Chapitre
[8]	εἶτ´ εὐχομένων ἐκείνων ὁπλίζεσθαι. καὶ	ὁ	Ἀγαμέμνων ὅτε τοῖς μαχομένοις προσέταξεν
[12]	θεῶν ὃ βούλεται. ~Καὶ μὴν	ὁ	ἄθεος δεισιδαιμονίας οὐδαμῆ συναίτιος, ἡ
[7]	δι´ αὑτὸν οἴεται. Νοσῶν θ´	ὁ	ἄθεος ἐκλογίζεται καὶ ἀναμιμνῄσκεται πλησμονὰς
[11]	παρείη. Οὐκ οἴεται θεοὺς εἶναι	ὁ	ἄθεος, ὁ δὲ δεισιδαίμων οὐ
[7]	δὲ γρᾶες καθάπερ παττάλῳ, φησὶν	ὁ	Βίων, ὅ τι ἂν τύχωσιν
[5]	τὰ τέκνα μηδὲ τοὺς συνήθεις,	ὁ	δ´ Ἀθάμας μείζονι καὶ ἡ
[9]	ἄλλο δ´ οὐδὲν ἔχοντα κακόν.	ὁ	δὲ δεισιδαίμων βούλεται μὲν οὐ
[2]	ἀκίνητος εἶναι πρὸς τὸ θεῖον,	ὁ	δὲ δεισιδαίμων κινούμενος ὡς οὐ
[11]	οἴεται θεοὺς εἶναι ὁ ἄθεος,	ὁ	δὲ δεισιδαίμων οὐ βούλεται, πιστεύει
[8]	μηχανώμενοι καὶ παρατροπὰς τῶν ἀβουλήτων·	ὁ	δὲ δεισιδαίμων οὐδενὸς ἀκούσας, αὐτὸς
[4]	ἀγάλματος λάβωνται ἢ ναοῦ, θαρροῦσιν·	ὁ	δὲ δεισιδαίμων ταῦτα μάλιστα φρίττει
[11]	μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας οὐδὲν μέτεστιν,	ὁ	δὲ δεισιδαίμων τῇ προαιρέσει ἄθεος
[3]	οὐδὲ κεραυνὸν ὁ ἐν Αἰθίοψιν·	ὁ	δὲ θεοὺς δεδιὼς πάντα δέδιε,
[4]	εἰς πόλιν ἐλευθέραν καὶ δημοκρατουμένην.	ὁ	δὲ τὴν τῶν θεῶν ἀρχὴν
[10]	νομίζων θεοὺς εἶναι ἀνόσιός ἐστιν;	ὁ	δὲ τοιούτους νομίζων οἵους οἱ
[8]	ἑκουσίως ἀποθανεῖν αἷμα ταύρου πιών.	ὁ	δὲ τῶν Μεσσηνίων βασιλεὺς Ἀριστόδημος
[3]	ὁ ἐν Γαλάταις οὐδὲ κεραυνὸν	ὁ	ἐν Αἰθίοψιν· ὁ δὲ θεοὺς
[3]	φθόνον ὁ ἰδιώτης, οὐδὲ σεισμὸν	ὁ	ἐν Γαλάταις οὐδὲ κεραυνὸν ὁ
[3]	ἄλλον ὕπνον ἀποδρᾶναι μὴ δυναμένης;	ὁ	Ἡράκλειτός φησι τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα
[8]	λαῖφος ὑποστολίσας ἐρεβώδεος ἐκ θαλάσσης.	ὁ	Ἡσίοδος κελεύει πρὸ ἀρότου καὶ
[4]	ἐστὶ τοῦ βίου πᾶσιν ἀνθρώποις	ὁ	θάνατος, τῆς δὲ δεισιδαιμονίας οὐδ´
[8]	Πριάμοιο μέλαθρον· ἀρετῆς γὰρ ἐλπὶς	ὁ	θεός ἐστιν, οὐ δειλίας πρόφασις.
[7]	ἀλλ´ ὠθεῖται μὲν ἔξω νοσοῦντος	ὁ	ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος ὁ
[3]	συκοφάντην ὁ πένης οὐδὲ φθόνον	ὁ	ἰδιώτης, οὐδὲ σεισμὸν ὁ ἐν
[3]	τοῦ ταράττοντος, ἀλλ´ ὀνειρώττει μὲν	ὁ	λογισμός, ἐγρήγορε δ´ ὁ φόβος
[2]	παροῦσαι. ~Οὐκοῦν καὶ περὶ ὧν	ὁ	λόγος, ἡ μὲν ἀθεότης κρίσις
[10]	θυιάδα φοιβάδα μαινάδα λυσσάδα Κινησίας	ὁ	μελοποιὸς ἐκ τῶν θεατῶν ἀναστάς,
[2]	λυπηροὺς καὶ βλαβερούς. ἔοικε γὰρ	ὁ	μὲν ἄθεος ἀκίνητος εἶναι πρὸς
[10]	παράπαν νομίζουσι. τί σὺ λέγεις;	ὁ	μὴ νομίζων θεοὺς εἶναι ἀνόσιός
[3]	τῆς δεισιδαιμονίας. οὐ φοβεῖται θάλατταν	ὁ	μὴ πλέων οὐδὲ πόλεμον ὁ
[3]	ὁ μὴ πλέων οὐδὲ πόλεμον	ὁ	μὴ στρατευόμενος, οὐδὲ λῃστὰς ὁ
[7]	ὁ ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος	ὁ	νουθετῶν καὶ παραμυθούμενος φιλόσοφος. ἔα
[3]	ὁ μὴ στρατευόμενος, οὐδὲ λῃστὰς	ὁ	οἰκουρῶν οὐδὲ συκοφάντην ὁ πένης
[8]	ὀλέθρια ποιοῦσιν αἱ δεισιδαιμονίαι. Μίδας	ὁ	παλαιός, ὡς ἔοικεν, ἔκ τινων
[3]	λῃστὰς ὁ οἰκουρῶν οὐδὲ συκοφάντην	ὁ	πένης οὐδὲ φθόνον ὁ ἰδιώτης,
