HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la superstition

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 41 formes différentes pour 73 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[10]   φάσκοντας δὲ τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι γ´ Ἀναξαγόρας δίκην ἔφυγεν ἀσεβείας ἐπὶ

[11]   ἄκων· φοβεῖται γὰρ ἀπιστεῖν. καίτοι γ´ ὥσπερ ὁ Τάνταλος ὑπεκδῦναι τὸν

[11]   ἐθεράπευε, Παυσανίας ἐδορυφόρει Φίλιππον, Χαιρέας Γάιον, ἀλλ´ ἕκαστος τούτων ἔλεγε παρακολουθῶν

[13]   μικρολύπους. ~Οὐκ ἄμεινον οὖν ἦν Γαλάταις ἐκείνοις καὶ Σκύθαις τὸ παράπαν

[3]   ἰδιώτης, οὐδὲ σεισμὸν ὁ ἐν Γαλάταις οὐδὲ κεραυνὸν ὁ ἐν Αἰθίοψιν·

[2]   ὡς οὐ προσήκει διαστρέφεσθαι. ἡ γὰρ ἄγνοια τῷ μὲν ἀπιστίαν τοῦ

[9]   πρὸς τοὺς θεοὺς βαδίζοντες· τότε γὰρ ἀθλιώτατα καὶ κάκιστα πράττουσιν οἱ

[10]   κακῶν ἦν καὶ ἀνίλαστος. εἰ γὰρ ἀληθῶς ἡ θεὸς χολὴν εἶχε

[7]   καὶ παντὶ στεναγμῷ καθαπτόμενος· οὔτε γὰρ ἄνθρωπον οὔτε τύχην οὔτε καιρὸν

[11]   βούλεται, πιστεύει δ´ ἄκων· φοβεῖται γὰρ ἀπιστεῖν. καίτοι γ´ ὥσπερ ὁ

[8]   γενέσθαι καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης

[5]   ἀτύζονται βοὰν Πιερίδων ἀίοντα· καὶ γὰρ διαγριαίνεται καὶ ἀγανακτεῖ, καὶ τὰς

[3]   κοινὸς οὐδείς ἐστι κόσμος· οὔτε γὰρ ἐγρηγορὼς τῷ φρονοῦντι χρῆται οὔτε

[8]   πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον· ἀρετῆς γὰρ ἐλπὶς ὁ θεός ἐστιν, οὐ

[12]   τινος οὐκ ἄμοιρον οὖσαν. οὐ γὰρ ἐν οὐρανῷ τι μεμπτὸν οὐδ´

[14]   βάραθρα καὶ κρημνοὺς ἐχούσας. οὕτω γὰρ ἔνιοι φεύγοντες τὴν δεισιδαιμονίαν ἐμπίπτουσιν

[8]   λογισμοῦ δεομένοις. Γλαῦχ´, ὅρα, βαθὺς γὰρ ἤδη κύμασιν ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ

[11]   δόξα ποιεῖ τοῦ βλασφημοῦντος; καὶ γὰρ ἡμεῖς τὴν βλασφημίαν ὅτι δυσμενείας

[2]   δὲ λυπηροὺς καὶ βλαβερούς. ἔοικε γὰρ ὁ μὲν ἄθεος ἀκίνητος εἶναι

[11]   καὶ φοβεῖσθαι τοὺς θεούς. πῶς γὰρ οὐ μέλλει, τὰ μέγιστα τῶν

[3]   δίδωσιν εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία (μόνη γὰρ οὐ σπένδεται πρὸς τὸν ὕπνον,

[1]   καὶ πάθος πρόσεστι, μοχθηρότατον. πᾶν γὰρ πάθος ἔοικε ἀπάτη φλεγμαίνουσα εἶναι·

[6]   τὸ μὴ πάντα διευτυχεῖν. κεῖνοι γάρ τ´ ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων

[11]   καὶ οὐ θαυμαστόν ἐστι· καὶ γὰρ τοὺς τυράννους ἀσπάζονται περιέπουσι χρυσοῦς

