Livre, Chap.
[2, 4]	φόβος καταψύχει· προωδοποίηται οὖν τῷ	πάθει	τὰ τοιαύτην ἔχοντα τὴν ἐν
[2, 1]	λειότης καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα	πάθη	τῶν σωμάτων. Δευτέρα δὲ σύστασις
[2, 5]	τίς ἐστι, καὶ τὸ ὀλίγον	παθητικὸν	καὶ ὑπὸ ψυχροῦ τοῦ τυχόντος
[2, 2]	ἐν ὅσοις τὸ ὑποκείμενον κατὰ	πάθος	θερμόν ἐστιν. Τάχα δὲ καὶ
[2, 3]	τὸ λευκόν· ᾗ δὲ κατὰ	πάθος	τὸ αἷμα, οὐ καθ´ αὑτὸ
[2, 10]	δὲ λέγωμεν οἷον ἀπ´ ἀρχῆς	πάλιν,	ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων.
[2, 10]	τὰς περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλέβας·	πάλιν	δ´ ἐκ τῶν ὤτων ὡσαύτως
[2, 7]	γένηται ἀέρι ὄντι ψυχρῷ, συνίσταται	πάλιν	εἰς ὕδωρ διὰ τὴν ψύξιν
[2, 2]	αἴσθησιν τὸ κατὰ συμβεβηκός· καὶ	πάλιν	καίει μὲν μᾶλλον τὸ καθ´
[2, 16]	γὰρ ἐκείνους νέμεσθαί φασιν ὑποχωροῦντας	πάλιν	πυγηδόν) ὑπάρξαντος οὖν τοιούτου τοῦ
[2, 6]	γὰρ τὰ ὀστᾶ, διὰ τὸ	πάμπαν	ἄσημον ἔχειν, δοκεῖ οὐκ ἔχειν
[2, 6]	Δηλοῖ δ´ ἐν τοῖς νέοις	πάμπαν·	ἅτε γὰρ ἐξ αἵματος συνεστώτων
[2, 7]	ταῦτα γίνεται σκληρὰ καὶ γεηρὰ	πάμπαν.	Ἔχει δὲ τῶν ζῴων ἐγκέφαλον
[2, 9]	τὸ γεῶδες εἰς τὸ δέρμα	πᾶν	ἀνήλωκεν ἡ φύσις· ἅμα δὲ
[2, 1]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν λόγον·	πᾶν	γὰρ τὸ γινόμενον ἔκ τινος
[2, 5]	φθείρει καὶ βλάπτει. Εἰ γὰρ	πᾶν	γένοιτο τὸ σῶμα πιμελὴ καὶ
[2, 5]	γὰρ πεπεμμένον ἐστίν. Ὥστ´ εἰ	πᾶν	γένοιτο τὸ σῶμα τοιοῦτον, οὐκ
[2, 8]	προσλάβοι τῇ κόρῃ τὸ διαφανὲς	πᾶν.	Ἐπὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων
[2, 2]	ψυχρὸν πῦρ, ὕδωρ δὲ γίνεται	πᾶν.	Ἔτι θερμότερον μὲν κατὰ τὴν
[2, 3]	εἴρηται σχεδόν. Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη	πᾶν	τὸ αὐξανόμενον λαμβάνειν τροφήν, ἡ
[2, 3]	δ´ ἐνεργείᾳ. Κρύσταλλος γὰρ καὶ	πᾶν	τὸ πεπηγὸς ὑγρὸν λέγεται ξηρὸν
[2, 7]	αὐτῷ ὁρᾶν μυελόν. Ἔτι δὲ	πᾶν	τοὐναντίον αὐτῷ τὴν φύσιν ὡς
[2, 2]	τροφὴ τούτοις τῶν ὑγρῶν ἐστι	(πάντα	γὰρ ἐξ ὑγροῦ λαμβάνει τὴν
[2, 9]	καὶ ῥύγχη τὰ τῶν ὀρνίθων.	Πάντα	δὲ ταῦτα βοηθείας ἔχουσι χάριν
[2, 7]	οἷον ὁ πολύπους· ὀλιγόθερμα γὰρ	πάντα	διὰ τὴν ἀναιμίαν. Ὁ μὲν
[2, 7]	διὰ τοῦτο τὰ ἔναιμα ἔχει	πάντα	ἐγκέφαλον, τῶν δ´ ἄλλων οὐδὲν
[2, 17]	χυμῶν μόριον καὶ τὰ ἔναιμα	πάντα·	καὶ γὰρ ὅσα μὴ δοκεῖ
[2, 13]	καὶ διὰ τοῦτο σκαρδαμύσσει τε	πάντα	καὶ μάλιστ´ ἄνθρωπος, πάντα μὲν
[2, 3]	θερμοῦ δυνάμεως, καὶ τὰ ζῷα	πάντα	καὶ τὰ φυτά, κἂν εἰ
[2, 13]	τε πάντα καὶ μάλιστ´ ἄνθρωπος,	πάντα	μὲν ὅπως τὰ προσπίπτοντα τοῖς
[2, 3]	ὥσπερ κοιλίᾳ) τὰ δὲ ζῷα	πάντα	μὲν σχεδόν, τὰ δὲ πορευτικὰ
[2, 13]	ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης τῆς φυλακῆς	πάντα	σκληρόφθαλμά ἐστιν, οἷον βλέποντα διὰ
[2, 2]	δὲ θερμότητα καὶ τὰ πυρωθέντα	πάντα	σχεδόν, οἷον κονία καὶ τέφρα,
[2, 10]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν τὸν ἐγκέφαλον	πάντα	τὰ ἔχοντα τοῦτο τὸ μόριον,
[2, 9]	γὰρ αὕτη δύναμις. Διὸ καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα μᾶλλον ἐν τοῖς
[2, 9]	καὶ ἰσχυράν. Πολὺ γὰρ μείζω	πάντα	τὰ τοιαῦτα τῶν μὴ ζῳοτόκων
[2, 8]	Κατὰ δὲ τὴν αἴσθησιν φανερὸν	πάντα	τἆλλα τούτου χάριν ὄντα, λέγω
[2, 9]	χαυλιόδουσι πᾶσιν. Ἐξ ἀνάγκης δὲ	πάντα	ταῦτα γεώδη καὶ στερεὰν ἔχει
[2, 9]	ζῳοτόκων, διὰ τὸ γεωδεστέραν ἔχειν	πάντα	τὴν σύστασιν ἢ τὸ τῶν
[2, 13]	φολιδωτά ἐστιν· ταῦτα δὲ σκληρότερα	πάντα	τριχός, ὥστε καὶ τὰ δέρματα
[2, 16]	ὑποζώματος αἰσθάνονται τῶν ὀσμῶν, καὶ	πάντα	τῷ συμφύτῳ πνεύματι τοῦ σώματος
[2, 17]	δ´ ἔχει τροφῆς τὰ ζῷα	πάντα	ὡς ἔχοντα αἴσθησιν τῆς ἡδονῆς
[2, 2]	τρόπους ἀδύνατον ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ	πάντας.	Θερμαίνει μὲν γὰρ μᾶλλον τὸ
[2, 14]	τὴν τοῦ ἄλλου σώματος φύσιν·	πανταχοῦ	γὰρ ἀποδίδωσι λαβοῦσα ἑτέρωθεν πρὸς
[2, 17]	γλώττῃ καὶ πρὸς ἑρμηνείαν ἀλλήλοις	πάντες	μέν, ἕτεροι δὲ τῶν ἑτέρων
[2, 17]	μὲν τὸ γλωττοειδὲς μόριον, οὐ	πάντῃ	δ´ ὁμοίως ἀλλὰ τῷ ἄκρῳ
[2, 17]	χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ καὶ προβάλλειν	παντοδαπῇ	τοιαύτη οὖσα καὶ ἀπολελυμένη μάλιστ´
[2, 10]	οὐ μόνον κατ´ εὐθυωρίαν ἀλλὰ	πάντοθεν)	ἡ δ´ ὄψις εἰς τὸ
[2, 11]	καὶ κινούμενα· δέχεται γὰρ στρεφόμενα	πάντοθεν	τοὺς ψόφους μᾶλλον. ~Οἱ δ´
[2, 1]	καὶ μυκτῆρος καὶ τοῦ προσώπου	παντὸς	καὶ δακτύλου καὶ χειρὸς καὶ
[2, 1]	καὶ δακτύλου καὶ χειρὸς καὶ	παντὸς	τοῦ βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ τῶν
[2, 4]	αἴσθησιν, εὐλόγως· ὕλη γάρ ἐστι	παντὸς	τοῦ σώματος· ἡ γὰρ τροφὴ
[2, 1]	συνεστᾶσιν· αἱματικὴ (γὰρ ἡ φύσις	πάντων	αὐτῶν διὰ τὸ τὴν θέσιν
[2, 4]	γε τοῦ ταύρου τάχιστα πήγνυται	πάντων.	Ἐξαιρουμένων δὲ τούτων τῶν ἰνῶν
[2, 17]	τῶν ἄλλων ζῴων ἡ γλῶττα	πάντων	ἐστὶν οἵανπερ εἴπομεν.
[2, 7]	ὑγρῶν τῶν ἐν τῷ σώματι	πάντων	(οὐδ´ ὁτιοῦν γὰρ αἵματος ἔχει
[2, 9]	ὁμοιομερέσι νῦν, Εἰσὶ δ´ ἀρχαὶ	πάντων	τούτων τό τε ὀστοῦν καὶ
[2, 1]	ἀρχάς, ᾗ μέν ἐστι δεκτικὸν	πάντων	τῶν αἰσθητῶν, τῶν ἁπλῶν εἶναι
[2, 7]	ζῴοις ὑγρῶν σχεδὸν εἴρηται περὶ	πάντων·	τῶν δ´ ὑστερογενῶν τά τε
[2, 17]	τε μυιῶν καὶ μελιττῶν καὶ	πάντων	τῶν τοιούτων, ἔτι δ´ ἐπ´
[2, 10]	ἡμῖν γνωρίμων ζῴων, ἢ μάλιστα	πάντων.	Ὥστε διά τε τοῦτο, καὶ
[2, 17]	ἐνίων καὶ μάθησιν εἶναι δοκεῖν	παρ´	ἀλλήλων· εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν
[2, 3]	στόματος ἐργασία παραδίδωσι τῇ κοιλίᾳ,	παρὰ	δὲ ταύτης ἕτερον ἀναγκαῖον λαμβάνειν,
[2, 7]	καὶ τὸ τῆς κοιλίας, καὶ	παρὰ	ταῦτα γονὴ καὶ γάλα τοῖς
[2, 13]	Ἐκ δὲ τοῦ κανθοῦ τοῦ	παρὰ	τοὺς μυκτῆρας σκαρδαμύττουσιν, ὅτι βέλτιον
[2, 16]	τίνας ἔχει διαφοράς, δεῖ πυνθάνεσθαι	παρὰ	τῶν μετρικῶν. Ἀνάγκη δ´ ἦν
[2, 3]	μὲν γὰρ τοῦ στόματος ἐργασία	παραδίδωσι	τῇ κοιλίᾳ, παρὰ δὲ ταύτης
[2, 16]	τοιούτου τοῦ μυκτῆρος, ἡ φύσις	παρακαταχρῆται,	καθάπερ εἴωθεν, ἐπὶ πλείονα τοῖς
[2, 9]	ἐναίμοις μὲν μὴ ζῳοτόκοις δὲ	παραλλάττει	κατὰ μικρὸν ἡ φύσις, οἷον
[2, 7]	ἢ πήξει, ὥστε νόσους καὶ	παρανοίας	ποιεῖν καὶ θανάτους· τὸ γὰρ
[2, 3]	φλέβες κατατείνονται διὰ τοῦ μεσεντερίου	παράπαν,	κάτωθεν ἀρξάμεναι μέχρι τῆς κοιλίας.
[2, 9]	καὶ ἐν αὑτοῖς καὶ ἐκτὸς	παραπλησίαν	ἔχει τὴν τῶν ὀστῶν δύναμιν
[2, 17]	τινὰ γλίσχρον ἔχουσι, καὶ σχεδὸν	παραπλησίως	τοῖς ποταμίοις κροκοδείλοις. Οὐ φαίνονται
[2, 14]	ὑπὸ τοῦτο τὸ βλέφαρον ἐνίοις	παραφύονται	μαναὶ τρίχες, οὔτ´ ἐν ταῖς
[2, 7]	ὑπερβολὴν βοήθειαν τὴν τοῦ ἐναντίου	παρεδρίαν,	ἵνα ἀνισάζῃ τὴν θατέρου ὑπερβολὴν
[2, 7]	Δεῖ δὲ λαβεῖν, ὡς μεγάλῳ	παρεικάζοντα	μικρόν, ὁμοίως συμβαίνειν ὥσπερ τὴν
[2, 14]	ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	παρεκβῆναι	συμβέβηκεν ἐχομένοις τῆς περὶ τὰς
[2, 17]	οἷόν τ´ εἶναι διατρίβειν ἐκχυμίζοντας·	παρεμπίπτοι	γὰρ ἂν τὸ ὕδωρ. Ὥστ´
[2, 2]	τὰ θήλεα τῶν ἀρρένων, οἷον	Παρμενίδης	τὰς γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν θερμοτέρας
[2, 9]	αὐτὴ καθ´ αὑτήν ἐστιν, ἀλλὰ	πᾶσαι	μόριον μιᾶς εἰσιν. Ὀστοῦν τε
[2, 6]	εἶναι συνεχῆ καὶ διέχειν διὰ	πάσης	τῆς ῥάχεως διῃρημένης κατὰ τοὺς
[2, 3]	τῆς φυσικῆς ἱστορίας. Ἐπεὶ δὲ	πάσης	τροφῆς ἐστί τι δεκτικὸν καὶ
[2, 10]	ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων.	Πᾶσι	γὰρ τοῖς ζῴοις τοῖς τελείοις
[2, 8]	ὡσαύτως, οἷον τὰ καλούμενα ὄστρεα·	πᾶσι	γὰρ τούτοις τὸ μὲν σαρκῶδες
[2, 16]	κινεῖται· τοῦτο δ´ ὑπάρχει φύσει	πᾶσι	καὶ οὐ θύραθεν ἐπείσακτόν ἐστιν.
