HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

α = 130 formes différentes pour 201 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[89]   Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ θέλουσι.

[87]   καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται

[89]   μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ

[91]   τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,

[90]   λοιδοροῦντος ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ

[89]   προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν

[92]   γὰρ οἱ χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν

[92]   τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ

[89]   Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει

[89]   παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα

[89]   γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν

[92]   φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´

[92]   πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ

[92]   ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες.

[92]   γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ

[91]   ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα

[90]   ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου

[87]   πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ

[87]   ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ

[87]   διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι

[89]   προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν

[89]   ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ

[87]   λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ

[88]   ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ

[89]   καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ

[86]   τοῖς κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ

[87]   (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ καὶ προαίρεσιν τοῦ

[88]   αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´

[90]   ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν

[86]   ἱστοροῦσι τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε

[88]   μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία τὸ τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων ἰατρὸς

[89]   δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν,

[89]   λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν

[89]   ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον

[90]   Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ

[89]   τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι

[90]   φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς

[90]   τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν

[88]   βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες,

[86]   καὶ τοῦτο τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ

[89]   ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ

[86]   ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας

[92]   Μιλτιάδου νίκην. Ὁ μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος

[88]   καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς

[90]   Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ

[90]   καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ

[90]   οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ

[86]   ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν μάλιστα

[87]   ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι

[87]   ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα

[92]   μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου καὶ ἤθους καὶ

[87]   οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου

[92]   ἄν τι πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν

[87]   πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι,

[92]   ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν ἐλευθερίαν

[91]   τῆς δόξης ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ

[90]   Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν

[89]   τὴν κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον ἀλλὰ μὴ τὴν γνώμην τοῦ κακῶς

[90]   ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν (τί τῶν ὑπὸ σοῦ

[91]   ὁ δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς

[89]   οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται καὶ

[91]   ὡς οὐ τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ

[89]   εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί πρόσεστιν ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι,

[86]   καὶ γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει καὶ θερμότητα καὶ

[86]   ἔχει) δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι

[86]   τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν

[87]   θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους,

[90]   καὶ μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ

[87]   ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς

[91]   φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων

[87]   τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν,

[86]   πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου

[91]   ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης

[88]   ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι

[89]   βασιλέα κόμης τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ

[89]   διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι

[87]   μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον

[88]   φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος,

[86]   ὁ σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ μηδὲ

[92]   παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς

[92]   καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα

[87]   ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ

[91]   ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων

[87]   φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν

[89]   ψέγειν ἕτερον τὸ Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν

[92]   κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ

[91]   καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς

[90]   πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ

[91]   εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει

[91]   πραττόντων. Καίτοι τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ

[88]   οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν

[92]   Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν

[91]   ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν

[87]   ὦ τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ

[90]   βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ

[92]   χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν

[90]   καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν

[86]   περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε· καὶ γὰρ

[89]   κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν

[90]   κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.

[90]   σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν

[89]   (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς

[92]   ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ

[88]   Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν λόγοις

[91]   πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων·

[88]   πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι

[91]   εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς

[89]   γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι

[91]   καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη

[88]   Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται

[91]   ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν

[91]   ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ

[90]   μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,

[91]   καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν

[91]   πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον

[87]   βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν

[87]   τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα

[89]   πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον

[90]   ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ τὸ Ἔπος φύγεν

[87]   οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ

[90]   ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ

[87]   ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ

[92]   μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ χείρονες.

[86]   ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις·

[92]   χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα

[90]   ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν

[90]   αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν

[88]   διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ

[92]   ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν,

[89]   δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν

[91]   ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα

[88]   (ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ φαῦλος βίος

[87]   ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ φαῦλα

[89]   ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ

[87]   οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ

[87]   ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν

[92]   Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον

[92]   καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ

[88]   ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν

[87]   παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων

[91]   ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν

[92]   Ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω

[88]   καὶ λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων

[87]   τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους καὶ ὑγιεινότατα

[88]   ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς σοί ποθεν

[90]   Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι

[86]   μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ

[90]   με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν τὰ φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει

[92]   γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος

[90]   δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ

[91]   Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα φύσις

[89]   θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην

[88]   ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ

[88]   προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον.