[10]   περὶ Ἥρας περὶ Ἀφροδίτης· πάντας γὰρ τούτους τρέμουσι καὶ δεδοίκασι. καίτοι

[3]   νοσήματα καὶ πάθη, τὸ δὲ γαῦρον ἐνίοις ὅμως καὶ ὑψηλὸν καὶ

[11]   ἐχθρός ἐστι. κἂν δεδοίκῃ, προσκυνεῖ γε καὶ θύει καὶ κάθηται πρὸς

[3]   ἀξίωμα τῆς εὐσεβείας. Ἀλλ´ ὅ γε κωμικὸς οὐκ ἀηδῶς εἴρηκέ που

[11]   ἂν τισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη. Οὐκ οἴεται θεοὺς εἶναι

[3]   ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν δέοντί γε. τοῦτ´ οὐ δίδωσιν εἰπεῖν ἡ

[11]   κακῶν αὑτῷ δι´ ἐκείνους οἰόμενος γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν δὲ

[10]   ἀνθρώπους λέγειν περὶ ἐμοῦ μήτε γεγονέναι τὸ παράπαν μήτ´ εἶναι Πλούταρχον

[9]   ἐνταῦθα τοίνυν σκόπει τὸν ἄθεον γελῶντα μὲν μανικὸν καὶ σαρδάνιον γέλωτα

[9]   γελῶντα μὲν μανικὸν καὶ σαρδάνιον γέλωτα τοῖς ποιουμένοις καί που παραφθεγγόμενον

[9]   πόλις δ´ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ

[4]   χάσματα καὶ μυχοὶ μυρίων κακῶν γέμοντες. οὕτως ἡ κακοδαίμων δεισιδαιμονία τῇ

[4]   ὁ φοβούμενος τοὺς πατρῴους καὶ γενεθλίους, ὁ φρίττων τοὺς σωτῆρας καὶ

[12]   ἢ τροφαῖς ζῴων ἢ καρπῶν γενέσεσι πλημμελὲς καὶ ἄτακτον ἐνιδόντες οὕτως

[4]   ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλους γενέσθαι δεσπότας τε δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ

[8]   τε καὶ ζώντων ἁλόντων ὑποχείριον γενέσθαι καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ

[12]   δὲ δεισιδαιμονία τῇ ἀθεότητι καὶ γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν

[13]   καὶ τυμπανιζόντων ἕνεκα τοῦ μὴ γενέσθαι τὴν βοὴν τῶν θρήνων ἐξάκουστον.

[11]   ἐκείνους οἰόμενος γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν δὲ θεοὺς καὶ φοβούμενος

[10]   ἀναστάς, τοιαύτη σοι, εἶπε, θυγάτηρ γένοιτο. καὶ μὴν ὅμοια τούτοις καὶ

[12]   καὶ γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν

[10]   παραλίπῃς ἐκεῖνον, ἂν ἀσχολίας σοι γενομένης ἐπὶ θύρας μὴ ἔλθῃς ἢ

[8]   γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης φοβερόν, οὐδὲ δεινὸν ἐν καιρῷ

[8]   πρὸ ἀρότου καὶ σπόρου τὸν γεωργὸν εὔχεσθαί τ´ Διὶ χθονίῳ Δημήτερί

[3]   θάλατταν καὶ καθίσας ἐν τῇ γῇ διημέρευσον. ὦ βάρβαρ´ ἐξευρόντες Ἕλληνες

[4]   ποῦ μεταστῇ ποῦ φύγῃ, ποίαν γῆν ἄθεον εὕρῃ, ποίαν θάλατταν; εἰς

[12]   σελήνης ἢ κινήσεσιν ἡλίου περὶ γῆν, ἡμέρας καὶ νυκτὸς δημιουργοῖς, ἢ

[3]   δὲ θεοὺς δεδιὼς πάντα δέδιε, γῆν θάλατταν ἀέρα οὐρανὸν σκότος φῶς

[8]   καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης φοβερόν,

[13]   εἰ δὲ Τυφῶνές τινες ἢ Γίγαντες ἦρχον ἡμῶν τοὺς θεοὺς ἐκβαλόντες,

[9]   λόγον φλύαρον εἰπόντος ὅτι βέλτιστοι γιγνόμεθα πρὸς τοὺς θεοὺς βαδίζοντες· τότε

