Livre, Chap.
[2, 17]	τις τὸ στόμα ἐπικλίνῃ, μὴ	φαίνεσθαι	ἀφεστηκὸς τοῦτο τὸ μόριον. Ἀκανθώδης
[2, 10]	δὲ δῆλον καὶ ἐπὶ ταύτης·	φαίνεται	γὰρ ἐσχισμένη. Ἐπὶ δὲ τῶν
[2, 9]	ἀπ´ ἐκείνης θερμότης κωλύει πήγνυσθαι,	φαίνεται	δὲ καὶ σηπόμενον τὸ χωριζόμενον.
[2, 11]	ἄν. Οὐκ ἔχει δέ, ἀλλὰ	φαίνεται	διὰ τὸ μὴ ὀρθὰ εἶναι
[2, 3]	χωριζόμενα δὲ πήγνυται καὶ ψυχρὰ	φαίνεται,	οἷον τὸ αἷμα, τὰ δὲ
[2, 17]	παραπλησίως τοῖς ποταμίοις κροκοδείλοις. Οὐ	φαίνονται	δ´ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν ἔχειν
[2, 10]	τῆς ἀκοῆς αἰσθητήριον ἀέρος εἶναί	φαμεν.	Ἐκ μὲν οὖν τῶν ὀφθαλμῶν
[2, 10]	φυτά (καὶ γὰρ ταῦτα ζῆν	φαμεν)	τοῦ μὲν ἀχρήστου περιττώματος οὐκ
[2, 2]	βραδέως θερμότερον εἶναι τὴν φύσιν	φαμέν,	ὡς τὸ μὲν ἐναντίον, ὅτι
[2, 7]	φορτικῶς τιθέντες· βέλτιον δ´ ἴσως	φάναι	ἐν τοιούτῳ τινὶ σώματι συνεστάναι.
[2, 7]	οὖν τὸ τὴν ψυχὴν εἶναι	φάναι	πῦρ, καὶ τὸ πρίονα ἢ
[2, 5]	ἀμφώδοντα ἀλλὰ κερατώδη στέαρ ἔχει.	Φανερὰ	δ´ ἡ φύσις αὐτῶν τοῦ
[2, 7]	ἡ δὲ τοῦ ἐγκεφάλου ψυχρότης	φανερὰ	μὲν καὶ κατὰ τὴν θίξιν,
[2, 3]	μορίων. Ἡ μὲν γὰρ πρώτη	φανερὰ	τοῖς ζῴοις λειτουργία διὰ τοῦ
[2, 10]	τῶν τοιούτων ποιεῖ τὸ λεγόμενον	φανερόν·	ἀκούουσι μὲν γὰρ καὶ ὀσφραίνονται,
[2, 3]	τροφῆς ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις,	φανερὸν	ἐκ τούτων καὶ τῶν τοιούτων.
[2, 10]	ὀσφραίνονται, αἰσθητήριον δ´ οὐδὲν ἔχουσι	φανερὸν	ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων τῶν
[2, 2]	θερμόν ἐστιν. Καὶ ποιεῖ δὲ	φανερὸν	ἐν τοῖς τοιούτοις ὅτι τὸ
[2, 2]	θανάτου καὶ ζωῆς ἔοικεν εἶναι	φανερόν,	ἔτι δ´ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως
[2, 1]	καὶ πῶς ἀναγκαῖον ἔχειν οὕτως,	φανερὸν	ὅτι προυπῆρχεν οὕτω πρὸς ἄλληλα
[2, 6]	ἐστιν ὁ μυελός, ἐκ τούτων	φανερόν,	ὅτι τῆς αἱματικῆς τροφῆς τῆς
[2, 3]	φλέβες οἷον ἀγγεῖον αἵματός εἰσι,	φανερὸν	ὅτι τὸ αἷμα ἡ τελευταία
