὺς
[2]	ἀνάγκη ἄρ΄ αὐτὸν ἑαυτὸν ὁρᾶν	τὸν	ὀφθαλμόν. Διὰ τί οὖν ἠρεμοῦντι
[5]	τῆς τροφῆς ἀναθυμίασις ψυχομένη διὰ	τὸν	τόπον τὰ νοσηματικὰ ῥεύματα ποιεῖ)
[5]	κουφότητα ὑγιεινοτέρως ἔχει τὰ περὶ	τὸν	τόπον τοῦτον· ἡ γὰρ τῆς
[2]	φανερὸν ὡς εἰ δεῖ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν ἕκαστον
[2]	τοῦ σώματος μορίων ἔστω τοῦτον	τὸν	τρόπον διωρισμένα. ~Περὶ δὲ τῶν
[3]	τούτων οὐκ ἐνδέχεται μίξιν γενέσθαι	τὸν	τρόπον τοῦτον ἀλλὰ τῷ πάντη
[5]	ἕκαστον μὲν οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον. ~Ἀπορήσειε δ΄ ἄν
[3]	μίξις τῶν σωμάτων (μὴ μόνον	τὸν	τρόπον τοῦτον ὅνπερ οἴονταί τινες͵
[4]	ἐξικμαζομένους δὲ καὶ κειμένους διὰ	τὸν	χρόνον αὐστηροὺς ἐκ γλυκέων καὶ
[4]	διηθούμενα πικρᾶς οὔσης πικρὸν ποιεῖ	τὸν	χυμόν͵ εἰσί τε κρῆναι πολλαὶ
[6]	ἀλλήλων εἶναι. Ἢ περὶ μὲν	τὸν	ψόφον καὶ τὴν ὀσμὴν τοῦτο
[3]	ἔχειν χρῶμα͵ τούτων δ΄ οὐδέτερον	δυνατόν͵	ἀνάγκη μεικτόν τι εἶναι καὶ
[3]	πέφυκεν· πῶς δὲ τοῦτο γίγνεσθαι	δυνατόν͵	ἐν τοῖς περὶ μίξεως εἴρηται
[6]	πᾶν εἶναι μέ γεθος αἰσθητόν	(ἀδύνατον	γὰρ λευκὸν μὲν ὁρᾶν͵ μὴ
[6]	εἶναι ἀπορία καὶ περὶ τούτων·	ἀδύνατον	γάρ φασί τινες ἄλλον ἄλλῳ
[7]	ὑπὸ τὴν αὐτὴν αἴσθησιν ἅμα	ἀδύνατον͵	ἐὰν ᾗ δύο͵ δῆλον ὅτι
[4]	πανσπερμίας εἶναι τὸ ὕδωρ ὕλην	ἀδύνατον·	ἐκ τοῦ αὐτοῦ γὰρ ὁρῶμεν
[4]	τίς ἐστιν· τοῦτο δ΄ ὅτι	ἀδύνατον͵	οὐ χαλεπὸν συνιδεῖν. Ἔτι δὲ
[7]	εἶναι καὶ ἀόρατον· τοῦτο δ΄	ἀδύνατον.	(Περὶ μὲν οὖν τῶν αἰσθητηρίων
[6]	καὶ σκληρὸν καὶ μαλακόν͵ ἢ	ἀδύνατον.	Ποιητικὸν γάρ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν
[5]	πέντε αἰσθήσεις ἑτέρα. Τοῦτο δ΄	ἀδύνατον·	τοῦ γὰρ ὀσφραντοῦ ὄσφρησις͵ ἐκεῖνα
[7]	πρῶτον δ΄ αἰσθητόν͵ ἅμα συμβήσεται	ὁρατὸν	εἶναι καὶ ἀόρατον· τοῦτο δ΄
[3]	ἀλλὰ πᾶν ἔκ τινος ἀποστήματος	ὁρατόν͵	καίτοι αὕτη τις ἂν εἴη
[3]	σμικρότητα͵ τὸ δ΄ ἐξ ἀμφοῖν	ὁρατόν͵	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο γὰρ οὔτε
[3]	μὴ ἐνδέχεται μηδὲν εἶναι μέγεθος	ἀόρατον͵	ἀλλὰ πᾶν ἔκ τινος ἀποστήματος
[3]	μέλαν͵ ὥσθ΄ ἑκάτερον μὲν εἶναι	ἀόρατον	διὰ σμικρότητα͵ τὸ δ΄ ἐξ
[3]	γὰρ οὐκ ἔστιν οὐδὲν μέγεθος	ἀόρατον͵	ἐν τοῖς ὕστερον ἐπισκεπτέον. Εἰ
[3]	ἀνάγκη ὥσπερ καὶ μέγεθος λαμβάνειν	ἀόρατον͵	οὕτω καὶ χρόνον ἀναίσθητον͵ ἵνα
[7]	ἅμα συμβήσεται ὁρατὸν εἶναι καὶ	ἀόρατον·	τοῦτο δ΄ ἀδύνατον. (Περὶ μὲν
[2]	καὶ διὰ τοῦτο τοῦ σώματος	ἀῤῥιγότατον	ὁ ὀφθαλμός ἐστιν· οὐδεὶς γάρ
[2]	τῷ ἐγκεφάλῳ αὕτη͵ καὶ ἔστι	θερμότατον	τῶν μορίων. Καὶ περὶ μὲν
[5]	διὰ τὸ πλεῖστον ἐγκέφαλον καὶ	ὑγρότατον	ἔχειν τῶν ἄλλων ζῴων ὡς
[4]	δύναμιν ἣν καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν.	Λεπτότατον	γὰρ πάντων τῶν οὕτως ὑγρῶν
[7]	ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ ὅθεν ἐστὶν	ὕστατον	μὲν οὐκ αἰσθητὸν πρῶτον δ΄
[4]	φυσιολόγων͵ ὅσοι λέγουσι περὶ αἰσθήσεως͵	ἀτοπώτατόν	τι (ποιοῦσιν· πάντα γὰρ τὰ
[3]	τῶν σωμάτων ἀνάγκη τι εἶναι	ἔσχατον͵	καὶ ταύτης ἡ μὲν οὖν
[3]	χρῶμα ἴδιον ὑπάρχειν͵ κατὰ τὸ	ἔσχατον	ὁμοίως πᾶσιν ὑπάρχει. Ἔστι μὲν
[3]	ἐν τοῖς σώμασι διαφανοῦς τὸ	ἔσχατον	ὅτι μὲν εἴη ἄν τι͵
[7]	ἁπτόμενοι αἰσθάνονται. Ἔστι δή τι	ἔσχατον	τοῦ ἀποστήματος ὅθεν οὐχ ὁρᾶται͵
[7]	γλυκέος καὶ λευκοῦ͵ ὅταν δὲ	διαιρετὸν	γένηται κατ΄ ἐνέργειαν͵ ἕτερον; ἢ
[7]	μέ γεθος καὶ οὐκ ἔστιν	ἀδιαίρετον	αἰσθητόν͵ δῆλον. Ἔστι γὰρ ὅθεν
[7]	αἰσθάνεσθαι. Εἰ δή τι ἔστιν	ἀδιαίρετον	αἰσθητόν͵ ὅταν τεθῇ ἐπὶ τῷ
[7]	ὅθεν ὁρᾶται. Τοῦτο δὴ ἀνάγκη	ἀδιαίρετον	εἶναι͵ οὗ ἐν μὲν τῷ
[7]	ἄλλου. Ἆρ΄ οὖν ᾗ μὲν	ἀδιαίρετόν	ἐστι κατ΄ ἐνέργειαν͵ ἕν τί
[7]	ἀδιαίρετον͵ ὃ ὁρᾷ δ΄ οὐκ	ἀδιαίρετον.	Ἡ δ΄ αἰτία εἴρηται ἐν
[7]	οὐ φαίνεται ὅσον͵ ἀλλ΄ ἐνίοτε	ἀδιαίρετον͵	ὃ ὁρᾷ δ΄ οὐκ ἀδιαίρετον.
[6]	καὶ πᾶν εἶναι μέ γεθος	αἰσθητόν	(ἀδύνατον γὰρ λευκὸν μὲν ὁρᾶν͵
[7]	μὲν οὐκ αἰσθητὸν πρῶτον δ΄	αἰσθητόν͵	ἅμα συμβήσεται ὁρατὸν εἶναι καὶ
[7]	γεθος καὶ οὐκ ἔστιν ἀδιαίρετον	αἰσθητόν͵	δῆλον. Ἔστι γὰρ ὅθεν μὲν
[6]	ἐνεργείᾳ αἰσθάνεσθαι. Ἀλλ΄ ὅμως ἔσται	αἰσθητόν·	δυνάμει τε γάρ ἐστιν ἤδη͵
[2]	δυνάμει τὸ ὀσφραντικόν· τὸ γὰρ	αἰσθητὸν	ἐνεργεῖν ποιεῖ τὴν αἴ σθησιν͵
[6]	γὰρ τὰ αἰσθητά. Τὸ ἄρ΄	αἰσθητὸν	ἔσται συγκείμενον οὐκ ἐξ αἰσθητῶν.
[6]	ἐναντία ἔσχατα͵ πᾶν δὲ τὸ	αἰσθητὸν	ἔχει ἐναντίωσιν͵ οἷον ἐν χρώματι
[6]	τι τοιοῦτον πάθος͵ ὥστ΄ οὐδ΄	αἰσθητὸν	ὅλως· ταῦτα γὰρ τὰ αἰσθητά.
[7]	Εἰ δή τι ἔστιν ἀδιαίρετον	αἰσθητόν͵	ὅταν τεθῇ ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ
[7]	τῷ αὐτῷ. Ὅτι δὲ τὸ	αἰσθητὸν	πᾶν ἐστι μέ γεθος καὶ
[7]	ὅθεν ἐστὶν ὕστατον μὲν οὐκ	αἰσθητὸν	πρῶτον δ΄ αἰσθητόν͵ ἅμα συμβήσεται
[6]	ἡ ὑπεροχή) οὐδὲ τὸ τηλικοῦτον	αἰσθητὸν	χωριστὸν ἔσται ἐνεργείᾳ αἰσθάνεσθαι. Ἀλλ΄
[3]	λαμβάνειν ἀόρατον͵ οὕτω καὶ χρόνον	ἀναίσθητον͵	ἵνα λανθάνωσιν αἱ κινήσεις ἀφικνούμεναι
[7]	μέγεθος καὶ χρόνου καὶ πράγματος	ἀναίσθητον	ὅλως διὰ μικρότητα· εἰ γὰρ
[7]	ἀληθές͵ οὐδ΄ ἐνδέχεται χρόνον εἶναι	ἀναίσθητον	οὐδένα οὐδὲ λανθάνειν͵ ἀλλὰ παντὸς
[3]	ἀνάγκη͵ ἀλλὰ τὸ ἐπιπολῆς χρῶμα	ἀκίνητον	ὂν καὶ κινούμενον ὑπὸ τοῦ
[2]	πρὸς τὸ διαμένειν τὸ ὑγρὸν	ἄπηκτον͵	καὶ διὰ τοῦτο τοῦ σώματος
[3]	τούτων δ΄ οὐδέτερον δυνατόν͵ ἀνάγκη	μεικτόν	τι εἶναι καὶ εἶδός τι
[5]	τὸ ὕδωρ ἐθέλει αὐτὸ μόνον	ἄμεικτον	ὂν τρέφεινσω ματῶδες γάρ τι
[5]	εἰς τροφὴν τὸ ὀσφραντόν͵ ᾗ	ὀσφραντόν͵	δῆλον· ὅτι μέντοι εἰς ὑγίειαν͵
[5]	οὐ συμβάλλεται εἰς τροφὴν τὸ	ὀσφραντόν͵	ᾗ ὀσφραντόν͵ δῆλον· ὅτι μέντοι
[5]	μιᾶς. Τοῦτο μὲν οὖν τὸ	ὀσφραντὸν	ἴδιον ἀνθρώπου ἐστίν͵ ἡ δὲ
[5]	τοῦτ΄ ἐστὶ πρὸς ὑγίειαν τὸ	(ὀσφραντόν.	Καθ΄ ἕκαστον μὲν οὖν αἰσθητήριον
[7]	πεπερασμένον· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	ὀσφραντὸν	καὶ ἀκουστὸν καὶ ὅσων μὴ
[5]	ὕδατι ὀσμῶνται. Ὥστ΄ ἐστὶ τὸ	ὀσφραντὸν	κοινόν τι τούτων ἀμφοτέρων͵ καὶ
[5]	λέγομεν τὸ διαφανές͵ ἔστι δ΄	(ὀσφραντὸν	οὐχ ᾗ διαφανές͵ ἀλλ΄ ᾗ
[5]	ἐγχύμου ξηροῦ φύσις ὀσμή͵ καὶ	ὀσφραντὸν	τὸ τοιοῦτον. Ὅτι δ΄ ἀπ΄
[5]	καὶ ἀκοῆς. Διὸ καὶ τὸ	ὀσφραντὸν	τῶν θρεπτικῶν ἐστὶ πάθος τι
[2]	ἐν τοῖς πάγοις μᾶλλον γίγνεσθαι	σκότον·	ἡ γοῦν φλὸξ καὶ τὰ
[4]	ὡς μὲν Ἐμπεδοκλῆς λέγει λίαν	εὐσύνοπτον	τὸ ψεῦδος· ὁρῶμεν γὰρ μεταβάλλοντας
[3]	χρώματος. Ἔστι μὲν οὖν ἕκα	στον	διχῶς λεγόμενον͵ τὸ μὲν ἐνεργείᾳ
[7]	ἔχει καὶ κοινῇ καὶ καθ΄	ἕκαστον	αἰσθητήριον εἴρη ται· τῶν δὲ
[3]	δὲ τῶν αἰσθητῶν τῶν καθ΄	ἕκαστον	αἰσθητήριον͵ οἷον λέγω χρώματος καὶ
[1]	δὲ ζῴοις͵ ᾗ μὲν ζῷον	ἕκαστον͵	ἀνάγκη ὑπάρχειν αἴσθησιν· τούτῳ γὰρ
[1]	Περὶ ὧν θεωρητέον͵ τί τε	ἕκαστον	αὐτῶν͵ καὶ διὰ τίνας αἰτίας
[3]	τοῖς περὶ ψυχῆς· τί δὲ	ἕκαστον	αὐτῶν ὂν ποιήσει τὴν αἴσθησιν
[6]	ἢ ἀδύνατον. Ποιητικὸν γάρ ἐστιν	ἕκαστον	αὐτῶν τῆς αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι
[4]	ἀκριβεστάτης ἐστὶν αἰσθήσεως διακρίνειν περὶ	ἕκαστον	γένος͵ ὥστε ἐχρῆν τὴν γεῦσιν
[1]	διορίζομεν. Ἰδίᾳ δ΄ ἤδη καθ΄	ἕκαστον	ἡ μὲν ἁφὴ καὶ γεῦσις
[5]	πρὸς ὑγίειαν τὸ (ὀσφραντόν. Καθ΄	ἕκαστον	μὲν οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω τὸν
[1]	γὰρ σύγκειται͵ τῶν δ΄ ὀνομάτων	ἕκαστον	σύμβολόν ἐστιν. Διόπερ φρονιμώτεροι τῶν
[2]	τὸν τρόπον ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν	ἕκαστον	τῶν αἰσθητηρίων ἑνὶ τῶν στοιχείων͵
[3]	καὶ τί τὸ ἐνεργεῖν καθ΄	ἕκαστον	τῶν αἰσθητηρίων. Τί δέ ποτε
[5]	τῆς τοιαύτης γένος διὰ τὸ	πλεῖστον	ἐγκέφαλον καὶ ὑγρότατον ἔχειν τῶν
[1]	δὲ πρὸς φρόνησιν ἡ ἀκοὴ	πλεῖστον	συμβάλλεται μέρος. Ὁ γὰρ λόγος
[6]	ὑπεροχή) οὐδὲ τὸ τηλικοῦτον αἰσθητὸν	χωριστὸν	ἔσται ἐνεργείᾳ αἰσθάνεσθαι. Ἀλλ΄ ὅμως
[3]	δὲ μὴ διαιρεῖται εἰς τὸ	ἐλάχιστον͵	τούτων οὐκ ἐνδέχεται μίξιν γενέσθαι
[3]	τῶν μὲν γὰρ ἀνθρώπων ἄνθρωπος	ἐλάχιστον͵	τῶν δ΄ ἵππων ἵππος· ὥστε
[4]	καὶ φθίσιν) τρέφει δὲ ᾗ	γευστὸν	τὸ προσφερόμενον (πάντα γὰρ τρέφεται
[7]	δὲ καὶ τὸ ὀσφραντὸν καὶ	ἀκουστὸν	καὶ ὅσων μὴ αὐτῶν ἁπτόμενοι
[7]	ἂν ἅμα ὦσι͵ καὶ αὐτὴν	ἧττον	αἰσθητὴν εἶναι ἢ εἰ μόνη
[7]	ἢ τὸ μέλαν) ἔτι ἂν	ἧττον	ἅμα ἐνδέχοιτο αὐτὰ αἰσθάνεσθαι ἢ
[4]	δ΄ ἢ τῷ μᾶλλον καὶ	ἧττον	ἕκαστοί εἰσιν͵ εἴτε κατ΄ ἀριθμούς
[3]	σώμασιν (ὑπάρχει δὲ μᾶλλον καὶ	ἧττον	ἐν πᾶσι) χρώματος ποιεῖ μετέχειν.
