HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Synesius de Cyrène (c. 373 - c. 414), Dion ou traité de sa vie (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 59 formes différentes pour 92 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   ἀξιοῦντι πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ θαλάττης, ὡς ὄντας κῆρας πόλεών τε

[18]   τοῖς αὐλήμασι κατακώχιμοι. ἐγὼ δὴ θαμὰ καὶ τραγῳδίαις ἐπετραγῴδησα, καὶ κωμῳδίαις

[15]   οὐκ ἀπηξίου καὶ τοὺς δημοσίᾳ θαπτομένους δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ

[17]   καὶ κατὰ μόνας ἔργον τι θαρρῆσαι παραπλήσιον· ἅμα δὲ καὶ προσεθίζεται

[8]   βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν, ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα, καὶ

[2]   δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ ποιήσασθαι θάτερον. ὁ γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν ἐν

[1]   Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ καλλίων ἐστί, τοῖς

[5]   μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί, ὧν θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν, ἢ

[9]   καὶ περὶ τῆς φιλοσόφου μεθόδου θᾶττον ἀναλύσειεν· ὁ γάρ τοι φυσικὸς

[7]   καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν

[3]   παρὰ τῷ Δίωνι· ὃ καὶ θαυμάσας ἔχω τὴν τύχην φιλοσοφίας, εἰ

[14]   ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν ἐξαρτήσηται τοὺς θαυμασομένους, οὐδενὸς οὐδὲν ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ

[3]   δ´ οὖν ἀπορρήτῳ κάλλει καὶ θαυμαστῇ τινι χάριτι, εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ

[3]   τοῦδε πυκνότητα· ἅμα δὲ καὶ θαυμαστή τις ἰδιότης χαρακτηρίζει τὰς Δίωνος

[5]   ὢν τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι

[8]   ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα, καὶ μὴ ταχὺ σκαρδαμύξαι πρὸς

[12]   καὶ σχήματι σοβαρός, ἵνα καὶ θέαμα καλὸν ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ

[1]   τὰ Ἰταλιωτικά τε καὶ Ἀσιανὰ θέατρα μελέταις ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ καὶ κοττάβοις

[12]   γε τῶν δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις τοὺς λόγους. ὃν γὰρ δεῖ

[12]   εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν

[13]   τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο τοῦτο θέατρον παρὰ πολὺ δυστυχέστερον. νυνὶ δὲ

[3]   κἂν γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ θεάτρου γίνεται καὶ τῆς χάριτος· καὶ

[12]   καλὸν ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ θεάτρῳ, καὶ χαίρει δῆθεν, ἡ δὲ

[12]   κυπαρίττοις προσᾴδω, ὕδωρ δὲ τουτὶ θεῖ διᾴττον δρόμον οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ

[6]   τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι καὶ τὰ θεῖα τηρεῖν ἀκηλίδωτα, χρωμένους ἐπικαλύμματι; εἰ

[6]   οἰήσεται· ὁ δὲ λαχὼν φύσεως θείας ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν

[10]   εἴποι τις, ἢ σπαράττειν τὸ θεῖον ἅπαν ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις περὶ

[9]   ἀναρριπίζει, καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς θεῖον ἐκθάλπει· ἐκεῖ δὲ μόνοις τοῖς

[6]   ἀλλ´ ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου χωρεῖν. θεῖον οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν,

[7]   τακταί τινες πρόσοδοι πρὸς τὸ θεῖον· πάντα ταῦτα ἀποκόπτει κατὰ τῆς

[15]   μὲν ἐγών, ὁ δ´ ἀπέγραφε θεῖος Ὅμηρος. λελήθασιν οὖν ὑπὸ σοφίας

[9]   νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν θεὶς οἶδεν ὅτι τοῦτο δι´ ἄλλο,

[6]   θεῶν ἢ σοφῶν τε καὶ θείων ἀνδρῶν χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες πόρρω

[5]   δύναμιν· οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν θείων ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ καὶ

[9]   ἐπίκτητος. κινδυνεύει γὰρ οὐδ´ εἶναι θεμιτὸν ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν ἡμῖν

[9]   γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ, Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ

[6]   ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι, θεοὶ σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν,

[10]   οἷά φασιν ἐπαναστῆναί ποτε τοῖς θεοῖς. καὶ ταῦτα τί ἂν εἴποι

[10]   φησίν, ἀνεδίδου σπαρτούς· σπαρτοὺς δὲ θεολόγους οὐδείς πω μῦθος ἐτερατεύσατο. οὐ

