HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Synesius de Cyrène (c. 373 - c. 414), Dion ou traité de sa vie (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

λ = 56 formes différentes pour 128 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[12]   πάνυ προσέχων τὸν νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ

[1]   καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς,

[9]   διότι σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ

[3]   κηρὸν διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν λαβών, ἐνέβαψεν εἰς τὸν κηρὸν αὐτῆς

[3]   οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς

[11]   μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε λαθοῦσα, καὶ κατὰ μικρόν πως ἐπέστρεψε·

[16]   τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις περὶ τῶν μικρῶν τι

[1]   ῥητόρων τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε καὶ λαμπρούς, ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσόφων τοὺς

[7]   τἀληθοῦς· ἀλλ´ οὐδὲ οὗτοι μέντοι λαμπρῶς οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει, καί,

[1]   ὀνόματι. ὃ δὲ προὔστη τε λαμπρῶς τοῖν βίοιν ἑκατέρου χωρίς, καὶ

[1]   ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς, τοῦτ´ ἔστι λαμυρῶς ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς, καὶ πολλὴν

[1]   ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ, οἶμαι, φύσεως λαχὼν ἐχούσης ἰσχύν, καὶ τὸ ῥητορεύειν

[6]   πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται· ὁ δὲ λαχὼν φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει

[1]   ὤν, εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται. λέγει γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ οἱ

[13]   τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός· τῷ παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον

[14]   δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ

[5]   τὸ ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν, ἢ λέγειν ὅσα νόμος σιγᾶσθαι· ἢ γὰρ

[1]   ἣν χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ καὶ λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ πάντων τῶν

[3]   διὰ τῶν πραττομένων ἰών, κἂν λέγῃ, κἂν διαλέγηται. ἔστω παράδειγμα τῆς

[6]   θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν

[9]   ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον λεγόμενον πλοῦν, ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς

[1]   καὶ παρὰ τῶν ἀνθρώπων, οὓς λέγοντες ἐκήλουν τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων,

[16]   μὴ παρὰ τὴν πειθὼ τοῦ λέγοντος ἀλλὰ παρὰ τὴν πολιτείαν ἰσχύει.

[14]   τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι καὶ περιιδεῖν

[13]   ἂν ἐγὼ τῶν ἀγαθόν τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός·

[15]   ὄντι καὶ ἐν τοιούτοις, οὔπω λέγω, δεινοῖς· τί γὰρ ἂν καὶ

[14]   τὸν αὐτὸν μέντοι παῖδα· οὔτοι λέγω τὸν Φαῖδρον· νεανίας γὰρ οὗτος

[11]   ἀνέπαυσέ τε εἰς ἀνθεινοὺς ἀγαγοῦσα λειμῶνας, ὡς μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ,

[8]   ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς. λείπεται δή τι τῶν ἐν μέσῳ

[18]   παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε ὄντων τῶν λεκτικῶν χαρακτήρων καὶ πλεῖστον διαφερόντων, ἐν

[18]   ἐξετάζω πρὸς τὰ γεγραμμένα τὰ λελεγμένα· καὶ πολλάκις μὲν οἶδα τυχὼν

[15]   ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος. λελήθασιν οὖν ὑπὸ σοφίας οἱ στασιῶται

[18]   ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν λέξεσί τε καὶ ἤθεσι χαρακτήρων· εἰ

[10]   ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα ἐν λέξεσι τριοδίτισιν. ὁ μὲν οὖν Κάδμου

[18]   τι δὲ καὶ παραλλάττοι τῆς λέξεως, ἀλλ´ ὅ τι μάλιστα εἴκαστο

[18]   νοῦ, τῆς αὐτῆς δὲ καὶ λέξεως· ἤδη δέ ποτε τοῦ μὲν

[17]   ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ καὶ λέξιν, εἰ δὲ βούλει καὶ μίαν

[8]   οὐκ ἔξω νοῦ· καὶ τὸ λέξιν καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ

[1]   τε καταλέγει τὸν Ἀθηναῖον καὶ Λέοντα τὸν Βυζάντιον καὶ συχνοὺς ἄλλους

[12]   τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη, καὶ τὸ ληκύθιον ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος

[8]   ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ τὴν λήμην, καὶ διεγείρει κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα

[17]   ἔτι τῶν ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ λημμάτων· οὐ γὰρ μέγα τὸ ἔργον

[1]   ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος μὲν ὁ Λήμνιος ἀναγράφων τοὺς βίους τῶν μέχρις