[2, 17]	τοῖς μὲν πεζοῖς σχεδὸν ὁμοίως	πᾶσι,	τοῖς δ´ ἄλλοις ἀνομοίως καὶ
[2, 10]	ὄπισθεν τῆς κεφαλῆς, διὰ τὸ	πᾶσι	τοῖς ἔχουσιν αὐτὴν ὀρθότατον δεῖν
[2, 10]	τῶν αἰσθητῶν. Ἡ δ´ ὄψις	πᾶσι	τοῖς ἔχουσιν εὐλόγως ἐστὶ περὶ
[2, 17]	ἐστιν ὁ τόπος τοῦ στόματος	πᾶσι	τοῖς τοιούτοις, καὶ διὰ τὸ
[2, 6]	ὀστᾶ. Ὅτι δ´ ἡ τροφὴ	πᾶσιν	αἷμα, εἴρηται πρότερον. Εὐλόγως δὲ
[2, 2]	(οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ὑπάρξει	πᾶσιν,	ἀλλὰ προσδιοριστέον ὅτι καθ´ αὑτὸ
[2, 9]	καλουμένη ῥάχις τοῖς ἔχουσιν ὀστᾶ	πᾶσιν,	ἀφ´ ἧς συνεχὴς ἡ τῶν
[2, 1]	πρότερον, ἡ δ´ αἴσθησις ἐγγίγνεται	πᾶσιν	ἐν τοῖς ὁμοιομερέσι, διὰ τὸ
[2, 9]	οἷον τοῖς καρχαρόδουσι καὶ χαυλιόδουσι	πᾶσιν.	Ἐξ ἀνάγκης δὲ πάντα ταῦτα
[2, 3]	λαμβάνειν τροφήν, ἡ δὲ τροφὴ	πᾶσιν	ἐξ ὑγροῦ καὶ ξηροῦ, καὶ
[2, 10]	εἰσί, καὶ τούτων ἡ ὄψις	πᾶσιν,	ἐπεὶ ἥ γ´ ἀκοὴ καὶ
[2, 10]	καρπούς. Τρίτον δὲ μέρος ἐν	πᾶσίν	ἐστι τὸ τούτων μέσον, ἐν
[2, 9]	δὲ περὶ τὴν κοιλίαν ἀνόστεα	πᾶσιν,	ὅπως μὴ κωλύῃ τὴν ἀνοίδησιν
[2, 17]	τὸ μόριον οὐχ ὅμοιον τοῦτο	πᾶσιν,	ᾧ τὴν αἴσθησιν ποιοῦνται τῆς
[2, 1]	ἑκάστου δεκτικὸν εἶναι τῶν αἰσθητῶν.	Πάσχει	δὲ τὸ δυνάμει ὂν ὑπὸ
[2, 3]	τῆς φύσεως τῶν ἐχόντων τοὐναντίον	πάσχει·	ψύχεται γὰρ καὶ ὑγραίνεται· τὸ
[2, 7]	τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι καὶ	πάσχοντος	τοῦ περὶ τὸν ἐγκέφαλον αἵματος.
[2, 17]	καὶ οὐκ ἀπολελυμένην ἔχουσι καὶ	παχεῖαν	τὴν γλῶτταν. Τῶν δ´ ὀρνίθων
[2, 4]	πολλὰς ἔχοντα λίαν ἶνας καὶ	παχείας	γεωδέστερα τὴν φύσιν ἐστὶ καὶ
[2, 7]	αὐτόν, ἀντὶ δὲ πολλοῦ καὶ	παχέος	αἵματος λεπτὸν καὶ καθαρόν. Διὸ
[2, 3]	αἷμα, τὰ δὲ θερμὰ καὶ	πάχος	ἔχοντα καθάπερ ἡ χολή, χωριζόμενα
[2, 4]	καὶ ψυχρὸν καὶ λεπτὸν καὶ	παχὺ	καὶ θολερὸν καὶ καθαρόν. Ἰχὼρ
[2, 2]	δ´ ἰσχύος μὲν ποιητικώτερον τὸ	παχύτερον	αἷμα καὶ θερμότερον, αἰσθητικώτερον δὲ
[2, 2]	μὲν γὰρ λεπτότερον τὸ δὲ	παχύτερον	καὶ τὸ μὲν καθαρώτερόν ἐστι
[2, 13]	αὔξησιν εἰς τὴν τοῦ δέρματος	παχύτητα	τετραμμένην ἔχουσιν. Διὸ καὶ οὗτοι
[2, 13]	ποιεῖ μάτην) πρὸς δὲ τὴν	παχύτητα	τοῦ ὕδατος ὑγρόφθαλμοί εἰσιν. ~Βλεφαρίδας
[2, 17]	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς τὰ	πεζὰ	τῶν ζῴων. Ὁ μὲν οὖν
[2, 9]	Οἱ μὲν οὖν ἐν τοῖς	πεζοῖς	ἀμύελοι χόνδροι κεχωρισμένῳ μυελῷ· τὸ
[2, 13]	πολλοῦ χρῆσις. Τοῖς μὲν οὖν	πεζοῖς	ὁ ἀὴρ εὐδίοπτος· ἐκείνοις δ´
[2, 17]	τοῖς ζῴοις ἐστί, τοῖς μὲν	πεζοῖς	σχεδὸν ὁμοίως πᾶσι, τοῖς δ´
[2, 16]	συνέβαινεν ἔχειν, ἀναπνεῖν δ´ ἀναγκαῖον	πεζὸν	ὂν καὶ ἔναιμον, καὶ μὴ
[2, 16]	ἅμα τὸ ζῷόν ἐστι καὶ	πεζόν,	ὥστ´ ἐπεὶ τὴν τροφὴν ἐξ
[2, 17]	Ἔτι δὲ καὶ συμβέβηκεν αὐτῷ	πεζῷ	ὄντι ζῆν ἰχθύων βίον, ὥστε
[2, 2]	Ἔνιοι γὰρ τὰ ἔνυδρα τῶν	πεζῶν	θερμότερά φασιν εἶναι, λέγοντες ὡς
[2, 17]	περὶ τῶν ζῴων. Τῶν δὲ	πεζῶν	καὶ ᾠοτόκων καὶ ἐναίμων πρὸς
[2, 10]	ἐκ τῆς γῆς γὰρ λαμβάνει	πεπεμμένην	τὴν τροφήν, ἀντὶ δὲ τούτου
[2, 5]	Ἔστι γὰρ ἑκάτερον αὐτῶν αἷμα	πεπεμμένον	δι´ εὐτροφίαν, καὶ τὸ μὴ
[2, 5]	πιμελὴ οὐδὲ στέαρ· αἷμα γὰρ	πεπεμμένον	ἐστίν. Ὥστ´ εἰ πᾶν γένοιτο
[2, 4]	τοῦ αἵματος διὰ τὸ μήπω	πεπέφθαι	ἢ διεφθάρθαι, ὥστε ὁ μὲν
[2, 3]	Κρύσταλλος γὰρ καὶ πᾶν τὸ	πεπηγὸς	ὑγρὸν λέγεται ξηρὸν μὲν ἐνεργείᾳ
[2, 12]	ἀλλὰ πόρους ἀκοῆς, διὰ τὸ	πεπηρωμένον	εἶναι τετράπουν. ~Καὶ οἱ μὲν
[2, 14]	δὲ τὸ σῶμα δασὺ λίαν	πεποίηκε,	(τούτοις ἐνδεῶς ἔχει τὰ περὶ
[2, 15]	φλεβίων· ᾗ γὰρ τὸ δέρμα	περαίνει,	καὶ τὰ φλέβια πέρας ἔχει
[2, 7]	τὴν τεκτονικήν, ὅτι τὸ ἔργον	περαίνεται	ἐγγὺς ἀλλήλων οὖσιν. Ὅτι μὲν
[2, 1]	τὸ τέλος ἔχει καὶ τὸ	πέρας,	ἐπὶ τοῦ τρίτου λαβόντα τὴν
[2, 15]	δέρμα περαίνει, καὶ τὰ φλέβια	πέρας	ἔχει τοῦ μήκους. Ὥστ´ ἀναγκαῖον
[2, 15]	κουρᾶς, αἱ δὲ βλεφαρίδες ἐπὶ	πέρατι	φλεβίων· ᾗ γὰρ τὸ δέρμα
[2, 10]	τόπος, διώρισται πρότερον ἐν τοῖς	περὶ	αἰσθήσεως· καὶ διότι αἱ μὲν
[2, 7]	καθ´ αὑτὰ ἔν τε τοῖς	περὶ	αἰσθήσεως καὶ περὶ ὕπνου διωρισμένοις.
[2, 7]	καὶ γῆς, δηλοῖ τὸ συμβαῖνον	περὶ	αὐτόν· ἑψόμενος γὰρ γίνεται ξηρὸς
[2, 1]	ζῴων, ἐν ταῖς ἱστορίαις ταῖς	περὶ	αὐτῶν δεδήλωται σαφέστερον· δι´ ἃς
[2, 17]	δοκεῖν παρ´ ἀλλήλων· εἴρηται δὲ	περὶ	αὐτῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις ταῖς
[2, 7]	τῆς φυσικῆς φιλοσοφίας ἐστὶν εἰπεῖν	περὶ	αὐτῶν· ποιεῖ δὲ καὶ τὸν
[2, 14]	οὐδέν· οὐ γὰρ ἔχουσι τρίχας.	Περὶ	γὰρ τοῦ στρουθοῦ τοῦ Λιβυκοῦ
[2, 3]	περὶ τροφῆς ὅλως, ἐν τοῖς	περὶ	γενέσεως καὶ ἐν ἑτέροις οἰκειότερόν
[2, 9]	καὶ ὁμοιομερῶν θεωρίᾳ· τοῖς γὰρ	περὶ	γενέσεως λόγοις ἁρμόττουσαν ἔχει τὴν
[2, 7]	σπέρματος καὶ γάλακτος ἐν τοῖς	περὶ	γενέσεως· τὸ μὲν γὰρ ἀρχὴ
[2, 9]	καὶ ἡ σάρξ. Ἔτι δὲ	περὶ	γονῆς καὶ γάλακτος ἀπελίπομεν ἐν
[2, 7]	ἐστὶ τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον περίττωμα πεφθέν.	~Περὶ	δ´ ἐγκεφάλου σχεδόν ἐστιν ἐχόμενον
[2, 9]	πρὸς τὸ ἄλληλα μὴ τρίβειν.	Περὶ	δὲ τὰ ὀστᾶ αἱ σάρκες
[2, 16]	ὀσφρήσεως, μυκτῆρας δ´ ἔχειν ἀδύνατον.	Περὶ	δὲ τῶν ἄλλων ζῴων τῶν
[2, 8]	ἐστι, τὸ δὲ χάριν γενέσεως.	~Περὶ	δὲ τῶν ἄλλων μορίων τῶν
[2, 1]	φυτὸν γεννᾷ φυτὸν ἐκ τῆς	περὶ	ἕκαστον ὑποκειμένης ὕλης. Τῷ μὲν
[2, 0]		~ΠΕΡΙ	ΖΩΙΩΝ ΜΟΡΙΩΝ Β' ~(Ἐκ τίνων
[2, 2]	τοῦ αἵματος φύσις, πρῶτον διελομένοις	περὶ	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ, οὕτω καὶ
[2, 5]	αὐτοῖς οὐδὲν ἢ ὀλίγον. Καὶ	περὶ	μὲν αἵματος καὶ ἰχῶρος καὶ
[2, 2]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον. Καὶ	περὶ	μὲν θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ
[2, 7]	τοῦ περὶ τὸν ἐγκέφαλον αἵματος.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν συμφύτων τοῖς
[2, 2]	λυτῶς δ´, ὅσα ὕδατος. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων ἐν ἑτέροις διώρισται
[2, 7]	κάτω πρὸς τὴν γῆν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων ἐν ταῖς τῶν
[2, 14]	ἐναντίως ἔχον ἀπαθέστερόν ἐστιν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων παρεκβῆναι συμβέβηκεν ἐχομένοις
[2, 3]	τρόπον τοῦτον. ~Ἐχόμενον δὲ καὶ	περὶ	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ διελθεῖν ἀκολούθως
[2, 3]	αὑτὸ θερμόν. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	ξηροῦ καὶ ὑγροῦ. Διὸ καὶ
[2, 7]	τοῖς ζῴοις ὑγρῶν σχεδὸν εἴρηται	περὶ	πάντων· τῶν δ´ ὑστερογενῶν τά
[2, 8]	τῶν ὁμοιομερῶν σκεπτέον, καὶ πρῶτον	περὶ	σαρκὸς ἐν τοῖς ἔχουσι σάρκας,
[2, 7]	διὰ τίνας αἰτίας, τὰ δὲ	περὶ	σπέρματος καὶ γάλακτος ἐν τοῖς
[2, 14]	τούτων παρεκβῆναι συμβέβηκεν ἐχομένοις τῆς	περὶ	τὰς βλεφαρίδας αἰτίας, διὰ τὴν
[2, 9]	σάρκα τὴν περικειμένην, οἷον συμβέβηκε	περί	τε τὰ ὦτα καὶ τοὺς
[2, 2]	Ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐναργέστατα τῶν	περὶ	τὴν αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ διὰ
[2, 1]	ὁμοίως δὲ τοῦτ´ ἔχει καὶ	περὶ	τὴν ἄλλην ὕλην. Οὐ μόνον
[2, 7]	τῶν θηλειῶν· καὶ γὰρ τὸν	περὶ	τὴν καρδίαν καὶ τὸν πλεύμονα
[2, 9]	τὸ στῆθος σωτηρίας (χάριν τῶν	περὶ	τὴν καρδίαν σπλάγχνων· τὰ δὲ
[2, 10]	ἀρχὴ τῶν αἰσθήσεών ἐστιν ὁ	περὶ	τὴν καρδίαν τόπος, διώρισται πρότερον
[2, 14]	πεποίηκε, (τούτοις ἐνδεῶς ἔχει τὰ	περὶ	τὴν κέρκον, οἷον ἐπὶ τῶν
[2, 7]	Καὶ ῥαφὰς δὲ πλείστας ἔχει	περὶ	τὴν κεφαλήν, (καὶ τὸ ἄρρεν
[2, 7]	τὸ πλῆθος ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ	περὶ	τὴν κεφαλὴν ὀστοῦν, ὃ καλοῦσι
[2, 13]	τὴν σκληρότητα τοῦ δέρματος τοῦ	περὶ	τὴν κεφαλὴν οὕτω μύουσιν. Οἱ
[2, 13]	τοῦ δέρματος. Τὸ μὲν οὖν	περὶ	τὴν κεφαλὴν σκληρόν ἐστιν αὐτοῖς,
[2, 10]	ζῴων ἐν τῷ τόπῳ τῷ	περὶ	τὴν κεφαλήν· τὸ γὰρ κενὸν
[2, 9]	τὴν καρδίαν σπλάγχνων· τὰ δὲ	περὶ	τὴν κοιλίαν ἀνόστεα πᾶσιν, ὅπως
[2, 13]	ἕνεκα λεπτὸν τὸ δέρμα τὸ	περὶ	τὴν κόρην ἐστί, τῆς δὲ
[2, 7]	μὲν οὖν τῆς τροφῆς περιττώματα	περὶ	τὴν τῆς τροφῆς σκέψιν καὶ
[2, 10]	χρῆσις· διὸ θεωρητέον καθ´ αὑτὰ	περὶ	τῆς ἰδέας αὐτῶν. Τὰ δὲ
[2, 7]	μεταβάλλοντός τι καὶ πάσχοντος τοῦ	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον αἵματος. Περὶ μὲν
[2, 10]	τὴν κεφαλὴν ἄσαρκον ἐκ τῶν	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον εἰρημένων ἀναγκαῖον συμβέβηκεν.
