Chapitre
[12]	καὶ κινήματα καὶ γοητεῖαι καὶ	μαγεῖαι	καὶ περιδρομαὶ καὶ τυμπανισμοὶ καὶ
[10]	Ἀθήναις καὶ λέγοντος θυιάδα φοιβάδα	μαινάδα	λυσσάδα Κινησίας ὁ μελοποιὸς ἐκ
[10]	θεὸν οἱ δεισιδαίμονες νομίζουσιν, ἂν	μαινίδας	τις ἢ ἀφύας φάγῃ, τὰ
[2]	οὖσα φαύλη τοῦ μηδὲν εἶναι	μακάριον	καὶ ἄφθαρτον εἰς ἀπάθειάν τινα
[11]	αὐτοῦ πιεζόμενος ἀγαπήσειεν ἄν, καὶ	μακαρίσειε	τὴν τοῦ ἀθέου διάθεσιν ὡς
[4]	κολάζεται καὶ τιμωρεῖται. Τί δεῖ	μακρὰ	λέγειν; πέρας ἐστὶ τοῦ βίου
[4]	τοὺς ὅρους ἐπέκεινα τοῦ ζῆν,	μακρότερον	τοῦ βίου ποιοῦσα τὸν φόβον
[10]	νομίζων οἵους οἱ δεισιδαίμονες, οὐ	μακρῷ	δόξαις ἀνοσιωτέραις σύνεστιν; ἐγὼ γοῦν
[8]	καὶ τυφλῶσαι λογισμὸν ἐν πράγμασι	μάλιστα	λογισμοῦ δεομένοις. Γλαῦχ´, ὅρα, βαθὺς
[4]	θαρροῦσιν· ὁ δὲ δεισιδαίμων ταῦτα	μάλιστα	φρίττει καὶ φοβεῖται καὶ δέδοικεν,
[10]	σύνεστιν; ἐγὼ γοῦν ἂν ἐθέλοιμι	μᾶλλον	τοὺς ἀνθρώπους λέγειν περὶ ἐμοῦ
[14]	μεμιγμένον ἐναντίαις δόξαις καὶ μαχομέναις	μᾶλλον	ὡς τὸ τῆς δεισιδαιμονίας. φευκτέον
[5]	ἐλάφους· καὶ τῷ Ἡρακλεῖ δήπου	μανέντι	τοὺς υἱοὺς ἐλυσιτέλει μήτ´ ἰδεῖν
[9]	σκόπει τὸν ἄθεον γελῶντα μὲν	μανικὸν	καὶ σαρδάνιον γέλωτα τοῖς ποιουμένοις
[8]	πατρῴαν ἀγρώστεως ἀναβλαστανούσης καὶ τῶν	μάντεων	τὰ σημεῖα φοβουμένων, ἐξαθυμήσας καὶ
[8]	ἀκινάκην, εὔρωστον ὄντα, καὶ διαμάχεσθαι·	μαρτυρομένων	δὲ καὶ βοώντων ὅτι συλλαμβάνουσιν
[3]	τοῖς ὀνείροις ἐκ τῶν ὕπνων,	μαστιζομένην	καὶ κολαζομένην αὐτὴν ὑφ´ αὑτῆς
[14]	καὶ μεμιγμένον ἐναντίαις δόξαις καὶ	μαχομέναις	μᾶλλον ὡς τὸ τῆς δεισιδαιμονίας.
[8]	καὶ ὁ Ἀγαμέμνων ὅτε τοῖς	μαχομένοις	προσέταξεν εὖ μέν τις δόρυ
[8]	παρὰ τοῦ Διὸς αἰτεῖ δός	με	κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον·
[7]	νουθετῶν καὶ παραμυθούμενος φιλόσοφος. ἔα	με,	φησίν, ἄνθρωπε, διδόναι δίκην, τὸν
[8]	προσάγει, τὴν κεραίαν ὑφίησι, φεύγει	μέγα	λαῖφος ὑποστολίσας ἐρεβώδεος ἐκ θαλάσσης.
