HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Des parties des animaux, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


τ  =  171 formes différentes pour 2310 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 10]   καταψύχειν ἀλεαίνων αὐτὸς λίαν) τῶν  τ´   αἰσθήσεων οὐκ αἴτιος οὐδεμιᾶς, ὅς
[2, 9]   συνεχὲς ὂν ἀλλὰ διαλεῖπον) ἔτι  τ´   ἔβλαπτεν ἂν ὥσπερ ἄκανθά τις
[2, 17]   κοιλίαν διὰ τὸ μὴ οἷόν  τ´   εἶναι διατρίβειν ἐκχυμίζοντας· παρεμπίπτοι γὰρ
[2, 8]   ἄκανθαν. Τὰ δ´ ἔντομα τούτοις  τ´   ἐναντίως ἔχει καὶ τοῖς ἐναίμοις,
[2, 8]   ζῴων καὶ τὰ μαλάκια τούτοις  τ´   ἐναντίως καὶ αὑτοῖς ἀντικειμένως συνέστηκεν·
[2, 9]   εἴ τι κεχωρισμένον ἦν, τό  τ´   ἔργον οὐκ ἂν ἐποίει οὗ
[2, 17]   τὴν τῶν χυμῶν γεῦσιν οἵ  τ´   ὄφεις καὶ οἱ σαῦροι μακρὰν
[2, 10]   αἰτίας ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων  τὰ   αἰσθητήριά ἐστιν. Οὐ μόνον δ´
[2, 10]   καὶ τοῖς ἄλλοις ἔχει ταῦτα  τὰ   αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς τὴν ἰδίαν
[2, 10]   Τέτακται δὲ τὸν τρόπον τοῦτον  τὰ   αἰσθητήρια τῇ φύσει καλῶς, τὰ
[2, 7]   οὐκ ἔχει συνέχειαν οὐδεμίαν πρὸς  τὰ   αἰσθητικὰ μόρια, δῆλον μὲν καὶ
[2, 16]   ἕνεκα τῶν ὀδόντων ὥσπερ καὶ  τὰ   ἄλλα, καὶ μᾶλλον ἔτι διὰ
[2, 10]   τοῖς ζῴοις τοῖς τελείοις δύο  τὰ   ἀναγκαιότατα μόριά ἐστιν, τε
[2, 4]   πηκτόν ἐστιν. Διὸ καὶ τἆλλα  τὰ   ἄναιμα δειλότερα τῶν ἐναίμων ἐστὶν
[2, 2]   τῆς φύσεως αὐτῶν θερμότης, καὶ  τὰ   ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ τὰ
[2, 1]   ταῦτα τῇ γενέσει, τούτων δὲ  τὰ   ἀνομοιομερῆ· ταῦτα γὰρ ἤδη τὸ
[2, 2]   φρόνησιν ἔχει καλῶς. Διὸ καὶ  τὰ   ἄνω μόρια πρὸς τὰ κάτω
[2, 2]   ἄρρεν, καὶ τὰ δεξιὰ πρὸς  τὰ   ἀριστερὰ τοῦ σώματος. Ὁμοίως δὲ
[2, 13]   ἐστί, τῆς δὲ σωτηρίας χάριν  τὰ   βλέφαρα· καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει
[2, 13]   χρῆσις τῆς ὄψεως. Διὸ καὶ  τὰ   γαμψώνυχα μὲν ὀξυωπά (ἄνωθεν γὰρ
[2, 9]   βοηθείας ἔχουσι χάριν τὰ ζῷα·  τὰ   γὰρ ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα ὅλα
[2, 14]   ἀμφότερα οἱ ἄνθρωποι μόνον ἔχουσιν.  Τὰ   γὰρ τετράποδα τῶν ζῴων ἐν
[2, 1]   γενέσεως ἔχει καὶ τῆς οὐσίας·  τὰ   γὰρ ὕστερα τῇ γενέσει πρότερα
[2, 5]   καὶ γεηρὰ τὴν φύσιν ἐστίν.  Τὰ   δ´ ἀμφώδοντα καὶ ἀκέρατα καὶ
[2, 1]   μὲν γλίσχρον τὸ δὲ κραῦρον)  τὰ   δ´ ἀνομοιομερῆ κατὰ πολλὰς καὶ
[2, 2]   μὲν ἔναιμα τῶν ζῴων ἐστί,  τὰ   δ´ ἀντὶ τοῦ αἵματος ἔχει
[2, 8]   ταῖς τευθίσι τὸ καλούμενον ξίφος.  Τὰ   δ´ αὖ τῶν πολυπόδων τοιοῦτον
[2, 2]   τὰ μὲν εἰς τὴν οὐσίαν  τὰ   δ´ εἰς τὴν ἐργασίαν) τὰ
[2, 17]   δὲ καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων πολλά·  τὰ   δ´ ἐκτός, οἷον κέντρον, σομφὸν
[2, 17]   γράμματα πλατυγλωττότεροι τῶν ἄλλων εἰσίν.  Τὰ   δ´ ἔναιμα καὶ ζῳοτόκα τῶν
[2, 3]   πλεοναχῶς, οἷον τὰ μὲν δυνάμει  τὰ   δ´ ἐνεργείᾳ. Κρύσταλλος γὰρ καὶ
[2, 16]   τὰ δὲ διὰ τοῦ αὐλοῦ,  τὰ   δ´ ἔντομα διὰ τοῦ ὑποζώματος
[2, 8]   μὲν ὀστοῦν τοῖς δ´ ἄκανθαν.  Τὰ   δ´ ἔντομα τούτοις τ´ ἐναντίως
[2, 8]   τούτοις, ἕτερον ὂν γένος τούτων.  Τὰ   δ´ ἔντομα τῶν ζῴων καὶ
[2, 13]   μάλιστα τῶν ὀρνέων εἰς ὕψος)  τὰ   δ´ ἐπίγεια καὶ μὴ πτητικά,
[2, 2]   τὰ μὲν οὐκ ἔχει βλέφαρα  τὰ   δ´ ἔχει πρὸς τὸ τὴν
[2, 2]   μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει τὴν θερμότητα  (τὰ   δ´ οἰκείαν, διαφέρει δὲ τὸ
[2, 5]   τὴν πιότητα ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος,  τὰ   δ´ ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται πρὸς
[2, 1]   ὄντα σώματος ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς.  Τὰ   δ´ ὁμοιομερῆ ἐκ τούτων ἀδύνατον·
[2, 2]   ψυχρὰ καὶ τὰ μὲν ξηρὰ  τὰ   δ´ ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι γ´
[2, 2]   ἀμφοτέρων τὰ μέν ἐστι σκληρόφθαλμα  τὰ   δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ τὰ μὲν
[2, 3]   καὶ ἐνεργείᾳ καὶ δυνάμει ὑγρά,  τὰ   δὲ γῆς ἅπαντα ξηρά. Καὶ
[2, 16]   τὰ μὲν διὰ τῶν βραγχίων,  τὰ   δὲ διὰ τοῦ αὐλοῦ, τὰ
[2, 3]   αὐτῇ θερμότητι χρῆται ὥσπερ κοιλίᾳ)  τὰ   δὲ ζῷα πάντα μὲν σχεδόν,
[2, 3]   ψυχρὰ φαίνεται, οἷον τὸ αἷμα,  τὰ   δὲ θερμὰ καὶ πάχος ἔχοντα
[2, 9]   ἰσχὺν ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν στερεωμάτων.  Τὰ   δὲ καλούμενα σελάχη χονδράκανθα τὴν
[2, 1]   καὶ τὰ μὲν τάσιν ἔχειν  τὰ   δὲ κάμψιν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 14]   οἷον τὸ τῶν κυνῶν γένος,  τὰ   δὲ λοφιὰν ἔχει, καθάπερ ἵπποι
[2, 2]   ἔνια τῶν ἀνάλογον τούτων τισίν.  Τὰ   δὲ ξηρὰ καὶ στερεὰ τῶν
[2, 7]   ὑπάρχει καὶ διὰ τίνας αἰτίας,  τὰ   δὲ περὶ σπέρματος καὶ γάλακτος
[2, 9]   τῶν περὶ τὴν καρδίαν σπλάγχνων·  τὰ   δὲ περὶ τὴν κοιλίαν ἀνόστεα
[2, 2]   ἐξ ὑγροῦ λαμβάνει τὴν αὔξησιν)  τὰ   δὲ περιττώματα συμβέβηκεν εἶναι τούτων,
[2, 4]   μεταβάλλει ἔνια τὰς χρόας αὐτῶν.  Τὰ   δὲ πολλὰς ἔχοντα λίαν ἶνας
[2, 3]   δὲ ζῷα πάντα μὲν σχεδόν,  τὰ   δὲ πορευτικὰ φανερῶς, οἷον γῆν
[2, 2]   πρὸς τὸ βέλτιον χεῖρον,  τὰ   δὲ πρὸς τὰ ἔργα καὶ
[2, 10]   αὑτὰ περὶ τῆς ἰδέας αὐτῶν.  Τὰ   δὲ πρὸς τῷ ζῆν αἴσθησιν
[2, 14]   πρανῆ δεῖται μᾶλλον τῆς σκέπης,  τὰ   δὲ πρόσθια τιμιώτερα μέν, ἀλλ´
[2, 2]   τὰ μὲν μαλακὰ καὶ ὑγρά,  τὰ   δὲ σκληρὰ καὶ στερεά, ὑγρὰ
[2, 4]   Θερμότητος γὰρ ποιητικὸν θυμός,  τὰ   δὲ στερεὰ θερμανθένα μᾶλλον θερμαίνει
[2, 16]   γὰρ τῆς γλώττης εἰσὶ προσβολαί,  τὰ   δὲ συμβολαὶ τῶν χειλῶν. Ποίας
[2, 1]   τὰ μὲν ἁπλᾶ καὶ ὁμοιομερῆ,  τὰ   δὲ σύνθετα καὶ ἀνομοιομερῆ τῶν
[2, 13]   πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ πλαγίου μᾶλλον.  Τὰ   δὲ τετράποδα καὶ ᾠοτόκα οὐ
[2, 13]   δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν.  Τὰ   δὲ τετράποδα τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά
[2, 2]   τὰ δ´ εἰς τὴν ἐργασίαν)  τὰ   δὲ τροφὴ τούτοις τῶν ὑγρῶν
[2, 14]   καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων,  τὰ   δὲ χαίτην, ὥσπερ ἄρρην
[2, 16]   χυμῶν ἕνεκεν καὶ τοῦ λόγου,  τὰ   δὲ χείλη τούτου τε ἕνεκεν
[2, 2]   συνεστώτων τὰ μὲν θερμὰ λέγειν  τὰ   δὲ ψυχρὰ καὶ τὰ μὲν
[2, 16]   ξηρὰν καὶ (τὴν ὑγράν, καὶ  τὰ   δένδρα περιελίττων ἀνασπᾷ, καὶ χρῆται
[2, 2]   θῆλυ αὖ τὸ ἄρρεν, καὶ  τὰ   δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ τοῦ
[2, 13]   σκληρότερα πάντα τριχός, ὥστε καὶ  τὰ   δέρματα τοῦ δέρματος. Τὸ μὲν
[2, 7]   καὶ γῆς. Καὶ διὰ τοῦτο  τὰ   ἔναιμα ἔχει πάντα ἐγκέφαλον, τῶν
[2, 17]   αἰσθητικὸν τῶν χυμῶν μόριον καὶ  τὰ   ἔναιμα πάντα· καὶ γὰρ ὅσα
[2, 13]   βίον. Οἱ δ´ ἰχθύες καὶ  τὰ   ἔντομα καὶ τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα
[2, 2]   τῶν μορίων. Ἔνιοι γὰρ  τὰ   ἔνυδρα τῶν πεζῶν θερμότερά φασιν
[2, 2]   χεῖρον, τὰ δὲ πρὸς  τὰ   ἔργα καὶ τὴν οὐσίαν ἑκάστῳ
[2, 6]   οὖν μυελὸν ἔχει τὰ ζῷα  τὰ   ἔχοντα μυελόν, εἴρηται· καὶ τί
[2, 10]   τῷ ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον πάντα  τὰ   ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον, διὰ
[2, 11]   διὰ τὸ μὴ ὀρθὰ εἶναι  τὰ   ζῷα ἀλλὰ κύπτειν. Οὕτω δὲ
[2, 7]   οὖσιν. Ὅτι μὲν οὖν θερμότητος  τὰ   ζῷα μετέχειν ἀναγκαῖον, δῆλον ἐκ
[2, 3]   τῆς τοῦ θερμοῦ δυνάμεως, καὶ  τὰ   ζῷα πάντα καὶ τὰ φυτά,
[2, 17]   μόνον. Ἐπιθυμίαν δ´ ἔχει τροφῆς  τὰ   ζῷα πάντα ὡς ἔχοντα αἴσθησιν
[2, 1]   γενέσεις. Ἐξ ἀμφοτέρων μὲν οὖν  τὰ   ζῷα συνέστηκε τῶν μορίων τούτων,
[2, 9]   δὲ ταῦτα βοηθείας ἔχουσι χάριν  τὰ   ζῷα· τὰ γὰρ ἐξ αὐτῶν
[2, 6]   τί μὲν οὖν μυελὸν ἔχει  τὰ   ζῷα τὰ ἔχοντα μυελόν, εἴρηται·
[2, 2]   τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα  τὰ   ζῷα τούτων τῶν μορίων τέτευχεν,
[2, 13]   ἄνθρωποι καὶ οἱ ὄρνιθες καὶ  τὰ   ζῳοτόκα καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν
[2, 2]   τῶν ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα δὲ  τὰ   θερμὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν καὶ
[2, 2]   τὰ ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ  τὰ   θήλεα τῶν ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης
[2, 8]   τὸ τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον  τὰ   καλούμενα ὄστρεα· πᾶσι γὰρ τούτοις
[2, 2]   ἐν τοῖς ἄνω μέρεσι πρὸς  τὰ   κάτω μόρια διαφέρει ταύταις ταῖς
[2, 2]   καὶ τὰ ἄνω μόρια πρὸς  τὰ   κάτω ταύτην ἔχει τὴν διαφοράν,
[2, 16]   τὴν θύραθεν τροφήν, καθάπερ φασὶ  τὰ   κέρατα τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν· καὶ
[2, 9]   καὶ τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ  τὰ   κραῦρα ταχέως ἐν τοῖς ἀπέχουσιν.
[2, 9]   ἁρμονιῶν ἐστιν, μὲν ἔχει  τὰ   κῶλα κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις,
[2, 4]   Εὐκινητοτέραν γὰρ ἔχουσι τὴν αἴσθησιν  τὰ   λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν ὑγρότητα καὶ
[2, 5]   αἴσθησιν. Διὸ καὶ γηράσκει ταχέως  τὰ   λίαν πίονα· ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε
[2, 4]   ἕτερον τοιοῦτόν ἐστιν. Δειλότερα δὲ  τὰ   λίαν ὑδατώδη. γὰρ φόβος
[2, 8]   δ´ ἔντομα τῶν ζῴων καὶ  τὰ   μαλάκια τούτοις τ´ ἐναντίως καὶ
[2, 2]   δὲ τούτοις τῶν λεγομένων θερμῶν  τὰ   μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει τὴν θερμότητα
[2, 1]   μὲν οὖν (ταύτας τὰς αἰτίας  τὰ   μὲν ἁπλᾶ καὶ ὁμοιομερῆ, τὰ
[2, 1]   πρὸς ἄλληλα ἔχοντα ἐξ ἀνάγκης.  Τὰ   μὲν γὰρ ἀνομοιομερῆ ἐκ τῶν
[2, 13]   βλέφαρον δ´ οὐδὲν αὐτῶν ἔχει.  Τὰ   μὲν γὰρ σκληρόδερμα ὅλως οὐκ
[2, 11]   πρὸς τὴν ἰδίαν φύσιν ἑκάστῳ.  ~Τὰ   μὲν γὰρ τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει
[2, 16]   φθέγγεσθαι τὰ πλεῖστα τῶν γραμμάτων·  τὰ   μὲν γὰρ τῆς γλώττης εἰσὶ
[2, 3]   καὶ τῆς τῶν ἐντέρων φύσεως.  Τὰ   μὲν γὰρ φυτὰ λαμβάνει τὴν
[2, 2]   πολλοὶ τρόποι τῆς αἰτίας εἰσίν.  Τὰ   μὲν γὰρ ὡς ὕλη τῶν
[2, 16]   αἰτίαν οὐκ ἔχουσι μυκτῆρας, ἀλλὰ  τὰ   μὲν διὰ τῶν βραγχίων, τὰ
[2, 3]   Λέγεται δὲ ταῦτα πλεοναχῶς, οἷον  τὰ   μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ.
[2, 2]   σαρκῶν καὶ ἄλλων τοιούτων συμβαλλομένων  τὰ   μὲν εἰς τὴν οὐσίαν τὰ
[2, 2]   ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον. Καὶ ὅλως  (τὰ   μὲν ἔναιμα τῶν ζῴων ἐστί,
[2, 2]   ζῴων, οἷον ἐχόντων ὀφθαλμοὺς ἀμφοτέρων  τὰ   μέν ἐστι σκληρόφθαλμα τὰ δ´
[2, 13]   τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι τῆς ὄψεως,  τὰ   μὲν ζῳοτόκα βλέφαρα δύο, οἷς
[2, 3]   ἐν τῇ φύσει τῶν τοιούτων  τὰ   μὲν θερμὰ καὶ ὑγρὰ χωριζόμενα
[2, 2]   πῶς δεῖ τῶν φύσει συνεστώτων  τὰ   μὲν θερμὰ λέγειν τὰ δὲ
[2, 14]   τοῖς ἀνθρώποις. Ἀλλ´ ἀντὶ τούτων  τὰ   μὲν καθ´ ὅλον τὸ σῶμα
[2, 2]   μορίων ἐν τοῖς ζῴοις ἐστὶ  τὰ   μὲν μαλακὰ καὶ ὑγρά, τὰ
[2, 8]   τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλὰ  τὰ   μὲν μαλάκια σχεδὸν ὅλα σαρκώδη
[2, 2]   λέγειν τὰ δὲ ψυχρὰ καὶ  τὰ   μὲν ξηρὰ τὰ δ´ ὑγρά,
[2, 2]   σκληρόφθαλμα τὰ δ´ ὑγρόφθαλμα, καὶ  τὰ   μὲν οὐκ ἔχει βλέφαρα τὰ
[2, 8]   μὲν ἄκανθα τοῖς δὲ χόνδρος.  Τὰ   μὲν οὖν ἔχει τῶν ζῴων
[2, 9]   ἐν αὐτοῖς τῶν ἐμβρύων αὔξησιν.  Τὰ   μὲν οὖν ζῳοτόκα τῶν ζῴων
[2, 1]   τάσιν ἔχειν τὰ δὲ κάμψιν.  Τὰ   μὲν οὖν ὁμοιομερῆ κατὰ μέρος
[2, 7]   τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα τούτων.  Τὰ   μὲν οὖν τῆς τροφῆς περιττώματα
[2, 10]   οὔτε αὐξάνεσθαι ἐνδέχεται ἄνευ τροφῆς.  Τὰ   μὲν οὖν φυτά (καὶ γὰρ
[2, 2]   ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον ἔχειν τὴν διαφοράν,  τὰ   μὲν πρὸς τὸ βέλτιον
[2, 5]   οὐδ´ αἷμα. Τῶν δ´ ἐναίμων  τὰ   μὲν σωματῶδες ἔχοντα τὸ αἷμα
[2, 1]   πρὸς δέ τινα σκληρότης, καὶ  τὰ   μὲν τάσιν ἔχειν τὰ δὲ
[2, 10]   τὰ αἰσθητήρια τῇ φύσει καλῶς,  τὰ   μὲν τῆς ἀκοῆς ἐπὶ μέσης
[2, 3]   δυνάμει ξηρά· διακριθέντα δὲ ταῦτα  τὰ   μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ ἐνεργείᾳ
[2, 9]   Ἀλλ´ ὅτι συνώνυμα τοῖς ὅλοις  τὰ   μέρη, τὴν τάξιν ἀπέλαβεν ἐν
[2, 5]   τὸ δὲ πολὺ γῆς. Διὸ  τὰ   μὴ ἀμφώδοντα ἀλλὰ κερατώδη στέαρ
[2, 17]   γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει δὲ καὶ  τὰ   μὴ ἔναιμα τῶν ζῴων τὸ
[2, 6]   δὲ καὶ πεττομένων, καθάπερ καὶ  τὰ   μόρια μεταβάλλει καὶ τὰ σπλάγχνα
[2, 10]   τὴν δ´ αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι  τὰ   μόρια τὰ σαρκώδη λίαν. Τούτων
[2, 3]   δὲ τρόπον λαμβάνει ἐξ αὐτοῦ  τὰ   μόρια τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ
[2, 13]   τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι  τὰ   ὄμματα, βλέφαρον δ´ οὐδὲν αὐτῶν
[2, 13]   φυλακὴν ἔχειν αἴτιον τὸ ὑγρὰ  τὰ   ὄμματα εἶναι, ἵνα ὀξὺ βλέπωσι
[2, 15]   αἱ δὲ βλεφαρίδες τῶν πρὸς  τὰ   ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον τὰ
[2, 1]   συνέστηκε τῶν μορίων τούτων, ἀλλὰ  τὰ   ὁμοιομερῆ τῶν ἀνομοιομερῶν ἕνεκέν ἐστιν·
[2, 1]   τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων συνεστήκασι  τὰ   ὀργανικὰ τῶν μορίων, ἀλλ´ οὐκ
[2, 9]   ἄλληλα μὴ τρίβειν. Περὶ δὲ  τὰ   ὀστᾶ αἱ σάρκες περιπεφύκασι, προσειλημμέναι
[2, 6]   δ´ ὀλίγος ἔνεστιν· εἰς γὰρ  τὰ   ὀστᾶ ἀναλίσκεται τροφή. Ἐν
[2, 6]   τὰ τοῦ (λέοντος· τούτου γὰρ  τὰ   ὀστᾶ, διὰ τὸ πάμπαν ἄσημον
[2, 6]   ὡς ἀξίως εἰπεῖν μυελόν, ὅσων  τὰ   ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον
[2, 6]   τῆς τροφῆς ἐξ ἧς γίνεται  τὰ   ὀστᾶ. Ὅτι δ´ τροφὴ
[2, 6]   ἐστιν. Καὶ ἐν τοῖς δὴ  τὰ   ὀστᾶ πυκνὰ ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ
[2, 17]   αὐτοῖς πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς  τὰ   πεζὰ τῶν ζῴων. μὲν
[2, 14]   λίαν πεποίηκε, (τούτοις ἐνδεῶς ἔχει  τὰ   περὶ τὴν κέρκον, οἷον ἐπὶ
[2, 7]   τὴν ἀρχήν, ὅσοις ἂν  τὰ   περὶ τὸν ἐγκέφαλον ψυχρότερα τῆς
[2, 2]   ἐν ἑτέροις διώρισται σαφέστερον, ποῖα  τὰ   πηκτά, καὶ πήγνυται διὰ τίνας
[2, 5]   ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα δὴ  τὰ   πίονά ἐστι διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 2]   δὲ τρόπον θερμὸν πεύκη καὶ  τὰ   πίονα, τῷ ταχὺ μεταβάλλειν εἰς
[2, 16]   χειλῶν ὑγρῶν οὐκ ἂν φθέγγεσθαι  τὰ   πλεῖστα τῶν γραμμάτων· τὰ μὲν
[2, 17]   τὴν τῆς φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον  τὰ   πολλὰ τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ
[2, 16]   προσθίων ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ  τὰ   πολυδάκτυλα τῶν τετραπόδων ἀντὶ χειρῶν
[2, 14]   ἔχουσιν· τοῖς μὲν οὖν τετράποσι  τὰ   πρανῆ δεῖται μᾶλλον τῆς σκέπης,
[2, 14]   ἐξ ἴσου διὰ τὴν ὀρθότητα  τὰ   πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις
[2, 13]   ἐναντίον, οὐκ ἔχει δὲ πολλὰ  τὰ   προσκρούσματα πρὸς τὴν ὄψιν ὥσπερ
[2, 13]   μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα μὲν ὅπως  τὰ   προσπίπτοντα τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ
[2, 2]   ψυχρά. Ἔχει δὲ θερμότητα καὶ  τὰ   πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον κονία
[2, 7]   λεπτὸν καὶ καθαρόν. Διὸ καὶ  τὰ   ῥεύματα τοῖς σώμασιν ἐκ τῆς
[2, 10]   αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι τὰ μόρια  τὰ   σαρκώδη λίαν. Τούτων δ´ οὐδέτερόν
[2, 8]   εἶναι τὸ σῶμα αὐτῶν, καθάπερ  τὰ   σαρκώδη, μεταξὺ σαρκὸς καὶ νεύρου
[2, 13]   ἰχθύες καὶ τὰ ἔντομα καὶ  τὰ   σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι τὰ
[2, 10]   τροφήν, ἀντὶ δὲ τούτου προΐεται  τὰ   σπέρματα καὶ τοὺς καρπούς. Τρίτον
[2, 1]   μὲν οὖν αἱματικὰ τὴν μορφὴν  τὰ   σπλάγχνα ἐστίν, εἴρηται, καὶ διότι
[2, 6]   καὶ τὰ μόρια μεταβάλλει καὶ  τὰ   σπλάγχνα τὰς χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ
[2, 7]   περὶ πάντων· τῶν δ´ ὑστερογενῶν  τά   τε περιττώματα τῆς τροφῆς ἐστι,
[2, 9]   ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς καὶ  τὰ   τοιάδε τῶν μορίων οἷον ὄνυχές
[2, 13]   βλεφάρῳ μύουσι, περιστεραὶ δὲ καὶ  τὰ   τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ τετράποδα
[2, 2]   Ἔτι λίθοι καὶ σίδηρος καὶ  τὰ   τοιαῦτα θερμαίνεται μὲν βραδύτερον ὕδατος,
[2, 2]   ἅμα γὰρ πρός τε ἀνδρείαν  τὰ   τοιαῦτα καὶ πρὸς φρόνησιν ἔχει
[2, 9]   αὕτη δύναμις. Διὸ καὶ πάντα  τὰ   τοιαῦτα μᾶλλον ἐν τοῖς τετράποσιν
[2, 3]   γῆ δὲ καὶ τέφρα καὶ  τὰ   τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν
[2, 13]   μὴ πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ  τὰ   τοιαῦτα, οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ
[2, 1]   τραχύτης καὶ λειότης καὶ τἆλλα  τὰ   τοιαῦτα πάθη τῶν σωμάτων. Δευτέρα
[2, 14]   λοφιὰν ἔχει, καθάπερ ἵπποι καὶ  τὰ   τοιαῦτα τῶν ζῴων, τὰ δὲ
[2, 9]   ἰσχυράν. Πολὺ γὰρ μείζω πάντα  τὰ   τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς
[2, 4]   καταψύχει· προωδοποίηται οὖν τῷ πάθει  τὰ   τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν τῇ
[2, 9]   γὰρ διὰ μάχης τούτοις) ὥσπερ  τὰ   τοῦ λέοντος· οὕτω γὰρ ἔχει
[2, 6]   ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον  τὰ   τοῦ (λέοντος· τούτου γὰρ τὰ
[2, 2]   ἐν τοῖς ἔχουσι, σάρξ, καὶ  τὰ   τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα
[2, 9]   ἔχουσι κῶλα συνεχῆ πρὸς αὐτήν,  τὰ   τούτων ὀστᾶ τῶν ἁρμονιῶν ἐστιν,
[2, 17]   τῶν ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ  τὰ   τῶν ἄλλων ζῴων δέρματα διαιροῦσιν.
[2, 17]   καὶ οἱ μύωπες οἱ μὲν  τὰ   τῶν ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ
[2, 9]   τούτων αὐτῶν τοῖς βιαστικωτέροις. Διὸ  τὰ   τῶν ἀρρένων σκληρότερα τὰ
[2, 9]   τὰ τῶν ἀρρένων σκληρότερα  τὰ   τῶν θηλειῶν, καὶ τὰ τῶν
[2, 9]   χηλαὶ καὶ κέρατα καὶ ῥύγχη  τὰ   τῶν ὀρνίθων. Πάντα δὲ ταῦτα
[2, 9]   τὰ τῶν θηλειῶν, καὶ  τὰ   τῶν σαρκοφάγων (ἡ τροφὴ γὰρ
[2, 7]   ὕδατος ὑπὸ τῆς θερμότητος, ὥσπερ  τὰ   τῶν χεδρόπων ἑψήματα καὶ τῶν
[2, 3]   τρόπον. Ὁμοίως δὲ καὶ θάτερα  τὰ   ὑγρὰ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[2, 2]   οἷον κονία καὶ τέφρα, καὶ  τὰ   ὑποστήματα τῶν ζῴων, καὶ τῶν
[2, 15]   γὰρ τὸ δέρμα περαίνει, καὶ  τὰ   φλέβια πέρας ἔχει τοῦ μήκους.
[2, 10]   λεκτέον πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ καὶ  τὰ   φύσει μόρια κατὰ φύσιν ἔχει
[2, 3]   καὶ τὰ ζῷα πάντα καὶ  τὰ   φυτά, κἂν εἰ μὴ δι´
[2, 15]   τὰ ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον  τὰ   χαρακώματα ποιοῦσί τινες πρὸ τῶν
[2, 16]   ἂν εἴ τις ἀφελὼν ἀνθρώπου  τὰ   χείλη καὶ συμφύσας τοὺς ἄνωθεν
[2, 2]   ἐναίμων πολλῶν, καὶ τῶν ἐναίμων  τὰ   ψυχρὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν αἷμα
[2, 12]   Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν τετραπόδων  τὰ   ᾠοτόκα καὶ φολιδωτά· γὰρ
[2, 13]   τῇ κάτω βλεφαρίδι μύουσι, καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, διὰ τὴν
[2, 13]   τε καὶ οἱ βαρεῖς καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων τῇ κάτω
[2, 13]   ὄρνιθες καὶ τὰ ζῳοτόκα καὶ  τὰ   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι
[2, 11]   μὲν γὰρ τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει  τὰ   ὦτα καὶ ἄνωθεν τῶν ὀμμάτων,
[2, 9]   περικειμένην, οἷον συμβέβηκε περί τε  τὰ   ὦτα καὶ τοὺς μυκτῆρας· θραύεται
[2, 12]   ὕλην ἐξ ἧς ἂν ἔπλασε  τὰ   ὦτα. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[2, 13]   σκληροδέρμοις, ὥσπερ ἔνια τῶν τετραπόδων  τὰ   ὦτα, ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα
[2, 17]   δ´ ἐπ´ ἐνίων τῶν ὀστρακοδέρμων·  ταῖς   γὰρ πορφύραις τοσαύτην ἔχει δύναμιν
[2, 2]   τὰ κάτω μόρια διαφέρει ταύταις  ταῖς   διαφοραῖς) καὶ ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον.
[2, 14]   ὅλον τὸ σῶμα πρανὲς δεδάσυνται  ταῖς   θριξίν, οἷον τὸ τῶν κυνῶν
[2, 1]   χωρίσαντας καθ´ αὑτὰ τῶν ἐν  ταῖς   ἱστορίαις εἰρημένων. Τριῶν δ´ οὐσῶν
[2, 1]   συνέστηκεν ἕκαστον τῶν ζῴων, ἐν  ταῖς   ἱστορίαις ταῖς περὶ αὐτῶν δεδήλωται
[2, 17]   εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν  ταῖς   ἱστορίαις ταῖς περὶ τῶν ζῴων.
[2, 14]   παραφύονται μαναὶ τρίχες, οὔτ´ ἐν  ταῖς   μασχάλαις οὔτ´ ἐπὶ τῆς ἥβης,
[2, 1]   τῶν ζῴων, ἐν ταῖς ἱστορίαις  ταῖς   περὶ αὐτῶν δεδήλωται σαφέστερον· δι´
[2, 17]   περὶ αὐτῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις  ταῖς   περὶ τῶν ζῴων. Τῶν δὲ
[2, 3]   τροφὴν κατειργασμένην ἐκ τῆς γῆς  ταῖς   ῥίζαις (διὸ καὶ περίττωμα οὐ
[2, 3]   κύτος, ἐξ ἧς, ὥσπερ ἐκεῖνα  ταῖς   ῥίζαις, ταῦτα δεῖ τινι τὴν
[2, 9]   ἄκανθά τις βέλος ἐνὸν  ταῖς   σαρξίν. Εἴτε φλὲψ ἦν τις
[2, 8]   ἰχθύων ἀκάνθαις, οἷον ἐν μὲν  ταῖς   σηπίαις τὸ καλούμενον σηπίον, ἐν
[2, 8]   τὸ καλούμενον σηπίον, ἐν δὲ  ταῖς   τευθίσι τὸ καλούμενον ξίφος. Τὰ
[2, 8]   ἐν αὐτοῖς καὶ τὸ ἀνάλογον  ταῖς   τῶν ἰχθύων ἀκάνθαις, οἷον ἐν
[2, 7]   Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν  ταῖς   τῶν νόσων ἀρχαῖς ἁρμόττει λέγειν,
[2, 3]   ἔν τε τῇ καρδίᾳ καὶ  ταῖς   φλεψίν. Ὃν δὲ τρόπον λαμβάνει
[2, 1]   Καθάπερ οὖν ῥέοντος ὕδατος ἰλύς,  τἆλλα   σπλάγχνα τῆς διὰ τῶν φλεβῶν
[2, 4]   ψυχρῷ πηκτόν ἐστιν. Διὸ καὶ  τἆλλα   τὰ ἄναιμα δειλότερα τῶν ἐναίμων
[2, 1]   καὶ τραχύτης καὶ λειότης καὶ  τἆλλα   τὰ τοιαῦτα πάθη τῶν σωμάτων.
[2, 8]   δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν πάντα  τἆλλα   τούτου χάριν ὄντα, λέγω δ´
[2, 2]   ἕκαστος γὰρ δοκεῖ τι λέγειν  τἀναντία   λέγων. Διὸ δεῖ μὴ λανθάνειν
[2, 9]   τοῖς ὅλοις τὰ μέρη, τὴν  τάξιν   ἀπέλαβεν ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι νῦν,
[2, 10]   τὴν αἰσθητικὴν ἐνέργειαν· διὰ ταύτας  τὰς   αἰτίας ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων
[2, 2]   οὕτω καὶ περὶ τούτου θεωρητέον  τὰς   αἰτίας. Πολλῶν γὰρ φύσις
[2, 1]   ἀνομοιομερῆ. Διὰ μὲν οὖν (ταύτας  τὰς   αἰτίας τὰ μὲν ἁπλᾶ καὶ
[2, 10]   διαφανῶν εὐφυλακτότατόν ἐστιν. Ἔτι δὲ  τὰς   ἀκριβεστέρας τῶν αἰσθήσεων διὰ τῶν
[2, 2]   φύσις ἀνάγεται πρὸς ταύτας  τὰς   ἀρχάς, καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα
[2, 14]   παρεκβῆναι συμβέβηκεν ἐχομένοις τῆς περὶ  τὰς   βλεφαρίδας αἰτίας, διὰ τὴν συγγένειαν
[2, 1]   καθάπερ ἐπὶ πολλῶν συμβαίνει τελειοῦσθαι  τὰς   γενέσεις. Ἐξ ἀμφοτέρων μὲν οὖν
[2, 2]   θήλεα τῶν ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης  τὰς   γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν θερμοτέρας εἶναί
[2, 4]   καὶ τροφῆς τῶν μορίων ἐστίν.  ~Τὰς   δὲ καλουμένας ἶνας τὸ μὲν
[2, 6]   καὶ μόνη δεῖται συνδέσμου διὰ  τὰς   διαλήψεις. Διὸ καὶ ἐνταῦθα
[2, 1]   τοιούτοις, ἀναγκαῖον ἐξ ὧν σύγκεινται,  τὰς   δυνάμεις ἀνομοίας ἔχειν· πρὸς μὲν
[2, 1]   οὖν ὁμοιομερῆ κατὰ μέρος διείληφε  τὰς   δυνάμεις τὰς τοιαύτας (τὸ μὲν
[2, 17]   πλατεῖαν, ὅπως πρὸς ἀμφοτέρας  τὰς   ἐργασίας χρήσιμος, πρός τε τὴν
[2, 10]   ὀφθαλμῶν οἱ πόροι φέρουσιν εἰς  τὰς   περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλέβας· πάλιν
[2, 14]   ὑγρότητα τοῦ ἐγκεφάλου καὶ διὰ  τὰς   ῥαφάς (ὅπου γὰρ ὑγρὸν καὶ
[2, 16]   ἔχει προμήκεις εἰς στενὸν ἀπηγμένας  τὰς   σιαγόνας, ἐν τῷ καλουμένῳ ῥύγχει
[2, 16]   ἄλλοις μᾶλλον διηρθρωμένον ἐστὶ πρὸς  τὰς   σιαγόνας. δ´ ἐλέφας ἰδιαίτατον
[2, 1]   ἀναγκαῖον τὸ ἔχον πρῶτον μόριον  τὰς   τοιαύτας ἀρχάς, μέν ἐστι
[2, 1]   κατὰ μέρος διείληφε τὰς δυνάμεις  τὰς   τοιαύτας (τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν
[2, 14]   δὲ βοηθείας, ὅπως σκεπάζωσι φυλάττουσαι  τὰς   ὑπερβολὰς τοῦ τε ψύχους καὶ
[2, 4]   προΐεται περιττώματα καὶ μεταβάλλει ἔνια  τὰς   χρόας αὐτῶν. Τὰ δὲ πολλὰς
[2, 6]   μόρια μεταβάλλει καὶ τὰ σπλάγχνα  τὰς   χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ αἱματῶδες καὶ
[2, 6]   καὶ νευρώδης ἐστίν, ἵν´ ἔχῃ  τάσιν.   Διὰ τί μὲν οὖν μυελὸν
[2, 1]   τινα σκληρότης, καὶ τὰ μὲν  τάσιν   ἔχειν τὰ δὲ κάμψιν. Τὰ
[2, 13]   ἔχειν τὸ βλέφαρον λεπτότητα καὶ  τάσιν.   Σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ βαρεῖς ὄρνιθες
[2, 8]   ὥσπερ σάρξ ἐστιν, ἔχει δὲ  τάσιν   ὥσπερ νεῦρον· τὴν δὲ σχίσιν
[2, 4]   ἐν τοῖς θυμοῖς. Διὸ οἱ  ταῦροι   καὶ οἱ κάπροι θυμώδεις καὶ
[2, 4]   ἰνωδέστατον, καὶ τό γε τοῦ  ταύρου   τάχιστα πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ
[2, 9]   γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ κἀκεῖνα, καὶ  ταῦτα   ἀναγκαῖον ἂν εἴη. Ἀλλ´ ὅτι
[2, 9]   τὰ τῶν ὀρνίθων. Πάντα δὲ  ταῦτα   βοηθείας ἔχουσι χάριν τὰ ζῷα·
[2, 1]   γενέσει, τούτων δὲ τὰ ἀνομοιομερῆ·  ταῦτα   γὰρ ἤδη τὸ τέλος ἔχει
[2, 2]   χρὴ περὶ τῶν ἄλλων ὑπολαβεῖν;  Ταῦτα   γὰρ ἡμῖν ἐναργέστατα τῶν περὶ
[2, 9]   πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης δὲ πάντα  ταῦτα   γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει τὴν
[2, 7]   τοῦ μιχθέντος ὑγροῦ· καὶ γὰρ  ταῦτα   γίνεται σκληρὰ καὶ γεηρὰ πάμπαν.
[2, 7]   τὸ τῆς κοιλίας, καὶ παρὰ  ταῦτα   γονὴ καὶ γάλα τοῖς πεφυκόσιν
[2, 7]   καὶ κινεῖν ψυχῆς ἔργον ἐστί,  ταῦτα   δὲ διὰ ταύτης μάλιστα γίνεται
[2, 13]   τετράποδα τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν·  ταῦτα   δὲ σκληρότερα πάντα τριχός, ὥστε
[2, 3]   ἧς, ὥσπερ ἐκεῖνα ταῖς ῥίζαις,  ταῦτα   δεῖ τινι τὴν τροφὴν λαμβάνειν,
[2, 10]   μὲν οὖν φυτά (καὶ γὰρ  ταῦτα   ζῆν φαμεν) τοῦ μὲν ἀχρήστου
[2, 8]   αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαμψίαν ὑπέγραψε  ταῦτα   φύσις, ὥσπερ τῶν ἐναίμων
[2, 3]   μέχρι τῆς κοιλίας. Δεῖ δὲ  ταῦτα   θεωρεῖν ἔκ τε τῶν ἀνατομῶν
[2, 16]   συμβολαὶ τῶν χειλῶν. Ποίας δὲ  ταῦτα   καὶ πόσας καὶ τίνας ἔχει
[2, 13]   τῆς τροφῆς, διὸ καὶ ἀναπέτονται  ταῦτα   μάλιστα τῶν ὀρνέων εἰς ὕψος)
[2, 5]   φύσιν αὐτῆς. Μέτρια μὲν οὖν  ταῦτα   ὄντα ἐν τοῖς μορίοις τῶν
[2, 2]   Ὅσα μὲν οὖν ὕδατος μόνον,  ταῦτα   πήγνυσι τὸ ψυχρόν, ὅσα δὲ
[2, 3]   ἀκολούθως τοῖς εἰρημένοις. Λέγεται δὲ  ταῦτα   πλεοναχῶς, οἷον τὰ μὲν δυνάμει
[2, 9]   τοῦ λέοντος· οὕτω γὰρ ἔχει  ταῦτα   σκληρὰν τὴν φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι
[2, 2]   τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι τὸ θερμότερον  ταῦτα   (συμβαίνειν· ἕκαστος γὰρ δοκεῖ τι
[2, 2]   ὑγρά, ἐπεὶ ὅτι γ´ αἴτια  ταῦτα   σχεδὸν καὶ θανάτου καὶ ζωῆς
[2, 10]   δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἔχει  ταῦτα   τὰ αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς τὴν
[2, 3]   καὶ δυνάμει ξηρά· διακριθέντα δὲ  ταῦτα   τὰ μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ
[2, 1]   ὁμοιομερῶν ἕνεκεν. Ὕστερα γὰρ ἐκείνων  ταῦτα   τῇ γενέσει, τούτων δὲ τὰ
[2, 1]   ἕνεκέν ἐστι καὶ λίθων, ἀλλὰ  ταῦτα   τῆς οἰκίας· ὁμοίως δὲ τοῦτ´
[2, 16]   τὸ χρῆσθαι τῷ λόγῳ καὶ  ταῦτα.   Ὥσπερ γὰρ τὴν γλῶτταν οὐχ
[2, 5]   πεττόμενον γὰρ τὸ αἷμα γίνεται  ταῦτα,   ὥστε ὅλως οὐ γίνεται
[2, 1]   ἐστίν· αἱ δ´ ἄλλαι διαφοραὶ  ταύταις   ἀκολουθοῦσιν, οἷον βάρος καὶ κουφότης
[2, 2]   πρὸς τὰ κάτω μόρια διαφέρει  ταύταις   ταῖς διαφοραῖς) καὶ ἑτέρῳ πρὸς
[2, 14]   κέρκους ἔχει μῆκος ἐχούσας, καὶ  ταύτας   ἐπικεκόσμηκεν φύσις θριξί, τοῖς
[2, 10]   κίνησις τὴν αἰσθητικὴν ἐνέργειαν· διὰ  ταύτας   τὰς αἰτίας ἐν τῇ κεφαλῇ
[2, 1]   εἴη ἀνομοιομερῆ. Διὰ μὲν οὖν  (ταύτας   τὰς αἰτίας τὰ μὲν ἁπλᾶ
[2, 2]   γὰρ φύσις ἀνάγεται πρὸς  ταύτας   τὰς ἀρχάς, καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι
[2, 1]   αἰσθητήριον, σάρξ, καὶ τὸ  ταύτῃ   ἀνάλογον σωματωδέστατόν ἐστι τῶν αἰσθητηρίων.
[2, 1]   τοῦ σχήματος μορφὴν ἀνομοιομερές ἐστιν.  Ταύτῃ   δ´ ἠκολούθηκε καὶ τῶν ἄλλων
[2, 6]   τῆς ῥάχεώς ἐστιν. Διὸ ἐν  ταύτῃ   ἐγγίνεται· μόνη τε γὰρ ἔχει
[2, 17]   μὴ σκοποῦσιν ἀκριβῶς γλῶτταν ἔχειν  ταύτῃ.   Οἱ δ´ ἰχθύες διὰ τὴν
[2, 3]   γὰρ συνεχές ἐστι τὸ αἷμα  ταύτῃ   οὐδὲ συμπεφυκός, ἀλλ´ οἷον ἐν
[2, 1]   πολλὰς ἔχειν ἐναντιώσεις τὸ ὑπὸ  ταύτην   αἰσθητόν, θερμὸν ψυχρόν, ξηρὸν ὑγρὸν
[2, 3]   δι´ ἄλλην αἰτίαν, ἀλλὰ διὰ  ταύτην   ἀναγκαῖον ἔχειν ἀρχὴν θερμοῦ φυσικήν,
[2, 10]   δ´ αἴσθησιν ἀπὸ τῆς καρδίας,  ταύτην   δ´ εἶναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν,
[2, 2]   ἄνω μόρια πρὸς τὰ κάτω  ταύτην   ἔχει τὴν διαφοράν, καὶ πρὸς
[2, 1]   μὲν οὖν ἕνεκά τινος διὰ  ταύτην   τὴν αἰτίαν ἔχει περὶ τούτων
[2, 7]   ἑκάτερον οὐκ ἔχει χωρίς) διὰ  ταύτην   τὴν αἰτίαν πρὸς τὸν τῆς
[2, 3]   ἔχειν ἀρχὴν θερμοῦ φυσικήν, καὶ  ταύτην   ὥσπερ αἱ ἐργασίαι τῆς τροφῆς
[2, 8]   πρώτην· αὕτη δ´ ἐστὶν ἁφή,  ταύτης   δ´ αἰσθητήριον τὸ τοιοῦτον μόριόν
[2, 3]   παραδίδωσι τῇ κοιλίᾳ, παρὰ δὲ  ταύτης   ἕτερον ἀναγκαῖον λαμβάνειν, ὅπερ συμβέβηκεν·
[2, 7]   ἔργον ἐστί, ταῦτα δὲ διὰ  ταύτης   μάλιστα γίνεται τῆς δυνάμεως. Ὅμοιον
[2, 13]   ἔχει τὴν ἐργασίαν· ἀλλ´ ἀντὶ  ταύτης   τῆς φυλακῆς πάντα σκληρόφθαλμά ἐστιν,
[2, 9]   διαιρέσει τῶν σπονδύλων. Ἐκ δὲ  ταύτης   τοῖς ἔχουσι κῶλα συνεχῆ πρὸς
[2, 10]   Ὅμως δὲ δῆλον καὶ ἐπὶ  ταύτης·   φαίνεται γὰρ ἐσχισμένη. Ἐπὶ δὲ
[2, 1]   ζῷον καὶ τῆς θρεπτικῆς ἐν  ταὐτῷ   μορίῳ τοῦ σώματος οὔσης, καθάπερ
[2, 2]   ὑποκείμενον κατὰ πάθος θερμόν ἐστιν.  Τάχα   δὲ καὶ τοῦ πυρὸς
[2, 17]   ἔχουσιν αὐτῆς καὶ τὴν διάρθρωσιν.  Ταχεῖα   δ´ δίοδος εἰς τὴν
[2, 13]   τὴν τούτου κίνησιν, δεῖν δὲ  ταχεῖαν   γίνεσθαι· δ´ ὑμὴν τοιοῦτον.