[5]	γάρ· καὶ τούτων τὰ ὑδατώδη	ἧττον.	Ἔτι ἐπὶ τῶν μεταλλευομένων χρυσὸς
[7]	ἐὰν ᾗ δύο͵ δῆλον ὅτι	ἧττον	ἔτι τὰ κατὰ δύο αἰσθήσεις
[5]	δεῖ εἶναι τὸ συστησόμενονἔτι πολὺ	ἧττον	εὔλογον τὸν ἀέρα σωματοῦσθαι) πρὸς
[5]	ἀνθῶν· οὐδὲν γὰρ μᾶλλον οὐδ΄	ἧττον	πρὸς τὴν τροφὴν παρακαλοῦσιν͵ οὐδὲ
[5]	μὲν μᾶλλον ὀσμώδη τῶν δ΄	ἧττον·	ὑδατώδη γάρ. Δοκεῖ δ΄ ἐνίοις
[6]	ἄνευ τοῦ γίγνεσθαι͵ ὅμως οὐδὲν	ἧττον͵	ὥσπερ ὁ ψόφος ἤδη γεγενημένης
[3]	τοῖς μὲν μᾶλλον τοῖς δ΄	ἧττον·	ὥσπερ οὖν καὶ τῶν σωμάτων
[3]	ποιεῖν τὴν αἴσθησιν͵ ὥστ΄ εὐθὺς	κρεῖττον	φάναι τῷ κινεῖσθαι τὸ μεταξὺ
[7]	πρὸς πολὺ ἢ ἀρτίου πρὸς	περιττόν.	Εἰ οὖν πλεῖον ἔτι ἀπέχει
[5]	τῇ περὶ τῶν φυτῶν. ~Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον δεῖ νοῆσαι καὶ
[3]	καὶ ἔλλειψιν ἀσύμμετρον) καὶ τὸν	αὐτὸν	δὴ τρόπον ἔχειν ταῦτα ταῖς
[2]	αἰσθανόμενον καὶ ὁρῶντα͵ ἀνάγκη ἄρ΄	αὐτὸν	ἑαυτὸν ὁρᾶν τὸν ὀφθαλμόν. Διὰ
[5]	τοῦ αἵμα τος τοῦ περὶ	αὐτὸν	ἐν τοῖς φλεβίοις ὄντος λεπτοῦ
[2]	τοῦ ὄμμα τος γένεσις τὸν	αὐτὸν	ἔχει τρόπον· ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου
[5]	τούτου αἰσθάνεται͵ ἀλλ΄ οὐ τὸν	αὐτὸν	ἴσως τρόπον͵ ἀλλὰ τοῖς μὲν
[7]	ὅλην ὁρᾷ͵ καὶ αἰσθάνεται τὸν	αὐτὸν	συνεχῶς χρόνον͵ οὕτω͵ τῷ ἐν
[3]	μόνον. Καὶ τἆλλα δὴ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ὅνπερ ἐπὶ τῶν παρ΄
[4]	χυμοὶ εἰς τὴν τροφὴν τὸν	αὐτὸν	τρόπον τῷ ἁλμυρῷ καὶ ὀξεῖ͵
[3]	καὶ οὕτως ἔσονται χρόαι τὸν	αὐτὸν	τρόπον τῷ πρότερον εἰρημένῳ· λόγος
[1]	μαθήσεως ἀκουστὸς ὤν͵ οὐ καθ΄	αὑτὸν	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός· ἐξ ὀνομάτων
[7]	λανθάνοι ἂν εἰ ἔστιν αὐτὸς	αὑτόν͵	καὶ εἰ ὁρᾷ καὶ αἰσθάνεται
[3]	καὶ οἷον ὁ ἥλιος καθ΄	αὑτὸν	μὲν λευκὸς φαίνεται͵ διὰ δ΄
[2]	τὸ ὁρώμενον. Ἐκείνως δ΄ αὐτὸς	αὑτὸν	ὁρᾷ ὁ ὀφθαλμός͵ ὥσπερ καὶ
[2]	καὶ ὁρῶντα͵ ἀνάγκη ἄρ΄ αὐτὸν	ἑαυτὸν	ὁρᾶν τὸν ὀφθαλμόν. Διὰ τί
[5]	πρὸς βοήθειαν ὑγιείας γέγονε τὸ	τοιοῦτον	εἶδος τῆς ὀσμῆς· οὐδὲν γὰρ
[4]	πολλοί φασι τῶν ἀρχαίων φυσιολόγων	τοιοῦτον	εἶναι τὸ ὕδωρ δι΄ οἵας
[2]	τοῦτο· νῦν δ΄ οὐδὲν συμβαίνει	τοιοῦτον.	Ἐμπεδοκλῆς δ΄ ἔοικε νομίζοντι ὁτὲ
[3]	χρωματιζόμενα· καὶ γὰρ ἡ αὐγὴ	τοιοῦτόν	ἐστιν. Ἀλλ΄ ἐκεῖ μὲν διὰ
[4]	τὰ χρώματα καὶ τοὺς χυμοὺς	τοιοῦτον	ἔχειν ποιοῦσι τὸ ὕδωρ͵ οὕτως
[3]	ὕδατος καὶ εἴ τι ἄλλο	τοιοῦτον͵	καὶ ὅσοις φαίνεται χρῶμα ἴδιον
[5]	φύσις ὀσμή͵ καὶ ὀσφραντὸν τὸ	τοιοῦτον.	Ὅτι δ΄ ἀπ΄ ἐγχύμου ἐστὶ
[6]	μηδὲ βάρος μηδ΄ ἄλλο τι	τοιοῦτον	πάθος͵ ὥστ΄ οὐδ΄ αἰσθητὸν ὅλως·
[6]	ἀκριβεστέρᾳ ἡ ὑπεροχή) οὐδὲ τὸ	τηλικοῦτον	αἰσθητὸν χωριστὸν ἔσται ἐνεργείᾳ αἰσθάνεσθαι.
[5]	οὐ δεῖ τοῦ ὀσφραντοῦ͵ ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω. Ὃ δὲ λέγουσί τινες
[3]	ἐνδέχεται μίξιν γενέσθαι τὸν τρόπον	τοῦτον	ἀλλὰ τῷ πάντη μεμεῖχθαι͵ ἅπερ
[5]	οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον.	~Ἀπορήσειε δ΄ ἄν τις͵ εἰ
[5]	ἔχει τὰ περὶ τὸν τόπον	τοῦτον·	ἡ γὰρ τῆς ὀσμῆς δύναμις
[3]	σωμάτων (μὴ μόνον τὸν τρόπον	τοῦτον	ὅνπερ οἴονταί τινες͵ παρ΄ ἄλληλα
[2]	λέγομεν͵ φανερὸν ὡς εἰ δεῖ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν
[2]	αἰσθητικῶν τοῦ σώματος μορίων ἔστω	τοῦτον	τὸν τρόπον διωρισμένα. ~Περὶ δὲ
[6]	φοραὶ εὐλόγως εἰς τὸ μεταξὺ	πρῶτον	ἀφικνοῦνται (δοκεῖ δ΄ ὁ ψόφος
[7]	ἐστὶν ὕστατον μὲν οὐκ αἰσθητὸν	πρῶτον	δ΄ αἰσθητόν͵ ἅμα συμβήσεται ὁρατὸν
[5]	φασιν ἔνια ζῷα ταῖς ὀσμαῖς.	Πρῶτον	μὲν γὰρ ὁρῶμεν ὅτι τὴν
[7]	παντὶ ὄντι συνεχεῖ; ἢ (ὅτι)	πρῶτον	μὲν κατὰ τὴν μίαν αἴσθησιν͵
[7]	καὶ ἀτόμῳ χρόνῳ πρὸς ἄλληλα.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἆρ΄ ὧδ΄ ἐνδέχεται͵
[7]	ἀποστήματος ὅθεν οὐχ ὁρᾶται͵ καὶ	πρῶτον	ὅθεν ὁρᾶται. Τοῦτο δὴ ἀνάγκη
[6]	ὅταν ἐνεργῶσιν͵ εἰς τὸ μέσον	πρῶτον͵	οἷον ἥ τε ὀσμὴ φαίνεται
[1]	δὲ τῶν λοιπῶν λέγωμεν͵ καὶ	πρῶτον	περὶ τῶν πρώτων. Φαίνεται δὲ
[3]	καὶ περὶ ἁφῆς͵ ἐπισκεπτέον͵ καὶ	πρῶτον	περὶ χρώματος. Ἔστι μὲν οὖν
[7]	εἴρη ται· τῶν δὲ λοιπῶν	πρῶτον	σκεπτέον περὶ μνήμης καὶ τοῦ
[6]	τοῦ ἐχομένου πάσχει͵ τὸ δὲ	πρῶτον	ὑπ΄ αὐτοῦ τοῦ ἀλλοιοῦντος μεταβάλλει
[2]	πληγεῖσιν ἐν πολέμῳ παρὰ τὸν	κρόταφον	οὕτως ὥστ΄ ἀποτμηθῆναι τοὺς πόρους
[3]	οἷον τί χρῶμα ἢ τί	ψόφον	ἢ τί ὀσμὴν ἢ χυμόν͵
[6]	εἶναι. Ἢ περὶ μὲν τὸν	ψόφον	καὶ τὴν ὀσμὴν τοῦτο συμβαίνειν
[4]	δημιουργεῖ τὴν τροφήν͵ καὶ τὸ	κοῦφον	ἕλκει͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ
[6]	καὶ ψόφος͵ καὶ βαρῦ καὶ	κοῦφον͵	καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν͵ καὶ
[6]	ἂν εἶναί τι σῶμα μηδὲν	ἔχον	χρῶμα μηδὲ βάρος μηδ΄ ἄλλο
[3]	τοῖς σώμασιν͵ ἐὰν μὴ τὸ	περιέχον	ποιῇ μεταβάλλειν͵ ὥρισται καὶ ἡ
[2]	ὧν τῷ φωτὶ οὐδέτερον φαίνεται	ὑπάρχον.	Εἰ δ΄ ἄρα ὑπάρχει μὲν
[4]	τὸ αἰσθητικὸν εἰς τοῦτο δυνάμει	προϋπάρχον·	οὐ γὰρ κατὰ τὸ μανθάνειν
[2]	γὰρ τῷ (τυχόντι συμφύεται τὸ	τυχόν)	τό τ΄ ἐντὸς τῷ ἐκτὸς
[1]	τὸ ζῷον εἶναι καὶ μὴ	ζῷον	διορίζομεν. Ἰδίᾳ δ΄ ἤδη καθ΄
[1]	ὑπάρχειν αἴσθησιν· τούτῳ γὰρ τὸ	ζῷον	εἶναι καὶ μὴ ζῷον διορίζομεν.
