Chapitre
[12]	καὶ ἀκάθαρτοι μὲν καθαρμοὶ ῥυπαραὶ	δ´	ἁγνεῖαι, βάρβαροι δὲ καὶ παράνομοι
[5]	τέκνα μηδὲ τοὺς συνήθεις, ὁ	δ´	Ἀθάμας μείζονι καὶ ἡ Ἀγαύη,
[8]	ἤδη κύμασιν ταράσσεται πόντος, ἀμφὶ	δ´	ἄκρα Γυρέων ὀρθὸν ἵσταται νέφος,
[11]	δὲ δεισιδαίμων οὐ βούλεται, πιστεύει	δ´	ἄκων· φοβεῖται γὰρ ἀπιστεῖν. καίτοι
[13]	τὰ ζῷα θυόντων καθαπτόμενος μορφὴν	δ´	ἀλλάξαντα πατὴρ φίλον υἱὸν ἀείρας
[7]	μὴ πεπεισμένου θεοὺς εἶναι λυπουμένου	δ´	ἄλλως καὶ περιπαθοῦντος ἀπομάξαι δάκρυον,
[6]	ὁ Πίνδαρος θεούς φησι, τὰ	δ´	ἀνθρώπινα πάθη καὶ πράγματα μέμικται
[13]	εἰσι, μὴ θρηνεῖτε αὐτούς· εἰ	δ´	ἄνθρωποι, μὴ θύετε αὐτοῖς. ~Ἀλλ´
[7]	οὐκ εἴα τὸ δαιμόνιον. ἂν	δ´	ἄριστα πράττῃ καὶ συνῇ πράως
[8]	μέν τις δόρυ θηξάσθω, εὖ	δ´	ἀσπίδα θέσθω, τότε παρὰ τοῦ
[13]	τὰ αὑτῶν τέκνα καθιέρευον, οἱ	δ´	ἄτεκνοι παρὰ τῶν πενήτων ὠνούμενοι
[3]	καθαρὰ καὶ ὀρθὴ σκοπεῖν, τὴν	δ´	ἑαυτῶν διαστρέφοντας καὶ μολύνοντας ἀτόποις
[7]	αὑτὸν σκοπεῖ πῆ παρέβην; τί	δ´	ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ
[13]	καθάπερ ἄρνας ἢ νεοσσούς, παρειστήκει	δ´	ἡ μήτηρ ἄτεγκτος καὶ ἀστένακτος.
[13]	τίνας ἄλλας ἱερουργίας ἀπῄτουν; Ἄμηστρις	δ´	ἡ Ξέρξου γυνὴ δώδεκα κατώρυξεν
[8]	ἐλπίσιν αὐτὸς ἑαυτὸν ἀπέσφαξεν. ἦν	δ´	ἴσως καὶ Νικίᾳ τῷ Ἀθηναίων
[3]	ὀνειρώττει μὲν ὁ λογισμός, ἐγρήγορε	δ´	ὁ φόβος ἀεί, φυγὴ δ´
[3]	καὶ συντείνει τὸν λογισμόν. μόνος	δ´	ὁ φόβος, οὐχ ἧττον ὢν
[13]	τὰς ψυχάς, Ἅιδην ὠνομάσθαι. Ξενοφάνης	δ´	ὁ φυσικὸς τοὺς Αἰγυπτίους κοπτομένους
[11]	ὡς καὶ κακῶς φρονοῦντας. ὁρᾷς	δ´	οἷα περὶ τῶν θεῶν οἱ
[9]	δὲ χαίρειν οὐδ´ ἥδεσθαι· πόλις	δ´	ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ
[3]	διηρμένον ἔνεστιν ὑπὸ κουφότητος, δραστηρίου	δ´	ὁρμῆς οὐδὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν
[10]	λίθον εἰπεῖν τὸν ἥλιον, Κιμμερίους	δ´	οὐδεὶς εἶπεν ἀσεβεῖς ὅτι τὸν
[9]	θεοῖς ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντες, ἄλλο	δ´	οὐδὲν ἔχοντα κακόν. ὁ δὲ
[9]	καὶ καιροῖς ἡ δεισιδαιμονία, βελτίων	δ´	οὐδὲν οὐδ´ ἐν τοῖς ἡδίοσι
[3]	δ´ ὁ φόβος ἀεί, φυγὴ	δ´	οὐκ ἔστιν οὐδὲ μετάστασις. ~Ἦν
[12]	δεχομένους τοιούτοις δὲ χαίροντας, οὕτω	δ´	ὑβριστάς, οὕτω δὲ μικρολόγους καὶ
[10]	γυναικὸς ἓξ μὲν θυγατέρας, ἓξ	δ´	υἱέας ἡβώοντας; οὕτως ἄπληστος ἀλλοτρίων
[1]	ἀντιτύποις ἤθεσι τὴν ἀθεότητα, τὸ	δ´	ὥσπερ ἐν ὑγροῖς τοῖς ἁπαλοῖς
[7]	ὁδὸν ἣν οὐκ εἴα τὸ	δαιμόνιον.	ἂν δ´ ἄριστα πράττῃ καὶ
[7]	αὐτὸν ἥκειν καὶ φέρεσθαι ῥεῦμα	δαιμόνιον	ἄτης φησί, καὶ ὡς οὐ
[7]	ἀποτεύξεις πληγαὶ θεοῦ καὶ προσβολαὶ	δαίμονος	λέγονται. ὅθεν οὐδὲ τολμᾷ βοηθεῖν
[13]	νομοθέτην ἀπ´ ἀρχῆς μήτε τινὰ	δαιμόνων	μήτε θεῶν νομίζειν ἢ τοιαῦτα
[9]	τοὺς συνήθεις ὅτι τετύφωνται καὶ	δαιμονῶσιν	οἱ θεοῖς ταῦτα δρᾶσθαι νομίζοντες,
[7]	τὸν ἐπάρατον, τὸν θεοῖς καὶ	δαίμοσι	μεμισημένον. Ἔστιν ἀνθρώπου μὴ πεπεισμένου
[7]	δ´ ἄλλως καὶ περιπαθοῦντος ἀπομάξαι	δάκρυον,	ἀποκεῖραι κόμην, ἀφελέσθαι τὸ ἱμάτιον·
[13]	ἀστένακτος. εἰ δὲ στενάξειεν ἢ	δακρύσειεν,	ἔδει τῆς τιμῆς στέρεσθαι, τὸ
[3]	ἐχούσης ὕπαρ ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς καὶ	δαπανῶσι	καὶ ταράττουσιν, εἰς ἀγύρτας καὶ