[2, 13]   δὲ τοῦ βλεφάρου χρῆσις  ταχεῖαν   καὶ δερματικὴν ἔχει τὴν ἐργασίαν·
[2, 16]   ὂν καὶ ἔναιμον, καὶ μὴ  ταχεῖαν   ποιεῖσθαι τὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ
[2, 7]   ἀρχὴ συμπαθέστατόν ἐστι καὶ  ταχεῖαν   ποιεῖται τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι
[2, 9]   μυκτῆρας· θραύεται γὰρ τὰ κραῦρα  ταχέως   ἐν τοῖς ἀπέχουσιν. δὲ
[2, 5]   οὐδεμίαν αἴσθησιν. Διὸ καὶ γηράσκει  ταχέως   τὰ λίαν πίονα· ὀλίγαιμα γὰρ
[2, 2]   δὲ τούτοις δυοῖν τὸ μὴ  ταχέως   ψυχόμενον ἀλλὰ βραδέως θερμότερον, καὶ
[2, 4]   καὶ τό γε τοῦ ταύρου  τάχιστα   πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ τούτων
[2, 2]   τῶν θερμῶν πήγνυται ὑπὸ ψυχροῦ  ταχὺ   μὲν ὅσα γῆς μᾶλλον, καὶ
[2, 2]   πεύκη καὶ τὰ πίονα, τῷ  ταχὺ   μεταβάλλειν εἰς ἐνέργειαν πυρός. Δοκεῖ
[2, 2]   βελτίονος ἕνεκέν εἰσιν, οἷον τῶν  τε   ἄλλων καὶ αἵματος πρὸς αἷμα·
[2, 2]   καὶ καθαρόν· ἅμα γὰρ πρός  τε   ἀνδρείαν τὰ τοιαῦτα καὶ πρὸς
[2, 9]   χονδράκανθα τὴν φύσιν ἐστίν· ὑγροτέραν  τε   γὰρ ἀναγκαῖον αὐτῶν εἶναι τὴν
[2, 10]   ἐστὶν αἴσθησις διμερής· ὦτά  τε   γὰρ δύο καὶ ὄμματα καὶ
[2, 9]   πᾶσαι μόριον μιᾶς εἰσιν. Ὀστοῦν  τε   γὰρ εἴ τι κεχωρισμένον ἦν,
[2, 17]   διά τιν´ αἰτίαν εὔλογον· ἀκανθώδης  τε   γάρ ἐστιν τόπος τοῦ
[2, 6]   Διὸ ἐν ταύτῃ ἐγγίνεται· μόνη  τε   γὰρ ἔχει χώραν, καὶ μόνη
[2, 17]   τῆς φωνῆς ἔχει διάρθρωσιν· σκληράν  τε   γὰρ καὶ οὐκ ἀπολελυμένην ἔχουσι
[2, 16]   μόριον τῶν ἄλλων ζῴων· τό  τε   γὰρ μέγεθος καὶ τὴν δύναμιν
[2, 6]   ῥαχίτης μόνος ἐστὶ μυελός· ὀλίγαιμά  τε   γὰρ φύσει ὑπάρχει ὄντα, καὶ
[2, 10]   τὰ ἀναγκαιότατα μόριά ἐστιν,  τε   δέχονται τὴν τροφὴν καὶ
[2, 16]   σαρκώδη καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι, φυλακῆς  τε   ἕνεκα τῶν ὀδόντων ὥσπερ καὶ
[2, 16]   λόγου, τὰ δὲ χείλη τούτου  τε   ἕνεκεν καὶ τῆς τῶν ὀδόντων
[2, 5]   καὶ πιμελῆς καὶ στέατος, τί  τέ   ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν καὶ διὰ
[2, 17]   μὲν οὖν ἄνθρωπος ἀπολελυμένην  τε   καὶ μαλακωτάτην ἔχει μάλιστα τὴν
[2, 13]   σκαρδαμύττουσι, τῶν δ´ ὀρνίθων ἄλλοι  τε   καὶ οἱ βαρεῖς καὶ τὰ
[2, 9]   τοιάδε τῶν μορίων οἷον ὄνυχές  τε   καὶ ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ καὶ
[2, 8]   οὖν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων ἀδύνατόν  τε   καὶ οὐδὲν προὔργου τοῦτ´ ἦν
[2, 1]   κινήσεων ὑπαρχουσῶν τοῖς ζῴοις ὅλοις  τε   καὶ τοῖς μορίοις τοῖς τοιούτοις,
[2, 8]   τῶν (ἀναίμων ἐκτὸς, ὥσπερ τῶν  τε   μαλακοστράκων ἕκαστον, οἷον καρκίνοι καὶ
[2, 7]   ἀφ´ ἑκατέρας τῆς φλεβός, τῆς  τε   μεγάλης καὶ τῆς καλουμένης ἀορτῆς,
[2, 17]   ἀνασπᾶν. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπί  τε   μυιῶν καὶ μελιττῶν καὶ πάντων
[2, 9]   ἔχει τὰ κῶλα κάμψιν, συνδεδεμένα  τε   νεύροις, καὶ τῶν ἐσχάτων συναρμοττόντων
[2, 16]   χρώμενος, πρὸς τὸ στόμα, τήν  τε   ξηρὰν καὶ (τὴν ὑγράν, καὶ
[2, 17]   δελεάζουσιν αὐτάς. Ἔτι δ´ οἵ  τε   οἶστροι καὶ οἱ μύωπες οἱ
[2, 9]   συνώνυμα τοῖς μορίοις, οἷον ὁπλή  τε   ὅλη καὶ κέρας ὅλον, μεμηχάνηται
[2, 11]   τὸ πλεῖστον κινουμένων χρήσιμα μετεωρότερά  τε   ὄντα καὶ κινούμενα· δέχεται γὰρ
[2, 9]   δ´ ἀρχαὶ πάντων τούτων τό  τε   ὀστοῦν καὶ σάρξ. Ἔτι
[2, 13]   βλέφαρα· καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει  τε   πάντα καὶ μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα
[2, 7]   πάντων· τῶν δ´ ὑστερογενῶν τά  τε   περιττώματα τῆς τροφῆς ἐστι, τό
[2, 9]   τὴν περικειμένην, οἷον συμβέβηκε περί  τε   τὰ ὦτα καὶ τοὺς μυκτῆρας·
[2, 3]   ἐν ἀγγείῳ τυγχάνει κείμενον ἔν  τε   τῇ καρδίᾳ καὶ ταῖς φλεψίν.
[2, 16]   μὲν οὖν χρήσιμον πρός  τε   τὴν ἀλκὴν καὶ διὰ τὴν
[2, 17]   τὰς ἐργασίας χρήσιμος, πρός  τε   τὴν τῶν χυμῶν αἴσθησιν (ὁ
[2, 7]   περιττώματα τῆς τροφῆς ἐστι, τό  τε   τῆς κύστεως ὑπόστημα καὶ τὸ
[2, 2]   συμβέβηκεν εἶναι τούτων, οἷον τήν  τε   τῆς ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν καὶ
[2, 2]   ψυχρότερον τὸ δὲ θερμότερον ἔν  τε   τοῖς μορίοις τοῦ ἑνὸς ζῴου
[2, 7]   ὧν εἴρηται καθ´ αὑτὰ ἔν  τε   τοῖς περὶ αἰσθήσεως καὶ περὶ
[2, 7]   τινας ὁμοίας αἰτίας ἄλλας, βαρύνει  τε   τὸν τόπον (διὸ τὴν κεφαλὴν
[2, 10]   μάλιστα πάντων. Ὥστε διά  τε   τοῦτο, καὶ διὰ τὸ γνώριμον
[2, 9]   τροφῆς ἐργασίαν, τοῖς δὲ πρός  τε   τοῦτο καὶ πρὸς ἀλκήν, οἷον
[2, 3]   Καὶ διὰ τοῦτο μὴ λαμβάνουσί  τε   τροφὴν ὑπολείπει τοῦτο καὶ λαμβάνουσιν
[2, 17]   ἐστὶν ἔνδεια τῶν γραμμάτων. Ἔν  τε   τῷ πλατεῖαν εἶναι καὶ τὸ
[2, 3]   Δεῖ δὲ ταῦτα θεωρεῖν ἔκ  τε   τῶν ἀνατομῶν καὶ τῆς φυσικῆς
[2, 10]   πρὸς τὴν καρδίαν εἰσίν,  τε   τῶν ἁπτῶν καὶ τῶν
[2, 7]   οἰκείους ἔχει τοὺς λόγους, τίσι  τε   τῶν ζῴων ὑπάρχει καὶ διὰ
[2, 9]   αὐτῶν. ~Ἔχει δ´ ὁμοίως  τε   τῶν ὀστῶν καὶ τῶν
[2, 4]   ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν, καὶ ἀκινητίζει  τε   φοβούμενα καὶ προΐεται περιττώματα καὶ
[2, 16]   πολλῶν, τὴν μὲν (γλῶτταν τῶν  τε   χυμῶν ἕνεκεν καὶ τοῦ λόγου,
[2, 14]   σκεπάζωσι φυλάττουσαι τὰς ὑπερβολὰς τοῦ  τε   ψύχους καὶ τῆς ἀλέας. Πλεῖστος
[2, 7]   τὸ πρίονα τρύπανον τὸν  τέκτονα   τὴν τεκτονικήν, ὅτι τὸ
[2, 7]   τρύπανον τὸν τέκτονα τὴν  τεκτονικήν,   ὅτι τὸ ἔργον περαίνεται ἐγγὺς
[2, 10]   Πᾶσι γὰρ τοῖς ζῴοις τοῖς  τελείοις   δύο τὰ ἀναγκαιότατα μόριά ἐστιν,
[2, 1]   ἀριθμοῦ, καθάπερ ἐπὶ πολλῶν συμβαίνει  τελειοῦσθαι   τὰς γενέσεις. Ἐξ ἀμφοτέρων μὲν
[2, 1]   τῶν τοιούτων. Τρίτη δὲ καὶ  τελευταία   κατ´ ἀριθμὸν τῶν ἀνομοιομερῶν,
[2, 3]   φανερὸν ὅτι τὸ αἷμα  τελευταία   τροφὴ τοῖς ζῴοις τοῖς ἐναίμοις
[2, 1]   καὶ πρῶτον τὸ τῇ γενέσει  τελευταῖον·   οὐ γὰρ οἰκία πλίνθων ἕνεκέν
[2, 9]   τὴν ἀρχὴν τὴν θατέρου τῇ  τελευτῇ   θατέρου, συνδέδεται νεύροις. Καὶ χονδρώδη
[2, 7]   μεγάλης καὶ τῆς καλουμένης ἀορτῆς,  τελευτῶσιν   αἱ φλέβες εἰς τὴν μήνιγγα
[2, 1]   τινα μορφὴν τοιοῦτον ἄλλο  τέλος·   ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον καὶ φυτὸν
[2, 1]   ἀνομοιομερῆ· ταῦτα γὰρ ἤδη τὸ  τέλος   ἔχει καὶ τὸ πέρας, ἐπὶ
[2, 3]   τὸ τῆς ἐχομένης πέψεως λάβῃ  τέλος.   μὲν γὰρ τοῦ στόματος
[2, 10]   εἶναι κενὸν τὸ ὄπισθεν κύτος.  Τέτακται   δὲ τὸν τρόπον τοῦτον τὰ
[2, 2]   τὰ ζῷα τούτων τῶν μορίων  τέτευχεν,   ἀλλ´ ἔνια τῶν ἀνάλογον τούτων
[2, 13]   εἰς τὴν τοῦ δέρματος παχύτητα  τετραμμένην   ἔχουσιν. Διὸ καὶ οὗτοι μὲν
[2, 11]   φύσιν ἑκάστῳ. ~Τὰ μὲν γὰρ  τετράποδα   ἀπηρτημένα ἔχει τὰ ὦτα καὶ
[2, 13]   τοῦ πλαγίου μᾶλλον. Τὰ δὲ  τετράποδα   καὶ ᾠοτόκα οὐ σκαρδαμύττει ὁμοίως,
[2, 14]   ἄνθρωποι μόνον ἔχουσιν. Τὰ γὰρ  τετράποδα   τῶν ζῴων ἐν τοῖς ὑπτίοις
[2, 13]   τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ  τετράποδα   τῶν ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα
[2, 16]   Τούτους γὰρ τὰ πολυδάκτυλα τῶν  τετραπόδων   ἀντὶ χειρῶν ἔχουσιν, ἀλλ´ οὐ
[2, 17]   δ´ ἔναιμα καὶ ζῳοτόκα τῶν  τετραπόδων   βραχεῖαν τῆς φωνῆς ἔχει διάρθρωσιν·
[2, 13]   μύουσι, καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν  τετραπόδων,   διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ δέρματος
[2, 14]   ἐστιν. Καὶ διὰ τοῦτο τῶν  τετραπόδων   οὐθὲν οὔτε βλεφαρίδα ἔχει τὴν
[2, 12]   ὦτα. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν  τετραπόδων   τὰ ᾠοτόκα καὶ φολιδωτά·
[2, 13]   τοῖς σκληροδέρμοις, ὥσπερ ἔνια τῶν  τετραπόδων   τὰ ὦτα, ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ
[2, 13]   βαρεῖς καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν  τετραπόδων   τῇ κάτω βλεφαρίδι μύουσιν· σκαρδαμύττουσι
[2, 16]   (ἄλλ´ ἔναιμα καὶ ᾠοτόκα τῶν  τετραπόδων,   τοὺς μὲν πόρους ἔχουσι τῶν
[2, 13]   ζῳοτόκα καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν  τετραπόδων   φυλακὴν ἔχουσι τῆς ὄψεως, τὰ
[2, 16]   μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις τοῖς  τετράποσι   καὶ ζῳοτόκοις οὐ πόρρω τρόπον
[2, 14]   τοῖς ἔχουσιν· τοῖς μὲν οὖν  τετράποσι   τὰ πρανῆ δεῖται μᾶλλον τῆς
[2, 9]   τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἐν τοῖς  τετράποσιν   ὑπάρχει ζῴοις τῶν ζῳοτόκων, διὰ
[2, 12]   ἀκοῆς, διὰ τὸ πεπηρωμένον εἶναι  τετράπουν.   ~Καὶ οἱ μὲν ἄνθρωποι καὶ
[2, 8]   καλούμενον σηπίον, ἐν δὲ ταῖς  τευθίσι   τὸ καλούμενον ξίφος. Τὰ δ´
[2, 3]   αὑτὰ ὑγρά, γῆ δὲ καὶ  τέφρα   καὶ τὰ τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ
[2, 2]   πάντα σχεδόν, οἷον κονία καὶ  τέφρα,   καὶ τὰ ὑποστήματα τῶν ζῴων,
[2, 17]   ἄνω ἀκίνητος. Πρὸς μὲν οὖν  τῇ   ἄνω οὐκ ἔχουσι τὴν γλῶτταν,
[2, 3]   περίττωμα οὐ γίνεται τοῖς φυτοῖς·  τῇ   γὰρ γῇ καὶ τῇ ἐν
[2, 1]   τῆς οὐσίας· τὰ γὰρ ὕστερα  τῇ   γενέσει πρότερα τὴν φύσιν ἐστί,
[2, 1]   φύσιν ἐστί, καὶ πρῶτον τὸ  τῇ   γενέσει τελευταῖον· οὐ γὰρ οἰκία
[2, 1]   ἕνεκεν. Ὕστερα γὰρ ἐκείνων ταῦτα  τῇ   γενέσει, τούτων δὲ τὰ ἀνομοιομερῆ·
[2, 16]   χρῆσθαι τῷ ὑγρῷ ὥσπερ καὶ  τῇ   γῇ. Οἷον οὖν τοῖς κολυμβηταῖς
[2, 17]   δ´ οἱ μικρότεροι. Καὶ χρῶνται  τῇ   γλώττῃ καὶ πρὸς ἑρμηνείαν ἀλλήλοις
[2, 1]   καὶ διότι τῇ μὲν ὁμοιομερῆ  τῇ   δ´ ἀνομοιομερῆ. ~Τῶν δ´ ὁμοιομερῶν
[2, 9]   τὴν συνέχειάν ἐστι, πολυμερὴς δὲ  τῇ   διαιρέσει τῶν σπονδύλων. Ἐκ δὲ
[2, 3]   φυτοῖς· τῇ γὰρ γῇ καὶ  τῇ   ἐν αὐτῇ θερμότητι χρῆται ὥσπερ
[2, 16]   πορίζονται, ἵνα πολὺν χρόνον ἐν  τῇ   θαλάττῃ μένοντες ἕλκωσιν ἔξωθεν τοῦ
[2, 7]   τὸν ἐγκέφαλον. Πρὸς δὲ τὸ  τῇ   θερμότητι μὴ βλάπτειν, ἀντὶ μὲν
[2, 7]   καὶ θανάτους· τὸ γὰρ ἐν  τῇ   καρδίᾳ θερμὸν καὶ ἀρχὴ
[2, 7]   ἐγκέφαλος εὔκρατον ποιεῖ τὴν ἐν  τῇ   καρδίᾳ θερμότητα καὶ ζέσιν· ἵνα
[2, 3]   ἀγγείῳ τυγχάνει κείμενον ἔν τε  τῇ   καρδίᾳ καὶ ταῖς φλεψίν. Ὃν
[2, 4]   τὰ τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν  τῇ   καρδίᾳ κρᾶσιν· τὸ γὰρ ὕδωρ
[2, 13]   ἐστιν. Τῶν δ´ ὀρνίθων ὅσοι  τῇ   κάτω βλεφαρίδι μύουσι, καὶ τὰ
[2, 13]   καὶ τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων  τῇ   κάτω βλεφαρίδι μύουσιν· σκαρδαμύττουσι δ´
[2, 17]   τῆς τροφῆς εἴσοδον, πρὸς δὲ  τῇ   κάτω, ὅτι ὥσπερ μετακειμένη
[2, 17]   Ἔστι μὲν γὰρ γλῶττα  τῇ   κάτω συμφυής, οἱ δ´ ἔχουσιν
[2, 10]   δὲ καὶ ὄψις μάλιστ´ ἐν  τῇ   κεφαλῇ διὰ τὴν τῶν αἰσθητηρίων
[2, 10]   αἰτίαν ἔνιαι τῶν αἰσθήσεων ἐν  τῇ   κεφαλῇ τοῖς ζῴοις εἰσί, τοῦτο
[2, 10]   διὰ ταύτας τὰς αἰτίας ἐν  τῇ   κεφαλῇ τούτων τὰ αἰσθητήριά ἐστιν.
[2, 10]   δ´ οὐδὲν ἔχουσι φανερὸν ἐν  τῇ   κεφαλῇ τούτων τῶν αἰσθητῶν.
[2, 3]   γὰρ τοῦ στόματος ἐργασία παραδίδωσι  τῇ   κοιλίᾳ, παρὰ δὲ ταύτης ἕτερον
[2, 8]   ὥσπερ ἂν εἴ τις προσλάβοι  τῇ   κόρῃ τὸ διαφανὲς πᾶν. Ἐπὶ
[2, 1]   σπλάγχνα ἐστίν, εἴρηται, καὶ διότι  τῇ   μὲν ὁμοιομερῆ τῇ δ´ ἀνομοιομερῆ.
[2, 9]   γονῆς καὶ γάλακτος ἀπελίπομεν ἐν  τῇ   περὶ τῶν ὑγρῶν καὶ ὁμοιομερῶν
[2, 9]   ἔχοντα τὴν ἀρχὴν τὴν θατέρου  τῇ   τελευτῇ θατέρου, συνδέδεται νεύροις. Καὶ
[2, 8]   τὸ γεῶδές ἐστιν· πρὸς γὰρ  τῇ   φυλακῇ τῆς συνεχείας, τῷ ἔχειν
[2, 10]   τὸν τρόπον τοῦτον τὰ αἰσθητήρια  τῇ   φύσει καλῶς, τὰ μὲν τῆς
[2, 2]   ἕως ἂν ἐν  τῇ   φύσει, οἷον αἷμα, ἰχώρ, πιμελή,
[2, 8]   οὐδὲν προὔργου τοῦτ´ ἦν ποιῆσαι  τῇ   φύσει, τὸ δ´ ἁπτικὸν ἐξ
[2, 3]   καὶ ὑγροῦ. Διὸ καὶ ἐν  τῇ   φύσει τῶν τοιούτων τὰ μὲν
[2, 1]   ἑτέρα γὰρ πρὸς τὸ πιέσαι  τῇ   χειρὶ χρήσιμος δύναμις καὶ πρὸς
[2, 2]   τῆς φλογός, καίει δὲ καὶ  τήκει   τὸ καυστὸν καὶ τηκτὸν
[2, 2]   τὸ θερμὸν καὶ πηγνύναι καὶ  τήκειν.   Ὅσα μὲν οὖν ὕδατος μόνον,
[2, 2]   τοῦ ἀλγεῖν αἰσθανομένοις. Ἔτι τὸ  τηκτικώτερον   τοῦ τηκτοῦ καὶ τοῦ καυστοῦ
[2, 2]   καὶ τήκει τὸ καυστὸν καὶ  τηκτὸν   φλόξ, τὸ δ´ ὕδωρ
[2, 2]   αἰσθανομένοις. Ἔτι τὸ τηκτικώτερον τοῦ  τηκτοῦ   καὶ τοῦ καυστοῦ καυστικώτερον. Ἔτι
[2, 2]   γὰρ ἡμῖν ἐναργέστατα τῶν περὶ  τὴν   αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ διὰ τὸ
[2, 4]   ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ κατὰ  τὴν   αἴσθησιν, εὐλόγως· ὕλη γάρ ἐστι
[2, 7]   συμπαθέστατόν ἐστι καὶ ταχεῖαν ποιεῖται  τὴν   αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι καὶ πάσχοντος
[2, 17]   οὐχ ὅμοιον τοῦτο πᾶσιν,  τὴν   αἴσθησιν ποιοῦνται τῆς τροφῆς, ἀλλὰ
[2, 4]   ἔχει τούτων. Εὐκινητοτέραν γὰρ ἔχουσι  τὴν   αἴσθησιν τὰ λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν
[2, 2]   αὑτό, θερμαίνει δὲ μᾶλλον πολλάκις  τὴν   αἴσθησιν τὸ κατὰ συμβεβηκός· καὶ
[2, 17]   διὰ τὸ μικρὸν χρόνον εἶναι  τὴν   αἴσθησιν τοῖς ἐνύδροις τῶν χυμῶν,
[2, 8]   σωματῶδες τῶν αἰσθητηρίων. Κατὰ δὲ  τὴν   αἴσθησιν φανερὸν πάντα τἆλλα τούτου
[2, 10]   ἐν τῷ αἵματι θερμότητος κίνησις  τὴν   αἰσθητικὴν ἐνέργειαν· διὰ ταύτας τὰς
[2, 9]   ὕστερον ἅμα τοῖς ἀνομοιομερέσι θεωρητέον  τὴν   αἰτίαν αὐτῶν, καὶ τίνος ἕνεκεν
[2, 1]   οὖν ἕνεκά τινος διὰ ταύτην  τὴν   αἰτίαν ἔχει περὶ τούτων τὸν
[2, 7]   οὐκ ἔχει χωρίς) διὰ ταύτην  τὴν   αἰτίαν πρὸς τὸν τῆς καρδίας
[2, 14]   γὰρ τοῦ στρουθοῦ τοῦ Λιβυκοῦ  τὴν   αἰτίαν ὕστερον ἐροῦμεν· τοῦτο γὰρ
[2, 8]   πρὸς τὴν ὀρθότητα αὐτῶν καὶ  τὴν   ἀκαμψίαν ὑπέγραψε ταῦτα φύσις,
[2, 6]   τοῖς ὀστοῖς, οἷον τοῖς ἐνύδροις  τὴν   ἄκανθαν, ἀναγκαῖον ἐνίοις ὑπάρχειν καὶ
[2, 10]   δ´ ὁμοίως. Ἔχει δὲ καὶ  τὴν   ἀκοὴν εὐλόγως ἔνια τῶν ζῴων
[2, 6]   καὶ πιμελώδεις εἰσίν· διὰ γὰρ  τὴν   ἀλέαν τὴν γινομένην ὑπὸ τοῦ
[2, 16]   οὖν χρήσιμον πρός τε  τὴν   ἀλκὴν καὶ διὰ τὴν τροφήν,
[2, 16]   εἴπομεν, διὰ τὴν τροφὴν καὶ  τὴν   ἀλκὴν τὸ ῥύγχος ὀστῶδές ἐστιν·
[2, 1]   δὲ τοῦτ´ ἔχει καὶ περὶ  τὴν   ἄλλην ὕλην. Οὐ μόνον δὲ
[2, 7]   πολύπους· ὀλιγόθερμα γὰρ πάντα διὰ  τὴν   ἀναιμίαν. μὲν οὖν ἐγκέφαλος
[2, 16]   ἄλλο οὐδέν. Διὰ μὲν οὖν  τὴν   ἀναπνοὴν ἔχει μυκτῆρα, καθάπερ καὶ
[2, 16]   οὖν τοῖς κολυμβηταῖς ἔνιοι πρὸς  τὴν   ἀναπνοὴν ὄργανα πορίζονται, ἵνα πολὺν
[2, 9]   ἀνόστεα πᾶσιν, ὅπως μὴ κωλύῃ  τὴν   ἀνοίδησιν τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς
[2, 17]   οἱ δ´ ἔχουσιν ὥσπερ ἀνάπαλιν  τὴν   ἄνω κάτω· τοῖς γὰρ ἄλλοις
[2, 15]   τοῦ μήκους. Ὥστ´ ἀναγκαῖον διὰ  τὴν   ἀπιοῦσαν ἰκμάδα σωματικὴν οὖσαν, ἂν
[2, 9]   ὅπως μὴ κωλύῃ τὴν ἀνοίδησιν  τὴν   ἀπὸ τῆς τροφῆς γινομένην τοῖς
[2, 7]   ἔχουσι τὸ ἀνάλογον. Καταψῦχον γὰρ  τὴν   ἀπὸ τῆς τροφῆς τοῦ αἵματος
[2, 16]   ὥσπερ εἴπομεν, καταχρῆται καὶ πρὸς  τὴν   ἀπὸ τῶν ποδῶν γινομένην ἂν
[2, 7]   σώμασιν ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐστι  τὴν   ἀρχήν, ὅσοις ἂν τὰ
[2, 9]   κεχωρισμένη καὶ μὴ συνεχὴς πρὸς  τὴν   ἀρχήν, οὐκ ἂν ἔσωζε τὸ
[2, 9]   Ἔνια δ´ αὐτῶν ὁμοίαν ἔχοντα  τὴν   ἀρχὴν τὴν θατέρου τῇ τελευτῇ
[2, 13]   πρὸς τὸ φῶς καὶ δεχόμενα  τὴν   αὐγήν. Οἱ δ´ ἰχθύες ὑγρόφθαλμοι
[2, 7]   τοῦ θερμοῦ φύσις ἐνισχύουσα ποιεῖ  τὴν   αὔξησιν ἀπὸ τοῦ μέσου κατὰ
[2, 3]   λαμβάνει ἐξ αὐτοῦ τὰ μόρια  τὴν   αὔξησιν, ἔτι δὲ περὶ τροφῆς
[2, 2]   (πάντα γὰρ ἐξ ὑγροῦ λαμβάνει  τὴν   αὔξησιν) τὰ δὲ περιττώματα συμβέβηκεν
[2, 5]   δὴ τὰ πίονά ἐστι διὰ  τὴν   αὐτὴν αἰτίαν· γὰρ ἔδει
[2, 7]   ἄρρεν πλείους τῶν θηλειῶν, διὰ  τὴν   αὐτὴν αἰτίαν, ὅπως τόπος
[2, 2]   νοερώτερον τὸ λεπτότερον καὶ ψυχρότερον.  Τὴν   αὐτὴν δ´ ἔχει διαφορὰν καὶ
[2, 2]   αἷμα τὸ τούτῳ  τὴν   αὐτὴν ἔχον φύσιν, καὶ τίς
[2, 9]   ἀνήλωκεν φύσις· ἅμα δὲ  τὴν   αὐτὴν ὑπεροχὴν εἰς πολλοὺς τόπους
[2, 7]   αὔξησιν ἀπὸ τοῦ μέσου κατὰ  τὴν   αὑτῆς φοράν. Πρὸς οὖν πολλὴν
[2, 1]   ἁπλοῖς μέρεσιν εὐλόγως μάλιστα συμβαίνει  τὴν   ἁφὴν ἐν ὁμοιομερεῖ μὲν ἥκιστα
[2, 9]   τὸ μόριον. Σύνεγγυς δὲ κατὰ  τὴν   ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς καὶ
[2, 2]   τὸν τρόπον τοδί, τῷ μᾶλλον  τὴν   ἁφὴν θερμαίνειν, τοδὶ δὲ τῷ
[2, 2]   Ἔτι τὸ αἷμα κατὰ μὲν  τὴν   ἁφὴν θερμότερον ὕδατος καὶ ἐλαίου,
[2, 2]   τοῦ ζέοντος, θερμαίνει δὲ κατὰ  τὴν   ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον, τὸ
[2, 2]   πᾶν. Ἔτι θερμότερον μὲν κατὰ  τὴν   ἁφὴν τὸ ζέον ὕδωρ, ψύχεται
[2, 16]   καὶ διὰ τὴν βραδυτῆτα καὶ  τὴν   ἀφυΐαν τῆς κάμψεως οὐ χρήσιμον
[2, 14]   τοῖς τιμιωτέροις ὑπέγραψεν φύσις  τὴν   βοήθειαν· ἀεὶ γὰρ ἐκ τῶν
[2, 16]   ἐρείσματός εἰσι χάριν, καὶ διὰ  τὴν   βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀφυΐαν τῆς
[2, 16]   ἐν τῷ ὑγρῷ διατριβὴν καὶ  τὴν   βραδυτῆτα τῆς ἐκεῖθεν μεταβολῆς δυνάμενον
[2, 7]   τοῦ μετρίου καὶ τοῦ μέσου  (τὴν   γὰρ οὐσίαν ἔχει τοῦτο καὶ
[2, 16]   χρῆται καθάπερ ἂν εἰ χειρί.  Τὴν   γὰρ φύσιν ἑλῶδες ἅμα τὸ
[2, 1]   τινος καὶ εἴς τι ποιεῖται  τὴν   γένεσιν, καὶ ἀπ´ ἀρχῆς ἐπ´
[2, 1]   τὴν ὕλην (ἀναγκαῖον εἶναι καὶ  τὴν   γένεσιν, τῷ λόγῳ δὲ τὴν
[2, 7]   ψύξιν καὶ ῥεῖ κάτω πρὸς  τὴν   γῆν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[2, 6]   εἰσίν· διὰ γὰρ τὴν ἀλέαν  τὴν   γινομένην ὑπὸ τοῦ περιέχεσθαι τοῖς
[2, 17]   φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ πολλὰ  τὴν   γλῶτταν ἔχει καὶ προσδεδεμένην καὶ
[2, 17]   τε καὶ μαλακωτάτην ἔχει μάλιστα  τὴν   γλῶτταν καὶ πλατεῖαν, ὅπως πρὸς
[2, 17]   οὖν τῇ ἄνω οὐκ ἔχουσι  τὴν   γλῶτταν, ὅτι ἐναντίως ἂν ἔχοι
[2, 16]   λόγῳ καὶ ταῦτα. Ὥσπερ γὰρ  τὴν   γλῶτταν οὐχ ὁμοίαν τοῖς ἄλλοις
[2, 17]   οὐκ ἀπολελυμένην ἔχουσι καὶ παχεῖαν  τὴν   γλῶτταν. Τῶν δ´ ὀρνίθων ἔνιοι
[2, 5]   ἔδει ἐκ τοῦ αἵματος εἰς  τὴν   γονὴν ἰέναι καὶ τὸ σπέρμα,
[2, 10]   ἔμπροσθεν εἶναι ἐφ´ αἰσθάνεται,  τὴν   δ´ αἴσθησιν ἀπὸ τῆς καρδίας,
[2, 10]   αἰσθάνεσθαι μὲν γὰρ τῷ ἐγκεφάλῳ,  τὴν   δ´ αἴσθησιν οὐ προσίεσθαι τὰ
[2, 14]   οἷον ἐπὶ τῶν ἄρκτων συμβέβηκεν.  Τὴν   δὲ κεφαλὴν ἄνθρωπός ἐστι τῶν
[2, 8]   ἔχει δὲ τάσιν ὥσπερ νεῦρον·  τὴν   δὲ σχίσιν ἔχει τῆς σαρκὸς
[2, 1]   ἔχειν ἐν αὑτῇ τὴν δύναμιν  τὴν   δημιουγοῦσαν τὸ αἷμα πρώτην, εὔλογον,
[2, 16]   τὸ αἰσθητικώτατον εἶναι τῶν ζῴων  τὴν   διὰ τῆς ἁφῆς αἴσθησιν. ~Ὑπὸ
[2, 4]   ἔνιά γε καὶ γλαφυρωτέραν ἔχειν  τὴν   διάνοιαν τῶν τοιούτων, οὐ διὰ
[2, 17]   οὕτω βραχεῖαν ἔχουσιν αὐτῆς καὶ  τὴν   διάρθρωσιν. Ταχεῖα δ´ δίοδος
[2, 17]   μέν, οὐ σαφῆ δ´ ἔχουσι  τὴν   διάρθρωσιν τῆς γλώττης. Ἐπεὶ δὲ
[2, 2]   πρὸς τὰ κάτω ταύτην ἔχει  τὴν   διαφοράν, καὶ πρὸς τὸ θῆλυ
[2, 2]   καὶ τῶν ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον ἔχειν  τὴν   διαφοράν, τὰ μὲν πρὸς τὸ
[2, 16]   τό τε γὰρ μέγεθος καὶ  τὴν   δύναμιν ἔχει περιττή. Μυκτὴρ γάρ
[2, 1]   εἶναι καὶ ἔχειν ἐν αὑτῇ  τὴν   δύναμιν τὴν δημιουγοῦσαν τὸ αἷμα
[2, 17]   ταύτῃ. Οἱ δ´ ἰχθύες διὰ  τὴν   εἰρημένην αἰτίαν ἔχουσι μέν, οὐ
[2, 16]   τούτων τῶν μορίων ἑκάτερον πρὸς  τὴν   εἰρημένην χρῆσιν εὐεργὰ καὶ τοιαύτην
[2, 1]   πρώτην μὲν ἄν τις θείη  τὴν   ἐκ τῶν καλουμένων ὑπό τινων
[2, 1]   λόγῳ δὲ τὴν οὐσίαν καὶ  τὴν   ἑκάστου μορφήν. Δῆλον δ´ ἂν
[2, 7]   γὰρ φύσις μηχανᾶται πρὸς  τὴν   ἑκάστου ὑπερβολὴν βοήθειαν τὴν τοῦ
[2, 14]   πλεῖστον, ἐνταῦθ´ ἀναγκαῖον πλείστην εἶναι  τὴν   ἔκφυσιν) ἕνεκεν δὲ βοηθείας, ὅπως
[2, 7]   τὸν τῆς καρδίας τόπον καὶ  τὴν   ἐν αὐτῇ θερμότητα μεμηχάνηται τὸν
[2, 9]   ἐξ ἀνάγκης καὶ τοῖς θήλεσι  τὴν   ἐν αὐτοῖς τῶν ἐμβρύων αὔξησιν.
[2, 7]   μὲν οὖν ἐγκέφαλος εὔκρατον ποιεῖ  τὴν   ἐν τῇ καρδίᾳ θερμότητα καὶ
[2, 4]   τῷ πάθει τὰ τοιαύτην ἔχοντα  τὴν   ἐν τῇ καρδίᾳ κρᾶσιν· τὸ
[2, 4]   ὑγρόν ἐστι διὰ τὴν θερμότητα  τὴν   ἐν τοῖς ζῴοις. Πολλῶν δ´
[2, 16]   ἐχόντων πλεύμονα ζῴων, διὰ δὲ  τὴν   ἐν τῷ ὑγρῷ διατριβὴν καὶ
[2, 13]   χρῆσις ταχεῖαν καὶ δερματικὴν ἔχει  τὴν   ἐργασίαν· ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης τῆς
[2, 3]   τροφῆς ῥᾴω ποιεῖ τῷ θερμῷ  τὴν   ἐργασίαν· δὲ τῆς ἄνω
[2, 2]   τὴν οὐσίαν τὰ δ´ εἰς  τὴν   ἐργασίαν) τὰ δὲ τροφὴ τούτοις
[2, 17]   λιχνείαν τῆς φύσεως· διπλῆν γὰρ  τὴν   ἡδονὴν κτᾶται τῶν χυμῶν, ὥσπερ
[2, 9]   αὐτῶν ὁμοίαν ἔχοντα τὴν ἀρχὴν  τὴν   θατέρου τῇ τελευτῇ θατέρου, συνδέδεται
[2, 7]   τοῦ ἐναντίου παρεδρίαν, ἵνα ἀνισάζῃ  τὴν   θατέρου ὑπερβολὴν θάτερον. Ὅτι μὲν
[2, 2]   καὶ ἕτεροί τινες, ὡς διὰ  τὴν   θερμότητα καὶ πολυαιμούσαις γινομένων τῶν
[2, 2]   θερμῶν τὰ μὲν ἀλλοτρίαν ἔχει  τὴν   θερμότητα (τὰ δ´ οἰκείαν, διαφέρει
[2, 4]   τοῖς σώμασιν ὑγρόν ἐστι διὰ  τὴν   θερμότητα τὴν ἐν τοῖς ζῴοις.
[2, 1]   φύσις πάντων αὐτῶν διὰ τὸ  τὴν   θέσιν ἔχειν ἐπὶ πόροις φλεβικοῖς
[2, 7]   ψυχρότης φανερὰ μὲν καὶ κατὰ  τὴν   θίξιν, ἔτι δ´ ἀναιμότατον τῶν
[2, 16]   τῷ μήκει πρὸς τὸ λαβεῖν  τὴν   θύραθεν τροφήν, καθάπερ φασὶ τὰ
[2, 10]   ζῆν αἴσθησιν ἔχοντα πολυμορφοτέραν ἔχει  τὴν   ἰδέαν, καὶ τούτων ἕτερα πρὸ
[2, 10]   ταῦτα τὰ αἰσθητήρια ζῴοις πρὸς  τὴν   ἰδίαν φύσιν ἑκάστῳ. ~Τὰ μὲν
[2, 9]   ἅπερ καὶ τοῖς ζῳοτόκοις, πρὸς  τὴν   ἰσχὺν ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν στερεωμάτων.
[2, 8]   ἔχον χρησιμώτατον ἂν εἴη πρὸς  τὴν   ἰσχύν. Ὑπάρχει δ´ ἐν αὐτοῖς
[2, 8]   τὸ μικρὸν ἔχειν τὸ κύτος  τὴν   καλουμένην κεφαλήν, θάτερα δ´ εὐμήκη.
[2, 9]   ὡς δυσὶ καὶ διῃρημένοις πρὸς  τὴν   κάμψιν. Ὁμοίως δὲ καὶ φλὲψ
[2, 14]   τιμιώτερα μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ  τὴν   κάμψιν· τοῖς δ´ ἀνθρώποις ἐπεὶ
[2, 10]   μὲν δύο φανερῶς ἠρτημέναι πρὸς  τὴν   καρδίαν εἰσίν, τε τῶν
[2, 7]   θηλειῶν· καὶ γὰρ τὸν περὶ  τὴν   καρδίαν καὶ τὸν πλεύμονα τόπον
[2, 9]   στῆθος σωτηρίας (χάριν τῶν περὶ  τὴν   καρδίαν σπλάγχνων· τὰ δὲ περὶ
[2, 10]   τῶν αἰσθήσεών ἐστιν περὶ  τὴν   καρδίαν τόπος, διώρισται πρότερον ἐν
[2, 17]   ἀναπηρίαν καὶ τὸ τὴν σιαγόνα  τὴν   κάτω ἀκίνητον ἔχειν. Ἔστι μὲν
[2, 14]   τετραπόδων οὐθὲν οὔτε βλεφαρίδα ἔχει  τὴν   κάτωθεν, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦτο τὸ
[2, 14]   (τούτοις ἐνδεῶς ἔχει τὰ περὶ  τὴν   κέρκον, οἷον ἐπὶ τῶν ἄρκτων
[2, 10]   ἄνθρωπος. Τὸ μὲν οὖν ἔχειν  τὴν   κεφαλὴν ἄσαρκον ἐκ τῶν περὶ
[2, 10]   ἂν τοιοῦτον, εἰ σεσαρκωμένην εἶχε  τὴν   κεφαλήν. Ἧι καὶ δῆλον ὅτι
[2, 7]   ῥαφὰς δὲ πλείστας ἔχει περὶ  τὴν   κεφαλήν, (καὶ τὸ ἄρρεν πλείους
[2, 7]   βαρύνει τε τὸν τόπον (διὸ  τὴν   κεφαλὴν καρηβαροῦσιν οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ
[2, 7]   πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ περὶ  τὴν   κεφαλὴν ὀστοῦν, καλοῦσι βρέγμα
[2, 13]   σκληρότητα τοῦ δέρματος τοῦ περὶ  τὴν   κεφαλὴν οὕτω μύουσιν. Οἱ μὲν
[2, 13]   δέρματος. Τὸ μὲν οὖν περὶ  τὴν   κεφαλὴν σκληρόν ἐστιν αὐτοῖς, διόπερ
[2, 10]   ἐν τῷ τόπῳ τῷ περὶ  τὴν   κεφαλήν· τὸ γὰρ κενὸν καλούμενον
[2, 9]   τε γὰρ ἀναγκαῖον αὐτῶν εἶναι  τὴν   κίνησιν, ὥστε δεῖ καὶ τὴν
[2, 9]   καρδίαν σπλάγχνων· τὰ δὲ περὶ  τὴν   κοιλίαν ἀνόστεα πᾶσιν, ὅπως μὴ
[2, 17]   Ταχεῖα δ´ δίοδος εἰς  τὴν   κοιλίαν διὰ τὸ μὴ οἷόν
[2, 3]   τοῦτο τὸ μόριον, ἕως εἰς  τὴν   κοιλίαν, οὕτως καὶ ἄλλας ἀρχὰς
[2, 13]   λεπτὸν τὸ δέρμα τὸ περὶ  τὴν   κόρην ἐστί, τῆς δὲ σωτηρίας
[2, 4]   ψυχρότητα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ διὰ  τὴν   λεπτότητα μᾶλλον καὶ διὰ τὸ
[2, 17]   ἄκρον λεπτὸν καὶ τριχῶδες διὰ  τὴν   λιχνείαν τῆς φύσεως· διπλῆν γὰρ
[2, 16]   εἴπομεν ποιεῖν αὐτὴν ἐπὶ πολλῶν,  τὴν   μὲν (γλῶτταν τῶν τε χυμῶν
[2, 6]   ἔχειν ὅλως μυελόν. Ἐπεὶ δὲ  τὴν   μὲν τῶν ὀστῶν ἀνάγκη φύσιν
[2, 1]   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστε  τὴν   μὲν τῶν στοιχείων ὕλην ἀναγκαῖον
[2, 16]   ἔναιμον, καὶ μὴ ταχεῖαν ποιεῖσθαι  τὴν   μεταβολὴν ἐκ τοῦ ὑγροῦ πρὸς
[2, 7]   ἀορτῆς, τελευτῶσιν αἱ φλέβες εἰς  τὴν   μήνιγγα τὴν περὶ τὸν ἐγκέφαλον.
[2, 16]   τὸ ῥύγχος, στενὸν δὲ διὰ  τὴν   μικρότητα τῆς κεφαλῆς. Ἐν δὲ
[2, 14]   ἐν τοῖς οἰκείοις καιροῖς ἀποδοτέον  τὴν   μνείαν. ~Αἱ δ´ ὀφρύες καὶ
[2, 1]   αὐτήν. Διότι μὲν οὖν αἱματικὰ  τὴν   μορφὴν τὰ σπλάγχνα ἐστίν, εἴρηται,
[2, 8]   θάτερα δ´ εὐμήκη. Διὸ πρὸς  τὴν   ὀρθότητα αὐτῶν καὶ τὴν ἀκαμψίαν
[2, 9]   γὰρ τὸ μῆκος καὶ  τὴν   ὀρθότητα συνέχουσα τῶν ζῴων
[2, 14]   ἀνθρώποις ἐπεὶ ἐξ ἴσου διὰ  τὴν   ὀρθότητα τὰ πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις,
[2, 7]   φύσιν ἐστί, τῶν δ´ ἄλλων  τὴν   ὀρθότητα τῆς κεφαλῆς· περὶ ὧν
[2, 2]   δὲ πρὸς τὰ ἔργα καὶ  τὴν   οὐσίαν ἑκάστῳ τῶν ζῴων, οἷον
[2, 1]   τὴν γένεσιν, τῷ λόγῳ δὲ  τὴν   οὐσίαν καὶ τὴν ἑκάστου μορφήν.
[2, 2]   τοιούτων συμβαλλομένων τὰ μὲν εἰς  τὴν   οὐσίαν τὰ δ´ εἰς τὴν
[2, 2]   τὰ δ´ ἔχει πρὸς τὸ  τὴν   ὄψιν ἀκριβεστέραν εἶναι. Ὅτι δ´
[2, 13]   αὐτοῖς ἀναγκαῖον ἔχειν καὶ ἀκριβῆ  τὴν   ὄψιν ἐπιγείοις οὖσιν. Τοῖς δ´
[2, 13]   δὲ πολλὰ τὰ προσκρούσματα πρὸς  τὴν   ὄψιν ὥσπερ ἀήρ, διὰ
[2, 13]   φύσις ποιεῖ μάτην) πρὸς δὲ  τὴν   παχύτητα τοῦ ὕδατος ὑγρόφθαλμοί εἰσιν.
