Livre, Chap.
[7, 66]	καὶ ὑπὲρ καλῶν τῶν μελλόντων	ὁ	ἀγὼν ἔσται, ὦ Συρακόσιοι καὶ
[7, 68]	πρὶν ἐλευθερίαν βεβαιοτέραν παραδοῦναι, καλὸς	ὁ	ἀγών. καὶ κινδύνων οὗτοι σπανιώτατοι
[7, 56]	θαυμασθήσεσθαι. καὶ ἦν δὲ ἄξιος	ὁ	ἀγὼν κατά τε ταῦτα καὶ
[7, 18]	δὴ ἐσβολῆς γενομένης διακωλυθῇ. καὶ	ὁ	Ἀλκιβιάδης προσκείμενος ἐδίδασκε τὴν Δεκέλειαν
[7, 58]	καὶ νῆες καὶ ἵπποι καὶ	ὁ	ἄλλος ὅμιλος ἄφθονος ξυνελέγη. καὶ
[7, 53]	(ἦν γὰρ ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους	ὁ	ἄνεμος οὔριος) ἀφεῖσαν (τὴν ναῦν)
[7, 19]	Ἀττικὴν ἐσέβαλον· ἡγεῖτο δὲ Ἆγις	ὁ	Ἀρχιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεύς. καὶ πρῶτον
[7, 71]	τῆς γνώμης εἶχε, φιλονικῶν μὲν	ὁ	αὐτόθεν περὶ τοῦ πλέονος ἤδη
[7, 86]	Δημοσθένη ἄκοντος τοῦ Γυλίππου ἀπέσφαξαν.	ὁ	γὰρ Γύλιππος καλὸν τὸ ἀγώνισμα
[7, 42]	αὐτὸν ἐκ τῆς Πελοποννήσου στρατιᾷ	ὁ	Γύλιππος ἀφικόμενος, ἣν οὐδ' ἂν
[7, 7]	(μέχρι τοῦ ἐγκαρσίου τείχους. καὶ	ὁ	Γύλιππος ἐς τὴν ἄλλην Σικελίαν
[7, 21]	χρόνους τούτου τοῦ ἦρος καὶ	ὁ	Γύλιππος ἧκεν ἐς τὰς Συρακούσας,
[7, 4]	ἐπὶ θαλάσσῃ τεῖχος ἐπιτελέσαντες, καὶ	ὁ	Γύλιππος (ἦν γάρ τι τοῖς
[7, 43]	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι καὶ	ὁ	Γύλιππος καὶ οἱ μετ' αὐτοῦ
[7, 79]	πάντα γίγνεσθαι. ἀναπαυομένων δ' αὐτῶν	ὁ	Γύλιππος καὶ οἱ Συρακόσιοι πέμπουσι
[7, 85]	ἄλλους στρατιώτας παύσασθαι (φονεύοντας. καὶ	ὁ	Γύλιππος μετὰ τοῦτο ζωγρεῖν ἤδη
[7, 5]	καὶ τῶν Ἀθηναίων τροπαῖον στησάντων,	ὁ	Γύλιππος ξυγκαλέσας τὸ στράτευμα οὐκ
[7, 3]	(ἀλλήλοις ὡς ἐς μάχην. καὶ	ὁ	Γύλιππος ὁρῶν τοὺς Συρακοσίους ταρασσομένους
[7, 3]	ἑαυτῶν τείχει. ὡς δ' ἔγνω	ὁ	Γύλιππος οὐ προσιόντας αὐτούς, ἀπήγαγε
[7, 6]	ἀντεπῇσαν οὖν τοῖς Συρακοσίοις. (καὶ	ὁ	Γύλιππος τοὺς μὲν ὁπλίτας ἔξω
[7, 23]	δὲ κωλύειν. ~ἐν τούτῳ δ'	ὁ	Γύλιππος τῶν ἐν τῷ Πλημμυρίῳ
[7, 83]	κελεύοντες κἀκεῖνον τὸ αὐτὸ δρᾶν·	ὁ	δ' ἀπιστῶν (σπένδεται ἱππέα πέμψαι
[7, 4]	ἔξω αὐλιζόμενοι) ὡς ᾔσθοντο, ἀντεπῇσαν·	ὁ	δὲ γνοὺς κατὰ τάχος ἀπήγαγε
[7, 10]	ἀπεκρίνοντο, καὶ τὴν ἐπιστολὴν ἀπέδοσαν.	ὁ	δὲ γραμματεὺς ὁ τῆς πόλεως
[7, 50]	Συρακοσίοις στάσις (ἐς) φιλία ἐξεπεπτώκει)	ὁ	δὲ Γύλιππος ἄλλην τε στρατιὰν
[7, 5]	προσβολὴν τῆς Σικελίας ναυλοχεῖν αὐτάς.	~Ὁ	δὲ Γύλιππος ἅμα μὲν ἐτείχιζε
[7, 22]	ναυμαχίαν καὶ τὰς ναῦς ἐπλήρουν·	~ὁ	δὲ Γύλιππος ἐπειδὴ παρεσκευάσατο τὸ
[7, 1]	~ΙΣΤΟΡΙΩΝ Η.	~Ὁ	δὲ Γύλιππος καὶ ὁ Πυθὴν
[7, 50]	τε καὶ κατὰ χώραν ἔμενον.	~Ὁ	δὲ Γύλιππος καὶ ὁ Σικανὸς
[7, 53]	καὶ ἐξεώθουν ἐς τὴν γῆν.	~Ὁ	δὲ Γύλιππος ὁρῶν τὰς ναῦς
[7, 26]	ἐν τῇ Σικελίᾳ ταῦτα ἔπρασσον.	~Ὁ	δὲ Δημοσθένης, ἐπεὶ ξυνελέγη αὐτῷ
[7, 81]	ὑποχωρεῖν, τοσαῦτα μαχομένους (ὅσα ἀναγκάζονται.	ὁ	δὲ Δημοσθένης ἐτύγχανέ τε τὰ
[7, 42]	ἐκ κακῶν ῥώμη (τις ἐγεγένητο.	ὁ	δὲ Δημοσθένης ἰδὼν ὡς εἶχε
[7, 35]	ἡ μὲν ναυμαχία οὕτως ἐτελεύτα.	~Ὁ	δὲ Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων, ἐπειδὴ
[7, 33]	τὸ εὐθέως τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιχειρεῖν·	ὁ	δὲ Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων, ἑτοίμης
[7, 69]	ὠφελία ἐς τὸ θαρσεῖν γίγνοιτο·	ὁ	δὲ Δημοσθένης καὶ Μένανδρος καὶ
[7, 49]	μᾶλλον (ἢ πρότερον ἐθάρσησε κρατήσειν.	ὁ	δὲ Δημοσθένης περὶ μὲν τοῦ
[7, 31]	ἧσσον ὀλοφύρασθαι ἀξίῳ τοιαῦτα ξυνέβη.	~Ὁ	δὲ Δημοσθένης τότε ἀποπλέων ἐπὶ
[7, 17]	βοήθεια καὶ ἐπιμέλεια αὐτῶν ἔσται·	~ὁ	δὲ Δημοσθένης ὑπομένων παρεσκευάζετο τὸν
[7, 29]	τι δύνηται, ἀπ' αὐτῶν βλάψαι.	ὁ	δὲ ἔς τε τὴν Τάναγραν
[7, 3]	μὲν τὸ πρῶτον, παρετάξαντο δέ.	ὁ	δὲ θέμενος τὰ ὅπλα ἐγγὺς
[7, 2]	καὶ ἐγγὺς (ὄντα ᾐσθάνοντο αὐτόν.	ὁ	δὲ Ἰέτας τότε τι τεῖχος
[7, 8]	καὶ ἐς τἆλλα πολὺ ἐπέρρωντο.	~Ὁ	δὲ Νικίας αἰσθόμενος τοῦτο καὶ
[7, 48]	ὁ μὲν Δημοσθένης τοιαῦτα ἐγίγνωσκεν·	ὁ	δὲ Νικίας ἐνόμιζε μὲν καὶ
[7, 60]	τε (καὶ τοιαύτης διανοίας ἐπορίσαντο.	ὁ	δὲ Νικίας, ἐπειδὴ τὰ πολλὰ
[7, 38]	ὁποῖόν τι τὸ μέλλον ποιήσουσιν·	ὁ	δὲ Νικίας ἰδὼν ἀντίπαλα τὰ
[7, 6]	καιρὸς ἦν, αὖθις ἐπῆγεν αὐτούς.	~ὁ	δὲ Νικίας καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 69]	ἐπειδὴ καὶ τοὺς Ἀθηναίους (ᾐσθάνοντο.	ὁ	δὲ Νικίας ὑπὸ τῶν παρόντων
[7, 71]	κατενεχθέντες ἐξέπεσον ἐς τὸ στρατόπεδον·	ὁ	δὲ πεζὸς οὐκέτι διαφόρως, ἀλλ'
[7, 8]	καὶ ὅσα ἔδει αὐτοὺς εἰπεῖν·	ὁ	δὲ τὰ κατὰ τὸ στρατόπεδον
[7, 26]	Σικελίαν πλοῦν ὅτι τάχιστα ποιῆται·	ὁ	δὲ Χαρικλῆς περιμείνας ἕως τὸ
[7, 31]	ἔπλεον. καὶ μετὰ τοῦτο ἀφικόμενος	ὁ	Δημοσθένης ἐς τὴν Ζάκυνθον καὶ
[7, 42]	αὐτοὺς ὠφελεῖν) ταῦτα οὖν ἀνασκοπῶν	ὁ	Δημοσθένης, καὶ γιγνώσκων ὅτι καὶ
[7, 31]	μὲν οὖν Κόνωνι δέκα ναῦς	ὁ	Δημοσθένης καὶ ὁ Εὐρυμέδων τὰς
[7, 43]	ἐβοήθουν τ' εὐθύς, καὶ αὐτοῖς	ὁ	Δημοσθένης καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐντυχόντες
[7, 78]	χωροῦν ξυνάγων καὶ καθιστάς, καὶ	ὁ	Δημοσθένης οὐδὲν ἧσσον τοῖς καθ'
[7, 73]	ἄπορα καὶ οὐκέτι ἔπειθεν αὐτοὺς	ὁ	Ἑρμοκράτης, αὐτὸς ἐπὶ τούτοις τάδε
[7, 21]	πόλεμον κατεργάσεσθαι. ξυνανέπειθε δὲ καὶ	ὁ	Ἑρμοκράτης οὐχ ἥκιστα, τοῦ ταῖς
[7, 31]	ὄντι δ' αὐτῷ περὶ ταῦτα	ὁ	Εὐρυμέδων ἀπαντᾷ ἐκ τῆς Σικελίας
[7, 49]	ἐξανίστασθαι καὶ μὴ μέλλειν. καὶ	ὁ	Εὐρυμέδων (αὐτῷ ταῦτα ξυνηγόρευεν. ἀντιλέγοντος
[7, 31]	δέκα ναῦς ὁ Δημοσθένης καὶ	ὁ	Εὐρυμέδων τὰς ἄριστα σφίσι πλεούσας
[7, 69]	παρόντων ἐκπεπληγμένος καὶ ὁρῶν οἷος	ὁ	κίνδυνος καὶ ὡς ἐγγὺς ἤδη
[7, 2]	ἄλλαι ἔτι προσπλέουσι καὶ Γύλιππος	ὁ	(Κλεανδρίδου Λακεδαιμονίων ἀποστειλάντων ἄρχων. καὶ
[7, 61]	ἄλλων ξυμμάχων, ὁ μὲν ἀγὼν	ὁ	μέλλων ὁμοίως κοινὸς ἅπασιν ἔσται
[7, 61]	τε καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων,	ὁ	μὲν ἀγὼν ὁ μέλλων ὁμοίως
[7, 1]	Λακεδαίμονος προθύμως δοκοῦντος ἥκειν. (καὶ	ὁ	μὲν Γύλιππος ἀναλαβὼν τῶν τε
[7, 20]	(ξυστρατεύεσθαι περὶ τὴν Λακωνικήν. καὶ	ὁ	μὲν Δημοσθένης ἐς τὴν Αἴγιναν
[7, 26]	τῆς Πύλου, ἁρπαγὴν ποιῶνται. (καὶ	ὁ	μὲν Δημοσθένης εὐθὺς ἐπειδὴ ξυγκατέλαβε
[7, 48]	δαπανῶντας εἰκὸς εἶναι προσκαθῆσθαι. ~Καὶ	ὁ	μὲν Δημοσθένης τοιαῦτα ἐγίγνωσκεν· ὁ
[7, 71]	ἐς τὴν γῆν. τότε δὲ	ὁ	μὲν ναυτικὸς στρατὸς ἄλλος ἄλλῃ,
[7, 78]	τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοιάδε παρακελευόμενος ἅμα
[7, 49]	πολὺ κρείσσους εἰσί, νικηθέντας ἀπιέναι.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοσαῦτα λέγων ἰσχυρίζετο,
[7, 65]	γένοιτο καὶ τοῖς ξύμπασι σωτήριος.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοσαῦτα παρακελευσάμενος εὐθὺς
[7, 69]	ἐκπλήξει ὠφέλιμα νομίζοντες ἐπιβοῶνται. (Καὶ	ὁ	μὲν οὐχ ἱκανὰ μᾶλλον ἢ
[7, 34]	μηνοειδοῦς ὄντος ἐφ' ᾧ ὥρμουν,	ὁ	μὲν πεζὸς ἑκατέρωθεν προσβεβοηθηκὼς τῶν
[7, 50]	τούτῳ παρῆσαν ἐς τὰς Συρακούσας,	ὁ	μὲν Σικανὸς ἁμαρτὼν τοῦ Ἀκράγαντος
[7, 86]	τοὺς ξυμμάχους ἀπέκτειναν αὐτόν. καὶ	ὁ	μὲν τοιαύτῃ ἢ ὅτι ἐγγύτατα
[7, 55]	δὲ (μείζων ἔτι τῆς στρατείας	ὁ	μετάμελος. πόλεσι γὰρ ταύταις μόναις
[7, 42]	εἶναι διατρίβειν οὐδὲ παθεῖν ὅπερ	ὁ	Νικίας ἔπαθεν (ἀφικόμενος γὰρ τὸ
[7, 50]	ἀναστάντες καὶ ὡς αὐτοῖς οὐδὲ	ὁ	Νικίας ἔτι ὁμοίως ἐνηντιοῦτο, ἀλλ'
[7, 81]	πεντήκοντα σταδίους· θᾶσσόν τε γὰρ	ὁ	Νικίας ἦγε, νομίζων οὐ τὸ
[7, 50]	τοὺς στρατηγοὺς ἐνθύμιον ποιούμενοι, καὶ	ὁ	Νικίας (ἦν γάρ τι καὶ
[7, 49]	μή τι καὶ πλέον εἰδὼς	ὁ	Νικίας ἰσχυρίζηται. καὶ οἱ μὲν
[7, 4]	λοιπὰς τῶν Κορινθίων ναῦς προσπλεούσας	ὁ	Νικίας· καὶ πέμπει ἐς φυλακὴν
[7, 1]	παρουσῶν ἐν τῷ Ῥηγίῳ, ἃς	ὁ	Νικίας ὅμως πυνθανόμενος αὐτοὺς ἐν
[7, 3]	ἐς τὴν εὐρυχωρίαν μᾶλλον. καὶ	ὁ	Νικίας οὐκ ἐπῆγε τοὺς Ἀθηναίους,
[7, 32]	ξυναγείραντες ἔμελλον ἄξειν τὸν στρατόν,	ὁ	Νικίας προπυθόμενος πέμπει ἐς τῶν
[7, 86]	τῆς νήσου ἄνδρας τῶν Λακεδαιμονίων	ὁ	Νικίας προυθυμήθη, σπονδὰς (πείσας τοὺς
[7, 76]	αὐτοῖς οἰστὰ ἐφαίνετο. ~Ὁρῶν δὲ	ὁ	Νικίας τὸ στράτευμα ἀθυμοῦν καὶ
[7, 42]	ἔπαθεν (ἀφικόμενος γὰρ τὸ πρῶτον	ὁ	Νικίας φοβερός, ὡς οὐκ εὐθὺς
[7, 44]	καὶ οὐχ ἥκιστα ἔβλαψε καὶ	ὁ	παιανισμός· ἀπὸ γὰρ ἀμφοτέρων παραπλήσιος
[7, 55]	παντὶ δὴ ἀθυμίας ἦσαν καὶ	ὁ	παράλογος αὐτοῖς μέγας ἦν, πολὺ
[7, 38]	οἱ Συρακόσιοι καταδύσαντες, διεκρίθησαν· καὶ	ὁ	πεζὸς ἅμα ἀπὸ τῶν τειχῶν
[7, 70]	ἅμα προσπίπτοιεν τοῖς Ἀθηναίοις, καὶ	ὁ	πεζὸς ἅμα αὐτοῖς παρεβοήθει ᾗπερ
[7, 62]	τῆς γῆς, πλὴν ὅσον ἂν	ὁ	πεζὸς ἡμῶν ἐπέχῃ, πολεμίας οὔσης.
[7, 28]	μείζους καθέστασαν, ὅσῳ καὶ μείζων	ὁ	πόλεμος ἦν· αἱ δὲ πρόσοδοι
[7, 14]	διαπεπολεμήσεται αὐτοῖς ἀμαχεὶ ἐκπολιορκηθέντων ἡμῶν	(ὁ	πόλεμος) (Τούτων ἐγὼ ἡδίω μὲν
[7, 1]	Η. ~Ὁ δὲ Γύλιππος καὶ	ὁ	Πυθὴν ἐκ τοῦ Τάραντος, ἐπεὶ
[7, 39]	πειρώμενοι ἀλλήλων, πρὶν δὴ Ἀρίστων	ὁ	Πυρρίχου Κορίνθιος, ἄριστος ὢν κυβερνήτης
[7, 50]	ἔμενον. ~Ὁ δὲ Γύλιππος καὶ	ὁ	Σικανὸς ἐν τούτῳ παρῆσαν ἐς
[7, 73]	τὴν γνώμην εἶχον, Ἑρμοκράτης δὲ	ὁ	Συρακόσιος ὑπονοήσας αὐτῶν τὴν διάνοιαν
[7, 10]	ἐπιστολὴν ἀπέδοσαν. ὁ δὲ γραμματεὺς	ὁ	τῆς πόλεως παρελθὼν ἀνέγνω τοῖς
[7, 18]	τοὺς ἄλλους Πελοποννησίους προσηνάγκαζον. καὶ	ὁ	χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ ὄγδοον καὶ
[7, 78]	λαβεῖν τι ἐδώδιμον (ὠκεῖτο γὰρ	ὁ	χῶρος) καὶ ὕδωρ μετὰ σφῶν
[7, 71]	διαφυγεῖν, τούτους αὐτοὶ φεύγοντας φεύγουσιν.	~ὅ	τε ἐκ τῆς γῆς πεζὸς
[7, 71]	τοῖς Ἀθηναίοις ἐς τὰς ναῦς	ὅ	τε φόβος ἦν ὑπὲρ τοῦ
[7, 31]	ἐς Ἀλύζιάν τε καὶ Ἀνακτόριον,	ὃ	αὐτοὶ (εἶχον. ὄντι δ' αὐτῷ
[7, 38]	προώρμισε πρὸ τοῦ σφετέρου σταυρώματος,	ὃ	αὐτοῖς πρὸ τῶν νεῶν ἀντὶ
[7, 26]	ἐπεὶ ξυνελέγη αὐτῷ τὸ στράτευμα	ὃ	ἔδει ἔχοντα ἐς τὴν Σικελίαν
[7, 82]	αὐτοὺς ἑξακισχίλιοι, καὶ τὸ ἀργύριον	ὃ	εἶχον ἅπαν κατέθεσαν ἐσβαλόντες ἐς
[7, 43]	Συρακοσίων, καὶ προσβάντες τὸ τείχισμα	ὃ	ἦν αὐτόθι τῶν Συρακοσίων αἱροῦσι
[7, 66]	παρὰ ἰσχὺν τῆς δυνάμεως ἐνδιδόασιν·	ὃ	νῦν Ἀθηναίους εἰκὸς πεπονθέναι. ~ἡμῶν
[7, 55]	γε καὶ ταῖς ναυσὶν ἐκρατήθησαν,	ὃ	οὐκ ἂν ᾤοντο, πολλῷ δὴ
[7, 14]	ὁπόθεν ἐπιπληρωσόμεθα τὰς ναῦς ἔχομεν,	ὃ	τοῖς πολεμίοις πολλαχόθεν ὑπάρχει, ἀλλ'
[7, 52]	Ἀθηναῖοι ἀντανῆγον ναυσὶν ἓξ καὶ	ὀγδοήκοντα	(καὶ προσμείξαντες ἐναυμάχουν. καὶ τὸν
[7, 37]	ναῦς· καὶ τῶν Συρακοσίων ἦσαν	ὀγδοήκοντα	μάλιστα. ~τῆς δὲ ἡμέρας ἐπὶ
[7, 18]	καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ	ὄγδοον	καὶ δέκατον ἔτος τῷ πολέμῳ
[7, 80]	τὴν στρατιάν, μηκέτι τὴν αὐτὴν	ὁδὸν	ᾗ διενοήθησαν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἢ
[7, 32]	οὐκ ἐδίδοσαν διὰ τῆς ἑαυτῶν	ὁδόν.	(πορευομένων δ' ἤδη τῶν Σικελιωτῶν
[7, 80]	θάλασσαν, καὶ ἐσβάντες ἐς τὴν	ὁδὸν	τὴν Ἑλωρίνην καλουμένην ἐπορεύοντο, ὅπως,
[7, 80]	θάλασσαν. ἦν δὲ ἡ ξύμπασα	ὁδὸς	αὕτη οὐκ ἐπὶ Κατάνης τῷ
[7, 81]	ᾧ κύκλῳ μὲν τειχίον περιῆν,	ὁδὸς	δὲ ἔνθεν (τε) καὶ ἔνθεν,
[7, 77]	νύκτα καὶ ἡμέραν ἔσται τῆς	ὁδοῦ·	τὰ γὰρ ἐπιτήδεια βραχέα ἔχομεν,
[7, 73]	καὶ τοὺς ξυμμάχους τάς τε	ὁδοὺς	ἀποικοδομῆσαι καὶ τὰ στενόπορα τῶν
[7, 74]	μὲν πεζῷ προεξελθόντες τάς τε	ὁδοὺς	τὰς κατὰ τὴν χώραν, ᾗ
[7, 73]	τὸ στράτευμα ὡς Συρακοσίων τὰς	ὁδοὺς	φυλασσόντων, ἀλλὰ καθ' ἡσυχίαν (τῆς
[7, 44]	ἥκοντες εἰσὶν οἳ διαμαρτόντες τῶν	ὁδῶν	κατὰ τὴν χώραν ἐπλανήθησαν· οὕς,
[7, 27]	ὕστεροι ἧκον, διενοοῦντο αὐτοὺς πάλιν	ὅθεν	ἦλθον ἐς Θρᾴκην ἀποπέμπειν. τὸ
[7, 54]	τῷ τείχει ἀπολήψεως τῶν ὁπλιτῶν,	ὅθεν	καὶ τοὺς ἵππους ἔλαβον, Ἀθηναῖοι
[7, 49]	ποιεῖν ἢ ἐς τὴν Κατάνην,	ὅθεν	τῷ τε πεζῷ ἐπὶ πολλὰ
[7, 50]	ἐς Νέαν πόλιν Καρχηδονιακὸν ἐμπόριον,	ὅθενπερ	Σικελία ἐλάχιστον δυοῖν ἡμερῶν καὶ
[7, 20]	ἔχωσιν. ~Ἐν δὲ τούτῳ καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἅμα τῆς Δεκελείας τῷ
[7, 22]	ἅμα ἐπιπλεῖν τῷ Πλημμυρίῳ, ὅπως	οἱ	Ἀθηναῖοι ἀμφοτέρωθεν θορυβῶνται. (οἱ δ'
[7, 5]	Συρακοσίους καὶ τοὺς ξυμμάχους· καὶ	οἱ	(Ἀθηναῖοι ἀντιπαρετάσσοντο. ἐπειδὴ δὲ ἔδοξε
[7, 53]	(τὴν ναῦν) πῦρ ἐμβαλόντες. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι δείσαντες περὶ ταῖς ναυσὶν
[7, 27]	παρέργου τὸν πόλεμον (ἐποιεῖτο, μεγάλα	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐβλάπτοντο. τῆς τε γὰρ
[7, 4]	τὸ ἐγκάρσιον τεῖχος ἁπλοῦν, ὅπως	οἱ	Ἀθηναῖοι, εἰ μὴ δύναιντο (κωλῦσαι,
[7, 17]	δὲ καὶ περὶ τὴν Πελοπόννησον	οἱ	Ἀθηναῖοι εἴκοσι ναῦς, ὅπως φυλάσσοιεν
[7, 25]	ἐπ' οἴκου. φυλάξαντες δ' αὐτοὺς	οἱ	Ἀθηναῖοι εἴκοσι ναυσὶ πρὸς τοῖς
[7, 56]	μηδ' εἰ βούλοιντο, λάθοιεν αὐτοὺς	οἱ	(Ἀθηναῖοι ἐκπλεύσαντες. οὐ γὰρ περὶ
[7, 32]	Σικελιωτῶν οἱ Σικελοί, καθάπερ ἐδέοντο	οἱ	Ἀθηναῖοι, ἐνέδραν τινὰ τριχῇ ποιησάμενοι,
[7, 43]	καὶ αὐτοῖς ὁ Δημοσθένης καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐντυχόντες ἀμυνομένους προθύμως ἔτρεψαν.
[7, 78]	καὶ χρόνον μὲν πολὺν ἐμάχοντο	οἱ	Ἀθηναῖοι, ἔπειτα ἀνεχώρησαν πάλιν ἐς
[7, 79]	πολὺ μὲν τοιούτῳ τρόπῳ ἀντεῖχον	οἱ	Ἀθηναῖοι, ἔπειτα προελθόντες πέντε ἢ
[7, 53]	τῶν Συρακοσίων καὶ ξυμμάχων καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐπιβοηθήσαντες καὶ δείσαντες περὶ
[7, 25]	αἱ νῆες ἐντὸς ὁρμοῖεν καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐπιπλέοντες μὴ βλάπτοιεν ἐμβάλλοντες.