[10]   ἐκκείμενον, οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον. τί οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία

[7]   ἵνα μὴ πλέον καθέλκῃ, καὶ λίαν ἀντιλαμβάνηται. καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ

[3]   ὑποκειμένοις οἰκεῖον, οὗ μετὰ τοὺς λίαν ἀρχαίους καὶ Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ

[10]   ἴδοις γελοίως διακειμένους, μᾶλλον δὲ λίαν ἐλεεινῶς. ἄξιον γὰρ ἀνθρώπους ὄντας

[12]   ἀπεστάλαξε τὴν ψυχὴν ὑπό τε λιμοῦ καὶ φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν τι

[5]   ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ φύσει λιχνείαν, ὑφ´ ἧς ἕκαστός ἐστι πολυπράγμων

[8]   τὴν μέσην καὶ ἐπιστατικὴν δύναμιν λογικός ἐστί τε καὶ προσαγορεύεται, ἣν

[18]   καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ τὸν λόγιον, οὐκ ἐπιτηδεύσας, ἀλλ´ ἐπελθὸν οὕτως

[6]   τὸ δένδρον καὶ τὸ θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων τε

[13]   μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο

[1]   οὐχ ἥκιστα τὴν ἐν τοῖς λόγοις διαφορὰν μὴ σεσιγῆσθαι τὰ περὶ

[3]   τιθέντι τοὺς ἐν τοῖς συχνοῖς λόγοις Διογένας τε καὶ Σωκράτας, οἳ

[6]   σώματος. τοιοῦτον οὖν τὸ ἐν λόγοις κάλλος· οὐ βαθύνεται πρὸς ὕλην,

[1]   ἔχειν ἐπιγράφειν ἅπασι τοῖς Δίωνος λόγοις, ὅτι πρὸ τῆς φυγῆς ἢ

[8]   ἂν εἴη πρὸ τῆς ἐν λόγοις τε καὶ περὶ λόγους διατριβῆς;

[13]   ἀποφαίνει. φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις

[3]   τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα λόγον ἄκαρπον ἐξενήνοχεν. τῷ δὲ μὴ

[16]   προσεῖναι, καὶ γενέσθαι νόμον τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις

[6]   διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ λόγου λόγον, ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω·

[14]   συγχωρεῖν ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ

[8]   ἔσχατον ἥκειν, καὶ μὴ κατὰ λόγον ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα λόγου

[14]   φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ λόγον ἕτερον, ἵνα Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως

[8]   γὰρ τὸ κρῖναι καὶ συνθεῖναι λόγον ἢ ποίησιν, οὐκ ἔξω νοῦ·

[8]   δὲ νοῦ διέξοδος· κᾆτα εἰς λόγον ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´

[13]   οὐ γὰρ ἐκθάλπει τὸν εἴσω λόγον, ὅτῳ καθ´ ἡμέραν ἐμεῖν ἀνάγκη·

[14]   ἐκεῖ που καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον λόγον πρὸς τὸ παιδίον ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ

[2]   ἂν ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα λόγον τῶν Δίωνος, ὥστε καὶ φιλόσοφον

[8]   δὲ ἄλογος· εἰ δὲ μηδὲ λόγος αὐτὴν παρασκευάζοι, πολὺ μᾶλλον. τούτοις

[3]   Μέμνων τε καὶ τὰ Τέμπη, λόγος δὲ οὗτος ὁ κατὰ τῶν

[16]   καὶ προῆλθεν ἐπὶ τοσόνδε ὁ λόγος, διὰ τοῦτο δυσχεραίνεις τὸν πατέρα,

[8]   ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου λόγος, ἐκεῖ που καὶ νοῦς· εἰ

[1]   τε κατὰ τῶν φιλοσόφων αὐτῷ λόγος ἐσπουδάσθη σφόδρα ἀπηγχωνισμένος καὶ οὐδὲν

[10]   πλήθους κατὰ τύχην μαθοῦσιν ὅτι λόγος ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου καλόν, εἶτα

[5]   τοῦ χοροῦ· ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω λόγος ἔχει νῦν μὲν ταῖς Μούσαις

[5]   τὸν Ἀπόλλω παρεῖναι. ~Ὁ δὲ λόγος οὗτος τεχνίτην μὲν καὶ ἐπιστήμονα

[10]   ἄλογον εἶναι σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει λόγος. ταύτην ἀγαπῶντες τὴν τάξιν μετρίως

