Livre, Chap.
[14, 6]	τε τοῖς γράμμασιν ἀπὸ τοῦ	Α	πρὸς τὸ Ω, καὶ ἀπὸ
[14, 6]	ὥστε δεῖ μετρεῖσθαι τῷ τε	Α	τὸν στοῖχον ἐφ᾽ οὗ ΑΒΓ
[14, 2]	πέρας. Οὐκ ἂν τοίνυν εἴη	ἀΐ	δια, εἴπερ μὴ ἀΐ διον
[14, 2]	δεῖ σκοπεῖν, ἆρα δυνατὸν τὰ	ἀΐ	δια ἐκ (στοιχείων συγκεῖσθαι; ὕλην
[14, 2]	εἴη ἀΐ δια, εἴπερ μὴ	ἀΐ	διον τὸ ἐνδεχόμενον μὴ εἶναι,
[14, 2]	ἀληθὲς καθόλου, ὅτι οὐδεμία ἐστὶν	ἀΐ	διος οὐσία ἐὰν μὴ ᾖ
[14, 1]	ὂν πολὺ ἢ ὀλίγον ἢ	μέγα	ἢ μικρὸν ἢ πρός τί
[14, 1]	πολὺ καὶ ὀλίγον ἀριθμοῦ, καὶ	μέγα	καὶ μικρὸν μεγέθους, ὥσπερ (ἄρτιον
[14, 4]	ὂν εἴτε τὸ ἄνισον καὶ	μέγα	καὶ μικρόν, τὸ κακὸν αὐτό
[14, 3]	καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα (τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν βοᾶν ὡς
[14, 1]	πρός τι ἀνάγκη εἶναι τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν καὶ ὅσα
[14, 1]	εἶναι ἀρχὰς ἀλλὰ μὴ τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρόν, καὶ τὸν
[14, 1]	ὄντα τὸ ἄνισον καὶ τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν λέγει, καὶ
[14, 1]	καλῶς ἀποδιδόασιν, οἱ μὲν τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν λέγοντες μετὰ
[14, 1]	πολὺ καὶ ὀλίγον, ὅτι τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν μεγέθους οἰκειότερα
[14, 2]	ἡ ἀόριστος αἰτία οὐδὲ τὸ	μέγα	καὶ τὸ μικρὸν τοῦ δύο
[14, 2]	οὐκέτι. Καίτοι χρῶνται καὶ λέγουσι	μέγα	μικρόν, πολὺ ὀλίγον, ἐξ ὧν
[14, 1]	εἴδεσιν. Οὐθὲν γάρ ἐστιν οὔτε	μέγα	οὔτε μικρόν, οὔτε πολὺ οὔτε
[14, 3]	κατ᾽ ἐκεῖνον. Πάντα δὴ ταῦτα	ἄλογα,	καὶ μάχεται καὶ αὐτὰ ἑαυτοῖς
[14, 1]	ἄνισον ὡς ἕν τι, τὴν	δυάδα	δὲ ἀόριστον ποιοῦντες μεγάλου καὶ
[14, 2]	ἐνυπαρχόντων. Εἰσὶ δέ τινες οἳ	δυάδα	μὲν ἀόριστον ποιοῦσι τὸ μετὰ
[14, 1]	ἄνισον ἐκ μεγάλου καὶ μικροῦ	δυάδα,	ὡς ἓν ὄντα τὸ ἄνισον
[14, 3]	ἐκ τριάδος δ᾽ ἴσως τὰ	ἐπίπεδα,	ἐκ δὲ τῆς τετράδος τὰ
[14, 2]	οὖσιν, εἴπερ ἕκαστος τῶν ἀριθμῶν	ἰδέα	τις ἡ δ᾽ ἰδέα τοῖς
[14, 2]	ἀριθμῶν ἰδέα τις ἡ δ᾽	ἰδέα	τοῖς ἄλλοις αἰτία τοῦ εἶναι
[14, 6]	αἵ τε μέσαι ἡ μὲν	ἐννέα	ἡ δὲ ὀκτώ, (καὶ τὸ
[14, 6]	δ᾽ ἐν μὲν τῷ δεξιῷ	ἐννέα	συλλαβαῖς, ἐν δὲ τῷ ἀριστερῷ
[14, 3]	ἐκ δὲ τῆς τετράδος τὰ	στερεὰ	ἢ καὶ ἐξ ἄλλων ἀριθμῶν·
[14, 4]	τὰ ζῷα καὶ (τὰ φυτὰ	ἀγαθὰ	καὶ τὰ μετέχοντα. Ταῦτά τε
[14, 4]	πότερόν ἐστί τι ἐκείνων οἷον	βουλόμεθα	λέγειν αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν καὶ
[14, 6]	ἐπεὶ πλείους γε αἱ συμφωνίαι,	ἐνταῦθα	δ᾽ οὐκέτι δύναται. Ὅμοιοι δὴ
[14, 5]	ἓν αὐτό. Εἰσὶ γὰρ καὶ	ἐνταῦθα	τέλειαι αἱ ἀρχαὶ ἐξ ὧν
[14, 3]	οὐ μὴν ἀλλὰ ἐπεὶ οὔτε	ἀναγκαῖα	οὔτε δυνατὰ ταῦτα, (οὐδὲ τὸν
[14, 2]	καὶ τὸ πρός τι στοιχεῖον	ἀναγκαῖα	συμβαίνει τοῖς λέγουσιν· ὅσα δὲ
[14, 2]	(καὶ ἄλλην ἐπίστασιν πῶς πολλά	(διὰ	γὰρ τὸ μὴ χωριστὰ εἶναι
[14, 6]	καὶ γὰρ αἱ μονάδες ὥστε	διά	γε ταῦτα εἴδη οὐ ποιητέον.
[14, 3]	δυνατὰ ταῦτα, (οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν	διά	γε ταῦτα εἶναι λεκτέον· οἱ
[14, 2]	ὁρᾶν περὶ τὰς ἰδέας ὥστε	διά	γε ταῦτα μὴ ποιεῖν ἀριθμούς,
[14, 2]	Οὐκ ἂν τοίνυν εἴη ἀΐ	δια,	εἴπερ μὴ ἀΐ διον τὸ
[14, 2]	σκοπεῖν, ἆρα δυνατὸν τὰ ἀΐ	δια	ἐκ (στοιχείων συγκεῖσθαι; ὕλην γὰρ
[14, 4]	χάος ἢ ὠκεανόν, ἀλλὰ τὸν	Δία·	οὐ μὴν ἀλλὰ τούτοις μὲν
[14, 2]	τὸ δ᾽ ἄνισον (δυσχεραίνουσιν εὐλόγως	διὰ	τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα· οἷς τοσαῦτα
[14, 6]	ἀστέρων ἐστίν; ἢ οἱ μὲν	διὰ	τὰς πύλας ἢ ἄλλην τινὰ
[14, 6]	καὶ σελήνη τὰ αὐτά. Ἀλλὰ	διὰ	τί αἴτια ταῦτα; ἑπτὰ μὲν
[14, 3]	ἀλλ᾽ ἐξ ἀριθμῶν τὰ ὄντα·	διὰ	τί δέ; ὅτι τὰ πάθη
[14, 3]	ἕκαστον πειρῶνταί γε λέγειν πως	διὰ	τί ἔστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ
[14, 3]	ἠπορήθη λυτέον τοῖς οὕτω λέγουσι,	διὰ	τί οὐδαμῶς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς
[14, 3]	τούτων γὰρ ὁ λόγος εἴρηκεν	διὰ	τί οὖν χωριστὰ ἔσται; ἔτι
[14, 2]	ποσόν, οὐ λέγεται πῶς καὶ	διὰ	τί πολλὰ τὰ ὄντα, ἀλλὰ
[14, 1]	λογικὰς μόνον δυσχερείας, ἃς φυλάττονται	διὰ	τὸ καὶ αὐτοὶ λογικὰς φέρειν
[14, 4]	οὐ μὴν ἀλλὰ τούτοις μὲν	διὰ	τὸ μεταβάλλειν τοὺς ἄρχοντας τῶν
[14, 3]	εἶναι λεκτέον· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι	διὰ	τὸ ὁρᾶν πολλὰ τῶν ἀριθμῶν
[14, 2]	μόνον ἀφῄρηται τῶν δυσχερῶν ὅσα	διὰ	τὸ ποιεῖν τὸ ἄνισον καὶ
[14, 2]	μὲν τὸν τρόπον οὐκ οἰομένῳ	διὰ	τὸ τὰς ἐνούσας δυσχερείας ὁρᾶν
