Livre, Chap.
[2, 3]	μὲν ὑγρὰ καὶ κατὰ συμβεβηκός,	καθ´	αὑτὰ δὲ καὶ δυνάμει ξηρά·
[2, 7]	τῆς κεφαλῆς· περὶ ὧν εἴρηται	καθ´	αὑτὰ ἔν τε τοῖς περὶ
[2, 10]	ὀργάνων ἡ χρῆσις· διὸ θεωρητέον	καθ´	αὑτὰ περὶ τῆς ἰδέας αὐτῶν.
[2, 1]	τὸν τρόπον, ἐπισκεπτέον νῦν, χωρίσαντας	καθ´	αὑτὰ τῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις
[2, 3]	κατὰ συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει καὶ	καθ´	αὑτὰ ὑγρά, γῆ δὲ καὶ
[2, 9]	δὲ καὶ φλὲψ οὐδεμία αὐτὴ	καθ´	αὑτήν ἐστιν, ἀλλὰ πᾶσαι μόριον
[2, 3]	αἷμά ἐστιν, οὐ θερμόν· καὶ	καθ´	αὑτό ἐστι μὲν ὡς θερμόν
[2, 2]	συμβεβηκὸς εἶναι θερμὸν ἀλλὰ μὴ	καθ´	αὑτὸ θάτερον αὐτῶν, ὥσπερ ἂν
[2, 2]	συμβεβηκός, ψύχεται μὲν βραδύτερον τὸ	καθ´	αὑτό, θερμαίνει δὲ μᾶλλον πολλάκις
[2, 2]	πάλιν καίει μὲν μᾶλλον τὸ	καθ´	αὑτὸ θερμόν, οἷον ἡ φλὸξ
[2, 3]	κατὰ πάθος τὸ αἷμα, οὐ	καθ´	αὑτὸ θερμόν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 2]	Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ τὸ μὲν	καθ´	αὑτὸ θερμὸν τὸ δὲ κατὰ
[2, 2]	ὑπάρξει πᾶσιν, ἀλλὰ προσδιοριστέον ὅτι	καθ´	αὑτὸ μὲν τόδε, κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 9]	ἐστι, καὶ οὔτε ὀστοῦν ἐστιν	καθ´	αὑτὸ οὐδέν, ἀλλ´ ἢ μόριον
[2, 6]	πέττεται τὸ αἷμα, ἡ δὲ	καθ´	αὑτὸ πέψις αἵματος στέαρ καὶ
[2, 8]	τοῦτο γὰρ ἀρχὴ καὶ σῶμα	καθ´	αὑτὸ τῶν ζῴων ἐστίν. Δῆλον
[2, 14]	Ἀλλ´ ἀντὶ τούτων τὰ μὲν	καθ´	ὅλον τὸ σῶμα πρανὲς δεδάσυνται
[2, 16]	δένδρα περιελίττων ἀνασπᾷ, καὶ χρῆται	καθάπερ	ἂν εἰ χειρί. Τὴν γὰρ
[2, 16]	ποιῶνται δι´ ὑγροῦ τὴν πορείαν·	καθάπερ	γὰρ εἴπομεν, μυκτήρ ἐστιν ἡ
[2, 4]	ἰνῶν οὐ πήγνυται τὸ αἷμα·	καθάπερ	γὰρ ἐκ πηλοῦ εἴ τις
[2, 2]	εἰπεῖν. Καὶ τοῦτ´ εὐλόγως συμβέβηκεν·	καθάπερ	γὰρ ἐν ἑτέροις εἴρηται πρότερον,
[2, 16]	ἐναίμων ὀδόντας. Τοῖς γὰρ ὄρνισι,	καθάπερ	εἴπομεν, διὰ τὴν τροφὴν καὶ
[2, 8]	ἐναντίως ἔχει καὶ τοῖς ἐναίμοις,	καθάπερ	εἴπομεν. Οὐδὲν γὰρ ἀφωρισμένον ἔχει
[2, 16]	φύσις, πρὸς ἐργασίας δύο καταχρησαμένη,	καθάπερ	εἴπομεν ποιεῖν αὐτὴν ἐπὶ πολλῶν,
[2, 4]	ψυχροῦ ἐκθλιβομένου συνεξατμίζει τὸ ὑγρόν,	καθάπερ	εἴρηται πρότερον, καὶ πήγνυται οὐχ
[2, 4]	ἔχει τὴν ψυχὴν ἐνίων ἐναίμων,	καθάπερ	εἴρηται πρότερον, οἷον ἡ μέλιττα
[2, 16]	τοῦ μυκτῆρος, ἡ φύσις παρακαταχρῆται,	καθάπερ	εἴωθεν, ἐπὶ πλείονα τοῖς αὐτοῖς
[2, 9]	τὴν φύσιν ὥστ´ ἐξάπτεσθαι τυπτομένων	καθάπερ	ἐκ λίθων πῦρ. Ἔχει δὲ
[2, 1]	ταὐτῷ μορίῳ τοῦ σώματος οὔσης,	καθάπερ	ἐν ἑτέροις εἴρηται πρότερον, ἀναγκαῖον
[2, 16]	τοῦ ὑγροῦ πρὸς τὸ ξηρόν,	καθάπερ	ἔνια τῶν ζῳοτόκων καὶ ἐναίμων
[2, 1]	τρίτου λαβόντα τὴν σύστασιν ἀριθμοῦ,	καθάπερ	ἐπὶ πολλῶν συμβαίνει τελειοῦσθαι τὰς
[2, 10]	ἂν τρόπον κειμένη καὶ διεσπασμένη,	καθάπερ	ἡ τῆς ἀκοῆς, οὐκ ἂν
[2, 3]	δὲ θερμὰ καὶ πάχος ἔχοντα	καθάπερ	ἡ χολή, χωριζόμενα δ´ ἐκ
[2, 14]	γένος, τὰ δὲ λοφιὰν ἔχει,	καθάπερ	ἵπποι καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν
[2, 6]	ἐστίν· αὐξανομένων δὲ καὶ πεττομένων,	καθάπερ	καὶ τὰ μόρια μεταβάλλει καὶ
[2, 5]	στέαρ γεῶδές ἐστι, διὸ πήγνυται	καθάπερ	καὶ τὸ ἰνῶδες, καὶ αὐτὸ
[2, 16]	οὖν τὴν ἀναπνοὴν ἔχει μυκτῆρα,	καθάπερ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν
[2, 1]	ἐπὶ πόροις φλεβικοῖς καὶ διαλήψεσιν.	Καθάπερ	οὖν ῥέοντος ὕδατος ἰλύς, τἆλλα
[2, 3]	περιττωμάτων οὐδέν. Οὐδ´ ἡ τροφὴ	καθάπερ	σάρξ· αὕτη γὰρ θιγγανομένη ποιεῖ
[2, 8]	εὔφθαρτον εἶναι τὸ σῶμα αὐτῶν,	καθάπερ	τὰ σαρκώδη, μεταξὺ σαρκὸς καὶ
[2, 1]	διαιρεῖται μὲν γὰρ εἰς ὁμοιομερῆ	καθάπερ	τῶν ἄλλων σπλάγχνων ἕκαστον, διὰ
[2, 16]	τὸ λαβεῖν τὴν θύραθεν τροφήν,	καθάπερ	φασὶ τὰ κέρατα τοῖς ὀπισθονόμοις
[2, 16]	ἐστιν ᾧ τὴν τροφὴν προσάγεται,	καθάπερ	χειρὶ χρώμενος, πρὸς τὸ στόμα,
[2, 3]	ἦν αὐτῷ τὸ αἵματι εἶναι	(καθαπερεὶ	ὀνόματί τινι σημαίνοιμεν τὸ ζέον
[2, 2]	θερμὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν καὶ	καθαρόν·	ἅμα γὰρ πρός τε ἀνδρείαν
[2, 7]	καὶ παχέος αἵματος λεπτὸν καὶ	καθαρόν.	Διὸ καὶ τὰ ῥεύματα τοῖς
[2, 4]	λεπτότητα μᾶλλον καὶ διὰ τὸ	καθαρὸν	εἶναι· τὸ γὰρ γεῶδες οὐδέτερον
[2, 4]	καὶ παχὺ καὶ θολερὸν καὶ	καθαρόν.	Ἰχὼρ δ´ ἐστὶ τὸ ὑδατῶδες
[2, 4]	λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν ὑγρότητα καὶ	καθαρωτέραν.	Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ τῶν
[2, 2]	δὲ παχύτερον καὶ τὸ μὲν	καθαρώτερόν	ἐστι τὸ δὲ θολερώτερον, ἔτι
[2, 10]	ἀκριβεστέρας τῶν αἰσθήσεων διὰ τῶν	καθαρώτερον	ἐχόντων τὸ αἷμα μορίων ἀναγκαῖον
[2, 5]	τοῦ τυχόντος καὶ ὑπὸ θερμοῦ.	Καὶ	ἀγονώτερα δὴ τὰ πίονά ἐστι
[2, 15]	τὴν μνείαν. ~Αἱ δ´ ὀφρύες	καὶ	αἱ βλεφαρίδες ἀμφότεραι βοηθείας χάριν
[2, 2]	εἰσιν, οἷον τῶν τε ἄλλων	καὶ	αἵματος πρὸς αἷμα· τὸ μὲν
[2, 6]	αἱματικῆς τροφῆς τῆς εἰς ὀστᾶ	καὶ	ἄκανθαν μεριζομένης ἐστὶ τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον
[2, 5]	φύσιν ἐστίν. Τὰ δ´ ἀμφώδοντα	καὶ	ἀκέρατα καὶ πολυσχιδῆ πιμελὴν ἔχει
[2, 4]	ἐναίμων ἐστὶν ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν,	καὶ	ἀκινητίζει τε φοβούμενα καὶ προΐεται
[2, 2]	ἔτι δ´ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως	καὶ	ἀκμῆς καὶ γήρως καὶ νόσου
[2, 13]	οὐδ´ ὑγρὰν αὐτοῖς ἀναγκαῖον ἔχειν	καὶ	ἀκριβῆ τὴν ὄψιν ἐπιγείοις οὖσιν.
[2, 2]	τὸ αἷμα· διὸ καὶ μέλιτται	καὶ	ἄλλα τοιαῦτα ζῷα φρονιμώτερα τὴν
[2, 3]	ἕως εἰς τὴν κοιλίαν, οὕτως	καὶ	ἄλλας ἀρχὰς δεῖ πλείους εἶναι,
[2, 2]	ὀστῶν καὶ νεύρων καὶ σαρκῶν	καὶ	ἄλλων τοιούτων συμβαλλομένων τὰ μὲν
[2, 2]	ταχὺ μὲν ὅσα γῆς μᾶλλον,	καὶ	ἀλύτως, λυτῶς δ´, ὅσα ὕδατος.
[2, 9]	κοίλου τοῦ δὲ περιφεροῦς, ἢ	καὶ	ἀμφοτέρων κοίλων, ἐν μέσῳ δὲ
[2, 13]	ἡ θεωρία τῆς τροφῆς, διὸ	καὶ	ἀναπέτονται ταῦτα μάλιστα τῶν ὀρνέων
[2, 16]	ἔνια τῶν ζῳοτόκων καὶ ἐναίμων	καὶ	ἀναπνεόντων, τὸ γὰρ μέγεθος ὂν
[2, 1]	καὶ ὁμοιομερῆ, τὰ δὲ σύνθετα	καὶ	ἀνομοιομερῆ τῶν μορίων ἐν τοῖς
[2, 11]	τετράποδα ἀπηρτημένα ἔχει τὰ ὦτα	καὶ	ἄνωθεν τῶν ὀμμάτων, ὡς δόξειεν
[2, 8]	οὐδὲ γεηρὸν ἀποκεκριμένον, ὅ τι	καὶ	ἄξιον εἰπεῖν, ἀλλὰ τὰ μὲν
[2, 1]	εἴς τι ποιεῖται τὴν γένεσιν,	καὶ	ἀπ´ ἀρχῆς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ
[2, 3]	αὐτὸν λόγον ἔχει τὸ κυρίως	καὶ	ἁπλῶς, καὶ ἐπὶ θερμῶν καὶ
[2, 3]	ἅπαντα ξηρά. Καὶ τὸ κυρίως	καὶ	ἁπλῶς ξηρὸν τοῦτον μάλιστα λέγεται
[2, 17]	καὶ προβάλλειν παντοδαπῇ τοιαύτη οὖσα	καὶ	ἀπολελυμένη μάλιστ´ ἂν δύναιτο. Δηλοῖ
[2, 7]	ὁ ἐγκέφαλος δοκεῖ μυελὸς εἶναι	καὶ	ἀρχὴ τοῦ μυελοῦ διὰ τὸ
[2, 5]	πλήρης οὖσα τῷ κερατώδης εἶναι	καὶ	ἀστραγάλους ἔχειν· ἅπαντα γὰρ ξηρὰ
[2, 10]	ἔστι γὰρ οἷον ἁφή τις	καὶ	(αὕτη ἡ αἴσθησις. Ὅμως δὲ
[2, 1]	δέχεται τροφῆς, ἐκ τοιαύτης συνεστάναι	καὶ	αὐτήν. Διότι μὲν οὖν αἱματικὰ
[2, 5]	πήγνυται καθάπερ καὶ τὸ ἰνῶδες,	καὶ	αὐτὸ καὶ οἱ ζωμοὶ οἱ
[2, 17]	πᾶσι, τοῖς δ´ ἄλλοις ἀνομοίως	καὶ	αὐτοῖς πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς
[2, 8]	τὰ μαλάκια τούτοις τ´ ἐναντίως	καὶ	αὑτοῖς ἀντικειμένως συνέστηκεν· οὐδὲν γὰρ
[2, 10]	αἴτιος οὐδεμιᾶς, ὅς γε ἀναίσθητος	καὶ	αὐτός ἐστιν ὥσπερ ὁτιοῦν τῶν
[2, 7]	γὰρ αἵματος ἔχει ἐν αὑτῷ)	καὶ	(αὐχμηρότατον. Ἔστι δ´ οὔτε περίττωμα
[2, 5]	ὑπερβάλλοντα δὲ τῷ πλήθει φθείρει	καὶ	βλάπτει. Εἰ γὰρ πᾶν γένοιτο
[2, 7]	κοιλίας, καὶ παρὰ ταῦτα γονὴ	καὶ	γάλα τοῖς πεφυκόσιν ἔχειν ἕκαστα
[2, 9]	σάρξ. Ἔτι δὲ περὶ γονῆς	καὶ	γάλακτος ἀπελίπομεν ἐν τῇ περὶ
[2, 7]	αἰτίας, τὰ δὲ περὶ σπέρματος	καὶ	γάλακτος ἐν τοῖς περὶ γενέσεως·
[2, 3]	ἐκ τούτων καὶ τῶν τοιούτων.	Καὶ	γὰρ διὰ τοῦτο θιγγανόμενον αἴσθησιν
[2, 17]	τῷ μυκτῆρι τῷ τῶν ἐλεφάντων·	καὶ	γὰρ ἐκείνοις πρὸς βοήθειαν ὁ
[2, 16]	τὰ κέρατα τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν·	καὶ	γὰρ ἐκείνους νέμεσθαί φασιν ὑποχωροῦντας
[2, 17]	μόριον καὶ τὰ ἔναιμα πάντα·	καὶ	γὰρ ὅσα μὴ δοκεῖ τοῖς
[2, 7]	μέρος, ἐξιόντος τοῦ μιχθέντος ὑγροῦ·	καὶ	γὰρ ταῦτα γίνεται σκληρὰ καὶ
[2, 10]	τροφῆς. Τὰ μὲν οὖν φυτά	(καὶ	γὰρ ταῦτα ζῆν φαμεν) τοῦ
[2, 7]	ἀνθρώπων οἱ ἄρρενες τῶν θηλειῶν·	καὶ	γὰρ τὸν περὶ τὴν καρδίαν
[2, 2]	οἷον ὀστοῦν ἄκανθα νεῦρον φλέψ.	Καὶ	γὰρ τῶν ὁμοιομερῶν ἡ διαίρεσις
[2, 7]	καὶ γὰρ ταῦτα γίνεται σκληρὰ	καὶ	γεηρὰ πάμπαν. Ἔχει δὲ τῶν
[2, 5]	ἀστραγάλους ἔχειν· ἅπαντα γὰρ ξηρὰ	καὶ	γεηρὰ τὴν φύσιν ἐστίν. Τὰ
[2, 17]	καὶ κοῖλον, ὥσθ´ ἅμα τούτῳ	καὶ	γεύεσθαι καὶ τὴν τροφὴν ἀνασπᾶν.
