HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Synesius de Cyrène (c. 373 - c. 414), Dion ou traité de sa vie (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 27 formes différentes pour 104 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   ἀληθινωτάτης παιδείας. καὶ καλόν γε, ὦ παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ

[10]   ἡμεῖς αὐτοῖς εἴπωμεν· ἄξιον γάρ· ὦ τολμηρότατοι πάντων, εἰ μὲν ἠπιστάμεθα

[6]   τὸ κάτω τῆς τοιαύτης ζωῆς. ᾧ δὲ μὴ ἔστιν ἡσθῆναι καθαρὰν

[6]   καὶ τοῦ Διὸς κηδεστὴς ἄξιος, ᾧ μηδὲ τὴν πρώτην ἐπὶ φαύλοις

[6]   καλὸν μέντοι τινὰ καὶ τοῦτον, ᾧ προεντυχόντες, ὁ μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται,

[10]   μαθήσεως ἄγειν, νοῦ μέγεθος ἔχοντας, ᾧ προτάσεις εἰσὶ καὶ τὰ συμπεράσματα·

[9]   ψυχῶν ἢ τὸ τοῦ φοίνικος, ᾧ τὰς περιόδους μετροῦσιν Αἰγύπτιοι. οἱ

[2]   τὸν ἔσχατον περὶ βασιλείας, ἐν ᾧ τέτταρας ὑποθέμενος βίους καὶ δαίμονας

[7]   καὶ ἦσαν αὐτοῖς σεμναί τε ᾠδαὶ καὶ ἱερὰ σύμβολα καὶ τακταί

[2]   πλουσίῳ τοῦ παντὸς ἀνάγνωσμα ἀξιώτατον. ᾠδηκός τε γὰρ ἦθος ὑπὸ πλούτου

[11]   ὁρῶντες αὐτοὺς καὶ ἀκούοντες τῆς ᾠδῆς· καὶ ἐμοῦ γε ἕνεκα, μηδείς

[13]   φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις σωμάτων·

[13]   εἰς τὸ ἀμβλίσκειν, οὐδὲν ἂν ὠδινήσειεν ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον. ἐντεῦθεν ὁ

[15]   τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´ ἑαυτὸν ᾤετο· προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν δύναμιν

[15]   φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν· ᾠκειοῦτο γὰρ αὐτὸν τῇ κοινωνίᾳ τοῦ

[13]   ἀπεργάζεσθαι. ἅμα δὲ οὐδὲ μακάριον ᾤμην εὐθύνας ὑπέχειν, καὶ αὐτοῖς τοῖς

[1]   ἐστὶν ὁ ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος ὤν, εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται. λέγει

[6]   ἄκρων ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος ὤν, καὶ δυνάσθω συνεῖναι πρὸς μέτρον

[8]   τὸν βίον· ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος ὤν, καὶ οὔτε θεός, ἵνα δὴ

[14]   τι χωρεῖ, τελχὶς καὶ βάσκανος ὤν. πῶς οὖν ἄν τις κάκιον

[5]   Πρωτέα τὸν Φάριον, εἰ σοφὸς ὢν τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν

[1]   τοὺς σὺν εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ ὧν ἀνάγκη πρότερον εἰπεῖν, ἐπειδὴ οὐκ

[1]   σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας ἐξαριθμεῖται, μεθ´ ὧν δὴ καὶ τὸν Δίωνα, καὶ

[1]   Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος, ὧν ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ καλλίων

[6]   τις ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας, δι´ ὧν ἔστι καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι

[12]   τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν λοιδορίαν ὧν ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι καὶ

[1]   τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον· ὧν ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός

[5]   φύσεως μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί, ὧν θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν,

[13]   βούλομαι, καὶ ὁπόσα, καὶ περὶ ὧν, καὶ ὁπηνίκα, καὶ ὅπου, τοσαῦτα

[8]   ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´ ὧν καὶ προῆλθε. τί δ´ ἂν

[1]   Δίωνα, καὶ μετὰ Δίωνα ἄλλους, ὧν περὶ τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα»