[2, 10]	πᾶσι τοῖς ἔχουσιν εὐλόγως ἐστὶ	περὶ	τὸν (ἐγκέφαλον· ὁ μὲν γὰρ
[2, 7]	φλέβες εἰς τὴν μήνιγγα τὴν	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον. Πρὸς δὲ τὸ
[2, 10]	μὲν ὁ τόπος ὢν ὁ	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον τοὐναντίον ἂν ἀπειργάζετο
[2, 10]	οἱ πόροι φέρουσιν εἰς τὰς	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον φλέβας· πάλιν δ´
[2, 7]	ἀρχήν, ὅσοις ἂν ᾖ τὰ	περὶ	τὸν ἐγκέφαλον ψυχρότερα τῆς συμμέτρου
[2, 2]	θερμοῦ καὶ ψυχροῦ, οὕτω καὶ	περὶ	τούτου θεωρητέον τὰς αἰτίας. Πολλῶν
[2, 10]	τὴν τῶν ἔξωθεν μορίων μορφήν,	περὶ	τούτου λεκτέον πρῶτον. Εὐθὺς γὰρ
[2, 9]	τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἀλλὰ καὶ	περὶ	τούτων καὶ τῶν ἐχομένων, οἷον
[2, 1]	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἔχει	περὶ	τούτων τὸν εἰρημένον τρόπον· ἐπεὶ
[2, 3]	μόρια τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ	περὶ	τροφῆς ὅλως, ἐν τοῖς περὶ
[2, 2]	τοῦ σώματος. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων καὶ τῶν τοιούτων
[2, 2]	τὸ ψυχρὸν ἀμφισβήτησιν, τί χρὴ	περὶ	τῶν ἄλλων ὑπολαβεῖν; Ταῦτα γὰρ
[2, 17]	αὐτῶν ἐν ταῖς ἱστορίαις ταῖς	περὶ	τῶν ζῴων. Τῶν δὲ πεζῶν
[2, 14]	διὰ τὴν συγγένειαν αὐτῶν, ὥστε	περὶ	τῶν λοιπῶν ἐν τοῖς οἰκείοις
[2, 9]	καὶ γάλακτος ἀπελίπομεν ἐν τῇ	περὶ	τῶν ὑγρῶν καὶ ὁμοιομερῶν θεωρίᾳ·
[2, 7]	τε τοῖς περὶ αἰσθήσεως καὶ	περὶ	ὕπνου διωρισμένοις. Ὅτι δ´ ἐστὶν
[2, 7]	ἄλλων τὴν ὀρθότητα τῆς κεφαλῆς·	περὶ	ὧν εἴρηται καθ´ αὑτὰ ἔν
[2, 13]	Ἡ δὲ βλεφαρίς ἐστι δέρματι	περιειλημμένη·	διὸ καὶ οὐ συμφύεται οὔτε
[2, 9]	ἀμφοτέρων κοίλων, ἐν μέσῳ δὲ	περιειληφότων,	οἷον γόμφον, ἀστράγαλον, ἵνα γίγνηται
[2, 16]	(τὴν ὑγράν, καὶ τὰ δένδρα	περιελίττων	ἀνασπᾷ, καὶ χρῆται καθάπερ ἂν
[2, 6]	ἀλέαν τὴν γινομένην ὑπὸ τοῦ	περιέχεσθαι	τοῖς ὀστοῖς πέττεται τὸ αἷμα,
[2, 7]	ὀλίγων πυκναὶ καὶ λεπταὶ φλέβες	περιέχουσιν	αὐτόν, ἀντὶ δὲ πολλοῦ καὶ
[2, 9]	στερεὸν διὰ τὴν σάρκα τὴν	περικειμένην,	οἷον συμβέβηκε περί τε τὰ
[2, 8]	ἀναίμων ὄντων, οἷον πνιγεύς τις	περικείμενον	τὸ ὄστρακον φυλάττει τὸ ἐμπεπυρευμένον
[2, 9]	δὲ τὰ ὀστᾶ αἱ σάρκες	περιπεφύκασι,	προσειλημμέναι λεπτοῖς καὶ ἰνώδεσι δεσμοῖς,
[2, 9]	στερεῶν τι σωμάτων, εἶθ´ οὕτω	περιπλάττουσι,	τὸν αὐτὸν τρόπον ἡ φύσις
[2, 13]	μὲν τῷ κάτω βλεφάρῳ μύουσι,	περιστεραὶ	δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα ἀμφοῖν.
[2, 16]	μέγεθος καὶ τὴν δύναμιν ἔχει	περιττή.	Μυκτὴρ γάρ ἐστιν ᾧ τὴν
[2, 5]	ὥστε ἢ ὅλως οὐ γίνεται	περίττωμα	αὐτοῖς οὐδὲν ἢ ὀλίγον. Καὶ
[2, 10]	τὴν τροφὴν καὶ ᾗ τὸ	περίττωμα	ἀφήσουσιν· οὔτε γὰρ εἶναι οὔτε
[2, 3]	γῆς ταῖς ῥίζαις (διὸ καὶ	περίττωμα	οὐ γίνεται τοῖς φυτοῖς· τῇ
[2, 7]	καὶ (αὐχμηρότατον. Ἔστι δ´ οὔτε	περίττωμα	οὔτε τῶν συνεχῶν μορίων, ἀλλὰ
[2, 6]	ἄκανθαν μεριζομένης ἐστὶ τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον	περίττωμα	πεφθέν. ~Περὶ δ´ ἐγκεφάλου σχεδόν
[2, 7]	οὐδὲ τὸ αἷμα οὐδὲ τὸ	περίττωμα	τῶν ζῴων. Ὑπάρχει δ´ ἐν
[2, 7]	φλεβῶν ἄνω τῆς (τροφῆς τὸ	περίττωμα	ψυχόμενον διὰ τὴν τοῦ τόπου
[2, 4]	ἀκινητίζει τε φοβούμενα καὶ προΐεται	περιττώματα	καὶ μεταβάλλει ἔνια τὰς χρόας
[2, 7]	Τὰ μὲν οὖν τῆς τροφῆς	περιττώματα	περὶ τὴν τῆς τροφῆς σκέψιν
[2, 2]	λαμβάνει τὴν αὔξησιν) τὰ δὲ	περιττώματα	συμβέβηκεν εἶναι τούτων, οἷον τήν
[2, 7]	τῶν δ´ ὑστερογενῶν τά τε	περιττώματα	τῆς τροφῆς ἐστι, τό τε
[2, 10]	ζῆν φαμεν) τοῦ μὲν ἀχρήστου	περιττώματος	οὐκ ἔχει τόπον· ἐκ τῆς
[2, 3]	τι δεκτικὸν καὶ τῶν γινομένων	περιττωμάτων,	αἱ δὲ φλέβες οἷον ἀγγεῖον
[2, 10]	αὐτός ἐστιν ὥσπερ ὁτιοῦν τῶν	περιττωμάτων.	Ἀλλ´ οὐχ εὑρίσκοντες διὰ τίνα
[2, 2]	ὑποστήματα τῶν ζῴων, καὶ τῶν	περιττωμάτων	ἡ χολή, τῷ ἐμπεπυρεῦσθαι καὶ
[2, 3]	ποιεῖ, ὥσπερ οὐδ´ ἄλλο τῶν	περιττωμάτων	οὐδέν. Οὐδ´ ἡ τροφὴ καθάπερ
[2, 10]	τῆς ἀκοῆς ἐπὶ μέσης τῆς	περιφερείας	(ἀκούει γὰρ οὐ μόνον κατ´
[2, 9]	μὲν ὄντος κοίλου τοῦ δὲ	περιφεροῦς,	ἢ καὶ ἀμφοτέρων κοίλων, ἐν
[2, 6]	ἀλλοιότερός ἐστιν· διὰ τὸ ἀντὶ	περόνης	γὰρ γίνεσθαι γλίσχρος καὶ νευρώδης
[2, 6]	ὑπὸ τοῦ περιέχεσθαι τοῖς ὀστοῖς	πέττεται	τὸ αἷμα, ἡ δὲ καθ´
[2, 5]	πιμελὴν ἀναλίσκεται καὶ τὸ στέαρ·	πεττόμενον	γὰρ τὸ αἷμα γίνεται ταῦτα,
[2, 6]	ἀλλὰ στέαρ γίνεται τὸ αἷμα	πεττόμενον,	τούτοις δὲ στεατώδης. Διὸ τοῖς
[2, 6]	αἱματώδης ἐστίν· αὐξανομένων δὲ καὶ	πεττομένων,	καθάπερ καὶ τὰ μόρια μεταβάλλει
[2, 2]	ἀποσβεσθεὶς ψυχρός. Ἔλαιον δὲ καὶ	πεύκη	γένοιτ´ ἂν ψυχρά. Ἔχει δὲ
[2, 2]	θερμόν. Ἄλλον δὲ τρόπον θερμὸν	πεύκη	καὶ τὰ πίονα, τῷ ταχὺ
[2, 6]	μεριζομένης ἐστὶ τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον περίττωμα	πεφθέν.	~Περὶ δ´ ἐγκεφάλου σχεδόν ἐστιν
[2, 7]	ταῦτα γονὴ καὶ γάλα τοῖς	πεφυκόσιν	ἔχειν ἕκαστα τούτων. Τὰ μὲν
[2, 3]	Ἀλλ´ αὕτη μὲν οὐδεμιᾶς αἰτία	πέψεως,	ἀλλ´ εὐπεψίας μᾶλλον· ἡ γὰρ
[2, 3]	λαμβάνειν, ἕως τὸ τῆς ἐχομένης	πέψεως	λάβῃ τέλος. Ἡ μὲν γὰρ
[2, 3]	μετὰ θερμότητος φυσικῆς ποιεῖται τὴν	πέψιν.	Ὥσπερ δὲ καὶ τὸ στόμα
[2, 6]	αἷμα, ἡ δὲ καθ´ αὑτὸ	πέψις	αἵματος στέαρ καὶ πιμελή ἐστιν.
[2, 3]	καὶ ξηροῦ, καὶ τούτων ἡ	πέψις	γίνεται καὶ ἡ μεταβολὴ διὰ
[2, 2]	Δοκεῖ δὲ τὸ θερμὸν καὶ	πηγνύναι	καὶ τήκειν. Ὅσα μὲν οὖν
[2, 9]	γὰρ ἀπ´ ἐκείνης θερμότης κωλύει	πήγνυσθαι,	φαίνεται δὲ καὶ σηπόμενον τὸ
[2, 2]	μὲν οὖν ὕδατος μόνον, ταῦτα	πήγνυσι	τὸ ψυχρόν, ὅσα δὲ γῆς,
[2, 2]	ἁφὴν θερμότερον ὕδατος καὶ ἐλαίου,	πήγνυται	δὲ θᾶττον. Ἔτι λίθοι καὶ
[2, 2]	σαφέστερον, ποῖα τὰ πηκτά, καὶ	πήγνυται	διὰ τίνας αἰτίας. Τὸ δὲ
[2, 5]	γὰρ στέαρ γεῶδές ἐστι, διὸ	πήγνυται	καθάπερ καὶ τὸ ἰνῶδες, καὶ
[2, 3]	θερμὰ καὶ ὑγρὰ χωριζόμενα δὲ	πήγνυται	καὶ ψυχρὰ φαίνεται, οἷον τὸ
[2, 4]	ἶνες γῆς. Μὴ ἐξαιρουμένων δὲ	πήγνυται,	οἷον ὑγρὰ γῆ ὑπὸ ψύχους·
[2, 5]	ἔχει ἀντὶ στέατος, ἣ οὐ	πήγνυται	οὐδὲ θρύπτεται ξηραινομένη διὰ τὸ
[2, 4]	ὑγρόν, καθάπερ εἴρηται πρότερον, καὶ	πήγνυται	οὐχ ὑπὸ θερμοῦ ἀλλ´ ὑπὸ
[2, 4]	τό γε τοῦ ταύρου τάχιστα	πήγνυται	πάντων. Ἐξαιρουμένων δὲ τούτων τῶν
[2, 4]	οὐ πήγνυται, τὸ δὲ γεῶδες	πήγνυται	συνεξατμίζοντος τοῦ ὑγροῦ· αἱ δ´
[2, 4]	δὲ τούτων τῶν ἰνῶν οὐ	πήγνυται	τὸ αἷμα· καθάπερ γὰρ ἐκ
[2, 4]	ψυχρόν ἐστι, διὸ καὶ οὐ	πήγνυται,	τὸ δὲ γεῶδες πήγνυται συνεξατμίζοντος
[2, 4]	ἐλάφων καὶ προκῶν. Διόπερ οὐ	πήγνυται	τὸ τοιοῦτον αἷμα· τοῦ γὰρ
[2, 4]	τις ἐξέλοι τὸ γεῶδες, οὐ	πήγνυται	τὸ ὕδωρ. οὕτω καὶ τὸ
[2, 2]	ὕδωρ, ψύχεται δὲ θᾶττον καὶ	πήγνυται	τοῦ ἐλαίου. Ἔτι τὸ αἷμα
[2, 2]	τὸ πῦρ· καὶ τῶν θερμῶν	πήγνυται	ὑπὸ ψυχροῦ ταχὺ μὲν ὅσα
[2, 7]	καὶ διὰ τὸ πλῆθος ὀψιαίτατα	πήγυνται	τὸ περὶ τὴν κεφαλὴν ὀστοῦν,
[2, 2]	ἑτέροις διώρισται σαφέστερον, ποῖα τὰ	πηκτά,	καὶ πήγνυται διὰ τίνας αἰτίας.