[2, 4]	ὑγρῶν· αἱ δ´ ἶνες στερεὸν	(καὶ	γεῶδες, ὥστε γίνονται οἷον πυρίαι
[2, 8]	μὲν σαρκωδεστέραν, σαρκὸς δ´ ὀστωδεστέραν	καὶ	γεωδεστέραν, πρὸς τὸ μὴ εὐδιαίρετον
[2, 5]	ἂν ἔχοι οὐδεμίαν αἴσθησιν. Διὸ	καὶ	γηράσκει ταχέως τὰ λίαν πίονα·
[2, 2]	ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως καὶ ἀκμῆς	καὶ	γήρως καὶ νόσου καὶ ὑγιείας,
[2, 7]	ἐστὶν ὁ ἐγκέφαλος κοινὸς ὕδατος	καὶ	γῆς, δηλοῖ τὸ συμβαῖνον περὶ
[2, 7]	τὴν φύσιν ἔχον κοινὴν ὕδατος	καὶ	γῆς. Καὶ διὰ τοῦτο τὰ
[2, 4]	εἰσιν. Συμβαίνει δ´ ἔνιά γε	καὶ	γλαφυρωτέραν ἔχειν τὴν διάνοιαν τῶν
[2, 1]	μυκτῆρος καὶ τοῦ προσώπου παντὸς	καὶ	δακτύλου καὶ χειρὸς καὶ παντὸς
[2, 15]	ὀφρύες ἐπὶ συνθέσει ὀστῶν, διὸ	καὶ	δασύνονται πολλοῖς ἀπογηράσκουσιν οὕτως ὥστε
[2, 8]	ὄντα, λέγω δ´ οἷον ὀστᾶ	καὶ	δέρμα καὶ νεῦρα καὶ φλέβες,
[2, 13]	δὲ τοῦ βλεφάρου χρῆσις ταχεῖαν	καὶ	δερματικὴν ἔχει τὴν ἐργασίαν· ἀλλ´
[2, 13]	βλέπῃ στρέφοντα πρὸς τὸ φῶς	καὶ	δεχόμενα τὴν αὐγήν. Οἱ δ´
[2, 10]	σεσαρκωμένην εἶχε τὴν κεφαλήν. Ἧι	καὶ	δῆλον ὅτι οὐ τῆς τοῦ
[2, 14]	διὰ τὴν ὑγρότητα τοῦ ἐγκεφάλου	καὶ	διὰ τὰς ῥαφάς (ὅπου γὰρ
[2, 16]	τοῦτο μόνον ἐρείσματός εἰσι χάριν,	καὶ	διὰ τὴν βραδυτῆτα καὶ τὴν
[2, 15]	ἔργον ἐμποδίσῃ πρὸς ἄλλην χρῆσιν,	καὶ	διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν ἐξ
[2, 16]	χρήσιμον πρός τε τὴν ἀλκὴν	καὶ	διὰ τὴν τροφήν, ὀστῶδες ἔχουσι
[2, 7]	τὰ αἰσθητικὰ μόρια, δῆλον μὲν	καὶ	διὰ τῆς ὄψεως, ἔτι δὲ
[2, 5]	τί τέ ἐστιν ἕκαστον αὐτῶν	καὶ	διὰ τίνας αἰτίας, εἴρηται. ~Ἔστι
[2, 7]	τίσι τε τῶν ζῴων ὑπάρχει	καὶ	διὰ τίνας αἰτίας, τὰ δὲ
[2, 7]	τροφῆς τοῦ αἵματος ἐπίρρυσιν, ἢ	καὶ	διά τινας ὁμοίας αἰτίας ἄλλας,
[2, 10]	πάντων. Ὥστε διά τε τοῦτο,	καὶ	διὰ τὸ γνώριμον εἶναι μάλιστ´
[2, 4]	ἀλλὰ διὰ τὴν λεπτότητα μᾶλλον	καὶ	διὰ τὸ καθαρὸν εἶναι· τὸ
[2, 17]	τοῦ στόματος πᾶσι τοῖς τοιούτοις,	καὶ	διὰ τὸ μικρὸν χρόνον εἶναι
[2, 7]	ἀντίκειται πλείων ὑγρότης καὶ ψυχρότης,	καὶ	διὰ τὸ πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται
[2, 1]	ἀδύνατον εἶναι ζῷον ἄνευ αἰσθήσεως,	καὶ	διὰ τοῦτο ἂν εἴη ἀναγκαῖον
[2, 17]	ὄντι ζῆν ἰχθύων βίον, ὥστε	καὶ	διὰ τοῦτο ἀναγκαῖον ἀδιάρθρωτον αὐτὸν
[2, 3]	τοῖς δ´ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον.	Καὶ	διὰ τοῦτο μὴ λαμβάνουσί τε
[2, 13]	δὲ σωτηρίας χάριν τὰ βλέφαρα·	καὶ	διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει τε πάντα
[2, 7]	ἔχον κοινὴν ὕδατος καὶ γῆς.	Καὶ	διὰ τοῦτο τὰ ἔναιμα ἔχει
[2, 14]	ἐνδεχομένων αἰτία τοῦ βελτίονός ἐστιν.	Καὶ	διὰ τοῦτο τῶν τετραπόδων οὐθὲν
[2, 1]	ἐκεῖνο ἓν καὶ τοῦτο ἕν.	Καὶ	διὰ τοῦτο χεῖρα μὲν ἢ
[2, 1]	θέσιν ἔχειν ἐπὶ πόροις φλεβικοῖς	καὶ	διαλήψεσιν. Καθάπερ οὖν ῥέοντος ὕδατος
[2, 10]	Ἄλλον οὖν ἂν τρόπον κειμένη	καὶ	διεσπασμένη, καθάπερ ἡ τῆς ἀκοῆς,
[2, 6]	τὸ δεῖν αὐτὸν εἶναι συνεχῆ	καὶ	διέχειν διὰ πάσης τῆς ῥάχεως
[2, 9]	καὶ συνεχεῖ καὶ ὡς δυσὶ	καὶ	διῃρημένοις πρὸς τὴν κάμψιν. Ὁμοίως
[2, 17]	ὄφεις καὶ οἱ σαῦροι μακρὰν	καὶ	δικρόαν ἔχουσιν, οἱ μὲν ὄφεις
[2, 10]	πρότερον ἐν τοῖς περὶ αἰσθήσεως·	καὶ	διότι αἱ μὲν δύο φανερῶς
[2, 1]	μορφὴν τὰ σπλάγχνα ἐστίν, εἴρηται,	καὶ	διότι τῇ μὲν ὁμοιομερῆ τῇ
[2, 3]	κατὰ συμβεβηκός, καθ´ αὑτὰ δὲ	καὶ	δυνάμει ξηρά· διακριθέντα δὲ ταῦτα
[2, 3]	μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ καὶ ἐνεργείᾳ	καὶ	δυνάμει ὑγρά, τὰ δὲ γῆς
[2, 16]	δ´ ἄνθρωποι μαλακὰ καὶ σαρκώδη	καὶ	δυνάμενα χωρίζεσθαι, φυλακῆς τε ἕνεκα
[2, 5]	οὐκ (ἐμποδίζει, πρὸς δ´ ὑγίειαν	καὶ	δύναμιν ἔχει βοήθειαν) ὑπερβάλλοντα δὲ
[2, 2]	περιττωμάτων ἡ χολή, τῷ ἐμπεπυρεῦσθαι	καὶ	ἐγκαταλελεῖφθαί τι ἐν αὐτοῖς θερμόν.
[2, 2]	εἶναι φανερόν, ἔτι δ´ ὕπνου	καὶ	ἐγρηγόρσεως καὶ ἀκμῆς καὶ γήρως
[2, 9]	πτερῶν καὶ τῶν ἀνάλογον τούτοις	καὶ	εἴ τι τοιοῦτόν ἐστι μέρος,
[2, 8]	καὶ τὸ τῶν ὀνύχων γένος,	καὶ	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερόν ἐστιν.
[2, 1]	γὰρ τὸ γινόμενον ἔκ τινος	καὶ	εἴς τι ποιεῖται τὴν γένεσιν,
[2, 1]	ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν ἐνδέχεται συνεστάναι,	καὶ	ἐκ πλειόνων καὶ ἑνός, οἷον
[2, 1]	ἐστὶ τὸ αὐτὸ τῷ γένει	καὶ	ἐκεῖνο ἓν καὶ τοῦτο ἕν.
[2, 4]	ἐστὶ καὶ θυμώδη τὸ ἦθος	καὶ	ἐκστατικὰ διὰ τὸν θυμόν. Θερμότητος
[2, 4]	ταῦροι καὶ οἱ κάπροι θυμώδεις	καὶ	ἐκστατικοί· τὸ γὰρ αἷμα τούτων
[2, 9]	γόμφον, ἀστράγαλον, ἵνα γίγνηται κάμψις	καὶ	ἔκτασις· ἄλλως γὰρ ἢ ὅλως
[2, 9]	τῶν ζῴων καὶ ἐν αὑτοῖς	καὶ	ἐκτὸς παραπλησίαν ἔχει τὴν τῶν
[2, 2]	μὲν τὴν ἁφὴν θερμότερον ὕδατος	καὶ	ἐλαίου, πήγνυται δὲ θᾶττον. Ἔτι
[2, 9]	μὲν οὖν ζῳοτόκα τῶν ζῴων	καὶ	ἐν αὑτοῖς καὶ ἐκτὸς παραπλησίαν
[2, 3]	ὅλως, ἐν τοῖς περὶ γενέσεως	καὶ	ἐν ἑτέροις οἰκειότερόν ἐστι διελθεῖν.
[2, 3]	περὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ. Διὸ	καὶ	ἐν τῇ φύσει τῶν τοιούτων
[2, 6]	αἵματος στέαρ καὶ πιμελή ἐστιν.	Καὶ	ἐν τοῖς δὴ τὰ ὀστᾶ
[2, 10]	δὲ τὸ μόριον κατὰ μέσον	καὶ	ἐν τοῖς ἔμπροσθέν ἐστιν. Διόπερ
[2, 9]	διανέμειν ἡ φύσις. Ἔνεστι δὲ	καὶ	ἐν τοῖς ζῳοτόκοις πολλὰ τῶν
[2, 6]	τροφῆς οὔσης τοῖς ἐμβρύοις αἵματος,	καὶ	ἐν τοῖς ὀστοῖς ὁ μυελὸς
[2, 16]	ἀναπνεῖν δ´ ἀναγκαῖον πεζὸν ὂν	καὶ	ἔναιμον, καὶ μὴ ταχεῖαν ποιεῖσθαι
[2, 7]	καὶ τὸν πλεύμονα τόπον θερμότατον	καὶ	ἐναιμότατον. Διὸ καὶ μόνον ἐστὶ
[2, 16]	ξηρόν, καθάπερ ἔνια τῶν ζῳοτόκων	καὶ	ἐναίμων καὶ ἀναπνεόντων, τὸ γὰρ
[2, 17]	Τῶν δὲ πεζῶν καὶ ᾠοτόκων	καὶ	ἐναίμων πρὸς μὲν τὴν τῆς
[2, 3]	ταῦτα τὰ μὲν ὕδατος ἀναπληστικὰ	καὶ	ἐνεργείᾳ καὶ δυνάμει ὑγρά, τὰ
[2, 1]	ἐνδέχεται συνεστάναι, καὶ ἐκ πλειόνων	καὶ	ἑνός, οἷον ἔνια τῶν σπλάγχνων·
[2, 12]	φολιδωτά· ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει	καὶ	ἐπ´ ἐκείνων λόγος. Ἔχει δὲ
[2, 3]	ἔχει τὸ κυρίως καὶ ἁπλῶς,	καὶ	ἐπὶ θερμῶν καὶ ψυχρῶν. Τούτων
[2, 10]	ἡ αἴσθησις. Ὅμως δὲ δῆλον	καὶ	ἐπὶ ταύτης· φαίνεται γὰρ ἐσχισμένη.
[2, 1]	οἰκοδομήσεως. Ὁμοίως δὲ τοῦτο συμβέβηκε	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστε τὴν
[2, 2]	τῶν ἀνδρῶν θερμοτέρας εἶναί φησι	καὶ	ἕτεροί τινες, ὡς διὰ τὴν
[2, 2]	μόρια διαφέρει ταύταις ταῖς διαφοραῖς)	καὶ	ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον. Καὶ ὅλως
[2, 1]	αἰσθητόν, θερμὸν ψυχρόν, ξηρὸν ὑγρὸν	καὶ	ἔτι ἄλλα τοιαῦτα· καὶ τὸ
[2, 7]	μορίων, ἀλλὰ ἴδιος ἡ φύσις,	καὶ	εὐλόγως τοιαύτη. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 5]	μόριον τῶν ζῴων, εὔπεπτον δὲ	καὶ	εὐτραφές. Δηλοῖ δὲ τὸ λιπαρὸν
[2, 1]	τὸ τῶν φλεβῶν ἀρχὴ εἶναι	καὶ	ἔχειν ἐν αὑτῇ τὴν δύναμιν
[2, 1]	ἀρχήν, ἀπὸ τῆς πρώτης κινούσης	καὶ	ἐχούσης ἤδη τινὰ φύσιν ἐπί
[2, 14]	φυλακῆς δεῖται· τὸ γὰρ ὑγρότατον	καὶ	ζεῖ καὶ ψύχεται μάλιστα, τὸ
[2, 7]	τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ θερμότητα	καὶ	ζέσιν· ἵνα δὲ καὶ τοῦτο
[2, 4]	οἷον πυρίαι ἐν τῷ αἵματι	καὶ	ζέσιν ποιοῦσιν ἐν τοῖς θυμοῖς.
[2, 9]	εἰς ἅπαν μεμιγμένον μαλακὴν ποιεῖ	καὶ	ζυμώδη τὴν τοῦ χόνδρου σύστασιν.
[2, 2]	αἴτια ταῦτα σχεδὸν καὶ θανάτου	καὶ	ζωῆς ἔοικεν εἶναι φανερόν, ἔτι
[2, 17]	ἄλλων εἰσίν. Τὰ δ´ ἔναιμα	καὶ	ζῳοτόκα τῶν τετραπόδων βραχεῖαν τῆς
[2, 16]	οὖν ἄλλοις ζῴοις τοῖς τετράποσι	καὶ	ζῳοτόκοις οὐ πόρρω τρόπον τινὰ
[2, 7]	γὰρ ἐν τῇ καρδίᾳ θερμὸν	καὶ	ἡ ἀρχὴ συμπαθέστατόν ἐστι καὶ
[2, 17]	ἄνθρωπος εὐαισθητότατος τῶν ἄλλων ζῴων,	καὶ	ἡ μαλακὴ γλῶττα· ἁπτικωτάτη γάρ,
[2, 3]	καὶ τούτων ἡ πέψις γίνεται	καὶ	ἡ μεταβολὴ διὰ τῆς τοῦ
[2, 10]	πᾶσιν, ἐπεὶ ἥ γ´ ἀκοὴ	καὶ	ἡ ὄσφρησις ἐπὶ τῶν ἰχθύων
[2, 9]	πάντων τούτων τό τε ὀστοῦν	καὶ	ἡ σάρξ. Ἔτι δὲ περὶ
[2, 2]	πάθος θερμόν ἐστιν. Τάχα δὲ	καὶ	ἡ τοῦ πυρὸς φύσις, εἰ
[2, 10]	τε γὰρ δύο καὶ ὄμματα	καὶ	ἡ τῶν μυκτήρων δύναμις διφυής
[2, 9]	Ἐν τούτῳ δὲ τῷ γένει	καὶ	ἡ τῶν ὀδόντων ἐστὶ φύσις,
[2, 9]	ὁμοίως ἥ τε τῶν ὀστῶν	καὶ	ἡ τῶν φλεβῶν φύσις. Ἑκατέρα
[2, 10]	εἰσίν, ἥ τε τῶν ἁπτῶν	καὶ	ἡ τῶν χυμῶν, τῶν δὲ
[2, 16]	δὲ τῆς τῶν ποδῶν χρήσεως,	καὶ	ἡ φύσις, ὥσπερ εἴπομεν, καταχρῆται
[2, 12]	ἐπ´ ἐκείνων λόγος. Ἔχει δὲ	καὶ	ἡ φώκη τῶν ζῳοτόκων οὐκ
[2, 17]	τοῖς ἐνύδροις τῶν χυμῶν, ὥσπερ	καὶ	ἡ χρῆσις αὐτῆς βραχεῖα, οὕτω
[2, 10]	ᾗ τε δέχονται τὴν τροφὴν	καὶ	ᾗ τὸ περίττωμα ἀφήσουσιν· οὔτε
[2, 9]	ἐστι, διαφέρει δὲ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον· διὸ καὶ οὐδέτερον αὐξάνεται
[2, 3]	ξανθὴ χολή. Τὸ δὲ μᾶλλον	καὶ	ἧττον μετέχειν τῶν ἀντικειμένων ὡς
[2, 2]	ὅτι γ´ αἴτια ταῦτα σχεδὸν	καὶ	θανάτου καὶ ζωῆς ἔοικεν εἶναι
[2, 7]	ὥστε νόσους καὶ παρανοίας ποιεῖν	καὶ	θανάτους· τὸ γὰρ ἐν τῇ
[2, 3]	λέγεται τὸν τρόπον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	θάτερα τὰ ὑγρὰ κατὰ τὸν
[2, 2]	ἢ πῦρ ὀλίγον, ψύχεται δὲ	καὶ	θᾶττον καὶ μᾶλλον τὸ θερμὸν
[2, 1]	πρότερον. Ὑγρὸν γὰρ καὶ ξηρὸν	καὶ	θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὕλη τῶν
[2, 14]	τὰς ῥαφάς (ὅπου γὰρ ὑγρὸν	καὶ	θερμὸν πλεῖστον, ἐνταῦθ´ ἀναγκαῖον πλείστην
[2, 2]	μὲν ποιητικώτερον τὸ παχύτερον αἷμα	καὶ	θερμότερον, αἰσθητικώτερον δὲ καὶ νοερώτερον
[2, 7]	περὶ τὴν τῆς τροφῆς σκέψιν	καὶ	θεωρίαν οἰκείους ἔχει τοὺς λόγους,
[2, 4]	ψυχρὸν καὶ λεπτὸν καὶ παχὺ	καὶ	θολερὸν καὶ καθαρόν. Ἰχὼρ δ´
[2, 4]	παχείας γεωδέστερα τὴν φύσιν ἐστὶ	καὶ	θυμώδη τὸ ἦθος καὶ ἐκστατικὰ
[2, 9]	αἱ σάρκες περιπεφύκασι, προσειλημμέναι λεπτοῖς	καὶ	ἰνώδεσι δεσμοῖς, ὧν ἕνεκεν τὸ
[2, 6]	δὴ τὰ ὀστᾶ πυκνὰ ἔχουσι	καὶ	ἰσχυρὰ εὐλόγως ἐν τοῖς μὲν
[2, 9]	ἔχει τὴν τῶν ὀστῶν δύναμιν	καὶ	ἰσχυράν. Πολὺ γὰρ μείζω πάντα
[2, 7]	τούτου δύναμιν ῥεύματα ποιεῖ φλέγματος	καὶ	ἰχῶρος. Δεῖ δὲ λαβεῖν, ὡς
[2, 5]	ὀλίγον. Καὶ περὶ μὲν αἵματος	καὶ	ἰχῶρος καὶ πιμελῆς καὶ στέατος,
[2, 3]	καὶ κατὰ συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει	καὶ	καθ´ αὑτὰ ὑγρά, γῆ δὲ
[2, 3]	ὂν αἷμά ἐστιν, οὐ θερμόν·	καὶ	καθ´ αὑτό ἐστι μὲν ὡς
[2, 2]	τὰ θερμὸν ἔχοντα καὶ λεπτὸν	καὶ	καθαρόν· ἅμα γὰρ πρός τε
[2, 7]	πολλοῦ καὶ παχέος αἵματος λεπτὸν	καὶ	καθαρόν. Διὸ καὶ τὰ ῥεύματα
[2, 4]	λεπτὸν καὶ παχὺ καὶ θολερὸν	καὶ	καθαρόν. Ἰχὼρ δ´ ἐστὶ τὸ
[2, 4]	τὰ λεπτοτέραν ἔχοντα τὴν ὑγρότητα	καὶ	καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ
[2, 16]	ὡς ἐκείνων μετέχουσι τοῦ ἀκριβῶς	καὶ	καλῶς ἢ τοὐναντίον, οὕτω καὶ
[2, 3]	μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ	καὶ	κατὰ συμβεβηκός, καθ´ αὑτὰ δὲ
[2, 3]	ὑγρὸν λέγεται ξηρὸν μὲν ἐνεργείᾳ	καὶ	κατὰ συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει καὶ
[2, 4]	κατὰ τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις	καὶ	κατὰ τὴν αἴσθησιν, εὐλόγως· ὕλη
[2, 7]	τοῦ ἐγκεφάλου ψυχρότης φανερὰ μὲν	καὶ	κατὰ τὴν θίξιν, ἔτι δ´
[2, 14]	ἵπποις, τοῖς δὲ μακρὸν βραχείαις,	καὶ	κατὰ τὴν τοῦ ἄλλου σώματος
[2, 4]	αἰτία ἡ τοῦ αἵματος φύσις	καὶ	κατὰ τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις
[2, 1]	τρόπον ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τὸν λόγον· πᾶν γὰρ
[2, 8]	τῶν ζῴων ἐστίν. Δῆλον δὲ	καὶ	κατὰ τὸν λόγον· τὸ γὰρ
[2, 7]	τὴν κεφαλὴν καρηβαροῦσιν οἱ ὑπνώσσοντες)	καὶ	κάτω ποιεῖ τὸ θερμὸν ὑποφεύγειν
[2, 9]	μορίοις, οἷον ὁπλή τε ὅλη	καὶ	κέρας ὅλον, μεμηχάνηται πρὸς τὴν
[2, 9]	τε καὶ ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ	καὶ	κέρατα καὶ ῥύγχη τὰ τῶν
[2, 7]	θερμόν ἐστιν· τὸ τρέφειν γὰρ	καὶ	κινεῖν ψυχῆς ἔργον ἐστί, ταῦτα
[2, 11]	κινουμένων χρήσιμα μετεωρότερά τε ὄντα	καὶ	κινούμενα· δέχεται γὰρ στρεφόμενα πάντοθεν
[2, 6]	τε γὰρ φύσει ὑπάρχει ὄντα,	καὶ	κοίλη ἄκανθα μόνον ἡ τῆς
[2, 17]	κέντρον, σομφὸν δὲ τὴν φύσιν	καὶ	κοῖλον, ὥσθ´ ἅμα τούτῳ καὶ
[2, 1]	διαφοραὶ ταύταις ἀκολουθοῦσιν, οἷον βάρος	καὶ	κουφότης καὶ πυκνότης καὶ μανότης
[2, 2]	τραχύτητες καὶ λειότητες οὐδὲ βαρύτητες	καὶ	κουφότητες οὐδ´ ἄλλο τῶν τοιούτων
[2, 9]	καὶ τῶν ἐχομένων, οἷον δέρματος	καὶ	κύστεως καὶ ὑμένος καὶ τριχῶν
[2, 3]	λαμβάνουσί τε τροφὴν ὑπολείπει τοῦτο	καὶ	λαμβάνουσιν (αὐξάνεται, καὶ χρηστῆς μὲν
[2, 1]	πυκνότης καὶ μανότης καὶ τραχύτης	καὶ	λειότης καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα
[2, 2]	καὶ ὑγιείας, ἀλλ´ οὐ τραχύτητες	καὶ	λειότητες οὐδὲ βαρύτητες καὶ κουφότητες
[2, 7]	γὰρ γίνεται ξηρὸς καὶ σκληρός,	καὶ	λείπεται τὸ γεῶδες ἐξατμισθέντος τοῦ
[2, 7]	ἀντὶ μὲν μεγάλων ὀλίγων πυκναὶ	καὶ	λεπταὶ φλέβες περιέχουσιν αὐτόν, ἀντὶ
[2, 2]	τῶν ἐναίμων τὰ ψυχρὸν ἔχοντα	καὶ	λεπτὸν αἷμα φρονιμώτερα τῶν ἐναντίων
[2, 2]	Ἄριστα δὲ τὰ θερμὸν ἔχοντα	καὶ	λεπτὸν καὶ καθαρόν· ἅμα γὰρ
[2, 4]	διαφορὰν θερμὸν ὂν καὶ ψυχρὸν	καὶ	λεπτὸν καὶ παχὺ καὶ θολερὸν
[2, 1]	γὰρ οἰκία πλίνθων ἕνεκέν ἐστι	καὶ	λίθων, ἀλλὰ ταῦτα τῆς οἰκίας·
[2, 17]	ἑτέρων μᾶλλον, (ὥστ´ ἐπ´ ἐνίων	καὶ	μάθησιν εἶναι δοκεῖν παρ´ ἀλλήλων·
[2, 16]	τῆς ἐκεῖθεν μεταβολῆς δυνάμενον ἑλίττεσθαι	καὶ	μακρόν· ἀφῃρημένης δὲ τῆς τῶν
[2, 8]	μὲν μαλάκια σχεδὸν ὅλα σαρκώδη	καὶ	μαλακά, πρὸς δὲ τὸ μὴ
[2, 17]	τῶν ποταμίων ἔνιοι σφόδρα σαρκώδη	καὶ	μαλακόν, οἷον οἱ καλούμενοι κυπρῖνοι,
[2, 17]	μὲν οὖν ἄνθρωπος ἀπολελυμένην τε	καὶ	μαλακωτάτην ἔχει μάλιστα τὴν γλῶτταν
[2, 13]	διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει τε πάντα	καὶ	μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα μὲν ὅπως
[2, 16]	ὀδόντων ὥσπερ καὶ τὰ ἄλλα,	καὶ	μᾶλλον ἔτι διὰ τὸ εὖ·
[2, 13]	φύσις τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῖς ἐντόμοις,	καὶ	μᾶλλον (ἔτι τοῖς σκληροδέρμοις, ὥσπερ
[2, 7]	ὅπως ὁ τόπος εὔπνους ᾖ,	καὶ	μᾶλλον ὁ πλείων ἐγκέφαλος· ὑγραινόμενος
[2, 2]	ὀλίγον, ψύχεται δὲ καὶ θᾶττον	καὶ	μᾶλλον τὸ θερμὸν ὕδωρ μικροῦ
[2, 1]	βάρος καὶ κουφότης καὶ πυκνότης	καὶ	μανότης καὶ τραχύτης καὶ λειότης
[2, 9]	μεγάλοις ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν ὑπερεισμάτων	καὶ	μειζόνων καὶ σκληροτέρων, καὶ τούτων
[2, 2]	ὑπαρχόντων πρὸς τὸ αἷμα· διὸ	καὶ	μέλιτται καὶ ἄλλα τοιαῦτα ζῷα
[2, 17]	δὲ τοῦτο ἐπί τε μυιῶν	καὶ	μελιττῶν καὶ πάντων τῶν τοιούτων,
[2, 4]	τε φοβούμενα καὶ προΐεται περιττώματα	καὶ	μεταβάλλει ἔνια τὰς χρόας αὐτῶν.
