HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Thucydide, Histoire de la Guerre du Péloponnèse, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 41 formes différentes pour 249 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[7, 11]   τοιάδε. ~Τὰ μὲν πρότερον πραχθέντα, ὦ Ἀθηναῖοι, ἐν ἄλλαις πολλαῖς ἐπιστολαῖς

[7, 77]   τι. ~Καὶ ἐκ τῶν παρόντων, ὦ Ἀθηναῖοι καὶ ξύμμαχοι, ἐλπίδα χρὴ

[7, 77]   κομίζειν. (Τό τε ξύμπαν γνῶτε, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἀναγκαῖόν τε ὂν

[7, 66]   τῶν μελλόντων ὁ ἀγὼν ἔσται, ὦ Συρακόσιοι καὶ ξύμμαχοι, οἵ τε

[7, 77]   τι ἡγησάμενος ἕκαστος ἢ ἐν ᾧ ἂν ἀναγκασθῇ χωρίῳ μάχεσθαι, (τοῦτο

[7, 7]   ὅπως στρατιὰ ἔτι περαιωθῇ τρόπῳ ᾧ ἂν ἐν ὁλκάσιν ἢ πλοίοις

[7, 29]   τοῖς μάλιστα τοῦ βαρβαρικοῦ, (ἐν ᾧ ἂν θαρσήσῃ, φονικώτατόν ἐστιν. καὶ

[7, 66]   νῦν (νικήσετε. ἄνδρες γὰρ ἐπειδὰν ᾧ ἀξιοῦσι προύχειν κολουθῶσι, τό γ'

[7, 21]   ἀντιτολμῶντας χαλεπωτάτους ἂν (αὐτοῖς) φαίνεσθαι· ᾧ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς πέλας, οὐ

[7, 68]   τὴν ἡμετέραν ἦλθον δουλωσόμενοι, ἐν ᾧ, εἰ κατώρθωσαν, ἀνδράσι μὲν ἂν

[7, 20]   καὶ Χαρικλέα τὸν Ἀπολλοδώρου ἄρχοντα, ᾧ εἴρητο καὶ ἐς Ἄργος ἀφικομένῳ

[7, 42]   ὁρῶν τὸ παρατείχισμα τῶν Συρακοσίων, ᾧ ἐκώλυσαν περιτειχίσαι σφᾶς τοὺς Ἀθηναίους,

[7, 2]   τοῦτο τοῦ καιροῦ ἐλθὼν ἐν ᾧ ἑπτὰ μὲν ἢ ὀκτὼ σταδίων

[7, 11]   οὐχ ἧσσον μαθόντας (ὑμᾶς ἐν ᾧ ἐσμὲν βουλεύσασθαι. κρατησάντων γὰρ ἡμῶν

[7, 47]   καὶ τὸ χωρίον ἅμα ἐν ᾧ ἐστρατοπεδεύοντο ἑλῶδες καὶ χαλεπὸν ἦν,

[7, 58]   τὸν Τυρσηνικὸν πόντον μορίου, ἐν ᾧ καὶ μόνοι Ἕλληνες οἰκοῦσιν· οὗτοι

[7, 81]   ἀνειληθέντες γὰρ ἔς τι χωρίον ᾧ κύκλῳ μὲν τειχίον περιῆν, ὁδὸς

[7, 62]   καὶ ἀκοντισταὶ ἐπιβήσονται καὶ ὄχλος, ᾧ ναυμαχίαν μὲν ποιούμενοι ἐν πελάγει

[7, 34]   νικήσαντες, ἀπέχον τοῦ Ἐρινεοῦ, ἐν ᾧ οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, ὡς εἴκοσι

[7, 70]   τέχνης· πᾶς τέ τις ἐν ᾧ προσετέτακτο αὐτὸς ἕκαστος (ἠπείγετο πρῶτος

[7, 55]   τι μεταβολῆς τὸ διάφορον αὐτοῖς, ᾧ προσήγοντο ἄν, οὔτ' ἐκ παρασκευῆς

[7, 51]   αὐτοῦ ὡς τάχιστα καὶ ἐν ᾧ σφίσι ξυμφέρει (ἀναγκάσαι αὐτοὺς ναυμαχεῖν.

[7, 14]   χωρία τῆς Ἰταλίας, ὁρῶντα ἐν ᾧ τ' ἐσμὲν καὶ ὑμῶν μὴ

[7, 69]   ἀξιῶν τό τε καθ' ἑαυτόν, ᾧ ὑπῆρχε λαμπρότητός τι, μὴ προδιδόναι

[7, 34]   τοῦ χωρίου μηνοειδοῦς ὄντος ἐφ' ᾧ ὥρμουν, ὁ μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν

[7, 66]   ἑαυτοῦ ἐστὶν ἢ εἰ μηδ' ᾠήθησαν τὸ πρῶτον, καὶ τῷ παρ'

[7, 78]   τῶν οἰκιῶν λαβεῖν τι ἐδώδιμον (ὠκεῖτο γὰρ ὁ χῶρος) καὶ ὕδωρ

[7, 19]   τοῖς κρατίστοις ἐς τὸ κακουργεῖν ᾠκοδομεῖτο (τὸ τεῖχος, ἐπιφανὲς μέχρι τῆς

[7, 29]   καὶ πεπτωκότος, τοῦ δὲ βραχέος ᾠκοδομημένου, καὶ πυλῶν ἅμα διὰ τὴν

[7, 2]   τὴν θάλασσαν (τοῦτο δ' ἔτι ᾠκοδόμουν) τῷ δὲ ἄλλῳ τοῦ κύκλου

[7, 44]   παιανισμός· ἀπὸ γὰρ ἀμφοτέρων παραπλήσιος ὢν ἀπορίαν παρεῖχεν. οἵ τε γὰρ

[7, 81]   τὰ πλείω ἐν πόνῳ ξυνεχεστέρῳ ὢν διὰ τὸ ὑστέρῳ ἀναχωροῦντι αὐτῷ

[7, 46]   στρατιὰν ἔτι, ὡς ἐν ἐλπίδι ὢν καὶ τὰ τείχη τῶν Ἀθηναίων

[7, 39]   Ἀρίστων ὁ Πυρρίχου Κορίνθιος, ἄριστος ὢν κυβερνήτης τῶν μετὰ Συρακοσίων, πείθει

[7, 1]   ταύτῃ Σικελῶν βασιλεύων τινῶν καὶ ὢν οὐκ ἀδύνατος τοῖς Ἀθηναίοις φίλος

[7, 33]   ὅσπερ καὶ τοὺς ἀκοντιστὰς δυνάστης ὢν παρέσχετο αὐτοῖς, ἀνανεωσάμενοί τινα παλαιὰν

[7, 31]   ὅτι πύθοιτο κατὰ πλοῦν ἤδη ὢν τὸ Πλημμύριον ὑπὸ τῶν (Συρα(

[7, 86]   αἰτίᾳ ἐτεθνήκει, ἥκιστα δὴ ἄξιος ὢν τῶν γε ἐπ' ἐμοῦ Ἑλλήνων

[7, 87]   γενέσθαι, δοκεῖν δ' ἔμοιγε καὶ ὧν ἀκοῇ Ἑλληνικῶν ἴσμεν, καὶ τοῖς

[7, 48]   ἐπιτιμήσει ἀκούσαντας γνώσεσθαι, ἀλλ' ἐξ ὧν ἄν τις εὖ λέγων διαβάλλοι,

[7, 31]   τὰς ἄριστα σφίσι πλεούσας ἀφ' ὧν αὐτοὶ εἶχον ξυμπέμπουσι πρὸς τὰς

[7, 67]   μὲν ἐς τὸ δρᾶν τι ὧν βούλονται ἔσονται, ῥᾷσται δὲ ἐς

[7, 64]   μέγα ὄνομα τῶν Ἀθηνῶν, περὶ ὧν, εἴ τίς τι ἕτερος ἑτέρου

[7, 43]   τῇ παρούσῃ ὁρμῇ τοῦ περαίνεσθαι ὧν ἕνεκα ἦλθον μὴ βραδεῖς γένωνται·

[7, 75]   εὐχῆς τε καὶ παιάνων, μεθ' ὧν ἐξέπλεον, πάλιν τούτων τοῖς ἐναντίοις

[7, 21]   Συρακούσας, ἄγων ἀπὸ τῶν πόλεων ὧν ἔπεισε στρατιὰν ὅσην ἑκασταχόθεν πλείστην

[7, 48]   καὶ τὰ τῶν πολεμίων, ἀφ' ὧν ἐπὶ πλέον ἢ οἱ ἄλλοι

[7, 77]   πολεμίους, οἵ τε ἄλλοι τευξόμενοι ὧν ἐπιθυμεῖτέ που ἐπιδεῖν καὶ οἱ

[7, 69]   τινὰ καὶ τὰς πατρικὰς ἀρετάς, ὧν ἐπιφανεῖς ἦσαν οἱ πρόγονοι, μὴ

[7, 14]   πολλαχόθεν ὑπάρχει, ἀλλ' ἀνάγκη ἀφ' ὧν ἔχοντες ἤλθομεν τά τε ὄντα

[7, 77]   ἀνθρώπους (δίκαια καὶ ἀνεπίφθονα. ἀνθ' ὧν ἡ μὲν ἐλπὶς ὅμως θρασεῖα

[7, 67]   τὸ δ' ἀληθέστατον γνῶτε ἐξ ὧν ἡμεῖς οἰόμεθα σαφῶς πεπύσθαι· ὑπερβαλλόντων

[7, 67]   δὲ ἐς τὸ βλάπτεσθαι (ἀφ' ὧν ἡμῖν παρεσκεύασται. τὸ δ' ἀληθέστατον

[7, 19]   διακοσίους ὁπλίτας ὁμοῦ τοῖς Κορινθίοις, ὧν ἦρχε (Σαργεὺς Σικυώνιος. αἱ δὲ

[7, 19]   ἄρχοντα, Βοιωτοὶ δὲ τριακοσίους ὁπλίτας, ὧν ἦρχον Ξένων τε καὶ Νίκων

[7, 11]   τῶν ἐν Σικελίᾳ πόλεων ἔστιν ὧν. καὶ μάχῃ τῇ μὲν πρώτῃ

[7, 68]   πάσῃ (τὴν αἰσχίστην ἐπίκλησιν. ἀνθ' ὧν μὴ μαλακισθῆναί τινα πρέπει μηδὲ

[7, 79]   ἤδη ὄντος φιλεῖ γίγνεσθαι· ἀφ' ὧν οἱ Ἀθηναῖοι μᾶλλον ἔτι ἠθύμουν

[7, 70]   ἅμα καὶ ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς ὧν οἱ κελευσταὶ φθέγγοιντο παρέχειν. (πολλὴ

[7, 86]   Ἀθηναίους ποιήσασθαι, ὥστε ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν οἵ τε Λακεδαιμόνιοι ἦσαν αὐτῷ

[7, 63]   οὓς πολλάκις νενικήκατε, καὶ Σικελιωτῶν, ὧν οὐδ' ἀντιστῆναι οὐδεὶς ἕως ἤκμαζε

[7, 48]   χρῆναι προσκαθημένους καὶ μὴ χρήμασιν, ὧν πολὺ κρείσσους εἰσί, νικηθέντας ἀπιέναι.

