Page
[87]	ἐπιεικῶς καὶ ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ	αἱ	πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι
[90]	χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν	Αἱ	τύχαι δέ με μισθὸν λαβοῦσαι
[86]	εἰ μηδὲν ἄλλο, ταῖς ἔχθραις	αἱ	φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ
[89]	διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ	κνᾶσθαι	τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος
[90]	οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν	ἐνεπιδείξασθαι	ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ
[89]	ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν	ὠνήσασθαι	παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ
[91]	νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίως	ἀπώσασθαι	καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα
[90]	ἕρκος ὀδόντων, καὶ τὸ Ἔνια	ἐξίπτασθαι	τῶν ῥημάτων αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις
[89]	νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ	παρρησιάζεσθαι,	καὶ τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον
[92]	λυπούμενον ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν, ἀλλ´	ἐπιλογίζεσθαι	δι´ ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν
[89]	Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι	σῴζεσθαι	φίλων δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων
[92]	ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ πειρωμένους	ὑπερβαλέσθαι	ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις καὶ
[87]	ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν	γενέσθαι	τοῖς προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´
[91]	δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον	ἐγγενέσθαι	κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα
[91]	ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ	δάκνεσθαι	μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι
[92]	φθόνων καὶ φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν	δάκνεσθαι	τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε
[88]	ἴδιόν ἐστι, τὸ τοὺς ἐχθροὺς	αἰσχύνεσθαι	μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´
[91]	πάντας ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´	ὑπολιπέσθαι	τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς
[92]	μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα	διαφέρεσθαι,	τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν
[89]	(ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ	φυλάττεσθαι	καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν
[87]	ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ βίῳ καὶ	φυλάττεσθαι	τὸ ῥᾳθυμεῖν καὶ καταφρονεῖν καὶ
[91]	τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ	πραγματεύεσθαι	πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ
[91]	ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος	ἀπέχεσθαι	καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς
[87]	φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς	χρῆσθαι	δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ
[89]	τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ	χρῆσθαι	θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε
[91]	καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ	χρῆσθαι	καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε
[89]	ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ	χρῆσθαι	λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ
[86]	ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη	χρῆσθαι	μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ
[86]	τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς	χρῆσθαι	μαθοῦσι. Σκόπει δὴ καὶ τὸν
[89]	ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ τὸ	χρῆσθαι	φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ
[90]	τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο	διευλαβεῖσθαι	καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι
[86]	ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων ζῴων μὴ	ἀδικεῖσθαι,	καὶ τοῦτο τῶν πρὸς τὰ
[86]	ἐστι καὶ Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν	ὠφελεῖσθαι.	Ἅπερ οὖν εἰς τοῦτο πρῴην
[86]	ὁ δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων	ὠφελεῖσθαι.	Τῆς θαλάττης τὸ ὕδωρ ἄποτόν
[86]	νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ	ὠφελεῖσθαί	φησιν ἀπὸ τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν
[89]	οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ	λοιδορεῖσθαι	καὶ κακῶς ἀκούειν αὐτὸν ὑπὸ
[90]	ἄγειν μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ	λοιδορεῖσθαι.	Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν
[92]	μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι	καρποῦσθαι	δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις,
[86]	ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ	διεσκέφθαι	προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι
[86]	μηδὲν ἄλλο, ταῖς ἔχθραις αἱ	φιλίαι	συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων
[91]	δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ	καὶ	ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν
[86]	τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων	καὶ	ἀγρίων ζῴων μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ
[87]	ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´ ἅμιλλα	καὶ	ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους, οὐ
[90]	κακῶς λεγούσης, καὶ φίλου φωνὰς	καὶ	ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως·
[92]	ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν παντάπασι	καὶ	ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ φθόνῳ
[90]	ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων	καὶ	ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο
[89]	τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος	καὶ	ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν
[88]	θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ	καὶ	ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς εἴ
[87]	τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες	καὶ	ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις
[88]	αὐτὸς ἀνὴρ ἴσθι καὶ σωφρόνει	καὶ	ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ
[90]	ἐθισθῇ· πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν	καὶ	ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ ὀργαῖς
[92]	σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι	καὶ	ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας
[89]	ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν	καὶ	ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν (τί τῶν
[90]	τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος (παρέξεις ἄθυμον	καὶ	ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ μὲν γὰρ
[89]	ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται	καὶ	ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ
[88]	δειλόν, ἔγειρε μᾶλλον τὸ θαρραλέον	καὶ	ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον,
[89]	μεγαλόφωνον καὶ ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον	καὶ	ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε
[87]	καὶ προαίρεσιν τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς	καὶ	ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ πολέμοις
[92]	ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς	καὶ	ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν
[90]	τῷ λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν οὖν	καὶ	ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς
[86]	βίος αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος	καὶ	ἀνήμερος. Ἐπεὶ τοίνυν τοῖς μὲν
[87]	πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ	καὶ	ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς
[92]	καὶ τὸ καθαρὸν τοῦ βίου	καὶ	ἀνύβριστον ἀντιτιθέντας· (Ἅπας γὰρ ὁ
[89]	οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον	καὶ	ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω
[91]	Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία	καὶ	(ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ
[87]	καὶ μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως	καὶ	ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ
[91]	τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ	καὶ	ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς
[87]	Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ	καὶ	ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν·
[86]	ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι	καὶ	Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ
[87]	φίλοι καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις	καὶ	ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ ὀλιγωροῦντας,
[86]	θηριώδης ὁ βίος αὐτοῦ γένηται	καὶ	ἄπορος καὶ ἀνήμερος. Ἐπεὶ τοίνυν
[88]	καὶ μεθαρμόττῃ πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων	καὶ	ἀποστρέφων, ἕξει τι χρήσιμον ἐκ
[91]	ποιούμενος εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις	καὶ	ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν
[92]	ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ φθόνῳ	καὶ	ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ
[87]	τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους	καὶ	ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις
[87]	ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει	καὶ	ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς
[91]	γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον	καὶ	ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ
[89]	Ἀργείων βασιλέα κόμης τινὸς διάθεσις	καὶ	βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε,
[90]	πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος	καὶ	βαλλόμενος (παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον
[92]	ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ κακόηθες	καὶ	βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε τοῖς
[92]	τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ	καὶ	βίου καὶ ἤθους καὶ λόγων
[91]	δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι	καὶ	βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα
[91]	πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο	καὶ	βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι,
[86]	γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε·	καὶ	γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ
[89]	προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ	καὶ	γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν πρὸς
[87]	τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ	καὶ	δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας
[89]	ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι	καὶ	δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ
[90]	Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα	καὶ	δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ
[89]	μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ	καὶ	δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ
[86]	καὶ χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι	καὶ	δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον
[87]	καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου	καὶ	διὰ συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν
[89]	καλὸν ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος	καὶ	διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ
[87]	διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ	καὶ	διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ
[88]	αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ	καὶ	διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ
[90]	ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι	καὶ	διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ,
[87]	οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει	καὶ	διατρέπει καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων
[87]	πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ	καὶ	διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους
[89]	ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα	καὶ	διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν
[87]	πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων	καὶ	διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ φίλοι
[91]	καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα	καὶ	δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ
[88]	καὶ ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως	καὶ	(δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ
[88]	~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου	καὶ	δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει
[86]	ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς ὢν τἄλλα	καὶ	δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ
[92]	ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ	καὶ	δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς
[91]	τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη	καὶ	ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι
[92]	βίου καὶ ἤθους καὶ λόγων	καὶ	ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ
[91]	πᾶσα φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν	καὶ	ζηλοτυπίαν καὶ φθόνον, (κενεοφρόνων ἀνδρῶν
[92]	ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν τι	καὶ	ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν παντάπασι
[92]	ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις	καὶ	ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν τι
[92]	τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου	καὶ	ἤθους καὶ λόγων καὶ ἔργων
[92]	τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν	καὶ	ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη
[87]	καὶ πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν	καὶ	ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος
[89]	διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ	καὶ	θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν
[86]	τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει	καὶ	θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν
[87]	τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν	καὶ	θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ
[86]	αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ τρεφόμενοι	καὶ	θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς καὶ
[89]	τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ μεγαλόφωνον	καὶ	ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον·
[87]	ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας ἐξιχνεύει.	Καὶ	καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ τὰς
[89]	τί πρόσεστιν ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι,	καὶ	καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν κόνιν
[89]	ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι	καὶ	κακῶς ἀκούειν αὐτὸν ὑπὸ τῶν
[90]	μύθων. Οὔτι μὴν τούτου σεμνότερον	καὶ	κάλλιόν ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντος ἐχθροῦ
[91]	ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον	καὶ	κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι
[87]	ἐφ´ οἷς οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι	καὶ	καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς περὶ
[87]	ἀναμάρτητον ὑπὸ τῆς συνηθείας ἀγόμενοι	καὶ	κατακοσμούμενοι τὸν τρόπον, ἂν καὶ
[87]	συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι	καὶ	καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν
[87]	βίῳ καὶ φυλάττεσθαι τὸ ῥᾳθυμεῖν	καὶ	καταφρονεῖν καὶ μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα
[91]	κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου	καὶ	κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου
[91]	τοῦ φθονεῖν καὶ φίλοις εὐτυχοῦσι	καὶ	κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς ἐχθροὺς
[88]	ἐκ τοῦ λοιδορεῖν, ἄλλως ἀχρήστου	καὶ	κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος.
[89]	μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ	καὶ	κολάζῃ τὴν κακίαν, σκοποῦντας τὸ
[87]	ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας, ὡς Διογένης	καὶ	Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας
[92]	ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα	καὶ	κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς
[88]	Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται	καὶ	κύνας ἐπαινουμένους. Ἂν χωρίον ἐκπεπονημένον
[87]	πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ	καὶ	λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει τὸν
[89]	Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον	καὶ	λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας
[88]	Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν	καὶ	λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ
[87]	(καὶ σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ	καὶ	λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι
[92]	ἀλλὰ καὶ βίου καὶ ἤθους	καὶ	λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς
[90]	βδελυρίαις καὶ ὀργαῖς καὶ σκώμμασι	καὶ	λοιδορίαις ἐθίσαι τὸν θυμὸν ἡσυχίαν
[90]	ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι	καὶ	μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ
[92]	φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ Πλάτων,	καὶ	μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν
[90]	ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ	καὶ	μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ
[89]	εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι	καὶ	μεγαλόφωνον καὶ ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον
[88]	ἂν εὐθὺς ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ	καὶ	μεθαρμόττῃ πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ
[90]	ἔνεστιν, ἂν μή τις ἀσκήσει	καὶ	μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα
[87]	φυλάττεσθαι τὸ ῥᾳθυμεῖν καὶ καταφρονεῖν	καὶ	μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν
[91]	ὁ τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν	καὶ	μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ
[87]	οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι.	Καὶ	μὴν τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον
[87]	εὐλαβούμενον ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ	καὶ	μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ
[90]	ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ	καὶ	μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος (παρέξεις
[87]	καὶ κατακοσμούμενοι τὸν τρόπον, ἂν	καὶ	μικρὸν ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ
[91]	ἄλλως δὲ φαύλων ἔθους λαβόντα	καὶ	νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίως
[87]	τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι	καὶ	νόσοις ἔνιοι σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην
[87]	διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ φίλοι	καὶ	νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες
[87]	θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ	καὶ	νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι
[89]	σοι τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας;	Καὶ	ὁ ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς
[92]	τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω	καὶ	ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν
[88]	γὰρ ὁ καικίας τὰ νέφη,	καὶ	ὁ φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν
[90]	δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ	καὶ	οἰκείοις πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις
[91]	ὥσπερ ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν ἑταίρων	καὶ	οἰκείων. Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε,
[87]	ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου	καὶ	οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς
[87]	δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον	καὶ	οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ
[87]	πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας	καὶ	ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ
[88]	ἀχρήστου καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι	καὶ	ὄντος. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ
[90]	ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις	καὶ	ὀργαῖς καὶ σκώμμασι καὶ λοιδορίαις
[87]	ἔστι δ´ ἃ καὶ λίθοις	καὶ	ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´
[87]	ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων	(καὶ	ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου
[87]	τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους	καὶ	οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν
[90]	πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον	καὶ	παισὶν ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν
[92]	τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις	καὶ	παλλακαῖς καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν
[91]	ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ	καὶ	πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ
[91]	μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις	καὶ	πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή,
[91]	ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως	καὶ	πανούργως τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις.