[2, 4]	τὸ γὰρ ὕδωρ τῷ ψυχρῷ	πηκτόν	ἐστιν. Διὸ καὶ τἆλλα τὰ
[2, 4]	τὸ αἷμα· καθάπερ γὰρ ἐκ	πηλοῦ	εἴ τις ἐξέλοι τὸ γεῶδες,
[2, 9]	Ὥσπερ γὰρ οἱ πλάττοντες ἐκ	πηλοῦ	ζῷον ἤ τινος ἄλλης ὑγρᾶς
[2, 7]	ἀλλ´ ἢ οὐ ψύξει ἢ	πήξει,	ὥστε νόσους καὶ παρανοίας ποιεῖν
[2, 1]	ἀλλήλαις· ἑτέρα γὰρ πρὸς τὸ	πιέσαι	τῇ χειρὶ χρήσιμος δύναμις καὶ
[2, 5]	ὁ δ´ αἵματος χάριν ἐστίν.	~Πιμελὴ	δὲ καὶ στέαρ διαφέρουσι μὲν
[2, 6]	αὑτὸ πέψις αἵματος στέαρ καὶ	πιμελή	ἐστιν. Καὶ ἐν τοῖς δὴ
[2, 5]	γὰρ πᾶν γένοιτο τὸ σῶμα	πιμελὴ	καὶ στέαρ, ἀπόλοιτ´ ἄν. Ζῷον
[2, 6]	πιμελῇ ὅμοιος, ὅσοις δὲ μὴ	πιμελῇ	ὅμοιος ἀλλὰ στέαρ γίνεται τὸ
[2, 6]	τῶν μὲν πιμελωδῶν λιπαρὸς καὶ	πιμελῇ	ὅμοιος, ὅσοις δὲ μὴ πιμελῇ
[2, 5]	οὐκ ἔχει αἴσθησιν, διὸ οὐδὲ	πιμελὴ	οὐδὲ στέαρ· αἷμα γὰρ πεπεμμένον
[2, 2]	τῇ φύσει, οἷον αἷμα, ἰχώρ,	πιμελή,	στέαρ, μυελός, γονή, χολή, γάλα
[2, 5]	τὸ σπέρμα, τοῦτ´ εἰς τὴν	πιμελὴν	ἀναλίσκεται καὶ τὸ στέαρ· πεττόμενον
[2, 5]	ἀμφώδοντα καὶ ἀκέρατα καὶ πολυσχιδῆ	πιμελὴν	ἔχει ἀντὶ στέατος, ἣ οὐ
[2, 5]	οὐδὲν ἔχει τῶν ἀναίμων οὔτε	πιμελὴν	οὔτε στέαρ, ὅτι οὐδ´ αἷμα.
[2, 5]	μὲν αἵματος καὶ ἰχῶρος καὶ	πιμελῆς	καὶ στέατος, τί τέ ἐστιν
[2, 6]	καὶ στεατώδεις οἱ μυελοὶ καὶ	πιμελώδεις	εἰσίν· διὰ γὰρ τὴν ἀλέαν
[2, 6]	τοῖς δ´ ἀμφώδουσι καὶ πολυσχιδέσι	πιμελώδης.	Ἥκιστα δὲ τοιοῦτος ὁ ῥαχίτης
[2, 6]	ὁ μυελός· καὶ τῶν μὲν	πιμελωδῶν	λιπαρὸς καὶ πιμελῇ ὅμοιος, ὅσοις
[2, 7]	ἡ λιπαρότης αὐτοῦ καὶ τὸ	πῖον.	Διὸ καὶ συνεχὴς ὁ ῥαχίτης
[2, 5]	θερμοῦ. Καὶ ἀγονώτερα δὴ τὰ	πίονά	ἐστι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν·
[2, 5]	καὶ γηράσκει ταχέως τὰ λίαν	πίονα·	ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς τὴν
[2, 2]	τρόπον θερμὸν πεύκη καὶ τὰ	πίονα,	τῷ ταχὺ μεταβάλλειν εἰς ἐνέργειαν
[2, 5]	ὀλίγαιμα γὰρ ἅτε εἰς τὴν	πιότητα	ἀναλισκομένου τοῦ αἵματος, τὰ δ´
[2, 13]	καὶ τὸ πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ	πλαγίου	μᾶλλον. Τὰ δὲ τετράποδα καὶ
[2, 17]	τὸν λόγον ἡ μαλακὴ καὶ	πλατεῖα	χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ καὶ προβάλλειν
[2, 17]	τῶν γραμμάτων. Ἔν τε τῷ	πλατεῖαν	εἶναι καὶ τὸ στενήν ἐστιν·
[2, 17]	ἔχει μάλιστα τὴν γλῶτταν καὶ	πλατεῖαν,	ὅπως πρὸς ἀμφοτέρας ᾖ τὰς
[2, 9]	ἐστι γένος. Ὥσπερ γὰρ οἱ	πλάττοντες	ἐκ πηλοῦ ζῷον ἤ τινος
[2, 17]	ὀρνίθων οἱ μάλιστα φθεγγόμενοι γράμματα	πλατυγλωττότεροι	τῶν ἄλλων εἰσίν. Τὰ δ´
[2, 17]	δ´ ὀρνίθων ἔνιοι πολύφωνοι, καὶ	πλατυτέραν	οἱ γαμψώνυχοι ἔχουσιν. Πολύφωνοι δ´
[2, 7]	ὑποφεύγειν μετὰ τοῦ αἵματος. Διὸ	πλεῖον	ἀθροιζόμενον ἐπὶ τὸν κάτω τόπον
[2, 16]	φύσις παρακαταχρῆται, καθάπερ εἴωθεν, ἐπὶ	πλείονα	τοῖς αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ τῆς
[2, 1]	ἐγγίνεσθαι· μάλιστα γὰρ αὕτη δοκεῖ	πλειόνων	εἶναι γενῶν, καὶ πολλὰς ἔχειν
[2, 3]	ὥσπερ αἱ ἐργασίαι τῆς τροφῆς	πλειόνων	εἰσὶ μορίων. Ἡ μὲν γὰρ
[2, 1]	ὁμοιομερῶν ἐνδέχεται συνεστάναι, καὶ ἐκ	πλειόνων	καὶ ἑνός, οἷον ἔνια τῶν
[2, 3]	οὕτως καὶ ἄλλας ἀρχὰς δεῖ	πλείους	εἶναι, δι´ ὧν ἅπαν λήψεται
[2, 7]	τὴν κεφαλήν, (καὶ τὸ ἄρρεν	πλείους	τῶν θηλειῶν, διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 16]	ὑγρῶν οὐκ ἂν φθέγγεσθαι τὰ	πλεῖστα	τῶν γραμμάτων· τὰ μὲν γὰρ
[2, 13]	προαιρέσεως, ἀλλ´ ἡ φύσις ἐποίησε)	πλειστάκις	δ´ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ
[2, 7]	ἐναίμων ζῴων. Καὶ ῥαφὰς δὲ	πλείστας	ἔχει περὶ τὴν κεφαλήν, (καὶ
[2, 14]	καὶ θερμὸν πλεῖστον, ἐνταῦθ´ ἀναγκαῖον	πλείστην	εἶναι τὴν ἔκφυσιν) ἕνεκεν δὲ
[2, 14]	ὑγρότατος ὁ τῶν ἀνθρώπων ἐγκέφαλος	πλείστης	καὶ τῆς φυλακῆς δεῖται· τὸ
[2, 17]	κροκοδείλοις. Οὐ φαίνονται δ´ οἱ	πλεῖστοι	αὐτῶν ἔχειν διά τιν´ αἰτίαν
[2, 7]	Ἔχει δὲ τῶν ζῴων ἐγκέφαλον	πλεῖστον	ἄνθρωπος ὡς κατὰ μέγεθος, καὶ
[2, 2]	θερμὸν εἶναι οὕτως ἢ ἐκείνως	πλεῖστον·	ἐγγὺς γὰρ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 14]	(ὅπου γὰρ ὑγρὸν καὶ θερμὸν	πλεῖστον,	ἐνταῦθ´ ἀναγκαῖον πλείστην εἶναι τὴν
[2, 11]	ἀλλὰ κύπτειν. Οὕτω δὲ τὸ	πλεῖστον	κινουμένων χρήσιμα μετεωρότερά τε ὄντα
[2, 7]	διὰ τὸ γῆς εἶναι τὸ	πλεῖστον	μέρος, ἐξιόντος τοῦ μιχθέντος ὑγροῦ·
[2, 14]	τε ψύχους καὶ τῆς ἀλέας.	Πλεῖστος	δ´ ὢν καὶ ὑγρότατος ὁ
[2, 2]	τοῦ θερμοτέρου, ἢ πόσα, εἰ	πλείω.	Ἕνα μὲν δὴ τρόπον λέγεται
[2, 7]	εὔπνους ᾖ, καὶ μᾶλλον ὁ	πλείων	ἐγκέφαλος· ὑγραινόμενος γὰρ ἢ ξηραινόμενος
[2, 7]	Πρὸς οὖν πολλὴν θερμότητα ἀντίκειται	πλείων	ὑγρότης καὶ ψυχρότης, καὶ διὰ
[2, 2]	Ἔτι ἐὰν ᾖ τὸ μὲν	πλέον	τὸ δ´ ἔλαττον τὸ αὐτό,
[2, 2]	δ´ ἔλαττον τὸ αὐτό, τὸ	πλέον	τοῦ ἐλάττονος θερμότερον. Πρὸς δὲ
[2, 2]	Λέγεται μὲν οὖν εἰ μὴ	πλεοναχῶς,	ἀλλὰ τοσαυταχῶς ἕτερον ἑτέρου θερμότερον·
[2, 2]	ἁπλῶς λέγεται τὸ θερμὸν ἢ	πλεοναχῶς;	Δεῖ δὴ λαβεῖν τί ἔργον
[2, 3]	τοῖς εἰρημένοις. Λέγεται δὲ ταῦτα	πλεοναχῶς,	οἷον τὰ μὲν δυνάμει τὰ
[2, 2]	καὶ ποῖον θερμότερον, ἐπειδὴ λέγεται	πλεοναχῶς,	(οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ὑπάρξει
[2, 16]	τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν ἐχόντων	πλεύμονα	ζῴων, διὰ δὲ τὴν ἐν
[2, 7]	περὶ τὴν καρδίαν καὶ τὸν	πλεύμονα	τόπον θερμότατον καὶ ἐναιμότατον. Διὸ
[2, 9]	φυλακῆς ἕνεκεν, οἷον αἱ συγκλείουσαι	πλευραὶ	τὸ στῆθος σωτηρίας (χάριν τῶν
[2, 5]	ἔχει βοήθειαν) ὑπερβάλλοντα δὲ τῷ	πλήθει	φθείρει καὶ βλάπτει. Εἰ γὰρ
[2, 7]	καὶ ψυχρότης, καὶ διὰ τὸ	πλῆθος	ὀψιαίτατα πήγυνται τὸ περὶ τὴν
[2, 7]	δ´ ἄλλων οὐδὲν ὡς εἰπεῖν,	πλὴν	ὅτι κατὰ τὸ ἀνάλογον, οἷον
[2, 9]	ἐστὶν ἡ τῶν ὀστῶν φύσις,	πλὴν	τοῖς λίαν μεγάλοις· τούτοις δέ,
[2, 10]	τὸ γὰρ κενὸν καλούμενον ἀέρος	πλῆρές	ἐστι, τὸ δὲ τῆς ἀκοῆς
[2, 5]	φύσις αὐτῶν τοῦ τοιούτου στοιχείου	πλήρης	οὖσα τῷ κερατώδης εἶναι καὶ
[2, 1]	γενέσει τελευταῖον· οὐ γὰρ οἰκία	πλίνθων	ἕνεκέν ἐστι καὶ λίθων, ἀλλὰ
[2, 16]	ὀσμῶν, καὶ πάντα τῷ συμφύτῳ	πνεύματι	τοῦ σώματος ὥσπερ κινεῖται· τοῦτο
[2, 8]	φύσιν θερμὸν ἀναίμων ὄντων, οἷον	πνιγεύς	τις περικείμενον τὸ ὄστρακον φυλάττει
[2, 16]	διχαλοὺς ἔχουσιν οὔτε μώνυχας τοὺς	πόδας·	ἐπεὶ δὲ τὸ μέγεθος πολὺ
[2, 16]	καὶ πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν	ποδῶν	γινομένην ἂν βοήθειαν τούτῳ τῷ
[2, 16]	μορίοις, ἀντὶ τῆς τῶν προσθίων	ποδῶν	χρείας. Τούτους γὰρ τὰ πολυδάκτυλα
[2, 16]	μακρόν· ἀφῃρημένης δὲ τῆς τῶν	ποδῶν	χρήσεως, καὶ ἡ φύσις, ὥσπερ
[2, 2]	τὰς ἀρχάς, καὶ πολλοὶ διαμφισβητοῦσι	ποῖα	θερμὰ καὶ ποῖα ψυχρὰ τῶν