[7, 23]   τε γὰρ ἔτρεψαν καὶ ὑφ' (ὧν τὸ πρῶτον ἐνικῶντο ἐν τῷ

[7, 63]   πεζὸς ἡμῶν ἐπέχῃ, πολεμίας οὔσης. ~Ὧν χρὴ μεμνημένους διαμάχεσθαι ὅσον ἂν

[7, 25]   παραφράγματα, ἔκ τε τῶν ἀκάτων ὤνευον ἀναδούμενοι τοὺς σταυροὺς καὶ ἀνέκλων

[7, 55]   ναυσὶν ἐκρατήθησαν, ὃ οὐκ ἂν ᾤοντο, πολλῷ δὴ μᾶλλον ἔτι. ~οἱ

[7, 62]   τὰς τῶν ἐπωτίδων αὐτοῖς παχύτητας, ᾧπερ δὴ μάλιστα ἐβλαπτόμεθα, χειρῶν σιδηρῶν

[7, 67]   δὲ τό τε ὑπάρχον πρότερον, ᾧπερ καὶ ἀνεπιστήμονες ἔτι ὄντες ἀπετολμήσαμεν,

[7, 66]   πρῶτοι ἀνθρώπων ὑποστάντες τῷ ναυτικῷ, ᾧπερ πάντα κατέσχον, τὰς μὲν νενικήκατε

[7, 36]   στενοχωρίᾳ οὔτε περίπλουν οὔτε διέκπλουν, ᾧπερ τῆς τέχνης μάλιστα ἐπίστευον· αὐτοὶ

[7, 36]   πήχεις ἐντός τε καὶ ἔξωθεν· ᾧπερ τρόπῳ καὶ οἱ Κορίνθιοι πρὸς

[7, 1]   σφετέρων ναυτῶν καὶ ἐπιβατῶν τοὺς ὡπλισμένους ἑπτακοσίους μάλιστα, Ἱμεραίους δὲ ὁπλίτας

[7, 81]   ᾐσθάνοντο κεχωρηκότας, καταλαμβάνουσι περὶ ἀρίστου (ὥραν. καὶ ὡς προσέμειξαν τοῖς μετὰ

[7, 39]   ὑστεραίᾳ οἱ Συρακόσιοι τῆς μὲν ὥρας πρωίτερον, τῇ δ' ἐπιχειρήσει τῇ

[7, 47]   ἐπιέζοντο κατ' ἀμφότερα, τῆς τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ ταύτης οὔσης ἐν

[7, 4]   πλοῖα ἤδη ἐκεῖ τὰ μεγάλα ὥρμει καὶ αἱ ταχεῖαι νῆες. (ὥστε

[7, 30]   αὐτοῖς τὰ πλοῖα ἃ ἤγαγεν ὥρμει. καὶ ἀποκτείνουσιν αὐτῶν ἐν τῇ

[7, 21]   καὶ εἴ του ἄλλου πειθόντων, ὥρμηντό τε ἐς τὴν ναυμαχίαν καὶ

[7, 74]   ἐπειδὴ καὶ ὣς (οὐκ εὐθὺς ὥρμησαν, ἔδοξεν αὐτοῖς καὶ τὴν ἐπιοῦσαν

[7, 34]   σημείου, ἐπεὶ καιρὸς ἐδόκει εἶναι, ὥρμησαν ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους καὶ ἐναμάχουν.

[7, 34]   χωρίου μηνοειδοῦς ὄντος ἐφ' ᾧ ὥρμουν, ὁ μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν προσβεβοηθηκὼς

[7, 34]   Ἐρινεοῦ, ἐν ᾧ οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, ὡς εἴκοσι σταδίους. καὶ ἡ

[7, 28]   τῆς Εὐβοίας, πρότερον ἐκ τοῦ Ὠρωποῦ κατὰ γῆν διὰ τῆς Δεκελείας

[7, 15]   ὀλίγα, ἐμοὶ δὲ διάδοχόν τινα, ὡς ἀδύνατός εἰμι διὰ νόσον νεφρῖτιν

[7, 17]   Δημοσθένης ὑπομένων παρεσκευάζετο τὸν ἔκπλουν ὡς ἅμα τῷ ἦρι ποιησόμενος, στρατιάν

[7, 61]   μεθ' ἡμῶν ἐλπίσαντες στῆναι καὶ ὡς ἀναμαχούμενοι ἀξίως τοῦδε τοῦ πλήθους,

[7, 63]   ἐκείνην τε τὴν ἡδονὴν ἐνθυμεῖσθαι ὡς ἀξία ἐστὶ διασώσασθαι, οἳ τέως

[7, 2]   καὶ τῷ Γυλίππῳ εὐθὺς πανστρατιᾷ ὡς ἀπαντησόμενοι ἐξῆλθον· ἤδη γὰρ καὶ

[7, 18]   τοῖς ἐν τῇ Σικελίᾳ ἅμα ὡς ἀποπέμψοντες ἐν ταῖς ὁλκάσιν ἐπικουρίαν

[7, 17]   Σικελίαν (περαιοῦσθαι. οἱ γὰρ Κορίνθιοι, ὡς αὐτοῖς οἱ πρέσβεις ἧκον καὶ

[7, 50]   τε πρότερον οὐκ ἀναστάντες καὶ ὡς αὐτοῖς οὐδὲ ὁ Νικίας ἔτι

[7, 33]   ἐβοήθουν. (Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι, ὡς αὐτοῖς τὸ ἐν τοῖς Σικελοῖς

[7, 48]   Ἀθηναίοις τὰ πράγματα ἐνδοῦναι, ἐπεκηρυκεύετο ὡς αὐτὸν καὶ οὐκ εἴα (ἀπανίστασθαι.

[7, 34]   ναυμαχήσαντες δὲ ἀντίπαλα μὲν καὶ ὡς αὐτοὺς ἑκατέρους ἀξιοῦν νικᾶν, ὅμως

[7, 77]   τῷ ἐχυρῷ εἶναι. προπέπεμπται δ' ὡς αὐτούς, καὶ ἀπαντᾶν εἰρημένον καὶ

[7, 3]   ἡσύχαζε πρὸς τῷ ἑαυτῶν τείχει. ὡς δ' ἔγνω ὁ Γύλιππος οὐ

[7, 83]   ἀπιστῶν (σπένδεται ἱππέα πέμψαι σκεψόμενον. ὡς δ' οἰχόμενος ἀπήγγειλε πάλιν παραδεδωκότας,

[7, 43]   Δημοσθένει πρότερον ἀποπειρᾶσαι τοῦ (παρατειχίσματος. ὡς δὲ αὐτῷ προσαγαγόντι κατεκαύθησάν τε

[7, 84]   ταλαιπωρίας (καὶ τοῦ πιεῖν ἐπιθυμίᾳ. ὡς δὲ γίγνονται ἐπ' αὐτῷ, ἐσπίπτουσιν

[7, 68]   τὸ λεγόμενόν (που ἥδιστον εἶναι. ὡς δὲ ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι, πάντες

[7, 73]   λαβόντας ἐν τῷ (παρόντι ἐξελθεῖν. ὡς δὲ τοῖς ἄρχουσι ταῦτα λογιζομένοις

[7, 77]   ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ' ὁρᾶτε δὴ ὡς διάκειμαι ὑπὸ τῆς νόσου) οὔτ'

[7, 21]   Συρακοσίους ἔφη χρῆναι πληροῦν ναῦς ὡς δύνανται πλείστας καὶ ναυμαχίας ἀπόπειραν

[7, 69]   ὁρῶν οἷος ὁ κίνδυνος καὶ ὡς ἐγγὺς ἤδη (ἦν) ἐπειδὴ καὶ

[7, 35]   διὰ τῆς (Θουριάδος γῆς. καὶ ὡς ἐγένοντο ἐπὶ τῷ Ὑλίᾳ ποταμῷ

[7, 12]   ἢν (δύνηται, ἄξων. διανοοῦνται γάρ, ὡς ἐγὼ πυνθάνομαι, τῷ τε πεζῷ

[7, 60]   φιλίου ἀντιλήψεσθαι. καὶ οἱ μέν, ὡς ἔδοξεν αὐτοῖς ταῦτα, καὶ ἐποίησαν·

[7, 50]   φανερῶς γε ἀξιῶν ψηφίζεσθαι, προεῖπον ὡς ἐδύναντο ἀδηλότατα ἔκπλουν ἐκ τοῦ

[7, 23]   δύο, (οὐχ ὑπομεινάντων τῶν φυλάκων, ὡς εἶδον τὸ μέγιστον (ῥᾳδίως ληφθέν.

[7, 34]   ἐν ᾧ οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, ὡς εἴκοσι σταδίους. καὶ ἡ μὲν

[7, 78]   ὑστεραίᾳ πρῲ ἐπορεύοντο καὶ προῆλθον ὡς εἴκοσι σταδίους, καὶ κατέβησαν ἐς

[7, 67]   πολλοὶ δὲ καὶ ἀκοντισταὶ χερσαῖοι ὡς εἰπεῖν Ἀκαρνᾶνές τε καὶ ἄλλοι

[7, 58]   ξυνελέγη. καὶ πρὸς ἅπαντας αὖθις ὡς εἰπεῖν τοὺς ἄλλους Συρακόσιοι αὐτοὶ

[7, 42]   ἐγεγένητο. ὁ δὲ Δημοσθένης ἰδὼν ὡς εἶχε τὰ πράγματα καὶ νομίσας

[7, 2]   Κορίνθιοι ταῖς τε ἄλλαις ναυσὶν ὡς εἶχον τάχους ἐβοήθουν καὶ Γογγύλος,

[7, 42]   δὲ προτέρῳ στρατεύματι τῶν Ἀθηναίων ὡς ἐκ κακῶν ῥώμη (τις ἐγεγένητο.

[7, 36]   δὲ τό τε ἄλλο ναυτικὸν ὡς ἐκ τῆς προτέρας ναυμαχίας τι

[7, 74]   ἐπιοῦσαν ἡμέραν περιμεῖναι, ὅπως ξυσκευάσαιντο ὡς ἐκ τῶν δυνατῶν οἱ στρατιῶται

[7, 76]   ἐν μεγάλῃ μεταβολῇ ὄν, ἐπιπαριὼν ὡς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἐθάρσυνέ τε

[7, 65]   καὶ πρός τε τἆλλα ἐξηρτύσαντο ὡς ἕκαστα καὶ πρὸς τοῦτο· τὰς

[7, 74]   ἄλλας καθ' ἡσυχίαν οὐδενὸς κωλύοντος ὡς ἑκάστην ποι ἐκπεπτωκυῖαν ἀναδησάμενοι ἐκόμιζον

[7, 13]   αὐτομολίας προφάσει ἀπέρχονται, οἱ δὲ ὡς ἕκαστοι δύνανται (πολλὴ δ' ἡ

[7, 57]   ξυγγένειαν μετ' ἀλλήλων στάντες, ἀλλ' ὡς ἑκάστοις τῆς ξυντυχίας ἢ κατὰ

[7, 60]   εἶχον (προπέμψαντες γὰρ ἐς Κατάνην ὡς ἐκπλευσόμενοι ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν) οὔτε

[7, 86]   παρέδωκεν. ἀλλὰ τῶν Συρακοσίων τινές, ὡς ἐλέγετο, οἱ μὲν δείσαντες, ὅτι

[7, 48]   πλείους ἔφη, οἳ νῦν βοῶσιν ὡς ἐν δεινοῖς ὄντες, ἐκεῖσε ἀφικομένους

[7, 46]   ᾤχετο αὖθις, ἄξων στρατιὰν ἔτι, ὡς ἐν ἐλπίδι ὢν καὶ τὰ

[7, 44]   λαμπρά, ἑώρων δὲ οὕτως ἀλλήλους ὡς ἐν σελήνῃ εἰκὸς τὴν μὲν

[7, 72]   γὰρ τοῖς μὲν Ἀθηναίοις περίλοιποι ὡς ἑξήκοντα, τοῖς δ' ἐναντίοις ἐλάσσους

[7, 43]   Νικίαν καὶ τοὺς ἄλλους ξυνάρχοντας, ὡς ἐπενόει, τὴν (ἐπιχείρησιν τῶν Ἐπιπολῶν

[7, 46]   δὲ τοῦτο οἱ μὲν Συρακόσιοι ὡς ἐπὶ ἀπροσδοκήτῳ εὐπραγίᾳ πάλιν αὖ

[7, 36]   αὐτῶν ὑπέτειναν πρὸς τοὺς τοίχους ὡς ἐπὶ ἓξ πήχεις ἐντός τε

[7, 30]   τὴν Μυκαλησσὸν πάθει χρησαμένην οὐδενὸς ὡς ἐπὶ μεγέθει τῶν κατὰ τὸν

[7, 34]   τὰς ἐν Ναυπάκτῳ ναῦς, παρασκευασάμενοι ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ καὶ προσπληρώσαντες ἔτι

[7, 76]   γίγνοιτο ὑπὸ προθυμίας καὶ βουλόμενος ὡς ἐπὶ πλεῖστον γεγωνίσκων ὠφελεῖν τι.