[2, 7]   αἱ φλέβες εἰς τὴν μήνιγγα  τὴν   περὶ τὸν ἐγκέφαλον. Πρὸς δὲ
[2, 9]   τὸ στερεὸν διὰ τὴν σάρκα  τὴν   περικειμένην, οἷον συμβέβηκε περί τε
[2, 3]   ἤδη μετὰ θερμότητος φυσικῆς ποιεῖται  τὴν   πέψιν. Ὥσπερ δὲ καὶ τὸ
[2, 5]   καὶ τὸ σπέρμα, τοῦτ´ εἰς  τὴν   πιμελὴν ἀναλίσκεται καὶ τὸ στέαρ·
[2, 5]   πίονα· ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς  τὴν   πιότητα ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος, τὰ
[2, 16]   ἄν ποτε ποιῶνται δι´ ὑγροῦ  τὴν   πορείαν· καθάπερ γὰρ εἴπομεν, μυκτήρ
[2, 13]   αὐτῶν, οὗτοι δ´ ἔχουσιν ἀρχὴν  τὴν   πρὸς τὸν μυκτῆρα πρόσφυσιν· καὶ
[2, 8]   τῷ ἔχειν αἴσθησιν, πρῶτον δὲ  τὴν   πρώτην· αὕτη δ´ ἐστὶν ἁφή,
[2, 9]   καὶ μυξῶδες τὸ στερεὸν διὰ  τὴν   σάρκα τὴν περικειμένην, οἷον συμβέβηκε
[2, 17]   μορίου τούτου ἀναπηρίαν καὶ τὸ  τὴν   σιαγόνα τὴν κάτω ἀκίνητον ἔχειν.
[2, 9]   περὶ γενέσεως λόγοις ἁρμόττουσαν ἔχει  τὴν   σκέψιν· τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν
[2, 13]   προσπεφυκότος. Ἐπεὶ δ´ ἀναγκαῖον διὰ  τὴν   σκληρότητα ἀμβλύτερον βλέπειν, κινουμένους ἐποίησεν
[2, 13]   τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, διὰ  τὴν   σκληρότητα τοῦ δέρματος τοῦ περὶ
[2, 14]   περὶ τὰς βλεφαρίδας αἰτίας, διὰ  τὴν   συγγένειαν αὐτῶν, ὥστε περὶ τῶν
[2, 9]   τὸ σῶμα, μία μὲν διὰ  τὴν   συνέχειάν ἐστι, πολυμερὴς δὲ τῇ
[2, 1]   πέρας, ἐπὶ τοῦ τρίτου λαβόντα  τὴν   σύστασιν ἀριθμοῦ, καθάπερ ἐπὶ πολλῶν
[2, 9]   διὰ τὸ γεωδεστέραν ἔχειν πάντα  τὴν   σύστασιν τὸ τῶν ἀνθρώπων
[2, 9]   καὶ κέρας ὅλον, μεμηχάνηται πρὸς  τὴν   σωτηρίαν ἑκάστοις. Ἐν τούτῳ δὲ
[2, 9]   συνώνυμα τοῖς ὅλοις τὰ μέρη,  τὴν   τάξιν ἀπέλαβεν ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι
[2, 16]   χειρὶ χρώμενος, πρὸς τὸ στόμα,  τήν   τε ξηρὰν καὶ (τὴν ὑγράν,
[2, 2]   περιττώματα συμβέβηκεν εἶναι τούτων, οἷον  τήν   τε τῆς ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν
[2, 7]   τρύπανον τὸν τέκτονα  τὴν   τεκτονικήν, ὅτι τὸ ἔργον περαίνεται
[2, 10]   ἐπὶ στάθμην θεῖσα μίαν ἐπὶ  τὴν   τῆς ἀναπνοῆς κίνησιν. Καλῶς δὲ
[2, 17]   τῶν χυμῶν, ὥσπερ διπλῆν ἔχοντα  τὴν   τῆς γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει δὲ
[2, 17]   ὅτι ἐναντίως ἂν ἔχοι πρὸς  τὴν   τῆς τροφῆς εἴσοδον, πρὸς δὲ
[2, 9]   μὲν ὑπάρχουσα πρὸς ἓν ἔργον  τὴν   τῆς τροφῆς ἐργασίαν, τοῖς δὲ
[2, 7]   οὖν τῆς τροφῆς περιττώματα περὶ  τὴν   τῆς τροφῆς σκέψιν καὶ θεωρίαν
[2, 2]   τῆς ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν καὶ  τὴν   τῆς ὑγρᾶς τοῖς ἔχουσι κύστιν.
[2, 7]   δ´ ἐν τοῖς ζῴοις πρὸς  τὴν   τῆς φύσεως ὅλης σωτηρίαν. Οἱ
[2, 17]   ᾠοτόκων καὶ ἐναίμων πρὸς μὲν  τὴν   τῆς φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ
[2, 15]   πρὸς ἄλλην χρῆσιν, καὶ διὰ  τὴν   τοιαύτην αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἐν
[2, 8]   οὖν ἔχει τῶν ζῴων ἐντὸς  τὴν   τοιαύτην βοήθειαν, ἔνια δὲ τῶν
[2, 9]   οὐ καλῶς ἂν ἐποίουν  τὴν   τοιαύτην κίνησιν. Ἔνια δ´ αὐτῶν
[2, 5]   στέαρ διαφέρουσι μὲν ἀλλήλων κατὰ  τὴν   τοῦ αἵματος διαφοράν. Ἔστι γὰρ
[2, 14]   δὲ μακρὸν βραχείαις, καὶ κατὰ  τὴν   τοῦ ἄλλου σώματος φύσιν· πανταχοῦ
[2, 13]   τὴν τῶν πτερῶν αὔξησιν εἰς  τὴν   τοῦ δέρματος παχύτητα τετραμμένην ἔχουσιν.
[2, 12]   τοὺς πόρους μόνον ἔχουσι διὰ  τὴν   τοῦ δέρματος σκληρότητα, καὶ τὸ
[2, 7]   πρὸς τὴν ἑκάστου ὑπερβολὴν βοήθειαν  τὴν   τοῦ ἐναντίου παρεδρίαν, ἵνα ἀνισάζῃ
[2, 17]   δὲ κροκοδείλοις συμβάλλεταί τι πρὸς  τὴν   τοῦ μορίου τούτου ἀναπηρίαν καὶ
[2, 1]   ἄλλων σπλάγχνων ἕκαστον, διὰ δὲ  τὴν   τοῦ σχήματος μορφὴν ἀνομοιομερές ἐστιν.
[2, 7]   (τροφῆς τὸ περίττωμα ψυχόμενον διὰ  τὴν   τοῦ τόπου τούτου δύναμιν ῥεύματα
[2, 9]   μεμιγμένον μαλακὴν ποιεῖ καὶ ζυμώδη  τὴν   τοῦ χόνδρου σύστασιν. Ἐν δὲ
[2, 13]   ὑμένι, διὰ τὸ βραδεῖαν εἶναι  τὴν   τούτου κίνησιν, δεῖν δὲ ταχεῖαν
[2, 17]   ἅμα τούτῳ καὶ γεύεσθαι καὶ  τὴν   τροφὴν ἀνασπᾶν. Δῆλον δὲ τοῦτο
[2, 10]   τῆς γῆς γὰρ λαμβάνει πεπεμμένην  τὴν   τροφήν, ἀντὶ δὲ τούτου προΐεται
[2, 16]   ἐστι καὶ πεζόν, ὥστ´ ἐπεὶ  τὴν   τροφὴν ἐξ ὑγροῦ συνέβαινεν ἔχειν,
[2, 10]   μόριά ἐστιν, τε δέχονται  τὴν   τροφὴν καὶ τὸ περίττωμα
[2, 16]   γὰρ ὄρνισι, καθάπερ εἴπομεν, διὰ  τὴν   τροφὴν καὶ τὴν ἀλκὴν τὸ
[2, 3]   Τὰ μὲν γὰρ φυτὰ λαμβάνει  τὴν   τροφὴν κατειργασμένην ἐκ τῆς γῆς
[2, 3]   ταῖς ῥίζαις, ταῦτα δεῖ τινι  τὴν   τροφὴν λαμβάνειν, ἕως τὸ τῆς
[2, 16]   τε τὴν ἀλκὴν καὶ διὰ  τὴν   τροφήν, ὀστῶδες ἔχουσι τὸ ῥύγχος,
[2, 16]   περιττή. Μυκτὴρ γάρ ἐστιν  τὴν   τροφὴν προσάγεται, καθάπερ χειρὶ χρώμενος,
[2, 3]   ὧν ἅπαν λήψεται τὸ σῶμα  τὴν   τροφήν, ὥσπερ ἐκ φάτνης, ἐκ
[2, 10]   μάλιστ´ ἐν τῇ κεφαλῇ διὰ  τὴν   τῶν αἰσθητηρίων φύσιν εἰσί, καὶ
[2, 17]   ἁφή τίς ἐστιν) καὶ πρὸς  τὴν   τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν καὶ πρὸς
[2, 10]   τὸ γνώριμον εἶναι μάλιστ´ αὐτοῦ  τὴν   τῶν ἔξωθεν μορίων μορφήν, περὶ
[2, 9]   τὴν κίνησιν, ὥστε δεῖ καὶ  τὴν   τῶν ἐρεισμάτων μὴ κραῦρον εἶναι
[2, 9]   αὑτοῖς καὶ ἐκτὸς παραπλησίαν ἔχει  τὴν   τῶν ὀστῶν δύναμιν καὶ ἰσχυράν.
[2, 13]   διὰ τὸ μὴ πτητικοὶ εἶναι  τὴν   τῶν πτερῶν αὔξησιν εἰς τὴν
[2, 7]   παρεικάζοντα μικρόν, ὁμοίως συμβαίνειν ὥσπερ  τὴν   τῶν ὑετῶν γένεσιν· ἀναθυμιωμένης γὰρ
[2, 17]   τὰς ἐργασίας χρήσιμος, πρός τε  τὴν   τῶν χυμῶν αἴσθησιν (ὁ γὰρ
[2, 17]   προσδεδεμένην καὶ σκληράν, πρὸς δὲ  τὴν   τῶν χυμῶν γεῦσιν οἵ τ´
[2, 16]   στόμα, τήν τε ξηρὰν καὶ  (τὴν   ὑγράν, καὶ τὰ δένδρα περιελίττων
[2, 4]   τὴν αἴσθησιν τὰ λεπτοτέραν ἔχοντα  τὴν   ὑγρότητα καὶ καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ
[2, 14]   δασύτατον, ἐξ ἀνάγκης μὲν διὰ  τὴν   ὑγρότητα τοῦ ἐγκεφάλου καὶ διὰ
[2, 1]   Τῷ μὲν οὖν χρόνῳ προτέραν  τὴν   ὕλην (ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὴν
[2, 5]   δ´ ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται πρὸς  τὴν   φθοράν· γὰρ φθορὰ ὀλιγαιμία
[2, 5]   διὰ τὸ μὴ εἶναι γεώδη  τὴν   φύσιν αὐτῆς. Μέτρια μὲν οὖν
[2, 7]   μορίων, δὲ μυελὸς θερμὸς  τὴν   φύσιν· δηλοῖ δ´ λιπαρότης
[2, 16]   χρῆσιν εὐεργὰ καὶ τοιαύτην ἔχοντα  τὴν   φύσιν· διὸ σάρκινα. Μαλακωτάτη δ´
[2, 13]   ὅτι βέλτιον ἀπ´ ἀρχῆς μιᾶς  τὴν   φύσιν εἶναι αὐτῶν, οὗτοι δ´
[2, 4]   λίαν ἶνας καὶ παχείας γεωδέστερα  τὴν   φύσιν ἐστὶ καὶ θυμώδη τὸ
[2, 1]   γὰρ ὕστερα τῇ γενέσει πρότερα  τὴν   φύσιν ἐστί, καὶ πρῶτον τὸ
[2, 7]   ἀφαιρεῖται, ὅσα τῶν ζῴων ὀρθὰ  τὴν   φύσιν ἐστί, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 2]   καὶ ἄλλα τοιαῦτα ζῷα φρονιμώτερα  τὴν   φύσιν ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν, καὶ
[2, 5]   ἅπαντα γὰρ ξηρὰ καὶ γεηρὰ  τὴν   φύσιν ἐστίν. Τὰ δ´ ἀμφώδοντα
[2, 10]   καὶ ψυχρός, δ´ ὕδωρ  τὴν   φύσιν ἐστίν· τοῦτο γὰρ τῶν
[2, 9]   Τὰ δὲ καλούμενα σελάχη χονδράκανθα  τὴν   φύσιν ἐστίν· ὑγροτέραν τε γὰρ
[2, 17]   τοῖς ζῴοις γλῶττα τοιαύτη  τὴν   φύσιν ἐστίν, ὥσπερ ἀντιστρόφως ἔχουσα
[2, 8]   σαρκώδη, μεταξὺ σαρκὸς καὶ νεύρου  τὴν   φύσιν ἔχει. Μαλακὸν μὲν γὰρ
[2, 7]   τοῦτο τὸ μόριον τοῖς ζῴοις,  τὴν   φύσιν ἔχον κοινὴν ὕδατος καὶ
[2, 8]   συνεχείας, τῷ ἔχειν ὀλίγον αὐτῶν  τὴν   φύσιν θερμὸν ἀναίμων ὄντων, οἷον
[2, 17]   ἐκτός, οἷον κέντρον, σομφὸν δὲ  τὴν   φύσιν καὶ κοῖλον, ὥσθ´ ἅμα
[2, 9]   ταῦτα γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει  τὴν   φύσιν· ὅπλου γὰρ αὕτη δύναμις.
[2, 8]   σωτηρίας ἕνεκεν μεμηχάνηται μαλακοῦ, σκληρὰ  τὴν   φύσιν οὖσα, ἐν τοῖς ἔχουσιν
[2, 2]   τοῦ θερμαινομένου βραδέως θερμότερον εἶναι  τὴν   φύσιν φαμέν, ὡς τὸ μὲν
[2, 7]   Ἔτι δὲ πᾶν τοὐναντίον αὐτῷ  τὴν   φύσιν ὡς εἰπεῖν· μὲν
[2, 9]   οὕτω γὰρ ἔχει ταῦτα σκληρὰν  τὴν   φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι τυπτομένων καθάπερ
[2, 7]   συνίσταται πάλιν εἰς ὕδωρ διὰ  τὴν   ψύξιν καὶ ῥεῖ κάτω πρὸς
[2, 7]   τῆς δυνάμεως. Ὅμοιον οὖν τὸ  τὴν   ψυχὴν εἶναι φάναι πῦρ, καὶ
[2, 4]   τῶν ἀναίμων ἔνια συνετωτέραν ἔχει  τὴν   ψυχὴν ἐνίων ἐναίμων, καθάπερ εἴρηται
[2, 7]   Οἱ μὲν γὰρ τοῦ ζῴου  τὴν   ψυχὴν τιθέασι πῦρ τοιαύτην
[2, 4]   διάνοιαν τῶν τοιούτων, οὐ διὰ  τὴν   ψυχρότητα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ διὰ
[2, 2]   φασιν εἶναι, λέγοντες ὡς ἐπανισοῖ  τὴν   ψυχρότητα τοῦ τόπου τῆς
[2, 6]   μυελός, ἐκ τούτων φανερόν, ὅτι  τῆς   αἱματικῆς τροφῆς τῆς εἰς ὀστᾶ
[2, 1]   τὸ δὲ πῦρ. Οὔσης δὲ  τῆς   αἰσθήσεως ἐν τοῖς ἁπλοῖς μέρεσιν
[2, 2]   καὶ τοῖς ξηροῖς πολλοὶ τρόποι  τῆς   αἰτίας εἰσίν. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 3]   Ὥσπερ δὲ καὶ τὸ στόμα  τῆς   ἀκατεργάστου τροφῆς πόρος ἐστί, καὶ
[2, 10]   ἀέρος πλῆρές ἐστι, τὸ δὲ  τῆς   ἀκοῆς αἰσθητήριον ἀέρος εἶναί φαμεν.
[2, 10]   τῇ φύσει καλῶς, τὰ μὲν  τῆς   ἀκοῆς ἐπὶ μέσης τῆς περιφερείας
[2, 10]   κειμένη καὶ διεσπασμένη, καθάπερ  τῆς   ἀκοῆς, οὐκ ἂν ἐποίει τὸ
[2, 14]   ὑπερβολὰς τοῦ τε ψύχους καὶ  τῆς   ἀλέας. Πλεῖστος δ´ ὢν καὶ
[2, 10]   ἐν ἐστιν· διὰ γὰρ  τῆς   ἀναπνοῆς αἴσθησις τοῖς ἔχουσι
[2, 10]   στάθμην θεῖσα μίαν ἐπὶ τὴν  τῆς   ἀναπνοῆς κίνησιν. Καλῶς δὲ καὶ
[2, 3]   θερμῷ τὴν ἐργασίαν· δὲ  τῆς   ἄνω καὶ τῆς κάτω κοιλίας
[2, 7]   ἀναθυμιωμένης γὰρ ἐκ τῆς γῆς  τῆς   ἀτμίδος καὶ φερομένης ὑπὸ τοῦ
[2, 1]   τῶν καλουμένων σπλάγχνων ἕκαστον. Ἐκ  τῆς   αὐτῆς γὰρ ὕλης συνεστᾶσιν· αἱματικὴ
[2, 16]   εἶναι τῶν ζῴων τὴν διὰ  τῆς   ἁφῆς αἴσθησιν. ~Ὑπὸ δὲ τὸν
[2, 10]   μέν, μᾶλλον δ´ ἐπὶ  τῆς   ἁφῆς· ἔστι γὰρ οἷον ἁφή
[2, 10]   δ´ ἀριστερόν. Ἐπὶ μὲν οὖν  τῆς   ἁφῆς τοῦτ´ ἄδηλον· τούτου δ´
[2, 1]   μορίων. Ἐπεὶ δ´ ἐναντίως ἐπὶ  τῆς   γενέσεως ἔχει καὶ τῆς οὐσίας·
[2, 1]   ἂν λέγῃ τις τὸν λόγον  τῆς   γενέσεως· μὲν γὰρ τῆς
[2, 17]   χυμῶν, ὥσπερ διπλῆν ἔχοντα τὴν  τῆς   γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει δὲ καὶ
[2, 10]   περιττώματος οὐκ ἔχει τόπον· ἐκ  τῆς   γῆς γὰρ λαμβάνει πεπεμμένην τὴν
[2, 7]   τόπον, ὅταν ἐν τῷ ὑπὲρ  τῆς   γῆς γένηται ἀέρι ὄντι ψυχρῷ,
[2, 3]   λαμβάνει τὴν τροφὴν κατειργασμένην ἐκ  τῆς   γῆς ταῖς ῥίζαις (διὸ καὶ
[2, 7]   ὑετῶν γένεσιν· ἀναθυμιωμένης γὰρ ἐκ  τῆς   γῆς τῆς ἀτμίδος καὶ φερομένης
[2, 17]   ὡς ἔχοντα αἴσθησιν τῆς ἡδονῆς  τῆς   γινομένης ἐκ τῆς τροφῆς·
[2, 16]   τῶν γραμμάτων· τὰ μὲν γὰρ  τῆς   γλώττης εἰσὶ προσβολαί, τὰ δὲ
[2, 17]   σαφῆ δ´ ἔχουσι τὴν διάρθρωσιν  τῆς   γλώττης. Ἐπεὶ δὲ τῆς τροφῆς
[2, 10]   μόριον, ἄλλ´ ἐντός. Ἐπὶ δὲ  τῆς   γλώττης ἧττον μέν, μᾶλλον δ´
[2, 6]   καὶ οὐχ ὥσπερ οἴονταί τινες,  τῆς   γονῆς σπερματικὴ δύναμις. Δηλοῖ δ´
[2, 1]   διὰ τῶν ἀνομοιομερῶν ὑπάρχουσιν αὐτοῖς.  Τῆς   δ´ αἰσθητικῆς δυνάμεως καὶ τῆς
[2, 16]   φωνῆς ἐκ τῶν γραμμάτων σύγκειται,  τῆς   δὲ γλώττης μὴ τοιαύτης οὔσης
[2, 13]   τὸ περὶ τὴν κόρην ἐστί,  τῆς   δὲ σωτηρίας χάριν τὰ βλέφαρα·
[2, 1]   ῥέοντος ὕδατος ἰλύς, τἆλλα σπλάγχνα  τῆς   διὰ τῶν φλεβῶν ῥύσεως τοῦ
[2, 7]   δὲ διὰ ταύτης μάλιστα γίνεται  τῆς   δυνάμεως. Ὅμοιον οὖν τὸ τὴν
[2, 6]   φανερόν, ὅτι τῆς αἱματικῆς τροφῆς  τῆς   εἰς ὀστᾶ καὶ ἄκανθαν μεριζομένης
[2, 16]   ὑγρῷ διατριβὴν καὶ τὴν βραδυτῆτα  τῆς   ἐκεῖθεν μεταβολῆς δυνάμενον ἑλίττεσθαι καὶ
[2, 17]   Ἐπεὶ δὲ τῆς τροφῆς χάριν  τῆς   ἐν τοῖς χυμοῖς ἐστιν εἰς
[2, 10]   ἀκριβεστέρας γίνεσθαι· ἐκκόπτει γὰρ  τῆς   ἐν τῷ αἵματι θερμότητος κίνησις
[2, 7]   τούτων. Ἐπεὶ δ´ ἅπαντα δεῖται  τῆς   ἐναντίας ῥοπῆς, ἵνα τυγχάνῃ τοῦ
[2, 1]   τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον ἐκ  τῆς   ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν
[2, 3]   τὴν τροφὴν λαμβάνειν, ἕως τὸ  τῆς   ἐχομένης πέψεως λάβῃ τέλος.
[2, 10]   ἀρχή ἐστιν  τῆς   ζωῆς. μὲν οὖν τῶν
[2, 14]   ἐν ταῖς μασχάλαις οὔτ´ ἐπὶ  τῆς   ἥβης, ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις. Ἀλλ´
[2, 17]   ζῷα πάντα ὡς ἔχοντα αἴσθησιν  τῆς   ἡδονῆς τῆς γινομένης ἐκ τῆς
[2, 7]   γεῶδες ἐξατμισθέντος τοῦ ὕδατος ὑπὸ  τῆς   θερμότητος, ὥσπερ τὰ τῶν χεδρόπων
[2, 1]   τῆς κινούσης τὸ ζῷον καὶ  τῆς   θρεπτικῆς ἐν ταὐτῷ μορίῳ τοῦ
[2, 10]   διὸ θεωρητέον καθ´ αὑτὰ περὶ  τῆς   ἰδέας αὐτῶν. Τὰ δὲ πρὸς
[2, 7]   φλεβός, τῆς τε μεγάλης καὶ  τῆς   καλουμένης ἀορτῆς, τελευτῶσιν αἱ φλέβες
[2, 16]   τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀφυΐαν  τῆς   κάμψεως οὐ χρήσιμον πρὸς ἄλλο
[2, 10]   αἰσθάνεται, τὴν δ´ αἴσθησιν ἀπὸ  τῆς   καρδίας, ταύτην δ´ εἶναι ἐν
[2, 7]   ταύτην τὴν αἰτίαν πρὸς τὸν  τῆς   καρδίας τόπον καὶ τὴν ἐν
[2, 3]   δὲ τῆς ἄνω καὶ  τῆς   κάτω κοιλίας ἤδη μετὰ θερμότητος
[2, 10]   ἄσαρκον, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄπισθεν  τῆς   κεφαλῆς, διὰ τὸ πᾶσι τοῖς
[2, 16]   στενὸν δὲ διὰ τὴν μικρότητα  τῆς   κεφαλῆς. Ἐν δὲ τῷ ῥύγχει
[2, 7]   τὰ ῥεύματα τοῖς σώμασιν ἐκ  τῆς   κεφαλῆς ἐστι τὴν ἀρχήν, ὅσοις
[2, 7]   τῶν δ´ ἄλλων τὴν ὀρθότητα  τῆς   κεφαλῆς· περὶ ὧν εἴρηται καθ´
[2, 15]   ἀποστέγωσιν οἷον ἀπογείσωμα τῶν ἀπὸ  τῆς   κεφαλῆς ὑγρῶν, αἱ δὲ βλεφαρίδες
[2, 16]   τὸ τοῦ αὐχένος καὶ τὸ  τῆς   κεφαλῆς, ὥσπερ καὶ τὸ στῆθος
[2, 1]   Τῆς δ´ αἰσθητικῆς δυνάμεως καὶ  τῆς   κινούσης τὸ ζῷον καὶ τῆς
[2, 3]   μεσεντερίου παράπαν, κάτωθεν ἀρξάμεναι μέχρι  τῆς   κοιλίας. Δεῖ δὲ ταῦτα θεωρεῖν
[2, 7]   τῆς κύστεως ὑπόστημα καὶ τὸ  τῆς   κοιλίας, καὶ παρὰ ταῦτα γονὴ
[2, 3]   τροφήν, ὥσπερ ἐκ φάτνης, ἐκ  τῆς   κοιλίας καὶ τῆς τῶν ἐντέρων
[2, 3]   γῆν ἐν αὑτοῖς ἔχει τὸ  τῆς   κοιλίας κύτος, ἐξ ἧς, ὥσπερ
[2, 7]   τῆς τροφῆς ἐστι, τό τε  τῆς   κύστεως ὑπόστημα καὶ τὸ τῆς
[2, 2]   εἶναι τούτων, οἷον τήν τε  τῆς   ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν καὶ τὴν
[2, 1]   τῆς οἰκοδομήσεως λόγος ἔχει τὸν  τῆς   οἰκίας, δὲ τῆς οἰκίας
[2, 1]   ἐστι καὶ λίθων, ἀλλὰ ταῦτα  τῆς   οἰκίας· ὁμοίως δὲ τοῦτ´ ἔχει
[2, 1]   τὸν τῆς οἰκίας, δὲ  τῆς   οἰκίας οὐκ ἔχει τὸν τῆς
[2, 1]   τῆς γενέσεως· μὲν γὰρ  τῆς   οἰκοδομήσεως λόγος ἔχει τὸν τῆς
[2, 1]   τῆς οἰκίας οὐκ ἔχει τὸν  τῆς   οἰκοδομήσεως. Ὁμοίως δὲ τοῦτο συμβέβηκε
[2, 16]   τρόπον τινὰ διέστηκεν ἀλλήλων τὸ  τῆς   ὀσφρήσεως αἰσθητήριον, ἀλλ´ ὅσα μὲν
[2, 10]   τῶν δὲ τριῶν μὲν  τῆς   ὀσφρήσεως μέση, ἀκοὴ δὲ καὶ
[2, 10]   κίνησις) δὲ  τῆς   ὀσφρήσεως μεταξὺ τῶν ὀμμάτων εὐλόγως.
[2, 16]   τῷ ῥύγχει τοὺς πόρους ἔχουσι  τῆς   ὀσφρήσεως, μυκτῆρας δ´ ἔχειν ἀδύνατον.
[2, 1]   ἐπὶ τῆς γενέσεως ἔχει καὶ  τῆς   οὐσίας· τὰ γὰρ ὕστερα τῇ
[2, 13]   ἀναγκαῖον· πόρρωθεν γὰρ χρῆσις  τῆς   ὄψεως. Διὸ καὶ τὰ γαμψώνυχα
[2, 13]   τοῖς πολλὴν ποιουμένοις κίνησιν  τῆς   ὄψεως ἐκ πολλοῦ χρῆσις. Τοῖς
[2, 7]   μόρια, δῆλον μὲν καὶ διὰ  τῆς   ὄψεως, ἔτι δὲ μᾶλλον τῷ
[2, 8]   τὸ πρῶτον, ὥσπερ κόρη  τῆς   ὄψεως, τὸ δι´ οὗ
[2, 13]   ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι  τῆς   ὄψεως, τὰ μὲν ζῳοτόκα βλέφαρα
[2, 1]   καὶ φυτὸν γεννᾷ φυτὸν ἐκ  τῆς   περὶ ἕκαστον ὑποκειμένης ὕλης. Τῷ
[2, 14]   μὲν τούτων παρεκβῆναι συμβέβηκεν ἐχομένοις  τῆς   περὶ τὰς βλεφαρίδας αἰτίας, διὰ
[2, 10]   μὲν τῆς ἀκοῆς ἐπὶ μέσης  τῆς   περιφερείας (ἀκούει γὰρ οὐ μόνον
[2, 1]   ἀπ´ ἀρχῆς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ  τῆς   πρώτης κινούσης καὶ ἐχούσης ἤδη
[2, 6]   συνεχῆ καὶ διέχειν διὰ πάσης  τῆς   ῥάχεως διῃρημένης κατὰ τοὺς σφονδύλους·
[2, 6]   καὶ κοίλη ἄκανθα μόνον  τῆς   ῥάχεώς ἐστιν. Διὸ ἐν ταύτῃ
[2, 8]   νεῦρον· τὴν δὲ σχίσιν ἔχει  τῆς   σαρκὸς οὐ κατ´ εὐθυωρίαν ἀλλὰ
[2, 14]   τετράποσι τὰ πρανῆ δεῖται μᾶλλον  τῆς   σκέπης, τὰ δὲ πρόσθια τιμιώτερα
[2, 7]   τὰ περὶ τὸν ἐγκέφαλον ψυχρότερα  τῆς   συμμέτρου κράσεως· ἀναθυμιωμένης γὰρ διὰ
[2, 17]   τόπος· σύγκειται γὰρ ἐκ  τῆς   συμψαύσεως τῶν βραγχίων, ὧν
[2, 8]   ἐστιν· πρὸς γὰρ τῇ φυλακῇ  τῆς   συνεχείας, τῷ ἔχειν ὀλίγον αὐτῶν
[2, 7]   θερμότητος, ἀφ´ ἑκατέρας τῆς φλεβός,  τῆς   τε μεγάλης καὶ τῆς καλουμένης
[2, 10]   Ἧι καὶ δῆλον ὅτι οὐ  τῆς   τοῦ ἐγκεφάλου αἰσθήσεως χάριν ἄσαρκος
[2, 3]   γίνεται καὶ μεταβολὴ διὰ  τῆς   τοῦ θερμοῦ δυνάμεως, καὶ τὰ
[2, 17]   πᾶσιν, τὴν αἴσθησιν ποιοῦνται  τῆς   τροφῆς, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀπολελυμένον
[2, 9]   κωλύῃ τὴν ἀνοίδησιν τὴν ἀπὸ  τῆς   τροφῆς γινομένην τοῖς ζῴοις ἐξ
[2, 13]   (ἄνωθεν γὰρ αὐτοῖς θεωρία  τῆς   τροφῆς, διὸ καὶ ἀναπέτονται ταῦτα
[2, 17]   ἐναντίως ἂν ἔχοι πρὸς τὴν  τῆς   τροφῆς εἴσοδον, πρὸς δὲ τῇ
[2, 6]   ἐνίοις ὑπάρχειν καὶ μυελόν, ἐμπεριλαμβανομένης  τῆς   τροφῆς ἐξ ἧς γίνεται τὰ
[2, 9]   ὑπάρχουσα πρὸς ἓν ἔργον τὴν  τῆς   τροφῆς ἐργασίαν, τοῖς δὲ πρός
[2, 7]   δ´ ὑστερογενῶν τά τε περιττώματα  τῆς   τροφῆς ἐστι, τό τε τῆς
[2, 17]   τῆς ἡδονῆς τῆς γινομένης ἐκ  τῆς   τροφῆς· γὰρ ἐπιθυμία τοῦ
[2, 6]   αἵματος συνεστώτων τῶν μορίων καὶ  τῆς   τροφῆς οὔσης τοῖς ἐμβρύοις αἵματος,
[2, 7]   ἕκαστα τούτων. Τὰ μὲν οὖν  τῆς   τροφῆς περιττώματα περὶ τὴν τῆς
[2, 3]   καὶ ταύτην ὥσπερ αἱ ἐργασίαι  τῆς   τροφῆς πλειόνων εἰσὶ μορίων.
[2, 3]   γὰρ εἰς μικρὰ διαίρεσις  τῆς   τροφῆς ῥᾴω ποιεῖ τῷ θερμῷ
[2, 7]   τῆς τροφῆς περιττώματα περὶ τὴν  τῆς   τροφῆς σκέψιν καὶ θεωρίαν οἰκείους
[2, 7]   γὰρ διὰ τῶν φλεβῶν ἄνω  τῆς   (τροφῆς τὸ περίττωμα ψυχόμενον διὰ
[2, 7]   ἀνάλογον. Καταψῦχον γὰρ τὴν ἀπὸ  τῆς   τροφῆς τοῦ αἵματος ἐπίρρυσιν,
[2, 17]   διάρθρωσιν τῆς γλώττης. Ἐπεὶ δὲ  τῆς   τροφῆς χάριν τῆς ἐν τοῖς
[2, 3]   φάτνης, ἐκ τῆς κοιλίας καὶ  τῆς   τῶν ἐντέρων φύσεως. Τὰ μὲν
[2, 16]   χείλη τούτου τε ἕνεκεν καὶ  τῆς   τῶν ὀδόντων φυλακῆς. μὲν
[2, 16]   ἑλίττεσθαι καὶ μακρόν· ἀφῃρημένης δὲ  τῆς   τῶν ποδῶν χρήσεως, καὶ
[2, 16]   πλείονα τοῖς αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ  τῆς   τῶν προσθίων ποδῶν χρείας. Τούτους
[2, 2]   ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν καὶ τὴν  τῆς   ὑγρᾶς τοῖς ἔχουσι κύστιν. Αὐτῶν
[2, 2]   μὲν θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ  τῆς   ὑπεροχῆς αὐτῶν διωρίσθω τὸν τρόπον
[2, 7]   τυγχάνῃ μετρίας θερμότητος, ἀφ´ ἑκατέρας  τῆς   φλεβός, τῆς τε μεγάλης καὶ
[2, 2]   γὰρ μᾶλλον τὸ ζέον ὕδωρ  τῆς   φλογός, καίει δὲ καὶ τήκει
[2, 14]   τῶν ἀνθρώπων ἐγκέφαλος πλείστης καὶ  τῆς   φυλακῆς δεῖται· τὸ γὰρ ὑγρότατον
[2, 13]   τὴν ἐργασίαν· ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης  τῆς   φυλακῆς πάντα σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον
[2, 2]   τὴν ψυχρότητα τοῦ τόπου  τῆς   φύσεως αὐτῶν θερμότης, καὶ τὰ
[2, 17]   καὶ τριχῶδες διὰ τὴν λιχνείαν  τῆς   φύσεως· διπλῆν γὰρ τὴν ἡδονὴν
[2, 15]   σωματικὴν οὖσαν, ἂν μή τι  τῆς   φύσεως ἔργον ἐμποδίσῃ πρὸς ἄλλην
[2, 7]   ἐν τοῖς ζῴοις πρὸς τὴν  τῆς   φύσεως ὅλης σωτηρίαν. Οἱ μὲν
[2, 13]   βλέπωσι τοῦτον τὸν τρόπον ὑπὸ  τῆς   φύσεως. Σκληρόδερμα γὰρ ὄντα ἀβλαβέστερα
[2, 3]   χολή, χωριζόμενα δ´ ἐκ  τῆς   φύσεως τῶν ἐχόντων τοὐναντίον πάσχει·
[2, 3]   ἔκ τε τῶν ἀνατομῶν καὶ  τῆς   φυσικῆς ἱστορίας. Ἐπεὶ δὲ πάσης
[2, 7]   ἀρχαῖς ἁρμόττει λέγειν, ἐφ´ ὅσον  τῆς   φυσικῆς φιλοσοφίας ἐστὶν εἰπεῖν περὶ
[2, 16]   μὲν γὰρ λόγος διὰ  τῆς   φωνῆς ἐκ τῶν γραμμάτων σύγκειται,
[2, 17]   καὶ ἐναίμων πρὸς μὲν τὴν  τῆς   φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ πολλὰ
[2, 17]   καὶ ζῳοτόκα τῶν τετραπόδων βραχεῖαν  τῆς   φωνῆς ἔχει διάρθρωσιν· σκληράν τε
[2, 7]   Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι τοῖς  τῆς   ψυχῆς ἔργοις ὑπηρετικώτατον τῶν σωμάτων
[2, 3]   Ἐπεὶ δὲ πάσης τροφῆς ἐστί  τι   δεκτικὸν καὶ τῶν γινομένων περιττωμάτων,
[2, 10]   αἷμα, ἀλλὰ τῶν ἐκ τούτου  τι.   Διόπερ οὐδὲν ἐν τοῖς ἐναίμοις
[2, 2]   χολή, τῷ ἐμπεπυρεῦσθαι καὶ ἐγκαταλελεῖφθαί  τι   ἐν αὐτοῖς θερμόν. Ἄλλον δὲ
[2, 2]   πλεοναχῶς; Δεῖ δὴ λαβεῖν  τί   ἔργον τοῦ θερμοτέρου, πόσα,
[2, 6]   τὰ ἔχοντα μυελόν, εἴρηται· καὶ  τί   ἐστιν μυελός, ἐκ τούτων
[2, 4]   τὸ τῶν μυρμήκων κἂν εἴ  τι   ἕτερον τοιοῦτόν ἐστιν. Δειλότερα δὲ
[2, 3]   ὡδὶ μὲν ἔστι θερμόν, οἷόν  τι   ἦν αὐτῷ τὸ αἵματι εἶναι
[2, 2]   διὰ τίνας αἰτίας. Τὸ δὲ  τί   θερμὸν καὶ ποῖον θερμότερον, ἐπειδὴ
[2, 8]   ἔοικεν οὐδὲ γεηρὸν ἀποκεκριμένον,  τι   καὶ ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλὰ τὰ
[2, 7]   ταχεῖαν ποιεῖται τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός  τι   καὶ πάσχοντος τοῦ περὶ τὸν
[2, 9]   εἰσιν. Ὀστοῦν τε γὰρ εἴ  τι   κεχωρισμένον ἦν, τό τ´ ἔργον
[2, 2]   ταῦτα (συμβαίνειν· ἕκαστος γὰρ δοκεῖ  τι   λέγειν τἀναντία λέγων. Διὸ δεῖ
[2, 6]   ἐστίν, ἵν´ ἔχῃ τάσιν. Διὰ  τί   μὲν οὖν μυελὸν ἔχει τὰ
[2, 2]   ἀντὶ τοῦ αἵματος ἔχει ἕτερόν  τι   μόριον τοιοῦτον. Ἔστι δ´ ἰσχύος
[2, 1]   πρόσωπον τῶν τοιούτων  τι   μορίων οὐδεὶς ἐγχειρεῖ λέγειν τῶν
[2, 1]   γινόμενον ἔκ τινος καὶ εἴς  τι   ποιεῖται τὴν γένεσιν, καὶ ἀπ´
[2, 17]   ἐστίν. Τοῖς δὲ κροκοδείλοις συμβάλλεταί  τι   πρὸς τὴν τοῦ μορίου τούτου
[2, 9]   ὑγρᾶς συστάσεως ὑφιστᾶσι τῶν στερεῶν  τι   σωμάτων, εἶθ´ οὕτω περιπλάττουσι, τὸν
[2, 5]   ἰχῶρος καὶ πιμελῆς καὶ στέατος,  τί   τέ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν καὶ
[2, 15]   ἰκμάδα σωματικὴν οὖσαν, ἂν μή  τι   τῆς φύσεως ἔργον ἐμποδίσῃ πρὸς
[2, 9]   τῶν ἀνάλογον τούτοις καὶ εἴ  τι   τοιοῦτόν ἐστι μέρος, ὕστερον ἅμα
[2, 8]   τῶν ὀνύχων γένος, καὶ εἴ  τι   τοιοῦτον ἕτερόν ἐστιν. μὲν
[2, 17]   καὶ τοῖς τοιούτοις, ἐντὸς ὑπάρχει  τι   τοῦ στόματος τοιοῦτον, καὶ τοῖς
[2, 2]   θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν,  τί   χρὴ περὶ τῶν ἄλλων ὑπολαβεῖν;
[2, 7]   γὰρ τοῦ ζῴου τὴν ψυχὴν  τιθέασι   πῦρ τοιαύτην τινὰ δύναμιν
[2, 3]   τῶν ἀντικειμένων ὡς ὑπάρχοντα δεῖ  τιθέναι   τούτοις. Πῶς μὲν οὖν (θερμὸν
[2, 7]   τοιαύτην τινὰ δύναμιν φορτικῶς  τιθέντες·   βέλτιον δ´ ἴσως φάναι ἐν
[2, 14]   τῆς σκέπης, τὰ δὲ πρόσθια  τιμιώτερα   μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ τὴν
[2, 14]   τὰ πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς  τιμιωτέροις   ὑπέγραψεν φύσις τὴν βοήθειαν·
[2, 17]   οἱ πλεῖστοι αὐτῶν ἔχειν διά  τιν´   αἰτίαν εὔλογον· ἀκανθώδης τε γάρ
[2, 10]   περιττωμάτων. Ἀλλ´ οὐχ εὑρίσκοντες διὰ  τίνα   αἰτίαν ἔνιαι τῶν αἰσθήσεων ἐν
[2, 17]   τῶν ἰχθύων, καὶ οὗτοι τρόπον  τινὰ   γλίσχρον ἔχουσι, καὶ σχεδὸν παραπλησίως
[2, 16]   καὶ ζῳοτόκοις οὐ πόρρω τρόπον  τινὰ   διέστηκεν ἀλλήλων τὸ τῆς ὀσφρήσεως
[2, 7]   ψυχὴν τιθέασι πῦρ τοιαύτην  τινὰ   δύναμιν φορτικῶς τιθέντες· βέλτιον δ´
[2, 1]   ἀνομοίας ἔχειν· πρὸς μὲν γάρ  τινα   μαλακότης χρήσιμος πρὸς δέ τινα
[2, 1]   ἐχούσης ἤδη τινὰ φύσιν ἐπί  τινα   μορφὴν τοιοῦτον ἄλλο τέλος·
[2, 1]   τινα μαλακότης χρήσιμος πρὸς δέ  τινα   σκληρότης, καὶ τὰ μὲν τάσιν
[2, 1]   πρώτης κινούσης καὶ ἐχούσης ἤδη  τινὰ   φύσιν ἐπί τινα μορφὴν
[2, 5]   ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν καὶ διὰ  τίνας   αἰτίας, εἴρηται. ~Ἔστι δὲ καὶ
[2, 7]   τῶν ζῴων ὑπάρχει καὶ διὰ  τίνας   αἰτίας, τὰ δὲ περὶ σπέρματος
[2, 2]   τὰ πηκτά, καὶ πήγνυται διὰ  τίνας   αἰτίας. Τὸ δὲ τί θερμὸν
[2, 16]   δὲ ταῦτα καὶ πόσας καὶ  τίνας   ἔχει διαφοράς, δεῖ πυνθάνεσθαι παρὰ
[2, 7]   αἵματος ἐπίρρυσιν, καὶ διά  τινας   ὁμοίας αἰτίας ἄλλας, βαρύνει τε
[2, 7]   κεφαλὴν ὀστοῦν, καλοῦσι βρέγμα  τινές,   διὰ τὸ πολὺν χρόνον τὸ
[2, 10]   ἀναγκαῖον συμβέβηκεν. Οὐ γὰρ ὥσπερ  τινὲς   λέγουσιν, ὅτι εἰ σαρκώδης ἦν,
[2, 15]   ἕνεκεν, οἷον τὰ χαρακώματα ποιοῦσί  τινες   πρὸ τῶν ἐρυμάτων. Εἰσὶ δ´
[2, 6]   φύσις, καὶ οὐχ ὥσπερ οἴονταί  τινες,   τῆς γονῆς σπερματικὴ δύναμις. Δηλοῖ
[2, 2]   θερμοτέρας εἶναί φησι καὶ ἕτεροί  τινες,   ὡς διὰ τὴν θερμότητα καὶ
[2, 3]   τὸ αἵματι εἶναι (καθαπερεὶ ὀνόματί  τινι   σημαίνοιμεν τὸ ζέον ὕδωρ, οὕτω
[2, 7]   δ´ ἴσως φάναι ἐν τοιούτῳ  τινὶ   σώματι συνεστάναι. Τούτου δ´ αἴτιον
[2, 3]   ἐκεῖνα ταῖς ῥίζαις, ταῦτα δεῖ  τινι   τὴν τροφὴν λαμβάνειν, ἕως τὸ
[2, 9]   πλάττοντες ἐκ πηλοῦ ζῷον  τινος   ἄλλης ὑγρᾶς συστάσεως ὑφιστᾶσι τῶν
[2, 1]   τούτων. Ὡς μὲν οὖν ἕνεκά  τινος   διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἔχει
[2, 1]   τὸ τῶν αἰσθήσεων ὁποιανοῦν ἑνός  τινος   εἶναι γένους, καὶ τὸ αἰσθητήριον
[2, 9]   θεωρητέον τὴν αἰτίαν αὐτῶν, καὶ  τίνος   ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις ἕκαστον·
[2, 1]   πᾶν γὰρ τὸ γινόμενον ἔκ  τινος   καὶ εἴς τι ποιεῖται τὴν
[2, 1]   ~ΠΕΡΙ ΖΩΙΩΝ ΜΟΡΙΩΝ Β' ~(Ἐκ  τίνων   μὲν οὖν μορίων καὶ πόσων
[2, 1]   τὴν ἐκ τῶν καλουμένων ὑπό  τινων   στοιχείων, οἷον γῆς ἀέρος ὕδατος
[2, 2]   τοιούτοις ὅτι τὸ ψυχρὸν φύσις  τις   ἀλλ´ οὐ στέρησίς ἐστιν, ἐν
[2, 16]   καὶ χειλῶν, ὥσπερ ἂν εἴ  τις   ἀφελὼν ἀνθρώπου τὰ χείλη καὶ
[2, 4]   καθάπερ γὰρ ἐκ πηλοῦ εἴ  τις   ἐξέλοι τὸ γεῶδες, οὐ πήγνυται
[2, 5]   φθοράν· γὰρ φθορὰ ὀλιγαιμία  τίς   ἐστι, καὶ τὸ ὀλίγον παθητικὸν
[2, 2]   τὴν αὐτὴν ἔχον φύσιν, καὶ  τίς   ἐστιν τοῦ αἵματος φύσις,
[2, 2]   πυρὸς φύσις, εἰ ἔτυχε, τοιαύτη  τίς   ἐστιν· ἴσως γὰρ τὸ ὑποκείμενόν
[2, 17]   γάρ, δὲ γεῦσις ἁφή  τίς   ἐστιν) καὶ πρὸς τὴν τῶν
[2, 9]   τ´ ἔβλαπτεν ἂν ὥσπερ ἄκανθά  τις   βέλος ἐνὸν ταῖς σαρξίν.