[8]   οὖν οὐχ ὅμοιόν ἐστι τὸ γιγνόμενον; οἱ μὲν ἄλλοι διαμάχονται συμφοραῖς

[13]   μέγα νήπιος, ἀλλ´ εἰδότες καὶ γιγνώσκοντες αὐτοὶ τὰ αὑτῶν τέκνα καθιέρευον,

[8]   ἐν πράγμασι μάλιστα λογισμοῦ δεομένοις. Γλαῦχ´, ὅρα, βαθὺς γὰρ ἤδη κύμασιν

[3]   τὴν ἐπὶ τῶν σπλάγχνων μὲν γλῶτταν εἰ καθαρὰ καὶ ὀρθὴ σκοπεῖν,

[3]   καὶ ταράττουσιν, εἰς ἀγύρτας καὶ γόητας ἐμπεσόντες λέγοντας ἀλλ´ εἴτ´ ἔνυπνον

[12]   καὶ ῥήματα καὶ κινήματα καὶ γοητεῖαι καὶ μαγεῖαι καὶ περιδρομαὶ καὶ

[1]   τὴν πλουτοποιὸν ἀδικίαν καὶ τὴν γόνιμον ἁπάσης ἡδονῆς ἀκολασίαν, ταύτας ἄξιόν

[10]   μακρῷ δόξαις ἀνοσιωτέραις σύνεστιν; ἐγὼ γοῦν ἂν ἐθέλοιμι μᾶλλον τοὺς ἀνθρώπους

[3]   ὕπνον, οὐδὲ τῇ ψυχῇ ποτε γοῦν δίδωσιν ἀναπνεῦσαι καὶ ἀναθαρρῆσαι τὰς

[10]   τοιαῦτα λέγοντας καὶ γράφοντας. τῆς γοῦν Ἑκάβης προβαλλόμεθα τὴν πικρίαν ὡς

[7]   κάθηται καὶ περιματτόμενος, αἱ δὲ γρᾶες καθάπερ παττάλῳ, φησὶν ὁ Βίων,

[3]   κῶμον ἐδέξω, τὴν περιμάκτριαν κάλει γραῦν καὶ βάπτισον σεαυτὸν εἰς θάλατταν

[10]   αὐτῆς καὶ τοιαῦτα λέγοντας καὶ γράφοντας. τῆς γοῦν Ἑκάβης προβαλλόμεθα τὴν

[7]   περιεζωσμένος ῥάκεσι ῥυπαροῖς, πολλάκις δὲ γυμνὸς ἐν πηλῷ κυλινδούμενος ἐξαγορεύει τινὰς

[4]   λέγουσι δεινή τις ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλους γενέσθαι δεσπότας τε

[10]   ἄρα λοιδορηθεῖσα κατετόξευσε τῆς ἀθλίας γυναικὸς ἓξ μὲν θυγατέρας, ἓξ δ´

[13]   ἀπῄτουν; Ἄμηστρις δ´ ἡ Ξέρξου γυνὴ δώδεκα κατώρυξεν ἀνθρώπους ζῶντας ὑπὲρ

[8]   ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ δ´ ἄκρα Γυρέων ὀρθὸν ἵσταται νέφος, σῆμα χειμῶνος.