[2, 3]	καὶ ψυχρῶν. Τούτων δὲ διωρισμένων	φανερὸν	ὅτι τὸ αἷμα ὡδὶ μὲν
[2, 2]	τὸ κατὰ συμβεβηκὸς θερμόν. Ὥστε	φανερὸν	ὅτι τὸ κρῖναι δυοῖν πότερον
[2, 1]	ἄλλην ὕλην. Οὐ μόνον δὲ	φανερὸν	ὅτι τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον
[2, 8]	αἰσθητηρίων. Κατὰ δὲ τὴν αἴσθησιν	φανερὸν	πάντα τἆλλα τούτου χάριν ὄντα,
[2, 16]	διὰ τὸ ἔργον, οὐκ ἔχουσι	φανερῶς	διηρθρωμένους· ἀλλ´ ἥ γε ὄρνις
[2, 10]	καὶ διότι αἱ μὲν δύο	φανερῶς	ἠρτημέναι πρὸς τὴν καρδίαν εἰσίν,
[2, 3]	μὲν σχεδόν, τὰ δὲ πορευτικὰ	φανερῶς,	οἷον γῆν ἐν αὑτοῖς ἔχει
[2, 10]	Ἐπὶ δὲ τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων	φανερωτέρως	ἐστὶν ἡ αἴσθησις διμερής· ὦτά
[2, 16]	λαβεῖν τὴν θύραθεν τροφήν, καθάπερ	φασὶ	τὰ κέρατα τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν·
[2, 10]	ἀλλ´ εὐαισθησίας ἕνεκεν ἄσαρκον εἶναί	φασιν·	αἰσθάνεσθαι μὲν γὰρ τῷ ἐγκεφάλῳ,
[2, 2]	οἱ μὲν θερμὸν ὁποτερονοῦν εἶναί	φασιν	αὐτῶν, οἱ δὲ ψυχρόν. Εἰ
[2, 2]	τὰ ἔνυδρα τῶν πεζῶν θερμότερά	φασιν	εἶναι, λέγοντες ὡς ἐπανισοῖ τὴν
[2, 16]	βουσίν· καὶ γὰρ ἐκείνους νέμεσθαί	φασιν	ὑποχωροῦντας πάλιν πυγηδόν) ὑπάρξαντος οὖν
[2, 1]	τῶν στοιχείων, τὸ μὲν ἀέρα	φάσκοντες	εἶναι τὸ δὲ πῦρ. Οὔσης
[2, 3]	σῶμα τὴν τροφήν, ὥσπερ ἐκ	φάτνης,	ἐκ τῆς κοιλίας καὶ τῆς
[2, 3]	καὶ χρηστῆς μὲν οὔσης ὑγιεινόν,	φαύλης	δὲ φαῦλον. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 3]	μὲν οὔσης ὑγιεινόν, φαύλης δὲ	φαῦλον.	Ὅτι μὲν οὖν τὸ αἷμα
[2, 7]	τῆς γῆς τῆς ἀτμίδος καὶ	φερομένης	ὑπὸ τοῦ θερμοῦ πρὸς τὸν
[2, 10]	οὖν τῶν ὀφθαλμῶν οἱ πόροι	φέρουσιν	εἰς τὰς περὶ τὸν ἐγκέφαλον
[2, 2]	γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν θερμοτέρας εἶναί	φησι	καὶ ἕτεροί τινες, ὡς διὰ
[2, 16]	τῶν χειλῶν ὑγρῶν οὐκ ἂν	φθέγγεσθαι	τὰ πλεῖστα τῶν γραμμάτων· τὰ
[2, 17]	καὶ τῶν ὀρνίθων οἱ μάλιστα	φθεγγόμενοι	γράμματα πλατυγλωττότεροι τῶν ἄλλων εἰσίν.