[2, 1]   τῶν συνθέσεων πρώτην μὲν ἄν  τις   θείη τὴν ἐκ τῶν καλουμένων
[2, 2]   συνδυαζόμενον δὲ θερμόν, οἷον εἴ  τις   θεῖτο ὄνομα ὕδατι σιδήρῳ
[2, 10]   ἁφῆς· ἔστι γὰρ οἷον ἁφή  τις   καὶ (αὕτη αἴσθησις. Ὅμως
[2, 9]   ταῖς σαρξίν. Εἴτε φλὲψ ἦν  τις   κεχωρισμένη καὶ μὴ συνεχὴς πρὸς
[2, 2]   θάτερον αὐτῶν, ὥσπερ ἂν εἴ  τις   λέγοι, εἰ συμβεβηκὸς εἴη τῷ
[2, 8]   θερμὸν ἀναίμων ὄντων, οἷον πνιγεύς  τις   περικείμενον τὸ ὄστρακον φυλάττει τὸ
[2, 8]   οὗ συνειλημμένον, ὥσπερ ἂν εἴ  τις   προσλάβοι τῇ κόρῃ τὸ διαφανὲς
[2, 17]   τὸ ὕδωρ. Ὥστ´ ἐὰν μή  τις   τὸ στόμα ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι
[2, 1]   μορφήν. Δῆλον δ´ ἂν λέγῃ  τις   τὸν λόγον τῆς γενέσεως·
[2, 6]   δὲ καὶ μυελὸς αἵματός  τις   φύσις, καὶ οὐχ ὥσπερ οἴονταί
[2, 7]   θεωρίαν οἰκείους ἔχει τοὺς λόγους,  τίσι   τε τῶν ζῴων ὑπάρχει καὶ
[2, 2]   ἀλλ´ ἔνια τῶν ἀνάλογον τούτων  τισίν.   Τὰ δὲ ξηρὰ καὶ στερεὰ
[2, 4]   πήγνυται τὸ ὕδωρ. οὕτω καὶ  τὸ   αἷμα· αἱ γὰρ ἶνες γῆς.
[2, 10]   οὔτ´ ἄναιμον οὐδὲν αἰσθητικὸν οὔτε  τὸ   αἷμα, ἀλλὰ τῶν ἐκ τούτου
[2, 5]   καὶ τὸ στέαρ· πεττόμενον γὰρ  τὸ   αἷμα γίνεται ταῦτα, ὥστε
[2, 2]   καὶ τῶν ἀνάλογον ὑπαρχόντων πρὸς  τὸ   αἷμα· διὸ καὶ μέλιτται καὶ
[2, 6]   τοῦ περιέχεσθαι τοῖς ὀστοῖς πέττεται  τὸ   αἷμα, δὲ καθ´ αὑτὸ
[2, 3]   ἀγγεῖον αἵματός εἰσι, φανερὸν ὅτι  τὸ   αἷμα τελευταία τροφὴ τοῖς
[2, 2]   θερμῷ. Τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον  τὸ   αἷμα θερμόν ἐστιν. Καὶ ποιεῖ
[2, 4]   τούτων τῶν ἰνῶν οὐ πήγνυται  τὸ   αἷμα· καθάπερ γὰρ ἐκ πηλοῦ
[2, 2]   καὶ πήγνυται τοῦ ἐλαίου. Ἔτι  τὸ   αἷμα κατὰ μὲν τὴν ἁφὴν
[2, 10]   αἰσθήσεων διὰ τῶν καθαρώτερον ἐχόντων  τὸ   αἷμα μορίων ἀναγκαῖον ἀκριβεστέρας γίνεσθαι·
[2, 3]   λευκόν· δὲ κατὰ πάθος  τὸ   αἷμα, οὐ καθ´ αὑτὸ θερμόν.
[2, 7]   ποιεῖν αἴσθησιν θιγγανόμενος, ὥσπερ οὐδὲ  τὸ   αἷμα οὐδὲ τὸ περίττωμα τῶν
[2, 10]   ἐναίμοις ἄναιμον αἰσθητικόν, οὐδ´ αὐτὸ  τὸ   αἷμα· οὐδὲν γὰρ τῶν ζῴων
[2, 6]   πιμελῇ ὅμοιος ἀλλὰ στέαρ γίνεται  τὸ   αἷμα πεττόμενον, τούτοις δὲ στεατώδης.
[2, 1]   αὑτῇ τὴν δύναμιν τὴν δημιουγοῦσαν  τὸ   αἷμα πρώτην, εὔλογον, ἐξ οἵας
[2, 5]   ἐναίμων τὰ μὲν σωματῶδες ἔχοντα  τὸ   αἷμα στέαρ ἔχει μᾶλλον. Τὸ
[2, 3]   πήγνυται καὶ ψυχρὰ φαίνεται, οἷον  τὸ   αἷμα, τὰ δὲ θερμὰ καὶ
[2, 3]   αἴσθησιν. Οὐ γὰρ συνεχές ἐστι  τὸ   αἷμα ταύτῃ οὐδὲ συμπεφυκός, ἀλλ´
[2, 3]   εἰρήσθω (τοσοῦτον γὰρ χρήσιμον) ὅτι  τὸ   αἷμα τροφῆς ἕνεκα καὶ τροφῆς
[2, 3]   δὲ φαῦλον. Ὅτι μὲν οὖν  τὸ   αἷμα τροφῆς ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς
[2, 3]   Τούτων δὲ διωρισμένων φανερὸν ὅτι  τὸ   αἷμα ὡδὶ μὲν ἔστι θερμόν,
[2, 3]   θερμόν, οἷόν τι ἦν αὐτῷ  τὸ   αἵματι εἶναι (καθαπερεὶ ὀνόματί τινι
[2, 10]   εἶναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, καὶ  τὸ   αἰσθάνεσθαι διὰ τῶν ἐναίμων γίνεσθαι
[2, 1]   ἑνός τινος εἶναι γένους, καὶ  τὸ   αἰσθητήριον ἑκάστου δεκτικὸν εἶναι τῶν
[2, 5]   Ζῷον μὲν γάρ ἐστι κατὰ  τὸ   αἰσθητικὸν μόριον, δὲ σὰρξ
[2, 17]   τὰ μὴ ἔναιμα τῶν ζῴων  τὸ   αἰσθητικὸν τῶν χυμῶν μόριον καὶ
[2, 16]   ἀνθρώπων ὑπῆρχεν. Τοῦτο δὲ διὰ  τὸ   αἰσθητικώτατον εἶναι τῶν ζῴων τὴν
[2, 17]   ἐπὶ πολύ, δικρόαν δὲ καὶ  τὸ   ἄκρον λεπτὸν καὶ τριχῶδες διὰ
[2, 9]   κάμψεών εἰσιν, οἷον στοιβή, πρὸς  τὸ   ἄλληλα μὴ τρίβειν. Περὶ δὲ
[2, 5]   μόριον, δὲ σὰρξ καὶ  τὸ   ἀνάλογον αἰσθητικόν· τὸ δ´ αἷμα,
[2, 1]   ἐν μὲν τοῖς ἀναίμοις ζῴοις  τὸ   ἀνάλογον, ἐν δὲ τοῖς ἐναίμοις
[2, 3]   ἐναίμοις ἐστί, τοῖς δ´ ἀναίμοις  τὸ   ἀνάλογον. Καὶ διὰ τοῦτο μὴ
[2, 7]   ἐγκέφαλον, τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι  τὸ   ἀνάλογον. Καταψῦχον γὰρ τὴν ἀπὸ
[2, 8]   ἐν δὲ τοῖς μὴ ἔχουσι  τὸ   ἀνάλογον, οἷον ἐν τοῖς ἰχθύσι
[2, 7]   ὡς εἰπεῖν, πλὴν ὅτι κατὰ  τὸ   ἀνάλογον, οἷον πολύπους· ὀλιγόθερμα
[2, 8]   Ὑπάρχει δ´ ἐν αὐτοῖς καὶ  τὸ   ἀνάλογον ταῖς τῶν ἰχθύων ἀκάνθαις,
[2, 6]   φύσιν ὑπάρχειν τοῖς ζῴοις,  τὸ   ἀνάλογον τοῖς ὀστοῖς, οἷον τοῖς
[2, 8]   σάρκας, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις  τὸ   ἀνάλογον· τοῦτο γὰρ ἀρχὴ καὶ
[2, 6]   ὥσπερ εἴρηται, ἀλλοιότερός ἐστιν· διὰ  τὸ   ἀντὶ περόνης γὰρ γίνεσθαι γλίσχρος
[2, 2]   θερμὸν ὑφ´ οὗ μᾶλλον θερμαίνεται  τὸ   ἁπτόμενον, ἄλλως δὲ τὸ μᾶλλον
[2, 2]   καὶ πρὸς τὸ θῆλυ αὖ  τὸ   ἄρρεν, καὶ τὰ δεξιὰ πρὸς
[2, 7]   ἔχει περὶ τὴν κεφαλήν, (καὶ  τὸ   ἄρρεν πλείους τῶν θηλειῶν, διὰ
[2, 3]   σχεδόν. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη πᾶν  τὸ   αὐξανόμενον λαμβάνειν τροφήν, δὲ
[2, 10]   τῆς ἀκοῆς, οὐκ ἂν ἐποίει  τὸ   αὑτῆς ἔργον, οὐδὲ τὸ μόριον
[2, 2]   μὲν πλέον τὸ δ´ ἔλαττον  τὸ   αὐτό, τὸ πλέον τοῦ ἐλάττονος
[2, 1]   τοῦ ἐνεργείᾳ ὄντος, ὥστε ἐστὶ  τὸ   αὐτὸ τῷ γένει καὶ ἐκεῖνο
[2, 7]   ξηραινόμενος μᾶλλον οὐ ποιήσει  τὸ   αὑτοῦ ἔργον, ἀλλ´ οὐ
[2, 16]   καὶ πτερυγωτόν, ὥστ´ ἀνάγκη μικρὸν  τὸ   βάρος ἔχειν τὸ τοῦ αὐχένος
[2, 16]   δὲ τὸ μέγεθος πολὺ καὶ  τὸ   βάρος τὸ τοῦ σώματος, διὰ
[2, 2]   τὴν διαφοράν, τὰ μὲν πρὸς  τὸ   βέλτιον χεῖρον, τὰ δὲ
[2, 14]   τὴν κάτωθεν, ἀλλ´ ὑπὸ τοῦτο  τὸ   βλέφαρον ἐνίοις παραφύονται μαναὶ τρίχες,
[2, 13]   δὲ κάτωθεν σαρκῶδες, ὥστ´ ἔχειν  τὸ   βλέφαρον λεπτότητα καὶ τάσιν. Σκαρδαμύττουσι
[2, 13]   οὔ, τῷ δ´ ὑμένι, διὰ  τὸ   βραδεῖαν εἶναι τὴν τούτου κίνησιν,
[2, 4]   οἱ κάπροι θυμώδεις καὶ ἐκστατικοί·  τὸ   γὰρ αἷμα τούτων ἰνωδέστατον, καὶ
[2, 4]   καὶ διὰ τὸ καθαρὸν εἶναι·  τὸ   γὰρ γεῶδες οὐδέτερον ἔχει τούτων.
[2, 7]   καὶ παρανοίας ποιεῖν καὶ θανάτους·  τὸ   γὰρ ἐν τῇ καρδίᾳ θερμὸν
[2, 2]   τοῖς μορίοις τοῦ ἑνὸς ζῴου  (τὸ   γὰρ ἐν τοῖς ἄνω μέρεσι
[2, 8]   δὲ καὶ κατὰ τὸν λόγον·  τὸ   γὰρ ζῷον ὁριζόμεθα τῷ ἔχειν
[2, 10]   τόπῳ τῷ περὶ τὴν κεφαλήν·  τὸ   γὰρ κενὸν καλούμενον ἀέρος πλῆρές
[2, 16]   ζῳοτόκων καὶ ἐναίμων καὶ ἀναπνεόντων,  τὸ   γὰρ μέγεθος ὂν ὑπερβάλλον, ἀναγκαῖον
[2, 1]   δ´ ὁμοιομερῆ ἐκ τούτων ἀδύνατον·  τὸ   γὰρ ὁμοιομερὲς πόλλ´ ἂν εἴη
[2, 10]   χάριν ἄσαρκος κεφαλή ἐστιν·  τὸ   γὰρ ὄπισθεν οὐκ ἔχει ἐγκέφαλον,
[2, 5]   τὸ αἷμα στέαρ ἔχει μᾶλλον.  Τὸ   γὰρ στέαρ γεῶδές ἐστι, διὸ
[2, 14]   πλείστης καὶ τῆς φυλακῆς δεῖται·  τὸ   γὰρ ὑγρότατον καὶ ζεῖ καὶ
[2, 4]   τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ κρᾶσιν·  τὸ   γὰρ ὕδωρ τῷ ψυχρῷ πηκτόν
[2, 9]   πεζοῖς ἀμύελοι χόνδροι κεχωρισμένῳ μυελῷ·  τὸ   γὰρ χωριζόμενον εἰς ἅπαν μεμιγμένον
[2, 4]   γὰρ αἷμα τούτων ἰνωδέστατον, καὶ  τό   γε τοῦ ταύρου τάχιστα πήγνυται
[2, 10]   σαρκώδης ἦν, μακροβιώτερον ἂν ἦν  τὸ   γένος· ἀλλ´ εὐαισθησίας ἕνεκεν ἄσαρκον
[2, 4]   πρότερον, οἷον μέλιττα καὶ  τὸ   γένος τὸ τῶν μυρμήκων κἂν
[2, 9]   κραῦρον εἶναι ἀλλὰ μαλακωτέραν, καὶ  τὸ   γεῶδες εἰς τὸ δέρμα πᾶν
[2, 7]   ξηρὸς καὶ σκληρός, καὶ λείπεται  τὸ   γεῶδες ἐξατμισθέντος τοῦ ὕδατος ὑπὸ
[2, 8]   δὲ συνέχον καὶ φυλάττον ἐκτὸς  τὸ   γεῶδές ἐστιν· πρὸς γὰρ τῇ
[2, 4]   ἐκ πηλοῦ εἴ τις ἐξέλοι  τὸ   γεῶδες, οὐ πήγνυται τὸ ὕδωρ.
[2, 9]   ὑπάρχει ζῴοις τῶν ζῳοτόκων, διὰ  τὸ   γεωδεστέραν ἔχειν πάντα τὴν σύστασιν
[2, 7]   καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν, διὰ  τὸ   γῆς εἶναι τὸ πλεῖστον μέρος,
[2, 1]   κατὰ τὸν λόγον· πᾶν γὰρ  τὸ   γινόμενον ἔκ τινος καὶ εἴς
[2, 17]   χυμοῖς ἐστιν εἰς αἴσθησιν μὲν  τὸ   γλωττοειδὲς μόριον, οὐ πάντῃ δ´
[2, 10]   διά τε τοῦτο, καὶ διὰ  τὸ   γνώριμον εἶναι μάλιστ´ αὐτοῦ τὴν
[2, 4]   σώματος· γὰρ τροφὴ ὕλη,  τὸ   δ´ αἷμα ἐσχάτη τροφή.
[2, 5]   σὰρξ καὶ τὸ ἀνάλογον αἰσθητικόν·  τὸ   δ´ αἷμα, ὥσπερ εἴρηται καὶ
[2, 8]   τοῦτ´ ἦν ποιῆσαι τῇ φύσει,  τὸ   δ´ ἁπτικὸν ἐξ ἀνάγκης· μόνον
[2, 10]   τὸ σῶμα, τὸ μὲν δεξιὸν  τὸ   δ´ ἀριστερόν. Ἐπὶ μὲν οὖν
[2, 2]   ἐὰν τὸ μὲν πλέον  τὸ   δ´ ἔλαττον τὸ αὐτό, τὸ
[2, 14]   καὶ ζεῖ καὶ ψύχεται μάλιστα,  τὸ   δ´ ἐναντίως ἔχον ἀπαθέστερόν ἐστιν.
[2, 2]   τὸ μὲν ἐναντίον, ὅτι πόρρω,  τὸ   δ´ ὅμοιον, ὅτι ἐγγύς. Λέγεται
[2, 4]   ἶνας τὸ μὲν ἔχει αἷμα  τὸ   δ´ οὐκ ἔχει, οἷον τὸ
[2, 2]   καυστὸν καὶ τηκτὸν φλόξ,  τὸ   δ´ ὕδωρ οὐδέν. Ἔτι θερμότερον
[2, 1]   φυσιολόγων τὸ μὲν εἶναι γῆν,  τὸ   δ´ ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ·
[2, 3]   τὸ ζέον ὕδωρ, οὕτω λέγεται)  τὸ   δ´ ὑποκείμενον καὶ ποτε
[2, 4]   ἐστι, διὸ καὶ οὐ πήγνυται,  τὸ   δὲ γεῶδες πήγνυται συνεξατμίζοντος τοῦ
[2, 2]   ἔτι δὲ τὸ μὲν ψυχρότερον  τὸ   δὲ θερμότερον ἔν τε τοῖς
[2, 2]   καὶ τὸ μὲν καθαρώτερόν ἐστι  τὸ   δὲ θολερώτερον, ἔτι δὲ τὸ
[2, 2]   τὸ μὲν καθ´ αὑτὸ θερμὸν  τὸ   δὲ κατὰ συμβεβηκός, ψύχεται μὲν
[2, 13]   διόπερ οὐκ ἔχει βλέφαρον ἐκεῖθεν,  τὸ   δὲ κάτωθεν σαρκῶδες, ὥστ´ ἔχειν
[2, 1]   ξηρόν, καὶ τὸ μὲν γλίσχρον  τὸ   δὲ κραῦρον) τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ
[2, 8]   Οὐδὲν γὰρ ἀφωρισμένον ἔχει σκληρόν,  τὸ   δὲ μαλακόν, ἀλλ´ ὅλον τὸ
[2, 3]   ὑγραίνεται δ´ ξανθὴ χολή.  Τὸ   δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον μετέχειν
[2, 1]   σκληρόν, καὶ τὸ μὲν ὑγρὸν  τὸ   δὲ ξηρόν, καὶ τὸ μὲν
[2, 2]   αἷμα· τὸ μὲν γὰρ λεπτότερον  τὸ   δὲ παχύτερον καὶ τὸ μὲν
[2, 5]   τοιοῦτοι· ὀλίγον γὰρ ἔχει ὕδατος,  τὸ   δὲ πολὺ γῆς. Διὸ τὰ
[2, 1]   τὸ μὲν ἀέρα φάσκοντες εἶναι  τὸ   δὲ πῦρ. Οὔσης δὲ τῆς
[2, 1]   εἶναι γῆν, τὸ δ´ ὕδωρ,  τὸ   δὲ πῦρ· τῶν δ´ αἰσθητηρίων
[2, 1]   μὲν γὰρ αὐτῶν ἐστι μαλακὸν  τὸ   δὲ σκληρόν, καὶ τὸ μὲν
[2, 8]   τούτοις τὸ μὲν σαρκῶδες ἐντός,  τὸ   δὲ συνέχον καὶ φυλάττον ἐκτὸς
[2, 10]   κενὸν καλούμενον ἀέρος πλῆρές ἐστι,  τὸ   δὲ τῆς ἀκοῆς αἰσθητήριον ἀέρος
[2, 2]   καὶ πήγνυται διὰ τίνας αἰτίας.  Τὸ   δὲ τί θερμὸν καὶ ποῖον
[2, 9]   τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν ἀρχή,  τὸ   δὲ τροφὴ τῶν γινομένων ἐστίν.
[2, 7]   γὰρ ἀρχὴ γενέσεως αὐτῶν ἐστι,  τὸ   δὲ χάριν γενέσεως. ~Περὶ δὲ
[2, 6]   ῥαχίτης ἐστὶ μυελὸς διὰ  τὸ   δεῖν αὐτὸν εἶναι συνεχῆ καὶ
[2, 9]   μαλακωτέραν, καὶ τὸ γεῶδες εἰς  τὸ   δέρμα πᾶν ἀνήλωκεν φύσις·
[2, 15]   ἐπὶ πέρατι φλεβίων· γὰρ  τὸ   δέρμα περαίνει, καὶ τὰ φλέβια
[2, 13]   μὲν οὖν εὖ ἕνεκα λεπτὸν  τὸ   δέρμα τὸ περὶ τὴν κόρην
[2, 8]   κόρη τῆς ὄψεως,  τὸ   δι´ οὗ συνειλημμένον, ὥσπερ ἂν
[2, 8]   εἴ τις προσλάβοι τῇ κόρῃ  τὸ   διαφανὲς πᾶν. Ἐπὶ μὲν οὖν
[2, 10]   ἐστιν ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων διὰ  τὸ   διπλοῦν εἶναι τὸ σῶμα, τὸ
[2, 1]   εἶναι τῶν αἰσθητῶν. Πάσχει δὲ  τὸ   δυνάμει ὂν ὑπὸ τοῦ ἐνεργείᾳ
[2, 7]   τόπον ἀπεργάζεται τὸν ὕπνον, καὶ  τὸ   δύνασθαι ἑστάναι ὀρθὰ ἀφαιρεῖται, ὅσα
[2, 8]   τις περικείμενον τὸ ὄστρακον φυλάττει  τὸ   ἐμπεπυρευμένον θερμόν. δὲ χελώνη
[2, 6]   ὀστᾶ καὶ ἄκανθαν μεριζομένης ἐστὶ  τὸ   ἐμπεριλαμβανόμενον περίττωμα πεφθέν. ~Περὶ δ´
[2, 10]   ἐστιν. Οὐ μόνον δ´ ἐστὶ  τὸ   ἔμπροσθεν ἄσαρκον, ἀλλὰ καὶ τὸ
[2, 10]   ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον, διὰ  τὸ   ἔμπροσθεν εἶναι ἐφ´ αἰσθάνεται,
[2, 10]   πάντοθεν) δ´ ὄψις εἰς  τὸ   ἔμπροσθεν (ὁρᾷ γὰρ κατ´ εὐθυωρίαν,
[2, 10]   εὐθυωρίαν, δὲ κίνησις εἰς  τὸ   ἔμπροσθεν, προορᾶν δὲ δεῖ ἐφ´
[2, 9]   τὴν ἀρχήν, οὐκ ἂν ἔσωζε  τὸ   ἐν αὑτῇ αἷμα· γὰρ
[2, 16]   εἰπεῖν μυκτῆρας, εἰ μὴ διὰ  τὸ   ἔργον, οὐκ ἔχουσι φανερῶς διηρθρωμένους·
[2, 7]   τέκτονα τὴν τεκτονικήν, ὅτι  τὸ   ἔργον περαίνεται ἐγγὺς ἀλλήλων οὖσιν.
[2, 16]   ἄλλα, καὶ μᾶλλον ἔτι διὰ  τὸ   εὖ· πρὸς γὰρ τὸ χρῆσθαι
[2, 12]   τὴν τοῦ δέρματος σκληρότητα, καὶ  τὸ   ἔχειν μὴ τρίχας ἀλλὰ πτερωτὰ
[2, 1]   ἐν ἑτέροις εἴρηται πρότερον, ἀναγκαῖον  τὸ   ἔχον πρῶτον μόριον τὰς τοιαύτας
[2, 2]   θερμαίνει δὲ κατὰ τὴν ἁφὴν  τὸ   ζέον μᾶλλον, τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 2]   ὕδωρ οὐδέν. Ἔτι θερμότερον μὲν  τὸ   ζέον ὕδωρ πῦρ ὀλίγον,
[2, 3]   εἶναι (καθαπερεὶ ὀνόματί τινι σημαίνοιμεν  τὸ   ζέον ὕδωρ, οὕτω λέγεται) τὸ
[2, 2]   πάντας. Θερμαίνει μὲν γὰρ μᾶλλον  τὸ   ζέον ὕδωρ τῆς φλογός, καίει
[2, 2]   θερμότερον μὲν κατὰ τὴν ἁφὴν  τὸ   ζέον ὕδωρ, ψύχεται δὲ θᾶττον
[2, 16]   Τὴν γὰρ φύσιν ἑλῶδες ἅμα  τὸ   ζῷόν ἐστι καὶ πεζόν, ὥστ´
[2, 1]   αἰσθητικῆς δυνάμεως καὶ τῆς κινούσης  τὸ   ζῷον καὶ τῆς θρεπτικῆς ἐν
[2, 14]   ἐροῦμεν· τοῦτο γὰρ ἔχει βλεφαρίδας  τὸ   ζῷον. Καὶ τῶν ἐχόντων τρίχας
[2, 9]   φύσις δεδημιούργηκεν ἐκ τῶν σαρκῶν  τὸ   ζῷον. Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις
[2, 4]   τὴν φύσιν ἐστὶ καὶ θυμώδη  τὸ   ἦθος καὶ ἐκστατικὰ διὰ τὸν
[2, 4]   τοῦ αἵματος φύσις καὶ κατὰ  τὸ   ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ κατὰ
[2, 2]   ψυχόμενον ἀλλὰ βραδέως θερμότερον, καὶ  τὸ   θᾶττον θερμαινόμενον τοῦ θερμαινομένου βραδέως
[2, 7]   τινές, διὰ τὸ πολὺν χρόνον  τὸ   θερμὸν ἀπατμίζειν· τῶν δ´ ἄλλων
[2, 2]   (τὰ δ´ οἰκείαν, διαφέρει δὲ  τὸ   θερμὸν εἶναι οὕτως ἐκείνως
[2, 7]   ψυχῆς ἔργοις ὑπηρετικώτατον τῶν σωμάτων  τὸ   θερμόν ἐστιν· τὸ τρέφειν γὰρ
[2, 2]   ὑγρόν. Πότερον οὖν ἁπλῶς λέγεται  τὸ   θερμὸν πλεοναχῶς; Δεῖ δὴ
[2, 2]   εἰς ἐνέργειαν πυρός. Δοκεῖ δὲ  τὸ   θερμὸν καὶ πηγνύναι καὶ τήκειν.
[2, 2]   ψυχρόν. Εἰ δ´ ἔχει τοσαύτην  τὸ   θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν,
[2, 2]   δὲ καὶ θᾶττον καὶ μᾶλλον  τὸ   θερμὸν ὕδωρ μικροῦ πυρός· οὐ
[2, 7]   οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ κάτω ποιεῖ  τὸ   θερμὸν ὑποφεύγειν μετὰ τοῦ αἵματος.
[2, 2]   δὲ διὰ τὸ πολλαχῶς λέγεσθαι  τὸ   θερμότερον ταῦτα (συμβαίνειν· ἕκαστος γὰρ
[2, 2]   ἔχει τὴν διαφοράν, καὶ πρὸς  τὸ   θῆλυ αὖ τὸ ἄρρεν, καὶ
[2, 5]   ἐστι, διὸ πήγνυται καθάπερ καὶ  τὸ   ἰνῶδες, καὶ αὐτὸ καὶ οἱ
[2, 2]   κατὰ συμβεβηκός, ψύχεται μὲν βραδύτερον  τὸ   καθ´ αὑτό, θερμαίνει δὲ μᾶλλον
[2, 2]   καὶ πάλιν καίει μὲν μᾶλλον  τὸ   καθ´ αὑτὸ θερμόν, οἷον
[2, 4]   τὴν λεπτότητα μᾶλλον καὶ διὰ  τὸ   καθαρὸν εἶναι· τὸ γὰρ γεῶδες
[2, 8]   σηπίον, ἐν δὲ ταῖς τευθίσι  τὸ   καλούμενον ξίφος. Τὰ δ´ αὖ
[2, 16]   συμβέβηκεν, ὅτι ἀντὶ σιαγόνων ἔχει  τὸ   καλούμενον ῥύγχος. Αἰτία δὲ τούτων
[2, 8]   οἷον ἐν μὲν ταῖς σηπίαις  τὸ   καλούμενον σηπίον, ἐν δὲ ταῖς
[2, 2]   τὴν ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον,  τὸ   κατὰ συμβεβηκὸς θερμόν. Ὥστε φανερὸν
[2, 2]   δὲ μᾶλλον πολλάκις τὴν αἴσθησιν  τὸ   κατὰ συμβεβηκός· καὶ πάλιν καίει
[2, 2]   φλογός, καίει δὲ καὶ τήκει  τὸ   καυστὸν καὶ τηκτὸν φλόξ,
[2, 2]   συμβεβηκὸς θερμόν. Ὥστε φανερὸν ὅτι  τὸ   κρῖναι δυοῖν πότερον θερμότερον οὐχ
[2, 3]   κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἔχει  τὸ   κυρίως καὶ ἁπλῶς, καὶ ἐπὶ
[2, 3]   δὲ γῆς ἅπαντα ξηρά. Καὶ  τὸ   κυρίως καὶ ἁπλῶς ξηρὸν τοῦτον
[2, 8]   ἔχει διὰ τὸ μικρὸν ἔχειν  τὸ   κύτος τὴν καλουμένην κεφαλήν, θάτερα
[2, 1]   χειρὶ χρήσιμος δύναμις καὶ πρὸς  τὸ   λαβεῖν. Διόπερ ἐξ ὀστῶν καὶ
[2, 16]   γὰρ ἂν τῷ μήκει πρὸς  τὸ   λαβεῖν τὴν θύραθεν τροφήν, καθάπερ
[2, 10]   ἰχθύων καὶ τῶν τοιούτων ποιεῖ  τὸ   λεγόμενον φανερόν· ἀκούουσι μὲν γὰρ
[2, 13]   πλειστάκις δ´ ἄνθρωπος διὰ  τὸ   λεπτοδερμότατος εἶναι. δὲ βλεφαρίς
[2, 2]   θερμότερον, αἰσθητικώτερον δὲ καὶ νοερώτερον  τὸ   λεπτότερον καὶ ψυχρότερον. Τὴν αὐτὴν
[2, 3]   ἐν τῷ τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου  τὸ   λευκόν· δὲ κατὰ πάθος
[2, 5]   δὲ καὶ εὐτραφές. Δηλοῖ δὲ  τὸ   λιπαρὸν αὐτῶν· τῶν γὰρ ὑγρῶν
[2, 5]   λιπαρὸν αὐτῶν· τῶν γὰρ ὑγρῶν  τὸ   λιπαρὸν κοινὸν ἀέρος καὶ πυρός
[2, 2]   θερμαίνεται τὸ ἁπτόμενον, ἄλλως δὲ  τὸ   μᾶλλον αἴσθησιν ἐμποιοῦν ἐν τῷ
[2, 17]   μικρόν, ἐν δὲ τῷ μικρῷ  τὸ   μέγα οὐκ ἔστιν. Διὸ καὶ
[2, 16]   μώνυχας τοὺς πόδας· ἐπεὶ δὲ  τὸ   μέγεθος πολὺ καὶ τὸ βάρος
[2, 2]   καπνὸς ἄνθραξ, ὧν  τὸ   μὲν ἀεὶ θερμόν (ἀναθυμίασις γὰρ
[2, 1]   πρὸς ἕκαστον ἐπιζευγνύουσι τῶν στοιχείων,  τὸ   μὲν ἀέρα φάσκοντες εἶναι τὸ
[2, 3]   πάσχει· ψύχεται γὰρ καὶ ὑγραίνεται·  τὸ   μὲν γὰρ αἷμα ξηραίνεται μᾶλλον,
[2, 7]   γάλακτος ἐν τοῖς περὶ γενέσεως·  τὸ   μὲν γὰρ ἀρχὴ γενέσεως αὐτῶν
[2, 9]   λόγοις ἁρμόττουσαν ἔχει τὴν σκέψιν·  τὸ   μὲν γὰρ αὐτῶν ἀρχή, τὸ
[2, 1]   διείληφε τὰς δυνάμεις τὰς τοιαύτας  (τὸ   μὲν γὰρ αὐτῶν ἐστι μαλακὸν
[2, 2]   ἄλλων καὶ αἵματος πρὸς αἷμα·  τὸ   μὲν γὰρ λεπτότερον τὸ δὲ
[2, 1]   ὑγρὸν τὸ δὲ ξηρόν, καὶ  τὸ   μὲν γλίσχρον τὸ δὲ κραῦρον)
[2, 10]   τὸ διπλοῦν εἶναι τὸ σῶμα,  τὸ   μὲν δεξιὸν τὸ δ´ ἀριστερόν.
[2, 1]   οὐδεὶς ἐγχειρεῖ λέγειν τῶν φυσιολόγων  τὸ   μὲν εἶναι γῆν, τὸ δ´
[2, 2]   εἶναι τὴν φύσιν φαμέν, ὡς  τὸ   μὲν ἐναντίον, ὅτι πόρρω, τὸ
[2, 4]   ἐστίν. ~Τὰς δὲ καλουμένας ἶνας  τὸ   μὲν ἔχει αἷμα τὸ δ´
[2, 2]   ὑγιείας θερμόν. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ  τὸ   μὲν καθ´ αὑτὸ θερμὸν τὸ
[2, 2]   λεπτότερον τὸ δὲ παχύτερον καὶ  τὸ   μὲν καθαρώτερόν ἐστι τὸ δὲ
[2, 10]   ὀρθόν ἐστι τῶν ζῴων ἄνθρωπος.  Τὸ   μὲν οὖν ἔχειν τὴν κεφαλὴν
[2, 13]   καὶ τὰ δέρματα τοῦ δέρματος.  Τὸ   μὲν οὖν περὶ τὴν κεφαλὴν
[2, 2]   καυστοῦ καυστικώτερον. Ἔτι ἐὰν  τὸ   μὲν πλέον τὸ δ´ ἔλαττον
[2, 8]   καλούμενα ὄστρεα· πᾶσι γὰρ τούτοις  τὸ   μὲν σαρκῶδες ἐντός, τὸ δὲ
[2, 1]   μαλακὸν τὸ δὲ σκληρόν, καὶ  τὸ   μὲν ὑγρὸν τὸ δὲ ξηρόν,
[2, 4]   τοιοῦτον αἷμα· τοῦ γὰρ αἵματος  τὸ   μὲν ὑδατῶδες μᾶλλον ψυχρόν ἐστι,
[2, 2]   τὸ δὲ θολερώτερον, ἔτι δὲ  τὸ   μὲν ψυχρότερον τὸ δὲ θερμότερον
[2, 2]   διαφοράν· ἔστι γὰρ ὡς ἐνίων  τὸ   μέρος ὁμώνυμον τῷ ὅλῳ, ἔστι
[2, 5]   πήγνυται οὐδὲ θρύπτεται ξηραινομένη διὰ  τὸ   μὴ εἶναι γεώδη τὴν φύσιν
[2, 8]   δ´ ὀστωδεστέραν καὶ γεωδεστέραν, πρὸς  τὸ   μὴ εὐδιαίρετον εἶναι τὸ σῶμα
[2, 8]   σαρκώδη καὶ μαλακά, πρὸς δὲ  τὸ   μὴ εὔφθαρτον εἶναι τὸ σῶμα
[2, 5]   αἷμα πεπεμμένον δι´ εὐτροφίαν, καὶ  τὸ   μὴ καταναλισκόμενον εἰς τὸ σαρκῶδες
[2, 17]   δίοδος εἰς τὴν κοιλίαν διὰ  τὸ   μὴ οἷόν τ´ εἶναι διατρίβειν
[2, 11]   ἔχει δέ, ἀλλὰ φαίνεται διὰ  τὸ   μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ ζῷα
[2, 13]   γὰρ βαρεῖς τῶν πτερωτῶν διὰ  τὸ   μὴ πτητικοὶ εἶναι τὴν τῶν
[2, 2]   θερμότερον. Πρὸς δὲ τούτοις δυοῖν  τὸ   μὴ ταχέως ψυχόμενον ἀλλὰ βραδέως
[2, 9]   ὀστῶν ἐστι φύσις. γὰρ  τὸ   μῆκος καὶ τὴν ὀρθότητα συνέχουσα
[2, 4]   τὸ ὑδατῶδες τοῦ αἵματος διὰ  τὸ   μήπω πεπέφθαι διεφθάρθαι, ὥστε
[2, 17]   ἐν γὰρ τῷ μεγάλῳ καὶ  τὸ   μικρόν, ἐν δὲ τῷ μικρῷ
[2, 8]   πολυπόδων τοιοῦτον οὐδὲν ἔχει διὰ  τὸ   μικρὸν ἔχειν τὸ κύτος τὴν
[2, 17]   πᾶσι τοῖς τοιούτοις, καὶ διὰ  τὸ   μικρὸν χρόνον εἶναι τὴν αἴσθησιν
[2, 17]   ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι ἀφεστηκὸς τοῦτο  τὸ   μόριον. Ἀκανθώδης δ´ ἐστὶν οὗτος
[2, 10]   ἐγκέφαλον πάντα τὰ ἔχοντα τοῦτο  τὸ   μόριον, διὰ τὸ ἔμπροσθεν εἶναι
[2, 10]   ἐποίει τὸ αὑτῆς ἔργον, οὐδὲ  τὸ   μόριον ἐν ἐστιν· διὰ
[2, 16]   οὕτω καὶ τοῦ διηρθρῶσθαι τοῦτο  τὸ   μόριον ἔχουσιν· οἱ δ´ ἄνθρωποι
[2, 3]   ὅσα τῶν ζῴων ἔχει τοῦτο  τὸ   μόριον, ἕως εἰς τὴν κοιλίαν,
[2, 10]   τοῖς ἔχουσι μυκτῆρας, τοῦτο δὲ  τὸ   μόριον κατὰ μέσον καὶ ἐν
[2, 10]   αὐτὴν ὀρθότατον δεῖν εἶναι τοῦτο  τὸ   μόριον· οὐδὲν γὰρ ὀρθοῦσθαι δύναται
[2, 17]   ἐπιθυμία τοῦ ἡδέος ἐστίν. Ἀλλὰ  τὸ   μόριον οὐχ ὅμοιον τοῦτο πᾶσιν,
[2, 9]   ὀστοῦ γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει τοῦτο  τὸ   μόριον. Σύνεγγυς δὲ κατὰ τὴν
[2, 7]   τὸν ὕπνον τοῖς ζῴοις τοῦτο  τὸ   μόριον τοῖς ἔχουσιν ἐγκέφαλον, τοῖς
[2, 7]   καὶ τούτου χάριν ὑπάρχει τοῦτο  τὸ   μόριον τοῖς ζῴοις, τὴν φύσιν
[2, 17]   ἀναγκαῖον ἀδιάρθρωτον αὐτὸν ἔχειν τοῦτο  τὸ   μόριον. Τὸν δ´ οὐρανὸν σαρκώδη
[2, 7]   ζέσιν· ἵνα δὲ καὶ τοῦτο  τὸ   μόριον τυγχάνῃ μετρίας θερμότητος, ἀφ´
[2, 16]   δ´ ἐλέφας ἰδιαίτατον ἔχει τοῦτο  τὸ   μόριον τῶν ἄλλων ζῴων· τό
[2, 17]   πορφύραις τοσαύτην ἔχει δύναμιν τοῦτο  τὸ   μόριον ὥστε καὶ τῶν κογχυλίων
[2, 16]   μεταβολὴν ἐκ τοῦ ὑγροῦ πρὸς  τὸ   ξηρόν, καθάπερ ἔνια τῶν ζῳοτόκων
[2, 5]   φθορὰ ὀλιγαιμία τίς ἐστι, καὶ  τὸ   ὀλίγον παθητικὸν καὶ ὑπὸ ψυχροῦ
[2, 13]   ἐπεὶ τὸ ὕδωρ πρὸς μὲν  τὸ   ὀξὺ βλέπειν ἐναντίον, οὐκ ἔχει
[2, 10]   μορίων, φλεβῶν δ´ εἶναι κενὸν  τὸ   ὄπισθεν κύτος. Τέτακται δὲ τὸν
[2, 10]   τὸ ἔμπροσθεν ἄσαρκον, ἀλλὰ καὶ  τὸ   ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς, διὰ τὸ
[2, 17]   ὥστε καὶ τῶν κογχυλίων διατρυπῶσι  τὸ   ὄστρακον, οἷον τῶν στρόμβων οἷς
[2, 8]   ὄντων, οἷον πνιγεύς τις περικείμενον  τὸ   ὄστρακον φυλάττει τὸ ἐμπεπυρευμένον θερμόν.
[2, 6]   τούτου γὰρ τὰ ὀστᾶ, διὰ  τὸ   πάμπαν ἄσημον ἔχειν, δοκεῖ οὐκ
[2, 10]   τὸ ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς, διὰ  τὸ   πᾶσι τοῖς ἔχουσιν αὐτὴν ὀρθότατον
[2, 2]   Ἔστι δ´ ἰσχύος μὲν ποιητικώτερον  τὸ   παχύτερον αἷμα καὶ θερμότερον, αἰσθητικώτερον
[2, 3]   ἐνεργείᾳ. Κρύσταλλος γὰρ καὶ πᾶν  τὸ   πεπηγὸς ὑγρὸν λέγεται ξηρὸν μὲν
[2, 12]   ὦτα ἀλλὰ πόρους ἀκοῆς, διὰ  τὸ   πεπηρωμένον εἶναι τετράπουν. ~Καὶ οἱ
[2, 1]   ἤδη τὸ τέλος ἔχει καὶ  τὸ   πέρας, ἐπὶ τοῦ τρίτου λαβόντα
[2, 7]   διὰ τὸ πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται  τὸ   περὶ τὴν κεφαλὴν ὀστοῦν,
[2, 13]   εὖ ἕνεκα λεπτὸν τὸ δέρμα  τὸ   περὶ τὴν κόρην ἐστί, τῆς
[2, 10]   δέχονται τὴν τροφὴν καὶ  τὸ   περίττωμα ἀφήσουσιν· οὔτε γὰρ εἶναι
[2, 7]   ὥσπερ οὐδὲ τὸ αἷμα οὐδὲ  τὸ   περίττωμα τῶν ζῴων. Ὑπάρχει δ´
[2, 7]   τῶν φλεβῶν ἄνω τῆς (τροφῆς  τὸ   περίττωμα ψυχόμενον διὰ τὴν τοῦ
[2, 1]   συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα γὰρ πρὸς  τὸ   πιέσαι τῇ χειρὶ χρήσιμος δύναμις
[2, 7]   δ´ λιπαρότης αὐτοῦ καὶ  τὸ   πῖον. Διὸ καὶ συνεχὴς
[2, 11]   ζῷα ἀλλὰ κύπτειν. Οὕτω δὲ  τὸ   πλεῖστον κινουμένων χρήσιμα μετεωρότερά τε
[2, 7]   καρπῶν, διὰ τὸ γῆς εἶναι  τὸ   πλεῖστον μέρος, ἐξιόντος τοῦ μιχθέντος
[2, 2]   τὸ δ´ ἔλαττον τὸ αὐτό,  τὸ   πλέον τοῦ ἐλάττονος θερμότερον. Πρὸς
[2, 7]   ὑγρότης καὶ ψυχρότης, καὶ διὰ  τὸ   πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ περὶ
[2, 2]   τὴν αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ διὰ  τὸ   πολλαχῶς λέγεσθαι τὸ θερμότερον ταῦτα
[2, 7]   καλοῦσι βρέγμα τινές, διὰ  τὸ   πολὺν χρόνον τὸ θερμὸν ἀπατμίζειν·
[2, 7]   ψυχὴν εἶναι φάναι πῦρ, καὶ  τὸ   πρίονα τρύπανον τὸν τέκτονα
[2, 13]   πρὸς τὸν μυκτῆρα πρόσφυσιν· καὶ  τὸ   πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ πλαγίου μᾶλλον.
[2, 10]   δ´ αἴτιον ὅτι οὐκ ἔστι  τὸ   πρῶτον αἰσθητήριον σὰρξ καὶ
[2, 8]   τὸ τοιοῦτον μόριόν ἐστιν, ἤτοι  τὸ   πρῶτον, ὥσπερ κόρη τῆς
[2, 2]   τὸ ψυχρόν, ὅσα δὲ γῆς,  τὸ   πῦρ· καὶ τῶν θερμῶν πήγνυται
[2, 16]   τὴν τροφὴν καὶ τὴν ἀλκὴν  τὸ   ῥύγχος ὀστῶδές ἐστιν· συνῆκται γὰρ
[2, 16]   διὰ τὴν τροφήν, ὀστῶδες ἔχουσι  τὸ   ῥύγχος, στενὸν δὲ διὰ τὴν
[2, 5]   καὶ τὸ μὴ καταναλισκόμενον εἰς  τὸ   σαρκῶδες μόριον τῶν ζῴων, εὔπεπτον
[2, 5]   εἰς τὴν γονὴν ἰέναι καὶ  τὸ   σπέρμα, τοῦτ´ εἰς τὴν πιμελὴν
[2, 5]   εἰς τὴν πιμελὴν ἀναλίσκεται καὶ  τὸ   στέαρ· πεττόμενον γὰρ τὸ αἷμα
[2, 17]   τε τῷ πλατεῖαν εἶναι καὶ  τὸ   στενήν ἐστιν· ἐν γὰρ τῷ
[2, 9]   συμφέρει μαλακὸν εἶναι καὶ μυξῶδες  τὸ   στερεὸν διὰ τὴν σάρκα τὴν
[2, 16]   τὸ τῆς κεφαλῆς, ὥσπερ καὶ  τὸ   στῆθος στενόν· ὅπως μὲν οὖν
[2, 9]   ἕνεκεν, οἷον αἱ συγκλείουσαι πλευραὶ  τὸ   στῆθος σωτηρίας (χάριν τῶν περὶ
[2, 17]   ὕδωρ. Ὥστ´ ἐὰν μή τις  τὸ   στόμα ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι ἀφεστηκὸς
[2, 16]   προσάγεται, καθάπερ χειρὶ χρώμενος, πρὸς  τὸ   στόμα, τήν τε ξηρὰν καὶ
[2, 3]   τὴν πέψιν. Ὥσπερ δὲ καὶ  τὸ   στόμα τῆς ἀκατεργάστου τροφῆς πόρος
[2, 7]   κοινὸς ὕδατος καὶ γῆς, δηλοῖ  τὸ   συμβαῖνον περὶ αὐτόν· ἑψόμενος γὰρ
[2, 3]   ἀκατεργάστου τροφῆς πόρος ἐστί, καὶ  τὸ   συνεχὲς αὐτῷ μόριον καλοῦσιν
[2, 7]   καὶ ἀρχὴ τοῦ μυελοῦ διὰ  τὸ   συνεχῆ τὸν ῥαχίτην αὐτῷ ὁρᾶν
[2, 8]   πρὸς τὸ μὴ εὐδιαίρετον εἶναι  τὸ   σῶμα αὐτῶν. ~Ἔχει δ´ ὁμοίως
[2, 8]   δὲ τὸ μὴ εὔφθαρτον εἶναι  τὸ   σῶμα αὐτῶν, καθάπερ τὰ σαρκώδη,
[2, 14]   πρὸς ἄλλο μόριον. Ὅσοις δὲ  τὸ   σῶμα δασὺ λίαν πεποίηκε, (τούτοις
[2, 9]   ἀνάγκη κινουμένου τοῦ ζῴου κάμπτεσθαι  τὸ   σῶμα, μία μὲν διὰ τὴν
[2, 5]   βλάπτει. Εἰ γὰρ πᾶν γένοιτο  τὸ   σῶμα πιμελὴ καὶ στέαρ, ἀπόλοιτ´
[2, 14]   τούτων τὰ μὲν καθ´ ὅλον  τὸ   σῶμα πρανὲς δεδάσυνται ταῖς θριξίν,
[2, 8]   τὸ δὲ μαλακόν, ἀλλ´ ὅλον  τὸ   σῶμα σκληρόν, σκληρότητα δὲ τοιαύτην,
[2, 3]   εἶναι, δι´ ὧν ἅπαν λήψεται  τὸ   σῶμα τὴν τροφήν, ὥσπερ ἐκ
[2, 10]   αἰσθητηρίων διὰ τὸ διπλοῦν εἶναι  τὸ   σῶμα, τὸ μὲν δεξιὸν τὸ
[2, 5]   ἐστίν. Ὥστ´ εἰ πᾶν γένοιτο  τὸ   σῶμα τοιοῦτον, οὐκ ἂν ἔχοι
[2, 9]   γὰρ εἴ τι κεχωρισμένον ἦν,  τό   τ´ ἔργον οὐκ ἂν ἐποίει
[2, 1]   τούτων αἰσθητήριον, σάρξ, καὶ  τὸ   ταύτῃ ἀνάλογον σωματωδέστατόν ἐστι τῶν
[2, 16]   τὸ μόριον τῶν ἄλλων ζῴων·  τό   τε γὰρ μέγεθος καὶ τὴν
[2, 9]   Εἰσὶ δ´ ἀρχαὶ πάντων τούτων  τό   τε ὀστοῦν καὶ σάρξ.