[14, 1]	βαδίζον, ἥκιστα μὲν ἀριθμὸς τούτων	διὰ	τὸ ταὐτῷ πάντα ὑπάρχειν καὶ
[14, 4]	(ἔστι δ᾽ ἡ δυσχέρεια οὐ	διὰ	τὸ τῇ ἀρχῇ τὸ εὖ
[14, 4]	εὖ ἀποδιδόναι ὡς ὑπάρχον, ἀλλὰ	διὰ	τὸ τὸ ἓν ἀρχὴν καὶ
[14, 6]	Ἆρ᾽ οὖν τοῦτ᾽ αἴτιον καὶ	διὰ	τοῦτό ἐστι τὸ πρᾶγμα, ἢ
[14, 6]	ὅτι τοιοσδὶ ὁ ἀριθμὸς πέφυκεν,	διὰ	τοῦτο ἢ ἐκεῖνοι ἐγένοντο ἑπτὰ
[14, 6]	ἐφ᾽ ἑκάστου ἐπιφέρεται τῷ σίγμα,	διὰ	τοῦτο (τρία μόνον ἐστὶν ἀλλ᾽
[14, 3]	ἐκ τῶν (φαινομένων, ὥσπερ μοχθηρὰ	τραγῳδία	τοῖς δὲ τὰς ἰδέας τιθεμένοις
[14, 1]	τι οὔτε δυνάμει οὐσία οὔτε	ἐνεργείᾳ.	Ἄτοπον οὖν, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,
[14, 2]	μᾶλλον ἡ ἀπορία, πῶς πολλαὶ	ἐνεργείᾳ	οὐσίαι ἀλλ᾽ οὐ μία. Ἀλλὰ
[14, 2]	διος οὐσία ἐὰν μὴ ᾖ	ἐνέργεια,	τὰ δὲ στοιχεῖα ὕλη τῆς
[14, 4]	δυνάμει ἕκαστον, οἷον πυρὸς τοῦ	ἐνεργείᾳ	τὸ δυνάμει (πῦρ, τὸ κακὸν
[14, 6]	ἔστι γὰρ συμβεβηκότα μέν, ἀλλ᾽	οἰκεῖα	ἀλλήλοις πάντα, ἓν δὲ τῷ
[14, 6]	ἧς ὁ ἀριθμὸς ἴσος τῇ	οὐλομελείᾳ	τοῦ οὐρανοῦ. (Ὁρᾶν δὲ δεῖ
[14, 4]	ἀριθμῶν, ἀδύνατον. Συμβαίνει γὰρ πολλὴ	δυσχέρεια—	ἣν ἔνιοι φεύγοντες ἀπειρήκασιν, οἱ
[14, 4]	ἓν ἀρχήν· (ἔστι δ᾽ ἡ	δυσχέρεια	οὐ διὰ τὸ τῇ ἀρχῇ
[14, 2]	οὐδεμιᾶς ἂν εἴη ἀϊδίου οὐσίας	στοιχεῖα	ἐξ ὧν ἐστιν ἐνυπαρχόντων. Εἰσὶ
[14, 3]	ἕτερόν τι ἐρεῖ, πλείω τὰ	στοιχεῖα	ἐρεῖ· καὶ εἰ ἕν τι
[14, 4]	ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν τὰ	στοιχεῖα	καὶ αἱ ἀρχαί· ἀπορίαν μὲν
[14, 1]	μὴν καὶ τὰς ἀρχὰς ἃς	στοιχεῖα	καλοῦσιν οὐ καλῶς ἀποδιδόασιν, οἱ
[14, 1]	αἱ κατηγορίαι. Ἔτι δὲ τὰ	(στοιχεῖα	οὐ κατηγορεῖται καθ᾽ ὧν στοιχεῖα,
[14, 1]	ἄνισον καὶ ἓν λέγων (τὰ	στοιχεῖα,	τὸ δ᾽ ἄνισον ἐκ μεγάλου
[14, 1]	(στοιχεῖα οὐ κατηγορεῖται καθ᾽ ὧν	στοιχεῖα,	τὸ δὲ πολὺ καὶ ὀλίγον
[14, 3]	Φαίνεται δὲ καὶ αὐτὰ τὰ	στοιχεῖα	(τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν
[14, 1]	μετὰ τοῦ ἑνός, τρία ταῦτα	(στοιχεῖα	τῶν ἀριθμῶν, τὰ μὲν δύο
[14, 2]	μὴ ᾖ ἐνέργεια, τὰ δὲ	στοιχεῖα	ὕλη τῆς οὐσίας, οὐδεμιᾶς ἂν
[14, 2]	πολλαὶ ἐνεργείᾳ οὐσίαι ἀλλ᾽ οὐ	μία.	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ μὴ
[14, 2]	οὔτ᾽ ἐναντίον οὔτ᾽ ἀπόφασις ἐκείνων,	μία	τε φύσις τῶν ὄντων ὥσπερ
[14, 2]	λεγόμενον νῦν ἀληθὲς καθόλου, ὅτι	οὐδεμία	ἐστὶν ἀΐ διος οὐσία ἐὰν
[14, 6]	ἐν ἑπτὰ (δὲ ὀδόντας βάλλει	(ἔνιά	γε, ἔνια δ᾽ οὔ ἑπτὰ
[14, 6]	(δὲ ὀδόντας βάλλει (ἔνιά γε,	ἔνια	δ᾽ οὔ ἑπτὰ δὲ οἱ
[14, 1]	τούτων οὐθὲν ὡς εἰπεῖν πρὸς	ἔνια	τῶν συμβαινόντων, ἀλλὰ (πρὸς τὰς
[14, 1]	τι ἕτερον ὑποκείμενον, οἷον ἐν	(ἁρμονίᾳ	δίεσις, ἐν δὲ μεγέθει δάκτυλος
[14, 6]	φωνήεντα, ἑπτὰ δὲ χορδαὶ ἡ	ἁρμονία,	ἑπτὰ δὲ αἱ πλειάδες, ἐν
[14, 3]	πάθη τὰ τῶν ἀριθμῶν ἐν	ἁρμονίᾳ	ὑπάρχει καὶ ἐν (τῷ οὐρανῷ
[14, 5]	ἢ ὅτι (ὁ) λόγος ἡ	συμφωνία	ἀριθμῶν, ὁμοίως δὲ καὶ ἄνθρωπος
[14, 2]	πῶς πολλαὶ οὐσίαι ἢ πολλὰ	ποιά,	ἀλλὰ πῶς πολλὰ τὰ ὄντα·
[14, 2]	ἐστι ζητῆσαι, (πῶς δὲ ἢ	ποιὰ	ἢ ποσά, μή. Οὐ γὰρ
[14, 2]	ὑποκείμενον πολλὰ γίγνεσθαι καὶ εἶναι	ποιά	τε πολλὰ (εἶναι) καὶ ποσά·
[14, 6]	ἀριθμῷ τὸ περιττόν, ἐν δὲ	χροιᾷ	τὸ λευκόν. Ἔτι οὐχ οἱ
[14, 4]	ὑπάρχει, τὸ αὔταρκες καὶ ἡ	σωτηρία.	Ἀλλὰ μὴν οὐ δι᾽ ἄλλο
[14, 6]	ἐν ἑκάστῃ γὰρ τοῦ ὄντος	κατηγορίᾳ	ἐστὶ τὸ ἀνάλογον, ὡς εὐθὺ
[14, 2]	μὴ τὰ ἐν τῇ αὐτῇ	κατηγορίᾳ	ζητεῖν, πῶς πολλαὶ οὐσίαι ἢ
[14, 4]	εἶναι μάλιστα. Ἡ μὲν οὖν	ἀπορία	αὕτη, ποτέρως δεῖ λέγειν· θαυμαστὸν
[14, 2]	δέ ἐστιν ἐκεῖθεν μᾶλλον ἡ	ἀπορία,	πῶς πολλαὶ ἐνεργείᾳ οὐσίαι ἀλλ᾽
[14, 4]	ἀγαθόν τι, καὶ πολλή τις	εὐπορία	ἀγαθῶν. Ἔτι εἰ τὰ εἴδη
[14, 6]	Νυνὶ γὰρ οὐθὲν ὑγιεινότερον τρὶς	τρία	ἂν ᾖ τὸ (μελίκρατον κεκραμένον,
[14, 6]	ΒΕΓΖ καὶ ὕδατος ἀριθμὸς δὶς	τρία.	(Εἰ δ᾽ ἀνάγκη πάντα ἀριθμοῦ
[14, 6]	ἐπιφέρεται τῷ σίγμα, διὰ τοῦτο	(τρία	μόνον ἐστὶν ἀλλ᾽ οὐχ ὅτι
[14, 6]	ὅτι ἐκεῖναι τρεῖς, καὶ ταῦτα	τρία·	ὅτι δὲ μυρία ἂν εἴη
[14, 6]	μίξεων, οὐκ ἐν ἀριθμοῖς, οἷον	τρία	πρὸς δύο ἀλλ᾽ οὐ τρὶς
[14, 5]	ὀστοῦ ἀριθμὸς ἡ οὐσία οὕτω,	τρία	πυρὸς γῆς δὲ δύο· καὶ
[14, 1]	μικρὸν λέγοντες μετὰ τοῦ ἑνός,	τρία	ταῦτα (στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν, τὰ
[14, 6]	καὶ ταῦτα τρία· ὅτι δὲ	μυρία	ἂν εἴη τοιαῦτα, οὐθὲν μέλει
[14, 1]	μή ἐστι πλεῖον, ἢ τὰ	μύρια.	Πῶς οὖν ἔσται οὕτως ἐξ
[14, 2]	ὅτι οὐδεμία ἐστὶν ἀΐ διος	οὐσία	ἐὰν μὴ ᾖ ἐνέργεια, τὰ
[14, 1]	ἀλλ᾽ ὥσπερ καὶ φαίνεται οὐθὲν	οὐσίᾳ	ἐναντίον, καὶ ὁ λόγος μαρτυρεῖ.