[6]	ἄπειροι, βαρυβόαν πορθμὸν πεφευγότες Ἀχέροντος,	ὁ	Πίνδαρος θεούς φησι, τὰ δ´
[5]	πρόσεστι τῇ δόξῃ. μουσικήν φησιν	ὁ	Πλάτων ἐμμελείας καὶ εὐρυθμίας δημιουργὸν
[13]	ὑπὲρ αὑτῆς τῷ Ἅιδῃ, ὃν	ὁ	Πλάτων φησὶ φιλάνθρωπον ὄντα καὶ
[11]	γὰρ ἀπιστεῖν. καίτοι γ´ ὥσπερ	ὁ	Τάνταλος ὑπεκδῦναι τὸν λίθον ἐπαιωρούμενον
[5]	πρὸς μουσικὴν καὶ ἀναισθησία συμβέβηκεν.	ὁ	Τειρεσίας ἐχρῆτο δυστυχίᾳ μὴ βλέπων
[3]	δὲ πάντων ἀπρακτότατος καὶ ἀπορώτατος	ὁ	τῆς δεισιδαιμονίας. οὐ φοβεῖται θάλατταν
[7]	τοῦ δὲ δεισιδαίμονος οὐχ οὗτος	ὁ	τρόπος, ἀλλ´ εἰ καὶ μικρότατον
[3]	τοῖς πεδήταις ἐπελαφρύνει τὸν δεσμὸν	ὁ	ὕπνος, φλεγμοναὶ περὶ τραύματα καὶ
[3]	μὲν ὁ λογισμός, ἐγρήγορε δ´	ὁ	φόβος ἀεί, φυγὴ δ´ οὐκ
[3]	συντείνει τὸν λογισμόν. μόνος δ´	ὁ	φόβος, οὐχ ἧττον ὢν τόλμης
[4]	εὑρεῖν ὃν οὐ φοβήσεται θεὸν	ὁ	φοβούμενος τοὺς πατρῴους καὶ γενεθλίους,
[4]	φοβούμενος τοὺς πατρῴους καὶ γενεθλίους,	ὁ	φρίττων τοὺς σωτῆρας καὶ τοὺς
[13]	ψυχάς, Ἅιδην ὠνομάσθαι. Ξενοφάνης δ´	ὁ	φυσικὸς τοὺς Αἰγυπτίους κοπτομένους ἐν
[3]	πάτριον ἀξίωμα τῆς εὐσεβείας. Ἀλλ´	ὅ	γε κωμικὸς οὐκ ἀηδῶς εἴρηκέ
[7]	καθάπερ παττάλῳ, φησὶν ὁ Βίων,	ὅ	τι ἂν τύχωσιν αὐτῷ περιάπτουσι
[3]	καταχρυσοῦντας τὰ κλινίδια καὶ καταργυροῦντας	ὅ	τι μόνον ἡμῖν προῖκ´ ἔδωκαν
[3]	καὶ πρὸς τὸν δεισιδαίμονα εἰπεῖν,	ὅ	τι τὸν ὕπνον οἱ θεοὶ
[11]	ἢ ὥστε δοξάζειν περὶ θεῶν	ὃ	βούλεται. ~Καὶ μὴν ὁ ἄθεος
[7]	φαγόντος ἢ πιόντος ἢ βαδίσαντος	ὁδὸν	ἣν οὐκ εἴα τὸ δαιμόνιον.
[1]	οὐ ποιεῖ οὐδὲ σφυγμὸν οὐδ´	ὀδύνην	ταράττουσαν. Ὑπολαμβάνει τις τὸν πλοῦτον
[3]	κολαστήριον σαυτῷ ποιεῖς ἐπίμονον καὶ	ὀδυνηρόν,	τῆς ἀθλίας ψυχῆς εἰς ἄλλον
[7]	καὶ τὸ αὐτόματον ἀπερειδομένου τοὺς	ὀδυρμοὺς	καὶ βοῶντος ὡς οὐδὲν κατὰ
[1]	τὸ ἀγνόημα, θρήνων δὲ καὶ	ὀδυρμῶν	οὐκ ἄξιον· ἀλλ´ αἵτινές εἰσι
[10]	θεῶν μεγάροις ἢ ἀνακτόροις προσιόντες.	~Ὅθεν	ἔμοιγε καὶ θαυμάζειν ἔπεισι τοὺς
[2]	καὶ δόξαν ὅτι βλάπτει προστέθεικεν.	ὅθεν	ἡ μὲν ἀθεότης λόγος ἐστὶ
[7]	θεοῦ καὶ προσβολαὶ δαίμονος λέγονται.	ὅθεν	οὐδὲ τολμᾷ βοηθεῖν οὐδὲ διαλύειν
[13]	αὐτοὶ τὰ αὑτῶν τέκνα καθιέρευον,	οἱ	δ´ ἄτεκνοι παρὰ τῶν πενήτων
[6]	ὑπάρχειν νομίζουσιν· οἱ μὲν παρορῶσιν,	οἱ	δὲ δοξάζουσι φοβερὸν τὸ εὐμενὲς
[6]	ὁρῶσι τοὺς θεοὺς τὸ παράπαν,	οἱ	δὲ κακοὺς ὑπάρχειν νομίζουσιν· οἱ
[10]	προσφῦσα, τὴν δὲ Συρίαν θεὸν	οἱ	δεισιδαίμονες νομίζουσιν, ἂν μαινίδας τις
[10]	ὁ δὲ τοιούτους νομίζων οἵους	οἱ	δεισιδαίμονες, οὐ μακρῷ δόξαις ἀνοσιωτέραις
[10]	τούτοις καὶ χείρω περὶ Ἀρτέμιδος	οἱ	δεισιδαίμονες ὑπολαμβάνουσιν, αἴτε κα ἀπ´
[11]	δ´ οἷα περὶ τῶν θεῶν	οἱ	δεισιδαίμονες φρονοῦσιν, ἐμπλήκτους ἀπίστους εὐμεταβόλους
[9]	γὰρ ἀθλιώτατα καὶ κάκιστα πράττουσιν	οἱ	δεισιδαίμονες, ὥσπερ ἄρκτων φωλεοῖς ἢ
[3]	σκότος φῶς κληδόνα σιωπὴν ὄνειρον.	οἱ	δοῦλοι τῶν δεσποτῶν ἐπιλανθάνονται καθεύδοντες,
[3]	εἰπεῖν, ὅ τι τὸν ὕπνον	οἱ	θεοὶ λήθην κακῶν ἔδοσαν ἡμῖν
