Page
[89]	τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν	ἐκχέας	μάτην ἄκων ἀκούειν οὓς ἑκὼν
[88]	ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ τῆς	(ἀληθείας.	Ὡς γὰρ ὁ καικίας τὰ
[87]	εἰς τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ τῆς	συνηθείας	ἀγόμενοι καὶ κατακοσμούμενοι τὸν τρόπον,
[91]	πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ	συνηθείας,	ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς τοὺς
[92]	πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ	ἐπιμελείας	καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν
[90]	ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς	εὐμενείας	οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος
[92]	παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ	σατραπείας	βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν οὐδὲ
[86]	κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας	χρείας	ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων
[86]	τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ,	πολιτείας	ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα
[88]	βίον. Ἐπεὶ καὶ τοῦτο τῆς	κακίας	ἴδιόν ἐστι, τὸ τοὺς ἐχθροὺς
[88]	τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ	καικίας	τὰ νέφη, καὶ ὁ φαῦλος
[87]	οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς	φιλίας	διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ
[88]	ἴχνος. Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι	βλασφημίας	παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε
[89]	ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ	Παυσανίας	μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν
[88]	ψυχῆς εἴ τι λανθάνον ἐστὶ	φιληδονίας	ἴχνος. Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι
[91]	ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ	πλεονεξίας,	ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ
[92]	(τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας καὶ	προνοίας	καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς
[89]	ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς ἀποροῦντας	εὐνοίας	νουθετούσης ὑπομένειν ἀνάγκη μισοῦντος ἐχθροῦ
[91]	δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι	δημοκοπίας	καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ
[92]	δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ	προεδρίας	παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ
[87]	καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς	ναυκληρίας	αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος εἶπεν, Εὖ
[89]	κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι τὰς	λοιδορίας,	ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται
[88]	βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς	λοιδορίας.	Ὁ μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις
[89]	κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ	ἀκολασίας	ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν
[89]	ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς	προδοσίας	διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ
[89]	Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ τῆς	αἰτίας,	ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς
[87]	ῥᾳθυμεῖν καὶ καταφρονεῖν καὶ μετ´	εὐχρηστίας	ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν εἰς τὸ
[90]	εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον	μυίας	στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων. Οὔτι μὴν
[87]	ἀποβολὴν ἐφόδιον σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ	φιλοσοφίας,	ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων
[87]	καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς	γυναῖκας	αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ τὸν
[89]	ὁ ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς	γυναῖκας	ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ
[88]	ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ	Νασικᾶς,	οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων ἐν
[92]	καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς	ἁμίλλας	πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ
[92]	αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν	ἡμᾶς	ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν
[86]	ταῖς ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν	ἡμᾶς·	ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς
[87]	μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες	ἡμᾶς	πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας
[87]	ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα	ἡμᾶς.	Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς
[91]	Τῷ Καίσαρι κελεύσαντι τὰς Πομπηίου	τιμὰς	ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων Τοὺς
[92]	γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ	τιμὰς	καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ
[87]	καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ τὰς	ὀσμὰς	(τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν
[91]	κελεύσαντι τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι	καταβεβλημένας	ὁ Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν,
[87]	ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας	τινὰς	ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ βίῳ καὶ
[92]	ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ	τινας	οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες
[91]	ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι	τινάς,	~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς
[88]	ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ	κύνας	ἐπαινουμένους. Ἂν χωρίον ἐκπεπονημένον ἴδωσιν,
[90]	ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ φίλου	φωνὰς	καὶ ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς
[91]	ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς	ἔπηξας.	Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ
[92]	ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε	βοὰς	δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ
[92]	τοῦ βίου καὶ ἀνύβριστον ἀντιτιθέντας·	(Ἅπας	γὰρ ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ
[89]	καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς	ἄνδρας	διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη
[86]	ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´	ἑτέρας	χρείας ὁ μὲν ἐκ τῶν
[86]	ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν,	ἔχθρας	γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν οὐ
[89]	οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ	ἔχθρας	(προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ
[87]	ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´	ἔχθρας	τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ βίῳ
[87]	μὲν οὖν δοκεῖ μοι τῆς	ἔχθρας	τὸ βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι
[87]	καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´	ὁρᾷς	ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος
[91]	ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ	Πυθαγόρας,	ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος
[89]	πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι	φθορᾶς.	Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ τῆς
[92]	πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες	αἰσχρὰς	καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις
[90]	Εἶπεν, Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´	ἔφρασας.	Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ
[86]	ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς	νοήσας	τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν
[88]	ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ	λοιδορήσας	τὸν ἑτέρου βίον ἂν εὐθὺς
[91]	Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας	ἀνέστησας,	τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν
[89]	ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας	ἐκκομίσας	οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ
[89]	ζωγρείῳ σοι τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης	ἔκλαυσας;	Καὶ ὁ ἕτερος Οὐ σὺ
[89]	μὲν οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας,	ἀπολύσας	δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος
[89]	σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ	ἐδάκρυσας;	Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον
[92]	πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ	τὰς	ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον
[88]	φωτὸς τὸ ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν	τὰς	ἀσθενεῖς ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων
[89]	τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι	τὰς	λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα
[88]	φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει	τὰς	λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων
[87]	Καὶ καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ	τὰς	ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται,
[91]	μέλαιναν καρδίαν. Τῷ Καίσαρι κελεύσαντι	τὰς	Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ
[87]	οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ	τὰς	φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι
[90]	καὶ φίλου φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ	πικροτάτας	ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ
[87]	μὴν τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον	τεχνίτας	ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ
[91]	ὁ Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν,	ἀνδριάντας	ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας.