[7, 69]   πρὸς τὴν θάλασσαν καὶ παρέταξεν ὡς ἐπὶ πλεῖστον ἐδύνατο, ὅπως ὅτι

[7, 68]   πρὸς τοὺς ἐναντίους οἳ ἂν ὡς ἐπὶ τιμωρίᾳ τοῦ προσπεσόντος δικαιώσωσιν

[7, 50]   Συρακόσιοι εὐθὺς αὐτῶν ἐλθόντων παρεσκευάζοντο ὡς ἐπιθησόμενοι κατ' ἀμφότερα αὖθις τοῖς

[7, 42]   πεζὸν χειρώσεσθαι. ~Καὶ οἱ μὲν ὡς ἐπιθησόμενοι κατ' ἀμφότερα παρεσκευάζοντο αὖθις,

[7, 12]   πολεμίων οὔσας αἰεὶ προσδοκίαν παρέχειν ὡς ἐπιπλεύσονται. (φανεραὶ δ' εἰσὶν ἀναπειρώμεναι,

[7, 2]   τῶν Σικελῶν ἑλὼν καὶ ξυνταξάμενος ὡς ἐς μάχην ἀφικνεῖται ἐς τὰς

[7, 3]   καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιπαρεσκευάζοντο (ἀλλήλοις ὡς ἐς μάχην. καὶ ὁ Γύλιππος

[7, 15]   τὸ ἀληθὲς δηλῶσαι. ~καὶ νῦν ὡς ἐφ' ἃ μὲν ἤλθομεν τὸ

[7, 30]   τῶν τε ἐν τοῖς πλοίοις, ὡς ἑώρων τὰ ἐν τῇ γῇ,

[7, 81]   οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, ὡς ἥ τε ἡμέρα ἐγένετο καὶ

[7, 4]   Ἀθηναῖοι (ἔτυχον γὰρ ἔξω αὐλιζόμενοι) ὡς ᾔσθοντο, ἀντεπῇσαν· ὁ δὲ γνοὺς

[7, 40]   οἱ δ' Ἀθηναῖοι νομίσαντες αὐτοὺς ὡς ἡσσημένους σφῶν πρὸς τὴν πόλιν

[7, 51]   μὴ ἀνιέναι τὰ τῶν Ἀθηναίων, ὡς καὶ αὐτῶν κατεγνωκότων ἤδη μηκέτι

[7, 7]   Συρακόσιοι ναυτικὸν ἐπλήρουν καὶ ἀνεπειρῶντο ὡς καὶ τούτῳ ἐπιχειρήσοντες, καὶ ἐς

[7, 7]   ἢ ἄλλως ὅπως (ἂν προχωρῇ, ὡς καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐπιμεταπεμπομένων. οἵ

[7, 25]   αὐτοὺς καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ, ὡς καὶ τῶν Ἀθηναίων προσδοκίμων ὄντων

[7, 73]   οἴεσθαι κρατῆσαι. ~Καὶ οἱ μὲν ὡς κατὰ γῆν ἀναχωρήσοντες ἤδη ξύμπαντες

[7, 43]   Ἀθηναίων ἐν ἀταξίᾳ μᾶλλον ἤδη ὡς κεκρατηκότων καὶ βουλομένων διὰ παντὸς

[7, 44]   γὰρ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ὡς κρατοῦντες παρεκελεύοντό τε κραυγῇ οὐκ

[7, 74]   καὶ ἐς ὑποδοχὴν τοῦ στρατεύματος ὡς κωλύσοντες ᾗ ἐδόκει ἐτάσσοντο· ταῖς

[7, 77]   ὂν ὑμῖν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι ὡς μὴ ὄντος χωρίου ἐγγὺς ὅποι

[7, 34]   καὶ αὐτοὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ ὡς νικήσαντες, ἀπέχον τοῦ Ἐρινεοῦ, ἐν

[7, 34]   οἱ Κορίνθιοι εὐθὺς τροπαῖον ἔστησαν ὡς νικῶντες, ὅτι πλείους τῶν ἐναντίων

[7, 50]   ἂν διαβουλεύσασθαι ἔτι ἔφη πρίν, ὡς οἱ μάντεις ἐξηγοῦντο, τρὶς ἐννέα

[7, 60]   ἄλλων ξένων ἐσεβίβαζον, καὶ τἆλλα ὡς οἷόν τ' ἦν ἐξ ἀναγκαίου

[7, 73]   ἔμελλεν ἀκούσεσθαι καὶ ἀνακαλεσάμενοί τινας ὡς ὄντες τῶν Ἀθηναίων ἐπιτήδειοι (ἦσαν

[7, 25]   λῆψιν καὶ τῆς ναυμαχίας πέρι ὡς οὐ τῇ τῶν πολεμίων ἰσχύι

[7, 73]   ἐλθὼν τοῖς ἐν τέλει οὖσιν ὡς οὐ χρεὼν ἀποχωρῆσαι τῆς νυκτὸς

[7, 42]   τὸ πρῶτον ὁ Νικίας φοβερός, ὡς οὐκ εὐθὺς προσέκειτο ταῖς Συρακούσαις,

[7, 31]   πέμπειν οὖν ἐκέλευεν αὐτοὺς ναῦς, ὡς οὐχ ἱκανὰς οὔσας δυοῖν δεούσας

[7, 80]   τῶν πολεμίων γεγενημέναις, πυρὰ καύσαντας ὡς πλεῖστα ἀπάγειν τὴν στρατιάν, μηκέτι

[7, 33]   Θουρίους πεῖσαι σφίσι ξυστρατεύειν τε ὡς προθυμότατα καί, ἐπειδήπερ ἐν τούτῳ

[7, 81]   καταλαμβάνουσι περὶ ἀρίστου (ὥραν. καὶ ὡς προσέμειξαν τοῖς μετὰ τοῦ Δημοσθένους

[7, 73]   ἀπάγειν τῆς νυκτὸς τὸ στράτευμα ὡς Συρακοσίων τὰς ὁδοὺς φυλασσόντων, ἀλλὰ

[7, 82]   εἴ τις βούλεται ἐπ' ἐλευθερίᾳ ὡς σφᾶς ἀπιέναι· καὶ ἀπεχώρησάν (τινες

[7, 60]   διὰ τὴν τῶν ἐπιτηδείων σπάνιν ὡς τάχιστα βουλομένους διακινδυνεύειν, ξυγκαλέσας ἅπαντας

[7, 43]   τοῦ μήπω μεμαχημένου τῶν ἐναντίων ὡς τάχιστα διελθεῖν, ἵνα μὴ ἀνέντων

[7, 8]   τε εἶναι καί, εἰ μὴ ὡς τάχιστα ἢ σφᾶς μεταπέμψουσιν ἢ

[7, 51]   χαλεπωτέρους εἶναι προσπολεμεῖν, ἀλλ' αὐτοῦ ὡς τάχιστα καὶ ἐν ᾧ σφίσι

[7, 81]   καὶ μάχεσθαι σωτηρίαν, ἀλλὰ τὸ ὡς τάχιστα ὑποχωρεῖν, τοσαῦτα μαχομένους (ὅσα

[7, 78]   μὲν τῇ ἡμέρᾳ προελθόντες σταδίους ὡς τεσσαράκοντα ηὐλίσαντο πρὸς λόφῳ τινὶ

[7, 5]   καὶ διανοεῖσθαι οὕτως ἐκέλευεν αὐτοὺς ὡς τῇ μὲν παρασκευῇ οὐκ ἔλασσον

[7, 40]   καὶ τὰ ἀμφὶ τὸ ἄριστον ὡς τῆς γε ἡμέρας ταύτης οὐκέτι

[7, 81]   καὶ σχολαίτερον καὶ ἀτακτότερον χωροῦσιν, ὡς τῆς νυκτὸς τότε ξυνεταράχθησαν, εὐθὺς

[7, 39]   σφετέρους τοῦ ναυτικοῦ ἄρχοντας, πέμψαντας ὡς τοὺς ἐν τῇ πόλει ἐπιμελομένους,

[7, 70]   ὀλίγαι ἐγίγνοντο, αἱ δὲ προσβολαί, ὡς τύχοι ναῦς νηὶ προσπεσοῦσα ἢ

[7, 15]   στρατιὰ προσδόκιμος αὐτοῖς, βουλεύεσθε ἤδη ὡς τῶν γ' ἐνθάδε μηδὲ τοῖς

[7, 67]   μετὰ τοῦτο τὴν ἀποχώρησιν ποιῶνται, ὡς τῶν γε παρόντων οὐκ ἂν

[7, 15]   καὶ μὴ ἐς ἀναβολὰς πράσσετε, ὡς τῶν πολεμίων τὰ μὲν ἐν

[7, 48]   ὄντες, ἐκεῖσε ἀφικομένους τἀναντία βοήσεσθαι ὡς ὑπὸ χρημάτων καταπροδόντες οἱ στρατηγοὶ

[7, 27]   Σικελίαν (ξυμπλεῖν. οἱ δ' Ἀθηναῖοι, ὡς ὕστεροι ἧκον, διενοοῦντο αὐτοὺς πάλιν

[7, 28]   πολιορκουμένους ἐπιτειχισμῷ ὑπὸ Πελοποννησίων μηδ' ὣς ἀποστῆναι ἐκ Σικελίας, ἀλλ' ἐκεῖ

[7, 74]   ἀπάτην εἶναι. καὶ ἐπειδὴ καὶ ὣς (οὐκ εὐθὺς ὥρμησαν, ἔδοξεν αὐτοῖς

[7, 75]   τὸ μετὰ πολλῶν κούφισιν, οὐδ' ὣς ῥᾳδία ἐν τῷ παρόντι ἐδοξάζετο,

[7, 81]   προαναλωθῆναί τῳ, καὶ ἐνόμιζον καὶ ὣς ταύτῃ τῇ ἰδέᾳ καταδαμασάμενοι λήψεσθαι

[7, 67]   τῶν καταστρωμάτων παρὰ τὸ καθεστηκὸς ὦσι, πολλοὶ δὲ καὶ ἀκοντισταὶ χερσαῖοι

[7, 4]   δύναιντο (κωλῦσαι, μηκέτι οἷοί τε ὦσιν ἀποτειχίσαι. καὶ οἵ τε Ἀθηναῖοι

[7, 24]   χρήματα πολλὰ τὰ ξύμπαντα ἑάλω· ὥσπερ γὰρ ταμιείῳ χρωμένων τῶν Ἀθηναίων

[7, 74]   ἀφεῖλκον (ἐνέπρησαν δέ τινας ὀλίγας, ὥσπερ διενοήθησαν, αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι) τὰς

[7, 40]   ταῖς (τε) ναυσὶν ἀντιπρῴροις χρώμενοι, ὥσπερ διενοήθησαν, τῶν ἐμβόλων τῇ παρασκευῇ

[7, 26]   καὶ ἅμα λῃσταὶ ἐξ αὐτοῦ, ὥσπερ ἐκ τῆς Πύλου, ἁρπαγὴν ποιῶνται.