[7, 34]	Πελοποννησίων καὶ τοῦ πεζοῦ διαλυθέντος	οἱ	Ἀθηναῖοι ἔστησαν τροπαῖον καὶ αὐτοὶ
[7, 79]	ἦν (τὸ χωρίον. καὶ προσβαλόντες	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐτειχομάχουν, καὶ βαλλόμενοι ὑπὸ
[7, 44]	πολλῇ ταραχῇ καὶ ἀπορίᾳ ἐγίγνοντο	οἱ	Ἀθηναῖοι, ἣν οὐδὲ πυθέσθαι ῥᾴδιον
[7, 84]	βάλλοντές τε καὶ κατακοντίζοντες. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἠπείγοντο πρὸς τὸν Ἀσσίναρον
[7, 79]	ἀναχωρήσαντες πρὸς τὸ πεδίον μᾶλλον	οἱ	Ἀθηναῖοι ηὐλίσαντο. Τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[7, 51]	οὔσης δὲ στενῆς τῆς ἐσόδου	οἱ	Ἀθηναῖοι ἵππους τε ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι
[7, 73]	τούτοις τάδε μηχανᾶται, δεδιὼς μὴ	οἱ	Ἀθηναῖοι καθ' ἡσυχίαν προφθάσωσιν ἐν
[7, 79]	ὄντος φιλεῖ γίγνεσθαι· ἀφ' ὧν	οἱ	Ἀθηναῖοι μᾶλλον ἔτι ἠθύμουν καὶ
[7, 38]	ταῦτα ὅλην τὴν ἡμέραν διετέλεσαν	οἱ	Ἀθηναῖοι μέχρι νυκτός. ~Τῇ δ'
[7, 6]	αὐτούς. ~ὁ δὲ Νικίας καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι νομίζοντες, καὶ εἰ ἐκεῖνοι
[7, 57]	μᾶλλον κατειργόμενοι, ὅτι θαλάσσης ἐκράτουν	οἱ	Ἀθηναῖοι, ξυνείποντο· Κερκυραῖοι δὲ οὐ
[7, 50]	ἐτύγχανε γὰρ πασσέληνος οὖσα. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι οἵ τε πλείους ἐπισχεῖν
[7, 83]	αἰσθάνονται καὶ ἐπαιάνισαν. γνόντες δὲ	(οἱ	Ἀθηναῖοι ὅτι οὐ λανθάνουσι, κατέθεντο
[7, 42]	γῆν ἐξελθόντες τῶν Συρακοσίων ἔτεμον	οἱ	Ἀθηναῖοι περὶ τὸν Ἄναπον, καὶ
[7, 65]	αὐτὴν τὴν παρασκευήν, ὅτι ναυμαχήσουσιν	οἱ	Ἀθηναῖοι, προηγγέλθη δ' αὐτοῖς (καὶ
[7, 78]	Ἀκραῖον λέπας. (Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	οἱ	Ἀθηναῖοι προῇσαν, καὶ οἱ τῶν
[7, 5]	τεῖχος, τοῖς λίθοις χρώμενος οὓς	οἱ	Ἀθηναῖοι προπαρεβάλοντο σφίσιν, ἅμα δὲ
[7, 19]	τὸ πρῶτον ἐπληρώθησαν, ὅπως μὴ	οἱ	Ἀθηναῖοι πρὸς τὰς ὁλκάδας μᾶλλον
[7, 25]	(προσαγαγόντες γὰρ ναῦν μυριοφόρον αὐτοῖς	οἱ	Ἀθηναῖοι, πύργους τε ξυλίνους ἔχουσαν
[7, 18]	ἄλλη αὐτοῖς ἐγένετο. (ἐπειδὴ δὲ	οἱ	Ἀθηναῖοι ταῖς τριάκοντα ναυσὶν ἐξ
[7, 74]	τινας ὀλίγας, ὥσπερ διενοήθησαν, αὐτοὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι) τὰς δ' ἄλλας καθ'
[7, 78]	τεσσαράκοντα ηὐλίσαντο πρὸς λόφῳ τινὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι· τῇ δ' ὑστεραίᾳ πρῲ
[7, 77]	ὧν ἐπιθυμεῖτέ που ἐπιδεῖν καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι τὴν μεγάλην δύναμιν τῆς
[7, 37]	τῶν Συρακοσίων καὶ ξυμμάχων. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι τὸ πρῶτον αὐτοὺς οἰόμενοι
[7, 2]	κατὰ τὸν Εὐρύηλον, ᾗπερ καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι τὸ πρῶτον, ἐχώρει μετὰ
[7, 59]	καὶ τἆλλα, ἢν ἔτι ναυμαχεῖν	οἱ	Ἀθηναῖοι τολμήσωσι, παρεσκευάζοντο, καὶ ὀλίγον
[7, 41]	ναυμαχοῦντες οἱ Συρακόσιοι ἐνίκησαν, καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι τραπόμενοι διὰ τῶν ὁλκάδων
[7, 79]	κατετραυμάτιζον, καὶ εἰ μὲν ἐπίοιεν	οἱ	Ἀθηναῖοι, ὑπεχώρουν, εἰ δ' ἀναχωροῖεν,
[7, 4]	σφετέρους πάλιν. ἐποικοδομήσαντες δὲ αὐτὸ	οἱ	Ἀθηναῖοι ὑψηλότερον αὐτοὶ μὲν ταύτῃ
[7, 28]	τὴν μὲν ἡμέραν κατὰ διαδοχὴν	οἱ	Ἀθηναῖοι φυλάσσοντες, τὴν δὲ νύκτα
[7, 25]	τοὺς πολλοὺς τῶν σταυρῶν ἀνεῖλον	οἱ	Ἀθηναῖοι. (χαλεπωτάτη δ' ἦν τῆς
[7, 73]	οἱ μὲν εἰπόντες ἀπῆλθον, καὶ	οἱ	ἀκούσαντες διήγγειλαν τοῖς στρατηγοῖς τῶν
[7, 70]	Κορίνθιοι τὸ μέσον. (ἐπειδὴ δὲ	οἱ	ἄλλοι Ἀθηναῖοι προσέμισγον τῷ ζεύγματι,
[7, 48]	ἀφ' ὧν ἐπὶ πλέον ἢ	οἱ	ἄλλοι ᾐσθάνετο αὐτῶν, ἐλπίδος τι
[7, 23]	μὲν τοῦ πρώτου ἁλόντος χαλεπῶς	οἱ	ἄνθρωποι, ὅσοι καὶ ἐς τὰ
[7, 79]	ἐπάντους ὄντος (διικνοῦντο γὰρ ῥᾷον	οἱ	ἄνωθεν) καὶ οὐ δυνάμενοι βιάσασθαι
[7, 61]	οὐ χρὴ οὐδὲ πάσχειν ὅπερ	οἱ	ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων, οἳ τοῖς
[7, 37]	τὴν πόλιν αὐτοῦ ἑώρα· καὶ	οἱ	ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου, οἵ τε
[7, 40]	ἐπὶ πολὺ τῆς παρεξειρεσίας, καὶ	οἱ	ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων αὐτοῖς ἀκοντίζοντες
[7, 70]	ὅσον μὲν χρόνον προσφέροιτο ναῦς,	οἱ	ἀπὸ τῶν καταστρωμάτων τοῖς ἀκοντίοις
[7, 26]	τριάκοντα ναυσὶν ἐπ' οἴκου καὶ	οἱ	Ἀργεῖοι ἅμα. ~Ἀφίκοντο δὲ καὶ
[7, 58]	Σικελίᾳ τοσάδε, Δωριῆς τε καὶ	(οἱ)	αὐτόνομοι πάντες, ξυνεμάχουν, βαρβάρων δὲ
[7, 43]	σφῶν τῆς ἐφόδου αὖθις ξυστραφῶσιν,	οἱ	Βοιωτοὶ πρῶτοι αὐτοῖς ἀντέσχον καὶ
[7, 45]	καὶ κατὰ τὸ χωρίον ᾗ	οἱ	Βοιωτοὶ πρῶτον ἀντέστησαν, οἱ δ'
[7, 45]	ἢ κατὰ τοὺς νεκροὺς ἐλήφθη·	οἱ	γὰρ κατὰ τῶν κρημνῶν βιασθέντες
[7, 17]	Πελοποννήσου ἐς τὴν Σικελίαν (περαιοῦσθαι.	οἱ	γὰρ Κορίνθιοι, ὡς αὐτοῖς οἱ
[7, 24]	ἦσαν τῆς ἐπαγωγῆς τῶν ἐπιτηδείων	(οἱ	γὰρ Συρακόσιοι ναυσὶν αὐτόθι ἐφορμοῦντες
[7, 1]	ὑπέσχοντο στρατιὰν οὐ πολλὴν καὶ	οἱ	Γελῷοι καὶ τῶν Σικελῶν τινές,
[7, 33]	τοξόται τριακόσιοι. ἔπεμψαν δὲ καὶ	οἱ	Γελῷοι ναυτικόν τε ἐς πέντε
[7, 52]	ἅμα πρὸς τὰ τείχη ἐχώρουν.	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἀντανῆγον ναυσὶν ἓξ
[7, 22]	ὅπως οἱ Ἀθηναῖοι ἀμφοτέρωθεν θορυβῶνται.	(οἱ	δ' Ἀθηναῖοι διὰ τάχους ἀντιπληρώσαντες
[7, 34]	δὲ (τοῦ ναυτικοῦ Πολυάνθης Κορίνθιος.	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἐκ τῆς Ναυπάκτου
[7, 4]	τὴν στρατιὰν ἐπῄει (πρὸς αὐτό.	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι (ἔτυχον γὰρ ἔξω
[7, 40]	εὐθὺς ἐκβάντες αὐτοῦ (ἄριστον ἐποιοῦντο·	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι νομίσαντες αὐτοὺς ὡς
[7, 45]	ᾗ οἱ Βοιωτοὶ πρῶτον ἀντέστησαν,	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι τοὺς νεκροὺς (ὑποσπόνδους
[7, 72]	πρὸς τὴν πόλιν τροπαῖον (ἔστησαν,	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ὑπὸ μεγέθους τῶν
[7, 27]	Δημοσθένει ἐς τὴν Σικελίαν (ξυμπλεῖν.	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι, ὡς ὕστεροι ἧκον,
[7, 33]	δ' οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἦσαν)	οἱ	δ' ἄλλοι ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους
[7, 31]	ἔμελλον περαιοῦσθαι, αὐτὴν μὲν διαφθείρει,	οἱ	δ' ἄνδρες (ἀποφυγόντες ὕστερον λαβόντες
[7, 57]	δ' ἄλλων οἱ μὲν ὑπήκοοι,	οἱ	δ' ἀπὸ ξυμμαχίας αὐτόνομοι, εἰσὶ
[7, 43]	τῶν Ἐπιπολῶν φύλακες ἦσαν, ἔφραζον.	οἱ	δ' ἐβοήθουν τ' εὐθύς, καὶ
[7, 2]	πάντας, ἐχώρει πρὸς τὰς Συρακούσας·	~οἱ	δ' ἐκ τῆς Λευκάδος Κορίνθιοι
[7, 25]	Συρακόσιοι ἀπὸ τῶν νεωσοίκων ἔβαλλον·	οἱ	δ' ἐκ τῆς ὁλκάδος ἀντέβαλλον,
[7, 32]	σφενδονήτας τε καὶ ἀκοντιστὰς ξυναγείρων.	~Οἱ	δ' ἐκ τῶν Συρακουσῶν τότε
[7, 3]	σφέτερα αὐτῶν, ἑτοῖμος εἶναι (σπένδεσθαι.	οἱ	δ' ἐν ὀλιγωρίᾳ τε ἐποιοῦντο
[7, 19]	Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐτείχιζον,	οἱ	δ' ἐν τῇ Πελοποννήσῳ ἀπέστελλον
[7, 67]	ἀνάρμοστοι πρὸς ἕκαστον αὐτῶν ἐσόμεθα·	οἱ	δ' ἐπειδὰν πολλοὶ μὲν ὁπλῖται
[7, 71]	στερῆσαι σφᾶς τῆς σωτηρίας ἐτρέποντο,	οἱ	δ' ἐπὶ τὸ ἡσσώμενον βλέψαντες
[7, 28]	οἱ μὲν ἐφ' ὅπλοις ποιούμενοι,	οἱ	δ' ἐπὶ τοῦ τείχους, καὶ
[7, 45]	τῶν ἀσπίδων) οἱ μὲν ἀπώλλυντο,	οἱ	δ' ἐσώθησαν. ~Μετὰ δὲ τοῦτο
[7, 44]	Ἀθηναίων οἱ μὲν ἤδη ἐνικῶντο,	οἱ	δ' ἔτι τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ
[7, 27]	ἀποκρότῳ τε καὶ ξυνεχῶς ταλαιπωροῦντες,	οἱ	δ' ἐτιτρώσκοντο. ~ἥ τε τῶν
[7, 59]	καὶ οὐκέτι οὐδὲν οὐδετέροις ἐπῆλθεν.	(Οἱ	δ' οὖν Συρακόσιοι καὶ οἱ
[7, 3]	μὲν αἱ Συράκουσαι ἦλθον κινδύνου.	~Οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι αἰφνιδίως τοῦ τε
[7, 16]	τοῦ Νικίου ἐπιστολὴ τοσαῦτα ἐδήλου,	οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες αὐτῆς τὸν
[7, 75]	ὅπλοις, οἱ μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων,	οἱ	δὲ ἀπιστίᾳ· ἀπηυτομολήκεσαν γὰρ πάλαι
[7, 40]	πληρώσαντες τὰς ναῦς ἐπέπλεον αὖθις·	οἱ	δὲ διὰ πολλοῦ θορύβου καὶ
[7, 28]	τοῦ πολέμου οἱ μὲν ἐνιαυτόν,	οἱ	δὲ δύο, οἱ δὲ τριῶν
[7, 64]	αὐτοὶ ἴστε οἵᾳ γνώμῃ ἐπήλθετε,	οἱ	δὲ ἐκεῖ ὑπὸ Λακεδαιμονίοις. ὥστε
[7, 84]	σκεύεσιν οἱ μὲν εὐθὺς διεφθείροντο,	οἱ	δὲ (ἐμπαλασσόμενοι κατέρρεον. ἐς τὰ
[7, 13]	μακρὰν ὑπὸ τῶν ἱππέων ἀπολλυμένων·	οἱ	δὲ θεράποντες, ἐπειδὴ ἐς ἀντίπαλα
[7, 30]	τε ἐπέπεσεν αὕτη καὶ δεινή.	~οἱ	δὲ Θηβαῖοι αἰσθόμενοι ἐβοήθουν, καὶ
[7, 85]	διέφυγον, οἱ μὲν καὶ παραυτίκα,	οἱ	δὲ καὶ δουλεύσαντες καὶ διαδιδράσκοντες
[7, 22]	μὲν βιάσασθαι βουλόμενοι τὸν ἔσπλουν,	οἱ	δὲ κωλύειν. ~ἐν τούτῳ δ'
[7, 30]	αὐτῇ δι' ἁρπαγὴν ἐγκαταληφθὲν ἀπώλετο.	οἱ	δὲ ξύμπαντες τῶν Θρᾳκῶν πεντήκοντα
[7, 73]	στενόπορα τῶν χωρίων (προδιαλαβόντας φυλάσσειν.	οἱ	δὲ ξυνεγίγνωσκον μὲν καὶ αὐτοὶ
[7, 11]	τειχῶν μέρος τι τοῦ ὁπλιτικοῦ)	οἱ	δὲ παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος ἁπλοῦν,
[7, 34]	τῇ Θουρίᾳ καὶ ἔπρασσον ταῦτα.	~Οἱ	δὲ Πελοποννήσιοι περὶ τὸν αὐτὸν
[7, 43]	καὶ ἄνδρας τῶν (φυλάκων ἀποκτείνουσιν.	οἱ	δὲ πλείους διαφυγόντες εὐθὺς πρὸς
[7, 74]	διήγγειλαν τοῖς στρατηγοῖς τῶν Ἀθηναίων·	~οἱ	δὲ πρὸς τὸ ἄγγελμα ἐπέσχον
[7, 71]	μὲν ἐπὶ τὰς ναῦς παρεβοήθουν,	οἱ	δὲ πρὸς τὸ λοιπὸν τοῦ
[7, 37]	τῶν τειχῶν τοῖς προσιοῦσιν ἀντιπαρετάσσοντο,	οἱ	δὲ πρὸς τοὺς ἀπὸ τοῦ
[7, 25]	καὶ ἀνέκλων καὶ κατακολυμβῶντες ἐξέπριον.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἀπὸ τῶν νεωσοίκων
[7, 40]	(καὶ ἐπιφερόμενοι ἐκ παρακελεύσεως ἐναυμάχουν.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι δεξάμενοι καὶ ταῖς
[7, 70]	πόνου κεκτημένης θαλάσσης ἡγούμενοι ὑποχωροῦσιν,	οἱ	δὲ Συρακόσιοι εἰ οὓς σαφῶς
[7, 78]	ἔμελλον (ἰέναι, οὐκ ἄφθονον ἦν.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἐν τούτῳ προελθόντες
[7, 36]	ἀφίκοντο ἐπὶ Πέτραν τῆς Ῥηγίνης.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἐν τούτῳ πυνθανόμενοι
[7, 51]	διὰ τοῦτο ἡ μονὴ ἐγεγένητο.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι καὶ αὐτοὶ τοῦτο
[7, 83]	Ἀθηναίων (ὁμήρους, ἕνα κατὰ τάλαντον.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι καὶ Γύλιππος οὐ
[7, 84]	ἡμέρα ἐγένετο ἦγε τὴν στρατιάν·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι
[7, 43]	τε καὶ τὰς ἐπάλξεις (ἀπέσυρον.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι
[7, 24]	ἀνεχώρησαν ἐς τὸ ἑαυτῶν στρατόπεδον.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι κατὰ μὲν τὴν
[7, 78]	πόρου ἐχώρουν ἐς τὸ πρόσθεν·	οἱ	δὲ Συρακόσιοι παριππεύοντές τε προσέκειντο
[7, 83]	μετέωρόν τι καθῖσε τὴν στρατιάν.	~Οἱ	δὲ Συρακόσιοι τῇ ὑστεραίᾳ καταλαβόντες
[7, 56]	ᾤοντο, πολλῷ δὴ μᾶλλον ἔτι.	~οἱ	δὲ Συρακόσιοι τόν τε λιμένα
[7, 28]	μὲν ἐνιαυτόν, οἱ δὲ δύο,	οἱ	δὲ τριῶν γε ἐτῶν οὐδεὶς
[7, 47]	ἐν ταῖς Ἐπιπολαῖς οὕτω ξυνέβη.	~Οἱ	δὲ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ἐν
[7, 50]	Ἀθηναίοις καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ·	οἱ	δὲ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ὁρῶντες
[7, 13]	εὐθὺς κατὰ τὰς πόλεις ἀποχωροῦσιν,	οἱ	δὲ ὑπὸ μεγάλου μισθοῦ τὸ
[7, 44]	χώρας ἐς τὸ στρατόπεδον διεφύγγανον,	οἱ	δὲ ὕστερον ἥκοντες εἰσὶν οἳ
[7, 13]	μὲν ἐπ' αὐτομολίας προφάσει ἀπέρχονται,	οἱ	δὲ ὡς ἕκαστοι δύνανται (πολλὴ
[7, 86]	Γύλιππος καλὸν τὸ ἀγώνισμα ἐνόμιζέν	οἱ	εἶναι ἐπὶ τοῖς ἄλλοις καὶ
[7, 57]	Αἴγιναν εἶχον, καὶ ἔτι Ἑστιαιῆς	οἱ	ἐν Εὐβοίᾳ Ἑστίαιαν οἰκοῦντες (ἄποικοι
[7, 64]	ἑκάστους τε καὶ ξύμπαντες ὅτι	οἱ	ἐν ταῖς ναυσὶν ὑμῶν νῦν
[7, 34]	περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον τοῦτον	οἱ	ἐν ταῖς πέντε καὶ εἴκοσι
[7, 17]	καὶ τὰς ὁλκάδας αὐτῶν ἧσσον	οἱ	ἐν τῇ Ναυπάκτῳ Ἀθηναῖοι κωλύοιεν
[7, 71]	τοῖς Λακεδαιμονίοις προσαπώλλυντο αὐτοῖς καὶ	οἱ	ἐν τῇ νήσῳ ἄνδρες διαβεβηκότες,
[7, 40]	Ἀθηναίους, πολὺ δ' ἔτι μείζω	οἱ	ἐν τοῖς λεπτοῖς πλοίοις περιπλέοντες
[7, 23]	Συρακόσιοι ἐτύγχανον ἤδη νικώμενοι καὶ	οἱ	ἐξ αὐτῶν φεύγοντες ῥᾷον (παρέπλευσαν.
[7, 14]	πληρώματος καὶ ὀλίγοι τῶν ναυτῶν	οἱ	ἐξορμῶντές τε ναῦν (καὶ ξυνέχοντες
[7, 71]	πλέονος ἤδη καλοῦ, δεδιότες δὲ	οἱ	ἐπελθόντες μὴ τῶν παρόντων ἔτι
[7, 71]	(ἀναγκάζοιτο φθέγγεσθαι. παραπλήσια δὲ καὶ	οἱ	ἐπὶ τῶν νεῶν αὐτοῖς ἔπασχον,
[7, 70]	αὐτὴν ἐχρῶντο· ἐπειδὴ δὲ προσμείξειαν,	οἱ	ἐπιβάται ἐς χεῖρας ἰόντες ἐπειρῶντο
[7, 62]	νεώς, ἢν τὰ ἐπὶ τούτοις	οἱ	(ἐπιβάται ὑπουργῶσιν. ἐς τοῦτο γὰρ
[7, 24]	λῆψις· οὐ γὰρ ἔτι οὐδ'	οἱ	ἔσπλοι ἀσφαλεῖς ἦσαν τῆς ἐπαγωγῆς
[7, 34]	οὐχ ἡσσᾶσθαι δι' ὅπερ οὐδ'	οἱ	ἕτεροι νικᾶν· οἵ τε γὰρ
[7, 49]	τε ξύμπαν εἰπεῖν, οὐδενὶ τρόπῳ	οἱ	ἔφη ἀρέσκειν ἐν τῷ αὐτῷ
[7, 75]	λύπην μετὰ φόβου καθίστατο, καὶ	οἱ	ζῶντες καταλειπόμενοι τραυματίαι τε καὶ
[7, 80]	ποταμὸν τὸν Ἐρινεόν· ταύτῃ γὰρ	οἱ	ἡγεμόνες ἐκέλευον. ~Ἐν τούτῳ δ'
[7, 35]	καὶ Εὐρυμέδων, ἐπειδὴ ξυστρατεύειν αὐτοῖς	οἱ	Θούριοι παρεσκευάσθησαν ἑπτακοσίοις μὲν ὁπλίταις,
[7, 29]	τὴν ἄδειαν ἀνεῳγμένων. (ἐσπεσόντες δὲ	οἱ	Θρᾷκες ἐς τὴν Μυκαλησσὸν τάς
[7, 30]	τῇ ἄλλῃ ἀναχωρήσει οὐκ ἀτόπως	οἱ	Θρᾷκες πρὸς τὸ τῶν Θηβαίων
[7, 6]	αἱ ἐργασίαι (ἔληγον. καὶ προσβαλόντες	οἱ	ἱππῆς ἐν τῇ μάχῃ τῷ
[7, 37]	ὁπλῖται ὅσοι ἐκεῖ ἦσαν καὶ	οἱ	ἱππῆς καὶ ἡ γυμνητεία τῶν
[7, 75]	χρήσιμον, καὶ οἱ ὁπλῖται καὶ	οἱ	ἱππῆς παρὰ τὸ εἰωθὸς αὐτοὶ
[7, 81]	ξυνεταράχθησαν, εὐθὺς προσπεσόντες ἐμάχοντο, καὶ	οἱ	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων ἐκυκλοῦντό τε
[7, 44]	ἐπλανήθησαν· οὕς, ἐπειδὴ ἡμέρα ἐγένετο,	οἱ	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων περιελάσαντες διέφθειραν.
[7, 33]	περὶ τὰς αὐτὰς (ἡμέρας καὶ	οἱ	Καμαριναῖοι ἀφικνοῦνται αὐτοῖς βοηθοῦντες, πεντακόσιοι
[7, 70]	καὶ ἀποστέρησιν τῆς ἀκοῆς ὧν	οἱ	κελευσταὶ φθέγγοιντο παρέχειν. (πολλὴ γὰρ
[7, 44]	οἵ τε γὰρ Ἀργεῖοι καὶ	οἱ	Κερκυραῖοι καὶ ὅσον Δωρικὸν μετ'
[7, 34]	τῶν Ἀθηναίων ἐς τὴν Ναύπακτον	οἱ	Κορίνθιοι εὐθὺς τροπαῖον ἔστησαν ὡς
[7, 86]	ἄλλοι δέ, καὶ οὐχ ἥκιστα	οἱ	Κορίνθιοι, μὴ χρήμασι δὴ πείσας
[7, 31]	τῇ Ἠλείων εὑρών, ἐν ᾗ	οἱ	Κορίνθιοι ὁπλῖται ἐς τὴν Σικελίαν
[7, 17]	αὐτῷ τρόπῳ (πέμψοντες· ναῦς τε	οἱ	Κορίνθιοι πέντε καὶ εἴκοσιν ἐπλήρουν,
[7, 36]	καὶ ἔξωθεν· ᾧπερ τρόπῳ καὶ	οἱ	Κορίνθιοι πρὸς τὰς ἐν τῇ
[7, 34]	αὐτῶν (Δίφιλος) ἐπέπλευσαν αὐτοῖς. καὶ	οἱ	Κορίνθιοι τὸ μὲν πρῶτον ἡσύχαζον,
[7, 70]	παντὸς ἔχων, Πυθὴν δὲ καὶ	οἱ	Κορίνθιοι τὸ μέσον. (ἐπειδὴ δὲ
[7, 34]	ἀπέχον τοῦ Ἐρινεοῦ, ἐν ᾧ	οἱ	Κορίνθιοι ὥρμουν, ὡς εἴκοσι σταδίους.
[7, 35]	τῷ Ὑλίᾳ ποταμῷ καὶ αὐτοῖς	οἱ	Κροτωνιᾶται προσπέμψαντες εἶπον οὐκ ἂν
[7, 19]	ἦρος εὐθὺς ἀρχομένου πρωίτατα δὴ	οἱ	Λακεδαιμόνιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐς
[7, 18]	οὐκ ἤθελον ἐπιτρέπειν, τότε δὴ	οἱ	Λακεδαιμόνιοι νομίσαντες τὸ παρανόμημα, ὅπερ
[7, 17]	καὶ ἐκ τῆς ἄλλης Πελοποννήσου	οἱ	Λακεδαιμόνιοι τῷ αὐτῷ τρόπῳ (πέμψοντες·
[7, 18]	τὴν ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσβολὴν	οἱ	Λακεδαιμόνιοι, ὥσπερ τε προυδέδοκτο αὐτοῖς
[7, 50]	διαβουλεύσασθαι ἔτι ἔφη πρίν, ὡς	οἱ	μάντεις ἐξηγοῦντο, τρὶς ἐννέα ἡμέρας
[7, 70]	ἀνακαλοῦντες ὀνομαστὶ τὸν τριήραρχον ἠρώτων,	οἱ	μὲν Ἀθηναῖοι εἰ τὴν πολεμιωτάτην
[7, 55]	μετὰ τοῦ Δημοσθένους ναῦς ἐπελθούσας)	οἱ	μὲν Ἀθηναῖοι ἐν παντὶ δὴ
[7, 49]	εἰδὼς ὁ Νικίας ἰσχυρίζηται. καὶ	οἱ	μὲν Ἀθηναῖοι τούτῳ τῷ τρόπῳ
[7, 64]	καὶ τοὺς ἐπελθόντας ἀμύνασθαι. καὶ	οἱ	μὲν ἂν ὑπὸ Συρακοσίοις εὐθὺς
[7, 13]	καθεστήκαμεν, αὐτομολοῦσι, καὶ οἱ ξένοι	οἱ	μὲν ἀναγκαστοὶ ἐσβάντες εὐθὺς κατὰ
[7, 27]	καὶ κατὰ τὴν χώραν φυλασσόντων,	οἱ	μὲν ἀπεχωλοῦντο ἐν γῇ ἀποκρότῳ
[7, 75]	αὐτῶν σιτία ὑπὸ τοῖς ὅπλοις,	οἱ	μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων, οἱ δὲ
[7, 45]	ἅλλεσθαι ψιλοὶ (ἄνευ τῶν ἀσπίδων)	οἱ	μὲν ἀπώλλυντο, οἱ δ' ἐσώθησαν.