[3]	τι μόνον ἡμῖν προῖκ´ ἔδωκαν	οἱ	θεοὶ ὕπνον, τί τοῦτο πολυτελὲς
[9]	συνήθεις ὅτι τετύφωνται καὶ δαιμονῶσιν	οἱ	θεοῖς ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντες, ἄλλο
[14]	τε καὶ συμφερόντως, οὐχ ὥσπερ	οἱ	λῃστῶν ἢ θηρίων ἔφοδον ἢ
[8]	οὐχ ὅμοιόν ἐστι τὸ γιγνόμενον;	οἱ	μὲν ἄλλοι διαμάχονται συμφοραῖς καὶ
[6]	δεισιδαίμονας πάθος ἔχειν τοιαύτην διαφοράν;	οἱ	μὲν οὐχ ὁρῶσι τοὺς θεοὺς
[6]	οἱ δὲ κακοὺς ὑπάρχειν νομίζουσιν·	οἱ	μὲν παρορῶσιν, οἱ δὲ δοξάζουσι
[3]	στόματι τοὺς κιθαρῳδοὺς ἐκέλευον ᾄδειν	οἱ	τὴν νόμιμον μουσικὴν σῴζειν δοκοῦντες·
[4]	πολλὰ τῶν ἱερῶν, καὶ πολεμίους	οἱ	φεύγοντες, ἂν ἀγάλματος λάβωνται ἢ
[4]	φοβεῖται καὶ δέδοικεν, ἐν οἷς	οἱ	φοβούμενοι τὰ δεινότατα τὰς ἐλπίδας
[11]	καὶ κακῶς φρονοῦντας. ὁρᾷς δ´	οἷα	περὶ τῶν θεῶν οἱ δεισιδαίμονες
[13]	θεῶν νομίζειν ἢ τοιαῦτα θύειν	οἷα	τῷ Κρόνῳ ἔθυον; οὐχ ὥσπερ
[8]	ἐπικαλεῖται σωτῆρας, εὐχόμενος δὲ τὸν	οἴακα	προσάγει, τὴν κεραίαν ὑφίησι, φεύγει
[4]	δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ δὲ δεινότερον	οἴεσθε	πάσχειν αὖ τοὺς ἀνεκφεύκτους ἀναποδράστους
[11]	μοι δύναμίς γε παρείη. Οὐκ	οἴεται	θεοὺς εἶναι ὁ ἄθεος, ὁ
[1]	τῆς ψυχῆς χαλεπώτεραι. Ἀτόμους τις	οἴεται	καὶ κενὸν ἀρχὰς εἶναι τῶν
[7]	πάντα πάσχειν προσηκόντως δι´ αὑτὸν	οἴεται.	Νοσῶν θ´ ὁ ἄθεος ἐκλογίζεται
[5]	ἐξυβρίζον, αὖθις εἰς τάξιν ἀνελίττουσαν	οἰκείως	καὶ περιάγουσαν καθιστάναι. ὅσσα δὲ
[13]	ἑορταῖς καὶ θρηνοῦντας ὁρῶν ὑπέμνησεν	οἰκείως.	οὗτοι, φησίν, εἰ μὲν θεοί
[7]	καὶ συνῇ πράως δεισιδαιμονίᾳ, περιθειούμενος	οἴκοι	κάθηται καὶ περιματτόμενος, αἱ δὲ
[3]	μὴ στρατευόμενος, οὐδὲ λῃστὰς ὁ	οἰκουρῶν	οὐδὲ συκοφάντην ὁ πένης οὐδὲ
[1]	ἡδονῆς ἀκολασίαν, ταύτας ἄξιόν ἐστιν	οἰκτίρειν	ὁμοῦ καὶ δυσχεραίνειν, ὅτι πολλὰ
[4]	εἰδώλων τινῶν χαλεπὰς μὲν ὄψεις	οἰκτρὰς	δὲ φωνὰς ἐπιφερόντων, δικασταὶ δὲ
[7]	καὶ ἀναμιμνῄσκεται πλησμονὰς αὑτοῦ καὶ	οἰνώσεις	καὶ ἀταξίας περὶ δίαιταν ἢ
[2]	ἐκταπεινοῦντος καὶ συντρίβοντος τὸν ἄνθρωπον,	οἰόμενον	μὲν εἶναι θεούς, εἶναι δὲ
[11]	τῶν κακῶν αὑτῷ δι´ ἐκείνους	οἰόμενος	γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν
[10]	Νιόβη περὶ τῆς Λητοῦς ἐβλασφήμησεν,	οἷον	ἡ δεισιδαιμονία πέπεικε περὶ τῆς
[1]	ἄγχει, τὴν παρρησίαν ἀφαιρεῖται. Πάλιν	οἴονταί	τινες εἶναι σῶμα τὴν ἀρετὴν
[10]	ἐστιν; ὁ δὲ τοιούτους νομίζων	οἵους	οἱ δεισιδαίμονες, οὐ μακρῷ δόξαις
[5]	αὑτὰς διασπᾶν. ἔλαττον οὖν κακὸν	οἷς	διὰ κωφότητα καὶ πήρωσιν ἀκοῆς
[4]	καὶ φοβεῖται καὶ δέδοικεν, ἐν	οἷς	οἱ φοβούμενοι τὰ δεινότατα τὰς
[1]	ψυχήν, ἐξίστησιν, οὐκ ἐᾷ καθεύδειν,	οἴστρων	ἐμπίπλησιν, ὠθεῖ κατὰ πετρῶν, ἄγχει,
[8]	βοηθοῦντας. Πολλὰ τῶν μετρίων κακῶν	ὀλέθρια	ποιοῦσιν αἱ δεισιδαιμονίαι. Μίδας ὁ
[1]	καὶ κενὸν ἀρχὰς εἶναι τῶν	ὅλων·	ψευδὴς ἡ ὑπόληψις, ἀλλ´ ἕλκος
[9]	καὶ χερσὶν ἐπιθυμιᾷ τρεμούσαις, καὶ	ὅλως	ἀποδείκνυσι τὸν Πυθαγόρου λόγον φλύαρον