[14, 2]	τί τὸ δυνάμει τόδε καὶ	οὐσία,	μὴ ὂν δὲ καθ᾽ αὑτό,
[14, 5]	δῆλον· ὁ γὰρ λόγος ἡ	οὐσία,	ὁ δ᾽ ἀριθμὸς ὕλη. Οἷον
[14, 5]	ὅτι δὲ οὐχ οἱ ἀριθμοὶ	οὐσία	οὐδὲ τῆς μορφῆς αἴτιοι, δῆλον·
[14, 1]	δὲ πρός τι οὔτε δυνάμει	οὐσία	οὔτε ἐνεργείᾳ. Ἄτοπον οὖν, μᾶλλον
[14, 5]	σαρκὸς ἢ ὀστοῦ ἀριθμὸς ἡ	οὐσία	οὕτω, τρία πυρὸς γῆς δὲ
[14, 3]	οὖν ἔσται τόδε τι καὶ	οὐσία	τις· ἀλλ᾽ ἄτοπον οὐ μὴν
[14, 5]	γήϊνος ἢ μοναδικός, ἀλλ᾽ ἡ	οὐσία	τὸ τοσόνδ᾽ εἶναι πρὸς τοσόνδε
[14, 1]	πάντων ἥκιστα φύσις τις ἢ	οὐσία	(τῶν κατηγοριῶν) ἐστι, καὶ ὑστέρα
[14, 2]	αἴτιον. Αὕτη γὰρ ἡ παρέκβασις	αἰτία	καὶ τοῦ τὸ (ἀντικείμενον ζητοῦντας
[14, 2]	δὴ ἡ δυὰς ἡ ἀόριστος	αἰτία	οὐδὲ τὸ μέγα καὶ τὸ
[14, 2]	ἡ δ᾽ ἰδέα τοῖς ἄλλοις	αἰτία	τοῦ εἶναι ὃν δή ποτε
[14, 6]	ὡς μὲν λέγουσί τινες καὶ	αἴτια	ποιοῦσι τῆς φύσεως, ἔοικεν οὑτωσί
[14, 6]	τὰ αὐτά. Ἀλλὰ διὰ τί	αἴτια	ταῦτα; ἑπτὰ μὲν φωνήεντα, ἑπτὰ
[14, 2]	μαθηματικόν. Πολλὰ μὲν οὖν τὰ	αἴτια	τῆς ἐπὶ ταύτας τὰς αἰτίας
[14, 4]	στοιχεῖον ποιοῦσι, τὸ δ᾽ ὅτι	τἀναντία	ἀρχάς, τὸ δ᾽ ὅτι τὸ
[14, 3]	ὅτι καὶ ὁ ἐναντιούμενος λόγος	τἀναντία	ἐρεῖ, καὶ ὃ ἄρτι ἠπορήθη
[14, 1]	ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα πάντα τὰ	ἐναντία	καθ᾽ ὑποκειμένου καὶ οὐθὲν χωριστόν,
[14, 6]	αἱ ἐπαινούμεναι καὶ τὰ τούτοις	ἐναντία	καὶ ὅλως τὰ ἐν τοῖς
[14, 5]	ἐξ ἐναντίων ἢ οἷς ἔστιν	ἐναντία	φθείρεται κἂν ἐκ (παντὸς ᾖ,
[14, 1]	ἔτι δὲ πρὸς ταύτῃ τῇ	ἁμαρτίᾳ	καὶ πρός τι ἀνάγκη εἶναι
[14, 6]	ἀριθμοῦμεν, τὴν δὲ ἄρκτον γε	δώδεκα,	οἱ δὲ πλείους· (ἐπεὶ καὶ
[14, 5]	μὴν οὐδ᾽ ὡς τὸ οὗ	ἕνεκα.	~Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις καὶ
[14, 3]	τὸ ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν τὰ	φυσικὰ	σώματα, ἐκ μὴ ἐχόντων βάρος
[14, 3]	δὲ καὶ τὰ μεγέθη τὰ	μαθηματικά.	(Δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ
[14, 3]	ταύτῃ προσγλιχόμενοι ταῖς ἰδέαις τὰ	μαθηματικὰ	διαμαρτάνουσιν· οἱ δὲ πρῶτοι δύο
[14, 3]	μή τις βούληται κινεῖν τὰ	μαθηματικὰ	καὶ ποιεῖν ἰδίας τινὰς δόξας.
[14, 3]	τὰ μεγέθη ἔσται τοῖς τὰ	μαθηματικὰ	μόνον εἶναι φαμένοις, καὶ τούτων
[14, 3]	δῆλον ὅτι οὐ κεχώρισται τὰ	μαθηματικά·	οὐ γὰρ (ἂν κεχωρισμένων τὰ
[14, 5]	διὸ χωριστὰ τόπῳ, τὰ δὲ	μαθηματικὰ	(οὐ πού καὶ τὸ εἰπεῖν
[14, 3]	οὐθὲν γάρ, ὥσπερ οὐδὲ τὰ	μαθηματικά,	οὐδὲ ταῦτα συμβάλλεται. Ἀλλὰ μὴν
[14, 6]	τοῦ μὴ χωριστὰ εἶναι τὰ	μαθηματικὰ	τῶν αἰσθητῶν, ὡς ἔνιοι λέγουσι,
[14, 2]	καὶ τὸ μικρὸν τοῦ δύο	λευκὰ	ἢ πολλὰ εἶναι χρώματα ἢ
[14, 6]	ἥλιος καὶ σελήνη τὰ αὐτά.	Ἀλλὰ	διὰ τί αἴτια ταῦτα; ἑπτὰ
[14, 4]	τὸ εὖ ἀποδιδόναι ὡς ὑπάρχον,	ἀλλὰ	διὰ τὸ τὸ ἓν ἀρχὴν
[14, 3]	τις· ἀλλ᾽ ἄτοπον οὐ μὴν	ἀλλὰ	εἰ καὶ εἰσί, τῶνδε τῶν
[14, 3]	διὰ τί ἔστιν, οὐ μὴν	ἀλλὰ	ἐπεὶ οὔτε ἀναγκαῖα οὔτε δυνατὰ
[14, 5]	βούλονται. Ἀλλὰ συνθέσει, ὥσπερ συλλαβή;	ἀλλὰ	θέσιν τε ἀνάγκη ὑπάρχειν, καὶ
[14, 5]	μῖξιν· τοῦτο δ᾽ οὐκέτι ἀριθμὸς	ἀλλὰ	λόγος μίξεως ἀριθμῶν σωματικῶν ἢ
[14, 3]	γὰρ οὐσίαι εἰσὶ τὰ ἔσχατα	ἀλλὰ	μᾶλλον πάντα ταῦτα πέρατα (ἐπεὶ
[14, 6]	ἂν ᾖ τὸ (μελίκρατον κεκραμένον,	ἀλλὰ	μᾶλλον ὠφελήσειεν ἂν ἐν (οὐθενὶ
[14, 1]	ὑπερέχον καὶ ὑπερεχόμενον εἶναι ἀρχὰς	ἀλλὰ	μὴ τὸ μέγα καὶ τὸ
[14, 1]	εἶναι· ἐκεῖνο γὰρ πρότερον ἔσται.	Ἀλλὰ	μὴν γίγνεται πάντα ἐξ ἐναντίων
[14, 2]	καὶ ταῦτα ἦσαν καὶ μονάδες.	Ἀλλὰ	μὴν εἴ γε ταῦτ᾽ ἐπῆλθον,
[14, 2]	ἐνεργείᾳ οὐσίαι ἀλλ᾽ οὐ μία.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ εἰ μὴ ταὐτόν
[14, 1]	ὅτι λόγῳ ἀριθμῷ δ᾽ οὔ.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὰς ἀρχὰς ἃς
[14, 4]	εἴδη πάντα ὅπερ ἀγαθόν τι·	ἀλλὰ	μὴν ὅτου βούλεται τιθέτω τις
[14, 4]	τὸ αὔταρκες καὶ ἡ σωτηρία.	Ἀλλὰ	μὴν οὐ δι᾽ ἄλλο τι
[14, 3]	τὰ μαθηματικά, οὐδὲ ταῦτα συμβάλλεται.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ᾽ ὑπάρχει γε κατ᾽
[14, 5]	λόγος καὶ εἶδος (τῶν πραγμάτων.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ᾽ ὡς τὸ οὗ
[14, 4]	νῦν τισίν, οἳ οὔ (φασιν,	ἀλλὰ	προελθούσης τῆς τῶν ὄντων φύσεως
[14, 1]	εἰπεῖν πρὸς ἔνια τῶν συμβαινόντων,	ἀλλὰ	(πρὸς τὰς λογικὰς μόνον δυσχερείας,
[14, 2]	πολλαὶ οὐσίαι ἢ πολλὰ ποιά,	ἀλλὰ	πῶς πολλὰ τὰ ὄντα· τὰ
[14, 2]	διὰ τί πολλὰ τὰ ὄντα,	ἀλλὰ	πῶς ποσὰ πολλά. Ὁ γὰρ
[14, 5]	ἑτέρα φύσις· οἱ δὲ βούλονται.	Ἀλλὰ	συνθέσει, ὥσπερ συλλαβή; ἀλλὰ θέσιν
[14, 3]	ἄλλων ἀριθμῶν· διαφέρει γὰρ οὐθέν—	ἀλλὰ	ταῦτά (γε πότερον ἰδέαι ἔσονται,
[14, 4]	οὐρανὸν ἢ χάος ἢ ὠκεανόν,	ἀλλὰ	τὸν Δία· οὐ μὴν ἀλλὰ
[14, 4]	ἀλλὰ τὸν Δία· οὐ μὴν	ἀλλὰ	τούτοις μὲν διὰ τὸ μεταβάλλειν
[14, 2]	ἢ τὰ πάθη καὶ τὰ	ἄλλα	δὴ ὁμοίως, ἢ πάντα, καὶ
[14, 6]	καὶ ἀριθμὸς τοιοσδί· (καὶ τὰ	ἄλλα	δὴ ὅσα συνάγουσιν ἐκ τῶν
[14, 2]	καὶ τὸ τοσόνδε καὶ τὰ	ἄλλα	ὅσα ἕν τι σημαίνει; ἀλλ᾽
[14, 2]	πρῶτον ἓν ζητεῖται, πῶς δὲ	πολλὰ	ἄνισα παρὰ τὸ ἄνισον οὐκέτι.