[5]   μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ ὧν πραγματεύοιτο. ἔστω δέ τι τοῦ

[3]   κάλλει τῆς φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις ὧν πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ Μέμνων τε

[6]   καὶ περὶ τῶν πρώτων στοιχείων, ὧν σύγκειται τὰ γινόμενα. ὁ δὲ

[11]   καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´ ὧν τὴν μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα

[10]   καὶ ἀέρος καὶ γῆς ἀπετύγχανεν, ὧν τῆς μὲν ὑπερεῖδε, τοῦ δὲ

[11]   τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν· ὧν τί ἄν τις καὶ δοίη

[10]   ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν τὸ ἐμπόδιον, καὶ ὧν χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν ἐλπίσαι

[13]   ὤνησε συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς ὤνατο. βουλοίμην δ´ ἂν ἐγὼ τῶν

[13]   σύνειμι· καὶ ὁ μέν τις ὤνησε συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς ὤνατο.

[14]   μειράκιον αὐτῷ καλὸν καὶ ἐν ὥρᾳ· καὶ τοῦτο πείθει καὶ μεταπείθει

[10]   ἀκονιτὶ παραγίνεται. καίτοιγε εἰ σὺν ὥρᾳ τοῦ πράγματος ἥψασθε, καὶ ἡδονῆς

[3]   ἐκείναις μὲν γὰρ ὑπτιάζει καὶ ὡραΐζεται, καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν,

[5]   κύκλῳ, καὶ τὰ Μουσῶν οὐκ ὠργίακε. δυεῖν γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ

[12]   ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος ὤρεξεν· ἐκ πολλοῦ γὰρ καὶ παρεσκεύασεν·

[14]   ἐπιτήδευμα φανῆναί τινας ἀμείνους ἢ ὡς ἁλῶναι τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ

[7]   οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει, καί, ὡς ἂν ἡμεῖς φαῖμεν, δικαιότατοι τυχεῖν

[3]   σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων ἠθῶν, ὡς ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι Δίων

[15]   μετεποιήθη καὶ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως ὡς αὐτῷ προσηκούσης, ἤειδον μὲν ἐγών,

[1]   Δίωνος, ἀλλ´ ἐκ διαθέσεως γράφοντος· ὡς ἐγὼ σφόδρα διισχυρίζομαι, πείσαιμι δ´

[12]   ὕδωρ εἰρησομένους γράφειν τοὺς λόγους. ὡς εἶδον ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην μετροῦντα

[6]   οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν, ὡς ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ δύναται· ὁ

[14]   ἡ Ξανθίππη, φεῦ τῆς ὀλιγωρίας, ὡς ἐχρῆτο Σωκράτει· ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε

[12]   ὁ πάνυ προσέχων τὸν νοῦν, ὡς λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον

[1]   τι ἥττων ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς, ὡς μεταμέλειν μὲν αὐτῷ γηρῶντι τῆς

[11]   τε εἰς ἀνθεινοὺς ἀγαγοῦσα λειμῶνας, ὡς μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ, καὶ

[2]   καθίσταται τὴν ὑπὲρ τοῦ Δίωνος, ὡς μὴ ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν ἐσπουδακέναι

[5]   τὴν περὶ αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες, ὡς μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ

[7]   ἐλάττους, ἃς ὑποπτεύουσι καὶ προκαταλαμβάνουσιν, ὡς μὴ κινοῖντό τε καὶ κατεξανίσταιντο.

[8]   οἷον ἄλλο ἐν ἄλλῳ· ἀλλ´, ὡς μικρῷ μεῖζον εἰκάσαι, καθάπερ Ἀριστοτέλης

[1]   πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ θαλάττης, ὡς ὄντας κῆρας πόλεών τε καὶ

[8]   δὲ πορθμεῖον ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον; ὡς ὅπου λόγος, ἐκεῖ που καὶ

[1]   ἂν ἀπαξιῶσαί μοι δοκοῦσι καὶ ὡς οὐ διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν

[12]   ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν, ὡς οὐκ ἀξιῶν ἀκοῆς τὰ δεικνύμενα.