[1]	Τοῖς δὲ ζῴοις͵ ᾗ μὲν	ζῷον	ἕκαστον͵ ἀνάγκη ὑπάρχειν αἴσθησιν· τούτῳ
[7]	ἐννοῦντες ἢ φοβούμενοι ἢ ἀκούοντες	πολὺν	ψόφοντοῦτο δὴ ὑποκείσθω͵ καὶ ὅτι
[4]	τούτων ἐν τοῖς περὶ γενέσεως͵	νῦν	δ΄ ὅσον ἀναγκαῖον ἅψασθαι αὐτῶν.
[2]	τὰ πεπυρωμένα σώματα πάσχει τοῦτο·	νῦν	δ΄ οὐδὲν συμβαίνει τοιοῦτον. Ἐμπεδοκλῆς
[3]	τὴν αἴσθησιν καὶ τὴν ἐνέργειαν͵	νῦν	λέγωμεν. Ὥσπερ οὖν εἴρηται περὶ
[5]	μὴ πιχεῖν μύρον. Οἱ δὲ	νῦν	μειγνύν (τες εἰς τὰ πόματα
[5]	ὁμοίως. (Κοινὸν δὲ κατὰ τούτων	νῦν	μὲν λέγομεν τὸ διαφανές͵ ἔστι
[7]	γὰρ ἂν φαίη τις καὶ	νῦν	παρὰ τοῦτο δοκεῖν ἅμα ὁρᾶν
[5]	πιχεῖν μύρον. Οἱ δὲ νῦν	μειγνύν	(τες εἰς τὰ πόματα τὰς
[7]	δύναμιν μία· καὶ εἰ μία	τοίνυν	ἡ αἴσθησις ἡ κατ΄ ἐνέργειαν͵
[7]	τὸ εἶναι ἕτερον ἑκάστῳ. Ὁμοίως	τοίνυν	θετέον καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς
[4]	τὸ ὕδωρ μεταβάλλειν. Ὅτι μὲν	τοίνυν	οὐχ ὑπὸ τῆς τοῦ θερμοῦ
[7]	οὐκ ἔστιν αἰσθάνεσθαι. Ἅπαντα μὲν	οὖν	αἰσθητά ἐστιν͵ ἀλλ΄ οὐ φαίνεται
[5]	τὸ (ὀσφραντόν. Καθ΄ ἕκαστον μὲν	οὖν	αἰσθητήριον διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[7]	χρόνῳ πρὸς ἄλληλα. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἆρ΄ ὧδ΄ ἐνδέχεται͵ ἅμα μέν͵
[4]	ἁπλῶς ἢ μεμειγμένῳ) Δεῖ μὲν	οὖν	διορίζειν περὶ τούτων ἐν τοῖς
[5]	εἶναι καὶ πλύσις. Πῶς μὲν	οὖν	εἴδη δεῖ λέγειν καὶ πῶς
[1]	κοιναὶ πράξεις αὐτῶν. Τὰ μὲν	οὖν	εἰρημένα περὶ ψυχῆς ὑποκείσθω͵ περὶ
[3]	τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν λέγωμεν. Ὥσπερ	οὖν	εἴρηται περὶ φωτὸς ἐν ἐκείνοις͵
[7]	ἐν ᾧ ἂν μειχθῶσιν. Ἐπεὶ	οὖν	ἐκ μὲν ἐνίων γίγνεταί τι͵
[3]	πρῶτον περὶ χρώματος. Ἔστι μὲν	οὖν	ἕκα στον διχῶς λεγόμενον͵ τὸ
[3]	δὲ μή͵ ἀλλ΄ ἐστερῆσθαι. Ὥσπερ	οὖν	ἐκεῖ τὸ μὲν φῶς τὸ
[7]	τὸ αἰσθητικόν ἐστι μέρος. Τίνος	οὖν	ἐκεῖνο ἑνός; οὐδὲν γὰρ ἐκ
[5]	οὐδ΄ αὕτη καλῶς. Ὅτι μὲν	οὖν	ἐνδέχεται ἀπολαύειν τὸ ὑγρόν͵ καὶ
[3]	ὁμοίως πᾶσιν ὑπάρχει. Ἔστι μὲν	οὖν	ἐνεῖναι ἐν τῷ διαφανεῖ τοῦθ΄
[3]	τὸ δὲ δυνάμει. Τὸ μὲν	οὖν	ἐνεργείᾳ χρῶμα καὶ ψόφος πῶς
[6]	ἐνεργείᾳ ἔσται προσγενόμενον. Ὅτι μὲν	οὖν	ἔνια μεγέθη καὶ πάθη λανθάνει͵
[4]	ψόφων͵ ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~Τί μὲν	οὖν	ἐστὶ χρῶμα καὶ διὰ τίν΄
[7]	δὲ γένος δι΄ ἄλλου. Ἆρ΄	οὖν	ᾗ μὲν ἀδιαίρετόν ἐστι κατ΄
[2]	ὁρᾶν τὸν ὀφθαλμόν. Διὰ τί	οὖν	ἠρεμοῦντι τοῦτ΄ οὐ συμβαίνει; Τὸ
[3]	μᾶλλον τοῖς δ΄ ἧττον· ὥσπερ	οὖν	καὶ τῶν σωμάτων ἀνάγκη τι
[4]	ἐν ἀριθμοῖς μόνον· ὁ μὲν	οὖν	λιπαρὸς τοῦ γλυκέος ἐστὶ χυμός͵
[5]	ὁμοίως λέγεται ταῖς ἀποῤῥοίαις· εἰ	οὖν	μηδ΄ ἐκεῖναι καλῶς͵ οὐδ΄ αὕτη
[4]	καὶ ποιοῦσι καὶ πάσχουσιν. Ὥσπερ	οὖν	οἱ ἐναποπλύνοντες ἐν τῷ ὑγρῷ
[5]	βαδίζοι ἂν τόπον. Ὅτι μὲν	οὖν	οὐ συμβάλλεται εἰς τροφὴν τὸ
[7]	ἔμπροσθεν περὶ τούτου. Ὅτι μὲν	οὖν	οὐθείς ἐστι χρόνος ἀναίσθητος͵ ἐκ
[6]	ὕστερον ἀφικνεῖται τῆς πληγῆς. Ἆρ΄	οὖν	οὕτω καὶ τὸ ὁρώμενον καὶ
[6]	μετασχηματίζεσθαι φερόμενον τὸν ἀέρα ἆρ΄	οὖν	οὕτω καὶ τὸ χρῶμα καὶ
[2]	ὅσον ταναώτερον ἦεν. Ὁτὲ μὲν	οὖν	οὕτως ὁρᾶν φησίν͵ ὁτὲ δὲ
[3]	τι χρόας ἕτερον. Ἔστι μὲν	οὖν	οὕτως ὑπολαβεῖν πλείους εἶναι χρόας
[7]	ἢ ἀρτίου πρὸς περιττόν. Εἰ	οὖν	πλεῖον ἔτι ἀπέχει ἀλλήλων καὶ
[4]	ἐν τοῖς περὶ στοιχείων. μὲν	οὖν	πῦρ καὶ ᾗ γῆ͵ οὐδὲν
[6]	τὰ ἐν αντία. Τὸ μὲν	οὖν	συνεχὲς εἰς ἄπειρα τέμνεται ἄνισα͵
[6]	συνεχὲς εἰς πεπερασμένα εἴδη. Ἐπεὶ	οὖν	τὰ μὲν πάθη ὡς εἴδη
[2]	ἐμφαίνεται τὰ εἴδωλα. Τὸ μὲν	οὖν	τὴν ὄψιν εἶναι ὕδατος ἀληθὲς
[1]	ἐνεῶν καὶ κωφῶν. Περὶ μὲν	οὖν	τῆς δυνάμεως ἣν ἔχει τῶν
[5]	ἐγγένηται) οὔτ΄ αὐτὰ ἀναπνέοντα. Εἰ	οὖν	τις θείη καὶ τὸν ἀέρα
[5]	καὶ ἀπὸ μιᾶς. Τοῦτο μὲν	οὖν	τὸ ὀσφραντὸν ἴδιον ἀνθρώπου ἐστίν͵
[2]	μῆνιγξ μεταξύ ἐστιν. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ ἄνευ φωτὸς μὴ ὁρᾶν
[4]	ἁφή τίς ἐστιν. Ἡ μὲν	οὖν	τοῦ ὕδατος φύσις βούλεται ἄχυμος
[3]	ἔσχατον͵ καὶ ταύτης ἡ μὲν	οὖν	τοῦ φωτὸς φύσις ἐν ἀορίστῳ
[3]	εἶναι τοιαύτας γίγνεσθαι. Εἷς μὲν	οὖν	τρόπος τῆς γενέσεως τῶν χρωμάτων
[7]	τοῦτο δ΄ ἀδύνατον. (Περὶ μὲν	οὖν	τῶν αἰσθητηρίων καὶ τῶν αἰσθητῶν
[3]	μὴ ταῖς ἀποῤῥοίαις. Ἐπὶ μὲν	οὖν	τῶν παρ΄ ἄλληλα κειμένων ἀνάγκη
[3]	οὐκ ἐν λόγῳ. Τὸ μὲν	οὖν͵	ὥσπερ οἱ ἀρχαῖοι͵ λέγειν ἀπόῤῥοιαν
[4]	ἄρα τῆς γεύσεως μᾶλλον͵ τὰ	γοῦν	ἐλάχιστα τῆς ἀκριβεστάτης ἐστὶν αἰσθήσεως
[2]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον͵ βλέπειν· λέγει	γοῦν	οὕτως· ὡς δ΄ ὅτε τις
[2]	πάγοις μᾶλλον γίγνεσθαι σκότον· ἡ	γοῦν	φλὸξ καὶ τὰ πεπυρωμένα σώματα
[5]	γὰρ θερμὸν τὸ κινοῦν καὶ	δημιουργοῦν	ἀφανίζουσιν ἡ ψύξις καὶ ἡ
[4]	ἔχοντος διαφορὰν τοῦ ὕδατος τὸ	ποιοῦν	αἴτιον εἶναι͵ οἷον εἰ τὸ
[3]	Τί δέ ποτε δεῖ λέγειν	ὁτιοῦν	αὐτῶν͵ οἷον τί χρῶμα ἢ
[5]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	ὁτιοῦν	οὐδὲν δυσχεραίνει τῶν καθ΄ αὑτὰ
[4]	τὸ λιπαρὸν τοῦ γλυκέος͵ τὸ	φοινικοῦν	δὲ καὶ ἁλουργὸν καὶ πράσινον
[3]	οἷον (τὸ ἁλουργὸν καὶ τὸ	φοινικοῦν	καὶ ὀλίγ΄ ἄττα τοιαῦτα (δι΄
[7]	ΓΒ͵ ἐν ᾧ οὐκ ᾐσθάνετο.	Οὐκοῦν	ἐν ταύτης τινί ἢ ταύτης
[3]	οἱ Πυθαγόρειοι τὴν ἐπιφάνειαν χρόαν	ἐκάλουν)	ἔστι μὲν γὰρ ἐν τῷ
[1]	ὄψις καθ΄ αὑτήν͵ πρὸς δὲ	νοῦν	κατὰ συμβεβηκὸς ἡ ἀκοή. Διαφορὰς
[4]	καὶ ἁλουργὸν καὶ πράσινον καὶ	κυανοῦν	μεταξὺ τοῦ λευκοῦ καὶ μέλανος͵
[5]	ἀφανίζει· τὸ γὰρ θερμὸν τὸ	κινοῦν	καὶ δημιουργοῦν ἀφανίζουσιν ἡ ψύξις
[6]	Ἀπορήσειε δ΄ ἄν τις͵ ἆρ΄	ἀφικνοῦν	ται ἢ τὰ αἰσθητὰ ἢ
[5]	τῆς καθ΄ αὑτὴν ἡδείας εὐωδία	ὁπωσοῦν	ἔχουσιν ὠφέλιμος ὡς εἰπεῖν αἰεί.
[1]	αἴτιός ἐστι τῆς μαθήσεως ἀκουστὸς	ὤν͵	οὐ καθ΄ αὑτὸν ἀλλὰ κατὰ
[7]	ἄλληλα. Τοῦτο δὲ ποιεῖ ἐξ	ὧν	ἕν τι γίγνεται. Εἰ δὴ
[6]	θιγεῖν αὐτοῦ ᾐσθανόμεθα. Εὐλόγως δὴ	ὧν	ἐστι μεταξὺ τοῦ αἰσθητηρίου͵ οὐχ
[1]	πολλὰς γὰρ εἰσαγγέλλουσι διαφοράς͵ ἐξ	ὧν	ἥ τε τῶν νοητῶν ἐγγίνεται
[1]	καὶ ζωὴ καὶ θάνατος· Περὶ	ὧν	θεωρητέον͵ τί τε ἕκαστον αὐτῶν͵
[6]	φθόγγων καὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν.	Ὧν	μὲν γάρ ἐστιν ἔσχατα͵ ἀνάγκη
[5]	μὲν ἔχει βλέφαρα τῶν ζῴων͵	ὧν	μὴ ἀνακαλυφθέντων οὐ δύναται ὁρᾶν͵
[7]	ἡ ψυχὴ τῇ μιᾷ αἰσθήσει	ὧν	μία αἴσθησις͵ οἷον ὀξέος καὶ
[7]	ὑφ΄ ἑτέραν αἴσθησιν (μείγνυνται γὰρ	(ὧν	τὰ ἔσχατα ἐναντία· οὐκ ἔστι
[7]	Τοῦτο δὲ ποιεῖ ἐξ ὧν	ἕν	τι γίγνεται. Εἰ δὴ ἡ
[2]	εἶναι πῦρ καὶ ἡ φλόξ)	ὧν	τῷ φωτὶ οὐδέτερον φαίνεται ὑπάρχον.
