HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 57 formes différentes pour 123 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[89]   ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´

[89]   λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ

[92]   ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ

[92]   οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ

[91]   μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ

[89]   μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ

[89]   ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς

[89]   μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν·

[88]   γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ

[92]   κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι

[89]   μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον

[92]   δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες

[92]   ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ

[92]   ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ

[92]   δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ

[92]   ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον,

[91]   εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ

[90]   (τί τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων

[91]   τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ

[90]   ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ

[89]   καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ

[92]   τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ

[90]   λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε,

[90]   καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ

[87]   πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ

[88]   τὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν.

[90]   τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν ἢ τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ

[86]   μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι

[87]   ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε

[90]   φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα

[89]   ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ

[90]   οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ

[87]   ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη

[90]   Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος

[90]   θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον

[91]   ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον,

[90]   περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ

[90]   κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως

[89]   δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν

[89]   ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον

[89]   καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν

[90]   καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον

[88]   τὸ θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς

[90]   τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα

[86]   ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς

[86]   ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται

[90]   γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως

[91]   ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ

[89]   ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ καὶ κολάζῃ τὴν κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον

[87]   ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια

[91]   μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως

[86]   ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´

[92]   καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει

[89]   ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας,

[90]   τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε

[90]   συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ

[86]   σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ

[89]   πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι

[87]   τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´

[91]   τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν

[89]   τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν ἀνάγκη μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ

[90]   σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ

[91]   καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´

[86]   τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων ζῴων μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν πρὸς

[89]   αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι

[91]   τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων.

[92]   ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον

[89]   λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος

[89]   ἕτερον τὸ Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ

[88]   Εἰ θέλεις ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα, μὴ λοιδόρει κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´

[91]   στάσει γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´

[86]   προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν

[86]   μὲν ἄλλοις ἱκανόν ἐστι τὸ μὴ πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς,

[90]   ποιεῖν καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ

[88]   παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ

[92]   ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι,

[91]   καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς

[89]   ἂν δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν

[89]   κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον ἀλλὰ μὴ τὴν γνώμην τοῦ κακῶς λέγοντος.

[89]   γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ

[90]   πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ

[88]   τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία

[89]   Ὡς γὰρ ὁ Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι

[92]   καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ

[86]   ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ

[91]   πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν

[91]   καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον πρὸς

[91]   φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ

[92]   ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ χείρονες.

[89]   ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου.

[91]   πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος

[90]   καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν

[91]   καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ

[88]   ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν

[90]   κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος

[89]   μάτην ἄκων ἀκούειν οὓς ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν οὖν ἔνεστι

[88]   τὸν ἑτέρου βίον ἂν εὐθὺς ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ πρὸς

[90]   διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ με

[90]   Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν

[88]   ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως

[86]   τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην

[91]   φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην,

[90]   ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι

[92]   εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω

[88]   σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή

[91]   δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον

[90]   ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου

[90]   θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα

[90]   ἂν μή τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν

[88]   εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς

[87]   ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ

[86]   ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις·

[88]   ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ τὸ

[86]   εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς

[88]   εὐθὺς ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων,

[89]   γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ

[92]   ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα

[88]   τὴν τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου

[88]   Ὡς γὰρ ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ φαῦλος βίος ἐφ´

[92]   ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ

[89]   ἀνάγκη μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ καὶ κολάζῃ τὴν κακίαν, σκοποῦντας