[8]   ἅλματι· οὓς γὰρ οὐ προὔπεμψε λόγος, τούτους οὐδὲ ἐπανιόντας ἐδέξατο. πῶς

[3]   Ἀριστείδην τε ὁ πρὸς Πλάτωνα λόγος ὑπὲρ τῶν τεσσάρων πολὺν ἐκήρυξεν

[2]   προσειρῆσθαι. ὡς οὗτός γε ὁ λόγος ὑποτύπωσίς ἐστιν εὐδαίμονος βίου, πένητι

[11]   καὶ ὅστις ἱστορίαν τινὰ κατεβάλετο λόγου ἀξίως· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐδένα τῶν

[17]   βούλει καὶ μίαν ὅλην περίοδον λόγου ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως χρῆσθαι τοῖς

[3]   γαννύμενος ἐπὶ ταῖς ἀγλαΐαις τοῦ λόγου, ἅτε πρὸς ἓν τοῦτο ὁρῶν

[8]   λόγον ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα λόγου γενέσθαι. οὐδὲ γάρ ἐστιν οἷον

[14]   ὅ γε τοῦ διδασκάλου βίος. λόγου δὲ ἐξῃρήσθων, εἴ τις εἷς

[1]   καταβιώσαντας μὲν ἐπὶ φιλοσόφου προαιρέσεως, λόγου δὲ ἰδέαν σοφιστικὴν ἡρμοσμένους, ἐν

[5]   ἀνθρώποις διὰ τῶν ὑφειμένων τοῦ λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν οὖν ὡς

[1]   αὐτοῦ σοφιστῶν, ἐν ἀρχῇ τοῦ λόγου δύο μερίδας ποιεῖ, τῶν τε

[14]   ἄστεος ἡγουμένῳ, καὶ ἠνέσχετο φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ λόγον ἕτερον,

[10]   σοφοί, δόξαν ὀρθὴν πρεσβεύοντες δίχα λόγου καὶ ἀποδείξεως. τό τε γὰρ

[5]   ἀβέβηλα ὁ παντοδαπῶς ἔχων τοῦ λόγου, καὶ περιβαλλόμενος δύναμιν τοῦ διατίθεσθαι

[3]   οἵ τε γὰρ ῥυθμοὶ τοῦ λόγου κεκολασμένοι καὶ τὸ βάθος τοῦ

[14]   Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν

[6]   ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ λόγου λόγον, ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν

[9]   τἀγαθόν· τοῦτο δὲ ἤδη διὰ λόγου. νοῦς γάρ ἐστι τὸ σύζυγον

[8]   προῆλθε. τί δ´ ἂν εἴη λόγου νῷ συγγενέστερον; τί δὲ πορθμεῖον

[9]   δεινὸς αὐξῆσαι, καὶ σμικρὸν σπινθῆρα λόγου παραλαβών, πυρκαιὰν ὅλην ἀνάψαι. τούτοις

[1]   τε καὶ ἀλήθειαν ἐκ παντοδαποῦ λόγου φωρᾶσαι. ἐπειδή τε ἐφιλοσόφησεν, ἐνταῦθα

[8]   ἐν λόγοις τε καὶ περὶ λόγους διατριβῆς; τίς ἡδονὴ καθαρωτέρα; τίς

[1]   καὶ τοὺς αὐτὸ τοῦτο σοφιστικοὺς λόγους διειληφότες ἑκατέρους χωρίς, ἀλλ´ οὐχ

[1]   ὑποθέσεσι μάχεται ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ, λόγους ἐξενεγκὼν ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἐνστάσεων.

[8]   νῦν δὲ ἐπὶ ῥῶπας καὶ λόγους ἐστράφθαι; ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος κατὰ

[12]   τῆς αὐτονομίας, καὶ περιάγειν τοὺς λόγους, ᾗ μοι δοκοῦσιν ἀκτέοι, οὐ

[1]   αὐτῇ, μηδὲ ἐπ´ αὐτὴν ξυντέθεικε λόγους ἰταμούς τε καὶ κακοήθεις. ἀλλ´

[3]   ποριμώτατον τῇ ῥητορείᾳ παντὸς ἐξευρεῖν λόγους· μακρῷ γὰρ δὴ σοφιστῶν κατὰ

[4]   καὶ διεξιόντι τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ λόγους μεταξὺ τὸ μάντευμα γέγονε. πατρικὸν

[12]   δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς λόγους. ὃν γὰρ δεῖ τοσούτοις ἀρέσκειν