[2, 6]	στεατώδης. Διὸ τοῖς μὲν κερατοφόροις	καὶ	μὴ ἀμφώδουσι στεατώδης, τοῖς δ´
[2, 13]	εἰς ὕψος) τὰ δ´ ἐπίγεια	καὶ	μὴ πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ
[2, 9]	Εἴτε φλὲψ ἦν τις κεχωρισμένη	καὶ	μὴ συνεχὴς πρὸς τὴν ἀρχήν,
[2, 16]	ἀναγκαῖον πεζὸν ὂν καὶ ἔναιμον,	καὶ	μὴ ταχεῖαν ποιεῖσθαι τὴν μεταβολὴν
[2, 6]	μόνη τε γὰρ ἔχει χώραν,	καὶ	μόνη δεῖται συνδέσμου διὰ τὰς
[2, 7]	τόπον θερμότατον καὶ ἐναιμότατον. Διὸ	καὶ	μόνον ἐστὶ τῶν ζῴων ὀρθόν·
[2, 6]	τὴν ἄκανθαν, ἀναγκαῖον ἐνίοις ὑπάρχειν	καὶ	μυελόν, ἐμπεριλαμβανομένης τῆς τροφῆς ἐξ
[2, 1]	καὶ πράξεις εἰσίν, οἷον ὀφθαλμοῦ	καὶ	μυκτῆρος καὶ τοῦ προσώπου παντὸς
[2, 9]	ἐν ὅσοις συμφέρει μαλακὸν εἶναι	καὶ	μυξῶδες τὸ στερεὸν διὰ τὴν
[2, 8]	δ´ οἷον ὀστᾶ καὶ δέρμα	καὶ	νεῦρα καὶ φλέβες, ἔτι δὲ
[2, 8]	καθάπερ τὰ σαρκώδη, μεταξὺ σαρκὸς	καὶ	νεύρου τὴν φύσιν ἔχει. Μαλακὸν
[2, 6]	ἀντὶ περόνης γὰρ γίνεσθαι γλίσχρος	καὶ	νευρώδης ἐστίν, ἵν´ ἔχῃ τάσιν.
[2, 1]	τὸ λαβεῖν. Διόπερ ἐξ ὀστῶν	καὶ	νεύρων καὶ σαρκὸς καὶ τῶν
[2, 2]	τῶν ὀργανικῶν μερῶν, ἐξ ὀστῶν	καὶ	νεύρων καὶ σαρκῶν καὶ ἄλλων
[2, 2]	αἷμα καὶ θερμότερον, αἰσθητικώτερον δὲ	καὶ	νοερώτερον τὸ λεπτότερον καὶ ψυχρότερον.
[2, 2]	ἐγρηγόρσεως καὶ ἀκμῆς καὶ γήρως	καὶ	νόσου καὶ ὑγιείας, ἀλλ´ οὐ
[2, 1]	εἴρηται καὶ πρότερον. Ὑγρὸν γὰρ	καὶ	ξηρὸν καὶ θερμὸν καὶ ψυχρὸν
[2, 2]	αὗταί εἰσι, θερμὸν καὶ ψυχρὸν	καὶ	ξηρὸν καὶ ὑγρόν. Πότερον οὖν
[2, 3]	δὲ τροφὴ πᾶσιν ἐξ ὑγροῦ	καὶ	ξηροῦ, καὶ τούτων ἡ πέψις
[2, 9]	ἐκ λίθων πῦρ. Ἔχει δὲ	καὶ	ὁ δελφὶς οὐκ ἀκάνθας ἀλλ´
[2, 7]	ἐστιν ἐχόμενον εἰπεῖν· πολλοῖς γὰρ	καὶ	ὁ ἐγκέφαλος δοκεῖ μυελὸς εἶναι
[2, 6]	συνδέσμου διὰ τὰς διαλήψεις. Διὸ	καὶ	ὁ ἐνταῦθα μυελός, ὥσπερ εἴρηται,
[2, 6]	τίνας αἰτίας, εἴρηται. ~Ἔστι δὲ	καὶ	ὁ μυελὸς αἵματός τις φύσις,
[2, 6]	ἐστιν ἔτι νέων ὄντων) οὕτω	καὶ	ὁ μυελός· καὶ τῶν μὲν
[2, 3]	οὕτω λέγεται) τὸ δ´ ὑποκείμενον	καὶ	ὅ ποτε ὂν αἷμά ἐστιν,
[2, 13]	τῶν δ´ ὀρνίθων ἄλλοι τε	καὶ	οἱ βαρεῖς καὶ τὰ ᾠοτόκα
[2, 5]	καὶ τὸ ἰνῶδες, καὶ αὐτὸ	καὶ	οἱ ζωμοὶ οἱ τοιοῦτοι· ὀλίγον
[2, 4]	τοῖς θυμοῖς. Διὸ οἱ ταῦροι	καὶ	οἱ κάπροι θυμώδεις καὶ ἐκστατικοί·
[2, 13]	διὰ τὸ πεπηρωμένον εἶναι τετράπουν.	~Καὶ	οἱ μὲν ἄνθρωποι καὶ οἱ
[2, 17]	Ἔτι δ´ οἵ τε οἶστροι	καὶ	οἱ μύωπες οἱ μὲν τὰ
[2, 13]	τετράπουν. ~Καὶ οἱ μὲν ἄνθρωποι	καὶ	οἱ ὄρνιθες καὶ τὰ ζῳοτόκα
[2, 16]	τῷ μορίῳ. Οἱ δ´ ὄρνιθες	καὶ	οἱ ὄφεις καὶ ὅσα (ἄλλ´
[2, 17]	χυμῶν γεῦσιν οἵ τ´ ὄφεις	καὶ	οἱ σαῦροι μακρὰν καὶ δικρόαν
[2, 2]	διαφοραῖς) καὶ ἑτέρῳ πρὸς ἕτερον.	Καὶ	ὅλως (τὰ μὲν ἔναιμα τῶν
[2, 10]	διμερής· ὦτά τε γὰρ δύο	καὶ	ὄμματα καὶ ἡ τῶν μυκτήρων
[2, 1]	τὰς αἰτίας τὰ μὲν ἁπλᾶ	καὶ	ὁμοιομερῆ, τὰ δὲ σύνθετα καὶ
[2, 9]	ἐν τῇ περὶ τῶν ὑγρῶν	καὶ	ὁμοιομερῶν θεωρίᾳ· τοῖς γὰρ περὶ
[2, 9]	τῶν μορίων οἷον ὄνυχές τε	καὶ	ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ καὶ κέρατα
[2, 16]	δ´ ὄρνιθες καὶ οἱ ὄφεις	καὶ	ὅσα (ἄλλ´ ἔναιμα καὶ ᾠοτόκα
[2, 9]	δὲ φύσις ἡ αὐτὴ χόνδρου	καὶ	ὀστοῦ ἐστι, διαφέρει δὲ τῷ
[2, 10]	λεγόμενον φανερόν· ἀκούουσι μὲν γὰρ	καὶ	ὀσφραίνονται, αἰσθητήριον δ´ οὐδὲν ἔχουσι
[2, 16]	τοῦτο δ´ ὑπάρχει φύσει πᾶσι	καὶ	οὐ θύραθεν ἐπείσακτόν ἐστιν. Ὑπὸ
[2, 4]	ὑδατῶδες μᾶλλον ψυχρόν ἐστι, διὸ	καὶ	οὐ πήγνυται, τὸ δὲ γεῶδες
[2, 13]	βλεφαρίς ἐστι δέρματι περιειλημμένη· διὸ	καὶ	οὐ συμφύεται οὔτε βλεφαρὶς οὔτε
[2, 8]	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων ἀδύνατόν τε	καὶ	οὐδὲν προὔργου τοῦτ´ ἦν ποιῆσαι
[2, 9]	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον· διὸ	καὶ	οὐδέτερον αὐξάνεται ἀποκοπέν. Οἱ μὲν
[2, 17]	ἔχει διάρθρωσιν· σκληράν τε γὰρ	καὶ	οὐκ ἀπολελυμένην ἔχουσι καὶ παχεῖαν
[2, 16]	δ´ ἐλέφαντες τῶν πολυδακτύλων εἰσί,	καὶ	οὔτε διχαλοὺς ἔχουσιν οὔτε μώνυχας
[2, 9]	ἀφ´ ἑνὸς ἠργμένη συνεχής ἐστι,	καὶ	οὔτε ὀστοῦν ἐστιν καθ´ αὑτὸ
[2, 13]	δέρματος παχύτητα τετραμμένην ἔχουσιν. Διὸ	καὶ	οὗτοι μὲν τῷ κάτω βλεφάρῳ
[2, 17]	ἔχειν, οἷον ἔνιοι τῶν ἰχθύων,	καὶ	οὗτοι τρόπον τινὰ γλίσχρον ἔχουσι,
[2, 6]	ὁ μυελὸς αἵματός τις φύσις,	καὶ	οὐχ ὥσπερ οἴονταί τινες, τῆς
[2, 10]	τῆς ὀσφρήσεως μέση, ἀκοὴ δὲ	καὶ	ὄψις μάλιστ´ ἐν τῇ κεφαλῇ
[2, 2]	τὴν αἴσθησιν τὸ κατὰ συμβεβηκός·	καὶ	πάλιν καίει μὲν μᾶλλον τὸ
[2, 3]	τὰ δ´ ἐνεργείᾳ. Κρύσταλλος γὰρ	καὶ	πᾶν τὸ πεπηγὸς ὑγρὸν λέγεται
[2, 9]	ὅπλου γὰρ αὕτη δύναμις. Διὸ	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἐν
[2, 16]	τοῦ ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν,	καὶ	πάντα τῷ συμφύτῳ πνεύματι τοῦ
[2, 1]	παντὸς καὶ δακτύλου καὶ χειρὸς	καὶ	παντὸς τοῦ βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ
[2, 17]	ἐπί τε μυιῶν καὶ μελιττῶν	καὶ	πάντων τῶν τοιούτων, ἔτι δ´
[2, 7]	ὑπόστημα καὶ τὸ τῆς κοιλίας,	καὶ	παρὰ ταῦτα γονὴ καὶ γάλα
[2, 7]	ψύξει ἢ πήξει, ὥστε νόσους	καὶ	παρανοίας ποιεῖν καὶ θανάτους· τὸ
[2, 7]	ποιεῖται τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι	καὶ	πάσχοντος τοῦ περὶ τὸν ἐγκέφαλον
[2, 17]	γὰρ καὶ οὐκ ἀπολελυμένην ἔχουσι	καὶ	παχεῖαν τὴν γλῶτταν. Τῶν δ´
[2, 4]	δὲ πολλὰς ἔχοντα λίαν ἶνας	καὶ	παχείας γεωδέστερα τὴν φύσιν ἐστὶ
[2, 7]	περιέχουσιν αὐτόν, ἀντὶ δὲ πολλοῦ	καὶ	παχέος αἵματος λεπτὸν καὶ καθαρόν.
[2, 3]	τὸ αἷμα, τὰ δὲ θερμὰ	καὶ	πάχος ἔχοντα καθάπερ ἡ χολή,
[2, 4]	ὂν καὶ ψυχρὸν καὶ λεπτὸν	καὶ	παχὺ καὶ θολερὸν καὶ καθαρόν.
[2, 16]	ἑλῶδες ἅμα τὸ ζῷόν ἐστι	καὶ	πεζόν, ὥστ´ ἐπεὶ τὴν τροφὴν
[2, 5]	περίττωμα αὐτοῖς οὐδὲν ἢ ὀλίγον.	Καὶ	περὶ μὲν αἵματος καὶ ἰχῶρος
[2, 2]	ψυχρὸν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον.	Καὶ	περὶ μὲν θερμοῦ καὶ ψυχροῦ
[2, 3]	τὸν τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ	καὶ	περὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ διελθεῖν
[2, 3]	καθ´ αὑτὸ θερμόν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ. Διὸ
[2, 1]	οἰκίας· ὁμοίως δὲ τοῦτ´ ἔχει	καὶ	περὶ τὴν ἄλλην ὕλην. Οὐ
[2, 2]	περὶ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ, οὕτω	καὶ	περὶ τούτου θεωρητέον τὰς αἰτίας.