[91]	γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ	πάντας	ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι
[91]	ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι τοὺς	ἀντιστασιάσαντας,	ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη,
[92]	καθαρὸν τοῦ βίου καὶ ἀνύβριστον	ἀντιτιθέντας·	(Ἅπας γὰρ ὁ ὑπὲρ γῆς
[88]	οἱ πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς	ψέγοντας	ὑπὸ τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ
[89]	οἱ μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς	ἁμαρτάνοντας	οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ
[92]	ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα	παραφυλάττοντας	ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ
[86]	ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν	ἔχοντας	ὁ Ξενοφῶν καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν
[87]	ἡμᾶς πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν	ἀμελοῦντας	καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν
[88]	κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες	εὐδοκιμοῦντας	ἀνιῶνται καὶ κύνας ἐπαινουμένους. Ἂν
[89]	ἐλέγχῃ καὶ κολάζῃ τὴν κακίαν,	σκοποῦντας	τὸ ἔργον ἀλλὰ μὴ τὴν
[89]	τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς	ἀποροῦντας	εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν ἀνάγκη μισοῦντος
[87]	καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ	ὀλιγωροῦντας,	τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ
[87]	δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ	ταύτας	ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ οἱ γῦπες
[91]	ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε	θηρευτὰς	παρῃτεῖτο καὶ βόλους ὠνούμενος ἰχθύων
[87]	κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε	παῖδες	οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει
[92]	αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ δὲ	χασμῶδες	ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ
[88]	ἔγειρε μᾶλλον τὸ θαρραλέον καὶ	ἀνδρῶδες·	κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε
[92]	ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ	δυσῶδες)	οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων
[88]	Ἂν ἀπαίδευτον εἴπῃς, ἐπίτεινε τὸ	φιλομαθὲς	ἐν σεαυτῷ καὶ φιλόπονον· ἂν
[89]	Ὅταν οὖν λεχθῇ τι μὴ	ἀληθές,	οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ
[92]	ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ	κακόηθες	καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε
[90]	τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ παρασχόντος	ἐπιεικές	ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι
[92]	ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν φυλαττόμενοι	βελτίονες	ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι
[92]	αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ	χείρονες.
[87]	ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ οἱ	γῦπες	ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων
[88]	βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος,	ἄνδρες	ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ
[90]	ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ	ἄνδρες.	Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ
[88]	ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ	πάντες,	ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν
[90]	ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο	πάντες	ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ
[92]	ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν	ἀπαλλαγέντες.	Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα
[89]	ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ	λοιδορηθέντες	οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς
[87]	οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς	ἀναγκασθέντες	ἐπινήφειν τῷ βίῳ καὶ φυλάττεσθαι
[91]	δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς	ἐθισθέντες	οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ
[92]	ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ οἱ	χαρίεντες	γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ
[89]	τὸ Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ	λέγοντες	ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ
[92]	ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ	δεκάζοντες	ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους
[86]	καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν	ὁπλίζοντες	ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι
[86]	οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι	μαθόντες	αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ τρεφόμενοι
[89]	τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ οἱ	παλαίοντες	τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι
[87]	καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις καὶ	ἀποθνῄσκοντες	λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν
[89]	σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ	παραμαρτάνοντες.	Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα
[90]	εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις	περιπεσόντες	διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ
[89]	ἀλλήλους εἶτα φύρονται καὶ ἀναχρώννυνται	συμπεσόντες	ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´ ἀκούσαντα
[87]	ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς	προσπεσόντες	ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ
[91]	ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα	παραφυλάττοντες.	(Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ
[92]	Εἰ δέ τινας οἱ ἐχθροὶ	κολακεύοντες	ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ
[91]	κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη,	πιστεύοντες	ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ
[92]	ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα	παραφυτεύοντες	(ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν
[87]	καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι,	χορδολογοῦντες	καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες.
[92]	τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ	πανουργοῦντες	ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς
[87]	χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ	καταυλοῦντες.	~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου
[92]	ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν	ἀσχημονοῦντες,	δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´
[92]	ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ	μισθαρνοῦντες	αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι
[89]	νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ	λοιδοροῦντες	ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία
[87]	ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´ οἱ	μισοῦντες	ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται καὶ
[87]	Οἱ μὲν γὰρ φίλοι καὶ	νοσοῦντες	ἡμᾶς πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν
[89]	διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ	νουθετοῦντες	τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες
[88]	καλὸς κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν	ὁρῶντες	εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ κύνας ἐπαινουμένους.
[88]	φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς	ἀπολελοιπότες.	(Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν Διογένους
[89]	ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´	(ἧς	ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι
[88]	αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ	ἧς	τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι,
[86]	δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´	ἧς	τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς
[92]	ἀντιτιθέντας· (Ἅπας γὰρ ὁ ὑπὲρ	γῆς	καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς
[92]	ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ	γῆς	χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ
[92]	εἰ μηδεὶς τρόπος ἐστὶν ἄλλος	ἀπαλλαγῆς	(ἐρίδων καὶ φθόνων καὶ φιλονεικιῶν,
[89]	φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´	ὀργῆς	ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν
[86]	τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ	θηριώδης	ὁ βίος αὐτοῦ γένηται καὶ
[90]	μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν	ἐθισθῇς	λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως
[88]	τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι	προαχθῇς,	ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς
[91]	οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς	δίκης	ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων
[92]	σωφρονεῖν καὶ προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς	Θεμιστοκλῆς	ἔλεγεν οὐκ ἐᾶν αὐτὸν καθεύδειν
[87]	στέρησιν καὶ χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον	σχολῆς	ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας, ὡς Διογένης
[91]	Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ	τιμῆς	περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος.
[89]	Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα	κόμης	τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα τρυφερώτερον
[88]	μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν	παιδομανής,	μηδ´ ἄσωτον, αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος.