[13]	φίλον υἱὸν ἀείρας σφάζει ἐπευχόμενος	μέγα	νήπιος, ἀλλ´ εἰδότες καὶ γιγνώσκοντες
[7]	ἄλλα κάθηται πάθη χαλεπὰ καὶ	μεγάλα	καὶ δυσαπάλλακτα τῇ λύπῃ προσοικοδομῶν,
[5]	καὶ τυφλώττειν περὶ τηλικαῦτα συμφορὰ	μεγάλη	ψυχῆς, ὥσπερ ὀμμάτων πολλῶν τὸ
[6]	θεοῦ σεμνότητα μετὰ χρηστότητος καὶ	μεγαλοφροσύνης	καὶ εὐμενείας καὶ κηδεμονίας. περίεστιν
[9]	μυχοῖς κητῶν τοῖς τῶν θεῶν	μεγάροις	ἢ ἀνακτόροις προσιόντες. ~Ὅθεν ἔμοιγε
[11]	πῶς γὰρ οὐ μέλλει, τὰ	μέγιστα	τῶν κακῶν αὑτῷ δι´ ἐκείνους
[1]	τις τὸν πλοῦτον ἀγαθὸν εἶναι	μέγιστον·	τοῦτο τὸ ψεῦδος ἰὸν ἔχει,
[5]	τοὺς συνήθεις, ὁ δ´ Ἀθάμας	μείζονι	καὶ ἡ Ἀγαύη, βλέποντες ὡς
[4]	φρίττων τοὺς σωτῆρας καὶ τοὺς	μειλιχίους	τρέμων καὶ δεδοικώς, παρ´ ὧν
[8]	με κατὰ πρηνὲς βαλέειν Πριάμοιο	μέλαθρον·	ἀρετῆς γὰρ ἐλπὶς ὁ θεός
[11]	τοὺς θεούς. πῶς γὰρ οὐ	μέλλει,	τὰ μέγιστα τῶν κακῶν αὑτῷ
[8]	τὸν Αἴαντά φησι τῷ Ἕκτορι	μέλλοντα	μονομαχεῖν εὔχεσθαι κελεύειν τοὺς Ἕλληνας
[10]	φοιβάδα μαινάδα λυσσάδα Κινησίας ὁ	μελοποιὸς	ἐκ τῶν θεατῶν ἀναστάς, τοιαύτη
[14]	πολυπλανὲς καὶ πολυπαθὲς νόσημα καὶ	μεμιγμένον	ἐναντίαις δόξαις καὶ μαχομέναις μᾶλλον
[6]	δ´ ἀνθρώπινα πάθη καὶ πράγματα	μέμικται	συντυχίαις ἄλλοτ´ ἄλλως ῥεούσαις. ~Φέρε
[7]	ἐπάρατον, τὸν θεοῖς καὶ δαίμοσι	μεμισημένον.	Ἔστιν ἀνθρώπου μὴ πεπεισμένου θεοὺς
[12]	οὐ γὰρ ἐν οὐρανῷ τι	μεμπτὸν	οὐδ´ ἐν ἄστροις οὐδ´ ἐν
[5]	τῇ ἀθεότητι πρόσεστιν, ἀλλ´ ἡ	μὲν	ἄγνοια χαλεπὴ καὶ τὸ παρορᾶν
[2]	καὶ βλαβερούς. ἔοικε γὰρ ὁ	μὲν	ἄθεος ἀκίνητος εἶναι πρὸς τὸ
[6]	τὰ ὠφελοῦντα. καὶ ὅλως ἡ	μὲν	ἀθεότης ἀπάθεια πρὸς τὸ θεῖόν
[2]	περὶ ὧν ὁ λόγος, ἡ	μὲν	ἀθεότης κρίσις οὖσα φαύλη τοῦ
[2]	ὅτι βλάπτει προστέθεικεν. ὅθεν ἡ	μὲν	ἀθεότης λόγος ἐστὶ διεψευσμένος, ἡ
[11]	ὡς ἐλευθέριον. νυνὶ δὲ τῷ	μὲν	ἀθέῳ δεισιδαιμονίας οὐδὲν μέτεστιν, ὁ