[92]	τι πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ	καὶ	(πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον
[91]	βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι,	καὶ	παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε,
[90]	Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται	καὶ	παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ
[90]	ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα	καὶ	παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ παρ´
[92]	σεαυτὸν δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων,	καὶ	παρόξυνε καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον
[91]	λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην,	καὶ	πᾶσα φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν
[87]	ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ	καὶ	πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων ἀποβολὴν
[90]	οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ	καὶ	πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν
[92]	παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι,	καὶ	πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ
[89]	χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς	καὶ	πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν
[87]	νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ φαῦλα	καὶ	πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ
[86]	(ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι	καὶ	περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον
[92]	οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων	καὶ	περισπῶν τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον,
[91]	γὰρ φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι,	καὶ	πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς
[91]	ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι	καὶ	πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο
[87]	στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν	καὶ	πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ
[88]	τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα	καὶ	πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν
[89]	βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε,	καὶ	Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν
[86]	καὶ πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει	καὶ	πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον
[86]	θαλάττης τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι	καὶ	πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ
[87]	ἔνιοι σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο,	καὶ	πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ
[86]	τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ	καὶ	πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ
[92]	ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας καὶ προνοίας	καὶ	πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις,
[87]	τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ	καὶ	προαίρεσιν τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς καὶ
[92]	βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς	καὶ	προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς
[90]	ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα	καὶ	προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ
[92]	κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας	καὶ	προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα
[91]	κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι	καὶ	πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ
[87]	καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν,	καὶ	πρὸς ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι
[92]	πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις,	καὶ	πρὸς ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει τὸ
[92]	καὶ φιλοπονίαις καὶ τῷ σωφρονεῖν	καὶ	προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν
[87]	Πάνυ μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν	καὶ	προσέχειν ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν
[90]	παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ	καὶ	πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον
[86]	καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς	καὶ	πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες
[92]	φιλόκαλον, τὸ δὲ χασμῶδες ἐκκόψει	καὶ	ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας οἱ
[92]	προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς	καὶ	σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν
[87]	τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει	(καὶ	σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ καὶ
[90]	ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ ὀργαῖς	καὶ	σκώμμασι καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι τὸν
[88]	δ´ ὅλως ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν	καὶ	σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς
[88]	(κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ	καὶ	σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ
[87]	μισοῦντες ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται	καὶ	σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν ἐστι;
[87]	Καθάπερ γὰρ αἱ πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς	καὶ	στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν
[91]	Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας	καὶ	συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους
[87]	γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη	καὶ	συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην
[90]	πρότερον ἔστιν ἢ τῶν φίλων	καὶ	συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν
[90]	Ἱπποκράτης) ἐν δὲ λοιδορίαις σεμνὸν	καὶ	Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ
[88]	ἀνελεύθερον, ἀλλ´ αὐτὸς ἀνὴρ ἴσθι	καὶ	σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ χρῶ
[90]	πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω	καὶ	τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ
[87]	ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα	καὶ	τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος.
[92]	οἱ χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα	καὶ	τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι
[90]	τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ σωματικὰ	καὶ	τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν
[87]	ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ	καὶ	τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες
[88]	(ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ,	καὶ	τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται
[90]	ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ	καὶ	τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ
[87]	φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι	καὶ	ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται.