[6]	καὶ χρώματος καὶ χυμοῦ καὶ	φθόγγων	καὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν. Ὧν
[4]	δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι τῶν	φυσιολόγων͵	ὅσοι λέγουσι περὶ αἰσθήσεως͵ ἀτοπώτατόν
[4]	καὶ πολλοί φασι τῶν ἀρχαίων	φυσιολόγων	τοιοῦτον εἶναι τὸ ὕδωρ δι΄
[2]	δὲ καὶ ἐπ΄ αὐτῶν τῶν	ἔργων	δῆλον· φαίνεται γὰρ ὕδωρ τὸ
[5]	οὐδὲν δυσχεραίνει τῶν καθ΄ αὑτὰ	δυσωδῶν	τὴν ὀσμήν͵ ἂν μή τι
[5]	τοῦ θείου δυνάμεως καὶ τῶν	ἀσφαλτωδῶν	φθείρεται (τἆλλα ζῷα͵ καὶ φεύγει
[4]	διὰ τὸν χρόνον αὐστηροὺς ἐκ	γλυκέων	καὶ πικροὺς καὶ παντοδαποὺς γιγνομένους͵
[1]	διώρισται πρότερον καὶ περὶ τῶν	δυνάμεων	ἑκάστης κατὰ μόριον αὐτῆς͵ ἐχόμενόν
[1]	τῆς αἰσθήσεως οἱ τυφλοὶ τῶν	ἐνεῶν	καὶ κωφῶν. Περὶ μὲν οὖν
[2]	ὡς δ΄ ὅτε τις πρόοδον	νοέων	ὡπλίσσατο λύχνον χειμερίην διὰ νύκατα͵
[5]	ἡδονήν͵ ἕως ἂν ἐκ δύ΄	αἰσθήσεων	γένηται τὸ ἡδὺ ὡς ἂν
[4]	δῆλον ὡς καὶ τῶν ἄλλων	αἰσθήσεων	ἑκάστη ἁφή τίς ἐστιν· τοῦτο
[1]	τῆς δυνάμεως ἣν ἔχει τῶν	αἰσθήσεων	ἑκάστη͵ πρότερον εἴρηται. ~Τοῦ δὲ
[4]	ἐν τοῖς ὄγκοις͵ κοινὰ τῶν	αἰσθήσεών	ἐστιν͵ εἰ δὲ μὴ πασῶν͵
[5]	τοῦ ὀσφραίνεσθαι͵ περιττῶν οὐσῶν τῶν	αἰσθήσεων	καὶ τοῦ ἀριθμοῦ ἔχοντος μέσον
[4]	Ἔτι δὲ τοῖς κοινοῖς τῶν	αἰσθήσεων	πασῶν χρῶνται ὡς ἰδίοις· μέγεθος
[4]	καὶ τῶν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς	αἰσθήσεων͵	τὴν δ΄ ἁφὴν ἀκριβεστάτην τῶν
[7]	οὔ. Εἰ δὴ ἀεὶ ἡ	μείζων	κίνησις τὴν ἐλάττω ἐκκρούειδιὸ ὑποφερομένων
[7]	τι γίγνεται. Εἰ δὴ ἡ	μείζων	τὴν ἐλάττω κίνησιν ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵
[5]	ἄνθρωπος καὶ χαίρει ταῖς τῶν	ἀνθῶν	καὶ τῶν τοιούτων ὀσμαῖς· σύμμετρος
[5]	ὀσμῶν εἰσιν͵ οἷον αἱ τῶν	ἀνθῶν·	οὐδὲν γὰρ μᾶλλον οὐδ΄ ἧττον
[4]	Διὸ καὶ πολλοί φασι τῶν	ἀρχαίων	φυσιολόγων τοιοῦτον εἶναι τὸ ὕδωρ
[4]	τούτων ἀπατῶνται͵ περὶ δὲ τῶν	ἰδίων	οὐκ ἀπατῶνται͵ οἷον ἡ ὄψις
[5]	Ὃ δὲ λέγουσί τινες τῶν	Πυθαγορείων͵	οὐκ ἔστιν εὔλογον· τρέφεσθαι γάρ
[4]	ὥσπερ εἴρηται ἐν τοῖς περὶ	στοιχείων.	μὲν οὖν πῦρ καὶ ᾗ
[2]	ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων ἑνὶ τῶν	στοιχείων͵	τοῦ μὲν ὄμματος τὸ ὁρατικὸν
[7]	μειχθῶσιν. Ἐπεὶ οὖν ἐκ μὲν	ἐνίων	γίγνεταί τι͵ ἐκ δ΄ ἐνίων
[7]	ἐνίων γίγνεταί τι͵ ἐκ δ΄	ἐνίων	οὐ γίγνεται͵ τοιαῦτα δὲ τὰ
[5]	Ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε ἐπ΄	ἐνίων	συμβέβηκεν· καὶ γὰρ δριμεῖαι καὶ
[2]	νύκατα͵ πυρὸς σέλας αἰθομένοιο͵ ἅψας	παντοίων	ἀνέμων λαμπτῆρας ἀμοργούς͵ οἵ τ΄
[4]	θερμοῦ τοὺς χυμοὺς ἀφαιρουμένων τῶν	περικαρπίων	(εἰς τὸν ἥλιον) καὶ πυρουμένων͵
[2]	ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν ἕκαστον τῶν	αἰσθητηρίων	ἑνὶ τῶν στοιχείων͵ τοῦ μὲν
[7]	ἀδύνατον. (Περὶ μὲν οὖν τῶν	αἰσθητηρίων	καὶ τῶν αἰσθητῶν τίνα τρόπον
[3]	τὸ ἐνεργεῖν καθ΄ ἕκαστον τῶν	αἰσθητηρίων.	Τί δέ ποτε δεῖ λέγειν
[2]	ψυχρότατος τῶν ἐν τῷ σώματι	μορίων	ἐστίν) Τὸ δ΄ ἁπτικὸν γῆς͵
[2]	μὲν τῶν αἰσθητικῶν τοῦ σώματος	μορίων	ἔστω τοῦτον τὸν τρόπον διωρισμένα.
[2]	αὕτη͵ καὶ ἔστι θερμότατον τῶν	μορίων.	Καὶ περὶ μὲν τῶν αἰσθητικῶν
[7]	πικρόν. Ἔτι εἰ αἱ τῶν	ἐναντίων	κινήσεις ἐναντίαι͵ ἅμα δὲ τὰ
[7]	ἄλλη͵ ἀλλ΄ ἑτέρως ἑκάτερον τῶν	ἐναντίων͵	ὡς δ΄ αὔτως ἑαυταῖς τὰ
[5]	καλοῦσί τινες κνῖπας͵ καὶ τῶν	θαλαττίων	αἱ πορφύραι͵ καὶ πολλὰ τῶν
[5]	οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τῆς τῶν	ἀνθράκων	ἀτμίδος καρηβαροῦσι καὶ φθείρονται πολλάκις·
[5]	μέλι) καὶ τὸ τῶν μικρῶν	μυρμήκων	γένος͵ οὓς καλοῦσί τινες κνῖπας͵
[6]	γὰρ δὴ ἔκ γε τῶν	μαθηματικῶν.	Ἔτι τίνι κρινοῦμεν ταῦτα καὶ
[5]	γεύσεως͵ καὶ τῶν δι΄ ἄλλου	αἰσθητικῶν͵	οἷον ὄψεως καὶ ἀκοῆς. Διὸ
[2]	μορίων. Καὶ περὶ μὲν τῶν	αἰσθητικῶν	τοῦ σώματος μορίων ἔστω τοῦτον
[5]	αὐτὴ μέση εἶναι τῶν τε	ἁπτικῶν͵	οἷον ἁφῆς καὶ γεύσεως͵ καὶ
[5]	Διὸ καὶ τὸ ὀσφραντὸν τῶν	θρεπτικῶν	ἐστὶ πάθος τι (ταῦτα δ΄
[3]	παρ΄ ἄλληλα τῶν ἐλαχίστων τιθεμένων͵	ἀδήλων	δ΄ ἡμῖν διὰ τὴν αἴσθησιν͵
[7]	γὰρ μὴ χωριστὰ τὰ πάθη	ἀλλήλων͵	ἀλλὰ τὸ εἶναι ἕτερον ἑκάστῳ.
[6]	διαφέρει ἢ ἐγγὺς ἢ πόῤῥω	ἀλλήλων	εἶναι. Ἢ περὶ μὲν τὸν
[7]	Εἰ οὖν πλεῖον ἔτι ἀπέχει	ἀλλήλων	καὶ διαφέρει τὰ συστοίχως μὲν
[3]	εἷς δὲ τὸ φαίνεσθαι δι΄	ἀλλήλων͵	οἷον ἐνίοτε οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν͵
[4]	ἔχει͵ δῆλον ὡς καὶ τῶν	ἄλλων	αἰσθήσεων ἑκάστη ἁφή τίς ἐστιν·
[6]	χυμοῦ καὶ φθόγγων καὶ τῶν	ἄλλων	αἰσθητῶν. Ὧν μὲν γάρ ἐστιν
[4]	τὴν δ΄ ἁφὴν ἀκριβεστάτην τῶν	ἄλλων	ζῴων· ἡ δὲ γεῦσις ἁφή
[5]	εὐθύς. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	ζῴων ὁτιοῦν οὐδὲν δυσχεραίνει τῶν
[4]	αἴτιον ὅτι χειρίστην (ἔχομεν τῶν	ἄλλων	ζῴων τὴν ὄσφρησιν καὶ τῶν
[5]	ἐγκέφαλον καὶ ὑγρότατον ἔχειν τῶν	ἄλλων	ζῴων ὡς κατὰ μέγεθος· διὰ
[5]	τοὺς χυμοὺς τεταγμένη καὶ τῶν	ἄλλων	ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον· κἀκείνων
[4]	ἐχρῆν τὴν γεῦσιν καὶ τῶν	ἄλλων	κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ τῶν
[7]	αἰσθάνεται͵ δῆλον ὅτι καὶ τῶν	ἄλλων·	μᾶλλον γὰρ ἐνεδέχετο τούτων ἅμα
[2]	ὀφθαλμὸς ὁρᾷ μόνον͵ τῶν δ΄	ἄλλων	οὐδὲν ἐν οἷς ἐμφαίνεται τὰ
[5]	αἱ πορφύραι͵ καὶ πολλὰ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων ζῴων ὀξέως αἰσθάνεται
[3]	τὸ μέλαν. Περὶ δὲ τῶν	ἄλλων	χρωμάτων ἤδη͵ διελομένοις ποσαχῶς ἐνδέχεται
[2]	πυρὸς σέλας αἰθομένοιο͵ ἅψας παντοίων	ἀνέμων	λαμπτῆρας ἀμοργούς͵ οἵ τ΄ ἀνέμων
[2]	ἀνέμων λαμπτῆρας ἀμοργούς͵ οἵ τ΄	ἀνέμων	μὲν πνεῦμα διασκιδνᾶσιν ἀέντων͵ πῦρ
[2]	τῶν βλεφάρων ἐῤῥίγωσεν. Τῶν δ΄	ἀναίμων	σκληρόδερμοι οἱ ὀφθαλμοί εἰσι͵ καὶ
[5]	ἀλλὰ τοῖς ἀνθρώποις καὶ τῶν	ἐναίμων	οἷον τοῖς τετράποσι καὶ ὅσα
[5]	ἀφῄρηται τοῦτο͵ καθάπερ ἐπὶ τῶν	ὀφθαλμῶν	τὰ μὲν ἔχει βλέφαρα τῶν
[5]	γὰρ ἰχθύες καὶ τὸ τῶν	ἐντόμων	γένος πᾶν ἀκριβῶς καὶ πόῤῥωθεν
[5]	ἐπὶ τῶν ἰχθύων καὶ τῶν	ὀστρακοδέρμων·	φαίνονται γὰρ ὀσφραινόμενα οὔτε ἀέρος
[5]	δὲ καθ΄ αὑτὰς ἡδεῖαι τῶν	ὀσμῶν	εἰσιν͵ οἷον αἱ τῶν ἀνθῶν·
[5]	ἀέρος φύσεως· ἀναφερομένων γὰρ τῶν	ὀσμῶν	πρὸς τὸν ἐγκέφαλον διὰ τὴν
[4]	τί γὰρ ὁ μὲν τῶν	χυμῶν	αἴσθησιν ποιήσει͵ ὁ δ΄ οὐκ
[4]	ὕδωρ ἔχειν τὰ γένη τῶν	χυμῶν	ἀναίσθητα διὰ μικρότητα͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς
[4]	δ΄ ἡμῖν ἐστι τὸ τῶν	χυμῶν	γένος ἢ τὸ τῆς ὀσμῆς.