[14, 2]	χωριστὰ εἶναι τῷ τὸ ὑποκείμενον	πολλὰ	γίγνεσθαι καὶ εἶναι ποιά τε
[14, 2]	τινὰ (καὶ ἄλλην ἐπίστασιν πῶς	πολλά	(διὰ γὰρ τὸ μὴ χωριστὰ
[14, 2]	ἐστιν ἐκ τίνος οὐδὲ πῶς	πολλά·	(εἰ δὲ ταὐτό, πολλὰς ὑπομένει
[14, 2]	(τούτοις δὴ τί αἴτιον τοῦ	πολλὰ	εἶναι; ἀνάγκη μὲν οὖν, ὥσπερ
[14, 2]	γίγνεσθαι καὶ εἶναι ποιά τε	πολλὰ	(εἶναι) καὶ ποσά· καίτοι δεῖ
[14, 2]	μικρὸν τοῦ δύο λευκὰ ἢ	πολλὰ	εἶναι χρώματα ἢ χυμοὺς ἢ
[14, 2]	τινός, τὰ ὄντα ἔσεσθαι, εἰ	πολλά	ἐστιν. Καίτοι πρῶτον μέν, εἰ
[14, 6]	ἔοικε δὲ τεκμήριον εἶναι τὸ	πολλὰ	κακοπαθεῖν περὶ τὴν γένεσιν αὐτῶν
[14, 3]	τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ τὰ	πολλὰ	λαμβάνειν (τὸ) ἕν τι ἕκαστον
[14, 2]	(ποιῶσιν ἐάν τε τὸν μαθηματικόν.	Πολλὰ	μὲν οὖν τὰ αἴτια τῆς
[14, 2]	τὰ ὄντα, ἀλλὰ πῶς ποσὰ	πολλά.	Ὁ γὰρ ἀριθμὸς πᾶς ποσόν
[14, 2]	ζητεῖν, πῶς πολλαὶ οὐσίαι ἢ	πολλὰ	ποιά, ἀλλὰ πῶς πολλὰ τὰ
[14, 6]	ἀνάγκη πάντα ἀριθμοῦ κοινωνεῖν, ἀνάγκη	πολλὰ	συμβαίνειν τὰ αὐτά, καὶ ἀριθμὸν
[14, 2]	λέγεται πῶς καὶ διὰ τί	πολλὰ	τὰ ὄντα, ἀλλὰ πῶς ποσὰ
[14, 2]	οὖν ὄντος καὶ μὴ ὄντος	πολλὰ	τὰ ὄντα; (Βούλεται μὲν δὴ
[14, 2]	ἐξ οὗ καὶ τοῦ ὄντος	πολλὰ	τὰ ὄντα, διὸ καὶ ἐλέγετο
[14, 2]	ὥσπερ ἐλέχθη, εἰ ἐζήτει πῶς	πολλὰ	τὰ ὄντα, μὴ τὰ ἐν
[14, 2]	ἢ πολλὰ ποιά, ἀλλὰ πῶς	πολλὰ	τὰ ὄντα· τὰ μὲν γὰρ
[14, 2]	ζητεῖν ἔδει καὶ τοῦτο, πῶς	πολλὰ	τὰ πρός τι ἀλλ᾽ οὐχ
[14, 3]	ζητητέον τε πῶς καὶ ταῦτα	πολλὰ	τὸ ἓν καὶ ἅμα τὸν
[14, 2]	Φαίνεται δὲ ἡ ζήτησις πῶς	πολλὰ	τὸ ὂν τὸ κατὰ τὰς
[14, 2]	Ἄτοπον δὴ τὸ ὅπως μὲν	πολλὰ	τὸ ὂν τὸ τί ἐστι
[14, 2]	τι ἔχει τινὰ λόγον πῶς	πολλὰ	τὸ τόδε τι, (εἰ μή
[14, 6]	παρορῶσιν. Λέγουσι δέ τινες ὅτι	πολλὰ	τοιαῦτα, οἷον αἵ τε μέσαι
[14, 3]	δὲ Πυθαγόρειοι διὰ τὸ ὁρᾶν	πολλὰ	τῶν ἀριθμῶν πάθη ὑπάρχοντα τοῖς
[14, 2]	ἕν τι γίγνηται ἐάν τε	πολλά.	Φαίνεται δὲ ἡ ζήτησις πῶς
[14, 6]	ἴσον, αἱ δυνάμεις ἐνίων ἀριθμῶν·	ἅμα	γὰρ ὧραι καὶ ἀριθμὸς τοιοσδί·
[14, 1]	καὶ ὀλίγον καὶ χωρὶς καὶ	ἅμα	κατηγορεῖται ἀριθμοῦ, καὶ τὸ μακρὸν
[14, 5]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τόπον	ἅμα	τοῖς στερεοῖς τοῖς μαθηματικοῖς ποιῆσαι
[14, 3]	ταῦτα πολλὰ τὸ ἓν καὶ	ἅμα	τὸν ἀριθμὸν γενέσθαι ἄλλως ἢ
[14, 6]	καὶ διὰ τοῦτό ἐστι τὸ	πρᾶγμα,	ἢ ἄδηλον; οἷον ἔστι τις
[14, 5]	ἐναντίον, οἷον τὸ νεῖκος τὸ	μῖγμα	(καίτοι γε οὐκ ἔδει· οὐ
[14, 6]	ἓν ἐφ᾽ ἑκάστου ἐπιφέρεται τῷ	σίγμα,	διὰ τοῦτο (τρία μόνον ἐστὶν
[14, 3]	ὑπάρχει γε κατ᾽ αὐτῶν οὐθὲν	θεώρημα,	ἐὰν μή τις βούληται κινεῖν
[14, 6]	ὀκτώ· (καὶ ὅτι ἴσον τὸ	διάστημα	ἔν τε τοῖς γράμμασιν ἀπὸ
[14, 5]	γεννᾷ, καὶ οὐκ ἔστι τὸ	σπέρμα	πρῶτον. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[14, 6]	περὶ τὴν γένεσιν αὐτῶν καὶ	μηδένα	τρόπον δύνασθαι συνεῖραι τοῦ μὴ
[14, 6]	οὑτωσί (γε σκοπουμένοις διαφεύγειν (κατ᾽	οὐδένα	γὰρ τρόπον τῶν διωρισμένων περὶ
[14, 1]	ταῦτα καὶ συμβεβηκότα μᾶλλον ἢ	ὑποκείμενα	τοῖς ἀριθμοῖς καὶ τοῖς μεγέθεσίν
[14, 3]	τὰ ἀξιώματα, ἀληθῆ δὲ τὰ	λεγόμενα	καὶ σαίνει τὴν ψυχήν, εἶναί
[14, 3]	καὶ τὸ μικρὸν βοᾶν ὡς	ἑλκόμενα·	οὐ δύναται γὰρ οὐδαμῶς γεννῆσαι
[14, 4]	ἰσασθῆναι· εἰ δ᾽ ἀεὶ ἦσαν	ἰσασμένα,	οὐκ ἂν ἦσαν ἄνισα πρότερον
[14, 2]	καὶ μήκη καὶ σώματα τὰ	γεννώμενά	ἐστιν. Ἄτοπον δὴ τὸ ὅπως
[14, 6]	συνεβεβήκει, ταὐτὰ ἂν ἦν ἀλλήλοις	ἐκεῖνα	τὸ αὐτὸ εἶδος ἀριθμοῦ ἔχοντα,
[14, 6]	διὰ τὰς πύλας ἢ ἄλλην	τινὰ	αἰτίαν, τὴν δὲ ἡμεῖς οὕτως
[14, 2]	δὲ ἀδύνατον, τὸ μίαν φύσιν	τινὰ	γενομένην αἰτίαν εἶναι τοῦ τοῦ
[14, 2]	καὶ ποσά· καίτοι δεῖ γέ	τινα	εἶναι ὕλην ἑκάστῳ γένει, πλὴν
[14, 2]	οὖν τῶν ἄλλων κατηγοριῶν ἔχει	τινὰ	(καὶ ἄλλην ἐπίστασιν πῶς πολλά
[14, 2]	αὐτὸν εἶναι, ἀλλ᾽ ὡς αὐτήν	τινα	λέγει καθ᾽ αὑτὴν φύσιν οὖσαν,
[14, 2]	ἐπὶ τῶν τόδε τι ἔχει	τινὰ	λόγον πῶς πολλὰ τὸ τόδε
[14, 5]	ἐξ ἄλλου ἐστίν, οὕτω λέγειν	τίνα	τρόπον ὁ ἀριθμός ἐστιν ἐκ
[14, 5]	ὧν ταῦτα· ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον	γεννᾷ,	καὶ οὐκ ἔστι τὸ σπέρμα
[14, 4]	μετέχοντα. Ταῦτά τε δὴ συμβαίνει	ἄτοπα,	καὶ τὸ ἐναντίον στοιχεῖον, εἴτε
[14, 1]	ἐναντίων ὡς ὑποκειμένου τινός· ἀνάγκη	ἄρα	μάλιστα τοῖς ἐναντίοις τοῦθ᾽ ὑπάρχειν.
[14, 1]	ἢ οὐθὲν ἐναντίον ἢ εἴπερ	ἄρα	μέλλει, τὸ πλῆθος, τὸ δ᾽
[14, 1]	τοῖς ἐναντίοις τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ	ἄρα	πάντα τὰ ἐναντία καθ᾽ ὑποκειμένου
[14, 5]	εἴη ἂν ὁ ἀριθμός· ἔστιν	ἄρα	τι ἕτερον ἐξ οὗ ὑπομένοντος
[14, 1]	καὶ ὁ λόγος μαρτυρεῖ. Οὐθὲν	ἄρα	τῶν ἐναντίων κυρίως ἀρχὴ πάντων
[14, 2]	κατηγορεῖται. ~Ἁπλῶς δὲ δεῖ σκοπεῖν,	ἆρα	δυνατὸν τὰ ἀΐ δια ἐκ
[14, 4]	ἄριστον, ἢ οὔ, ἀλλ᾽ ὑστερογενῆ.	Παρὰ	μὲν γὰρ τῶν θεολόγων ἔοικεν
[14, 3]	τῷ> κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου	παρὰ	τὰ πολλὰ λαμβάνειν (τὸ) ἕν
[14, 2]	ζητεῖται, πῶς δὲ πολλὰ ἄνισα	παρὰ	τὸ ἄνισον οὐκέτι. Καίτοι χρῶνται
[14, 2]	δὲ πῶς μὲν πολλαὶ μονάδες	(παρὰ	τὸ πρῶτον ἓν ζητεῖται, πῶς
[14, 2]	ὂν ἰσαχῶς ταῖς κατηγορίαις λέγεται,	παρὰ	τοῦτο δὲ τὸ ὡς ψεῦδος
[14, 1]	ἐναντίων κυρίως ἀρχὴ πάντων ἀλλ᾽	ἑτέρα.	Οἱ δὲ τὸ ἕτερον τῶν
[14, 5]	τε χωριστὸν τὸ ἓν οὐδ᾽	ἑτέρα	φύσις· οἱ δὲ βούλονται. Ἀλλὰ
[14, 1]	μέγα καὶ τὸ μικρὸν μεγέθους	οἰκειότερα	τὴν φύσιν, οἱ δὲ τὸ