[91]	ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν	καὶ	ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς
[92]	εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. Διὸ	καὶ	τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους ἐστὶ
[87]	ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι	καὶ	τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ
[87]	Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται	καὶ	ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ οἱ
[86]	οὐ χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον	καὶ	τέχνην δι´ ἧς τοῦτο περιέσται
[86]	ἀλλὰ φῶς παρέχει καὶ θερμότητα	καὶ	τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς
[90]	τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων,	καὶ	τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων
[90]	Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ	καὶ	τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων,
[92]	μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν ἐλευθερίαν	καὶ	τὸ καθαρὸν τοῦ βίου καὶ
[89]	ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ παρρησιάζεσθαι,	καὶ	τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί,
[90]	δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν	(καὶ	τὸ λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ Ἱέρων
[90]	μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ	καὶ	τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ
[92]	ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα,	καὶ	τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ
[86]	τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει δὴ	καὶ	τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς ὢν
[86]	ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν	καὶ	τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως
[88]	παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε	καὶ	τοῦ φωτὸς τὸ ἀνακλώμενον μᾶλλον
[87]	ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ	καὶ	τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ
[90]	συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε,	καὶ	τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν. εἰ
[88]	καὶ διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ	καὶ	τοῦτο τῆς κακίας ἴδιόν ἐστι,
[86]	καὶ ἀγρίων ζῴων μὴ ἀδικεῖσθαι,	καὶ	τοῦτο τῶν πρὸς τὰ θηρία
[91]	πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων.	Καὶ	τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς
[87]	πρὸς ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι	καὶ	τούτων ἅπτονται καὶ σπαράττουσι. Τοῦτο
[92]	οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα	καὶ	τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ
[92]	ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις	καὶ	τῷ σωφρονεῖν καὶ προσέχειν ἑαυτοῖς,
[87]	χρῆσιν οἰκείαν (καὶ ὠφέλιμός ἐστι.	Καὶ	τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ
[88]	μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς ἀσθενεῖς ὁράσεις	καὶ	τῶν ψόγων οἱ πρὸς αὐτοὺς
[87]	σωμάτων φέρονται, τῶν δὲ καθαρῶν	καὶ	ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω
[87]	γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς στομάχους	καὶ	ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα
[92]	(Ἅπας γὰρ ὁ ὑπὲρ γῆς	καὶ	ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ
[87]	οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου	καὶ	φαῦλα καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν
[90]	διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι	καὶ	φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν
[91]	ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ ζηλοτυπίαν	καὶ	φθόνον, (κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς
[92]	τρόπος ἐστὶν ἄλλος ἀπαλλαγῆς (ἐρίδων	καὶ	φθόνων καὶ φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν
[91]	ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι	καὶ	φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι
[91]	χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται τοῦ φθονεῖν	καὶ	φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις
[92]	συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον αὑτοῦ	καὶ	φιλόκαλον, τὸ δὲ χασμῶδες ἐκκόψει
[91]	(ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς ἀνθρώπους	καὶ	φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ
[92]	ἄλλος ἀπαλλαγῆς (ἐρίδων καὶ φθόνων	καὶ	φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν δάκνεσθαι τῶν
[90]	μή τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ	καὶ	φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν,
[92]	καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις	καὶ	φιλοπονίαις καὶ τῷ σωφρονεῖν καὶ
[88]	ἐπίτεινε τὸ φιλομαθὲς ἐν σεαυτῷ	καὶ	φιλόπονον· ἂν δειλόν, ἔγειρε μᾶλλον
[87]	χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον σχολῆς ἐποιήσαντο	καὶ	φιλοσοφίας, ὡς Διογένης καὶ Κράτης·
[90]	οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης,	καὶ	φίλου φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ πικροτάτας
[91]	τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν	καὶ	φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ
[89]	ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε,	καὶ	φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή τι
[87]	τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ βίῳ	καὶ	φυλάττεσθαι τὸ ῥᾳθυμεῖν καὶ καταφρονεῖν
[90]	Σωκράτης ἔφερε τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ	καὶ	χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως συνεσόμενος
[92]	τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε	καὶ	χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν ἐκείνοις
[86]	αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ	καὶ	Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας τὸν
[86]	σαρξὶ τρεφόμενοι καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι	καὶ	χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ
[87]	Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν	καὶ	χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον σχολῆς ἐποιήσαντο
[89]	τῷ λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον	καὶ	χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ,
[91]	πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον	καὶ	χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται τοῦ φθονεῖν
[87]	δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ	~καὶ	χρῆσιν οἰκείαν (καὶ ὠφέλιμός ἐστι.
[90]	ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην	καὶ	χρηστότητα μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις.
[88]	ἴσθι καὶ σωφρόνει καὶ ἀλήθευε	καὶ	χρῶ φιλανθρώπως καὶ (δικαίως τοῖς
[86]	δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν	καὶ	ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ τῶν διαφερομένων,
[87]	ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ χρῆσιν οἰκείαν	(καὶ	ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων
[86]	ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς	καὶ	ὠφελοῦνται σαρξὶ τρεφόμενοι καὶ θριξὶν
[88]	σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς	ἀμυνοῦμαι	τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς κἀγαθὸς
[89]	βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ	δεδιέναι	μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς
[86]	ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι	δεδιέναι	μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ
[91]	καὶ βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν	ἀφιέναι,	καὶ παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον
[87]	πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι	σωφρονιζόμεναι	πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν
[88]	τινῶν καὶ λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ	γεγονέναι	τὰ Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων μὲν
[86]	διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος	ἀκηκοέναι	μὴ παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ
[89]	ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ	ἀπαλλαγῆναι	τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις
[91]	Καίσαρι κελεύσαντι τὰς Πομπηίου τιμὰς	ἀνασταθῆναι	καταβεβλημένας ὁ Κικέρων Τοὺς Πομπηίου,
