Chapitre
[7]	δ΄ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ	τῆς	ΑΓ· ἀεὶ γὰρ ἐν τινὶ
[5]	μέντοι εἰς ὑγίειαν͵ καὶ ἐκ	τῆς	αἰσθήσεως καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων
[1]	ἐκ γενετῆς ἐστερημένων εἰσὶν ἑκατέρας	τῆς	αἰσθήσεως οἱ τυφλοὶ τῶν ἐνεῶν
[6]	Ποιητικὸν γάρ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν	τῆς	αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι γὰρ κινεῖν
[6]	μὴν ἀλλ΄ ἐπειδὴ οὐδ΄ ἡ	τῆς	αἰσθήσεως ὑπεροχὴ καθ΄ αὑτὴν αἰσθητὴ
[3]	φάναι τῷ κινεῖσθαι τὸ μεταξὺ	τῆς	αἰσθήσεως ὑπὸ τοῦ αἰσθητοῦ γίγνεσθαι
[4]	γεύσεως μᾶλλον͵ τὰ γοῦν ἐλάχιστα	τῆς	ἀκριβεστάτης ἐστὶν αἰσθήσεως διακρίνειν περὶ
[5]	Καὶ διὰ τοῦτο γίγνεται διὰ	τῆς	ἀναπνοῆς͵ οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς
[2]	Τὸ δ΄ αἴτιον τούτου͵ καὶ	τῆς	ἀπορίας καὶ τοῦ δοκεῖν πῦρ
[4]	αὐτοῦ γὰρ ὁρῶμεν ὡς (ἐκ	τῆς	αὐτῆς) τροφῆς γιγνομένους ἑτέρους χυμούς.
[2]	αἰσθητήριον αὐτῶν͵ τῆς γεύσεως καὶ	τῆς	ἁφῆς· ἀντίκειται γὰρ τῷ ἐγκεφάλῳ
[3]	γίγνεσθαι. Εἷς μὲν οὖν τρόπος	τῆς	γενέσεως τῶν χρωμάτων οὗτος͵ εἷς
[2]	τῇ καρδίᾳ τὸ αἰσθητήριον αὐτῶν͵	τῆς	γεύσεως καὶ τῆς ἁφῆς· ἀντίκειται
[4]	κοινὰ γνωρίζειν. Εἰ δ΄ ἄρα	τῆς	γεύσεως μᾶλλον͵ τὰ γοῦν ἐλάχιστα
[4]	ξηροῦ πάθος ἐν τῷ ὑγρῷ͵	τῆς	γεύσεως τῆς κατὰ δύναμιν ἀλλοιωτικὸν
[1]	καὶ κωφῶν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	δυνάμεως ἣν ἔχει τῶν αἰσθήσεων
[5]	πάθος. Αὐτῆς δὲ καθ΄ αὑτὴν	τῆς	δυσωδίας οὐδὲν φροντίζουσιν (καίτοι πολλὰ
[5]	ὕδατι͵ καὶ πάσχειν τι ὑπὸ	τῆς	ἐγχύμου ξηρότητος͵ οὐκ ἄδηλον· καὶ
[5]	ἡ κίνησις πρὸς τὴν ὑπερβολὴν	τῆς	ἐν τῷ τό πῳ ὑγρότητος
[5]	ἐγκέφαλον διὰ τὴν ἐν αὐταῖς	τῆς	θερμότητος κουφότητα ὑγιεινοτέρως ἔχει τὰ
[1]	τῶν περὶ φύσεως ἄρχονται {περὶ	τῆς	ἰατρικῆς} Ὅτι δὲ πάντα τὰ
[5]	ἡ δ΄ ἀπὸ τῆς ὀσμῆς	τῆς	καθ΄ αὑτὴν ἡδείας εὐωδία ὁπωσοῦν
[7]	οὔτε γὰρ ἡ ἐνέργεια ἄνευ	τῆς	κατ΄ αὐτὴν ἔσται δυνάμεως͵ οὔτ΄