[3]	ψυχῆς νοσήματα καὶ πάθη, τὸ	δὲ	γαῦρον ἐνίοις ὅμως καὶ ὑψηλὸν
[7]	οἴκοι κάθηται καὶ περιματτόμενος, αἱ	δὲ	γρᾶες καθάπερ παττάλῳ, φησὶν ὁ
[7]	καὶ περιεζωσμένος ῥάκεσι ῥυπαροῖς, πολλάκις	δὲ	γυμνὸς ἐν πηλῷ κυλινδούμενος ἐξαγορεύει
[4]	δεσπότας τε δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ	δὲ	δεινότερον οἴεσθε πάσχειν αὖ τοὺς
[7]	κόμην, ἀφελέσθαι τὸ ἱμάτιον· τὸν	δὲ	δεισιδαίμονα πῶς ἂν προσείποις ἢ
[7]	μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη; τῷ	δὲ	δεισιδαίμονι καὶ σώματος ἀρρωστία πᾶσα
[3]	ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀναστρέφεσθαι. τῷ	δὲ	δεισιδαίμονι κοινὸς οὐδείς ἐστι κόσμος·
[4]	καὶ δεσπότην μεταβάλλειν ἐπιεικέστερον· ἡ	δὲ	δεισιδαιμονία θεῶν ἀλλαγὴν οὐ δίδωσιν,
[2]	ἀθεότης λόγος ἐστὶ διεψευσμένος, ἡ	δὲ	δεισιδαιμονία πάθος ἐκ λόγου ψευδοῦς
[6]	μὴ νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ	δὲ	δεισιδαιμονία πολυπάθεια κακὸν τὸ ἀγαθὸν
[12]	ἄθεος δεισιδαιμονίας οὐδαμῆ συναίτιος, ἡ	δὲ	δεισιδαιμονία τῇ ἀθεότητι καὶ γενέσθαι
[4]	πᾶσιν ἀνθρώποις ὁ θάνατος, τῆς	δὲ	δεισιδαιμονίας οὐδ´ οὗτος, ἀλλ´ ὑπερβάλλει
[7]	ταράττεται τὰ τῶν ἀνθρώπων. τοῦ	δὲ	δεισιδαίμονος οὐχ οὗτος ὁ τρόπος,
[9]	δ´ οὐδὲν ἔχοντα κακόν. ὁ	δὲ	δεισιδαίμων βούλεται μὲν οὐ δύναται
[2]	εἶναι πρὸς τὸ θεῖον, ὁ	δὲ	δεισιδαίμων κινούμενος ὡς οὐ προσήκει
[11]	θεοὺς εἶναι ὁ ἄθεος, ὁ	δὲ	δεισιδαίμων οὐ βούλεται, πιστεύει δ´
[8]	καὶ παρατροπὰς τῶν ἀβουλήτων· ὁ	δὲ	δεισιδαίμων οὐδενὸς ἀκούσας, αὐτὸς πρὸς
[4]	λάβωνται ἢ ναοῦ, θαρροῦσιν· ὁ	δὲ	δεισιδαίμων ταῦτα μάλιστα φρίττει καὶ
[11]	ἀθέῳ δεισιδαιμονίας οὐδὲν μέτεστιν, ὁ	δὲ	δεισιδαίμων τῇ προαιρέσει ἄθεος ὢν
[11]	περὶ τῶν θεῶν ἀνόσιον, τὸ	δὲ	δοξάζειν οὐκ ἀνόσιον; ἢ καὶ
[6]	νομίζουσιν· οἱ μὲν παρορῶσιν, οἱ	δὲ	δοξάζουσι φοβερὸν τὸ εὐμενὲς καὶ
[7]	αὑτῷ βοηθείας καὶ παρηγορίας, ἂν	δὲ	δυσφορῇ καὶ περιπαθῇ, πάντας ἐπὶ
[3]	κεραυνὸν ὁ ἐν Αἰθίοψιν· ὁ	δὲ	θεοὺς δεδιὼς πάντα δέδιε, γῆν
[11]	γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι; μισῶν	δὲ	θεοὺς καὶ φοβούμενος ἐχθρός ἐστι.
[8]	εὔρωστον ὄντα, καὶ διαμάχεσθαι· μαρτυρομένων	δὲ	καὶ βοώντων ὅτι συλλαμβάνουσιν αὐτὸν
[2]	ἀπιστίαν τοῦ ὠφελοῦντος ἐμπεποίηκε, τῷ	δὲ	καὶ δόξαν ὅτι βλάπτει προστέθεικεν.
[4]	οἰκτρὰς δὲ φωνὰς ἐπιφερόντων, δικασταὶ	δὲ	καὶ κολασταὶ καὶ χάσματα καὶ
[1]	αἰσχρὸν ἴσως τὸ ἀγνόημα, θρήνων	δὲ	καὶ ὀδυρμῶν οὐκ ἄξιον· ἀλλ´
[1]	ᾖ περὶ ταῦτα, μοχθηρόν· ᾗ	δὲ	καὶ πάθος πρόσεστι, μοχθηρότατον. πᾶν
[12]	καθαρμοὶ ῥυπαραὶ δ´ ἁγνεῖαι, βάρβαροι	δὲ	καὶ παράνομοι πρὸς ἱεροῖς κολασμοὶ
[6]	καὶ κατασκευάζουσι καὶ προσκυνοῦσι· φιλοσόφων	δὲ	καὶ πολιτικῶν ἀνδρῶν καταφρονοῦσιν, ἀποδεικνύντων
[3]	τοῦτο πολυτελὲς σαυτῷ ποιεῖς; ἔστι	δὲ	καὶ πρὸς τὸν δεισιδαίμονα εἰπεῖν,
[6]	τοὺς θεοὺς τὸ παράπαν, οἱ	δὲ	κακοὺς ὑπάρχειν νομίζουσιν· οἱ μὲν
[13]	καὶ ἱερουργίαν ταύτην νομίζοντας; τί	δέ;	Καρχηδονίοις οὐκ ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν
[3]	καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, τῶν	δὲ	κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον ἀναστρέφεσθαι.