Chapitre
[10]	φάσκοντας δὲ τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι	γ´	Ἀναξαγόρας δίκην ἔφυγεν ἀσεβείας ἐπὶ
[11]	ἄκων· φοβεῖται γὰρ ἀπιστεῖν. καίτοι	γ´	ὥσπερ ὁ Τάνταλος ὑπεκδῦναι τὸν
[11]	ἐθεράπευε, Παυσανίας ἐδορυφόρει Φίλιππον, Χαιρέας	Γάιον,	ἀλλ´ ἕκαστος τούτων ἔλεγε παρακολουθῶν
[13]	μικρολύπους. ~Οὐκ ἄμεινον οὖν ἦν	Γαλάταις	ἐκείνοις καὶ Σκύθαις τὸ παράπαν
[3]	ἰδιώτης, οὐδὲ σεισμὸν ὁ ἐν	Γαλάταις	οὐδὲ κεραυνὸν ὁ ἐν Αἰθίοψιν·
[2]	ὡς οὐ προσήκει διαστρέφεσθαι. ἡ	γὰρ	ἄγνοια τῷ μὲν ἀπιστίαν τοῦ
[9]	πρὸς τοὺς θεοὺς βαδίζοντες· τότε	γὰρ	ἀθλιώτατα καὶ κάκιστα πράττουσιν οἱ
[10]	κακῶν ἦν καὶ ἀνίλαστος. εἰ	γὰρ	ἀληθῶς ἡ θεὸς χολὴν εἶχε
[7]	καὶ παντὶ στεναγμῷ καθαπτόμενος· οὔτε	γὰρ	ἄνθρωπον οὔτε τύχην οὔτε καιρὸν
[11]	βούλεται, πιστεύει δ´ ἄκων· φοβεῖται	γὰρ	ἀπιστεῖν. καίτοι γ´ ὥσπερ ὁ
[8]	γενέσθαι καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ	γὰρ	γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης
[5]	ἀτύζονται βοὰν Πιερίδων ἀίοντα· καὶ	γὰρ	διαγριαίνεται καὶ ἀγανακτεῖ, καὶ τὰς
[3]	κοινὸς οὐδείς ἐστι κόσμος· οὔτε	γὰρ	ἐγρηγορὼς τῷ φρονοῦντι χρῆται οὔτε
[8]	πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον· ἀρετῆς	γὰρ	ἐλπὶς ὁ θεός ἐστιν, οὐ
[12]	τινος οὐκ ἄμοιρον οὖσαν. οὐ	γὰρ	ἐν οὐρανῷ τι μεμπτὸν οὐδ´
[14]	βάραθρα καὶ κρημνοὺς ἐχούσας. οὕτω	γὰρ	ἔνιοι φεύγοντες τὴν δεισιδαιμονίαν ἐμπίπτουσιν
[8]	λογισμοῦ δεομένοις. Γλαῦχ´, ὅρα, βαθὺς	γὰρ	ἤδη κύμασιν ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ
[11]	δόξα ποιεῖ τοῦ βλασφημοῦντος; καὶ	γὰρ	ἡμεῖς τὴν βλασφημίαν ὅτι δυσμενείας
[2]	δὲ λυπηροὺς καὶ βλαβερούς. ἔοικε	γὰρ	ὁ μὲν ἄθεος ἀκίνητος εἶναι
[11]	καὶ φοβεῖσθαι τοὺς θεούς. πῶς	γὰρ	οὐ μέλλει, τὰ μέγιστα τῶν
[3]	δίδωσιν εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία (μόνη	γὰρ	οὐ σπένδεται πρὸς τὸν ὕπνον,
[1]	καὶ πάθος πρόσεστι, μοχθηρότατον. πᾶν	γὰρ	πάθος ἔοικε ἀπάτη φλεγμαίνουσα εἶναι·
[6]	τὸ μὴ πάντα διευτυχεῖν. κεῖνοι	γάρ	τ´ ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων
[11]	καὶ οὐ θαυμαστόν ἐστι· καὶ	γὰρ	τοὺς τυράννους ἀσπάζονται περιέπουσι χρυσοῦς
[10]	περὶ Ἥρας περὶ Ἀφροδίτης· πάντας	γὰρ	τούτους τρέμουσι καὶ δεδοίκασι. καίτοι
[3]	νοσήματα καὶ πάθη, τὸ δὲ	γαῦρον	ἐνίοις ὅμως καὶ ὑψηλὸν καὶ
[11]	ἐχθρός ἐστι. κἂν δεδοίκῃ, προσκυνεῖ	γε	καὶ θύει καὶ κάθηται πρὸς
[3]	ἀξίωμα τῆς εὐσεβείας. Ἀλλ´ ὅ	γε	κωμικὸς οὐκ ἀηδῶς εἴρηκέ που
[11]	ἂν τισαίμην, εἴ μοι δύναμίς	γε	παρείη. Οὐκ οἴεται θεοὺς εἶναι
[3]	ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν δέοντί	γε.	τοῦτ´ οὐ δίδωσιν εἰπεῖν ἡ
[11]	κακῶν αὑτῷ δι´ ἐκείνους οἰόμενος	γεγονέναι	καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν δὲ
[10]	ἀνθρώπους λέγειν περὶ ἐμοῦ μήτε	γεγονέναι	τὸ παράπαν μήτ´ εἶναι Πλούταρχον
[9]	ἐνταῦθα τοίνυν σκόπει τὸν ἄθεον	γελῶντα	μὲν μανικὸν καὶ σαρδάνιον γέλωτα
[9]	γελῶντα μὲν μανικὸν καὶ σαρδάνιον	γέλωτα	τοῖς ποιουμένοις καί που παραφθεγγόμενον
[9]	πόλις δ´ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων	γέμει,	ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ
[4]	χάσματα καὶ μυχοὶ μυρίων κακῶν	γέμοντες.	οὕτως ἡ κακοδαίμων δεισιδαιμονία τῇ
[4]	ὁ φοβούμενος τοὺς πατρῴους καὶ	γενεθλίους,	ὁ φρίττων τοὺς σωτῆρας καὶ
[12]	ἢ τροφαῖς ζῴων ἢ καρπῶν	γενέσεσι	πλημμελὲς καὶ ἄτακτον ἐνιδόντες οὕτως
[4]	ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλους	γενέσθαι	δεσπότας τε δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ
[8]	τε καὶ ζώντων ἁλόντων ὑποχείριον	γενέσθαι	καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ
[12]	δὲ δεισιδαιμονία τῇ ἀθεότητι καὶ	γενέσθαι	παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν
[13]	καὶ τυμπανιζόντων ἕνεκα τοῦ μὴ	γενέσθαι	τὴν βοὴν τῶν θρήνων ἐξάκουστον.
[11]	ἐκείνους οἰόμενος γεγονέναι καὶ πάλιν	γενήσεσθαι;	μισῶν δὲ θεοὺς καὶ φοβούμενος
[10]	ἀναστάς, τοιαύτη σοι, εἶπε, θυγάτηρ	γένοιτο.	καὶ μὴν ὅμοια τούτοις καὶ
[12]	καὶ γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ	γενομένῃ	δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν
[10]	παραλίπῃς ἐκεῖνον, ἂν ἀσχολίας σοι	γενομένης	ἐπὶ θύρας μὴ ἔλθῃς ἢ
[8]	γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν μέσῳ	γενομένης	φοβερόν, οὐδὲ δεινὸν ἐν καιρῷ
[8]	πρὸ ἀρότου καὶ σπόρου τὸν	γεωργὸν	εὔχεσθαί τ´ Διὶ χθονίῳ Δημήτερί
[3]	θάλατταν καὶ καθίσας ἐν τῇ	γῇ	διημέρευσον. ὦ βάρβαρ´ ἐξευρόντες Ἕλληνες
[4]	ποῦ μεταστῇ ποῦ φύγῃ, ποίαν	γῆν	ἄθεον εὕρῃ, ποίαν θάλατταν; εἰς
[12]	σελήνης ἢ κινήσεσιν ἡλίου περὶ	γῆν,	ἡμέρας καὶ νυκτὸς δημιουργοῖς, ἢ
[3]	δὲ θεοὺς δεδιὼς πάντα δέδιε,	γῆν	θάλατταν ἀέρα οὐρανὸν σκότος φῶς
[8]	καὶ δυσκλεῶς ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ	γῆς	ἀντίφραξις ἐν μέσῳ γενομένης φοβερόν,
[13]	εἰ δὲ Τυφῶνές τινες ἢ	Γίγαντες	ἦρχον ἡμῶν τοὺς θεοὺς ἐκβαλόντες,
[9]	λόγον φλύαρον εἰπόντος ὅτι βέλτιστοι	γιγνόμεθα	πρὸς τοὺς θεοὺς βαδίζοντες· τότε
[8]	οὖν οὐχ ὅμοιόν ἐστι τὸ	γιγνόμενον;	οἱ μὲν ἄλλοι διαμάχονται συμφοραῖς
[13]	μέγα νήπιος, ἀλλ´ εἰδότες καὶ	γιγνώσκοντες	αὐτοὶ τὰ αὑτῶν τέκνα καθιέρευον,
[8]	ἐν πράγμασι μάλιστα λογισμοῦ δεομένοις.	Γλαῦχ´,	ὅρα, βαθὺς γὰρ ἤδη κύμασιν
[3]	τὴν ἐπὶ τῶν σπλάγχνων μὲν	γλῶτταν	εἰ καθαρὰ καὶ ὀρθὴ σκοπεῖν,
[3]	καὶ ταράττουσιν, εἰς ἀγύρτας καὶ	γόητας	ἐμπεσόντες λέγοντας ἀλλ´ εἴτ´ ἔνυπνον
[12]	καὶ ῥήματα καὶ κινήματα καὶ	γοητεῖαι	καὶ μαγεῖαι καὶ περιδρομαὶ καὶ
[1]	τὴν πλουτοποιὸν ἀδικίαν καὶ τὴν	γόνιμον	ἁπάσης ἡδονῆς ἀκολασίαν, ταύτας ἄξιόν
[10]	μακρῷ δόξαις ἀνοσιωτέραις σύνεστιν; ἐγὼ	γοῦν	ἂν ἐθέλοιμι μᾶλλον τοὺς ἀνθρώπους
[3]	ὕπνον, οὐδὲ τῇ ψυχῇ ποτε	γοῦν	δίδωσιν ἀναπνεῦσαι καὶ ἀναθαρρῆσαι τὰς
[10]	τοιαῦτα λέγοντας καὶ γράφοντας. τῆς	γοῦν	Ἑκάβης προβαλλόμεθα τὴν πικρίαν ὡς
[7]	κάθηται καὶ περιματτόμενος, αἱ δὲ	γρᾶες	καθάπερ παττάλῳ, φησὶν ὁ Βίων,
[3]	κῶμον ἐδέξω, τὴν περιμάκτριαν κάλει	γραῦν	καὶ βάπτισον σεαυτὸν εἰς θάλατταν
[10]	αὐτῆς καὶ τοιαῦτα λέγοντας καὶ	γράφοντας.	τῆς γοῦν Ἑκάβης προβαλλόμεθα τὴν
[7]	περιεζωσμένος ῥάκεσι ῥυπαροῖς, πολλάκις δὲ	γυμνὸς	ἐν πηλῷ κυλινδούμενος ἐξαγορεύει τινὰς
[4]	λέγουσι δεινή τις ἀνδρὶ καὶ	γυναικὶ	συμφορὰ δούλους γενέσθαι δεσπότας τε
[10]	ἄρα λοιδορηθεῖσα κατετόξευσε τῆς ἀθλίας	γυναικὸς	ἓξ μὲν θυγατέρας, ἓξ δ´
[13]	ἀπῄτουν; Ἄμηστρις δ´ ἡ Ξέρξου	γυνὴ	δώδεκα κατώρυξεν ἀνθρώπους ζῶντας ὑπὲρ
[8]	ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ δ´ ἄκρα	Γυρέων	ὀρθὸν ἵσταται νέφος, σῆμα χειμῶνος.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/11/2005