[7, 22]	καὶ ἀντεῖχον ἀλλήλοις ἐπὶ πολύ,	οἱ	μὲν βιάσασθαι βουλόμενοι τὸν ἔσπλουν,
[7, 34]	ἐγένετο, οὐδ' ἄνδρες οὐδετέρων ἑάλωσαν·	οἱ	μὲν γὰρ Κορίνθιοι καὶ Πελοποννήσιοι
[7, 86]	τῶν Συρακοσίων τινές, ὡς ἐλέγετο,	οἱ	μὲν δείσαντες, ὅτι πρὸς αὐτὸν
[7, 73]	(τῆς ἡμέρας παρασκευασάμενον ἀποχωρεῖν. καὶ	οἱ	μὲν εἰπόντες ἀπῆλθον, καὶ οἱ
[7, 19]	τῆς τῶν Ἀθηναίων πόλεως. καὶ	οἱ	μὲν ἐν τῇ Ἀττικῇ Πελοποννήσιοι
[7, 25]	παρὸν στράτευμα αὐτῶν, διαπεπολεμησόμενον. καὶ	οἱ	μὲν ἐν τῇ Σικελίᾳ ταῦτα
[7, 28]	ὅσον κατ' ἀρχὰς τοῦ πολέμου	οἱ	μὲν ἐνιαυτόν, οἱ δὲ δύο,
[7, 13]	ἀπὸ τῶν πολεμίων ἀνθεστῶτα ὁρῶσιν,	οἱ	μὲν ἐπ' αὐτομολίας προφάσει ἀπέρχονται,
[7, 37]	ναῦς ἐπιφερομένας ἄφνω, ἐθορυβοῦντο, καὶ	οἱ	μὲν ἐπὶ τὰ τείχη καὶ
[7, 71]	στόνῳ πάντες δυσανασχετοῦντες τὰ γιγνόμενα,	οἱ	μὲν ἐπὶ τὰς ναῦς παρεβοήθουν,
[7, 84]	τε τοῖς δορατίοις καὶ σκεύεσιν	οἱ	μὲν εὐθὺς διεφθείροντο, οἱ δὲ
[7, 28]	καὶ ξύμπαντες πλὴν τῶν ἱππέων,	οἱ	μὲν ἐφ' ὅπλοις ποιούμενοι, οἱ
[7, 44]	στενοχωρίᾳ (ἀνεστρέφοντο. καὶ τῶν Ἀθηναίων	οἱ	μὲν ἤδη ἐνικῶντο, οἱ δ'
[7, 85]	πολλοὶ δὲ ὅμως καὶ διέφυγον,	οἱ	μὲν καὶ παραυτίκα, οἱ δὲ
[7, 57]	δὲ καὶ Κυθήριοι Δωριῆς ἀμφότεροι,	οἱ	μὲν Λακεδαιμονίων ἄποικοι Κυθήριοι ἐπὶ
[7, 40]	ἀπροσδοκήτοις τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιχειρῶσιν. ~καὶ	οἱ	μὲν πεισθέντες ἔπεμψαν ἄγγελον, καὶ
[7, 44]	ὁμαλὸν οἱ σῳζόμενοι ἄνωθεν καταβαῖεν,	οἱ	μὲν πολλοὶ αὐτῶν καὶ ὅσοι
[7, 45]	περιελάσαντες διέφθειραν. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι δύο τροπαῖα ἔστησαν,
[7, 2]	(Κλεανδρίδου Λακεδαιμονίων ἀποστειλάντων ἄρχων. καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι ἐπερρώσθησάν τε καὶ
[7, 50]	περαιωθέντες (ἀφίκοντο ἐς Σελινοῦντα. καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι εὐθὺς αὐτῶν ἐλθόντων
[7, 38]	τειχῶν ἀπῆλθεν. (Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι ἡσύχαζον, οὐδὲν δηλοῦντες
[7, 21]	ναυτικοῦ καὶ μὴ ἀποκνεῖν. (Καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι, τοῦ τε Γυλίππου
[7, 33]	πρότερον περιορώμενοι ξυστάντες ἐβοήθουν. (Καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι, ὡς αὐτοῖς τὸ
[7, 46]	δ' ἐσώθησαν. ~Μετὰ δὲ τοῦτο	οἱ	μὲν Συρακόσιοι ὡς ἐπὶ ἀπροσδοκήτῳ
[7, 69]	διὰ τὸ εὐτυχῆσαι ὠφελῶσιν. ~Καὶ	οἱ	μὲν τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ καὶ
[7, 57]	ὄντες ξυνεστράτευσαν. τῶν δ' ἄλλων	οἱ	μὲν ὑπήκοοι, οἱ δ' ἀπὸ
[7, 60]	ἢ Ἑλληνικοῦ φιλίου ἀντιλήψεσθαι. καὶ	οἱ	μέν, ὡς ἔδοξεν αὐτοῖς ταῦτα,
[7, 42]	καὶ τὸν πεζὸν χειρώσεσθαι. ~Καὶ	οἱ	μὲν ὡς ἐπιθησόμενοι κατ' ἀμφότερα
[7, 73]	ἂν ἔτι οἴεσθαι κρατῆσαι. ~Καὶ	οἱ	μὲν ὡς κατὰ γῆν ἀναχωρήσοντες
[7, 8]	βουλεύσασθαι περὶ τῆς ἀληθείας. (καὶ	οἱ	μὲν ᾤχοντο φέροντες, οὓς ἀπέστειλε,
[7, 57]	Κορινθίων (οὐχ ἧσσον εἵποντο. καὶ	οἱ	Μεσσήνιοι νῦν καλούμενοι ἐκ Ναυπάκτου
[7, 81]	πολλῷ θορύβῳ αὐτός τε καὶ	οἱ	μετ' αὐτοῦ Ἀθηναῖοι ἦσαν· ἀνειληθέντες
[7, 43]	ξύμμαχοι καὶ ὁ Γύλιππος καὶ	οἱ	μετ' αὐτοῦ ἐβοήθουν ἐκ τῶν
[7, 82]	τὴν πόλιν· Νικίας δὲ καὶ	οἱ	μετ' αὐτοῦ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ
[7, 83]	ὑστεραίᾳ καταλαβόντες αὐτὸν ἔλεγον ὅτι	οἱ	μετὰ Δημοσθένους παραδεδώκοιεν σφᾶς αὐτούς,
[7, 72]	γνώμῃ καὶ βουλομένων πληροῦν αὐτῶν	οἱ	ναῦται οὐκ ἤθελον ἐσβαίνειν διὰ
[7, 4]	ἐπὶ φρυγανισμὸν ἅμα ὁπότε ἐξέλθοιεν	οἱ	ναῦται, ὑπὸ τῶν ἱππέων τῶν
[7, 13]	ἐς ἀντίπαλα καθεστήκαμεν, αὐτομολοῦσι, καὶ	οἱ	ξένοι οἱ μὲν ἀναγκαστοὶ ἐσβάντες
[7, 4]	ταῦτα ἐτείχιζον οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι διὰ τῶν Ἐπιπολῶν ἀπὸ
[7, 59]	(Οἱ δ' οὖν Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι εἰκότως ἐνόμισαν καλὸν ἀγώνισμα
[7, 53]	δεούσας εἴκοσιν οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἔλαβον αὐτῶν καὶ τοὺς
[7, 71]	γε δὴ οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἐπὶ πολὺ ἀντισχούσης τῆς
[7, 72]	ἀνθρώπων ἀπολομένων οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἐπικρατήσαντες τά τε ναυάγια
[7, 19]	πρωίτατα δὴ οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἐς τὴν Ἀττικὴν ἐσέβαλον·
[7, 19]	ἐν τῇ Ἀττικῇ Πελοποννήσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἐτείχιζον, οἱ δ' ἐν
[7, 43]	(ἀπέσυρον. οἱ δὲ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι καὶ ὁ Γύλιππος καὶ
[7, 70]	~προεξαγαγόμενοι δὲ οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ναυσὶ παραπλησίαις τὸν ἀριθμὸν
[7, 84]	στρατιάν· οἱ δὲ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι προσέκειντο τὸν αὐτὸν τρόπον
[7, 82]	ποιοῦνται Γύλιππος καὶ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι πρῶτον μὲν τῶν νησιωτῶν
[7, 52]	μᾶλλον, νικήσαντες οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι τὸ μέσον πρῶτον τῶν
[7, 86]	~Ξυναθροισθέντες δὲ οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι, τῶν τε αἰχμαλώτων ὅσους
[7, 81]	τούτῳ δ' οἱ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι, ὡς ἥ τε ἡμέρα
[7, 44]	οἵ τε γὰρ Συρακόσιοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ὡς κρατοῦντες παρεκελεύοντό τε
[7, 87]	τοὺς ἄλλους ἀπέδοντο. ἐλήφθησαν δὲ	οἱ	ξύμπαντες, ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν,
[7, 42]	ἠπείγετο ἐπιθέσθαι τῇ πείρᾳ, καί	οἱ	ξυντομωτάτην ἡγεῖτο διαπολέμησιν· ἢ γὰρ
[7, 78]	τὸν πλεῖστον ὄχλον ἐντὸς εἶχον	οἱ	ὁπλῖται. (καὶ ἐπειδή (τε) ἐγένοντο
[7, 75]	τις ἐδύνατο ἕκαστος χρήσιμον, καὶ	οἱ	ὁπλῖται καὶ οἱ ἱππῆς παρὰ
[7, 19]	εἴκοσιν Ἀττικαῖς, ἕωσπερ αὐτοῖς οὗτοι	οἱ	ὁπλῖται ταῖς ὁλκάσιν ἀπὸ τῆς
[7, 29]	ἦν αὐτόθι καὶ ἄρτι ἔτυχον	οἱ	παῖδες ἐσεληλυθότες, κατέκοψαν πάντας· καὶ
[7, 82]	ἀναγκαιοτάτης ἐνδείᾳ (διαίτης. καὶ παρέδοσαν	οἱ	πάντες σφᾶς αὐτοὺς ἑξακισχίλιοι, καὶ
[7, 10]	χειμῶνος ἥκοντες ἐς τὰς Ἀθήνας	οἱ	παρὰ τοῦ Νικίου ὅσα τε
[7, 44]	μέν, ὅμως δὲ οὐδὲ ταῦτα	οἱ	παραγενόμενοι πάντα πλὴν τὸ καθ'
[7, 28]	χρόνον ἐνόμιζον περιοίσειν αὐτούς, εἰ	οἱ	Πελοποννήσιοι ἐσβάλοιεν ἐς τὴν χώραν,
[7, 8]	εἶναι σωτηρίαν. φοβούμενος δὲ μὴ	οἱ	πεμπόμενοι ἢ κατὰ τὴν τοῦ
[7, 40]	διὰ πολλοῦ θορύβου καὶ ἄσιτοι	οἱ	πλείους οὐδενὶ κόσμῳ ἐσβάντες μόλις
[7, 71]	ἐς φυλακήν, ἄλλοι δὲ καὶ	οἱ	πλεῖστοι ἤδη περὶ σφᾶς (αὐτοὺς
[7, 75]	ἀπηυτομολήκεσαν γὰρ πάλαι τε καὶ	οἱ	πλεῖστοι παραχρῆμα. ἔφερον δὲ οὐδὲ
[7, 84]	διαβῆναι αὐτὸς πρῶτος βουλόμενος καὶ	οἱ	πολέμιοι ἐπικείμενοι χαλεπὴν ἤδη τὴν
[7, 44]	διωκόμενοι κατά τε τῶν κρημνῶν	(οἱ)	πολλοὶ ῥίπτοντες ἑαυτοὺς ἀπώλλυντο, στενῆς
[7, 81]	Ἀθηναίους ἀπεληλυθότας, ἐν αἰτίᾳ τε	οἱ	πολλοὶ τὸν Γύλιππον εἶχον ἑκόντα
[7, 17]	οἱ γὰρ Κορίνθιοι, ὡς αὐτοῖς	οἱ	πρέσβεις ἧκον καὶ τὰ ἐν
[7, 69]	πατρικὰς ἀρετάς, ὧν ἐπιφανεῖς ἦσαν	οἱ	πρόγονοι, μὴ ἀφανίζειν, πατρίδος τε
[7, 33]	τοὺς Ἀθηναίους μετὰ τῶν Συρακοσίων	οἱ	πρότερον περιορώμενοι ξυστάντες ἐβοήθουν. (Καὶ
[7, 58]	πρὸς δὲ τοὺς ἐπελθόντας τούτους	οἱ	Σικελιῶται αὐτοὶ πλῆθος πλέον κατὰ
[7, 32]	(πορευομένων δ' ἤδη τῶν Σικελιωτῶν	οἱ	Σικελοί, καθάπερ ἐδέοντο οἱ Ἀθηναῖοι,
[7, 48]	βοήσεσθαι ὡς ὑπὸ χρημάτων καταπροδόντες	οἱ	στρατηγοὶ ἀπῆλθον. οὔκουν βούλεσθαι αὐτός
[7, 70]	ἑκάστους πατρίδα νικήσαντας (ἐπαυξῆσαι. καὶ	οἱ	στρατηγοὶ προσέτι ἑκατέρων, εἴ τινά
[7, 74]	ξυσκευάσαιντο ὡς ἐκ τῶν δυνατῶν	οἱ	στρατιῶται ὅτι χρησιμώτατα, καὶ τὰ
[7, 83]	ἀναλαμβάνουσί τε τὰ ὅπλα καὶ	(οἱ	Συρακόσιοι αἰσθάνονται καὶ ἐπαιάνισαν. γνόντες
[7, 42]	ναυσίν (οὐδὲ γὰρ καθ' ἕτερα	οἱ	Συρακόσιοι ἀντεπεξῇσαν ὅτι μὴ τοῖς
[7, 79]	τῷ πεδίῳ· ἀνεχώρησαν δὲ καὶ	οἱ	Συρακόσιοι ἀπ' αὐτῶν ἐς τὸ
[7, 42]	ἀφικόμενος, ἣν οὐδ' ἂν μετέπεμψαν	οἱ	Συρακόσιοι, εἰ ἐκεῖνος εὐθὺς ἐπέκειτο·
[7, 81]	προσβολαῖς καὶ οὐ ξυσταδὸν μάχαις	οἱ	Συρακόσιοι εἰκότως ἐχρῶντο· τὸ γὰρ
[7, 41]	τῷ τρόπῳ κατὰ κράτος ναυμαχοῦντες	οἱ	Συρακόσιοι ἐνίκησαν, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 40]	καὶ ἡ ἀγορὰ παρεσκευάσθη, καὶ	οἱ	Συρακόσιοι ἐξαίφνης πρύμναν κρουσάμενοι πάλιν
[7, 25]	(Θεσπιῶν ὁπλίτας· καὶ ἀναλαβόντες αὐτοὺς	οἱ	Συρακόσιοι ἐπὶ τὰς ναῦς παρέπλεον
[7, 25]	ἐξέπριον μισθοῦ. ὅμως δ' αὖθις	οἱ	Συρακόσιοι (ἐσταύρωσαν. πολλὰ δὲ καὶ
[7, 80]	ᾗ διενοήθησαν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἢ	οἱ	Συρακόσιοι (ἐτήρουν, πρὸς τὴν θάλασσαν.
[7, 23]	τειχίσματα ἡλίσκετο, ἐν τούτῳ καὶ	οἱ	Συρακόσιοι ἐτύγχανον ἤδη νικώμενοι καὶ
[7, 84]	θάτερά τε τοῦ ποταμοῦ παραστάντες	οἱ	Συρακόσιοι (ἦν δὲ κρημνῶδες) ἔβαλλον
[7, 25]	τοῦτο ναῦς τε ἐκπέμπουσι δώδεκα	οἱ	Συρακόσιοι καὶ Ἀγάθαρχον ἐπ' αὐτῶν
[7, 4]	λιμένι. ~Καὶ μετὰ ταῦτα ἐτείχιζον	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι διὰ
[7, 53]	στρατόπεδον, δυοῖν δὲ δεούσας εἴκοσιν	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἔλαβον
[7, 71]	αὐτοῖς ἔπασχον, πρίν γε δὴ	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπὶ
[7, 72]	νεῶν ἀμφοτέροις καὶ ἀνθρώπων ἀπολομένων	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ἐπικρατήσαντες
[7, 70]	ἐς τὸ ἔξω. ~προεξαγαγόμενοι δὲ	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι ναυσὶ
[7, 52]	πρὸς τὴν γῆν μᾶλλον, νικήσαντες	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι τὸ
[7, 86]	ἀναχώρησις ἐς Κατάνην. ~Ξυναθροισθέντες δὲ	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, τῶν
[7, 81]	ἡγεμόνες ἐκέλευον. ~Ἐν τούτῳ δ'	οἱ	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι, ὡς
[7, 38]	μίαν ἢ δύο τῶν Ἀθηναίων	οἱ	Συρακόσιοι καταδύσαντες, διεκρίθησαν· καὶ ὁ
[7, 25]	καὶ ἐς τὰς πόλεις πρέσβεις	οἱ	Συρακόσιοι Κορινθίων καὶ Ἀμπρακιωτῶν καὶ
[7, 79]	δ' αὐτῶν ὁ Γύλιππος καὶ	οἱ	Συρακόσιοι πέμπουσι μέρος τι τῆς
[7, 40]	οἰόμενοι ἂν (ναυμαχῆσαι. ἐξαίφνης δὲ	οἱ	Συρακόσιοι πληρώσαντες τὰς ναῦς ἐπέπλεον
[7, 25]	ἀκροβολισμὸς ἐν τῷ λιμένι, οὓς	οἱ	Συρακόσιοι πρὸ τῶν παλαιῶν νεωσοίκων
[7, 36]	ἐπισκευασάμενοι πρῴραθεν ἐναυμάχουν. (ἐνόμισαν γὰρ	οἱ	Συρακόσιοι πρὸς τὰς τῶν Ἀθηναίων
[7, 37]	μεγάλου ὄντος τοῦ λιμένος. ~Τοιαῦτα	οἱ	Συρακόσιοι πρὸς τὴν ἑαυτῶν ἐπιστήμην
[7, 79]	Τῇ δ' ὑστεραίᾳ προυχώρουν, καὶ	οἱ	Συρακόσιοι προσέβαλλόν τε πανταχῇ αὐτοῖς
[7, 39]	μέχρι νυκτός. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	οἱ	Συρακόσιοι τῆς μὲν ὥρας πρωίτερον,
[7, 41]	αὐτοῖς ἀνδράσιν ἑάλω. καταδύσαντες δ'	οἱ	Συρακόσιοι τῶν Ἀθηναίων ἑπτὰ ναῦς
[7, 87]	~Τοὺς δ' ἐν ταῖς λιθοτομίαις	οἱ	Συρακόσιοι χαλεπῶς τοὺς πρώτους χρόνους
[7, 44]	καὶ ἐπειδὴ ἐς τὸ ὁμαλὸν	οἱ	σῳζόμενοι ἄνωθεν καταβαῖεν, οἱ μὲν
[7, 60]	ξυνελθόντες οἵ τε στρατηγοὶ καὶ	οἱ	ταξίαρχοι πρὸς τὴν παροῦσαν ἀπορίαν
[7, 53]	ἔχων τῆς στρατιᾶς. (καὶ αὐτοὺς	οἱ	Τυρσηνοί (οὗτοι γὰρ ἐφύλασσον τοῖς
[7, 54]	ἔλαβον, Ἀθηναῖοι δὲ ἧς τε	οἱ	Τυρσηνοὶ τροπῆς ἐποιήσαντο τῶν πεζῶν
[7, 78]	ὑστεραίᾳ οἱ Ἀθηναῖοι προῇσαν, καὶ	οἱ	τῶν Συρακοσίων καὶ ξυμμάχων αὐτοὺς
[7, 78]	παριππεύοντές τε προσέκειντο καὶ ἐσακοντίζοντες	οἱ	ψιλοί. (Καὶ ταύτῃ μὲν τῇ
[7, 68]	ἐχθροὶ καὶ ἔχθιστοι, πάντες ἴστε,	οἵ	γε ἐπὶ τὴν ἡμετέραν ἦλθον
[7, 34]	εἰ μὴ καὶ πολὺ ἐκρατοῦντο,	οἵ	τ' Ἀθηναῖοι (ἐνόμιζον ἡσσᾶσθαι ὅτι
[7, 4]	οἷοί τε ὦσιν ἀποτειχίσαι. καὶ	οἵ	τε Ἀθηναῖοι ἀνεβεβήκεσαν ἤδη ἄνω,
[7, 44]	καὶ ἅμα τοὺς προσφερομένους ἐδέχοντο·	οἵ	τε Ἀθηναῖοι ἐζήτουν τε σφᾶς
[7, 75]	τεσσάρων ἅμα ἐπορεύοντο. καὶ τούτων	οἵ	τε ἄλλοι πάντες ἔφερον ὅτι
[7, 77]	ἢν νῦν διαφύγητε τοὺς πολεμίους,	οἵ	τε ἄλλοι τευξόμενοι ὧν ἐπιθυμεῖτέ
[7, 44]	ἀμφοτέρων παραπλήσιος ὢν ἀπορίαν παρεῖχεν.	οἵ	τε γὰρ Ἀργεῖοι καὶ οἱ
[7, 34]	ὅπερ οὐδ' οἱ ἕτεροι νικᾶν·	οἵ	τε γὰρ Κορίνθιοι ἡγήσαντο κρατεῖν
[7, 44]	ἦν ὑπὸ τῆς (βοῆς διαγνῶναι.	οἵ	τε γὰρ Συρακόσιοι καὶ οἱ
[7, 26]	ἰσθμῶδές τι χωρίον, ἵνα δὴ	οἵ	τε Εἵλωτες τῶν Λακεδαιμονίων αὐτόσε
[7, 70]	κυβερνητῶν καὶ ἀγωνισμὸς πρὸς ἀλλήλους·	οἵ	τε ἐπιβάται ἐθεράπευον, ὁπότε προσπέσοι
[7, 87]	χωρίῳ ὄντας καὶ ὀλίγῳ πολλοὺς	οἵ	τε ἥλιοι τὸ πρῶτον καὶ
[7, 86]	ποιήσασθαι, ὥστε ἀφεθῆναι. ἀνθ' ὧν	οἵ	τε Λακεδαιμόνιοι ἦσαν αὐτῷ προσφιλεῖς
[7, 37]	καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου,	οἵ	τε ὁπλῖται ὅσοι ἐκεῖ ἦσαν
[7, 84]	ποταμῷ ἐν σφίσιν αὐτοῖς ταρασσομένους.	(οἵ	τε Πελοποννήσιοι ἐπικαταβάντες τοὺς ἐν
[7, 50]	πασσέληνος οὖσα. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	οἵ	τε πλείους ἐπισχεῖν ἐκέλευον τοὺς
[7, 44]	παιανίσειαν, φόβον παρεῖχε τοῖς Ἀθηναίοις,	οἵ	τε πολέμιοι (ὁμοίως. ὥστε τέλος
[7, 66]	ἔσται, ὦ Συρακόσιοι καὶ ξύμμαχοι,	οἵ	τε πολλοὶ δοκεῖτε ἡμῖν εἰδέναι
[7, 65]	πάντα ἑτοῖμα ἦν, παρεκελεύσαντο ἐκείνοις	οἵ	τε στρατηγοὶ καὶ Γύλιππος καὶ
[7, 60]	αἰσθομένοις βουλευτέα ἐδόκει. καὶ ξυνελθόντες	οἵ	τε στρατηγοὶ καὶ οἱ ταξίαρχοι
[7, 7]	ὡς καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐπιμεταπεμπομένων.	οἵ	τε Συρακόσιοι ναυτικὸν ἐπλήρουν καὶ
[7, 68]	ἀγών. καὶ κινδύνων οὗτοι σπανιώτατοι	οἳ	ἂν ἐλάχιστα ἐκ τοῦ σφαλῆναι
[7, 68]	νομιμώτατον εἶναι πρὸς τοὺς ἐναντίους	οἳ	ἂν ὡς ἐπὶ τιμωρίᾳ τοῦ
[7, 44]	οἱ δὲ ὕστερον ἥκοντες εἰσὶν	οἳ	διαμαρτόντες τῶν ὁδῶν κατὰ τὴν
[7, 87]	νεκρῶν ὁμοῦ ἐπ' ἀλλήλοις ξυννενημένων,	οἳ	ἔκ τε τῶν τραυμάτων καὶ
[7, 13]	δ' ἡ Σικελία) εἰσὶ δ'	οἳ	καὶ αὐτοὶ ἐμπορευόμενοι ἀνδράποδα Ὑκκαρικὰ
[7, 43]	καὶ τοῖς ἑξακοσίοις τῶν Συρακοσίων,	οἳ	καὶ πρῶτοι κατὰ (τοῦτο τὸ
[7, 57]	ξυμμαχίας αὐτόνομοι, εἰσὶ δὲ καὶ	οἳ	μισθοφόροι (ξυνεστράτευον. καὶ τῶν μὲν
[7, 48]	πολλοὺς καὶ τοὺς πλείους ἔφη,	οἳ	νῦν βοῶσιν ὡς ἐν δεινοῖς
[7, 30]	τῶν Θηβαίων καὶ τῶν ἄλλων	οἳ	ξυνεβοήθησαν ἐς εἴκοσι μάλιστα ἱππέας
[7, 67]	καὶ ἄλλοι ἐπὶ ναῦς ἀναβάντες,	οἳ	οὐδ' ὅπως καθεζομένους χρὴ τὸ
[7, 1]	Γελῷοι καὶ τῶν Σικελῶν τινές,	οἳ	πολὺ προθυμότερον προσχωρεῖν ἑτοῖμοι ἦσαν
[7, 73]	τῶν Ἀθηναίων στρατόπεδον, ἡνίκα ξυνεσκόταζεν·	οἳ	προσελάσαντες ἐξ ὅσου τις ἔμελλεν
[7, 63]	ἐνθυμεῖσθαι ὡς ἀξία ἐστὶ διασώσασθαι,	οἳ	τέως Ἀθηναῖοι νομιζόμενοι καὶ μὴ
[7, 85]	ζῶντας, καὶ ἐπὶ τοὺς τριακοσίους,	οἳ	τὴν φυλακὴν διεξῆλθον τῆς νυκτός,
[7, 61]	ὅπερ οἱ ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων,	οἳ	τοῖς πρώτοις ἀγῶσι σφαλέντες ἔπειτα
[7, 57]	Λήμνιοι καὶ Ἴμβριοι καὶ Αἰγινῆται,	οἳ	τότε Αἴγιναν εἶχον, καὶ ἔτι
[7, 64]	εὐθὺς γίγνοισθε, οἷς αὐτοὶ ἴστε	οἵᾳ	γνώμῃ ἐπήλθετε, οἱ δὲ ἐκεῖ
[7, 70]	ἐγίγνετο, καὶ ἦν καρτερὰ καὶ	οἵα	οὐχ (ἑτέρα τῶν προτέρων. πολλὴ
[7, 79]	τινες ἅμα γενόμεναι καὶ ὕδωρ,	οἷα	τοῦ ἔτους πρὸς μετόπωρον ἤδη
[7, 75]	καὶ αὐχήματος τοῦ πρώτου ἐς	οἵαν	τελευτὴν καὶ ταπεινότητα ἀφῖκτο. (μέγιστον
[7, 75]	ἐδοξάζετο, ἄλλως τε καὶ ἀπὸ	οἵας	λαμπρότητος καὶ αὐχήματος τοῦ πρώτου
[7, 58]	ἐπ' ἐκεῖνα ἱδρυμένοι Σελινούντιοι. (καὶ	οἵδε	μὲν τῆς Σικελίας τὸ πρὸς
[7, 57]	εὐνοίᾳ ξύμμαχοι ὄντες ἐπεκούρησαν. (καὶ	οἵδε	μὲν τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ ὁριζόμενοι·
[7, 44]	τὸ καθ' ἑαυτὸν ἕκαστος μόλις	οἶδεν·	ἐν δὲ νυκτομαχίᾳ, ἣ μόνη
[7, 72]	ἥσσῃ καὶ μὴ ἂν ἔτι	οἴεσθαι	κρατῆσαι. ~Καὶ οἱ μὲν ὡς
[7, 70]	τε αὐτοὺς διαφυγεῖν καὶ τὴν	οἰκείαν	ἑκάστους πατρίδα νικήσαντας (ἐπαυξῆσαι. καὶ
[7, 61]	ἔστι τῳ (τὴν ὑπάρχουσάν που	οἰκείαν	πόλιν ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν δὲ οὐ
[7, 70]	Ἀθηναῖοι εἰ τὴν πολεμιωτάτην γῆν	οἰκειοτέραν	ἤδη τῆς οὐ δι' ὀλίγου
[7, 44]	προορᾶν, τὴν δὲ γνῶσιν τοῦ	οἰκείου	ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται δὲ ἀμφοτέρων οὐκ
[7, 75]	τις ἴδοι ἢ ἑταίρων ἢ	οἰκείων,	τῶν τε ξυσκήνων ἤδη ἀπιόντων
[7, 29]	ἐς τὴν Μυκαλησσὸν τάς τε	οἰκίας	καὶ τὰ ἱερὰ ἐπόρθουν καὶ
[7, 78]	ἐστρατοπεδεύσαντο, βουλόμενοι ἔκ τε τῶν	οἰκιῶν	λαβεῖν τι ἐδώδιμον (ὠκεῖτο γὰρ
[7, 11]	οὓς ἐπέμφθημεν καὶ τὰ τείχη	οἰκοδομησαμένων	ἐν οἷσπερ νῦν ἐσμέν, ἦλθε
[7, 6]	καὶ παρελθόντες τὴν τῶν Ἀθηναίων	οἰκοδομίαν,	ὥστε μηκέτι μήτε αὐτοὶ κωλύεσθαι
[7, 87]	καὶ ὀλίγοι ἀπὸ πολλῶν ἐπ'	οἴκου	ἀπενόστησαν. ταῦτα μὲν τὰ περὶ
[7, 26]	ὕστερον ταῖς τριάκοντα ναυσὶν ἐπ'	οἴκου	καὶ οἱ Ἀργεῖοι ἅμα. ~Ἀφίκοντο
[7, 25]	ἐπὶ τὰς ναῦς παρέπλεον ἐπ'	οἴκου.	φυλάξαντες δ' αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 57]	Ἑστιαιῆς οἱ ἐν Εὐβοίᾳ Ἑστίαιαν	οἰκοῦντες	(ἄποικοι ὄντες ξυνεστράτευσαν. τῶν δ'
[7, 58]	πάντα παρέσχοντο ἅτε μεγάλας πόλεις	οἰκοῦντες·	καὶ γὰρ ὁπλῖται πολλοὶ καὶ
[7, 58]	μὲν ὅμοροι ὄντες καὶ Γελῷοι	οἰκοῦντες	μετ' αὐτούς, ἔπειτα Ἀκραγαντίνων (ἡσυχαζόντων
[7, 58]	ἐν ᾧ καὶ μόνοι Ἕλληνες	οἰκοῦσιν·	οὗτοι δὲ καὶ ἐξ (αὐτοῦ
[7, 77]	τοῦ θεοῦ ἐλπίζειν ἠπιώτερα ἕξειν	(οἴκτου	γὰρ ἀπ' αὐτῶν ἀξιώτεροι ἤδη
[7, 71]	διαφόρως, ἀλλ' ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς	οἰμωγῇ	τε καὶ στόνῳ πάντες δυσανασχετοῦντες
[7, 75]	οὐκ ἄνευ ὀλίγων ἐπιθειασμῶν καὶ	οἰμωγῆς	ὑπολειπόμενοι, ὥστε δάκρυσι πᾶν τὸ
[7, 77]	φθόνου) καὶ ὁρῶντες ὑμᾶς αὐτοὺς	οἷοι	ὁπλῖται ἅμα καὶ ὅσοι ξυντεταγμένοι
[7, 4]	εἰ μὴ δύναιντο (κωλῦσαι, μηκέτι	οἷοί	τε ὦσιν ἀποτειχίσαι. καὶ οἵ
[7, 67]	ἀληθέστατον γνῶτε ἐξ ὧν ἡμεῖς	οἰόμεθα	σαφῶς πεπύσθαι· ὑπερβαλλόντων γὰρ αὐτοῖς
[7, 40]	τῆς γε ἡμέρας ταύτης οὐκέτι	οἰόμενοι	ἂν (ναυμαχῆσαι. ἐξαίφνης δὲ οἱ
[7, 42]	εὐθὺς ἐπέκειτο· ἱκανοὶ γὰρ αὐτοὶ	οἰόμενοι	εἶναι ἅμα τ' ἂν ἔμαθον
[7, 84]	πολλῶν καὶ τοῦ ἄλλου ὄχλου,	οἰόμενοι	ῥᾷόν τι σφίσιν ἔσεσθαι, ἢν
[7, 37]	οἱ Ἀθηναῖοι τὸ πρῶτον αὐτοὺς	οἰόμενοι	τῷ πεζῷ μόνῳ πειράσειν, ὁρῶντες
[7, 13]	μισθοῦ τὸ πρῶτον ἐπαρθέντες καὶ	οἰόμενοι	χρηματιεῖσθαι μᾶλλον ἢ μαχεῖσθαι, ἐπειδὴ
[7, 25]	δὲ καὶ ἄλλα πρὸς ἀλλήλους	οἷον	εἰκὸς τῶν στρατοπέδων ἐγγὺς ὄντων
[7, 60]	ξένων ἐσεβίβαζον, καὶ τἆλλα ὡς	οἷόν	τ' ἦν ἐξ ἀναγκαίου τε
[7, 20]	χιλίοις, καὶ νησιωτῶν ὅσοις ἑκασταχόθεν	οἷόν	τ' ἦν πλείστοις χρήσασθαι, καὶ
[7, 78]	εἶχον· οὐ γὰρ ἔτι ἀποχωρεῖν	οἷόν	τ' ἦν ὑπὸ τῶν ἱππέων.