[2]	οἰόμενον μὲν εἶναι θεούς, εἶναι	δὲ	λυπηροὺς καὶ βλαβερούς. ἔοικε γὰρ
[5]	οἰκείως καὶ περιάγουσαν καθιστάναι. ὅσσα	δὲ	μὴ πεφίληκε Ζεύς, φησὶ Πίνδαρος,
[2]	τὸ μὴ φοβεῖσθαι· τὴν δεισιδαιμονίαν	δὲ	μηνύει καὶ τοὔνομα δόξαν ἐμπαθῆ
[12]	χαίροντας, οὕτω δ´ ὑβριστάς, οὕτω	δὲ	μικρολόγους καὶ μικρολύπους. ~Οὐκ ἄμεινον
[9]	ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ	δὲ	παιάνων τε καὶ στεναγμάτων ἡ
[13]	ἔδει τῆς τιμῆς στέρεσθαι, τὸ	δὲ	παιδίον οὐδὲν ἧττον ἐθύετο· κρότου
[3]	ψυχὴν καὶ ταράττον ὠνόμασται. Φόβων	δὲ	πάντων ἀπρακτότατος καὶ ἀπορώτατος ὁ
[7]	ἔξω νοσοῦντος ὁ ἰατρός, ἀποκλείεται	δὲ	πενθοῦντος ὁ νουθετῶν καὶ παραμυθούμενος
[1]	ἀρετή, λόγος ἄρ´ ἦσθ´· ἐγὼ	δέ	σε ὡς ἔργον ἤσκουν ἀφεὶς
[13]	μήτηρ ἄτεγκτος καὶ ἀστένακτος. εἰ	δὲ	στενάξειεν ἢ δακρύσειεν, ἔδει τῆς
[10]	ἧπαρ ἔχοιμι ἐσθέμεναι προσφῦσα, τὴν	δὲ	Συρίαν θεὸν οἱ δεισιδαίμονες νομίζουσιν,
[6]	καὶ ἀπιστία τῶν ὠφελούντων, τοῖς	δὲ	ταραχὴ καὶ φόβος πρὸς τὰ
[10]	φάσκοντας ἀσέβειαν εἶναι, μὴ φάσκοντας	δὲ	τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι γ´ Ἀναξαγόρας
[4]	πόλιν ἐλευθέραν καὶ δημοκρατουμένην. ὁ	δὲ	τὴν τῶν θεῶν ἀρχὴν ὡς
[12]	ἀληθῆ μὲν οὐδὲ καλήν, προφάσεως	δέ	τινος οὐκ ἄμοιρον οὖσαν. οὐ
[5]	τὴν τοῦ θεοῦ νόησιν. ταύτῃ	δὲ	τὸ ἐμπαθές, ὥσπερ εἴρηται, καὶ
[10]	θεοὺς εἶναι ἀνόσιός ἐστιν; ὁ	δὲ	τοιούτους νομίζων οἵους οἱ δεισιδαίμονες,
[9]	τοῖς ἡδίοσι τῆς ἀθεότητος. ἥδιστα	δὲ	τοῖς ἀνθρώποις ἑορταὶ καὶ εἰλαπίναι
[3]	νόμιμον μουσικὴν σῴζειν δοκοῦντες· ἡμεῖς	δὲ	τοῖς θεοῖς ἀξιοῦμεν ὀρθῷ τῷ
[8]	ἁγνῇ τῆς ἐχέτλης ἐχόμενον, Ὅμηρος	δὲ	τὸν Αἴαντά φησι τῷ Ἕκτορι
[8]	καὶ θεοὺς ἐπικαλεῖται σωτῆρας, εὐχόμενος	δὲ	τὸν οἴακα προσάγει, τὴν κεραίαν
[10]	ἐπισπωμένα τῷ παλαμναίῳ συμπλεχθεῖσα. Οὐδὲν	δὲ	τούτων ἐπιεικέστερα φρονοῦσι περὶ Ἀπόλλωνος
[13]	βοὴν τῶν θρήνων ἐξάκουστον. εἰ	δὲ	Τυφῶνές τινες ἢ Γίγαντες ἦρχον
[11]	ἀθέου διάθεσιν ὡς ἐλευθέριον. νυνὶ	δὲ	τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας οὐδὲν
[8]	ἀποθανεῖν αἷμα ταύρου πιών. ὁ	δὲ	τῶν Μεσσηνίων βασιλεὺς Ἀριστόδημος ἐν
[5]	καὶ ἀγανακτεῖ, καὶ τὰς τίγρεις	δέ	φασι περιτυμπανιζομένας ἐκμαίνεσθαι καὶ ταράττεσθαι
[4]	τινῶν χαλεπὰς μὲν ὄψεις οἰκτρὰς	δὲ	φωνὰς ἐπιφερόντων, δικασταὶ δὲ καὶ
[9]	δεισιδαίμων βούλεται μὲν οὐ δύναται	δὲ	χαίρειν οὐδ´ ἥδεσθαι· πόλις δ´
[12]	εἶναι, τοιαῦτα μὲν δεχομένους τοιούτοις	δὲ	χαίροντας, οὕτω δ´ ὑβριστάς, οὕτω
[3]	ὁ δὲ θεοὺς δεδιὼς πάντα	δέδιε,	γῆν θάλατταν ἀέρα οὐρανὸν σκότος
[3]	ἐν Αἰθίοψιν· ὁ δὲ θεοὺς	δεδιὼς	πάντα δέδιε, γῆν θάλατταν ἀέρα
[10]	πάντας γὰρ τούτους τρέμουσι καὶ	δεδοίκασι.	καίτοι τί τοιοῦτον ἡ Νιόβη
[4]	μάλιστα φρίττει καὶ φοβεῖται καὶ	δέδοικεν,	ἐν οἷς οἱ φοβούμενοι τὰ