[4]	ἐν τοῖς φυομένοις τὸ τῶν	χυμῶν	γίγνεται γένος μάλιστα. Πάσχειν γὰρ
[4]	γὰρ ἴσα καὶ τὰ τῶν	χυμῶν	εἴδη καὶ τὰ τῶν χρωμάτων
[4]	ὕλην τοιαύτην εἶναι οἷον πανσπερμίαν	χυμῶν͵	καὶ ἅπαντα μὲν ἐξ ὕδατος
[3]	ὡρισμένα καὶ οὐκ ἄπειρα͵ καὶ	χυμῶν	καὶ ψόφων͵ ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~Τί
[7]	τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵ οἷον τῶν	χυμῶν	οἱ μὲν τοῦ γλυκέος οἱ
[4]	τὰ γὰρ ἄλλα πάθη τῶν	χυμῶν	οἰκείαν ἔχει τὴν σκέψιν ἐν
[4]	εἰς πάντα τὰ γένη τῶν	χυμῶν	ὡς εἰπεῖν μεταβάλλοντας. Ὁμοίως δὲ
[3]	πέρας. Καὶ αὐτῶν δὲ τῶν	διαφανῶν͵	οἷον ὕδατος καὶ εἴ τι
[3]	οὒ φαίνεται μία χρόα τῶν	μεμειγμένων͵	ἀλλὰ πάντοθεν. Πολλαὶ δ΄ ἔσονται
[7]	αὑτῇ) ὥστ΄ ἐξ ἀνάγκης τῶν	μεμειγμένων	ἅμα αἰσθάνεται͵ ὅτι μιᾷ αἰσθήσει
[3]	τινες͵ παρ΄ ἄλληλα τῶν ἐλαχίστων	τιθεμένων͵	ἀδήλων δ΄ ἡμῖν διὰ τὴν
[3]	ὅνπερ ἐπὶ τῶν παρ΄ ἄλληλα	τιθεμένων	χρωμάτων ἢ ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται λέγειν
[1]	Διόπερ φρονιμώτεροι τῶν ἐκ γενετῆς	ἐστερημένων	εἰσὶν ἑκατέρας τῆς αἰσθήσεως οἱ
[5]	τῆς αἰσθήσεως καὶ ἐκ τῶν	εἰρημένων	φανερόν͵ ὥστε ὅπερ ὁ χυμὸς
[3]	μὲν οὖν τῶν παρ΄ ἄλληλα	κειμένων	ἀνάγκη ὥσπερ καὶ μέγεθος λαμβάνειν
[7]	μεμειγμένα ἅμα (λόγοι γάρ εἰσιν	ἀντικειμένων͵	οἷον τὸ διὰ πασῶν καὶ
[2]	πέφυκε συμβαίνειν͵ ἢ τῶν βλεφάρων	ἐπικεκαλυμμένων·	γίγνεται γὰρ καὶ τότε σκότος.
[3]	ὕδατος οὐδ΄ ἄλλου τῶν οὕτω	λεγομένων	σωμάτων͵ ἀλλά τίς ἐστι κοινὴ
[4]	Διὸ καὶ ἡ τέφρα τῶν	κατακαιομένων	πικρὰ πάντων· ἐξίκμασται γὰρ τὸ
[2]	πάθος͵ ἀλλὰ καθόλου περὶ τῶν	ἐμφαινομένων	καὶ ἀνακλάσεως οὐδέν πω δῆλον
[5]	μᾶλλον τῆς τοῦ ἀέρος φύσεως·	ἀναφερομένων	γὰρ τῶν ὀσμῶν πρὸς τὸν
[7]	μείζων κίνησις τὴν ἐλάττω ἐκκρούειδιὸ	ὑποφερομένων	ὑπὸ τὰ ὄμματα οὐκ αἰσθάνονται͵
[2]	φαίνεται γὰρ ὕδωρ τὸ ἐκρέον	διαφθειρομένων͵	καὶ ἔν γε τοῖς πάμπαν
[5]	ὑδατώδη ἧττον. Ἔτι ἐπὶ τῶν	μεταλλευομένων	χρυσὸς ἄοσμον͵ ἄχυμον γάρ͵ ὁ
[5]	οὐδὲν φροντίζουσιν (καίτοι πολλὰ τῶν	φυομένων	δυσώδεις ἔχει τὰς ὀσμάς) ἐὰν
[3]	ἐνδέχεται λέγειν καὶ περὶ τῶν	μειγνυμένων.	Διὰ τίνα δ΄ αἰτίαν εἴδη
[3]	εἴρηται πρότερον) ἀλλ΄ ὅτι ἀνάγκη	μειγνυμένων	καὶ τὰς χρόας μείγνυσθαι͵ δῆλον͵
[7]	καὶ γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ τῶν	κεραννυμένων	ἐν ᾧ ἂν μειχθῶσιν. Ἐπεὶ
[4]	ὑπὸ τοῦ θερμοῦ τοὺς χυμοὺς	ἀφαιρουμένων	τῶν περικαρπίων (εἰς τὸν ἥλιον)
[4]	περικαρπίων (εἰς τὸν ἥλιον) καὶ	πυρουμένων͵	ὡς οὐ τῷ ἐκ τοῦ
[2]	ταῖς ἀποῤῥοίαις ταῖς ἀπὸ τῶν	ὁρωμένων.	Δημόκριτος δ΄ ὅτι μὲν ὕδωρ
[5]	ἄλλων ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον·	κἀκείνων	μέν͵ διὰ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[5]	ἐπὶ τῶν ἀναπνεόντων συμβαῖνον πάντων)	ἐκείνων	δ΄ οὐθὲν ἀναπνεῖ͵ αἰσθάνεται μέντοι͵
[4]	τὴν γεῦσιν καὶ τῶν ἄλλων	κοινῶν	αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ τῶν σχημάτων
[2]	πέφυκε λάμπειν (οἷον κεφαλαὶ ἰχθύων	τινῶν	καὶ ὁ τῆς σηπίας θολός)
[7]	ἀπορίας σκεπτέον͵ πότερον ἐνδέχεται ἅμα	πλειόνων	αἰσθάνεσθαι ἢ οὐκ ἐνδέχεται. Τὸ
[7]	μᾶλλον γὰρ ἐνεδέχετο τούτων ἅμα	πλειόνων	ἢ τῶν τῷ γένει ἑτέρων.
[5]	τῶν ὀσφραντῶν͵ τούτοις τῶν ἑτέρων	μόνων	ὑπάρχουσα ἡ αἴσθησις. Τὰ δὲ
[4]	εἶναι ἐναντίον· τίνι γὰρ τῶν	πολυγώνων	τὸ περιφερὲς ἐναντίον; ἔτι ἀπείρων
[1]	ψυχῆς ὑποκείσθω͵ περὶ δὲ τῶν	λοιπῶν	λέγωμεν͵ καὶ πρῶτον περὶ τῶν
[7]	αἰσθητήριον εἴρη ται· τῶν δὲ	λοιπῶν	πρῶτον σκεπτέον περὶ μνήμης καὶ
[3]	ἀνθρώπων ἄνθρωπος ἐλάχιστον͵ τῶν δ΄	ἵππων	ἵππος· ὥστε τῇ τούτων παρ΄
[3]	τὰ σπέρματα· τῶν μὲν γὰρ	ἀνθρώπων	ἄνθρωπος ἐλάχιστον͵ τῶν δ΄ ἵππων
[2]	σκότει πέφυκε συμβαίνειν͵ ἢ τῶν	βλεφάρων	ἐπικεκαλυμμένων· γίγνεται γὰρ καὶ τότε
[2]	γάρ πω τὸ ἐντὸς τῶν	βλεφάρων	ἐῤῥίγωσεν. Τῶν δ΄ ἀναίμων σκληρόδερμοι
[4]	Λεπτότατον γὰρ πάντων τῶν οὕτως	ὑγρῶν	τὸ ὕδωρ ἐστί͵ καὶ αὐτοῦ
[7]	πλειόνων ἢ τῶν τῷ γένει	ἑτέρων.	Εἰ δὲ δὴ ἄλλῳ μὲν
[5]	ἀμφοτέρων τῶν ὀσφραντῶν͵ τούτοις τῶν	ἑτέρων	μόνων ὑπάρχουσα ἡ αἴσθησις. Τὰ
[4]	τῶν χρωμάτων ἐστίν· ἑπτὰ γὰρ	ἀμφοτέρων	εἴδη͵ ἄν τις τιθῇ͵ ὥσπερ
[6]	ὕδωρ͵ συνεχῆ μέν͵ μεμέρισται δ΄	ἀμφοτέρων	ἡ κίνησις. Διὸ καὶ ἔστι
[5]	τὸ ὀσφραντὸν κοινόν τι τούτων	ἀμφοτέρων͵	καὶ τῷ τε ἁπτῷ ὑπάρχει
[5]	ὣς ἀναπνέουσιν͵ ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις	ἀμφοτέρων	τῶν ὀσφραντῶν͵ τούτοις τῶν ἑτέρων
[3]	θέσει τὸ πλῆθος μέμεικται τῶν	συναμφοτέρων·	ἄνθρωπον δὲ ἕνα ἑνὶ ἵππῳ
[5]	ἐκ παρόδου ποιεῖται διὰ τῶν	μυκτήρων	τὴν κίνησιν. Ἴδιον δὲ τῆς
[4]	πολυγώνων τὸ περιφερὲς ἐναντίον; ἔτι	ἀπείρων	ὄντων τῶν σχημάτων ἀναγκαῖον καὶ
[7]	εἷς ὁ λόγος ὁ τῶν	ἄκρων	γίγνεται· ἄλλως δ΄ οὔ͵ ἔσται
[5]	τὸ μέλι) καὶ τὸ τῶν	μικρῶν	μυρμήκων γένος͵ οὓς καλοῦσί τινες
[2]	ὥστε δοκεῖν ἕτερον εἶναι τὸ	ὁρῶν	καὶ τὸ ὁρώμενον. Διὸ καὶ
[2]	καὶ δύο εἶναι τό θ΄	ὁρῶν	καὶ τὸ ὁρώμενον. Ἐκείνως δ΄
[1]	φύσεως οἱ πλεῖστοι καὶ τῶν	ἰατρῶν	οἱ φιλοσοφωτέρως τὴν τέχνην μετιόντες͵
[2]	ὁρᾶν͵ καὶ ἀποτείνεσθαι μέχρι τῶν	ἄστρων͵	ἢ μέχρι τινὸς ἐξιοῦσαν συμφύεσθαι͵
[4]	τοῦτο δῆλόν ἐστιν ἐπὶ τῶν	ἁλμυρῶν	ὑδάτων μάλιστα· οἱ γὰρ ἅλες
[4]	αἰσθήσεών ἐστιν͵ εἰ δὲ μὴ	πασῶν͵	ἀλλ΄ ὄψεώς γε καὶ ἁφῆς.
[7]	μόνης ἢ ἐν τῇ διὰ	πασῶν͵	διὰ τὸ ἀφανίζειν ἄλληλα. Τοῦτο
[7]	εἰσιν ἀντικειμένων͵ οἷον τὸ διὰ	πασῶν	καὶ τὸ διὰ πέντε) ἐὰν
[4]	δὲ τοῖς κοινοῖς τῶν αἰσθήσεων	πασῶν	χρῶνται ὡς ἰδίοις· μέγεθος γὰρ
[7]	τὸ ὀσφραντὸν καὶ ἀκουστὸν καὶ	ὅσων	μὴ αὐτῶν ἁπτόμενοι αἰσθάνονται. Ἔστι
[5]	αἴσθησις ἡ τοῦ ὀσφραίνεσθαι͵ περιττῶν	οὐσῶν	τῶν αἰσθήσεων καὶ τοῦ ἀριθμοῦ
[1]	οὖν τῆς δυνάμεως ἣν ἔχει	τῶν	αἰσθήσεων ἑκάστη͵ πρότερον εἴρηται. ~Τοῦ
[4]	τὸ ἐν τοῖς ὄγκοις͵ κοινὰ	τῶν	αἰσθήσεών ἐστιν͵ εἰ δὲ μὴ
[5]	ἡ τοῦ ὀσφραίνεσθαι͵ περιττῶν οὐσῶν	τῶν	αἰσθήσεων καὶ τοῦ ἀριθμοῦ ἔχοντος
[4]	συνιδεῖν. Ἔτι δὲ τοῖς κοινοῖς	τῶν	αἰσθήσεων πασῶν χρῶνται ὡς ἰδίοις·
[2]	τρόπον ἀποδιδόναι καὶ προσάπτειν ἕκαστον	τῶν	αἰσθητηρίων ἑνὶ τῶν στοιχείων͵ τοῦ
[7]	δ΄ ἀδύνατον. (Περὶ μὲν οὖν	τῶν	αἰσθητηρίων καὶ τῶν αἰσθητῶν τίνα
[3]	τί τὸ ἐνεργεῖν καθ΄ ἕκαστον	τῶν	αἰσθητηρίων. Τί δέ ποτε δεῖ
[2]	τῶν μορίων. Καὶ περὶ μὲν	τῶν	αἰσθητικῶν τοῦ σώματος μορίων ἔστω
[4]	τοῖς ζῴοις τὰ μὲν ἁπτὰ	τῶν	αἰσθητῶν αὔξησιν ποιοῦντα καὶ φθίσιν·
[6]	ἢ αἱ κινήσεις αἱ ἀπὸ	τῶν	αἰσθητῶν (ὁποτέρως ποτὲ γίγνεται ἡ
[7]	μὲν οὖν τῶν αἰσθητηρίων καὶ	τῶν	αἰσθητῶν τίνα τρόπον ἔχει καὶ
[3]	τὸν τρόπον διωρισμένα. ~Περὶ δὲ	τῶν	αἰσθητῶν τῶν καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον͵
[7]	δ΄ εἷς ὁ λόγος ὁ	τῶν	ἄκρων γίγνεται· ἄλλως δ΄ οὔ͵
[4]	οὕτως ἔχει͵ δῆλον ὡς καὶ	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων ἑκάστη ἁφή τίς
[6]	καὶ χυμοῦ καὶ φθόγγων καὶ	τῶν	ἄλλων αἰσθητῶν. Ὧν μὲν γάρ
[4]	αἰσθήσεων͵ τὴν δ΄ ἁφὴν ἀκριβεστάτην	τῶν	ἄλλων ζῴων· ἡ δὲ γεῦσις
[5]	αὐτοῖς εὐθύς. Ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων ὁτιοῦν οὐδὲν δυσχεραίνει
[4]	δ΄ αἴτιον ὅτι χειρίστην (ἔχομεν	τῶν	ἄλλων ζῴων τὴν ὄσφρησιν καὶ
[5]	πλεῖστον ἐγκέφαλον καὶ ὑγρότατον ἔχειν	τῶν	ἄλλων ζῴων ὡς κατὰ μέγεθος·
[5]	κατὰ τοὺς χυμοὺς τεταγμένη καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον·
[4]	ὥστε ἐχρῆν τὴν γεῦσιν καὶ	τῶν	ἄλλων κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ
[7]	μὴ αἰσθάνεται͵ δῆλον ὅτι καὶ	τῶν	ἄλλων· μᾶλλον γὰρ ἐνεδέχετο τούτων
[5]	θαλαττίων αἱ πορφύραι͵ καὶ πολλὰ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ζῴων ὀξέως
[3]	καὶ τὸ μέλαν. Περὶ δὲ	τῶν	ἄλλων χρωμάτων ἤδη͵ διελομένοις ποσαχῶς
[4]	Καὶ τοῦτο δῆλόν ἐστιν ἐπὶ	τῶν	ἁλμυρῶν ὑδάτων μάλιστα· οἱ γὰρ
[5]	μοναχῶς (τοῦτο γὰρ φαίνεται ἐπὶ	τῶν	ἀναπνεόντων συμβαῖνον πάντων) ἐκείνων δ΄
[5]	καὶ οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τῆς	τῶν	ἀνθράκων ἀτμίδος καρηβαροῦσι καὶ φθείρονται
[5]	ζῴων ἄνθρωπος καὶ χαίρει ταῖς	τῶν	ἀνθῶν καὶ τῶν τοιούτων ὀσμαῖς·
[5]	τῶν ὀσμῶν εἰσιν͵ οἷον αἱ	τῶν	ἀνθῶν· οὐδὲν γὰρ μᾶλλον οὐδ΄
[4]	γῇ. Διὸ καὶ πολλοί φασι	τῶν	ἀρχαίων φυσιολόγων τοιοῦτον εἶναι τὸ
[2]	ὄψιν ὁρᾶν͵ καὶ ἀποτείνεσθαι μέχρι	τῶν	ἄστρων͵ ἢ μέχρι τινὸς ἐξιοῦσαν
[5]	τῆς τοῦ θείου δυνάμεως καὶ	τῶν	ἀσφαλτωδῶν φθείρεται (τἆλλα ζῷα͵ καὶ
[2]	τῷ σκότει πέφυκε συμβαίνειν͵ ἢ	τῶν	βλεφάρων ἐπικεκαλυμμένων· γίγνεται γὰρ καὶ
[2]	οὐδεὶς γάρ πω τὸ ἐντὸς	τῶν	βλεφάρων ἐῤῥίγωσεν. Τῶν δ΄ ἀναίμων
[6]	ἀκοῇδηλοῖ δὲ τοῦτο καὶ ἡ	τῶν	γραμμάτων μετασχημά τισις͵ ὡς γιγνομένης
[2]	τί ὁ ὀφθαλμὸς ὁρᾷ μόνον͵	τῶν	δ΄ ἄλλων οὐδὲν ἐν οἷς
[2]	τὸ ἐντὸς τῶν βλεφάρων ἐῤῥίγωσεν.	Τῶν	δ΄ ἀναίμων σκληρόδερμοι οἱ ὀφθαλμοί
[5]	καττίτερος τῶν μὲν μᾶλλον ὀσμώδη	τῶν	δ΄ ἧττον· ὑδατώδη γάρ. Δοκεῖ
[3]	μὲν γὰρ ἀνθρώπων ἄνθρωπος ἐλάχιστον͵	τῶν	δ΄ ἵππων ἵππος· ὥστε τῇ
[1]	συμβεβηκός· ἐξ ὀνομάτων γὰρ σύγκειται͵	τῶν	δ΄ ὀνομάτων ἕκαστον σύμβολόν ἐστιν.