[9]   κακὸν εἶναι, ἀλλὰ δεῖ καὶ θεὸν εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ

[9]   τῶν ἐν ἡμῖν οἴεσθαι τὸν θεὸν ἐνδημήσειν ἀντὶ τοῦ νοῦ· νεὼς

[9]   οἷον ἐπεστράφθαι διὰ νοῦ πρὸς θεόν. ~Ἡμεῖς οὖν, τιμῶντες τὰς ἀρετάς,

[12]   ταύτην ἔδωκε τὴν μοῖραν ὁ θεός, ἀδέσποτον εἶναι καὶ ἄφετον, ὃς

[18]   οὕτω μοι τὴν ψυχὴν ὁ θεὸς ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν

[15]   ὑπέσχετο μὲν εἰς νέωτα ὁ θεός· ἐμοὶ δὲ πάρεστιν ὁ παῖς

[8]   γὰρ ἄνθρωπος ὤν, καὶ οὔτε θεός, ἵνα δὴ καὶ ἀκλινὴς εἴην

[6]   περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν δὲ ὁ θεὸς κινεῖ, τούτῳ καὶ παρ´ ἡμῶν

[11]   ξυνεχώρησεν· ἀνθρώπῳ δὲ ἔδωκεν ὁ θεός, ὅτῳ καὶ ἔδωκε γλώττης τε

[6]   ποικιλίαν τῆς φύσεως· ὁ γὰρ θεὸς τὴν ἡδονὴν περόνην ἐποίησε τῇ

[5]   μὴ δυνάμενον· ἔπειτα ὥσπερ ὁ θεὸς τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας

[10]   γὰρ αὐτὰς ἄνδρες ἀγχίσποροι τοῦ θεοῦ· καὶ οὕτως ἂν εἴητε κατὰ

[8]   ἅλματι μανικῷ δή τινι καὶ θεοφορήτῳ, καὶ τὸ μὴ δραμόντας εἰς

[5]   μὲν ἑαυτῷ τε καὶ τῷ θεῷ διὰ φιλοσοφίας, συνέσται δὲ τοῖς

[7]   ἀλλὰ νῦν μὲν ἐν τῷ θεῷ κεῖνται, νῦν δὲ ἐν τῷ

[9]   νοῦ· νεὼς γὰρ οὗτος οἰκεῖος θεῷ. ταῦτ´ ἄρα καὶ τὰς καθαρτικὰς

[14]   ἀλλ´ ἑαυτῷ ἀρέσκει καὶ τῷ θεῷ, τοῖς δὲ ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως συνεῖναι

[15]   παίζειν ἀξίοις· ὁ δὲ τῷ θεῷ φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν·

[6]   γένει. ἀπάθεια μὲν γὰρ ἐν θεῷ φύσει· ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι κακίαν

[10]   πεπραγότες, καὶ ἀναίτιοι μὲν παρὰ θεῶν, ἀναίτιοι δὲ καὶ παρὰ ἀνθρώπων,

[2]   ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ πεπρωμένος ἐκ θεῶν ἐγένετο. ~Χωρὶς οὖν τιθέντι τοὺς

[11]   σκῆπτρα, καὶ τούτους εἴληχέ τις θεῶν ἐκ Διὸς γεγονώς, καὶ οὐκ

[4]   οὐδεμιᾶς χωρίς, οὔτε ἐν συμποσίῳ θεῶν ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὔτε

[6]   εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ θεῶν ἢ σοφῶν τε καὶ θείων

[14]   ὑμνεῖ δὲ καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς θεῶν, καὶ τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν

[4]   τε οὔσας ἐμφαίνει τὸ ὄνομα, θεῶν καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν

[14]   τὰς ἱερὰς διφρείας τῶν ἕνδεκα θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν

[14]   θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν οἴκῳ μόνη· ὑμνεῖ δὲ καὶ

[4]   θεῶν καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν φήμῃ χρωμένων; χορός τέ εἰσι

[1]   ὁ δ´ οὖν Δίων ἔοικε θεωρήμασι μὲν τεχνικοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ

[4]   καὶ καλόν γε, ὦ παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον τὴν

[8]   ἐνθάδε καλοῦνταί τινες θεωρίαι καὶ θεωρήματα ἔργα ἐλάττονος νοῦ, ῥητορικά τε