[7, 20]   τὸν Δημοσθένη ἐς τὴν Σικελίαν, ὥσπερ ἔμελλον, ἀπέστελλον ἑξήκοντα μὲν ναυσὶν

[7, 80]   καὶ τὸ μὲν Νικίου στράτευμα, ὥσπερ ἡγεῖτο, ξυνέμενέ τε καὶ προύλαβε

[7, 55]   ἤδη ὁμοιοτρόποις ἐπελθόντες, δημοκρατουμέναις τε, ὥσπερ καὶ αὐτοί, καὶ ναῦς καὶ

[7, 48]   σφῶν (αὐτῶν) καὶ τὰ πράγματα ὥσπερ καὶ αὐτοὶ ὁρῶντας καὶ οὐκ

[7, 31]   (ξυνῆρχε γὰρ ἤδη Δημοσθένει ἀποτραπόμενος, ὥσπερ καὶ ᾑρέθη) Δημοσθένης δ' ἐκ

[7, 46]   ἀπροσδοκήτῳ εὐπραγίᾳ πάλιν αὖ ἀναρρωσθέντες, ὥσπερ καὶ πρότερον, ἐς μὲν Ἀκράγαντα

[7, 15]   γνώμην, τὰ μὲν λήσουσιν ὑμᾶς, ὥσπερ καὶ πρότερον, τὰ δὲ φθήσονται.

[7, 4]   Συρακοσίων ἐφορμήσειν σφᾶς, καὶ οὐχ ὥσπερ νῦν ἐκ μυχοῦ τοῦ λιμένος

[7, 13]   τοῦτο ὑπῆρχε καὶ μὴ ἀναγκαζομένοις ὥσπερ νῦν πάσαις φυλάσσειν· εἰ γὰρ

[7, 25]   προσπλεῦσαι, μὴ οὐ προϊδών τις ὥσπερ περὶ ἕρμα περιβάλῃ τὴν ναῦν.

[7, 48]   ἐπικουρικὰ μᾶλλον ἢ δι' (ἀνάγκης ὥσπερ τὰ σφέτερα ὄντα. τρίβειν οὖν

[7, 18]   τὴν Ἀττικὴν ἐσβολὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι, ὥσπερ τε προυδέδοκτο αὐτοῖς καὶ τῶν

[7, 42]   Ἄναπον, καὶ τῷ στρατεύματι ἐπεκράτουν ὥσπερ τὸ πρῶτον, τῷ τε πεζῷ

[7, 36]   πάντα τὸν λιμένα τῆς ἀνακρούσεως, ὥσπερ τοῖς Συρακοσίοις) περιπλεῦσαι δὲ ἐς

[7, 85]   αὐτῶν, ἅτε οὐκ ἀπὸ ξυμβάσεως ὥσπερ τῶν μετὰ Δημοσθένους (ληφθέντων. μέρος

[7, 77]   που ἐξαναστήσειεν. τὴν δὲ πορείαν ὥστ' ἀσφαλῆ καὶ εὔτακτον εἶναι αὐτοὶ

[7, 44]   καὶ μὴ διεσπασμένους ἧσσον ἀγνοεῖσθαι, ὥστ' εἰ μὲν ἐντύχοιέν τισι κρείσσους

[7, 44]   ἀνεβεβήκει, τὸ δ' ἔτι προσανῄει, ὥστ' οὐκ ἠπίσταντο πρὸς ὅτι χρὴ

[7, 86]   σπονδὰς (πείσας τοὺς Ἀθηναίους ποιήσασθαι, ὥστε ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν οἵ τε

[7, 75]   ὀλίγων ἐπιθειασμῶν καὶ οἰμωγῆς ὑπολειπόμενοι, ὥστε δάκρυσι πᾶν τὸ στράτευμα πλησθὲν

[7, 25]   οὐχ ὑπερέχοντας τῆς θαλάσσης κατέπηξαν, ὥστε δεινὸν ἦν προσπλεῦσαι, μὴ οὐ

[7, 64]   οἱ δὲ ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις. ὥστε ἐν ἑνὶ τῷδε ὑπὲρ ἀμφοτέρων

[7, 28]   Πελοποννήσιοι ἐσβάλοιεν ἐς τὴν χώραν, ὥστε ἔτει ἑπτακαιδεκάτῳ μετὰ τὴν πρώτην

[7, 4]   ὥρμει καὶ αἱ ταχεῖαι νῆες. (ὥστε καὶ τῶν πληρωμάτων οὐχ ἥκιστα

[7, 63]   (μὴ ἀδικεῖσθαι πολὺ πλέον μετείχετε. ὥστε κοινωνοὶ μόνοι ἐλευθέρως ἡμῖν τῆς

[7, 49]   πράγματα καὶ ἐπικηρυκευόμενον πρὸς αὐτὸν ὥστε μὴ ἀπανίστασθαι, καὶ ἅμα ταῖς

[7, 48]   Ἀθηναῖοι σφῶν ταῦτα οὐκ ἀποδέξονται, ὥστε μὴ αὐτῶν ψηφισαμένων ἀπελθεῖν. καὶ

[7, 11]   δὲ παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος ἁπλοῦν, ὥστε μὴ εἶναι ἔτι περιτειχίσαι αὐτούς,

[7, 36]   τὸ δὲ τὴν στενοχωρίαν κωλύσειν (ὥστε μὴ περιπλεῖν. τῇ τε πρότερον

[7, 42]   ὄντες καὶ ἀποτετειχισμένοι ἂν ἦσαν, ὥστε μηδ' εἰ μετέπεμψαν ἔτι ὁμοίως

[7, 6]   παρελθόντες τὴν τῶν Ἀθηναίων οἰκοδομίαν, ὥστε μηκέτι μήτε αὐτοὶ κωλύεσθαι ὑπ'

[7, 34]   ναυμαχίᾳ καὶ προσπληρώσαντες ἔτι ναῦς ὥστε ὀλίγῳ ἐλάσσους εἶναι αὐτοῖς τῶν

[7, 82]   τοὺς μετὰ Δημοσθένους ὁμολογία γίγνεται ὥστε ὅπλα τε παραδοῦναι καὶ μὴ

[7, 62]   ἐς τοῦτο γὰρ δὴ ἠναγκάσμεθα ὥστε πεζομαχεῖν ἀπὸ τῶν νεῶν, καὶ

[7, 14]   προσγενήσεται ἓν ἔτι τοῖς πολεμίοις, ὥστε τὰ τρέφοντα ἡμᾶς χωρία τῆς

[7, 44]   Ἀθηναίοις, οἵ τε πολέμιοι (ὁμοίως. ὥστε τέλος ξυμπεσόντες αὑτοῖς κατὰ πολλὰ

[7, 83]   ἐς τὸν πόλεμον, ταῦτα ἀποδοῦναι, ὥστε τὴν μετ' αὐτοῦ στρατιὰν ἀφεῖναι

[7, 42]   μετέπεμψαν ἔτι ὁμοίως ἂν αὐτοὺς ὠφελεῖν) ταῦτα οὖν ἀνασκοπῶν ὁ Δημοσθένης,

[7, 76]   βουλόμενος ὡς ἐπὶ πλεῖστον γεγωνίσκων ὠφελεῖν τι. ~Καὶ ἐκ τῶν παρόντων,

[7, 63]   ἡμετέρας οὐκ ἔλασσον κατὰ τὸ ὠφελεῖσθαι ἔς τε τὸ φοβερὸν τοῖς

[7, 67]   τῷ πλήθει τῶν νεῶν οὐκ ὠφελήσονται, εἴ τις καὶ τόδε ὑμῶν,

[7, 69]   μεγίστη (τοῖς ἐν ταῖς ναυσὶν ὠφελία ἐς τὸ θαρσεῖν γίγνοιτο· ὁ

[7, 5]   ἵππου καὶ τῶν ἀκοντιστῶν τὴν ὠφελίαν τῇ τάξει ἐντὸς λίαν τῶν

[7, 57]   καὶ τῆς παραυτίκα ἕκαστοι ἰδίας ὠφελίας Δωριῆς ἐπὶ Δωριᾶς μετὰ Ἀθηναίων

[7, 69]   ἀλλ' ἐπὶ τῇ παρούσῃ ἐκπλήξει ὠφέλιμα νομίζοντες ἐπιβοῶνται. (Καὶ ὁ μὲν

[7, 62]   αὐτοὺς ἀνακρούεσθαι μήτ' ἐκείνους ἐᾶν ὠφέλιμον φαίνεται, ἄλλως τε καὶ τῆς

[7, 64]   καιρῷ ἀποδειξάμενος αὐτός τε αὑτῷ ὠφέλιμος γένοιτο καὶ τοῖς ξύμπασι σωτήριος.

[7, 47]   ναυσὶ κρατεῖν. καὶ τῇ πόλει ὠφελιμώτερον ἔφη εἶναι πρὸς τοὺς ἐν

[7, 68]   βλάπτοντες πλεῖστα διὰ τὸ εὐτυχῆσαι ὠφελῶσιν. ~Καὶ οἱ μὲν τῶν Συρακοσίων

[7, 46]   γῆν ἐς τὴν ἄλλην Σικελίαν ᾤχετο αὖθις, ἄξων στρατιὰν ἔτι, ὡς

[7, 7]   ἄλλην Σικελίαν ἐπὶ στρατιάν τε ᾤχετο, καὶ ναυτικὴν καὶ πεζὴν ξυλλέξων,

[7, 25]   αὐτῶν μία μὲν ἐς Πελοπόννησον ᾤχετο, πρέσβεις ἄγουσα οἵπερ τά τε

[7, 8]   τῆς ἀληθείας. (καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο φέροντες, οὓς ἀπέστειλε, τὰ γράμματα

