HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 36 formes différentes pour 104 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[88]   αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα

[92]   τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς

[86]   Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε· καὶ γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον,

[90]   Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν

[89]   προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς

[91]   εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ

[88]   ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον.

[90]   ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον

[88]   πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν,

[87]   λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)

[87]   (τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν δὲ καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ

[87]   καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς

[90]   ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον

[90]   πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος

[87]   προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων

[90]   καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι

[90]   τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν

[91]   ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται

[90]   γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ

[88]   καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν

[88]   που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον ἂν

[90]   ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης) ἐν δὲ λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον

[89]   γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ

[90]   ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν

[86]   ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς

[92]   φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον

[91]   πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα

[86]   τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον

[92]   φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ χείρονες.

[90]   ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ

[91]   ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι

[89]   κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί, τὸ (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ

[86]   (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ

[91]   τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι

[89]   λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν

[86]   πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον

[90]   ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ

[87]   εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ

[91]   Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου

[87]   ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος

[92]   χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ

[89]   προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,

[89]   ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ

[87]   ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς

[91]   ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη

[90]   τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν

[87]   ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας

[89]   θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν

[91]   πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου

[87]   καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς

[92]   φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ δὲ χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ

[86]   τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ ἱστοροῦσι

[90]   ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις;

[91]   ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς

[88]   κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´ ἀκόλαστον μηδὲ βωμολόχον μηδ´ ἀνελεύθερον, ἀλλ´ αὐτὸς

[88]   τὸν μισοῦντα, μὴ λοιδόρει κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´ ἀκόλαστον μηδὲ βωμολόχον

[88]   νώτου φέρων τὴν νέμεσιν. Οὐκοῦν μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν παιδομανής,

[86]   μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι τά

[92]   διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ

[92]   οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´

[87]   μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ

[92]   σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν οὐδὲ (καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´

[88]   γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ

[86]   πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός·

[88]   ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς

[90]   τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ

[92]   οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις

[91]   ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως

[92]   (ἐρίδων καὶ φθόνων καὶ φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων,

[86]   μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν

[91]   τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι

[90]   ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν.

[88]   βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ φωτὸς τὸ ἀνακλώμενον

[89]   καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς τῷ

[91]   καὶ οἰκείων. Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος,

[89]   καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι

[90]   Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν τὰ

[88]   ἕλκεσιν βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον εἴπῃς, ἐπίτεινε τὸ φιλομαθὲς ἐν σεαυτῷ καὶ

[89]   αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή

[92]   δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν

[88]   ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ. Εἰ

[90]   σεαυτόν. Ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν

[88]   σεαυτῷ καὶ φιλόπονον· ἂν δειλόν, ἔγειρε μᾶλλον τὸ θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες·

[86]   (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς

[92]   κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι καὶ

[89]   αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ

[89]   τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα καὶ

[91]   ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι,

[91]   ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους ὠνούμενος

[87]   (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον,

[86]   πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα

[87]   πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ

[87]   ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως

[92]   ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι μήτε τὸ λυπούμενον ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν,

[92]   ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν

[86]   Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ

[91]   χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως

[89]   χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν

[89]   τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀπαλλαγῆναι

[92]   ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν ἐκείνοις θηγόμενον.

[88]   ἀνὴρ ἴσθι καὶ σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ (δικαίως

[91]   καὶ παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν

[88]   ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον, ἐξάλειφε τῆς ψυχῆς εἴ τι λανθάνον