[15]   Σωκράτους. ἡμεῖς δὲ ἐπὶ πάντας λόγους παρακαλῶμεν τὸν παῖδα, καὶ συνευξώμεθα

[12]   πρὸς ὕδωρ εἰρησομένους γράφειν τοὺς λόγους. ὡς εἶδον ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην

[11]   οἳ καὶ παρέσχον ἀφορμὴν τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν τί

[15]   καὶ τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ τοῦτο μεῖζον

[9]   τὰς ἀρετὰς ἔθεσι μᾶλλον ἢ λόγῳ κρατύνουσι, καὶ τρεῖς αὐτὰς ἥγηνται·

[4]   ἢ ἐπιστήμης, ἧς ἐν τῷ λόγῳ τοῦ εἶναι τὸ πάσαις ἐποχεῖσθαι

[13]   προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ τῶν ὁσημέραι λόγων αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ ἂν ὁ

[14]   Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον τῶν λόγων διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ τῶν

[12]   γάρ ἐστι κἂν ὁτιοῦν γένος λόγων προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος.

[6]   ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν λόγων, ὑποδοχήν τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ

[10]   γελᾶν, ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι. φεῦ τῶν λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων. εἰ γὰρ

[10]   ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ τῶν λόγων, φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα καὶ

[12]   ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι

[13]   ἀώροις αὐταῖς συνεθίζεται, καὶ τὰ λοιπὰ πέπονθε παραπλήσια τοῖς ἐπὶ τῶν

[2]   παύεται δὲ τοῦ βιβλίου, τὸν λοιπὸν ἐπαγγειλάμενος αὐτίκα ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ

[14]   σοφὸν ἐν πόλει· γενομένου δὲ λυμανεῖται τὴν δόξαν, ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο.

[12]   προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος. λυπεῖ δὲ αὐτὸν καὶ ὁ πάνυ

[14]   ἣν ἐρρητόρευσε καὶ τῷ σοφιστῇ Λυσίᾳ προσεγυμνάσατο· καὶ πρὸς τὸν αὐτὸν

[14]   δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν ἐν Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν Θρασυμάχου