Livre, Chap.
[7, 11]	τοιάδε. ~Τὰ μὲν πρότερον πραχθέντα,	ὦ	Ἀθηναῖοι, ἐν ἄλλαις πολλαῖς ἐπιστολαῖς
[7, 77]	τι. ~Καὶ ἐκ τῶν παρόντων,	ὦ	Ἀθηναῖοι καὶ ξύμμαχοι, ἐλπίδα χρὴ
[7, 77]	κομίζειν. (Τό τε ξύμπαν γνῶτε,	ὦ	ἄνδρες στρατιῶται, ἀναγκαῖόν τε ὂν
[7, 66]	τῶν μελλόντων ὁ ἀγὼν ἔσται,	ὦ	Συρακόσιοι καὶ ξύμμαχοι, οἵ τε
[7, 77]	τι ἡγησάμενος ἕκαστος ἢ ἐν	ᾧ	ἂν ἀναγκασθῇ χωρίῳ μάχεσθαι, (τοῦτο
[7, 7]	ὅπως στρατιὰ ἔτι περαιωθῇ τρόπῳ	ᾧ	ἂν ἐν ὁλκάσιν ἢ πλοίοις
[7, 29]	τοῖς μάλιστα τοῦ βαρβαρικοῦ, (ἐν	ᾧ	ἂν θαρσήσῃ, φονικώτατόν ἐστιν. καὶ
[7, 66]	νῦν (νικήσετε. ἄνδρες γὰρ ἐπειδὰν	ᾧ	ἀξιοῦσι προύχειν κολουθῶσι, τό γ'
[7, 21]	ἀντιτολμῶντας χαλεπωτάτους ἂν (αὐτοῖς) φαίνεσθαι·	ᾧ	γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς πέλας, οὐ
[7, 68]	τὴν ἡμετέραν ἦλθον δουλωσόμενοι, ἐν	ᾧ,	εἰ κατώρθωσαν, ἀνδράσι μὲν ἂν
[7, 20]	καὶ Χαρικλέα τὸν Ἀπολλοδώρου ἄρχοντα,	ᾧ	εἴρητο καὶ ἐς Ἄργος ἀφικομένῳ
[7, 42]	ὁρῶν τὸ παρατείχισμα τῶν Συρακοσίων,	ᾧ	ἐκώλυσαν περιτειχίσαι σφᾶς τοὺς Ἀθηναίους,
[7, 2]	τοῦτο τοῦ καιροῦ ἐλθὼν ἐν	ᾧ	ἑπτὰ μὲν ἢ ὀκτὼ σταδίων
[7, 11]	οὐχ ἧσσον μαθόντας (ὑμᾶς ἐν	ᾧ	ἐσμὲν βουλεύσασθαι. κρατησάντων γὰρ ἡμῶν
[7, 47]	καὶ τὸ χωρίον ἅμα ἐν	ᾧ	ἐστρατοπεδεύοντο ἑλῶδες καὶ χαλεπὸν ἦν,
[7, 58]	τὸν Τυρσηνικὸν πόντον μορίου, ἐν	ᾧ	καὶ μόνοι Ἕλληνες οἰκοῦσιν· οὗτοι
[7, 81]	ἀνειληθέντες γὰρ ἔς τι χωρίον	ᾧ	κύκλῳ μὲν τειχίον περιῆν, ὁδὸς
[7, 62]	καὶ ἀκοντισταὶ ἐπιβήσονται καὶ ὄχλος,	ᾧ	ναυμαχίαν μὲν ποιούμενοι ἐν πελάγει
[7, 34]	νικήσαντες, ἀπέχον τοῦ Ἐρινεοῦ, ἐν	ᾧ	οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν, ὡς εἴκοσι
[7, 70]	τέχνης· πᾶς τέ τις ἐν	ᾧ	προσετέτακτο αὐτὸς ἕκαστος (ἠπείγετο πρῶτος
[7, 55]	τι μεταβολῆς τὸ διάφορον αὐτοῖς,	ᾧ	προσήγοντο ἄν, οὔτ' ἐκ παρασκευῆς
[7, 51]	αὐτοῦ ὡς τάχιστα καὶ ἐν	ᾧ	σφίσι ξυμφέρει (ἀναγκάσαι αὐτοὺς ναυμαχεῖν.
[7, 14]	χωρία τῆς Ἰταλίας, ὁρῶντα ἐν	ᾧ	τ' ἐσμὲν καὶ ὑμῶν μὴ
[7, 69]	ἀξιῶν τό τε καθ' ἑαυτόν,	ᾧ	ὑπῆρχε λαμπρότητός τι, μὴ προδιδόναι
[7, 34]	τοῦ χωρίου μηνοειδοῦς ὄντος ἐφ'	ᾧ	ὥρμουν, ὁ μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν
[7, 66]	ἑαυτοῦ ἐστὶν ἢ εἰ μηδ'	ᾠήθησαν	τὸ πρῶτον, καὶ τῷ παρ'
[7, 78]	τῶν οἰκιῶν λαβεῖν τι ἐδώδιμον	(ὠκεῖτο	γὰρ ὁ χῶρος) καὶ ὕδωρ
[7, 19]	τοῖς κρατίστοις ἐς τὸ κακουργεῖν	ᾠκοδομεῖτο	(τὸ τεῖχος, ἐπιφανὲς μέχρι τῆς
[7, 29]	καὶ πεπτωκότος, τοῦ δὲ βραχέος	ᾠκοδομημένου,	καὶ πυλῶν ἅμα διὰ τὴν
[7, 2]	τὴν θάλασσαν (τοῦτο δ' ἔτι	ᾠκοδόμουν)	τῷ δὲ ἄλλῳ τοῦ κύκλου
[7, 44]	παιανισμός· ἀπὸ γὰρ ἀμφοτέρων παραπλήσιος	ὢν	ἀπορίαν παρεῖχεν. οἵ τε γὰρ
[7, 81]	τὰ πλείω ἐν πόνῳ ξυνεχεστέρῳ	ὢν	διὰ τὸ ὑστέρῳ ἀναχωροῦντι αὐτῷ
[7, 46]	στρατιὰν ἔτι, ὡς ἐν ἐλπίδι	ὢν	καὶ τὰ τείχη τῶν Ἀθηναίων
[7, 39]	Ἀρίστων ὁ Πυρρίχου Κορίνθιος, ἄριστος	ὢν	κυβερνήτης τῶν μετὰ Συρακοσίων, πείθει
[7, 1]	ταύτῃ Σικελῶν βασιλεύων τινῶν καὶ	ὢν	οὐκ ἀδύνατος τοῖς Ἀθηναίοις φίλος
[7, 33]	ὅσπερ καὶ τοὺς ἀκοντιστὰς δυνάστης	ὢν	παρέσχετο αὐτοῖς, ἀνανεωσάμενοί τινα παλαιὰν
[7, 31]	ὅτι πύθοιτο κατὰ πλοῦν ἤδη	ὢν	τὸ Πλημμύριον ὑπὸ τῶν (Συρα(
[7, 86]	αἰτίᾳ ἐτεθνήκει, ἥκιστα δὴ ἄξιος	ὢν	τῶν γε ἐπ' ἐμοῦ Ἑλλήνων
[7, 87]	γενέσθαι, δοκεῖν δ' ἔμοιγε καὶ	ὧν	ἀκοῇ Ἑλληνικῶν ἴσμεν, καὶ τοῖς
[7, 48]	ἐπιτιμήσει ἀκούσαντας γνώσεσθαι, ἀλλ' ἐξ	ὧν	ἄν τις εὖ λέγων διαβάλλοι,
[7, 31]	τὰς ἄριστα σφίσι πλεούσας ἀφ'	ὧν	αὐτοὶ εἶχον ξυμπέμπουσι πρὸς τὰς
[7, 67]	μὲν ἐς τὸ δρᾶν τι	ὧν	βούλονται ἔσονται, ῥᾷσται δὲ ἐς
[7, 64]	μέγα ὄνομα τῶν Ἀθηνῶν, περὶ	ὧν,	εἴ τίς τι ἕτερος ἑτέρου
[7, 43]	τῇ παρούσῃ ὁρμῇ τοῦ περαίνεσθαι	ὧν	ἕνεκα ἦλθον μὴ βραδεῖς γένωνται·
[7, 75]	εὐχῆς τε καὶ παιάνων, μεθ'	ὧν	ἐξέπλεον, πάλιν τούτων τοῖς ἐναντίοις
[7, 21]	Συρακούσας, ἄγων ἀπὸ τῶν πόλεων	ὧν	ἔπεισε στρατιὰν ὅσην ἑκασταχόθεν πλείστην
[7, 48]	καὶ τὰ τῶν πολεμίων, ἀφ'	ὧν	ἐπὶ πλέον ἢ οἱ ἄλλοι
[7, 77]	πολεμίους, οἵ τε ἄλλοι τευξόμενοι	ὧν	ἐπιθυμεῖτέ που ἐπιδεῖν καὶ οἱ
[7, 69]	τινὰ καὶ τὰς πατρικὰς ἀρετάς,	ὧν	ἐπιφανεῖς ἦσαν οἱ πρόγονοι, μὴ
[7, 14]	πολλαχόθεν ὑπάρχει, ἀλλ' ἀνάγκη ἀφ'	ὧν	ἔχοντες ἤλθομεν τά τε ὄντα
[7, 77]	ἀνθρώπους (δίκαια καὶ ἀνεπίφθονα. ἀνθ'	ὧν	ἡ μὲν ἐλπὶς ὅμως θρασεῖα
[7, 67]	τὸ δ' ἀληθέστατον γνῶτε ἐξ	ὧν	ἡμεῖς οἰόμεθα σαφῶς πεπύσθαι· ὑπερβαλλόντων
[7, 67]	δὲ ἐς τὸ βλάπτεσθαι (ἀφ'	ὧν	ἡμῖν παρεσκεύασται. τὸ δ' ἀληθέστατον
[7, 19]	διακοσίους ὁπλίτας ὁμοῦ τοῖς Κορινθίοις,	ὧν	ἦρχε (Σαργεὺς Σικυώνιος. αἱ δὲ
[7, 19]	ἄρχοντα, Βοιωτοὶ δὲ τριακοσίους ὁπλίτας,	ὧν	ἦρχον Ξένων τε καὶ Νίκων
[7, 11]	τῶν ἐν Σικελίᾳ πόλεων ἔστιν	ὧν.	καὶ μάχῃ τῇ μὲν πρώτῃ
[7, 68]	πάσῃ (τὴν αἰσχίστην ἐπίκλησιν. ἀνθ'	ὧν	μὴ μαλακισθῆναί τινα πρέπει μηδὲ
[7, 79]	ἤδη ὄντος φιλεῖ γίγνεσθαι· ἀφ'	ὧν	οἱ Ἀθηναῖοι μᾶλλον ἔτι ἠθύμουν
[7, 70]	ἅμα καὶ ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς	ὧν	οἱ κελευσταὶ φθέγγοιντο παρέχειν. (πολλὴ
[7, 86]	Ἀθηναίους ποιήσασθαι, ὥστε ἀφεθῆναι. ἀνθ'	ὧν	οἵ τε Λακεδαιμόνιοι ἦσαν αὐτῷ
[7, 63]	οὓς πολλάκις νενικήκατε, καὶ Σικελιωτῶν,	ὧν	οὐδ' ἀντιστῆναι οὐδεὶς ἕως ἤκμαζε
[7, 48]	χρῆναι προσκαθημένους καὶ μὴ χρήμασιν,	ὧν	πολὺ κρείσσους εἰσί, νικηθέντας ἀπιέναι.
[7, 23]	τε γὰρ ἔτρεψαν καὶ ὑφ'	(ὧν	τὸ πρῶτον ἐνικῶντο ἐν τῷ
[7, 63]	πεζὸς ἡμῶν ἐπέχῃ, πολεμίας οὔσης.	~Ὧν	χρὴ μεμνημένους διαμάχεσθαι ὅσον ἂν
[7, 25]	παραφράγματα, ἔκ τε τῶν ἀκάτων	ὤνευον	ἀναδούμενοι τοὺς σταυροὺς καὶ ἀνέκλων