[8]	ὅμοιόν ἐστι τὸ γιγνόμενον; οἱ	μὲν	ἄλλοι διαμάχονται συμφοραῖς καὶ διωθοῦνται
[6]	καὶ κηδεμονίας. περίεστιν οὖν τοῖς	μὲν	ἀναισθησία καὶ ἀπιστία τῶν ὠφελούντων,
[2]	διαστρέφεσθαι. ἡ γὰρ ἄγνοια τῷ	μὲν	ἀπιστίαν τοῦ ὠφελοῦντος ἐμπεποίηκε, τῷ
[3]	μὴ τὴν ἐπὶ τῶν σπλάγχνων	μὲν	γλῶτταν εἰ καθαρὰ καὶ ὀρθὴ
[12]	θεοὺς ἄμεινον ἢ εἶναι, τοιαῦτα	μὲν	δεχομένους τοιούτοις δὲ χαίροντας, οὕτω
[3]	ἐκ λόγου ψευδοῦς ἐγγεγενημένον. ~Αἰσχρὰ	μὲν	δὴ πάντα τὰ τῆς ψυχῆς
[2]	καὶ συντρίβοντος τὸν ἄνθρωπον, οἰόμενον	μὲν	εἶναι θεούς, εἶναι δὲ λυπηροὺς
[9]	μιᾷ τῇ δεισιδαιμονίᾳ συνδεδεμένοι. ~Τοιαύτη	μὲν	ἐν τοῖς ἀβουλήτοις καὶ περιστατικοῖς
[7]	καὶ ἀντιτείνειν κολαζόμενος, ἀλλ´ ὠθεῖται	μὲν	ἔξω νοσοῦντος ὁ ἰατρός, ἀποκλείεται
[13]	ὑπέμνησεν οἰκείως. οὗτοι, φησίν, εἰ	μὲν	θεοί εἰσι, μὴ θρηνεῖτε αὐτούς·
[10]	κατετόξευσε τῆς ἀθλίας γυναικὸς ἓξ	μὲν	θυγατέρας, ἓξ δ´ υἱέας ἡβώοντας;
[9]	οὐδ´ ἥδεσθαι· πόλις δ´ ὁμοῦ	μὲν	θυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων
[12]	περιδρομαὶ καὶ τυμπανισμοὶ καὶ ἀκάθαρτοι	μὲν	καθαρμοὶ ῥυπαραὶ δ´ ἁγνεῖαι, βάρβαροι
[11]	τὸ ἧπαρ. ~Ἆρ´ οὖν τὸ	μὲν	λέγειν τὰ φαῦλα περὶ τῶν
[9]	τοίνυν σκόπει τὸν ἄθεον γελῶντα	μὲν	μανικὸν καὶ σαρδάνιον γέλωτα τοῖς
[3]	ἀπαλλάττεται τοῦ ταράττοντος, ἀλλ´ ὀνειρώττει	μὲν	ὁ λογισμός, ἐγρήγορε δ´ ὁ
[9]	κακόν. ὁ δὲ δεισιδαίμων βούλεται	μὲν	οὐ δύναται δὲ χαίρειν οὐδ´
[12]	γενομένῃ δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ	μὲν	οὐδὲ καλήν, προφάσεως δέ τινος
[1]	ἁπαλοῖς τὴν δεισιδαιμονίαν πεποίηκεν. ἅπασα	μὲν	οὖν κρίσις ψευδής, ἄλλως τε
[6]	πάθος ἔχειν τοιαύτην διαφοράν; οἱ	μὲν	οὐχ ὁρῶσι τοὺς θεοὺς τὸ
[4]	ἐμπίπλαται πολυφαντάστων εἰδώλων τινῶν χαλεπὰς	μὲν	ὄψεις οἰκτρὰς δὲ φωνὰς ἐπιφερόντων,