[14, 5]	ἀορίστων ἀτελῶν τε ἀεὶ τὰ	τελειότερα,	διὸ καὶ ἐπὶ τῶν πρώτων
[14, 3]	τὸ μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις τὰ	πρότερα	τοῖς ὕστερον (μὴ ὄντος γὰρ
[14, 1]	ἐκ τῶν στοιχείων· καθόλου γὰρ	ἀμφότερα	(μᾶλλόν ἐστιν. Νῦν δὲ τὸ
[14, 1]	οὐσία (τῶν κατηγοριῶν) ἐστι, καὶ	ὑστέρα	τοῦ ποιοῦ καὶ ποσοῦ· καὶ
[14, 3]	οὖσα ἐκ τῶν (φαινομένων, ὥσπερ	μοχθηρὰ	τραγῳδία τοῖς δὲ τὰς ἰδέας
[14, 1]	οὐσίαν ἡ ἁπλῆ γένεσις καὶ	φθορά,	ἀλλ᾽ οὐ κατὰ τὸ πρός
[14, 1]	τὸ ποιὸν ἀλλοίωσις, κατὰ τόπον	φορά,	κατὰ τὴν οὐσίαν ἡ ἁπλῆ
[14, 1]	ἀριθμός· οὐδὲ γὰρ τὸ μέτρον	μέτρα,	ἀλλ᾽ ἀρχὴ καὶ τὸ μέτρον
[14, 2]	ἓν ζητεῖται, πῶς δὲ πολλὰ	ἄνισα	παρὰ τὸ ἄνισον οὐκέτι. Καίτοι
[14, 4]	ἦσαν ἰσασμένα, οὐκ ἂν ἦσαν	ἄνισα	πρότερον (τοῦ γὰρ ἀεὶ οὐκ
[14, 2]	στοιχεῖον ἀναγκαῖα συμβαίνει τοῖς λέγουσιν·	ὅσα	δὲ χωρὶς ταύτης τῆς δόξης,
[14, 2]	τοσαῦτα μόνον ἀφῄρηται τῶν δυσχερῶν	ὅσα	διὰ τὸ ποιεῖν τὸ ἄνισον
[14, 2]	τὸ τοσόνδε καὶ τὰ ἄλλα	ὅσα	ἕν τι σημαίνει; ἀλλ᾽ ἄτοπον,
[14, 5]	δή ποτε τὰ μὲν ἄλλ᾽	ὅσα	ἐξ ἐναντίων ἢ οἷς ἔστιν
[14, 5]	τοῦ ἐναντίου μὴ ὑπομένοντος; ἀλλ᾽	ὅσα	οὕτως ἔστι, καὶ ἐξ ἄλλου
[14, 6]	τοιοσδί· (καὶ τὰ ἄλλα δὴ	ὅσα	συνάγουσιν ἐκ τῶν μαθηματικῶν θεωρημάτων
[14, 1]	μέγα καὶ τὸ μικρὸν καὶ	ὅσα	τοιαῦτα· τὸ δὲ πρός τι
[14, 2]	ποιά τε πολλὰ (εἶναι) καὶ	ποσά·	καίτοι δεῖ γέ τινα εἶναι
[14, 2]	(πῶς δὲ ἢ ποιὰ ἢ	ποσά,	μή. Οὐ γὰρ δὴ ἡ
[14, 2]	πολλὰ τὰ ὄντα, ἀλλὰ πῶς	ποσὰ	πολλά. Ὁ γὰρ ἀριθμὸς πᾶς
[14, 3]	ἔοικε δ᾽ ἡ φύσις ἐπεισοδιώδης	οὖσα	ἐκ τῶν (φαινομένων, ὥσπερ μοχθηρὰ
[14, 2]	δὲ δεῖ σκοπεῖν, ἆρα δυνατὸν	τὰ	ἀΐ δια ἐκ (στοιχείων συγκεῖσθαι;
[14, 3]	ἡ ψυχὴ καὶ τὰ σώματα	τὰ	αἰσθητά· οὐκ ἔοικε δ᾽ ἡ
[14, 2]	τὸν μαθηματικόν. Πολλὰ μὲν οὖν	τὰ	αἴτια τῆς ἐπὶ ταύτας τὰς
[14, 2]	οὐσίαι, ἢ τὰ πάθη καὶ	τὰ	ἄλλα δὴ ὁμοίως, ἢ πάντα,
[14, 6]	ὧραι καὶ ἀριθμὸς τοιοσδί· (καὶ	τὰ	ἄλλα δὴ ὅσα συνάγουσιν ἐκ
[14, 2]	τοιόνδε καὶ τὸ τοσόνδε καὶ	τὰ	ἄλλα ὅσα ἕν τι σημαίνει;
[14, 3]	ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν οὐκ ἔσται	τὰ	ἀξιώματα, ἀληθῆ δὲ τὰ λεγόμενα
[14, 6]	ἔχοντα, οἷον ἥλιος καὶ σελήνη	τὰ	αὐτά. Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια
[14, 6]	ἀριθμοῦ κοινωνεῖν, ἀνάγκη πολλὰ συμβαίνειν	τὰ	αὐτά, καὶ ἀριθμὸν τὸν αὐτὸν
[14, 2]	οὖσαν, οὔτε φαίνεται ὢν αἴτιος·	τὰ	γὰρ θεωρήματα τῶν ἀριθμητικῶν πάντα
[14, 3]	δέ τινος μικροῦ καὶ μεγάλου	τὰ	(γὰρ) μεγέθη ποιεῖ (εἰ δ᾽
[14, 2]	γὰρ καὶ μήκη καὶ σώματα	τὰ	γεννώμενά ἐστιν. Ἄτοπον δὴ τὸ
[14, 5]	ἄνθρωπος (καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον;	τὰ	δὲ δὴ πάθη πῶς ἀριθμοί,
[14, 5]	ἕκαστον ἴδιος, διὸ χωριστὰ τόπῳ,	τὰ	δὲ μαθηματικὰ (οὐ πού καὶ
[14, 2]	ὄντα· τὰ μὲν γὰρ οὐσίαι	τὰ	δὲ πάθη τὰ δὲ πρός
[14, 2]	γὰρ οὐσίαι τὰ δὲ πάθη	τὰ	δὲ πρός τι. Ἐπὶ μὲν
[14, 2]	οὐσία ἐὰν μὴ ᾖ ἐνέργεια,	τὰ	δὲ στοιχεῖα ὕλη τῆς οὐσίας,
[14, 6]	ἀριθμοῦ πάντα ἐκοινώνει. Ἐνεδέχετό τε	τὰ	(διαφέροντα ὑπὸ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν
[14, 4]	τις εὐπορία ἀγαθῶν. Ἔτι εἰ	τὰ	εἴδη ἀριθμοί, τὰ εἴδη πάντα
[14, 4]	Ἔτι εἰ τὰ εἴδη ἀριθμοί,	τὰ	εἴδη πάντα ὅπερ ἀγαθόν τι·
[14, 2]	πῶς πολλὰ τὰ ὄντα, μὴ	τὰ	ἐν τῇ αὐτῇ κατηγορίᾳ ζητεῖν,
[14, 6]	τὰ τούτοις ἐναντία καὶ ὅλως	τὰ	ἐν τοῖς μαθήμασιν, ὡς μὲν
[14, 1]	τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα πάντα	τὰ	ἐναντία καθ᾽ ὑποκειμένου καὶ οὐθὲν
[14, 3]	μήκη, ἐκ τριάδος δ᾽ ἴσως	τὰ	ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς τετράδος
[14, 3]	μαλακός. Οὔτε γὰρ οὐσίαι εἰσὶ	τὰ	ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον πάντα ταῦτα
[14, 4]	δὲ καὶ τῶν οὐσιῶν, πάντα	τὰ	ζῷα καὶ (τὰ φυτὰ ἀγαθὰ
[14, 3]	ἔσται τὰ ἀξιώματα, ἀληθῆ δὲ	τὰ	λεγόμενα καὶ σαίνει τὴν ψυχήν,
[14, 3]	ὁμοίως δὲ καὶ τὰ μεγέθη	τὰ	μαθηματικά. (Δῆλον οὖν ὅτι καὶ
[14, 3]	οὖν ταύτῃ προσγλιχόμενοι ταῖς ἰδέαις	τὰ	μαθηματικὰ διαμαρτάνουσιν· οἱ δὲ πρῶτοι
[14, 3]	ἐὰν μή τις βούληται κινεῖν	τὰ	μαθηματικὰ καὶ ποιεῖν ἰδίας τινὰς
[14, 3]	ἧττον τὰ μεγέθη ἔσται τοῖς	τὰ	μαθηματικὰ μόνον εἶναι φαμένοις, καὶ
[14, 3]	Καὶ δῆλον ὅτι οὐ κεχώρισται	τὰ	μαθηματικά· οὐ γὰρ (ἂν κεχωρισμένων
[14, 3]	οὖσιν; οὐθὲν γάρ, ὥσπερ οὐδὲ	τὰ	μαθηματικά, οὐδὲ ταῦτα συμβάλλεται. Ἀλλὰ
[14, 6]	συνεῖραι τοῦ μὴ χωριστὰ εἶναι	τὰ	μαθηματικὰ τῶν αἰσθητῶν, ὡς ἔνιοι
[14, 3]	τοῦτο μὲν ἐκφεύγει— ποιοῦσι γὰρ	τὰ	μεγέθη ἐκ τῆς ὕλης καὶ
[14, 3]	γὰρ τοῦ ἀριθμοῦ οὐθὲν ἧττον	τὰ	μεγέθη ἔσται τοῖς τὰ μαθηματικὰ
[14, 4]	ἀκράτου μετέχειν τοὺς ἀριθμοὺς ἢ	τὰ	μεγέθη, (καὶ τὸ κακὸν τοῦ
[14, 3]	χωριστὰ εἶναι· ὁμοίως δὲ καὶ	τὰ	μεγέθη τὰ μαθηματικά. (Δῆλον οὖν
[14, 5]	γέγονεν. Ἔτι τί δή ποτε	τὰ	μὲν ἄλλ᾽ ὅσα ἐξ ἐναντίων
[14, 2]	ἀλλὰ πῶς πολλὰ τὰ ὄντα·	τὰ	μὲν γὰρ οὐσίαι τὰ δὲ
[14, 1]	τρία ταῦτα (στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν,	τὰ	μὲν δύο ὕλην τὸ δ᾽
[14, 6]	γε ταῦτα εἴδη οὐ ποιητέον.	Τὰ	μὲν οὖν συμβαίνοντα ταῦτά (τε
[14, 4]	καὶ (τὰ φυτὰ ἀγαθὰ καὶ	τὰ	μετέχοντα. Ταῦτά τε δὴ συμβαίνει
[14, 3]	ἀριθμοῦ, ἐκ μὲν τῆς δυάδος	τὰ	μήκη, ἐκ τριάδος δ᾽ ἴσως
[14, 1]	ταύτης μή ἐστι πλεῖον, ἢ	τὰ	μύρια. Πῶς οὖν ἔσται οὕτως
[14, 2]	πῶς καὶ διὰ τί πολλὰ	τὰ	ὄντα, ἀλλὰ πῶς ποσὰ πολλά.