[2, 2]	τούτων ἐν ἑτέροις διώρισται σαφέστερον,	ποῖα	τὰ πηκτά, καὶ πήγνυται διὰ
[2, 2]	πολλοὶ διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ καὶ	ποῖα	ψυχρὰ τῶν ζῴων ἢ τῶν
[2, 16]	τὰ δὲ συμβολαὶ τῶν χειλῶν.	Ποίας	δὲ ταῦτα καὶ πόσας καὶ
[2, 3]	καθάπερ σάρξ· αὕτη γὰρ θιγγανομένη	ποιεῖ	αἴσθησιν. Οὐ γὰρ συνεχές ἐστι
[2, 7]	φιλοσοφίας ἐστὶν εἰπεῖν περὶ αὐτῶν·	ποιεῖ	δὲ καὶ τὸν ὕπνον τοῖς
[2, 2]	τὸ αἷμα θερμόν ἐστιν. Καὶ	ποιεῖ	δὲ φανερὸν ἐν τοῖς τοιούτοις
[2, 4]	ἡ ἐσχάτη τροφή. Πολλὴν οὖν	ποιεῖ	διαφορὰν θερμὸν ὂν καὶ ψυχρὸν
[2, 9]	χωριζόμενον εἰς ἅπαν μεμιγμένον μαλακὴν	ποιεῖ	καὶ ζυμώδη τὴν τοῦ χόνδρου
[2, 13]	βλέφαρον (οὐδὲν γὰρ ἡ φύσις	ποιεῖ	μάτην) πρὸς δὲ τὴν παχύτητα
[2, 7]	γὰρ τοῦ θερμοῦ φύσις ἐνισχύουσα	ποιεῖ	τὴν αὔξησιν ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 7]	Ὁ μὲν οὖν ἐγκέφαλος εὔκρατον	ποιεῖ	τὴν ἐν τῇ καρδίᾳ θερμότητα
[2, 7]	καρηβαροῦσιν οἱ ὑπνώσσοντες) καὶ κάτω	ποιεῖ	τὸ θερμὸν ὑποφεύγειν μετὰ τοῦ
[2, 10]	τῶν ἰχθύων καὶ τῶν τοιούτων	ποιεῖ	τὸ λεγόμενον φανερόν· ἀκούουσι μὲν
[2, 3]	μικρὰ διαίρεσις τῆς τροφῆς ῥᾴω	ποιεῖ	τῷ θερμῷ τὴν ἐργασίαν· ἡ
[2, 7]	τοῦ τόπου τούτου δύναμιν ῥεύματα	ποιεῖ	φλέγματος καὶ ἰχῶρος. Δεῖ δὲ
[2, 3]	διὰ τοῦτο θιγγανόμενον αἴσθησιν οὐ	ποιεῖ,	ὥσπερ οὐδ´ ἄλλο τῶν περιττωμάτων
[2, 7]	ἔτι δὲ μᾶλλον τῷ μηδεμίαν	ποιεῖν	αἴσθησιν θιγγανόμενος, ὥσπερ οὐδὲ τὸ
[2, 16]	ἐργασίας δύο καταχρησαμένη, καθάπερ εἴπομεν	ποιεῖν	αὐτὴν ἐπὶ πολλῶν, τὴν μὲν
[2, 7]	πήξει, ὥστε νόσους καὶ παρανοίας	ποιεῖν	καὶ θανάτους· τὸ γὰρ ἐν
[2, 2]	θερμαίνειν, τοδὶ δὲ τῷ φλόγα	ποιεῖν	καὶ πυροῦν. Λεγομένου δὲ τοῦ
[2, 16]	καὶ ἔναιμον, καὶ μὴ ταχεῖαν	ποιεῖσθαι	τὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ ὑγροῦ
[2, 7]	ἀρχὴ συμπαθέστατόν ἐστι καὶ ταχεῖαν	ποιεῖται	τὴν αἴσθησιν μεταβάλλοντός τι καὶ
[2, 1]	ἔκ τινος καὶ εἴς τι	ποιεῖται	τὴν γένεσιν, καὶ ἀπ´ ἀρχῆς
[2, 3]	κοιλίας ἤδη μετὰ θερμότητος φυσικῆς	ποιεῖται	τὴν πέψιν. Ὥσπερ δὲ καὶ
[2, 8]	καὶ οὐδὲν προὔργου τοῦτ´ ἦν	ποιῆσαι	τῇ φύσει, τὸ δ´ ἁπτικὸν
[2, 16]	καὶ τοὺς κάτωθεν προαγάγοι μῆκος	ποιήσας	ἀμφοτέρωθεν εἰς στενόν· εἴη γὰρ
[2, 7]	γὰρ ἢ ξηραινόμενος μᾶλλον οὐ	ποιήσει	τὸ αὑτοῦ ἔργον, ἀλλ´ ἢ
[2, 4]	διὰ τὸν θυμόν. Θερμότητος γὰρ	ποιητικὸν	ὁ θυμός, τὰ δὲ στερεὰ
[2, 2]	τοιοῦτον. Ἔστι δ´ ἰσχύος μὲν	ποιητικώτερον	τὸ παχύτερον αἷμα καὶ θερμότερον,
[2, 2]	Τὸ δὲ τί θερμὸν καὶ	ποῖον	θερμότερον, ἐπειδὴ λέγεται πλεοναχῶς, (οὐ
[2, 13]	εἰσιν. Ἀναγκαία γὰρ τοῖς πολλὴν	ποιουμένοις	κίνησιν ἡ τῆς ὄψεως ἐκ
[2, 17]	τοῦτο πᾶσιν, ᾧ τὴν αἴσθησιν	ποιοῦνται	τῆς τροφῆς, ἀλλὰ τοῖς μὲν
[2, 15]	προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον τὰ χαρακώματα	ποιοῦσί	τινες πρὸ τῶν ἐρυμάτων. Εἰσὶ
[2, 4]	ἐν τῷ αἵματι καὶ ζέσιν	ποιοῦσιν	ἐν τοῖς θυμοῖς. Διὸ οἱ
[2, 16]	ὕδατος τὸν μυκτῆρα, ἄν ποτε	ποιῶνται	δι´ ὑγροῦ τὴν πορείαν· καθάπερ
[2, 1]	τούτων ἀδύνατον· τὸ γὰρ ὁμοιομερὲς	πόλλ´	ἂν εἴη ἀνομοιομερῆ. Διὰ μὲν
[2, 9]	εἰπεῖν τῶν σωμάτων· ἐνιαχοῦ γὰρ	πολλὰ	γίνεται μεγάλα τῶν ζῳοτόκων, οἷον
[2, 17]	ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων	πολλά·	τὰ δ´ ἐκτός, οἷον κέντρον,
[2, 13]	βλέπειν ἐναντίον, οὐκ ἔχει δὲ	πολλὰ	τὰ προσκρούσματα πρὸς τὴν ὄψιν
[2, 17]	τῆς φωνῆς ἐργασίαν ἄχρηστον τὰ	πολλὰ	τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ προσδεδεμένην
[2, 9]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ζῳοτόκοις	πολλὰ	τῶν ὀστῶν χονδρώδη, ἐν ὅσοις
[2, 2]	μὲν τόδε, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ	πολλάκις	θάτερον, ἔτι δὲ δυνάμει μὲν
[2, 2]	καθ´ αὑτό, θερμαίνει δὲ μᾶλλον	πολλάκις	τὴν αἴσθησιν τὸ κατὰ συμβεβηκός·
[2, 1]	δοκεῖ πλειόνων εἶναι γενῶν, καὶ	πολλὰς	ἔχειν ἐναντιώσεις τὸ ὑπὸ ταύτην
[2, 4]	τὰς χρόας αὐτῶν. Τὰ δὲ	πολλὰς	ἔχοντα λίαν ἶνας καὶ παχείας
[2, 1]	κραῦρον) τὰ δ´ ἀνομοιομερῆ κατὰ	πολλὰς	καὶ συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα γὰρ
[2, 2]	πυροῦν. Λεγομένου δὲ τοῦ θερμοῦ	πολλαχῶς,	ἀκολουθήσει δῆλον ὅτι καὶ τὸ
[2, 2]	αἴσθησιν. Ἔοικε δὲ διὰ τὸ	πολλαχῶς	λέγεσθαι τὸ θερμότερον ταῦτα (συμβαίνειν·
[2, 7]	τὴν αὑτῆς φοράν. Πρὸς οὖν	πολλὴν	θερμότητα ἀντίκειται πλείων ὑγρότης καὶ
[2, 4]	δ´ αἷμα ἡ ἐσχάτη τροφή.	Πολλὴν	οὖν ποιεῖ διαφορὰν θερμὸν ὂν
[2, 13]	μέν εἰσιν. Ἀναγκαία γὰρ τοῖς	πολλὴν	ποιουμένοις κίνησιν ἡ τῆς ὄψεως
[2, 2]	πρὸς ταύτας τὰς ἀρχάς, καὶ	πολλοὶ	διαμφισβητοῦσι ποῖα θερμὰ καὶ ποῖα
[2, 17]	μόριον. Τὸν δ´ οὐρανὸν σαρκώδη	πολλοὶ	καὶ τῶν ἰχθύων ἔχουσι, καὶ
[2, 2]	ὑγροῖς μορίοις καὶ τοῖς ξηροῖς	πολλοὶ	τρόποι τῆς αἰτίας εἰσίν. Τὰ
[2, 15]	συνθέσει ὀστῶν, διὸ καὶ δασύνονται	πολλοῖς	ἀπογηράσκουσιν οὕτως ὥστε δεῖσθαι κουρᾶς,
[2, 7]	ἐγκεφάλου σχεδόν ἐστιν ἐχόμενον εἰπεῖν·	πολλοῖς	γὰρ καὶ ὁ ἐγκέφαλος δοκεῖ
[2, 17]	γὰρ ὅσα μὴ δοκεῖ τοῖς	πολλοῖς	ἔχειν, οἷον ἔνιοι τῶν ἰχθύων,
[2, 7]	φλέβες περιέχουσιν αὐτόν, ἀντὶ δὲ	πολλοῦ	καὶ παχέος αἵματος λεπτὸν καὶ
[2, 13]	κίνησιν ἡ τῆς ὄψεως ἐκ	πολλοῦ	χρῆσις. Τοῖς μὲν οὖν πεζοῖς
[2, 9]	δὲ τὴν αὐτὴν ὑπεροχὴν εἰς	πολλοὺς	τόπους ἀδυνατεῖ διανέμειν ἡ φύσις.
[2, 2]	περὶ τούτου θεωρητέον τὰς αἰτίας.	Πολλῶν	γὰρ ἡ φύσις ἀνάγεται πρὸς
[2, 4]	θερμότητα τὴν ἐν τοῖς ζῴοις.	Πολλῶν	δ´ ἐστὶν αἰτία ἡ τοῦ
[2, 7]	μυελὸς θερμόν ἐστι, δῆλον ἐκ	πολλῶν·	ἡ δὲ τοῦ ἐγκεφάλου ψυχρότης
[2, 2]	φρονιμώτερα τὴν φύσιν ἐστὶν ἐναίμων	πολλῶν,	καὶ τῶν ἐναίμων τὰ ψυχρὸν
[2, 1]	τὴν σύστασιν ἀριθμοῦ, καθάπερ ἐπὶ	πολλῶν	συμβαίνει τελειοῦσθαι τὰς γενέσεις. Ἐξ
[2, 16]	καθάπερ εἴπομεν ποιεῖν αὐτὴν ἐπὶ	πολλῶν,	τὴν μὲν (γλῶτταν τῶν τε
[2, 9]	τῶν ὀστῶν δύναμιν καὶ ἰσχυράν.	Πολὺ	γὰρ μείζω πάντα τὰ τοιαῦτα
[2, 5]	γὰρ ἔχει ὕδατος, τὸ δὲ	πολὺ	γῆς. Διὸ τὰ μὴ ἀμφώδοντα
[2, 17]	ὥστ´ ἐκτείνεσθαι ἐκ μικροῦ ἐπὶ	πολύ,	δικρόαν δὲ καὶ τὸ ἄκρον
[2, 16]	πόδας· ἐπεὶ δὲ τὸ μέγεθος	πολὺ	καὶ τὸ βάρος τὸ τοῦ
[2, 2]	ὡς διὰ τὴν θερμότητα καὶ	πολυαιμούσαις	γινομένων τῶν γυναικείων, Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[2, 16]	ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ τὰ	πολυδάκτυλα	τῶν τετραπόδων ἀντὶ χειρῶν ἔχουσιν,
[2, 16]	βάρους· οἱ δ´ ἐλέφαντες τῶν	πολυδακτύλων	εἰσί, καὶ οὔτε διχαλοὺς ἔχουσιν
[2, 10]	φυτῶν φύσις (οὖσα μόνιμος οὐ	πολυειδής	ἐστι τῶν ἀνομοιομερῶν· πρὸς γὰρ
[2, 9]	μὲν διὰ τὴν συνέχειάν ἐστι,	πολυμερὴς	δὲ τῇ διαιρέσει τῶν σπονδύλων.