[6]	δὲ κακοὺς ὑπάρχειν νομίζουσιν· οἱ	μὲν	παρορῶσιν, οἱ δὲ δοξάζουσι φοβερὸν
[6]	εἶναι καὶ θηριῶδες. εἶτα χαλκοτύποις	μὲν	πείθονται καὶ λιθοξόοις καὶ κηροπλάσταις
[8]	ὅτε τοῖς μαχομένοις προσέταξεν εὖ	μέν	τις δόρυ θηξάσθω, εὖ δ´
[8]	χειμῶνος. τοῦτ´ ἰδὼν κυβερνήτης εὔχεται	μὲν	ὑπεκφυγεῖν καὶ θεοὺς ἐπικαλεῖται σωτῆρας,
[1]	ἐξ ἀρχῆς δίχα ῥυείσης τὸ	μὲν	ὥσπερ ἐν χωρίοις σκληροῖς τοῖς
[4]	εἰς τί καταδὺς τοῦ κόσμου	μέρος	καὶ ἀποκρύψας σεαυτόν, ὦ ταλαίπωρε,
[10]	καὶ θηριώδη λεγούσης τοῦ ἐγὼ	μέσον	ἧπαρ ἔχοιμι ἐσθέμεναι προσφῦσα, τὴν
[8]	ταύρου πιών. ὁ δὲ τῶν	Μεσσηνίων	βασιλεὺς Ἀριστόδημος ἐν τῷ πρὸς
[8]	οὐ γὰρ γῆς ἀντίφραξις ἐν	μέσῳ	γενομένης φοβερόν, οὐδὲ δεινὸν ἐν
[14]	τραχεῖαν καὶ ἀντίτυπον, ὑπερπηδήσαντες ἐν	μέσῳ	κειμένην τὴν εὐσέβειαν.
[1]	ἐκβολαὶ τῶν ἄρθρων, οὕτως αἱ	μετὰ	πάθους διαστροφαὶ τῆς ψυχῆς χαλεπώτεραι.
[1]	φλεγμαίνουσα εἶναι· καὶ καθάπερ αἱ	μετὰ	τραύματος ἐκβολαὶ τῶν ἄρθρων, οὕτως
[6]	ἀποδεικνύντων τὴν τοῦ θεοῦ σεμνότητα	μετὰ	χρηστότητος καὶ μεγαλοφροσύνης καὶ εὐμενείας
[4]	ἀπογνοῦσι πρᾶσιν αἰτεῖσθαι καὶ δεσπότην	μεταβάλλειν	ἐπιεικέστερον· ἡ δὲ δεισιδαιμονία θεῶν
[7]	δίαιταν ἢ κόπους ὑπερβάλλοντας ἢ	μεταβολὰς	ἀέρων ἀήθεις καὶ τόπων, ἔπειτα
[4]	Περίανδρος, ἀλλ´ οὐδεὶς ἐφοβεῖτο τούτους	μεταστὰς	εἰς πόλιν ἐλευθέραν καὶ δημοκρατουμένην.
[3]	φυγὴ δ´ οὐκ ἔστιν οὐδὲ	μετάστασις.	~Ἦν φοβερὸς ἐν Σάμῳ Πολυκράτης
[4]	φοβούμενος σκυθρωπὴν καὶ ἀπαραίτητον ποῦ	μεταστῇ	ποῦ φύγῃ, ποίαν γῆν ἄθεον
[11]	τῷ μὲν ἀθέῳ δεισιδαιμονίας οὐδὲν	μέτεστιν,	ὁ δὲ δεισιδαίμων τῇ προαιρέσει
[7]	τὴν διάθεσιν, ἂν ᾖ τἄλλα	μέτριος,	χρωμένου σιωπῇ τοῖς παροῦσι καὶ
[8]	διεκρούσατο τοὺς βοηθοῦντας. Πολλὰ τῶν	μετρίων	κακῶν ὀλέθρια ποιοῦσιν αἱ δεισιδαιμονίαι.