[6]	φόβος πρὸς τὰ ὠφελοῦντα. καὶ	ὅλως	ἡ μὲν ἀθεότης ἀπάθεια πρὸς
[8]	θ´ ἁγνῇ τῆς ἐχέτλης ἐχόμενον,	Ὅμηρος	δὲ τὸν Αἴαντά φησι τῷ
[5]	τηλικαῦτα συμφορὰ μεγάλη ψυχῆς, ὥσπερ	ὀμμάτων	πολλῶν τὸ φανότατον καὶ κυριώτατον
[8]	Λακεδαιμονίους πολέμῳ, κυνῶν λύκοις ὠρυομένων	ὅμοια	καὶ περὶ τὴν ἑστίαν αὐτοῦ
[10]	εἶπε, θυγάτηρ γένοιτο. καὶ μὴν	ὅμοια	τούτοις καὶ χείρω περὶ Ἀρτέμιδος
[8]	συνδῆσαι παρασχεῖν. ἆρ´ οὖν οὐχ	ὅμοιόν	ἐστι τὸ γιγνόμενον; οἱ μὲν
[4]	ὧν αἰτούμεθα πλοῦτον εὐπορίαν εἰρήνην	ὁμόνοιαν	ὄρθωσιν λόγων καὶ ἔργων τῶν
[9]	δ´ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει,	ὁμοῦ	δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων
[1]	ἀκολασίαν, ταύτας ἄξιόν ἐστιν οἰκτίρειν	ὁμοῦ	καὶ δυσχεραίνειν, ὅτι πολλὰ νοσήματα
[4]	πύλαι βαθεῖαι, καὶ ποταμοὶ πυρὸς	ὁμοῦ	καὶ Στυγὸς ἀπορρῶγες ἀνακεράννυνται, καὶ
[9]	χαίρειν οὐδ´ ἥδεσθαι· πόλις δ´	ὁμοῦ	μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ
[8]	περιτειχιζόμενον ὑπὸ τῶν πολεμίων, εἶθ´	ὁμοῦ	τέτταρσι μυριάσιν ἀνθρώπων φονευθέντων τε
[3]	καὶ τάρβος αὐτοῦ τὸ συνδέον	ὁμοῦ	τὴν ψυχὴν καὶ ταράττον ὠνόμασται.
[3]	πάθη, τὸ δὲ γαῦρον ἐνίοις	ὅμως	καὶ ὑψηλὸν καὶ διηρμένον ἔνεστιν
[13]	ζῶντας ὑπὲρ αὑτῆς τῷ Ἅιδῃ,	ὃν	ὁ Πλάτων φησὶ φιλάνθρωπον ὄντα
[4]	οὐ δίδωσιν, οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν	ὃν	οὐ φοβήσεται θεὸν ὁ φοβούμενος
[3]	τὴν ἀθλίαν ψυχὴν ἐκδιώκει τοῖς	ὀνείροις	ἐκ τῶν ὕπνων, μαστιζομένην καὶ
[3]	οὐρανὸν σκότος φῶς κληδόνα σιωπὴν	ὄνειρον.	οἱ δοῦλοι τῶν δεσποτῶν ἐπιλανθάνονται
[3]	κοιμώμενος ἀπαλλάττεται τοῦ ταράττοντος, ἀλλ´	ὀνειρώττει	μὲν ὁ λογισμός, ἐγρήγορε δ´
[3]	ἑαυτῶν διαστρέφοντας καὶ μολύνοντας ἀτόποις	ὀνόμασι	καὶ ῥήμασι βαρβαρικοῖς καταισχύνειν καὶ
[8]	σπάσασθαί τε τὸν ἀκινάκην, εὔρωστον	ὄντα,	καὶ διαμάχεσθαι· μαρτυρομένων δὲ καὶ
[13]	ὃν ὁ Πλάτων φησὶ φιλάνθρωπον	ὄντα	καὶ σοφὸν καὶ πλούσιον, πειθοῖ
[8]	δειλίας πρόφασις. ἀλλ´ Ἰουδαῖοι σαββάτων	ὄντων	ἐν ἀγνάμπτοις καθεζόμενοι, τῶν πολεμίων
[8]	τοῖς θεοῖς, εἶτ´ εὐχομένων ἐκείνων	ὁπλίζεσθαι.	καὶ ὁ Ἀγαμέμνων ὅτε τοῖς
[10]	καρποῖς ἐφήσει καὶ λυμανεῖται τὴν	ὀπώραν.	Τοῦ Τιμοθέου τὴν Ἄρτεμιν ᾄδοντος
[8]	πράγμασι μάλιστα λογισμοῦ δεομένοις. Γλαῦχ´,	ὅρα,	βαθὺς γὰρ ἤδη κύμασιν ταράσσεται
[11]	νομίζομεν ὡς καὶ κακῶς φρονοῦντας.	ὁρᾷς	δ´ οἷα περὶ τῶν θεῶν
[10]	ἄνθρωπος ἀβέβαιος εὐμετάβολος, εὐχερὴς πρὸς	ὀργήν,	ἐπὶ τοῖς τυχοῦσι τιμωρητικός, μικρόλυπος·
[9]	πρὸς ἱεροῖς καὶ μυήσεις καὶ	ὀργιασμοὶ	καὶ κατευχαὶ θεῶν καὶ προσκυνήσεις.
[3]	μὲν γλῶτταν εἰ καθαρὰ καὶ	ὀρθὴ	σκοπεῖν, τὴν δ´ ἑαυτῶν διαστρέφοντας
[8]	πόντος, ἀμφὶ δ´ ἄκρα Γυρέων	ὀρθὸν	ἵσταται νέφος, σῆμα χειμῶνος. τοῦτ´
[3]	ἡμεῖς δὲ τοῖς θεοῖς ἀξιοῦμεν	ὀρθῷ	τῷ στόματι καὶ δικαίῳ προσεύχεσθαι,
[4]	αἰτούμεθα πλοῦτον εὐπορίαν εἰρήνην ὁμόνοιαν	ὄρθωσιν	λόγων καὶ ἔργων τῶν ἀρίστων.