[87]	σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας, ὡς	Διογένης	καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς
[88]	αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς	ὁμογενὴς	ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ
[89]	τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ	Ἀντισθένης	εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι
[88]	Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς ὁ	Δημοσθένης	φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει,
[89]	σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ σοι	τρεφομένης	εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ ὁ
[89]	Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ σὺ	μυραίνης	ἐν ζωγρείῳ σοι τρεφομένης εἶτ´
[86]	φῶς παρέχει καὶ θερμότητα καὶ	τέχνης	ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς χρῆσθαι
[91]	Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς	δόξης	ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον
[92]	πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ	δόξης	ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων,
[88]	οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ	δόξης	τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον
[88]	αὐτὸς ἕλκεσιν βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον	εἴπῃς,	ἐπίτεινε τὸ φιλομαθὲς ἐν σεαυτῷ
[86]	παρέχει καὶ θερμότητα καὶ τέχνης	ἁπάσης	ὄργανόν ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι.
[88]	τὴν νέμεσιν. Οὐκοῦν μηδὲ μοιχὸν	λοιδορήσῃς,	αὐτὸς ὢν παιδομανής, μηδ´ ἄσωτον,
[87]	Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ	συντριβείσης,	πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ
[90]	ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς	λεγούσης,	καὶ φίλου φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ
[88]	Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας	παλινδρομούσης	οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ
[89]	ἐν ζωγρείῳ σοι τρεφομένης εἶτ´	ἀποθανούσης	ἔκλαυσας; Καὶ ὁ ἕτερος Οὐ
[91]	ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς	ἀφαιρούσης	τὸ δύσζηλον ἡμῶν καὶ φιλόφθονον;
[91]	ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς	κρατούσης	μερίδος ἐν στάσει γενόμενος, παρῄνει
[89]	ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας	νουθετούσης	ὑπομένειν ἀνάγκη μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον,
[89]	φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ	τῆς	αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ
[88]	αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ	τῆς	(ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ καικίας
[92]	Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα	τῆς	ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε
[91]	ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα	τῆς	ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν καὶ
[91]	Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ	τῆς	δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς
[91]	ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ	τῆς	δόξης ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ
[90]	προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ	τῆς	εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα,
[87]	Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι	τῆς	ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν
[86]	δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι.	Τῆς	θαλάττης τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι
[88]	τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ τοῦτο	τῆς	κακίας ἴδιόν ἐστι, τὸ τοὺς
[91]	ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ	τῆς	κρατούσης μερίδος ἐν στάσει γενόμενος,
[87]	Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων δέ,	τῆς	ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος εἶπεν,
[89]	μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν	τῆς	προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ
[87]	λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ	τῆς	συνηθείας ἀγόμενοι καὶ κατακοσμούμενοι τὸν
[88]	κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε	τῆς	ψυχῆς εἴ τι λανθάνον ἐστὶ
[92]	καὶ λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος	θεατὴς	δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν
[87]	καὶ φιλοσοφίας, ὡς Διογένης καὶ	Κράτης·	Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ
[90]	(οὐ μόνον ἄδιψον, ὥς φησιν	Ἱπποκράτης)	ἐν δὲ λοιδορίαις σεμνὸν καὶ
[90]	ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ μὲν γὰρ	Σωκράτης	ἔφερε τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ
[91]	ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος.	Οἰκέτης	οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς
[90]	τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν	ἀρετῆς	μέρος οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ
[92]	γῆς καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς	ἀρετῆς	οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ
[92]	ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς	ἀρετῆς	τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς
[86]	ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι. Τῆς	θαλάττης	τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι καὶ
[89]	χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´	αὐτῆς	βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις
[89]	τῷ παρρησιάζεσθαι, καὶ τὸ κολακεῦον	αὐτῆς	λάλον ἐστί, τὸ (δὲ νουθετοῦν
[92]	ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ	ἀρχῆς	ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους
[88]	ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς	ψυχῆς	εἴ τι λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας
[89]	ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν	ψυχῆς	ἢ ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν.
[90]	καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ	ὀργαῖς	καὶ σκώμμασι καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι
[92]	ἔχουσι, καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς	ἐπιμελείαις	καὶ φιλοπονίαις καὶ τῷ σωφρονεῖν
[87]	γὰρ αἱ πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς καὶ	στρατείαις	ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν καὶ
[92]	ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ	πολιτείαις	ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν,
[92]	καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ	πολιτείαις,	οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον
[91]	ἐν διαφοραῖς πρὸς ἀνθρώπους καὶ	φιλονεικίαις,	γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον
[90]	καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ ταῖς	(φιλίαις.	Φίλον μὲν γὰρ οὐχ οὕτω
[92]	πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ	φιλοπονίαις	καὶ τῷ σωφρονεῖν καὶ προσέχειν
[88]	τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ	φιλανθρωπίαις	εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν,
[92]	ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ	συνηγορίαις	ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις
[90]	καὶ ὀργαῖς καὶ σκώμμασι καὶ	λοιδορίαις	ἐθίσαι τὸν θυμὸν ἡσυχίαν ἄγειν
[90]	ὥς φησιν Ἱπποκράτης) ἐν δὲ	λοιδορίαις	σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´
[90]	βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον	βδελυρίαις	καὶ ὀργαῖς καὶ σκώμμασι καὶ
[88]	ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις	εὐεργεσίαις·	ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς
[86]	θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς καὶ	πυτίαις	ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς,
[92]	καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ	παλλακαῖς	καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ
[86]	τρεφόμενοι καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ	χολαῖς	καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν
[92]	ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν	αὐλαῖς	ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς
[86]	(ἀλλ´ εἰ μηδὲν ἄλλο, ταῖς	ἔχθραις	αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ
[90]	ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς	ἔχθραις,	ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ
[87]	οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς	ἔχθραις	ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν
[91]	πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν	διαφοραῖς	πρὸς ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον
[91]	συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ	Πάσαις	κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ
[92]	πλέον ἔχουσι, καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι	ταῖς	ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις καὶ τῷ
[86]	γέγονεν (ἀλλ´ εἰ μηδὲν ἄλλο,	ταῖς	ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς·
[90]	καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι	ταῖς	ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην
[87]	διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ	ταῖς	ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον
[90]	μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ	ταῖς	(φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ οὐχ
[91]	ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται	ταῖς	ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς
[92]	αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν	ἀρχαῖς	ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ
[91]	ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς	ψυχαῖς	ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης
[87]	ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος	εἰς	ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς
[92]	ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν	Εἰς	ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν
[92]	καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ	εἰς	ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ
[89]	τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα τρυφερώτερον	εἰς	μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ
[88]	ὢν φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους	εἰς	ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον
[90]	Ἱέρων ὑπό τινος τῶν ἐχθρῶν	εἰς	τὴν δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος.