[4]	ἐν τῷ ὑγρῷ͵ τῆς γεύσεως	τῆς	κατὰ δύναμιν ἀλλοιωτικὸν ὂν εἰς
[6]	διὰ τοῦτο τὸ μυριοστημόριον λανθάνει	(τῆς	κέγχρου ὁρωμένης͵ καίτοι ἡ ὄψις
[2]	Τοῦτο δ΄ ἡ ταχυτὴς ποιεῖ	τῆς	κινήσεως͵ ὥστε δοκεῖν ἕτερον εἶναι
[6]	τοῦ μὲν κινήσαντος πρώτου͵ οἷον	τῆς	κώδωνος ἢ λιβανωτοῦ ἢ πυρός͵
[6]	τοῖς περὶ κινήσεως. Περὶ δὲ	τῆς	λύσεως αὐτῶν ἅμα δῆλον ἔσται
[1]	Ὁ γὰρ λόγος αἴτιός ἐστι	τῆς	μαθήσεως ἀκουστὸς ὤν͵ οὐ καθ΄
[4]	εἰσιν͵ εἴτε κατ΄ ἀριθμούς τινας	τῆς	μίξεως καὶ κινήσεως͵ εἴτε καὶ
[7]	καὶ μέλιτος͵ καὶ χρόας͵ καὶ	τῆς	νήτης μόνης ἢ ἐν τῇ
[5]	εἶδος τῆς ὀσμῆς͵ ἀπέχοντα πολὺ	τῆς	οἰκείας τροφῆς͵ οἷον αἵ τε
[5]	αἰσθάνεται͵ διὰ τὸ θρεπτικὸν εἶδος	τῆς	ὀσμῆς͵ ἀπέχοντα πολὺ τῆς οἰκείας
[5]	τὸν τόπον τοῦτον· ἡ γὰρ	τῆς	ὀσμῆς δύναμις θερμὴ τὴν φύσιν
[5]	κἂν ἀπορήσειέ τις τίνι αἰσθάνονται	τῆς	ὀσμῆς͵ εἴπερ ἀναπνέουσι μὲν γίγνεται
[6]	πρότερον γὰρ ὁ ἐγγὺς αἰσθάνεται	τῆς	ὀσμῆς͵ καὶ ὁ ψόφος ὕστερον
[5]	ὑγιείας γέγονε τὸ τοιοῦτον εἶδος	τῆς	ὀσμῆς· οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἔργον
[5]	τοῦ ἀναπνεῖν τοῦ ἑτέρου γένους	τῆς	ὀσμῆς τὴν αἴσθησιν ἀποδέδωκεν ἡ
[5]	νοσώδης ἐστίν͵ ἡ δ΄ ἀπὸ	τῆς	ὀσμῆς τῆς καθ΄ αὑτὴν ἡδείας
[5]	τοῦ ἀνθρώπου φύσεώς ἐστι τὸ	τῆς	ὀσμῆς τῆς τοιαύτης γένος διὰ
[4]	τῶν χυμῶν γένος ἢ τὸ	τῆς	ὀσμῆς. Τούτου δ΄ αἴτιον ὅτι
[2]	περὶ τὸν ἐγκέφαλον τόπῳ τὸ	τῆς	ὀσφρήσεως αἰσθητήριόν ἐστιν ἴδιον· δυνάμει
[5]	ἀλλὰ καὶ ἐν ὕδατι τὸ	τῆς	ὀσφρήσεώς ἐστιν. Δῆλον δ΄ ἐπὶ
[1]	γὰρ πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἡ	τῆς	ὄψεως εἰσαγγέλλει δύναμις διὰ τὸ
[4]	Καίτοι ἢ οὐδεμιᾶς ἢ μᾶλλον	τῆς	ὄψεως τὰ κοινὰ γνωρίζειν. Εἰ
[2]	πέντ΄ οὔσας συνάγειν͵ γλίχονται περὶ	τῆς	πέμπτης. Ποιοῦσι δὲ πάντες τὴν
[6]	καὶ ὁ ψόφος ὕστερον ἀφικνεῖται	τῆς	πληγῆς. Ἆρ΄ οὖν οὕτω καὶ
[6]	ὥσπερ ὁ ψόφος ἤδη γεγενημένης	τῆς	πληγῆς οὔ πω πρὸς τῇ
[4]	ἀλλὰ τὸ μεμειγμένον. Καὶ ἔστι	τῆς	προσφερομένης τροφῆς τοῖς ζῴοις τὰ