[2, 5]	βοήθειαν) ὑπερβάλλοντα δὲ τῷ πλήθει	φθείρει	καὶ βλάπτει. Εἰ γὰρ πᾶν
[2, 5]	πρὸς τὴν φθοράν· ἡ γὰρ	φθορὰ	ὀλιγαιμία τίς ἐστι, καὶ τὸ
[2, 5]	ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται πρὸς τὴν	φθοράν·	ἡ γὰρ φθορὰ ὀλιγαιμία τίς
[2, 7]	λέγειν, ἐφ´ ὅσον τῆς φυσικῆς	φιλοσοφίας	ἐστὶν εἰπεῖν περὶ αὐτῶν· ποιεῖ
[2, 10]	εἰς τὰς περὶ τὸν ἐγκέφαλον	φλέβας·	πάλιν δ´ ἐκ τῶν ὤτων
[2, 7]	τῆς καλουμένης ἀορτῆς, τελευτῶσιν αἱ	φλέβες	εἰς τὴν μήνιγγα τὴν περὶ
[2, 8]	καὶ δέρμα καὶ νεῦρα καὶ	φλέβες,	ἔτι δὲ τρίχες καὶ τὸ
[2, 3]	λαμβάνειν, ὅπερ συμβέβηκεν· αἱ γὰρ	φλέβες	κατατείνονται διὰ τοῦ μεσεντερίου παράπαν,
[2, 3]	τῶν γινομένων περιττωμάτων, αἱ δὲ	φλέβες	οἷον ἀγγεῖον αἵματός εἰσι, φανερὸν
[2, 7]	μεγάλων ὀλίγων πυκναὶ καὶ λεπταὶ	φλέβες	περιέχουσιν αὐτόν, ἀντὶ δὲ πολλοῦ
[2, 15]	τὸ δέρμα περαίνει, καὶ τὰ	φλέβια	πέρας ἔχει τοῦ μήκους. Ὥστ´
[2, 1]	τὴν θέσιν ἔχειν ἐπὶ πόροις	φλεβικοῖς	καὶ διαλήψεσιν. Καθάπερ οὖν ῥέοντος
[2, 15]	αἱ δὲ βλεφαρίδες ἐπὶ πέρατι	φλεβίων·	ᾗ γὰρ τὸ δέρμα περαίνει,
[2, 7]	μετρίας θερμότητος, ἀφ´ ἑκατέρας τῆς	φλεβός,	τῆς τε μεγάλης καὶ τῆς
[2, 2]	δ´ ὡς οὐχ ὁμώνυμον, οἷον	φλεβὸς	φλέψ, ἀλλὰ προσώπου πρόσωπον οὐδαμῶς.
[2, 7]	κράσεως· ἀναθυμιωμένης γὰρ διὰ τῶν	φλεβῶν	ἄνω τῆς (τροφῆς τὸ περίττωμα
[2, 1]	δὲ καρδία, διὰ τὸ τῶν	φλεβῶν	ἀρχὴ εἶναι καὶ ἔχειν ἐν
[2, 10]	διὰ τῶν ἐναίμων γίνεσθαι μορίων,	φλεβῶν	δ´ εἶναι κενὸν τὸ ὄπισθεν
[2, 9]	χωριζόμενον. Ἀρχὴ δὲ τῶν μὲν	φλεβῶν	ἡ καρδία, τῶν δ´ ὀστῶν
[2, 1]	τἆλλα σπλάγχνα τῆς διὰ τῶν	φλεβῶν	ῥύσεως τοῦ αἵματος οἷον προχεύματά
[2, 9]	τῶν ὀστῶν καὶ ἡ τῶν	φλεβῶν	φύσις. Ἑκατέρα γὰρ αὐτῶν ἀφ´
[2, 7]	τόπου τούτου δύναμιν ῥεύματα ποιεῖ	φλέγματος	καὶ ἰχῶρος. Δεῖ δὲ λαβεῖν,
[2, 2]	ὡς οὐχ ὁμώνυμον, οἷον φλεβὸς	φλέψ,	ἀλλὰ προσώπου πρόσωπον οὐδαμῶς. Πρῶτον
[2, 9]	βέλος ἐνὸν ταῖς σαρξίν. Εἴτε	φλὲψ	ἦν τις κεχωρισμένη καὶ μὴ
[2, 2]	ἐστιν, οἷον ὀστοῦν ἄκανθα νεῦρον	φλέψ.	Καὶ γὰρ τῶν ὁμοιομερῶν ἡ
[2, 9]	τὴν κάμψιν. Ὁμοίως δὲ καὶ	φλὲψ	οὐδεμία αὐτὴ καθ´ αὑτήν ἐστιν,
[2, 3]	τε τῇ καρδίᾳ καὶ ταῖς	φλεψίν.	Ὃν δὲ τρόπον λαμβάνει ἐξ
[2, 2]	ἁφὴν θερμαίνειν, τοδὶ δὲ τῷ	φλόγα	ποιεῖν καὶ πυροῦν. Λεγομένου δὲ
[2, 2]	μᾶλλον τὸ ζέον ὕδωρ τῆς	φλογός,	καίει δὲ καὶ τήκει τὸ
[2, 2]	τὸ καυστὸν καὶ τηκτὸν ἡ	φλόξ,	τὸ δ´ ὕδωρ οὐδέν. Ἔτι
[2, 2]	καθ´ αὑτὸ θερμόν, οἷον ἡ	φλὸξ	τοῦ ὕδατος τοῦ ζέοντος, θερμαίνει
[2, 4]	τὰ λίαν ὑδατώδη. Ὁ γὰρ	φόβος	καταψύχει· προωδοποίηται οὖν τῷ πάθει
[2, 4]	ἁπλῶς εἰπεῖν, καὶ ἀκινητίζει τε	φοβούμενα	καὶ προΐεται περιττώματα καὶ μεταβάλλει
[2, 13]	Τὰ δὲ τετράποδα τῶν ᾠοτόκων	φολιδωτά	ἐστιν· ταῦτα δὲ σκληρότερα πάντα
[2, 12]	τῶν τετραπόδων τὰ ᾠοτόκα καὶ	φολιδωτά·	ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει καὶ
[2, 14]	ἔχουσιν, ὄρνιθες δὲ καὶ τῶν	φολιδωτῶν	οὐδέν· οὐ γὰρ ἔχουσι τρίχας.