[7, 42]	τὰ πράγματα καὶ νομίσας οὐχ	οἷόν	τε εἶναι διατρίβειν οὐδὲ παθεῖν
[7, 14]	πάντων ἀπορώτατον τό τε μὴ	οἷόν	τε εἶναι ταῦτα ἐμοὶ κωλῦσαι
[7, 60]	ταῖς ναυσὶν ἀπολαβόντες διατειχίσματι ὅσον	οἷόν	τε ἐλάχιστον τοῖς τε σκεύεσι
[7, 1]	αἱ Συράκουσαί εἰσιν, ἀλλ' ἔτι	οἷόν	τε κατὰ τὰς Ἐπιπολὰς στρατιᾷ
[7, 47]	διατρίβειν, ἕως ἔτι τὸ πέλαγος	οἷόν	τε περαιοῦσθαι καὶ τοῦ (στρατεύματος
[7, 80]	ἐν τῇ νυκτί. καὶ αὐτοῖς,	οἷον	φιλεῖ καὶ πᾶσι στρατοπέδοις, μάλιστα
[7, 69]	τῶν παρόντων ἐκπεπληγμένος καὶ ὁρῶν	οἷος	ὁ κίνδυνος καὶ ὡς ἐγγὺς
[7, 21]	γενέσθαι. καὶ πρὸς ἄνδρας τολμηρούς,	οἵους	καὶ Ἀθηναίους, τοὺς ἀντιτολμῶντας χαλεπωτάτους
[7, 57]	Καταναῖοι, βαρβάρων δὲ Ἐγεσταῖοί τε,	οἵπερ	ἐπηγάγοντο, καὶ Σικελῶν τὸ πλέον,
[7, 25]	ἐς Πελοπόννησον ᾤχετο, πρέσβεις ἄγουσα	οἵπερ	τά τε σφέτερα φράσουσιν ὅτι
[7, 34]	ταῖς πέντε καὶ εἴκοσι ναυσίν,	οἵπερ	τῶν ὁλκάδων ἕνεκα τῆς ἐς
[7, 75]	τοῦτο (τῷ) Ἑλληνικῷ στρατεύματι ἐγένετο,	οἷς	ἀντὶ μὲν τοῦ ἄλλους δουλωσομένους
[7, 64]	ἂν ὑπὸ Συρακοσίοις εὐθὺς γίγνοισθε,	οἷς	αὐτοὶ ἴστε οἵᾳ γνώμῃ ἐπήλθετε,
[7, 62]	ἐκείνων ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων παρασκευήν,	οἷς	πρότερον ἐβλαπτόμεθα, πάντα καὶ ἡμῖν
[7, 11]	καὶ τὰ τείχη οἰκοδομησαμένων ἐν	οἷσπερ	νῦν ἐσμέν, ἦλθε Γύλιππος Λακεδαιμόνιος
[7, 75]	ἔτι κινδύνου πάντα ταῦτα αὐτοῖς	οἰστὰ	ἐφαίνετο. ~Ὁρῶν δὲ ὁ Νικίας
[7, 12]	τὰς ἐν Σικελίᾳ πόλεις Γύλιππος	οἴχεται,	τὰς μὲν καὶ πείσων ξυμπολεμεῖν
[7, 32]	τὴν τοῦ Πλημμυρίου ἅλωσιν πρέσβεις	οἰχόμενοι	ἐς τὰς πόλεις ἐπειδὴ ἔπεισάν
[7, 83]	ἱππέα πέμψαι σκεψόμενον. ὡς δ'	οἰχόμενος	ἀπήγγειλε πάλιν παραδεδωκότας, ἐπικηρυκεύεται Γυλίππῳ
[7, 49]	ξυνηγόρευεν. ἀντιλέγοντος δὲ τοῦ Νικίου	ὄκνος	τις καὶ μέλλησις ἐνεγένετο καὶ
[7, 32]	καὶ ἐξαίφνης ἐπιγενόμενοι διέφθειραν ἐς	ὀκτακοσίους	μάλιστα καὶ τοὺς πρέσβεις πλὴν
[7, 87]	(ἐδίδοσαν γὰρ αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ	ὀκτὼ	μῆνας κοτύλην ὕδατος καὶ δύο
[7, 2]	ἐν ᾧ ἑπτὰ μὲν ἢ	ὀκτὼ	σταδίων ἤδη ἀπετετέλεστο τοῖς Ἀθηναίοις
[7, 59]	τὸν μέγαν, ἔχοντα τὸ στόμα	ὀκτὼ	σταδίων μάλιστα, τριήρεσι πλαγίαις καὶ
[7, 29]	ὀλίγη καὶ ἰδέα πᾶσα καθειστήκει	ὀλέθρου,	καὶ ἐπιπεσόντες διδασκαλείῳ παίδων, ὅπερ
[7, 27]	ἐν τοῖς πρῶτον χρημάτων τ'	ὀλέθρῳ	καὶ ἀνθρώπων φθορᾷ ἐκάκωσε τὰ
[7, 79]	καὶ ἐνόμιζον ἐπὶ τῷ σφετέρῳ	(ὀλέθρῳ	καὶ ταῦτα πάντα γίγνεσθαι. ἀναπαυομένων
[7, 38]	ἡσυχίαν ἔκπλους. παρασκευαζόμενοι δὲ ταῦτα	ὅλην	τὴν ἡμέραν διετέλεσαν οἱ Ἀθηναῖοι
[7, 15]	καὶ ναυτικὴν καὶ χρήματα μὴ	ὀλίγα,	ἐμοὶ δὲ διάδοχόν τινα, ὡς
[7, 70]	εἶναι τὰς ἀνακρούσεις καὶ διέκπλους	ὀλίγαι	ἐγίγνοντο, αἱ δὲ προσβολαί, ὡς
[7, 81]	καὶ ἔνθεν, ἐλάας δὲ (οὐκ	ὀλίγας	εἶχεν, ἐβάλλοντο περισταδόν. τοιαύταις δὲ
[7, 74]	αἰγιαλοῦ ἀφεῖλκον (ἐνέπρησαν δέ τινας	ὀλίγας,	ὥσπερ διενοήθησαν, αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι)
[7, 42]	κατάπληξις ἐν τῷ αὐτίκα οὐκ	ὀλίγη	ἐγένετο, εἰ πέρας μηδὲν ἔσται
[7, 29]	τότε ἄλλη τε ταραχὴ οὐκ	ὀλίγη	καὶ ἰδέα πᾶσα καθειστήκει ὀλέθρου,
[7, 44]	κρατοῦντες παρεκελεύοντό τε κραυγῇ οὐκ	ὀλίγῃ	χρώμενοι, ἀδύνατον ὂν ἐν νυκτὶ
[7, 87]	οὐδὲν ὅτι οὐκ ἀπώλετο, καὶ	ὀλίγοι	ἀπὸ πολλῶν ἐπ' οἴκου ἀπενόστησαν.
[7, 30]	τάξει τὴν φυλακὴν ἐποιοῦντο, καὶ	ὀλίγοι	αὐτῶν ἐν τούτῳ διεφθάρησαν. μέρος
[7, 45]	(ὑποσπόνδους ἐκομίσαντο. ἀπέθανον δὲ οὐκ	ὀλίγοι	αὐτῶν τε καὶ τῶν ξυμμάχων,
[7, 44]	ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται δὲ ἀμφοτέρων οὐκ	ὀλίγοι	ἐν στενοχωρίᾳ (ἀνεστρέφοντο. καὶ τῶν
[7, 85]	τὴν πορείαν συχναῖς γενομέναις οὐκ	ὀλίγοι	ἐτεθνήκεσαν. πολλοὶ δὲ ὅμως καὶ
[7, 14]	ὅτι βραχεῖα ἀκμὴ πληρώματος καὶ	ὀλίγοι	τῶν ναυτῶν οἱ ἐξορμῶντές τε
[7, 2]	μὲν ἀφικνεῖται ἐς τὰς Συρακούσας,	ὀλίγον	δὲ πρὸ Γυλίππου, καὶ καταλαβὼν
[7, 87]	γὰρ πάντως νικηθέντες καὶ οὐδὲν	ὀλίγον	ἐς οὐδὲν κακοπαθήσαντες πανωλεθρίᾳ δὴ
[7, 71]	χαλεπώτατα διῆγον· αἰεὶ γὰρ παρ'	(ὀλίγον	ἢ διέφευγον ἢ ἀπώλλυντο. ἦν
[7, 85]	(ληφθέντων. μέρος δέ τι οὐκ	ὀλίγον	καὶ ἀπέθανεν· πλεῖστος γὰρ δὴ
[7, 36]	ταύτην δι' ὀλίγου καὶ ἐς	ὀλίγον,	κατ' αὐτὸ τὸ στρατόπεδον τὸ
[7, 59]	οἱ Ἀθηναῖοι τολμήσωσι, παρεσκευάζοντο, καὶ	ὀλίγον	οὐδὲν ἐς οὐδὲν ἐπενόουν. ~τοῖς
[7, 36]	αὐτούς, ἤν πῃ βιάζωνται, ἐς	ὀλίγον	τε καὶ πάντας ἐς τὸ
[7, 39]	τὰς ναῦς ἀριστοποιήσωνται, καὶ δι'	ὀλίγου	αὖθις καὶ αὐθημερὸν ἀπροσδοκήτοις τοῖς
[7, 71]	τῆς γῆς ἠναγκάζοντο ἔχειν. δι'	ὀλίγου	γὰρ οὔσης τῆς θέας καὶ
[7, 36]	τὴν γῆν, καὶ ταύτην δι'	ὀλίγου	καὶ ἐς ὀλίγον, κατ' αὐτὸ
[7, 70]	οἰκειοτέραν ἤδη τῆς οὐ δι'	ὀλίγου	πόνου κεκτημένης θαλάσσης ἡγούμενοι ὑποχωροῦσιν,
[7, 15]	τὰ μὲν ἐν Σικελίᾳ δι'	ὀλίγου	ποριουμένων, τὰ δ' ἐκ Πελοποννήσου
[7, 8]	σφᾶς μεταπέμψουσιν ἢ ἄλλους μὴ	ὀλίγους	ἀποστελοῦσιν, (οὐδεμίαν εἶναι σωτηρίαν. φοβούμενος
[7, 42]	τε βαρβάρους καὶ Ἕλληνας οὐκ	ὀλίγους,	καὶ σφενδονήτας καὶ τοξότας καὶ
[7, 1]	ψιλοὺς καὶ ἱππέας καὶ Γελῴων	ὀλίγους,	Σικελῶν τε ἐς χιλίους τοὺς
[7, 67]	οὐκ ἴσαις ναυμαχήσει, πεφόβηται· ἐν	ὀλίγῳ	γὰρ πολλαὶ ἀργότεραι μὲν ἐς
[7, 34]	καὶ προσπληρώσαντες ἔτι ναῦς ὥστε	ὀλίγῳ	ἐλάσσους εἶναι αὐτοῖς τῶν Ἀττικῶν
[7, 87]	γὰρ κοίλῳ χωρίῳ ὄντας καὶ	ὀλίγῳ	πολλοὺς οἵ τε ἥλιοι τὸ
[7, 70]	πρῶτος φαίνεσθαι. ξυμπεσουσῶν δὲ ἐν	ὀλίγῳ	πολλῶν νεῶν (πλεῖσται γὰρ δὴ
[7, 37]	ναυσίν. καὶ τὸν μὲν πεζὸν	ὀλίγῳ	πρότερον (τὸν ἐκ τῆς πόλεως
[7, 79]	πεζὴν στρατιὰν παρατεταγμένην οὐκ ἐπ'	ὀλίγων	ἀσπίδων· στενὸν γὰρ ἦν (τὸ
[7, 75]	καὶ τὸ σῶμα, οὐκ ἄνευ	ὀλίγων	ἐπιθειασμῶν καὶ οἰμωγῆς ὑπολειπόμενοι, ὥστε
[7, 3]	εἶναι (σπένδεσθαι. οἱ δ' ἐν	ὀλιγωρίᾳ	τε ἐποιοῦντο καὶ οὐδὲν ἀποκρινάμενοι
[7, 31]	τὴν ἐκ τῆς Λακωνικῆς τείχισιν,	ὁλκάδα	ὁρμοῦσαν ἐν Φειᾷ τῇ Ἠλείων
[7, 53]	ἐπὶ τὰς λοιπὰς ἐμπρῆσαι βουλόμενοι	ὁλκάδα	παλαιὰν κληματίδων καὶ δᾳδὸς γεμίσαντες
[7, 23]	καὶ ἐς τὰ πλοῖα καὶ	ὁλκάδα	τινὰ κατέφυγον, ἐς τὸ στρατόπεδον
[7, 53]	τὸ μὴ προσελθεῖν ἐγγὺς τὴν	ὁλκάδα	τοῦ κινδύνου ἀπηλλάγησαν. ~μετὰ δὲ
[7, 17]	τῇ Ναυπάκτῳ φυλακήν, καὶ τὰς	ὁλκάδας	αὐτῶν ἧσσον οἱ ἐν τῇ
[7, 19]	μὴ οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τὰς	ὁλκάδας	μᾶλλον ἢ πρὸς τὰς τριήρεις
[7, 38]	θαλάσσῃ ἐπεπήγει. (διαλειπούσας δὲ τὰς	ὁλκάδας	ὅσον δύο πλέθρα ἀπ' ἀλλήλων
[7, 38]	εἴ τίς τι ἐπεπονήκει, καὶ	ὁλκάδας	προώρμισε πρὸ τοῦ σφετέρου σταυρώματος,
[7, 25]	ἔβαλλον· οἱ δ' ἐκ τῆς	ὁλκάδος	ἀντέβαλλον, καὶ τέλος τοὺς πολλοὺς
[7, 41]	τῶν ἔσπλων αἱ ἀπὸ τῶν	ὁλκάδων	δελφινοφόροι ἠρμέναι (ἐκώλυον. δύο δὲ
[7, 34]	καὶ εἴκοσι ναυσίν, οἵπερ τῶν	ὁλκάδων	ἕνεκα τῆς ἐς Σικελίαν κομιδῆς
[7, 41]	Συρακοσίων νῆες μέχρι μὲν τῶν	ὁλκάδων	ἐπεδίωκον· ἔπειτα αὐτοὺς αἱ κεραῖαι
[7, 41]	οἱ Ἀθηναῖοι τραπόμενοι διὰ τῶν	ὁλκάδων	τὴν κατάφευξιν ἐποιοῦντο (ἐς τὸν
[7, 25]	ὁρμουσῶν αὐτῶν κατέπλευσε μία τῶν	ὁλκάδων	τῶν ἀπὸ Πελοποννήσου ἄγουσα (Θεσπιῶν
[7, 17]	πολλῷ μᾶλλον ἐπέρρωντο, καὶ ἐν	ὁλκάσι	παρεσκευάζοντο αὐτοί τε ἀποστελοῦντες ὁπλίτας
[7, 19]	περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον ταῖς	ὁλκάσι	τοὺς ὁπλίτας ἐς τὴν Σικελίαν,
[7, 19]	αὐτοῖς οὗτοι οἱ ὁπλῖται ταῖς	ὁλκάσιν	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ἀπῆραν· οὗπερ
[7, 18]	ἅμα ὡς ἀποπέμψοντες ἐν ταῖς	ὁλκάσιν	ἐπικουρίαν αὐτοί τε ἐπόριζον καὶ
[7, 7]	περαιωθῇ τρόπῳ ᾧ ἂν ἐν	ὁλκάσιν	ἢ πλοίοις ἢ ἄλλως ὅπως
[7, 50]	Πελοποννήσου τοῦ ἦρος ἐν ταῖς	ὁλκάσιν	ὁπλίτας ἀποσταλέντας, (ἀφικομένους ἀπὸ τῆς
[7, 30]	τῶν κατὰ τὸν πόλεμον ἧσσον	ὀλοφύρασθαι	ἀξίῳ τοιαῦτα ξυνέβη. ~Ὁ δὲ
[7, 75]	ἀθλιώτεροι. πρὸς γὰρ ἀντιβολίαν καὶ	ὀλοφυρμὸν	τραπόμενοι ἐς ἀπορίαν καθίστασαν, ἄγειν
[7, 71]	ἀγχώμαλα ἐναυμάχουν, πάντα ὁμοῦ ἀκοῦσαι,	ὀλοφυρμὸς	βοή, νικῶντες κρατούμενοι, ἄλλα ὅσα
[7, 71]	δ' ἐπὶ τὸ ἡσσώμενον βλέψαντες	ὀλοφυρμῷ	τε ἅμα μετὰ βοῆς ἐχρῶντο
[7, 42]	ἱππεῦσι καὶ ἀκοντισταῖς ἀπὸ τοῦ	Ὀλυμπιείου)	~ἔπειτα μηχαναῖς ἔδοξε τῷ Δημοσθένει
[7, 37]	δὲ πρὸς τοὺς ἀπὸ τοῦ	Ὀλυμπιείου	καὶ τῶν ἔξω κατὰ τάχος
[7, 37]	ἑώρα· καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ	Ὀλυμπιείου,	οἵ τε ὁπλῖται ὅσοι ἐκεῖ
[7, 4]	ἐξίοιεν, ἐπὶ (τῇ ἐν τῷ	Ὀλυμπιείῳ	πολίχνῃ ἐτετάχατο. ἐπυνθάνετο δὲ καὶ
[7, 44]	καταβάσεως, καὶ ἐπειδὴ ἐς τὸ	ὁμαλὸν	οἱ σῳζόμενοι ἄνωθεν καταβαῖεν, οἱ
[7, 83]	χρήματα ἀποδοθῇ, ἄνδρας δώσειν Ἀθηναίων	(ὁμήρους,	ἕνα κατὰ τάλαντον. οἱ δὲ
[7, 58]	καὶ ἵπποι καὶ ὁ ἄλλος	ὅμιλος	ἄφθονος ξυνελέγη. καὶ πρὸς ἅπαντας
[7, 29]	γὰρ γένος τὸ τῶν Θρᾳκῶν	ὁμοῖα	τοῖς μάλιστα τοῦ βαρβαρικοῦ, (ἐν
[7, 61]	παντὸς τὴν ἐλπίδα (τοῦ φόβου	ὁμοίαν	ταῖς ξυμφοραῖς ἔχουσιν. ἀλλ' ὅσοι
[7, 64]	ναῦς ἐν τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας	ὁμοίας	ταῖσδε οὔτε ὁπλιτῶν ἡλικίαν ὑπελίπετε,
[7, 14]	τι ὑμῖν ἀπ' αὐτῶν μὴ	ὁμοῖον	ἐκβῇ, ἀσφαλέστερον ἡγησάμην τὸ ἀληθὲς
[7, 55]	πόλεσι γὰρ ταύταις μόναις ἤδη	ὁμοιοτρόποις	ἐπελθόντες, δημοκρατουμέναις τε, ὥσπερ καὶ
[7, 42]	ὥστε μηδ' εἰ μετέπεμψαν ἔτι	ὁμοίως	ἂν αὐτοὺς ὠφελεῖν) ταῦτα οὖν
[7, 36]	τὰς τῶν Ἀθηναίων ναῦς οὐχ	ὁμοίως	ἀντινεναυπηγημένας, ἀλλὰ λεπτὰ τὰ πρῴραθεν
[7, 68]	μὲν γὰρ καὶ ἐὰν κρατήσωσιν	ὁμοίως	δράσουσιν· τὸ δὲ πραξάντων ἐκ
[7, 78]	στρατόπεδον. καὶ τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι	ὁμοίως	εἶχον· οὐ γὰρ ἔτι ἀποχωρεῖν
[7, 50]	αὐτοῖς οὐδὲ ὁ Νικίας ἔτι	ὁμοίως	ἐνηντιοῦτο, ἀλλ' ἢ μὴ φανερῶς
[7, 28]	πολυτελὴς ἐγίγνετο· τῶν τε πάντων	ὁμοίως	ἐπακτῶν ἐδεῖτο (ἡ πόλις, καὶ
[7, 44]	κατέστησαν· (τὸ δ' ἐκείνων οὐχ	ὁμοίως	ἠπίσταντο διὰ τὸ κρατοῦντας αὐτοὺς
[7, 77]	τεῖχος κρατήσας ἕξειν. σπουδὴ δὲ	ὁμοίως	καὶ νύκτα καὶ ἡμέραν ἔσται
[7, 28]	αἱ μὲν γὰρ δαπάναι οὐχ	ὁμοίως	καὶ πρίν, ἀλλὰ πολλῷ μείζους
[7, 61]	ὁ μὲν ἀγὼν ὁ μέλλων	ὁμοίως	κοινὸς ἅπασιν ἔσται περί τε
[7, 21]	καὶ σφᾶς ἂν τὸ αὐτὸ	ὁμοίως	τοῖς ἐναντίοις (ὑποσχεῖν. καὶ Συρακοσίους
[7, 44]	τοῖς Ἀθηναίοις, οἵ τε πολέμιοι	(ὁμοίως.	ὥστε τέλος ξυμπεσόντες αὑτοῖς κατὰ
[7, 82]	ἄλλους ἅπαντας τοὺς μετὰ Δημοσθένους	ὁμολογία	γίγνεται ὥστε ὅπλα τε παραδοῦναι
[7, 58]	~Συρακοσίοις δὲ ἀντεβοήθησαν Καμαριναῖοι μὲν	ὅμοροι	ὄντες καὶ Γελῷοι οἰκοῦντες μετ'
[7, 71]	Ἀθηναίων, ἕως ἀγχώμαλα ἐναυμάχουν, πάντα	ὁμοῦ	ἀκοῦσαι, ὀλοφυρμὸς βοή, νικῶντες κρατούμενοι,
[7, 87]	αὐτῷ καὶ προσέτι τῶν νεκρῶν	ὁμοῦ	ἐπ' ἀλλήλοις ξυννενημένων, οἳ ἔκ
[7, 30]	μάλιστα ἱππέας τε καὶ ὁπλίτας	ὁμοῦ	καὶ Θηβαίων τῶν βοιωταρχῶν Σκιρφώνδαν·
[7, 19]	δὲ καὶ Σικυώνιοι διακοσίους ὁπλίτας	ὁμοῦ	τοῖς Κορινθίοις, ὧν ἦρχε (Σαργεὺς
[7, 84]	ἀλλ' οὐδὲν ἧσσον ἐπίνετό τε	ὁμοῦ	τῷ πηλῷ ᾑματωμένον καὶ περιμάχητον
[7, 25]	τούτους κολυμβηταὶ δυόμενοι ἐξέπριον μισθοῦ.	ὅμως	δ' αὖθις οἱ Συρακόσιοι (ἐσταύρωσαν.
[7, 15]	δ' ἐκ Πελοποννήσου σχολαίτερον μέν,	ὅμως	δ' ἢν μὴ προσέχητε τὴν
[7, 44]	μὲν γὰρ ἡμέρᾳ σαφέστερα μέν,	ὅμως	δὲ οὐδὲ ταῦτα οἱ παραγενόμενοι
[7, 87]	ξύμπαντες, ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν,	ὅμως	δὲ (οὐκ ἐλάσσους ἑπτακισχιλίων. ξυνέβη
[7, 83]	τε καὶ τῶν ἐπιτηδείων ἀπορίᾳ.	ὅμως	δὲ τῆς νυκτὸς φυλάξαντες τὸ
[7, 34]	ὡς αὐτοὺς ἑκατέρους ἀξιοῦν νικᾶν,	ὅμως	δὲ τῶν ναυαγίων κρατησάντων τῶν
[7, 75]	ὁπλιτικῷ προσέχοντας μᾶλλον ἢ ναυτικῷ.	ὅμως	δὲ ὑπὸ μεγέθους τοῦ ἐπικρεμαμένου
[7, 48]	ἰδίᾳ. τά τε Συρακοσίων ἔφη	ὅμως	ἔτι ἥσσω τῶν σφετέρων εἶναι·
[7, 77]	ἀνθ' ὧν ἡ μὲν ἐλπὶς	ὅμως	θρασεῖα τοῦ μέλλοντος, αἱ δὲ
[7, 57]	ὑπήκοοι δ' ὄντες καὶ ἀνάγκῃ	ὅμως	Ἴωνές γε ἐπὶ Δωριᾶς ἠκολούθουν.