Chapitre
[12]	πάνυ προσέχων τὸν νοῦν, ὡς	λαβὴν	θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ
[1]	καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν	λάβῃς	ὑπόθεσιν, φιλόσοφός ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς,
[9]	διότι σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα	λαβόντες,	ὥσπερ νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ
[3]	κηρὸν διατήξας, εἶτα τὴν ψύλλαν	λαβών,	ἐνέβαψεν εἰς τὸν κηρὸν αὐτῆς
[3]	οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ	λαθεῖν	ὅτι Δίων ἐστί, παρακινήσας ἐς
[11]	μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα ἐμυώπισε	λαθοῦσα,	καὶ κατὰ μικρόν πως ἐπέστρεψε·
[16]	τὸν λόγον. ἀλλ´ ὅπως μὴ	λάθωμεν	αὖθις περὶ τῶν μικρῶν τι
[1]	ῥητόρων τοὺς ὑπερφωνοῦντάς τε καὶ	λαμπρούς,	ἀλλὰ καὶ τῶν φιλοσόφων τοὺς
[7]	τἀληθοῦς· ἀλλ´ οὐδὲ οὗτοι μέντοι	λαμπρῶς	οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει, καί,
[1]	ὀνόματι. ὃ δὲ προὔστη τε	λαμπρῶς	τοῖν βίοιν ἑκατέρου χωρίς, καὶ
[1]	ἐστι μετακεχειρισμένη σοφιστικῶς, τοῦτ´ ἔστι	λαμυρῶς	ἀπηγγελμένη καὶ δεξιῶς, καὶ πολλὴν
[1]	ἀπηναισχύντηκεν. ἅτε γάρ, οἶμαι, φύσεως	λαχὼν	ἐχούσης ἰσχύν, καὶ τὸ ῥητορεύειν
[6]	πρεσβύτερον ἄλλον οἰήσεται· ὁ δὲ	λαχὼν	φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει
[1]	ὤν, εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται.	λέγει	γὰρ οὕτω· Σοφιστὰς δὲ οἱ
[13]	τι λεγόντων ἀκούειν μᾶλλον ἢ	λέγειν	αὐτός· τῷ παντὶ γὰρ εὐτυχέστερον
[14]	δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι	λέγειν,	καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ
[5]	τὸ ἕτερον, ἤτοι σιγᾶν, ἢ	λέγειν	ὅσα νόμος σιγᾶσθαι· ἢ γὰρ
[1]	ἣν χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ καὶ	λέγεται,	σοφιστὴς ἔστω διὰ πάντων τῶν
[3]	διὰ τῶν πραττομένων ἰών, κἂν	λέγῃ,	κἂν διαλέγηται. ἔστω παράδειγμα τῆς
[6]	θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ	λέγοιεν,	ἴστων ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν
[9]	ἐκινήθησαν, ἀλλ´ οὐδέ, τὸν δεύτερον	λεγόμενον	πλοῦν, ὑπὸ τῆς σχολῆς εἰς
[1]	καὶ παρὰ τῶν ἀνθρώπων, οὓς	λέγοντες	ἐκήλουν τῷ κάλλει τῶν ὀνομάτων,
[16]	μὴ παρὰ τὴν πειθὼ τοῦ	λέγοντος	ἀλλὰ παρὰ τὴν πολιτείαν ἰσχύει.
[14]	τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν ἀποδέξεται	λέγοντος.	ἢ κίνδυνος καταφρονηθῆναι καὶ περιιδεῖν
[13]	ἂν ἐγὼ τῶν ἀγαθόν τι	λεγόντων	ἀκούειν μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτός·
[15]	ὄντι καὶ ἐν τοιούτοις, οὔπω	λέγω,	δεινοῖς· τί γὰρ ἂν καὶ
[14]	τὸν αὐτὸν μέντοι παῖδα· οὔτοι	λέγω	τὸν Φαῖδρον· νεανίας γὰρ οὗτος
[11]	ἀνέπαυσέ τε εἰς ἀνθεινοὺς ἀγαγοῦσα	λειμῶνας,	ὡς μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ,
[8]	ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς.	λείπεται	δή τι τῶν ἐν μέσῳ
[18]	παραβαλλόμενος· παντοδαπῶν τε ὄντων τῶν	λεκτικῶν	χαρακτήρων καὶ πλεῖστον διαφερόντων, ἐν