[3]	πάθους ἐστίν, ὅτι ταῖς πρακτικαῖς	ὁρμαῖς	ἐκβιαζόμενα κατεπείγει καὶ συντείνει τὸν
[3]	ἔνεστιν ὑπὸ κουφότητος, δραστηρίου δ´	ὁρμῆς	οὐδὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀπεστέρηται.
[4]	οὐδ´ οὗτος, ἀλλ´ ὑπερβάλλει τοὺς	ὅρους	ἐπέκεινα τοῦ ζῆν, μακρότερον τοῦ
[13]	ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ θρηνοῦντας	ὁρῶν	ὑπέμνησεν οἰκείως. οὗτοι, φησίν, εἰ
[6]	τοιαύτην διαφοράν; οἱ μὲν οὐχ	ὁρῶσι	τοὺς θεοὺς τὸ παράπαν, οἱ
[5]	ἀνελίττουσαν οἰκείως καὶ περιάγουσαν καθιστάναι.	ὅσσα	δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύς, φησὶ
[4]	θανάτῳ κακῶν ἐπίνοιαν ἀθανάτων, καὶ	ὅτε	παύεται πραγμάτων, ἄρχεσθαι δοκοῦσα μὴ
[8]	ἐκείνων ὁπλίζεσθαι. καὶ ὁ Ἀγαμέμνων	ὅτε	τοῖς μαχομένοις προσέταξεν εὖ μέν
[9]	τὸν Πυθαγόρου λόγον φλύαρον εἰπόντος	ὅτι	βέλτιστοι γιγνόμεθα πρὸς τοὺς θεοὺς
[2]	ἐμπεποίηκε, τῷ δὲ καὶ δόξαν	ὅτι	βλάπτει προστέθεικεν. ὅθεν ἡ μὲν
[11]	καὶ γὰρ ἡμεῖς τὴν βλασφημίαν	ὅτι	δυσμενείας σημεῖόν ἐστι προβαλλόμεθα, καὶ
[10]	μήτ´ εἶναι Πλούταρχον ἢ λέγειν	ὅτι	Πλούταρχός ἐστιν ἄνθρωπος ἀβέβαιος εὐμετάβολος,
[1]	ἐστιν οἰκτίρειν ὁμοῦ καὶ δυσχεραίνειν,	ὅτι	πολλὰ νοσήματα καὶ πάθη καθάπερ
[8]	διαμάχεσθαι· μαρτυρομένων δὲ καὶ βοώντων	ὅτι	συλλαμβάνουσιν αὐτὸν βασιλέως κελεύσαντος, αὐτίκα
[3]	κοινὸν ἔγκλημα παντὸς πάθους ἐστίν,	ὅτι	ταῖς πρακτικαῖς ὁρμαῖς ἐκβιαζόμενα κατεπείγει
[9]	παραφθεγγόμενον ἠρέμα πρὸς τοὺς συνήθεις	ὅτι	τετύφωνται καὶ δαιμονῶσιν οἱ θεοῖς
[10]	Κιμμερίους δ´ οὐδεὶς εἶπεν ἀσεβεῖς	ὅτι	τὸν ἥλιον οὐδ´ εἶναι τὸ
[4]	ἀποκρύψας σεαυτόν, ὦ ταλαίπωρε, πιστεύσεις	ὅτι	τὸν θεὸν ἀποπέφευγας; ἔστι καὶ
[3]	κατεφρόνησαν οὐδὲ κατεγέλασαν, οὐδ´ ᾔσθοντο	ὅτι	τῶν ταραξάντων οὐδὲν ἦν ἀληθινόν,
[11]	ὁ ἄθεος, ὁ δὲ δεισιδαίμων	οὐ	βούλεται, πιστεύει δ´ ἄκων· φοβεῖται
[8]	ὑποχείριον γενέσθαι καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν.	οὐ	γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ
[12]	δέ τινος οὐκ ἄμοιρον οὖσαν.	οὐ	γὰρ ἐν οὐρανῷ τι μεμπτὸν
[8]	γὰρ ἐλπὶς ὁ θεός ἐστιν,	οὐ	δειλίας πρόφασις. ἀλλ´ Ἰουδαῖοι σαββάτων
[3]	προσῆλθες ἐν δέοντί γε. τοῦτ´	οὐ	δίδωσιν εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία (μόνη
[4]	ἡ δὲ δεισιδαιμονία θεῶν ἀλλαγὴν	οὐ	δίδωσιν, οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν ὃν
[6]	φιλτάτοις ὡς πολεμίοις. ~Τί οὖν;	οὐ	δοκεῖ σοι καὶ τὸ τῶν
[9]	ὁ δὲ δεισιδαίμων βούλεται μὲν	οὐ	δύναται δὲ χαίρειν οὐδ´ ἥδεσθαι·
[7]	δαιμόνιον ἄτης φησί, καὶ ὡς	οὐ	δυστυχὴς ὢν ἀλλὰ θεομισής τις
[11]	καὶ κάθηται πρὸς ἱεροῖς, καὶ	οὐ	θαυμαστόν ἐστι· καὶ γὰρ τοὺς
[3]	καὶ ἀλλόκοτα λαμβάνουσαν. εἶτ´ ἐξαναστάντες	οὐ	κατεφρόνησαν οὐδὲ κατεγέλασαν, οὐδ´ ᾔσθοντο
[10]	τοιούτους νομίζων οἵους οἱ δεισιδαίμονες,	οὐ	μακρῷ δόξαις ἀνοσιωτέραις σύνεστιν; ἐγὼ
[11]	φοβεῖσθαι τοὺς θεούς. πῶς γὰρ	οὐ	μέλλει, τὰ μέγιστα τῶν κακῶν
[1]	ψευδὴς ἡ ὑπόληψις, ἀλλ´ ἕλκος	οὐ	ποιεῖ οὐδὲ σφυγμὸν οὐδ´ ὀδύνην
[2]	ὁ δὲ δεισιδαίμων κινούμενος ὡς	οὐ	προσήκει διαστρέφεσθαι. ἡ γὰρ ἄγνοια
[3]	εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία (μόνη γὰρ	οὐ	σπένδεται πρὸς τὸν ὕπνον, οὐδὲ
[5]	εὐρυθμίας δημιουργὸν ἀνθρώποις ὑπὸ θεῶν	οὐ	τρυφῆς ἕνεκα καὶ κνήσεως ὤτων
[3]	καὶ ἀπορώτατος ὁ τῆς δεισιδαιμονίας.	οὐ	φοβεῖται θάλατταν ὁ μὴ πλέων
[4]	δίδωσιν, οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν ὃν	οὐ	φοβήσεται θεὸν ὁ φοβούμενος τοὺς
[7]	διαλύειν τὸ συμβεβηκὸς οὐδὲ θεραπεύειν	οὐδ´	ἀντιτάττεσθαι, μὴ δόξῃ θεομαχεῖν καὶ
[10]	εἶπεν ἀσεβεῖς ὅτι τὸν ἥλιον	οὐδ´	εἶναι τὸ παράπαν νομίζουσι. τί
[7]	βοῶντος ὡς οὐδὲν κατὰ δίκην	οὐδ´	ἐκ προνοίας ἀλλὰ πάντα συγκεχυμένως
[12]	γὰρ ἐν οὐρανῷ τι μεμπτὸν	οὐδ´	ἐν ἄστροις οὐδ´ ἐν ὥραις
[9]	ἡ δεισιδαιμονία, βελτίων δ´ οὐδὲν	οὐδ´	ἐν τοῖς ἡδίοσι τῆς ἀθεότητος.