[2, 1]	ἑνός, οἷον ἔνια τῶν σπλάγχνων·	πολύμορφα	γὰρ τοῖς σχήμασιν, ἐξ ὁμοιομεροῦς
[2, 10]	πρὸς τῷ ζῆν αἴσθησιν ἔχοντα	πολυμορφοτέραν	ἔχει τὴν ἰδέαν, καὶ τούτων
[2, 1]	χειρὸς καὶ παντὸς τοῦ βραχίονος.	Πολυμόρφων	δὲ τῶν πράξεων καὶ τῶν
[2, 16]	τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα πορίζονται, ἵνα	πολὺν	χρόνον ἐν τῇ θαλάττῃ μένοντες
[2, 7]	καλοῦσι βρέγμα τινές, διὰ τὸ	πολὺν	χρόνον τὸ θερμὸν ἀπατμίζειν· τῶν
[2, 8]	ξίφος. Τὰ δ´ αὖ τῶν	πολυπόδων	τοιοῦτον οὐδὲν ἔχει διὰ τὸ
[2, 17]	τοῖς μαλακίοις, οἷον σηπίαις καὶ	πολύποσιν.	Τῶν δ´ ἐντόμων ζῴων ἔνια
[2, 7]	κατὰ τὸ ἀνάλογον, οἷον ὁ	πολύπους·	ὀλιγόθερμα γὰρ πάντα διὰ τὴν
[2, 10]	δ´ οὐδέτερόν ἐστιν ἀληθές, ἀλλὰ	πολύσαρκος	μὲν ὁ τόπος ὢν ὁ
[2, 6]	στεατώδης, τοῖς δ´ ἀμφώδουσι καὶ	πολυσχιδέσι	πιμελώδης. Ἥκιστα δὲ τοιοῦτος ὁ
[2, 5]	δ´ ἀμφώδοντα καὶ ἀκέρατα καὶ	πολυσχιδῆ	πιμελὴν ἔχει ἀντὶ στέατος, ἣ
[2, 17]	καὶ πλατυτέραν οἱ γαμψώνυχοι ἔχουσιν.	Πολύφωνοι	δ´ οἱ μικρότεροι. Καὶ χρῶνται
[2, 17]	γλῶτταν. Τῶν δ´ ὀρνίθων ἔνιοι	πολύφωνοι,	καὶ πλατυτέραν οἱ γαμψώνυχοι ἔχουσιν.
[2, 10]	ἕτερα πρὸ ἑτέρων μᾶλλον, καὶ	πολυχουστέραν,	ὅσων μὴ μόνον τοῦ ζῆν
[2, 16]	ποτε ποιῶνται δι´ ὑγροῦ τὴν	πορείαν·	καθάπερ γὰρ εἴπομεν, μυκτήρ ἐστιν
[2, 3]	πάντα μὲν σχεδόν, τὰ δὲ	πορευτικὰ	φανερῶς, οἷον γῆν ἐν αὑτοῖς
[2, 16]	ἔνιοι πρὸς τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα	πορίζονται,	ἵνα πολὺν χρόνον ἐν τῇ
[2, 10]	μὲν οὖν τῶν ὀφθαλμῶν οἱ	πόροι	φέρουσιν εἰς τὰς περὶ τὸν
[2, 1]	τὸ τὴν θέσιν ἔχειν ἐπὶ	πόροις	φλεβικοῖς καὶ διαλήψεσιν. Καθάπερ οὖν
[2, 10]	δ´ ἐκ τῶν ὤτων ὡσαύτως	πόρος	εἰς τοὔπισθεν συνάπτει. Ἔστι δ´
[2, 3]	τὸ στόμα τῆς ἀκατεργάστου τροφῆς	πόρος	ἐστί, καὶ τὸ συνεχὲς αὐτῷ
[2, 12]	τῶν ζῳοτόκων οὐκ ὦτα ἀλλὰ	πόρους	ἀκοῆς, διὰ τὸ πεπηρωμένον εἶναι
[2, 16]	Ἐν δὲ τῷ ῥύγχει τοὺς	πόρους	ἔχουσι τῆς ὀσφρήσεως, μυκτῆρας δ´
[2, 16]	ᾠοτόκα τῶν τετραπόδων, τοὺς μὲν	πόρους	ἔχουσι τῶν μυκτήρων πρὸ τοῦ
[2, 12]	μᾶλλον. ~Οἱ δ´ ὄρνιθες τοὺς	πόρους	μόνον ἔχουσι διὰ τὴν τοῦ
[2, 2]	ὡς τὸ μὲν ἐναντίον, ὅτι	πόρρω,	τὸ δ´ ὅμοιον, ὅτι ἐγγύς.
[2, 16]	τοῖς τετράποσι καὶ ζῳοτόκοις οὐ	πόρρω	τρόπον τινὰ διέστηκεν ἀλλήλων τὸ
[2, 13]	οὖσιν. Τοῖς δ´ ὄρνισιν ἀναγκαῖον·	πόρρωθεν	γὰρ ἡ χρῆσις τῆς ὄψεως.
[2, 17]	ἐνίων τῶν ὀστρακοδέρμων· ταῖς γὰρ	πορφύραις	τοσαύτην ἔχει δύναμιν τοῦτο τὸ
[2, 2]	τί ἔργον τοῦ θερμοτέρου, ἢ	πόσα,	εἰ πλείω. Ἕνα μὲν δὴ
[2, 16]	χειλῶν. Ποίας δὲ ταῦτα καὶ	πόσας	καὶ τίνας ἔχει διαφοράς, δεῖ
[2, 1]	τίνων μὲν οὖν μορίων καὶ	πόσων	συνέστηκεν ἕκαστον τῶν ζῴων, ἐν
[2, 17]	ἔχουσι, καὶ σχεδὸν παραπλησίως τοῖς	ποταμίοις	κροκοδείλοις. Οὐ φαίνονται δ´ οἱ
[2, 17]	τῶν ἰχθύων ἔχουσι, καὶ τῶν	ποταμίων	ἔνιοι σφόδρα σαρκώδη καὶ μαλακόν,
[2, 3]	τὸ δ´ ὑποκείμενον καὶ ὅ	ποτε	ὂν αἷμά ἐστιν, οὐ θερμόν·
[2, 16]	τοῦ ὕδατος τὸν μυκτῆρα, ἄν	ποτε	ποιῶνται δι´ ὑγροῦ τὴν πορείαν·
[2, 2]	μὴ θερμόν. Ὃ μὲν γάρ	ποτε	τυγχάνει ὂν τὸ ὑποκείμενον, οὐ
[2, 2]	φανερὸν ὅτι τὸ κρῖναι δυοῖν	πότερον	θερμότερον οὐχ ἁπλοῦν· ὡδὶ μὲν
[2, 2]	ψυχρὸν καὶ ξηρὸν καὶ ὑγρόν.	Πότερον	οὖν ἁπλῶς λέγεται τὸ θερμὸν
[2, 1]	μορίων, ᾗ δὲ κινητικὸν καὶ	πρακτικόν,	τῶν ἀνομοιομερῶν. Διόπερ ἐν μὲν
[2, 14]	μὲν καθ´ ὅλον τὸ σῶμα	πρανὲς	δεδάσυνται ταῖς θριξίν, οἷον τὸ
[2, 14]	ἔχει τρίχας, ἀλλ´ ἐν τοῖς	πρανέσι	μᾶλλον· οἱ δ´ ἄνθρωποι τοὐναντίον
[2, 14]	ὑπτίοις μᾶλλον ἢ ἐν τοῖς	πρανέσιν.	Σκέπης γὰρ χάριν αἱ τρίχες
[2, 14]	τοῖς μὲν οὖν τετράποσι τὰ	πρανῆ	δεῖται μᾶλλον τῆς σκέπης, τὰ
[2, 1]	αἴσθησις ἐν τούτοις, αἱ δὲ	πράξεις	διὰ τῶν ἀνομοιομερῶν ὑπάρχουσιν αὐτοῖς.
[2, 1]	ἐστιν· ἐκείνων γὰρ ἔργα καὶ	πράξεις	εἰσίν, οἷον ὀφθαλμοῦ καὶ μυκτῆρος
[2, 10]	τῶν ἀνομοιομερῶν· πρὸς γὰρ ὀλίγας	πράξεις	ὀλίγων ὀργάνων ἡ χρῆσις· διὸ
[2, 1]	τοῦ βραχίονος. Πολυμόρφων δὲ τῶν	πράξεων	καὶ τῶν κινήσεων ὑπαρχουσῶν τοῖς
[2, 7]	εἶναι φάναι πῦρ, καὶ τὸ	πρίονα	ἢ τρύπανον τὸν τέκτονα ἢ
[2, 10]	τὴν ἰδέαν, καὶ τούτων ἕτερα	πρὸ	ἑτέρων μᾶλλον, καὶ πολυχουστέραν, ὅσων
[2, 16]	μὲν πόρους ἔχουσι τῶν μυκτήρων	πρὸ	τοῦ στόματος, ὥστε δ´ εἰπεῖν
[2, 15]	οἷον τὰ χαρακώματα ποιοῦσί τινες	πρὸ	τῶν ἐρυμάτων. Εἰσὶ δ´ αἱ
[2, 16]	ὀδόντας χωρὶς καὶ τοὺς κάτωθεν	προαγάγοι	μῆκος ποιήσας ἀμφοτέρωθεν εἰς στενόν·
[2, 13]	κωλύωσι (καὶ τοῦτο (οὐκ ἐκ	προαιρέσεως,	ἀλλ´ ἡ φύσις ἐποίησε) πλειστάκις
[2, 17]	πλατεῖα χρήσιμος· συστέλλειν γὰρ καὶ	προβάλλειν	παντοδαπῇ τοιαύτη οὖσα καὶ ἀπολελυμένη
[2, 16]	γὰρ εἴπομεν, μυκτήρ ἐστιν ἡ	προβοσκὶς	τοῖς ἐλέφασιν. Ἐπεὶ δ´ ἀδύνατον
[2, 4]	καὶ ἀκινητίζει τε φοβούμενα καὶ	προΐεται	περιττώματα καὶ μεταβάλλει ἔνια τὰς
[2, 10]	τὴν τροφήν, ἀντὶ δὲ τούτου	προΐεται	τὰ σπέρματα καὶ τοὺς καρπούς.