[2, 7]   τε περιττώματα τῆς τροφῆς ἐστι,  τό   τε τῆς κύστεως ὑπόστημα καὶ
[2, 1]   τὰ ἀνομοιομερῆ· ταῦτα γὰρ ἤδη  τὸ   τέλος ἔχει καὶ τὸ πέρας,
[2, 1]   τὴν φύσιν ἐστί, καὶ πρῶτον  τὸ   τῇ γενέσει τελευταῖον· οὐ γὰρ
[2, 7]   περὶ τὸν ἐγκέφαλον. Πρὸς δὲ  τὸ   τῇ θερμότητι μὴ βλάπτειν, ἀντὶ
[2, 2]   αἰτία τοῦ ἀλγεῖν αἰσθανομένοις. Ἔτι  τὸ   τηκτικώτερον τοῦ τηκτοῦ καὶ τοῦ
[2, 1]   φύσις πάντων αὐτῶν διὰ  τὸ   τὴν θέσιν ἔχειν ἐπὶ πόροις
[2, 2]   βλέφαρα τὰ δ´ ἔχει πρὸς  τὸ   τὴν ὄψιν ἀκριβεστέραν εἶναι. Ὅτι
[2, 17]   τοῦ μορίου τούτου ἀναπηρίαν καὶ  τὸ   τὴν σιαγόνα τὴν κάτω ἀκίνητον
[2, 7]   γίνεται τῆς δυνάμεως. Ὅμοιον οὖν  τὸ   τὴν ψυχὴν εἶναι φάναι πῦρ,
[2, 3]   τινι τὴν τροφὴν λαμβάνειν, ἕως  τὸ   τῆς ἐχομένης πέψεως λάβῃ τέλος.
[2, 16]   ἔχειν τὸ τοῦ αὐχένος καὶ  τὸ   τῆς κεφαλῆς, ὥσπερ καὶ τὸ
[2, 7]   τε τῆς κύστεως ὑπόστημα καὶ  τὸ   τῆς κοιλίας, καὶ παρὰ ταῦτα
[2, 3]   οἷον γῆν ἐν αὑτοῖς ἔχει  τὸ   τῆς κοιλίας κύτος, ἐξ ἧς,
[2, 16]   πόρρω τρόπον τινὰ διέστηκεν ἀλλήλων  τὸ   τῆς ὀσφρήσεως αἰσθητήριον, ἀλλ´ ὅσα
[2, 4]   καὶ προκῶν. Διόπερ οὐ πήγνυται  τὸ   τοιοῦτον αἷμα· τοῦ γὰρ αἵματος
[2, 10]   πρῶτον αἰσθητήριον σὰρξ καὶ  τὸ   τοιοῦτον μόριον, ἄλλ´ ἐντός. Ἐπὶ
[2, 8]   ἐστὶν ἁφή, ταύτης δ´ αἰσθητήριον  τὸ   τοιοῦτον μόριόν ἐστιν, ἤτοι τὸ
[2, 17]   ζῴων ἔνια μὲν ἐντὸς ἔχει  τὸ   τοιοῦτον μόριον, οἷον τὸ τῶν
[2, 16]   ἀνάγκη μικρὸν τὸ βάρος ἔχειν  τὸ   τοῦ αὐχένος καὶ τὸ τῆς
[2, 16]   τὸν ἀέρα, τοιοῦτον φύσις  τὸ   τοῦ μυκτῆρος μέγεθος ἐποίησε τοῖς
[2, 10]   καὶ τὸ τούτου ἄνω πρὸς  τὸ   τοῦ ὅλου ἔχει ἄνω· μόνον
[2, 16]   μέγεθος πολὺ καὶ τὸ βάρος  τὸ   τοῦ σώματος, διὰ τοῦτο μόνον
[2, 10]   φύσιν ἔχει τούτῳ μόνῳ, καὶ  τὸ   τούτου ἄνω πρὸς τὸ τοῦ
[2, 2]   ἀναγκαῖον ἔχειν αἷμα  τὸ   τούτῳ τὴν αὐτὴν ἔχον φύσιν,
[2, 1]   καὶ ἔτι ἄλλα τοιαῦτα· καὶ  τὸ   τούτων αἰσθητήριον, σάρξ, καὶ
[2, 10]   δὲ μέρος ἐν πᾶσίν ἐστι  τὸ   τούτων μέσον, ἐν
[2, 7]   τῶν σωμάτων τὸ θερμόν ἐστιν·  τὸ   τρέφειν γὰρ καὶ κινεῖν ψυχῆς
[2, 1]   πᾶσιν ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι, διὰ  τὸ   τῶν αἰσθήσεων ὁποιανοῦν ἑνός τινος
[2, 9]   ἔχειν πάντα τὴν σύστασιν  τὸ   τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἀλλὰ καὶ
[2, 10]   φύσις μετείληφεν. Τοιοῦτο δ´ ἐστὶ  τὸ   τῶν ἀνθρώπων γένος· γὰρ
[2, 4]   τὸ δ´ οὐκ ἔχει, οἷον  τὸ   τῶν ἐλάφων καὶ προκῶν. Διόπερ
[2, 8]   θερμόν. δὲ χελώνη καὶ  τὸ   τῶν ἑμύδων γένος ὁμοίως ἔχειν
[2, 8]   μαλακοστράκων ἕκαστον, οἷον καρκίνοι καὶ  τὸ   τῶν καράβων γένος, καὶ τὸ
[2, 14]   πρανὲς δεδάσυνται ταῖς θριξίν, οἷον  τὸ   τῶν κυνῶν γένος, τὰ δὲ
[2, 16]   ἐν τῷ καλουμένῳ ῥύγχει καὶ  τὸ   τῶν μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον κατὰ
[2, 17]   ἔχει τὸ τοιοῦτον μόριον, οἷον  τὸ   τῶν μυρμήκων γένος, ὡσαύτως δὲ
[2, 4]   μέλιττα καὶ τὸ γένος  τὸ   τῶν μυρμήκων κἂν εἴ τι
[2, 8]   φλέβες, ἔτι δὲ τρίχες καὶ  τὸ   τῶν ὀνύχων γένος, καὶ εἴ
[2, 8]   τὸ τῶν καράβων γένος, καὶ  τὸ   τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον τὰ
[2, 9]   καὶ ἰνώδεσι δεσμοῖς, ὧν ἕνεκεν  τὸ   τῶν ὀστῶν ἐστι γένος. Ὥσπερ
[2, 1]   ἐστιν· δὲ καρδία, διὰ  τὸ   τῶν φλεβῶν ἀρχὴ εἶναι καὶ
[2, 13]   μὲν οὖν φυλακὴν ἔχειν αἴτιον  τὸ   ὑγρὰ τὰ ὄμματα εἶναι, ἵνα
[2, 4]   ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ ἐκθλιβομένου συνεξατμίζει  τὸ   ὑγρόν, καθάπερ εἴρηται πρότερον, καὶ
[2, 4]   καὶ καθαρόν. Ἰχὼρ δ´ ἐστὶ  τὸ   ὑδατῶδες τοῦ αἵματος διὰ τὸ
[2, 4]   ἐξέλοι τὸ γεῶδες, οὐ πήγνυται  τὸ   ὕδωρ. οὕτω καὶ τὸ αἷμα·
[2, 13]   ἀὴρ εὐδίοπτος· ἐκείνοις δ´ ἐπεὶ  τὸ   ὕδωρ πρὸς μὲν τὸ ὀξὺ
[2, 17]   διατρίβειν ἐκχυμίζοντας· παρεμπίπτοι γὰρ ἂν  τὸ   ὕδωρ. Ὥστ´ ἐὰν μή τις
[2, 1]   γενῶν, καὶ πολλὰς ἔχειν ἐναντιώσεις  τὸ   ὑπὸ ταύτην αἰσθητόν, θερμὸν ψυχρόν,
[2, 2]   τοιαύτη τίς ἐστιν· ἴσως γὰρ  τὸ   ὑποκείμενόν ἐστιν καπνὸς
[2, 2]   οὐ στέρησίς ἐστιν, ἐν ὅσοις  τὸ   ὑποκείμενον κατὰ πάθος θερμόν ἐστιν.
[2, 2]   μὲν γάρ ποτε τυγχάνει ὂν  τὸ   ὑποκείμενον, οὐ θερμόν, συνδυαζόμενον δὲ
[2, 13]   ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα πρὸς  τὸ   φῶς καὶ δεχόμενα τὴν αὐγήν.
[2, 16]   διὰ τὸ εὖ· πρὸς γὰρ  τὸ   χρῆσθαι τῷ λόγῳ καὶ ταῦτα.
[2, 9]   πήγνυσθαι, φαίνεται δὲ καὶ σηπόμενον  τὸ   χωριζόμενον. Ἀρχὴ δὲ τῶν μὲν
[2, 2]   ἔχει τοσαύτην τὸ θερμὸν καὶ  τὸ   ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν, τί χρὴ περὶ
[2, 2]   πολλαχῶς, ἀκολουθήσει δῆλον ὅτι καὶ  τὸ   ψυχρὸν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον.
[2, 2]   οὖν ὕδατος μόνον, ταῦτα πήγνυσι  τὸ   ψυχρόν, ὅσα δὲ γῆς, τὸ
[2, 2]   φανερὸν ἐν τοῖς τοιούτοις ὅτι  τὸ   ψυχρὸν φύσις τις ἀλλ´ οὐ
[2, 2]   οὐχ ἁπλοῦν· ὡδὶ μὲν γὰρ  τόδε   ἔσται θερμότερον, ὡδὶ δὲ θάτερον.
[2, 2]   προσδιοριστέον ὅτι καθ´ αὑτὸ μὲν  τόδε,   κατὰ συμβεβηκὸς δὲ πολλάκις θάτερον,
[2, 2]   ἔτι δὲ δυνάμει μὲν τοδί,  τοδὶ   δὲ κατ´ ἐνέργειαν, καὶ τόνδε
[2, 2]   τῷ μᾶλλον τὴν ἁφὴν θερμαίνειν,  τοδὶ   δὲ τῷ φλόγα ποιεῖν καὶ
[2, 2]   θάτερον, ἔτι δὲ δυνάμει μὲν  τοδί,   τοδὶ δὲ κατ´ ἐνέργειαν, καὶ
[2, 2]   καὶ τόνδε μὲν τὸν τρόπον  τοδί,   τῷ μᾶλλον τὴν ἁφὴν θερμαίνειν,
[2, 9]   ἐστι τοῖς ὀστοῖς καὶ τὰ  τοιάδε   τῶν μορίων οἷον ὄνυχές τε
[2, 13]   μύουσι, περιστεραὶ δὲ καὶ τὰ  τοιαῦτα   ἀμφοῖν. Τὰ δὲ τετράποδα τῶν
[2, 2]   διὸ καὶ μέλιτται καὶ ἄλλα  τοιαῦτα   ζῷα φρονιμώτερα τὴν φύσιν ἐστὶν
[2, 2]   λίθοι καὶ σίδηρος καὶ τὰ  τοιαῦτα   θερμαίνεται μὲν βραδύτερον ὕδατος, καίει
[2, 2]   γὰρ πρός τε ἀνδρείαν τὰ  τοιαῦτα   καὶ πρὸς φρόνησιν ἔχει καλῶς.
[2, 1]   ξηρὸν ὑγρὸν καὶ ἔτι ἄλλα  τοιαῦτα·   καὶ τὸ τούτων αἰσθητήριον,
[2, 9]   δύναμις. Διὸ καὶ πάντα τὰ  τοιαῦτα   μᾶλλον ἐν τοῖς τετράποσιν ὑπάρχει
[2, 3]   δὲ καὶ τέφρα καὶ τὰ  τοιαῦτα   μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ
[2, 13]   πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ  τοιαῦτα,   οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ αὐτὰ
[2, 1]   καὶ λειότης καὶ τἆλλα τὰ  τοιαῦτα   πάθη τῶν σωμάτων. Δευτέρα δὲ
[2, 14]   ἔχει, καθάπερ ἵπποι καὶ τὰ  τοιαῦτα   τῶν ζῴων, τὰ δὲ χαίτην,
[2, 9]   Πολὺ γὰρ μείζω πάντα τὰ  τοιαῦτα   τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς κατὰ
[2, 1]   τὸ ἔχον πρῶτον μόριον τὰς  τοιαύτας   ἀρχάς, μέν ἐστι δεκτικὸν
[2, 1]   μέρος διείληφε τὰς δυνάμεις τὰς  τοιαύτας   (τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν ἐστι
[2, 7]   ἴδιος φύσις, καὶ εὐλόγως  τοιαύτη.   Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἔχει
[2, 17]   συστέλλειν γὰρ καὶ προβάλλειν παντοδαπῇ  τοιαύτη   οὖσα καὶ ἀπολελυμένη μάλιστ´ ἂν
[2, 17]   τούτοις τοῖς ζῴοις γλῶττα  τοιαύτη   τὴν φύσιν ἐστίν, ὥσπερ ἀντιστρόφως
[2, 2]   τοῦ πυρὸς φύσις, εἰ ἔτυχε,  τοιαύτη   τίς ἐστιν· ἴσως γὰρ τὸ
[2, 15]   ἄλλην χρῆσιν, καὶ διὰ τὴν  τοιαύτην   αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἐν τοῖς
[2, 8]   ἔχει τῶν ζῴων ἐντὸς τὴν  τοιαύτην   βοήθειαν, ἔνια δὲ τῶν (ἀναίμων
[2, 4]   προωδοποίηται οὖν τῷ πάθει τὰ  τοιαύτην   ἔχοντα τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ
[2, 16]   τὴν εἰρημένην χρῆσιν εὐεργὰ καὶ  τοιαύτην   ἔχοντα τὴν φύσιν· διὸ σάρκινα.
[2, 9]   οὐ καλῶς ἂν ἐποίουν τὴν  τοιαύτην   κίνησιν. Ἔνια δ´ αὐτῶν ὁμοίαν
[2, 8]   τὸ σῶμα σκληρόν, σκληρότητα δὲ  τοιαύτην,   ὀστοῦ μὲν σαρκωδεστέραν, σαρκὸς δ´
[2, 7]   τὴν ψυχὴν τιθέασι πῦρ  τοιαύτην   τινὰ δύναμιν φορτικῶς τιθέντες· βέλτιον
[2, 12]   πτερωτὰ εἶναι· οὐκ οὖν ἔχει  τοιαύτην   ὕλην ἐξ ἧς ἂν ἔπλασε
[2, 16]   σύγκειται, τῆς δὲ γλώττης μὴ  τοιαύτης   οὔσης μηδὲ τῶν χειλῶν ὑγρῶν
[2, 1]   ἐξ οἵας δέχεται τροφῆς, ἐκ  τοιαύτης   συνεστάναι καὶ αὐτήν. Διότι μὲν
[2, 10]   εὖ ζῆν φύσις μετείληφεν.  Τοιοῦτο   δ´ ἐστὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων
[2, 5]   αὐτὸ καὶ οἱ ζωμοὶ οἱ  τοιοῦτοι·   ὀλίγον γὰρ ἔχει ὕδατος, τὸ
[2, 1]   τε καὶ τοῖς μορίοις τοῖς  τοιούτοις,   ἀναγκαῖον ἐξ ὧν σύγκεινται, τὰς
[2, 17]   μαλακοστράκοις, οἷον καράβοις καὶ τοῖς  τοιούτοις,   ἐντὸς ὑπάρχει τι τοῦ στόματος
[2, 17]   τόπος τοῦ στόματος πᾶσι τοῖς  τοιούτοις,   καὶ διὰ τὸ μικρὸν χρόνον
[2, 2]   ποιεῖ δὲ φανερὸν ἐν τοῖς  τοιούτοις   ὅτι τὸ ψυχρὸν φύσις τις
[2, 4]   προκῶν. Διόπερ οὐ πήγνυται τὸ  τοιοῦτον   αἷμα· τοῦ γὰρ αἵματος τὸ
[2, 1]   φύσιν ἐπί τινα μορφὴν  τοιοῦτον   ἄλλο τέλος· ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον
[2, 10]   φορτίον ἔχον, ἦν δ´ ἂν  τοιοῦτον,   εἰ σεσαρκωμένην εἶχε τὴν κεφαλήν.
[2, 13]   ταχεῖαν γίνεσθαι· δ´ ὑμὴν  τοιοῦτον.   Ἐκ δὲ τοῦ κανθοῦ τοῦ
[2, 9]   ἀνάλογον τούτοις καὶ εἴ τι  τοιοῦτόν   ἐστι μέρος, ὕστερον ἅμα τοῖς
[2, 2]   αἵματος ἔχει ἕτερόν τι μόριον  τοιοῦτον.   Ἔστι δ´ ἰσχύος μὲν ποιητικώτερον
[2, 4]   μυρμήκων κἂν εἴ τι ἕτερον  τοιοῦτόν   ἐστιν. Δειλότερα δὲ τὰ λίαν
[2, 1]   δὲ τοῖς ἐναίμοις καρδία  τοιοῦτόν   ἐστιν· διαιρεῖται μὲν γὰρ εἰς
[2, 8]   ὀνύχων γένος, καὶ εἴ τι  τοιοῦτον   ἕτερόν ἐστιν. μὲν γὰρ
[2, 16]   διὰ τοῦ ὀργάνου τὸν ἀέρα,  τοιοῦτον   φύσις τὸ τοῦ μυκτῆρος
[2, 17]   ἐντὸς ὑπάρχει τι τοῦ στόματος  τοιοῦτον,   καὶ τοῖς μαλακίοις, οἷον σηπίαις
[2, 16]   ἀδύνατον ἦν εἶναι τὸν μυκτῆρα  τοιοῦτον   μὴ μαλακὸν ὄντα μηδὲ κάμπτεσθαι
[2, 10]   αἰσθητήριον σὰρξ καὶ τὸ  τοιοῦτον   μόριον, ἄλλ´ ἐντός. Ἐπὶ δὲ
[2, 8]   ἁφή, ταύτης δ´ αἰσθητήριον τὸ  τοιοῦτον   μόριόν ἐστιν, ἤτοι τὸ πρῶτον,
[2, 17]   ἔνια μὲν ἐντὸς ἔχει τὸ  τοιοῦτον   μόριον, οἷον τὸ τῶν μυρμήκων
[2, 8]   Τὰ δ´ αὖ τῶν πολυπόδων  τοιοῦτον   οὐδὲν ἔχει διὰ τὸ μικρὸν
[2, 5]   εἰ πᾶν γένοιτο τὸ σῶμα  τοιοῦτον,   οὐκ ἂν ἔχοι οὐδεμίαν αἴσθησιν.
[2, 6]   καὶ πολυσχιδέσι πιμελώδης. Ἥκιστα δὲ  τοιοῦτος   ῥαχίτης ἐστὶ μυελὸς διὰ
[2, 5]   δ´ φύσις αὐτῶν τοῦ  τοιούτου   στοιχείου πλήρης οὖσα τῷ κερατώδης
[2, 16]   ὑποχωροῦντας πάλιν πυγηδόν) ὑπάρξαντος οὖν  τοιούτου   τοῦ μυκτῆρος, φύσις παρακαταχρῆται,
[2, 7]   βέλτιον δ´ ἴσως φάναι ἐν  τοιούτῳ   τινὶ σώματι συνεστάναι. Τούτου δ´
[2, 17]   καὶ μελιττῶν καὶ πάντων τῶν  τοιούτων,   ἔτι δ´ ἐπ´ ἐνίων τῶν
[2, 3]   φανερὸν ἐκ τούτων καὶ τῶν  τοιούτων.   Καὶ γὰρ διὰ τοῦτο θιγγανόμενον
[2, 1]   προσώπου καὶ χειρὸς καὶ τῶν  τοιούτων   μορίων. Ἐπεὶ δ´ ἐναντίως ἐπὶ
[2, 2]   περὶ τῶν ἄλλων καὶ τῶν  τοιούτων   μορίων καὶ τῶν ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον
[2, 4]   γλαφυρωτέραν ἔχειν τὴν διάνοιαν τῶν  τοιούτων,   οὐ διὰ τὴν ψυχρότητα τοῦ
[2, 2]   δὲ θάτερον. Ἔνια δὲ τῶν  τοιούτων   οὐδ´ ἔστιν ἁπλῶς εἰπεῖν ὅτι
[2, 2]   καὶ κουφότητες οὐδ´ ἄλλο τῶν  τοιούτων   οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ τοῦτ´
[2, 10]   ἐπὶ τῶν ἰχθύων καὶ τῶν  τοιούτων   ποιεῖ τὸ λεγόμενον φανερόν· ἀκούουσι
[2, 2]   νεύρων καὶ σαρκῶν καὶ ἄλλων  τοιούτων   συμβαλλομένων τὰ μὲν εἰς τὴν
[2, 1]   σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων τῶν  τοιούτων   συνεστήκασι τὰ ὀργανικὰ τῶν μορίων,
[2, 3]   καὶ ἐν τῇ φύσει τῶν  τοιούτων   τὰ μὲν θερμὰ καὶ ὑγρὰ
[2, 1]   μὲν πρόσωπον τῶν  τοιούτων   τι μορίων οὐδεὶς ἐγχειρεῖ λέγειν
[2, 1]   σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων τῶν  τοιούτων.   Τρίτη δὲ καὶ τελευταία κατ´
[2, 16]   γὰρ τὴν γλῶτταν οὐχ ὁμοίαν  τοῖς   ἄλλοις ἐποίησεν φύσις, πρὸς
[2, 10]   ἀναπνοῆς κίνησιν. Καλῶς δὲ καὶ  τοῖς   ἄλλοις ἔχει ταῦτα τὰ αἰσθητήρια
[2, 8]   τοῖς ἔχουσι σάρκας, ἐν δὲ  τοῖς   ἄλλοις τὸ ἀνάλογον· τοῦτο γὰρ
[2, 1]   τῶν ἀνομοιομερῶν. Διόπερ ἐν μὲν  τοῖς   ἀναίμοις ζῴοις τὸ ἀνάλογον, ἐν
[2, 14]   οὔτ´ ἐπὶ τῆς ἥβης, ὥσπερ  τοῖς   ἀνθρώποις. Ἀλλ´ ἀντὶ τούτων τὰ
[2, 9]   τοιοῦτόν ἐστι μέρος, ὕστερον ἅμα  τοῖς   ἀνομοιομερέσι θεωρητέον τὴν αἰτίαν αὐτῶν,
[2, 2]   ἑνὸς ζῴου (τὸ γὰρ ἐν  τοῖς   ἄνω μέρεσι πρὸς τὰ κάτω
[2, 9]   γὰρ τὰ κραῦρα ταχέως ἐν  τοῖς   ἀπέχουσιν. δὲ φύσις
[2, 1]   Οὔσης δὲ τῆς αἰσθήσεως ἐν  τοῖς   ἁπλοῖς μέρεσιν εὐλόγως μάλιστα συμβαίνει
[2, 16]   παρακαταχρῆται, καθάπερ εἴωθεν, ἐπὶ πλείονα  τοῖς   αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ τῆς τῶν
[2, 9]   καὶ σκληροτέρων, καὶ τούτων αὐτῶν  τοῖς   βιαστικωτέροις. Διὸ τὰ τῶν ἀρρένων
[2, 13]   πάντα μὲν ὅπως τὰ προσπίπτοντα  τοῖς   βλεφάροις κωλύωσι (καὶ τοῦτο (οὐκ
[2, 17]   ὥσπερ ἀνάπαλιν τὴν ἄνω κάτω·  τοῖς   γὰρ ἄλλοις ἄνω ἀκίνητος.
[2, 16]   τοῖς ἔχουσι τῶν ἐναίμων ὀδόντας.  Τοῖς   γὰρ ὄρνισι, καθάπερ εἴπομεν, διὰ
[2, 9]   τῶν ὑγρῶν καὶ ὁμοιομερῶν θεωρίᾳ·  τοῖς   γὰρ περὶ γενέσεως λόγοις ἁρμόττουσαν
[2, 8]   τῶν ἐναίμων τοῖς μὲν ὀστοῦν  τοῖς   δ´ ἄκανθαν. Τὰ δ´ ἔντομα
[2, 9]   κινουμένοις διὰ κάμψιν τούτου χάριν,  τοῖς   δ´ ἀκινήτοις φυλακῆς ἕνεκεν, οἷον
[2, 17]   μὲν πεζοῖς σχεδὸν ὁμοίως πᾶσι,  τοῖς   δ´ ἄλλοις ἀνομοίως καὶ αὐτοῖς
[2, 16]   μόριον κατὰ τὸν ἐνδεχόμενον τρόπον,  τοῖς   δ´ ἄλλοις μᾶλλον διηρθρωμένον ἐστὶ
[2, 6]   κερατοφόροις καὶ μὴ ἀμφώδουσι στεατώδης,  τοῖς   δ´ ἀμφώδουσι καὶ πολυσχιδέσι πιμελώδης.
[2, 3]   τοῖς ζῴοις τοῖς ἐναίμοις ἐστί,  τοῖς   δ´ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον. Καὶ
[2, 14]   ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ τὴν κάμψιν·  τοῖς   δ´ ἀνθρώποις ἐπεὶ ἐξ ἴσου
[2, 9]   ἀλλ´ ὀστᾶ· ζῳοτόκος γάρ ἐστιν.  Τοῖς   δ´ ἐναίμοις μὲν μὴ ζῳοτόκοις
[2, 6]   ἐν τοῖς μὲν οὐκ ἔνεστι,  τοῖς   δ´ ὀλίγος ἔνεστιν· εἰς γὰρ
[2, 13]   ἀκριβῆ τὴν ὄψιν ἐπιγείοις οὖσιν.  Τοῖς   δ´ ὄρνισιν ἀναγκαῖον· πόρρωθεν γὰρ
[2, 17]   ὧν φύσις ἀκανθώδης ἐστίν.  Τοῖς   δὲ κροκοδείλοις συμβάλλεταί τι πρὸς
[2, 14]   στόλον μακραῖς, ὥσπερ τοῖς ἵπποις,  τοῖς   δὲ μακρὸν βραχείαις, καὶ κατὰ
[2, 17]   φωνῆς, καὶ τοῖς μὲν σκληρὸν  τοῖς   δὲ μαλακὸν σαρκῶδες. Διὸ
[2, 9]   τοῖς θερμοῖς καὶ τοῖς ξηροῖς.  Τοῖς   δὲ μεγάλοις ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν
[2, 7]   τὸ μόριον τοῖς ἔχουσιν ἐγκέφαλον,  τοῖς   δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον.
[2, 9]   ἔργον τὴν τῆς τροφῆς ἐργασίαν,  τοῖς   δὲ πρός τε τοῦτο καὶ
[2, 17]   τροφῆς, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀπολελυμένον  τοῖς   δὲ προσπεφυκός, ὅσοις μηδὲν ἔργον
[2, 8]   τοῖς ἰχθύσι τοῖς μὲν ἄκανθα  τοῖς   δὲ χόνδρος. Τὰ μὲν οὖν
[2, 6]   καὶ πιμελή ἐστιν. Καὶ ἐν  τοῖς   δὴ τὰ ὀστᾶ πυκνὰ ἔχουσι
[2, 3]   ξηροῦ καὶ ὑγροῦ διελθεῖν ἀκολούθως  τοῖς   εἰρημένοις. Λέγεται δὲ ταῦτα πλεοναχῶς,
[2, 16]   τὸ τοῦ μυκτῆρος μέγεθος ἐποίησε  τοῖς   ἐλέφασιν. Διόπερ ἀναπνέουσιν ἄραντες ἄνω
[2, 16]   εἴπομεν, μυκτήρ ἐστιν προβοσκὶς  τοῖς   ἐλέφασιν. Ἐπεὶ δ´ ἀδύνατον ἦν
[2, 6]   μορίων καὶ τῆς τροφῆς οὔσης  τοῖς   ἐμβρύοις αἵματος, καὶ ἐν τοῖς
[2, 10]   μόριον κατὰ μέσον καὶ ἐν  τοῖς   ἔμπροσθέν ἐστιν. Διόπερ εἰς μέσον
[2, 10]   καρδίας, ταύτην δ´ εἶναι ἐν  τοῖς   ἔμπροσθεν, καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι διὰ
[2, 10]   τούτου τι. Διόπερ οὐδὲν ἐν  τοῖς   ἐναίμοις ἄναιμον αἰσθητικόν, οὐδ´ αὐτὸ
[2, 3]   τελευταία τροφὴ τοῖς ζῴοις  τοῖς   ἐναίμοις ἐστί, τοῖς δ´ ἀναίμοις
[2, 1]   ζῴοις τὸ ἀνάλογον, ἐν δὲ  τοῖς   ἐναίμοις καρδία τοιοῦτόν ἐστιν·
[2, 8]   τούτοις τ´ ἐναντίως ἔχει καὶ  τοῖς   ἐναίμοις, καθάπερ εἴπομεν. Οὐδὲν γὰρ
[2, 3]   τὸ αἷμα τροφῆς ἕνεκεν ὑπάρχει  τοῖς   ἐναίμοις, φανερὸν ἐκ τούτων καὶ
[2, 13]   ἐποίησεν φύσις τοὺς ὀφθαλμοὺς  τοῖς   ἐντόμοις, καὶ μᾶλλον (ἔτι τοῖς
[2, 6]   τὸ ἀνάλογον τοῖς ὀστοῖς, οἷον  τοῖς   ἐνύδροις τὴν ἄκανθαν, ἀναγκαῖον ἐνίοις
[2, 17]   μικρὸν χρόνον εἶναι τὴν αἴσθησιν  τοῖς   ἐνύδροις τῶν χυμῶν, ὥσπερ καὶ
[2, 2]   ὑπόστασιν καὶ τὴν τῆς ὑγρᾶς  τοῖς   ἔχουσι κύστιν. Αὐτῶν δὲ τούτων
[2, 9]   τῶν σπονδύλων. Ἐκ δὲ ταύτης  τοῖς   ἔχουσι κῶλα συνεχῆ πρὸς αὐτήν,
[2, 10]   γὰρ τῆς ἀναπνοῆς αἴσθησις  τοῖς   ἔχουσι μυκτῆρας, τοῦτο δὲ τὸ
[2, 8]   καὶ πρῶτον περὶ σαρκὸς ἐν  τοῖς   ἔχουσι σάρκας, ἐν δὲ τοῖς
[2, 2]   μυελός, γονή, χολή, γάλα ἐν  τοῖς   ἔχουσι, σάρξ, καὶ τὰ τούτοις
[2, 16]   τῶν χειλῶν ἐστι φύσις  τοῖς   ἔχουσι τῶν ἐναίμων ὀδόντας. Τοῖς
[2, 10]   τῆς κεφαλῆς, διὰ τὸ πᾶσι  τοῖς   ἔχουσιν αὐτὴν ὀρθότατον δεῖν εἶναι
[2, 7]   τοῖς ζῴοις τοῦτο τὸ μόριον  τοῖς   ἔχουσιν ἐγκέφαλον, τοῖς δὲ μὴ
[2, 10]   αἰσθητῶν. δ´ ὄψις πᾶσι  τοῖς   ἔχουσιν εὐλόγως ἐστὶ περὶ τὸν
[2, 8]   σκληρὰ τὴν φύσιν οὖσα, ἐν  τοῖς   ἔχουσιν ὀστᾶ· ἐν δὲ τοῖς
[2, 9]   δ´ ὀστῶν καλουμένη ῥάχις  τοῖς   ἔχουσιν ὀστᾶ πᾶσιν, ἀφ´ ἧς
[2, 14]   γὰρ χάριν αἱ τρίχες ὑπάρχουσι  τοῖς   ἔχουσιν· τοῖς μὲν οὖν τετράποσι
[2, 10]   τῶν αἰσθήσεων ἐν τῇ κεφαλῇ  τοῖς   ζῴοις εἰσί, τοῦτο δ´ ὁρῶντες
[2, 9]   αὐτῶν, καὶ τίνος ἕνεκεν ὑπάρχει  τοῖς   ζῴοις ἕκαστον· ἐκ τῶν ἔργων
[2, 1]   τοῦτο ἂν εἴη ἀναγκαῖον ἔχειν  τοῖς   ζῴοις ἔνια μόρια ὁμοιομερῆ·
[2, 9]   τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς γινομένην  τοῖς   ζῴοις ἐξ ἀνάγκης καὶ τοῖς
[2, 2]   ~Τῶν δ´ ὁμοιομερῶν μορίων ἐν  τοῖς   ζῴοις ἐστὶ τὰ μὲν μαλακὰ
[2, 17]   ἐν τῷ στόματι γλῶττα  τοῖς   ζῴοις ἐστί, τοῖς μὲν πεζοῖς
[2, 1]   τῶν ὁμοιομερῶν φύσις ἐν  τοῖς   ζῴοις ἐστίν, οἷον ὀστοῦ καὶ
[2, 1]   καὶ ἀνομοιομερῆ τῶν μορίων ἐν  τοῖς   ζῴοις ἐστίν. Ὄντων δὲ τῶν
[2, 6]   τῶν ὀστῶν ἀνάγκη φύσιν ὑπάρχειν  τοῖς   ζῴοις, τὸ ἀνάλογον τοῖς
[2, 17]   διαιροῦσιν. Ἐν μὲν οὖν τούτοις  τοῖς   ζῴοις γλῶττα τοιαύτη τὴν
[2, 4]   φύσις καὶ κατὰ τὸ ἦθος  τοῖς   ζῴοις καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν,
[2, 3]   μὲν γὰρ πρώτη φανερὰ  τοῖς   ζῴοις λειτουργία διὰ τοῦ στόματος
[2, 10]   ἂν ἀπειργάζετο οὗ ἕνεκα ὑπάρχει  τοῖς   ζῴοις ἐγκέφαλος (οὐ γὰρ
[2, 1]   πράξεων καὶ τῶν κινήσεων ὑπαρχουσῶν  τοῖς   ζῴοις ὅλοις τε καὶ τοῖς
[2, 4]   διὰ τὴν θερμότητα τὴν ἐν  τοῖς   ζῴοις. Πολλῶν δ´ ἐστὶν αἰτία
[2, 7]   τῶν ζῴων. Ὑπάρχει δ´ ἐν  τοῖς   ζῴοις πρὸς τὴν τῆς φύσεως
[2, 7]   χάριν ὑπάρχει τοῦτο τὸ μόριον  τοῖς   ζῴοις, τὴν φύσιν ἔχον κοινὴν
[2, 3]   τὸ αἷμα τελευταία τροφὴ  τοῖς   ζῴοις τοῖς ἐναίμοις ἐστί, τοῖς
[2, 10]   ἀπὸ τῶν πρώτων. Πᾶσι γὰρ  τοῖς   ζῴοις τοῖς τελείοις δύο τὰ
[2, 7]   ποιεῖ δὲ καὶ τὸν ὕπνον  τοῖς   ζῴοις τοῦτο τὸ μόριον τοῖς
[2, 1]   μερῶν τῶν δ´ αἰσθητηρίων ἐν  τοῖς   ζῴοις, τῶν μὲν ὀργανικῶν ἕκαστον
[2, 7]   Περὶ μὲν οὖν τῶν συμφύτων  τοῖς   ζῴοις ὑγρῶν σχεδὸν εἴρηται περὶ
[2, 9]   φύσις. Ἔνεστι δὲ καὶ ἐν  τοῖς   ζῳοτόκοις πολλὰ τῶν ὀστῶν χονδρώδη,
[2, 9]   τούτοις δέ, δι´ ἅπερ καὶ  τοῖς   ζῳοτόκοις, πρὸς τὴν ἰσχὺν ἰσχυροτέρων
[2, 9]   ἐν Λιβύῃ καὶ τοῖς τόποις  τοῖς   θερμοῖς καὶ τοῖς ξηροῖς. Τοῖς
[2, 9]   τοῖς ζῴοις ἐξ ἀνάγκης καὶ  τοῖς   θήλεσι τὴν ἐν αὐτοῖς τῶν
[2, 4]   αἵματι καὶ ζέσιν ποιοῦσιν ἐν  τοῖς   θυμοῖς. Διὸ οἱ ταῦροι καὶ
[2, 14]   ἔχουσι τὸν στόλον μακραῖς, ὥσπερ  τοῖς   ἵπποις, τοῖς δὲ μακρὸν βραχείαις,
[2, 8]   ἔχουσι τὸ ἀνάλογον, οἷον ἐν  τοῖς   ἰχθύσι τοῖς μὲν ἄκανθα τοῖς
[2, 17]   τῷ ἄκρῳ μάλιστα, διὰ τοῦτο  τοῖς   ἰχθύσι τοῦτ´ ἀφώρισται μόνον. Ἐπιθυμίαν
[2, 9]   τοῦτο καὶ πρὸς ἀλκήν, οἷον  τοῖς   καρχαρόδουσι καὶ χαυλιόδουσι πᾶσιν. Ἐξ
[2, 16]   καὶ τῇ γῇ. Οἷον οὖν  τοῖς   κολυμβηταῖς ἔνιοι πρὸς τὴν ἀναπνοὴν
[2, 9]   τῶν ὀστῶν φύσις, πλὴν  τοῖς   λίαν μεγάλοις· τούτοις δέ, δι´
[2, 17]   τι τοῦ στόματος τοιοῦτον, καὶ  τοῖς   μαλακίοις, οἷον σηπίαις καὶ πολύποσιν.
[2, 17]   μαλακὸν σαρκῶδες. Διὸ καὶ  τοῖς   μαλακοστράκοις, οἷον καράβοις καὶ τοῖς
[2, 8]   ἀνάλογον, οἷον ἐν τοῖς ἰχθύσι  τοῖς   μὲν ἄκανθα τοῖς δὲ χόνδρος.
[2, 17]   αἴσθησιν ποιοῦνται τῆς τροφῆς, ἀλλὰ  τοῖς   μὲν ἀπολελυμένον τοῖς δὲ προσπεφυκός,
[2, 6]   πεττόμενον, τούτοις δὲ στεατώδης. Διὸ  τοῖς   μὲν κερατοφόροις καὶ μὴ ἀμφώδουσι
[2, 9]   ὕπεστιν ὀστᾶ τοῖς σαρκώδεσι μορίοις,  τοῖς   μὲν κινουμένοις διὰ κάμψιν τούτου
[2, 14]   ταύτας ἐπικεκόσμηκεν φύσις θριξί,  τοῖς   μὲν μικρὸν ἔχουσι τὸν στόλον
[2, 8]   φύσις, ὥσπερ τῶν ἐναίμων  τοῖς   μὲν ὀστοῦν τοῖς δ´ ἄκανθαν.
[2, 6]   ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ εὐλόγως ἐν  τοῖς   μὲν οὐκ ἔνεστι, τοῖς δ´
[2, 16]   ἂν τοῦτο ἤδη ῥύγχος ὀρνιθῶδες.  Τοῖς   μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις πρὸς
[2, 16]   τοῖς τόποις τούτοις γίνεσθαι τρίχας.  ~Τοῖς   μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις τοῖς
[2, 9]   ἐκ τῶν σαρκῶν τὸ ζῷον.  Τοῖς   μὲν οὖν ἄλλοις ὕπεστιν ὀστᾶ
[2, 13]   τῆς ὄψεως ἐκ πολλοῦ χρῆσις.  Τοῖς   μὲν οὖν πεζοῖς ἀὴρ
[2, 14]   αἱ τρίχες ὑπάρχουσι τοῖς ἔχουσιν·  τοῖς   μὲν οὖν τετράποσι τὰ πρανῆ
[2, 17]   γλῶττα τοῖς ζῴοις ἐστί,  τοῖς   μὲν πεζοῖς σχεδὸν ὁμοίως πᾶσι,
[2, 17]   μηδὲν ἔργον ὑπάρχει φωνῆς, καὶ  τοῖς   μὲν σκληρὸν τοῖς δὲ μαλακὸν
[2, 9]   τῶν ὀδόντων ἐστὶ φύσις,  τοῖς   μὲν ὑπάρχουσα πρὸς ἓν ἔργον
[2, 9]   ἀσθενέστερα δέ. Τῶν δ´ ἰχθύων  τοῖς   μὲν ᾠοτόκοις ἄκανθα, καὶ τοῖς
[2, 8]   τοῖς ἔχουσιν ὀστᾶ· ἐν δὲ  τοῖς   μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον, οἷον
[2, 6]   ἀναλίσκεται τροφή. Ἐν δὲ  τοῖς   μὴ ἔχουσιν ὀστᾶ ἀλλ´ ἄκανθαν
[2, 17]   οἱ καλούμενοι κυπρῖνοι, ὥστε δοκεῖν  (τοῖς   μὴ σκοποῦσιν ἀκριβῶς γλῶτταν ἔχειν
[2, 9]   αὐτῶν συνεστηκότα ὅλα καὶ συνώνυμα  τοῖς   μορίοις, οἷον ὁπλή τε ὅλη
[2, 1]   τοῖς ζῴοις ὅλοις τε καὶ  τοῖς   μορίοις τοῖς τοιούτοις, ἀναγκαῖον ἐξ
[2, 2]   τὸ δὲ θερμότερον ἔν τε  τοῖς   μορίοις τοῦ ἑνὸς ζῴου (τὸ
[2, 5]   μὲν οὖν ταῦτα ὄντα ἐν  τοῖς   μορίοις τῶν ζῴων ὠφελεῖ (πρὸς
[2, 6]   σπερματικὴ δύναμις. Δηλοῖ δ´ ἐν  τοῖς   νέοις πάμπαν· ἅτε γὰρ ἐξ
[2, 2]   καὶ τοῖς ὑγροῖς μορίοις καὶ  τοῖς   ξηροῖς πολλοὶ τρόποι τῆς αἰτίας
[2, 9]   τοῖς τόποις τοῖς θερμοῖς καὶ  τοῖς   ξηροῖς. Τοῖς δὲ μεγάλοις ἰσχυροτέρων
[2, 14]   ὥστε περὶ τῶν λοιπῶν ἐν  τοῖς   οἰκείοις καιροῖς ἀποδοτέον τὴν μνείαν.
[2, 9]   ἂν εἴη. Ἀλλ´ ὅτι συνώνυμα  τοῖς   ὅλοις τὰ μέρη, τὴν τάξιν
[2, 1]   δ´ αἴσθησις ἐγγίγνεται πᾶσιν ἐν  τοῖς   ὁμοιομερέσι, διὰ τὸ τῶν αἰσθήσεων
[2, 9]   μέρη, τὴν τάξιν ἀπέλαβεν ἐν  τοῖς   ὁμοιομερέσι νῦν, Εἰσὶ δ´ ἀρχαὶ
[2, 14]   διὰ τὴν ὀρθότητα τὰ πρόσθια  τοῖς   ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις ὑπέγραψεν
[2, 16]   τροφήν, καθάπερ φασὶ τὰ κέρατα  τοῖς   ὀπισθονόμοις βουσίν· καὶ γὰρ ἐκείνους
[2, 9]   κατὰ μικρὸν φύσις, οἷον  τοῖς   ὄρνισιν ὀστᾶ μέν, ἀσθενέστερα δέ.
[2, 9]   δὲ κατὰ τὴν ἁφήν ἐστι  τοῖς   ὀστοῖς καὶ τὰ τοιάδε τῶν
[2, 6]   τοῖς ἐμβρύοις αἵματος, καὶ ἐν  τοῖς   ὀστοῖς μυελὸς αἱματώδης ἐστίν·
[2, 6]   τοῖς ζῴοις, τὸ ἀνάλογον  τοῖς   ὀστοῖς, οἷον τοῖς ἐνύδροις τὴν
[2, 6]   τὴν γινομένην ὑπὸ τοῦ περιέχεσθαι  τοῖς   ὀστοῖς πέττεται τὸ αἷμα,
[2, 9]   τοῖς μὲν ᾠοτόκοις ἄκανθα, καὶ  τοῖς   ὄφεσιν ἀκανθώδης ἐστὶν τῶν
[2, 9]   ἀποκοπέν. Οἱ μὲν οὖν ἐν  τοῖς   πεζοῖς ἀμύελοι χόνδροι κεχωρισμένῳ μυελῷ·
[2, 10]   καρδίαν τόπος, διώρισται πρότερον ἐν  τοῖς   περὶ αἰσθήσεως· καὶ διότι αἱ
[2, 7]   εἴρηται καθ´ αὑτὰ ἔν τε  τοῖς   περὶ αἰσθήσεως καὶ περὶ ὕπνου
[2, 3]   δὲ περὶ τροφῆς ὅλως, ἐν  τοῖς   περὶ γενέσεως καὶ ἐν ἑτέροις
[2, 7]   περὶ σπέρματος καὶ γάλακτος ἐν  τοῖς   περὶ γενέσεως· τὸ μὲν γὰρ
[2, 7]   παρὰ ταῦτα γονὴ καὶ γάλα  τοῖς   πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα τούτων. Τὰ
[2, 13]   ὑγρόφθαλμοι μέν εἰσιν. Ἀναγκαία γὰρ  τοῖς   πολλὴν ποιουμένοις κίνησιν τῆς
[2, 17]   καὶ γὰρ ὅσα μὴ δοκεῖ  τοῖς   πολλοῖς ἔχειν, οἷον ἔνιοι τῶν
[2, 17]   γλίσχρον ἔχουσι, καὶ σχεδὸν παραπλησίως  τοῖς   ποταμίοις κροκοδείλοις. Οὐ φαίνονται δ´
[2, 14]   οὐκ ἔχει τρίχας, ἀλλ´ ἐν  τοῖς   πρανέσι μᾶλλον· οἱ δ´ ἄνθρωποι
[2, 14]   τοῖς ὑπτίοις μᾶλλον ἐν  τοῖς   πρανέσιν. Σκέπης γὰρ χάριν αἱ
[2, 9]   μὲν οὖν ἄλλοις ὕπεστιν ὀστᾶ  τοῖς   σαρκώδεσι μορίοις, τοῖς μὲν κινουμένοις
[2, 9]   τοῦ χόνδρου σύστασιν. Ἐν δὲ  τοῖς   σελάχεσιν ῥάχις χονδρώδης (μέν
[2, 13]   τοῖς ἐντόμοις, καὶ μᾶλλον (ἔτι  τοῖς   σκληροδέρμοις, ὥσπερ ἔνια τῶν τετραπόδων
[2, 1]   ἔνια τῶν σπλάγχνων· πολύμορφα γὰρ  τοῖς   σχήμασιν, ἐξ ὁμοιομεροῦς ὄντα σώματος
[2, 7]   καθαρόν. Διὸ καὶ τὰ ῥεύματα  τοῖς   σώμασιν ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐστι
[2, 4]   ὑπὸ ψυχροῦ ξηραινόμενον. Ἐν δὲ  τοῖς   σώμασιν ὑγρόν ἐστι διὰ τὴν
[2, 10]   πρώτων. Πᾶσι γὰρ τοῖς ζῴοις  τοῖς   τελείοις δύο τὰ ἀναγκαιότατα μόριά
[2, 16]   ~Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις  τοῖς   τετράποσι καὶ ζῳοτόκοις οὐ πόρρω
[2, 9]   πάντα τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἐν  τοῖς   τετράποσιν ὑπάρχει ζῴοις τῶν ζῳοτόκων,
[2, 7]   συνεστάναι. Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι  τοῖς   τῆς ψυχῆς ἔργοις ὑπηρετικώτατον τῶν
[2, 14]   ὀρθότητα τὰ πρόσθια τοῖς ὀπισθίοις,  τοῖς   τιμιωτέροις ὑπέγραψεν φύσις τὴν
[2, 1]   ὅλοις τε καὶ τοῖς μορίοις  τοῖς   τοιούτοις, ἀναγκαῖον ἐξ ὧν σύγκεινται,
[2, 17]   τοῖς μαλακοστράκοις, οἷον καράβοις καὶ  τοῖς   τοιούτοις, ἐντὸς ὑπάρχει τι τοῦ
[2, 17]   τόπος τοῦ στόματος πᾶσι  τοῖς   τοιούτοις, καὶ διὰ τὸ μικρὸν
[2, 2]   Καὶ ποιεῖ δὲ φανερὸν ἐν  τοῖς   τοιούτοις ὅτι τὸ ψυχρὸν φύσις
[2, 9]   ζῳοτόκων, οἷον ἐν Λιβύῃ καὶ  τοῖς   τόποις τοῖς θερμοῖς καὶ τοῖς
[2, 15]   τοιαύτην αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἐν  τοῖς   τόποις τούτοις γίνεσθαι τρίχας. ~Τοῖς
[2, 2]   οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν οὖν καὶ  τοῖς   ὑγροῖς μορίοις καὶ τοῖς ξηροῖς
[2, 14]   οἱ δ´ ἄνθρωποι τοὐναντίον ἐν  τοῖς   ὑπτίοις μᾶλλον ἐν τοῖς
[2, 14]   γὰρ τετράποδα τῶν ζῴων ἐν  τοῖς   ὑπτίοις οὐκ ἔχει τρίχας, ἀλλ´
[2, 3]   (διὸ καὶ περίττωμα οὐ γίνεται  τοῖς   φυτοῖς· τῇ γὰρ γῇ καὶ
[2, 17]   τῆς τροφῆς χάριν τῆς ἐν  τοῖς   χυμοῖς ἐστιν εἰς αἴσθησιν μὲν
[2, 16]   τοῦ ὑγροῦ διὰ τοῦ ὀργάνου  τὸν   ἀέρα, τοιοῦτον φύσις τὸ
[2, 7]   φερομένης ὑπὸ τοῦ θερμοῦ πρὸς  τὸν   ἄνω τόπον, ὅταν ἐν τῷ
[2, 3]   καὶ θάτερα τὰ ὑγρὰ κατὰ  τὸν   αὐτὸν λόγον ἔχει τὸ κυρίως
[2, 2]   ὅτι καὶ τὸ ψυχρὸν κατὰ  τὸν   αὐτὸν λόγον. Καὶ περὶ μὲν
[2, 9]   τι σωμάτων, εἶθ´ οὕτω περιπλάττουσι,  τὸν   αὐτὸν τρόπον φύσις δεδημιούργηκεν
[2, 2]   θερμότερον, ἐπειδὴ λέγεται πλεοναχῶς, (οὐ  τὸν   αὐτὸν τρόπον ὑπάρξει πᾶσιν, ἀλλὰ
[2, 13]   οὐδὲν γὰρ αὐτὰ κατεπείγει πρὸς  τὸν   βίον. Οἱ δ´ ἰχθύες καὶ
[2, 17]   αὐτὸν ἔχειν τοῦτο τὸ μόριον.  Τὸν   δ´ οὐρανὸν σαρκώδη πολλοὶ καὶ
[2, 7]   τι καὶ πάσχοντος τοῦ περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον αἵματος. Περὶ μὲν οὖν
[2, 10]   κεφαλὴν ἄσαρκον ἐκ τῶν περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον εἰρημένων ἀναγκαῖον συμβέβηκεν. Οὐ
[2, 7]   τὴν ἐν αὐτῇ θερμότητα μεμηχάνηται  τὸν   ἐγκέφαλον φύσις, καὶ τούτου
[2, 10]   τοῖς ἔχουσιν εὐλόγως ἐστὶ περὶ  τὸν   (ἐγκέφαλον· μὲν γὰρ ὑγρὸς
[2, 10]   Ἔχει δ´ ἐν τῷ ἔμπροσθεν  τὸν   ἐγκέφαλον πάντα τὰ ἔχοντα τοῦτο
[2, 7]   εἰς τὴν μήνιγγα τὴν περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον. Πρὸς δὲ τὸ τῇ
[2, 10]   τόπος ὢν περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον τοὐναντίον ἂν ἀπειργάζετο οὗ
[2, 10]   πόροι φέρουσιν εἰς τὰς περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον φλέβας· πάλιν δ´ ἐκ
[2, 7]   ὅσοις ἂν τὰ περὶ  τὸν   ἐγκέφαλον ψυχρότερα τῆς συμμέτρου κράσεως·
[2, 1]   τὴν αἰτίαν ἔχει περὶ τούτων  τὸν   εἰρημένον τρόπον· ἐπεὶ δὲ ζητεῖται
[2, 16]   τῶν μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον κατὰ  τὸν   ἐνδεχόμενον τρόπον, τοῖς δ´ ἄλλοις
[2, 4]   τὸ ἦθος καὶ ἐκστατικὰ διὰ  τὸν   θυμόν. Θερμότητος γὰρ ποιητικὸν
[2, 7]   αἵματος. Διὸ πλεῖον ἀθροιζόμενον ἐπὶ  τὸν   κάτω τόπον ἀπεργάζεται τὸν ὕπνον,
[2, 17]   τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν καὶ πρὸς  τὸν   λόγον μαλακὴ καὶ πλατεῖα
[2, 1]   τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ κατὰ  τὸν   λόγον· πᾶν γὰρ τὸ γινόμενον
[2, 1]   Δῆλον δ´ ἂν λέγῃ τις  τὸν   λόγον τῆς γενέσεως· μὲν
[2, 8]   ἐστίν. Δῆλον δὲ καὶ κατὰ  τὸν   λόγον· τὸ γὰρ ζῷον ὁριζόμεθα
[2, 7]   γὰρ οὐσίαν ἔχει τοῦτο καὶ  τὸν   λόγον, τῶν δ´ ἄκρων ἑκάτερον
[2, 2]   τὸν μουσικὸν εἶναι θερμότερον  τὸν   μεθ´ ὑγιείας θερμόν. Ἐπεὶ δ´
[2, 2]   εἴη τῷ πυρέττοντι εἶναι μουσικῷ,  τὸν   μουσικὸν εἶναι θερμότερον τὸν
[2, 16]   ἄραντες ἄνω διὰ τοῦ ὕδατος  τὸν   μυκτῆρα, ἄν ποτε ποιῶνται δι´
[2, 13]   δ´ ἔχουσιν ἀρχὴν τὴν πρὸς  τὸν   μυκτῆρα πρόσφυσιν· καὶ τὸ πρόσθιον
[2, 16]   Ἐπεὶ δ´ ἀδύνατον ἦν εἶναι  τὸν   μυκτῆρα τοιοῦτον μὴ μαλακὸν ὄντα
[2, 17]   τῆς ἁφῆς αἴσθησιν. ~Ὑπὸ δὲ  τὸν   οὐρανὸν ἐν τῷ στόματι
[2, 7]   ἄρρενες τῶν θηλειῶν· καὶ γὰρ  τὸν   περὶ τὴν καρδίαν καὶ τὸν
[2, 7]   τὸν περὶ τὴν καρδίαν καὶ  τὸν   πλεύμονα τόπον θερμότατον καὶ ἐναιμότατον.
[2, 7]   τοῦ μυελοῦ διὰ τὸ συνεχῆ  τὸν   ῥαχίτην αὐτῷ ὁρᾶν μυελόν. Ἔτι
[2, 14]   θριξί, τοῖς μὲν μικρὸν ἔχουσι  τὸν   στόλον μακραῖς, ὥσπερ τοῖς ἵπποις,
[2, 7]   καὶ τὸ πρίονα τρύπανον  τὸν   τέκτονα τὴν τεκτονικήν, ὅτι
[2, 7]   διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν πρὸς  τὸν   τῆς καρδίας τόπον καὶ τὴν
[2, 1]   γὰρ τῆς οἰκοδομήσεως λόγος ἔχει  τὸν   τῆς οἰκίας, δὲ τῆς
[2, 1]   δὲ τῆς οἰκίας οὐκ ἔχει  τὸν   τῆς οἰκοδομήσεως. Ὁμοίως δὲ τοῦτο
[2, 7]   ὁμοίας αἰτίας ἄλλας, βαρύνει τε  τὸν   τόπον (διὸ τὴν κεφαλὴν καρηβαροῦσιν
[2, 16]   τῶν ὀρνίθων συνεστηκυῖα τοῦτον  τὸν   τρόπον. Δίπουν γάρ ἐστι καὶ
[2, 1]   δὲ φανερὸν ὅτι τοῦτον ἔχει  τὸν   τρόπον ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ
[2, 1]   δ´ αἰτίας ἕκαστον τοῦτον ἔχει  τὸν   τρόπον, ἐπισκεπτέον νῦν, χωρίσαντας καθ´
[2, 3]   ἁπλῶς ξηρὸν τοῦτον μάλιστα λέγεται  τὸν   τρόπον. Ὁμοίως δὲ καὶ θάτερα
[2, 2]   σιδήρῳ θερμῷ. Τοῦτον γὰρ  τὸν   τρόπον τὸ αἷμα θερμόν ἐστιν.
[2, 2]   κατ´ ἐνέργειαν, καὶ τόνδε μὲν  τὸν   τρόπον τοδί, τῷ μᾶλλον τὴν
[2, 2]   καὶ τῆς ὑπεροχῆς αὐτῶν διωρίσθω  τὸν   τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ καὶ
[2, 10]   τὸ ὄπισθεν κύτος. Τέτακται δὲ  τὸν   τρόπον τοῦτον τὰ αἰσθητήρια τῇ
[2, 13]   εἶναι, ἵνα ὀξὺ βλέπωσι τοῦτον  τὸν   τρόπον ὑπὸ τῆς φύσεως. Σκληρόδερμα
[2, 7]   ἐπὶ τὸν κάτω τόπον ἀπεργάζεται  τὸν   ὕπνον, καὶ τὸ δύνασθαι ἑστάναι
[2, 7]   περὶ αὐτῶν· ποιεῖ δὲ καὶ  τὸν   ὕπνον τοῖς ζῴοις τοῦτο τὸ
[2, 2]   τοδὶ δὲ κατ´ ἐνέργειαν, καὶ  τόνδε   μὲν τὸν τρόπον τοδί, τῷ
[2, 9]   οἷον ἐν Λιβύῃ καὶ τοῖς  τόποις   τοῖς θερμοῖς καὶ τοῖς ξηροῖς.
[2, 15]   αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἐν τοῖς  τόποις   τούτοις γίνεσθαι τρίχας. ~Τοῖς μὲν
[2, 7]   πλεῖον ἀθροιζόμενον ἐπὶ τὸν κάτω  τόπον   ἀπεργάζεται τὸν ὕπνον, καὶ τὸ
[2, 7]   αἰτίας ἄλλας, βαρύνει τε τὸν  τόπον   (διὸ τὴν κεφαλὴν καρηβαροῦσιν οἱ
[2, 10]   μὲν ἀχρήστου περιττώματος οὐκ ἔχει  τόπον·   ἐκ τῆς γῆς γὰρ λαμβάνει
[2, 7]   τὴν καρδίαν καὶ τὸν πλεύμονα  τόπον   θερμότατον καὶ ἐναιμότατον. Διὸ καὶ
[2, 7]   αἰτίαν πρὸς τὸν τῆς καρδίας  τόπον   καὶ τὴν ἐν αὐτῇ θερμότητα
[2, 7]   τοῦ θερμοῦ πρὸς τὸν ἄνω  τόπον,   ὅταν ἐν τῷ ὑπὲρ τῆς
[2, 10]   ἐστιν περὶ τὴν καρδίαν  τόπος,   διώρισται πρότερον ἐν τοῖς περὶ
[2, 7]   τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ὅπως  τόπος   εὔπνους ᾖ, καὶ μᾶλλον
[2, 17]   Ἀκανθώδης δ´ ἐστὶν οὗτος  τόπος·   σύγκειται γὰρ ἐκ τῆς συμψαύσεως
[2, 17]   ἀκανθώδης τε γάρ ἐστιν  τόπος   τοῦ στόματος πᾶσι τοῖς τοιούτοις,
[2, 10]   ἀληθές, ἀλλὰ πολύσαρκος μὲν  τόπος   ὢν περὶ τὸν ἐγκέφαλον
[2, 2]   ὡς ἐπανισοῖ τὴν ψυχρότητα τοῦ  τόπου   τῆς φύσεως αὐτῶν θερμότης,
[2, 7]   περίττωμα ψυχόμενον διὰ τὴν τοῦ  τόπου   τούτου δύναμιν ῥεύματα ποιεῖ φλέγματος
[2, 9]   τὴν αὐτὴν ὑπεροχὴν εἰς πολλοὺς  τόπους   ἀδυνατεῖ διανέμειν φύσις. Ἔνεστι
[2, 10]   ἔνια τῶν ζῴων ἐν τῷ  τόπῳ   τῷ περὶ τὴν κεφαλήν· τὸ
[2, 2]   οὖν εἰ μὴ πλεοναχῶς, ἀλλὰ  τοσαυταχῶς   ἕτερον ἑτέρου θερμότερον· τούτους δὲ
[2, 17]   τῶν ὀστρακοδέρμων· ταῖς γὰρ πορφύραις  τοσαύτην   ἔχει δύναμιν τοῦτο τὸ μόριον
[2, 2]   δὲ ψυχρόν. Εἰ δ´ ἔχει  τοσαύτην   τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν
[2, 3]   Νῦν δ´ ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω  (τοσοῦτον   γὰρ χρήσιμον) ὅτι τὸ αἷμα
[2, 3]   ἐστι διελθεῖν. Νῦν δ´ ἐπὶ  τοσοῦτον   εἰρήσθω (τοσοῦτον γὰρ χρήσιμον) ὅτι
[2, 4]   τοιούτων, οὐ διὰ τὴν ψυχρότητα  τοῦ   αἵματος, ἀλλὰ διὰ τὴν λεπτότητα
[2, 4]   Ἰχὼρ δ´ ἐστὶ τὸ ὑδατῶδες  τοῦ   αἵματος διὰ τὸ μήπω πεπέφθαι
[2, 5]   διαφέρουσι μὲν ἀλλήλων κατὰ τὴν  τοῦ   αἵματος διαφοράν. Ἔστι γὰρ ἑκάτερον
[2, 7]   ποιεῖ τὸ θερμὸν ὑποφεύγειν μετὰ  τοῦ   αἵματος. Διὸ πλεῖον ἀθροιζόμενον ἐπὶ
[2, 5]   αἰτίαν· γὰρ ἔδει ἐκ  τοῦ   αἵματος εἰς τὴν γονὴν ἰέναι
[2, 7]   γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς  τοῦ   αἵματος ἐπίρρυσιν, καὶ διά
[2, 2]   ζῴων ἐστί, τὰ δ´ ἀντὶ  τοῦ   αἵματος ἔχει ἕτερόν τι μόριον
[2, 3]   πῶς τῶν ἐναντίων φύσις  τοῦ   αἵματος κεκοινώνηκεν, εἴρηται σχεδόν. Ἐπεὶ
[2, 1]   τῆς διὰ τῶν φλεβῶν ῥύσεως  τοῦ   αἵματος οἷον προχεύματά ἐστιν·
[2, 5]   ἅτε εἰς τὴν πιότητα ἀναλισκομένου  τοῦ   αἵματος, τὰ δ´ ὀλίγαιμα ἤδη
[2, 4]   Πολλῶν δ´ ἐστὶν αἰτία  τοῦ   αἵματος φύσις καὶ κατὰ τὸ
[2, 2]   φύσιν, καὶ τίς ἐστιν  τοῦ   αἵματος φύσις, πρῶτον διελομένοις περὶ
[2, 16]   φυλακήν, διόπερ ὡς ἐκείνων μετέχουσι  τοῦ   ἀκριβῶς καὶ καλῶς τοὐναντίον,
[2, 2]   ἐνίοτε γὰρ ἕξις αἰτία  τοῦ   ἀλγεῖν αἰσθανομένοις. Ἔτι τὸ τηκτικώτερον
[2, 14]   μακρὸν βραχείαις, καὶ κατὰ τὴν  τοῦ   ἄλλου σώματος φύσιν· πανταχοῦ γὰρ
[2, 16]   τῶν βραγχίων, τὰ δὲ διὰ  τοῦ   αὐλοῦ, τὰ δ´ ἔντομα διὰ
[2, 16]   μικρὸν τὸ βάρος ἔχειν τὸ  τοῦ   αὐχένος καὶ τὸ τῆς κεφαλῆς,
[2, 16]   ἀλλ´ οὐ μόνον ἕνεχ´ ὑποστάσεως  τοῦ   βάρους· οἱ δ´ ἐλέφαντες τῶν
[2, 2]   τούτων αἱ διαφοραὶ πρὸς ἄλληλα  τοῦ   βελτίονος ἕνεκέν εἰσιν, οἷον τῶν
[2, 14]   γὰρ ἐκ τῶν ἐνδεχομένων αἰτία  τοῦ   βελτίονός ἐστιν. Καὶ διὰ τοῦτο
[2, 13]   σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον βλέποντα διὰ  τοῦ   βλεφάρου προσπεφυκότος. Ἐπεὶ δ´ ἀναγκαῖον
[2, 13]   ὅλως οὐκ ἔχει· δὲ  τοῦ   βλεφάρου χρῆσις ταχεῖαν καὶ δερματικὴν
[2, 1]   δακτύλου καὶ χειρὸς καὶ παντὸς  τοῦ   βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ τῶν πράξεων
[2, 4]   οὐ πήγνυται τὸ τοιοῦτον αἷμα·  τοῦ   γὰρ αἵματος τὸ μὲν ὑδατῶδες
[2, 4]   οἷον ὑγρὰ γῆ ὑπὸ ψύχους·  τοῦ   γὰρ θερμοῦ ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ
[2, 9]   συναρμοττόντων τοῦ μὲν ὄντος κοίλου  τοῦ   δὲ περιφεροῦς, καὶ ἀμφοτέρων
[2, 13]   τῶν πτερῶν αὔξησιν εἰς τὴν  τοῦ   δέρματος παχύτητα τετραμμένην ἔχουσιν. Διὸ
[2, 12]   πόρους μόνον ἔχουσι διὰ τὴν  τοῦ   δέρματος σκληρότητα, καὶ τὸ ἔχειν
[2, 13]   τριχός, ὥστε καὶ τὰ δέρματα  τοῦ   δέρματος. Τὸ μὲν οὖν περὶ
[2, 13]   τῶν τετραπόδων, διὰ τὴν σκληρότητα  τοῦ   δέρματος τοῦ περὶ τὴν κεφαλὴν
[2, 16]   καλῶς τοὐναντίον, οὕτω καὶ  τοῦ   διηρθρῶσθαι τοῦτο τὸ μόριον ἔχουσιν·
[2, 10]   καὶ δῆλον ὅτι οὐ τῆς  τοῦ   ἐγκεφάλου αἰσθήσεως χάριν ἄσαρκος
[2, 14]   ἀνάγκης μὲν διὰ τὴν ὑγρότητα  τοῦ   ἐγκεφάλου καὶ διὰ τὰς ῥαφάς
[2, 7]   δῆλον ἐκ πολλῶν· δὲ  τοῦ   ἐγκεφάλου ψυχρότης φανερὰ μὲν καὶ
[2, 2]   ψύχεται δὲ θᾶττον καὶ πήγνυται  τοῦ   ἐλαίου. Ἔτι τὸ αἷμα κατὰ
[2, 2]   ἔλαττον τὸ αὐτό, τὸ πλέον  τοῦ   ἐλάττονος θερμότερον. Πρὸς δὲ τούτοις
[2, 7]   τὴν ἑκάστου ὑπερβολὴν βοήθειαν τὴν  τοῦ   ἐναντίου παρεδρίαν, ἵνα ἀνισάζῃ τὴν
[2, 1]   δὲ τὸ δυνάμει ὂν ὑπὸ  τοῦ   ἐνεργείᾳ ὄντος, ὥστε ἐστὶ τὸ
[2, 2]   θερμότερον ἔν τε τοῖς μορίοις  τοῦ   ἑνὸς ζῴου (τὸ γὰρ ἐν
[2, 10]   μόνον τοῦ ζῆν ἀλλὰ καὶ  τοῦ   εὖ ζῆν φύσις μετείληφεν.
[2, 2]   οἷον φλὸξ τοῦ ὕδατος  τοῦ   ζέοντος, θερμαίνει δὲ κατὰ τὴν
[2, 10]   καὶ πολυχουστέραν, ὅσων μὴ μόνον  τοῦ   ζῆν ἀλλὰ καὶ τοῦ εὖ
[2, 9]   ἐστίν. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη κινουμένου  τοῦ   ζῴου κάμπτεσθαι τὸ σῶμα, μία
[2, 7]   ὅλης σωτηρίαν. Οἱ μὲν γὰρ  τοῦ   ζῴου τὴν ψυχὴν τιθέασι πῦρ
[2, 17]   τῆς τροφῆς· γὰρ ἐπιθυμία  τοῦ   ἡδέος ἐστίν. Ἀλλὰ τὸ μόριον
[2, 10]   γένος· γὰρ μόνον μετέχει  τοῦ   θείου τῶν ἡμῖν γνωρίμων ζῴων,
[2, 2]   θερμότερον, καὶ τὸ θᾶττον θερμαινόμενον  τοῦ   θερμαινομένου βραδέως θερμότερον εἶναι τὴν
[2, 2]   Δεῖ δὴ λαβεῖν τί ἔργον  τοῦ   θερμοτέρου, πόσα, εἰ πλείω.
[2, 3]   καὶ μεταβολὴ διὰ τῆς  τοῦ   θερμοῦ δυνάμεως, καὶ τὰ ζῷα
[2, 2]   ποιεῖν καὶ πυροῦν. Λεγομένου δὲ  τοῦ   θερμοῦ πολλαχῶς, ἀκολουθήσει δῆλον ὅτι
[2, 7]   τῆς ἀτμίδος καὶ φερομένης ὑπὸ  τοῦ   θερμοῦ πρὸς τὸν ἄνω τόπον,
[2, 7]   τῶν ζῴων ὀρθόν· γὰρ  τοῦ   θερμοῦ φύσις ἐνισχύουσα ποιεῖ τὴν
[2, 13]   δ´ ὑμὴν τοιοῦτον. Ἐκ δὲ  τοῦ   κανθοῦ τοῦ παρὰ τοὺς μυκτῆρας
[2, 2]   ἐκείνως πλεῖστον· ἐγγὺς γὰρ  τοῦ   κατὰ συμβεβηκὸς εἶναι θερμὸν ἀλλὰ
[2, 2]   τὸ τηκτικώτερον τοῦ τηκτοῦ καὶ  τοῦ   καυστοῦ καυστικώτερον. Ἔτι ἐὰν
[2, 9]   διὰ μάχης τούτοις) ὥσπερ τὰ  τοῦ   λέοντος· οὕτω γὰρ ἔχει ταῦτα
[2, 6]   ἰσχυρὰ καὶ πυκνά, οἷον τὰ  τοῦ   (λέοντος· τούτου γὰρ τὰ ὀστᾶ,
[2, 3]   θερμότης, ὥσπερ ἐν τῷ  τοῦ   λευκοῦ ἀνθρώπου τὸ λευκόν·
[2, 14]   τρίχας. Περὶ γὰρ τοῦ στρουθοῦ  τοῦ   Λιβυκοῦ τὴν αἰτίαν ὕστερον ἐροῦμεν·
[2, 16]   τῶν τε χυμῶν ἕνεκεν καὶ  τοῦ   λόγου, τὰ δὲ χείλη τούτου
[2, 10]   (καὶ γὰρ ταῦτα ζῆν φαμεν)  τοῦ   μὲν ἀχρήστου περιττώματος οὐκ ἔχει
[2, 9]   νεύροις, καὶ τῶν ἐσχάτων συναρμοττόντων  τοῦ   μὲν ὄντος κοίλου τοῦ δὲ
[2, 13]   ἔξωθεν προσπιπτόντων, οὐκ ὀξυωπὰ δέ.  Τοῦ   μὲν οὖν εὖ ἕνεκα λεπτὸν
[2, 13]   ὄρνιθες ἐκ τῶν κανθῶν ὑμένι.  Τοῦ   μὲν οὖν φυλακὴν ἔχειν αἴτιον
[2, 3]   αἱ γὰρ φλέβες κατατείνονται διὰ  τοῦ   μεσεντερίου παράπαν, κάτωθεν ἀρξάμεναι μέχρι
[2, 7]   ἐνισχύουσα ποιεῖ τὴν αὔξησιν ἀπὸ  τοῦ   μέσου κατὰ τὴν αὑτῆς φοράν.
[2, 7]   ἵνα τυγχάνῃ τοῦ μετρίου καὶ  τοῦ   μέσου (τὴν γὰρ οὐσίαν ἔχει
[2, 7]   τῆς ἐναντίας ῥοπῆς, ἵνα τυγχάνῃ  τοῦ   μετρίου καὶ τοῦ μέσου (τὴν
[2, 15]   καὶ τὰ φλέβια πέρας ἔχει  τοῦ   μήκους. Ὥστ´ ἀναγκαῖον διὰ τὴν
[2, 7]   εἶναι τὸ πλεῖστον μέρος, ἐξιόντος  τοῦ   μιχθέντος ὑγροῦ· καὶ γὰρ ταῦτα
[2, 17]   κροκοδείλοις συμβάλλεταί τι πρὸς τὴν  τοῦ   μορίου τούτου ἀναπηρίαν καὶ τὸ
[2, 7]   δοκεῖ μυελὸς εἶναι καὶ ἀρχὴ  τοῦ   μυελοῦ διὰ τὸ συνεχῆ τὸν
[2, 16]   πάλιν πυγηδόν) ὑπάρξαντος οὖν τοιούτου  τοῦ   μυκτῆρος, φύσις παρακαταχρῆται, καθάπερ
[2, 16]   ἀέρα, τοιοῦτον φύσις τὸ  τοῦ   μυκτῆρος μέγεθος ἐποίησε τοῖς ἐλέφασιν.
[2, 10]   τὸ τούτου ἄνω πρὸς τὸ  τοῦ   ὅλου ἔχει ἄνω· μόνον γὰρ
[2, 16]   ἕλκωσιν ἔξωθεν τοῦ ὑγροῦ διὰ  τοῦ   ὀργάνου τὸν ἀέρα, τοιοῦτον
[2, 13]   τοιοῦτον. Ἐκ δὲ τοῦ κανθοῦ  τοῦ   παρὰ τοὺς μυκτῆρας σκαρδαμύττουσιν, ὅτι
[2, 13]   διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ δέρματος  τοῦ   περὶ τὴν κεφαλὴν οὕτω μύουσιν.
[2, 7]   αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι καὶ πάσχοντος  τοῦ   περὶ τὸν ἐγκέφαλον αἵματος. Περὶ
[2, 6]   τὴν ἀλέαν τὴν γινομένην ὑπὸ  τοῦ   περιέχεσθαι τοῖς ὀστοῖς πέττεται τὸ
[2, 13]   πρόσφυσιν· καὶ τὸ πρόσθιον ἀρχὴ  τοῦ   πλαγίου μᾶλλον. Τὰ δὲ τετράποδα
[2, 1]   οἷον ὀφθαλμοῦ καὶ μυκτῆρος καὶ  τοῦ   προσώπου παντὸς καὶ δακτύλου καὶ
[2, 2]   ἐστιν. Τάχα δὲ καὶ  τοῦ   πυρὸς φύσις, εἰ ἔτυχε, τοιαύτη
[2, 3]   λάβῃ τέλος. μὲν γὰρ  τοῦ   στόματος ἐργασία παραδίδωσι τῇ κοιλίᾳ,
[2, 3]   φανερὰ τοῖς ζῴοις λειτουργία διὰ  τοῦ   στόματος οὖσα καὶ τῶν ἐν
[2, 17]   τε γάρ ἐστιν τόπος  τοῦ   στόματος πᾶσι τοῖς τοιούτοις, καὶ
[2, 17]   τοῖς τοιούτοις, ἐντὸς ὑπάρχει τι  τοῦ   στόματος τοιοῦτον, καὶ τοῖς μαλακίοις,
[2, 16]   πόρους ἔχουσι τῶν μυκτήρων πρὸ  τοῦ   στόματος, ὥστε δ´ εἰπεῖν μυκτῆρας,
[2, 14]   γὰρ ἔχουσι τρίχας. Περὶ γὰρ  τοῦ   στρουθοῦ τοῦ Λιβυκοῦ τὴν αἰτίαν
[2, 1]   σπλάγχνων ἕκαστον, διὰ δὲ τὴν  τοῦ   σχήματος μορφὴν ἀνομοιομερές ἐστιν. Ταύτῃ
[2, 16]   πολὺ καὶ τὸ βάρος τὸ  τοῦ   σώματος, διὰ τοῦτο μόνον ἐρείσματός
[2, 4]   εὐλόγως· ὕλη γάρ ἐστι παντὸς  τοῦ   σώματος· γὰρ τροφὴ ὕλη,
[2, 2]   τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ  τοῦ   σώματος. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[2, 1]   τῆς θρεπτικῆς ἐν ταὐτῷ μορίῳ  τοῦ   σώματος οὔσης, καθάπερ ἐν ἑτέροις
[2, 16]   καὶ πάντα τῷ συμφύτῳ πνεύματι  τοῦ   σώματος ὥσπερ κινεῖται· τοῦτο δ´
[2, 4]   τούτων ἰνωδέστατον, καὶ τό γε  τοῦ   ταύρου τάχιστα πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων
[2, 14]   ὅπως σκεπάζωσι φυλάττουσαι τὰς ὑπερβολὰς  τοῦ   τε ψύχους καὶ τῆς ἀλέας.
[2, 2]   ἀλγεῖν αἰσθανομένοις. Ἔτι τὸ τηκτικώτερον  τοῦ   τηκτοῦ καὶ τοῦ καυστοῦ καυστικώτερον.
[2, 5]   Φανερὰ δ´ φύσις αὐτῶν  τοῦ   τοιούτου στοιχείου πλήρης οὖσα τῷ
[2, 2]   λέγοντες ὡς ἐπανισοῖ τὴν ψυχρότητα  τοῦ   τόπου τῆς φύσεως αὐτῶν
[2, 7]   τὸ περίττωμα ψυχόμενον διὰ τὴν  τοῦ   τόπου τούτου δύναμιν ῥεύματα ποιεῖ
[2, 1]   ἔχει καὶ τὸ πέρας, ἐπὶ  τοῦ   τρίτου λαβόντα τὴν σύστασιν ἀριθμοῦ,
[2, 5]   ὀλίγον παθητικὸν καὶ ὑπὸ ψυχροῦ  τοῦ   τυχόντος καὶ ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ
[2, 4]   τὸ δὲ γεῶδες πήγνυται συνεξατμίζοντος  τοῦ   ὑγροῦ· αἱ δ´ ἶνες γῆς
[2, 16]   τῇ θαλάττῃ μένοντες ἕλκωσιν ἔξωθεν  τοῦ   ὑγροῦ διὰ τοῦ ὀργάνου τὸν
[2, 16]   ταχεῖαν ποιεῖσθαι τὴν μεταβολὴν ἐκ  τοῦ   ὑγροῦ πρὸς τὸ ξηρόν, καθάπερ
[2, 16]   Διόπερ ἀναπνέουσιν ἄραντες ἄνω διὰ  τοῦ   ὕδατος τὸν μυκτῆρα, ἄν ποτε
[2, 2]   αὑτὸ θερμόν, οἷον φλὸξ  τοῦ   ὕδατος τοῦ ζέοντος, θερμαίνει δὲ
[2, 13]   μάτην) πρὸς δὲ τὴν παχύτητα  τοῦ   ὕδατος ὑγρόφθαλμοί εἰσιν. ~Βλεφαρίδας δ´
[2, 7]   καὶ λείπεται τὸ γεῶδες ἐξατμισθέντος  τοῦ   ὕδατος ὑπὸ τῆς θερμότητος, ὥσπερ
[2, 16]   αὐλοῦ, τὰ δ´ ἔντομα διὰ  τοῦ   ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν, καὶ
[2, 9]   μαλακὴν ποιεῖ καὶ ζυμώδη τὴν  τοῦ   χόνδρου σύστασιν. Ἐν δὲ τοῖς
[2, 4]   ψύχους· τοῦ γὰρ θερμοῦ ὑπὸ  τοῦ   ψυχροῦ ἐκθλιβομένου συνεξατμίζει τὸ ὑγρόν,
[2, 10]   ὢν περὶ τὸν ἐγκέφαλον  τοὐναντίον   ἂν ἀπειργάζετο οὗ ἕνεκα ὑπάρχει
[2, 7]   ὁρᾶν μυελόν. Ἔτι δὲ πᾶν  τοὐναντίον   αὐτῷ τὴν φύσιν ὡς εἰπεῖν·
[2, 14]   πρανέσι μᾶλλον· οἱ δ´ ἄνθρωποι  τοὐναντίον   ἐν τοῖς ὑπτίοις μᾶλλον
[2, 2]   γινομένων τῶν γυναικείων, Ἐμπεδοκλῆς δὲ  τοὐναντίον·   ἔτι δ´ αἷμα καὶ χολὴν
[2, 16]   τοῦ ἀκριβῶς καὶ καλῶς  τοὐναντίον,   οὕτω καὶ τοῦ διηρθρῶσθαι τοῦτο
[2, 3]   ἐκ τῆς φύσεως τῶν ἐχόντων  τοὐναντίον   πάσχει· ψύχεται γὰρ καὶ ὑγραίνεται·
[2, 10]   τῶν ὤτων ὡσαύτως πόρος εἰς  τοὔπισθεν   συνάπτει. Ἔστι δ´ οὔτ´ ἄναιμον
[2, 16]   ἀνθρώπου τὰ χείλη καὶ συμφύσας  τοὺς   ἄνωθεν ὀδόντας χωρὶς καὶ τοὺς
[2, 10]   τούτου προΐεται τὰ σπέρματα καὶ  τοὺς   καρπούς. Τρίτον δὲ μέρος ἐν
[2, 16]   τοὺς ἄνωθεν ὀδόντας χωρὶς καὶ  τοὺς   κάτωθεν προαγάγοι μῆκος ποιήσας ἀμφοτέρωθεν
[2, 7]   σκέψιν καὶ θεωρίαν οἰκείους ἔχει  τοὺς   λόγους, τίσι τε τῶν ζῴων
[2, 16]   ἔναιμα καὶ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων,  τοὺς   μὲν πόρους ἔχουσι τῶν μυκτήρων
[2, 16]   θύραθεν ἐπείσακτόν ἐστιν. Ὑπὸ δὲ  τοὺς   μυκτῆρας τῶν χειλῶν ἐστι
[2, 9]   περί τε τὰ ὦτα καὶ  τοὺς   μυκτῆρας· θραύεται γὰρ τὰ κραῦρα
[2, 10]   τριῶν αἰσθητηρίων συνήγαγεν φύσις  τοὺς   μυκτῆρας, οἷον ἐπὶ στάθμην θεῖσα
[2, 13]   δὲ τοῦ κανθοῦ τοῦ παρὰ  τοὺς   μυκτῆρας σκαρδαμύττουσιν, ὅτι βέλτιον ἀπ´
[2, 13]   βλέπειν, κινουμένους ἐποίησεν φύσις  τοὺς   ὀφθαλμοὺς τοῖς ἐντόμοις, καὶ μᾶλλον
[2, 16]   οὔτε διχαλοὺς ἔχουσιν οὔτε μώνυχας  τοὺς   πόδας· ἐπεὶ δὲ τὸ μέγεθος
[2, 16]   κεφαλῆς. Ἐν δὲ τῷ ῥύγχει  τοὺς   πόρους ἔχουσι τῆς ὀσφρήσεως, μυκτῆρας
[2, 12]   ψόφους μᾶλλον. ~Οἱ δ´ ὄρνιθες  τοὺς   πόρους μόνον ἔχουσι διὰ τὴν
[2, 6]   πάσης τῆς ῥάχεως διῃρημένης κατὰ  τοὺς   σφονδύλους· λιπαρὸς δ´ ὢν
[2, 2]   ἕτερον ἑτέρου θερμότερον· τούτους δὲ  τοὺς   τρόπους ἀδύνατον ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ
[2, 11]   κινούμενα· δέχεται γὰρ στρεφόμενα πάντοθεν  τοὺς   ψόφους μᾶλλον. ~Οἱ δ´ ὄρνιθες
[2, 10]   Ἐπὶ μὲν οὖν τῆς ἁφῆς  τοῦτ´   ἄδηλον· τούτου δ´ αἴτιον ὅτι
[2, 17]   μάλιστα, διὰ τοῦτο τοῖς ἰχθύσι  τοῦτ´   ἀφώρισται μόνον. Ἐπιθυμίαν δ´ ἔχει
[2, 2]   ἐμποιοῦν ἐν τῷ θιγγάνειν, καὶ  τοῦτ´,   ἐὰν μετὰ λύπης. Ἔστι δ´
[2, 2]   λύπης. Ἔστι δ´ ὅτε δοκεῖ  τοῦτ´   εἶναι ψεῦδος· ἐνίοτε γὰρ
[2, 5]   γονὴν ἰέναι καὶ τὸ σπέρμα,  τοῦτ´   εἰς τὴν πιμελὴν ἀναλίσκεται καὶ
[2, 8]   ἀνάγκης· μόνον γὰρ μάλιστα  τοῦτ´   ἔστι σωματῶδες τῶν αἰσθητηρίων. Κατὰ
[2, 2]   τοιούτων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ  τοῦτ´   εὐλόγως συμβέβηκεν· καθάπερ γὰρ ἐν
[2, 1]   ταῦτα τῆς οἰκίας· ὁμοίως δὲ  τοῦτ´   ἔχει καὶ περὶ τὴν ἄλλην
[2, 8]   ἀδύνατόν τε καὶ οὐδὲν προὔργου  τοῦτ´   ἦν ποιῆσαι τῇ φύσει, τὸ
[2, 13]   ὥσπερ ἀήρ, διὰ μὲν  τοῦτ´   οὐκ ἔχει βλέφαρον (οὐδὲν γὰρ
[2, 1]   ζῷον ἄνευ αἰσθήσεως, καὶ διὰ  τοῦτο   ἂν εἴη ἀναγκαῖον ἔχειν τοῖς
[2, 17]   ἰχθύων βίον, ὥστε καὶ διὰ  τοῦτο   ἀναγκαῖον ἀδιάρθρωτον αὐτὸν ἔχειν τοῦτο
[2, 8]   δὲ τοῖς ἄλλοις τὸ ἀνάλογον·  τοῦτο   γὰρ ἀρχὴ καὶ σῶμα καθ´
[2, 14]   Λιβυκοῦ τὴν αἰτίαν ὕστερον ἐροῦμεν·  τοῦτο   γὰρ ἔχει βλεφαρίδας τὸ ζῷον.
[2, 10]   δ´ ὕδωρ τὴν φύσιν ἐστίν·  τοῦτο   γὰρ τῶν διαφανῶν εὐφυλακτότατόν ἐστιν.
[2, 17]   ἀπολέλυται· ψελλίζονται γὰρ καὶ τραυλίζουσι,  τοῦτο   δ´ ἐστὶν ἔνδεια τῶν γραμμάτων.
[2, 10]   τῇ κεφαλῇ τοῖς ζῴοις εἰσί,  τοῦτο   δ´ ὁρῶντες ἰδιαίτερον ὂν τῶν
[2, 16]   πνεύματι τοῦ σώματος ὥσπερ κινεῖται·  τοῦτο   δ´ ὑπάρχει φύσει πᾶσι καὶ
[2, 16]   σὰρξ τῶν ἀνθρώπων ὑπῆρχεν.  Τοῦτο   δὲ διὰ τὸ αἰσθητικώτατον εἶναι
[2, 16]   μηθέν´ ἂν εἰπεῖν ἔχειν ῥῖνας.  τοῦτο   δὲ συμβέβηκεν, ὅτι ἀντὶ σιαγόνων
[2, 10]   αἴσθησις τοῖς ἔχουσι μυκτῆρας,  τοῦτο   δὲ τὸ μόριον κατὰ μέσον
[2, 1]   γένει καὶ ἐκεῖνο ἓν καὶ  τοῦτο   ἕν. Καὶ διὰ τοῦτο χεῖρα
[2, 17]   τὴν τροφὴν ἀνασπᾶν. Δῆλον δὲ  τοῦτο   ἐπί τε μυιῶν καὶ μελιττῶν
[2, 16]   εἰς στενόν· εἴη γὰρ ἂν  τοῦτο   ἤδη ῥύγχος ὀρνιθῶδες. Τοῖς μὲν
[2, 3]   τῶν τοιούτων. Καὶ γὰρ διὰ  τοῦτο   θιγγανόμενον αἴσθησιν οὐ ποιεῖ, ὥσπερ
[2, 10]   μάλιστα πάντων. Ὥστε διά τε  τοῦτο,   καὶ διὰ τὸ γνώριμον εἶναι
[2, 3]   μὴ λαμβάνουσί τε τροφὴν ὑπολείπει  τοῦτο   καὶ λαμβάνουσιν (αὐξάνεται, καὶ χρηστῆς
[2, 9]   ἐργασίαν, τοῖς δὲ πρός τε  τοῦτο   καὶ πρὸς ἀλκήν, οἷον τοῖς
[2, 7]   μέσου (τὴν γὰρ οὐσίαν ἔχει  τοῦτο   καὶ τὸν λόγον, τῶν δ´
[2, 4]   ὑγρότητα καὶ καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ  τοῦτο   καὶ τῶν ἀναίμων ἔνια συνετωτέραν
[2, 3]   ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον. Καὶ διὰ  τοῦτο   μὴ λαμβάνουσί τε τροφὴν ὑπολείπει
[2, 16]   βάρος τὸ τοῦ σώματος, διὰ  τοῦτο   μόνον ἐρείσματός εἰσι χάριν, καὶ
[2, 5]   ἀέρος καὶ πυρός ἐστιν. Διὰ  τοῦτο   οὐδὲν ἔχει τῶν ἀναίμων οὔτε
[2, 13]   προσπίπτοντα τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ  τοῦτο   (οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ´
[2, 17]   Ἀλλὰ τὸ μόριον οὐχ ὅμοιον  τοῦτο   πᾶσιν, τὴν αἴσθησιν ποιοῦνται
[2, 13]   χάριν τὰ βλέφαρα· καὶ διὰ  τοῦτο   σκαρδαμύσσει τε πάντα καὶ μάλιστ´
[2, 7]   ἀπατμίζειν· τῶν δ´ ἄλλων οὐδενὶ  τοῦτο   συμβαίνει τῶν ἐναίμων ζῴων. Καὶ
[2, 1]   τὸν τῆς οἰκοδομήσεως. Ὁμοίως δὲ  τοῦτο   συμβέβηκε καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[2, 7]   ὕδατος καὶ γῆς. Καὶ διὰ  τοῦτο   τὰ ἔναιμα ἔχει πάντα ἐγκέφαλον,
[2, 14]   ἔχει τὴν κάτωθεν, ἀλλ´ ὑπὸ  τοῦτο   τὸ βλέφαρον ἐνίοις παραφύονται μαναὶ
[2, 17]   στόμα ἐπικλίνῃ, μὴ φαίνεσθαι ἀφεστηκὸς  τοῦτο   τὸ μόριον. Ἀκανθώδης δ´ ἐστὶν
[2, 10]   τὸν ἐγκέφαλον πάντα τὰ ἔχοντα  τοῦτο   τὸ μόριον, διὰ τὸ ἔμπροσθεν
[2, 16]   τοὐναντίον, οὕτω καὶ τοῦ διηρθρῶσθαι  τοῦτο   τὸ μόριον ἔχουσιν· οἱ δ´
[2, 3]   οἰσοφάγον, ὅσα τῶν ζῴων ἔχει  τοῦτο   τὸ μόριον, ἕως εἰς τὴν
[2, 10]   ἔχουσιν αὐτὴν ὀρθότατον δεῖν εἶναι  τοῦτο   τὸ μόριον· οὐδὲν γὰρ ὀρθοῦσθαι
[2, 9]   ἀντ´ ὀστοῦ γὰρ αὐτοῖς ὑπάρχει  τοῦτο   τὸ μόριον. Σύνεγγυς δὲ κατὰ
[2, 7]   καὶ τὸν ὕπνον τοῖς ζῴοις  τοῦτο   τὸ μόριον τοῖς ἔχουσιν ἐγκέφαλον,
[2, 7]   φύσις, καὶ τούτου χάριν ὑπάρχει  τοῦτο   τὸ μόριον τοῖς ζῴοις, τὴν
[2, 17]   τοῦτο ἀναγκαῖον ἀδιάρθρωτον αὐτὸν ἔχειν  τοῦτο   τὸ μόριον. Τὸν δ´ οὐρανὸν
[2, 7]   καὶ ζέσιν· ἵνα δὲ καὶ  τοῦτο   τὸ μόριον τυγχάνῃ μετρίας θερμότητος,
[2, 16]   δ´ ἐλέφας ἰδιαίτατον ἔχει  τοῦτο   τὸ μόριον τῶν ἄλλων ζῴων·
[2, 17]   γὰρ πορφύραις τοσαύτην ἔχει δύναμιν  τοῦτο   τὸ μόριον ὥστε καὶ τῶν
[2, 17]   ἀλλὰ τῷ ἄκρῳ μάλιστα, διὰ  τοῦτο   τοῖς ἰχθύσι τοῦτ´ ἀφώρισται μόνον.