[14, 2]	γὰρ αὐτοῖς πάντ᾽ ἔσεσθαι ἓν	τὰ	ὄντα, αὐτὸ τὸ ὄν, εἰ
[14, 2]	ὄντος καὶ μὴ ὄντος πολλὰ	τὰ	ὄντα; (Βούλεται μὲν δὴ τὸ
[14, 2]	ἐκ τοῦ οὕτω μὴ ὄντος	τὰ	ὄντα γίγνεται οὐδὲ φθείρεται. Ἀλλ᾽
[14, 3]	χωριστοὺς δέ, ἀλλ᾽ ἐξ ἀριθμῶν	τὰ	ὄντα· διὰ τί δέ; ὅτι
[14, 2]	οὗ καὶ τοῦ ὄντος πολλὰ	τὰ	ὄντα, διὸ καὶ ἐλέγετο ὅτι
[14, 1]	Εἰ δέ ἐστιν, ὥσπερ βούλονται,	τὰ	ὄντα ἐξ ἐναντίων, τῷ δὲ
[14, 2]	τοῦ ὄντος καὶ ἄλλου τινός,	τὰ	ὄντα ἔσεσθαι, εἰ πολλά ἐστιν.
[14, 5]	τοὺς λέγοντας ἐκ στοιχείων εἶναι	τὰ	ὄντα καὶ τῶν ὄντων τὰ
[14, 4]	κακοῦ φύσιν συμβαίνει δὴ πάντα	τὰ	ὄντα μετέχειν τοῦ κακοῦ ἔξω
[14, 2]	ἐλέχθη, εἰ ἐζήτει πῶς πολλὰ	τὰ	ὄντα, μὴ τὰ ἐν τῇ
[14, 3]	σώμασιν, εἶναι μὲν ἀριθμοὺς ἐποίησαν	τὰ	ὄντα, οὐ χωριστοὺς δέ, ἀλλ᾽
[14, 2]	ἄλλας δὴ κατηγορίας ποῖον οὖν	τὰ	ὄντα πάντα ἕν, εἰ μὴ
[14, 2]	ποίου μὴ ὄντος καὶ ὄντος	τὰ	ὄντα; πολλαχῶς γὰρ καὶ τὸ
[14, 2]	πολλὰ ποιά, ἀλλὰ πῶς πολλὰ	τὰ	ὄντα· τὰ μὲν γὰρ οὐσίαι
[14, 2]	ἑνί, ἐξ οὗ καὶ τούτων	τὰ	ὄντα, τὸ πρός τι καὶ
[14, 2]	ἔσται; πότερον αἱ οὐσίαι, ἢ	τὰ	πάθη καὶ τὰ ἄλλα δὴ
[14, 3]	ὄντα· διὰ τί δέ; ὅτι	τὰ	πάθη τὰ τῶν ἀριθμῶν ἐν
[14, 3]	οὐδαμῶς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ὑπαρχόντων	τὰ	πάθη ὑπάρχει αὐτῶν ἐν τοῖς
[14, 3]	μαθηματικά· οὐ γὰρ (ἂν κεχωρισμένων	τὰ	πάθη ὑπῆρχεν ἐν τοῖς σώμασιν.
[14, 3]	κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ	τὰ	πολλὰ λαμβάνειν (τὸ) ἕν τι
[14, 2]	ἔδει καὶ τοῦτο, πῶς πολλὰ	τὰ	πρός τι ἀλλ᾽ οὐχ ἕν·
[14, 3]	μαθηματικῶν τὸ μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις	τὰ	πρότερα τοῖς ὕστερον (μὴ ὄντος
[14, 5]	τὰ ὄντα καὶ τῶν ὄντων	τὰ	πρῶτα τοὺς ἀριθμούς, διελομένους πῶς
[14, 3]	ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς τετράδος	τὰ	στερεὰ ἢ καὶ ἐξ ἄλλων
[14, 3]	δ᾽ ἕτερόν τι ἐρεῖ, πλείω	τὰ	στοιχεῖα ἐρεῖ· καὶ εἰ ἕν
[14, 4]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν	τὰ	στοιχεῖα καὶ αἱ ἀρχαί· ἀπορίαν
[14, 1]	πᾶσαι αἱ κατηγορίαι. Ἔτι δὲ	τὰ	(στοιχεῖα οὐ κατηγορεῖται καθ᾽ ὧν
[14, 1]	τὸ ἄνισον καὶ ἓν λέγων	(τὰ	στοιχεῖα, τὸ δ᾽ ἄνισον ἐκ
[14, 3]	λέγωσιν. Φαίνεται δὲ καὶ αὐτὰ	τὰ	στοιχεῖα (τὸ μέγα καὶ τὸ
[14, 2]	δ᾽ ἄνισον (δυσχεραίνουσιν εὐλόγως διὰ	τὰ	συμβαίνοντα ἀδύνατα· οἷς τοσαῦτα μόνον
[14, 5]	οἱ τοὺς ἀριθμοὺς ἄγοντες εἰς	τὰ	σχήματα τρίγωνον καὶ τετράγωνον, οὕτως
[14, 3]	μὴ ὄντων ἡ ψυχὴ καὶ	τὰ	σώματα τὰ αἰσθητά· οὐκ ἔοικε
[14, 5]	ἐξ ἀορίστων ἀτελῶν τε ἀεὶ	τὰ	τελειότερα, διὸ καὶ ἐπὶ τῶν
[14, 6]	ἀριθμοῖς φύσεις αἱ ἐπαινούμεναι καὶ	τὰ	τούτοις ἐναντία καὶ ὅλως τὰ
[14, 3]	τί δέ; ὅτι τὰ πάθη	τὰ	τῶν ἀριθμῶν ἐν ἁρμονίᾳ ὑπάρχει
[14, 3]	μέντοι τὸ ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν	τὰ	φυσικὰ σώματα, ἐκ μὴ ἐχόντων
[14, 4]	οὐσιῶν, πάντα τὰ ζῷα καὶ	(τὰ	φυτὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα.
[14, 1]	ταὐτῷ πάντα ὑπάρχειν καὶ ἑνὶ	κατὰ	ἀριθμόν, ὅμως δὲ γενῶν ἔσται
[14, 2]	(τὸ) μὴ ὂν καὶ τὸ	κατὰ	δύναμιν, ἐκ τούτου ἡ γένεσίς
[14, 1]	καθ᾽ αὑτὸ οὐσίας. Καὶ τοῦτο	κατὰ	λόγον· σημαίνει γὰρ τὸ ἓν
[14, 3]	σώμασιν. Οἱ μὲν οὖν Πυθαγόρειοι	κατὰ	μὲν τὸ τοιοῦτον οὐθενὶ ἔνοχοί
[14, 3]	τὸ τοιοῦτον οὐθενὶ ἔνοχοί εἰσιν,	κατὰ	μέντοι τὸ ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν
[14, 1]	σταθμός τις ὡρισμένος ἐστίν· καὶ	κατὰ	πάντων δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον,
[14, 2]	πῶς πολλὰ τὸ ὂν τὸ	κατὰ	τὰς οὐσίας λεγόμενον· ἀριθμοὶ γὰρ
[14, 2]	φθείρεται. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ τὸ μὲν	κατὰ	τὰς πτώσεις μὴ ὂν ἰσαχῶς
[14, 3]	ἀριθμὸν οὐθὲν τοιοῦτον ἐνδέχεται λέγειν	κατὰ	τὰς ὑποθέσεις, ἀλλ᾽ ὅτι οὐκ
[14, 3]	καὶ ἀριθμοὺς αὐτὰς εἶναι, τῷ>	κατὰ	τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ τὰ
[14, 5]	τὸ τοσόνδ᾽ εἶναι πρὸς τοσόνδε	κατὰ	τὴν μῖξιν· τοῦτο δ᾽ οὐκέτι
[14, 1]	ποιὸν ἀλλοίωσις, κατὰ τόπον φορά,	κατὰ	τὴν οὐσίαν ἡ ἁπλῆ γένεσις
[14, 1]	ἀδιαίρετον τὸ μέτρον, τὸ μὲν	κατὰ	τὸ εἶδος τὸ δὲ πρὸς
[14, 1]	τὸ ποσὸν αὔξησις καὶ φθίσις,	κατὰ	τὸ ποιὸν ἀλλοίωσις, κατὰ τόπον
[14, 2]	εἰ μὴ μέτρον καὶ τὸ	κατὰ	τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον. Εἰ μὲν
[14, 1]	ἢ ἴσον ἔσται θατέρου κινηθέντος	κατὰ	τὸ ποσόν. (Ἄνάγκη τε ἑκάστου
[14, 1]	μηδὲ φθορὰν μηδὲ κίνησιν ὥσπερ	κατὰ	τὸ ποσὸν αὔξησις καὶ φθίσις,
[14, 1]	γένεσις καὶ φθορά, ἀλλ᾽ οὐ	κατὰ	τὸ πρός τι· ἄνευ γὰρ
[14, 1]	φθίσις, κατὰ τὸ ποιὸν ἀλλοίωσις,	κατὰ	τόπον φορά, κατὰ τὴν οὐσίαν
[14, 2]	θεωρήματα τῶν ἀριθμητικῶν πάντα καὶ	κατὰ	τῶν αἰσθητῶν (ὑπάρξει, καθάπερ ἐλέχθη.