[7, 55]	ναυσὶν ἐκρατήθησαν, ὃ οὐκ ἂν	ᾤοντο,	πολλῷ δὴ μᾶλλον ἔτι. ~οἱ
[7, 62]	τὰς τῶν ἐπωτίδων αὐτοῖς παχύτητας,	ᾧπερ	δὴ μάλιστα ἐβλαπτόμεθα, χειρῶν σιδηρῶν
[7, 67]	δὲ τό τε ὑπάρχον πρότερον,	ᾧπερ	καὶ ἀνεπιστήμονες ἔτι ὄντες ἀπετολμήσαμεν,
[7, 66]	πρῶτοι ἀνθρώπων ὑποστάντες τῷ ναυτικῷ,	ᾧπερ	πάντα κατέσχον, τὰς μὲν νενικήκατε
[7, 36]	στενοχωρίᾳ οὔτε περίπλουν οὔτε διέκπλουν,	ᾧπερ	τῆς τέχνης μάλιστα ἐπίστευον· αὐτοὶ
[7, 36]	πήχεις ἐντός τε καὶ ἔξωθεν·	ᾧπερ	τρόπῳ καὶ οἱ Κορίνθιοι πρὸς
[7, 1]	σφετέρων ναυτῶν καὶ ἐπιβατῶν τοὺς	ὡπλισμένους	ἑπτακοσίους μάλιστα, Ἱμεραίους δὲ ὁπλίτας
[7, 81]	ᾐσθάνοντο κεχωρηκότας, καταλαμβάνουσι περὶ ἀρίστου	(ὥραν.	καὶ ὡς προσέμειξαν τοῖς μετὰ
[7, 39]	ὑστεραίᾳ οἱ Συρακόσιοι τῆς μὲν	ὥρας	πρωίτερον, τῇ δ' ἐπιχειρήσει τῇ
[7, 47]	ἐπιέζοντο κατ' ἀμφότερα, τῆς τε	ὥρας	τοῦ ἐνιαυτοῦ ταύτης οὔσης ἐν
[7, 4]	πλοῖα ἤδη ἐκεῖ τὰ μεγάλα	ὥρμει	καὶ αἱ ταχεῖαι νῆες. (ὥστε
[7, 30]	αὐτοῖς τὰ πλοῖα ἃ ἤγαγεν	ὥρμει.	καὶ ἀποκτείνουσιν αὐτῶν ἐν τῇ
[7, 21]	καὶ εἴ του ἄλλου πειθόντων,	ὥρμηντό	τε ἐς τὴν ναυμαχίαν καὶ
[7, 74]	ἐπειδὴ καὶ ὣς (οὐκ εὐθὺς	ὥρμησαν,	ἔδοξεν αὐτοῖς καὶ τὴν ἐπιοῦσαν
[7, 34]	σημείου, ἐπεὶ καιρὸς ἐδόκει εἶναι,	ὥρμησαν	ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους καὶ ἐναμάχουν.
[7, 34]	χωρίου μηνοειδοῦς ὄντος ἐφ' ᾧ	ὥρμουν,	ὁ μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν προσβεβοηθηκὼς
[7, 34]	Ἐρινεοῦ, ἐν ᾧ οἱ Κορίνθιοι	ὥρμουν,	ὡς εἴκοσι σταδίους. καὶ ἡ
[7, 28]	τῆς Εὐβοίας, πρότερον ἐκ τοῦ	Ὠρωποῦ	κατὰ γῆν διὰ τῆς Δεκελείας
[7, 15]	ὀλίγα, ἐμοὶ δὲ διάδοχόν τινα,	ὡς	ἀδύνατός εἰμι διὰ νόσον νεφρῖτιν
[7, 17]	Δημοσθένης ὑπομένων παρεσκευάζετο τὸν ἔκπλουν	ὡς	ἅμα τῷ ἦρι ποιησόμενος, στρατιάν
[7, 61]	μεθ' ἡμῶν ἐλπίσαντες στῆναι καὶ	ὡς	ἀναμαχούμενοι ἀξίως τοῦδε τοῦ πλήθους,
[7, 63]	ἐκείνην τε τὴν ἡδονὴν ἐνθυμεῖσθαι	ὡς	ἀξία ἐστὶ διασώσασθαι, οἳ τέως
[7, 2]	καὶ τῷ Γυλίππῳ εὐθὺς πανστρατιᾷ	ὡς	ἀπαντησόμενοι ἐξῆλθον· ἤδη γὰρ καὶ
[7, 18]	τοῖς ἐν τῇ Σικελίᾳ ἅμα	ὡς	ἀποπέμψοντες ἐν ταῖς ὁλκάσιν ἐπικουρίαν
[7, 17]	Σικελίαν (περαιοῦσθαι. οἱ γὰρ Κορίνθιοι,	ὡς	αὐτοῖς οἱ πρέσβεις ἧκον καὶ
[7, 50]	τε πρότερον οὐκ ἀναστάντες καὶ	ὡς	αὐτοῖς οὐδὲ ὁ Νικίας ἔτι
[7, 33]	ἐβοήθουν. (Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι,	ὡς	αὐτοῖς τὸ ἐν τοῖς Σικελοῖς
[7, 48]	Ἀθηναίοις τὰ πράγματα ἐνδοῦναι, ἐπεκηρυκεύετο	ὡς	αὐτὸν καὶ οὐκ εἴα (ἀπανίστασθαι.
[7, 34]	ναυμαχήσαντες δὲ ἀντίπαλα μὲν καὶ	ὡς	αὐτοὺς ἑκατέρους ἀξιοῦν νικᾶν, ὅμως
[7, 77]	τῷ ἐχυρῷ εἶναι. προπέπεμπται δ'	ὡς	αὐτούς, καὶ ἀπαντᾶν εἰρημένον καὶ
[7, 3]	ἡσύχαζε πρὸς τῷ ἑαυτῶν τείχει.	ὡς	δ' ἔγνω ὁ Γύλιππος οὐ
[7, 83]	ἀπιστῶν (σπένδεται ἱππέα πέμψαι σκεψόμενον.	ὡς	δ' οἰχόμενος ἀπήγγειλε πάλιν παραδεδωκότας,
[7, 43]	Δημοσθένει πρότερον ἀποπειρᾶσαι τοῦ (παρατειχίσματος.	ὡς	δὲ αὐτῷ προσαγαγόντι κατεκαύθησάν τε
[7, 84]	ταλαιπωρίας (καὶ τοῦ πιεῖν ἐπιθυμίᾳ.	ὡς	δὲ γίγνονται ἐπ' αὐτῷ, ἐσπίπτουσιν
[7, 68]	τὸ λεγόμενόν (που ἥδιστον εἶναι.	ὡς	δὲ ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι, πάντες
[7, 73]	λαβόντας ἐν τῷ (παρόντι ἐξελθεῖν.	ὡς	δὲ τοῖς ἄρχουσι ταῦτα λογιζομένοις
[7, 77]	ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ' ὁρᾶτε δὴ	ὡς	διάκειμαι ὑπὸ τῆς νόσου) οὔτ'
[7, 21]	Συρακοσίους ἔφη χρῆναι πληροῦν ναῦς	ὡς	δύνανται πλείστας καὶ ναυμαχίας ἀπόπειραν
[7, 69]	ὁρῶν οἷος ὁ κίνδυνος καὶ	ὡς	ἐγγὺς ἤδη (ἦν) ἐπειδὴ καὶ
[7, 35]	διὰ τῆς (Θουριάδος γῆς. καὶ	ὡς	ἐγένοντο ἐπὶ τῷ Ὑλίᾳ ποταμῷ
[7, 12]	ἢν (δύνηται, ἄξων. διανοοῦνται γάρ,	ὡς	ἐγὼ πυνθάνομαι, τῷ τε πεζῷ
[7, 60]	φιλίου ἀντιλήψεσθαι. καὶ οἱ μέν,	ὡς	ἔδοξεν αὐτοῖς ταῦτα, καὶ ἐποίησαν·
[7, 50]	φανερῶς γε ἀξιῶν ψηφίζεσθαι, προεῖπον	ὡς	ἐδύναντο ἀδηλότατα ἔκπλουν ἐκ τοῦ
[7, 23]	δύο, (οὐχ ὑπομεινάντων τῶν φυλάκων,	ὡς	εἶδον τὸ μέγιστον (ῥᾳδίως ληφθέν.
[7, 34]	ἐν ᾧ οἱ Κορίνθιοι ὥρμουν,	ὡς	εἴκοσι σταδίους. καὶ ἡ μὲν
[7, 78]	ὑστεραίᾳ πρῲ ἐπορεύοντο καὶ προῆλθον	ὡς	εἴκοσι σταδίους, καὶ κατέβησαν ἐς
[7, 67]	πολλοὶ δὲ καὶ ἀκοντισταὶ χερσαῖοι	ὡς	εἰπεῖν Ἀκαρνᾶνές τε καὶ ἄλλοι
[7, 58]	ξυνελέγη. καὶ πρὸς ἅπαντας αὖθις	ὡς	εἰπεῖν τοὺς ἄλλους Συρακόσιοι αὐτοὶ
[7, 42]	ἐγεγένητο. ὁ δὲ Δημοσθένης ἰδὼν	ὡς	εἶχε τὰ πράγματα καὶ νομίσας
[7, 2]	Κορίνθιοι ταῖς τε ἄλλαις ναυσὶν	ὡς	εἶχον τάχους ἐβοήθουν καὶ Γογγύλος,
[7, 42]	δὲ προτέρῳ στρατεύματι τῶν Ἀθηναίων	ὡς	ἐκ κακῶν ῥώμη (τις ἐγεγένητο.
[7, 36]	δὲ τό τε ἄλλο ναυτικὸν	ὡς	ἐκ τῆς προτέρας ναυμαχίας τι
[7, 74]	ἐπιοῦσαν ἡμέραν περιμεῖναι, ὅπως ξυσκευάσαιντο	ὡς	ἐκ τῶν δυνατῶν οἱ στρατιῶται
[7, 76]	ἐν μεγάλῃ μεταβολῇ ὄν, ἐπιπαριὼν	ὡς	ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἐθάρσυνέ τε
[7, 65]	καὶ πρός τε τἆλλα ἐξηρτύσαντο	ὡς	ἕκαστα καὶ πρὸς τοῦτο· τὰς
[7, 74]	ἄλλας καθ' ἡσυχίαν οὐδενὸς κωλύοντος	ὡς	ἑκάστην ποι ἐκπεπτωκυῖαν ἀναδησάμενοι ἐκόμιζον
[7, 13]	αὐτομολίας προφάσει ἀπέρχονται, οἱ δὲ	ὡς	ἕκαστοι δύνανται (πολλὴ δ' ἡ
[7, 57]	ξυγγένειαν μετ' ἀλλήλων στάντες, ἀλλ'	ὡς	ἑκάστοις τῆς ξυντυχίας ἢ κατὰ
[7, 60]	εἶχον (προπέμψαντες γὰρ ἐς Κατάνην	ὡς	ἐκπλευσόμενοι ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν) οὔτε
[7, 86]	παρέδωκεν. ἀλλὰ τῶν Συρακοσίων τινές,	ὡς	ἐλέγετο, οἱ μὲν δείσαντες, ὅτι
[7, 48]	πλείους ἔφη, οἳ νῦν βοῶσιν	ὡς	ἐν δεινοῖς ὄντες, ἐκεῖσε ἀφικομένους
[7, 46]	ᾤχετο αὖθις, ἄξων στρατιὰν ἔτι,	ὡς	ἐν ἐλπίδι ὢν καὶ τὰ