[90]   τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον

[88]   ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ

[90]   μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν τὰ φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει διδάσκαλον

[87]   τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει

[87]   συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν

[86]   μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν οὐ γέγονεν

[90]   Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν

[90]   μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως

[90]   πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο

[90]   οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα

[86]   ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι

[87]   (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ

[90]   τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου

[90]   ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις. Φίλον

[89]   τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´

[91]   ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ

[92]   πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι,

[90]   ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν

[89]   συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ μὲν

[91]   ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ

[89]   δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ

[88]   βίου καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ

[91]   ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι

[90]   ἔθηκαν, τί κωλύει διδάσκαλον ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι καὶ μαθεῖν

[92]   ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´

[87]   καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι δ´

[92]   ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς

[86]   Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ

[89]   δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´

[86]   τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ

[88]   Ἂν χωρίον ἐκπεπονημένον ἴδωσιν, ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν οἴει,

[90]   ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις

[88]   γάρ. Εἰ θέλεις ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα, μὴ λοιδόρει κίναιδον μηδὲ μαλακὸν

[87]   αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ

[87]   τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς

[87]   καὶ καταφρονεῖν καὶ μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον

[92]   ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας

[90]   καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ

[87]   μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ

[90]   τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν

[86]   πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον

[86]   ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι

[88]   φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´

[91]   δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς δόξης

[92]   περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον αὑτοῦ

[92]   ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς

[92]   βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα

Page
[89]	Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες	ἃ	θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ θέλουσι.
[87]	καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι δ´	ἃ	καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται
[89]	μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν	ἃ	μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ
[91]	τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ	πανοῦργα	πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,
[90]	λοιδοροῦντος ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν	Λισσάδα	πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ
[89]	προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ	κηλῖδα	προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν
[92]	γὰρ οἱ χαρίεντες γεωργοὶ τὰ	ῥόδα	καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν
[92]	τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι	σκόροδα	καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ
[89]	Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν	Προμηθέα	κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει
[89]	παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων	βασιλέα	κόμης τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα
[89]	γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ τὸν	Σοφοκλέα	(Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν
[92]	φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ	κεραμέα	φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´
[92]	πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ	διαμειψόμεθα	τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ
[92]	ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους	ἀρξώμεθα	διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες.
[92]	γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ	ἴα	βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ
[91]	ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ	πανουργία	καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα
[90]	ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην,	διὰ	δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου
[87]	πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ	διὰ	δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ
[87]	ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ	διὰ	λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ
[87]	διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ	διὰ	συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι
[89]	προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας	διὰ	τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν
[89]	ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ	διὰ	τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ
[87]	λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ	διὰ	φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ
[88]	ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα	διὰ	φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ
[89]	καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων	ἰδίᾳ	καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ
[86]	τοῖς κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον	ἰδίᾳ	τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ
[87]	(πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν	εὐλάβεια	μελέτην ἐμποιεῖ καὶ προαίρεσιν τοῦ
[88]	αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν	ἐπιμελείᾳ	χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´
[90]	ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν	χρείᾳ	γενομένοις σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν
[86]	ἱστοροῦσι τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι,	πολιτεία	δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε
[88]	μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται	κακία	τὸ τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων ἰατρὸς
[89]	δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ	λαλιᾷ	χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν,
[89]	λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ	φιλία	τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν
[89]	ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν	μιᾷ	παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον
[90]	Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη	ζημία	κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ
[89]	τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ	βλασφημία	γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι
[90]	φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ τὸ	Ἔνια	ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς
[90]	τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ	φιλοπονίᾳ	τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν
[88]	βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες	ἀγρυξίᾳ	δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες,
[86]	καὶ τοῦτο τῶν πρὸς τὰ	θηρία	τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ
[89]	ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα	λοιδορία	κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ
[86]	ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον	ἐνηνοχυῖα	μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας
[92]	Μιλτιάδου νίκην. Ὁ μὲν γὰρ	εὐτυχίᾳ	διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος
[88]	καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν	αὔλακα	διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς
[90]	Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν	γυναῖκα	Τί λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ
[90]	καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ	σωματικὰ	καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ
[90]	οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ	αἰσθητικὰ	καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ
[86]	ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν	ἀπέσταλκά	σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν μάλιστα
[87]	ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ	ἀντίπαλα	τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι
[87]	ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων	ἄφιλα	πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα
[92]	μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον	ἀλλὰ	καὶ βίου καὶ ἤθους καὶ
[87]	οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων,	ἀλλὰ	καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου
[92]	ἄν τι πλέον ἡμῶν ἔχωσιν,	ἀλλὰ	καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν
[87]	πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς	ἀλλὰ	καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι,
[92]	ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς	ἀλλὰ	μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν ἐλευθερίαν
[91]	τῆς δόξης ἔχει τεκμήριον μέγιστον·	ἀλλὰ	μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ
[90]	Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους,	ἀλλὰ	μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν
[89]	τὴν κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον	ἀλλὰ	μὴ τὴν γνώμην τοῦ κακῶς
[90]	ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν,	~ἀλλὰ	σκοπεῖν (τί τῶν ὑπὸ σοῦ
[91]	ὁ δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν,	ἀλλὰ	συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς
[89]	οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι τὰς λοιδορίας,	ἀλλὰ	συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται καὶ
[91]	ὡς οὐ τὸν ἄνδρα μισῶν	ἀλλὰ	τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ
[89]	εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ λεγόμενον,	ἀλλὰ	τί πρόσεστιν ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι,
[86]	καὶ γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον,	ἀλλὰ	φῶς παρέχει καὶ θερμότητα καὶ
[86]	ἔχει) δοκεῖ μοι τά τ´	ἄλλα	περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι
[86]	τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς ὢν	τἄλλα	καὶ δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν
[87]	θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´	ἅμιλλα	καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους,
[90]	καὶ μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων;	Πολλὰ	γὰρ ὁ ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ
[87]	ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα	πολλὰ	καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς
[91]	φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ	πολλὰ	τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων
[87]	τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ	φαῦλα	καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν,
[86]	πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον	ὄχημα	τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου
[91]	ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ	ὄνομα	Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης
[88]	ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ	στόμα,	ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι
[89]	βασιλέα κόμης τινὸς διάθεσις καὶ	βάδισμα	τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ
[89]	διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ	φῦμα	καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι
[87]	μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ	ὄργανα	μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον
[88]	φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ	κεδνὰ	βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος,
[86]	ὁ σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα	μηδένα	ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ μηδὲ
[92]	παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν	καταναλισκόμενα	ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς
[92]	καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν	περιγιγνόμενα	τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα
[87]	ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ	πραττόμενα	καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ
[91]	ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ	πραττόμενα	παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων
[87]	φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ	βουλευόμενα	διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν
[89]	ψέγειν ἕτερον τὸ Γνῶθι σαυτόν,	ἵνα	μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν
[92]	κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς	ἐκεῖνα	πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ
[91]	καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ	ταπεινὰ	ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς
[90]	πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν	τινα	καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ
[91]	εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει	μείζονα	τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει
[91]	πραττόντων. Καίτοι τίς ἄσκησις ἑτέρα	μείζονα	ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ
[88]	οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον	ἀρτίφρονα	χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν
[92]	Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ	γείτονα	ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν
[91]	ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν	κρείττονα	τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν
[87]	ὦ τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν	τρίβωνα	συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ
[90]	βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον	Πλάτωνα	καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ
[92]	χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ	Πλάτωνα,	καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν
[90]	καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ	ἀγαπᾷ	τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν
[86]	περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον	ἆρα	πενθήσεις σύ γε· καὶ γὰρ
[89]	κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν	καθαρὰ	τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν
[90]	κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ	παρὰ	θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.
[90]	σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι	παρὰ	τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν
[89]	(δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ	παρὰ	τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς
[92]	ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ	παρὰ	φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ
[88]	Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος	ἄνδρα	δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν λόγοις
[91]	πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν	ἄνδρα	μισῶν ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων·
[88]	πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον	σφόδρα	καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι
[91]	εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς ἄσκησις	ἑτέρα	μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς
[89]	γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι	θρασυτέρᾳ	πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι
[91]	καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ	μοχθηρὰ	καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη
[88]	Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ	σαθρά,	μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται
[91]	ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ	ἔχθρα	συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν
[91]	ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ	πᾶσα	φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ
[90]	μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´	οὖσα	σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,
[91]	καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα	συνεισάγουσα	τῷ μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν
[91]	πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή,	δοκοῦσα	μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον
[87]	βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω	συστέλλουσα	τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν
[87]	τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα	συνελαύνουσα	ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα
[89]	πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας	(προσπεσοῦσα	λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον
[90]	ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως	ἐκπίπτουσα	φωνὴ καὶ τὸ Ἔπος φύγεν
[87]	οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ	συνέχουσα	τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ
[90]	ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ	τὰ	αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ
[87]	ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ	τὰ	βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ
[92]	μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν,	τὰ	δὲ μιμούμενοι μὴ χείρονες.
[86]	ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν πρὸς	τὰ	θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις·
[92]	χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ	τὰ	ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα
[90]	ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ	τὰ	κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν
[90]	αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ καὶ	τὰ	καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν
[88]	διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς	τὰ	κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ
[92]	ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων ὅπως	τὰ	μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν,
[89]	δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ	τὰ	μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν
[91]	ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ,	τὰ	μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα
[88]	(ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ καικίας	τὰ	νέφη, καὶ ὁ φαῦλος βίος
[87]	ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω	τὰ	νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ φαῦλα
[89]	ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία	τὰ	νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ
[87]	οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ	τὰ	ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ
[87]	ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα	τὰ	(πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν
[92]	Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα	τὰ	πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον
[92]	καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος	τὰ	πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ
[88]	ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ	τὰ	πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν
[87]	παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν	τὰ	πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων
[91]	ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ	τὰ	πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν
[92]	Ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντες γεωργοὶ	τὰ	ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω
[88]	καὶ λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι	τὰ	Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων
[87]	τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ	τὰ	ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους καὶ ὑγιεινότατα
[88]	ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει	τὰ	σαθρά, μή τίς σοί ποθεν
[90]	Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ	τὰ	σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι
[86]	μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι	τά	τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ
[90]	με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν	τὰ	φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει
[92]	γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος	κατὰ	Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος
[90]	δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία	κατὰ	τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ
[91]	Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι	κατὰ	τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα φύσις
[89]	θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος	κατὰ	τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην
[88]	ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων	πράγματα	Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ
[88]	προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ	πράγματα	περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον.
[90]	τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων	αὐτόματα	τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον
[88]	ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει	βουλεύματα;	Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ
[90]	μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν τὰ	φίλτατα	σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει διδάσκαλον
[87]	τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους καὶ	ὑγιεινότατα	τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει
[87]	συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ	ῥωμαλεώτατα	τοὺς στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν
[86]	μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας	γονιμώτατα	πάθη, μέχρι νῦν οὐ γέγονεν
[90]	Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν	μετὰ	τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν
[90]	μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι.	Πραότητα	μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως
[90]	πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων	ὁμοιότητα	τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο
[90]	οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις,	ἁπλότητα	δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα
[86]	ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει καὶ	θερμότητα	καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι
[87]	(μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ	θερμότητα	πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ
[90]	τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν	χρηστότητα,	~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου
[90]	ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ	χρηστότητα	μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις. Φίλον
[89]	τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους	εἶτα	φύρονται καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´
[91]	ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος·	εἶτα	χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ
[92]	πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ	(πάντα	παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι,
[90]	ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι	συμπαθήσαντα	καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν
[89]	συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´	ἀκούσαντα	κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ μὲν
[91]	ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν	ὄντα	καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ
[89]	δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας	ὄντα.	Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ
[88]	βίου καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν	ὄντα,	προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ
[91]	ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων ἔθους	λαβόντα	καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι
[90]	ἔθηκαν, τί κωλύει διδάσκαλον ἄμισθον	λαβόντα	τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι καὶ μαθεῖν
[92]	ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος	σπεύδοντα	καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´
[87]	καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις	ἐσθίοντα	καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι δ´
[92]	ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ	τυγχάνοντα	χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς
[86]	Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας τὸν	εἰπόντα	μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ
[89]	δέ τις λέγῃ τὰ μὴ	προσόντα,	ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´
[86]	τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον	ἔχοντα	πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ
[88]	Ἂν χωρίον ἐκπεπονημένον ἴδωσιν, ἂν	εὐθαλοῦντα	κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν οἴει,
[90]	ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς	λοιδοροῦντα	φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις
[88]	γάρ. Εἰ θέλεις ἀνιᾶν τὸν	μισοῦντα,	μὴ λοιδόρει κίναιδον μηδὲ μαλακὸν
[87]	αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω τὰ	νοσοῦντα	τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ
[87]	τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ	πεπονθότα	κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς
[87]	καὶ καταφρονεῖν καὶ μετ´ εὐχρηστίας	ἕκαστα	πράττειν λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον
[92]	ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ	πλεῖστα	κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας
[90]	καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ	κάκιστα	τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ
[87]	μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι.	Μάλιστα	δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ
[90]	τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις	μάλιστα	θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν
[86]	πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ	μάλιστα	τοῖς κοινοῖς ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον
[86]	ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν	μάλιστα	τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι
[88]	φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς	ταῦτα	λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´
[91]	δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν.	Ταῦτα	μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς δόξης
[92]	περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς	ταῦτα	συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον αὑτοῦ
[92]	ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα	ταῦτα	τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς
[92]	βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ	κρόμμυα	παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008