[2, 14]   τοῦ βελτίονός ἐστιν. Καὶ διὰ  τοῦτο   τῶν τετραπόδων οὐθὲν οὔτε βλεφαρίδα
[2, 1]   καὶ τοῦτο ἕν. Καὶ διὰ  τοῦτο   χεῖρα μὲν πρόσωπον
[2, 1]   μὲν γὰρ αἴσθησις ἐν  τούτοις,   αἱ δὲ πράξεις διὰ τῶν
[2, 2]   τοῖς ἔχουσι, σάρξ, καὶ τὰ  τούτοις   ἀνάλογον· οὐ γὰρ ἅπαντα τὰ
[2, 15]   ἐξ ἀνάγκης ἐν τοῖς τόποις  τούτοις   γίνεσθαι τρίχας. ~Τοῖς μὲν οὖν
[2, 9]   φύσις, πλὴν τοῖς λίαν μεγάλοις·  τούτοις   δέ, δι´ ἅπερ καὶ τοῖς
[2, 6]   στέαρ γίνεται τὸ αἷμα πεττόμενον,  τούτοις   δὲ στεατώδης. Διὸ τοῖς μὲν
[2, 2]   τοῦ ἐλάττονος θερμότερον. Πρὸς δὲ  τούτοις   δυοῖν τὸ μὴ ταχέως ψυχόμενον
[2, 14]   τὸ σῶμα δασὺ λίαν πεποίηκε,  (τούτοις   ἐνδεῶς ἔχει τὰ περὶ τὴν
[2, 8]   ἑμύδων γένος ὁμοίως ἔχειν δοκεῖ  τούτοις,   ἕτερον ὂν γένος τούτων. Τὰ
[2, 17]   πρὸς βοήθειαν μυκτήρ, καὶ  τούτοις   γλῶττα ἀντὶ κέντρου ἐστίν.
[2, 9]   καὶ πτερῶν καὶ τῶν ἀνάλογον  τούτοις   καὶ εἴ τι τοιοῦτόν ἐστι
[2, 3]   ἀντικειμένων ὡς ὑπάρχοντα δεῖ τιθέναι  τούτοις.   Πῶς μὲν οὖν (θερμὸν καὶ
[2, 8]   δ´ ἄκανθαν. Τὰ δ´ ἔντομα  τούτοις   τ´ ἐναντίως ἔχει καὶ τοῖς
[2, 8]   τῶν ζῴων καὶ τὰ μαλάκια  τούτοις   τ´ ἐναντίως καὶ αὑτοῖς ἀντικειμένως
[2, 8]   τὰ καλούμενα ὄστρεα· πᾶσι γὰρ  τούτοις   τὸ μὲν σαρκῶδες ἐντός, τὸ
[2, 17]   δέρματα διαιροῦσιν. Ἐν μὲν οὖν  τούτοις   τοῖς ζῴοις γλῶττα τοιαύτη
[2, 2]   δὲ θερμανθέντα μᾶλλον. Πρὸς δὲ  τούτοις   τῶν λεγομένων θερμῶν τὰ μὲν
[2, 2]   τὴν ἐργασίαν) τὰ δὲ τροφὴ  τούτοις   τῶν ὑγρῶν ἐστι (πάντα γὰρ
[2, 9]   (ἡ τροφὴ γὰρ διὰ μάχης  τούτοις)   ὥσπερ τὰ τοῦ λέοντος· οὕτω
[2, 2]   ὄνομα ὕδατι σιδήρῳ θερμῷ.  Τοῦτον   γὰρ τὸν τρόπον τὸ αἷμα
[2, 1]   Οὐ μόνον δὲ φανερὸν ὅτι  τοῦτον   ἔχει τὸν τρόπον ἐκ τῆς
[2, 1]   δι´ ἃς δ´ αἰτίας ἕκαστον  τοῦτον   ἔχει τὸν τρόπον, ἐπισκεπτέον νῦν,
[2, 2]   ὑπεροχῆς αὐτῶν διωρίσθω τὸν τρόπον  τοῦτον.   ~Ἐχόμενον δὲ καὶ περὶ ξηροῦ
[2, 3]   τὸ κυρίως καὶ ἁπλῶς ξηρὸν  τοῦτον   μάλιστα λέγεται τὸν τρόπον. Ὁμοίως
[2, 10]   κύτος. Τέτακται δὲ τὸν τρόπον  τοῦτον   τὰ αἰσθητήρια τῇ φύσει καλῶς,
[2, 16]   φύσις τῶν ὀρνίθων συνεστηκυῖα  τοῦτον   τὸν τρόπον. Δίπουν γάρ ἐστι
[2, 13]   ὄμματα εἶναι, ἵνα ὀξὺ βλέπωσι  τοῦτον   τὸν τρόπον ὑπὸ τῆς φύσεως.
[2, 17]   τι πρὸς τὴν τοῦ μορίου  τούτου   ἀναπηρίαν καὶ τὸ τὴν σιαγόνα
[2, 10]   ἔχει τούτῳ μόνῳ, καὶ τὸ  τούτου   ἄνω πρὸς τὸ τοῦ ὅλου
[2, 6]   πυκνά, οἷον τὰ τοῦ (λέοντος·  τούτου   γὰρ τὰ ὀστᾶ, διὰ τὸ
[2, 10]   οὖν τῆς ἁφῆς τοῦτ´ ἄδηλον·  τούτου   δ´ αἴτιον ὅτι οὐκ ἔστι
[2, 7]   ἐν τοιούτῳ τινὶ σώματι συνεστάναι.  Τούτου   δ´ αἴτιον ὅτι τοῖς τῆς
[2, 7]   ψυχόμενον διὰ τὴν τοῦ τόπου  τούτου   δύναμιν ῥεύματα ποιεῖ φλέγματος καὶ
[2, 2]   καὶ ψυχροῦ, οὕτω καὶ περὶ  τούτου   θεωρητέον τὰς αἰτίας. Πολλῶν γὰρ
[2, 13]   διὰ τὸ βραδεῖαν εἶναι τὴν  τούτου   κίνησιν, δεῖν δὲ ταχεῖαν γίνεσθαι·
[2, 10]   τῶν ἔξωθεν μορίων μορφήν, περὶ  τούτου   λεκτέον πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ καὶ
[2, 10]   πεπεμμένην τὴν τροφήν, ἀντὶ δὲ  τούτου   προΐεται τὰ σπέρματα καὶ τοὺς
[2, 16]   τοῦ λόγου, τὰ δὲ χείλη  τούτου   τε ἕνεκεν καὶ τῆς τῶν
[2, 10]   τὸ αἷμα, ἀλλὰ τῶν ἐκ  τούτου   τι. Διόπερ οὐδὲν ἐν τοῖς
[2, 8]   τὴν αἴσθησιν φανερὸν πάντα τἆλλα  τούτου   χάριν ὄντα, λέγω δ´ οἷον
[2, 9]   τοῖς μὲν κινουμένοις διὰ κάμψιν  τούτου   χάριν, τοῖς δ´ ἀκινήτοις φυλακῆς
[2, 7]   τὸν ἐγκέφαλον φύσις, καὶ  τούτου   χάριν ὑπάρχει τοῦτο τὸ μόριον
[2, 16]   τῆς τῶν προσθίων ποδῶν χρείας.  Τούτους   γὰρ τὰ πολυδάκτυλα τῶν τετραπόδων
[2, 2]   ἀλλὰ τοσαυταχῶς ἕτερον ἑτέρου θερμότερον·  τούτους   δὲ τοὺς τρόπους ἀδύνατον ὑπάρχειν
[2, 9]   πρὸς τὴν σωτηρίαν ἑκάστοις. Ἐν  τούτῳ   δὲ τῷ γένει καὶ
[2, 17]   φύσιν καὶ κοῖλον, ὥσθ´ ἅμα  τούτῳ   καὶ γεύεσθαι καὶ τὴν τροφὴν
[2, 13]   Σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ βαρεῖς ὄρνιθες  τούτῳ   μὲν οὔ, τῷ δ´ ὑμένι,
[2, 10]   φύσει μόρια κατὰ φύσιν ἔχει  τούτῳ   μόνῳ, καὶ τὸ τούτου ἄνω
[2, 3]   στόματος οὖσα καὶ τῶν ἐν  τούτῳ   μορίων, ὅσων τροφὴ δεῖται
[2, 2]   ἔχειν αἷμα τὸ  τούτῳ   τὴν αὐτὴν ἔχον φύσιν, καὶ
[2, 16]   τῶν ποδῶν γινομένην ἂν βοήθειαν  τούτῳ   τῷ μορίῳ. Οἱ δ´ ὄρνιθες
[2, 1]   ἁπλῶς. Τὰ δ´ ὁμοιομερῆ ἐκ  τούτων   ἀδύνατον· τὸ γὰρ ὁμοιομερὲς πόλλ´
[2, 2]   τοῖς ἔχουσι κύστιν. Αὐτῶν δὲ  τούτων   αἱ διαφοραὶ πρὸς ἄλληλα τοῦ
[2, 1]   ἔτι ἄλλα τοιαῦτα· καὶ τὸ  τούτων   αἰσθητήριον, σάρξ, καὶ τὸ
[2, 1]   τὰ ζῷα συνέστηκε τῶν μορίων  τούτων,   ἀλλὰ τὰ ὁμοιομερῆ τῶν ἀνομοιομερῶν
[2, 9]   καὶ μειζόνων καὶ σκληροτέρων, καὶ  τούτων   αὐτῶν τοῖς βιαστικωτέροις. Διὸ τὰ
[2, 2]   μερῶν τῶν ἀνομοιομερῶν ἐστιν (ἐκ  τούτων   γὰρ συνέστηκεν ἕκαστον τῶν ὀργανικῶν
[2, 10]   τὰ μόρια τὰ σαρκώδη λίαν.  Τούτων   δ´ οὐδέτερόν ἐστιν ἀληθές, ἀλλὰ
[2, 3]   καὶ ἐπὶ θερμῶν καὶ ψυχρῶν.  Τούτων   δὲ διωρισμένων φανερὸν ὅτι τὸ
[2, 1]   γὰρ ἐκείνων ταῦτα τῇ γενέσει,  τούτων   δὲ τὰ ἀνομοιομερῆ· ταῦτα γὰρ
[2, 2]   ὅσα ὕδατος. Ἀλλὰ περὶ μὲν  τούτων   ἐν ἑτέροις διώρισται σαφέστερον, ποῖα
[2, 7]   τὴν γῆν. Ἀλλὰ περὶ μὲν  τούτων   ἐν ταῖς τῶν νόσων ἀρχαῖς
[2, 7]   ζῷα μετέχειν ἀναγκαῖον, δῆλον ἐκ  τούτων.   Ἐπεὶ δ´ ἅπαντα δεῖται τῆς
[2, 10]   πολυμορφοτέραν ἔχει τὴν ἰδέαν, καὶ  τούτων   ἕτερα πρὸ ἑτέρων μᾶλλον, καὶ
[2, 4]   τὸ γὰρ γεῶδες οὐδέτερον ἔχει  τούτων.   Εὐκινητοτέραν γὰρ ἔχουσι τὴν αἴσθησιν
[2, 10]   τῶν αἰσθητηρίων φύσιν εἰσί, καὶ  τούτων   ὄψις πᾶσιν, ἐπεὶ
[2, 3]   ἐξ ὑγροῦ καὶ ξηροῦ, καὶ  τούτων   πέψις γίνεται καὶ
[2, 16]   τὸ καλούμενον ῥύγχος. Αἰτία δὲ  τούτων   φύσις τῶν ὀρνίθων
[2, 4]   καὶ ἐκστατικοί· τὸ γὰρ αἷμα  τούτων   ἰνωδέστατον, καὶ τό γε τοῦ
[2, 9]   ἀνθρώπων γένος. Ἀλλὰ καὶ περὶ  τούτων   καὶ τῶν ἐχομένων, οἷον δέρματος
[2, 3]   ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις, φανερὸν ἐκ  τούτων   καὶ τῶν τοιούτων. Καὶ γὰρ
[2, 10]   μέρος ἐν πᾶσίν ἐστι τὸ  τούτων   μέσον, ἐν ἀρχή
[2, 2]   τὰ δὲ περιττώματα συμβέβηκεν εἶναι  τούτων,   οἷον τήν τε τῆς ξηρᾶς
[2, 9]   κῶλα συνεχῆ πρὸς αὐτήν, τὰ  τούτων   ὀστᾶ τῶν ἁρμονιῶν ἐστιν,
[2, 1]   ἐκ τῶν δυνάμεων λέγειν, καὶ  τούτων   οὐκ ἐξ ἁπασῶν, ἀλλ´ ὥσπερ
[2, 14]   ἀπαθέστερόν ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν  τούτων   παρεκβῆναι συμβέβηκεν ἐχομένοις τῆς περὶ
[2, 10]   τὰς αἰτίας ἐν τῇ κεφαλῇ  τούτων   τὰ αἰσθητήριά ἐστιν. Οὐ μόνον
[2, 8]   δοκεῖ τούτοις, ἕτερον ὂν γένος  τούτων.   Τὰ δ´ ἔντομα τῶν ζῴων
[2, 14]   ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις. Ἀλλ´ ἀντὶ  τούτων   τὰ μὲν καθ´ ὅλον τὸ
[2, 7]   γάλα τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα  τούτων.   Τὰ μὲν οὖν τῆς τροφῆς
[2, 2]   τέτευχεν, ἀλλ´ ἔνια τῶν ἀνάλογον  τούτων   τισίν. Τὰ δὲ ξηρὰ καὶ
[2, 9]   νῦν, Εἰσὶ δ´ ἀρχαὶ πάντων  τούτων   τό τε ὀστοῦν καὶ
[2, 1]   ταύτην τὴν αἰτίαν ἔχει περὶ  τούτων   τὸν εἰρημένον τρόπον· ἐπεὶ δὲ
[2, 10]   ἔχουσι φανερὸν ἐν τῇ κεφαλῇ  τούτων   τῶν αἰσθητῶν. δ´ ὄψις
[2, 4]   τάχιστα πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ  τούτων   τῶν ἰνῶν οὐ πήγνυται τὸ
[2, 16]   Ἀνάγκη δ´ ἦν εὐθὺς ἀκολουθῆσαι  τούτων   τῶν μορίων ἑκάτερον πρὸς τὴν
[2, 2]   οὐ γὰρ ἅπαντα τὰ ζῷα  τούτων   τῶν μορίων τέτευχεν, ἀλλ´ ἔνια
[2, 6]   τί ἐστιν μυελός, ἐκ  τούτων   φανερόν, ὅτι τῆς αἱματικῆς τροφῆς
[2, 1]   μορίων, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνα ἐκ  τούτων.   Ὡς μὲν οὖν ἕνεκά τινος
[2, 17]   λίαν ἀπολέλυται· ψελλίζονται γὰρ καὶ  τραυλίζουσι,   τοῦτο δ´ ἐστὶν ἔνδεια τῶν
[2, 1]   καὶ πυκνότης καὶ μανότης καὶ  τραχύτης   καὶ λειότης καὶ τἆλλα τὰ
[2, 2]   νόσου καὶ ὑγιείας, ἀλλ´ οὐ  τραχύτητες   καὶ λειότητες οὐδὲ βαρύτητες καὶ
[2, 7]   σωμάτων τὸ θερμόν ἐστιν· τὸ  τρέφειν   γὰρ καὶ κινεῖν ψυχῆς ἔργον
[2, 9]   στοιβή, πρὸς τὸ ἄλληλα μὴ  τρίβειν.   Περὶ δὲ τὰ ὀστᾶ αἱ
[2, 1]   καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων.  Τρίτη   δὲ καὶ τελευταία κατ´ ἀριθμὸν
[2, 10]   τὰ σπέρματα καὶ τοὺς καρπούς.  Τρίτον   δὲ μέρος ἐν πᾶσίν ἐστι
[2, 1]   καὶ τὸ πέρας, ἐπὶ τοῦ  τρίτου   λαβόντα τὴν σύστασιν ἀριθμοῦ, καθάπερ
[2, 14]   ἐν τοῖς ὑπτίοις οὐκ ἔχει  τρίχας,   ἀλλ´ ἐν τοῖς πρανέσι μᾶλλον·
[2, 12]   σκληρότητα, καὶ τὸ ἔχειν μὴ  τρίχας   ἀλλὰ πτερωτὰ εἶναι· οὐκ οὖν
[2, 14]   τὸ ζῷον. Καὶ τῶν ἐχόντων  τρίχας   ἐπ´ ἀμφότερα οἱ ἄνθρωποι μόνον
[2, 14]   ἐπὶ τῶν βλεφάρων ἔχουσιν ὅσα  τρίχας   ἔχουσιν, ὄρνιθες δὲ καὶ τῶν
[2, 14]   φολιδωτῶν οὐδέν· οὐ γὰρ ἔχουσι  τρίχας.   Περὶ γὰρ τοῦ στρουθοῦ τοῦ
[2, 15]   ἐν τοῖς τόποις τούτοις γίνεσθαι  τρίχας.   ~Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις
[2, 8]   νεῦρα καὶ φλέβες, ἔτι δὲ  τρίχες   καὶ τὸ τῶν ὀνύχων γένος,
[2, 14]   τὸ βλέφαρον ἐνίοις παραφύονται μαναὶ  τρίχες,   οὔτ´ ἐν ταῖς μασχάλαις οὔτ´
[2, 14]   πρανέσιν. Σκέπης γὰρ χάριν αἱ  τρίχες   ὑπάρχουσι τοῖς ἔχουσιν· τοῖς μὲν
[2, 13]   ἐστιν· ταῦτα δὲ σκληρότερα πάντα  τριχός,   ὥστε καὶ τὰ δέρματα τοῦ
[2, 17]   καὶ τὸ ἄκρον λεπτὸν καὶ  τριχῶδες   διὰ τὴν λιχνείαν τῆς φύσεως·
[2, 9]   καὶ κύστεως καὶ ὑμένος καὶ  τριχῶν   καὶ πτερῶν καὶ τῶν ἀνάλογον
[2, 10]   ἐστιν. Διόπερ εἰς μέσον τῶν  τριῶν   αἰσθητηρίων συνήγαγεν φύσις τοὺς
[2, 1]   τῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις εἰρημένων.  Τριῶν   δ´ οὐσῶν τῶν συνθέσεων πρώτην
[2, 10]   τῶν χυμῶν, τῶν δὲ  τριῶν   μὲν τῆς ὀσφρήσεως μέση,
[2, 2]   μορίοις καὶ τοῖς ξηροῖς πολλοὶ  τρόποι   τῆς αἰτίας εἰσίν. Τὰ μὲν
[2, 16]   τῶν ὀρνίθων συνεστηκυῖα τοῦτον τὸν  τρόπον.   Δίπουν γάρ ἐστι καὶ πτερυγωτόν,
[2, 1]   φανερὸν ὅτι τοῦτον ἔχει τὸν  τρόπον   ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]   ἔχει περὶ τούτων τὸν εἰρημένον  τρόπον·   ἐπεὶ δὲ ζητεῖται καὶ πῶς
[2, 1]   αἰτίας ἕκαστον τοῦτον ἔχει τὸν  τρόπον,   ἐπισκεπτέον νῦν, χωρίσαντας καθ´ αὑτὰ
[2, 9]   εἶθ´ οὕτω περιπλάττουσι, τὸν αὐτὸν  τρόπον   φύσις δεδημιούργηκεν ἐκ τῶν
[2, 2]   ἐν αὐτοῖς θερμόν. Ἄλλον δὲ  τρόπον   θερμὸν πεύκη καὶ τὰ πίονα,
[2, 10]   διφυής ἐστιν. Ἄλλον οὖν ἂν  τρόπον   κειμένη καὶ διεσπασμένη, καθάπερ
[2, 3]   καὶ ταῖς φλεψίν. Ὃν δὲ  τρόπον   λαμβάνει ἐξ αὐτοῦ τὰ μόρια
[2, 2]   εἰ πλείω. Ἕνα μὲν δὴ  τρόπον   λέγεται μᾶλλον θερμὸν ὑφ´ οὗ
[2, 3]   ξηρὸν τοῦτον μάλιστα λέγεται τὸν  τρόπον.   Ὁμοίως δὲ καὶ θάτερα τὰ
[2, 17]   ἔνιοι τῶν ἰχθύων, καὶ οὗτοι  τρόπον   τινὰ γλίσχρον ἔχουσι, καὶ σχεδὸν
[2, 16]   τετράποσι καὶ ζῳοτόκοις οὐ πόρρω  τρόπον   τινὰ διέστηκεν ἀλλήλων τὸ τῆς
[2, 2]   σιδήρῳ θερμῷ. Τοῦτον γὰρ τὸν  τρόπον   τὸ αἷμα θερμόν ἐστιν. Καὶ
[2, 2]   ἐνέργειαν, καὶ τόνδε μὲν τὸν  τρόπον   τοδί, τῷ μᾶλλον τὴν ἁφὴν
[2, 16]   ἐνυπάρχει μόριον κατὰ τὸν ἐνδεχόμενον  τρόπον,   τοῖς δ´ ἄλλοις μᾶλλον διηρθρωμένον
[2, 2]   τῆς ὑπεροχῆς αὐτῶν διωρίσθω τὸν  τρόπον   τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ καὶ περὶ
[2, 10]   ὄπισθεν κύτος. Τέτακται δὲ τὸν  τρόπον   τοῦτον τὰ αἰσθητήρια τῇ φύσει
[2, 2]   λέγεται πλεοναχῶς, (οὐ τὸν αὐτὸν  τρόπον   ὑπάρξει πᾶσιν, ἀλλὰ προσδιοριστέον ὅτι
[2, 13]   ἵνα ὀξὺ βλέπωσι τοῦτον τὸν  τρόπον   ὑπὸ τῆς φύσεως. Σκληρόδερμα γὰρ
[2, 2]   ἑτέρου θερμότερον· τούτους δὲ τοὺς  τρόπους   ἀδύνατον ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ πάντας.
[2, 9]   καὶ τὰ τῶν σαρκοφάγων (ἡ  τροφὴ   γὰρ διὰ μάχης τούτοις) ὥσπερ
[2, 3]   ἐν τούτῳ μορίων, ὅσων  τροφὴ   δεῖται διαιρέσεως. Ἀλλ´ αὕτη μὲν
[2, 6]   γὰρ τὰ ὀστᾶ ἀναλίσκεται  τροφή.   Ἐν δὲ τοῖς μὴ ἔχουσιν
[2, 3]   τῶν περιττωμάτων οὐδέν. Οὐδ´  τροφὴ   καθάπερ σάρξ· αὕτη γὰρ θιγγανομένη
[2, 6]   τὰ ὀστᾶ. Ὅτι δ´  τροφὴ   πᾶσιν αἷμα, εἴρηται πρότερον. Εὐλόγως
[2, 3]   αὐξανόμενον λαμβάνειν τροφήν, δὲ  τροφὴ   πᾶσιν ἐξ ὑγροῦ καὶ ξηροῦ,
[2, 4]   τὸ δ´ αἷμα ἐσχάτη  τροφή.   Πολλὴν οὖν ποιεῖ διαφορὰν θερμὸν
[2, 3]   ὅτι τὸ αἷμα τελευταία  τροφὴ   τοῖς ζῴοις τοῖς ἐναίμοις ἐστί,
[2, 2]   εἰς τὴν ἐργασίαν) τὰ δὲ  τροφὴ   τούτοις τῶν ὑγρῶν ἐστι (πάντα
[2, 9]   γὰρ αὐτῶν ἀρχή, τὸ δὲ  τροφὴ   τῶν γινομένων ἐστίν. ~Νῦν δὲ
[2, 4]   παντὸς τοῦ σώματος· γὰρ  τροφὴ   ὕλη, τὸ δ´ αἷμα
[2, 17]   τούτῳ καὶ γεύεσθαι καὶ τὴν  τροφὴν   ἀνασπᾶν. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπί
[2, 10]   γῆς γὰρ λαμβάνει πεπεμμένην τὴν  τροφήν,   ἀντὶ δὲ τούτου προΐεται τὰ
[2, 16]   καὶ πεζόν, ὥστ´ ἐπεὶ τὴν  τροφὴν   ἐξ ὑγροῦ συνέβαινεν ἔχειν, ἀναπνεῖν
[2, 3]   ἀνάγκη πᾶν τὸ αὐξανόμενον λαμβάνειν  τροφήν,   δὲ τροφὴ πᾶσιν ἐξ
[2, 16]   πρὸς τὸ λαβεῖν τὴν θύραθεν  τροφήν,   καθάπερ φασὶ τὰ κέρατα τοῖς
[2, 10]   ἐστιν, τε δέχονται τὴν  τροφὴν   καὶ τὸ περίττωμα ἀφήσουσιν·
[2, 16]   ὄρνισι, καθάπερ εἴπομεν, διὰ τὴν  τροφὴν   καὶ τὴν ἀλκὴν τὸ ῥύγχος
[2, 3]   μὲν γὰρ φυτὰ λαμβάνει τὴν  τροφὴν   κατειργασμένην ἐκ τῆς γῆς ταῖς
[2, 3]   ῥίζαις, ταῦτα δεῖ τινι τὴν  τροφὴν   λαμβάνειν, ἕως τὸ τῆς ἐχομένης
[2, 16]   τὴν ἀλκὴν καὶ διὰ τὴν  τροφήν,   ὀστῶδες ἔχουσι τὸ ῥύγχος, στενὸν
[2, 16]   Μυκτὴρ γάρ ἐστιν τὴν  τροφὴν   προσάγεται, καθάπερ χειρὶ χρώμενος, πρὸς
[2, 3]   διὰ τοῦτο μὴ λαμβάνουσί τε  τροφὴν   ὑπολείπει τοῦτο καὶ λαμβάνουσιν (αὐξάνεται,
[2, 3]   ἅπαν λήψεται τὸ σῶμα τὴν  τροφήν,   ὥσπερ ἐκ φάτνης, ἐκ τῆς
[2, 17]   τὴν αἴσθησιν ποιοῦνται τῆς  τροφῆς,   ἀλλὰ τοῖς μὲν ἀπολελυμένον τοῖς
[2, 9]   τὴν ἀνοίδησιν τὴν ἀπὸ τῆς  τροφῆς   γινομένην τοῖς ζῴοις ἐξ ἀνάγκης
[2, 13]   γὰρ αὐτοῖς θεωρία τῆς  τροφῆς,   διὸ καὶ ἀναπέτονται ταῦτα μάλιστα
[2, 17]   ἂν ἔχοι πρὸς τὴν τῆς  τροφῆς   εἴσοδον, πρὸς δὲ τῇ κάτω,
[2, 1]   πρώτην, εὔλογον, ἐξ οἵας δέχεται  τροφῆς,   ἐκ τοιαύτης συνεστάναι καὶ αὐτήν.
[2, 3]   γὰρ χρήσιμον) ὅτι τὸ αἷμα  τροφῆς   ἕνεκα καὶ τροφῆς τῶν μορίων
[2, 3]   Ὅτι μὲν οὖν τὸ αἷμα  τροφῆς   ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ἐναίμοις, φανερὸν
[2, 6]   ὑπάρχειν καὶ μυελόν, ἐμπεριλαμβανομένης τῆς  τροφῆς   ἐξ ἧς γίνεται τὰ ὀστᾶ.
[2, 9]   πρὸς ἓν ἔργον τὴν τῆς  τροφῆς   ἐργασίαν, τοῖς δὲ πρός τε
[2, 3]   φυσικῆς ἱστορίας. Ἐπεὶ δὲ πάσης  τροφῆς   ἐστί τι δεκτικὸν καὶ τῶν
[2, 7]   ὑστερογενῶν τά τε περιττώματα τῆς  τροφῆς   ἐστι, τό τε τῆς κύστεως
[2, 17]   ἡδονῆς τῆς γινομένης ἐκ τῆς  τροφῆς·   γὰρ ἐπιθυμία τοῦ ἡδέος
[2, 3]   τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ περὶ  τροφῆς   ὅλως, ἐν τοῖς περὶ γενέσεως
[2, 6]   συνεστώτων τῶν μορίων καὶ τῆς  τροφῆς   οὔσης τοῖς ἐμβρύοις αἵματος, καὶ
[2, 7]   τούτων. Τὰ μὲν οὖν τῆς  τροφῆς   περιττώματα περὶ τὴν τῆς τροφῆς
[2, 3]   ταύτην ὥσπερ αἱ ἐργασίαι τῆς  τροφῆς   πλειόνων εἰσὶ μορίων. μὲν
[2, 3]   καὶ τὸ στόμα τῆς ἀκατεργάστου  τροφῆς   πόρος ἐστί, καὶ τὸ συνεχὲς
[2, 3]   γὰρ εἰς μικρὰ διαίρεσις τῆς  τροφῆς   ῥᾴω ποιεῖ τῷ θερμῷ τὴν
[2, 7]   τροφῆς περιττώματα περὶ τὴν τῆς  τροφῆς   σκέψιν καὶ θεωρίαν οἰκείους ἔχει
[2, 17]   ἀφώρισται μόνον. Ἐπιθυμίαν δ´ ἔχει  τροφῆς   τὰ ζῷα πάντα ὡς ἔχοντα
[2, 10]   εἶναι οὔτε αὐξάνεσθαι ἐνδέχεται ἄνευ  τροφῆς.   Τὰ μὲν οὖν φυτά (καὶ
[2, 6]   τούτων φανερόν, ὅτι τῆς αἱματικῆς  τροφῆς   τῆς εἰς ὀστᾶ καὶ ἄκανθαν
[2, 7]   διὰ τῶν φλεβῶν ἄνω τῆς  (τροφῆς   τὸ περίττωμα ψυχόμενον διὰ τὴν
[2, 7]   Καταψῦχον γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς  τροφῆς   τοῦ αἵματος ἐπίρρυσιν, καὶ
[2, 3]   τὸ αἷμα τροφῆς ἕνεκα καὶ  τροφῆς   τῶν μορίων ἐστίν. ~Τὰς δὲ
[2, 2]   οἷον τήν τε τῆς ξηρᾶς  τροφῆς   ὑπόστασιν καὶ τὴν τῆς ὑγρᾶς
[2, 17]   τῆς γλώττης. Ἐπεὶ δὲ τῆς  τροφῆς   χάριν τῆς ἐν τοῖς χυμοῖς
[2, 7]   πῦρ, καὶ τὸ πρίονα  τρύπανον   τὸν τέκτονα τὴν τεκτονικήν,
[2, 3]   συμπεφυκός, ἀλλ´ οἷον ἐν ἀγγείῳ  τυγχάνει   κείμενον ἔν τε τῇ καρδίᾳ
[2, 2]   θερμόν. μὲν γάρ ποτε  τυγχάνει   ὂν τὸ ὑποκείμενον, οὐ θερμόν,
[2, 7]   δὲ καὶ τοῦτο τὸ μόριον  τυγχάνῃ   μετρίας θερμότητος, ἀφ´ ἑκατέρας τῆς
[2, 7]   δεῖται τῆς ἐναντίας ῥοπῆς, ἵνα  τυγχάνῃ   τοῦ μετρίου καὶ τοῦ μέσου
[2, 9]   σκληρὰν τὴν φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι  τυπτομένων   καθάπερ ἐκ λίθων πῦρ. Ἔχει
[2, 5]   παθητικὸν καὶ ὑπὸ ψυχροῦ τοῦ  τυχόντος   καὶ ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα
[2, 10]   ἐκκόπτει γὰρ τῆς ἐν  τῷ   αἵματι θερμότητος κίνησις τὴν αἰσθητικὴν
[2, 4]   ὥστε γίνονται οἷον πυρίαι ἐν  τῷ   αἵματι καὶ ζέσιν ποιοῦσιν ἐν
[2, 17]   οὐ πάντῃ δ´ ὁμοίως ἀλλὰ  τῷ   ἄκρῳ μάλιστα, διὰ τοῦτο τοῖς
[2, 2]   δὲ τοὺς τρόπους ἀδύνατον ὑπάρχειν  τῷ   αὐτῷ πάντας. Θερμαίνει μὲν γὰρ
[2, 1]   ὄντος, ὥστε ἐστὶ τὸ αὐτὸ  τῷ   γένει καὶ ἐκεῖνο ἓν καὶ
[2, 9]   σωτηρίαν ἑκάστοις. Ἐν τούτῳ δὲ  τῷ   γένει καὶ τῶν ὀδόντων
[2, 13]   βαρεῖς ὄρνιθες τούτῳ μὲν οὔ,  τῷ   δ´ ὑμένι, διὰ τὸ βραδεῖαν
[2, 7]   Διὸ καὶ συνεχὴς ῥαχίτης  τῷ   ἐγκεφάλῳ ἐστίν· ἀεὶ γὰρ
[2, 10]   εἶναί φασιν· αἰσθάνεσθαι μὲν γὰρ  τῷ   ἐγκεφάλῳ, τὴν δ´ αἴσθησιν οὐ
[2, 2]   καὶ τῶν περιττωμάτων χολή,  τῷ   ἐμπεπυρεῦσθαι καὶ ἐγκαταλελεῖφθαί τι ἐν
[2, 10]   ζῴων μόριον. Ἔχει δ´ ἐν  τῷ   ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον πάντα τὰ
[2, 8]   λόγον· τὸ γὰρ ζῷον ὁριζόμεθα  τῷ   ἔχειν αἴσθησιν, πρῶτον δὲ τὴν
[2, 8]   γὰρ τῇ φυλακῇ τῆς συνεχείας,  τῷ   ἔχειν ὀλίγον αὐτῶν τὴν φύσιν
[2, 10]   ἰδέας αὐτῶν. Τὰ δὲ πρὸς  τῷ   ζῆν αἴσθησιν ἔχοντα πολυμορφοτέραν ἔχει
[2, 3]   διαίρεσις τῆς τροφῆς ῥᾴω ποιεῖ  τῷ   θερμῷ τὴν ἐργασίαν· δὲ
[2, 2]   τὸ μᾶλλον αἴσθησιν ἐμποιοῦν ἐν  τῷ   θιγγάνειν, καὶ τοῦτ´, ἐὰν μετὰ
[2, 16]   στενὸν ἀπηγμένας τὰς σιαγόνας, ἐν  τῷ   καλουμένῳ ῥύγχει καὶ τὸ τῶν
[2, 13]   ἔχουσιν. Διὸ καὶ οὗτοι μὲν  τῷ   κάτω βλεφάρῳ μύουσι, περιστεραὶ δὲ
[2, 5]   τοῦ τοιούτου στοιχείου πλήρης οὖσα  τῷ   κερατώδης εἶναι καὶ ἀστραγάλους ἔχειν·
[2, 1]   (ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὴν γένεσιν,  τῷ   λόγῳ δὲ τὴν οὐσίαν καὶ
[2, 16]   εὖ· πρὸς γὰρ τὸ χρῆσθαι  τῷ   λόγῳ καὶ ταῦτα. Ὥσπερ γὰρ
[2, 3]   ὡς οὔ. Ἐν μὲν γὰρ  τῷ   λόγῳ ὑπάρξει αὐτοῦ θερμότης,
[2, 9]   καὶ ὀστοῦ ἐστι, διαφέρει δὲ  τῷ   μᾶλλον καὶ ἧττον· διὸ καὶ
[2, 2]   τόνδε μὲν τὸν τρόπον τοδί,  τῷ   μᾶλλον τὴν ἁφὴν θερμαίνειν, τοδὶ
[2, 17]   τὸ στενήν ἐστιν· ἐν γὰρ  τῷ   μεγάλῳ καὶ τὸ μικρόν, ἐν
[2, 1]   τῆς περὶ ἕκαστον ὑποκειμένης ὕλης.  Τῷ   μὲν οὖν χρόνῳ προτέραν τὴν
[2, 7]   τῆς ὄψεως, ἔτι δὲ μᾶλλον  τῷ   μηδεμίαν ποιεῖν αἴσθησιν θιγγανόμενος, ὥσπερ
[2, 16]   κάμπτεσθαι δυνάμενον (ἐνεπόδιζε γὰρ ἂν  τῷ   μήκει πρὸς τὸ λαβεῖν τὴν
[2, 17]   καὶ τὸ μικρόν, ἐν δὲ  τῷ   μικρῷ τὸ μέγα οὐκ ἔστιν.
[2, 16]   ποδῶν γινομένην ἂν βοήθειαν τούτῳ  τῷ   μορίῳ. Οἱ δ´ ὄρνιθες καὶ
[2, 17]   φύσιν ἐστίν, ὥσπερ ἀντιστρόφως ἔχουσα  τῷ   μυκτῆρι τῷ τῶν ἐλεφάντων· καὶ
[2, 2]   ὡς ἐνίων τὸ μέρος ὁμώνυμον  τῷ   ὅλῳ, ἔστι δ´ ὡς οὐχ
[2, 4]   γὰρ φόβος καταψύχει· προωδοποίηται οὖν  τῷ   πάθει τὰ τοιαύτην ἔχοντα τὴν
[2, 10]   τῶν ζῴων ἐν τῷ τόπῳ  τῷ   περὶ τὴν κεφαλήν· τὸ γὰρ
[2, 17]   ἔνδεια τῶν γραμμάτων. Ἔν τε  τῷ   πλατεῖαν εἶναι καὶ τὸ στενήν
[2, 5]   δύναμιν ἔχει βοήθειαν) ὑπερβάλλοντα δὲ  τῷ   πλήθει φθείρει καὶ βλάπτει. Εἰ
[2, 2]   τις λέγοι, εἰ συμβεβηκὸς εἴη  τῷ   πυρέττοντι εἶναι μουσικῷ, τὸν μουσικὸν
[2, 16]   μικρότητα τῆς κεφαλῆς. Ἐν δὲ  τῷ   ῥύγχει τοὺς πόρους ἔχουσι τῆς
[2, 17]   ~Ὑπὸ δὲ τὸν οὐρανὸν ἐν  τῷ   στόματι γλῶττα τοῖς ζῴοις
[2, 16]   αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν, καὶ πάντα  τῷ   συμφύτῳ πνεύματι τοῦ σώματος ὥσπερ
[2, 7]   γὰρ ἐγκέφαλος ψυχρότατον τῶν ἐν  τῷ   σώματι μορίων, δὲ μυελὸς
[2, 7]   ἀναιμότατον τῶν ὑγρῶν τῶν ἐν  τῷ   σώματι πάντων (οὐδ´ ὁτιοῦν γὰρ
[2, 2]   θερμὸν πεύκη καὶ τὰ πίονα,  τῷ   ταχὺ μεταβάλλειν εἰς ἐνέργειαν πυρός.
[2, 10]   εὐλόγως ἔνια τῶν ζῴων ἐν  τῷ   τόπῳ τῷ περὶ τὴν κεφαλήν·
[2, 3]   αὐτοῦ θερμότης, ὥσπερ ἐν  τῷ   τοῦ λευκοῦ ἀνθρώπου τὸ λευκόν·
[2, 17]   ὥσπερ ἀντιστρόφως ἔχουσα τῷ μυκτῆρι  τῷ   τῶν ἐλεφάντων· καὶ γὰρ ἐκείνοις
[2, 16]   ζῴων, διὰ δὲ τὴν ἐν  τῷ   ὑγρῷ διατριβὴν καὶ τὴν βραδυτῆτα
[2, 16]   ὑπερβάλλον, ἀναγκαῖον ὁμοίως ἦν χρῆσθαι  τῷ   ὑγρῷ ὥσπερ καὶ τῇ γῇ.
[2, 7]   τὸν ἄνω τόπον, ὅταν ἐν  τῷ   ὑπὲρ τῆς γῆς γένηται ἀέρι
[2, 2]   τὴν ἁφὴν θερμαίνειν, τοδὶ δὲ  τῷ   φλόγα ποιεῖν καὶ πυροῦν. Λεγομένου
[2, 4]   καρδίᾳ κρᾶσιν· τὸ γὰρ ὕδωρ  τῷ   ψυχρῷ πηκτόν ἐστιν. Διὸ καὶ
[2, 10]   ἐστιν. Ἔτι δὲ τὰς ἀκριβεστέρας  τῶν   αἰσθήσεων διὰ τῶν καθαρώτερον ἐχόντων
[2, 10]   εὑρίσκοντες διὰ τίνα αἰτίαν ἔνιαι  τῶν   αἰσθήσεων ἐν τῇ κεφαλῇ τοῖς
[2, 10]   συνδυάζουσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἀρχὴ  τῶν   αἰσθήσεών ἐστιν περὶ τὴν
[2, 1]   ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι, διὰ τὸ  τῶν   αἰσθήσεων ὁποιανοῦν ἑνός τινος εἶναι
[2, 10]   Διπλοῦν μὲν γάρ ἐστιν ἕκαστον  τῶν   αἰσθητηρίων διὰ τὸ διπλοῦν εἶναι
[2, 1]   ὁμοιομερεῖ μὲν ἥκιστα δ´ ἁπλῷ  τῶν   αἰσθητηρίων ἐγγίνεσθαι· μάλιστα γὰρ αὕτη
[2, 1]   τὸ ταύτῃ ἀνάλογον σωματωδέστατόν ἐστι  τῶν   αἰσθητηρίων. Ἐπεὶ δ´ ἀδύνατον εἶναι
[2, 8]   μάλιστα τοῦτ´ ἔστι σωματῶδες  τῶν   αἰσθητηρίων. Κατὰ δὲ τὴν αἴσθησιν
[2, 10]   ἐν τῇ κεφαλῇ διὰ τὴν  τῶν   αἰσθητηρίων φύσιν εἰσί, καὶ τούτων
[2, 10]   φανερὸν ἐν τῇ κεφαλῇ τούτων  τῶν   αἰσθητῶν. δ´ ὄψις πᾶσι
[2, 1]   τὸ αἰσθητήριον ἑκάστου δεκτικὸν εἶναι  τῶν   αἰσθητῶν. Πάσχει δὲ τὸ δυνάμει
[2, 1]   μέν ἐστι δεκτικὸν πάντων  τῶν   αἰσθητῶν, τῶν ἁπλῶν εἶναι μορίων,
[2, 8]   διαφανὲς πᾶν. Ἐπὶ μὲν οὖν  τῶν   ἄλλων αἰσθήσεων ἀδύνατόν τε καὶ
[2, 10]   φαίνεται γὰρ ἐσχισμένη. Ἐπὶ δὲ  τῶν   ἄλλων αἰσθητηρίων φανερωτέρως ἐστὶν
[2, 17]   οἱ μάλιστα φθεγγόμενοι γράμματα πλατυγλωττότεροι  τῶν   ἄλλων εἰσίν. Τὰ δ´ ἔναιμα
[2, 16]   ἀναπνοὴν ἔχει μυκτῆρα, καθάπερ καὶ  τῶν   ἄλλων ἕκαστον τῶν ἐχόντων πλεύμονα
[2, 17]   ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ τὰ  τῶν   ἄλλων ζῴων δέρματα διαιροῦσιν. Ἐν
[2, 17]   ἀντὶ κέντρου ἐστίν. Ἐπὶ δὲ  τῶν   ἄλλων ζῴων γλῶττα πάντων
[2, 17]   αἴσθησιν (ὁ γὰρ ἄνθρωπος εὐαισθητότατος  τῶν   ἄλλων ζῴων, καὶ μαλακὴ
[2, 16]   ἰδιαίτατον ἔχει τοῦτο τὸ μόριον  τῶν   ἄλλων ζῴων· τό τε γὰρ
[2, 16]   δ´ ἔχειν ἀδύνατον. Περὶ δὲ  τῶν   ἄλλων ζῴων τῶν μὴ ἀναπνεόντων
[2, 2]   σώματος. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ  τῶν   ἄλλων καὶ τῶν τοιούτων μορίων
[2, 7]   τὰ τῶν χεδρόπων ἑψήματα καὶ  τῶν   ἄλλων καρπῶν, διὰ τὸ γῆς
[2, 10]   τοῦτο δ´ ὁρῶντες ἰδιαίτερον ὂν  τῶν   ἄλλων μορίων, ἐκ συλλογισμοῦ πρὸς
[2, 8]   δὲ χάριν γενέσεως. ~Περὶ δὲ  τῶν   ἄλλων μορίων τῶν ὁμοιομερῶν σκεπτέον,
[2, 9]   πᾶσιν, ἀφ´ ἧς συνεχὴς  τῶν   ἄλλων ὀστῶν ἐστι φύσις.
[2, 1]   μὲν γὰρ εἰς ὁμοιομερῆ καθάπερ  τῶν   ἄλλων σπλάγχνων ἕκαστον, διὰ δὲ
[2, 1]   ἐστιν. Ταύτῃ δ´ ἠκολούθηκε καὶ  τῶν   ἄλλων τῶν καλουμένων σπλάγχνων ἕκαστον.
[2, 1]   καὶ νεύρων καὶ σαρκὸς καὶ  τῶν   ἄλλων τῶν τοιούτων συνεστήκασι τὰ
[2, 1]   οἷον ὀστοῦ καὶ σαρκὸς καὶ  τῶν   ἄλλων τῶν τοιούτων. Τρίτη δὲ
[2, 2]   ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν, τί χρὴ περὶ  τῶν   ἄλλων ὑπολαβεῖν; Ταῦτα γὰρ ἡμῖν
[2, 1]   δὲ τοῦτο συμβέβηκε καὶ ἐπὶ  τῶν   ἄλλων. Ὥστε τὴν μὲν τῶν
[2, 8]   τὴν τοιαύτην βοήθειαν, ἔνια δὲ  τῶν   (ἀναίμων ἐκτὸς, ὥσπερ τῶν τε
[2, 4]   καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ  τῶν   ἀναίμων ἔνια συνετωτέραν ἔχει τὴν
[2, 5]   ἐστιν. Διὰ τοῦτο οὐδὲν ἔχει  τῶν   ἀναίμων οὔτε πιμελὴν οὔτε στέαρ,
[2, 9]   καὶ τριχῶν καὶ πτερῶν καὶ  τῶν   ἀνάλογον τούτοις καὶ εἴ τι
[2, 2]   τῶν μορίων τέτευχεν, ἀλλ´ ἔνια  τῶν   ἀνάλογον τούτων τισίν. Τὰ δὲ
[2, 2]   αὐτὴν δ´ ἔχει διαφορὰν καὶ  τῶν   ἀνάλογον ὑπαρχόντων πρὸς τὸ αἷμα·
[2, 3]   δὲ ταῦτα θεωρεῖν ἔκ τε  τῶν   ἀνατομῶν καὶ τῆς φυσικῆς ἱστορίας.
