Page
[88]	ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον	ὁ	Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ
[89]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς	ὁ	Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι
[89]	τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν	ὁ	ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ
[86]	θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ θηριώδης	ὁ	βίος αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος
[88]	ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων	ὁ	Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς
[86]	Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον	ὁ	γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον
[86]	ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων	ὁ	δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι.
[91]	τι μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον,	ὁ	δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ
[88]	Μή που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος;	Ὁ	δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον
[92]	τῷ φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν·	ὁ	δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ
[88]	ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς	ὁ	Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα,
[89]	ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον	ὁ	Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν
[89]	τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ	ὁ	ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας
[87]	Ἐφεδρεύει σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς	ὁ	ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν
[90]	τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ	ὁ	ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ φίλου μᾶλλον
[92]	δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ	ὁ	ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ
[89]	οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν	ὁ	θεὸς ὡς τῷ μέλλοντι ψέγειν
[90]	πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν ἔνεστιν.	Ὁ	Ἱέρων ὑπό τινος τῶν ἐχθρῶν
[88]	ὑπὸ τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ	ὁ	καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ
[91]	τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας	ὁ	Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας
[86]	γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον	ὁ	κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας
[87]	τὸν τρόπον, ἂν καὶ μικρὸν	ὁ	λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ
[87]	διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς	ὁ	Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ
[92]	τὴν ἐν Μαραθῶνι Μιλτιάδου νίκην.	Ὁ	μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ
[90]	(παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν.	Ὁ	μὲν γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν
[86]	ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας χρείας	ὁ	μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ
[88]	ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς λοιδορίας.	Ὁ	μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν
[88]	φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν	ὁ	Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων
[86]	κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας	ὁ	Ξενοφῶν καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ
[92]	περὶ τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν	ὁ	Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ
[90]	φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς	ὁ	Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν
[86]	ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν,	ὁ	Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις
[91]	τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς	ὁ	Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων
[86]	συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων	ὁ	σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα
[89]	ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ	ὁ	Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ
[89]	ἃ μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ	ὁ	τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν
[89]	τοῦ κακῶς λέγοντος. Ὥσπερ γὰρ	ὁ	τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς
[91]	φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις	ὁ	τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ
[92]	καὶ ἀνύβριστον ἀντιτιθέντας· (Ἅπας γὰρ	ὁ	ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς
[88]	ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ	ὁ	φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει
[86]	ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς·	ὃ	καὶ Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας
[92]	φίλοις εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον.	Διὸ	καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους
[87]	γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος	Πριάμοιό	τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ
[86]	οὐ γέγονεν (ἀλλ´ εἰ μηδὲν	ἄλλο,	ταῖς ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν
[86]	τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ	κἀκεῖνο	τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον
[86]	ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ δ´	ἀπὸ	τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι. Τῆς θαλάττης
[86]	ὁ Ξενοφῶν καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν	ἀπὸ	τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ
[86]	τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι καὶ	Ἀπὸ	τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν
[92]	γὰρ ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ	ὑπὸ	γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος
[88]	δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ Βυζάντιος	ὑπὸ	κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς τὴν τῶν
[90]	ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν (τί τῶν	ὑπὸ	σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ
[91]	χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ	ὑπὸ	συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς
[88]	πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας	ὑπὸ	τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ
[87]	πράττειν λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον	ὑπὸ	τῆς συνηθείας ἀγόμενοι καὶ κατακοσμούμενοι
[90]	τὸ λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ Ἱέρων	ὑπό	τινος τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν
[86]	ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς	ὑπὸ	τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων ζῴων
[88]	ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν	ὑπὸ	τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι μεγαλοφροσύνῃ
[86]	ἱκανόν ἐστι τὸ μὴ πάσχειν	(ὑπὸ	τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς δὲ
[89]	λοιδορεῖσθαι καὶ κακῶς ἀκούειν αὐτὸν	ὑπὸ	τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ
[91]	κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου	πρὸ	τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν
[88]	ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ φωτὸς	τὸ	ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς ἀσθενεῖς
[87]	εὐχρηστίας ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν εἰς	τὸ	ἀναμάρτητον ὑπὸ τῆς συνηθείας ἀγόμενοι
[92]	πράττειν τι καὶ ζηλοῦν εἰς	τὸ	βασκαίνειν παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος,
[86]	Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο	τὸ	βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα
[87]	οὖν δοκεῖ μοι τῆς ἔχθρας	τὸ	βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι τοῖς
[87]	καὶ μικρὸν ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται.	τὸ	γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος
[89]	ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ	τὸ	γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι
[89]	ὡς τῷ μέλλοντι ψέγειν ἕτερον	τὸ	Γνῶθι σαυτόν, ἵνα μὴ λέγοντες
[91]	μισῶν ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων·	τὸ	(δὲ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω
[89]	τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί,	τὸ	(δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ
[92]	τὸ φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον,	τὸ	δὲ χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον.