[6]   καμεῖται δήπου πρὸς τὴν ἐν θεωρίᾳ ζωήν· ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους

[8]   καὶ γὰρ ἐνθάδε καλοῦνταί τινες θεωρίαι καὶ θεωρήματα ἔργα ἐλάττονος νοῦ,

[8]   τῆς φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ πρὸς θεωρίαν ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου δὲ ὄντος τε

[6]   τὴν φύσιν ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς θεωρίαν ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι

[7]   ἐξ ἀμφοῖν τῶν ἀρίστων γενῶν, θεωρίαν μὲν ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ τοῦτο

[7]   τῇδε πεποιημένοι; οὐ γὰρ δὴ θεωροῦσί τε ἅμα καὶ σοφίζονται περὶ

[10]   πρᾶγμα ἐκκείμενον, οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ θήρᾳ ληπτέον. τί οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω

[10]   μὴ ἐφ´ ἑαυτῶν ποιεῖσθε τὴν θήραν· ἀγύμναστοι γάρ ἐστε, καὶ κίνδυνος

[8]   εἴην πρὸς ἅπασαν ἡδονήν, οὔτε θηρίον, ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς.

[6]   καὶ τὸ δένδρον καὶ τὸ θηρίον λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων

[14]   οὐχ ὑπέθηκεν ἑαυτὸν τῷ παντοδαπῷ θηρίῳ, τῇ δόξῃ, ἀλλ´ ἑαυτῷ ἀρέσκει

[9]   δίχα νοῦ τὴν νοητὴν οὐσίαν θηρώμενοι, καὶ μάλιστα οὓς οὐχ ἡ

[12]   προσέχων τὸν νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ περιδινῶν

[17]   Πυθαγόρας, ἢ ὅστις ὁ Πυθαγόρου θιασώτης τε καὶ συνήγορος, ἐπειδὴ νόμους

[13]   εὐδοκιμεῖν ἐν τοῖς μαθηταῖς, καὶ θορυβεῖν ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ

[18]   καὶ τῇ γλώττῃ. καὶ δῆτα θόρυβος ἤρθη πολύς, καὶ σκότος ἐρράγη

[1]   Ἀσπασίας τε καὶ Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος θατέρου

[15]   αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ θράσος ἔχοντι καὶ ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις.

[13]   τι δὲ καὶ τέκοιεν, ὑπὸ θράσους τυφλὸν καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ

[14]   Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν Θρασυμάχου συνουσίαν προὐτίμησε· Σωκράτης δὲ οὐδὲ

[12]   δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ θέατρον, θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν ἄστει