[88]	ὁ Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ λοιδορηθεὶς	εἰς	τὴν τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον,
[87]	μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν	εἰς	τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ τῆς συνηθείας
[92]	τοῦ πράττειν τι καὶ ζηλοῦν	εἰς	τὸ βασκαίνειν παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν
[87]	Εὖ γ´, ὦ τύχη, ποιεῖς,	εἰς	τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ
[91]	ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος	εἰς	τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων
[86]	τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν	εἰς	τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη,
[90]	οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί	λέγεις;	Εἶπεν, Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´
[92]	τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ	μηδεὶς	τρόπος ἐστὶν ἄλλος ἀπαλλαγῆς (ἐρίδων
[87]	πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ	νοσώδεις	ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν,
[88]	ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος	ὀνειδίζεις,	ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων τὴν
[89]	ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι	διανοηθεὶς	ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα
[88]	Λέων ὁ Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ	λοιδορηθεὶς	εἰς τὴν τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν,
[91]	κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς ἐχθροὺς	ἐθισθεὶς	ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι μηδὲ
[87]	εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη,	ποιεῖς,	εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς.
[88]	τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ. Εἰ	θέλεις	ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα, μὴ λοιδόρει
[87]	ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι	πόλεις	εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν,
[92]	αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι	δυνάμεις	ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ
[92]	ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´	ἡμεῖς	αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς
[88]	τὸ ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς	ἀσθενεῖς	ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ
[90]	φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων	ὑπομενεῖς	ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ
[90]	καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος	(παρέξεις	ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ
[88]	προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν	λοιδορεῖς	ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει
[89]	Καὶ ὁ ἕτερος Οὐ σὺ	τρεῖς	γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ
[88]	ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς ἀσθενεῖς	ὁράσεις	καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς
[86]	ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα	πενθήσεις	σύ γε· καὶ γὰρ κάει
[90]	λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως	οἴσεις	γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ
[91]	τούτων ποιούμενος εἰς τοὺς ἐχθροὺς	ἀποκαθάρσεις	καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς πορρωτάτω
[87]	στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων	ὄφεις	ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι
[86]	ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι	(παρέχεις	σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν μὲν
[87]	καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς	πολλάκις	ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´
[89]	αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο	πολλάκις	ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν
[86]	βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα	πολλάκις.	Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν
[87]	γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς	πολλάκις	καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ
[91]	παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες.	(Πολλάκις	οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι
[89]	ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω	πολλάκις	ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα
[88]	λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων	ὁσάκις	ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν
[92]	δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´	οἷς	ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι μήτε τὸ
[88]	μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´	οἷς	ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων
[87]	γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες	οἷς	ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ
[92]	εἶναι μήτε τὸ λυπούμενον ἐφ´	οἷς	κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων
[87]	καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´	οἷς	οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι.
[86]	ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν	οἷς	χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν.
[89]	Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι	λόγοις	ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ
[88]	ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν	λόγοις	εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν
[91]	οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν	ἀλόγοις	ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ
[87]	σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ καὶ	λίθοις	καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ
[86]	πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς	παλαιοῖς	ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων
[91]	ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φίλους	συμβολαίοις	παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται τοῦ
[91]	καὶ φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν	οἰκείοις	ὁ τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν
[90]	συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ	οἰκείοις	πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν
[87]	δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ	ὀστράκοις	τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν
[87]	ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ πολέμοις	ἀστυγειτονικοῖς	καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις
[86]	ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν τοῖς	Πολιτικοῖς	Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ
[91]	καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι καὶ	φίλοις.	Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ
[92]	βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε τοῖς	φίλοις	εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. Διὸ
[91]	ἀπωτάτω καθίσταται τοῦ φθονεῖν καὶ	φίλοις	εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ
[92]	συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ	φίλοις	καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν
[92]	τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς	φίλοις.	Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα
[86]	ἀνήμερος. Ἐπεὶ τοίνυν τοῖς μὲν	ἄλλοις	ἱκανόν ἐστι τὸ μὴ πάσχειν
[87]	εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι	πολλοῖς	προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι
[87]	καὶ ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ	πολέμοις	ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι
[90]	ῥημάτων αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα	θυμοῖς	οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται
[92]	καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς	κεκτημένοις,	καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει
[86]	πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς	κομιζομένοις·	τοῦ δὲ σατύρου τὸ πῦρ,
[90]	καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν χρείᾳ	γενομένοις	σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον
[92]	καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν	ἐκείνοις	θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντες
[86]	τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων	ἐκείνοις·	οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι
[86]	τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς	κοινοῖς	ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς
[88]	μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν	ἀνθρώποις	παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν
[90]	χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως συνεσόμενος	ἑτέροις,	ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ
[89]	Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι λόγοις	ἀσεμνοτέροις	τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας
[91]	ἐν στάσει γενόμενος, παρῄνει τοῖς	ἑταίροις	μὴ πάντας ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας,
[87]	ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς	θεάτροις	ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´ ἅμιλλα
[87]	ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ	νόσοις	ἔνιοι σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο,
[90]	Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα	τοῖς	ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι
[86]	μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι	τοῖς	αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος
[86]	κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ	τοῖς	ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ
[87]	πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα	τοῖς	ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ
[88]	καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ (δικαίως	τοῖς	ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς,
[91]	Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει μείζονα	τοῖς	ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει πάλιν
[91]	μερίδος ἐν στάσει γενόμενος, παρῄνει	τοῖς	ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι τοὺς
[87]	οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν	τοῖς	θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´
[92]	προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα	τοῖς	κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων
[86]	ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα	τοῖς	κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ
[86]	ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα	τοῖς	κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου τὸ
[89]	ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι	τοῖς	μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων
[86]	ἄπορος καὶ ἀνήμερος. Ἐπεὶ τοίνυν	τοῖς	μὲν ἄλλοις ἱκανόν ἐστι τὸ
[86]	σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει	τοῖς	παλαιοῖς ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων καὶ
[86]	ὡς ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν	τοῖς	Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο
[87]	δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου	τοῖς	πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ
[91]	καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν	τοῖς	πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν
[87]	τὸ βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι	τοῖς	προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν;
[91]	μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως	τοῖς	συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ
[92]	καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε	τοῖς	φίλοις εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον.