[11]	καὶ φοβούμενος ἐχθρός ἐστι. κἂν	δεδοίκῃ,	προσκυνεῖ γε καὶ θύει καὶ
[4]	καὶ τοὺς μειλιχίους τρέμων καὶ	δεδοικώς,	παρ´ ὧν αἰτούμεθα πλοῦτον εὐπορίαν
[4]	ἐνταῦθα κολάζεται καὶ τιμωρεῖται. Τί	δεῖ	μακρὰ λέγειν; πέρας ἐστὶ τοῦ
[8]	ἐλπὶς ὁ θεός ἐστιν, οὐ	δειλίας	πρόφασις. ἀλλ´ Ἰουδαῖοι σαββάτων ὄντων
[3]	ἀμήχανον τὸ ἀλόγιστον. ᾗ καὶ	δεῖμα	καὶ τάρβος αὐτοῦ τὸ συνδέον
[7]	λύπῃ προσοικοδομῶν, καὶ προσεμφορῶν αὑτῷ	δείματα	καὶ φόβους καὶ ὑποψίας καὶ
[3]	αὑτῆς ὡς ὑφ´ ἑτέρου, καὶ	δεινὰ	προστάγματα καὶ ἀλλόκοτα λαμβάνουσαν. εἶτ´
[4]	δουλεύειν ἀτύχημα ἡγοῦνται καὶ λέγουσι	δεινή	τις ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ
[4]	εὐλαβείᾳ λανθάνει ἑαυτὴν ὑποβάλλουσα παντοίοις	δεινοῖς.	~Τούτων οὐδὲν τῇ ἀθεότητι πρόσεστιν,
[8]	ἐν μέσῳ γενομένης φοβερόν, οὐδὲ	δεινὸν	ἐν καιρῷ περιόδων σκιᾶς πρὸς
[4]	περιττῇ πρὸς ἅπαν τὸ δοκοῦν	δεινὸν	εὐλαβείᾳ λανθάνει ἑαυτὴν ὑποβάλλουσα παντοίοις
[8]	σκιᾶς πρὸς σελήνην ἀπάντησις, ἀλλὰ	δεινὸν	τὸ τῆς δεισιδαιμονίας σκότος ἐμπεσὸν
[4]	ἐν οἷς οἱ φοβούμενοι τὰ	δεινότατα	τὰς ἐλπίδας ἔχουσι. μὴ ἀπόσπα
[4]	τε δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ δὲ	δεινότερον	οἴεσθε πάσχειν αὖ τοὺς ἀνεκφεύκτους
[10]	τιμωρητικός, μικρόλυπος· ἂν καλῶν ἐπὶ	δεῖπνον	ἑτέρους παραλίπῃς ἐκεῖνον, ἂν ἀσχολίας
[3]	ἔστι δὲ καὶ πρὸς τὸν	δεισιδαίμονα	εἰπεῖν, ὅ τι τὸν ὕπνον
[11]	ὧν ἀνάγκη καὶ μισεῖν τὸν	δεισιδαίμονα	καὶ φοβεῖσθαι τοὺς θεούς. πῶς
[7]	ἀφελέσθαι τὸ ἱμάτιον· τὸν δὲ	δεισιδαίμονα	πῶς ἂν προσείποις ἢ πῇ
[4]	ἐλπίδας ἔχουσι. μὴ ἀπόσπα τὸν	δεισιδαίμονα	τῶν ἱερῶν· ἐνταῦθα κολάζεται καὶ
[6]	τὸ τῶν ἀθέων πρὸς τοὺς	δεισιδαίμονας	πάθος ἔχειν τοιαύτην διαφοράν; οἱ
[10]	τὴν δὲ Συρίαν θεὸν οἱ	δεισιδαίμονες	νομίζουσιν, ἂν μαινίδας τις ἢ
[10]	δὲ τοιούτους νομίζων οἵους οἱ	δεισιδαίμονες,	οὐ μακρῷ δόξαις ἀνοσιωτέραις σύνεστιν;
[10]	καὶ χείρω περὶ Ἀρτέμιδος οἱ	δεισιδαίμονες	ὑπολαμβάνουσιν, αἴτε κα ἀπ´ ἀγχόνας
[11]	οἷα περὶ τῶν θεῶν οἱ	δεισιδαίμονες	φρονοῦσιν, ἐμπλήκτους ἀπίστους εὐμεταβόλους τιμωρητικοὺς
[9]	ἀθλιώτατα καὶ κάκιστα πράττουσιν οἱ	δεισιδαίμονες,	ὥσπερ ἄρκτων φωλεοῖς ἢ χειαῖς
[7]	δέον οὐκ ἐτελέσθη; τῷ δὲ	δεισιδαίμονι	καὶ σώματος ἀρρωστία πᾶσα καὶ
[3]	εἰς ἴδιον ἀναστρέφεσθαι. τῷ δὲ	δεισιδαίμονι	κοινὸς οὐδείς ἐστι κόσμος· οὔτε
[9]	λεγομένοις πράγμασι καὶ καιροῖς ἡ	δεισιδαιμονία,	βελτίων δ´ οὐδὲν οὐδ´ ἐν
[4]	δεσπότην μεταβάλλειν ἐπιεικέστερον· ἡ δὲ	δεισιδαιμονία	θεῶν ἀλλαγὴν οὐ δίδωσιν, οὐδ´
[3]	τοῦτ´ οὐ δίδωσιν εἰπεῖν ἡ	δεισιδαιμονία	(μόνη γὰρ οὐ σπένδεται πρὸς
[2]	λόγος ἐστὶ διεψευσμένος, ἡ δὲ	δεισιδαιμονία	πάθος ἐκ λόγου ψευδοῦς ἐγγεγενημένον.