[9]   εἶναι τὸ κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν. ὡς οὐκ ἔστι γε μὴ οὐκ

[16]   τῶν μικρῶν τι μεῖζον εἰπόντες· ὡς οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπὸ τῶν

[2]   καὶ φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι. ὡς οὗτός γε ὁ λόγος ὑποτύπωσίς

[12]   δὲ μάτην ἐγρηγόρει, καὶ ἀπῆν ὡς πορρωτάτω τοῦ πράγματος· ἀλλ´ οὐδὲν

[14]   Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν, καὶ ὡς Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ συνίστη τοὺς

[12]   ἐν ἄστει μειρακίοις ἀκρόαμα ἐπιδέξιον· ὡς σχέτλιά γε τῶν δεικνύντων ἐν

[12]   οὐδὲν ἧττον ὁ ῥήτωρ ἠγόρευεν, ὡς ὑπ´ ἀνάγκης σιωπησόμενος αὐτίκα· ἐμὲ

[5]   λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν οὖν ὡς φιλόλογος, κρινεῖ δὲ ὡς φιλόσοφος

[5]   οὖν ὡς φιλόλογος, κρινεῖ δὲ ὡς φιλόσοφος ἕκαστόν τε καὶ πάντα.

[12]   τοῖς μέλεσι· τυγχάνει δὲ οὐδ´ ὣς ἀκροατῶν ἵλεων ὁ δύστηνος ἄνθρωπος,

[13]   ἀδύνατος ἐπιστῆσαι, καὶ σκέμμα παραλαβών, ὥσπερ ἀνδριάντα ξέσας, ἐς τὸ ἀκριβὲς

[12]   δ´ ἂν καὶ διάραντα μόνον, ὥσπερ ἀνδριάντα, τὸ στόμα καὶ τὴν

[17]   μὴ πάντα ἐκκρεμαννύσθω τῶν συλλαβῶν. ὥσπερ γὰρ ἄλλο τι πρόβλημα ἀγαπᾶται,

[1]   ῥώμη τῆς φύσεως αὐτοῦ διεδείχθη. ὥσπερ γὰρ ἐπιγνούσης ὀψὲ τῆς φύσεως

[9]   τῆς σχολῆς εἰς νοῦν διεγείρονται· ὥσπερ δὲ ἄλλο τι τῶν εὐδοκιμούντων,

[3]   πρέπον πόλεως ὅλης ἀνοήτως διακειμένης. ὥσπερ δὲ τὴν ἑρμηνείαν οὔτε μίαν

[1]   διειληφότες ἑκατέρους χωρίς, ἀλλ´ οὐχ ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ, νῦν

[18]   ἐφιεὶς τῷ καιρῷ, καὶ εἴρων ὥσπερ ἑξῆς ἀναγινώσκων ἀπὸ τῆς διανοίας,

[4]   περιεργάζοιτο, δορυφοροῖτο δ´ ὑφ´ ἁπασῶν, ὥσπερ ἔοικε τῇ βασιλίδι; τὰς δὲ

[13]   γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις σωμάτων· ὅστις δὲ

[18]   προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν ἴδιον, ὥσπερ ἡ ὑπάτη χορδὴ τὸν ῥυθμὸν

[1]   τῆς γλώττης, ἣν χρυσῆν εἶχεν, ὥσπερ καὶ λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ

[14]   ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο. καθεδεῖται δὲ ὥσπερ κεράμιον ἐπιχειλὲς τῆς σοφίας, καὶ

[9]   σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες, ὥσπερ νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν

[5]   τὰ μικρὰ μὴ δυνάμενον· ἔπειτα ὥσπερ ὁ θεὸς τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ

[15]   γὰρ καὶ ἦν, ἅπαν αὐτό, ὥσπερ Περικλῆς, εἰς τὸ δέον ἀνάλωσα·

[9]   ἡγούμενοι. ἡμεῖς δὲ τὰς ἀρετὰς ὥσπερ στοιχεῖα τῆς ὅλης φιλοσοφίας σπουδάζομεν.