[87]   πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα

[88]   ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς

Page
[89]	ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς	ἢ	ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´
[89]	λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον	ἢ	ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ
[92]	ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης	ἢ	ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ
[92]	οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες	ἢ	δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ
[91]	μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς	ἢ	διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ
[89]	μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων	ἢ	διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ
[89]	ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς	ἢ	ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς
[89]	μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον	ἢ	κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν·
[88]	γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς	ἢ	(κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ
[92]	κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες	ἢ	μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι
[89]	μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς	ἢ	ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον
[92]	δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες	ἢ	πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες
[92]	ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις	ἢ	παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ
[92]	ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις	ἢ	πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ
[92]	δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς	ἢ	πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ
[92]	ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς	ἢ	πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον,
[91]	εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν	ἢ	πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ
[90]	(τί τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων	ἢ	πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων
[91]	τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος	(ἢ	σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ
[90]	ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων	ἢ	σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ
[89]	καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν	ἢ	σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ
[92]	τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς	ἢ	συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ
[90]	λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων	ἢ	συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε,
[90]	καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον	ἢ	ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ
[87]	πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον	ἢ	τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ
[88]	τὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον	ἢ	τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν.
[90]	τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν	ἢ	τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ
[86]	μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον	ἢ	φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι
[87]	ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ	(Ἦ	κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε
[90]	φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων	ἡ	ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα
[89]	ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς	ἡ	βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ
[90]	οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται.	Ἡ	γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ
[87]	ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον·	ἡ	γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη
[90]	Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας.	Ἡ	δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος
[90]	θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.	Ἡ	δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον
[91]	ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως	ἡ	ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον,
[90]	περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ	ἡ	Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ
[90]	κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν	ἡ	ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως
[89]	δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´	ἡ	φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν
[89]	~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς	ἥ	ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον
[89]	καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις	λέγῃ	τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν
[90]	καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ	σιγὴ	πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον
[88]	τὸ θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες· κἂν	ἀσελγῆ	καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς
[90]	τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ	ὀργή,	κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα
[86]	ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει	δὴ	καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς
[86]	ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον	ἤδη	χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται
[90]	γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν Ξανθίππην	θυμοειδῆ	καὶ χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως
[91]	ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον καὶ	ἀψευδῆ,	τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ
[89]	ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ καὶ	κολάζῃ	τὴν κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον
[87]	ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ	(πάθη	καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια
[91]	μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα	πάθη	κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως
[86]	ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα	πάθη,	μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´
[92]	καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ	πάθη	πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει
[89]	ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς.	Εὑρέθη	μὲν οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας,
[90]	τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν δυσωδίαν	ἐλοιδορήθη	τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε
[90]	συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν	ἐθισθῇ·	πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ
[86]	σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον	ὤφθη,	βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ
[89]	πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν	λεχθῇ	τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι
[87]	τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ	ἀπεχθῆ	καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´
[91]	τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ	φαίη,	πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν
[89]	τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν	ἀνάγκη	μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον, ἂν ἐλέγχῃ
[90]	σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ	διαβολῇ	παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ
[91]	καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ	ἐπιβουλή,	δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´
[86]	τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων ζῴων	μὴ	ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν πρὸς
[89]	αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι	μὴ	ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι
[91]	τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ	μὴ	δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων.
[92]	ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων,	μὴ	δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον
[89]	λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ	μὴ	θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος
[89]	ἕτερον τὸ Γνῶθι σαυτόν, ἵνα	μὴ	λέγοντες ἃ θέλουσιν ἀκούωσιν ἃ
[88]	Εἰ θέλεις ἀνιᾶν τὸν μισοῦντα,	μὴ	λοιδόρει κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´
[91]	στάσει γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις	μὴ	πάντας ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´
[86]	προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι	μὴ	παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν
[86]	μὲν ἄλλοις ἱκανόν ἐστι τὸ	μὴ	πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς,
[90]	ποιεῖν καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ	μὴ	ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ
[88]	παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν	Μή	που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ
[92]	ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη,	μὴ	πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι,
[91]	καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε	μὴ	προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς
[89]	ἂν δέ τις λέγῃ τὰ	μὴ	προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν
[89]	κακίαν, σκοποῦντας τὸ ἔργον ἀλλὰ	μὴ	τὴν γνώμην τοῦ κακῶς λέγοντος.
[89]	γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι	μή	τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ
[90]	πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν	μή	τις ἀσκήσει καὶ μελέτῃ καὶ
[88]	τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά,	μή	τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία
[89]	Ὡς γὰρ ὁ Τήλεφος οἰκείου	μὴ	τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι
[92]	καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ	μὴ	τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ
[86]	ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι	μὴ	τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ
[91]	πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ	μὴ	φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν
[91]	καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα	μὴ	φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον πρὸς
[91]	φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας, ἂν	μὴ	φυλάξωνται πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ
[92]	ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι	μὴ	χείρονες.
[89]	ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε	μὴ	χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου.
[91]	πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν	ἀτρεμῇ	καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος
[90]	καὶ τὰ σωματικὰ καὶ τὰ	καταφανῆ	πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν
[91]	καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ	ἀγεννῆ	καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ
[88]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι	μεγαλοφροσύνῃ	φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν
[90]	κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα	φωνὴ	καὶ τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος
[89]	μάτην ἄκων ἀκούειν οὓς ἑκὼν	εἴπῃ	λόγους. Τουτὶ μὲν οὖν ἔνεστι
[88]	τὸν ἑτέρου βίον ἂν εὐθὺς	ἐπισκοπῇ	τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ πρὸς
[90]	διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ	Μερόπη	φησίν Αἱ τύχαι δέ με
[90]	Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν	σιωπῇ,	πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν
[88]	ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα	λοιδορῇ	καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως
[86]	τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ	χρή,	ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην
[91]	φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι	χρὴ	λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην,
[90]	ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα	τῇ	διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι
[92]	εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι	τῇ	τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω
[88]	σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου	τῇ	ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή
[91]	δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ	(ἀπάτη	καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον
[90]	ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´	ἀκρατῆ	γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου
[90]	θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος	βαρυτάτη	ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα
[90]	ἂν μή τις ἀσκήσει καὶ	μελέτῃ	καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν
[88]	εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν	διαίτῃ	κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς
[87]	ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ	διαίτῃ	τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ
[86]	ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι	πάντῃ	καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις·
[88]	ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ καὶ	σκώπτῃ·	γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ τὸ
[86]	εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι	παρέστη,	συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς
[88]	εὐθὺς ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ	μεθαρμόττῃ	πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων,
[89]	γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ	εὐφυῆ	δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ
[92]	ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως,	ἔφη,	μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα
[88]	τὴν τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον,	ἔφη,	πάθος ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου
[88]	Ὡς γὰρ ὁ καικίας τὰ	νέφη,	καὶ ὁ φαῦλος βίος ἐφ´
[92]	ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ	τροφῇ	δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ
[89]	ἀνάγκη μισοῦντος ἐχθροῦ λόγον, ἂν	ἐλέγχῃ	καὶ κολάζῃ τὴν κακίαν, σκοποῦντας
[87]	πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ	τύχη,	ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα
[88]	ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ	ψυχῇ,	περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008