HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, De la superstition

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 29 formes différentes pour 34 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[4]   φεύγοντες, ἂν ἀγάλματος λάβωνται ἢ ναοῦ, θαρροῦσιν· ὁ δὲ δεισιδαίμων ταῦτα

[10]   κα λεχὼν κναίσασα, αἴτε κἀκ νεκρῶ παροῦσα, ἀμπεφυρμένα ἐσῆλθες, αἴτε καὶ

[1]   τοῦτο τὸ ψεῦδος ἰὸν ἔχει, νέμεται τὴν ψυχήν, ἐξίστησιν, οὐκ ἐᾷ

[13]   παιδία κατέσφαζον καθάπερ ἄρνας ἢ νεοσσούς, παρειστήκει δ´ ἡ μήτηρ ἄτεγκτος

[8]   δ´ ἄκρα Γυρέων ὀρθὸν ἵσταται νέφος, σῆμα χειμῶνος. τοῦτ´ ἰδὼν κυβερνήτης

[13]   υἱὸν ἀείρας σφάζει ἐπευχόμενος μέγα νήπιος, ἀλλ´ εἰδότες καὶ γιγνώσκοντες αὐτοὶ

[8]   ἀπέσφαξεν. ἦν δ´ ἴσως καὶ Νικίᾳ τῷ Ἀθηναίων στρατηγῷ κράτιστον οὕτως

[10]   δεδοίκασι. καίτοι τί τοιοῦτον ἡ Νιόβη περὶ τῆς Λητοῦς ἐβλασφήμησεν, οἷον

[5]   κυριώτατον ἀπεσβεσμένης τὴν τοῦ θεοῦ νόησιν. ταύτῃ δὲ τὸ ἐμπαθές, ὥσπερ

[3]   ὕπνος, φλεγμοναὶ περὶ τραύματα καὶ νομαὶ σαρκὸς θηριώδεις καὶ περιωδυνίαι κοιμωμένων

[13]   μήτε τινὰ δαιμόνων μήτε θεῶν νομίζειν ἢ τοιαῦτα θύειν οἷα τῷ

[2]   τέλος ἐστὶν αὐτῇ τοῦ μὴ νομίζειν θεοὺς τὸ μὴ φοβεῖσθαι· τὴν

[13]   μήθ´ ἱστορίαν ἢ θεοὺς εἶναι νομίζειν χαίροντας ἀνθρώπων σφαττομένων αἵματι καὶ

[11]   τοὺς κακῶς ἡμᾶς λέγοντας ἐχθροὺς νομίζομεν ὡς καὶ κακῶς φρονοῦντας. ὁρᾷς

[13]   τελεωτάτην θυσίαν καὶ ἱερουργίαν ταύτην νομίζοντας; τί δέ; Καρχηδονίοις οὐκ ἐλυσιτέλει

[9]   δαιμονῶσιν οἱ θεοῖς ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντες, ἄλλο δ´ οὐδὲν ἔχοντα κακόν.

[10]   ἥλιον οὐδ´ εἶναι τὸ παράπαν νομίζουσι. τί σὺ λέγεις; ὁ μὴ

[10]   δὲ Συρίαν θεὸν οἱ δεισιδαίμονες νομίζουσιν, ἂν μαινίδας τις ἢ ἀφύας

[6]   παράπαν, οἱ δὲ κακοὺς ὑπάρχειν νομίζουσιν· οἱ μὲν παρορῶσιν, οἱ δὲ

[10]   τί σὺ λέγεις; ὁ μὴ νομίζων θεοὺς εἶναι ἀνόσιός ἐστιν; ὁ

[10]   ἀνόσιός ἐστιν; ὁ δὲ τοιούτους νομίζων οἵους οἱ δεισιδαίμονες, οὐ μακρῷ

[3]   κιθαρῳδοὺς ἐκέλευον ᾄδειν οἱ τὴν νόμιμον μουσικὴν σῴζειν δοκοῦντες· ἡμεῖς δὲ