[7, 85]	οὐκ ὀλίγοι ἐτεθνήκεσαν. πολλοὶ δὲ	ὅμως	καὶ διέφυγον, οἱ μὲν καὶ
[7, 80]	ἅμα δὲ τῇ ἕῳ ἀφικνοῦνται	ὅμως	πρὸς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐσβάντες
[7, 1]	τῷ Ῥηγίῳ, ἃς ὁ Νικίας	ὅμως	πυνθανόμενος αὐτοὺς ἐν Λακροῖς εἶναι
[7, 75]	ἰσομοιρία τῶν κακῶν, ἔχουσά τινα	ὅμως	τὸ μετὰ πολλῶν κούφισιν, οὐδ'
[7, 76]	ἀθυμοῦν καὶ ἐν μεγάλῃ μεταβολῇ	ὄν,	ἐπιπαριὼν ὡς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων
[7, 59]	στρατόπεδον ἅπαν τῶν Ἀθηναίων τοσοῦτον	ὄν,	καὶ μηδὲ καθ' ἕτερα αὐτούς,
[7, 44]	κραυγῇ οὐκ ὀλίγῃ χρώμενοι, ἀδύνατον	ὂν	ἐν νυκτὶ ἄλλῳ τῳ σημῆναι,
[7, 42]	περιτειχίσαι σφᾶς τοὺς Ἀθηναίους, ἁπλοῦν	ὂν	καί, εἰ κρατήσειέ τις τῶν
[7, 77]	ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἀναγκαῖόν τε	ὂν	ὑμῖν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι ὡς
[7, 18]	ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα τῷδε	ὃν	Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου
[7, 64]	ὑπόλοιπος πόλις καὶ τὸ μέγα	ὄνομα	τῶν Ἀθηνῶν, περὶ ὧν, εἴ
[7, 69]	πατρόθεν τε ἐπονομάζων καὶ αὐτοὺς	ὀνομαστὶ	καὶ φυλήν, ἀξιῶν τό τε
[7, 70]	κατ' ἀνάγκην πρύμναν κρουόμενον, ἀνακαλοῦντες	ὀνομαστὶ	τὸν τριήραρχον ἠρώτων, οἱ μὲν
[7, 8]	χάριν τι λέγοντες οὐ τὰ	ὄντα	ἀπαγγέλλωσιν, ἔγραψεν ἐπιστολήν, νομίζων οὕτως
[7, 4]	ἤδη, ἐπειδὴ Γύλιππος ἧκεν, ἀνελπιστότερα	(ὄντα.	διακομίσας οὖν στρατιὰν καὶ τὰς
[7, 2]	ἐξῆλθον· ἤδη γὰρ καὶ ἐγγὺς	(ὄντα	ᾐσθάνοντο αὐτόν. ὁ δὲ Ἰέτας
[7, 14]	ὧν ἔχοντες ἤλθομεν τά τε	ὄντα	καὶ ἀπαναλισκόμενα γίγνεσθαι· αἱ γὰρ
[7, 48]	δι' (ἀνάγκης ὥσπερ τὰ σφέτερα	ὄντα.	τρίβειν οὖν ἔφη χρῆναι προσκαθημένους
[7, 21]	ἀλλ' ἠπειρώτας μᾶλλον τῶν Συρακοσίων	ὄντας	καὶ ἀναγκασθέντας ὑπὸ Μήδων ναυτικοὺς
[7, 81]	τε (ῥᾷον αὐτοὺς δίχα δὴ	ὄντας	καὶ ξυνῆγον ἐς ταὐτό. τὸ
[7, 87]	μετεχείρισαν. ἐν γὰρ κοίλῳ χωρίῳ	ὄντας	καὶ ὀλίγῳ πολλοὺς οἵ τε
[7, 69]	τῷ τοιούτῳ ἤδη τοῦ καιροῦ	ὄντες	ἄνθρωποι οὐ πρὸς τὸ δοκεῖν
[7, 67]	πρότερον, ᾧπερ καὶ ἀνεπιστήμονες ἔτι	ὄντες	ἀπετολμήσαμεν, βεβαιότερον νῦν, καὶ τῆς
[7, 63]	μόνοι ἐλευθέρως ἡμῖν τῆς ἀρχῆς	ὄντες	δικαίως (ἂν) αὐτὴν νῦν μὴ
[7, 48]	νῦν βοῶσιν ὡς ἐν δεινοῖς	ὄντες,	ἐκεῖσε ἀφικομένους τἀναντία βοήσεσθαι ὡς
[7, 57]	φιλίᾳ καὶ Ἀθηναίων εὐνοίᾳ ξύμμαχοι	ὄντες	ἐπεκούρησαν. (καὶ οἵδε μὲν τῷ
[7, 63]	τέως Ἀθηναῖοι νομιζόμενοι καὶ μὴ	ὄντες	ἡμῶν τῆς τε φωνῆς τῇ
[7, 57]	δ' εἰσὶ Δρύοπες) ὑπήκοοι δ'	ὄντες	καὶ ἀνάγκῃ ὅμως Ἴωνές γε
[7, 42]	ἅμα τ' ἂν ἔμαθον ἥσσους	ὄντες	καὶ ἀποτετειχισμένοι ἂν ἦσαν, ὥστε
[7, 58]	δὲ ἀντεβοήθησαν Καμαριναῖοι μὲν ὅμοροι	ὄντες	καὶ Γελῷοι οἰκοῦντες μετ' αὐτούς,
[7, 5]	εἰ μὴ ἀξιώσουσι Πελοποννήσιοί τε	ὄντες	καὶ Δωριῆς Ἰώνων καὶ νησιωτῶν
[7, 61]	πάρεστε, πολλῶν ἤδη πολέμων ἔμπειροι	ὄντες,	καὶ ὅσοι τῶν ξυμμάχων, ξυστρατευόμενοι
[7, 57]	ἐν Εὐβοίᾳ Ἑστίαιαν οἰκοῦντες (ἄποικοι	ὄντες	ξυνεστράτευσαν. τῶν δ' ἄλλων οἱ
[7, 57]	ξυνέσποντο. καὶ τὸ πλεῖστον Ἴωνες	ὄντες	οὗτοι πάντες καὶ ἀπ' Ἀθηναίων
[7, 78]	ξυμμάχων αὐτοὺς ἱππῆς καὶ ἀκοντισταὶ	ὄντες	πολλοὶ ἑκατέρωθεν ἐκώλυον καὶ ἐσηκόντιζόν
[7, 1]	ἀφικνοῦνται ἐς Ἱμέραν. ἐκεῖ δὲ	ὄντες	τούς τε Ἱμεραίους ἔπεισαν ξυμπολεμεῖν
[7, 73]	ἀκούσεσθαι καὶ ἀνακαλεσάμενοί τινας ὡς	ὄντες	τῶν Ἀθηναίων ἐπιτήδειοι (ἦσαν γάρ
[7, 57]	καὶ Συρακοσίους, τῶν μὲν ἄποικοι	ὄντες,	τῶν δὲ ξυγγενεῖς, ἀνάγκῃ μὲν
[7, 44]	εἰ μὲν ἐντύχοιέν τισι κρείσσους	ὄντες	τῶν πολεμίων, διέφευγον αὐτοὺς ἅτε
[7, 57]	Χῖοι. τούτων Χῖοι οὐχ ὑποτελεῖς	ὄντες	φόρου, ναῦς δὲ παρέχοντες αὐτόνομοι
[7, 31]	καὶ Ἀνακτόριον, ὃ αὐτοὶ (εἶχον.	ὄντι	δ' αὐτῷ περὶ ταῦτα ὁ
[7, 84]	πολλοὺς ἀσμένους καὶ ἐν κοίλῳ	ὄντι	τῷ ποταμῷ ἐν σφίσιν αὐτοῖς
[7, 50]	τοῦ Ἀκράγαντος (ἐν Γέλᾳ γὰρ	ὄντος	αὐτοῦ ἔτι ἡ τοῖς Συρακοσίοις
[7, 79]	πολλῶν ἀπὸ τοῦ λόφου ἐπάντους	ὄντος	(διικνοῦντο γὰρ ῥᾷον οἱ ἄνωθεν)
[7, 34]	(καὶ αὐτοῖς τοῦ χωρίου μηνοειδοῦς	ὄντος	ἐφ' ᾧ ὥρμουν, ὁ μὲν
[7, 29]	ἐπαναβάντας ἐπιθέσθαι, τοῦ τείχους ἀσθενοῦς	ὄντος	καὶ ἔστιν ᾗ καὶ πεπτωκότος,
[7, 36]	καὶ τοῦ στόματος οὐ μεγάλου	ὄντος	τοῦ λιμένος. ~Τοιαῦτα οἱ Συρακόσιοι
[7, 79]	τοῦ ἔτους πρὸς μετόπωρον ἤδη	ὄντος	φιλεῖ γίγνεσθαι· ἀφ' ὧν οἱ
[7, 77]	ἀνδράσιν ἀγαθοῖς γίγνεσθαι ὡς μὴ	ὄντος	χωρίου ἐγγὺς ὅποι ἂν μαλακισθέντες
[7, 25]	ὡς καὶ τῶν Ἀθηναίων προσδοκίμων	ὄντων	ἄλλῃ στρατιᾷ καί, ἢν φθάσωσιν
[7, 25]	οἷον εἰκὸς τῶν στρατοπέδων ἐγγὺς	ὄντων	καὶ ἀντιτεταγμένων ἐμηχανῶντο καὶ ἀκροβολισμοῖς
[7, 75]	τῶν τε γὰρ νεκρῶν ἀτάφων	ὄντων,	ὁπότε τις ἴδοι τινὰ τῶν
[7, 56]	καὶ ὅπως ἐκείνους κωλύσουσι, νομίζοντες	ὅπερ	ἦν, ἀπό τε τῶν παρόντων
[7, 36]	τὸ αὐτό, προσπίπτοντας ἀλλήλοις ταράξεσθαι	(ὅπερ	καὶ ἔβλαπτε μάλιστα τοὺς Ἀθηναίους
[7, 18]	οἱ Λακεδαιμόνιοι νομίσαντες τὸ παρανόμημα,	ὅπερ	καὶ σφίσι πρότερον ἡμάρτητο, αὖθις
[7, 12]	θάλασσαν. τὸ γὰρ ναυτικὸν ἡμῶν,	ὅπερ	κἀκεῖνοι πυνθάνονται, τὸ μὲν πρῶτον
[7, 6]	τῷ εὐωνύμῳ κέρᾳ τῶν Ἀθηναίων,	ὅπερ	κατ' αὐτοὺς ἦν, ἔτρεψαν· καὶ
[7, 29]	ὀλέθρου, καὶ ἐπιπεσόντες διδασκαλείῳ παίδων,	ὅπερ	μέγιστον ἦν αὐτόθι καὶ ἄρτι
[7, 42]	τε εἶναι διατρίβειν οὐδὲ παθεῖν	ὅπερ	ὁ Νικίας ἔπαθεν (ἀφικόμενος γὰρ
[7, 61]	δὲ οὐ χρὴ οὐδὲ πάσχειν	ὅπερ	οἱ ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων, οἳ
[7, 34]	νομίσαντες αὐτοὶ οὐχ ἡσσᾶσθαι δι'	ὅπερ	οὐδ' οἱ ἕτεροι νικᾶν· οἵ
[7, 69]	οὐκ ἔμελλον ἀνάγεσθαι, καὶ νομίσας,	ὅπερ	πάσχουσιν ἐν τοῖς μεγάλοις ἀγῶσι,
[7, 30]	πρὸς τὸ τῶν Θηβαίων ἱππικόν,	ὅπερ	πρῶτον προσέκειτο, προεκθέοντές τε καὶ
[7, 71]	ἤδη περὶ σφᾶς (αὐτοὺς καὶ	ὅπῃ	σωθήσονται διεσκόπουν. ἦν τε ἐν
[7, 79]	στρατιᾶς ἀποτειχιοῦντας αὖ ἐκ τοῦ	ὄπισθεν	αὐτοὺς ᾗ προεληλύθεσαν· ἀντιπέμψαντες δὲ
[7, 3]	δέ. ὁ δὲ θέμενος τὰ	ὅπλα	ἐγγὺς κήρυκα προσπέμπει αὐτοῖς λέγοντα,
[7, 57]	τοὺς ἅμα Γυλίππῳ μετ' Ἀθηναίων	ὅπλα	ἔφερον, Ῥόδιοι δὲ Ἀργεῖοι γένος
[7, 83]	πορεύσεσθαι. καὶ ἀναλαμβάνουσί τε τὰ	ὅπλα	καὶ (οἱ Συρακόσιοι αἰσθάνονται καὶ
[7, 73]	ἂν σφῶν πείθεσθαι αὐτοὺς ἢ	ὅπλα	λαβόντας ἐν τῷ (παρόντι ἐξελθεῖν.
[7, 45]	αὐτῶν τε καὶ τῶν ξυμμάχων,	ὅπλα	μέντοι ἔτι πλείω ἢ κατὰ
[7, 18]	εἰρημένον ἐν ταῖς πρότερον ξυνθήκαις	ὅπλα	μὴ ἐπιφέρειν, ἢν δίκας ἐθέλωσι
[7, 1]	σφετέρων ναύταις ὅσοι μὴ εἶχον	ὅπλα	παρασχεῖν (τὰς γὰρ ναῦς ἀνείλκυσαν
[7, 82]	μετὰ Δημοσθένους ὁμολογία γίγνεται ὥστε	ὅπλα	τε παραδοῦναι καὶ μὴ ἀποθανεῖν
[7, 77]	καὶ ὁρῶντες ὑμᾶς αὐτοὺς οἷοι	ὁπλῖται	ἅμα καὶ ὅσοι ξυντεταγμένοι χωρεῖτε
[7, 44]	δὲ γνῶσιν τοῦ οἰκείου ἀπιστεῖσθαι.	ὁπλῖται	δὲ ἀμφοτέρων οὐκ ὀλίγοι ἐν
[7, 67]	οἱ δ' ἐπειδὰν πολλοὶ μὲν	ὁπλῖται	ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων παρὰ τὸ
[7, 31]	εὑρών, ἐν ᾗ οἱ Κορίνθιοι	ὁπλῖται	ἐς τὴν Σικελίαν ἔμελλον περαιοῦσθαι,
[7, 78]	πλεῖστον ὄχλον ἐντὸς εἶχον οἱ	ὁπλῖται.	(καὶ ἐπειδή (τε) ἐγένοντο ἐπὶ
[7, 75]	ἐδύνατο ἕκαστος χρήσιμον, καὶ οἱ	ὁπλῖται	καὶ οἱ ἱππῆς παρὰ τὸ
[7, 37]	ἀπὸ τοῦ Ὀλυμπιείου, οἵ τε	ὁπλῖται	ὅσοι ἐκεῖ ἦσαν καὶ οἱ
[7, 58]	μεγάλας πόλεις οἰκοῦντες· καὶ γὰρ	ὁπλῖται	πολλοὶ καὶ νῆες καὶ ἵπποι
[7, 19]	Ἀττικαῖς, ἕωσπερ αὐτοῖς οὗτοι οἱ	ὁπλῖται	ταῖς ὁλκάσιν ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου
[7, 33]	ἀφικνοῦνται αὐτοῖς βοηθοῦντες, πεντακόσιοι μὲν	ὁπλῖται,	τριακόσιοι δὲ ἀκοντισταὶ καὶ τοξόται
[7, 20]	ναυσὶν Ἀθηναίων καὶ πέντε Χίαις,	ὁπλίταις	δὲ ἐκ καταλόγου Ἀθηναίων διακοσίοις
[7, 63]	(ὁπλίτας ἀπαράξητε. καὶ ταῦτα τοῖς	ὁπλίταις	οὐχ ἧσσον τῶν ναυτῶν παρακελεύομαι,
[7, 35]	οἱ Θούριοι παρεσκευάσθησαν ἑπτακοσίοις μὲν	ὁπλίταις,	τριακοσίοις δὲ ἀκοντισταῖς, τὰς μὲν
[7, 63]	τοὺς ἀπὸ τοῦ πολεμίου καταστρώματος	(ὁπλίτας	ἀπαράξητε. καὶ ταῦτα τοῖς ὁπλίταις
[7, 50]	τοῦ ἦρος ἐν ταῖς ὁλκάσιν	ὁπλίτας	ἀποσταλέντας, (ἀφικομένους ἀπὸ τῆς Λιβύης
[7, 6]	(καὶ ὁ Γύλιππος τοὺς μὲν	ὁπλίτας	ἔξω τῶν τειχῶν μᾶλλον ἢ
[7, 26]	ξυμμίσγει, καὶ παραλαβόντες τῶν Ἀργείων	ὁπλίτας	ἐπὶ τὰς ναῦς ἔπλεον ἐς
[7, 20]	τὸ ξυμμαχικὸν παρακαλεῖν Ἀργείων (τε)	ὁπλίτας	ἐπὶ τὰς ναῦς, (καὶ τὸν
[7, 17]	ὁλκάσι παρεσκευάζοντο αὐτοί τε ἀποστελοῦντες	ὁπλίτας	ἐς τὴν Σικελίαν καὶ ἐκ
[7, 19]	αὐτὸν χρόνον ταῖς ὁλκάσι τοὺς	ὁπλίτας	ἐς τὴν Σικελίαν, Λακεδαιμόνιοι μὲν
[7, 17]	χρήματα αὐτόθεν καὶ (ναῦς καὶ	ὁπλίτας	ἑτοιμάζων. πέμπουσι δὲ καὶ περὶ
[7, 25]	τῶν ἀπὸ Πελοποννήσου ἄγουσα (Θεσπιῶν	ὁπλίτας·	καὶ ἀναλαβόντες αὐτοὺς οἱ Συρακόσιοι
[7, 19]	τῶν νεοδαμώδων, ξυναμφοτέρων ἐς ἑξακοσίους	ὁπλίτας,	καὶ Ἔκκριτον Σπαρτιάτην ἄρχοντα, Βοιωτοὶ
[7, 1]	ὡπλισμένους ἑπτακοσίους μάλιστα, Ἱμεραίους δὲ	ὁπλίτας	καὶ ψιλοὺς ξυναμφοτέρους χιλίους καὶ
[7, 31]	ναῦς πληροῦν κελεύσας αὐτοὺς καὶ	ὁπλίτας	καταλεγόμενος (ξυνῆρχε γὰρ ἤδη Δημοσθένει
[7, 30]	εἴκοσι μάλιστα ἱππέας τε καὶ	ὁπλίτας	ὁμοῦ καὶ Θηβαίων τῶν βοιωταρχῶν
[7, 19]	ἀπέστειλαν δὲ καὶ Σικυώνιοι διακοσίους	ὁπλίτας	ὁμοῦ τοῖς Κορινθίοις, ὧν ἦρχε
[7, 42]	μάλιστα ξὺν ταῖς ξενικαῖς καὶ	ὁπλίτας	περὶ πεντακισχιλίους ἑαυτῶν τε καὶ
[7, 53]	αὐτοὺς καὶ νικήσαντες ἐπεδίωξαν καὶ	ὁπλίτας	τε οὐ πολλοὺς ἀπέκτειναν καὶ
[7, 31]	ἐς τὴν Ζάκυνθον καὶ Κεφαλληνίαν	ὁπλίτας	τε παρέλαβε καὶ ἐκ τῆς
[7, 19]	Κορίνθιοι οὐ πολλῷ ὕστερον πεντακοσίους	ὁπλίτας,	τοὺς μὲν ἐξ αὐτῆς Κορίνθου,
[7, 19]	Σπαρτιάτην ἄρχοντα, Βοιωτοὶ δὲ τριακοσίους	ὁπλίτας,	ὧν ἦρχον Ξένων τε καὶ
[7, 11]	τῶν τειχῶν μέρος τι τοῦ	ὁπλιτικοῦ)	οἱ δὲ παρῳκοδομήκασιν ἡμῖν τεῖχος
[7, 75]	τε ἀντὶ ναυβατῶν πορευομένους καὶ	ὁπλιτικῷ	προσέχοντας μᾶλλον ἢ ναυτικῷ. ὅμως
[7, 64]	νεωσοίκοις ἄλλας ὁμοίας ταῖσδε οὔτε	ὁπλιτῶν	ἡλικίαν ὑπελίπετε, εἴ τε ξυμβήσεταί
[7, 51]	τινὸς οὐ πολλοῦ καὶ τῶν	ὁπλιτῶν	καὶ τῶν ἱππέων κατά τινας
[7, 54]	πρὸς τῷ τείχει ἀπολήψεως τῶν	ὁπλιτῶν,	ὅθεν καὶ τοὺς ἵππους ἔλαβον,
[7, 51]	τε ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι καὶ τῶν	ὁπλιτῶν	οὐ πολλούς. ~Καὶ ταύτῃ μὲν
[7, 51]	τινας πύλας ἀπολαμβάνουσί τε τῶν	ὁπλιτῶν	τινὰς καὶ τρεψάμενοι καταδιώκουσιν· οὔσης
[7, 75]	σφέτερα αὐτῶν σιτία ὑπὸ τοῖς	ὅπλοις,	οἱ μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων, οἱ
[7, 28]	τῶν ἱππέων, οἱ μὲν ἐφ'	ὅπλοις	ποιούμενοι, οἱ δ' ἐπὶ τοῦ
[7, 14]	φύσεις ἄρξαι) καὶ ὅτι οὐδ'	ὁπόθεν	ἐπιπληρωσόμεθα τὰς ναῦς ἔχομεν, ὃ
[7, 77]	αὐτοί τε πόλις εὐθύς ἐστε	ὅποι	ἂν καθέζησθε καὶ ἄλλη οὐδεμία
[7, 77]	ὡς μὴ ὄντος χωρίου ἐγγὺς	ὅποι	ἂν μαλακισθέντες σωθείητε καί, ἢν
[7, 38]	μὲν Συρακόσιοι ἡσύχαζον, οὐδὲν δηλοῦντες	ὁποῖόν	τι τὸ μέλλον ποιήσουσιν· ὁ
[7, 86]	ἄλλους Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων	ὁπόσους	ἔλαβον κατεβίβασαν ἐς τὰς λιθοτομίας,
[7, 48]	καταγγέλτους γίγνεσθαι· λαθεῖν γὰρ (ἄν,	ὁπότε	βούλοιντο, τοῦτο ποιοῦντες πολλῷ ἧσσον.
[7, 4]	ἐγγύθεν, καὶ ἐπὶ φρυγανισμὸν ἅμα	ὁπότε	ἐξέλθοιεν οἱ ναῦται, ὑπὸ τῶν
[7, 70]	τῶν ναυτῶν ἐς τὸ ἐπιπλεῖν	ὁπότε	κελευσθείη ἐγίγνετο, πολλὴ δὲ ἡ
[7, 44]	ὅσον Δωρικὸν μετ' Ἀθηναίων ἦν,	ὁπότε	παιανίσειαν, φόβον παρεῖχε τοῖς Ἀθηναίοις,
[7, 70]	ἀλλήλους· οἵ τε ἐπιβάται ἐθεράπευον,	ὁπότε	προσπέσοι (ναῦς νηί, μὴ λείπεσθαι
[7, 75]	τε γὰρ νεκρῶν ἀτάφων ὄντων,	ὁπότε	τις ἴδοι τινὰ τῶν ἐπιτηδείων
[7, 65]	νεὼς ἄνω ἐπὶ πολὺ κατεβύρσωσαν,	ὅπως	ἂν ἀπολισθάνοι καὶ μὴ ἔχοι
[7, 50]	ἐξηγοῦντο, τρὶς ἐννέα ἡμέρας μεῖναι,	ὅπως	ἂν πρότερον κινηθείη. καὶ τοῖς
[7, 7]	ὁλκάσιν ἢ πλοίοις ἢ ἄλλως	ὅπως	(ἂν προχωρῇ, ὡς καὶ τῶν
[7, 25]	νεωσοίκων κατέπηξαν ἐν τῇ θαλάσσῃ,	ὅπως	αὐτοῖς αἱ νῆες ἐντὸς ὁρμοῖεν
[7, 39]	πάντας ἐκεῖσε φέροντας ἀναγκάσαι πωλεῖν,	ὅπως	αὐτοῖς ἐκβιβάσαντες τοὺς ναύτας εὐθὺς
[7, 18]	Ἀθηναίων βοήθειαν ἐς τὴν Σικελίαν,	ὅπως	δὴ ἐσβολῆς γενομένης διακωλυθῇ. καὶ
[7, 67]	μᾶλλον ἢ τύχης ἀποκινδυνεῦσαι οὕτως	ὅπως	δύνανται, ἵν' ἢ βιασάμενοι ἐκπλεύσωσιν
[7, 38]	δύο πλέθρα ἀπ' ἀλλήλων κατέστησεν,	ὅπως,	εἴ τις βιάζοιτο ναῦς, εἴη
[7, 56]	τὴν ἐπιμέλειαν ἐποιοῦντο, ἀλλὰ καὶ	ὅπως	ἐκείνους κωλύσουσι, νομίζοντες ὅπερ ἦν,
[7, 80]	ὁδὸν τὴν Ἑλωρίνην καλουμένην ἐπορεύοντο,	ὅπως,	ἐπειδὴ γένοιντο ἐπὶ τῷ ποταμῷ
[7, 67]	ἐπὶ ναῦς ἀναβάντες, οἳ οὐδ'	ὅπως	καθεζομένους χρὴ τὸ βέλος ἀφεῖναι
[7, 26]	χωρίον παρέπλει ἐπὶ τῆς Κερκύρας,	ὅπως	καὶ τῶν ἐκεῖθεν ξυμμάχων παραλαβὼν
[7, 32]	τε καὶ Ἀλικυαίους καὶ ἄλλους,	ὅπως	μὴ διαφρήσωσι τοὺς πολεμίους, ἀλλὰ
[7, 3]	πρὸς τὰ τείχη τῶν Ἀθηναίων,	ὅπως	μὴ ἐπιβοηθοῖεν ἄλλοσε, μέρος δέ
[7, 16]	δύο προσείλοντο Μένανδρον καὶ Εὐθύδημον,	ὅπως	μὴ μόνος ἐν ἀσθενείᾳ ταλαιπωροίη,
[7, 19]	ἕνεκα καὶ τὸ πρῶτον ἐπληρώθησαν,	ὅπως	μὴ οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τὰς
[7, 56]	τὸ στόμα αὐτοῦ διενοοῦντο κλῄσειν,	ὅπως	μηκέτι, μηδ' εἰ βούλοιντο, λάθοιεν
[7, 17]	Κορίνθιοι πέντε καὶ εἴκοσιν ἐπλήρουν,	ὅπως	ναυμαχίας τε ἀποπειράσωσι πρὸς τὴν
[7, 74]	καὶ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν περιμεῖναι,	ὅπως	ξυσκευάσαιντο ὡς ἐκ τῶν δυνατῶν
[7, 22]	καὶ ἅμα ἐπιπλεῖν τῷ Πλημμυρίῳ,	ὅπως	οἱ Ἀθηναῖοι ἀμφοτέρωθεν θορυβῶνται. (οἱ
[7, 4]	πρὸς τὸ ἐγκάρσιον τεῖχος ἁπλοῦν,	ὅπως	οἱ Ἀθηναῖοι, εἰ μὴ δύναιντο
[7, 69]	παρέταξεν ὡς ἐπὶ πλεῖστον ἐδύνατο,	ὅπως	ὅτι μεγίστη (τοῖς ἐν ταῖς
[7, 70]	κατὰ τὸν ἄλλον κύκλῳ λιμένα,	ὅπως	πανταχόθεν ἅμα προσπίπτοιεν τοῖς Ἀθηναίοις,
[7, 7]	ἐς Λακεδαίμονα καὶ Κόρινθον ἀπεστάλησαν,	ὅπως	στρατιὰ ἔτι περαιωθῇ τρόπῳ ᾧ
[7, 43]	εὐθὺς ἐχώρουν ἐς τὸ πρόσθεν,	ὅπως	τῇ παρούσῃ ὁρμῇ τοῦ περαίνεσθαι
[7, 46]	καὶ δέκα ναυσὶ Σικανὸν ἀπέστειλαν,	ὅπως	ὑπαγάγοιτο τὴν πόλιν, εἰ δύναιτο·
[7, 17]	Πελοπόννησον οἱ Ἀθηναῖοι εἴκοσι ναῦς,	ὅπως	φυλάσσοιεν μηδένα ἀπὸ Κορίνθου καὶ
[7, 60]	πάσας, ἀναγκάσαντες ἐσβαίνειν ὅστις καὶ	ὁπωσοῦν	ἐδόκει ἡλικίας (μετέχων ἐπιτήδειος εἶναι.