[90]	διδάσκαλον ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν	ὠφεληθῆναι	καὶ μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων;
[88]	τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν	ἀντιλοιδορηθῆναι	δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ Βυζάντιος
[89]	θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε	κριθῆναι	φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ
[89]	φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε	σωθῆναι	τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ
[86]	δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον	εἶναι	δεδιέναι μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων
[89]	Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον	εἶναι	καὶ μεγαλόφωνον καὶ ἰταμόν, ἀλλ´
[88]	ἄλλως ἀχρήστου καὶ κενοῦ δοκοῦντος	εἶναι	καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν
[91]	καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον	εἶναι	μηδ´ ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν
[92]	χαῖρον ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν	εἶναι	μήτε τὸ λυπούμενον ἐφ´ οἷς
[89]	γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα	κτεῖναι	διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ
[87]	νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ	διαφοραὶ	πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον
[91]	παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας	ἐξελάσαι	τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς,
[87]	συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ κεν	γηθήσαι	Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς
[86]	πῦρ, (ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου	φιλῆσαι	καὶ περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος
[86]	πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας	ᾕρησαι	τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς
[88]	(δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ	λοιδορῆσαι	προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν
[90]	ὀργαῖς καὶ σκώμμασι καὶ λοιδορίαις	ἐθίσαι	τὸν θυμὸν ἡσυχίαν ἄγειν μηδ´
[86]	δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν	τιθασεῦσαι	θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν
[91]	πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι	μηνῦσαι	τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ δ´
[90]	Αἱ τύχαι δέ με μισθὸν	λαβοῦσαι	τῶν ἐμῶν τὰ φίλτατα σοφὴν
[86]	ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν	ἐξημερῶσαι	δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν
[86]	ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ	δύναται	πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς
[91]	(δὲ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω	καθίσταται	τοῦ φθονεῖν καὶ φίλοις εὐτυχοῦσι
[91]	τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν	ἐνεργάζεται	ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα
[88]	καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ	διαρμόζεται	τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ τοῦτο
[90]	λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ ἐχθρὸς	αἰσθάνεται	τοῦ φίλου μᾶλλον (Τυφλοῦται γὰρ
[90]	θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν	ἐπιγίγνεται	δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ
[92]	νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες	(ἀποκρίνεται	γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον
[90]	θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν	ἕπεται	καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ
[87]	ἃ καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις	τρέφεται	(μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ
[87]	λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν	ἔχεται	καὶ ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ
[92]	γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα	κατόψεται	(τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας καὶ
[88]	σαθρά, μή τίς σοί ποθεν	ὑποφθέγγηται	κακία τὸ τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων
[87]	ἂν καὶ μικρὸν ὁ λόγος	συνεπιλαμβάνηται.	τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι
[86]	ἀνθρώπῳ θηριώδης ὁ βίος αὐτοῦ	γένηται	καὶ ἄπορος καὶ ἀνήμερος. Ἐπεὶ
[87]	ὅταν δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν	γένηται	πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς
[91]	μηδ´ ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν	ἐγγένηται,	παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς
[90]	παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή,	κατεργάσηται.	Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ
[91]	φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ	ἀπέχηται	τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν
[87]	καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι	δύνανται.	Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι
[88]	Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ	δέδενται,	(οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´
[90]	γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες	διδάσκονται	τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη
[87]	τὰς ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων σωμάτων	φέρονται,	τῶν δὲ καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων
[89]	λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα	φύρονται	καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων.
[87]	οἱ μισοῦντες ᾄττουσι καὶ τούτων	ἅπτονται	καὶ σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν
[89]	συμπάττουσιν ἀλλήλους εἶτα φύρονται καὶ	ἀναχρώννυνται	συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´
[86]	ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ	ὠφελοῦνται	σαρξὶ τρεφόμενοι καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι
[88]	γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας	ἀνιῶνται	καὶ κύνας ἐπαινουμένους. Ἂν χωρίον
[91]	αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ	φυλάξωνται	πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν
[91]	ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα	χρῶνται	πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ
[86]	καὶ τέχνην δι´ ἧς τοῦτο	περιέσται	τὸ καλὸν οἷς χωρὶς ἐχθροῦ
[91]	~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου	κεχάλκευται	μέλαιναν καρδίαν. Τῷ Καίσαρι κελεύσαντι
[90]	ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ φίλου μᾶλλον	(Τυφλοῦται	γὰρ τὸ φιλοῦν περὶ τὸ
[92]	ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´ ἐπεὶ	τυφλοῦται	τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον,
[90]	ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν Αἱ	τύχαι	δέ με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν
[86]	Σκόπει δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν,	εἰ	βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ δυσμεταχείριστος,
[90]	καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν.	εἰ	γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες
[91]	ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν·	εἰ	δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν.
[92]	δὲ χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον.	Εἰ	δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες
[88]	διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ.	Εἰ	θέλεις ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα, μὴ
[86]	εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν	εἰ	μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι
[92]	καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´	εἰ	μηδεὶς τρόπος ἐστὶν ἄλλος ἀπαλλαγῆς
[86]	μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´	εἰ	μηδὲν ἄλλο, ταῖς ἔχθραις αἱ
[89]	οἱ πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν	εἰ	πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ
[90]	καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον,	εἴ	γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας
[88]	καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς	εἴ	τι λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας ἴχνος.