[5]   φαίην ἀπόρρητόν τι κρύπτειν αὐτούς, ὥσπερ τὰς Ἑστιάδας τὸ πῦρ, πρῶτον

[5]   ἴδιον ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ· ὥσπερ τὸν Ἀπόλλω λόγος ἔχει νῦν

[11]   εἰ μὴ τεθήπαμεν τοὺς κύκνους, ὥσπερ τοὺς ἀετοὺς αἰρομένους ὑψοῦ καὶ

[8]   κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν, ὥστε θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα,

[9]   γὰρ παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν ἄνεισιν, ὥστε καὶ παρ´ ἑαυτόν τι ποιῆσαι·

[2]   ἐγκρῖναί τινα λόγον τῶν Δίωνος, ὥστε καὶ φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι.

[3]   τι παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν προενέγκηται· ὥστε κἂν αἰτίαν φύγοι δειλίας, εἰ

[7]   τε ἔχει καὶ ἡμερώτερον κέκραται· ὥστε κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ

[6]   πρὸς τὴν ἐν θεωρίᾳ ζωήν· ὥστε ὑφήσει τοῦ μεγέθους καὶ καταβήσεται·

[18]   φύσις πειρωμένῳ. τοὺς ἐξηυλημένους τὰ ὦτα παραπέμπει τις ἠχὼ καὶ πεπαυμένου

[14]   δὲ καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν ὠφελεῖν εἴ τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ

[11]   ἔτι τὴν γνώμην ἐνοσοκόμησαν, τοῖς ὠφελίμοις ἐγκαταμιγνύντες ἡδύσματα. ἄκρατα γὰρ οὐδεὶς

[5]   καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο· ᾤχοντο γὰρ ἂν τὴν περὶ αὐτὸν