[2, 7]	τοῦ μέσου κατὰ τὴν αὑτῆς	φοράν.	Πρὸς οὖν πολλὴν θερμότητα ἀντίκειται
[2, 7]	πῦρ ἢ τοιαύτην τινὰ δύναμιν	φορτικῶς	τιθέντες· βέλτιον δ´ ἴσως φάναι
[2, 10]	μόριον· οὐδὲν γὰρ ὀρθοῦσθαι δύναται	φορτίον	ἔχον, ἦν δ´ ἂν τοιοῦτον,
[2, 2]	ἀνδρείαν τὰ τοιαῦτα καὶ πρὸς	φρόνησιν	ἔχει καλῶς. Διὸ καὶ τὰ
[2, 2]	μέλιτται καὶ ἄλλα τοιαῦτα ζῷα	φρονιμώτερα	τὴν φύσιν ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν,
[2, 2]	ψυχρὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν αἷμα	φρονιμώτερα	τῶν ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα δὲ
[2, 8]	γεῶδές ἐστιν· πρὸς γὰρ τῇ	φυλακῇ	τῆς συνεχείας, τῷ ἔχειν ὀλίγον
[2, 16]	χειλῶν φύσις ἐστὶ καὶ πρὸς	φυλακήν,	διόπερ ὡς ἐκείνων μετέχουσι τοῦ
[2, 13]	κανθῶν ὑμένι. Τοῦ μὲν οὖν	φυλακὴν	ἔχειν αἴτιον τὸ ὑγρὰ τὰ
[2, 13]	καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων	φυλακὴν	ἔχουσι τῆς ὄψεως, τὰ μὲν
[2, 14]	ἀνθρώπων ἐγκέφαλος πλείστης καὶ τῆς	φυλακῆς	δεῖται· τὸ γὰρ ὑγρότατον καὶ
[2, 9]	τούτου χάριν, τοῖς δ´ ἀκινήτοις	φυλακῆς	ἕνεκεν, οἷον αἱ συγκλείουσαι πλευραὶ
[2, 16]	ἕνεκεν καὶ τῆς τῶν ὀδόντων	φυλακῆς.	Ὁ μὲν γὰρ λόγος ὁ
[2, 13]	ἐργασίαν· ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης τῆς	φυλακῆς	πάντα σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον βλέποντα
[2, 16]	καὶ σαρκώδη καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι,	φυλακῆς	τε ἕνεκα τῶν ὀδόντων ὥσπερ
[2, 8]	πνιγεύς τις περικείμενον τὸ ὄστρακον	φυλάττει	τὸ ἐμπεπυρευμένον θερμόν. Ἡ δὲ
[2, 8]	ἐντός, τὸ δὲ συνέχον καὶ	φυλάττον	ἐκτὸς τὸ γεῶδές ἐστιν· πρὸς
[2, 14]	ἕνεκεν δὲ βοηθείας, ὅπως σκεπάζωσι	φυλάττουσαι	τὰς ὑπερβολὰς τοῦ τε ψύχους
[2, 10]	τρόπον τοῦτον τὰ αἰσθητήρια τῇ	φύσει	καλῶς, τὰ μὲν τῆς ἀκοῆς
[2, 10]	πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ καὶ τὰ	φύσει	μόρια κατὰ φύσιν ἔχει τούτῳ
[2, 2]	ἕως ἂν ᾖ ἐν τῇ	φύσει,	οἷον αἷμα, ἰχώρ, πιμελή, στέαρ,
[2, 16]	ὥσπερ κινεῖται· τοῦτο δ´ ὑπάρχει	φύσει	πᾶσι καὶ οὐ θύραθεν ἐπείσακτόν
[2, 2]	μὴ λανθάνειν πῶς δεῖ τῶν	φύσει	συνεστώτων τὰ μὲν θερμὰ λέγειν
[2, 8]	προὔργου τοῦτ´ ἦν ποιῆσαι τῇ	φύσει,	τὸ δ´ ἁπτικὸν ἐξ ἀνάγκης·