[91]	παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων	εἴ	τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ
[92]	καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν	ἀεὶ	δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς
[87]	καὶ ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´	ἀεὶ	διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ διαίτῃ
[87]	τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς	ἀεὶ	καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει
[87]	Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν	ἀεὶ	πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει καὶ
[90]	μικρὸν ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον	(ἀεὶ	τῷ λογισμῷ καὶ πειθήνιον ἔχειν
[86]	πενθήσεις σύ γε· καὶ γὰρ	κάει	τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει
[87]	ἀλλ´ ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν	ἀκριβεῖ	διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ
[89]	ὅτι τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων	δεῖ	γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ
[89]	καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων.	Δεῖ	δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ
[89]	ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι	δεῖ	καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν
[92]	τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ	δεῖ	κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ
[92]	οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες,	δεῖ	μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς
[92]	τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ	δεῖ	πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ
[89]	ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ	δεῖ	τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ μεγαλόφωνον
[88]	ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν	εἰώθει	λέγειν Μή που ἄρ´ ἐγὼ
[88]	εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν	οἴει,	σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα
[88]	ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν	ποιεῖ.	Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν·
[87]	συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην	ἐμποιεῖ	καὶ προαίρεσιν τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς
[88]	ὁ φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν	ἕλκει	τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν
[86]	ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον ἔχει)	δοκεῖ	μοι τά τ´ ἄλλα περὶ
[87]	χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν	δοκεῖ	μοι τῆς ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον
[86]	ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις.	Ἐξήρκει	τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων
[88]	οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων ἐν	ἀσφαλεῖ	γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων
[89]	θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ θέλουσι.	Φιλεῖ	γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ τὸν
[89]	χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου.	Θεμιστοκλεῖ	δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο
[91]	οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι	μέλλει	σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς
[92]	ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ	Κεραμεῖ	δεῖ κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν
[88]	καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ	βλαστάνει	βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες
[91]	ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται,	παραμένει	δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς
[91]	κρατούσης μερίδος ἐν στάσει γενόμενος,	παρῄνει	τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι
[90]	οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´	ἐπαινεῖ	τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος
[87]	βίου καὶ φαῦλα καὶ πεπονθότα	κινεῖ	τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´
[88]	ἀλλ´ αὐτὸς ἀνὴρ ἴσθι καὶ	σωφρόνει	καὶ ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως
[88]	πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων,	ἕξει	τι χρήσιμον ἐκ τοῦ λοιδορεῖν,
[92]	τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον	παρέξει	σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι
[89]	ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι.	Ἐπεὶ	δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν
[91]	πανούργως τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις.	Ἐπεὶ	δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον
[86]	ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν.	Ἐπεὶ	δὲ χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ
[88]	περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον.	Ἐπεὶ	καὶ τοῦτο τῆς κακίας ἴδιόν
[86]	ἐν τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων,	(ἐπεὶ	κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ σε
[86]	γένηται καὶ ἄπορος καὶ ἀνήμερος.	Ἐπεὶ	τοίνυν τοῖς μὲν ἄλλοις ἱκανόν
[92]	(καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´	ἐπεὶ	τυφλοῦται τὸ φιλοῦν περὶ τὸ
[87]	ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ	διατρέπει	καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´
[91]	μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν	ἐναπολείπει.	Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία
[86]	ὄργανόν ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι.	Σκόπει	δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ
[88]	μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα	περισκοπεῖ	καὶ διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ
[88]	λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ,	περισκόπει	τὰ σαθρά, μή τίς σοί
[91]	δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ	φέρει	μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν
[91]	Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα φύσις ἀνθρώπου	φέρει	φιλονεικίαν καὶ ζηλοτυπίαν καὶ φθόνον,
[88]	θέλεις ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα, μὴ	λοιδόρει	κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´ ἀκόλαστον
[91]	Χίῳ τῆς κρατούσης μερίδος ἐν	στάσει	γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ
[90]	οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή τις	ἀσκήσει	καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ
[92]	κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων	ἐπασκήσει	τὸ φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον,
[92]	πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον	ἐνοχλήσει	τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ
[91]	οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ	μίσει	φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει.
[88]	γλῶτταν, ὡς ὁ Δημοσθένης φησίν,	ἐμφράττει	τὸ στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ.
[87]	ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα	καταπέττει	(καὶ σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ
[87]	ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν	περιοδεύει	τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς
[87]	τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας	ἐξιχνεύει.	Καὶ καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ
[87]	προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν;	Ἐφεδρεύει	σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ
[90]	τὰ φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί	κωλύει	διδάσκαλον ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν
[86]	ἐστι καὶ πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς	τρέφει	καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ
[87]	παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον,	ἐπιστρέφει	καὶ διατρέπει καὶ ἀφίστησι τῶν
[88]	χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´	Ἀποστρέφει	τὴν γλῶτταν, ὡς ὁ Δημοσθένης
[89]	Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ	ξίφει	τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως
[88]	Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα,	ἄγχει,	σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι διάφερε
[86]	ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον	ἔχει)	δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα
[91]	μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν	ἔχει	πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν
[91]	μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς δόξης	ἔχει	τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον καὶ
[86]	κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς	παρέχει	καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης
[88]	καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα,	προσέχει	μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα
[92]	καὶ φιλόκαλον, τὸ δὲ χασμῶδες	ἐκκόψει	καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας
[88]	μηδ´ ἀνελεύθερον, ἀλλ´ αὐτὸς ἀνὴρ	ἴσθι	καὶ σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ
[89]	τῷ μέλλοντι ψέγειν ἕτερον τὸ	Γνῶθι	σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες ἃ
[89]	μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ	ἑνὶ	κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω
[89]	ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον·	οὐδενὶ	γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ
[92]	ἐᾶν αὐτὸν καθεύδειν τὴν ἐν	Μαραθῶνι	Μιλτιάδου νίκην. Ὁ μὲν γὰρ
[91]	ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην.	Κάτωνι	δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ
[86]	χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται	σαρξὶ	τρεφόμενοι καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ
[90]	εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν	οἱ	ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ
[87]	καὶ ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ	οἱ	γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν
[86]	θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις·	οἱ	δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες
[89]	μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας	οἱ	δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´
[87]	δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)	οἱ	δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον
[87]	ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν,	οἱ	δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις
[87]	καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως	οἱ	δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν
[92]	καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας	οἱ	ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ
[92]	ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν	οἱ	ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ
[87]	ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς	οἱ	ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι. Καὶ
[87]	καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως	οἱ	μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας
[89]	δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν·	οἱ	μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας
[87]	τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος.	Οἱ	μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες
[88]	κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος.	Οἱ	μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν
[87]	τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´	οἱ	μισοῦντες ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται
[89]	ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ	οἱ	παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν
[89]	ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´	οἱ	πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ
[88]	ἀσθενεῖς ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων	οἱ	πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας
[91]	τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν	οἱ	τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν
[92]	ἐν ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ	οἱ	χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ
[92]	θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντες	γεωργοὶ	τὰ ῥόδα καὶ τὰ ἴα
[87]	πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν.	Ἔνιοι	δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ
[87]	ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ νόσοις	ἔνιοι	σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ
[87]	καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ	φίλοι	καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις καὶ
[88]	καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν	πολλοὶ	γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς
[89]	ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ	πολλοὶ	λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν
[86]	οὖν εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν	μοι	παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς
[86]	εἰ μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ	μοι	τά τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν
[87]	δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ	μοι	τῆς ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον
[90]	Τί λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ	μοι	τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα
[87]	τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ	φρόνιμοι	καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι
[87]	ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ	δανεισμοὶ	καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς
[87]	τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ τῆς συνηθείας	ἀγόμενοι	καὶ κατακοσμούμενοι τὸν τρόπον, ἂν
[87]	μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον	ἁρμοζόμενοι	καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν οἶδεν
[88]	τῶν ψόγων οἱ πρὸς αὐτοὺς	ἀναφερόμενοι	τοὺς ψέγοντας ὑπὸ τῆς (ἀληθείας.