[10]	τῆς Λητοῦς ἐβλασφήμησεν, οἷον ἡ	δεισιδαιμονία	πέπεικε περὶ τῆς θεοῦ τοὺς
[7]	ἄριστα πράττῃ καὶ συνῇ πράως	δεισιδαιμονίᾳ,	περιθειούμενος οἴκοι κάθηται καὶ περιματτόμενος,
[3]	βάρβαρ´ ἐξευρόντες Ἕλληνες κακά τῇ	δεισιδαιμονίᾳ,	πηλώσεις καταβορβορώσεις βαπτισμούς, ῥίψεις ἐπὶ
[6]	νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ	δεισιδαιμονία	πολυπάθεια κακὸν τὸ ἀγαθὸν ὑπονοοῦσα.
[8]	ὥσπερ ἐν σαγήνῃ μιᾷ τῇ	δεισιδαιμονίᾳ	συνδεδεμένοι. ~Τοιαύτη μὲν ἐν τοῖς
[12]	δεισιδαιμονίας οὐδαμῆ συναίτιος, ἡ δὲ	δεισιδαιμονία	τῇ ἀθεότητι καὶ γενέσθαι παρέσχεν
[4]	κακῶν γέμοντες. οὕτως ἡ κακοδαίμων	δεισιδαιμονία	τῇ περιττῇ πρὸς ἅπαν τὸ
[8]	μετρίων κακῶν ὀλέθρια ποιοῦσιν αἱ	δεισιδαιμονίαι.	Μίδας ὁ παλαιός, ὡς ἔοικεν,
[2]	θεοὺς τὸ μὴ φοβεῖσθαι· τὴν	δεισιδαιμονίαν	δὲ μηνύει καὶ τοὔνομα δόξαν
[14]	οὕτω γὰρ ἔνιοι φεύγοντες τὴν	δεισιδαιμονίαν	ἐμπίπτουσιν εἰς ἀθεότητα τραχεῖαν καὶ
[10]	εἶναι, μὴ φάσκοντας δὲ τὴν	δεισιδαιμονίαν.	καίτοι γ´ Ἀναξαγόρας δίκην ἔφυγεν
[1]	ἐν ὑγροῖς τοῖς ἁπαλοῖς τὴν	δεισιδαιμονίαν	πεποίηκεν. ἅπασα μὲν οὖν κρίσις
[12]	τοῦ παντὸς κατέγνωσαν, ἀλλὰ τῆς	δεισιδαιμονίας	ἔργα καὶ πάθη καταγέλαστα, καὶ
[3]	ἀπρακτότατος καὶ ἀπορώτατος ὁ τῆς	δεισιδαιμονίας.	οὐ φοβεῖται θάλατταν ὁ μὴ
[4]	ἀνθρώποις ὁ θάνατος, τῆς δὲ	δεισιδαιμονίας	οὐδ´ οὗτος, ἀλλ´ ὑπερβάλλει τοὺς
[12]	βούλεται. ~Καὶ μὴν ὁ ἄθεος	δεισιδαιμονίας	οὐδαμῆ συναίτιος, ἡ δὲ δεισιδαιμονία
[11]	νυνὶ δὲ τῷ μὲν ἀθέῳ	δεισιδαιμονίας	οὐδὲν μέτεστιν, ὁ δὲ δεισιδαίμων
[8]	ἀπάντησις, ἀλλὰ δεινὸν τὸ τῆς	δεισιδαιμονίας	σκότος ἐμπεσὸν τοῦ ἀνθρώπου συγχέαι
[0]	~ΠΕΡΙ	ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑΣ.	~Τῆς περὶ θεῶν ἀμαθίας καὶ
[14]	μαχομέναις μᾶλλον ὡς τὸ τῆς	δεισιδαιμονίας.	φευκτέον οὖν αὐτὴν ἀσφαλῶς τε
[8]	στρατηγῷ κράτιστον οὕτως ἀπαλλαγῆναι τῆς	δεισιδαιμονίας	ὡς Μίδας ἢ Ἀριστόδημος ἢ
[9]	καὶ στεναγμάτων ἡ ψυχὴ τοῦ	δεισιδαίμονος·	ἐστεφανωμένος ὠχριᾷ, θύει καὶ φοβεῖται,
[7]	τὰ τῶν ἀνθρώπων. τοῦ δὲ	δεισιδαίμονος	οὐχ οὗτος ὁ τρόπος, ἀλλ´
[3]	ἀσεβῶν χώρῳ τῷ ὕπνῳ τῶν	δεισιδαιμόνων	εἴδωλα φρικώδη καὶ τεράστια φάσματα
[9]	οὐδὲν ἔχοντα κακόν. ὁ δὲ	δεισιδαίμων	βούλεται μὲν οὐ δύναται δὲ
[2]	πρὸς τὸ θεῖον, ὁ δὲ	δεισιδαίμων	κινούμενος ὡς οὐ προσήκει διαστρέφεσθαι.