[89]   τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι

Page
[88]	αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν	πρόσλαβε	τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα
[92]	τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ	γε	βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς
[86]	Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ	γε·	καὶ γὰρ κάει τὸν ἁψάμενον,
[90]	Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ	γε	κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν
[89]	προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ	γε	μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς
[91]	εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον	ἀπήγαγε	πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ
[88]	ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς,	ἄπαγε	πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον.
[90]	ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ	δὲ	βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον
[88]	πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν	δὲ	δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν,
[87]	λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι	δὲ	δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)
[87]	(τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν	δὲ	καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ
[87]	καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι	δὲ	καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς
[90]	ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα	δὲ	καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον
[90]	πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ	δὲ	καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος
[87]	προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι	δὲ	καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων
[90]	καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν	δὲ	καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι
[90]	τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ	δὲ	καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν
[91]	ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ	(δὲ	κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται
[90]	γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου	δὲ	κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ
[88]	καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν	δὲ	λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν
[88]	που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ	δὲ	λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον ἂν
[90]	ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης) ἐν	δὲ	λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον
[89]	γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ	δὲ	λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ
[90]	ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι	δέ	με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν
[86]	ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν	δὲ	μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς
[92]	φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ	δὲ	μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον
[91]	πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ	δὲ	μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα
[86]	τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία	δὲ	μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον
[92]	φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ	δὲ	μιμούμενοι μὴ χείρονες.
[90]	ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ	δὲ	μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ
[91]	ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι	δὲ	Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι
[89]	κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί, τὸ	(δὲ	νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ
[86]	(ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς	δὲ	νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ
[91]	τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ	δὲ	Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι
[89]	λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ	δὲ	Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν
[86]	πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ	δὲ	σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον
[90]	ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ	δὲ	σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ
[87]	εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ	δὲ	σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ
[91]	Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς	δὲ	σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου
[87]	ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων	δέ,	τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος
[92]	χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ	δέ	τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ
[89]	προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν	δέ	τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,
[89]	ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν	δὲ	τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ
[87]	ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν. Τί	δὲ	τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς
[91]	ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη
[90]	τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ	δὲ	τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν
[87]	ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα	δὲ	τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας
[89]	θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος	δὲ	τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν
[91]	πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως	δὲ	φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου
[87]	καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ	δὲ	φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς
[92]	φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ	δὲ	χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ
[86]	τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ	δὲ	χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ ἱστοροῦσι
[90]	ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν	οἴκαδε	πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις;
[91]	ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι	μηδὲ	βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς
[88]	κίναιδον μηδὲ μαλακὸν μηδ´ ἀκόλαστον	μηδὲ	βωμολόχον μηδ´ ἀνελεύθερον, ἀλλ´ αὐτὸς
[88]	τὸν μισοῦντα, μὴ λοιδόρει κίναιδον	μηδὲ	μαλακὸν μηδ´ ἀκόλαστον μηδὲ βωμολόχον
[88]	νώτου φέρων τὴν νέμεσιν. Οὐκοῦν	μηδὲ	μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν παιδομανής,
[86]	μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ	μηδὲ	φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι τά
[92]	διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον	οὐδέ	γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ
[92]	οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον,	οὐδὲ	γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´
[87]	μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς	οὐδὲ	διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ
[92]	σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν	οὐδὲ	(καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´
[88]	γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης	οὐδὲ	λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ
[86]	πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς	οὐδὲ	πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός·
[88]	ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς	οὐδὲ	πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς
[90]	τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν,	Οὐδὲ	σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ
[92]	οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων	οὐδὲ	τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις
[91]	ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον	οὐδὲ	τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως
[92]	(ἐρίδων καὶ φθόνων καὶ φιλονεικιῶν,	ἔθιζε	σεαυτὸν δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων,
[86]	μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ	Κορνήλιε	Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν
[91]	τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης	ἧκε	πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι
[90]	ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ	παρέσχηκε,	καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν.
[88]	βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´	ἔοικε	καὶ τοῦ φωτὸς τὸ ἀνακλώμενον
[89]	καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως	ἔοικε	προστάττειν ὁ θεὸς ὡς τῷ
[91]	καὶ οἰκείων. Καὶ τοῦτο, ὡς	ἔοικε,	συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος,
[89]	καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν	διέβαλε,	καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι
[90]	Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ	με	μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν τὰ
[88]	ἕλκεσιν βρύων. Ἂν ἀπαίδευτον εἴπῃς,	ἐπίτεινε	τὸ φιλομαθὲς ἐν σεαυτῷ καὶ
[89]	αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία	γέγονε,	καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή
[92]	δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ	παρόξυνε	καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν
[88]	ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι	διάφερε	τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ. Εἰ
[90]	σεαυτόν. Ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης	ἔφερε	τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν
[88]	σεαυτῷ καὶ φιλόπονον· ἂν δειλόν,	ἔγειρε	μᾶλλον τὸ θαρραλέον καὶ ἀνδρῶδες·
[86]	(ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ	σε	πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς
[92]	κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει	σε	τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι καὶ
[89]	αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος	ὑπέμνησε	μὴ χρῆσθαι λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ
[89]	τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς	ἔπαισε	τῷ ξίφει τὸ φῦμα καὶ
[91]	ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν	τε	γὰρ φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι,
[91]	ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων	τε	θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους ὠνούμενος
[87]	(Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό	τε	παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον,
[86]	πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα	μήτε	ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα
[87]	πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως	μήτε	λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ
[87]	ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ καὶ	μήτε	πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως
[92]	ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι	μήτε	τὸ λυπούμενον ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν,
[92]	ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ	μήτε	τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν
[86]	Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ	μήτε	φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ
[91]	χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες	οὐδέποτε	μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως
[89]	χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν,	ὥστε	κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν
[89]	τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως	ὥστε	σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀπαλλαγῆναι
[92]	ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ	χάραττε	τὸ φιλόνεικον ἐν ἐκείνοις θηγόμενον.
[88]	ἀνὴρ ἴσθι καὶ σωφρόνει καὶ	ἀλήθευε	καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ (δικαίως
[91]	καὶ παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον	ἀπηγόρευε,	πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν
[88]	ἀνδρῶδες· κἂν ἀσελγῆ καὶ ἀκόλαστον,	ἐξάλειφε	τῆς ψυχῆς εἴ τι λανθάνον
[89]	τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν	ἔσχε	πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008