[7, 44]	λαμπρά, ἑώρων δὲ οὕτως ἀλλήλους	ὡς	ἐν σελήνῃ εἰκὸς τὴν μὲν
[7, 72]	γὰρ τοῖς μὲν Ἀθηναίοις περίλοιποι	ὡς	ἑξήκοντα, τοῖς δ' ἐναντίοις ἐλάσσους
[7, 43]	Νικίαν καὶ τοὺς ἄλλους ξυνάρχοντας,	ὡς	ἐπενόει, τὴν (ἐπιχείρησιν τῶν Ἐπιπολῶν
[7, 46]	δὲ τοῦτο οἱ μὲν Συρακόσιοι	ὡς	ἐπὶ ἀπροσδοκήτῳ εὐπραγίᾳ πάλιν αὖ
[7, 36]	αὐτῶν ὑπέτειναν πρὸς τοὺς τοίχους	ὡς	ἐπὶ ἓξ πήχεις ἐντός τε
[7, 30]	τὴν Μυκαλησσὸν πάθει χρησαμένην οὐδενὸς	ὡς	ἐπὶ μεγέθει τῶν κατὰ τὸν
[7, 34]	τὰς ἐν Ναυπάκτῳ ναῦς, παρασκευασάμενοι	ὡς	ἐπὶ ναυμαχίᾳ καὶ προσπληρώσαντες ἔτι
[7, 76]	γίγνοιτο ὑπὸ προθυμίας καὶ βουλόμενος	ὡς	ἐπὶ πλεῖστον γεγωνίσκων ὠφελεῖν τι.
[7, 69]	πρὸς τὴν θάλασσαν καὶ παρέταξεν	ὡς	ἐπὶ πλεῖστον ἐδύνατο, ὅπως ὅτι
[7, 68]	πρὸς τοὺς ἐναντίους οἳ ἂν	ὡς	ἐπὶ τιμωρίᾳ τοῦ προσπεσόντος δικαιώσωσιν
[7, 50]	Συρακόσιοι εὐθὺς αὐτῶν ἐλθόντων παρεσκευάζοντο	ὡς	ἐπιθησόμενοι κατ' ἀμφότερα αὖθις τοῖς
[7, 42]	πεζὸν χειρώσεσθαι. ~Καὶ οἱ μὲν	ὡς	ἐπιθησόμενοι κατ' ἀμφότερα παρεσκευάζοντο αὖθις,
[7, 12]	πολεμίων οὔσας αἰεὶ προσδοκίαν παρέχειν	ὡς	ἐπιπλεύσονται. (φανεραὶ δ' εἰσὶν ἀναπειρώμεναι,
[7, 2]	τῶν Σικελῶν ἑλὼν καὶ ξυνταξάμενος	ὡς	ἐς μάχην ἀφικνεῖται ἐς τὰς
[7, 3]	καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιπαρεσκευάζοντο (ἀλλήλοις	ὡς	ἐς μάχην. καὶ ὁ Γύλιππος
[7, 15]	τὸ ἀληθὲς δηλῶσαι. ~καὶ νῦν	ὡς	ἐφ' ἃ μὲν ἤλθομεν τὸ
[7, 30]	τῶν τε ἐν τοῖς πλοίοις,	ὡς	ἑώρων τὰ ἐν τῇ γῇ,
[7, 81]	οἱ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι,	ὡς	ἥ τε ἡμέρα ἐγένετο καὶ
[7, 4]	Ἀθηναῖοι (ἔτυχον γὰρ ἔξω αὐλιζόμενοι)	ὡς	ᾔσθοντο, ἀντεπῇσαν· ὁ δὲ γνοὺς
[7, 40]	οἱ δ' Ἀθηναῖοι νομίσαντες αὐτοὺς	ὡς	ἡσσημένους σφῶν πρὸς τὴν πόλιν
[7, 51]	μὴ ἀνιέναι τὰ τῶν Ἀθηναίων,	ὡς	καὶ αὐτῶν κατεγνωκότων ἤδη μηκέτι
[7, 7]	Συρακόσιοι ναυτικὸν ἐπλήρουν καὶ ἀνεπειρῶντο	ὡς	καὶ τούτῳ ἐπιχειρήσοντες, καὶ ἐς
[7, 7]	ἢ ἄλλως ὅπως (ἂν προχωρῇ,	ὡς	καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐπιμεταπεμπομένων. οἵ
[7, 25]	αὐτοὺς καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ,	ὡς	καὶ τῶν Ἀθηναίων προσδοκίμων ὄντων
[7, 73]	οἴεσθαι κρατῆσαι. ~Καὶ οἱ μὲν	ὡς	κατὰ γῆν ἀναχωρήσοντες ἤδη ξύμπαντες
[7, 43]	Ἀθηναίων ἐν ἀταξίᾳ μᾶλλον ἤδη	ὡς	κεκρατηκότων καὶ βουλομένων διὰ παντὸς
[7, 44]	γὰρ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι	ὡς	κρατοῦντες παρεκελεύοντό τε κραυγῇ οὐκ
[7, 74]	καὶ ἐς ὑποδοχὴν τοῦ στρατεύματος	ὡς	κωλύσοντες ᾗ ἐδόκει ἐτάσσοντο· ταῖς
[7, 77]	ὂν ὑμῖν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι	ὡς	μὴ ὄντος χωρίου ἐγγὺς ὅποι
[7, 34]	καὶ αὐτοὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ	ὡς	νικήσαντες, ἀπέχον τοῦ Ἐρινεοῦ, ἐν
[7, 34]	οἱ Κορίνθιοι εὐθὺς τροπαῖον ἔστησαν	ὡς	νικῶντες, ὅτι πλείους τῶν ἐναντίων
[7, 50]	ἂν διαβουλεύσασθαι ἔτι ἔφη πρίν,	ὡς	οἱ μάντεις ἐξηγοῦντο, τρὶς ἐννέα
[7, 60]	ἄλλων ξένων ἐσεβίβαζον, καὶ τἆλλα	ὡς	οἷόν τ' ἦν ἐξ ἀναγκαίου
[7, 73]	ἔμελλεν ἀκούσεσθαι καὶ ἀνακαλεσάμενοί τινας	ὡς	ὄντες τῶν Ἀθηναίων ἐπιτήδειοι (ἦσαν
[7, 25]	λῆψιν καὶ τῆς ναυμαχίας πέρι	ὡς	οὐ τῇ τῶν πολεμίων ἰσχύι
[7, 73]	ἐλθὼν τοῖς ἐν τέλει οὖσιν	ὡς	οὐ χρεὼν ἀποχωρῆσαι τῆς νυκτὸς
[7, 42]	τὸ πρῶτον ὁ Νικίας φοβερός,	ὡς	οὐκ εὐθὺς προσέκειτο ταῖς Συρακούσαις,
[7, 31]	πέμπειν οὖν ἐκέλευεν αὐτοὺς ναῦς,	ὡς	οὐχ ἱκανὰς οὔσας δυοῖν δεούσας
[7, 80]	τῶν πολεμίων γεγενημέναις, πυρὰ καύσαντας	ὡς	πλεῖστα ἀπάγειν τὴν στρατιάν, μηκέτι
[7, 33]	Θουρίους πεῖσαι σφίσι ξυστρατεύειν τε	ὡς	προθυμότατα καί, ἐπειδήπερ ἐν τούτῳ
[7, 81]	καταλαμβάνουσι περὶ ἀρίστου (ὥραν. καὶ	ὡς	προσέμειξαν τοῖς μετὰ τοῦ Δημοσθένους
[7, 73]	ἀπάγειν τῆς νυκτὸς τὸ στράτευμα	ὡς	Συρακοσίων τὰς ὁδοὺς φυλασσόντων, ἀλλὰ
[7, 82]	εἴ τις βούλεται ἐπ' ἐλευθερίᾳ	ὡς	σφᾶς ἀπιέναι· καὶ ἀπεχώρησάν (τινες
[7, 60]	διὰ τὴν τῶν ἐπιτηδείων σπάνιν	ὡς	τάχιστα βουλομένους διακινδυνεύειν, ξυγκαλέσας ἅπαντας
[7, 43]	τοῦ μήπω μεμαχημένου τῶν ἐναντίων	ὡς	τάχιστα διελθεῖν, ἵνα μὴ ἀνέντων
[7, 8]	τε εἶναι καί, εἰ μὴ	ὡς	τάχιστα ἢ σφᾶς μεταπέμψουσιν ἢ
[7, 51]	χαλεπωτέρους εἶναι προσπολεμεῖν, ἀλλ' αὐτοῦ	ὡς	τάχιστα καὶ ἐν ᾧ σφίσι
[7, 81]	καὶ μάχεσθαι σωτηρίαν, ἀλλὰ τὸ	ὡς	τάχιστα ὑποχωρεῖν, τοσαῦτα μαχομένους (ὅσα
[7, 78]	μὲν τῇ ἡμέρᾳ προελθόντες σταδίους	ὡς	τεσσαράκοντα ηὐλίσαντο πρὸς λόφῳ τινὶ
[7, 5]	καὶ διανοεῖσθαι οὕτως ἐκέλευεν αὐτοὺς	ὡς	τῇ μὲν παρασκευῇ οὐκ ἔλασσον
[7, 40]	καὶ τὰ ἀμφὶ τὸ ἄριστον	ὡς	τῆς γε ἡμέρας ταύτης οὐκέτι
[7, 81]	καὶ σχολαίτερον καὶ ἀτακτότερον χωροῦσιν,	ὡς	τῆς νυκτὸς τότε ξυνεταράχθησαν, εὐθὺς
[7, 39]	σφετέρους τοῦ ναυτικοῦ ἄρχοντας, πέμψαντας	ὡς	τοὺς ἐν τῇ πόλει ἐπιμελομένους,
[7, 70]	ὀλίγαι ἐγίγνοντο, αἱ δὲ προσβολαί,	ὡς	τύχοι ναῦς νηὶ προσπεσοῦσα ἢ
[7, 15]	στρατιὰ προσδόκιμος αὐτοῖς, βουλεύεσθε ἤδη	ὡς	τῶν γ' ἐνθάδε μηδὲ τοῖς
[7, 67]	μετὰ τοῦτο τὴν ἀποχώρησιν ποιῶνται,	ὡς	τῶν γε παρόντων οὐκ ἂν
[7, 15]	καὶ μὴ ἐς ἀναβολὰς πράσσετε,	ὡς	τῶν πολεμίων τὰ μὲν ἐν
[7, 48]	ὄντες, ἐκεῖσε ἀφικομένους τἀναντία βοήσεσθαι	ὡς	ὑπὸ χρημάτων καταπροδόντες οἱ στρατηγοὶ
[7, 27]	Σικελίαν (ξυμπλεῖν. οἱ δ' Ἀθηναῖοι,	ὡς	ὕστεροι ἧκον, διενοοῦντο αὐτοὺς πάλιν
[7, 28]	πολιορκουμένους ἐπιτειχισμῷ ὑπὸ Πελοποννησίων μηδ'	ὣς	ἀποστῆναι ἐκ Σικελίας, ἀλλ' ἐκεῖ
[7, 74]	ἀπάτην εἶναι. καὶ ἐπειδὴ καὶ	ὣς	(οὐκ εὐθὺς ὥρμησαν, ἔδοξεν αὐτοῖς