[92]	πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει	τοῖς	φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ
[86]	καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι	τοῖς	χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει δὴ καὶ
[90]	ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς	ἀνασκήτοις	μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ
[90]	φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν	ἀβουλήτοις	περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ
[86]	δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες	αὐτοῖς	καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ τρεφόμενοι καὶ
[86]	παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς	αὐτοῖς	ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς
[92]	ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς	αὐτοῖς	οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν
[89]	λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν	αὐτοῖς	τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί πρόσεστιν
[88]	οὓς φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν	ἑαυτοῖς	ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν
[92]	καὶ τῷ σωφρονεῖν καὶ προσέχειν	ἑαυτοῖς,	ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν οὐκ ἐᾶν
[91]	ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ	τούτοις	καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ
[92]	οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´	εὐνούχοις	καὶ παλλακαῖς καὶ σατραπείας βασιλέων·
[91]	ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις	ζῴοις	ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας,
[86]	τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς	χωρὶς	ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ
[89]	τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης τινὸς	διάθεσις	καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν
[90]	ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ	ἄσκησις.	Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν
[91]	βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς	ἄσκησις	ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς
[91]	κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα	φύσις	ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ ζηλοτυπίαν
[90]	ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή	τις	ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ
[91]	μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι	τίς	ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται
[89]	ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ	τις	λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως
[88]	ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή	τίς	σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία τὸ
[86]	~ΠΩΣ ΑΝ	ΤΙΣ	ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν
[88]	μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν	τις	ὢν φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους
[91]	φησι Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν	τις	ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος
[90]	σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον	ὅστις	οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´
[88]	καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες.	~Ὅστις	οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ
[86]	φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς	Τράγος	γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε·
[86]	οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ	κυνηγός·	ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας χρείας
[87]	τρόπον, ἂν καὶ μικρὸν ὁ	λόγος	συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ κεν
[86]	δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ	γεωργὸς	οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ
[88]	ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων	ὄνειδος	~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς
[91]	Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης	μερίδος	ἐν στάσει γενόμενος, παρῄνει τοῖς
[87]	καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ	πατρίδος	στέρησιν καὶ χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον
[89]	τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι	ψεῦδός	ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν,
[89]	γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ	θεὸς	ὡς τῷ μέλλοντι ψέγειν ἕτερον
[88]	ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς	κἀγαθὸς	γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας
[88]	τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη,	πάθος	ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων
[92]	λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς	δίκαιος	τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων
[86]	ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ θηριώδης ὁ	βίος	αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος καὶ
[88]	τὰ νέφη, καὶ ὁ φαῦλος	βίος	ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς λοιδορίας.
[89]	δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος	Μινούκιος	ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις
[92]	ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ	ἀντάξιος	κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ
[89]	ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς	Σπόριος	Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι λόγοις
[89]	ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ	Δομίτιος,	Οὐ σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ
[88]	ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ	Βυζάντιος	ὑπὸ κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς τὴν
[90]	Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ	ἄκακος	μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες
[88]	ἄσωτον, αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου	γυναικὸς	ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον
[90]	φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις	γυναικὸς	ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ φίλου
[91]	Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν	πολιτικὸς	ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ
[89]	ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι τὸ	ἕλκος	ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας
[90]	φωνὴ καὶ τὸ Ἔπος φύγεν	ἕρκος	ὀδόντων, καὶ τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι
[88]	Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς	καλὸς	κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες
[86]	τοῦτο τῶν πρὸς τὰ θηρία	τέλος	ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´
[92]	Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς τρόπος ἐστὶν	ἄλλος	ἀπαλλαγῆς (ἐρίδων καὶ φθόνων καὶ
[88]	καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ	φαῦλος	βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς
[87]	τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι	Πρίαμος	Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν
[91]	ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα	Δῆμος,	ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης μερίδος
[87]	αὑτοῦ ~καὶ χρῆσιν οἰκείαν (καὶ	ὠφέλιμός	ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα
[86]	ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς κοινοῖς	ὠφέλιμος	ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι
[86]	τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι,	φεισάμενος	ὡς ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν
[87]	δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης,	πυθόμενος	εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη,
[90]	δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ	βαλλόμενος	(παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν.