Chapitre
[4]	ἀληθινωτάτης παιδείας. καὶ καλόν γε,	ὦ	παῖ, θεωρήμασιν ἐπιστημονικοῖς προσταλαιπωρήσαντα καὶ
[10]	ἡμεῖς αὐτοῖς εἴπωμεν· ἄξιον γάρ·	ὦ	τολμηρότατοι πάντων, εἰ μὲν ἠπιστάμεθα
[6]	τὸ κάτω τῆς τοιαύτης ζωῆς.	ᾧ	δὲ μὴ ἔστιν ἡσθῆναι καθαρὰν
[6]	καὶ τοῦ Διὸς κηδεστὴς ἄξιος,	ᾧ	μηδὲ τὴν πρώτην ἐπὶ φαύλοις
[6]	καλὸν μέντοι τινὰ καὶ τοῦτον,	ᾧ	προεντυχόντες, ὁ μὲν πολὺς ἐνσχεθήσεται,
[10]	μαθήσεως ἄγειν, νοῦ μέγεθος ἔχοντας,	ᾧ	προτάσεις εἰσὶ καὶ τὰ συμπεράσματα·
[9]	ψυχῶν ἢ τὸ τοῦ φοίνικος,	ᾧ	τὰς περιόδους μετροῦσιν Αἰγύπτιοι. οἱ
[2]	τὸν ἔσχατον περὶ βασιλείας, ἐν	ᾧ	τέτταρας ὑποθέμενος βίους καὶ δαίμονας
[7]	καὶ ἦσαν αὐτοῖς σεμναί τε	ᾠδαὶ	καὶ ἱερὰ σύμβολα καὶ τακταί
[2]	πλουσίῳ τοῦ παντὸς ἀνάγνωσμα ἀξιώτατον.	ᾠδηκός	τε γὰρ ἦθος ὑπὸ πλούτου
[11]	ὁρῶντες αὐτοὺς καὶ ἀκούοντες τῆς	ᾠδῆς·	καὶ ἐμοῦ γε ἕνεκα, μηδείς
[13]	φύονται μὲν γὰρ ἐπὶ λόγοις	ὠδῖνες	ψυχῶν, ὥσπερ ἐπὶ τόκοις σωμάτων·
[13]	εἰς τὸ ἀμβλίσκειν, οὐδὲν ἂν	ὠδινήσειεν	ἀρτιμελὲς καὶ βιώσιμον. ἐντεῦθεν ὁ
[15]	τοῦτο μεῖζον ἢ καθ´ ἑαυτὸν	ᾤετο·	προσένεμε γὰρ Ἀσπασίᾳ τὴν δύναμιν
[15]	φησι πείθεσθαι. καὶ μὴ ἀπιστῶμεν·	ᾠκειοῦτο	γὰρ αὐτὸν τῇ κοινωνίᾳ τοῦ
[13]	ἀπεργάζεσθαι. ἅμα δὲ οὐδὲ μακάριον	ᾤμην	εὐθύνας ὑπέχειν, καὶ αὐτοῖς τοῖς
[1]	ἐστὶν ὁ ἀνὴρ, ὅστις, φιλόσοφος	ὤν,	εἰς τὸν σοφιστὴν ἕλκεται. λέγει
[6]	ἄκρων ἐπιτυχής, μεμνήσθω καὶ ἄνθρωπος	ὤν,	καὶ δυνάσθω συνεῖναι πρὸς μέτρον
[8]	τὸν βίον· ἐπίσταμαι γὰρ ἄνθρωπος	ὤν,	καὶ οὔτε θεός, ἵνα δὴ
[14]	τι χωρεῖ, τελχὶς καὶ βάσκανος	ὤν.	πῶς οὖν ἄν τις κάκιον
[5]	Πρωτέα τὸν Φάριον, εἰ σοφὸς	ὢν	τὰ μεγάλα, σοφιστικήν τινα θαυματολογίαν
[1]	τοὺς σὺν εὐροίᾳ ἑρμηνεύοντας. ὑπὲρ	ὧν	ἀνάγκη πρότερον εἰπεῖν, ἐπειδὴ οὐκ
[1]	σαφῶς φιλοσόφους ἄνδρας ἐξαριθμεῖται, μεθ´	ὧν	δὴ καὶ τὸν Δίωνα, καὶ
[1]	Περικλέους ἐπιτάφιον Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνος,	ὧν	ἐκάτερος θατέρου παρὰ πολὺ καλλίων
[6]	τις ἀποκηρύττοι τὰς Μούσας, δι´	ὧν	ἔστι καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐξαρέσκεσθαι
[12]	τῷ καταφεύγειν ἐπὶ τὴν λοιδορίαν	ὧν	ἠγνοήκασιν. εἰ δή τι καὶ