[11]	εἶναι ὁ ἄθεος, ὁ δὲ	δεισιδαίμων	οὐ βούλεται, πιστεύει δ´ ἄκων·
[8]	παρατροπὰς τῶν ἀβουλήτων· ὁ δὲ	δεισιδαίμων	οὐδενὸς ἀκούσας, αὐτὸς πρὸς αὑτὸν
[4]	ἢ ναοῦ, θαρροῦσιν· ὁ δὲ	δεισιδαίμων	ταῦτα μάλιστα φρίττει καὶ φοβεῖται
[11]	δεισιδαιμονίας οὐδὲν μέτεστιν, ὁ δὲ	δεισιδαίμων	τῇ προαιρέσει ἄθεος ὢν ἀσθενέστερός
[8]	λογισμὸν ἐν πράγμασι μάλιστα λογισμοῦ	δεομένοις.	Γλαῦχ´, ὅρα, βαθὺς γὰρ ἤδη
[7]	τί δ´ ἔρεξα; τί μοι	δέον	οὐκ ἐτελέσθη; τῷ δὲ δεισιδαίμονι
[3]	ὡς ἡδύ μοι προσῆλθες ἐν	δέοντί	γε. τοῦτ´ οὐ δίδωσιν εἰπεῖν
[2]	καὶ τοὔνομα δόξαν ἐμπαθῆ καὶ	δέους	ποιητικὴν ὑπόληψιν οὖσαν ἐκταπεινοῦντος καὶ
[3]	καθεύδοντες, τοῖς πεδήταις ἐπελαφρύνει τὸν	δεσμὸν	ὁ ὕπνος, φλεγμοναὶ περὶ τραύματα
[4]	καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλους γενέσθαι	δεσπότας	τε δυσχερεῖς λαβεῖν· πόσῳ δὲ
[4]	ἐλευθερίαν ἀπογνοῦσι πρᾶσιν αἰτεῖσθαι καὶ	δεσπότην	μεταβάλλειν ἐπιεικέστερον· ἡ δὲ δεισιδαιμονία
[3]	σιωπὴν ὄνειρον. οἱ δοῦλοι τῶν	δεσποτῶν	ἐπιλανθάνονται καθεύδοντες, τοῖς πεδήταις ἐπελαφρύνει
[12]	ἄμεινον ἢ εἶναι, τοιαῦτα μὲν	δεχομένους	τοιούτοις δὲ χαίροντας, οὕτω δ´
[3]	λόγου ψευδοῦς ἐγγεγενημένον. ~Αἰσχρὰ μὲν	δὴ	πάντα τὰ τῆς ψυχῆς νοσήματα
[7]	συντυχίαις ἄλλοτ´ ἄλλως ῥεούσαις. ~Φέρε	δὴ	πρῶτον ἐν τοῖς ἀβουλήτοις σκόπει
[3]	ἔπος εἰπεῖν ἀπεστέρηται. ἀλλὰ τοῦτο	δὴ	τὸ κοινὸν ἔγκλημα παντὸς πάθους
[8]	γεωργὸν εὔχεσθαί τ´ Διὶ χθονίῳ	Δημήτερί	θ´ ἁγνῇ τῆς ἐχέτλης ἐχόμενον,
[12]	περὶ γῆν, ἡμέρας καὶ νυκτὸς	δημιουργοῖς,	ἢ τροφαῖς ζῴων ἢ καρπῶν
[5]	ὁ Πλάτων ἐμμελείας καὶ εὐρυθμίας	δημιουργὸν	ἀνθρώποις ὑπὸ θεῶν οὐ τρυφῆς
[4]	μεταστὰς εἰς πόλιν ἐλευθέραν καὶ	δημοκρατουμένην.	ὁ δὲ τὴν τῶν θεῶν
[5]	καὶ ἐλάφους· καὶ τῷ Ἡρακλεῖ	δήπου	μανέντι τοὺς υἱοὺς ἐλυσιτέλει μήτ´
[5]	τε καὶ χάριτος ἐνδείᾳ πολλαχῇ	δι´	ἀκολασίαν καὶ πλημμέλειαν ἐξυβρίζον, αὖθις
[7]	διδόναι καὶ πάντα πάσχειν προσηκόντως	δι´	αὑτὸν οἴεται. Νοσῶν θ´ ὁ
[11]	τὰ μέγιστα τῶν κακῶν αὑτῷ	δι´	ἐκείνους οἰόμενος γεγονέναι καὶ πάλιν
[5]	διασπᾶν. ἔλαττον οὖν κακὸν οἷς	διὰ	κωφότητα καὶ πήρωσιν ἀκοῆς ἀπάθεια
[7]	περιπεσὼν ἀδοξίαις πρὸς ὄχλον ἢ	διαβολαῖς	πρὸς ἡγεμόνα τὴν αἰτίαν ἐξ
[13]	οὐκ ἐλυσιτέλει Κριτίαν λαβοῦσιν ἢ	Διαγόραν	νομοθέτην ἀπ´ ἀρχῆς μήτε τινὰ
[5]	βοὰν Πιερίδων ἀίοντα· καὶ γὰρ	διαγριαίνεται	καὶ ἀγανακτεῖ, καὶ τὰς τίγρεις
[7]	τὸν ἄθεον καὶ καταμάνθανε τὴν	διάθεσιν,	ἂν ᾖ τἄλλα μέτριος, χρωμένου
[11]	καὶ μακαρίσειε τὴν τοῦ ἀθέου	διάθεσιν	ὡς ἐλευθέριον. νυνὶ δὲ τῷ
[7]	καὶ οἰνώσεις καὶ ἀταξίας περὶ	δίαιταν	ἢ κόπους ὑπερβάλλοντας ἢ μεταβολὰς
[7]	ὅθεν οὐδὲ τολμᾷ βοηθεῖν οὐδὲ	διαλύειν	τὸ συμβεβηκὸς οὐδὲ θεραπεύειν οὐδ´
[8]	τὸν ἀκινάκην, εὔρωστον ὄντα, καὶ	διαμάχεσθαι·	μαρτυρομένων δὲ καὶ βοώντων ὅτι
[8]	τὸ γιγνόμενον; οἱ μὲν ἄλλοι	διαμάχονται	συμφοραῖς καὶ διωθοῦνται τὰ πράγματα,
[5]	καὶ ταράττεσθαι καὶ τέλος αὑτὰς	διασπᾶν.	ἔλαττον οὖν κακὸν οἷς διὰ