[12]	τι μεμπτὸν οὐδ´ ἐν ἄστροις	οὐδ´	ἐν ὥραις ἢ περιόδοις σελήνης
[4]	δεισιδαιμονία θεῶν ἀλλαγὴν οὐ δίδωσιν,	οὐδ´	ἔστιν εὑρεῖν ὃν οὐ φοβήσεται
[9]	μὲν οὐ δύναται δὲ χαίρειν	οὐδ´	ἥδεσθαι· πόλις δ´ ὁμοῦ μὲν
[3]	ἐξαναστάντες οὐ κατεφρόνησαν οὐδὲ κατεγέλασαν,	οὐδ´	ᾔσθοντο ὅτι τῶν ταραξάντων οὐδὲν
[1]	ἕλκος οὐ ποιεῖ οὐδὲ σφυγμὸν	οὐδ´	ὀδύνην ταράττουσαν. Ὑπολαμβάνει τις τὸν
[4]	ὁ θάνατος, τῆς δὲ δεισιδαιμονίας	οὐδ´	οὗτος, ἀλλ´ ὑπερβάλλει τοὺς ὅρους
[12]	~Καὶ μὴν ὁ ἄθεος δεισιδαιμονίας	οὐδαμῆ	συναίτιος, ἡ δὲ δεισιδαιμονία τῇ
[8]	ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης φοβερόν,	οὐδὲ	δεινὸν ἐν καιρῷ περιόδων σκιᾶς
[7]	λέγονται. ὅθεν οὐδὲ τολμᾷ βοηθεῖν	οὐδὲ	διαλύειν τὸ συμβεβηκὸς οὐδὲ θεραπεύειν
[7]	βοηθεῖν οὐδὲ διαλύειν τὸ συμβεβηκὸς	οὐδὲ	θεραπεύειν οὐδ´ ἀντιτάττεσθαι, μὴ δόξῃ
[12]	δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν	οὐδὲ	καλήν, προφάσεως δέ τινος οὐκ
[3]	λαμβάνουσαν. εἶτ´ ἐξαναστάντες οὐ κατεφρόνησαν	οὐδὲ	κατεγέλασαν, οὐδ´ ᾔσθοντο ὅτι τῶν
[3]	οὐδὲ σεισμὸν ὁ ἐν Γαλάταις	οὐδὲ	κεραυνὸν ὁ ἐν Αἰθίοψιν· ὁ
[3]	οὐδὲ πόλεμον ὁ μὴ στρατευόμενος,	οὐδὲ	λῃστὰς ὁ οἰκουρῶν οὐδὲ συκοφάντην
[3]	ἀεί, φυγὴ δ´ οὐκ ἔστιν	οὐδὲ	μετάστασις. ~Ἦν φοβερὸς ἐν Σάμῳ
[3]	φοβεῖται θάλατταν ὁ μὴ πλέων	οὐδὲ	πόλεμον ὁ μὴ στρατευόμενος, οὐδὲ
[3]	πένης οὐδὲ φθόνον ὁ ἰδιώτης,	οὐδὲ	σεισμὸν ὁ ἐν Γαλάταις οὐδὲ
[3]	στρατευόμενος, οὐδὲ λῃστὰς ὁ οἰκουρῶν	οὐδὲ	συκοφάντην ὁ πένης οὐδὲ φθόνον
[1]	ὑπόληψις, ἀλλ´ ἕλκος οὐ ποιεῖ	οὐδὲ	σφυγμὸν οὐδ´ ὀδύνην ταράττουσαν. Ὑπολαμβάνει
[3]	οὐ σπένδεται πρὸς τὸν ὕπνον,	οὐδὲ	τῇ ψυχῇ ποτε γοῦν δίδωσιν
[7]	καὶ προσβολαὶ δαίμονος λέγονται. ὅθεν	οὐδὲ	τολμᾷ βοηθεῖν οὐδὲ διαλύειν τὸ
[3]	οἰκουρῶν οὐδὲ συκοφάντην ὁ πένης	οὐδὲ	φθόνον ὁ ἰδιώτης, οὐδὲ σεισμὸν
[10]	εἰπεῖν τὸν ἥλιον, Κιμμερίους δ´	οὐδεὶς	εἶπεν ἀσεβεῖς ὅτι τὸν ἥλιον
[3]	ἀναστρέφεσθαι. τῷ δὲ δεισιδαίμονι κοινὸς	οὐδείς	ἐστι κόσμος· οὔτε γὰρ ἐγρηγορὼς
[4]	ἦν ἐν Κορίνθῳ Περίανδρος, ἀλλ´	οὐδεὶς	ἐφοβεῖτο τούτους μεταστὰς εἰς πόλιν
[10]	καθαρμάτεσσιν ἐπισπωμένα τῷ παλαμναίῳ συμπλεχθεῖσα.	Οὐδὲν	δὲ τούτων ἐπιεικέστερα φρονοῦσι περὶ
[9]	ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντες, ἄλλο δ´	οὐδὲν	ἔχοντα κακόν. ὁ δὲ δεισιδαίμων
[3]	οὐδ´ ᾔσθοντο ὅτι τῶν ταραξάντων	οὐδὲν	ἦν ἀληθινόν, ἀλλὰ σκιὰν φεύγοντες
[13]	τιμῆς στέρεσθαι, τὸ δὲ παιδίον	οὐδὲν	ἧττον ἐθύετο· κρότου τε κατεπίμπλατο
[3]	ἀληθινόν, ἀλλὰ σκιὰν φεύγοντες ἀπάτης	οὐδὲν	κακὸν ἐχούσης ὕπαρ ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς
[7]	τοὺς ὀδυρμοὺς καὶ βοῶντος ὡς	οὐδὲν	κατὰ δίκην οὐδ´ ἐκ προνοίας
[11]	δὲ τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας	οὐδὲν	μέτεστιν, ὁ δὲ δεισιδαίμων τῇ
[9]	καιροῖς ἡ δεισιδαιμονία, βελτίων δ´	οὐδὲν	οὐδ´ ἐν τοῖς ἡδίοσι τῆς
[14]	ἄνθρωποι, μὴ θύετε αὐτοῖς. ~Ἀλλ´	οὐδὲν	οὕτω πολυπλανὲς καὶ πολυπαθὲς νόσημα
[5]	ἑαυτὴν ὑποβάλλουσα παντοίοις δεινοῖς. ~Τούτων	οὐδὲν	τῇ ἀθεότητι πρόσεστιν, ἀλλ´ ἡ
[3]	ὑπὸ κουφότητος, δραστηρίου δ´ ὁρμῆς	οὐδὲν	ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀπεστέρηται. ἀλλὰ
[8]	τῶν ἀβουλήτων· ὁ δὲ δεισιδαίμων	οὐδενὸς	ἀκούσας, αὐτὸς πρὸς αὑτὸν εἰπών
[7]	ἄνθρωπον οὔτε τύχην οὔτε καιρὸν	οὔθ´	ἑαυτὸν ἀλλὰ πάντων τὸν θεὸν
[3]	εὐσεβείας. Ἀλλ´ ὅ γε κωμικὸς	οὐκ	ἀηδῶς εἴρηκέ που πρὸς τοὺς
[12]	ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν ἀπολογίαν,	οὐκ	ἀληθῆ μὲν οὐδὲ καλήν, προφάσεως
[13]	οὕτω δὲ μικρολόγους καὶ μικρολύπους.	~Οὐκ	ἄμεινον οὖν ἦν Γαλάταις ἐκείνοις
[12]	οὐδὲ καλήν, προφάσεως δέ τινος	οὐκ	ἄμοιρον οὖσαν. οὐ γὰρ ἐν
[8]	προστιθέντων καὶ τὰ τείχη καταλαμβανόντων,	οὐκ	ἀνέστησαν ἀλλ´ ἔμειναν ὥσπερ ἐν
[11]	θεῶν ἀνόσιον, τὸ δὲ δοξάζειν	οὐκ	ἀνόσιον; ἢ καὶ τὴν φωνὴν
[1]	ἀγνόημα, θρήνων δὲ καὶ ὀδυρμῶν	οὐκ	ἄξιον· ἀλλ´ αἵτινές εἰσι τοιαῦται
[1]	ἔχει, νέμεται τὴν ψυχήν, ἐξίστησιν,	οὐκ	ἐᾷ καθεύδειν, οἴστρων ἐμπίπλησιν, ὠθεῖ
[7]	πιόντος ἢ βαδίσαντος ὁδὸν ἣν	οὐκ	εἴα τὸ δαιμόνιον. ἂν δ´
[13]	ταύτην νομίζοντας; τί δέ; Καρχηδονίοις	οὐκ	ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν ἢ Διαγόραν
[3]	ὁ φόβος ἀεί, φυγὴ δ´	οὐκ	ἔστιν οὐδὲ μετάστασις. ~Ἦν φοβερὸς
[7]	δ´ ἔρεξα; τί μοι δέον	οὐκ	ἐτελέσθη; τῷ δὲ δεισιδαίμονι καὶ
[11]	εἴ μοι δύναμίς γε παρείη.	Οὐκ	οἴεται θεοὺς εἶναι ὁ ἄθεος,
[2]	σκώληκας ἐντίκτουσι ταῖς ψυχαῖς παροῦσαι.	~Οὐκοῦν	καὶ περὶ ὧν ὁ λόγος,
[14]	ὡς τὸ τῆς δεισιδαιμονίας. φευκτέον	οὖν	αὐτὴν ἀσφαλῶς τε καὶ συμφερόντως,
[13]	μικρολόγους καὶ μικρολύπους. ~Οὐκ ἄμεινον	οὖν	ἦν Γαλάταις ἐκείνοις καὶ Σκύθαις
[5]	καὶ τέλος αὑτὰς διασπᾶν. ἔλαττον	οὖν	κακὸν οἷς διὰ κωφότητα καὶ
[1]	τὴν δεισιδαιμονίαν πεποίηκεν. ἅπασα μὲν	οὖν	κρίσις ψευδής, ἄλλως τε κἂν
[6]	τοῖς φιλτάτοις ὡς πολεμίοις. ~Τί	οὖν;	οὐ δοκεῖ σοι καὶ τὸ
[8]	τὼ χεῖρε συνδῆσαι παρασχεῖν. ἆρ´	οὖν	οὐχ ὅμοιόν ἐστι τὸ γιγνόμενον;
[11]	πιμπράναι, συντήκειν τὸ ἧπαρ. ~Ἆρ´	οὖν	τὸ μὲν λέγειν τὰ φαῦλα
[6]	καὶ εὐμενείας καὶ κηδεμονίας. περίεστιν	οὖν	τοῖς μὲν ἀναισθησία καὶ ἀπιστία
[3]	πάντα δέδιε, γῆν θάλατταν ἀέρα	οὐρανὸν	σκότος φῶς κληδόνα σιωπὴν ὄνειρον.