[2, 2]   ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης τὰς γυναῖκας  τῶν   ἀνδρῶν θερμοτέρας εἶναί φησι καὶ
[2, 9]   πάντα τὴν σύστασιν τὸ  τῶν   ἀνθρώπων γένος. Ἀλλὰ καὶ περὶ
[2, 10]   μετείληφεν. Τοιοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ  τῶν   ἀνθρώπων γένος· γὰρ μόνον
[2, 14]   δ´ ὢν καὶ ὑγρότατος  τῶν   ἀνθρώπων ἐγκέφαλος πλείστης καὶ τῆς
[2, 7]   ἄνθρωπος ὡς κατὰ μέγεθος, καὶ  τῶν   ἀνθρώπων οἱ ἄρρενες τῶν θηλειῶν·
[2, 17]   οἱ μύωπες οἱ μὲν τὰ  τῶν   ἀνθρώπων οἱ δὲ καὶ τὰ
[2, 16]   Μαλακωτάτη δ´ σὰρξ  τῶν   ἀνθρώπων ὑπῆρχεν. Τοῦτο δὲ διὰ
[2, 2]   καὶ τῶν τοιούτων μορίων καὶ  τῶν   ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον ἔχειν τὴν διαφοράν,
[2, 1]   δὲ κινητικὸν καὶ πρακτικόν,  τῶν   ἀνομοιομερῶν. Διόπερ ἐν μὲν τοῖς
[2, 1]   μορίων τούτων, ἀλλὰ τὰ ὁμοιομερῆ  τῶν   ἀνομοιομερῶν ἕνεκέν ἐστιν· ἐκείνων γὰρ
[2, 2]   γὰρ ὡς ὕλη τῶν μερῶν  τῶν   ἀνομοιομερῶν ἐστιν (ἐκ τούτων γὰρ
[2, 1]   καὶ τελευταία κατ´ ἀριθμὸν  τῶν   ἀνομοιομερῶν, οἷον προσώπου καὶ χειρὸς
[2, 10]   (οὖσα μόνιμος οὐ πολυειδής ἐστι  τῶν   ἀνομοιομερῶν· πρὸς γὰρ ὀλίγας πράξεις
[2, 1]   τούτοις, αἱ δὲ πράξεις διὰ  τῶν   ἀνομοιομερῶν ὑπάρχουσιν αὐτοῖς. Τῆς δ´
[2, 3]   δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον μετέχειν  τῶν   ἀντικειμένων ὡς ὑπάρχοντα δεῖ τιθέναι
[2, 1]   ἐστι δεκτικὸν πάντων τῶν αἰσθητῶν,  τῶν   ἁπλῶν εἶναι μορίων, δὲ
[2, 15]   ὑγρῶν, ὅπως ἀποστέγωσιν οἷον ἀπογείσωμα  τῶν   ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ὑγρῶν, αἱ
[2, 10]   τὴν καρδίαν εἰσίν, τε  τῶν   ἁπτῶν καὶ τῶν χυμῶν,
[2, 14]   περὶ τὴν κέρκον, οἷον ἐπὶ  τῶν   ἄρκτων συμβέβηκεν. Τὴν δὲ κεφαλὴν
[2, 9]   πρὸς αὐτήν, τὰ τούτων ὀστᾶ  τῶν   ἁρμονιῶν ἐστιν, μὲν ἔχει
[2, 2]   τῶν ἐναίμων καὶ τὰ θήλεα  τῶν   ἀρρένων, οἷον Παρμενίδης τὰς γυναῖκας
[2, 9]   αὐτῶν τοῖς βιαστικωτέροις. Διὸ τὰ  τῶν   ἀρρένων σκληρότερα τὰ τῶν
[2, 14]   ὑγρόφθαλμοί εἰσιν. ~Βλεφαρίδας δ´ ἐπὶ  τῶν   βλεφάρων ἔχουσιν ὅσα τρίχας ἔχουσιν,
[2, 16]   μυκτῆρας, ἀλλὰ τὰ μὲν διὰ  τῶν   βραγχίων, τὰ δὲ διὰ τοῦ
[2, 17]   σύγκειται γὰρ ἐκ τῆς συμψαύσεως  τῶν   βραγχίων, ὧν φύσις ἀκανθώδης
[2, 5]   Δηλοῖ δὲ τὸ λιπαρὸν αὐτῶν·  τῶν   γὰρ ὑγρῶν τὸ λιπαρὸν κοινὸν
[2, 9]   αὐτῶν ἀρχή, τὸ δὲ τροφὴ  τῶν   γινομένων ἐστίν. ~Νῦν δὲ λέγωμεν
[2, 3]   τροφῆς ἐστί τι δεκτικὸν καὶ  τῶν   γινομένων περιττωμάτων, αἱ δὲ φλέβες
[2, 17]   τίς ἐστιν) καὶ πρὸς τὴν  τῶν   γραμμάτων διάρθρωσιν καὶ πρὸς τὸν
[2, 17]   τραυλίζουσι, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἔνδεια  τῶν   γραμμάτων. Ἔν τε τῷ πλατεῖαν
[2, 16]   διὰ τῆς φωνῆς ἐκ  τῶν   γραμμάτων σύγκειται, τῆς δὲ γλώττης
[2, 16]   οὐκ ἂν φθέγγεσθαι τὰ πλεῖστα  τῶν   γραμμάτων· τὰ μὲν γὰρ τῆς
[2, 2]   τὴν θερμότητα καὶ πολυαιμούσαις γινομένων  τῶν   γυναικείων, Ἐμπεδοκλῆς δὲ τοὐναντίον· ἔτι
[2, 1]   δ´ ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ·  τῶν   δ´ αἰσθητηρίων ἕκαστον πρὸς ἕκαστον
[2, 1]   δὲ τῶν μὲν ὀργανικῶν μερῶν  τῶν   δ´ αἰσθητηρίων ἐν τοῖς ζῴοις,
[2, 7]   ἔχει τοῦτο καὶ τὸν λόγον,  τῶν   δ´ ἄκρων ἑκάτερον οὐκ ἔχει
[2, 7]   τὰ ἔναιμα ἔχει πάντα ἐγκέφαλον,  τῶν   δ´ ἄλλων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν,
[2, 7]   πολὺν χρόνον τὸ θερμὸν ἀπατμίζειν·  τῶν   δ´ ἄλλων οὐδενὶ τοῦτο συμβαίνει
[2, 7]   ζῴων ὀρθὰ τὴν φύσιν ἐστί,  τῶν   δ´ ἄλλων τὴν ὀρθότητα τῆς
[2, 5]   οὔτε στέαρ, ὅτι οὐδ´ αἷμα.  Τῶν   δ´ ἐναίμων τὰ μὲν σωματῶδες
[2, 17]   μαλακίοις, οἷον σηπίαις καὶ πολύποσιν.  Τῶν   δ´ ἐντόμων ζῴων ἔνια μὲν
[2, 9]   ὄρνισιν ὀστᾶ μέν, ἀσθενέστερα δέ.  Τῶν   δ´ ἰχθύων τοῖς μὲν ᾠοτόκοις
[2, 2]   μὲν ὁμοιομερῆ τῇ δ´ ἀνομοιομερῆ.  ~Τῶν   δ´ ὁμοιομερῶν μορίων ἐν τοῖς
[2, 13]   βλέφαρα δύο, οἷς καὶ σκαρδαμύττουσι,  τῶν   δ´ ὀρνίθων ἄλλοι τε καὶ
[2, 17]   ἔχουσι καὶ παχεῖαν τὴν γλῶτταν.  Τῶν   δ´ ὀρνίθων ἔνιοι πολύφωνοι, καὶ
[2, 13]   ὅτι ἄνευ σαρκὸς δέρματά ἐστιν.  Τῶν   δ´ ὀρνίθων ὅσοι τῇ κάτω
[2, 9]   τῶν μὲν φλεβῶν καρδία,  τῶν   δ´ ὀστῶν καλουμένη ῥάχις
[2, 7]   ὑγρῶν σχεδὸν εἴρηται περὶ πάντων·  τῶν   δ´ ὑστερογενῶν τά τε περιττώματα
[2, 17]   ἱστορίαις ταῖς περὶ τῶν ζῴων.  Τῶν   δὲ πεζῶν καὶ ᾠοτόκων καὶ
[2, 10]   ἁπτῶν καὶ τῶν χυμῶν,  τῶν   δὲ τριῶν μὲν τῆς
[2, 10]   τὴν φύσιν ἐστίν· τοῦτο γὰρ  τῶν   διαφανῶν εὐφυλακτότατόν ἐστιν. Ἔτι δὲ
[2, 1]   Ἔτι δὲ βέλτιον ἴσως ἐκ  τῶν   δυνάμεων λέγειν, καὶ τούτων οὐκ
[2, 10]   αἰσθητικὸν οὔτε τὸ αἷμα, ἀλλὰ  τῶν   ἐκ τούτου τι. Διόπερ οὐδὲν
[2, 4]   δ´ οὐκ ἔχει, οἷον τὸ  τῶν   ἐλάφων καὶ προκῶν. Διόπερ οὐ
[2, 17]   ἀντιστρόφως ἔχουσα τῷ μυκτῆρι τῷ  τῶν   ἐλεφάντων· καὶ γὰρ ἐκείνοις πρὸς
[2, 9]   τοῖς θήλεσι τὴν ἐν αὐτοῖς  τῶν   ἐμβρύων αὔξησιν. Τὰ μὲν οὖν
[2, 8]   δὲ χελώνη καὶ τὸ  τῶν   ἑμύδων γένος ὁμοίως ἔχειν δοκεῖ
[2, 1]   ἐπισκεπτέον νῦν, χωρίσαντας καθ´ αὑτὰ  τῶν   ἐν ταῖς ἱστορίαις εἰρημένων. Τριῶν
[2, 3]   διὰ τοῦ στόματος οὖσα καὶ  τῶν   ἐν τούτῳ μορίων, ὅσων
[2, 7]   μὲν γὰρ ἐγκέφαλος ψυχρότατον  τῶν   ἐν τῷ σώματι μορίων,
[2, 7]   ἔτι δ´ ἀναιμότατον τῶν ὑγρῶν  τῶν   ἐν τῷ σώματι πάντων (οὐδ´
[2, 10]   ἔμπροσθεν, καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι διὰ  τῶν   ἐναίμων γίνεσθαι μορίων, φλεβῶν δ´
[2, 4]   καὶ τἆλλα τὰ ἄναιμα δειλότερα  τῶν   ἐναίμων ἐστὶν ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν,
[2, 7]   δ´ ἄλλων οὐδενὶ τοῦτο συμβαίνει  τῶν   ἐναίμων ζῴων. Καὶ ῥαφὰς δὲ
[2, 2]   αὐτῶν θερμότης, καὶ τὰ ἄναιμα  τῶν   ἐναίμων καὶ τὰ θήλεα τῶν
[2, 16]   χειλῶν ἐστι φύσις τοῖς ἔχουσι  τῶν   ἐναίμων ὀδόντας. Τοῖς γὰρ ὄρνισι,
[2, 2]   φύσιν ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν, καὶ  τῶν   ἐναίμων τὰ ψυχρὸν ἔχοντα καὶ
[2, 8]   ὑπέγραψε ταῦτα φύσις, ὥσπερ  τῶν   ἐναίμων τοῖς μὲν ὀστοῦν τοῖς
[2, 2]   ἔχοντα καὶ λεπτὸν αἷμα φρονιμώτερα  τῶν   ἐναντίων ἐστίν. Ἄριστα δὲ τὰ
[2, 3]   καὶ πῶς ὑγρόν, καὶ πῶς  τῶν   ἐναντίων φύσις τοῦ αἵματος
[2, 14]   τὴν βοήθειαν· ἀεὶ γὰρ ἐκ  τῶν   ἐνδεχομένων αἰτία τοῦ βελτίονός ἐστιν.
[2, 3]   ἐκ τῆς κοιλίας καὶ τῆς  τῶν   ἐντέρων φύσεως. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 10]   γνώριμον εἶναι μάλιστ´ αὐτοῦ τὴν  τῶν   ἔξωθεν μορίων μορφήν, περὶ τούτου
[2, 13]   ἀβλαβέστερα μὲν ἂν ἦν ὑπὸ  τῶν   ἔξωθεν προσπιπτόντων, οὐκ ὀξυωπὰ δέ.
[2, 9]   ὑπάρχει τοῖς ζῴοις ἕκαστον· ἐκ  τῶν   ἔργων γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ κἀκεῖνα,
[2, 9]   κίνησιν, ὥστε δεῖ καὶ τὴν  τῶν   ἐρεισμάτων μὴ κραῦρον εἶναι ἀλλὰ
[2, 15]   τὰ χαρακώματα ποιοῦσί τινες πρὸ  τῶν   ἐρυμάτων. Εἰσὶ δ´ αἱ μὲν
[2, 9]   κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις, καὶ  τῶν   ἐσχάτων συναρμοττόντων τοῦ μὲν ὄντος
[2, 17]   ἀλλήλοις πάντες μέν, ἕτεροι δὲ  τῶν   ἑτέρων μᾶλλον, (ὥστ´ ἐπ´ ἐνίων
[2, 9]   Ἀλλὰ καὶ περὶ τούτων καὶ  τῶν   ἐχομένων, οἷον δέρματος καὶ κύστεως
[2, 16]   καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον  τῶν   ἐχόντων πλεύμονα ζῴων, διὰ δὲ
[2, 3]   χωριζόμενα δ´ ἐκ τῆς φύσεως  τῶν   ἐχόντων τοὐναντίον πάσχει· ψύχεται γὰρ
[2, 14]   ἔχει βλεφαρίδας τὸ ζῷον. Καὶ  τῶν   ἐχόντων τρίχας ἐπ´ ἀμφότερα οἱ
[2, 9]   ἐν τοῖς τετράποσιν ὑπάρχει ζῴοις  τῶν   ζῳοτόκων, διὰ τὸ γεωδεστέραν ἔχειν
[2, 16]   πρὸς τὸ ξηρόν, καθάπερ ἔνια  τῶν   ζῳοτόκων καὶ ἐναίμων καὶ ἀναπνεόντων,
[2, 9]   ἐνιαχοῦ γὰρ πολλὰ γίνεται μεγάλα  τῶν   ζῳοτόκων, οἷον ἐν Λιβύῃ καὶ
[2, 12]   Ἔχει δὲ καὶ φώκη  τῶν   ζῳοτόκων οὐκ ὦτα ἀλλὰ πόρους
[2, 10]   ἄνω· μόνον γὰρ ὀρθόν ἐστι  τῶν   ζῴων ἄνθρωπος. Τὸ μὲν οὖν
[2, 14]   Τὴν δὲ κεφαλὴν ἄνθρωπός ἐστι  τῶν   ζῴων δασύτατον, ἐξ ἀνάγκης μὲν
[2, 7]   καὶ γεηρὰ πάμπαν. Ἔχει δὲ  τῶν   ζῴων ἐγκέφαλον πλεῖστον ἄνθρωπος ὡς
[2, 1]   μορίων καὶ πόσων συνέστηκεν ἕκαστον  τῶν   ζῴων, ἐν ταῖς ἱστορίαις ταῖς
[2, 14]   μόνον ἔχουσιν. Τὰ γὰρ τετράποδα  τῶν   ζῴων ἐν τοῖς ὑπτίοις οὐκ
[2, 10]   καὶ τὴν ἀκοὴν εὐλόγως ἔνια  τῶν   ζῴων ἐν τῷ τόπῳ τῷ
[2, 8]   χόνδρος. Τὰ μὲν οὖν ἔχει  τῶν   ζῴων ἐντὸς τὴν τοιαύτην βοήθειαν,
[2, 2]   Καὶ ὅλως (τὰ μὲν ἔναιμα  τῶν   ζῴων ἐστί, τὰ δ´ ἀντὶ
[2, 8]   ἀρχὴ καὶ σῶμα καθ´ αὑτὸ  τῶν   ζῴων ἐστίν. Δῆλον δὲ καὶ
[2, 5]   καταναλισκόμενον εἰς τὸ σαρκῶδες μόριον  τῶν   ζῴων, εὔπεπτον δὲ καὶ εὐτραφές.
[2, 3]   μόριον καλοῦσιν οἰσοφάγον, ὅσα  τῶν   ζῴων ἔχει τοῦτο τὸ μόριον,
[2, 2]   ποῖα θερμὰ καὶ ποῖα ψυχρὰ  τῶν   ζῴων τῶν μορίων. Ἔνιοι
[2, 9]   μῆκος καὶ τὴν ὀρθότητα συνέχουσα  τῶν   ζῴων ῥάχις ἐστίν. Ἐπεὶ
[2, 9]   αὔξησιν. Τὰ μὲν οὖν ζῳοτόκα  τῶν   ζῴων καὶ ἐν αὑτοῖς καὶ
[2, 8]   γένος τούτων. Τὰ δ´ ἔντομα  τῶν   ζῴων καὶ τὰ μαλάκια τούτοις
[2, 2]   καὶ τέφρα, καὶ τὰ ὑποστήματα  τῶν   ζῴων, καὶ τῶν περιττωμάτων
[2, 10]   αὐτὸ τὸ αἷμα· οὐδὲν γὰρ  τῶν   ζῴων μόριον. Ἔχει δ´ ἐν
[2, 17]   αὑτὰ καὶ πρὸς τὰ πεζὰ  τῶν   ζῴων. μὲν οὖν ἄνθρωπος
[2, 2]   ἔργα καὶ τὴν οὐσίαν ἑκάστῳ  τῶν   ζῴων, οἷον ἐχόντων ὀφθαλμοὺς ἀμφοτέρων
[2, 7]   δύνασθαι ἑστάναι ὀρθὰ ἀφαιρεῖται, ὅσα  τῶν   ζῴων ὀρθὰ τὴν φύσιν ἐστί,
[2, 7]   ἐναιμότατον. Διὸ καὶ μόνον ἐστὶ  τῶν   ζῴων ὀρθόν· γὰρ τοῦ
[2, 14]   καθάπερ ἵπποι καὶ τὰ τοιαῦτα  τῶν   ζῴων, τὰ δὲ χαίτην, ὥσπερ
[2, 16]   δὲ διὰ τὸ αἰσθητικώτατον εἶναι  τῶν   ζῴων τὴν διὰ τῆς ἁφῆς
[2, 17]   δὲ καὶ τὰ μὴ ἔναιμα  τῶν   ζῴων τὸ αἰσθητικὸν τῶν χυμῶν
[2, 17]   ἐν ταῖς ἱστορίαις ταῖς περὶ  τῶν   ζῴων. Τῶν δὲ πεζῶν καὶ
[2, 7]   τὸ αἷμα οὐδὲ τὸ περίττωμα  τῶν   ζῴων. Ὑπάρχει δ´ ἐν τοῖς
[2, 7]   ἔχει τοὺς λόγους, τίσι τε  τῶν   ζῴων ὑπάρχει καὶ διὰ τίνας
[2, 6]   ὑγρός. Ἔνια δ´ οὐκ ἔχει  τῶν   ζῴων ὡς ἀξίως εἰπεῖν μυελόν,
[2, 5]   ταῦτα ὄντα ἐν τοῖς μορίοις  τῶν   ζῴων ὠφελεῖ (πρὸς μὲν γὰρ
[2, 10]   γὰρ μόνον μετέχει τοῦ θείου  τῶν   ἡμῖν γνωρίμων ζῴων, μάλιστα
[2, 2]   δὲ γῆς, τὸ πῦρ· καὶ  τῶν   θερμῶν πήγνυται ὑπὸ ψυχροῦ ταχὺ
[2, 7]   κεφαλήν, (καὶ τὸ ἄρρεν πλείους  τῶν   θηλειῶν, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν,
[2, 7]   καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄρρενες  τῶν   θηλειῶν· καὶ γὰρ τὸν περὶ
[2, 9]   τῶν ἀρρένων σκληρότερα τὰ  τῶν   θηλειῶν, καὶ τὰ τῶν σαρκοφάγων
[2, 4]   πήγνυται πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ τούτων  τῶν   ἰνῶν οὐ πήγνυται τὸ αἷμα·
[2, 8]   αὐτοῖς καὶ τὸ ἀνάλογον ταῖς  τῶν   ἰχθύων ἀκάνθαις, οἷον ἐν μὲν
[2, 17]   δ´ οὐρανὸν σαρκώδη πολλοὶ καὶ  τῶν   ἰχθύων ἔχουσι, καὶ τῶν ποταμίων
[2, 17]   τοῖς πολλοῖς ἔχειν, οἷον ἔνιοι  τῶν   ἰχθύων, καὶ οὗτοι τρόπον τινὰ
[2, 10]   ἀκοὴ καὶ ὄσφρησις ἐπὶ  τῶν   ἰχθύων καὶ τῶν τοιούτων ποιεῖ
[2, 10]   τὰς ἀκριβεστέρας τῶν αἰσθήσεων διὰ  τῶν   καθαρώτερον ἐχόντων τὸ αἷμα μορίων
[2, 1]   δ´ ἠκολούθηκε καὶ τῶν ἄλλων  τῶν   καλουμένων σπλάγχνων ἕκαστον. Ἐκ τῆς
[2, 1]   ἄν τις θείη τὴν ἐκ  τῶν   καλουμένων ὑπό τινων στοιχείων, οἷον
[2, 9]   Καὶ χονδρώδη δὲ μόρια μεταξὺ  τῶν   κάμψεών εἰσιν, οἷον στοιβή, πρὸς
[2, 13]   σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ ὄρνιθες ἐκ  τῶν   κανθῶν ὑμένι. Τοῦ μὲν οὖν
[2, 8]   ἕκαστον, οἷον καρκίνοι καὶ τὸ  τῶν   καράβων γένος, καὶ τὸ τῶν
[2, 15]   χάριν εἰσίν, αἱ μὲν ὀφρύες  τῶν   καταβαινόντων ὑγρῶν, ὅπως ἀποστέγωσιν οἷον
[2, 1]   Πολυμόρφων δὲ τῶν πράξεων καὶ  τῶν   κινήσεων ὑπαρχουσῶν τοῖς ζῴοις ὅλοις
[2, 17]   τοῦτο τὸ μόριον ὥστε καὶ  τῶν   κογχυλίων διατρυπῶσι τὸ ὄστρακον, οἷον
[2, 14]   δεδάσυνται ταῖς θριξίν, οἷον τὸ  τῶν   κυνῶν γένος, τὰ δὲ λοφιὰν
[2, 2]   θερμανθέντα μᾶλλον. Πρὸς δὲ τούτοις  τῶν   λεγομένων θερμῶν τὰ μὲν ἀλλοτρίαν
[2, 14]   τὴν συγγένειαν αὐτῶν, ὥστε περὶ  τῶν   λοιπῶν ἐν τοῖς οἰκείοις καιροῖς
[2, 1]   δ´ αἰσθητηρίων ἐν τοῖς ζῴοις,  τῶν   μὲν ὀργανικῶν ἕκαστον ἀνομοιομερές ἐστιν,
[2, 1]   τοῖς ζῴοις ἐστίν. Ὄντων δὲ  τῶν   μὲν ὀργανικῶν μερῶν τῶν δ´
[2, 6]   οὕτω καὶ μυελός· καὶ  τῶν   μὲν πιμελωδῶν λιπαρὸς καὶ πιμελῇ
[2, 9]   σηπόμενον τὸ χωριζόμενον. Ἀρχὴ δὲ  τῶν   μὲν φλεβῶν καρδία, τῶν
[2, 2]   Τὰ μὲν γὰρ ὡς ὕλη  τῶν   μερῶν τῶν ἀνομοιομερῶν ἐστιν (ἐκ
[2, 16]   ἔχει διαφοράς, δεῖ πυνθάνεσθαι παρὰ  τῶν   μετρικῶν. Ἀνάγκη δ´ ἦν εὐθὺς
[2, 16]   Περὶ δὲ τῶν ἄλλων ζῴων  τῶν   μὴ ἀναπνεόντων εἴρηται πρότερον δι´
[2, 9]   γὰρ μείζω πάντα τὰ τοιαῦτα  τῶν   μὴ ζῳοτόκων ὡς κατὰ λόγον
[2, 1]   τῶν τοιούτων συνεστήκασι τὰ ὀργανικὰ  τῶν   μορίων, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνα ἐκ
[2, 16]   δ´ ἦν εὐθὺς ἀκολουθῆσαι τούτων  τῶν   μορίων ἑκάτερον πρὸς τὴν εἰρημένην
[2, 1]   τὰ δὲ σύνθετα καὶ ἀνομοιομερῆ  τῶν   μορίων ἐν τοῖς ζῴοις ἐστίν.
[2, 2]   ποῖα ψυχρὰ τῶν ζῴων  τῶν   μορίων. Ἔνιοι γὰρ τὰ ἔνυδρα
[2, 3]   αἷμα τροφῆς ἕνεκα καὶ τροφῆς  τῶν   μορίων ἐστίν. ~Τὰς δὲ καλουμένας
[2, 6]   ἅτε γὰρ ἐξ αἵματος συνεστώτων  τῶν   μορίων καὶ τῆς τροφῆς οὔσης
[2, 9]   τοῖς ὀστοῖς καὶ τὰ τοιάδε  τῶν   μορίων οἷον ὄνυχές τε καὶ
[2, 2]   γὰρ ἅπαντα τὰ ζῷα τούτων  τῶν   μορίων τέτευχεν, ἀλλ´ ἔνια τῶν
[2, 1]   μὲν οὖν τὰ ζῷα συνέστηκε  τῶν   μορίων τούτων, ἀλλὰ τὰ ὁμοιομερῆ
[2, 10]   δύο καὶ ὄμματα καὶ  τῶν   μυκτήρων δύναμις διφυής ἐστιν. Ἄλλον
[2, 16]   τῷ καλουμένῳ ῥύγχει καὶ τὸ  τῶν   μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον κατὰ τὸν
[2, 16]   τετραπόδων, τοὺς μὲν πόρους ἔχουσι  τῶν   μυκτήρων πρὸ τοῦ στόματος, ὥστε
[2, 17]   τὸ τοιοῦτον μόριον, οἷον τὸ  τῶν   μυρμήκων γένος, ὡσαύτως δὲ καὶ
[2, 4]   μέλιττα καὶ τὸ γένος τὸ  τῶν   μυρμήκων κἂν εἴ τι ἕτερον
[2, 7]   περὶ μὲν τούτων ἐν ταῖς  τῶν   νόσων ἀρχαῖς ἁρμόττει λέγειν, ἐφ´
[2, 9]   δὲ τῷ γένει καὶ  τῶν   ὀδόντων ἐστὶ φύσις, τοῖς μὲν
[2, 16]   οὖν ἄλλοις ζῴοις πρὸς σωτηρίαν  τῶν   ὀδόντων τῶν χειλῶν φύσις
[2, 16]   τούτου τε ἕνεκεν καὶ τῆς  τῶν   ὀδόντων φυλακῆς. μὲν γὰρ
[2, 16]   δυνάμενα χωρίζεσθαι, φυλακῆς τε ἕνεκα  τῶν   ὀδόντων ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα,
[2, 10]   δὲ τῆς ὀσφρήσεως μεταξὺ  τῶν   ὀμμάτων εὐλόγως. Διπλοῦν μὲν γάρ
[2, 11]   ἔχει τὰ ὦτα καὶ ἄνωθεν  τῶν   ὀμμάτων, ὡς δόξειεν ἄν. Οὐκ
[2, 1]   Τὰ μὲν γὰρ ἀνομοιομερῆ ἐκ  τῶν   ὁμοιομερῶν ἐνδέχεται συνεστάναι, καὶ ἐκ
[2, 1]   τῶν στοιχείων ὕλην ἀναγκαῖον εἶναι  τῶν   ὁμοιομερῶν ἕνεκεν. Ὕστερα γὰρ ἐκείνων
[2, 2]   Τὰ δὲ ξηρὰ καὶ στερεὰ  τῶν   ὁμοιομερῶν ἐστιν, οἷον ὀστοῦν ἄκανθα
[2, 2]   ἄκανθα νεῦρον φλέψ. Καὶ γὰρ  τῶν   ὁμοιομερῶν διαίρεσις ἔχει διαφοράν·
[2, 8]   ~Περὶ δὲ τῶν ἄλλων μορίων  τῶν   ὁμοιομερῶν σκεπτέον, καὶ πρῶτον περὶ
[2, 1]   σύστασις ἐκ τῶν πρώτων  τῶν   ὁμοιομερῶν φύσις ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 8]   ἔτι δὲ τρίχες καὶ τὸ  τῶν   ὀνύχων γένος, καὶ εἴ τι
[2, 2]   (ἐκ τούτων γὰρ συνέστηκεν ἕκαστον  τῶν   ὀργανικῶν μερῶν, ἐξ ὀστῶν καὶ
[2, 13]   διὸ καὶ ἀναπέτονται ταῦτα μάλιστα  τῶν   ὀρνέων εἰς ὕψος) τὰ δ´
[2, 17]   μέγα οὐκ ἔστιν. Διὸ καὶ  τῶν   ὀρνίθων οἱ μάλιστα φθεγγόμενοι γράμματα
[2, 9]   καὶ κέρατα καὶ ῥύγχη τὰ  τῶν   ὀρνίθων. Πάντα δὲ ταῦτα βοηθείας
[2, 16]   δὲ τούτων φύσις  τῶν   ὀρνίθων συνεστηκυῖα τοῦτον τὸν τρόπον.
[2, 16]   ἔντομα διὰ τοῦ ὑποζώματος αἰσθάνονται  τῶν   ὀσμῶν, καὶ πάντα τῷ συμφύτῳ
[2, 17]   μυρμήκων γένος, ὡσαύτως δὲ καὶ  τῶν   ὀστρακοδέρμων πολλά· τὰ δ´ ἐκτός,
[2, 17]   τοιούτων, ἔτι δ´ ἐπ´ ἐνίων  τῶν   ὀστρακοδέρμων· ταῖς γὰρ πορφύραις τοσαύτην
[2, 8]   τῶν καράβων γένος, καὶ τὸ  τῶν   ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον τὰ καλούμενα
[2, 6]   μυελόν. Ἐπεὶ δὲ τὴν μὲν  τῶν   ὀστῶν ἀνάγκη φύσιν ὑπάρχειν τοῖς
[2, 9]   καὶ ἐκτὸς παραπλησίαν ἔχει τὴν  τῶν   ὀστῶν δύναμιν καὶ ἰσχυράν. Πολὺ
[2, 9]   ἰνώδεσι δεσμοῖς, ὧν ἕνεκεν τὸ  τῶν   ὀστῶν ἐστι γένος. Ὥσπερ γὰρ
[2, 9]   ἂν ἐποίει οὗ χάριν  τῶν   ὀστῶν ἐστι φύσις (οὔτε γὰρ
[2, 9]   ~Ἔχει δ´ ὁμοίως τε  τῶν   ὀστῶν καὶ τῶν φλεβῶν
[2, 9]   τοῖς ὄφεσιν ἀκανθώδης ἐστὶν  τῶν   ὀστῶν φύσις, πλὴν τοῖς λίαν
[2, 8]   ἕτερόν ἐστιν. μὲν γὰρ  τῶν   ὀστῶν φύσις σωτηρίας ἕνεκεν μεμηχάνηται
[2, 9]   καὶ ἐν τοῖς ζῳοτόκοις πολλὰ  τῶν   ὀστῶν χονδρώδη, ἐν ὅσοις συμφέρει
[2, 10]   εἶναί φαμεν. Ἐκ μὲν οὖν  τῶν   ὀφθαλμῶν οἱ πόροι φέρουσιν εἰς
[2, 2]   μορίων. Ἔνιοι γὰρ τὰ ἔνυδρα  τῶν   πεζῶν θερμότερά φασιν εἶναι, λέγοντες
[2, 2]   ὑπολαβεῖν; Ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐναργέστατα  τῶν   περὶ τὴν αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ
[2, 9]   πλευραὶ τὸ στῆθος σωτηρίας (χάριν  τῶν   περὶ τὴν καρδίαν σπλάγχνων· τὰ
[2, 10]   ἔχειν τὴν κεφαλὴν ἄσαρκον ἐκ  τῶν   περὶ τὸν ἐγκέφαλον εἰρημένων ἀναγκαῖον
[2, 10]   καὶ αὐτός ἐστιν ὥσπερ ὁτιοῦν  τῶν   περιττωμάτων. Ἀλλ´ οὐχ εὑρίσκοντες διὰ
[2, 2]   τὰ ὑποστήματα τῶν ζῴων, καὶ  τῶν   περιττωμάτων χολή, τῷ ἐμπεπυρεῦσθαι
[2, 3]   οὐ ποιεῖ, ὥσπερ οὐδ´ ἄλλο  τῶν   περιττωμάτων οὐδέν. Οὐδ´ τροφὴ
[2, 16]   καταχρῆται καὶ πρὸς τὴν ἀπὸ  τῶν   ποδῶν γινομένην ἂν βοήθειαν τούτῳ
[2, 16]   καὶ μακρόν· ἀφῃρημένης δὲ τῆς  τῶν   ποδῶν χρήσεως, καὶ φύσις,
[2, 16]   τοῦ βάρους· οἱ δ´ ἐλέφαντες  τῶν   πολυδακτύλων εἰσί, καὶ οὔτε διχαλοὺς
[2, 8]   καλούμενον ξίφος. Τὰ δ´ αὖ  τῶν   πολυπόδων τοιοῦτον οὐδὲν ἔχει διὰ
[2, 17]   καὶ τῶν ἰχθύων ἔχουσι, καὶ  τῶν   ποταμίων ἔνιοι σφόδρα σαρκώδη καὶ
[2, 1]   παντὸς τοῦ βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ  τῶν   πράξεων καὶ τῶν κινήσεων ὑπαρχουσῶν
[2, 15]   κεφαλῆς ὑγρῶν, αἱ δὲ βλεφαρίδες  τῶν   πρὸς τὰ ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν,
[2, 16]   τοῖς αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ τῆς  τῶν   προσθίων ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ
[2, 1]   σωμάτων. Δευτέρα δὲ σύστασις ἐκ  τῶν   πρώτων τῶν ὁμοιομερῶν φύσις
[2, 10]   ἀρχῆς πάλιν, ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ  τῶν   πρώτων. Πᾶσι γὰρ τοῖς ζῴοις
[2, 13]   τὸ μὴ πτητικοὶ εἶναι τὴν  τῶν   πτερῶν αὔξησιν εἰς τὴν τοῦ
[2, 13]   μύουσιν. Οἱ μὲν γὰρ βαρεῖς  τῶν   πτερωτῶν διὰ τὸ μὴ πτητικοὶ
[2, 9]   τὰ τῶν θηλειῶν, καὶ τὰ  τῶν   σαρκοφάγων (ἡ τροφὴ γὰρ διὰ
[2, 9]   τρόπον φύσις δεδημιούργηκεν ἐκ  τῶν   σαρκῶν τὸ ζῷον. Τοῖς μὲν
[2, 6]   χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ αἱματῶδες καὶ  τῶν   σπλάγχνων ἕκαστόν ἐστιν ἔτι νέων
[2, 1]   πλειόνων καὶ ἑνός, οἷον ἔνια  τῶν   σπλάγχνων· πολύμορφα γὰρ τοῖς σχήμασιν,
[2, 9]   ἐστι, πολυμερὴς δὲ τῇ διαιρέσει  τῶν   σπονδύλων. Ἐκ δὲ ταύτης τοῖς
[2, 9]   πρὸς τὴν ἰσχὺν ἰσχυροτέρων δεῖ  τῶν   στερεωμάτων. Τὰ δὲ καλούμενα σελάχη
[2, 9]   τινος ἄλλης ὑγρᾶς συστάσεως ὑφιστᾶσι  τῶν   στερεῶν τι σωμάτων, εἶθ´ οὕτω
[2, 1]   αἰσθητηρίων ἕκαστον πρὸς ἕκαστον ἐπιζευγνύουσι  τῶν   στοιχείων, τὸ μὲν ἀέρα φάσκοντες
[2, 1]   τῶν ἄλλων. Ὥστε τὴν μὲν  τῶν   στοιχείων ὕλην ἀναγκαῖον εἶναι τῶν
[2, 17]   κογχυλίων διατρυπῶσι τὸ ὄστρακον, οἷον  τῶν   στρόμβων οἷς δελεάζουσιν αὐτάς. Ἔτι
[2, 7]   ἐγκέφαλον αἵματος. Περὶ μὲν οὖν  τῶν   συμφύτων τοῖς ζῴοις ὑγρῶν σχεδὸν
[2, 7]   Ἔστι δ´ οὔτε περίττωμα οὔτε  τῶν   συνεχῶν μορίων, ἀλλὰ ἴδιος
[2, 1]   ἱστορίαις εἰρημένων. Τριῶν δ´ οὐσῶν  τῶν   συνθέσεων πρώτην μὲν ἄν τις
[2, 1]   καὶ θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὕλη  τῶν   συνθέτων σωμάτων ἐστίν· αἱ δ´
[2, 1]   καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα πάθη  τῶν   σωμάτων. Δευτέρα δὲ σύστασις ἐκ
[2, 9]   ζῳοτόκων ὡς κατὰ λόγον εἰπεῖν  τῶν   σωμάτων· ἐνιαχοῦ γὰρ πολλὰ γίνεται
[2, 7]   τοῖς τῆς ψυχῆς ἔργοις ὑπηρετικώτατον  τῶν   σωμάτων τὸ θερμόν ἐστιν· τὸ
[2, 10]   ἐδύνατο καταψύχειν ἀλεαίνων αὐτὸς λίαν)  τῶν   τ´ αἰσθήσεων οὐκ αἴτιος οὐδεμιᾶς,
[2, 2]   τοῦ βελτίονος ἕνεκέν εἰσιν, οἷον  τῶν   τε ἄλλων καὶ αἵματος πρὸς
[2, 8]   δὲ τῶν (ἀναίμων ἐκτὸς, ὥσπερ  τῶν   τε μαλακοστράκων ἕκαστον, οἷον καρκίνοι
[2, 16]   ἐπὶ πολλῶν, τὴν μὲν (γλῶτταν  τῶν   τε χυμῶν ἕνεκεν καὶ τοῦ
[2, 16]   χρείας. Τούτους γὰρ τὰ πολυδάκτυλα  τῶν   τετραπόδων ἀντὶ χειρῶν ἔχουσιν, ἀλλ´
[2, 17]   Τὰ δ´ ἔναιμα καὶ ζῳοτόκα  τῶν   τετραπόδων βραχεῖαν τῆς φωνῆς ἔχει
[2, 13]   βλεφαρίδι μύουσι, καὶ τὰ ᾠοτόκα  τῶν   τετραπόδων, διὰ τὴν σκληρότητα τοῦ
[2, 14]   βελτίονός ἐστιν. Καὶ διὰ τοῦτο  τῶν   τετραπόδων οὐθὲν οὔτε βλεφαρίδα ἔχει
[2, 12]   τὰ ὦτα. Ὁμοίως δὲ καὶ  τῶν   τετραπόδων τὰ ᾠοτόκα καὶ φολιδωτά·
[2, 13]   (ἔτι τοῖς σκληροδέρμοις, ὥσπερ ἔνια  τῶν   τετραπόδων τὰ ὦτα, ὅπως ὀξύτερον
[2, 13]   οἱ βαρεῖς καὶ τὰ ᾠοτόκα  τῶν   τετραπόδων τῇ κάτω βλεφαρίδι μύουσιν·
[2, 16]   ὅσα (ἄλλ´ ἔναιμα καὶ ᾠοτόκα  τῶν   τετραπόδων, τοὺς μὲν πόρους ἔχουσι
[2, 13]   τὰ ζῳοτόκα καὶ τὰ ᾠοτόκα  τῶν   τετραπόδων φυλακὴν ἔχουσι τῆς ὄψεως,
[2, 17]   μυιῶν καὶ μελιττῶν καὶ πάντων  τῶν   τοιούτων, ἔτι δ´ ἐπ´ ἐνίων
[2, 3]   ἐναίμοις, φανερὸν ἐκ τούτων καὶ  τῶν   τοιούτων. Καὶ γὰρ διὰ τοῦτο
[2, 1]   οἷον προσώπου καὶ χειρὸς καὶ  τῶν   τοιούτων μορίων. Ἐπεὶ δ´ ἐναντίως
[2, 2]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων καὶ  τῶν   τοιούτων μορίων καὶ τῶν ἀνοιομερῶν
[2, 4]   καὶ γλαφυρωτέραν ἔχειν τὴν διάνοιαν  τῶν   τοιούτων, οὐ διὰ τὴν ψυχρότητα
[2, 2]   ὡδὶ δὲ θάτερον. Ἔνια δὲ  τῶν   τοιούτων οὐδ´ ἔστιν ἁπλῶς εἰπεῖν
[2, 2]   βαρύτητες καὶ κουφότητες οὐδ´ ἄλλο  τῶν   τοιούτων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ
[2, 10]   ὄσφρησις ἐπὶ τῶν ἰχθύων καὶ  τῶν   τοιούτων ποιεῖ τὸ λεγόμενον φανερόν·
[2, 1]   καὶ σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων  τῶν   τοιούτων συνεστήκασι τὰ ὀργανικὰ τῶν
[2, 3]   Διὸ καὶ ἐν τῇ φύσει  τῶν   τοιούτων τὰ μὲν θερμὰ καὶ
[2, 1]   χεῖρα μὲν πρόσωπον  τῶν   τοιούτων τι μορίων οὐδεὶς ἐγχειρεῖ
[2, 1]   καὶ σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων  τῶν   τοιούτων. Τρίτη δὲ καὶ τελευταία
[2, 10]   ἔμπροσθέν ἐστιν. Διόπερ εἰς μέσον  τῶν   τριῶν αἰσθητηρίων συνήγαγεν φύσις
[2, 4]   δὲ στερεὰ θερμανθένα μᾶλλον θερμαίνει  τῶν   ὑγρῶν· αἱ δ´ ἶνες στερεὸν
[2, 2]   ἐργασίαν) τὰ δὲ τροφὴ τούτοις  τῶν   ὑγρῶν ἐστι (πάντα γὰρ ἐξ
[2, 9]   γάλακτος ἀπελίπομεν ἐν τῇ περὶ  τῶν   ὑγρῶν καὶ ὁμοιομερῶν θεωρίᾳ· τοῖς
[2, 7]   τὴν θίξιν, ἔτι δ´ ἀναιμότατον  τῶν   ὑγρῶν τῶν ἐν τῷ σώματι
[2, 7]   μικρόν, ὁμοίως συμβαίνειν ὥσπερ τὴν  τῶν   ὑετῶν γένεσιν· ἀναθυμιωμένης γὰρ ἐκ
[2, 9]   Τοῖς δὲ μεγάλοις ἰσχυροτέρων δεῖ  τῶν   ὑπερεισμάτων καὶ μειζόνων καὶ σκληροτέρων,
[2, 7]   συμμέτρου κράσεως· ἀναθυμιωμένης γὰρ διὰ  τῶν   φλεβῶν ἄνω τῆς (τροφῆς τὸ
[2, 1]   δὲ καρδία, διὰ τὸ  τῶν   φλεβῶν ἀρχὴ εἶναι καὶ ἔχειν
[2, 1]   ἰλύς, τἆλλα σπλάγχνα τῆς διὰ  τῶν   φλεβῶν ῥύσεως τοῦ αἵματος οἷον
[2, 9]   τε τῶν ὀστῶν καὶ  τῶν   φλεβῶν φύσις. Ἑκατέρα γὰρ αὐτῶν
[2, 14]   τρίχας ἔχουσιν, ὄρνιθες δὲ καὶ  τῶν   φολιδωτῶν οὐδέν· οὐ γὰρ ἔχουσι
[2, 2]   δεῖ μὴ λανθάνειν πῶς δεῖ  τῶν   φύσει συνεστώτων τὰ μὲν θερμὰ
[2, 2]   ἐν ἑτέροις εἴρηται πρότερον, ἀρχαὶ  τῶν   φυσικῶν στοιχείων αὗταί εἰσι, θερμὸν
[2, 1]   τι μορίων οὐδεὶς ἐγχειρεῖ λέγειν  τῶν   φυσιολόγων τὸ μὲν εἶναι γῆν,
[2, 10]   τῆς ζωῆς. μὲν οὖν  τῶν   φυτῶν φύσις (οὖσα μόνιμος οὐ
[2, 7]   ὑπὸ τῆς θερμότητος, ὥσπερ τὰ  τῶν   χεδρόπων ἑψήματα καὶ τῶν ἄλλων
[2, 16]   Ὑπὸ δὲ τοὺς μυκτῆρας  τῶν   χειλῶν ἐστι φύσις τοῖς ἔχουσι
[2, 16]   εἰσὶ προσβολαί, τὰ δὲ συμβολαὶ  τῶν   χειλῶν. Ποίας δὲ ταῦτα καὶ
[2, 16]   γλώττης μὴ τοιαύτης οὔσης μηδὲ  τῶν   χειλῶν ὑγρῶν οὐκ ἂν φθέγγεσθαι
[2, 16]   πρὸς σωτηρίαν τῶν ὀδόντων  τῶν   χειλῶν φύσις ἐστὶ καὶ πρὸς
[2, 17]   ἐργασίας χρήσιμος, πρός τε τὴν  τῶν   χυμῶν αἴσθησιν (ὁ γὰρ ἄνθρωπος
[2, 17]   καὶ σκληράν, πρὸς δὲ τὴν  τῶν   χυμῶν γεῦσιν οἵ τ´ ὄφεις
[2, 17]   ἔναιμα τῶν ζῴων τὸ αἰσθητικὸν  τῶν   χυμῶν μόριον καὶ τὰ ἔναιμα
[2, 10]   τε τῶν ἁπτῶν καὶ  τῶν   χυμῶν, τῶν δὲ τριῶν
[2, 17]   διπλῆν γὰρ τὴν ἡδονὴν κτᾶται  τῶν   χυμῶν, ὥσπερ διπλῆν ἔχοντα τὴν
[2, 17]   εἶναι τὴν αἴσθησιν τοῖς ἐνύδροις  τῶν   χυμῶν, ὥσπερ καὶ χρῆσις
[2, 13]   τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ τετράποδα  τῶν   ᾠοτόκων φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα δὲ
[2, 10]   ἐγκέφαλον φλέβας· πάλιν δ´ ἐκ  τῶν   ὤτων ὡσαύτως πόρος εἰς τοὔπισθεν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/12/2009