[87]	καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον	προσφερόμενοι	ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι
[92]	δι´ ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν	φυλαττόμενοι	βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ
[86]	ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς καὶ πυτίαις	ἰατρευόμενοι	καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´
[86]	μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ	τρεφόμενοι	καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς
[86]	ὠφελοῦνται σαρξὶ τρεφόμενοι καὶ θριξὶν	ἀμφιεννύμενοι	καὶ χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι
[92]	βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ	μιμούμενοι	μὴ χείρονες.
[87]	ὑπὸ τῆς συνηθείας ἀγόμενοι καὶ	κατακοσμούμενοι	τὸν τρόπον, ἂν καὶ μικρὸν
[88]	ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα;	Νικώμενοι,	φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται,
[87]	σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ	πόνοι	πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν.
[90]	διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ	ἕτεροι	πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ
[92]	ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας οἱ	ἐχθροὶ	κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες
[92]	Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ	ἐχθροὶ	παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε
[87]	τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ	ἐχθροὶ	χαίρουσι καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν
[88]	περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς	σοί	ποθεν ὑποφθέγγηται κακία τὸ τοῦ
[89]	Οὐ σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ	σοι	τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ
[86]	τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά	σοι,	φεισάμενος ὡς ἐνῆν μάλιστα τῶν
[88]	(οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´	ὅσοι	νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν
[87]	μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν·	νόσοι	δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ
[88]	στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ	τοι	διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ.
[87]	προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν	ἀνόητοι	καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ
[91]	δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων.	Καίτοι	τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα ὠφέλειαν
[91]	εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους	αὐτοὶ	ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται
[87]	καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ	σικχοὶ	καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον
[87]	ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ οἱ γῦπες	ἐπὶ	τὰς ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων σωμάτων
[88]	ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις,	ἐπὶ	τοῦ νώτου φέρων τὴν νέμεσιν.
[91]	σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ	Καίσαρι	κελεύσαντι τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι
[91]	οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς	περὶ	ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν
[86]	δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα	περὶ	ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν
[90]	συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν	περὶ	τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν
[92]	σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος	περὶ	τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου
[90]	μᾶλλον (Τυφλοῦται γὰρ τὸ φιλοῦν	περὶ	τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων
[92]	Ἀλλ´ ἐπεὶ τυφλοῦται τὸ φιλοῦν	περὶ	τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ
[87]	καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς	περὶ	τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους
[90]	ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως·	πατρὶ	δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ
[90]	ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ	μητρὶ	τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος (παρέξεις ἄθυμον
[86]	ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη,	μέχρι	νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´ εἰ
[86]	μάλιστα τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς	Παραγγέλμασι	γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον
[90]	ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ ὀργαῖς καὶ	σκώμμασι	καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι τὸν θυμὸν
[90]	τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ	πᾶσι	παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον
[92]	καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν	παντάπασι	καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ
[91]	προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς	συνήθεσι	καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις
[88]	χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν	πράξεσι	καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν
[87]	αἱ πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις	ἐνδελεχέσι	σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν
[87]	πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει καὶ	ἀφίστησι	τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ
[88]	τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι,	φησὶ	Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ
[91]	φθόνον, (κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς	φησι	Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν τις
[90]	τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων	φησί)	τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ
[91]	καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις	κορυδαλλίσι	χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν
[92]	καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν	νομίζουσι	σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται
[86]	ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς χρῆσθαι	μαθοῦσι.	Σκόπει δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν,
[92]	ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους	δοκοῦσι	καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ
[89]	ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ	θέλουσι.	Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ
[87]	καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται	(μεταβάλλουσι	δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα
[89]	ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς	μέλλουσι	σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ
[87]	ἐκείνους μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν	λανθάνουσι.	Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται
[90]	τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον	ὀλισθάνουσι	καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν
[92]	οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον	εὐφρανοῦσι,	τὴν αὑτῶν ἐλευθερίαν καὶ τὸ
[86]	ὠφέλιμος ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς	ἐντυγχάνουσι	(παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν
[88]	ἐκπεπονημένον ἴδωσιν, ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον,	ἐπιστένουσι.	Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος
[91]	τε γὰρ φέρει μείζονα τοῖς	ἐπαινοῦσι,	καὶ πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν,
[89]	τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες	ἀποτρέπουσι.	Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ
[87]	τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ ἐχθροὶ	χαίρουσι	καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς
[86]	δὲ χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ	ἱστοροῦσι	τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία
[87]	καὶ πρὸς ταῦθ´ οἱ μισοῦντες	ᾄττουσι	καὶ τούτων ἅπτονται καὶ σπαράττουσι.