[7]	καὶ ἕτερον τῶν μὲν γένει	τῶν	δὲ εἴδει. Ὥστε καὶ αἰσθάνοιτ΄
[7]	καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον εἴρη ται·	τῶν	δὲ λοιπῶν πρῶτον σκεπτέον περὶ
[5]	οἷον ἁφῆς καὶ γεύσεως͵ καὶ	τῶν	δι΄ ἄλλου αἰσθητικῶν͵ οἷον ὄψεως
[3]	ὡρισμένῳ πέρας. Καὶ αὐτῶν δὲ	τῶν	διαφανῶν͵ οἷον ὕδατος καὶ εἴ
[1]	αὑτὴν διώρισται πρότερον καὶ περὶ	τῶν	δυνάμεων ἑκάστης κατὰ μόριον αὐτῆς͵
[5]	ἐκ τῆς αἰσθήσεως καὶ ἐκ	τῶν	εἰρημένων φανερόν͵ ὥστε ὅπερ ὁ
[1]	ἕκαστον σύμβολόν ἐστιν. Διόπερ φρονιμώτεροι	τῶν	ἐκ γενετῆς ἐστερημένων εἰσὶν ἑκατέρας
[3]	ὅνπερ οἴονταί τινες͵ παρ΄ ἄλληλα	τῶν	ἐλαχίστων τιθεμένων͵ ἀδήλων δ΄ ἡμῖν
[2]	τὸ πάθος͵ ἀλλὰ καθόλου περὶ	τῶν	ἐμφαινομένων καὶ ἀνακλάσεως οὐδέν πω
[4]	ἄλλων ζῴων τὴν ὄσφρησιν καὶ	τῶν	ἐν ἡμῖν αὐτοῖς αἰσθήσεων͵ τὴν
[7]	λεγόμενα ἐν ἄλλῳ δὲ γένει	τῶν	ἐν τῷ αὐτῷ γένει (λέγω
[2]	οὗτος γὰρ ὑγρότατος καὶ ψυχρότατος	τῶν	ἐν τῷ σώματι μορίων ἐστίν)
[5]	πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἀνθρώποις καὶ	τῶν	ἐναίμων οἷον τοῖς τετράποσι καὶ
[7]	τὸ πικρόν. Ἔτι εἰ αἱ	τῶν	ἐναντίων κινήσεις ἐναντίαι͵ ἅμα δὲ
[7]	δ΄ ἄλλη͵ ἀλλ΄ ἑτέρως ἑκάτερον	τῶν	ἐναντίων͵ ὡς δ΄ αὔτως ἑαυταῖς
[1]	ἑκατέρας τῆς αἰσθήσεως οἱ τυφλοὶ	τῶν	ἐνεῶν καὶ κωφῶν. Περὶ μὲν
[5]	καὶ γὰρ ἰχθύες καὶ τὸ	τῶν	ἐντόμων γένος πᾶν ἀκριβῶς καὶ
[1]	θρεπτικοῦ πάθος. Αἱ δὲ διὰ	τῶν	ἔξωθεν αἰσθήσεις τοῖς πορευτικοῖς αὐτῶν͵
[3]	λόγος γὰρ ἂν εἴη τις	τῶν	ἐπιπολῆς πρὸς τὰ ἐν βάθει͵
[2]	Τοῦτο δὲ καὶ ἐπ΄ αὐτῶν	τῶν	ἔργων δῆλον· φαίνεται γὰρ ὕδωρ
[5]	ἀνθρώποις ἀμφοτέρων τῶν ὀσφραντῶν͵ τούτοις	τῶν	ἑτέρων μόνων ὑπάρχουσα ἡ αἴσθησις.
[5]	ἐστὶ τὸ πάθος͵ δῆλον ἐκ	τῶν	ἐχόντων καὶ μὴ ἐχόντων ὀσμήν·
[1]	ἐπίσκεψιν περὶ τῶν ζῴων καὶ	τῶν	ζωὴν ἐχόντων ἁπάντων͵ τίνες εἰσὶν
[5]	διὸ καὶ πάντων εἰσὶ κοιναὶ	τῶν	ζῴων· αἱ δὲ καθ΄ αὑτὰς
[5]	καὶ μόνον ὡς εἰπεῖν αἰσθάνεται	τῶν	ζῴων ἄνθρωπος καὶ χαίρει ταῖς
[1]	μετεχόντων ζωῆς κοινά͵ τὰ δὲ	τῶν	ζῴων ἐνίοις. Τυγχάνουσι δὲ τούτων
[1]	ἐστι ποιήσασθαι τὴν ἐπίσκεψιν περὶ	τῶν	ζῴων καὶ τῶν ζωὴν ἐχόντων
[4]	τοῦτο τὸ ἐν τῇ φύσει	τῶν	ζῴων καὶ φυτῶν· διὸ τρέφεται
[1]	τὰ κοινὰ καὶ τὰ ἴδια	τῶν	ζῴων͵ κοινὰ τῆς τε ψυχῆς
[5]	ὀφθαλμῶν τὰ μὲν ἔχει βλέφαρα	τῶν	ζῴων͵ ὧν μὴ ἀνακαλυφθέντων οὐ
[5]	οὓς καλοῦσί τινες κνῖπας͵ καὶ	τῶν	θαλαττίων αἱ πορφύραι͵ καὶ πολλὰ
[5]	ἀκοῆς. Διὸ καὶ τὸ ὀσφραντὸν	τῶν	θρεπτικῶν ἐστὶ πάθος τι (ταῦτα
[1]	περὶ φύσεως οἱ πλεῖστοι καὶ	τῶν	ἰατρῶν οἱ φιλοσοφωτέρως τὴν τέχνην
[4]	μὲν τούτων ἀπατῶνται͵ περὶ δὲ	τῶν	ἰδίων οὐκ ἀπατῶνται͵ οἷον ἡ
[5]	ὀσφρήσεώς ἐστιν. Δῆλον δ΄ ἐπὶ	τῶν	ἰχθύων καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων· φαίνονται
[5]	ἄλλων ζῴων ὁτιοῦν οὐδὲν δυσχεραίνει	τῶν	καθ΄ αὑτὰ δυσωδῶν τὴν ὀσμήν͵
[3]	διωρισμένα. ~Περὶ δὲ τῶν αἰσθητῶν	τῶν	καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον͵ οἷον λέγω
[4]	ὑγρῷ. Διὸ καὶ ἡ τέφρα	τῶν	κατακαιομένων πικρὰ πάντων· ἐξίκμασται γὰρ
[7]	ὅπερ καὶ γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ	τῶν	κεραννυμένων ἐν ᾧ ἂν μειχθῶσιν.
[1]	περὶ ψυχῆς ὑποκείσθω͵ περὶ δὲ	τῶν	λοιπῶν λέγωμεν͵ καὶ πρῶτον περὶ
[6]	οὐ γὰρ δὴ ἔκ γε	τῶν	μαθηματικῶν. Ἔτι τίνι κρινοῦμεν ταῦτα
[3]	ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται λέγειν καὶ περὶ	τῶν	μειγνυμένων. Διὰ τίνα δ΄ αἰτίαν
[3]	δ΄ οὒ φαίνεται μία χρόα	τῶν	μεμειγμένων͵ ἀλλὰ πάντοθεν. Πολλαὶ δ΄
[7]	ἅμα αὑτῇ) ὥστ΄ ἐξ ἀνάγκης	τῶν	μεμειγμένων ἅμα αἰσθάνεται͵ ὅτι μιᾷ
[3]	ἢ ἵππους ἢ τὰ σπέρματα·	τῶν	μὲν γὰρ ἀνθρώπων ἄνθρωπος ἐλάχιστον͵
[7]	μέντοι εἶναι ἕτερον καὶ ἕτερον	τῶν	μὲν γένει τῶν δὲ εἴδει.
[5]	πάντων· ἄργυρος δὲ καὶ καττίτερος	τῶν	μὲν μᾶλλον ὀσμώδη τῶν δ΄
[5]	τὰ ὑδατώδη ἧττον. Ἔτι ἐπὶ	τῶν	μεταλλευομένων χρυσὸς ἄοσμον͵ ἄχυμον γάρ͵
[1]	τούτοις τὰ μὲν πάντων ἐστὶ	τῶν	μετεχόντων ζωῆς κοινά͵ τὰ δὲ
[5]	πρὸς τὸ μέλι) καὶ τὸ	τῶν	μικρῶν μυρμήκων γένος͵ οὓς καλοῦσί
[2]	ἐγκεφάλῳ αὕτη͵ καὶ ἔστι θερμότατον	τῶν	μορίων. Καὶ περὶ μὲν τῶν
[5]	ὥσπερ ἐκ παρόδου ποιεῖται διὰ	τῶν	μυκτήρων τὴν κίνησιν. Ἴδιον δὲ
[1]	διαφοράς͵ ἐξ ὧν ἥ τε	τῶν	νοητῶν ἐγγίνεται φρόνησις καὶ ἡ
[2]	δὲ ταῖς ἀποῤῥοίαις ταῖς ἀπὸ	τῶν	ὁρωμένων. Δημόκριτος δ΄ ὅτι μὲν
[5]	αἱ δὲ καθ΄ αὑτὰς ἡδεῖαι	τῶν	ὀσμῶν εἰσιν͵ οἷον αἱ τῶν
[5]	τοῦ ἀέρος φύσεως· ἀναφερομένων γὰρ	τῶν	ὀσμῶν πρὸς τὸν ἐγκέφαλον διὰ
[5]	δ΄ ἐπὶ τῶν ἰχθύων καὶ	τῶν	ὀστρακοδέρμων· φαίνονται γὰρ ὀσφραινόμενα οὔτε
[5]	ἀναπνέουσιν͵ ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις ἀμφοτέρων	τῶν	ὀσφραντῶν͵ τούτοις τῶν ἑτέρων μόνων
[3]	ἀέρος ἢ ὕδατος οὐδ΄ ἄλλου	τῶν	οὕτω λεγομένων σωμάτων͵ ἀλλά τίς
[4]	χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον γὰρ πάντων	τῶν	οὕτως ὑγρῶν τὸ ὕδωρ ἐστί͵
[5]	ἀναπνέουσιν ἀφῄρηται τοῦτο͵ καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ὀφθαλμῶν τὰ μὲν ἔχει βλέφαρα
[3]	ταῖς ἀποῤῥοίαις. Ἐπὶ μὲν οὖν	τῶν	παρ΄ ἄλληλα κειμένων ἀνάγκη ὥσπερ
[3]	τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἐπὶ	τῶν	παρ΄ ἄλληλα τιθεμένων χρωμάτων ἢ
[7]	ἐκεῖνα. Ὃ δὲ λέγουσί τινες	τῶν	περὶ τὰς συμφωνίας͵ ὅτι οὐχ
[1]	περὶ ἰατρικῆς͵ (οἱ δ΄ ἐκ	τῶν	περὶ φύσεως ἄρχονται {περὶ τῆς
[1]	τοῖς ἐστερημένοις ζωῆς. Διὸ σχεδὸν	τῶν	περὶ φύσεως οἱ πλεῖστοι καὶ
[4]	τοῦ θερμοῦ τοὺς χυμοὺς ἀφαιρουμένων	τῶν	περικαρπίων (εἰς τὸν ἥλιον) καὶ
[4]	δοκεῖ εἶναι ἐναντίον· τίνι γὰρ	τῶν	πολυγώνων τὸ περιφερὲς ἐναντίον; ἔτι
[7]	ἐνέργειαν͵ ἕτερον; ἢ ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	πραγμάτων αὐτῶν ἐνδέχεται͵ οὕτως καὶ
[1]	νοητῶν ἐγγίνεται φρόνησις καὶ ἡ	τῶν	πρακτῶν. Αὐτῶν δὲ τούτων πρὸς
[1]	λοιπῶν λέγωμεν͵ καὶ πρῶτον περὶ	τῶν	πρώτων. Φαίνεται δὲ τὰ μέγιστα͵
[5]	εἰρήσθω. Ὃ δὲ λέγουσί τινες	τῶν	Πυθαγορείων͵ οὐκ ἔστιν εὔλογον· τρέφεσθαι
[2]	προσάπτειν ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων ἑνὶ	τῶν	στοιχείων͵ τοῦ μὲν ὄμματος τὸ
[2]	ὄμματος. Καὶ τοῦτο καὶ ἐπὶ	τῶν	συμβαινόντων δῆλον· ἤδη γάρ τισι
[3]	τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ χρῶμα͵ ἐκ	τῶν	συμβαινόντων φανερόν. Τὸ γὰρ χρῶμα
[3]	ἄλληλα θέσει τὸ πλῆθος μέμεικται	τῶν	συναμφοτέρων· ἄνθρωπον δὲ ἕνα ἑνὶ
[4]	περιφερὲς ἐναντίον; ἔτι ἀπείρων ὄντων	τῶν	σχημάτων ἀναγκαῖον καὶ τοὺς χυμοὺς
[4]	ἄλλων κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ	τῶν	σχημάτων εἶναι κριτικωτάτην. Ἔτι τὰ
[3]	δ΄ ἧττον· ὥσπερ οὖν καὶ	τῶν	σωμάτων ἀνάγκη τι εἶναι ἔσχατον͵
[3]	ἐπισκεπτέον. Εἰ δ΄ ἔστι μίξις	τῶν	σωμάτων (μὴ μόνον τὸν τρόπον
[2]	μὲν ζητοῦσι κατὰ τὰ στοιχεῖα	τῶν	σωμάτων· οὐκ εὐποροῦντες δὲ πρὸς
[5]	περιττοῦ͵ καὶ αὐτὴ μέση εἶναι	τῶν	τε ἁπτικῶν͵ οἷον ἁφῆς καὶ
[5]	πορφύραι͵ καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ζῴων ὀξέως αἰσθάνεται τῆς
[5]	χαίρει ταῖς τῶν ἀνθῶν καὶ	τῶν	τοιούτων ὀσμαῖς· σύμμετρος γὰρ αὐτῶν
[7]	ἐνεδέχετο τούτων ἅμα πλειόνων ἢ	τῶν	τῷ γένει ἑτέρων. Εἰ δὲ
[5]	δυσωδίας οὐδὲν φροντίζουσιν (καίτοι πολλὰ	τῶν	φυομένων δυσώδεις ἔχει τὰς ὀσμάς)
[4]	Δημόκριτος δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι	τῶν	φυσιολόγων͵ ὅσοι λέγουσι περὶ αἰσθήσεως͵
[4]	ἐν τῇ φυσιολογίᾳ τῇ περὶ	τῶν	φυτῶν. ~Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[3]	ἐκεῖ τὰς συμφωνίας͵ τὰ ἥδιστα	τῶν	χρωμάτων εἶναι δοκοῦντα͵ οἷον (τὸ
[4]	τῶν χυμῶν εἴδη καὶ τὰ	τῶν	χρωμάτων ἐστίν· ἑπτὰ γὰρ ἀμφοτέρων
[3]	Διὰ τίνα δ΄ αἰτίαν εἴδη	τῶν	χρωμάτων ἐστὶν ὡρισμένα καὶ οὐκ
[3]	μὲν οὖν τρόπος τῆς γενέσεως	τῶν	χρωμάτων οὗτος͵ εἷς δὲ τὸ
[4]	διὰ τί γὰρ ὁ μὲν	τῶν	χυμῶν αἴσθησιν ποιήσει͵ ὁ δ΄
[4]	τὸ ὕδωρ ἔχειν τὰ γένη	τῶν	χυμῶν ἀναίσθητα διὰ μικρότητα͵ καθάπερ
[4]	Ἐναργέστερον δ΄ ἡμῖν ἐστι τὸ	τῶν	χυμῶν γένος ἢ τὸ τῆς
[4]	δ΄ ἐν τοῖς φυομένοις τὸ	τῶν	χυμῶν γίγνεται γένος μάλιστα. Πάσχειν
[4]	Σχεδὸν γὰρ ἴσα καὶ τὰ	τῶν	χυμῶν εἴδη καὶ τὰ τῶν
[7]	ἐν τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵ οἷον	τῶν	χυμῶν οἱ μὲν τοῦ γλυκέος
[4]	εἴρηται· τὰ γὰρ ἄλλα πάθη	τῶν	χυμῶν οἰκείαν ἔχει τὴν σκέψιν
[4]	ἑψομένους εἰς πάντα τὰ γένη	τῶν	χυμῶν ὡς εἰπεῖν μεταβάλλοντας. Ὁμοίως
[2]	ὕδατος ὑποληπτέον͵ ἀέρος δὲ τὸ	τῶν	ψόφων αἰσθητικόν͵ πυρὸς δὲ τὴν
[4]	δῆλόν ἐστιν ἐπὶ τῶν ἁλμυρῶν	ὑδάτων	μάλιστα· οἱ γὰρ ἅλες γῆς
[7]	ἕτερον; ἢ ὥσπερ ἐπὶ τῶν	πραγμάτων	αὐτῶν ἐνδέχεται͵ οὕτως καὶ ἐπὶ
[4]	ἐναντίον; ἔτι ἀπείρων ὄντων τῶν	σχημάτων	ἀναγκαῖον καὶ τοὺς χυμοὺς εἶναι
[4]	κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ τῶν	σχημάτων	εἶναι κριτικωτάτην. Ἔτι τὰ μὲν
[6]	δὲ τοῦτο καὶ ἡ τῶν	γραμμάτων	μετασχημά τισις͵ ὡς γιγνομένης τῆς
[1]	αὑτὸν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός· ἐξ	ὀνομάτων	γὰρ σύγκειται͵ τῶν δ΄ ὀνομάτων
[1]	ὀνομάτων γὰρ σύγκειται͵ τῶν δ΄	ὀνομάτων	ἕκαστον σύμβολόν ἐστιν. Διόπερ φρονιμώτεροι
[3]	τὰς συμφωνίας͵ τὰ ἥδιστα τῶν	χρωμάτων	εἶναι δοκοῦντα͵ οἷον (τὸ ἁλουργὸν
[4]	χυμῶν εἴδη καὶ τὰ τῶν	χρωμάτων	ἐστίν· ἑπτὰ γὰρ ἀμφοτέρων εἴδη͵
[3]	τίνα δ΄ αἰτίαν εἴδη τῶν	χρωμάτων	ἐστὶν ὡρισμένα καὶ οὐκ ἄπειρα͵
[3]	ἐπὶ τῶν παρ΄ ἄλληλα τιθεμένων	χρωμάτων	ἢ ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται λέγειν καὶ
[3]	μέλαν. Περὶ δὲ τῶν ἄλλων	χρωμάτων	ἤδη͵ διελομένοις ποσαχῶς ἐνδέχεται γίγνεσθαι͵
[3]	καίτοι αὕτη τις ἂν εἴη	χρωμάτων	μίξις. Κἀκείνως δ΄ οὐδὲν κωλύει
[3]	οὖν τρόπος τῆς γενέσεως τῶν	χρωμάτων	οὗτος͵ εἷς δὲ τὸ φαίνεσθαι
[3]	οὐδ΄ ἄλλου τῶν οὕτω λεγομένων	σωμάτων͵	ἀλλά τίς ἐστι κοινὴ φύσις
[3]	ἧττον· ὥσπερ οὖν καὶ τῶν	σωμάτων	ἀνάγκη τι εἶναι ἔσχατον͵ καὶ
[3]	Εἰ δ΄ ἔστι μίξις τῶν	σωμάτων	(μὴ μόνον τὸν τρόπον τοῦτον
[2]	ζητοῦσι κατὰ τὰ στοιχεῖα τῶν	σωμάτων·	οὐκ εὐποροῦντες δὲ πρὸς τέτταρα
[6]	αἰσθητὸν ἔσται συγκείμενον οὐκ ἐξ	αἰσθητῶν.	Ἀλλ΄ ἀναγκαῖον· οὐ γὰρ δὴ
[4]	ζῴοις τὰ μὲν ἁπτὰ τῶν	αἰσθητῶν	αὔξησιν ποιοῦντα καὶ φθίσιν· τούτων
[0]	~Περὶ Αἰσθήσεως καὶ	αἰσθητῶν.	~Ἐπεὶ δὲ περὶ ψυχῆς καθ΄
[6]	αἱ κινήσεις αἱ ἀπὸ τῶν	αἰσθητῶν	(ὁποτέρως ποτὲ γίγνεται ἡ αἴσθησις)
[7]	οὖν τῶν αἰσθητηρίων καὶ τῶν	αἰσθητῶν	τίνα τρόπον ἔχει καὶ κοινῇ
[3]	τρόπον διωρισμένα. ~Περὶ δὲ τῶν	αἰσθητῶν	τῶν καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον͵ οἷον
[6]	καὶ φθόγγων καὶ τῶν ἄλλων	αἰσθητῶν.	Ὧν μὲν γάρ ἐστιν ἔσχατα͵
[1]	ἐξ ὧν ἥ τε τῶν	νοητῶν	ἐγγίνεται φρόνησις καὶ ἡ τῶν
[1]	ἐγγίνεται φρόνησις καὶ ἡ τῶν	πρακτῶν.	Αὐτῶν δὲ τούτων πρὸς μὲν
[5]	ὑγρόν͵ ἀοσμότεραι αἱ σκωρίαι γίγνονται	πάντων·	ἄργυρος δὲ καὶ καττίτερος τῶν
[5]	ἡδὺ καὶ λυπηρόν͵ διὸ καὶ	πάντων	εἰσὶ κοιναὶ τῶν ζῴων· αἱ
[5]	φαίνεται ἐπὶ τῶν ἀναπνεόντων συμβαῖνον	πάντων)	ἐκείνων δ΄ οὐθὲν ἀναπνεῖ͵ αἰσθάνεται
[3]	περὶ μίξεως εἴρηται καθόλου περὶ	πάντων	(ἐκείνως μὲν γὰρ μείγνυται ταῦτα
[4]	ἡ τέφρα τῶν κατακαιομένων πικρὰ	πάντων·	ἐξίκμασται γὰρ τὸ πότιμον ἐξ
[1]	Πρὸς δὲ τούτοις τὰ μὲν	πάντων	ἐστὶ τῶν μετεχόντων ζωῆς κοινά͵
[7]	ἓν εἶναι ἀριθμῷ τὸ αἰσθητικὸν	πάντων͵	τὸ μέντοι εἶναι ἕτερον καὶ
[4]	καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον γὰρ	πάντων	τῶν οὕτως ὑγρῶν τὸ ὕδωρ