[89]	τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς	βουλόμενος	καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων
[92]	ἤθους καὶ λόγων καὶ ἔργων	γιγνόμενος	θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται
[88]	τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς κἀγαθὸς	γενόμενος.	Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται
[91]	τῆς κρατούσης μερίδος ἐν στάσει	γενόμενος,	παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας
[90]	καὶ χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως	συνεσόμενος	ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ·
[90]	ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ	τυπτόμενος	καὶ βαλλόμενος (παρέξεις ἄθυμον καὶ
[92]	τὸ βασκαίνειν παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν	καταδυόμενος,	ἀργῷ τῷ φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ
[88]	ἐπιστένουσι. Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν	ἐπιδεικνύμενος	ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν
[92]	εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν	ἡγούμενος	ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ
[91]	τις ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων	ποιούμενος	εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ
[92]	ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ	τυφλούμενος	περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ
[91]	τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους	ὠνούμενος	ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ παντὸς
[87]	καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ	διερευνώμενος.	Οἱ μὲν γὰρ φίλοι καὶ
[88]	διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ	φρενὸς	καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ
[92]	οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς	ἄφενος	σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων.
[90]	μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε	κἀκεῖνος	Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο
[91]	εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα,	~ἐκεῖνος	Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου κεχάλκευται
[88]	Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί οὖν	ἐκεῖνος;	Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ
[89]	Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης	τινὸς	διάθεσις καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς
[90]	λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ Ἱέρων ὑπό	τινος	τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν δυσωδίαν
[88]	εἴ τι λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας	ἴχνος.	Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας
[92]	κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ	Σόλωνος	ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´
[89]	δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν	ἰσχνόφωνος	γέγονεν ἐν τῷ παρρησιάζεσθαι, καὶ
[90]	Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ τὸ	Ἔπος	φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ τὸ
[92]	χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς	τρόπος	ἐστὶν ἄλλος ἀπαλλαγῆς (ἐρίδων καὶ
[88]	κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ	Πίνδαρος,	ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς
[91]	(κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς φησι	Πίνδαρος,	οὐ μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο
[91]	ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ	ἀνδρὸς	ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε
[86]	δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ	βλαβερὸς	ὢν τἄλλα καὶ δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως
[88]	παιδομανής, μηδ´ ἄσωτον, αὐτὸς ὢν	ἀνελεύθερος.	Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς
[90]	γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν ἀρετῆς	μέρος	οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ
[86]	αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος καὶ	ἀνήμερος.	Ἐπεὶ τοίνυν τοῖς μὲν ἄλλοις
[89]	εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ ὁ	ἕτερος	Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας
[87]	σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ	ἐχθρὸς	ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν
[90]	τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ	ἐχθρὸς	αἰσθάνεται τοῦ φίλου μᾶλλον (Τυφλοῦται
[92]	καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ	ἐχθρὸς	ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ κακόηθες
[91]	καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος	ἐχθρὸς	ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης
[88]	πολλοὶ γελῶσιν, ἄν τις ὢν	φαλακρὸς	ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα
[91]	Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ	κατήγορος.	Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ
[86]	ὁ βίος αὐτοῦ γένηται καὶ	ἄπορος	καὶ ἀνήμερος. Ἐπεὶ τοίνυν τοῖς
[89]	(προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ	πρὸς	ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς.
[91]	δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς	πρὸς	ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν
[89]	καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν	πρὸς	αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι
[91]	Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε	πρὸς	αὐτὸν ὡς ἔχων τι μηνῦσαι
[88]	Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο,	πρὸς	αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή που
[88]	ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ	πρὸς	αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ
[87]	δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ	πρὸς	γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ
[91]	φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει.	Πρὸς	δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ
[92]	ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας	πρὸς	ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης
[87]	δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται	πρὸς	ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ
[91]	μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον	πρὸς	ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος·
[91]	ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ	πρὸς	ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν
[86]	μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν	πρὸς	τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων
[87]	πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ	πρὸς	ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι καὶ
[92]	χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ	πρὸς	ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον
[90]	τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε	πρὸς	τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν,
[91]	μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι	πρὸς	τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ
[88]	ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς ἔφυς	πρὸς	τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί
[91]	ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε	πρὸς	τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν
[89]	γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο.	Πρὸς	τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ
[88]	ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ	πρὸς	τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων, ἕξει
[91]	ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται	πρὸς	τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς
[92]	ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη	πρὸς	τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς
[92]	ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ	πρὸς	τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν
[91]	ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται	πρὸς	τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας,
[91]	ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς	πρὸς	τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ
[88]	κακία τὸ τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων	ἰατρὸς	αὐτὸς ἕλκεσιν βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον
[89]	ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε	μητρὸς	ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν
[91]	ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν.	Σκαῦρος	ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος.
[89]	πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα.	Κράσσος	δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων
[92]	ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς	χρυσὸς	ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα,
[90]	δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου	πράγματος	βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον
[90]	εἰς τὴν δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ	στόματος.	Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν
[87]	δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα	πνεύματος)	οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις
[89]	τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ	φύματος	ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς
[87]	ὁρᾷς ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι	σώματος	εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι
[91]	Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων	ὠμότητος	ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε
[89]	κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω	θηλύτητος	καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ
[91]	πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει	δυσαπάλλακτος·	εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους
[91]	ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ	ἀδάμαντος	(ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν.