[87]	ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται καὶ	σπαράττουσι.	Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ
[92]	παρέξει σε τοῖς φίλοις εὖ	πράττουσι	καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς
[87]	ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον	συνεπιστρέφουσι,	χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ
[92]	(πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον	ἔχουσι,	καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις
[91]	καθίσταται τοῦ φθονεῖν καὶ φίλοις	εὐτυχοῦσι	καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς
[87]	οἷς οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ	καταγελῶσι.	Καὶ μὴν τοὺς περὶ τὸν
[89]	παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν	ἀποψῶσι	τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ συμπάττουσιν ἀλλήλους
[87]	ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν.	Τί	δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου
[92]	καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν	τι	καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν
[89]	παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον	τι	καλὸν ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος
[90]	ἐμῶν τὰ φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν,	τί	κωλύει διδάσκαλον ἄμισθον λαβόντα τὸν
[88]	ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς εἴ	τι	λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας ἴχνος. Οὐδὲν
[89]	καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή	τι	λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον
[90]	οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα	Τί	λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ μοι
[91]	(Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ	τι	μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι
[89]	πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ	τι	μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός
[91]	ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων	τι	μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ
[88]	πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων.	Τί	οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´
[88]	ἴδωσιν, ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι.	Τί	οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα
[92]	δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν	τι	πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ
[89]	πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ	τί	πρόσεστιν ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ
[86]	εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ	τι	τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι,
[90]	τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι καὶ μαθεῖν	τι	τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ
[90]	καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν	(τί	τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ
[88]	τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων, ἕξει	τι	χρήσιμον ἐκ τοῦ λοιδορεῖν, ἄλλως
[89]	μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ	δόρατι	τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς
[88]	μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες.	(Ἔτι	τοίνυν πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν,
[88]	ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ	χρηστότητι	μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει
[90]	ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ	πταίσαντι	συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ
[91]	κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ Καίσαρι	κελεύσαντι	τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας
[90]	δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ	δεηθέντι	συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ
[91]	δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ	συνάγοντι	τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν
[91]	τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν	διώκοντι	δημοκοπίας καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους
[89]	προστάττειν ὁ θεὸς ὡς τῷ	μέλλοντι	ψέγειν ἕτερον τὸ Γνῶθι σαυτόν,
[89]	βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν	ἀδικοῦντι	προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας
[89]	ἀλλὰ τί πρόσεστιν ἕτερον τῷ	λοιδοροῦντι,	καὶ καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν
[87]	ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς	ὅτι	καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος εἰς
[90]	σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,	ὅτι	τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες.
[89]	Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν	ὅτι	τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ
[86]	ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν	ὅτι	τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ,
[86]	Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος	ὅτι	τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι καὶ
[91]	μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον καὶ κάλλιστον,	ὅτι	τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς
[89]	λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ	ὅτι	ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ
[88]	φιληδονίας ἴχνος. Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν	ἐστι	βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´
[89]	μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός	ἐστι	δεῖ καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ
[86]	εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός	ἐστι	καὶ Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι.
[86]	Τῆς θαλάττης τὸ ὕδωρ ἄποτόν	ἐστι	καὶ πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει
[87]	~καὶ χρῆσιν οἰκείαν (καὶ ὠφέλιμός	ἐστι.	Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ
[86]	ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν	ἐστι	πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς
[87]	καὶ σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν	ἐστι;	Πάνυ μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν
[89]	τὸ (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον	ἐστὶ	παρὰ τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν.
[92]	καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους	ἐστὶ	ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς
[89]	καὶ τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον	ἐστί,	τὸ (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον
[88]	καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως	ἐστὶ	τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν
[86]	τοίνυν τοῖς μὲν ἄλλοις ἱκανόν	ἐστι	τὸ μὴ πάσχειν (ὑπὸ τῶν
[88]	καὶ τοῦτο τῆς κακίας ἴδιόν	ἐστι,	τὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον
[86]	θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν	ἐστι	τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει δὴ
[90]	παραλιπεῖν ἐν καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές	ἐστι.	Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα
[90]	μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν	ἐστι,	τοῦ λοιδοροῦντος ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν
[88]	τῆς ψυχῆς εἴ τι λανθάνον	ἐστὶ	φιληδονίας ἴχνος. Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν
[87]	διὰ συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν	ἐστι	φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ
[87]	ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους,	ἔστι	δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ
[86]	ὥσπερ ἱστοροῦσι τὴν Κρήτην εὑρεῖν	ἔστι,	πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα
[91]	λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ	ἔστι	ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως
[92]	γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον	ἔνεστι	τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες)
[89]	εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν οὖν	ἔνεστι	τῷ λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον
[88]	Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν·	ἔξεστι	γάρ. Εἰ θέλεις ἀνιᾶν τὸν
[90]	ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων.	Οὔτι	μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν
[89]	ἀκούειν οὓς ἑκὼν εἴπῃ λόγους.	Τουτὶ	μὲν οὖν ἔνεστι τῷ λοιδορεῖν
[87]	καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν	μονονουχὶ	καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι