Chapitre |
[7] |
ὠθεῖται
μὲν
ἔξω
νοσοῦντος
ὁ
|
ἰατρός, |
ἀποκλείεται
δὲ
πενθοῦντος
ὁ
νουθετῶν |
[5] |
μανέντι
τοὺς
υἱοὺς
ἐλυσιτέλει
μήτ´
|
ἰδεῖν |
μήτ´
αἰσθέσθαι
παρόντας
ἢ
χρῆσθαι |
[3] |
τῶν
δὲ
κοιμωμένων
ἕκαστον
εἰς
|
ἴδιον |
ἀναστρέφεσθαι.
τῷ
δὲ
δεισιδαίμονι
κοινὸς |
[3] |
ὁ
πένης
οὐδὲ
φθόνον
ὁ
|
ἰδιώτης, |
οὐδὲ
σεισμὸν
ὁ
ἐν
Γαλάταις |
[8] |
ἵσταται
νέφος,
σῆμα
χειμῶνος.
τοῦτ´
|
ἰδὼν |
κυβερνήτης
εὔχεται
μὲν
ὑπεκφυγεῖν
καὶ |
[9] |
ἀνθρώποις
ἑορταὶ
καὶ
εἰλαπίναι
πρὸς
|
ἱεροῖς |
καὶ
μυήσεις
καὶ
ὀργιασμοὶ
καὶ |
[11] |
καὶ
θύει
καὶ
κάθηται
πρὸς
|
ἱεροῖς, |
καὶ
οὐ
θαυμαστόν
ἐστι·
καὶ |
[12] |
βάρβαροι
δὲ
καὶ
παράνομοι
πρὸς
|
ἱεροῖς
|
κολασμοὶ
καὶ
προπηλακισμοί,
ταῦτα
δίδωσιν |
[13] |
αἵματι
καὶ
τελεωτάτην
θυσίαν
καὶ
|
ἱερουργίαν |
ταύτην
νομίζοντας;
τί
δέ;
Καρχηδονίοις |
[13] |
ἥδοντο
θυσίαις
ἢ
τίνας
ἄλλας
|
ἱερουργίας |
ἀπῄτουν;
Ἄμηστρις
δ´
ἡ
Ξέρξου
|
[4] |
μὴ
ἀπόσπα
τὸν
δεισιδαίμονα
τῶν
|
ἱερῶν· |
ἐνταῦθα
κολάζεται
καὶ
τιμωρεῖται.
Τί |
[4] |
καὶ
λῃσταῖς
ἀβέβηλα
πολλὰ
τῶν
|
ἱερῶν, |
καὶ
πολεμίους
οἱ
φεύγοντες,
ἂν |
[7] |
δάκρυον,
ἀποκεῖραι
κόμην,
ἀφελέσθαι
τὸ
|
ἱμάτιον· |
τὸν
δὲ
δεισιδαίμονα
πῶς
ἂν |
[1] |
εἶναι
μέγιστον·
τοῦτο
τὸ
ψεῦδος
|
ἰὸν |
ἔχει,
νέμεται
τὴν
ψυχήν,
ἐξίστησιν, |
[8] |
ἐστιν,
οὐ
δειλίας
πρόφασις.
ἀλλ´
|
Ἰουδαῖοι |
σαββάτων
ὄντων
ἐν
ἀγνάμπτοις
καθεζόμενοι, |
[8] |
ἀμφὶ
δ´
ἄκρα
Γυρέων
ὀρθὸν
|
ἵσταται
|
νέφος,
σῆμα
χειμῶνος.
τοῦτ´
ἰδὼν |
[13] |
ἔχειν
θεῶν
μήτε
φαντασίαν
μήθ´
|
ἱστορίαν |
ἢ
θεοὺς
εἶναι
νομίζειν
χαίροντας |
[8] |
αὐτὸς
ἑαυτὸν
ἀπέσφαξεν.
ἦν
δ´
|
ἴσως |
καὶ
Νικίᾳ
τῷ
Ἀθηναίων
στρατηγῷ
|
[1] |
ἀρετὴν
καὶ
τὴν
κακίαν·
αἰσχρὸν
|
ἴσως |
τὸ
ἀγνόημα,
θρήνων
δὲ
καὶ |