[1]	ζῴων καὶ τῶν ζωὴν ἐχόντων	ἁπάντων͵	τίνες εἰσὶν ἴδιαι καὶ τίνες
[5]	ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις ἀμφοτέρων τῶν	ὀσφραντῶν͵	τούτοις τῶν ἑτέρων μόνων ὑπάρχουσα
[2]	τ΄ ἀνέμων μὲν πνεῦμα διασκιδνᾶσιν	ἀέντων͵	πῦρ δ΄ ἔξω διαθρῷσκον͵ ὅσον
[5]	βλέφαρα τῶν ζῴων͵ ὧν μὴ	ἀνακαλυφθέντων	οὐ δύναται ὁρᾶν͵ τὰ δὲ
[4]	τὸ περιφερὲς ἐναντίον; ἔτι ἀπείρων	ὄντων	τῶν σχημάτων ἀναγκαῖον καὶ τοὺς
[5]	(τοῦτο γὰρ φαίνεται ἐπὶ τῶν	ἀναπνεόντων	συμβαῖνον πάντων) ἐκείνων δ΄ οὐθὲν
[2]	Καὶ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν	συμβαινόντων	δῆλον· ἤδη γάρ τισι πληγεῖσιν
[3]	ἐστὶ τὸ χρῶμα͵ ἐκ τῶν	συμβαινόντων	φανερόν. Τὸ γὰρ χρῶμα ἢ
[1]	τῶν ζῴων καὶ τῶν ζωὴν	ἐχόντων	ἁπάντων͵ τίνες εἰσὶν ἴδιαι καὶ
[5]	τὸ πάθος͵ δῆλον ἐκ τῶν	ἐχόντων	καὶ μὴ ἐχόντων ὀσμήν· τά
[5]	ἐκ τῶν ἐχόντων καὶ μὴ	ἐχόντων	ὀσμήν· τά τε γὰρ στοιχεῖα
[1]	τὰ μὲν πάντων ἐστὶ τῶν	μετεχόντων	ζωῆς κοινά͵ τὰ δὲ τῶν
[5]	τὸ τοῦ θρεπτικοῦ πάθη εἶναι͵	ἐπιθυμούντων	μὲν ἡδεῖαι αἱ ὀσμαὶ τούτων
[5]	μᾶλλον· ἀληθὲς γὰρ ὅπερ Εὐριπίδην	σκώπτων	εἶπε Στράττις͵ ὅταν φακῆν ἕψητε͵
[3]	οἴονταί τινες͵ παρ΄ ἄλληλα τῶν	ἐλαχίστων	τιθεμένων͵ ἀδήλων δ΄ ἡμῖν διὰ
[7]	ἦν· ἀφαιρεῖται γάρ τι ἡ	ἐλάττων	μειγνυμένη͵ εἴπερ ἅπαντα τὰ ἁπλᾶ
[7]	αὐτῶν· ἂν δ΄ ἄνισοι͵ ἡ	κρείττων	αἴσθησιν ἐμποιήσει. Ἔτι μᾶλλον ἅμα
[1]	τούτων πρὸς μὲν τὰ ἀναγκαῖα	κρείττων	ἡ ὄψις καθ΄ αὑτήν͵ πρὸς
[5]	ἡ αἴσθησις ἡ τοῦ ὀσφραίνεσθαι͵	περιττῶν	οὐσῶν τῶν αἰσθήσεων καὶ τοῦ
[6]	ᾔσθηται͵ καὶ μή ἐστι γένεσις	αὐτῶν͵	ἀλλ΄ εἰσὶν ἄνευ τοῦ γίγνεσθαι͵
[6]	κινήσεως. Περὶ δὲ τῆς λύσεως	αὐτῶν	ἅμα δῆλον ἔσται καὶ διὰ
[7]	οὐκ ἄρα οὐδ΄ αἰσθάνεσθαι ἐνδέχεται	αὐτῶν	ἅμα. Ἴσαι μὲν γὰρ οὖσαι
[7]	ἐπεὶ μία οὐ γίγνεται ἐξ	αὐτῶν·	ἂν δ΄ ἄνισοι͵ ἡ κρείττων
[7]	καὶ ἀκουστὸν καὶ ὅσων μὴ	αὐτῶν	ἁπτόμενοι αἰσθάνονται. Ἔστι δή τι
[1]	φρόνησις καὶ ἡ τῶν πρακτῶν.	Αὐτῶν	δὲ τούτων πρὸς μὲν τὰ
[3]	ἐν σώματι ὡρισμένῳ πέρας. Καὶ	αὐτῶν	δὲ τῶν διαφανῶν͵ οἷον ὕδατος
[4]	ἐξίκμασται γὰρ τὸ πότιμον ἐξ	αὐτῶν.	Δημόκριτος δὲ καὶ οἱ πλεῖστοι
[7]	γίγνεται καὶ μία ἡ ἐνέργεια	αὐτῶν·	ἐκεῖ δέ͵ εἰ μὲν ἓν
[5]	(δηλοῖ δὲ τὸ ἐξικμαζόμενον ἐξ	αὐτῶν	ἔλαιον) τὸ δὲ νίτρον γῆς
[6]	Ἀλλ΄ ἀδύνατα· εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	ἐν τοῖς λόγοις τοῖς περὶ
[4]	τοῖς αὐτοῖς δ΄ ἐστὶν ἑκάτερον	αὐτῶν.	Ἐναργέστερον δ΄ ἡμῖν ἐστι τὸ
[7]	ἢ ὥσπερ ἐπὶ τῶν πραγμάτων	αὐτῶν	ἐνδέχεται͵ οὕτως καὶ ἐπὶ τῆς
[5]	τῶν τοιούτων ὀσμαῖς· σύμμετρος γὰρ	αὐτῶν	(ἡ θερμότης καὶ ἡ κίνησις
[1]	ὧν θεωρητέον͵ τί τε ἕκαστον	αὐτῶν͵	καὶ διὰ τίνας αἰτίας συμβαίνει.
[5]	διὰ τὸ τά τε ξηρὰ	αὐτῶν	καὶ τὰ ὑγρὰ ἄχυμα εἶναι͵
[3]	περὶ ψυχῆς͵ τί τὸ ἔργον	αὐτῶν	καὶ τί τὸ ἐνεργεῖν καθ΄
[1]	τῶν ἔξωθεν αἰσθήσεις τοῖς πορευτικοῖς	αὐτῶν͵	οἷον ὄσφρησις καὶ ἀκοὴ καὶ
[3]	δέ ποτε δεῖ λέγειν ὁτιοῦν	αὐτῶν͵	οἷον τί χρῶμα ἢ τί
[3]	περὶ ψυχῆς· τί δὲ ἕκαστον	αὐτῶν	ὂν ποιήσει τὴν αἴσθησιν καὶ
[1]	ἴδιαι καὶ τίνες κοιναὶ πράξεις	αὐτῶν.	Τὰ μὲν οὖν εἰρημένα περὶ
[6]	ἀδύνατον. Ποιητικὸν γάρ ἐστιν ἕκαστον	αὐτῶν	τῆς αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι γὰρ
[2]	πρὸς τῇ καρδίᾳ τὸ αἰσθητήριον	αὐτῶν͵	τῆς γεύσεως καὶ τῆς ἁφῆς·
[4]	νῦν δ΄ ὅσον ἀναγκαῖον ἅψασθαι	αὐτῶν.	Τὸ γὰρ θερμὸν αὐξάνει͵ καὶ
[2]	ἐστιν. Τοῦτο δὲ καὶ ἐπ΄	αὐτῶν	τῶν ἔργων δῆλον· φαίνεται γὰρ
[5]	ἐστι κατὰ τοὺς χυμοὺς τεταγμένον	αὐτῶν͵	ὥσπερ εἴπομεν͵ καὶ τὸ ἡδὺ
[5]	καὶ πολλὰ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	ζῴων ὀξέως αἰσθάνεται τῆς τροφῆς
[5]	ταῖς τῶν ἀνθῶν καὶ τῶν	τοιούτων	ὀσμαῖς· σύμμετρος γὰρ αὐτῶν (ἡ
[6]	τισιν εἶναι ἀπορία καὶ περὶ	τούτων·	ἀδύνατον γάρ φασί τινες ἄλλον
[7]	τῶν ἄλλων· μᾶλλον γὰρ ἐνεδέχετο	τούτων	ἅμα πλειόνων ἢ τῶν τῷ
[5]	ἐστὶ τὸ ὀσφραντὸν κοινόν τι	τούτων	ἀμφοτέρων͵ καὶ τῷ τε ἁπτῷ
[4]	ἁφῆς. Διὸ καὶ περὶ μὲν	τούτων	ἀπατῶνται͵ περὶ δὲ τῶν ἰδίων
[5]	τι τύχῃ φθαρτικὸν ὄν͵ ὑπὸ	τούτων	δ΄ ὁμοίως φθαρεῖται καθάπερ καὶ
[3]	ἀνάγκη μέν τι ἔχειν χρῶμα͵	τούτων	δ΄ οὐδέτερον δυνατόν͵ ἀνάγκη μεικτόν
[4]	καὶ τὸν ἥλιον φαίη τις.	Τούτων	δ΄ ὡς μὲν Ἐμπεδοκλῆς λέγει
[5]	ἐπιθυμούντων μὲν ἡδεῖαι αἱ ὀσμαὶ	τούτων	εἰσί͵ πεπληρωμένοις δὲ καὶ μηδὲν
[7]	ταύτης αἴσθησις ἔσται. Εἰ δὲ	τούτων	ἐν ἑνὶ καὶ ἀτόμῳ μὴ
[4]	Δεῖ μὲν οὖν διορίζειν περὶ	τούτων	ἐν τοῖς περὶ γενέσεως͵ νῦν
[7]	ἐκεῖνο ἑνός; οὐδὲν γὰρ ἐκ	τούτων	ἕν. Ἀνάγκη ἄρα ἕν τι
[7]	ψυχῇ͵ (ὅτι) ἴσως ἐκ μὲν	τούτων	ἕν τι γίγνεται καὶ μία
[7]	ψυχὴ μέρει͵ ἤτοι τὸ ἐκ	τούτων	ἕν τί ἐστιν ἢ οὐχ
[5]	γῆς τι εἶδος. Ἀλλ΄ οὐδέτερον	τούτων	ἔοικεν· ἡ μὲν γὰρ ἀτμίς
[4]	τὰ δ΄ ἄλλα μεικτὰ ἐκ	τούτων.	Καὶ ὥσπερ τὸ μέλαν στέρησις
[4]	αἰσθητῶν αὔξησιν ποιοῦντα καὶ φθίσιν·	τούτων	μὲν γὰρ αἴτιον ᾗ θερμὸν
[5]	ὕδατι ὁμοίως. (Κοινὸν δὲ κατὰ	τούτων	νῦν μὲν λέγομεν τὸ διαφανές͵
[7]	ἐναντία ἐστίν͵ οἷον γλυκὺ πικρῷ͵	τούτων	οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο αἰσθάνεσθαι ἅμα.
[3]	μὴ διαιρεῖται εἰς τὸ ἐλάχιστον͵	τούτων	οὐκ ἐνδέχεται μίξιν γενέσθαι τὸν
[3]	δ΄ ἵππων ἵππος· ὥστε τῇ	τούτων	παρ΄ ἄλληλα θέσει τὸ πλῆθος
[1]	ἡ τῶν πρακτῶν. Αὐτῶν δὲ	τούτων	πρὸς μὲν τὰ ἀναγκαῖα κρείττων
[2]	καλουμένην κόρην. Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ	τούτων	συμβαίνει καθάπερ λέγομεν͵ φανερὸν ὡς
[1]	τῶν ζῴων ἐνίοις. Τυγχάνουσι δὲ	τούτων	τὰ μέγιστα τέτταρες οὖσαι συζυγίαι
[5]	ξύλα ὀσμώδη͵ ἔγχυμα γάρ· καὶ	τούτων	τὰ ὑδατώδη ἧττον. Ἔτι ἐπὶ
[7]	οὐθείς ἐστι χρόνος ἀναίσθητος͵ ἐκ	τούτων	φανερόν· περὶ δὲ τῆς πρότερον
[4]	τῇ φύσει τῶν ζῴων καὶ	φυτῶν·	διὸ τρέφεται τῷ γλυκεῖ. Συμμείγνυνται
[4]	τῇ φυσιολογίᾳ τῇ περὶ τῶν	φυτῶν.	~Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον δεῖ
[1]	λέγωμεν͵ καὶ πρῶτον περὶ τῶν	πρώτων.	Φαίνεται δὲ τὰ μέγιστα͵ καὶ
[5]	ἐστιν. Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν	ἰχθύων	καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων· φαίνονται γὰρ
[2]	σκότει πέφυκε λάμπειν (οἷον κεφαλαὶ	ἰχθύων	τινῶν καὶ ὁ τῆς σηπίας
[2]	ὑποληπτέον͵ ἀέρος δὲ τὸ τῶν	ψόφων	αἰσθητικόν͵ πυρὸς δὲ τὴν ὄσφρησιν
[4]	χρώματος καὶ ἡ ἀκοὴ περὶ	ψόφων.	Οἱ δὲ τὰ ἴδια εἰς
[3]	οὐκ ἄπειρα͵ καὶ χυμῶν καὶ	ψόφων͵	ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~Τί μὲν οὖν
[1]	οἱ τυφλοὶ τῶν ἐνεῶν καὶ	κωφῶν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς δυνάμεως
[5]	καὶ πάντων εἰσὶ κοιναὶ τῶν	ζῴων·	αἱ δὲ καθ΄ αὑτὰς ἡδεῖαι
[5]	μόνον ὡς εἰπεῖν αἰσθάνεται τῶν	ζῴων	ἄνθρωπος καὶ χαίρει ταῖς τῶν
[1]	ζωῆς κοινά͵ τὰ δὲ τῶν	ζῴων	ἐνίοις. Τυγχάνουσι δὲ τούτων τὰ
[4]	δ΄ ἁφὴν ἀκριβεστάτην τῶν ἄλλων	ζῴων·	ἡ δὲ γεῦσις ἁφή τίς
[1]	ποιήσασθαι τὴν ἐπίσκεψιν περὶ τῶν	ζῴων	καὶ τῶν ζωὴν ἐχόντων ἁπάντων͵
[4]	τὸ ἐν τῇ φύσει τῶν	ζῴων	καὶ φυτῶν· διὸ τρέφεται τῷ
[1]	κοινὰ καὶ τὰ ἴδια τῶν	ζῴων͵	κοινὰ τῆς τε ψυχῆς ὄντα
[5]	πολλὰ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων	ζῴων	ὀξέως αἰσθάνεται τῆς τροφῆς διὰ
[5]	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἄλλων	ζῴων	ὁτιοῦν οὐδὲν δυσχεραίνει τῶν καθ΄
[4]	ὅτι χειρίστην (ἔχομεν τῶν ἄλλων	ζῴων	τὴν ὄσφρησιν καὶ τῶν ἐν
[5]	τὰ μὲν ἔχει βλέφαρα τῶν	ζῴων͵	ὧν μὴ ἀνακαλυφθέντων οὐ δύναται
[5]	καὶ ὑγρότατον ἔχειν τῶν ἄλλων	ζῴων	ὡς κατὰ μέγεθος· διὰ γὰρ
[5]	χυμοὺς τεταγμένη καὶ τῶν ἄλλων	ζῴων͵	ὥσπερ εἴρηται πρότερον· κἀκείνων μέν͵