Chapitre
[1]	ἀξιοῦντι πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ	θαλάττης,	ὡς ὄντας κῆρας πόλεών τε
[18]	τοῖς αὐλήμασι κατακώχιμοι. ἐγὼ δὴ	θαμὰ	καὶ τραγῳδίαις ἐπετραγῴδησα, καὶ κωμῳδίαις
[15]	οὐκ ἀπηξίου καὶ τοὺς δημοσίᾳ	θαπτομένους	δύνασθαι λόγῳ κοσμεῖν, καίτοι καὶ
[17]	καὶ κατὰ μόνας ἔργον τι	θαρρῆσαι	παραπλήσιον· ἅμα δὲ καὶ προσεθίζεται
[8]	βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν, ὥστε	θαρσῆσαί	ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα, καὶ
[2]	δ´ ἤδη πλέον ἐστὶ ποιήσασθαι	θάτερον.	ὁ γὰρ ἀναγορεύσας αὐτὸν ἐν
[1]	Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος	θατέρου	παρὰ πολὺ καλλίων ἐστί, τοῖς
[5]	μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί, ὧν	θᾶττον	ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν, ἢ
[9]	καὶ περὶ τῆς φιλοσόφου μεθόδου	θᾶττον	ἀναλύσειεν· ὁ γάρ τοι φυσικὸς
[7]	καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν	θᾶττον	ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ βουλοίμην μὲν
[3]	παρὰ τῷ Δίωνι· ὃ καὶ	θαυμάσας	ἔχω τὴν τύχην φιλοσοφίας, εἰ
[14]	ὅγε διδάσκαλος, ἐπειδὰν ἐξαρτήσηται τοὺς	θαυμασομένους,	οὐδενὸς οὐδὲν ἀποδέξεται λέγοντος. ἢ
[3]	δ´ οὖν ἀπορρήτῳ κάλλει καὶ	θαυμαστῇ	τινι χάριτι, εἰκῇ πως ἐπιτερπούσῃ
[3]	τοῦδε πυκνότητα· ἅμα δὲ καὶ	θαυμαστή	τις ἰδιότης χαρακτηρίζει τὰς Δίωνος
[5]	ὢν τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα	θαυματολογίαν	προὐβέβλητο, καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι
[8]	ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον	θέαμα,	καὶ μὴ ταχὺ σκαρδαμύξαι πρὸς
[12]	καὶ σχήματι σοβαρός, ἵνα καὶ	θέαμα	καλὸν ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ
[1]	τὰ Ἰταλιωτικά τε καὶ Ἀσιανὰ	θέατρα	μελέταις ἐναγωνιζόμενον. ἀλλὰ καὶ κοττάβοις
[12]	γε τῶν δεικνύντων ἐν τοῖς	θεάτροις	τοὺς λόγους. ὃν γὰρ δεῖ
[12]	εἰς δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ	θέατρον,	θυροκοπήσαντα καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν
[13]	τὰ παιδάρια. οὐκοῦν ἄλλο τοῦτο	θέατρον	παρὰ πολὺ δυστυχέστερον. νυνὶ δὲ
[3]	κἂν γὰρ ἀποπροσποιῆται, πάνυ τοῦ	θεάτρου	γίνεται καὶ τῆς χάριτος· καὶ
[12]	καλὸν ᾖ, καὶ προσγελᾷ τῷ	θεάτρῳ,	καὶ χαίρει δῆθεν, ἡ δὲ
[12]	κυπαρίττοις προσᾴδω, ὕδωρ δὲ τουτὶ	θεῖ	διᾴττον δρόμον οὐ μεμετρημένον, οὐδὲ
[6]	τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι καὶ τὰ	θεῖα	τηρεῖν ἀκηλίδωτα, χρωμένους ἐπικαλύμματι; εἰ
[6]	οἰήσεται· ὁ δὲ λαχὼν φύσεως	θείας	ἐντεῦθεν ἀρθεὶς περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν
[10]	εἴποι τις, ἢ σπαράττειν τὸ	θεῖον	ἅπαν ταῖς ἀτόποις ὑπονοίαις περὶ