[1]	τοῖς ἀμφὶ Καρνεάδην καὶ Εὔδοξον·	ὧν	ἥντινα ἂν λάβῃς ὑπόθεσιν, φιλόσοφός
[5]	φύσεως μηδὲ τὰ σμικρὰ ἱκανοί,	ὧν	θᾶττον ἂν ἴδοις τὴν καρδίαν,
[13]	βούλομαι, καὶ ὁπόσα, καὶ περὶ	ὧν,	καὶ ὁπηνίκα, καὶ ὅπου, τοσαῦτα
[8]	ἦλθεν ἄλλον ἀπ´ ἄλλου, δι´	ὧν	καὶ προῆλθε. τί δ´ ἂν
[1]	Δίωνα, καὶ μετὰ Δίωνα ἄλλους,	ὧν	περὶ τοῦ τελευταίου παυόμενος· Τοσαῦτα»
[5]	μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ	ὧν	πραγματεύοιτο. ἔστω δέ τι τοῦ
[3]	κάλλει τῆς φύσεως, ὁποῖαι διαλέξεις	ὧν	πρόσθεν ἐμνημονεύσαμεν, ὁ Μέμνων τε
[6]	καὶ περὶ τῶν πρώτων στοιχείων,	ὧν	σύγκειται τὰ γινόμενα. ὁ δὲ
[11]	καταγλωττισμάτων, καὶ καρυκείας ποιητικῆς, ὑφ´	ὧν	τὴν μὲν πρώτην διέχεεν, ἔπειτα
[10]	καὶ ἀέρος καὶ γῆς ἀπετύγχανεν,	ὧν	τῆς μὲν ὑπερεῖδε, τοῦ δὲ
[11]	τῷ λόγῳ βοηθῆσαι τοῖς προπαιδεύμασιν·	ὧν	τί ἄν τις καὶ δοίη
[10]	ἀλλ´ ἀφῃρήκαμεν τὸ ἐμπόδιον, καὶ	ὧν	χωρὶς οὐδὲ ὅσιόν ἐστιν ἐλπίσαι
[13]	ὤνησε συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς	ὤνατο.	βουλοίμην δ´ ἂν ἐγὼ τῶν
[13]	σύνειμι· καὶ ὁ μέν τις	ὤνησε	συγγενόμενος, ὁ δὲ αὐτὸς ὤνατο.
[14]	μειράκιον αὐτῷ καλὸν καὶ ἐν	ὥρᾳ·	καὶ τοῦτο πείθει καὶ μεταπείθει
[10]	ἀκονιτὶ παραγίνεται. καίτοιγε εἰ σὺν	ὥρᾳ	τοῦ πράγματος ἥψασθε, καὶ ἡδονῆς
[3]	ἐκείναις μὲν γὰρ ὑπτιάζει καὶ	ὡραΐζεται,	καθάπερ ὁ ταὼς περιαθρῶν ἑαυτόν,
[5]	κύκλῳ, καὶ τὰ Μουσῶν οὐκ	ὠργίακε.	δυεῖν γὰρ αὐτὸν καταλαμβάνει τὸ
[12]	ᾔτησε, καὶ ὁ μὲν ἀκόλουθος	ὤρεξεν·	ἐκ πολλοῦ γὰρ καὶ παρεσκεύασεν·
[14]	ἐπιτήδευμα φανῆναί τινας ἀμείνους ἢ	ὡς	ἁλῶναι τοῖς προσπεφυκόσιν αὐτῷ καὶ
[7]	οὕτως ἐπαναστάντες τῇ φύσει, καί,	ὡς	ἂν ἡμεῖς φαῖμεν, δικαιότατοι τυχεῖν
[3]	σαφῶς ἀναχωρεῖν τῶν οἰκείων ἠθῶν,	ὡς	ἂν καὶ λαθεῖν ὅτι Δίων
[15]	μετεποιήθη καὶ τῆς Ὁμήρου ποιήσεως	ὡς	αὐτῷ προσηκούσης, ἤειδον μὲν ἐγών,
[1]	Δίωνος, ἀλλ´ ἐκ διαθέσεως γράφοντος·	ὡς	ἐγὼ σφόδρα διισχυρίζομαι, πείσαιμι δ´
[12]	ὕδωρ εἰρησομένους γράφειν τοὺς λόγους.	ὡς	εἶδον ἐγὼ δικαστὴν ἐφέτην μετροῦντα
[6]	οὖν ἀτεχνῶς τὸ πᾶσιν ἀρκεῖν,	ὡς	ἕκαστος ἀπολαύειν αὐτοῦ δύναται· ὁ
[14]	ἡ Ξανθίππη, φεῦ τῆς ὀλιγωρίας,	ὡς	ἐχρῆτο Σωκράτει· ἀλλ´ οὐδὲν ἐκώλυσε