[91]	ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης	τὸ	δύσζηλον ἡμῶν καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ
[89]	τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι	τὸ	ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς ἀποροῦντας
[89]	εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον	τὸ	ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ
[90]	Ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ	τὸ	Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν ῥημάτων αὐτόματα
[90]	γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ	τὸ	Ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ
[89]	καὶ κολάζῃ τὴν κακίαν, σκοποῦντας	τὸ	ἔργον ἀλλὰ μὴ τὴν γνώμην
[90]	Φίλον μὲν γὰρ οὐχ οὕτω	τὸ	εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς αἰσχρὸν
[88]	φιλόπονον· ἂν δειλόν, ἔγειρε μᾶλλον	τὸ	θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ
[92]	εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν ἐλευθερίαν καὶ	τὸ	καθαρὸν τοῦ βίου καὶ ἀνύβριστον
[92]	ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν	τὸ	κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει
[86]	τέχνην δι´ ἧς τοῦτο περιέσται	τὸ	καλὸν οἷς χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν
[89]	γέγονεν ἐν τῷ παρρησιάζεσθαι, καὶ	τὸ	κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί, τὸ
[90]	μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ	τὸ	λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ Ἱέρων ὑπό
[89]	οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς	τὸ	λεγόμενον, ἀλλὰ τί πρόσεστιν ἕτερον
[88]	σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ	τὸ	λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι
[92]	οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι μήτε	τὸ	λυπούμενον ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν, ἀλλ´
[89]	δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ	τὸ	μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον
[86]	τοῖς μὲν ἄλλοις ἱκανόν ἐστι	τὸ	μὴ πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν
[90]	εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς αἰσχρὸν	τὸ	μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ
[92]	ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ	τὸ	μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου καὶ
[86]	τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου	τὸ	πῦρ, (ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου
[87]	ἐπινήφειν τῷ βίῳ καὶ φυλάττεσθαι	τὸ	ῥᾳθυμεῖν καὶ καταφρονεῖν καὶ μετ´
[88]	ὡς ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει	τὸ	στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ
[90]	ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ	τὸ	τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ παρασχόντος
[92]	οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ	τὸ	τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ δεῖ
[88]	τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία	τὸ	τοῦ τραγῳδοῦ Ἄλλων ἰατρὸς αὐτὸς
[88]	τοῦτο τῆς κακίας ἴδιόν ἐστι,	τὸ	τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ
[86]	τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι. Τῆς θαλάττης	τὸ	ὕδωρ ἄποτόν ἐστι καὶ πονηρόν,
[88]	βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον εἴπῃς, ἐπίτεινε	τὸ	φιλομαθὲς ἐν σεαυτῷ καὶ φιλόπονον·
[92]	εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ χάραττε	τὸ	φιλόνεικον ἐν ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ
[92]	καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει	τὸ	φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ
[90]	(Τυφλοῦται γὰρ τὸ φιλοῦν περὶ	τὸ	φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων φησί)
[92]	ἐπεὶ τυφλοῦται τὸ φιλοῦν περὶ	τὸ	φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ Πλάτων,
[90]	τοῦ φίλου μᾶλλον (Τυφλοῦται γὰρ	τὸ	φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς
[92]	αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´ ἐπεὶ τυφλοῦται	τὸ	φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὥς
[89]	κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει	τὸ	φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε
[92]	παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε	τὸ	χαῖρον ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν
[89]	τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ	τὸ	χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς
[90]	ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται	τὸ	χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν
[89]	αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´	ἐγείνατο.	Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος,
[89]	Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι	προσετρίψατο	τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ
[90]	κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν	ἐμπάζετο	μύθων. Οὔτι μὴν τούτου σεμνότερον
[91]	καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς	παρῃτεῖτο	καὶ βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν
[86]	~ΠΩΣ ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ	ΩΦΕΛΟΙΤΟ.	(Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν πραότατον,
[91]	Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν τις	ὠφελοῖτο	τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος εἰς
[88]	οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις	παραγένοιτο,	πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή
[87]	καὶ χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον σχολῆς	ἐποιήσαντο	καὶ φιλοσοφίας, ὡς Διογένης καὶ
[87]	νόσοις ἔνιοι σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην	ἐχρήσαντο,	καὶ πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν
[90]	καὶ ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι	τοιοῦτο	πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω
[90]	ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ	τοῦτο	διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ
[87]	καὶ τούτων ἅπτονται καὶ σπαράττουσι.	Τοῦτο	οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν
[86]	μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς	τοῦτο	περιέσται τὸ καλὸν οἷς χωρὶς
[89]	παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ	τοῦτο	πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων.
[86]	ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν εἰς	τοῦτο	πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν
[88]	διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ	τοῦτο	τῆς κακίας ἴδιόν ἐστι, τὸ
[86]	ἀγρίων ζῴων μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ	τοῦτο	τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος
[91]	τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ	τοῦτο,	ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008