[9]	ἀναρριπίζει, καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς	θεῖον	ἐκθάλπει· ἐκεῖ δὲ μόνοις τοῖς
[6]	ἀλλ´ ἐνδοτέρω φύσεως ἠξίου χωρεῖν.	θεῖον	οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν,
[7]	τακταί τινες πρόσοδοι πρὸς τὸ	θεῖον·	πάντα ταῦτα ἀποκόπτει κατὰ τῆς
[15]	μὲν ἐγών, ὁ δ´ ἀπέγραφε	θεῖος	Ὅμηρος. λελήθασιν οὖν ὑπὸ σοφίας
[9]	νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν	θεὶς	οἶδεν ὅτι τοῦτο δι´ ἄλλο,
[6]	θεῶν ἢ σοφῶν τε καὶ	θείων	ἀνδρῶν χαῦνοι καὶ ἀλαζόνες πόρρω
[5]	δύναμιν· οὐδὲν γὰρ ἐθέλει τῶν	θείων	ἔσχατον εἶναι. εἰ δὲ καὶ
[9]	ἐπίκτητος. κινδυνεύει γὰρ οὐδ´ εἶναι	θεμιτὸν	ἄλλῳ τῳ τῶν ἐν ἡμῖν
[9]	γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ	θεμιτὸν	ᾖ, Πλάτωνος ἀπεδεξάμεθα. ἀρεταὶ δὲ
[6]	ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι ποιούμενοι,	θεοὶ	σαρκία περικείμενοι· εἰ δὲ λέγοιεν,
[10]	οἷά φασιν ἐπαναστῆναί ποτε τοῖς	θεοῖς.	καὶ ταῦτα τί ἂν εἴποι
[10]	φησίν, ἀνεδίδου σπαρτούς· σπαρτοὺς δὲ	θεολόγους	οὐδείς πω μῦθος ἐτερατεύσατο. οὐ
[9]	κακὸν εἶναι, ἀλλὰ δεῖ καὶ	θεὸν	εἶναι. καὶ ἔοικεν εἶναι τὸ
[9]	τῶν ἐν ἡμῖν οἴεσθαι τὸν	θεὸν	ἐνδημήσειν ἀντὶ τοῦ νοῦ· νεὼς
[9]	οἷον ἐπεστράφθαι διὰ νοῦ πρὸς	θεόν.	~Ἡμεῖς οὖν, τιμῶντες τὰς ἀρετάς,
[12]	ταύτην ἔδωκε τὴν μοῖραν ὁ	θεός,	ἀδέσποτον εἶναι καὶ ἄφετον, ὃς
[18]	οὕτω μοι τὴν ψυχὴν ὁ	θεὸς	ἁπαλὸν ἐκμαγεῖον ἐποίησε τῶν ἐν
[15]	ὑπέσχετο μὲν εἰς νέωτα ὁ	θεός·	ἐμοὶ δὲ πάρεστιν ὁ παῖς
[8]	γὰρ ἄνθρωπος ὤν, καὶ οὔτε	θεός,	ἵνα δὴ καὶ ἀκλινὴς εἴην
[6]	περινοήσει κἀκεῖνον. ὃν δὲ ὁ	θεὸς	κινεῖ, τούτῳ καὶ παρ´ ἡμῶν
[11]	ξυνεχώρησεν· ἀνθρώπῳ δὲ ἔδωκεν ὁ	θεός,	ὅτῳ καὶ ἔδωκε γλώττης τε
[6]	ποικιλίαν τῆς φύσεως· ὁ γὰρ	θεὸς	τὴν ἡδονὴν περόνην ἐποίησε τῇ
[5]	μὴ δυνάμενον· ἔπειτα ὥσπερ ὁ	θεὸς	τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ δυνάμεων εἰκόνας
[10]	γὰρ αὐτὰς ἄνδρες ἀγχίσποροι τοῦ	θεοῦ·	καὶ οὕτως ἂν εἴητε κατὰ
[8]	ἅλματι μανικῷ δή τινι καὶ	θεοφορήτῳ,	καὶ τὸ μὴ δραμόντας εἰς
[5]	μὲν ἑαυτῷ τε καὶ τῷ	θεῷ	διὰ φιλοσοφίας, συνέσται δὲ τοῖς
[7]	ἀλλὰ νῦν μὲν ἐν τῷ	θεῷ	κεῖνται, νῦν δὲ ἐν τῷ
[9]	νοῦ· νεὼς γὰρ οὗτος οἰκεῖος	θεῷ.	ταῦτ´ ἄρα καὶ τὰς καθαρτικὰς
[14]	ἀλλ´ ἑαυτῷ ἀρέσκει καὶ τῷ	θεῷ,	τοῖς δὲ ἀνθρώποις ἀνθρωπίνως συνεῖναι
[15]	παίζειν ἀξίοις· ὁ δὲ τῷ	θεῷ	φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν·
[6]	γένει. ἀπάθεια μὲν γὰρ ἐν	θεῷ	φύσει· ἀρετῇ δὲ ἄνθρωποι κακίαν
[10]	πεπραγότες, καὶ ἀναίτιοι μὲν παρὰ	θεῶν,	ἀναίτιοι δὲ καὶ παρὰ ἀνθρώπων,
[2]	ἀποδώσειν, ὅτῳ ποτὲ πεπρωμένος ἐκ	θεῶν	ἐγένετο. ~Χωρὶς οὖν τιθέντι τοὺς
[11]	σκῆπτρα, καὶ τούτους εἴληχέ τις	θεῶν	ἐκ Διὸς γεγονώς, καὶ οὐκ