[12]	ἄμοιρον οὖσαν. οὐ γὰρ ἐν	οὐρανῷ	τι μεμπτὸν οὐδ´ ἐν ἄστροις
[2]	λόγος, ἡ μὲν ἀθεότης κρίσις	οὖσα	φαύλη τοῦ μηδὲν εἶναι μακάριον
[2]	ἐμπαθῆ καὶ δέους ποιητικὴν ὑπόληψιν	οὖσαν	ἐκταπεινοῦντος καὶ συντρίβοντος τὸν ἄνθρωπον,
[12]	προφάσεως δέ τινος οὐκ ἄμοιρον	οὖσαν.	οὐ γὰρ ἐν οὐρανῷ τι
[7]	θρήνῳ καὶ παντὶ στεναγμῷ καθαπτόμενος·	οὔτε	γὰρ ἄνθρωπον οὔτε τύχην οὔτε
[3]	δεισιδαίμονι κοινὸς οὐδείς ἐστι κόσμος·	οὔτε	γὰρ ἐγρηγορὼς τῷ φρονοῦντι χρῆται
[7]	οὔτε γὰρ ἄνθρωπον οὔτε τύχην	οὔτε	καιρὸν οὔθ´ ἑαυτὸν ἀλλὰ πάντων
[3]	γὰρ ἐγρηγορὼς τῷ φρονοῦντι χρῆται	οὔτε	κοιμώμενος ἀπαλλάττεται τοῦ ταράττοντος, ἀλλ´
[7]	στεναγμῷ καθαπτόμενος· οὔτε γὰρ ἄνθρωπον	οὔτε	τύχην οὔτε καιρὸν οὔθ´ ἑαυτὸν
[4]	καὶ ἔργων τῶν ἀρίστων. Εἶθ´	οὗτοι	τὸ δουλεύειν ἀτύχημα ἡγοῦνται καὶ
[13]	καὶ θρηνοῦντας ὁρῶν ὑπέμνησεν οἰκείως.	οὗτοι,	φησίν, εἰ μὲν θεοί εἰσι,
[4]	θάνατος, τῆς δὲ δεισιδαιμονίας οὐδ´	οὗτος,	ἀλλ´ ὑπερβάλλει τοὺς ὅρους ἐπέκεινα
[7]	ἀνθρώπων. τοῦ δὲ δεισιδαίμονος οὐχ	οὗτος	ὁ τρόπος, ἀλλ´ εἰ καὶ
[11]	τὸν λίθον ἐπαιωρούμενον οὕτω καὶ	οὗτος	τὸν φόβον ὡς οὐχ ἧττον
[14]	ἀνοδίας βάραθρα καὶ κρημνοὺς ἐχούσας.	οὕτω	γὰρ ἔνιοι φεύγοντες τὴν δεισιδαιμονίαν
[12]	μὲν δεχομένους τοιούτοις δὲ χαίροντας,	οὕτω	δ´ ὑβριστάς, οὕτω δὲ μικρολόγους
[12]	δὲ χαίροντας, οὕτω δ´ ὑβριστάς,	οὕτω	δὲ μικρολόγους καὶ μικρολύπους. ~Οὐκ
[11]	Τάνταλος ὑπεκδῦναι τὸν λίθον ἐπαιωρούμενον	οὕτω	καὶ οὗτος τὸν φόβον ὡς
[8]	τινων ἐνυπνίων ἀθυμῶν καὶ ταραττόμενος	οὕτω	κακῶς ἔσχε τὴν ψυχήν, ὥσθ´
[14]	μὴ θύετε αὐτοῖς. ~Ἀλλ´ οὐδὲν	οὕτω	πολυπλανὲς καὶ πολυπαθὲς νόσημα καὶ
[12]	γενέσεσι πλημμελὲς καὶ ἄτακτον ἐνιδόντες	οὕτως	ἀθεότητα τοῦ παντὸς κατέγνωσαν, ἀλλὰ
[1]	μετὰ τραύματος ἐκβολαὶ τῶν ἄρθρων,	οὕτως	αἱ μετὰ πάθους διαστροφαὶ τῆς
[8]	Νικίᾳ τῷ Ἀθηναίων στρατηγῷ κράτιστον	οὕτως	ἀπαλλαγῆναι τῆς δεισιδαιμονίας ὡς Μίδας
[10]	θυγατέρας, ἓξ δ´ υἱέας ἡβώοντας;	οὕτως	ἄπληστος ἀλλοτρίων κακῶν ἦν καὶ
[4]	καὶ μυχοὶ μυρίων κακῶν γέμοντες.	οὕτως	ἡ κακοδαίμων δεισιδαιμονία τῇ περιττῇ
[11]	καὶ οὗτος τὸν φόβον ὡς	οὐχ	ἧττον ὑπ´ αὐτοῦ πιεζόμενος ἀγαπήσειεν
[3]	λογισμόν. μόνος δ´ ὁ φόβος,	οὐχ	ἧττον ὢν τόλμης ἐνδεὴς ἢ
[8]	χεῖρε συνδῆσαι παρασχεῖν. ἆρ´ οὖν	οὐχ	ὅμοιόν ἐστι τὸ γιγνόμενον; οἱ
[6]	ἔχειν τοιαύτην διαφοράν; οἱ μὲν	οὐχ	ὁρῶσι τοὺς θεοὺς τὸ παράπαν,
[7]	τῶν ἀνθρώπων. τοῦ δὲ δεισιδαίμονος	οὐχ	οὗτος ὁ τρόπος, ἀλλ´ εἰ
[13]	θύειν οἷα τῷ Κρόνῳ ἔθυον;	οὐχ	ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησι τῶν τὰ
[14]	αὐτὴν ἀσφαλῶς τε καὶ συμφερόντως,	οὐχ	ὥσπερ οἱ λῃστῶν ἢ θηρίων
[7]	πολιτείαις καὶ περιπεσὼν ἀδοξίαις πρὸς	ὄχλον	ἢ διαβολαῖς πρὸς ἡγεμόνα τὴν
[4]	πολυφαντάστων εἰδώλων τινῶν χαλεπὰς μὲν	ὄψεις	οἰκτρὰς δὲ φωνὰς ἐπιφερόντων, δικασταὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/11/2005