[2, 9]	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἀλλὰ	καὶ	περὶ τούτων καὶ τῶν ἐχομένων,
[2, 2]	ἀριστερὰ τοῦ σώματος. Ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων καὶ τῶν
[2, 7]	ἔν τε τοῖς περὶ αἰσθήσεως	καὶ	περὶ ὕπνου διωρισμένοις. Ὅτι δ´
[2, 3]	τῆς γῆς ταῖς ῥίζαις (διὸ	καὶ	περίττωμα οὐ γίνεται τοῖς φυτοῖς·
[2, 6]	μυελὸς αἱματώδης ἐστίν· αὐξανομένων δὲ	καὶ	πεττομένων, καθάπερ καὶ τὰ μόρια
[2, 2]	ἄνθραξ ἀποσβεσθεὶς ψυχρός. Ἔλαιον δὲ	καὶ	πεύκη γένοιτ´ ἂν ψυχρά. Ἔχει
[2, 2]	πυρός. Δοκεῖ δὲ τὸ θερμὸν	καὶ	πηγνύναι καὶ τήκειν. Ὅσα μὲν
[2, 2]	διώρισται σαφέστερον, ποῖα τὰ πηκτά,	καὶ	πήγνυται διὰ τίνας αἰτίας. Τὸ
[2, 4]	τὸ ὑγρόν, καθάπερ εἴρηται πρότερον,	καὶ	πήγνυται οὐχ ὑπὸ θερμοῦ ἀλλ´
[2, 2]	ζέον ὕδωρ, ψύχεται δὲ θᾶττον	καὶ	πήγνυται τοῦ ἐλαίου. Ἔτι τὸ
[2, 6]	καθ´ αὑτὸ πέψις αἵματος στέαρ	καὶ	πιμελή ἐστιν. Καὶ ἐν τοῖς
[2, 6]	καὶ τῶν μὲν πιμελωδῶν λιπαρὸς	καὶ	πιμελῇ ὅμοιος, ὅσοις δὲ μὴ
[2, 5]	περὶ μὲν αἵματος καὶ ἰχῶρος	καὶ	πιμελῆς καὶ στέατος, τί τέ
[2, 6]	δὲ καὶ στεατώδεις οἱ μυελοὶ	καὶ	πιμελώδεις εἰσίν· διὰ γὰρ τὴν
[2, 17]	πρὸς τὸν λόγον ἡ μαλακὴ	καὶ	πλατεῖα χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ καὶ
[2, 17]	μαλακωτάτην ἔχει μάλιστα τὴν γλῶτταν	καὶ	πλατεῖαν, ὅπως πρὸς ἀμφοτέρας ᾖ
[2, 17]	Τῶν δ´ ὀρνίθων ἔνιοι πολύφωνοι,	καὶ	πλατυτέραν οἱ γαμψώνυχοι ἔχουσιν. Πολύφωνοι
[2, 2]	καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ	καὶ	ποῖα ψυχρὰ τῶν ζῴων ἢ
[2, 2]	τρόπον τὸ αἷμα θερμόν ἐστιν.	Καὶ	ποιεῖ δὲ φανερὸν ἐν τοῖς
[2, 2]	αἰτίας. Τὸ δὲ τί θερμὸν	καὶ	ποῖον θερμότερον, ἐπειδὴ λέγεται πλεοναχῶς,
[2, 1]	αὕτη δοκεῖ πλειόνων εἶναι γενῶν,	καὶ	πολλὰς ἔχειν ἐναντιώσεις τὸ ὑπὸ
[2, 2]	ἀνάγεται πρὸς ταύτας τὰς ἀρχάς,	καὶ	πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ καὶ
[2, 2]	τινες, ὡς διὰ τὴν θερμότητα	καὶ	πολυαιμούσαις γινομένων τῶν γυναικείων, Ἐμπεδοκλῆς
[2, 17]	καὶ τοῖς μαλακίοις, οἷον σηπίαις	καὶ	πολύποσιν. Τῶν δ´ ἐντόμων ζῴων
[2, 6]	ἀμφώδουσι στεατώδης, τοῖς δ´ ἀμφώδουσι	καὶ	πολυσχιδέσι πιμελώδης. Ἥκιστα δὲ τοιοῦτος
[2, 5]	Τὰ δ´ ἀμφώδοντα καὶ ἀκέρατα	καὶ	πολυσχιδῆ πιμελὴν ἔχει ἀντὶ στέατος,
[2, 10]	τούτων ἕτερα πρὸ ἑτέρων μᾶλλον,	καὶ	πολυχουστέραν, ὅσων μὴ μόνον τοῦ
[2, 16]	τῶν χειλῶν. Ποίας δὲ ταῦτα	καὶ	πόσας καὶ τίνας ἔχει διαφοράς,
[2, 1]	~(Ἐκ τίνων μὲν οὖν μορίων	καὶ	πόσων συνέστηκεν ἕκαστον τῶν ζῴων,
[2, 1]	εἶναι μορίων, ᾗ δὲ κινητικὸν	καὶ	πρακτικόν, τῶν ἀνομοιομερῶν. Διόπερ ἐν
[2, 1]	ἕνεκέν ἐστιν· ἐκείνων γὰρ ἔργα	καὶ	πράξεις εἰσίν, οἷον ὀφθαλμοῦ καὶ
[2, 17]	καὶ πλατεῖα χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ	καὶ	προβάλλειν παντοδαπῇ τοιαύτη οὖσα καὶ
[2, 4]	εἰπεῖν, καὶ ἀκινητίζει τε φοβούμενα	καὶ	προΐεται περιττώματα καὶ μεταβάλλει ἔνια
[2, 4]	ἔχει, οἷον τὸ τῶν ἐλάφων	καὶ	προκῶν. Διόπερ οὐ πήγνυται τὸ
[2, 9]	τοῖς δὲ πρός τε τοῦτο	καὶ	πρὸς ἀλκήν, οἷον τοῖς καρχαρόδουσι
[2, 17]	μικρότεροι. Καὶ χρῶνται τῇ γλώττῃ	καὶ	πρὸς ἑρμηνείαν ἀλλήλοις πάντες μέν,
[2, 17]	ἀνομοίως καὶ αὐτοῖς πρὸς αὑτὰ	καὶ	πρὸς τὰ πεζὰ τῶν ζῴων.
[2, 16]	ἡ φύσις, ὥσπερ εἴπομεν, καταχρῆται	καὶ	πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν ποδῶν
[2, 17]	δὲ γεῦσις ἁφή τίς ἐστιν)	καὶ	πρὸς τὴν τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν
[2, 2]	κάτω ταύτην ἔχει τὴν διαφοράν,	καὶ	πρὸς τὸ θῆλυ αὖ τὸ
[2, 1]	πιέσαι τῇ χειρὶ χρήσιμος δύναμις	καὶ	πρὸς τὸ λαβεῖν. Διόπερ ἐξ
[2, 17]	πρὸς τὴν τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν	καὶ	πρὸς τὸν λόγον ἡ μαλακὴ
[2, 2]	πρός τε ἀνδρείαν τὰ τοιαῦτα	καὶ	πρὸς φρόνησιν ἔχει καλῶς. Διὸ
[2, 16]	ἡ τῶν χειλῶν φύσις ἐστὶ	καὶ	πρὸς φυλακήν, διόπερ ὡς ἐκείνων
[2, 17]	τὰ πολλὰ τὴν γλῶτταν ἔχει	καὶ	προσδεδεμένην καὶ σκληράν, πρὸς δὲ
[2, 9]	μόριον ὡς συνεχοῦς ἢ ἁπτόμενον	καὶ	προσδεδεμένον, ἵνα χρῆται ἡ φύσις
[2, 5]	τὸ δ´ αἷμα, ὥσπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον, οὐκ ἔχει αἴσθησιν, διὸ
[2, 1]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἑτέροις εἴρηται	καὶ	πρότερον. Ὑγρὸν γὰρ καὶ ξηρὸν
[2, 8]	ἄλλων μορίων τῶν ὁμοιομερῶν σκεπτέον,	καὶ	πρῶτον περὶ σαρκὸς ἐν τοῖς
[2, 1]	γενέσει πρότερα τὴν φύσιν ἐστί,	καὶ	πρῶτον τὸ τῇ γενέσει τελευταῖον·
[2, 16]	τὸν τρόπον. Δίπουν γάρ ἐστι	καὶ	πτερυγωτόν, ὥστ´ ἀνάγκη μικρὸν τὸ
[2, 9]	κύστεως καὶ ὑμένος καὶ τριχῶν	καὶ	πτερῶν καὶ τῶν ἀνάλογον τούτοις
[2, 6]	μυελόν, ὅσων τὰ ὀστᾶ ἰσχυρὰ	καὶ	πυκνά, οἷον τὰ τοῦ (λέοντος·
[2, 1]	ἀκολουθοῦσιν, οἷον βάρος καὶ κουφότης	καὶ	πυκνότης καὶ μανότης καὶ τραχύτης
[2, 5]	ὑγρῶν τὸ λιπαρὸν κοινὸν ἀέρος	καὶ	πυρός ἐστιν. Διὰ τοῦτο οὐδὲν
[2, 2]	τοδὶ δὲ τῷ φλόγα ποιεῖν	καὶ	πυροῦν. Λεγομένου δὲ τοῦ θερμοῦ
[2, 1]	εἰρημένον τρόπον· ἐπεὶ δὲ ζητεῖται	καὶ	πῶς ἀναγκαῖον ἔχειν οὕτως, φανερὸν
[2, 3]	οὖν (θερμὸν καὶ πῶς ὑγρόν,	καὶ	πῶς τῶν ἐναντίων ἡ φύσις
[2, 3]	τούτοις. Πῶς μὲν οὖν (θερμὸν	καὶ	πῶς ὑγρόν, καὶ πῶς τῶν
[2, 7]	τοῦτο συμβαίνει τῶν ἐναίμων ζῴων.	Καὶ	ῥαφὰς δὲ πλείστας ἔχει περὶ
[2, 7]	εἰς ὕδωρ διὰ τὴν ψύξιν	καὶ	ῥεῖ κάτω πρὸς τὴν γῆν.
[2, 9]	ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ καὶ κέρατα	καὶ	ῥύγχη τὰ τῶν ὀρνίθων. Πάντα
[2, 1]	τοῖς ζῴοις ἐστίν, οἷον ὀστοῦ	καὶ	σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[2, 1]	Διόπερ ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων	καὶ	σαρκὸς καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[2, 16]	ἔχουσιν· οἱ δ´ ἄνθρωποι μαλακὰ	καὶ	σαρκώδη καὶ δυνάμενα χωρίζεσθαι, φυλακῆς
[2, 2]	μερῶν, ἐξ ὀστῶν καὶ νεύρων	καὶ	σαρκῶν καὶ ἄλλων τοιούτων συμβαλλομένων
[2, 9]	θερμότης κωλύει πήγνυσθαι, φαίνεται δὲ	καὶ	σηπόμενον τὸ χωριζόμενον. Ἀρχὴ δὲ
[2, 2]	πήγνυται δὲ θᾶττον. Ἔτι λίθοι	καὶ	σίδηρος καὶ τὰ τοιαῦτα θερμαίνεται
[2, 13]	μὲν ζῳοτόκα βλέφαρα δύο, οἷς	καὶ	σκαρδαμύττουσι, τῶν δ´ ὀρνίθων ἄλλοι
[2, 17]	τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ προσδεδεμένην	καὶ	σκληράν, πρὸς δὲ τὴν τῶν
[2, 7]	αὐτόν· ἑψόμενος γὰρ γίνεται ξηρὸς	καὶ	σκληρός, καὶ λείπεται τὸ γεῶδες
[2, 9]	δεῖ τῶν ὑπερεισμάτων καὶ μειζόνων	καὶ	σκληροτέρων, καὶ τούτων αὐτῶν τοῖς
[2, 5]	πᾶν γένοιτο τὸ σῶμα πιμελὴ	καὶ	στέαρ, ἀπόλοιτ´ ἄν. Ζῷον μὲν
[2, 5]	αἵματος χάριν ἐστίν. ~Πιμελὴ δὲ	καὶ	στέαρ διαφέρουσι μὲν ἀλλήλων κατὰ
[2, 5]	αἵματος καὶ ἰχῶρος καὶ πιμελῆς	καὶ	στέατος, τί τέ ἐστιν ἕκαστον
[2, 6]	αἷμα, εἴρηται πρότερον. Εὐλόγως δὲ	καὶ	στεατώδεις οἱ μυελοὶ καὶ πιμελώδεις
[2, 2]	τούτων τισίν. Τὰ δὲ ξηρὰ	καὶ	στερεὰ τῶν ὁμοιομερῶν ἐστιν, οἷον
[2, 2]	καὶ ὑγρά, τὰ δὲ σκληρὰ	καὶ	στερεά, ὑγρὰ μὲν ἢ ὅλως
[2, 9]	ἀνάγκης δὲ πάντα ταῦτα γεώδη	καὶ	στερεὰν ἔχει τὴν φύσιν· ὅπλου
[2, 1]	τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ κατὰ πολλὰς	καὶ	συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα γὰρ πρὸς
[2, 17]	ἡ ἄνω ἐστίν. Ἔτι δὲ	καὶ	συμβέβηκεν αὐτῷ πεζῷ ὄντι ζῆν
[2, 16]	τις ἀφελὼν ἀνθρώπου τὰ χείλη	καὶ	συμφύσας τοὺς ἄνωθεν ὀδόντας χωρὶς
[2, 9]	ἡ φύσις (καὶ ὡς ἐνὶ	καὶ	συνεχεῖ καὶ ὡς δυσὶ καὶ
[2, 7]	αὐτοῦ καὶ τὸ πῖον. Διὸ	καὶ	συνεχὴς ὁ ῥαχίτης τῷ ἐγκεφάλῳ
[2, 9]	γὰρ ἐξ αὐτῶν συνεστηκότα ὅλα	καὶ	συνώνυμα τοῖς μορίοις, οἷον ὁπλή
[2, 17]	οὗτοι τρόπον τινὰ γλίσχρον ἔχουσι,	καὶ	σχεδὸν παραπλησίως τοῖς ποταμίοις κροκοδείλοις.
[2, 8]	τὸ ἀνάλογον· τοῦτο γὰρ ἀρχὴ	καὶ	σῶμα καθ´ αὑτὸ τῶν ζῴων
[2, 16]	τε ἕνεκα τῶν ὀδόντων ὥσπερ	καὶ	τὰ ἄλλα, καὶ μᾶλλον ἔτι
[2, 2]	ἡ τῆς φύσεως αὐτῶν θερμότης,	καὶ	τὰ ἄναιμα τῶν ἐναίμων καὶ
[2, 2]	πρὸς φρόνησιν ἔχει καλῶς. Διὸ	καὶ	τὰ ἄνω μόρια πρὸς τὰ
[2, 13]	ἡ χρῆσις τῆς ὄψεως. Διὸ	καὶ	τὰ γαμψώνυχα μὲν ὀξυωπά (ἄνωθεν
[2, 16]	τε ξηρὰν καὶ (τὴν ὑγράν,	καὶ	τὰ δένδρα περιελίττων ἀνασπᾷ, καὶ
[2, 2]	τὸ θῆλυ αὖ τὸ ἄρρεν,	καὶ	τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ
[2, 13]	δὲ σκληρότερα πάντα τριχός, ὥστε	καὶ	τὰ δέρματα τοῦ δέρματος. Τὸ
[2, 17]	τὸ αἰσθητικὸν τῶν χυμῶν μόριον	καὶ	τὰ ἔναιμα πάντα· καὶ γὰρ
[2, 13]	τὸν βίον. Οἱ δ´ ἰχθύες	καὶ	τὰ ἔντομα καὶ τὰ σκληρόδερμα
[2, 3]	διὰ τῆς τοῦ θερμοῦ δυνάμεως,	καὶ	τὰ ζῷα πάντα καὶ τὰ
[2, 13]	μὲν ἄνθρωποι καὶ οἱ ὄρνιθες	καὶ	τὰ ζῳοτόκα καὶ τὰ ᾠοτόκα
[2, 2]	καὶ τὰ ἄναιμα τῶν ἐναίμων	καὶ	τὰ θήλεα τῶν ἀρρένων, οἷον
[2, 8]	Τὰ δ´ ἔντομα τῶν ζῴων	καὶ	τὰ μαλάκια τούτοις τ´ ἐναντίως
[2, 2]	θερμὰ λέγειν τὰ δὲ ψυχρὰ	καὶ	τὰ μὲν ξηρὰ τὰ δ´
[2, 2]	ἐστι σκληρόφθαλμα τὰ δ´ ὑγρόφθαλμα,	καὶ	τὰ μὲν οὐκ ἔχει βλέφαρα
[2, 1]	χρήσιμος πρὸς δέ τινα σκληρότης,	καὶ	τὰ μὲν τάσιν ἔχειν τὰ
[2, 17]	τῆς γεύσεως αἴσθησιν. Ἔχει δὲ	καὶ	τὰ μὴ ἔναιμα τῶν ζῴων