[2]	δεισιδαίμων κινούμενος ὡς οὐ προσήκει	διαστρέφεσθαι.	ἡ γὰρ ἄγνοια τῷ μὲν
[3]	ὀρθὴ σκοπεῖν, τὴν δ´ ἑαυτῶν	διαστρέφοντας	καὶ μολύνοντας ἀτόποις ὀνόμασι καὶ
[1]	ἄρθρων, οὕτως αἱ μετὰ πάθους	διαστροφαὶ	τῆς ψυχῆς χαλεπώτεραι. Ἀτόμους τις
[6]	τοὺς δεισιδαίμονας πάθος ἔχειν τοιαύτην	διαφοράν;	οἱ μὲν οὐχ ὁρῶσι τοὺς
[7]	φιλόσοφος. ἔα με, φησίν, ἄνθρωπε,	διδόναι	δίκην, τὸν ἀσεβῆ, τὸν ἐπάρατον,
[7]	τῶν θεῶν κολάζεσθαι καὶ δίκην	διδόναι	καὶ πάντα πάσχειν προσηκόντως δι´
[3]	οὐδὲ τῇ ψυχῇ ποτε γοῦν	δίδωσιν	ἀναπνεῦσαι καὶ ἀναθαρρῆσαι τὰς πικρὰς
[12]	γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ	δίδωσιν	ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν οὐδὲ
[3]	ἐν δέοντί γε. τοῦτ´ οὐ	δίδωσιν	εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία (μόνη γὰρ
[12]	ἱεροῖς κολασμοὶ καὶ προπηλακισμοί, ταῦτα	δίδωσιν	ἐνίοις λέγειν ὡς μὴ εἶναι
[4]	δὲ δεισιδαιμονία θεῶν ἀλλαγὴν οὐ	δίδωσιν,	οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν ὃν οὐ
[10]	μὴ ἔλθῃς ἢ μὴ προσείπῃς,	διέδεταί	σου τὸ σῶμα προσφὺς ἢ
[8]	πᾶσαν ἐλπίδα, προήκατο ἑαυτόν, ἔφυγε,	διεκρούσατο	τοὺς βοηθοῦντας. Πολλὰ τῶν μετρίων
[10]	ἢ ἀφύας φάγῃ, τὰ ἀντικνήμια	διεσθίειν,	ἕλκεσι τὸ σῶμα πιμπράναι, συντήκειν
[6]	κοινὸν ἀνθρώπων τὸ μὴ πάντα	διευτυχεῖν.	κεῖνοι γάρ τ´ ἄνοσοι καὶ
[2]	ἡ μὲν ἀθεότης λόγος ἐστὶ	διεψευσμένος,	ἡ δὲ δεισιδαιμονία πάθος ἐκ
[3]	καὶ καθίσας ἐν τῇ γῇ	διημέρευσον.	ὦ βάρβαρ´ ἐξευρόντες Ἕλληνες κακά
[3]	ἐνίοις ὅμως καὶ ὑψηλὸν καὶ	διηρμένον	ἔνεστιν ὑπὸ κουφότητος, δραστηρίου δ´
[8]	σπόρου τὸν γεωργὸν εὔχεσθαί τ´	Διὶ	χθονίῳ Δημήτερί θ´ ἁγνῇ τῆς
[3]	ἀξιοῦμεν ὀρθῷ τῷ στόματι καὶ	δικαίῳ	προσεύχεσθαι, καὶ μὴ τὴν ἐπὶ
[3]	πρόσωπον, αἰσχρὰς προκαθίσεις, ἀλλοκότους προσκυνήσεις.	δικαίῳ	τῷ στόματι τοὺς κιθαρῳδοὺς ἐκέλευον
[4]	ὄψεις οἰκτρὰς δὲ φωνὰς ἐπιφερόντων,	δικασταὶ	δὲ καὶ κολασταὶ καὶ χάσματα
[7]	ὑπὸ τῶν θεῶν κολάζεσθαι καὶ	δίκην	διδόναι καὶ πάντα πάσχειν προσηκόντως
[10]	τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι γ´ Ἀναξαγόρας	δίκην	ἔφυγεν ἀσεβείας ἐπὶ τῷ λίθον
[7]	καὶ βοῶντος ὡς οὐδὲν κατὰ	δίκην	οὐδ´ ἐκ προνοίας ἀλλὰ πάντα
[7]	ἔα με, φησίν, ἄνθρωπε, διδόναι	δίκην,	τὸν ἀσεβῆ, τὸν ἐπάρατον, τὸν
[8]	ἀσπίδα θέσθω, τότε παρὰ τοῦ	Διὸς	αἰτεῖ δός με κατὰ πρηνὲς
[1]	καὶ ἀγνοίας εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς	δίχα	ῥυείσης τὸ μὲν ὥσπερ ἐν
[8]	μὲν ἄλλοι διαμάχονται συμφοραῖς καὶ	διωθοῦνται	τὰ πράγματα, φυγὰς ἑαυτοῖς μηχανώμενοι
[5]	τρυφῆς ἕνεκα καὶ κνήσεως ὤτων	δοθῆναι,	ἀλλ´ ὥστε τῶν τῆς ψυχῆς
[6]	ὡς πολεμίοις. ~Τί οὖν; οὐ	δοκεῖ	σοι καὶ τὸ τῶν ἀθέων
[2]	καὶ ἄφθαρτον εἰς ἀπάθειάν τινα	δοκεῖ	τῇ ἀπιστίᾳ τοῦ θείου περιφέρειν,
[4]	τῇ περιττῇ πρὸς ἅπαν τὸ	δοκοῦν	δεινὸν εὐλαβείᾳ λανθάνει ἑαυτὴν ὑποβάλλουσα
[3]	οἱ τὴν νόμιμον μουσικὴν σῴζειν	δοκοῦντες·	ἡμεῖς δὲ τοῖς θεοῖς ἀξιοῦμεν
[4]	καὶ ὅτε παύεται πραγμάτων, ἄρχεσθαι	δοκοῦσα	μὴ παυομένων. Ἅιδου τινὲς ἀνοίγονται
[11]	καὶ τὴν φωνὴν ἄτοπον ἡ	δόξα	ποιεῖ τοῦ βλασφημοῦντος; καὶ γὰρ
[11]	τῶν θεῶν ἀνόσιον, τὸ δὲ	δοξάζειν	οὐκ ἀνόσιον; ἢ καὶ τὴν
[11]	ὢν ἀσθενέστερός ἐστιν ἢ ὥστε	δοξάζειν	περὶ θεῶν ὃ βούλεται. ~Καὶ
[6]	οἱ μὲν παρορῶσιν, οἱ δὲ	δοξάζουσι	φοβερὸν τὸ εὐμενὲς καὶ τυραννικὸν
[10]	οἵους οἱ δεισιδαίμονες, οὐ μακρῷ	δόξαις	ἀνοσιωτέραις σύνεστιν; ἐγὼ γοῦν ἂν
[14]	πολυπαθὲς νόσημα καὶ μεμιγμένον ἐναντίαις	δόξαις	καὶ μαχομέναις μᾶλλον ὡς τὸ
[2]	δεισιδαιμονίαν δὲ μηνύει καὶ τοὔνομα	δόξαν	ἐμπαθῆ καὶ δέους ποιητικὴν ὑπόληψιν
[2]	ὠφελοῦντος ἐμπεποίηκε, τῷ δὲ καὶ	δόξαν	ὅτι βλάπτει προστέθεικεν. ὅθεν ἡ
[3]	καὶ βαρείας περὶ τοῦ θεοῦ	δόξας	ἀπωσαμένῃ) ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἀσεβῶν
[7]	οὐδὲ θεραπεύειν οὐδ´ ἀντιτάττεσθαι, μὴ	δόξῃ	θεομαχεῖν καὶ ἀντιτείνειν κολαζόμενος, ἀλλ´
[5]	καὶ καταδεδουλωμένον εὐθὺς πρόσεστι τῇ	δόξῃ.	μουσικήν φησιν ὁ Πλάτων ἐμμελείας
[8]	μαχομένοις προσέταξεν εὖ μέν τις	δόρυ	θηξάσθω, εὖ δ´ ἀσπίδα θέσθω,
[8]	τότε παρὰ τοῦ Διὸς αἰτεῖ	δός	με κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο
[4]	τῶν ἀρίστων. Εἶθ´ οὗτοι τὸ	δουλεύειν	ἀτύχημα ἡγοῦνται καὶ λέγουσι δεινή
[3]	φῶς κληδόνα σιωπὴν ὄνειρον. οἱ	δοῦλοι	τῶν δεσποτῶν ἐπιλανθάνονται καθεύδοντες, τοῖς
[4]	τὸν θεὸν ἀποπέφευγας; ἔστι καὶ	δούλοις	νόμος ἐλευθερίαν ἀπογνοῦσι πρᾶσιν αἰτεῖσθαι
[4]	τις ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ	δούλους	γενέσθαι δεσπότας τε δυσχερεῖς λαβεῖν·
[4]	τοὺς ἀνεκφεύκτους ἀναποδράστους ἀναποστάτους; ἔστι	δούλῳ	φεύξιμος βωμός, ἔστι καὶ λῃσταῖς
[9]	ὥσπερ ἄρκτων φωλεοῖς ἢ χειαῖς	δρακόντων	ἢ μυχοῖς κητῶν τοῖς τῶν
[9]	καὶ δαιμονῶσιν οἱ θεοῖς ταῦτα	δρᾶσθαι	νομίζοντες, ἄλλο δ´ οὐδὲν ἔχοντα
[3]	καὶ διηρμένον ἔνεστιν ὑπὸ κουφότητος,	δραστηρίου	δ´ ὁρμῆς οὐδὲν ὡς ἔπος
[3]	εἰς ἄλλον ὕπνον ἀποδρᾶναι μὴ	δυναμένης;	ὁ Ἡράκλειτός φησι τοῖς ἐγρηγορόσιν
[11]	ς´ ἂν τισαίμην, εἴ μοι	δύναμίς	γε παρείη. Οὐκ οἴεται θεοὺς
[9]	δὲ δεισιδαίμων βούλεται μὲν οὐ	δύναται	δὲ χαίρειν οὐδ´ ἥδεσθαι· πόλις
[7]	πάθη χαλεπὰ καὶ μεγάλα καὶ	δυσαπάλλακτα	τῇ λύπῃ προσοικοδομῶν, καὶ προσεμφορῶν
[7]	θάνατοι καὶ περὶ πολιτικὰς πράξεις	δυσημερίαι	καὶ ἀποτεύξεις πληγαὶ θεοῦ καὶ
[8]	ζώντων ἁλόντων ὑποχείριον γενέσθαι καὶ	δυσκλεῶς	ἀποθανεῖν. οὐ γὰρ γῆς ἀντίφραξις
[11]	γὰρ ἡμεῖς τὴν βλασφημίαν ὅτι	δυσμενείας	σημεῖόν ἐστι προβαλλόμεθα, καὶ τοὺς
[7]	ἄτης φησί, καὶ ὡς οὐ	δυστυχὴς	ὢν ἀλλὰ θεομισής τις ἄνθρωπος
[5]	ἀναισθησία συμβέβηκεν. ὁ Τειρεσίας ἐχρῆτο	δυστυχίᾳ	μὴ βλέπων τὰ τέκνα μηδὲ
[7]	βοηθείας καὶ παρηγορίας, ἂν δὲ	δυσφορῇ	καὶ περιπαθῇ, πάντας ἐπὶ τὴν
[1]	ἄξιόν ἐστιν οἰκτίρειν ὁμοῦ καὶ	δυσχεραίνειν,	ὅτι πολλὰ νοσήματα καὶ πάθη
[4]	συμφορὰ δούλους γενέσθαι δεσπότας τε	δυσχερεῖς	λαβεῖν· πόσῳ δὲ δεινότερον οἴεσθε
[13]	Ἄμηστρις δ´ ἡ Ξέρξου γυνὴ	δώδεκα	κατώρυξεν ἀνθρώπους ζῶντας ὑπὲρ αὑτῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/11/2005