[7, 49]	περὶ μὲν τοῦ προσκαθῆσθαι οὐδ'	ὁπωσοῦν	ἐνεδέχετο· εἰ δὲ δεῖ μὴ
[7, 77]	ὑμῶν οὔτε ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ'	ὁρᾶτε	δὴ ὡς διάκειμαι ὑπὸ τῆς
[7, 68]	τύχην ἀνδρῶν ἑαυτὴν παραδεδωκυῖαν πολεμιωτάτων	ὀργῇ	προσμείξωμεν, καὶ νομίσωμεν ἅμα μὲν
[7, 57]	οἵδε μὲν τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ	ὁριζόμενοι·	Ἰταλιωτῶν δὲ Θούριοι καὶ Μεταπόντιοι
[7, 43]	τὸ πρόσθεν, ὅπως τῇ παρούσῃ	ὁρμῇ	τοῦ περαίνεσθαι ὧν ἕνεκα ἦλθον
[7, 2]	Κορινθίων ἀρχόντων, μιᾷ νηὶ τελευταῖος	ὁρμηθεὶς	πρῶτος μὲν ἀφικνεῖται ἐς τὰς
[7, 33]	Ἰόνιον ἐπ' ἄκραν Ἰαπυγίαν· καὶ	ὁρμηθέντες	αὐτόθεν κατίσχουσιν ἐς τὰς Χοιράδας
[7, 71]	οὐκέτι διαφόρως, ἀλλ' ἀπὸ μιᾶς	ὁρμῆς	οἰμωγῇ τε καὶ στόνῳ πάντες
[7, 19]	μὲν οὖν ἐν τοῖς πρῶτοι	ὁρμήσαντες	ἀπὸ τοῦ Ταινάρου τῆς Λακωνικῆς
[7, 34]	εἶναι αὐτοῖς τῶν Ἀττικῶν νεῶν,	ὁρμίζονται	κατὰ Ἐρινεὸν τῆς Ἀχαΐας ἐν
[7, 59]	πλοίοις καὶ ἀκάτοις ἐπ' ἀγκυρῶν	ὁρμίζοντες,	καὶ τἆλλα, ἢν ἔτι ναυμαχεῖν
[7, 30]	ἑώρων τὰ ἐν τῇ γῇ,	ὁρμισάντων	ἔξω τοξεύματος τὰ πλοῖα, ἐπεὶ
[7, 25]	ὅπως αὐτοῖς αἱ νῆες ἐντὸς	ὁρμοῖεν	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἐπιπλέοντες μὴ
[7, 41]	κατάφευξιν ἐποιοῦντο (ἐς τὸν ἑαυτῶν	ὅρμον.	αἱ δὲ τῶν Συρακοσίων νῆες
[7, 31]	ἐκ τῆς Λακωνικῆς τείχισιν, ὁλκάδα	ὁρμοῦσαν	ἐν Φειᾷ τῇ Ἠλείων εὑρών,
[7, 25]	Λοκροὺς μετὰ ταῦτα ἦλθον, καὶ	ὁρμουσῶν	αὐτῶν κατέπλευσε μία τῶν ὁλκάδων
[7, 18]	ταῖς τριάκοντα ναυσὶν ἐξ Ἄργους	ὁρμώμενοι	Ἐπιδαύρου τέ τι καὶ Πρασιῶν
[7, 49]	οὐκ ἐκ βραχέος καὶ περιγραπτοῦ	ὁρμώμενοί	τε (καὶ καταίροντες ἕξουσιν. τό
[7, 9]	(τριήρεις ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἐπολιόρκει	ὁρμώμενος	ἐξ Ἱμεραίου. καὶ τὸ θέρος
[7, 70]	προσέτι ἑκατέρων, εἴ τινά που	ὁρῷεν	μὴ κατ' ἀνάγκην πρύμναν κρουόμενον,
[7, 78]	τὸ στράτευμα, καὶ εἴ πῃ	ὁρῴη	διεσπασμένον καὶ μὴ ἐν τάξει
[7, 76]	πάντα ταῦτα αὐτοῖς οἰστὰ ἐφαίνετο.	~Ὁρῶν	δὲ ὁ Νικίας τὸ στράτευμα
[7, 8]	δὲ Νικίας αἰσθόμενος τοῦτο καὶ	ὁρῶν	καθ' ἡμέραν ἐπιδιδοῦσαν τήν τε
[7, 69]	ὑπὸ τῶν παρόντων ἐκπεπληγμένος καὶ	ὁρῶν	οἷος ὁ κίνδυνος καὶ ὡς
[7, 4]	μᾶλλον τῷ κατὰ θάλασσαν πολέμῳ,	ὁρῶν	τὰ ἐκ τῆς γῆς σφίσιν
[7, 53]	τὴν γῆν. ~Ὁ δὲ Γύλιππος	ὁρῶν	τὰς ναῦς τῶν πολεμίων νικωμένας
[7, 42]	παρούσῃ (τοῦ στρατεύματος ἐκπλήξει. καὶ	ὁρῶν	τὸ παρατείχισμα τῶν Συρακοσίων, ᾧ
[7, 60]	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ἑτοῖμα ἦν,	ὁρῶν	τοὺς στρατιώτας τῷ τε παρὰ
[7, 3]	ἐς μάχην. καὶ ὁ Γύλιππος	ὁρῶν	τοὺς Συρακοσίους ταρασσομένους καὶ οὐ
[7, 14]	τρέφοντα ἡμᾶς χωρία τῆς Ἰταλίας,	ὁρῶντα	ἐν ᾧ τ' ἐσμὲν καὶ
[7, 48]	τὰ πράγματα ὥσπερ καὶ αὐτοὶ	ὁρῶντας	καὶ οὐκ ἄλλων ἐπιτιμήσει ἀκούσαντας
[7, 53]	γὰρ ἐφύλασσον τοῖς Ἀθηναίοις ταύτῃ)	ὁρῶντες	ἀτάκτως προσφερομένους, ἐπεκβοηθήσαντες καὶ προσπεσόντες
[7, 37]	οἰόμενοι τῷ πεζῷ μόνῳ πειράσειν,	ὁρῶντες	δὲ καὶ τὰς ναῦς ἐπιφερομένας
[7, 42]	σφίσι τοῦ ἀπαλλαγῆναι τοῦ κινδύνου,	ὁρῶντες	οὔτε διὰ τὴν Δεκέλειαν τειχιζομένην
[7, 50]	οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ	ὁρῶντες	στρατιάν τε ἄλλην προσγεγενημένην αὐτοῖς
[7, 77]	ἤδη ἐσμὲν ἢ φθόνου) καὶ	ὁρῶντες	ὑμᾶς αὐτοὺς οἷοι ὁπλῖται ἅμα
[7, 65]	τοῖς Συρακοσίοις παρῆν μὲν αἰσθάνεσθαι,	ὁρῶσι	καὶ αὐτὴν τὴν παρασκευήν, ὅτι
[7, 60]	δὲ Ἀθηναίοις τήν τε ἀπόκλῃσιν	ὁρῶσι	καὶ τὴν ἄλλην διάνοιαν (αὐτῶν
[7, 13]	τἆλλα ἀπὸ τῶν πολεμίων ἀνθεστῶτα	ὁρῶσιν,	οἱ μὲν ἐπ' αὐτομολίας προφάσει
[7, 31]	δὲ καὶ Κόνων παρ' αὐτούς,	ὃς	ἦρχε Ναυπάκτου, ἀγγέλλων ὅτι αἱ
[7, 27]	παρόντος τοῦ τῶν Λακεδαιμονίων Ἄγιδος,	ὃς	οὐκ ἐκ παρέργου τὸν πόλεμον
[7, 31]	ἀπαντᾷ ἐκ τῆς Σικελίας ἀποπλέων,	ὃς	τότε τοῦ χειμῶνος τὰ χρήματα
[7, 1]	τοῦ τε Ἀρχωνίδου νεωστὶ τεθνηκότος,	ὃς	τῶν ταύτῃ Σικελῶν βασιλεύων τινῶν
[7, 29]	καὶ προσέτι καὶ ὑποζύγια καὶ	ὅσα	ἄλλα ἔμψυχα ἴδοιεν· τὸ γὰρ
[7, 81]	ὡς τάχιστα ὑποχωρεῖν, τοσαῦτα μαχομένους	(ὅσα	ἀναγκάζονται. ὁ δὲ Δημοσθένης ἐτύγχανέ
[7, 83]	εἶναι ἑτοῖμος ὑπὲρ Ἀθηναίων ξυμβῆναι,	ὅσα	ἀνήλωσαν χρήματα Συρακόσιοι ἐς τὸν
[7, 11]	δοκοῦντας ἡμᾶς ἄλλους αὐτοὺς μᾶλλον,	ὅσα	γε κατὰ γῆν, τοῦτο πάσχειν·
[7, 8]	οὓς ἀπέστειλε, τὰ γράμματα καὶ	ὅσα	ἔδει αὐτοὺς εἰπεῖν· ὁ δὲ
[7, 43]	ἄλλην παρασκευὴν τοξευμάτων τε καὶ	ὅσα	ἔδει, ἢν κρατῶσι, τειχίζοντας ἔχειν,
[7, 87]	δύο κοτύλας σίτου) ἄλλα τε	ὅσα	εἰκὸς ἐν τῷ τοιούτῳ χωρίῳ
[7, 71]	ὀλοφυρμὸς βοή, νικῶντες κρατούμενοι, ἄλλα	ὅσα	ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ μέγα στρατόπεδον
[7, 69]	δίαιταν ἐξουσίας, ἄλλα τε λέγων	ὅσα	ἐν τῷ τοιούτῳ ἤδη τοῦ
[7, 74]	πάντα καταλιπεῖν, ἀναλαβόντες δὲ αὐτὰ	ὅσα	περὶ τὸ σῶμα ἐς δίαιταν
[7, 10]	Ἀθήνας οἱ παρὰ τοῦ Νικίου	ὅσα	τε ἀπὸ γλώσσης εἴρητο αὐτοῖς
[7, 39]	τὴν θάλασσαν μεταστῆσαι κομίσαντας, καὶ	ὅσα	τις ἔχει ἐδώδιμα, πάντας ἐκεῖσε
[7, 62]	πρόσφορα ἔσται. (ηὕρηται δ' ἡμῖν	ὅσα	χρὴ ἀντιναυπηγῆσαι, καὶ πρὸς τὰς
[7, 51]	ναῦς ἐπλήρουν καὶ ἀνεπειρῶντο ἡμέρας	ὅσαι	αὐτοῖς ἐδόκουν ἱκαναὶ εἶναι. ἐπειδὴ
[7, 60]	ἄλλου πεζοῦ τὰς ναῦς ἁπάσας,	ὅσαι	ἦσαν καὶ δυναταὶ καὶ ἀπλοώτεραι,
[7, 12]	τὰς μὲν καὶ πείσων ξυμπολεμεῖν	ὅσαι	νῦν ἡσυχάζουσιν, ἀπὸ δὲ τῶν
[7, 18]	ἐκ Πύλου ἅμα ἐλῃστεύοντο, καὶ	ὁσάκις	περί του διαφοραὶ γένοιντο τῶν
[7, 27]	ἀπωλώλει καὶ ὑποζύγια· ἵπποι τε,	ὁσημέραι	ἐξελαυνόντων τῶν ἱππέων πρός τε
[7, 21]	τῶν πόλεων ὧν ἔπεισε στρατιὰν	ὅσην	ἑκασταχόθεν πλείστην (ἐδύνατο. καὶ ξυγκαλέσας
[7, 87]	καὶ τὸ τοιοῦτον ἀπέθνῃσκον, καὶ	ὀσμαὶ	ἦσαν οὐκ ἀνεκτοί, καὶ λιμῷ
[7, 37]	τοῦ Ὀλυμπιείου, οἵ τε ὁπλῖται	ὅσοι	ἐκεῖ ἦσαν καὶ οἱ ἱππῆς
[7, 44]	οἱ μὲν πολλοὶ αὐτῶν καὶ	ὅσοι	ἦσαν τῶν προτέρων στρατιωτῶν ἐμπειρίᾳ
[7, 23]	πρώτου ἁλόντος χαλεπῶς οἱ ἄνθρωποι,	ὅσοι	καὶ ἐς τὰ πλοῖα καὶ
[7, 58]	ξυνεμάχουν, βαρβάρων δὲ Σικελοὶ μόνοι	ὅσοι	μὴ ἀφέστασαν πρὸς τοὺς Ἀθηναίους·
[7, 1]	τῶν νεῶν τῶν σφετέρων ναύταις	ὅσοι	μὴ εἶχον ὅπλα παρασχεῖν (τὰς
[7, 71]	μὲν ναυτικὸς στρατὸς ἄλλος ἄλλῃ,	ὅσοι	μὴ μετέωροι ἑάλωσαν, κατενεχθέντες ἐξέπεσον
[7, 77]	αὐτοὺς οἷοι ὁπλῖται ἅμα καὶ	ὅσοι	ξυντεταγμένοι χωρεῖτε μὴ καταπέπληχθε ἄγαν,
[7, 61]	ὁμοίαν ταῖς ξυμφοραῖς ἔχουσιν. ἀλλ'	ὅσοι	τε Ἀθηναίων πάρεστε, πολλῶν ἤδη
[7, 61]	ἤδη πολέμων ἔμπειροι ὄντες, καὶ	ὅσοι	τῶν ξυμμάχων, ξυστρατευόμενοι αἰεί, μνήσθητε
[7, 20]	διακοσίοις καὶ χιλίοις, καὶ νησιωτῶν	ὅσοις	ἑκασταχόθεν οἷόν τ' ἦν πλείστοις
[7, 63]	οὔσης. ~Ὧν χρὴ μεμνημένους διαμάχεσθαι	ὅσον	ἂν δύνησθε καὶ μὴ ἐξωθεῖσθαι
[7, 62]	τε καὶ τῆς γῆς, πλὴν	ὅσον	ἂν ὁ πεζὸς ἡμῶν ἐπέχῃ,
[7, 61]	ἀναμαχούμενοι ἀξίως τοῦδε τοῦ πλήθους,	ὅσον	αὐτοὶ ὑμῶν αὐτῶν ἐφορᾶτε, παρασκευάζεσθε.
[7, 66]	καὶ εἴ τις μὴ ἐπὶ	ὅσον	δεῖ ᾔσθηται, (σημανοῦμεν. Ἀθηναίους γὰρ
[7, 75]	ἀπιόντων ἐκκρεμαννύμενοι καὶ ἐπακολουθοῦντες ἐς	ὅσον	δύναιντο, εἴ τῳ δὲ προλίποι
[7, 38]	ἐπεπήγει. (διαλειπούσας δὲ τὰς ὁλκάδας	ὅσον	δύο πλέθρα ἀπ' ἀλλήλων κατέστησεν,
[7, 44]	Ἀργεῖοι καὶ οἱ Κερκυραῖοι καὶ	ὅσον	Δωρικὸν μετ' Ἀθηναίων ἦν, ὁπότε
[7, 23]	πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων ἀπέκτειναν, πλὴν	ὅσον	ἐκ τριῶν νεῶν οὓς ἐζώγρησαν·
[7, 28]	Ἕλλησι τῆς δυνάμεως καὶ τόλμης,	ὅσον	κατ' ἀρχὰς τοῦ πολέμου οἱ
[7, 70]	ἄλλῃ ἐπιπλέουσα, (πυκνότεραι ἦσαν. καὶ	ὅσον	μὲν χρόνον προσφέροιτο ναῦς, οἱ
[7, 60]	αὐταῖς ταῖς ναυσὶν ἀπολαβόντες διατειχίσματι	ὅσον	οἷόν τε ἐλάχιστον τοῖς τε
[7, 6]	τὸ τεῖχος (ἤδη γὰρ καὶ	ὅσον	οὐ παρεληλύθει τὴν τῶν Ἀθηναίων
[7, 69]	ἐγγὺς ἤδη (ἦν) ἐπειδὴ καὶ	ὅσον	οὐκ ἔμελλον ἀνάγεσθαι, καὶ νομίσας,
[7, 37]	τῷ τείχει τῶν Ἀθηναίων, καθ'	ὅσον	πρὸς τὴν πόλιν αὐτοῦ ἑώρα·
[7, 73]	ἡνίκα ξυνεσκόταζεν· οἳ προσελάσαντες ἐξ	ὅσου	τις ἔμελλεν ἀκούσεσθαι καὶ ἀνακαλεσάμενοί
[7, 86]	οἱ ξύμμαχοι, τῶν τε αἰχμαλώτων	ὅσους	ἐδύναντο πλείστους καὶ τὰ σκῦλα
[7, 3]	φρούριον τὸ Λάβδαλον αἱρεῖ, καὶ	ὅσους	ἔλαβεν ἐν αὐτῷ πάντας ἀπέκτεινεν·
[7, 85]	ἐκέλευεν· καὶ τούς τε λοιποὺς	ὅσους	μὴ ἀπεκρύψαντο (πολλοὶ δὲ οὗτοι
[7, 33]	τὰς ναῦς, καὶ τῷ Ἄρτᾳ,	ὅσπερ	καὶ τοὺς ἀκοντιστὰς δυνάστης ὢν
[7, 60]	ναῦς ἐπλήρωσαν πάσας, ἀναγκάσαντες ἐσβαίνειν	ὅστις	καὶ ὁπωσοῦν ἐδόκει ἡλικίας (μετέχων
[7, 28]	πρίν, ἀλλὰ πολλῷ μείζους καθέστασαν,	ὅσῳ	καὶ μείζων ὁ πόλεμος ἦν·
[7, 63]	οὐχ ἧσσον τῶν ναυτῶν παρακελεύομαι,	ὅσῳ	τῶν ἄνωθεν μᾶλλον τὸ ἔργον
[7, 15]	ὑμῶν ξυγγνώμης τυγχάνειν· καὶ γὰρ	ὅτ'	ἐρρώμην πολλὰ ἐν ἡγεμονίαις ὑμᾶς
[7, 50]	τοῦ στρατοπέδου πᾶσι, καὶ παρασκευάσασθαι	ὅταν	τις σημήνῃ. (καὶ μελλόντων αὐτῶν,
[7, 27]	ὁτὲ μὲν καὶ πλεόνων ἐπιόντων,	ὁτὲ	δ' ἐξ ἀνάγκης τῆς ἴσης
[7, 27]	τότε δὲ ξυνεχῶς ἐπικαθημένων, καὶ	ὁτὲ	μὲν καὶ πλεόνων ἐπιόντων, ὁτὲ
[7, 21]	τοὺς πέλας, οὐ δυνάμει ἔστιν	ὅτε	προύχοντες, τῷ δὲ θράσει ἐπιχειροῦντες
[7, 48]	τὴν στρατιάν. εὖ γὰρ εἰδέναι	ὅτι	Ἀθηναῖοι σφῶν ταῦτα οὐκ ἀποδέξονται,
[7, 31]	αὐτούς, ὃς ἦρχε Ναυπάκτου, ἀγγέλλων	ὅτι	αἱ πέντε καὶ εἴκοσι νῆες
[7, 47]	χαλεπὸν ἦν, τά τε ἄλλα	ὅτι	ἀνέλπιστα (αὐτοῖς ἐφαίνετο. τῷ οὖν
[7, 77]	μὴ καταπέπληχθε ἄγαν, λογίζεσθε δὲ	ὅτι	αὐτοί τε πόλις εὐθύς ἐστε
[7, 85]	ἐκέλευεν ἐκεῖνόν τε καὶ Λακεδαιμονίους	ὅτι	βούλονται, τοὺς δὲ ἄλλους στρατιώτας
[7, 14]	ἀφῄρηνται. ~ἐπισταμένοις δ' ὑμῖν γράφω	ὅτι	βραχεῖα ἀκμὴ πληρώματος καὶ ὀλίγοι
[7, 15]	ἐν ἡγεμονίαις ὑμᾶς εὖ ἐποίησα.	ὅτι	δὲ μέλλετε, ἅμα τῷ ἦρι
[7, 28]	ἐταλαιπωροῦντο. μάλιστα δ' αὐτοὺς ἐπίεζεν	ὅτι	δύο πολέμους ἅμα εἶχον, καὶ
[7, 86]	καὶ ὁ μὲν τοιαύτῃ ἢ	ὅτι	ἐγγύτατα τούτων αἰτίᾳ ἐτεθνήκει, ἥκιστα
[7, 25]	τά τε ἄλλα (αὖ) δηλώσοντας	ὅτι	ἐν ἐλπίσιν εἰσὶ καὶ ἀξιώσοντας
[7, 25]	οἵπερ τά τε σφέτερα φράσουσιν	ὅτι	ἐν ἐλπίσιν εἰσὶ καὶ τὸν
[7, 58]	διὰ μέγεθός τε πόλεως καὶ	ὅτι	ἐν μεγίστῳ κινδύνῳ ἦσαν. ~καὶ
[7, 49]	τὴν τῶν χρημάτων ἀπορίαν καὶ	ὅτι	ἦν αὐτόθι πολὺ τὸ βουλόμενον
[7, 16]	καὶ ἅμα ἀγγελοῦντα τοῖς ἐκεῖ	ὅτι	ἥξει βοήθεια καὶ ἐπιμέλεια αὐτῶν
[7, 57]	δὲ τὸ νησιωτικὸν μᾶλλον κατειργόμενοι,	ὅτι	θαλάσσης ἐκράτουν οἱ Ἀθηναῖοι, ξυνείποντο·
[7, 42]	ἀνασκοπῶν ὁ Δημοσθένης, καὶ γιγνώσκων	ὅτι	καὶ αὐτὸς ἐν τῷ παρόντι
[7, 12]	δεινὸν μηδενὶ ὑμῶν δόξῃ εἶναι	ὅτι	καὶ κατὰ θάλασσαν. τὸ γὰρ
[7, 63]	ἠξίωσεν, ἀμύνασθε αὐτούς, καὶ δείξατε	ὅτι	καὶ μετ' ἀσθενείας καὶ ξυμφορῶν
[7, 69]	ὡς ἐπὶ πλεῖστον ἐδύνατο, ὅπως	ὅτι	μεγίστη (τοῖς ἐν ταῖς ναυσὶν
[7, 66]	καὶ Γύλιππος καὶ ἔλεξαν τοιάδε.	~Ὅτι	μὲν καλὰ τὰ προειργασμένα καὶ
[7, 42]	καθ' ἕτερα οἱ Συρακόσιοι ἀντεπεξῇσαν	ὅτι	μὴ τοῖς ἱππεῦσι καὶ ἀκοντισταῖς
[7, 65]	ὁρῶσι καὶ αὐτὴν τὴν παρασκευήν,	ὅτι	ναυμαχήσουσιν οἱ Ἀθηναῖοι, προηγγέλθη δ'
[7, 2]	διεκώλυσέ τε καὶ παρεθάρσυνε, λέγων	ὅτι	νῆές τε ἄλλαι ἔτι προσπλέουσι
[7, 64]	καθ' ἑκάστους τε καὶ ξύμπαντες	ὅτι	οἱ ἐν ταῖς ναυσὶν ὑμῶν
[7, 83]	τῇ ὑστεραίᾳ καταλαβόντες αὐτὸν ἔλεγον	ὅτι	οἱ μετὰ Δημοσθένους παραδεδώκοιεν σφᾶς
[7, 83]	ἐπαιάνισαν. γνόντες δὲ (οἱ Ἀθηναῖοι	ὅτι	οὐ λανθάνουσι, κατέθεντο πάλιν πλὴν
[7, 1]	Ἐπιζεφυρίους· καὶ πυνθανόμενοι σαφέστερον ἤδη	ὅτι	οὐ παντελῶς πω ἀποτετειχισμέναι αἱ
[7, 34]	οἵ τ' Ἀθηναῖοι (ἐνόμιζον ἡσσᾶσθαι	ὅτι	οὐ πολὺ ἐνίκων. ἀποπλευσάντων δὲ
[7, 14]	αἱ ὑμέτεραι φύσεις ἄρξαι) καὶ	ὅτι	οὐδ' ὁπόθεν ἐπιπληρωσόμεθα τὰς ναῦς
[7, 87]	πεζὸς καὶ νῆες καὶ οὐδὲν	ὅτι	οὐκ ἀπώλετο, καὶ ὀλίγοι ἀπὸ
[7, 87]	τοιούτῳ χωρίῳ ἐμπεπτωκότας κακοπαθῆσαι, οὐδὲν	ὅτι	οὐκ ἐπεγένετο αὐτοῖς· (καὶ ἡμέρας
[7, 67]	εἴ τις καὶ τόδε ὑμῶν,	ὅτι	οὐκ ἴσαις ναυμαχήσει, πεφόβηται· ἐν
[7, 64]	πάλιν αὖ καὶ τάδε ὑπομιμνῄσκω,	ὅτι	οὔτε ναῦς ἐν τοῖς νεωσοίκοις
[7, 56]	ἀγὼν κατά τε ταῦτα καὶ	ὅτι	οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον περιεγίγνοντο, ἀλλὰ
[7, 72]	ἅμα ἕῳ τὸν ἔκπλουν, λέγων	ὅτι	πλείους ἔτι αἱ λοιπαί εἰσι
[7, 34]	εὐθὺς τροπαῖον ἔστησαν ὡς νικῶντες,	ὅτι	πλείους τῶν ἐναντίων ναῦς ἄπλους
[7, 86]	μὴ χρήμασι δὴ πείσας τινάς,	ὅτι	πλούσιος ἦν, ἀποδρᾷ καὶ αὖθις
[7, 86]	ὡς ἐλέγετο, οἱ μὲν δείσαντες,	ὅτι	πρὸς αὐτὸν ἐκεκοινολόγηντο, μὴ βασανιζόμενος
[7, 31]	ἀγγέλλει τά τε ἄλλα καὶ	ὅτι	πύθοιτο κατὰ πλοῦν ἤδη ὢν
[7, 60]	ἀπορίαν τῶν τε ἄλλων καὶ	ὅτι	τὰ ἐπιτήδεια οὔτε αὐτίκα ἔτι
[7, 18]	καὶ Σικελιώτας, εὐκαθαιρετωτέρους ἔσεσθαι, καὶ	ὅτι	τὰς σπονδὰς προτέρους λελυκέναι ἡγοῦντο
[7, 75]	καθ' ἓν μόνον τῶν πραγμάτων,	ὅτι	τάς τε ναῦς ἀπολωλεκότες πάσας
[7, 49]	τῷ αὐτῷ ἔτι μένειν, ἀλλ'	ὅτι	τάχιστα ἤδη ἐξανίστασθαι καὶ μὴ
[7, 40]	διαμέλλοντας κόπῳ ἁλίσκεσθαι, ἀλλ' ἐπιχειρεῖν	ὅτι	τάχιστα, (καὶ ἐπιφερόμενοι ἐκ παρακελεύσεως
[7, 26]	τὸν ἐς τὴν Σικελίαν πλοῦν	ὅτι	τάχιστα ποιῆται· ὁ δὲ Χαρικλῆς
[7, 39]	ἐν τῇ πόλει ἐπιμελομένους, κελεύειν	ὅτι	τάχιστα τὴν ἀγορὰν τῶν πωλουμένων
[7, 42]	δεινότατός ἐστι τοῖς ἐναντίοις, ἐβούλετο	ὅτι	τάχος ἀποχρήσασθαι τῇ παρούσῃ (τοῦ
[7, 18]	σφέτερον τὸ παρανόμημα μᾶλλον γενέσθαι,	ὅτι	τε ἐς Πλάταιαν ἦλθον Θηβαῖοι
[7, 75]	οἵ τε ἄλλοι πάντες ἔφερον	ὅτι	τις ἐδύνατο ἕκαστος χρήσιμον, καὶ
[7, 44]	προσανῄει, ὥστ' οὐκ ἠπίσταντο πρὸς	ὅτι	χρὴ χωρῆσαι. ἤδη γὰρ τὰ
[7, 74]	ἐκ τῶν δυνατῶν οἱ στρατιῶται	ὅτι	χρησιμώτατα, καὶ τὰ μὲν ἄλλα
[7, 48]	πολλὰ προσοφείλειν, ἤν τε καὶ	ὁτιοῦν	ἐκλίπωσι τῆς νῦν παρασκευῆς τῷ
[7, 29]	νεωτέρας ἡλικίας, ἀλλὰ πάντας ἑξῆς,	ὅτῳ	ἐντύχοιεν, καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας
[7, 44]	ῥᾴδιον ἦν οὐδ' ἀφ' ἑτέρων	ὅτῳ	τρόπῳ ἕκαστα ξυνηνέχθη. ἐν μὲν
[7, 51]	τὸν ἔκπλουν ἐπιβουλεῦσαι) καὶ ἅμα	οὐ	βουλόμενοι αὐτοὺς ἄλλοσέ ποι τῆς
[7, 29]	τὴν παροῦσαν ἀπορίαν τῶν χρημάτων	οὐ	βουλόμενοι δαπανᾶν εὐθὺς ἀπέπεμπον, προστάξαντες
[7, 51]	ταῖς ναυσὶ μήτε τῷ πεζῷ	(οὐ	γὰρ ἂν τὸν ἔκπλουν ἐπιβουλεῦσαι)
[7, 78]	τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι ὁμοίως εἶχον·	οὐ	γὰρ ἔτι ἀποχωρεῖν οἷόν τ'
[7, 56]	ἐλευθεροῦσθαι, τοὺς δὲ φόβου ἀπολύεσθαι	(οὐ	γὰρ ἔτι δυνατὴν ἔσεσθαι τὴν
[7, 24]	Ἀθηναίων ἡ τοῦ Πλημμυρίου λῆψις·	οὐ	γὰρ ἔτι οὐδ' οἱ ἔσπλοι
[7, 12]	ἀποξηρᾶναι τὰς σφετέρας μᾶλλον ἐξουσία·	οὐ	γὰρ ἐφορμοῦσιν ἄλλοις. ~ἡμῖν δ'
[7, 56]	λάθοιεν αὐτοὺς οἱ (Ἀθηναῖοι ἐκπλεύσαντες.	οὐ	γὰρ περὶ τοῦ αὐτοὶ σωθῆναι
[7, 70]	πολεμιωτάτην γῆν οἰκειοτέραν ἤδη τῆς	οὐ	δι' ὀλίγου πόνου κεκτημένης θαλάσσης
[7, 73]	ταύτην τὴν ἡμέραν θυσία οὖσα)	οὐ	δοκεῖν ἂν ῥᾳδίως ἐθελῆσαι ὑπακοῦσαι·
[7, 21]	ᾧ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς πέλας,	οὐ	δυνάμει ἔστιν ὅτε προύχοντες, τῷ
[7, 79]	γὰρ ῥᾷον οἱ ἄνωθεν) καὶ	οὐ	δυνάμενοι βιάσασθαι (ἀνεχώρουν πάλιν καὶ
[7, 55]	καὶ ἵππους καὶ μεγέθη ἐχούσαις,	οὐ	δυνάμενοι ἐπενεγκεῖν οὔτ' ἐκ πολιτείας
[7, 36]	τοῦ πελάγους τε καὶ ἀνάκρουσιν,	οὐ	δυνήσεσθαι αὐτούς, ἄλλως τε καὶ
[7, 36]	κατὰ τὸ δυνατὸν τὸ μὲν	οὐ	δώσειν διεκπλεῖν, τὸ δὲ τὴν
[7, 75]	ναυμαχίας ἐγίγνετο. δεινὸν οὖν ἦν	οὐ	καθ' ἓν μόνον τῶν πραγμάτων,
[7, 77]	τοῦ μέλλοντος, αἱ δὲ ξυμφοραὶ	οὐ	κατ' ἀξίαν δὴ φοβοῦσιν. τάχα
[7, 57]	δὲ ξυνδιασώσοντες, ἐπὶ Συρακούσας ἐπολέμησαν,	οὐ	κατὰ δίκην τι μᾶλλον οὐδὲ
[7, 47]	τοῖς τε γὰρ ἐπιχειρήμασιν ἑώρων	οὐ	κατορθοῦντες καὶ τοὺς στρατιώτας (ἀχθομένους
[7, 83]	γνόντες δὲ (οἱ Ἀθηναῖοι ὅτι	οὐ	λανθάνουσι, κατέθεντο πάλιν πλὴν τριακοσίων
[7, 29]	ἡμέρᾳ τῇ πόλει προσέκειτο οὔσῃ	οὐ	μεγάλῃ, καὶ αἱρεῖ ἀφυλάκτοις τε
[7, 36]	αὐτοῖς ἐσομένου καὶ τοῦ στόματος	οὐ	μεγάλου ὄντος τοῦ λιμένος. ~Τοιαῦτα
[7, 14]	ἂν εἶχον ὑμῖν ἕτερα ἐπιστέλλειν,	οὐ	μέντοι χρησιμώτερά γε, εἰ δεῖ
[7, 57]	οἱ Ἀθηναῖοι, ξυνείποντο· Κερκυραῖοι δὲ	οὐ	μόνον Δωριῆς, ἀλλὰ καὶ Κορίνθιοι
[7, 44]	τε φίλοις καὶ πολῖται πολίταις,	οὐ	μόνον ἐς φόβον κατέστησαν, ἀλλὰ
[7, 81]	περισταδόν. τοιαύταις δὲ προσβολαῖς καὶ	οὐ	ξυσταδὸν μάχαις οἱ Συρακόσιοι εἰκότως
[7, 1]	καὶ πυνθανόμενοι σαφέστερον ἤδη ὅτι	οὐ	παντελῶς πω ἀποτετειχισμέναι αἱ Συράκουσαί
[7, 71]	γὰρ οὔσης τῆς θέας καὶ	οὐ	πάντων ἅμα ἐς τὸ αὐτὸ
[7, 67]	παρούσης ἀπορίας ἐς ἀπόνοιαν καθεστήκασιν	οὐ	παρασκευῆς πίστει μᾶλλον ἢ τύχης
[7, 6]	τεῖχος (ἤδη γὰρ καὶ ὅσον	οὐ	παρεληλύθει τὴν τῶν Ἀθηναίων τοῦ
[7, 16]	ἀκούσαντες αὐτῆς τὸν μὲν Νικίαν	οὐ	παρέλυσαν τῆς ἀρχῆς, ἀλλ' αὐτῷ,
[7, 82]	ἀπιέναι· καὶ ἀπεχώρησάν (τινες πόλεις	οὐ	πολλαί. ἔπειτα δ' ὕστερον καὶ
[7, 1]	δέ τινα αὐτοῖς ὑπέσχοντο στρατιὰν	οὐ	πολλὴν καὶ οἱ Γελῷοι καὶ
[7, 57]	παρελήφθησαν. καὶ ἔτι Μεγαρέων φυγάδες	οὐ	πολλοὶ Μεγαρεῦσι Σελινουντίοις οὖσι κατὰ
[7, 51]	προσέβαλλον, καὶ ἐπεξελθόντος μέρους τινὸς	οὐ	πολλοῦ καὶ τῶν ὁπλιτῶν καὶ
[7, 53]	νικήσαντες ἐπεδίωξαν καὶ ὁπλίτας τε	οὐ	πολλοὺς ἀπέκτειναν καὶ τὰς ναῦς
[7, 51]	ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι καὶ τῶν ὁπλιτῶν	οὐ	πολλούς. ~Καὶ ταύτῃ μὲν τῇ
[7, 19]	καὶ ἑκατόν, παραπλήσιον δὲ καὶ	οὐ	πολλῷ πλέον καὶ ἀπὸ τῆς
[7, 19]	ἀφῆκαν· μετὰ δὲ τούτους Κορίνθιοι	οὐ	πολλῷ ὕστερον πεντακοσίους ὁπλίτας, τοὺς
[7, 80]	διὰ πολεμίας καὶ ἀπὸ πολεμίων	οὐ	πολὺ ἀπεχόντων (ἰοῦσιν, ἐμπίπτει ταραχή·
[7, 85]	τοῦ στρατεύματος ἐς τὸ κοινὸν	οὐ	πολὺ ἐγένετο, τὸ δὲ διακλαπὲν
[7, 34]	τ' Ἀθηναῖοι (ἐνόμιζον ἡσσᾶσθαι ὅτι	οὐ	πολὺ ἐνίκων. ἀποπλευσάντων δὲ τῶν
[7, 30]	καταλαβόντες προκεχωρηκότας ἤδη τοὺς Θρᾷκας	οὐ	πολὺ τήν τε λείαν ἀφείλοντο
[7, 25]	ὥστε δεινὸν ἦν προσπλεῦσαι, μὴ	οὐ	προϊδών τις ὥσπερ περὶ ἕρμα
[7, 81]	γὰρ ἀποκινδυνεύειν πρὸς ἀνθρώπους ἀπονενοημένους	οὐ	πρὸς ἐκείνων μᾶλλον ἦν ἔτι
[7, 69]	ἤδη τοῦ καιροῦ ὄντες ἄνθρωποι	οὐ	πρὸς τὸ δοκεῖν τινὶ ἀρχαιολογεῖν
[7, 70]	τῶν Συρακοσίων καὶ ξυμμάχων ἐπιφερομένων	οὐ	πρὸς τῷ ζεύγματι ἔτι μόνον
[7, 83]	οἱ δὲ Συρακόσιοι καὶ Γύλιππος	οὐ	προσεδέχοντο τοὺς λόγους, ἀλλὰ προσπεσόντες
[7, 3]	ὡς δ' ἔγνω ὁ Γύλιππος	οὐ	προσιόντας αὐτούς, ἀπήγαγε τὴν στρατιὰν
[7, 81]	τότε γνοὺς τοὺς Συρακοσίους διώκοντας	οὐ	προυχώρει μᾶλλον ἢ ἐς μάχην
[7, 3]	ὁρῶν τοὺς Συρακοσίους ταρασσομένους καὶ	οὐ	ῥᾳδίως ξυντασσομένους, ἐπανῆγε τὸ στρατόπεδον
[7, 75]	ἐκπεπολιορκημένῃ ἐῴκεσαν ὑποφευγούσῃ, καὶ ταύτῃ	οὐ	σμικρᾷ· μυριάδες γὰρ τοῦ ξύμπαντος
[7, 67]	τὸ βέλος ἀφεῖναι εὑρήσουσι, πῶς	οὐ	σφαλοῦσί τε τὰς ναῦς καὶ
[7, 8]	ὄχλῳ πρὸς χάριν τι λέγοντες	οὐ	τὰ ὄντα ἀπαγγέλλωσιν, ἔγραψεν ἐπιστολήν,
[7, 77]	ἐπανορθώσοντες· ἄνδρες γὰρ πόλις, καὶ	οὐ	τείχη οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν κεναί.