[13]   ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν ἢ Διαγόραν νομοθέτην ἀπ´ ἀρχῆς μήτε τινὰ δαιμόνων

[4]   θεὸν ἀποπέφευγας; ἔστι καὶ δούλοις νόμος ἐλευθερίαν ἀπογνοῦσι πρᾶσιν αἰτεῖσθαι καὶ

[6]   πρὸς τὸ θεῖόν ἐστι μὴ νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ δεισιδαιμονία

[14]   οὐδὲν οὕτω πολυπλανὲς καὶ πολυπαθὲς νόσημα καὶ μεμιγμένον ἐναντίαις δόξαις καὶ

[1]   ὁμοῦ καὶ δυσχεραίνειν, ὅτι πολλὰ νοσήματα καὶ πάθη καθάπερ εὐλὰς καὶ

[3]   δὴ πάντα τὰ τῆς ψυχῆς νοσήματα καὶ πάθη, τὸ δὲ γαῦρον

[3]   ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον ἐπίκουρον νόσου, ὡς ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν

[7]   κολαζόμενος, ἀλλ´ ὠθεῖται μὲν ἔξω νοσοῦντος ὁ ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος

[7]   πάσχειν προσηκόντως δι´ αὑτὸν οἴεται. Νοσῶν θ´ ὁ ἄθεος ἐκλογίζεται καὶ

[7]   ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος ὁ νουθετῶν καὶ παραμυθούμενος φιλόσοφος. ἔα με,

[12]   ἡλίου περὶ γῆν, ἡμέρας καὶ νυκτὸς δημιουργοῖς, ἢ τροφαῖς ζῴων ἢ

[11]   τοῦ ἀθέου διάθεσιν ὡς ἐλευθέριον. νυνὶ δὲ τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας

Chapitre
[4]	φεύγοντες, ἂν ἀγάλματος λάβωνται ἢ	ναοῦ,	θαρροῦσιν· ὁ δὲ δεισιδαίμων ταῦτα
[10]	κα λεχὼν κναίσασα, αἴτε κἀκ	νεκρῶ	παροῦσα, ἀμπεφυρμένα ἐσῆλθες, αἴτε καὶ
[1]	τοῦτο τὸ ψεῦδος ἰὸν ἔχει,	νέμεται	τὴν ψυχήν, ἐξίστησιν, οὐκ ἐᾷ
[13]	παιδία κατέσφαζον καθάπερ ἄρνας ἢ	νεοσσούς,	παρειστήκει δ´ ἡ μήτηρ ἄτεγκτος
[8]	δ´ ἄκρα Γυρέων ὀρθὸν ἵσταται	νέφος,	σῆμα χειμῶνος. τοῦτ´ ἰδὼν κυβερνήτης
[13]	υἱὸν ἀείρας σφάζει ἐπευχόμενος μέγα	νήπιος,	ἀλλ´ εἰδότες καὶ γιγνώσκοντες αὐτοὶ
[8]	ἀπέσφαξεν. ἦν δ´ ἴσως καὶ	Νικίᾳ	τῷ Ἀθηναίων στρατηγῷ κράτιστον οὕτως
[10]	δεδοίκασι. καίτοι τί τοιοῦτον ἡ	Νιόβη	περὶ τῆς Λητοῦς ἐβλασφήμησεν, οἷον
[5]	κυριώτατον ἀπεσβεσμένης τὴν τοῦ θεοῦ	νόησιν.	ταύτῃ δὲ τὸ ἐμπαθές, ὥσπερ
[3]	ὕπνος, φλεγμοναὶ περὶ τραύματα καὶ	νομαὶ	σαρκὸς θηριώδεις καὶ περιωδυνίαι κοιμωμένων
[13]	μήτε τινὰ δαιμόνων μήτε θεῶν	νομίζειν	ἢ τοιαῦτα θύειν οἷα τῷ
[2]	τέλος ἐστὶν αὐτῇ τοῦ μὴ	νομίζειν	θεοὺς τὸ μὴ φοβεῖσθαι· τὴν
[13]	μήθ´ ἱστορίαν ἢ θεοὺς εἶναι	νομίζειν	χαίροντας ἀνθρώπων σφαττομένων αἵματι καὶ
[11]	τοὺς κακῶς ἡμᾶς λέγοντας ἐχθροὺς	νομίζομεν	ὡς καὶ κακῶς φρονοῦντας. ὁρᾷς
[13]	τελεωτάτην θυσίαν καὶ ἱερουργίαν ταύτην	νομίζοντας;	τί δέ; Καρχηδονίοις οὐκ ἐλυσιτέλει
[9]	δαιμονῶσιν οἱ θεοῖς ταῦτα δρᾶσθαι	νομίζοντες,	ἄλλο δ´ οὐδὲν ἔχοντα κακόν.
[10]	ἥλιον οὐδ´ εἶναι τὸ παράπαν	νομίζουσι.	τί σὺ λέγεις; ὁ μὴ
[10]	δὲ Συρίαν θεὸν οἱ δεισιδαίμονες	νομίζουσιν,	ἂν μαινίδας τις ἢ ἀφύας
[6]	παράπαν, οἱ δὲ κακοὺς ὑπάρχειν	νομίζουσιν·	οἱ μὲν παρορῶσιν, οἱ δὲ
[10]	τί σὺ λέγεις; ὁ μὴ	νομίζων	θεοὺς εἶναι ἀνόσιός ἐστιν; ὁ
[10]	ἀνόσιός ἐστιν; ὁ δὲ τοιούτους	νομίζων	οἵους οἱ δεισιδαίμονες, οὐ μακρῷ
[3]	κιθαρῳδοὺς ἐκέλευον ᾄδειν οἱ τὴν	νόμιμον	μουσικὴν σῴζειν δοκοῦντες· ἡμεῖς δὲ
[13]	ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν ἢ Διαγόραν	νομοθέτην	ἀπ´ ἀρχῆς μήτε τινὰ δαιμόνων
[4]	θεὸν ἀποπέφευγας; ἔστι καὶ δούλοις	νόμος	ἐλευθερίαν ἀπογνοῦσι πρᾶσιν αἰτεῖσθαι καὶ
[6]	πρὸς τὸ θεῖόν ἐστι μὴ	νοοῦσα	τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ δεισιδαιμονία
[14]	οὐδὲν οὕτω πολυπλανὲς καὶ πολυπαθὲς	νόσημα	καὶ μεμιγμένον ἐναντίαις δόξαις καὶ
[1]	ὁμοῦ καὶ δυσχεραίνειν, ὅτι πολλὰ	νοσήματα	καὶ πάθη καθάπερ εὐλὰς καὶ
[3]	δὴ πάντα τὰ τῆς ψυχῆς	νοσήματα	καὶ πάθη, τὸ δὲ γαῦρον
[3]	ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον ἐπίκουρον	νόσου,	ὡς ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν
[7]	κολαζόμενος, ἀλλ´ ὠθεῖται μὲν ἔξω	νοσοῦντος	ὁ ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος
[7]	πάσχειν προσηκόντως δι´ αὑτὸν οἴεται.	Νοσῶν	θ´ ὁ ἄθεος ἐκλογίζεται καὶ
[7]	ἰατρός, ἀποκλείεται δὲ πενθοῦντος ὁ	νουθετῶν	καὶ παραμυθούμενος φιλόσοφος. ἔα με,
[12]	ἡλίου περὶ γῆν, ἡμέρας καὶ	νυκτὸς	δημιουργοῖς, ἢ τροφαῖς ζῴων ἢ
[11]	τοῦ ἀθέου διάθεσιν ὡς ἐλευθέριον.	νυνὶ	δὲ τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/11/2005