[4]	τὰ δεινότατα τὰς ἐλπίδας ἔχουσι.	μὴ	ἀπόσπα τὸν δεισιδαίμονα τῶν ἱερῶν·
[5]	συμβέβηκεν. ὁ Τειρεσίας ἐχρῆτο δυστυχίᾳ	μὴ	βλέπων τὰ τέκνα μηδὲ τοὺς
[13]	ἐπαυλούντων καὶ τυμπανιζόντων ἕνεκα τοῦ	μὴ	γενέσθαι τὴν βοὴν τῶν θρήνων
[7]	συμβεβηκὸς οὐδὲ θεραπεύειν οὐδ´ ἀντιτάττεσθαι,	μὴ	δόξῃ θεομαχεῖν καὶ ἀντιτείνειν κολαζόμενος,
[3]	ψυχῆς εἰς ἄλλον ὕπνον ἀποδρᾶναι	μὴ	δυναμένης; ὁ Ἡράκλειτός φησι τοῖς
[12]	ταῦτα δίδωσιν ἐνίοις λέγειν ὡς	μὴ	εἶναι θεοὺς ἄμεινον ἢ εἶναι,
[10]	ἀσχολίας σοι γενομένης ἐπὶ θύρας	μὴ	ἔλθῃς ἢ μὴ προσείπῃς, διέδεταί
[13]	φησίν, εἰ μὲν θεοί εἰσι,	μὴ	θρηνεῖτε αὐτούς· εἰ δ´ ἄνθρωποι,
[13]	θρηνεῖτε αὐτούς· εἰ δ´ ἄνθρωποι,	μὴ	θύετε αὐτοῖς. ~Ἀλλ´ οὐδὲν οὕτω
[10]	καὶ ἤλγει κακῶς ἀκούουσα καὶ	μὴ	κατεγέλα τῆς ἀνθρωπίνης ἀμαθίας καὶ
[2]	καὶ τέλος ἐστὶν αὐτῇ τοῦ	μὴ	νομίζειν θεοὺς τὸ μὴ φοβεῖσθαι·
[10]	νομίζουσι. τί σὺ λέγεις; ὁ	μὴ	νομίζων θεοὺς εἶναι ἀνόσιός ἐστιν;
[6]	ἀπάθεια πρὸς τὸ θεῖόν ἐστι	μὴ	νοοῦσα τὸ ἀγαθόν, ἡ δὲ
[6]	καὶ καταμέμφονται. κοινὸν ἀνθρώπων τὸ	μὴ	πάντα διευτυχεῖν. κεῖνοι γάρ τ´
[4]	ὅτε παύεται πραγμάτων, ἄρχεσθαι δοκοῦσα	μὴ	παυομένων. Ἅιδου τινὲς ἀνοίγονται πύλαι
[7]	καὶ δαίμοσι μεμισημένον. Ἔστιν ἀνθρώπου	μὴ	πεπεισμένου θεοὺς εἶναι λυπουμένου δ´
[5]	καὶ περιάγουσαν καθιστάναι. ὅσσα δὲ	μὴ	πεφίληκε Ζεύς, φησὶ Πίνδαρος, ἀτύζονται
[3]	δεισιδαιμονίας. οὐ φοβεῖται θάλατταν ὁ	μὴ	πλέων οὐδὲ πόλεμον ὁ μὴ
[10]	ἐπὶ θύρας μὴ ἔλθῃς ἢ	μὴ	προσείπῃς, διέδεταί σου τὸ σῶμα
[3]	μὴ πλέων οὐδὲ πόλεμον ὁ	μὴ	στρατευόμενος, οὐδὲ λῃστὰς ὁ οἰκουρῶν
[3]	στόματι καὶ δικαίῳ προσεύχεσθαι, καὶ	μὴ	τὴν ἐπὶ τῶν σπλάγχνων μὲν
[10]	τὴν ἀθεότητα φάσκοντας ἀσέβειαν εἶναι,	μὴ	φάσκοντας δὲ τὴν δεισιδαιμονίαν. καίτοι
[2]	τοῦ μὴ νομίζειν θεοὺς τὸ	μὴ	φοβεῖσθαι· τὴν δεισιδαιμονίαν δὲ μηνύει
[5]	δυστυχίᾳ μὴ βλέπων τὰ τέκνα	μηδὲ	τοὺς συνήθεις, ὁ δ´ Ἀθάμας
[2]	ἀθεότης κρίσις οὖσα φαύλη τοῦ	μηδὲν	εἶναι μακάριον καὶ ἄφθαρτον εἰς
[13]	ἔννοιαν ἔχειν θεῶν μήτε φαντασίαν	μήθ´	ἱστορίαν ἢ θεοὺς εἶναι νομίζειν
[12]	περὶ θεῶν ὃ βούλεται. ~Καὶ	μὴν	ὁ ἄθεος δεισιδαιμονίας οὐδαμῆ συναίτιος,
[10]	σοι, εἶπε, θυγάτηρ γένοιτο. καὶ	μὴν	ὅμοια τούτοις καὶ χείρω περὶ
[2]	μὴ φοβεῖσθαι· τὴν δεισιδαιμονίαν δὲ	μηνύει	καὶ τοὔνομα δόξαν ἐμπαθῆ καὶ
[5]	τοὺς υἱοὺς ἐλυσιτέλει μήτ´ ἰδεῖν	μήτ´	αἰσθέσθαι παρόντας ἢ χρῆσθαι τοῖς
[10]	ἐμοῦ μήτε γεγονέναι τὸ παράπαν	μήτ´	εἶναι Πλούταρχον ἢ λέγειν ὅτι
[13]	ἐκείνοις καὶ Σκύθαις τὸ παράπαν	μήτ´	ἔννοιαν ἔχειν θεῶν μήτε φαντασίαν
[5]	δήπου μανέντι τοὺς υἱοὺς ἐλυσιτέλει	μήτ´	ἰδεῖν μήτ´ αἰσθέσθαι παρόντας ἢ
[10]	τοὺς ἀνθρώπους λέγειν περὶ ἐμοῦ	μήτε	γεγονέναι τὸ παράπαν μήτ´ εἶναι
[13]	ἀπ´ ἀρχῆς μήτε τινὰ δαιμόνων	μήτε	θεῶν νομίζειν ἢ τοιαῦτα θύειν
[13]	ἢ Διαγόραν νομοθέτην ἀπ´ ἀρχῆς	μήτε	τινὰ δαιμόνων μήτε θεῶν νομίζειν
[13]	παράπαν μήτ´ ἔννοιαν ἔχειν θεῶν	μήτε	φαντασίαν μήθ´ ἱστορίαν ἢ θεοὺς
[13]	ἢ νεοσσούς, παρειστήκει δ´ ἡ	μήτηρ	ἄτεγκτος καὶ ἀστένακτος. εἰ δὲ
[8]	διωθοῦνται τὰ πράγματα, φυγὰς ἑαυτοῖς	μηχανώμενοι	καὶ παρατροπὰς τῶν ἀβουλήτων· ὁ
[8]	ἀλλ´ ἔμειναν ὥσπερ ἐν σαγήνῃ	μιᾷ	τῇ δεισιδαιμονίᾳ συνδεδεμένοι. ~Τοιαύτη μὲν
[8]	οὕτως ἀπαλλαγῆναι τῆς δεισιδαιμονίας ὡς	Μίδας	ἢ Ἀριστόδημος ἢ φοβηθέντι τὴν
[8]	κακῶν ὀλέθρια ποιοῦσιν αἱ δεισιδαιμονίαι.	Μίδας	ὁ παλαιός, ὡς ἔοικεν, ἔκ
[12]	οὕτω δ´ ὑβριστάς, οὕτω δὲ	μικρολόγους	καὶ μικρολύπους. ~Οὐκ ἄμεινον οὖν
[10]	ὀργήν, ἐπὶ τοῖς τυχοῦσι τιμωρητικός,	μικρόλυπος·	ἂν καλῶν ἐπὶ δεῖπνον ἑτέρους
[12]	ὑβριστάς, οὕτω δὲ μικρολόγους καὶ	μικρολύπους.	~Οὐκ ἄμεινον οὖν ἦν Γαλάταις
[11]	ἐμπλήκτους ἀπίστους εὐμεταβόλους τιμωρητικοὺς ὠμοὺς	μικρολύπους	ὑπολαμβάνοντες, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ
[7]	ὁ τρόπος, ἀλλ´ εἰ καὶ	μικρότατον	αὐτῷ κακόν τι συμπεπτωκός ἐστιν,
[11]	ὑπολαμβάνοντες, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ	μισεῖν	τὸν δεισιδαίμονα καὶ φοβεῖσθαι τοὺς