[2, 6]	αὐξανομένων δὲ καὶ πεττομένων, καθάπερ	καὶ	τὰ μόρια μεταβάλλει καὶ τὰ
[2, 2]	Ἄλλον δὲ τρόπον θερμὸν πεύκη	καὶ	τὰ πίονα, τῷ ταχὺ μεταβάλλειν
[2, 2]	ἂν ψυχρά. Ἔχει δὲ θερμότητα	καὶ	τὰ πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον
[2, 7]	αἵματος λεπτὸν καὶ καθαρόν. Διὸ	καὶ	τὰ ῥεύματα τοῖς σώμασιν ἐκ
[2, 13]	δ´ ἰχθύες καὶ τὰ ἔντομα	καὶ	τὰ σκληρόδερμα διαφέροντα μὲν ἔχουσι
[2, 6]	καθάπερ καὶ τὰ μόρια μεταβάλλει	καὶ	τὰ σπλάγχνα τὰς χρόας (ὑπερβολῇ
[2, 9]	τὴν ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς	καὶ	τὰ τοιάδε τῶν μορίων οἷον
[2, 13]	κάτω βλεφάρῳ μύουσι, περιστεραὶ δὲ	καὶ	τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν. Τὰ δὲ
[2, 2]	θᾶττον. Ἔτι λίθοι καὶ σίδηρος	καὶ	τὰ τοιαῦτα θερμαίνεται μὲν βραδύτερον
[2, 3]	ὑγρά, γῆ δὲ καὶ τέφρα	καὶ	τὰ τοιαῦτα μιχθέντα ὑγρῷ ἐνεργείᾳ
[2, 13]	καὶ μὴ πτητικά, οἷον ἀλεκτρυόνες	καὶ	τὰ τοιαῦτα, οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν
[2, 14]	δὲ λοφιὰν ἔχει, καθάπερ ἵπποι	καὶ	τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων, τὰ
[2, 2]	γάλα ἐν τοῖς ἔχουσι, σάρξ,	καὶ	τὰ τούτοις ἀνάλογον· οὐ γὰρ
[2, 17]	τὰ τῶν ἀνθρώπων οἱ δὲ	καὶ	τὰ τῶν ἄλλων ζῴων δέρματα
[2, 9]	σκληρότερα ἢ τὰ τῶν θηλειῶν,	καὶ	τὰ τῶν σαρκοφάγων (ἡ τροφὴ
[2, 2]	σχεδόν, οἷον κονία καὶ τέφρα,	καὶ	τὰ ὑποστήματα τῶν ζῴων, καὶ
[2, 15]	ᾗ γὰρ τὸ δέρμα περαίνει,	καὶ	τὰ φλέβια πέρας ἔχει τοῦ
[2, 10]	τούτου λεκτέον πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ	καὶ	τὰ φύσει μόρια κατὰ φύσιν
[2, 3]	δυνάμεως, καὶ τὰ ζῷα πάντα	καὶ	τὰ φυτά, κἂν εἰ μὴ
[2, 13]	ὅσοι τῇ κάτω βλεφαρίδι μύουσι,	καὶ	τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, διὰ
[2, 13]	ἄλλοι τε καὶ οἱ βαρεῖς	καὶ	τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων τῇ
[2, 13]	οἱ ὄρνιθες καὶ τὰ ζῳοτόκα	καὶ	τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων φυλακὴν
[2, 3]	κείμενον ἔν τε τῇ καρδίᾳ	καὶ	ταῖς φλεψίν. Ὃν δὲ τρόπον
[2, 4]	τῷ ψυχρῷ πηκτόν ἐστιν. Διὸ	καὶ	τἆλλα τὰ ἄναιμα δειλότερα τῶν
[2, 1]	μανότης καὶ τραχύτης καὶ λειότης	καὶ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα πάθη τῶν
[2, 13]	ὥστ´ ἔχειν τὸ βλέφαρον λεπτότητα	καὶ	τάσιν. Σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ βαρεῖς
[2, 9]	ἔργων γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ κἀκεῖνα,	καὶ	ταῦτα ἀναγκαῖον ἂν εἴη. Ἀλλ´
[2, 16]	γὰρ τὸ χρῆσθαι τῷ λόγῳ	καὶ	ταῦτα. Ὥσπερ γὰρ τὴν γλῶτταν
[2, 14]	ὅσα κέρκους ἔχει μῆκος ἐχούσας,	καὶ	ταύτας ἐπικεκόσμηκεν ἡ φύσις θριξί,
[2, 3]	ἀναγκαῖον ἔχειν ἀρχὴν θερμοῦ φυσικήν,	καὶ	ταύτην ὥσπερ αἱ ἐργασίαι τῆς
[2, 7]	καὶ ἡ ἀρχὴ συμπαθέστατόν ἐστι	καὶ	ταχεῖαν ποιεῖται τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός
[2, 1]	ἄλλων τῶν τοιούτων. Τρίτη δὲ	καὶ	τελευταία κατ´ ἀριθμὸν ἡ τῶν
[2, 3]	καθ´ αὑτὰ ὑγρά, γῆ δὲ	καὶ	τέφρα καὶ τὰ τοιαῦτα μιχθέντα
[2, 2]	πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον κονία	καὶ	τέφρα, καὶ τὰ ὑποστήματα τῶν
[2, 16]	ἦν χρῆσθαι τῷ ὑγρῷ ὥσπερ	καὶ	τῇ γῇ. Οἷον οὖν τοῖς
[2, 3]	τοῖς φυτοῖς· τῇ γὰρ γῇ	καὶ	τῇ ἐν αὐτῇ θερμότητι χρῆται
[2, 2]	ὕδωρ τῆς φλογός, καίει δὲ	καὶ	τήκει τὸ καυστὸν καὶ τηκτὸν
[2, 2]	δὲ τὸ θερμὸν καὶ πηγνύναι	καὶ	τήκειν. Ὅσα μὲν οὖν ὕδατος
[2, 2]	δὲ καὶ τήκει τὸ καυστὸν	καὶ	τηκτὸν ἡ φλόξ, τὸ δ´
[2, 8]	Διὸ πρὸς τὴν ὀρθότητα αὐτῶν	καὶ	τὴν ἀκαμψίαν ὑπέγραψε ταῦτα ἡ
[2, 10]	ἄσαρκον δ´ ὁμοίως. Ἔχει δὲ	καὶ	τὴν ἀκοὴν εὐλόγως ἔνια τῶν
[2, 16]	καθάπερ εἴπομεν, διὰ τὴν τροφὴν	καὶ	τὴν ἀλκὴν τὸ ῥύγχος ὀστῶδές
[2, 16]	χάριν, καὶ διὰ τὴν βραδυτῆτα	καὶ	τὴν ἀφυΐαν τῆς κάμψεως οὐ
[2, 16]	τὴν ἐν τῷ ὑγρῷ διατριβὴν	καὶ	τὴν βραδυτῆτα τῆς ἐκεῖθεν μεταβολῆς
[2, 1]	προτέραν τὴν ὕλην (ἀναγκαῖον εἶναι	καὶ	τὴν γένεσιν, τῷ λόγῳ δὲ
[2, 17]	βραχεῖα, οὕτω βραχεῖαν ἔχουσιν αὐτῆς	καὶ	τὴν διάρθρωσιν. Ταχεῖα δ´ ἡ
[2, 16]	ζῴων· τό τε γὰρ μέγεθος	καὶ	τὴν δύναμιν ἔχει περιττή. Μυκτὴρ
[2, 1]	τῷ λόγῳ δὲ τὴν οὐσίαν	καὶ	τὴν ἑκάστου μορφήν. Δῆλον δ´
[2, 7]	πρὸς τὸν τῆς καρδίας τόπον	καὶ	τὴν ἐν αὐτῇ θερμότητα μεμηχάνηται
[2, 9]	φύσις. Ἡ γὰρ τὸ μῆκος	καὶ	τὴν ὀρθότητα συνέχουσα τῶν ζῴων
[2, 2]	τὰ δὲ πρὸς τὰ ἔργα	καὶ	τὴν οὐσίαν ἑκάστῳ τῶν ζῴων,
[2, 2]	τε τῆς ξηρᾶς τροφῆς ὑπόστασιν	καὶ	τὴν τῆς ὑγρᾶς τοῖς ἔχουσι
[2, 17]	ὥσθ´ ἅμα τούτῳ καὶ γεύεσθαι	καὶ	τὴν τροφὴν ἀνασπᾶν. Δῆλον δὲ
[2, 9]	εἶναι τὴν κίνησιν, ὥστε δεῖ	καὶ	τὴν τῶν ἐρεισμάτων μὴ κραῦρον
[2, 16]	τὸ στόμα, τήν τε ξηρὰν	καὶ	(τὴν ὑγράν, καὶ τὰ δένδρα
[2, 14]	τὰς ὑπερβολὰς τοῦ τε ψύχους	καὶ	τῆς ἀλέας. Πλεῖστος δ´ ὢν
[2, 1]	καὶ τῆς κινούσης τὸ ζῷον	καὶ	τῆς θρεπτικῆς ἐν ταὐτῷ μορίῳ
[2, 7]	τῆς φλεβός, τῆς τε μεγάλης	καὶ	τῆς καλουμένης ἀορτῆς, τελευτῶσιν αἱ
[2, 3]	ἐργασίαν· ἡ δὲ τῆς ἄνω	καὶ	τῆς κάτω κοιλίας ἤδη μετὰ
[2, 1]	αὐτοῖς. Τῆς δ´ αἰσθητικῆς δυνάμεως	καὶ	τῆς κινούσης τὸ ζῷον καὶ
[2, 1]	ἐναντίως ἐπὶ τῆς γενέσεως ἔχει	καὶ	τῆς οὐσίας· τὰ γὰρ ὕστερα
[2, 6]	ἐξ αἵματος συνεστώτων τῶν μορίων	καὶ	τῆς τροφῆς οὔσης τοῖς ἐμβρύοις
[2, 3]	ἐκ φάτνης, ἐκ τῆς κοιλίας	καὶ	τῆς τῶν ἐντέρων φύσεως. Τὰ
[2, 16]	δὲ χείλη τούτου τε ἕνεκεν	καὶ	τῆς τῶν ὀδόντων φυλακῆς. Ὁ
[2, 2]	περὶ μὲν θερμοῦ καὶ ψυχροῦ	καὶ	τῆς ὑπεροχῆς αὐτῶν διωρίσθω τὸν
[2, 14]	ὁ τῶν ἀνθρώπων ἐγκέφαλος πλείστης	καὶ	τῆς φυλακῆς δεῖται· τὸ γὰρ
[2, 3]	θεωρεῖν ἔκ τε τῶν ἀνατομῶν	καὶ	τῆς φυσικῆς ἱστορίας. Ἐπεὶ δὲ
[2, 6]	ζῷα τὰ ἔχοντα μυελόν, εἴρηται·	καὶ	τί ἐστιν ὁ μυελός, ἐκ
[2, 16]	Ποίας δὲ ταῦτα καὶ πόσας	καὶ	τίνας ἔχει διαφοράς, δεῖ πυνθάνεσθαι
[2, 9]	ἀνομοιομερέσι θεωρητέον τὴν αἰτίαν αὐτῶν,	καὶ	τίνος ἕνεκεν ὑπάρχει τοῖς ζῴοις
[2, 2]	τούτῳ τὴν αὐτὴν ἔχον φύσιν,	καὶ	τίς ἐστιν ἡ τοῦ αἵματος
[2, 4]	οὐ πήγνυται τὸ ὕδωρ. οὕτω	καὶ	τὸ αἷμα· αἱ γὰρ ἶνες
[2, 10]	δ´ εἶναι ἐν τοῖς ἔμπροσθεν,	καὶ	τὸ αἰσθάνεσθαι διὰ τῶν ἐναίμων
[2, 1]	ὁποιανοῦν ἑνός τινος εἶναι γένους,	καὶ	τὸ αἰσθητήριον ἑκάστου δεκτικὸν εἶναι
[2, 17]	μικροῦ ἐπὶ πολύ, δικρόαν δὲ	καὶ	τὸ ἄκρον λεπτὸν καὶ τριχῶδες
[2, 5]	αἰσθητικὸν μόριον, ἡ δὲ σὰρξ	καὶ	τὸ ἀνάλογον αἰσθητικόν· τὸ δ´
[2, 8]	ἰσχύν. Ὑπάρχει δ´ ἐν αὐτοῖς	καὶ	τὸ ἀνάλογον ταῖς τῶν ἰχθύων
[2, 7]	πλείστας ἔχει περὶ τὴν κεφαλήν,	(καὶ	τὸ ἄρρεν πλείους τῶν θηλειῶν,
[2, 16]	ἐπεὶ δὲ τὸ μέγεθος πολὺ	καὶ	τὸ βάρος τὸ τοῦ σώματος,
[2, 4]	τὸ γὰρ αἷμα τούτων ἰνωδέστατον,	καὶ	τό γε τοῦ ταύρου τάχιστα
[2, 4]	εἴρηται πρότερον, οἷον ἡ μέλιττα	καὶ	τὸ γένος τὸ τῶν μυρμήκων
[2, 9]	μὴ κραῦρον εἶναι ἀλλὰ μαλακωτέραν,	καὶ	τὸ γεῶδες εἰς τὸ δέρμα
[2, 7]	κάτω τόπον ἀπεργάζεται τὸν ὕπνον,	καὶ	τὸ δύνασθαι ἑστάναι ὀρθὰ ἀφαιρεῖται,
[2, 12]	διὰ τὴν τοῦ δέρματος σκληρότητα,	καὶ	τὸ ἔχειν μὴ τρίχας ἀλλὰ
[2, 2]	ταχέως ψυχόμενον ἀλλὰ βραδέως θερμότερον,	καὶ	τὸ θᾶττον θερμαινόμενον τοῦ θερμαινομένου
[2, 5]	γεῶδές ἐστι, διὸ πήγνυται καθάπερ	καὶ	τὸ ἰνῶδες, καὶ αὐτὸ καὶ
[2, 3]	τὰ δὲ γῆς ἅπαντα ξηρά.	Καὶ	τὸ κυρίως καὶ ἁπλῶς ξηρὸν
[2, 1]	μὲν ὑγρὸν τὸ δὲ ξηρόν,	καὶ	τὸ μὲν γλίσχρον τὸ δὲ
[2, 2]	γὰρ λεπτότερον τὸ δὲ παχύτερον	καὶ	τὸ μὲν καθαρώτερόν ἐστι τὸ
[2, 1]	ἐστι μαλακὸν τὸ δὲ σκληρόν,	καὶ	τὸ μὲν ὑγρὸν τὸ δὲ
[2, 5]	αὐτῶν αἷμα πεπεμμένον δι´ εὐτροφίαν,	καὶ	τὸ μὴ καταναλισκόμενον εἰς τὸ
[2, 17]	ἐστιν· ἐν γὰρ τῷ μεγάλῳ	καὶ	τὸ μικρόν, ἐν δὲ τῷ
[2, 5]	γὰρ φθορὰ ὀλιγαιμία τίς ἐστι,	καὶ	τὸ ὀλίγον παθητικὸν καὶ ὑπὸ
[2, 10]	ἐστὶ τὸ ἔμπροσθεν ἄσαρκον, ἀλλὰ	καὶ	τὸ ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς, διὰ
[2, 1]	γὰρ ἤδη τὸ τέλος ἔχει	καὶ	τὸ πέρας, ἐπὶ τοῦ τρίτου
[2, 7]	δηλοῖ δ´ ἡ λιπαρότης αὐτοῦ	καὶ	τὸ πῖον. Διὸ καὶ συνεχὴς
[2, 7]	τὴν ψυχὴν εἶναι φάναι πῦρ,	καὶ	τὸ πρίονα ἢ τρύπανον τὸν
[2, 13]	τὴν πρὸς τὸν μυκτῆρα πρόσφυσιν·	καὶ	τὸ πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ πλαγίου
[2, 5]	αἵματος εἰς τὴν γονὴν ἰέναι	καὶ	τὸ σπέρμα, τοῦτ´ εἰς τὴν
[2, 5]	τοῦτ´ εἰς τὴν πιμελὴν ἀναλίσκεται	καὶ	τὸ στέαρ· πεττόμενον γὰρ τὸ
[2, 17]	Ἔν τε τῷ πλατεῖαν εἶναι	καὶ	τὸ στενήν ἐστιν· ἐν γὰρ
[2, 16]	καὶ τὸ τῆς κεφαλῆς, ὥσπερ	καὶ	τὸ στῆθος στενόν· ὅπως μὲν
[2, 3]	ποιεῖται τὴν πέψιν. Ὥσπερ δὲ	καὶ	τὸ στόμα τῆς ἀκατεργάστου τροφῆς
[2, 3]	τῆς ἀκατεργάστου τροφῆς πόρος ἐστί,	καὶ	τὸ συνεχὲς αὐτῷ μόριον ὃ
[2, 1]	τὸ τούτων αἰσθητήριον, ἡ σάρξ,	καὶ	τὸ ταύτῃ ἀνάλογον σωματωδέστατόν ἐστι
[2, 17]	τὴν τοῦ μορίου τούτου ἀναπηρίαν	καὶ	τὸ τὴν σιαγόνα τὴν κάτω
[2, 16]	βάρος ἔχειν τὸ τοῦ αὐχένος	καὶ	τὸ τῆς κεφαλῆς, ὥσπερ καὶ
[2, 7]	τό τε τῆς κύστεως ὑπόστημα	καὶ	τὸ τῆς κοιλίας, καὶ παρὰ
[2, 10]	τὸ πρῶτον αἰσθητήριον ἡ σὰρξ	καὶ	τὸ τοιοῦτον μόριον, ἄλλ´ ἐντός.