[2, 3]	ὑγροῦ. Διὸ καὶ ἐν τῇ	φύσει	τῶν τοιούτων τὰ μὲν θερμὰ
[2, 6]	ἐστὶ μυελός· ὀλίγαιμά τε γὰρ	φύσει	ὑπάρχει ὄντα, καὶ κοίλη ἄκανθα
[2, 2]	ψυχρότητα τοῦ τόπου ἡ τῆς	φύσεως	αὐτῶν θερμότης, καὶ τὰ ἄναιμα
[2, 17]	τριχῶδες διὰ τὴν λιχνείαν τῆς	φύσεως·	διπλῆν γὰρ τὴν ἡδονὴν κτᾶται
[2, 15]	οὖσαν, ἂν μή τι τῆς	φύσεως	ἔργον ἐμποδίσῃ πρὸς ἄλλην χρῆσιν,
[2, 7]	τοῖς ζῴοις πρὸς τὴν τῆς	φύσεως	ὅλης σωτηρίαν. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 13]	τοῦτον τὸν τρόπον ὑπὸ τῆς	φύσεως.	Σκληρόδερμα γὰρ ὄντα ἀβλαβέστερα μὲν
[2, 3]	κοιλίας καὶ τῆς τῶν ἐντέρων	φύσεως.	Τὰ μὲν γὰρ φυτὰ λαμβάνει
[2, 3]	χολή, χωριζόμενα δ´ ἐκ τῆς	φύσεως	τῶν ἐχόντων τοὐναντίον πάσχει· ψύχεται
[2, 3]	ταύτην ἀναγκαῖον ἔχειν ἀρχὴν θερμοῦ	φυσικήν,	καὶ ταύτην ὥσπερ αἱ ἐργασίαι
[2, 3]	τε τῶν ἀνατομῶν καὶ τῆς	φυσικῆς	ἱστορίας. Ἐπεὶ δὲ πάσης τροφῆς
[2, 3]	κάτω κοιλίας ἤδη μετὰ θερμότητος	φυσικῆς	ποιεῖται τὴν πέψιν. Ὥσπερ δὲ
[2, 7]	ἁρμόττει λέγειν, ἐφ´ ὅσον τῆς	φυσικῆς	φιλοσοφίας ἐστὶν εἰπεῖν περὶ αὐτῶν·
[2, 2]	ἑτέροις εἴρηται πρότερον, ἀρχαὶ τῶν	φυσικῶν	στοιχείων αὗταί εἰσι, θερμὸν καὶ
[2, 5]	τὸ μὴ εἶναι γεώδη τὴν	φύσιν	αὐτῆς. Μέτρια μὲν οὖν ταῦτα
[2, 7]	ὁ δὲ μυελὸς θερμὸς τὴν	φύσιν·	δηλοῖ δ´ ἡ λιπαρότης αὐτοῦ
[2, 16]	εὐεργὰ καὶ τοιαύτην ἔχοντα τὴν	φύσιν·	διὸ σάρκινα. Μαλακωτάτη δ´ ἡ
[2, 13]	βέλτιον ἀπ´ ἀρχῆς μιᾶς τὴν	φύσιν	εἶναι αὐτῶν, οὗτοι δ´ ἔχουσιν
[2, 10]	κεφαλῇ διὰ τὴν τῶν αἰσθητηρίων	φύσιν	εἰσί, καὶ τούτων ἡ ὄψις
[2, 10]	αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς τὴν ἰδίαν	φύσιν	ἑκάστῳ. ~Τὰ μὲν γὰρ τετράποδα
[2, 16]	ἂν εἰ χειρί. Τὴν γὰρ	φύσιν	ἑλῶδες ἅμα τὸ ζῷόν ἐστι
[2, 1]	κινούσης καὶ ἐχούσης ἤδη τινὰ	φύσιν	ἐπί τινα μορφὴν ἢ τοιοῦτον
[2, 4]	ἶνας καὶ παχείας γεωδέστερα τὴν	φύσιν	ἐστὶ καὶ θυμώδη τὸ ἦθος
[2, 1]	ὕστερα τῇ γενέσει πρότερα τὴν	φύσιν	ἐστί, καὶ πρῶτον τὸ τῇ
[2, 7]	ὅσα τῶν ζῴων ὀρθὰ τὴν	φύσιν	ἐστί, τῶν δ´ ἄλλων τὴν
[2, 2]	ἄλλα τοιαῦτα ζῷα φρονιμώτερα τὴν	φύσιν	ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν, καὶ τῶν
[2, 5]	γὰρ ξηρὰ καὶ γεηρὰ τὴν	φύσιν	ἐστίν. Τὰ δ´ ἀμφώδοντα καὶ