[10]	ἡ θεὸς χολὴν εἶχε καὶ	μισοπόνηρος	ἦν καὶ ἤλγει κακῶς ἀκούουσα
[11]	ἀσπάζονται περιέπουσι χρυσοῦς ἀνιστᾶσιν, ἀλλὰ	μισοῦσι	σιγῇ κάρα σείοντες. Ἀλέξανδρον Ἑρμόλαος
[11]	οἰόμενος γεγονέναι καὶ πάλιν γενήσεσθαι;	μισῶν	δὲ θεοὺς καὶ φοβούμενος ἐχθρός
[7]	παρέβην; τί δ´ ἔρεξα; τί	μοι	δέον οὐκ ἐτελέσθη; τῷ δὲ
[11]	ἦ ς´ ἂν τισαίμην, εἴ	μοι	δύναμίς γε παρείη. Οὐκ οἴεται
[3]	θέλγητρον ἐπίκουρον νόσου, ὡς ἡδύ	μοι	προσῆλθες ἐν δέοντί γε. τοῦτ´
[3]	τὴν δ´ ἑαυτῶν διαστρέφοντας καὶ	μολύνοντας	ἀτόποις ὀνόμασι καὶ ῥήμασι βαρβαρικοῖς
[3]	οὐ δίδωσιν εἰπεῖν ἡ δεισιδαιμονία	(μόνη	γὰρ οὐ σπένδεται πρὸς τὸν
[8]	Αἴαντά φησι τῷ Ἕκτορι μέλλοντα	μονομαχεῖν	εὔχεσθαι κελεύειν τοὺς Ἕλληνας ὑπὲρ
[3]	κλινίδια καὶ καταργυροῦντας ὅ τι	μόνον	ἡμῖν προῖκ´ ἔδωκαν οἱ θεοὶ
[3]	κατεπείγει καὶ συντείνει τὸν λογισμόν.	μόνος	δ´ ὁ φόβος, οὐχ ἧττον
[13]	τῶν τὰ ζῷα θυόντων καθαπτόμενος	μορφὴν	δ´ ἀλλάξαντα πατὴρ φίλον υἱὸν
[5]	ταραχῶδες καὶ πεπλανημένον ἐν σώματι,	μούσης	τε καὶ χάριτος ἐνδείᾳ πολλαχῇ
[5]	καὶ πήρωσιν ἀκοῆς ἀπάθεια πρὸς	μουσικὴν	καὶ ἀναισθησία συμβέβηκεν. ὁ Τειρεσίας
[3]	ἐκέλευον ᾄδειν οἱ τὴν νόμιμον	μουσικὴν	σῴζειν δοκοῦντες· ἡμεῖς δὲ τοῖς
[5]	καταδεδουλωμένον εὐθὺς πρόσεστι τῇ δόξῃ.	μουσικήν	φησιν ὁ Πλάτων ἐμμελείας καὶ
[1]	τε κἂν ᾖ περὶ ταῦτα,	μοχθηρόν·	ᾗ δὲ καὶ πάθος πρόσεστι,
[1]	ᾗ δὲ καὶ πάθος πρόσεστι,	μοχθηρότατον.	πᾶν γὰρ πάθος ἔοικε ἀπάτη
[9]	καὶ εἰλαπίναι πρὸς ἱεροῖς καὶ	μυήσεις	καὶ ὀργιασμοὶ καὶ κατευχαὶ θεῶν
[8]	τῶν πολεμίων, εἶθ´ ὁμοῦ τέτταρσι	μυριάσιν	ἀνθρώπων φονευθέντων τε καὶ ζώντων
[4]	κολασταὶ καὶ χάσματα καὶ μυχοὶ	μυρίων	κακῶν γέμοντες. οὕτως ἡ κακοδαίμων
[4]	καὶ κολασταὶ καὶ χάσματα καὶ	μυχοὶ	μυρίων κακῶν γέμοντες. οὕτως ἡ
[9]	φωλεοῖς ἢ χειαῖς δρακόντων ἢ	μυχοῖς	κητῶν τοῖς τῶν θεῶν μεγάροις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/11/2005