[7, 75]	τὸ μετὰ πολλῶν κούφισιν, οὐδ'	ὣς	ῥᾳδία ἐν τῷ παρόντι ἐδοξάζετο,
[7, 81]	προαναλωθῆναί τῳ, καὶ ἐνόμιζον καὶ	ὣς	ταύτῃ τῇ ἰδέᾳ καταδαμασάμενοι λήψεσθαι
[7, 67]	τῶν καταστρωμάτων παρὰ τὸ καθεστηκὸς	ὦσι,	πολλοὶ δὲ καὶ ἀκοντισταὶ χερσαῖοι
[7, 4]	δύναιντο (κωλῦσαι, μηκέτι οἷοί τε	ὦσιν	ἀποτειχίσαι. καὶ οἵ τε Ἀθηναῖοι
[7, 24]	χρήματα πολλὰ τὰ ξύμπαντα ἑάλω·	ὥσπερ	γὰρ ταμιείῳ χρωμένων τῶν Ἀθηναίων
[7, 74]	ἀφεῖλκον (ἐνέπρησαν δέ τινας ὀλίγας,	ὥσπερ	διενοήθησαν, αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι) τὰς
[7, 40]	ταῖς (τε) ναυσὶν ἀντιπρῴροις χρώμενοι,	ὥσπερ	διενοήθησαν, τῶν ἐμβόλων τῇ παρασκευῇ
[7, 26]	καὶ ἅμα λῃσταὶ ἐξ αὐτοῦ,	ὥσπερ	ἐκ τῆς Πύλου, ἁρπαγὴν ποιῶνται.
[7, 20]	τὸν Δημοσθένη ἐς τὴν Σικελίαν,	ὥσπερ	ἔμελλον, ἀπέστελλον ἑξήκοντα μὲν ναυσὶν
[7, 80]	καὶ τὸ μὲν Νικίου στράτευμα,	ὥσπερ	ἡγεῖτο, ξυνέμενέ τε καὶ προύλαβε
[7, 55]	ἤδη ὁμοιοτρόποις ἐπελθόντες, δημοκρατουμέναις τε,	ὥσπερ	καὶ αὐτοί, καὶ ναῦς καὶ
[7, 48]	σφῶν (αὐτῶν) καὶ τὰ πράγματα	ὥσπερ	καὶ αὐτοὶ ὁρῶντας καὶ οὐκ
[7, 31]	(ξυνῆρχε γὰρ ἤδη Δημοσθένει ἀποτραπόμενος,	ὥσπερ	καὶ ᾑρέθη) Δημοσθένης δ' ἐκ
[7, 46]	ἀπροσδοκήτῳ εὐπραγίᾳ πάλιν αὖ ἀναρρωσθέντες,	ὥσπερ	καὶ πρότερον, ἐς μὲν Ἀκράγαντα
[7, 15]	γνώμην, τὰ μὲν λήσουσιν ὑμᾶς,	ὥσπερ	καὶ πρότερον, τὰ δὲ φθήσονται.
[7, 4]	Συρακοσίων ἐφορμήσειν σφᾶς, καὶ οὐχ	ὥσπερ	νῦν ἐκ μυχοῦ τοῦ λιμένος
[7, 13]	τοῦτο ὑπῆρχε καὶ μὴ ἀναγκαζομένοις	ὥσπερ	νῦν πάσαις φυλάσσειν· εἰ γὰρ
[7, 25]	προσπλεῦσαι, μὴ οὐ προϊδών τις	ὥσπερ	περὶ ἕρμα περιβάλῃ τὴν ναῦν.
[7, 48]	ἐπικουρικὰ μᾶλλον ἢ δι' (ἀνάγκης	ὥσπερ	τὰ σφέτερα ὄντα. τρίβειν οὖν
[7, 18]	τὴν Ἀττικὴν ἐσβολὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι,	ὥσπερ	τε προυδέδοκτο αὐτοῖς καὶ τῶν
[7, 42]	Ἄναπον, καὶ τῷ στρατεύματι ἐπεκράτουν	ὥσπερ	τὸ πρῶτον, τῷ τε πεζῷ
[7, 36]	πάντα τὸν λιμένα τῆς ἀνακρούσεως,	ὥσπερ	τοῖς Συρακοσίοις) περιπλεῦσαι δὲ ἐς
[7, 85]	αὐτῶν, ἅτε οὐκ ἀπὸ ξυμβάσεως	ὥσπερ	τῶν μετὰ Δημοσθένους (ληφθέντων. μέρος
[7, 77]	που ἐξαναστήσειεν. τὴν δὲ πορείαν	ὥστ'	ἀσφαλῆ καὶ εὔτακτον εἶναι αὐτοὶ
[7, 44]	καὶ μὴ διεσπασμένους ἧσσον ἀγνοεῖσθαι,	ὥστ'	εἰ μὲν ἐντύχοιέν τισι κρείσσους
[7, 44]	ἀνεβεβήκει, τὸ δ' ἔτι προσανῄει,	ὥστ'	οὐκ ἠπίσταντο πρὸς ὅτι χρὴ
[7, 86]	σπονδὰς (πείσας τοὺς Ἀθηναίους ποιήσασθαι,	ὥστε	ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν οἵ τε
[7, 75]	ὀλίγων ἐπιθειασμῶν καὶ οἰμωγῆς ὑπολειπόμενοι,	ὥστε	δάκρυσι πᾶν τὸ στράτευμα πλησθὲν
[7, 25]	οὐχ ὑπερέχοντας τῆς θαλάσσης κατέπηξαν,	ὥστε	δεινὸν ἦν προσπλεῦσαι, μὴ οὐ
[7, 64]	οἱ δὲ ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις.	ὥστε	ἐν ἑνὶ τῷδε ὑπὲρ ἀμφοτέρων
[7, 28]	Πελοποννήσιοι ἐσβάλοιεν ἐς τὴν χώραν,	ὥστε	ἔτει ἑπτακαιδεκάτῳ μετὰ τὴν πρώτην
[7, 4]	ὥρμει καὶ αἱ ταχεῖαι νῆες.	(ὥστε	καὶ τῶν πληρωμάτων οὐχ ἥκιστα
[7, 63]	(μὴ ἀδικεῖσθαι πολὺ πλέον μετείχετε.	ὥστε	κοινωνοὶ μόνοι ἐλευθέρως ἡμῖν τῆς
[7, 49]	πράγματα καὶ ἐπικηρυκευόμενον πρὸς αὐτὸν	ὥστε	μὴ ἀπανίστασθαι, καὶ ἅμα ταῖς
[7, 48]	Ἀθηναῖοι σφῶν ταῦτα οὐκ ἀποδέξονται,	ὥστε	μὴ αὐτῶν ψηφισαμένων ἀπελθεῖν. καὶ
[7, 11]	δὲ παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος ἁπλοῦν,	ὥστε	μὴ εἶναι ἔτι περιτειχίσαι αὐτούς,
[7, 36]	τὸ δὲ τὴν στενοχωρίαν κωλύσειν	(ὥστε	μὴ περιπλεῖν. τῇ τε πρότερον
[7, 42]	ὄντες καὶ ἀποτετειχισμένοι ἂν ἦσαν,	ὥστε	μηδ' εἰ μετέπεμψαν ἔτι ὁμοίως
[7, 6]	παρελθόντες τὴν τῶν Ἀθηναίων οἰκοδομίαν,	ὥστε	μηκέτι μήτε αὐτοὶ κωλύεσθαι ὑπ'
[7, 34]	ναυμαχίᾳ καὶ προσπληρώσαντες ἔτι ναῦς	ὥστε	ὀλίγῳ ἐλάσσους εἶναι αὐτοῖς τῶν
[7, 82]	τοὺς μετὰ Δημοσθένους ὁμολογία γίγνεται	ὥστε	ὅπλα τε παραδοῦναι καὶ μὴ
[7, 62]	ἐς τοῦτο γὰρ δὴ ἠναγκάσμεθα	ὥστε	πεζομαχεῖν ἀπὸ τῶν νεῶν, καὶ
[7, 14]	προσγενήσεται ἓν ἔτι τοῖς πολεμίοις,	ὥστε	τὰ τρέφοντα ἡμᾶς χωρία τῆς
[7, 44]	Ἀθηναίοις, οἵ τε πολέμιοι (ὁμοίως.	ὥστε	τέλος ξυμπεσόντες αὑτοῖς κατὰ πολλὰ
[7, 83]	ἐς τὸν πόλεμον, ταῦτα ἀποδοῦναι,	ὥστε	τὴν μετ' αὐτοῦ στρατιὰν ἀφεῖναι
[7, 42]	μετέπεμψαν ἔτι ὁμοίως ἂν αὐτοὺς	ὠφελεῖν)	ταῦτα οὖν ἀνασκοπῶν ὁ Δημοσθένης,
[7, 76]	βουλόμενος ὡς ἐπὶ πλεῖστον γεγωνίσκων	ὠφελεῖν	τι. ~Καὶ ἐκ τῶν παρόντων,
[7, 63]	ἡμετέρας οὐκ ἔλασσον κατὰ τὸ	ὠφελεῖσθαι	ἔς τε τὸ φοβερὸν τοῖς
[7, 67]	τῷ πλήθει τῶν νεῶν οὐκ	ὠφελήσονται,	εἴ τις καὶ τόδε ὑμῶν,
[7, 69]	μεγίστη (τοῖς ἐν ταῖς ναυσὶν	ὠφελία	ἐς τὸ θαρσεῖν γίγνοιτο· ὁ
[7, 5]	ἵππου καὶ τῶν ἀκοντιστῶν τὴν	ὠφελίαν	τῇ τάξει ἐντὸς λίαν τῶν
[7, 57]	καὶ τῆς παραυτίκα ἕκαστοι ἰδίας	ὠφελίας	Δωριῆς ἐπὶ Δωριᾶς μετὰ Ἀθηναίων
[7, 69]	ἀλλ' ἐπὶ τῇ παρούσῃ ἐκπλήξει	ὠφέλιμα	νομίζοντες ἐπιβοῶνται. (Καὶ ὁ μὲν
[7, 62]	αὐτοὺς ἀνακρούεσθαι μήτ' ἐκείνους ἐᾶν	ὠφέλιμον	φαίνεται, ἄλλως τε καὶ τῆς
[7, 64]	καιρῷ ἀποδειξάμενος αὐτός τε αὑτῷ	ὠφέλιμος	γένοιτο καὶ τοῖς ξύμπασι σωτήριος.
[7, 47]	ναυσὶ κρατεῖν. καὶ τῇ πόλει	ὠφελιμώτερον	ἔφη εἶναι πρὸς τοὺς ἐν
[7, 68]	βλάπτοντες πλεῖστα διὰ τὸ εὐτυχῆσαι	ὠφελῶσιν.	~Καὶ οἱ μὲν τῶν Συρακοσίων
[7, 46]	γῆν ἐς τὴν ἄλλην Σικελίαν	ᾤχετο	αὖθις, ἄξων στρατιὰν ἔτι, ὡς
[7, 7]	ἄλλην Σικελίαν ἐπὶ στρατιάν τε	ᾤχετο,	καὶ ναυτικὴν καὶ πεζὴν ξυλλέξων,
[7, 25]	αὐτῶν μία μὲν ἐς Πελοπόννησον	ᾤχετο,	πρέσβεις ἄγουσα οἵπερ τά τε
[7, 8]	τῆς ἀληθείας. (καὶ οἱ μὲν	ᾤχοντο	φέροντες, οὓς ἀπέστειλε, τὰ γράμματα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/05/2007