[2, 10]	ψυχρός, ἡ δ´ ὕδωρ τὴν	φύσιν	ἐστίν· τοῦτο γὰρ τῶν διαφανῶν
[2, 9]	δὲ καλούμενα σελάχη χονδράκανθα τὴν	φύσιν	ἐστίν· ὑγροτέραν τε γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 17]	ζῴοις ἡ γλῶττα τοιαύτη τὴν	φύσιν	ἐστίν, ὥσπερ ἀντιστρόφως ἔχουσα τῷ
[2, 8]	μεταξὺ σαρκὸς καὶ νεύρου τὴν	φύσιν	ἔχει. Μαλακὸν μὲν γὰρ ὥσπερ
[2, 10]	καὶ τὰ φύσει μόρια κατὰ	φύσιν	ἔχει τούτῳ μόνῳ, καὶ τὸ
[2, 7]	τὸ μόριον τοῖς ζῴοις, τὴν	φύσιν	ἔχον κοινὴν ὕδατος καὶ γῆς.
[2, 8]	τῷ ἔχειν ὀλίγον αὐτῶν τὴν	φύσιν	θερμὸν ἀναίμων ὄντων, οἷον πνιγεύς
[2, 17]	οἷον κέντρον, σομφὸν δὲ τὴν	φύσιν	καὶ κοῖλον, ὥσθ´ ἅμα τούτῳ
[2, 2]	τὸ τούτῳ τὴν αὐτὴν ἔχον	φύσιν,	καὶ τίς ἐστιν ἡ τοῦ
[2, 9]	γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει τὴν	φύσιν·	ὅπλου γὰρ αὕτη δύναμις. Διὸ
[2, 8]	ἕνεκεν μεμηχάνηται μαλακοῦ, σκληρὰ τὴν	φύσιν	οὖσα, ἐν τοῖς ἔχουσιν ὀστᾶ·
[2, 14]	κατὰ τὴν τοῦ ἄλλου σώματος	φύσιν·	πανταχοῦ γὰρ ἀποδίδωσι λαβοῦσα ἑτέρωθεν
[2, 6]	τὴν μὲν τῶν ὀστῶν ἀνάγκη	φύσιν	ὑπάρχειν τοῖς ζῴοις, ἢ τὸ
[2, 2]	θερμαινομένου βραδέως θερμότερον εἶναι τὴν	φύσιν	φαμέν, ὡς τὸ μὲν ἐναντίον,
[2, 7]	δὲ πᾶν τοὐναντίον αὐτῷ τὴν	φύσιν	ὡς εἰπεῖν· ὁ μὲν γὰρ
[2, 9]	γὰρ ἔχει ταῦτα σκληρὰν τὴν	φύσιν	ὥστ´ ἐξάπτεσθαι τυπτομένων καθάπερ ἐκ
[2, 1]	μορίων οὐδεὶς ἐγχειρεῖ λέγειν τῶν	φυσιολόγων	τὸ μὲν εἶναι γῆν, τὸ
[2, 17]	συμψαύσεως τῶν βραγχίων, ὧν ἡ	φύσις	ἀκανθώδης ἐστίν. Τοῖς δὲ κροκοδείλοις
[2, 9]	τὸ δέρμα πᾶν ἀνήλωκεν ἡ	φύσις·	ἅμα δὲ τὴν αὐτὴν ὑπεροχὴν
[2, 2]	τὰς αἰτίας. Πολλῶν γὰρ ἡ	φύσις	ἀνάγεται πρὸς ταύτας τὰς ἀρχάς,
[2, 5]	στέαρ ἔχει. Φανερὰ δ´ ἡ	φύσις	αὐτῶν τοῦ τοιούτου στοιχείου πλήρης
[2, 9]	περιπλάττουσι, τὸν αὐτὸν τρόπον ἡ	φύσις	δεδημιούργηκεν ἐκ τῶν σαρκῶν τὸ
[2, 2]	δὲ καὶ ἡ τοῦ πυρὸς	φύσις,	εἰ ἔτυχε, τοιαύτη τίς ἐστιν·
[2, 9]	ὀστῶν καὶ ἡ τῶν φλεβῶν	φύσις.	Ἑκατέρα γὰρ αὐτῶν ἀφ´ ἑνὸς
[2, 1]	τῶν πρώτων ἡ τῶν ὁμοιομερῶν	φύσις	ἐν τοῖς ζῴοις ἐστίν, οἷον
[2, 9]	πολλοὺς τόπους ἀδυνατεῖ διανέμειν ἡ	φύσις.	Ἔνεστι δὲ καὶ ἐν τοῖς
[2, 7]	ὀρθόν· ἡ γὰρ τοῦ θερμοῦ	φύσις	ἐνισχύουσα ποιεῖ τὴν αὔξησιν ἀπὸ
[2, 13]	(οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ´ ἡ	φύσις	ἐποίησε) πλειστάκις δ´ ὁ ἄνθρωπος
[2, 16]	τῶν ὀδόντων ἡ τῶν χειλῶν	φύσις	ἐστὶ καὶ πρὸς φυλακήν, διόπερ
[2, 9]	ἐν τοῖς ἀπέχουσιν. Ἡ δὲ	φύσις	ἡ αὐτὴ χόνδρου καὶ ὀστοῦ
[2, 9]	ἡ τῶν ἄλλων ὀστῶν ἐστι	φύσις.	Ἡ γὰρ τὸ μῆκος καὶ
[2, 16]	ῥύγχος. Αἰτία δὲ τούτων ἡ	φύσις	ἡ τῶν ὀρνίθων συνεστηκυῖα τοῦτον
[2, 14]	ἐχούσας, καὶ ταύτας ἐπικεκόσμηκεν ἡ	φύσις	θριξί, τοῖς μὲν μικρὸν ἔχουσι
[2, 7]	συνεχῶν μορίων, ἀλλὰ ἴδιος ἡ	φύσις,	καὶ εὐλόγως τοιαύτη. Ὅτι μὲν
[2, 4]	ἐστὶν αἰτία ἡ τοῦ αἵματος	φύσις	καὶ κατὰ τὸ ἦθος τοῖς
[2, 6]	καὶ ὁ μυελὸς αἵματός τις	φύσις,	καὶ οὐχ ὥσπερ οἴονταί τινες,
[2, 7]	θερμότητα μεμηχάνηται τὸν ἐγκέφαλον ἡ	φύσις,	καὶ τούτου χάριν ὑπάρχει τοῦτο
[2, 9]	καὶ προσδεδεμένον, ἵνα χρῆται ἡ	φύσις	(καὶ ὡς ἐνὶ καὶ συνεχεῖ
[2, 10]	καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἡ	φύσις	μετείληφεν. Τοιοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ
[2, 7]	ἐγκεφάλῳ ἐστίν· ἀεὶ γὰρ ἡ	φύσις	μηχανᾶται πρὸς τὴν ἑκάστου ὑπερβολὴν
[2, 9]	δὲ παραλλάττει κατὰ μικρὸν ἡ	φύσις,	οἷον τοῖς ὄρνισιν ὀστᾶ μέν,
[2, 10]	Ἡ μὲν οὖν τῶν φυτῶν	φύσις	(οὖσα μόνιμος οὐ πολυειδής ἐστι
[2, 9]	χάριν ἡ τῶν ὀστῶν ἐστι	φύσις	(οὔτε γὰρ ἂν κάμψεως ἦν
[2, 1]	ὕλης συνεστᾶσιν· αἱματικὴ (γὰρ ἡ	φύσις	πάντων αὐτῶν διὰ τὸ τὴν
[2, 16]	οὖν τοιούτου τοῦ μυκτῆρος, ἡ	φύσις	παρακαταχρῆται, καθάπερ εἴωθεν, ἐπὶ πλείονα
[2, 9]	ἀκανθώδης ἐστὶν ἡ τῶν ὀστῶν	φύσις,	πλὴν τοῖς λίαν μεγάλοις· τούτοις
[2, 13]	ἔχει βλέφαρον (οὐδὲν γὰρ ἡ	φύσις	ποιεῖ μάτην) πρὸς δὲ τὴν
[2, 16]	ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις ἐποίησεν ἡ	φύσις,	πρὸς ἐργασίας δύο καταχρησαμένη, καθάπερ
[2, 2]	τίς ἐστιν ἡ τοῦ αἵματος	φύσις,	πρῶτον διελομένοις περὶ θερμοῦ καὶ
[2, 8]	Ἡ μὲν γὰρ τῶν ὀστῶν	φύσις	σωτηρίας ἕνεκεν μεμηχάνηται μαλακοῦ, σκληρὰ
[2, 14]	ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις ὑπέγραψεν ἡ	φύσις	τὴν βοήθειαν· ἀεὶ γὰρ ἐκ
[2, 2]	τοῖς τοιούτοις ὅτι τὸ ψυχρὸν	φύσις	τις ἀλλ´ οὐ στέρησίς ἐστιν,
[2, 16]	ὀργάνου τὸν ἀέρα, τοιοῦτον ἡ	φύσις	τὸ τοῦ μυκτῆρος μέγεθος ἐποίησε
[2, 16]	μυκτῆρας ἡ τῶν χειλῶν ἐστι	φύσις	τοῖς ἔχουσι τῶν ἐναίμων ὀδόντας.