[12]	ὁ πάνυ προσέχων τὸν νοῦν,	ὡς	λαβὴν θηρώμενος, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον
[1]	τι ἥττων ἐγένετο δόξης σοφιστικῆς,	ὡς	μεταμέλειν μὲν αὐτῷ γηρῶντι τῆς
[11]	τε εἰς ἀνθεινοὺς ἀγαγοῦσα λειμῶνας,	ὡς	μὴ διακναισθῆναι τῷ πόνῳ, καὶ
[2]	καθίσταται τὴν ὑπὲρ τοῦ Δίωνος,	ὡς	μὴ ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν ἐσπουδακέναι
[5]	τὴν περὶ αὐτὸν τραγῳδίαν τεθαυμακότες,	ὡς	μὴ ἐπιζητῆσαι τὴν ἀλήθειαν περὶ
[7]	ἐλάττους, ἃς ὑποπτεύουσι καὶ προκαταλαμβάνουσιν,	ὡς	μὴ κινοῖντό τε καὶ κατεξανίσταιντο.
[8]	οἷον ἄλλο ἐν ἄλλῳ· ἀλλ´,	ὡς	μικρῷ μεῖζον εἰκάσαι, καθάπερ Ἀριστοτέλης
[1]	πάσης ἐλαύνεσθαι γῆς καὶ θαλάττης,	ὡς	ὄντας κῆρας πόλεών τε καὶ
[8]	δὲ πορθμεῖον ἐπὶ νοῦν οἰκειότερον;	ὡς	ὅπου λόγος, ἐκεῖ που καὶ
[1]	ἂν ἀπαξιῶσαί μοι δοκοῦσι καὶ	ὡς	οὐ διδόμενον δέξασθαι, φιλοσοφίας ἐν
[12]	ὁ περιδινῶν ἁπανταχόσε τὴν κεφαλήν,	ὡς	οὐκ ἀξιῶν ἀκοῆς τὰ δεικνύμενα.
[9]	εἶναι τὸ κατ´ αὐτοὺς συγχωρήσομεν.	ὡς	οὐκ ἔστι γε μὴ οὐκ
[16]	τῶν μικρῶν τι μεῖζον εἰπόντες·	ὡς	οὐκ οἶδ´ ὅπως ἀπὸ τῶν
[2]	καὶ φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι.	ὡς	οὗτός γε ὁ λόγος ὑποτύπωσίς
[12]	δὲ μάτην ἐγρηγόρει, καὶ ἀπῆν	ὡς	πορρωτάτω τοῦ πράγματος· ἀλλ´ οὐδὲν
[14]	Ἱππίᾳ ξυνεχώρει τι λέγειν, καὶ	ὡς	Πρωταγόραν ἐβάδιζεν, καὶ συνίστη τοὺς
[12]	ἐν ἄστει μειρακίοις ἀκρόαμα ἐπιδέξιον·	ὡς	σχέτλιά γε τῶν δεικνύντων ἐν
[12]	οὐδὲν ἧττον ὁ ῥήτωρ ἠγόρευεν,	ὡς	ὑπ´ ἀνάγκης σιωπησόμενος αὐτίκα· ἐμὲ
[5]	λόγου δυνάμεων· ἐπιστήσεται μὲν οὖν	ὡς	φιλόλογος, κρινεῖ δὲ ὡς φιλόσοφος
[5]	οὖν ὡς φιλόλογος, κρινεῖ δὲ	ὡς	φιλόσοφος ἕκαστόν τε καὶ πάντα.
[12]	τοῖς μέλεσι· τυγχάνει δὲ οὐδ´	ὣς	ἀκροατῶν ἵλεων ὁ δύστηνος ἄνθρωπος,
[13]	ἀδύνατος ἐπιστῆσαι, καὶ σκέμμα παραλαβών,	ὥσπερ	ἀνδριάντα ξέσας, ἐς τὸ ἀκριβὲς
[12]	δ´ ἂν καὶ διάραντα μόνον,	ὥσπερ	ἀνδριάντα, τὸ στόμα καὶ τὴν
[17]	μὴ πάντα ἐκκρεμαννύσθω τῶν συλλαβῶν.	ὥσπερ	γὰρ ἄλλο τι πρόβλημα ἀγαπᾶται,
[1]	ῥώμη τῆς φύσεως αὐτοῦ διεδείχθη.	ὥσπερ	γὰρ ἐπιγνούσης ὀψὲ τῆς φύσεως
[9]	τῆς σχολῆς εἰς νοῦν διεγείρονται·	ὥσπερ	δὲ ἄλλο τι τῶν εὐδοκιμούντων,