[7]	ἐκ τούτων φανερόν· περὶ δὲ	τῆς	πρότερον λεχθείσης ἀπορίας σκεπτέον͵ πότερον
[2]	κεφαλαὶ ἰχθύων τινῶν καὶ ὁ	τῆς	σηπίας θολός) καὶ βραδέως μεταβάλλοντος
[1]	δὲ πάντα τὰ λεχθέντα κοινὰ	τῆς	τε ψυχῆς ἐστὶ καὶ τοῦ
[1]	τὰ ἴδια τῶν ζῴων͵ κοινὰ	τῆς	τε ψυχῆς ὄντα καὶ τοῦ
[4]	εἶδός εἰσιν. Καὶ τὰ διὰ	τῆς	τέφρας διηθούμενα πικρᾶς οὔσης πικρὸν
[5]	φύσεώς ἐστι τὸ τῆς ὀσμῆς	τῆς	τοιαύτης γένος διὰ τὸ πλεῖστον
[5]	τετράποσι καὶ ὅσα μετέχει μᾶλλον	τῆς	τοῦ ἀέρος φύσεως· ἀναφερομένων γὰρ
[5]	μυκτήρων τὴν κίνησιν. Ἴδιον δὲ	τῆς	τοῦ ἀνθρώπου φύσεώς ἐστι τὸ
[5]	καὶ φθείρονται πολλάκις· οὕτως ὑπὸ	τῆς	τοῦ θείου δυνάμεως καὶ τῶν
[4]	Ὅτι μὲν τοίνυν οὐχ ὑπὸ	τῆς	τοῦ θερμοῦ μόνον δυνάμεως λαμβάνει
[5]	εὐψύκτου δέ (διὸ καὶ ἡ	τῆς	τροφῆς ἀναθυμίασις ψυχομένη διὰ τὸν
[5]	τῶν τοιούτων ζῴων ὀξέως αἰσθάνεται	τῆς	τροφῆς διὰ τὴν ὀσμήν. Ὅτῳ
[5]	ἔστι τοῖς ζῴοις τόπος δεκτικὸς	τῆς	τροφῆς͵ ἐξ οὗ ἕλκον λαμβάνει
[5]	ἐστιν͵ διὸ καὶ περιττώματα γίγνεται	τῆς	τροφῆς͵ ἢ ἐν αὐτοῖς ἢ
[5]	καθάπερ καὶ οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ	τῆς	τῶν ἀνθράκων ἀτμίδος καρηβαροῦσι καὶ
[6]	γραμμάτων μετασχημά τισις͵ ὡς γιγνομένης	τῆς	φορᾶς ἐν τῷ μεταξύ· οὐ
[1]	μόνον͵ ὀλίγοις δὲ καὶ τὰς	τῆς	φωνῆς· κατὰ συμβεβηκὸς δὲ πρὸς
[3]	μεταβάλλειν͵ ὥρισται καὶ ἡ φαντασία	τῆς	χρόας. Δῆλον ἄρα ὅτι τὸ
[3]	τὸ αὐτὸ κἀκεῖ κἀνθάδε δεκτικὸν	τῆς	χρόας ἐστίν. Τὸ ἄρα διαφανὲς
[7]	ἐνδέχεται͵ ἅμα μέν͵ ἑτέρῳ δὲ	τῆς	ψυχῆς αἰσθάνεσθαι͵ κἀν (οὐ τῷ
[2]	τοῦ ὄμματος ἡ ψυχὴ ἢ	τῆς	ψυχῆς τὸ αἰσθητικόν ἐστιν͵ ἀλλὰ
[7]	Ὁμοίως τοίνυν θετέον καὶ ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν
[7]	αὐτῶν ἐνδέχεται͵ οὕτως καὶ ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς; τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ
[7]	Ἀνάγκη ἄρα ἕν τι εἶναι	τῆς	ψυχῆς ᾧ ἅπαντα αἰσθάνεται͵ καθάπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/11/2009