[7, 25]	καὶ τῆς ναυμαχίας πέρι ὡς	οὐ	τῇ τῶν πολεμίων ἰσχύι μᾶλλον
[7, 57]	ἐγίγνετο ἤδη. Ἀργεῖοι μὲν γὰρ	οὐ	τῆς ξυμμαχίας ἕνεκα μᾶλλον ἢ
[7, 81]	γὰρ ὁ Νικίας ἦγε, νομίζων	οὐ	τὸ ὑπομένειν ἐν τῷ τοιούτῳ
[7, 48]	αὐτῶν ψηφισαμένων ἀπελθεῖν. καὶ γὰρ	οὐ	τοὺς αὐτοὺς ψηφιεῖσθαί τε περὶ
[7, 42]	ἢ ἀπάξειν τὴν στρατιὰν καὶ	οὐ	τρίψεσθαι ἄλλως Ἀθηναίους τε τοὺς
[7, 57]	Αἰολῆς, Μηθυμναῖοι μὲν ναυσὶ καὶ	οὐ	φόρῳ ὑπήκοοι, Τενέδιοι δὲ καὶ
[7, 81]	καὶ κατὰ τάχος διώκοντες, ᾗ	οὐ	χαλεπῶς ᾐσθάνοντο κεχωρηκότας, καταλαμβάνουσι περὶ
[7, 73]	τοῖς ἐν τέλει οὖσιν ὡς	οὐ	χρεὼν ἀποχωρῆσαι τῆς νυκτὸς αὐτοὺς
[7, 61]	οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν δὲ	οὐ	χρὴ οὐδὲ πάσχειν ὅπερ οἱ
[7, 30]	τὸν Εὔριπον καὶ τὴν θάλασσαν,	(οὗ	αὐτοῖς τὰ πλοῖα ἃ ἤγαγεν
[7, 83]	αὐτοῦ στρατιὰν ἀφεῖναι αὐτούς· μέχρι	οὗ	δ' ἂν τὰ χρήματα ἀποδοθῇ,
[7, 22]	καὶ τεσσαράκοντα ἐκ τοῦ ἐλάσσονος,	οὗ	ἦν καὶ τὸ νεώριον αὐτοῖς,
[7, 21]	οὐδ' ἐκείνους πάτριον τὴν ἐμπειρίαν	οὐδ'	ἀίδιον τῆς θαλάσσης ἔχειν, ἀλλ'
[7, 50]	τε καὶ τῷ τοιούτῳ προσκείμενος)	οὐδ'	ἂν διαβουλεύσασθαι ἔτι ἔφη πρίν,
[7, 42]	στρατιᾷ ὁ Γύλιππος ἀφικόμενος, ἣν	οὐδ'	ἂν μετέπεμψαν οἱ Συρακόσιοι, εἰ
[7, 34]	ἀλλήλων, καὶ δίωξις οὐδεμία ἐγένετο,	οὐδ'	ἄνδρες οὐδετέρων ἑάλωσαν· οἱ μὲν
[7, 63]	πολλάκις νενικήκατε, καὶ Σικελιωτῶν, ὧν	οὐδ'	ἀντιστῆναι οὐδεὶς ἕως ἤκμαζε τὸ
[7, 47]	οὓς οὐκέτι ῥᾴδιον εἶναι χειρώσασθαι·	οὐδ'	αὖ ἄλλως χρήματα πολλὰ δαπανῶντας
[7, 56]	τῶν ἄλλων πολλῶν ξυμμάχων, καὶ	οὐδ'	αὐτοὶ αὖ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[7, 44]	ἣν οὐδὲ πυθέσθαι ῥᾴδιον ἦν	οὐδ'	ἀφ' ἑτέρων ὅτῳ τρόπῳ ἕκαστα
[7, 21]	ἐπιχειρῆσαι πρὸς τοὺς Ἀθηναίους, λέγων	οὐδ'	ἐκείνους πάτριον τὴν ἐμπειρίαν οὐδ'
[7, 48]	οὐκ ἐβούλετο αὐτὰ ἀσθενῆ ἀποδεικνύναι,	οὐδ'	ἐμφανῶς σφᾶς ψηφιζομένους μετὰ πολλῶν
[7, 24]	Πλημμυρίου λῆψις· οὐ γὰρ ἔτι	οὐδ'	οἱ ἔσπλοι ἀσφαλεῖς ἦσαν τῆς
[7, 34]	αὐτοὶ οὐχ ἡσσᾶσθαι δι' ὅπερ	οὐδ'	οἱ ἕτεροι νικᾶν· οἵ τε
[7, 14]	ὑμέτεραι φύσεις ἄρξαι) καὶ ὅτι	οὐδ'	ὁπόθεν ἐπιπληρωσόμεθα τὰς ναῦς ἔχομεν,
[7, 67]	ἄλλοι ἐπὶ ναῦς ἀναβάντες, οἳ	οὐδ'	ὅπως καθεζομένους χρὴ τὸ βέλος
[7, 49]	Δημοσθένης περὶ μὲν τοῦ προσκαθῆσθαι	οὐδ'	ὁπωσοῦν ἐνεδέχετο· εἰ δὲ δεῖ
[7, 75]	ὅμως τὸ μετὰ πολλῶν κούφισιν,	οὐδ'	ὣς ῥᾳδία ἐν τῷ παρόντι
[7, 66]	τε πολλοὶ δοκεῖτε ἡμῖν εἰδέναι	(οὐδὲ	γὰρ ἂν οὕτως αὐτῶν προθύμως
[7, 42]	τε πεζῷ καὶ ταῖς ναυσίν	(οὐδὲ	γὰρ καθ' ἕτερα οἱ Συρακόσιοι
[7, 11]	τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων ἡσυχάζομεν	(οὐδὲ	γὰρ ξυμπάσῃ τῇ στρατιᾷ δυναίμεθ'
[7, 11]	γε κατὰ γῆν, τοῦτο πάσχειν·	οὐδὲ	γὰρ τῆς χώρας ἐπὶ πολὺ
[7, 42]	στρατοπέδου, ῥᾳδίως ἂν αὐτὸ ληφθέν	(οὐδὲ	γὰρ ὑπομεῖναι ἂν σφᾶς (οὐδένα)
[7, 72]	νεκρῶν μὲν πέρι ἢ ναυαγίων	οὐδὲ	ἐπενόουν αἰτῆσαι ἀναίρεσιν, (τῆς δὲ
[7, 57]	οὐ κατὰ δίκην τι μᾶλλον	οὐδὲ	κατὰ ξυγγένειαν μετ' ἀλλήλων στάντες,
[7, 33]	Σικελία πλὴν Ἀκραγαντίνων (οὗτοι δ'	οὐδὲ	μεθ' ἑτέρων ἦσαν) οἱ δ'
[7, 77]	γὰρ πόλις, καὶ οὐ τείχη	οὐδὲ	νῆες ἀνδρῶν κεναί. ~Ὁ μὲν
[7, 50]	οὐκ ἀναστάντες καὶ ὡς αὐτοῖς	οὐδὲ	ὁ Νικίας ἔτι ὁμοίως ἐνηντιοῦτο,
[7, 42]	οὐχ οἷόν τε εἶναι διατρίβειν	οὐδὲ	παθεῖν ὅπερ ὁ Νικίας ἔπαθεν
[7, 61]	ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν δὲ οὐ χρὴ	οὐδὲ	πάσχειν ὅπερ οἱ ἀπειρότατοι τῶν
[7, 32]	κωλύσωσι διελθεῖν· ἄλλῃ γὰρ αὐτοὺς	οὐδὲ	πειράσειν· Ἀκραγαντῖνοι γὰρ οὐκ ἐδίδοσαν
[7, 44]	ἀπορίᾳ ἐγίγνοντο οἱ Ἀθηναῖοι, ἣν	οὐδὲ	πυθέσθαι ῥᾴδιον ἦν οὐδ' ἀφ'
[7, 75]	οἱ πλεῖστοι παραχρῆμα. ἔφερον δὲ	οὐδὲ	ταῦτα (ἱκανά· σῖτος γὰρ οὐκέτι
[7, 44]	ἡμέρᾳ σαφέστερα μέν, ὅμως δὲ	οὐδὲ	ταῦτα οἱ παραγενόμενοι πάντα πλὴν
[7, 63]	καὶ Σικελιωτῶν, ὧν οὐδ' ἀντιστῆναι	οὐδεὶς	ἕως ἤκμαζε τὸ ναυτικὸν ἡμῖν
[7, 28]	οἱ δὲ τριῶν γε ἐτῶν	οὐδεὶς	πλείω χρόνον ἐνόμιζον περιοίσειν αὐτούς,
[7, 34]	τῶν δ' Ἀθηναίων κατέδυ μὲν	οὐδεμία	ἁπλῶς, ἑπτὰ δέ τινες ἄπλοι
[7, 34]	διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων, καὶ δίωξις	οὐδεμία	ἐγένετο, οὐδ' ἄνδρες οὐδετέρων ἑάλωσαν·
[7, 34]	ῥᾳδίως διεσῴζοντο, (τῶν δὲ Ἀθηναίων	οὐδεμία	κατέδυ ναῦς. ἀποπλευσάντων δὲ τῶν
[7, 77]	ὅποι ἂν καθέζησθε καὶ ἄλλη	οὐδεμία	ὑμᾶς τῶν ἐν Σικελίᾳ οὔτ'
[7, 5]	ᾗ τῆς ἵππου τῶν Συρακοσίων	(οὐδεμία	χρῆσις ἦν. καὶ νικηθέντων τῶν
[7, 8]	ἢ ἄλλους μὴ ὀλίγους ἀποστελοῦσιν,	(οὐδεμίαν	εἶναι σωτηρίαν. φοβούμενος δὲ μὴ
[7, 71]	ἦν τε ἐν τῷ παραυτίκα	οὐδεμιᾶς	δὴ τῶν ξυμπασῶν ἐλάσσων ἔκπληξις.
[7, 29]	καὶ ξυμφορὰ τῇ πόλει πάσῃ	οὐδεμιᾶς	ἥσσων μᾶλλον ἑτέρας ἀδόκητός τε
[7, 3]	ἐν ὀλιγωρίᾳ τε ἐποιοῦντο καὶ	οὐδὲν	ἀποκρινάμενοι ἀπέπεμψαν. καὶ μετὰ τοῦτο
[7, 75]	κατάμεμψις σφῶν αὐτῶν πολλὴ ἦν.	οὐδὲν	γὰρ ἄλλο ἢ πόλει ἐκπεπολιορκημένῃ
[7, 38]	ὑστεραίᾳ οἱ μὲν Συρακόσιοι ἡσύχαζον,	οὐδὲν	δηλοῦντες ὁποῖόν τι τὸ μέλλον
[7, 28]	τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀντιπολιορκεῖν, πόλιν	οὐδὲν	ἐλάσσω αὐτήν γε καθ' αὑτὴν
[7, 28]	κατὰ πάντα τετρυχωμένοι, καὶ πόλεμον	οὐδὲν	ἐλάσσω προσανείλοντο τοῦ πρότερον (ὑπάρχοντος
[7, 59]	παρεσκευάζοντο, καὶ ὀλίγον οὐδὲν ἐς	οὐδὲν	ἐπενόουν. ~τοῖς δὲ Ἀθηναίοις τήν
[7, 59]	Ἀθηναῖοι τολμήσωσι, παρεσκευάζοντο, καὶ ὀλίγον	οὐδὲν	ἐς οὐδὲν ἐπενόουν. ~τοῖς δὲ
[7, 57]	τοὺς μετὰ Κορινθίων ἐλθόντας Ἀρκάδας	οὐδὲν	ἧσσον διὰ κέρδος ἡγούμενοι πολεμίους,
[7, 84]	τὸ ὕδωρ εὐθὺς διέφθαρτο, ἀλλ'	οὐδὲν	ἧσσον ἐπίνετό τε ὁμοῦ τῷ
[7, 42]	οὔτε διὰ τὴν Δεκέλειαν τειχιζομένην	οὐδὲν	ἧσσον στρατὸν ἴσον καὶ παραπλήσιον
[7, 78]	καὶ καθιστάς, καὶ ὁ Δημοσθένης	οὐδὲν	ἧσσον τοῖς καθ' ἑαυτὸν τοιαῦτά
[7, 87]	νικηθέντες καὶ οὐδὲν ὀλίγον ἐς	οὐδὲν	κακοπαθήσαντες πανωλεθρίᾳ δὴ τὸ λεγόμενον
[7, 87]	πάντα γὰρ πάντως νικηθέντες καὶ	οὐδὲν	ὀλίγον ἐς οὐδὲν κακοπαθήσαντες πανωλεθρίᾳ
[7, 87]	καὶ πεζὸς καὶ νῆες καὶ	οὐδὲν	ὅτι οὐκ ἀπώλετο, καὶ ὀλίγοι
[7, 87]	τῷ τοιούτῳ χωρίῳ ἐμπεπτωκότας κακοπαθῆσαι,	οὐδὲν	ὅτι οὐκ ἐπεγένετο αὐτοῖς· (καὶ
[7, 59]	πᾶσαι ἀμφοτέροις παρῆσαν καὶ οὐκέτι	οὐδὲν	οὐδετέροις ἐπῆλθεν. (Οἱ δ' οὖν
[7, 42]	(οὐδὲ γὰρ ὑπομεῖναι ἂν σφᾶς	(οὐδένα)	ἠπείγετο ἐπιθέσθαι τῇ πείρᾳ, καί
[7, 71]	φόβος ἦν ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος	οὐδενὶ	ἐοικώς, καὶ διὰ τὸ ἀνώμαλον>
[7, 40]	θορύβου καὶ ἄσιτοι οἱ πλείους	οὐδενὶ	κόσμῳ ἐσβάντες μόλις ποτὲ ἀντανήγοντο.
[7, 23]	βιασάμεναι τὰς τῶν Ἀθηναίων ναῦς	οὐδενὶ	κόσμῳ ἐσέπλεον, καὶ ταραχθεῖσαι περὶ
[7, 84]	δὲ γίγνονται ἐπ' αὐτῷ, ἐσπίπτουσιν	οὐδενὶ	κόσμῳ ἔτι, ἀλλὰ πᾶς τέ
[7, 49]	ἕξουσιν. τό τε ξύμπαν εἰπεῖν,	οὐδενὶ	τρόπῳ οἱ ἔφη ἀρέσκειν ἐν
[7, 85]	γὰρ δὴ φόνος οὗτος καὶ	οὐδενὸς	ἐλάσσων τῶν ἐν τῷ (Σικελικῷ)
[7, 74]	τὰς δ' ἄλλας καθ' ἡσυχίαν	οὐδενὸς	κωλύοντος ὡς ἑκάστην ποι ἐκπεπτωκυῖαν
[7, 77]	ἀξίαν νῦν κακοπαθίαις. κἀγώ τοι	οὐδενὸς	ὑμῶν οὔτε ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ'
[7, 30]	κατὰ τὴν Μυκαλησσὸν πάθει χρησαμένην	οὐδενὸς	ὡς ἐπὶ μεγέθει τῶν κατὰ
[7, 38]	ἀνακρουόμενοι καὶ πειράσαντες ἀλλήλων καὶ	οὐδέτεροι	δυνάμενοι ἄξιόν τι λόγου παραλαβεῖν,
[7, 59]	ἀμφοτέροις παρῆσαν καὶ οὐκέτι οὐδὲν	οὐδετέροις	ἐπῆλθεν. (Οἱ δ' οὖν Συρακόσιοι
[7, 34]	δίωξις οὐδεμία ἐγένετο, οὐδ' ἄνδρες	οὐδετέρων	ἑάλωσαν· οἱ μὲν γὰρ Κορίνθιοι
[7, 1]	Σικελῶν βασιλεύων τινῶν καὶ ὢν	οὐκ	ἀδύνατος τοῖς Ἀθηναίοις φίλος ἦν,
[7, 17]	τῇ Σικελίᾳ βελτίω ἤγγελλον, νομίσαντες	οὐκ	ἄκαιρον καὶ τὴν προτέραν πέμψιν
[7, 48]	ὥσπερ καὶ αὐτοὶ ὁρῶντας καὶ	οὐκ	ἄλλων ἐπιτιμήσει ἀκούσαντας γνώσεσθαι, ἀλλ'
[7, 64]	προφέρει ἢ ἐπιστήμῃ ἢ εὐψυχίᾳ,	οὐκ	ἂν ἐν ἄλλῳ μᾶλλον καιρῷ
[7, 62]	ναυμαχίαν μὲν ποιούμενοι ἐν πελάγει	οὐκ	ἂν ἐχρώμεθα διὰ τὸ βλάπτειν
[7, 67]	ποιῶνται, ὡς τῶν γε παρόντων	οὐκ	ἂν πράξαντες χεῖρον. ~πρὸς οὖν
[7, 35]	αὐτοῖς οἱ Κροτωνιᾶται προσπέμψαντες εἶπον	οὐκ	ἂν σφίσι βουλομένοις εἶναι διὰ
[7, 55]	καὶ ταῖς ναυσὶν ἐκρατήθησαν, ὃ	οὐκ	ἂν ᾤοντο, πολλῷ δὴ μᾶλλον
[7, 67]	τρόπῳ ξυνήθη τέ ἐστι καὶ	οὐκ	ἀνάρμοστοι πρὸς ἕκαστον αὐτῶν ἐσόμεθα·
[7, 50]	ἀνθρώπων πιεζόμενα, μετεμέλοντό τε πρότερον	οὐκ	ἀναστάντες καὶ ὡς αὐτοῖς οὐδὲ
[7, 87]	τοιοῦτον ἀπέθνῃσκον, καὶ ὀσμαὶ ἦσαν	οὐκ	ἀνεκτοί, καὶ λιμῷ ἅμα καὶ
[7, 5]	ἔλασσον ἕξοντας, τῇ δὲ γνώμῃ	οὐκ	ἀνεκτὸν ἐσόμενον εἰ μὴ ἀξιώσουσι
[7, 75]	ἡ ῥώμη καὶ τὸ σῶμα,	οὐκ	ἄνευ ὀλίγων ἐπιθειασμῶν καὶ οἰμωγῆς
[7, 74]	ἄγγελμα ἐπέσχον τὴν νύκτα, νομίσαντες	οὐκ	ἀπάτην εἶναι. καὶ ἐπειδὴ καὶ
[7, 85]	διεπλήσθη πᾶσα Σικελία αὐτῶν, ἅτε	οὐκ	ἀπὸ ξυμβάσεως ὥσπερ τῶν μετὰ
[7, 48]	εἰδέναι ὅτι Ἀθηναῖοι σφῶν ταῦτα	οὐκ	ἀποδέξονται, ὥστε μὴ αὐτῶν ψηφισαμένων
[7, 87]	καὶ νῆες καὶ οὐδὲν ὅτι	οὐκ	ἀπώλετο, καὶ ὀλίγοι ἀπὸ πολλῶν
[7, 30]	ἔν γε τῇ ἄλλῃ ἀναχωρήσει	οὐκ	ἀτόπως οἱ Θρᾷκες πρὸς τὸ
[7, 78]	πολλὰ στάδια, ᾗ ἔμελλον (ἰέναι,	οὐκ	ἄφθονον ἦν. οἱ δὲ Συρακόσιοι
[7, 48]	πράγματα εἶναι, τῷ δὲ λόγῳ	οὐκ	ἐβούλετο αὐτὰ ἀσθενῆ ἀποδεικνύναι, οὐδ'
[7, 4]	γὰρ ὕδατι σπανίῳ χρώμενοι καὶ	οὐκ	ἐγγύθεν, καὶ ἐπὶ φρυγανισμὸν ἅμα
[7, 32]	αὐτοὺς οὐδὲ πειράσειν· Ἀκραγαντῖνοι γὰρ	οὐκ	ἐδίδοσαν διὰ τῆς ἑαυτῶν ὁδόν.
[7, 47]	(αὐτοῖς ἐφαίνετο. τῷ οὖν Δημοσθένει	οὐκ	ἐδόκει ἔτι χρῆναι μένειν, ἀλλ'
[7, 40]	τινα ἀπέσχοντο ἀλλήλων φυλασσόμενοι· ἔπειτα	οὐκ	ἐδόκει τοῖς Ἀθηναίοις ὑπὸ σφῶν
[7, 25]	αὐτοῖς ἀνδράσι, τὰς δ' ἄλλας	οὐκ	ἐδυνήθησαν, ἀλλ' ἀποφεύγουσιν ἐς τὰς
[7, 48]	ἐνδοῦναι, ἐπεκηρυκεύετο ὡς αὐτὸν καὶ	οὐκ	εἴα (ἀπανίστασθαι. ἃ ἐπιστάμενος τῷ
[7, 49]	ἔσται καὶ ἀναχωρήσεις καὶ ἐπίπλους	οὐκ	ἐκ βραχέος καὶ περιγραπτοῦ ὁρμώμενοί
[7, 27]	τοῦ τῶν Λακεδαιμονίων Ἄγιδος, ὃς	οὐκ	ἐκ παρέργου τὸν πόλεμον (ἐποιεῖτο,
[7, 27]	ἄλλον χρόνον τῆς γῆς ἀπολαύειν	οὐκ	ἐκώλυον· τότε δὲ ξυνεχῶς ἐπικαθημένων,
[7, 5]	αὐτοὺς ὡς τῇ μὲν παρασκευῇ	οὐκ	ἔλασσον ἕξοντας, τῇ δὲ γνώμῃ
[7, 63]	καὶ τῆς ἀρχῆς τῆς ἡμετέρας	οὐκ	ἔλασσον κατὰ τὸ ὠφελεῖσθαι ἔς
[7, 36]	ἐκ περίπλου ταῖς ἐμβολαῖς χρῆσθαι,	οὐκ	ἔλασσον σχήσειν, καὶ τὴν ἐν
[7, 87]	μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν, ὅμως δὲ	(οὐκ	ἐλάσσους ἑπτακισχιλίων. ξυνέβη τε ἔργον
[7, 75]	μυριάδες γὰρ τοῦ ξύμπαντος ὄχλου	οὐκ	ἐλάσσους τεσσάρων ἅμα ἐπορεύοντο. καὶ
[7, 69]	ἤδη (ἦν) ἐπειδὴ καὶ ὅσον	οὐκ	ἔμελλον ἀνάγεσθαι, καὶ νομίσας, ὅπερ
[7, 36]	ἐν τῷ μεγάλῳ λιμένι ναυμαχίαν,	οὐκ	ἐν πολλῷ πολλαῖς ναυσὶν οὖσαν,
[7, 49]	τε ναυσὶν ἐν πελάγει καὶ	οὐκ	ἐν στενοχωρίᾳ, ἣ πρὸς τῶν
[7, 67]	καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖς πάντες	οὐκ	ἐν τῷ ἑαυτῶν τρόπῳ (κινούμενοι
[7, 79]	ἀποτειχίσματος τὴν πεζὴν στρατιὰν παρατεταγμένην	οὐκ	ἐπ' ὀλίγων ἀσπίδων· στενὸν γὰρ
[7, 87]	χωρίῳ ἐμπεπτωκότας κακοπαθῆσαι, οὐδὲν ὅτι	οὐκ	ἐπεγένετο αὐτοῖς· (καὶ ἡμέρας μὲν
[7, 3]	εὐρυχωρίαν μᾶλλον. καὶ ὁ Νικίας	οὐκ	ἐπῆγε τοὺς Ἀθηναίους, ἀλλ' ἡσύχαζε
[7, 80]	δὲ ἡ ξύμπασα ὁδὸς αὕτη	οὐκ	ἐπὶ Κατάνης τῷ στρατεύματι, ἀλλὰ
[7, 50]	αὐτοῖς καὶ τὰ ἑαυτῶν ἅμα	οὐκ	ἐπὶ τὸ βέλτιον χωροῦντα, ἀλλὰ
[7, 3]	αὐτῷ πάντας ἀπέκτεινεν· ἦν δὲ	οὐκ	ἐπιφανὲς τοῖς Ἀθηναίοις (τὸ χωρίον.
[7, 36]	(τοῖς ἐμβόλοις. τοῖς δὲ Ἀθηναίοις	οὐκ	ἔσεσθαι σφῶν ἐν στενοχωρίᾳ οὔτε
[7, 36]	αὐτῷ σχήσειν· τὴν γὰρ ἀνάκρουσιν	οὐκ	ἔσεσθαι τοῖς Ἀθηναίοις ἐξωθουμένοις ἄλλοσε
[7, 12]	(ἔφθαρται. τὰς μὲν γὰρ ναῦς	οὐκ	ἔστιν ἀνελκύσαντας διαψύξαι διὰ τὸ
[7, 42]	πρῶτον ὁ Νικίας φοβερός, ὡς	οὐκ	εὐθὺς προσέκειτο ταῖς Συρακούσαις, ἀλλ'
[7, 74]	εἶναι. καὶ ἐπειδὴ καὶ ὣς	(οὐκ	εὐθὺς ὥρμησαν, ἔδοξεν αὐτοῖς καὶ
[7, 48]	τῷ δ' ἐμφανεῖ τότε λόγῳ	οὐκ	ἔφη ἀπάξειν τὴν στρατιάν. εὖ
[7, 5]	ὁ Γύλιππος ξυγκαλέσας τὸ στράτευμα	οὐκ	ἔφη τὸ ἁμάρτημα ἐκείνων, ἀλλ'
[7, 18]	ἐς δίκας προκαλουμένων τῶν Λακεδαιμονίων	οὐκ	ἤθελον ἐπιτρέπειν, τότε δὴ οἱ
[7, 72]	βουλομένων πληροῦν αὐτῶν οἱ ναῦται	οὐκ	ἤθελον ἐσβαίνειν διὰ τὸ καταπεπλῆχθαί
[7, 44]	τὸ δ' ἔτι προσανῄει, ὥστ'	οὐκ	ἠπίσταντο πρὸς ὅτι χρὴ χωρῆσαι.