[91]	ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ	παντὸς	ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ
[87]	καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους	παντὸς	ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ
[91]	τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως	εὐδοκιμήσαντος.	Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει μείζονα
[89]	ἄνθρωπον καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος	ῥαγέντος,	οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ
[88]	καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ	ὄντος.	Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν,
[89]	μὴ τὴν γνώμην τοῦ κακῶς	λέγοντος.	Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν
[86]	τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως	εἰπόντος	ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι
[86]	παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν	ἔχοντός	ἐστι καὶ Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν
[90]	τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ	παρασχόντος	ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ
[88]	λοιδορεῖν, ἄλλως ἀχρήστου καὶ κενοῦ	δοκοῦντος	εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν
[90]	σεμνότερον καὶ κάλλιόν ἐστι, τοῦ	λοιδοροῦντος	ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα
[89]	ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν ἀνάγκη	μισοῦντος	ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ καὶ
[86]	πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ	Ξενοφῶντος	ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος ὅτι
[88]	ἄν τις ὢν φαλακρὸς ἢ	(κυρτὸς	ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ
[86]	εἰ βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ	δυσμεταχείριστος,	ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ
[88]	μηδὲ βωμολόχον μηδ´ ἀνελεύθερον, ἀλλ´	αὐτὸς	ἀνὴρ ἴσθι καὶ σωφρόνει καὶ
[88]	τὸ τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων ἰατρὸς	αὐτὸς	ἕλκεσιν βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον εἴπῃς,
[88]	οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν;	Αὐτὸς	καλὸς κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν
[88]	αὐτὸς ὢν παιδομανής, μηδ´ ἄσωτον,	αὐτὸς	ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς
[88]	νέμεσιν. Οὐκοῦν μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς,	αὐτὸς	ὢν παιδομανής, μηδ´ ἄσωτον, αὐτὸς
[89]	μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ	τοιοῦτος	κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν ἐκχέας
[88]	λέγειν Μή που ἄρ´ ἐγὼ	τοιοῦτος;	Ὁ δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου
[88]	λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ	φωτὸς	τὸ ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς
[87]	περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ	δρυὸς	μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς
[89]	τὴν ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ ὁ	Τήλεφος	οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ
[86]	ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων ὁ	σοφὸς	νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν
[89]	δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ	σύνεγγυς	ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες.
[86]	βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ	Προμηθεύς	Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ
[87]	δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ	Λυγκεὺς	οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων,
[89]	αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ	ἀρχιερεὺς	Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι
[88]	λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον ἂν	εὐθὺς	ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ
[86]	ἄποτόν ἐστι καὶ πονηρόν, ἀλλ´	ἰχθῦς	τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ
[88]	ἔχομεν, μήθ´ οὓς φοβηθῶμεν μήθ´	οὓς	αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν
[89]	(Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν	οὓς	ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν
[88]	οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς ἔχομεν, μήθ´	οὓς	φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς
[89]	ἄκων ἀκούειν οὓς ἑκὼν εἴπῃ	λόγους.	Τουτὶ μὲν οὖν ἔνεστι τῷ
[91]	τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων	ἔθους	λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ
[91]	καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ	ἔθους	παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες.
[92]	μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου καὶ	ἤθους	καὶ λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος
[87]	φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ	συνήθους	παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν
[87]	ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ	σκορπίους,	ἔστι δ´ ἃ καὶ λίθοις
[89]	ἀποψῶσι τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν	ἀλλήλους	εἶτα φύρονται καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες
[92]	~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς	φίλους	ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν
[91]	δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς	φίλους	αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ
[88]	ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς	φίλους	ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ
[91]	ὅπως ἐν τοῖς πρὸς τοὺς	φίλους	συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται
[91]	ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ	βόλους	ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ
[87]	Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ	ἀπροθύμους	καὶ οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους
[88]	ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν	Διογένους	ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν
[87]	ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις	ἀγωνιζομένους	ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν·
[92]	ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ	δακνομένους	μόνον, ἄν τι πλέον ἡμῶν
[91]	οὐκ ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ	βλαπτομένους,	οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ
[90]	ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς	παρανηχομένους,	ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν
[87]	περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν	ἐκλελυμένους	καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς
[88]	ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ κύνας	ἐπαινουμένους.	Ἂν χωρίον ἐκπεπονημένον ἴδωσιν, ἂν
[88]	ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι	νικωμένους	αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν
[92]	ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ	πειρωμένους	ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις
[92]	Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς	ἐκείνους	ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ
[87]	καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς	ἐκείνους	μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι.
[88]	ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς κἀγαθὸς γενόμενος.	Ἵππους	ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ
[91]	σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς	ἀνθρώπους	καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα
[92]	δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ	ἀνελευθέρους	δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς
[88]	τις ὢν φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς	ἑτέρους	εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ·
[87]	ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς	ἑτέρους,	οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ
[88]	κακίας ἴδιόν ἐστι, τὸ τοὺς	ἐχθροὺς	αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους
[91]	παθῶν τούτων ποιούμενος εἰς τοὺς	ἐχθροὺς	ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς
[91]	καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς	ἐχθροὺς	ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι
[91]	τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς	ἐχθροὺς	ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως
[91]	ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς τοὺς	ἐχθρούς.	Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας,
[92]	ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς	ἐχθροὺς	ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις. Οὐ
[87]	δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς	ὀνείρους	πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ
[91]	φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ	σοὺς	ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον
[89]	ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ νουθετοῦντες	τοὺς	ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι.
[91]	τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι	τοὺς	ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως,
[89]	δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω	τοὺς	ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν ἀνάγκη
[86]	πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς,	τοὺς	δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν
[91]	Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας,	τοὺς	δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´
[91]	Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι	τοὺς	ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ
[88]	τῆς κακίας ἴδιόν ἐστι, τὸ	τοὺς	ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς
[91]	τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος εἰς	τοὺς	ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ
[91]	εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ	τοὺς	ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ
[91]	συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς	τοὺς	ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ
[92]	καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς	τοὺς	ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις.
[87]	τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ	τοὺς	ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ
[87]	χαίρουσι καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν	τοὺς	περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν
[91]	τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων	Τοὺς	Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς
[87]	ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα	τοὺς	στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων
[92]	τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς	τοὺς	φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν
[91]	παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς	τοὺς	φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας, ἂν
[88]	τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ	τοὺς	φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν
[91]	ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς	τοὺς	φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ
[88]	ψόγων οἱ πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι	τοὺς	ψέγοντας ὑπὸ τῆς (ἀληθείας. Ὡς
[91]	ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ	ὀχετοὺς	πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων.