[18]	ἐξετάζω πρὸς τὰ γεγραμμένα τὰ	λελεγμένα·	καὶ πολλάκις μὲν οἶδα τυχὼν
[15]	ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος.	λελήθασιν	οὖν ὑπὸ σοφίας οἱ στασιῶται
[18]	ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν	λέξεσί	τε καὶ ἤθεσι χαρακτήρων· εἰ
[10]	ἀξιούντων ἐνάλλεσθαι, καὶ ταῦτα ἐν	λέξεσι	τριοδίτισιν. ὁ μὲν οὖν Κάδμου
[18]	τι δὲ καὶ παραλλάττοι τῆς	λέξεως,	ἀλλ´ ὅ τι μάλιστα εἴκαστο
[18]	νοῦ, τῆς αὐτῆς δὲ καὶ	λέξεως·	ἤδη δέ ποτε τοῦ μὲν
[17]	ἢ συλλαβήν, ἔστω δὲ καὶ	λέξιν,	εἰ δὲ βούλει καὶ μίαν
[8]	οὐκ ἔξω νοῦ· καὶ τὸ	λέξιν	καθῆραί τε καὶ ἀποσμιλεῦσαι, καὶ
[1]	τε καταλέγει τὸν Ἀθηναῖον καὶ	Λέοντα	τὸν Βυζάντιον καὶ συχνοὺς ἄλλους
[12]	τῆς ἐπιδείξεως ἐστράφη, καὶ τὸ	ληκύθιον	ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος
[8]	ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ ἀφαιρεῖ τὴν	λήμην,	καὶ διεγείρει κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα
[17]	ἔτι τῶν ἐπιπέδων ἐν γεωμετρίᾳ	λημμάτων·	οὐ γὰρ μέγα τὸ ἔργον
[1]	ΑΥΤΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΣ. ~Φιλόστρατος μὲν ὁ	Λήμνιος	ἀναγράφων τοὺς βίους τῶν μέχρις
[10]	ἐκκείμενον, οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ	ληπτέον.	τί οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω φιλοσοφία
[7]	ἵνα μὴ πλέον καθέλκῃ, καὶ	λίαν	ἀντιλαμβάνηται. καίτοι τοῦ γε Ἑλληνικοῦ
[3]	ὑποκειμένοις οἰκεῖον, οὗ μετὰ τοὺς	λίαν	ἀρχαίους καὶ Δίων ἐπιτυγχάνει διὰ
[10]	ἴδοις γελοίως διακειμένους, μᾶλλον δὲ	λίαν	ἐλεεινῶς. ἄξιον γὰρ ἀνθρώπους ὄντας
[12]	ἀπεστάλαξε τὴν ψυχὴν ὑπό τε	λιμοῦ	καὶ φροντίδων, ἵν´ ἀγαθόν τι
[5]	ἀναρριπίζει τὴν ἐν τῇ φύσει	λιχνείαν,	ὑφ´ ἧς ἕκαστός ἐστι πολυπράγμων
[8]	τὴν μέσην καὶ ἐπιστατικὴν δύναμιν	λογικός	ἐστί τε καὶ προσαγορεύεται, ἣν
[18]	καὶ προσηρμήνευσα· οὐ μὰ τὸν	λόγιον,	οὐκ ἐπιτηδεύσας, ἀλλ´ ἐπελθὸν οὕτως
[6]	τὸ δένδρον καὶ τὸ θηρίον	λόγοι	τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων τε
[13]	μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν ἐπὶ τοῖς	λόγοις	αὐτοῦ τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο
[1]	οὐχ ἥκιστα τὴν ἐν τοῖς	λόγοις	διαφορὰν μὴ σεσιγῆσθαι τὰ περὶ
[3]	τιθέντι τοὺς ἐν τοῖς συχνοῖς	λόγοις	Διογένας τε καὶ Σωκράτας, οἳ
[6]	σώματος. τοιοῦτον οὖν τὸ ἐν	λόγοις	κάλλος· οὐ βαθύνεται πρὸς ὕλην,
[1]	ἔχειν ἐπιγράφειν ἅπασι τοῖς Δίωνος	λόγοις,	ὅτι πρὸ τῆς φυγῆς ἢ
[8]	ἂν εἴη πρὸ τῆς ἐν	λόγοις	τε καὶ περὶ λόγους διατριβῆς;
[13]	ἀποφαίνει. φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ	λόγοις	ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις
[3]	τὸ νουθετεῖν ἀνθρώπους ἀπέκλινεν, οὐδένα	λόγον	ἄκαρπον ἐξενήνοχεν. τῷ δὲ μὴ
[16]	προσεῖναι, καὶ γενέσθαι νόμον τὸν	λόγον.	ἀλλ´ ὅπως μὴ λάθωμεν αὖθις
[6]	διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ λόγου	λόγον,	ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν ἐλάττω·
