Page
[86]	(Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν πραότατον,	ὦ	Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον,
[87]	συντριβείσης, πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´,	ὦ	τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα
[86]	Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν	ᾧ	μάλιστα τοῖς κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν
[88]	εἰώθει λέγειν Μή που ἄρ´	ἐγὼ	τοιοῦτος; Ὁ δὲ λοιδορήσας τὸν
[92]	βασκαίνειν παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος,	ἀργῷ	τῷ φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν·
[92]	δεῖ κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν	ἀοιδῷ	καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν
[91]	μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ	δικαίῳ	χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες
[87]	ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ	βίῳ	καὶ φυλάττεσθαι τὸ ῥᾳθυμεῖν καὶ
[89]	Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν	ζωγρείῳ	σοι τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας;
[89]	αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν	ἱματίῳ	καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις
[92]	τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα	βελτίω	ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα
[91]	πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν	Χίῳ	τῆς κρατούσης μερίδος ἐν στάσει
[89]	οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ	πολεμικῷ	δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω
[86]	τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ	πολιτικῷ	διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος
[89]	τῆς προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι	φίλῳ	καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν
[89]	τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν	δακτύλῳ	πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα.
[91]	καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν	πολέμῳ	πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ
[90]	μέρος οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ	λογισμῷ	καὶ πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν,
[89]	ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ	λεγομένῳ	παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων
[92]	καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ	φθόνῳ	καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ
[86]	μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ	ἀνθρώπῳ	θηριώδης ὁ βίος αὐτοῦ γένηται
[89]	καὶ χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον δ´	ἑτέρῳ,	τῷ λοιδορεῖσθαι καὶ κακῶς ἀκούειν
[90]	καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν	καιρῷ	παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ
[86]	ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ.	(Ὁρῶ	μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ
[86]	γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον	ὁρῶ	σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει
[88]	καὶ σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ	χρῶ	φιλανθρώπως καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν.
[86]	δεδιέναι μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων	τῷ	ἀνθρώπῳ θηριώδης ὁ βίος αὐτοῦ
[87]	δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν	τῷ	βίῳ καὶ φυλάττεσθαι τὸ ῥᾳθυμεῖν
[90]	φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων φησί)	τῷ	δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν
[91]	ἀλλὰ μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι	τῷ	δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς
[91]	(ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν.	Τῷ	Καίσαρι κελεύσαντι τὰς Πομπηίου τιμὰς
[89]	λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον	τῷ	λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν
[90]	ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ	τῷ	λογισμῷ καὶ πειθήνιον ἔχειν οὐκ
[89]	λόγους. Τουτὶ μὲν οὖν ἔνεστι	τῷ	λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον καὶ
[89]	χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ,	τῷ	λοιδορεῖσθαι καὶ κακῶς ἀκούειν αὐτὸν
[90]	ἡσυχίαν ἄγειν μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν	τῷ	λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν οὖν καὶ
[89]	λεγόμενον, ἀλλὰ τί πρόσεστιν ἕτερον	τῷ	λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ οἱ παλαίοντες
[89]	ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς	τῷ	μέλλοντι ψέγειν ἕτερον τὸ Γνῶθι
[91]	βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα	τῷ	μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν
[89]	Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε	τῷ	ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν
[89]	τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν	τῷ	παρρησιάζεσθαι, καὶ τὸ κολακεῦον αὐτῆς
[89]	Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ	τῷ	πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν,
[86]	τά τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν	τῷ	πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ
[92]	ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις καὶ	τῷ	σωφρονεῖν καὶ προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς
[92]	παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ	τῷ	φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ
[91]	τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον,	ἀπωτάτω	καθίσταται τοῦ φθονεῖν καὶ φίλοις
[89]	ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ	πορρωτάτω	θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος
[88]	Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε	πορρωτάτω	σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου
[91]	ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς	πορρωτάτω	τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ
[92]	καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ φθόνῳ καὶ	ἀπράκτῳ	σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος
[88]	ἐκεῖνος; Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον	αὐτῷ	προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ
[87]	Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας	αὐτῷ	συντριβείσης, πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´,
[88]	τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον	αὑτῷ,	καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ
[87]	οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ προσέχειν	ἑαυτῷ	καὶ μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως
[88]	εἴπῃς, ἐπίτεινε τὸ φιλομαθὲς ἐν	σεαυτῷ	καὶ φιλόπονον· ἂν δειλόν, ἔγειρε
[92]	τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες)	οὕτω	καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ
[90]	τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες.	Οὕτω	καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ
[89]	καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος,	οὕτω	πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας
[87]	τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ	οὕτω	συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα
[87]	καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν,	οὕτω	τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ
[90]	(φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ οὐχ	οὕτω	τὸ εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς
[89]	πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν,	οὕτω	τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008