[14, 2]	φαίνεται ὢν αἴτιος· τὰ γὰρ	θεωρήματα	τῶν ἀριθμητικῶν πάντα καὶ κατὰ
[14, 2]	εἶναι χρώματα ἢ χυμοὺς ἢ	σχήματα·	(ἀριθμοὶ γὰρ ἂν καὶ ταῦτα
[14, 5]	τοὺς ἀριθμοὺς ἄγοντες εἰς τὰ	σχήματα	τρίγωνον καὶ τετράγωνον, οὕτως ἀφομοιῶν
[14, 3]	τῶν αἰσθητῶν οὐκ ἔσται τὰ	ἀξιώματα,	ἀληθῆ δὲ τὰ λεγόμενα καὶ
[14, 2]	δύο λευκὰ ἢ πολλὰ εἶναι	χρώματα	ἢ χυμοὺς ἢ σχήματα· (ἀριθμοὶ
[14, 3]	ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν τὰ φυσικὰ	σώματα,	ἐκ μὴ ἐχόντων βάρος μηδὲ
[14, 3]	ὄντων ἡ ψυχὴ καὶ τὰ	σώματα	τὰ αἰσθητά· οὐκ ἔοικε δ᾽
[14, 2]	ἀριθμοὶ γὰρ καὶ μήκη καὶ	σώματα	τὰ γεννώμενά ἐστιν. Ἄτοπον δὴ
[14, 3]	ἀλλὰ ἐπεὶ οὔτε ἀναγκαῖα οὔτε	δυνατὰ	ταῦτα, (οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά
[14, 2]	(δυσχεραίνουσιν εὐλόγως διὰ τὰ συμβαίνοντα	ἀδύνατα·	οἷς τοσαῦτα μόνον ἀφῄρηται τῶν
[14, 3]	δέ τινες οἳ ἐκ τοῦ	πέρατα	εἶναι καὶ ἔσχατα τὴν στιγμὴν
[14, 3]	ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον πάντα ταῦτα	πέρατα	(ἐπεὶ καὶ τῆς βαδίσεως καὶ
[14, 3]	Οὔτε γὰρ οὐσίαι εἰσὶ τὰ	ἔσχατα	ἀλλὰ μᾶλλον πάντα ταῦτα πέρατα
[14, 3]	ἐκ τοῦ πέρατα εἶναι καὶ	ἔσχατα	τὴν στιγμὴν μὲν γραμμῆς, ταύτην
[14, 2]	δυάδα μὲν ἀόριστον ποιοῦσι τὸ	μετὰ	τοῦ ἑνὸς στοιχεῖον, τὸ δ᾽
[14, 1]	μέγα καὶ τὸ μικρὸν λέγοντες	μετὰ	τοῦ ἑνός, τρία ταῦτα (στοιχεῖα
[14, 3]	ψυχὴ καὶ τὰ σώματα τὰ	αἰσθητά·	οὐκ ἔοικε δ᾽ ἡ φύσις
[14, 4]	Ἀνάγκη οὖν πρότερον ὑπάρχειν τὴν	ἀνισότητα	αὐτοῖς τοῦ ἰσασθῆναι· εἰ δ᾽
[14, 3]	ἐκ μὴ ἐχόντων βάρος μηδὲ	κουφότητα	ἔχοντα κουφότητα καὶ βάρος, ἐοίκασι
[14, 3]	ἐχόντων βάρος μηδὲ κουφότητα ἔχοντα	κουφότητα	καὶ βάρος, ἐοίκασι περὶ ἄλλου
[14, 2]	δὲ (τοσόνδε τὸ δὲ πού.	Ἔπειτα	ἐκ ποίου μὴ ὄντος καὶ
[14, 4]	φασὶν οὐ τοὺς πρώτους, οἷον	νύκτα	καὶ οὐρανὸν ἢ χάος ἢ
[14, 6]	δὶς τρία. (Εἰ δ᾽ ἀνάγκη	πάντα	ἀριθμοῦ κοινωνεῖν, ἀνάγκη πολλὰ συμβαίνειν
[14, 3]	δυάδος ἀορίστου ἀδύνατον κατ᾽ ἐκεῖνον.	Πάντα	δὴ ταῦτα ἄλογα, καὶ μάχεται
[14, 6]	ἐν τούτοις στρέφεσθαι, εἰ ἀριθμοῦ	πάντα	ἐκοινώνει. Ἐνεδέχετό τε τὰ (διαφέροντα
[14, 2]	κατηγορίας ποῖον οὖν τὰ ὄντα	πάντα	ἕν, εἰ μὴ (τὸ μὴ
[14, 6]	συμβεβηκότα μέν, ἀλλ᾽ οἰκεῖα ἀλλήλοις	πάντα,	ἓν δὲ τῷ ἀνάλογον· ἐν
[14, 1]	πρότερον ἔσται. Ἀλλὰ μὴν γίγνεται	πάντα	ἐξ ἐναντίων ὡς ὑποκειμένου τινός·
[14, 3]	εἰσί, τῶνδε τῶν αἰσθητῶν ἔσονται	πάντα	(ἐπὶ τούτων γὰρ ὁ λόγος
[14, 2]	τὰ ἄλλα δὴ ὁμοίως, ἢ	πάντα,	καὶ ἔσται ἓν τὸ τόδε
[14, 2]	τὰ γὰρ θεωρήματα τῶν ἀριθμητικῶν	πάντα	καὶ κατὰ τῶν αἰσθητῶν (ὑπάρξει,
[14, 4]	αὐτῶν (καὶ) τῷ μὴ μυθικῶς	πάντα	λέγειν, οἷον Φερεκύδης καὶ ἕτεροί
[14, 4]	τὰ εἴδη ἀριθμοί, τὰ εἴδη	πάντα	ὅπερ ἀγαθόν τι· ἀλλὰ μὴν
[14, 6]	τὸν (ΔΕΖ· ὥστε τῷ αὐτῷ	πάντα.	Οὔκουν ἔσται πυρὸς ΒΕΓΖ καὶ
[14, 4]	τὸ δυνάμει ἀγαθόν. Ταῦτα δὴ	πάντα	συμβαίνει, τὸ μὲν ὅτι ἀρχὴν
[14, 1]	ἐναντίοις τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα	πάντα	τὰ ἐναντία καθ᾽ ὑποκειμένου καὶ
[14, 4]	εἰ δὲ καὶ τῶν οὐσιῶν,	πάντα	τὰ ζῷα καὶ (τὰ φυτὰ
[14, 4]	τοῦ κακοῦ φύσιν συμβαίνει δὴ	πάντα	τὰ ὄντα μετέχειν τοῦ κακοῦ
[14, 3]	εἰσὶ τὰ ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον	πάντα	ταῦτα πέρατα (ἐπεὶ καὶ τῆς
[14, 6]	συνάγουσιν ἐκ τῶν μαθηματικῶν θεωρημάτων	πάντα	ταύτην ἔχει τὴν δύναμιν. Διὸ
[14, 1]	ἀριθμὸς τούτων διὰ τὸ ταὐτῷ	πάντα	ὑπάρχειν καὶ ἑνὶ κατὰ ἀριθμόν,
[14, 6]	τί αἴτια ταῦτα; ἑπτὰ μὲν	φωνήεντα,	ἑπτὰ δὲ χορδαὶ ἡ ἁρμονία,
[14, 2]	καὶ διὰ τί πολλὰ τὰ	ὄντα,	ἀλλὰ πῶς ποσὰ πολλά. Ὁ
[14, 2]	αὐτοῖς πάντ᾽ ἔσεσθαι ἓν τὰ	ὄντα,	αὐτὸ τὸ ὄν, εἰ μή
[14, 2]	καὶ μὴ ὄντος πολλὰ τὰ	ὄντα;	(Βούλεται μὲν δὴ τὸ ψεῦδος
[14, 2]	τοῦ οὕτω μὴ ὄντος τὰ	ὄντα	γίγνεται οὐδὲ φθείρεται. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ
[14, 3]	δέ, ἀλλ᾽ ἐξ ἀριθμῶν τὰ	ὄντα·	διὰ τί δέ; ὅτι τὰ
[14, 2]	καὶ τοῦ ὄντος πολλὰ τὰ	ὄντα,	διὸ καὶ ἐλέγετο ὅτι δεῖ
[14, 1]	δέ ἐστιν, ὥσπερ βούλονται, τὰ	ὄντα	ἐξ ἐναντίων, τῷ δὲ ἑνὶ
[14, 2]	ὄντος καὶ ἄλλου τινός, τὰ	ὄντα	ἔσεσθαι, εἰ πολλά ἐστιν. Καίτοι
[14, 5]	λέγοντας ἐκ στοιχείων εἶναι τὰ	ὄντα	καὶ τῶν ὄντων τὰ πρῶτα
[14, 4]	φύσιν συμβαίνει δὴ πάντα τὰ	ὄντα	μετέχειν τοῦ κακοῦ ἔξω ἑνὸς
[14, 2]	εἰ ἐζήτει πῶς πολλὰ τὰ	ὄντα,	μὴ τὰ ἐν τῇ αὐτῇ
[14, 3]	εἶναι μὲν ἀριθμοὺς ἐποίησαν τὰ	ὄντα,	οὐ χωριστοὺς δέ, ἀλλ᾽ ἐξ
[14, 2]	δὴ κατηγορίας ποῖον οὖν τὰ	ὄντα	πάντα ἕν, εἰ μὴ (τὸ
[14, 2]	μὴ ὄντος καὶ ὄντος τὰ	ὄντα;	πολλαχῶς γὰρ καὶ τὸ μὴ
[14, 2]	ποιά, ἀλλὰ πῶς πολλὰ τὰ	ὄντα·	τὰ μὲν γὰρ οὐσίαι τὰ
[14, 1]	καὶ μικροῦ δυάδα, ὡς ἓν	ὄντα	τὸ ἄνισον καὶ τὸ μέγα
[14, 2]	ἐξ οὗ καὶ τούτων τὰ	ὄντα,	τὸ πρός τι καὶ τὸ
[14, 2]	μήποτε τοῦτο δαμῇ, εἶναι μὴ	ἐόντα,	(ἀλλ᾽ ἀνάγκη εἶναι τὸ μὴ
[14, 2]	ἄνισον (δυσχεραίνουσιν εὐλόγως διὰ τὰ	συμβαίνοντα	ἀδύνατα· οἷς τοσαῦτα μόνον ἀφῄρηται
[14, 6]	οὐ ποιητέον. Τὰ μὲν οὖν	συμβαίνοντα	ταῦτά (τε κἂν ἔτι πλείω
[14, 6]	πάντα ἐκοινώνει. Ἐνεδέχετό τε τὰ	(διαφέροντα	ὑπὸ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν πίπτειν·
[14, 3]	μὴ ἐχόντων βάρος μηδὲ κουφότητα	ἔχοντα	κουφότητα καὶ βάρος, ἐοίκασι περὶ
[14, 6]	ἐκεῖνα τὸ αὐτὸ εἶδος ἀριθμοῦ	ἔχοντα,	οἷον ἥλιος καὶ σελήνη τὰ
[14, 4]	(τὰ φυτὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ	μετέχοντα.	Ταῦτά τε δὴ συμβαίνει ἄτοπα,