[14]	συγχωρεῖν ἠξίου Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο	λόγον	ἑκάστου λόγου. Κλειτοφῶν δὲ καὶ
[8]	ἔσχατον ἥκειν, καὶ μὴ κατὰ	λόγον	ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα λόγου
[14]	φορτικοῦ λόγου, καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ	λόγον	ἕτερον, ἵνα Φαίδρῳ χαρίσηται. οὕτως
[8]	γὰρ τὸ κρῖναι καὶ συνθεῖναι	λόγον	ἢ ποίησιν, οὐκ ἔξω νοῦ·
[8]	δὲ νοῦ διέξοδος· κᾆτα εἰς	λόγον	ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´
[13]	οὐ γὰρ ἐκθάλπει τὸν εἴσω	λόγον,	ὅτῳ καθ´ ἡμέραν ἐμεῖν ἀνάγκη·
[14]	ἐκεῖ που καὶ τὸν παρακεκινδυνευμένον	λόγον	πρὸς τὸ παιδίον ἐξηγεῖσθαι τολμᾷ
[2]	ἂν ὁ τοιοῦτος ἐγκρῖναί τινα	λόγον	τῶν Δίωνος, ὥστε καὶ φιλόσοφον
[8]	δὲ ἄλογος· εἰ δὲ μηδὲ	λόγος	αὐτὴν παρασκευάζοι, πολὺ μᾶλλον. τούτοις
[3]	Μέμνων τε καὶ τὰ Τέμπη,	λόγος	δὲ οὗτος ὁ κατὰ τῶν
[16]	καὶ προῆλθεν ἐπὶ τοσόνδε ὁ	λόγος,	διὰ τοῦτο δυσχεραίνεις τὸν πατέρα,
[8]	ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου	λόγος,	ἐκεῖ που καὶ νοῦς· εἰ
[1]	τε κατὰ τῶν φιλοσόφων αὐτῷ	λόγος	ἐσπουδάσθη σφόδρα ἀπηγχωνισμένος καὶ οὐδὲν
[10]	πλήθους κατὰ τύχην μαθοῦσιν ὅτι	λόγος	ἐστὶ τὸ ἀνθρώπου καλόν, εἶτα
[5]	τοῦ χοροῦ· ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω	λόγος	ἔχει νῦν μὲν ταῖς Μούσαις
[5]	τὸν Ἀπόλλω παρεῖναι. ~Ὁ δὲ	λόγος	οὗτος τεχνίτην μὲν καὶ ἐπιστήμονα
[10]	ἄλογον εἶναι σοφὸν οὐδεὶς ἐπιτρέψει	λόγος.	ταύτην ἀγαπῶντες τὴν τάξιν μετρίως
[8]	ἅλματι· οὓς γὰρ οὐ προὔπεμψε	λόγος,	τούτους οὐδὲ ἐπανιόντας ἐδέξατο. πῶς
[3]	Ἀριστείδην τε ὁ πρὸς Πλάτωνα	λόγος	ὑπὲρ τῶν τεσσάρων πολὺν ἐκήρυξεν
[2]	προσειρῆσθαι. ὡς οὗτός γε ὁ	λόγος	ὑποτύπωσίς ἐστιν εὐδαίμονος βίου, πένητι
[11]	καὶ ὅστις ἱστορίαν τινὰ κατεβάλετο	λόγου	ἀξίως· καὶ ἁπαξαπλῶς οὐδένα τῶν
[17]	βούλει καὶ μίαν ὅλην περίοδον	λόγου	ἁρμόσαντα, πάλιν ἑτοίμως χρῆσθαι τοῖς
[3]	γαννύμενος ἐπὶ ταῖς ἀγλαΐαις τοῦ	λόγου,	ἅτε πρὸς ἓν τοῦτο ὁρῶν
[8]	λόγον ἐνεργήσαντας εἰς τὸ ἐπέκεινα	λόγου	γενέσθαι. οὐδὲ γάρ ἐστιν οἷον
[14]	ὅ γε τοῦ διδασκάλου βίος.	λόγου	δὲ ἐξῃρήσθων, εἴ τις εἷς
[1]	καταβιώσαντας μὲν ἐπὶ φιλοσόφου προαιρέσεως,	λόγου	δὲ ἰδέαν σοφιστικὴν ἡρμοσμένους, ἐν
[5]	ἀνθρώποις διὰ τῶν ὑφειμένων τοῦ	λόγου	δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν οὖν ὡς
[1]	αὐτοῦ σοφιστῶν, ἐν ἀρχῇ τοῦ	λόγου	δύο μερίδας ποιεῖ, τῶν τε
[14]	ἄστεος ἡγουμένῳ, καὶ ἠνέσχετο φορτικοῦ	λόγου,	καὶ ἀντεξήγαγεν αὐτῷ λόγον ἕτερον,
[10]	σοφοί, δόξαν ὀρθὴν πρεσβεύοντες δίχα	λόγου	καὶ ἀποδείξεως. τό τε γὰρ
[5]	ἀβέβηλα ὁ παντοδαπῶς ἔχων τοῦ	λόγου,	καὶ περιβαλλόμενος δύναμιν τοῦ διατίθεσθαι
[3]	οἵ τε γὰρ ῥυθμοὶ τοῦ	λόγου	κεκολασμένοι καὶ τὸ βάθος τοῦ
[14]	Σωκράτει, ἀλλ´ ἐπράττετο λόγον ἑκάστου	λόγου.	Κλειτοφῶν δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν
[6]	ἀτόπου διώξεως. ~Παρασκευαστέον οὖν ἀντὶ	λόγου	λόγον, ἀντὶ τοῦ μείζονος τὸν
[9]	τἀγαθόν· τοῦτο δὲ ἤδη διὰ	λόγου.	νοῦς γάρ ἐστι τὸ σύζυγον
[8]	προῆλθε. τί δ´ ἂν εἴη	λόγου	νῷ συγγενέστερον; τί δὲ πορθμεῖον
[9]	δεινὸς αὐξῆσαι, καὶ σμικρὸν σπινθῆρα	λόγου	παραλαβών, πυρκαιὰν ὅλην ἀνάψαι. τούτοις
[1]	τε καὶ ἀλήθειαν ἐκ παντοδαποῦ	λόγου	φωρᾶσαι. ἐπειδή τε ἐφιλοσόφησεν, ἐνταῦθα
[8]	ἐν λόγοις τε καὶ περὶ	λόγους	διατριβῆς; τίς ἡδονὴ καθαρωτέρα; τίς
[1]	καὶ τοὺς αὐτὸ τοῦτο σοφιστικοὺς	λόγους	διειληφότες ἑκατέρους χωρίς, ἀλλ´ οὐχ
[1]	ὑποθέσεσι μάχεται ταῖς αὐτὸς ἑαυτοῦ,	λόγους	ἐξενεγκὼν ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἐνστάσεων.
[8]	νῦν δὲ ἐπὶ ῥῶπας καὶ	λόγους	ἐστράφθαι; ἀλλ´ ὅγε ἄνθρωπος κατὰ
[12]	τῆς αὐτονομίας, καὶ περιάγειν τοὺς	λόγους,	ᾗ μοι δοκοῦσιν ἀκτέοι, οὐ
[1]	αὐτῇ, μηδὲ ἐπ´ αὐτὴν ξυντέθεικε	λόγους	ἰταμούς τε καὶ κακοήθεις. ἀλλ´
[3]	ποριμώτατον τῇ ῥητορείᾳ παντὸς ἐξευρεῖν	λόγους·	μακρῷ γὰρ δὴ σοφιστῶν κατὰ
[4]	καὶ διεξιόντι τοὺς παντοδαποὺς αὐτοῦ	λόγους	μεταξὺ τὸ μάντευμα γέγονε. πατρικὸν
[12]	δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς	λόγους.	ὃν γὰρ δεῖ τοσούτοις ἀρέσκειν
[15]	Σωκράτους. ἡμεῖς δὲ ἐπὶ πάντας	λόγους	παρακαλῶμεν τὸν παῖδα, καὶ συνευξώμεθα
[12]	πρὸς ὕδωρ εἰρησομένους γράφειν τοὺς	λόγους.	ὡς εἶδον ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην
[11]	οἳ καὶ παρέσχον ἀφορμὴν τῷ	λόγῳ	βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν τί
[15]	καὶ τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι	λόγῳ	κοσμεῖν, καίτοι καὶ τοῦτο μεῖζον
[9]	τὰς ἀρετὰς ἔθεσι μᾶλλον ἢ	λόγῳ	κρατύνουσι, καὶ τρεῖς αὐτὰς ἥγηνται·
[4]	ἢ ἐπιστήμης, ἧς ἐν τῷ	λόγῳ	τοῦ εἶναι τὸ πάσαις ἐποχεῖσθαι
[13]	προσήκουσιν, ὑπὲρ δὲ τῶν ὁσημέραι	λόγων	αὐτοῖς· βούλοιτο γὰρ ἂν ὁ
[14]	Σωκράτης καὶ τὸν ἀτοπώτερον τῶν	λόγων	διατιθέμενος, τὸν ἐπὶ διαβολῇ τῶν
[12]	γάρ ἐστι κἂν ὁτιοῦν γένος	λόγων	προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος.
[6]	ἕνεκα μετιτέον τοὺς ἀνθρωπινωτέρους τῶν	λόγων,	ὑποδοχήν τινα μηχανωμένους κατιούσῃ τῇ
[10]	γελᾶν, ἀλλ´ ὀλοφύρεσθαι. φεῦ τῶν	λόγων,	φεῦ τῶν δογμάτων. εἰ γὰρ
[10]	ἐπιβαλλόμενοι, πάλιν ἐρῶ· φεῦ τῶν	λόγων,	φεῦ τῶν δογμάτων, οἷα καὶ
[12]	ἀμαθίας, τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν	λοιδορίαν	ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι
[13]	ἀώροις αὐταῖς συνεθίζεται, καὶ τὰ	λοιπὰ	πέπονθε παραπλήσια τοῖς ἐπὶ τῶν
[2]	παύεται δὲ τοῦ βιβλίου, τὸν	λοιπὸν	ἐπαγγειλάμενος αὐτίκα ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ
[14]	σοφὸν ἐν πόλει· γενομένου δὲ	λυμανεῖται	τὴν δόξαν, ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο.
[12]	προστήσηται, δόξαν ἀντ´ ἀληθείας ἐρανιζόμενος.	λυπεῖ	δὲ αὐτὸν καὶ ὁ πάνυ
[14]	ἣν ἐρρητόρευσε καὶ τῷ σοφιστῇ	Λυσίᾳ	προσεγυμνάσατο· καὶ πρὸς τὸν αὐτὸν
[14]	δὲ καὶ ἐλοιδόρησεν αὐτὸν ἐν	Λυσίου	τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν Θρασυμάχου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/07/2008