[7, 67]	τις καὶ τόδε ὑμῶν, ὅτι	οὐκ	ἴσαις ναυμαχήσει, πεφόβηται· ἐν ὀλίγῳ
[7, 81]	(τε) καὶ ἔνθεν, ἐλάας δὲ	(οὐκ	ὀλίγας εἶχεν, ἐβάλλοντο περισταδόν. τοιαύταις
[7, 42]	ξυμμάχοις κατάπληξις ἐν τῷ αὐτίκα	οὐκ	ὀλίγη ἐγένετο, εἰ πέρας μηδὲν
[7, 29]	καὶ τότε ἄλλη τε ταραχὴ	οὐκ	ὀλίγη καὶ ἰδέα πᾶσα καθειστήκει
[7, 44]	ὡς κρατοῦντες παρεκελεύοντό τε κραυγῇ	οὐκ	ὀλίγῃ χρώμενοι, ἀδύνατον ὂν ἐν
[7, 45]	νεκροὺς (ὑποσπόνδους ἐκομίσαντο. ἀπέθανον δὲ	οὐκ	ὀλίγοι αὐτῶν τε καὶ τῶν
[7, 44]	οἰκείου ἀπιστεῖσθαι. ὁπλῖται δὲ ἀμφοτέρων	οὐκ	ὀλίγοι ἐν στενοχωρίᾳ (ἀνεστρέφοντο. καὶ
[7, 85]	κατὰ τὴν πορείαν συχναῖς γενομέναις	οὐκ	ὀλίγοι ἐτεθνήκεσαν. πολλοὶ δὲ ὅμως
[7, 85]	Δημοσθένους (ληφθέντων. μέρος δέ τι	οὐκ	ὀλίγον καὶ ἀπέθανεν· πλεῖστος γὰρ
[7, 42]	ἀκοντιστάς τε βαρβάρους καὶ Ἕλληνας	οὐκ	ὀλίγους, καὶ σφενδονήτας καὶ τοξότας
[7, 36]	Ἀθηναίους ἐν ἁπάσαις ταῖς ναυμαχίαις,	οὐκ	οὔσης αὐτοῖς ἐς πάντα τὸν
[7, 67]	καὶ τῷ πλήθει τῶν νεῶν	οὐκ	ὠφελήσονται, εἴ τις καὶ τόδε
[7, 71]	τὸ στρατόπεδον· ὁ δὲ πεζὸς	οὐκέτι	διαφόρως, ἀλλ' ἀπὸ μιᾶς ὁρμῆς
[7, 43]	ἄλλῃ στρατιᾷ πολλαχῇ προσβάλλοντες ἀπεκρούοντο,	οὐκέτι	ἐδόκει διατρίβειν, ἀλλὰ πείσας τόν
[7, 34]	καὶ διὰ τὴν τῶν Κορινθίων	οὐκέτι	ἐπαναγωγήν, διεκρίθησαν ἀπ' ἀλλήλων, καὶ
[7, 73]	ταῦτα λογιζομένοις ἐφαίνετο ἄπορα καὶ	οὐκέτι	ἔπειθεν αὐτοὺς ὁ Ἑρμοκράτης, αὐτὸς
[7, 75]	οὐδὲ ταῦτα (ἱκανά· σῖτος γὰρ	οὐκέτι	ἦν ἐν τῷ στρατοπέδῳ. καὶ
[7, 40]	ὡς τῆς γε ἡμέρας ταύτης	οὐκέτι	οἰόμενοι ἂν (ναυμαχῆσαι. ἐξαίφνης δὲ
[7, 78]	αὐτὸ στρατόπεδον. καὶ τὰ ἐπιτήδεια	οὐκέτι	ὁμοίως εἶχον· οὐ γὰρ ἔτι
[7, 59]	ἤδη πᾶσαι ἀμφοτέροις παρῆσαν καὶ	οὐκέτι	οὐδὲν οὐδετέροις ἐπῆλθεν. (Οἱ δ'
[7, 47]	πόλεμον ποιεῖσθαι ἢ Συρακοσίους, οὓς	οὐκέτι	ῥᾴδιον εἶναι χειρώσασθαι· οὐδ' αὖ
[7, 48]	χρημάτων καταπροδόντες οἱ στρατηγοὶ ἀπῆλθον.	οὔκουν	βούλεσθαι αὐτός γε ἐπιστάμενος τὰς
[7, 85]	τοὺς διωξομένους ξυνέλαβον. τὸ μὲν	οὖν	ἁθροισθὲν τοῦ στρατεύματος ἐς τὸ
[7, 42]	ὁμοίως ἂν αὐτοὺς ὠφελεῖν) ταῦτα	οὖν	ἀνασκοπῶν ὁ Δημοσθένης, καὶ γιγνώσκων
[7, 68]	οὐκ ἂν πράξαντες χεῖρον. ~πρὸς	οὖν	ἀταξίαν τε τοιαύτην καὶ τύχην
[7, 5]	τῶν τειχῶν ποιήσας ἀφελέσθαι· νῦν	(οὖν	αὖθις ἐπάξειν. καὶ διανοεῖσθαι οὕτως
[7, 47]	ὅτι ἀνέλπιστα (αὐτοῖς ἐφαίνετο. τῷ	οὖν	Δημοσθένει οὐκ ἐδόκει ἔτι χρῆναι
[7, 82]	καταδαμασάμενοι λήψεσθαι αὐτούς. ~ἐπειδὴ δ'	οὖν	δι' ἡμέρας βάλλοντες πανταχόθεν τοὺς
[7, 31]	πόλεμον ναυμαχεῖν τε μέλλουσιν· πέμπειν	οὖν	ἐκέλευεν αὐτοὺς ναῦς, ὡς οὐχ
[7, 21]	τὴν Συρακοσίων ἀπειρίαν βλάψοντας. ἰέναι	οὖν	ἐκέλευεν ἐς τὴν πεῖραν τοῦ
[7, 19]	καὶ Ἡγήσανδρος (Θεσπιεύς. οὗτοι μὲν	οὖν	ἐν τοῖς πρῶτοι ὁρμήσαντες ἀπὸ
[7, 48]	ὥσπερ τὰ σφέτερα ὄντα. τρίβειν	οὖν	ἔφη χρῆναι προσκαθημένους καὶ μὴ
[7, 11]	ἀνεχωρήσαμεν ἐς τὰ τείχη. νῦν	οὖν	ἡμεῖς μὲν παυσάμενοι τοῦ περιτειχισμοῦ
[7, 75]	ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἐγίγνετο. δεινὸν	οὖν	ἦν οὐ καθ' ἓν μόνον
[7, 29]	αἱ δὲ πρόσοδοι ἀπώλλυντο. ~Τοὺς	οὖν	Θρᾷκας τοὺς τῷ Δημοσθένει ὑστερήσαντας
[7, 31]	καὶ εἴκοσι ναυμαχεῖν. τῷ μὲν	οὖν	Κόνωνι δέκα ναῦς ὁ Δημοσθένης
[7, 51]	ξυμφέρει (ἀναγκάσαι αὐτοὺς ναυμαχεῖν. τὰς	οὖν	ναῦς ἐπλήρουν καὶ ἀνεπειρῶντο ἡμέρας
[7, 80]	καὶ Ἑλληνίδας καὶ βαρβάρους. καύσαντες	οὖν	πυρὰ πολλὰ ἐχώρουν ἐν τῇ
[7, 4]	Γύλιππος ἧκεν, ἀνελπιστότερα (ὄντα. διακομίσας	οὖν	στρατιὰν καὶ τὰς ναῦς ἐξετείχισε
[7, 59]	οὐδὲν οὐδετέροις ἐπῆλθεν. (Οἱ δ'	οὖν	Συρακόσιοι καὶ οἱ ξύμμαχοι εἰκότως
[7, 42]	τὴν ξύμπασαν πόλιν. (Πρῶτον μὲν	οὖν	τήν τε γῆν ἐξελθόντες τῶν
[7, 6]	παντὸς καὶ μηδὲ μάχεσθαι) ἀντεπῇσαν	οὖν	τοῖς Συρακοσίοις. (καὶ ὁ Γύλιππος
[7, 59]	(μήτε τῷ πεζῷ, διαφυγεῖν. ἔκλῃον	οὖν	τόν τε λιμένα εὐθὺς τὸν
[7, 19]	ὁλκάσιν ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ἀπῆραν·	οὗπερ	ἕνεκα καὶ τὸ πρῶτον ἐπληρώθησαν,
[7, 69]	ἐνδεᾶ εἶναι καὶ λόγῳ αὐτοῖς	οὔπω	ἱκανὰ εἰρῆσθαι, αὖθις τῶν τριηράρχων
[7, 1]	καὶ τῶν Ἀττικῶν τεσσάρων νεῶν	οὔπω	παρουσῶν ἐν τῷ Ῥηγίῳ, ἃς
[7, 53]	ἐπὶ τοὺς Ἀθηναίους ὁ ἄνεμος	οὔριος)	ἀφεῖσαν (τὴν ναῦν) πῦρ ἐμβαλόντες.
[7, 44]	ὁδῶν κατὰ τὴν χώραν ἐπλανήθησαν·	οὕς,	ἐπειδὴ ἡμέρα ἐγένετο, οἱ ἱππῆς
[7, 1]	ἐκείνους καὶ στρατιὰν ἄλλην προσλαβόντες,	(οὓς	ἂν πείθωσι, κατὰ γῆν ἔλθωσιν.
[7, 8]	(καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο φέροντες,	οὓς	ἀπέστειλε, τὰ γράμματα καὶ ὅσα
[7, 76]	χρώμενος ἔτι μᾶλλον ἑκάστοις καθ'	οὓς	γίγνοιτο ὑπὸ προθυμίας καὶ βουλόμενος
[7, 27]	θέρει τούτῳ τριακόσιοι καὶ χίλιοι,	οὓς	ἔδει τῷ Δημοσθένει ἐς τὴν
[7, 23]	πλὴν ὅσον ἐκ τριῶν νεῶν	οὓς	ἐζώγρησαν· τῶν δὲ σφετέρων τρεῖς
[7, 11]	μάχαις ταῖς πλέοσι Συρακοσίους ἐφ'	οὓς	ἐπέμφθημεν καὶ τὰ τείχη οἰκοδομησαμένων
[7, 80]	γὰρ καὶ τοὺς Σικελοὺς ταύτῃ	οὓς	μετεπέμψαντο (ἀπαντήσεσθαι. ἐπειδὴ δ' ἐγένοντο
[7, 5]	Ἐπιπολῶν τεῖχος, τοῖς λίθοις χρώμενος	οὓς	οἱ Ἀθηναῖοι προπαρεβάλοντο σφίσιν, ἅμα
[7, 25]	σταυρῶν ἀκροβολισμὸς ἐν τῷ λιμένι,	οὓς	οἱ Συρακόσιοι πρὸ τῶν παλαιῶν
[7, 47]	τὸν πόλεμον ποιεῖσθαι ἢ Συρακοσίους,	οὓς	οὐκέτι ῥᾴδιον εἶναι χειρώσασθαι· οὐδ'
[7, 25]	κρύφιος· ἦσαν γὰρ τῶν σταυρῶν	οὓς	οὐχ ὑπερέχοντας τῆς θαλάσσης κατέπηξαν,
[7, 63]	καταπροδίδοτε, καταφρονήσαντες δὲ Κορινθίων τε,	οὓς	πολλάκις νενικήκατε, καὶ Σικελιωτῶν, ὧν
[7, 70]	ὑποχωροῦσιν, οἱ δὲ Συρακόσιοι εἰ	οὓς	σαφῶς ἴσασι προθυμουμένους Ἀθηναίους παντὶ
[7, 50]	σελήνη ἐκλείπει· ἐτύγχανε γὰρ πασσέληνος	οὖσα.	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἵ τε
[7, 73]	Ἡρακλεῖ ταύτην τὴν ἡμέραν θυσία	οὖσα)	οὐ δοκεῖν ἂν ῥᾳδίως ἐθελῆσαι
[7, 28]	γῆν διὰ τῆς Δεκελείας θάσσων	οὖσα,	περὶ Σούνιον κατὰ θάλασσαν πολυτελὴς
[7, 14]	ἀπαναλισκόμενα γίγνεσθαι· αἱ γὰρ νῦν	οὖσαι	πόλεις (ξύμμαχοι ἀδύνατοι Νάξος καὶ
[7, 52]	ὑστεραίᾳ ταῖς τε ναυσὶν ἐκπλέουσιν	οὔσαις	ἓξ καὶ ἑβδομήκοντα καὶ τῷ
[7, 36]	οὐκ ἐν πολλῷ πολλαῖς ναυσὶν	οὖσαν,	πρὸς ἑαυτῶν ἔσεσθαι· ἀντιπρῴροις γὰρ
[7, 12]	ἔτι πλείους τὰς τῶν πολεμίων	οὔσας	αἰεὶ προσδοκίαν παρέχειν ὡς ἐπιπλεύσονται.
[7, 31]	αὐτοὺς ναῦς, ὡς οὐχ ἱκανὰς	οὔσας	δυοῖν δεούσας εἴκοσι τὰς (ἑαυτῶν
[7, 29]	τῇ ἡμέρᾳ τῇ πόλει προσέκειτο	οὔσῃ	οὐ μεγάλῃ, καὶ αἱρεῖ ἀφυλάκτοις
[7, 36]	ἐν ἁπάσαις ταῖς ναυμαχίαις, οὐκ	οὔσης	αὐτοῖς ἐς πάντα τὸν λιμένα
[7, 51]	ὁπλιτῶν τινὰς καὶ τρεψάμενοι καταδιώκουσιν·	οὔσης	δὲ στενῆς τῆς ἐσόδου οἱ
[7, 33]	Εὐρυμέδων, ἑτοίμης ἤδη τῆς στρατιᾶς	οὔσης	ἔκ τε τῆς Κερκύρας καὶ
[7, 47]	τε ὥρας τοῦ ἐνιαυτοῦ ταύτης	οὔσης	ἐν ᾗ ἀσθενοῦσιν ἄνθρωποι μάλιστα,
[7, 73]	μεγάλης ἀναπεπαυμένους καὶ ἅμα ἑορτῆς	οὔσης	(ἔτυχε γὰρ αὐτοῖς Ἡρακλεῖ ταύτην
[7, 53]	Συρακοσίους ἀφέλκειν τῆς γῆς φιλίας	οὔσης,	παρεβοήθει ἐπὶ τὴν χηλὴν μέρος
[7, 44]	πολλοὶ ῥίπτοντες ἑαυτοὺς ἀπώλλυντο, στενῆς	οὔσης	τῆς ἀπὸ τῶν Ἐπιπολῶν πάλιν
[7, 71]	ἠναγκάζοντο ἔχειν. δι' ὀλίγου γὰρ	οὔσης	τῆς θέας καὶ οὐ πάντων
[7, 62]	ὁ πεζὸς ἡμῶν ἐπέχῃ, πολεμίας	οὔσης.	~Ὧν χρὴ μεμνημένους διαμάχεσθαι ὅσον
[7, 81]	μετὰ τοῦ Δημοσθένους ὑστέροις τ'	οὖσι	καὶ σχολαίτερον καὶ ἀτακτότερον χωροῦσιν,
[7, 57]	φυγάδες οὐ πολλοὶ Μεγαρεῦσι Σελινουντίοις	οὖσι	κατὰ ξυμφορὰν (ἐμάχοντο. τῶν δὲ
[7, 57]	Γελῴοις δὲ καὶ ἀποίκοις ἑαυτῶν	οὖσι	μετὰ Συρακοσίων στρατευομένοις (ἠναγκάζοντο πολεμεῖν.
[7, 73]	ἐσηγεῖται ἐλθὼν τοῖς ἐν τέλει	οὖσιν	ὡς οὐ χρεὼν ἀποχωρῆσαι τῆς
[7, 77]	οὐδεμία ὑμᾶς τῶν ἐν Σικελίᾳ	οὔτ'	ἂν ἐπιόντας δέξαιτο ῥᾳδίως (οὔτ'
[7, 77]	οὔτ' ἂν ἐπιόντας δέξαιτο ῥᾳδίως	(οὔτ'	ἂν ἱδρυθέντας που ἐξαναστήσειεν. τὴν
[7, 55]	διάφορον αὐτοῖς, ᾧ προσήγοντο ἄν,	οὔτ'	ἐκ παρασκευῆς πολλῷ κρείσσονος, σφαλλόμενοι
[7, 55]	μεγέθη ἐχούσαις, οὐ δυνάμενοι ἐπενεγκεῖν	οὔτ'	ἐκ πολιτείας τι μεταβολῆς τὸ
[7, 77]	ὡς διάκειμαι ὑπὸ τῆς νόσου)	οὔτ'	εὐτυχίᾳ δοκῶν που ὕστερός του
[7, 60]	ἄλλων καὶ ὅτι τὰ ἐπιτήδεια	οὔτε	αὐτίκα ἔτι εἶχον (προπέμψαντες γὰρ
[7, 42]	τοῦ ἀπαλλαγῆναι τοῦ κινδύνου, ὁρῶντες	οὔτε	διὰ τὴν Δεκέλειαν τειχιζομένην οὐδὲν
[7, 36]	σφῶν ἐν στενοχωρίᾳ οὔτε περίπλουν	οὔτε	διέκπλουν, ᾧπερ τῆς τέχνης μάλιστα
[7, 30]	ἐν τῇ ἐσβάσει τοὺς πλείστους	οὔτε	ἐπισταμένους νεῖν τῶν τε ἐν
[7, 31]	τῶν Κορινθίων αἱ σφίσιν ἀνθορμοῦσαι	οὔτε	καταλύουσι τὸν πόλεμον ναυμαχεῖν τε
[7, 64]	αὖ καὶ τάδε ὑπομιμνῄσκω, ὅτι	οὔτε	ναῦς ἐν τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας
[7, 29]	ἀνθρώπους ἐφόνευον φειδόμενοι οὔτε πρεσβυτέρας	οὔτε	νεωτέρας ἡλικίας, ἀλλὰ πάντας ἑξῆς,
[7, 64]	τοῖς νεωσοίκοις ἄλλας ὁμοίας ταῖσδε	οὔτε	ὁπλιτῶν ἡλικίαν ὑπελίπετε, εἴ τε
[7, 36]	οὐκ ἔσεσθαι σφῶν ἐν στενοχωρίᾳ	οὔτε	περίπλουν οὔτε διέκπλουν, ᾧπερ τῆς
[7, 29]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐφόνευον φειδόμενοι	οὔτε	πρεσβυτέρας οὔτε νεωτέρας ἡλικίας, ἀλλὰ
[7, 77]	κακοπαθίαις. κἀγώ τοι οὐδενὸς ὑμῶν	οὔτε	ῥώμῃ προφέρων (ἀλλ' ὁρᾶτε δὴ
[7, 60]	ὡς ἐκπλευσόμενοι ἀπεῖπον μὴ ἐπάγειν)	οὔτε	τὸ λοιπὸν ἔμελλον ἕξειν, εἰ
[7, 69]	Δημοσθένης καὶ Μένανδρος καὶ Εὐθύδημος	(οὗτοι	γὰρ ἐπὶ τὰς ναῦς τῶν
[7, 53]	στρατιᾶς. (καὶ αὐτοὺς οἱ Τυρσηνοί	(οὗτοι	γὰρ ἐφύλασσον τοῖς Ἀθηναίοις ταύτῃ)
[7, 77]	του φιλίου χωρίου τῶν Σικελῶν	(οὗτοι	γὰρ ἡμῖν διὰ τὸ Συρακοσίων
[7, 57]	καὶ ἀπ' Ἀθηναίων πλὴν Καρυστίων	(οὗτοι	δ' εἰσὶ Δρύοπες) ὑπήκοοι δ'
[7, 33]	πᾶσα ἡ Σικελία πλὴν Ἀκραγαντίνων	(οὗτοι	δ' οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἦσαν)
[7, 57]	Τενέδιοι δὲ καὶ Αἴνιοι ὑποτελεῖς.	οὗτοι	δὲ Αἰολῆς Αἰολεῦσι τοῖς κτίσασι
[7, 83]	πάλιν πλὴν τριακοσίων μάλιστα ἀνδρῶν·	οὗτοι	δὲ διὰ τῶν φυλάκων βιασάμενοι
[7, 58]	ᾧ καὶ μόνοι Ἕλληνες οἰκοῦσιν·	οὗτοι	δὲ καὶ ἐξ (αὐτοῦ μόνοι
[7, 85]	ὅσους μὴ ἀπεκρύψαντο (πολλοὶ δὲ	οὗτοι	ἐγένοντο) ξυνεκόμισαν ζῶντας, καὶ ἐπὶ
[7, 19]	Νίκων Θηβαῖοι καὶ Ἡγήσανδρος (Θεσπιεύς.	οὗτοι	μὲν οὖν ἐν τοῖς πρῶτοι
[7, 19]	Ναυπάκτῳ εἴκοσιν Ἀττικαῖς, ἕωσπερ αὐτοῖς	οὗτοι	οἱ ὁπλῖται ταῖς ὁλκάσιν ἀπὸ
[7, 57]	καὶ τὸ πλεῖστον Ἴωνες ὄντες	οὗτοι	πάντες καὶ ἀπ' Ἀθηναίων πλὴν
[7, 57]	δὲ καὶ Αἰτωλοὶ μισθῷ καὶ	οὗτοι	πεισθέντες· ξυνέβη δὲ τοῖς Κρησὶ
[7, 83]	μέχρι (ὀψέ. εἶχον δὲ καὶ	οὗτοι	πονήρως σίτου τε καὶ τῶν
[7, 68]	καλὸς ὁ ἀγών. καὶ κινδύνων	οὗτοι	σπανιώτατοι οἳ ἂν ἐλάχιστα ἐκ
[7, 32]	πλὴν ἑνὸς τοῦ Κορινθίου πάντας·	οὗτος	δὲ τοὺς διαφυγόντας ἐς πεντακοσίους
[7, 85]	ἀπέθανεν· πλεῖστος γὰρ δὴ φόνος	οὗτος	καὶ οὐδενὸς ἐλάσσων τῶν ἐν
[7, 87]	(καὶ ἡμέρας μὲν ἑβδομήκοντά τινας	οὕτω	διῃτήθησαν ἁθρόοι· ἔπειτα πλὴν Ἀθηναίων
[7, 46]	ἐπειδὴ τὰ ἐν ταῖς Ἐπιπολαῖς	οὕτω	ξυνέβη. ~Οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων
[7, 28]	πλείω νομίζοντες ἂν σφίσι χρήματα	οὕτω	προσιέναι. αἱ μὲν γὰρ δαπάναι
[7, 15]	ἡγεμόνων ὑμῖν μὴ μεμπτῶν γεγενημένων,	οὕτω	τὴν γνώμην ἔχετε· ἐπειδὴ δὲ
[7, 44]	γὰρ σελήνη λαμπρά, ἑώρων δὲ	οὕτως	ἀλλήλους ὡς ἐν σελήνῃ εἰκὸς
[7, 8]	ὄντα ἀπαγγέλλωσιν, ἔγραψεν ἐπιστολήν, νομίζων	οὕτως	ἂν μάλιστα τὴν αὑτοῦ γνώμην
[7, 66]	ἡμῖν εἰδέναι (οὐδὲ γὰρ ἂν	οὕτως	αὐτῶν προθύμως ἀντελάβεσθε) καὶ εἴ
[7, 5]	(οὖν αὖθις ἐπάξειν. καὶ διανοεῖσθαι	οὕτως	ἐκέλευεν αὐτοὺς ὡς τῇ μὲν
[7, 24]	Συρακόσιοι κατὰ μὲν τὴν ναυμαχίαν	οὕτως	ἐπεπράγεσαν, τὰ δ' ἐν τῷ
[7, 34]	σταδίους. καὶ ἡ μὲν ναυμαχία	οὕτως	ἐτελεύτα. ~Ὁ δὲ Δημοσθένης καὶ
[7, 67]	πίστει μᾶλλον ἢ τύχης ἀποκινδυνεῦσαι	οὕτως	ὅπως δύνανται, ἵν' ἢ βιασάμενοι
[7, 9]	Θρᾳξὶ πολλοῖς τὴν μὲν πόλιν	οὐχ	εἷλεν, ἐς δὲ τὸν Στρυμόνα
[7, 13]	βραχὺ τῆς τηρήσεως, τὰ ἐπιτήδεια	οὐχ	ἕξομεν, παρὰ τὴν ἐκείνων (πόλιν
[7, 70]	καὶ ἦν καρτερὰ καὶ οἵα	οὐχ	(ἑτέρα τῶν προτέρων. πολλὴ μὲν
[7, 86]	Λακεδαιμόνιοι ἦσαν αὐτῷ προσφιλεῖς κἀκεῖνος	οὐχ	ἥκιστα διὰ τοῦτο πιστεύσας ἑαυτὸν
[7, 44]	(ἀποκρίνοιντο, διεφθείροντο. μέγιστον δὲ καὶ	οὐχ	ἥκιστα ἔβλαψε καὶ ὁ παιανισμός·
[7, 86]	εὐπραγίᾳ ποιήσῃ, ἄλλοι δέ, καὶ	οὐχ	ἥκιστα οἱ Κορίνθιοι, μὴ χρήμασι
[7, 4]	νῆες. (ὥστε καὶ τῶν πληρωμάτων	οὐχ	ἥκιστα τότε πρῶτον κάκωσις ἐγένετο·
[7, 21]	ξυνανέπειθε δὲ καὶ ὁ Ἑρμοκράτης	οὐχ	ἥκιστα, τοῦ ταῖς ναυσὶ μὴ
[7, 34]	ἄπλους ἐποίησαν καὶ νομίσαντες αὐτοὶ	οὐχ	ἡσσᾶσθαι δι' ὅπερ οὐδ' οἱ
[7, 57]	δὲ κατὰ ἔχθος τὸ Κορινθίων	(οὐχ	ἧσσον εἵποντο. καὶ οἱ Μεσσήνιοι
[7, 61]	τε σωτηρίας καὶ πατρίδος ἑκάστοις	οὐχ	ἧσσον ἢ τοῖς πολεμίοις· ἢν
[7, 11]	ἐπιστολαῖς ἴστε· νῦν δὲ καιρὸς	οὐχ	ἧσσον μαθόντας (ὑμᾶς ἐν ᾧ
[7, 73]	δὲ ξυνεγίγνωσκον μὲν καὶ αὐτοὶ	οὐχ	ἧσσον ταῦτα ἐκείνου, καὶ ἐδόκει
[7, 63]	ἀπαράξητε. καὶ ταῦτα τοῖς ὁπλίταις	οὐχ	ἧσσον τῶν ναυτῶν παρακελεύομαι, ὅσῳ
[7, 69]	νομίζοντες ἐπιβοῶνται. (Καὶ ὁ μὲν	οὐχ	ἱκανὰ μᾶλλον ἢ καὶ ἀναγκαῖα
[7, 31]	οὖν ἐκέλευεν αὐτοὺς ναῦς, ὡς	οὐχ	ἱκανὰς οὔσας δυοῖν δεούσας εἴκοσι
[7, 42]	εἶχε τὰ πράγματα καὶ νομίσας	οὐχ	οἷόν τε εἶναι διατρίβειν οὐδὲ
[7, 36]	πρὸς τὰς τῶν Ἀθηναίων ναῦς	οὐχ	ὁμοίως ἀντινεναυπηγημένας, ἀλλὰ λεπτὰ τὰ
[7, 44]	αὐτὸ κατέστησαν· (τὸ δ' ἐκείνων	οὐχ	ὁμοίως ἠπίσταντο διὰ τὸ κρατοῦντας
[7, 28]	προσιέναι. αἱ μὲν γὰρ δαπάναι	οὐχ	ὁμοίως καὶ πρίν, ἀλλὰ πολλῷ
[7, 25]	ἦσαν γὰρ τῶν σταυρῶν οὓς	οὐχ	ὑπερέχοντας τῆς θαλάσσης κατέπηξαν, ὥστε
[7, 18]	ἢν δίκας ἐθέλωσι διδόναι, αὐτοὶ	οὐχ	ὑπήκουον ἐς δίκας προκαλουμένων τῶν
[7, 23]	δὲ καὶ τὰ ἐλάσσω δύο,	(οὐχ	ὑπομεινάντων τῶν φυλάκων, ὡς εἶδον
[7, 43]	πρώτης τὸ παρατείχισμα τῶν Συρακοσίων	οὐχ	ὑπομενόντων τῶν φυλάκων ᾕρουν τε
[7, 57]	Σάμιοι καὶ Χῖοι. τούτων Χῖοι	οὐχ	ὑποτελεῖς ὄντες φόρου, ναῦς δὲ
[7, 4]	τῶν Συρακοσίων ἐφορμήσειν σφᾶς, καὶ	οὐχ	ὥσπερ νῦν ἐκ μυχοῦ τοῦ
[7, 56]	κατά τε ταῦτα καὶ ὅτι	οὐχὶ	Ἀθηναίων μόνον περιεγίγνοντο, ἀλλὰ καὶ
[7, 78]	δὲ σκευοφόρους καὶ τὸν πλεῖστον	ὄχλον	ἐντὸς εἶχον οἱ ὁπλῖται. (καὶ
[7, 62]	λιμένος στενότητι πρὸς τὸν μέλλοντα	ὄχλον	τῶν νεῶν ἔσεσθαι καὶ πρὸς
[7, 62]	πολλοὶ καὶ ἀκοντισταὶ ἐπιβήσονται καὶ	ὄχλος,	ᾧ ναυμαχίαν μὲν ποιούμενοι ἐν
[7, 84]	τε πολλῶν καὶ τοῦ ἄλλου	ὄχλου,	οἰόμενοι ῥᾷόν τι σφίσιν ἔσεσθαι,
[7, 75]	σμικρᾷ· μυριάδες γὰρ τοῦ ξύμπαντος	ὄχλου	οὐκ ἐλάσσους τεσσάρων ἅμα ἐπορεύοντο.
[7, 8]	μνήμης ἐλλιπεῖς γιγνόμενοι ἢ τῷ	ὄχλῳ	πρὸς χάριν τι λέγοντες οὐ
[7, 83]	πανταχόθεν ἔβαλλον καὶ τούτους μέχρι	(ὀψέ.	εἶχον δὲ καὶ οὗτοι πονήρως
[7, 75]	τοῦ στρατοπέδου ξυνέβαινε τῇ τε	ὄψει	ἑκάστῳ ἀλγεινὰ καὶ τῇ γνώμῃ
[7, 71]	καὶ ἀπὸ τῶν δρωμένων τῆς	ὄψεως	καὶ τὴν γνώμην μᾶλλον τῶν
[7, 44]	ἐν σελήνῃ εἰκὸς τὴν μὲν	ὄψιν	τοῦ σώματος προορᾶν, τὴν δὲ