[14, 3]	ὁρᾶν πολλὰ τῶν ἀριθμῶν πάθη	ὑπάρχοντα	τοῖς αἰσθητοῖς σώμασιν, εἶναι μὲν
[14, 1]	πάθη τε γὰρ ταῦτα καὶ	συμβεβηκότα	μᾶλλον ἢ ὑποκείμενα τοῖς ἀριθμοῖς
[14, 6]	καὶ ἔοικε συμπτώμασιν· ἔστι γὰρ	συμβεβηκότα	μέν, ἀλλ᾽ οἰκεῖα ἀλλήλοις πάντα,
[14, 6]	ἐγένοντο ἑπτὰ ἢ ἡ πλειὰς	ἑπτὰ	ἀστέρων ἐστίν; ἢ οἱ μὲν
[14, 6]	ἑπτὰ δὲ χορδαὶ ἡ ἁρμονία,	ἑπτὰ	δὲ αἱ πλειάδες, ἐν ἑπτὰ
[14, 6]	ἑπτὰ δὲ αἱ πλειάδες, ἐν	ἑπτὰ	(δὲ ὀδόντας βάλλει (ἔνιά γε,
[14, 6]	(ἔνιά γε, ἔνια δ᾽ οὔ	ἑπτὰ	δὲ οἱ ἐπὶ Θήβας. Ἆρ᾽
[14, 6]	αἴτια ταῦτα; ἑπτὰ μὲν φωνήεντα,	ἑπτὰ	δὲ χορδαὶ ἡ ἁρμονία, ἑπτὰ
[14, 6]	διὰ τοῦτο ἢ ἐκεῖνοι ἐγένοντο	ἑπτὰ	ἢ ἡ πλειὰς ἑπτὰ ἀστέρων
[14, 6]	Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια ταῦτα;	ἑπτὰ	μὲν φωνήεντα, ἑπτὰ δὲ χορδαὶ
[14, 6]	δὲ ὀκτώ, (καὶ τὸ ἔπος	δεκαεπτά,	ἰσάριθμον τούτοις, βαίνεται δ᾽ ἐν
[14, 3]	ὧν ἀποροῦσιν εἰπεῖν, εὐθὺς τὸ	ἔγγιστα	τοῦ ἀπείρου ὅτι εἵλκετο καὶ
[14, 1]	ἄνθρωπος καὶ λευκὸν καὶ βαδίζον,	ἥκιστα	μὲν ἀριθμὸς τούτων διὰ τὸ
[14, 1]	τί ἐστιν. Σημεῖον δ᾽ ὅτι	ἥκιστα	οὐσί (τις καὶ ὄν τι
[14, 1]	τὸ δὲ πρός τι πάντων	ἥκιστα	φύσις τις ἢ οὐσία (τῶν
[14, 2]	(καὶ μή, εἰ καὶ ὅτι	μάλιστα	ἀεὶ ἔστιν ὁ ἀριθμὸς ἢ
[14, 2]	ἐπὶ ταύτας τὰς αἰτίας ἐκτροπῆς,	(μάλιστα	δὲ τὸ ἀπορῆσαι ἀρχαϊκῶς. Ἔδοξε
[14, 4]	τὸ ἓν αὐτοῦ (ᾤοντο εἶναι	μάλιστα.	Ἡ μὲν οὖν ἀπορία αὕτη,
[14, 1]	(ταὐτῷ καὶ τὸ ἄλλο αὐτῷ,	μάλιστα	μὲν οἱ τὸ ἓν τῷ
[14, 1]	ὡς ὑποκειμένου τινός· ἀνάγκη ἄρα	μάλιστα	τοῖς ἐναντίοις τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ
[14, 3]	ψυχήν, εἶναί τε ὑπολαμβάνουσι καὶ	χωριστὰ	εἶναι· ὁμοίως δὲ καὶ τὰ
[14, 6]	τρόπον δύνασθαι συνεῖραι τοῦ μὴ	χωριστὰ	εἶναι τὰ μαθηματικὰ τῶν αἰσθητῶν,
[14, 2]	πολλά (διὰ γὰρ τὸ μὴ	χωριστὰ	εἶναι τῷ τὸ ὑποκείμενον πολλὰ
[14, 3]	λόγος εἴρηκεν διὰ τί οὖν	χωριστὰ	ἔσται; ἔτι δὲ ἐπιζητήσειεν ἄν
[14, 4]	ἀριθμοὺς τὰς πρώτας οὐσίας καὶ	χωριστὰ	καὶ εἴδη. ~Εἰ οὖν καὶ
[14, 5]	τῶν καθ᾽ ἕκαστον ἴδιος, διὸ	χωριστὰ	τόπῳ, τὰ δὲ μαθηματικὰ (οὐ
[14, 6]	οἷον ἥλιος καὶ σελήνη τὰ	αὐτά.	Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια ταῦτα;
[14, 3]	ταῦτα ἄλογα, καὶ μάχεται καὶ	αὐτὰ	ἑαυτοῖς καὶ τοῖς εὐλόγοις, καὶ
[14, 6]	κοινωνεῖν, ἀνάγκη πολλὰ συμβαίνειν τὰ	αὐτά,	καὶ ἀριθμὸν τὸν αὐτὸν τῷδε
[14, 3]	ὑγιὲς λέγωσιν. Φαίνεται δὲ καὶ	αὐτὰ	τὰ στοιχεῖα (τὸ μέγα καὶ
[14, 4]	τοὺς ἄρχοντας τῶν ὄντων συμβαίνει	τοιαῦτα	λέγειν, ἐπεὶ οἵ γε μεμιγμένοι
[14, 6]	Λέγουσι δέ τινες ὅτι πολλὰ	τοιαῦτα,	οἷον αἵ τε μέσαι ἡ
[14, 6]	οὐρανοῦ. (Ὁρᾶν δὲ δεῖ μὴ	τοιαῦτα	οὐθεὶς ἂν ἀπορήσειεν οὔτε λέγειν
[14, 6]	ὅτι δὲ μυρία ἂν εἴη	τοιαῦτα,	οὐθὲν μέλει (τῷ γὰρ Γ
[14, 1]	καὶ τὸ μικρὸν καὶ ὅσα	τοιαῦτα·	τὸ δὲ πρός τι πάντων
[14, 2]	διὰ τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα· οἷς	τοσαῦτα	μόνον ἀφῄρηται τῶν δυσχερῶν ὅσα
[14, 1]	οὖν τῆς οὐσίας ταύτης εἰρήσθω	τοσαῦτα,	πάντες (δὲ ποιοῦσι τὰς ἀρχὰς
[14, 3]	ἀδύνατον κατ᾽ ἐκεῖνον. Πάντα δὴ	ταῦτα	ἄλογα, καὶ μάχεται καὶ αὐτὰ
[14, 5]	τέλειαι αἱ ἀρχαὶ ἐξ ὧν	ταῦτα·	ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον γεννᾷ, καὶ
[14, 3]	ἀριθμῶν· διαφέρει γὰρ οὐθέν— ἀλλὰ	ταῦτά	(γε πότερον ἰδέαι ἔσονται, ἢ
[14, 4]	ἔσται αὐτὸ τὸ δυνάμει ἀγαθόν.	Ταῦτα	δὴ πάντα συμβαίνει, τὸ μὲν
[14, 6]	αἱ μονάδες ὥστε διά γε	ταῦτα	εἴδη οὐ ποιητέον. Τὰ μὲν
[14, 3]	(οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά γε	ταῦτα	εἶναι λεκτέον· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι
[14, 6]	αὐτά. Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια	ταῦτα;	ἑπτὰ μὲν φωνήεντα, ἑπτὰ δὲ
[14, 2]	σχήματα· (ἀριθμοὶ γὰρ ἂν καὶ	ταῦτα	ἦσαν καὶ μονάδες. Ἀλλὰ μὴν
[14, 1]	δυνατῶν λέγουσιν· πάθη τε γὰρ	ταῦτα	καὶ συμβεβηκότα μᾶλλον ἢ ὑποκείμενα
[14, 2]	δὲ χωρὶς ταύτης τῆς δόξης,	ταῦτα	κἀκείνοις ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, ἐάν τε
[14, 2]	ἑκάστῳ (τοῦτο δὲ προσαπεφήνατο (ὁ	ταῦτα	λέγων, τί τὸ δυνάμει τόδε
[14, 2]	τὰς ἰδέας ὥστε διά γε	ταῦτα	μὴ ποιεῖν ἀριθμούς, ποιοῦντι δὲ
[14, 3]	ἐπεὶ οὔτε ἀναγκαῖα οὔτε δυνατὰ	ταῦτα,	(οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά γε
[14, 3]	τὰ ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον πάντα	ταῦτα	πέρατα (ἐπεὶ καὶ τῆς βαδίσεως
[14, 3]	ἕν, ζητητέον τε πῶς καὶ	ταῦτα	πολλὰ τὸ ἓν καὶ ἅμα
[14, 1]	λέγοντες μετὰ τοῦ ἑνός, τρία	ταῦτα	(στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν, τὰ μὲν
[14, 3]	ὥσπερ οὐδὲ τὰ μαθηματικά, οὐδὲ	ταῦτα	συμβάλλεται. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ὑπάρχει
[14, 4]	φυτὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα.	Ταῦτά	τε δὴ συμβαίνει ἄτοπα, καὶ
[14, 6]	ποιητέον. Τὰ μὲν οὖν συμβαίνοντα	ταῦτά	(τε κἂν ἔτι πλείω συναχθείη·
[14, 6]	καὶ ὅτι ἐκεῖναι τρεῖς, καὶ	ταῦτα	τρία· ὅτι δὲ μυρία ἂν
[14, 6]	τισιν ὁ αὐτὸς ἀριθμὸς συνεβεβήκει,	ταὐτὰ	ἂν ἦν ἀλλήλοις ἐκεῖνα τὸ
[14, 4]	πάντα τὰ ζῷα καὶ (τὰ	φυτὰ	ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα. Ταῦτά
[14, 5]	ὄντα καὶ τῶν ὄντων τὰ	πρῶτα	τοὺς ἀριθμούς, διελομένους πῶς ἄλλο
[14, 1]	καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ἔσται	ζῷα.	Εἰ δ᾽ ἄνθρωπος καὶ λευκὸν
[14, 4]	καὶ τῶν οὐσιῶν, πάντα τὰ	ζῷα	καὶ (τὰ φυτὰ ἀγαθὰ καὶ