[4]	οὐδεμιᾶς χωρίς, οὔτε ἐν συμποσίῳ	θεῶν	ἐπιδείκνυται τὸ οἰκεῖον ἔργον, οὔτε
[6]	εἰ δὲ λέγοιεν, ἴστων ἀντὶ	θεῶν	ἢ σοφῶν τε καὶ θείων
[14]	ὑμνεῖ δὲ καὶ ψυχὰς ὀπαδοὺς	θεῶν,	καὶ τὸν ἀγῶνα ὃν ἔχουσιν
[4]	τε οὔσας ἐμφαίνει τὸ ὄνομα,	θεῶν	καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε θεῶν
[14]	τὰς ἱερὰς διφρείας τῶν ἕνδεκα	θεῶν·	μένει γὰρ Ἑστία ἐν θεῶν
[14]	θεῶν· μένει γὰρ Ἑστία ἐν	θεῶν	οἴκῳ μόνη· ὑμνεῖ δὲ καὶ
[4]	θεῶν καλεσάντων, ἢ ἀνθρώπων γε	θεῶν	φήμῃ χρωμένων; χορός τέ εἰσι
[1]	ὁ δ´ οὖν Δίων ἔοικε	θεωρήμασι	μὲν τεχνικοῖς ἐν φιλοσοφίᾳ μὴ
[4]	καὶ καλόν γε, ὦ παῖ,	θεωρήμασιν	ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ καταπεπυκνωμένον τὴν
[8]	ἐνθάδε καλοῦνταί τινες θεωρίαι καὶ	θεωρήματα	ἔργα ἐλάττονος νοῦ, ῥητορικά τε
[6]	καμεῖται δήπου πρὸς τὴν ἐν	θεωρίᾳ	ζωήν· ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους
[8]	καὶ γὰρ ἐνθάδε καλοῦνταί τινες	θεωρίαι	καὶ θεωρήματα ἔργα ἐλάττονος νοῦ,
[8]	τῆς φύσεως ἡμῶν, ἀεὶ πρὸς	θεωρίαν	ἀνατετάσθαι· ἀμηχάνου δὲ ὄντος τε
[6]	τὴν φύσιν ὑπερφρονήσουσι, καὶ πρὸς	θεωρίαν	ἀτρύτως ἔχειν ἐροῦσιν, ἀπαθεῖς εἶναι
[7]	ἐξ ἀμφοῖν τῶν ἀρίστων γενῶν,	θεωρίαν	μὲν ὑπεσχημένους, καὶ κατὰ τοῦτο
[7]	τῇδε πεποιημένοι; οὐ γὰρ δὴ	θεωροῦσί	τε ἅμα καὶ σοφίζονται περὶ
[10]	πρᾶγμα ἐκκείμενον, οὐδὲ καταβεβλημένον, οὐδὲ	θήρᾳ	ληπτέον. τί οὖν; ἐνταῦθα καλείσθω
[10]	μὴ ἐφ´ ἑαυτῶν ποιεῖσθε τὴν	θήραν·	ἀγύμναστοι γάρ ἐστε, καὶ κίνδυνος
[8]	εἴην πρὸς ἅπασαν ἡδονήν, οὔτε	θηρίον,	ἵνα τὰς σώματος ἡδοίμην ἡδονάς.
[6]	καὶ τὸ δένδρον καὶ τὸ	θηρίον	λόγοι τινὲς ἦσαν περὶ ζῴων
[14]	οὐχ ὑπέθηκεν ἑαυτὸν τῷ παντοδαπῷ	θηρίῳ,	τῇ δόξῃ, ἀλλ´ ἑαυτῷ ἀρέσκει
[9]	δίχα νοῦ τὴν νοητὴν οὐσίαν	θηρώμενοι,	καὶ μάλιστα οὓς οὐχ ἡ
[12]	προσέχων τὸν νοῦν, ὡς λαβὴν	θηρώμενος,	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ὁ περιδινῶν
[17]	Πυθαγόρας, ἢ ὅστις ὁ Πυθαγόρου	θιασώτης	τε καὶ συνήγορος, ἐπειδὴ νόμους
[13]	εὐδοκιμεῖν ἐν τοῖς μαθηταῖς, καὶ	θορυβεῖν	ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ τὰ
[18]	καὶ τῇ γλώττῃ. καὶ δῆτα	θόρυβος	ἤρθη πολύς, καὶ σκότος ἐρράγη
[1]	Ἀσπασίας τε καὶ Περικλέους ἐπιτάφιον	Θουκυδίδου	καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος θατέρου
[15]	αὐτῶν ἀμύνειν αὐταῖς, ἐντυχεῖν ἀνδρὶ	θράσος	ἔχοντι καὶ ἐπανισταμένῳ ταῖς μούσαις.
[13]	τι δὲ καὶ τέκοιεν, ὑπὸ	θράσους	τυφλὸν καὶ ἀνεμιαῖον· οὐ γὰρ
[14]	Λυσίου τοῦ σοφιστοῦ, καὶ τὴν	Θρασυμάχου	συνουσίαν προὐτίμησε· Σωκράτης δὲ οὐδὲ
[12]	δικαστήριον ἀγνωμονέστερον εἰσιέναι τὸ θέατρον,	θυροκοπήσαντα	καὶ ἐπαγγείλαντα τοῖς ἐν ἄστει

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/07/2008