[2, 4]	οἷον τὸ τῶν ἐλάφων καὶ	προκῶν.	Διόπερ οὐ πήγνυται τὸ τοιοῦτον
[2, 16]	αἰσθητήριον, ἀλλ´ ὅσα μὲν ἔχει	προμήκεις	εἰς στενὸν ἀπηγμένας τὰς σιαγόνας,
[2, 10]	δὲ κίνησις εἰς τὸ ἔμπροσθεν,	προορᾶν	δὲ δεῖ ἐφ´ ὃ ἡ
[2, 2]	τῶν τε ἄλλων καὶ αἵματος	πρὸς	αἷμα· τὸ μὲν γὰρ λεπτότερον
[2, 9]	δὲ πρός τε τοῦτο καὶ	πρὸς	ἀλκήν, οἷον τοῖς καρχαρόδουσι καὶ
[2, 1]	οὕτως, φανερὸν ὅτι προυπῆρχεν οὕτω	πρὸς	ἄλληλα ἔχοντα ἐξ ἀνάγκης. Τὰ
[2, 10]	τῶν ἄλλων μορίων, ἐκ συλλογισμοῦ	πρὸς	ἄλληλα συνδυάζουσιν. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 2]	Αὐτῶν δὲ τούτων αἱ διαφοραὶ	πρὸς	ἄλληλα τοῦ βελτίονος ἕνεκέν εἰσιν,
[2, 15]	τι τῆς φύσεως ἔργον ἐμποδίσῃ	πρὸς	ἄλλην χρῆσιν, καὶ διὰ τὴν
[2, 14]	πανταχοῦ γὰρ ἀποδίδωσι λαβοῦσα ἑτέρωθεν	πρὸς	ἄλλο μόριον. Ὅσοις δὲ τὸ
[2, 16]	ἀφυΐαν τῆς κάμψεως οὐ χρήσιμον	πρὸς	ἄλλο οὐδέν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 17]	τὴν γλῶτταν καὶ πλατεῖαν, ὅπως	πρὸς	ἀμφοτέρας ᾖ τὰς ἐργασίας χρήσιμος,
[2, 17]	δ´ ἄλλοις ἀνομοίως καὶ αὐτοῖς	πρὸς	αὑτὰ καὶ πρὸς τὰ πεζὰ
[2, 9]	ταύτης τοῖς ἔχουσι κῶλα συνεχῆ	πρὸς	αὐτήν, τὰ τούτων ὀστᾶ τῶν
[2, 17]	τῶν ἐλεφάντων· καὶ γὰρ ἐκείνοις	πρὸς	βοήθειαν ὁ μυκτήρ, καὶ τούτοις
[2, 10]	οὐ πολυειδής ἐστι τῶν ἀνομοιομερῶν·	πρὸς	γὰρ ὀλίγας πράξεις ὀλίγων ὀργάνων
[2, 8]	φυλάττον ἐκτὸς τὸ γεῶδές ἐστιν·	πρὸς	γὰρ τῇ φυλακῇ τῆς συνεχείας,
[2, 16]	μᾶλλον ἔτι διὰ τὸ εὖ·	πρὸς	γὰρ τὸ χρῆσθαι τῷ λόγῳ
[2, 5]	μὲν γὰρ αἴσθησιν οὐκ (ἐμποδίζει,	πρὸς	δ´ ὑγίειαν καὶ δύναμιν ἔχει
[2, 17]	πρὸς τὴν τῆς τροφῆς εἴσοδον,	πρὸς	δὲ τῇ κάτω, ὅτι ὥσπερ
[2, 13]	γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ μάτην)	πρὸς	δὲ τὴν παχύτητα τοῦ ὕδατος
[2, 17]	ἔχει καὶ προσδεδεμένην καὶ σκληράν,	πρὸς	δὲ τὴν τῶν χυμῶν γεῦσιν
[2, 1]	μὲν γάρ τινα μαλακότης χρήσιμος	πρὸς	δέ τινα σκληρότης, καὶ τὰ
[2, 8]	σχεδὸν ὅλα σαρκώδη καὶ μαλακά,	πρὸς	δὲ τὸ μὴ εὔφθαρτον εἶναι
[2, 7]	μήνιγγα τὴν περὶ τὸν ἐγκέφαλον.	Πρὸς	δὲ τὸ τῇ θερμότητι μὴ
[2, 2]	τὸ πλέον τοῦ ἐλάττονος θερμότερον.	Πρὸς	δὲ τούτοις δυοῖν τὸ μὴ
[2, 2]	ὕδατος, καίει δὲ θερμανθέντα μᾶλλον.	Πρὸς	δὲ τούτοις τῶν λεγομένων θερμῶν
[2, 1]	πῦρ· τῶν δ´ αἰσθητηρίων ἕκαστον	πρὸς	ἕκαστον ἐπιζευγνύουσι τῶν στοιχείων, τὸ
[2, 9]	ἐστὶ φύσις, τοῖς μὲν ὑπάρχουσα	πρὸς	ἓν ἔργον τὴν τῆς τροφῆς
[2, 16]	τοῖς ἄλλοις ἐποίησεν ἡ φύσις,	πρὸς	ἐργασίας δύο καταχρησαμένη, καθάπερ εἴπομεν
[2, 17]	Καὶ χρῶνται τῇ γλώττῃ καὶ	πρὸς	ἑρμηνείαν ἀλλήλοις πάντες μέν, ἕτεροι
[2, 2]	ταύταις ταῖς διαφοραῖς) καὶ ἑτέρῳ	πρὸς	ἕτερον. Καὶ ὅλως (τὰ μὲν
[2, 5]	τοῖς μορίοις τῶν ζῴων ὠφελεῖ	(πρὸς	μὲν γὰρ αἴσθησιν οὐκ (ἐμποδίζει,
[2, 1]	σύγκεινται, τὰς δυνάμεις ἀνομοίας ἔχειν·	πρὸς	μὲν γάρ τινα μαλακότης χρήσιμος
[2, 17]	γὰρ ἄλλοις ἡ ἄνω ἀκίνητος.	Πρὸς	μὲν οὖν τῇ ἄνω οὐκ
[2, 17]	πεζῶν καὶ ᾠοτόκων καὶ ἐναίμων	πρὸς	μὲν τὴν τῆς φωνῆς ἐργασίαν
[2, 13]	ἐκείνοις δ´ ἐπεὶ τὸ ὕδωρ	πρὸς	μὲν τὸ ὀξὺ βλέπειν ἐναντίον,
[2, 7]	μέσου κατὰ τὴν αὑτῆς φοράν.	Πρὸς	οὖν πολλὴν θερμότητα ἀντίκειται πλείων
[2, 16]	Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις	πρὸς	σωτηρίαν τῶν ὀδόντων ἡ τῶν
[2, 7]	οὖν οὐκ ἔχει συνέχειαν οὐδεμίαν	πρὸς	τὰ αἰσθητικὰ μόρια, δῆλον μὲν
[2, 2]	τὸ ἄρρεν, καὶ τὰ δεξιὰ	πρὸς	τὰ ἀριστερὰ τοῦ σώματος. Ὁμοίως
[2, 2]	βέλτιον ἢ χεῖρον, τὰ δὲ	πρὸς	τὰ ἔργα καὶ τὴν οὐσίαν
[2, 2]	γὰρ ἐν τοῖς ἄνω μέρεσι	πρὸς	τὰ κάτω μόρια διαφέρει ταύταις
[2, 2]	Διὸ καὶ τὰ ἄνω μόρια	πρὸς	τὰ κάτω ταύτην ἔχει τὴν
[2, 15]	ὑγρῶν, αἱ δὲ βλεφαρίδες τῶν	πρὸς	τὰ ὄμματα προσπιπτόντων ἕνεκεν, οἷον
[2, 17]	καὶ αὐτοῖς πρὸς αὑτὰ καὶ	πρὸς	τὰ πεζὰ τῶν ζῴων. Ὁ
[2, 16]	δ´ ἄλλοις μᾶλλον διηρθρωμένον ἐστὶ	πρὸς	τὰς σιαγόνας. Ὁ δ´ ἐλέφας
[2, 2]	Πολλῶν γὰρ ἡ φύσις ἀνάγεται	πρὸς	ταύτας τὰς ἀρχάς, καὶ πολλοὶ
[2, 2]	λεπτὸν καὶ καθαρόν· ἅμα γὰρ	πρός	τε ἀνδρείαν τὰ τοιαῦτα καὶ
[2, 16]	ὅπως μὲν οὖν ᾖ χρήσιμον	πρός	τε τὴν ἀλκὴν καὶ διὰ
[2, 17]	ἀμφοτέρας ᾖ τὰς ἐργασίας χρήσιμος,	πρός	τε τὴν τῶν χυμῶν αἴσθησιν
[2, 9]	τῆς τροφῆς ἐργασίαν, τοῖς δὲ	πρός	τε τοῦτο καὶ πρὸς ἀλκήν,
[2, 16]	Οἷον οὖν τοῖς κολυμβηταῖς ἔνιοι	πρὸς	τὴν ἀναπνοὴν ὄργανα πορίζονται, ἵνα
[2, 16]	φύσις, ὥσπερ εἴπομεν, καταχρῆται καὶ	πρὸς	τὴν ἀπὸ τῶν ποδῶν γινομένην
[2, 9]	τις κεχωρισμένη καὶ μὴ συνεχὴς	πρὸς	τὴν ἀρχήν, οὐκ ἂν ἔσωζε
[2, 7]	τὴν ψύξιν καὶ ῥεῖ κάτω	πρὸς	τὴν γῆν. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[2, 16]	ἀκολουθῆσαι τούτων τῶν μορίων ἑκάτερον	πρὸς	τὴν εἰρημένην χρῆσιν εὐεργὰ καὶ
[2, 7]	ἀεὶ γὰρ ἡ φύσις μηχανᾶται	πρὸς	τὴν ἑκάστου ὑπερβολὴν βοήθειαν τὴν
[2, 10]	ἔχει ταῦτα τὰ αἰσθητήρια ζῴοις	πρὸς	τὴν ἰδίαν φύσιν ἑκάστῳ. ~Τὰ
[2, 9]	δι´ ἅπερ καὶ τοῖς ζῳοτόκοις,	πρὸς	τὴν ἰσχὺν ἰσχυροτέρων δεῖ τῶν
[2, 8]	ἂν ἔχον χρησιμώτατον ἂν εἴη	πρὸς	τὴν ἰσχύν. Ὑπάρχει δ´ ἐν
[2, 9]	καὶ ὡς δυσὶ καὶ διῃρημένοις	πρὸς	τὴν κάμψιν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 10]	αἱ μὲν δύο φανερῶς ἠρτημέναι	πρὸς	τὴν καρδίαν εἰσίν, ἥ τε
[2, 8]	κεφαλήν, θάτερα δ´ εὐμήκη. Διὸ	πρὸς	τὴν ὀρθότητα αὐτῶν καὶ τὴν
[2, 13]	ἔχει δὲ πολλὰ τὰ προσκρούσματα	πρὸς	τὴν ὄψιν ὥσπερ ὁ ἀήρ,
[2, 9]	ὅλη καὶ κέρας ὅλον, μεμηχάνηται	πρὸς	τὴν σωτηρίαν ἑκάστοις. Ἐν τούτῳ
[2, 17]	γλῶτταν, ὅτι ἐναντίως ἂν ἔχοι	πρὸς	τὴν τῆς τροφῆς εἴσοδον, πρὸς
[2, 7]	Ὑπάρχει δ´ ἐν τοῖς ζῴοις	πρὸς	τὴν τῆς φύσεως ὅλης σωτηρίαν.
[2, 17]	Τοῖς δὲ κροκοδείλοις συμβάλλεταί τι	πρὸς	τὴν τοῦ μορίου τούτου ἀναπηρίαν
[2, 17]	γεῦσις ἁφή τίς ἐστιν) καὶ	πρὸς	τὴν τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν καὶ
[2, 5]	τὰ δ´ ὀλίγαιμα ἤδη προωδοποίηται	πρὸς	τὴν φθοράν· ἡ γὰρ φθορὰ
[2, 2]	διαφορὰν καὶ τῶν ἀνάλογον ὑπαρχόντων	πρὸς	τὸ αἷμα· διὸ καὶ μέλιτται
[2, 9]	τῶν κάμψεών εἰσιν, οἷον στοιβή,	πρὸς	τὸ ἄλληλα μὴ τρίβειν. Περὶ
[2, 2]	ἔχειν τὴν διαφοράν, τὰ μὲν	πρὸς	τὸ βέλτιον ἢ χεῖρον, τὰ
[2, 2]	ταύτην ἔχει τὴν διαφοράν, καὶ	πρὸς	τὸ θῆλυ αὖ τὸ ἄρρεν,
[2, 1]	τῇ χειρὶ χρήσιμος δύναμις καὶ	πρὸς	τὸ λαβεῖν. Διόπερ ἐξ ὀστῶν
[2, 16]	(ἐνεπόδιζε γὰρ ἂν τῷ μήκει	πρὸς	τὸ λαβεῖν τὴν θύραθεν τροφήν,
[2, 8]	σαρκὸς δ´ ὀστωδεστέραν καὶ γεωδεστέραν,	πρὸς	τὸ μὴ εὐδιαίρετον εἶναι τὸ
[2, 16]	τὴν μεταβολὴν ἐκ τοῦ ὑγροῦ	πρὸς	τὸ ξηρόν, καθάπερ ἔνια τῶν
[2, 1]	καὶ συγκειμένας ἀλλήλαις· ἑτέρα γὰρ	πρὸς	τὸ πιέσαι τῇ χειρὶ χρήσιμος
[2, 16]	τροφὴν προσάγεται, καθάπερ χειρὶ χρώμενος,	πρὸς	τὸ στόμα, τήν τε ξηρὰν
[2, 2]	ἔχει βλέφαρα τὰ δ´ ἔχει	πρὸς	τὸ τὴν ὄψιν ἀκριβεστέραν εἶναι.
[2, 10]	μόνῳ, καὶ τὸ τούτου ἄνω	πρὸς	τὸ τοῦ ὅλου ἔχει ἄνω·
[2, 13]	ὦτα, ὅπως ὀξύτερον βλέπῃ στρέφοντα	πρὸς	τὸ φῶς καὶ δεχόμενα τὴν
[2, 7]	καὶ φερομένης ὑπὸ τοῦ θερμοῦ	πρὸς	τὸν ἄνω τόπον, ὅταν ἐν
[2, 13]	ὀξυωπά· οὐδὲν γὰρ αὐτὰ κατεπείγει	πρὸς	τὸν βίον. Οἱ δ´ ἰχθύες
[2, 17]	τὴν τῶν γραμμάτων διάρθρωσιν καὶ	πρὸς	τὸν λόγον ἡ μαλακὴ καὶ
[2, 13]	οὗτοι δ´ ἔχουσιν ἀρχὴν τὴν	πρὸς	τὸν μυκτῆρα πρόσφυσιν· καὶ τὸ
[2, 7]	χωρίς) διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν	πρὸς	τὸν τῆς καρδίας τόπον καὶ
[2, 10]	τῆς ἰδέας αὐτῶν. Τὰ δὲ	πρὸς	τῷ ζῆν αἴσθησιν ἔχοντα πολυμορφοτέραν
[2, 2]	τε ἀνδρείαν τὰ τοιαῦτα καὶ	πρὸς	φρόνησιν ἔχει καλῶς. Διὸ καὶ
[2, 16]	τῶν χειλῶν φύσις ἐστὶ καὶ	πρὸς	φυλακήν, διόπερ ὡς ἐκείνων μετέχουσι
[2, 16]	γάρ ἐστιν ᾧ τὴν τροφὴν	προσάγεται,	καθάπερ χειρὶ χρώμενος, πρὸς τὸ
[2, 16]	μὲν γὰρ τῆς γλώττης εἰσὶ	προσβολαί,	τὰ δὲ συμβολαὶ τῶν χειλῶν.
[2, 17]	πολλὰ τὴν γλῶτταν ἔχει καὶ	προσδεδεμένην	καὶ σκληράν, πρὸς δὲ τὴν
[2, 9]	ὡς συνεχοῦς ἢ ἁπτόμενον καὶ	προσδεδεμένον,	ἵνα χρῆται ἡ φύσις (καὶ
[2, 2]	αὐτὸν τρόπον ὑπάρξει πᾶσιν, ἀλλὰ	προσδιοριστέον	ὅτι καθ´ αὑτὸ μὲν τόδε,
[2, 9]	τὰ ὀστᾶ αἱ σάρκες περιπεφύκασι,	προσειλημμέναι	λεπτοῖς καὶ ἰνώδεσι δεσμοῖς, ὧν
[2, 14]	μᾶλλον τῆς σκέπης, τὰ δὲ	πρόσθια	τιμιώτερα μέν, ἀλλ´ ἀλεάζει διὰ
[2, 14]	ἴσου διὰ τὴν ὀρθότητα τὰ	πρόσθια	τοῖς ὀπισθίοις, τοῖς τιμιωτέροις ὑπέγραψεν
[2, 13]	τὸν μυκτῆρα πρόσφυσιν· καὶ τὸ	πρόσθιον	ἀρχὴ τοῦ πλαγίου μᾶλλον. Τὰ
[2, 16]	αὐτοῖς μορίοις, ἀντὶ τῆς τῶν	προσθίων	ποδῶν χρείας. Τούτους γὰρ τὰ
[2, 10]	ἐγκεφάλῳ, τὴν δ´ αἴσθησιν οὐ	προσίεσθαι	τὰ μόρια τὰ σαρκώδη λίαν.