[2, 10]	κατὰ φύσιν ἔχει τούτῳ μόνῳ,	καὶ	τὸ τούτου ἄνω πρὸς τὸ
[2, 1]	ὑγρὸν καὶ ἔτι ἄλλα τοιαῦτα·	καὶ	τὸ τούτων αἰσθητήριον, ἡ σάρξ,
[2, 8]	ἐμπεπυρευμένον θερμόν. Ἡ δὲ χελώνη	καὶ	τὸ τῶν ἑμύδων γένος ὁμοίως
[2, 8]	τε μαλακοστράκων ἕκαστον, οἷον καρκίνοι	καὶ	τὸ τῶν καράβων γένος, καὶ
[2, 16]	σιαγόνας, ἐν τῷ καλουμένῳ ῥύγχει	καὶ	τὸ τῶν μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον
[2, 8]	καὶ φλέβες, ἔτι δὲ τρίχες	καὶ	τὸ τῶν ὀνύχων γένος, καὶ
[2, 8]	καὶ τὸ τῶν καράβων γένος,	καὶ	τὸ τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον
[2, 2]	δ´ ἔχει τοσαύτην τὸ θερμὸν	καὶ	τὸ ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν, τί χρὴ
[2, 2]	θερμοῦ πολλαχῶς, ἀκολουθήσει δῆλον ὅτι	καὶ	τὸ ψυχρὸν κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 16]	πρὸς τὴν εἰρημένην χρῆσιν εὐεργὰ	καὶ	τοιαύτην ἔχοντα τὴν φύσιν· διὸ
[2, 10]	τῆς ἀναπνοῆς κίνησιν. Καλῶς δὲ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἔχει ταῦτα τὰ
[2, 8]	ἔντομα τούτοις τ´ ἐναντίως ἔχει	καὶ	τοῖς ἐναίμοις, καθάπερ εἴπομεν. Οὐδὲν
[2, 9]	μεγάλοις· τούτοις δέ, δι´ ἅπερ	καὶ	τοῖς ζῳοτόκοις, πρὸς τὴν ἰσχὺν
[2, 9]	γινομένην τοῖς ζῴοις ἐξ ἀνάγκης	καὶ	τοῖς θήλεσι τὴν ἐν αὐτοῖς
[2, 17]	ὑπάρχει τι τοῦ στόματος τοιοῦτον,	καὶ	τοῖς μαλακίοις, οἷον σηπίαις καὶ
[2, 17]	δὲ μαλακὸν ἢ σαρκῶδες. Διὸ	καὶ	τοῖς μαλακοστράκοις, οἷον καράβοις καὶ
[2, 17]	ὅσοις μηδὲν ἔργον ὑπάρχει φωνῆς,	καὶ	τοῖς μὲν σκληρὸν τοῖς δὲ
[2, 1]	ὑπαρχουσῶν τοῖς ζῴοις ὅλοις τε	καὶ	τοῖς μορίοις τοῖς τοιούτοις, ἀναγκαῖον
[2, 2]	οὖν καὶ τοῖς ὑγροῖς μορίοις	καὶ	τοῖς ξηροῖς πολλοὶ τρόποι τῆς
[2, 9]	καὶ τοῖς τόποις τοῖς θερμοῖς	καὶ	τοῖς ξηροῖς. Τοῖς δὲ μεγάλοις
[2, 9]	ἰχθύων τοῖς μὲν ᾠοτόκοις ἄκανθα,	καὶ	τοῖς ὄφεσιν ἀκανθώδης ἐστὶν ἡ
[2, 17]	καὶ τοῖς μαλακοστράκοις, οἷον καράβοις	καὶ	τοῖς τοιούτοις, ἐντὸς ὑπάρχει τι
[2, 9]	τῶν ζῳοτόκων, οἷον ἐν Λιβύῃ	καὶ	τοῖς τόποις τοῖς θερμοῖς καὶ
[2, 2]	πρόσωπον οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν οὖν	καὶ	τοῖς ὑγροῖς μορίοις καὶ τοῖς
[2, 7]	(τὴν γὰρ οὐσίαν ἔχει τοῦτο	καὶ	τὸν λόγον, τῶν δ´ ἄκρων
[2, 7]	γὰρ τὸν περὶ τὴν καρδίαν	καὶ	τὸν πλεύμονα τόπον θερμότατον καὶ
[2, 7]	εἰπεῖν περὶ αὐτῶν· ποιεῖ δὲ	καὶ	τὸν ὕπνον τοῖς ζῴοις τοῦτο
[2, 2]	τοδί, τοδὶ δὲ κατ´ ἐνέργειαν,	καὶ	τόνδε μὲν τὸν τρόπον τοδί,
[2, 16]	καὶ καλῶς ἢ τοὐναντίον, οὕτω	καὶ	τοῦ διηρθρῶσθαι τοῦτο τὸ μόριον
[2, 10]	μὴ μόνον τοῦ ζῆν ἀλλὰ	καὶ	τοῦ εὖ ζῆν ἡ φύσις
[2, 2]	Ἔτι τὸ τηκτικώτερον τοῦ τηκτοῦ	καὶ	τοῦ καυστοῦ καυστικώτερον. Ἔτι ἐὰν
[2, 16]	(γλῶτταν τῶν τε χυμῶν ἕνεκεν	καὶ	τοῦ λόγου, τὰ δὲ χείλη
[2, 7]	ῥοπῆς, ἵνα τυγχάνῃ τοῦ μετρίου	καὶ	τοῦ μέσου (τὴν γὰρ οὐσίαν
[2, 1]	εἰσίν, οἷον ὀφθαλμοῦ καὶ μυκτῆρος	καὶ	τοῦ προσώπου παντὸς καὶ δακτύλου
[2, 10]	δὲ τούτου προΐεται τὰ σπέρματα	καὶ	τοὺς καρπούς. Τρίτον δὲ μέρος
[2, 16]	συμφύσας τοὺς ἄνωθεν ὀδόντας χωρὶς	καὶ	τοὺς κάτωθεν προαγάγοι μῆκος ποιήσας
[2, 9]	συμβέβηκε περί τε τὰ ὦτα	καὶ	τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ τὰ
[2, 2]	αἴσθησιν ἐμποιοῦν ἐν τῷ θιγγάνειν,	καὶ	τοῦτ´, ἐὰν μετὰ λύπης. Ἔστι
[2, 2]	τῶν τοιούτων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν.	Καὶ	τοῦτ´ εὐλόγως συμβέβηκεν· καθάπερ γὰρ
[2, 1]	τῷ γένει καὶ ἐκεῖνο ἓν	καὶ	τοῦτο ἕν. Καὶ διὰ τοῦτο
[2, 13]	τὰ προσπίπτοντα τοῖς βλεφάροις κωλύωσι	(καὶ	τοῦτο (οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ´
[2, 7]	θερμότητα καὶ ζέσιν· ἵνα δὲ	καὶ	τοῦτο τὸ μόριον τυγχάνῃ μετρίας
[2, 17]	ἐκείνοις πρὸς βοήθειαν ὁ μυκτήρ,	καὶ	τούτοις ἡ γλῶττα ἀντὶ κέντρου
[2, 7]	μεμηχάνηται τὸν ἐγκέφαλον ἡ φύσις,	καὶ	τούτου χάριν ὑπάρχει τοῦτο τὸ
[2, 9]	ὑπερεισμάτων καὶ μειζόνων καὶ σκληροτέρων,	καὶ	τούτων αὐτῶν τοῖς βιαστικωτέροις. Διὸ
[2, 10]	ἔχοντα πολυμορφοτέραν ἔχει τὴν ἰδέαν,	καὶ	τούτων ἕτερα πρὸ ἑτέρων μᾶλλον,
[2, 10]	τὴν τῶν αἰσθητηρίων φύσιν εἰσί,	καὶ	τούτων ἡ ὄψις πᾶσιν, ἐπεὶ
[2, 3]	πᾶσιν ἐξ ὑγροῦ καὶ ξηροῦ,	καὶ	τούτων ἡ πέψις γίνεται καὶ
[2, 1]	ἴσως ἐκ τῶν δυνάμεων λέγειν,	καὶ	τούτων οὐκ ἐξ ἁπασῶν, ἀλλ´
[2, 17]	μὴ λίαν ἀπολέλυται· ψελλίζονται γὰρ	καὶ	τραυλίζουσι, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἔνδεια
[2, 1]	κουφότης καὶ πυκνότης καὶ μανότης	καὶ	τραχύτης καὶ λειότης καὶ τἆλλα
[2, 17]	δὲ καὶ τὸ ἄκρον λεπτὸν	καὶ	τριχῶδες διὰ τὴν λιχνείαν τῆς
[2, 9]	δέρματος καὶ κύστεως καὶ ὑμένος	καὶ	τριχῶν καὶ πτερῶν καὶ τῶν
[2, 3]	ὅτι τὸ αἷμα τροφῆς ἕνεκα	καὶ	τροφῆς τῶν μορίων ἐστίν. ~Τὰς
[2, 16]	τὴν ἀναπνοὴν ἔχει μυκτῆρα, καθάπερ	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν ἐχόντων
[2, 7]	ὥσπερ τὰ τῶν χεδρόπων ἑψήματα	καὶ	τῶν ἄλλων καρπῶν, διὰ τὸ
[2, 1]	ἀνομοιομερές ἐστιν. Ταύτῃ δ´ ἠκολούθηκε	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν καλουμένων σπλάγχνων
[2, 1]	ὀστῶν καὶ νεύρων καὶ σαρκὸς	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων συνεστήκασι
[2, 1]	ἐστίν, οἷον ὀστοῦ καὶ σαρκὸς	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων. Τρίτη
[2, 4]	καὶ καθαρωτέραν. Διὰ γὰρ τοῦτο	καὶ	τῶν ἀναίμων ἔνια συνετωτέραν ἔχει
[2, 9]	ὑμένος καὶ τριχῶν καὶ πτερῶν	καὶ	τῶν ἀνάλογον τούτοις καὶ εἴ
[2, 2]	Τὴν αὐτὴν δ´ ἔχει διαφορὰν	καὶ	τῶν ἀνάλογον ὑπαρχόντων πρὸς τὸ
[2, 7]	πλεῖστον ἄνθρωπος ὡς κατὰ μέγεθος,	καὶ	τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄρρενες τῶν
[2, 2]	ἄλλων καὶ τῶν τοιούτων μορίων	καὶ	τῶν ἀνοιομερῶν ὑποληπτέον ἔχειν τὴν
[2, 3]	πάσης τροφῆς ἐστί τι δεκτικὸν	καὶ	τῶν γινομένων περιττωμάτων, αἱ δὲ
[2, 3]	λειτουργία διὰ τοῦ στόματος οὖσα	καὶ	τῶν ἐν τούτῳ μορίων, ὅσων
[2, 2]	τὴν φύσιν ἐστὶν ἐναίμων πολλῶν,	καὶ	τῶν ἐναίμων τὰ ψυχρὸν ἔχοντα
[2, 9]	κῶλα κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις,	καὶ	τῶν ἐσχάτων συναρμοττόντων τοῦ μὲν
[2, 9]	γένος. Ἀλλὰ καὶ περὶ τούτων	καὶ	τῶν ἐχομένων, οἷον δέρματος καὶ
[2, 14]	γὰρ ἔχει βλεφαρίδας τὸ ζῷον.	Καὶ	τῶν ἐχόντων τρίχας ἐπ´ ἀμφότερα
[2, 2]	ὅσα δὲ γῆς, τὸ πῦρ·	καὶ	τῶν θερμῶν πήγνυται ὑπὸ ψυχροῦ
[2, 17]	Τὸν δ´ οὐρανὸν σαρκώδη πολλοὶ	καὶ	τῶν ἰχθύων ἔχουσι, καὶ τῶν
[2, 1]	βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ τῶν πράξεων	καὶ	τῶν κινήσεων ὑπαρχουσῶν τοῖς ζῴοις
[2, 17]	δύναμιν τοῦτο τὸ μόριον ὥστε	καὶ	τῶν κογχυλίων διατρυπῶσι τὸ ὄστρακον,
[2, 6]	ὄντων) οὕτω καὶ ὁ μυελός·	καὶ	τῶν μὲν πιμελωδῶν λιπαρὸς καὶ
[2, 17]	τὸ μέγα οὐκ ἔστιν. Διὸ	καὶ	τῶν ὀρνίθων οἱ μάλιστα φθεγγόμενοι
[2, 17]	τῶν μυρμήκων γένος, ὡσαύτως δὲ	καὶ	τῶν ὀστρακοδέρμων πολλά· τὰ δ´
[2, 2]	καὶ τὰ ὑποστήματα τῶν ζῴων,	καὶ	τῶν περιττωμάτων ἡ χολή, τῷ
[2, 17]	πολλοὶ καὶ τῶν ἰχθύων ἔχουσι,	καὶ	τῶν ποταμίων ἔνιοι σφόδρα σαρκώδη
[2, 6]	τὰς χρόας (ὑπερβολῇ γὰρ αἱματῶδες	καὶ	τῶν σπλάγχνων ἕκαστόν ἐστιν ἔτι
[2, 12]	ἔπλασε τὰ ὦτα. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν τετραπόδων τὰ ᾠοτόκα καὶ
[2, 3]	τοῖς ἐναίμοις, φανερὸν ἐκ τούτων	καὶ	τῶν τοιούτων. Καὶ γὰρ διὰ
[2, 1]	ἀνομοιομερῶν, οἷον προσώπου καὶ χειρὸς	καὶ	τῶν τοιούτων μορίων. Ἐπεὶ δ´
[2, 2]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων	καὶ	τῶν τοιούτων μορίων καὶ τῶν
[2, 10]	ἡ ὄσφρησις ἐπὶ τῶν ἰχθύων	καὶ	τῶν τοιούτων ποιεῖ τὸ λεγόμενον
[2, 14]	ὅσα τρίχας ἔχουσιν, ὄρνιθες δὲ	καὶ	τῶν φολιδωτῶν οὐδέν· οὐ γὰρ
[2, 2]	ἀκμῆς καὶ γήρως καὶ νόσου	καὶ	ὑγιείας, ἀλλ´ οὐ τραχύτητες καὶ
[2, 2]	ζῴοις ἐστὶ τὰ μὲν μαλακὰ	καὶ	ὑγρά, τὰ δὲ σκληρὰ καὶ
[2, 3]	τῶν τοιούτων τὰ μὲν θερμὰ	καὶ	ὑγρὰ χωριζόμενα δὲ πήγνυται καὶ
[2, 3]	ἐχόντων τοὐναντίον πάσχει· ψύχεται γὰρ	καὶ	ὑγραίνεται· τὸ μὲν γὰρ αἷμα
[2, 2]	θερμὸν καὶ ψυχρὸν καὶ ξηρὸν	καὶ	ὑγρόν. Πότερον οὖν ἁπλῶς λέγεται
[2, 14]	τῆς ἀλέας. Πλεῖστος δ´ ὢν	καὶ	ὑγρότατος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἐγκέφαλος
[2, 3]	~Ἐχόμενον δὲ καὶ περὶ ξηροῦ	καὶ	ὑγροῦ διελθεῖν ἀκολούθως τοῖς εἰρημένοις.
[2, 3]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ξηροῦ	καὶ	ὑγροῦ. Διὸ καὶ ἐν τῇ
[2, 9]	ἐχομένων, οἷον δέρματος καὶ κύστεως	καὶ	ὑμένος καὶ τριχῶν καὶ πτερῶν
[2, 5]	καὶ ὑπὸ ψυχροῦ τοῦ τυχόντος	καὶ	ὑπὸ θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα δὴ
[2, 5]	ἐστι, καὶ τὸ ὀλίγον παθητικὸν	καὶ	ὑπὸ ψυχροῦ τοῦ τυχόντος καὶ
[2, 7]	ἐκ τῆς γῆς τῆς ἀτμίδος	καὶ	φερομένης ὑπὸ τοῦ θερμοῦ πρὸς
[2, 8]	ὀστᾶ καὶ δέρμα καὶ νεῦρα	καὶ	φλέβες, ἔτι δὲ τρίχες καὶ
[2, 9]	πρὸς τὴν κάμψιν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	φλὲψ οὐδεμία αὐτὴ καθ´ αὑτήν
[2, 12]	καὶ τῶν τετραπόδων τὰ ᾠοτόκα	καὶ	φολιδωτά· ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει
[2, 8]	σαρκῶδες ἐντός, τὸ δὲ συνέχον	καὶ	φυλάττον ἐκτὸς τὸ γεῶδές ἐστιν·
[2, 1]	ἄλλο τέλος· ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον	καὶ	φυτὸν γεννᾷ φυτὸν ἐκ τῆς
[2, 9]	πρὸς ἀλκήν, οἷον τοῖς καρχαρόδουσι	καὶ	χαυλιόδουσι πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης δὲ
[2, 16]	γὰρ εἰς ἓν ἀντ´ ὀδόντων	καὶ	χειλῶν, ὥσπερ ἂν εἴ τις
[2, 1]	τοῦ προσώπου παντὸς καὶ δακτύλου	καὶ	χειρὸς καὶ παντὸς τοῦ βραχίονος.
[2, 1]	ἡ τῶν ἀνομοιομερῶν, οἷον προσώπου	καὶ	χειρὸς καὶ τῶν τοιούτων μορίων.
[2, 9]	οἷον ὄνυχές τε καὶ ὁπλαὶ	καὶ	χηλαὶ καὶ κέρατα καὶ ῥύγχη
[2, 2]	δὲ τοὐναντίον· ἔτι δ´ αἷμα	καὶ	χολὴν οἱ μὲν θερμὸν ὁποτερονοῦν
[2, 9]	τῇ τελευτῇ θατέρου, συνδέδεται νεύροις.	Καὶ	χονδρώδη δὲ μόρια μεταξὺ τῶν
[2, 3]	ὑπολείπει τοῦτο καὶ λαμβάνουσιν (αὐξάνεται,	καὶ	χρηστῆς μὲν οὔσης ὑγιεινόν, φαύλης
[2, 16]	καὶ τὰ δένδρα περιελίττων ἀνασπᾷ,	καὶ	χρῆται καθάπερ ἂν εἰ χειρί.
[2, 17]	ἔχουσιν. Πολύφωνοι δ´ οἱ μικρότεροι.	Καὶ	χρῶνται τῇ γλώττῃ καὶ πρὸς
[2, 14]	τὸ γὰρ ὑγρότατον καὶ ζεῖ	καὶ	ψύχεται μάλιστα, τὸ δ´ ἐναντίως
[2, 3]	καὶ ὑγρὰ χωριζόμενα δὲ πήγνυται	καὶ	ψυχρὰ φαίνεται, οἷον τὸ αἷμα,
[2, 4]	οὖν ποιεῖ διαφορὰν θερμὸν ὂν	καὶ	ψυχρὸν καὶ λεπτὸν καὶ παχὺ
[2, 2]	φυσικῶν στοιχείων αὗταί εἰσι, θερμὸν	καὶ	ψυχρὸν καὶ ξηρὸν καὶ ὑγρόν.
[2, 1]	γὰρ καὶ ξηρὸν καὶ θερμὸν	καὶ	ψυχρὸν ὕλη τῶν συνθέτων σωμάτων
[2, 10]	(ἐγκέφαλον· ὁ μὲν γὰρ ὑγρὸς	καὶ	ψυχρός, ἡ δ´ ὕδωρ τὴν
[2, 2]	δὲ καὶ νοερώτερον τὸ λεπτότερον	καὶ	ψυχρότερον. Τὴν αὐτὴν δ´ ἔχει
[2, 7]	πολλὴν θερμότητα ἀντίκειται πλείων ὑγρότης	καὶ	ψυχρότης, καὶ διὰ τὸ πλῆθος
[2, 2]	λόγον. Καὶ περὶ μὲν θερμοῦ	καὶ	ψυχροῦ καὶ τῆς ὑπεροχῆς αὐτῶν
[2, 2]	φύσις, πρῶτον διελομένοις περὶ θερμοῦ	καὶ	ψυχροῦ, οὕτω καὶ περὶ τούτου
[2, 3]	καὶ ἁπλῶς, καὶ ἐπὶ θερμῶν	καὶ	ψυχρῶν. Τούτων δὲ διωρισμένων φανερὸν
[2, 13]	πλαγίου μᾶλλον. Τὰ δὲ τετράποδα	καὶ	ᾠοτόκα οὐ σκαρδαμύττει ὁμοίως, ὅτι
[2, 16]	ὄφεις καὶ ὅσα (ἄλλ´ ἔναιμα	καὶ	ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, τοὺς μὲν
[2, 17]	τῶν ζῴων. Τῶν δὲ πεζῶν	καὶ	ᾠοτόκων καὶ ἐναίμων πρὸς μὲν
[2, 9]	(καὶ ὡς ἐνὶ καὶ συνεχεῖ	καὶ	ὡς δυσὶ καὶ διῃρημένοις πρὸς
[2, 9]	προσδεδεμένον, ἵνα χρῆται ἡ φύσις	(καὶ	ὡς ἐνὶ καὶ συνεχεῖ καὶ
[2, 2]	τοιαῦτα θερμαίνεται μὲν βραδύτερον ὕδατος,	καίει	δὲ θερμανθέντα μᾶλλον. Πρὸς δὲ
[2, 2]	τὸ ζέον ὕδωρ τῆς φλογός,	καίει	δὲ καὶ τήκει τὸ καυστὸν
[2, 2]	τὸ κατὰ συμβεβηκός· καὶ πάλιν	καίει	μὲν μᾶλλον τὸ καθ´ αὑτὸ
[2, 14]	τῶν λοιπῶν ἐν τοῖς οἰκείοις	καιροῖς	ἀποδοτέον τὴν μνείαν. ~Αἱ δ´
[2, 9]	τῶν ἔργων γὰρ γνωρίζειν, ὥσπερ	κἀκεῖνα,	καὶ ταῦτα ἀναγκαῖον ἂν εἴη.
[2, 8]	τῶν ὀστρακοδέρμων ὡσαύτως, οἷον τὰ	καλούμενα	ὄστρεα· πᾶσι γὰρ τούτοις τὸ
[2, 9]	δεῖ τῶν στερεωμάτων. Τὰ δὲ	καλούμενα	σελάχη χονδράκανθα τὴν φύσιν ἐστίν·
[2, 4]	τῶν μορίων ἐστίν. ~Τὰς δὲ	καλουμένας	ἶνας τὸ μὲν ἔχει αἷμα
[2, 9]	καρδία, τῶν δ´ ὀστῶν ἡ	καλουμένη	ῥάχις τοῖς ἔχουσιν ὀστᾶ πᾶσιν,
[2, 8]	μικρὸν ἔχειν τὸ κύτος τὴν	καλουμένην	κεφαλήν, θάτερα δ´ εὐμήκη. Διὸ
[2, 7]	τῆς τε μεγάλης καὶ τῆς	καλουμένης	ἀορτῆς, τελευτῶσιν αἱ φλέβες εἰς
[2, 17]	σαρκώδη καὶ μαλακόν, οἷον οἱ	καλούμενοι	κυπρῖνοι, ὥστε δοκεῖν (τοῖς μὴ
[2, 10]	τὴν κεφαλήν· τὸ γὰρ κενὸν	καλούμενον	ἀέρος πλῆρές ἐστι, τὸ δὲ
[2, 8]	ἐν δὲ ταῖς τευθίσι τὸ	καλούμενον	ξίφος. Τὰ δ´ αὖ τῶν
[2, 16]	ὅτι ἀντὶ σιαγόνων ἔχει τὸ	καλούμενον	ῥύγχος. Αἰτία δὲ τούτων ἡ
[2, 8]	ἐν μὲν ταῖς σηπίαις τὸ	καλούμενον	σηπίον, ἐν δὲ ταῖς τευθίσι
[2, 16]	ἀπηγμένας τὰς σιαγόνας, ἐν τῷ	καλουμένῳ	ῥύγχει καὶ τὸ τῶν μυκτήρων
[2, 1]	ἠκολούθηκε καὶ τῶν ἄλλων τῶν	καλουμένων	σπλάγχνων ἕκαστον. Ἐκ τῆς αὐτῆς
[2, 1]	τις θείη τὴν ἐκ τῶν	καλουμένων	ὑπό τινων στοιχείων, οἷον γῆς
[2, 7]	περὶ τὴν κεφαλὴν ὀστοῦν, ὃ	καλοῦσι	βρέγμα τινές, διὰ τὸ πολὺν
[2, 3]	τὸ συνεχὲς αὐτῷ μόριον ὃ	καλοῦσιν	οἰσοφάγον, ὅσα τῶν ζῴων ἔχει
[2, 9]	ἢ ὅλως ἀδύνατον, ἢ οὐ	καλῶς	ἂν ἐποίουν τὴν τοιαύτην κίνησιν.