[3]	πρέπον πόλεως ὅλης ἀνοήτως διακειμένης.	ὥσπερ	δὲ τὴν ἑρμηνείαν οὔτε μίαν
[1]	διειληφότες ἑκατέρους χωρίς, ἀλλ´ οὐχ	ὥσπερ	ἐν νυκτομαχίᾳ περιτευξόμεθα αὐτῷ, νῦν
[18]	ἐφιεὶς τῷ καιρῷ, καὶ εἴρων	ὥσπερ	ἑξῆς ἀναγινώσκων ἀπὸ τῆς διανοίας,
[4]	περιεργάζοιτο, δορυφοροῖτο δ´ ὑφ´ ἁπασῶν,	ὥσπερ	ἔοικε τῇ βασιλίδι; τὰς δὲ
[13]	γὰρ ἐπὶ λόγοις ὠδῖνες ψυχῶν,	ὥσπερ	ἐπὶ τόκοις σωμάτων· ὅστις δὲ
[18]	προσηχεῖν ἀνάγκη καὶ τοὐμὸν ἴδιον,	ὥσπερ	ἡ ὑπάτη χορδὴ τὸν ῥυθμὸν
[1]	τῆς γλώττης, ἣν χρυσῆν εἶχεν,	ὥσπερ	καὶ λέγεται, σοφιστὴς ἔστω διὰ
[14]	ἵνα μόνος ἀποβλέποιτο. καθεδεῖται δὲ	ὥσπερ	κεράμιον ἐπιχειλὲς τῆς σοφίας, καὶ
[9]	σωφρονητέον εἰδότες, ἀλλ´ ἐπίταγμα λαβόντες,	ὥσπερ	νόμον ἀναίτιον, ὃν ὁ μὲν
[5]	τὰ μικρὰ μὴ δυνάμενον· ἔπειτα	ὥσπερ	ὁ θεὸς τῶν ἀφανῶν ἑαυτοῦ
[15]	γὰρ καὶ ἦν, ἅπαν αὐτό,	ὥσπερ	Περικλῆς, εἰς τὸ δέον ἀνάλωσα·
[9]	ἡγούμενοι. ἡμεῖς δὲ τὰς ἀρετὰς	ὥσπερ	στοιχεῖα τῆς ὅλης φιλοσοφίας σπουδάζομεν.
[5]	φαίην ἀπόρρητόν τι κρύπτειν αὐτούς,	ὥσπερ	τὰς Ἑστιάδας τὸ πῦρ, πρῶτον
[5]	ἴδιον ἔργον ὑπερκείμενον τοῦ χοροῦ·	ὥσπερ	τὸν Ἀπόλλω λόγος ἔχει νῦν
[11]	εἰ μὴ τεθήπαμεν τοὺς κύκνους,	ὥσπερ	τοὺς ἀετοὺς αἰρομένους ὑψοῦ καὶ
[8]	κατὰ βραχὺ προσεθίζοντα τοῖς ὁράμασιν,	ὥστε	θαρσῆσαί ποτε καὶ πρεσβύτερον θέαμα,
[9]	γὰρ παρεσκευάσατο καὶ κλιμακηδὸν ἄνεισιν,	ὥστε	καὶ παρ´ ἑαυτόν τι ποιῆσαι·
[2]	ἐγκρῖναί τινα λόγον τῶν Δίωνος,	ὥστε	καὶ φιλόσοφον ὑπ´ αὐτοῦ προσειρῆσθαι.
[3]	τι παρακεκινδυνευμένον καὶ νεανικὸν προενέγκηται·	ὥστε	κἂν αἰτίαν φύγοι δειλίας, εἰ
[7]	τε ἔχει καὶ ἡμερώτερον κέκραται·	ὥστε	κἂν θᾶττον ἐκλύοιτο. ~Ἐγὼ δὲ
[6]	πρὸς τὴν ἐν θεωρίᾳ ζωήν·	ὥστε	ὑφήσει τοῦ μεγέθους καὶ καταβήσεται·
[18]	φύσις πειρωμένῳ. τοὺς ἐξηυλημένους τὰ	ὦτα	παραπέμπει τις ἠχὼ καὶ πεπαυμένου
[14]	δὲ καὶ Προδίκῳ παρεῖχεν ἑαυτὸν	ὠφελεῖν	εἴ τι δύναιτο, καὶ Ἱππίᾳ
[11]	ἔτι τὴν γνώμην ἐνοσοκόμησαν, τοῖς	ὠφελίμοις	ἐγκαταμιγνύντες ἡδύσματα. ἄκρατα γὰρ οὐδεὶς
[5]	καὶ παντοδαπῶς τοῖς ἐντυγχάνουσι συνεγίγνετο·	ᾤχοντο	γὰρ ἂν τὴν περὶ αὐτὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 10/07/2008