[2, 13]	οὐκ ἔχει δὲ πολλὰ τὰ	προσκρούσματα	πρὸς τὴν ὄψιν ὥσπερ ὁ
[2, 8]	συνειλημμένον, ὥσπερ ἂν εἴ τις	προσλάβοι	τῇ κόρῃ τὸ διαφανὲς πᾶν.
[2, 17]	τοῖς μὲν ἀπολελυμένον τοῖς δὲ	προσπεφυκός,	ὅσοις μηδὲν ἔργον ὑπάρχει φωνῆς,
[2, 13]	οἷον βλέποντα διὰ τοῦ βλεφάρου	προσπεφυκότος.	Ἐπεὶ δ´ ἀναγκαῖον διὰ τὴν
[2, 13]	ἄνθρωπος, πάντα μὲν ὅπως τὰ	προσπίπτοντα	τοῖς βλεφάροις κωλύωσι (καὶ τοῦτο
[2, 15]	βλεφαρίδες τῶν πρὸς τὰ ὄμματα	προσπιπτόντων	ἕνεκεν, οἷον τὰ χαρακώματα ποιοῦσί
[2, 13]	ἂν ἦν ὑπὸ τῶν ἔξωθεν	προσπιπτόντων,	οὐκ ὀξυωπὰ δέ. Τοῦ μὲν
[2, 13]	ἀρχὴν τὴν πρὸς τὸν μυκτῆρα	πρόσφυσιν·	καὶ τὸ πρόσθιον ἀρχὴ τοῦ
[2, 1]	διὰ τοῦτο χεῖρα μὲν ἢ	πρόσωπον	ἢ τῶν τοιούτων τι μορίων
[2, 2]	οἷον φλεβὸς φλέψ, ἀλλὰ προσώπου	πρόσωπον	οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν οὖν καὶ
[2, 1]	ἀριθμὸν ἡ τῶν ἀνομοιομερῶν, οἷον	προσώπου	καὶ χειρὸς καὶ τῶν τοιούτων
[2, 1]	ὀφθαλμοῦ καὶ μυκτῆρος καὶ τοῦ	προσώπου	παντὸς καὶ δακτύλου καὶ χειρὸς
[2, 2]	ὁμώνυμον, οἷον φλεβὸς φλέψ, ἀλλὰ	προσώπου	πρόσωπον οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν οὖν
[2, 1]	τὰ γὰρ ὕστερα τῇ γενέσει	πρότερα	τὴν φύσιν ἐστί, καὶ πρῶτον
[2, 1]	ὕλης. Τῷ μὲν οὖν χρόνῳ	προτέραν	τὴν ὕλην (ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[2, 1]	οὔσης, καθάπερ ἐν ἑτέροις εἴρηται	πρότερον,	ἀναγκαῖον τὸ ἔχον πρῶτον μόριον
[2, 2]	καθάπερ γὰρ ἐν ἑτέροις εἴρηται	πρότερον,	ἀρχαὶ τῶν φυσικῶν στοιχείων αὗταί
[2, 16]	ζῴων τῶν μὴ ἀναπνεόντων εἴρηται	πρότερον	δι´ ἣν αἰτίαν οὐκ ἔχουσι
[2, 10]	περὶ τὴν καρδίαν τόπος, διώρισται	πρότερον	ἐν τοῖς περὶ αἰσθήσεως· καὶ
[2, 6]	ἡ τροφὴ πᾶσιν αἷμα, εἴρηται	πρότερον.	Εὐλόγως δὲ καὶ στεατώδεις οἱ
[2, 1]	ἕκαστον ἀνομοιομερές ἐστιν, ὥσπερ εἶπον	πρότερον,	ἡ δ´ αἴσθησις ἐγγίγνεται πᾶσιν
[2, 4]	συνεξατμίζει τὸ ὑγρόν, καθάπερ εἴρηται	πρότερον,	καὶ πήγνυται οὐχ ὑπὸ θερμοῦ
[2, 4]	ψυχὴν ἐνίων ἐναίμων, καθάπερ εἴρηται	πρότερον,	οἷον ἡ μέλιττα καὶ τὸ
[2, 5]	δ´ αἷμα, ὥσπερ εἴρηται καὶ	πρότερον,	οὐκ ἔχει αἴσθησιν, διὸ οὐδὲ
[2, 1]	ὥσπερ ἐν ἑτέροις εἴρηται καὶ	πρότερον.	Ὑγρὸν γὰρ καὶ ξηρὸν καὶ
[2, 1]	ἀναγκαῖον ἔχειν οὕτως, φανερὸν ὅτι	προυπῆρχεν	οὕτω πρὸς ἄλληλα ἔχοντα ἐξ
[2, 8]	αἰσθήσεων ἀδύνατόν τε καὶ οὐδὲν	προὔργου	τοῦτ´ ἦν ποιῆσαι τῇ φύσει,
[2, 1]	φλεβῶν ῥύσεως τοῦ αἵματος οἷον	προχεύματά	ἐστιν· ἡ δὲ καρδία, διὰ
[2, 4]	ὑδατώδη. Ὁ γὰρ φόβος καταψύχει·	προωδοποίηται	οὖν τῷ πάθει τὰ τοιαύτην
[2, 5]	αἵματος, τὰ δ´ ὀλίγαιμα ἤδη	προωδοποίηται	πρὸς τὴν φθοράν· ἡ γὰρ
[2, 3]	εἰσὶ μορίων. Ἡ μὲν γὰρ	πρώτη	φανερὰ τοῖς ζῴοις λειτουργία διὰ
[2, 8]	ἔχειν αἴσθησιν, πρῶτον δὲ τὴν	πρώτην·	αὕτη δ´ ἐστὶν ἁφή, ταύτης
[2, 1]	δύναμιν τὴν δημιουγοῦσαν τὸ αἷμα	πρώτην,	εὔλογον, ἐξ οἵας δέχεται τροφῆς,
[2, 1]	Τριῶν δ´ οὐσῶν τῶν συνθέσεων	πρώτην	μὲν ἄν τις θείη τὴν
[2, 1]	ἀρχῆς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ τῆς	πρώτης	κινούσης καὶ ἐχούσης ἤδη τινὰ
[2, 10]	αἴτιον ὅτι οὐκ ἔστι τὸ	πρῶτον	αἰσθητήριον ἡ σὰρξ καὶ τὸ
[2, 10]	οἷον ἀπ´ ἀρχῆς πάλιν, ἀρξάμενοι	πρῶτον	ἀπὸ τῶν πρώτων. Πᾶσι γὰρ
[2, 8]	ζῷον ὁριζόμεθα τῷ ἔχειν αἴσθησιν,	πρῶτον	δὲ τὴν πρώτην· αὕτη δ´
[2, 2]	ἐστιν ἡ τοῦ αἵματος φύσις,	πρῶτον	διελομένοις περὶ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ,
[2, 10]	μορίων μορφήν, περὶ τούτου λεκτέον	πρῶτον.	Εὐθὺς γὰρ καὶ τὰ φύσει
[2, 2]	φλέψ, ἀλλὰ προσώπου πρόσωπον οὐδαμῶς.	Πρῶτον	μὲν οὖν καὶ τοῖς ὑγροῖς
[2, 1]	εἴρηται πρότερον, ἀναγκαῖον τὸ ἔχον	πρῶτον	μόριον τὰς τοιαύτας ἀρχάς, ᾗ
[2, 8]	μορίων τῶν ὁμοιομερῶν σκεπτέον, καὶ	πρῶτον	περὶ σαρκὸς ἐν τοῖς ἔχουσι
[2, 1]	πρότερα τὴν φύσιν ἐστί, καὶ	πρῶτον	τὸ τῇ γενέσει τελευταῖον· οὐ
[2, 8]	τοιοῦτον μόριόν ἐστιν, ἤτοι τὸ	πρῶτον,	ὥσπερ ἡ κόρη τῆς ὄψεως,
[2, 1]	Δευτέρα δὲ σύστασις ἐκ τῶν	πρώτων	ἡ τῶν ὁμοιομερῶν φύσις ἐν
[2, 10]	πάλιν, ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν	πρώτων.	Πᾶσι γὰρ τοῖς ζῴοις τοῖς
[2, 16]	τρόπον. Δίπουν γάρ ἐστι καὶ	πτερυγωτόν,	ὥστ´ ἀνάγκη μικρὸν τὸ βάρος
[2, 13]	μὴ πτητικοὶ εἶναι τὴν τῶν	πτερῶν	αὔξησιν εἰς τὴν τοῦ δέρματος
[2, 9]	καὶ ὑμένος καὶ τριχῶν καὶ	πτερῶν	καὶ τῶν ἀνάλογον τούτοις καὶ
[2, 12]	τὸ ἔχειν μὴ τρίχας ἀλλὰ	πτερωτὰ	εἶναι· οὐκ οὖν ἔχει τοιαύτην
[2, 13]	Οἱ μὲν γὰρ βαρεῖς τῶν	πτερωτῶν	διὰ τὸ μὴ πτητικοὶ εἶναι
[2, 13]	τὰ δ´ ἐπίγεια καὶ μὴ	πτητικά,	οἷον ἀλεκτρυόνες καὶ τὰ τοιαῦτα,
[2, 13]	τῶν πτερωτῶν διὰ τὸ μὴ	πτητικοὶ	εἶναι τὴν τῶν πτερῶν αὔξησιν
[2, 16]	ἐκείνους νέμεσθαί φασιν ὑποχωροῦντας πάλιν	πυγηδόν)	ὑπάρξαντος οὖν τοιούτου τοῦ μυκτῆρος,
[2, 6]	ἐν τοῖς δὴ τὰ ὀστᾶ	πυκνὰ	ἔχουσι καὶ ἰσχυρὰ εὐλόγως ἐν
[2, 6]	ὅσων τὰ ὀστᾶ ἰσχυρὰ καὶ	πυκνά,	οἷον τὰ τοῦ (λέοντος· τούτου
[2, 7]	βλάπτειν, ἀντὶ μὲν μεγάλων ὀλίγων	πυκναὶ	καὶ λεπταὶ φλέβες περιέχουσιν αὐτόν,
[2, 1]	οἷον βάρος καὶ κουφότης καὶ	πυκνότης	καὶ μανότης καὶ τραχύτης καὶ
[2, 16]	καὶ τίνας ἔχει διαφοράς, δεῖ	πυνθάνεσθαι	παρὰ τῶν μετρικῶν. Ἀνάγκη δ´
[2, 9]	ἐξάπτεσθαι τυπτομένων καθάπερ ἐκ λίθων	πῦρ.	Ἔχει δὲ καὶ ὁ δελφὶς
[2, 7]	τοῦ ζῴου τὴν ψυχὴν τιθέασι	πῦρ	ἢ τοιαύτην τινὰ δύναμιν φορτικῶς
[2, 7]	τὸ τὴν ψυχὴν εἶναι φάναι	πῦρ,	καὶ τὸ πρίονα ἢ τρύπανον
[2, 2]	ψυχρόν, ὅσα δὲ γῆς, τὸ	πῦρ·	καὶ τῶν θερμῶν πήγνυται ὑπὸ
[2, 2]	μὲν τὸ ζέον ὕδωρ ἢ	πῦρ	ὀλίγον, ψύχεται δὲ καὶ θᾶττον
[2, 1]	ἀέρα φάσκοντες εἶναι τὸ δὲ	πῦρ.	Οὔσης δὲ τῆς αἰσθήσεως ἐν
[2, 1]	τὸ δ´ ὕδωρ, τὸ δὲ	πῦρ·	τῶν δ´ αἰσθητηρίων ἕκαστον πρὸς
[2, 2]	πυρός· οὐ γὰρ γίνεται ψυχρὸν	πῦρ,	ὕδωρ δὲ γίνεται πᾶν. Ἔτι
[2, 2]	λέγοι, εἰ συμβεβηκὸς εἴη τῷ	πυρέττοντι	εἶναι μουσικῷ, τὸν μουσικὸν εἶναι
[2, 4]	(καὶ γεῶδες, ὥστε γίνονται οἷον	πυρίαι	ἐν τῷ αἵματι καὶ ζέσιν
[2, 2]	τῷ ταχὺ μεταβάλλειν εἰς ἐνέργειαν	πυρός.	Δοκεῖ δὲ τὸ θερμὸν καὶ
[2, 5]	τὸ λιπαρὸν κοινὸν ἀέρος καὶ	πυρός	ἐστιν. Διὰ τοῦτο οὐδὲν ἔχει
[2, 1]	στοιχείων, οἷον γῆς ἀέρος ὕδατος	πυρός.	Ἔτι δὲ βέλτιον ἴσως ἐκ
[2, 2]	μᾶλλον τὸ θερμὸν ὕδωρ μικροῦ	πυρός·	οὐ γὰρ γίνεται ψυχρὸν πῦρ,
[2, 2]	Τάχα δὲ καὶ ἡ τοῦ	πυρὸς	φύσις, εἰ ἔτυχε, τοιαύτη τίς
[2, 2]	δὲ τῷ φλόγα ποιεῖν καὶ	πυροῦν.	Λεγομένου δὲ τοῦ θερμοῦ πολλαχῶς,
[2, 2]	Ἔχει δὲ θερμότητα καὶ τὰ	πυρωθέντα	πάντα σχεδόν, οἷον κονία καὶ
[2, 1]	τρόπον· ἐπεὶ δὲ ζητεῖται καὶ	πῶς	ἀναγκαῖον ἔχειν οὕτως, φανερὸν ὅτι
[2, 2]	λέγων. Διὸ δεῖ μὴ λανθάνειν	πῶς	δεῖ τῶν φύσει συνεστώτων τὰ
[2, 3]	ὡς ὑπάρχοντα δεῖ τιθέναι τούτοις.	Πῶς	μὲν οὖν (θερμὸν καὶ πῶς
[2, 3]	(θερμὸν καὶ πῶς ὑγρόν, καὶ	πῶς	τῶν ἐναντίων ἡ φύσις τοῦ
[2, 3]	Πῶς μὲν οὖν (θερμὸν καὶ	πῶς	ὑγρόν, καὶ πῶς τῶν ἐναντίων