[2, 10]	ἐπὶ τὴν τῆς ἀναπνοῆς κίνησιν.	Καλῶς	δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἔχει
[2, 2]	τοιαῦτα καὶ πρὸς φρόνησιν ἔχει	καλῶς.	Διὸ καὶ τὰ ἄνω μόρια
[2, 16]	ἐκείνων μετέχουσι τοῦ ἀκριβῶς καὶ	καλῶς	ἢ τοὐναντίον, οὕτω καὶ τοῦ
[2, 10]	τοῦτον τὰ αἰσθητήρια τῇ φύσει	καλῶς,	τὰ μὲν τῆς ἀκοῆς ἐπὶ
[2, 16]	τοιοῦτον μὴ μαλακὸν ὄντα μηδὲ	κάμπτεσθαι	δυνάμενον (ἐνεπόδιζε γὰρ ἂν τῷ
[2, 9]	δ´ ἀνάγκη κινουμένου τοῦ ζῴου	κάμπτεσθαι	τὸ σῶμα, μία μὲν διὰ
[2, 9]	χονδρώδη δὲ μόρια μεταξὺ τῶν	κάμψεών	εἰσιν, οἷον στοιβή, πρὸς τὸ
[2, 9]	ἐστι φύσις (οὔτε γὰρ ἂν	κάμψεως	ἦν αἴτιον οὔτ´ ὀρθότητος οὐδεμιᾶς
[2, 16]	βραδυτῆτα καὶ τὴν ἀφυΐαν τῆς	κάμψεως	οὐ χρήσιμον πρὸς ἄλλο οὐδέν.
[2, 9]	δυσὶ καὶ διῃρημένοις πρὸς τὴν	κάμψιν.	Ὁμοίως δὲ καὶ φλὲψ οὐδεμία
[2, 9]	ᾗ μὲν ἔχει τὰ κῶλα	κάμψιν,	συνδεδεμένα τε νεύροις, καὶ τῶν
[2, 1]	μὲν τάσιν ἔχειν τὰ δὲ	κάμψιν.	Τὰ μὲν οὖν ὁμοιομερῆ κατὰ
[2, 14]	μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ τὴν	κάμψιν·	τοῖς δ´ ἀνθρώποις ἐπεὶ ἐξ
[2, 9]	μορίοις, τοῖς μὲν κινουμένοις διὰ	κάμψιν	τούτου χάριν, τοῖς δ´ ἀκινήτοις
[2, 9]	οἷον γόμφον, ἀστράγαλον, ἵνα γίγνηται	κάμψις	καὶ ἔκτασις· ἄλλως γὰρ ἢ
[2, 3]	ζῷα πάντα καὶ τὰ φυτά,	κἂν	εἰ μὴ δι´ ἄλλην αἰτίαν,
[2, 4]	τὸ γένος τὸ τῶν μυρμήκων	κἂν	εἴ τι ἕτερον τοιοῦτόν ἐστιν.
[2, 13]	ὑμὴν τοιοῦτον. Ἐκ δὲ τοῦ	κανθοῦ	τοῦ παρὰ τοὺς μυκτῆρας σκαρδαμύττουσιν,
[2, 13]	δ´ οἱ ὄρνιθες ἐκ τῶν	κανθῶν	ὑμένι. Τοῦ μὲν οὖν φυλακὴν
[2, 2]	γὰρ τὸ ὑποκείμενόν ἐστιν ἢ	καπνὸς	ἢ ἄνθραξ, ὧν τὸ μὲν
[2, 2]	ἀεὶ θερμόν (ἀναθυμίασις γὰρ ὁ	καπνός)	ὁ δ´ ἄνθραξ ἀποσβεσθεὶς ψυχρός.
[2, 4]	Διὸ οἱ ταῦροι καὶ οἱ	κάπροι	θυμώδεις καὶ ἐκστατικοί· τὸ γὰρ
[2, 17]	Διὸ καὶ τοῖς μαλακοστράκοις, οἷον	καράβοις	καὶ τοῖς τοιούτοις, ἐντὸς ὑπάρχει
[2, 8]	οἷον καρκίνοι καὶ τὸ τῶν	καράβων	γένος, καὶ τὸ τῶν ὀστρακοδέρμων
[2, 1]	οἷον προχεύματά ἐστιν· ἡ δὲ	καρδία,	διὰ τὸ τῶν φλεβῶν ἀρχὴ
[2, 7]	θανάτους· τὸ γὰρ ἐν τῇ	καρδίᾳ	θερμὸν καὶ ἡ ἀρχὴ συμπαθέστατόν
[2, 7]	εὔκρατον ποιεῖ τὴν ἐν τῇ	καρδίᾳ	θερμότητα καὶ ζέσιν· ἵνα δὲ
[2, 3]	τυγχάνει κείμενον ἔν τε τῇ	καρδίᾳ	καὶ ταῖς φλεψίν. Ὃν δὲ
[2, 4]	τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν τῇ	καρδίᾳ	κρᾶσιν· τὸ γὰρ ὕδωρ τῷ
[2, 1]	ἐν δὲ τοῖς ἐναίμοις ἡ	καρδία	τοιοῦτόν ἐστιν· διαιρεῖται μὲν γὰρ
[2, 9]	δὲ τῶν μὲν φλεβῶν ἡ	καρδία,	τῶν δ´ ὀστῶν ἡ καλουμένη
[2, 10]	δύο φανερῶς ἠρτημέναι πρὸς τὴν	καρδίαν	εἰσίν, ἥ τε τῶν ἁπτῶν
[2, 7]	καὶ γὰρ τὸν περὶ τὴν	καρδίαν	καὶ τὸν πλεύμονα τόπον θερμότατον
[2, 9]	σωτηρίας (χάριν τῶν περὶ τὴν	καρδίαν	σπλάγχνων· τὰ δὲ περὶ τὴν
[2, 10]	αἰσθήσεών ἐστιν ὁ περὶ τὴν	καρδίαν	τόπος, διώρισται πρότερον ἐν τοῖς
[2, 10]	τὴν δ´ αἴσθησιν ἀπὸ τῆς	καρδίας,	ταύτην δ´ εἶναι ἐν τοῖς
[2, 7]	τὴν αἰτίαν πρὸς τὸν τῆς	καρδίας	τόπον καὶ τὴν ἐν αὐτῇ
[2, 7]	τὸν τόπον (διὸ τὴν κεφαλὴν	καρηβαροῦσιν	οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ κάτω ποιεῖ
[2, 8]	τῶν τε μαλακοστράκων ἕκαστον, οἷον	καρκίνοι	καὶ τὸ τῶν καράβων γένος,
[2, 10]	προΐεται τὰ σπέρματα καὶ τοὺς	καρπούς.	Τρίτον δὲ μέρος ἐν πᾶσίν
[2, 7]	χεδρόπων ἑψήματα καὶ τῶν ἄλλων	καρπῶν,	διὰ τὸ γῆς εἶναι τὸ
[2, 9]	καὶ πρὸς ἀλκήν, οἷον τοῖς	καρχαρόδουσι	καὶ χαυλιόδουσι πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης
[2, 1]	τοιούτων. Τρίτη δὲ καὶ τελευταία	κατ´	ἀριθμὸν ἡ τῶν ἀνομοιομερῶν, οἷον
[2, 2]	δυνάμει μὲν τοδί, τοδὶ δὲ	κατ´	ἐνέργειαν, καὶ τόνδε μὲν τὸν
[2, 8]	σχίσιν ἔχει τῆς σαρκὸς οὐ	κατ´	εὐθυωρίαν ἀλλὰ κατὰ κύκλους διαιρετήν·
[2, 10]	περιφερείας (ἀκούει γὰρ οὐ μόνον	κατ´	εὐθυωρίαν ἀλλὰ πάντοθεν) ἡ δ´
[2, 10]	εἰς τὸ ἔμπροσθεν (ὁρᾷ γὰρ	κατ´	εὐθυωρίαν, ἡ δὲ κίνησις εἰς
[2, 8]	τοῦτ´ ἔστι σωματῶδες τῶν αἰσθητηρίων.	Κατὰ	δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν πάντα
[2, 8]	σαρκὸς οὐ κατ´ εὐθυωρίαν ἀλλὰ	κατὰ	κύκλους διαιρετήν· οὕτως γὰρ ἂν
[2, 9]	τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων ὡς	κατὰ	λόγον εἰπεῖν τῶν σωμάτων· ἐνιαχοῦ
[2, 7]	ζῴων ἐγκέφαλον πλεῖστον ἄνθρωπος ὡς	κατὰ	μέγεθος, καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ
[2, 2]	τοῦ ἐλαίου. Ἔτι τὸ αἷμα	κατὰ	μὲν τὴν ἁφὴν θερμότερον ὕδατος
[2, 1]	κάμψιν. Τὰ μὲν οὖν ὁμοιομερῆ	κατὰ	μέρος διείληφε τὰς δυνάμεις τὰς
[2, 10]	μυκτῆρας, τοῦτο δὲ τὸ μόριον	κατὰ	μέσον καὶ ἐν τοῖς ἔμπροσθέν
[2, 9]	μὲν μὴ ζῳοτόκοις δὲ παραλλάττει	κατὰ	μικρὸν ἡ φύσις, οἷον τοῖς
[2, 2]	ἐστιν, ἐν ὅσοις τὸ ὑποκείμενον	κατὰ	πάθος θερμόν ἐστιν. Τάχα δὲ
[2, 3]	ἀνθρώπου τὸ λευκόν· ᾗ δὲ	κατὰ	πάθος τὸ αἷμα, οὐ καθ´
[2, 1]	δὲ κραῦρον) τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ	κατὰ	πολλὰς καὶ συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα
[2, 2]	ὅτι καθ´ αὑτὸ μὲν τόδε,	κατὰ	συμβεβηκὸς δὲ πολλάκις θάτερον, ἔτι
[2, 2]	ἐκείνως πλεῖστον· ἐγγὺς γὰρ τοῦ	κατὰ	συμβεβηκὸς εἶναι θερμὸν ἀλλὰ μὴ
[2, 2]	ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον, τὸ	κατὰ	συμβεβηκὸς θερμόν. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[2, 3]	ὑγρῷ ἐνεργείᾳ μὲν ὑγρὰ καὶ	κατὰ	συμβεβηκός, καθ´ αὑτὰ δὲ καὶ
[2, 2]	μᾶλλον πολλάκις τὴν αἴσθησιν τὸ	κατὰ	συμβεβηκός· καὶ πάλιν καίει μὲν
[2, 3]	λέγεται ξηρὸν μὲν ἐνεργείᾳ καὶ	κατὰ	συμβεβηκός, ὄντα δυνάμει καὶ καθ´
[2, 2]	καθ´ αὑτὸ θερμὸν τὸ δὲ	κατὰ	συμβεβηκός, ψύχεται μὲν βραδύτερον τὸ
[2, 4]	τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ	κατὰ	τὴν αἴσθησιν, εὐλόγως· ὕλη γάρ
[2, 7]	τὴν αὔξησιν ἀπὸ τοῦ μέσου	κατὰ	τὴν αὑτῆς φοράν. Πρὸς οὖν
[2, 9]	τοῦτο τὸ μόριον. Σύνεγγυς δὲ	κατὰ	τὴν ἁφήν ἐστι τοῖς ὀστοῖς
[2, 2]	ὕδατος τοῦ ζέοντος, θερμαίνει δὲ	κατὰ	τὴν ἁφὴν τὸ ζέον μᾶλλον,
[2, 2]	γίνεται πᾶν. Ἔτι θερμότερον μὲν	κατὰ	τὴν ἁφὴν τὸ ζέον ὕδωρ,
[2, 7]	ἐγκεφάλου ψυχρότης φανερὰ μὲν καὶ	κατὰ	τὴν θίξιν, ἔτι δ´ ἀναιμότατον
[2, 5]	καὶ στέαρ διαφέρουσι μὲν ἀλλήλων	κατὰ	τὴν τοῦ αἵματος διαφοράν. Ἔστι
[2, 14]	τοῖς δὲ μακρὸν βραχείαις, καὶ	κατὰ	τὴν τοῦ ἄλλου σώματος φύσιν·
[2, 5]	ἄν. Ζῷον μὲν γάρ ἐστι	κατὰ	τὸ αἰσθητικὸν μόριον, ἡ δὲ
[2, 7]	οὐδὲν ὡς εἰπεῖν, πλὴν ὅτι	κατὰ	τὸ ἀνάλογον, οἷον ὁ πολύπους·
[2, 4]	ἡ τοῦ αἵματος φύσις καὶ	κατὰ	τὸ ἦθος τοῖς ζῴοις καὶ
[2, 3]	δὲ καὶ θάτερα τὰ ὑγρὰ	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον ἔχει τὸ
[2, 2]	δῆλον ὅτι καὶ τὸ ψυχρὸν	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον. Καὶ περὶ
[2, 16]	τὸ τῶν μυκτήρων ἐνυπάρχει μόριον	κατὰ	τὸν ἐνδεχόμενον τρόπον, τοῖς δ´
[2, 1]	ἐκ τῆς ἐπαγωγῆς, ἀλλὰ καὶ	κατὰ	τὸν λόγον· πᾶν γὰρ τὸ
[2, 8]	ζῴων ἐστίν. Δῆλον δὲ καὶ	κατὰ	τὸν λόγον· τὸ γὰρ ζῷον
[2, 6]	διὰ πάσης τῆς ῥάχεως διῃρημένης	κατὰ	τοὺς σφονδύλους· λιπαρὸς δ´ ὢν
[2, 10]	γὰρ καὶ τὰ φύσει μόρια	κατὰ	φύσιν ἔχει τούτῳ μόνῳ, καὶ
[2, 15]	εἰσίν, αἱ μὲν ὀφρύες τῶν	καταβαινόντων	ὑγρῶν, ὅπως ἀποστέγωσιν οἷον ἀπογείσωμα
[2, 5]	δι´ εὐτροφίαν, καὶ τὸ μὴ	καταναλισκόμενον	εἰς τὸ σαρκῶδες μόριον τῶν
[2, 3]	ὅπερ συμβέβηκεν· αἱ γὰρ φλέβες	κατατείνονται	διὰ τοῦ μεσεντερίου παράπαν, κάτωθεν
[2, 16]	ἡ φύσις, πρὸς ἐργασίας δύο	καταχρησαμένη,	καθάπερ εἴπομεν ποιεῖν αὐτὴν ἐπὶ
[2, 16]	καὶ ἡ φύσις, ὥσπερ εἴπομεν,	καταχρῆται	καὶ πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν
[2, 4]	λίαν ὑδατώδη. Ὁ γὰρ φόβος	καταψύχει·	προωδοποίηται οὖν τῷ πάθει τὰ
[2, 10]	ἐγκέφαλος (οὐ γὰρ ἂν ἐδύνατο	καταψύχειν	ἀλεαίνων αὐτὸς λίαν) τῶν τ´
[2, 7]	δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον.	Καταψῦχον	γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς
[2, 3]	γὰρ φυτὰ λαμβάνει τὴν τροφὴν	κατειργασμένην	ἐκ τῆς γῆς ταῖς ῥίζαις
[2, 13]	οὐκ ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ αὐτὰ	κατεπείγει	πρὸς τὸν βίον. Οἱ δ´
[2, 17]	καὶ τὸ τὴν σιαγόνα τὴν	κάτω	ἀκίνητον ἔχειν. Ἔστι μὲν γὰρ
[2, 13]	Τῶν δ´ ὀρνίθων ὅσοι τῇ	κάτω	βλεφαρίδι μύουσι, καὶ τὰ ᾠοτόκα
[2, 13]	τὰ ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων τῇ	κάτω	βλεφαρίδι μύουσιν· σκαρδαμύττουσι δ´ οἱ
[2, 13]	Διὸ καὶ οὗτοι μὲν τῷ	κάτω	βλεφάρῳ μύουσι, περιστεραὶ δὲ καὶ
[2, 3]	δὲ τῆς ἄνω καὶ τῆς	κάτω	κοιλίας ἤδη μετὰ θερμότητος φυσικῆς
[2, 2]	τοῖς ἄνω μέρεσι πρὸς τὰ	κάτω	μόρια διαφέρει ταύταις ταῖς διαφοραῖς)
[2, 17]	τροφῆς εἴσοδον, πρὸς δὲ τῇ	κάτω,	ὅτι ὥσπερ μετακειμένη ἡ ἄνω
[2, 7]	κεφαλὴν καρηβαροῦσιν οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ	κάτω	ποιεῖ τὸ θερμὸν ὑποφεύγειν μετὰ
[2, 7]	διὰ τὴν ψύξιν καὶ ῥεῖ	κάτω	πρὸς τὴν γῆν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 17]	μὲν γὰρ ἡ γλῶττα τῇ	κάτω	συμφυής, οἱ δ´ ἔχουσιν ὥσπερ
[2, 2]	τὰ ἄνω μόρια πρὸς τὰ	κάτω	ταύτην ἔχει τὴν διαφοράν, καὶ
[2, 17]	ἔχουσιν ὥσπερ ἀνάπαλιν τὴν ἄνω	κάτω·	τοῖς γὰρ ἄλλοις ἡ ἄνω
[2, 7]	Διὸ πλεῖον ἀθροιζόμενον ἐπὶ τὸν	κάτω	τόπον ἀπεργάζεται τὸν ὕπνον, καὶ
[2, 14]	οὐθὲν οὔτε βλεφαρίδα ἔχει τὴν	κάτωθεν,	ἀλλ´ ὑπὸ τοῦτο τὸ βλέφαρον
[2, 3]	κατατείνονται διὰ τοῦ μεσεντερίου παράπαν,	κάτωθεν	ἀρξάμεναι μέχρι τῆς κοιλίας. Δεῖ
[2, 16]	ἄνωθεν ὀδόντας χωρὶς καὶ τοὺς	κάτωθεν	προαγάγοι μῆκος ποιήσας ἀμφοτέρωθεν εἰς
[2, 13]	ἔχει βλέφαρον ἐκεῖθεν, τὸ δὲ	κάτωθεν	σαρκῶδες, ὥστ´ ἔχειν τὸ βλέφαρον
[2, 2]	τοῦ τηκτοῦ καὶ τοῦ καυστοῦ	καυστικώτερον.	Ἔτι ἐὰν ᾖ τὸ μὲν
[2, 2]	καίει δὲ καὶ τήκει τὸ	καυστὸν	καὶ τηκτὸν ἡ φλόξ, τὸ
[2, 2]	τηκτικώτερον τοῦ τηκτοῦ καὶ τοῦ	καυστοῦ	καυστικώτερον. Ἔτι ἐὰν ᾖ τὸ
[2, 10]	ἐστιν. Ἄλλον οὖν ἂν τρόπον	κειμένη	καὶ διεσπασμένη, καθάπερ ἡ τῆς
[2, 3]	ἀλλ´ οἷον ἐν ἀγγείῳ τυγχάνει	κείμενον	ἔν τε τῇ καρδίᾳ καὶ
[2, 3]	ἐναντίων ἡ φύσις τοῦ αἵματος	κεκοινώνηκεν,	εἴρηται σχεδόν. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη
[2, 10]	περὶ τὴν κεφαλήν· τὸ γὰρ	κενὸν	καλούμενον ἀέρος πλῆρές ἐστι, τὸ
[2, 10]	γίνεσθαι μορίων, φλεβῶν δ´ εἶναι	κενὸν	τὸ ὄπισθεν κύτος. Τέτακται δὲ
[2, 17]	πολλά· τὰ δ´ ἐκτός, οἷον	κέντρον,	σομφὸν δὲ τὴν φύσιν καὶ
[2, 17]	καὶ τούτοις ἡ γλῶττα ἀντὶ	κέντρου	ἐστίν. Ἐπὶ δὲ τῶν ἄλλων
[2, 9]	οἷον ὁπλή τε ὅλη καὶ	κέρας	ὅλον, μεμηχάνηται πρὸς τὴν σωτηρίαν
[2, 9]	καὶ ὁπλαὶ καὶ χηλαὶ καὶ	κέρατα	καὶ ῥύγχη τὰ τῶν ὀρνίθων.
[2, 16]	θύραθεν τροφήν, καθάπερ φασὶ τὰ	κέρατα	τοῖς ὀπισθονόμοις βουσίν· καὶ γὰρ
[2, 6]	δὲ στεατώδης. Διὸ τοῖς μὲν	κερατοφόροις	καὶ μὴ ἀμφώδουσι στεατώδης, τοῖς
[2, 5]	Διὸ τὰ μὴ ἀμφώδοντα ἀλλὰ	κερατώδη	στέαρ ἔχει. Φανερὰ δ´ ἡ
[2, 5]	τοιούτου στοιχείου πλήρης οὖσα τῷ	κερατώδης	εἶναι καὶ ἀστραγάλους ἔχειν· ἅπαντα
[2, 14]	ἐνδεῶς ἔχει τὰ περὶ τὴν	κέρκον,	οἷον ἐπὶ τῶν ἄρκτων συμβέβηκεν.
[2, 14]	ἄρρην λέων. Ἔτι δ´ ὅσα	κέρκους	ἔχει μῆκος ἐχούσας, καὶ ταύτας
[2, 10]	καὶ ὄψις μάλιστ´ ἐν τῇ	κεφαλῇ	διὰ τὴν τῶν αἰσθητηρίων φύσιν
[2, 10]	ἐγκεφάλου αἰσθήσεως χάριν ἄσαρκος ἡ	κεφαλή	ἐστιν· τὸ γὰρ ὄπισθεν οὐκ
[2, 10]	ἔνιαι τῶν αἰσθήσεων ἐν τῇ	κεφαλῇ	τοῖς ζῴοις εἰσί, τοῦτο δ´
[2, 10]	ταύτας τὰς αἰτίας ἐν τῇ	κεφαλῇ	τούτων τὰ αἰσθητήριά ἐστιν. Οὐ
[2, 10]	οὐδὲν ἔχουσι φανερὸν ἐν τῇ	κεφαλῇ	τούτων τῶν αἰσθητῶν. Ἡ δ´
[2, 14]	τῶν ἄρκτων συμβέβηκεν. Τὴν δὲ	κεφαλὴν	ἄνθρωπός ἐστι τῶν ζῴων δασύτατον,
[2, 10]	Τὸ μὲν οὖν ἔχειν τὴν	κεφαλὴν	ἄσαρκον ἐκ τῶν περὶ τὸν
[2, 10]	τοιοῦτον, εἰ σεσαρκωμένην εἶχε τὴν	κεφαλήν.	Ἧι καὶ δῆλον ὅτι οὐ
[2, 8]	ἔχειν τὸ κύτος τὴν καλουμένην	κεφαλήν,	θάτερα δ´ εὐμήκη. Διὸ πρὸς
[2, 7]	δὲ πλείστας ἔχει περὶ τὴν	κεφαλήν,	(καὶ τὸ ἄρρεν πλείους τῶν
[2, 7]	τε τὸν τόπον (διὸ τὴν	κεφαλὴν	καρηβαροῦσιν οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ κάτω
[2, 7]	ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ περὶ τὴν	κεφαλὴν	ὀστοῦν, ὃ καλοῦσι βρέγμα τινές,
[2, 13]	τοῦ δέρματος τοῦ περὶ τὴν	κεφαλὴν	οὕτω μύουσιν. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 13]	Τὸ μὲν οὖν περὶ τὴν	κεφαλὴν	σκληρόν ἐστιν αὐτοῖς, διόπερ οὐκ
[2, 10]	τῷ τόπῳ τῷ περὶ τὴν	κεφαλήν·	τὸ γὰρ κενὸν καλούμενον ἀέρος
[2, 10]	ἀλλὰ καὶ τὸ ὄπισθεν τῆς	κεφαλῆς,	διὰ τὸ πᾶσι τοῖς ἔχουσιν
[2, 16]	δὲ διὰ τὴν μικρότητα τῆς	κεφαλῆς.	Ἐν δὲ τῷ ῥύγχει τοὺς
[2, 7]	ῥεύματα τοῖς σώμασιν ἐκ τῆς	κεφαλῆς	ἐστι τὴν ἀρχήν, ὅσοις ἂν
[2, 7]	δ´ ἄλλων τὴν ὀρθότητα τῆς	κεφαλῆς·	περὶ ὧν εἴρηται καθ´ αὑτὰ
[2, 15]	οἷον ἀπογείσωμα τῶν ἀπὸ τῆς	κεφαλῆς	ὑγρῶν, αἱ δὲ βλεφαρίδες τῶν
[2, 16]	τοῦ αὐχένος καὶ τὸ τῆς	κεφαλῆς,	ὥσπερ καὶ τὸ στῆθος στενόν·
[2, 9]	σαρξίν. Εἴτε φλὲψ ἦν τις	κεχωρισμένη	καὶ μὴ συνεχὴς πρὸς τὴν
[2, 9]	Ὀστοῦν τε γὰρ εἴ τι	κεχωρισμένον	ἦν, τό τ´ ἔργον οὐκ
[2, 9]	ἐν τοῖς πεζοῖς ἀμύελοι χόνδροι	κεχωρισμένῳ	μυελῷ· τὸ γὰρ χωριζόμενον εἰς
[2, 7]	ἐστιν· τὸ τρέφειν γὰρ καὶ	κινεῖν	ψυχῆς ἔργον ἐστί, ταῦτα δὲ
[2, 16]	συμφύτῳ πνεύματι τοῦ σώματος ὥσπερ	κινεῖται·	τοῦτο δ´ ὑπάρχει φύσει πᾶσι
[2, 1]	δὲ τῶν πράξεων καὶ τῶν	κινήσεων	ὑπαρχουσῶν τοῖς ζῴοις ὅλοις τε
[2, 13]	τὸ βραδεῖαν εἶναι τὴν τούτου	κίνησιν,	δεῖν δὲ ταχεῖαν γίνεσθαι· ὁ
[2, 9]	καλῶς ἂν ἐποίουν τὴν τοιαύτην	κίνησιν.	Ἔνια δ´ αὐτῶν ὁμοίαν ἔχοντα
[2, 13]	Ἀναγκαία γὰρ τοῖς πολλὴν ποιουμένοις	κίνησιν	ἡ τῆς ὄψεως ἐκ πολλοῦ
[2, 10]	μίαν ἐπὶ τὴν τῆς ἀναπνοῆς	κίνησιν.	Καλῶς δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις
[2, 9]	γὰρ ἀναγκαῖον αὐτῶν εἶναι τὴν	κίνησιν,	ὥστε δεῖ καὶ τὴν τῶν
[2, 10]	γὰρ κατ´ εὐθυωρίαν, ἡ δὲ	κίνησις	εἰς τὸ ἔμπροσθεν, προορᾶν δὲ
[2, 10]	δὲ δεῖ ἐφ´ ὃ ἡ	κίνησις)	Ἡ δὲ τῆς ὀσφρήσεως μεταξὺ
[2, 10]	τῆς ἐν τῷ αἵματι θερμότητος	κίνησις	τὴν αἰσθητικὴν ἐνέργειαν· διὰ ταύτας
[2, 1]	ἁπλῶν εἶναι μορίων, ᾗ δὲ	κινητικὸν	καὶ πρακτικόν, τῶν ἀνομοιομερῶν. Διόπερ
[2, 11]	χρήσιμα μετεωρότερά τε ὄντα καὶ	κινούμενα·	δέχεται γὰρ στρεφόμενα πάντοθεν τοὺς
[2, 9]	τοῖς σαρκώδεσι μορίοις, τοῖς μὲν	κινουμένοις	διὰ κάμψιν τούτου χάριν, τοῖς
[2, 9]	ῥάχις ἐστίν. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη	κινουμένου	τοῦ ζῴου κάμπτεσθαι τὸ σῶμα,
[2, 13]	διὰ τὴν σκληρότητα ἀμβλύτερον βλέπειν,	κινουμένους	ἐποίησεν ἡ φύσις τοὺς ὀφθαλμοὺς
[2, 11]	κύπτειν. Οὕτω δὲ τὸ πλεῖστον	κινουμένων	χρήσιμα μετεωρότερά τε ὄντα καὶ
[2, 1]	ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ τῆς πρώτης	κινούσης	καὶ ἐχούσης ἤδη τινὰ φύσιν
[2, 1]	δ´ αἰσθητικῆς δυνάμεως καὶ τῆς	κινούσης	τὸ ζῷον καὶ τῆς θρεπτικῆς
[2, 17]	τὸ μόριον ὥστε καὶ τῶν	κογχυλίων	διατρυπῶσι τὸ ὄστρακον, οἷον τῶν
[2, 6]	γὰρ φύσει ὑπάρχει ὄντα, καὶ	κοίλη	ἄκανθα μόνον ἡ τῆς ῥάχεώς
[2, 3]	τοῦ στόματος ἐργασία παραδίδωσι τῇ	κοιλίᾳ,	παρὰ δὲ ταύτης ἕτερον ἀναγκαῖον
[2, 3]	ἐν αὐτῇ θερμότητι χρῆται ὥσπερ	κοιλίᾳ)	τὰ δὲ ζῷα πάντα μὲν
[2, 9]	σπλάγχνων· τὰ δὲ περὶ τὴν	κοιλίαν	ἀνόστεα πᾶσιν, ὅπως μὴ κωλύῃ
[2, 17]	δ´ ἡ δίοδος εἰς τὴν	κοιλίαν	διὰ τὸ μὴ οἷόν τ´
[2, 3]	τὸ μόριον, ἕως εἰς τὴν	κοιλίαν,	οὕτως καὶ ἄλλας ἀρχὰς δεῖ
[2, 3]	παράπαν, κάτωθεν ἀρξάμεναι μέχρι τῆς	κοιλίας.	Δεῖ δὲ ταῦτα θεωρεῖν ἔκ
[2, 3]	τῆς ἄνω καὶ τῆς κάτω	κοιλίας	ἤδη μετὰ θερμότητος φυσικῆς ποιεῖται
[2, 7]	κύστεως ὑπόστημα καὶ τὸ τῆς	κοιλίας,	καὶ παρὰ ταῦτα γονὴ καὶ
[2, 3]	ὥσπερ ἐκ φάτνης, ἐκ τῆς	κοιλίας	καὶ τῆς τῶν ἐντέρων φύσεως.
[2, 3]	ἐν αὑτοῖς ἔχει τὸ τῆς	κοιλίας	κύτος, ἐξ ἧς, ὥσπερ ἐκεῖνα
[2, 17]	σομφὸν δὲ τὴν φύσιν καὶ	κοῖλον,	ὥσθ´ ἅμα τούτῳ καὶ γεύεσθαι
[2, 9]	ἐσχάτων συναρμοττόντων τοῦ μὲν ὄντος	κοίλου	τοῦ δὲ περιφεροῦς, ἢ καὶ
[2, 9]	δὲ περιφεροῦς, ἢ καὶ ἀμφοτέρων	κοίλων,	ἐν μέσῳ δὲ περιειληφότων, οἷον
[2, 7]	τοῖς ζῴοις, τὴν φύσιν ἔχον	κοινὴν	ὕδατος καὶ γῆς. Καὶ διὰ
[2, 5]	τῶν γὰρ ὑγρῶν τὸ λιπαρὸν	κοινὸν	ἀέρος καὶ πυρός ἐστιν. Διὰ
[2, 7]	Ὅτι δ´ ἐστὶν ὁ ἐγκέφαλος	κοινὸς	ὕδατος καὶ γῆς, δηλοῖ τὸ
[2, 16]	τῇ γῇ. Οἷον οὖν τοῖς	κολυμβηταῖς	ἔνιοι πρὸς τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα
[2, 2]	τὰ πυρωθέντα πάντα σχεδόν, οἷον	κονία	καὶ τέφρα, καὶ τὰ ὑποστήματα
[2, 8]	ἤτοι τὸ πρῶτον, ὥσπερ ἡ	κόρη	τῆς ὄψεως, ἢ τὸ δι´
[2, 8]	ἂν εἴ τις προσλάβοι τῇ	κόρῃ	τὸ διαφανὲς πᾶν. Ἐπὶ μὲν
[2, 13]	τὸ δέρμα τὸ περὶ τὴν	κόρην	ἐστί, τῆς δὲ σωτηρίας χάριν
[2, 15]	πολλοῖς ἀπογηράσκουσιν οὕτως ὥστε δεῖσθαι	κουρᾶς,	αἱ δὲ βλεφαρίδες ἐπὶ πέρατι
[2, 1]	ταύταις ἀκολουθοῦσιν, οἷον βάρος καὶ	κουφότης	καὶ πυκνότης καὶ μανότης καὶ
[2, 2]	καὶ λειότητες οὐδὲ βαρύτητες καὶ	κουφότητες	οὐδ´ ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδὲν
[2, 7]	τὸν ἐγκέφαλον ψυχρότερα τῆς συμμέτρου	κράσεως·	ἀναθυμιωμένης γὰρ διὰ τῶν φλεβῶν
[2, 4]	ἔχοντα τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ	κρᾶσιν·	τὸ γὰρ ὕδωρ τῷ ψυχρῷ
[2, 9]	τοὺς μυκτῆρας· θραύεται γὰρ τὰ	κραῦρα	ταχέως ἐν τοῖς ἀπέχουσιν. Ἡ
[2, 9]	καὶ τὴν τῶν ἐρεισμάτων μὴ	κραῦρον	εἶναι ἀλλὰ μαλακωτέραν, καὶ τὸ
[2, 1]	τὸ μὲν γλίσχρον τὸ δὲ	κραῦρον)	τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ κατὰ πολλὰς
[2, 2]	θερμόν. Ὥστε φανερὸν ὅτι τὸ	κρῖναι	δυοῖν πότερον θερμότερον οὐχ ἁπλοῦν·
[2, 17]	καὶ σχεδὸν παραπλησίως τοῖς ποταμίοις	κροκοδείλοις.	Οὐ φαίνονται δ´ οἱ πλεῖστοι
[2, 17]	φύσις ἀκανθώδης ἐστίν. Τοῖς δὲ	κροκοδείλοις	συμβάλλεταί τι πρὸς τὴν τοῦ
[2, 3]	μὲν δυνάμει τὰ δ´ ἐνεργείᾳ.	Κρύσταλλος	γὰρ καὶ πᾶν τὸ πεπηγὸς
[2, 17]	φύσεως· διπλῆν γὰρ τὴν ἡδονὴν	κτᾶται	τῶν χυμῶν, ὥσπερ διπλῆν ἔχοντα
[2, 8]	οὐ κατ´ εὐθυωρίαν ἀλλὰ κατὰ	κύκλους	διαιρετήν· οὕτως γὰρ ἂν ἔχον
[2, 14]	ταῖς θριξίν, οἷον τὸ τῶν	κυνῶν	γένος, τὰ δὲ λοφιὰν ἔχει,
[2, 17]	καὶ μαλακόν, οἷον οἱ καλούμενοι	κυπρῖνοι,	ὥστε δοκεῖν (τοῖς μὴ σκοποῦσιν
[2, 11]	ὀρθὰ εἶναι τὰ ζῷα ἀλλὰ	κύπτειν.	Οὕτω δὲ τὸ πλεῖστον κινουμένων
[2, 3]	τὸν αὐτὸν λόγον ἔχει τὸ	κυρίως	καὶ ἁπλῶς, καὶ ἐπὶ θερμῶν
[2, 3]	γῆς ἅπαντα ξηρά. Καὶ τὸ	κυρίως	καὶ ἁπλῶς ξηρὸν τοῦτον μάλιστα
[2, 9]	τῶν ἐχομένων, οἷον δέρματος καὶ	κύστεως	καὶ ὑμένος καὶ τριχῶν καὶ
[2, 7]	τροφῆς ἐστι, τό τε τῆς	κύστεως	ὑπόστημα καὶ τὸ τῆς κοιλίας,
[2, 2]	τὴν τῆς ὑγρᾶς τοῖς ἔχουσι	κύστιν.	Αὐτῶν δὲ τούτων αἱ διαφοραὶ
[2, 3]	αὑτοῖς ἔχει τὸ τῆς κοιλίας	κύτος,	ἐξ ἧς, ὥσπερ ἐκεῖνα ταῖς
[2, 10]	δ´ εἶναι κενὸν τὸ ὄπισθεν	κύτος.	Τέτακται δὲ τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 8]	διὰ τὸ μικρὸν ἔχειν τὸ	κύτος	τὴν καλουμένην κεφαλήν, θάτερα δ´
[2, 9]	ἐστιν, ᾗ μὲν ἔχει τὰ	κῶλα	κάμψιν, συνδεδεμένα τε νεύροις, καὶ
[2, 9]	Ἐκ δὲ ταύτης τοῖς ἔχουσι	κῶλα	συνεχῆ πρὸς αὐτήν, τὰ τούτων
[2, 9]	ἡ γὰρ ἀπ´ ἐκείνης θερμότης	κωλύει	πήγνυσθαι, φαίνεται δὲ καὶ σηπόμενον
[2, 9]	κοιλίαν ἀνόστεα πᾶσιν, ὅπως μὴ	κωλύῃ	τὴν ἀνοίδησιν τὴν ἀπὸ τῆς
[2, 13]	ὅπως τὰ προσπίπτοντα τοῖς βλεφάροις	κωλύωσι	(καὶ τοῦτο (οὐκ ἐκ προαιρέσεως,