[2, 9]	καὶ ἡ τῶν ὀδόντων ἐστὶ	φύσις,	τοῖς μὲν ὑπάρχουσα πρὸς ἓν
[2, 3]	καὶ πῶς τῶν ἐναντίων ἡ	φύσις	τοῦ αἵματος κεκοινώνηκεν, εἴρηται σχεδόν.
[2, 10]	τῶν τριῶν αἰσθητηρίων συνήγαγεν ἡ	φύσις	τοὺς μυκτῆρας, οἷον ἐπὶ στάθμην
[2, 13]	ἀμβλύτερον βλέπειν, κινουμένους ἐποίησεν ἡ	φύσις	τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῖς ἐντόμοις, καὶ
[2, 16]	τῶν ποδῶν χρήσεως, καὶ ἡ	φύσις,	ὥσπερ εἴπομεν, καταχρῆται καὶ πρὸς
[2, 8]	τὴν ἀκαμψίαν ὑπέγραψε ταῦτα ἡ	φύσις,	ὥσπερ τῶν ἐναίμων τοῖς μὲν
[2, 10]	ἄνευ τροφῆς. Τὰ μὲν οὖν	φυτά	(καὶ γὰρ ταῦτα ζῆν φαμεν)
[2, 3]	τὰ ζῷα πάντα καὶ τὰ	φυτά,	κἂν εἰ μὴ δι´ ἄλλην
[2, 3]	ἐντέρων φύσεως. Τὰ μὲν γὰρ	φυτὰ	λαμβάνει τὴν τροφὴν κατειργασμένην ἐκ
[2, 3]	καὶ περίττωμα οὐ γίνεται τοῖς	φυτοῖς·	τῇ γὰρ γῇ καὶ τῇ
[2, 1]	τέλος· ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον καὶ	φυτὸν	γεννᾷ φυτὸν ἐκ τῆς περὶ
[2, 1]	γὰρ ἄνθρωπον καὶ φυτὸν γεννᾷ	φυτὸν	ἐκ τῆς περὶ ἕκαστον ὑποκειμένης
[2, 10]	ζωῆς. Ἡ μὲν οὖν τῶν	φυτῶν	φύσις (οὖσα μόνιμος οὐ πολυειδής
[2, 12]	λόγος. Ἔχει δὲ καὶ ἡ	φώκη	τῶν ζῳοτόκων οὐκ ὦτα ἀλλὰ
[2, 16]	γὰρ λόγος ὁ διὰ τῆς	φωνῆς	ἐκ τῶν γραμμάτων σύγκειται, τῆς
[2, 17]	ἐναίμων πρὸς μὲν τὴν τῆς	φωνῆς	ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ πολλὰ τὴν
[2, 17]	ζῳοτόκα τῶν τετραπόδων βραχεῖαν τῆς	φωνῆς	ἔχει διάρθρωσιν· σκληράν τε γὰρ
[2, 17]	προσπεφυκός, ὅσοις μηδὲν ἔργον ὑπάρχει	φωνῆς,	καὶ τοῖς μὲν σκληρὸν τοῖς
[2, 13]	ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα πρὸς τὸ	φῶς	καὶ δεχόμενα τὴν αὐγήν. Οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/12/2009