[88]	καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς	αὐτοὺς	ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ τῆς
[87]	δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας	αὐτοὺς	ἐκείνους μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν
[87]	γένηται πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον	αὑτοὺς	ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον
[88]	οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους	αὑτοὺς	ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ
[86]	πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες	ἑαυτούς,	ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι μὴ
[87]	Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς	στομάχους	καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις
[91]	διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι τοὺς	ἐλέγχους	ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ
[88]	ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς	ἔφυς	πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων.
[90]	οὕτω τὸ εὖ ποιεῖν καλόν,	ὡς	αἰσχρὸν τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον·
[87]	οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς	ὡς	ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα
[88]	τοὺς ψέγοντας ὑπὸ τῆς (ἀληθείας.	Ὡς	γὰρ ὁ καικίας τὰ νέφη,
[89]	παρὰ τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν.	Ὡς	γὰρ ὁ Τήλεφος οἰκείου μὴ
[87]	ἐφόδιον σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας,	ὡς	Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων δέ,
[86]	αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος	ὡς	ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν τοῖς
[91]	ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ τοῦτο,	ὡς	ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα
[90]	Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν οὖσαν,	ὡς	εὐκόλως συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν ἐκείνην
[91]	τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν	ὡς	ἔχων τι μηνῦσαι τῶν λανθανόντων
[92]	τῷ σωφρονεῖν καὶ προσέχειν ἑαυτοῖς,	ὡς	Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν οὐκ ἐᾶν αὐτὸν
[88]	καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον,	ὡς	Λέων ὁ Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ
[88]	εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν,	ὡς	ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ
[87]	οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν	ὡς	ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων
[90]	τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον,	ὡς	ὁ Πλάτων φησί) τῷ δὲ
[91]	καὶ πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν,	ὡς	οὐ τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ
[86]	τοῦ δὲ σατύρου τὸ πῦρ,	(ὡς	πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ
[89]	οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς	ὡς	τῷ μέλλοντι ψέγειν ἕτερον τὸ
[91]	καὶ φθόνον, (κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον,	ὥς	φησι Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν
[90]	μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον ἄδιψον,	ὥς	φησιν Ἱπποκράτης) ἐν δὲ λοιδορίαις
[92]	τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον,	ὥς	φησιν ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον
[90]	ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον	ὣς	παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις.
[87]	ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ	ἀκριβῶς	πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς θεάτροις
[90]	καὶ ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς	ἀθορύβως·	πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος
[86]	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ	παρέργως	εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός
[91]	οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ	πανούργως	τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ
[89]	αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν	ὀρθῶς	ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς
[91]	πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν	ὀρθῶς	ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις
[91]	οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ	δικαίως	εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει
[88]	ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ	(δικαίως	τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι
[91]	καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι	ῥᾳδίως	ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ
[90]	ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ	ῥᾳδίως	οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης,
[91]	ἑταῖρον, ὥς φησι Πίνδαρος, οὐ	μετρίως	ἄν τις ὠφελοῖτο τῶν παθῶν
[90]	ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ	Ἀκουσίως	ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ τὸ Ἔπος
[89]	δ´ ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι καὶ	κακῶς	ἀκούειν αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν.
[89]	ἀλλὰ μὴ τὴν γνώμην τοῦ	κακῶς	λέγοντος. Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν
[90]	πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν	κακῶς	λεγούσης, καὶ φίλου φωνὰς καὶ
[86]	μὴ πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν	κακῶς,	τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ
[89]	ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´ ἀκούσαντα	κακῶς	ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ μὲν προσὸν
[91]	ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν	ἀδίκως	καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι καὶ
[87]	ἐμποιεῖ καὶ προαίρεσιν τοῦ ζῆν	ἐπιεικῶς	καὶ ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ
[88]	δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν,	ἐπισφαλῶς	ἔχομεν, μήθ´ οὓς φοβηθῶμεν μήθ´
[87]	δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις	ἐμμελῶς	χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν
[88]	τι χρήσιμον ἐκ τοῦ λοιδορεῖν,	ἄλλως	ἀχρήστου καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι
[91]	ἐν πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων	ἄλλως	δὲ φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ
[88]	λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´	ὅλως	ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν
[90]	θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν οὖσαν, ὡς	εὐκόλως	συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν
[88]	Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ	ἁπλῶς	οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους
[89]	τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,	ὅμως	ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς
[88]	φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν·	Πῶς	ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς
[86]		~ΠΩΣ	ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ.
[86]	βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ δυσμεταχείριστος,	ἁμωσγέπως	ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ χρῆσιν
[91]	πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,	ὅπως	ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φίλους
[92]	τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς,	~(Ὅπως,	ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους
[92]	κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων	ὅπως	τὰ μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν
[88]	σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ χρῶ	φιλανθρώπως	καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν
[87]	ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς πράγμασιν	ἐγρηγορὼς	ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν
[87]	ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν	ὀλιγώρως	καὶ ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´
[87]	προαίρεσιν τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς καὶ	ἀνεγκλήτως.	Καθάπερ γὰρ αἱ πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς
[87]	μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ	ἀπερισκέπτως	μήτε λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ διαφυλάττειν
[89]	ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ	οὕτως	ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς
[90]	Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν	οὕτως	ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα
[91]	ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους,	οὕτως	ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει
[87]	εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν,	οὕτως	οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες
[87]	ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν,	οὕτως	οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς
[89]	ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν	οὕτως	ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ
[86]	γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ	φῶς	παρέχει καὶ θερμότητα καὶ τέχνης
[89]	τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν	συνεχῶς	καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν